id
stringlengths 3
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 83
77.6k
|
|---|---|---|---|
146284
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CE%99%CE%99%CE%99%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%29
|
Κάσος ΙΙΙ (αποβατικό)
|
Πρώην ‘USS LCU 1382’. Κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία ‘USA – Mare Island Naval Shipyard, Mare Island Cal’. Καθελκύστηκε στις 30 Νοεμβρίου 1944. Παρελήφθη για λογαριασμό του Στόλου στις 17 Οκτωβρίου 1960 στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Ένα από τα οκτώ (8) μικρά αποβατικά που παραχωρήθηκαν από τις ΗΠΑ (στρ. βοήθεια) το 1959 και 1960.
Ιδίου τύπου Κάρπαθος ΙΙ, Κάσος ΙΙΙ, Κέα, Κύθνος ΙΙ, Κίμωλος, Σίφνος, ‘ΣΚΙΑΘΟΣ’ και ‘ΣΚΟΠΕΛΟΣ’.
Εκτόπισμα 143/309 τν. - Διαστάσεις : 119/32,7/5 πόδια. - Πρόωση : ΝΤΗΖΕΛ, 3έλικες 440 HP. – Ταχύτητα : 8 κόμβους, Οπλισμός : 2 πυρ. 20 χιλιοστών - Πλήρωμα : 13 άτομα. Στις 21/12/1960 παρελήφθη, όλα χρησιμοποιήθηκαν σε αποβατικές επιχειρήσεις-μεταφερόμενα με τα LSD, όπως το ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ-καθώς και για τις μεταφορές λιμένων. Παροπλίστηκε στις 5 Ιουνίου 1991.
Πηγές
www.navsource.org
Ελληνικά αποβατικά
Κάσος
|
278893
|
https://el.wikipedia.org/wiki/2160%20%CE%A3%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B6%CE%B5%CF%81
|
2160 Σπίτζερ
|
Ο Σπίτζερ (Spitzer) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,1. Ανακαλύφθηκε το 1956 από το προσωπικό του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα (Αστεροσκοπείο "Goethe Link" στο Μπρούκλυν της Ιντιάνα), και πήρε το όνομά του προς τιμή του Αμερικανού αστροφυσικού Λύμαν Σπίτζερ (Lyman Spitzer, 1914-1997).
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα κυρίως φυσικά χαρακτηριστικά του Σπίτζερ είναι άγνωστα. Ο Σπίτζερ περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 5 ως 7 ώρες περίπου.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Σπιτζερ
|
605177
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%20%28%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B1%29
|
Κάρμεν (νουβέλα)
|
Κάρμεν (γαλλική γλώσσα: Carmen) είναι νουβέλα του Προσπέρ Μεριμέ, η οποία συγγράφηκε και πρωτο-εκδόθηκε το 1845. Έχει προσαρμοσθεί σε διάφορες δραματικές δημιουργίες, συμπεριλαμβανομένης της δημοφιλής ομότιτλης όπερας του Ζωρζ Μπιζέ.
Πηγές
Σύμφωνα με μια επιστολή που έγραψε ο Μεριμέ στην Κόμισσα του Μοντίχο, η Κάρμεν εμπνεύσθηκε από μια ιστορία που του είπε στο ταξίδι του στην Ισπανία το 1830. Είπε: "Ήταν για έναν κακοποιό από τη Μάλαγα που σκότωσε την ερωμένη του, η οποία αφιέρωνε τον εαυτόν της αποκλειστικά δημοσίως. [...] Ενώ διάβαζα για τους τσιγγάνους για κάποιο διάστημα, έκανα την ηρωίδα μου τσιγγάνα."
Μια σημαντική πηγή για το υλικό σχετικά με τους Ρομά (τσιγγάνους) ήταν το βιβλίο του Τζορτζ Μπόροου The Zincali (1841). Άλλη μια πηγή μπορεί να ήταν το αφηγηματικό ποίημα Τσιγγάνοι (1824) του Αλεξάντρ Πούσκιν, το οποίο ο Μεριμέ θα το μετέφραζε μετέπειτα σε γαλλικό πεζό.
Υπόθεση
Η νουβέλα αποτελείται από τέσσερα μέρη. Μόνο τα πρώτα τρία εμφανίζονται στην αρχική έκδοση της πρώτης Οκτωβρίου, 1845 από Revue des Deux Mondes, το τέταρτο μέρος πρωτο-εμφανίσθηκε στην έκδοση του βιβλίου το 1846. Ο Μεριμέ λέει την ιστορία σα να του συνέβη πραγματικά σε ένα ταξίδι του στην Ισπανία το 1830.
Πρώτο μέρος. Κατά την αναζήτηση του τόπου της Μάχης της Μούντα σε ένα μοναχικό σημείο στην Ανδαλουσία, ο συγγραφέας συναντά έναν άνθρωπο που ο ξεναγός του υπονοεί ότι είναι ένας επικίνδυνος ληστής. Αντί να φύγει, ο συγγραφέας γίνεται φίλος με τον άνδρα με το να μοιραστεί μαζί του πούρα και φαγητό. Μένουν στο ίδιο πρωτόγονο πανδοχείο εκείνο το βράδυ. Ο ξεναγός λέει στον συγγραφέα ότι ο άνθρωπος είναι ο ληστής γνωστός ως Δον Χοσέ Ναβάρρο και αφήνει να τον καταδώσει, αλλά ο συγγραφέας προειδοποιεί τον Δον Χοσέ, ο οποίος δραπετεύει.
Δεύτερο μέρος. Αργότερα, στην Κόρδοβα, ο συγγραφέας συναντά την Κάρμεν, μια όμορφη τσιγγάνα, που γοητεύεται από τον επαναλήπτη ρολογιού του. Πηγαίνει στο σπίτι της, για να του πει τη μοίρα του, και τον εντυπωσιάζει με την απόκρυφη γνώση της. Διακόπτονται από τον Δον Χοσέ και παρόλο που η Κάρμεν κάνει χειρονομίες, ο Χοσέ συνοδεύει τον συγγραφέα έξω. Ο συγγραφέας ανακαλύπτει ότι το ρολόι του λείπει.
Μερικούς μήνες αργότερα, ξανά στην Κόρδοβα, ένας φίλος του συγγραφέα του λέει ότι ο Δον Χοσέ Ναβάρρο θα στραγγαλιστεί την επόμενη μέρα. Ο συγγραφέας επισκέπτεται τον φυλακισμένο και ακούει την ιστορία της ζωής του.
Τρίτο μέρος. Το πραγματικό όνομα του ληστή είναι Χοσέ Λιθαραμπενχόα, και είναι Βάσκος ιδαλγός από τη Ναβάρρα. Σκότωσε έναν άνδρα σε μια μάχη, αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού, και έπρεπε να τραπεί σε φυγή. Στη Σεβίλλη, ενσωματώθηκε σε μία ένωση δραγώνων, στρατιωτών με αστυνομικές λειτουργίες.
Μια μέρα γνώρισε την Κάρμεν, που εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο πούρων, όπου εκείνος φρουρούσε. Εκείνος την αγνόησε κι εκείνη τον προκάλεσε. Μερικές ώρες αργότερα, τη συνέλαβε, διότι έκοψε το πρόσωπο ενός συνεργάτη κατά τη διάρκεια ενός καυγά. Εκείνη τον έπεισε ότι μιλάει βασκικά και ήταν μισή Βάσκα, και την άφησε να φύγει, για το οποίο φυλακίστηκε για ένα μήνα και υποβιβάστηκε.
Μετά την αποφυλάκισή του, την συνάντησε ξανά και του ανταπέδωσε μια ημέρα γεμάτη ευτυχία, ακολουθούμενη από την επόμενη όταν επέτρεψε τους συν-λαθρέμπορούς της να περάσουν στο πόστο του. Την έψαξε στο σπίτι ενός από τους Ρομά φίλους της, αλλά μπήκε με τον υπολοχαγό του. Στην επακόλουθη μάχη, ο Χοσέ σκότωσε τον υπολοχαγό. Δραπέτευσε στην παράνομη σπείρα της Κάρμεν.
Με τους απατεώνες, προχώρησε από το λαθρεμπόριο στη ληστεία, και μερικές φορές ήταν με την Κάρμεν, αλλά υπέφερε από ζήλια καθώς χρησιμοποιούσε την έλξη της, για να προωθήσει τις επιχειρήσεις της σπείρας. Έμαθε επίσης ότι ήταν παντρεμένη. Αφού ο σύζυγός της εντάχθηκε στη σπείρα, ο Χοσέ τον προκάλεσε σε έναν αγώνα με μαχαίρι και τον σκότωσε. Η Κάρμεν έγινε σύζυγος του Χοσέ.
Ωστόσο, του είπε ότι τον αγαπούσε λιγότερο από πριν, και άρχισε να ελκύεται από έναν επιτυχημένο νεαρό πικαδόρο, ονόματι Λούκας. Ο Χοσέ, τυφλωμένος από τη ζήλια, την ικέτευσε να απαρνηθεί τους άλλους άνδρες και να ζήσει μαζί του, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μια έντιμη ζωή στην Αμερική. Εκείνη του είπε ότι ήξερε από τους οιωνούς ότι ήταν μοιραίο να τη σκοτώσει, αλλά "Η Κάρμεν θα είναι για πάντα ελεύθερη," και μιας και μισούσε τον εαυτόν της που τον αγάπησε, δε θα παραδίδονταν ποτέ σε εκείνον. Εκείνος την μαχαίρωσε μέχρι θανάτου και έπειτα παραδόθηκε από μόνος του. Ο Δον Χοσέ τελειώνει την ιστορία του λέγοντας ότι οι Ρομά έχουν την ευθύνη για τον τρόπο που μεγάλωσε η Κάρμεν.
Τέταρτο μέρος. Αυτό το μέρος αποτελείται από επιστημονικές παρατηρήσεις για τους Ρομά: την εμφάνισή τους, τα έθιμά τους, την υποτιθέμενη ιστορία και τη γλώσσα τους. Σύμφωνα με τον Ανρί Μαρτινώ, συντάκτη μιας συλλογής μυθοπλασίας του Μεριμέ, οι ετυμολογίες στο τέλος είναι "εξαιρετικά ύποπτες".
Διαφορές με την όπερα
Όπως αναφέρει η παραπάνω σύνοψη και αυτή της όπερας του Μπιζέ, η όπερα βασίζεται μόνο στο τρίτο μέρος της ιστορίας και παραλείπει πολλά στοιχεία, όπως τον σύζυγο της Κάρμεν. Αυξάνει σημαντικά το ρόλο άλλων χαρακτήρων, όπως τον Ντανκάιρ, ο οποίος είναι ένας μικρός χαρακτήρας στην ιστορία, τον Ρεμεντάδο, που μια σελίδα μετά την εισαγωγή του τραυματίζεται από στρατιώτες και στη συνέχεια πυροβολείται από τον σύζυγο της Κάρμεν, για να τον εμποδίσει να επιβραδύνει τη σπείρα, και ο Λούκας (μετονομάστηκε σε Εσκαμίγιο και προωθήθηκε ως ταυρομάχος), ο οποίος εμφανίζεται μόνο στη σκηνή ταυρομαχίας της ιστορίας. Οι τραγουδίστριες της όπερας, εκτός της Κάρμεν-Μικαέλα, της Φρασκίτα και της Μερθέντες, δεν έχουν ομολόγους στη νουβέλα. Η Κάρμεν δεν γνωρίζει τη μοίρα της από την ανάγνωση καρτών, αλλά από την ερμηνεία των οιωνών, όπως ενός λαγού που τρέχει ανάμεσα στα πόδια του αλόγου του Χοσέ.
Σημειώσεις
Παραπομπές
With an apparatus criticus by Jean Decottignies. This edition's text and notes were used for the first draft of the present article.
The original book publication, also containing the stories "Arsène Guillot" and "L'Abbé Aubain".
Henri Martineau, editor. Cited by Decottignies.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Carmen, audio version
Νουβέλες
Γαλλικά διηγήματα
|
803213
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD%20%CE%A3%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CF%82%20%CE%9A%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%84%20%CE%86%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%84
|
Τζον Στίβενς Κάμποτ Άμποτ
|
Ο Τζον Στίβενς Κάμποτ Άμποτ (, 19 Σεπτεμβρίου 1805 - 17 Ιουνίου 1877), Αμερικανός ιστορικός, πάστορας και συγγραφέας παιδαγωγικών βιβλίων, γεννήθηκε στο Μπράνσγουικ του Μέιν από τους Τζέικομπ και Μπέτσι Άμποτ.
Πρώτα χρόνια
Ήταν αδελφός του Τζέικομπ Άμποτ και συνεργάστηκε μαζί του στη διαχείριση του Ινστιτούτου Άμποτ στη Νέα Υόρκη και στην προετοιμασία της σειράς σύντομων ιστορικών βιογραφιών του. Ο Άμποτ αποφοίτησε από το Κολλέγιο Μπόουντοϊν το 1825, προετοιμάστηκε για τη διακονία στο Θεολογικό Σπουδαστήριο του Άντοβερ και μεταξύ του 1830 και του 1844, όταν αποσύρθηκε από τη διακονία του Πουριτανισμού, κήρυξε διαδοχικά στο Γούστερ, στο Ροξμπέρι και στο Ναντάκετ, όλα στη Μασαχουσέτη.
Λογοτεχνική σταδιοδρομία
Λόγω της επιτυχίας του έργου του The Mother at Home (Η μητέρα στο σπίτι), αφιερώθηκε από το 1844 και μετά στη λογοτεχνία. Ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας βιβλίων για τη χριστιανική ηθική και λαϊκών ιστοριών, στις οποίες αποδόθηκε η καλλιέργεια του λαϊκού ενδιαφέροντος για την ιστορία. Είναι περισσότερο γνωστός ως συγγραφέας του History of Napoleon Bonaparte (Ιστορία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, 1855), στο οποίο περιγράφονται τα διάφορα στοιχεία και επεισόδια της σταδιοδρομίας του Ναπολέοντα. Ο Άμποτ έχει ιδιαίτερα ευνοϊκή στάση απέναντι στο θέμα του καθ' όλη τη διάρκεια της συγγραφής του. Μεταξύ των κυριότερων έργων του συγκαταλέγονται επίσης τα εξής: History of the Civil War in America (Ιστορία του Εμφύλιου Πολέμου στην Αμερική, 1863-1866), History of Napoleon III Emperor of the French (Ιστορία του Ναπολέοντα Γ΄ Αυτοκράτορα των Γάλλων, 1868) και The History of Frederick II, Called Frederick the Great (Ιστορία του Φρειδερίκου Β΄, αποκαλούμενου Φρειδερίκος ο Μέγας, Νέα Υόρκη, 1871). Έγραψε επίσης τον πρόλογο σε ένα βιβλίο με τίτλο Life of Boone (Ζωή του Μπουν) του Γ.Μ. Μπόγκαρτ, για τον Ντάνιελ Μπουν το 1876.
Η βιογραφία του στο The Biographical Dictionary of America (1906) αναφέρει ότι το πνεύμα του Άμποτ ήταν εξαιρετικά καθαρό και ενεργό, και μπορούσε να αφήσει το θέμα που είχε στα χέρια του για κάτι εντελώς διαφορετικό, και στη συνέχεια να συνεχίσει την προηγούμενη εργασία του χωρίς την παραμικρή ενόχληση, επίσης ήταν ευλογημένος με μια εξαιρετικά ομοιόμορφη ιδιοσυγκρασία. Με την προσωπική του καλοσύνη, καθώς και με τα βιβλία του, είχε μεγάλη επιρροή στον κόσμο, συνέχισε να εργάζεται ενεργά σχεδόν μέχρι το θάνατό του, τον οποίο περίμενε με χαρά παρά με απελπισία. Ο ανώνυμος συγγραφέας της βιογραφίας του στην Encyclopædia Britannica (11η έκδ.) δήλωσε ότι «ήταν ένας πολυγραφότατος συγγραφέας βιβλίων σχετικά με τη χριστιανική ηθική και ιστοριών, οι οποίες σήμερα φαίνονται ανεπιστημονικές και αναξιόπιστες, αλλά ήταν πολύτιμες στην εποχή τους για την καλλιέργεια του λαϊκού ενδιαφέροντος για την ιστορία». Και ότι σε γενικές γραμμές, εκτός από το ότι δεν έγραψε νεανικά μυθιστορήματα, το έργο του ως προς το θέμα και το ύφος μοιάζει πολύ με εκείνο του αδελφού του, Τζέικομπ Άμποτ.
Ο Άμποτ πέθανε στο Φερ Χέιβεν του Κονέκτικατ στις 17 Ιουνίου 1877. Το 1910 εκδόθηκε μια σειρά είκοσι σύντομων βιογραφιών ιστορικών προσώπων από τον ίδιο και τον αδελφό του, Τζέικομ. Ο αδελφός του, Γκόραμ Ντάμερ Άμποτ, ήταν πρωτοπόρος στην εκπαίδευση των γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και συγγραφέας. Ο εγγονός του Άμποτ, Γουίλις Άμποτ, ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας και διευθυντής του Christian Science Monitor.
Υποσημειώσεις
Βιβλιογραφία
Αμερικανοί βιογράφοι
|
830414
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF
|
Πιάνικο
|
Το Πιάνικο (ιταλικά: Pianico) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Μπέργκαμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Μπέργκαμο
|
816675
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%B1%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA
|
Γουλιέλμος Ροβέρτος του Λα Μαρκ
|
Ο Γουλιέλμος-Ροβέρτος, γαλλ.: Guillaume-Robert de la Marck (π.1563 - 11 Ιανουαρίου 1588) από τον Οίκο τού Λα Μαρκ ήταν Γάλλος προτεστάντης πρίγκιπας, δούκας και στρατιωτικός διοικητής. Με το πρόωρο τέλος τού πατέρα του Ερρίκου-Ροβέρτου τού Λα Μαρκ το 1574, ο 11χρονος διέμενε στην οικογένειά του στο πριγκιπάτο τού Σεντάν υπό την επιτροπεία της Φρανσουάζ ντε Μπουρμπόν-Βαντόμ. Όταν έληξε η επιτροπεία το 1584, επέτρεψε στο Σεντάν να γίνει πυρήνας για τις προτεσταντικές δυνάμεις, στη σύγκρουσή τους με την Καθολική Ένωση, οδηγώντας τις επιθέσεις εναντίον τού Γκιζ στο Νταινύ.
Το 1587 ο Γκιζ επιτέθηκε στο πριγκιπάτο, αλλά ο Μπουγιόν αποφάσισε να το αφήσει υπό την επιτροπεία της αδελφής του και πήγε να ηγηθεί των μισθοφορικών δυνάμεων στην Αλσατία για τη Ναβάρρα, χάνοντας τη μάχη τού Βιμόρι από τον Γκιζ στα τέλη του 1587. Έχοντας μικρή στρατιωτική επιτυχία υποχώρησε στην Ελβετία, όπου απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1588. Ελλείψει παιδιών, τους τίτλους και τα εδάφη του τα κληρονόμησε η αδελφή του, η οποία παντρεύτηκε τον Tυρέν, τερματίζοντας έτσι τον έλεγχο τού Λα Μαρκ επί τού Μπουγιόν και τού πριγκιπάτου τού Σεντάν.
Πρώιμη ζωή και οικογένεια
Ο Γουλιέλμος-Ροβέρτος γεννήθηκε το 1563, γιος τού Ερρίκου-Ροβέρτου και της Φρανσουάζ ντε Μπουρμπόν-Βαντόμ, της κόρης τού Mονπανσιέ. Βαπτισμένος ως Προτεστάντης, συνόδευσε τον θείο του Μονπανσιέ σε μία αποστολή στην Αγγλία. Όταν επιτέλους έφτασε στην ενηλικίωσή του το 1584, ανέλαβε την ηγεσία τού πριγκιπάτου από τη μητέρα του, η οποία είχε ενεργήσει ως επίτροπος κατά τα χρόνια της ανηλικιότητάς του.
Η βασιλεία του Ερρίκου Γ΄
Ο Μπουγιόν έκανε τον οικοδεσπότη στον βασιλιά της Ναβάρρας το 1574, ο οποίος είχε καταφύγει στο πριγκιπάτο τού Σεντάν από την αυλή, όπου ήταν κρατούμενος, τον τελευταίο χρόνο της ζωής τού Ερρίκου-Ροβέρτου.
Έχοντας αναλάβει τον πλήρη έλεγχο τού πριγκιπάτου του το 1584, βελτίωσε την άμυνα της πόλης, κτίζοντας έναν προμαχώνα. Προτεστάντες στρατιώτες χρησιμοποίησαν το Σεντάν ως βάση, συγκρούστηκαν το 1584 με τον Γκιζ, επιτιθέμενοι στο Ροκρουά. Σε απάντηση, οι της Καθολικής Λίγκας επιτέθηκαν στον Ντουζύ, αλλά ο Μπουγιόν οδήγησε σε μία αντεπίθεση εναντίον των δυνάμεων της Λίγκας, κατατροπώνοντάς την στο Νταινύ.
Το 1587 ο Γκιζ εισέβαλε στο πριγκιπάτο τού Σεντάν, ελπίζοντας να εκδιώξει τους Ουγενότους που ο Μπουγιόν είχε δώσει καταφύγιο στην επικράτειά του. Την ίδια χρονιά ο Μπουγιόν αποφάσισε να αφήσει την επικράτειά του υπό την επιτροπεία της αδελφής του και να προχωρήσει στην επίθεση κατά της Λίγκας, εισερχόμενος στην Αλσατία ως επικεφαλής ενός μισθοφορικού στρατού. Αφού ηττήθηκε από τον Γκιζ στη μάχη τού Βιμορύ, παρέδωσε τη διοίκηση στον Κοντί και αποσύρθηκε στην Ελβετία, όπου λίγο αργότερα απεβίωσε.
Στενός σύμμαχος τού Ερρίκου ΣΤ΄, το τέλος του το 1588 ήρθε ως πλήγμα για τον πρίγκιπα. Με το τέλος του η Λωρραίνη εισέβαλε στο πριγκιπάτο του. Καθώς δεν είχε απογόνους, το πριγκιπάτο επρόκειτο να κληρονομηθεί από την αδελφή του Καρλόττα τού Λα Μαρκ Τρία χρόνια αργότερα ο Tυρέν την παντρεύτηκε, με αποτέλεσμα το δουκάτο τού Μπουγιόν και το πριγκιπάτο τού Σεντάν να περιέλθουν σε έναν άλλο Οίκο, αυτόν τού Λα Τουρ ντ'Ωβέρν.
Πηγές
Παραπομπές σε πηγές
Οίκος του Λα Μαρκ
|
808090
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%8A%20%CE%9B%CE%B9%CE%B3%CE%BA%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%202022-2023
|
Πρωτάθλημα πετοσφαίρισης Βόλεϊ Λιγκ γυναικών 2022-2023
|
Το πρωτάθλημα Ελλάδας Βόλεϊ Λιγκ Γυναικών της περιόδου 2022–23 ήταν το 41ο Εθνικό πρωτάθλημα και το 6ο με την ονομασία Βόλεϊ Λιγκ Γυναικών. Διεξάγεται από την ΕΟΠΕ με τη συμμετοχή 12 ομάδων.
Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα για 25η φορά στην ιστορία του.
Ομάδες
Οι 12 ομάδες που συμμετέχουν είναι οι 10 πρώτες της περασμένης σεζόν, και οι Ζ.Α.Ο.Ν. και Αιγάλεω που προβιβάστηκαν. Το πλάνο προέβλεπε αρχικά 13 ομάδες αλλά ο Πανναξιακός δήλωσε αδυναμία συμμετοχής και αποσύρθηκε.
Αποτελέσματα
Βαθμολογία
Πλέι-αουτ, θέσεις 9−12
Στα πλει αουτ σχηματίζονται δυο ζευγάρια (9-12 και 10-11), τα οποία αγωνίζονται μεταξύ τους στις 2 νίκες. Οι 2 ηττημένοι υποβιβάζονται.
(9) Ηλυσιακός – (12) Ζ.Α.Ο.Ν. (2–0)
(10) Λαμία – (11) Αιγάλεω (2–1)
Πλέι-οφ, θέσεις 1−8
Οι ομάδες που κατέλαβαν τις θέσεις 1 έως 8 στην Κανονική περίοδο συμμετέχουν στα Πλέι-οφ για τις θέσεις 1−8 και την ανάδειξη του πρωταθλητή Ελλάδας. Στους προημιτελικούς ο πρώτος αγώνας δίνεται στην έδρα της ομάδας με την χαμηλότερη βαθμολογία. Στους ημιτελικούς ο 1ος και ο 2ος της κανονικής περιόδου αντιμετώπισαν με πλεονέκτημα έδρας τον 4ο και τον 3ο αντίστοιχα. Οι σειρές κρίνονται στις 2 νίκες. Ο πρώτος αγώνας γίνεται στην έδρα της ομάδας με την καλύτερη κατάταξη στην κανονική περίοδο, ο δεύτερος στην έδρα της ομάδας με την χαμηλότερη θέση, και ο τρίτος (όπου χρειάστηκε) διεξάγεται ξανά στην έδρα της ομάδας με την καλύτερη κατάταξη. Οι δύο νικητές προκρίνονται στον τελικό, ο οποίος κρίνεται στις 3 νίκες με τους αγώνες να διεξάγονται εναλλάξ στις έδρες των ομάδων, με τον πρώτο αγώνα να διεξάγεται στην έδρα του βαθμολογικά ανώτερου.
Προημιτελικοί
Στην προημιτελική φάση διεξάγονται διπλές αναμετρήσεις. Σε περίπτωση που και οι δύο διαγωνιζόμενες ομάδες έχουν από μία νίκη, δημιουργείται βαθμολογία (3 βαθμοί για νίκη με 3-0 ή 3-1 σετ, 2 βαθμοί για νίκη με 3-2 σετ, 1 βαθμό για ήττα με 2-3 σετ και Ο βαθμοί για ήττα με 1-3 και 0-3 σετ).
Εάν έχουν τους ίδιους βαθμούς, τότε μετά τη λήξη του 2ου αγώνα θα διεξάγεται Χρυσό Σετ (golden set-σετ ισοπαλίας) στους δεκαπέντε (15) πόντους με ελάχιστο προβάδισμα δύο (2) πόντων, όπως ισχύει σε όλα τα άλλα σετ.
(1) ΠΑΟΚ – (8) Άρης (4–2)
(2) ΑΕΚ – (7) Μαρκόπουλο (6–0)
(3) Παναθηναϊκός – (6) Θέτις (6–0)
(4) Ολυμπιακός – (5) ΑΟ Θήρας (6–0)
Ημιτελικοί
Για την ημιτελική φάση, την πρόκριση στους τελικούς θα πάρουν οι ομάδες που θα συμπληρώσουν πρώτες δύο νίκες.
(1) ΠΑΟΚ – (4) Ολυμπιακός (0–2)
(2) ΑΕΚ – (3) Παναθηναϊκός (1–2)
Τελικοί
Πρωταθλήτρια ανακηρύχτηκε η ομάδα που συμπλήρωσε πρώτη τρεις νίκες.
(3) Παναθηναϊκός – (4) Ολυμπιακός (3–0)
Τελική κατάταξη
Παραπομπές
Α1 εθνική κατηγορία πετοσφαίρισης γυναικών
Πετοσφαίριση το 2022
Πετοσφαίριση το 2023
|
762774
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B6%CE%BF%CE%B2%CE%AD
|
Μονζοβέ
|
Το Μονζοβέ (γαλλικά: Montjovet, βαλντοταίν: Mondzouèt) είναι αλπικός ιταλικός δήμος της περιφέρειας της Κοιλάδας της Αόστα.
Παραπομπές
Δήμοι της Κοιλάδας της Αόστα
|
43637
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%20%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7
|
Μη κερδοσκοπική οργάνωση
|
Μη κερδοσκοπικό, ονομάζεται ένα νομικό πρόσωπο, όταν σκοπός της λειτουργίας του δεν είναι η επίτευξη κέρδους, αλλά κάποιος κοινωφελής σκοπός, όπως είναι οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ).
Ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας δεν απαγορεύει την ανάληψη από την οργάνωση οικονομικών δραστηριοτήτων. Η ειδοποιός διαφορά από τα κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα είναι ότι το τυχόν κέρδος δε διανέμεται στα μέλη του νομικού προσώπου, αλλά παραμένει στην οργάνωση και έπειτα διανέμεται στους κατάλληλους αποδέκτες (άνθρωποι που το έχουν ανάγκη, φιλανθρωπικές οργανώσεις).
Πολλές μη κερδοσκοπικές οργανώσεις δραστηριοποιούνται οικονομικά, χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους μάρκετινγκ, με σκοπό να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν την ίδια περιουσία τους, ώστε να έχουν τα μέσα για την επίτευξη του κοινωφελούς τους σκοπού. Ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας επίσης δεν αποκλείει την πρόσληψη και μισθοδοσία εργαζομένων. Αποκλειστικά μη κερδοσκοπικές οργανώσεις είναι τα σωματεία (σύλλογοι) και τα ιδρύματα.
Μη κερδοσκοπική, ανάλογα με το καταστατικό της, μπορεί να είναι και η αστική εταιρεία .
Αν διαλυθεί το σωματείο, απαγορεύεται από τον νόμο να διανεμηθεί η υπολειπόμενη περιουσία στα μέλη, ώστε να αποφευχθεί καταστρατήγηση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Το ίδρυμα δεν έχει μέλη, είναι σύνολο περιουσίας ταγμένο σε έναν σκοπό.
Παρά τις προβλέψεις του νόμου, έχει διαπιστωθεί κατά καιρούς, ότι σε κάποιες μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, οι διαχειριστές λειτούργησαν καταστρατηγώντας τον νόμο ή και τον σκοπό, που προέβλεπε το καταστατικό ,. Αυτό κυρίως το επέτυχαν μισθοδοτώντας επιλεκτικά με υψηλούς μισθούς, διεξάγοντας οικονομικές πράξεις (αγορές και πωλήσεις) με δυσμενείς όρους σε βάρος της οργάνωσης ή παρεκκλίνοντας από τους σκοπούς του καταστατικού για λόγους εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων.
Τα ενεργά μέλη και η δικαιοσύνη κατά κανόνα διασφαλίζουν την εφαρμογή των νόμων και του καταστατικού, ο σκοπός του οποίου είναι υπέρ του κοινωνικού συνόλου ή μιας κατηγορίας ατόμων, σε τοπικό, εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό επιτυγχάνεται με αναλυτικές, διάφανες διαδικασίες σαφώς διατυπωμένους σκοπούς και ελέγχους.
Παραπομπές
Grant Thornton Κλάδος Μη Κερδοσκοπικών Οργανισμών (Απεικόνιση 5/3/2021).
PKF Hellas Μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί (Απεικόνιση 5/3/2021).
Shelf Companies και LLCs Πώς να ξεκινήσετε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό / εταιρεία (Απεικόνιση 5/3/2021).
Mia Ora Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις. (Απεικόνιση 5/3/2021).
SE-HUB Youth Κατανόηση του μη κερδοσκοπικού τομέα και του σημερινού περιβάλλοντός του . (Απεικόνιση 11/08/2021).
Taxheaven Εγχειρίδιο απαντήσεων στα συνηθέστερα ερωτήματα που αφορούν στα Νομικά Πρόσωπα μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα (Απεικόνιση 11/08/2021).
Μη κυβερνητικές οργανώσεις
Νομικοί όροι
|
597526
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κάρολος της Πορτογαλίας
|
Ο Κάρολος, πορτογαλ. Carlos (2 Μαΐου 1716 - 1 Απριλίου 1736) από τον Οίκο της Μπραγκάνσα ήταν πρίγκιπας (infante) της Πορτογαλίας.
Βιογραφία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος τού Ιωάννη Ε΄ της Πορτογαλίας και της Μαρίας-Άννας των Αψβούργων, κόρης τού Λεοπόλδου Α΄ αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας.
Ο Ιωάννης Ε΄ έγινε βασιλιάς το 1706 και νυμφεύτηκε το 1708. Τα παιδιά του γεννήθηκαν: το 1711 η Βαρβάρα, το 1714 ο Ιωσήφ Α΄ της Πορτογαλίας, το 1716 ο Κάρολος και το 1717 ο Πέτρος Γ΄ της Πορτογαλίας. Ο Κάρολος απεβίωσε το 1736 σε ηλικία 20 ετών στη Λισαβόνα. Ο Ιωάννης Ε΄ απεβίωσε το 1750 και η Μαρία-Άννα το 1754.
Πρόγονοι
Παραπομπές
Πηγές
A Música na época de D. João V Music in the Time of D. João V
A sociedade portuguesa no tempo de D. João V Portuguese Society in the Time of D. João V
D. João V: Um Deslumbramento Português D. João V: The Glamourous Portuguese
Οίκος της Μπραγκάνσα
|
71953
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%9F.%20%CE%A6%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CE%A0%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Α.Ο. Φοίνικας Πάτρας
|
Ο Φοίνικας Πάτρας είναι αθλητικός σύλλογος της Πάτρας που ιδρύθηκε το 1968 με τμήματα ποδοσφαίρου και από το 1982 χειροσφαίρισης.
Ποδόσφαιρο
Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Φοίνικα έχει αγωνιστεί κατά καιρούς σε όλες τις κατηγορίες της Ε.Π.Σ. Αχαΐας σήμερα είναι ανενεργό. Ο Φοίνικας ξεκίνησε από την Γ' κατηγορία την περίοδο 1969-70 και μετά από δύο χρόνια ανέβηκε στην Β΄κατηγορία. Στην Β' κατηγορία έπαιξε για 8 συνεχόμενες αγωνιστικές περιόδους από το 1972 έως το 1979 όπου υποβιβάστηκε. Στην Γ΄κατηγορία έπαιξε κι έως το 1988 που το τμήμα δεν κατέβηκε στο πρωτάθλημα και από τότε παραμένει ανενεργό.
Χειροσφαίριση
Το τμήμα χάντμπολ του Φοίνικα ιδρύθηκε το 1982 από τον Πέτρο Φλαμιάτο, πρώην μπασκετμπολίστα του Απόλλωνα Πατρών και διαιτητή. Ήταν η τρίτη ομάδα στην Πάτρα που ίδρυσε τμήμα χάντμπολ μετά τους Έσπερο και Σπόρτιγκ. Οι πρώτοι παίκτες του Φοίνικα ήταν παίκτες Μπάσκετ και βόλευ.
Το αντρικό τμήμα του Φοίνικα έπαιξε στην Α΄εθνική το 1986-87 και το 1988-89 όπου και τις δύο χρονιές υποβιβάστηκε, Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Β΄ εθνικής το 1983-84 (έχασε την άνοδο σε μπαράζ), 1985-86 και 1987-88. Το τμήμα αυτό παραμένει ανενεργό από το 1996. Έχει κατακτήσει τα τοπικά πρωταθλήματα εφήβων 1984, 1985.
Το τμήμα γυναικών του Φοίνικα το 1997 κατέκτησε το πρωτάθλημα Α2 εθνικής κατηγορίας και έπαιξε στην Α΄εθνική το 1998,1999 ,2000 και 2001. Το 2000 συγχωνεύτηκε με το τμήμα χάντμπολ του Θριάμβου Πάτρας και δημιουργήθηκε ο Α. Ο. Θρίαμβος-Ορμή, με χορηγό το ομώνυμο φροντιστήριο της Πάτρας το οποίο το 2003 ανέλαβε την ομάδα και την μετονόμασε σε Ορμή. Έχει κατακτήσει επίσης τα τοπικά πρωταθλήματα κορασίδων 1994, 1995, Νεανίδων 1994, 1995, 1996, 1997 και προ παγκορασίδων 1995.
Παραπομπές
Πηγές
Εφημερίδα Πελοπόννησος, φύλλο 7 Μαΐου 2007
Τάσσος Σταθόπουλος, Αχαϊκό Ποδόσφαιρο. Εκατόν Είκοσι Χρόνια (1891-2010), Εκδόσεις "Γιάννης Πικραμένος", Πάτρα 2010 ISBN 978-960-6628-27-6
Φοινικας Πατρας
Φοινικας Πατρας
Φοινικας Πατρας
Φοινικας Πατρας
|
742292
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%20%CE%A3%CE%B9%CE%BA
|
Πάτρικ Σικ
|
Ο Πάτρικ Σικ (24 Ιανουαρίου 1996) είναι Τσέχος ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται ως επιθετικός για λογαριασμό της Μπάγερ Λεβερκούζεν και της εθνικής ομάδας της Τσεχίας.
Ο Σικ ξεκίνησε την καριέρα του από την Σπάρτα Πράγας και δόθηκε δανεικός στην Μποέμιανς 1905 για τη σαιζόν 2015-16. Τον Ιούνιο του 2016 αποκτήθηκε από τη Σαμπντόρια για 4 εκατομμύρια ευρώ, με την οποία σκόραρε την πρώτη του σαιζόν 11 γκολ. Το 2017 αποκτήθηκε από τη Ρόμα, όπου όμως δεν πραγματοποίησε καλές εμφανίσεις. Τη σαιζόν 2019-20 δόθηκε δανεικός στη ΡΜ Λειψίας και έπειτα αποκτήθηκε από την Μπάγερ Λεβερκούζεν για 26,5 εκατομμύρια ευρώ συν τα μπόνους.
Ο Σικ πραγματοποίησε το ντεμπούτο με την εθνική αντρών το 2016. Είναι μέλος της αποστολής της εθνικής Τσεχίας για το Euro 2020 και στον πρώτο αγώνα στη διοργάνωση σκόραρε δύο φορές, το ένα από το κέντρο, το μακρινότερο γκολ σε Euro από το 1980 (45 μέτρα). Σκόραρε συνολικά πέντε γκολ στο τουρνουά, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Μίλαν Μπάρος από το Euro 2004.
Παραπομπές
Τσέχοι ποδοσφαιριστές
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Τσεχίας
Ποδοσφαιριστές Σπάρτα Πράγας
Ποδοσφαιριστές Μποέμιανς 1905
Ποδοσφαιριστές ΟΚ Σαμπντόρια
Ποδοσφαιριστές Ρόμα
Ποδοσφαιριστές ΡΜ Λειψίας
Ποδοσφαιριστές Μπάγερ Λεβερκούζεν
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ιταλία
Ξένοι ποδοσφαιριστές στη Γερμανία
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2020
|
518509
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%A3%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1
|
Εκλογές στη Σομαλία
|
Εκλογές διεξάγονται στη Σομαλία για πρόεδρο και για βουλή.
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Προεδρικές εκλογές
Πρόσφατες (2022)
2009-12
Στις 30 Ιανουαρίου 2009 διεξήχθη η εκλογή προέδρου της Σομαλίας, στο Τζιμπουτί. Η ψηφοφορία διεξήχθη σε τρεις γύρους. Στο δεύτερο γύρο έλαβαν μέρος 6 υποψήφιοι και στον επόμενο γύρο δύο. Πολλοί από τους υποψηφίους αποσύρθηκαν. Ο Αχμέτ στον πρώτο γύρο έλαβε 215 ψήφους, ο Μασλάχ Μοσάμετ Σιάντ 60 και ο Νουρ Χασάν Χουσεΐν 59. Ο τελευταίος αποσύρθηκε από τον τελικό γύρο. Ο Αλί Χαλίφ Γκαλίντ φέρεται επίσης να αποχώρησε. Ο Σαρίφ Αχμέτ κέρδισε τον τελικό γύρο με 293 ψήφους έναντι 126 για το μοναδικό αντίπαλό του, Μασλάχ Μοχάμετ Σιάντ.. O νέος πρόεδρος, που ανήκει στη Συμμαχία για την Επαναπελευθέρωση της Σομαλίας, ανέλαβε καθήκοντα στις 31 Ιανουαρίου του 2009 και κυβέρνησε ως το 2012.
Στις εκλογές του 2012, Πρόεδρος εξελέγη στον τελικό γύρο στις 10 Σεπτεμβρίου ο Χασάν Μοχάμουντ, με 190 ψηφους έναντι 79 για τον πρώην Πρόεδρο Σαρίφ Αχμέτ. Ο Μοχάμουντ ανέλαβε καθήκοντα στις 16 Σεπτεμβρίου 2012.
2017
Στις 8 Φεβρουαρίου 2017. ο Μοχάμεντ Αμπντουλαχί Μοχάμεντ εξελέγη πρόεδρος.
Βουλευτικές εκλογές
2021-22
2016
Παραπομπές
*
|
272634
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84%20%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82
|
Α΄ Συριακός πόλεμος
|
Ο Α' Συριακός πόλεμος (274-271 π.Χ.) ήταν η πρώτη σύγκρουση μεταξύ των ελληνιστικών δυναστείων των Πτολεμαίων και των Σελευκιδών .
Το ζήτημα της Κοίλης Συρίας
Αιτία του πολέμου αποτέλεσε το ζήτημα της κατοχής της Κοίλης Συρίας. Ο Πτολεμαίος Α' ύστερα από τη Μάχη στην Ιψό και τη διάλυση του κράτους του Αντίγονου είχε καταλάβει την περιοχή αυτή. Οι Σελευκίδες ηγεμόνες δεν ήθελαν να αποδεχτούν αυτήν την κατάσταση.
Ευκαιρία για επέμβαση έδωσε στον Σελευκίδη ηγεμόνα Αντίοχο Α' η εξέγερση του ηγεμόνα της Κυρηναϊκής και ετεροθαλούς αδελφού του βασιλιά Πτολεμαίου Β', Μάγα. Ο Αντίοχος συμμάχησε με τον Μάγα και του έδωσε ως σύζυγο την κόρη του Απάμη.
Το ξέσπασμα του πολέμου και οι επιχειρήσεις
Ο Αντίοχος συγκέντρωσε στρατό για να εισβάλει στην Κοίλη Συρία, ο οποίος όμως χτυπήθηκε από επιδημία. Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύτηκε ο αντίπαλος του. Ο Πτολεμαίος εισέβαλε στο κράτος του Αντίοχου και κατέλαβε τη Δαμασκό (274/3 π.Χ.).
Ο Αντίοχος επιτέθηκε τελικά και πριν τελειώσει ο χειμώνας κατάφερε να ανακαταλάβει την πόλη. Κάθε όμως σχέδιο για εισβολή ματαιώθηκε καθώς εκτός των άλλων αντιμετώπιζε και τις επιδρομές του στόλου του Πτολεμαίου, από τις βάσεις του στα παράλια της Καρίας. Σε μια επίδειξη δύναμης μάλιστα ο Πτολεμαϊκός στόλος έφτασε έως την Ηράκλεια του Εύξεινου Πόντου με την όποια σύναψε συμμαχία.
Η λήξη του πολέμου και οι συνθήκες
Ο πόλεμος τέλειωσε το 271/0 π.Χ. Σύμφωνα με τη συνθήκη ειρήνης ο Πτολεμαίος διατηρούσε όλα τα εδάφη του εκτός από την Κυρηναϊκή της οποίας την ανεξαρτησία υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει.
