Datasets:

---

JuDDGES

/

pl-court-raw

like 0

Follow

JuDDGES 9

152510000006527_XIII_Ga_000782_2024_Uz_2024-12-16_001

XIII Ga 782/24

2024-12-16 01:00:00.0 CET

2024-12-23 18:00:04.0 CET

2024-12-23 15:18:13.0 CET

15251000

6527

REGULATION, REASON

Sygn. akt XIII Ga 782/24 UZASADNIENIE Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2024 r. wydanym w sprawie o sygn. akt V GC 465/19 z powództwa I. K. przeciwko J. N. o zapłatę, Sąd Rejonowy w Kaliszu orzekł w następujący sposób: 1 oddalił powództwo w całości; 2 zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3 617,00 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 3 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty; 3 n

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Lena Barańska" xPublisher="lena.baranska" xEditorFullName="Lena Barańska" xEditor="lena.baranska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="8" xFlag="published" xVolType="15/251000/0006527/Ga" xYear="2024" xVolNmbr="000782" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText><xBx>Sygn. akt XIII Ga 782/24</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText><xBx>Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2024 r. </xBx>wydanym w sprawie o sygn. akt V GC 465/19 z powództwa <xAnon>I. K.</xAnon> przeciwko <xAnon>J. N.</xAnon> o zapłatę, Sąd Rejonowy w Kaliszu orzekł w następujący sposób:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>oddalił powództwo w całości;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3 617,00 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 3 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>nakazał pobrać od powoda na Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Kaliszu kwotę 31,96 zł tytułem kosztów mediacji;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>zwrócił powodowi kwotę 1 167,45 zł tytułem zwrotu nadpłaconej zaliczki na wydatki.</xText> </xUnit> <xText><xIx> (wyrok k. 578, uzasadnienie k. 597-606)</xIx></xText> <xText><xBx>Apelację </xBx>od powyższego wyroku wniósł powód, zaskarżając go w całości.</xText> <xText>Zaskarżonemu orzeczeniu skarżący zarzucił:</xText> <xText><xBx>1. nierozpoznanie istoty sprawy</xBx>, w szczególności poprzez brak szczegółowej analizy oświadczenia pozwanego załączonego do pozwu, błędną wykładnię treści tego oświadczenia, jako dotyczącego rozliczenia umowy pożyczki zawartej przez pozwanego z innym podmiotem (<xAnon> (...)</xAnon>), w sytuacji, gdy oświadczenie to potwierdza fakt zawarcia przez strony (pozwanego z powodem) oddzielnej od pożyczki, umowy o rozliczenie wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego, w treści której pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz powoda wynagrodzenia w wysokości ustalonej jako określony procent zysków uzyskiwanych przez pozwanego;</xText> <xText><xBx>2. błędną ocenę dowodów (naruszenie przepisu <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink>)</xBx> polegającą na tym, że Sąd błędnie odmówił wiarygodności części zeznań powoda w zakresie w jakim powód z oświadczenia załączonego do pozwu wywodził należne mu roszczenia, w sytuacji gdy zeznania powoda były spójne, logiczne i korespondowały z treścią oświadczenia złożonego przez <xAnon>J. N.</xAnon>, treścią zeznań świadka <xAnon>B. K.</xAnon> oraz pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym;</xText> <xText><xBx>3. naruszenie <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 2 k.p.c.</xLexLink></xBx> polegające na tym, że Sąd nie wyciągnął żadnych negatywnych skutków procesowych wobec pozwanego, pomimo odmowy przedstawienia przez niego dokumentów księgowych z okresu 2009 - 2016 r., w sytuacji gdy w toku rozprawy z dnia 20 czerwca 2023 r. Sąd zobowiązał pozwanego do udostępnienia biegłej sądowej dokumentów finansowych (które jak deklarował pozwany w czasie całego procesu znajdowały się w jego posiadaniu) pod rygorem skutków procesowych z <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 2 k.p.c.</xLexLink>; </xText> <xText><xBx>4. bezzasadną odmowę wiarygodności zeznań powoda</xBx>, w sytuacji gdy były one spójne, logiczne i zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym – w szczególności Sąd błędnie uznał w uzasadnieniu wyroku, że od momentu nabycia przez pozwanego przedsiębiorstwa powoda, nie było podstaw do dalszych rozliczeń z powodem pomimo, iż pozwany faktycznie nabył na licytacji komorniczej całe przedsiębiorstwo powoda, co zdaniem Sądu przemawiało za tym, że niezrozumiałym miałoby być dalsze dzielenie się zyskami z powodem. Sądowi uszło na uwadze, że uzgodniony udział w zysku był należny za umożliwienie pozwanemu nabycia przedsiębiorstwa powodowa po zaniżonej cenie, jak również za dalszą pomoc w prowadzeniu biznesu, w tym przekazanie danych niezbędnych do kontynuacji produkcji, kontaktów biznesowych, danych kontaktów odbiorców towaru, danych technicznych.</xText> <xText><xBx>5. Sąd błędnie ustalił, iż pomiędzy stronami nie została zawarta żadna umowa</xBx> w przedmiocie przekazania pozwanemu przez powoda szeroko rozumianego know how w zamian za uzgodniony udział w zysku - w sytuacji gdy powód wskazywał, że umowa taka została zawarta w formie ustnej, zaś załączone do pozwu oświadczenie pozwanego potwierdzało fakt zawarcia umowy ustnej;</xText> <xText><xBx>6. Sąd naruszył przepis <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>2</xSUPx> § 1 k.p.c.</xLexLink> </xBx>bezzasadnie pomijając dowody zgłoszone przez powoda w piśmie z dnia 3 czerwca 2024 r. w sytuacji gdy dowody te miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy (m.in. zmierzały do wykazania, że pozwany nabył <xAnon> przedsiębiorstwo (...)</xAnon> po znacznie zaniżonej cenie); w załączonym do pisma oświadczeniu z dnia 28 lutego 2024 r. powód szczegółowo opisał w jakich okolicznościach pozwany stał się właścicielem <xAnon> przedsiębiorstwa (...)</xAnon>;</xText> <xText><xBx>7. Sąd naruszył przepis <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 65 § 1 k.c.</xLexLink></xBx> poprzez błędną wykładnie oświadczenia woli pozwanego utrwalonego w załączonym do pozwu oświadczeniu, w którym zobowiązał się wobec powoda do wypłaty określonego procentowo udziału w zyskach;</xText> <xText><xBx>8. Sąd naruszył przepis <xLexLink xArt="art. 365(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 365<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink></xBx> poprzez błędne ustalenie, że zobowiązania pozwanego do wypłaty zysku na rzecz powoda wygasło z momentem spłaty pożyczki udzielonej <xAnon> (...) S.A.</xAnon> w sytuacji gdy zobowiązanie to miało charakter ciągły, bezterminowy, zaś pozwany nigdy nie wypowiedział, rozwiązał ani nie odstąpił od łączącej go z powodem umowy o rozliczenie wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego.</xText> <xText><xBx>W konkluzji do tak sformułowanych zarzutów powód wniósł o</xBx>:</xText> <xText>1. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Kaliszu do ponownego rozpoznania,</xText> <xText>2. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.</xText> <xText><xIx>(apelacja k. 610-617)</xIx></xText> <xText><xBx>Pozwany, </xBx>w odpowiedzi na apelację, wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postepowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.</xText> <xText><xIx>(odpowiedź na apelację k. 631-633)</xIx></xText> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 374" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 374 k.p.c.</xLexLink> apelacja została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd Okręgowy zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText><xBx>Apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie. </xBx></xText> <xText>Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy i wyczerpujący przeprowadził postępowanie dowodowe oraz dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd Okręgowy przyjmuje za własne. Sąd Okręgowy podziela także w całości rozważania prawne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.</xText> <xText>Apelujący odwoływał się zarówno do zarzutów prawa materialnego, jak i prawa procesowego. Należyte rozpoznanie apelacji wymaga odniesienia się w pierwszej kolejności do zarzutów wywodzonych z przepisów prawa procesowego. Jest bowiem zrozumiałe, że oceny zasadności zarzutów naruszenia prawa materialnego można dokonać dopiero wówczas, gdy stan faktyczny sprawy stanowiący podstawę rozstrzygnięcia, został prawidłowo ustalony (<xIx>tak np. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 18 kwietnia 2007 r., sygn. akt V CSK 55/07, OSNC-ZD 2008, z. 1, poz. 24; teza z uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z 20 kwietnia 2004 r., sygn. akt V CK 92/04, Lex 194083</xIx>).</xText> <xText><xBx>W pierwszej kolejności Sąd Odwoławczy odniesie się do zarzutu sformułowanego w <xLexLink xArt="art. 386 § 4 pkt. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">punkcie 1</xLexLink>. petitum apelacji, jako najdalej idącego. Z jego treści wnioskować można, że skarżący zarzuca naruszenie <xLexLink xArt="art. 386;art. 386 § 4" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 386 § 4 k.p.c.</xLexLink>, bowiem przepis ten odnosi się do nierozpoznania istoty sprawy. </xBx></xText> <xText>Według apelującego Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy, w szczególności poprzez brak szczegółowej analizy oświadczenia pozwanego, załączonego do pozwu oraz błędną wykładnię treści tego oświadczenia.</xText> <xText>W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się wielokrotnie, że nierozpoznanie istoty sprawy, w rozumieniu przepisu <xLexLink xArt="art. 386;art. 386 § 4" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 386 § 4 k.p.c.</xLexLink>, jest wadliwością rozstrzygnięcia polegającą na wydaniu przez sąd pierwszej instancji orzeczenia, które nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, bądź zaniechaniu zbadania przez ten sąd materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów stron z powodu bezpodstawnego przyjęcia, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa unicestwiająca roszczenie <xIx>(zob. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z 23 września 1998 r., sygn. akt II CKN 897/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 22; z 12 lutego 2002 r., sygn. akt I CKN 486/00, OSP 2003, z. 3, poz. 36; z 19 czerwca 2013 r., sygn. akt <xBRx></xBRx>I CSK 156/13, Lex nr 1365587; z 25 czerwca 2015 r., sygn. akt V CZ 35/15, Lex nr 1768882)</xIx>. Nierozpoznanie istoty sprawy zachodzi także w przypadku dokonania przez sąd pierwszej instancji oceny prawnej żądania bez ustalenia podstawy faktycznej, co wymagałoby poczynienia kluczowych ustaleń po raz pierwszy w instancji odwoławczej; w takiej sytuacji uzasadnione jest uchylenie orzeczenia ze względu na respektowanie uprawnień stron wynikających z zasady dwuinstancyjności postępowania sądowego <xIx>(zob. postanowienia Sądu Najwyższego: z 5 grudnia 2012 r., sygn. akt I CZ 168/12, OSNC 2013, nr 5, poz. 68; z 23 września 2016 r., sygn. akt II CZ 73/16, Lex nr 2151416)</xIx>.</xText> <xText>Rozpoznanie istoty sprawy wymaga zawsze prawidłowego zidentyfikowania jej przedmiotu; bez tego zabiegu nie jest możliwe dokonanie oceny żądania pozwu w płaszczyźnie prawa materialnego. Nie jest możliwa zaś ocena tego przedmiotu w sytuacji, gdy uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia uniemożliwia prześledzenie rozumowania sądu pierwszej instancji <xIx>(zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 19 stycznia 2018 r., sygn. akt I CZ 145/17, Lex nr 2483697)</xIx>.</xText> <xText>Mając to wszystko na uwadze, w ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie nie doszło do nierozpoznania istoty sprawy. Uważna lektura motywów rozstrzygnięcia Sądu I instancji pozwala stwierdzić, z jakich przyczyn tenże Sąd nie uwzględnił powództwa. Należy również podkreślić, że Sąd ten poczynił ustalenia faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy i ocenił merytorycznie - według wskazanych przepisów prawa materialnego - ustalony stan faktyczny, uznając, iż roszczenie jest niezasadne. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd Rejonowy wyjątkowo wnikliwie przeanalizował treść oświadczenia złożonego przez pozwanego na początku 2003 r. i prawidłowo uznał, że zapis oświadczenia należało tak interpretować, że 70% zysku pozwany zachowywał dla siebie, zaś 30% zysku przekazywał powodowi i odliczał z kwoty udzielonej spółce pożyczki.</xText> <xText>Twierdzenia powoda, jakoby pozwany udzielił pożyczki w kwocie 200 000,00 zł <xAnon> spółce (...) s.a.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon>, a nie powodowi uznać należy za spóźnione. Co do zasady bowiem postępowanie dowodowe toczy się przed sądem pierwszej instancji. Na podstawie <xLexLink xArt="art. 381" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 381 k.p.c.</xLexLink> sąd odwoławczy może pominąć nowe fakty i dowody, jeśli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później.</xText> <xText>Powód w żaden sposób nie wyjaśnił dlaczego dopiero na etapie postępowania apelacyjnego zaszła konieczność podniesienia, że pozwany udzielił pożyczki <xAnon> spółce (...) s.a.</xAnon> Tym bardziej, że okoliczności udzielonej pożyczki przez pozwanego powodowi, nie były kwestionowane przez powoda. Sam powód wyraźnie wskazywał, że popadł w problemy finansowe, a pozwany oświadczył mu, że z tytułu tej pożyczki jest rozliczony.</xText> <xText><xBx>Bezzasadne są wszystkie zarzuty naruszenia <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink> polegające na błędnej ocenie dowodu z zeznań powoda (<xLexLink xArt="art. 233 pkt. 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">pkt 2</xLexLink>., 4., 5. petitum apelacji).</xBx></xText> <xText>Wbrew stanowisku skarżącego, z zarzutem naruszenia <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink> nie można się zgodzić. W myśl <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink> sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Zarzut naruszenia tego przepisu może być uwzględniony jedynie wówczas, gdyby wykazano, że dowody zostały ocenione w sposób rażąco wadliwy, sprzeczny z zasadami logiki bądź doświadczenia życiowego <xIx>(tak np.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2006 r., II CK 335/05, MP 2006/3 /115).</xIx></xText> <xText>W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że dla skuteczności zarzutu naruszenia <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink> nie wystarczy stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest tu wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając (<xIx>zob. post. Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2001 r., IV CKN 970/00, Legalis nr 278075</xIx>; <xIx>wyr. Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 5 grudnia 2022 r., I ACa 1013/21, Legalis nr 2853420).</xIx></xText> <xText>Co więcej, skuteczne postawienie takiego zarzutu wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (<xIx>wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 21 maja 2008 r., sygn. akt I ACa 953/07, Lex nr 466440</xIx>).</xText> <xText>Z kolei błąd w ustaleniach faktycznych następuje, gdy zachodzi dysharmonia pomiędzy materiałem zgromadzonym w sprawie a konkluzją, do której dochodzi sąd na skutek przeinaczenia dowodu oraz wszelkich wypadków wadliwości wynikających z naruszenia przepisu <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink></xText> <xText>Wbrew zarzutom apelacji, Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił dowód z zeznań powoda, odmawiając mu wiarygodności w części. Sąd I instancji starannie omówił i przeanalizował wyjaśnienia powoda i uzasadnił, w jakiej części nie zasługują one na wiarę. Powielanie tej argumentacji oraz ponowne opisywanie zeznań powoda przez Sąd Odwoławczy jest zbędne. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, że z oświadczenia załączonego do pozwu wynika, że pozwany miał przekazywać powodowi po spłacie pożyczki kwotę odpowiadającą 30% zysku oraz, by te 30% zysku stanowiło zapłatę za szeroko rozumiane know-how, którym dysponował powód, a którym miał dzielić się z pozwanym. Takich twierdzeń nie można oprzeć wyłącznie na zeznaniach powoda, które w tym zakresie są całkowicie sprzeczne z całokształtem zgromadzonego materiału dowodowego, ale również z jakąkolwiek logiką i doświadczeniem życiowym.</xText> <xText>Reasumując, wbrew zarzutom apelacji, Sąd Rejonowy wyjątkowo skrupulatnie ocenił wszystkie dowody, które zostały przeprowadzone w sprawie - zarówno dowody z dokumentów, jak i z osobowych źródeł dowodowych - i tak samo skrupulatnie przedstawił wyniki tej oceny w uzasadnieniu wyroku, zresztą każda cześć uzasadnienia jest bardzo szczegółowa. Ocena Sądu I instancji jest logiczna i zgodna z doświadczeniem życiowym. Sąd Rejonowy wskazuje w motywach rozstrzygnięcia z czego wynikają jego poszczególne wnioski, które znalazły swój wyraz w ustaleniach faktycznych, bądź w rozważaniach prawnych. Z całą pewnością powód nie zdołał tej oceny podważyć w apelacji. Powód nie przedstawił absolutnie żadnych dowodów, które pozwalałyby na przyjęcie odmiennego stanowiska niż Sąd I instancji i uznanie, że dochodzone przez niego roszczenie jest zasadne. Niewątpliwie zwalczenie swobodnej oceny dowodów nie może polegać tylko na przedstawieniu własnej, korzystnej dla skarżącego, wersji zdarzeń, ustaleń stanu faktycznego opartej na jego własnej ocenie <xIx>(wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 10 kwietnia 2003 r., sygn. akt I ACa 1137/02, Lex nr 193544)</xIx>.</xText> <xText><xBx>Pozbawiony racji jest także zarzut naruszenia <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 2 k.p.c.</xLexLink> </xBx></xText> <xText>Według apelującego, Sąd Rejonowy nie wyciągnął żadnych negatywnych skutków procesowych wobec pozwanego, pomimo odmowy przedstawienia przez niego dokumentów księgowych z okresu 2009 r. – 2016 r.</xText> <xText>Postanowieniem z dnia 20 czerwca 2023 r. (k. 404) Sąd Rejonowy zobowiązał pozwanego do udostępnienia biegłej dokumentów finansowych w czasie wskazanym przez biegłego sądowego pod rygorem skutków procesowych z <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 2 k.p.c.</xLexLink> W opinii uzupełniającej z dnia 11 października 2023 r. biegła sądowa mgr <xAnon>M. M.</xAnon> wskazała, że nie ma możliwości sporządzenia opinii uzupełniającej zawierającej w swej treści wysokość zysku osiągniętego przez pozwanego tylko z działalności produkcyjnej z uwagi na to, że dokumentacja stanowiąca podstawę zapisów księgowych za lata 2009-2016 dotycząca działalności produkcyjnej została zbrakowana (zniszczona) (<xIx>opinia uzupełniająca k. 414-419</xIx>). Na podstawie wniosków opinii oraz pisma znajdującego się na k. 419 nie można uznać, by pozwany odmówił wykonania nałożonego na niego zobowiązania. Pozwany nie był w stanie przedstawić żądanej dokumentacji z uwagi na jej zniszczenie.</xText> <xText>Na marginesie jedynie podnieść należy, że przepis <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 2 k.p.c.</xLexLink> nakazuje sądowi ocenić znaczenie odmowy przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkód stawianych przez stronę w przeprowadzeniu dowodu wbrew postanowieniu sądu według tych samych zasad, zgodnie z którymi sąd dokonuje oceny dowodów. Odmowę przedstawienia przez stronę dowodu lub stawiane przez nią przeszkody w jego przeprowadzeniu sąd ocenia według swojego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Unormowanie to rozszerza granice swobodnej oceny, o której stanowi <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink> i jest wyrazem tego, że ustalenia faktyczne sądu mogą być konsekwencją nie tylko przeprowadzonych dowodów, lecz mogą także wynikać z innych źródeł, w tym zachowań stron w toku postępowania, które w świetle zasad doświadczenia życiowego i logiki pozwalają na weryfikację prawdziwości twierdzeń faktycznych. Wpływ tych zachowań na ustalenia faktyczne sąd powinien badać według tych samych reguł, które znajdują zastosowanie przy ocenie wiarygodności i mocy dowodów. Rozważany przepis jest tym samym bezpośrednio, na równi z <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink>, którego stanowi rozwinięcie, związany z podstawą faktyczną orzekania. Co więcej, z konstrukcyjnego punktu widzenia oba te przepisy są ze sobą w tego rodzaju związku, że nie jest możliwe poprawne sformułowanie zarzutu naruszenia <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 2 k.p.c.</xLexLink> bez nawiązania do <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink> Przepis <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 2 k.p.c.</xLexLink> nakazuje bowiem dokonywanie oceny określonych w nim zachowań według kryteriów przewidzianych w <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink>, odsyłając do tego ostatniego przepisu. Zarzut, że sąd wyciągnął niewłaściwe konsekwencje z odmowy przedstawienia dowodu lub przeszkód czynionych w jego przeprowadzeniu, sprowadza się zatem do zarzutu naruszenia granic swobodnej oceny sędziowskiej, o której mowa w <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink> <xIx>(wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2017 r., sygn. akt I CSK 93/17, Lex nr 2305914)</xIx>. W niniejszej sprawie ocena dowodów, w dowodu z opinii biegłego, mieści się w ramach stawianych przez przepis <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink> Sąd Rejonowy prawidłowo wskazał, że przeprowadzony dowód z opinii biegłego sądowego nie pozwolił na poczynienie ustaleń faktycznych, które pozwoliłyby na uwzględnienie roszczenia powoda w jakiejkolwiek części.</xText> <xText><xBx>Nietrafny jest zarzut sformułowany w <xLexLink xArt="art. 235(2) § 1 pkt. 6" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">punkcie 6</xLexLink>. petitum apelacji dotyczący naruszenia przez Sąd I instancji <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235 <xSUPx>2</xSUPx> § 1 k.p.c.</xLexLink></xBx></xText> <xText>Skarżący zarzuca, że Sąd Rejonowy bezzasadnie pominął dowody zgłoszone przez powoda w piśmie z dnia 3 czerwca 2024 r. Z oceną Apelującego Sąd II instancji się nie zgadza. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji słusznie pominął dowody zgłoszone przez powoda w dniu 3 czerwca 2024 r., jako spóźnione i zmierzające do przedłużenia postępowania. Samo bowiem to, na co powołuje się skarżący w apelacji, a więc wykazanie na podstawie tych dowodów, że pozwany nabył <xAnon> przedsiębiorstwo (...)</xAnon> po znacznie zaniżonej cenie, nie przesądzałoby o podstawowym zagadnieniu w niniejszej sprawie, czyli niewykazaniu przez powoda causy swojego roszczenia. Powód nie wykazał, że należy mu się jakakolwiek kwota od pozwanego. Zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 k.c.</xLexLink> powód był zobowiązany udowodnić i wykazać, że pozwany nie wywiązał się z zobowiązań wynikających z ewentualnie zawartej umowy oraz jaka jest wysokość tych zobowiązań i termin wymagalności roszczenia. Powód nie wykazał podstawy swojego żądania, a w konsekwencji także jego wysokości. Powyższe okoliczności powodują, iż nie sposób mówić o naruszeniu <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>2</xSUPx> § 1 k.p.c.</xLexLink></xText> <xText><xBx>Nie znalazły potwierdzenia podnoszone przez skarżącego zarzuty naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego. </xBx></xText> <xText>Zarzuty apelacyjne i ich uzasadnienie w istocie powielają stanowisko skarżącego, prezentowane w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, jakoby z oświadczenia woli załączonego do pozwy wynikało, że pozwany zobowiązał się wobec powoda do wypłaty określonego procentowo udziału w zyskach. Z takim stanowiskiem apelującego nie sposób się zgodzić.</xText> <xText>Sąd I instancji właściwie uznał, że nadanie znaczenia złożonemu przez pozwanego oświadczeniu winno być ustalone według wzorca obiektywnego. Dokonując wykładni oświadczeń woli w takim przypadku, trzeba mieć na uwadze nie tylko interpretowany zwrot, ale także kontekst sytuacyjny, w którym został on użyty, w tym odniesienie, m.in. do wcześniejszych zachowań stron oraz wzajemnych deklaracji i uzgodnień. Podstawą interpretacji oświadczeń woli złożonych w formie pisemnej w pierwszej kolejności jest tekst dokumentu, ale wykładnia nie może się do niego ograniczać. <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Art. 65 § 2 k.c.</xLexLink> nakazuje bowiem przy interpretacji oświadczenia woli brać pod uwagę &quot;okoliczności w których ono zostało złożone&quot;, a na tym tle raczej badać jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na dosłownym jej brzmieniu. Przepis ten niewątpliwie pozwala uwzględniać pozatekstowe okoliczności, w tym cel jaki strony miały na uwadze przy zawieraniu umowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1997 r., I CKN 815/97, OSNC 1999, Nr 2, poz. 38), na który składają się w szczególności dotychczasowe doświadczenia stron, ich status, przebieg negocjacji (por. wyrok Sądu Najwyższego z 3 września 1998 r., I CKN 815/97 , OSNC 1999, Nr 2, poz. 38). Dla stwierdzenia zgodnej woli stron mogą mieć też znaczenie ich wcześniejsze i późniejsze oświadczenia oraz zachowania, w tym sposób wykonywania umowy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2016 r., I CSK 802/15, nie publ.) czyli tzw. kontekst sytuacyjny. Wcześniejsze ustalenia stron nie umknęły uwadze Sądu Rejonowego, który dokonując analizy oświadczenia pozwanego złożonego na początku 2003 r. słusznie wskazał, że kwota stanowiąca 30% zysku miała być zaliczana na poczet długu, jaki powód posiadał u pozwanego.</xText> <xText>W ocenie Sądu Okręgowego, jak najbardziej prawidłowa jest wykładnia Sądu Rejonowego w zakresie oświadczenia pozwanego, że 70% zysku pozwany zachowywał dla siebie, zaś 30% zysku, którą przekazywał powodowi, odliczał z kwoty udzielonej pożyczki. Sąd Rejonowy wyjątkowo skrupulatnie przeanalizował złożone przez pozwanego oświadczenie i bardzo szczegółowo odniósł się do każdej jego części. W ocenie Sądu Okręgowego wykładnia dokonana przez Sąd Rejonowy jest prawidłowa. W zakresie udzielonej pożyczki powód sam oświadczył, że nie jest dłużnikiem pozwanego w tym zakresie. Jednocześnie powód nie wykazał w jaki sposób udział w zysku z prowadzonej przez pozwanego działalności gospodarczej w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2016 r. mu się należy. Sąd Okręgowy w całości podziela rozważania Sądu Rejonowego zawarte na stronie 9 uzasadnienia i przyjmuje je za własne.</xText> <xText>W aspekcie przedstawionych argumentów i rozważań, apelacja powoda, jako bezzasadna, podlegała oddaleniu na podstawie <xLexLink xArt="art. 385" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 385 k.p.c.</xLexLink> Sąd Odwoławczy nie dostrzegł też żadnych uchybień kwestionowanego wyroku, które winny być uwzględnione w toku kontroli instancyjnej z urzędu.</xText> <xText>O kosztach instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 k.p.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1<xSUPx>1</xSUPx> k.p.c.</xLexLink> Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone odpowiednio do wartości przedmiotu zaskarżenia.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xText><xIx>Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:</xIx></xText> <xText><xIx>- pełnomocnikowi pozwanego przez PI bez pouczenia,</xIx></xText> <xText><xIx>- powodowi pocztą z pouczeniem, że skarga kasacyjna nie przysługuje.</xIx></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Sądu Okręgowego Monika Smusz-Kulesza

Lena Barańska

Lena Barańska

Sygn. akt XIII Ga 782/24 UZASADNIENIE Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2024 r.wydanym w sprawie o sygn. akt V GC 465/19 z powództwaI. K.przeciwkoJ. N.o zapłatę, Sąd Rejonowy w Kaliszu orzekł w następujący sposób: 1 oddalił powództwo w całości; 2 zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3 617,00 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 3 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty; 3 nakazał pobrać od powoda na Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Kaliszu kwotę 31,96 zł tytułem kosztów mediacji; 4 zwrócił powodowi kwotę 1 167,45 zł tytułem zwrotu nadpłaconej zaliczki na wydatki. (wyrok k. 578, uzasadnienie k. 597-606) Apelacjęod powyższego wyroku wniósł powód, zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu skarżący zarzucił: 1. nierozpoznanie istoty sprawy, w szczególności poprzez brak szczegółowej analizy oświadczenia pozwanego załączonego do pozwu, błędną wykładnię treści tego oświadczenia, jako dotyczącego rozliczenia umowy pożyczki zawartej przez pozwanego z innym podmiotem ((...)), w sytuacji, gdy oświadczenie to potwierdza fakt zawarcia przez strony (pozwanego z powodem) oddzielnej od pożyczki, umowy o rozliczenie wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego, w treści której pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz powoda wynagrodzenia w wysokości ustalonej jako określony procent zysków uzyskiwanych przez pozwanego; 2. błędną ocenę dowodów (naruszenie przepisuart. 233 § 1 k.p.c.)polegającą na tym, że Sąd błędnie odmówił wiarygodności części zeznań powoda w zakresie w jakim powód z oświadczenia załączonego do pozwu wywodził należne mu roszczenia, w sytuacji gdy zeznania powoda były spójne, logiczne i korespondowały z treścią oświadczenia złożonego przezJ. N., treścią zeznań świadkaB. K.oraz pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym; 3. naruszenieart. 233 § 2 k.p.c.polegające na tym, że Sąd nie wyciągnął żadnych negatywnych skutków procesowych wobec pozwanego, pomimo odmowy przedstawienia przez niego dokumentów księgowych z okresu 2009 - 2016 r., w sytuacji gdy w toku rozprawy z dnia 20 czerwca 2023 r. Sąd zobowiązał pozwanego do udostępnienia biegłej sądowej dokumentów finansowych (które jak deklarował pozwany w czasie całego procesu znajdowały się w jego posiadaniu) pod rygorem skutków procesowych zart. 233 § 2 k.p.c.;  4. bezzasadną odmowę wiarygodności zeznań powoda, w sytuacji gdy były one spójne, logiczne i zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym – w szczególności Sąd błędnie uznał w uzasadnieniu wyroku, że od momentu nabycia przez pozwanego przedsiębiorstwa powoda, nie było podstaw do dalszych rozliczeń z powodem pomimo, iż pozwany faktycznie nabył na licytacji komorniczej całe przedsiębiorstwo powoda, co zdaniem Sądu przemawiało za tym, że niezrozumiałym miałoby być dalsze dzielenie się zyskami z powodem. Sądowi uszło na uwadze, że uzgodniony udział w zysku był należny za umożliwienie pozwanemu nabycia przedsiębiorstwa powodowa po zaniżonej cenie, jak również za dalszą pomoc w prowadzeniu biznesu, w tym przekazanie danych niezbędnych do kontynuacji produkcji, kontaktów biznesowych, danych kontaktów odbiorców towaru, danych technicznych. 5. Sąd błędnie ustalił, iż pomiędzy stronami nie została zawarta żadna umowaw przedmiocie przekazania pozwanemu przez powoda szeroko rozumianego know how w zamian za uzgodniony udział w zysku - w sytuacji gdy powód wskazywał, że umowa taka została zawarta w formie ustnej, zaś załączone do pozwu oświadczenie pozwanego potwierdzało fakt zawarcia umowy ustnej; 6. Sąd naruszył przepisart. 2352§ 1 k.p.c.bezzasadnie pomijając dowody zgłoszone przez powoda w piśmie z dnia 3 czerwca 2024 r. w sytuacji gdy dowody te miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy (m.in. zmierzały do wykazania, że pozwany nabyłprzedsiębiorstwo (...)po znacznie zaniżonej cenie); w załączonym do pisma oświadczeniu z dnia 28 lutego 2024 r. powód szczegółowo opisał w jakich okolicznościach pozwany stał się właścicielemprzedsiębiorstwa (...); 7. Sąd naruszył przepisart. 65 § 1 k.c.poprzez błędną wykładnie oświadczenia woli pozwanego utrwalonego w załączonym do pozwu oświadczeniu, w którym zobowiązał się wobec powoda do wypłaty określonego procentowo udziału w zyskach; 8. Sąd naruszył przepisart. 3651k.c.poprzez błędne ustalenie, że zobowiązania pozwanego do wypłaty zysku na rzecz powoda wygasło z momentem spłaty pożyczki udzielonej(...) S.A.w sytuacji gdy zobowiązanie to miało charakter ciągły, bezterminowy, zaś pozwany nigdy nie wypowiedział, rozwiązał ani nie odstąpił od łączącej go z powodem umowy o rozliczenie wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego. W konkluzji do tak sformułowanych zarzutów powód wniósł o: 1. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Kaliszu do ponownego rozpoznania, 2. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. (apelacja k. 610-617) Pozwany,w odpowiedzi na apelację, wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postepowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (odpowiedź na apelację k. 631-633) Na podstawieart. 374 k.p.c.apelacja została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym. Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy i wyczerpujący przeprowadził postępowanie dowodowe oraz dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd Okręgowy przyjmuje za własne. Sąd Okręgowy podziela także w całości rozważania prawne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Apelujący odwoływał się zarówno do zarzutów prawa materialnego, jak i prawa procesowego. Należyte rozpoznanie apelacji wymaga odniesienia się w pierwszej kolejności do zarzutów wywodzonych z przepisów prawa procesowego. Jest bowiem zrozumiałe, że oceny zasadności zarzutów naruszenia prawa materialnego można dokonać dopiero wówczas, gdy stan faktyczny sprawy stanowiący podstawę rozstrzygnięcia, został prawidłowo ustalony (tak np. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 18 kwietnia 2007 r., sygn. akt V CSK 55/07, OSNC-ZD 2008, z. 1, poz. 24; teza z uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z 20 kwietnia 2004 r., sygn. akt V CK 92/04, Lex 194083). W pierwszej kolejności Sąd Odwoławczy odniesie się do zarzutu sformułowanego wpunkcie 1. petitum apelacji, jako najdalej idącego. Z jego treści wnioskować można, że skarżący zarzuca naruszenieart. 386 § 4 k.p.c., bowiem przepis ten odnosi się do nierozpoznania istoty sprawy. Według apelującego Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy, w szczególności poprzez brak szczegółowej analizy oświadczenia pozwanego, załączonego do pozwu oraz błędną wykładnię treści tego oświadczenia. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się wielokrotnie, że nierozpoznanie istoty sprawy, w rozumieniu przepisuart. 386 § 4 k.p.c., jest wadliwością rozstrzygnięcia polegającą na wydaniu przez sąd pierwszej instancji orzeczenia, które nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, bądź zaniechaniu zbadania przez ten sąd materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów stron z powodu bezpodstawnego przyjęcia, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa unicestwiająca roszczenie(zob. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z 23 września 1998 r., sygn. akt II CKN 897/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 22; z 12 lutego 2002 r., sygn. akt I CKN 486/00, OSP 2003, z. 3, poz. 36; z 19 czerwca 2013 r., sygn. aktI CSK 156/13, Lex nr 1365587; z 25 czerwca 2015 r., sygn. akt V CZ 35/15, Lex nr 1768882). Nierozpoznanie istoty sprawy zachodzi także w przypadku dokonania przez sąd pierwszej instancji oceny prawnej żądania bez ustalenia podstawy faktycznej, co wymagałoby poczynienia kluczowych ustaleń po raz pierwszy w instancji odwoławczej; w takiej sytuacji uzasadnione jest uchylenie orzeczenia ze względu na respektowanie uprawnień stron wynikających z zasady dwuinstancyjności postępowania sądowego(zob. postanowienia Sądu Najwyższego: z 5 grudnia 2012 r., sygn. akt I CZ 168/12, OSNC 2013, nr 5, poz. 68; z 23 września 2016 r., sygn. akt II CZ 73/16, Lex nr 2151416). Rozpoznanie istoty sprawy wymaga zawsze prawidłowego zidentyfikowania jej przedmiotu; bez tego zabiegu nie jest możliwe dokonanie oceny żądania pozwu w płaszczyźnie prawa materialnego. Nie jest możliwa zaś ocena tego przedmiotu w sytuacji, gdy uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia uniemożliwia prześledzenie rozumowania sądu pierwszej instancji(zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 19 stycznia 2018 r., sygn. akt I CZ 145/17, Lex nr 2483697). Mając to wszystko na uwadze, w ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie nie doszło do nierozpoznania istoty sprawy. Uważna lektura motywów rozstrzygnięcia Sądu I instancji pozwala stwierdzić, z jakich przyczyn tenże Sąd nie uwzględnił powództwa. Należy również podkreślić, że Sąd ten poczynił ustalenia faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy i ocenił merytorycznie - według wskazanych przepisów prawa materialnego - ustalony stan faktyczny, uznając, iż roszczenie jest niezasadne. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd Rejonowy wyjątkowo wnikliwie przeanalizował treść oświadczenia złożonego przez pozwanego na początku 2003 r. i prawidłowo uznał, że zapis oświadczenia należało tak interpretować, że 70% zysku pozwany zachowywał dla siebie, zaś 30% zysku przekazywał powodowi i odliczał z kwoty udzielonej spółce pożyczki. Twierdzenia powoda, jakoby pozwany udzielił pożyczki w kwocie 200 000,00 złspółce (...) s.a.z siedzibą wO., a nie powodowi uznać należy za spóźnione. Co do zasady bowiem postępowanie dowodowe toczy się przed sądem pierwszej instancji. Na podstawieart. 381 k.p.c.sąd odwoławczy może pominąć nowe fakty i dowody, jeśli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Powód w żaden sposób nie wyjaśnił dlaczego dopiero na etapie postępowania apelacyjnego zaszła konieczność podniesienia, że pozwany udzielił pożyczkispółce (...) s.a.Tym bardziej, że okoliczności udzielonej pożyczki przez pozwanego powodowi, nie były kwestionowane przez powoda. Sam powód wyraźnie wskazywał, że popadł w problemy finansowe, a pozwany oświadczył mu, że z tytułu tej pożyczki jest rozliczony. Bezzasadne są wszystkie zarzuty naruszeniaart. 233 § 1 k.p.c.polegające na błędnej ocenie dowodu z zeznań powoda (pkt 2., 4., 5. petitum apelacji). Wbrew stanowisku skarżącego, z zarzutem naruszeniaart. 233 § 1 k.p.c.nie można się zgodzić. W myślart. 233 § 1 k.p.c.sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Zarzut naruszenia tego przepisu może być uwzględniony jedynie wówczas, gdyby wykazano, że dowody zostały ocenione w sposób rażąco wadliwy, sprzeczny z zasadami logiki bądź doświadczenia życiowego(tak np.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2006 r., II CK 335/05, MP 2006/3 /115). W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że dla skuteczności zarzutu naruszeniaart. 233 § 1 k.p.c.nie wystarczy stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest tu wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając (zob. post. Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2001 r., IV CKN 970/00, Legalis nr 278075;wyr. Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 5 grudnia 2022 r., I ACa 1013/21, Legalis nr 2853420). Co więcej, skuteczne postawienie takiego zarzutu wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 21 maja 2008 r., sygn. akt I ACa 953/07, Lex nr 466440). Z kolei błąd w ustaleniach faktycznych następuje, gdy zachodzi dysharmonia pomiędzy materiałem zgromadzonym w sprawie a konkluzją, do której dochodzi sąd na skutek przeinaczenia dowodu oraz wszelkich wypadków wadliwości wynikających z naruszenia przepisuart. 233 § 1 k.p.c. Wbrew zarzutom apelacji, Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił dowód z zeznań powoda, odmawiając mu wiarygodności w części. Sąd I instancji starannie omówił i przeanalizował wyjaśnienia powoda i uzasadnił, w jakiej części nie zasługują one na wiarę. Powielanie tej argumentacji oraz ponowne opisywanie zeznań powoda przez Sąd Odwoławczy jest zbędne. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, że z oświadczenia załączonego do pozwu wynika, że pozwany miał przekazywać powodowi po spłacie pożyczki kwotę odpowiadającą 30% zysku oraz, by te 30% zysku stanowiło zapłatę za szeroko rozumiane know-how, którym dysponował powód, a którym miał dzielić się z pozwanym. Takich twierdzeń nie można oprzeć wyłącznie na zeznaniach powoda, które w tym zakresie są całkowicie sprzeczne z całokształtem zgromadzonego materiału dowodowego, ale również z jakąkolwiek logiką i doświadczeniem życiowym. Reasumując, wbrew zarzutom apelacji, Sąd Rejonowy wyjątkowo skrupulatnie ocenił wszystkie dowody, które zostały przeprowadzone w sprawie - zarówno dowody z dokumentów, jak i z osobowych źródeł dowodowych - i tak samo skrupulatnie przedstawił wyniki tej oceny w uzasadnieniu wyroku, zresztą każda cześć uzasadnienia jest bardzo szczegółowa. Ocena Sądu I instancji jest logiczna i zgodna z doświadczeniem życiowym. Sąd Rejonowy wskazuje w motywach rozstrzygnięcia z czego wynikają jego poszczególne wnioski, które znalazły swój wyraz w ustaleniach faktycznych, bądź w rozważaniach prawnych. Z całą pewnością powód nie zdołał tej oceny podważyć w apelacji. Powód nie przedstawił absolutnie żadnych dowodów, które pozwalałyby na przyjęcie odmiennego stanowiska niż Sąd I instancji i uznanie, że dochodzone przez niego roszczenie jest zasadne. Niewątpliwie zwalczenie swobodnej oceny dowodów nie może polegać tylko na przedstawieniu własnej, korzystnej dla skarżącego, wersji zdarzeń, ustaleń stanu faktycznego opartej na jego własnej ocenie(wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 10 kwietnia 2003 r., sygn. akt I ACa 1137/02, Lex nr 193544). Pozbawiony racji jest także zarzut naruszeniaart. 233 § 2 k.p.c. Według apelującego, Sąd Rejonowy nie wyciągnął żadnych negatywnych skutków procesowych wobec pozwanego, pomimo odmowy przedstawienia przez niego dokumentów księgowych z okresu 2009 r. – 2016 r. Postanowieniem z dnia 20 czerwca 2023 r. (k. 404) Sąd Rejonowy zobowiązał pozwanego do udostępnienia biegłej dokumentów finansowych w czasie wskazanym przez biegłego sądowego pod rygorem skutków procesowych zart. 233 § 2 k.p.c.W opinii uzupełniającej z dnia 11 października 2023 r. biegła sądowa mgrM. M.wskazała, że nie ma możliwości sporządzenia opinii uzupełniającej zawierającej w swej treści wysokość zysku osiągniętego przez pozwanego tylko z działalności produkcyjnej z uwagi na to, że dokumentacja stanowiąca podstawę zapisów księgowych za lata 2009-2016 dotycząca działalności produkcyjnej została zbrakowana (zniszczona) (opinia uzupełniająca k. 414-419). Na podstawie wniosków opinii oraz pisma znajdującego się na k. 419 nie można uznać, by pozwany odmówił wykonania nałożonego na niego zobowiązania. Pozwany nie był w stanie przedstawić żądanej dokumentacji z uwagi na jej zniszczenie. Na marginesie jedynie podnieść należy, że przepisart. 233 § 2 k.p.c.nakazuje sądowi ocenić znaczenie odmowy przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkód stawianych przez stronę w przeprowadzeniu dowodu wbrew postanowieniu sądu według tych samych zasad, zgodnie z którymi sąd dokonuje oceny dowodów. Odmowę przedstawienia przez stronę dowodu lub stawiane przez nią przeszkody w jego przeprowadzeniu sąd ocenia według swojego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Unormowanie to rozszerza granice swobodnej oceny, o której stanowiart. 233 § 1 k.p.c.i jest wyrazem tego, że ustalenia faktyczne sądu mogą być konsekwencją nie tylko przeprowadzonych dowodów, lecz mogą także wynikać z innych źródeł, w tym zachowań stron w toku postępowania, które w świetle zasad doświadczenia życiowego i logiki pozwalają na weryfikację prawdziwości twierdzeń faktycznych. Wpływ tych zachowań na ustalenia faktyczne sąd powinien badać według tych samych reguł, które znajdują zastosowanie przy ocenie wiarygodności i mocy dowodów. Rozważany przepis jest tym samym bezpośrednio, na równi zart. 233 § 1 k.p.c., którego stanowi rozwinięcie, związany z podstawą faktyczną orzekania. Co więcej, z konstrukcyjnego punktu widzenia oba te przepisy są ze sobą w tego rodzaju związku, że nie jest możliwe poprawne sformułowanie zarzutu naruszeniaart. 233 § 2 k.p.c.bez nawiązania doart. 233 § 1 k.p.c.Przepisart. 233 § 2 k.p.c.nakazuje bowiem dokonywanie oceny określonych w nim zachowań według kryteriów przewidzianych wart. 233 § 1 k.p.c., odsyłając do tego ostatniego przepisu. Zarzut, że sąd wyciągnął niewłaściwe konsekwencje z odmowy przedstawienia dowodu lub przeszkód czynionych w jego przeprowadzeniu, sprowadza się zatem do zarzutu naruszenia granic swobodnej oceny sędziowskiej, o której mowa wart. 233 § 1 k.p.c.(wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2017 r., sygn. akt I CSK 93/17, Lex nr 2305914). W niniejszej sprawie ocena dowodów, w dowodu z opinii biegłego, mieści się w ramach stawianych przez przepisart. 233 § 1 k.p.c.Sąd Rejonowy prawidłowo wskazał, że przeprowadzony dowód z opinii biegłego sądowego nie pozwolił na poczynienie ustaleń faktycznych, które pozwoliłyby na uwzględnienie roszczenia powoda w jakiejkolwiek części. Nietrafny jest zarzut sformułowany wpunkcie 6. petitum apelacji dotyczący naruszenia przez Sąd I instancjiart. 235 2 § 1 k.p.c. Skarżący zarzuca, że Sąd Rejonowy bezzasadnie pominął dowody zgłoszone przez powoda w piśmie z dnia 3 czerwca 2024 r. Z oceną Apelującego Sąd II instancji się nie zgadza. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji słusznie pominął dowody zgłoszone przez powoda w dniu 3 czerwca 2024 r., jako spóźnione i zmierzające do przedłużenia postępowania. Samo bowiem to, na co powołuje się skarżący w apelacji, a więc wykazanie na podstawie tych dowodów, że pozwany nabyłprzedsiębiorstwo (...)po znacznie zaniżonej cenie, nie przesądzałoby o podstawowym zagadnieniu w niniejszej sprawie, czyli niewykazaniu przez powoda causy swojego roszczenia. Powód nie wykazał, że należy mu się jakakolwiek kwota od pozwanego. Zgodnie z treściąart. 6 k.c.powód był zobowiązany udowodnić i wykazać, że pozwany nie wywiązał się z zobowiązań wynikających z ewentualnie zawartej umowy oraz jaka jest wysokość tych zobowiązań i termin wymagalności roszczenia. Powód nie wykazał podstawy swojego żądania, a w konsekwencji także jego wysokości. Powyższe okoliczności powodują, iż nie sposób mówić o naruszeniuart. 2352§ 1 k.p.c. Nie znalazły potwierdzenia podnoszone przez skarżącego zarzuty naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego. Zarzuty apelacyjne i ich uzasadnienie w istocie powielają stanowisko skarżącego, prezentowane w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, jakoby z oświadczenia woli załączonego do pozwy wynikało, że pozwany zobowiązał się wobec powoda do wypłaty określonego procentowo udziału w zyskach. Z takim stanowiskiem apelującego nie sposób się zgodzić. Sąd I instancji właściwie uznał, że nadanie znaczenia złożonemu przez pozwanego oświadczeniu winno być ustalone według wzorca obiektywnego. Dokonując wykładni oświadczeń woli w takim przypadku, trzeba mieć na uwadze nie tylko interpretowany zwrot, ale także kontekst sytuacyjny, w którym został on użyty, w tym odniesienie, m.in. do wcześniejszych zachowań stron oraz wzajemnych deklaracji i uzgodnień. Podstawą interpretacji oświadczeń woli złożonych w formie pisemnej w pierwszej kolejności jest tekst dokumentu, ale wykładnia nie może się do niego ograniczać.Art. 65 § 2 k.c.nakazuje bowiem przy interpretacji oświadczenia woli brać pod uwagę "okoliczności w których ono zostało złożone", a na tym tle raczej badać jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na dosłownym jej brzmieniu. Przepis ten niewątpliwie pozwala uwzględniać pozatekstowe okoliczności, w tym cel jaki strony miały na uwadze przy zawieraniu umowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1997 r., I CKN 815/97, OSNC 1999, Nr 2, poz. 38), na który składają się w szczególności dotychczasowe doświadczenia stron, ich status, przebieg negocjacji (por. wyrok Sądu Najwyższego z 3 września 1998 r., I CKN 815/97 , OSNC 1999, Nr 2, poz. 38). Dla stwierdzenia zgodnej woli stron mogą mieć też znaczenie ich wcześniejsze i późniejsze oświadczenia oraz zachowania, w tym sposób wykonywania umowy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2016 r., I CSK 802/15, nie publ.) czyli tzw. kontekst sytuacyjny. Wcześniejsze ustalenia stron nie umknęły uwadze Sądu Rejonowego, który dokonując analizy oświadczenia pozwanego złożonego na początku 2003 r. słusznie wskazał, że kwota stanowiąca 30% zysku miała być zaliczana na poczet długu, jaki powód posiadał u pozwanego. W ocenie Sądu Okręgowego, jak najbardziej prawidłowa jest wykładnia Sądu Rejonowego w zakresie oświadczenia pozwanego, że 70% zysku pozwany zachowywał dla siebie, zaś 30% zysku, którą przekazywał powodowi, odliczał z kwoty udzielonej pożyczki. Sąd Rejonowy wyjątkowo skrupulatnie przeanalizował złożone przez pozwanego oświadczenie i bardzo szczegółowo odniósł się do każdej jego części. W ocenie Sądu Okręgowego wykładnia dokonana przez Sąd Rejonowy jest prawidłowa. W zakresie udzielonej pożyczki powód sam oświadczył, że nie jest dłużnikiem pozwanego w tym zakresie. Jednocześnie powód nie wykazał w jaki sposób udział w zysku z prowadzonej przez pozwanego działalności gospodarczej w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2016 r. mu się należy. Sąd Okręgowy w całości podziela rozważania Sądu Rejonowego zawarte na stronie 9 uzasadnienia i przyjmuje je za własne. W aspekcie przedstawionych argumentów i rozważań, apelacja powoda, jako bezzasadna, podlegała oddaleniu na podstawieart. 385 k.p.c.Sąd Odwoławczy nie dostrzegł też żadnych uchybień kwestionowanego wyroku, które winny być uwzględnione w toku kontroli instancyjnej z urzędu. O kosztach instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawieart. 98 § 1 k.p.c.w zw. zart. 98 § 11k.p.c.Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone odpowiednio do wartości przedmiotu zaskarżenia. ZARZĄDZENIE Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć: - pełnomocnikowi pozwanego przez PI bez pouczenia, - powodowi pocztą z pouczeniem, że skarga kasacyjna nie przysługuje.

15/251000/0006527/Ga

Sąd Okręgowy w Łodzi

XIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

1. Błąd w ustaleniach faktycznych następuje, gdy zachodzi dysharmonia pomiędzy materiałem zgromadzonym w sprawie a konkluzją, do której dochodzi sąd na skutek przeinaczenia dowodu ora wszelkich wypadków wadliwości wynikających z naruszenia przepisu art. 233 § 1 k.p.c. 2. Przepis art. 233 § 2 k.p.c. nakazuje sądowi ocenić znaczenie odmowy przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkód stawianych przez stronę w przeprowadzeniu dowodu wbrew postanowieniu sądu według tych samych zasad, zgodnie z którymi sąd dokonuje oceny dowodów. Odmowę przedstawienia przez stronę dowodu lub stawiane przez nią przeszkody w jego przeprowadzaniu sąd ocenia według swojego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Unormowanie to rozszerza granice swobodnej oceny, o której stanowi art. 233 § 1 k.p.c. i jest wyrazem tego, że ustalenia faktyczne sądu mogą być konsekwencją nie tylko przeprowadzonych dowodów, lecz mogą także wynikać z innych źródeł, w tym zachowań stron w toku postępowania, które w świetle zasad doświadczenia życiowego i logiki pozwalają na weryfikację prawdziwości twierdzeń faktycznych. Wpływ tych zachowań na ustalenia faktyczne sąd powinien badać według tych samych reguł, które znajdują zastosowanie przy ocenie wiarygodności i mocy dowodów.

154510000003006_VI_Ka_001132_2024_Uz_2024-12-20_001

VI Ka 1132/24

2024-12-16 01:00:00.0 CET

2025-01-02 18:00:05.0 CET

2025-01-02 12:42:23.0 CET

15451000

3006

SENTENCE, REASON

Warszawa, dnia 16 grudnia 2024 r. Sygn. akt VI Ka 1132/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie: Przewodniczący: SSO Tomasz Morycz protokolant: protokolant sądowy Sylwia Pulkowska przy udziale oskarżyciela publicznego po rozpoznaniu dnia 13 grudnia 2024 r. sprawy P. C. , s. M. i B. , ur. (...) w L. obwinionego o wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 19 ust. 2 pkt 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym , art. 92 § 1 k

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Rafał Kwaśniak" xPublisher="rkwasniak" xEditorFullName="Rafał Kwaśniak" xEditor="rkwasniak" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/451000/0003006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="001132" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="right">Warszawa, dnia 16 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sygn. akt VI Ka 1132/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie: Przewodniczący: SSO Tomasz Morycz</xText> <xText xALIGNx="left">protokolant: protokolant sądowy Sylwia Pulkowska</xText> <xText xALIGNx="left">przy udziale oskarżyciela publicznego</xText> <xText xALIGNx="left">po rozpoznaniu dnia 13 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">sprawy <xAnon>P. C.</xAnon>, s. <xAnon>M.</xAnon> i <xAnon>B.</xAnon>, <xAnon>ur. (...)</xAnon> w <xAnon>L.</xAnon> obwinionego o wykroczenia z <xLexLink xArt="art. 86;art. 86 § 1" xIsapId="WDU19970980602" xTitle="Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 98, poz. 602">art. 86 § 1</xLexLink> kw w zw. z <xLexLink xArt="art. 19;art. 19 ust. 2;art. 19 ust. 2 pkt. 2" xIsapId="WDU19970980602" xTitle="Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 98, poz. 602">art. 19 ust. 2 pkt 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 92;art. 92 § 1" xIsapId="WDU19970980602" xTitle="Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 98, poz. 602">art. 92 § 1</xLexLink> kw w zw. z § 21 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych</xText> <xText xALIGNx="left">na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego</xText> <xText xALIGNx="left">od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku</xText> <xText>z dnia 16 maja 2024 r. sygn. akt II W 642/21</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText xALIGNx="left">uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 § 1;art. 5 § 1 pkt. 4" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 5 § 1 pkt 4 kpw</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 45;art. 45 § 1" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 45 § 1</xLexLink> kw prowadzone przeciwko obwinionemu postępowanie umarza;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.</xText> </xUnit> <xText>Sygn. akt VI Ka 1132/24</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText><xBx><xAnon>P. C.</xAnon> został obwiniony o to, że:</xBx></xText> <xText>w dniu 25 czerwca 2021 roku ok. godz. 11:15 w <xAnon>M.</xAnon>, na <xAnon>drodze nr (...)</xAnon>, kierując samochodem osobowym marki <xAnon>P.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>, spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że hamował bez uzasadnionej przyczyny w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym za nim samochodem marki <xAnon>R.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon></xText> <xText>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 86;art. 86 § 1" xIsapId="WDU19970980602" xTitle="Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 98, poz. 602">art. 86 § 1</xLexLink> k.w. w zw. z <xLexLink xArt="art. 19;art. 19 ust. 2;art. 19 ust. 2 pkt. 2" xIsapId="WDU19970980602" xTitle="Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 98, poz. 602">art. 19 ust. 2 pkt 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym</xLexLink>,</xText> <xText><xBx>oraz o to, że:</xBx></xText> <xText>w tym samym miejscu i czasie, co punkcie 1 kierując samochodem osobowym marki <xAnon>P.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> nie zastosował się do znaku P-4 linia podwójna ciągła i podjął manewr zawracania</xText> <xText>tj. o czyn z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 21 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych</xText> <xText><xBx>W dniu 16 maja 2024 r. Sąd Rejonowy w Otwocku wydał wyrok w sprawie o sygn. akt II W 642/21, którym:</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>obwinionego <xAnon>P. C.</xAnon> uznał za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I i II, przy czym uzupełnił opis czynu zarzucanego mu w pkt. I w ten sposób, że po słowie „hamował” dodał słowo „gwałtownie i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 600 zł (sześćset złotych),</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 119;art. 119 § 1" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 119 § 1 kpw</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 118;art. 118 § 1;art. 118 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 118 § 1 pkt 1 kpw</xLexLink> zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania, kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej, oraz kwotę 1.779,57 zł (tysiąc siedemset siedemdziesiąt dziewięć złotych 57/100) tytułem kosztów sporządzonej w sprawie opinii biegłego nie objętej zryczałtowanymi wydatkami postępowania.</xText> </xUnit> <xText><xBx>Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionego zaskarżonemu wyrokowi zarzucając: </xBx></xText> <xText>1. obrazę przepisów postępowania maj ącą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie oraz <xLexLink xArt="art. 170" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 170 k.p.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 193" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 193 k.p.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 201" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">201 k.p.k.</xLexLink> polegającą na oddaleniu dowodowych tj.:</xText> <xText>1) zwrócenie się do Komendy Powiatowej Policji w <xAnon>O.</xAnon> (adres: <xAnon>ul. (...)</xAnon>) o nadesłanie informacji o toczącym się postępowaniu karnym przeciwko <xAnon>A. K.</xAnon>, wyłączonym do odrębnego postępowania z postępowania o sygn. akt RSOW-686/21, w tym o obecnym stanie sprawy i podmiocie dysponującym aktami spawy, a następnie zwrócenie się do podmiotu, który dysponuje aktami postępowania karnego o nadesłanie akt;</xText> <xText>2) zwrócenie się do <xAnon> (...) S.A.</xAnon> (adres: <xAnon>ul. (...)</xAnon>) o nadesłanie informacji o toczącym się postępowaniu likwidacyjnym szkoda nr <xAnon> (...)</xAnon>, w tym o wyniku tego postępowania oraz nadesłanie akt szkody nr <xAnon> (...)</xAnon>;</xText> <xText>3) dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z uzupełniającego przesłuchania obwinionego <xAnon>P. C.</xAnon>;</xText> <xText>4) dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z pisemnej, uzupełniającej opinii, w której biegły odniesie się do zastrzeżeń jak poniżej, wykona symulację zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. w programie <xAnon>(...)</xAnon> oraz odpowie na pytania:</xText> <xText>a. czy na miejscu zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. ujawniono ślady hamowania pojazdu marki <xAnon>P.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>, które świadczyłyby o jego gwałtownym hamowaniu?;</xText> <xText>b. jak wyglądałby przebieg zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. gdyby uznać, że pojazd marki <xAnon>P.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> w chwili uderzenia nie miał przednich kół skręconych w lewo i nie przekroczył podwójnej linii ciągłej na skutek uderzenia przez pojazd marki <xAnon>R.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>, a co za tym przy założeniu, że poruszał się z prędkością 20-30 km/h?;</xText> <xText>c. czy w sytuacji, gdyby jak przyjął biegły w opinii pojazd <xAnon>marki S.</xAnon> o <xAnon>nr. rej. (...)</xAnon> poruszał się od pojazdu marki <xAnon>R.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> w odległości około 80 metrów, zaś pojazd marki <xAnon>R.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> poruszał się od pojazdu marki <xAnon>P.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> w odległości około 20 metrów to możliwe jest by pojazd kierujący pojazdem <xAnon>marki S.</xAnon> o <xAnon>nr. rej. (...)</xAnon> widział światła pojazdu <xAnon>P.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> i rozpoczęcie manewru hamowania przez pojazd marki <xAnon>P.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>?</xText> <xText>- na wykazanie przebiegu wypadku oraz odpowiedzialności za zaistniałe zdarzenie, winy, przyczynienia się;</xText> <xText>2. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie <xLexLink xArt="art. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 4 k.p.k.</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 k.p.k.</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 k.p.k.</xLexLink> polegającą na dowolnej i jednostronnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, dokonanej w sposób sprzeczny z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego, wyrażającą się m.in.:</xText> <xText>- w pominięciu w części i zbagatelizowaniu dowodu z wyjaśnień Obwinionego;</xText> <xText>- w pominięciu dowodów z dokumentów w postaci akt szkody nr 2022011500050 postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez <xAnon> (...) S.A.</xAnon>;</xText> <xText>dokonaniu ustaleń faktycznych co do przebiegu zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. w oparciu o opinię biegłego dr. inż. <xAnon>B. P.</xAnon> z dnia 22 marca 2024 r., podczas, gdy biegły nie dysponował materiałem dowodowym, który pozwoliłby na jednoznaczne ustalenie jaki był przebieg zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r., a opinia biegłego jest sprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym;</xText> <xText>dokonaniu ustaleń faktycznych co do przebiegu zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. w oparciu zeznania świadków <xAnon>D. J.</xAnon>, <xAnon>A. K.</xAnon>, <xAnon>Ł. M.</xAnon>, <xAnon>K. K.</xAnon> podczas gdy ww. dowody pozostają w sprzeczności ze sobą i wzajemnie się wykluczają;</xText> <xText>3. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, który mógł mieć wpływ na jego treść, poprzez polegający na nieprawidłowym wnioskowaniu z przeprowadzonych dowodów i uznanie, że:</xText> <xText>a) <xAnon>P. C.</xAnon> hamował gwałtownie bez uzasadnionej przyczyny w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym za nim samochodem marki <xAnon>R.</xAnon> o <xAnon>nr. rej. (...)</xAnon>;</xText> <xText>b) <xAnon>P. C.</xAnon> nie zastosował się do znaku P-4 linia podwójna ciągła i podjął manewr zawracania.</xText> <xText>W związku z powyższymi zarzutami obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie <xAnon>P. C.</xAnon> od zarzucanych mu czynów oraz obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania w sprawie, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, względnie na mocy <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 § 1;art. 5 § 1 pkt. 4" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w.</xLexLink> w zw. <xLexLink xArt="art. 45;art. 45 § 1" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 45 § 1</xLexLink> k.w. wnoszę a uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania przeciwko <xAnon>P. C.</xAnon> oraz obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania w sprawie.</xText> <xText><xBx>Sąd Okręgowy zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Charakter apelacji, zbiorczo podniesione zarzuty przemawiały za ich łącznym omówieniem, tym bardziej, że wszystkie były bezzasadne. Wbrew twierdzeniom obrońcy obwinionego Sąd meriti dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i poczynił trafne ustalenia faktyczne, słusznie uznając go za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów.</xText> <xText>Na wstępie przypomnieć należy, że by ocena dowodów przeprowadzona przez organ postępowania została wykonana zgodnie z regułami <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink> konieczne jest: 1) oparcie jej na wszystkich przeprowadzonych dowodach, mając na względzie, że podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia danej kwestii; 2) uwzględnienie zasad prawidłowego rozumowania; 3) uwzględnienie wskazań wiedzy; 4) uwzględnienie doświadczenia życiowego. Zasada swobodnej oceny dowodów jest zasadą kontrolowanej oceny dowodów, która wyraża się w dwóch aspektach. Po pierwsze, organ procesowy musi uzasadnić, dlaczego oparł się na jednych, a nie na innych dowodach oraz dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Po drugie, organ odwoławczy kontroluje swobodną ocenę dowodów dokonaną przez organ pierwszej instancji. Przy czym zarzut naruszenia <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink> nie może ograniczać się do wskazania wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych, lecz powinien wykazać konkretne błędy w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu. W grę może wchodzić np. pominięcie istotnych środków dowodowych, niedostrzeżenie ważnych rozbieżności, uchylenie się od oceny wewnętrznych czy wzajemnych sprzeczności.</xText> <xText>Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 kwietnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt III KK 78/21, prezentowanie własnej - możliwej w realiach konkretnej sprawy - oceny dowodów, bez wykazania błędności tej, której dokonał sąd pierwszej instancji, nie upoważnia jeszcze sądu odwoławczego do zajęcia w tej materii stanowiska odmiennego. Sąd odwoławczy, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie prowadzi samodzielnie postępowania dowodowego co do istoty sprawy, jest bowiem głównie sądem kontrolującym procedowanie przed sądem pierwszej instancji i stanowisko tego sądu może zakwestionować jedynie wówczas, gdy wykaże, że to postępowanie i jego wynik obrażają prawo. Sąd Okręgowy podziela również pogląd zawarty w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 listopada 2019 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 173/19. Wskazano w nim, że na uzasadnienie błędu ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny bądź interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego o niesprawiedliwości orzeczenia, a konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie poczyniono mimo, że z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynikał, względnie wykazanie, iż tok rozumowania sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawidłami logiki, czy zasadami wiedzy. Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, Sąd meriti nie dopuścił się żadnych uchybień w tym zakresie. Dokonana przezeń ocena zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi żadnych wątpliwości. Zarzuty sformułowane w apelacji opierały się na subiektywnych odczuciach obwinionego i stanowiły gołosłowną polemikę z zapadłym rozstrzygnięciem.</xText> <xText>Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że wina obwinionego w ocenie Sądu Odwoławczego nie budziła żadnych wątpliwości. Przebieg zdarzenia przedstawiany przez obwinionego nie nalazł odzwierciedlenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Z zeznań świadków i dowodów w postaci dokumentów, tj. protokołów oględzin pojazdu i rzeczy, dokumentacji fotograficznej, opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych wynikało, że obwiniony w dniu 25 czerwca 2021 roku ok. godz. 11:15 w <xAnon>M.</xAnon>, na <xAnon>drodze nr (...)</xAnon>, kierując samochodem osobowym marki <xAnon>P.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>, spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że hamował bez uzasadnionej przyczyny w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym za nim samochodem marki <xAnon>R.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> oraz że w tym samym miejscu i czasie, co punkcie 1 kierując samochodem osobowym marki <xAnon>P.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> nie zastosował się do znaku P-4 linia podwójna ciągła i podjął manewr zawracania. Sąd meriti prawidłowo uznał, że zeznania świadków <xAnon>D. J.</xAnon>, <xAnon>A. K.</xAnon> i <xAnon>Ł. M.</xAnon> były spójne, logiczne i nie budzące wątpliwości, a ponadto znajdowały poparcie w pozostałym zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym, co bez wątpienia pozwalało na oparcie na nich zaskarżonego orzeczenia. Sąd Rejonowy prawidłowo wskazał także, że zeznania świadka <xAnon>K. K.</xAnon> - złożone podczas postępowania wyjaśniającego - zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności za wyjątkiem części, w której wskazywał, iż nie doszło do zderzenia pojazdu <xAnon>D. J.</xAnon> z pojazdem <xAnon>P. C.</xAnon>. W pozostałej części nie budziły zastrzeżeń. Również opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych była pełna, rzetelna i należycie umotywowana, a jej sporządzenie poprzedzone wnikliwą i szczegółową analizą dostępnego materiału dowodowego. Wprawdzie był on ograniczony, albowiem doszło do kolizji, a nie wypadku, a co za tym idzie miejsce zdarzenia nie zostało poddane szczegółowym oględzinom, jednak nie zmienia to faktu, że pozwalał na wywiedzenie określonych wniosków. Tym samym brak było podstaw do jej podważania. Oprócz wyjaśnień obwinionego brak innych dowodów na potwierdzenie przedstawianej przez niego wersji wydarzeń. Tym bardziej, że jak sam przyznał przeoczył zjazd i szukał miejsca do zawrócenia, a miejsce w którym doszło do zdarzenia akurat pozwalało - choć niezgodnie z obowiązującymi przepisami z uwagi na podwójną linię ciągłą - na wykonanie takiego manewru. Skoro doszło do kolizji z dwoma znajdującymi się za nim pojazdami, to obwiniony musiał hamować. W dodatku gwałtowanie, redukując w ten sposób prędkość do takiej, która pozwoliłaby mu skręcić i zawrócić. Skoro tak, to bez wątpienia spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W tym miejscu przypomnieć należy, że jest to pojęcie bardzo szerokie i do zaistnienia takiej sytuacji nie jest nawet konieczny kontakt z innym użytkownikiem ruchu drogowego. Co więcej, istnieje możliwość przypisania tego wykroczenia więcej niż jednemu z kierowców. Chociażby w zakresie nie zachowania odpowiedniego odstępu od poprzedzającego pojazdu. Nie bez znaczenia było tu też zachowanie obwinionego, który nie czekał na przyjazd Policji, oddalając się z miejsca zdarzenia.</xText> <xText>W sprawie zachodziła jednak konieczność wydania przez sąd odwoławczy rozstrzygnięcia o charakterze kasatoryjnym, gdyż niezależnie od granic zaskarżenia i zarzutów podniesionych w apelacji stwierdzić należy, że w chwili orzekania przez sąd odwoławczy zaistniała negatywna przesłanka procesowa określona w <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 § 1;art. 5 § 1 pkt. 4" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w.</xLexLink>, a mianowicie nastąpiło przedawnienie orzekania i sąd odwoławczy zobowiązany jest uwzględnić tę okoliczności z urzędu. Bezspornym bowiem jest fakt, iż czyny, które zostały przypisane obwinionemu zostały popełnione w dniu 25 czerwca 2021 r. <xLexLink xArt="art. 104;art. 104 § 1;art. 104 § 1 pkt. 7" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">Art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.</xLexLink> stanowi, że sąd odwoławczy niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli zachodzi m.in. okoliczność wyłączająca postępowanie, określona w <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 § 1;art. 5 § 1 pkt. 4" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w.</xLexLink>, czyli w sytuacji, gdy nastąpiło przedawnienie karalności wykroczenia.</xText> <xText>Brzmienie art. 45 § 1 k.w. stanowi, że karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu Zatem zgodnie z powyższym przedawnienie karalności wykroczeń przypisanych obwinionemu <xAnon>P. C.</xAnon> nastąpiło z dniem 25 czerwca 2024 roku. Zaistnienie tej okoliczności, zgodnie z <xLexLink xArt="art. 104;art. 104 § 1;art. 104 § 1 pkt. 7" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.</xLexLink>, skutkować musiało uchyleniem zaskarżonego wyroku i umorzeniem postępowania przeciwko <xAnon>P. C.</xAnon> na postawie <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 § 1;art. 5 § 1 pkt. 4" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 45;art. 45 § 1" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 45 § 1</xLexLink> k.w.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Rafał Kwaśniak

