text
string | id
string | dump
string | url
string | date
string | file_path
string | license_abbr
string | license_version
string | license_location
string | license_in_head
bool | license_in_footer
bool | license_parse_error
bool | license_disagreement
bool | language_script
string | language
string | language_score
float64 | potential_licenses
dict |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5 November, 2011 | Geen kommentaar
Waar is jou woordeboek? Jy sal dit nodig het!
Te proponemos un ejercicio para ampliar tu vocabulario sobre la personalidad de las personas. Volg die instruksies en aan die einde kan jy onthou ten minste 5 nuwe woorde!
Oefening 1: jy het om te soek na nuwe woorde in die woordeboek vir jou.
Oefening 2: completa las definiciones con la palabra adecuada, ¡usa la memoria primero! Si terminas la lista y no puedes recordar todas las palabras, mira el ejercicio 3 y con esta ayuda termina el ejercicio 2.
Oefening 4: ahora, usando también la memoria, escribe las palabras que son positivas o negativas para ti.
¿Has conseguido aprender 5 palabras nuevas sobre la personalidad? Baie geluk!
Dit werk deur die Español Activo is gelisensieer ingevolge 'n Creative Commons Erkenning-Niekommersieel-NoDerivs 3.0 Unported lisensie.
|
<urn:uuid:57d8556e-e88d-4726-8ad7-2db0aef9a586>
|
CC-MAIN-2019-30
|
http://www.e-activo.org/af/la-personalidad-en-espanol/
|
2019-07-18T00:59:40Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525483.62/warc/CC-MAIN-20190718001934-20190718023934-00063.warc.gz
|
by-nc-nd
|
3.0
|
a_tag
| false | false | false | true |
Latn
|
afr
| 0.731824 |
{
"abbr": [
"by-nc-nd",
"by-nc-nd",
"cc-unknown"
],
"in_footer": [
false,
false,
false
],
"in_head": [
false,
false,
false
],
"location": [
"a_tag",
"a_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0",
null
]
}
|
Gert Sarrisam
Inhoud
Lewe en werk[wysig | wysig bron]
Gert Cornelis Engelbrecht is op 20 September 1944 op die familieplaas Sarrisam aan die Weskus gebore as die vierde van tien kinders.[1] Die plaas is geleë naby Wallekraal in die Sandveld, in die distrik Garies in Namakwaland. Ná standerd agt aan die Hoërskool Namakwaland[2] op Springbok moet hy reeds die skool verlaat om op die plaas te kom help boer en onder sy pa se toesig leer hy hier van die ongenaakbare lewe van ’n Namakwalandse boer. Tot met 1978 bou hy ’n groot karakoelskaaptrop op, maar toe stort die mark vir karakoelwol in duie en moet hy van voor af begin met Dorperskape. Tydens die jaarlikse slaglamkompetisie in 2000 in Springbok verower sy lammers die eerste, tweede en derde plek. Hy is op 19 Desember 1970 getroud met Hestelle Barnard,[2] oorspronklik van Piketberg. Hulle ontmoet mekaar toe sy as onderwyseres op Garies kom skoolhou het. Hulle het vier dogters (waaronder ’n tweeling) en ’n seun, Nelis, wat nou as ’n vierde geslag saam met sy pa op die familieplaas boer.[1] In die blomseisoen bedryf hy saam met sy vrou ’n gastehuis op die plaas.
Skryfwerk[wysig | wysig bron]
Hy skryf onder die naam Gert Sarrisam (na aanleiding van die naam van sy plaas) omdat dit is soos die mense van die streek hom noem en ken. Die woord Sarrisam kom van die Namas af en beteken sover vasgestel kan word “fluistering van die wind deur die riete”.[3] Sy skryfwerk begin wanneer sy kerk met nagmaal die blaadjie Die Skakel begin uitgee en versoeke rig vir stories. Wanneer die tydskrif Weg ’n skryfkompetisie loods, wen een van sy verhale (Die koms van die Massey Harris 744) die Desember 2005 kompetisie en word daarna in Februarie 2006 as die algehele wenner aangewys. Hierna benader hy sy skryfwerk meer ernstig. Die wenverhaal word opgeneem in Riana Scheepers en Nicci Thabo se versamelbundel Die melkweg het ’n ster laat val. Hy publiseer self sy boeke oor die Namakwaland en debuteer met Vonke uit die koeroeklip, waarin hy die Namakwaland en sy kontrei benader uit die ongewone invalshoek van die verhouding tussen ’n pa en sy seun, die eeue oue stryd om gesag en vernuwing wat die vonke laat spat, maar terselfdertyd vol deernis en wedersydse respek is. Hierin vertel hy ’n verhaal van herinneringe uit ’n jeugwêreld en beskryf ook die mense van die streek en die toestande waaronder hulle gelewe het. Die boek word dan ’n optekening van die omgewing se geskiedenis en is beide ’n vermaaklike boek, vlot geskryf in die streektaal, en ’n belangrike kultuurhistoriese dokument.[4] As murasies kon praat is ’n verskeidenheid ware verhale uit die streek, insluitende die tweejarige dogtertjie wat verkluim het in die Kamiesberge, die Nazi-gesinde Robey Leibbrandt se spioenasietog aan die Weskus tydens die Tweede Wêreldoorlog (waar hy op Sarrisam voet aan wal gesit het) en die kubuskoors wat Suid-Afrika in die tagtigerjare vanuit Garies getref het. Met hierdie versameling stories doen hy bewaarwerk, sodat dit wat verby is nogtans nie verlore sal gaan nie.
Vlugtig deur die hel het die subtitel ’n Eie verhaal van Hendrik Jaars. Die lewensverhaal van Hendrik Jaars (of Klonkies) word van sy geboorte tot sy uiteindelike redding episodies weergegee. Hendrik is een van agt kinders van plaasarbeiders wat groot word op ’n plaas in Citrusdal, waar die euwels van drank en dwelms opeenvolgende geslagte kniehalter. Hendrik se verhaal word uitgesonder omdat hy die moeilikste geboorte van al Maria se kinders gehad het. Sy maak ’n belofte om hom aan God op te dra indien hulle albei die geboorte oorleef en so begin Hendrik se tweestryd tussen die weg van God en die veelvuldige versoekinge van Satan. Tot op standerd ses vorder Hendrik mooi, maar dan kom hy meisies, rook en drank agter en op hoërskool raak hy betrokke by ’n bende en dwelms. Hendrik kom verskeie kere tot bekering, maar verlang elke keer terug na sy ou vriende en so ry sy lewe wipplank tussen langdurige periodes van afdwaling en skuldgevoelens, net om weer sy weg na God te vind wanneer sy selfvernietiging tot ’n breekpunt gedryf is.[5] Die boek lewer wrang kommentaar op die werklikheid van die barre lewens van ’n vergete groep mense.[3][6]
Van Gert Sarrisam se verhale word ook in versamelbundels opgeneem, waaronder Die melkweg het ’n ster laat val onder redaksie van Riana Scheepers en Nicci Thabo en Alles goed en wel van Abraham H. de Vries.
Publikasies[wysig | wysig bron]
Jaar | Titel van publikasie |
---|---|
2006 | Vonke uit die koeroeklip |
2008 | As murasies kon praat |
2013 | Vlugtig deur die hel |
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Verwysings[wysig | wysig bron]
Tydskrifte en koerante[wysig | wysig bron]
- Sarrisam, Gert “Twee selfpubliseerders praat” “Rapport” 4 Julie 2010
- Weideman, George “Boer en skrywer: om vorentoe te beur” “By” 20 Januarie 2007
Internet[wysig | wysig bron]
- Cloete, Isaac Volksblad: http://126.96.36.199/argief/berigte/volksblad/2009/02/27/KV/4/kyboekk.html
- Sarrisam, Gert Rapport: http://188.8.131.52/argief/berigte/rapport/2010/07/06/R2/13/boek13self.html
- Weideman, George Die Burger: http://m24arg02.naspers.com/argief/berigte/dieburger/2007/01/19/BY/12/Sarrisam.html
Ongepubliseerde dokumente[wysig | wysig bron]
- Sarrisam, Gert “Biografiese skets” Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum (NALN) Bloemfontein 5 Junie 2007
Ander verwysings[wysig | wysig bron]
- http://www.gertsarrisam.co.za/
- https://www.facebook.com/gert.sarrisam
- http://wikivillage.co.za/steenbokfontein-farm-kitchen/event/launch-of-new-book-gert-sarrisam-a-new-book-containing-the-love
- Brunt, Dries “Kakkerlak” Uitgawe 8, 2007
- Stander, Christell “Rapport” 28 Desember 2013
- Van Zyl, Wium “Rapport” 27 Julie 2014
|
<urn:uuid:c3fab0a6-2cdd-4b1b-a49d-9bcfca9d1286>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Gert_Sarrisam
|
2019-07-19T06:57:50Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526064.11/warc/CC-MAIN-20190719053856-20190719075856-00271.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 1 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Die Bybels Gereformeerde Kerk
Die Bybels Gereformeerde Kerk | ||
Sluit in | Oos-Rand Wes-Rand Suide van Johannesburg | |
Klassis | Groter Johannesburg | |
Huidige predikant(e) | Vakant | |
Belydende lidmate | 187 | |
Dooplidmate | 126 | |
Adres | (1) H.v. Dartmoorlaan en Ascotweg Eldoradopark Uitbreiding 7 (2) H.v. Erica- en Sweetpeastraat Reigerpark (3) H.v. Jukskeistraat en Taaiboslaan Riverlea Uitbreiding 1 | |
Geskiedenis | ||
Stigtingsdatum | 1998 | |
Eerste predikant | Dr. J.J.L. Hope (1998–2008) |
Die Bybels Gereformeerde Kerk is ’n gemeente van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika wat in 1998 ontstaan het uit die samesmelting van twee oorwegend bruin gemeentes, te wete Reigerpark en Eldoradopark. Dit staan ook bekend as The Biblical Reformed Church en het ná die samesmelting albei voormalige gemeentes se lokaal vir eredienste behou.
Die gemeente sluit voorstede soos Delmore Gardens, Geluksdal en Windmill Park aan die Oos-Rand in en Florida, Horseshoe en Riverlea aan die Wes-Rand. In die suide van Johannesburg omvat dit gebiede soos Ennerdale, Kliptown, Klipspruit-Wes en Meredale. Dis deel van die Klassis Groter Johannesburg. Einde 2015 het die belydende lidmate 187 en die dooplidmate 126 getel. In daardie jaar was die gemeente vakant.
Bronne[wysig | wysig bron]
- ( Harris, C.T., ) Noëth, J.G., Sarkady, N.G., Schutte, F.M. en Van Tonder, J.M. 2010. Van seringboom tot kerkgebou: die argitektoniese erfenis van die Gereformeerde Kerke. Potchefstroom: Administratiewe Buro.
- ( Schalekamp, ds. M.E. (voorsitter: redaksiekommissie). 2001. Die Almanak van die ) Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika vir die jaar 2002. Potchefstroom: Administratiewe Buro.
- ( Vogel, Willem (red.). 2015. Die Almanak van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika vir die jaar 2016. Potchefstroom: Administratiewe Buro. )
|
<urn:uuid:f61f7a71-b9e5-4a5c-91ee-3851892eef8d>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Die_Bybels_Gereformeerde_Kerk
|
2019-07-23T00:49:49Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195528635.94/warc/CC-MAIN-20190723002417-20190723024417-00191.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999599 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Geleedpotiges
Geleedpotiges | ||||
---|---|---|---|---|
'n Duisendpoot. | ||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||
Klasse | ||||
Die geleedpotiges (filum of superfilum Arthropoda) is 'n groot groep van invertebrate (diere sonder 'n ruggraat). Diere soos insekte, spinnekoppe, krappe, garnale en duisendpote is almal geleedpotiges. Geleedpotiges het gelede voete, 'n gesegmenteerde liggaam, en 'n eksoskelet (harde dop om die liggaam).
Geleedpotiges het by verre die grootste aantal spesies van enige groep diere, en moontlik ook van enige filum van enige lewende organisme op Aarde. 'n Enkele orde van insekte – die kewers – oortref byvoorbeeld al die ander in aantal spesies.
Sommige geleedpotiges lewe op die land. Veral die insekte . Hulle harde eksoskelette beskerm hulle teen uitdroging (verlies van water). Hulle is ook die eerste filum wat ware vlug bemeester het.
Fotogalery[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons bevat media in verband met Arthropods. |
Bron[wysig | wysig bron]
- KENNIS, 1980, vol 5, bl. 842-843, ISBN 0 7981 0827 4
|
<urn:uuid:f69f9154-c62e-40dc-9120-cdefde962ab7>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Geleedpotige
|
2019-07-19T08:12:30Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526153.35/warc/CC-MAIN-20190719074137-20190719100137-00492.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999848 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Langstertglansspreeu
Die Langstertglansspreeu (Lamprotornis mevesii) is 'n gelokaliseerde algemene standvoël in hoë mopanieboomveld en rivierbos. Hulle broei soms in los groepe met 3 pare in dieselfde boom. Die voël is 34 cm groot en weeg 65 - 95 gram. In Engels staan die voël bekend as die Meves's Starling.
Langstertglansspreeu | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
In die Mapungubwe Nasionale Park, Limpopo, Suid-Afrika. | ||||||||||||||||
Bewaringstatus | ||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||
Lamprotornis mevesii (Wahlberg, 1856) |
Sien ookWysig
Wikimedia Commons bevat media in verband met Lamprotornis mevesii. |
BronWysig
VerwysingsWysig
- BirdLife International (2012). "Lamprotornis mevesii". IUCN Rooilys van Bedreigde Spesies. Weergawe 2012.1. Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur. Besoek op 16 Julie 2012.
|
<urn:uuid:df9f9e4c-59e0-4449-911e-85328f55e489>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Langstertglansspreeu
|
2019-07-23T05:01:56Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195528869.90/warc/CC-MAIN-20190723043719-20190723065719-00380.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.990964 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
3 Desember
datum
<< | Desember 2018 | >> | ||||
So | Ma | Di | Wo | Do | Vr | Sa |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |||||
Al die dae |
Inhoud
GebeureWysig
- 1334 – Pous Johannes XXII trek sy sienings oor die lewe na die dood terug op sy sterfbed.
- 1477 – Giuliano della Rovere (later Pous Julius II) word biskop van Viviers.
- 1818 – Illinois word die 21ste deelstaat van die Verenigde State.
- 1904 – Jupiter se maan Himalia word deur Charles Dillon Perrine ontdek.
- 1967 – Die wêreld se eerste hartoorplanting vind onder leiding van Chris Barnard in Kaapstad plaas.
- 1973 – Pioneer 10 beweeg op 'n afstand van 130 000 km langs Jupiter verby en stuur die eerste detailopnames na die aarde.
- 1984 – Die Bhopal-gasramp, die wêreld se ergste nywerheidsongeluk veroorsaak ten minste 18 000 sterftes in die Indiese stad Bhopal.
- 1999 – Die Mars-poollandingstuig bereik Mars en verdwyn.
GeboortesWysig
- 1800 – France Prešeren, Sloweense digter († 1849).
- 1857 – Joseph Conrad, Engelse skrywer († 1924).
- 1909 – Wim Hartman, Afrikaanse skrywer († 1966).
- 1948 – Ozzy Osbourne, Engelse sanger.
- 1954 – Etienne van Heerden, Suid-Afrikaanse skrywer.
- 1955 – Bruce Fordyce, Suid-Afrikaanse maraton en ultramaraton atleet.
- 1976 – Mark Boucher, Suid-Afrikaanse krieketspeler.
SterftesWysig
- 1154 – Pous Anastasius IV, 168ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk (* onbekend).
- 1948 – Jannie Hofmeyr, Suid-Afrikaanse geleerde en politikus (* 1894).
- 1967 – Denise Darvall, hartskenker vir die eerste menslike hartoorplanting (* 1943).
- 2001 – Marike de Klerk, eerste vrou van die voormalige Staatspresident van Suid-Afrika, F.W. de Klerk (* 1937).
- 2018 – Justin Cartwright, Britse skrywer (* 1945).
Vakansies, vierings, en waarnemingsdaeWysig
- Geen
GepubliseerWysig
TeologieWysig
- 1740 – Ubi Primum, Oor die pligte van biskoppe, deur Pous Benedictus XIV.
- 1749 – Inter praeteritos, Oor die komende Heilige Jaar, deur Pous Benedictus XIV.
- 1839 – In Supremo Apostolatus, Teen slawehandel, deur Pous Gregorius XVI.
Wikimedia Commons bevat media in verband met 3 December. |
|
<urn:uuid:711bd91e-79a3-4d76-8414-b7d09b5f8fff>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/3_Desember
|
2019-07-19T12:11:12Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526237.47/warc/CC-MAIN-20190719115720-20190719141720-00308.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.998491 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Pro14
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Pro14-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
|
<urn:uuid:1eece99f-c9f1-472c-962a-3c5a46348461>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Pro14
|
2019-07-23T07:49:41Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529007.88/warc/CC-MAIN-20190723064353-20190723090353-00276.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999991 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
1970
jaar
1970 |
◄ | 19de eeu | ◄20ste eeu► | 21ste eeu | ► |
Dae | Eeue | Geskiedenis | Geskiedenisportaal |
Sien ook: Kategorie:1970 |
Kalenders | |
Charles de Gaulle | |
Die jaar 1970 was 'n gewone jaar wat volgens die Gregoriaanse kalender op 'n Donderdag begin het. Dit was die 70ste jaar van die 20ste eeu n.C. Soos ander gewone jare het die jaar 12 maande, 52 weke en 365 dae gehad.
GebeureWysig
- 5 Januarie – All My Children word vir die eerste keer op die ABC televisienetwerk uitgesaai, en vier in 2005 sy 35ste draaijaar in die Verenigde State.
- 28 Januarie – Die Henley on Klip busramp vind plaas.
- 1 Maart – Ysland betree die Europese Vryhandelsvereniging.
- 11 April – Die ruimtetuig Apollo 13 word gelanseer.
- 17 April – Die ruimtetuig Apollo 13 keer veilig terug.
- 22 April – Die eerste Aardedag word gevier.
- 24 April – Gambië word ’n republiek.
- 4 Mei – Die Kent State-skietvoorval vind plaas in Ohio.
- 31 Mei-21 Junie – Die negende FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi word in Meksiko gespeel, wat deur Brasilië gewen word.
- 4 Junie – Tonga word onafhanklik binne die Britse Statebond.
- 6 September – Vier passasierstralers word tegelykertyd gekaap deur lede van die Populêre Front vir die Bevryding van Palestina (PFBP) waaronder Leila Khaled.
- 3 Oktober – Die National Oceanic and Atmospheric Administration word in Amerika gestig.
- 10 Oktober – Fidji word onafhanklik van die Verenigde Koninkryk.
- 18 Desember – Egskeidingswetgewing kom tot stand ten spyte van teenkanting deur die Rooms-Katolieke Kerk.
- Benoit Mandelbrot speel ’n sleutelrol in die ontwikkeling van chaosteorie deur die konsep van fraktaalmeetkunde bekend te stel.
GeboortesWysig
- 3 Januarie – Rocco de Villiers, Suid-Afrikaanse pianis.
- 27 Januarie – Martin Watt, Suid-Afrikaanse komponis.
- 19 Februarie – Kurt Darren, Afrikaanse sanger en liedjieskrywer.
- 16 Maart – Joakim Berg, Sweedse musikant.
- 27 Maart – Mariah Carey, Amerikaanse sangeres.
- 6 April – Irina Bilyk, Russiese sangeres en musikant.
- 19 April – Andre Agassi, Amerikaanse tennisster.
- 3 Julie – Arlene Foster, Noord-Ierse politikus.
- 19 Julie – Nicola Sturgeon, Skotse politikus.
- 31 Augustus – Debbie Gibson, Amerikaanse sangeres en aktrise.
- 3 September – Einat Kalisch-Rotem, Israelse argitekt en burgemeester.
- 8 Oktober – Sadiq Khan, Britse politikus.
- 8 Oktober – Matt Damon, Amerikaanse akteur.
SterftesWysig
- 2 Februarie – Bertrand Russell, Britse filosoof (* 1872).
- 19 Februarie – Dr. Hendrik Johannes van Eck, 'n Suid-Afrikaanse ingenieur en nyweraar (* 1902).
- 16 April – Richard Neutra, Oostenryks-Amerikaanse modernistiese argitek (* 1892).
- 7 Junie – E.M. Forster, Britse skrywer (* 1879).
- 18 Junie – NP van Wyk Louw, Suid-Afrikaanse digter, akademikus en dramaturg (* 1906).
- 21 Junie – Soekarno, Eerste president van Indonesië (* 1901).
- 8 September – Percy Spencer, Amerikaanse ingenieur en uitvinder van die mikrogolfoond (* 1894).
- 14 September – Rudolf Carnap, Duitse filosoof (* 1891).
- 18 September – Jimi Hendrix, popster (* 1942)
- 28 September – Gamal Abdel Nasser, Egipte se tweede president (* 1918).
- 31 Oktober – Dr. P.C. Schoonees, Afrikaanse leksikograaf (* 1891).
- 9 November – Charles de Gaulle, Franse militêre generaal en staatsman (* 1890).
- 14 Desember – Cecilia Wessels, Suid-Afrikaanse operasangeres (* 1895).
|
<urn:uuid:5191a007-646a-482f-b603-0d49c9327ce8>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/1970
|
2019-07-19T12:03:47Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526237.47/warc/CC-MAIN-20190719115720-20190719141720-00404.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.998981 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
[[Lêer:Maretha-maartens.jpg|duimnael|Foto: NALN (verskaf met toestemming vir publikasie)]]
'''Margaretha Jacoba Strydom''' is 'n [[Suid-Afrika]]anse [[skrywer]].<ref>Kannemeyer, J.C. “Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur 2” Academica, Pretoria, Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe Eerste druk 1983</ref> Sy is op 22 Junie 1945<ref>Stellenbosch Writers: http://www.stellenboschwriters.com/100maartens.html</ref> in [[Bloemfontein]] gebore as die oudste van drie dogters van ’n polisieman, Matthys Johannes Strydom, en ’n huisvrou, Jacoba Danilina Diedericks.
Sy skryf ook romans vir volwassenes. “'''''Stormvoël'''''”<ref>Esaach: http://www.esaach.org.za/index.php?title=Maartens,_Maretha</ref> verskyn eers as vervolgverhaal in ''Sarie''. “'''''Eindpunt'''''” (1976) is ’n spanningsverhaal. “'''''Tuin van die geel magrietjies'''''” beskryf die gebrokenheid en soeke na liefde van ’n jong meisie in ’n verbrokkelende ouerhuis. Tydens die universiteitskoor se oorsese toer raak Ingrid hopeloos verlief op Jasper. Sy is egter reeds betrokke in ’n ernstige verhouding met Pieter, ’n jongman van haar tuisdorp. Met haar terugkeer vind sy egter dat haar pa haar ma verlaat het. In hierdie tyd is dit Pieter wat haar troos, met Jasper wat koud optree nadat hy hulle bymekaar sien. “'''''Een ligjaar'''''” is ’n roman wat die mynwese en die mense wat daarin werk as tema het. In 1982 word die J.P. van der Walt-prys aan “''Een ligjaar''” toegeken. “'''''Voor die oog van hierdie son'''''” se hoofkarakter is Hanna van der Merwe, wat op agtienjarige ouderdom verloof raak aan Niklaas en dan met hom trou, vol verwagtinge van die toekoms. Drie-en-veertig jaar later lê sy hulpeloos op haar hospitaalbed na ’n oogoperasie, met net haar gedagtes om haar besig te hou. Sy herleef haar lewe en besef dat dit nie aan haar verwagtinge voldoen het nie en dat sy steeds baie onvervulde verwagtinge het. In hierdie oomblik reik sy dan uit na haar Skepper en kom eindelik tot selfkennis en berusting, in staat om vrede te maak met haar naaste en met God.
“'''''Verste grens'''''”<ref>Van Zyl, Ia “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 25 no. 1, Februarie 1987</ref> verskyn eers as vervolgverhaal in ''Sarie'' en word in 1986 deur hierdie tydskrif bekroon as die beste vervolgverhaal. In 1987 verower dit ook die Helpmekaar FAK-prys vir ontspanningsleesstof. Soos die titel aandui is die agtergrond van die verhaal die grensoorlog, maar die verhaal is meer gerig op die grense van mens-wees wat die karakters moet verstaan en oorsteek.<ref>Pienaar, Elize “Keuses by die grens in ‘Verste grens’ van Maretha Maartens” “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 29 no. 2. Mei 1991</ref> Sarah de Vries is die hoofkarakter en bevind haar op die grens op Oshakati waar haar man Helmut ’n soldaat is. Die spanning in hulle huwelik bereik hier breekpunt en het groot impak op hulle en hulle kinders, Louise en Deon, se lewens. ’n Aantal gebeurtenisse dwing vir Sarah tot introspeksie en veroorsaak dat sy weer begin uitreik na haar kinders en haar man om die bande te probeer herstel. “''Verste grens''” word in 1993 deur [[Wim Vorster]] vir die verhoog verwerk en die première vind plaas in die André Huguenet-teater in Bloemfontein. Die boek word ook aan skole voorgeskryf. “'''''Ruitevrou'''''” (met subtitel “''’n ware verhaal van emosionele en liggaamlike mishandeling''”) vertel die verhaal van ’n vrou se jarelange liggaamlike en sielkundige aftakeling in ’n negatiewe verhouding met ’n bekende chirurg, wat daarop uitloop dat sy hom vermoor. Na getuienis in die hof oor die aanrandings en vernederings wat sy moes verduur, word sy vrygespreek van moord. Die mikpunt van die boek is om die psige van ’n vrou wat emosioneel en liggaamlik mishandel word, uit te beeld. Hoewel fiktiewe name gebruik word (Riana Maree en dr. Hannes Hiemstra), is die gegewens gegrond op die lewensverhaal van ’n Suid-Afrikaanse vrou (Retha Nel) en die bekende Bloemfonteinse chirurg dr. Hennie Lubbe en Maretha Maartens word gedreig met regstappe vir laster en pogings om die verspreiding van die boek stop te sit deur dr. Lubbe se ouers. Hierdie dreigement word laat vaar omdat daar nie ’n regspresedent is vir ’n pa om namens ’n seun ’n lastereis in te dien nie. Die opspraakwekkende aard van die boek en die gepaardgaande publisiteit sit vuurwarm polemiek aan die gang oor wanneer geskrifte feitelik of fiksie is.
“'''''Jacoba Afrikaner'''''”<ref>Anoniem “Die Republikein” 15 November 2001</ref> bevat verskeie verhaallyne om ’n perspektief op die Namibiese geskiedenis te gee. Die Nama-meisie Jacoba Afrikaner<ref>Venter, L.S. “Beeld” 10 Desember 2001</ref> raak verlief op die Herero Tuvahi Kapuuo. Sy vertel vir hom van haar voorouers, afstammelinge van Klaas Afrikaner en sy beroemde seuns Jonker en Titus. Hy vertel haar van die Herero’s se verblyf en swaarkry in die swart woonbuurte van Windhoek en die opstand van 1960. Wanneer hy saam met Swapo teen die apartheidsbewind vir vryheid van die swart volkere gaan veg, laat hy haar alleen en swanger agter. Bas Pretorius is ’n wit dominee, wat die ander kant van die Swapo-oorlog verdedig en eindelik vir Jacoba as prostituut op die Groot Ashoop op Kupferberg buite Windhoek vind. Hierdie ontmoeting dwing hom tot ander insigte. Die boek word ’n fel aanklag teen die grensoorlog en die vergrype van die land se koloniale verlede, met goed nagevorste blootstelling van die geskiedenis van inheemse mense in Namibië. “''Jacoba Afrikaner''”<ref>Viljoen, Louise “Rapport” 25 November 2001</ref> is in 2001 op die kortlys van die romanwedstryd van Sanlam, “''Insig''” en Kwêla.
|
<urn:uuid:c1686f59-86d3-4580-9543-3e3c2222a1a2>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/1479338
|
2019-07-23T06:58:11Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529007.88/warc/CC-MAIN-20190723064353-20190723090353-00468.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999998 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Demokratiese Unionisteparty
Democratic Unionist Party | |
DUP | |
Leier | Arlene Foster (partyleier); Maurice Morrow, Baron Morow (voorsitter) |
---|---|
Gestig | 30 September 1971 |
Voorafgegaan deur | Protestant Unionist Party |
Hoofkwartier | 91 Dundela Avenue, Belfast, Co. Antrim, Northern Ireland |
Ideologie | Britse unionisme, Euroskeptisisme |
Amptelike kleure | Rooi, wit en blou |
Webblad | mydup.com |
Die Demokratiese Unionisteparty (Democratic Unionist Party, DUP) is 'n politieke party in Noord-Ierland wat die huidige grondwetlike status van dié land as deel van die Verenigde Koninkryk wil bewaar en uitbou en gekant is teen enige Ierse deelname aan politieke prosesse in Noord-Ierland. As sulks verteenwoordig dit veral die Protestantse element in die Noord-Ierse bevolking.
Die party is in 1971 op die hoogtepunt van die onluste in Noord-Ierland, die sogenaamde Troubles, gestig deur Ian Paisley, 'n predikant in die Free Presbyterian Church of Ulster. Die party het hom destyds as "regsgesind" ten opsigte van grondwetlike kwessies en as "linksgesind" ten opsigte van sy maatskaplike politiek beskryf.[1] Sterk historiese bande met Paisley se kerk word weerspieël in die DUP se beleid. So is Demokratiese Unioniste tans gekant teen die wettiging van aborsie en selfdegeslaghuwelike in Noord-Ierland.
Die DUP het, met Arlene Foster as sy huidige leier, tot die invloedrykste Unionisteparty gegroei wat in die algemene Noord-Ierse verkiesings van 2017 die meeste setels (28) in die Noord-Ierse Vergadering kon verower. In die algemene Britse verkiesing, wat op 8 Junie 2017 gehou is, het die DUP met tien setels die vyfde grootste party in die Britse Laerhuis geword. Die party steun die konserwatiewe minderheidsregering van eerste minister Theresa May tydens belangrike stemmings van wedersydse belang.
Terwyl die DUP 'n meer konserwatiewe neiging met betrekking tot vroue- en LGBT-regte asook globale klimaatsverandering openbaar, plaas sy onvoorwaardelike steun vir Brexit - die Verenigde Koninkryk se opskorting van lidmaatskap van die Europese Unie wat deur sowat sestig persent van die Protestantse bevolking in Noord-Ierland gesteun word - hom in 'n moeilike posisie ten opsigte van sy plattelandse kieserbasis. 'n Doeanegrens tussen Noord-Ierland en die Republiek Ierland as EU-lidstaat sal byvoorbeeld duisende Noord-Ierse melkboere benadeel wat meer as 'n kwart van hul ru-melk aan Ierse suiwelfabrieke verkoop.[2][3] Die oop grens tussen Noord-Ierland en die Suide spruit egter nie uit EU-reg voort nie, maar uit die sogenaamde Common Travel Area (CTA)-ooreenkoms tussen die Verenigde Koninkryk en die Republiek Ierland.[4]
'n Meningspeiling onder Noord-Ierse kiesers in Mei 2018 het nogtans gewys die steun om in die EU te bly is 69%.[5] Die enigste kans op voortgesette EU-lidmaatskap, die hereniging van Noord-Ierland en die Suide, word deur 'n meerderheid kiesers in beide die Republiek Ierland en Noord-Ierland vir die nabye toekoms as onrealisties en onbekostigbaar verwerp.[6]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Jonathan Tonge: Northern Ireland: Conflict and Change. Tweede uitgawe. Harlow: Pearson Education 2002, bl. 59
- Denis MacShane: Brexit, No Exit: Why (in the End) Britain Won't Leave Europe. London • New York: I.B. Tauris 2017, bl. viii
- The Guardian, 11 Januarie 2017: Brexit barriers would ruin Northern Ireland dairy farms, MPs told. Besoek op 24 Junie 2018
- www.parliament.uk: The Common Travel Area and the special status of Irish nationals in UK law. Besoek op 24 Junie 2018
- Belfast Telegraph, 21 Mei 2018: Brexit: Northern Ireland support to 'remain' in EU soars to 69%. Besoek op 24 Junie 2018
- newstalk.com: Poll finds British voters would choose hard border over remaining in customs union. Besoek op 24 Junie 2018
|
<urn:uuid:b60dde98-36df-4c8a-b03c-7406cffe300d>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Demokratiese_Unionisteparty
|
2019-07-17T04:43:03Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00364.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.99958 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Instrumentlanding
'n Instrumentlanding behels 'n reeks van voorafbepaalde vlugmaneuvers vir die ordelike oordrag van 'n vliegtuig onder instrumentvlugvoorwaardes van die begin van die aanvanklike benadering na 'n bestemming of 'n punt waar 'n veilige landing visueel gemaak kan word.[1] Hierdie benaderings/landings is goedgekeur deur die FAA in die Verenigde State of die VSA se Departement van Verdediging vir militêre vlugte.
Die Internasionale Burgerlugvaartorganisasie (ICAO) definieer 'n instrumentbenadering as voorafbepaalde maneuvers met verwysing na die vluginstrumente met spesifieke beskerming teen struikelblokke vanaf die aanvanklike benaderingspunt – of waar van toepassing, van die begin van 'n bepaalde aankomsroete – na 'n punt waar 'n landing voltooi kan word. Indien die landing nie voltooi kan word nie, moet 'n posisie behou word waar hindernisvermydingskriteria toegepas kan word.[2]
Lughawevereistes[wysig | wysig bron]
Spesiale oorwegings vir bedrywighede onder lae sigbaarheid sluit in: verbeterde beligting vir die benaderingsgebied, aanloopbane en skouerroetes, en die plasing van noodtoerusting. Daar moet oorbodige elektriese stelsels in plek wees, sodat in die geval van 'n kragonderbreking, die rugsteunstelsel die werking van die vereiste lughawe-instrumentasie (bv. die ILS en beligting) kan oorneem. ILS kritieke areas moet vry wees van ander vliegtuie om botsings te vermy.
|
<urn:uuid:fce7480e-4d3e-4328-8d7a-84dc85896c2f>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Instrumentlanding
|
2019-07-23T11:21:17Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529276.65/warc/CC-MAIN-20190723105707-20190723131707-00092.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.99998 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Hulp
Kategorie:Veldslae in Duitsland
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Bladsye in kategorie "Veldslae in Duitsland"
Die volgende 2 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 2.
B
Slag van Blenheim
T
Slag by die Teutoburgerwoud
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Veldslae_in_Duitsland&oldid=1361219
"
Kategorieë
:
Geskiedenis van Duitsland
Veldslae
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
Беларуская
Čeština
Esperanto
Հայերեն
Lumbaart
Nederlands
Norsk
Русский
Slovenčina
Svenska
Українська
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 13 Junie 2015 om 17:38 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe
|
<urn:uuid:211c7d46-7dbf-4dd2-bce8-042a5659fb69>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Veldslae_in_Duitsland
|
2019-07-18T11:20:46Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00084.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.998976 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Kweekskoolboom
Hierdie Norfolkden (Araucaria heterophylla) is in 1826 deur die vrou van landdros D.J. van Ryneveld in die drosdy se tuin in Dorpstraat geplant. Op 31 Mei 1928 is die kruin van die boom beskadig toe ene Morison, 'n kleinseun van ds. D.S. Botha, die nuwe Unievlag daarin gehys het.
Bibliografie[wysig | wysig bron]
- Esterhuyse, Neels en Jutta von Breitenbach en Hermien Söhnge: Remarkable trees of South Africa. Kaapstad: Britza-publikasies, 2001. ISBN 978-1-875093-28-1
- www.championtrees.co.za
|
<urn:uuid:63c68f6f-3f4e-49d0-b8f2-271d5d7c69f4>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Kweekskoolboom
|
2019-07-19T16:37:40Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00244.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.998586 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Trevor Lloyd Wadley
Dr. Trevor Lloyd Wadley (1920 – 1981) was 'n Suid-Afrikaanse fisikus en uitvinder. Hy is in 1920 gebore. Hy sluit aan by die WNNR en word hoof van sy Telekommunikasienavorsingsinstituut. Een van sy belangrikste prestasies is die ontwikkeling van die Tellurometer asook die kristalgekontroleerde wisselbare frekwensie-ontvangstoestel en opwektoestel. Dit word onder 'n WNNR-lisensie in Engeland gebou waar meer as 10,000 stelle vervaardig is. Hy sterf op 21 Mei 1981.
|
<urn:uuid:8ba23ceb-3c5b-4af5-adca-415ec1362be2>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Trevor_Lloyd_Wadley
|
2019-07-19T16:56:38Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00244.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999965 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Behavioral and Brain Functions
Behavioral and Brain Functions (Behav. Brain Funct.; ISSN 1744-9081) is 'n wetenskapsjoernaal gepubliseer deur BioMed Central. Dit het in 2005 ontstaan. Die joernaal is tot Januarie 2011 geredigeer deur Terje Sagvolden en van 2011 tot 2017 deur Vivienne A. Russell (Universiteit van Kaapstad). Die huidige redakteur is Wim Crusio (Universiteit van Bordeaux).
|
<urn:uuid:fe0dd4a0-5699-4687-8d7e-ada9c12aad92>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Behavioral_and_Brain_Functions
|
2019-07-17T06:49:29Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525094.53/warc/CC-MAIN-20190717061451-20190717083451-00092.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.97129 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Hulp
Kategorie:Komposisies volgens instrument
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Wikimedia Commons bevat media in verband met
Komposisies volgens instrument
.
Subkategorieë
Hierdie kategorie bevat slegs die volgende subkategorie.
K
►
Komposisies vir toetsinstrument
(2 K)
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Komposisies_volgens_instrument&oldid=1844808
"
Kategorieë
:
Komposisies
Musiekinstrumente
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Ander projekte
Wikimedia Commons
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
العربية
Беларуская
Беларуская (тарашкевіца)
Català
Čeština
English
Español
Euskara
فارسی
Suomi
Galego
עברית
Magyar
Հայերեն
Italiano
日本語
ქართული
Македонски
Bahasa Melayu
Nederlands
Norsk nynorsk
Português
Română
Русский
ไทย
Українська
Tiếng Việt
中文
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 25 Oktober 2018 om 15:37 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe
|
<urn:uuid:9f68c0d1-b246-422c-af1b-6e4715b2b62b>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Komposisies_volgens_instrument
|
2019-07-17T06:44:23Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525094.53/warc/CC-MAIN-20190717061451-20190717083451-00332.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.99568 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Manuel Tadros
Jump to navigation
Jump to search
Manuel Tadros | |
Geboorte | 30 September 1956 |
---|---|
Nasionaliteit | Kanadees |
Kinders | Xavier Dolan]] |
Beroep(e) | Akteur |
Internet-rolprentdatabasis-profiel |
Manuel Tadros (gebore 30 September 1956) is 'n Kanadese akteur. Hy is bekend vir sy rolle in die rolprente The American Trap (2008) en X-Men: Apocalypse (2016), en in die televisiereeks Omerta, la loi du silence (1996).
Filmografie[wysig | wysig bron]
Rolprente[wysig | wysig bron]
- 2002: A Scent of Mint
- 2008: The American Trap
- 2010: Cuba, Keepers of the Mangrove
- 2016: X-Men: Apocalypse
- 2016: Mon ami Dino
- 2018: Wolfe
- Montréal Girls
Televisiereekse[wysig | wysig bron]
- 1996: Omerta, la loi du silence
- 2002: Edward
|
<urn:uuid:ddcd3ee0-c959-4cea-b803-f3285271387e>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Manuel_Tadros
|
2019-07-17T09:29:43Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525133.20/warc/CC-MAIN-20190717081450-20190717103358-00008.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.969612 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Pniktogeen
↓ Periode | '15' |
2 | 7 N |
3 | 15 P |
4 | 33 As |
5 | 51 Sb |
6 | 83 Bi |
7 | 115 Mc |
Die Pniktogene of elemente van Groep 15 is 'n groep chemiese elemente wat die 15de kolom van die periodieke tabel beslaan.
Hul valenselektrone het 'n kenmerkende konfigurasie ns2np3 wat beteken dat daar drie elektrone ontbreek vir 'n edelgaskonfigurasie met 'n volle skil. Van hierdie elemente kan daarom 'n oksidasietoestand 3- aanneem en verbindings vorm wat soms pniktiede genoem word.
|
<urn:uuid:b87e0303-6837-4380-8f0e-bc7f312bdf48>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Groep_15_element
|
2019-07-19T21:16:50Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526359.16/warc/CC-MAIN-20190719202605-20190719224605-00084.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999966 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Gebruikerbespreking:Gemsbok
Welkom Gemsbok!