Παραπομπές
Πηγές
Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Εκδοτική Αθηνών 1979
Στρατιωτική Ιστορία ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΛΑΣΚΑΡΗΣ. Η κατάκτηση της Κοίλης Συρίας από τον Αντίοχο Γ΄ (202-198 π.Χ.) Εκδότης Σ. ΠΑΝΕΛΗΣ. Τεύχος 77. 2003
Συριακοί πόλεμοι
|
77445
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%8D%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1
|
Βύθισμα
|
Το βύθισμα ενός πλοίου είναι η απόσταση της εμφόρτου ισάλου γραμμής (η γραμμή όπου το πλοίο αγγίζει το νερό) από τη βασική γραμμή. Λέγεται αλλιώς έμφορτο ή μέσο βύθισμα. Μαζί με το μήκος και το πλάτος αποτελεί ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά ενός πλοίου που χρησιμεύουν για να διαπιστώσει κανείς αν ένα πλοίο μπορεί να προσεγγίσει σε κάποιο λιμάνι ή να διέλθει κάποιο αμφίγειο, (δίαυλο, διώρυγα ή στενά).
Το βύθισμα ενός εμπορικού πλοίου διακρίνεται γενικά σε έμφορτο (πλήρους φόρτου), έρματος ή άφορτο (κενό φορτίου), και ειδικότερα σε πρωραίο, πρυμναίο και μέσο βύθισμα, εκ των οποίων και προσδιορίζεται η συγκεκριμένη διαγωγή πλοίου ή ζυγοστάθμιση πλοίου.
Το βύθισμα πλοίου μετριέται σε πόδια ή μέτρα. Το βύθισμα των πολεμικών πλοίων εκτός των οπλιταγωγών, οχηματαγωγών, αρματαγωγών και δεξαμενοπλοίων είναι πάντα σταθερό σε πλήρες φόρτου (καυσίμων και πυρομαχικών).
Δείτε επίσης
Γραμμή φόρτωσηςhi
Ύψος εξάλων
Βαθυμετρία
Φόρτωση πλοίου
Πλοίο
|
400530
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BB%20%CE%9D%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81
|
Ντιαμπλ Νουάρ
|
Η Ντιάμπλ Νουάρ (γαλλικά: Diables noirs de Brazzaville) είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα από την πόλη Μπραζαβίλ, Δημοκρατία του Κονγκό. Ιδρύθηκε το 1950. Έδρα της ομάδας είναι το Stade Alphonse Massemba-Débat, χωρητικότητας 33.037 θεατών. Συμμετέχει στην Congo Premier League, την ανώτατη κατηγορία της χώρας και τα χρώματα της ομάδας είναι το κίτρινο και το μαύρο.
Τίτλοι
Έχει κατακτήσει επτά φορές το Πρωτάθλημα Κονγκό (1961, 1976, 1991, 2004, 2007, 2009, 2011) και εννέα φορές το Κύπελλο Κονγκό (1989, 1990, 2003, 2005, 2012, 2014, 2015, 2018, 2022).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Team profile - footballdatabase
Η επίσημη σελίδα της ομάδας στο facebook
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1950
Ποδοσφαιρικές ομάδες Δημοκρατίας του Κονγκό
|
98385
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%86%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%94%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BD%3A%20%CE%97%20%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC
|
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά
|
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά (αγγλικά: The Lord of the Rings: The Return of the King) είναι αμερικανική, επική, περιπετειώδης ταινία φαντασίας παραγωγής 2003. Βασίζεται στο τρίτο βιβλίο της τριλογίας Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν και αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας μετά από τις ταινίες Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού (The Fellowship of the Ring, 2001) και Οι Δύο Πύργοι (The Two Towers, 2002). Την ταινία σκηνοθέτησε ο Πίτερ Τζάκσον και το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με τις Φραν Γουόλς και Φιλίπα Μπόγιενς. Πρωταγωνιστούν οι Ελάιτζα Γουντ, Ίαν ΜακΚέλεν, Βίγκο Μόρτενσεν, Σον Άστιν, Άντι Σέρκις, Τζον Ρις-Ντέιβις, Λιβ Τάιλερ, Ορλάντο Μπλουμ, Μπίλι Μπόιντ, Ντόμινικ Μόναχαν, Κέιτ Μπλάνσετ, Χιούγκο Γουίβινγκ, Μπέρναρντ Χιλ, Μιράντα Ότο, Ντέιβιντ Γουένχαμ, Καρλ Ούρμπαν, Ίαν Χολμ, Σον Μπιν και Κρίστοφερ Λι.
Καθώς ο Σάουρον κάνει την υπέρτατη προσπάθεια να κατακτήσει τη Μέση Γη, ο Γκάνταλφ με τον Βασιλιά του Ρόχαν, Θέοντεν, επιστρατεύουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν την πρωτεύουσα της Γκόντορ, Μίνας Τίριθ. Ο Άραγκορν διεκδικεί τον θρόνο της Γκόντορ και καλεί έναν στρατό από φαντάσματα να τον βοηθήσουν να νικήσει στη μάχη. Έτσι, μένει ο Φρόντο και ο Σαμ να κουβαλήσουν το βαρύ φορτίο του Δαχτυλιδιού και να αντιμετωπίσουν το Γκόλουμ. Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι φτάνουν στη Μόρντορ και προσπαθούν να καταστρέψουν το Δαχτυλίδι στο μόνο μέρος που μπορεί να καταστραφεί, στο Βουνό του Χαμού.
Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 17 Δεκεμβρίου 2003, κέρδισε εξαιρετικές κριτικές από την πλειοψηφία των κριτικών, και μέχρι σήμερα καταλαμβάνει την 24η θέση στη λίστα με τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες όλων των εποχών. Είναι η δεύτερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου που καταφέρνει να φτάσει το 1 δισεκατομμύριο δολάρια παγκοσμίως.
Σάρωσε και τα 11 βραβεία Όσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφια, συμπεριλαμβανομένων του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ των ταινιών Μπεν Χουρ (Ben-Hur, 1959) και Τιτανικός (Titanic, 1997). Είναι η πρώτη ταινία φαντασίας που κερδίζει Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας καθώς και η πρώτη που το κερδίζει με το τρίτο μέρος. Επίσης, στην αμερικάνικη ιστοσελίδα IMDb (Διαδικτυακή βάση δεδομένων ταινιών) βρίσκεται στην έβδομη (7η) θέση των 250 καλύτερων ταινιών έχοντας βαθμολογία 8,9.
Πλοκή
Ο Γκόλουμ, οδηγεί τους Φρόντο και Σαμ προς τη Μίνας Μόργκουλ (πόλη των Νάζγκουλ), με σκοπό να ακολουθήσουν ένα πέρασμα που περνάει από την άκρη της πόλης και οδηγεί στη χώρα της Μόρντορ. Οι Άραγκορν, Λέγκολας, Γκίμλι, Γκάνταλφ, Θέοντεν και Έομερ ξανασυναντιούνται με τους Μέρι, Πίπιν και Δεντρογένη στο Άιζενγκαρντ. Εκεί, θα βρουν ένα παλαντίρ που χρησιμοποιούσε ο Σάρουμαν για να επικοινωνεί με τον Σάουρον. Η ομάδα επιστρέφει στο Έντορας (πρωτεύουσα του Ρόχαν), όπου ο Θέοντεν γιορτάζει τη νίκη του στο Χελμς Ντιπ (δεύτερη ταινία). Η περιέργεια του Πίπιν για το παλαντίρ θα προκαλέσει προβλήματα. Όταν το αγγίζει, βλέπει ένα όραμα ενός νεκρού λευκού δέντρου και ανακρίνεται από τον Σάουρον, αλλά ο Πίπιν δεν του αποκαλύπτει τίποτα, σχετικά με την αποστολή του Φρόντο. Από το όραμα αυτό, ο Γκάνταλφ αντιλαμβάνεται ότι ο Σάουρον έχει σκοπό να επιτεθεί στη Μίνας Τίριθ και πηγαίνει εκεί μαζί με τον Πίπιν. Εν τω μεταξύ, στο δρόμο της για τους Αθάνατους Τόπους, η Άργουεν έχει ένα όραμα που της δείχνει τον γιο της με τον Άραγκορν. Αποφασισμένη να μην εγκαταλείψει τον Άραγκορν, γυρνάει πίσω στο Σχιστό Λαγκάδι και πείθει τον πατέρα της, τον Έλροντ, να σφυρηλατήσει τα κομμάτια από το ξίφος Νάρσιλ, το ξίφος που κρατούσε ο Ισίλντουρ και με το οποίο έκοψε το Δαχτυλίδι από το δάχτυλο του Σάουρον. Ο Σαμ κρυφακούει τον Γκόλουμ και αντιλαμβάνεται ότι έχει σκοπό να τους δολοφονήσει, αλλά ο Φρόντο αρνείται να τον πιστέψει. Ο Γκόλουμ έπειτα, προσπαθεί να στρέψει τον Φρόντο εναντίον του Σαμ.
Οι Γκάνταλφ και Πίπιν φτάνουν στη Μίνας Τίριθ για να βρουν τον Κυβερνήτη Ντένεθορ καθώς θρηνεί τον γιο του, Μπόρομιρ, ενώ ο Πίπιν του ορκίζεται πίστη, αφού ο Μπόρομιρ του έσωσε τη ζωή. Ο Γκάνταλφ προειδοποιεί τον Ντένεθορ για το σχέδιο του Σάουρον και τον παροτρύνει να ζητήσει βοήθεια από το Ρόχαν. Ο Ντένεθορ αρνείται, αφού γνωρίζει ήδη, ότι μαζί με τον Θέοντεν, βρίσκεται ο Άραγκορν και φοβάται μήπως διεκδικήσει τον θρόνο της Γκόντορ και ο ίδιος εκπέσει από το αξίωμά του. Την ίδια νύχτα, ο Σάουρον δίνει εντολή στον Μάγο-Βασιλιά (αρχηγό των Νάζγκουλ), μαζί με το στρατό του, να εξορμήσουν από τη Μίνας Μόργκουλ, ξεκινώντας έτσι τον πόλεμο. Οι Φρόντο, Σαμ και Γκόλουμ καταφέρνουν μετά βίας να αποφύγουν την εξόρμηση του στρατού και βρίσκουν το πέρασμα, που έχει όνομα Κίριθ Ούνγκολ και αρχίζουν να το ανεβαίνουν. Πρώτος στόχος του στρατού του Μάγου-Βασιλιά είναι η Οσγκίλιαθ, της οποίας το δυτικό τμήμα είναι στην κατοχή της Γκόντορ, που έχει για αρχηγό τον Φάραμιρ. Η μάχη για την κατεστραμμένη πόλη διαρκεί μία ημέρα, μέχρι που ο στρατός της Γκόντορ αναγκάζεται να υποχωρήσει, ενώ οι Νάζγκουλ καταφτάνουν και προκαλούν μεγαλύτερη καταστροφή. Ο Ντένεθορ, θυμωμένος, διατάζει τον γιο του, Φάραμιρ, να ανακαταλάβει την Οσγκίλιαθ. Ο Πίπιν κρυφά, προσπαθεί να ανάψει την φρυκτωρία της Μίνας Τίριθ και να δώσει σήμα στο Έντορας, κάτι που τελικά καταφέρνει. Το Ρόχαν λαμβάνει το μήνυμα και έτσι οι Θέοντεν και Άραγκορν οδηγούν τους Ροχίρριμ στο Ντανχάροου (στρατόπεδο στα βουνά) για να προετοιμαστούν για τη μάχη. Ο Έλροντ συναντά τον Άραγκορν και τον ενημερώνει ότι η Άργουεν αργοπεθαίνει και η μοίρα της είναι τώρα δεμένη με τη μοίρα του Δαχτυλιδιού. Τον προειδοποιεί ότι είναι λιγότεροι σε αριθμό από τον στρατό του Σάουρον και του δίνει το σφυρηλατημένο Αντούριλ, που προήλθε από τα κομμάτια του Νάρσιλ, λέγοντάς του να καλέσει τον καταραμένο Στρατό των Νεκρών, γιατί είναι υποχρεωμένοι να δηλώσουν υποταγή στον Διάδοχο του Ισίλντουρ, διάδοχος που είναι ο Άραγκορν. Μαζί με τον Λέγκολας και τον Γκίμλι θα το επιχειρήσουν και ο Άραγκορν θα κερδίσει την αφοσίωση του Βασιλιά των Νεκρών. Στο Ντανχάροου, ο Θέοντεν μαζί με 6.000 στρατιώτες, που ήρθαν από όλες τις επαρχίες του Ρόχαν, οδεύει προς τη Μίνας Τίριθ, χωρίς να γνωρίζει ότι η Έογουιν και ο Μέρι βρίσκονται κρυφά, ανάμεσα στους στρατιώτες.
Η επίθεση του Φάραμιρ, που είχε σκοπό την ανακατάληψη της Οσγκίλιαθ, αποτυγχάνει και ο ίδιος τραυματίζεται σοβαρά, καταφέρνει όμως να επιστρέψει στη Μίνας Τίριθ. Εκεί, ο Ντένεθορ, φανερά λυπημένος και μετανιωμένος για την απόφασή του να στείλει τον Φάραμιρ σε αυτήν την αποστολή και βλέποντας και τον δεύτερο γιο του στα πρόθυρα του θανάτου, αρχίζει και τρελαίνεται. Στο μεταξύ, ο στρατός της Μόργκουλ ξεκινά την επίθεση στη Μίνας Τίριθ. Τους οδηγεί ο Gothmog, υπαρχηγός του Μάγου-Βασιλιά. Τη νύχτα, καταφέρνουν να διαλύσουν την πύλη και να εισέλθουν μέσα στην πόλη, όπου βρίσκουν αντίσταση από τον Γκάνταλφ και τους στρατιώτες της Γκόντορ. Εν τω μεταξύ, ο Γκόλουμ, αφού έπεισε τον Φρόντο να διώξει τον Σαμ, τον προδίδει και τον στέλνει κυριολεκτικά στα δίχτυα της αράχνης. Καταφτάνει όμως ο Σαμ, που αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον κύριό του και διώχνει τη γιγάντια αράχνη Σέλομπ, η οποία όμως έχει προλάβει να τσιμπήσει τον Φρόντο. Ο Σαμ, πιστεύοντας ότι ο Φρόντο είναι νεκρός, από το δηλητήριο της αράχνης, παίρνει το Δαχτυλίδι με σκοπό να συνεχίσει μόνος του την αποστολή. Όταν όμως έρχονται Ορκ από το κοντινό φυλάκιο και ανακαλύπτουν τον Φρόντο, τους ακούει να λένε ότι είναι ακόμα ζωντανός. Ενώ ο Γκάνταλφ πολεμάει τους Ορκ, μαθαίνει από τον Πίπιν ότι ο Ντένεθορ έχει σκοπό να καεί μαζί με τον ζωντανό, αλλά βαριά τραυματισμένο Φάραμιρ. Σπεύδει γρήγορα προς βοήθεια και καταφέρνει να σώσει τον Φάραμιρ, όχι όμως και τον Ντένεθορ, ο οποίος καίγεται. Όμως, η Μίνας Τίριθ φαίνεται καταδικασμένη, αφού οι Ορκ κατέχουν μεγάλο μέρος της πόλης. Τότε, καταφτάνει ο Θέοντεν με τον στρατό του και το ηθικό αναπτερώνεται. Η επίθεση των Ροχίριμ αιφνιδιάζει τους Ορκ και τους αναγκάζει σε υποχώρηση. Η δύναμη του Σάουρον όμως, είναι μεγάλη και αμέτρητα Μούμακιλ (γιγαντιαίοι ελέφαντες) και Άνθρωποι από τη μακρινή ανατολή, έρχονται να ενδυναμώσουν τους Ορκ. Οι Ροχίρριμ μάχονται γενναία. Ο Μάγος-Βασιλιάς επιτίθεται στον Θέοντεν και τον ρίχνει από το άλογο, τραυματίζοντάς τον σοβαρά. Εν τω μεταξύ, οι Ροχίρριμ αντιμετωπίζουν σοβαρές απώλειες από τα Μούμακιλ όταν οι Άραγκορν, Λέγκολας και Γκίμλι μαζί με τον καταρανένο Στρατό των Νεκρών καταφτάνουν, ισοπεδώνοντας τους Ορκ και τα Μούμακιλ, ενώ η Έογουιν, που αρνείται να εγκαταλείψει τον θείο και Βασιλιά της (Θέοντεν) σκοτώνει, με τη βοήθεια του Μέρι, τον Μάγο-Βασιλιά και ο Άραγκορν με τον Γκίμλι σκοτώνουν τον Gothmog. Ο Θέοντεν πεθαίνει και ο Άραγκορν απελευθερώνει τον Στρατό των Νεκρών από την κατάρα τους, ενώ αργότερα χρησιμοποιεί τη θεραπευτική του ικανότητα για να θεραπεύσει τους τραυματίες, ανάμεσα σε αυτούς και τον Φάραμιρ.
Στο φυλάκιο των Ορκ όπου βρίσκεται ο Φρόντο, οι Ορκ βρίσκουν τον αλυσιδωτό θώρακα από Μίθριλ που φορούσε ο Φρόντο (πρώτη ταινία). Επειδή ο καθένας τον ήθελε για τον εαυτό του, ξεκινάει μία εμφύλια σύγκρουση με αποτέλεσμα όλοι οι Ορκ να κείτονται νεκροί. Έτσι, ο Σαμ σώζει τον Φρόντο και μαζί οδεύουν για το Βουνό του Χαμού. Ο Γκάνταλφ συνειδητοποιεί ότι ανάμεσα στο πέρασμα της Κίριθ Ούνγκολ και το Βουνό του Χαμού βρίσκονται 10.000 Ορκ, κάνοντας το ταξίδι του Φρόντο αδύνατο. Ο Άραγκορν τότε, μαζί με τους εναπομείναντες στρατιώτες επιτίθενται στη Μαύρη Πύλη, για να τραβήξουν την προσοχή του Σάουρον και να καλέσει τους Ορκ να πολεμήσουν, αδειάζοντας κυριολεκτικά τη Μόρντορ. Οι Σαμ και Φρόντο, βρίσκουν τώρα ελεύθερο έδαφος και κινούνται γρήγορα προς το Βουνό του Χαμού. Ο στρατός του Άραγκορν, φτάνει στη Μαύρη Πύλη και έρχεται αντιμέτωπος με τα Ορκ. Την ίδια στιγμή, ο Σαμ κουβαλά τον εξαντλημένο Φρόντο μέχρι το Βουνό, αλλά εκεί, δέχονται επίθεση από τον Γκόλουμ. Ο Φρόντο υποκύπτει στη δύναμη του Δαχτυλιδιού και το φοράει, ενώ ο Γκόλουμ του δαγκώνει και του κόβει το δάχτυλο, για να αποκτήσει το "πολύτιμό του". Ο Φρόντο αντεπιτίθεται και οι δυο μαζί πέφτουν μέσα στη λάβα μαζί με το Δαχτυλίδι, αλλά ο Φρόντο καταφέρνει τελευταία στιγμή να κρατηθεί και στη συνέχεια σώζεται από τον Σαμ. Με την καταστροφή του Δαχτυλιδιού ο πύργος του Μπάραντ-Ντουρ γκρεμίζεται και ο Σάουρον εξαφανίζεται. Η καταστροφή του δημιουργεί ένα τεράστιο κύμα που σκοτώνει πολλούς από τους Ορκ, ενώ και οι Νάζγκουλ χάνονται.
Ο Φρόντο και ο Σαμ προσπαθούν να γλιτώσουν από τη λάβα του ηφαιστείου, όταν ο Γκάνταλφ με τους γιγάντιους Αετούς, που ήρθαν για να βοηθήσουν στη μάχη της Μαύρης Πύλης, καταφθάνουν και τους σώζουν. Ο Άραγκορν γίνεται Βασιλιάς, διακηρύσσοντας τη Νέα Εποχή Ειρήνης και παντρεύεται την Άργουεν. Όταν ο Άραγκορν συναντά τα Χόμπιτ (Φρόντο, Σαμ, Μέρι, Πίπιν), αυτά ετοιμάζονται να υποκλιθούν στον Βασιλιά, αλλά ο Άραγκορν τους σταματά. Αυτός και όλη η Μίνας Τίριθ υποκλίνονται μπροστά στα Χόμπιτ, προς τιμήν του ηρωισμού τους. Τα τέσσερα Χόμπιτ επιστρέφουν στο Σάιρ και λίγο καιρό αργότερα, ο Σαμ παντρεύεται την αγαπημένη του Ρόζι. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Φρόντο αποφασίζει να ακολουθήσει τους Γκάνταλφ, Μπίλμπο, Έλροντ, Κέλεμπορν και Γκαλάντριελ που αναχωρούν από τα Γκρίζα Λιμάνια για τους Αθάνατους Τόπους. Ο Φρόντο αποχαιρετά τους φίλους του, Σαμ, Μέρι, Πίπιν και σαλπάρει μακριά.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Παραγωγή
Ανάπτυξη
Πάνω από δύο εκατομμύρια μέτρα φιλμ χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. 48.000 σπαθιά, τσεκούρια, ασπίδες και προσθετικά μακιγιάζ δημιουργήθηκαν. Τους πρωταγωνιστές πλαισίωναν 20.602 κομπάρσοι. Σχεδιάστηκαν και φτιάχτηκαν 19.000 κοστούμια. Δημιουργήθηκαν 1.600 κομμάτια από προσθετικά πόδια Χόμπιτ, και 250 άλογα χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες της ταινίας. Στα οπτικά εφέ εργάστηκαν 180 ειδικοί. Τα γυρίσματα έγιναν σε 100 διαφορετικές τοποθεσίες στη Νέα Ζηλανδία και συνολικά χρειάστηκαν επτά χρόνια για τον σχεδιασμό και την παραγωγή και των τριών ταινιών.
Γυρίσματα
Οι σκηνές με τον Μάγο-Βασιλιά (αρχηγό των Νάζγκουλ) ξαναγυρίστηκαν, επειδή το κράνος του ήταν παρόμοιο με αυτό του Σάουρον και ο Τζάκσον φοβόταν ότι το κοινό θα τους μπερδέψει. Για τις σκηνές μάχης της ταινίας, η Weta Digital αναγκάστηκε να χτίσει ένα ακόμη χώρο στα γραφεία της, στον οποίο θα έμπαιναν όλοι οι υπολογιστές που ήταν απαραίτητοι για τον σχεδιασμό των εν λόγω σκηνών. Η σκηνή όπου οι Ροχίρριμ εφορμούν στο Πέλενορ γυρίστηκε 52 φορές. Η σκηνή όπου ο Ορλάντο Μπλουμ (Λέγκολας) παλεύει με το Μούμακιλ γυρίστηκε μέσα σε μία μόνο ημέρα. Ο Μπλουμ γύρισε τη σκηνή πάνω σε ένα σωρό από σάκους γεμάτους άμμο. Το ουρλιαχτό της αράχνης Σέλομπ είναι ο ήχος του Διαβόλου της Τασμανίας. Ο Πίτερ Τζάκσον έχει αραχνοφοβία και βάσισε τον σχεδιασμό της Σέλομπ στις αράχνες που φοβάται περισσότερο.
Σενάριο
Η εναρκτήρια σκηνή, στην οποία ο Σμίγκολ ανακαλύπτει το Δαχτυλίδι και ξεκινά η αλλαγή του σε Γκόλουμ, σκηνοθετήθηκε από τη Φραν Γουόλς και ήταν αρχικά μέρος της δεύτερης ταινίας της τριλογίας. Ενώ και η σκηνή με την αράχνη Σέλομπ, που κανονικά περιέχεται στο δεύτερο βιβλίο, ο Τζάκσον θεώρησε ότι θα είναι καλύτερο να την προσθέσουν στην τρίτη ταινία και να αφήσουν για κρεσέντο τη μάχη στο Φαράγγι του Χελμ στο δεύτερο μέρος. Το αρχικό φινάλε που είχε σχεδιαστεί για την ταινία περιελάμβανε έναν επίλογο με αφήγηση του χαρακτήρα της Κέιτ Μπλάνσετ (Γκαλάντριελ) στον οποίο θα μιλούσε για τη μοίρα της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού μετά τα γεγονότα της ταινίας. Η τελευταία ατάκα της ταινίας ("Well, I'm back") είναι επίσης και η τελευταία ατάκα του βιβλίου.
Οπτικά Εφέ
Η Επιστροφή του Βασιλιά περιέχει 1.488 σκηνές με οπτικά εφέ, σχεδόν τρεις φορές περισσότερες από την πρώτη ταινία και σχεδόν δύο φορές περισσότερες από τη δεύτερη. Η δουλειά με τα οπτικά εφέ ξεκίνησε από τους Άλαν Λι και Μαρκ Λιούις, οι οποίοι βγάζοντας κάποιες φωτογραφίες από τοπία της Νέας Ζηλανδίας προσπάθησαν να δημιουργήσουν ψηφιακά τα χωράφια του Πέλενορ (Pelennor Fields) τον Νοέμβριο του 2002. Ο Γκάρι Χόρσφιλντ δημιούργησε επίσης μία ψηφιακή εκδοχή του Μπάραντ-Ντουρ (Barad-dûr) στη διάρκεια των Χριστουγεννιάτικων διακοπών μόνος του, για την αποκορύφωση της ταινίας. Εν τω μεταξύ, ο Πίτερ Τζάκσον και ο Κρίστιαν Ρίβερς χρησιμοποίησαν υπολογιστές για να σχεδιάσουν την τεράστια μάχη του Πέλενορ, τον Φεβρουάριο του 2003 και οι σκηνές δόθηκαν στην Weta Digital. Προς μεγάλη τους έκπληξη, τα 60 προγραμματισμένα πλάνα ξεπέρασαν τα 250 και οι 50.000 χαρακτήρες έγιναν 200.000 τελικώς.
Για τη σκηνή της μάχης στη Μίνας Τίριθ, κατέγραψαν 450 κινήσεις για τα ψηφιακά άλογα και έπρεπε επίσης να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις που προστέθηκαν στην ταινία, όπως τα τρολ που κάνουν επίθεση στη Μίνας Τίριθ και να ξαναφτιάξουν ένα πλάνο με τα δύο Μούμακιλ που σκότωσε ο Έομερ. Σχετικά με τα ψηφιακά πλάσματα, το κεφάλι της αράχνης Σέλομπ τροποποιήθηκε από μία καναδέζικη εταιρία για δέκα φορές περισσότερες λεπτομέρειες από αυτές της Weta.
Όπως και στις προηγούμενες ταινίες, υπήρχαν ψηφιακά εφέ που πλαισίωναν ή και αντικαθιστούσαν τους ηθοποιούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι σκηνές όπου ο Σαμ πέφτει από την πλάτη της Σέλομπ και η σκηνή όπου ο Λέγκολας παλεύει με το Μούμακιλ. Επιπλέον, η σκηνή με τον Γκόλουμ να παίρνει στα χέρια του το Δαχτυλίδι και να πέφτει στο Βουνό του Χαμού ήταν 100% ψηφιακή. Ο Βασιλιάς των Νεκρών παίζεται από τον Πωλ Νόρελ με προσθετικό μακιγιάζ και το κεφάλι του αλλάζει μορφή σε πιο "σκελετώδεις" ψηφιακές εκδοχές, ανάλογα με τη διάθεση του χαρακτήρα.
Λόγω της επιμονής του Πίτερ Τζάκσον στον ρεαλισμό του φανταστικού κόσμου, δημιουργήθηκαν πολλές μινιατούρες, όπως η σε κλίμακα 1:72, μινιατούρα της Μίνας Τίριθ, η οποία έφτανε τα επτά μέτρα σε ύψος και τα 6,5 μέτρα σε διάμετρο. Η ομάδα που ήταν υπεύθυνη για τις μινιατούρες ολοκλήρωσε το έργο της τον Νοέμβριο με τη μινιατούρα της Μαύρης Πύλης, έπειτα από εκατό ημέρες δουλειάς, ενώ τα τελευταία οπτικά εφέ που προστέθηκαν στην ταινία ήταν αυτά της καταστροφής του Δαχτυλιδιού, στις 25 Νοεμβρίου.
Box Office
Με προϋπολογισμό 94.000.000 δολάρια, η ταινία έκανε άνοιγμα στην 1η θέση με 72,6 εκατομμύρια δολάρια στο πρώτο τριήμερο. Στην Αμερική οι συνολικές εισπράξεις έφτασαν τα 378,2 εκατομμύρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 768,2 εκατομμύρια δολάρια. Παγκοσμίως απέφερε πάνω από 1,1 δισεκατομμύριο δολάρια. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά έγινε η δεύτερη κατά σειρά ταινία στην ιστορία που έσπασε το φράγμα του 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων μετά τον Τιτανικό. Ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία τόσο στην Αμερική όσο και παγκοσμίως το 2003. Μέχρι σήμερα παραμένει η 24η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών.
Βραβεία/Υποψηφιότητες
Η τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών είναι η τριλογία με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ. Με το σύνολο των 30 υποψηφιοτήτων, ξεπέρασε την τριλογία του Νονού με 28 υποψηφιότητες και του Πολέμου των Άστρων με 21 υποψηφιότητες. Μαζί με τις ταινίες Ζιζί (Gigi, 1958) και Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας (The Last Emperor, 1987) είναι οι μόνες ταινίες που έχουν κερδίσει όλα τα βραβεία Όσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφιες. Επίσης, στην αμερικάνικη ιστοσελίδα IMDb (Διαδικτυακή βάση δεδομένων ταινιών) βρίσκεται στην έβδομη (7η) θέση των 250 καλύτερων ταινιών έχοντας βαθμολογία 8,9.
Δείτε επίσης
Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν
Μέση Γη
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα της τριλογίας
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά στο IMDb
Αμερικανικές ταινίες
Επικές ταινίες
Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας
Ταινίες του 2003
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (σειρά ταινιών)
Ταινίες των οποίων ο σκηνοθέτης κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας
Ταινίες των οποίων ο σεναριογράφος κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου
Ταινίες των οποίων ο μοντέρ κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Μοντάζ
Ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής
Ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ Καλύτερου Επεξεργασμένου Ήχου
Ταινίες των οποίων ο καλλιτεχνικός διευθυντής κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης
Ταινίες που κέρδισαν το Όσκαρ καλύτερων οπτικών εφέ
Νεοζηλανδικές ταινίες
Νεοζηλανδικές ταινίες φαντασίας
Ταινίες σε σκηνοθεσία Πίτερ Τζάκσον
Αμερικανικές περιπετειώδεις ταινίες φαντασίας
Ταινίες γυρισμένες στη Νέα Ζηλανδία
Ταινίες με μουσική σύνθεση Χάουαρντ Σορ
Ταινίες παραγωγής New Line Cinema
Ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ Καλύτερης Ενδυματολογίας
Ταινίες των οποίων ο σκηνοθέτης κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας
|
337884
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%AC%CF%82%20%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Αφροδισιάς Λακωνίας
|
Η Αφροδισιάς ή Αφροδισιάδα ήταν αρχαία πόλη της Λακωνίας. Η πόλη πιστεύεται σήμερα ότι βρισκόταν στην περιοχή της σημερινής Νεάπολης Λακωνίας.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι όταν μετά τον Τρωικό πόλεμο ο Αινείας με Τρώες κατευθυνόταν στη Σικελία τα πλοία του προσάραξαν σε μικρό όρμο της Πελοποννήσου. Εκεί ο Αινείας ίδρυσε δύο πόλεις, την Αφροδισιάδα και την Ήτιδα.
Αργότερα η Αφροδισιάδα με την Ήτιδα και τη Σίδη ενώθηκαν σε μία πόλη, τη Βοιαί από τον Ηρακλείδη Βοιό.
Παραπομπές
Πηγές
[...] [12.8] λείπεται δὲ ἔτι τῶν ὁδῶν ἡ ἐς Ὀρχομενόν, καθ' ἥντινα Ἀγχισία τε ὄρος καὶ Ἀγχίσου μνῆμά ἐστιν ὑπὸ τοῦ ὄρους τοῖς ποσίν. ὡς γὰρ δὴ ἐκομίζετο ἐς Σικελίαν ὁ Αἰνείας, ἔσχε ταῖς ναυσὶν ἐς τὴν Λακωνικήν, καὶ πόλεών τε Ἀφροδισιάδος καὶ Ἤτιδος ἐγένετο οἰκιστὴς [...] Παυσανίου, Αρκαδικά
[...] [22.11] ἐσέχει δὲ μετὰ τὴν ἄκραν Βοιατικὸς καλούμενος κόλπος, καὶ Βοιαὶ πόλις πρὸς τῷ πέρατί ἐστι τοῦ κόλπου. ταύτην ᾤκισε μὲν Βοιὸς τῶν Ἡρακλειδῶν, συναγαγεῖν δὲ ἄνδρας ἀπὸ τριῶν ἐς αὐτὴν λέγεται πόλεων, Ἤτιδος καὶ Ἀφροδισιάδος καὶ Σίδης. τῶν δὲ πόλεων τῶν ἀρχαίων τὰς μὲν δύο ἐς Ἰταλίαν φεύγοντα Αἰνείαν καὶ ὑπὸ πνευμάτων ἀπενεχθέντα ἐς τοῦτον τὸν κόλπον οἰκίσαι φασί, [...] Παυσανίου, Λακωνικά
Πόλεις της αρχαίας Λακωνίας
|
257648
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CE%B1%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CF%83%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%B9%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ελληνικοί αθλητικοί σύλλογοι Αυστραλίας
|
Στην Αυστραλία υπάρχουν δεκάδες ελληνικοί (σε αυτούς περιλαμβάνονται και οι ελληνοκυπριακοί) αθλητικοί σύλλογοι, κυρίως στο ποδόσφαιρο, κάποιοι από τους οποίους έχουν ιδρυθεί από τη δεκαετία του '50. Οι ομογενειακοί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι, κυρίως της Μελβούρνης διεκδικούν κάθε χρόνο το Χελλένικ Καπ. Στον κατάλογο παρατίθενται οι γνωστότερες ελληνοαυστραλιανές αθλητικές ομάδες, με το ελληνικό και τοπικό τους όνομα και το έτος ίδρυσής τους.
Βικτόρια
Αθηνά Μπρούνσγουικ (Brunswick Athena) - 1962.
Αργοναύτες Μπέισαϊντ (Bayside Argonauts) - 1984.
Άρης Σάουθ Σπρινγκβέιλ (South Spirngvale SC Aris)
Ατρόμητος Άπφιλντ (Upfield Atromitos).
Γουέβερλι Γουόντερερς (Waverley Wanderers SC) - 1986 ως "Waverley AEK".
Γουέστ Πρέστον "Ανταγόρας" (West Preston)
Γουοντίρνα Σάουθ (Wantirna South SC)
Γουεστβέιλ Ολύμπικ (Westvale Olympic).
Δόξα Γιάραβιλ (Yarraville Glory) - 1997.
Ελλάς Μελβούρνης (South Melbourne FC) - 1956 ως "Hellenic" και 1959 ως "South Melbourne Hellas" έπειτα από συγχώνευση με τις: "South Melbourne Utd" (από 1930) και "Yarra Park Aias".
Ερμής Μορντιαλόκ (Hermes Mordialloc).
Έσεντον Γιουνάιτεντ Κως (Essendon United) - 2007.
Ιστ Ρίτσμοντ Τζάγκουαρς (East Richmond Jaguars).
Κάνονς Μελβούρνης (Oakleigh Cannons FC) - 1972 ως "South Oakleigh SC".
Κίνγκστον Σίτι (Kingston City FC) - 1974 ως "Liverpool SC", 1975 ως "Clarinda SC".
Κιόουν Παρκ (Keown Park).
Κόλινγκγουντ Σίτι (Collingwood City).
Κλέιτον (Clayton FC).
Κλίφτον Χιλ Γιουνάιτεντ (Clifton Hill United) - 1975.
Κόουφιλντ Γιουνάιτεντ "Λήμνος" (Caufield Utd Cobras Lemnos).
Κόουφιλντ Σίτι "Εθνικός" (Caufield City).
Λέιλορ Μελβούρνης "Φλώρινα" (Lalor SC).
Λέρος Γιουνάιτεντ (Leros United).
Λεωνίδας Μπρούνσγουικ Σίτι (Brunswick City SC) - 1970 ως "Brunswick City Sports Club Leonidas"
Λήμνος Μπρέισαϊντ (Braeside United Lemnos SC).
Μάλβερν Σίτι (Malvern City).
Μέγας Αλέξανδρος Μελβούρνης (Heidelberg Utd Alexander FC) - 1955 ως "Alexander The Great".
Μιλ Παρκ (Mill Park).
Ηρακλής Μπέλμορ (Belmore Hercules).
Νόρθκοουτ Σίτι Ηρακλής (Northcote City SC) - 1960 ως "Princes Park Hercules".
Ντέρμπιν Γιουνάιτεντ (Darebin United).
Ολύμπιανς Τράραλγκον (Traralgon Olympians).
Πανελλήνιος Μελβούρνης (Western Suburbs SC) - 1965.
Πήγασος Μόργουελ (Morwell Pegasus).
Πορτ Μέλμπουρν Σαρκς "Νέα Ελλάς" (Port Melbourne Sharks) - 1968.
Πράσινοι Μπέντλι Μελβούρνης (Bentleigh Greens) - 1986.
Πυθαγόρας Μελβούρνης (Southern Suburbs από 2004) - 1979 ως "Murrumbeena Pythagoras SC", 1980 "Οakleigh Suburbs", 1992 "South Caufield".
Σέρρες Σάουθ Σπρινγκβέιλ (South Springvale Serres)
Στόνινγκτον Σίτι (Stonington City από 1995) - 1976 ως "Malvern City".
Φοίνιξ Ιστ Αλτόνα (Altona East Phoenix) - 1979 ως "PAOK East Altona".
Χελένικ Μουράμπιν (Hellenic Moorabbin).
Νέα Νότια Ουαλία
Σίντνεϊ Ολίμπικ (Sydney Olympic FC από 1997) - 1958 ως Πανελλήνιος Σίδνεϊ.
Κεμπς Κρηκ Κινγκς (Kemps Creek Kings) - 1993.
Δυτική Αυστραλία
Αθηνά Περθ (FC Floreat Athena Perth) - 1952.
Νότια Αυστραλία
Ελλάς Αδελαΐδας (West Adelaide SC) - 1962.
Κόμετς Αδελαΐδας (Adelaide Comets) - 1994.
Κόμπρας Αδελαΐδας (Adelaide Cobras) - 1972 ως Adelaide Omonia SC.
Ολύμπικ Αδελαΐδας (Adelaide Olympic) - 1978 ως Adelaide Asteras, 1982 Thebarton Asteras, 1989 Olympians, 2000 Olympic F.C.
Τασμανία
Χόμπαρτ Ολίμπια Ουόριορς (Hobart Olympia Warriors) - 1957 ως "The Grecians", 1958 Olympia.
Βόρεια Επικράτεια
Ντάργουιν Ολίμπικ (Darwin Olympic SC) - 1967.
Χελλένικ (Hellenic Athletic Club) - 1958.
|
360028
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1
|
Λύμπια
|
Τα Λύμπια είναι κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο.
Πληθυσμός
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού όπως καταγράφηκε στις απογραφές πληθυσμού που έγιναν στην Κύπρο.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κοινότητες της Επαρχίας Λευκωσίας
|
74273
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%BA%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Τάκης Γκώνιας
|
Ο Τάκης (Παναγιώτης) Γκώνιας (Λιβαδειά, 6 Οκτωβρίου 1971) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός μέσος, και νυν προπονητής ποδοσφαίρου, ο οποίος εργάζεται ως προπονητής του αιγυπτιακού συλλόγου Πίραμιντς.
Το άρθρο αυτό είναι ανεπαρκώς ανεπτυγμένο ή ανολοκλήρωτο. Η [ βοήθειά σας] είναι καλοδεχούμενη!
Ποδοσφαιρική πορεία
Σύλλογοι
Ξεκίνησε το άθλημα από τον Π.Σ. Παναθηναϊκό στο Κυριάκι Βοιωτίας και στη συνέχεια φόρεσε τις φανέλες ορισμένων από τις σπουδαιότερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, της ισπανικής Σπόρτινγκ Χιχόν και της ιταλικής Μεσίνα.
Εθνική Ελλάδας
Στις 19 Αυγούστου 1997 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Ελλάδας, σημειώνοντας με εκτέλεση πέναλτι το τελικό 2–1 επί της Κύπρου. Έξι μήνες αργότερα χρίστηκε για δεύτερη και τελευταία φορά διεθνής, επίσης κατά την πρώτη θητεία του στον Ηρακλή και πάλι αντικαθιστώντας στο 46' της φιλικής αναμέτρησης τον Κώστα Φραντζέσκο.
Μετά την καριέρα του ποδοσφαιριστή
Μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας εργάστηκε ως τηλεοπτικός σχολιαστής ποδοσφαίρου. Επίσης, ασχολήθηκε με το γκολφ, φτάνοντας στο επαγγελματικό επίπεδο με τον Όμιλο Γκολφ της Γλυφάδας.
Στη συνέχεια, ωστόσο, αποφάσισε να επιστρέψει στον χώρο του ποδοσφαίρου, και έτσι εκπαιδεύτηκε στην Προπονητική και ξεκίνησε τη νέα του καριέρα το 2013 από τη Γλυφάδα, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε την ομάδα της Επισκοπής (Οκτώβριος 2015 - Δεκέμβριος 2015).
Από 28 Ιουλίου έως 17 Δεκεμβρίου του 2016 ήταν προπονητής στην Καλλιθέα, την οποία καθοδήγησε σε 8 επίσημους αγώνες με απολογισμό 2 νίκες και 6 ήττες. Μεγαλύτερη προπονητική του επιτυχία το διάστημα αυτό ήταν η νίκη της Καλλιθέας επί του Ατρόμητου με σκορ 1–0 για τη δεύτερη αγωνιστική των ομίλων του Κυπέλλου Ελλάδας (1 Δεκεμβρίου 2016).
Εργοτέλης
Τον Αύγουστο του 2017 ανέλαβε προπονητής του Εργοτέλη, ο οποίος βρισκόταν στο πρωτάθλημα της Football League.
Πίραμιντς
Στις 29 Ιουνίου 2021 προσελήφθη από την αιγυπτιακή Πίραμιντς που αγωνίζεται στην Α' Κατηγορία της Αιγύπτου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η καριέρα του Τάκη Γκώνια ως ποδοσφαιριστής, στον ιστότοπο National-Football-Teams.com
Παναγιώτης "Τάκης" Γκώνιας, στη βάση δεδομένων Ευρωπαίων διεθνών ποδοσφαιριστών eu-football.info
«Ντρεπόμουν να βγω από το σπίτι μου», άρθρο στον ιστότοπο Sport24.gr, 26 Ιανουαρίου 2016.
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Έλληνες ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό
Ποδοσφαιριστές Α.Ο. Πανηλειακού
Ποδοσφαιριστές ΑΚΡ Μεσσίνα
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος
Ποδοσφαιριστές Ηρακλή Θεσσαλονίκης
Ποδοσφαιριστές Λεβαδειακού
Ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού Πειραιώς
Ποδοσφαιριστές Πανιωνίου
Ποδοσφαιριστές Σέριε Α
Ποδοσφαιριστές Σπόρτινγκ Χιχόν
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Κροτόνε
Προπονητές ποδοσφαίρου Α.Ο. Γλυφάδας
Προπονητές ποδοσφαίρου Επισκοπής Ρεθύμνου
Προπονητές ποδοσφαίρου Γ.Σ. Καλλιθέας
Προπονητές ποδοσφαίρου Εργοτέλη
Έλληνες προπονητές ποδοσφαίρου
Έλληνες προπονητές ποδοσφαίρου στο εξωτερικό
Προπονητές ποδοσφαίρου Γουάντι Ντέγκλα ΣΚ
|
533447
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CF%86%CF%8C%CE%BD%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B1%20%28%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85%29
|
Αλφόνσος της Γκαλιέρα (γιος του Αντωνίου)
|
O Αλφόνσος, ισπ. Alfonso (12 Νοεμβρίου 1886 - 6 Αυγούστου 1975) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ορλεάνης ήταν δούκας της Γκαλιέρα (Galliera).