Rafał Kwaśniak

Warszawa, dnia 16 grudnia 2024 r. Sygn. akt VI Ka 1132/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie: Przewodniczący: SSO Tomasz Morycz protokolant: protokolant sądowy Sylwia Pulkowska przy udziale oskarżyciela publicznego po rozpoznaniu dnia 13 grudnia 2024 r. sprawyP. C., s.M.iB.,ur. (...)wL.obwinionego o wykroczenia zart. 86 § 1kw w zw. zart. 19 ust. 2 pkt 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym,art. 92 § 1kw w zw. z § 21 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 16 maja 2024 r. sygn. akt II W 642/21 I uchyla zaskarżony wyrok i na podstawieart. 5 § 1 pkt 4 kpww zw. zart. 45 § 1kw prowadzone przeciwko obwinionemu postępowanie umarza; II kosztami procesu obciąża Skarb Państwa. Sygn. akt VI Ka 1132/24 UZASADNIENIE P. C.został obwiniony o to, że: w dniu 25 czerwca 2021 roku ok. godz. 11:15 wM., nadrodze nr (...), kierując samochodem osobowym markiP.onr rej. (...), spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że hamował bez uzasadnionej przyczyny w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym za nim samochodem markiR.onr rej. (...) tj. o czyn zart. 86 § 1k.w. w zw. zart. 19 ust. 2 pkt 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym, oraz o to, że: w tym samym miejscu i czasie, co punkcie 1 kierując samochodem osobowym markiP.onr rej. (...)nie zastosował się do znaku P-4 linia podwójna ciągła i podjął manewr zawracania tj. o czyn z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 21 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych W dniu 16 maja 2024 r. Sąd Rejonowy w Otwocku wydał wyrok w sprawie o sygn. akt II W 642/21, którym: 1 obwinionegoP. C.uznał za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I i II, przy czym uzupełnił opis czynu zarzucanego mu w pkt. I w ten sposób, że po słowie „hamował” dodał słowo „gwałtownie i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 600 zł (sześćset złotych), 2 na podstawieart. 119 § 1 kpww zw. zart. 118 § 1 pkt 1 kpwzasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania, kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej, oraz kwotę 1.779,57 zł (tysiąc siedemset siedemdziesiąt dziewięć złotych 57/100) tytułem kosztów sporządzonej w sprawie opinii biegłego nie objętej zryczałtowanymi wydatkami postępowania. Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionego zaskarżonemu wyrokowi zarzucając: 1. obrazę przepisów postępowania maj ącą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie orazart. 170 k.p.k.w zw. zart. 193 k.p.k.i201 k.p.k.polegającą na oddaleniu dowodowych tj.: 1) zwrócenie się do Komendy Powiatowej Policji wO.(adres:ul. (...)) o nadesłanie informacji o toczącym się postępowaniu karnym przeciwkoA. K., wyłączonym do odrębnego postępowania z postępowania o sygn. akt RSOW-686/21, w tym o obecnym stanie sprawy i podmiocie dysponującym aktami spawy, a następnie zwrócenie się do podmiotu, który dysponuje aktami postępowania karnego o nadesłanie akt; 2) zwrócenie się do(...) S.A.(adres:ul. (...)) o nadesłanie informacji o toczącym się postępowaniu likwidacyjnym szkoda nr(...), w tym o wyniku tego postępowania oraz nadesłanie akt szkody nr(...); 3) dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z uzupełniającego przesłuchania obwinionegoP. C.; 4) dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z pisemnej, uzupełniającej opinii, w której biegły odniesie się do zastrzeżeń jak poniżej, wykona symulację zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. w programie(...)oraz odpowie na pytania: a. czy na miejscu zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. ujawniono ślady hamowania pojazdu markiP.onr rej. (...), które świadczyłyby o jego gwałtownym hamowaniu?; b. jak wyglądałby przebieg zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. gdyby uznać, że pojazd markiP.onr rej. (...)w chwili uderzenia nie miał przednich kół skręconych w lewo i nie przekroczył podwójnej linii ciągłej na skutek uderzenia przez pojazd markiR.onr rej. (...), a co za tym przy założeniu, że poruszał się z prędkością 20-30 km/h?; c. czy w sytuacji, gdyby jak przyjął biegły w opinii pojazdmarki S.onr. rej. (...)poruszał się od pojazdu markiR.onr rej. (...)w odległości około 80 metrów, zaś pojazd markiR.onr rej. (...)poruszał się od pojazdu markiP.onr rej. (...)w odległości około 20 metrów to możliwe jest by pojazd kierujący pojazdemmarki S.onr. rej. (...)widział światła pojazduP.onr rej. (...)i rozpoczęcie manewru hamowania przez pojazd markiP.onr rej. (...)? - na wykazanie przebiegu wypadku oraz odpowiedzialności za zaistniałe zdarzenie, winy, przyczynienia się; 2. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicieart. 4 k.p.k.,art. 7 k.p.k.,art. 410 k.p.k.polegającą na dowolnej i jednostronnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, dokonanej w sposób sprzeczny z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego, wyrażającą się m.in.: - w pominięciu w części i zbagatelizowaniu dowodu z wyjaśnień Obwinionego; - w pominięciu dowodów z dokumentów w postaci akt szkody nr 2022011500050 postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez(...) S.A.; dokonaniu ustaleń faktycznych co do przebiegu zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. w oparciu o opinię biegłego dr. inż.B. P.z dnia 22 marca 2024 r., podczas, gdy biegły nie dysponował materiałem dowodowym, który pozwoliłby na jednoznaczne ustalenie jaki był przebieg zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r., a opinia biegłego jest sprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym; dokonaniu ustaleń faktycznych co do przebiegu zdarzenia wypadkowego z dnia 25 czerwca 2021 r. w oparciu zeznania świadkówD. J.,A. K.,Ł. M.,K. K.podczas gdy ww. dowody pozostają w sprzeczności ze sobą i wzajemnie się wykluczają; 3. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, który mógł mieć wpływ na jego treść, poprzez polegający na nieprawidłowym wnioskowaniu z przeprowadzonych dowodów i uznanie, że: a)P. C.hamował gwałtownie bez uzasadnionej przyczyny w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym za nim samochodem markiR.onr. rej. (...); b)P. C.nie zastosował się do znaku P-4 linia podwójna ciągła i podjął manewr zawracania. W związku z powyższymi zarzutami obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienieP. C.od zarzucanych mu czynów oraz obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania w sprawie, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, względnie na mocyart. 5 § 1 pkt 4 k.p.w.w zw.art. 45 § 1k.w. wnoszę a uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania przeciwkoP. C.oraz obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania w sprawie. Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Charakter apelacji, zbiorczo podniesione zarzuty przemawiały za ich łącznym omówieniem, tym bardziej, że wszystkie były bezzasadne. Wbrew twierdzeniom obrońcy obwinionego Sąd meriti dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i poczynił trafne ustalenia faktyczne, słusznie uznając go za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów. Na wstępie przypomnieć należy, że by ocena dowodów przeprowadzona przez organ postępowania została wykonana zgodnie z regułamiart. 7 kpkkonieczne jest: 1) oparcie jej na wszystkich przeprowadzonych dowodach, mając na względzie, że podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia danej kwestii; 2) uwzględnienie zasad prawidłowego rozumowania; 3) uwzględnienie wskazań wiedzy; 4) uwzględnienie doświadczenia życiowego. Zasada swobodnej oceny dowodów jest zasadą kontrolowanej oceny dowodów, która wyraża się w dwóch aspektach. Po pierwsze, organ procesowy musi uzasadnić, dlaczego oparł się na jednych, a nie na innych dowodach oraz dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Po drugie, organ odwoławczy kontroluje swobodną ocenę dowodów dokonaną przez organ pierwszej instancji. Przy czym zarzut naruszeniaart. 7 kpknie może ograniczać się do wskazania wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych, lecz powinien wykazać konkretne błędy w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu. W grę może wchodzić np. pominięcie istotnych środków dowodowych, niedostrzeżenie ważnych rozbieżności, uchylenie się od oceny wewnętrznych czy wzajemnych sprzeczności. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 kwietnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt III KK 78/21, prezentowanie własnej - możliwej w realiach konkretnej sprawy - oceny dowodów, bez wykazania błędności tej, której dokonał sąd pierwszej instancji, nie upoważnia jeszcze sądu odwoławczego do zajęcia w tej materii stanowiska odmiennego. Sąd odwoławczy, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie prowadzi samodzielnie postępowania dowodowego co do istoty sprawy, jest bowiem głównie sądem kontrolującym procedowanie przed sądem pierwszej instancji i stanowisko tego sądu może zakwestionować jedynie wówczas, gdy wykaże, że to postępowanie i jego wynik obrażają prawo. Sąd Okręgowy podziela również pogląd zawarty w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 listopada 2019 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 173/19. Wskazano w nim, że na uzasadnienie błędu ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny bądź interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego o niesprawiedliwości orzeczenia, a konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie poczyniono mimo, że z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynikał, względnie wykazanie, iż tok rozumowania sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawidłami logiki, czy zasadami wiedzy. Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, Sąd meriti nie dopuścił się żadnych uchybień w tym zakresie. Dokonana przezeń ocena zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi żadnych wątpliwości. Zarzuty sformułowane w apelacji opierały się na subiektywnych odczuciach obwinionego i stanowiły gołosłowną polemikę z zapadłym rozstrzygnięciem. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że wina obwinionego w ocenie Sądu Odwoławczego nie budziła żadnych wątpliwości. Przebieg zdarzenia przedstawiany przez obwinionego nie nalazł odzwierciedlenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Z zeznań świadków i dowodów w postaci dokumentów, tj. protokołów oględzin pojazdu i rzeczy, dokumentacji fotograficznej, opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych wynikało, że obwiniony w dniu 25 czerwca 2021 roku ok. godz. 11:15 wM., nadrodze nr (...), kierując samochodem osobowym markiP.onr rej. (...), spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że hamował bez uzasadnionej przyczyny w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym za nim samochodem markiR.onr rej. (...)oraz że w tym samym miejscu i czasie, co punkcie 1 kierując samochodem osobowym markiP.onr rej. (...)nie zastosował się do znaku P-4 linia podwójna ciągła i podjął manewr zawracania. Sąd meriti prawidłowo uznał, że zeznania świadkówD. J.,A. K.iŁ. M.były spójne, logiczne i nie budzące wątpliwości, a ponadto znajdowały poparcie w pozostałym zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym, co bez wątpienia pozwalało na oparcie na nich zaskarżonego orzeczenia. Sąd Rejonowy prawidłowo wskazał także, że zeznania świadkaK. K.- złożone podczas postępowania wyjaśniającego - zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności za wyjątkiem części, w której wskazywał, iż nie doszło do zderzenia pojazduD. J.z pojazdemP. C.. W pozostałej części nie budziły zastrzeżeń. Również opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych była pełna, rzetelna i należycie umotywowana, a jej sporządzenie poprzedzone wnikliwą i szczegółową analizą dostępnego materiału dowodowego. Wprawdzie był on ograniczony, albowiem doszło do kolizji, a nie wypadku, a co za tym idzie miejsce zdarzenia nie zostało poddane szczegółowym oględzinom, jednak nie zmienia to faktu, że pozwalał na wywiedzenie określonych wniosków. Tym samym brak było podstaw do jej podważania. Oprócz wyjaśnień obwinionego brak innych dowodów na potwierdzenie przedstawianej przez niego wersji wydarzeń. Tym bardziej, że jak sam przyznał przeoczył zjazd i szukał miejsca do zawrócenia, a miejsce w którym doszło do zdarzenia akurat pozwalało - choć niezgodnie z obowiązującymi przepisami z uwagi na podwójną linię ciągłą - na wykonanie takiego manewru. Skoro doszło do kolizji z dwoma znajdującymi się za nim pojazdami, to obwiniony musiał hamować. W dodatku gwałtowanie, redukując w ten sposób prędkość do takiej, która pozwoliłaby mu skręcić i zawrócić. Skoro tak, to bez wątpienia spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W tym miejscu przypomnieć należy, że jest to pojęcie bardzo szerokie i do zaistnienia takiej sytuacji nie jest nawet konieczny kontakt z innym użytkownikiem ruchu drogowego. Co więcej, istnieje możliwość przypisania tego wykroczenia więcej niż jednemu z kierowców. Chociażby w zakresie nie zachowania odpowiedniego odstępu od poprzedzającego pojazdu. Nie bez znaczenia było tu też zachowanie obwinionego, który nie czekał na przyjazd Policji, oddalając się z miejsca zdarzenia. W sprawie zachodziła jednak konieczność wydania przez sąd odwoławczy rozstrzygnięcia o charakterze kasatoryjnym, gdyż niezależnie od granic zaskarżenia i zarzutów podniesionych w apelacji stwierdzić należy, że w chwili orzekania przez sąd odwoławczy zaistniała negatywna przesłanka procesowa określona wart. 5 § 1 pkt 4 k.p.w., a mianowicie nastąpiło przedawnienie orzekania i sąd odwoławczy zobowiązany jest uwzględnić tę okoliczności z urzędu. Bezspornym bowiem jest fakt, iż czyny, które zostały przypisane obwinionemu zostały popełnione w dniu 25 czerwca 2021 r.Art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.stanowi, że sąd odwoławczy niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli zachodzi m.in. okoliczność wyłączająca postępowanie, określona wart. 5 § 1 pkt 4 k.p.w., czyli w sytuacji, gdy nastąpiło przedawnienie karalności wykroczenia. Brzmienie art. 45 § 1 k.w. stanowi, że karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu Zatem zgodnie z powyższym przedawnienie karalności wykroczeń przypisanych obwinionemuP. C.nastąpiło z dniem 25 czerwca 2024 roku. Zaistnienie tej okoliczności, zgodnie zart. 104 § 1 pkt 7 k.p.w., skutkować musiało uchyleniem zaskarżonego wyroku i umorzeniem postępowania przeciwkoP. C.na postawieart. 5 § 1 pkt 4 k.p.w.w zw. zart. 45 § 1k.w.

15/451000/0003006/Ka

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie

VI Wydział Karny Odwoławczy

155515000003021_VI_U_001300_2023_Uz_2025-01-13_001

VI U 1300/23

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:04.0 CET

2025-01-20 12:41:25.0 CET

15551500

3021

REGULATION, SENTENCE, REASON

Sygnatura akt VI U 1300/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy (...) VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Konrad Kujawa Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. w S. sprawy z odwołania płatnika składek R. S. z udziałem ubezpieczonego P. S. (1) przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S. o podleganie ubezpieczeniu społeczne

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Katarzyna Szczerbińska" xPublisher="Kszczerbinska" xEditorFullName="Magdalena Strzeszewska" xEditor="mstrzeszewska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="6" xFlag="published" xVolType="15/551500/0003021/U" xYear="2023" xVolNmbr="001300" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left">Sygnatura akt VI U 1300/23</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 17 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy <xAnon>(...)</xAnon> VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="166"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="441"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText>Przewodniczący:</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">Sędzia Konrad Kujawa</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">Protokolant:</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. w <xAnon>S.</xAnon></xText> <xText>sprawy z odwołania płatnika składek <xAnon>R. S.</xAnon></xText> <xText>z udziałem ubezpieczonego <xAnon>P. S. (1)</xAnon></xText> <xText>przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w <xAnon>S.</xAnon></xText> <xText>o podleganie ubezpieczeniu społecznemu</xText> <xText>na skutek odwołania <xAnon>R. S.</xAnon> od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w <xAnon>S.</xAnon> z dnia 13 lipca 2023 r., nr <xAnon> (...)</xAnon></xText> <xText>zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w <xAnon>S.</xAnon> z dnia 13 lipca 2023 r., nr <xAnon> (...)</xAnon> w ten sposób, że ustala, iż <xAnon>P. S. (1)</xAnon> podlegał ubezpieczeniom społecznym jako pracownik <xAnon>R. S.</xAnon> w okresie od 1 czerwca do 31 lipca 2020 roku.</xText> <xText xALIGNx="center">SSR del. Konrad Kujawa</xText> <xText>Sygnatura akt VI U 1300/23</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Decyzją z 13 lipca 2023 roku, nr <xAnon> (...)</xAnon> Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w <xAnon>S.</xAnon> stwierdził, że <xAnon>P. S. (1)</xAnon> jako pracownik u płatnika składek <xAnon> (...)</xAnon><xAnon>T.</xAnon> <xAnon>R. S.</xAnon> nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 czerwca 2020 roku do 31 lipca 2020 roku.</xText> <xText>W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, iż płatnik składek z dniem 31 maja 2020 roku rozwiązał stosunek pracy z wcześniej zatrudnionym pracownikiem z powodu likwidacji stanowiska pracy, zaś od 1 czerwca 2020 roku zatrudnił <xAnon>P. S. (1)</xAnon> na umowę o pracę na okres próbny od 1 czerwca 2020 roku do 31 lipca 2020 roku w niepełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku pracownika administracyjno-biurowego. Stosunek pracy ustał w wyniku końca okresu na który była zawarta umowa. Po rozwiązaniu umowy <xAnon>Ł. P.</xAnon>, zajmujący się sprawami księgowymi płatnika, złożył w imieniu <xAnon>P. S.</xAnon> wniosek od ZUS o wypłatę dodatku solidarnościowego z tytułu utraty zatrudnienia. Organ rentowy zwrócił uwagę, że ubezpieczonego zgłoszono do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego po terminie tj. 1 lipca 2020 roku z datą zgłoszenia od 1 czerwca 2020 roku. Wskazał nadto, iż <xAnon>P. S. (1)</xAnon> w dniu 3 sierpnia 2020 roku złożył elektronicznie wniosek o dodatek solidarnościowy na druku <xAnon> (...)</xAnon>. Pismem z dnia 5 sierpnia 2020 roku otrzymał informację o przyznaniu prawa do dodatku solidarnościowego za miesiąc sierpień 2020 roku w wysokości 1400 zł. Organ rentowy podkreślił, iż strony nie przedłożyły żadnych dowodów potwierdzających fakt świadczenia pracy przez <xAnon>P. S. (1)</xAnon>. Podniósł także, iż <xAnon>P. S. (1)</xAnon> mimo wezwania nie zgłosił się na przesłuchanie i nie wniósł żadnych dodatkowych dowodów. W ocenie organu rentowego okoliczności dotyczące zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych świadczą, że zamiarem płatnika składek i ubezpieczonego było uzyskanie prawa do dodatku solidarnościowego. Innymi słowy zgłoszenie <xAnon>P. S. (1)</xAnon> do ubezpieczeń społecznych zmierzało do obejścia prawa na podstawie <xLexLink xArt="art. 58;art. 58 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 § 1 k.c.</xLexLink></xText> <xText>Płatnik składek <xAnon>R. S.</xAnon> odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, że <xAnon>P. S. (1)</xAnon> podlega ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika od 1 czerwca 2020 roku do 31 lipca 2020 roku. Zaskarżonej decyzji zarzucił, że została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego, polegającym na:</xText> <xText>- niewłaściwym zastosowaniu <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1;art. 6 ust. 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19981370887" xTitle="Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887">art. 6 ust. 1 pkt 1</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 8;art. 8 ust. 1;art. 11;art. 11 ust. 1;art. 12;art. 12 ust. 1;art. 13;art. 13 pkt. 1" xIsapId="WDU19981370887" xTitle="Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887">art. 8 ust. 1 i art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych</xLexLink>, poprzez niezastosowanie ww. przepisów do istniejącego stanu faktycznego, który to stan uzasadnia objecie ubezpieczonego ubezpieczeniami w spornym okresie,</xText> <xText>- naruszeniu <xLexLink xArt="art. 22" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 22 k.p.</xLexLink> poprzez jego pominiecie w istniejącym stanie faktycznym i uznanie, że pomiędzy ubezpieczonym a płatnikiem składek nie doszło do nawiązania stosunku pracy w spornym okresie.</xText> <xText>Uzasadniając swoje stanowisko płatnik podał, że na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego pozyskano dowody pozwalające stwierdzić, że ubezpieczony pracował w spornym okresie u płatnika składek i powinien podlegać w tym czasie do ubezpieczeń społecznych.</xText> <xText>W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, z argumentacją jak w zaskarżonej decyzji. Pełnomocnik organu złożył ponadto wniosek o obciążenie odwołującego obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.</xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd ustalił, co następuje:</xBx></xText> <xText><xAnon>R. S.</xAnon> od 2 kwietnia 2019 roku prowadzi działalność gospodarczą pod <xAnon> firmą (...)</xAnon> na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.</xText> <xText>Na dzień złożenia wniosku przeważającym <xAnon> (...)</xAnon> było 38.32.Z (odzysk surowców z materiałów segregowanych).</xText> <xText>W 2020 roku działalność płatnika polegała na pośrednictwie handlowym.</xText> <xText><xBx>Niesporne</xBx></xText> <xText>Od sierpnia 2019 roku płatnik zatrudniał <xAnon>S. N.</xAnon>, która wykonywała u niego typową pracę biurową. <xAnon>S. N.</xAnon> była zatrudniona w wymiarze ¼ etatu. Od 1 marca 2020 roku <xAnon>S. N.</xAnon> została zatrudniona na pełny etat, co spowodowane było planami rozszerzenia działalności.</xText> <xText>Na początku 2020 roku po stronie płatnika pojawiły się realne plany rozszerzenia działalności na pośrednictwo handlowe w branży metalowej. Z kilkoma klientami był już po przeprowadzeniu wstępnych rozmów w temacie zawiązania współpracy. Z tego też względu <xAnon>R. S.</xAnon> zdecydował się na zwiększenie wymiaru zatrudnienia <xAnon>S. N.</xAnon>. Od 1 marca 2020 roku zgodnie z aneksem do umowy zmieniono wymiar czasu pracy na cały etat, jednocześnie zwiększając wynagrodzenie do 2 600 zł.</xText> <xText>Realizacja nowego planu biznesowego płatnika zbiegła się z pandemią <xAnon> (...)</xAnon>. W związku z jej wybuchem wielu kontrahentów płatnika rezygnowało z dalszej współpracy, a klienci z branży metalowej nie chcieli zawierać nowych umów. To zmusiło płatnika do ponownej zmiany wymiaru zatrudnienia <xAnon>S. N.</xAnon>, powracając z dniem 1 maja 2020 roku do zatrudnienia w ¼ wymiaru czasu pracy, za wynagrodzeniem 650 zł. Ostatecznie zaś <xAnon>R. S.</xAnon> podjął decyzję o czasowym zawieszeniu działalności i w dniu 30 kwietnia 2020 roku wypowiedział <xAnon>S. N.</xAnon> umowę o pracę w związku z likwidacją stanowiska pracy, z zachowaniem 1 miesiąca okresu wypowiedzenia.</xText> <xText>Okres wypowiedzenia upływał z końcem maja 2020 roku. Jeszcze w okresie biegnącego wypowiedzenia <xAnon>R. S.</xAnon> wpadł na nowy pomysł na działalność handlową – okazało się, że na rynku opakowań są perspektywy zawarcia umów pomimo pandemii. Zaproponował nawet wówczas pozostanie <xAnon>S. N.</xAnon> na dotychczas zajmowanym stanowisku, ta jednak nie zgodziła się na cofnięcie wypowiedzenia.</xText> <xText>W konsekwencji płatnik zmuszony został do szukania nowego pracownika na stanowisko dotychczas zajmowane przez <xAnon>S. N.</xAnon>. Z zamieszczonego ogłoszenia został wybrany nowy pracownik - <xAnon>P. S. (1)</xAnon>.</xText> <xText>Został on zgłoszony do ubezpieczeń społecznych przez księgowego płatnika <xAnon>Ł. P.</xAnon>.</xText> <xText><xAnon>P. S. (1)</xAnon> na podstawie zawartej 1 czerwca 2020 r. umowy o pracę na dwumiesięczny okres próbny, na ¼ etatu, zajął się poszukiwaniem klientów i pracami biurowymi. Jeździł do pracy do <xAnon>T.</xAnon> z płatnikiem lub jego znajomym i świadczył ją od poniedziałku do piątku w godzinach od 10:00 do 12:00, co kwitował na liście obecności. Po upływie dwóch godzin pracy czasem musiał czekać na transport powrotny i wtedy używał komputera służbowego w biurze do prywatnych spraw.</xText> <xText><xAnon>R. S.</xAnon> nie był zadowolony z pracy <xAnon>P. S. (1)</xAnon>, uważał, że nie wykazywał inicjatywy. Po upływie okresu próbnego postanowił nie zawierać z nim kolejnej umowy. Jego kwalifikacje oceniał gorzej od <xAnon>S. N.</xAnon>. Z końcem sierpnia płatnik skontaktował się ponownie z <xAnon>S. N.</xAnon> i zaproponował jej powrót do pracy na dotychczasowych warunkach. <xAnon>S. N.</xAnon> tym razem zgodziła się, ponieważ miała kłopoty ze znalezieniem innego zatrudnienia.</xText> <xText><xBx>Dowód</xBx>:</xText> <xText>- przesłuchanie <xAnon>R. S.</xAnon> – k. 74</xText> <xText>- zeznania świadka <xAnon>Ł. P.</xAnon> – k. 73v.</xText> <xText>- przesłuchanie <xAnon>P. S. (1)</xAnon> – k. 73v.-74</xText> <xText>- umowa o pracę <xAnon>P. S. (1)</xAnon> – w aktach ZUS</xText> <xText>- kata zadań i obowiązków pracownika – w aktach ZUS</xText> <xText>- listy obecności – w aktach ZUS</xText> <xText>- świadectwo pracy <xAnon>P. S. (1)</xAnon> – w aktach ZUS</xText> <xText>- protokoły przesłuchania <xAnon>S. N.</xAnon> – w aktach ZUS oraz na k. 94-94v. akt sprawy Sądu Okręgowego w <xAnon>(...)</xAnon> o sygn. akt VI U 1299/23</xText> <xText><xAnon>P. S. (1)</xAnon> po ustaniu zatrudnienia u <xAnon>R. S.</xAnon> złożył wniosek o dodatek solidarnościowy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał mu dodatek solidarnościowy na 3 miesiące.</xText> <xText><xBx>Niesporne </xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Odwołanie okazało się uzasadnione.</xText> <xText>Stosownie do treści przepisu <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1;art. 6 ust. 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19981370887" xTitle="Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887">art. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych</xLexLink> (Dz.U. z 2019 r. poz. 300 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Ponadto art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 wprowadzają w odniesieniu do pracowników obowiązek ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego. Zgodnie z treścią art. 13 pkt 1 cytowanej ustawy obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w okresach – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania stosunku pracy.</xText> <xText>Z kolei art. 18 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12.</xText> <xText>W niniejszej sprawie przesłankami wydania zaskarżonej decyzji było uznanie przez organ rentowy, iż wyrejestrowanie <xAnon>S. N.</xAnon> przez płatnika z ubezpieczeń społecznych, a następnie zarejestrowanie do ubezpieczeń <xAnon>P. S. (1)</xAnon> dokonane było wyłącznie dla pozoru, jedynie w celu uzyskania przez obie te osoby dodatku solidarnościowego, zmierzało zatem do obejścia prawa. W ocenie sądu prawdziwość tego twierdzenia nie została jednak przez organ rentowy w toku niniejszego procesu udowodniona.</xText> <xText>Stan faktyczny sprawy sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach przeprowadzonego przez ZUS postępowania wyjaśniającego, dokumentów złożonych w toku postępowania sądowego, a także na podstawie zeznań świadka <xAnon>Ł. P.</xAnon>, przesłuchanych w charakterze stron <xAnon>R. S.</xAnon> i <xAnon>P. S. (1)</xAnon>, a także protokołów przesłuchania <xAnon>S. N.</xAnon> przed ZUS-em, a także przed tutejszym Sądem, w powiązanej co do stanu faktycznego sprawie VI U 1299/23.</xText> <xText>Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji oraz w sposób rzetelny, stąd też zostały uznane za wiarygodne. Za takowe sąd uznał również zeznania <xAnon>P. S. (1)</xAnon>, <xAnon>Ł. P.</xAnon> i <xAnon>R. S.</xAnon>, uznając, iż były one logiczne, a nadto znalazły oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Odpowiadały one również treści zeznań <xAnon>S. N.</xAnon> ze sprawy VI U 1299/23.</xText> <xText>Zdaniem sądu łączna ocena powyższych dowodów (wystarczających do poczynienia ustaleń w niniejszej sprawie) dawała podstawy do uwzględnienia odwołania od zaskarżonej decyzji.</xText> <xText>Podkreślenia w tym miejscu wymaga też, iż w toku postępowania przed sądem organ rentowy – reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie naprowadził żadnych dowodów na poparcie twierdzeń wyrażonych w zaskarżonej decyzji. Tymczasem w postępowaniach takich jak niniejsze główny ciężar dowodu spoczywa na organie rentowym. To on bowiem ma obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających przyjęcie, że wskazywany przez strony tytuł ubezpieczenia w rzeczywistości nie istnieje. W tym miejscu koniecznym jest podkreślenie, że odwołanie od decyzji organu rentowego wszczyna postępowanie sądowe i w tym znaczeniu jest podobne do pozwu. Jednakże nie jest to zwykłe postępowanie cywilne, w którym regułą jest, że powód powinien udowodnić fakty, na których opiera powództwo. W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych kontroli podlega decyzja organu rentowego i rozkład ciężaru dowodów będzie zależał od rodzaju decyzji. Jeżeli jest to decyzja, w której organ zmienia sytuację prawną ubezpieczonego, to organ powinien wykazać uzasadniające ją przesłanki faktyczne (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lutego 2007 roku, sygn. akt I UK 269/06). Wyraźnego i jednoznacznego podkreślenia wymaga też, że do postępowania odrębnego z zakresu ubezpieczeń społecznych w zakresie postępowania dowodowego ma zastosowanie – bez żadnych ograniczeń – reguła wynikająca z 232 <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">k.p.c.</xLexLink>, obowiązuje więc zasada kontradyktoryjności i dowodzenia swoich twierdzeń przez stronę. Wydanie decyzji przez organ rentowy w postępowaniu administracyjnym nie zwalnia go więc od udowodnienia przed sądem jej podstawy faktycznej, zgodnie z ogólnymi zasadami rozkładu ciężaru dowodu (tak: Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z 7 stycznia 2010 roku, sygn. akt II UK 148/09).</xText> <xText>Tymczasem w ocenie sądu, w analizowanym przypadku, organ rentowy nie sprostał ciężarowi dowodu w tym zakresie, a zebrany w sprawie (zarówno w toku postępowania przed organem rentowym, jak i w toku procesu przed sądem) materiał okazał się niewystarczający dla wykazania zasadności stanowiska organu rentowego, że ubezpieczony został fikcyjnie zatrudniony na okres próbny - jedynie w celu późniejszego uzyskania prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Ze złożonej do akt dokumentacji z przeprowadzonej kontroli nie wynikają zaś żadne istotne dla sprawy okoliczności, odnoszące się do rzekomego fikcyjnego zarejestrowania. Organ rentowy zastosował zbyt daleko idące domniemanie faktyczne, że skoro <xAnon>P. S. (1)</xAnon> został zatrudniony na dwa miesiące w przerwie zatrudnienia <xAnon>S. N.</xAnon>, to znaczy że jego umowa o pracę została zawarta dla pozoru.</xText> <xText>W stanie faktycznym niniejszej sprawy należy stwierdzić, że umowa o pracę wiążąca <xAnon>P. S. (1)</xAnon> i <xAnon>R. S.</xAnon> faktycznie był wykonywana, o czym zeznawały wymienione już osoby i co zostało potwierdzone umową o pracę, dokumentami jej towarzyszącymi (zakres obowiązków, karta szkolenia, karta badań, listy obecności za pełne dwa miesiące). Po dwóch miesiącach okresu próbnego płatnik nie był zadowolony z pracy ubezpieczonego, więc nie zawarł z nim kolejnej umowy. Postąpił więc zgodnie z celem umowy o pracę na okres próbny, którym jest wzajemne sprawdzenie się stron przed zawarciem dłuższej umowy. Nie sposób zatem mówić o jej pozorności.</xText> <xText>Sąd dał wiarę wersji prezentowanej przez ubezpieczonego i płatnika, wraz z towarzyszącym opisem zdarzeń dotyczących <xAnon>S. N.</xAnon>. Płatnik, w związku z wybuchem pandemii <xAnon>C.</xAnon>-19, zmuszony został do rezygnowania z planowanego rozwinięcia działalności, a w konsekwencji do podjęcia radyklanych decyzji o zawieszeniu działalności. To właśnie te okoliczności, związane z „lockdownem” wynikającym z pandemii i towarzyszącą mu niepewnością co do prowadzenia różnego rodzaju biznesu, stały się powodem wypowiedzenia umowy o pracę <xAnon>S. N.</xAnon>. Istotne było to, że jeszcze przed upływem wypowiedzenia, zdecydował się na częściowe przebranżowienie – znalazł niszę w branży opakowań, która funkcjonowała pomimo epidemii. <xAnon>S. N.</xAnon> jednak po otrzymaniu wypowiedzenia nie zdecydowała się na pozostanie w firmie i z dniem 31 maja 2020 roku odeszła z pracy. To zrodziło potrzebę pozyskania innego pracownika, którym okazał się <xAnon>P. S. (1)</xAnon>. W ocenie sąd powyższe okoliczności składające się na spójną całość nakazują przyjąć - w braku przeciwstawnych dowodów – iż zarejestrowanie ubezpieczonego do ubezpieczeń społecznych nie było pozorne, a zamiarem stron było faktycznie nawiązanie stosunku pracy na okres próbny.</xText> <xText>W świetle powyższego nie sposób też czynić ubezpieczonemu zarzutu z tego, że tracąc źródło dochodu ze względu utratę zatrudnienia po upływie okresu próbnego, chciał uzyskać wsparcie finansowe w postaci dodatku solidarnościowego.</xText> <xText>W toku niniejszego postępowania nie zostały przedstawione jakiekolwiek dowody, które mogłyby podważyć wiarygodność twierdzeń płatnika i ubezpieczonego, iż rzeczywiście jego zatrudnienie było fikcyjne. Z uwagi na powyższe okoliczności argumenty organu rentowego, dotyczące pozorności umowy o pracę zawartej z odwołującą nie mogły być uznane za zasadne.</xText> <xText>Podkreślenia wymaga również, iż w polskim systemie prawnym żaden przepis nie przyznaje ani sądom, ani organowi rentowemu prawa do oceniania działań pracodawcy z punktu widzenia ich racjonalności i zgodności z zasadami prawidłowego (w sensie ekonomicznym) zarządzania przedsiębiorstwem. Jak wskazywał już wielokrotnie Sąd Najwyższy, w tym np. w uzasadnieniu wyroku z 12 stycznia 2012 r., sygn. akt II PK 83/11, podejmowane przez pracodawcę zmiany organizacyjne i ekonomiczne stanowią autonomiczną decyzję tego podmiotu. Należy też uwzględnić, że z istoty stosunku pracy wynika, iż służy on realizacji zadań i celów ustalonych przez pracodawcę. To pracodawca decyduje, jaką działalność prowadzi (gospodarczą, produkcyjną, handlową, kulturalną) i on ponosi jej ryzyko. Ma on więc w granicach prawa swobodę w wyborze rodzaju tej działalności i sposobu jej realizacji. W tym aspekcie interesy pracownika i możliwość ingerencji sądów pracy nie mogą w decydującym zakresie ograniczać tej swobody, a przez to ograniczona jest możliwość kontroli pracodawcy, zwłaszcza przez narzucanie mu określonego sposobu prowadzenia działalności - np. określonej struktury organizacyjnej, doboru kadr, używanych technologii itp. (por. wyroki Sądu Najwyższego: z 2 października 2002 r., I PKN 374/01; z 5 maja 2009 r., I PK 11/09).</xText> <xText>Wobec powyższego, sąd, na podstawie dyspozycji <xLexLink xArt="art. 477(14);art. 477(14) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 477<xSUPx>14</xSUPx> § 2 k.p.c.</xLexLink>, zmienił zaskarżoną decyzję w sposób określony w punkcie I sentencji wyroku.</xText> <xText xALIGNx="center">SSR del. Konrad Kujawa</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>odnotować,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu (aktualnemu),</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>poinformować pełnomocnika płatnika, że ZUS złożył wniosek o uzasadnienie wyroku i otrzymał jego odpis,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>przedłożyć z pismami lub za 21 dni.</xText> </xUnit> <xText>13.01.2025</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Konrad Kujawa

Katarzyna Szczerbińska

st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz

Magdalena Strzeszewska

Sygnatura akt VI U 1300/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy(...)VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Konrad Kujawa Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. wS. sprawy z odwołania płatnika składekR. S. z udziałem ubezpieczonegoP. S. (1) przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi wS. o podleganie ubezpieczeniu społecznemu na skutek odwołaniaR. S.od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału wS.z dnia 13 lipca 2023 r., nr(...) zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału wS.z dnia 13 lipca 2023 r., nr(...)w ten sposób, że ustala, iżP. S. (1)podlegał ubezpieczeniom społecznym jako pracownikR. S.w okresie od 1 czerwca do 31 lipca 2020 roku. SSR del. Konrad Kujawa Sygnatura akt VI U 1300/23 UZASADNIENIE Decyzją z 13 lipca 2023 roku, nr(...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wS.stwierdził, żeP. S. (1)jako pracownik u płatnika składek(...)T.R. S.nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 czerwca 2020 roku do 31 lipca 2020 roku. W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, iż płatnik składek z dniem 31 maja 2020 roku rozwiązał stosunek pracy z wcześniej zatrudnionym pracownikiem z powodu likwidacji stanowiska pracy, zaś od 1 czerwca 2020 roku zatrudniłP. S. (1)na umowę o pracę na okres próbny od 1 czerwca 2020 roku do 31 lipca 2020 roku w niepełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku pracownika administracyjno-biurowego. Stosunek pracy ustał w wyniku końca okresu na który była zawarta umowa. Po rozwiązaniu umowyŁ. P., zajmujący się sprawami księgowymi płatnika, złożył w imieniuP. S.wniosek od ZUS o wypłatę dodatku solidarnościowego z tytułu utraty zatrudnienia. Organ rentowy zwrócił uwagę, że ubezpieczonego zgłoszono do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego po terminie tj. 1 lipca 2020 roku z datą zgłoszenia od 1 czerwca 2020 roku. Wskazał nadto, iżP. S. (1)w dniu 3 sierpnia 2020 roku złożył elektronicznie wniosek o dodatek solidarnościowy na druku(...). Pismem z dnia 5 sierpnia 2020 roku otrzymał informację o przyznaniu prawa do dodatku solidarnościowego za miesiąc sierpień 2020 roku w wysokości 1400 zł. Organ rentowy podkreślił, iż strony nie przedłożyły żadnych dowodów potwierdzających fakt świadczenia pracy przezP. S. (1). Podniósł także, iżP. S. (1)mimo wezwania nie zgłosił się na przesłuchanie i nie wniósł żadnych dodatkowych dowodów. W ocenie organu rentowego okoliczności dotyczące zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych świadczą, że zamiarem płatnika składek i ubezpieczonego było uzyskanie prawa do dodatku solidarnościowego. Innymi słowy zgłoszenieP. S. (1)do ubezpieczeń społecznych zmierzało do obejścia prawa na podstawieart. 58 § 1 k.c. Płatnik składekR. S.odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, żeP. S. (1)podlega ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika od 1 czerwca 2020 roku do 31 lipca 2020 roku. Zaskarżonej decyzji zarzucił, że została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego, polegającym na: - niewłaściwym zastosowaniuart. 6 ust. 1 pkt 1w zw. zart. 8 ust. 1 i art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez niezastosowanie ww. przepisów do istniejącego stanu faktycznego, który to stan uzasadnia objecie ubezpieczonego ubezpieczeniami w spornym okresie, - naruszeniuart. 22 k.p.poprzez jego pominiecie w istniejącym stanie faktycznym i uznanie, że pomiędzy ubezpieczonym a płatnikiem składek nie doszło do nawiązania stosunku pracy w spornym okresie. Uzasadniając swoje stanowisko płatnik podał, że na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego pozyskano dowody pozwalające stwierdzić, że ubezpieczony pracował w spornym okresie u płatnika składek i powinien podlegać w tym czasie do ubezpieczeń społecznych. W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, z argumentacją jak w zaskarżonej decyzji. Pełnomocnik organu złożył ponadto wniosek o obciążenie odwołującego obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Sąd ustalił, co następuje: R. S.od 2 kwietnia 2019 roku prowadzi działalność gospodarczą podfirmą (...)na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Na dzień złożenia wniosku przeważającym(...)było 38.32.Z (odzysk surowców z materiałów segregowanych). W 2020 roku działalność płatnika polegała na pośrednictwie handlowym. Niesporne Od sierpnia 2019 roku płatnik zatrudniałS. N., która wykonywała u niego typową pracę biurową.S. N.była zatrudniona w wymiarze ¼ etatu. Od 1 marca 2020 rokuS. N.została zatrudniona na pełny etat, co spowodowane było planami rozszerzenia działalności. Na początku 2020 roku po stronie płatnika pojawiły się realne plany rozszerzenia działalności na pośrednictwo handlowe w branży metalowej. Z kilkoma klientami był już po przeprowadzeniu wstępnych rozmów w temacie zawiązania współpracy. Z tego też względuR. S.zdecydował się na zwiększenie wymiaru zatrudnieniaS. N.. Od 1 marca 2020 roku zgodnie z aneksem do umowy zmieniono wymiar czasu pracy na cały etat, jednocześnie zwiększając wynagrodzenie do 2 600 zł. Realizacja nowego planu biznesowego płatnika zbiegła się z pandemią(...). W związku z jej wybuchem wielu kontrahentów płatnika rezygnowało z dalszej współpracy, a klienci z branży metalowej nie chcieli zawierać nowych umów. To zmusiło płatnika do ponownej zmiany wymiaru zatrudnieniaS. N., powracając z dniem 1 maja 2020 roku do zatrudnienia w ¼ wymiaru czasu pracy, za wynagrodzeniem 650 zł. Ostatecznie zaśR. S.podjął decyzję o czasowym zawieszeniu działalności i w dniu 30 kwietnia 2020 roku wypowiedziałS. N.umowę o pracę w związku z likwidacją stanowiska pracy, z zachowaniem 1 miesiąca okresu wypowiedzenia. Okres wypowiedzenia upływał z końcem maja 2020 roku. Jeszcze w okresie biegnącego wypowiedzeniaR. S.wpadł na nowy pomysł na działalność handlową – okazało się, że na rynku opakowań są perspektywy zawarcia umów pomimo pandemii. Zaproponował nawet wówczas pozostanieS. N.na dotychczas zajmowanym stanowisku, ta jednak nie zgodziła się na cofnięcie wypowiedzenia. W konsekwencji płatnik zmuszony został do szukania nowego pracownika na stanowisko dotychczas zajmowane przezS. N.. Z zamieszczonego ogłoszenia został wybrany nowy pracownik -P. S. (1). Został on zgłoszony do ubezpieczeń społecznych przez księgowego płatnikaŁ. P.. P. S. (1)na podstawie zawartej 1 czerwca 2020 r. umowy o pracę na dwumiesięczny okres próbny, na ¼ etatu, zajął się poszukiwaniem klientów i pracami biurowymi. Jeździł do pracy doT.z płatnikiem lub jego znajomym i świadczył ją od poniedziałku do piątku w godzinach od 10:00 do 12:00, co kwitował na liście obecności. Po upływie dwóch godzin pracy czasem musiał czekać na transport powrotny i wtedy używał komputera służbowego w biurze do prywatnych spraw. R. S.nie był zadowolony z pracyP. S. (1), uważał, że nie wykazywał inicjatywy. Po upływie okresu próbnego postanowił nie zawierać z nim kolejnej umowy. Jego kwalifikacje oceniał gorzej odS. N.. Z końcem sierpnia płatnik skontaktował się ponownie zS. N.i zaproponował jej powrót do pracy na dotychczasowych warunkach.S. N.tym razem zgodziła się, ponieważ miała kłopoty ze znalezieniem innego zatrudnienia. Dowód: - przesłuchanieR. S.– k. 74 - zeznania świadkaŁ. P.– k. 73v. - przesłuchanieP. S. (1)– k. 73v.-74 - umowa o pracęP. S. (1)– w aktach ZUS - kata zadań i obowiązków pracownika – w aktach ZUS - listy obecności – w aktach ZUS - świadectwo pracyP. S. (1)– w aktach ZUS - protokoły przesłuchaniaS. N.– w aktach ZUS oraz na k. 94-94v. akt sprawy Sądu Okręgowego w(...)o sygn. akt VI U 1299/23 P. S. (1)po ustaniu zatrudnienia uR. S.złożył wniosek o dodatek solidarnościowy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał mu dodatek solidarnościowy na 3 miesiące. Niesporne Sąd zważył, co następuje: Odwołanie okazało się uzasadnione. Stosownie do treści przepisuart. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych(Dz.U. z 2019 r. poz. 300 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Ponadto art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 wprowadzają w odniesieniu do pracowników obowiązek ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego. Zgodnie z treścią art. 13 pkt 1 cytowanej ustawy obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w okresach – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania stosunku pracy. Z kolei art. 18 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12. W niniejszej sprawie przesłankami wydania zaskarżonej decyzji było uznanie przez organ rentowy, iż wyrejestrowanieS. N.przez płatnika z ubezpieczeń społecznych, a następnie zarejestrowanie do ubezpieczeńP. S. (1)dokonane było wyłącznie dla pozoru, jedynie w celu uzyskania przez obie te osoby dodatku solidarnościowego, zmierzało zatem do obejścia prawa. W ocenie sądu prawdziwość tego twierdzenia nie została jednak przez organ rentowy w toku niniejszego procesu udowodniona. Stan faktyczny sprawy sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach przeprowadzonego przez ZUS postępowania wyjaśniającego, dokumentów złożonych w toku postępowania sądowego, a także na podstawie zeznań świadkaŁ. P., przesłuchanych w charakterze stronR. S.iP. S. (1), a także protokołów przesłuchaniaS. N.przed ZUS-em, a także przed tutejszym Sądem, w powiązanej co do stanu faktycznego sprawie VI U 1299/23. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji oraz w sposób rzetelny, stąd też zostały uznane za wiarygodne. Za takowe sąd uznał również zeznaniaP. S. (1),Ł. P.iR. S., uznając, iż były one logiczne, a nadto znalazły oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Odpowiadały one również treści zeznańS. N.ze sprawy VI U 1299/23. Zdaniem sądu łączna ocena powyższych dowodów (wystarczających do poczynienia ustaleń w niniejszej sprawie) dawała podstawy do uwzględnienia odwołania od zaskarżonej decyzji. Podkreślenia w tym miejscu wymaga też, iż w toku postępowania przed sądem organ rentowy – reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie naprowadził żadnych dowodów na poparcie twierdzeń wyrażonych w zaskarżonej decyzji. Tymczasem w postępowaniach takich jak niniejsze główny ciężar dowodu spoczywa na organie rentowym. To on bowiem ma obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających przyjęcie, że wskazywany przez strony tytuł ubezpieczenia w rzeczywistości nie istnieje. W tym miejscu koniecznym jest podkreślenie, że odwołanie od decyzji organu rentowego wszczyna postępowanie sądowe i w tym znaczeniu jest podobne do pozwu. Jednakże nie jest to zwykłe postępowanie cywilne, w którym regułą jest, że powód powinien udowodnić fakty, na których opiera powództwo. W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych kontroli podlega decyzja organu rentowego i rozkład ciężaru dowodów będzie zależał od rodzaju decyzji. Jeżeli jest to decyzja, w której organ zmienia sytuację prawną ubezpieczonego, to organ powinien wykazać uzasadniające ją przesłanki faktyczne (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lutego 2007 roku, sygn. akt I UK 269/06). Wyraźnego i jednoznacznego podkreślenia wymaga też, że do postępowania odrębnego z zakresu ubezpieczeń społecznych w zakresie postępowania dowodowego ma zastosowanie – bez żadnych ograniczeń – reguła wynikająca z 232k.p.c., obowiązuje więc zasada kontradyktoryjności i dowodzenia swoich twierdzeń przez stronę. Wydanie decyzji przez organ rentowy w postępowaniu administracyjnym nie zwalnia go więc od udowodnienia przed sądem jej podstawy faktycznej, zgodnie z ogólnymi zasadami rozkładu ciężaru dowodu (tak: Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z 7 stycznia 2010 roku, sygn. akt II UK 148/09). Tymczasem w ocenie sądu, w analizowanym przypadku, organ rentowy nie sprostał ciężarowi dowodu w tym zakresie, a zebrany w sprawie (zarówno w toku postępowania przed organem rentowym, jak i w toku procesu przed sądem) materiał okazał się niewystarczający dla wykazania zasadności stanowiska organu rentowego, że ubezpieczony został fikcyjnie zatrudniony na okres próbny - jedynie w celu późniejszego uzyskania prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Ze złożonej do akt dokumentacji z przeprowadzonej kontroli nie wynikają zaś żadne istotne dla sprawy okoliczności, odnoszące się do rzekomego fikcyjnego zarejestrowania. Organ rentowy zastosował zbyt daleko idące domniemanie faktyczne, że skoroP. S. (1)został zatrudniony na dwa miesiące w przerwie zatrudnieniaS. N., to znaczy że jego umowa o pracę została zawarta dla pozoru. W stanie faktycznym niniejszej sprawy należy stwierdzić, że umowa o pracę wiążącaP. S. (1)iR. S.faktycznie był wykonywana, o czym zeznawały wymienione już osoby i co zostało potwierdzone umową o pracę, dokumentami jej towarzyszącymi (zakres obowiązków, karta szkolenia, karta badań, listy obecności za pełne dwa miesiące). Po dwóch miesiącach okresu próbnego płatnik nie był zadowolony z pracy ubezpieczonego, więc nie zawarł z nim kolejnej umowy. Postąpił więc zgodnie z celem umowy o pracę na okres próbny, którym jest wzajemne sprawdzenie się stron przed zawarciem dłuższej umowy. Nie sposób zatem mówić o jej pozorności. Sąd dał wiarę wersji prezentowanej przez ubezpieczonego i płatnika, wraz z towarzyszącym opisem zdarzeń dotyczącychS. N.. Płatnik, w związku z wybuchem pandemiiC.-19, zmuszony został do rezygnowania z planowanego rozwinięcia działalności, a w konsekwencji do podjęcia radyklanych decyzji o zawieszeniu działalności. To właśnie te okoliczności, związane z „lockdownem” wynikającym z pandemii i towarzyszącą mu niepewnością co do prowadzenia różnego rodzaju biznesu, stały się powodem wypowiedzenia umowy o pracęS. N.. Istotne było to, że jeszcze przed upływem wypowiedzenia, zdecydował się na częściowe przebranżowienie – znalazł niszę w branży opakowań, która funkcjonowała pomimo epidemii.S. N.jednak po otrzymaniu wypowiedzenia nie zdecydowała się na pozostanie w firmie i z dniem 31 maja 2020 roku odeszła z pracy. To zrodziło potrzebę pozyskania innego pracownika, którym okazał sięP. S. (1). W ocenie sąd powyższe okoliczności składające się na spójną całość nakazują przyjąć - w braku przeciwstawnych dowodów – iż zarejestrowanie ubezpieczonego do ubezpieczeń społecznych nie było pozorne, a zamiarem stron było faktycznie nawiązanie stosunku pracy na okres próbny. W świetle powyższego nie sposób też czynić ubezpieczonemu zarzutu z tego, że tracąc źródło dochodu ze względu utratę zatrudnienia po upływie okresu próbnego, chciał uzyskać wsparcie finansowe w postaci dodatku solidarnościowego. W toku niniejszego postępowania nie zostały przedstawione jakiekolwiek dowody, które mogłyby podważyć wiarygodność twierdzeń płatnika i ubezpieczonego, iż rzeczywiście jego zatrudnienie było fikcyjne. Z uwagi na powyższe okoliczności argumenty organu rentowego, dotyczące pozorności umowy o pracę zawartej z odwołującą nie mogły być uznane za zasadne. Podkreślenia wymaga również, iż w polskim systemie prawnym żaden przepis nie przyznaje ani sądom, ani organowi rentowemu prawa do oceniania działań pracodawcy z punktu widzenia ich racjonalności i zgodności z zasadami prawidłowego (w sensie ekonomicznym) zarządzania przedsiębiorstwem. Jak wskazywał już wielokrotnie Sąd Najwyższy, w tym np. w uzasadnieniu wyroku z 12 stycznia 2012 r., sygn. akt II PK 83/11, podejmowane przez pracodawcę zmiany organizacyjne i ekonomiczne stanowią autonomiczną decyzję tego podmiotu. Należy też uwzględnić, że z istoty stosunku pracy wynika, iż służy on realizacji zadań i celów ustalonych przez pracodawcę. To pracodawca decyduje, jaką działalność prowadzi (gospodarczą, produkcyjną, handlową, kulturalną) i on ponosi jej ryzyko. Ma on więc w granicach prawa swobodę w wyborze rodzaju tej działalności i sposobu jej realizacji. W tym aspekcie interesy pracownika i możliwość ingerencji sądów pracy nie mogą w decydującym zakresie ograniczać tej swobody, a przez to ograniczona jest możliwość kontroli pracodawcy, zwłaszcza przez narzucanie mu określonego sposobu prowadzenia działalności - np. określonej struktury organizacyjnej, doboru kadr, używanych technologii itp. (por. wyroki Sądu Najwyższego: z 2 października 2002 r., I PKN 374/01; z 5 maja 2009 r., I PK 11/09). Wobec powyższego, sąd, na podstawie dyspozycjiart. 47714§ 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w sposób określony w punkcie I sentencji wyroku. SSR del. Konrad Kujawa ZARZĄDZENIE 1 odnotować, 2 odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu (aktualnemu), 3 poinformować pełnomocnika płatnika, że ZUS złożył wniosek o uzasadnienie wyroku i otrzymał jego odpis, 4 przedłożyć z pismami lub za 21 dni. 13.01.2025

15/551500/0003021/U

Sąd Okręgowy w Szczecinie

VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

155515000003021_VI_U_001298_2023_Uz_2025-01-13_001

VI U 1298/23

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-22 18:00:04.0 CET

2025-01-22 12:37:08.0 CET

15551500

3021

REGULATION, SENTENCE, REASON

Sygnatura akt VI U 1298/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w (...) VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Konrad Kujawa Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2024 r. w S. sprawy A. H. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S. o podjęcie wypłaty emerytury i ustalenie jej wysokości na skutek odwołania A. H. od decyzji Zakładu

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Katarzyna Szczerbińska" xPublisher="Kszczerbinska" xEditorFullName="Magdalena Strzeszewska" xEditor="mstrzeszewska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/551500/0003021/U" xYear="2023" xVolNmbr="001298" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left">Sygnatura akt VI U 1298/23</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 17 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy w<xAnon>(...)</xAnon> VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="166"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="441"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText>Przewodniczący:</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">Sędzia Konrad Kujawa</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">Protokolant:</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2024 r. w <xAnon>S.</xAnon></xText> <xText>sprawy <xAnon>A. H.</xAnon></xText> <xText>przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w <xAnon>S.</xAnon></xText> <xText>o podjęcie wypłaty emerytury i ustalenie jej wysokości</xText> <xText>na skutek odwołania <xAnon>A. H.</xAnon> od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w <xAnon>S.</xAnon> z dnia 20 lipca 2023 r., znak: ENP/15/139018724</xText> <xText xALIGNx="center">oddala odwołanie.</xText> <xText xALIGNx="center">SSR del. Konrad Kujawa</xText> <xText>Sygn. akt VI U 1298/23</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Decyzją z dnia 20 lipca 2023 r., znak <xAnon> (...)</xAnon>, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w <xAnon>S.</xAnon> – po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonej z 26 stycznia 2021 r. oraz oświadczenia ERO przyznał <xAnon>A. H.</xAnon> prawo do emerytury od 1 stycznia 2021 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku i podjął wypłatę świadczenia od 1 stycznia 2021 r. Wysokość emerytury, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej, wyniosła po waloryzacji od 1 marca 2023 r. 1.202,94 zł brutto. Jednocześnie organ decyzją uchylił decyzję z 2 czerwca 2023 r.</xText> <xText>W odwołaniu od tej decyzji <xAnon>A.</xAnon> <xAnon>H.</xAnon> wskazała, że emerytura powinna być jej przyznana od 1 września 2017 r., tj. od daty, kiedy skończyła pracować w Szwecji, jednocześnie kwestionując prawidłowość wysokości świadczenia emerytalnego i potrącenie podatku.</xText> <xText>Precyzując stanowisko w trakcie rozprawy w dniu 3 grudnia 2024 r. ubezpieczona wskazała, iż domaga się przyznania prawa do emerytury od 1 września 2017 r.</xText> <xText xALIGNx="left">W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w <xAnon>S.</xAnon> wniósł o jego oddalenie w całości.</xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText><xAnon>A.</xAnon> <xAnon>H.</xAnon> <xAnon>urodziła się (...)</xAnon>, wiek 60 lat osiągnęła w dniu 5 marca 2016 r.</xText> <xText>Niesporne</xText> <xText>W dniu 26 stycznia 2021 r. ubezpieczona złożyła w ZUS wniosek o emeryturę.</xText> <xText>W dacie złożenia wniosku nie była zatrudniona, umowa o pracę łącząca ją z <xAnon>I.</xAnon> Grill KB w <xAnon>S.</xAnon> została rozwiązana z dniem 30 sierpnia 2017 r.</xText> <xText>Decyzją z 15 marca 2021 r. w rozpoznaniu wniosku z 26 stycznia 2021 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od 1 stycznia 2021 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku. Wypłata o emerytury została zawieszona z uwagi na brak dokumentu poświadczającego datę ustania zatrudnienia.</xText> <xText><xAnon>A.</xAnon> <xAnon>H.</xAnon> zaskarżyła decyzję z 15 marca 2021 r. w zakresie zawieszenia wypłaty emerytury wskazując w odwołaniu, że jej zatrudnienie w Polsce ustało 30 września 1988 r., zatem spełniony został warunek do wypłaty świadczenia.</xText> <xText>Wyrokiem z 13 czerwca 2022 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt XI U 76/22 Sąd Okręgowy w <xAnon>(...)</xAnon>oddalił odwołanie wnioskodawczyni od decyzji z 15 marca 2021 r.</xText> <xText>Niesporne, a nadto:</xText> <xText>- wniosek karta 1-11 plik IV akt ZUS</xText> <xText>- decyzja ZUS z 15.03.2021r. k. 22-23 plik IV akt ZUS</xText> <xText>- odwołanie k. 41 plik IV akt ZUS</xText> <xText>- odpowiedź na odwołanie k. 44-45 plik IV akt ZUS</xText> <xText>- wyrok SO w <xAnon>(...)</xAnon> z 13.06.2022 r. w sprawie sygn. akt XI U 76/22</xText> <xText>- pismo z 31.08.2017r. k. 31</xText> <xText>- zeznania <xAnon>A. H.</xAnon> w wersji elektronicznej oraz protokół k. 32</xText> <xText>Pismami z 14 maja 2021 r. i 7 lipca 2021 r. organ rentowy zwrócił się do ubezpieczonej o nadesłanie dokumentu poświadczającego rozwiązanie stosunku pracy.</xText> <xText>Pomimo zobowiązania ubezpieczona nie nadesłała dokumentu.</xText> <xText>Niesporne, a nadto:</xText> <xText>- pismo ZUS z 14.05.2021r., 07.07.2021r. k. 33-34 plik IV akt ZUS</xText> <xText>- pisma z 29.06.2021r., 13.07.2023r. k. 36, 40 plik IV akt ZUS</xText> <xText>W dniu 5 grudnia 2022 r. do ZUS wpłynęła informacja ze szwedzkiej instytucji ubezpieczeniowej o wypłacie ostatniej renty wraz z wnioskiem o podjęcie wypłaty emerytury. Informacja na druku <xAnon> (...)</xAnon> nie zawierała adnotacji o dacie ustania zatrudnienia.</xText> <xText>Niesporne, a nadto:</xText> <xText>- druk E 001 SE - k. 70-71 plik IV akt ZUS</xText> <xText>W dniu 2 maja 2023 r. organ rentowy uzyskał ze szwedzkiej instytucji ubezpieczeniowej formularz <xAnon> (...)</xAnon> 9000 z informacją o dacie ustania zatrudnienia ubezpieczonej, tj. 31 sierpnia 2017 r.</xText> <xText>Dowód:</xText> <xText>- formularz k. 96-108, plik IV akt ZUS</xText> <xText>- pismo z 07.04.2017r. k. 87, 94 plik IV akt ZUS</xText> <xText>- pismo z 31.08.2017r. k. 31</xText> <xText>Decyzją z 2 czerwca 2023 r. organ rentowy wydał decyzję o podjęciu wypłaty emerytury od 1 grudnia 2022 roku tj. od miesiąca złożenia wniosku, którą następnie uchylił zaskarżoną decyzją z 20 lipca 2023 r., wobec złożonego druku ERO.</xText> <xText>Dowód:</xText> <xText>- decyzja z 02.06.2023r. k. 121-123 plik IV akt ZUS</xText> <xText>- druk ERO k. 118 plik IV akt.</xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Odwołanie ubezpieczonej okazało się nieuzasadnione.</xText> <xText>Okoliczności sprawy były niemal w całości niesporne. Fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych przed organem rentowym, których autentyczność nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji oraz w sposób rzetelny, stąd też Sąd ocenił je jako wiarygodne. Sąd nie znalazł również podstaw aby kwestionować wiarygodność zeznań ubezpieczonej przesłuchanego na okoliczność rozwiązania stosunku pracy i złożenia wniosku o emeryturę.</xText> <xText>W tym postępowaniu zadaniem Sądu była ocena prawidłowości decyzji ZUS z dnia 20 lipca 2023 r, którą organ rentowy przyznał <xAnon>A. H.</xAnon> prawo do emerytury od 1 stycznia 2021 r., to jest od miesiąca złożenia wniosku i podjął wypłatę świadczenia od 1 stycznia 2021 r.</xText> <xText>Analizę prawidłowości zaskarżonej decyzji rozpocząć wypada od przypomnienia, iż zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem orzecznictwa w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. akt II UZ 49/09 LEX nr 583831). Ponadto treść decyzji wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a także zakres wniesionego od niej odwołania wyznacza przedmiot sporu (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w <xAnon>(...)</xAnon> z dnia 10 listopada 2004 r., sygn. akt III AUa 430/2004).</xText> <xText>Przedmiotem odwołania, po ostatecznym sprecyzowaniu przez ubezpieczoną stanowiska w trakcie rozprawy w dniu 3 grudnia 2024 r., była prawidłowość podjęcia przez organ rentowy wypłaty emerytury od 1 stycznia 2021 r., zamiast od 1 września 2017 r. tj. od dnia następnego po rozwiązaniu umowy o pracę z pracodawcą szwedzkim, jak chciałaby ubezpieczona.</xText> <xText>Wskazać należy, iż kwestie związane z nabyciem prawa i wypłatą emerytur regulują przepisy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych</xLexLink> (tekst jednolity: Dz.U. z 2024 r., poz. 1631 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w dacie wyrokowania, dalej jako: ustawa emerytalna). Stosownie do regulacji zamieszczonej w art. 100 ust. 1 tejże ustawy, prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Zgodnie natomiast z normą art. 129 ust. 1 ustawy, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania do nich prawa, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.</xText> <xText>Pierwszy z powołanych przepisów odnosi się do nabycia prawa do świadczenia, natomiast drugi dotyczy prawa do jego realizacji (faktycznej wypłaty). Samo bowiem spełnienie się przesłanek warunkujących prawo do świadczenia nie stanowi podstawy do jego wypłaty.</xText> <xText>Co istotne, stosownie do treści art. 116 ust. 1 i 5 ustawy emerytalnej - postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej, a do wniosku tego winny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego.</xText> <xText>Obowiązek przedłożenia przez ubezpieczonego dowodów uzasadniających prawo i wysokość świadczenia oznacza, że ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na składającym wniosek (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2001 r., II UKN 297/00). Powyższa zasada dotyczy zarówno konieczności wykazania pozytywnych przesłanek warunkujących ustalenie prawa do danego świadczenia, jak również - w sytuacjach spornych - udowodnienia, że nie zachodzą przesłanki negatywne. W związku z regulacjami ustawy emerytalnej, jak również rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe postępowanie w sprawie tych świadczeń odbywa się zasadniczo w oparciu o dowody i oświadczenia wnioskodawcy, które podlegają weryfikacji przez organ rentowy. Brak jest zatem podstaw prawnych do uznania, że na organie rentowym ciąży obowiązek prowadzenia postępowania w zakresie szerszym niż wyznaczony przez zaoferowane przez wnioskodawcę dowody (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w <xAnon>(...)</xAnon> z dnia 27 marca 2012 r. III AUa 1487/11).</xText> <xText>Składając w dniu 26 stycznia 2021 r. wniosek o emeryturę ubezpieczona nie przedłożyła dokumentu potwierdzającego rozwiązanie stosunku pracy, nie został zatem spełniony warunek konieczny do podjęcia wypłaty świadczenia. Prawidłowo zatem organ rentowy – wobec nie udowodnienia przez ubezpieczoną rozwiązania stosunku pracy, stosując przepis art. 103a ustawy emerytalnej, zawiesił wypłatę emerytury przyznanej odwołującej decyzją zaliczkową z 15 marca 2021 r.</xText> <xText>Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy emerytalnej, prawo do emerytury ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu na zasadach określonych w art. 103a-106.</xText> <xText>W myśl art. 103a, prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.</xText> <xText>Nie budzi przy tym wątpliwości, że prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu, gdy ubezpieczony kontynuuje bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy zatrudnienie w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (<xLexLink xArt="art. 103 a" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych</xLexLink>, tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 1270 ze zm., w związku z art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/04 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Dz.U. UE. Polskie wydanie specjalne <xLexLink xArt="rozdział 5" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">Rozdział 05</xLexLink>, Tom 05, s. 72 ze zm.). Potwierdza to również wyrok Sądu Najwyższego z 4 grudnia 2018 r., I UK 339/17).</xText> <xText>Do świadczeń z systemów ubezpieczeń poszczególnych państw członkowskich w stosunku do osób przemieszczających się w granicach Wspólnoty Europejskiej mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.Urz.UE z dnia 7 czerwca 2004 roku), które weszło w życie 1 maja 2010 r. Określa ono zasady, mające na celu koordynację w zakresie zabezpieczenia społecznego, wpisujące się w ramy swobodnego przepływu osób. Już z ogólnych zasad stosowania prawa europejskiego wynika, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, przy stosowaniu przepisów krajowych poszczególnych państw członkowskich, ubezpieczeni powinni być traktowani z poszanowaniem ich równości. Z faktu, że dana osoba ubezpieczona ubiegająca się o emeryturę w jednym z państw członkowskich aktualnie podlega ubezpieczeniu w innym państwie nie można wywodzić skutków dyskryminujących, ani też przywilejów. <xUx>Jeżeli ustawodawca polski uzależnia prawo do wypłaty emerytury od rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego ubezpieczony świadczył pracę przed nabyciem prawa do emerytury, to do podjęcia wypłaty emerytury niezbędne jest rozwiązanie stosunku pracy z takim pracodawcą niezależnie od tego, czy jest to pracodawca polski, czy z innego państwa członkowskiego</xUx>. Jeżeli zatem przepisy ustawodawstwa właściwego wiążą określony skutek prawny z wystąpieniem określonych okoliczności, zdarzeń, pobieraniem świadczeń czy osiąganiem dochodu, to instytucja właściwa powinna przypisać takie skutki również okolicznościom, zdarzeniom, pobieraniu świadczeń czy osiąganiu dochodu na terytorium innego państwa członkowskiego (por. uchwała SN z dnia 7 czerwca 2011 r., II UZP 3/11).</xText> <xText>Na gruncie ustalonego przez Sąd I instancji stanu faktycznego niespornym było, że w dacie złożenia wniosku o emeryturę ubezpieczona nie była zatrudniona, ale nie wykazała tego faktu przed ZUS-em. Pełną informację o powyższym organ rentowy pozyskał dopiero ze szwedzkiej instytucji ubezpieczeniowej w dniu 2 maja 2023 r.</xText> <xText>Prawidłowo zatem organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 20 lipca 2023 r. w oparciu o treść 129 ust. 1 ustawy emerytalnej przyznał <xAnon>A. H.</xAnon> prawo do emerytury od miesiąca złożenia wniosku od 1 stycznia 2021 r. i od tego dnia podjął wypłatę świadczenia. W tej dacie ubezpieczona spełniła bowiem wszystkie przesłanki warunkujące nabycie przez nią prawa do wnioskowanego świadczenia i umożliwiające podjęcie jego wypłaty.</xText> <xText>Odnosząc się do zarzutu potrącenia podatku z emerytury ubezpieczonej, Sąd uznał takie działanie organu rentowego za prawidłowe. Zgodnie z przepisem <xLexLink xArt="art. 10;art. 10 ust. 1;art. 10 ust. 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19910800350" xTitle="Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych" xAddress="Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350">art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych</xLexLink> emeryturę uznaje się za jedno ze źródeł przychodu, który co do zasady podlega opodatkowaniu. Z kolei art. 34 ust. 1 ustawy stanowi, że organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent.</xText> <xText>Kwestię pobierania podatku od emerytury wypłacanej przez polski organ rentowy osobie mieszkającej – jak ubezpieczona – w <xAnon>(...)</xAnon> reguluje <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20060260193" xTitle="Konwencja z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu" xAddress="Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193">Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r.</xLexLink> (Dz.U. 2006 Nr 26, poz. 193).</xText> <xText>Konwencja stanowi w art. 18 ust. 1, że emerytury otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.</xText> <xText>Natomiast w myśl art. 22 ust. 2 litera a) Konwencji w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania w <xAnon>(...)</xAnon> podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w<xAnon>(...)</xAnon> osiąga dochód, który zgodnie z ustawodawstwem Polski oraz postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w <xAnon>(...)</xAnon>, <xAnon>(...)</xAnon> - zgodnie z postanowieniami ustawodawstwa <xAnon>(...)</xAnon> dotyczącymi zaliczania zagranicznego podatku - zezwoli na odliczenie od podatku należnego od takiego dochodu sumy równej polskiemu podatkowi zapłaconemu od takiego dochodu.</xText> <xText>Zatem Zakład Ubezpieczeń Społecznych prawidłowo potrącił podatek od wypłacanej emerytury, a ubezpieczona może odliczyć jego wartość od dochodu w ramach rozliczania się przed szwedzkim organem skarbowym.</xText> <xText>Kierując się powyższymi ustaleniami, Sąd, działając na podstawie <xLexLink xArt="art. 477(14);art. 477(14) § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 477<xSUPx>14</xSUPx> § 1 k.p.c.</xLexLink> oddalił odwołanie ubezpieczonej jako bezzasadne.</xText> <xText xALIGNx="center">Sędzia Konrad Kujawa</xText> <xText>Sygn. akt 1298/23</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xText>1. Odnotować (projekt <xAnon>A. H.</xAnon> zaakceptowany),</xText> <xText>2. Odpis uzasadnienia z pouczeniem o apelacji doręczyć ubezpieczonej na adres dla doręczeń. Jednocześnie poinformować ją o wysłaniu przesyłki telefonicznie (k. 18),</xText> <xText>3. Przedłożyć z apelacją lub za 2 miesiące.</xText> <xText>13.01.2025</xText> <xText>del. SSR Konrad Kujawa</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Konrad Kujawa