Hoop jy geniet jou tyd hier! --Alias 00:22, 28 Augustus 2005 (UTC)
- 'n Hartlike welkom van my kant af ook. --RM 08:45, 29 Augustus 2005 (UTC)
Haai, Gemsbok
Dit is tans nie 100% duidelik wat die bron van die bogenoemde beeld is nie. Dit is nodig om die bron vir enige beeld te verskaf, ingevolge Wikipedia se beleid rakende verifieerbaarheid. Met "bron" word bedoel: waar jy self die beeld gekry het. Indien dit op die internet was, dan sal 'n URL ('n skakel) na die blad waarop die beeld verskyn voldoende wees. Indien dit uit 'n boek verkry is, word die boek se gegewens benodig. Indien jy self die outeur van die beeld is, meld dit asseblief duidelik. Moet asseblief nie huiwer om my te kontak indien jy enige vrae of probleme het nie.
Let wel: indien 'n geldige bron nie binne 2 weke van hierdie boodskap bygevoeg word nie, mag die beeld verwyder word. Die gegewens van die bron moet asseblief by die beeld self bygevoeg word en nie hier nie. - Anrie (kontak) 14:45, 22 Mei 2008 (UTC)
|
<urn:uuid:b306786f-e791-433a-9580-5ab7ccac9838>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Gebruikerbespreking:Gemsbok
|
2019-07-18T13:54:40Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525634.13/warc/CC-MAIN-20190718125048-20190718151048-00508.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 1.000006 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Molton Brown
Molton Brown | |
Tipe | |
---|---|
Gestig | 1973 |
Hoofkantoor | Londen, Verenigde Koninkryk |
Gebied bedien | Wêreldwyd |
Industrie | Kosmetika, kleinhandelsbedryf |
Slagspreuk | Made in England, Inspired by the World |
Webwerf | Molton Brown |
Molton Brown is die Verenigde Koninkryk se voorste vervaardiger van kosmetika en toiletartikels vir hoë-inkomste-verbruikers. Die onderneming, wat sy oorsprong in 'n haarsalon in die Londense stadsdeel Mayfair het en in 1973 gevestig is, bemark sy produkte - onder meer stortgel, sjampoe en lyfroom, maar ook reukkerse - in baie van die wêreld se mees eksklusiewe afdelingswinkels, maar het ook sy eie netwerk winkels wêreldwyd.
Molton Brown is in 2005 deur die Japannese kosmetikareus KAO oorgeneem, maar vervaardig sy produkte steeds uitsluitlik in Engeland. Sy hoofvervaardigingsaanleg is net buite Londen in die graafskap Hertfordshire geleë.
|
<urn:uuid:3ff47972-71a8-4567-9bee-965d0cd601ff>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Molton_Brown
|
2019-07-22T09:59:41Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527907.70/warc/CC-MAIN-20190722092824-20190722114824-00180.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999984 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Bespreking:UEFA Champions League
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die UEFA Champions League-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
|
<urn:uuid:cf21503b-6519-46d8-9cfa-531c78fda471>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:UEFA_Champions_League
|
2019-07-23T18:08:16Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529481.73/warc/CC-MAIN-20190723172209-20190723194209-00380.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999932 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Wees versigtig met die ou weergawes!
Hierdie weergawes word net vir verwysing en toetsdoeleindes gewys. Gebruik altyd die jongste weergawe van 'n byvoeging.
Om eie versamelings te bou, is 'n Mozilla-byvoegingsrekening nodig.
Hierdie weergawes word net vir verwysing en toetsdoeleindes gewys. Gebruik altyd die jongste weergawe van 'n byvoeging.
Om eie versamelings te bou, is 'n Mozilla-byvoegingsrekening nodig.
|
<urn:uuid:06de838b-a80e-4377-9912-3491521e0e62>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://addons.thunderbird.net/af/seamonkey/addon/theme-font-size-changer-for-tb/versions/
|
2019-07-17T12:49:01Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525187.9/warc/CC-MAIN-20190717121559-20190717143559-00284.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
a_tag
| false | true | false | false |
Latn
|
afr
| 1.000009 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
true
],
"in_head": [
false
],
"location": [
"a_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Jagiellonia Białystok
Jump to navigation
Jump to search
Volledige naam | Jagiellonia Białystok
Sportowa Spółka Akcyjna |
Bynaam | |
Opgerig | 1920 |
Stadion | Stadion Miejski (Białystok) |
Kapasiteit | 22 386 |
Voorsitter | Cezary Kulesza |
Afrigter | Michał Probierz |
Kompetisie | Ekstraklasa |
Erelys[wysig | wysig bron]
Poolse sokkerkampioen
- 4de plek (1)
- 2010/2011
Poolse Cup (1)
- 2009/2010
2de plek (1)
- 1989
Poolse Supercup (1)
- 2010
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
- Amptelike klubwerf (jagiellonia.pl)
- Jagiellonia Białystok (90minut.pl)
- Stadion (stadion.bialystok.pl)
Wikimedia Commons bevat media in verband met Jagiellonia Białystok. |
|
<urn:uuid:30cf4cd8-6d58-43f1-874a-bfd23d594e0b>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Jagiellonia_Bia%C5%82ystok
|
2019-07-18T17:59:53Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525699.51/warc/CC-MAIN-20190718170249-20190718192249-00468.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.704586 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Kategorie:Indusvalleibeskawing
Jump to navigation
Jump to search
Wikimedia Commons bevat media in verband met Indus Valley Civilization. |
Bladsye in kategorie "Indusvalleibeskawing"
Die volgende 10 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 10.
|
<urn:uuid:681e1a66-51b2-4cd6-9feb-7cd21947dd46>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Indusvalleibeskawing
|
2019-07-21T07:38:21Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526931.25/warc/CC-MAIN-20190721061720-20190721083720-00324.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.989251 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Maak hoofkeuseskerm oop
Soek
Wysigings
← Ouer wysiging
Nuwer wysiging →
Sri Jayawardenepura
(wysig)
Wysiging soos op 00:24, 1 Februarie 2013
59 grepe verwyder
,
6 jaar gelede
k
"War_Heroes_Memorial_Sri_Jayawardenapura.jpg" is verwyder omdat dit in Commons deur
INeverCry
verwyder is omrede: Per
commons:Commons:Deletion requests/File:War Heroes Memorial Sri Jayawardenapura.jpg
! align="center" colspan="2" style="color: #FFFFFF; background: #003399; padding: 4px; font-size:170%;" |
<span style="font-size:16pt">'''Sri Jayawardenepura'''</span><br>ශ්රී ජයවර්ධනපුර කෝට්ටේ<br>ஸ்ரீ ஜயவர்த்தனபுரம் கோட்டே<br>
[[Lêer:War Heroes Memorial Sri Jayawardenapura.jpg|270px]]
|- style="background: #CEDAF2; text-align:center;border-bottom:1px solid #999"
| '''Kaart'''
CommonsDelinker
6 296
wysigings
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/1086423
"
|
<urn:uuid:312e7740-193b-4ae2-8774-80e226e062db>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/1086423
|
2019-07-17T16:34:59Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525355.54/warc/CC-MAIN-20190717161703-20190717183550-00057.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.726136 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Kategorie:Oostenrykse maatskappye
Jump to navigation
Jump to search
Bladsye in kategorie "Oostenrykse maatskappye"
Die volgende 6 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 6.
Die volgende 6 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 6.
|
<urn:uuid:d12db871-5e75-4d59-b7a6-cc5ccab40d04>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Oostenrykse_maatskappye
|
2019-07-17T16:50:23Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525355.54/warc/CC-MAIN-20190717161703-20190717183703-00124.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999926 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Isaac Newton
Isaac Newton | |
Portret van Isaac Newton in 1689 deur Godfrey Kneller.
Gebore | 4 Januarie 1643 N.S. 25 Desember 1642 O.S. Lincolnshire, Engeland |
---|---|
Oorlede | 31 Maart 1727 (op 84) Kensington, Middlesex, Engeland, Groot-Brittanje |
Plek van graf | Westminster-abdy |
Nasionaliteit | Engeland(later Groot-Brittanje) |
Vakgebied | Wiskunde, fisika, filosofie, ens. |
Alma mater | Universiteit van Cambridge |
Bekend vir | Swaartekrag, binomiaalstelling, ens |
Handtekening |
Inhoud
Belangrikste prestasiesWysig
In terme van wiskunde het Newton reusagtige hoeveelhede werk tot die inhoud van wiskunde soos ons dit vandag ken, bygedra: areas van sy invloed strek vanaf meetkunde tot kalkulus tot algebra. In besonder word die ontwikkeling van die binomiaalstelling aan hom toegeskryf. Hierdie stelling bied die terme van die ontwikkeling van 'n binomiaaluitdrukking opgehef tot 'n bepaalde mag van n. Byvoorbeeld, [(x + y)n]. Ander wiskundige bydraes sluit in Newton se fluksionele kalkulus ('n vertakking van kalkulus wat met wisselende hoeveelhede te make het) wat uiteindelik tot 'n nuwe vertakking van fisika gelei het, en nuwe metodes vir die ontwikkeling van 'n oneindige reeks.
Tesame met Gottfried Wilhelm Leibniz word die ontwikkeling van kalkulus aan Newton toegeskryf – al het hierdie twee onafhanklik van mekaar gewerk, as gevolg van 'n bitter twis rakende vermeende plagiaat (soortgelyk aan die Robert Hooke-debakel).
Op die fisika-front het Newton ontdek dat wit lig in werklikheid saamgestel is uit ‘primêre' kleure en derhalwe ‘sekondêr’ is in teenstelling met die destyds algemeen aanvaarde opinie dat wit lig homogeen was. Sy experimentum crucis (Die Deurslaggewende Eksperiment) het sy teorie oor die samestelling van lig deur middel van breking deur prismas bewys.
Sy werk op die gebied van optika het voorts baanbrekersartikels wat hy van tyd tot tyd gepubliseer het (anders as wat die geval was by sy wiskundige werk), voortgebring, soos Opticks (1704) wat sy ligsamestellingsteorie gedokumenteer het deur middel van eksperimentering en uitredenering. Hierdie werk van hom het die basis gevorm van die eksperimentele fisika later in daardie eeu, en het ook die moontlikheid op die voorgrond geplaas dat lig uit deeltjies bestaan (en nie uit energiegolwe soos die meeste van sy tydgenote geglo het nie). Met die aanvang van kwantummeganika meer as 'n eeu later is beide hierdie teorieë korrek bewys!
In terme van meganika is Newton se Principia 'n hoeksteen van die moderne fisika. Die eerste boek in die reeks illustreer en verklaar Newton se drie wette van beweging, naamlik:
1) Sonder die inwerking van kragte sal 'n liggaam wat in 'n rustoestand verkeer, so bly, en 'n liggaam wat in 'n reguit lyn teen 'n konstante snelheid beweeg, sal so voortgaan teen daardie konstante snelheid, vir 'n onbepaalde tydperk (die wet van traagheid).
2) 'n Liggaam sal versnel indien 'n krag daarop toegepas word, na aanleiding van F = ma.
3) Kragte kom in pare voor, met beide kragte wat gelyke omvang, maar teenoorgestelde rigtings het. Hierdie wet word gewoonlik vereenvoudig om te lees: “Vir elke aksie is daar 'n gelyke en teenoorgestelde reaksie”.
Principia se tweede boek behandel hoofsaaklik die beweging van liggame deur mediums (m.a.w., die gevolge van weerstand word aan bod gebring) en die beweging van vloeistowwe. Die derde boek, System of the World, skets in breë trekke Newton se beroemde wet van universele swaartekrag (F = G ). Hierdie wet stel dit dat die swaartekrag tussen twee liggame eweredig is aan die produk van hul massas, en omgekeerd eweredig aan die vierkant van die afstand tussen hulle. In hierdie vergelyking is G eenvoudig die swaartekrag-konstante. Hierdie kragtige vergelyking het die filosofie van fisika en, uiteindelik, die wyse waarop die mens die heelal beskou, verander.
LewensgeskiedenisWysig
Sir Isaac Newton is een van Engeland se hoogs waardeerde wetenskaplikes, filosowe en teoretici. Hy is gebore op Kersdag in 1642 (wat met 4 Januarie 1642 ooreenstem) met ongeletterde ouers (Isaac en Hanna) wat bestaansboere was. Sy vader het voor sy geboorte reeds gesterf, en sy moeder is later weer getroud met Barnabas Smith. Isaac is in sy ouma se sorg gelaat tot en met Smith se dood in 1653.
Heel verstaanbaar was jong Isaac se vroeë jare nie ideaal nie, en baie rekords van sy blatante minagting van sy stiefpa bestaan nog. Hy is op 'n redelik jong ouderdom uit die skool gehaal om in die familie se voetspore in die landbousektor te volg, maar Isaac het 'n baie swak boer blyk te wees en homself dus voorberei om na Cambridge te gaan.
Sy vroeë jare op universiteit was heel moontlik redelik tradisioneel, met die wetenskaplike revolusie wat nog nie vatplek in Engeland gekry het nie. In geheel beskou, was Newton se voorgraadse loopbaan erg onvoldoende. Ten spyte hiervan het sy belangstelling by die werke van Descartes, Hobbes, Kepler en Galileo gelê, wat hy privaat bestudeer het. Dit sou eers later duidelik blyk dat sy genialiteit dié van sy lektore verbygesteek het. Nadat hy sy graad verkry het, is die universiteit vir twee jaar (1665 and 1666) gesluit weens die Pes, en Newton is gedwing om terug te keer huis toe om sy studies self voort te sit. Hierdie twee jaar was uiteindelik die mees produktiewe en vindingrykste vir Newton, en het die fondamente vir sy latere wetenskaplike deurbrake gelê, soos sy teorieë oor planetêre beweging (wat tot die publikasie van sy Principia in 1687 aanleiding gegee het), lig en kleur, en sekere aspekte van calculus. Dit was ook in hierdie tyd dat sy beroemde, maar anekdotiese ervaring met die vallende appel plaasgevind het, en sy gedagtegang het verskuif na swaartekrag as 'n krag wat voorheen deur wetenskaplikes afgeskeep is.
Met sy terugkeer na Cambridge het sy loopbaan skielik weer op koers gekom en het hy op die ouderdom van 27 by sy voormalige lektor in die posisie as Lucasiaanse Professor van Wiskunde oorgeneem. Hierdie pos het aan Newton baie meer wetenskaplike vryheid gebied, en binnekort is sy eerste wetenskaplike artikels voortgebring. Newton se werklike karakter en aard soos wat dit in sy kinderjare gevorm is, het egter te voorskyn begin kom, en 'n paar jaar later het 'n bitter dispuut met een van Engeland se leidende wetenskaplike denkers, Robert Hooke, Newton in 'n depressie laat verval – veral nadat hy beskuldig is daarvan dat hy Hooke se werk geplagiariseer het.
Ironies genoeg word dit gedokumenteer dat dit Hooke was wat aanvanklik die idee van universele swaartekrag in Newton se gedagtes laat posvat het, en sodoende tot 'n lewenslange obsessie met die verklaring van hierdie konsep aanleiding gegee het. Hierdie dispuut het 'n paar jaar geduur, maar ná 1678 het hy hom geheel en al in sy eie gedagtes en werk afgesonder – nou meer van 'n alchemistiese aard.
In hierdie tydperk het Newton die teorie wat steeds in skoolhandboeke opgeteken staan, ontwikkel: Deur sy alchemistiese kennis en wiskundige agtergrond met die ‘klassieke’ meganiese teorie te kombineer, het hy swaartekrag bekend gestel aan 'n argaïstiese filosofie wat materie as slegs in liniêre beweging beskou het. Newton se volle teorie rakende swaartekrag sou egter eers tien jaar later voltooi word – byna twintig jaar ná die vallende-appel-episode.
Uiteindelik - omstreeks 1680 – het Newton sy swaartekragkonsep geformuleer, waarvolgens voorwerpe hul eie aantrekkingskrag het wat eksponensieel verminder met 'n vergroting in die afstand vanaf 'n ander voorwerp met aantrekkingskrag.
In 1684 het die beroemde ontmoeting tussen Edmund Halley en Newton plaasgevind, waartydens Halley sy astronomiese vraag aan Newton gestel het met die hoop dat hy insig daarin sou kon bied. Die probleem wat gestel is, was soos volg: “As mens sou aanneem dat daar 'n omgekeerde wet van aantrekking bestaan, wat is die roete wat 'n planeet volg in sy reis om die son?” Sonder om eers te aarsel, het Newton geantwoord “'n ellips”, aangesien hy reeds daardie probleem maande vantevore opgelos het!
Die genialiteit van Isaac Newton is uiteindelik besef, selfs al het hy die aanvanklike berekening waarin hierdie universele probleem opgelos is, verloor. Hierdie ontmoeting het tot Newton se De Motu (1684) en uiteindelik tot sy Philosophiae Naturalis Principia Mathematica (1697) gelei. Weer eens sou Newton se ou mededinger, Hooke, in die publikasie en daaropvolgende ontvangs van Principia 'n rol speel, wat daartoe gelei het dat Newton enige teken van Hooke se naam uit die artikel verwyder het voor die finale publikasie daarvan. Daar word berig dat hy so kwaad was oor Hooke se aanspraak dat hy (Hooke) 'n rol gespeel het in Newton se ontdekking van sy grondslagteorieë, dat hy amper nie die derde hoofstuk van Principia beskikbaar gestel het nie. Per slot van rekening het Newton hom weer aan die samelewing onttrek en die publikasie van sy Opticks (1704) tot ná Hooke se dood teruggehou.
Isaac Newton het op 20 Maart 1727 (31 Maart 1727, volgens die moderne kalender) in Londen gesterf ná 'n lang, uitmergelende siekte.
Sien ookWysig
Bron
- KENNIS, 1980, vol 5, bl. 876-877, ISBN 0 7981 0827 4
|
<urn:uuid:21842b1a-acbe-4e32-8eff-edff014a5eda>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Isaac_Newton
|
2019-07-23T22:39:39Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529737.79/warc/CC-MAIN-20190723215340-20190724001340-00364.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999997 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Ruimtepak
Ruimtevaarders wat die pak dra moet ’n uur lank wag sodat hul liggaam aan die druk en suiwer suurstof gewoond kan raak. Dit neem 45 minute om die pak aan te trek.
Inhoud
Die pak bestaan uit:[wysig | wysig bron]
- Onderklere
- Harde bolyfstuk
- Armstukke
- Handskoene
- Sagte onderlyfstuk
- Helm-en-skermstuk
- Hoof-lewensondersteuningspak
Waaruit bestaan die pak se materiaal:[wysig | wysig bron]
Die pak bestaan uit 13 verskillende lae wat onder andere twee lae ingeboude pypies insluit waardeur daar water sirkuleer om die ruimtevaarder se lyf koel te hou.
Daar is ’n drukkledingstuk van twee lae wat sorg dat die pak met lug gevul is, terwyl die verwarmde kledingstuk van agt lae toesien dat hy/sy teen ruimtestof en ander voorwerpe beskerm word. Laastens is daar ’n waterdigte en brandbestande buitelaag.
Die EMU se rugsak:[wysig | wysig bron]
Dit is ’n rugsak wat lewe ondersteun. Dit bevat onder andere ’n sekondêre suurstoftenk wat ’n halfuur se noodsuurstofvoorraad hou.
Dit sluit verder ’n watertenk (vir die verkoelingstelsel), ’n radio (vir kommunikasie-doeleindes), ’n battery (vir elektriese krag) en die primêre suurstoftenk (suiwer suurstof vir sewe ure) in.
Interessante feite:[wysig | wysig bron]
Die EMU is wit omdat dié kleur help om die son se hitte te weerkaats. In die ruimte kan die temperatuur in direkte sonlig tot 135 grade Celsius styg.
Die ruimtevaarders dra ook spesiale "doeke", Maximum Absorbency Garment (MAG) genoem, Hulle dra dit tydens lansering, landing en op hul ruimtewandelings.
Die pak van die toekoms:[wysig | wysig bron]
Nasa se Z-2-pak word tans ontwikkel en is ontwerp om ruimtevaarders op Mars, die maan en dalk ander planete by te staan. Die pak se verbeterde skerm maak dit vir ruimtevaarders moontlik om beter te sien, terwyl ander verstellings (soos die ingangsluik, die lewensondersteuningstelsel en die verbeterde toegang tot die pak) vir ’n moderne en meer gerieflike toestel sorg.
|
<urn:uuid:15a74250-06b7-4db4-b71b-062f00b044eb>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Ruimtepak
|
2019-07-16T12:32:34Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524548.22/warc/CC-MAIN-20190716115717-20190716141713-00014.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 1.000001 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
2025
jaar
2025 |
◄ | 20ste eeu | ◄21ste eeu► | 22ste eeu | ► |
Dae | Eeue | Geskiedenis | Geskiedenisportaal |
Sien ook: Kategorie:2025 |
Kalenders | |
Die jaar 2025 sal 'n gewone jaar wees wat volgens die Gregoriaanse kalender op 'n Woensdag sal begin. Dis sal die 25ste jaar van die 21ste eeu n.C. wees. Soos ander gewone jare sal die jaar 12 maande, 52 weke en 365 dae hê.
|
<urn:uuid:16e5cd51-8e65-4a61-9ff6-bac880787166>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/2025
|
2019-07-21T11:17:59Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526948.55/warc/CC-MAIN-20190721102738-20190721124738-00116.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999968 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Bariogenese
Bariogenese is in fisiese kosmologie die generiese term vir die hipotetiese fisiese prosesse wat in die vroeë heelal plaasgevind en barion-asimmetrie veroorsaak het, dus die wanbalans tussen barione en antibarione in die waarneembare heelal.
Teorieë oor bariogenese word geskoei op verskillende beskrywings van die wisselwerking tussen basiese deeltjies. Twee belangrike teorieë is elektroswak bariogenese (standaardmodel), wat tydens die elektroswak epog van die Oerknal plaasgevind het, en grootverenigingsbariogenese, wat tydens of net ná die grootverenigingsepog plaasgevind het. Kwantumveldteorie en statistiese fisika word gebruik om sulke moontlike meganismes te beskryf.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
|
<urn:uuid:d30cae07-5f2c-4d46-9837-b2219ff4268c>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bariogenese
|
2019-07-21T11:18:19Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526948.55/warc/CC-MAIN-20190721102738-20190721124738-00140.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999998 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Sitar
- ’n Sitar moenie met ’n siter verwar word nie.
’n Sitar is ’n snaarinstrument uit Indië met ’n baie tiperende klank. Die instrument het benewens vier melodiesnare en twee ritmesnare ook twaalf tot veertien resonansiesnare. Laasgenoemde word gestem in die toonleer van die spesifieke "raga", of musiekraamwerk waarbinne ’n stuk gespeel word. Die sitar kom tradisioneel uit die Hindoestaanse musiek.
Dit het in die 1960's in die Weste bekend geword danksy die Beatles en ander popgroepe wat dit soms gebruik het. Die bekendste sitarspeler ter wêreld was Ravi Shankar. Hy het onder meer in 1967 op die Monterey-popfees opgetree. Dit was ’n groot rede daarvoor dat musiek uit Indië, en sitarmusiek spesifiek, algemeen bekend geword het. Shankar is op 11 Desember 2012 oorlede.
|
<urn:uuid:7db7caca-8503-4cfe-bd6e-2170ba5dd8a1>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Sitar
|
2019-07-21T10:31:50Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526948.55/warc/CC-MAIN-20190721102738-20190721124738-00332.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999996 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
2006-Drienasiesreeks
Jump to navigation
Jump to search
Victor Matfield wen die bal in 'n lynstaan teen die All Blacks in Wellington. | |
Datums | 8 Julie - 9 September |
---|---|
Kampioen | Nieu-Seeland (7 titels) |
Wedstryde gespeel | 9 |
Drieë gedruk | 42 (4.67 per wedstryd) |
Bywoning | 406 899 (45 211 per wedstryd) |
Meeste punte | Dan Carter (99) |
Meeste drieë | Lote Tuqiri (3) Jaque Fourie (3) |
← 2005 2007 → | |
Die 2006-Drienasiesreeks is van 8 Julie tot 9 September 2006 aangebied. Nieu-Seeland het die reeks gewen. Dan Carter van Nieu-Seeland het die meeste punte aangeteken. Lote Tuqiri van Australië en Jaque Fourie van Suid-Afrika het elk 3 drieë gedruk.
Uitslae[wysig | wysig bron]
Nasie | Wedstryde | Punte | Bonuspunte | Tabelpunte | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
speel | wen | gelykop | verloor | vir | teen | verskil | ||||
1 | Nieu-Seeland | 6 | 5 | 0 | 1 | 179 | 112 | +67 | 3 | 23 |
2 | Australië | 6 | 2 | 0 | 4 | 133 | 121 | +12 | 3 | 11 |
3 | Suid-Afrika | 6 | 2 | 0 | 4 | 106 | 185 | -79 | 1 | 9 |
|
<urn:uuid:6b4611e7-f549-47d2-a9c3-21784847cd64>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/2006-Drienasiesreeks
|
2019-07-16T12:56:48Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524548.22/warc/CC-MAIN-20190716115717-20190716141717-00420.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.996097 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Aurangabad
Aurangabad औरंगाबाद |
Die Bibi-Ka-Maqbara in Aurangabad. | |
Ligging in Indië
Koördinate: Koördinate: | |
Land | Indië |
---|---|
Deelstaat | Maharasjtra |
Region | Marathwada |
Distrik | Aurangabad |
Stigting | 1610 |
Regering | |
- Afdelingskommissaris | Sanjeev Jaiswal |
Oppervlak | |
- Stad | 300 km² (100 vk m) |
Bevolking (2011) | |
- Stad | 1 171 330 |
- Digtheid | 3 900/km² (10 000/vk m) |
Tydsone | IST (UTC+5:30) |
Poskode | 431 XXX |
Skakelkode(s) | 0240 |
Webwerf: aurangabad.nic.in |
Die stad is in 1610 deur Malik Ambar as Kharki gestig. In 1626 het sy seun Fateh Khan die stad na Fatehnagar hernoem. Tussen 1682 en 1707 het die stad as setel van die Mogoelkeiser Aurangzeb gedien en is ná hom vernoem. Aurangabad beteken "gebou deur die troon". Die Bibi-Ka-Maqbara, 'n replika van die Tadj Mahal, is deur sy seun Azam Shah vir sy moeder Dilras Banu Begum as mausoleum opgerig. Die Ajanta- en Ellora-grotte asook die Bibi-Ka-Maqbara is UNESCO-wêrelderfenisgebiede.
|
<urn:uuid:5582d7a8-f713-4aa9-a3e3-cbdcd820209a>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Aurangabad
|
2019-07-16T14:42:52Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524568.14/warc/CC-MAIN-20190716135748-20190716161748-00340.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.993649 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Hulp
Kategorie:Departemente in Bretagne
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Bladsye in kategorie "Departemente in Bretagne"
Die volgende 4 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 4.
C
Côtes-d'Armor
F
Finistère
I
Ille-et-Vilaine
M
Morbihan
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Departemente_in_Bretagne&oldid=1438097
"
Kategorieë
:
Bretagne
Departemente van Frankryk
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
Aragonés
Беларуская
Беларуская (тарашкевіца)
Brezhoneg
Català
Čeština
Deutsch
Ελληνικά
English
Esperanto
Español
Français
Galego
Bahasa Indonesia
Italiano
한국어
Lëtzebuergesch
Македонски
Монгол
Bahasa Melayu
Nederlands
Norsk nynorsk
Norsk
Português
Română
Русский
Scots
Simple English
Slovenčina
Türkçe
Vèneto
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 25 Maart 2016 om 11:57 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe
|
<urn:uuid:fb67f316-9475-403f-9980-44c4ecbd18e7>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Departemente_in_Bretagne
|
2019-07-16T14:43:54Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524568.14/warc/CC-MAIN-20190716135748-20190716161748-00364.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.994357 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Bridgetown (Wes-Kaap)
In 1842 het William Edmund Scarbrow 'n plaas by die Vledermuisdrift gekoop met die hoop dat die pad na die noorde later hier met 'n brug oor die rivier sou gaan en daar dan 'n dorp sou ontwikkel. Metteryd het die vestiging ontwikkel en bestaan uit 'n smitswinkel, meul, besproeiingskanale, winkel, poskantoor, skool en 'n pont oor die rivier. Bome is aangeplant en daar was selfs 'n dokter. Scarbrow het egter in 'n skeepsramp omgekom. Die brug is verder stroomaf nader aan Piketberg gebou en in 1879 is Moorreesburg op die direkte pad na die noorde gestig. Dit was die einde van die droom van dorpsontwikkeling. Vandag is Bridgetown slegs 'n kamkpeerterrein op die oewer van die rivier.
|
<urn:uuid:dd16dec8-5dc5-4cc8-8cba-a8114432ce60>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bridgetown_(Wes-Kaap)
|
2019-07-17T20:48:16Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525402.30/warc/CC-MAIN-20190717201828-20190717223828-00228.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999972 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Geelborswillie
Die geelborswillie (Chlorocichla flaviventris) is 'n algemene standvoël wat leef in kus- en rivierwoude, digte boomveld en ruigtes, asook tuine en mangliete. Hulle kom in groepe van 2 tot 6 voëls voor.
Geelborswillie | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Bewaringstatus | ||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||
Chlorocichla flaviventris |
Ander nameWysig
- Engelse naam: (African) Yellow-bellied Greenbul (Bulbul)
|
<urn:uuid:aa950f7f-48d9-48ba-beb6-9abc4bd50636>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Geelborstiptol
|
2019-07-20T09:59:29Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526506.44/warc/CC-MAIN-20190720091347-20190720113347-00012.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.830684 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Wikipediabespreking:Bladsye wat nog vertaal moet word
Ek voel dat bladsye soos Wikipedia:Beleid en Wikipedia:Redigeer dalk nie so belangrik is nie, en dat 'n skakel na die Engels en Nederlands dalk selfs beter is. As daar later meer mense is wat kan saamwerk, sal dit natuurlik vertaal word, maar ek voel dat hierdie ou weergawes van die Engels is, en dit bevat ook skakels na artikels wat slegs in die Engels bestaan. Ek dink dit is dus beter dat iemand eerder die engelse weergawe by Engels gaan lees as hierdie ou, engelse weergawe hier. Daar is ook meer artikels wat kort ivm NPOV, ens.
Miskien kan ons dan maar net sake wat spesifiek op die Afrikaanse wikipedia van toepassing is daar plaas, bv taalverwante sake. --Alias 22:06, 29 05 2004 (UTC)
Dit staan so op daardie bladsye: "Hierdie bladsy moet nog in Afrikaans vertaal word." Maar wy kan die teks op die bladsye vervang door skakels na die nuwe Engelse bladsye, as jy glo dat is beter. Aliter 01:44, 30 05 2004 (UTC)
Verwydering[wysig bron]
Het hierdie bespreking oorgecopy na Wikipedia:Beleid toe, want hier gaan duidelik nie veel aan nie en mens kan ook nie juis hier uitkom nie. Soos ek daar gesê het, mens kan altyd die {{Vertaal-onvoltooid}}-sjabloon byvoeg, dan kom dit ten minste by daai spul artikels uit. Maar niemand is blykbaar i.e.g op die oomblik vreeslik met vertaling besig nie, so ja... Leviel 21:34, 29 Augustus 2007 (UTC)
|
<urn:uuid:23c5b98e-3c7c-4428-bede-e6dd44201e9f>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Wikipediabespreking:Bladsye_wat_nog_vertaal_moet_word
|
2019-07-24T03:13:15Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195530250.98/warc/CC-MAIN-20190724020454-20190724042454-00492.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999979 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Ardennes
Jump to navigation
Jump to search
Ardennes (08) | |
---|---|
Gewes | Grand Est |
Prefektuur | Charleville-Mézières |
Onderprefekture | Rethel Sedan Vouziers |
Bevolking | 283 250 inw. (2010) |
Bevolkingsdigtheid | 54 inw./vk km |
Oppervlakte | 5 229 vk km |
Arrondissemente | 4 |
Kantonne | 37 |
Munisipaliteite | 463 |
President van die Conseil général |
Benoît Huré |
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel omtrent die geografie van Frankryk is slegs 'n saadjie en bied tans nog nie ensiklopediese dekking van die betrokke onderwerp nie. Jy kan Wikipedia help deur dit uit te brei. |
|
<urn:uuid:5a2fa75e-ee29-4453-a2ba-d08403b7fc0f>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Ardennes
|
2019-07-24T06:46:32Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195531106.93/warc/CC-MAIN-20190724061728-20190724083728-00068.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.988102 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Lycia et Pamphylia was 'n Romeinse provinsie.[1][2] Dit het bestaan uit twee ou streke, Lisië en Pamphylia.
|
<urn:uuid:60ac1fdc-053d-47e8-be09-238837fc0331>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Lycia_et_Pamphylia
|
2019-07-24T07:24:15Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195531106.93/warc/CC-MAIN-20190724061728-20190724083728-00116.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.996939 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Brianna Brown
Jump to navigation
Jump to search
Brianna Brown | |
Geboortenaam | Brianna Lynn Brown |
---|---|
Geboorte | 2 Oktober 1979 |
Nasionaliteit | Amerikaans |
Kinders | 1 |
Beroep(e) | Aktrise, vervaardiger, en skryfster |
Aktiewe jare | 1999–nou |
Internet-rolprentdatabasis-profiel |
Brianna Brown (gebore 2 Oktober 1979) is 'n Amerikaanse aktrise, vervaardiger, en skryfster. Sy is bekend vir haar rolle in die televisiereekse General Hospital (1963), Homeland (2011), en Devious Maids (2013).
Inhoud
Filmografie[wysig | wysig bron]
Rolprente[wysig | wysig bron]
- 2006: Night of the Living Dead 3D
- 2007: Timber Falls
- 2009: The Lost Tribe
- 2015: Kiss Me, Kill Me
- 2017: The Evil Within
- 2018: Elevate
- 2018: Hollywood Checkmate
Televisiereekse[wysig | wysig bron]
- 1963: General Hospital
- 2003: Lost at Home
- 2011: Homeland
- 2011: Adults Only
- 2012: Eastsiders
- 2013: Devious Maids
- 2016: Film 360
Televisierolprente[wysig | wysig bron]
- 1999: Search for the Jewel of Polaris: Mysterious Museum
- 2007: Dash 4 Cash
- 2017: Secrets in Suburbia
Video's[wysig | wysig bron]
- 2015: Women Can Do Anything
|
<urn:uuid:344e3d1b-f4a6-4d89-981a-0d592ace758a>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Brianna_Brown
|
2019-07-24T06:56:12Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195531106.93/warc/CC-MAIN-20190724061728-20190724083728-00140.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.983306 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Chemiese binding
Chemiese binding is die kragte wat molekules of kristalle by mekaar hou.
Alle vorme van chemiese binding is op die elektromagnetiese krag gebaseer terwyl die atoom se kern deur ander sterker kragte by mekaar gehou word. Hoewel drie grondtipes van binding onderskei kan word, is chemiese binding in der waarheid net een fenomeen. Die drie tipes is net ekstreme vorme daarvan, waartussen heelparty tussenvorme aangetref word.
Inhoud
Die drie tipesWysig
- Ioniese binding
- Kovalente binding
- Metaalbinding
Die tussenvorme tussen inonies en kovalent word polêrkovalent genoem. Ander tussenvorme bestaan, maar het in die chemie nie 'n eie naam nie, omrede materiale met metaalbinding dikwels tot die vakgebied van die metaalkunde gereken word.
Ioniese bindingWysig
Indien 'n element met 'n lae elektronegatiwiteit soos natrium reageer met 'n sterk elektronegatiewe een soos chloor kan 'n elektron amper geheel aan die ander atoom oorgedra word. In hierdie geval staan natrium 'n elektron af en neem chloor dit oor:
Of eintlik moet chloor as 'n diatomiese molekuul geskryf word:
Die positiewe en die negatiewe ione sal mekaar aantrek en in groot aantalle saam 'n kristalrooster opbou, wat in kombuis as sout gebruik kan word. Hierdie verbinding word as NaCl geskryf maar dit bestaan nie uit NaCl-molekule nie. Eintlik is dit NanCln waar n 'n baie groot getal is in die orde van die getal van Avogadro. In die kristal word iedere positiewe ioon deur party negatiewe ladings omring. By NaCl is dit ses, by ander soute soos CsCl is dit agt. Mens kan een paar buurione uitkies en dit 'n NaCl-motief noem, maar dit is willekeurig. Dit is dus nie juis om oor "een ioniese binding" (Eng: a bond) te praat nie. Ioonbinding is meer 'n kollektiewe saak.
By hoë temperatuur (~1500 °C) verdamp NaCl, maar selfs in die gasfase word min NaCl molekule aangetref. Dikwels is dit kort kettings Na-Cl-Na-Cl of vierkantige fragmente.
Ioonbinding kan baie sterk wees, veral indien die ione 'n hoë lading het. Dit is te begryp vanuit Coulombs se we vir die potensiële energie:
Indien die ioonladings 2+ en 2- is gee hierdie formule 'n vier keer hoër energie as wanneer dit 1+ en 1- is. Hierdeur is die smeltpunt van MgO baie hoër as van NaCl.
Ioonbinding is nie baie rigtingsgevoelig nie. Daar is geen voorkeur vir bepaalde bindingshoeke nie, net vir 'n digpakking van ione. Die verbindings is gewoonlik soutagtige vastestowwe, wat taamlik hard is en elektriese isolatore is, omrede alle elektrone op een bepaalde atoom gelokaliseer is en daar vasgehou word.
Kovalente bindingWysig
Hierdie tipe binding word veral tussen atome met dieselfde elektronegatiwiteit aangetref. Hierdie tipe lei gewoonlik tot 'n molekulêre struktuur. Hierdie molekule kan soms in 'n kristal opgestapel word, maar hierdie molekulêre kristalle het vaak 'n taamlik lae smeltpunt. Indien die molekule klein is dan kan die verbinding ook 'n vloeistof of 'n gas wees.
By kovalente binding word die elektrone nie oorgedra nie, maar met die buuratome gedeel. 'n Goeie voorbeeld van hierdie tipe binding word in een chloormolekuul Cl2 aangetref. Altwee atome het dieselfde elektronegatiwiteit. Uit oordrag van 'n elektron is daarom geen voordeel te verkry nie. Altwee atome het ook 'n elektronkonfigurasie [Ne]3s23p5. Daar ontbreek net een elektron om die skil volledig te vul. Om hierdie tipe binding te verklaar is minder eenvoudig as in die ioniese geval omrede hier die dualiteit van deeltjies en golwe 'n rol speel, terwyl by die ioniese binding Coulomb se wet volstaan.
Daar is 'n reeks teorie wat dit het probeer om te beskryf. Die nuwer teorieë beskryf dit beter, maar is minder eenvoudig en vereis die gebruik van sagteware en rekenaars en die kennis van wiskunde soos differensiaalvergelykings en groepteorie. Dit is hoekom die eenvoudiger teorieë steeds gebruik word. Van die teorieë is:
- Lewis se teorie van chemiese binding
- VSEPR (valensieskil-elekronpaar-afstoting)
- Valensbindingteorie en hibridisasie-teorie
- Molekulêr-orbitaalteorie
- Digtheidsfunksionaalteorie
In die algemeen is die binding gelokaliseer en kan mens dus praat oor 'hierdie een kovalente binding' en nie net oor 'kovalente binding' as verskynsel nie. Die elektrone kan min of meer as deeltjies beskou word en nie as golwe nie. Gelokaliseerde kovalente bindings kan enkel (soos in Cl-Cl), dubbel (O=O) of drievoudig (N≡N)[1] wees. Veral by die element koolstof kan kovalente binding tot die vorming van lang kettings lei. In polimere kan die kettinglengte honderde atome of meer wees. Die hoek tussen twee bindings in 'n C-C-C ketting is gewoonlik 109 grade groot, terwyl in byvoorbeeld C=C-C dit ongeveer 120 grade en 180 grade in C≡C-C sal wees. VSEPR-teorie, wat 'n uitbreiding van Lewisteorie is verklaar dit. Kovalente binding is gerigte binding, in teenstelling tot ioniese (of metallieke) binding.
Soms is ook kovalente binding nie heeltemal gelokaliseer nie, soos in die benseen-molekuul C6H6 waar party van die elektrone oor die ses koolstofatome gedelokaliseer is. Die dualiteit is essensieel om dit te begryp. Golwe is eintlik altyd gedelokaliseer, soms kan hulle mos die hele oseaan bedek. As mens dus die elektrone as golwe beskou is dit nie so vreemd nie. In die meeste nie-molekulêre vastestowwe gaan hierdie delokalisatie baie verder as net oor ses atome. In halfgeleiers is die elektrone in toestande wat die hele kristal omvat, maar dit vorm energiebande wat of heeltemal vol of heeltemal leeg is en dit maak elektriese geleiding onmoontlik.
Die berekening van die bansstruktuur van 'n halfgeleier is eintlik net 'n uitbreiding van molekulêre-orbitaalteorie, behalwe dat periodieke randvoorwaardes in die berekenings in ag geneem word.