Βιογραφία
Ήταν γιος του Αντωνίου δούκα της Γκαλιέρα και της Ευλαλίας των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρης του Φραγκίσκου δούκα του Κάδιθ. Από τη μητέρα του ήταν εξάδελφος του Αλφόνσου ΙΓ΄ της Ισπανίας και εγγονός της Ισαβέλλας Β΄ της Ισπανίας.
Ο Αλφόνσος-Μάριος-Φραγκίσκος-Αντώνιος-Ντιέγκο γεννήθηκε στη Μαδρίτη και μαζί με τον νεότερο αδελφό του Λουδοβίκο-Φερδινάνδο εστάλησαν στην Αγγλία για εκπαίδευση στο Κολλέγιο Μπωμόν των Ιησουιτών. Έμειναν εκεί ως το 1904.
Οικογένεια
Το 1909 νυμφεύτηκε τη Βεατρίκη των Βέττιν, κόρη του Αλφρέδου δούκα της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα και είχε τέκνα:
Αλβάρο 1910-1997, δούκας της Γκαλιέρα.
Αλφόνσος 1941-1975, διάδοχος της Γκαλιέρα.
Αλφόνσος γενν. 1968, δούκας της Γκαλιέρα.
Αλφόνσος 1912-1936, απεβίωσε 24 ετών.
Αταούλφος 1913-1974.
Βιβλιογραφία
Viaje a los Estados Unidos de S.S.A.A.R.R. los infantes don Alfonso y doña Beatriz de Orleáns y su hijo el príncipe don Álvaro = Trip to the United States of Their R.H. the Infantes Don Alfonso y Doña Beatriz de Orleans and their son the Prince Don Alvaro. Paris, 1929.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Yusta Viñas, Cecilio. El Infante. From the website of the Fundación Infante de Orleans.
Fundación Infante de Orleans.
Αναφορές σε πηγές
Οίκος της Ορλεάνης
|
623881
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Condor%20%28%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%29
|
Condor (αεροπορική εταιρεία)
|
Η Condor, νομίμως συσταθείσα ως Condor Flugdienst GmbH, είναι μια γερμανική αεροπορική εταιρεία αναψυχής που εδρεύει στη Φρανκφούρτη. Λειτουργεί τακτικές πτήσεις προς προορισμούς αναψυχής στη Μεσόγειο, την Ασία, την Αφρική, τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική και την Καραϊβική. Η βασική του βάση βρίσκεται στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης από το οποίο αναχωρούν οι περισσότερες από τις μακρινές πτήσεις του. Οι δευτερεύουσες βάσεις για μεσογειακές πτήσεις είναι το αεροδρόμιο του Μονάχου, το οποίο διαθέτει επίσης μακρινές πτήσεις, το αεροδρόμιο του Αμβούργου, το αεροδρόμιο του Ανόβερο, το αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ, το αεροδρόμιο της Στουτγάρδης και το αεροδρόμιο Leipzig / Halle.
Η Condor είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εμπορική αεροπορική εταιρεία της Γερμανίας με βάση το μέγεθος του στόλου. Έχει την έδρα της στο Gateway Gardens κοντά στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Είναι θυγατρική της Thomas Cook Group, αλλά εξακολουθεί να συνεργάζεται με την πρώην μητρική της Lufthansa μέσω της χρήσης του προγράμματος Miles & More της Lufthansa Group, των επιχειρηματικών του χώρων στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης και ως συνεργάτες μεταξύ τους.
Ιστορία
1955-1959: Οι αρχές
Η εταιρεία ιδρύθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1955 ως Deutsche Flugdienst GmbH, η ιδιοκτησία της οποίας διαιρείται μεταξύ Norddeutscher Lloyd (27,75%), Hamburg America Line (27,75%), Deutsche Lufthansa (26%) και Deutsche Bundesbahn (18,5%). Ο αρχικός στόλος ήταν τρία Vickers VC.16 Viking Viking και βασίστηκε στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Οι προγραμματισμένες πτήσεις ξεκίνησαν στις 29 Μαρτίου 1956 με πτήσεις προσκυνήματος στο Ισραήλ . Άλλοι προορισμοί που πραγματοποιήθηκαν κατά το πρώτο έτος ήταν η Μαγιόρκα και η Τενερίφη . Το 1959, η Lufthansa έλαβε το 95,5% της συμμετοχής, δημιουργώντας έτσι την πρώτη της μεταπολεμική θυγατρική.
1970-1979
Το 1971, η Condor έγινε η πρώτη αεροπορική εταιρεία αναψυχής παγκοσμίως και πρόσθεσε στο στόλο της το Boeing 747 (τότε το μεγαλύτερο επιβατικό αεροσκάφος). Το 1973, η αεροπορική εταιρεία δημιούργησε έσοδα 291 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων (που ισοδυναμούσε με 90,8 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) ξεπερνώντας όλες τις άλλες αεροπορικές εταιρείες αναψυχής παγκοσμίως. Εκείνη την εποχή, ο στόλος της Condor αποτελούνταν από δύο Boeing 747-200, δύο 707 και δέκα 727 .
2010-σήμερα
Τον Δεκέμβριο του 2010, ο Thomas Cook Group επέλεξε την οικογένεια Airbus A320 ως προτιμώμενο τύπο αεροσκάφους μικρού και μεσαίου μεγέθους για τις αεροπορικές εταιρείες, με ανασκόπηση σχετικά με το αεροσκάφος longhaul που έχει προγραμματιστεί για το 2011.
Στις 4 Φεβρουαρίου 2013, ο όμιλος Thomas Cook ανακοίνωσε ότι η Thomas Cook Airlines, η Thomas Cook Airlines Belgium και η Condor θα συγχωνευθούν σε ένα μόνο λειτουργικό τμήμα του Thomas Cook Group. Την 1η Οκτωβρίου 2013 ο όμιλος Thomas Cook άρχισε να παρουσιάζεται κάτω από ένα ενιαίο σύμβολο μάρκας. Τα αεροσκάφη της Thomas Cook Group Airlines είχαν επίσης την προσθήκη της Sunny Heart στις ουρές τους και αναθεωρήθηκαν στο νέο εταιρικό χρωματικό σχήμα γκρι, λευκό και κίτρινο. Στο αεροσκάφος, το Sunny Heart στην ουρά προορίζεται να συμβολίζει την ενοποίηση των εμπορικών αερομεταφορών σε ολόκληρο τον όμιλο Thomas Cook.
Στις αρχές του 2017, ο διευθύνων σύμβουλος της Condor Ralf Teckentrup εισήγαγε σχέδιο μείωσης των λειτουργικών εξόδων κατά 40 εκατ. Ευρώ λόγω της απώλειας λειτουργικού κόστους των 14 εκατ. Ευρώ και της πτώσης των εσόδων κατά 1,4 δισ. Ευρώ. Ο αριθμός των επιβατών μειώθηκε επίσης κατά 6%. Η Condor είχε επίσης προγραμματίσει νέες πτήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες ήταν: Σαν Ντιέγκο, Νέα Ορλεάνη και Πίτσμπουργκ - όλες οι πτήσεις που θα έπρεπε να εκτελούνται από το 767-300ER.
Προορισμοί
Συμφωνίες κοινού κωδικού
Air Namibia
Thomas Cook Airlines
Διαπραγματευτικές συμφωνίες
Στόλος
Σημερινός στόλος
Από τον Μάιο του 2019, ο στόλος της Condor αποτελείται από τα ακόλουθα αεροσκάφη:
Καμπίνα
Business Class
Με την ανακαίνιση του στόλου Boeing 767, η Condor άλλαξε το όνομα της καμπίνας ανώτερης κατηγορίας από την κατηγορία "Comfort Class" σε Business Class το 2014. Η Business Class της Condor προσφέρεται σε όλα τα αεροσκάφη Boeing 767. Τα καθίσματα (Zodiac Aerospace) μετατρέπονται σε 170 μοίρες κρεβάτια και το κανονικό ύψος του καθίσματος (σε λειτουργία απογείωσης) . Τα καθίσματα περιλαμβάνουν έξοδο τροφοδοσίας και USB, καθώς και μια οθόνη για την ψυχαγωγία κατά την πτήση. Το Condor προσφέρει ξεχωριστούς σταθμούς ελέγχου εισιτηρίων Business Class σε όλα τα αεροδρόμια που χρησιμοποιεί η Condor για μακρινά δρομολόγια. Η Condor λειτουργεί ψυχαγωγία RAVE σε όλη την καμπίνα.
Premium Economy
Η Condor διαθέτει δύο διαφορετικές κλάσεις Premium Economy. Η έκδοση μεγάλων διαδρομών (που προσφέρεται σε όλα τα Boeing 767) προσφέρει τακτικές θέσεις οικονομικής θέσης από τον Γερμανό κατασκευαστή ZIM με περισσότερο χώρο για τα πόδια ( ύψος καθίσματος), περισσότερη κλίση, ελεύθερη πρόσβαση στην ψυχαγωγία κατά την πτήση και επιπλέον εξυπηρέτηση. Η Premium Economy Class της Condor σε πτήσεις μικρής και μεσαίας διαδρομής διαθέτει δωρεάν μεσαίο κάθισμα, προστιθέμενες υπηρεσίες και δωρεάν γεύματα.
Economy Class
Η Economy Class προσφέρεται σε όλα τα αεροσκάφη Boeing 767. Όλα τα καθίσματα έχουν ύψος του καθίσματος με πλάτος. Τα μεσαία καθίσματα είναι ελαφρώς πλατύτερα ( από τα μη μεσαία καθίσματα.
Διασκέδαση κατά την πτήση
Μια προσωπική οθόνη είναι διαθέσιμη σε κάθε θέση σε όλες τις κατηγορίες δίνοντας στους επιβάτες πρόσβαση σε περίπου 30 ταινίες, περισσότερες από 50 τηλεοπτικές σειρές, 24 ραδιοφωνικά κανάλια και εκατοντάδες μουσικές όλων των ειδών. Όλα τα περιεχόμενα ψυχαγωγίας είναι διαθέσιμα στους επιβάτες στην κατηγορία Business και Premium Economy. Ωστόσο, οι επιβάτες Economy Class έχουν περιορισμένη πρόσβαση. Έχουν πρόσβαση σε μια ταινία, ένα τηλεοπτικό επεισόδιο και τη μουσική βιβλιοθήκη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Η 55η επέτειος του Condor
Condor Flugdienst GmbH στο YouTube
Γερμανικές αεροπορικές εταιρείες
Αναφορές
|
68382
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%84%20%CE%A3%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8C%CF%81%CE%B1
|
Φουάτ Σινιόρα
|
Ο Φουάτ Σινιόρα (14 Απριλίου 1943 - ...) είναι Λιβανέζος πολιτικός, που χρίστηκε πρωθυπουργός του Λιβάνου, από τις 19 Ιουλίου 2005, οπότε και διαδέχθηκε τον Νατζίμπ Μικάτι, ως το 2009.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1943 στη Σιδώνα, από οικογένεια Σουνιτών Μουσουλμάνων, και εργάστηκε επί 45 χρόνια για τον αποβιώσαντα Πρωθυπουργό Ραφίκ αλ Χαρίρι. Υπήρξε Υπουργός Οικονομικών από το 1992 μέχρι το 1998 και ξανά από το 2000 ως το 2004. Μετά την πτώση του Χαρίρι το 1998, ο Σινιόρα κατηγορήθηκε για διαφθορά, απαλλάχθηκε όμως από το Κοινοβούλιο το 2003. Το 2002 κατάργησε τους περισσότερους δασμούς και εισήγαγε τον ΦΠΑ στη χώρα του.
Πρωθυπουργός
Λίγο μετά την εκλογική νίκη της Αντιπολίτευσης, το 2005, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο Εμίλ Λαχούντ. Υπήρξε η πρώτη κυβέρνηση στην οποία συμπεριλήφθησαν και μέλη της Χεζμπολάχ, μέλη της οποίας έφυγαν τελικά από το κυβερνητικό σχήμα. Στις 27 Ιουλίου 2006, ο Σινιόρα παρουσίασε σχέδιο επτά σημείων για την επίλυση της κρίσης στο Λίβανο (πόλεμος με το Ισραήλ), στη διάρκεια διάσκεψης στη Ρώμη. Δέχθηκε με επιφύλαξη τη συμφωνία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για τον τερματισμό της κρίσης.
Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2006, η Αντιπολίτευση ξεκίνησε εκστρατεία με σκοπό την παραίτηση της κυβέρνησής του. Στις 25 Μαΐου του 2008 η θητεία του έληξε, καθώς την ημέρα αυτή εξελέγη πρόεδρος και ο Σινιόρα ανέλαβε υπηρεσιακά καθήκοντα. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Μισέλ Σουλεϊμάν τον επαναδιόρισε στην πρωθυπουργία στις 28 Μαΐου του 2008. Έπειτα από τις εκλογές του 2009 τον διαδέχθηκε ως πρωθυπουργός ο Σαάντ Χαρίρι.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προφίλ του πολιτικού στο BBC
Σινιορα
|
131144
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82
|
Υπερβολικές συναρτήσεις
|
Στα μαθηματικά, οι υπερβολικές συναρτήσεις είναι ανάλογες των συμβατικών τριγωνομετρικών ή κυκλικών συναρτήσεων. Οι βασικές υπερβολικές συναρτήσεις είναι το υπερβολικό ημίτονο (συμβολίζεται sinh) και το υπερβολικό συνημίτονο (cosh), από τις οποίες προκύπτουν η υπερβολική εφαπτομένη (tanh) και οι υπόλοιπες υπερβολικές, κατ' αναλογία των παράγωγων τριγωνομετρικών συναρτήσεων. Οι συναρτήσεις αυτές ονομάστηκαν έτσι επειδή η γεωμετρική σχέση τους με μία υπερβολή είναι σχεδόν ίδια με την σχέση των τριγωνομετρικών συναρτήσεων με την περιφέρεια.
Αλγεβρικές εκφράσεις
Υπερβολικό ημίτονο
Υπερβολικό συνημίτονο
Υπερβολική εφαπτομένη
Υπερβολική συνεφαπτομένη
Υπερβολική τέμνουσα
υπερβολική συντέμνουσα
Όπου είναι η φανταστική μονάδα που ορίζεται ως .
Χρήσιμες σχέσεις
Οπότε:
Προκύπτει δηλαδή ότι οι cosh x και sech x είναι άρτιες συναρτήσεις, ενώ οι υπόλοιπες είναι περιττές συναρτήσεις.
Τα υπερβολικά ημίτονα και συνημίτονα ικανοποιούν τη σχέση:
η οποία είναι αντίστοιχη της συμβατικής τριγωνομετρικής σχέσης:
Η υπερβολική εφαπτομένη είναι λύση του μη γραμμικού προβλήματος οριακών τιμών.:
Αντίστροφες υπερβολικές εκφρασμένες με λογάριθμους
Παράγωγοι
Συνήθη ολοκληρώματα
Στις πιο πάνω σχέσεις, C καλούμε την σταθερά ολοκλήρωσης.
Σχέσεις με σειρά Τέιλορ
Είναι δυνατόν να εκφράσουμε τις υπερβολικές συναρτήσεις με χρήση σειράς Taylor:
(Σειρά Laurent)
(Σειρά Laurent)
όπου
είναι ο νιοστός αριθμός Μπερνούλι
είναι ο νιοστός αριθμός Όιλερ
Αναφορές
Δείτε επίσης
Τριγωνομετρικές συναρτήσεις
Υπερβολή (γεωμετρία)
Τριγωνομετρία
Μαθηματικές συναρτήσεις
|
139310
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Feldgendarmerie
|
Feldgendarmerie
|
Η Φέλντζανταρμερί (γερμανικά:Feldgendarmerie, από το Γαλλικό gens d' armée, άνδρες του στρατού -> gendarmerie, χωροφυλακή και το Γερμανικό Feld, πεδίο), ήταν η στρατονομία του γερμανικού στρατού από το τέλος των Ναπολεόντειων πολέμων έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ιστορία
Η Feldgendarmerie σχηματίστηκε από τη συνένωση γερμανικών στρατιωτικών μονάδων, κυρίως κατά την πολεμική περίοδο από το 1866 έως το 1870. Στην αρχή των εχθροπραξιών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914, αποτελούταν από 33 μονάδες, που έφτασαν τις 150 κατά το τέλος του πολέμου.
B΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Η Feldgendarmerie (γνωστή πλέον και με το ψευδώνυμο Kettenhunde, δηλαδή "δεμένα σκυλιά", λόγω του κολάρου που φορούσαν οι στρατονόμοι) έπαιξε σημαντικό ρόλο μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όντας υπεύθυνη για τη σύλληψη δεκάδων χιλιάδων λιποτακτών και την εκτέλεση πολλών απ' αυτούς, σύμφωνα με τη "φόρμουλα" του Χίτλερ που όριζε πως "οι στρατιώτες μπορούν να πεθάνουν, αλλά οι λιποτάκτες πρέπει να πεθάνουν".
Προς το τέλος του πολέμου, καθώς η υποστήριξη του λαού σε αμυντικές ενέργειες άρχισε να μειώνεται, ανατέθηκαν στη Feldgendarmerie αποστολές που αμαύρωσαν την εικόνα των στρατονόμων. Αυτές οι αποστολές περιελάμβαναν κυρίως την έρευνα για λιποτάκτες μεταξύ των προσφύγων και την αποστολή προσφύγων στο μέτωπο.
Σε άλλες περιοχές, μονάδες της Feldgendarmerie στάλθηκαν ως δυνάμεις κατοχής, κυρίως σε διοικητικά κέντρα της Βέρμαχτ. Ασχολούνταν επίσης με τη διευθέτηση της κυκλοφορίας, περιπολίες, εκτελέσεις αντιστασιακών και στρατιωτών του εχθρού, έλεγχο του κυνηγιού, της αλιείας και της αγροτικής παραγωγής, καθώς και παρεμπόδιση λήψης από τους τοπικούς πληθυσμούς φυλλαδίων που ρίπτονταν με εχθρικά αλεξίπτωτα.
Η συμμετοχή της Feldgendarmerie στα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι άνδρες των SS δεν έχει αποδειχθεί επίσημα, αν και αυτή η ενότητα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έχει γίνει αντικείμενο πολλών δημοσιεύσεων και ερευνών.
Μεταπολεμική οργάνωση
Μετά την επανίδρυση του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Στρατού (Bundeswehr), το 1955, πολλές μονάδες άλλαξαν τα ονόματά τους για να αποφεύγεται οποιαδήποτε ταύτιση με τις αντίστοιχες της Βέρμαχτ. Έτσι, η νέα στρατονομία του γερμανικού στρατού ονομάστηκε Φέλντγιέγκερ (Feldjäger), το οποίο ήταν επίσης το όνομα της παλαιάς πρωσικής στρατονομίας).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστορία της Feldgendarmerie (Αγγλικά)
Γερμανικές ένοπλες δυνάμεις
Γερμανικοί στρατιωτικοί σχηματισμοί του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Βέρμαχτ
|
53867
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%82
|
Λεόντεγκρανς
|
Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Βασιλιάς Λεόντεγκρανς (αγγλ. King Leodegrance) είναι ο πατέρας της Γκουίνεβιρ και άρχοντας του Κάμελιαρντ, ενός βασιλείου στη νότια Αγγλία.
Κατά κάποιους μύθους, είναι ο κάτοχος της Στρογγυλής Τραπέζης, την οποία και παραδίδει στο Αρθούρο ως μέρος της προίκας της Γκουίνεβιρ, μαζί με εκατό ιππότες.
Παραπομπές
Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης
Φανταστικοί βασιλιάδες
|
762844
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%8A%CE%AC%CE%BD%CE%BF%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%20%CE%9A%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1
|
Φοϊάνο ντελλα Κιάνα
|
Το Φοϊάνο ντελλα Κιάνα (ιταλικά: Foiano della Chiana) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Αρέτσο, στην περιφέρεια της Τοσκάνης.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Αρέτσο
|
636495
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1%20%CE%9F%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85
|
Ευγενία Ουζουνίδου
|
Η Ευγενία Ουζουνίδου (γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1962 στην Κρύα Βρύση) είναι Ελληνίδα πολιτικός.
Βιογραφία
Στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2012, εξελέγη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπώντας την εκλογική περιφέρεια Κοζάνης. Επανεξελέγη στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.
Στις 21 Αυγούστου 2015, έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με 24 άλλους αντιφρονούντες βουλευτές, ιδρύοντας τη Λαϊκή Ενότητα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ευγενία Χρήστου Ουζουνίδου, σελίδα στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Προσωπική ιστοσελίδα
Βουλευτές εκλεγμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ
Βουλευτές Κοζάνης
|
237343
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1453%20%CE%A6%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%B1
|
1453 Φένια
|
Η Φένια (Fennia) είναι ένας μικρός αστεροειδής, που περιφέρεται στην εσώτατη περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,331. Ανακαλύφθηκε το 1938 από τον Φινλανδό αστρονόμο Ούργιο Βάισαλα, που παρατηρούσε από το Τούρκου της Φινλανδίας (και, ανεξάρτητα, από τον Ρώσο αστρονόμο Γκριγκόρι Νεουιμίν, που παρατηρούσε από το Σιμέις της Κριμαίας). Η Φένια πήρε το όνομά της από τη λατινική ονομασία για τη χώρα αυτή. Είναι ένας από τους ελάχιστους αστεροειδείς της Κύριας Ζώνης που συμπληρώνει μία περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε λιγότερο από χίλιες γήινες ημέρες.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Φένιας εκτιμάται σε 7,23 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι S (λιθώδης), ενώ το άλβεδό της είναι 0,2494. Η Φένια περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 4 ώρες 24 λεπτά και 44 δευτερόλεπτα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Φενια
|
606356
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CF%84%CF%89%CF%81
|
Αναστάσιος Πρεδικάτωρ
|
Ο Αναστάσιος Πρεδικάτωρ ήταν ιατροφιλόσοφος καταγόμενος από την Κέρκυρα που έζησε στη Βενετία στις αρχές του 18ου αιώνα. Ο Ζαβίρας τον αναφέρει ως Αναστάσιο Κερκυραίο.
Βιογραφία
Ο Αναστάσιος, ο οποίος στη Βενετία ήταν και ιεροκήρυκας (predicatore), ονομάσθηκε Πρεδικάτωρ για την ευφράδεια του λόγου του. Ως εκ τούτου και όλοι οι απόγονοί του πήραν αυτό το επίθετο και αποκαλούνταν Πρεδικάροι. Ο Αναστάσιος απέκτησε δύο γιούς, τον Μιχαήλ και τον Λεονάρδο, και μία κόρη, τη Χρυσούλα. Και οι δύο γιοί του Πρεδικάτωρος σπούδασαν στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα και αφού έλαβαν τον τίτλο του ιατροφιλοσόφου μετέβησαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου βρισκόταν ο θείος τους, αδελφός του Αναστάσιου, ο επίσης ιατροφιλόσοφος Λικίνιος Κερκυραίος . Αργότερα ο Λικίνιος με τον Μιχαήλ εγκαταστάθηκαν στη Μονεμβασία, όπου ο Λικίνιος έλαβε από τους Βενετούς τον τίτλο του Κόμητος.
Παραπομπές
Περδικατωρ
|
213627
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Μαγνέντιος
|
Ο Μαγνέντιος (Flavius Magnus Magnentius, 303 – 10 Αυγούστου 353) ήταν σφετεριστής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 350 έως το 353.
Τα πρώτα χρόνια και σταδιοδρομία
Γεννημένος στη Σαμαρόμπριβα (Αμιένη) της Γαλατίας, ο Μαγνέντιος ήταν διοικητής των μονάδων της αυτοκρατορικής φρουράς. Όταν αυξήθηκε η δυσαρέσκεια του στρατού με τη συμπεριφορά του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κώνστα Α΄, ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Μαγνέντιο στις 18 Ιανουαρίου του 350. Ο Κώνστας Α΄ εγκαταλείφθηκε απ' όλους, εκτός από έναν μικρό αριθμό ακολούθων, και δολοφονήθηκε λίγο αργότερα από στρατιώτες του ιππικού κοντά στα Πυρηναία.
Σφετεριστής
Ο Μαγνέντιος πέτυχε γρήγορα την αφοσίωση των επαρχιών Βρετανίας, Γαλατίας και Ισπανίας στο πρόσωπό του. Ένας λόγος γι’ αυτό ήταν το γεγονός ότι υπήρξε πολύ πιο ανεκτικός έναντι τόσο των Χριστιανών όσο και των Παγανιστών. Έλεγξε επίσης τις επαρχίες της Ιταλίας και της Αφρικής μέσω της εκλογής ανθρώπων της εμπιστοσύνης του στα κορυφαία αξιώματα. Όμως, η σύντομη ανταρσία του Νεποτιανού που ήταν μέλος της Δυναστείας του Κωνσταντίνου, απέδειξε στο Μαγνέντιο ότι η νομιμότητά του ήταν αμφιλεγόμενη στα μάτια των μελών της δυναστείας. Ο αυτοαποκαλούμενος ηγέτης προσπάθησε να ενισχύσει τον έλεγχο των πρώην επαρχιών του Κώνστα κινούμενος προς το Δούναβη. Εν τω μεταξύ, ο Βετράνιος που ήταν διοικητής της στρατιάς Παννονίας είχε επίσης ανακηρυχθεί από το στρατό «Αύγουστος» στη Μούρσα, την 1η Μαρτίου. Η στάση αυτή είχε τη στήριξη της δυναστείας καθώς η Κωνσταντίνα (κόρη του Μεγάλου Κωνσταντίνου) και ο Κωνστάντιος Β΄ τον αναγνώρισαν στέλνοντάς του το αυτοκρατορικό στέμμα.
Η πτώση
Ο Κωνστάντιος Β΄ άφησε τα μέτωπα κατά των Συρίων και των Περσών και στράφηκε δυτικά. Παρά τις προσπάθειες του Μαγνέντιου να προσεταιριστεί τον Βετράνιο, ο έμπειρος στρατηγός πλησίασε τη στρατιά του Κωνστάντιου και απεμπόλησε το στέμμα. Ο Μαγνέντιος διόρισε Καίσαρα τον Μάγνο Δεκέντιο (πιθανώς αδερφό ή γιό του) και συγκέντρωσε όσες περισσότερες δυνάμεις μπορούσε. Συνάντησε τον Κωνστάντιο στη Μάχη της Μούρσας το 351. Την ημέρα των εχθροπραξιών, ο Μαγνέντιος ηγήθηκε των στρατιωτών του, ενώ ο Κωνστάντιος προτίμησε να προσευχηθεί για την έκβαση της σύρραξης σε κοντινή εκκλησία. Παρά τον ηρωισμό του Μαγνέντιου, ο ίδιος ηττήθηκε και αναγκάστηκε να επιστρέψει πίσω στη Γαλατία.
Ως αποτέλεσμα της έκβασης της μάχης, η Ιταλία αποτίναξε τη φρουρά του και επανενώθηκε με τον νόμιμο Κωνστάντιο. Ο Μαγνέντιος έκανε την τελευταία του επίθεση το 353 στη Μάχη του Όρους Σέλευκος και, όταν έχασε, αυτοκτόνησε με το σπαθί του. Ο Κωνστάντιος διέταξε αμέσως έρευνα για να αποκαλύψει τους υποστηρικτές του νεκρού πλέον Μαγνέντιου. Ένας εκ των πριμμικήριων που ανέλαβαν την υπόθεση αυτή ήταν ο διάσημος για τη σκληρότητά του Παύλος Κατένα.
Παραπομπές και σημειώσεις
Πηγές
Cameron, Averil, and Peter Garnsey ed., The Cambridge Ancient History, Vol XIII, Cambridge University Press, 1988. (αγγλικά)
(αγγλικά)
Εκ των Εκκλησιαστικών Ιστοριών Φιλοστοργίου Επιτομή from The Tertullian Project (αγγλικά)
Ρωμαίοι Αυτοκράτορες
|
200076
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%81
|
Κότορ
|
Το Κότορ (μαυροβουνιακή: Котор / Kotor, Λατινικά: Acruvium; Ελληνικά: Ασκρήβιον, Ιταλικά: Càttaro) είναι μια παραθαλάσσια πόλη του Μαυροβουνίου. Η πόλη (μαζί με την πόλη Ντομπρότα/Dobrota βορείως ουσιαστικά δημιουργούν μια πόλη) έχει πληθυσμό 13.176 <ref name="monstats_2003">{{cite web | url=http://www.monstat.org/userfiles/file/popis03/Popis01a.zip | title=Έγγραφο Nacionalna ili etnicka pripadnost – Podaci po naseljima i opstinama (Απογραφή πληθυσμού 2003, έγγραφο "'Εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής - Στοιχεία για τις γειτονιές και τις κοινότητες) | accessdate=2010-12-10 | date=2003 | publisher=Στατιστική Υπηρεσία Μαυροβουνίου | pages=48-49}}</ref> και είναι το διοικητικό κέντρο του Δήμου Κότορ. Ο Δήμος Κότορ έχει πληθυσμό 22.947 και συμπεριλαμβάνει τις γειτονικές πόλεις και μικρά χωρία γύρω από το κόλπο του Κότορ .
Το παλαιό Μεσογειακό λιμάνι του Κότορ είναι περικυκλωμένο από ένα τείχος το οποίο ανοικοδομήθηκε από τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας. Οι ενετικές επιρροές φαίνονται στην αρχιτεκτονική της πόλης. Ο κόλπος του Κότορ (Boka Kotorska) ορισμένες φορές καλείται το νοτιότερο φιόρδ της Ευρώπης'' (καλείτε έτσι λόγω του φυσικού τοπίο, γιατί στην πράξη δεν είναι φιόρδ).
Πόλος έλξης των τουριστών είναι το τοπίο του Κόλπου του Κότορ αλλά και η αρχιτεκτονική της παλιάς πόλης. Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί αύξηση των τουριστών.
Η φυσική πολιτιστική-περιοχή του Κότορ είναι μέρος των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Πληθυσμός
Σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2003 στο Κότορ (το Κότορ και η Ντόμπροτα βορείως-δίπλα από το Κότορ θεωρούνται ως μία πόλη) υπάρχουν:
Ιστορία
Το Κότορ έχει για πρώτη φορά αναφερθεί το 168 π.Χ. και είχε κατοικηθεί κατά την διάρκεια των Αρχαίων Ρωμαϊκών χρόνων. Την εποχή εκείνη ήταν γνωστή ως Acruvium, Ascrivium ή Ascruvium και ήταν μέρος της Ρωμαϊκής επαρχίας της Δαλματίας.
Στον μεσαίωνα το φυσικό λιμάνι του Κότορ στην Αδριατική θάλασσα αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό και καλλιτεχνικό κέντρο.
Αξιοθέατα
Η φυσική πολιτιστική-περιοχή του Κότορ είναι χαρακτηρισμένη από το 1979 ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Εξωτερικοί σύνδεμοι
Εκπομπή της ΕΤ3 - balkan express Επεισόδιο Νο.41 (41 λεπτών): "Μαυροβούνιο – Κότορ – Budva."
Παραπομπές
Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς
|
593800
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B1%20%28%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%29
|
Τάνγκα (νόμισμα)
|
Το Τάνγκα ήταν νόμιμο νόμισμα σε Τατζικιστάν μεταξύ της 10ης Μαΐου 1995 και της 29ης Οκτωβρίου 2000, και ήταν άξιζε ένα εκατοστό του Τατζικιστανικού ρουβλιού. Δεν εκδόθηκαν ποτέ κέρματα ή χαρτονομίσματα εκφρασμένα σε Τάνγκα.
Τον Ιανουάριο του 1997, η συναλλαγματική ισοτιμία ήταν 350 ρούβλια Τατζικιστάν ανά δολάριο ΗΠΑ, με αποτέλεσμα 1 τάνγκα να αντιστοιχεί σε 0.003 αμερικάνικα σεντς.
Παραπομπές
Οικονομία του Τατζικιστάν
Ιστορία του Τατζικιστάν
Ιστορικά νομίσματα
|
713174
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%BB%20%282020%29
|
Εκλογές Εθνοσυνέλευσης του Νεπάλ (2020)
|
Οι εκλογές της Εθνικής Συνέλευσης πραγματοποιήθηκαν στο Νεπάλ στις 23 Ιανουαρίου 2020 και στις επτά επαρχίες για να εκλεγούν τα 18 από τα 19 αποχωρώντα μέλη της Εθνοσυνέλευσης. Σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος του Νεπάλ του 2015, το ένα τρίτο των μελών της Εθνοσυνέλευσης εκλέγονται κάθε έξι χρόνια μέσω ενός εκλεκτορικού κολεγίου. Μετά την πλήρη εφαρμογή της συνέλευσης το 2018, το ένα τρίτο των μελών που επιλέχθηκαν με κλήρωση αποχώρησαν έπειτα από δύο μόνο χρόνια.
Εκλεκτορικό κολέγιο
Το εκλογικό σώμα αποτελείται από μέλη της επαρχιακής συνέλευσης και τον πρόεδρο / δήμαρχο και αντιπρόεδρο / αναπληρωτή δήμαρχο των τοπικών σωμάτων του Νεπάλ. Κάθε ψήφος των μελών της επαρχιακής συνέλευσης έχει βάρος σαράντα οκτώ ενώ κάθε πρόεδρος / δήμαρχος / αντιπρόεδρος / αναπληρωτής δήμαρχος έχει βάρος δεκαοκτώ. Το εκλογικό κολέγιο εκλέγει 56 μέλη στην Εθνοσυνέλευση και τρία μέλη, συμπεριλαμβανομένης μιας γυναίκας, διορίζονται από τον πρόεδρο έπειτα από πρόταση της κυβέρνησης του Νεπάλ.
Αποτελέσματα
Εθνικά
Παραπομπές
2020
Νεπαλ
|
387149
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%BC%20%CE%A3%CE%B1%CF%83%CE%AF
|
Χακίμ Σασί
|
Ο Χακίμ Σασί είναι πρώην Γαλλοαλγερινός ποδοσφαιριστής γεννημένος στις 3 Μαΐου 1977 στο Σαιν-Ντενί. Αγωνιζόταν στην θέση του επιθετικού.
Υπήρξε Αλγερινός διεθνής το διάστημα μεταξύ 2000 και 2002 (2 διεθνείς συμμετοχές).
Καριέρα
Προερχόμενος από τα τμήματα υποδομής της Ρεντ Σταρ, πέρασε στον σύλλογο συνολικά διάστημα έξι ετών εκ των οποίων τα δύο με την πρώτη ομάδα το διάστημα μεταξύ 1999 και 2001 - στην Ντιβιζιόν 2 και το Νασιονάλ. Παρακολουθούμενος από τον Γκι Λακόμπ, ο τελευταίος τον ακολούθησε στην Γκανγκάμπ τον Ιούνιο του 2001. Ο νεαρός δεξιός χαφ πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Ντιβιζιόν 1 στις 18 Αυγούστου 2001 και κατάφερε σε σύντομο διάστημα να καθιερωθεί στο αρχικό σχήμα της ομάδας όπου και παρέμεινε για διάστημα δύο ετών, δίπλα στους Ντιντιέ Ντρογκμπά και Φλοράν Μαλουντά.
Έχοντας μείνει ελεύθερος την επόμενη σεζόν από τον Μπερτράν Μαρσάν, ο οποίος δεν τον υπολόγιζε πλέον, ο Χακίμ Σασί υπέγραψε συμβόλαιο μονοετούς διάρκειας με την ΦΚ Μετς του Ζαν Φερναντέζ τον Ιούνιο του 2003. Ωστόσο, έπειτα από μία καλή εκκίνηση στη σεζόν για τον ίδιο, υπέστη τραυματισμό που τον κράτησε εκτός αγωνιστικής δράσης για διάστημα αρκετών μηνών στην διάρκεια μιας προπόνησης και, χωρίς να καταφέρει πραγματικά ποτέ να βρει θέση βασικού στην ομάδα της Ανατολικής Γαλλίας, ο Χακίμ Σασί βρέθηκε χωρίς ομάδα τον Ιούνιο του 2004.
Έπειτα από σειρά δοκιμαστικών που δεν ευόδωσαν με την Ιστρ η οποία αγωνιζόταν στην Λιγκ 1, την Σεντάν και την Ρενς από την Λιγκ 2, τελικά υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Γκρενόμπλ Φουτ 38 η οποία αγωνιζόταν στην Λιγκ 2, τον Ιανουάριο του 2005, έχοντας ως ελπίδα να επανέλθει σε πλήρη αγωνιστικό ρυθμό, με ένα συμβόλαιο μονοετούς διάρκειας μαζί με οψιόν επέκτασής του για έναν ακόμη χρόνο, η οποία ωστόσο δεν ενεργοποιήθηκε.
Έπειτα από διάστημα έξι μηνών παραμονή στην Ιζέρ, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ΑΣ Κάννες, όπου αγωνίστηκε σε περίπου τριάντα αναμετρήσεις στην διάρκεια της 1,5 χρόνου παρουσίας του με την ομάδα στο Νασιονάλ.
Στις αρχές του 2007, πήρε μεταγραφή για την ομάδα της Ουμ Σαλάλ Κλαμπ από το Κατάρ, όπου και παρέμεινε για διάστημα ενός έτους.
Στην διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου του 2008, μετακόμισε στην ΟΣ Μπουλόν, η οποία αγωνιζόταν στην Λιγκ 2, όπου και έφερε τον αριθμό 9 στην φανέλα του. Δεν αγωνίστηκε παρά μόνο σε 4 αναμετρήσεις, τραυματιζόμενος σε σύντομο διάστημα (βουβωνική χώρα). Αποχώρησε, τότε, από τον σύλλογο τον Ιούνιο του 2008.
Τον Ιανουάριο του 2009, έφτασε σε συμφωνία με το ερασιτεχνικό σωματείο της ΟΖΑ Αλφορβίλ αφότου είχε σκεφτεί να εγκαταλείψει την ενεργό δράση, ενώ ήταν χάρη στον φίλο του, Μισέλ Μουλέν, αντιπρόεδρο της ΟΖΑ, που είχε την ευκαιρία να αναγεννήσει την καριέρα του μέσω του CFA. Στη διάρκεια της σεζόν 2009-2010, αγωνίστηκε σε συνολικά 16 αναμετρήσεις, σημειώνοντας 3 τέρματα και βοηθώντας τους νεαρούς συμπαίκτες του στα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα, κάτι που οδήγησε την ομάδα του να ολοκληρώσει την σεζόν στην δεύτερη θέση της τελικής κατάταξης του πρωταθλήματος του CFA.
Εντάχθηκε στην Ρασίνγκ ΚΦ-Λεβαλουά 92 τον Οκτώβριο του 2010, ωστόσο δεν παρέμεινε στην ομάδα παρά μονάχα για διάστημα τριών μηνών. Στην διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου του 2011, επέστρεψε στην ΟΖΑ Αλφορβίλ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Προφίλ του Χακίμ Σασί στο footballdatabase.eu
Προφίλ του Χακίμ Σασί στο national-football-teams.com
Γάλλοι ποδοσφαιριστές
Αλγερινοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Αλγερίας
Ποδοσφαιριστές Ρεντ Σταρ ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Αν Αβάν ντε Γκανγκάμπ
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Μετς
Ποδοσφαιριστές Γκρενόμπλ Φουτ 38
Ποδοσφαιριστές ΑΣ Κάννες
Ποδοσφαιριστές Ουμ Σαλάλ Σπορτ Κλαμπ
Ποδοσφαιριστές ΟΣ Μπουλόν
Ποδοσφαιριστές ΟΖΑ Αλφορβίλ
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
|
616919
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Truth%20%28%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CE%B6%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CF%86%29
|
Truth (τραγούδι του Τσινγκίζ Μουσταφάγιεφ)
|
Το Truth είναι ένα τραγούδι ερμηνευμένο από τον Αζέρο τραγουδιστή Τσινγκίζ Μουσταφάγιεφ. Εκπροσώπησε το στον και προκρίθηκε στον τελικό, όπου στο Τελ Αβίβ ήρθε στην 8η θέση με 302 βαθμούς.
Παραπομπές
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2019
Τραγούδια στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision
|
758254
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
|
Σύνδεσμος Σύγχρονης Μουσικής
|
Ο Σύνδεσμος Σύγχρονης Μουσικής ( , ASM - Assotsiatsiya Sovremennoy Muzyki) ήταν εναλλακτική οργάνωση Ρώσων συνθετών με ενδιαφέρον για την αβάν-γκαρντ μουσική. Ιδρύθηκε από τον Νικολάι Ροσλάβετς το 1923. Ο σύνδεσμο διεξήγαγε σειρά συναυλιών και δημοσίευσε περιοδικά που προωθούσαμ τη μοντερνιστική μουσική των Μάλερ, Σένμπεργκ, Μπεργκ, Βέμπερν, Κρένεκ και Χίντεμιτ, καθώς και το έργο των μελών του. Τα ηγετικά μέλη του ήταν ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ο Νικολάι Μιασκόφσκι, ο Βησσαρίων Σεμπάλιν, ο Αλεξάντερ Μοσόλοφ, ο Γαβριήλ Ποπόφ και ο Βλαντιμίρ Στσερμπατσόφ . Ο ενθουσιασμός της οργάνωσης για την αβάν-γκαρντ δυτική μουσική και τον πειραματισμό συνάντησε την αντίθεση από της Ρωσικής Ένωσης Προλεταρίων Μουσικών (Российская Ассоциация Пролетарских Музыкантов, РАПМ), η οποία στα τέλη της δεκαετίας του 1920 είχε επισκιάσει τον ΣΣΜ ως προς την πολιτιστική επιρροή. Ο Σύλογος διαλύθηκε επίσημα το 1931, ενώ η ΡΕΠΜ συνέχισε την λειτουργία της μέχρι τις 23 Απριλίου 1932, όταν καταργήθηκε με το Διάταγμα για τη Μεταρρύθμιση των Λογοτεχνικών και Καλλιτεχνικών Οργανώσεων.
Παραπομπές
Πηγές
Nelson, Amy (2004). Music for the Revolution: Musicians and Power in Early Soviet Russia. Pennsylvania State University Press.
Faiclough, Pauline (2006). A Soviet Credo: Shostakovich's Fourth Symphony. Ashgate.