Katarzyna Szczerbińska

st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz

Magdalena Strzeszewska

Sygnatura akt VI U 1298/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w(...)VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Konrad Kujawa Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2024 r. wS. sprawyA. H. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi wS. o podjęcie wypłaty emerytury i ustalenie jej wysokości na skutek odwołaniaA. H.od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału wS.z dnia 20 lipca 2023 r., znak: ENP/15/139018724 oddala odwołanie. SSR del. Konrad Kujawa Sygn. akt VI U 1298/23 UZASADNIENIE Decyzją z dnia 20 lipca 2023 r., znak(...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wS.– po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonej z 26 stycznia 2021 r. oraz oświadczenia ERO przyznałA. H.prawo do emerytury od 1 stycznia 2021 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku i podjął wypłatę świadczenia od 1 stycznia 2021 r. Wysokość emerytury, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej, wyniosła po waloryzacji od 1 marca 2023 r. 1.202,94 zł brutto. Jednocześnie organ decyzją uchylił decyzję z 2 czerwca 2023 r. W odwołaniu od tej decyzjiA.H.wskazała, że emerytura powinna być jej przyznana od 1 września 2017 r., tj. od daty, kiedy skończyła pracować w Szwecji, jednocześnie kwestionując prawidłowość wysokości świadczenia emerytalnego i potrącenie podatku. Precyzując stanowisko w trakcie rozprawy w dniu 3 grudnia 2024 r. ubezpieczona wskazała, iż domaga się przyznania prawa do emerytury od 1 września 2017 r. W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wS.wniósł o jego oddalenie w całości. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: A.H.urodziła się (...), wiek 60 lat osiągnęła w dniu 5 marca 2016 r. Niesporne W dniu 26 stycznia 2021 r. ubezpieczona złożyła w ZUS wniosek o emeryturę. W dacie złożenia wniosku nie była zatrudniona, umowa o pracę łącząca ją zI.Grill KB wS.została rozwiązana z dniem 30 sierpnia 2017 r. Decyzją z 15 marca 2021 r. w rozpoznaniu wniosku z 26 stycznia 2021 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od 1 stycznia 2021 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku. Wypłata o emerytury została zawieszona z uwagi na brak dokumentu poświadczającego datę ustania zatrudnienia. A.H.zaskarżyła decyzję z 15 marca 2021 r. w zakresie zawieszenia wypłaty emerytury wskazując w odwołaniu, że jej zatrudnienie w Polsce ustało 30 września 1988 r., zatem spełniony został warunek do wypłaty świadczenia. Wyrokiem z 13 czerwca 2022 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt XI U 76/22 Sąd Okręgowy w(...)oddalił odwołanie wnioskodawczyni od decyzji z 15 marca 2021 r. Niesporne, a nadto: - wniosek karta 1-11 plik IV akt ZUS - decyzja ZUS z 15.03.2021r. k. 22-23 plik IV akt ZUS - odwołanie k. 41 plik IV akt ZUS - odpowiedź na odwołanie k. 44-45 plik IV akt ZUS - wyrok SO w(...)z 13.06.2022 r. w sprawie sygn. akt XI U 76/22 - pismo z 31.08.2017r. k. 31 - zeznaniaA. H.w wersji elektronicznej oraz protokół k. 32 Pismami z 14 maja 2021 r. i 7 lipca 2021 r. organ rentowy zwrócił się do ubezpieczonej o nadesłanie dokumentu poświadczającego rozwiązanie stosunku pracy. Pomimo zobowiązania ubezpieczona nie nadesłała dokumentu. Niesporne, a nadto: - pismo ZUS z 14.05.2021r., 07.07.2021r. k. 33-34 plik IV akt ZUS - pisma z 29.06.2021r., 13.07.2023r. k. 36, 40 plik IV akt ZUS W dniu 5 grudnia 2022 r. do ZUS wpłynęła informacja ze szwedzkiej instytucji ubezpieczeniowej o wypłacie ostatniej renty wraz z wnioskiem o podjęcie wypłaty emerytury. Informacja na druku(...)nie zawierała adnotacji o dacie ustania zatrudnienia. Niesporne, a nadto: - druk E 001 SE - k. 70-71 plik IV akt ZUS W dniu 2 maja 2023 r. organ rentowy uzyskał ze szwedzkiej instytucji ubezpieczeniowej formularz(...)9000 z informacją o dacie ustania zatrudnienia ubezpieczonej, tj. 31 sierpnia 2017 r. Dowód: - formularz k. 96-108, plik IV akt ZUS - pismo z 07.04.2017r. k. 87, 94 plik IV akt ZUS - pismo z 31.08.2017r. k. 31 Decyzją z 2 czerwca 2023 r. organ rentowy wydał decyzję o podjęciu wypłaty emerytury od 1 grudnia 2022 roku tj. od miesiąca złożenia wniosku, którą następnie uchylił zaskarżoną decyzją z 20 lipca 2023 r., wobec złożonego druku ERO. Dowód: - decyzja z 02.06.2023r. k. 121-123 plik IV akt ZUS - druk ERO k. 118 plik IV akt. Sąd zważył, co następuje: Odwołanie ubezpieczonej okazało się nieuzasadnione. Okoliczności sprawy były niemal w całości niesporne. Fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych przed organem rentowym, których autentyczność nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji oraz w sposób rzetelny, stąd też Sąd ocenił je jako wiarygodne. Sąd nie znalazł również podstaw aby kwestionować wiarygodność zeznań ubezpieczonej przesłuchanego na okoliczność rozwiązania stosunku pracy i złożenia wniosku o emeryturę. W tym postępowaniu zadaniem Sądu była ocena prawidłowości decyzji ZUS z dnia 20 lipca 2023 r, którą organ rentowy przyznałA. H.prawo do emerytury od 1 stycznia 2021 r., to jest od miesiąca złożenia wniosku i podjął wypłatę świadczenia od 1 stycznia 2021 r. Analizę prawidłowości zaskarżonej decyzji rozpocząć wypada od przypomnienia, iż zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem orzecznictwa w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. akt II UZ 49/09 LEX nr 583831). Ponadto treść decyzji wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a także zakres wniesionego od niej odwołania wyznacza przedmiot sporu (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w(...)z dnia 10 listopada 2004 r., sygn. akt III AUa 430/2004). Przedmiotem odwołania, po ostatecznym sprecyzowaniu przez ubezpieczoną stanowiska w trakcie rozprawy w dniu 3 grudnia 2024 r., była prawidłowość podjęcia przez organ rentowy wypłaty emerytury od 1 stycznia 2021 r., zamiast od 1 września 2017 r. tj. od dnia następnego po rozwiązaniu umowy o pracę z pracodawcą szwedzkim, jak chciałaby ubezpieczona. Wskazać należy, iż kwestie związane z nabyciem prawa i wypłatą emerytur regulują przepisyustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych(tekst jednolity: Dz.U. z 2024 r., poz. 1631 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w dacie wyrokowania, dalej jako: ustawa emerytalna). Stosownie do regulacji zamieszczonej w art. 100 ust. 1 tejże ustawy, prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Zgodnie natomiast z normą art. 129 ust. 1 ustawy, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania do nich prawa, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Pierwszy z powołanych przepisów odnosi się do nabycia prawa do świadczenia, natomiast drugi dotyczy prawa do jego realizacji (faktycznej wypłaty). Samo bowiem spełnienie się przesłanek warunkujących prawo do świadczenia nie stanowi podstawy do jego wypłaty. Co istotne, stosownie do treści art. 116 ust. 1 i 5 ustawy emerytalnej - postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej, a do wniosku tego winny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego. Obowiązek przedłożenia przez ubezpieczonego dowodów uzasadniających prawo i wysokość świadczenia oznacza, że ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na składającym wniosek (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2001 r., II UKN 297/00). Powyższa zasada dotyczy zarówno konieczności wykazania pozytywnych przesłanek warunkujących ustalenie prawa do danego świadczenia, jak również - w sytuacjach spornych - udowodnienia, że nie zachodzą przesłanki negatywne. W związku z regulacjami ustawy emerytalnej, jak również rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe postępowanie w sprawie tych świadczeń odbywa się zasadniczo w oparciu o dowody i oświadczenia wnioskodawcy, które podlegają weryfikacji przez organ rentowy. Brak jest zatem podstaw prawnych do uznania, że na organie rentowym ciąży obowiązek prowadzenia postępowania w zakresie szerszym niż wyznaczony przez zaoferowane przez wnioskodawcę dowody (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w(...)z dnia 27 marca 2012 r. III AUa 1487/11). Składając w dniu 26 stycznia 2021 r. wniosek o emeryturę ubezpieczona nie przedłożyła dokumentu potwierdzającego rozwiązanie stosunku pracy, nie został zatem spełniony warunek konieczny do podjęcia wypłaty świadczenia. Prawidłowo zatem organ rentowy – wobec nie udowodnienia przez ubezpieczoną rozwiązania stosunku pracy, stosując przepis art. 103a ustawy emerytalnej, zawiesił wypłatę emerytury przyznanej odwołującej decyzją zaliczkową z 15 marca 2021 r. Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy emerytalnej, prawo do emerytury ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu na zasadach określonych w art. 103a-106. W myśl art. 103a, prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Nie budzi przy tym wątpliwości, że prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu, gdy ubezpieczony kontynuuje bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy zatrudnienie w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 1270 ze zm., w związku z art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/04 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Dz.U. UE. Polskie wydanie specjalneRozdział 05, Tom 05, s. 72 ze zm.). Potwierdza to również wyrok Sądu Najwyższego z 4 grudnia 2018 r., I UK 339/17). Do świadczeń z systemów ubezpieczeń poszczególnych państw członkowskich w stosunku do osób przemieszczających się w granicach Wspólnoty Europejskiej mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.Urz.UE z dnia 7 czerwca 2004 roku), które weszło w życie 1 maja 2010 r. Określa ono zasady, mające na celu koordynację w zakresie zabezpieczenia społecznego, wpisujące się w ramy swobodnego przepływu osób. Już z ogólnych zasad stosowania prawa europejskiego wynika, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, przy stosowaniu przepisów krajowych poszczególnych państw członkowskich, ubezpieczeni powinni być traktowani z poszanowaniem ich równości. Z faktu, że dana osoba ubezpieczona ubiegająca się o emeryturę w jednym z państw członkowskich aktualnie podlega ubezpieczeniu w innym państwie nie można wywodzić skutków dyskryminujących, ani też przywilejów.Jeżeli ustawodawca polski uzależnia prawo do wypłaty emerytury od rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego ubezpieczony świadczył pracę przed nabyciem prawa do emerytury, to do podjęcia wypłaty emerytury niezbędne jest rozwiązanie stosunku pracy z takim pracodawcą niezależnie od tego, czy jest to pracodawca polski, czy z innego państwa członkowskiego. Jeżeli zatem przepisy ustawodawstwa właściwego wiążą określony skutek prawny z wystąpieniem określonych okoliczności, zdarzeń, pobieraniem świadczeń czy osiąganiem dochodu, to instytucja właściwa powinna przypisać takie skutki również okolicznościom, zdarzeniom, pobieraniu świadczeń czy osiąganiu dochodu na terytorium innego państwa członkowskiego (por. uchwała SN z dnia 7 czerwca 2011 r., II UZP 3/11). Na gruncie ustalonego przez Sąd I instancji stanu faktycznego niespornym było, że w dacie złożenia wniosku o emeryturę ubezpieczona nie była zatrudniona, ale nie wykazała tego faktu przed ZUS-em. Pełną informację o powyższym organ rentowy pozyskał dopiero ze szwedzkiej instytucji ubezpieczeniowej w dniu 2 maja 2023 r. Prawidłowo zatem organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 20 lipca 2023 r. w oparciu o treść 129 ust. 1 ustawy emerytalnej przyznałA. H.prawo do emerytury od miesiąca złożenia wniosku od 1 stycznia 2021 r. i od tego dnia podjął wypłatę świadczenia. W tej dacie ubezpieczona spełniła bowiem wszystkie przesłanki warunkujące nabycie przez nią prawa do wnioskowanego świadczenia i umożliwiające podjęcie jego wypłaty. Odnosząc się do zarzutu potrącenia podatku z emerytury ubezpieczonej, Sąd uznał takie działanie organu rentowego za prawidłowe. Zgodnie z przepisemart. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznychemeryturę uznaje się za jedno ze źródeł przychodu, który co do zasady podlega opodatkowaniu. Z kolei art. 34 ust. 1 ustawy stanowi, że organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent. Kwestię pobierania podatku od emerytury wypłacanej przez polski organ rentowy osobie mieszkającej – jak ubezpieczona – w(...)regulujeKonwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r.(Dz.U. 2006 Nr 26, poz. 193). Konwencja stanowi w art. 18 ust. 1, że emerytury otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie. Natomiast w myśl art. 22 ust. 2 litera a) Konwencji w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania w(...)podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w(...)osiąga dochód, który zgodnie z ustawodawstwem Polski oraz postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w(...),(...)- zgodnie z postanowieniami ustawodawstwa(...)dotyczącymi zaliczania zagranicznego podatku - zezwoli na odliczenie od podatku należnego od takiego dochodu sumy równej polskiemu podatkowi zapłaconemu od takiego dochodu. Zatem Zakład Ubezpieczeń Społecznych prawidłowo potrącił podatek od wypłacanej emerytury, a ubezpieczona może odliczyć jego wartość od dochodu w ramach rozliczania się przed szwedzkim organem skarbowym. Kierując się powyższymi ustaleniami, Sąd, działając na podstawieart. 47714§ 1 k.p.c.oddalił odwołanie ubezpieczonej jako bezzasadne. Sędzia Konrad Kujawa Sygn. akt 1298/23 ZARZĄDZENIE 1. Odnotować (projektA. H.zaakceptowany), 2. Odpis uzasadnienia z pouczeniem o apelacji doręczyć ubezpieczonej na adres dla doręczeń. Jednocześnie poinformować ją o wysłaniu przesyłki telefonicznie (k. 18), 3. Przedłożyć z apelacją lub za 2 miesiące. 13.01.2025 del. SSR Konrad Kujawa

15/551500/0003021/U

Sąd Okręgowy w Szczecinie

VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

152510000002006_IV_K_000023_2024_Uz_2024-12-17_001

IV K 23/24

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-02 18:00:04.0 CET

2025-01-25 11:41:42.0 CET

15251000

2006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IV K 23/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formul

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Beata Suliga" xPublisher="beata.suliga" xEditorFullName="Beata Suliga" xEditor="beata.suliga" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="12" xFlag="published" xVolType="15/251000/0002006/K" xYear="2024" xVolNmbr="000023" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="32"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="30"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="35"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="118"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="42"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="15"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="123"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="5"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="2"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="114"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="71"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="99"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>Formularz UK 1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>IV K 23/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText><xIx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>USTALENIE FAKTÓW </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>I. <xLexLink xArt="art. 13;art. 13 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 13 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 148;art. 148 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 148 § 1 kk</xLexLink> w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. i <xLexLink xArt="art. 156;art. 156 § 1;art. 156 § 1 pkt. 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 156 § 1 pkt 2 kk</xLexLink> w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. i <xLexLink xArt="art. 157;art. 157 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 157 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink></xText> <xText>II. <xLexLink xArt="art. 190;art. 190 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 190 § 1 kk</xLexLink> w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="4"> <xText><xAnon>A. G. (1)</xAnon> zamieszkuje sam w <xAnon>S.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> k m 56. Pokrzywdzony jest osobą niepełnosprawną, porusza się na wózku inwalidzkim, z tego powodu często przychodziła do niego i pomagała mu w życiu codziennych synowa <xAnon>M. G. (1)</xAnon>. Pokrzywdzona mieszkała w tym samym bloku, w innej klatce, pod nr 9.</xText> <xText>Oskarżony <xAnon>D. B. (1)</xAnon> także był mieszkańcem tego bloku. Rodzina oskarżonego zamieszkiwała <xAnon>lokal nr (...)</xAnon>. Oskarżony korzystał jednak z gościnności <xAnon>A. G. (1)</xAnon> i pomieszkiwał u niego w mieszkaniu w małym pokoju.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>36odw., 391-393</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>63odw., 396-397</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>109odw., 393-396</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>88odw.-89, 389-390</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="4"> <xText><xAnon>M. G. (1)</xAnon> była z dziećmi na wakacjach, wróciła w dniu 18 sierpnia 2023r. Zaprosiła wtedy do siebie oskarżonego, by mu podziękować za sprawowanie opieki nad jej psem w czasie jej nieobecności. Spożywali wówczas alkohol w postaci wódki.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>109odw., 393-396</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>63odw., 396-397</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>B. G.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>119odw., 414</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="3"> <xText>Następnie pokrzywdzona z oskarżonym spotkali się ponownie, w mieszkaniu <xAnon>A. G. (1)</xAnon>. <xAnon>M. G. (1)</xAnon> przyszła do mieszkania teścia po godzinie 22.00. Tam także razem z <xAnon>D. B. (1)</xAnon> spożywali alkohol.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>36odw. , 391-393</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>88odw.-89, 389-390</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>109odw.-110, 393-396</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>W pewnym momencie doszło między nią a <xAnon>D. B. (1)</xAnon> do kłótni. Po której oskarżony wyszedł z mieszkania.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>36odw. , 391-393</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="3"> <xText>Kiedy oskarżony wrócił do mieszkania pokrzywdzonego <xAnon>A. G. (1)</xAnon> około północy miał rozciętą wargę, na skutek ciosów osób, z którymi się spotkał. <xAnon>M. G. (1)</xAnon> pomagała mu opatrzyć ranę.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>36odw. -37, 391-393</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>109odw.-110, 393-396</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>88odw.-89, 389-390</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="6"> <xText>W pewnym momencie oskarżony znów zaczął się kłócić z <xAnon>M. G. (1)</xAnon> w małym pokoju. Wówczas pokrzywdzona przyszła do pokoju teścia i zatelefonowała po policję, informując, że została uderzona przez kolegę. Słysząc to <xAnon>D. B. (1)</xAnon> zagroził pokrzywdzonej, że jej „pokaże” jak wróci i ponownie wyszedł z mieszkania.</xText> <xText>Kiedy przyjechał patrol <xAnon>M. G. (1)</xAnon> twierdziła, że nie potrzebuje pomocy, nie chciała wpuścić funkcjonariuszy policji do mieszkania. Poinformowała, że kiedy spożywała alkohol z A, <xAnon>G.</xAnon> i <xAnon>D. B. (1)</xAnon>, pomiędzy nią a <xAnon>D. B. (1)</xAnon> doszło do nieporozumienia, a następnie do szarpaniny. Podawała, że to jest jej kolega i nie chce mu robić żadnych problemów. Nakłoniona przez policjantów wpuściła ich ostatecznie do mieszkania, w którym znajdował się jedynie <xAnon>A. G. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>37-38 , 391-393</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>109odw.-110, 393-396</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. U.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>60odw., 413</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>63odw. , 396-397</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>T. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>67odw.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>88odw.-89, 389-390</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>Oskarżony o godzinie 2.00 zaczął się dobijać do mieszkania pokrzywdzonej, w którym znajdował się jej syn <xAnon>B. G.</xAnon>, krzycząc, że jego matka narobiła mu „przypału”, chciał by mu otworzono drzwi. <xAnon>B. G.</xAnon> nie otworzył oskarżonemu. Później przyszedł jeszcze raz, ale też nie został wpuszczony.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>B. G.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>119odw., 414</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="10"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon>, kiedy wrócił do mieszkania <xAnon>A. G. (1)</xAnon> zaczął krzyczeć, że pozabija <xAnon>M. G. (1)</xAnon> i <xAnon>A. G. (1)</xAnon>, krzyczał, że są cwelami, konfidentami, bo <xAnon>M. G. (1)</xAnon> sprzedaje na policję. W pewnym momencie oskarżony zaczął bić i kopać <xAnon>M. G. (1)</xAnon>, najbardziej uderzał ja w głowę wywrócił krzesło z pokrzywdzoną na podłogę, skakał też po pokrzywdzonej. Jak ją uderzał to krzyczał, by nie dzwoniła na policję, bo on pójdzie siedzieć i bił dalej. Jak kopał i bił pokrzywdzoną, to pokrzywdzona kilka razy traciła przytomność. <xAnon>A. G. (1)</xAnon> był wtedy w rejonie wejścia do kuchni, bał się i schronił się w kuchni. Oskarżony kontynuował atak na pokrzywdzoną. Zaczął dźgać ją nożem, co najmniej siedmiokrotnie ugodził pokrzywdzoną nożem. Następnie <xAnon>D. B. (1)</xAnon> zabrał ze stołu w kuchni butelkę wódki i udał się do małego pokoju.</xText> <xText>W pewnym momencie pokrzywdzona poszła do teścia, prosiła żeby zadzwonił po pogotowie, bo wszędzie kapała krew, najwięcej z brzucha. Później zemdlała. Kiedy <xAnon>A. G. (1)</xAnon> przyjechał z kuchni do pokoju, to <xAnon>M. G. (1)</xAnon> leżała na podłodze obok jego materaca i charczała. Na komodzie leżał nóż, na którym była krew <xAnon>M. G. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>37-38 , 391-393</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>110-111, 393-396</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>J. T.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>52odw.-53, 410-411</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>56odw., 412-413</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia kryminalistyczna z biologii i genetyki</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>253odw.-262</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin mieszkania wraz z płytą</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>6-9, 10, odpis k 271-273</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Dokumentacja fotograficzna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>11-35, 76-83</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół zatrzymania rzeczy oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>50-51</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin rzeczy</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>74-75</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia kryminalistyczna z biologii i genetyki</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>242-262</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="2"> <xText><xAnon>A. G. (1)</xAnon> napisał na kartce, że jest pilnowany, że się boi, że nie ma telefonu, że synowa jest ciężko pobita, z prośbą o powiadomienie pogotowia. Rzucił tę kartkę przez balkon do mężczyzny – <xAnon>W. L. (1)</xAnon>, który o godz. 6.30 rano szedł ze śmieciami pod balkonem w drodze do śmietnika. <xAnon>W. L. (1)</xAnon> od razu zatelefonował na pogotowie, choć nie wiedział co się dzieje. Widział jednak przez balkon, że ktoś leży na podłodze.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>37, 391-393</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>W. L. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>43odw.-44, 413-414</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="2"> <xText>W momencie przyjazdu funkcjonariuszy Policji <xAnon>M. G. (1)</xAnon> leżała na plechach, miała widoczna opuchliznę i zasinienia głowy, rany cięte w rejonie klatki piersiowej i brzucha. Pokrzywdzona miała zachowane funkcje życiowe. Czuć było od niej woń alkoholu. W drugim pokoju leżał <xAnon>D. B. (1)</xAnon>, od którego także była wyczuwalna bardzo silna woń alkoholu, miał bełkotliwą mowę. Na miejsce przybył też zespół pogotowia ratunkowego, który udzielił pierwszej pomocy pokrzywdzonej, która następnie została przewieziona do szpitala w <xAnon>S.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>J. T.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>52odw.-53, 410-411</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>56odw., 412-413</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="4"> <xText>Po przybyciu Policji <xAnon>D. B. (1)</xAnon> o godz. 8.25 miał 1,065 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony został zatrzymany przez Policjantów.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół badania alkometrem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>4</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokół zatrzymania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>73</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>J. T.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>52odw.-53,410-411</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>56odw., 412-413</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="6"> <xText>Oskarżony spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci urazu wielomiejscowego: siedmiu ran kłutych jamy brzusznej, w tym sześć penetrujących powłoki i mięśnie i jedną penetrującą do jamy otrzewnej z przebiciem krezki jelita cienkiego i dwumiejscowym (na wylot) przebiciem ścian jelita cienkiego z następowym wypływem treści pokarmowej do jamy otrzewnej, odmą w jamie otrzewnej i brakiem perystaltyki, których skutkiem była ostra niewydolność oddechowa, narastająca niewydolność krążenia, czym spowodował chorobę realnie zagrażającą życiu pokrzywdzonej, a ponadto liczne rany tłuczone i obrzęki na głowie i twarzy, w tym masywny obrzęk i zasinienie powiek oka lewego, niepełnościenną ranę ciętą powieki dolnej oka lewego, wylew podspojówkowy w oku lewym i czasowe ograniczenie ruchomości tego oka oraz obrzęk okolicy bródkowej, złamanie licznych żeber - 2,3,4,5 i 11 po stronie prawej i 2,3,4,5, 6 po stronie lewej z niewielkimi przemieszczeniami, złamania wyrostka ościstego TH8, czym spowodował naruszenie czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres dłuższy niż siedem dni. U pokrzywdzonej nadal utrzymuje się obrzęk twarzy z opadaniem kącika ust, zaburzenia czucia lewej strony twarzy, masywne skrzywienie przegrody nosa ograniczające drożność prawego przewodu nosowego. Pokrzywdzona skarży się także na powtarzające się dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia sądowo – lekarska</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>94</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia biegłego medyka sądowego <xAnon>P. B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>430</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin osoby pokrzywdzonej</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>116-117</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Dokumentacja fotograficzna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>118</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Dokumentacja medyczna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>189, 386</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zdjęcia prywatne</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>176</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>Oskarżony był kilkakrotnie karany, min. za czyn z <xLexLink xArt="art. 190;art. 190 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 190 § 1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 62;art. 62 § 1" xIsapId="WDU20051791485" xTitle="Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 179, poz. 1485">art. 62 § 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii</xLexLink>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Dane o karalności</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>293-294, 378-379,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon> nie zdradza objawów choroby psychicznej ani cech upośledzenia umysłowego, <xAnon>D. B. (1)</xAnon> jest osoba uzależnioną od alkoholu i substancji psychoaktywnych. Zdradza cechy osobowości nieprawidłowej dyssocjalnej. W czasie dokonywania zarzucanych mu czynów rozumiał ich znaczenie i mógł pokierować swoim postepowaniem.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia sądowo – psychiatryczna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>197-200</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="2"> <xText>Wśród sąsiadów oskarżony ma dobrą opinię. Rodzina nie chciała mieszkać z oskarżonym, miał w przeszłości Niebieska Kartę. Pracował niesystematycznie, jest uzależniony od środków odurzających.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wywiad środowiskowy</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>274-275</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Karta <xAnon> (...)</xAnon> szpitalnego ze <xAnon> stowarzyszenia (...)</xAnon> oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>174</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OCena DOWOdów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="14"> <xText>1.1.1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. <xAnon>A. G. (1)</xAnon> tak jak zeznał w śledztwie, tak też opisywał zdarzenie policjantom, którzy przyjechali na miejsce zdarzenia, podawał, że była kłótnia miedzy oskarżonym a pokrzywdzoną, że był w trakcie zdarzenia w drugim pomieszczeniu i z uwagi na brak światła nie przemieszczał się, że wcześniej uciekł oskarżony przed przybyciem policji i jak wrócił doszło do kłótni i pobicia <xAnon>M. G. (1)</xAnon> przez oskarżonego. <xAnon>A. G. (1)</xAnon> nie widział co prawda jak oskarżony dźgał nożem <xAnon>M. G. (1)</xAnon>, bo ze strachu schronił się w kuchni, jednak na gorąco po zdarzeniu podkreślał, że poza nimi nikogo w mieszkaniu nie było, że gdy był w kuchni usłyszałby, gdyby ktoś wszedł do mieszkania. Nie może być zatem żadnych wątpliwości, że to oskarżony użył noża do zadawania ciosów pokrzywdzonej. Wersja przedstawiana przez <xAnon>A. G. (1)</xAnon> przed sądem jest w części odmienna, pokrzywdzony twierdził między innymi wówczas, że usnął wtedy w kuchni i nie widział zdarzenia. Jednak mając na uwadze, upływ czasu, stan zdrowia pokrzywdzonego, który kilka miesięcy przed zajściem przeszedł udar, a przede wszystkim fakt, że wcześniejsze zeznania były składane bezpośrednio po zdarzeniu, kiedy pokrzywdzony pamiętał przebieg zdarzenia lepiej oraz to, iż okoliczności wówczas opisywane, jak już wyżej wskazano zbieżne są z tym co relacjonował funkcjonariuszom policji, sad oparł swe ustalenia na zeznaniach składanych przez pokrzywdzonego w śledztwie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Jako wiarygodne sąd ocenił zeznania świadka, które były zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonych, w których świadek potwierdzał, że jego była żona pomagała jego ojcu, że ojciec opowiadał mu o kłótni między nią a oskarżonym w wieczór poprzedzający zajście. Wskazać należy, iż także świadek <xAnon>M. G. (2)</xAnon> na rozprawie wskazywał dodatkowe okoliczności, miedzy innymi takie o chowaniu się pokrzywdzonej za wózkiem jego ojca, czego nie potwierdzał zgromadzony w śledztwie materiał dowodowy. Wszystko to świadczy o tym, że były między pokrzywdzonymi i innymi członkami rodziny rozmowy na temat zdarzenia i te rozmowy pozostały w ich świadomości i obecnie są przedstawiane przez świadków, jako okoliczności, które rzekomo zapamiętali. Świadek <xAnon>M. G.</xAnon> na rozprawie wskazywał nawet, że jego ojciec miał widzieć jak oskarżony bierze nóż, choć <xAnon>A. G. (1)</xAnon> o takim fakcie nigdy nie wspominał. Z tego względu sąd oparł się także w przypadku świadka <xAnon>M. G.</xAnon> jedynie na tych zeznaniach, które świadek składał w niedługim czasie po zdarzeniu.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. G. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej, które składała niedługo po zajściu, a które pozostawały w korelacji z zeznaniami <xAnon>A. G. (1)</xAnon>. Pokrzywdzona zbieżnie z zeznaniami <xAnon>A. G. (1)</xAnon> podawała, że zdarzenie zaczęło się od tego, że została uderzona prze oskarżonego, że zawiadomiła o tym policję, że była interwencja policji, a potem oskarżony zaczął ja bić, kopać, skakać po niej. Sąd nie dopatrzył się w zeznaniach pokrzywdzonej chęci nadmiernego obciążania oskarżonego, mimo, iż po tym jak usiłował ją oskarżony zabić do chwili obecnej odczuwa skutki tego działania oskarżonego. Pokrzywdzona niedługo po zdarzeniu nie potrafiła opisać szczegółowo okoliczności zdarzenia, określała w pewnym momencie, że ma jedynie przebłyski, nie pamiętała momentu ranienia jej nożem. Gdyby pokrzywdzona chciała bezpodstawnie pomawiać oskarżonego, to z całą pewnością nie powoływałaby się na to, że pewnych okoliczności nie pamięta.</xText> <xText>Sąd oparł się na depozycjach pokrzywdzonej złożonych w niedługim czasie po zajściu. W czasie postępowania sądowego świadek opisywała dodatkowe okoliczności, których jednak sąd nie uznał za przekonujące, mając na uwadze fakt, iż wcześniej o nich nie wspominała, nie podawał ich także <xAnon>A. G. (1)</xAnon>. Dla przykładu można tu wskazać sytuację, gdy miała się chować za wózkiem teścia, który to miał zakasywać rękawy i mówić do oskarżonego, żeby się z nim zmierzył, jak mężczyzna z mężczyzną. Nie można wykluczyć, jak już wyżej wskazano, że po pewnym czasie i rozmów na temat zdarzenia w rodzinie, pewne okoliczności inaczej utrwaliły się w pamięci pokrzywdzonej.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>B. G.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Jako wiarygodne sąd ocenił zeznania świadka, z których wynikało, iż dziadek mówił, że jak <xAnon>D.</xAnon> przyszedł to mówił – niech cwel się wykończy. O takim wyzwisku wobec niego i pokrzywdzonej mówił bowiem w swych zeznaniach także sam pokrzywdzony. Sąd dał wiarę konsekwentnym zeznaniom świadka. Świadek co prawda nie był uczestnikiem zajścia, jednak podawana przez niego okoliczność, ze oskarżony dobijał się do drzwi mieszkania pokrzywdzonej, wyrażał pretensje do niej wskazuje na motyw działania oskarżonego. Przeczy to z kolei twierdzeniom oskarżonego, iż cokolwiek stało się z <xAnon>M. G. (1)</xAnon>, to uważa, że tego nie zrobił. Wskazuje bowiem, że oskarżony był wówczas zdenerwowany na pokrzywdzoną i był to, tak jak podają pokrzywdzeni, powód zajścia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>J. T.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż były stanowcze, konsekwentne, pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonych, oraz pozostałych policjantów, a ponadto świadek wykonywał jedynie swoją pracę, więc nie ma żadnych powodów by miał podawać nieprawdziwe okoliczności. Podkreślić należy, z uwagi na fakt, iż obrona próbowała deprecjonować zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon>, że z zeznań świadka wynikało, iż w przeciwieństwie do pokrzywdzonej i oskarżonego, ze świadkiem <xAnon>A. G. (1)</xAnon> był normalny kontakt, że pokrzywdzony był trzeźwy.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż były stanowcze, konsekwentne, pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonych, oraz pozostałych policjantów, a ponadto świadek wykonywał jedynie swoją pracę, więc nie ma żadnych powodów by miał podawać nieprawdziwe okoliczności. Podkreślenia wymaga, z uwagi na fakt, iż obrona próbowała deprecjonować zeznania świadka <xAnon>A. G. (1)</xAnon>, że z zeznań świadka wynikało, iż w przeciwieństwie do pokrzywdzonej i oskarżonego, świadek <xAnon>A. G. (1)</xAnon> był trzeźwy, że rozmawiali z nim funkcjonariusze racjonalnie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. U.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż były stanowcze, konsekwentne, pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonych oraz świadka <xAnon>T. K.</xAnon>, a ponadto świadek wykonywał jedynie swoją pracę, więc nie ma żadnych powodów by miał podawać nieprawdziwe okoliczności.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>T. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż były stanowcze, pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonych oraz świadka <xAnon>M. U.</xAnon>, a ponadto świadek wykonywał jedynie swoją pracę, więc nie ma żadnych powodów by miał podawać nieprawdziwe okoliczności.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>W. L. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd dał wiarę konsekwentnym, stanowczym zeznaniom świadka, osoby postronnej, niezainteresowanej wynikiem postepowania, tym bardziej, że zeznania te pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd jako wiarygodne ocenił te wyjaśnienia oskarżonego, które były potwierdzone zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w pozostałym zakresie tej wiarygodności odmówił uznając te wyjaśnienia za przyjętą linię obrony. Wiarygodne są te depozycje oskarżonego, w których potwierdzał zeznania pokrzywdzonej, że po powrocie z wakacji zaprosiła go do swojego mieszkania, że spożywali alkohol, że kiedy był z pokrzywdzoną zatelefonował do niego znajomy i on wyszedł do tego znajomego, od którego dostał w twarz. Zbieżnie z zeznaniami pokrzywdzonych podaje, że poszedł potem do mieszkania <xAnon>A. G.</xAnon>, u którego mieszkał, że tam też przyszła <xAnon>M. G. (1)</xAnon>, że wyszedł i wrócił z rozcięta wargą, którą pomagała mu opatrzyć pokrzywdzona, Wiarygodnie podaje, że była interwencja policji na wezwanie <xAnon>M. G. (1)</xAnon>, choć sprzecznie z zeznaniami pokrzywdzonych twierdzi, że pokrzywdzona zadzwoniła po policję, bo nie chciała go wypuścić, kiedy znów zatelefonował kolega. Podaje że nie było go w czasie interwencji policji, co jest zbieżne z zeznaniami policjantów i pokrzywdzonych z postepowania przygotowawczego. Jako przekonujące sąd ocenił także twierdzenia oskarżonego, że nikogo u nich nie było poza nimi (tj. nim i pokrzywdzoną) i <xAnon>A.</xAnon>. Zasługują na wiarę także twierdzenia, że obudziła go policja.</xText> <xText>Sąd nie uznał za wiarygodne twierdzeń oskarżonego, które były sprzeczne z wzajemnie się potwierdzającymi i uzupełniającymi zeznaniami pokrzywdzonych oraz pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, że się nie kłócili z pokrzywdzoną, że nie ma na ubraniu jej krwi, że nigdzie nie ma jej krwi, że jak się kładł spać, to pokrzywdzona nie miała żadnych obrażeń, że ona położyła się obok niego w jego pokoju około 2.00 w nocy.</xText> <xText>Podkreślić należy, iż podczas pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym oskarżony nie wiedział, czy dokonał tego czynu, albowiem, jak wskazywał, pamiętał tylko urywki z tego wieczoru, nie potrafił ustosunkować się do zarzutów i wypowiedzieć się, czy do zarzucanych mu czynów się przyznaje. Również na posiedzeniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania oskarżonemu trudno było stwierdzić, czy przyznaje się do czynów, nic więcej nie chciał dodać. Dopiero w momencie, kiedy zmieniono zarzuty przyjmując surowszą kwalifikację, oskarżony nie przyznał się. Przed sądem także nie przyznał się i odmówił złożenia wyjaśnień. Podkreślał jedynie, że cokolwiek stało się z <xAnon>M. G. (1)</xAnon> to on uważa, że tego nie zrobił. Jest to jednak całkowicie sprzeczne nie tylko ze zgromadzonym materiałem dowodowym, ale jak już wyżej wskazano, z początkowo przedstawianą przez samego oskarżonego wersją, że nie wie, czy to zrobił, bo ma luki w pamięci.</xText> <xText>Potwierdzeniem sprawstwa oskarżonego, są nie tylko zeznania pokrzywdzonych <xAnon>A. G. (1)</xAnon> i <xAnon>M. G. (1)</xAnon>, ale także ślady ujawnione na miejscu zdarzenia. Na trampkach oskarżonego (co do tego, że należały do oskarżonego nie ma żadnych wątpliwości, bo ujawniono na nich materiał genetyczny <xAnon>D. B. (1)</xAnon>) ujawniono krew <xAnon>M. G. (1)</xAnon>, co przeczy twierdzeniom oskarżonego, że nie miał na sobie krwi pokrzywdzonej, a potwierdza wersję pokrzywdzonych. Wbrew twierdzeniom obrońcy zaprezentowanym w mowie końcowej, nie jest też tak, że na nożu, na ostrzu którego, były ślady krwi <xAnon>M. G. (1)</xAnon>, nie ma śladów oskarżonego. Albowiem na rękojeści noża ujawniono materiał genetyczny pochodzący od co najmniej trzech osób, w tym co najmniej jednego mężczyzny, a oznaczony w zakresie autosomalnych loci <xAnon> (...)</xAnon> profil genetyczny jest zgodny z profilem genetycznym <xAnon>D. B. (1)</xAnon>. A zatem nie jest tak, jak próbowała wskazywać obrona, iż oskarżony nie miał w ręku tego noża, co miało jakoby potwierdzać możliwość, iż to niezidentyfikowana osoba trzecia dokonała tego czynu. Wskazać należy, iż ślady profilu genetycznego oskarżonego na nożu są tylko zaprzeczeniem budowanej przez obronę wersji, natomiast nie czynią z noża dowodu koronnego, oczywistym jest bowiem, iż oskarżony, który mieszkał w tym mieszkaniu, mógł w tym mieszkaniu tegoż noża używać i zostawić swój ślad genetyczny. Mając jednak na uwadze motyw opisywany przez pokrzywdzonych, groźby jakie wobec nich kierował bezpośrednio przed zajściem, fakt, że bił i kopał pokrzywdzoną, nie ma żadnych wątpliwości, że następnie także kilkukrotnie ugodził ją nożem. Tym bardziej, że jak wskazano powyżej w mieszkaniu nie było wówczas poza pokrzywdzonymi i oskarżonym innych osób. Co potwierdzał sam oskarżony w swoich początkowych wyjaśnieniach.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia biegłego medyka sądowego <xAnon>P. B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd uznał opinie za przekonującą albowiem jest jasna, pełna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków. A wynika z niej, że liczne złamania żeber przemawiają za tym, iż napastnik działał z dużą siłą ( jeśli chodzi o rany, które powstały od bicia i kopania pokrzywdzonej). W dokumentacji medycznej nie odnotowano natomiast wielkości ran kłutych, blizny, które biegły uwidocznił, w czasie gojenia ran a następnie przeobrażania mogą się obkurczyć i w związku z tym nie odzwierciedlają rzeczywistej długości ran, na podstawie tychże blizn nie można wskazać, która z ran była tą głębszą, drążącą do jamy otrzewnej z uszkodzeniem jelit. Biegły wykluczył, by obrażenia stwierdzone u pokrzywdzonej mogły powstać w wyniku wypadku lub działania własnego, mogły zaś powstać w okolicznościach podawanych przez pokrzywdzoną. Biegły podkreślił także, iż obrażenia doznane przez pokrzywdzoną w pierwszych godzinach nie powodowały unieruchomienia ofiary, mogła się przemieszczać i celowo działać, (a zatem jest możliwe, że udała się do teścia prosić go by wezwał pogotowie), dopiero z czasem w wyniku narastania niewydolności krążeniowo – oddechowej jej stan zaczął się pogarszać i gdyby nie udzielona pomoc lekarska z największym prawdopodobieństwem doszłoby do jej śmierci.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia sądowo – lekarska</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd uznał opinie za przekonującą albowiem jest jasna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków. Zbieżna jest ponadto z opinią biegłego <xAnon>P. B.</xAnon>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia kryminalistyczna z biologii i genetyki</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Wykonana przez profesjonalistów, jasna, pełna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dowody z dokumentów</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd ocenił jako wiarygodne, albowiem nie były kwestionowane przez żadna ze stron.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="2"> <xText>1.1.1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>F. S.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka <xAnon>F. S.</xAnon>, który podawał, że nie mógł się do oskarżonego dodzwonić, że jak go przypadkowo wówczas spotkał to uderzył go w twarz około 20.30, nie widział obrażeń, bo oskarżony się odwrócił i uciekł, że w godzinach nocnych go nie widział. Nie uwzględnił jednak tych depozycji przy ustalaniu stanu faktycznego, albowiem z uwagi na rozbieżność czasową, nie można przyjąć, że to <xAnon>F. S.</xAnon> jest tą osobą, która spowodowała obrażenia wargi u oskarżonego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Ekspertyza daktyloskopijna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd pominął przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż ślady nie nadawały się do identyfikacji.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODSTAWA PRAWNA WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText>Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia Sąd uznał, że można <xAnon>D. B. (1)</xAnon> postawić zarzut winy co do zarzucanego mu czynu, gdyż w tych warunkach jakie istniały mógł zachować się zgodnie z nakazem normy prawnej. W rozpoznawanej sprawie nie ma okoliczności, które wskazywałyby na istnienie szczególnej sytuacji motywacyjnej, która wyłączałaby winę sprawcy.</xText> <xText>Odnosząc się do stanu świadomości sprawcy i jego zamiaru nie należy zapominać o tym, iż, jak wynika z opinii biegłych psychiatrów i psychologa, mamy do czynienia z człowiekiem o sprawności umysłowej mieszczącej się w normie intelektualnej. Oskarżony ma zatem potencjał intelektualny do przewidywania konsekwencji swoich zachowań</xText> <xText>Czyn oskarżonego popełniony był umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Zdawał sobie sprawę z własnych zachowań podjętych w stosunku do <xAnon>M. G. (1)</xAnon>, tego, że najpierw groził jej pozbawieniem życia, a następnie próbował groźbę zrealizować działając z dużą siłą bijąc i kopiąc pokrzywdzoną, a następnie kilkakrotnie ugodziwszy ją nożem. Nie ulega wątpliwości to, że <xAnon>D. B.</xAnon> miał świadomość i wiedzę w zakresie charakteru użytego przedmiotu, jego niebezpieczeństwa, a przez to skutków, jakie może wywołać zadając pokrzywdzonej cios nożem. Czyniąc to wszystko chciał doprowadzić do śmierci pokrzywdzonej. Z całą pewnością miał świadomość, że zadanie ciosu nożem innej osobie może skutek taki wywołać, gdyż jest to wiedza o charakterze podstawowym, powszechnie wiadomym. Wynika to jednak nie tylko z rodzaju użytego narzędzia, ale również miejsca zadania ciosu, czyli w jamę brzuszną, a ponadto również motywu jaki miał oskarżony, który miał pretensję do pokrzywdzonej, że &quot;doniosła&quot; na niego na Policję.</xText> <xText>Zamiar bezpośredni zabójstwa zachodzi wtedy, gdy sprawca chce spowodować skutek w postaci śmierci człowieka zarówno w takiej sytuacji, gdy skutek ten uświadamia sobie jako konieczny, jak i tylko możliwy, ale chce go osiągnąć. Zamiar ewentualny zabójstwa istnieje wtedy, gdy sprawca ma świadomość możliwości nastąpienia śmierci pokrzywdzonego i na to się godzi, czyli nie chce, aby śmierć pokrzywdzonego nastąpiła, ale zarazem nie chce, żeby nie nastąpiła.</xText> <xText>W orzecznictwie wyraźnie akcentuje się konieczność całościowej oceny elementów przedmiotowych i podmiotowych, takich jak choćby: rodzaj narzędzia, jego charakter, wielkość ostrza, miejsce uszkodzenia ciała z perspektywy jego istoty dla organów ludzkich, ilość ciosów, siła z jaką były zadane, faktyczne niebezpieczeństwo dla życia pokrzywdzonego, realność śmierci, tło zajścia, motywacja działania sprawcy, jego stosunek do pokrzywdzonego, osobowość i charakter sprawcy, tryb życia, zachowanie przed i po zdarzeniu, możność swobodnego zadania ciosów, reakcja po ich zadaniu, wypowiadane słowa, itp.</xText> <xText>W rozpoznawanej sprawie w pierwszej kolejności należy podkreślić, iż oskarżony bijąc pokrzywdzoną zadawał ciosy z dużą siłą oraz posługiwał się nożem. Jest to z całą pewnością niebezpieczny przedmiot, którym stosunkowo łatwo spowodować bardzo poważne skutki, istotne rany i obrażenia ciała, a w konsekwencji śmierć człowieka. Oczywiste jest, że taka wiedza i świadomość jest powszechna. Nie wymaga ona żadnych skomplikowanych procesów myślowych, wiedzy specjalistycznej, wysokiego poziomu intelektualnego itp. Jest to kwestia oczywista, powszechnie wiadoma. Zadając człowiekowi cios nożem praktycznie w każdej sytuacji należy liczyć się i przewidywać, że może to spowodować jego śmierć. Charakter narzędzia, jak i ogólnie niebezpieczne cechy tego przedmiotu, w szczególności, że użytego po tym, jak ciężko pobił pokrzywdzoną, grożąc jej przy tym pozbawieniem życia, zdecydowanie przemawiają za przyjęciem, że oskarżony działał z zamiarem zabicia <xAnon>M. G. (1)</xAnon>.</xText> <xText>Co prawda w większości zadane przez <xAnon>D. B.</xAnon> nożem rany nie zagrażały życiu pokrzywdzonej, jednak było tych ciosów siedem, w tym jeden z nich spowodował u pokrzywdzonej ranę, która penetrowała do jamy otrzewnej z przebiciem krezki jelita cienkiego i dwumiejscowym (na wylot) przebiciem ścian jelita cienkiego z następowym wypływem treści pokarmowej do jamy otrzewnej, odmą w jamie otrzewnej i brakiem perystaltyki, których skutkiem była ostra niewydolność oddechowa, narastająca niewydolność krążenia, czym spowodował chorobę realnie zagrażającą życiu pokrzywdzonej i gdyby nie udzielona jej pomoc lekarska doszłoby do śmierci pokrzywdzonej.</xText> <xText>Podkreślić należy ponadto, iż po zdarzeniu oskarżony, nie udzielił pokrzywdzonej jakiejkolwiek pomocy, nie próbując w jakikolwiek sposób zminimalizować swoim zachowaniem ewentualnego skutku w postaci śmierci. Oskarżony udał się spać. To także przemawia za uznaniem, że oskarżony chciał śmierci swej ofiary.</xText> <xText>Podniesione wyżej elementy i okoliczności odnoszące się zarówno do sfery przedmiotowej, jak i podmiotowej dają obraz tego, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia <xAnon>M. G. (1)</xAnon>.</xText> <xText>Oskarżony chciał zabić, bo miał żal do pokrzywdzonej o to, że zawiadomiła o jego wcześniejszym zachowaniu Policję, swojego celu nie zrealizował, bo pokrzywdzonej w porę udzielono pomocy medycznej, spowodował u niej jednak obrażenia szczegółowo opisane w stanie faktycznym Takim zachowaniem oskarżony wyczerpał dyspozycję <xLexLink xArt="art. 13;art. 13 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 13 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 148;art. 148 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 148 § 1 kk</xLexLink> w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. i <xLexLink xArt="art. 156;art. 156 § 1;art. 156 § 1 pkt. 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 156 § 1 pkt 2 kk</xLexLink> w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. i <xLexLink xArt="art. 157;art. 157 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 157 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>2.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText>Na wstępie wskazać należy, iż sąd opisał łącznie stan faktyczny dotyczący obu czynów, albowiem zdarzenie to miało łączny, nierozerwalny charakter.</xText> <xText>Mając na względzie dokonane przez Sąd ustalenia faktyczne oskarżonego <xAnon>D. B. (1)</xAnon> należy także uznać za winnego tego, że w dniu 19 sierpnia 2023r. w <xAnon>S.</xAnon> groził <xAnon>A. G. (1)</xAnon> pozbawieniem życia, przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę ich spełnienia, czym oskarżony wypełnił dyspozycję <xLexLink xArt="art. 190;art. 190 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 190 § 1 kk</xLexLink> w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink> .</xText> <xText>Określone w <xLexLink xArt="art. 190;art. 190 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 190 § 1 k.k.</xLexLink> przestępstwo groźby karalnej godzi w wolność człowieka w sferze psychicznej (wolność od strachu, zastraszenia). Jego treścią jest grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa (zbrodni lub występku) na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej. Dla bytu przestępstwa groźby karalnej nie jest istotny rodzaj przestępstwa, którego popełnieniem sprawca grozi ani cel, w jakim to czyni, a nawet rzeczywisty zamiar spełnienia groźby. Warunkiem przestępności czynu jest, aby groźba wzbudzała uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Decydować więc będą przesłanki odwołujące się do okoliczności i sposobu wyrażenia groźby, które mogą uzasadniać realną obawę, iż będzie spełniona.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie oskarżony nie tylko demonstrował swoje wzburzenie z powodu zawiadomienia policji nazywając zarówno <xAnon>A. G. (1)</xAnon>, jak i <xAnon>M. G. (1)</xAnon> cwelami i konfidentami, ale także wypowiadał groźbę pozbawienia ich życia, co więcej oskarżony zaczął w stosunku do <xAnon>M. G. (1)</xAnon> groźbę tę realizować, co spowodowało, że pokrzywdzony bojąc się wycofał się i schronił w kuchni. Agresja oskarżonego wobec <xAnon>M. G. (1)</xAnon> mogła wywołać u <xAnon>A. G. (1)</xAnon> przekonanie, że oskarżony może zrealizować groźbę także w stosunku do niego i uznać należy, że w realiach niniejszej sprawy była to obawa uzasadniona.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.3. Warunkowe umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.4. Umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>3.5. Uniewinnienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i <xBRx></xBRx>środki związane z poddaniem sprawcy próbie </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się <xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając karę za zbrodnię usiłowania zabójstwa Sąd na niekorzyść oskarżonego poczytał wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, który narusza najwyższe dobra człowieka, a mianowicie życie, okoliczności popełnienia przestępstwa, dokonanie go po spożyciu alkoholu, negatywne właściwości i warunki osobiste związane z dotychczasowym sposobem życia oskarżonego, a także spowodowanie obrażeń ciała, których skutki pokrzywdzona odczuwa do dnia dzisiejszego, a ponadto fakt uprzedniej kilkukrotnej karalności.</xText> <xText>Na korzyść oskarżonego Sąd zaliczył z kolei fakt, iż nie nastąpił nieodwracalny skutek w postaci śmierci pokrzywdzonej, a także dobrą opinię jaką cieszył się wśród sąsiadów.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>2.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>2.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Przy wymiarze kary za grożenie pokrzywdzonemu Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny, a także dobrą opinię jaką cieszył się wśród sąsiadów.</xText> <xText>Na jego niekorzyść z kolei przemawiał fakt działania w stanie nietrzeźwości i uprzednia karalność, w tym czyn z <xLexLink xArt="art. 190;art. 190 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 190 § 1 kk</xLexLink>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1 i 2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając karę łączną pozbawienia wolności Sąd posłużył się zasadą mieszaną, zbliżoną do absorpcji mając na względzie bliski związek czasowy obu czynów, a także różny charakter czynów i różne osoby pokrzywdzone.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>5</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Działająca w charakterze oskarżycielki posiłkowej <xAnon>M. G. (1)</xAnon> poprzez swojego pełnomocnika wniosła o zasądzenie na jej rzecz częściowego zadośćuczynienia w kwocie 20.000 zł. Zgodnie z 46 <xLexLink xArt="§ 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">§ 2 k.k.</xLexLink> sąd zasądził na rzecz pokrzywdzonej nawiązkę zobowiązując oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej wnioskowanej kwoty. Oskarżony jest niewątpliwie zobowiązany do zadośćuczynienia krzywdzie pokrzywdzonej. Zadośćuczynienie w postaci jego zmaterializowanej w pieniądzu postaci musi zostać dostosowane do charakteru i rozmiaru wyrządzonej krzywdy, sytuacji i okoliczności, w jakich doszło do jej wyrządzenia oraz do realiów osobistych i społecznych, w jakich przychodzi krzywdzie zadośćuczynić. Ponieważ jednak sąd nie badał w procesie jakich cierpień doznała pokrzywdzona, nie dopuszczał w tym zakresie opinii biegłych, orzekł w miejsce zadośćuczynienia nawiązkę. Pokrzywdzona niewątpliwie przeżyła ogromny stres i obawę o własne życie. Doznała też uszczerbku na zdrowiu. Dlatego żądana kwota nie jest wygórowana.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>6.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>2.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Sąd działając z urzędu (wniosek prokuratora złożony w głosach końcowych był złożony po terminie) zasądził na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę zobowiązując oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego kwoty 2.000 zł. Oskarżony jest niewątpliwie zobowiązany do zadośćuczynienia krzywdzie pokrzywdzonemu. Zadośćuczynienie w postaci jego zmaterializowanej w pieniądzu postaci musi zostać dostosowane do charakteru i rozmiaru wyrządzonej krzywdy, sytuacji i okoliczności, w jakich doszło do jej wyrządzenia oraz do realiów osobistych i społecznych, w jakich przychodzi krzywdzie zadośćuczynić. Ponieważ jednak sąd nie badał w procesie jakich cierpień doznał pokrzywdzony, nie dopuszczał w tym zakresie opinii biegłych, orzekł w miejsce zadośćuczynienia nawiązkę. Pokrzywdzony niewątpliwie przeżył stres i obawę o własne życie. Zasądzona kwota nie jest wygórowana.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>4</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1 i 2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 63;art. 63 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 63 § 1 kk</xLexLink> Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 19 sierpnia 2023 roku, godz. 7.35.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>7.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 44;art. 44 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 44 § 2 k.k.</xLexLink> orzeczono przepadek dowodu rzeczowego w postaci noża, albowiem stanowił on przedmiot służący do popełnienia przestępstwa.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>8</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 230;art. 230 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 230 § 2 kpk</xLexLink> Sąd nakazał zwrócić <xAnon>M. G. (1)</xAnon> należące do niej rzeczy, które stały się zbędne dla postępowania.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>9</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 230;art. 230 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 230 § 2 kpk</xLexLink> Sąd nakazał zwrócić oskarżonemu należące do niego rzeczy, które stały się zbędne dla postępowania.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>inne zagadnienia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText><xIx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, <xBRx></xBRx>a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KOszty procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>10.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>Sąd na wniosek pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. <xAnon>W. L. (2)</xAnon> kwotę 2657 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego oskarżycielce posiłkowej z urzędu.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>11.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>Sąd na wniosek obrońcy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. <xAnon>J. K.</xAnon> kwotę 2657 złotych tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>12.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>W oparciu o <xLexLink xArt="art. 624;art. 624 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 624 § 1 kpk</xLexLink> Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na brak dochodów i majątku oraz orzeczoną kilkuletnią bezwzględną karę pozbawienia wolności.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podpis </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Beata Suliga