MetaalbindingWysig
Ook metaalbinding is uiters gedelokaliseer en nes by ioniese binding lei dit tot vastestowwe. Nes by ioniese binding kan mens ook hier nie oor 'een metaalbinding' praat nie. Die binding is kollektief.
Die elemente links van koolstof -en dit is die grootste deel van die tabel- het min valenselektrone. Byvoorbeeld silikon het 4 en dit lei tot 'n halfgeleier met volle en leë bande. Aluminium egter het net drie valenselektrone en die gevolg is dat daar baie meer toestande is as elektrone. By metaalbinding is die bande daardeur slegs gedeeltelik gevul en dit het belangrike gevolge:
- die materiaal is elektries geleidend
- die binding is nie meer so gerig nie, pleks daarvan word die atoompakking dikwels so dig moontlik
- die materiaal het groot warmtegeleiding
Metaalbinding kan uiters sterk wees. Wolfram het die hoogste kookpunt van alle elemente, so hoog as die oppervlakte van die son. Van die metale het egter laë smeltpunte soos gallium, wat in die hand smelt, maar steeds 'n hoë kookpunt amper soos koper. Metaalbinding hou dus ook die vloeistof goed bij mekaar. Metaalbinding kan beskryf word met:
- die vryelektronteorie
- bandstruktuurberekening
- digtheidsfunksionaalteorie DFT
Die vryelektronteorie is die eenvoudigste en oudste teorie. Dit veronderstel dat die geleidingselektrone vryelik soos 'n gas deur die metaal kan beweeg. Indien dit waar is sou dit egter in alle rigtings van die kristal dieselfde beweeglikheid moet oplewer. Dit blyk eintlik net vir een metaal (sesium) min of meer waar te wees. Vir metale wat beter geleiers as sesium is soos silwer is dit egter glad nie waar nie.
Die berekening van bandstrukture is dieselfde kwantummeganiese metodes wat ook vir halfgeleiers toegepas word en dieselfde kan gesê word oor die DFT
OorgangsvormeWysig
Die bostaande drie bindingstipes is drie ekstreme. Daar is talle oorgangsvorme. Byvoorbeeld diatomiese molekule soos BrF sal 'n enkele binding het, maar omrede fluoor 'n hoër elektronegatiwiteit het as broom sal hierdie binding nie simmetries wees nie. Meer van die elektronwolk sal naar die fluooratoom getrek word en die binding word 'n polêre kovalente binding word. Dit is 'n oorgangsvorm tussen kovalent en ionies. In hierdie geval ontstaan 'n molekuul wat 'n elektriese dipool besit.
VerwysingsWysig
- Viervoudig is moontlik maar taamlik uisonderlik.
|
<urn:uuid:3b4568fa-7eee-4d56-bb57-2d1ceeca3312>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Chemiese_binding
|
2019-07-24T06:43:35Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195531106.93/warc/CC-MAIN-20190724061728-20190724083728-00164.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999992 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Intelligente Ontwerp
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Intelligente Ontwerp-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
Kritiek teen IO[wysig bron]
Die hoofstuk oor "kritiek" voldoen tans nie aan ons riglyne nie – daar is konsensus dat "Intelligente Ontwerp" nie erkenning geniet as 'n wetenskaplike teorie nie. Die stelling dat een of ander kritiese skrywer 'n bepaalde boek nie eers gelees het voordat hy kritiek daarop lewer nie is baie subjektief.
Die Engelse en Duitse Wikipedia – om maar net twee voorbeelde te noem – het breedvoerige artikels oor dié onderwerp wat as voorbeeld vir 'n neutrale Afrikaanse inskrywing kan dien. --Voyageur (kontak) 17:22, 5 Augustus 2010 (UTC)
- Alle onderwerpe het kritiek en in alle gevalle sal daar iemand wees wat kritiek lewer sonder "sonder om eers te lees waaroor dit gaan". Daar is moontlik gevalle waar sulke oningeligte kritiek noemenswaardig kan wees, maar soos die paragraaf staan gee dit die indruk dat enige kritiek bloot is omdat IO "moontlike teologiese gevolge het" en dat geen van hierdie kritici geldige besware het nie. Ek het byna die artikel self gewysig vanoggend, maar sou graag nog 'n dag wil wag, in die hoop dat die outeur ('n nuwe gebruiker) hierdie berigte lees en dan die artikel self sal wysig of ten minste begrip sal hê vir enige wysigings deur ander gebruikers. Anrie (kontak) 07:16, 6 Augustus 2010 (UTC)
- Wetenskap gaan nie oor konsensus nie. Vordering in wetenskap word juis gedoen deur die konsensus uit te daag. Toe Copernicus sy teorie oor 'n son gesentreerde sonnestelsel daar gestel het, was dit 'n minderheidsbeskouing. Niemand sal egter so ver gaan om op grond hiervan te beweer dat sy stelling nie wetenskaplik was nie. Die wetenskaplikheid van 'n teorie word nie bepaal deur die konsensus in die wetenskaplike gemeenskap nie, maar eerder of dit die wetenskaplike metode gevolg het.
- Tog, sien ek die punt in, en daarom het ek die opskrif verander. Die doel van die afdeling is nie om te beweer dat ALLE kritiek teen I.O. onbillik is nie, maar wel om uit te wys dat baie prominente wetenskaplikes wel op grond van 'n metafisiese voorveronderstelling die teorie verwerp. Doktors grade in wetenskap maak nie van 'n wetenskaplike minder menslik nie, en alle mense is geneig tot voorveronderstellings. Om te beweer dat alle kritiek wat prominente wetenskaplikes teen I.O. rig geldig is bloot op grond van sy persoon, is 'n uiters onwetenskaplike manier om met wetenskaplike argumente om te gaan.
- Ek het die opskrif van die laaste onderafdeling neutraal gemaak, en sal sodra ek tyd het onder die res van die afdeling inklim en 'n paar byvoegings en regstellings maak. - Phish
|
<urn:uuid:70949334-4b9a-441f-bd2d-8e268287d457>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Intelligente_Ontwerp
|
2019-07-16T21:28:17Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524879.8/warc/CC-MAIN-20190716201412-20190716223412-00028.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 1.000004 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
John Fowles
John Robert Fowles (/faʊlz/; 31 Maart 1926 – 5 November 2005) was 'n Engelse romansier van internasionale statuur, wat op kritiese wyse geposisioneer was tussen modernisme en postmodernisme. Sy werk reflekteer onder andere die invloed van Jean-Paul Sartre en Albert Camus.
Nadat hy die Universiteit van Oxford verlaat het, het Fowles Engels gegee by 'n skool op die Griekse eiland van Spetses, 'n verblyf wat "The Magus" geïnspireer het, welke werk in 'n ommesentjie in 'n topverkoper ontaard het; welke feit en werk duidelik in pas was met die 1960's se "hippy" anargisme en eksperimentele filosofie. Dit was gevolg deur "The French Lieutenant's Woman" (1969), 'n Viktoriese era roman met 'n postmodernistiese nadraai wat afgespeel het in Lyme Regis, Dorset, waar Fowles vir 'n groot deel van sy lewe gewoon het. Sy latere fiksionele werke sluit in "The Ebony Tower", "Daniel Martin", "Mantissa", en "A Maggot".
Fowles se boeke is reeds vertaal in verskeie tale; en talle is al aangepas vir film.
|
<urn:uuid:b3edc253-2649-4330-9132-b223d939288a>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/John_Fowles
|
2019-07-16T21:32:25Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524879.8/warc/CC-MAIN-20190716201412-20190716223412-00124.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999747 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Gustavia
Gustavia | |
---|---|
Kaart | Wapen |
Vlag | |
Land | Frankryk |
Gebied | Sint Bartolomeus |
Koördinate | |
Stigting | 1787 |
Oppervlakte: | |
- Totaal | vk km |
Hoogte bo seevlak | 1 m |
Bevolking: | |
- Totaal (2010) | 2 300 |
- Bevolkingsdigtheid | /vk km |
Tydsone | UTC -4 |
- Somertyd | UTC -4 |
Burgemeester | Bruno Magras |
Amptelike webwerf |
Gustavia is die hoofstad en enigste stad van die eilandnasie Sint Bartolomeus, 'n Franse oorsese grondgebied in die Karibiese See. Die stad is in 1787 gestig en het 'n bevolking van 2 300 in 2010 gehad.
|
<urn:uuid:57f536d7-d300-43b9-9bb6-cf7395979e16>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Gustavia
|
2019-07-16T22:43:51Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524972.66/warc/CC-MAIN-20190716221441-20190717003114-00047.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.989891 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Alan Stern
S. Alan Stern (geb. 22 November 1957) is ’n Amerikaanse planetêre wetenskaplike. Hy is die hoofondersoekbeampte van die New Horizons-sending na die Pluto-stelsel en die hoofwetenskaplike van die privaat maatskappy Moon Express.[1][2]
S. Alan Stern | |
Gebore | 22 November 1957 New Orleans, Louisiana, VSA |
---|---|
Nasionaliteit | Amerikaans |
Alma mater | Universiteit van Texas, Austin Universiteit van Colorado, Boulder |
Beroep | Astrofisikus Planetêre wetenskaplike |
BiografieWysig
Stern het in 1975 aan die St. Mark's School of Texas gematrikuleer. Hy het daarna ’n B-graad aan die Universiteit van Texas in Austin behaal en in 1989 ’n doktorsgraad in astrofisika en planetêre wetenskap aan die Universiteit van Colorado in Boulder, Colorado.[3]
In die 1990's het hy aan verskeie navorsingsprojekte gewerk. Sy navorsing het gefokus op die bestudering van ons Sonnestelsel se Kuiper-gordel en Oort-wolk, komete, die natuurlike satelliete van die buiteplanete soos Pluto en die soeke na bewyse vir die bestaan van eksoplanete.
Stern was al betrokke by 24 ruimtesendings, waarvan hy agt keer die hoofondersoekbeampte was. Een van sy projekte was die Southwest Ultraviolet Imaging System, ’n instrument wat op twee sendings die ruimte ingestuur is, in 1997 en 1999.[3][5] Hy het ook ’n paar wetenskapinstrumente ontwikkel vir planetêre en ander ruimtesendings.
Stern is tans die hoofondersoekbeampte van die New Horzons-sending om Pluto en sy mane te bestudeer. Hy is ’n groot teenstander van die Internasionale Sterrekundevereniging se opstelling van ’n definisie vir planete, veral die kriterium dat ’n planeet noodwendig sy wentelbaan moes "skoongevee" het – ’n besluit wat gelei het tot die degradering van Pluto van planeet tot dwergplaneet. Hy is van mening dat nie die Aarde, Mars, Jupiter of Neptunus hul wentelbane skoongevee het nie en het as hoof van die New Horizons-sending gesê: "Die New Horizons-projek […] sal nie die IAU se planeetdefinisie-besluit van 24 Augustus 2006 aanvaar nie."[6][7]
VerwysingsWysig
- http://lunarscience.nasa.gov/articles/dr-alan-stern-named-chief-scientist-moon-express/
- http://www.googlelunarxprize.org/teams/moon-express/blog/moon-express-announces-dr-alan-stern-as-chief-scientist
- http://www.nasa.gov/about/highlights/stern_bio.html
- http://www.challenger.org
- http://www.plutoportal.net/alanstern.htm
- Rincon, Paul (25 Augustus 2006). "Pluto vote 'hijacked' in revolt". BBC News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Augustus 2006. Besoek op 3 September 2006.
- Stern, Alan (6 September 2006). "Unabashedly Onward to the Ninth Planet". The PI's Perspective. New Horizons Web Site. Besoek op 21 Desember 2006.
|
<urn:uuid:34027f2f-b0b6-4454-8533-0c5beffe0061>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Alan_Stern
|
2019-07-21T20:59:39Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527204.71/warc/CC-MAIN-20190721205413-20190721231413-00124.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999491 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Gdynia
Kaart | Wapen |
Vlag | |
Land | Pole |
Woiwodskap | Pommere |
Koördinate | |
Stigting (eerste verwysing) | 1253 |
Stadstatus | 10 Februarie 1926 |
Oppervlakte: | |
- Totaal | 135 vk km |
Hoogte bo seevlak | 0-205 m |
Bevolking: | |
- Totaal (31 Maart 2014) | 247 799 |
- Bevolkingsdigtheid | 1 800/vk km |
Tydsone | MET (UTC +1) |
- Somertyd | MEST (UTC +2) |
Klimaat | |
- Tipe | Gematigde seeklimaat |
- Gemiddelde jaarlikse temperatuur | - |
- Gem. temp. Januarie/Julie | - |
- Gemiddelde jaarlikse neerslae | - mm |
Burgemeester | Wojciech Szczurek |
Amptelike Webwerf | www.gdynia.pl |
|
<urn:uuid:f1f9d7fb-31bc-4f8e-8573-d6e03c2dbe52>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Gdynia
|
2019-07-16T22:47:05Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524972.66/warc/CC-MAIN-20190716221441-20190717003119-00029.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.855822 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Sonneblom-sterrestelsel
Sonneblom-sterrestelsel | ||||
Messier 63. (Bron: Adam Block/Mount Lemmon SkyCenter/Universiteit van Arizona) | ||||
Soort stelsel | Spiraalsterrestelsel | |||
Sterrebeeld | Jaghonde | |||
Messier-naam | Messier 63 | |||
Tipe | SA(rs)bc | |||
Waarnemingsdata (Epog J2000) | ||||
Regte klimming | 13h 15m 49,3s | |||
Deklinasie | +42º 01' 45" | |||
Skynmagnitude | 9,3 | |||
Besonderhede | ||||
Afstand (ligjaar) | 37 miljoen | |||
Skynbare grootte | 12′,6 × 7′,2 | |||
Rooiverskuiwing | +0,001614 | |||
Ander name | NGC 5055, UGC 8334, PGC 46153 | |||
Die Sonneblom-sterrestelsel (ook bekend as onder meer Messier 63 en NGC 5055) is ’n spiraalsterrestelsel in die sterrebeeld Jaghonde. Dit bestaan uit ’n sentrale skyf omring deur baie kort spiraalarms en is deel van die M51-groep, wat ook die Draaikolk-sterrestelsel (M51) insluit.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
In die middel 19de eeu het lord Rosse spiraalstrukture in die sterrestelsel geïdentifiseer – dit was een van die eerste stelsels waarin sulke strukture waargeneem is.[1] In 1971 was daar ’n supernova met ’n helderheid van 11,8 mag in een van sy arms.
Verwysings[wysig | wysig bron]
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
- SEDS: Messier 63
- Sonneblom-sterrestelsel op WikiSky: DSS2, SDSS, GALEX, IRAS, Hydrogen α, X-Ray, Astrophoto, Sky Map, Artikels en foto's
- Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Sonneblom-sterrestelsel.
- Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
|
<urn:uuid:4cbb997a-a91f-4c72-b84e-b429a08d26eb>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Sonneblom-sterrestelsel
|
2019-07-16T23:19:20Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524972.66/warc/CC-MAIN-20190716221441-20190717003441-00177.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999436 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Kleinste klopkloppie
Die Kleinste klopkloppie (Cisticola ayresii) is 'n algemene standvoël in vogtige kortgrasveld, soms gaan hulle na laer hoogtes gedurende die winter. Die voël is 9 cm groot en weeg 9 gram. In Engels staan die voël bekend as die Ayres Cisticola.
Kleinste klopkloppie | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pietermaritzburg, Suid-Afrika | ||||||||||||||||
Bewaringstatus | ||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||
Cisticola ayresii Hartlaub, 1863 |
Sien ookWysig
BronWysig
VerwysingsWysig
- BirdLife International (2012). "Cisticola ayresii". IUCN Rooilys van Bedreigde Spesies. Weergawe 2012.1. Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur. Besoek op 16 Julie 2012.
|
<urn:uuid:f4fdb2c2-bc25-4701-83d0-bd1033f4bc94>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Cisticola_ayresii
|
2019-07-16T22:26:17Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524972.66/warc/CC-MAIN-20190716221441-20190717003441-00201.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.992642 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Rooipendoring
Rooipendoring | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||
Gymnosporia senegalensis (Lam.) Loes. |
Die Rooipendoring (Gymnosporia senegalensis) - voorheen Maytenus senegalensis - is 'n klein boompie wat voorkom in KwaZulu-Natal en die noordelike dele van Suid-Afrika en is ook volop in die Nasionale Kruger Wildtuin waar dit eerder as 'n struik groei. Die boom se takke is reguit en bewapen met tot 4 cm lange dorings. Die blare is blougroen en die rande is fyn getand. Die boom dra roomwit, wit of groenerige wit blomme van ongveer 4 mm in deursnee in oorvloed. Die bloeisels val egter redelik maklik af en dan lyk dit soos confetti onder die boom daarom staan die boom bekend as die Confetti spikethorn in Engels.
Sien ook[wysig | wysig bron]
Bron[wysig | wysig bron]
- Algemene gids tot BOME. Keith, Paul & Meg Coates Palgrave. 2000. ISBN 1-86872-527-8
|
<urn:uuid:fba05bcb-b41e-4a23-a4f4-f1b01e740047>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Rooipendoring
|
2019-07-23T06:04:32Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195528869.90/warc/CC-MAIN-20190723043719-20190723065719-00073.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.998372 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Finale Oplossing
Die Finale Oplossing tot die Joodse Vraag (Duits: Die Endlösung der Judenfrage) verwys na die Nasionaal-Sosialiste se plan vir die stelselmatige volksmoord van die Europese Joodse bevolking tydens die Tweede Wêreldoorlog. Die term is die eerste keer deur Adolf Eichmann gebruik. Hy was 'n hoë Nazi-amptenaar wat toesig gehou het oor die volksmoordveldtog en gevang, vervolg en ter dood veroordeel is deur die Israelse regering in 1961-62. Die uitvoering van die Finale Oplossing het die dodelikste fase van die Sjoa tot gevolg gehad. Die uitdrukking weerspieël die Nazi-geloof dat die Joodse Europese bevolking hulself 'n "vraag" gestel het en 'n probleem was.
Massamoorde van oor die 1 miljoen Jode het reeds plaasgevind voor die planne van die Finale Oplossing ter uitvoering gebring is in 1942, maar dit was slegs met dié besluit om die hele Joodse bevolking uit te wis dat verdelgingskampe gebou is en die industriële massamoord van die Jode in alle werklikheid begin het. Die besluit om die Jode van Europa stelselmatig uit te wis, is gemaak tydens die Wannsee-konferensie, wat in Berlyn by die Wannsee Villa op 20 Januarie, 1942 plaasgevind het. Tydens die konferensie het daar 'n bespreking plaasgevind tussen 'n groep Nazi-amptenare om te besluit oor die "Finale Oplossing tot die Joodse Vraag". Die rekords en notule van die vergadering is deur die Geallieerdes aan die einde van die oorlog gevind, en het as kosbare bewyse gedien tydens die Neurenberg-verhore. Teen die lente van 1942 het Operasie Reinhard met die stelselmatige uitmoring van die Jode begin, alhoewel honderdduisende reeds vermoor was in ander gevalle van Jodevervolging. In Heinrich Himmler se toespraak by die Posen-konferensie op 6 Oktober, 1943 het Himmler vir die eerste keer eksplisiet aan die versamelde leiers van die Reich, in onomwonde en brutale terme, verduidelik waarna die "Finale Oplossing" eintlik verwys.
NotasWysig
- Sien die vertaling van die brief by die Memorial House of the Wannsee Conference se webwerf.
BronneWysig
- Browning, Christopher R. The Origins of the Final Solution, William Heinemann, London, 2004.
- Christian Gerlach. The Wannsee Conference, the Fate of German Jews, and Hitler's decision in principle to exterminate all European Jews, The Journal of Modern History. Chicago: Dec 1998.Vol.70, Iss. 4; pg. 759, 54 pgs
- Baumslag, Naomi. Murderous Medicine – Nazi Doctors, Human Experimentation, and Typhus, Praeger Publishers, (an imprint of Greenwood Publishing Group, Inc.), 2005. ISBN 0-275-98312-9
|
<urn:uuid:5edb70ee-6967-4558-997b-76aece4070c7>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Finale_Oplossing
|
2019-07-19T12:10:25Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526237.47/warc/CC-MAIN-20190719115720-20190719141720-00241.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.99967 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Die Afrikaanse gedagte
Outeur | C.M. van den Heever | |
Land | Suid-Afrika | |
Taal | Afrikaans | |
Onderwerp | Kultuur en literatuurkritiek | |
Genre | Niefiksie | |
Uitgewer | J. L. van Schaik | |
Uitgegee | 1935 | |
Medium | Hardeband | |
Bladsye | 130 | |
Die Afrikaanse gedagte is 'n boek geskryf deur C.M. van den Heever. In die boek behandel hy die onderwerp dekadensie in kultuur, en hoe die Afrikaanse beweging dit hier ter plaatse kan stopsit.
Inhoud
InhoudWysig
Die Afrikaner se Beskawings- en Kultuurvorm.Wysig
Van den Heever word sterk geïnspireer deur Oswald Spengler se Der Untergang des Abendlandes: kulture begin dikwels klein met 'n eenvoudige boerderygemeenskap as hoeksteen, word dan dikwels met 'n gees en doel voortgedryf, bereik sy hoë kruin, en begin stagneer deur verfyning en afronding (bekend as beskawing), maar raak dan vasgeval in modes, alledaagshede, strukture, en vorm, of dan, die "geraamte", gestroop van enige diepte.
Van den Heever het 'n probleem daarmee dat die Afrikaner klakkeloos die Engelse modes na-aap (soos aangehaal uit die Nederlands-Amerikaner Adriaan Barnouw se Language and Race Problems in South Afica, 1934), soortgelyk aan wat die Vlaminge met die Franse modes en giere gedoen het. So word die oorspronklikheid van die eie kultuur ingeboet, die grense vervaag van wat nou eintlik die eie "tradisie-bakens" is en wat nie (wat tot verdere vervreemding bydra) en laastens ontstaan 'n kwyning van geestelike aantrekkingskrag: voorstellings, ideë, ideale, sisteme, teorieë, morele en intellektuele waardes, styl- en kunswaardes. Die innerlike betekenis word gestroop sodat net die dop van die kultuur oorbly en later wegkalwer.
Die ideaal is dat beskawing, soos ook uitgebeeld in sy letterkunde, parallel loop tussen inhoud en vorm.
Van den Heever stel ook voor dat die Afrikaner herbesin en nadink oor sy Dietse nalatenskap (en benadering) wat hy met die tyd verleer het. Dit is juis die kultuurandersheid wat 'n kultuur van 'n ander onderskei – nie slaafse navolging nie. Nietemin beskou Van den Heever die invloed van die Engelse kultuur nie soseer as sleg nie, dit het ook verfyning onder die Afrikaner gebring. So het die Afrikaner byvoorbeeld geleer om meer te let op sy voorkoms; iets wat 'n tipiese Nederlander op daardie tydstip nie veel sou kon skeel nie.
Hy vermaan die Afrikaner om eerder rustig op sy taal en kuns voort te bou as agter die politici en modes aan te draf of ander tale en kulture te kritiseer. Dan sal daar geen rede tot taalfanataci, gesanik en onverdraagsaamheid wees nie.
Die beste uitkoms, skryf Van den Heever, is om soos die Romeine van destyds nie weg te deins van die Griekse kultuur nie. Verryk jou kultuur met invloede van buite, sonder om jou eie kultuur te verdring:
Want toe die twee kultuurstrome uiteindelik harmonies naas mekaar gevloei het in dieselfde persoon, was daar 'n verryking en 'n opbloei soos nog nooit tevore nie. 'n Cicero en 'n Vergilius is absoluut bodemvas, hulle behou wat kenmerkend is van die ou Romeinse boer; maar hulle voeg daarby alle Griekse kuns en wetenskap wat by die volksaard aanpas. Dit wil sê hulle is beter mense as die Romein van die ou tyd, wat dikwels kultuur ontbreek het, en die Griek, wat dikwels karakter gemis het. En is dit nie waar nie dat die beste tipe Afrikaner wat bodemvas gebly het, maar ook verruiming gesoek het, 'n kenmerkende aantreklikheid het wat hom tot 'n gesonde kultuur-persoonlikheid maak?
Guido Gezelle en Karel van de WoestijneWysig
In hierdie hoofstuk word gefokus op twee Vlaamse skrywers uit verskillende tydperke. By albei word daar weggebreek van die "norme", "rymery", "geoliede tegniek", giere (soos die fin-de-siècle) en gemeensplasies van die eietydse poësie. Elkeen slaan sy eie individualistiese weg in, die natuur word so eerlik moontlik omskryf, 'n soort aardse en sintuiglike word met die hoë geestelike in die werke verenig.
Ons Letterkunde in VoëlvlugWysig
Van den Heever beskou elke krisistyd in die 25 jaar van Afrikaanse letterkunde as die voortdrywer van verdieping en fyner waarneming in die Afrikaanse skryfkuns, op sy beste verwoord in die poësie. Die prosa en drama skiet aanvanklik nog heelwat te kort. Eers met die koms van Ampie (en 'n mate van selfkritiek) vind daar 'n beweging in die prosa plaas: die weg word gebaan van die realisme van die Dertigers. Ook word wegbeweeg van die tipiese jagverhale wanneer Sangiro met 'n mensliker en simpatieke oog na die diereryk rondom hom kyk. Daar word wegbeweeg van die "gemeenplasige", "probleemontvlugting", "wolkigheid" en gefokus op die indiwiduele in seggingskrag en uitbeelding, veral innerlike (sintuiglike) belewing en geesteservaring. Die plaaslewe, strande en veldatmosfeer word later na die agtergrond geskuif om met die stad te eksperimenteer. Van den Heever stel voor dat daar "minder retoriek en knikkery vir voorskryfkommissies" moet wees "om op internasionale peil te staan en 'n volledige beeld van ons hele komplekse samelewing te gee." Hy merk op dat die letterkunde teen 1930 'n vernuwing begin beleef het deur die Nederlandse invloed: Hier is die indiwiduele, die „moderne ervaring” veel meer op die voorgrond en verneem ons min van nasionale motief.
Stijn StreuvelsWysig
Kenmerke soos die mens se gehegtheid aan sy grond, sintuiglikheid, die mens se onderworpenheid aan Moeder Natuur (wat die boer heel gelate so aanvaar), maar ook om self deel van die lewensiklus (soos deur die natuur bepaal) te wees, kom in die skryfwerk van Streuvels aan die bod. Groot klem word ook op die atmosfeer geplaas wat in die teks oorgedra word. Daar is 'n positiewe terughunkering in die skrywers van die Westerse beskawing waar die "kontak mens-aarde" al meer vernietig word, en "ou vaste waardes by ons ondermyn". Van den Heever glo die ondermyning van hierdie grondliefde kelder 'n gesonde plattelandse lewe en boeregemeenskap, wat op sy beurt aanleiding gee tot 'n kunsmatige beskawing. Deur van die natuur los te raak, gaan 'n deel van die mens se ware self verlore: vandaar die senuweewrakke van die stad.
LewensstylWysig
Aansluitend by die vorige hoofstukke word daar weer gelet op "insig" en unieke "waarneming".
Van den Heever is bekommerd oor mense wat nooit geleer het hoe om diep, met insig, en die skoonheid (estetika) raak te "sien" nie. Daar is geen soeke na die haarfyne of korrekte nie: alles is 'n "min-of-meer". Die mens is gou om te kibbel en andere se swakhede uit te wys, maar die mens in sy groot geheel word selde raakgesien. So is daar ook vitters wat nooit die lewe sal geniet nie – hulle is bloot gelukbederwers.
Hierdie waarnemings- en onderskeidingsvermoë moet reeds vir die jeug aangeleer word. Van den Heever is bekommerd dat hierdie "kunswaardering" egter weer eens op 'n resepmatige wyse deur onderwysers aan die leerders oorgedra sal word – soos reeds die geval is met die "voorgeskrewe boeke". Dit veroorsaak op sy beurt weer dat 'n kind, wat later 'n volwassene word, enige prentjie met 'n Pierneef of Wenning sal gelykstel: goeie werke kan nie van derderangse werke onderskei word nie. Ook kan daar nie tussen die essensiële en nie-essensiële onderskei word nie. Kring dieselfde gebrek aan onderskeid na die daaglikse bestaan uit, word die volk ook meegevoer deur "seerrug" grappe van politici wat op hul ondersteuners se holle sentiment teer. Die mens se oordeel, en die gevolge daarvan, bly nie alleen by die kunste nie, maar dit beïnvloed ook sy hele wêreldaanskouing en lewensbenadering.
Die ontwikkeling van ons poësie sedert UnieWysig
Daar word aangevoer dat die tydsgees tot uiting kom in die poësie van die digters, soos uit die gedagte dat die volk se vryheid verlore is en dat dit met onsekere skredes die toekoms tegemoet gaan. Wat die vorm betref, is hierdie werk volkspoësie. Omstreeks 1919 kom 'n aantal jongeres op die voorgrond, en in hul werk kan 'n nuwe klank gehoor word; baie nuut is dit egter nie, want alhoewel die sonnetvorm nou ernstig gebruik word as tekens van indiwiduele uitingsdrang, daar 'n mate van opstandigheid is teen die tradisie-vaste opvattings, bly die meeste motiewe bekend – die belangrikste verjonging is seker die opbloei van die liefdesliriek – en daar is nie so 'n mate van vormvernuwing dat dit baie opval nie.
Wat duidelik op te merk is, is die invloed van die Nederlandse digkuns. Tog lyk die ontwikkelingsgang belowend: Die toekoms van die Afrikaanse liriek lê in die rigting van vergeesteliking, van 'n dieper delwing in die innerlike fynhede van die gees waar die lig van die uiterlike lewe tot simboolwaarde omgetoor word.
Waardering van 'n gedigWysig
Van den Heever wys op die resitasies wat tog so gereeld in die skool opgesê word. Hoewel hierdie opsê van gedigte miskien bekoring kan verskaf, is dit eintlik sinloos as die inhoud daarvan nie begryp word nie. Eers wanneer 'n mens die lewenservaring opgedoen het, snap jy die doel van die teks.
Daar is diegene wat nie van poësie hou nie:
By laasgenoemde verwys Van den Heever na diegene wat aanstellerig voorkom rakende die kuns. Ware waardering van die kuns is "ervaring" en "vatbaarheid vir die skone". Net lewenservaring kan dit doen. 'n Ondiepe mens sal nie dieselfde ervaring van 'n gedig hê as een wat wel deurwinter is nie. Vir 'n deurwinterde mens is daar geen sprake van goedkoop sentimentaliteit nie.
Daar is dikwels twee soorte gedigte: een wat suiwer uitstorting van die gevoel is (dit word gebore uit die stemming van die oomblik), en een waaroor die gedagtes lankal gekoester is.
Verder moet kritiese vrae gestel word. Om 'n gedig behoorlik te waardeer, is dit nodig om dit aanvanklik, wanneer die smaak nog nie skerp ontwikkel is nie, 'n paar keer sorgvuldig deur te lees en dan die vraag te stel: Wat wou die digter hier meedeel? Hoe het hy dit gedoen? Was dit die moeite werd om 'n dergelike gedagte so mee te deel? As ons so lees, moet dit die noodwendige gevolg hê, dat ons nie dinge sal prys wat waardeloos is nie, en dat ons 'n groter respek kry vir gedigte waarin die lewe self klop.
Die gedig behoort die leser te help om sy gevoelens uit te bring in woorde wat hy wou sê maar nie kon nie.
NasievormingWysig
Van den Heever kyk krities na die ontmensliking van die masjientydperk (eie aan die tydsgees), die ontvolking van die platteland, asook die demoraliserende uitwerking van die skielike verstedeliking op die Afrikaner se waardestelsel [met die gevolglike Armblankevraagstuk]. Pleks daarvan dat die Afrikaner by die nuwe stedelike omgewing aanpas en 'n nuwe kultuur skep, gegrond op die goeie karaktereienskappe van die platteland (soos goeie maniere), is die stedelike kultuur egter die na-aping van die holle geratel van die hoogs gemeganiseerde Westerse beskawing (in kruiwa-Engels). Daar heers ook provinsialisme (asook kliekerigheid), die afsku in die platteland ("wat tog seer sekerlik nie die bron van beskawing kan wees nie"), asook die najaag van materialisme en niksseggende, opswepende politiek.
Party Afrikaners beskou dit as geregverdig om plat op te tree, juis omrede hulle nou eenmaal as plat boere bestempel word. Party voel selfs van hul waardigheid gestroop deur "op die onderste sport" te begin deur die "beskeidenste" werke te doen, soos om strate te vee of om rioolpype aan te lê – werke wat tog ook belangrik is – in die nuwe klasbehepte samelewing.
Letterkunde se waarde in ons tydWysig
In hierdie hoofstuk antwoord die skrywer op die stellings:
- Dit help eenvoudig nie om iets moois te skep nie, want ons weet vooraf reeds dat dit vernietig sal word (soos tydens oorlog, oproer en die tand van die tyd)
- Materialistiese gedagtes soos: my liewe man, wat spook jy tog al met daardie ,hoë dinge in die lewe' of hoe jy dit ook al noem! Ek sê vir jou as ek net 'n lekker „joppie” het, is ek heeltemal tevrede. Ek lees my koerant en nou en dan gaan ek bioskooptoe, en ek dink ek het die volste reg om te sê dat ek 'n baie beskaafde mens is. Maar julle kêrels spook vir my al so teen die stroom op: wie wil nou vandag nog hoor van „geloof in die lewe,” van „ideale,” van „kultuurgedoentes,” ek weet nie eers hoe julle al die goed noem nie! Dit traak my ook nie! Ek is gelukkig soos ek is. As ek maar net 'n bietjie geld in hierdie lewe kan bymekaarmaak en op dié manier onafhanklik word, dan is ek heeltemal tevrede. Nee, ou vriend, hou maar daardie dinge vir jou, as dit jou plesier gee, maar laat my asseblief met vrede!
Die hoofstuk kan saamgevat word met een paragraaf:
Ander punte wat Van den Heever opper:
- Die letterkunde is die soeke na skoonheid en waarheid; dit is ook mededeelsaam en volksbesit.
- Daar is 'n lewensbesef in die letterkunde: daar is dinge groter in die lewe as dood en vernietiging.
- Die letterkunde kan 'n spieëlbeeld van die volk/mens self wees.
- Die letterkunde is postmaterialisties van aard; dit bring beter insig en verdieping.
- Die letterkunde bied as teenvoeter van innerlike leegte: Elkeen van ons wat met erns die moderne politieke en staatkundige verwarring van die wêreld aanskou, vra hom seker af waar dit alles moet heen gaan. Is die mens skoon sy vat kwyt op die lewe, het die stoflike eindelik die geestelike onder die knie, het die masjien wat ons self geskep het, ons baas geword, bly daar niks anders oor as 'n wilde gejag na ons enkeling-vreugde, na bietjie geld, 'n besittinkie oor nie?
KwasstrepeWysig
Kwasstrepe behandel 'n verskeidenheid onderwerpe onder die hofies:
Verwyding van Blik, Verbreding van Afrikaanse Prosa, Die doodsgedagte by Totius, Afrikaanse Skryfsters, Kennisuitstalling, retoriek en patos, Waarde van die Klassieke, Van Bruggen en Buysse, Die Natuuragtergrond by Jonker (Abraham Jonker), Afwerking van 'n Gedig, Mocke se digterpersoonlikheid, Van Melle as digter, Die wese van die roman, Idee en motief in Afrikaanse Romans.
Die voorafgaande teoretiese hoofstukke word in hierdie hoofstuk op die Afrikaanse en Nederlandse maatskappy en werke toegepas.
Na die ToekomsWysig
Van den Heever gee 'n samevatting van die hele boek en stel sy verwagtinge. In hierdie laaste hoofstuk benadruk hy die rol van kultuur.
|
<urn:uuid:68146be1-cee1-4504-bc17-0a36e31a3f8f>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Die_Afrikaanse_gedagte
|
2019-07-19T12:02:19Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526237.47/warc/CC-MAIN-20190719115720-20190719141720-00289.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 1.000005 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Elektronskil
'n Elektronskil, ook bekend as 'n hoofenergievlak, is 'n groep atoomorbitale met dieselfde waarde as die hoofkwantumgetal n. Elektronskille bestaan uit een of meer subskille of subvlakke, wat twee of meer orbitale het met dieselfde hoekmomentum kwantumgetal van 1. Elektronskille maak saam die elektronkonfigurasie van 'n atoom uit.
Hoeveelheid elektrone in elke skil[wysig | wysig bron]
Daar kan getoon word dat die aantal elektrone wat in 'n skil gevind kan word gelyk is aan .
Skil naam |
Subskilnaam | Subskil maks elektrone |
Skil maks elektrone |
---|---|---|---|
K | 1s | 2 | 2 |
L | 2s | 2 | 2 + 6 = 8 |
2p | 6 | ||
M | 3s | 2 | 2 + 6 + 10 = 18 |
3p | 6 | ||
3d | 10 | ||
N | 4s | 2 | 2 + 6 + 10 + 14 = 32 |
4p | 6 | ||
4d | 10 | ||
4f | 14 | ||
O | 5s | 2 | 2 + 6 + 10 + 14 + 18 = 50 |
5p | 6 | ||
5d | 10 | ||
5f | 14 | ||
5g | 18 |
Bv, kalsium (Ca) het 20 protone en 20 elektrone. Dus sal kalsium 2 elektrone in skil K, hê, 8 in skil L en 10 in skil M.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Die bestaan van elektronskille is deur Charles Barkla en Henry Moseley vir die eerste keer waargeneem deur X-straal absorpsie studies. Barkla het hulle aangedui met die letters K, L, M ens. Daar is later gevind dat hierdie letters ooreenstem met die n-getalle 1,2, 3 ensovoorts. Hulle word gebruik in spektroskopiese Siegbahn-notasie.
Die naam vir elektronskille vind sy oorsprong uit die Bohr-model, waar daar geglo is dat groepe elektrone op sekere afstande vanaf die kern wentel en sodoende "skille" vorm.
Valensie[wysig | wysig bron]
Die valensie-skil is die buitenste energievlak van 'n atoom in sy onverbonde toestand, wat die elektrone bevat wat die grootste invloed uitoefen op die aard van die reaksies waar die atoom by betrokke kan wees en die chemiese verbindings wat dit met ander atome kan vorm. Die elektrone in die valensievlak word na verwys as valenselektrone. Die fisiese chemikus, Gilbert Lewis was verantwoordelik vir baie van die vroeëre ontwikkelingswerk oor die teorie rondom valenselektrone se deelname aan chemiese verbindings. Linus Pauling het later die teorie veralgemeen en uitgebrei deur sy insigte in kwantummeganika toe te pas.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Tipler, Paul & Ralph Llewellyn (2003). Modern Physics (4th ed.). New York: W. H. Freeman and Company. ISBN 0-7167-4345-0
|
<urn:uuid:9bf56020-6147-4de6-9ab7-d90e701fb253>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Energievlak
|
2019-07-19T12:46:22Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526237.47/warc/CC-MAIN-20190719115720-20190719141720-00361.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999982 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Henk Rall
Inhoud
Lewe en werkWysig
Sy skoolopleiding ontvang hy in sy tuisdorp en op Douglas in die Noord-Kaap, waar hy matrikuleer, en hy studeer dan verder in die letterkunde aan die Universiteite van Potchefstroom, Oranje-Vrystaat, Suid-Afrika en Pretoria en behaal die B.A.-graad en in 1964 die B.A. Honneurs-graad in Afrikaans-Nederlands. Hy verander hierna sy studierigting na die Geneeskunde en behaal die MB.ChB.-graad aan die Universiteit van Pretoria[4] in 1969. Hy voltooi ook die ECFMG-eksamens voordat hy in 1969 na Amerika vertrek. Hier is hy eers verbonde aan 'n hospitaal in New York en vanaf 1973 tot 1975 as mediese navorser by die Upjohn Company. By sy terugkeer behaal hy in 1978 sy Ph.D. Med.-graad in Geneeskunde aan die Universiteit van Stellenbosch met 'n studie op die gebied van fertiliteitsbeheer getitel “A comparison of the potential luteolytic effects of four prostaglandin analogues in the chacma baboon Papio ursinus”. Hy vestig hom in Bellville, waar hy 'n mediese praktyk as ginekoloog het en verbonde is aan die Departement van Obstetrie en Ginekologie aan Tygerberg Hospitaal. In 1979 word hy aangestel as mediese direkteur[5] en hoof van die navorsingsafdeling van Scherag en verhuis na Johannesburg.[6]
Verskeie artikels oor reproduktiewe fisiologie verskyn van hom in buitelandse mediese tydskrifte. Hy het al in feitlik alle wêrelddele gereis en is 'n entoesiastiese jagter. As lid van 'n internasionale jagorganisasie bring hy oor die jare 'n besonderse versameling jagtrofeë en Africana-boeke oor die Afrika vasteland se jagterontdekkers byeen. Sy internasionale reputasie word daarin bewys dat hy opgeneem word in die “International Who’s Who of Intellectuals”. Hy is getroud en het 'n seun en 'n dogter.[7]
SkryfwerkWysig
RadiodramasWysig
Aanvanklik skryf hy vir die radio en verskeie van sy hoorspele word uitgesaai, soos “Sy vrede” in 1961 (gegrond op die inval van 'n groep Kongolese in die koffieplantasies van Noord-Angola), “Die poskoets” in 1962, “Soektog in die Kalahari” in 1963 en “Die grot van Combaai” in 1966.