Μοντερνισμός
|
694994
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Καβούρι Ηλείας
|
Το Καβούρι είναι παραθαλάσσιος οικισμός της Ηλείας στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας με υψόμετρο 5 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Το Καβούρι βρίσκεται στον όρμο του Κατακόλου, σε απόσταση 10 χλμ. Δ.του Πύργου και 6,5 χλμ. Α.-ΒΑ. του Κατάκολου, ανάμεσα στο Κάτω Καβούρι (Δ.) και την Κυανή Ακτή (Α.). Η παραλία της και ο πυθμένας της θάλασσας είναι αμμώδεις και τα νερά αβαθή, ενώ στην ακτή παρατηρούνται κρίνοι της θάλασσας και χαμηλή βλάστηση. Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1971 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Γρανιτσαίικων. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τα Γρανισταίικα αποτελούν την τοπική κοινότητα Γρανιτσαίικων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Πύργου του Δήμου Πύργου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 66 κατοίκους.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ηλείας
Δήμος Πύργου
|
145721
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Παγώνης Βακαλόπουλος
|
Ο Παγώνης Βακαλόπουλος (γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1965 στο Πολύκαστρο) είναι παλαίμαχος Έλληνας διεθνής αμυντικός ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε κατά τις δεκαετίες του ’80 και ’90 κυρίως στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και στο τέλος της καριέρας του στον Πανιώνιο.
Καριέρα
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα Α.Ε. Πολύκαστρο στη Γ΄ Εθνική. Τον Δεκέμβριο του 1984 πήγε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, με τον οποίο έκανε ντεμπούτο στην Α΄ Εθνική στις 20 Ιανουαρίου 1985. Στον Ηρακλή αγωνίστηκε έντεκα περιόδους, ως το 1995, τις περισσότερες ως βασικός. Με τον "γηραιό" σύλλογο της Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο το 1985, έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος 1987 και συμμετείχε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1989.
Από το 1991 άρχισε να χάνει τη θέση του στη βασική ενδεκάδα και τελικά το 1995 αποφάσισε να πάρει μεταγραφή στον Πανιώνιο, όπου έκλεισε την καριέρα του.
Στις εθνικές ομάδες
Ο Παγώνης Βακαλόπουλος μετείχε με την Εθνική Νέων στην τελική φάση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ Νέων 1984.
Ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελπίδων, η οποία το 1988 έφτασε ως τον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ελπίδων, όπου έχασε τον τίτλο από τη Γαλλία στον διπλό τελικό (0-0, 0-3).
Το 1987 συμμετείχε σε τρεις αγώνες της ολυμπιακής ομάδας, στις 28 Οκτωβρίου σε φιλικό με την Ιταλία στο Αρέτσο (σκορ: 0-2) και σε δυο αγώνες για το προολυμπιακό τουρνουά για την Ολυμπιάδα της Σεούλ: στις 2/12/1987 με την Πολωνία στα Γιάννενα (σκορ: 0-1) και στις 12/12/1987 με τη Δυτική Γερμανία στη Λάρισα (σκορ: 0-2).
Ο Βακαλόπουλος αγωνίστηκε 10 φορές με την Εθνική Ανδρών από το 1987 ως το 1991. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1987, ενώ ακόμα ήταν ενεργό μέλος της Εθνικής Ελπίδων, στον τελευταίο αγώνα για τα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1988 με την Ολλανδία που έγινε στη Ρόδο (0-3).
Εν συνεχεία αγωνίστηκε στις: 15/11/1988 με Ουγγαρία εντός έδρας (3-0), 25/1/1989 με Πορτογαλία εντός έδρας (1-2), 22/2/1989 με Νορβηγία εντός έδρας (4-2), αγώνα στον οποίο σκόραρε το μοναδικό του γκολ με την εθνική ανδρών στο 55΄, στις 8/3/1989 με Ανατολική Γερμανία εντός έδρας (3-2), στις 5/4/1989 με Γιουγκοσλαβία εντός έδρας (1-4), στις 20/9/1989 με Γιουγκοσλαβία εκτός έδρας (0-3), στις 11/10/1989 με Βουλγαρία εκτός έδρας (0-4), στις 5/9/1990 με Αλβανία εντός έδρας (1-0) και στις 17/4/1991 με Σουηδία εντός έδρας (2-2) που ήταν ο τελευταίος του διεθνής αγώνας.
Στατιστικά στοιχεία
Τίτλοι - Διακρίσεις
Βαλκανικό Κύπελλο: 1985.
Κύπελλο Ελλάδος (φιναλίστ): 1987.
Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ελπίδων (φιναλίστ): 1988.
Παραπομπές
Πηγές - Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Όλα για το ποδόσφαιρο ’91», περιοδικό Εικόνες.
http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=21849
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Πανιωνίου
Ποδοσφαιριστές Ηρακλή Θεσσαλονίκης
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδας Κ21
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδας Κ19
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές ολυμπιακής ομάδας Ελλάδας
|
534924
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Αλληγορία του Σπηλαίου
|
Η Αλληγορία του Σπηλαίου είναι μια αλληγορία που παρουσιάστηκε από τον Πλάτωνα στο έργο του Πολιτεία, με σκοπό να συγκριθούν «οι επιπτώσεις της παιδείας και της έλλειψής της στη φύση του ανθρώπου». Γράφτηκε σε μορφή διαλόγου μεταξύ του Γλαύκωνα, αδελφού του Πλάτωνα, και του μέντορά του Σωκράτη, τον οποίο αφηγείται ο δεύτερος. Η αλληγορία βρίσκεται στην αρχή του έβδομου βιβλίου της Πολιτείας.
Ο Πλάτων βάζει τον Σωκράτη να περιγράψει ένα σύνολο ατόμων που ζουν όλη τους τη ζωή αλυσοδεμένοι στον τοίχο μιας σπηλιάς, αντικρίζοντας έναν κενό τοίχο. Οι άνθρωποι αυτοί κοιτούν τις σκιές που σχηματίζονται στον τοίχο από αντικείμενα που περνούν μπροστά από μία φωτιά πίσω τους και δίνουν ονόματα σε αυτές τις σκιές. Οι σκιές είναι η πραγματικότητα των φυλακισμένων. Ο Σωκράτης εξηγεί πως ο φιλόσοφος είναι σαν φυλακισμένος που απελευθερώθηκε από τη σπηλιά και βρίσκεται στο επίπεδο όπου καταλαβαίνει ότι οι σκιές δεν είναι η πραγματικότητα, καθώς μπορεί να καταλάβει την αληθινή μορφή της πραγματικότητας και όχι την κατασκευασμένη πραγματικότητα, που είναι οι σκιές για τους φυλακισμένους. Οι κρατούμενοι αυτής της περιοχής δεν επιθυμούν καν να φύγουν από τη φυλακή τους, διότι δεν γνωρίζουν καλύτερη ζωή.
Οι κρατούμενοι κάποια μέρα καταφέρνουν να σπάσουν τα δεσμά τους και ανακαλύπτουν ότι η πραγματικότητά τους δεν είναι αυτή που νόμιζαν. Ανακάλυψαν τον ήλιο, τον οποίο ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί ως αντιστοιχία για τη φωτιά, πίσω από την οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει. Όπως η φωτιά ρίχνει φως στους τοίχους της σπηλιάς, η ανθρώπινη κατάσταση είναι για πάντα δέσμια των εντυπώσεων που δημιουργούνται μέσω των αισθήσεων. Ακόμη και αν αυτές οι ερμηνείες είναι μια περίεργη λανθασμένη ερμηνεία της πραγματικότητας, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελευθερωθεί από τα δεσμά της κατάστασής του. Δεν μπορεί να ελευθερωθεί από μια φαινομενική κατάσταση, όπως οι φυλακισμένοι δεν μπορούσαν να ελευθερωθούν από τις αλυσίδες τους. Ωστόσο, αν ο άνθρωπος μπορέσει ως εκ θαύματος να δραπετεύσει από τη σκλαβιά του, θα έβρισκε ένα κόσμο που δεν μπορεί να καταλάβει - ο ήλιος είναι ακατανόητος για κάποιον που δεν τον έχει δει ποτέ. Με άλλα λόγια, θα ανακάλυπτε ένα άλλο "βασίλειο" , ένα ακατανόητο μέρος, διότι, θεωρητικά, είναι η πηγή μιας ανώτερης πραγματικότητας από αυτή που ήξερε πάντα.
Ο Σωκράτης σχολιάζει ότι αυτή η αλληγορία μπορεί να συνδεθεί με προηγούμενα γραπτά του, δηλαδή η αντιστοιχία του ήλιου και της τετμημένης γραμμής.
Δείτε επίσης
Λαϊκισμός
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ανάγνωση του αποσπάσματος της Αλληγορίας του Σπηλαίου
Αναπαράσταση της Αλληγορίας του Σπηλαίου σε μορφή βίντεο
Αλληγορία
Έννοιες στην επιστημολογία
Πλατωνισμός
Φιλοσοφία της εκπαίδευσης
|
398315
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%9A%CE%9C%20%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9
|
ΦΚΜ Ντουνάρεα Γκαλάτσι
|
Η ΦΚΜ Ντουναρέα Γκαλάτσι ήταν μια ρουμανική ποδοσφαιρική ομάδα από το Γκαλάτσι, Ρουμανία. Ιδρύθηκε το 1970 και διαλύθηκε το 2014. Έδρα της ομάδας ήταν το Stadionul Nicolae Rainea χωρητικότητας 23000 θεατών. Είχε 5 συμμετοχές στο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ρουμανίας.
Ευρωπαϊκές συμμετοχές
Κύπελλο Κυπελλούχων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Dunarea's page at liga2.ro
Dunarea's page at campionate.ro
Dunarea's page at frf.ro
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1970
Ποδοσφαιρικές ομάδες Ρουμανίας
|
170902
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201934-35
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης ανδρών 1934-35
|
Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το 2ο πρωτάθλημα μπάσκετ την περίοδο 1934-35 και έγινε ο πρώτος σύλλογος που στέφθηκε για δεύτερη φορά πρωταθλητής.
Η διοργάνωση
Το πρωτάθλημα διεξήχθη στην Αθήνα, στο γυμναστήριο του Εθνικού Γ.Σ. Οι αγώνες έγιναν από τις 28 ως 31 Ιουνίου 1935. Ο Ηρακλής κατάφερε να σημειώσει νίκες με μεγάλη διαφορά σημειώνοντας και 100 πόντους.
Πρωταθλήτρια ομάδα Ηρακλή: Νανές, Καπίλιου, Αδαμίχου, Παπαγιάννης, Πολυμέρης
Τα αποτελέσματα
Είναι γνωστά τα εξής αποτελέσματα:
Ηρακλής - Πανιώνιος: 110-40
Ηρακλής - Πανελλήνιος: 30-28
Ηρακλής - Πειραϊκός: 2-0 (στον αγώνα επικράτησε ο Πειραϊκός με 28-23 αλλά η νίκη του ακυρώθηκε)
Πειραϊκός - Πανιώνιος: 35-25
Πειραϊκός - Πανελλήνιος: ;
Πανελλήνιος - Πανιώνιος: 37-23
Βαθμολογία
Βαθμολογία
Πηγές
100 χρόνια Μπάσκετ 1891-1991, Περιοδικό Τρίποντο, 1991
εφ. "Αθλητική Ημέρα", 29/6/1935 κ.επ., ψηφ. σελ. 236 κ.επ.
Πανελλήνιο πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης ανδρών
Καλαθοσφαίριση το 1934
Καλαθοσφαίριση το 1935
|
646595
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9
|
Σανλούρι
|
Το Σανλούρι (, , σαρδηνιακά: Seddori) είναι Δήμος και μία από τις δυο πρωτεύουσες της Ιταλικής Επαρχίας του Μέντιο Καμπιντάνο, στην Ιταλική Περιφέρεια Σαρδηνία στην Ιταλία. Η δεύτερη πρωτεύουσα της επαρχίας όπως ορίστηκε με κυβερνητικό διάταγμα (2005) ήταν η Βιλατσίντρο. Με νέο κυβερνητικό διάταγμα η Επαρχία του Μέντιο Καμπιντάνο ενώθηκε με την Επαρχία του Καρμπόνια-Ιγκλέσιας και δημιούργησαν την Επαρχία της Νότιας Σαρδηνίας (2016).
Το όνομα της πόλης προέρχεται από μερικές παραλλαγές του ονόματος του νησιού της Σικελίας στην τοπική διάλεκτο, το «Σελλόρι» σχετίζεται με τη Σικελία σαν τόπος παραγωγής σιτηρών. Η πεδιάδα της επαρχίας Μέντιο Καμπιντάνο είναι γεμάτη με σιτοβολώνες. Μια άλλη υπόθεση αναφέρει ότι το όνομα «Σανλούρι» σχετίζεται με τον προστάτη της πόλης Σαν Λορέντζο.
Παραπομπές
Πόλεις της Σαρδηνίας
Δήμοι της Επαρχίας της Νότιας Σαρδηνίας
|
832166
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B6-FG
|
Σογιούζ-FG
|
Το όχημα εκτόξευσης Soyuz-FG ήταν μια βελτιωμένη έκδοση του Soyuz-U από την οικογένεια πυραύλων R-7, που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την TsSKB-Progress στη Σαμάρα της Ρωσίας. Το σύστημα καθοδήγησης, πλοήγησης και ελέγχου αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε από το «Polisvit» Special Design Bureau[6] (Kharkov, Ουκρανία).
Το Soyuz-FG πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 20 Μαΐου 2001, μεταφέροντας ένα διαστημόπλοιο φορτίου Progress στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Αποσύρθηκε μετά την εκτόξευση του Soyuz MS-15 στις 25 Σεπτεμβρίου 2019 στον ISS. το αναλογικό σύστημα ελέγχου περιόρισε σημαντικά τις δυνατότητές του και προκάλεσε την αντικατάστασή του από το Soyuz-2.[7] Από τις 30 Οκτωβρίου 2002 έως τις 25 Σεπτεμβρίου 2019, το Soyuz-FG ήταν το μόνο όχημα που χρησιμοποιήθηκε από τη Ρωσική Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία για την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Soyuz-TMA και Soyuz-MS στον ISS.
Για πτήσεις χωρίς πλήρωμα, το Soyuz-FG πέταξε προαιρετικά με ανώτερη βαθμίδα Fregat, που αναπτύχθηκε και παρήχθη από την ένωση Lavochkin στο Khimki. Η παρθενική πτήση αυτής της διαμόρφωσης έγινε στις 2 Ιουνίου 2003, η πρώτη από τις δέκα τέτοιες εκτοξεύσεις.[3] Οι εκτοξεύσεις της διαμόρφωσης Soyuz-FG/Fregat διατέθηκαν στο εμπόριο από μια ευρωπαϊκή-ρωσική εταιρεία που ονομάζεται Starsem.
Το Soyuz-FG εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο Baikonur στο Καζακστάν, από το Gagarin's Start (pad LC-1/5) για αποστολές με πλήρωμα και από το LC-31/6 για εκτοξεύσεις δορυφόρων με την παραλλαγή Fregat.
Το Soyuz-FG πραγματοποίησε 64 επιτυχημένες εκτοξεύσεις μέχρι την πρώτη του αποτυχία στις 11 Οκτωβρίου 2018 με την αποστολή Soyuz MS-10. Μια εγγραφή βίντεο της διαστημικής πτήσης που κυκλοφόρησε αρκετές εβδομάδες αργότερα υποδηλώνει έναν ελαττωματικό αισθητήρα, που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του πυραύλου. Το πλήρωμα, ο αστροναύτης της NASA Nick Hague και ο Ρώσος κοσμοναύτης Aleksey Ovchinin, διέφυγαν με ασφάλεια.[8]
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πρόγραμμα Σογιούζ
Σελίδες με πηγές CS1 στα Ρωσικά (ru)
|
507968
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%87%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD
|
Ερρίκος Δ΄ του Γκρουμπενχάγκεν
|
Ο Ερρίκος Δ΄ (1460 - 6 Δεκεμβρίου 1526) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν πρίγκιπας του Γκρουμπενχάγκεν (1464-1526), περιοχής του δουκάτου του Μπράουνσβαϊχ.
Βιογραφία
Ήταν ο γιος του Ερρίκου Γ΄, πρίγκιπα του Γκρουμπενχάγκεν μαζί με τους αδελφούς του Ερνέστο Β΄ και Αλβέρτο Β΄. Μητέρα του ήταν η Μαργαρίτα των Πιάστ, κόρη του Ιωάννη Α΄ δούκα του Ζάγκαν. Όταν απεβίωσε ο πατέρας του το 1464, τον διαδέχθηκε σε ηλικία 4 ετών με επίτροπο τον θείο του Αλβέρτο Β΄· ο Ερνέστος Β΄ παραιτήθηκε και έγινε αρχιμανδρίτης (canon) στο Χάλμπερστατ.
Το 1479 ενηλικιώθηκε και με τον θείο του έκαναν διανομή του πριγκιπάτου: ο Ερρίκος Δ΄ έλαβε το κάστρο Χέλντενμπουργκ και ο Αλβέρτος Β΄ τα κάστρα Οστερόντε και Χέρτσμπεργκ, ενώ είχαν από κοινού το κάστρο Γκρουμπενχάγκεν. Το 1485 απεβίωσε ο θείος του αφήνοντας έναν γιο 9 ετών, έτσι ο Ερρίκος Δ΄ έγινε επίτροπος του εξαδέλφου του Φιλίππου Α΄.
Απεβίωσε το 1526 άτεκνος και τον διαδέχθηκε ο Φίλιππος Α΄, επανενώνοντας το πριγκιπάτο.
Οικογένεια
Το 1494 νυμφεύτηκε στο Άινμπεκ την Ελισάβετ των Άνχαλτ, κόρη του Ιωάννη Ε΄ δούκα της Σαξονίας-Λάουενμπουρκ, αλλά δεν απέκτησε τέκνα.
Πηγές
Ludwig Ferdinand Spehr (1880), "Heinrich III., Herzog von Braunschweig-Grubenhagen", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 11, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 488–489
Δούκες του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ
Οίκος των Γουέλφων
|
528696
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ερρίκος Α΄ της Βουργουνδίας
|
Ο Ερρίκος Α΄, δούκας της Βουργουνδίας ή Ερρίκος ο Μέγας (γαλ.: Henri Ier de Bourgogne, 948 - 15 Οκτωβρίου 1002), κόμης του Νεβέρ και δούκας της Βουργουνδίας (965 - 1002) από τον Οίκο των Ροβερτιδών ήταν ο μικρότερος γιος του Ούγου του Μέγα, κόμη του Παρισιού και της Χέντβιχ των Οθωνιδών, κόρης του Ερρίκου Α΄ του Ορνιθοθήρα δούκα της Σαξονίας & βασιλιά της Ανατ. Φραγκίας. Νεότερος αδελφός του ήταν ο Ούγος Καπέτος.
Βιογραφία
Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Όθων/Εύδης. Σαν μικρότερος γιος ακολούθησε τον εκκλησιαστικό κλάδο. Την εποχή που ο δεύτερος αδελφός του Όθων της Βουργουνδίας πέθανε πρόωρα, στις 22 Φεβρουαρίου 965, ήταν κληρικός. Στην συνέχεια εξελέγη ο ίδιος νέος δούκας της Βουργουνδίας και τότε άλλαξε το βαπτιστικό του όνομα Εύδης σε Ερρίκος. Ο Όθων-Ερρίκος κυβέρνησε ο ίδιος ωστόσο μόνο τρεις κομητείες, οι υπόλοιπες έξι που αποτελούσαν την καρδιά του δουκάτου του Ριχάρδου της Βουργουνδίας κυβερνήθηκαν από τους υποτελείς του.
Παντρεύτηκε στον πρώτο γάμο του την Γερβέργκα του Μακόν, χήρα του Άνταλμπερτ της Ιταλίας που είχε καταφύγει στο Οτάν, και υιοθέτησε τον θετό γιο της Όθωνα-Γουλιέλμο. Σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε την Γκερσένδα, κόρη του Γουλιέλμου Β της Γασκώνης. Ωστόσο δεν απέκτησε κανέναν γιο από τους δυο γάμους του και τον διαδέχθηκε ο θετός του γιος Όθων-Γουλιέλμος. Αυτό επέφερε σκληρό πόλεμο διαδοχής ανάμεσα στον Οίκο της Ιβρέας στον οποίο ανήκε ο Όθων-Γουλιέλμος και στην βασιλική δυναστεία των Καπετιδών υπό τον Ροβέρτο τον Ευλαβή γιο του Ούγου Καπέτου. Ο πόλεμος επέφερε τον τεμαχισμό της Βουργουνδίας ανάμεσα στην κομητεία της Βουργουνδίας και το δουκάτο της Βουργουνδίας (1004).
Παραπομπές
Πηγές
Constance Brittain Bouchard, Sword, Miter, and Cloister: Nobility and the Church in Burgundy, 980-1198 (New York: Cornell University Press, 1987)
Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984)
Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987-1328 (London, New York: Hambledon Continuum, 2007)
Δούκες της Βουργουνδίας
Οίκος των Ροβερτιδών
|
690519
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BB%20%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9
|
Ναλανιντίλ Χανιμεφέντι
|
Η Ναλανιντίλ Χανιμεφέντι (Οθ. Τούρκικα:نالان دل خانم) (Τούρκικα: Nalandil Hanımefendi, 1829 - 1865) ήταν η δέκατη τέταρτη σύζυγος του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1829 στην Ανάπα, και ήταν κόρη του Νατίκχου Τσιπακουέ Μπέη. Είχε μια αδελφή την Τερμπιγιέ Χανιμεφέντι.
Μεταφέρθηκε σε νεαρή ηλικία στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο πατέρας της την εμπιστεύτηκε στο αυτοκρατορικό χαρέμι. Σύμφωνα με το έθιμο της οθωμανικής αυλής το όνομά της, άλλαξε σε Ναλανιντίλ.
Το 1851 παντρεύτηκε τον Αμπντούλ Μετζίτ Α΄. Της δόθηκε ο τίτλος "Τέταρτη Τυχερή", στις 7 Δεκεμβρίου 1851, αφού γέννησε το πρώτο της παιδί, μια κόρη, τη Σενιχά Σουλτάν στο Παλιό Παλάτι Τσιραγάν. Προς το τέλος του 1852 ονομάστηκε "Τρίτη Τυχερή" και το 1853 σε "Δεύτερη Τυχερή". Στις 20 Μαρτίου 1853, γέννησε το δεύτερο παιδί της, έναν γιο, τον Ηγεμόνας Μεχμέτ Αμπντουσαμέντ. Το 1854, της δόθηκε ο τίτλος "Πρώτη Τυχερή". Στις 2 Μαρτίου 1855, γέννησε το τρίτο της παιδί, μια κόρη, την Σεχιμέ Σουλτάν στο Παλιό Παλάτι Μπεηλέρμπεη.
Μετά το θάνατο του Αμπντούλ Μετζίτ το 1861, η Ναλανιντίλ εγκαταστάθηκε στο Παλάτι Φεριγιέ. Πέθανε το 1865, και είναι θαμμένη στο Νέο Μαυσωλείο Κυριών, Γενί Τζαμί της Κωνσταντινούπολης.
Παραπομπές
Πηγές
Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
Σουλτάνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Οθωμανοί
|
109211
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%84%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B7
|
Ατμοσφαιρική διατάραξη
|
Με τον όρο ατμοσφαιρική διατάραξη ή ατμοσφαιρική διαταραχή ονομάζεται οποιαδήποτε ανατροπή της ισορροπίας της ατμόσφαιρας καθώς επίσης και κάθε "πεδίο χαμηλού βαρομετρικού" στο οποίο και παρουσιάζονται έκδηλα σημεία δημιουργίας κυκλωνικής κυκλοφορίας του αέρα.
Κυριότερες αιτίες δημιουργίας ατμοσφαιρικών διαταράξεων είναι οι αέριες μάζες και τα δημιουργούμενα όρια αυτών που ονομάζονται μέτωπα.
Δείτε επίσης
Κυκλοφορία ατμόσφαιρας
Κινητική ενέργεια ανέμων
Μετεωρολογία
|
782938
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BA%CE%B1%20%CE%A1%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD
|
Γιέλκα Ρόουζεν
|
Η Γιέλκα Ρόουζεν (30 Δεκεμβρίου 186828 Μαΐου 1935) ήταν Γερμανίδα ζωγράφος, περισσότερο γνωστή ως σύζυγος του Άγγλου συνθέτη Φρέντερικ Ντέλιους.
Η Ελέν Σοφί Γιέλκα Ρόουζεν, γνωστή ως Jelka, γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1868. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά που γεννήθηκαν από τον Γκέοργκ Ρόουζεν (1820−1891) και τη σύζυγό του Σερένα Άννα (1830−1902), η οποία ήταν επίσης ζωγράφος.
Η Γιέλκα Ρόουζεν σπούδασε καλές τέχνες από το 1892 στην ιδιωτική Académie Colarossi στο Παρίσι, όπου είχε μεταβεί συνοδευόμενη από τη πρόσφατα χήρα μητέρα της. Ζώντας στο Μονπαρνάς γνωρίστηκε με τους συνθέτες Γκαμπριέλ Φορέ, Μορίς Ραβέλ και Φλοράν Σμιτ και τους καλλιτέχνες Ογκίστ Ροντέν, Καμίλ Κλοντέλ, Πολ Γκογκέν, Ανρί Ρουσό, Έντβαρτ Μουνκ και Ίντα Γκεράρντι.
Εξέθεσε έργα της στο Salon des Indépendants. Γνώρισε τον Φρέντερικ Ντέλιους σε ένα δείπνο στις 16 Ιανουαρίου 1896, και διαπίστωσε ότι είχαν κοινό ενδιαφέρον για τα κείμενα του Φρίντριχ Νίτσε και τη μουσική του Έντβαρντ Γκριγκ. Το 1897 ο Ντέλιους επέστρεψε από ένα επαγγελματικό ταξίσι στη Φλόριντα, όπου είχε διαχειριζόταν μια φυτεία πορτοκαλιών πριν από δώδεκα χρόνια. Ο Ντέλιους μετακόμισε στο πρόσφατα αγορασμένο σπίτι της Ρόουζεν στο Γκρεζ-σιρ-Λουέν, ένα κτίριο το οποίο ανήκε σε αυτήν και τη μητέρα της, και το ζευγάρι παντρεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 1903. Η Ρόουζεν ήταν κληρονόμος μιας μετρίου μεγέθους περιουσίας από τη διακεκριμένη οικογένειά της Σλέσβιχ-Χόλσταϊν και η περιουσία της έδωσε στον Ντέλιους οικονομική ασφάλεια.
Μέσω της γονικής της κληρονομιάς, η Ρόουζεν είχε αποκτήσει καλή μόρφωση και μιλούσε πολλές γλώσσες, και ήταν αυτή που συχνά πρότεινε κείμενα που θα μπορούσε να μελοποιήσει ο σύζυγός της. Εκείνη εντόπισε τα έργα του Έρνεστ Ντάουσον για το έργο του Songs of Sunset καθώς και τα έργα του Ουόλτ Ουίτμαν για το Songs of Farewell. Οι γερμανικές μεταφράσεις αυτών των κειμένων από την ίδια δημοσιεύονταν συχνά μαζί με τη μουσική. Οι καλλιτεχνικές της δεξιότητες ήταν επίσης ανεκτίμητες στα σκίτσα των σκηνικών στην αναβίωση του A Village Romeo and Juliet του Μπίτσαμ το 1920.
Η Ρόουζεν παρέμεινε αφοσιωμένη στον Ντέλιους παρά τις σχέσεις που είχε ο ίδιος με άλλες γυναίκες. Τα τελευταία δώδεκα χρόνια της ζωής του Ντέλιους, τα οποία τα πέρασε τυφλός και παράλυτος από σύφιλη τρίτου βαθμού, η Ρόουζεν παράτησε τη δουλειά της για να τον φροντίζει. Η ίδια αρρώστησε με καρκίνο του εντέρου και έκανε γνωστό ότι η εξωτερική βοήθεια θα ήταν ευπρόσδεκτη. Αυτό οδήγησε τον Έρικ Φένμπι να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον συνθέτη, ακόμα ως προσωπικός νοσοκόμος του. Ο Φένμπι εργάστηκε με τον Ντέλιους για έξι χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων η Γιέλκα είχε απουσίαζε κατά περιόδους για λόγους ιατρικής περίθαλψης. Επέστρεψε από ένα γηροκομείο για να είναι στο πλευρό του Ντέλιους, όταν εκείνος πέθανε τον Ιούνιο του 1934. Ο Ντέλιους ήθελε να τον θάψουν στον κήπο του σπιτιού τους στο Γκρεζ-σιρ-Λουέν, ή αν δεν γινόταν αυτό, στην Αγγλία. Οι τοπικές αρχές δεν επέτρεψαν την ταφή στον κήπο, αλλά παράλληλα η Γιέλκα ήταν πολύ άρρωστη για να ταξιδέψει, κι έτσι ο Ντέλιους θάφτηκε στο τοπικό νεκροταφείο στο Γκρεζ.
Τον Μάιο του 1935, αν και δεν είχε αναρρώσει πλήρως, η Γιέλκα ένιωθε ότι είχε αρκετή δύναμη για να διασχίσει τη Μάγχη για να παρευρεθεί στον εκ νέου ενταφιασμό του συζύγου της στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, στο Σάρεϊ. Ωστόσο, καθ' οδόν προσβλήθηκε από πνευμονία και νοσηλεύτηκε στο Ντόβερ κατά την άφιξή της στην Αγγλία. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στο Κένσινγκτον του Λονδίνου, όπου πέθανε στις 28 Μαΐου 1935, δύο ημέρες μετά την εκ νέου ταφή του συζύγου της. Τάφηκε μαζί του: μοιράζονται τον ίδιο τάφο. Η περιουσία της χρηματοδότησε ένα καταπίστευμα, το οποίο διαχειριζόταν ο σερ Τόμας Μπίτσαμ, για την προώθηση των έργων του Ντέλιους. Ο Μπίτσαμ είναι σήμερα θαμμένος σε μικρή απόσταση από το ζευγάρι.
Τη Γιέλκα Ρόουζες υποδύθηκε η Βρετανίδα ηθοποιός Μορίν Πράιορ στην ταινία του Κεν Ράσελ Song of Summer το 1968.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολιτιστικός σύλλογος "artistes du bout du monde"
Γερμανοί εβραϊκής καταγωγής
Βελιγράδι
Γερμανοί ζωγράφοι
|
100878
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82%20%28%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%29
|
Γιώργος Σαββίδης (ποδοσφαιριστής)
|
Ο Γιώργος Σαββίδης είναι Κύπριος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός.
Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1961 και πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον Ολυμπιακό Λευκωσίας για να μεταπηδήσει στη συνέχεια στην Ομόνοια Λευκωσίας, όπου έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα στην σταδιοδρομία του ως ποδοσφαιριστής. Στην ομάδα αυτή πραγματοποίησε μεγάλες εμφανίσεις, όπως και στην Εθνική Ομάδα της Κύπρου.
Έπειτα, αρκετές ομάδες εκδήλωσαν ενδιαφέρον για να τον συμπεριλάβουν στο δυναμικό τους, ανάμεσα στις οποίες και η ΑΕΚ. Ο Σαββίδης δέχτηκε την πρόταση, καθώς υπήρξε και μεγάλη του επιθυμία μια τέτοια συμμετοχή. Επέστρεψε στην Κύπρο και στην Ομόνοια, όπου έκλεισε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής και ξεκίνησε σταδιοδρομία ως προπονητής.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η καριέρα του Σαββίδη
Κύπριοι προπονητές ποδοσφαίρου
Κύπριοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Κύπρου
Ποδοσφαιριστές Ομόνοιας Λευκωσίας
Ποδοσφαιριστές Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως
Προπονητές ποδοσφαίρου Διγενή Ακρίτα Μόρφου
Προπονητές ποδοσφαίρου Ομόνοιας Λευκωσίας
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού Λευκωσίας
Ποδοσφαιριστές Α΄ κατηγορίας Κύπρου
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
Κύπριοι ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό
|
633372
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%20%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1
|
Μεγάλη Γιουγκοσλαβία
|
Ο γιουγκοσλαβικός αλυτρωτισμός αναφέρεται σε έναν αλυτρωτισμό που προωθούσε η Γιουγκοσλαβία, η οποία θα ένωνε όλες τις περιοχές που κατοικούνταν από Νότιους Σλάβους. Διεκδικούσε ολόκληρη τη Βουλγαρία και την Αλβανία, καθώς και εδάφη της Ελλάδας, της Αυστρίας και της Ιταλίας. Οι διεκδικήσεις υπήρχαν τόσο τον καιρό του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, όσο κατά την περίοδο του Τίτο.
Η Γιουγκοσλαβία διεκδικούσε από τις εξής χώρες τα παρακάτω εδάφη:
Ολόκληρα τα εδάφη της πρώην Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας
Ολόκληρη τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας
Ολόκληρη τη Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας
Τη Μακεδονία και τη Θράκη από την Ελλάδα
Την Καρινθία από την Αυστρία
Την περιοχή Φρίουλι-Βενετία Τζούλια από την Ιταλία
Ιστορία
Οι υποστηρικτές του γιουγκοσλαβικού αλυτρωτισμού περιλάμβαναν τόσο τους μοναρχικούς όσο και τους δημοκρατικούς . Μέρες πριν από τη δημιουργία της Γιουγκοσλαβίας το 1918, ο Γιουγκοσλάβος πολιτικός Σβέτοζαρ Πριμπίτσεβιτς δήλωσε ότι τα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας πρέπει να φτάνουν «από το Soca έως τη Θεσσαλονίκη ». Προτάσεις στη μεσοπολεμική περίοδο για να συμπεριληφθεί η Βουλγαρία στη Γιουγκοσλαβία, περιλάμβανε ισχυρισμούς των ρεπουμπλικανών ότι μια δημοκρατία ήταν απαραίτητη για μια Ολοκληρωμένη Γιουγκοσλαβία με τη Βουλγαρία, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι μια δημοκρατία δεν θα ήταν επειδή η Βουλγαρία εκείνη την εποχή ήταν βασίλειο. ότι μια περιορισμένη συνταγματική μοναρχία θα ήταν μια κατάλληλη μορφή κράτους που θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη Βουλγαρία μέσα σε αυτήν. Το στρατιωτικό κίνημα Zveno στη Βουλγαρία υποστήριξε μια Ολοκληρωμένη Γιουγκοσλαβία που περιελάμβανε τη Βουλγαρία και την Αλβανία μέσα σε αυτήν. Το κίνημα Zveno συμμετείχε στο βουλγαρικό πραξικόπημα του 1934, οι υποστηρικτές του πραξικοπήματος δήλωσαν την πρόθεσή τους να σχηματίσουν αμέσως συμμαχία με τη Γαλλία και να επιδιώξουν την ενοποίηση της Βουλγαρίας σε μια ολοκληρωμένη Γιουγκοσλαβία.
Μόλις ξεκίνησε ο Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος, το 1940 ο Σέρβος στρατηγός Μίλαν Νεμίτς πρότεινε να ενταχθεί η Γιουγκοσλαβία στις δυνάμεις του Άξονα και να επιτεθεί στην Ελλάδα να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η βρετανική κυβέρνηση υποστήριξε τη δημιουργία μιας Μεγάλης Γιουγκοσλαβίας μετά τον πόλεμο λόγω της αντίθεσης στην προσχώρηση της βουλγαρικής κυβέρνησης στις δυνάμεις του Άξονα, τον Μάιο του 1941, εγκρίνοντας το έγγραφο του Dr. Malcom Burr υπέρ της ενσωμάτωσης της Βουλγαρίας στη Γιουγκοσλαβία μετά τον πόλεμο.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Τίτο δήλωσε ότι η Γιουγκοσλαβία είχε το δικαίωμα να έχει την Τεργέστη και όλη την Καρινθία, συμπεριλαμβανομένης της αυστριακής Καρινθίας, λέγοντας: «Ελευθερώσαμε την Καρινθία, αλλά οι διεθνείς συνθήκες ήταν τέτοιες που έπρεπε να την αφήσουμε προσωρινά. Η Καρινθία είναι δική μας και πρέπει να πολεμήσουμε για αυτήν.".
Βιβλιογραφικές αναφορές
Πηγές
Ιστορία των Νότιων Σλάβων
Πανσλαβισμός
Αλυτρωτισμός
Ιστορία της Γιουγκοσλαβίας
__ΧΩΡΙΣΠΠ__
|
147765
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%20%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%201936-37
|
Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1936-37
|
Η Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1936-37 ήταν η 3η έκδοση της Α΄ κατηγορίας ποδοσφαίρου της Κύπρου. Το πρωτάθλημα κέρδισε o ΑΠΟΕΛ για 2η φορά στην ιστορία του.
Σύστημα διεξαγωγής
Στο πρωτάθλημα της Α΄ κατηγορίας 1936-37 συμμετείχαν 7 ομάδες. Όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχτηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Δεν ίσχυσε η διαβάθμιση στη Β΄ κατηγορία (στην οποία συμμετείχαν οι αναπληρωματικές ομάδες των ομάδων της Α΄ κατηγορίας).
Σύστημα βαθμολόγησης
Η νίκη βαθμολογείτο με 2 βαθμούς και η ισοπαλία με 1 βαθμό ενώ η ήττα δεν έδινε κανένα βαθμό.
Αλλαγές σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο
Σε σχέση με το πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας 1935-36, στο πρωτάθλημα της περιόδου 1936-37 δεν συμμετείχε η Ε.Π.Α. Λάρνακας, η οποία δεν δήλωσε συμμετοχή.
Ομάδες, στάδια και τοποθεσίες
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει αλφαβητικά τις ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τα στάδια που χρησιμοποίησαν.
</center>
Βαθμολογία
Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν:
1Ο ΑΠΟΕΛ αναδείχθηκε πρωταθλητής λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων.
Αποτελέσματα
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος:
Παραπομπές
Πηγές
Βιβλιογραφία
Δείτε επίσης
Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου
Κύπελλο Κύπρου ποδοσφαίρου ανδρών 1936-37
Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 1936-1937
|
336100
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CE%A0%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Σοφοκλής Πιλάβιος
|
Ο Σοφοκλής Πιλάβιος (γεννημένος στις 13 Ιανουαρίου 1966) ήταν ο πρόεδρος της Ε.Π.Ο. από το 2009 έως το 2012.
Σπουδές
Έχει φοιτήσει στη Σχολή Μωραΐτη και έχει αποφοιτήσει με σπουδές στη Νομική (στο Πανεπιστήμιο Αθηνών) και στο Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο (στο αγγλικό Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον). Αφού τελείωσε με τις σπουδές του, απασχολήθηκε με τη δικηγορία, ιδρύοντας ένα δικό του Δικηγορικό Γραφείο, με ειδίκευση στο Εμπορικό, στο Αστικό και στο Αθλητικό Δίκαιο.
Σταδιοδρομία και δικαστικές υποθέσεις
Ήταν ένα από τα μέλη της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας για 12 χρόνια, από το 1997 έως το 2009. Έχει διατελέσει μέλος της Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός, εφόσον ήταν στο Διοικητικό Συμβούλιο και παράλληλα, Νομικός Σύμβουλος, από το 2000 έως το 2004. Επίσης, ήταν και στην Ομάδα Νομικών Εμπειρογνώμων της UEFA από το 2002 μέχρι το 2004 και στο Dispute Resolution Chamber της FIFA. Ήταν επικεφαλής των δικηγόρων pro bono του CAS για την Ολυμπιάδα της Αθήνας.
Από το 2007 είναι εκπρόσωπος της UEFA και από το 2012 ως σήμερα είναι ένα από τα μέλη της Ποδοσφαιρικής Επιτροπής της FIFA. Επίσης, το διάστημα μεταξύ του 2006 και του 2009 διετέλεσε Πειθαρχικός Επιθεωρητής της UEFA, από το 2009 ως σήμερα διατελεί 3ος Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Διοργανώσεων Συλλόγων της UEFA και από το έτος 2009 έως το 2012 Πρόεδρος της ΕΠΟ.
Τον Μάρτιο του 2019 του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης πέντε ετών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για δύο χρόνια, η οποία αφορά το αδίκημα της απιστίας επειδή ζημίωσε μαζί με άλλους πρώην προέδρους την περιουσία της ΕΠΟ με 13 εκατομμύρια ευρώ.
Είναι ένα από τα ιδρυτικά στελέχη και ένα από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου στο ίδρυμα Κάνε μια Ευχή Ελλάδος. Έχει γνώσεις στην αγγλική και στην γερμανική γλώσσα.
Παραπομπές
Πηγές
http://www.hoc.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1135&catid=35&Itemid=56&lang=el
Προέδροι Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας
Έλληνες πρόεδροι αθλητικών Ομοσπονδιών
|
573380
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%83%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81%20%CE%A0%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%86
|
Αλεκσάντρ Ποπόφ
|
Ο Αλεκσάντρ Ποπόφ (ρωσικά: Александр Владимирович Попов) είναι ένας Ρώσος πρωταθλητής της κολύμβησης. Θεωρείται ευρύτερα ως ένας από τους καλύτερους κολυμβητές όλων των εποχών, καθώς κέρδισε το χρυσό στα 50 και στα 100 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, κάτι που επανέλαβε και στην επόμενη Ολυμπιάδα. Κατείχε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 50 μέτρα για οκτώ χρόνια και στα 100 μέτρα για έξι. Το 2003, όντας σε ηλικία 31 ετών, κέρδισε το χρυσό στα 50 μέτρα και στα 100 μέτρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης.
Καριέρα
Ο Ποπόφ άρχισε την κολύμβηση, με την παρακίνηση του πατέρα του, σε ηλικία 8 ετών στην Αθλητική Σχολή Παιδιών και Νέων του Αθλητικού Συγκροτήματος Φάκελ στο Λεσνόι. Ξεκίνησε την εκμάθηση ύπτιου στυλ, όμως την άλλαξε σε ελεύθερη κολύμβηση, όταν εντάχθηκε στην ομάδα του Γκενάντι Τουρέτσκι το 1990, με πρωτοβουλία του προπονητή της εθνικής ομάδας της ΕΣΣΔ Γκλεμπ Πετρόφ. Αργότερα μετακόμισε για ένα διάστημα από τη Ρωσία στην Αυστραλία για να είναι μαζί με τον προπονητή του. Ένα χρόνο αργότερα (1991), ο Ποπόφ συμμετείχε στο πρώτο του διεθνές τουρνουά, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1991, και καθιερώθηκε ως ο κορυφαίος σπρίντερ ελεύθερου στυλ στον κόσμο κερδίζοντας τα 100 ελεύθερο και βοηθώντας τον Σοβιετική ομάδα να κερδίσει και τους τίτλους της σκυταλοδρομίας 4x100 ελεύθερου και της σκυταλοδρομίας μικτή.
Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 50 μέτρα και στα 100 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 και επανέλαβε τις νίκες του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, κάτι που τον κατέστησε ως τον πρώτο άνθρωπο που πέτυχε κάτι τέτοιο μετά τον Τζόνι Βαϊσμίλερ. Ένα μήνα μετά τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα, μαχαιρώθηκε στην κοιλιά κατά τη διάρκεια διαμάχης με τρεις πλανόδιους πωλητές στη Μόσχα. Το μαχαίρι έκοψε την αρτηρία του, άγγιξε ένα από τα νεφρά του και κατέστρεψε τον υπεζωκότα του, τη μεμβράνη που περικλείει τους πνεύμονες. Είχε επείγουσα χειρουργική επέμβαση και πέρασε τρεις μήνες για να αναρρώσει. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1997 στη Σεβίλλη της Ισπανίας υπερασπίστηκε με επιτυχία τους τίτλους του στα 50 και 100 μέτρα.
Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης το 2003, ο Ποπόφ έκανε για άλλη μια φορά εύκολες νίκες στα 50 και 100 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης ανδρών, ενώ ανέφερε ότι η Βαρκελώνη θα ήταν πάντα ξεχωριστή γι΄ αυτόν, γιατί εκεί ήταν που ξεκίνησαν για πρώτη φορά όλα. Στους Ολυμπιακούς του 2004 στην Αθήνα ήταν ο σημαιοφόρος της Ρωσίας στην τελετή έναρξης. Ωστόσο, ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία αθλητής στην πισίνα, χωρίς να καταφέρει να αποκτήσει το χρυσό μετάλλιο. Τον Ιανουάριο του 2005 ανακοίνωσε την απόσυρσή του από το άθλημα.
Παραπομπές
Ρώσοι αθλητές της κολύμβησης
Ρώσοι Ολυμπιονίκες
|
638234
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CE%B9%20%CE%A1%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%84
|
Σάλι Ράιντ
|
Η Σάλι Ράιντ (Sally Kristen Ride) (26 Μαΐου 1951 – 23 Ιουλίου 2012) ήταν Αμερικανίδα φυσικός και αστροναύτης.
Στις 18 Ιουνίου 1983 συμμετείχε στην αποστολή του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ κατά την οποία τέθηκαν σε τροχιά δύο δορυφόροι. Την ίδια πτήση επανέλαβε την επόμενη χρονιά. Ήταν η πρώτη Αμερικανίδα και η τρίτη γυναίκα παγκοσμίως που ταξίδεψε στο διάστημα (1983), μετά τις Σοβιετικές κοσμοναύτριες Βαλεντίνα Τερεσκόβα (1963) και Σβετλάνα Σαβίτσκαγια (1982).
Η Ράιντ εργάστηκε επίσης στο Κέντρο για τη Διεθνή Ασφάλεια και τον Έλεγχο των Όπλων του Πανεπιστημίου Στάνφονρτ (Stanford University's Center for International Security and Arms Control) και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο, όπου δίδαξε φυσική, primarily researching nonlinear optics and Thomson scattering. Επίσης συμμετείχε στις επιτροπές που ερεύνησαν την καταστροφή του Τσάλεντζερ και του Κολούμπια.
Πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας στις 23 Ιουλίου 2012.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
https://www.sansimera.gr/biographies/1357
https://www.kathimerini.gr/8543/article/epikairothta/kosmos/efyge-h-prwth-amerikanida-poy-ta3ideye-sto-diasthma-sali-raint
Αμερικανοί αστροναύτες
|
825707
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82
|
Αμανός
|
Ο Αμανός, γνωστός και ως Άμανος (λατινικά: Amānus, τουρκικά: Nur Dağları), είναι οροσειρά η οποία χωρίζει την παράκτια περιοχή της Κιλικίας από την ενδοχώρα της Συρίας. Βρίσκεται στην Επαρχία του Χάταϊ της Τουρκίας. Ξεκινά νότια της οροσειράς του Ταύρου (και συνδέεται με αυτήν), νότια του ποταμού Πυράμου, εκτείνεται περίπου παράλληλα με τον Ισσικό Κόλπο και καταλήγει στις ακτές της Μεσογείου μεταξύ του Ισσικού Κόλπου και των εκβολών του Ορόντη ποταμού.
Παραπομπές
Οροσειρές της Τουρκίας
|
267334
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%A5%CF%8C%CF%81%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης
|
Ο Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης είναι ο ανώτατος εκτελεστικός αξιωματούχος της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Ο κυβερνήτης είναι ο αρχηγός του εκτελεστικού κλάδου της πολιτειακής κυβέρνησης της Νέας Υόρκης και ο ανώτατος αρχηγός των στρατιωτικών και ναυτικών δυνάμεων της πολιτείας. Ο αξιωματούχος κατέχει τον διακριτικό τίτλο Αυτός/Αυτού Εξοχότητα ενόσω βρίσκεται στο αξίωμα.
Κυβερνήτης εκλέχθηκε το 2010 ο Άντριου Κουόμο, Δημοκρατικός με προκάτοχό τον Ντέιβιντ Πάτερσον. Ο Κουόμo, κέρδισε την εκλογή κυβερνήτη του Νοεμβρίου 2010 και ορκίσθηκε 56ος κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης την 1η Ιανουαρίου 2011. Έπειτα από καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση, ο Κουόμο παραιτήθηκε από κυβερνήτης και πρώτη γυναίκα κυβερνήτης της Νέας Υόρκης ορκίστηκε στις 24 Αυγούστου 2021 η Κάθι Χότσουλ.
Εξουσίες και καθήκοντα
Ο κυβερνήτης έχει καθήκον να επιβάλλει τους πολιτειακούς νόμους, και την εξουσία να εγκρίνει ή να προβάλει βέτο σε νομοσχέδια που περνούν από το Πολιτειακό Νομοθετικό Σώμα της Νέας Υόρκης, να συγκαλεί το νομοθετικό σώμα, και να δίδει χάρη, εκτός από περιπτώσεις προδοσίας και παραπομπής.
Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης συχνά θεωρείται πιθανός υποψήφιος για Πρόεδρος. Δέκα κυβερνήτες έχουν υπάρξει υποψήφιοι των μεγάλων κομμάτων για πρόεδροι, και έξι - περιλαμβανομένων των Μάρτιν Βαν Μπιούρεν, Γκρόβερ Κλίβελαντ, Θίοντορ Ρούζβελτ, και Φράνκλιν Ρούζβελτ - έχουν κερδίσει. Έξι κυβερνήτες της Νέας Υόρκης έχουν χρηματίσει αντιπρόεδροι. Επιπλέον δύο Κυβερνήτες της Νέας Υόρκης, οι Τζον Τζέι και Τσαρλς Έβανς Χιους, έχουν χρηματίσει Αρχιδικαστές των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ιστορία
Το αξίωμα του Κυβερνήτη δημιουργήθηκε από το πρώτο Πολιτειακό Σύνταγμα της Νέας Υόρκης το 1777 για να συμπίπτει με το ημερλοογιακό έτος. Μια τροποποίηση του 1874 εξέτεινε την θητεία στο αξίωμα στα τρία έτη,, αλλά το σύνταγμα του 1894 μείωσε πάλι την θητεία σε δύο έτη.. Το πιο πρόσφατο σύνταγμα του 1938 εξέτενε την θητεία στα σημερινά τέσσερα έτη.
Γραμμή διαδοχής
Το πολιτειακό σύνταγμα προβλέπει από το 1777 την εκλογή αναπληρωτή κυβερνήτη, ο οποίος επίσης είναι πρόεδρος της πολιτειακής γερουσίας, στην ίδια θητεία (με τις ίδιες διάρκειες θητείας όπως ο κυβερνήτης σε όλες τις συνταγματικές αναθεωρήσεις). Αρχικά, σε ενδεχόμενο θανάτου, παραίτησης ή παραπομπής του κυβερνήτη, ή απουσίας του από την πολιτεία, ο αναπληρωτής κυβερνήτης θα αναλάμβανε τα καθήκοντα και τις εξουσίες του κυβερνήτη. Since the 1938 constitution, the lieutenant governor explicitly becomes governor upon such vacancy in the office.
Αν το αξίωμα του αναπληρωτή κυβερνήτη μείνει κενό, ο πρόεδρος pro tempore της πολιτειακής γερουσίας ασκεί τα καθήκοντα του αναπληρωτή κυβερνήτη μέχρις ότου ο κυβερνήτης μπορεί να πάρει πίσω τα καθήκοντα του αξιώματος, ή την επόμενη εκλογή· ομοίως, αν μείνουν κενά αμφότερα τα αξιώματα, ο προσωρινός πρόεδρος δρα ως κυβερνήτης, με το αξίωμα του αναπληρωτή κυβερνήτη να παραμένει κενό. Αν ο προσωρινός πρόεδρος είναι ανίκανος να εκπληρώσει τα καθήκοντα, ο ομιλητής της βουλής είναι επόμενος στη γραμμή διαδοχής. Ο αναπληρωτής κυβερνήτης εκλέγεται στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τον κυβερνήτη, αλλά παίρνει το χρίσμα σε ξεχωριστή διαδικασία.
Κατάλογος Κυβερνητών
Βλέπε: Κατάλογος Κυβερνητών της Νέας Υόρκης
Βλέπε επίσης
Πολιτική της Νέας Υόρκης
Παραπομπές
Νεα Υορκη
|
437367
|
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC%206752
|
NGC 6752
|
Το NGC 6752 (ή Caldwell 93) είναι σφαιρωτό σμήνος στον αστερισμό Ταώς. Απέχει περίπου 13.000 έτη φωτός από τη Γη. Με φαινόμενο μέγεθος + 5,4 είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού σε καλές συνθήκες παρατήρησης και είναι το πέμπτο λαμπρότερο στον γήινο ουρανό μετά τα ω Κενταύρου, 47 Τουκάνας, Μεσιέ 22 και NGC 6397. Είναι ένα από τα ευκολότερο να αναλυθούν σφαιρωτά σμήνη στον γήινο ουρανό, ενώ μόνο το NGC 6397 έχει φωτεινότερα άστρα με βάση το φαινόμενο μέγεθος.
Ο πρώτος που το παρατήρησε ήταν ο Τζέιμς Ντάνλοπ τις 28 Ιουλίου 1826, από τη Νέα Νότια Ουαλία, ενώ κατάφερε να το αναλύσει σε ξεχωριστά άστρα. Ο Όουεν Τζίντζεριτς (1960) πρότεινε ότι μπορεί να το είχε παρατηρήσει ο Νικολά Λουί ντε Λακάιγ το 1751-52, ταξινομώντας το ως Lac I.13, αλλά μέτρησε τη θέση 10 μοίρες μακριά από την πραγματική. Η θέση που κατέγραψε ο Λακάιγ ως αντικείμενο έχει καταλογραφηθεί ως NGC 6777.
Αποτελείται από περίπου 100.000 άστρα και έχει διάμετρο 100 έτη φωτός. Το κεντρικό τμήμα του σμήνους είναι πολύ πυκνό και έχει υποστεί κατάρρευση πυρήνα. Ο πυρήνας του είναι πλούσιος σε διπλά αστέρια, ενώ το διαστημικό τηλεσκόπιο Τσάντρα έχει αναγνωρίσει 6 πηγές ακτίνων Χ.
Παραπομπές
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ταώς (αστερισμός)
Σφαιρωτά σμήνη
6752
Αντικείμενα Caldwell
|
657011
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%9A%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82
|
Ανδρέας Κεφαλληνός
|
Ο Ανδρέας Κεφαλληνός (1856–1943) ήταν Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ανδρέας Κεφαλληνός γεννήθηκε το 1856 στην Κέρκυρα. Εκεί παρακολούθησε και ολοκλήρωσε τη βασική του μόρφωση στο γυμνάσιο της πόλης. Έπειτα μετέβη στο Μόναχο και στη Φλωρεντία όπου πραγματοποίησε σπουδές ινδικής φιλολογίας και αναδείχθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας. Το 1886, με την επιστροφή του στην Ελλάδα, διορίστηκε στο Πρακτικό Λύκειο που είχε ιδρύσει ο Χαρίλαος Τρικούπης ενώ το 1889 διορίστηκε στο γυμνάσιο της πατρίδας του. Επίσης, διετέλεσε επιθεωρητής των δημοτικών σχολείων της Αρκαδίας (1898) αλλά και γυμνασιάρχης στην Κέρκυρα και τα Καλάβρυτα (1910).
Το 1910 εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, ωστόσο η εκλογή του ακυρώθηκε μιας και ασκούσε δημόσιο αξίωμα. Παραιτήθηκε από τη θέση του, και το 1912 εξελέγη βουλευτής. Πέθανε το 1943.
Εργογραφία
Ο Ανδρέας Κεφαλληνός, πέρα από την εκπαιδευτική και πολιτική σταδιοδρομία του, ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Μετέφρασε στη δημοτική τα Ειδύλλια του Γκέσλερ και τα επεισόδια Οϊναμόρουλ και Οϊθόνα του Οσιάν. Μετέφρασε επίσης κεφάλαια από το ινδικό έπος Ραμαγιάνα. Μία από τις σημαντικότερες διατριβές του είχε τίτλο Αι Ελληνίδες εταίραι εν τω ινδικώ δράματι, όπου αναφερόταν στην επίδραση του ελληνικού πολιτισμού στην Ινδία.
Παραπομπές
Βουλευτές Κέρκυρας
Έλληνες εκπαιδευτικοί
Έλληνες συγγραφείς
|
298115
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A5%CE%B4%CE%AC%CF%83%CF%80%CE%B7
|
Μάχη του Υδάσπη
|
Η μάχη στον Υδάσπη ποταμό διεξήχθη το 326 π.Χ., όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κινήθηκε εναντίον του βασιλιά Πώρου του ινδικού βασιλείου Παουραβά στις όχθες του ποταμού Υδάσπη στην Πενταποταμία (σήμερα περιοχή Παντζάμπ στο Πακιστάν, κοντά στην πόλη Μπχέρα).
Η Μάχη του Υδάσπη οδήγησε σε πλήρη ελληνική νίκη και στην προσάρτηση της Πενταποταμίας, η οποία επεξέτεινε περαιτέρω τα όρια της Μακεδονικής αυτοκρατορίας και εκτός των αρχικών ορίων της ηττημένης πλέον Περσικής Αυτοκρατορίας.
Η τακτική του Μεγάλου Αλεξάνδρου να διασχίσουν τα μακεδονικά και τα άλλα συμμαχικά στρατεύματα (αποτελούμενα από τμήματα του περσικού στρατού και του ινδικού στρατού του βασιλείου του Ταξίλη) κατά την περίοδο των μουσώνων τον πλημμυρισμένο Υδάσπη και παρά την επιφυλακή του στρατού του Πώρου να κατορθώσουν να τον αιφνιδιάσουν πλευρικά, αναφέρεται ως ένα από τα «στρατηγικά αριστουργήματα» του. Αν και νικηφόρα η μάχη αυτή του Υδάσπη ποταμού, ήταν επίσης και η πιο δαπανηρή, σε επίπεδο απωλειών, μάχη που πολέμησαν ως τότε οι Μακεδόνες.
Η αντίσταση που προέβαλε ο βασιλιάς Πώρος και οι άνδρες του κέρδισε τον σεβασμό του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο οποίος του ζήτησε να γίνει Σατράπης στη μακεδονική αυτή κτήση.
Η μάχη είναι σημαντική και ιστορικά, γιατί επέτρεψε το άνοιγμα προς την Αρχαία Ινδία, τόσο για την ελληνική πολιτική (Αυτοκρατορία των Σελευκιδών, Ελληνοϊνδικό Βασίλειο), όσο και για την πολιτισμική επιρροή (Ελληνοβουδιστική τέχνη), οι οποίες έκτοτε επρόκειτο να συνεχιστούν για πολλούς αιώνες.
Τοποθεσία της μάχης
Η μάχη έλαβε χώρα στην ανατολική όχθη του ποταμού Υδάσπη (τώρα ονομάζεται Τζέλουμ (ποταμός)), ο οποίος ήταν ένας παραπόταμος του Ινδού ποταμού επίσης στην περιοχής της Πενταποταμίας (της σημερινής περιοχής Παντζάμπ του Πακιστάν).
Αργότερα, λίγο μετά τη νίκη του ο Μέγας Αλέξανδρος ίδρυσε μια ακόμα πόλη με το όνομα Αλεξάνδρεια, στην περιοχή της μάχης, την οποία ονόμασε Νίκαια Αλεξάνδρεια (ή Νίκαια (Παντζάμπ)). Εφόσον αυτή η πόλη δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί αρχαιολογικά, οποιαδήποτε προσπάθεια να βρεθεί και ο αρχαιολογικός χώρος της μάχης είναι καταδικασμένη, επειδή φυσικά και το τοπίο έχει αλλάξει σημαντικά από την τότε ελληνιστική περίοδο ως σήμερα. Προς το παρόν, η πιο πιθανή τοποθεσία βρίσκεται ακριβώς στα νότια της πόλης του Τζέλουμ, όπου ο αρχαίος κεντρικός δρόμος διέσχιζε τον ποταμό, όπως μια βουδιστική πηγή αναφέρει πράγματι για μια πόλη, που μπορεί να είναι η αρχαία Νίκαια. Ο προσδιορισμός του τόπου της μάχης κοντά ή μεταξύ των σύγχρονων πόλεων Τζαλαπούρ ή Τζαλαπούρ Σαρίφ και Χαρανπούρ είναι σίγουρα λανθασμένος, καθώς το ποτάμι, στην αρχαιότητα, κυλούσε αρκετά μακριά από αυτές τις πόλεις.
Αλεξάνδρειες πόλεις πέριξ του Υδάσπη
Πέριξ της περιοχής της Μάχης του Υδάσπη ποταμού, υπάρχουν ιστοριογραφικές αναφορές για τις εξής πόλεις που έφεραν το όνομα Αλεξάνδρεια, προς τιμή του ιδρυτή τους Μεγάλου Αλεξάνδρου:
Αλεξάνδρεια εις Τάξιλα. Πρόκειται μάλλον για μετονομασία της πόλης Τάξιλα ή Ταξάσιλα προς τιμή του Μεγάλου Αλεξάνδρου την άνοιξη του 326 π.Χ., όταν ο Μέγας Αλέξανδρος και ο στρατός του στρατοπέδευσαν εκεί. Σήμερα τα Τάξιλα βρίσκονται πολύ κοντά στη σύγχρονη πόλη Ραβαλπίντι στην επαρχία Παντζάμπ ή Πουντζάμπ ή Πεντζάμπ του Πακιστάν.
Αλεξάνδρεια επί του Υδάσπη Α’ ή Αλεξάνδρεια η Νίκαια ή Αλεξάνδρεια Νίκαια ή Νίκαια Αλεξάνδρεια ή Αλεξάνδρεια η εν Υδάσπη Α’ ή Νίκαια (Παντζάμπ). Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τον στρατό που διέθετε ο Πώρος στην περιοχή που διέτρεχε ο ποταμός Υδάσπης έκτισε το 326 π.Χ. δύο πόλεις: Τη Νίκαια και τη Βουκεφάλαν ή Βουκεφάλα Αλεξάνδρεια. Σήμερα πιθανολογούνται οι πόλεις Τζέλουμ ή Χαρία στο Πακιστάν. Η Νίκαια αυτή βρισκόταν στη μια όχθη του Ύφαση, ενώ στην άλλη ήταν η Βουκεφάλα. Η πόλη αναφέρεται από τον Αρριανό:
Μέρος της Νίκαιας είχε εν τω μεταξύ πάθει ζημιές από τις βροχές της Ινδίας. Έτσι όταν ο Μακεδών στρατηλάτης αποφάσισε τον δρόμο της επιστροφής, επιδιόρθωσε αυτές τις ζημιές. Ωστόσο η ακριβής τοποθεσία της Νίκαιας παραμένει, προς το παρόν, ακαθόριστη αν και έχουν προταθεί δύο πιθανότητες από ερευνητές:
Ο Χάντινγκφορντ ταύτιζε την πόλη με ένα μεγάλο ανάχωμα δυτικά της πόλης Τζέλουμ, ενώ ο Λέντερινγκ την ταυτίζει με την ίδια την Τζέλουμ. Επίσης η βουδιστική παράδοση αναφέρει μια ανώνυμη πόλη στα νότια της Τζέλουμ, που κατά μερικούς ταυτίζεται με τη Νίκαια.
Ο Ούγγρος αρχαιολόγος Στάιν Μαρκ Αουρέλ (1862-1943) πίστευε ότι ο μακεδονικός στρατός αντί να διασχίσει την οδό από τα Τάξιλα προς την Τζέλουμ, πιθανόν και να πήγε νοτιότερα προς τη σημερινή πόλη Μπχέρα. Εκεί υποστήριξε ότι έγινε η περίφημη μάχη του Υδάσπη κοντά στην πόλη Μονγκ, μιας και η μορφολογία του εδάφους (ο προσανατολισμός του ποταμού, τα βράχια αλατιού και άλλα φυσικά χαρακτηριστικά) ταιριάζουν με τις αρχαίες πηγές. Περαιτέρω στήριξη της θέσης για την πόλη Μόνγκ, επικυρώνει η απαίτηση των κατοίκων της πόλεως, ότι εκεί βρισκόταν η ελληνιστική Νίκαια. Ο ιστορικός του BBC Μάικλ Γουντ υποστήριξε επίσης αυτήν τη θέση του Ούγγρου αρχαιολόγου.
Αλεξάνδρεια επί του Υδάσπη Β’ ή Αλεξάνδρεια η Βουκέφαλος ή Βουκέφαλος Αλεξάνδρεια ή Βουκεφάλιος Αλεξάνδρεια ή Βουκεφάλια ή Βουκεφαλία ή Βουκεφάλα ή Αλεξάνδρεια η εν Υδάσπη Β’. Ιδρύθηκε το 326 π.Χ. από τον Μέγα Αλέξανδρο προς τιμή του αλόγου του, που έφερε το όνομα Βουκεφάλας, το οποίο απεβίωσε κατά τη διάρκεια μάχης στο ίδιο σημείο. Πιθανόν μια από τις πόλεις Μονγκ ή Γκαρζάκ ή Φαλία στο Πακιστάν.
Το ιστορικό πλαίσιο - υπόβαθρο πριν τη μάχη
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε το 328 π.Χ. και τις τελευταίες δυνάμεις της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, που ήταν υπό τον Βήσσο και τον Σπιταμένη άρχισε μια νέα εκστρατεία για να επεκτείνει περαιτέρω την αυτοκρατορία του προς την Ινδία, περίπου κατά το 327 π.Χ..
Ο στρατός του Μεγάλου Αλεξάνδρου εκτιμάται ότι είχε μια δύναμη της τάξης των περίπου 6.000 στρατιωτών. (Συνολικά ο στρατός του ήταν περίπου 11.000 άνδρες: 6.000 πεζικό και 5.000 ιππείς). Ανάλογα με τις πηγές, οι οποίες ποικίλουν στις εκτιμήσεις των εμπλεκομένων αντιθέτων δυνάμεων (όπως φαίνεται και στο γράφημα πάνω δεξιά), ο Αλέξανδρος και ο στρατός του, ήταν λιγότεροι από τους αντιμαχόμενους εχθρούς τους και τις στρατιές των ινδικών βασιλείων, σε μια αναλογία κάπου μεταξύ του «τρεις προς έναν» (3:1) και «πέντε προς έναν» (5:1).
Η κεντρική στρατιωτική δύναμη του μακεδονικού στρατού φαίνεται να πέρασε μέσω του Κυβέριου Περάσματος (παστούν: د خیبر درہ, ουρντού: تنگه خیبر) το οποίο ήταν και είναι ένα πέρασμα μεταξύ των βουνών, που σήμερα συνδέει το σύγχρονο Αφγανιστάν με το Πακιστάν, αλλά μια μικρότερη δύναμη υπό την προσωπική εποπτεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου πέρασε από τη βόρεια διαδρομή, προσπερνώντας στον δρόμο του το φρούριο της Αόρνου στην περιοχή Σουάτ ή περιοχή Σάνγκλα, που πρόκειται για το σύγχρονο βουνό Πιρ-Σαρ, ένα μέρος με υψηλή μυθολογική σημασία για τους Έλληνες, καθώς, σύμφωνα με τον μύθο, ο Ηρακλής είχε αποτύχει να το καταλάβει, όταν είχε αγωνιστεί στην Ινδία. Στις αρχές της άνοιξης του επόμενου έτους (326 π.Χ.), συνδύασε τις δυνάμεις του και συμμάχησε με τον βασιλιά Ταξίλη, βασιλιά του ινδικού βασιλείου Τάξιλα ή Ταξάσιλα (ουρντού ٹیکسلا, σανσκ. Takshaçila तक्षशिला, κιν. Chu Ch'a-shi-lo), ενάντια του γείτονά του βασιλιά Πώρου, που ήταν ο βασιλιάς της περιοχής του ποταμού Υδάσπη.
Κίνητρα
Ο Μέγας Αλέξανδρος χρειαζόταν να υποτάξει τον βασιλιά Πώρο, προκειμένου να κρατήσει την πορεία του προς τα ανατολικά. Το να αφήσει έναν τέτοιο ισχυρό αντίπαλο στα πλευρά του θα έθετε σε κίνδυνο οποιαδήποτε περαιτέρω δράση του. Δεν μπορούσε, επίσης, να έχει την πολυτέλεια να δείξει κανένα σημάδι αδυναμίας, εάν ήθελε να κρατήσει την πίστη σ’ αυτόν των ήδη σε συμμαχία με αυτόν Ινδών βασιλέων.
Ο βασιλιά Πώρος έπρεπε να υπερασπιστεί το βασίλειό του και επέλεξε το τέλειο σημείο για να ελέγχει με τα στρατεύματά του και εκ των προτέρων τον Μέγα Αλέξανδρο. Αν και έχασε τη μάχη, έγινε ο πιο επιτυχημένος και ιστορικά καταγεγραμμένος, αντίπαλος του Αλεξάνδρου.
Στρατηγικοί ελιγμοί και προετοιμασίες για τη μάχη
Ο Πώρος παρέταξε στη νότια όχθη του Υδάσπη ποταμού τα στρατεύματά του και έθεσε ως κύριο στόχο την απόκρουση των στρατευμάτων σε οποιαδήποτε τυχόν διασταύρωση και αν προέκυπτε. Ο Υδάσπης ήταν βαθύς και αρκετά γρήγορος, γεγονός που από μόνο του αρκούσε πιθανόν για να καταδικάσει σε απόλυτη αποτυχία ολόκληρη τη δύναμη που θα επιχειρούσε μια, εν ευθεία αντίθεση, διέλευση για να επιτεθεί κατέναντι στα στρατεύματα του βασιλιά Πώρου.
Ο Μέγας Αλέξανδρος ήξερε ότι μια άμεση διάβαση του ποταμού θα είχε μικρές πιθανότητες επιτυχίας και έτσι προσπάθησε να βρει εναλλακτικές διαβάσεις. Κινήθηκε τοποθετώντας τα ορεσίβια στρατεύματα του πάνω και κάτω, παράλληλα με την όχθη του ποταμού μετακινώντας τα κάθε βράδυ, τακτική που προσπάθησε να ακολουθεί προς κάλυψή του (στρατιωτική ορολογία: σκίαση) και ο Πώρος.
Τελικά, ο Μέγας Αλέξανδρος αποφάσισε και χρησιμοποίησε μια κατάλληλη διάβαση, περίπου 27 χιλιόμετρα πριν από το στρατόπεδό του.
Το σχέδιό του ήταν ένα κλασικός ελιγμός «τανάλιας»: Άφησε τον στρατηγό Κρατερό πίσω του με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού και ο ίδιος πέρασε με κοπιώδη τρόπο, το ποτάμι προς τα πάνω με ένα ισχυρό σώμα, που αποτελούταν, σύμφωνα με τον Αρριανό από 6.000 οπλίτες και 5.000 ιππείς, αν και είναι πιθανό η δύναμη αυτή τελικά να ήταν μεγαλύτερη. Ο Κρατερός ήταν εξουσιοδοτημένος να φυλά τη διάβαση του ποταμού και σε πρώτη περίπτωση, που ο Πώρος αντιμετώπιζε το σχετικά μικρό και ευέλικτο σώμα με επικεφαλής τον Μέγα Αλέξανδρο με ολόκληρο το στράτευμα του, να πραγματοποιούσε και ο Κρατερός επίθεση καταντικρύ, ώστε να κυκλωθεί, με μορφή «τανάλιας», ο Πώρος, σε δεύτερη δε περίπτωση που ο Πώρος δεν επιτίθεντο εναντίον του Αλεξάνδρου με ολόκληρη τη δύναμή του ο Κρατερός να κρατήσει τη θέση του.
Ο Μέγας Αλέξανδρος εν τέλει κίνησε αθόρυβα μέρος του στρατού του και στη συνέχεια διάβηκε το ποτάμι με άκρα μυστικότητα, με την κατασκευή πλωτήρων από «δερμάτινους ασκούς, γεμάτους με σανό», καθώς και με «μικρότερα σκάφη μειωμένα κατά το ήμισυ» (αρχαία ελληνικά: «καὶ τῶν πλοίων δὲ τὰ πολλὰ αὐτῷ ξυντετμημένα παρ εκεκόμιστο ἐς τὸν χῶρον τοῦτον καὶ ἀφανῶς αὖθις ξυμπεπηγμένα ἐν τῇ ὕλῃ ἐκρύπτετο͵ τά τε ἄλλα καὶ αἱ τριακόντοροι»).
Επιπλέον, ο Κρατερός επιφορτίσθηκε με συχνές παραπλανητικές προσποιήσεις, ότι πρόκειται να διασχίσει τον ποταμό.
Ο Μέγας Αλέξανδρος πρόσκαιρα συνειδητοποίησε ότι δεν είχε περάσει την απέναντι πλευρά, παρά είχε μεταφερθεί σε μια νησίδα εδάφους ανάμεσα στον ποταμό, αλλά, τελικά σύντομα πέρασε στην άλλη πλευρά. Ο Πώρος αντιλήφθηκε τους ελιγμούς του αντιπάλου του και έστειλε μια μικρή δύναμη αρμάτων, ιππικό και δύναμη στρατιωτών, υπό τη διοίκηση του γιου του για να αντιμετωπίσει τον Μέγα Αλέξανδρο, με την ελπίδα ότι θα είναι σε θέση να εμποδίσει την περαιτέρω διέλευσή του. Ο Αλέξανδρος όμως είχε ήδη περάσει και δρομολόγησε σχετικά εύκολα την επίθεση ενάντια στον αντίπαλό του, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι τα άρματα του στρατού του Πώρου, είχαν ως φυσικό εμπόδιο την ίδια τη λάσπη κοντά στην όχθη του ποταμού, με τελικό αποτέλεσμα ο γιος του Πώρου σύντομα να βρίσκεται ανάμεσα στους νεκρούς. Ο Πώρος στη συνέχεια κατανόησε ότι ο Αλέξανδρος είχε ήδη περάσει νικηφόρα στη δική του πλευρά του ποταμού και έσπευσε να τον αντιμετωπίσει με το καλύτερο τμήμα του στρατού του, αφήνοντας πίσω του ένα μικρό απόσπασμα για να εμποδίσει την πιθανή εισβολή της κύριας μακεδονικής δύναμης, που ήταν υπό τη διοίκηση του Κρατερού, όταν θα προσπαθούσε να διασχίσει τον ποταμό.
Η μάχη
Όταν ο Πώρος εντόπισε το σημείο όπου το σχετικά μικρό και ευέλικτο στρατιωτικό σώμα με επικεφαλής τον Μέγα Αλέξανδρο είχε αφιχθεί, επεξέτεινε τις δυνάμεις του και άρχισε την επίθεση. Οι Ινδοί ήταν έτοιμοι με το ιππικό και στις δύο πλευρές, ενώ το κέντρο περιλάμβανε τις κύριες δυνάμεις του πεζικού με τους πολεμικούς ελέφαντες να δεσπόζουν ανάμεσα ή μπροστά από τα σώματα πεζικού, σε ίσα διαστήματα. Οι ελέφαντες προκάλεσαν αρχικά πολύ κακό στη μακεδονική φάλαγγα, αλλά τελικά απωθήθηκαν από τις πυκνές σάρισες των φαλαγγιτών και τελικά οι πολεμικοί ελέφαντες έσπειραν τον όλεθρο κατά πολύ περισσότερο στις δικές τους γραμμές.
Ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκίνησε τη μάχη με την αποστολή έφιππων τοξοτών με κύριο στόχο να πλήξουν την αριστερή πτέρυγα του ινδικού ιππικού. Στη συνέχεια, οδήγησε την επίθεση κατά της εξασθενημένης ινδικής πτέρυγας.
Το υπόλοιπο του ινδικού ιππικού κάλπαζε προς υποστήριξη της σφοδρά συμπιεζόμενης ινδικής πτέρυγας, αλλά την ίδια στιγμή, το επερχόμενο ιππικό σώμα υπό τον Κοίνο εμφανίστηκε πίσω από τους Ινδούς. Οι Ινδοί προσπάθησαν να σχηματίσουν μια διπλή φάλαγγα, αλλά οι απαραίτητες περίπλοκες μανούβρες έφεραν ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση στις τάξεις τους, καθιστώντας ευκολότερη την κατάσταση για το μακεδονικό ιππικό στο να τους νικήσει. Το υπόλοιπο ινδικό ιππικό κατέφυγε ανάμεσα στους πολεμικούς ελέφαντες για προστασία, αλλά τα θηρία αυτά ήταν ήδη εκτός ελέγχου και σύντομα θα υποχωρήσει εξαντλημένο και από αυτόν τον τομέα, αφήνοντας το υπόλοιπο του στρατού του Πώρου να περικυκλώνεται από τη μακεδονική φάλαγγα και το μακεδονικό ιππικό. Προς το παρόν, οι φαλαγγίτες οργανώθηκαν και προωθήθηκαν έτι περαιτέρω από τη σύγχυση του εχθρού. Ο βασιλιάς Πώρος, αφού διεξήγαγε έναν γενναίο αγώνα παραδόθηκε και η μάχη έληξε. Σύμφωνα με τον Ιουστίνο, κατά τη διάρκεια της μάχης, ο Πώρος κάλεσε σε ατομική μονομαχία τον Μέγα Αλέξανδρο, που τον καταδίωκε έφιππος πάνω στον Βουκεφάλα. Ο Αλέξανδρος τραυματισμένος, έπεσε από το εξαντλημένο άλογό του και στην αψιμαχία που ακολούθησε, οι σωματοφύλακές του κατόρθωσαν να τον μεταφέρουν μακριά και να προβούν στη σύλληψη του Πώρου.
Οι απώλειες
Μακεδονικές απώλειες:
Σύμφωνα με τον Αρριανό, οι μακεδονικές απώλειες ανήλθαν σε 310 νεκρούς. Ωστόσο, ο Βρετανός στρατιωτικός και ιστορικός Τζον Φρέντερικ Φούλερ βλέπει ως «πιο ρεαλιστικό» τον αριθμό που αναφέρεται από τον Διόδωρο για περίπου 1.000 νεκρούς, ο οποίος δεν είναι μεγάλος αριθμός απωλειών για έναν νικητή, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη τη μερική επιτυχία των ινδικών πολεμικών ελεφάντων.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έχασε το αγαπημένο του άλογο, τον Βουκεφάλα, το οποίο (τραυματισμένο και/ή εξαντλημένο κατά τη διάρκεια της μάχης) πέθανε λίγο μετά από αυτήν τη μάχη.
Ινδικές απώλειες:
Οι ινδικές απώλειες ανήλθαν σε 23.000 νεκρούς, σύμφωνα με τον Αρριανό ή 12.000 νεκροί και πάνω από 9.000 ανδρών, που συνελήφθησαν, σύμφωνα με τον Διόδωρο. Οι δύο προηγούμενοι αριθμοί είναι εξαιρετικά μικροί, εκτός και αν υποτεθεί ότι ο Αρριανός συμπεριλαμβάνει τους αιχμαλώτους στο σύνολο των ινδικών απωλειών. Παράλληλα αιχμαλωτίσθηκαν ζωντανοί περίπου 80 πολεμικοί ελέφαντες.
Επίσης δύο γιοι του Πώρου σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης, καθώς και ο συγγενής του και σύμμαχος του, Σπιτάκης, και οι περισσότεροι από τους στρατηγούς-οπλαρχηγούς του.
Μετά τη μάχη
Η γενναιότητα, οι δεξιότητες και η ηγετική στάση του Πώρου στη μάχη εντυπωσίασαν τόσο πολύ τον Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος επέτρεψε στον Πώρο να κυβερνά την περιοχή του Υδάσπη, εν ονόματι του Αλέξανδρου ως σατράπης.
Ο Πώρος, με ύψος 2,10 μέτρα, τραυματίας και αυτός στον ώμο του, ρωτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο μετά τη μάχη, πως θα ήθελε να αντιμετωπισθεί. «Φέρσου μου, ως βασιλιά(ς)» απάντησε ο Πώρος.
Ο Μέγας Αλέξανδρος θα τον αντιμετωπίσει πράγματι σαν βασιλιά, και θα του επιτρέψει να διατηρήσει τη βασιλεία του. Το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του ο Μ. Αλέξανδρος σπανίως έδειχνε οίκτο στους ηγεμόνες που του εναντιώνονταν είναι ακόμη περισσότερο προς τιμήν του Πώρου. Ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω ίδρυσε δύο δίδυμες πόλεις, μία στο σημείο της μάχης που ονομάζεται Νίκαια Αλεξάνδρεια (ήταν η κατάλληλη ελληνική λέξη για τη νίκη του), σε ανάμνηση της επιτυχίας του και μία στην ακριβώς απέναντι πλευρά του Υδάσπη, που ονομάζεται Αλεξάνδρεια η Βουκέφαλος, για να τιμήσει το πιστό άλογό του, τον Βουκεφάλα ο οποίος πέθανε από φυσικά αίτια λίγο καιρό μετά τη μάχη.
Το 326 π.Χ., ο στρατός του Μεγάλου Αλεξάνδρου πλησίασε τα όρια της Αυτοκρατορίας των Νάντα, τα στρατεύματα των οποίων σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες της εποχής ήταν πολύ ισχυρότερα απ' ό,τι ο Αλέξανδρος είχε αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής και πολύ καλά εκπαιδευμένα. Οι Νάντα είχαν πληροφορηθεί για την προέλαση του Αλεξάνδρου και τον περίμεναν με 80 χιλιάδες ιππείς, 200 χιλιάδες πεζικό, 6 χιλιάδες άρματα μάχης και 6 χιλιάδες πολεμικούς ελέφαντες.
Αυτό συνέβη, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος βρέθηκε στον Ύφαση ποταμό, που σήμερα λέγεται στα Ινδικά Μπέας ή Βιπάσα (χίντι: ब्यास, πουντζάμπ: ਬਿਆਸ, σανσκριτικά: विपाशा) και είναι ένας από τους 5 ποταμούς της Πενταποταμίας, στο ακριβές σημείο που πιστεύεται ότι είναι το Καθγκάρ της περιοχής Ινδόρα της Χιμάτσαλ Πραντές με πλησιέστερο το σημερινό σιδηροδρομικό κέντρο Παθανκότ της Παντζάμπ.
Επιθυμία του Αλεξάνδρου ήταν να συνεχίσει την προέλασή του στην Ινδία και να τους αντιμετωπίσει, ωστόσο συνάντησε την έντονη αντίδραση του στρατού του. Οι κουρασμένοι σωματικά και ψυχικά στρατιώτες του συγκεντρώθηκαν στο στρατόπεδο και διαμαρτυρήθηκαν έντονα λέγοντας πως δεν ήθελαν να συνεχίσουν. Ο Πώρος είχε αποδειχτεί αξιόμαχος αντίπαλος και η νίκη ενάντια στον πολύ μεγαλύτερο στρατό των Νάντα δεν ήταν βέβαιη. Επίσης οι θερινοί μουσώνες οι οποίοι μαίνονταν εκείνη τη περίοδο πρέπει να είχαν επίσης αρνητική επίδραση στο ηθικό του στρατού, ο οποίος πιθανότατα δεν είχε ποτέ του βιώσει τέτοιο φαινόμενο στο παρελθόν. Τις τελευταίες 70 ημέρες έβρεχε αδιάκοπα. Ο Μέγας Αλέξανδρος τελικά αποφάσισε στο σημείο αυτό να στραφεί προς τον νότο, κατά μήκος του Ινδού ποταμού, εξασφαλίζοντας τις όχθες του ποταμού ως τα σύνορα της αυτοκρατορίας του με τη δημιουργία μιας ακόμη Αλεξάνδρειας πόλης. Πρόκειται για την Αλεξάνδρεια επί του Ύφαση που ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 326 π.Χ. στα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου. Βρίσκεται και αυτή στην περιοχή του Παντζάμπ, η οποία το 1947 μοιράστηκε ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν. Έτσι ουσιαστικά με το ίδιο όνομα δηλώνεται η Ομόσπονδη Πολιτεία της Ινδίας, η Παντζάμπ, με πρωτεύουσα το Τσαντιγκάρ, και η επαρχία του Πακιστάν με πρωτεύουσα τη Λαχώρη.
Έκδοση αναμνηστικών νομισμάτων της Μάχης του Υδάσπη
Μετά τη Μάχη του Υδάσπη εκόπησαν ασημένια νομίσματα διαφόρων αξιών για να τιμήσουν τη νίκη αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σίγουρα αναγνωρισμένα είναι δύο (2) εξ’ αυτών με τις αξίες τετράδραχμο (βάρους 15,8 γραμμαρίων) και δεκάδραχμο (βάρους 38,8 γραμμαρίων). Στη μία όψη του δεκάδραχμου απεικονίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος επάνω στο άλογό του επιτιθέμενος εναντίον του Πώρου ο οποίος βρίσκεται σε ελέφαντα. Στη δεύτερη όψη ο Αλέξανδρος κρατώντας το δόρυ στο ένα χέρι και κεραυνό στο άλλο δέχεται το στεφάνι που αποθέτει στο κεφάλι του η Νίκη. Για το δεκάδραχμο, ένα εκ των οποίων διασώζεται στην περίφημη Συλλογή Προσπερό με 650 περίπου νομίσματα, έχει υπάρξει διάλογος για την απόκτησή του από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού. Ο νομισματολόγος Ιωάννης Τουράτσογλου σε κείμενο του με τίτλο «Συμβολή στην οικονομική ιστορία του βασιλείου της Αρχαίας Μακεδονίας (6ος – 3ος π. Χ. αιώνας)», στην έκδοση «Κέρμα ΙΙ», αναφέρει ότι:
Έργα τέχνης
Παραπομπές-σημειώσεις
Άλλες πηγές - ενδεικτική βιβλιογραφία
Σύγχρονες πηγές
Στα αγγλικά:
J.F.C. Fuller (1960). The Generalship of Alexander the Great. New Jersey: De Capo Press. ISBN 978-0-306-80371-0
Peter Green (1974), Alexander of Macedon: A Historical Biography. ISBN 978-0-520-07166-7
Peter Green (1990), Alexander to Actium: The Historical Evolution of the Hellenistic Age, University of California Press.
Peter Green (1992), Alexander of Macedon, 356-323 B.C.: A Historical Biography, University of California Press, London.
Rogers, Guy (2004), Alexander: The Ambiguity of Greatness. New York: Random House.
N. Sekunda et Jοhn Warry, Alexander the Great: His Armies and Campaigns 334-323 BC, London, 1998.
Bosworth, A.B. (1993), Conquest and Empire: The Reign of Alexander the Great, Cambridge University Press, ISBN 0-521-40679-X
Hammond, N.G.L. (1994), Alexander the Great: King, Commander and Statesman Bristol Classical Press, ISBN 1-85399-068-X
Hammond, N.G.L. (1998), The Genius of Alexander the Great, UNC Press, ISBN 0-807-84744-5.
Hammond, N.G.L. (2007), Sources for Alexander the Great, Cambridge University Press, ISBN 0-521-71471-0
Bagnell Bury, John ym.(1928), The Cambridge Ancient History VI: The fourth century BC. Cambridge University Press, ISBN 0-521-23348-8
Warry, John (1991), Alexander, 334-323 BC, Osprey Publishing, ISBN 1-855-32110-6
Paul Cartledge, Alexander the Great:The Hunt for a New Past, Pan Books, Macmillan Editions, London, 2005.