Beata Suliga

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IV K 23/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1 USTALENIE FAKTÓW 1.1 Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1. D. B. (1) I.art. 13 § 1 kkw zw. zart. 148 § 1 kkw brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. iart. 156 § 1 pkt 2 kkw brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. iart. 157 § 1 kkw zw. zart. 11 § 2 kkw zw. zart. 4 § 1 kk II.art. 190 § 1 kkw brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. w zw. zart. 4 § 1 kk Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty A. G. (1)zamieszkuje sam wS.przyul. (...)k m 56. Pokrzywdzony jest osobą niepełnosprawną, porusza się na wózku inwalidzkim, z tego powodu często przychodziła do niego i pomagała mu w życiu codziennych synowaM. G. (1). Pokrzywdzona mieszkała w tym samym bloku, w innej klatce, pod nr 9. OskarżonyD. B. (1)także był mieszkańcem tego bloku. Rodzina oskarżonego zamieszkiwałalokal nr (...). Oskarżony korzystał jednak z gościnnościA. G. (1)i pomieszkiwał u niego w mieszkaniu w małym pokoju. zeznania świadkaA. G. (1) 36odw., 391-393 zeznania świadkaM. G. (2) 63odw., 396-397 zeznania świadkaM. G. (1) 109odw., 393-396 wyjaśnienia oskarżonego 88odw.-89, 389-390 M. G. (1)była z dziećmi na wakacjach, wróciła w dniu 18 sierpnia 2023r. Zaprosiła wtedy do siebie oskarżonego, by mu podziękować za sprawowanie opieki nad jej psem w czasie jej nieobecności. Spożywali wówczas alkohol w postaci wódki. zeznania świadkaM. G. (1) 109odw., 393-396 zeznania świadkaM. G. (2) 63odw., 396-397 wyjaśnienia oskarżonego zeznania świadkaB. G. 119odw., 414 Następnie pokrzywdzona z oskarżonym spotkali się ponownie, w mieszkaniuA. G. (1).M. G. (1)przyszła do mieszkania teścia po godzinie 22.00. Tam także razem zD. B. (1)spożywali alkohol. zeznania świadkaA. G. (1) 36odw. , 391-393 wyjaśnienia oskarżonego 88odw.-89, 389-390 zeznania świadkaM. G. (1) 109odw.-110, 393-396 W pewnym momencie doszło między nią aD. B. (1)do kłótni. Po której oskarżony wyszedł z mieszkania. zeznania świadkaA. G. (1) 36odw. , 391-393 Kiedy oskarżony wrócił do mieszkania pokrzywdzonegoA. G. (1)około północy miał rozciętą wargę, na skutek ciosów osób, z którymi się spotkał.M. G. (1)pomagała mu opatrzyć ranę. zeznania świadkaA. G. (1) 36odw. -37, 391-393 zeznania świadkaM. G. (1) 109odw.-110, 393-396 wyjaśnienia oskarżonego 88odw.-89, 389-390 W pewnym momencie oskarżony znów zaczął się kłócić zM. G. (1)w małym pokoju. Wówczas pokrzywdzona przyszła do pokoju teścia i zatelefonowała po policję, informując, że została uderzona przez kolegę. Słysząc toD. B. (1)zagroził pokrzywdzonej, że jej „pokaże” jak wróci i ponownie wyszedł z mieszkania. Kiedy przyjechał patrolM. G. (1)twierdziła, że nie potrzebuje pomocy, nie chciała wpuścić funkcjonariuszy policji do mieszkania. Poinformowała, że kiedy spożywała alkohol z A,G.iD. B. (1), pomiędzy nią aD. B. (1)doszło do nieporozumienia, a następnie do szarpaniny. Podawała, że to jest jej kolega i nie chce mu robić żadnych problemów. Nakłoniona przez policjantów wpuściła ich ostatecznie do mieszkania, w którym znajdował się jedynieA. G. (1). zeznania świadkaA. G. (1) 37-38 , 391-393 zeznania świadkaM. G. (1) 109odw.-110, 393-396 zeznania świadkaM. U. 60odw., 413 zeznania świadkaM. G. (2) 63odw. , 396-397 zeznania świadkaT. K. 67odw. wyjaśnienia oskarżonego 88odw.-89, 389-390 Oskarżony o godzinie 2.00 zaczął się dobijać do mieszkania pokrzywdzonej, w którym znajdował się jej synB. G., krzycząc, że jego matka narobiła mu „przypału”, chciał by mu otworzono drzwi.B. G.nie otworzył oskarżonemu. Później przyszedł jeszcze raz, ale też nie został wpuszczony. zeznania świadkaB. G. 119odw., 414 D. B. (1), kiedy wrócił do mieszkaniaA. G. (1)zaczął krzyczeć, że pozabijaM. G. (1)iA. G. (1), krzyczał, że są cwelami, konfidentami, boM. G. (1)sprzedaje na policję. W pewnym momencie oskarżony zaczął bić i kopaćM. G. (1), najbardziej uderzał ja w głowę wywrócił krzesło z pokrzywdzoną na podłogę, skakał też po pokrzywdzonej. Jak ją uderzał to krzyczał, by nie dzwoniła na policję, bo on pójdzie siedzieć i bił dalej. Jak kopał i bił pokrzywdzoną, to pokrzywdzona kilka razy traciła przytomność.A. G. (1)był wtedy w rejonie wejścia do kuchni, bał się i schronił się w kuchni. Oskarżony kontynuował atak na pokrzywdzoną. Zaczął dźgać ją nożem, co najmniej siedmiokrotnie ugodził pokrzywdzoną nożem. NastępnieD. B. (1)zabrał ze stołu w kuchni butelkę wódki i udał się do małego pokoju. W pewnym momencie pokrzywdzona poszła do teścia, prosiła żeby zadzwonił po pogotowie, bo wszędzie kapała krew, najwięcej z brzucha. Później zemdlała. KiedyA. G. (1)przyjechał z kuchni do pokoju, toM. G. (1)leżała na podłodze obok jego materaca i charczała. Na komodzie leżał nóż, na którym była krewM. G. (1). zeznania świadkaA. G. (1) 37-38 , 391-393 zeznania świadkaM. G. (1) 110-111, 393-396 zeznania świadkaJ. T. 52odw.-53, 410-411 zeznania świadkaM. K. 56odw., 412-413 Opinia kryminalistyczna z biologii i genetyki 253odw.-262 Protokół oględzin mieszkania wraz z płytą 6-9, 10, odpis k 271-273 Dokumentacja fotograficzna 11-35, 76-83 Protokół zatrzymania rzeczy oskarżonego 50-51 Protokół oględzin rzeczy 74-75 Opinia kryminalistyczna z biologii i genetyki 242-262 A. G. (1)napisał na kartce, że jest pilnowany, że się boi, że nie ma telefonu, że synowa jest ciężko pobita, z prośbą o powiadomienie pogotowia. Rzucił tę kartkę przez balkon do mężczyzny –W. L. (1), który o godz. 6.30 rano szedł ze śmieciami pod balkonem w drodze do śmietnika.W. L. (1)od razu zatelefonował na pogotowie, choć nie wiedział co się dzieje. Widział jednak przez balkon, że ktoś leży na podłodze. zeznania świadkaA. G. (1) 37, 391-393 zeznania świadkaW. L. (1) 43odw.-44, 413-414 W momencie przyjazdu funkcjonariuszy PolicjiM. G. (1)leżała na plechach, miała widoczna opuchliznę i zasinienia głowy, rany cięte w rejonie klatki piersiowej i brzucha. Pokrzywdzona miała zachowane funkcje życiowe. Czuć było od niej woń alkoholu. W drugim pokoju leżałD. B. (1), od którego także była wyczuwalna bardzo silna woń alkoholu, miał bełkotliwą mowę. Na miejsce przybył też zespół pogotowia ratunkowego, który udzielił pierwszej pomocy pokrzywdzonej, która następnie została przewieziona do szpitala wS.. zeznania świadkaJ. T. 52odw.-53, 410-411 zeznania świadkaM. K. 56odw., 412-413 Po przybyciu PolicjiD. B. (1)o godz. 8.25 miał 1,065 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony został zatrzymany przez Policjantów. Protokół badania alkometrem 4 protokół zatrzymania 73 zeznania świadkaJ. T. 52odw.-53,410-411 zeznania świadkaM. K. 56odw., 412-413 Oskarżony spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci urazu wielomiejscowego: siedmiu ran kłutych jamy brzusznej, w tym sześć penetrujących powłoki i mięśnie i jedną penetrującą do jamy otrzewnej z przebiciem krezki jelita cienkiego i dwumiejscowym (na wylot) przebiciem ścian jelita cienkiego z następowym wypływem treści pokarmowej do jamy otrzewnej, odmą w jamie otrzewnej i brakiem perystaltyki, których skutkiem była ostra niewydolność oddechowa, narastająca niewydolność krążenia, czym spowodował chorobę realnie zagrażającą życiu pokrzywdzonej, a ponadto liczne rany tłuczone i obrzęki na głowie i twarzy, w tym masywny obrzęk i zasinienie powiek oka lewego, niepełnościenną ranę ciętą powieki dolnej oka lewego, wylew podspojówkowy w oku lewym i czasowe ograniczenie ruchomości tego oka oraz obrzęk okolicy bródkowej, złamanie licznych żeber - 2,3,4,5 i 11 po stronie prawej i 2,3,4,5, 6 po stronie lewej z niewielkimi przemieszczeniami, złamania wyrostka ościstego TH8, czym spowodował naruszenie czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres dłuższy niż siedem dni. U pokrzywdzonej nadal utrzymuje się obrzęk twarzy z opadaniem kącika ust, zaburzenia czucia lewej strony twarzy, masywne skrzywienie przegrody nosa ograniczające drożność prawego przewodu nosowego. Pokrzywdzona skarży się także na powtarzające się dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Opinia sądowo – lekarska 94 Opinia biegłego medyka sądowegoP. B. 430 Protokół oględzin osoby pokrzywdzonej 116-117 Dokumentacja fotograficzna 118 Dokumentacja medyczna 189, 386 Zdjęcia prywatne 176 Oskarżony był kilkakrotnie karany, min. za czyn zart. 190 § 1 kkiart. 62 § 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Dane o karalności 293-294, 378-379, D. B. (1)nie zdradza objawów choroby psychicznej ani cech upośledzenia umysłowego,D. B. (1)jest osoba uzależnioną od alkoholu i substancji psychoaktywnych. Zdradza cechy osobowości nieprawidłowej dyssocjalnej. W czasie dokonywania zarzucanych mu czynów rozumiał ich znaczenie i mógł pokierować swoim postepowaniem. Opinia sądowo – psychiatryczna 197-200 Wśród sąsiadów oskarżony ma dobrą opinię. Rodzina nie chciała mieszkać z oskarżonym, miał w przeszłości Niebieska Kartę. Pracował niesystematycznie, jest uzależniony od środków odurzających. Wywiad środowiskowy 274-275 Karta(...)szpitalnego zestowarzyszenia (...)oskarżonego 174 1.2 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.2.1. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty 2 OCena DOWOdów 2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.1 zeznania świadkaA. G. (1) Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne.A. G. (1)tak jak zeznał w śledztwie, tak też opisywał zdarzenie policjantom, którzy przyjechali na miejsce zdarzenia, podawał, że była kłótnia miedzy oskarżonym a pokrzywdzoną, że był w trakcie zdarzenia w drugim pomieszczeniu i z uwagi na brak światła nie przemieszczał się, że wcześniej uciekł oskarżony przed przybyciem policji i jak wrócił doszło do kłótni i pobiciaM. G. (1)przez oskarżonego.A. G. (1)nie widział co prawda jak oskarżony dźgał nożemM. G. (1), bo ze strachu schronił się w kuchni, jednak na gorąco po zdarzeniu podkreślał, że poza nimi nikogo w mieszkaniu nie było, że gdy był w kuchni usłyszałby, gdyby ktoś wszedł do mieszkania. Nie może być zatem żadnych wątpliwości, że to oskarżony użył noża do zadawania ciosów pokrzywdzonej. Wersja przedstawiana przezA. G. (1)przed sądem jest w części odmienna, pokrzywdzony twierdził między innymi wówczas, że usnął wtedy w kuchni i nie widział zdarzenia. Jednak mając na uwadze, upływ czasu, stan zdrowia pokrzywdzonego, który kilka miesięcy przed zajściem przeszedł udar, a przede wszystkim fakt, że wcześniejsze zeznania były składane bezpośrednio po zdarzeniu, kiedy pokrzywdzony pamiętał przebieg zdarzenia lepiej oraz to, iż okoliczności wówczas opisywane, jak już wyżej wskazano zbieżne są z tym co relacjonował funkcjonariuszom policji, sad oparł swe ustalenia na zeznaniach składanych przez pokrzywdzonego w śledztwie. zeznania świadkaM. G. (2) Jako wiarygodne sąd ocenił zeznania świadka, które były zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonych, w których świadek potwierdzał, że jego była żona pomagała jego ojcu, że ojciec opowiadał mu o kłótni między nią a oskarżonym w wieczór poprzedzający zajście. Wskazać należy, iż także świadekM. G. (2)na rozprawie wskazywał dodatkowe okoliczności, miedzy innymi takie o chowaniu się pokrzywdzonej za wózkiem jego ojca, czego nie potwierdzał zgromadzony w śledztwie materiał dowodowy. Wszystko to świadczy o tym, że były między pokrzywdzonymi i innymi członkami rodziny rozmowy na temat zdarzenia i te rozmowy pozostały w ich świadomości i obecnie są przedstawiane przez świadków, jako okoliczności, które rzekomo zapamiętali. ŚwiadekM. G.na rozprawie wskazywał nawet, że jego ojciec miał widzieć jak oskarżony bierze nóż, choćA. G. (1)o takim fakcie nigdy nie wspominał. Z tego względu sąd oparł się także w przypadku świadkaM. G.jedynie na tych zeznaniach, które świadek składał w niedługim czasie po zdarzeniu. zeznania świadkaM. G. (1) Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej, które składała niedługo po zajściu, a które pozostawały w korelacji z zeznaniamiA. G. (1). Pokrzywdzona zbieżnie z zeznaniamiA. G. (1)podawała, że zdarzenie zaczęło się od tego, że została uderzona prze oskarżonego, że zawiadomiła o tym policję, że była interwencja policji, a potem oskarżony zaczął ja bić, kopać, skakać po niej. Sąd nie dopatrzył się w zeznaniach pokrzywdzonej chęci nadmiernego obciążania oskarżonego, mimo, iż po tym jak usiłował ją oskarżony zabić do chwili obecnej odczuwa skutki tego działania oskarżonego. Pokrzywdzona niedługo po zdarzeniu nie potrafiła opisać szczegółowo okoliczności zdarzenia, określała w pewnym momencie, że ma jedynie przebłyski, nie pamiętała momentu ranienia jej nożem. Gdyby pokrzywdzona chciała bezpodstawnie pomawiać oskarżonego, to z całą pewnością nie powoływałaby się na to, że pewnych okoliczności nie pamięta. Sąd oparł się na depozycjach pokrzywdzonej złożonych w niedługim czasie po zajściu. W czasie postępowania sądowego świadek opisywała dodatkowe okoliczności, których jednak sąd nie uznał za przekonujące, mając na uwadze fakt, iż wcześniej o nich nie wspominała, nie podawał ich takżeA. G. (1). Dla przykładu można tu wskazać sytuację, gdy miała się chować za wózkiem teścia, który to miał zakasywać rękawy i mówić do oskarżonego, żeby się z nim zmierzył, jak mężczyzna z mężczyzną. Nie można wykluczyć, jak już wyżej wskazano, że po pewnym czasie i rozmów na temat zdarzenia w rodzinie, pewne okoliczności inaczej utrwaliły się w pamięci pokrzywdzonej. zeznania świadkaB. G. Jako wiarygodne sąd ocenił zeznania świadka, z których wynikało, iż dziadek mówił, że jakD.przyszedł to mówił – niech cwel się wykończy. O takim wyzwisku wobec niego i pokrzywdzonej mówił bowiem w swych zeznaniach także sam pokrzywdzony. Sąd dał wiarę konsekwentnym zeznaniom świadka. Świadek co prawda nie był uczestnikiem zajścia, jednak podawana przez niego okoliczność, ze oskarżony dobijał się do drzwi mieszkania pokrzywdzonej, wyrażał pretensje do niej wskazuje na motyw działania oskarżonego. Przeczy to z kolei twierdzeniom oskarżonego, iż cokolwiek stało się zM. G. (1), to uważa, że tego nie zrobił. Wskazuje bowiem, że oskarżony był wówczas zdenerwowany na pokrzywdzoną i był to, tak jak podają pokrzywdzeni, powód zajścia. zeznania świadkaJ. T. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż były stanowcze, konsekwentne, pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonych, oraz pozostałych policjantów, a ponadto świadek wykonywał jedynie swoją pracę, więc nie ma żadnych powodów by miał podawać nieprawdziwe okoliczności. Podkreślić należy, z uwagi na fakt, iż obrona próbowała deprecjonować zeznania świadkaA. G. (1), że z zeznań świadka wynikało, iż w przeciwieństwie do pokrzywdzonej i oskarżonego, ze świadkiemA. G. (1)był normalny kontakt, że pokrzywdzony był trzeźwy. zeznania świadkaM. K. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż były stanowcze, konsekwentne, pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonych, oraz pozostałych policjantów, a ponadto świadek wykonywał jedynie swoją pracę, więc nie ma żadnych powodów by miał podawać nieprawdziwe okoliczności. Podkreślenia wymaga, z uwagi na fakt, iż obrona próbowała deprecjonować zeznania świadkaA. G. (1), że z zeznań świadka wynikało, iż w przeciwieństwie do pokrzywdzonej i oskarżonego, świadekA. G. (1)był trzeźwy, że rozmawiali z nim funkcjonariusze racjonalnie. zeznania świadkaM. U. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż były stanowcze, konsekwentne, pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonych oraz świadkaT. K., a ponadto świadek wykonywał jedynie swoją pracę, więc nie ma żadnych powodów by miał podawać nieprawdziwe okoliczności. zeznania świadkaT. K. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż były stanowcze, pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonych oraz świadkaM. U., a ponadto świadek wykonywał jedynie swoją pracę, więc nie ma żadnych powodów by miał podawać nieprawdziwe okoliczności. zeznania świadkaW. L. (1) Sąd dał wiarę konsekwentnym, stanowczym zeznaniom świadka, osoby postronnej, niezainteresowanej wynikiem postepowania, tym bardziej, że zeznania te pozostawały w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonego. wyjaśnienia oskarżonego Sąd jako wiarygodne ocenił te wyjaśnienia oskarżonego, które były potwierdzone zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w pozostałym zakresie tej wiarygodności odmówił uznając te wyjaśnienia za przyjętą linię obrony. Wiarygodne są te depozycje oskarżonego, w których potwierdzał zeznania pokrzywdzonej, że po powrocie z wakacji zaprosiła go do swojego mieszkania, że spożywali alkohol, że kiedy był z pokrzywdzoną zatelefonował do niego znajomy i on wyszedł do tego znajomego, od którego dostał w twarz. Zbieżnie z zeznaniami pokrzywdzonych podaje, że poszedł potem do mieszkaniaA. G., u którego mieszkał, że tam też przyszłaM. G. (1), że wyszedł i wrócił z rozcięta wargą, którą pomagała mu opatrzyć pokrzywdzona, Wiarygodnie podaje, że była interwencja policji na wezwanieM. G. (1), choć sprzecznie z zeznaniami pokrzywdzonych twierdzi, że pokrzywdzona zadzwoniła po policję, bo nie chciała go wypuścić, kiedy znów zatelefonował kolega. Podaje że nie było go w czasie interwencji policji, co jest zbieżne z zeznaniami policjantów i pokrzywdzonych z postepowania przygotowawczego. Jako przekonujące sąd ocenił także twierdzenia oskarżonego, że nikogo u nich nie było poza nimi (tj. nim i pokrzywdzoną) iA.. Zasługują na wiarę także twierdzenia, że obudziła go policja. Sąd nie uznał za wiarygodne twierdzeń oskarżonego, które były sprzeczne z wzajemnie się potwierdzającymi i uzupełniającymi zeznaniami pokrzywdzonych oraz pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, że się nie kłócili z pokrzywdzoną, że nie ma na ubraniu jej krwi, że nigdzie nie ma jej krwi, że jak się kładł spać, to pokrzywdzona nie miała żadnych obrażeń, że ona położyła się obok niego w jego pokoju około 2.00 w nocy. Podkreślić należy, iż podczas pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym oskarżony nie wiedział, czy dokonał tego czynu, albowiem, jak wskazywał, pamiętał tylko urywki z tego wieczoru, nie potrafił ustosunkować się do zarzutów i wypowiedzieć się, czy do zarzucanych mu czynów się przyznaje. Również na posiedzeniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania oskarżonemu trudno było stwierdzić, czy przyznaje się do czynów, nic więcej nie chciał dodać. Dopiero w momencie, kiedy zmieniono zarzuty przyjmując surowszą kwalifikację, oskarżony nie przyznał się. Przed sądem także nie przyznał się i odmówił złożenia wyjaśnień. Podkreślał jedynie, że cokolwiek stało się zM. G. (1)to on uważa, że tego nie zrobił. Jest to jednak całkowicie sprzeczne nie tylko ze zgromadzonym materiałem dowodowym, ale jak już wyżej wskazano, z początkowo przedstawianą przez samego oskarżonego wersją, że nie wie, czy to zrobił, bo ma luki w pamięci. Potwierdzeniem sprawstwa oskarżonego, są nie tylko zeznania pokrzywdzonychA. G. (1)iM. G. (1), ale także ślady ujawnione na miejscu zdarzenia. Na trampkach oskarżonego (co do tego, że należały do oskarżonego nie ma żadnych wątpliwości, bo ujawniono na nich materiał genetycznyD. B. (1)) ujawniono krewM. G. (1), co przeczy twierdzeniom oskarżonego, że nie miał na sobie krwi pokrzywdzonej, a potwierdza wersję pokrzywdzonych. Wbrew twierdzeniom obrońcy zaprezentowanym w mowie końcowej, nie jest też tak, że na nożu, na ostrzu którego, były ślady krwiM. G. (1), nie ma śladów oskarżonego. Albowiem na rękojeści noża ujawniono materiał genetyczny pochodzący od co najmniej trzech osób, w tym co najmniej jednego mężczyzny, a oznaczony w zakresie autosomalnych loci(...)profil genetyczny jest zgodny z profilem genetycznymD. B. (1). A zatem nie jest tak, jak próbowała wskazywać obrona, iż oskarżony nie miał w ręku tego noża, co miało jakoby potwierdzać możliwość, iż to niezidentyfikowana osoba trzecia dokonała tego czynu. Wskazać należy, iż ślady profilu genetycznego oskarżonego na nożu są tylko zaprzeczeniem budowanej przez obronę wersji, natomiast nie czynią z noża dowodu koronnego, oczywistym jest bowiem, iż oskarżony, który mieszkał w tym mieszkaniu, mógł w tym mieszkaniu tegoż noża używać i zostawić swój ślad genetyczny. Mając jednak na uwadze motyw opisywany przez pokrzywdzonych, groźby jakie wobec nich kierował bezpośrednio przed zajściem, fakt, że bił i kopał pokrzywdzoną, nie ma żadnych wątpliwości, że następnie także kilkukrotnie ugodził ją nożem. Tym bardziej, że jak wskazano powyżej w mieszkaniu nie było wówczas poza pokrzywdzonymi i oskarżonym innych osób. Co potwierdzał sam oskarżony w swoich początkowych wyjaśnieniach. Opinia biegłego medyka sądowegoP. B. Sąd uznał opinie za przekonującą albowiem jest jasna, pełna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków. A wynika z niej, że liczne złamania żeber przemawiają za tym, iż napastnik działał z dużą siłą ( jeśli chodzi o rany, które powstały od bicia i kopania pokrzywdzonej). W dokumentacji medycznej nie odnotowano natomiast wielkości ran kłutych, blizny, które biegły uwidocznił, w czasie gojenia ran a następnie przeobrażania mogą się obkurczyć i w związku z tym nie odzwierciedlają rzeczywistej długości ran, na podstawie tychże blizn nie można wskazać, która z ran była tą głębszą, drążącą do jamy otrzewnej z uszkodzeniem jelit. Biegły wykluczył, by obrażenia stwierdzone u pokrzywdzonej mogły powstać w wyniku wypadku lub działania własnego, mogły zaś powstać w okolicznościach podawanych przez pokrzywdzoną. Biegły podkreślił także, iż obrażenia doznane przez pokrzywdzoną w pierwszych godzinach nie powodowały unieruchomienia ofiary, mogła się przemieszczać i celowo działać, (a zatem jest możliwe, że udała się do teścia prosić go by wezwał pogotowie), dopiero z czasem w wyniku narastania niewydolności krążeniowo – oddechowej jej stan zaczął się pogarszać i gdyby nie udzielona pomoc lekarska z największym prawdopodobieństwem doszłoby do jej śmierci. Opinia sądowo – lekarska Sąd uznał opinie za przekonującą albowiem jest jasna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków. Zbieżna jest ponadto z opinią biegłegoP. B.. Opinia kryminalistyczna z biologii i genetyki Wykonana przez profesjonalistów, jasna, pełna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków. dowody z dokumentów Sąd ocenił jako wiarygodne, albowiem nie były kwestionowane przez żadna ze stron. 2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 1.1.1 zeznania świadkaF. S. Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadkaF. S., który podawał, że nie mógł się do oskarżonego dodzwonić, że jak go przypadkowo wówczas spotkał to uderzył go w twarz około 20.30, nie widział obrażeń, bo oskarżony się odwrócił i uciekł, że w godzinach nocnych go nie widział. Nie uwzględnił jednak tych depozycji przy ustalaniu stanu faktycznego, albowiem z uwagi na rozbieżność czasową, nie można przyjąć, że toF. S.jest tą osobą, która spowodowała obrażenia wargi u oskarżonego. Ekspertyza daktyloskopijna Sąd pominął przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż ślady nie nadawały się do identyfikacji. 3 PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem 1 D. B. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia Sąd uznał, że możnaD. B. (1)postawić zarzut winy co do zarzucanego mu czynu, gdyż w tych warunkach jakie istniały mógł zachować się zgodnie z nakazem normy prawnej. W rozpoznawanej sprawie nie ma okoliczności, które wskazywałyby na istnienie szczególnej sytuacji motywacyjnej, która wyłączałaby winę sprawcy. Odnosząc się do stanu świadomości sprawcy i jego zamiaru nie należy zapominać o tym, iż, jak wynika z opinii biegłych psychiatrów i psychologa, mamy do czynienia z człowiekiem o sprawności umysłowej mieszczącej się w normie intelektualnej. Oskarżony ma zatem potencjał intelektualny do przewidywania konsekwencji swoich zachowań Czyn oskarżonego popełniony był umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Zdawał sobie sprawę z własnych zachowań podjętych w stosunku doM. G. (1), tego, że najpierw groził jej pozbawieniem życia, a następnie próbował groźbę zrealizować działając z dużą siłą bijąc i kopiąc pokrzywdzoną, a następnie kilkakrotnie ugodziwszy ją nożem. Nie ulega wątpliwości to, żeD. B.miał świadomość i wiedzę w zakresie charakteru użytego przedmiotu, jego niebezpieczeństwa, a przez to skutków, jakie może wywołać zadając pokrzywdzonej cios nożem. Czyniąc to wszystko chciał doprowadzić do śmierci pokrzywdzonej. Z całą pewnością miał świadomość, że zadanie ciosu nożem innej osobie może skutek taki wywołać, gdyż jest to wiedza o charakterze podstawowym, powszechnie wiadomym. Wynika to jednak nie tylko z rodzaju użytego narzędzia, ale również miejsca zadania ciosu, czyli w jamę brzuszną, a ponadto również motywu jaki miał oskarżony, który miał pretensję do pokrzywdzonej, że "doniosła" na niego na Policję. Zamiar bezpośredni zabójstwa zachodzi wtedy, gdy sprawca chce spowodować skutek w postaci śmierci człowieka zarówno w takiej sytuacji, gdy skutek ten uświadamia sobie jako konieczny, jak i tylko możliwy, ale chce go osiągnąć. Zamiar ewentualny zabójstwa istnieje wtedy, gdy sprawca ma świadomość możliwości nastąpienia śmierci pokrzywdzonego i na to się godzi, czyli nie chce, aby śmierć pokrzywdzonego nastąpiła, ale zarazem nie chce, żeby nie nastąpiła. W orzecznictwie wyraźnie akcentuje się konieczność całościowej oceny elementów przedmiotowych i podmiotowych, takich jak choćby: rodzaj narzędzia, jego charakter, wielkość ostrza, miejsce uszkodzenia ciała z perspektywy jego istoty dla organów ludzkich, ilość ciosów, siła z jaką były zadane, faktyczne niebezpieczeństwo dla życia pokrzywdzonego, realność śmierci, tło zajścia, motywacja działania sprawcy, jego stosunek do pokrzywdzonego, osobowość i charakter sprawcy, tryb życia, zachowanie przed i po zdarzeniu, możność swobodnego zadania ciosów, reakcja po ich zadaniu, wypowiadane słowa, itp. W rozpoznawanej sprawie w pierwszej kolejności należy podkreślić, iż oskarżony bijąc pokrzywdzoną zadawał ciosy z dużą siłą oraz posługiwał się nożem. Jest to z całą pewnością niebezpieczny przedmiot, którym stosunkowo łatwo spowodować bardzo poważne skutki, istotne rany i obrażenia ciała, a w konsekwencji śmierć człowieka. Oczywiste jest, że taka wiedza i świadomość jest powszechna. Nie wymaga ona żadnych skomplikowanych procesów myślowych, wiedzy specjalistycznej, wysokiego poziomu intelektualnego itp. Jest to kwestia oczywista, powszechnie wiadoma. Zadając człowiekowi cios nożem praktycznie w każdej sytuacji należy liczyć się i przewidywać, że może to spowodować jego śmierć. Charakter narzędzia, jak i ogólnie niebezpieczne cechy tego przedmiotu, w szczególności, że użytego po tym, jak ciężko pobił pokrzywdzoną, grożąc jej przy tym pozbawieniem życia, zdecydowanie przemawiają za przyjęciem, że oskarżony działał z zamiarem zabiciaM. G. (1). Co prawda w większości zadane przezD. B.nożem rany nie zagrażały życiu pokrzywdzonej, jednak było tych ciosów siedem, w tym jeden z nich spowodował u pokrzywdzonej ranę, która penetrowała do jamy otrzewnej z przebiciem krezki jelita cienkiego i dwumiejscowym (na wylot) przebiciem ścian jelita cienkiego z następowym wypływem treści pokarmowej do jamy otrzewnej, odmą w jamie otrzewnej i brakiem perystaltyki, których skutkiem była ostra niewydolność oddechowa, narastająca niewydolność krążenia, czym spowodował chorobę realnie zagrażającą życiu pokrzywdzonej i gdyby nie udzielona jej pomoc lekarska doszłoby do śmierci pokrzywdzonej. Podkreślić należy ponadto, iż po zdarzeniu oskarżony, nie udzielił pokrzywdzonej jakiejkolwiek pomocy, nie próbując w jakikolwiek sposób zminimalizować swoim zachowaniem ewentualnego skutku w postaci śmierci. Oskarżony udał się spać. To także przemawia za uznaniem, że oskarżony chciał śmierci swej ofiary. Podniesione wyżej elementy i okoliczności odnoszące się zarówno do sfery przedmiotowej, jak i podmiotowej dają obraz tego, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życiaM. G. (1). Oskarżony chciał zabić, bo miał żal do pokrzywdzonej o to, że zawiadomiła o jego wcześniejszym zachowaniu Policję, swojego celu nie zrealizował, bo pokrzywdzonej w porę udzielono pomocy medycznej, spowodował u niej jednak obrażenia szczegółowo opisane w stanie faktycznym Takim zachowaniem oskarżony wyczerpał dyspozycjęart. 13 § 1 kkw zw. zart. 148 § 1 kkw brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. iart. 156 § 1 pkt 2 kkw brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. iart. 157 § 1 kkw zw. zart. 11 § 2 kkw zw. zart. 4 § 1 kk. ☐ 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem 2. D. B. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Na wstępie wskazać należy, iż sąd opisał łącznie stan faktyczny dotyczący obu czynów, albowiem zdarzenie to miało łączny, nierozerwalny charakter. Mając na względzie dokonane przez Sąd ustalenia faktyczne oskarżonegoD. B. (1)należy także uznać za winnego tego, że w dniu 19 sierpnia 2023r. wS.groziłA. G. (1)pozbawieniem życia, przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę ich spełnienia, czym oskarżony wypełnił dyspozycjęart. 190 § 1 kkw brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r. w zw. zart. 4 § 1 kk. Określone wart. 190 § 1 k.k.przestępstwo groźby karalnej godzi w wolność człowieka w sferze psychicznej (wolność od strachu, zastraszenia). Jego treścią jest grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa (zbrodni lub występku) na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej. Dla bytu przestępstwa groźby karalnej nie jest istotny rodzaj przestępstwa, którego popełnieniem sprawca grozi ani cel, w jakim to czyni, a nawet rzeczywisty zamiar spełnienia groźby. Warunkiem przestępności czynu jest, aby groźba wzbudzała uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Decydować więc będą przesłanki odwołujące się do okoliczności i sposobu wyrażenia groźby, które mogą uzasadniać realną obawę, iż będzie spełniona. W przedmiotowej sprawie oskarżony nie tylko demonstrował swoje wzburzenie z powodu zawiadomienia policji nazywając zarównoA. G. (1), jak iM. G. (1)cwelami i konfidentami, ale także wypowiadał groźbę pozbawienia ich życia, co więcej oskarżony zaczął w stosunku doM. G. (1)groźbę tę realizować, co spowodowało, że pokrzywdzony bojąc się wycofał się i schronił w kuchni. Agresja oskarżonego wobecM. G. (1)mogła wywołać uA. G. (1)przekonanie, że oskarżony może zrealizować groźbę także w stosunku do niego i uznać należy, że w realiach niniejszej sprawy była to obawa uzasadniona. ☐ 3.3. Warunkowe umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania ☐ 3.4. Umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania ☐ 3.5. Uniewinnienie Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia 4 KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne iśrodki związane z poddaniem sprawcy próbie Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności D. B. (1) 1 1 Wymierzając karę za zbrodnię usiłowania zabójstwa Sąd na niekorzyść oskarżonego poczytał wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, który narusza najwyższe dobra człowieka, a mianowicie życie, okoliczności popełnienia przestępstwa, dokonanie go po spożyciu alkoholu, negatywne właściwości i warunki osobiste związane z dotychczasowym sposobem życia oskarżonego, a także spowodowanie obrażeń ciała, których skutki pokrzywdzona odczuwa do dnia dzisiejszego, a ponadto fakt uprzedniej kilkukrotnej karalności. Na korzyść oskarżonego Sąd zaliczył z kolei fakt, iż nie nastąpił nieodwracalny skutek w postaci śmierci pokrzywdzonej, a także dobrą opinię jaką cieszył się wśród sąsiadów. D. B. (1) 2. 2. Przy wymiarze kary za grożenie pokrzywdzonemu Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny, a także dobrą opinię jaką cieszył się wśród sąsiadów. Na jego niekorzyść z kolei przemawiał fakt działania w stanie nietrzeźwości i uprzednia karalność, w tym czyn zart. 190 § 1 kk. D. B. (1) 3 1 i 2 Wymierzając karę łączną pozbawienia wolności Sąd posłużył się zasadą mieszaną, zbliżoną do absorpcji mając na względzie bliski związek czasowy obu czynów, a także różny charakter czynów i różne osoby pokrzywdzone. D. B. (1) 5 1. Działająca w charakterze oskarżycielki posiłkowejM. G. (1)poprzez swojego pełnomocnika wniosła o zasądzenie na jej rzecz częściowego zadośćuczynienia w kwocie 20.000 zł. Zgodnie z 46§ 2 k.k.sąd zasądził na rzecz pokrzywdzonej nawiązkę zobowiązując oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej wnioskowanej kwoty. Oskarżony jest niewątpliwie zobowiązany do zadośćuczynienia krzywdzie pokrzywdzonej. Zadośćuczynienie w postaci jego zmaterializowanej w pieniądzu postaci musi zostać dostosowane do charakteru i rozmiaru wyrządzonej krzywdy, sytuacji i okoliczności, w jakich doszło do jej wyrządzenia oraz do realiów osobistych i społecznych, w jakich przychodzi krzywdzie zadośćuczynić. Ponieważ jednak sąd nie badał w procesie jakich cierpień doznała pokrzywdzona, nie dopuszczał w tym zakresie opinii biegłych, orzekł w miejsce zadośćuczynienia nawiązkę. Pokrzywdzona niewątpliwie przeżyła ogromny stres i obawę o własne życie. Doznała też uszczerbku na zdrowiu. Dlatego żądana kwota nie jest wygórowana. D. B. (1) 6. 2. Sąd działając z urzędu (wniosek prokuratora złożony w głosach końcowych był złożony po terminie) zasądził na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę zobowiązując oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego kwoty 2.000 zł. Oskarżony jest niewątpliwie zobowiązany do zadośćuczynienia krzywdzie pokrzywdzonemu. Zadośćuczynienie w postaci jego zmaterializowanej w pieniądzu postaci musi zostać dostosowane do charakteru i rozmiaru wyrządzonej krzywdy, sytuacji i okoliczności, w jakich doszło do jej wyrządzenia oraz do realiów osobistych i społecznych, w jakich przychodzi krzywdzie zadośćuczynić. Ponieważ jednak sąd nie badał w procesie jakich cierpień doznał pokrzywdzony, nie dopuszczał w tym zakresie opinii biegłych, orzekł w miejsce zadośćuczynienia nawiązkę. Pokrzywdzony niewątpliwie przeżył stres i obawę o własne życie. Zasądzona kwota nie jest wygórowana. 5 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności D. B. (1) 4 1 i 2 Na podstawieart. 63 § 1 kkSąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 19 sierpnia 2023 roku, godz. 7.35. D. B. (1) 7. 1. Na podstawieart. 44 § 2 k.k.orzeczono przepadek dowodu rzeczowego w postaci noża, albowiem stanowił on przedmiot służący do popełnienia przestępstwa. D. B. (1) 8 1. Na podstawieart. 230 § 2 kpkSąd nakazał zwrócićM. G. (1)należące do niej rzeczy, które stały się zbędne dla postępowania. D. B. (1) 9 1. Na podstawieart. 230 § 2 kpkSąd nakazał zwrócić oskarżonemu należące do niego rzeczy, które stały się zbędne dla postępowania. 6 inne zagadnienia W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7 KOszty procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 10. Sąd na wniosek pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw.W. L. (2)kwotę 2657 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego oskarżycielce posiłkowej z urzędu. 11. Sąd na wniosek obrońcy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw.J. K.kwotę 2657 złotych tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu. 12. W oparciu oart. 624 § 1 kpkSąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na brak dochodów i majątku oraz orzeczoną kilkuletnią bezwzględną karę pozbawienia wolności. 7 Podpis

15/251000/0002006/K

Sąd Okręgowy w Łodzi

IV Wydział Karny

154505300003003_VI_C_001680_2024_Uz_2024-12-17_001

VI C 1680/24

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-24 20:30:04.0 CET

2025-01-24 09:43:31.0 CET

15450530

3003

SENTENCE

Sygn. akt VI C 1680/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie, VI Wydział Cywilny, w składzie: Przewodniczący: asesor sądowy Bartłomiej Balcerek Protokolant: Michał Modzelewski po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2024 roku na rozprawie sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej G. (...) w W. przeciwko G. S. o zapłatę 1 zasądza od G. S. na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej G. (...) w W. kwotę 12 267,86 zł (dwanaście tysięcy

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Elwira Dobrzyńska" xPublisher="elwira.dobrzynska" xEditorFullName="Elwira Dobrzyńska" xEditor="elwira.dobrzynska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="1" xFlag="published" xVolType="15/450530/0003003/C" xYear="2024" xVolNmbr="001680" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt VI C 1680/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dnia 17 grudnia 2024 roku</xText> <xText><xBx>Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie, VI Wydział Cywilny, w składzie:</xBx></xText> <xText>Przewodniczący: asesor sądowy Bartłomiej Balcerek</xText> <xText>Protokolant: Michał Modzelewski</xText> <xText>po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2024 roku</xText> <xText>na rozprawie</xText> <xText>sprawy z powództwa <xBx>Wspólnoty Mieszkaniowej <xAnon>G.</xAnon> <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon></xBx></xText> <xText>przeciwko <xBx><xAnon>G. S.</xAnon></xBx></xText> <xText>o zapłatę</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądza od <xAnon>G. S.</xAnon> na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej <xAnon>G.</xAnon> <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 12 267,86 zł (dwanaście tysięcy dwieście sześćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">a</xName> <xText>1 058,46 zł od dnia 11 lutego 2023 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">b</xName> <xText>2 120,71 zł od dnia 11 marca 2023 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">c</xName> <xText>2 120,71 zł od dnia 12 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">d</xName> <xText>2 120,71 zł od dnia 11 maja 2023 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">e</xName> <xText>605,85 zł od dnia 13 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">f</xName> <xText>2 120,71 zł od dnia 11 lipca 2023 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">g</xName> <xText>2 120,71 zł od dnia 11 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>oddala powództwo w pozostałym zakresie;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>zasądza od <xAnon>G. S.</xAnon> na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej <xAnon>G.</xAnon> <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 4 367 (cztery tysiące trzysta sześćdziesiąt siedem złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.</xText> </xUnit> </xUnit> </xUnit> </xBlock> </xPart>

asesor sądowy Bartłomiej Balcerek

Elwira Dobrzyńska

Michał Modzelewski

Elwira Dobrzyńska

Sygn. akt VI C 1680/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie, VI Wydział Cywilny, w składzie: Przewodniczący: asesor sądowy Bartłomiej Balcerek Protokolant: Michał Modzelewski po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2024 roku na rozprawie sprawy z powództwaWspólnoty MieszkaniowejG.(...)wW. przeciwkoG. S. o zapłatę 1 zasądza odG. S.na rzecz Wspólnoty MieszkaniowejG.(...)wW.kwotę 12 267,86 zł (dwanaście tysięcy dwieście sześćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot: a 1 058,46 zł od dnia 11 lutego 2023 r. do dnia zapłaty; b 2 120,71 zł od dnia 11 marca 2023 r. do dnia zapłaty; c 2 120,71 zł od dnia 12 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty; d 2 120,71 zł od dnia 11 maja 2023 r. do dnia zapłaty; e 605,85 zł od dnia 13 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty; f 2 120,71 zł od dnia 11 lipca 2023 r. do dnia zapłaty; g 2 120,71 zł od dnia 11 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty; 2 oddala powództwo w pozostałym zakresie; 3 zasądza odG. S.na rzecz Wspólnoty MieszkaniowejG.(...)wW.kwotę 4 367 (cztery tysiące trzysta sześćdziesiąt siedem złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.

15/450530/0003003/C

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

VI Wydział Cywilny

152515050001006_II_K_000672_2024_Uz_2024-12-17_001

II K 672/24

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:05.0 CET

2025-01-21 09:36:03.0 CET

15251505

1006

SENTENCE

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: asesor sądowy Julia Ślęzak Protokolant: Eliza Karasińska pod nieobecność prokuratora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 roku sprawy przeciwko M. D. , synowi H. i B. z domu (...) urodzonemu (...) roku w P. , oskarżonemu o to że: I w dniu 27 sierpnia 2020 roku, o godzinie 06:55, na terenie sklepu (...) w B. woj. (...) , przy Alei (...) , wspól

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Grabarz" xPublisher="ewa.grabarz" xEditorFullName="Ewa Grabarz" xEditor="ewa.grabarz" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="1" xFlag="published" xVolType="15/251505/0001006/K" xYear="2024" xVolNmbr="000672" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dnia 17 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący: asesor sądowy Julia Ślęzak</xText> <xText>Protokolant: Eliza Karasińska</xText> <xText xALIGNx="left">pod nieobecność prokuratora</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 roku</xText> <xText>sprawy przeciwko <xBx> <xAnon>M. D.</xAnon>, </xBx>synowi <xAnon>H.</xAnon> i <xAnon>B.</xAnon> z domu <xAnon>(...)</xAnon> urodzonemu <xAnon>(...)</xAnon> roku w <xAnon>P.</xAnon>, oskarżonemu o to że:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>w dniu 27 sierpnia 2020 roku, o godzinie 06:55, na terenie <xAnon> sklepu (...)</xAnon> w <xAnon>B.</xAnon> woj. <xAnon> (...)</xAnon>, przy <xAnon>Alei (...)</xAnon>, wspólnie i w porozumieniu z nieznanym sprawcą, dokonał zaboru mienia w celu przywłaszczenia, tj. kradzieży artykułów przemysłowych w postaci dwóch robotów sprzątających marki <xAnon>(...)</xAnon> w ilości 2 sztuk na łączną kwotę 1398 złotych, na szkodę marketu <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>S.</xAnon>, <xAnon>ulica (...)</xAnon>,</xText> </xUnit> <xText>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>w dniu 27 sierpnia 2020 roku, o godzinie 19:43, na terenie <xAnon> sklepu (...)</xAnon> w <xAnon>B.</xAnon> woj. <xAnon> (...)</xAnon>, przy <xAnon>Alei (...)</xAnon>, dokonał zaboru mienia w celu przywłaszczenia, tj. kradzieży artykułów przemysłowych w postaci dwóch robotów sprzątających marki <xAnon>(...)</xAnon>, w ilości 2 sztuk na łączną kwotę 1398 złotych, na szkodę marketu <xAnon>(...)</xAnon><xAnon>S.</xAnon>, <xAnon>ulica (...)</xAnon>,</xText> </xUnit> <xText>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText xALIGNx="center">orzeka:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>w ramach zarzucanych czynów uznaje oskarżonego <xBx><xAnon>M. D.</xAnon></xBx> za winnego tego, że:</xText> </xUnit> <xText>- w dniu 27 sierpnia 2020 roku około godziny 06:55, na terenie <xAnon> sklepu (...)</xAnon> w <xAnon>B.</xAnon> przy <xAnon>Al. (...)</xAnon>, woj. <xAnon> (...)</xAnon>, wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia cudzego mienia w postaci dwóch sztuk robotów sprzątających <xAnon>marki D. (...)</xAnon> o łącznej wartości 1398 złotych, działając na szkodę pokrzywdzonej <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon>,</xText> <xText>- w dniu 27 sierpnia 2020 roku około godziny 19:43, na terenie <xAnon> sklepu (...)</xAnon> w <xAnon>B.</xAnon> przy <xAnon>Al. (...)</xAnon>, woj. <xAnon> (...)</xAnon>, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia cudzego mienia w postaci dwóch sztuk robotów sprzątających <xAnon>marki D. (...)</xAnon> o łącznej wartości 1398 złotych, działając na szkodę pokrzywdzonej <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon>,</xText> <xText>przy czym przyjmuje że opisane powyżej czyny wyczerpują dyspozycję <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 k.k.</xLexLink>, a oskarżony dopuścił się ich popełnienia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w ramach ciągu przestępstw, i za to na podstawie <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 91;art. 91 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 91 § 1 k.k.</xLexLink> wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 1 k.k.</xLexLink> zasądza od oskarżonego <xBx> <xAnon>M. D.</xAnon> </xBx> na rzecz pokrzywdzonej <xAnon>(...)</xAnon> kwotę <xAnon> (...)</xAnon> (dwóch tysięcy siedmiuset dziewięćdziesięciu sześciu) złotych tytułem obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego z urzędu – adwokata <xAnon>M. S.</xAnon> – kwotę <xAnon> (...)</xAnon>,20 (tysiąca trzydziestu trzech 20/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>zwalnia oskarżonego z obowiązku zwrotu kosztów postępowania, które w całości przejmuje na rachunek Skarbu Państwa</xText> </xUnit> </xUnit> </xBlock> </xPart>

asesor sądowy Julia Ślęzak

Ewa Grabarz

Eliza Karasińska

Ewa Grabarz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: asesor sądowy Julia Ślęzak Protokolant: Eliza Karasińska pod nieobecność prokuratora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 roku sprawy przeciwko M. D.,synowiH.iB.z domu(...)urodzonemu(...)roku wP., oskarżonemu o to że: I w dniu 27 sierpnia 2020 roku, o godzinie 06:55, na tereniesklepu (...)wB.woj.(...), przyAlei (...), wspólnie i w porozumieniu z nieznanym sprawcą, dokonał zaboru mienia w celu przywłaszczenia, tj. kradzieży artykułów przemysłowych w postaci dwóch robotów sprzątających marki(...)w ilości 2 sztuk na łączną kwotę 1398 złotych, na szkodę marketu(...)S.,ulica (...), tj. o czyn zart. 278 § 1 k.k. II w dniu 27 sierpnia 2020 roku, o godzinie 19:43, na tereniesklepu (...)wB.woj.(...), przyAlei (...), dokonał zaboru mienia w celu przywłaszczenia, tj. kradzieży artykułów przemysłowych w postaci dwóch robotów sprzątających marki(...), w ilości 2 sztuk na łączną kwotę 1398 złotych, na szkodę marketu(...)S.,ulica (...), tj. o czyn zart. 278 § 1 k.k. orzeka: 1 w ramach zarzucanych czynów uznaje oskarżonegoM. D.za winnego tego, że: - w dniu 27 sierpnia 2020 roku około godziny 06:55, na tereniesklepu (...)wB.przyAl. (...), woj.(...), wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia cudzego mienia w postaci dwóch sztuk robotów sprzątającychmarki D. (...)o łącznej wartości 1398 złotych, działając na szkodę pokrzywdzonej(...) Sp. z o.o., - w dniu 27 sierpnia 2020 roku około godziny 19:43, na tereniesklepu (...)wB.przyAl. (...), woj.(...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia cudzego mienia w postaci dwóch sztuk robotów sprzątającychmarki D. (...)o łącznej wartości 1398 złotych, działając na szkodę pokrzywdzonej(...) Sp. z o.o., przy czym przyjmuje że opisane powyżej czyny wyczerpują dyspozycjęart. 278 § 1 k.k., a oskarżony dopuścił się ich popełnienia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w ramach ciągu przestępstw, i za to na podstawieart. 278 § 1 k.k.w zw. zart. 91 § 1 k.k.wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności; 2 na podstawieart. 46 § 1 k.k.zasądza od oskarżonego M. D. na rzecz pokrzywdzonej(...)kwotę(...)(dwóch tysięcy siedmiuset dziewięćdziesięciu sześciu) złotych tytułem obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody; 3 zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego z urzędu – adwokataM. S.– kwotę(...),20 (tysiąca trzydziestu trzech 20/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu; 4 zwalnia oskarżonego z obowiązku zwrotu kosztów postępowania, które w całości przejmuje na rachunek Skarbu Państwa

15/251505/0001006/K

Sąd Rejonowy w Bełchatowie

II Wydział Karny

152515000002006_IV_Ka_000626_2024_Uz_2024-12-24_001

IV Ka 626/24

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:05.0 CET

2025-01-21 12:51:30.0 CET

15251500

2006

REASON

Sygn. akt IV Ka 626/24 UZASADNIENIE Apelacja oskarżyciela posiłkowego skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy ( w ograniczonym zakresie ) do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Na wstępie sąd odwoławczy musi zauważyć, że szczególnym przedmiotem ochrony art. 107 kw jest spokój psychiczny, czy też równowaga psychiczna człowieka, co wiąże się z nieodczuwaniem przykrości, zdenerwowania, rozdrażnienia itp., wolnością od celowych zachowań innych ludzi wywołujących takie u

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Karol Depczyński" xPublisher="Depczynski.k" xEditorFullName="Karol Depczyński" xEditor="Depczynski.k" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="4" xFlag="published" xVolType="15/251500/0002006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000626" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt IV Ka 626/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Apelacja oskarżyciela posiłkowego skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy ( w ograniczonym zakresie ) do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.</xText> <xText><xBx>Na wstępie sąd odwoławczy musi zauważyć, że szczególnym przedmiotem ochrony art. 107 kw jest spokój psychiczny, czy też równowaga psychiczna człowieka, co wiąże się z nieodczuwaniem przykrości, zdenerwowania, rozdrażnienia itp., wolnością od celowych zachowań innych ludzi wywołujących takie uczucia. Niepokojenie innej osoby obejmuje swoim zakresem różnego rodzaju zachowania sprawcy, które służą zakłóceniu spokoju psychicznego (równowagi psychicznej) człowieka przez wywołanie u niego uczucia przykrości, zdenerwowania, rozdrażnienia itp. ( Komatnarz Art. 107 KW red. Daniluk 2023, wyd. 3/Daniluk, Legalis ).</xBx></xText> <xText>W art. 107 KW, przez użycie słów „w celu dokuczenia innej osobie” i „złośliwie”, wyraźnie wyeksponowano dwa znamiona strony podmiotowej. Nie pozostawiają one wątpliwości, że stypizowane w tym przepisie wykroczenie można popełnić tylko umyślnie, i to w zamiarze bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu. Z art. 107 kw jednoznacznie wynika, że zachowanie się sprawcy, a więc niepokojenie innej osoby, musi być podjęte w celu dokuczenia jej.</xText> <xText>Dla realizacji tak ujętego znamienia strony podmiotowej konieczne jest, aby sprawcy towarzyszyły określone przeżycia psychiczne o charakterze intelektualnym i wolicjonalnym. Dane zachowanie się sprawcy będzie bowiem podjęte w celu dokuczenia innej osobie, gdy sprawca wyobraża sobie sytuację, w której osoba ta odczuwa przykrość, zdenerwowanie, rozdrażnienie, a więc ma miejsce zakłócenie jej spokoju psychicznego (równowagi psychicznej), oraz przeżywa dążenie do osiągnięcia takiej sytuacji i po to niepokoi, aby ową sytuację urzeczywistnić. Art. 107 kw wymaga, żeby niepokojenie innej osoby, w tym wprowadzanie jej w błąd, było złośliwe. O jego realizacji można mówić wówczas, gdy sprawca niepokoi inną osobę, z chęci sprawienia przykrości czy też zrobienia na złość. Dopuszczając się pewnego uproszczenia, można stwierdzić, że złośliwe niepokojenie stanowi wyraz określonego stosunku sprawcy do pokrzywdzonego, który to stosunek można określić mianem nieżyczliwości lub niechęci. Należy jednak zaznaczyć, że dla wypełnienia znamion art. 107 kw nie jest konieczne, aby złośliwość występowała długotrwale, w sposób ciągły lub powtarzający się. Wystarczające jest już incydentalne zachowanie się sprawcy, polegające na złośliwym niepokojeniu, w tym przez wprowadzanie w błąd, innej osoby.</xText> <xText>W tym kontekście sąd odwoławczy musi podnieść, iż:</xText> <xText>- <xAnon>R. K. (1)</xAnon> 20 lutego 2024 roku złożył zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia przez swoją żonę <xAnon>A. K.</xAnon> przez to, że w bliżej nieokreślonym czasie mającym miejsce od 2021 roku w celu dokuczenia niepokoiła go złośliwe swoimi zachwianiami. Wskazał przy tym ogólnikowo na różne jej zachowania, tj. krytykowanie go, ubliżanie mu, nagrywanie. Niewątpliwie na wyczerpanie znamion popełnienia wykroczenia z art. 107 kw składa się zachowanie, które ma w celu dokuczenia innej osobie realizowane poprzez złośliwie jej niepokojenie, w szczególności złośliwie wprowadzenie jej w błąd. Wskazane wyżej przez zawiadamiającego postawy obwinionej były podejmowane na gruncie rozkładu pożycia małżeńskiego i w ramach silnej sytuacji konfliktowej pomiędzy stronami, do której przyczynił się również pokrzywdzony. Nie wykazał on uwarunkowań sytuacyjnych wskazujących na to, że te zachowanie były podejmowane w celach wskazanych w art. 107 kw i to w zamiarze bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu. Dlatego sąd I instancji słusznie uznał, że w tym zakresie wymienione przez <xAnon>R. K. (1)</xAnon> zachowania nie wyczerpywały znamion art. 107 kw;</xText> <xText>- ponadto <xAnon>R. K. (1)</xAnon> jako przykład „złośliwego niepokojenia” podał jeszcze oskarżanie go przez <xAnon>A. K.</xAnon> o to, że podczas zabaw z dzieckiem jest pod wpływem alkoholu, co nie miało żadnego pokrycia w rzeczywistości. Jako jedyne zdarzenie jednostkowe w tym zakresie opisał przebieg zajścia w dniu 18 lutego 2024 roku w miejscu zamieszkania obwinionej podnosząc, że tego typu zarzut uczyniony był wobec niego niesprawiedliwe i złośliwie, zaburzył mu część spotkania z córką i spowodował u niego przykrość i zdenerwowanie. Do zawiadomienia załączył zapis dźwięku tego spotkania na płycie CD ( k 7 );</xText> <xText>- sąd I instancji nie odsłuchał tej płyty w trakcie rozprawy, oparł się jedynie na notatce urzędowej z odtworzenia nagrania i ustalił tylko tyle, że w trakcie tej wizyty doszło do kłótni pomiędzy stronami. <xAnon>A. K.</xAnon> zarzuciła <xAnon>R. K. (2)</xAnon>, że jest pod wpływem alkoholu, a on następnie wykazał podczas wizyty i badania w KPP w <xAnon>T.</xAnon> <xAnon>M.</xAnon>, że nie jest. Materiał dowodowy prezentuje rozbieżne wersje przebiegu inkryminowanego zdarzenia. Konsekwencją zasady prawdy jest wymóg, aby ustalenia faktyczne, w oparciu o które następuje orzekanie, były udowodnione, tylko wówczas można przyjąć, że są one prawdziwe, czyli zgodne z rzeczywistością. Zobowiązuje ona organy procesowe do dołożenia – niezależnie od woli stron – maksymalnych starań i wyczerpania wszelkich dostępnych środków poznania prawdy. Organy procesowe w ramach swobodnej oceny dowodów są ustawowo zobligowane do ukształtowania przekonania dopiero na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów ocenianych według zasad prawidłowego rozumowania z pełnym wykorzystaniem dostępnej wiedzy i doświadczenia życiowego. Jednakże zdaje się, iż procedowanie sądu I instancji opierało się na przyjęciu z góry, że wskazane ze wniosku inkryminowane zachowania nie mieszczą się w granicach przedmiotowych <xLexLink xArt="art. 107" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 107</xLexLink>kw, co skutkowało brakiem ustalenia przebiegu nawet zdarzenia z dnia 18 lutego 2024 roku, które było postawą do złożenia zawiadomienia o popełnianiu wykroczenia, odnosiło się w większości do niego, a co więcej obwiniony załączył dowody pozwalające ustalić jego dokładny przebieg. Zasada prawdy materialnej jest adresowana do wszelkich organów procesowych. Nie da się jednak zawsze bezwzględnie ustalić przebiegu zdarzenia, lecz niekiedy tylko w takim zakresie, na jaki zezwalają na to zebrane dowody oraz dostępna wiedza i ukształtowane na jej podstawie doświadczenie życiowe. W toku prowadzonych czynności uprawnione organy mają jednak obowiązek wnikliwego zbadania i uwzględnienia wszystkich okoliczności zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego. Wyrok musi być wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności, a więc i tych które go podważają. Pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności, mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie w kwestii winy, stanowi oczywistą obrazę przepisu <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 82;art. 82 § 1" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 82 § 1 kpw</xLexLink>. W sprawach zawiłych, w których każdy dowód może wnieść element przybliżający wyjaśnienie rzeczywistego przebiegu przedmiotowego czynu, zaniechanie wnikliwej analizy przeprowadzonych dostępnych dowodów jest naruszeniem przepisów postępowania, mającym wpływ na treść orzeczenia. Uważna lektura motywów zaskarżonego wyroku w konfrontacji ze zgromadzonym materiałem dowodowym prowadzi do wniosku, iż dokonane w tej części ustalenia faktyczne oparte zostały na wybiórczej i jednostronnej ocenie dowodów. Ocenę dowodów dokonanych przez sąd I instancji należało uznać za powierzchowną i mało wnikliwą. Odsłuchanie zapisu tego nagrania wskazuje, że spotkanie trwało ono ponad godzinę. W jego trakcie po około 20 minutach obwiniona telefonowała na policję, gdyż <xAnon>R. K. (1)</xAnon> miał robić jej zdjęcia telefonem komórkowym ( nie podnosiła wówczas, że jest on nietrzeźwy ). W takcie dalszego spotkania <xAnon>R. K. (1)</xAnon> rozmawiał spokojnie z córką i planował zabieranie jej na spacery i wycieczki ( po wypadku w pracy ma on problemy z poruszaniem się bez kul ), na co <xAnon>A. K.</xAnon> zareagowała sugestią, aby wyszedł niezwłocznie z córka, skoro jej tak obiecuje, aby po jej ubraniu – wypominać pokrzywdzonemu, że może on być pod wpływem alkoholu, co doprowadziło do wymiany zdań pomiędzy stronami, zniechęcenia dziecka do wyjścia i jego płaczu. Zmiana postaw obwinionej wywołała z kolei zdenerwowanie u <xAnon>R. K. (1)</xAnon>, poczucie krzywdy, które doprowadziło go do wykazywania <xAnon>A. K.</xAnon>, że jest trzeźwy, na co ona zaczęła łagodzić swoje stanowisko, podnosząc iż chodziło jej o to, że mógł on być na kacu.</xText> <xText>Taką nieracjonalną zmianę postaw obwinionej można ocenić wyłącznie jako niepokojenie, co implikuje przyjęcie kwalifikacji z art. 107 kw. Zdaniem sądu odwoławczego wywołanie a następnie zdestabilizowanie wyjścia obwinionego na spacer z córką, w oparciu o niepodnoszone wobec niego wcześniej zarzuty zmierzało niewątpliwie do dokuczenia pokrzywdzonemu, a jej zachowanie - pozbawione merytorycznych motywów - miało charakter złośliwy.</xText> <xText>Sąd odwoławczy nie mógł uchylić zaskarżonego wyroku co do części zarzutu, jeżeli uznał za nieprawidłowe stanowisko sądu I instancji tylko co do zdarzenia z dnia 18 lutego 2024 roku. Aprobata stanowiska zawartego w zaskarżonym wyroku w pozostałym zakresie powoduje, że sąd I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy rozpozna tylko zdarzenie z dnia 18 lutego 2024 roku, ograniczając w wydanym ponownie wyroku zakres sprawstwa obwinionej do tego zajścia.</xText> <xText>W stosunku do <xAnon>A. K.</xAnon> uważna lektura motywów zaskarżonego wyroku w konfrontacji ze zgromadzonym materiałem dowodowym prowadzi do wniosku, iż dokonane w tej sprawie ustalenia faktyczne odnośnie zdarzenia dnia 18 lutego 2024 roku oparte zostały na wybiórczej i jednostronnej ocenie dowodów. O skuteczności zarzutów odwoławczych dotyczących tego czynu decyduje to, że uchybienia w zakresie przestrzegania dyrektyw wynikających z treści <xLexLink xArt="art. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 4 kpk</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 8" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 8 kpw</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 82;art. 82 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 82 § 1 kpk</xLexLink>, znalazły potwierdzenie, są rzeczywiście poważne, a ich wpływ na treść orzeczenia kwestionowanego w tej sprawie - znaczący. Zwłaszcza błąd braku (błędnie, w sposób niepełny przyjęto ustalenia, pomijając określone fakty w materiale dowodowym), powoduje, iż postępowanie dowodowe w omawianym wątku należy przeprowadzić od początku i uzupełnić oraz ponownie dokonać analizy kwestii odpowiedzialności obwinionej za zarzucany jej czyn z dnia 18 lutego 2024 roku. Wyeksponowanie wad rozumowania sądu I instancji prowadzi do konkluzji, że wyrok uniewinniający ostać się nie mógł, gdyż zachodziły podstawy do odmiennego orzekania w tym zakresie w przedmiocie odpowiedzialności obwinionej za to wykroczenie. Powołując się na <xLexLink xArt="art. 454;art. 454 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 454 § 1 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 109;art. 109 § 2" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 109 § 2 kpw</xLexLink> sąd odwoławczy wykazał, że w jego ocenie już teraz istnieją podstawy do rozważenia wydania wyroku skazującego wobec obwinionej za zarzucany mu czyn z dnia 18 lutego 2024 roku w sytuacji, w której skazanie w instancji odwoławczej jest niedopuszczalne. W realiach sprawy zachodziła więc podstawa uchylenia wyroku (<xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2</xLexLink> zd. drugie <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 109;art. 109 § 2" xIsapId="WDU20011061148" xTitle="Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1148">art. 109 § 2 kpw</xLexLink>) i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania związana przede wszystkim z regułą ne peius określoną w <xLexLink xArt="art. 454;art. 454 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 454 § 1 kpk</xLexLink>.</xText> <xText>Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji przeprowadzi postępowania dowodowe uwzględniając powyższe uwagi, rozważy wnioski i argumenty środka odwoławczego. Sąd merytoryczny decydując się na dokonywanie własnych ustaleń faktycznych powinien mieć na uwadze treść wszystkich dowodów zgromadzonych w toku procesu i rozważyć znaczenie wszystkich okoliczności, które z nich wynikają. Konfrontując ze sobą fragmenty poszczególnych relacji z zapisem nagrania zajścia będzie można – w sposób bardziej pełny niż dotychczas – odtworzyć rzeczywisty przebieg wydarzeń i dokonać prawnej oceny okoliczności wwminenionego czynu .</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Karol Depczyński

Karol Depczyński

Sygn. akt IV Ka 626/24 UZASADNIENIE Apelacja oskarżyciela posiłkowego skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy ( w ograniczonym zakresie ) do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Na wstępie sąd odwoławczy musi zauważyć, że szczególnym przedmiotem ochrony art. 107 kw jest spokój psychiczny, czy też równowaga psychiczna człowieka, co wiąże się z nieodczuwaniem przykrości, zdenerwowania, rozdrażnienia itp., wolnością od celowych zachowań innych ludzi wywołujących takie uczucia. Niepokojenie innej osoby obejmuje swoim zakresem różnego rodzaju zachowania sprawcy, które służą zakłóceniu spokoju psychicznego (równowagi psychicznej) człowieka przez wywołanie u niego uczucia przykrości, zdenerwowania, rozdrażnienia itp. ( Komatnarz Art. 107 KW red. Daniluk 2023, wyd. 3/Daniluk, Legalis ). W art. 107 KW, przez użycie słów „w celu dokuczenia innej osobie” i „złośliwie”, wyraźnie wyeksponowano dwa znamiona strony podmiotowej. Nie pozostawiają one wątpliwości, że stypizowane w tym przepisie wykroczenie można popełnić tylko umyślnie, i to w zamiarze bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu. Z art. 107 kw jednoznacznie wynika, że zachowanie się sprawcy, a więc niepokojenie innej osoby, musi być podjęte w celu dokuczenia jej. Dla realizacji tak ujętego znamienia strony podmiotowej konieczne jest, aby sprawcy towarzyszyły określone przeżycia psychiczne o charakterze intelektualnym i wolicjonalnym. Dane zachowanie się sprawcy będzie bowiem podjęte w celu dokuczenia innej osobie, gdy sprawca wyobraża sobie sytuację, w której osoba ta odczuwa przykrość, zdenerwowanie, rozdrażnienie, a więc ma miejsce zakłócenie jej spokoju psychicznego (równowagi psychicznej), oraz przeżywa dążenie do osiągnięcia takiej sytuacji i po to niepokoi, aby ową sytuację urzeczywistnić. Art. 107 kw wymaga, żeby niepokojenie innej osoby, w tym wprowadzanie jej w błąd, było złośliwe. O jego realizacji można mówić wówczas, gdy sprawca niepokoi inną osobę, z chęci sprawienia przykrości czy też zrobienia na złość. Dopuszczając się pewnego uproszczenia, można stwierdzić, że złośliwe niepokojenie stanowi wyraz określonego stosunku sprawcy do pokrzywdzonego, który to stosunek można określić mianem nieżyczliwości lub niechęci. Należy jednak zaznaczyć, że dla wypełnienia znamion art. 107 kw nie jest konieczne, aby złośliwość występowała długotrwale, w sposób ciągły lub powtarzający się. Wystarczające jest już incydentalne zachowanie się sprawcy, polegające na złośliwym niepokojeniu, w tym przez wprowadzanie w błąd, innej osoby. W tym kontekście sąd odwoławczy musi podnieść, iż: -R. K. (1)20 lutego 2024 roku złożył zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia przez swoją żonęA. K.przez to, że w bliżej nieokreślonym czasie mającym miejsce od 2021 roku w celu dokuczenia niepokoiła go złośliwe swoimi zachwianiami. Wskazał przy tym ogólnikowo na różne jej zachowania, tj. krytykowanie go, ubliżanie mu, nagrywanie. Niewątpliwie na wyczerpanie znamion popełnienia wykroczenia z art. 107 kw składa się zachowanie, które ma w celu dokuczenia innej osobie realizowane poprzez złośliwie jej niepokojenie, w szczególności złośliwie wprowadzenie jej w błąd. Wskazane wyżej przez zawiadamiającego postawy obwinionej były podejmowane na gruncie rozkładu pożycia małżeńskiego i w ramach silnej sytuacji konfliktowej pomiędzy stronami, do której przyczynił się również pokrzywdzony. Nie wykazał on uwarunkowań sytuacyjnych wskazujących na to, że te zachowanie były podejmowane w celach wskazanych w art. 107 kw i to w zamiarze bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu. Dlatego sąd I instancji słusznie uznał, że w tym zakresie wymienione przezR. K. (1)zachowania nie wyczerpywały znamion art. 107 kw; - ponadtoR. K. (1)jako przykład „złośliwego niepokojenia” podał jeszcze oskarżanie go przezA. K.o to, że podczas zabaw z dzieckiem jest pod wpływem alkoholu, co nie miało żadnego pokrycia w rzeczywistości. Jako jedyne zdarzenie jednostkowe w tym zakresie opisał przebieg zajścia w dniu 18 lutego 2024 roku w miejscu zamieszkania obwinionej podnosząc, że tego typu zarzut uczyniony był wobec niego niesprawiedliwe i złośliwie, zaburzył mu część spotkania z córką i spowodował u niego przykrość i zdenerwowanie. Do zawiadomienia załączył zapis dźwięku tego spotkania na płycie CD ( k 7 ); - sąd I instancji nie odsłuchał tej płyty w trakcie rozprawy, oparł się jedynie na notatce urzędowej z odtworzenia nagrania i ustalił tylko tyle, że w trakcie tej wizyty doszło do kłótni pomiędzy stronami.A. K.zarzuciłaR. K. (2), że jest pod wpływem alkoholu, a on następnie wykazał podczas wizyty i badania w KPP wT.M., że nie jest. Materiał dowodowy prezentuje rozbieżne wersje przebiegu inkryminowanego zdarzenia. Konsekwencją zasady prawdy jest wymóg, aby ustalenia faktyczne, w oparciu o które następuje orzekanie, były udowodnione, tylko wówczas można przyjąć, że są one prawdziwe, czyli zgodne z rzeczywistością. Zobowiązuje ona organy procesowe do dołożenia – niezależnie od woli stron – maksymalnych starań i wyczerpania wszelkich dostępnych środków poznania prawdy. Organy procesowe w ramach swobodnej oceny dowodów są ustawowo zobligowane do ukształtowania przekonania dopiero na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów ocenianych według zasad prawidłowego rozumowania z pełnym wykorzystaniem dostępnej wiedzy i doświadczenia życiowego. Jednakże zdaje się, iż procedowanie sądu I instancji opierało się na przyjęciu z góry, że wskazane ze wniosku inkryminowane zachowania nie mieszczą się w granicach przedmiotowychart. 107kw, co skutkowało brakiem ustalenia przebiegu nawet zdarzenia z dnia 18 lutego 2024 roku, które było postawą do złożenia zawiadomienia o popełnianiu wykroczenia, odnosiło się w większości do niego, a co więcej obwiniony załączył dowody pozwalające ustalić jego dokładny przebieg. Zasada prawdy materialnej jest adresowana do wszelkich organów procesowych. Nie da się jednak zawsze bezwzględnie ustalić przebiegu zdarzenia, lecz niekiedy tylko w takim zakresie, na jaki zezwalają na to zebrane dowody oraz dostępna wiedza i ukształtowane na jej podstawie doświadczenie życiowe. W toku prowadzonych czynności uprawnione organy mają jednak obowiązek wnikliwego zbadania i uwzględnienia wszystkich okoliczności zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego. Wyrok musi być wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności, a więc i tych które go podważają. Pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności, mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie w kwestii winy, stanowi oczywistą obrazę przepisuart. 410 kpkw zw. zart. 82 § 1 kpw. W sprawach zawiłych, w których każdy dowód może wnieść element przybliżający wyjaśnienie rzeczywistego przebiegu przedmiotowego czynu, zaniechanie wnikliwej analizy przeprowadzonych dostępnych dowodów jest naruszeniem przepisów postępowania, mającym wpływ na treść orzeczenia. Uważna lektura motywów zaskarżonego wyroku w konfrontacji ze zgromadzonym materiałem dowodowym prowadzi do wniosku, iż dokonane w tej części ustalenia faktyczne oparte zostały na wybiórczej i jednostronnej ocenie dowodów. Ocenę dowodów dokonanych przez sąd I instancji należało uznać za powierzchowną i mało wnikliwą. Odsłuchanie zapisu tego nagrania wskazuje, że spotkanie trwało ono ponad godzinę. W jego trakcie po około 20 minutach obwiniona telefonowała na policję, gdyżR. K. (1)miał robić jej zdjęcia telefonem komórkowym ( nie podnosiła wówczas, że jest on nietrzeźwy ). W takcie dalszego spotkaniaR. K. (1)rozmawiał spokojnie z córką i planował zabieranie jej na spacery i wycieczki ( po wypadku w pracy ma on problemy z poruszaniem się bez kul ), na coA. K.zareagowała sugestią, aby wyszedł niezwłocznie z córka, skoro jej tak obiecuje, aby po jej ubraniu – wypominać pokrzywdzonemu, że może on być pod wpływem alkoholu, co doprowadziło do wymiany zdań pomiędzy stronami, zniechęcenia dziecka do wyjścia i jego płaczu. Zmiana postaw obwinionej wywołała z kolei zdenerwowanie uR. K. (1), poczucie krzywdy, które doprowadziło go do wykazywaniaA. K., że jest trzeźwy, na co ona zaczęła łagodzić swoje stanowisko, podnosząc iż chodziło jej o to, że mógł on być na kacu. Taką nieracjonalną zmianę postaw obwinionej można ocenić wyłącznie jako niepokojenie, co implikuje przyjęcie kwalifikacji z art. 107 kw. Zdaniem sądu odwoławczego wywołanie a następnie zdestabilizowanie wyjścia obwinionego na spacer z córką, w oparciu o niepodnoszone wobec niego wcześniej zarzuty zmierzało niewątpliwie do dokuczenia pokrzywdzonemu, a jej zachowanie - pozbawione merytorycznych motywów - miało charakter złośliwy. Sąd odwoławczy nie mógł uchylić zaskarżonego wyroku co do części zarzutu, jeżeli uznał za nieprawidłowe stanowisko sądu I instancji tylko co do zdarzenia z dnia 18 lutego 2024 roku. Aprobata stanowiska zawartego w zaskarżonym wyroku w pozostałym zakresie powoduje, że sąd I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy rozpozna tylko zdarzenie z dnia 18 lutego 2024 roku, ograniczając w wydanym ponownie wyroku zakres sprawstwa obwinionej do tego zajścia. W stosunku doA. K.uważna lektura motywów zaskarżonego wyroku w konfrontacji ze zgromadzonym materiałem dowodowym prowadzi do wniosku, iż dokonane w tej sprawie ustalenia faktyczne odnośnie zdarzenia dnia 18 lutego 2024 roku oparte zostały na wybiórczej i jednostronnej ocenie dowodów. O skuteczności zarzutów odwoławczych dotyczących tego czynu decyduje to, że uchybienia w zakresie przestrzegania dyrektyw wynikających z treściart. 4 kpk,art. 7 kpkw zw. zart. 8 kpwiart. 410 kpkw zw. zart. 82 § 1 kpk, znalazły potwierdzenie, są rzeczywiście poważne, a ich wpływ na treść orzeczenia kwestionowanego w tej sprawie - znaczący. Zwłaszcza błąd braku (błędnie, w sposób niepełny przyjęto ustalenia, pomijając określone fakty w materiale dowodowym), powoduje, iż postępowanie dowodowe w omawianym wątku należy przeprowadzić od początku i uzupełnić oraz ponownie dokonać analizy kwestii odpowiedzialności obwinionej za zarzucany jej czyn z dnia 18 lutego 2024 roku. Wyeksponowanie wad rozumowania sądu I instancji prowadzi do konkluzji, że wyrok uniewinniający ostać się nie mógł, gdyż zachodziły podstawy do odmiennego orzekania w tym zakresie w przedmiocie odpowiedzialności obwinionej za to wykroczenie. Powołując się naart. 454 § 1 kpkw zw. zart. 109 § 2 kpwsąd odwoławczy wykazał, że w jego ocenie już teraz istnieją podstawy do rozważenia wydania wyroku skazującego wobec obwinionej za zarzucany mu czyn z dnia 18 lutego 2024 roku w sytuacji, w której skazanie w instancji odwoławczej jest niedopuszczalne. W realiach sprawy zachodziła więc podstawa uchylenia wyroku (art. 437 § 2zd. drugiekpkw zw. zart. 109 § 2 kpw) i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania związana przede wszystkim z regułą ne peius określoną wart. 454 § 1 kpk. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji przeprowadzi postępowania dowodowe uwzględniając powyższe uwagi, rozważy wnioski i argumenty środka odwoławczego. Sąd merytoryczny decydując się na dokonywanie własnych ustaleń faktycznych powinien mieć na uwadze treść wszystkich dowodów zgromadzonych w toku procesu i rozważyć znaczenie wszystkich okoliczności, które z nich wynikają. Konfrontując ze sobą fragmenty poszczególnych relacji z zapisem nagrania zajścia będzie można – w sposób bardziej pełny niż dotychczas – odtworzyć rzeczywisty przebieg wydarzeń i dokonać prawnej oceny okoliczności wwminenionego czynu .