PoësieWysig
Van sy verse word sedert 1963 in Standpunte, Kol, Trek en De Arte gepubliseer, waarna die bundel “ 'n Son breek” volg, waarin kort verse oor verskeie temas gebundel is, insluitende die buiteland, Suid-Afrika en sy natuur en sosiale satire. Hierin vertoon die digter nog 'n gehegtheid aan “digterlike” of vernaamdoenerige taal, met heelwat woorde uit die natuurwetenskap wat gebruik word vir beelding. Enkele kwatryne maak 'n gunstige indruk en daar is ook 'n aantal mooi natuurbeelde in die bundel. “Herfswind” is 'n treffende uitbeelding van die verdoemende effek wat die herfs op die lente se voortbrengsels het, terwyl “Dood in die ys” eweneens die dood as tema het, hierdie keer dié van die skipper en sy boot wat teen 'n ysberg bots.
“Wit-ryp”[8] word in ses afdelings verdeel. “Oor ys” bevat verse oor die ys en wit van 'n winterlandskap, terwyl “Nuwe wêreld” intellektuele verse is wat hoofsaaklik voorkeur gee aan 'n aardse lewe en bestaan bo 'n bo-aardse of hiernamaalse lewe. Dan is daar agt “Haiku’s”, aktuele gedigte oor “Afrika” wat beredenerend en beskrywend van aard is, terwyl “Spel” 'n aantal kort gedigte oor onverwante onderwerpe bevat. Die bundel sluit af met die enkele gedig in “Manifes”, waarin die belangrikheid daarvan om in die oomblik te leef beklemtoon word.
“Reise” begin met 'n afdeling met dieselfde naam, waarin die reisgedigte bekoorlik is met volop vreugde en son en die bestemming met afwagting en ekstase benader en ervaar word. Die antieke wêreld word ook 'n bestemming, waar dit 'n terugkeer word na 'n meer primitiewe toestand. Die tweede afdeling (“Tweespel”) bevat liefdesgedigte, waarin veral die religieuse en die erotiese verken word. Die slotafdeling bevat meer intellektuele poësie, met besinning oor aktuele onderwerpe, insluitende die Kommunisme.
In “Donker van mere”[9] is die kern van die verse in die eerste afdeling (“Stilte van mere”) weer die ervaring van reis, geografies oor afstande, deur die tyd en innerlik, wat dan ook 'n groot aantal liefdesverse insluit. Die tweede afdeling van die bundel (“Wapens oor volke”) verken die politieke aspekte van die geografiese gebiede waarin die digter reis.[10] Die derde afdeling (“Bulle, winde, mense”) bevat hoofsaaklik bespiegelende verse en beskrywingsverse.[11] “Die toegegroeide tuine van my jeug” bevat 'n mooi teenstelling tussen die Bybelse en die eie “sondeval” asook die “toegegroeide paradys” van die spreker se jeug vergelyk met die Tuin van Eden. “Molekulêre biologie” gee 'n interessante verbinding van suiwer intellek met die ekstase en emosie van 'n mediese deurbraak. Die vierde afdeling is “En weer te reis”, wat weer reisverse bevat.
“Proefskrif”[12] is, soos die titel aandui, 'n fokus op die wetenskap en wetenskaplike en die verhouding wat die digter en mens deur die taal daarmee het.[13] Die versreise neem die digter deur verskillende wêrelddele, deur die letterkunde en die kuns en eindelik ook deur die hart van die mens. Die spreker probeer sy ervarings wetenskaplik verwerk, maar vind dat die proses van skepping die proef ondermyn.[14] Die patroonmatigheid van die lewe word ondersoek deur in drie afdelings te kyk na “Materiaal en metodes”, waar telkens terug gegryp word na die verlede en die geskiedenis; die “Resultate” waarbinne self-ironisering duidelik blyk; en laastens die “Gevolgtrekking”, wat telkens van teleurstelling getuig. “Proefskrif”[15] word in 1983 met die Perskorprys[16] bekroon.
Na 'n lang stilswye verskyn “Geskrifte van 'n vermiste digter”[17] in 2008, wat verse bevat oor terugkeer, na die land en na die poësie. Die openingsafdeling “Onthou” bevat herinneringe oor 'n jeug in die Noord-Kaap. “Skep” is die tweede afdeling en handel soos die titel reeds suggereer veral oor kuns, die kreatiewe proses en digterskap terwyl die derde afdeling (“Liefhê”) die liefde as tema het.[18] Die vierde afdeling se titel is “Uitsê” en bevat sosiaal-polities betrokke en religieuse verse, meermale in die streekstaal van die Noord-Kaap, oftewel die sogenaamde Oranjerivier-Afrikaans. “Besin” se gedigte is bespiegelend van aard en behandel onder andere geloof teen die agtergrond van wetenskaplike kennis. 'n Interessantheid in die bundel is dat dit ingelei en gesluit word deur gedigte deur die uitgewer, wat so sy waardering en geneentheid teenoor die digter betuig.
Rall se verse word in verskeie versamelbundels opgeneem, waaronder “Groot verseboek”, “Die Afrikaanse poësie in 'n duisend en enkele gedigte”, “Kraaines”, “Woordpaljas”, “Verse vir Opperman”, “Die goue vreugde” en “Die mooiste Afrikaanse liefdesgedigte”. Die Hoërskool Groote Schuur se skoollied is deur hom geskryf.
ProsaWysig
Op prosagebied is sy kortverhaalbundel “ 'n Bokram by die see”[19] 'n belangrike bydrae, waar veral sensualiteit in dramatiese en spannende, selfs gewelddadige, verhale weergegee word. Die deurlopende tema in hierdie verhale is die emosionele en erotiese spanning tussen mense. 'n Hoogtepunt is die jagverhaal “Omba muungu” waar die jagter op die spoor is van 'n magtige olifant. Deur die bybring van ou jagverslae word hierdie spesifieke jagtog 'n simbool van die mensdom se jag op die dier en verkry dit 'n noodlotsgevoel, waar die dood eindelik die oorwinnaar is en die jag in groot mate in die jagter se kop afspeel.[20] “Bloedbroers” het as tema beide hoofkarakters se boosheid, gebind deur 'n gemeenskaplike bose doelwit om 'n silwerkruis te steel, 'n kunswerk na die motief van die Malteserkruis wat simbool is van die doel om pelgrims te verpleeg en te beskerm. Die verteller is 'n wapensmokkelaar vir woestynbewoners in Afrika.[21] Hy ontmoet sy eweknie op Malta, waar die verteller deur sy “broer” uitoorlê word in hulle onderlinge magspel. Van Rall se kortverhale word in versamelbundels opgeneem, waaronder “Vuurslag” en “Wys my waar is Timboektoe”, beide onder redaksie van Hennie Aucamp, en “Die Afrikaanse kortverhaalboek” van Abraham H. de Vries. Sy skets oor “Khartoem” verskyn in “Stad en stedelig”, 'n versamelbundel met sketse en vertellings oor wêreldstede.
Hy stel ook die versamelbundel “Jagtye: 'n keur van jagervarings uit Suider-Afrika” saam, waarin die teks geïllustreer word met lyntekeninge deur Zakkie Eloff. Die boek is in drie afdelings verdeel, naamlik “Wildernis en wild”, “Jagters en jaggoed” en “Vertelling tot verhaal”, met skrywers soos Randolph H. Churchill, C.F. Gronum, J. von Moltke, Frederick Courtney Selous, P.J. Schoeman, Jan J. van der Post, Percy Fitzpatrick, Herman Charles Bosman, P.J. Haasbroek en vele ander wat verteenwoordig word. 'n Groot aantal van die opgenome bydraes was oorspronklik in Engels, maar is knap vertaal deur die samesteller. Rall skryf ook artikels vir tydskrifte soos Suid-Afrikaanse Panorama, Nieuws uit Suid-Afrika en resensies vir Die Beeld.
Hy skryf ook langer prosa. “Ringmure”[8] kan gesien word as drie afsonderlike verhale (“Die dokter”, “Con” en “Die stories”) wat verskillende perspektiewe gee op dieselfde saak, of selfs as 'n roman met drie afsonderlike hoofstukke en perspektiewe. Die verhale gee 'n beeld van die mens in sy eensaamheid met die mure wat hy om hom gebou het. Deurlopend deur die verhale is die liefde en morele en emosionele vraagstukke, hetsy tussen ongehude man en vrou, tussen 'n egpaar of in gewone medemenslike verhoudings. Die kind staan sentraal in al die verhale, veral die prenatale kind en die reaksie van die karakters daarop. Sommiges begeer 'n kind, maar verkry nie die voorreg nie, terwyl ander in vrees lewe vir die verwekking van 'n onwelkome kind.
“In die tyd van die uil”[22] gee die toestand op die grensgebied in die Bosveld weer. 'n Wit dokter vestig hom hier op 'n plaas en bedien die wit boeregemeenskap, die swart inwoners en kom ook in aanraking met die swart vryheidsvegters.[23] Die verhaal word uit verskeie perspektiewe aangebied, waarin telkens nie net die perspektief nie, maar ook die taalgebruik dienooreenkomstig verander, wat die roman 'n besondere bydrae tot die grensverhaal in ons prosa maak.[24] Verskillende groepe se perspektiewe illustreer die teenstrydighede in hulle politieke beskouings, met die eindelike boodskap dat keuses gemaak behoort te word op morele oortuigings, eerder as op politieke dogma. Hierdie roman word in 1991 genomineer vir die Ou Mutual-prys.
“Singleton’s chronicle” is 'n Engelse roman wat afspeel in die tyd van die ontdekking van diamante in Suid-Afrika in 1869. Dit is die ongewone liefdesdrama van die hoofkarakter Singleton, beskryf teen die agtergrond van die mense van diverse afkoms en beroepe wat hier saamgegooi is deur hulle drome en ervarings.
Skoollied, die Hoërskool Groote SchuurWysig
Nadat die Hoërskool Nassau in Mowbray, Kaapstad, einde 1977 gesluit en die leerders van Januarie 1978 by die Hoërskool Groote Schuur in Nuweland ingeskakel het, is Rall gevra om die teks van 'n nuwe skoollied te skryf.
EerbewyseWysig
In 1988 word sy vyftigste verjaardag deur die Afrikaanse Letterkundige Museum en navorsingsentrum in Bloemfontein herdenk en tree hy as spreker op met 'n lesing oor “Besluite en kanttekeninge by 'n skrywerskap in Suid-Afrika circa 1988”.
1966 - 'n Son breek
1968
- Wit-ryp
- Ringmure
1970 - Reise
1976 - Donker van mere
1978 - 'n Bokram by die see
1982 - Proefskrif
1989 - In die tyd van die uil
2008 - Geskrifte van 'n vermiste digter
2014 - Singleton’s chronicle
Samesteller
1991 – Jagtye: 'n keur van jagervarings uit Suider-Afrika
Ander verwysingsWysig
- De Vries, Abraham H. “Kortom” Academica Pretoria, Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe 1983
- De Vries, Abraham H. “Kortom 2” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 1989
- Grové, A.P. “Letterkundige sakwoordeboek vir Afrikaans” Nasou Beperk Vyfde uitgawe Eerste druk 1988
- Kannemeyer, J.C. (red.) “Kraaines” Human & Rousseau Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe 1988
- Pheiffer, R.H. “Woordpaljas” Human & Rousseau Kaapstad en Johannesburg Derde uitgawe Derde druk 1993
- Van Coller, H.P. (red.) “Perspektief en Profiel Deel I” J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 1998
- Botha, Amanda “Geen grense kan hom inperk nie” “Die Transvaler” 2 Desember 1978
- Le Roux, André “Net flentertjies bly oor” “Die Volksblad” 22 Januarie 1990
- Smith, M.E. “Skrywer Henk stem kundiges wrewelrig” “Rapport” 10 Julie 1988
- LitNet ATKV-Skrywersalbum 13 Januarie 2009: www.litnet.co.za
- http://www.worldcat.org/search?q=au%3ARall%2C+Hendrik+Johannes+Samuel.&qt=hot_author
VerwysingsWysig
- Cloete, T.T. (red.) “Die Afrikaanse literatuur sedert sestig” Nasou Beperk Eerste uitgawe 1980
- Stellenbosch Writers: http://www.stellenboschwriters.com/rallh.html
- Kannemeyer, J.C. “Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur 2” Academica, Pretoria, Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe Eerste druk 1983
- Esaach: http://www.esaach.org.za/index.php?title=Rall,_Henk_(Hendrik_Johannes_Samuel)
- Anoniem “New director” “S.A. Medical Post” 10 Junie 1979
- Kannemeyer, J.C. “Die Afrikaanse literatuur 1652-2004” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 2005
- Rall, Henk Lewenskets Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum (NALN) Bloemfontein
- Cloete, T.T. “Standpunte” Nuwe reeks 83, Junie 1969
- Brink, André P. “Rapport” 23 Oktober 1976
- Cloete, T.T. “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 17 no.2, Junie 1977
- Snyman, Henning “Beeld” 27 September 1976
- Brink, André P. “Rapport” 20 Maart 1983
- Cloete, T.T. “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 21 no. 3, Augustus 1983
- Cloete, T.T. “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 23 no. 4, Desember 1983
- Snyman, Henning “Standpunte” Nuwe reeks 172, Augustus 1984
- Anoniem “Perskorprys vir Letterkunde aan Henk Rall vir sy bundel, Proefskrif” “Tempo” 20 Junie 1983
- Hambidge, Joan Woorde wat Weeg: http://joanhambidge.blogspot.co.za/2013/02/henk-rall-geskrifte-van-n-vermiste.html
- Odendaal, Bernard “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 46 no. 1, Herfs 2009: http://www.letterkunde.up.ac.za/resensies/46_1/Rev%2003%20Odendaal.pdf
- Brink, André P. “Rapport” 26 November 1978
- Brink, André P. “Tweede Voorlopige Rapport” Human & Rousseau Kaapstad Pretoria Johannesburg Eerste uitgawe 1980
- Olivier, Gerrit “Standpunte” Nuwe reeks 142, Augustus 1979
- Botha, Riana “Die Volksblad” 22 Januarie 1990
- Liebenberg, Wilhelm “Vrye Weekblad” Somer / Herfs 1996
- Van Vuuren, Helize “Die Burger” 18 Januarie 1990
- Worldcat: http://www.worldcat.org/identities/lccn-n86-134656/
|
<urn:uuid:380f4d9b-911b-42b1-944e-2178001a2125>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Henk_Rall
|
2019-07-23T07:13:15Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529007.88/warc/CC-MAIN-20190723064353-20190723090353-00305.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999983 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Dawie Malan
Dawie Malan | |
Geboorte | 18 Desember 1949 Upington |
---|---|
Nasionaliteit | Suid-Afrikaans |
Sterfte | 1988 |
Beroep(e) | Akteur, regisseur |
Aktiewe jare | 1970's, 1980's |
Internet-rolprentdatabasis-profiel |
LoopbaanWysig
Malan is op 18 Desember 1949[1] op Upington gebore en het aan die Universiteit Stellenbosch drama studeer. Hy het liggaamlike gestremdheid en gesondheidsprobleme oorkom en homself as ’n invloedryke teenwoordigheid in die Kaapstadse teaterwêreld van die 1970's en vroeë 1980's gevestig.[2]
In dié tyd het hy in Die Ruimte in dié stad gewerk. Hy het onder meer opgetree in Black Beauty and the Boss (Pieter-Dirk Uys, Labia, 1976) en Snowhite & the Special Branch! (Uys, Labia, 1976). Hy het later regie gedoen, onder meer van Die Trommel, Eskoriaal, Piekniek te Velde en Wooed and Viewed, terwyl hy steeds toneelgespeel het. Hy het ’n ruk lank vir die Kaaplandse Raad vir Uitvoerende Kunste (Kruik) en sy Suidwes-eweknie, Swaruk, gewerk.
Hy het daarna na Kaapstad verhuis, waar hy die alternatiewe teatergeselskap Fringe gestig het saam met onder andere Chris Galloway en Bill Curry. Vir hulle het hy die regie gedoen van Exit the King, Deathwatch, Die Van Aardes van Grootoor, Info Scandals, The Haunted Host, Farce About Uys (Uys, 1983) en Total Onslaught 1984 (Uys, 1984). Van dié toneelstukke is ook in die Markteater in Johannesburg opgevoer. Hier het hy ook die regie gedoen vir International Stud en die Laager-teater help bou. Vir die Laager het hy ook verskeie stukke geregisseer.
Malan het ook in ’n paar rolprente opgetree. Hy is in 1988 oorlede.
FilmografieWysig
VerwysingsWysig
- Vandag in die geskiedenis, Die Burger, 18 Desember 1999 URL besoek op 1 Maart 2013
- The Encyclopaedia of South African Theatre, Film, Media and Performance URL besoek op 1 Maart 2013
|
<urn:uuid:8770d1d4-76a0-4d2a-967b-88020d629e70>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Dawie_Malan
|
2019-07-15T20:08:32Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524111.50/warc/CC-MAIN-20190715195204-20190715221204-00489.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999974 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Boekbronne
Biblioteke
Suid-Afrika:
- Soek die boek in die Nasionale Biblioteek van Suid-Afrika se katalogus
- Soek die boek in die SEALS Konsortium se biblioteek
- Soek die boek in die Universiteit van Suid-Afrika se biblioteek
- Soek die boek in die Universiteit van die Witwatersrand se biblioteek
- Soek die boek in die Kaapse Hoër Onderwys Konsortium se biblioteek
Wêreldwyd:
- Soek die boek deur WorldCat in jou plaaslike biblioteek se katalogus
Boekwinkels
Suid-Afrika:
Ander lande:
|
<urn:uuid:42e88fa9-5205-4c74-80e5-17130b7895b8>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Boekbronne/9780824797546
|
2019-07-23T07:11:29Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529007.88/warc/CC-MAIN-20190723064353-20190723090353-00377.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999966 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Ludwig Abel
Ludwig Abel | ||
---|---|---|
Oorsprong | Duitsland | |
Geboorte | 14 Januarie 1835 Eckartsberga, Thüringen | |
Afsterwe | 13 Augustus 1895 (op 60) Pasing, München, Beiere | |
Beroep(e) | Komponis | |
Genre(s) | Romantiek | |
Instrument(e) | Viool | |
Musiekportaal |
Lewensloop[wysig | wysig bron]
Ludwig Abel is op 14 Januarie 1835 in Eckartsberga, Thüringen in Duitsland gebore. Hy was 'n leerling van Ferdinand David gewees en word 'n lid van die Leipzig Gewandhaus-orkes. In 1853 het hy na die hoforkes van Saxe-Weimar-Eisenach in Weimar verhuis. Vanaf 1860 het hy aan die Gemeinnützigen Gesellschaft (Liefdadigheidsvereniging van Vioolspel) gedoseer. Op aanbeveling van die Beierse Hof se kapelmeester Hans von Bülow (wat hy in 1866 in Basel ontmoet het en gesamentlike kamermusiek georganiseer het) het Abel in 1867 die konsertmeester van die hoforkes in München geword. Hy het aan die Musikschule in München (onder bestuur van Hans von Bülow) klasgegee, waar hy in 1880 professor geword het en in 1894 afgetree het.
Werke[wysig | wysig bron]
- Mechanisch-technische Violinübungen. Selbstverlag, Basel.
- 25 Violin-Etüden mit einer begleitenden Violinstimme für vorgeschrittene Spieler. Falter, München.
- 30 Violin-Etüden mittlerer Schwierigkeit als Vorstudien zu den 25 Etüden. André, Offenbach.
- École du mécanisme du violon. Selbstverlag, Basel.
- Sechs große Studien nach Motiven aus Wagners Holländer und Tannhäuser für Violine. Meser, Berlin.
Literatuur[wysig | wysig bron]
- Edgar Refardt: Historisch-biographisches Musikerlexikon der Schweiz. Hug, Leipzig u. a. 1928.
|
<urn:uuid:8de4d137-b644-4949-8a9b-943b234cbd75>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Ludwig_Abel
|
2019-07-18T07:00:09Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525524.12/warc/CC-MAIN-20190718063305-20190718085305-00345.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.882194 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Groenkopeend
Die groenkopeend (Anas platyrhynchos) is 'n voël wat uit Europa na Suid-Afrika ingevoer is. Die voël is 50 – 64 cm groot en weeg 850 - 1 400 g. Hulle verbaster gereeld met die geelbekeend, af en toe met die swarteend en Kaapse slopeend. In Engels staan die voël bekend as Mallard.
Groenkopeend | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wyfie (links) en mannetjie (regs) | ||||||||||||||||||
Bewaringstatus | ||||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||||
Anas platyrhynchos Linnaeus, 1758 | ||||||||||||||||||
Globale verspreiding (natuurlik en ingevoer)
Sinonieme | ||||||||||||||||||
Anas boschas Linnaeus, 1758 |
Inhoud
FotogaleryWysig
Sien ookWysig
Wikimedia Commons bevat media in verband met Anas platyrhynchos. |
BronWysig
VerwysingsWysig
- BirdLife International (2012). "Anas platyrhynchos". IUCN Rooilys van Bedreigde Spesies. Weergawe 2012.1. Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur. Besoek op 16 Julie 2012.
|
<urn:uuid:99772b72-c066-48fe-96ea-7dbb7ec32c4e>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Anas_platyrhynchos
|
2019-07-23T09:13:26Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529175.83/warc/CC-MAIN-20190723085031-20190723111031-00081.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.980412 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Diatoom
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Diatoom-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
|
<urn:uuid:716e65fb-69e7-42b8-ae13-c748d39eea79>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Diatoom
|
2019-07-17T03:05:05Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525009.36/warc/CC-MAIN-20190717021428-20190717043428-00473.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.99999 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
See http://freebiblesindia.com/ and https://eBible.org for more information about this translation and more formats.
This translation is made available to you under the terms of the
You have permission to share and redistribute this Bible translation in any format and to make reasonable revisions and adaptations of this translation, provided that:
Note that in addition to the rules above, revising and adapting God's Word involves a great responsibility to be true to God's Word. See Revelation 22:18-19.
Beebaa DabuBible Kralická 1613Bible Ni ThothupDarby Unrevidierte ElberfelderGeneva BibleHethadenee waunauyaunee vadan Luke VanenānaNa Taratara TeAtua i naa taratara TakuuSveta BiblijaTextbibel von Kautzsch und WeizsäckerUWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKAŎKHS' I TSĬN IK SĬN NI ST. MATTHEW OT SĬN AI PI.उर्दू बाइबिलनया नियमपवित्र बाइबिलमराठी बायबलঅসমীয়া বাইবেলবাংলা বাইবেলਪੰਜਾਬੀ ਬਾਈਬਲગુજરાતી બાઇબલଓଡିଆ ବାଇବେଲதமிழ் பைபிள்తెలుగు బైబిల్ಕನ್ನಡ ಬೈಬಲ್മലയാളം ബൈബിള്พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV
Totale Weergawes: | 1,905 |
Totale Tale: | 1,315 |
Kleurmerk of Boekmerk jou gunsteling verse, maak Versbeelde wat jy kan deel, en maak notas by Bybelgedeeltes, wat jy as aanhegsel kan gebruik vir privaat of openbare gebruik.
Skep Jou Gratis RekeningBybelplanne help jou om elke dag in God se Woord te delf, 'n kort stukkie op 'n keer.
Deursoek Al die LeesplanneMense by die miljoene gebruik die Bible App™ om God se Woord deel van hul daaglikse lewens te maak. Laai die gratis toep af om toegang tot jou boekmerke, notas en leesplanne van enige plek af te verkry. Geniet honderde weergawes, insluitende klank, alles op jou mobiele toestel.
|
<urn:uuid:ce3662dd-5db0-4f39-9047-e387dd13b6bb>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://www.bible.com/af/versions/1980-hinirv-
|
2019-07-17T05:32:14Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00345.warc.gz
|
by-sa
|
4.0
|
a_tag
| false | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.927144 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
false
],
"location": [
"a_tag"
],
"version": [
"4.0"
]
}
|
Gekoördineerde Universele Tyd
Toe hierdie bladsy gelaai het, was dit 2019-07-18T06:46 UTC |
(W3C Datum- en Tydformate) |
Gekoördineerde Universele Tyd of Universal Time Coordinated, UTC, dikwels ook Burgerlike Tyd genoem, is die huidige tydstandaard of wêreldtyd. Die Gekoördineerde Universele Tyd het reeds in 1926 die vroeër gebruiklike Middelbare Greenwichtyd (MGT) vervang (wat volgens astronomiese beginsels gewerk het) en is 'n kombinasie van die Internasionale Atomiese Tyd (TAI) en die Universele Tyd (UT). Volgens 'n internasionale konvensie word tydsones as 'n positiewe of negatiewe afwyking van UTC aangedui. Die Suid-Afrikaanse Standaardtyd (SAST) word dus as UTC+2 aangedui.
By toepassings op globale vlak (byvoorbeeld die internet) word tydstippe gereeld in UTC en op 'n universele manier genoteer, o.a. met die behulp van 'n 24 uur notasie, sonder punte, nm/vm ens. Die notasie 1315 UTC beteken dus kwart-oor-een die middag, volgens die standaardkonvensie (op die nul-meridiaan).
In die militêre sfeer en in die burgerlike lugvaart word soms ook die afkorting "Z" of "Zulu" gebruik soos in "1320z". Die "Z" verwys na die zero meridian of nulmeridiaan.
UTC is die standaardverwysing vir die volgende tydsbepalings:
- in die lugvaart en seevaart,
- in die sinoptiese weerkunde,
- vir algemene wetenskaplike doeleindes (behalwe vir spesifieke tydsbepalings),
- vir internasionale projekte wat oor 'n aantal tydsones strek,
- vir amateurradio,
- op die Internasionale Ruimtestasie (ISS),
- in Antarktika,
- op talle internasionale Internet-portale,
- in vonkposse.
BenamingWysig
Oorsprong | Afgekort | In woorde |
---|---|---|
Engels | CUT | Coordinated Universal Time |
Frans | TUC | Temps Universel Coordonné |
ooreengekom | UTC | nie-amptelike in Engelse: "Universal Time, Coordinated" |
Die Gekoördineerde Wêreldtyd word internasionaal afgekort as UTC. Aanvanklik is die term GMT vervang deur die meer neutrale benaming UT ("Universal Time" of Universele Tyd). Aangesien die UT op die meridiaan-deurgange van sterre baseer en sodoende die aarde se vertragende omwenteling volg, is dit – wat die tydsbepaling van sekondes aangaan – nie geskik vir die wêreldwye koördinasie van presiese instrumente en tegnologieë soos byvoorbeeld GPS nie.
Die nuwe tydstelsel, wat vervolgens ingevoer is, voeg reëlmatig skrikkelsekondes by om vir die aarde se vertragende omwenteling te kompenseer. Hierdie nuwe gekoördineerde wêreldtyd het die benaming UTC gekry. Vir die internasionale benaming en afkorting is 'n kompromie getref wat sowel die Engelse (Coordinated Universal Time = CUT) as die Franse afkorting (Temps universel coordonné = TUC) in ag neem.
|
<urn:uuid:a907b34c-0b51-4c6d-aa56-d1acaa6920d6>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/UTC
|
2019-07-18T09:36:52Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00529.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999959 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Georgiese nasionale rugbyspan
Georgië | ||||
Unie | Georgiese Rugbyunie | |||
Bynaam(e) | Lelos | |||
Embleem | Wolkstrale | |||
Stadion | Dinamo Arena Mikheil Meskhi Stadion | |||
Afrigter(s) | Milton Haig | |||
Kaptein(s) | Mamuka Gorgodze | |||
Statistiek
---|---|---|---|---|
Meeste toetse | Merab Kvirikashvili (98) | |||
Meeste toetspunte | Merab Kvirikashvili (766) | |||
Meeste drieë | Mamuka Gorgodze (26) | |||
Eerste internasionale wedstryd | ||||
Zimbabwe 3 – 16 Georgië (12 September 1989) | ||||
Grootste oorwinning | ||||
Georgië 98 – 3 Tsjeggië (8 April 2002) | ||||
Grootste nederlaag | ||||
Engeland 84 – 6 Georgië (12 Oktober 2003) | ||||
Wêreldbeker | ||||
Verskynings | 4 (Eerste in 2003) | |||
Beste uitslag | Twee oorwinnings, Rugbywêreldbeker 2015 | |||
Unie webwerf | ||||
www.rugby.ge |
Die Georgiese nasionale rugbyspan verteenwoordig die voormalige Sowjet Kaukasiese republiek Georgië in rugby. Die span se bynaam, Die Lelos, kom van lelo, 'n inheemse Georgiese sport wat baie ooreenkom met rugby. Lelo is aangeneem as die Georgiese woord vir "drie". Een van die standaard krete van Georgiese rugby ondersteuners is Lelo, Lelo, Sakartvelo (Drie, Drie, Georgië).
Georgië word tans beskou as 'n derde vlak rugbynasie. Die Lelos neem aan die Europese Nasiesbeker deel wat 'n tweede vlak kompetisie vir Europese nasionale spanne is. 'n bekende staaltjie oor die Georgiërs is dat hulle by gebrek aan hulpbronne skrummasjiene uit ou Sowjettrekkers gemaak het. Alhoewel rugby 'n geweldig gewilde toeskouerssport in Georgië is, bly deelname steeds betreklik laag. Daar is slegs agt rugbyvelde en eenhonderd volwasse spelers in die land. Die grootste deel van die nasionale span is in Frankryk gestasioneer, in beide Top 14 en laer divisies. Dit is 'n gebruik wat gewild gemaak is deur die voormalige afrigter, Claude Saurel, 'n Fransman wat nou die naburige mededinger, Rusland afrig.
Rugby is een van die gewildste sportsoorte in Georgië. Die Georgiese nasionale sewes span het die eerste nasionale span van Georgië geword om in 'n belangrike toernooi deel te neem toe hulle in die IRR Sewes Wêreldbeker Argentinië gespeel het. In 2003 het die volle nasionale span dit vir die eerste keer reg gekry om te kwalifiseer vir die Rugbywêreldbeker 2003 waar hulle teen spanne soos die Springbokke en Engeland te staan gekom het. In 2006 het die Lelos vir die Rugbywêreldbeker 2007 in Frankryk gekwalifiseer nadat hulle Portugal in 28-14 geklop het tydens die Europese kwalifiseringsrondtes.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Sowejetera[wysig | wysig bron]
Daar was onsuksesvolle pogings om rugby na Georgië in te voer in 1928 en ook in 1940 en in 1948. Daar word geglo dat rugby uiteindelik suksesvol na Georgië ingevoer is deur Jacques Haspekian, 'n Franse Armeniër uit Marseille.[1] Haspekian het tydens die tweede golf van Armeense repatriasie in die vroeë 1960's na Armenië teruggekeer. In Armenië is die amptelike Sowjet ideologie dat rugby 'n "bourgeois spel" met meer geesdrif gevolg wat daartoe gelei het dat Jako Haspekian eerder die fondamente van Georgiese rugby in die buurland van Armenië gelê het.[2] Haspekian het die spel aan studente geleer in die laat 1950's tot die middel van die 1960's.[1]
Die Georgië Rugbyunie is in 1964 gestig, maar tot die laat 1980's was Georgië deel van die Sowjetunie Rugbyfederasie. Die rugby bande tussen Frankryk en Georgië is gevestig deur die op daardie tydstip magtige Franse Kommuniste Party en baie ander linkervleuel organisasies. Georgië het aanvanklik nie 'n eie span gehad nie en die nasie se beste spelers het vir die USSR-span gespeel.
In 1988 het Georgië hulle eerste nasionale sewes span saamgestel. In September 1989 het Georgië saam met ander FIRA-lande 'n toer deur Zimbabwe ondersteun. Zimbabwe se eerste wedstryd op die toer was in nat toestande teen Georgië in Kutaisi, wes van Tbilisi. Georgië het 16–3 gewen in wat die nasie se eerste internasionale wedstryd was. Die jaar daarna het Georgië na Zimbabwe getoer waar hulle twee toetse gespeel het waarvan hulle die eerste in Bulawayo verloor het en die tweede in Harare 26–10 gewen het.
Wêreldbekerrekord[wysig | wysig bron]
Jaar | Uitslag |
---|---|
1987 | Geen deelname |
1991 | Geen deelname |
1995 | Geen deelname |
1999 | Geen deelname |
2003 | Poelfase |
2007 | Poelfase |
2011 | Poelfase |
2015 | Poelfase |
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ( ) The Independent on Sunday, Rugby Union - World Cup Old values drive Georgia to new heights, Besoek op 15 September 2007
- ( ) Armenia Joins The Pack Of Rugby-playing Nations, Besoek op 15 September 2007
|
<urn:uuid:e1f93261-c3fe-4c6c-948b-23978679f9c4>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Georgi%C3%AB_nasionale_rugbyspan
|
2019-07-23T11:23:07Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529276.65/warc/CC-MAIN-20190723105707-20190723131707-00049.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999984 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Kuifeend
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Kuifeend-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
|
<urn:uuid:6682d53d-1358-4d55-ab78-1db99759362d>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Kuifeend
|
2019-07-23T11:31:24Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529276.65/warc/CC-MAIN-20190723105707-20190723131707-00073.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999987 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Burgerville
Burgerville was ’n dorpie in die Noord-Kaapse Karoo, sowat 35 km suidwes van De Aar, wat op 8 Februarie 1907 gestig is, maar in 1936 ophou bestaan het nadat die stadsraad van De Aar Burgerville se watervoorraad opgekoop het.
Inhoud
Stigting van die dorpie[wysig | wysig bron]
Omstreeks 1904 het die here Diederick J. Jooste van die plaas Bloemhof, Jan A. van der Merwe van die plaas Gansfontein, D.F. van der Merwe en die prokureur Vikus Coetzee 'n sindikaat gevorm, en die plaas Sewefontein Nr. 2 van Gert Burger (wat op die plaas Dorings geboer) gekoop, met die doel om daarop 'n dorpie aan te lê. Maar om 'n dorp uit te lê, is water onontbeerlik. Dit was nie in genoegsame hoeveelhede aanwesig op hierdie grond nie, maar wel op Sewefontein Nr. 1, wat aan Barend Burger behoort het. Op 'n goeie aand het die lede van die sindikaat by Burger se huis om water vir die te stigte dorp aangeklop. Eers ná 'n ernstige gesprek van sowat twee uur het Burger ingewillig om 16 uur water per dag aan die sindikaat af te staan vir die aanlê van ’n dorp. Toe Burger daardie aand sy gewilligheid hiertoe te kenne gee, het lede van die sindikaat gesê: "Nou het ons somaar die dorp se naam 'Burger wil'." Dit is toe saamgesmelt tot Burgerville.
Met genoegsame water vir besproeiing het hier, op 'n afstand van sowat 48 km van die dorp Hanover, binne afsienbare tyd 'n dorpie ontplooi wat naderhand 'n "veelbesproke" buitewyk van Hanover sou word.
'n Wykskerk verrys[wysig | wysig bron]
Hoewel Burgerville eers in Februarie 1907 amptelik gestig is, was daar in 1905 al in werklikheid 'n dorpie. Op versoek van Burgerville het die kerkraad van die NG gemeente Hanover in Julie 1905 'n bedrag van £125 geleen ten einde die bestuur daar in staat te stel om "een tydelike kerkgebouw" op te rig. Terselfdertyd het die kerkraad verlof gegee dat die twee erwe op Burgerville wat vir 'n kerk en pastorie geskenk is, in sy naam geregistreer word, mits dit geen onkoste vir die kerkraad sou meebring nie. Ook het die kerkraad 'n kommissie uit sy geledere benoem wat vir kerkdienste daar moes sorg.
Die bestuur van kerksake te Burgerville het kort daarna 'n vaster vorm aangeneem toe die kerkraad 'n plaaslike "direksie" vir daardie doel benoem. Op sterk aandrang van Burgerville het die kerkraad in September 1906 toegestem dat die Nagmaal elke drie maande daar bedien kon word. Blykbaar het die kerkraad tog daarna gevrees dat driemaandelikse Nagmaalsvieringe Burgerville dalk "afvallig" van Hanover kon maak, want twee jaar later het hulle hierdie vergunning ingekort tot twee Nagmaalsbedieninge per jaar, te wete in Januarie en Julie. "In April en October komt de hele gemeente te Hanover saam voor het vieren van het nachtmaal," het die kerkraadsnotule van 22 Augustus 1908 gelui.
Terselfdertyd het die kerkraad besluit dat geen basaars vir kerklike doeleindes op Burgerville gehou mag word nie. Sulke het die "direksie" van Burgerville nie aangestaan nie, met die gevolg dat die verhouding tussen hulle en die Kerkraad van Hanover nie altyd van die beste was nie.
Sprake van Afstigting[wysig | wysig bron]
Toe omstreeks 1910 vir die stigting van 'n gemeente op De Aar geywer word, het die direksie van Burgerville, gesteun deur vooraanstaande plaaslike lidmate, 'n versoek tot die Hanoverse kerkraad gerig vraende om "tezamen met De Aar een gemeente te stichten". Hierdie versoek wou die kerkraad "niet in consideratie" neem nie, moontlik omdat dit die gemeente sou verswak. Volgehoue druk vanuit Burgerville het die kerkraad nietemin beweeg om bogenoemde besluite i.s. basaars en Nagmaalsvieringe te Burgerville in hersiening te neem. So byvoorbeeld het die kerkraad in 1912 toegestem dat "en deel van het Dankfeest Bazaar" jaarliks te Burgerville gehou sou word, vir "Burgerville en de onmiddellyke omliggende plaatsen". Voorts is kwartaallikse Nagmaalsvieringe toe weer toegestaan. Van 1914 af is selfs een keer per jaar lidmate op Burgerville aangeneem en voorgestel. Gertie van der Merwe, 'n dogter van Dawid Knapdaar en suster van di. Vidi en Andries van der Merwe, het baie jare lank die wyk Burgerville as orreliste gedien.
Ds. Rudman en Burgerville[wysig | wysig bron]
Terwyl ds. Stephanus Philippus Fouché, Hanover se predikant van 1903 tot 1919, onder taamlik moeilike omstandighede sy bes vir Burgerville gedoen het, het sy opvolger, ds. George Rudman, 'n taamlike afsydige houding teenoor hierdie dorpie aangeneem. Ds. A.P. Smit meen ds. Rudman het blykbaar "nie gehou van die gees van selfstandigheid en selfs 'onafhanklikheid' wat hierdie wyk teenoor Hanover op kerklike gebied aan die dag gelê het nie". Teen hierdie tyd het Burgerville sy eie koster, orrelis en selfs kassier gehad. Hierdie amptenare is natuurlik van tyd tot tyd deur die kerkraad van Hanover aangestel, en die kassier moes elke drie maande verslag doen aan die "hoofd kassier te Hanover". Voorts het Burgerville sy eie Sondagskool, CJV en selfs ACVV gehad. In 1921 het Burgerville verlof gevra om 'n nuwe kerk daar te bou. Vanweë "de benarde toestand op financieel gebied" en "gebrek aan fondsen in de kerkkas", wou die kerkraad nie sy toestemming hiertoe gee nie. Tog het die kerkraad ds. Rudman om "negen Zondagen in het jaar en drie maal op een dag in de week" dienste op Burgerville waar te neem.
Burgerville word afgebreek[wysig | wysig bron]
In die dekade ná 1920 het hierdie waterryke dorpie bemoedigend vooruitgeboer en was alle aanduidings dat dit binne afsienbare tyd Hanover, en later selfs De Aar, na die kroon sou steek, aldus ds. A.P. Smit. Hanover het wel redelik sterk water gehad, maar lê nie teen die spoorlyn nie, terwyl De Aar die voordeel van die spoorbaan gehad het, maar deur 'n steeds toenemende skaarste aan water gekortwiek is. 'n Rooskleurige toekoms het dus op Burgerville gewag.
In 1952 het dr. E.A. Venter in De Aar – Stad van die toekoms geskryf: "Teen 1933 was Burgerville, 21 myl vanaf De Aar, 'n rustige en lommerryke dorpie met baie planne en ideale vir die toekoms. Heelwat mooi woonhuise het reeds verrys, bome is geplant en strate is aangelê. Die lidmate van die Ned. Geref. Kerk het al hul eie kerksaal gehad; 'n skool, 'n poskantoor en voorts alle gebruiklike publieke kantore het reeds diens gelewer aan die samelewing. Sakeondernemings het begin verrys. Burgerville het sy eie dorpsbestuur gehad. Sy onuitputlike watervoorrade, in teenstelling met die haglike (water-) posisie op De Aar, het grootse verwagtings geskep by sy inwoners. Reeds op 8 Februarie 1907 gestig, het die dorpie teen 1921 'n bevolking van 295 gehad."