J.B. Burry and Russel Meiggs, A History of Greece: To the Death of Alexander the Great, Macmillan Editions, London, 1975.
Robin Lane Fox, Alexander the Great, Pen-guin Books, England 1986.
Στα ελληνικά:
Droysen J.G. 1996, Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Τράπεζα Πίστεως, Αθήνα.
Hammond E. 1980, «The battle of Granicus river», στο JHS, C
Engels, Donald W. (1978). Alexander the Great and the Logistics of the Macedonian Army. Berkeley/Los Angeles/London.
Green, Peter 2008. «Αλέξανδρος ο Μακεδόνας: 356-323 π.Χ.», Εκδόσεις: «Διόπτρα», Αθήνα.
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. Δ’ «Μέγας Αλέξανδρος – Ελληνιστικοί Χρόνοι», Εκδόσεις: «Εκδοτική Αθηνών», Αθήνα, 1973.
Αρριανός, «Αλεξάνδρου Ανάβασις», Περιοδικό Utopia, Τεύχος 20, Αύγουστος 2012.
Αρριανός, «Αλεξάνδρου Ανάβασις», τόμος 3, βιβλίο πέμπτο – έκτο, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Εκδόσεις: «Κάκτος».
Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι: Βίος Αλεξάνδρου», Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Εκδόσεις: «Κάκτος».
Γεώργιος Παπαντωνίου, «Αρχαία Ελληνική Ιστορία – Αλέξανδρος», τόμ. Δ’, Αθήνα 1979.
Σπυρίδων Λάμπρου, «Ιστορία της Ελλάδος», τόμ. Β’, Εκδόσεις: «Δημιουργία», Αθήνα, 1998.
Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους (362-323 π.Χ.)», τόμος 6, Εκδόσεις: National Geographic Society, Αθήνα 2009-2010.
Διόδωρος Σικελιώτης, «Βιβλιοθήκη Ιστορική» ΙΖ Βιβλίο, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Εκδόσεις: «Κάκτος».
Καλλισθένης ή Ψευδο-Καλλισθένης, «Βίος Αλεξάνδρου του Μακεδόνος», (μυθιστοριογραφία) Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Εκδόσεις: «Κάκτος».
Στα γαλλικά:
Paul Goukowsky :
Alexandre et la conquête de l’Orient, dans Le monde grec et l’Orient, II, PUF, 1975, σελ. 247-333.
«Le roi Pôros, son éléphant et quelques autres », Bulletin de Correspondances Helléniques, Τεύχος 76 (1972), σελ. 473-502.
Αρχαίες πηγές
Κουίντος Κούρτιος Ρούφος, Historiae Alexandri Magni.
Πλούταρχος «Βίοι: Βίος Αλεξάνδρου» και The Life of Alexander the Great, Parallel Lives.
Αρριανός, «Ανάβασις».
Ιουνιανός Ιουστίνος, Historiarum Philippicarum libri XLIV.
Διόδωρος Σικελιώτης, Bibliotheca Historica – «Βιβλιοθήκη
Metz Epitome.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Hydaspes (Jhelum)
Battle of Hydaspes River animated battle map by Jonathan Webb
Το άρθρο της Μαρίας Θερμού στην εφημερίδα Το Βήμα, στις 29.12.2011, με τίτλο «Το «Δεκάδραχμο του Πώρου» πρέπει να έρθει στην Ελλάδα - Ιδιαίτερο, σπάνιο νόμισμα με τον Μέγα Αλέξανδρο». Το «Δεκάδραχμο του Πώρου» πρέπει να έρθει στην Ελλάδα
Υδασπης
Υδασπης
Υδασπης
326 π.Χ.
Ιστορία του Πακιστάν
Εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου
|
428998
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%84%20%CE%92%CE%AD%CE%B9%CF%84%CE%B6%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Κουρτ Βέιτζμαν
|
Ο Κουρτ Βάιτζμαν (γερμανικά: Kurt Weitzmann) (1904 - 1993) ήταν Γερμανός ιστορικός της τέχνης και αρχαιολόγος βυζαντινής αρχαιολογίας.
Βίος
Ο Κουρτ Βάιτζμαν γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1904 στο Κλάιν Άλμερόντε (γερμ. Klein Almerode) κοντά στο Κάσσελ. Σπούδασε ιστορία της τέχνης σε Γερμανικά πανεπιστήμια και στη Βιέννη. Το 1935 εγκατέλειψε τη Γερμανία λόγω του Ναζιστικού καθεστώτος και κατέφυγε στο Πρίστον. Εκεί εργάστηκε ως μέλος του Ινστιτούτου Προχωρημένων Σπουδών και καθηγητής. Μελέτησε εικονογραφημένα χειρόγραφα της Παλαιάς Διαθήκης. Επιστέγασμα της έρευνάς του ήταν οι δύο τόμοι που εξέδωσε το 1986 με τίτλο, ’’The Cotton Genesis’’. Για την έρευνά του επισκέφθηκε την Σοβιετική Ένωση, αλλά και την Ελλάδα: Πάτμος, Μετέωρα, Άγιον Όρος.
Διακρίσεις
Εταίρος της Ακαδημίας της Βιέννης και της Ακαδημίας Αθηνών.
Αποτίμηση
Μεταξύ των πιο σημαντικών του ανακαλύψεων ήταν το ευαγγέλιο του Φωκά στη Μονή Μεγίστης Λαύρας και το ευαγγέλιο της Μονής Διονυσίου, κωδ. 587 μ. Μελέτησε την περίοδο της Μακεδονικής Αναγέννησης και τη σημασία της για τη βυζαντινή τέχνη μέσα από την επιστροφή στην αρχαία Ελλάδα.
Πηγή
Γεώργιος Γαλάβαρης, «Νεκρολογία Kurt Weitzmann», Βυζαντινά, τομ.17 (1994), σελ.577-579
Παραπομπές
Γερμανοί ιστορικοί
Γερμανοί αρχαιολόγοι
|
827869
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CF%83%CE%BB%CE%BF%20%CE%88%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Λάσλο Έρντος
|
Ο Λάσλο Έρντος (ουγγρικά: László Erdős, γενν. 14 Απριλίου 1966, Βουδαπέστη) είναι Ούγγρος μαθηματικός φυσικός.
Βιογραφία
Ο Έρντος σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Έτβος Λόραντ (Eötvös Loránd) της Βουδαπέστης και πήρε το πτυχίο του το 1990 μαζί με τον Ντομόκος Σάζ (Ένα μηχανικό μοντέλο της κίνησης Μπράουν: το αέριο Rayleigh). Το 1994 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα με τον Έλιοτ Λιμπ στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον με τίτλο Magnetic Lieb-Thirring Inequalities And Estimates On Stochastic Oscillatory Integrals (Μαγνητικές ανισότητες Lieb-Thirring και εκτιμήσεις σε στοχαστικά ταλαντωτικά ολοκληρώματα) και στη συνέχεια ήταν μεταδιδακτορικός υπότροφος στο ETH της Ζυρίχης το 1994/95. Από το 1995 έως το 1998 ήταν επισκέπτης υπότροφος και στη συνέχεια επίκουρος καθηγητής στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών Courant του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και από το 1998 επίκουρος καθηγητής, από το 2001 αναπληρωτής καθηγητής και από το 2003 έως το 2004 καθηγητής στο Georgia Institute of Technology (Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Γεωργίας). Παράλληλα, από το 2003 και μετά, ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Λούντβιχ Μαξιμίλιαν του Μονάχου, αφού είχε κατοχυρωθεί στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης το 2001 (ασυμπτωτική ανάλυση πολύπλοκων κβαντικών προβλημάτων). Ήταν επίσης μέλος του Ινστιτούτου Προηγμένων Σπουδών στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ, 2013-2014. Από το 2013 εργάζεται ως καθηγητής στο Αυστριακό Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας (ISTA) στο Κλόστερνεμπουργκ.
Διατέλεσε προσκεκλημένος επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, στα Πανεπιστήμια της Κοπεγχάγης και του Άαρχους, στην Ακαδημία Σίνικα και στο Κέντρο Θεωρητικών Σπουδών της Ταϊβάν, στο Ινστιτούτο Φουριέ της Γκρενόμπλ, στο ETH της Ζυρίχης (1997) και στο Διεθνές Ινστιτούτο Μαθηματικής Φυσικής Έρβιν Σρέντιγκερ της Βιέννης.
Εργασίες
Η έρευνα του Έρντος επικεντρώνεται στη μαθηματική φυσική, ιδίως στην κβαντομηχανική πολλών σωμάτων, στα άτακτα κβαντικά συστήματα και στους τυχαίους πίνακες. Ο Έρντος εργάζεται πάνω σε μια αυστηρή μαθηματική αιτιολόγηση της θεμελιώδους άποψης του Eugene Wigner ότι τα μεγάλα πολύπλοκα κβαντικά συστήματα έχουν καθολικές ιδιότητες που αντιστοιχούν στο φάσμα των μεγάλων τυχαίων πινάκων και εξαρτώνται μόνο από τη βασική συμμετρία τους και όχι από τις λεπτομέρειες των φυσικών μοντέλων. Αυτό επιβεβαιώθηκε αριθμητικά σε αρκετές περιπτώσεις- η μόνη παράληψη είναι η αυστηρή απόδειξη σε ένα ρεαλιστικό φυσικό σύστημα και η κατανόηση του υποκείμενου μηχανισμού. Ο Έρντος σημείωσε πρόοδο στους μεγάλους τυχαίους πίνακες με ανεξάρτητα ομοιόμορφα στοιχεία (απο)πίνακα και επίσης σε συσχετισμένες εισόδους. Εκτός από τις καθολικές ιδιότητες των τυχαίων πινάκων, ασχολήθηκε με τις μαγνητικές ανισότητες Lieb-Thirring, την κίνηση Brown στην περίπτωση της κλασικής και της κβαντικής μηχανικής, την εξίσωση Gross-Pitaevskii για συμπυκνώματα Bose-Einstein και την εξαγωγή κινητικών εξισώσεων όπως η εξίσωση Μπόλτζμαν από την κβαντική μηχανική (εξίσωση Schrödinger). Ο Έρντος δημοσίευσε μαζί με τους Γιαν Σολοβέι, Μάνφρεντ Σαλμχόφερ και Χορνγκ-Τζερ Γιάου, μεταξύ άλλων.
Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά, όπως οι «Επικοινωνίες στη Μαθηματική Φυσική», «Επιθεώρηση Στατιστικής Φυσικής», «Θεωρία Πιθανοτήτων και Συναφή Πεδία», «Χρονικά των Πιθανοτήτων», «Επικοινωνίες στα Καθαρά και Εφαρμοσμένα Μαθηματικά», «Μαθηματικό Περιοδικό του Δούκα» ή ακόμη περισσότερο «Χρονικά των Μαθηματικών», «Επιθεώρηση της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας», «Acta Mathematica» και «Εφεύρεσεις Μαθηματικών».
Βραβεία και διακρίσεις
Ως φοιτητής, ήταν μέλος της ουγγρικής ομάδας στη Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα το 1983 (αργυρό μετάλλιο) και το 1984 (χάλκινο μετάλλιο) και στη Διεθνή Ολυμπιάδα Φυσικής το 1984 (χάλκινο μετάλλιο). Ως φοιτητής, κέρδισε αρκετές φορές τον Μαθηματικό Διαγωνισμό M. Schweitzer και τον Μαθηματικό Διαγωνισμό F. Riesz. Το 1995 έλαβε το βραβείο Γκέζα Γκρίνβαλντ της Ουγγρικής Μαθηματικής Εταιρείας. Ήταν προσκεκλημένος ομιλητής στο 5ο Ευρωπαϊκό Μαθηματικό Συνέδριο στο Άμστερνταμ το 2008 (Παραγωγή της εξίσωσης Gross-Pitaevskii για τη δυναμική του συμπυκνώματος Μπος-Αϊνστάιν). Το 2012 είναι επισκέπτης καθηγητής Aisenstedt στο Μόντρεαλ. Το 2014, είναι προσκεκλημένος ομιλητής στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών στη Σεούλ με διάλεξη με τίτλο Τυχαίοι πίνακες, log gas και κανονικότητα Χόλντερ. Το 2000 είναι προσκεκλημένος ομιλητής στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών Φυσικών στο Λονδίνο (On the derivation of quantum kinetic equations from Schrödinger equation) και το 2009 δίνει διάλεξη ολομέλειας στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών Φυσικών στην Πράγα (Bulk universality for Wigner random matrices). Το 2015, ο Έρντος εξελέγη μέλος της Ακαδημίας της Ευρώπης και αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών. Το ίδρυμα αυτό του απονέμει το βραβείο Έρβιν-Σρέντινγκερ για το 2020, από κοινού με τον Μάρκους Άρντ. Το 2016 έγινε ξένο μέλος της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών. Το 2017 έλαβε το βραβείο Αϊζενμπουντ της AMS, μαζί με τον Horng-Tzer Yau. Το 2019 δίνει διάλεξη στο συνέδριο Dynamics, Equations and Applications (DEA 2019).
Είναι συνεκδότης του επιθεωρήματος της Μαθηματικής Φυσικής (Journal of Mathematical Physics) από το 2012 και του περιοδικού της Στατιστικής Φυσικής (Journal of Statistical Physics) από το 2008. Διετέλεσε επίσης αρχισυντάκτης, μεταξύ άλλων, των περιοδικών Επικοινωνίες στη Μαθηματική Φυσική (Communications in Mathematical Physics), Θεωρία Πιθανοτήτων και Συναφή Πεδία (Probability Theory and Related Fields) και Περιοδικό Λειτουργικής Ανάλυσης (Journal of Functional Analysis). Είναι ένας από τους επιστήμονες με τις περισσότερες αναφορές στο ISI. Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Μαθηματικής Φυσικής (IAMP) και ταμίας της από το 2009.
Δεν έχει συγγένεια με τον Πολ Ἐρντος.
Επιλεγμένη βιβλιογραφία
Recent developments in quantum mechanics with magnetic fields. Proc. Symp. Pure Math., vol 76, American Mathematical Society 2006 (Barry Simon Festschrift), Arxiv.
Linear Boltzmann equation as the weak coupling limit of the random Schrödinger equation. In: J. Dittrich, P. Exner, M. Tater: Operator Theory. Advances and Applications. vol 108, 1999, σελ. 233–242, et Erdős, Yau Comm. Pure Appl. Math. vol 53, 2000, σελ. 667–735, Arxiv.
Magnetic Lieb-Thirring inequalities and stochastic oscillatory integrals. In: M. Demuth, B.-W. Schulze: Operator Theory. Advances and Applications.vol 78, 1995, σελ. 127–133.
avec H.-T. Yau: Universality of local spectral statistics of random matrices. Bulletin AMS, vol 49, 2012, σελ. 377–414, Arxiv.
Universality of Wigner random matrices. Proc. ICMP, Prague 2009, Arxiv.
Universality of Wigner random matrices: a survey of recent results. Russian Mathematical Surveys, vol 66, 2011, σελ. 67–198, Arxiv.
avec Salmhofer, Yau: Feynman graphs and renormalization in quantum diffusion. In: Quantum theory and beyond. Proceedings of the conference in honor of the 80th birthday of Wolfhart Zimmermann. World Scientific 2011, Arxiv.
avec Salmhofer, Yau: Towards the quantum Brownian Motion. Lecture Notes in Physics, vol 690, 2006, Arxiv.
Scaling limits of Schrödinger quantum mechanics. In: Dynamical semigroups. Lecture Notes in Physics, vol 597, Springer Verlag, 2002.
Lecture Notes on Quantum Brownian Motion. In: Jürg Fröhlich u. a.: Quantum theory from small to large scales. Les Houches 2010, Arxiv.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα του ISTA
Ούγγροι μαθηματικοί
Μαθηματικοί αναλυτές
Μαθηματικοί του 20ού αιώνα
Μαθηματικοί του 21ου αιώνα
Απόφοιτοι του Πανεπιστημίου του Πρίνστον
|
313829
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE
|
Φλαβονοειδή
|
Τα φλαβονοειδή (αγγλ. Flavonoids) αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες χημικές κατηγορίες δευτερογενών μεταβολιτών που απαντώνται στο φυτικό βασίλειο. Παρόλο που δεν σχετίζονται με την επιβίωση ενός φυτού, προσδίδουν στα φυτά έντονα χρώματα και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία τους από παθογόνους μικροοργανισμούς, υπεριώδη ακτινοβολία και φυτοφάγα ζώα. Τα ζώα και οι μύκητες δε διαθέτουν τη δυνατότητα σύνθεσης φλαβονοειδών, με εξαίρεση το κοράλι Echinophora lamellosa και τους μύκητες Aspergillus candidus και Phallus impudicus . Η πρόσληψη φλαβονοειδών μέσω της τροφής σε πολλές περιπτώσεις έχει δειχθεί ότι είναι ευεργετική για τον άνθρωπο.
Χημική δομή
Ο όρος φλαβονοειδή χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα ευρύ σύνολο φυσικών προϊόντων που σχηματίζουν έναν ανθρακικό σκελετό με 15 ατόμα άνθρακα διατεταγμένα σε δύο αρωματικούς δακτυλίους που ενώνονται με μία γέφυρα τριών ανθράκων (C6-C3-C6) . Τα φλαβονοειδή διακρίνονται σε επιμέρους ομάδες όπως τις ανθοκυανίνες, φλαβόνες, φλαβονόνες, διϋδροφλαβονόλες, χαλκόνες, φλαβονόλες, φλαβάνες, προανθοκυανιδίνες και τα ισοφλαβονοειδή .
Λειτουργίες στα φυτά
Τα φλαβονοειδή βοηθούν τα φυτά να αντεπεξέλθουν σε αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως η υδατική καταπόνηση , τα εδάφη πλούσια σε τοξικά μέταλλα , η υπεριώδης ακτινοβολία και μεγάλη ένταση φωτεινής ακτινοβολίας . Η βιοσύνθεση τους μπορεί να λάβει χωρά είτε κατά τη φυσιολογική ανάπτυξη και αύξηση των φυτών είτε μετά από τραυματισμό, μόλυνση ή έκθεση σε συνθήκες καταπόνησης. Στην πρώτη περίπτωση χαρακτηρίζονται ως προσχηματισμένα φλαβονοειδή, ενώ στη δεύτερη ως επαγόμενα .
Η έκκριση των φλαβονοειδών λειτουργεί ως σήμα παραγωγής απαραίτητων συστατικών για τη ανάπτυξη χρήσιμων συμβιωτικών οργανισμών στα φυτά . Επιπρόσθετα, συμμετέχουν στην εκδήλωση φαινομένων αλληλοπάθειας . Άλλες χρήσιμες για τα φυτά ιδιότητές τους είναι η συμβολή στην επούλωση τραυμάτων στην προστασία των καρπών , αλλά και η επίδραση σε επιβλαβείς για τα φυτά μικροοργανισμούς, παρεμποδίζοντας τις βιολογικές τους λειτουργίες .
Δράσεις στον άνθρωπο
Πολλά φλαβονοειδή έχουν σπασμολυτικές, αντιαλλεργικές, διουρητικές και ανθελμινθικές δράσεις . Η συμβολή τους στην ανθρώπινη υγεία έχει αποδειχθεί σε πολλές περιπτώσεις ευεργετική, καθώς ενεργοποιούν ένζυμα τα οποία μειώνουν την πιθανότητα εμφάνισης συγκεκριμένων τύπων καρκίνου, καρδιακών παθήσεων και εκφυλιστικών παθήσεων που σχετίζονται με τη γήρανση. Κάποιες από αυτές τις ουσίες συμβάλλουν επίσης στην καλύτερη υγεία των δοντιών και τη μείωση της εκδήλωσης κοινών ασθενειών όπως η γρίπη.
Τα κόκκινα φασόλια, το ρόδι και οι διάφοροι τύποι βατόμουρων θεωρούνται τροφές πολύ υψηλής περιεκτικότητας σε φλαβονοειδή, ενώ πολλά κόκκινα και κίτρινα φρούτα και λαχανικά καθώς και κάποιοι ξηροί καρποί αποτελούν επίσης καλές πηγές αυτών των φυτικών συστατικών. Εκτός από τα τρόφιμα, τα φλαβονοειδή μπορούν να προσληφθούν με την κατανάλωση ποτών και αφεψημάτων με χαρακτηριστικά παραδείγματα το κόκκινο κρασί και το πράσινο τσάι.
Η χρήση τους στη βιομηχανία
Συχνή είναι η χρήση των φλαβονοειδών στη βιομηχανία τροφίμων ως χρωστικές, προσθετικά γεύσης αλλά και ως προστατευτικά τροφίμων που οξειδώνονται εύκολα . Επίσης, χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό στη φαρμακευτική βιομηχανία , ενώ σημαντικός είναι ο ρόλος τους και στη βιομηχανία των καλλυντικών εξαιτίας των αντιοξειδωτικών και των καταπραϋντικών ιδιοτήτων και αντιοιδηματικών δράσεών τους
Βιβλιογραφικές Αναφορές
Αλκοόλες
Αρωματικές ενώσεις
|
380991
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CF%82
|
Μιχαήλ Καθεκλάς
|
Ο Μιχαήλ Καθεκλάς ήταν Έλληνας αγωνιστής στην Επανάσταση του 1821, καταγόμενος από το Κούνενι Κισάμου Κρήτης, τη σημερινή Βάθη Χανίων.
Ο Καθεκλάς έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις στη δυτική Κρήτη. Αργότερα, όταν η επανάσταση καταστάλθηκε στη μεγαλόνησο, ο Κουνενιώτης μαχητής πέρασε στην Πελοπόννησο, όπου και πολέμησε μέχρι το 1827. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Κρήτη, όπου και αγωνίσθηκε στην Επανάσταση του 1841.
Πηγές
Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Χάρη Πάτση), τόμος 14, σελ. 558
Καθεκλας
|
167929
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B2%CF%81%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82
|
Ανθυποβρυχιακός πόλεμος
|
Ο Ανθυποβρυχιακός Πόλεμος ή Α/Υ Πόλεμος αποτελεί κλάδο του ναυτικού πολέμου στον οποίο χρησιμοποιούνται πολεμικά πλοία επιφανείας, αεροσκάφη, ελικόπτερα και υποβρύχια, για την έρευνα, τον εντοπισμό, παρακολούθηση, παρεμπόδιση ή καταστροφή των υποβρυχίων του αντιπάλου. Γενικά, έχει σκοπό την αποστέρηση στον αντίπαλο της ικανότητας να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά το υποβρυχιακό δυναμικό του.
Όπως και στις άλλες μορφές του ναυτικού πολέμου, η επιτυχής διεξαγωγή του Α/Υ πολέμου απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις και δεξιότητες, ενώ εξαρτάται από την κατάλληλη χρήση αισθητήρων, όπλων, την εφαρμογή τακτικών, την εκπαίδευση, την εμπειρία αλλά και την τύχη. Το κύριο μέσο εντοπισμού, αναγνώρισης/ταξινόμησης και παρακολούθησης υποβρυχίων είναι οι διάφοροι τύποι παθητικών και ενεργητικών ηχοεντοπιστικών συστημάτων σόναρ. Τα χρησιμοποιούμενα όπλα καταστροφής των υποβρυχίων είναι οι τορπίλες, οι νάρκες και οι βόμβες βυθού.
Η Α/Υ έρευνα στη μοντέρνα ναυτική τακτική βασίζεται στη γνώση του συγκεκριμένου θαλασσίου περιβάλλοντος και στη συντονισμένη και αποτελεσματική χρήση/εκμετάλλευση μεγάλης ποικιλίας ακουστικών και μη-ακουστικών αισθητήρων, κυρίως από εναέρια μέσα (αεροσκάφη και ελικόπτερα), πλοία επιφανείας και υποβρύχια.
Η Α/Υ επίθεση βασίζεται στη συντονισμένη χρήση Α/Υ όπλων, από εναέρια μέσα (αεροσκάφη και ελικόπτερα), πλοία επιφανείας και υποβρύχια.
Ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος αναπτύχθηκε αλματωδώς με τη βοήθεια της επιχειρησιακής έρευνας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με έμφαση στα θέματα σχεδίασης περιπολιών αεροσκαφών, άφεσης/βολής βομβών βυθού και ανθυποβρυχιακών βομβίδων, καθώς και σχεδίασης των αμερικανικών νηοπομπών προς την Ευρώπη. Το αμερικανικό ναυτικό έριξε το βάρος των Α/Υ επιχειρήσεων στη μάχη του Ειρηνικού, κατά την οποία εκμεταλλεύτηκε τα συμπεράσματα από τη μάχη του Ατλαντικού.
Σε γνωσιακό επίπεδο ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος υποστηρίζεται από πολλές εφαρμοσμένες επιστήμες, όπως η φυσική ωκεανογραφία, η ψηφιακή επεξεργασία σημάτων, η επιχειρησιακή έρευνα και η υδροακουστική.
Ιστορία
Μοντέρνος Α/Υ πόλεμος
Μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η φρεγάτα απετέλεσε το τυπικό πλοίο ανθυποβρυχιακού πολέμου, με ένα έως δύο οργανικά ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό και για την επίθεση εναντίον των υποβρυχίων.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου χρησιμοποιήθηκαν επίσης και τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια SSN, εναντίον των υποβρυχίων SSBN και SSN του αντιπάλου. Σήμερα, ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος μεγάλης εμβέλειας διευκολύνεται επίσης και από ειδικά διαμορφωμένα αεροσκάφη με ανθυποβρυχιακές δυνατότητες, όπως το Breguet Atlantic, Lockheed P-3, Lockheed S-3 και το Boeing P-8.
Το υποβρύχιο αποτελεί μια αθόρυβη απειλή, και επομένως ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος παραμένει κλειδί για την απόκτηση και διατήρηση του ελέγχου στη θάλασσα. Η εξουδετέρωση των υποβρυχίων SSBN συνεχίζει να αποτελεί βασικό στόχο όπως και στον Ψυχρό Πόλεμο. Όμως, τα συμβατικά (μη πυρηνικά) υποβρύχια έχουν γίνει επίσης σημαντική απειλή, ιδιαίτερα αυτά με την αναερόβια πρόωση. Παλαιότερα, η έμφαση των ναυτικών επιχειρήσεων ήταν σε περιοχές βαθέων υδάτων, αλλά αυτό έχει πλέον αλλάξει και το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί σε παράκτιες περιοχές στις οποίες ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος είναι δυσκολότερος.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Abbatiello, John, ASW in World War I, 2005
Σάγος Γεώργιος, "Εισαγωγή στην υδροακουστική και στην τεχνολογία Sonar" , Εκδόσεις Παπασωτηρίου, Αθήνα 2019
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Bob Zimmerman, Antisubmarine Warfare, September 1969
Aircraft against U-Boats (New Zealand official history)
WWII Anti-Submarine Warfare Tactics
Underwater sound detector in WW1 and WW2, uboat.net
LITTORAL ANTI-SUBMARINE WARFARE CONCEPT 1 ΜΑΥ 1998
Ναυτικός πόλεμος
Υποβρύχια
|
168134
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Λάκης Πετρόπουλος
|
Ο Βασίλειος (Λάκης) Πετρόπουλος (29 Αυγούστου 1932, Αθήνα - 30 Ιουνίου 1996, ΗΠΑ) υπήρξε Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια προπονητής της εθνικής Ελλάδας και μεγάλων συλλόγων της Α΄ Εθνικής, με τους οποίους κατέκτησε πολλούς τίτλους, ενώ εργάστηκε και στο Βέλγιο, στη Σερκλ Μπριζ.
Ως ποδοσφαιριστής κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1953, 1960, 1961) και ένα κύπελλο Ελλάδας (1955), ενώ ως προπονητής πέντε πρωταθλήματα (1969, 1970, 1973, 1974, 1975) και τρία κύπελλα (1969, 1973, 1982).
Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος τον θεωρεί ως τον καλύτερο Έλληνα προπονητή από πλευράς τίτλων και γνώσεων τακτικής.
Ποδοσφαιρική καριέρα
Σε συλλογικό επίπεδο
Ο Λάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του Θησείου. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον Πανθησειακό, ανεξάρτητο σωματείο του Θησείου, στις τάξεις του οποίου γράφτηκε στην ηλικία των 15 ετών και το 1949 μεταπήδησε στον Αστέρα Αθηνών. Το καλοκαίρι του 1952 μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό. Ως παίκτης του ΠΑΟ κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1953 και το κύπελλο Ελλάδας το 1955. Στο τέλος της καριέρας του κέρδισε άλλους δύο τίτλους, τις δύο πρώτες περιόδους της Α΄ Εθνικής (1959-60, 1960-61). Το 1961 σταμάτησε το ποδόσφαιρο και ξεκίνησε προπονητική καριέρα, μαθητεύοντας αρχικά κοντά στον Στέφαν Μπόμπεκ.
Στην εθνική ομάδα
Υπήρξε τρεις φορές διεθνής με την εθνική ανδρών ενώ είχε αγωνιστεί και στην εθνική Ενόπλων. Οι αγώνες του στην εθνική ομάδα ήταν:
1 Νοεμβρίου 1953 (γηπ. Λεωφόρου): Ελλάδα-Ισραήλ: 1-0 (προκριματικά παγκ. κυπέλλου), βασικός
7 Νοεμβρίου 1954 (γηπ. Λεωφόρου): Ελλάδα-Αίγυπτος: 1-1 (Μεσογειακό κύπελλο), βασικός
5 Οκτωβρίου 1957 (γηπ. Λεωφόρου): Ελλάδα-Β΄ Γαλλίας: 2-1 (Μεσογειακό κύπελλο), βασικός
Προπονητική καριέρα
Σε συλλογικό επίπεδο
Το 1963, δύο χρόνια αφού σταμάτησε το ποδόσφαιρο, έγινε βοηθός προπονητή στον Παναθηναϊκό. Τη θέση αυτή είχε μέχρι το 1968, ως βοηθός του Στέφαν Μπόμπεκ και του Μπέλα Γκούτμαν, μέχρι που ανέλαβε πρώτος προπονητής το 1968. Υπήρξε προπονητής του Παναθηναϊκού τη διετία 1968-1970, οδηγώντας την ομάδα του τριφυλλιού στο νταμπλ το 1969 και σε ένα ακόμα πρωτάθλημα το 1970. Ουσιαστικά, ήταν ο δημιουργός της ομάδας που τον επόμενο χρόνο έκανε τον άθλο του Γουέμπλεϊ, υπό την καθοδήγηση του Φέρεντς Πούσκας.
Την τριετία 1972-1975 εργάστηκε στον Ολυμπιακό του Γουλανδρή, με τον οποίο κατάκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα, ανεξάρτητα αν δεν έμεινε ως το τέλος της περιόδου 1974-75.
Επόμενη επιτυχημένη προπονητική του περίοδος ήταν το 1982 στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο, ενώ έχασε το πρωτάθλημα σε αγώνα μπαράζ.
Εργάστηκε επίσης στον ΠΑΟΚ, τον οποίο οδήγησε στον τελικό Κυπέλλου το 1978, στη βελγική Σερκλ Μπριζ το 1978-79, στον Πανιώνιο το β΄ μισό του 1979-80 και αρχές 1980-81, στον ΟΦΗ το 1984-85, καθώς επίσης στους Απόλλων Σμύρνης, Ανόρθωση, Κόρινθο και Προοδευτική.
Στην εθνική ομάδα
Ο Λάκης Πετρόπουλος διετέλεσε ομοσπονδιακός προπονητής σε τέσσερις διαφορετικές περιόδους:
29/11/1964 ως 27/10/1965: 7 αγώνες (μαζί με τον Γιώργο Μάγειρα)
8/3/1967 ως 5/11/1967: 6 αγώνες
15/10/1969 ως 6/7/1971: 13 αγώνες
22/9/1976 ως 28/5/1977: 9 αγώνες
Σύνολο: 35 αγώνες (6 νίκες, 9 ισοπαλίες, 20 ήττες)
Ως προπονητής, ξεχώριζε στα γήπεδα για το κομψό και εξεζητημένο ντύσιμό του (ζιβάγκο, φουλάρια, ακριβά κοστούμια, δερμάτινα σακάκια), πολύ σπάνιο στην εποχή του.
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
3 Πρωταθλήματα Ελλάδος:
1953, 1960, 1961
1 Κύπελλο Ελλάδας:
1955
7 Πρωταθλήματα Αθηνών:
1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1959
Ως προπονητής
Πρωταθλήματα Ελλάδας (5):
Με Ολυμπιακό (3): 1973, 1974, 1975.
Με Παναθηναϊκό (2): 1969, 1970
Κύπελλα Ελλάδας (3):
Με Παναθηναϊκό (2): 1969 (νταμπλ), 1982.
Με Ολυμπιακό (1): 1973 (νταμπλ).
Ηθοποιός
Το 1956 ο Λάκης Πετρόπουλος συμμετείχε στην ταινία "Οι άσσοι του γηπέδου" (γνωστή και ως "Κυριακάτικοι Ήρωες"), μαζί με άλλους γνωστούς ποδοσφαιριστές της εποχής, όπως ο Ανδρέας Μουράτης, ο Κώστας Λινοξυλάκης, ο Στάθης Μανταλόζης κ.ά.
Πέθανε στις 30 Ιουνίου 1996 σε ηλικία 64 ετών κατά τη διάρκεια περιοδείας ομάδας βετεράνων ποδοσφαιριστών στις ΗΠΑ.
Παραπομπές
Πηγές - Εξωτερικοί σύνδεσμοι
http://wiki.phantis.com/index.php/Lakis_Petropoulos
https://web.archive.org/web/20090821204837/http://www.epo.gr/ethniki/arxeio.asp?m_1=1&m_2=8
https://web.archive.org/web/20100328092045/http://www.pao.gr/el/history/pastlegends/?itemid=db2b10d9-e48c-4340-bafe-9c0c949b5c6d
http://www.rsssf.com/miscellaneous/grk-coach.html
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος Ενόπλων
Ποδοσφαιριστές Παναθηναϊκού
Έλληνες προπονητές ποδοσφαίρου
Προπονητές ποδοσφαίρου Παναθηναϊκού
Π
Προπονητές ποδοσφαίρου Ολυμπιακού Πειραιώς
Προπονητές ποδοσφαίρου ΟΦΗ
Προπονητές ποδοσφαίρου Πανιωνίου
Προπονητές ποδοσφαίρου Προοδευτικής
π
Προπονητές ποδοσφαίρου Σερκλ Μπρυζ
Προπονητές ποδοσφαίρου Εθνικής Ελλάδας
Προπονητές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
|
28061
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%82%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Διόνυσος (αποσαφήνιση)
|
Ο Διόνυσος είναι μια μυθική Θεότητα της Αρχαίας Ελλάδας, γνωστός ως ο Θεός του κρασιού και του γλεντιού.
Το όνομα Διόνυσος μπορεί να αναφέρεται και σε κάποιον από τους ελληνικούς οικισμούς:
Ο Διόνυσος Αττικής βόρειο προάστιο της Αθήνας
Δήμος Διονύσου, δήμος του ευρύτερου συγκροτήματος βορείων προαστίων των Αθηνών.
Διόνυσος Βοιωτίας
Διόνυσος Λασιθίου
Διόνυσος Κερατέας
Αθλητικά σωματεία
Αθλητικός Σύλλογος Διόνυσος Στρουμπίου
Αθλητική Ομάδα Διόνυσος Στρουμπίου
Αθλητική Ομάδα Διόνυσος Έμπας (πετοσφαίριση ανδρών)
Αθλητική Ομάδα Διόνυσος Έμπας (πετοσφαίριση γυναικών)
Δείτε επίσης
Διονύσιος
Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
|
125053
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82%20%CE%99%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%95%CE%84
|
Πάπας Ιννοκέντιος Ε΄
|
Ο Ιννοκέντιος Ε΄ (Papa Innocenzo V, 1225 – 22 Ιουνίου 1276) ήταν Πάπας της Ρώμης κατά το έτος 1276.
Γεννήθηκε περί το 1225 σε ένα μικρό χωριό της Σαβοΐας, στη νοτιοανατολική Γαλλία. Σε μικρή ηλικία προσχώρησε στο Τάγμα Δομινικανών, στο οποίο απέκτησε μεγάλη φήμη. Ήταν το πρώτο μέλος του τάγματος που έγινε Πάπας.
Το πιο αξιοσημείωτο γεγονός της μικρής και χωρίς σπουδαία γεγονότα Παποσύνης, ήταν η επιθυμία του για επανένωση με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Σύμφωνα με τις αποφάσεις της Δεύτερης Συνόδου της Λυών, ξεκίνησε τη διαδικασία να στείλει για το λόγο αυτό απεσταλμένους στον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την προσπάθειά του, καθώς πέθανε στη Ρώμη στις 22 Ιουνίου 1276.
Είναι βέβαια αμφίβολο αν θα κατόρθωνε κάτι, εάν ολοκληρωνόταν η αποστολή, κυρίως λόγω της επιρροής που φαίνεται ότι ασκούσε επάνω του ο Κάρολος ο Ανδεγαυός. Διαβάζοντας την αλληλογραφία μεταξύ Ιννοκέντιου και Μιχαήλ, διαπιστώνουμε ότι ο Κάρολος κατόρθωσε να εισαγάγει όρους και ύφους που δύσκολα θα γίνονταν ανεκτοί από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα.
Ο Πάπας Ιννοκέντιος Ε΄ συνέγραψε αρκετά βιβλία σχετικά με τη φιλοσοφία, τη θεολογία και το δίκαιο, καθώς και ερμηνεία των επιστολών του Αποστόλου Παύλου.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Καθολική Εγκυκλοπαίδεια
Find-A-Grave, ο τάφος του
Πάπες
Γάλλοι Πάπες
Πάπες 13ου αιώνα
|
606119
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CF%8E%CF%81%CE%B5%CE%BD%20%CE%A7%CE%AC%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA
|
Ουώρεν Χάρντινγκ
|
Ο Ουώρεν Χάρντινγκ (, 18 Ιουνίου 1924 - 27 Φεβρουαρίου 2002) ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους Αμερικανούς αναρριχητές βράχων της δεκαετίας του 1950 και της δεκαετίας του '70. Ήταν ο ηγέτης της πρώτης ομάδας που ανέβηκε στο Ελ Καπιτάν, το 1958. Εκεί ανέβηκαν στη κορυφή 880 μέτρων του βράχου, ο οποίος είναι από τους μεγαλύτερους μονόλιθους γρανίτη στον κόσμο. Ο Χάρντιγκ αναρριχήθηκε σε πολλές άλλες πρώτες αναχωρήσεις στο Γιοσέμιτι (28 περίπου) και επίσης έκανε τις πρώτες αληθινές αναβαθμίσεις στη Σιέρρα Νεβάδα της Καλιφόρνιας.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Downward Bound: A Mad! Guide to Rock Climbing
Obituary from Vagabond Surf
Recollections
Obituary by Roger Derryberry at Hueco Tanks webpage
Pictures of Warren Harding from Yosemite Climbing Association
Pictures of Nose 1st Ascent from Yosemite Climbing Association
More pictures of Yosemite Big Walls in the 1960s by Harding's Early 1960s Partner Glen Denny
Παραπομπές
Αμερικανοί ορειβάτες
|
743388
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1
|
Ορκάνια
|
Ο Αντρέα ντι Τσιόνε ντι Αρκάντζελο (Andrea di Cione di Arcangelo, 1308 - 25 Αυγούστου 1368), γνωστός ως Ορκάνια (Orcagna)), ήταν Ιταλός ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονας που δραστηριοποιήθηκε στη Φλωρεντία . Εργάστηκε ως σύμβουλος στον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας και επόπτευσε την κατασκευή της πρόσοψης στον καθεδρικό ναό του Ορβιέτο. Το ρετάμπλ Strozzi του (1354–57) είναι αξιοσημείωτο ως καθορισμός νέου ρόλου για τον Χριστό ως πηγή καθολικής διδασκαλίας και παπικής εξουσίας.
Εργα
Τα έργα του Ορκάνια περιλαμβάνουν:
"Ρετάμπλ του Λυτρωτή" (1354–57) στο παρεκκλήσι Strozzi di Mantova στη Σάντα Μαρία Νοβέλλα, Φλωρεντία
Η σκηνή στο Ορσανμικέλε (Orsanmichele, ολοκληρώθηκε το 1359) που θεωρήθηκε ως «το πιο τέλειο έργο του είδους του στην ιταλική γοτθική τέχνη».
Η τοιχογραφία του « Ο Θρίαμβος του Θανάτου» ενέπνευσε το αριστούργημα του Φραντς Λιστ Totentanz .
Τοιχογραφία της Σταύρωσης με ένα πλήθος αγγέλων γύρω από τον Σταυρό, απεικονίζονται, σε φόντο σκοτεινό, και μερικά τμήματα του Μυστικού Δείπνου (1365).
Η ψηφιδωτή διακόσμηση και η ροζέτα του καθεδρικού ναού του Ορβιέτο αποδίδονται στον Ορκάνια, ο οποίος είχε γίνει Δάσκαλος Έργων το 1359.
Μαθητές
Μεταξύ των μαθητών και της κληρονομιάς της Ορκάνια ήταν:
Ο Νέλλο ντι Βάννι (Nello di Vanni), ζωγράφος από την Πίζα του 14ου αιώνα, ο οποίος εργάστηκε επίσης για το Campo Santo . Ο ντι Βάννι υποτίθεται ότι είναι το ίδιο πρόσωοι με τον Μπερνάρντο Νέλλο (Bernardo Nello) ή τον Τζοβάννι Φαλκόνε (Giovanni Falcone).
Τομμάσο ντελ Μάτσα Tommaso del Mazza), που αναγράφεται ως Tomasso di Marco από τον Τζόρτζο Βαζάρι
Γιάκοπο ντι Τσόνε (Jacopo di Cione), αδελφός του Αντρέα και κυρίως γλύπτης και αρχιτέκτονας
Δείτε επίσης
Κατάλογος Ιταλών ζωγράφων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιταλοί ζωγράφοι
Ζωγράφοι γοτθικού ρυθμού
|
749958
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81%20%CE%9D%CF%84%CE%AF%CE%BC%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%B2%20%CE%A0%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%B2
|
Αλεξάνταρ Ντίμτσεβ Πραματάροβ
|
Ο Αλεξάνταρ Ντίμτσεβ Πραματάροβ (Πραματάρσκι) (Александър Димчев Праматаров (Праматарски)) ήταν Βούλγαρος, στρατιωτικός, πολιτικός και επαναστάτης μέλος της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1892 στο χωριό Σκρεμπάτνο, τότε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σήμερα στη Βόρεια Μακεδονία, και ανήκε σε εξέχουσα οικογένεια. Το 1913 αποφοίτησε από την τελευταία εικοστή έβδομη τάξη του Βουλγαρικού γυμνασίου Θεσσαλονίκης. Το 1915 αποφοίτησε από την στρατιωτική σχολή της Σόφιας και στις 25 Αυγούστου προήχθη στον βαθμό του υπολοχαγού. Του ανατέθηκε να υπηρετήσει στο Έβδομο σύνταγμα πυροβολικού. Έλαβε μέρος στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1915 - 1918) ως αξιωματικός πυροβολικού. Του απονεμήθηκαν δύο μετάλλια "Για το θάρρος του", βαθμός IV.
Συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες του βοηθητικού Οργανισμού της εσωτερικής Μακεδονικής επαναστατικής οργάνωσης. Τον Απρίλιο του 1926 διορίστηκε επικεφαλής της περιφερειακής μόνιμης επιτροπής του Πέτριτς. Το 1933, ως πρόεδρος της περιφερειακής μόνιμης επιτροπής, εξελέγη στο προεδρείο του μεγάλου Μακεδονικού συμβουλίου, που πραγματοποιήθηκε στη Άνω Τζουμαγιάς. Με την πρωτοβουλία του, έδωσε μεγάλη ώθηση στην οικονομική άνοδο της περιοχής του Πιρίν. Από το 1941 έως το 1944 ήταν δήμαρχος του Πέτριτς. Με την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων το 1944, με επικεφαλής τοπικούς εθελοντές, κατάφερε να εξουδετερώσει μια γερμανική μονάδα που ετοιμαζόταν να πυρπολήσει την πόλη.
Μετά τις 9 Σεπτεμβρίου 1944, συνελήφθη, ξυλοκοπήθηκε και οδηγήθηκε στις φυλακές της Άνω Τζουμαγιάς Στις 26 Μαρτίου 1945, καταδικάστηκε από το Λαϊκό Δικαστήριο του Σβέτι Βράχκα σε αυστηρή φυλάκιση 15 ετών όπου ενώπιον του δικαστηρίου δεν δηλώνει ένοχος.
Πέθανε στη Σόφια σε προχωρημένη ηλικία στις 30 Σεπτεμβρίου 1982.
Δείτε επίσης
Ντιμίταρ Ντίμοβ Πραματάρσκι
Παραπομπές
Βούλγαροι στρατιωτικοί
Βούλγαροι Μακεδόνες
Δήμαρχοι της Βουλγαρίας
|
156649
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%B9%CE%BD%CF%8E
|
Βαλδουίνος Γ΄ του Αινώ
|
Ο Βαλδουίνος Γ΄ του Αινώ (1088 – 1120) Κόμης του Αινώ (1098 – 1120) από τον Οίκο της Φλάνδρας ήταν κόμης του Αινώ.
Βιογραφία
Ήταν γιος και διάδοχος του Βαλδουίνου Β΄ του Αινώ και της Ίδας του Λέουβεν. Ο Βαλδουίνος Γ΄ παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικά την Γιολάντα του Χέλρε αφού πρώτα έσπασε τον αρραβώνα που είχε κάνει πριν με την Αδελαΐδα του Μωριέν ανιψιά της Κλημεντίας της Βουργουνδίας. Η διάλυση του αρραβώνα θεωρήθηκε σκάνδαλο και η Κλημεντία έφερε το θέμα στον αδελφό της πάπα Κάλλιστο Β΄ ο οποίος τελικά κήρυξε ότι ο γάμος είναι νόμιμος και δεν πρέπει να διαλυθεί.
Πέθανε πρόωρα (1120) και τάφηκε στο Μονς, (Βέλγιο) στο Αινώ τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος Βαλδουίνος ο Κτίστης και στις κομητείες του Ντόντεβαρντ και Ντάλε ο μικρότερος γιος του Γεράρδος τις οποίες κληρονόμησε από την μητέρα του, η κόμισσα Γιολάντα ήταν αντιβασίλισσα και κηδεμόνας του ανήλικου γιου της.
Οικογένεια
Με τη σύζυγο του, Γιολάντα του Χέλρε, κόρη τού Γκέραρντ Α΄ κόμη τού Χέλρε, παιδιά του ήταν:
Βαλδουίνος Δ΄ κόμης του Αινώ.
Γεράρδος, πρόγονος των κομήτων τού Ντάλε.
Ίδα.
Γερτρούδη, παντρεύτηκε τον Ροζέρ τού Τόσνυ, Κονς & Φλάμστεντ.
Ριχίλδη, παντρεύτηκε πρώτα τον Τιερρύ ντ' Αβέν και μετά τον Έβεραρντ Β΄ Ράντουλφ καστελλάνο τού Τουρναί.
Παραπομπές
Πηγές
Gislebertus (of Mons), Laura Napran, Chronicle of Hainaut, 2005
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΟΥ ΑΙΝΩ
Οίκος της Φλάνδρας
Κόμητες του Αινώ
|
533424
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%BF%20%CE%9A%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Μπράνκο Κοβάτσεβιτς
|
Ο Μπράνκο Κοβάτσεβιτς (σερβικά: Бранко Ковачевић - Branko Kovačević, 27 Φεβρουαρίου 1967), είναι Σέρβος προπονητής πετοσφαίρισης, που συνήθως αναλαμβάνει γυναικείες ομάδες. Από την περίοδο 2015-16 εργάζεται ως επικεφαλής προπονητής στη γυναικεία ομάδα πετοσφαίρισης του Ολυμπιακού Πειραιώς. Εχει διατελέσει επί σειρά ετών και ως β΄ προπονητής στην Εθνική ομάδα γυναικών της Σερβίας.
Διεθνής καριέρα
Ο Μπράνκο Κοβάτσεβιτς από το 2008 μέχρι το 2018 διετέλεσε (με ένα μικρό διάλλειμμα το 2013) βοηθός προπονητής στην Εθνική γυναικών της Σερβίας, με πρώτο προπονητή τον Ζόραν Τέρζιτς. Στο διάστημα αυτό κατέκτησε με την Εθνική Σερβίας το Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πετοσφαίρισης το 2011 στο Βελιγράδι και το Ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 2016, στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Καριέρα σε συλλόγους
Αρχικά εργάστηκε ως βοηθός προπονητή σε διάφορες ομάδες στη Σερβία και τη Ρουμανία. Το 2007 στην ομάδα ανδρών της σέρβικης Ραντνίτσκι Κραγκούγιεβατς, το 2008 στην ομάδα γυναικών της ρουμάνικης Μέταλ Γκαλάτσι με την οποία κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ρουμανίας, και το 2011 επίσης στην ομάδα γυναικών της Δυναμό Βουκουρεστίου. Το 2012 πραγματοποίησε το πρώτο άλμα στην καριέρα του αναλαμβάνοντας τα ηνία της Δυναμό ως πρώτος πρπονητής, και το 2014 επιστρέφει στη Σερβία αναλαμβάνοντας τη γυναικεία ομάδα του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου. Έχει επίσης εργαστεί στη ρουμάνικη Κ.Σ.Υ. Τίργκου Μούρες και στην ιταλική Σίριο Περούτζιας.
Το 2015 έρχεται στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Είναι η εποχή που ο Ολυμπιακός έχει ήδη καταξιωθεί στον ελληνικό χώρο και ψάχνει επιπλέον την ευρωπαϊκή διάκριση. Την πρώτη χρονιά του στην ομάδα του Πειραιά, ο Μπράνκο Κοβάτσεβιτς κατακτά το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας, που είναι οι πρώτοι του τίτλοι ως βασικός προπονητής. Στην Ευρώπη έχει την ατυχία να κληρωθεί στη φάση των 16 με τη μετέπειτα νικήτρια του Κυπέλλου Θριάμβου Κ.Σ.Μ. Βουκουρεστίου. Παρ' όλα αυτά ο Ολυμπιακός αποκλείεται μόλις στο χρυσό σετ στον επαναληπτικό του Βουκουρεστίου με 15-13, μετά από τη νίκη με 3-0 στον Πειραιά και την ήττα με 3-1 στο Βουκουρέστι.
Την περίοοδο 2016-17, ο Κοβάτσεβιτς κατακτά επίσης το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας, αλλά και οδηγεί τις ερυθρόλευκες στην κορυφαία μέχρι τότε παρουσία τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με την κατάκτηση του Ασημένιου μεταλλίου στο Κύπελλο Θριάμβου (Τσάλεντζ Καπ). Στη διοργάνωση εκείνη απέκλεισαν πανίσχυρες ομάδες, όπως την προηγούμενη κάτοχο Κ.Σ.Μ. Βουκουρεστίου, την τούρκικη Τσανάκαλε και τη ρώσικη Γενισέι Κράσνογιαρσκ, αλλά υπέκυψαν φυσιολογικά στην ανώτερη τούρκικη Προύσα, την οποία είχαν νικήσει στον Πειραιά με 3-2.
Την περίοοδο 2017-18, ο Κοβάτσεβιτς φθάνει στην αναμφίβολα μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του, τουλάχιστον σε επίπεδο συλλόγων. Εκτός από το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας οδηγεί με μοναδική μαεστρία τον Ολυμπιακό Πειραιώς στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Θριάμβου (Τσάλεντζ Καπ), που αποτέλεσε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ελληνικής γυναικείας πετοσφαίρισης. Στην πορεία του προς τον τελικό η ομάδα του Κοβάτσεβιτς απέκλεισε διαδοχκά την ισπανική Λογκρόνιο με δυο νίκες, τη ρουμάνικη Ταργκοβίστε με ανατροπή στη Ρουμανία, την ελβετική Φέφινγεν με δυο νίκες, και την πανίσχυρη ρωσική Δυναμό Κράσνονταρ επίσης με δυο νίκες.
Στον τελικό με αντίπαλο την τότε κάτοχο του Κυπέλλου τούρκικη Προύσα, παρά την ήττα στον Πειραιά με 3-2, οι ερυθρόλευκες με τις οδηγίες του Κοβάτσεβιτς κατάφεραν με μια επική ανατροπή στην Προύσα να επικρατήσουν με 3-1 να φτάσουν στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου.
Ο Μπράνκο Κοβάτσεβιτς και ο Ολυμπιακός ανανέωσαν τη συνεργασία τους τον Μάιο του 2018 για δύο ακόμη χρόνια.
Διεθνείς τίτλοι - διακρίσεις
Εθνικές ομάδες
Ασημένιο μετάλλιο: Ολυμπιακοί Αγώνες: 2016, Ρίο ντε Τζανέιρο (Εθνική Γυναικών Σερβίας - Βοηθός προπονητής)
Χρυσό μετάλλιο: Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πετοσφαίρισης: 2011, Βελιγράδι (Εθνική Γυναικών Σερβίας - Βοηθός προπονητής)
Σύλλογοι
Χρυσό μετάλλιο: Κύπελλο Θριάμβου (Τσάλεντζ Καπ): 2018 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Ασημένιο μετάλλιο: Κύπελλο Θριάμβου (Τσάλεντζ Καπ): 2017 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Εθνικοί τίτλοι
Πρωτάθλημα Ελλάδας Γυναικών 2015-16 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Πρωτάθλημα Ελλάδας Γυναικών 2016-17 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Πρωτάθλημα Ελλάδας Γυναικών 2017-18 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Πρωτάθλημα Ελλάδας Γυναικών 2018-19 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Κύπελλο Ελλάδας Γυναικών 2016 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Κύπελλο Ελλάδας Γυναικών 2017 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Κύπελλο Ελλάδας Γυναικών 2018 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Κύπελλο Ελλάδας Γυναικών 2019 (Ολυμπιακός Πειραιώς)
Παραπομπές
Πηγές
Ολυμπιακή ομάδα γυναικών Σερβίας - Ρίο ντε Τζανέιρο 2016 rio2016.fivb.com
Εθνική Σερβίας στο Ευρωπαϊκό 2011 www-old.cev.eu
Μπράνκο Κοβάτσεβιτς - Ευρωπαϊκές διοργανώσεις www-old.cev.eu
Ο Κοβάτσεβιτς στον Ερυθρό Αστέρα sd-crvenazvezda.net (σερβικά)
Ο Κοβάτσεβιτς στον Ολυμπιακό - Προηγούμενες ομάδες www.zurnal.rs (σερβικά)
Το Ασημένιο μετάλλιο στο Κύπελλο Θριάμβου με τον Ολυμπιακό - 2017 www.olympiacossfp.gr
Σέρβοι προπονητές πετοσφαίρισης
Προπονητές πετοσφαίρισης Ολυμπιακού Πειραιώς
|
184370
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%BA%CF%8C%CF%80
|
Ισθμός του Περεκόπ
|
Ο Ισθμός Περεκόπ είναι ο ισθμός που συνδέει την Κριμαία με την υπερκείμενη αυτής πεδιάδα της Ουκρανίας. Έχει μήκος περίπου 6 χιλιόμετρα και βρίσκεται στο βορειοδυτικό μυχό της λιμνοθάλασσας Σιβάς (της "Σαπράς θάλασσας" των Ελλήνων), της Αζοφικής στον Εύξεινο Πόντο.
Το όνομά του οφείλεται σε ομώνυμο αρχαίο φρούριο των Τατάρων που αποτέλεσε και οικισμό. Η εμπορική του αξία εκ της γεωγραφικής του θέσης ήταν γνωστή από την αρχαιότητα όταν οι αρχαίοι Έλληνες ίδρυσαν στη περιοχή του δύο πόλεις αποικίες. Κατά τον μεσαίωνα έφερε το όνομα Τόζλα.
Από τον 16ο αιώνα ο ισθμός Περεκόπ και η ομώνυμη πόλη άρχισε να ενισχύεται με οχυρωματικά έργα από τον Χάνο της Κριμαίας.
Το 1783 περιελήφθη οριστικά στη Τσαρική Ρωσική Αυτοκρατορία.
Λόγω της δεσπόζουσας θέσης του ο ισθμός Περεκόπ υπήρξε μεγάλης στρατηγικής σημασίας και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους. Ειδικότερα με τη λήξη του Α’ Π.Π. κατά τον ρωσικό εμφύλιο πόλεμο στη περιοχή αυτή διεξάχθηκε από γαλλο-ελληνικά στρατεύματα η εκστρατεία της Κριμαίας με ατυχή κατάληξη, ενώ στο Β’ Π.Π. μετά τη διέλευση των Γερμανών, τον Οκτώβριο του 1941, πέρασε στους Γερμανούς,(πολιορκία της Σεβαστούπολης), και ανακαταλήφθηκε από τον Ρώσο στρατάρχη Τολμπούχιν, τον Απρίλιο του 1944, μετά την ήττα των γερμανικών δυνάμεων και την αποχώρησή τους από την περιοχή.
Περεκοπ
Περεκόπ
|
692257
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Cirque%20du%20Soleil
|
Cirque du Soleil
|
Το Τσίρκο του Ήλιου η Cirque du Soleil (, "Circus of the Sun" ή "Sun Circus") είναι μια εταιρεία ψυχαγωγίας με βάση το Μόντρεαλ και ο μεγαλύτερος σύγχρονος παραγωγός τσίρκου στον κόσμο. Βρίσκεται στην περιοχή της πόλης Saint-Michel, ιδρύθηκε στο Μπαι-Σαιν-Πωλ στις 16 Ιουνίου 1984 από πρώην ερμηνευτές του δρόμου Γκι Λαλιμπερτέ και Ζυλ Εστιί-Κρουά.
Προέρχεται από ένα συγκρότημα που παίζει με την ονομασία Les Échassiers (, "The Waders"), έκαναν περιοδεία στο Κεμπέκ με διάφορες μορφές μεταξύ 1979 και 1983. Η αρχική οικονομική τους δυσκολία ανακουφίστηκε το 1983 από μια κυβερνητική επιχορήγηση από το Συμβούλιο Τεχνών του Καναδά για να εκτελέσει στο πλαίσιο των 450 χρόνων των εορτασμών του ταξιδιού του Ζακ Καρτιέ στον Καναδά. Η πρώτη επίσημη παραγωγή τους Le Grand Tour du Cirque du Soleil ήταν επιτυχής το 1984, και αφού εξασφάλισε ένα δεύτερο έτος χρηματοδότησης, ο Λαλιμπερτέ προσέλαβε τον Γκάι Κάρον από το École nationale de cirque για να το αναδημιουργήσει ως "κατάλληλο τσίρκο". Η θεατρική, καθοδηγούμενη από χαρακτήρες προσέγγιση και η απουσία ερμηνευτικών ζώων βοήθησαν στον καθορισμό του Τσίρκου του Ήλιου ως του σύγχρονου τσίρκου ("nouveau cirque") που παραμένει ως σήμερα.
Μετά από οικονομικές επιτυχίες και αποτυχίες στα τέλη της δεκαετίας του 1980, δημιουργήθηκε η Nouvelle Expérience - με τη διεύθυνση του Φράνκο Ντραγκόνε - που όχι μόνο έκανε το Τσίρκο του Ήλιου κερδοφόρο μέχρι το 1990, αλλά του επέτρεψε να δημιουργήσει νέες παραστάσεις.
Το Τσίρκο του Ήλιου επεκτάθηκε γρήγορα τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, από μια παράσταση σε 19 παραστάσεις σε περισσότερες από 300 πόλεις σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική. Η εταιρεία απασχολεί 4.900 άτομα από 50 χώρες και αποφέρει ετήσια έσοδα περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ. Οι πολλαπλές μόνιμες εκπομπές του Λας Βέγκας παίζουν μόνοι τους σε περισσότερους από 9.000 ανθρώπους τη νύχτα, το 5% των επισκεπτών της πόλης, προσθέτοντας στους πάνω από 100 εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν δει τις παραγωγές του Τσίρκου του Ήλιου σε όλο τον κόσμο.
Το 2000, ο Λαλιμπερτέ εξαγόρασε τον Ντανιέλ Γκότιε και με 95% ιδιοκτησία συνέχισε να επεκτείνει τη μάρκα. Το 2008, ο Λαλιμπερτέ μοιράστηκε το 20% του μεριδίου του μεταξύ των επενδυτικών ομίλων Istithmar World και Nakheel του Ντουμπάι, προκειμένου να χρηματοδοτήσει περαιτέρω τους στόχους της εταιρείας. Σε συνεργασία με αυτές τις δύο ομάδες, το Τσίρκο του Ήλιου είχε προγραμματίσει να κατασκευάσει μια κατοικία για παράσταση στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το 2012 σε σκηνοθεσία του Γκάι Κάρον και του Μίχαελ Κίρρυ. Ωστόσο, μετά τα οικονομικά προβλήματα του Ντουμπάι το 2010 που προκλήθηκαν από την ύφεση του 2008, ο Λαλιμπερτέ δήλωσε ότι το έργο είχε «τεθεί σε πάγο». και ότι μπορεί να ψάχνει έναν άλλο οικονομικό συνεργάτη για να χρεώσει τα μελλοντικά σχέδια της εταιρείας. και ότι μπορεί ακόμη και να εξετάσει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει το 10% του μεριδίου του στην εταιρεία. Το 2015, η TPG Capital, η Fosun Industrial Holdings, και η Caisse de dépôt et placement du Québec αγόρασαν το 90% του Τσίρκου του Ήλιου, ενώ ο Λαλιμπερτέ διατήρησε το 10% της εταιρείας. Η πώληση έλαβε κανονιστική έγκριση από την κυβέρνηση του Καναδά στις 30 Ιουνίου 2015. Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Λαλιμπερτέ πούλησε το 10% της ιδιοκτησίας της στην εταιρεία στο Caisse de dépôt et placement du Québec.
Οι δημιουργίες της εταιρείας έχουν λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων τριών Drama Desk Awards. επτά Primetime Emmy Awards. πολλαπλά βραβεία Gemini. Βραβείο Daytime Emmy. ένα Βραβείο Juno. και ένα αστέρι στην Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ. Το 2000, στο Τσίρκο του Ήλιου απονεμήθηκε το Βραβείο Εθνικού Κέντρου Τεχνών, ένα συνοδευτικό βραβείο των Βραβείων Παραστατικών Τεχνών του Γενικού Κυβερνήτη, και το 2002 εντάχθηκε στην Λεωφόρο της Δόξας του Καναδά.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The Cirque: An American Odyssey, documentary film about Cirque du Soleil's 1988 U.S. tour, National Film Board of Canada
Επιχειρήσεις του Καναδά
Επιχειρήσεις ψυχαγωγίας
Τσίρκα
|
783547
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%9B%CE%B9%CE%B8%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1
|
Εθνοτικές μειονότητες στη Λιθουανία
|
Η κυβέρνηση της Λιθουανίας έχει προβλέψει για τις εθνοτικές μειονότητες από το 1918. Μια σημαντική εβραϊκή ομάδα που υπήρχε μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σχεδόν εξαλείφθηκε στο Ολοκαύτωμα. Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι το 15,8% των κατοίκων ανήκε σε εθνοτικές μειονότητες: οι δύο μεγαλύτερες ομάδες ήταν οι Πολωνοί και οι Ρώσοι, αν και τα ποσοστά είχαν μειωθεί από την ανεξαρτησία το 1989. Άλλες μειονότητες περιλαμβάνουν τους Σαμογιτιανούς - δεν κατατάσσονται στην απογραφή - και τους ιστορικής σημασίας λετονόφωνους Κουρσενιέκους.
Ανεξάρτητη Λιθουανία (1918–1940)
Από το 1918 έως το 1924, δύο υπουργεία ήταν ειδικά αφιερωμένα στις εθνοτικές μειονότητες, το Υπουργείο Λευκορωσικών Υποθέσεων και το Υπουργείο Εβραϊκών Υποθέσεων.
Στις 12 Μαΐου 1922, υπογράφηκε στη Γενεύη μια Διακήρυξη σχετικά με την προστασία των μειονοτήτων στη Λιθουανία υπό την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών. Το άρθρο 1 της όριζε ότι «Οι διατάξεις της παρούσας Διακήρυξης αναγνωρίζονται ως θεμελιώδεις νόμοι της Λιθουανίας και κανένας νόμος, κανονισμός ή επίσημη ενέργεια δεν θα έρχεται σε σύγκρουση ή παρεμβολή με αυτούς τους όρους, ούτε θα υπερισχύει κανένας νόμος, κανονισμός ή επίσημη ενέργεια τώρα ή στο μέλλον πάνω από αυτές».
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939-1945)
Υπήρχε μια σημαντική εβραϊκή κοινότητα στη Λιθουανία πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μια εισροή Εβραίων από την κατεχόμενη από τους Ναζί Πολωνία το 1941 αύξησε αυτόν τον πληθυσμό στο μέγιστο των σχεδόν 250.000. Ωστόσο, μέχρι το 1944, η συντριπτική πλειοψηφία αυτού του πληθυσμού είχε δολοφονηθεί, εκτοπιστεί ή σταλεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Σοβιετική Λιθουανία (1944–1990)
Το 1989, ψηφίστηκε νόμος για τις εθνικές μειονότητες και ιδρύθηκε Επιτροπή Εθνοτήτων για την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Λιθουανίας. Το 1999, μετονομάστηκε σε Τμήμα Εθνοτικών Μειονοτήτων και Μεταναστών.
Ανεξάρτητη σύγχρονη Λιθουανία (1990–σήμερα)
Η Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων του Συμβουλίου της Ευρώπης υπογράφηκε την 1η Φεβρουαρίου 1995 και επικυρώθηκε στις 23 Μαρτίου 2000. Τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2000. Αρκετοί άλλοι εθνικοί νόμοι έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τις μειονότητες, π.χ. ο νόμος περί κρατικών γλωσσών (1995) και ο νόμος για την εκπαίδευση (1991, που τροποποιήθηκε το 2003).
Σύμφωνα με την απογραφή που διενεργήθηκε το 2011, περίπου το 15,8% του πληθυσμού της Λιθουανίας αποτελούνταν από εθνικές μειονότητες:
Το ποσοστό των Λιθουανών έχει αυξηθεί από 79,6% το 1989 σε 83,5% το 2001. Το ποσοστό των Πολωνών μειώθηκε από 7,0% σε 6,7% και των Ρώσων από 9,4% σε 6,3%.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, στον Δήμο της Περιφέρειας Σάλτσινινκαϊ, καθώς και στην πόλη Βισάγκινας (η οποία απολαμβάνει ειδικό καθεστώς), οι Λιθουανοί είναι μειονότητα (10 και 15% αντίστοιχα).
Σαμογιτιανοί
Οι ερωτηθέντες στις διάφορες απογραφές δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν για την εθνότητα των Σαμογιτιανών. Αυτό αμφισβητήθηκε ενώπιον δικαστηρίου από την ένωση Žemaitē bova, īr ė būs («Σαμογιτιανοί ήταν, είναι και θα είναι»), η οποία επίσης ονομάστηκε Ž emaitiu soeiga, η οποία θεωρεί ότι αποτελεί παραβίαση του Συντάγματος, και ειδικότερα της διάταξης ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για την εθνικότητά του. Σύμφωνα με τον Εγκίντιγιους Σκαρμπάλιους, τον ιδρυτή του Σαμογιτιανού Κόμματος, ενός νέου σαμογιτιανού αυτονομιστικού κόμματος που ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2008, οι Σαμογιτιανοί θα μπορούσαν να φτάσουν το 1 εκατομμύριο, αντιπροσωπεύοντας έτσι το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού της Λιθουανίας.
Κουρσενιέκοι
Ενώ σήμερα οι Κουρσενιέκοι είναι μια σχεδόν εξαφανισμένη βαλτική εθνοτική ομάδα που ζει κατά μήκος του Χωρίσματος της Κουρονίας, το 1649 ο οικισμός Κουρσινίνκαϊ εκτεινόταν από το Μέμελ Κλάιπεντα έως το Ντάντσιχ (Γκντανσκ). Οι Κουρσενιέκοι τελικά αφομοιώθηκαν από τους Γερμανούς, εκτός από την Χώρισμα της Κουρονίας όπου μερικοί εξακολουθούν να ζουν. Οι Κουρσενιέκοι θεωρούνταν Λετονοί μέχρι μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Λετονία κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, μια θεώρηση βασισμένη σε γλωσσικά επιχειρήματα. Αυτό ήταν το σκεπτικό για τις διεκδικήσεις της Λετονίας σχετικά με το Χώρισμα της Κουρονίας, το Μέμελ και άλλα εδάφη της Ανατολικής Πρωσίας που αργότερα θα αποσύρονταν.
Δείτε επίσης
Γερμανοί της Βαλτικής
Ρώσοι της Βαλτικής
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εθνική νομοθεσία σχετικά με τις μειονότητες - Λιθουανία
International Minority Rights Group, Παγκόσμιος Κατάλογος Μειονοτήτων και Αυτόχθονων Λαών - Λιθουανία: Λευκορώσοι και Ουκρανοί, 2008
Μόζερ, Ρόμπερτ. «The Representation of Ethnic Minorities in Post-Communist Legslatures: Russia and Lithuania Compared» Έγγραφο που παρουσιάστηκε στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Επιστημών, Hilton Chicago and the Palmer House Hilton, Σικάγο, Ιλινόι, 2 Σεπτεμβρίου 2004
|
339279
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%A3%20%CE%9B%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1%20%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BF
|
ΟΣ Λατίνα Κάλτσιο
|
Η ΟΣ Λατίνα Κάλτσιο είναι μια ιταλική, ποδοσφαιρική ομάδα από την πόλη Λατίνα. Συμμετέχει στη Σέριε Β. Ιδρύθηκε το 1945. Έδρα της ομάδας είναι το Stadio Domenico Francioni, χωρητικότητας 8999 θεατών. Χρώματα της ομάδα είναι το μαυρο και το μπλε.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official site
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1945
Λατίνα Κάλτσιο
|
351348
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Keraboss
|
Keraboss
|
Ο Παύλος Κεραμπός, ιδρυτής της Keraboss Design, δραστηριοποιείται στο χώρο της βελτίωσης, τροποποίησης και κατασκευής αυτοκινήτων από το 1975, ενώ από το 2004 επεκτάθηκε και σε μηχανικές βελτιώσεις/tuning. Ανάμεσα στα προϊόντα του περιλαμβάνονται εκδόσεις cabrio/hard-top μοντέλων των Fiat, Skoda, Seat και Mazda, ενώ το 1978 παρήγαγε κάτω από άδεια το ιταλικό τζιπάκι Safari.
Το 2011 παρουσίασε το Keraboss Super K, ένα "fun car" με κινητήρα Mitsubishi 1 λίτρου και εξωτερικό σχέδιο που έχει επηρεασθεί από το Safari. Το αυτοκίνητο έχει λάβει άδεια από το ελληνικό κράτος για περιορισμένη παραγωγή, και από το 2022, μία νέα, βελτιωμένη έκδοσή του, βρίσκεται πλέον σε παραγωγή.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστότοπος εταιρίας
Λήψη έγκρισης τύπου για το Super K
Βιβλιογραφία
L.S. Skartsis, "Greek Vehicle & Machine Manufacturers 1800 to present: A Pictorial History", Bookstars, Athens (2013) ISBN 978-960-571-009-5
Ελληνικές αυτοκινητοβιομηχανίες
|
520891
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CE%B9%20%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CF%89%CE%BD%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Άγιοι Θεόδωροι Φιλίων Αχαΐας
|
Για οικισμούς με ίδιο όνομα στην Αχαΐα, δείτε: Άγιοι Θεόδωροι Αχαΐας
Οι Άγιοι Θεόδωροι είναι μικρός οικισμός της πρώην Επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας. Διοικητικά ανήκει στην Τοπική Κοινότητα Φιλίων της Δημοτικής Ενότητας Κλειτορίας του Δήμου Καλαβρύτων, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση του Προγράμματος Καλλικράτης που ισχύει στην Ελλάδα από το 2011.
Τοποθεσία
Οι Άγιοι Θεόδωροι απέχουν 7,9 χλμ. από την Κλειτορία, έδρα της Δημοτικής Ενότητας στην οποία ανήκουν. Είναι ορεινός οικισμός σε υψόμετρο 449 μέτρων και οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Στην απογραφή του 2011 ο οικισμός βρέθηκε να έχει 9 κατοίκους.
Διοικητική ιστορία
Οι Άγιοι Θεόδωροι αναγνωρίστηκαν ως οικισμός το 1981 και προσαρτήθηκαν στην τότε Κοινότητα Φιλίων. Το 1998 με την εφαρμογή της διοικητικής διαίρεσης του σχεδίου "Καποδίστριας" ο οικισμός εντάχθηκε στο Δήμο Λευκασίου ως τμήμα του Δημοτικού Διαμερίσματος Φιλίων. Από το 2011 βάσει της διοικητικής μεταρρύθμισης "Καλλικράτης" αποτελούν οικισμό της Τοπικής κοινότητας Φιλίων του διευρυμένου Δήμου Καλαβρύτων.
Πληθυσμός
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 2006 (ΠΛΜ)
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
Βιβλιογραφία
Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές των Αγίων Θεοδώρων Αχαΐας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 15/04/2017.
Χωριά του νομού Αχαΐας
Δήμος Λευκασίου
Δήμος Καλαβρύτων
|
239511
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%201957-58
|
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης στην καλαθοσφαίριση 1957-58
|
Το Κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης καλαθοσφαίρισης ανδρών (σήμερα Ευρωλίγκα ανδρών), της περιόδου 1957-58 ήταν η πρώτη διοργάνωση του συγκεκριμένου διασυλλογικού θεσμού. Διεξήχθη με τη συμμετοχή 24 ομάδων, από τις οποίες στον 2ο γύρο προκρίθηκαν οι οκτώ, χωρίς να δώσουν αγώνα. Οι αγώνες έγιναν κατά το χρονικό διάστημα από 1 Μαρτίου 1958 έως και 15 Ιουλίου 1958.
Το ζευγάρι του Τελικού αποτέλεσαν η τότε σοβιετική ΑΣΚ Ρίγα από τη σημερινή Λετονία και η βουλγαρική Ακαντέμικ Σόφιας.
Στην πορεία τους προς τον Τελικό, οι δυο ομάδες είχαν αποκλείσει αντίστοιχα, η πρώτη το Πανεπιστήμιο Βερολίνου (έχασε με 86-85 στη Γερμανία και νίκησε 91-56 στον επαναληπτικό), τη Λέγκια Βαρσοβίας (90-69 στη Λετονία και έχασε με 63-61 στη ρεβάνς) και τη Ρεάλ Μαδρίτης χωρίς αγώνα και η δεύτερη τις Αλέπ (84-58, 73-43), Ολύμπια Λιουμπλιάνας (81-80, 80-64), Σ.Σ.Α. Βουκουρεστίου (70-64 εντός έδρας και ήττα με 78-77 στη Ρουμανία) και Χόνβεντ, με 89-87 στη Βουδαπέστη και 76-64.
Ο διπλός τελικός
Ρίγα, 8 Ιουλίου 1958: ΑΣΚ Ρίγα-Ακαντέμικ Σόφιας 86-81
Σόφια, 15 Ιουλίου 1958: Ακαντέμικ-Ρίγα 71-84
Οι συνθέσεις του 2ου Τελικού ήσαν:
ΑΣΚ Ρίγα (Αλεξάντερ Γκομέλσκι): Β. Μουΐνκες 17, Βαλτμάνις 10, Χεστ 4, Γιανκόβσκι 13, Γκ. Μουΐνκες 11, Κρούμινς 13, Λεόντσικς 3, Γκούλμπις 9, Κάλκερτς 4, Βερίτις, Ντάβις.
Ακαντέμικ Σόφιας: Ατανάσσωβ 6, Σέμωβ 4, Ράντεβ 20, Στοϊμένωβ 4, Γκ. Πάνωβ 13, Εμμανουήλωβ 4, Λ. Πάνωβ 8, Ίλωβ 11, Βέρκωβ 1, Λάζαρωβ, Νέιτσεβ, Βλαγκιέβ.
Πηγές
"100 χρόνια μπάσκετ 1891-1991", σελ. 143-144 (Έκδοση Περιοδικό "ΤΡΙΠΟΝΤΟ" και "Στιγμή Ε.Ε. & Σια-Α. Φλουράκη", Αθήνα 1991)
"Αθλητικη Ηχω", φύλλο Τετάρτης 30 Ιουλίου 1958.
1957-58
Ευρωλιγκα ανδρων
Ευρωλιγκα ανδρων
Ευρωλιγκα ανδρων
|
540202
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89%20%CE%A7%CF%89%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Φρειδερίκος των Κάτω Χωρών
|
Ο Φρειδερίκος (ολλανδ. Frederik, 28 Φεβρουαρίου 1797 - 8 Σεπτεμβρίου 1881) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν πρίγκιπας των Κάτω Χωρών.
Βιογραφία
Ο Γουλιέλμος Φρειδερίκος Κάρολος γεννήθηκε στο Βερολίνο και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Γουλιέλμου Α΄ των Κάτω Χωρών και της Βιλελμίνης των Χοεντσόλλερν, κόρης του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Β΄ της Πρωσίας.
Μεγάλωσε στην Αυλή του Βερολίνου, στον πάππο του Φρειδερίκο Γουλιέλμο Β΄ και τον θείο του Φρειδερίκο Γουλιέλμο Γ΄. Ένας από τους διδασκάλους του ήταν ο Καρλ φον Κλαούζεβιτς. Στα 16 έτη του πολέμησε στη μάχη της Λειψίας. Το 1813 πήγε για πρώτη φορά στην Ολλανδία και εγγράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Λάιντεν για να μάθει και τα ολλανδικά. Επίσης εκπαιδεύτηκε από τον Καρλ Λούντβιχ φον Φουλ στη Χάγη. Όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης επέστρεψε από τη νήσο Έλβα για 100 ημέρες, ο Φρειδερίκος τοποθετήθηκε στα μετόπισθεν της μάχης του Βατερλώ ως διοικητής ενός αποσπάσματος της στρατιάς του Ουέλλινγκτον, σε περίπτωση που η μάχη χαθεί.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1825 την εξαδέλφη του Λουίζα των Χοεντσόλλερν, κόρη του Φρειδερίκου-Γουλιέλμου Γ΄ της Πρωσίας, και είχε τέκνα:
Βιλελμίνη-Φρειδερίκη-Αλεξανδρινή-Άννα-Λουίζα 1828-1871, παντρεύτηκε τον Κάρολο ΙΗ΄ της Σουηδίας.
Γουλιέλμος-Φρειδερίκος-Νικόλαος-Κάρολος 1833-1834.
Γουλιέλμος-Φρειδερίκος-Νικόλαος-Αλβέρτος 1836-1846.
Βιλελμίνη-Φρειδερίκη-Άννα-Ελισάβετ-Μαρία 1841-1910, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Ε΄ του Βηντ. Γιος τους ήταν ο
Γουλιέλμος 1876-1945, πρίγκιπας της Αλβανίας (1914-25).
Παραπομπές σε πηγές
Οίκος του Νάσσαου
|
720473
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%BD%CF%84-%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%84-%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF
|
Μπελγκάρντ-Σαιντ-Μαρί
|
Το Μπελγκάρντ-Σαιντ-Μαρί (γαλλικά: Bellegarde-Sainte-Marie, οξιτανικά: Bèragarda e Senta Maria) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Ωτ-Γκαρόν, στη διοικητική περιοχή της Οξιτανίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μπελγκαρντιέν (γαλλικά: Bellegardiens).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κοινότητες της Ωτ-Γκαρόν
|
755348
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B7
|
Μετακαολίνη
|
Η μετακαολίνη είναι η άνυδρη από πύρωση μορφή του ορυκτού καολίνη. Τα ορυκτά που είναι πλούσια σε καολινίτη είναι γνωστά ως καολίνης, που χρησιμοποιούνται παραδοσιακά στην κατασκευή πορσελάνης. Το μέγεθος των σωματιδίων της μετακαολίνης είναι μικρότερο από τα σωματίδια τσιμέντου, αλλά όχι τόσο λεπτό όσο .
Πηγές καολινίτη
Η ποιότητα και η αντιδραστικότητα της μετακαολίνης εξαρτάται κυρίως από τα χαρακτηριστικά της πρώτης ύλης που χρησιμοποιείται. Η μετακαολίνη μπορεί να παραχθεί από μια ποικιλία πρωτογενών και δευτερογενών πηγών που περιέχουν καολινίτη :
Κοιτάσματα καολίνη υψηλής καθαρότητας
Κοιτάσματα καολινίτη ή τροπικά εδάφη χαμηλότερης καθαρότητας
Απόβλητα λάσπης χαρτιού (εάν περιέχουν καολινίτη)
Απορρίμματα πισσώδους άμμου (εάν περιέχουν καολινίτη)
Σχηματισμός μετακαολίνη
Ο ορυκτός καολινίτης δεν περιέχει ενδιάμεσα κατιόντα ή ενδιάμεσο νερό. Η θερμοκρασία αφυδροξυλίωσης εξαρτάται από τη σειρά στοίβαξης του δομικού στρώματος. Διαταραγμένος καολινίτης αφυδροξυλιώνεται μεταξύ 530 και 570 °C, διατεταγμένος καολινίτης μεταξύ 570 και 630 °C. Ο αφυδροξυλιωμένος διαταραγμένος καολινίτης εμφανίζει υψηλότερη ποζολανική δράση από την παραγγελθείσα. Η αφυδροξυλίωση του καολίνη σε μετακαολίνη είναι μια ενδόθερμη διαδικασία λόγω της μεγάλης ποσότητας ενέργειας που απαιτείται για την απομάκρυνση των χημικά συνδεδεμένων ιόντων υδροξυλίου. Πάνω από το εύρος θερμοκρασιών της αφυδροξυλίωσης, ο καολινίτης μετατρέπεται σε μετακαολίνη, μια σύνθετη άμορφη δομή που διατηρεί κάποια τάξη μεγάλης εμβέλειας λόγω της στοίβαξης των στρωμάτων. Μεγάλο μέρος του αλουμινίου του οκταεδρικού στρώματος γίνεται τετραεδρικά και πενταεδρικά συντονισμένο. Προκειμένου να παραχθεί μια ποζολάνη (συμπληρωματικό τσιμεντοειδές υλικό) πρέπει να επιτευχθεί σχεδόν πλήρης αφυδροξυλίωση χωρίς υπερθέρμανση, δηλαδή να καβουρδιστεί καλά αλλά όχι να καεί. Αυτό παράγει μια άμορφη, εξαιρετικά ποζολανική κατάσταση, ενώ η υπερθέρμανση μπορεί να προκαλέσει πυροσυσσωμάτωση, να σχηματίσει ένα νεκρό καμένο, μη αντιδραστικό πυρίμαχο, που περιέχει μουλλίτη και ένα ελαττωματικό σπινέλιο Al-Si. Οι αναφερόμενες βέλτιστες θερμοκρασίες ενεργοποίησης ποικίλλουν μεταξύ 550 και 850 °C για ποικίλες διάρκειες, ωστόσο το εύρος 650-750 Οι °C αναφέρονται πιο συχνά. Σε σύγκριση με άλλα ορυκτά αργίλου, ο καολινίτης παρουσιάζει ένα μεγάλο διάστημα θερμοκρασίας μεταξύ αφυδροξυλίωσης και ανακρυστάλλωσης, ευνοώντας πολύ τον σχηματισμό μετακαολίνης και τη χρήση θερμικά ενεργοποιημένων αργίλων καολίνης ως ποζολάνες. Επίσης, επειδή το οκταεδρικό στρώμα εκτίθεται απευθείας στο ενδιάμεσο στρώμα (σε σύγκριση για παράδειγμα με ορυκτά αργίλου TOT όπως οι σμηκτίτες), η δομική διαταραχή επιτυγχάνεται πιο εύκολα κατά τη θέρμανση.
Μετακαολίνη υψηλής αντιδραστικότητας
Η υψηλής αντιδραστικότητας μετακαολίνη (HRM) είναι μια εξαιρετικά επεξεργασμένη αντιδραστική αργιλιοπυριτική ποζολάνη, ένα λεπτώς διαιρεμένο υλικό που αντιδρά με σβησμένο ασβέστη σε κανονική θερμοκρασία και παρουσία υγρασίας για να σχηματίσει ένα ισχυρό τσιμέντο βραδείας σκλήρυνσης. Σχηματίζεται με φρύξη καθαρού καολινίτη, γενικά μεταξύ 650-700 °C σε περιστροφικό κλίβανο εξωτερικής καύσης . Αναφέρεται επίσης ότι η HRM είναι υπεύθυνη για την επιτάχυνση της ενυδάτωσης του συνηθισμένου τσιμέντου Πόρτλαντ (OPC) και η σημαντική επίδρασή του φαίνεται εντός 24 ωρών. Μειώνει επίσης τη φθορά του σκυροδέματος από την αντίδραση αλκαλίου πυριτίου (ASR), ιδιαίτερα χρήσιμο όταν χρησιμοποιείται ανακυκλωμένο θρυμματισμένο γυαλί ή λεπτά υαλοπίνακα ως αδρανή. Η ποσότητα σβησμένου ασβέστη που μπορεί να δεσμευτεί με μετακαολίνη μετράται με το τροποποιημένο τεστ Chapelle .
Ιδιότητες προσρόφησης
Οι ιδιότητες της επιφάνειας προσρόφησης των μετακαολινών μπορούν να επιτευχθούν με ανάλυση αντίστροφης αέριας χρωματογραφίας.
Εφαρμογή σκυροδέματος
Θεωρείται ότι έχει διπλάσια δραστικότητα από τις περισσότερες άλλες ποζολάνες, η μετακαολίνη είναι ένα πολύτιμο μείγμα για εφαρμογές σκυροδέματος/τσιμέντου. Η αντικατάσταση του τσιμέντου πόρτλαντ με 8–20% (κατά βάρος) μετακαολίνη παράγει ένα μείγμα σκυροδέματος που παρουσιάζει ευνοϊκές μηχανικές ιδιότητες, όπως: το φαινόμενο πλήρωσης, η επιτάχυνση της ενυδάτωσης OPC και η ποζολανική αντίδραση . Το πληρωτικό αποτέλεσμα είναι άμεσο, ενώ το αποτέλεσμα της ποζολανικής αντίδρασης εμφανίζεται μεταξύ 3 και 14 ημερών.