15/251500/0002006/Ka

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim

IV Wydział Karny Odwoławczy

152515000002006_IV_Ka_000626_2024_Uz_2024-12-17_001

IV Ka 626/24

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:05.0 CET

2025-01-21 12:48:36.0 CET

15251500

2006

SENTENCE

Sygn. akt IV Ka 626/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie: PrzewodniczącySędzia Sławomir Gosławski Protokolantsekretarz sądowy Jakub Biernat, Bożena Sobczyk przy udziale --- po rozpoznaniu w dniach 15 listopada 2024 roku i 10 grudnia 2024 roku sprawy A. K. obwinionej o czyn z art. 107 kw na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela posiłkowego od wyroku Sądu Rejonowego w Tomasz

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Karol Depczyński" xPublisher="Depczynski.k" xEditorFullName="Karol Depczyński" xEditor="Depczynski.k" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="1" xFlag="published" xVolType="15/251500/0002006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000626" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sygn. akt IV Ka 626/24</xBx></xText> <xText></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> <xBx> Dnia 17 grudnia 2024 roku</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:</xBx></xText> <xText>PrzewodniczącySędzia Sławomir Gosławski</xText> <xText>Protokolantsekretarz sądowy Jakub Biernat, Bożena Sobczyk </xText> <xText><xBx>przy udziale ---</xBx></xText> <xText>po rozpoznaniu w dniach 15 listopada 2024 roku i 10 grudnia 2024 roku</xText> <xText><xBx>sprawy <xAnon>A. K.</xAnon> </xBx></xText> <xText><xBx>obwinionej o czyn z art. 107 kw </xBx></xText> <xText><xBx>na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela posiłkowego </xBx></xText> <xText><xBx>od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim </xBx></xText> <xText><xBx>z dnia 2 września 2024 roku sygn. akt II W 213/24</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText><xBx>uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Tomaszowie Mazowieckim do ponownego rozpoznania;</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata <xAnon>W. D.</xAnon> kwotę 1239, 84 (jeden tysiąc dwieście trzydzieści dziewięć 84/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionej z urzędu w postępowaniu odwoławczym;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata <xAnon>E. J.</xAnon> kwotę 1239, 84 (jeden tysiąc dwieście trzydzieści dziewięć 84/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżycielowi posiłkowemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.</xText> </xUnit> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Karol Depczyński

Karol Depczyński

Sygn. akt IV Ka 626/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie: PrzewodniczącySędzia Sławomir Gosławski Protokolantsekretarz sądowy Jakub Biernat, Bożena Sobczyk przy udziale --- po rozpoznaniu w dniach 15 listopada 2024 roku i 10 grudnia 2024 roku sprawyA. K. obwinionej o czyn z art. 107 kw na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela posiłkowego od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 2 września 2024 roku sygn. akt II W 213/24 1 uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Tomaszowie Mazowieckim do ponownego rozpoznania; 2 zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokataW. D.kwotę 1239, 84 (jeden tysiąc dwieście trzydzieści dziewięć 84/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionej z urzędu w postępowaniu odwoławczym; 3 zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokataE. J.kwotę 1239, 84 (jeden tysiąc dwieście trzydzieści dziewięć 84/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżycielowi posiłkowemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

15/251500/0002006/Ka

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim

IV Wydział Karny Odwoławczy

155515300004521_IX_U_000603_2023_Uz_2024-12-17_001

IX U 603/23

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2024-12-27 20:30:05.0 CET

2024-12-27 13:09:43.0 CET

15551530

4521

REGULATION, REASON

UZASADNIENIE Decyzją z dnia 16 października 2023 r. znak (...) (...) , S. C. S. C. odmówił przyznania ubezpieczonemu żołnierzowi T. M. jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby wojskowej, jakiemu uległ w dniu 4 listopada 2022 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Nr (...) z dnia 7 września 2023 r. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska ustaliła, że T. M. nie

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Klaudia Suszko" xPublisher="ksuszko" xEditorFullName="Klaudia Suszko" xEditor="ksuszko" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="4" xFlag="published" xVolType="15/551530/0004521/U" xYear="2023" xVolNmbr="000603" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Decyzją z dnia 16 października 2023 r. znak <xAnon>(...)</xAnon><xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon>S. C.</xAnon> <xAnon>S. C.</xAnon> odmówił przyznania ubezpieczonemu żołnierzowi <xAnon>T. M.</xAnon> jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby wojskowej, jakiemu uległ w dniu 4 listopada 2022 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Nr <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 7 września 2023 r. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska ustaliła, że <xAnon>T. M.</xAnon> nie doznał na zdrowiu wskutek tego zdarzenia.</xText> <xText>Od powyższej decyzji ubezpieczony żołnierz <xAnon>T. M.</xAnon> wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 4 listopada 2022 r., przy uwzględnieniu uszczerbku na zdrowiu w stopniu odpowiadającemu rzeczywiście odniesionemu przez niego urazowi. Odwołujący wskazał, że cały czas odczuwa bólowe w okolicy śródstopia. Podkreślił, że na skutek wypadku doszło u niego zarówno do skręcenia stawu skokowego jak i złamania śródstopia.</xText> <xText>W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości. W uzasadnieniu wskazał, podobnie jak w zaskarżonej decyzji, że Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 7 września 2023 r. ustaliła 0 % uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 4 listopada 2022 r.</xText> <xText><xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText> <xAnon>T. M.</xAnon> ma 51 lat i jest żołnierzem rezerwy w stopniu starszego chorążego sztabowego. Pełnił służbę w <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>O.</xAnon> <xAnon>T.</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon>.</xText> <xText><xBx>Niesporne</xBx></xText> <xText>W dniu 4 listopada 2022 r. uległ wypadkowi w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, polegającemu na stłuczeniu nieokreślonych części lewej stopy. Żołnierz schodząc z klatki schodowej nienaturalnie postawił lewą stopę, w wyniku czego doszło do podwinięcia jej do środka i uciskania palców stopy i śródstopia. Następnego dnia pojawiła się opuchlizna i zasinienie stopy, wobec czego <xAnon>T. M.</xAnon> udał się na <xAnon> (...)</xAnon> w <xAnon>B.</xAnon>, gdzie udzielono mu pomocy medycznej. W izbie przyjęć szpitala rozpoznano u niego skręceni stopy lewej i wysunięto podejrzenie nadłamania dalszej części II kości śródstopia. W wyniku badaniu RTG z 18 listopada 2022 r. lewej stopy <xAnon>T. M.</xAnon> stwierdzono uogólnione zmiany zwyrodnieniowe i postawiono podejrzenie przebycia złamania paliczka podstawnego I palca. Kolejne badanie RTG z 29 sierpnia 2023 r. nie wykazało zmian kostnych.</xText> <xText><xBx>Niesporne</xBx>, nadto dowód:</xText> <xText>- meldunek – w aktach nieponumerowanych organu,</xText> <xText>- oświadczenie poszkodowanego żołnierza – w aktach nieponumerowanych organu,</xText> <xText>- oświadczenie świadka wypadku – w aktach nieponumerowanych organu,</xText> <xText>- dokumentacja medyczna <xAnon> (...)</xAnon> w aktach nieponumerowanych organu i k 34,</xText> <xText>- protokół powypadkowy Nr <xAnon> (...)</xAnon> - w aktach nieponumerowanych organu i k. 32,</xText> <xText>- wyniki badań – k. 35.</xText> <xText>W wyniku wypadku z dnia 4 listopada 2022 r. pozostającego w związku ze służba wojskową <xAnon>T. M.</xAnon> doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3%, w postaci przebytego złamania podgłowowego II kości śródstopia lewego. Odczuwa ból palpacyjny w rzucie głowy II kości śródstopia podczas chodu po nierównościach w miękkim obuwiu, aczkolwiek porusza się samodzielnie i sprawnie.</xText> <xText><xBx> Dowód: o</xBx>pinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii – k. 44.</xText> <xText><xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Odwołanie <xAnon>T. M.</xAnon> okazało się zasadne.</xText> <xText>Kwestię świadczeń z ubezpieczenia społecznego żołnierzy i żołnierzy rezerwy z tytułu wypadków w trakcie pełnienia obowiązków służbowych reguluje ustawa z dnia 11 marca 2022 r. o <xAnon>O.</xAnon> Ojczyzny (Dz. U. z 2022 r., poz. 2305 ze zm.). Zgodnie z art. 509 ust. 2 i 3 ustawy, żołnierzowi lub żołnierzowi rezerwy, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Oznacza to, że aby uzyskać uprawnienie do odszkodowania żołnierz musi:</xText> <xText>1. ulec wypadkowi w trakcie pełnienia służby</xText> <xText>2. doznać stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,</xText> <xText>3. uszczerbek na zdrowiu winien pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem.</xText> <xText>Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 511 pkt 1 i 2 ustawy).</xText> <xText>Zgodnie z art. 508 pkt 1 wskazanej ustawy, za wypadek pozostający w związku ze służbą uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pełnieniem służby wojskowej podczas:</xText> <xText>a) wykonywania obowiązków służbowych albo poleceń przełożonych;</xText> <xText>b) wykonywania czynności w interesie służby wojskowej, nawet bez polecenia przełożonych;</xText> <xText>c) ratowania ludzi z grożącego niebezpieczeństwa albo ratowania mienia przed zniszczeniem lub zagarnięciem</xText> <xText>d) udziału w pościgu lub ujęciu osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa albo ochroną innych osób przed napaścią</xText> <xText>e) odbywania drogi do miejsca i z miejsca wykonywania czynności określonych w lit. a i b</xText> <xText>- lub w związku z tymi czynnościami.</xText> <xText>Oznacza to, że aby zdarzenie mogło być uznane za wypadek pozostający w związku ze służbą wojskową musi spełniać następujące warunki:</xText> <xText>- mieć charakter nagły</xText> <xText>- być wywołane przyczyną zewnętrzną</xText> <xText>- powodować uraz lub śmierć</xText> <xText>- pozostawać w związku z pełnieniem służby.</xText> <xText>W niniejszej sprawie poza sporem był fakt, iż zdarzenie jakie miało miejsce w dniu 4 listopada 2022 r. z udziałem <xAnon>T. M.</xAnon> miało charakter wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową. Sporną była natomiast kwestia oceny następstw tego zdarzenia, co warunkowało prawo odwołującego się do odszkodowania.</xText> <xText>Sąd zauważył, że ów spór został spowodowany przez odmienność informacji zawartych w dokumentacji medycznej <xAnon> (...)</xAnon>, gdzie rozpoznano u <xAnon>T. M.</xAnon> stłuczenie innych i nieokreślonych części stopy (lewej) przy jednoczesnym podejrzeniu nadłamania dalszej części II kości śródstopia oraz w wynikach badań przeprowadzonych przez <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon> Szpitala (...)</xAnon>, który w wyniku badania rozpoznał u badanego osteofitozę krawędzi guza kości piętowej, uogólnione zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze z zwężeniem szpar stawowych i prawdopodobnie przebyte złamanie paliczka podstawnego I palca. Na ową rozbieżność rozpoznań zwracał zresztą słusznie <xAnon>T. M.</xAnon> w odwołaniu od decyzji. W oparciu o powyższą dokumentację medyczną Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w dniu 7 września 2023 r. ustaliła 0% uszczerbku na zdrowiu, będącego wynikiem wypadku przy pełnieniu służby z dnia 4 listopada 2022 r. Jednakże w rozpoznaniu zawarła jedynie skręcenie lewej stopy badanego.</xText> <xText>W tej sytuacji Sąd uznał za niezbędne zasięgnięcie wiadomości specjalnych z zakresu medycyny, w szczególności poprze dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu ortopedii, który oceniłby, czy <xAnon>T. M.</xAnon> doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek zdarzenia z 4 listopada 2022 r.</xText> <xText>Orzekanie o uszczerbku na zdrowiu następuje w oparciu o przepisy odpowiednich aktów wykonawczych wydanych na podstawie powołanej ustawy o <xAnon>O.</xAnon> Ojczyzny. Takim aktem wykonawczym jest <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20031631578" xTitle="Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby" xAddress="Dz. U. z 2003 r. Nr 163, poz. 1578">rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby</xLexLink> (Dz. U. 2014 r., poz. 839 ze zm.) zawierające tabelę oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu. Poszczególne punkty tej tabeli odpowiadają rodzajom różnym rodzajom urazów i przypisują im stosowną do następstw urazów oceną procentową uszczerbku na zdrowiu.</xText> <xText>Z uwagi na fakt, iż ocena stanu zdrowia ubezpieczonego wymagała wiadomości specjalnych i dokumentacja medyczna nie była do końca spójna, Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłego z zakresu właściwego dla rodzaju urazu doznanego przez ubezpieczonego, a mianowicie biegłego lekarza specjalisty z zakresu <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> <xText>W ocenie biegłego wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego wypadkiem przy pracy mającym miejsce w dniu 4 listopada 2022 r. wynosi 3%. Ocenę stopnia uszczerbku biegły oparł o poz. 168b oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zawartej w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30 czerwca 2014 r. Zdaniem Sądu prawidłową kwalifikacją prawną jest oczywiście wspomniane <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20031631578" xTitle="Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby" xAddress="Dz. U. z 2003 r. Nr 163, poz. 1578">rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby</xLexLink>. Choć biegły błędnie podał kwalifikacje prawną, to prawidłowo ustalił 3% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, tj. z pozycji 167b niniejszego rozporządzenia, która odpowiada rozpoznanemu złamaniu II kości śródstopia, dla którego minimalny poziom uszczerbku to 3%.</xText> <xText>Dokonując oceny uszczerbku na zdrowiu biegły wskazał na rozpoznanie w postaci przebytego złamania podgłowowego II kości śródstopia, co jest zgodne z podejrzeniem postawionym w trakcie udzielania ubezpieczonemu pierwszej pomocy medycznej. Błędnie jednak w opinii biegły odnosił się wielokrotnie do prawej stopy ubezpieczonego w sytuacji, gdy urazowi uległa jego lewa stopa.</xText> <xText>W ocenie sądu omyłka ta nie miała znaczenia dla oceny uszczerbkowej wobec rozpoznania przez biegłego złamania kości śródstopia, albowiem pozostaje ona zgodna w możliwym zakresem oceny uszczerbkowej a rozpoznanie przez biegłego złamania kości śródstopia odpowiada podejrzeniom lekarz udzielającego pierwszej pomocy ubezpieczonemu po zdarzeniu z 4 listopada 2022 r. oraz aktualnym dolegliwościom bólowym w obrębie śródstopia, co potwierdził biegły</xText> <xText>Żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii.</xText> <xText>Pomimo mankamentów opinii stanowiących dość oczywiste omyłki przy jej sporządzaniu Sąd uznał ją za miarodajną dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie. Sąd uznał, że <xAnon>T. M.</xAnon> w związku z wypadkiem w trakcie służby wojskowej w dniu 4 listopada 2022 r. doznał, poza skręceniem stawu skokowego stopy lewej, również złamania podgłowowej II kości śródstopia, nadal powodującego dolegliwości bólowe.</xText> <xText>W rezultacie Sąd przyjął tym samym, iż ubezpieczony w wyniku wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową w dniu 4 listopada 2022 r. doznał 3% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu i, w oparciu o <xLexLink xArt="art. 477(14);art. 477(14) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 477<xSUPx>14</xSUPx> § 2 k.p.c.</xLexLink>, zmienił zaskarżoną decyzję.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText><xAnon>(...)</xAnon></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText><xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>S. C.</xAnon>;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText><xAnon>(...)</xAnon></xText> </xUnit> <xText><xAnon>(...)</xAnon></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Klaudia Suszko

Klaudia Suszko

UZASADNIENIE Decyzją z dnia 16 października 2023 r. znak(...)(...),S. C.S. C.odmówił przyznania ubezpieczonemu żołnierzowiT. M.jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby wojskowej, jakiemu uległ w dniu 4 listopada 2022 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Nr(...)z dnia 7 września 2023 r. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska ustaliła, żeT. M.nie doznał na zdrowiu wskutek tego zdarzenia. Od powyższej decyzji ubezpieczony żołnierzT. M.wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 4 listopada 2022 r., przy uwzględnieniu uszczerbku na zdrowiu w stopniu odpowiadającemu rzeczywiście odniesionemu przez niego urazowi. Odwołujący wskazał, że cały czas odczuwa bólowe w okolicy śródstopia. Podkreślił, że na skutek wypadku doszło u niego zarówno do skręcenia stawu skokowego jak i złamania śródstopia. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości. W uzasadnieniu wskazał, podobnie jak w zaskarżonej decyzji, że Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 7 września 2023 r. ustaliła 0 % uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 4 listopada 2022 r. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: T. M.ma 51 lat i jest żołnierzem rezerwy w stopniu starszego chorążego sztabowego. Pełnił służbę w(...)(...)(...)O.T.wS.. Niesporne W dniu 4 listopada 2022 r. uległ wypadkowi w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, polegającemu na stłuczeniu nieokreślonych części lewej stopy. Żołnierz schodząc z klatki schodowej nienaturalnie postawił lewą stopę, w wyniku czego doszło do podwinięcia jej do środka i uciskania palców stopy i śródstopia. Następnego dnia pojawiła się opuchlizna i zasinienie stopy, wobec czegoT. M.udał się na(...)wB., gdzie udzielono mu pomocy medycznej. W izbie przyjęć szpitala rozpoznano u niego skręceni stopy lewej i wysunięto podejrzenie nadłamania dalszej części II kości śródstopia. W wyniku badaniu RTG z 18 listopada 2022 r. lewej stopyT. M.stwierdzono uogólnione zmiany zwyrodnieniowe i postawiono podejrzenie przebycia złamania paliczka podstawnego I palca. Kolejne badanie RTG z 29 sierpnia 2023 r. nie wykazało zmian kostnych. Niesporne, nadto dowód: - meldunek – w aktach nieponumerowanych organu, - oświadczenie poszkodowanego żołnierza – w aktach nieponumerowanych organu, - oświadczenie świadka wypadku – w aktach nieponumerowanych organu, - dokumentacja medyczna(...)w aktach nieponumerowanych organu i k 34, - protokół powypadkowy Nr(...)- w aktach nieponumerowanych organu i k. 32, - wyniki badań – k. 35. W wyniku wypadku z dnia 4 listopada 2022 r. pozostającego w związku ze służba wojskowąT. M.doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3%, w postaci przebytego złamania podgłowowego II kości śródstopia lewego. Odczuwa ból palpacyjny w rzucie głowy II kości śródstopia podczas chodu po nierównościach w miękkim obuwiu, aczkolwiek porusza się samodzielnie i sprawnie. Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii – k. 44. Sąd zważył, co następuje: OdwołanieT. M.okazało się zasadne. Kwestię świadczeń z ubezpieczenia społecznego żołnierzy i żołnierzy rezerwy z tytułu wypadków w trakcie pełnienia obowiązków służbowych reguluje ustawa z dnia 11 marca 2022 r. oO.Ojczyzny (Dz. U. z 2022 r., poz. 2305 ze zm.). Zgodnie z art. 509 ust. 2 i 3 ustawy, żołnierzowi lub żołnierzowi rezerwy, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Oznacza to, że aby uzyskać uprawnienie do odszkodowania żołnierz musi: 1. ulec wypadkowi w trakcie pełnienia służby 2. doznać stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, 3. uszczerbek na zdrowiu winien pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem. Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 511 pkt 1 i 2 ustawy). Zgodnie z art. 508 pkt 1 wskazanej ustawy, za wypadek pozostający w związku ze służbą uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pełnieniem służby wojskowej podczas: a) wykonywania obowiązków służbowych albo poleceń przełożonych; b) wykonywania czynności w interesie służby wojskowej, nawet bez polecenia przełożonych; c) ratowania ludzi z grożącego niebezpieczeństwa albo ratowania mienia przed zniszczeniem lub zagarnięciem d) udziału w pościgu lub ujęciu osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa albo ochroną innych osób przed napaścią e) odbywania drogi do miejsca i z miejsca wykonywania czynności określonych w lit. a i b - lub w związku z tymi czynnościami. Oznacza to, że aby zdarzenie mogło być uznane za wypadek pozostający w związku ze służbą wojskową musi spełniać następujące warunki: - mieć charakter nagły - być wywołane przyczyną zewnętrzną - powodować uraz lub śmierć - pozostawać w związku z pełnieniem służby. W niniejszej sprawie poza sporem był fakt, iż zdarzenie jakie miało miejsce w dniu 4 listopada 2022 r. z udziałemT. M.miało charakter wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową. Sporną była natomiast kwestia oceny następstw tego zdarzenia, co warunkowało prawo odwołującego się do odszkodowania. Sąd zauważył, że ów spór został spowodowany przez odmienność informacji zawartych w dokumentacji medycznej(...), gdzie rozpoznano uT. M.stłuczenie innych i nieokreślonych części stopy (lewej) przy jednoczesnym podejrzeniu nadłamania dalszej części II kości śródstopia oraz w wynikach badań przeprowadzonych przez(...)Szpitala (...), który w wyniku badania rozpoznał u badanego osteofitozę krawędzi guza kości piętowej, uogólnione zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze z zwężeniem szpar stawowych i prawdopodobnie przebyte złamanie paliczka podstawnego I palca. Na ową rozbieżność rozpoznań zwracał zresztą słusznieT. M.w odwołaniu od decyzji. W oparciu o powyższą dokumentację medyczną Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w dniu 7 września 2023 r. ustaliła 0% uszczerbku na zdrowiu, będącego wynikiem wypadku przy pełnieniu służby z dnia 4 listopada 2022 r. Jednakże w rozpoznaniu zawarła jedynie skręcenie lewej stopy badanego. W tej sytuacji Sąd uznał za niezbędne zasięgnięcie wiadomości specjalnych z zakresu medycyny, w szczególności poprze dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu ortopedii, który oceniłby, czyT. M.doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek zdarzenia z 4 listopada 2022 r. Orzekanie o uszczerbku na zdrowiu następuje w oparciu o przepisy odpowiednich aktów wykonawczych wydanych na podstawie powołanej ustawy oO.Ojczyzny. Takim aktem wykonawczym jestrozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby(Dz. U. 2014 r., poz. 839 ze zm.) zawierające tabelę oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu. Poszczególne punkty tej tabeli odpowiadają rodzajom różnym rodzajom urazów i przypisują im stosowną do następstw urazów oceną procentową uszczerbku na zdrowiu. Z uwagi na fakt, iż ocena stanu zdrowia ubezpieczonego wymagała wiadomości specjalnych i dokumentacja medyczna nie była do końca spójna, Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłego z zakresu właściwego dla rodzaju urazu doznanego przez ubezpieczonego, a mianowicie biegłego lekarza specjalisty z zakresu(...). W ocenie biegłego wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego wypadkiem przy pracy mającym miejsce w dniu 4 listopada 2022 r. wynosi 3%. Ocenę stopnia uszczerbku biegły oparł o poz. 168b oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zawartej w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30 czerwca 2014 r. Zdaniem Sądu prawidłową kwalifikacją prawną jest oczywiście wspomnianerozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby. Choć biegły błędnie podał kwalifikacje prawną, to prawidłowo ustalił 3% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, tj. z pozycji 167b niniejszego rozporządzenia, która odpowiada rozpoznanemu złamaniu II kości śródstopia, dla którego minimalny poziom uszczerbku to 3%. Dokonując oceny uszczerbku na zdrowiu biegły wskazał na rozpoznanie w postaci przebytego złamania podgłowowego II kości śródstopia, co jest zgodne z podejrzeniem postawionym w trakcie udzielania ubezpieczonemu pierwszej pomocy medycznej. Błędnie jednak w opinii biegły odnosił się wielokrotnie do prawej stopy ubezpieczonego w sytuacji, gdy urazowi uległa jego lewa stopa. W ocenie sądu omyłka ta nie miała znaczenia dla oceny uszczerbkowej wobec rozpoznania przez biegłego złamania kości śródstopia, albowiem pozostaje ona zgodna w możliwym zakresem oceny uszczerbkowej a rozpoznanie przez biegłego złamania kości śródstopia odpowiada podejrzeniom lekarz udzielającego pierwszej pomocy ubezpieczonemu po zdarzeniu z 4 listopada 2022 r. oraz aktualnym dolegliwościom bólowym w obrębie śródstopia, co potwierdził biegły Żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii. Pomimo mankamentów opinii stanowiących dość oczywiste omyłki przy jej sporządzaniu Sąd uznał ją za miarodajną dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie. Sąd uznał, żeT. M.w związku z wypadkiem w trakcie służby wojskowej w dniu 4 listopada 2022 r. doznał, poza skręceniem stawu skokowego stopy lewej, również złamania podgłowowej II kości śródstopia, nadal powodującego dolegliwości bólowe. W rezultacie Sąd przyjął tym samym, iż ubezpieczony w wyniku wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową w dniu 4 listopada 2022 r. doznał 3% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu i, w oparciu oart. 47714§ 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję. ZARZĄDZENIE 1 (...) 2 (...)S. C.; 3 (...) (...)

15/551530/0004521/U

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie

IX Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

151525000003006_VI_Ka_000552_2024_Uz_2024-12-17_001

VI Ka 552/24

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2024-12-30 18:00:04.0 CET

2024-12-30 15:20:54.0 CET

15152500

3006

REGULATION

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt VI Ka 552/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 0 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 10 czerwca 2024 roku w sprawie o sygnaturze akt III K 2252/23. 1.2. Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☒ obrońca ☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Barbara Janecka" xPublisher="janeckab" xEditorFullName="Barbara Janecka" xEditor="janeckab" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="8" xFlag="published" xVolType="15/152500/0003006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000552" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Zarządzenie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="404"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="120"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="43"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>Formularz UK 2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>VI Ka 552/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xIx>Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>0</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>CZĘŚĆ WSTĘPNA </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>Wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 10 czerwca 2024 roku w sprawie o sygnaturze akt III K 2252/23.</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.2. Podmiot wnoszący apelację</xBx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ oskarżyciel posiłkowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ oskarżyciel prywatny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒ obrońca</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ inny</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.3. Granice zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="153"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="351"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="4"> <xText>☒ na korzyść</xText> <xText>☐ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>☒ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText>☐ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.3.2. Podniesione zarzuty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink><xBx> –</xBx> błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.4. Wnioski</xBx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="291"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="48"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="339"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>zmiana</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.1. Ustalenie faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="66"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="339"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="93"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="94"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.1.1. Fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.2. Ocena dowodów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="109"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="208"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="405"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="109"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="208"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="405"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="55"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="491"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="176"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Zarzut </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="7"> <xText><xIx>1.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xBx>Apelacja obrońcy oskarżonej <xAnon>K. S.</xAnon>.</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>obrazę przepisów postępowania a to <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 kpk</xLexLink> poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w szczególności poprzez przyjęcie, iż oskarżona <xAnon>K. S.</xAnon> swoim zachowaniem wypełniła znamiona czynu z <xLexLink xArt="art. 280;art. 280 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 280 § 1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 5" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 5 kk</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 276" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">276 kk</xLexLink>, działając przy tym wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, podczas gdy w rzeczywistości ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikają przeciwne wnioski:</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>obrazę przepisów postępowania a to <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink> poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, w sposób wybiórczy, z uwzględnieniem okoliczności przemawiających wyłącznie na niekorzyść oskarżonej, przy jednoczesnym pominięciu okoliczności przemawiających na jej korzyść, w szczególności poprzez przyjęcie, iż z zeznań pokrzywdzonego <xAnon>K. M.</xAnon> ocenionych przez Sąd I instancji jako spójne i jasne wynika, że oskarżona miała dopuścić się wobec niego czynu zabronionego, podczas gdy sam pokrzywdzony zeznał, że z całą pewnością oskarżona w żaden sposób nie brała udziału w zdarzeniu, a jedynie biernie stała w towarzystwie innych osób;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia a polegający na bezzasadnym przyjęciu, że oskarżona miała wspólnie i w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi dopuścić się popełnienia zarzucanego jej czynu, podczas gdy w rzeczywistości oskarżona nie miała żadnej roli w zdarzeniu i nie wchodziła w porozumienie z innymi osobami czy to w sposób bezpośredni czy domniemany.</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ zasadny</xText> <xText>☐ częściowo zasadny</xText> <xText>☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Z uwagi na treść postawionych zarzutów, tytułem wstępu przyszło przypomnieć kilka podstawowych reguł, które obowiązują zarówno sąd orzekający w sprawie, jak również strony, które wywodzą środek odwoławczy.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink> organy postępowania, a więc także i sąd, kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink>, wtedy gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (<xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 kpk</xLexLink>) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (<xLexLink xArt="art. 2;art. 2 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 2 § 2 kpk</xLexLink>), stanowi wynik rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (<xLexLink xArt="art. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 4 kpk</xLexLink>), jest wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (<xLexLink xArt="art. 424;art. 424 § 1;art. 424 § 1 pkt. 1;art. 424 § 1 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 424 § 1 pkt 1 i 2 kpk</xLexLink>).</xText> <xText>Z uwagi na fakt, że autor apelacji zarzucił również naruszenie przepisu <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 k.p.k.</xLexLink>, zasadne jest wyświetlenie, iż zasada wynikająca z tego przepisu obowiązuje także przy wyciąganiu wniosków przez strony procesowe, które, przedstawiając w środku odwoławczym własne stanowisko, nie mogą go opierać na fragmentarycznej ocenie dowodów, lecz muszą odnosić się do całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej (wyrok SA w Łodzi z 19 października 1999 r., II AKa 71/99, KZS 2001 r., z. 10, poz. 43; D. Świecki (red.) Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I, wyd. II, teza 8 do art. 410 kpk).</xText> <xText>Przenosząc te teoretyczne uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należało, że sąd I instancji sprostał wymaganiom postawionym przed nim przez ustawodawcę. Z pisemnego uzasadnienia wynika bowiem w oparciu o które dowody poczynione zostały ustalenia faktyczne w sprawie i dlaczego dowody te zostały uznane za wiarygodne. Zostało także wskazane, którym dowodom sąd odmówił wiary (w szczególności wyjaśnieniom oskarżonych) i dlaczego tak postąpił. Oceny sądu I instancji nie są przy tym dotknięte wadą dowolności, a wręcz przeciwnie. Znajdują pełne odzwierciedlenie w przeprowadzonych dowodach, oceny są racjonalne, odpowiadają podstawowemu doświadczeniu życiowemu, a przez co zgodne są z dyrektywą z <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 k.p.k.</xLexLink></xText> <xText>Istotne jest, że relacje osobowych źródeł informacji, po części potwierdzone zostały przez dowody materialne, którymi w tej sprawie były pozyskane z banku wyciągi z rachunku pokrzywdzonego, a także zapisy monitoringu z różnych placówek handlowych, w których płacono, czy też usiłowano płacić za pomocą skradzionych pokrzywdzonemu kart płatniczych. To wszystko relacjonował jednak sąd I instancji w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, a zważając na treść zarzutów aktualnie omawianej apelacji, nie wydaje się konieczne powtarzanie tych treści w tym miejscu.</xText> <xText>W apelacji obrońca oskarżonej <xAnon>S.</xAnon> zakwestionował w głównej mierze zeznania pokrzywdzonego i na tej podstawie próbował budować narrację, zgodnie z którą oskarżona nie wzięła żadnego udziału w rozboju. Analizując apelację można dojść do przekonania, że zdaniem obrońcy, zwyczajnie oskarżona znalazła się w złym miejscu i o niewłaściwej godzinie. Jednoznaczne i niezmienne zeznania pokrzywdzonego <xAnon>K. M.</xAnon>, przeczą jednak takiej narracji. W połączeniu z dowodami obiektywnymi, tj. zapisami monitoringu z placówek handlowych, depozycje wskazanego świadka pozwalały i nakazywały ustalenie, że oskarżona brała czynny udział w rozboju dokonanym 4 września 2023 roku na <xAnon>K. M.</xAnon>. Ten bowiem po raz pierwszy został przesłuchany w dniu 4 września 2023 roku o godzinie 9:35. Już wówczas świadek podał, że cała trójka oskarżonych czekała na niego na <xAnon>ulicy (...)</xAnon> w <xAnon>C.</xAnon>, kiedy zauważyli, że zbliża się do nich. Kiedy podszedł, nie kto inny jak oskarżona <xAnon>S.</xAnon> wraz z jednym z mężczyzn zaczęli dopytywać się pokrzywdzonego, czy ten ma papierosy. Kiedy zaprzeczył, to oskarżona <xAnon>S.</xAnon>, nieustępliwie wręcz zażądała, aby im je kupił, zwracając się do pokrzywdzonego „choć nam kupisz” (k.3). Kiedy stanowczo odmówił, cała trójka nadal nalegała na to, aby <xAnon>K. M.</xAnon> zasponsorował im papierosy na pobliskiej stacji paliw. Wreszcie zaczęli dopytywać się pokrzywdzonego o to, która jest godzina. Wówczas pokrzywdozny nieroztropnie wyjął ze swojej saszetki telefon i udzielił napastnikom tej informacji. Co charakterystyczne, oskarżeni wyjątkowo byli zainteresowani tym, co pokrzywdzony miał w tej torebce. Wreszcie co najważniejsze, co w ogóle nie było w zainteresowaniu skarżącego to fakt, że oskarżona <xAnon>S.</xAnon> w czasie posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania przyznała się, że to ona zabrała torebkę pokrzywdzonemu. Przeczyła jedynie, aby ktoś miał pokrzywdzonego wcześniej uderzyć, jednak w tej części relacja oskarżonej jest wyjątkowo nieprzekonująca, tak samo jak stwierdzenie, że <xAnon>K. M.</xAnon> w ogóle nie protestował, kiedy zabierała mu tę torebkę (k.272). Podobne wyjaśnienia oskarżona złożyła przed prokuratorem (k.113), a wszystkie podtrzymała przed sądem (k.694). O ile pokrzywdzony sugerował, że po tym jak się przewrócił, to torebkę zabrał mu <xAnon>K.</xAnon>, czyli ten który zadał mu silny cios w głowę, to nie był tego pewny. Kilka godzin po zdarzeniu zeznał przecież, że na skutek tego potężnego uderzenia stracił przytomność na około 3 minuty, a kiedy się ocknął, zauważył, że zniknęła jego torebka z całą zawartością. Skarżący wbrew regule z <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 k.p.k.</xLexLink>, pominął tę część jednoznacznego w swej wymowie materiału dowodowego. Także umknęło skarżącemu i to, że bezpośrednio po zajściu, o godzinie 2:16, 4 września 2023 roku (k.305), oskarżona <xAnon>S.</xAnon> robiła na pobliskiej stacji <xAnon> (...)</xAnon> niemałe zakupy, a głównym asortymentem był oczywiście alkohol. Z kart płatniczych pokrzywdzona korzystała także w godzinach dopołudniowych 4 września 2024 roku. Wreszcie brała również udział w przekazywaniu telefonu skradzionego <xAnon>M.</xAnon>, podczas rozboju dla <xAnon>O. K.</xAnon>, która zastawiła go w lombardzie. Tylko te wskazane w tym miejscu fakty, pozwalały, a w realiach tej sprawy nakazywały prawidłowe ustalenie poczynione przez sąd I instancji, że oskarżona <xAnon>S.</xAnon> wzięła czynny udział w przedmiotowym rozboju, działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi ustalonymi sprawcami. Bez wątpienia porozumienie sprawców było, w odniesieniu do <xAnon>S.</xAnon>, co najmniej dorozumiane, a co jest wystarczające do zastosowania omawianej konstrukcji sprawstwa. Sąd I instancji w pisemnych motywach w sposób dostateczny wyjaśnił na czym polega współsprawstwo w dokonaniu czynu zabronionego, zwłaszcza zwrócił uwagę, że nie każdy ze współdziałających musi swoim zachowaniem wypełnić znamiona modalne danego typu przestępstwa. Powtarzanie tych uwag w tym miejscu nie jest konieczne, gdyż poglądy te są utrwalone tak w doktrynie jak i orzecznictwie i nikt nawet, na dzień dzisiejszy, nie próbuje ich podważać.</xText> <xText>W podsumowaniu tej części uzasadnienia, założenie autora apelacji, że oskarżona <xAnon>K. S.</xAnon> nie miała żądnej roli w zdarzeniu, nie jest poparte jakimikolwiek wiarygodnymi dowodami.</xText> <xText>Zasadne więc było ustalenie tego fragmentu stanu faktycznego w oparciu o wiarygodne zeznania pokrzywdzonego, potwierdzone zresztą częściowo wyjaśnieniami samej oskarżonej <xAnon>S.</xAnon>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ zasadny</xText> <xText>☐ częściowo zasadny</xText> <xText>☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Skoro główne zarzuty apelacji okazały się chybione, to nie mogły one doprowadzić do uniewinnienia oskarżonej <xAnon>S.</xAnon>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Zarzut </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="7"> <xText><xIx>2.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xBx>Apelacja obrońcy oskarżonej <xAnon>K. S.</xAnon>.</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia a polegający na ustaleniu, iż działanie oskarżonej w warunkach ograniczonej poczytalności opisanej w <xLexLink xArt="art. 31;art. 31 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 31 § 2 kk</xLexLink> ustalić należy jako zbliżone do działania w ramach pełnej poczytalności aniżeli zniesionej poczytalności, podczas gdy w rzeczywistości ze względu na stan chorobowy oskarżonej, jej niezdolność do podejmowania racjonalnych decyzji i pokierowania swoim postępowaniem przyjąć należy, iż ograniczona poczytalność zbliżona jest do całkowitej niepoczytalności;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>rażącą niewspółmierność kary w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności w związku z nieuwzględnieniu przez Sąd I instancji dyrektyw wymiaru kary wynikających z <xLexLink xArt="art. 53;art. 53 § 1;art. 53 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 53 § 1 i 2 kodeksu karnego</xLexLink> oraz okoliczności działania przez oskarżoną w ramach ograniczonej poczytalności, albowiem kara orzeczona za przypisany oskarżonej czyn znacznie przekracza stopień winy, zaś oskarżona zgodnie z opinią biegłych oraz zgromadzoną w sprawie dokumentacją medyczną, od dzieciństwa pozostaje pod opieką <xAnon> (...)</xAnon>, cierpi na upośledzenie umysłowe oraz stwierdzone zostały u niej deficyty w rozumieniu i przyswojeniu norm społecznych, co w znaczny sposób przekłada się na zdolność do oceny przedsiębranych czynności, a tym samym winno wpływać na ocenę zachowania oskarżonej w sposób łagodzący.</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ zasadny</xText> <xText>☐ częściowo zasadny</xText> <xText>☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Uzasadnienie apelacji dowodzi, że za pomocą tych dwóch zarzutów obrońca dążył do uzyskania dla oskarżonej <xAnon>S.</xAnon> łagodniejszej kary. Stąd racjonalne jest łączne odniesienie się do tak postawionych zarzutów.</xText> <xText>Skarżący nie wywiódł jednak, że zalegająca w aktach opinia o stanie zdrowia psychicznego oskarżonej, jest w jakimś zakresie niepełna niejasna czy też wewnętrznie sprzeczna. Nie mogło to dziwić, gdyż biegli psychiatrzy i psycholog nie tylko mieli osobistą styczność z oskarżoną, co nadto zapoznali się z jej pełną dokumentacją medyczną i wydali ostateczną opinią (k.415, 685, 729, 770 – 773).</xText> <xText>Zważając na wnioski opinii biegłych sąd przyjął wobec tej oskarżonej kwalifikację z <xLexLink xArt="art. 31;art. 31 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 31 § 2 k.k.</xLexLink>, co skutkowało nadzwyczajnym złagodzeniem kary i wymierzeniem kary poniżej dolnej granicy zagrożenia ustawowego. Sąd I instancji, wbrew zarzutom apelacji, wziął więc pod uwagę i należycie uwzględnił dyrektywy wymiaru kary z <xLexLink xArt="art. 53;art. 53 § 1;art. 53 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 53 § 1 i 2 k.k.</xLexLink>, a kara 10 miesięcy pozbawienia wolności, nie przekracza umniejszonego stopnia zawinienia. Warunki i właściwości osobiste oskarżonej <xAnon>S.</xAnon> nie mogły przysłonić okoliczności, które jednoznacznie świadczyły na jej niekorzyść, zwłaszcza wysokiego stopnia społecznej szkodliwości. O wysokim stopniu społecznej szkodliwości świadczą ujawnione okoliczności czynu, w tym brutalny i bezczelny sposób działania sprawców, wyjątkowo niskie pobudki im przyświecające, a to chęć zdobycia pieniędzy na alkohol, co zresztą udało się. Pieniądze, które zabrano oskarżonemu oskarżona wydała właśnie na zakup alkoholu. Wymierzenie więc, w okolicznościach tej sprawy, kary łagodniejszego rodzaju, czego domagał się skarżący, doprowadziłoby do sytuacji, że cele kary nie zostałyby zrealizowane, tak w zakresie prewencji indywidualnej, co przede wszystkim w zakresie prewencji generalnej.</xText> <xText>Zgodnie z jednolitym orzecznictwem jak i poglądami doktryny rażąca niewspółmierność kary, o jakiej mowa w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink>, zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w <xLexLink xArt="art. 53" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 53 KK</xLexLink> oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo (wyr. SA w Katowicach z 5.10.2017 r., II AKa 318/17, Legalis). Kara może być uznana za rażąco niewspółmierną z powodu niewłaściwego wyboru jej rodzaju, jej nadmiernej wysokości, albo z powodu nieorzeczenia warunkowego zawieszenia jej wykonania (wyr. SA w Łodzi z 23.11.2016 r., II AKa 222/16, Legalis).</xText> <xText>Jak dowiodły tego uwagi poczynione w tej sekcji uzasadnienia, taka sytuacja, co wydaje się oczywiste, nie zaistniała w tej sprawie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ zasadny</xText> <xText>☐ częściowo zasadny</xText> <xText>☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zarzuty okazały się nietrafne, stąd nie mogły spowodować zmiany wyroku i orzeczenie względem oskarżonej <xAnon>S.</xAnon> kary łagodniejszego rodzaju.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Zarzut </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="7"> <xText><xIx>3.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>Apelacja oskarżonego <xAnon>K.</xAnon>.</xText> <xText>Zarzuty obrazy przepisów postępowania, a to <xLexLink xArt="art. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 4 k.p.k.</xLexLink> , <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">7 k.p.k.</xLexLink> 5 <xLexLink xArt="§ 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">§ 2 k.p.k.</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">410 k.p.k.</xLexLink>, a także błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony dokonał kradzieży torebki pokrzywdzonego wraz z zawartością, oraz rażąca niewspółmierność wymierzonych kar jednostkowych jak i kary łącznej.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ zasadny</xText> <xText>☐ częściowo zasadny</xText> <xText>☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wszystkie zarzuty apelacji oskarżonego <xAnon>K.</xAnon> są bezzasadne i to w stopniu oczywistym. W istocie oskarżony nie sprecyzował zarzutów, tak naruszenia przepisów postępowania jak i błędu w ustaleniach faktycznych, nieustannie powtarzając na kolejnych stronach apelacji, że sąd I instancji nierzetelnie ocenił dowody oraz co powinien, jego zdaniem, zrobić Sąd II instancji.</xText> <xText>Wywody przedstawione w zakresie apelacji obrońcy oskarżonej <xAnon>S.</xAnon> zachowały swoją aktualność również w przypadku zarzutów oskarżonego <xAnon>K.</xAnon>. Wbrew jego stanowisku, sąd I instancji, po rzetelnym przeprowadzeniu postępowania dowodowego, wydał jedyne słuszne orzeczenie w tej sprawie. Wina i sprawstwo oskarżonego <xAnon>K.</xAnon> były wyjątkowo jednoznaczne. Analiza obszernego uzasadnienia apelacji nie przyniosła odpowiedzi na pytanie, czym miałaby się objawiać nierzetelność sądu rejonowego w rozpoznawaniu tej sprawy i na czym polegały błędy sądu.</xText> <xText>Jak wcześniej wyświetlono, wiarygodność pokrzywdzonego <xAnon>M.</xAnon> nie budziła żadnych wątpliwości. Wbrew ocenie oskarżonego <xAnon>K.</xAnon>, świadek ten zeznawał niezmiennie w toku procesu. W zasadzie jedyną wątpliwością, którą przejawiał <xAnon>M.</xAnon>, było to, kto ściągnął mu torebkę, kiedy po zadaniu mu potężnego ciosu przez <xAnon>K.</xAnon>, przewrócił się. Co do obecności oskarżonego <xAnon>K.</xAnon> na miejscu zdarzenia i jego aktywnym udziale w nim, także nie było wątpliwości. <xAnon>K.</xAnon> rozpoznał pokrzywdzony bezpośrednio po zdarzeniu na tablicach poglądowych, pewny był, że on zadał mu cios, określał go jako ówczesnego partnera <xAnon>S.</xAnon>, co również było prawdą. Zresztą na fakt, że oskarżony <xAnon>K.</xAnon> brał udział w zdarzeniu wskazała również współoskarżona <xAnon>S.</xAnon>. Nie bez znaczenia była okoliczność, że telefon zabrany w efekcie rozboju pokrzywdzonemu, a który ujawniono w lombardzie, został przekazany tam za pośrednictwem <xAnon>K.</xAnon>, który jako rozliczenie swego zadłużenia, oddał to urządzenie <xAnon>O. K.</xAnon> (k.188). Tylko te naprowadzone w tym miejscu dowody wykluczały z podstawy ustaleń faktycznych gołosłowne wyjaśnienia oskarżonego <xAnon>K.</xAnon>, co zasadnie uczynił sąd I instancji.</xText> <xText>W podsumowaniu, ocena dowodów zaprezentowana przez sąd I instancji nie wzbudziła najmniejszych wątpliwości sądu odwoławczego. Wina i sprawstwo oskarżonego <xAnon>K.</xAnon> są wyjątkowo oczywiste.</xText> <xText>Sąd odwoławczy nie uznał również, aby kary, tak jednostkowe jak i łączna cechowała rażąca niewspółmierna surowość. Sposób życia oskarżonego <xAnon>K.</xAnon> przed popełnieniem przestępstwa, jak również zachowanie się po tym zdarzeniu, w zupełności uzasadniały orzeczenie kar jak w zaskarżonym wyroku. Już sam fakt postawienia takich zarzutów w apelacji, domaganie się przez oskarżonego przyjęcia wypadku mniejszej wagi, świadczy o jego całkowitym bezkrytycyzmie. Przed zdarzeniem oskarżony <xAnon>K.</xAnon> skazywany był aż 10 razy, w tym głównie za przestępstwa przeciwko mieniu. Przypisano mu także występek z <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 233 § 1 k.k.</xLexLink>, dwukrotnie z <xLexLink xArt="art. 158;art. 158 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 158 § 1 k.k.</xLexLink> i z <xLexLink xArt="art. 157;art. 157 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 157 § 1 k.k.</xLexLink> Skazano go też za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W efekcie, aktualnie przypisano mu działanie w warunkach z tzw. recydywy wielokrotnej z <xLexLink xArt="art. 64;art. 64 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 64 § 2 k.k.</xLexLink> Pomimo wyjątkowo obciążających okoliczności przypisanego przestępstwa na szkodę <xAnon>K. M.</xAnon>, o czym świadczą wyjątkowo niskie pobudki działania, jak i brutalne zachowanie się oskarżonego <xAnon>K.</xAnon>, ten w apelacji wywodzi, że należało zastosować instytucję wypadku mniejszej wagi. Nadto oskarżony nie przejawił żadnej skruchy. W tym stanie rzeczy orzeczoną karę za występek z <xLexLink xArt="art. 280;art. 280 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 280 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 5" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 5 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 276" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 276 k.k.</xLexLink>, na poziomie jedynie 4 lat pozbawienia wolności, oceniać raczej należało jako karę łagodną, a na pewno nie wygórowaną. Nie ma mowy, aby przyjąć rażącą surową niewspółmierność taj kary, podobnie jak w podniesieniu do występku zakwalifikowanego z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Za tożsamy występek <xAnon>K.</xAnon> był już w przeszłości karany.</xText> <xText>Brak łączności przedmiotowo – podmiotowej pomiędzy przypisanymi oskarżonemu przestępstwami nie uprawniał do założenia, że orzeczona kara łączna jest nazbyt surowa.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐ zasadny</xText> <xText>☐ częściowo zasadny</xText> <xText>☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Skoro wina i sprawstwo, w świetle prawidłowych ustaleń sądu I instancji, poprzedzonych swobodną, całościową i rzetelną oceną dowodów zgromadzonych w sprawie, nie budziły jakiejkolwiek wątpliwości, wszelkie zarzuty oskarżonego <xAnon>K.</xAnon> okazały się chybione, to wnioski jego apelacji nie zasługiwały na uwzględnienie.</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="55"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="667"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="4"> <xText><xBx>1.</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Przedmiot utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xBx>Wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 10 czerwca 2024 roku w sprawie o sygnaturze akt III K 2252/23.</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>Z uwagi na to, że zarzuty apelacji okazały się chybione, brak było przesłanek z <xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink> oraz sąd nie dostrzegł potrzeby działania z urzędu w trybie <xLexLink xArt="art. 440" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 440 k.p.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">455 k.p.k.</xLexLink>, zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy (<xLexLink xArt="art. 433;art. 433 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 433 § 1 k.p.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 1 k.p.k.</xLexLink>).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="143"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="577"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Koszty Procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="129"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="591"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>II, III, IV</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>Na rzecz obrońców z urzędu przyznano stosowne wynagrodzenie powiększone o należny podatek VAT. Z kolei oskarżonych, dostrzegając przesłanki z <xLexLink xArt="art. 624;art. 624 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 624 § 1 k.p.k.</xLexLink>, zwolniono z obowiązku uiszczenia kosztów postępowania odwoławczego.</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="720"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODPIS </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center"> <xIx>SSO Paweł Stępień (spr.)</xIx></xText> <xText><xIx>SSO Jacek Myśliwiec SSO Katarzyna Gozdawa - Grajewska</xIx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xText>Rybnik, 17 grudnia 2024 roku:</xText> <xText>1. Odnotować uzasadnienie w kontrolce;</xText> <xText>2. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć oskarżonej <xAnon>S.</xAnon> - zgodnie z wnioskiem;</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>Po wpływie prawidłowego i terminowego wniosku w zakresie skazania oskarżonego <xAnon>K.</xAnon>, proszę doręczyć odpis wyroku wraz z uzasadnieniem;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>Akta zwrócić do SR.</xText> </xUnit> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Barbara Janecka

Barbara Janecka

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt VI Ka 552/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 0 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 10 czerwca 2024 roku w sprawie o sygnaturze akt III K 2252/23. 1.2. Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☒ obrońca ☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ inny 1.3. Granice zaskarżenia 1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia ☒ na korzyść ☐ na niekorzyść ☒ w całości ☐ w części ☐ co do winy ☐ co do kary ☐ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 1.3.2. Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☒ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☒ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☒ art. 438 pkt 3 k.p.k.–błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☒ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 1.4. Wnioski ☒ uchylenie ☒ zmiana 2 Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy 2.1. Ustalenie faktów 2.1.1. Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 2.2. Ocena dowodów 2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 2.1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 3 STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków Lp. Zarzut 1. Apelacja obrońcy oskarżonejK. S.. 1 obrazę przepisów postępowania a toart. 7 kpkw zw. zart. 410 kpkpoprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w szczególności poprzez przyjęcie, iż oskarżonaK. S.swoim zachowaniem wypełniła znamiona czynu zart. 280 § 1 kkiart. 278 § 5 kkoraz276 kk, działając przy tym wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, podczas gdy w rzeczywistości ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikają przeciwne wnioski: 2 obrazę przepisów postępowania a toart. 7 kpkpoprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, w sposób wybiórczy, z uwzględnieniem okoliczności przemawiających wyłącznie na niekorzyść oskarżonej, przy jednoczesnym pominięciu okoliczności przemawiających na jej korzyść, w szczególności poprzez przyjęcie, iż z zeznań pokrzywdzonegoK. M.ocenionych przez Sąd I instancji jako spójne i jasne wynika, że oskarżona miała dopuścić się wobec niego czynu zabronionego, podczas gdy sam pokrzywdzony zeznał, że z całą pewnością oskarżona w żaden sposób nie brała udziału w zdarzeniu, a jedynie biernie stała w towarzystwie innych osób; 3 błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia a polegający na bezzasadnym przyjęciu, że oskarżona miała wspólnie i w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi dopuścić się popełnienia zarzucanego jej czynu, podczas gdy w rzeczywistości oskarżona nie miała żadnej roli w zdarzeniu i nie wchodziła w porozumienie z innymi osobami czy to w sposób bezpośredni czy domniemany. ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny Z uwagi na treść postawionych zarzutów, tytułem wstępu przyszło przypomnieć kilka podstawowych reguł, które obowiązują zarówno sąd orzekający w sprawie, jak również strony, które wywodzą środek odwoławczy. Zgodnie zart. 7 kpkorgany postępowania, a więc także i sąd, kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochronąart. 7 kpk, wtedy gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), stanowi wynik rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk), jest wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 i 2 kpk). Z uwagi na fakt, że autor apelacji zarzucił również naruszenie przepisuart. 410 k.p.k., zasadne jest wyświetlenie, iż zasada wynikająca z tego przepisu obowiązuje także przy wyciąganiu wniosków przez strony procesowe, które, przedstawiając w środku odwoławczym własne stanowisko, nie mogą go opierać na fragmentarycznej ocenie dowodów, lecz muszą odnosić się do całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej (wyrok SA w Łodzi z 19 października 1999 r., II AKa 71/99, KZS 2001 r., z. 10, poz. 43; D. Świecki (red.) Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I, wyd. II, teza 8 do art. 410 kpk). Przenosząc te teoretyczne uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należało, że sąd I instancji sprostał wymaganiom postawionym przed nim przez ustawodawcę. Z pisemnego uzasadnienia wynika bowiem w oparciu o które dowody poczynione zostały ustalenia faktyczne w sprawie i dlaczego dowody te zostały uznane za wiarygodne. Zostało także wskazane, którym dowodom sąd odmówił wiary (w szczególności wyjaśnieniom oskarżonych) i dlaczego tak postąpił. Oceny sądu I instancji nie są przy tym dotknięte wadą dowolności, a wręcz przeciwnie. Znajdują pełne odzwierciedlenie w przeprowadzonych dowodach, oceny są racjonalne, odpowiadają podstawowemu doświadczeniu życiowemu, a przez co zgodne są z dyrektywą zart. 7 k.p.k. Istotne jest, że relacje osobowych źródeł informacji, po części potwierdzone zostały przez dowody materialne, którymi w tej sprawie były pozyskane z banku wyciągi z rachunku pokrzywdzonego, a także zapisy monitoringu z różnych placówek handlowych, w których płacono, czy też usiłowano płacić za pomocą skradzionych pokrzywdzonemu kart płatniczych. To wszystko relacjonował jednak sąd I instancji w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, a zważając na treść zarzutów aktualnie omawianej apelacji, nie wydaje się konieczne powtarzanie tych treści w tym miejscu. W apelacji obrońca oskarżonejS.zakwestionował w głównej mierze zeznania pokrzywdzonego i na tej podstawie próbował budować narrację, zgodnie z którą oskarżona nie wzięła żadnego udziału w rozboju. Analizując apelację można dojść do przekonania, że zdaniem obrońcy, zwyczajnie oskarżona znalazła się w złym miejscu i o niewłaściwej godzinie. Jednoznaczne i niezmienne zeznania pokrzywdzonegoK. M., przeczą jednak takiej narracji. W połączeniu z dowodami obiektywnymi, tj. zapisami monitoringu z placówek handlowych, depozycje wskazanego świadka pozwalały i nakazywały ustalenie, że oskarżona brała czynny udział w rozboju dokonanym 4 września 2023 roku naK. M.. Ten bowiem po raz pierwszy został przesłuchany w dniu 4 września 2023 roku o godzinie 9:35. Już wówczas świadek podał, że cała trójka oskarżonych czekała na niego naulicy (...)wC., kiedy zauważyli, że zbliża się do nich. Kiedy podszedł, nie kto inny jak oskarżonaS.wraz z jednym z mężczyzn zaczęli dopytywać się pokrzywdzonego, czy ten ma papierosy. Kiedy zaprzeczył, to oskarżonaS., nieustępliwie wręcz zażądała, aby im je kupił, zwracając się do pokrzywdzonego „choć nam kupisz” (k.3). Kiedy stanowczo odmówił, cała trójka nadal nalegała na to, abyK. M.zasponsorował im papierosy na pobliskiej stacji paliw. Wreszcie zaczęli dopytywać się pokrzywdzonego o to, która jest godzina. Wówczas pokrzywdozny nieroztropnie wyjął ze swojej saszetki telefon i udzielił napastnikom tej informacji. Co charakterystyczne, oskarżeni wyjątkowo byli zainteresowani tym, co pokrzywdzony miał w tej torebce. Wreszcie co najważniejsze, co w ogóle nie było w zainteresowaniu skarżącego to fakt, że oskarżonaS.w czasie posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania przyznała się, że to ona zabrała torebkę pokrzywdzonemu. Przeczyła jedynie, aby ktoś miał pokrzywdzonego wcześniej uderzyć, jednak w tej części relacja oskarżonej jest wyjątkowo nieprzekonująca, tak samo jak stwierdzenie, żeK. M.w ogóle nie protestował, kiedy zabierała mu tę torebkę (k.272). Podobne wyjaśnienia oskarżona złożyła przed prokuratorem (k.113), a wszystkie podtrzymała przed sądem (k.694). O ile pokrzywdzony sugerował, że po tym jak się przewrócił, to torebkę zabrał muK., czyli ten który zadał mu silny cios w głowę, to nie był tego pewny. Kilka godzin po zdarzeniu zeznał przecież, że na skutek tego potężnego uderzenia stracił przytomność na około 3 minuty, a kiedy się ocknął, zauważył, że zniknęła jego torebka z całą zawartością. Skarżący wbrew regule zart. 410 k.p.k., pominął tę część jednoznacznego w swej wymowie materiału dowodowego. Także umknęło skarżącemu i to, że bezpośrednio po zajściu, o godzinie 2:16, 4 września 2023 roku (k.305), oskarżonaS.robiła na pobliskiej stacji(...)niemałe zakupy, a głównym asortymentem był oczywiście alkohol. Z kart płatniczych pokrzywdzona korzystała także w godzinach dopołudniowych 4 września 2024 roku. Wreszcie brała również udział w przekazywaniu telefonu skradzionegoM., podczas rozboju dlaO. K., która zastawiła go w lombardzie. Tylko te wskazane w tym miejscu fakty, pozwalały, a w realiach tej sprawy nakazywały prawidłowe ustalenie poczynione przez sąd I instancji, że oskarżonaS.wzięła czynny udział w przedmiotowym rozboju, działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi ustalonymi sprawcami. Bez wątpienia porozumienie sprawców było, w odniesieniu doS., co najmniej dorozumiane, a co jest wystarczające do zastosowania omawianej konstrukcji sprawstwa. Sąd I instancji w pisemnych motywach w sposób dostateczny wyjaśnił na czym polega współsprawstwo w dokonaniu czynu zabronionego, zwłaszcza zwrócił uwagę, że nie każdy ze współdziałających musi swoim zachowaniem wypełnić znamiona modalne danego typu przestępstwa. Powtarzanie tych uwag w tym miejscu nie jest konieczne, gdyż poglądy te są utrwalone tak w doktrynie jak i orzecznictwie i nikt nawet, na dzień dzisiejszy, nie próbuje ich podważać. W podsumowaniu tej części uzasadnienia, założenie autora apelacji, że oskarżonaK. S.nie miała żądnej roli w zdarzeniu, nie jest poparte jakimikolwiek wiarygodnymi dowodami. Zasadne więc było ustalenie tego fragmentu stanu faktycznego w oparciu o wiarygodne zeznania pokrzywdzonego, potwierdzone zresztą częściowo wyjaśnieniami samej oskarżonejS.. Wniosek ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. Skoro główne zarzuty apelacji okazały się chybione, to nie mogły one doprowadzić do uniewinnienia oskarżonejS.. Lp. Zarzut 2. Apelacja obrońcy oskarżonejK. S.. 1 błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia a polegający na ustaleniu, iż działanie oskarżonej w warunkach ograniczonej poczytalności opisanej wart. 31 § 2 kkustalić należy jako zbliżone do działania w ramach pełnej poczytalności aniżeli zniesionej poczytalności, podczas gdy w rzeczywistości ze względu na stan chorobowy oskarżonej, jej niezdolność do podejmowania racjonalnych decyzji i pokierowania swoim postępowaniem przyjąć należy, iż ograniczona poczytalność zbliżona jest do całkowitej niepoczytalności; 2 rażącą niewspółmierność kary w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności w związku z nieuwzględnieniu przez Sąd I instancji dyrektyw wymiaru kary wynikających zart. 53 § 1 i 2 kodeksu karnegooraz okoliczności działania przez oskarżoną w ramach ograniczonej poczytalności, albowiem kara orzeczona za przypisany oskarżonej czyn znacznie przekracza stopień winy, zaś oskarżona zgodnie z opinią biegłych oraz zgromadzoną w sprawie dokumentacją medyczną, od dzieciństwa pozostaje pod opieką(...), cierpi na upośledzenie umysłowe oraz stwierdzone zostały u niej deficyty w rozumieniu i przyswojeniu norm społecznych, co w znaczny sposób przekłada się na zdolność do oceny przedsiębranych czynności, a tym samym winno wpływać na ocenę zachowania oskarżonej w sposób łagodzący. ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny Uzasadnienie apelacji dowodzi, że za pomocą tych dwóch zarzutów obrońca dążył do uzyskania dla oskarżonejS.łagodniejszej kary. Stąd racjonalne jest łączne odniesienie się do tak postawionych zarzutów. Skarżący nie wywiódł jednak, że zalegająca w aktach opinia o stanie zdrowia psychicznego oskarżonej, jest w jakimś zakresie niepełna niejasna czy też wewnętrznie sprzeczna. Nie mogło to dziwić, gdyż biegli psychiatrzy i psycholog nie tylko mieli osobistą styczność z oskarżoną, co nadto zapoznali się z jej pełną dokumentacją medyczną i wydali ostateczną opinią (k.415, 685, 729, 770 – 773). Zważając na wnioski opinii biegłych sąd przyjął wobec tej oskarżonej kwalifikację zart. 31 § 2 k.k., co skutkowało nadzwyczajnym złagodzeniem kary i wymierzeniem kary poniżej dolnej granicy zagrożenia ustawowego. Sąd I instancji, wbrew zarzutom apelacji, wziął więc pod uwagę i należycie uwzględnił dyrektywy wymiaru kary zart. 53 § 1 i 2 k.k., a kara 10 miesięcy pozbawienia wolności, nie przekracza umniejszonego stopnia zawinienia. Warunki i właściwości osobiste oskarżonejS.nie mogły przysłonić okoliczności, które jednoznacznie świadczyły na jej niekorzyść, zwłaszcza wysokiego stopnia społecznej szkodliwości. O wysokim stopniu społecznej szkodliwości świadczą ujawnione okoliczności czynu, w tym brutalny i bezczelny sposób działania sprawców, wyjątkowo niskie pobudki im przyświecające, a to chęć zdobycia pieniędzy na alkohol, co zresztą udało się. Pieniądze, które zabrano oskarżonemu oskarżona wydała właśnie na zakup alkoholu. Wymierzenie więc, w okolicznościach tej sprawy, kary łagodniejszego rodzaju, czego domagał się skarżący, doprowadziłoby do sytuacji, że cele kary nie zostałyby zrealizowane, tak w zakresie prewencji indywidualnej, co przede wszystkim w zakresie prewencji generalnej. Zgodnie z jednolitym orzecznictwem jak i poglądami doktryny rażąca niewspółmierność kary, o jakiej mowa wart. 438 pkt 4 k.p.k., zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych wart. 53 KKoraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo (wyr. SA w Katowicach z 5.10.2017 r., II AKa 318/17, Legalis). Kara może być uznana za rażąco niewspółmierną z powodu niewłaściwego wyboru jej rodzaju, jej nadmiernej wysokości, albo z powodu nieorzeczenia warunkowego zawieszenia jej wykonania (wyr. SA w Łodzi z 23.11.2016 r., II AKa 222/16, Legalis). Jak dowiodły tego uwagi poczynione w tej sekcji uzasadnienia, taka sytuacja, co wydaje się oczywiste, nie zaistniała w tej sprawie. Wniosek ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. Zarzuty okazały się nietrafne, stąd nie mogły spowodować zmiany wyroku i orzeczenie względem oskarżonejS.kary łagodniejszego rodzaju. Lp. Zarzut 3. Apelacja oskarżonegoK.. Zarzuty obrazy przepisów postępowania, a toart. 4 k.p.k.,7 k.p.k.5§ 2 k.p.k.,410 k.p.k., a także błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony dokonał kradzieży torebki pokrzywdzonego wraz z zawartością, oraz rażąca niewspółmierność wymierzonych kar jednostkowych jak i kary łącznej. ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny Wszystkie zarzuty apelacji oskarżonegoK.są bezzasadne i to w stopniu oczywistym. W istocie oskarżony nie sprecyzował zarzutów, tak naruszenia przepisów postępowania jak i błędu w ustaleniach faktycznych, nieustannie powtarzając na kolejnych stronach apelacji, że sąd I instancji nierzetelnie ocenił dowody oraz co powinien, jego zdaniem, zrobić Sąd II instancji. Wywody przedstawione w zakresie apelacji obrońcy oskarżonejS.zachowały swoją aktualność również w przypadku zarzutów oskarżonegoK.. Wbrew jego stanowisku, sąd I instancji, po rzetelnym przeprowadzeniu postępowania dowodowego, wydał jedyne słuszne orzeczenie w tej sprawie. Wina i sprawstwo oskarżonegoK.były wyjątkowo jednoznaczne. Analiza obszernego uzasadnienia apelacji nie przyniosła odpowiedzi na pytanie, czym miałaby się objawiać nierzetelność sądu rejonowego w rozpoznawaniu tej sprawy i na czym polegały błędy sądu. Jak wcześniej wyświetlono, wiarygodność pokrzywdzonegoM.nie budziła żadnych wątpliwości. Wbrew ocenie oskarżonegoK., świadek ten zeznawał niezmiennie w toku procesu. W zasadzie jedyną wątpliwością, którą przejawiałM., było to, kto ściągnął mu torebkę, kiedy po zadaniu mu potężnego ciosu przezK., przewrócił się. Co do obecności oskarżonegoK.na miejscu zdarzenia i jego aktywnym udziale w nim, także nie było wątpliwości.K.rozpoznał pokrzywdzony bezpośrednio po zdarzeniu na tablicach poglądowych, pewny był, że on zadał mu cios, określał go jako ówczesnego partneraS., co również było prawdą. Zresztą na fakt, że oskarżonyK.brał udział w zdarzeniu wskazała również współoskarżonaS.. Nie bez znaczenia była okoliczność, że telefon zabrany w efekcie rozboju pokrzywdzonemu, a który ujawniono w lombardzie, został przekazany tam za pośrednictwemK., który jako rozliczenie swego zadłużenia, oddał to urządzenieO. K.(k.188). Tylko te naprowadzone w tym miejscu dowody wykluczały z podstawy ustaleń faktycznych gołosłowne wyjaśnienia oskarżonegoK., co zasadnie uczynił sąd I instancji. W podsumowaniu, ocena dowodów zaprezentowana przez sąd I instancji nie wzbudziła najmniejszych wątpliwości sądu odwoławczego. Wina i sprawstwo oskarżonegoK.są wyjątkowo oczywiste. Sąd odwoławczy nie uznał również, aby kary, tak jednostkowe jak i łączna cechowała rażąca niewspółmierna surowość. Sposób życia oskarżonegoK.przed popełnieniem przestępstwa, jak również zachowanie się po tym zdarzeniu, w zupełności uzasadniały orzeczenie kar jak w zaskarżonym wyroku. Już sam fakt postawienia takich zarzutów w apelacji, domaganie się przez oskarżonego przyjęcia wypadku mniejszej wagi, świadczy o jego całkowitym bezkrytycyzmie. Przed zdarzeniem oskarżonyK.skazywany był aż 10 razy, w tym głównie za przestępstwa przeciwko mieniu. Przypisano mu także występek zart. 233 § 1 k.k., dwukrotnie zart. 158 § 1 k.k.i zart. 157 § 1 k.k.Skazano go też za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W efekcie, aktualnie przypisano mu działanie w warunkach z tzw. recydywy wielokrotnej zart. 64 § 2 k.k.Pomimo wyjątkowo obciążających okoliczności przypisanego przestępstwa na szkodęK. M., o czym świadczą wyjątkowo niskie pobudki działania, jak i brutalne zachowanie się oskarżonegoK., ten w apelacji wywodzi, że należało zastosować instytucję wypadku mniejszej wagi. Nadto oskarżony nie przejawił żadnej skruchy. W tym stanie rzeczy orzeczoną karę za występek zart. 280 § 1 k.k.iart. 278 § 5 k.k.iart. 276 k.k., na poziomie jedynie 4 lat pozbawienia wolności, oceniać raczej należało jako karę łagodną, a na pewno nie wygórowaną. Nie ma mowy, aby przyjąć rażącą surową niewspółmierność taj kary, podobnie jak w podniesieniu do występku zakwalifikowanego z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Za tożsamy występekK.był już w przeszłości karany. Brak łączności przedmiotowo – podmiotowej pomiędzy przypisanymi oskarżonemu przestępstwami nie uprawniał do założenia, że orzeczona kara łączna jest nazbyt surowa. Wniosek ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. Skoro wina i sprawstwo, w świetle prawidłowych ustaleń sądu I instancji, poprzedzonych swobodną, całościową i rzetelną oceną dowodów zgromadzonych w sprawie, nie budziły jakiejkolwiek wątpliwości, wszelkie zarzuty oskarżonegoK.okazały się chybione, to wnioski jego apelacji nie zasługiwały na uwzględnienie. 4 OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU 5 ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO 5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji 1. Przedmiot utrzymania w mocy Wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 10 czerwca 2024 roku w sprawie o sygnaturze akt III K 2252/23. Zwięźle o powodach utrzymania w mocy Z uwagi na to, że zarzuty apelacji okazały się chybione, brak było przesłanek zart. 439 k.p.k.oraz sąd nie dostrzegł potrzeby działania z urzędu w trybieart. 440 k.p.k.i455 k.p.k., zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy (art. 433 § 1 k.p.k.iart. 437 § 1 k.p.k.). 5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji 5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji 5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia 5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania 5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 1 Koszty Procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności II, III, IV Na rzecz obrońców z urzędu przyznano stosowne wynagrodzenie powiększone o należny podatek VAT. Z kolei oskarżonych, dostrzegając przesłanki zart. 624 § 1 k.p.k., zwolniono z obowiązku uiszczenia kosztów postępowania odwoławczego. 2 PODPIS SSO Paweł Stępień (spr.) SSO Jacek Myśliwiec SSO Katarzyna Gozdawa - Grajewska ZARZĄDZENIE Rybnik, 17 grudnia 2024 roku: 1. Odnotować uzasadnienie w kontrolce; 2. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć oskarżonejS.- zgodnie z wnioskiem; 3 Po wpływie prawidłowego i terminowego wniosku w zakresie skazania oskarżonegoK., proszę doręczyć odpis wyroku wraz z uzasadnieniem; 4 Akta zwrócić do SR.