Maar reeds met die gemeente Hanover se eeufees in 1956 skryf ds. Smit: "En tog, as die reisiger vandag daar verbygaan, dan sien hy net 'n 'spookdorp' – Burgerville is afgebreek tot op die grond! Heel tekenend verwys die plaaslike Kleurlinge dan ook na Burgerville as die 'stukkende dorp'."
Die groot spoorwegdorp De Aar se boorgate het sedert 1929 een ná die ander ingegee, en toe alle planne ter oplossing van hierdie waterskaarste een ná die ander misluk, het De Aar se stadsvaders Burgerville in 1935 met sy waterbronne en al uitgekoop. Hierdie Burgerville-waterskema, waardeur sowat 175 000 gelling (662 500 liter) water met 'n seweduim-pyplyn na De Aar sou vloei, is op 25 September 1936 voltooi teen 'n koste van £61 165. Dr. E.A. Venter skryf: "En terwyl die kosbare vog langs die pyplyn vervoer is, is die lewenskrag van Burgerville as ’t ware oorgeplant op De Aar. Terwyl Burgerville ál meer 'n plek van verlatenheid en vervalle murasies geword het, het De Aar 'n rysige skoonheid begin ontplooi. Die tragedie van Burgerville het die triomf van De Aar geword." Ds. Smit skryf: "En so moes Burgerville sterwe sodat De Aar kon lewe!"
Onmin het nie uitgebly nie. Onder die grond wat die dorp De Aar uitgekoop het, was ook die kerkplein (met die kerkgebou daarop) en die pastorie-erf waarvoor £150 en £40 onderskeidelik betaal is . Die kerkraad van Hanover wou ook die kerkhof aan die munisipaliteit van De Aar verkoop, maar laasgenoemde het nie hiervoor kans gesien nie. Die verkoop van hierdie kerkeiendom het plaaslik groot ontevredenheid (en selfs 'n mate van verbittering) veroorsaak, waarvan daar dekades later nog tekens was.
Die vriende van Burgerville het agterna probeer om minstens die kerkgebou terug te koop, maar nie daarin geslaag nie. Selfs 20 jaar later het sommige mense geglo ds. Rudman sou die munisipaliteit versoek het om nie die kerkgebou aan Burgerville se mense af te staan nie. Ds. Smit voer aan daar is duidelike bewyse uit die kerkraadsnotule van Hanover dat selfs die kerkraad op ’n tydstip probeer het om die kerkplein terug te koop, of minstens die vrye gebruik van die kerkgebou vir kerklike doeleindes wou verseker. Maar ook hiervan het niks tereggekom nie, en teen Maart 1936 moes die kerkgebou vir goed aan die stadsraad van De Aar afgegee word.
Die kerkraad het darem die meubels in die kerkie uitgehou. Hieroor was daar toe onenigheid tussen Burgerville en Hanover. Eersgenoemde wou hê die meubels moes in die gebou bly vir gebruik met wyksdienste, maar die kerkraad het in September 1936 besluit "om die meubels te verwyder en die banke aan persone te gee wat dit geëis het". Luidens die kerkraadsnotule van 7 September 1936 is 'n kommissie aangestel om die meubels te verwyder en die orrel te verkoop. Die banke sou in die CJV-saal op Hanover geplaas word; die kerkklok sou na die Armesorgkommissie gaan vir gebruik van die lede van die NG Kerk by die diamantmyne te Brakrivier, terwyl die Kanselbybel aan br. J.F. Celliers van De Aar geskenk sou word. En so is Burgerville ook kerklik "afgetakel"."
In 1950 het die munisipaliteit van De Aar 'n lokaal vir die hou van wyksdienste te Burgerville beskikbaargestel.
Bronne[wysig | wysig bron]
- ( ) Smit, ds. A.P. 1956. Eeufeesalbum Hanover. 'n Oorsig van die geskiedenis van die Ned. Geref. gemeente, asook een en ander oor die dorp en distrik, 1856–1956. Hanover, NG Kerkraad.
- ( Venter, dr. Erasmus Albertus. 1952. De Aar – Stad van die toekoms, 1902–1952. Feesbrosjure uitgegee by geleentheid van die herdenking van De Aar se vyftigjarige bestaan. De Aar Munisipaliteit. )
|
<urn:uuid:5f480667-61f1-47d5-9590-76b2fbe44724>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Burgerville
|
2019-07-18T11:13:12Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00089.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999986 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Woordspeling
'n Woordspeling (in Engels pun), wat ook paronomasia genoem word, is 'n soort spel met woorde wat op twee of meer betekenisse dui deur veelvuldige betekenisse van woorde te benut, of van woorde wat dieselfde klink, vir 'n bedoelde humoristiese or retoriese effek.[1][2] Hierdie meerduidigheid kan voortspruit uit die doelbewuste gebruik van homofone, homografiese, metonimiese of beeldende taalgebruik. 'n Woordspeling verskil van 'n malapropisme ('n taalflater) deurdat 'n malapropisme 'n verkeerde variasie van 'n korrekte uitdrukking is, terwyl 'n woordspeling uitdrukkings met verskeie korrekte interpretasies behels. Woordspelings kan beskou word as in-grappe of idiomatiese konstruksies, aangesien hulle gebruik en betekenis net tot 'n bepaalde taal en sy kultuur behoort.
Woordspelings het 'n lang geskiedenis in menslike geskryf. Sumeriaanse wigskrif en Egiptiese hirogliewe is aanvanklik op woordspelingstelsels gegrond, en die Romeinse dramaturg Plautus was beroemd vir sy woordspelings en woordspeletjies.[3][4] Woordspelings is al die lof toegeswaai as die grondliggende konsep agter alfabette, geskryf en selfs die menslike beskawing.[3]
Inhoud
Tipologie[wysig | wysig bron]
Woordspelings kan op verskillende maniere geklassifiseer word:
Die homofone woordspeling, 'n algemene soort, gebruik woordpare wat dieselfde klink (homofone) maar nie sinonieme is nie. Walter Redfern het hierdie soort toegelig met hierdie stelling: "Om 'n woordspeling te maak is om homonome as sinonieme te behandel."[5] Byvoorbeeld, in George Carlin se frase, "Atheism is a non-prophet institution", word die woord prophet in die plek geplaas van sy homofoon profit, wat die algemene frase "non-profit institution" verander. Net so berus die grappie, "Question: Why do we still have troops in Germany? Answer: To keep the Russians in Czech" op die gehoordubbelsinnigheid van die homofone check en Czech. Woordspelings is dikwels nie strenggesproke homofonies nie, maar 'n spel met woorde van eenderse, maar nie identiese nie, klanke soos in die voorbeeld van die Pinky and the Brain-strokiesprentreeks: "I think so, Brain, but if we give peas a chance, won't the lima beans feel left out?" wat speel met die eenderse – maar nie identiese – klank van peas en peace in die anti-oorlogslagspreuk "Give Peace a Chance".[6]
'n Homografiese woordspeling gebruik woorde wat dieselfde gespel word (homograwe), maar verskillende betekenisse en klanke het. Vanweë hul aard berus hulle meer op sig as gehoor, in teenstelling met homofone woordspelings. Hulle staan ook bekend as heteronomiese woordspelings. Voorbeelde waar die woordspelingwoorde gewoonlik in twee verskillende dele van 'n paragraaf voorkom, berus dikwels op 'n ongewone sinskonstruksie, soos in die grappie: "When asked to explain his large number of children, the pig answered simply: 'The wild oats of my sow gave us many piglets.' " 'n Voorbeeld wat homofone en homografiese woordspelings kombineer, is Douglas Adams se sin: "You can tune a guitar, but you can't tuna fish. Unless of course, you play bass." Die sin gebruik die homofone eienskappe van tune a en tuna, asook die homografiese woordspeling op bass, waar die dubbelsinnigheid verkry word deur die identiese spelling van /ˈbeɪs/ ('n snaarinstrument), en /ˈbæs/ ('n soort vis).
Homonieme woorspelings, nog 'n algemene soort, ontstaan uit die benutting van woorde wat sowel homograwe en homofone is. Die stelling "Being in politics is just like playing golf: you are trapped in one bad lie after another" is 'n woordspeling met die twee betekenisse van die woord lie as " 'n doelbewuste onwaarheid" en as "die posisie waarin iets rus". 'n Verwerking van 'n grappie wat Isaac Asimov oorvertel het, is "Did you hear about the little moron who strained himself while running into the screen door?" wat speel op strained as "om jou uiterste bes te doen" en "te filtreer".[7] 'n Homonimiese woordspeling kan ook polisemies wees, waar die woord homonimies moet wees en ook verwante betekenisse het, iets wat dikwels subjektief is. Leksikograwe omskryf poliseme as 'n inskrywing onder 'n enkele woordeboek-lemma ('n uniek genommerde betekenis) terwyl homonieme in aparte lemmas behandel word.
'n Saamgestelde woordspeling is 'n stelling wat twee of meer woordspelings bevat. 'n Ingewikkelde stelling van Richard Whately sluit byvoorbeeld vier woordspelings in: "Why can a man never starve in the Great Desert? Because he can eat the sand which is there. But what brought the sandwiches there? Why, Noah sent Ham, and his descendants mustered and bred."[8] Hierdie woordspeling gebruik sand which is there/sandwiches there, Ham/ham, mustered/mustard en bred/bread. Net so koppel die frase "piano is not my forte" twee betekenisse van die woorde forte en piano, een vir die dinamiek-tekens in musiek en die tweede vir die letterlike betekenis van die sin. Saamgestelde woordspelings kan ook twee frases wat 'n woord deel saamvoeg. Byvoorbeeld, "Where do mathematicians go on weekends? To a Möbius strip club!" maak 'n woordspeling op Möbius strip en strip club.
'n Rekursiewe woordspeling is een waar die tweede aspek van 'n woordspeling berus op die begrip van 'n element in die eerste een. Byvoorbeeld, die stelling "π is only half a pie." (π-boë is 180 grade, of 'n halwe sirkel, en 'n "pie" is 'n volledige sirkel). Nog 'n voorbeeld is "Infinity is not in finity", wat beteken "infinity" is nie in 'n "finite"-reeks. Nog 'n voorbeeld is "a Freudian slip is when you say one thing but mean your mother."[9] Laastens is daar "Immanuel doesn't pun, he Kant" deur Oscar Wilde.[verwysing benodig]
Visuele woordspelings word soms gebruik in logos, embleme, insignia en ander grafiese simbole, waarin een of meer van die aspoekte van die woordspeling vervang word in die prent. In Europese heraldiek word hierdie tegniek "canting arms" genoem. Visuele en ander woordspelings kom ook algemeen voor in Nederlandse gewelstene, asook in party spotprente, soos in Lost Consonants en The Far Side. Nog 'n soort visuele woordspeling kom voor in tale wat nie-fonetiese skrif gebruik. In Chinees kan 'n woordspeling gegrond wees op geskrewe karakters met 'n eenderse vorm, al is daar geen fonetiese ooreenkoms tussen die woorde waarmee die woordspeling gemaak word nie. [10] Mark Elvin beskryf hoe hierdie "eienaardige Chinese vorm van visuele woordspeling behels dat geskrewe karakters met objekte vergelyk word".[11]
Richard J. Alexander wys op nog twee vorme wat woordspelings kan aanneem: grafologiese woordspelings (wat soms visuele woordspelings genoem word), soos in concrete poetry; en morfologiese woordspelings, soos portmanteaux.[12]
Gebruik[wysig | wysig bron]
Komedie en grappe[wysig | wysig bron]
Woordspelings is 'n algemene bron van humor in grappe en komedievertonings. Hulle word dikwels in die trefreël van 'n grappie gebruik, waar hulle gewoonlik 'n humoristiese betekenis gee aan 'n taamlik verwarrende storie. Dit staan ook bekend as 'n storiegrappie (feghoot). Die volgende voorbeeld kom uit die fliek Master and Commander: The Far Side of the World, hoewel die trefreël 'n veel ouer Vaudeville-oorsprong het.[13] Die uiteindelike trefreëf is 'n woordspeling met "the lesser of two evils".
- Kaptein Aubrey, wat deur Russell Crowe gespeel word: "Do you see those two weevils, Doctor?...Which would you choose?"
- Dr. Maturin: "Neither. There's not a scrap of difference between them. They're the same species of Curculio."
- Kaptein Aubrey: "If you had to choose. If you were forced to make a choice. If there were no other option."
- Dr. Maturin: "Well, then, if you're going to push me. I would choose the right-hand weevil. It has significant advantage in both length and breadth."
- Kaptein Aubrey: "There, I have you!...Do you not know that in the Service, one must always choose the lesser of two weevils?"
Woordspelings word dikwels gebruik in die titels van komiese parodieë. 'n Parodie van 'n populêre liedjie, fliek, ens, kan 'n titel kry wat skimp op die titel van die werk waarvan die parodie gemaak word, deur van die woorde te vervang met ander wat eenders lyk of klink. Universiteite se a cappella-groepe kry dikwels hul name na aanleiding van musikale woordspelings om aanhangers te lok met pogings tot humor. So 'n titel kan onmiddellik kommunikeer dat dit wat volg 'n parodie is en ook wat die werk is waarvan die parodie gemaak is, wat 'n inleidende verduideliking oorbodig maak.
In 2014 is die eerste Britse Woordspelingkampioenskap gehou by die Leicester-komediefees, aangebied deur Lee Nelson. Die wenner was Darren Walsh. Die kompetisie het die reël "My computer's got a Miley Virus. It's stopped twerking" ingesluit.[14] Walsh het daarna deelgeneem aan die O. Henry-Woordspelingkampioenskap in Austin, Texas.[15] In 2015 was Leo Kearse die Britse woordspelingkampioen.[16]
Letterkunde[wysig | wysig bron]
Nie-humoristiese woordspelings was en is 'n standaard- poëtiese instrument in die letterkunde. Woordspelings en ander vorme van speel met woorde is gebruik deur baie bekende skrywers, soos Alexander Pope,[17] James Joyce,[18] Vladimir Nabokov,[19] Robert Bloch,[20] Lewis Carroll,[21] John Donne[22] en William Shakespeare, wat na raming meer as 3 000 woordspelings in sy dramas gebruik het.[23]
Hier is 'n voorbeeld uit Shakespeare se Richard III:
- "Now is the winter of our discontent made glorious summer by this son of York" (Son/sun)
Shakespeare was ook bekend vir sy gereelde spel met minder ernstige woordspelings, die soort "spitsvondighede" wat Samuel Johnson laat kla het: " 'n Spitsvondigheid is vir Shakespeare wat glimmende mis vir die reisiger is! Hy volg dit na alle avonture; dit gaan hom vir seker uit sy pad neem, gaan hom vir seker in die modder laat verswelg. Dit het 'n soort kwaadaardige mag oor sy verstand en die bekoring daarvan is onweerstaanbaar."[24] Elders verwys Johnson neerhalend na woordspeling as die laagste vorm van humor.[25]
In die gedig A Hymn to God the Father, het John Donne, wat getroud was met Anne More, woordspelings herhaaldelik gebruik: "Son/sun" in die tweede aangehaalde reël, en twee saamgestelde woordspelings op "Donne/done" en "More/more". Al drie is homofonies, met die woordspeling op "more" wat sowel homografies as kapitonimies is. Die dubbelsinnigheid help om verskeie moontlike betekenisse aan die strofes te gee.
- "When Thou hast done, Thou hast not done / For I have more.
- that at my death Thy Son / Shall shine as he shines now, and heretofore
- And having done that, Thou hast done; / I fear no more."
Retoriek[wysig | wysig bron]
Woordspelings kan dien as 'n retoriese instrument, waar die woordspeling dien as 'n oorredingsmiddel vir 'n skrywer of spreker. Hoewel woordspelings dikwels as clichés gesien word, "kan dit 'n doeltreffende hulpmiddel wees in 'n verskeidenheid situasies en vorme".[27] 'n Groot probleem om woordspelings op dié manier te gebruik, is dat die betekenis heel verskillend geïnterpreteer kan word na aanleiding van die gehoor se agtergrond en kan 'n boodskap aansienlik afwater.[28]
Ontwerp[wysig | wysig bron]
Soos ander vorme van woordspeling word paronomasia soms gebruik vir sy eienskappe om aandag te trek of vir sy mnemoniese (geheue-) kwaliteite. Dit kom dus dikwels voor in titels en die name van plekke, karakters en organisasies, en in reklame en slagspreuke.[29][30]
Baie restaurant- en winkelname gebruik woordspelings: Cane & Able Mobility Healthcare, Sam & Ella's Chicken Palace, Tiecoon Tie Shop, Planet of the Grapes Wine and Spirits,[31] Curl Up and Dye Hair Salon, asook vir boeke soos Pies and Prejudice, strokiesboeke (YU+ME: dream) en flieks (Good Will Hunting). Die Japanse anime Speed Racer se oorspronklike titel, Mach GoGoGo! verwys na die Engelse woord self, die Japannese woord vir vyf (die Mach 5 se motornommer), en die naam van die program se hoofkarakter, Go Mifune. DIt is ook 'n voorbeeld van 'n veeltalige woordspeling, waarvoor die volle begrip 'n kennis van meer as een taal van die kyker vereis.
Die name van fiksiekarakters bevat ook dikwels woordspelings, soos Ash Ketchum en Goku ("Kakarrot"), die protagoniste van onderskeidelik die videospeletjiereeks Pokémon en die manga-reeks Dragon Ball, waarvan albei franchises daarvoor bekend is dat die name van baie van hul karakters 'n tweede betekenis het. 'n Herhalende motief in die Austin Powers-flieks is dat baie van die name woordspelings is wat na manlike geslagsdele verwys. In die wetenskapfiksietelevisiereeks Star Trek word "B-4" gebruik as een van vier androïd-modelle wat "voor" die androïde Data, 'n hoofkarakter, gemaak is.
Die paralelle vervolg The Lion King 1½ is bemark met die uitdrukking: "You haven't seen the 1/2 of it!". Wyborowa Vodka gebruik die slagspreuk "Enjoyed for centuries straight", terwyl Northern Telecom "Technology the world calls on" gebruik.[29]
Op 1 Junie 2015 het die BBC Radio 4-program You and Yours 'n insetsel gehad met die titel "Puntastic Shop Titles". Die inskrywings het 'n Chinese wegneemeteplek in die dorpie Ayr gehad met die naam "Ayr’s Wok", 'n kebabwinkel in Ierland genaamd "Abra Kebabra" en 'n boomkundige in Dudley met die naam "Special Branch." Die weninskrywing van die kompetisie, wat deur Lee Nelson gekies is, was 'n droogskoonmaker in Fulham en Chelsea met die naam "Starchy and Starchy".[32]
In die media[wysig | wysig bron]
Paronomasia het 'n stewige vastrapplek in die media gekry. William Safire van die New York Times sê dat die "die oorsprong van hierdie vinnig toenemende [gebruik van paranomasia] is dikwels die behoefte wat 'n kopskrywer het om 'n leser se aandag vinnig te trek, en het gelei tot 'n nuwe verdraagsaamheid vir 'n vorm van humor wat lank verag is".[33] 'n Mens kan die punt maak dat paronomasia algemeen in die media voorkom, veral in koppe, om die leser se belangstelling te prikkel. Die retoriek is belangrik omdat dit mense met die onderwerp verbind. 'n Goeie voorbeeld is 'n opskrif in die New York Post, "Headless Body in Topless Bar". [34]
Paronomasia kom ook mondelings algemeen voor. Salvatore Attardo meen dat woordspelings verbale humor is. Hy praat oor Pepicello en Weisberg se linguïstiese humor en meen die enigste vorm van liguïstiese humor is beperk tot woordspelings.[35] Dit is omdat 'n woordspeling 'n spel met die woord self is. Attardo glo dat net woordspelings humor kan volhou en dat hierdie humor betekenisvol is. Dit is in staat om 'n situasie ligter te laat voel en dit minder ernstig te maak, dit kan help om iets meer onvergeetlik te maak, en die gebruik van 'n woordspelings kan die spreker gevat laat voorkom.
Paronomasia staan sterk in gedrukte media en mondelingse gesprekke, so 'n mens kan aanvaar dat dit ook heelwat in die uitsaaimedia sal voorkom. Voorbeelde van paranomasia in media is klankgrepe. Hulle kan onvergeetlik wees vanweë die humor en retoriek wat met paronomasia vereenselwig word, wat die veelseggendheid van die klankgreep sterker maak.
Verwarring en alternatiewe gebruike[wysig | wysig bron]
Daar is subtiele verskille tussen paronomasia en ander letterkundige tegnieke, soos dubbelsinnigheid (double entendre). Terwyl woordspelings dikwels 'n eenvoudige spel met woorde is vir humoristiese of retoriese effek, sinspeel dubbelsinnigheid op 'n tweede betekenis wat nie in die stelling of die frase self voorkom nie, maar een is wat doelbewus die tweede betekenis verdoesel. Aangesien albei die doelbewuste gebruik van dubbele betekenis benut, kan woordspelings soms dubbelsinnighede wees, en omgekeerd. Woordspelings toon ook ooreenkomste met paraprosdokian ('n Griekse woord wat "onverwagte betekenis" beteken), sillepsis en eggcorns ('n woord wat verkeerd gehoor word). Daarby word homografiese woordspelings soms vergelyk met die stilistiese middel antanaclasis, en homofoniese woordspelings met polyptoton. Woordspelings kan gebruik word as 'n soort mnemoniese hulpmiddel om begrip in 'n opvoedkundige omgewing te versterk. As dit oordeelkundig gebruik word, kan woordspelings inhoud doeltreffend versterk en help dat studiemateriaal beter onthou word. Sommige linguïste moedig die skep van neologismes aan om die gevalle van verwarring deur die gebruik van woordspelings te verminder.[36]
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
In Tamil is "Sledai" die woord wat woordspeling beteken waar 'n woord twee verskillende betekenisse het. Dit word ook as 'n poësiestyl in antieke Tamil-letterkunde geklassifiseer. Net so is "Sleva" die ooreenstemmende woord in die Teloegoe-taal, en is een van talle poësiestyle in die Teloegoe-letterkunde.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Merriam-Webster Online Dictionary. 2009.
- Dictionary.com. 2009.
- John Pollack (14 April 2011).
- M. Fontaine, Funny Words in Plautine Comedy, Oxford, 2010.
- Puns, Blackwell, London, 1984
- Sien die aanhaling op Wikiquote[1]
- Asimov, Isaac.
- Tartakovsky, Joseph (28 Maart 2009).
- "PUNS".
- Attardo, Salvatore.
- Mark Elvin "The Spectrum of Accessibility : Types of Humor in The Destinies of the Flowers in the Mirror", bl. 113.
- Alexander, Richard J. Aspects of Verbal Humour in English, bl. 21–41
- Levitt, Paul M. (2002).
- Mercury, Leicester (14 Februarie 2014).
- "Dave's Leicester Comedy Festival".
- "Leo Kearse".
- Nichol, Donald W, red. (30 November 2015).
- Menand, Louis (2 Julie 2012).
- Hitchens, Christopher (1 Desember 2005).
- Zinna, Eduardo (2013).
- Appleton, Andrea (23 Julie 2015).
- Kaveney, Roz (2 Julie 2012).
- Colbyry, Thomas.
- Samuel Johnson, Preface to Shakespeare.
- Rogers, Bruce (1999).
- The Dick Cavett Show (Televisieproduksie).
- Junker, Dave (Feb 2013).
- Djafarova, Elmira (Junie 2008).
- "The Art and Science of the Advertising Slogan".
- http://leo.aichi-u.ac.jp/~goken/bulletin/pdfs/No16/03AbassF.pdf
- Collins, Michelle (6 Junie 2008).
- "Financial Abuse, Ikea Complaints, Damart Marketing, You and Yours – BBC Radio 4".
- Safire, W. "On Language: A Barrel of Puns."
- Vincent, Musetto.
- Attardo S. "Puns, Relevance and Appreciation in Advertisements."
- Shakespeare Survey – Volume 23 – Bl. 19, Kenneth Muir – 2002
- Magic in ancient Egypt by Geraldine Pinch University of Texas Press, 1995, 191 bladsye, bl. 68
- Three ways of thought in ancient China by Arthur Waley Stanford University Press, 1982 – 216 bladsye, bl. 81
- Mathematics in ancient Iraq: a social history Eleanor Robson, Princeton University Press, 2008, 441 bladsye, bl. 31
- New theories on the ancient Maya Elin C. Danien, Robert J. Sharer, University of Pennsylvania.
- The Cambridge History of Japan: Ancient Japan Delmer M. Brown, John Whitney Hall, Cambridge University Press, 1993 – 650 bladsye, bl. 463
Bronne[wysig | wysig bron]
- Alexander, Richard J. (1997). Aspects of Verbal Humour in English. Narr, Tübingen: Gunter Narr Verlag. ISBN 978-3-8233-4936-5.
- Augarde, Tony (1984). The Oxford Guide to Word Games. London: Oxford University Press.
- Fontaine, Michael (2010). Funny Words in Plautine Comedy. Oxford University Press.
- Hempelmann, Christian F. (Sep 2004). "Script opposition and logical mechanism in punning". Humor – International Journal of Humor Research. 17 (4): 381–392. doi:10.1515/humr.2004.17.4.381 (toegang beperk)
- Smyth, Herbert Weir (1920). Greek Grammar. Cambridge: Harvard University Press.
- Tartakovsky, Joseph (28 Maart 2009). "Pun for the Ages".
Verdere leesstof[wysig | wysig bron]
- Pollack, John (2011). The Pun Also Rises: How the Humble Pun Revolutionized Language, Changed History, and Made Wordplay More Than Some Antics. Penguin. ISBN 978-1-101-51386-6.
|
<urn:uuid:fe889216-8734-45a2-a02d-684bb35cb4a8>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Woordspeling
|
2019-07-18T11:24:48Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00137.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999126 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Ek’s bly mense hoef nie soos dwergmuishonde maak nie. Hulle het mos die gewoonte om soos wafferse gimnaste ‘n handstand te maak, en dan hul boude teen ‘n tak of boomstam af te smeer.Dis nogal heel aardig om te sien hoe dwergmuishonde letterlik vir ‘n sekonde of twee so op hul hande staan, boude goed punt in die wind.
Kan jy net dink hoe onbetaamlik sulke gedrag sou lyk as mense dit ook moes doen!
Dié smeersel wat dwergmuishonde so afsmeer, kom uit ‘n klier tussen hul boude en bevat spesifieke chemiese boodskappe wat net ander meerkatte verstaan. Vir wyfies hou dit daarby nog ‘n heel spesiale betekenis in, want dit help hulle om die sterkstes onder mekaar uit te ken. Dis van die bevindinge van dr Lynda Sharpe van die Universiteit Stellenbosch se onlangse navorsing.
Dié vleisetertjies kom net in Afrika voor. Om hulle in aksie te sien, sal jy Mpumalanga, Limpopo of die noorde van KwaZulu-Natal moet besoek.
Dwergmuishonde is die kleinste lede van die muishondfamilie Herpestidae. Hulle eet meestal insekte, maar sal nie hul neuse optrek vir ‘n slang of ‘n akkedis nie. Hulle is vreeslike sosiale diere wat in groepe van tot 30 saamleef. Hulle doen alles saam met oorgawe. Hulle beskerm hul lewensruim saam, haal mekaar se luise af en deel die verantwoordelikheid om wag te staan teen moontlike aanvallers.
Al is hulle sulke groepsdiere, bly een ding vas staan: daar’s net één wyfie en één mannetjie wat die die spreekwoordelike septer swaai binne elke groep. Wetenskaplikes praat van hulle as die sogenaamde alfawyfie en –mannetjie. Hulle is so dominant dat hulle selfs die voortplantingsvermoë van die ander groepslede beperk. Net die alfa-paar kry kleintjies – die ander is bloot net daar om die baba-meerkatte te versorg en te help grootmaak.
Vir die afgelope tien jaar al bestudeer Sharpe vier spesifieke groepe dwergmuishonde op ‘n wildreservaat in Limpopo. Dié wilde diere is teen hierdie tyd al so gewoond aan haar dat sy tot byna ‘n meter van hulle af kan gaan sit om hulle dop te hou, sonder dat hulle die pad vat. Sharpe is ‘n gedragsekoloog van die Departement Plant- en Dierkunde en geïnteresseerd in hoekom diere sekere dinge doen.
Sharpe het gesien dat al wat dwergmuishond is – selfs die welpies – handstande uitvoer om chemiese boodskappe te los. Sy’t onlangs ‘n studie in die vaktydskrif Animal Behavior gepubliseer waarin sy verduidelik dat dwergmuishond-wyfies die grote en die fisiese vermoëns van ander wyfies in hul groep daaruit kan “lees”.
Die mannetjies het nie juis sin in die wyfies se “seine” gehad nie. Die wyfies daarinteen was deur die bank baie meer geïnteresseerd in die reukmerke wat die hoogste gelos is. Hulle het selfs op hul tone gestaan om dit behoorlik deeglik te kon beruik. Dit was selfs die geval al het die chemiese samestelling van die onderskeie smeersels geensins verskil nie.
Gewoonlik word die hoogste vroulike reukmerke gelos deur die grootste wyfies, want hulle het langer, sterker lywe en kan dus hoër rek. Die grootste reukmerk word gewoonlik deur die alfa-wyfie gelaat. Sy sou deur die loop van seisoene deur ander groteres uitgedaag kon word om die koninginskap van hul groep. Onthou, die kompetisie tussen dwergmuishond-wyfies is buitengewoon intens, want net een van hulle is per keer ma.
Die reukmerke gee die wyfies kans om mekaar op te weeg, en te besluit of hulle ‘n kans moet vat om mekaar aan te vat vir ‘n hoër plekkie in hul baie rigiede, hierargiese sosiale rangorde. Elkeen weet hoe laag af in die rangorde hulle lê gemeet aan die alfa-wyfie – en dus hoe goed of skraal hul kanse is tot moederskap.
Sharpe se navorsing is van die min wat al gefokus het op die invloed of rede agter die relatiewe hoogte van reukmerke. Meestal word gereken dat diere hul reukmerke so hoog moontlik maak sodat dit verder kan versprei en waai tot in die neusvleuels van ander diere oor ‘n afstand heen.
Natuurlik is dwergmuishonde nie die enigste soogdiere wat sulke chemiese boodskappe gebruik as kommunikasiemiddel tussen lede van hul eie spesie of ander soort diere nie. Soms is die boodskap dat ander diere dit nie moet waag om verder in ‘n spesifieke gebied in te beweeg nie, want ‘n kleim is reeds daarop afgesteek. Soms is die boodskap weer dat ‘n loslopende vrygesel in die omgewing is, op soek na ‘n metgesel.
Wanneer jou hond op ‘n aandwandeling so gedurig aan lamppale ruik, is hy eintlik net besig om die boodskappe van ander honde te probeer ontsyfer. Gun dus jou troeteldier maar so ‘n bietjie snuffelkans, want dis die naaste wat hy het aan die hondeweergawe van Facebook!
|
<urn:uuid:34da1be6-dcf6-4425-b4c4-6856fc349476>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://scibraai.co.za/wat-n-muishondwyfie-se-handstand-alles-verklap/
|
2019-07-16T01:12:11Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524290.60/warc/CC-MAIN-20190715235156-20190716021156-00425.warc.gz
|
by-nc
|
4.0
|
a_tag
| false | false | false | false |
Latn
|
afr
| 1.000006 |
{
"abbr": [
"by-nc"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
false
],
"location": [
"a_tag"
],
"version": [
"4.0"
]
}
|
Vlag van Sirië
As gevolg van die voortslepende Siriese Burgeroorlog is daar tans twee vlae wat gebruik word om Sirië te verteenwoordig, soos gebruik deur die vegtende faksies.[1] Die sittende regering van die Siriese Arabiese Republiek wat deur die Ba’ath-party gelei word, gebruik die rooi-wit-swart-driekleur wat oorspronklik deur die Verenigde Arabiese Republiek gebruik is, terwyl die Siriese opposisiefaksies soos die Siriese Nasionale Koalisie gebruik die groen-wit-swart-driekleur wat as die Onafhanklikheidsvlag bekend is en vir die eerste keer deur die Gevolgmagtigde Sirië gebruik is.
Inhoud
- 1 Vlag wat deur die Siriese Regering gebruik word
- 2 Ontwerp
- 3 Vlag wat deur die Siriese opposisie gebruik word
- 4 Geskiedenis
- 5 Verwysings
- 6 Bibliografie
- 7 Eksterne skakels
Vlag wat deur die Siriese Regering gebruik word[wysig | wysig bron]
Gebruik | Nasionale vlag en vaandel |
---|---|
Verhouding | 2:3 |
Goedgekeur | 22 Februarie 1958 en 30 Maart 1980[2] |
Ontwerp | ’n Horisontale driekleur in rooi, wit en swart met twee groen vyfpuntige sterre in die wit baan. |
Die huidige vlag is aanvanklik in 1958 aanvaar om Sirië as deel van die Verenigde Arabiese Republiek te verteenwoordig. Dit is tot 1961 gebruik en in 1980 weer aanvaar. Sedert die eerste aanvaarding is variasies van die rooi-wit-swart-vlag in verskeie Arabiese Unies van Sirië met Egipte, Libië, Soedan, Jemen en Irak gebruik. Hoewel Sirië nie deel van enige Arabiese staatsunie uitmaak nie, is die vlag van die Verenigde Arabiese Republiek weer aanvaar om Sirië se toewysing aan Arabiese eenheid te toon.[3] Die gebruik van die vlag het ’n twispunt geword omdat die dikwels met die Ba’ath-party verbind word, en word gebruik om partye wat lojaal is aan Basjar al-Assad se regering in die Siriese Burgeroorlog.[4]
Die Siriese vlag word in artikel 6 van die Siriese Grondwet omskryf. Die eerste paragraaf van die artikel lui soos volg:
Die vlag van die Siriese Arabiese Republiek bestaan uit drie kleure, rooi, wit en swart, met twee groen sterre met vyf punte elk. Die vlag is reghoekig met die hoogte twee derdes van die breedte. Dit is in drie reghoeke van identiese dimensies verdeel wat elk dieselfde breedte as die vlag is. Dit boonste is rooi, die middelste is wit en die onderste swart met twee groen sterre in die middel van die wit reghoek.—1ste Paragraaf van Artikel 6 van die Siriese Grondwet[5]
Die vlag is gebaseer op die Arabiese Bevrydingsvlag met vier kleure – swart, groen, wit en rooi – wat die vier groot dinastieë in die Arabiese geskiedenis voorstel: Abbasid, Fatimid, Oemajjad en Hasjemiete.[6]
Ontwerp[wysig | wysig bron]
Kleure[wysig | wysig bron]
Die rooi van die Siriese vlag verteenwoordig die Hasjemiete en die bloederige vryheidstryd[7], die wit verteenwoordig die Oemajjad[7] en ’n helder en vredevolle toekoms, die groen verteenwoordig die Fatimid[7] terwyl die stervorme Egipte en Sirië verteenwoordig[6], en die swart verteenwoordig die Abbasid[7] en onderdrukking.
Die kleurskema word hieronder gelys:
Rooi | Wit | Groen | Swart | |
---|---|---|---|---|
RGB | 206-17-38 | 255-255-255 | 0-122-61 | 0-0-0-0 |
Heksadesimaal | #CE1126 | #FFFFFF | #007A3D | #000000 |
CMYK | 12, 100, 98, 3 | 0, 0, 0, 0 | 89, 27, 100, 15 | 75, 68, 67, 90 |
Vlag wat deur die Siriese opposisie gebruik word[wysig | wysig bron]
Bynaam | “Onafhanklikheidsvlag” |
---|---|
Verhouding | 2:3 (omstrede) |
Goedgekeur | Aanvanklik in 1932 met 1:2 verhouding, in 1961 heraanvaar. In2012 met 2:3-verhouding aanvaar deur opponerende banregering |
Ontwerp | ’n Horisontale driekleur in groen, wit en swart met drie rooi vyfpuntige sterre in die wit baan. |
Gedurende die loop van die voorslepende burgeroorlog gebruik die Siriese opposisie, wat deur die Siriese Nasionale Raad, toe deur die Nasionale Koalisie vir Rewolusionêre en Opposisiemagte in Sirië[8] (algemeen bekend as die Siriese Nasionale Koalisie) ’n gewysigde weergawe van die onafhanklikheidsvlag (met die verhouding 2:3) wat vir die eerste maal in 1932 gebruik is. Die gewysigde onafhanklikheidsvlag is laat in 2011 begin gebruik as ’n universele simbool van die beswaarde opposisie.[8] Die opposisie wou hulself van die Siriese regering onderskei en was ten gunste van die gebruik van die vlag wat gebruik is toe Sirië sy onafhanklikheid van Frankryk verkry het. Khaled Kamal, ’n amptenaar van die Siriese Nasionale Raad is nou oortuig dat hierdie vlag ook onafhanklikheid en die einde van Basjar al-Assad se regering verteenwoordig. Dit vlag word deesdae hoofsaaklik gebruik in gebiede wat deur die Siriese Nasionale Koalisie beheer word. Die gebruik van die gewysigde onafhanklikheidsvlag is soortgelyk aan wat die Libiese rebelle gedoen het deur die gebruik van die pre-Ghaddafi Libiese vlag vanuit die tydperk van die Koninkryk Libië wat dit in opposisie teen Moeammar al-Ghaddafi se groen vlag[9] Die oorspronklike 1:2 aspekverhouding is per geleentheid nie-amptelik deur die opposisie gebruik.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Koninkryk Sirië[wysig | wysig bron]
Die Ottomaanse vlag is tot 18 September 1918, toe die Ottomane die land verlaat het, in Sirië gebruik. In 1918 was die nie-amptelike vlag van Sirië die Faysalvlag of die vlag van die Arabiese opstand wat van 1916 tot 1918 teen die Ottomane gebruik is. Dit is op 30 September 1918 amptelik deur die Hasjemietfamilie aanvaar en het tot 8 Maart 1920 in gebruik gebly. Dit was die eerste vlag om die groen-rooi-wit-swart-kombinasie te gebruik wat in die meeste daaropvolgende Siriese vlae gesien is. Die simboliek van die kleure is soos volg beskryf: wit vir die Damaskiese Oemajjad-tydperk, groen vir die Kalief Ali, rooi vir die radikale Islambeweging van Kharidjisme en swart vir die Profeet Mohammed, wat die “politieke aanwending van religie” in teenstand met die toenemende gesekulariseerde Turkse koloniale oorheersing getoon het.[10] As alternatief is aangevoer dat die horisontale bane die Abbasidiese (swart), Oemajjadiese (wit) en Fatimidiese (groen) kalifate voorstel terwyl die rooi driehoek na die Hasjemiese ryk verwys het.[11][12]
Onder die Arabiese Koninkryk Sirië is die Faysalvlag herontwerp met ’n sewepuntige wit ster wat op die rooi driehoek gesuperponeer is, en dit is tot 24 Julie 1920 gebruik. Hierdie vlag is egter ’n tyd later deur Jordanië aanvaar.[3] Die koninkryk het vir net meer as 4 maande in 1920 bestaan voordat dit deur Frankryk beset is en formeel in die Franse koloniale ryk ingewy is, waarvan dit 12 jaar lank deel was.