Πλεονεκτήματα
Αυξημένη ανθεκτικότητα σε θλίψη και κάμψη
Μειωμένη διαπερατότητα (συμπεριλαμβανομένης της διαπερατότητας από χλωριούχα)
Μειωμένο δυναμικό εξάνθησης, που συμβαίνει όταν το ασβέστιο μεταφέρεται με νερό στην επιφάνεια όπου ενώνεται με το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα για να δημιουργήσει ανθρακικό ασβέστιο, το οποίο κατακρημνίζεται στην επιφάνεια ως λευκό υπόλειμμα.
Αυξημένη αντοχή στη χημική επίθεση
Αυξημένη αντοχή
Μειωμένες επιδράσεις της αντιδραστικότητας αλκαλίου-πυριτίου (ASR)
Βελτιωμένη εργασιμότητα και φινίρισμα σκυροδέματος
Μειωμένη συρρίκνωση, λόγω της «συσκευασίας σωματιδίων» καθιστώντας το σκυρόδεμα πιο πυκνό
Βελτιώθηκε το χρώμα ανοίγοντας το χρώμα του σκυροδέματος, καθιστώντας δυνατή τη χρώση πιο ανοιχτού ενσωματωμένου χρώματος.
Χρήσεις
Υψηλή απόδοση, υψηλή αντοχή και ελαφρύ σκυρόδεμα
Προκατασκευασμένο και χυμένο σκυρόδεμα
Προϊόντα ινών και σιδηροτσιμέντου
Σκυρόδεμα οπλισμένο με ίνες γυαλιού
Πάγκοι, γλυπτά τέχνης (δείτε για παράδειγμα τα ανεξάρτητα γλυπτά του Albert Vrana )
Κονίαμα και στόκος
Δείτε επίσης
Σκυρόδεμα
Σχεδιασμένο Τσιμεντοειδές Σύνθετο
Ιπτάμενη τέφρα
Καολινίτης
Τσιμέντο Πόρτλαντ
Ποτζολάν
Τέφρα από φλοιό ρυζιού (επίσης πολύ πλούσια σε </br> )
Ατμός πυριτίου
Παραπομπές
Ορυκτά του πυριτίου
Σκυρόδεμα
|
313528
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%8A%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%AC%20%CE%AD%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7
|
Κατάλογος νησιών της Καραϊβικής ανά έκταση
|
Παρακάτω παρατίθεται κατάλογος με τα νησιά της Καραϊβικής ανά έκταση.
Καραιβικης
Καταλογος
|
393855
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%20%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CE%91%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Νότιας Ασίας
|
Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Νότιας Ασίας είναι ποδοσφαιρικός οργανισμός για τις χώρες της Νότιας Ασίας. Είναι μέρος της Ασιατικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Ιδρύθηκε το 1997. Ιδρύτικά μέλη είναι:
Μπανγκλαντές
Ινδία
Μαλδίβες
Νεπάλ
Πακιστάν
Σρι Λάνκα
Το Μπουτάν εντάχθηκε το 2000 και το Αφγανιστάν το 2005. Το 2014 το Αφγανιστάν αποχώρησε και έγινε ιδρυτικό μέλος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Κεντρικής Ασίας.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
RSSSF page on the South Asian Federation Cup
South Asia Football - Complete SAFF website
Ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες
|
357476
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CE%B9%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD
|
Νήσοι Ανταμάν
|
Οι νήσοι Ανταμάν ή Άνταμαν (αγγλικά: Andaman Islands) είναι αρχιπέλαγος στον κόλπο της Βεγγάλης, ανάμεσα στην Ινδία δυτικά, με τη Μιανμάρ ανατολικά. Τα περισσότερα ανήκουν στο έδαφος Νήσοι Ανταμάν και Νικομπάρ της Ινδίας, ενώ μερικά νησιά στο βόρειο άκρο του αρχιπελάγους, συμπεριλαμβανομένων των νησιών Κόκο, ανήκουν στη Μιανμάρ.
Γεωγραφικά, τα νησιά αποτελούν συνέχεια της οροσειράς Αρακάμ Γιόμα στη Μιανμάρ και του αρχιπελάγους της Ινδονησίας στα νότια. Το αρχιπέλαγος αποτελείται από 325 νησιά, με συνολική έκταση 6.408 χλμ². Τα μεγαλύτερα από αυτά αποτελούν το μεγάλο Ανταμάν, το κύριο σύμπλεγμα του αρχιπελάγους, το οποίο αποτελείται από πέντε κύρια νησιά, ενώ λίγο νοτιότερα βρίσκεται το νησί Μικρό Ανταμάν. Η ψηλότερη κορυφή βρίσκεται στο βόρειο νησί Ανταμάν και έχει ύψος 732 μέτρα. Ανατολικά των νησιών βρίσκεται η θάλασσα Ανταμάν.
Τα νησιά καλύπτονται από τροπικό δάσος κυρίως αειθαλών δέντρων, αν και υπάρχουν και μερικά φυλλοβόλα, και παράκτια δάση μαγκροβίων. Ο πληθυσμός των νησιών το 2011 ήταν 343.125 κάτοικοι, κυρίως μετανάστες από την Ινδία που έφτασαν στα νησιά κατά τη διάρκεια της βρετανικής αποικιοκρατίας. Στα νησιά βρίσκεται το Πορτ Μπλαιρ, η πρωτεύουσα του εδάφους, στο οποίο λειτουργεί και το μόνο πολιτικό αεροδρόμιο των νησιών.
Παραπομπές
Γεωγραφία της Ινδίας
Νησιά του Ινδικού Ωκεανού
Ανταμαν
|
62518
|
https://el.wikipedia.org/wiki/71%20%CF%80.%CE%A7.
|
71 π.Χ.
|
Γεγονότα
Ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης Στ' διαφεύγει στην Αρμενία. Τότε ο Λούκουλλος καταλαμβάνει την Αμισό και την Ηράκλεια.
Ο Πομπηίος και ο Κράσσος συντρίβουν τους δούλους του Σπάρτακου.
Γεννήσεις
Θάνατοι
Μάρκος Αντώνιος Κρητικός, Ρωμαίος πατρίκιος
Έτη
|
636698
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Εκκλησία της Παναγίας Θεοσκέπαστης
|
Η Εκκλησία της Παναγίας Θεοσκέπαστης μπορεί να αναφέρεται στις:
Εκκλησία της Παναγίας Θεοσκέπαστης (Πάφος), βυζαντινός ναός στην Κάτω Πάφο της Κύπρου, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ
Εκκλησία της Παναγίας Θεοσκέπαστης (Άνδρος), ναός του 18ου αιώνα (αρχικά τον 11ο αι.), πολιούχος της Άνδρου
|
249058
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201982-1983
|
Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 1982-1983
|
To Κύπελλο Ελλάδος καλαθοσφαίρισης ανδρών 1982-83 ξεκίνησε με τους αγώνες της πρώτης φάσης, τους οποίους διοργάνωσαν οι τοπικές ενώσεις και μετείχαν εκατοντάδες σύλλογοι των τοπικών πρωταθλημάτων. Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης ανέλαβε τη διοργάνωση από τη Β΄ φάση, στην οποία εντάχθηκαν και οι ομάδες της Β΄ Εθνικής, αλλά έγινε ξεχωριστή κλήρωση για τις ομάδες του βόρειου και του νότιου ομίλου, όπως και στην Γ΄ φάση (των 32), όπου μετείχαν και οι ομάδες της Α΄ Εθνικής. Από τη Δ΄ φαση (των 16) η κλήρωση έγινε πανελλήνια. Ο τελικός διεξήχθη στις 20 Απριλίου 1983 στο Κλειστό Γυμναστήριο Γλυφάδας, με αντιπάλους τον Ολυμπιακό Πειραιώς και τον Παναθηναϊκό. Το κύπελλο Ελλάδος κατέκτησε ο Παναθηναϊκός για τρίτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης.
Α΄ φάση
Την πρώτη φάση διοργάνωσαν οι τοπικές ενώσεις και μετείχαν εκατοντάδες ομάδες.
Β΄ φάση
Νότιος όμιλος
Βόρειος όμιλος
Γ΄ φάση
Νότιος όμιλος
Βόρειος όμιλος
Δ΄ φάση
Προημιτελικοί
Ημιτελικοί
Τελικός
Αθήνα, Κλειστό Γυμναστήριο Γλυφάδας.
Τετάρτη, 20 Απριλίου, 1983.
Διαιτητές: Ρήγας, Κουμπούρης.
Εισιτήρια: 2.742.
Ο κυπελλούχος
Πηγές
Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης
1983
Καλαθοσφαίριση το 1982
Καλαθοσφαίριση το 1983
|
775021
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CF%86%20%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81
|
Ρούντολφ Μπέστερ
|
Ο Ρούντολφ Μπέστερ (Rudolf Bester, γεννήθηκε 19 Ιουλίου 1983) είναι πρώην ποδοσφαιριστής από τη Ναμίμπια που αγωνιζόταν ως επιθετικός. Είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής ομάδας της χώρας του με 13 γκολ.
Δείτε επίσης
Κατάλογος κορυφαίων διεθνών σκόρερ ποδοσφαίρου ανδρών ανά χώρα
Παραπομπές
Ποδοσφαιριστές από τη Ναμίμπια
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ναμίμπια
Ποδοσφαιριστές Ορλάντο Πάιρετς
Ποδοσφαιριστές Φρι Στέιτ Σταρς ΦΚ
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
|
140452
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%20%CE%9F%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CF%82
|
Ρόμπιν Ουίλιαμς
|
Ο Ρόμπιν Μακ Λόριν Ουίλιαμς (Robin McLaurin Williams, 21 Ιουλίου 1951 - 11 Αυγούστου 2014) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σταντ απ κωμικός. Γεννήθηκε στο νοσοκομείο του Αγίου Λουκά στο Σικάγο του Ιλινόις στις 21 Ιουλίου 1951 και πέθανε στις 11 Αυγούστου 2014 στην περιοχή Τιμπουρόν της Καλιφόρνια.
Η μητέρα του Λόρι Μακ Λόριν (1923 – 2001) ήταν πρώην μοντέλοκαι ο πατέρας του Ρομπερτ Φιτζγκεραλντ στέλεχος της εταιρίας Φορντ Μότορ. Μεγάλωσε στο Μπλούμφιλντ Χιλς του Μίσιγκαν και στα δεκαέξι του χρόνια μετακόμισε μαζί με την οικογένεια του στην Καλιφόρνια. Φοίτησε στο κολέγιο Κλερμόντ Μενς και στη συνέχεια παρακολούθησε θεατρικές σπουδές στο κολέγιο Μαρίν. Αργότερα φοίτησε με υποτροφία στη φημισμένη δραματική σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης.
Έγινε γνωστός από το ρόλο του εξωγήινου Μορκ στην τηλεοπτική σειρά Μορκ & Μίντι (1978-1982), για τον οποίο κέρδισε Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού στην κατηγορία κωμική σειρά ή μιούζικαλ.. Πρωταγωνίστησε τόσο σε ταινίες με ευρεία αποδοχή από τους κριτικούς, όπως οι Ο κατά Γκαρπ κόσμος (The world according to Garp), Καλημέρα Βιετνάμ (Good Morning Vietnam, 1987), Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών , (1989), Ξυπνήματα (1990) Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς (The Fisher King, 1991) και Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ (1997) όσο και σε εισπρακτικές επιτυχίες όπως οι Ποπάυ (1980), Χουκ (1991), Αλαντίν (1992), Η Κυρία Ντάουτφαϊερ (1993), Τζουμάντζι (1995), Το Κλουβί με τις Τρελές (1996) Μια Νύχτα στο Μουσείο (2006) και Χάπι Φιτ (2006).
Είχε βραβευτεί με Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου το 1997 για την ταινία Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ (Good Will Hunting) ''ενώ είχε προταθεί τρεις φορές για βραβείο Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου. Είχε επίσης βραβευθεί με δύο βραβεία Έμμυ, έξι Χρυσές Σφαίρες, δύο βραβεία Σωματείου Ηθοποιών και τέσσερα βραβεία Γκράμι.
Θάνατος
Ο 63χρονος ηθοποιός βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του. Η αιτία του θανάτου του ήταν, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, «αυτοκτονία από ασφυξία». Ο Ουίλιαμς πάλευε με την κατάθλιψη τα τελευταία χρόνια και πρόσφατα είχε ξεκινήσει ένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Η γυναίκα του τον είδε ζωντανό στο σπίτι τους την Κυριακή το βράδυ. Το επόμενο πρωί τηλεφώνησε στην αστυνομία λέγοντας πως «ο σύζυγός της δεν ανέπνεε». Σύμφωνα με μαρτυρίες οικείου του προσώπου, τις τελευταίες ημέρες πριν βάλει τέλος στην ζωή του, αισθανόταν τόσο καταβεβλημένος που κοιμόταν έως και 18 ώρες την ημέρα.
Παραπομπές
Βραβευμένοι με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου
Βραβευμένοι με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού (Κωμωδίες ή Μιούζικαλ)
Αυτόχειρες καλλιτέχνες
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί φωνής
Αμερικανοί κωμικοί
|
762053
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%20%CE%A6%CE%BF%CE%BB%CF%84%CE%B9%CE%AD%CF%81-%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%BD%CF%8C%CE%BD
|
Λα Φολτιέρ-Αμπνόν
|
Το Λα Φολτιέρ-Αμπνόν (γαλλικά: La Folletière-Abenon) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Καλβαντός, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας.
Παραπομπές
Κοινότητες του Καλβαντός
|
75387
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%20%CF%86%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%AF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Οι φρουροί της Αχαΐας
|
Οι φρουροί της Αχαΐας ήταν μια δημοφιλής κοινωνική σειρά, που προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel την σεζόν 1992-1993. Ήταν μια διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη και ολοκληρώθηκε σε 40 επεισόδια. Τη διασκευή έκανε η Σούλα Πιερράκου και τη σκηνοθεσία υπέγραφε ο Γιάννης Διαμαντόπουλος. Στη σειρά πρωταγωνιστούσαν η Μιμή Ντενίση (Μελιώ Βίλλη), ο Στράτος Τζώρτζογλου (Ζανής Καζιάνης), η Άννα Συνοδινού (Ναταλία Βίλλη) η Κατερίνα Χέλμη (Αναστασώ Καρίμπα), ο Νίκος Γαροφάλλου (Φωκίων Νέζης), ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης (Κωστής Καζιάνης), ο Μπάμπης Χατζηδάκης (Μάριος), ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (Γιάννης Φιλίνης), ο Θωμάς Κινδύνης, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης (Βενιαμίν),ο Νίκος Παπαδόπουλος (Στράτος Καζιάνης), ο Ακίνδυνος Γκίκας και πολλοί άλλοι.
Συμπληρωματικές πληροφορίες
Η σειρά αυτή ήταν ριμέικ της σειράς Οι φρουροί της Αχαΐας του 1981, η οποία επρόκειτο να προβληθεί απ' την ΕΡΤ, όμως η αλλαγή της διοίκησης την 1η Νοεμβρίου, μετά τις Εκλογές της Κυριακής 18 Οκτωβρίου 1981, το ακύρωσε.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Φρουροι της Α
Ελληνικές δραματικές τηλεοπτικές σειρές
Ελληνικές τηλεοπτικές σειρές εποχής
|
111691
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%8E
|
Λαμπετώ
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Λαμπετώ είναι γνωστή μία αρχηγέτιδα των Αμαζόνων. Η Αμαζόνα αυτή ίδρυσε ολόκληρη δυναστεία στον λαό των Αμαζόνων, μαζί με τη Μαρπησία, με την οποία και ταυτίζεται από ορισμένες πηγές. Υπάρχει και η παραλλαγή του ονόματός της Λαμπεδώ (Lampedo στη λατινική). Το όνομα κατά μία άποψη αναφέρεται σε παραδοσιακές λαμπαδηφορίες με πυρσούς προς τιμή της Αρτέμιδος σε κάθε Νέα Σελήνη.
Πηγή
Νεώτερον ορθογραφικόν και εγκυκλοπαιδικόν επίτομον λεξικόν «Ηλίου», στήλη 2644
Λαμπετω
Αμαζόνες
|
678823
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B9%20%CE%A1%CE%B5%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Κεφάλι Ρεθύμνης
|
Το Κεφάλι είναι μικρό ημιορεινό χωριό του Δήμου Μυλοποτάμου στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης, σε υψόμετρο 300 μέτρα. Βρίσκεται σε απόσταση 38 χλμ. Α. από το Ρέθυμνο (μέσω Πάνορμο), 11 χλμ ΝΑ. από το Πέραμα (έδρα του δήμου) και περίπου 1 χλμ. ΝΔ. από τον παραδοσιακό οικισμό της Επισκοπής. Ως οικισμός αναφέρεται το 1925 στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Επισκοπής Μυλοποτάμου. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με την Επισκοπή και τους Δαφνέδες αποτελούν την Κοινότητα Επισκοπής που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Κουλούκωνα του Δήμου Μυλοποτάμου και σύμφωνα την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 57 κατοίκους.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ναός Αγίου Ιωάννη στο Κεφάλι Μυλοποτάμου από τον ιστότοπο Ταξιδιωτικός Οδηγός Κρήτης
Σημείωση
Στην Κρήτη και την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων υπάρχει ο ομώνυμος οικισμός Κεφάλι Χανίων
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ρεθύμνης
Δήμος Μυλοπόταμου
|
95601
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B7%CF%82
|
Γεράσιμος Γρηγόρης
|
Ο Γεράσιμος Γρηγόρης (1907 - 9 Ιουνίου 1985) ήταν Έλληνας συγγραφέας και σκιτσογράφος.
Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1907 σε αγροτικό περιβάλλον. Τέλειωσε το γυμνάσιο στην πόλη της Λευκάδας και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Φιλοσοφική Σχολή. Τότε πρωτοεμφανίστηκε στα φιλολογικά περιοδικά της εποχής, δημοσιεύοντας ποιήματα. Συγχρόνως παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής σε ελεύθερα σπουδαστήρια. Τελειώνοντας τις σπουδές του ακολούθησε το δημοσιογραφικό επάγγελμα. Το πρώτο του βιβλίο με διηγήματα «Πορεία μέσα στη νύχτα» εξέδωσε το 1939 (εκδ. Γκοβόστη). Επιστρατεύτηκε στην Αλβανία στη γραμμή «πρόσω» το 1940 και κατά τη γερμανοϊταλική κατοχή έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
Ως χαράκτης και σκιτσογράφος ασχολήθηκε με την επιμέλεια και την εικονογράφηση λογοτεχνικών εκδόσεων, εφημερίδων και περιοδικών και εργάστηκε επί σειρά ετών στο συγκρότημα των περιοδικών Ρομάντζο-Πάνθεον-Βεντέτα του Αθηναϊκού Τύπου. Πήρε μέρος σε τρεις πανελλήνιες καλλιτεχνικές εκθέσεις ενώ πολλά βιβλία Ελλήνων συγγραφέων φέρνουν τη σφραγίδα της καλλιτεχνικής του φροντίδας και έχουν φιλοτεχνηθεί από τον ίδιο με πρωτότυπα σε ρεαλιστική έκφραση σχέδια.
Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος του Δ.Σ. της «Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών», μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Τύπου. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη Πολίτου και απόκτησε μαζί της δύο γιούς. Πέθανε τον Ιούνιο του 1985.
Εργογραφία
Συλλογές διηγημάτων
«Πορεία μέσα στη νύχτα» (εκδ. Γκοβόστης 1939 - β΄εκδ Δίφρος 1964)
«Η πολιτεία ξέσκεπη» (εκδ. Δίφρος 1958, Κρατικό Βραβείο)
«Πέρα από την όχθη» (εκδ. Καραβίας 1964- Κρατικό Βραβείο)
«Εστία Αντιστάσεως» (εκδ. Γρηγόρη, επιλογή 1966)
«Τα καινούργια άρβυλα» (εκδ. Τολίδη 1972)
«Φύλλα Δάφνης» (εκδ. Το Ροδακιό 1992)
Ποιητικές συλλογές
«Επιστροφή στην ποίηση» (εκδ. Κονιδάρη 1980)
Κριτικά δοκίμια
«Αντώνης Πρόκος, ποιητής μείζονος τέχνης και ελάσσονος φήμης» (εκδ. Δίφρος 1983)
Φιλολογικά
Έμμετρες μεταφράσεις αρχαίων τραγωδιών του Σοφοκλέους εισαγωγή-σχόλια: «Τραχίνιες» (εκδ. Δίφρος 1964). «Αντιγόνη» (εκδ. Γρηγόρη 1974) που προεκρίθη μεταξύ άλλων δώδεκα σε σχετικό διαγωνισμό του Εθνικού θεάτρου και περιελήφθη στο ρεπερτόριό του. Παίχτηκε σε σειρά παραστάσεων από την τραγωδό Ασπασία Παπαθανασίου το 1976. «Οιδίπους Τύραννος» (εκδ. Γρηγόρη 1974).
Συνθετικά αφιερώματα
«Σικελιανός 1884-1951» και «Α. Βαλαωρίτης 1824-1879» με υπότιτλο στο καθένα «Βίος, έργα, ανθολογία, κριτική, εικόνες, βιβλιογραφία». Πολυτελείς εικονογραφημένες εκδόσεις της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών. Το δεύτερο, ο «Βαλαωρίτης» βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Παραπομπές
"Σελίδες για τον Γ. Σεφέρη και τον Γεράσιμο Γρηγόρη", ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1978, αρ. 26. "ΜΝΗΜΗ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ", έκδοση Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα-Ιούνης 1985. "ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ. ΠΡΟΤΥΠΩΜΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ", Αντώνης Πρόκος, Αθήνα 1994.
"ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Δ. ΓΡΗΓΟΡΗΣ 1907-1985. Τιμητική Εκδήλωση. Αθήνα, 3 Δεκεμβρίου 2002". Εκδ. Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 2003. Μηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό ΤΟΜΕΣ. "Αφιέρωμα στον πεζογράφο Γεράσιμο Γρηγόρη", Τεύχος 57, Φλεβάρης 1980. Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτενίας, εκδ. Χάρη Πάτση, τόμος 6. Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτενίας, εκδ. Χάρη Πάτση, τόμος 6.
Έλληνες συγγραφείς
Έλληνες σκιτσογράφοι
|
552798
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%AD%20%CE%9D%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AC%20%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9
|
Εμινέ Ναζικεντά Καντινεφέντι
|
Η Εμινέ Ναζικεντά Καντινεφέντι (Οθ. Τούρκικα:نازك ادا قادين) (Τούρκικα: Emine Nazikeda Kadınefendi, 9 Οκτωβρίου 1866 - 4 Απριλίου 1941) ήταν η πρώτη σύζυγος του τελευταίου σουλτάνου Μωάμεθ ΣΤ΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu Aliyyetü'ş-Şân Baş Emine Nazikeda Kadın Efendi Hazretleri
Βιογραφία
Η Εμινέ Ναζικεντά Καντινεφέντι γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1866 στο Τσεμπέλντα της Αμπχαζίας, και ήταν κόρη του Χασάν Αλί Μαρσάνια και της συζύγου του Φατμά Χορετζάν Αρεντμπά. Ήταν εξαδέλφη της Μεζιντέ Μεστάν Καντινεφέντι, έκτη σύζυγος του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄.
Το 1877, η Εμινέ μαζί με τις αδελφές της Νταριάλ και Νατσιγιέ Χανίμ και τις εξαδέλφες, Αμινέ, Ρουμεϊσά, Πακιζέ, Φατμά και Καμιλέ Χανίμ έφυγαν από την πόλη γέννησής τους και έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου παραδόθηκαν στο ανάκτορο της Τζεμιλέ Σουλτάν. Η θεία της Σουζιντίλ Χανίμ ήταν Κυρία Επί των Τιμών της Τζεμιλέ Σουλτάν. Είχε δυο μεγαλύτερους αδελφούς τον Μεχμέτ Μπέη και τον Αμπντουλκαντίρ Μπέη.
Πέρασε την παιδική της ηλικία στο παλάτι της Τζεμιλέ Σουλτάν, όπου πήρε έλαβε μαθήματα πιάνου. Ενδιαφερόταν επίσης για την ιππασία και έκανε μαθήματα ιππασίας στο πάρκο του παλατιού της Τζεμιλέ Σουλτάν. Ήταν Κυρία Επί των Τιμών στην κόρη της Τζεμιλέ Σουλτάν, Φατμά Χανίμσουλταν.
Το 1884 τράβηξε την προσοχή του ηγεμόνα Βαχιντεντίν Εφέντι (μετέπειτα Μωάμεθ ΣΤ΄) την οποία και ερωτεύτηκε. Ο ηγεμόνας ζήτησε το χέρι της, από την Τζεμιλέ Σουλτάν. Η Εμινέ και ο ηγεμόνας παντρεύτηκαν στο Παλάτι Ορτάκιοϊ στις 8 Ιουνίου 1895. Τρία χρόνια μετά τον γάμο, το 1888 η Εμινέ γέννησε τις δίδυμες κόρες της, Μουνιρέ Σουλτάν και Φεχιμέ Σουλτάν, οι οποίες πέθαναν λίγο καιρό μετά. Το 1892 γέννησε την τρίτη της κόρη, την Φατμά Ουλβιγιέ Σουλτάν και το 1894 την τέταρτη και τελευταία κόρη της, την Ρουκιγιέ Σαμπιχά Σουλτάν.
Κατά τη διάρκεια του τουρκικού πολέμου της ανεξαρτησίας που συνέβη μεταξύ 19 Μαΐου 1919 και 24 Ιουλίου 1923, η Εμινέ στήριξε φιλανθρωπικές οργανώσεις, σχολεία, νοσοκομεία και τζαμιά. Το 1922, ο σουλτάνος Μωάμεθ ΣΤ΄
καθαιρέθηκε και εξορίστηκε. Η Εμινέ, μαζί με άλλα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό στο Παλάτι Φεριγιέ με εντολή του νέου κοινοβουλίου μέχρι τις 10 Μαρτίου 1924, όταν την έστειλαν στην εξορία.
Έζησε στο Σαν Ρέμο της Ιταλίας μέχρι το θάνατο του συζύγου της το 1926, στη συνέχεια στη Γαλλία και από το 1929 στο Κάιρο. Η Εμινέ Ναζικεντά Καντινεφέντι πέθανε στις 4 Απριλίου 1941 στο Κάιρο σε ηλικία 74 ετών. Είναι θαμμένη Κοιμητήριο Αμπασιγιέ.
Παραπομπές
Πηγές
Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
Σουλτάνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
|
212235
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Attica%20Bank
|
Attica Bank
|
Η Attica Bank (πρώην Τράπεζα Αττικής) είναι ελληνική τράπεζα που ιδρύθηκε το 1925 και ανήκει στον ομώνυμο χρηματοπιστωτικό όμιλο, με παρουσία 47 καταστημάτων στη χώρα (2023). Εδρεύει στην Αθήνα και είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
Είναι η πέμπτη μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα και δραστηριοποιείται στη χρηματοδότηση κυρίως μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην αγορά ιδιωτών ενώ ταυτόχρονα, προσφέρει μια σειρά καταθετικών, επενδυτικών και ασφαλιστικών προϊόντων, αμοιβαία κεφάλαια και υπηρεσιών χρηματιστηριακών συναλλαγών στους πελάτες της.
Η Τράπεζα το 1964 εξαγοράζεται από τον όμιλο εταιρειών της Εμπορικής Τράπεζας και εισάγεται στο Χρηματιστήριο. Τον Ιούνιο του 1997 η Εμπορική Τράπεζα μεταβιβάζει μέσω του Χρηματιστηρίου μέρος των μετοχών που κατέχει στο Ταμείο Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΣΜΕΔΕ) και στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, διατηρώντας έως τον Σεπτέμβριο του 2002 περίπου το 17% των μετοχών της Τράπεζας, το οποίο στη συνέχεια μεταβιβάζει στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Κατά τη διάρκεια των ετών 2013-2018, η Τράπεζα προχώρησε στην έκδοση Μετατρέψιμου Ομολογιακού Δανείου, καθώς και σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, με στόχο την εξυγίανση του ισολογισμού της και την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης του μοντέλου λειτουργίας της.
Τον Δεκέμβριο του 2021 η Attica Bank προχώρησε σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους €240 εκατ., η οποία ολοκληρώθηκε με πλήρη κάλυψη.
Τον Απρίλιο του 2023 ολοκληρώθηκε με πλήρη κάλυψη η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους €473,3 εκατ., με τη μετοχική σύνθεση να διαμορφώνεται ως εξής: Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με ποσοστό 69,5%, Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης με ποσοστό 8,4%, Παγκρήτια Τράπεζα με ποσοστό 5,6%, Thrivest Holding Ltd με ποσοστό 4,9%, Ταμείο Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΜΕΔΕ) με ποσοστό 4,4% και λοιπά πρόσωπα με ποσοστό 7,2% επί του συνόλου των μετοχών της Τράπεζας.
Εταιρείες Ομίλου
ATTICA BANCASSURANCE AGENCY S.A. Έχει ως έργο την ανάληψη, απ’ ευθείας ή μέσω άλλων διαμεσολαβούντων (Ασφαλιστικών Συμβούλων), ασφαλιστικών εργασιών, για λογαριασμό μιας ή περισσότερων ασφαλιστικών επιχειρήσεων και την εξεύρεση κατάλληλων ασφαλιστικών προϊόντων από την αγορά για τους πελάτες της Attica Bank.
Βιώσιμο και περιβαλλοντικά υπεύθυνο banking
Η Attica Bank ευθυγραμμίζει πλήρως τη νέα στρατηγική της με τις αρχές και τους στόχους του sustainable banking αποκτώντας σαφή περιβαλλοντικό προσανατολισμό με ιδιαίτερη έμφαση:
στη θέσπιση περιβαλλοντικών κριτηρίων έγκρισης (underwriting) στις διαδικασίες πιστοδοτήσεων.
σε υψηλά ποσοστά περιβαλλοντικών πιστοδοτήσεων σε νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις.
στην κινητοποίηση των πελατών μέσα από χρηματοδοτικά εργαλεία για την βελτίωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
στην ανάπτυξη περιβαλλοντικών έργων και έργων οικολογικής συνείδησης όχι μόνο στα δανειακά χαρτοφυλάκια της Τράπεζας αλλά και σε κάθε πτυχή της λειτουργίας της.
στην καταγραφή και παρακολούθηση των θετικών ή αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων της λειτουργίας της.
στη δημιουργία της κατάλληλης οργάνωσης που θα υποστηρίξει το όλο εγχείρημα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Όροι Βασικών Τραπεζικών Συναλλαγών
Τράπεζες της Ελλάδας
Εταιρίες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών
|
68674
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%82
|
Όσιρις
|
Ο Όσιρις, (γεν.: του Οσίριδος, επίσης Ούζιρις, Αζάρ, Όζιρις, Ουζάρ, Ουεζίρ, Ουζαρέ) του οποίου το όνομα είναι αρχαιοελληνική μεταγραφή της αιγυπτιακής λέξης Ουεζίρ, εξομοιώθηκε με πολλές θεότητες του ελληνικού πάνθεου, κυρίως δε με τον Διόνυσο και τον Άδη. Όντας αρχικά θεός της φύσης, ενσάρκωση του πνεύματος της βλάστησης, που πεθαίνει κατά το θερισμό και αναγεννάται όταν φυτρώνει ο σπόρος, ο Όσιρις λατρεύθηκε σε ολόκληρη την αρχαία Αίγυπτο ως θεός των νεκρών. Με την ιδιότητα αυτή αναρριχήθηκε μέχρι την πρώτη σειρά του αιγυπτιακού πανθέου. Ο μύθος παρουσιάζει τον Όσιρι ουσιαστικά ως φετίχ μιας κατακτητικής φατρίας, η οποία τον επέβαλε αρχικά στην πόλη Ντζεντού -μεταγενέστερα Περ-Ουσίρ και Βούσιρι (αρχαιοελ.)- της Κάτω Αιγύπτου, όπου ο νέος θεός υποκατέστησε τον προηγούμενο κύριο της πόλης, τον Αντζετί. Κατόπιν στην Άβυδο της 'Ανω Αιγύπτου, ο Όσιρις ταυτίστηκε με τον Χεντ Αμεντί (Khent Amenti), τον θεό-λύκο της δυτικής νεκρόπολης και έγινε η μεγάλη θεότητα των νεκρών. Εκεί του αποδιδόταν ενίοτε η προσωνυμία Χεντ Αμεντιού (Khent Amentiou), «Κύριος των Δυτικών», δηλαδή των νεκρών, που κατοικούσαν εκεί όπου δύει ο ήλιος. Ο Όσιρις μαζί με τον Σέραπη χαρακτηρίζονταν Άζωνοι θεοί.
Ο μύθος του Οσίριδος
Τα ιερογλυφικά κείμενα περιέχουν αρκετούς υπαινιγμούς σχετικά με τα έργα του θεού κατά την επίγεια ζωή του. Χάρη στον Πλούταρχο γνωρίζουμε τον μύθο του με αρκετή ακρίβεια. Πρωτότοκος γιος του Γκεμπ και της Νουτ, ο Όσιρις γεννήθηκε στις Θήβες της Άνω Αιγύπτου. Αμέσως όταν συνέβη αυτό μία μυστηριώδης φωνή γνωστοποίησε στον κόσμο την έλευση του «Κυρίου του Σύμπαντος», προκαλώντας κραυγές χαράς. Όταν, όμως, έγιναν γνωστές οι συμφορές που τον απειλούσαν, η χαρά μετατράπηκε σε θρήνο. Όταν ο Ρα πληροφορήθηκε τη γέννηση του Οσίριδος, χάρηκε. Παρά το γεγονός ότι είχε καταραστεί τη μητέρα του Νουτ να μη τον γεννήσει, τον κάλεσε κοντά του και τον αναγνώρισε ως κληρονόμο του θρόνου του.
Ωραιότερος και ψηλότερος από όλους ο μελαχρινός, όπως περιγράφεται, Όσιρις διαδέχθηκε τον πατέρα του Γκεμπ στον θρόνο της Αιγύπτου, όταν εκείνος αποσύρθηκε στον ουρανό, αναγορεύοντας ως βασίλισσα την αδελφή του Ίσιδα. Πρώτο μέτρο του νέου θεϊκού φαραώ ήταν η κατάργηση της ανθρωποφαγίας, η μεταβολή του νομαδικού βίου και η μόνιμη εγκατάσταση, όπως και η εκπαίδευση των υπηκόων του στην τέχνη της κατασκευής γεωργικών εργαλείων για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή σιταριού και σταφυλιών. Με αυτά θα παρασκεύαζαν τα απαραίτητα για τη διατροφή των ανθρώπων, δηλαδή τον άρτο, τον οίνο και τον ζύθο.
Ο Όσιρις εισήγαγε τη λατρεία των θεών, ανήγειρε τους πρώτους ναούς, σμίλεψε τις πρώτες εικόνες των θεών, διατύπωσε την τελετουργική τάξη και επινόησε τα δύο είδη αυλών, που έμελλε να συνοδεύουν τα άσματα κατά τη διάρκεια των εορτασμών. Μετά από αυτό ίδρυσε πόλεις και νομοθέτησε για τον λαό του δίκαιους νόμους, προσλαμβάνοντας την επωνυμία Ούνοφρις (ο καλός), με την οποία και είναι γνωστός ως τέταρτος θεϊκός Φαραώ.
Κατεξοχήν εκπολιτιστής ο Όσιρις επιθύμησε εκτός της Αιγύπτου να εκπολιτίσει και τον υπόλοιπο κόσμο. Αφήνοντας πίσω του την Ίσιδα, έφυγε για να κατακτήσει την Ασία, συνοδευόμενος από τον Θωθ τον Άνουβι και τον Οφόι. Εχθρός της βίας, προσεταιριζόταν υπό το σκήπτρο του, τη μία χώρα μετά την άλλη, με μοναδικό όπλο την πραότητα και τη μουσική. Λέγεται πως αφόπλιζε τους κατοίκους με άσματα και μουσική από διάφορα μουσικά όργανα. Επέστρεψε στην Αίγυπτο, έχοντας διατρέξει ολόκληρη τη γη και διαδίδοντας παντού τον πολιτισμό.
Θάνατος και ανάσταση
Επιστρέφοντας ο Όσιρις βρήκε το βασίλειό του σε λαμπρή κατάσταση. Η Ίσιδα είχε κυβερνήσει με σύνεση κατά την απουσία του. Ωστόσο, έπεσε θύμα της συνωμοσίας που προετοίμασε κρυφά ο αδελφός του Σετ, ο οποίος ήθελε να τον εκτοπίσει από τον θρόνο του. Στα εδάφια τα σχετικά με την Ίσιδα και τον Σετ υπάρχει λεπτομερής αφήγηση για πώς την 17η του μηνός Αθύρ, κατά το εικοστό όγδοο έτος της βασιλείας του, ο «καλός» θανατώθηκε και διαμελίστηκε από τους συνωμότες, καθώς και το πώς ανακάλυψε η πιστή σύζυγός του το σώμα του και το μετέφερε πίσω στην Αίγυπτο. Χρησιμοποιώντας τη μαγεία της με τη βοήθεια του Θωθ, του Άνουβι και του Ώρου η Ίσιδα κατόρθωσε να επαναφέρει στη ζωή τον Όσιρι. Εκείνος εμφανίσθηκε στη συνέχεια ενώπιον του δικαστηρίου των θεών, υπό την προεδρία του Γκεμπ, για να απαλλαχθεί τελικά από τις κατηγορίες του Σετ εναντίον του.
Αναστημένος πλέον ο Όσιρις μπορούσε να επανακτήσει το θρόνο του και να εξακολουθήσει να βασιλεύει πάνω στους θνητούς. Εκείνος, ωστόσο, προτίμησε να εγκαταλείψει τη γη και να αποσυρθεί στα Ηλύσια Πεδία, όπου υποδεχόταν ευμενώς τις ψυχές των δικαίων και βασίλευε επί των νεκρών. Όπως είναι φυσικό, η υπόσχεση της ανάστασης και της αιώνιας ύπαρξης προσέδωσε ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα στη λατρεία του Οσίριδος. Όπως αποσύρθηκε ο Όσιρις χάριν του γιου του στο στερέωμα, έτσι και ο νεκρός φαραώ περνώντας στην οσιρική αθανασία μεταβιβάζει τη δύναμή του στον νέο μονάρχη.
Ερμηνείες του μύθου
Δόθηκαν στο παρελθόν αρκετές ερμηνείες για τον μύθο του Οσίριδος. Θεωρήθηκε πνεύμα της βλάστησης, που πεθαίνει και αναγεννάται αδιάκοπα, καθώς ο Όσιρις συμβολίζει το σιτάρι, το αμπέλι και τα δέντρα. Συμβολίζει επίσης τον Νείλο, που κάθε χρόνο πλημμυρίζει, το φως του ήλιου, που σβήνει κάθε βράδυ και αναγεννάται λαμπρό κάθε αυγή. Η εχθρότητα μεταξύ των δύο αδελφών Όσιρι και Σετ θεωρείται πως συμβολίζει την τάση της ερήμου να καλύψει με άμμο την καλλιεργημένη γη, τις καταστρεπτικές εξορμήσεις των καυτών ανέμων κατά της βλάστησης, την αέναη επίθεση της ξηρασίας εναντίον του γονιμοποιού νερού, τον πόλεμο του σκότους εναντίον του φωτός.
Ωστόσο ο Όσιρις έγινε δημοφιλής ως θεότητα των νεκρών, διότι πρόσφερε στους πιστούς του την ελπίδα για μια αιώνια και ευτυχισμένη ζωή, σε έναν άλλο κόσμο δικαιότερο και αγαθότερο. Από την πρώιμη περίοδο της λατρείας του είναι βασιλέας των νεκρών. Ναι μεν απεικονίζεται ως βασιλέας, αλλά ως νεκρός βασιλέας -μομμιοποιημένος με βασιλικά εμβλήματα.
Λατρεία
Τιμώμενος σε ολόκληρη την Αίγυπτο, μαζί με τη σύζυγό του Ίσιδα και τον γιο του Ώρο, με τους οποίες σχημάτιζε την οσιρική τριάδα, λατρευόταν ιδιαίτερα στην Άβυδο, όπου οι ιερείς έδειχναν στους απειράριθμους προσκυνητές τον τάφο του. Οι πιστοί θεωρούσαν εαυτόν ευτυχή, αν κατόρθωναν να εξασφαλίσουν κοντά στο ιερό του τόπο ταφής, ή τουλάχιστον την άδεια να στήσουν εκεί αναθηματική στήλη με το όνομά του, καθώς πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφάλιζαν την εύνοια του «Καλού» στον άλλο κόσμο.
Εικονοπλασία
Ο Όσιρις απεικονίζεται με μορφή ανθρώπου, με εφαρμοστό ένδυμα, όρθιος ή καθισμένος στο θρόνο του. Φορά την υψηλή λευκή μίτρα, η οποία στολίζεται με δύο φτερά στρουθοκαμήλου και την οποία ονόμαζαν στέμμα Ατέφ (και ερυθρό περιλαίμιο. Σε άλλες απεικονίσεις τα χέρια του, βγαλμένα έξω από το νεκρικό σάβανο, κρατούν σταυρωμένα πάνω στο στήθος του το μαστίγιο και το εν είδει αγκίστρου σκήπτρο Χικ, εμβλήματα της ανώτατης εξουσίας. Πολυάριθμα είναι τα ονόματα και οι επωνυμίες του, οι οποίες φθάνουν περίπου τις εκατό, στις λιτανείες που διασώθηκαν στην Βίβλο των Νεκρών.
Ό Όσιρις ενσαρκωνόταν σε διάφορα ζώα, όπως στον ταύρο Όνουφι, στον ιερό κριό Μένδητα, στο πουλί Μπενού, αλλά επίσης και στο Τζεντ (Djed), ένα απλό φετίχ, το οποίο πιθανολογείται ότι ήταν και η πρώτη μορφή του, με την οποία οδηγούσε στους πολέμους τους προϊστορικούς πιστούς του. Αρχικά έχοντας τη μορφή κορμού ελάτης ή άλλου κωνοφόρου, το Τζεντ, κατά την κλασική εποχή απεικονιζόταν ως κίονας με τέσσερα κιονόκρανα, τα οποία σε ορισμένα κείμενα θεωρούνταν ότι αντιστοιχούσαν στη σπονδυλική στήλη του θεού και φυλάσσονταν στο ιερό της Βουσίριδος.
Παραπομπές - σημειώσεις
Βιβλιογραφία
Guirand Félix (Ed.) 1968, New Larousse Encyclopedia of Mythology, Crescend Books, New York.
Μεγαλομάτης Κ. 1989, «Ίσις», στο Χριστόπουλος Γ. - Μπαστιάς Ι. (εκδ.) Παγκόσμια μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα.
Ions Veronica 1968, Egyptian Mythology, Newnes Books, London.
Εννεάδα της Ηλιούπολης
Θεότητες της υγείας
Θεότητες του θανάτου
Θεότητες γονιμότητας
Θεότητες του Κάτω Κόσμου
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.