15/152500/0003006/Ka

Sąd Okręgowy w Rybniku

VI Wydział Karny Odwoławczy

155515000003021_VI_U_000152_2023_Uz_2025-01-14_001

VI U 152/23

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:04.0 CET

2025-01-20 12:33:12.0 CET

15551500

3021

REGULATION, SENTENCE, REASON

Sygn. akt VI U 152/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w (...) VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Konrad Kujawa Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. w S. sprawy z odwołania A. D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Z. z udziałem zainteresowanego P. G. o podleganie ubezpieczeniom społecznym na skutek odwołania

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Katarzyna Szczerbińska" xPublisher="Kszczerbinska" xEditorFullName="Magdalena Strzeszewska" xEditor="mstrzeszewska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/551500/0003021/U" xYear="2023" xVolNmbr="000152" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left">Sygn. akt VI U 152/23</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 17 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy w <xAnon>(...)</xAnon> VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="166"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="441"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText>Przewodniczący:</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">Sędzia Konrad Kujawa</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">Protokolant:</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. w <xAnon>S.</xAnon></xText> <xText>sprawy z odwołania <xAnon>A. D.</xAnon></xText> <xText>przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w <xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText>z udziałem zainteresowanego <xAnon>P. G.</xAnon></xText> <xText>o podleganie ubezpieczeniom społecznym</xText> <xText>na skutek odwołania <xAnon>A. D.</xAnon> od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w <xAnon>Z.</xAnon> z dnia 25 czerwca 2021 r., nr <xAnon> (...)</xAnon></xText> <xText>zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w <xAnon>Z.</xAnon> z dnia 25 czerwca 2021 r., nr <xAnon> (...)</xAnon> w ten sposób, że ustala, iż ubezpieczony <xAnon>A. D.</xAnon> podlegał ubezpieczeniom społecznym, jako pracownik <xAnon>P. G.</xAnon>, w okresie od 4 marca do 29 czerwca 2021 roku.</xText> <xText xALIGNx="center">   SSR del. Konrad Kujawa  </xText> <xText>Sygnatura akt VI U 152/23</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Decyzją z 25 czerwca 2021 roku, nr <xAnon> (...)</xAnon> Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w <xAnon>Z.</xAnon> stwierdził, że <xAnon>A. D.</xAnon> - jako pracownik płatnika składek <xAnon>P. (...)</xAnon> <xAnon>P. G.</xAnon>, nie podlega ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od 5 marca 2021 r.</xText> <xText>W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że umowa o pracę została zawarta przez <xAnon>A. D.</xAnon> i <xAnon>P. G.</xAnon> 4 marca 2021 r. jedynie dla pozoru i w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, ponieważ już od 8 marca 2021 r. ubezpieczony nie stawił się do pracy i rozpoczął korzystanie z długiego okresu niezdolności do pracy. Zdaniem organu nie doszło do skutecznego nawiązania stosunku pracy.</xText> <xText>Ubezpieczony <xAnon>A. D.</xAnon> odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, że podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek <xAnon>P. G.</xAnon>. W uzasadnieniu wskazał, że ma kwalifikacje spawacza, a pracę u płatnika znalazł z ogłoszenia internetowego. Przeszedł wszystkie wymagane badania i kursy wstępne, które ze względu na pandemię były przeprowadzone zdalnie, a badanie w miejscu jego zamieszkania. Termin rozpoczęcia prac został nieco przesunięty przez pracodawcę, lecz w tym czasie on sam zachorował. Miał faktyczny zamiar rozpoczęcia pracy i był do niej gotowy w 100%, lecz po zachorowaniu nie mógł go zrealizować.</xText> <xText>W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od ubezpieczonego kosztów procesu, z argumentacją jak w zaskarżonej decyzji.</xText> <xText>Zainteresowany <xAnon>P. G.</xAnon> nie zajął żadnego stanowiska w procesie.</xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText><xAnon>P. G.</xAnon> prowadzi w <xAnon>Z.</xAnon> działalność gospodarczą w branży budowlanej i instalacyjnej pod nazwą <xAnon>P. (...)</xAnon>. Na początku 2021 roku został jednym z podwykonawców na budowie <xAnon> parku (...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon>. Opublikował w Internecie ogłoszenie o naborze do pracy na stanowisko montera-spawacza przy tej budowie.</xText> <xText><xBx>Niesporne, </xBx>a nadto przesłuchanie płatnika <xAnon>P. G.</xAnon> – k. 66, 109</xText> <xText>W ramach tej rekrutacji zgłosił się <xAnon>A. D.</xAnon>, który jednocześnie przesłał kopię swojej książeczki spawacza. W tamtym okresie mieszkał w <xAnon>B.</xAnon>, lecz w najbliższym czasie przeprowadzał się do <xAnon>M.</xAnon> koło <xAnon>G.</xAnon> (gdzie mieszka do dzisiaj). Miejsce pracy w <xAnon>S.</xAnon> odpowiadało mu z tego powodu.</xText> <xText>Na podstawie przesłanej książeczki <xAnon>P. G.</xAnon> stwierdził, że <xAnon>A. D.</xAnon> ma odpowiednie kwalifikacje i postanowił go zatrudnić na podstawie umowy o pracę. Obie te osoby w ogóle się nie znały i nigdy ze sobą nie widziały. Rozmowa kwalifikacyjna odbyła się przez telefon.</xText> <xText>Następnie <xAnon>A. D.</xAnon> przesłał wypełniony kwestionariusz osobowy, na podstawie otrzymanego skierowania przeszedł wstępne badania lekarskie medycyny pracy w <xAnon>B.</xAnon>. Kurs BHP został przeprowadzony zdalnie, ze względy na ograniczenia związane z pandemią.</xText> <xText>Strony zawarły umowę o pracę na czas określony od 4 marca do 3 września 2021 r., na stanowisku montera instalacji wodno-kanalizacyjnej, w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem 5 000 zł.</xText> <xText><xBx>Dowód</xBx>:</xText> <xText>- kwestionariusz osobowy – k. 1-2 akt organu rentowego,</xText> <xText>- skierowanie na badania lekarskie – nieoznaczona karta akt organu rentowego,</xText> <xText>- orzeczenie lekarskie – nieoznaczona karta akt organu rentowego,</xText> <xText>- karta szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP – nieoznaczona karta akt organu rentowego,</xText> <xText>- umowa o pracę z 4 marca 2021 r. – k. 3 akt organu rentowego,</xText> <xText>- przesłuchanie ubezpieczonego <xAnon>A. D.</xAnon> – k. 149v., 197-197v.</xText> <xText>- przesłuchanie płatnika <xAnon>P. G.</xAnon> – k. 66, 109</xText> <xText>Start robót przy parku wodnym w <xAnon>S.</xAnon> odsunął się w czasie, więc <xAnon>P. G.</xAnon> zapytał <xAnon>A. D.</xAnon>, czy będzie w stanie stawić się na 2-3 dni na roboty w <xAnon>J.</xAnon>. Ubezpieczony odpowiedział, że poczeka na rozpoczęcie prac w <xAnon>S.</xAnon>, których dotyczyło ogłoszenie o naborze, na co pracodawca się zgodził.</xText> <xText><xAnon>A. D.</xAnon> nie stawił się jednak na rozpoczęcie prac w <xAnon>S.</xAnon>, ponieważ zachorował i musiał rozpocząć antybiotykoterapię. Okazało się wtedy, że ma mocno obniżoną odporność i zakłóconą pracę płuc i serca. Nie wiedział o tym w chwili, gdy zawierał umowę o pracę z <xAnon>P. G.</xAnon>.</xText> <xText><xBx>Dowód</xBx>:</xText> <xText>- przesłuchanie ubezpieczonego <xAnon>A. D.</xAnon> – k. 149v., 197-197v.</xText> <xText>- przesłuchanie płatnika <xAnon>P. G.</xAnon> – k. 66, 109</xText> <xText>Na miejsce <xAnon>A. D.</xAnon> <xAnon>P. G.</xAnon> musiał zatrudnić innego spawacza.</xText> <xText><xBx>Dowód</xBx>: przesłuchanie płatnika <xAnon>P. G.</xAnon> – k. 66, 109</xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Odwołanie okazało się uzasadnione.</xText> <xText>Stosownie do treści przepisu <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1;art. 6 ust. 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19981370887" xTitle="Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887">art. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych</xLexLink> (Dz.U. z 2019 r. poz. 300 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Ponadto art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 wprowadzają w odniesieniu do pracowników obowiązek ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego. Zgodnie z treścią art. 13 pkt 1 cytowanej ustawy obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w okresach – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania stosunku pracy.</xText> <xText>Z kolei art. 18 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12.</xText> <xText>Stan faktyczny sprawy sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach przeprowadzonego przez ZUS postępowania wyjaśniającego, dokumentów złożonych w toku postępowania sądowego, a także na podstawie zeznań <xAnon>P. G.</xAnon> i <xAnon>A. D.</xAnon>, które sąd ocenił jako spontaniczne i spójne. <xAnon>P. G.</xAnon> nie pamiętał wszystkich szczegółów, lecz w ogólnym zarysie jego relacja była zbieżna z opisem ubezpieczonego. Sąd nie miał podstaw do kwestionowania prawdomówności żadnej z tych osób.</xText> <xText>Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji oraz w sposób rzetelny, stąd też zostały uznane za wiarygodne.</xText> <xText>Zdaniem sądu łączna ocena powyższych dowodów (wystarczających do poczynienia ustaleń w niniejszej sprawie) dawała podstawy do uwzględnienia odwołania od zaskarżonej decyzji.</xText> <xText>Podkreślenia w tym miejscu wymaga też, iż w toku postępowania przed sądem organ rentowy – reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie naprowadził żadnych dowodów na poparcie twierdzeń wyrażonych w zaskarżonej decyzji. Tymczasem w postępowaniach takich jak niniejsze główny ciężar dowodu spoczywa na organie rentowym. To on bowiem ma obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających przyjęcie, że wskazywany przez strony tytuł ubezpieczenia w rzeczywistości nie istnieje. W tym miejscu koniecznym jest podkreślenie, że odwołanie od decyzji organu rentowego wszczyna postępowanie sądowe i w tym znaczeniu jest podobne do pozwu. Jednakże nie jest to zwykłe postępowanie cywilne, w którym regułą jest, że powód powinien udowodnić fakty, na których opiera powództwo. W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych kontroli podlega decyzja organu rentowego i rozkład ciężaru dowodów będzie zależał od rodzaju decyzji. Jeżeli jest to decyzja, w której organ zmienia sytuację prawną ubezpieczonego, to organ powinien wykazać uzasadniające ją przesłanki faktyczne (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lutego 2007 roku, sygn. akt I UK 269/06). Wyraźnego i jednoznacznego podkreślenia wymaga też, że do postępowania odrębnego z zakresu ubezpieczeń społecznych w zakresie postępowania dowodowego ma zastosowanie – bez żadnych ograniczeń – reguła wynikająca z 232 <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">k.p.c.</xLexLink>, obowiązuje więc zasada kontradyktoryjności i dowodzenia swoich twierdzeń przez stronę. Wydanie decyzji przez organ rentowy w postępowaniu administracyjnym nie zwalnia go więc od udowodnienia przed sądem jej podstawy faktycznej, zgodnie z ogólnymi zasadami rozkładu ciężaru dowodu (tak: Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z 7 stycznia 2010 roku, sygn. akt II UK 148/09).</xText> <xText>Tymczasem w ocenie sądu, w analizowanym przypadku, organ rentowy nie sprostał ciężarowi dowodu w tym zakresie, a zebrany w sprawie (zarówno w toku postępowania przed organem rentowym, jak i w toku procesu przed sądem) materiał okazał się niewystarczający dla wykazania zasadności stanowiska organu rentowego. Ze złożonej do akt dokumentacji z przeprowadzonej kontroli nie wynikają zaś żadne istotne dla sprawy okoliczności, odnoszące się do rzekomego zawarcia umowy o pracę dla pozoru. Organ rentowy zastosował zbyt daleko idące domniemanie faktyczne, że skoro <xAnon>A. D.</xAnon> nie rozpoczął świadczenia pracy, to znaczy, że umowa była pozorna. Nie uwzględnił przy specyfiki stosunku pracy.</xText> <xText>Otóż pozorność umowy – stosownie do regulacji <xLexLink xArt="art. 83;art. 83 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 83 § 1 kodeksu cywilnego</xLexLink> – jest definiowana jako nieważne oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Z treści tego przepisu wynika, że adresat oświadczenia woli nie tylko musi mieć świadomość jego pozorności – a zatem posiadać pozytywną wiedzę, że składane mu oświadczenie woli nie ma wywołać tych skutków prawnych, jakie normalnie z niego wynikają, lecz także musi się w pełni z tym zgadzać (A. Janas, w: M. Habdas, M. Fras, <xIx>Komentarz KC</xIx>, t. 1, 2018, s. 809; S. Rudnicki, w: S. Dmowski, S. Rudnicki, Komentarz KC. Część ogólna, 2011, s. 412; S. Grzybowski, w: SPC, t. 1, 1974, s. 574). Warto przytoczyć stanowisko Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, który w wyroku z 4.9.2019 r. (I ACa 311/18, <xAnon>L.</xAnon>) stwierdza, że: &quot;nieważność czynności prawnej z powodu pozorności złożonego oświadczenia woli może być stwierdzona tylko wówczas, gdy brak zamiaru wywołania skutków prawnych został przejawiony wobec drugiej strony tej czynności otwarcie, tak że miała ona pełną świadomość co do pozorności złożonego wobec niej oświadczenia woli i co do rzeczywistej woli jej kontrahenta i w pełni się z tym zgadza&quot;. Z kolei jak wskazuje Sąd Najwyższy w wyroku z 11.5.2016 r. (I CSK 326/15, <xAnon>L.</xAnon>), zgoda adresata oświadczenia woli na pozorność czynności prawnej musi być wyraźna i nie może budzić żadnych wątpliwości (tak też B. Lewaszkiewicz-Petrykowska, Wady, s. 59; taż, w: M. Pyziak-Szafnicka, P. Księżak, Komentarz KC, 2014, s. 971). Zgoda ta musi być zatem wyrażona najpóźniej w chwili dokonywania pozornej czynności prawnej (A. Janas, w: M. Habdas, M. Fras, Komentarz KC, t. 1, 2018, s. 809) i musi występować u wszystkich stron dotkniętej pozornością czynności prawnej.</xText> <xText>Z okoliczności sprawy żadną miarą wynika, aby obie strony miały zgadzać się na pozorny charakter dokonywanej czynności. <xAnon>P. G.</xAnon> i <xAnon>A. D.</xAnon> nigdy się nie poznali, ani nawet nie spotkali. <xAnon>P. G.</xAnon> miał realny zamiar zatrudnienia spawacza do prac, które zostały mu zlecone przy budowie parku wodnego w <xAnon>S.</xAnon>. Z kolei <xAnon>A. D.</xAnon> miał realny zamiar podjąć tę pracę ze względu na swoją przeprowadzkę do <xAnon>M.</xAnon> koło <xAnon>G.</xAnon>, a więc w niedalekiej odległości od <xAnon>S.</xAnon>. Żaden dowód nawet w pośredni sposób nie wskazuje, aby obie te osoby zgodnie współpracowały w celu nawiązania fikcyjnego zatrudnienia. Organ rentowy podejmując swoje wnioski zastosował zupełnie nieuprawnione domniemanie. Zaproponowane przez organ wnioski dowodowe z dokumentów i przesłuchania obu stron umowy doprowadziły do zupełnie przeciwnych wniosków.</xText> <xText>Nie można także zgodzić się z argumentem organu rentowego, że stosunek pracy nie został skutecznie nawiązany. Umowa o pracę jest czynnością prawną zobowiązującą o charakterze konsensualnym. Zatem nawiązuje się z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli, a faktyczne przystąpienie do pracy nie należy do warunków nawiązania stosunku prawnego.</xText> <xText>Sądowi jest znane szerokie orzecznictwo dotyczące braku ekwiwalentności świadczeń osoby prowadzącej działalność gospodarczą, która po krótkim okresie uiszczania składek (niekiedy określonych według wysokiej podstawy wymiaru) rozpoczyna długi okres pobierania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W tym wypadku mamy jednak do czynienia z umową o pracę, która w swojej naturze zakłada obciążenie pracodawcy pełnym ryzykiem osobowym, kapitałowym i organizacyjnym nawiązanego stosunku. Pracodawca musi więc liczyć się z tym, że pracownik, który zachoruje jeszcze przed rozpoczęciem pracy (o ile wcześniej spełnił 30-dniowy okres wyczekiwania) nabędzie prawo do wynagrodzenia chorobowego. Tak stało się w tym wypadku. Z przekonujących, spontanicznych zeznań <xAnon>A. D.</xAnon> wynika, że aplikując do pracy i zawierając umowę o pracę nie wiedział o swojej chorobie. Potwierdza to zresztą orzeczenie lekarza medycyny pracy dopuszczające go do pracy. Dopiero w następnych dniach jego stan pogorszył się, a później okazało się, że jego odporność jest istotnie obniżona ze względu na zły stan płuc i serca. Takie dynamiczne zmiany stanu zdrowia były charakterystyczne dla okresu pandemii <xAnon> (...)</xAnon>19, w którym doszło do zawarcia analizowanej umowy o pracę.</xText> <xText>W ocenie sądu nie można więc odmówić udzielenia ochrony ubezpieczeniowej pracownikowi, który w warunkach pandemii zachorował po zawarciu umowy o pracę, ale jeszcze przed przystąpieniem do jej wykonywania, skoro nie ma żadnych przesłanek do stwierdzenia pozorności tej umowy.</xText> <xText>Należy podkreślić, że ani z zeznań płatnika, ani ubezpieczonego, ani z dokumentów nie wynika, aby strony umowy o pracę nie zamierzały wywołać skutku prawnego w postaci nawiązania stosunku pracy. Nie było ich celem wyłącznie wywołanie skutków w sferze ubezpieczenia społecznego.</xText> <xText>W trafnym wyroku z 7 sierpnia 2024 r. (III AUa 952/22) Sąd Apelacyjny w Poznaniu orzekł, że w sytuacji gdy strony umowy kierowały się obiektywnie usprawiedliwionymi kryteriami, a nie zamiarem wykorzystania systemu ubezpieczeń społecznych dla własnej korzyści majątkowej kosztem pozostałych uczestników tego systemu, to postępowanie stron rozważanego stosunku pracy zasługuje na ochronę prawną jako pozostające w zgodzie z zasadami współżycia społecznego.</xText> <xText>W tym wypadku zawarcie umowy o pracę na czas określony kilku miesięcy (a więc relatywnie krótki okres), za wynagrodzeniem odpowiadającym stawkom na rynku wykwalifikowanych pracowników budowlanych (ubezpieczony ma uprawnienia spawacza) wyklucza, aby strony zmierzały do zawarcia umowy w niegodziwym celu wykorzystania systemu ubezpieczeń społecznych.</xText> <xText>Fakt, że pracownik zachorował zaraz po zawarciu umowy o pracę, nie świadczy automatycznie o pozorności stosunku pracy. Kluczowe jest bowiem ustalenie, czy strony rzeczywiście miały zamiar realizować zobowiązania wynikające z umowy o pracę. Samo wystąpienie choroby tuż po zawarciu umowy o pracę nie podważa ważności umowy, jeśli intencją stron było faktyczne nawiązanie stosunku pracy (tak wyrok SN z 11 września 2013 r., II UK 36/13, wyrok SN z 4 sierpnia 2005 r., II UK 365/04). Z okoliczności tej sprawy wynika natomiast, że zarówno pracodawca, jak i pracownik mieli realny zamiar współpracy, który został zniweczony chorobą tego ostatniego.</xText> <xText>Wobec powyższego, sąd, na podstawie dyspozycji <xLexLink xArt="art. 477(14);art. 477(14) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 477<xSUPx>14</xSUPx> § 2 k.p.c.</xLexLink>, zmienił zaskarżoną decyzję w sposób określony w punkcie I sentencji wyroku.</xText> <xText xALIGNx="center">SSR del. Konrad Kujawa</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>odnotować,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć ubezpieczonemu i pełnomocnikowi organu,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>przedłożyć z pismami lub za 21 dni.</xText> </xUnit> <xText>15.01.2025</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Konrad Kujawa

Katarzyna Szczerbińska

st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz

Magdalena Strzeszewska

Sygn. akt VI U 152/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w(...)VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Konrad Kujawa Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. wS. sprawy z odwołaniaA. D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi wZ. z udziałem zainteresowanegoP. G. o podleganie ubezpieczeniom społecznym na skutek odwołaniaA. D.od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział wZ.z dnia 25 czerwca 2021 r., nr(...) zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział wZ.z dnia 25 czerwca 2021 r., nr(...)w ten sposób, że ustala, iż ubezpieczonyA. D.podlegał ubezpieczeniom społecznym, jako pracownikP. G., w okresie od 4 marca do 29 czerwca 2021 roku.    SSR del. Konrad Kujawa   Sygnatura akt VI U 152/23 UZASADNIENIE Decyzją z 25 czerwca 2021 roku, nr(...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wZ.stwierdził, żeA. D.- jako pracownik płatnika składekP. (...)P. G., nie podlega ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od 5 marca 2021 r. W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że umowa o pracę została zawarta przezA. D.iP. G.4 marca 2021 r. jedynie dla pozoru i w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, ponieważ już od 8 marca 2021 r. ubezpieczony nie stawił się do pracy i rozpoczął korzystanie z długiego okresu niezdolności do pracy. Zdaniem organu nie doszło do skutecznego nawiązania stosunku pracy. UbezpieczonyA. D.odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, że podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składekP. G.. W uzasadnieniu wskazał, że ma kwalifikacje spawacza, a pracę u płatnika znalazł z ogłoszenia internetowego. Przeszedł wszystkie wymagane badania i kursy wstępne, które ze względu na pandemię były przeprowadzone zdalnie, a badanie w miejscu jego zamieszkania. Termin rozpoczęcia prac został nieco przesunięty przez pracodawcę, lecz w tym czasie on sam zachorował. Miał faktyczny zamiar rozpoczęcia pracy i był do niej gotowy w 100%, lecz po zachorowaniu nie mógł go zrealizować. W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od ubezpieczonego kosztów procesu, z argumentacją jak w zaskarżonej decyzji. ZainteresowanyP. G.nie zajął żadnego stanowiska w procesie. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: P. G.prowadzi wZ.działalność gospodarczą w branży budowlanej i instalacyjnej pod nazwąP. (...). Na początku 2021 roku został jednym z podwykonawców na budowieparku (...)wS.. Opublikował w Internecie ogłoszenie o naborze do pracy na stanowisko montera-spawacza przy tej budowie. Niesporne,a nadto przesłuchanie płatnikaP. G.– k. 66, 109 W ramach tej rekrutacji zgłosił sięA. D., który jednocześnie przesłał kopię swojej książeczki spawacza. W tamtym okresie mieszkał wB., lecz w najbliższym czasie przeprowadzał się doM.kołoG.(gdzie mieszka do dzisiaj). Miejsce pracy wS.odpowiadało mu z tego powodu. Na podstawie przesłanej książeczkiP. G.stwierdził, żeA. D.ma odpowiednie kwalifikacje i postanowił go zatrudnić na podstawie umowy o pracę. Obie te osoby w ogóle się nie znały i nigdy ze sobą nie widziały. Rozmowa kwalifikacyjna odbyła się przez telefon. NastępnieA. D.przesłał wypełniony kwestionariusz osobowy, na podstawie otrzymanego skierowania przeszedł wstępne badania lekarskie medycyny pracy wB.. Kurs BHP został przeprowadzony zdalnie, ze względy na ograniczenia związane z pandemią. Strony zawarły umowę o pracę na czas określony od 4 marca do 3 września 2021 r., na stanowisku montera instalacji wodno-kanalizacyjnej, w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem 5 000 zł. Dowód: - kwestionariusz osobowy – k. 1-2 akt organu rentowego, - skierowanie na badania lekarskie – nieoznaczona karta akt organu rentowego, - orzeczenie lekarskie – nieoznaczona karta akt organu rentowego, - karta szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP – nieoznaczona karta akt organu rentowego, - umowa o pracę z 4 marca 2021 r. – k. 3 akt organu rentowego, - przesłuchanie ubezpieczonegoA. D.– k. 149v., 197-197v. - przesłuchanie płatnikaP. G.– k. 66, 109 Start robót przy parku wodnym wS.odsunął się w czasie, więcP. G.zapytałA. D., czy będzie w stanie stawić się na 2-3 dni na roboty wJ.. Ubezpieczony odpowiedział, że poczeka na rozpoczęcie prac wS., których dotyczyło ogłoszenie o naborze, na co pracodawca się zgodził. A. D.nie stawił się jednak na rozpoczęcie prac wS., ponieważ zachorował i musiał rozpocząć antybiotykoterapię. Okazało się wtedy, że ma mocno obniżoną odporność i zakłóconą pracę płuc i serca. Nie wiedział o tym w chwili, gdy zawierał umowę o pracę zP. G.. Dowód: - przesłuchanie ubezpieczonegoA. D.– k. 149v., 197-197v. - przesłuchanie płatnikaP. G.– k. 66, 109 Na miejsceA. D.P. G.musiał zatrudnić innego spawacza. Dowód: przesłuchanie płatnikaP. G.– k. 66, 109 Sąd zważył, co następuje: Odwołanie okazało się uzasadnione. Stosownie do treści przepisuart. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych(Dz.U. z 2019 r. poz. 300 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Ponadto art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 wprowadzają w odniesieniu do pracowników obowiązek ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego. Zgodnie z treścią art. 13 pkt 1 cytowanej ustawy obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w okresach – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania stosunku pracy. Z kolei art. 18 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12. Stan faktyczny sprawy sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach przeprowadzonego przez ZUS postępowania wyjaśniającego, dokumentów złożonych w toku postępowania sądowego, a także na podstawie zeznańP. G.iA. D., które sąd ocenił jako spontaniczne i spójne.P. G.nie pamiętał wszystkich szczegółów, lecz w ogólnym zarysie jego relacja była zbieżna z opisem ubezpieczonego. Sąd nie miał podstaw do kwestionowania prawdomówności żadnej z tych osób. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji oraz w sposób rzetelny, stąd też zostały uznane za wiarygodne. Zdaniem sądu łączna ocena powyższych dowodów (wystarczających do poczynienia ustaleń w niniejszej sprawie) dawała podstawy do uwzględnienia odwołania od zaskarżonej decyzji. Podkreślenia w tym miejscu wymaga też, iż w toku postępowania przed sądem organ rentowy – reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie naprowadził żadnych dowodów na poparcie twierdzeń wyrażonych w zaskarżonej decyzji. Tymczasem w postępowaniach takich jak niniejsze główny ciężar dowodu spoczywa na organie rentowym. To on bowiem ma obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających przyjęcie, że wskazywany przez strony tytuł ubezpieczenia w rzeczywistości nie istnieje. W tym miejscu koniecznym jest podkreślenie, że odwołanie od decyzji organu rentowego wszczyna postępowanie sądowe i w tym znaczeniu jest podobne do pozwu. Jednakże nie jest to zwykłe postępowanie cywilne, w którym regułą jest, że powód powinien udowodnić fakty, na których opiera powództwo. W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych kontroli podlega decyzja organu rentowego i rozkład ciężaru dowodów będzie zależał od rodzaju decyzji. Jeżeli jest to decyzja, w której organ zmienia sytuację prawną ubezpieczonego, to organ powinien wykazać uzasadniające ją przesłanki faktyczne (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lutego 2007 roku, sygn. akt I UK 269/06). Wyraźnego i jednoznacznego podkreślenia wymaga też, że do postępowania odrębnego z zakresu ubezpieczeń społecznych w zakresie postępowania dowodowego ma zastosowanie – bez żadnych ograniczeń – reguła wynikająca z 232k.p.c., obowiązuje więc zasada kontradyktoryjności i dowodzenia swoich twierdzeń przez stronę. Wydanie decyzji przez organ rentowy w postępowaniu administracyjnym nie zwalnia go więc od udowodnienia przed sądem jej podstawy faktycznej, zgodnie z ogólnymi zasadami rozkładu ciężaru dowodu (tak: Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z 7 stycznia 2010 roku, sygn. akt II UK 148/09). Tymczasem w ocenie sądu, w analizowanym przypadku, organ rentowy nie sprostał ciężarowi dowodu w tym zakresie, a zebrany w sprawie (zarówno w toku postępowania przed organem rentowym, jak i w toku procesu przed sądem) materiał okazał się niewystarczający dla wykazania zasadności stanowiska organu rentowego. Ze złożonej do akt dokumentacji z przeprowadzonej kontroli nie wynikają zaś żadne istotne dla sprawy okoliczności, odnoszące się do rzekomego zawarcia umowy o pracę dla pozoru. Organ rentowy zastosował zbyt daleko idące domniemanie faktyczne, że skoroA. D.nie rozpoczął świadczenia pracy, to znaczy, że umowa była pozorna. Nie uwzględnił przy specyfiki stosunku pracy. Otóż pozorność umowy – stosownie do regulacjiart. 83 § 1 kodeksu cywilnego– jest definiowana jako nieważne oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Z treści tego przepisu wynika, że adresat oświadczenia woli nie tylko musi mieć świadomość jego pozorności – a zatem posiadać pozytywną wiedzę, że składane mu oświadczenie woli nie ma wywołać tych skutków prawnych, jakie normalnie z niego wynikają, lecz także musi się w pełni z tym zgadzać (A. Janas, w: M. Habdas, M. Fras,Komentarz KC, t. 1, 2018, s. 809; S. Rudnicki, w: S. Dmowski, S. Rudnicki, Komentarz KC. Część ogólna, 2011, s. 412; S. Grzybowski, w: SPC, t. 1, 1974, s. 574). Warto przytoczyć stanowisko Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, który w wyroku z 4.9.2019 r. (I ACa 311/18,L.) stwierdza, że: "nieważność czynności prawnej z powodu pozorności złożonego oświadczenia woli może być stwierdzona tylko wówczas, gdy brak zamiaru wywołania skutków prawnych został przejawiony wobec drugiej strony tej czynności otwarcie, tak że miała ona pełną świadomość co do pozorności złożonego wobec niej oświadczenia woli i co do rzeczywistej woli jej kontrahenta i w pełni się z tym zgadza". Z kolei jak wskazuje Sąd Najwyższy w wyroku z 11.5.2016 r. (I CSK 326/15,L.), zgoda adresata oświadczenia woli na pozorność czynności prawnej musi być wyraźna i nie może budzić żadnych wątpliwości (tak też B. Lewaszkiewicz-Petrykowska, Wady, s. 59; taż, w: M. Pyziak-Szafnicka, P. Księżak, Komentarz KC, 2014, s. 971). Zgoda ta musi być zatem wyrażona najpóźniej w chwili dokonywania pozornej czynności prawnej (A. Janas, w: M. Habdas, M. Fras, Komentarz KC, t. 1, 2018, s. 809) i musi występować u wszystkich stron dotkniętej pozornością czynności prawnej. Z okoliczności sprawy żadną miarą wynika, aby obie strony miały zgadzać się na pozorny charakter dokonywanej czynności.P. G.iA. D.nigdy się nie poznali, ani nawet nie spotkali.P. G.miał realny zamiar zatrudnienia spawacza do prac, które zostały mu zlecone przy budowie parku wodnego wS.. Z koleiA. D.miał realny zamiar podjąć tę pracę ze względu na swoją przeprowadzkę doM.kołoG., a więc w niedalekiej odległości odS.. Żaden dowód nawet w pośredni sposób nie wskazuje, aby obie te osoby zgodnie współpracowały w celu nawiązania fikcyjnego zatrudnienia. Organ rentowy podejmując swoje wnioski zastosował zupełnie nieuprawnione domniemanie. Zaproponowane przez organ wnioski dowodowe z dokumentów i przesłuchania obu stron umowy doprowadziły do zupełnie przeciwnych wniosków. Nie można także zgodzić się z argumentem organu rentowego, że stosunek pracy nie został skutecznie nawiązany. Umowa o pracę jest czynnością prawną zobowiązującą o charakterze konsensualnym. Zatem nawiązuje się z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli, a faktyczne przystąpienie do pracy nie należy do warunków nawiązania stosunku prawnego. Sądowi jest znane szerokie orzecznictwo dotyczące braku ekwiwalentności świadczeń osoby prowadzącej działalność gospodarczą, która po krótkim okresie uiszczania składek (niekiedy określonych według wysokiej podstawy wymiaru) rozpoczyna długi okres pobierania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W tym wypadku mamy jednak do czynienia z umową o pracę, która w swojej naturze zakłada obciążenie pracodawcy pełnym ryzykiem osobowym, kapitałowym i organizacyjnym nawiązanego stosunku. Pracodawca musi więc liczyć się z tym, że pracownik, który zachoruje jeszcze przed rozpoczęciem pracy (o ile wcześniej spełnił 30-dniowy okres wyczekiwania) nabędzie prawo do wynagrodzenia chorobowego. Tak stało się w tym wypadku. Z przekonujących, spontanicznych zeznańA. D.wynika, że aplikując do pracy i zawierając umowę o pracę nie wiedział o swojej chorobie. Potwierdza to zresztą orzeczenie lekarza medycyny pracy dopuszczające go do pracy. Dopiero w następnych dniach jego stan pogorszył się, a później okazało się, że jego odporność jest istotnie obniżona ze względu na zły stan płuc i serca. Takie dynamiczne zmiany stanu zdrowia były charakterystyczne dla okresu pandemii(...)19, w którym doszło do zawarcia analizowanej umowy o pracę. W ocenie sądu nie można więc odmówić udzielenia ochrony ubezpieczeniowej pracownikowi, który w warunkach pandemii zachorował po zawarciu umowy o pracę, ale jeszcze przed przystąpieniem do jej wykonywania, skoro nie ma żadnych przesłanek do stwierdzenia pozorności tej umowy. Należy podkreślić, że ani z zeznań płatnika, ani ubezpieczonego, ani z dokumentów nie wynika, aby strony umowy o pracę nie zamierzały wywołać skutku prawnego w postaci nawiązania stosunku pracy. Nie było ich celem wyłącznie wywołanie skutków w sferze ubezpieczenia społecznego. W trafnym wyroku z 7 sierpnia 2024 r. (III AUa 952/22) Sąd Apelacyjny w Poznaniu orzekł, że w sytuacji gdy strony umowy kierowały się obiektywnie usprawiedliwionymi kryteriami, a nie zamiarem wykorzystania systemu ubezpieczeń społecznych dla własnej korzyści majątkowej kosztem pozostałych uczestników tego systemu, to postępowanie stron rozważanego stosunku pracy zasługuje na ochronę prawną jako pozostające w zgodzie z zasadami współżycia społecznego. W tym wypadku zawarcie umowy o pracę na czas określony kilku miesięcy (a więc relatywnie krótki okres), za wynagrodzeniem odpowiadającym stawkom na rynku wykwalifikowanych pracowników budowlanych (ubezpieczony ma uprawnienia spawacza) wyklucza, aby strony zmierzały do zawarcia umowy w niegodziwym celu wykorzystania systemu ubezpieczeń społecznych. Fakt, że pracownik zachorował zaraz po zawarciu umowy o pracę, nie świadczy automatycznie o pozorności stosunku pracy. Kluczowe jest bowiem ustalenie, czy strony rzeczywiście miały zamiar realizować zobowiązania wynikające z umowy o pracę. Samo wystąpienie choroby tuż po zawarciu umowy o pracę nie podważa ważności umowy, jeśli intencją stron było faktyczne nawiązanie stosunku pracy (tak wyrok SN z 11 września 2013 r., II UK 36/13, wyrok SN z 4 sierpnia 2005 r., II UK 365/04). Z okoliczności tej sprawy wynika natomiast, że zarówno pracodawca, jak i pracownik mieli realny zamiar współpracy, który został zniweczony chorobą tego ostatniego. Wobec powyższego, sąd, na podstawie dyspozycjiart. 47714§ 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w sposób określony w punkcie I sentencji wyroku. SSR del. Konrad Kujawa ZARZĄDZENIE 1 odnotować, 2 odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć ubezpieczonemu i pełnomocnikowi organu, 3 przedłożyć z pismami lub za 21 dni. 15.01.2025

15/551500/0003021/U

Sąd Okręgowy w Szczecinie

VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

155515000003021_VI_U_002302_2019_Uz_2025-01-14_001

VI U 2302/19

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:04.0 CET

2025-01-20 12:30:00.0 CET

15551500

3021

REGULATION, SENTENCE, REASON

Sygnatura akt VI U 2302/19 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy (...) VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia del. Konrad Kujawa Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. w S. sprawy ubezpieczonego J. A. przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji o wysokość emerytury policyjnej na skutek

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Katarzyna Szczerbińska" xPublisher="Kszczerbinska" xEditorFullName="Magdalena Strzeszewska" xEditor="mstrzeszewska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="9" xFlag="published" xVolType="15/551500/0003021/U" xYear="2019" xVolNmbr="002302" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left">Sygnatura akt VI U 2302/19</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 17 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy <xAnon>(...)</xAnon> VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="166"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="441"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText>Przewodniczący:</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">sędzia del. Konrad Kujawa</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">Protokolant:</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. w <xAnon>S.</xAnon></xText> <xText>sprawy ubezpieczonego <xAnon>J. A.</xAnon></xText> <xText>przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji</xText> <xText>o wysokość emerytury policyjnej</xText> <xText>na skutek odwołania <xAnon>J. A.</xAnon> od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 lipca 2017 r., nr <xAnon> (...)</xAnon></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>oddala odwołanie,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>zasądza od <xAnon>J. A.</xAnon> na rzecz Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia tego orzeczenia do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> <xText xALIGNx="center">SSR del. Konrad Kujawa</xText> <xText>Sygnatura akt VI U 2302/19</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Decyzją z 13 września 2017 r. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z urzędu na podstawie otrzymanej z IPN informacji, ponownie ustalił od dnia 1 października 2017 r. wysokość należnej <xAnon>J. A.</xAnon> emerytury policyjnej na kwotę 1 369,73 zł (1 152,45 zł netto).</xText> <xText>Z powyższą decyzją nie zgodził się <xAnon>J. A.</xAnon>, który w odwołaniu z 30 sierpnia 2017 r., zaskarżając decyzję w całości zarzucił jej:</xText> <xText>- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji RP</xLexLink>, polegające na arbitralnym obniżeniu przysługującego mu świadczenia emerytalnego, co narusza zasadę ochrony praw nabytych i zasadę sprawiedliwości społecznej, a także zasadę zaufania obywatela do państwa i tworzonego przez nie prawa oraz niedziałania prawa wstecz, wynikające z zasady demokratycznego państwa prawnego;</xText> <xText>-naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 67 ust. 1 w zw. z <xLexLink xArt="art. 31;art. 31 ust. 3" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 31 ust. 3 Konstytucji RP</xLexLink> polegające na arbitralnym obniżeniu przysługującego mu świadczenia emerytalnego, co stanowi nieproporcjonalne i nieuzasadnione naruszenie przysługującego mu prawa do zabezpieczenia społecznego po osiągnięciu wieku emerytalnego;</xText> <xText>- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. <xLexLink xArt="art. 30;art. 47" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 30 oraz art. 47 Konstytucji RP</xLexLink> w zw. z art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności polegające na naruszeniu jego godności, prawa do ochrony czci, dobrego imienia, prawa do prywatności i prawa do poszanowania życia rodzinnego, poprzez przyjęcie, że jego służba stanowiła „służbę na rzecz totalitarnego państwa”, a tym samym arbitralne przypisanie mu - w akcie prawnym rangi ustawy - winy za działania związane z naruszeniami praw człowieka, których dopuszczali się niektórzy przedstawiciele władzy publicznej PRL oraz niektórzy funkcjonariusze organów bezpieczeństwa PRL, a do których on w żaden sposób się nie przyczynił;</xText> <xText>- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 45 ust. 1 w zw. z <xLexLink xArt="art. 10;art. 10 ust. 1;art. 10 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 10 ust. 1 i 2 Konstytucji RP</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 42;art. 42 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 42 ust. 1 Konstytucji RP</xLexLink> w zw. z art. 6 ust. 2 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, polegające na zastosowaniu represji bez wykazania winy indywidualnej, zastąpienie w tym zakresie władzy sądowniczej władzą ustawodawczą i odwróceniu w ten sposób zasady domniemania niewinności przez uznanie wszystkich funkcjonariuszy będących w służbie przed 31 lipca 1990 r. za winnych działań zasługujących na penalizację;</xText> <xText>a w konsekwencji powyższych naruszeń:</xText> <xText>- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 64 ust. 1 i 2 w zw. z <xLexLink xArt="art. 67;art. 67 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 67 ust. 1</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 31;art. 31 ust. 3" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 31 ust. 3 Konstytucji RP</xLexLink> w zw. z <xAnon>art. 1 Protokołu nr (...)</xAnon> do <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19930610284" xTitle="Konwencja z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności" xAddress="Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284">Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności</xLexLink> w zw. z art. 14 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, polegające na arbitralnym naruszeniu jego osobistych praw majątkowych i prawa do poszanowania mienia, które podlegają równej dla wszystkich ochronie, na skutek nieproporcjonalnego naruszenia jego prawa do zabezpieczenia społecznego, co stanowi przejaw nieuzasadnionej represji ekonomicznej.</xText> <xText>W oparciu o powyższe zarzuty odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji przez przyznanie mu świadczenia emerytalnego w dotychczasowej wysokości tj. w wymiarze 75% podstawy wymiaru.</xText> <xText>W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości oraz o zasądzenie od odwołującego na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.</xText> <xText>Organ rentowy wskazał, iż zgodnie z brzmieniem art. 15 c ust. 1 ustawy z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, w przypadku osoby, która pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi:</xText> <xText>1) 0% podstawy wymiaru - za każdy rok służby na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b;</xText> <xText>2) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy rok służby lub okresów równorzędnych ze służbą, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, 1 a oraz 2-4.</xText> <xText>przy czym zgodnie z obostrzeniem zawartym w ust. 3, wysokość emerytury ustalonej zgodnie z ust. 1 i 2, nie może być wyższa niż miesięczna kwota przeciętnej emerytury ogłoszonej przez Prezesa ZUS.</xText> <xText>Organ rentowy stwierdził, że z informacji o przebiegu służby z dnia 11 kwietnia 2017 r. Nr <xAnon> (...)</xAnon> sporządzonej przez IPN wynika, że odwołujący w okresie od 16 czerwca 1978 r. do 31 stycznia 1990 r. pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa o której mowa w art. 13b cyt. ustawy, w konsekwencji organ rentowy dokonał ponownego przeliczenia świadczenia odwołującej o na zasadach określonych w art. 15c cytowanej ustawy.</xText> <xText><xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText><xAnon>J. A.</xAnon> <xAnon>urodził się (...)</xAnon></xText> <xText><xIx>Niesporne</xIx></xText> <xText>Służbę w Milicji Obywatelskiej rozpoczął 1 lipca 1969 r. We wniosku o zatrudnienie legitymował się wykształceniem średnim oraz ukończonym kursem wojskowym dla młodych dowódców i kursem marksizmu i leninizmu. Służbę podjął jako dzielnicowy w <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>S.</xAnon> – <xAnon>P.</xAnon>. W latach 1970-1978 awansował kolejno na stanowiska referenta, kierownika referatu i inspektora.</xText> <xText><xIx>Dowód: </xIx></xText> <xText><xIx>- wydruk z Biuletynu Informacji Publicznej IPN – k. 31, </xIx></xText> <xText><xIx>- ankieta personalna – str. 15 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32, </xIx></xText> <xText><xIx>- indywidualna karta przeglądu kadrowego – str. 174-175 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. </xIx></xText> <xText>W dniu 25 czerwca 1977 r. ukończył studia wyższe na kierunku prawno-administracyjnym oraz ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego w <xAnon> Wyższej Szkole (...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon>.</xText> <xText><xIx>Dowód: dyplom ukończenia studiów wyższych – str. 37-39 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32.</xIx></xText> <xText>21 listopada 1977 r. złożył wniosek (<xAnon> (...)</xAnon>) o przeniesienie ze służby w Milicji Obywatelskiej do Służby Bezpieczeństwa, który został negatywnie zaopiniowany przez jego przełożonego z MO.</xText> <xText><xIx>Dowód: Raport z 21.11.1977 – str. 136 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32.</xIx></xText> <xText>17 maja 1978 r. złożył ponowny wniosek (<xAnon> (...)</xAnon>). Tym razem wniosek został pozytywnie zaopiniowany. 16 czerwca 1978 r. został przyjęty do Służby Bezpieczeństwa na stanowisko inspektora w Wydziale Śledczym Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w <xAnon>S.</xAnon>.</xText> <xText><xIx>Dowód: - Raport z 17.05.1978 – str. 146 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32</xIx></xText> <xText><xIx> - notatka z 29.05.1978 – str. 148 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32</xIx></xText> <xText><xIx>- indywidualna karta przeglądu kadrowego – str. 174-175 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. </xIx></xText> <xText>W pierwszej wniosku o awans w ramach służby w SB z 31 stycznia 1980 r. został oceniony jako funkcjonariusz pełny zapału i inicjatywy. Wskazano, że cechuje go sumienność, upór i dociekliwość w prowadzonych postępowaniach. Oceniono go jako aktywnego członka <xAnon> (...)</xAnon>. W 1979 r. został odznaczony Brązową Odznaką „W służbie narodu” oraz Srebrną Odznaką „Za zasługi dla porządku publicznego”. W rezultacie awansował na stanowisko starszego inspektora.</xText> <xText><xIx>Dowód: - wniosek awansowy z 31.01.1980 – str. 154 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32</xIx></xText> <xText><xIx> - wniosek personalny – str. 156 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. </xIx></xText> <xText>Kolejne wnioski o awans z 30 czerwca 1981 roku oraz z 26 marca 1982 r. były uzasadniane w podobny sposób. W tym ostatnim podkreślono, że: „w trudnych sytuacjach stanu wojennego wykazał wiele poświęcenia i gotowości do pracy poza godzinami służbowymi”. W 1984 r. otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi.</xText> <xText><xIx>Dowód: - wniosek awansowy z 30.06.1981 – str. 157 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32</xIx></xText> <xText><xIx> - wniosek awansowy z 26.03.1982 – str. 165 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32</xIx></xText> <xText><xIx> - indywidualna karta przeglądu kadrowego – str. 174-175 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. </xIx></xText> <xText>25 października 1989 r. złożył wniosek o zwolnienie ze służby, uzasadniając go sytuacją osobistą. Został zwolniony z dniem 31 stycznia 1990 r.</xText> <xText><xIx>Dowód: - wniosek z 25.10.1989 – str. 176 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32</xIx></xText> <xText><xIx> - świadectwo pracy – str. 189 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32.</xIx></xText> <xText>Śledztwa, które <xAnon>J. A.</xAnon> prowadził w Wydziale Śledczym Komendy Wojewódzkiej MO w <xAnon>S.</xAnon>, dotyczyły różnego rodzaju przestępstw: gospodarczych, politycznych, sabotażu, szpiegostwa. Prowadził m.in. sprawy dotyczące drukowania i kolportażu ulotek antyustrojowych. Ze względu na odejście ze służby 31 stycznia 1990 r. nie przechodził weryfikacji po zmianie ustrojowej. Nigdy nie służył w Policji lub innych służbach III RP.</xText> <xText><xIx>Dowód: przesłuchanie ubezpieczonego – k. 142-142 v. </xIx></xText> <xText>Zaskarżoną decyzją z 5 lipca 2017 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ponownie ustalił od 1 października 2017 roku wysokość należnej <xAnon>J. A.</xAnon> emerytury, wskazując iż miesięczna wysokość świadczenia wynosi 1 369,73 zł.</xText> <xText>Okres służby 16 czerwca 1978 r. do 31 stycznia 1990 r. w wymiarze 11 lat, 7 miesięcy i 15 dni uznano za okres określony w art. 13b ustawy z 18 lutego 1994 roku, liczony po 0,0%.</xText> <xText><xIx>Dowód: decyzja z 5.07.2017 r., k. 7 w aktach emerytalnych, wysługa – k. 5 akt emerytalnych. </xIx></xText> <xText>W dniu 11 kwietnia 2017 r. Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów w <xAnon>W.</xAnon> wystawił informację o przebiegu służby <xAnon>J. A.</xAnon> w organach bezpieczeństwa państwa nr <xAnon> (...)</xAnon>, w której potwierdzono, że odwołujący od 16 czerwca 1978 r. do 31 stycznia 1990 r. pełnił służbę w organach bezpieczeństwa państwa o których mowa w art. 13b ustawy z 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojtkowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Starzy Pożarnej, Służby Więziennej oraz ich rodzin ( Dz.U. z 2016 r. poz. 708).</xText> <xText><xIx>Dowód: informacja o przebiegu służby z 11.04.2017 – k. 4 akt emerytalnych. </xIx></xText> <xText><xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Odwołanie ubezpieczonego okazało się niezasadne.</xText> <xText>Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się na dowodach z dokumentów zgromadzonych w aktach organu rentowego, to jest w aktach personalnych pozyskanych z Instytutu Pamięci Narodowej, a także na treści przesłuchania ubezpieczonego.</xText> <xText>Dowody z dokumentów (w tym elektronicznej wersji akt IPN) nie były kwestionowane przez strony i nie budziły wątpliwości Sądu, zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby we wskazanym w dokumentach czasie, część z nich została podpisana osobiście przez ubezpieczonego (opinie służbowe) - nie było zatem podstaw, by je kwestionować. Zeznania ubezpieczonego były przydatne dla określenia zakresu czynności i rodzaju postępowań prowadzonych w Wydziale Śledczym Komendy Wojewódzkiej MO w <xAnon>S.</xAnon>, do których należy również przestępstwa polityczne, w tym ściganie za druk i kolportaż ulotek antyustrojowych.</xText> <xText>Spór w tej sprawie sprowadzał się do interpretacji przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (j.t. Dz. U. z 2020 r. poz. 723 ze zm., dalej jako: „ustawa zaopatrzeniowa”) regulujących zasady zmniejszenia wysokości świadczeń emerytalnych grupie ubezpieczonych, których służba pełniona w okresie przydającym pomiędzy 22 lipca 1944 r. a 31 lipca 1990 r. została zakwalifikowana jako służba na rzecz totalitarnego państwa oraz ich zastosowania do ustalonego w sprawie stanu faktycznego.</xText> <xText>W dniu 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 2270, dalej jako: „ustawa zmieniająca”), na mocy której wprowadzono przepis art. 13b, ustalający katalog cywilnych i wojskowych instytucji i formacji, w których służba od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. jest uznawana za służbę na rzecz totalitarnego państwa.</xText> <xText>Okresy służby ubezpieczonego na stanowiskach zajmowanych w latach 1981-1989 zostały wymienione w art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej.</xText> <xText>Nadto ustawa zmieniająca wprowadziła zasady ustalania wysokości policyjnej emerytury. Stosownie do treści art. 15c ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej, w przypadku osoby, która pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b, i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi:</xText> <xText>1) 0% podstawy wymiaru – za każdy rok służby na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13 b,</xText> <xText>2) 2,6% podstawy wymiaru – za każdy rok służby lub okresów równorzędnych ze służbą, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, 1a oraz 2-4.</xText> <xText>Wysokość emerytury ustalonej zgodnie z tą regulacją nie może być wyższa niż miesięczna kwota przeciętnej emerytury wypłacanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ogłoszonej przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (art. 15c ust. 3).</xText> <xText>W związku z zarzutami dotyczącymi nieuzasadnionego przypisania ubezpieczonemu „służby na rzecz totalitarnego państwa” i wynikającemu z tego naruszenia jego dóbr osobistych w postaci godności i czci, ochrony do życia prywatnego, rodzinnego oraz decydowania o swoim życiu osobistym poprzez niczym niepoparte uznanie, że wykonywana przez niego przed 31 lipca 1990 rokiem służba na rzecz PRL stanowiła taki rodzaj służby - podnieść należy, że to ustawodawca w ramach przysługujących mu kompetencji określił wprost służbę, która we wskazanych przez niego jednostkach organizacyjnych struktur bezpieczeństwa PRL oraz we wskazanym przez ustawodawcę okresie stanowi „służbę na rzecz totalitarnego państwa”. Zgodnie przy tym z art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej, za służbę na rzecz totalitarnego państwa uznaje się służbę od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. w wymienionych w tym przepisie cywilnych i wojskowych instytucjach i formacjach. Kryterium formalne pełnienia służby w określonych cywilnych i wojskowych formacjach zostało wzmocnione poprzez wskazanie, że jest to służba na rzecz totalitarnego państwa. W Preambule ustawy lustracyjnej stwierdza się, że praca na rzecz totalitarnego państwa to praca albo służba w organach bezpieczeństwa państwa komunistycznego, lub pomoc udzielana tym organom, polegające na zwalczaniu opozycji demokratycznej, związków zawodowych, stowarzyszeń, kościołów i związków wyznaniowych, łamaniu prawa do wolności słowa i zgromadzeń, gwałceniu prawa do życia, wolności, własności i bezpieczeństwa obywateli, była trwale związana z łamaniem praw człowieka i obywatela na rzecz komunistycznego ustroju totalitarnego. Skoro zatem sam ustawodawca w preambule ustawy lustracyjnej stwierdził, jakie działania należy uznać za wykonywane na rzecz totalitarnego państwa, to wykładnia art. 13b ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym powinna uwzględniać tę okoliczność, jest to bowiem jedyna legalna definicja służby na rzecz totalitarnego państwa.</xText> <xText>Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy - mając przy tym na uwadze stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z dnia 16 września 2020 r., sygn. akt III UZP 1/20 (OSNP 2021/3/28) - Sąd doszedł do przekonania, iż konieczne jest dokonywanie ustaleń i oceny w indywidualnej sprawie odrębnie dla każdego ubezpieczonego, przez pryzmat działań jakie świadomie podejmował i jakich nie podejmował w ramach pełnienia służby od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. w wymienionych w przepisie art. 13b cywilnych i wojskowych instytucjach i formacjach. Dla dokonania takiej oceny należy mieć na uwadze czym były i czemu służyły struktury totalitarnego państwa – jakim niewątpliwie była Polska Rzeczpospolita Ludowa – wymienione w tym przepisie oraz czy konkretny ubezpieczony dobrowolnie i świadomie pełnił służbę w tych strukturach.</xText> <xText>Jednocześnie należy wskazać, że – w sytuacji braku rozstrzygnięcia przez siedem lat przez Trybunał Konstytucyjny o konstytucyjności bądź niekonstytucyjności omawianych przepisów ustawy zaopatrzeniowej – sporne przepisy ustawy zaopatrzeniowej powinny być stosowane z uwzględnieniem indywidualnych zachowań konkretnego ubezpieczonego.</xText> <xText>Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wymienionej uchwale kryterium „służby na rzecz totalitarnego państwa”, określone w art. 13b ust. 1 ustawy „powinno być oceniane na podstawie wszystkich okoliczności sprawy, w tym także na podstawie indywidualnych czynów i ich weryfikacji pod kątem naruszenia podstawowych praw i wolności człowieka”. Sąd powszechny, w świetle <xLexLink xArt="art. 473" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 473 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego</xLexLink> (Dz.U. z 2020 r. poz. 1575, ze zm.), nie jest związany treścią informacji przekazanej przez Instytut Pamięci Narodowej (dalej: IPN). Jest ona dokumentem urzędowym i stanowi dowód potwierdzający zawarte w niej fakty, niemniej w razie stosownego zarzutu przeciwko osnowie tej informacji, sąd będzie zobowiązany do rekonstrukcji przebiegu służby wskazanej w informacji IPN dotyczącej konkretnego funkcjonariusza, celem ustalenia czy rzeczywiście zatrudnienie w jednostkach wymienionych w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej wypełniało znamiona służby na rzecz totalitarnego państwa.</xText> <xText>SN dokonał również szerokiej analizy terminu „państwo totalitarne”, formułując między innymi wniosek, że nie każde zatrudnienie w ramach służby państwowej wiązało się z aktywnym wykonywaniem zadań i funkcji państwa totalitarnego, lecz mogło ograniczać się do wykonywania zwykłych, standardowych działań podejmowanych w służbie publicznej. Sąd powszechny może zatem badać wypełnienie przez funkcjonariusza znamion tej służby i prowadzić na jego wniosek postępowanie dowodowe. Dowód z zaświadczenia jest dokumentem urzędowym, a dowód ponad osnowę dokumentu obciąża stronę. Przedstawione przez ubezpieczonego dowody przeciwne „będą oczywiście podlegać swobodnej ocenie (<xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 KPC</xLexLink>) w myśl otwartego katalogu uwzględnianych okoliczności, w szczególności długości okresu pełnienia służby, jej historycznego umiejscowienia w okresie od 22 lipca 1944 r. do 31 lipca 1990 r., miejsca pełnienia służby, zajmowanego stanowiska czy stopnia służbowego (...) Przebieg procesu będzie oscylował wokół procesowych zasad dowodzenia i rozkładu ciężaru dowodów, z uwzględnieniem dowodów prima facie, domniemań faktycznych (wynikających chociażby z informacji o przebiegu służby) i prawnych oraz zasad ich obalania”. Innymi słowy, Sąd Najwyższy przypomniał zasady dotyczące domniemań odnoszących się do treści dokumentów urzędowych oraz procesowych możliwości obalenia tychże domniemań – z czym w całej rozciągłości zgadza się Sąd orzekający.</xText> <xText>Ubezpieczony – jak wynika to z nie budzącego wątpliwości stanu faktycznego – pełnił służbę w Służbie Bezpieczeństwa od 16 czerwca 1978 r. do 31 stycznia 1990 r. na stanowiskach inspektora i starszego inspektora w Wydziale Śledczym KW MO <xAnon>S.</xAnon>. Świadomie kształtował swoją karierę w aparacie państwa: po kilku latach służby w <xAnon>K.</xAnon> Dzielnicowej MO ukończył studia wyższe na kierunku prawno-administracyjnym oraz ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego w <xAnon> Wyższej Szkole (...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon>, co pozwoliło mu wnioskować o zatrudnienie w Służbie Bezpieczeństwa. Począwszy od 16 czerwca 1978 r. szybko awansował, będąc bardzo pozytywnie ocenianym przez swoich przełożonych. W pierwszej wniosku o awans z 31 stycznia 1980 r. został oceniony jako funkcjonariusz pełny zapału i inicjatywy, sumienny, dociekliwy i prowadzący postępowania z uporem. Poza tym był określany jako aktywny członek <xAnon> (...)</xAnon>. Już w drugim roku służby w SB został odznaczony Brązową Odznaką „W służbie narodu” oraz Srebrną Odznaką „Za zasługi dla porządku publicznego”. Kolejne wnioski o jego awans z 30 czerwca 1981 roku oraz z 26 marca 1982 r. były uzasadniane w podobny sposób. W tym ostatnim podkreślono, że: „w trudnych sytuacjach stanu wojennego wykazał wiele poświęcenia i gotowości do pracy poza godzinami służbowymi”. W 1984 r. otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi.</xText> <xText>Jak sam zeznał przed sądem <xAnon>J. A.</xAnon> prowadził śledztwa dotyczące różnego rodzaju przestępstw, a w tym politycznych i związanych ze ściganiem opozycji demokratycznej, dotyczących sabotażu i szpiegostwa. Ze względu na odejście ze służby 31 stycznia 1990 r. nie przeszedł weryfikacji po zmianie ustrojowej i nigdy nie służył w Policji wolnego państwa.</xText> <xText>Nie budzi zatem wątpliwości, że ubezpieczony miał chronić interesy polityczne komunistycznego państwa i partii komunistycznej, której był wieloletnim członkiem. Wykazał się szczególnym nakładem służby w okresie wzmożenia represji komunistycznych, to jest w czasie stanu wojennego.</xText> <xText>Innymi słowy, skarżący świadomie, dobrowolnie i z dużym zaangażowaniem pełnił służbę w strukturze milicji politycznej PRL. Z przebiegu służby ubezpieczonego i zadań stawianych jego służbie wynika, że z powodzeniem działał w strukturze mającej na celu m.in. utrzymanie dominującej - w stosunku do poszczególnych obywateli - roli komunistycznego państwa.</xText> <xText>Wobec tego nie można uznać, że wieloletnia i wcale nie incydentalna służba odwołującego trwająca od 16 czerwca 1978 r. niemal do końca okresu działania służb politycznych PRL, była jedynie działalnością ograniczającą się do zwykłych, standardowych działań, czynności podejmowanych i wykonywanych w każdej służbie publicznej. Odwołujący mając wiedzę, jakie zadania realizuje pion Służby Bezpieczeństwa, angażował się w realizację zadań i funkcji państwa totalitarnego. Działania jednostek SB były bardzo pomocne, wręcz niezbędne do wykorzystania w pracy innych wydziałów, które bezpośrednio podejmowały działania operacyjne, polegające między innymi na inwigilacji, zbieraniu danych na temat życia prywatnego i intymnego, budowaniu sieci tajnych współpracowników, podsłuchach, donosach, dezinformacji, szantażach, itd.</xText> <xText>Nie należy przy tym tracić z pola widzenia charakteru i roli organów bezpieczeństwa państwa w utrzymaniu dyktatury komunistycznej. W licznych publikacjach Instytut Pamięci Narodowej wykazał, że organy bezpieczeństwa w swoim działaniu stosowały metody naruszające podstawowe prawa człowieka, zaś kluczową rolę w tym systemie odgrywali funkcjonariusze zatrudnieni w tych strukturach, realizujący politykę zastraszania i inwigilowania społeczeństwa. Funkcjonariusze służb korzystali przy tym z licznych przywilejów materialnych i prawnych, czego przykładem były wyższe uposażenia za służbę, co skutkowało też przyznaniem emerytur w kwotach wyższych od przysługujących w ramach powszechnego ubezpieczenia emerytalnego.</xText> <xText>Z samego faktu bycia cenionym i nagradzanym funkcjonariuszem SB wynika domniemanie faktyczne pełnienia służby na rzecz państwa totalitarnego, a ubezpieczony w żaden sposób tego domniemania nie obalił.</xText> <xText>W trafnym postanowieniu z 28 sierpnia 2024 r. (<xAnon> (...)</xAnon> 61/24) Sąd Najwyższy orzekł, że przy dokonywaniu oceny prawnej służby z perspektywy art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy bierze się pod uwagę przede wszystkim formację, w której była pełniona służba, a także zajmowane stanowisko czy stopień służbowy oraz przebieg służby. Określenie formacji/instytucji ma istotne znaczenie z uwagi na to, że zakres i przedmiot ich działalności może prima facie potwierdzać, że były one bezpośrednio ukierunkowane na realizowanie charakterystycznych dla ustroju totalitarnego zadań i funkcji i takie zadania wykonywali wszyscy - bez wyjątku - funkcjonariusze służący w danej jednostce organizacyjnej, stanowiący jej strukturę, bez której niemożliwe byłoby wykonywanie przypisanych tej jednostce zadań. Nawet brak po stronie odwołującego się indywidualnych działań bezpośrednio zmierzających do naruszania podstawowych praw i wolności człowieka (na co powoływał się <xAnon>J. A.</xAnon>), samoistnie nie wyklucza takiej kwalifikacji. Skoro art. 13b ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy łączy służbę na rzecz totalitarnego państwa z samym podjęciem służby w instytucjach i formacjach wymienionych w tym przepisie, to istnieje domniemanie faktyczne (wynikające z informacji o przebiegu służby potwierdzającej służbę w tych jednostkach), że służba w nich była służbą na rzecz totalitarnego państwa. Domniemanie to może być obalone w procesie cywilnym. Nie jest jednak tak, że to na organie rentowym ciąży obowiązek udowodnienia (<xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 KC</xLexLink> w związku z <xLexLink xArt="art. 232;art. 232 zd. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 zdanie pierwsze KPC</xLexLink>), że dany funkcjonariusz uczestniczył w łamaniu praw człowieka i obywatela. W sytuacji, gdy potwierdzona zostaje służba w instytucjach i formacjach wymienionych w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, ciężar dowodu przechodzi na ubezpieczonego.</xText> <xText>Wobec powyższego, w ocenie Sądu ubezpieczony mógł mieć obniżoną emeryturę w oparciu o treść art. 15c ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej, poprzez „wyzerowanie” okresu, w którym pełnił służbę w SB.</xText> <xText>Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 477(14);art. 477(14) § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 477<xSUPx>14</xSUPx> § 1 k.p.c.</xLexLink> - z wyżej wyjaśnionych już powodów - oddalił odwołanie ubezpieczonego.</xText> <xText>Orzeczenie zawarte w punkcie II wyroku oparto na treści przepisu <xLexLink xArt="art. 98;art. 99" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 i 99 k.p.c.</xLexLink>, mając na uwadze, że organ rentowy był reprezentowany przez radcę prawnego. Wysokość kosztów zastępstwa z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804).</xText> <xText xALIGNx="center">SSR del. Konrad Kujawa</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xText>1. odnotować</xText> <xText>2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć ubezpieczonemu z pouczeniem a apelacji oraz pełnomocnikowi organu (k. 150),</xText> <xText>3. przedłożyć z pismami lub za 21 dni.</xText> <xText>14.01.2025</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Konrad Kujawa

Katarzyna Szczerbińska

st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz

Magdalena Strzeszewska

Sygnatura akt VI U 2302/19 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy(...)VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia del. Konrad Kujawa Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2024 r. wS. sprawy ubezpieczonegoJ. A. przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji o wysokość emerytury policyjnej na skutek odwołaniaJ. A.od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 lipca 2017 r., nr(...) I oddala odwołanie, II zasądza odJ. A.na rzecz Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia tego orzeczenia do dnia zapłaty. SSR del. Konrad Kujawa Sygnatura akt VI U 2302/19 UZASADNIENIE Decyzją z 13 września 2017 r. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z urzędu na podstawie otrzymanej z IPN informacji, ponownie ustalił od dnia 1 października 2017 r. wysokość należnejJ. A.emerytury policyjnej na kwotę 1 369,73 zł (1 152,45 zł netto). Z powyższą decyzją nie zgodził sięJ. A., który w odwołaniu z 30 sierpnia 2017 r., zaskarżając decyzję w całości zarzucił jej: - naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.art. 2 Konstytucji RP, polegające na arbitralnym obniżeniu przysługującego mu świadczenia emerytalnego, co narusza zasadę ochrony praw nabytych i zasadę sprawiedliwości społecznej, a także zasadę zaufania obywatela do państwa i tworzonego przez nie prawa oraz niedziałania prawa wstecz, wynikające z zasady demokratycznego państwa prawnego; -naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 67 ust. 1 w zw. zart. 31 ust. 3 Konstytucji RPpolegające na arbitralnym obniżeniu przysługującego mu świadczenia emerytalnego, co stanowi nieproporcjonalne i nieuzasadnione naruszenie przysługującego mu prawa do zabezpieczenia społecznego po osiągnięciu wieku emerytalnego; - naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.art. 30 oraz art. 47 Konstytucji RPw zw. z art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności polegające na naruszeniu jego godności, prawa do ochrony czci, dobrego imienia, prawa do prywatności i prawa do poszanowania życia rodzinnego, poprzez przyjęcie, że jego służba stanowiła „służbę na rzecz totalitarnego państwa”, a tym samym arbitralne przypisanie mu - w akcie prawnym rangi ustawy - winy za działania związane z naruszeniami praw człowieka, których dopuszczali się niektórzy przedstawiciele władzy publicznej PRL oraz niektórzy funkcjonariusze organów bezpieczeństwa PRL, a do których on w żaden sposób się nie przyczynił; - naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 45 ust. 1 w zw. zart. 10 ust. 1 i 2 Konstytucji RPorazart. 42 ust. 1 Konstytucji RPw zw. z art. 6 ust. 2 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, polegające na zastosowaniu represji bez wykazania winy indywidualnej, zastąpienie w tym zakresie władzy sądowniczej władzą ustawodawczą i odwróceniu w ten sposób zasady domniemania niewinności przez uznanie wszystkich funkcjonariuszy będących w służbie przed 31 lipca 1990 r. za winnych działań zasługujących na penalizację; a w konsekwencji powyższych naruszeń: - naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 64 ust. 1 i 2 w zw. zart. 67 ust. 1w zw. zart. 31 ust. 3 Konstytucji RPw zw. zart. 1 Protokołu nr (...)doKonwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolnościw zw. z art. 14 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, polegające na arbitralnym naruszeniu jego osobistych praw majątkowych i prawa do poszanowania mienia, które podlegają równej dla wszystkich ochronie, na skutek nieproporcjonalnego naruszenia jego prawa do zabezpieczenia społecznego, co stanowi przejaw nieuzasadnionej represji ekonomicznej. W oparciu o powyższe zarzuty odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji przez przyznanie mu świadczenia emerytalnego w dotychczasowej wysokości tj. w wymiarze 75% podstawy wymiaru. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości oraz o zasądzenie od odwołującego na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Organ rentowy wskazał, iż zgodnie z brzmieniem art. 15 c ust. 1 ustawy z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, w przypadku osoby, która pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi: 1) 0% podstawy wymiaru - za każdy rok służby na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b; 2) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy rok służby lub okresów równorzędnych ze służbą, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, 1 a oraz 2-4. przy czym zgodnie z obostrzeniem zawartym w ust. 3, wysokość emerytury ustalonej zgodnie z ust. 1 i 2, nie może być wyższa niż miesięczna kwota przeciętnej emerytury ogłoszonej przez Prezesa ZUS. Organ rentowy stwierdził, że z informacji o przebiegu służby z dnia 11 kwietnia 2017 r. Nr(...)sporządzonej przez IPN wynika, że odwołujący w okresie od 16 czerwca 1978 r. do 31 stycznia 1990 r. pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa o której mowa w art. 13b cyt. ustawy, w konsekwencji organ rentowy dokonał ponownego przeliczenia świadczenia odwołującej o na zasadach określonych w art. 15c cytowanej ustawy. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: J. A.urodził się (...) Niesporne Służbę w Milicji Obywatelskiej rozpoczął 1 lipca 1969 r. We wniosku o zatrudnienie legitymował się wykształceniem średnim oraz ukończonym kursem wojskowym dla młodych dowódców i kursem marksizmu i leninizmu. Służbę podjął jako dzielnicowy w(...)S.–P.. W latach 1970-1978 awansował kolejno na stanowiska referenta, kierownika referatu i inspektora. Dowód: - wydruk z Biuletynu Informacji Publicznej IPN – k. 31, - ankieta personalna – str. 15 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32, - indywidualna karta przeglądu kadrowego – str. 174-175 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. W dniu 25 czerwca 1977 r. ukończył studia wyższe na kierunku prawno-administracyjnym oraz ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego wWyższej Szkole (...)wS.. Dowód: dyplom ukończenia studiów wyższych – str. 37-39 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. 21 listopada 1977 r. złożył wniosek ((...)) o przeniesienie ze służby w Milicji Obywatelskiej do Służby Bezpieczeństwa, który został negatywnie zaopiniowany przez jego przełożonego z MO. Dowód: Raport z 21.11.1977 – str. 136 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. 17 maja 1978 r. złożył ponowny wniosek ((...)). Tym razem wniosek został pozytywnie zaopiniowany. 16 czerwca 1978 r. został przyjęty do Służby Bezpieczeństwa na stanowisko inspektora w Wydziale Śledczym Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej wS.. Dowód: - Raport z 17.05.1978 – str. 146 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32 - notatka z 29.05.1978 – str. 148 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32 - indywidualna karta przeglądu kadrowego – str. 174-175 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. W pierwszej wniosku o awans w ramach służby w SB z 31 stycznia 1980 r. został oceniony jako funkcjonariusz pełny zapału i inicjatywy. Wskazano, że cechuje go sumienność, upór i dociekliwość w prowadzonych postępowaniach. Oceniono go jako aktywnego członka(...). W 1979 r. został odznaczony Brązową Odznaką „W służbie narodu” oraz Srebrną Odznaką „Za zasługi dla porządku publicznego”. W rezultacie awansował na stanowisko starszego inspektora. Dowód: - wniosek awansowy z 31.01.1980 – str. 154 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32 - wniosek personalny – str. 156 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. Kolejne wnioski o awans z 30 czerwca 1981 roku oraz z 26 marca 1982 r. były uzasadniane w podobny sposób. W tym ostatnim podkreślono, że: „w trudnych sytuacjach stanu wojennego wykazał wiele poświęcenia i gotowości do pracy poza godzinami służbowymi”. W 1984 r. otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi. Dowód: - wniosek awansowy z 30.06.1981 – str. 157 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32 - wniosek awansowy z 26.03.1982 – str. 165 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32 - indywidualna karta przeglądu kadrowego – str. 174-175 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. 25 października 1989 r. złożył wniosek o zwolnienie ze służby, uzasadniając go sytuacją osobistą. Został zwolniony z dniem 31 stycznia 1990 r. Dowód: - wniosek z 25.10.1989 – str. 176 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32 - świadectwo pracy – str. 189 akt IPN w wersji elektronicznej – k. 32. Śledztwa, któreJ. A.prowadził w Wydziale Śledczym Komendy Wojewódzkiej MO wS., dotyczyły różnego rodzaju przestępstw: gospodarczych, politycznych, sabotażu, szpiegostwa. Prowadził m.in. sprawy dotyczące drukowania i kolportażu ulotek antyustrojowych. Ze względu na odejście ze służby 31 stycznia 1990 r. nie przechodził weryfikacji po zmianie ustrojowej. Nigdy nie służył w Policji lub innych służbach III RP. Dowód: przesłuchanie ubezpieczonego – k. 142-142 v. Zaskarżoną decyzją z 5 lipca 2017 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ponownie ustalił od 1 października 2017 roku wysokość należnejJ. A.emerytury, wskazując iż miesięczna wysokość świadczenia wynosi 1 369,73 zł. Okres służby 16 czerwca 1978 r. do 31 stycznia 1990 r. w wymiarze 11 lat, 7 miesięcy i 15 dni uznano za okres określony w art. 13b ustawy z 18 lutego 1994 roku, liczony po 0,0%. Dowód: decyzja z 5.07.2017 r., k. 7 w aktach emerytalnych, wysługa – k. 5 akt emerytalnych. W dniu 11 kwietnia 2017 r. Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów wW.wystawił informację o przebiegu służbyJ. A.w organach bezpieczeństwa państwa nr(...), w której potwierdzono, że odwołujący od 16 czerwca 1978 r. do 31 stycznia 1990 r. pełnił służbę w organach bezpieczeństwa państwa o których mowa w art. 13b ustawy z 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojtkowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Starzy Pożarnej, Służby Więziennej oraz ich rodzin ( Dz.U. z 2016 r. poz. 708). Dowód: informacja o przebiegu służby z 11.04.2017 – k. 4 akt emerytalnych. Sąd zważył, co następuje: Odwołanie ubezpieczonego okazało się niezasadne. Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się na dowodach z dokumentów zgromadzonych w aktach organu rentowego, to jest w aktach personalnych pozyskanych z Instytutu Pamięci Narodowej, a także na treści przesłuchania ubezpieczonego. Dowody z dokumentów (w tym elektronicznej wersji akt IPN) nie były kwestionowane przez strony i nie budziły wątpliwości Sądu, zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby we wskazanym w dokumentach czasie, część z nich została podpisana osobiście przez ubezpieczonego (opinie służbowe) - nie było zatem podstaw, by je kwestionować. Zeznania ubezpieczonego były przydatne dla określenia zakresu czynności i rodzaju postępowań prowadzonych w Wydziale Śledczym Komendy Wojewódzkiej MO wS., do których należy również przestępstwa polityczne, w tym ściganie za druk i kolportaż ulotek antyustrojowych. Spór w tej sprawie sprowadzał się do interpretacji przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (j.t. Dz. U. z 2020 r. poz. 723 ze zm., dalej jako: „ustawa zaopatrzeniowa”) regulujących zasady zmniejszenia wysokości świadczeń emerytalnych grupie ubezpieczonych, których służba pełniona w okresie przydającym pomiędzy 22 lipca 1944 r. a 31 lipca 1990 r. została zakwalifikowana jako służba na rzecz totalitarnego państwa oraz ich zastosowania do ustalonego w sprawie stanu faktycznego. W dniu 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 2270, dalej jako: „ustawa zmieniająca”), na mocy której wprowadzono przepis art. 13b, ustalający katalog cywilnych i wojskowych instytucji i formacji, w których służba od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. jest uznawana za służbę na rzecz totalitarnego państwa. Okresy służby ubezpieczonego na stanowiskach zajmowanych w latach 1981-1989 zostały wymienione w art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej. Nadto ustawa zmieniająca wprowadziła zasady ustalania wysokości policyjnej emerytury. Stosownie do treści art. 15c ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej, w przypadku osoby, która pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b, i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi: 1) 0% podstawy wymiaru – za każdy rok służby na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13 b, 2) 2,6% podstawy wymiaru – za każdy rok służby lub okresów równorzędnych ze służbą, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, 1a oraz 2-4. Wysokość emerytury ustalonej zgodnie z tą regulacją nie może być wyższa niż miesięczna kwota przeciętnej emerytury wypłacanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ogłoszonej przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (art. 15c ust. 3). W związku z zarzutami dotyczącymi nieuzasadnionego przypisania ubezpieczonemu „służby na rzecz totalitarnego państwa” i wynikającemu z tego naruszenia jego dóbr osobistych w postaci godności i czci, ochrony do życia prywatnego, rodzinnego oraz decydowania o swoim życiu osobistym poprzez niczym niepoparte uznanie, że wykonywana przez niego przed 31 lipca 1990 rokiem służba na rzecz PRL stanowiła taki rodzaj służby - podnieść należy, że to ustawodawca w ramach przysługujących mu kompetencji określił wprost służbę, która we wskazanych przez niego jednostkach organizacyjnych struktur bezpieczeństwa PRL oraz we wskazanym przez ustawodawcę okresie stanowi „służbę na rzecz totalitarnego państwa”. Zgodnie przy tym z art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej, za służbę na rzecz totalitarnego państwa uznaje się służbę od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. w wymienionych w tym przepisie cywilnych i wojskowych instytucjach i formacjach. Kryterium formalne pełnienia służby w określonych cywilnych i wojskowych formacjach zostało wzmocnione poprzez wskazanie, że jest to służba na rzecz totalitarnego państwa. W Preambule ustawy lustracyjnej stwierdza się, że praca na rzecz totalitarnego państwa to praca albo służba w organach bezpieczeństwa państwa komunistycznego, lub pomoc udzielana tym organom, polegające na zwalczaniu opozycji demokratycznej, związków zawodowych, stowarzyszeń, kościołów i związków wyznaniowych, łamaniu prawa do wolności słowa i zgromadzeń, gwałceniu prawa do życia, wolności, własności i bezpieczeństwa obywateli, była trwale związana z łamaniem praw człowieka i obywatela na rzecz komunistycznego ustroju totalitarnego. Skoro zatem sam ustawodawca w preambule ustawy lustracyjnej stwierdził, jakie działania należy uznać za wykonywane na rzecz totalitarnego państwa, to wykładnia art. 13b ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym powinna uwzględniać tę okoliczność, jest to bowiem jedyna legalna definicja służby na rzecz totalitarnego państwa. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy - mając przy tym na uwadze stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z dnia 16 września 2020 r., sygn. akt III UZP 1/20 (OSNP 2021/3/28) - Sąd doszedł do przekonania, iż konieczne jest dokonywanie ustaleń i oceny w indywidualnej sprawie odrębnie dla każdego ubezpieczonego, przez pryzmat działań jakie świadomie podejmował i jakich nie podejmował w ramach pełnienia służby od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. w wymienionych w przepisie art. 13b cywilnych i wojskowych instytucjach i formacjach. Dla dokonania takiej oceny należy mieć na uwadze czym były i czemu służyły struktury totalitarnego państwa – jakim niewątpliwie była Polska Rzeczpospolita Ludowa – wymienione w tym przepisie oraz czy konkretny ubezpieczony dobrowolnie i świadomie pełnił służbę w tych strukturach. Jednocześnie należy wskazać, że – w sytuacji braku rozstrzygnięcia przez siedem lat przez Trybunał Konstytucyjny o konstytucyjności bądź niekonstytucyjności omawianych przepisów ustawy zaopatrzeniowej – sporne przepisy ustawy zaopatrzeniowej powinny być stosowane z uwzględnieniem indywidualnych zachowań konkretnego ubezpieczonego. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wymienionej uchwale kryterium „służby na rzecz totalitarnego państwa”, określone w art. 13b ust. 1 ustawy „powinno być oceniane na podstawie wszystkich okoliczności sprawy, w tym także na podstawie indywidualnych czynów i ich weryfikacji pod kątem naruszenia podstawowych praw i wolności człowieka”. Sąd powszechny, w świetleart. 473 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego(Dz.U. z 2020 r. poz. 1575, ze zm.), nie jest związany treścią informacji przekazanej przez Instytut Pamięci Narodowej (dalej: IPN). Jest ona dokumentem urzędowym i stanowi dowód potwierdzający zawarte w niej fakty, niemniej w razie stosownego zarzutu przeciwko osnowie tej informacji, sąd będzie zobowiązany do rekonstrukcji przebiegu służby wskazanej w informacji IPN dotyczącej konkretnego funkcjonariusza, celem ustalenia czy rzeczywiście zatrudnienie w jednostkach wymienionych w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej wypełniało znamiona służby na rzecz totalitarnego państwa. SN dokonał również szerokiej analizy terminu „państwo totalitarne”, formułując między innymi wniosek, że nie każde zatrudnienie w ramach służby państwowej wiązało się z aktywnym wykonywaniem zadań i funkcji państwa totalitarnego, lecz mogło ograniczać się do wykonywania zwykłych, standardowych działań podejmowanych w służbie publicznej. Sąd powszechny może zatem badać wypełnienie przez funkcjonariusza znamion tej służby i prowadzić na jego wniosek postępowanie dowodowe. Dowód z zaświadczenia jest dokumentem urzędowym, a dowód ponad osnowę dokumentu obciąża stronę. Przedstawione przez ubezpieczonego dowody przeciwne „będą oczywiście podlegać swobodnej ocenie (art. 233 § 1 KPC) w myśl otwartego katalogu uwzględnianych okoliczności, w szczególności długości okresu pełnienia służby, jej historycznego umiejscowienia w okresie od 22 lipca 1944 r. do 31 lipca 1990 r., miejsca pełnienia służby, zajmowanego stanowiska czy stopnia służbowego (...) Przebieg procesu będzie oscylował wokół procesowych zasad dowodzenia i rozkładu ciężaru dowodów, z uwzględnieniem dowodów prima facie, domniemań faktycznych (wynikających chociażby z informacji o przebiegu służby) i prawnych oraz zasad ich obalania”. Innymi słowy, Sąd Najwyższy przypomniał zasady dotyczące domniemań odnoszących się do treści dokumentów urzędowych oraz procesowych możliwości obalenia tychże domniemań – z czym w całej rozciągłości zgadza się Sąd orzekający. Ubezpieczony – jak wynika to z nie budzącego wątpliwości stanu faktycznego – pełnił służbę w Służbie Bezpieczeństwa od 16 czerwca 1978 r. do 31 stycznia 1990 r. na stanowiskach inspektora i starszego inspektora w Wydziale Śledczym KW MOS.. Świadomie kształtował swoją karierę w aparacie państwa: po kilku latach służby wK.Dzielnicowej MO ukończył studia wyższe na kierunku prawno-administracyjnym oraz ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego wWyższej Szkole (...)wS., co pozwoliło mu wnioskować o zatrudnienie w Służbie Bezpieczeństwa. Począwszy od 16 czerwca 1978 r. szybko awansował, będąc bardzo pozytywnie ocenianym przez swoich przełożonych. W pierwszej wniosku o awans z 31 stycznia 1980 r. został oceniony jako funkcjonariusz pełny zapału i inicjatywy, sumienny, dociekliwy i prowadzący postępowania z uporem. Poza tym był określany jako aktywny członek(...). Już w drugim roku służby w SB został odznaczony Brązową Odznaką „W służbie narodu” oraz Srebrną Odznaką „Za zasługi dla porządku publicznego”. Kolejne wnioski o jego awans z 30 czerwca 1981 roku oraz z 26 marca 1982 r. były uzasadniane w podobny sposób. W tym ostatnim podkreślono, że: „w trudnych sytuacjach stanu wojennego wykazał wiele poświęcenia i gotowości do pracy poza godzinami służbowymi”. W 1984 r. otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi. Jak sam zeznał przed sądemJ. A.prowadził śledztwa dotyczące różnego rodzaju przestępstw, a w tym politycznych i związanych ze ściganiem opozycji demokratycznej, dotyczących sabotażu i szpiegostwa. Ze względu na odejście ze służby 31 stycznia 1990 r. nie przeszedł weryfikacji po zmianie ustrojowej i nigdy nie służył w Policji wolnego państwa. Nie budzi zatem wątpliwości, że ubezpieczony miał chronić interesy polityczne komunistycznego państwa i partii komunistycznej, której był wieloletnim członkiem. Wykazał się szczególnym nakładem służby w okresie wzmożenia represji komunistycznych, to jest w czasie stanu wojennego. Innymi słowy, skarżący świadomie, dobrowolnie i z dużym zaangażowaniem pełnił służbę w strukturze milicji politycznej PRL. Z przebiegu służby ubezpieczonego i zadań stawianych jego służbie wynika, że z powodzeniem działał w strukturze mającej na celu m.in. utrzymanie dominującej - w stosunku do poszczególnych obywateli - roli komunistycznego państwa. Wobec tego nie można uznać, że wieloletnia i wcale nie incydentalna służba odwołującego trwająca od 16 czerwca 1978 r. niemal do końca okresu działania służb politycznych PRL, była jedynie działalnością ograniczającą się do zwykłych, standardowych działań, czynności podejmowanych i wykonywanych w każdej służbie publicznej. Odwołujący mając wiedzę, jakie zadania realizuje pion Służby Bezpieczeństwa, angażował się w realizację zadań i funkcji państwa totalitarnego. Działania jednostek SB były bardzo pomocne, wręcz niezbędne do wykorzystania w pracy innych wydziałów, które bezpośrednio podejmowały działania operacyjne, polegające między innymi na inwigilacji, zbieraniu danych na temat życia prywatnego i intymnego, budowaniu sieci tajnych współpracowników, podsłuchach, donosach, dezinformacji, szantażach, itd. Nie należy przy tym tracić z pola widzenia charakteru i roli organów bezpieczeństwa państwa w utrzymaniu dyktatury komunistycznej. W licznych publikacjach Instytut Pamięci Narodowej wykazał, że organy bezpieczeństwa w swoim działaniu stosowały metody naruszające podstawowe prawa człowieka, zaś kluczową rolę w tym systemie odgrywali funkcjonariusze zatrudnieni w tych strukturach, realizujący politykę zastraszania i inwigilowania społeczeństwa. Funkcjonariusze służb korzystali przy tym z licznych przywilejów materialnych i prawnych, czego przykładem były wyższe uposażenia za służbę, co skutkowało też przyznaniem emerytur w kwotach wyższych od przysługujących w ramach powszechnego ubezpieczenia emerytalnego. Z samego faktu bycia cenionym i nagradzanym funkcjonariuszem SB wynika domniemanie faktyczne pełnienia służby na rzecz państwa totalitarnego, a ubezpieczony w żaden sposób tego domniemania nie obalił. W trafnym postanowieniu z 28 sierpnia 2024 r. ((...)61/24) Sąd Najwyższy orzekł, że przy dokonywaniu oceny prawnej służby z perspektywy art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy bierze się pod uwagę przede wszystkim formację, w której była pełniona służba, a także zajmowane stanowisko czy stopień służbowy oraz przebieg służby. Określenie formacji/instytucji ma istotne znaczenie z uwagi na to, że zakres i przedmiot ich działalności może prima facie potwierdzać, że były one bezpośrednio ukierunkowane na realizowanie charakterystycznych dla ustroju totalitarnego zadań i funkcji i takie zadania wykonywali wszyscy - bez wyjątku - funkcjonariusze służący w danej jednostce organizacyjnej, stanowiący jej strukturę, bez której niemożliwe byłoby wykonywanie przypisanych tej jednostce zadań. Nawet brak po stronie odwołującego się indywidualnych działań bezpośrednio zmierzających do naruszania podstawowych praw i wolności człowieka (na co powoływał sięJ. A.), samoistnie nie wyklucza takiej kwalifikacji. Skoro art. 13b ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy łączy służbę na rzecz totalitarnego państwa z samym podjęciem służby w instytucjach i formacjach wymienionych w tym przepisie, to istnieje domniemanie faktyczne (wynikające z informacji o przebiegu służby potwierdzającej służbę w tych jednostkach), że służba w nich była służbą na rzecz totalitarnego państwa. Domniemanie to może być obalone w procesie cywilnym. Nie jest jednak tak, że to na organie rentowym ciąży obowiązek udowodnienia (art. 6 KCw związku zart. 232 zdanie pierwsze KPC), że dany funkcjonariusz uczestniczył w łamaniu praw człowieka i obywatela. W sytuacji, gdy potwierdzona zostaje służba w instytucjach i formacjach wymienionych w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, ciężar dowodu przechodzi na ubezpieczonego. Wobec powyższego, w ocenie Sądu ubezpieczony mógł mieć obniżoną emeryturę w oparciu o treść art. 15c ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej, poprzez „wyzerowanie” okresu, w którym pełnił służbę w SB. Sąd na podstawieart. 47714§ 1 k.p.c.- z wyżej wyjaśnionych już powodów - oddalił odwołanie ubezpieczonego. Orzeczenie zawarte w punkcie II wyroku oparto na treści przepisuart. 98 i 99 k.p.c., mając na uwadze, że organ rentowy był reprezentowany przez radcę prawnego. Wysokość kosztów zastępstwa z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804). SSR del. Konrad Kujawa ZARZĄDZENIE 1. odnotować 2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć ubezpieczonemu z pouczeniem a apelacji oraz pełnomocnikowi organu (k. 150), 3. przedłożyć z pismami lub za 21 dni. 14.01.2025