Franse Mandaat (1920–32)[wysig | wysig bron]
Die Faysalvlag is met die koms van die Franse kolonies laat vaar. Die Franse Hoëkommissaris vir Sirië, generaal Henri Gouraud het op 24 Julie 1920 die nuwe vlag van Frans Mandaat-Sirië aanvaar (blou baan met wit sekelmaan en die Franse vlag in die skildhoek). Gouraud se vlag is tot 1 September 1920 gebruik waarna Sirië in afsonderlike gebiede verdeel is met elk sy eie vlag.[13] Djamil al-Oelsji, die Siriese Eerste Minister onder die Franse Mandaat, het op 22 Junie 1920 ’n nuwe vlag aanvaar. Hierdie vlag is tot 1930 gebruik. Die derde en finale vlag onder vir Franse Mandaat is in 1930 deur die Eerste Minister Tadj al-Din al-Hasani aanvaar, en is tot 1 Januarie 1932 gebruik.[14]
Onafhanklikheidsvlag (Franse Mandaat en onafhanklikheid)[wysig | wysig bron]
Die vlag van die nuutgestigte Siriese Republiek onder die Franse mandaat, is deur die 1930-grondwet vasgestel. Die grondwet is deur ’n parlementêre komitee onder leiding van Ibrahim Hananu, leier van die nasionaliste, opgestel.[15] Die Franse owerhede het aanvanklik geweier dat die samestellende vergadering die grondwet bekragtig en Henri Ponsot, Hoë Kommissaris van die Levante, het die vergadering op 5 Februarie 1929 ontbind. Na openbare opskudding het die Franse hul besluit hersien en die konsep met enkele wysigings goedgekeur.[16] Op 14 Mei 1930 het Ponsot Verondening 3111 uitgereik wat die konsep vir die “Grondwet van die Siriese Republiek” soos deur die Siriërs opgestel, goedgekeur het. Artikel IV van Deel I daarvan lui soos volg:
“[Die] Siriese vlag sal soos volg daar uitsien: breedte dubbel hoogte, en verdeel in drie parallelle en gelyke kleure met groen bo, dan wit en dan swart, dat die wit deel drie rooi vyfpuntige sterre in ’n reguit lyn sal bevat”.—Artikel IV, Deel I, Grondwet van die Siriese Republiek[17]
Die groen kleur het die Rasjidoen-kalifaat verteenwoordig, die wit die Oemajjadiese Kalifaat en die swart die Abbasidiese Kalifaat. Die drie sterre het oorspronklik die drie distrikte van Sirië verteenwoordig, naamlik Aleppo, Damaskus en Deir ez-Zor.[18] In 1936 is die Latakia Sandjak en Jabal Druze tot Sirië toegevoeg, waarop die betekenis van die sterre verander het na die eerste wat Aleppo, Damaskus en Deir ez-Zor verteenwoordig het, die tweede wat Jebel Druze verteenwoordig het en die derde wat die Latakia Sanjak verteenwoordig het.[14] Die vlag is op 11 Junie 1932 amptelik in Damaskus gehys, maar is vantevore, op 1 Januarie 1932, in Aleppo vertoon.[14] Die vlag is gebruik as ’n simbool van die begeerte na outonomie waarom Siriërs hulle kon skaar toe die Franse die ooreenkoms on die lant te verlaat, verbreek het weens die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog.[19][18] Die simboliek was soos volg: swart vir die donker onderdrukte verlede, wit vir ’n belowende toekoms en rooi vir die bloed wat moet vloei om van eersgenoemde na laasgenoemde te vorder.[18] Die vlag is aanvaar toe Sirië op 17 April 1946 sy onafhanklikheid verkry het.[3] Hierdie standaard is gebruik tot en met die oprigting van die Verenigde Arabiese Republiek in 1958 wat uit Sirië en Egipte bestaan het. Na die val van die Verenigde Arabiese Republiek het Sirië tot 28 September 1961 voortgegaan met die gebruik van die VAR-vlag, waarna die onafhanklikheidsvlag heet teruggestel is sodat Sirië kon wegstaan van die voormalige gefaalde staat.[3]
Ba’athistiese vlae[wysig | wysig bron]
Die huidige tweestervlag van Sirië is vir die eerste maal deur Gamal Abdel Nasser, president van Egipte asook van die Verenigde Arabiese Republiek aanvaar.[20] Die vlag is in April 1958 van die voormalige onafhanklikheidsvlag en die verwante wette verander om ’n breër Arabiese identiteit te skep.[20] Die nuwe vlag het die rooi, wit en swart bane van die Egiptiese revolusionêre vlag gebruik en die sterre op die vlag is van rooi na groen verander om op die Pan-Arabiese kleure te dui. Die twee sterre het op Sirië en Egipte gedui.[21]
Nadat Sirië die VAR op 28 September 1961 verlaat het, is die voormalige onafhanklikheidsvlag weer aanvaar om Sirië se afstand van die gefaalde staat duidelik te maak.
Na die Ba’athistiese staatsgreep in 1963,[22] is ’n nuwe vlag op 8 MAart 1963 deur die Revolusionêre Bevelsraad aanvaar, wat tot 1 Januarie 1972 gebruik is.[3] In 1963 het die Ba’athiste ook in Irak aan bewind gekom en die twee Ba’athistiese regerings het in Kaïro met onderhandelinge begin om nogmaals ’n unie van Egipte, Sirië en Irak te vorm. Die proses het misluk nadat die Irakse Ba’ath-regering in November 1963 omver gewerp is. Sirië en Irak het egter reeds ’n nuwe vlag aanvaar om die vereniging te verteenwoordig.[23] Hierdie vlag was soortgelyk aan die vlag van die VAR behalwe dat daar drie sterre in plaas van twee was om die Irak se toevoeging tot die federasie te verteenwoordig.[3] Die drie sterre het op die eenheid van Egipte, Sirië en Irak getoon, en het ook die drie steunpilare van Ba’athisme verteenwoordig, nl. eenheid, vryheid en sosialisme.[24]
President Hafiz al-Assad het op 1 JAunarie 1972 ’n nuwe vlag aanvaar toe Sirië by Egipte en Libië aangesluit het in die Federasie van Arabiese Republieke. Die groen sterre is vervang met die Hawik van Quraish (die simbool van die stam van die profeet Mohammed).[25] Die valk het ’n lint vasgehou waarop die naam van die federasie was, maar anders as Egipte en Libië, het Sirië nie sy naam op die wapenskild aangebring nie.[14] Hierdie vlag was in 1973 ’n nie-amptelike vlagg gedurende die Oktoberoorlog.[3] Die federasie is in 1977 ontbind maar Sirië het nog vir drie jaar daarna die vlag gebruik.[14] Op 29 Maart 1980 is die vlag herroep[3] en vervang deur die huidige tweestervlag[24] om Sirië se toewyding aan Arabiese eenheid te toon.[3]
Galery[wysig | wysig bron]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Mohammad Dibo Debat: Die Nuwe Sirië tussen Vlae en Tale, SyriaUntold 14 Junie 2016
- ( ) "Sirië". Flags of the World. 19 Julie 2013. Besoek op 15 Junie 2019.
- ( ) "Siriese Vlag". Geskiedenis van Sirië. Besoek op 7 Augustus 2012.
- ( Moubayed, Sami (6 Augustus 2012). ) "Vang die vlag". Foreign Policy. Besoek op 8 Oktober 2014.
- ( ) "Engelse Vertaling van die Siriese Grondwet". Qordoba. 15 Februarie 2012. p. 8. Besoek op 14 November 2012.
- ( ) "Siriese Vlag - kleure, betekenis, geskiedenis van Sirië se Vlag". facts.co.
- ( ) "Kom na Sirië | Siriese vlag | Nasionale Lied van Sirië | Feite oor Sirië". http://www.cometosyria.com/en/pages/National+Symbols+syria/2/1.
- ( ) "Sirië staak beleg van Homs met aankoms van Arabiese raadgewers". CBS News. 27 Desember 2011. Besoek op 30 Augustus 2012.
- ( Daraghi, Borzou (30 Desember 2011). ) "Siriese rebelle hys 'n vlag uit die verlede". Besoek op 7 Augustus 2012.
- ( Sergie, Lina, ) Onthou die geskiedenis : liedere, vlae en ’n Siriese vierkant Massachusetts Instituut van Tegnologie. Dept. Argitektuur, 2003, p/24
- ( Edmund Midura, ) “Vlae van die Arabiese Wêreld”, in Saudi Aramco World, Maart/April 1978, bll. 4–9
- ( Mahdi Abdul-Hadi, ) “Feite oor Palestina: die betekenis van die vlag” Geargiveer 22 Desember 2013 op Wayback Machine
- ( Sache, Ivan; Ollé, Jaume (29 Maart 2012). ) "Geskiedkundige vlae tot 1932 (Sirië)". Flags of the World. Besoek op 22 November 2012.
- ( Ipavec, Eugene; Martins, António; Heimer, Željko; Dotor, Santiago (10 Junie 2011). ) "Geskiedkundige vlae sedert 1932". Flags of the World. Besoek op 7 Augustus 2012.
- Thompson 2000, p. 52.
- Schumann 2008, p. 204.
- Die 1930-grondwet in sy geheel weergegee in: ( Giannini, A. (1931). ) "Le costituzioni degli stati del vicino oriente". Istituto per l’Oriente. Besoek op 31 Maart 2012.
- Sergie, Lina, Onthou die geskiedenis: liedere, vlae en ’n Siriese Vierkant Massachusetts Instituut van Tegnologie. Dept. Argitektuur, 2003, p.25
- Lawson 2006, p. 46.
- Podeh 1999, p. 120.
- ( Mills, T. F. (10 March 2012). ) "Pan-Arabiese Kleure". Flags of the World. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 November 2012. Besoek op 24 November 2012.
- King 2009, p. 41.
- Goodarzi 2006, p. 14.
- ( ) "العلم السوري". Ontdek Sirië. Besoek op 7 September 2012.
- Sergie, Lina, Onthou die geskiedenis: liedere, vlae en ’n Siriese vierkant Massachusetts Instituut van Tegnologie. Dept. Argitektuur, 2003, p.26
Bibliografie[wysig | wysig bron]
- Goodarzi, Jubin M. (2006). Syria and Iran: Diplomatic Alliance and Power Politics in the Middle East. I.B. Tauris. ISBN 9781845111274.
- Heydemann, Steven (1999). Authoritarianism in Syria: Institutions and Social Conflict, 1946–1970. Cornell University Press. ISBN 9780801429323.
- Lawson, Fred H. (2006). Constructing International Relations in the Arab World. Stanford University Press. ISBN 9780804753722.
- King, Stephen J. (2009). The New Authoritarianism in the Middle East and North Africa. Indiana University Press. ISBN 9780253353979.
- Podeh, Elie (1999). The Decline of Arab Unity: The Rise and Fall of the United Arabic Republic. Sussex Academic Press. ISBN 9781902210209.
- Schumann, Cristoph (2008). Liberal Thought in the Eastern Mediterranean: Late 19th Century Until the 1960s. BRILL. ISBN 9789004165489.
- Thomas, Martin (2007). Empires of Intelligence: Security Services and Colonial Disorder after 1914. University of California Press. ISBN 9780520251175.
- Thompson, Elizabeth (2000). Colonial Citizens: Republican Rights, Paternal Privilege, and Gender in French Syria and Lebanon. Columbia University Press. ISBN 9780231106610.
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons bevat media in verband met Vlae van Sirië. |
|
<urn:uuid:0ecdaafb-0644-4255-bf00-c697c37499de>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Vlag_van_Siri%C3%AB
|
2019-07-17T08:47:28Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525133.20/warc/CC-MAIN-20190717081450-20190717103450-00377.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999878 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Bromanse
Bromanse, of soms verkeerdelik mansminnekoos (man-crush), is ’n diepe, nie-seksuele verhouding tussen twee of meer mans, as ’n vorm van homososiale (dit wil sê, vriendskaplike omgang tussen persone van dieselfde geslag) intimiteit. [1] Die woord, wat in die 1990’s bedink is, verwys kenmerkend na ’n verhouding tussen heteroseksuele mans wat beïnvloed word deur die uitwerking van die tweede golf feminisme in die Verenigde State van Amerika, of soortgelyke bewegings van oor die wêreld heen, omrede baie van die jonger mans, wat meer uitdrukking gee aan hul emosies en meer meegevoel toon as die vorige geslagte s’n, deur feministiese moeders van die 1970’s grootgemaak is. [1]
Woordgeskiedenis[wysig | wysig bron]
Bromanse is ’n regstreekse leenwoord van die Engelse bromance, wat, as kofferwoord, ontstaan het uit die samevoeging tussen die woorde bro / brother en romance. Hierdie term is deur Dave Carne, ’n redakteur, in die skaatsplanktydskrif, Big Brother, in die 1990’s bedink om spesifiek te verwys na die soort verhoudings wat tussen skaatsplankryers ontwikkel wat ’n lang tyd in mekaar se geselskap saam deurbring. [2]
Kenmerke[wysig | wysig bron]
’n Bromanse is ’n baie gehegte vriendskap tussen twee heteroseksuele mans; volgens die norm gewoonlik tussen twee heteroseksuele mans. Mans wat binne ’n bromantiese verhouding staan word soms van gesê dat hulle bromoseksueel is en mans liefkoos, selfs al is hul verhouding nié, trouens, seksueel van aard nie. Hegte vriendskappe tussen mans kan regdeur die eeue heen gevind word, maar die bromanse kom veral vandag meer algemeen voor, vanweë die groot getal mans wat enkellopend oor ’n geruime tyd bly eerder as om te trou of in seksuele verhoudings betrokke te raak.
Mans binne ’n bromanse ken mekaar oor ’n geruime tydperk en hulle koester ’n besonderse liefde, vertroue, respek en gevoelens teenoor mekaar. Dit is algemeen om bromanse in ’n vorm van fisiese affeksie uit te druk, soos om mekaar te karnuffel en te omhels, hoewel die verhouding baie dieper gewortel is as die uitdrukking van vriendskap op die oppervlak. Dikwels sal mans ook baie geheg aan mekaar se gesinne raak, tyd saam met hulle deurbring en hulself amper as deel van die gesin vereenselwig. Dit is ook nie ongewoon vir mans binne ’n bromanse om saam in ’n woning te bly nie; sodoende word voordeel uit hul vriendskap geput deur op die koop toe saam finansiële laste te dra en elkeen gevolglik individueel op huurgeld spaar.
Alle soorte aktiwiteite kan onder die vaandel van bromanse geniet word, hoewel daar ’n sterk klem geplaas word om vroue by hierdie aktiwiteite uit te sluit. Mans binne ’n bromanse kan saam ’n drankie geniet, kook of eet, televisie of rolprente kyk, sportbyeenkomste bywoon, deelneem aan sport of hul lewenservaringe met mekaar deel; partykeer in die samesyn van ander mans of soms meer geïsoleerd as ’n paartjie. Vele bromanse begin al nadat die hoërskoolloopbaan voltooi is, tydens ’n tydperk van toenemende sosialisering. Hierdie vriendskapsverhouding word lewenslank behou, selfs al trou die mans met ander langtermyn lewensmaats.
Homososiale verhoudings (oftewel vriendskappe tussen mense van dieselfde geslag) vervul gewoonlik die sosiale leemte wat gelaat word deur nie in seksuele verhoudings betrokke te raak nie; gevolglik sal homososiale verhoudings geneig wees om te kwyn sodra een van die vriende trou en/of oor ’n latere stadium in ’n seksuele verhouding met iemand anders betrokke raak. In teenstelling met hierdie konsep, bly die hegte vriendskapsband wat in bromanse gevorm is voortbestaan, deurdat die betrokkenes in hierdie tipe homososiale verhouding ook hul tyd aan mekaar se gesinne afstaan, mekaar bystaan en partykeer ondernemingsvennootskappe sal aangaan.
Bromanse word deur party gemeenskappe verwerp, veral by diesulkes wat hierdie verhoudings as onmanlik bestempel. In gebiede waar die stigma teen homoseksualiteit veral fel is (en daar verkeerdelik enige waarneembare verhouding tussen mans as homoseksueel afgeskiet sal word) sal mans in ’n bromanse soms gedwing mag word om hul manlikheid te bewys indien hul nog deur die gemeenskap aanvaar wil word. In ander wêrelddele word bromanse aanvaar en soms openlik verwelkom, daar ’n lojale maat as waardevol gereken word.
Bromanse kan daarom bewoord word as die intiemste vriendskaplike verhouding tussen twee of meer mans, waarvan die seksuele element afwesig is. Bromanse word egter maklik deur die samelewing met homoseksualiteit verwar, omrede die buitestaanders nie altyd kan onderskei of ’n verhouding tussen twee (of meer) mans op vriendskaplike liefde of erotiese liefde gegrond is nie. So kan ’n lang, intieme omhelsing of soengroet (as fisiese kontak) of groot hoeveelheid tyd tussen twee mans wat baie geheg aan mekaar is, eenvoudig deur omstanders as homoseksueel geklassifiseer word, hoewel daar geen sprake van geslagsdrang tussen die twee is nie. Bromanse is nie slegs beperk tot enkellopende mans nie, omrede intieme vriendskappe tussen getroude mans ook mag voorkom.
Dit is die moderne aard en omstandighede van bromanse wat dit van die meer algemene homososiale verhoudings en geskiedkundige romantiese vriendskappe laat verskil. [3][4] Daar is talle voorbeelde van bekende intense manlike vriendskappe regdeur die Westerse geskiedenis te vinde en sulke vriendskappe het eweneens algemeen voorgekom. Dikwels word Aristoteles se klassieke omskrywing van vriendskap as ’n vroeë voorbeeld van die moderne bromanse beskou. Hy het omstreeks 300 v.C. geskrywe: Dit is diegene wat die goedheid van hul vriende om vriendskapsonthalwe begeer wat die werklike ware vriende is, omrede elkeen die ander liefhet vir wie en wat hy is en nie vir enige bykomstige karaktereienskap nie. [1] Daar word aangevoer dat, in die laat 19de eeu, dit die Freudianisme en die kopuitsteek van sigbare homoseksualiteit was wat daarop afgestuur het dat die heteroseksuele man dit ten alle koste probeer vermy het om uitdrukking van sy intense gevoelens teenoor ander mans openbaar te maak. [3] Navorsing oor vriendskappe en manlikheid het bewys dat die mans van die huidige geslagte wat deur feministiese moeders in die 1970’s grootgemaak is, meer uitdrukking aan hul emosies en gevoelens gee. [1] Hulle is ook minder gepla om as homofiele geëien te word en is sodoende meer op hul gemak om meer intieme vriendskappe met ander mans aan te knoop. [5][6] Navorsing in die Verenigde State doen aan die hand dat die neiging om “tradisionele sienings omtrent manwees” te verwerp, meer oorheersend onder mans van Anglo-Saksiese afkoms en die minste onder mans van Afrika-afkoms voorkom, met Hispaanse afstammelinge wat tussenin val. Ook is daar bevind dat mans wat ten sterkste die “tradisionele sienings omtrent manwees” aankleef, meer daartoe geneig is om aan aleksitimie te ly (’n moeilikheid om emosies te verstaan of daarmee te identifiseer). [7] ’n Ander medeoorsaak wat glo bromanse kan beïnvloed, is dat mans later trou. Deur ’n studie van die Rutgers University National Marriage Project is daar tot die gevolgtrekking gekom dat die gemiddelde trou-ouderdom van die eerste huwelik onder mans opgestoot het vanaf 23 jaar in 1960 tot 27 jaar in 2007. Daar is ook die bevinding gemaak dat mans met meer onderrig geneig is om te wag tot hul 30’s voordat hulle hul in die eg verbind. [6]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Elder, John (2008-10-18). "A fine bromance". The Age. Besoek op 2008-10-28.
- Elliott, Tim (2007-08-23). "A grand bromance". The Age. Besoek op 2008-10-28.
- Deresiewicz, William (2009-12-02). "Faux Friendship". The Chronicle of Higher Education. Besoek op 2010-01-05.
- Tenden, Per Aubrey Bugge (2007). "Male Imitation: A Look at Gender Performance and the Representation of Masculinity in The OC."., Oslo, Norway: Universitetet i Oslo. Besoek op 2010-01-05.
- Phillipot, Suzy (2008-10-06). "I love you, man". The McGill Daily. Besoek op 2008-10-28.
- Bindley, Katherine (2008-03-24). "Here's to 'bromance'". Columbia News Service. Besoek op 2008-10-28.
- Rowan, George T. et al. (2003). “A Multicultural Investigation of Masculinity Ideology and Alexithymia”. Psychology of Men & Masculinity 4 (2): 92–100. doi:10.1037/1524-9220.127.116.11.
|
<urn:uuid:7927eccf-d88c-4b6c-ad53-581472f3ea29>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bromanse
|
2019-07-22T09:00:16Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527828.69/warc/CC-MAIN-20190722072309-20190722094309-00481.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999997 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Suidelike Oseaan
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Suidelike Oseaan-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
Stukkende eksterne skakel[wysig bron]
During several automated bot runs the following external link was found to be unavailable. Please check if the link is in fact down and fix or remove it in that case!
- http://www.odci.gov/cia/publications/factbook/print/oo.html (archive)
|
<urn:uuid:ef3a7917-c47b-4d9f-a520-4f64e5762dbb>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Suidelike_Oseaan
|
2019-07-23T18:21:00Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529481.73/warc/CC-MAIN-20190723172209-20190723194209-00121.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.997419 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Corner House
Corner House (ook Old Corner House) in die sentrale sakekern van Johannesburg was die hoofkantoor van een van die grootste myngroepe in Suid-Afrika. Die besondere gebou met sy unieke geskiedenis is in 1999 tot gedenkwaardigheid verklaar.
Inhoud
TeenswoordigWysig
Toe die eiendomsontwikkelaar Urban Ocean hierdie eerstydse statusgebou by die adres Commissionerstraat 77, op die hoek met Simmondsstraat, in 2003 koop, was dit in 'n verwaarloosde toestand. Tans huisves dit 'n hotel, kantore, woonstelle, restaurante, 'n spa en 'n gimnasium.
GeskiedenisWysig
Die eerste gebou op hierdie plek het dateer uit 1886 en was van sinkplaat en hout. Toe was dit bekend as "Beit se gebou". In 1893 is 'n dubbelverdiepinggebou opgerig met luukse afwerkings soos balkonne, gietystertralies, 'n koepeldak van koper en groen dakpanne. Na bewering is die Jameson-inval hier beplan. Hermann Eckstein het in 1904 die dienste van die Suid-Afrikaanse argitekte Leck en Emley verkry en is Johannesburg se eerste wolkekrabber met 10 verdiepings gebou. Dit het 'n hyser en marmervloere gehad en die kantore is betimmer met eikehout en kiaathout. In die kelder was twee groot kluise vir die goudstawe. Koeëlgate in die voorgewel herinner aan die 1922-staking. Rand Mines het die gebou in 1964 aan Barclays Bank verkoop. Die myngroep bou toe daarnaby 'n nuwe hoofkantoor op die hoek van Commissionerstraat en Sauerstraat. Aanvanklik is na die nuwe gebou ook verwys as Corner House.
ArgitektuurWysig
Die hele gebou en veral sy fasade word as van argitektoniese belang beskou.
NaamWysig
Die naam Corner House verwys na die ligging van die gebou, maar ook na die stiger van Rand Mines, naamlik Hermann Eckstein. Eckstein uit Duits vertaal beteken hoeksteen. Dalk het Eckstein homself as 'n hoeksteen in die mynbedryf beskou.
|
<urn:uuid:ea8aa468-b7de-49ed-88c5-11edd1025305>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Corner_House
|
2019-07-17T13:10:18Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525187.9/warc/CC-MAIN-20190717121559-20190717143559-00169.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999945 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Aleksander Oeljanof
Hy is gearresteer toe hy en sy kamerade ’n sluipmoord op keiser Aleksander III wou uitvoer. Ná hul skuldigbevinding is hulle tereggestel. Die dood van sy broer het ’n groot invloed op Lenin se politieke oortuigings gehad.
Biografie[wysig | wysig bron]
Sy pa was Ilja Nikolajewitsj Oeljanof, ’n bekende skoolinspekteur in Nizjni Nowgorod wat ’n oorerflike adellike titel gekry het vir sy werk in die opvoedkunde. Aleksander het in 1983 sy skoolloopbaan met ’n goue medalje aan die Simbirsk-gimnasium voltooi en daarna ingeskryf by die Fakulteit van Natuurwetenskappe aan die Universiteit van Sint Petersburg, waar hy weer eens uitgeblink het.
Rewolusionêre bedrywighede[wysig | wysig bron]
Hy het deelgeneem aan onwettige byeenkomste, demonstrasies en propagandistiese bedrywighede van die studente en werkers. In Desember 1886 het hy lid geword van die "terroriste-faksie" van die party Narodnaja Wolja (Die Wil van die Volk). Die meeste lede van die faksie was studente aan die Universiteit van Sint Petersburg en is sterk deur Marxisme beïnvloed.
Die faksie het beplan om op 1 Maart 1887 ’n sluipmoord op keiser Aleksander III uit te voer. Die aanval is afgeweer en vyftien mense is gearresteer. Ná ’n hofsaak in April van dieselfde jaar is Aleksander en vier ander lede van die faksie ter dood veroordeel.
Aleksander se moeder, Maria Aleksandrowna Oeljanowa, het tsaar Aleksander in ’n brief gesmeek om haar seun te begenadig en is toegelaat om hom te besoek. Aleksander self is toegelaat om die keiser om begenadiging te vra, maar hy het geweier. Hy het gesê dis so goed jy neem aan ’n tweegeveg deel en nadat jy op jou teenstander gevuur het, vra jy hom om nie terug te vuur nie.[1]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Russiese Wikipedia-artikel ru:Ульянов, Александр Ильич
- Человеческое, слишком человеческое (Russies)
|
<urn:uuid:17058149-d4d0-411a-9581-98a3019e9676>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Oeljanof
|
2019-07-21T07:51:59Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526931.25/warc/CC-MAIN-20190721061720-20190721083720-00161.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 1.000001 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Ritopnemer
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Ritopnemer-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
|
<urn:uuid:e1f047f9-4019-47bd-896f-92d5bab49163>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Ritopnemer
|
2019-07-21T07:21:06Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526931.25/warc/CC-MAIN-20190721061720-20190721083720-00161.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999976 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Birger Nerman
Birger Nerman het twee broers gehad, die Kommunis Ture Nerman , en die kunstenaar Einar Nerman. Birger Nerman was vanaf 1923, Professor van argeologie aan die Universiteit van Dorpat (vandag Tartu in Estonië). Hy het die opgrawings van die russiese grensvesting Izborsk en van Grobiņa in Letland gelei. In 1938 het Birger Nerman die Direkteur van die Staatlike Historiese Museum in Swede geword.
Publikasies[wysig | wysig bron]
- Die Herkunft und die frühesten Auswanderungen der Germanen, 1924
- Die Verbindungen zwischen Skandinavien und dem Ostbaltikum in der jüngeren Eisenzeit, 1929
- Der Handel Gotlands mit dem Gebiet am Kurischen Haff im 11. Jahrhundert. Prussia-Bericht 29, 1930, S. 160ff.
- Die Völkerwanderungszeit Gotlands, 1935
- Grobin-Seeburg. Ausgrabungen und Funde. Stockholm 1958.
- Die Vendelzeit Gotlands, 1969
Literatuur[wysig | wysig bron]
- Kungliga Vitterhets Historie och Antikvitets Akademien (Stockholm): Kungl. Vitterhets Historie och Antikvitets Akademiens van Swede. Almqvist & Wiksell, Stockholm, 1971, P. 71.
|
<urn:uuid:ed228c4a-640a-4960-8fcc-daeb4da0e353>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Birger_Nerman
|
2019-07-18T17:57:43Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525699.51/warc/CC-MAIN-20190718170249-20190718192249-00449.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.821735 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Kategorie:Liedartikels sonder liedskrywers
Hierdie is 'n versteekte kategorie Dit kategoriseer bladsye vir administratiewe doeleindes. Dit vorm nie deel van die ensiklopedie nie. |
This category is for articles about songs where the article is missing the songwriters, because it has not been researched, noted in the relevant article, or available in a reliable source. If the songwriter is never likely to be known (e.g. for historical works), please use Category:Songwriter unknown.
Hierdie kategorie bevat geen bladsye of media nie.
|
<urn:uuid:7716392a-1f82-4bb1-81af-5355b13452b4>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Liedartikels_sonder_liedskrywers?from=Bb
|
2019-07-21T07:25:54Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526931.25/warc/CC-MAIN-20190721061720-20190721083720-00401.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.909397 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Anastasia de Vries
Lewe en werk[wysig | wysig bron]
Anastasia de Vries word in Ravensmead in die Kaap groot. Sy studeer aan die Universiteit van Wes-Kaapland (UWK), waar sy in 1988 ’n B.A.-graad verwerf met Afrikaans-Nederlands en Engels as hoofvakke. In 1989 behaal sy die B.A. Honneurs-graad in Nederlandse taal- en letterkunde en Afrikaanse taalgeskiedenis met lof. Dan sit sy haar nagraadse studie voort aan die Vrije Universiteit in Amsterdam in Nederland, waar sy in 1992 die Drs. Litt. kwalifikasie in Nederlandse taal- en letterkunde aflê. Van Julie 1989 tot Julie 1999 is sy dosent in Nederlands aan die UWK. In 2000 sluit sy aan by die redaksie van Die Burger in Kaapstad, waar sy tot 2001 subredakteur is in die nagkantoor en rubriek- en artikelskrywer is by die Klein Karoo Nasionale Kunstefees op Oudtshoorn. Tot einde 2002 is sy onderwys- en algemene verslaggewer en rubriekskrywer by Die Burger en van Februarie 2003 tot Desember 2003 doen sy mediaskakeling vir die destydse Potchefstroomse Universiteit vir C.H.O..
Sy sluit in Februarie 2004 aan by die redaksie van Rapport in Johannesburg, waar sy diens doen as spesialisverslaggewer vir nuus en rubrieke en artikels skryf oor veral taal, politiek, kerksake, onderwys, maatskaplike kwessies en mensestories. Later word sy assistent-redakteur van Rapport in die Johannesburgkantoor. Sy word in Januarie 2009 aangewys as "Rubriekskrywer van die Jaar" in die Media24 Groep en gesekondeer na die Universiteit van Stellenbosch as Media24 se Rykie van Reenen-genoot in die Departement Joernalistiek. In 2010 neem sy by Rachelle Greeff oor as boekeredakteur van Rapport. Van die toekennings wat sy met haar joernalistiek verower sluit in ’n Mondi-toekenning vir kreatiewe skryfwerk, die FAK-prys vir ondersoekende joernalistiek en ’n Fedsas-toekenning vir voortreflike onderwysverslaggewing. Sy verlaat Rapport aan die einde van 2012 en in Januarie 2013 sluit sy as dosent aan by die UWK, waar sy Afrikaans doseer, veral die praktiese gebruik van die taal in kreatiewe skryfwerk, joernalistiek, dokumentontwerp en –redigering. In 2015 lei sy die Universiteit van Stellenbosch se skeppende skryfwerk werksessie vir rubrieke.
Skryfwerk[wysig | wysig bron]
’n Keur uit haar verhaalrubrieke in Rapport word gebundel in[1] “Baie melk en twie sykers”. Hierin skryf sy hoofsaaklik oor die mense van Ravensmead se verhoudings en kultuur, in ’n oorspronklike, kreatiewe styl wat wemel van fyn waarnemings en die raaksê van dinge. Sy publiseer ’n kortverhaal in Boeke-Insig. Saam met Marion Hattingh skryf sy die handboek “Leer Afrikaans” en saam met George Weideman is sy samesteller van die versamelbundel [2]“Nuwe stemme 1”,[3]waarin voorheen ongepubliseerde digters se werk opgeneem word.[4] Saam met Suzette Kotzé-Myburgh en Madri Victor stel sy die versamelbundel[5] “Bly” saam, ’n kortverhaalbundel van die Universiteit van Stellenbosch se Woordfees van 2016, waarin kortverhale van onder andere Rachelle Greeff, Elias P. Nel, Erika Murray-Theron, Helena Gunter en Abraham H. de Vries opgeneem word.
Publikasies[wysig | wysig bron]
Jaar | Publikasies |
---|---|
1997 | Leer Afrikaans (saam met Marion Hattingh) |
2010 | Baie melk en twie sykers |
Samesteller | |
1997 | Nuwe stemme 1 (saam met George Weideman) |
2016 | Bly (saam met Suzette Kotzé-Myburgh en Madri Victor) |
Bronnelys[wysig | wysig bron]
Koerant[wysig | wysig bron]
- Anoniem: “Skryfwerksessies weer by Maties aangebied”. Beeld. 2 Oktober 2015
Internet[wysig | wysig bron]
- LinkedIn: https://za.linkedin.com/in/anastasia-de-vries-09852516
- Worldcat: http://www.worldcat.org/identities/lccn-no98087878/
Resensies[wysig | wysig bron]
- Cilliers, Stoffel: “Beeld”. 3 Mei 2010
- Cloete, T.T.: “Beeld”. 8 Desember 1997
- Malan, Lucas: “Rapport”. 25 Januarie 1998
- Conradie, Pieter: “Insig”. Februarie 1998
- Ferreira, Jeanette: “Rapport”. 17 April 2016
|
<urn:uuid:42514306-a2ba-460f-a579-24a00c5ab61a>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Anastasia_de_Vries
|
2019-07-20T01:15:31Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526401.41/warc/CC-MAIN-20190720004131-20190720030131-00337.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999942 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Hoërskool D.F. Malan
Die Hoërskool D.F. Malan is 'n Afrikaanse hoërskool geleë in Bellville, Suid-Afrika. Die skool is in die vyftigerjare gevestig en genoem na die Afrikanerpolitikus, dr. D.F. Malan, die eerste premier ná die Nasionale Party se bewindsoorname in 1948.
SkoolliedWysig
D.F. Malan se skoollied is deur dr. Danie Brink geskryf en H. Pieter van der Westhuizen het dit getoonset. Die woorde lui as volg:
|
<urn:uuid:3edf5c84-7464-4c4e-845f-b421a37c4218>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Ho%C3%ABrskool_D.F._Malan
|
2019-07-17T17:16:05Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525355.54/warc/CC-MAIN-20190717161703-20190717183539-00074.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 1.000001 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Kategorie:Wikipedia-artikels met ULAN-identifiseerders
Jump to navigation
Jump to search
(vorige bladsy) (volgende bladsy)
Vir meer inligting, sien Wikipedia:Gesagbeheer.
Hierdie is 'n versteekte kategorie Dit kategoriseer bladsye vir administratiewe doeleindes. Dit vorm nie deel van die ensiklopedie nie. |
Bladsye in kategorie "Wikipedia-artikels met ULAN-identifiseerders"
Die volgende 85 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 1 018.
(vorige bladsy) (volgende bladsy)V
- Ludwig van Beethoven
- Henry van de Velde
- Theo van Gogh
- Rembrandt van Rijn
- Anton van Wouw
- John Ormsby Vandeleur
- Gloria Vanderbilt
- Raja Ravi Verma
- Giorgio Vasari
- Vebjørn Sand
- Simone Veil
- Diego Velázquez
- Verenigde Nasies
- Vergilius
- Johannes Vermeer
- Jules Verne
- Andrea del Verocchio
- Gianni Versace
- Vespasianus
- Sid Vicious
- Victoria van die Verenigde Koninkryk
- Victoria van Sakse-Koburg en Gotha
- Gore Vidal
- Edoardo Villa
- Denis Villeneuve
- Vincent van Gogh
- Leonardo da Vinci
- Eugène Viollet-le-Duc
- Marcus Vipsanius Agrippa
- Virginia Woolf
- Vitellius
- Vitruvius
- Antonio Vivaldi
- Jan Volschenk
- Voltaire
- Wolf Vostell
W
- Zacharias Wagenaer
- Richard Wagner
- Andrzej Wajda
- Horace Walpole
- Walter Gropius
- Sam Wanamaker
- Andy Warhol
- George Washington
- Wiktor Wasnetsof
- John Waters
- James Watt
- Wawel-katedraal
- Orson Welles
- Arthur Wellesley, 1ste hertog van Wellington
- Wim Wenders
- Pieter Wenning
- Wêreldgesondheidsorganisasie
- Wêreldhandelsorganisasie
- Julius Charles Wernher
- Westminster-abdy
- Walt Whitman
- Sytze Wierda
- Oscar Wilde
- Wilhelm Dilthey
- Willem I van Engeland
- Willem III van Engeland
- William Faulkner
- William IV van die Verenigde Koninkryk
- William Shakespeare
- Ludwig Wittgenstein
- Jefgeni Woetsjetitsj
- Tom Wolfe
- Maksimilian Wolosjin
- Garnet Wolseley
- Richard Caton Woodville
- William Wordsworth
- Mary Woronov
- Frank Lloyd Wright
|
<urn:uuid:024a0517-8618-4644-a227-8e44f2526614>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Wikipedia-artikels_met_ULAN-identifiseerders?from=Ur
|
2019-07-20T03:17:15Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526408.59/warc/CC-MAIN-20190720024812-20190720050812-00449.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.943401 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Abel Erasmuspas
Abel Erasmuspas | |
Uitsig op die pas, vanaf die Strijdomtonnel
Koördinate: Koördinate: | |
---|---|
Ligging | Tussen Hoedspruit en Ohrigstad |
Lengte | 11 km |
Oppervlak | Teer |
Begin in | 'n Wapad sedert laat 19de eeu |
Voltooi in | 1959 (JG Strijdomtonnel) |
In | Drakensberg |
Pad | R36 |
Dis genoem na 'n bekende boer en staatsamptenaar in die dae van die Zuid-Afrikaansche Republiek. Vanaf Ohrigstad daal die R36-hoofpad na die Laeveld en volg 'n ou Voortrekkerpad. Die pas sluit die JG Strijdomtonnel in, genoem na gewese Eerste Minister van Suid-Afrika adv. J.G. Strijdom. Die tonnel is in 1959 voltooi en is 134 m lank.
Sien ook[wysig | wysig bron]
Bron[wysig | wysig bron]
- Raper, P.E., Dictionary of South African Place Names, Lowry Publishers, Johannesburg, 1987.
|
<urn:uuid:2ebbe9d5-79ff-431f-8005-8f7b920ee5f3>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Abel_Erasmuspas
|
2019-07-18T22:07:41Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525829.33/warc/CC-MAIN-20190718211312-20190718233312-00361.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.99842 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Gewone Melba
Die Gewone Melba is 'n klein (lengte: 12 – 14 cm) kleurvolle voëltjie wat maklik die oog vang wanneer dit rondbeweeg tussen doringbosse en struike. Veral die mannetjie is kenmerkend met 'n rooi gesig, groen bors en gespikkelde onderlyf.
Gewone Melba | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Volwasse mannetjie, Tsavo-Oos NP, Kenya | ||||||||||||||||
Bewaringstatus | ||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||
Pytilia melba (Linnaeus, 1758) |
Inhoud
IdentifikasieWysig
Die gewone melba word gewoonlik in pare of klein familiegroepe aangetref. Hulle boer in swerms wanneer hulle nie nes maak nie. Die mannetjie se gesig en bo-keel is helder rooi, met 'n grys bo-kroon en nek. Sy onderlyf is gespikkeld met swart en wit dwarsstrepe. Sy bekkie vertoon rooierig. Die wyfie het 'n soortgelyke uiterlike, maar haar hele gesig en nek is grys, met 'n swart bekkie. 'n Onvolwasse melba het 'n uitgewaste olyfkleur op sy kop en keel, met 'n swart bekkie swart en rooibruin oë.
HabitatWysig
Die melba verkies digte doringbosse of lang gras in Acacia-savanne, rivieroewers en bosse in droë dele.
VerspreidingWysig
GeluidWysig
Sagte string note tot en met 16 sekondes lank, beginnende met kort waterdruppel-agtige klanke gevolg deur 'n skerp kriek-kriek klank. Uiter ook 'n klaende fluit in 'n mooi kort liedjie.
FotogaleryWysig
Ander nameWysig
- Afrikaans: Melbasysie
- Engels: Melba Finch
- Duits: Buntastrild
- Wetenskaplike naam: Pytilia melba
|
<urn:uuid:fccbbdb8-c8aa-48e0-8602-b4363879665b>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Melbasysie
|
2019-07-17T16:21:22Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525355.54/warc/CC-MAIN-20190717161703-20190717183703-00441.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999658 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
26 Augustus
datum
<< | Augustus 2018 | >> | ||||
So | Ma | Di | Wo | Do | Vr | Sa |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
Al die dae |
Inhoud
GebeureWysig
- 1444 – Ou-Zürich-oorlog: Veldslag van St Jakob an der Birs. 1500 Soldate van die Switserse Bondgenootskap keer ´n Franse aanvalsmag van 30000 man. Koning Karel VII sluit 'n vredesverdrag met die Switserse Bondgenootskap uit bewondering vir die Switsers se dapperheid.
- 1492 – Pous Alexander VI word gekroon deur kardinaal Francesco Todeschini Piccolomini.
- 1741 – Pous Benedictus XIV publiseer "Quamvis Paternae" oor Apostoliese protonotarii.
- 1883 – 'n Vulkaniese uitbarsting van Krakatoa in Indonesië veroorsaak 'n rampspoedige tsoenami wat baie nedersettings vernietig en 36 000 lewens in Java en Sumatra eis.
- 1916 – Eerste Wêreldoorlog: Suid-Afrika se generaal Jan Smuts bring die Duits-Oos-Afrikaanse regering tot 'n val.
- 1960 – Apartheid: Die noodtoestand wat op 30 Maart in Suid-Afrika afgekondig is ná die Sharpeville-slagting, word opgehef.
- 1975 – Vredesamesprekings tussen die Rhodesiese regering en die United African National Council loop uit op 'n bitter dooie punt.
- 1978 – Pous Johannes Paulus I volg Pous Paulus VI op.
- 1985 – Zola Budd verbeter die 5 000m wêreldrekord.
- 1999 – Penny Heyns stel in Sydney haar sesde wêreldrekord in drie weke op met 'n tyd van 2:24:2 vir die borsslag oor 200m.
- 2005 – Alex Tew, 'n student van Wiltshire, Engeland loods die miljoendollartuisblad.
GeboortesWysig
SterftesWysig
- 1732 – Antonie van Leeuwenhoek, Vader van Mikrobiologie (* 1632).
- 1925 – Johann Rissik, landmeter en die eerste Administrateur van Transvaal (* 1857).
- 1958 – Ralph Vaughan Williams, Engelse komponis (* 1872)
- 1974 – Charles Lindbergh, 'n Amerikaanse vlieënier (* 1902).
- 1989 – Irving Stone, Amerikaanse romanskrywer (* 1903).
- 2008 – Ds. Phil Olivier, predikant in drie gemeentes van die Nederduitse Gereformeerde Kerk, assistentredakteur van die Kerkbode en samesteller van Ons gemeentelike feesalbum (* 1918).
|
<urn:uuid:fea160ff-3f24-4291-8f84-59a53e20c420>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/26_Augustus
|
2019-07-18T23:59:08Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525863.49/warc/CC-MAIN-20190718231656-20190719013656-00041.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.998331 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Guatemala
Nasionale leuse: Libre Crezca Fecundo[1] (Latyn) El País de la Eterna Primavera (Spaans) (Afrikaans: "Die land van die ewige lente"[2]) | |||||
Volkslied: Himno Nacional de Guatemala La Granadera | |||||
Hoofstad | Guatemala-stad
Grootste stad | Guatemala-stad | ||||
Amptelike tale | Spaans | ||||
Regering | Unitêre presidensiële republiek Jimmy Morales[3] Jafeth Cabrera | ||||
Onafhanklikheid | 15 September 1821 1 Julie 1823 31 Mei 1985 | ||||
Oppervlakte - Totaal - Water (%) |
108 889 km2 (105de) 42 042 myl2 0,4 | ||||
Bevolking - 2018-skatting - Digtheid |
17 263 239[4] (67ste) 129 / km2 (85ste) 334,1 / myl2 | ||||
BBP (KKP) - Totaal - Per capita |
2018-skatting | ||||
BBP (nominaal) - Totaal - Per capita |
2018-skatting | ||||
MOI (2015) | 0,640[5] (128ste) – medium | ||||
Gini (2014) | 48,3[6] – hoog | ||||
Geldeenheid | Quetzal (GTQ )
Tydsone - Somertyd |
CST (UTC-6) nie toegepas nie (UTC-6) | ||||
Internet-TLD | .gt | ||||
Skakelkode | +502 |
Guatemala (Spaans: [gwateˈmala]), amptelik die Republiek Guatemala (Spaans: República de Guatemala, [reˈpuβlika ðe ɣwateˈmala]) is 'n land in Sentraal-Amerika. Aangrensend is Meksiko aan die noordweste, die Stille Oseaan aan die suidweste, Belize en die Karibiese See aan die noordooste, en Honduras en El Salvador aan die suidooste.
Guatemala, met 'n oppervlakte van 108 889 km², is een van die onontwikkeldste lande in Sentraal-Amerika. Die naam van die hoofstad is ook Guatemala en die amptelike taal is Spaans.
Die belangrikste sektore van die ekonomie is in buitelandse hande en die landbou, die belangrikste bestaansaktiwiteit van die meeste mense, word deur 'n groep grootgrondbesitters beheer. Die belangrikste uitvoergewasse is piesangs, koffie en katoen. Mynbou, wat heelwat potensiaal inhou omdat daar talle delfstowwe is, asook bosbou is nog swak ontwikkel. Die feitlik voortdurende politieke magstryd in die land sedert dit in 1838 ’n republiek geword het, strem die ekonomiese ontwikkeling.
Inhoud
Ligging en klimaat[wysig | wysig bron]
Guatemala is die noordelikste Sentraal-Amerikaanse staat. In die noorde en weste word dit deur Meksiko begrens, in die ooste deur Belize, die Golf van Honduras, Honduras en El Salvador, en in die suide deur die Stille Oseaan.
Die klimaat word sterk beïnvloed deur die hoogteverskille in die landskap. In die oostelike laagland is die gemiddelde dagtemperatuur sowat 27 °C. In die hoogland, tussen 600 en 1 500 m bo seevlak, is die gemiddelde temperatuur maar 12 °C terwyl die dagtemperatuur in die gebiede bokant 1 500 m gemiddeld 10 °C is. Hoër op is die boomlose streek, bekend as die paramo, geleë, waar sterk winde die hele jaar deur waai. Die reënval word grootliks deur die noordoospassaat bepaal, wat tussen Mel en Oktober vanuit die Atlantiese Oseaan oor die Karibiese See landwaarts waai. In die laagland sak sowat 1200 mm reën per jaar uit en in die berge tussen 2400 mm en 6000 mm. Die kusvlakte langs die Stille Oseaan kry tussen 1 200 en 2400 mm reën tussen Mei en Oktober.
Reliëf, bodem en hidrografie[wysig | wysig bron]
Die noordelike derde van die land bestaan uit 'n plat kalksteengebied, bekend as Petén. In die suidooste strek uitlopers van die Maya-gebergte tot in die vlakte. Die res van die land bestaan uit bergreekse wat oos-wes loop en deel vorm van die Andesgebergte. Aan die grens van Meksiko is 'n bergplato met sowat dertig vulkane, onder meer die Tajamulco (4 220 m), die hoogste piek in Sentraal-Amerika. Die belangrikste riviere is die Rio Montagua en die Rio Polochic. Die riviere langs die kus van die Stille Oseaan is almal kort, maar het ’n sterk val sodat dit vir die ontwikkeling van hidroëlektriese krag gebruik kan word. In die Sierra Madre, 'n berg reeks wat parallel met die kus loop, kom 'n aantal mere voor, waarvan die Lago de Atitlán en die Lago de Amatitlán die grootstes is. In die kalksteenvlakte is ook ’n meer, die Lago de Petén. Die vrugbare vulkaniese grond in die bergland is tans die grootste potensiële rykdom van die land aangesien dit ryk is aan delfstowwe, maar dit word nog net op klein skaal ontgin.
Sosiale gegewens[wysig | wysig bron]
Die bevolking van sowat 8 miljoen is saamgestel uit afstammelinge van die Majas, afstammelinge van Spanjaarde en Indiane of Indiane met 'n Westerse lewenstyl (die sogenaamde Ladinos) en 'n klein minderheid Blankes. Die maatskaplike verskille tussen die Ladinos en die ander groepe is baie groot. Die grootste deel van die bevolking woon in die bergland, waar ook die grootste stede, naamlik die hoofstad Guatemala, Quezaltenango, Antigua en Cobán, geleë is.
Ander belangrike stede is die hawestad Puerto Barrios aan die Golf van Honduras en Mazatenango aan die Stille Oseaan. Hoewel alle kinders tussen 6 en 14 jaar leerpligtig is, voorsien die regering gratis onderwysgeriewe vir slegs 'n derde van die kinders. Die talle private skole is vir die arm bevolking te duur, met die gevolg dat 'n groot deel van die bevolking analfabete is. Mediese geriewe is ook gebrekkig, veral op die platteland. Die amptelike taal is Spaans, maar baie van die Indiane praat slegs nul eie taal. Daar is twintig dialekte.
Ekonomie[wysig | wysig bron]
Sowat twee derdes van die bevolking werk in die landbou. Die vernaamste voedselgewasse is mielies, boontjies, rys, koring en aartappels. Die verbouing van gewasse vir plaaslike gebruik op klein landerye en swak grond vorm 'n skerp teenstelling met die verbouing van uitvoergewasse in die vrugbaarste grond in die land. Die uitvoerbedryf is in buitelandse hande, hoofsaaklik Amerikaans. In die kusvlakte langs die Golf van Honduras word suikerriet en piesangs verbou en in die bergland koffie en katoen.
Laasgenoemde drie produkte maak sowat 60 % van die uitvoer uit. Die nywerheid bestaan grotendeels uit die verwerking van landbouprodukte, maar chemikalieë, sement en medisyne word ook vervaardig. Die mynbou- en bosboubedryf is swak ontwikkel. Daar is egter 'n groot aantal delfstowwe wat wel ontgin kan word. Die bosboubedryf word gestrem deur die swak vervoer net na en van die woude.
Hoewel die gemiddelde per capita-inkomste in die afgelope dekade aansienlik gestyg het, het die gaping tussen die verdienstes van die arm en die ryk deel van die bevolking ook groter geword. Meer as 'n halfmiljoen mense is werkloos en nog 'n miljoen is van seisoenarbeid afhanklik. Weens die groot armoede kan die regering geen regstreekse belasting hef nie, ’n vereiste vir die verkryging van groot lenings van die Verenigde State. Gereelde jaarlikse prysstygings word as 'n vorm van onregstreekse belasting beskou, maar die armes word veel meer daardeur geknou as die rykes.
Een van die faktore wat die ekonomiese ontwikkeling in Guatemala egter die meeste strem, is die politieke onstabiliteit in die land en die voortdurende wisseling van militêre diktators.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Voor die koms van die Spaanse veroweraars in 1524 het Guatemala reeds 'n lang bloeityd beleef. Tussen die 4de en die 9de eeu was die land deel van die welvarende Majaryk en tot vandag toe onderskei die Indiane hulle deur hul eie kleredrag, taal en gewoontes. Na die Spaanse verowering van Sentraal-Amerika, is van die Indiane slawe gemaak.
Aan die begin van die 19de eeu het Guatemala en die res van Sentraal-Amerika in opstand gekom teen die bewindhebbers en in 1823 het die Federale Republiek van Sentraal-Amerika hul onafhanklikheid verklaar. Die bondgenootskap het in 1838 vanweë onderlinge onrus tot niet gegaan en afsonderlike republieke het tot stand gekom, onder meer die Republiek Guatemala.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ( ) "Ilustraciones de Cada una de las 11 Denominaciones. Anverso y Reverso". Banguat.gob.gt. 29 Desember 1996. Besoek op 18 Mei 2015.
- ( Aguirre, Lily (1949). ) The land of eternal spring: Guatemala, my beautiful country. Patio Press. p. 253.
- ( ) "Así asume el nuevo presidente de Guatemala". ElPeriódico (in Spaans). Guatemala. 16 Januarie 2016.
- ( International Monetary Fund (2018). ) "Guatemala". Besoek op 12 Augustus 2018.
- ( ) "2016 Human Development Report" (PDF). United Nations Development Programme. 2016. Besoek op 12 Augustus 2018.
- ( ) "Gini Index". Wêreldbank. Besoek op 12 Augustus 2018.
Bronne[wysig | wysig bron]
- Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0-908409-50-8
|
<urn:uuid:fddf5036-0b03-413d-bc2e-dbab2045aa88>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Guatemala
|
2019-07-19T02:40:17Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525973.56/warc/CC-MAIN-20190719012046-20190719034046-00057.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.99989 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Organisasie vir Eenheid in Afrika
Die Organisasie vir Eenheid in Afrika (OEA) (Frans: Organisation de l'unité africaine (OUA)) is op 25 Mei 1963 in Addis Abeba deur 32 deelnemende Afrika-state gestig .[1] Dit is op 9 Julie 2002 deur sy laaste voorsitter, die voormalige Suid-Afrikaanse president Thabo Mbeki ontbind, en deur die Afrika-unie (AU) vervang.
Oogmerke[wysig | wysig bron]
Die OEA het die volgende primêre oogmerke nagestreef:
- Om die samewerking van die Afrikastate the koördineer en te verskerp om 'n beter lewe vir al die volke van Afrika te kan skep. [1]
- Om die soewereiniteit, territoriale integriteit, en onafhanklikheid van Afrikastate te beskerm.
- Die OEA het hom ook beywer vir die uitwissing van alle vorme kolonialisme en wit minderheidsheerskappy aangesien daar, met sy stigting in 1963, nog etlike state was, wat nog nie onafhanklikheid verkry het nie, of nog onder wit minderheidsregerings was. Suid-Afrika en Angola was twee sulke lande. Die OEA het twee maniere voorgestel om van kolonialisme en wit minderheidsregerings ontslae te raak. Eerstens sal die belange van onafhanklike state verdedig word en die lande wat nog onder die koloniale juk staan sal gehelp word om hul onafhanklikheid te kry. Tweedens sal die OEA neutraal bly in die wêreldsake en sodoende verhoed dat die lidlande weereens deur buitelandse moondhede beheer kan word.
'n Bevrydingskomitee is gestig om onafhanklikheidsbewegings by te staan, en na die belange van lande, wat reeds onafhanklik was, om te sien.
Die OEA het ook ander oogmerke nagestreef:
- Verseker dat alle Afrikane menseregte geniet.
- Verhoog die lewenstandaarde van alle Afrikane.
- Skik argumente en dispute tussen die lede- nie deur gevegte nie, maar eerder vreedsaam en met diplomatieke onderhandelings.
Kort na die verkryging van onafhanklikheid het 'n aantal Afrikastate aangedui dat hulle groter eenheid tussen die Afrikalande op die kontinent wil hê. Nie elkeen het saamgestem hoe hierdie eenheid bereik kan word nie, maar twee uitgesproke groepe het in dié verband na vore getree:
- Die Casablanca Groep onder leiding van Kwame Nkrumah van Ghana, wou 'n federasie van alle Afrikastate hê. Afgesien van Ghana het dié groep bestaan uit Algerië, Guinee, Marokko, Egipte, Mali en Libië. Die groep is in 1961 gestig en sy lede is as die "progressiewe state" bestempel.
- Die Monroviese Groep, is deur Léopold Sédar Senghor van Senegal gelei. Hulle het gevoel dat eenheid stelselmatig bereik moet word deur ekonomiese samewerking. Die groep was nie ten gunste van 'n politieke federasie nie. Die lidlande was Nigerië, Liberië, Ethiopië en die meeste van die voormalige Franse kolonies
Sommige van die aanvanklike samesprekings is in Sanniquellie, Liberië gehou. Die dispuut is uiteindelik opgelos toe die Ethiopiese keiser Haile Selassie die twee groepe na Addis Abeba genooi het waar die OEA se hoofkwartier toe gevestig is. Die Handves van die OEA is deur 32 onafhanklike Afrikastate onderteken.
Met die ontbinding van die OEA, was 53 van die Afrikastate lede daarvan. Marokko het op 12 November 1984 sy lidmaatskap beëindig toe die Arabiese Demokratiese Republiek Sahara in 1982 as die regering van Wes-Sahara 'n lid geword het.
Die organisasie is wyd uitgekryt as niks anders as burokratiese "pratende koppe" met baie min magte. Die OEA het gesukkel om sy besluite af te dwing, en met die gebrek aan 'n gewapende mag was dit moeilik om by konfliksituasie in te gryp. Burgeroorloë het vir jare in Nigerië en Angola aangegaan sonder dat die OEA iets daaraan kon doen.
Die beleid van nie-inmenging in die huishoudelike sake van lidlande het ook die doeltreffendheid van die OEA benadeel. Toe Idi Amin hom in die 1970's skuldig gemaak het aan ernstige menseregteskendings was die OEA magteloos om in te gryp.
Die organisasie is deur Kofi Annan, die voormalige Ghanese sekretaris-generaal van die Verenigde Nasies geloof vir die vereniging van Afrikane, maar in die 39 bestaansjare van die OEA was daar gereeld kritici wat gereken het dat daar baie min gedoen was om die regte en vryheid van Afrikaburgers teen hul eie leiers se vergrype te beskerm. Die OEA is dikwels as 'n "Diktatorsklub"[2] of "Diktators-vakbond" beskryf.
Die OEA was darem tot 'n mate suksesvol. Talle van sy lede was ook lid van die VN en hulle het daar saamgestaan om die belange van Afrika voorop te stel- veral in verband met die voortslepende kolonialisme. Die strewe na Afrika-eenheid was dus in 'n mate suksesvol.
Totale eenheid was moeilik om te bereik aangesien die OEA grootliks verdeeld was. Die voormalige Franse kolonies, wat nog grootliks afhanklik was van Frankryk, het die Monroviese groep gestig. Dan was daar nog 'n verdere verdeeldheid tussen dié wat die Verenigde State van Amerika en die Sowjetunie met die Koue Oorlog se ideologieë gesteun het. Die pro-sosialistiese faksie was deur Kwame Nkrumah gelei, terwyl Félix Houphouët-Boigny van die Ivoorkus die pro-kapitaliste gelei het. Hierdie verskille was die oorsaak dat dit vir die OEA onmoontlik was om teen state oor interne konflikte op te tree aangesien die organisasie nouliks eenstemmigheid oor enige aangeleenthede kon bereik.
Die OEA het darem daarin geslaag om van kolonialisme en wit minderheidsoorheersing in Afrika ontslae te raak. Dit het wapens, opleiding en militêre basisse aan rebellegroepe gegee om wit minderheidsregerings en kolonialisme te beveg. Groepe soos die African National Congress en die Pan Africanist Congress of Azania wat apartheid beveg het, en Zimbabwe African National Union en Zimbabwean African People's Union, wat teen die Rhodesiese bewind geveg het, is deur die OEA in hul vryheidsoorloë gesteun. Afrika se hawens is vir Suid-Afrika gesluit, en Suid-Afrikaanse vliegtuie is nie toegelaat om oor die res van die kontinent te vlieg nie. Die OEA het druk op die VN geplaas om Suid-Afrika uit internasionale liggame soos die Wêreldgesondheidsorganisasie te skors.
Die OEA het ook nou met die VN saamgewerk om die vlugtelingkwessie te verlig. Die Afrika Ontwikkelingsbank is gestig met die doel om Afrika finansieel sterker te maak. Hoewel alle Afrikalande uiteindelik hul onafhanklikheid gekry het, was dit maar moeilik om heeltemal onafhanklik van hul voormalige koloniseerders te word. Daar was dikwels op die voormalige koloniale heersers gesteun vir ekonomiese hulp, wat gewoonlik met voorwaardes toegestaan is soos: lenings moes teen hoë rentekoerse terugbetaal word, en goedere teen lae koste aan die uitleners verkoop word.
Die VSA en die Sowjetunie het vir hul eie doelwitte in die post-koloniale Afrika ingegryp. Hulp is soms in die vorm van tegnologie en hulpwerkers voorsien. Hoewel dit handig was, sulke buitelandse hulp dikwels nie in die beste belang van die voormalige kolonies beskou nie. Ondanks die stryd om die "Westerlinge" (koloniste) uit Afrikasake te hou, het die OEA nie daarin geslaag om sy doelwitte te bereik vir Afrika om sy eie sake te kan behartig nie. Die OEA het steeds baie afhanklik gebly van die Westerse hulp (militêr en ekonomies) om by Afrikasake in te gryp- dit, ten spyte van die Afrikaleiers se ongelukkigheid om met die internasionale gemeenskap en veral die Westerse lande sake te doen.
Lees ook[wysig | wysig bron]
- Bamako Convention
- Casablanca Group
- MPAIAC
- Pan-Africanism
- List of Linguistic Rights in Constitutions (Africa)
- African Parliamentary Union (APU), another inter-parliamentary institution only of some African countries (non-members are Eritrea, Seychelles, Comoros, Mauritius, Madagascar, Tanzania, Zimbabwe, Malawi, Mozambique, Botswana, South Africa, Eswatini, Lesotho, Sahrawi Republic)[3]
Verwysings[wysig | wysig bron]
Nog leesstof[wysig | wysig bron]
- "OAU After Twenty Years" Pub. Praeger; ISBN 0-03-062473-8; (Mei 1984)
- "Africa's First Peacekeeping Operation: The OAU in Chad, 1981-1982" by Terry M. Mays, Pub. Praeger; ISBN 0-275-97606-8; (30 April 2002)
- "African Exodus: Refugee Crisis, Human Rights, & the 1969 OAU Convention" by Chaloka Beyani, Chris Stringer, Pub. Lawyers Committee for Human Rights; ISBN 0-934143-73-0; (Julie 1995)
- CEC.rwanda2.free.fr, Report on the Rwandan Genocide in 2000.
- Black-king.net, Emperor Haile Selassie I speaks at the OAU conference, Addis Ababa, 1963
|
<urn:uuid:355711e6-2f17-48b7-89c0-7b89aba8e51b>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Organisasie_vir_Eenheid_in_Afrika
|
2019-07-24T03:20:00Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195530250.98/warc/CC-MAIN-20190724020454-20190724042454-00137.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999946 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Rooiassie
Die Rooiassie (Sporaeginthus subflavus) is 'n redelike algemene standvoël in grasveld en plekke met kruidplante, veral naby water. Hulle verspreidingsgebied en getalle het blykbaar die afgelope paar jaar afgeneem. Die voël is 9 cm groot en weeg 6 - 10 gram. In Engels staan die voël bekend as die Orange-breasted waxbill.
Rooiassie | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Bewaringstatus | ||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||
Amandava subflava (Vieillot, 1819) |
Sien ookWysig
BronWysig
VerwysingsWysig
- BirdLife International (2012). "Amandava subflava". IUCN Rooilys van Bedreigde Spesies. Weergawe 2012.1. Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur. Besoek op 16 Julie 2012.
|
<urn:uuid:32ace98c-9d5b-4535-bd18-e130071454d9>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Amandava_subflava
|
2019-07-16T14:14:06Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524568.14/warc/CC-MAIN-20190716135748-20190716161748-00369.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.994898 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Margot Honecker
Margot Honecker (néé Feist, * 17 April 1927 in Halle; † 6 Mei 2016 in Santiago de Chile) was 'n Oos-Duitse kommunistiese politikus wat in die tydperk van 1963 tot 1989 die amp van Minister van Volksonderwys beklee het. Honecker, wat as dogmatiese sosialis beskryf word,[1] het 'n beslissende rol by die vestiging van 'n unitêre onderwysstelsel in die voormalige Oos-Duitsland (Duitse Demokratiese Republiek, kort DDR) gespeel.
Margot Honecker | |
Margot Honecker in 1986 | |
Eerste Dame van die Duitse Demokratiese Republiek
Ampstermyn 29 Oktober 1976 – 18 Oktober 1989 | |
President | Erich Honecker |
---|---|
Minister van Onderwys
Ampstermyn 1963 – 7 November 1989 | |
President | Walter Ulbricht Willi Stoph Erich Honecker Egon Krenz |
Eerste minister | Otto Grotewohl Horst Sindermann Willi Stoph |
Opgevolg deur | Willi Stoph |
Persoonlike besonderhede
Gebore | 17 April 1927 Halle, Duitse Ryk |
Sterf | 6 Mei 2016 (op 89) Santiago de Chile, Chili |
Politieke party | SED |
Eggenoot/eggenote | Erich Honecker (1953–1994) |
Kind(ers) | 1 |
Met die Politegniese Hoërskole, wat vanaf 1959 as algemene hoërskole ingevoer is en gedurende Margot Honecker se ampstermyn grotendeels onveranderd gebly het, is belangrike opvoedkundige hervormingsgedagtes uit die tyd van die Republiek van Weimar verwesenlik (alhoewel hul DDR-variant gepaard gegaan het met die rigiditeit en onaanpasbarheid van die heersende ideologie) en toegang tot sekondêre en tersiêre opleiding ook vir kinders uit die werkersklas verseker. Omstrede was haar besluit om Wehrkundeunterricht of praktiese wapenopleiding as verpligte skoolvak in te voer.
Sy was getroud met Erich Honecker, voormalige leier van die DDR. Ná die vreedsame politieke omwenteling in die DDR in 1989 het die Honeckers aanvanklik in 1991 na Moskou gevlug, was egter genoodsaak om na Duitsland terug te keer nadat Erich Honecker weens die skietbevel langs die Berlynse Muur en die grens tussen Oos- en Wes-Duitsland aangekla is. Die hofsaak is later gestaak.
In 1992 het Margot Honecker en een jaar later ook haar man na Santiago de Chile verhuis waar albei tot hul afsterwe in onderskeidelik 1994 en 2016 by hul dogter gebly het.
|
<urn:uuid:bbe7eec1-30b5-47c8-ba16-f09bb2d3c456>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Margot_Honecker
|
2019-07-21T12:37:13Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527000.10/warc/CC-MAIN-20190721123414-20190721145414-00497.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999687 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Asimmetriese oorlogvoering
Asimmetriese oorlogvoering (of asimmetriese betrokkenheid) is oorlog tussen oorlogvoerders wie se relatiewe militêre mag aansienlik verskil, of wie se strategie of taktiek aansienlik verskil. Dit is gewoonlik 'n oorlog tussen 'n staande, professionele weermag en 'n opstands- of weerstandsbeweging. Guerilla-oorlogvoering is een van die oudste vorme van asimmetriese oorlogvoering.
Asimmetriese oorlogvoering kan 'n konflik beskryf waarin die hulpbronne van twee oorlogvoerendes in wese van mekaar verskil. Gedurende die stryd en deur ander interaksie (geopolities, sosio-ekonomies of humanitêr) word daar gepoog om mekaar se kenmerkende swakhede uit te buit. So 'n stryd behels dikwels die strategie en taktiek van onkonvensionele oorlogvoering, die swakker vegters poog om strategie te gebruik om vir die leemtes in kwantiteit of kwaliteit te vergoed. Sulke strategieë is nie noodwendig militêr van aard nie.
Dit staan in teenstelling met simmetriese oorlogvoering, waar twee magte met 'n soortgelyke militêre mag en hulpbronne teen mekaar veg, en staatmaak op taktiek wat algemeen soortgelyk is, dit verskil slegs in die besonderhede en uitvoering daarvan.
|
<urn:uuid:c2cb9a43-3dc6-4cb7-ad29-b901fe6662fa>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Asimmetriese_oorlogvoering
|
2019-07-19T02:31:53Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525973.56/warc/CC-MAIN-20190719012046-20190719034046-00201.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999953 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Boekbronne
Biblioteke
Suid-Afrika:
- Soek die boek in die Nasionale Biblioteek van Suid-Afrika se katalogus
- Soek die boek in die SEALS Konsortium se biblioteek
- Soek die boek in die Universiteit van Suid-Afrika se biblioteek
- Soek die boek in die Universiteit van die Witwatersrand se biblioteek
- Soek die boek in die Kaapse Hoër Onderwys Konsortium se biblioteek
Wêreldwyd:
- Soek die boek deur WorldCat in jou plaaslike biblioteek se katalogus
Boekwinkels
Suid-Afrika:
Ander lande:
|
<urn:uuid:77117dbd-4cde-4db6-abda-9dbbea64d954>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Boekbronne/9781920290337
|
2019-07-16T14:01:17Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524568.14/warc/CC-MAIN-20190716135748-20190716161748-00465.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999966 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Magneetkies
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Magneetkies-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
|
<urn:uuid:d22f64a4-3ddd-4a83-8314-a92838e8fc4a>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Magneetkies
|
2019-07-24T02:37:58Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195530250.98/warc/CC-MAIN-20190724020454-20190724042454-00377.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999983 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Glenn Murcutt
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Glenn Murcutt-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
|
<urn:uuid:109790ff-aa29-46d2-86ff-89a241e961fd>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Glenn_Murcutt
|
2019-07-16T16:33:02Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524679.39/warc/CC-MAIN-20190716160315-20190716182315-00193.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.99997 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Hulp
Bladsye wat na "Raad van Afgevaardigdes van Suid-Afrika" skakel
←
Raad van Afgevaardigdes van Suid-Afrika
Jump to navigation
Jump to search
Skakels hierheen
Bladsy:
Naamruimte:
alle
(Hoof)
Bespreking
Gebruiker
Gebruikerbespreking
Wikipedia
Wikipediabespreking
Lêer
Lêerbespreking
MediaWiki
MediaWikibespreking
Sjabloon
Sjabloonbespreking
Hulp
Hulpbespreking
Kategorie
Kategoriebespreking
Portaal
Portaalbespreking
Module
Module talk
Gadget
Gadget talk
Gadget definition
Gadget definition talk
Omgekeerde seleksie
Filters
Versteek
insluitings |
Versteek
skakels |
Versteek
aansture
Die volgende bladsye skakel na
Raad van Afgevaardigdes van Suid-Afrika
:
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Volksraad van Suid-Afrika
(
← skakels
wysig
)
Suid-Afrikaanse algemene verkiesing van 1989
(
← skakels
wysig
)
Suid-Afrikaanse algemene verkiesing van 1984
(
← skakels
wysig
)
Parlement van Suid-Afrika
(
← skakels
wysig
)
Bespreking:Raad van Afgevaardigdes van Suid-Afrika
(
← skakels
wysig
)
Indiese Suid-Afrikaners
(
← skakels
wysig
)
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Raad_van_Afgevaardigdes_van_Suid-Afrika
"
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Gereedskap
Spesiale bladsye
Drukbare weergawe
Ander tale
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe
|
<urn:uuid:29828f18-39e6-42dc-b8eb-84e0e70e929f>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Raad_van_Afgevaardigdes_van_Suid-Afrika
|
2019-07-16T18:34:28Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524685.42/warc/CC-MAIN-20190716180842-20190716202842-00353.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.997443 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Hans van Rensburg
Inhoud
Herkoms en opleiding[wysig | wysig bron]
Van Rensburg was die seun van Johannes Frederik Janse van Rensburg en Louise de Villiers (’n niggie van hoofregter Jacob de Villiers), bekend inwoners van Winburg. Dertien maande ná Van Rensburg se geboorte het die Tweede Vryheidsoorlog (1899–1902) uitgebreek en het sy vader op kommando gegaan. Die stryd en die nederlaag teen die Engelse was 'n onderwerp wat in die Van Rensburg-huishouding driftig bespreek is. Dit, tesame met die doelbewuste verengelsingsbeleid ná die Driejarige Oorlog, het 'n belangrike rol in sy vormingsjare gespeel en hom vervul met bewondering vir dit wat militêr is en met afsku teenoor die Britse administrasie.
Nadat hy sy matrikulasie-eksamen in 1918 suksesvol op Winburg afgelê het, is hy na Stellenbosch waar hy die M.A.-graad in Duits behaal het. Hier is hy veral beïnvloed deur sy dosent in Duits, dr. E. Friedlaender, wat die glorie van militêre deugde en 'n liefde vir die Duitse letterkunde by hom ingeskerp het. Op aandrang van adv. Tielman Roos, wat getroud was met sy niggie, is hy daarna na Pretoria om hom as regsgeleerde te bekwaam en het die graad LL.B. verwerf.
Vroeë loopbaan[wysig | wysig bron]
Met die bewindsaanvaarding van die Pakt-regering is hy in 1924 as privaat sekretaris van Roos, minister van justisie, aangestel. In 1925 het hy 'n regsadviseur van die regering in die kantoor van die prokureur-generaal geword en in 1930 ’n doktorsgraad in die regte aan die Universiteit van Stellenbosch behaal. Van Rensburg se loopbaan in hierdie jare is gekenmerk deur buitengewone vinnige bevordering. In 1930 is hy aangestel as ondersekretaris en drie jaar later as sekretaris van justisie. In dié hoedanigheid het hy Suid-Afrika op 'n internasionale konferensie in België verteenwoordig waar die Duitse opperbevel hom uitgenooi het om militêre maneuvers by te woon. Tydens hierdie geleentheid het hy Adolf Hitler, Hermann Göring en ander Duitse leiers ontmoet en sy bewondering vir die Duitse taal en kultuur is intens versterk deur die aanskouing van Duitse gedissiplineerdheid en Hitler se dinamiese leierskap. Ook die ideologie van nasionaal-sosialisme het hom algaande sterker beïndruk.
Administrateur[wysig | wysig bron]
Op die buitengewoon jeugdige leeftyd van 38 jaar is Van Rensburg op 1 Desember 1936 as administrateur van die Vrystaat aangestel. Sy aanstelling is as 'n verrassing beskou omdat die amp van administrateur deur die verskillende regerings van die Unie uit die geledere van meer bejaarde politieke strydrosse gevul is. Van Rensburg het sy ampstermyn op 'n moeilike tydstip begin toe die Vrystaatse administrasie, net soos die res van die land, ernstige finansiële probleme ervaar het.
Intussen het hy ook opgang as militêr gemaak. In Julie 1928 het hy hom by die Pretoria-regiment as gewone manskap aangesluit en twee jaar later is hy tot luitenant bevorder. Sy intense belangstelling in en natuurlike aanleg vir militêre sake het tot vinnige bevordering gelei en eindelik tot sy aanstelling as bevelvoerder van die sesde brigade in Augustus 1934. In Desember 1936 het hy bevel van die vierde brigade oorgeneem en met die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog in 1939 het hy die rang van kolonel van die Vrystaatse sesde brigade beklee. Hy was die eerste offisier in Suid-Afrika wat paradebevele in Afrikaans gegee het.
Tweede Wêreldoorlog[wysig | wysig bron]
Genl. J.C. Smuts se bewindsaanvaarding in 1939 het Van Rensburg se posisie uitermate bemoeilik. Sy sienswyse oor die belange van die Afrikanerdom (en veral die Reddingsdaadbond) het dit eindelik vir hom feitlik onmoontlik gemaak om as administrateur so op te tree dat hy die nuwe regering nie in die verleentheid stel nie. Toe daar boonop by hom aangedring is om die leierskap van die Ossewabrandwagbeweging (OB) sowat twee jaar ná sy stigting te aanvaar, het hy einde 1940 besluit om as administrateur te bedank.
So het Van Rensburg op 15 Januarie 1941 kommandant-generaal geword van 'n beweging wat in die vroeë veertigerjare derduisende Afrikaners gelok het. Die OB het onder meer sy oorsprong gehad in die simboliese ossewatrek van 1938 wat Afrikanerpatriotisme tot 'n spits gedryf het, en ook in die vyandelikhede tussen Duitsland en Brittanje waarin baie Afrikaners die geleentheid gesien het om totale onafhanklikheid te verkry. In wese was die OB vir sy lede 'n volksbeweging op 'n semi-militêre grondslag georganiseer, met die ideaal om Suid-Afrika in 'n republiek te omskep. Hoewel aanvanklik 'n suiwer Afrikaner-kultuurorganisasie, het die OB veral ná die Duitse militêre suksesse in Junie 1940 mettertyd sy beleid in ooreenstemming gebring met dié van 'n gesagstaat. Daar is naamlik voorsiening gemaak vir 'n verenigde volkspolitiek met burgerskap slegs aan “volksgenote”, Christelike nasionalisme in plaas van liberalisme, geen kapitalisme of kommunisme, geleidelike rasseskeiding, landsrykdom vir volksdiens, die bekamping van werkloosheid en verteenwoordiging vir die beroepe in die landsbestuur.
Omdat die OB nie 'n afgebakende terrein vir sy bedrywighede gehad het nie, is 'n ooreenkoms met die Herenigde Nasionale Party of Volksparty in 1940 op Cradock gesluit. Die Party sou op die politieke terrein werksaam wees en die OB op die niepolitieke terrein, soos byvoorbeeld beskerming en uitlewing van die Voortrekkerbeginsels en -ideale, insluitende die godsdienstige, morele en ekonomiese opbou van die Afrikanervolk. In die stormagtige dae van 1941 was die persoonlike optrede van Van Rensburg in enkele gevalle deurslaggewend in die voorkoming van geweld in Suid-Afrika. Deur die dissipline wat hy binne die OB kon handhaaf, het hy voorkom dat soldate-onluste in Johannesburg in Februarie 1941 handuit ruk, dat die verbod op staatsamptenare (in Maart) om aan die OB te behoort tot radikale optrede lei en dat Robey Leibbrandt in die winter van 1941 'n houvas op die militante vleuel van die OB kry.
Aanvanklik het die OB en die HNP goed saamgewerk, maar ná 'n vergadering in Elsburg in Augustus 1941 waarop Van Rensburg 'n sydelingse aanval op die HNP gedoen het, het die verhouding begin versleg. 'n Belangrike rede vir die toenemende vervreemding was die feit dat die OB al meer op die politieke terrein begin beweeg en selfs verklaar het dat net hy in staat sou wees om 'n republiek vir Suid-Afrika te verkry. Intussen het die OB duisende pamflette versprei oor die soort republiek wat beoog word en hiermee het hy nie net daadwerklik op die politieke terrein oortree nie, maar ook nasionaal-sosialistiese idees wat vir baie Afrikaners 'n vreemde en onaanvaarbare ideologie was, verkondig.
Toe die OB in 1942 begin spot met die futiliteit van demokratiese verkiesings en die leiers van die HNP aangeval het, het die twee organisasies openlik vyandig teenoor mekaar begin staan en 'n groeiende stroom Nasionaliste het die OB verlaat. Ná die breuk tussen die HNP en Van Rensburg het hy sy volgelinge aangemoedig om hulle by die Afrikanerparty aan te sluit en behulpsaam te wees met die organisasie van die party.
Ná die oorlog[wysig | wysig bron]
Die verkiesingsooreenkoms tussen die HNP en die AP in 1947 het Van Rensburg opnuut in botsing met die leiers van die HNP gebring. Ná die oorwinning van die HNP en AP in 1948 was die OB nie meer 'n belangrike faktor in die politiek nie, maar Van Rensburg het as hoofleier aangebly tot 1952. Vervolgens het hy in verskeie raadgewende regeringsliggame met betrekking tot groepsgebiede gedien, eers in Kaapstad en daarna in Port Elizabeth. In 1962 het hy finaal uit die openbare lewe getree en hom gevestig op sy plaas Mooi Eiland in die distrik Parys, wat sy OB-ondersteuners aan hom geskenk het. Hy het egter lid gebly van die direksies van Sanlam, Santam en Federale Mynbou.
Skrywer[wysig | wysig bron]
Van Rensburg het talle pamflette gepubliseer, onder meer Die Ossewa-Brandwag en die verkiesing (Pretoria, 1943); Die Ossewa-Brandwag en die parlementsverkiesing, die soldate en die kommunisme (Johannesburg, 1943); Een volksfront in plaas van verskeie partyfronte (Stellenbosch, 1944) en Samewerking (Stellenbosch, 1947). Twee boeke het uit sy pen verskyn: Sonder gewere; 'n verhaal van nog 'n rondte (Johannesburg, 1946), onder die skuilnaam S.J. de Jongh en sy outobiografie Their paths crossed mine; memoirs of the commandant-general of the Ossewa-Brandwag (Kaapstad, 1956). Dit het ook in Duits verskyn as Der weisse Sündenbock (Göttingen, 1964), met bykomende gegewens oor onder meer apartheid.
Afsterwe[wysig | wysig bron]
Hy is op 1 Oktober 1966 onder blyke van groot belangstelling en met militêre eer vanuit die NG kerk Pretoria-Oos begrawe. 'n Klein monument op sy grafsteen, ontwerp deur Elly Holm, is op 10 Oktober 1967 deur die destydse eerste minister, adv. B.J. Vorster onthul.
Waardering[wysig | wysig bron]
J.C. Moll skryf in die Suid-Afrikaanse Biografiese Woordeboek: “In die vroeë oorlogsjare het Van Rensburg 'n betekenisvolle rol in die volksdenke gespeel en gedurende 1941–1942 was hy sekerlik 'n gewilde leier in Suid-Afrika. Hy was 'n man met 'n rustelose intellek, skerpsinnig, wakker in sy optrede en met 'n sterk lojaliteit teenoor sy vriende en kamerade. Daarbenewens was hy 'n fyn kultuurmens. Op die duur het sy leierskap egter nie stand gehou nie, veral omdat die Afrikaner die beproefde partyleiers aanvaar het as die werklike verteenwoordigers van sy diepgewortelde demokratiese politieke opvattinge. Van Rensburg, wat 'n tyd lank die verbeelding sterk aangegryp het, kon daardie rol nie vervul nie.”
Gesinslewe[wysig | wysig bron]
Uit sy huwelik in 1925 met Catharina Johanna Joubert van Worcester is 'n dogter en 'n seun gebore.
Bronne[wysig | wysig bron]
- ( Van der Walt, A.J.H. 1944. 'n Volk op trek: 'n Kort geskiedenis van die ontstaan en ontwikkeling van die Ossewa-Brandwag: Johannesburg: Kultuur en Voorligtingsdiens van die Ossewa-Brandwag. )
- ( ) "Goddank dis hoogverraad en nie laagverraad nie!": Die rol van vroue in die Ossewa-Brandwag se verset teen Suid-Afrika se deelname aan die Tweede Wêreldoorlog, deur Charl Blignaut. URL besoek op 2 September 2015.