15/551500/0003021/U

Sąd Okręgowy w Szczecinie

VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

154505300003003_VI_C_001680_2024_Uz_2024-12-17_002

VI C 1680/24

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-24 20:30:04.0 CET

2025-01-24 10:06:46.0 CET

15450530

3003

REGULATION, REASON

Sygn. akt VI C 1680/24 UZASADNIENIE Przedmiot i przebieg postępowania 1 Pozwem z dnia 28 sierpnia 2023 r. powódka Wspólnota Mieszkaniowa G. (...) z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego G. S. na swoją rzecz kwoty 12 267,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi: od kwoty 1 058,46 zł od dnia 11 lutego 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 marca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Elwira Dobrzyńska" xPublisher="elwira.dobrzynska" xEditorFullName="Elwira Dobrzyńska" xEditor="elwira.dobrzynska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="6" xFlag="published" xVolType="15/450530/0003003/C" xYear="2024" xVolNmbr="001680" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText><xBx>Sygn. akt VI C 1680/24</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText><xBx> <xUx>Przedmiot i przebieg postępowania</xUx> </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>Pozwem z dnia 28 sierpnia 2023 r. powódka Wspólnota Mieszkaniowa <xAnon>G.</xAnon> <xAnon>(...)</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> wniosła o zasądzenie od pozwanego <xAnon>G. S.</xAnon> na swoją rzecz kwoty 12 267,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi: od kwoty 1 058,46 zł od dnia 11 lutego 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 marca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 maja 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 605,85 zł od dnia 11 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 lipca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że pozwany jest właścicielem <xAnon>lokalu nr (...)</xAnon> położonego w <xAnon>W.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> i z tego tytułu jest obowiązany uiszczać opłaty za jego eksploatację. Łączne zadłużenie wobec powódki wynosi na dzień 21 sierpnia 2023 r. 37 873,22 zł, przy czym kwota dochodzona pozwem obejmuje okres od lutego do sierpnia 2023 r. (<xIx>pozew, k. 3-5v)</xIx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>W sprzeciwie od nakazu zapłaty wniesionym w terminie pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania. Pozwany argumentował, że zaniechał opłacania czynszu z faktu istnienia trudności, które czyniły korzystanie z lokalu bardzo utrudnionym lub wręcz niemożliwym. Jak twierdził w mieszkaniu słyszalne są nieustannie hałasy i drgania wywoływane przez urządzenia tj. agregaty chłodnicze i obsługujące sprężarki, zamontowane na nieruchomości wspólnej. Dodatkowo zajmowany przez niego lokal znajduje się sąsiedztwie marketu Biedronka, którego działalność, mimo formalnych godzin otwarcia, trwa także w porach nocnych. Pozwany wskazał, że zgłosił sprawę do wspólnoty, gdyż immisje są na tyle uciążliwe, że niemalże całkowicie uniemożliwiają mu korzystanie z niektórych pomieszczeń zgodnie z ich przeznaczeniem, jednakże bez reakcji wspólnoty. Powoływał się także na treść <xLexLink xArt="art. 664;art. 664 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 664 § 1 k.c.</xLexLink> i wnosił o obniżenie mu czynszu na czas trwania wad do kwoty 0 zł. W jego ocenie uwzględnienie roszczenia powoda byłoby także sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i stanowiło nadużycie prawa w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 5" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 5 k.c.</xLexLink> <xIx>(sprzeciw, k. 39-45, 52-64)</xIx>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>Pismem z dnia 25 września 2024 r. powódka doprecyzowała okres za jaki domagała się zapłaty kwoty 12 267,86 zł (tj. od lutego do sierpnia 2023 r.) wskazując za jaki miesiąc wyliczyła konkretne roszczenie odsetkowe <xIx>(pismo procesowe powódki, k. 134)</xIx>.</xText> </xUnit> <xText><xBx> <xUx>Ustalenia faktyczne</xUx> </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText><xAnon>G. S.</xAnon> jest od 3 sierpnia 2020 r. właścicielem <xAnon>lokalu nr (...)</xAnon> znajdującego się w nieruchomości położonej przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon>.</xText> </xUnit> <xText>(<xIx>bezsporne, nadto wydruk z KW nr <xAnon> (...)</xAnon>, k. 11-18)</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText>Uchwałą nr 4/2022 Wspólnota Mieszkaniowa <xAnon>G.</xAnon> <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> zatwierdziła plan gospodarczy na 2022 r., w tym:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">1</xName> <xText>comiesięczną zaliczkę na pokrycie kosztów zarządzania nieruchomością wspólną w wysokości 6,20 zł za m. kw. powierzchni lokali mieszkalnych, użytkowych oraz garażu;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">2</xName> <xText>comiesięczną zaliczkę na fundusz remontowy w wysokości 2,20 zł za m. kw. powierzchni lokalu wchodzącego w skład nieruchomości;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">3</xName> <xText>z zastrzeżeniem postanowień zawartych w ust. 1 pkt 2 i 3 comiesięczne zaliczki na pokrycie kosztów wytwarzanych bezpośrednio w lokalach (media): w następujących wysokościach: <xBRx></xBRx>a) energia cieplna (opłaty stałe i straty ciepła) – 0,98 zł/mkw. lokalu z wyłączeniem garażu;<xBRx></xBRx>b) centralnie ogrzewanie mieszkań – 63,07 zł/GJ lokalu z wyłączeniem garażu;</xText> </xUnit> </xUnit> <xText>c) ciepła woda (zimna woda i jej podgrzanie) – 11,88 zł/m<xSUPx>3</xSUPx>;</xText> <xText>d) zimna woda (wraz z odprowadzaniem ścieków) – 9,85 zł/m<xSUPx>3</xSUPx>;</xText> <xText>e) wywóz nieczystości <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon> – zgodnie z uchwałami 85 zł/lokal;</xText> <xText>f) energia elektryczna dla garażu – 0,23 zł/m<xSUPx>2 </xSUPx>garażu;</xText> <xText>g) energia elektryczna wentylacji i klimatyzacji – 1,01 zł/m<xSUPx>2 </xSUPx>lokale użytkowe i biurowe.</xText> <xText>Za przyjęciem tej uchwały głosowało 51,84%, a przeciw 4,27% udziałów osób uprawnionych.</xText> <xText><xIx>(uchwała nr 4/2022, k. 19, plan gospodarczy na rok 2022, k. 20, zawiadomienie o podjętych uchwałach, k. 21)</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText>W 2021 r. <xAnon>G. S.</xAnon> zgłaszał problemy z powtarzającym się hałasem i drganiami w <xAnon>lokalu nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> zarządowi Wspólnoty Mieszkaniowej, a także administratorowi budynku <xAnon>D. C.</xAnon>. Miały one wynikać z zamieszczonych na nieruchomości wspólnej agregatów wody lodowej.</xText> </xUnit> <xText><xIx>(korespondencja sms-owa, k. 66-70v, korespondencja mailowa, k. 82)</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText>Pismem z dnia 12 maja 2021 r. <xAnon>G. S.</xAnon> za pośrednictwem swojego pełnomocnika skierował do <xAnon>S. K.</xAnon> – zarządcy nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej wezwanie do zaniechania immisji z nieruchomości wspólnej na <xAnon>lokal nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>, polegającej na emisji hałasu słyszalnego w lokalu oraz odczuwalnych drgań, zakłócających jego normalne użytkowanie. W odpowiedzi pełnomocnik wspólnoty podnosił, iż z opinii prywatnej sporządzonej na zlecenie <xAnon>G. S.</xAnon> wynika, że źródłem hałasu jest działalność operacyjna wielopowierzchniowego <xAnon> sklepu (...)</xAnon> usytuowanego na parterze budynku, a wszelkie instalacje, za które odpowiedzialna jest wspólnota, działają poprawnie.</xText> </xUnit> <xText><xIx>(wezwanie do zaniechania immisji do wspólnoty, k. 71-72, odpowiedź na wezwanie, k. 72v-73, pełnomocnictwo, k. 73v, raport, k. 83-100)</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">8</xName> <xText>Pismem z dnia 3 stycznia 2022 r. <xAnon>G. S.</xAnon> za pośrednictwem swojego pełnomocnika skierował do <xAnon> spółki (...) S.A.</xAnon> właściciela sklepu sieci <xAnon> (...)</xAnon> z żądaniem do zaniechania immisji z lokalu handlowego – <xAnon> sklepu (...)</xAnon>, położonego przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>, na <xAnon>lokal nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>, w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma. Pismo o tożsamej treści <xAnon>G. S.</xAnon> przesłał także do <xAnon>O. J.</xAnon>, właścicielki lokalu usługowego, wynajmowanego na rzecz <xAnon> spółki (...) S.A.</xAnon></xText> </xUnit> <xText>(<xIx>wezwanie do zaniechania immisji do <xAnon> spółki (...)</xAnon>, k. 74-76, pełnomocnictwo, k. 77, wezwanie do zaniechania immisji do <xAnon>O. J.</xAnon>, k. 78-80, pełnomocnictwo, k. 81)</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">9</xName> <xText>Wysokość opłat za <xAnon>lokal nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> obowiązująca od 1 stycznia 2023 r. wynosiła 2 280,96 zł, a od marca 2023 r. – 2 120,71 zł.</xText> </xUnit> <xText><xIx>(wysokość opłat obowiązująca od 1.01.2023 r., k. 136; wysokość opłat obowiązujących od 1.03.2023 r., k. 135)</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">10</xName> <xText>Zaległości <xAnon>G. S.</xAnon> z tytułu kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz kosztów wynikających z rozliczenia mediów związanych z własnością <xAnon>lokalu nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> wobec Wspólnoty Mieszkaniowej na dzień 21 sierpnia 2023 r. wynosiły 37 873,22 zł.</xText> </xUnit> <xText><xIx>(kartoteka księgowa za rok 2023, za okres od bilansu otwarcia do sierpnia, k. 22-22v)</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">11</xName> <xText>Pismem z dnia 23 sierpnia 2023 r., Wspólnota Mieszkaniowa wezwała <xAnon>G. S.</xAnon> do zapłaty kwoty 12 267,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie: od kwoty 1 058,46 zł od dnia 11 lutego 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 marca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 maja 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 605,85 zł od dnia 11 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 lipca 2023 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> <xText><xIx>(wezwanie do zapłaty, k. 23)</xIx></xText> <xText><xBx> <xUx>Omówienie dowodów</xUx> </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">12</xName> <xText>Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności na podstawie złożonych przez stronę powodową wspólnotę dokumentów dot. naliczanych opłat za lokal, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron, jak też nie budziła wątpliwości Sądu. Strona pozwana przedstawiła zaś dowody, które dotyczyły zasadniczo kwestii pobocznej immisji, która dla obowiązku uiszczenia opłat za lokal nie miały istotnego znaczenia.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">13</xName> <xText>Sąd pominął na podstawie <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 1;art. 235(2) § 1 pkt. 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>2</xSUPx> § 1 pkt 2 k.p.c.</xLexLink> dowód z przesłuchania stron uznając, że fakty jakie miałyby ustalone na tej podstawie (wystąpienia immisji na nieruchomości pozwanego z winy Wspólnoty) nie mają zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy o zapłatę.</xText> </xUnit> <xText><xBx> <xUx>Ocena prawna</xUx> </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">14</xName> <xText>Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">15</xName> <xText>W niniejszej sprawie powodowa wspólnota domagała się zapłaty od pozwanego zaległych opłat związanych z utrzymaniem <xAnon>lokalu mieszkalnego nr (...)</xAnon> położonego w budynku przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> znajdującym się w obrębie wspólnoty mieszkaniowej, za okres od lutego do sierpnia 2023 r.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">16</xName> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 13;art. 13 ust. 1" xIsapId="WDU19940850388" xTitle="Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali" xAddress="Dz. U. z 1994 r. Nr 85, poz. 388">art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali</xLexLink> (dalej: u.w.l.) właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra. Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach (<xLexLink xArt="art. 12;art. 12 ust. 2;art. 12 ust. 2 zd. 2" xIsapId="WDU19940850388" xTitle="Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali" xAddress="Dz. U. z 1994 r. Nr 85, poz. 388">art. 12 ust. 2 zd. 2</xLexLink>). W myśl <xLexLink xArt="art. 15;art. 15 ust. 1" xIsapId="WDU19940850388" xTitle="Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali" xAddress="Dz. U. z 1994 r. Nr 85, poz. 388">art. 15 ust. 1</xLexLink> u.w.l. na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">17</xName> <xText>W tej sprawie powódka dowiodła (a pozwany w istocie tego nie kwestionował), że na pozwanym jako właścicielu lokalu ciążył w okresie od lutego do sierpnia 2023 r. obowiązek uiszczenia opłat związanych z własnością <xAnon>lokalu nr (...)</xAnon>. Dla wykazania wysokości żądanej kwoty powódka załączyła do pozwu szereg dokumentów, w tych uchwałę nr 4/2022 podjętą przez zebranie wspólnoty właścicieli lokali dla tej nieruchomości, na podstawie której ustalane były wysokości opłat (w tym zaliczki na utrzymanie nieruchomości wspólnej, media oraz zaliczki remontowej) oraz szczegółowe wyliczenia z karty księgowej dla <xAnon>lokalu nr (...)</xAnon>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">18</xName> <xText>Pozwany co do zasady nie kwestionował obowiązku płatności a wskazywał jedynie, że zaniechanie przez niego opłacania opłat za czynsz i inne należności za lokal wynikało z tego, że zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej w jego ocenie nie wywiązywał się w sposób prawidłowy ze swoich obowiązków w zakresie zarządzaniu nieruchomością wspólną. Pozwany argumentował swoje stanowisko, podnosząc, że jego zamieszkanie w <xAnon>lokalu nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> jest bardzo utrudnione z uwagi na nieustanne hałasy i drgania wywołane przez urządzenia zamontowane na nieruchomości wspólnej – agregaty wody lodowej. Nadto wskazywał, że zgłaszał powyższe problemy do zarządu Wspólnoty, a także administratora budynku, jednakże jego skargi nie zostały uwzględnione.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">19</xName> <xText>Podnoszona przez pozwanego argumentacja (nawet gdyby uznać, że faktycznie to powódka jest podmiotem odpowiedzialnym za występujące) nie może mieć wpływu na zasadność jej żądania o zapłatę zaległości czynszowych. W świetle bowiem przepisów prawa, właściciele lokali zobowiązani są do uiszczenia zaliczek na koszty zarządu. Wbrew twierdzeniom pozwanego nie istnieje żadna podstawa prawna, która umożliwiłaby pozwanemu zaniechanie regulowania opłat określonych w art. 12 ust. 2 zd. 2 u.w.l. Nie sposób zgodzić się z argumentacją pozwanego, że był on uprawniony do wstrzymania się z dokonywaniem płatności. Kwestie dotyczące regulacji wymaganych ustawą kosztów zarządu nieruchomości i rozliczenia mediów, w tym czynszu są niezależne od wskazywanego przez pozwanego problemu z ewentualnymi immisjami. Korzystanie z nieruchomości wspólnej generuje bowiem koszty, w których każdy członek wspólnoty musi uczestniczyć. Obowiązek ich pokrywania nie został uzależniony od sposobu korzystania z lokalu – nie ma więc znaczenia, czy właściciel w mieszkaniu mieszka, wynajmuje je, czy też lokal pozostaje niewykorzystywany.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">20</xName> <xText>Zupełnie błędna jest prezentowana przez niego argumentacja dotycząca zastosowania w tej sprawie w drodze analogii <xLexLink xArt="art. 664;art. 664 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 664 § 1 k.c.</xLexLink> i opieranie swojej argumentacji na treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 1979 r. o sygn. akt IV CR 491/78, dotyczącej zupełnie innej materii sprawy, a przede wszystkim wynikająca z zupełnie innego stosunku prawnego. W tej bowiem sprawie mamy do czynienia nie z najmem lokalu (umową, którą najemcy przyznaje się prawo na rzeczy cudzej – wynajmującego), a władaniem nim jako właściciel. W przytoczonym wyroku Sądu Najwyższego dopuszczono zaś stosowanie w drodze analogii <xLexLink xArt="art. 664" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 664 k.c.</xLexLink> w relacji członka spółdzielni mieszkaniowej do samej spółdzielni. Jest to zrozumiałe, gdyż w czasie wydawania tego wyroku prawo do lokalu w spółdzielni mieszkaniowej było prawem na rzeczy cudzej – własności Spółdzielni. W rozpatrywanej sprawie mamy zaś do czynienia z właścicielem lokalu i wspólnotą mieszkaniową, których relacja wynika z zupełnie odmiennego stosunku prawnego ukształtowanego w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19940850388" xTitle="Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali" xAddress="Dz. U. z 1994 r. Nr 85, poz. 388">ustawie z 24 czerwca 1994 o własności lokali</xLexLink> oraz przepisami o współwłasności, które zawarte są w <xLexLink xArt="art. 195;art. 196;art. 197;art. 198;art. 199;art. 200;art. 201;art. 202;art. 203;art. 204;art. 205;art. 206;art. 207;art. 208;art. 209;art. 210;art. 211;art. 212;art. 213;art. 214;art. 215;art. 216;art. 217;art. 218;art. 219;art. 220;art. 221" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 195-221 k.c.</xLexLink> Wspólnota mieszkaniowa nie jest właścicielem ani lokalu mieszkaniowego, ani budynku, ani gruntu, lecz podmiotem utworzonym ustawą co zarządzania nieruchomością wspólną. Tym samym nie można porównywać sytuacji najemcy lub członka spółdzielni do właściciela lokalu, który w stosunku do wspólnoty ma inne obowiązku niż najemca w stosunku do wynajmującego czy członek spółdzielni mieszkaniowej do tej spółdzielni. Dlatego zdaniem Sądu przepis <xLexLink xArt="art. 664;art. 664 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 664 § 1 k.c.</xLexLink> i teza powołanego IV 491/78 nie mogą znaleźć zastosowania w drodze analogii.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">21</xName> <xText>Nie można zgodzić się również z pozwanym, że dochodzone roszczenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w myśl <xLexLink xArt="art. 5" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 5 k.c.</xLexLink> i stanowi nadużycie prawa. Sąd w tej sprawie nie może wiążąco rozstrzygać o tym, czy pozwany słusznie narzeka na utrudnienia uniemożliwiające spokojne korzystanie z mieszkania, czy nie. Rozstrzygnięcia w tym przedmiocie mogą zostać wydane w drodze innych środków prawnych, o których pozwany – reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika – z pewnością ma wiedzę i z których może skorzystać (albo już korzysta). Nawet jednak gdyby zarzuty pozwanego okazałyby się prawdziwe to należy podkreślić, że z mocy ustawy każdy członek wspólnoty musi partycypować w kosztach wspólnoty. Zaniechanie tego obowiązku przez jednego z właściciela powodowałoby niedobór środków na utrzymanie nieruchomości, co w efekcie prowadziłoby do sytuacji, że to inni właściciele faktycznie musieliby ponosić ciężar jego uzupełnienia (sfinansować dodatkowe czynności windykacyjne, zaciągnąć kredyt w razie braku wystarczających środków w Funduszu Remontowym). Pozwany jako właściciel winien musi zdawać sobie sprawę z konsekwencji, jakie także dla pozostałych lokatorów ma fakt nieuiszczenia przez niego terminowo opłat za lokal – brak wpłat po jego stronie może sprawić problem nie tylko członkom zarządu wspólnoty (do których pozwany żywi pretensje), ale przede wszystkim pozostałym współwłaścicielom nieruchomości – sąsiadom pozwanego, którzy nie są winni sytuacji jaka wywiązała się pomiędzy powodem, pozwanym i właścicielem lokalu zajmowanego przez Biedronkę.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">22</xName> <xText>Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że powódka był uprawniona do egzekwowania przedmiotowych opłat, a pozwany był obowiązany do ich uiszczania. Wysokość dochodzonego roszczenia nie była kwestionowana. Uznając zatem powództwo za uzasadnione i wykazane zarówno co do zasady jak i co do wysokości, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki łącznie kwotę 12 167,86 zł tytułem kosztów zarządu i utrzymania nieruchomości wspólnej.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">23</xName> <xText>Na koniec warto wspomnieć, że wniosek pozwanego o zawieszenie postępowania sformułowany na rozprawie nie zasługiwał na uwzględnienie. Przedmiot rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego (k. 149 – na marginesie nie przedłożony przez pozwanego w formie wymaganą przez <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">k.p.c.</xLexLink>, a tylko wklejony jako załącznik do maila) jest z punktu widzenia niniejszego procesu irrelewantny. Wspólnota dochodzi w tej sprawie zapłaty za okres do sierpnia 2023 r., a wyrok SO dotyczy uchwały z listopada 2023 r. Pełnomocnictwo udzielone pełnomocnikowi powoda zostało udzielone dnia 18.08.2021 r. (k. 8), a więc również przed listopadem 2023 r. W dodatku nieistnienie uchwały, która miała polegać na odwołaniu dotychczasowego zarządu i powierzenie go nowemu podmiotowi, powodowałoby, że brak jest uchwały odwołującej skład zarządu istniejący przed listopadem 2023 r. Tym samym nie zachodziła i nie mogłaby zachodzić – nawet w przypadku uprawomocnienia się wyroku o treści takiej jak na k. 149 – przeszkoda do dalszego prowadzenia postępowania w postaci braków w składzie organu powodowej Wspólnoty.</xText> </xUnit> <xText><xBx> <xUx>Odsetki </xUx> </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">24</xName> <xText>O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 481" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 k.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 482" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 482 k.c.</xLexLink>, zasądzając je zasadniczo zgodnie z żądaniem. Roszczenie odsetkowej od kwoty 2 120,71 zł Sąd zasądził jednak od dnia 12 kwietnia 2023 r., a od kwoty 605,85 zł od dnia 13 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty z uwagi na <xLexLink xArt="art. 115" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 115 k.c.</xLexLink> – Sąd uwzględnił przesunięcie terminu zapłaty na pierwszy dzień roboczy po sobocie, niedzieli lub dniu świątecznym. W zakresie w jakim roszczenie odsetkowe nie zostało uwzględnione, powództwo oddalono.</xText> </xUnit> <xText><xBx> <xUx>Koszty postępowania</xUx> </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">25</xName> <xText>O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 zd. 2 k.p.c.</xLexLink> Jako że Sąd uznał, że pozwany przegrał sprawę w całości (powództwo oddalono jedynie co do części roszczenia odsetkowego), to na nim spoczywał ciężar zwrotu poniesionych przez powódkę kosztów procesu, na które składały się: opłata od pozwu (750 zł), opłata od pełnomocnictwa (17 zł) oraz koszty zastępstwa procesowego na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (3 600 zł), łącznie 4 367 zł. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodowej wspólnoty kwotę 4 367 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, o których mowa w <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1<xSUPx>1</xSUPx> k.p.c.</xLexLink></xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xText><xAnon>(...)</xAnon></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

ASR Bartłomiej Balcerek

Elwira Dobrzyńska

Elwira Dobrzyńska

Sygn. akt VI C 1680/24 UZASADNIENIE Przedmiot i przebieg postępowania 1 Pozwem z dnia 28 sierpnia 2023 r. powódka Wspólnota MieszkaniowaG.(...)z siedzibą wW.wniosła o zasądzenie od pozwanegoG. S.na swoją rzecz kwoty 12 267,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi: od kwoty 1 058,46 zł od dnia 11 lutego 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 marca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 maja 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 605,85 zł od dnia 11 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 lipca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że pozwany jest właścicielemlokalu nr (...)położonego wW.przyul. (...)i z tego tytułu jest obowiązany uiszczać opłaty za jego eksploatację. Łączne zadłużenie wobec powódki wynosi na dzień 21 sierpnia 2023 r. 37 873,22 zł, przy czym kwota dochodzona pozwem obejmuje okres od lutego do sierpnia 2023 r. (pozew, k. 3-5v) 2 W sprzeciwie od nakazu zapłaty wniesionym w terminie pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania. Pozwany argumentował, że zaniechał opłacania czynszu z faktu istnienia trudności, które czyniły korzystanie z lokalu bardzo utrudnionym lub wręcz niemożliwym. Jak twierdził w mieszkaniu słyszalne są nieustannie hałasy i drgania wywoływane przez urządzenia tj. agregaty chłodnicze i obsługujące sprężarki, zamontowane na nieruchomości wspólnej. Dodatkowo zajmowany przez niego lokal znajduje się sąsiedztwie marketu Biedronka, którego działalność, mimo formalnych godzin otwarcia, trwa także w porach nocnych. Pozwany wskazał, że zgłosił sprawę do wspólnoty, gdyż immisje są na tyle uciążliwe, że niemalże całkowicie uniemożliwiają mu korzystanie z niektórych pomieszczeń zgodnie z ich przeznaczeniem, jednakże bez reakcji wspólnoty. Powoływał się także na treśćart. 664 § 1 k.c.i wnosił o obniżenie mu czynszu na czas trwania wad do kwoty 0 zł. W jego ocenie uwzględnienie roszczenia powoda byłoby także sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i stanowiło nadużycie prawa w rozumieniuart. 5 k.c.(sprzeciw, k. 39-45, 52-64). 3 Pismem z dnia 25 września 2024 r. powódka doprecyzowała okres za jaki domagała się zapłaty kwoty 12 267,86 zł (tj. od lutego do sierpnia 2023 r.) wskazując za jaki miesiąc wyliczyła konkretne roszczenie odsetkowe(pismo procesowe powódki, k. 134). Ustalenia faktyczne 4 G. S.jest od 3 sierpnia 2020 r. właścicielemlokalu nr (...)znajdującego się w nieruchomości położonej przyul. (...)wW.. (bezsporne, nadto wydruk z KW nr(...), k. 11-18) 5 Uchwałą nr 4/2022 Wspólnota MieszkaniowaG.(...)wW.zatwierdziła plan gospodarczy na 2022 r., w tym: 1 comiesięczną zaliczkę na pokrycie kosztów zarządzania nieruchomością wspólną w wysokości 6,20 zł za m. kw. powierzchni lokali mieszkalnych, użytkowych oraz garażu; 2 comiesięczną zaliczkę na fundusz remontowy w wysokości 2,20 zł za m. kw. powierzchni lokalu wchodzącego w skład nieruchomości; 3 z zastrzeżeniem postanowień zawartych w ust. 1 pkt 2 i 3 comiesięczne zaliczki na pokrycie kosztów wytwarzanych bezpośrednio w lokalach (media): w następujących wysokościach:a) energia cieplna (opłaty stałe i straty ciepła) – 0,98 zł/mkw. lokalu z wyłączeniem garażu;b) centralnie ogrzewanie mieszkań – 63,07 zł/GJ lokalu z wyłączeniem garażu; c) ciepła woda (zimna woda i jej podgrzanie) – 11,88 zł/m3; d) zimna woda (wraz z odprowadzaniem ścieków) – 9,85 zł/m3; e) wywóz nieczystości(...)W.– zgodnie z uchwałami 85 zł/lokal; f) energia elektryczna dla garażu – 0,23 zł/m2garażu; g) energia elektryczna wentylacji i klimatyzacji – 1,01 zł/m2lokale użytkowe i biurowe. Za przyjęciem tej uchwały głosowało 51,84%, a przeciw 4,27% udziałów osób uprawnionych. (uchwała nr 4/2022, k. 19, plan gospodarczy na rok 2022, k. 20, zawiadomienie o podjętych uchwałach, k. 21) 6 W 2021 r.G. S.zgłaszał problemy z powtarzającym się hałasem i drganiami wlokalu nr (...)przyul. (...)wW.zarządowi Wspólnoty Mieszkaniowej, a także administratorowi budynkuD. C.. Miały one wynikać z zamieszczonych na nieruchomości wspólnej agregatów wody lodowej. (korespondencja sms-owa, k. 66-70v, korespondencja mailowa, k. 82) 7 Pismem z dnia 12 maja 2021 r.G. S.za pośrednictwem swojego pełnomocnika skierował doS. K.– zarządcy nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej wezwanie do zaniechania immisji z nieruchomości wspólnej nalokal nr (...)przyul. (...), polegającej na emisji hałasu słyszalnego w lokalu oraz odczuwalnych drgań, zakłócających jego normalne użytkowanie. W odpowiedzi pełnomocnik wspólnoty podnosił, iż z opinii prywatnej sporządzonej na zlecenieG. S.wynika, że źródłem hałasu jest działalność operacyjna wielopowierzchniowegosklepu (...)usytuowanego na parterze budynku, a wszelkie instalacje, za które odpowiedzialna jest wspólnota, działają poprawnie. (wezwanie do zaniechania immisji do wspólnoty, k. 71-72, odpowiedź na wezwanie, k. 72v-73, pełnomocnictwo, k. 73v, raport, k. 83-100) 8 Pismem z dnia 3 stycznia 2022 r.G. S.za pośrednictwem swojego pełnomocnika skierował dospółki (...) S.A.właściciela sklepu sieci(...)z żądaniem do zaniechania immisji z lokalu handlowego –sklepu (...), położonego przyul. (...), nalokal nr (...)przyul. (...), w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma. Pismo o tożsamej treściG. S.przesłał także doO. J., właścicielki lokalu usługowego, wynajmowanego na rzeczspółki (...) S.A. (wezwanie do zaniechania immisji dospółki (...), k. 74-76, pełnomocnictwo, k. 77, wezwanie do zaniechania immisji doO. J., k. 78-80, pełnomocnictwo, k. 81) 9 Wysokość opłat zalokal nr (...)przyul. (...)obowiązująca od 1 stycznia 2023 r. wynosiła 2 280,96 zł, a od marca 2023 r. – 2 120,71 zł. (wysokość opłat obowiązująca od 1.01.2023 r., k. 136; wysokość opłat obowiązujących od 1.03.2023 r., k. 135) 10 ZaległościG. S.z tytułu kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz kosztów wynikających z rozliczenia mediów związanych z własnościąlokalu nr (...)przyul. (...)wW.wobec Wspólnoty Mieszkaniowej na dzień 21 sierpnia 2023 r. wynosiły 37 873,22 zł. (kartoteka księgowa za rok 2023, za okres od bilansu otwarcia do sierpnia, k. 22-22v) 11 Pismem z dnia 23 sierpnia 2023 r., Wspólnota Mieszkaniowa wezwałaG. S.do zapłaty kwoty 12 267,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie: od kwoty 1 058,46 zł od dnia 11 lutego 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 marca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 maja 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 605,85 zł od dnia 11 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 lipca 2023 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 2 120,71 zł od dnia 11 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty. (wezwanie do zapłaty, k. 23) Omówienie dowodów 12 Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności na podstawie złożonych przez stronę powodową wspólnotę dokumentów dot. naliczanych opłat za lokal, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron, jak też nie budziła wątpliwości Sądu. Strona pozwana przedstawiła zaś dowody, które dotyczyły zasadniczo kwestii pobocznej immisji, która dla obowiązku uiszczenia opłat za lokal nie miały istotnego znaczenia. 13 Sąd pominął na podstawieart. 2352§ 1 pkt 2 k.p.c.dowód z przesłuchania stron uznając, że fakty jakie miałyby ustalone na tej podstawie (wystąpienia immisji na nieruchomości pozwanego z winy Wspólnoty) nie mają zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy o zapłatę. Ocena prawna 14 Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. 15 W niniejszej sprawie powodowa wspólnota domagała się zapłaty od pozwanego zaległych opłat związanych z utrzymaniemlokalu mieszkalnego nr (...)położonego w budynku przyul. (...)wW.znajdującym się w obrębie wspólnoty mieszkaniowej, za okres od lutego do sierpnia 2023 r. 16 Zgodnie zart. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali(dalej: u.w.l.) właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra. Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach (art. 12 ust. 2 zd. 2). W myślart. 15 ust. 1u.w.l. na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. 17 W tej sprawie powódka dowiodła (a pozwany w istocie tego nie kwestionował), że na pozwanym jako właścicielu lokalu ciążył w okresie od lutego do sierpnia 2023 r. obowiązek uiszczenia opłat związanych z własnościąlokalu nr (...). Dla wykazania wysokości żądanej kwoty powódka załączyła do pozwu szereg dokumentów, w tych uchwałę nr 4/2022 podjętą przez zebranie wspólnoty właścicieli lokali dla tej nieruchomości, na podstawie której ustalane były wysokości opłat (w tym zaliczki na utrzymanie nieruchomości wspólnej, media oraz zaliczki remontowej) oraz szczegółowe wyliczenia z karty księgowej dlalokalu nr (...). 18 Pozwany co do zasady nie kwestionował obowiązku płatności a wskazywał jedynie, że zaniechanie przez niego opłacania opłat za czynsz i inne należności za lokal wynikało z tego, że zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej w jego ocenie nie wywiązywał się w sposób prawidłowy ze swoich obowiązków w zakresie zarządzaniu nieruchomością wspólną. Pozwany argumentował swoje stanowisko, podnosząc, że jego zamieszkanie wlokalu nr (...)przyul. (...)jest bardzo utrudnione z uwagi na nieustanne hałasy i drgania wywołane przez urządzenia zamontowane na nieruchomości wspólnej – agregaty wody lodowej. Nadto wskazywał, że zgłaszał powyższe problemy do zarządu Wspólnoty, a także administratora budynku, jednakże jego skargi nie zostały uwzględnione. 19 Podnoszona przez pozwanego argumentacja (nawet gdyby uznać, że faktycznie to powódka jest podmiotem odpowiedzialnym za występujące) nie może mieć wpływu na zasadność jej żądania o zapłatę zaległości czynszowych. W świetle bowiem przepisów prawa, właściciele lokali zobowiązani są do uiszczenia zaliczek na koszty zarządu. Wbrew twierdzeniom pozwanego nie istnieje żadna podstawa prawna, która umożliwiłaby pozwanemu zaniechanie regulowania opłat określonych w art. 12 ust. 2 zd. 2 u.w.l. Nie sposób zgodzić się z argumentacją pozwanego, że był on uprawniony do wstrzymania się z dokonywaniem płatności. Kwestie dotyczące regulacji wymaganych ustawą kosztów zarządu nieruchomości i rozliczenia mediów, w tym czynszu są niezależne od wskazywanego przez pozwanego problemu z ewentualnymi immisjami. Korzystanie z nieruchomości wspólnej generuje bowiem koszty, w których każdy członek wspólnoty musi uczestniczyć. Obowiązek ich pokrywania nie został uzależniony od sposobu korzystania z lokalu – nie ma więc znaczenia, czy właściciel w mieszkaniu mieszka, wynajmuje je, czy też lokal pozostaje niewykorzystywany. 20 Zupełnie błędna jest prezentowana przez niego argumentacja dotycząca zastosowania w tej sprawie w drodze analogiiart. 664 § 1 k.c.i opieranie swojej argumentacji na treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 1979 r. o sygn. akt IV CR 491/78, dotyczącej zupełnie innej materii sprawy, a przede wszystkim wynikająca z zupełnie innego stosunku prawnego. W tej bowiem sprawie mamy do czynienia nie z najmem lokalu (umową, którą najemcy przyznaje się prawo na rzeczy cudzej – wynajmującego), a władaniem nim jako właściciel. W przytoczonym wyroku Sądu Najwyższego dopuszczono zaś stosowanie w drodze analogiiart. 664 k.c.w relacji członka spółdzielni mieszkaniowej do samej spółdzielni. Jest to zrozumiałe, gdyż w czasie wydawania tego wyroku prawo do lokalu w spółdzielni mieszkaniowej było prawem na rzeczy cudzej – własności Spółdzielni. W rozpatrywanej sprawie mamy zaś do czynienia z właścicielem lokalu i wspólnotą mieszkaniową, których relacja wynika z zupełnie odmiennego stosunku prawnego ukształtowanego wustawie z 24 czerwca 1994 o własności lokalioraz przepisami o współwłasności, które zawarte są wart. 195-221 k.c.Wspólnota mieszkaniowa nie jest właścicielem ani lokalu mieszkaniowego, ani budynku, ani gruntu, lecz podmiotem utworzonym ustawą co zarządzania nieruchomością wspólną. Tym samym nie można porównywać sytuacji najemcy lub członka spółdzielni do właściciela lokalu, który w stosunku do wspólnoty ma inne obowiązku niż najemca w stosunku do wynajmującego czy członek spółdzielni mieszkaniowej do tej spółdzielni. Dlatego zdaniem Sądu przepisart. 664 § 1 k.c.i teza powołanego IV 491/78 nie mogą znaleźć zastosowania w drodze analogii. 21 Nie można zgodzić się również z pozwanym, że dochodzone roszczenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w myślart. 5 k.c.i stanowi nadużycie prawa. Sąd w tej sprawie nie może wiążąco rozstrzygać o tym, czy pozwany słusznie narzeka na utrudnienia uniemożliwiające spokojne korzystanie z mieszkania, czy nie. Rozstrzygnięcia w tym przedmiocie mogą zostać wydane w drodze innych środków prawnych, o których pozwany – reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika – z pewnością ma wiedzę i z których może skorzystać (albo już korzysta). Nawet jednak gdyby zarzuty pozwanego okazałyby się prawdziwe to należy podkreślić, że z mocy ustawy każdy członek wspólnoty musi partycypować w kosztach wspólnoty. Zaniechanie tego obowiązku przez jednego z właściciela powodowałoby niedobór środków na utrzymanie nieruchomości, co w efekcie prowadziłoby do sytuacji, że to inni właściciele faktycznie musieliby ponosić ciężar jego uzupełnienia (sfinansować dodatkowe czynności windykacyjne, zaciągnąć kredyt w razie braku wystarczających środków w Funduszu Remontowym). Pozwany jako właściciel winien musi zdawać sobie sprawę z konsekwencji, jakie także dla pozostałych lokatorów ma fakt nieuiszczenia przez niego terminowo opłat za lokal – brak wpłat po jego stronie może sprawić problem nie tylko członkom zarządu wspólnoty (do których pozwany żywi pretensje), ale przede wszystkim pozostałym współwłaścicielom nieruchomości – sąsiadom pozwanego, którzy nie są winni sytuacji jaka wywiązała się pomiędzy powodem, pozwanym i właścicielem lokalu zajmowanego przez Biedronkę. 22 Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że powódka był uprawniona do egzekwowania przedmiotowych opłat, a pozwany był obowiązany do ich uiszczania. Wysokość dochodzonego roszczenia nie była kwestionowana. Uznając zatem powództwo za uzasadnione i wykazane zarówno co do zasady jak i co do wysokości, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki łącznie kwotę 12 167,86 zł tytułem kosztów zarządu i utrzymania nieruchomości wspólnej. 23 Na koniec warto wspomnieć, że wniosek pozwanego o zawieszenie postępowania sformułowany na rozprawie nie zasługiwał na uwzględnienie. Przedmiot rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego (k. 149 – na marginesie nie przedłożony przez pozwanego w formie wymaganą przezk.p.c., a tylko wklejony jako załącznik do maila) jest z punktu widzenia niniejszego procesu irrelewantny. Wspólnota dochodzi w tej sprawie zapłaty za okres do sierpnia 2023 r., a wyrok SO dotyczy uchwały z listopada 2023 r. Pełnomocnictwo udzielone pełnomocnikowi powoda zostało udzielone dnia 18.08.2021 r. (k. 8), a więc również przed listopadem 2023 r. W dodatku nieistnienie uchwały, która miała polegać na odwołaniu dotychczasowego zarządu i powierzenie go nowemu podmiotowi, powodowałoby, że brak jest uchwały odwołującej skład zarządu istniejący przed listopadem 2023 r. Tym samym nie zachodziła i nie mogłaby zachodzić – nawet w przypadku uprawomocnienia się wyroku o treści takiej jak na k. 149 – przeszkoda do dalszego prowadzenia postępowania w postaci braków w składzie organu powodowej Wspólnoty. Odsetki 24 O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawieart. 481 k.c.iart. 482 k.c., zasądzając je zasadniczo zgodnie z żądaniem. Roszczenie odsetkowej od kwoty 2 120,71 zł Sąd zasądził jednak od dnia 12 kwietnia 2023 r., a od kwoty 605,85 zł od dnia 13 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty z uwagi naart. 115 k.c.– Sąd uwzględnił przesunięcie terminu zapłaty na pierwszy dzień roboczy po sobocie, niedzieli lub dniu świątecznym. W zakresie w jakim roszczenie odsetkowe nie zostało uwzględnione, powództwo oddalono. Koszty postępowania 25 O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawieart. 100 zd. 2 k.p.c.Jako że Sąd uznał, że pozwany przegrał sprawę w całości (powództwo oddalono jedynie co do części roszczenia odsetkowego), to na nim spoczywał ciężar zwrotu poniesionych przez powódkę kosztów procesu, na które składały się: opłata od pozwu (750 zł), opłata od pełnomocnictwa (17 zł) oraz koszty zastępstwa procesowego na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (3 600 zł), łącznie 4 367 zł. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodowej wspólnoty kwotę 4 367 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, o których mowa wart. 98 § 11k.p.c. ZARZĄDZENIE (...)

15/450530/0003003/C

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

VI Wydział Cywilny

151025000002021_IV_U_001074_2024_Uz_2025-01-13_001

IV U 1074/24

2024-12-17 01:00:00.0 CET

2025-01-16 18:00:29.0 CET

2025-01-16 15:11:01.0 CET

15102500

2021

SENTENCE, REASON

Sygn. akt IV U 1074/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Toruniu – IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie: Przewodniczący Sędzia Jakub Litowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 grudnia 2024 r. w Toruniu sprawy A. W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T. o wysokość świadczenia na skutek odwołania A. W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. z dnia 18 października 2024 r. nr (...)