- ( Beyers, C.J. 1981. ) Suid-Afrikaanse Biografiese Woordeboek Deel IV. Durban: Butterworth & Kie (SA (Edms) Bpk.
|
<urn:uuid:dc01de08-ab0a-4452-84d5-4b10b633e595>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Hans_van_Rensburg
|
2019-07-17T23:44:30Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525414.52/warc/CC-MAIN-20190717221901-20190718003901-00537.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999998 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Hannes Marais
Jump to navigation
Jump to search
Volle naam | Johannes Frederick Klopper Marais | ||||
---|---|---|---|---|---|
Geboortedatum | 21 September 1941 | ||||
Geboorteplek | Somerset-Oos, Suid-Afrika | ||||
Rugbyloopbaan | |||||
Loopbaan as speler | |||||
Posisie(s) | Stut | ||||
Amateurspanne | |||||
Jare | Klub / span | Weds | (pte) | ||
Universiteit van Stellenbosch | |||||
Provinsiale- / Staatspanne | |||||
Jare | Klub / span | Weds | (pte) | ||
1963–1964 ? ? |
Westelike Provinsie Oostelike Provinsie |
? ? |
? ? | ||
Nasionale span(ne) | |||||
Jare | Land | Weds | (pte) | ||
1963–1974 | Suid-Afrika | 35 | (3) |
Bron[wysig | wysig bron]
- Die Kapteins, Edward Griffiths, 2001, ISBN 1-86842-116-3
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Voorafgegaan deur Tommy Bedford |
Springbokkaptein 1971-1974 |
Opgevolg deur Piet Greyling |
|
<urn:uuid:87e0be97-c88b-4f1d-a600-dca2c81c6343>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Hannes_Marais
|
2019-07-18T01:26:56Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525483.62/warc/CC-MAIN-20190718001934-20190718023934-00001.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.921732 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
versión On-line ISSN 2305-0853
versión impresa ISSN 1018-6441
In Skriflig (Online) vol.42 no.4 Pretoria ene. 2008
ORIGINAL RESEARCH
On the Bible, Bible reading and ethics: In debate with Gerrie Snyman
J.H. van Wyk
Navorser: Skool vir Kerkwetenskappe, Potchefstroomkampus. Noordwes-Universiteit. Potchefstroom. E-pos: [email protected]
OPSOMMING
Dit lei geen twyfel nie dat Gerrie Snyman met sy jongste boek navorsing gelewer het wat van eksistensiële worsteling getuig met vrae wat oor die Christelike geloof, die Bybel en Bybelverstaan handel. As voorbeeld van 'n misverstaan van die Bybel verwys hy herhaaldelik na apartheid, die vrou in die amp en homoseksuele persone. Hy bepleit 'n totale herverstaan van die Bybel waarin deeglik rekening gehou word met onder andere die Bybelskrywer, die konteks van die skrywer, die konteks van die eerste lesers en die konteks van die moderne leser. Die klassieke manier van Bybellees is uitgedien en moet laat vaar word ten gunste van 'n meer kritiese omgang met die Bybel. Die skrywer van hierdie artikel ondersoek die vraag of Snyman hom nie hiermee dalk skuldig maak aan 'n naïewe vorm van rasionalisme en relasionisme nie.
ABSTRACT
Without doubt Gerrie Snyman produced a book which attests to an existential grappling with questions about Christian faith, the Bible and understanding of the Bible. The author refers to apartheid, women in office and homosexual persons as examples of misunderstanding and misuse of the Bible. He advocates a reinterpretation of the Bible in which the authors (of the Bible), the context of the authors, the context of the first and the context of the modern readers be taken into account fully. The classic way of reading the Bible is outdated and should be exchanged for a more critical approach to the Bible. The author of this article investigates the question as to whether Snyman is not guilty of a naïve form of rationalism and relationism.
“Full text available only in PDF format”
Geraadpleegde bronne
BAVINCK, H. 1929. Gereformeerde dogmatiek. Dl. 3. Kampen: Kok. [ Links ]
BERKHOF, H. 1990. Christelijk geloof: een inleiding tot de geloofsleer. Nijkerk: Callenbach. [ Links ]
BUITENDAG, J. 2006. Coming in from outside: a crucial event in the history of ecumenism of the Nederduitsch Hervormde Church. HTS teologiese studies, 62(3):787-817. [ Links ]
BUSCH, E. 1976. Karl Barths Lebenslauf: nach seinen Briefen und autobiographischen Texten. München: Kaiser. [ Links ]
CARROLL, R.P. 2000. (South) Africa, Bible, criticism: rhetorics of a visit. Journal of theology for Southern Africa, 108:39-53. [ Links ]
CRAFFERT, P.F. 2002. Wat sê die Bybel regtig oor ... die hel? Pretoria: Unisa. [ Links ]
D'ASSONVILLE, V.E. 1993. Dit is Totius: J.D. du Toit 1977-1953. Lynnwoodrif: Marnix. [ Links ]
DAWKINS, R. 2007. The God delusion. London: Bantam/Black Swan. [ Links ]
DE GRUCHY, J.W. & DE GRUCHY, J. 2004. The church struggle in South Africa. 25th Anniversary edition. London: SCM. [ Links ]
DE KLERK, W. 1998. Die vreemde God en sy mense. Kaapstad: Human & Rousseau. [ Links ]
DEIST, F.E. 1986. Kan ons die Bybel dan nog glo? Pretoria: Van Schaik. [ Links ]
DEIST, F.E. 1991. The Bible in discussion: three recent South African publications on Scripture. Hervormde teologiese studies, 47(4):930-949. [ Links ]
DEIST, F.E. 1994. Ervaring, rede en metode in Skrifuitleg: wetenskaps-historiese ondersoek na Skrifuitleg in die Ned. Geref. Kerk 1840-1990. Pretoria: RGN. [ Links ]
DU PREEZ, M. 2004. Helen Zille oor skole, godsdiens en Tony Leon: politiek. Insig, 15(194):20-22. [ Links ]
DU TOIT, A.B. 2007. Maar die grootste hiervan is die liefde - oor homoseksualiteit in Romeine 1. (In Vos, C. & Human, D., reds. Liefde is die grootste: oor erotiek en seksualiteit. Pretoria: Protea Boekhuis. [ Links ])
DU TOIT, J.D. 1941. Die Bybel is die Woord van God. Stellenbosch: Pro Ecclesia. [ Links ]
DURAND, J.J.F. 1976. Die lewende God: wegwysers in die dogmatiek. Pretoria: N.G. Kerkboekhandel. [ Links ]
DURAND, J.J.F, 2005. Doodloopstrate van die geloof: 'n perspektief op die Nuwe Hervorming. Stellenbosch: Rapid Access. [ Links ]
DURAND, J.J.F. 2007. The many faces of God: highways and byways on the route towards an orthodox image of God in the history of Christianity from the first to the seventeenth century. Stellenbosch: Sun Press. [ Links ]
GAUM, F., red. 2004. Gesprekke oor ... die opstanding van Jesus uit die dood. Kaapstad: Ex Animo. [ Links ]
GEREFORMEERDE KERKE IN SUID-AFRIKA, 1942. Handelinge van die 27e sinodale vergadering van die Gereformeerde gemeentes in Suid-Afrika. Aliwal-Noord. [ Links ]
GEREFORMEERDE KERKE IN SUID-AFRIKA, 1988. Handelinge van die drie en veertigste nasionale sinode: die Gereformeerde Kerke in Potchef-stroom: Suid-Afrika. Potchefstroom. [ Links ]
GKSA kyk GEREFORMEERDE KERKE IN SUID-AFRIKA
GREIJDANUS, S. 1946. Schriftbeginselen ter Schriftverklaring en historisch overzicht over theorieën en wijzen van Schriftuitlegging. Kampen: Kok. [ Links ]
HEYNS, J.A. 1973. Brug tussen God en mens: oor die Bybel. Pretoria: NG Kerkboekhandel. [ Links ]
JONKER, W.D. 1977. Christus, die Middelaar. Pretoria: NG Kerkboekhandel. [ Links ]
JONKER, W.D. 1981. Die Gees van Christus. Pretoria: NG Kerkboekhandel. [ Links ]
JONKER, W.D. 1998. Selfs die kerk kan verander. Kaapstad: Tafelberg. [ Links ]
JORDAAN, G.J.C. 2004. Gereformeerde teologie in die spervuur tussen fundamentalisme en anti-fundamentalisme. (In De Boer, A. & d'Assonville, V.E., jr., reds. Ad fontes: historiese, teologiese en wetenskaps-filosofiese studies binne reformatoriese kader. Festschrift vir Ludi Schulze. Acta theologica, supplementum 5. [ Links ])
JORDAAN, J. 2007. Homoseksualiteit: 'n Skrifgefundeerde perspektief. Vereeniging: CUM. [ Links ]
KENNEDY, P. 2006. A modern introduction to theology: new questions for old beliefs. London: Taurus. KÖNIG, A. 2001. Fokus op die 300 geloofsvrae wat mense die meeste vra: 'n verwysingsgids vir elke huis. Wellington: Lux Verbi.BM. [ Links ]
KÖNIG, A. 2002. Ek glo die Bybel - ondanks al die vrae. Wellington: Lux Verbi.BM. [ Links ]
KOOLE, J.L. 1966. Bijbelse bezinning. (In Bavinck, H. et al. Christendom en oorlog: gereformeerde stemmen over het oorlogsvraagstuk. Kampen: Kok. [ Links ])
KUITERT, H.M. 1974. Zonder geloof vaart niemand wel: een plaatsbepaling van Christendom en kerk. Baarn: Ten Have. [ Links ]
LOMBAARD, C. Wit, waaghalsig en welwillend. Kerkbode, 11, 8 Feb 2008. [ Links ]
MALAN, G. 2000. Bultmann se ontmitologiseringsprogram herwaardeer. Hervormde teologiese studies, 56(4):1107-1118. [ Links ]
MALAN, G. 2008a. Om die Bybel (beter) te verstaan. Pretoria: Sentik. [ Links ]
MALAN, G. 2008b. Boekbespreking. Hervormde teologiese studies, 64(2): 1106-1108. [ Links ]
McGRATH, A. 2005. Bruggen bouwen: over het effectief doorgeven van het Christelijk geloof. Vert. door M.J. Stengholt. Kampen: Voorhoeve. [ Links ]
MOLTMANN, J. 1989. Wat is theologie? De weg van de theologie in de twintigste eeuw. Baarn: Ten Have. [ Links ]
MOLTMANN, J. 2008. A broad place: an autobiography. Minneapolis: Fortress. [ Links ]
MOSALA, I.J. 1989. Biblical hermeneutics and black theology in South Africa. Grand Rapids: Eerdmans. [ Links ]
MÜLLER, J. 2006. Opstanding. Wellington: Lux Verbi.B.M. [ Links ]
MULLER, P., red. 2002. Die Nuwe Hervorming. Pretoria: Protea Boekhuis. [ Links ]
NÜRNBERGER, K. 2002. Theology of the Biblical witness: an evolutionary approach. Münster: Lit Verlag. [ Links ]
PELLENCIN, A.L. 2007. Ateïsme: die saak teen God. Pretoria: Publiself. [ Links ]
POTGIETER, J. 2007. Homoseksualiteit: 'n Skrifgefundeerde perspektief. Vereeniging: CUM. [ Links ]
POTGIETER, P.C. 1990. Skrif, dogma & verkondiging. Kaapstad: Lux Verbi. [ Links ]
ROTHUIZEN, G. TH. 1969. Aristocratisch Christendom: over Dietrich Bonhoeffer. Kampen: Kok. [ Links ]
SCHUTTE, P.J.W. 2006. The resurrection of Jesus: what's left to say? Hervormde teologiese studies, 62(4):1513-1526. [ Links ]
SEEBERG, R. 1964. Text-book of the history of doctrines. Vol. 1. Grand Rapids: Baker. [ Links ]
SMIT, D. 2006. Neem, lees! Hoe ons die Bybel hoor en verstaan. Wellington: Lux Verbi.BM. [ Links ]
SNYMAN, G. 2006. Homoseksualiteit en tydgerigtheid: 'n etiek van Bybellees? In die Skriflig, 40(4):715-744. [ Links ]
SNYMAN, G.D. 2007. Om die Bybel anders te lees: 'n etiek van Bybellees. Pretoria Griffel Media. [ Links ]
SNYMAN, S.D. 2006. Help Levitikus 18:22 en 20:13 die (NG) kerk in die debat oor homoseksualiteit? Old Testament essays, 3:968-981. [ Links ]
SPANGENBERG, I. 1998. Perspektiewe op die Bybel: God se Woord in mensetaal. Pretoria: Van Schaik. [ Links ]
STRUWIG, E. 2005. Fynskrif: dié dinge wat die kerk nie wil hê jy moet weet nie. Parklands: Whynotbooks. [ Links ]
VAN DE BEEK, A. 1998. Jezus Kurios: de Christologie als het hart van de theologie. Kampen: Kok. [ Links ]
VAN DE BEEK, B. 1994. Van verlichting tot verduistering? Theologen vanaf 1800. Nijkerk: Callenbach. [ Links ]
VAN DER DUSSEN. P.E. 2006. Kerk van Christus - waarheen? Reformasie teenoor transformasie. Lyttelton: Rotsvas. [ Links ]
VAN DER WALT, S.J. 1989. Die roeping van die kerk ten opsigte van etiese vraagstukke in die samelewing met toepassing op uitsprake van sinodes van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika. Potchefstroom: PU vir CHO. (Th.D.-verhandeling. [ Links ])
VAN DER WATT, J., JOUBERT, S., DU RAND, J. & NAUDÉ, P. 2002. Hoe lees ons die Bybel? 'n Soeklig op die rol van die Woord en hoe om dit te vertolk in hedendaagse tye. Vereeniging: CUM. [ Links ]
VAN DEVENTER, H.J.M. 2005. "In die begin oor vertrekpunte en die verstaan van tekste. Koers, 70(4):749-773. [ Links ]
VAN HUYSSTEEN, W. & DU TOIT, B. 1982. Geloof en Skrifgesag: 'n analise van die Skrifgesagprobleem na aanleiding van die rapport "God met ons". Pretoria: NG Kerkboekhandel. [ Links ]
VAN NIEKERK, A.A. 2005. Geloof sonder sekerhede: besinning vir eietydse gelowiges. Wellington: Lux Verbi.B.M. [ Links ]
VAN NIEKERK, A.A. 2007. Oor tradisie, hermeneutiek en wetenskap: mistastings in Sakkie Spangenberg se lesing van Geloof sonder sekerhede: besinning vir eietydse gelowiges. Nederduitse Gereformeerde teologiese tydskrif, 48(3 & 4):674-685. [ Links ]
VAN RENSBURG, F.J. 2006. Die tydgerigtheid van die Bybel en die etiek van Bybellees: respons op die artikel van Gerrie Snyman. In die Skriflig, 40(4): 745-769. [ Links ]
VAN WYK, J.H. 1989. Die Woord is waardevol: 'n dogmatiese besinning oor die reformatoriese Skrifbeskouing. Potchefstroom: PU vir CHO. [ Links ]
VAN WYK, J.H. 1993. Homo Dei: 'n prinsipiële besinning oor enkele mensbeskouings, waaronder dié van Calvyn. In die Skriflig, 27, Supplementum 1. [ Links ]
VAN WYK, J.H. 1994. Boekresensie. In die Skriflig, 28(4): 679-693. [ Links ]
VAN WYK, J.H. 1998. Etiek in eenvoud: gesprekke oor morele vraagstukke. Potchefstroom: Potchefstroomse Teologiese Publikasies. [ Links ]
VAN WYK, J.H. 2001. Etiek en eksistensie - in koninkryksperspektief. Potchefstroom: Potchefstroomse Teologiese Publikasies. [ Links ]
VAN WYK, W.C. 2008. Die Bybel in konteks. Die Hervormer, 101(6):7 [ Links ]
VEENHOF. J. 2005. Vrij gereformeerd. Verzamelde artikelen bezorgd door Dirk van Keulen et al. Kampen: Kok. [ Links ]
VELEMA, W.H. 1997. De verhoudingen van openbaring en ervaring toegespits op de ethiek. In die Skriflig, 31(1 & 2):107-121. [ Links ]
VERGEER, W. 1993. Teologie en kenteorie: 'n reaksie op die artikels van Gerrie Snyman. In die Skriflig, 27(4):563-582. [ Links ]
WENTSEL, B. 1998. De Heilige Geest, de kerk en de laatste dingen: de kerk als het saamhorige volk Gods. Kampen: Kok. (Dogmatiek deel 4B. [ Links ])
WENTSEL, B. 2006. Hij-is-er-bij: handboek Bijbelse geloofsleer. Deel 2. Kampen: Kok. [ Links ]
WEST, G.O. 1991. Biblical hermeneutics of liberation: modes of reading the Bible in the South African context. Pietermaritzburg: Cluster. [ Links ]
ZAHRNT, H. 1967. Wachtend op God: de Duitse protestantse theologie in de twintigste eeuw. Utrecht: Ambo. [ Links ]
1 Na aanleiding van die boek van Gerrie Snyman (2007). Dit val op dat daar die afgelope dekades, vanuit verskillende gesigspunte, uitgebreid oor die Skrif-vraagstuk in Suid-Afrika besin is (vgl. onder andere Heyns (1973); Van Huyssteen & Du Toit (1982); Deist (1986; 1994); Mosala (1989); Van Wyk (1989); Potgieter (1990); West (1991); Spangenberg (1998); König (2002); Nürnberger (2002); Van der Watt et al. (2002); Smit (2006); Malan (2008a)). Vergelyk ook Van Niekerk (2005:35-53).
2 Onder rasionalisme verstaan ek daardie filosofiese sisteem waarvolgens aan die menslike verstand die hoogste waarde toegeken word om fundamentele waarhede te ontdek. Onder naïewe rasionalisme word verstaan dat hierdie kenteorie op onkritiese, onderdeurdagte (en meestal onbewuste) wyse hanteer word en dat daaraan in elk geval 'n meerwaarde toegeken word, bo die standpunt dat God Hom aan die mens openbaar.
|
<urn:uuid:fd3c9643-2dd9-4a5d-8950-b22f77881559>
|
CC-MAIN-2019-30
|
http://www.scielo.org.za/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S2305-08532008000400006&lng=es&nrm=iso&tlng=af
|
2019-07-19T05:46:52Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526064.11/warc/CC-MAIN-20190719053856-20190719075856-00401.warc.gz
|
by
|
3.0
|
a_tag
| false | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.971874 |
{
"abbr": [
"by",
"by"
],
"in_footer": [
false,
false
],
"in_head": [
false,
false
],
"location": [
"a_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Belfast City Cemetery
Belfast City Cemetery (Iers: Reilig Chathair Bhéal Feirste) is 'n begraafplaas in Wes-Belfast, Noord-Ierland. Dit is in die townland van Ballymurphy, tussen Falls Road en Springfield Road, en naby die Rooms-Katolieke Milltown Cemetery geleë. Dit is een van vier begraafplase in Belfast wat deur die Stadsraad van Belfast bestuur word – naas Roselawn, Dundonald en Knockbreda – en steeds in gebruik is (alhoewel teraardebestellings tans beperk is tot bestaande grafte).[1]
Belfast City Cemetery is een van die oudste openbare begraafplase in Belfast. Die terrein is oorspronklik in 1866 deur die Belfast Corporation (tans die Stadsraad van Belfast) gekoop en op 1 Augustus 1869 amptelik geopen as die stad se eerste munisipale begraafplaas.
VerwysingsWysig
LiteratuurWysig
- Tom Hartley: Belfast City Cemetery. Hersiene uitgawe. Belfast: Blackstaff Press 2014
|
<urn:uuid:37fad634-07cf-4d9b-91eb-bf4835987be8>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Belfast_City_Cemetery
|
2019-07-18T00:34:02Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525483.62/warc/CC-MAIN-20190718001934-20190718023934-00361.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.985971 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
1047
jaar
1047 |
◄ | 10de eeu | ◄11de eeu► | 12de eeu | ► |
Dae | Eeue | Geskiedenis | Geskiedenisportaal |
Sien ook: Kategorie:1047 |
Kalenders | |
Die jaar 1047 was 'n gewone jaar wat volgens die Gregoriaanse kalender op 'n Vrydag begin het. Dit was die 47ste jaar van die 11de eeu n.C. Soos ander gewone jare het die jaar 12 maande, 52 weke en 365 dae gehad.
|
<urn:uuid:0ba1510c-6e2b-4b72-b4d0-3a9263b06913>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/1047
|
2019-07-15T17:54:52Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195523840.34/warc/CC-MAIN-20190715175205-20190715200236-00069.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999979 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Pous Innocentius XII
Pous Innocentius XII | |
---|---|
Geboortenaam | Antonio Pignatelli |
Pontifikaat begin | 12 Julie 1691 |
Pontifikaat eindig | 27 September 1700 |
Voorganger | Alexander VIII |
Opvolger | Clemens XI |
Gebore | 13 Maart 1615 Spinazzola, Italië |
Sterf | 27 September 1700 Rome, Italië |
Ander pouse genaamd Innocentius |
Inhoud
- 1 Biografie
- 2 Pontifikaat
- 3 Bibliografie
- 4 Verwysings
- 5 Eksterne skakels
- 6 Nota
- 7 Opvolging
Biografie[wysig | wysig bron]
Pous Innocentius XII[1] is gebore as Antonio Pignatelli (del Rastrello) op 13 Maart 1615 in Spinazzola, Italië. Hy was die seun van die markies van Spinazzola en sy vrou Porzia Carafa, prinses van Minervino. Sy ma was die dogter van Fabrizio Carafa, hertog van Andria. Hy is gedoop in die kerk van San Giovanni Battista (Johannes die Doper) in Cosenza. Hy begin sy studies by die Jesuïte in Rome. Hy werk reeds op 20-jarige ouderdom vir die Kurie in Rome onder Pous Urbanus VIII en word vervolgens vise-legaat in Urbino, inkwisiteur in Malta in 1646 en goewerneur in Perouse. Hy word op 14 Oktober 1652 verkies as titulêr aartsbiskop van Larissa met dispensasie omdat hy nog nie priester is nie en word gewy op 27 Oktober 1652 deur kardinaal Marco Antonio Franciotti. Op 21 Mei 1660 word hy nuntius in Pole en 9 Maart 1668 nuntius in Wene, Oostenryk . Pous Innocentius XI stel hom aan as kardinaal op 1 September 1681. Op 12 Januarie 1682 word hy biskop van Faenza en op 30 September 1686 word hy aartsbiskop van Napels. Op 12 Julie 1691 volg hy Pous Alexander VIII op en word gekroon op 15 Julie 1691 deur kardinaal Urbano Saccetti. Hy regeer tot sy dood op 27 September 1700 en word opgevolg deur Pous Clemens XI. Die naam ‘Innocentius’ beteken 'onskuldige'.
Kerklike loopbaan[wysig | wysig bron]
- 14 Oktober 1652 – Titulêr aartsbiskop van Larissa in Thessalië.
- 21 Mei 1660 – Apostoliese nuntius in Pole.
- 9 Maart 1668 – Apostoliese nuntius in Wene.
- 4 Mei 1671 – Aartsbiskop van Lecce.
- 22 September 1681 – Kardinaal-priester van S. Pancrazio.
- 12 Januarie 1682 – Biskop van Faenza.
- 30 September 1686 – Aartsbiskop van Napels.
- 12 Julie 1691 – Pous van Rome.
Pontifikaat[wysig | wysig bron]
Die konklaaf vir die verkiesing van die 242ste pous het vyf maande geduur. Nog die Franse en nog die Duitse kardinale kon die vereiste meerderheid vir hulle kandidaat kry nie en Pignatelli is as kompromis-kandidaat verkies.
Pous Innocentius XII[2] het dadelik begin met hervormings. Hy was sterk gekant teen die beleid van nepotisme wat die Vatikaan reeds lank gepla het. In die bul Romanum decet Pontificem van 22 Junie 1692 skaf hy die pos van kardinaal-nepoot af en verbied alle toekomstige pouse om geldelike steun aan hulle familie te gee en stel die maksimum aantal familielede wat kardinaal mag word op slegs een. Hy weier om die aartsbiskop van Tarente as kardinaal aan te stel omdat die aartsbiskop 'n familielid van hom was. Hy het ook streng opgetree teen die simonie van die Apostoliese kamer en het sy eie huishouding baie sober ingerig. Hy het priesters aangesê om die soetane (Rooms Katolieke priesterkleed) te dra en om 'n geestelike lewe te lei.
In die Kerklike Staat het hy ook hervormings aangebring veral wat betref die regstelsel waar hy die Forum Innocentianum (Forum vir die Onskuldiges) gestig het.
In 1693 oorreed hy die Franse biskoppe on die Galliese Vryhede op te gee waarna hy toe weer nuwe Franse biskoppe aangestel het. Sy buitelandse beleid was, anders as die sy voorgangers, meer gerig op Frankryk as op die Duitse ryk. Die relasies met die Duitse keiser Leopold I het daardeur versleg. Op aandrang van koning Lodewyk XIV veroordeel die pous in die brief "Cum Alias" van 12 Maart 1699 die "Maximes des saints" saamgestel deur die vooraanstaande mistieke aartsbiskop Fénelon van Kameryk. Die werk was een van die steunpilare van 'n ketterse Christelike dogma oor perfeksie wat bekend gestaan het as kwiëtisme. Fénelon het hom dadelik aan die pous se besluit onderwerp. Die pous het die Spaanse koning Carlos II aangeraai om sy neef, Lodewyk XIV van Anjou, as sy erfgenaam aan te wys. Dit het na die dood van Carlos gelei tot die Spaanse suksessie oorlog.
Tot die invoering van die kalenderhervormings van Pous Gregorius XIII en ook daarna het groot dele van Europa nuwe jaar op 6 Januarie gevier. Ou jaar was op 24 Desember sodat die tyd tussen 24 Desember en 6 Januarie aan geen jaar behoort het nie en as "dooie tyd" of "tussen-jaar-tyd" bekend gestaan het. Pous Innocentius XII het in 1691 ou jaar op 31 Desember en nuwe jaar op 1 Januarie vasgestel en weggedoen met die "dooie tyd".
Pous Innocentius XII was die laaste pous van die moderne era wat 'n baard gedra het.
Die kollege van kardinale[wysig | wysig bron]
Pous Innocentius XII het 30 nuwe kardinale aangestel in vier konsistories.
Die konsistorie van 12 Desember 1695[wysig | wysig bron]
- Giacomo Antonio Morigia, C.R.S.P., aartsbiskop van Florence.
- Sebastiano Antonio Tanara, titulêr aartsbiskop van Damasco.
- Giacomo Boncompagni, aartsbiskop van Bologna.
- Giovanni Giacomo Cavallerini, titulêr aartsbiskop van Nicea.
- Federico Caccia, aartsbiskop van Milaan.
- Taddeo Luigi dal Verme, biskop van Fano.
- Baldassare Cenci, senior, aartsbiskop van Larissa.
- Tommaso Maria Ferrari, O.P., meester van die Apostoliese paleis.
- Giuseppe Sacripante, referendaris van die tribunaal van die Apostoliese Signatura.
- Celestino Sfondrati, O.S.B.
- Enrico Noris, O.E.S.A., kurator van die Vatikaanse biblioteek.
- Giambattista Spinola, iunior, goewerneur van Rome.
- Domenico Tarugi, ouditeur van die heilige Roomse Rota.
- Henri Albert de la Grange d'Arquien.
Die konsistorie van 22 Julie 1697[wysig | wysig bron]
- Luiz de Sousa, aartsbiskop van Lissabon.
- Giorgio Cornaro, aartsbiskop van Rodi.
- Pierre-Armand du Camboust de Coislin, biskop van Orléans.
- Fabrizio Paolucci, biskop van Ferrara.
- Alfonso Aguilar Fernández de Córdoba.
- Vincenzo Grimani.
Die konsistorie van 14 November 1699[wysig | wysig bron]
- Niccolò Radulovich, aartsbiskop van Chieti.
- Giuseppe Archinto, aartsbiskop van Milaan.
- Andrea Santacroce, titulêr aartsbiskop van Seleucia.
- Marcello d'Aste, titulêr aartsbiskop van Athene.
- Daniello Marco Delfino, biskop van Brescia.
- Sperello Sperelli, voormalige former biskop van Terni.
- Giovanni Maria Gabrielli, O.Cist., hoof van sy orde.
Die konsistorie van 21 Junie 1700[wysig | wysig bron]
- Louis-Antoine de Noailles, aartsbiskop van Parys.
- Johannes Philipp von Lamberg, biskop van Passau.
- Francisco Antonio de Borja-Centelles y Ponce de León, aartsdeken van Calatrava.
Saligverklarings[wysig | wysig bron]
- 13 Februarie 1692 – Maria van Cerevellon
- 31 Desember 1693 – Joanna van Portugal
- 31 Desember 1693 – Peter Gambacorta van Pisa
- 24 Julie 1694 – Humiliana de' Cerchi
- 24 November 1694 – Osanna Andreasi
- 29 Oktober 1695 – Helen Enselmini van Arcella
- 11 Augustus 1697 – Maria de la Cabeza
- 17 Julie 1700 – Augustine Gazotich
Heiligverklarings[wysig | wysig bron]
Bulle, briewe, ensiklieke en dekrete[wysig | wysig bron]
- 22 Junie 1692 – "Romanum decet Pontificem" - teen nepotisme.
- 12 Maart 1699 - "Cum Alias" – teen kwiëtisme.
- 18 Mei 1699 – "Regi saeculorum" – oor die Jubeljaar 1700.
Bibliografie[wysig | wysig bron]
- Artaud de Montor, Alexis, Chevalier de. (1911) The lives and times of the popes (vertaal vanaf "Les vies des papes") The Catholic publication Society of America, New York. Heruitgee: Kessinger Publishing. http://www.saint-mike.org/library/ papal_library/default.asp
- Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
- Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.
Verwysings[wysig | wysig bron]
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
- CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)
- CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)
- BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
- PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)
- VH Inskrywing in die Vatican History (in Duits).
- CA Inskrywing in die "Cardinals of the Holy Roman Church".
- Inskrywing in die Catholic Hierarchy (Engels)
- Inskrywing in die Giga Catholic Information (Engels).
Wikimedia Commons bevat media in verband met Innocentius XII. |
Nota[wysig | wysig bron]
Opvolging[wysig | wysig bron]
Voorafgegaan deur Alexander VIII |
Pous (Pontifex Maximus) 1691 – 1700 |
Opgevolg deur Clemens XI |
Basis URL: fr:Innocent XII
|
<urn:uuid:53c1d3cb-a14f-4e83-b513-5e4dafb2a02b>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Antonio_Pignatelli
|
2019-07-23T03:04:59Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195528687.63/warc/CC-MAIN-20190723022935-20190723044935-00446.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.99895 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Polo
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Polo-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
Nog onder konstruksie[wysig bron]
Artikel onder konstruksie.--220.127.116.11 20:47, 17 April 2012 (UTC)
|
<urn:uuid:05e5c06a-4869-4ef2-9155-25f13551ca18>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Polo
|
2019-07-16T23:15:35Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524972.66/warc/CC-MAIN-20190716221441-20190717003441-00302.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999943 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
[[Lêer:Jeppe Boys High.jpg|duimnael|links|Die Hoër Seunskool Jeppe se hoofgebou, afgeneem omstreeks 1910.]]
Jeppestown is aangelê omstreeks of kort ná 1886 deur C.E.G. Julius Jeppe, wat die Ford and Jeppe Estate Company saam met sy seun, ook Julius, en L.P. Ford opgerig het. In 1893 is die Vrymesselaarstempel voltooi. In 1894 is Jeppestown beskryf as bestaande uit 421 geboue, twee kerke, ’n Vrymesselaarstempel, die Sint Maria-kollege vir Meisies en ’n biblioteek. In 1894 het die voorstad 5 647 inwoners gehad. Die Sint Michael-skool vir Seuns, wat intussen hernoem is tot die [[Hoër Seunskool Jeppe]], is in 1890 opgerig en is vandag die oudste staatskool in die Goudstad,<ref>{{en}} [http://www.jeppeboys.co.za/ Besonderhede oor die skool se stigting op sy webtuiste]. URL besoek op 24 November 2014.</ref> en die oop stuk grond, genaamd Julius Jeppe Oval, is omstreeks dieselfde jaar in ’n park omskep. Uit die seunskool het die Hoër Meisieskool Jeppe ontstaan. Die oostelike deel van Jeppestown het later as Belgravia bekendgestaan.
|
<urn:uuid:c92b63df-d5df-49dc-9f27-04db1d3d24f7>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/1603412
|
2019-07-21T22:59:47Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527396.78/warc/CC-MAIN-20190721225759-20190722011759-00110.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999979 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Bespreking:Kadmium
Om die saamstel van die inligtingstabel te verstaan sien Wikipedia:Wikiprojek_Elemente.
- Dankie aan Laurens vir sy werk met die sed vertalerskrip vir die sjabloon. --RM 17:28, 6 Mei 2007 (UTC)
Stukkende eksterne skakel[wysig bron]
During several automated bot runs the following external link was found to be unavailable. Please check if the link is in fact down and fix or remove it in that case!
- http://www-cie.iarc.fr/htdocs/monographs/vol58/mono58-2.htm (archive)
|
<urn:uuid:ec202ddc-1e0c-4cc0-949b-ff75491f478a>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Kadmium
|
2019-07-17T00:44:29Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525004.24/warc/CC-MAIN-20190717001433-20190717023433-00342.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.867855 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
12 September
datum
<< | September 2018 | >> | ||||
So | Ma | Di | Wo | Do | Vr | Sa |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | ||||||
Al die dae |
Inhoud
GebeureWysig
- 1484 – Pous Innocentius VIII word gekroon deur kardinaal Francesco Nanni-Todeschini Piccolomini.
- 1557 – Pous Paulus IV verloor die oorlog teen Spanje en moet die vrede van Cave Palestrina aanvaar.
- 1683 – Die beleg van Wene deur die Ottomaanse Ryk word gebreek deur die aankoms van 'n mag van 30 000 Poolse, Oostenrykse en Duitse troepe onder leiding van die Poolse koning Jan Sobieski tydens die Slag van Kahlenberg.
- 1713 – Pous Clemens XI verklaar Pous Gregorius X salig.
- 1744 – Pous Benedictus XIV publiseer Omnium sollicitudinum teen die sendingpraktyke in China.
- 1848 – Na 'n burgeroorlog tussen die Switserse Konfederasie en die afgeskeide "Sonderbund" konserwatiewe-, katolieke-, bergkantons kom die moderne Switserland tot stand as 'n bondstaat deur die aanname van 'n federale grondwet.
- 1933 – Leó Szilárd, dink die grondslag van die kern-kettingreaksie uit terwyl hy by 'n verkeerslig in Bloomsbury wag.
- 1953 – John F. Kennedy trou met Jacky Lee Bouvier.
- 1974 – Haile Selassie, laaste Keiser van Etiopië, word deur 'n militêre staatsgreep ontmagtig.
- 1980 – Militêre staatsgreep in Turkye.
- 1990 – Met die ondertekening van die Twee-Plus-Vier-Verdrag in Moskou word die weg gebaan vir die Duitse hervereniging.
- 2014 – Vier-en-tagtig Suid-Afrikaners sterf nadat 'n gastehuis by T.B. Joshua se kerk in Lagos, Nigerië ineenstort.
GeboortesWysig
- 1852 – Herbert Henry Asquith, liberale Britse politikus en eerste minister († 1928).
- 1907 – Prof. F.V. Lategan, Afrikaanse literator en vuurwapenkenner († 1998).
- 1913 – Jesse Owens, Amerikaanse atleet († 1980).
- 1986 – Emmy Rossum, Amerikaanse akteur.
SterftesWysig
- 1362 – Pous Innocentius VI, die 199ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk (* 1282).
- 1764 – Jean-Philippe Rameau, Franse komponis (* 1683).
- 1938 – Prins Arthur van Connaught, Britse politikus en derde Goewerneur-generaal van Suid-Afrika (1920–1924) (* 1883).
- 1977 – Steve Biko, Suid-Afrikaanse anti-apartheidsaktivis en stigter van die Swart bewussynsbeweging sterf in polisie-aanhouding (* 1946).
- 2003 – Johnny Cash, Amerikaanse country-sanger (* 1932).
Vakansies, vierings, en waarnemingsdaeWysig
- Nasionale Dag in die Kaap Verdiese Eilande
Wikimedia Commons bevat media in verband met 12 September. |
|
<urn:uuid:86f18d07-d1cf-4679-8304-4431b4618c2d>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.m.wikipedia.org/wiki/12_September
|
2019-07-19T13:03:10Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526237.47/warc/CC-MAIN-20190719115720-20190719141720-00246.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.998602 |
{
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
}
|
Moklobemied
Hierdie artikel bevat geen skakels na ander artikels nie. |
Moklobemied is 'n omkeerbare inhibeerder van monoamienoksidase (MAO) en inhibeer selektief die A-vorm van die ensiem. Op hierdie wyse lei dit dan tot toename in konsentrasie van serotonien, noradrenalien, adrenalien en dopamien sonder om tiramien noemenswaardig te beïnvloed. Anders as standaard MAOI's, het dit minder newe effekte - veral t.o.v. kardiovaskulêre stelsel (hipertensie), enkefalopatie, lewertoksisiteit of hipertermie.
Indikasies: Major depressiewe versteuring; Sosiale fobie
Dosering: 150-600mg daagliks, verkieslik in verdeelde dosisse.
Moklobemied moet gewoonlik nie saam met ander antidepressante geneem word nie, weens spesifieke middel-interaksies. 'n Uitwasperiode van minstens vier tot vyf halfleeftye is aangedui. By fluoksetien is die periode tot vyf weke voor met moklobemied begin kan word.
Bronnelys[wysig | wysig bron]
South African Medicines Formulary. 6de uitgawe. SAMA: Health and Medical Publishing Group. 2003.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
|
<urn:uuid:41769225-bed6-42f7-977e-906b3310a2e8>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Moklobemied
|
2019-07-19T12:27:50Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526237.47/warc/CC-MAIN-20190719115720-20190719141720-00246.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.999052 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|
Baldwin Locomotive Works
Baldwin Locomotive Works | |
Tipe | |
---|---|
Gestig | 1825 |
Hoofkantoor | Eddystone, Pennsilvanië, Verenigde State van Amerika |
Industrie | Spoorvervoer |
Produkte | Lokomotiewe |
Ontbind | 1972 |
Die Baldwin Locomotive Works was 'n Amerikaanse vervaardiger van spoorweglokomotiewe. Dit was oorspronklik geleë in Philadelphia, en later verskuif na die nabygeleë Eddystone, Pennsilvanië. Hoewel die maatskappy baie suksesvol was as die grootste vervaardiger van stoomlokomotiewe, was sy oorgang na die produksie van diesels veel minder. Toe die vroeë aanvraag vir diesellokomotiewe wat stoom vervang het afplat, kon Baldwin nie meer in die mark meeding nie. Sy lokomotiefproduksie is in 1956 gestaak en in 1972 word alle besigheid gesluit, nadat dit meer as 70 000 lokomotiewe geproduseer het, die oorgrote meerderheid aangedryf deur stoom.
Hierdie maatskappy moet nie verwar moet word met EM Baldwin van Australië wat klein lokomotiewe bou vir dinge soos suikerrietplantasies nie.
Bronne[wysig | wysig bron]
- Alexander, E.P. (2003), Iron Horses: American Locomotives 1829–1900, Courier Dover Publications, ISBN 0-486-42531-2
- Best, Gerald M. (1968), Mexican Narrow Gauge, Howell-North Books.
- Brown, John K. (1995), The Baldwin Locomotive Works, 1831–1915: A Study in American Industrial Practice, Studies in Industry and Society series, Baltimore, Maryland, USA: Johns Hopkins University Press, ISBN 978-0-8018-5047-9.
- Cotterell, Paul (1984), The Railways of Palestine and Israel, Abingdon: Tourret Publishing, ISBN 0-905878-04-3.
- Marx, Thomas G. (1976), "Technological Change and the Theory of the Firm: The American Locomotive Industry, 1920–1955", Business History Review (50.1): 5–18.
- Sloan, Alfred P. (1964), McDonald, John, ed., My Years with General Motors, Garden City, NY, USA: Doubleday, OCLC 802024, http://books.google.com/books?id=qHJEAAAAIAAJ. Republished in 1990 with a new introduction by Peter Drucker (ISBN 978-0-385-04235-2).
- Warner, Paul Theodore (1924), Motive Power Development on the Pennsylvania Railroad System, 1831–1924, Pennsylvania Railroad Company.
- Westing, Frederick (1982) [1966], The locomotives that Baldwin built. Containing a complete facsimile of the original "History of the Baldwin Locomotive Works, 1831-1923", Crown Publishing Group, ISBN 978-0-517-36167-2
|
<urn:uuid:1836332c-67af-4100-8b2b-d68b6b514ef7>
|
CC-MAIN-2019-30
|
https://af.wikipedia.org/wiki/Baldwin_Locomotive_Works
|
2019-07-23T07:35:56Z
|
s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529007.88/warc/CC-MAIN-20190723064353-20190723090353-00166.warc.gz
|
by-sa
|
3.0
|
link_tag
| true | false | false | false |
Latn
|
afr
| 0.965771 |
{
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
}
|