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Magdalena Zielińska" xPublisher="magziesoto" xEditorFullName="Magdalena Zielińska" xEditor="magziesoto" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="15" xFlag="published" xVolType="15/102500/0002021/U" xYear="2024" xVolNmbr="001074" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt IV U 1074/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 17 grudnia 2024 r.</xText> <xText>Sąd Okręgowy w Toruniu – IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych</xText> <xText>w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący Sędzia Jakub Litowski</xText> <xText>po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 grudnia 2024 r. w Toruniu</xText> <xText>sprawy<xBx> <xAnon>A. W.</xAnon> </xBx></xText> <xText>przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w <xAnon>T.</xAnon></xText> <xText>o wysokość świadczenia</xText> <xText>na skutek odwołania <xBx><xAnon>A. W.</xAnon> </xBx></xText> <xText>od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w <xAnon>T.</xAnon></xText> <xText>z dnia 18 października 2024 r. nr <xAnon> (...)</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>orzeka: </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w <xAnon>T.</xAnon> do ponownego ustalenia wysokości emerytury ubezpieczonej <xAnon>A. W.</xAnon>, przyznanej decyzją z 7 listopada 2017 roku, z pominięciem przepisu <xLexLink xArt="art. 25;art. 25 ust. 1 b" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych</xLexLink> (tekst jedn. w Dz. U. z 2024 r. poz. 1631), począwszy od dnia 1 października 2024 roku;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>oddala odwołanie w pozostałym zakresie;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.</xText> </xUnit> <xText>Sędzia Jakub Litowski</xText> <xText><xBx>Sygn. akt IV U 1074/24</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>W odwołaniu od decyzji ZUS z 18.10.2024 r. ubezpieczona <xAnon>A. W.</xAnon> domagała się ponownego przeliczenia emerytury, z uwagi na orzeczenie TK. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że wyrok TK nie został ogłoszony w Dzienniku Ustaw.</xText> <xText><xBx> <xUx>Sąd ustalił, co następuje:</xUx> </xBx></xText> <xText>W dniu 23.09.2011 r. ubezpieczona <xAnon>A. W.</xAnon> (<xAnon>ur. (...)</xAnon>) złożyła wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 18.10.2011 r. przyznano ubezpieczonej zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od 22.10.2011 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, obliczonej na podstawie art. 183 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, w kwocie 1763, 28 zł. W decyzji z 3.02.2012 r. przeliczono z urzędu emeryturę od 22.10.2011 r., ustalając ją na kwotę 1764, 63 zł.</xText> <xText>/dowód: wniosek – k. 1-2 akt emerytalnych</xText> <xText>decyzje – k. 19-20, 25-26 akt emerytalnych/</xText> <xText>W dniu 23.10.2017 r. ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę. Decyzją z 7.11.2017 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej emeryturę w kwocie 1745, 86 zł, od 1.10.2017 r. tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury. Wysokość emerytury ustalono w ten sposób, że od podstawy obliczenia emerytury – stanowiącej sumę kwoty 63 184, 86 zł (kwota zewidencjonowanych i zwaloryzowanych składek na koncie) i 511571, 71 zł (kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego) – odjęto 137242 zł (sumę kwot pobranych emerytur), a następnie podzielono to przez 250, 60 miesięcy (wskaźnik średniego dalszego trwania życia).</xText> <xText>/dowód: wniosek – k. 27-29 akt emerytalnych</xText> <xText>decyzja – k. 31 akt emerytalnych/</xText> <xText>W dniu 7.10.2024 r. ubezpieczona złożyła w ZUS oddziale w <xAnon>T.</xAnon> wniosek o wznowienie postępowania w związku z wyrokiem TK z 4 czerwca 2024 r. (SK 140/20) i ponowne przeliczenie jej emerytury, wypłatę wyrównania (wraz z odsetkami) za okres wypłaty zaniżonej emerytury i przeprowadzenie zaległych waloryzacji ustalonej miesięcznej emerytury.</xText> <xText>Decyzją z 18.10.2024 r. organ rentowy odmówił wznowienia postępowania wskazując, że w związku z tym, że wyrok TK nie został ogłoszony w Dzienniku Ustaw, brak jest podstaw do wznowienia postępowania zakończonego decyzją z 7.11.2017 r.</xText> <xText>/dowód: wniosek – k. 33 akt emerytalnych</xText> <xText>decyzja – k. 34 akt emerytalnych/</xText> <xText><xBx> <xUx>Sąd zważył, co następuje:</xUx> </xBx></xText> <xText>Stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów, których autentyczności nie podważała żadna ze stron.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 24;art. 24 ust. 1" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych</xLexLink> (tekst jedn. w Dz. U. z 2024 r. poz. 1631, dalej jako „ustawa”), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem <xLexLink xArt="art. 46;art. 47;art. 50;art. 50 a;art. 50 e;art. 184;art. a" xIsapId="WDU19820030019" xTitle="Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 3, poz. 19">art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184, a</xLexLink> także <xLexLink xArt="art. 88 a" xIsapId="WDU19820030019" xTitle="Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 3, poz. 19">art. 88a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r.</xLexLink> – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2024 r. poz. 986). Podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w <xLexLink xArt="art. 24" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">art. 24</xLexLink>, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w <xLexLink xArt="art. 173;art. 174;art. 175" xIsapId="WDU19981370887" xTitle="Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887">art. 173-175</xLexLink> oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w <xLexLink xArt="art. 40 a" xIsapId="WDU19981370887" xTitle="Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887">art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych</xLexLink>, z zastrzeżeniem <xLexLink xArt="art. 185 ust. 1 a;art. 25 ust. 1 b;art. 185" xIsapId="WDU19981370887" xTitle="Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887">ust. 1a i 1b oraz art. 185</xLexLink> (art. 25 ust. 1 ustawy). Stosownie zarazem do art. 25 ust. 1b ustawy, jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę częściową lub emeryturę na podstawie przepisów <xLexLink xArt="art. 46;art. 50;art. 50 a;art. 50 e" xIsapId="WDU19820030019" xTitle="Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 3, poz. 19">art. 46, 50, 50a, 50e lub 184, a</xLexLink> także <xLexLink xArt="art. 88;art. 88 a" xIsapId="WDU19820030019" xTitle="Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 3, poz. 19">art. 88 lub art. 88a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r.</xLexLink> – Karta Nauczyciela, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w <xLexLink xArt="art. 24" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">art. 24</xLexLink>, ustaloną zgodnie z ust. 1, pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.</xText> <xText>Powoływanym przez obie strony wyrokiem z dnia 4.06.2024 r. (SK 140/20, LEX nr ) Trybunał Konstytucyjny orzekł o tym, że <xLexLink xArt="art. 25;art. 25 ust. 1 b" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych</xLexLink> (Dz. U. z 2023 r. poz. 1251) w zakresie, w jakim dotyczy osób, które złożyły wniosek o przyznanie świadczeń, o których mowa w tym przepisie, przed 6 czerwca 2012 r., jest niezgodny z <xLexLink xArt="art. 67;art. 67 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 67 ust. 1</xLexLink> w związku z <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej</xLexLink>. W uzasadnieniu orzeczenia, omawiając transformację systemu emerytalnego – dokonaną poprzez wejście w życie przepisów ustawy zastępujących dotychczasową formułę zdefiniowanego świadczenia, przysługującego na wypadek utraty zdolności do pracy z powodu wieku, formułą zdefiniowanej składki opartej na kwotach lokowanych dla konkretnego ubezpieczonego na indywidualnym koncie, zapewniających prawo żądania, z osiągnięciem określonego wieku, wypłaty zgromadzonych na nowych zasadach oszczędności z tytułu opłacanych składek ubezpieczeniowych i wpłat na fundusz – Trybunał Konstytucyjny zauważył, że „(…) <xIx>umożliwienie skorzystania z wcześniejszej emerytury pewnym grupom osób stanowiło element łagodzący przechodzenia do nowego systemu emerytalnego. Ustawodawca dostrzegł zatem potrzebę wprowadzenia rozwiązań, które pozwoliłyby na pogodzenie konieczności scalenia regulacji w zakresie różnorodnych świadczeń emerytalno-rentowych oraz zmniejszenie liczby wyjątków i przywilejów. Proces transformacji miał w założeniu przebiec w sposób jak najmniej dolegliwy i najmniej zaskakujący dla samych ubezpieczonych. Uwzględniał więc w szczególności sytuację osób, którym - z racji wieku - znacznie trudnej byłoby dostosować się do nowego, a przy tym zasadniczo odmiennego modelu ubezpieczeń społecznych. </xIx></xText> <xText><xIx>(…) Tym samym można przyjąć, że wcześniejsza emerytura od samego początku stanowiła rozwiązanie przejściowe, przyznane konkretnej grupie ubezpieczonych w określonym celu. Umożliwiało ono stosowanie dotychczasowych zasad określania świadczeń emerytalnych dla osób, które - co do zasady - objęte były nowym systemem. Wynikające stąd uprzywilejowanie tych osób polegało na zagwarantowaniu im prawa do wcześniejszego pobierania świadczeń emerytalnych, ustalanych według starych zasad zmienianego systemu repartycyjnego. Pozwalało to ubezpieczonym na samodzielny wybór sposobu, w jaki realizowane ma być ich prawo do zabezpieczenia społecznego - czy ma to następować według zmienionych reguł nowego systemu emerytalnego, czy też ma się realizować w ramach szczególnego mechanizmu wcześniejszej emerytury przyznawanej po spełnieniu przesłanek ustawowych.</xIx>”</xText> <xText>Jednocześnie, Trybunał odwołał się do wcześniejszego wyroku TK z 6 marca 2019 r. (P 20/16, OTK ZU A/2019, poz. 11), w którym została przeprowadzona bardzo dokładna analiza instytucji wcześniejszej emerytury. W jej następstwie Trybunał orzekł, że art. 25 ust. 1b ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2017 r., w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w 1953 r. kobiet (których dotyczyło pytanie prawne), nabywających przed 1 stycznia 2013 r. prawo do emerytury na podstawie art. 46 tej ustawy, jest niezgodny z <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji</xLexLink>. Wyrok ten miał bezpośredni wpływ na ocenę normy zaskarżonej w postępowaniu SK 140/20, TK wypowiedział się bowiem w przedmiocie problemu analogicznego do rekonstruowanego w oparciu o przedstawione przez skarżącego argumenty</xText> <xText>Dokonując rozważań w przedmiocie wzorców kontroli, Trybunał przede wszystkim podkreślił, że „<xIx> wynikająca z <xLexLink xArt="art. 67;art. 67 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 67 ust. 1 Konstytucji</xLexLink> norma ujmuje zabezpieczenie społeczne w kategoriach prawa podmiotowego, którego treścią jest zagwarantowanie obywatelom świadczeń na wypadek niezdolności do pracy ze względu na chorobę, inwalidztwo, osiągnięcie wieku emerytalnego, pozostawanie bez pracy nie z własnej woli i nieposiadanie innych środków utrzymania. <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucja</xLexLink> nie przesądziła jednocześnie o formach realizacji prawa do zabezpieczenia społecznego, pozostawiając ustawodawcy zwykłemu znaczny margines swobody określenia poszczególnych wymogów i zasad przyznawania konkretnych świadczeń, a także reformowania istniejącego systemu emerytalnego (zob. zamiast wielu np.: wyrok TK z 15 lipca 2010 r., sygn. K 63/07; postanowienie TK z 5 lipca 2023 r., sygn. SK 10/20, OTK ZU A/2023, poz. 63). Swoboda ustawodawcy jest jednak ograniczona wynikającym z <xLexLink xArt="art. 67;art. 67 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 67 ust. 1 Konstytucji</xLexLink> celem prawa do zabezpieczenia społecznego, zakazem naruszania istoty tego prawa oraz zakazem naruszania innych norm i zasad konstytucyjnych, w szczególności zasady sprawiedliwości społecznej, równości wobec prawa czy zasady ochrony praw nabytych (zob. np. wyroki TK z: 6 lutego 2002 r., sygn. SK 11/01, OTK ZU nr 1/A/2002, poz. 2; 19 grudnia 2012 r., sygn. K 9/12, OTK ZU nr 11/A/2012, poz. 136).</xIx>”</xText> <xText>Trybunał przypomniał również, że „<xIx>we wcześniejszych wyrokach wskazywał już, iż gwarantowane w <xLexLink xArt="art. 67;art. 67 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 67 ust. 1 Konstytucji</xLexLink> prawo do zabezpieczenia z powodu choroby lub inwalidztwa (realizowane w ustawie emerytalno-rentowej pod postacią renty z tytułu niezdolności do pracy) jest przejawem nie tylko zasady solidaryzmu społecznego, ale również wyrażonej w art. 2 ustawy zasadniczej zasady sprawiedliwości społecznej i wywodzonej z tego przepisu zasady ochrony zaufania jednostki do państwa i stanowionego przez nie prawa (wyrok z 25 września 2019 r., sygn. SK 31/16, OTK ZU A/2019, poz. 53). W ocenie Trybunału, te same spostrzeżenia dotyczą również prawa do zabezpieczenia emerytalnego. Skoro Rzeczpospolita Polska – zarówno na poziomie konstytucyjnym, jak i prawnomiędzynarodowym – zobowiązała się wobec własnych obywateli do zapewnienia im zabezpieczenia finansowego po osiągnięciu odpowiedniego wieku, trudno nie przyjąć, że przepisy muszą pozwalać na oszacowanie wartości tego świadczenia w dniu złożenia wniosku o jego przyznanie oraz że wartości te nie zmienią się później na jego niekorzyść, w sposób którego ani nie przewidywali, ani nie mogli przewidzieć, dokładając należytej staranności.</xIx>”</xText> <xText>Omawiając z kolei wywodzoną z <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji</xLexLink> zasadę ochrony zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa (zasadę lojalności państwa wobec obywateli) Trybunał wyjaśnił, że zasada ta stanowi w istocie „<xIx> (…) skierowany do ustawodawcy nakaz stanowienia prawa w taki sposób, aby nie stawało się swoistą pułapką dla obywatela i aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu, że nie naraża się na prawne skutki, których nie mógł przewidzieć w momencie podejmowania decyzji i działań oraz w przekonaniu, iż jego działania podejmowane pod rządami obowiązującego prawa i wszelkie związane z nim następstwa będą także i później uznane przez porządek prawny (zob.m.in. wyroki TK z: 12 grudnia 2012 r., sygn. K 1/12, OTK ZU nr 11/A/2012, poz. 134, cz. III, pkt 5.2.1; 12 maja 2015 r., sygn. P 46/13, OTK ZU nr 5/A/2015, poz. 62, cz. III, pkt 8.3). Zasada ta wskazuje, z jednej strony, na pokrewieństwo z zasadą dotrzymywania umów (przez państwo, jego organy i jednostki organizacyjne), która jest oparciem całego prawa prywatnego z jego autonomią osoby, z drugiej zaś strony, w ustrojach demokratycznych stanowi wykładnik roli państwa i oparcie dla wszystkich stosunków między nim a obywatelami. Obywatel nie może oczekiwać całkowitej niezmienności systemu prawa. Ustawodawca jest uprawniony do wprowadzania modyfikacji stanu prawnego, w tym także na niekorzyść obywateli. Wszelkie zmiany nie mogą być jednakże wprowadzane w sposób arbitralny, w tym w szczególności nie mogą być zaskoczeniem dla obywatela</xIx>.”</xText> <xText>Zdaniem TK, w rozpoznawanej sprawie doszło do złamania zasady zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa. Ubezpieczeni, którzy zdecydowali się na korzystanie z wcześniejszej emerytury, nie mieli – w momencie podejmowania tej decyzji na podstawie obowiązującego wówczas stanu prawnego – świadomości co do skutków prawnych, jakie może ona wywoływać w sferze ich przyszłych uprawnień z tytułu emerytury powszechnej. W szczególności nie mogli przewidzieć, że przejście na emeryturę jeszcze przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego będzie wiązało się z pomniejszeniem zgromadzonego kapitału o pobrane świadczenia. Nie spodziewali się, że wypłacanie świadczeń emerytalnych wpłynie na sposób ustalania wysokości świadczenia w ramach emerytury powszechnej. Z takimi konsekwencjami mogły się liczyć osoby, które decydowały się na skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury po ogłoszeniu ustawy nowelizującej. Dopiero od tego momentu osoby ubezpieczone mogły zapoznać się z nowymi regulacjami i podjąć świadomą decyzję, dysponując wiedzą co do jej ujemnych skutków w sferze wymiaru przyszłego świadczenia emerytalnego po osiągnięciu przewidzianego w ustawie wieku.</xText> <xText>Trybunał zaznaczył, że „<xIx>(…) istotą problemu nie jest jednak samo ustalenie wysokości świadczenia, ale zmiana mechanizmu jego ustalenia. Zmiana ta nastąpiła w trakcie pobierania jednego z enumeratywnie wymienionych świadczeń, co zgodnie z zaskarżonym przepisem stanowi podstawę do obniżenia świadczenia. Zmiana ta nastąpiła w momencie, w którym ubezpieczony nie mógł już podjąć żadnych kroków zapobiegających wystąpieniu skutków, których nie mógł się spodziewać, korzystając z jednego ze świadczeń wymienionych w art. 25 ust. 1b u.e.r.</xIx>” Odwołał się również do fragmentów uzasadnienia wyroku w sprawie P 20/16: „(…) <xIx>skoro ustawodawca w ramach nowego zreformowanego systemu stworzył pewnej grupie osób możliwość przejścia na emeryturę na uprzednich, korzystniejszych zasadach, to działając w zaufaniu do prawa, mogły one w sposób uprawniony oczekiwać, że ich uprawnienia będą realizowane w oparciu o te zasady. Nie ma tu znaczenia fakt, że miały one świadomość kapitałowego charakteru nowych regulacji, które będą podstawą ustalania wysokości emerytury kolejnych roczników. Jeżeli w tym systemie ustawodawca zrobił wyjątek w stosunku do pewnej grupy kobiet, to w takich okolicznościach sama świadomość pozostawania w uprzywilejowanej sytuacji oraz znajomość nowych zasad systemu emerytalnego opartego na kapitalizacji składek nie oznacza powinności liczenia się z możliwością objęcia tej grupy osób nowymi uregulowaniami. Podejmowanie decyzji o przejściu na wcześniejszą emeryturę nie może wiązać się z pozostawaniem w niepewności co do ukształtowania ich sytuacji prawnej w przyszłości, jeżeli jest konsekwencją decyzji podjętych w oparciu o obowiązujący stan prawny. Rozpoczęcie realizacji prawa do wcześniejszej emerytury, która bezpośrednio wpływa na wysokość emerytury powszechnej – w oparciu o zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa – stanowi podstawę uzasadnionego oczekiwania, że ustawodawca nie zmieni w sposób niekorzystny «reguł gry» w stosunku do osób korzystających ze swoich uprawnień na zasadach wskazanych w ustawie. Nie będzie tym samym pułapką dla tych, którzy w zaufaniu do obowiązującego prawa, określającego w dodatku horyzont czasowy wypłacanych świadczeń i zasad ich realizacji, skorzystali ze swoich uprawnień</xIx>.”</xText> <xText>Z tych względów TK – w uzasadnieniu wyroku w sprawie SK 140/20 – wskazał, że art. 25 ust. 1b ustawy w zakresie, w jakim dotyczy osób, które złożyły wniosek o przyznanie świadczeń, o których mowa w tym przepisie, przed 6 czerwca 2012 r., jest niezgodny z <xLexLink xArt="art. 67;art. 67 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 67 ust. 1</xLexLink> w związku z <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji</xLexLink>. Regulacja ta niewątpliwie doprowadziła bowiem do sytuacji, w której osoby te nie tylko zostały zaskoczone pomniejszeniem świadczenia emerytalnego, a także nie miały możliwości – podobnie jak każda osoba, która złożyła wniosek przed 6 czerwca 2012 r. – przewidzieć konsekwencji, jakie na mocy nowo wprowadzonych przepisów wiązały się ze skorzystaniem z prawa do wcześniejszego świadczenia. Tego rodzaju legislacja, w ocenie Trybunału, w żaden sposób nie mieści się w ramach wyznaczonych przez <xLexLink xArt="art. 67;art. 67 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 67 ust. 1</xLexLink> w związku z <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji</xLexLink>. Trybunał nie zdecydował się na „<xIx>(…) ograniczenie zakresu kontroli kwestionowanego przepisu do osób, które nabyły uprawnienie na określonej podstawie czy też urodzonych w określonym roku z uwagi na konstrukcję uzasadnienia skargi. (…) Ograniczenie zakresu wyroku wyłącznie do jednego z wniosków, o których traktuje art. 25 ust. 1b u.e.r. i jego zakresowa derogacja, nie jest wystarczające dla zapewnienia stanu zgodności z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink>. Wskutek ograniczenia zakresu przedmiotowego wyłącznie do jednej z podstaw nabycia uprawnienia do wcześniejszego świadczenia, orzeczenie Trybunału spowodowałoby pozostawienie w mocy rozwiązania, którego niekonstytucyjność nie budziłaby wątpliwości, jednocześnie zmuszając pozostałe osoby pokrzywdzone taką regulacją do jej zaskarżania na własną rękę. W tej sytuacji wyrok Trybunału nie tylko nie doprowadziłby do derogowania niekonstytucyjnej normy prawnej, lecz także wywołałby niekonstytucyjne różnicowanie podmiotów podobnych, które nie wytrzymywałoby konfrontacji z testem proporcjonalności. Prowadziłoby ponadto do pogłębienia stanu wtórnej niekonstytucyjności, będącego następstwem wyroku o sygn. P 20/16.</xIx>”</xText> <xText>Mianem „wtórnej niekonstytucyjności” TK określił powstanie – po wejściu w życie orzeczenia Trybunału stwierdzającego niezgodność normy prawnej z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink> – powstanie stanu prawnego, który jest także niekonstytucyjny. Wykonując zarazem wyrok TK w sprawie P 20/16 ustawodawca doprowadził do zróżnicowania sytuacji prawnej osób uprawnionych i wyróżnienia osób urodzonych w 1953 r. na tle pozostałych, którzy skorzystali z prawa do wcześniejszej emerytury, a następnie zostali zaskoczeni niekorzystną dla nich zmianą przepisów, której skutków niepodobna było już uniknąć. Dlatego też, ograniczenie kręgu osób objętych skutkami wyroku, zakładając bierność po stronie ustawodawcy, doprowadziłoby do zróżnicowania sytuacji uprawnionych, nie rozwiązując jednocześnie istoty problemu. Wymaga to derogacji tej normy w stosunku do wszystkich wnioskodawców, którzy nie mogli przewidzieć konsekwencji podjętej decyzji, co pozwoli na uporządkowanie sytuacji w sposób kompleksowy, nie wywołując wtórnego pokrzywdzenia oraz nie pozostawiając w obrocie prawnym niewątpliwie niekonstytucyjnej normy prawnej.</xText> <xText>Trybunał ponownie zarazem podkreślił, że „<xIx>(…) niezgodne z zasadą zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa jest bowiem nie samo wprowadzenie obniżenia, o którym mowa w zaskarżonym przepisie, ale stosowanie go wobec osób, które podjęły decyzję o skorzystaniu z jednego z enumeratywnie wymienionych w art. 25 ust. 1b u.e.r. świadczeń przed wejściem w życie tego przepisu i nie mogły jednocześnie zapobiec negatywnym i nieoczekiwanym konsekwencjom swoich wcześniejszych decyzji. Z tego też powodu konieczne było umorzenie postępowania w pozostałym zakresie, dotyczącym okresu pomiędzy 6 czerwca 2012 r. a 1 stycznia 2013 r., z uwagi na niedopuszczalność wydania wyroku, na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 2 u.o.t.p.TK. W ocenie Trybunału, opisane powyżej okoliczności nie mają zastosowania w stosunku do podmiotów, które w dniu składania wniosku o przyznanie jednego ze świadczeń, o których mowa w zaskarżonym przepisie, były w stanie oszacować skutki swojego działania.</xIx>”</xText> <xText>Wypada w tym miejscu wskazać, że zgodnie z <xLexLink xArt="art. 190;art. 190 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 190 ust. 1 Konstytucji RP</xLexLink>, orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawach wymienionych w <xLexLink xArt="art. 188" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 188</xLexLink> podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Jeżeli akt nie był ogłoszony, orzeczenie ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” (<xLexLink xArt="art. 190;art. 190 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 190 ust. 2 Konstytucji RP</xLexLink>). Stosownie zarazem do <xLexLink xArt="art. 190;art. 190 ust. 3" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 190 ust. 3 Konstytucji RP</xLexLink>, orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał Konstytucyjny może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Termin ten nie może przekroczyć osiemnastu miesięcy, gdy chodzi o ustawę, a gdy chodzi o inny akt normatywny – dwunastu miesięcy. W przypadku orzeczeń, które wiążą się z nakładami finansowymi nie przewidzianymi w ustawie budżetowej, Trybunał Konstytucyjny określa termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego po zapoznaniu się z opinią Rady Ministrów.</xText> <xText>Wbrew jednoznacznej dyrektywie <xLexLink xArt="art. 190;art. 190 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 190 ust. 2 Konstytucji RP</xLexLink>, wyrok TK z 4.06.2024 r. (SK 140/20) nie został do chwili obecnej ogłoszony we właściwym dzienniku urzędowym. Na podstawie podjętej uchwały nr 162 (z dnia 18.12.2024 r., w sprawie przeciwdziałania negatywnym skutkom kryzysu konstytucyjnego w obszarze sądownictwa, RM-06111-169-24, tekst uchwały na stronie: www.gov.pl.), Rada Ministrów uznając, że Trybunał Konstytucyjny w aktualnym składzie jest niezdolny do wykonywania zadań określonych w <xLexLink xArt="art. 188;art. 189" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 188 i art. 189 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej</xLexLink> (§ 1 ust. 2 uchwały), stanęła na stanowisku, że ogłaszanie w dziennikach urzędowych rozstrzygnięć Trybunału Konstytucyjnego mogłoby doprowadzić do utrwalenia stanu kryzysu praworządności, a tym samym za niedopuszczalne uznała ogłaszanie dokumentów, które zostały wydane przez organ nieuprawniony (§ 1 ust. 5 uchwały).</xText> <xText>W piśmiennictwie oraz judykaturze, omawiając skutki ogłoszenia (urzędowej promulgacji), zwrócono uwagę, że dopiero publikacja orzeczenia TK we właściwym dzienniku urzędowym wywołuje skutek derogujący dany przepisy (normę prawną) z systemu prawa; dopiero zatem od tego momentu tworzy się nowy stan prawny. Od utraty mocy obowiązującej przepisu (normy) należy natomiast odróżniać utratę domniemania konstytucyjności wadliwej regulacji. Domniemanie to stanowi jedno z domniemań interpretacyjnych, mające charakter domniemania wzruszalnego. Do jego utraty dochodzi z chwilą publicznego ogłoszenie wyroku przez skład TK, mającego już wówczas walor orzeczenia ostatecznego. Obalenie domniemania konstytucyjności danego przepisu (normy) stanowi asumpt do uwzględniania przede wszystkim przez sądy powszechne i administracyjne wskazówek (zaleceń, sugestii, postulatu) zawartych w uzasadnieniu orzeczenia TK, aby te przy zastosowaniu obowiązujących procedur, w miarę prawny i faktycznych możliwości, zmieniły – w ramach tzw. kontroli incydentalnej – sposób stosowania niekonstytucyjnego przepisu, m.in. poprzez reinterpretacje danego przepisu (normy) w zgodzie z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">konstytucją</xLexLink>, zgodnie z zasadą bezpośredniego stosowania <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji</xLexLink> (<xLexLink xArt="art. 8;art. 8 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 8 ust. 2 Konstytucji RP</xLexLink>).</xText> <xText>Pogląd taki przedstawiony został w następujących opracowaniach oraz powołanych w nich orzeczeniach TK i SN:</xText> <xText>1) P. Tuleja [red.], <xIx><xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej</xLexLink>. Komentarz</xIx>, LEX/el. 2023, teza 4 do <xLexLink xArt="art. 190" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 190</xLexLink>;</xText> <xText>2) M. Safian, <xIx> Skutki prawne orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego</xIx>, PiP 2003/3, s. 13;</xText> <xText>3) M. Matczak i in., <xIx> O sposobach obowiązywania i stosowania niekonstytucyjnych przepisów. Uwagi na tle <xLexLink xArt="art. 190" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 190 Konstytucji RP</xLexLink></xIx>, Przegląd Sejmowy 2007/5, s. 279 i n.;</xText> <xText>4) T. Grzybowski, <xIx>Wpływ zmian prawa na jego wykładnię</xIx>, LEX/el. 2013, rozdz. 3.2.2. „<xIx>Działanie prawodawcy negatywnego</xIx>”;</xText> <xText>5) P. Radziewicz, <xIx> Wzruszenie „domniemania konstytucyjności” aktu normatywnego przez Trybunał Konstytucyjny</xIx>, Przegląd Sejmowy 2008/5, s. 59, 65, 73-77, 83-85;</xText> <xText>6) M. Ziółkowski, <xIx> Skutki czasowe wyroków Trybunału Konstytucyjnego (w świetle orzecznictwa SN i TK)</xIx>, EPS 2021/4, s. 12, 14-16;</xText> <xText>7) B. Banaszak, <xIx> Skutki prawne pod względem czasowym orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w stosunku do aktu prawnego uznanego za niekonstytucyjny</xIx>, ZNSA 2014/5, s. 10-13;</xText> <xText>8) D. E. Lech w: <xIx> Studia i analizy Sądu Najwyższego. Tom VII</xIx>, pod red. K. Ślebzaka, LEX/el. 2014, rozdz. 2.2. „<xIx> Skuteczność orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego w orzecznictwie Sądu Najwyższego i literaturze prawa konstytucyjnego</xIx>”;</xText> <xText>9) L. Garlicki, Niekonstytucyjność: formy, skutki, procedury, PiP 2016/9, s. 9-10;</xText> <xText>10) M. Florczak-Wątor, O skutkach prawnych niepublikowanego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Rozważania na tle oczekującego na publikację wyroku z 9.03.2016 r. (K 47/15), Przegląd Sądowy 2016/10, s. 10-13.</xText> <xText>Odnosząc powyższe uwagi do omawianego orzeczenia TK, ze względu na brak jego publikacji w odpowiednim dzienniku urzędowym przepis art. 25 ust. 1b ustawy – a raczej zakodowana w nim norma w zakresie objętym wyrokiem TK z 4.06.2024 r. – nie utracił mocy obowiązywania w stosunku do emerytów z innej grupy niż kobiety – emerytki z rocznika 1953, których dotyczył prawidłowo ogłoszony, wcześniejszy wyrok TK z 6.03.2019 r. (P 20/16, OTK ZU A/2019, poz. 11). Nieopublikowanego wyroku TK, w szczególności rozważań zawartych w jego uzasadnieniu, nie powinno się natomiast pomijać – przy stosowaniu art. 25 ust. 1b ustawy – do wymienionych w nim kategorii ubezpieczonych. Należy bowiem zgodzić się z oceną dokonaną przez TK, że nie tylko wobec kobiet-emerytek z rocznika 1953 przepis art. 25 ust. 1b ustawy stał się „swoistą pułapką”, ale również dla tych wszystkich ubezpieczonych, którzy – przed dniem 6.06.2012 r. (datą wejścia w życie ustawy nowelizacyjnej dodającej m.in. art. 25 ust. 1b) – nabyli prawo do jednego z rodzajów emerytur wcześniejszych wymienionych w tym przepisie (a przynajmniej złożyli wniosek o takie świadczenie), a tym samym – działając w zaufaniu do obowiązującego wówczas prawa, nie mogli przewidzieć, że podstawa obliczenia emerytur nabytych lat później (w związku z osiągnieciem powszechnego wieku emerytalnego) zostanie pomniejszona o kwoty wypłaconych emerytur wcześniejszych.</xText> <xText>Należy odnotować, że w orzecznictwie SN, postulowano już dokonywanie wykładni przedmiotowego przepisu zgodnej z rozważaniami TK w sprawie SK 140/20, nie tylko już po wydaniu spornego wyroku z powołaniem się na uwagi TK (por. np. wyrok SN z 14.08.2024 r., III USKP 113/23, LEX nr 3746352), ale nawet wcześniej – jeszcze przed podjęciem przez TK omówionego orzeczenia (zob. przykładowo wyroki SN z 6.05.2021 r., III USKP 52/21, OSNP 2022/2/19 i z 18.01.2022 r., III USKP 98/21, LEX nr 3352121). We wskazanych wyrokach SN zwracał uwagę na potrzebę zachowania wobec innych grup ubezpieczonych (wskazując w szczególności mężczyzn urodzonych w latach 1949-1953), wynikających z rozważań TK w sprawie P 20/16 standardów konstytucyjnych w zakresie wykładni <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji RP</xLexLink> w kontekście ingerencji prawodawcy w uzasadnione prawnie oczekiwanie osób pobierających emerytury w wieku obniżonym co do zasad kształtowania wysokości ich świadczeń po uzyskaniu prawa do emerytury w wieku powszechnym. Sądy powszechne oraz Sąd Najwyższy mają bowiem obowiązek zapewnienia przy stosowaniu przepisów ustawy i rozporządzeń poszanowania standardu unijnego, konwencyjnego oraz konstytucyjnego czy to przez odmową zastosowania przepisów krajowych sprzecznych z prawem unijnym lub prawem konwencyjnym, czy to przez interpretacyjne zastosowanie <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji RP</xLexLink>. Wykorzystanie zasad konstytucyjnych (jak np. wynikających z jej <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2</xLexLink>) następuje przy rozstrzygnięciu konkretnej sprawy cywilnej. Wykorzystanie to polega na zastosowaniu obok normy ustawowej normy konstytucyjnej zawierającej dyrektywę interpretacyjną. W wyniku tego zabiegu zrekonstruowana zostanie norma prawna zgodna z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink>, dzięki czemu urzeczywistnia się zasadę nadrzędności <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji</xLexLink>, która służy ochronie wolności i praw człowieka.</xText> <xText>Powyższe zapatrywanie Sąd Okręgowy podziela w całości. Dodatkowo należałoby jeszcze zwrócić uwagę na dość ściśle powiązaną z zasadą lojalności państwa wobec obywateli (<xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji RP</xLexLink>) zasadę równości, wyrażoną w <xLexLink xArt="art. 32" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 32 Konstytucji RP</xLexLink>. Zgodnie z tym przepisem wszyscy są wobec prawa równi i mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne (ust. 1), a także nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny (ust. 2). Zasada równości nie oznacza, oczywiście, bezwzględnej równości wszystkich obywateli, lecz zawiera nakaz jednakowego traktowania wszystkich obywateli w obrębie określonej klasy (kategorii). Wszystkie podmioty charakteryzujące się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną) należy traktować równo, według jednakowej miary, bez zróżnicowań dyskryminujących lub faworyzujących (por. wyrok TK z 15.10.2001 r., K 12/01, OTK Nr 7/2001, poz. 213). Badając zachowanie zasady równości, należy ustalić istnienie wspólnej istotnej cechy faktycznej lub prawnej, uzasadniającej równe traktowanie określonej grupy podmiotów (zob. orzeczenie TK z 28.11.1995 r., K 17/95, OTK Nr 3/1995, cz. II, poz. 18; wyrok TK z 12.05.1998 r., U 17/97, OTK Nr 3/1998, poz. 34). Dokonuje się tego na podstawie celu i ogólnej treści przepisów zawierających kontrolowane normy (por. orzeczenie TK z 18.03.1997 r., K 15/96, OTK ZU Nr 1/1997, poz. 8; wyrok TK z 12.05.1998 r., U 17/97, OTK Nr 3/1998, poz. 34). Zasada równości zakłada zatem akceptację różnego traktowania przez prawo różnych podmiotów (adresatów norm prawnych) z tego względu, że równe traktowanie przez prawo tych samych podmiotów pod pewnym względem oznacza z reguły różne traktowanie tych samych podmiotów pod innym względem. Odmienne traktowanie określonych grup podmiotów musi opierać się na uznanych kryteriach oceny klasyfikacji różnicującej. Równość wobec prawa wymaga zatem właściwego wybrania kryterium zróżnicowania adresatów prawa, a więc uznania tej, a nie innej cechy za istotną i uzasadnioną w regulowanej dziedzinie (zob. orzeczenie TK z 24.10.1989 r., <xBRx></xBRx>K 6/89, OTK Nr 1/1989, poz. 7; orzeczenie TK z 9.03.1988, U 7/87, OTK Nr 1/1988, <xBRx></xBRx>poz. 1).</xText> <xText>W orzecznictwie TK dopuszczono możliwość odstępstwa od zasady równego traktowania, uznając, że zróżnicowanie praw poszczególnych osób samo w sobie nie prowadzi jeszcze do uznania wprowadzających je przepisów za niekonstytucyjne. W wyroku z 15.10.2001 r. (K 12/01, OTK Nr 7/2001, poz. 213) TK stwierdził, że argumenty uzasadniające odstępstwo od nakazu równego traktowania muszą mieć charakter istotny (relewantny), tj. pozostawać w bezpośrednim związku z celem i zasadniczą treścią przepisów, w których zawarta jest kontrolowana norma, oraz służyć realizacji tego celu i treści. Powinny także zachowywać odpowiednią proporcję między wagą interesu, któremu służy zróżnicowanie, a wagą interesu naruszonego w wyniku nierównego traktowania podmiotów podobnych. O proporcjonalności uregulowania świadczy to, czy może ono doprowadzić do zamierzonych skutków, czy jest niezbędne do ochrony złączonego z nim interesu publicznego i czy jego efekty pozostają w proporcji do ciężarów, które nakłada na obywateli. Jeśli dany cel można osiągnąć poprzez inny środek, nakładający mniejsze ograniczenia na prawa <xBRx></xBRx>i wolności, zastosowanie przez ustawodawcę środka bardziej uciążliwego wykracza poza to, co jest konieczne i narusza <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucję</xLexLink> (zob. wyrok TK z 18.07.2007 r., K 25/07, OTK <xBRx></xBRx>Nr 7/2007, poz. 80 i wyrok TK z 30.05.2007 r., SK 68/06, OTK Nr 6/2007, poz. 53 oraz powołane tam orzeczenia). Oceniana regulacja winna nadto pozostawać w związku z innymi wartościami, zasadami czy normami konstytucyjnymi uzasadniającymi odmienne traktowanie podmiotów podobnych. Różnicowanie sytuacji prawnej podmiotów podobnych ma <xBRx></xBRx>w szczególności większe szanse uznania za zgodne z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink> jeżeli pozostaje w zgodzie <xBRx></xBRx>z zasadą sprawiedliwości społecznej lub gdy służy jej urzeczywistnianiu. Zasada ta bowiem <xBRx></xBRx>w znacznym stopniu nakłada się na zasadę równości wobec prawa.</xText> <xText>W przytoczonym wyroku – jak też w wielu innych orzeczeniach (por. wyrok TK: z 15.04. 2008 r., P 6/08, niepubl.; z 13.12.2007 r., SK 37/06, OTK Nr 11/2007, poz. 157; <xBRx></xBRx>z 17.10.2006 r., P 38/05, OTK Nr 9/2006, poz. 123; z 13.04.1999 r., K 36/98, OTK Nr 3/1999, poz. 40; z 16.12.1997 r., K 8/97, OTK Nr 5–6/1997, poz. 70) – TK podkreślał ścisły związek zasady równości z zasadą sprawiedliwości społecznej. Zasadę tę statuuje powołany już wcześniej przepis <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji</xLexLink>, zgodnie z którym Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Nie ma ona jednorodnego charakteru. Jest pojęciem dynamicznym, związanym z wartościami i zasadami demokratycznego państwa prawa. Wiąże się z nią m.in. równość praw, solidarność społeczna, minimum bezpieczeństwa socjalnego. Wykładnia ogólnego nakazu urzeczywistniania zasad sprawiedliwości społecznej musi zatem uwzględniać treść szczegółowych norm konstytucyjnych (zob. wyrok TK z 7.11.2007 r., K 18/06, OTK Nr 10/2007, poz. 122). Klauzula sprawiedliwości społecznej nadaje się do stosowania przede wszystkim jako argument dodatkowo uzasadniający fakt naruszenia określonej, bardziej konkretnej, normy czy zasady konstytucyjnej. Tylko w wyjątkowych sytuacjach może ona występować jako samoistna i wyłączna przesłanka dla wydania orzeczenia o niekonstytucyjności, zwłaszcza gdy badane przepisy dotyczą podmiotów pozostających wewnątrz systemu organizacyjnego władzy publicznej (por. wyrok TK z 3.11.1998 r., K 12/98, OTK Nr 6/1998, poz. 98; orzeczenie TK z 23.06.1997 r., K 3/97, OTK Nr 2/1997, poz. 22). Trzeba jednocześnie zaznaczyć, że zasady sprawiedliwości społecznej nie są w pełni usystematyzowane. Nie ulega jednak wątpliwości, że należy do nich ochrona słabszych ekonomicznie jednostek i grup ludności wyrażająca się w istnieniu odpowiednich usług socjalnych świadczonych przez państwo i różne wspólnoty samorządowe. Zasady sprawiedliwości społecznej w powiązaniu z ideą państwa prawnego stanowią w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji</xLexLink> odpowiednik koncepcji socjalnego państwa prawnego (zob. wyrok TK z 23.10.2007 r., P 28/07; OTK Nr 9/2007, poz. 106).</xText> <xText>Doktryna zwracała uwagę na różne możliwe sposoby rozumienia zasady sprawiedliwości, podając jako przykłady koncepcje sprawiedliwości kommutatywnej (wyrównawczej), sprawiedliwości proceduralnej, a także sprawiedliwości dystrybutywnej (rozdzielczej) (L. Morawski, <xIx> Spór o pojęcie państwa prawa</xIx>, PiP z. 4/1994, s. 7–8; K. Działocha, W. Gromski, <xIx> Niepozytywistyczna koncepcja państwa prawnego a Trybunał Konstytucyjny</xIx>, PiP z. 3/1995, s. 11–13). W licznych orzeczeniach TK opowiedział się za dystrybutywnym ujęciem zasady sprawiedliwości społecznej. W orzeczeniu z 9.03.1988 r. (U 7/87, OTK Nr 1/1988, poz. 1) TK stwierdził, że jej założeniem jest idea jednakowego traktowania wszystkich ludzi w obrębie określonej klasy (kategorii). Być sprawiedliwym to jednakowo traktować istoty równe z pewnego punktu widzenia, tj. mające tę samą cechę charakterystyczną, istotną dla danej klasy (kategorii) ludzi (np. potrzeby, wyniki pracy, zdolności, zasługi). Wymieniona zasada zakłada przy tym istnienie proporcji między istotnymi cechami poszczególnych osób (kategorii) a należnym im traktowaniem (zasada relewantności). W późniejszych swoich orzeczeniach TK, optując na rzecz koncepcji sprawiedliwości rozdzielczej oraz łącząc ją ściśle z pojęciem równości, wskazywał jednocześnie, że sprawiedliwość jest przeciwieństwem arbitralności i że wymaga on, aby zróżnicowanie poszczególnych ludzi pozostawało w odpowiedniej relacji do różnic w sytuacji tych ludzi (zob. wyrok TK: z 15.04.2008 r., P 9/06, niepubl.; z 18.01.2000r., K 17/99, OTK Nr 1/2000, poz. 4; z 13.04.1999 r., K. 36/98, OTK Nr 3/1999, poz. 40; z 22.12. 1997 r., K 2/97, OTK Nr 5–6/1997, poz. 72; z 25.11.1997 r., K 26/97, OTK Nr 5–6/1997, poz. 64; z 22.08.1990 r., K 7/90, OTK Nr 1/1990, poz. 5).</xText> <xText>W ocenie Sądu, mając na uwadze wcześniejsze rozważania, nie powinno kwestionować się tezy, że emeryci z roczników innych niż kobiety z rocznika 1953, którzy prawo do emerytury (lub domagali się takiego uprawnienia) jeszcze przed uchwaleniem przepisów ustawy nowelizacyjnej (dodającej do art. 25 ustawy ustęp 1b), znaleźli się w podobnej sytuacji prawnej – określonej w obu przytoczonych orzeczeniach TK jako swoista pułapka legislacyjna – jak osoby, wobec których w wyroku TK w sprawie 20/16 uznano przepis art. 25 ust. 1b ustawy za niezgodny z normami konstytucyjnymi. Istotną cechą wspólną wszystkich tych grup jest właśnie uzyskanie prawa do wcześniejszej emerytury (czy nawet złożenie wniosku o takie świadczenie) bez świadomości, że na mocy przyszłej regulacji o kwoty pobranych przez te osoby emerytur zostaną następnie pomniejszone podstawy obliczenia emerytury związanych z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego, stanowiących w istocie docelowe świadczenia przyznawane z uwagi na spełnienie się ryzyko socjalne odpowiednio zaawansowanego wieku, towarzyszącej temu pewnej niedołężności i utracie zdolności zarobkowej. Podobnie zatem jak emerytki z rocznika 1953, osoby te nie były w stanie dokonać świadomego wyboru czy zamierzają korzystać z wcześniejszej emerytury (kosztem wysokości przyszłej emerytury nabytej na podstawie art. 24 i n. ustawy), czy też rezygnują z takiego uprawnienia na rzecz niepomniejszonej przyszłej emerytury. Właśnie ze względu na tę cechę wspólną została w wyroku TK z 4.06.2024 r. stwierdzona niekonstytucyjność owego przepisu w stosunku do innych grup ubezpieczonych.</xText> <xText>Zachowanie zasady równości wymagałoby zatem – skoro stwierdzono niekonstytucyjność omawianej regulacji wobec kobiet z rocznika 1953 – pominięcie tej regulacji również wobec innych grup ubezpieczonych w analogicznej sytuacji, by nie pogłębiać stanu tzw. wtórnej niekonstytucyjności, który niewątpliwie dodatkowo uległ nasileniu z uwagi na treść art. 194i i art. 194j ustawy. Nie zaszły jednocześnie inne okoliczności, które w stosunku do osób z innych roczników znajdujących się w analogicznej sytuacji uzasadniałyby odstąpienie od zasady równego traktowania. Poza konstytucyjnie usankcjonowaną zasadą dbałości o stan finansów publicznych (<xLexLink xArt="art. 216;art. n" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 216 i n. Konstytucji RP</xLexLink>), uzasadniającą ochronę m.in. funduszu emerytalnego częściowo finansowanego z wpłat i dotacji budżetowych (<xLexLink xArt="art. 52;art. 52 ust. 1;art. 52 ust. 1 pkt. 3;art. 52 ust. 1 pkt. 8" xIsapId="WDU19981370887" xTitle="Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887">art. 52 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych</xLexLink>, tekst jedn. w Dz. U. z 2024 r. poz. 497), nie ma innych zasad i wartości konstytucyjnych, które można by przeciwstawić naruszonym zasadom równości oraz sprawiedliwości społecznej. Nie można również twierdzić, że ustalenie wobec tych grup ubezpieczonych emerytur z pominięciem art. 25 ust. 1b ustawy zniweczy cel tej regulacji. W dalszym bowiem ciągu przepis ten będzie miał zastosowanie do innych grup ubezpieczonych, którzy po jego opublikowaniu, a następnie wejściu w życie mogli świadomie dokonać wyboru, o których wspomniano we wcześniejszym akapicie. Nawet zatem pominięcie go w stosunku do grupy emerytów, których dotyczył wyrok TK w sprawie SK 140/20, pozwoli na respektowanie tych względów – w tym interesu zarówno ZUS, jak też ogółu ubezpieczonych opłacających składki na fundusz emerytalny – dla poszanowania których zdecydowano się na dodatnie do przepisów ustawy art. 25 ust. 1b ustawy.</xText> <xText>Wymóg poszanowania wskazanych zasad konstytucyjnych obligowałoby zatem Sąd do uwzględnienia wniosku ubezpieczonej, skoro wobec osób znajdujących się w tożsamej sytuacji jak kobiety z rocznika 1953, obalone zostało domniemanie konstytucyjności art. 25 ust.1b ustawy. W piśmiennictwie i judykaturze niejednokrotnie podkreślono, że skoro związanie sędziego <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink> obejmuje zakaz wydawania przez Sąd rozstrzygnięć z nią niezgodnych, tym bardziej pozostaje on uprawniony do przeprowadzania kontroli konstytucyjności przepisów ustaw w przypadku dostrzeżenia oczywistej niekonstytucyjności przepisów. Sądy powszechne posiadają więc kompetencję do odmowy zastosowania przepisu ustawy uznawanego przez nie za niekonstytucyjny i mogą wyrokować z pominięciem takiego przepisu, stosując bezpośrednio <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucję</xLexLink> (zob. P. Jabłońska, <xIx> Konstytucyjne podstawy rozproszonej kontroli konstytucyjności prawa</xIx>, <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19820300210" xTitle="Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 30, poz. 210">PS</xLexLink> 2020/11-12, s. 21-33; M. Jabłoński, <xIx> Odmowa zastosowania przepisu w praktyce stosowania prawa administracyjnego przez sądy administracyjne i organy administracji publicznej – wybrane problemy</xIx> [w:] J. Zimmermann (red.), <xIx> Aksjologia prawa administracyjnego. Tom I</xIx>, Warszawa 2017, str. 936-937. Por. także wyroki SN z 7.04.1998 r., I PKN 90/98, OSNP 2000/1/6, z 19.04.2000 r., II CKN 272/00, LEX nr 530757, z 26.09.2000 r., III CKN 1089/00, LEX nr 442/88 oraz z 25.07.2003 r., V CK 47/02, LEX nr 157312; wyroki NSA z 16.10.2009 r., I OSK 52/09, LEX nr 571042 i z 14.02.2002 r., I SA/Po 461/01, OSP 2003/2/17). Tym bardziej dotyczy to sytuacji, w której doszło już do obalenia domniemania konstytucyjności danego przepisu.</xText> <xText>Rekonstrukcja normy prawnej, uwzględniająca powyższe prokonstytucyjne rozważania, skłaniała by zatem Sąd do zobowiązania organu rentowego do dość prostego zabiegu przeliczenia emerytury, polegającego na ponownym ustaleniu jej wysokości z pominięciem zastosowania kwestionowanego przepisu ustawy. Wymagałoby to od organu rentowego ustalenia – na moment przyznania prawa do emerytury – podstawy jej obliczenia, niepomniejszonej o kwoty wcześniej pobranych emerytur, a następnie poddania tego świadczenia w tak ustalonej wysokości wszystkim dotychczasowym przeliczeniom, m.in. związanym z roczną waloryzacją emerytalną. Skutki takiego przeliczenia winny natomiast wpływać na wysokość pobieranej (lub przyznanej – jeżeli jej wypłata została zawieszona) przez ubezpieczoną emerytury dopiero od miesiąca złożenia wniosku. Zgodnie bowiem z w art. 133 ust. 1 pkt 1 ustawy, w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3. Niezasadne byłoby jednocześnie stosowanie w omawianym przypadku art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy, pozwalającego na retroaktywne przeliczanie emerytury. Stosownie do jego treści, przyznane lub podwyższone świadczenie mogłoby zostać wypłacone za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.</xText> <xText>Decyzja organ rentowego przyznająca ubezpieczonej emeryturę na podstawie art. 24 i n. ustawy została wydana na podstawie obowiązującego wówczas (także ubezpieczoną) przepisu art. 25 ust. 1b ustawy. Obalenie domniemania konstytucyjności w stosunku do niej nastąpiło w 2024 r., z uwagi na wyrok TK z 4.06.2024 r. (SK 140/20). Wymaga zarazem podkreślenia, że organ administracji publicznej (także ZUS) dopiero po urzędowym opublikowaniu orzeczenia TK, a więc po derogacji kwestionowanego przepisu (normy prawnej) z systemu prawa, nie powinien przepisu tego (normy) przyjmować za podstawę swojego rozstrzygnięcia. Natomiast przed jego uchyleniem, w następstwie promulgowania orzeczenia albo upływu terminu utraty mocy obowiązującej aktu prawnego (<xLexLink xArt="art. 190;art. 190 ust. 3" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 190 ust. 3 <xIx>in fine</xIx> Konstytucji RP</xLexLink>), dany organ nie może odmówić jego zastosowania. Taka możliwość – z uwagi na obalenie domniemania konstytucyjności danej regulacji prawnej – przysługuje wyłącznie sądowi powszechnemu lub administracyjnemu (<xLexLink xArt="art. 178;art. 178 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 178 ust. 1 Konstytucji RP</xLexLink>), ale nie organowi administracji publicznej (zob. J. Chlebny w: <xIx>System prawa administracyjnego procesowego. Tom I. Zagadnienia ogólne</xIx>, pod red. G. Łaszycy i A. Matana, LEX/el. 2017, rozdz. 6.2.3 „<xIx>Skutki orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego</xIx>”).</xText> <xText>Nie można zatem twierdzić, aby decyzja przyznająca prawo do emerytury w określonej wysokości została wydana w następstwie błędu organ rentowy, w rozumieniu art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy. Możliwość ponownego ustalenia emerytury w wyższej niż dotychczasowa wysokości pojawiła się dopiero w ramach niniejszego postępowania, po złożeniu wniosku o przeliczenie przedmiotowego świadczenia, i to wyłącznie z uwagi na szczególne kompetencje sądu powszechnego, o których mowa we wcześniejszych fragmentach uzasadnienia.</xText> <xText>Z powyższych względów orzeczono jak w pkt. I i II sentencji wyroku. W pkt. III sentencji, nie stwierdzono odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (art. 118 ust. 1a ustawy). Jak wcześniej wskazano, organ rentowy – mimo podważenia domniemania konstytucyjności art. 25 ust. 1b ustawy – pozostaje nadal związany przedmiotowym przepisem. Nie doszło bowiem, z przyczyn wyżej omówionych, do uchylenia mocy obowiązywania tego przepisu w stosunku do emerytów z innej grupy niż kobiety z rocznika 1953, mimo wystąpienia podobnych okoliczności uzasadniających m.in. wydanie korzystnego dla ubezpieczonej wyroku.</xText> <xText>Przewodniczący</xText> <xText>Sędzia Jakub Litowski</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Jakub Litowski

Magdalena Zielińska

Magdalena Zielińska

Sygn. akt IV U 1074/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Toruniu – IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie: Przewodniczący Sędzia Jakub Litowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 grudnia 2024 r. w Toruniu sprawyA. W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi wT. o wysokość świadczenia na skutek odwołaniaA. W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału wT. z dnia 18 października 2024 r. nr(...) orzeka: I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT.do ponownego ustalenia wysokości emerytury ubezpieczonejA. W., przyznanej decyzją z 7 listopada 2017 roku, z pominięciem przepisuart. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych(tekst jedn. w Dz. U. z 2024 r. poz. 1631), począwszy od dnia 1 października 2024 roku; II oddala odwołanie w pozostałym zakresie; III nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Sędzia Jakub Litowski Sygn. akt IV U 1074/24 UZASADNIENIE W odwołaniu od decyzji ZUS z 18.10.2024 r. ubezpieczonaA. W.domagała się ponownego przeliczenia emerytury, z uwagi na orzeczenie TK. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że wyrok TK nie został ogłoszony w Dzienniku Ustaw. Sąd ustalił, co następuje: W dniu 23.09.2011 r. ubezpieczonaA. W.(ur. (...)) złożyła wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 18.10.2011 r. przyznano ubezpieczonej zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od 22.10.2011 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, obliczonej na podstawie art. 183 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, w kwocie 1763, 28 zł. W decyzji z 3.02.2012 r. przeliczono z urzędu emeryturę od 22.10.2011 r., ustalając ją na kwotę 1764, 63 zł. /dowód: wniosek – k. 1-2 akt emerytalnych decyzje – k. 19-20, 25-26 akt emerytalnych/ W dniu 23.10.2017 r. ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę. Decyzją z 7.11.2017 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej emeryturę w kwocie 1745, 86 zł, od 1.10.2017 r. tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury. Wysokość emerytury ustalono w ten sposób, że od podstawy obliczenia emerytury – stanowiącej sumę kwoty 63 184, 86 zł (kwota zewidencjonowanych i zwaloryzowanych składek na koncie) i 511571, 71 zł (kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego) – odjęto 137242 zł (sumę kwot pobranych emerytur), a następnie podzielono to przez 250, 60 miesięcy (wskaźnik średniego dalszego trwania życia). /dowód: wniosek – k. 27-29 akt emerytalnych decyzja – k. 31 akt emerytalnych/ W dniu 7.10.2024 r. ubezpieczona złożyła w ZUS oddziale wT.wniosek o wznowienie postępowania w związku z wyrokiem TK z 4 czerwca 2024 r. (SK 140/20) i ponowne przeliczenie jej emerytury, wypłatę wyrównania (wraz z odsetkami) za okres wypłaty zaniżonej emerytury i przeprowadzenie zaległych waloryzacji ustalonej miesięcznej emerytury. Decyzją z 18.10.2024 r. organ rentowy odmówił wznowienia postępowania wskazując, że w związku z tym, że wyrok TK nie został ogłoszony w Dzienniku Ustaw, brak jest podstaw do wznowienia postępowania zakończonego decyzją z 7.11.2017 r. /dowód: wniosek – k. 33 akt emerytalnych decyzja – k. 34 akt emerytalnych/ Sąd zważył, co następuje: Stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów, których autentyczności nie podważała żadna ze stron. Zgodnie zart. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych(tekst jedn. w Dz. U. z 2024 r. poz. 1631, dalej jako „ustawa”), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniemart. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184, atakżeart. 88a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r.– Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2024 r. poz. 986). Podstawę obliczenia emerytury, o której mowa wart. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego wart. 173-175oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa wart. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniemust. 1a i 1b oraz art. 185(art. 25 ust. 1 ustawy). Stosownie zarazem do art. 25 ust. 1b ustawy, jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę częściową lub emeryturę na podstawie przepisówart. 46, 50, 50a, 50e lub 184, atakżeart. 88 lub art. 88a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r.– Karta Nauczyciela, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa wart. 24, ustaloną zgodnie z ust. 1, pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne. Powoływanym przez obie strony wyrokiem z dnia 4.06.2024 r. (SK 140/20, LEX nr ) Trybunał Konstytucyjny orzekł o tym, żeart. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych(Dz. U. z 2023 r. poz. 1251) w zakresie, w jakim dotyczy osób, które złożyły wniosek o przyznanie świadczeń, o których mowa w tym przepisie, przed 6 czerwca 2012 r., jest niezgodny zart. 67 ust. 1w związku zart. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu orzeczenia, omawiając transformację systemu emerytalnego – dokonaną poprzez wejście w życie przepisów ustawy zastępujących dotychczasową formułę zdefiniowanego świadczenia, przysługującego na wypadek utraty zdolności do pracy z powodu wieku, formułą zdefiniowanej składki opartej na kwotach lokowanych dla konkretnego ubezpieczonego na indywidualnym koncie, zapewniających prawo żądania, z osiągnięciem określonego wieku, wypłaty zgromadzonych na nowych zasadach oszczędności z tytułu opłacanych składek ubezpieczeniowych i wpłat na fundusz – Trybunał Konstytucyjny zauważył, że „(…)umożliwienie skorzystania z wcześniejszej emerytury pewnym grupom osób stanowiło element łagodzący przechodzenia do nowego systemu emerytalnego. Ustawodawca dostrzegł zatem potrzebę wprowadzenia rozwiązań, które pozwoliłyby na pogodzenie konieczności scalenia regulacji w zakresie różnorodnych świadczeń emerytalno-rentowych oraz zmniejszenie liczby wyjątków i przywilejów. Proces transformacji miał w założeniu przebiec w sposób jak najmniej dolegliwy i najmniej zaskakujący dla samych ubezpieczonych. Uwzględniał więc w szczególności sytuację osób, którym - z racji wieku - znacznie trudnej byłoby dostosować się do nowego, a przy tym zasadniczo odmiennego modelu ubezpieczeń społecznych. (…) Tym samym można przyjąć, że wcześniejsza emerytura od samego początku stanowiła rozwiązanie przejściowe, przyznane konkretnej grupie ubezpieczonych w określonym celu. Umożliwiało ono stosowanie dotychczasowych zasad określania świadczeń emerytalnych dla osób, które - co do zasady - objęte były nowym systemem. Wynikające stąd uprzywilejowanie tych osób polegało na zagwarantowaniu im prawa do wcześniejszego pobierania świadczeń emerytalnych, ustalanych według starych zasad zmienianego systemu repartycyjnego. Pozwalało to ubezpieczonym na samodzielny wybór sposobu, w jaki realizowane ma być ich prawo do zabezpieczenia społecznego - czy ma to następować według zmienionych reguł nowego systemu emerytalnego, czy też ma się realizować w ramach szczególnego mechanizmu wcześniejszej emerytury przyznawanej po spełnieniu przesłanek ustawowych.” Jednocześnie, Trybunał odwołał się do wcześniejszego wyroku TK z 6 marca 2019 r. (P 20/16, OTK ZU A/2019, poz. 11), w którym została przeprowadzona bardzo dokładna analiza instytucji wcześniejszej emerytury. W jej następstwie Trybunał orzekł, że art. 25 ust. 1b ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2017 r., w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w 1953 r. kobiet (których dotyczyło pytanie prawne), nabywających przed 1 stycznia 2013 r. prawo do emerytury na podstawie art. 46 tej ustawy, jest niezgodny zart. 2 Konstytucji. Wyrok ten miał bezpośredni wpływ na ocenę normy zaskarżonej w postępowaniu SK 140/20, TK wypowiedział się bowiem w przedmiocie problemu analogicznego do rekonstruowanego w oparciu o przedstawione przez skarżącego argumenty Dokonując rozważań w przedmiocie wzorców kontroli, Trybunał przede wszystkim podkreślił, że „ wynikająca zart. 67 ust. 1 Konstytucjinorma ujmuje zabezpieczenie społeczne w kategoriach prawa podmiotowego, którego treścią jest zagwarantowanie obywatelom świadczeń na wypadek niezdolności do pracy ze względu na chorobę, inwalidztwo, osiągnięcie wieku emerytalnego, pozostawanie bez pracy nie z własnej woli i nieposiadanie innych środków utrzymania.Konstytucjanie przesądziła jednocześnie o formach realizacji prawa do zabezpieczenia społecznego, pozostawiając ustawodawcy zwykłemu znaczny margines swobody określenia poszczególnych wymogów i zasad przyznawania konkretnych świadczeń, a także reformowania istniejącego systemu emerytalnego (zob. zamiast wielu np.: wyrok TK z 15 lipca 2010 r., sygn. K 63/07; postanowienie TK z 5 lipca 2023 r., sygn. SK 10/20, OTK ZU A/2023, poz. 63). Swoboda ustawodawcy jest jednak ograniczona wynikającym zart. 67 ust. 1 Konstytucjicelem prawa do zabezpieczenia społecznego, zakazem naruszania istoty tego prawa oraz zakazem naruszania innych norm i zasad konstytucyjnych, w szczególności zasady sprawiedliwości społecznej, równości wobec prawa czy zasady ochrony praw nabytych (zob. np. wyroki TK z: 6 lutego 2002 r., sygn. SK 11/01, OTK ZU nr 1/A/2002, poz. 2; 19 grudnia 2012 r., sygn. K 9/12, OTK ZU nr 11/A/2012, poz. 136).” Trybunał przypomniał również, że „we wcześniejszych wyrokach wskazywał już, iż gwarantowane wart. 67 ust. 1 Konstytucjiprawo do zabezpieczenia z powodu choroby lub inwalidztwa (realizowane w ustawie emerytalno-rentowej pod postacią renty z tytułu niezdolności do pracy) jest przejawem nie tylko zasady solidaryzmu społecznego, ale również wyrażonej w art. 2 ustawy zasadniczej zasady sprawiedliwości społecznej i wywodzonej z tego przepisu zasady ochrony zaufania jednostki do państwa i stanowionego przez nie prawa (wyrok z 25 września 2019 r., sygn. SK 31/16, OTK ZU A/2019, poz. 53). W ocenie Trybunału, te same spostrzeżenia dotyczą również prawa do zabezpieczenia emerytalnego. Skoro Rzeczpospolita Polska – zarówno na poziomie konstytucyjnym, jak i prawnomiędzynarodowym – zobowiązała się wobec własnych obywateli do zapewnienia im zabezpieczenia finansowego po osiągnięciu odpowiedniego wieku, trudno nie przyjąć, że przepisy muszą pozwalać na oszacowanie wartości tego świadczenia w dniu złożenia wniosku o jego przyznanie oraz że wartości te nie zmienią się później na jego niekorzyść, w sposób którego ani nie przewidywali, ani nie mogli przewidzieć, dokładając należytej staranności.” Omawiając z kolei wywodzoną zart. 2 Konstytucjizasadę ochrony zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa (zasadę lojalności państwa wobec obywateli) Trybunał wyjaśnił, że zasada ta stanowi w istocie „ (…) skierowany do ustawodawcy nakaz stanowienia prawa w taki sposób, aby nie stawało się swoistą pułapką dla obywatela i aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu, że nie naraża się na prawne skutki, których nie mógł przewidzieć w momencie podejmowania decyzji i działań oraz w przekonaniu, iż jego działania podejmowane pod rządami obowiązującego prawa i wszelkie związane z nim następstwa będą także i później uznane przez porządek prawny (zob.m.in. wyroki TK z: 12 grudnia 2012 r., sygn. K 1/12, OTK ZU nr 11/A/2012, poz. 134, cz. III, pkt 5.2.1; 12 maja 2015 r., sygn. P 46/13, OTK ZU nr 5/A/2015, poz. 62, cz. III, pkt 8.3). Zasada ta wskazuje, z jednej strony, na pokrewieństwo z zasadą dotrzymywania umów (przez państwo, jego organy i jednostki organizacyjne), która jest oparciem całego prawa prywatnego z jego autonomią osoby, z drugiej zaś strony, w ustrojach demokratycznych stanowi wykładnik roli państwa i oparcie dla wszystkich stosunków między nim a obywatelami. Obywatel nie może oczekiwać całkowitej niezmienności systemu prawa. Ustawodawca jest uprawniony do wprowadzania modyfikacji stanu prawnego, w tym także na niekorzyść obywateli. Wszelkie zmiany nie mogą być jednakże wprowadzane w sposób arbitralny, w tym w szczególności nie mogą być zaskoczeniem dla obywatela.” Zdaniem TK, w rozpoznawanej sprawie doszło do złamania zasady zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa. Ubezpieczeni, którzy zdecydowali się na korzystanie z wcześniejszej emerytury, nie mieli – w momencie podejmowania tej decyzji na podstawie obowiązującego wówczas stanu prawnego – świadomości co do skutków prawnych, jakie może ona wywoływać w sferze ich przyszłych uprawnień z tytułu emerytury powszechnej. W szczególności nie mogli przewidzieć, że przejście na emeryturę jeszcze przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego będzie wiązało się z pomniejszeniem zgromadzonego kapitału o pobrane świadczenia. Nie spodziewali się, że wypłacanie świadczeń emerytalnych wpłynie na sposób ustalania wysokości świadczenia w ramach emerytury powszechnej. Z takimi konsekwencjami mogły się liczyć osoby, które decydowały się na skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury po ogłoszeniu ustawy nowelizującej. Dopiero od tego momentu osoby ubezpieczone mogły zapoznać się z nowymi regulacjami i podjąć świadomą decyzję, dysponując wiedzą co do jej ujemnych skutków w sferze wymiaru przyszłego świadczenia emerytalnego po osiągnięciu przewidzianego w ustawie wieku. Trybunał zaznaczył, że „(…) istotą problemu nie jest jednak samo ustalenie wysokości świadczenia, ale zmiana mechanizmu jego ustalenia. Zmiana ta nastąpiła w trakcie pobierania jednego z enumeratywnie wymienionych świadczeń, co zgodnie z zaskarżonym przepisem stanowi podstawę do obniżenia świadczenia. Zmiana ta nastąpiła w momencie, w którym ubezpieczony nie mógł już podjąć żadnych kroków zapobiegających wystąpieniu skutków, których nie mógł się spodziewać, korzystając z jednego ze świadczeń wymienionych w art. 25 ust. 1b u.e.r.” Odwołał się również do fragmentów uzasadnienia wyroku w sprawie P 20/16: „(…)skoro ustawodawca w ramach nowego zreformowanego systemu stworzył pewnej grupie osób możliwość przejścia na emeryturę na uprzednich, korzystniejszych zasadach, to działając w zaufaniu do prawa, mogły one w sposób uprawniony oczekiwać, że ich uprawnienia będą realizowane w oparciu o te zasady. Nie ma tu znaczenia fakt, że miały one świadomość kapitałowego charakteru nowych regulacji, które będą podstawą ustalania wysokości emerytury kolejnych roczników. Jeżeli w tym systemie ustawodawca zrobił wyjątek w stosunku do pewnej grupy kobiet, to w takich okolicznościach sama świadomość pozostawania w uprzywilejowanej sytuacji oraz znajomość nowych zasad systemu emerytalnego opartego na kapitalizacji składek nie oznacza powinności liczenia się z możliwością objęcia tej grupy osób nowymi uregulowaniami. Podejmowanie decyzji o przejściu na wcześniejszą emeryturę nie może wiązać się z pozostawaniem w niepewności co do ukształtowania ich sytuacji prawnej w przyszłości, jeżeli jest konsekwencją decyzji podjętych w oparciu o obowiązujący stan prawny. Rozpoczęcie realizacji prawa do wcześniejszej emerytury, która bezpośrednio wpływa na wysokość emerytury powszechnej – w oparciu o zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa – stanowi podstawę uzasadnionego oczekiwania, że ustawodawca nie zmieni w sposób niekorzystny «reguł gry» w stosunku do osób korzystających ze swoich uprawnień na zasadach wskazanych w ustawie. Nie będzie tym samym pułapką dla tych, którzy w zaufaniu do obowiązującego prawa, określającego w dodatku horyzont czasowy wypłacanych świadczeń i zasad ich realizacji, skorzystali ze swoich uprawnień.” Z tych względów TK – w uzasadnieniu wyroku w sprawie SK 140/20 – wskazał, że art. 25 ust. 1b ustawy w zakresie, w jakim dotyczy osób, które złożyły wniosek o przyznanie świadczeń, o których mowa w tym przepisie, przed 6 czerwca 2012 r., jest niezgodny zart. 67 ust. 1w związku zart. 2 Konstytucji. Regulacja ta niewątpliwie doprowadziła bowiem do sytuacji, w której osoby te nie tylko zostały zaskoczone pomniejszeniem świadczenia emerytalnego, a także nie miały możliwości – podobnie jak każda osoba, która złożyła wniosek przed 6 czerwca 2012 r. – przewidzieć konsekwencji, jakie na mocy nowo wprowadzonych przepisów wiązały się ze skorzystaniem z prawa do wcześniejszego świadczenia. Tego rodzaju legislacja, w ocenie Trybunału, w żaden sposób nie mieści się w ramach wyznaczonych przezart. 67 ust. 1w związku zart. 2 Konstytucji. Trybunał nie zdecydował się na „(…) ograniczenie zakresu kontroli kwestionowanego przepisu do osób, które nabyły uprawnienie na określonej podstawie czy też urodzonych w określonym roku z uwagi na konstrukcję uzasadnienia skargi. (…) Ograniczenie zakresu wyroku wyłącznie do jednego z wniosków, o których traktuje art. 25 ust. 1b u.e.r. i jego zakresowa derogacja, nie jest wystarczające dla zapewnienia stanu zgodności zKonstytucją. Wskutek ograniczenia zakresu przedmiotowego wyłącznie do jednej z podstaw nabycia uprawnienia do wcześniejszego świadczenia, orzeczenie Trybunału spowodowałoby pozostawienie w mocy rozwiązania, którego niekonstytucyjność nie budziłaby wątpliwości, jednocześnie zmuszając pozostałe osoby pokrzywdzone taką regulacją do jej zaskarżania na własną rękę. W tej sytuacji wyrok Trybunału nie tylko nie doprowadziłby do derogowania niekonstytucyjnej normy prawnej, lecz także wywołałby niekonstytucyjne różnicowanie podmiotów podobnych, które nie wytrzymywałoby konfrontacji z testem proporcjonalności. Prowadziłoby ponadto do pogłębienia stanu wtórnej niekonstytucyjności, będącego następstwem wyroku o sygn. P 20/16.” Mianem „wtórnej niekonstytucyjności” TK określił powstanie – po wejściu w życie orzeczenia Trybunału stwierdzającego niezgodność normy prawnej zKonstytucją– powstanie stanu prawnego, który jest także niekonstytucyjny. Wykonując zarazem wyrok TK w sprawie P 20/16 ustawodawca doprowadził do zróżnicowania sytuacji prawnej osób uprawnionych i wyróżnienia osób urodzonych w 1953 r. na tle pozostałych, którzy skorzystali z prawa do wcześniejszej emerytury, a następnie zostali zaskoczeni niekorzystną dla nich zmianą przepisów, której skutków niepodobna było już uniknąć. Dlatego też, ograniczenie kręgu osób objętych skutkami wyroku, zakładając bierność po stronie ustawodawcy, doprowadziłoby do zróżnicowania sytuacji uprawnionych, nie rozwiązując jednocześnie istoty problemu. Wymaga to derogacji tej normy w stosunku do wszystkich wnioskodawców, którzy nie mogli przewidzieć konsekwencji podjętej decyzji, co pozwoli na uporządkowanie sytuacji w sposób kompleksowy, nie wywołując wtórnego pokrzywdzenia oraz nie pozostawiając w obrocie prawnym niewątpliwie niekonstytucyjnej normy prawnej. Trybunał ponownie zarazem podkreślił, że „(…) niezgodne z zasadą zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa jest bowiem nie samo wprowadzenie obniżenia, o którym mowa w zaskarżonym przepisie, ale stosowanie go wobec osób, które podjęły decyzję o skorzystaniu z jednego z enumeratywnie wymienionych w art. 25 ust. 1b u.e.r. świadczeń przed wejściem w życie tego przepisu i nie mogły jednocześnie zapobiec negatywnym i nieoczekiwanym konsekwencjom swoich wcześniejszych decyzji. Z tego też powodu konieczne było umorzenie postępowania w pozostałym zakresie, dotyczącym okresu pomiędzy 6 czerwca 2012 r. a 1 stycznia 2013 r., z uwagi na niedopuszczalność wydania wyroku, na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 2 u.o.t.p.TK. W ocenie Trybunału, opisane powyżej okoliczności nie mają zastosowania w stosunku do podmiotów, które w dniu składania wniosku o przyznanie jednego ze świadczeń, o których mowa w zaskarżonym przepisie, były w stanie oszacować skutki swojego działania.” Wypada w tym miejscu wskazać, że zgodnie zart. 190 ust. 1 Konstytucji RP, orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawach wymienionych wart. 188podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Jeżeli akt nie był ogłoszony, orzeczenie ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” (art. 190 ust. 2 Konstytucji RP). Stosownie zarazem doart. 190 ust. 3 Konstytucji RP, orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał Konstytucyjny może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Termin ten nie może przekroczyć osiemnastu miesięcy, gdy chodzi o ustawę, a gdy chodzi o inny akt normatywny – dwunastu miesięcy. W przypadku orzeczeń, które wiążą się z nakładami finansowymi nie przewidzianymi w ustawie budżetowej, Trybunał Konstytucyjny określa termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego po zapoznaniu się z opinią Rady Ministrów. Wbrew jednoznacznej dyrektywieart. 190 ust. 2 Konstytucji RP, wyrok TK z 4.06.2024 r. (SK 140/20) nie został do chwili obecnej ogłoszony we właściwym dzienniku urzędowym. Na podstawie podjętej uchwały nr 162 (z dnia 18.12.2024 r., w sprawie przeciwdziałania negatywnym skutkom kryzysu konstytucyjnego w obszarze sądownictwa, RM-06111-169-24, tekst uchwały na stronie: www.gov.pl.), Rada Ministrów uznając, że Trybunał Konstytucyjny w aktualnym składzie jest niezdolny do wykonywania zadań określonych wart. 188 i art. 189 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej(§ 1 ust. 2 uchwały), stanęła na stanowisku, że ogłaszanie w dziennikach urzędowych rozstrzygnięć Trybunału Konstytucyjnego mogłoby doprowadzić do utrwalenia stanu kryzysu praworządności, a tym samym za niedopuszczalne uznała ogłaszanie dokumentów, które zostały wydane przez organ nieuprawniony (§ 1 ust. 5 uchwały). W piśmiennictwie oraz judykaturze, omawiając skutki ogłoszenia (urzędowej promulgacji), zwrócono uwagę, że dopiero publikacja orzeczenia TK we właściwym dzienniku urzędowym wywołuje skutek derogujący dany przepisy (normę prawną) z systemu prawa; dopiero zatem od tego momentu tworzy się nowy stan prawny. Od utraty mocy obowiązującej przepisu (normy) należy natomiast odróżniać utratę domniemania konstytucyjności wadliwej regulacji. Domniemanie to stanowi jedno z domniemań interpretacyjnych, mające charakter domniemania wzruszalnego. Do jego utraty dochodzi z chwilą publicznego ogłoszenie wyroku przez skład TK, mającego już wówczas walor orzeczenia ostatecznego. Obalenie domniemania konstytucyjności danego przepisu (normy) stanowi asumpt do uwzględniania przede wszystkim przez sądy powszechne i administracyjne wskazówek (zaleceń, sugestii, postulatu) zawartych w uzasadnieniu orzeczenia TK, aby te przy zastosowaniu obowiązujących procedur, w miarę prawny i faktycznych możliwości, zmieniły – w ramach tzw. kontroli incydentalnej – sposób stosowania niekonstytucyjnego przepisu, m.in. poprzez reinterpretacje danego przepisu (normy) w zgodzie zkonstytucją, zgodnie z zasadą bezpośredniego stosowaniaKonstytucji(art. 8 ust. 2 Konstytucji RP). Pogląd taki przedstawiony został w następujących opracowaniach oraz powołanych w nich orzeczeniach TK i SN: 1) P. Tuleja [red.],Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, LEX/el. 2023, teza 4 doart. 190; 2) M. Safian, Skutki prawne orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, PiP 2003/3, s. 13; 3) M. Matczak i in., O sposobach obowiązywania i stosowania niekonstytucyjnych przepisów. Uwagi na tleart. 190 Konstytucji RP, Przegląd Sejmowy 2007/5, s. 279 i n.; 4) T. Grzybowski,Wpływ zmian prawa na jego wykładnię, LEX/el. 2013, rozdz. 3.2.2. „Działanie prawodawcy negatywnego”; 5) P. Radziewicz, Wzruszenie „domniemania konstytucyjności” aktu normatywnego przez Trybunał Konstytucyjny, Przegląd Sejmowy 2008/5, s. 59, 65, 73-77, 83-85; 6) M. Ziółkowski, Skutki czasowe wyroków Trybunału Konstytucyjnego (w świetle orzecznictwa SN i TK), EPS 2021/4, s. 12, 14-16; 7) B. Banaszak, Skutki prawne pod względem czasowym orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w stosunku do aktu prawnego uznanego za niekonstytucyjny, ZNSA 2014/5, s. 10-13; 8) D. E. Lech w: Studia i analizy Sądu Najwyższego. Tom VII, pod red. K. Ślebzaka, LEX/el. 2014, rozdz. 2.2. „ Skuteczność orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego w orzecznictwie Sądu Najwyższego i literaturze prawa konstytucyjnego”; 9) L. Garlicki, Niekonstytucyjność: formy, skutki, procedury, PiP 2016/9, s. 9-10; 10) M. Florczak-Wątor, O skutkach prawnych niepublikowanego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Rozważania na tle oczekującego na publikację wyroku z 9.03.2016 r. (K 47/15), Przegląd Sądowy 2016/10, s. 10-13. Odnosząc powyższe uwagi do omawianego orzeczenia TK, ze względu na brak jego publikacji w odpowiednim dzienniku urzędowym przepis art. 25 ust. 1b ustawy – a raczej zakodowana w nim norma w zakresie objętym wyrokiem TK z 4.06.2024 r. – nie utracił mocy obowiązywania w stosunku do emerytów z innej grupy niż kobiety – emerytki z rocznika 1953, których dotyczył prawidłowo ogłoszony, wcześniejszy wyrok TK z 6.03.2019 r. (P 20/16, OTK ZU A/2019, poz. 11). Nieopublikowanego wyroku TK, w szczególności rozważań zawartych w jego uzasadnieniu, nie powinno się natomiast pomijać – przy stosowaniu art. 25 ust. 1b ustawy – do wymienionych w nim kategorii ubezpieczonych. Należy bowiem zgodzić się z oceną dokonaną przez TK, że nie tylko wobec kobiet-emerytek z rocznika 1953 przepis art. 25 ust. 1b ustawy stał się „swoistą pułapką”, ale również dla tych wszystkich ubezpieczonych, którzy – przed dniem 6.06.2012 r. (datą wejścia w życie ustawy nowelizacyjnej dodającej m.in. art. 25 ust. 1b) – nabyli prawo do jednego z rodzajów emerytur wcześniejszych wymienionych w tym przepisie (a przynajmniej złożyli wniosek o takie świadczenie), a tym samym – działając w zaufaniu do obowiązującego wówczas prawa, nie mogli przewidzieć, że podstawa obliczenia emerytur nabytych lat później (w związku z osiągnieciem powszechnego wieku emerytalnego) zostanie pomniejszona o kwoty wypłaconych emerytur wcześniejszych. Należy odnotować, że w orzecznictwie SN, postulowano już dokonywanie wykładni przedmiotowego przepisu zgodnej z rozważaniami TK w sprawie SK 140/20, nie tylko już po wydaniu spornego wyroku z powołaniem się na uwagi TK (por. np. wyrok SN z 14.08.2024 r., III USKP 113/23, LEX nr 3746352), ale nawet wcześniej – jeszcze przed podjęciem przez TK omówionego orzeczenia (zob. przykładowo wyroki SN z 6.05.2021 r., III USKP 52/21, OSNP 2022/2/19 i z 18.01.2022 r., III USKP 98/21, LEX nr 3352121). We wskazanych wyrokach SN zwracał uwagę na potrzebę zachowania wobec innych grup ubezpieczonych (wskazując w szczególności mężczyzn urodzonych w latach 1949-1953), wynikających z rozważań TK w sprawie P 20/16 standardów konstytucyjnych w zakresie wykładniart. 2 Konstytucji RPw kontekście ingerencji prawodawcy w uzasadnione prawnie oczekiwanie osób pobierających emerytury w wieku obniżonym co do zasad kształtowania wysokości ich świadczeń po uzyskaniu prawa do emerytury w wieku powszechnym. Sądy powszechne oraz Sąd Najwyższy mają bowiem obowiązek zapewnienia przy stosowaniu przepisów ustawy i rozporządzeń poszanowania standardu unijnego, konwencyjnego oraz konstytucyjnego czy to przez odmową zastosowania przepisów krajowych sprzecznych z prawem unijnym lub prawem konwencyjnym, czy to przez interpretacyjne zastosowanieKonstytucji RP. Wykorzystanie zasad konstytucyjnych (jak np. wynikających z jejart. 2) następuje przy rozstrzygnięciu konkretnej sprawy cywilnej. Wykorzystanie to polega na zastosowaniu obok normy ustawowej normy konstytucyjnej zawierającej dyrektywę interpretacyjną. W wyniku tego zabiegu zrekonstruowana zostanie norma prawna zgodna zKonstytucją, dzięki czemu urzeczywistnia się zasadę nadrzędnościKonstytucji, która służy ochronie wolności i praw człowieka. Powyższe zapatrywanie Sąd Okręgowy podziela w całości. Dodatkowo należałoby jeszcze zwrócić uwagę na dość ściśle powiązaną z zasadą lojalności państwa wobec obywateli (art. 2 Konstytucji RP) zasadę równości, wyrażoną wart. 32 Konstytucji RP. Zgodnie z tym przepisem wszyscy są wobec prawa równi i mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne (ust. 1), a także nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny (ust. 2). Zasada równości nie oznacza, oczywiście, bezwzględnej równości wszystkich obywateli, lecz zawiera nakaz jednakowego traktowania wszystkich obywateli w obrębie określonej klasy (kategorii). Wszystkie podmioty charakteryzujące się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną) należy traktować równo, według jednakowej miary, bez zróżnicowań dyskryminujących lub faworyzujących (por. wyrok TK z 15.10.2001 r., K 12/01, OTK Nr 7/2001, poz. 213). Badając zachowanie zasady równości, należy ustalić istnienie wspólnej istotnej cechy faktycznej lub prawnej, uzasadniającej równe traktowanie określonej grupy podmiotów (zob. orzeczenie TK z 28.11.1995 r., K 17/95, OTK Nr 3/1995, cz. II, poz. 18; wyrok TK z 12.05.1998 r., U 17/97, OTK Nr 3/1998, poz. 34). Dokonuje się tego na podstawie celu i ogólnej treści przepisów zawierających kontrolowane normy (por. orzeczenie TK z 18.03.1997 r., K 15/96, OTK ZU Nr 1/1997, poz. 8; wyrok TK z 12.05.1998 r., U 17/97, OTK Nr 3/1998, poz. 34). Zasada równości zakłada zatem akceptację różnego traktowania przez prawo różnych podmiotów (adresatów norm prawnych) z tego względu, że równe traktowanie przez prawo tych samych podmiotów pod pewnym względem oznacza z reguły różne traktowanie tych samych podmiotów pod innym względem. Odmienne traktowanie określonych grup podmiotów musi opierać się na uznanych kryteriach oceny klasyfikacji różnicującej. Równość wobec prawa wymaga zatem właściwego wybrania kryterium zróżnicowania adresatów prawa, a więc uznania tej, a nie innej cechy za istotną i uzasadnioną w regulowanej dziedzinie (zob. orzeczenie TK z 24.10.1989 r.,K 6/89, OTK Nr 1/1989, poz. 7; orzeczenie TK z 9.03.1988, U 7/87, OTK Nr 1/1988,poz. 1). W orzecznictwie TK dopuszczono możliwość odstępstwa od zasady równego traktowania, uznając, że zróżnicowanie praw poszczególnych osób samo w sobie nie prowadzi jeszcze do uznania wprowadzających je przepisów za niekonstytucyjne. W wyroku z 15.10.2001 r. (K 12/01, OTK Nr 7/2001, poz. 213) TK stwierdził, że argumenty uzasadniające odstępstwo od nakazu równego traktowania muszą mieć charakter istotny (relewantny), tj. pozostawać w bezpośrednim związku z celem i zasadniczą treścią przepisów, w których zawarta jest kontrolowana norma, oraz służyć realizacji tego celu i treści. Powinny także zachowywać odpowiednią proporcję między wagą interesu, któremu służy zróżnicowanie, a wagą interesu naruszonego w wyniku nierównego traktowania podmiotów podobnych. O proporcjonalności uregulowania świadczy to, czy może ono doprowadzić do zamierzonych skutków, czy jest niezbędne do ochrony złączonego z nim interesu publicznego i czy jego efekty pozostają w proporcji do ciężarów, które nakłada na obywateli. Jeśli dany cel można osiągnąć poprzez inny środek, nakładający mniejsze ograniczenia na prawai wolności, zastosowanie przez ustawodawcę środka bardziej uciążliwego wykracza poza to, co jest konieczne i naruszaKonstytucję(zob. wyrok TK z 18.07.2007 r., K 25/07, OTKNr 7/2007, poz. 80 i wyrok TK z 30.05.2007 r., SK 68/06, OTK Nr 6/2007, poz. 53 oraz powołane tam orzeczenia). Oceniana regulacja winna nadto pozostawać w związku z innymi wartościami, zasadami czy normami konstytucyjnymi uzasadniającymi odmienne traktowanie podmiotów podobnych. Różnicowanie sytuacji prawnej podmiotów podobnych maw szczególności większe szanse uznania za zgodne zKonstytucjąjeżeli pozostaje w zgodziez zasadą sprawiedliwości społecznej lub gdy służy jej urzeczywistnianiu. Zasada ta bowiemw znacznym stopniu nakłada się na zasadę równości wobec prawa. W przytoczonym wyroku – jak też w wielu innych orzeczeniach (por. wyrok TK: z 15.04. 2008 r., P 6/08, niepubl.; z 13.12.2007 r., SK 37/06, OTK Nr 11/2007, poz. 157;z 17.10.2006 r., P 38/05, OTK Nr 9/2006, poz. 123; z 13.04.1999 r., K 36/98, OTK Nr 3/1999, poz. 40; z 16.12.1997 r., K 8/97, OTK Nr 5–6/1997, poz. 70) – TK podkreślał ścisły związek zasady równości z zasadą sprawiedliwości społecznej. Zasadę tę statuuje powołany już wcześniej przepisart. 2 Konstytucji, zgodnie z którym Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Nie ma ona jednorodnego charakteru. Jest pojęciem dynamicznym, związanym z wartościami i zasadami demokratycznego państwa prawa. Wiąże się z nią m.in. równość praw, solidarność społeczna, minimum bezpieczeństwa socjalnego. Wykładnia ogólnego nakazu urzeczywistniania zasad sprawiedliwości społecznej musi zatem uwzględniać treść szczegółowych norm konstytucyjnych (zob. wyrok TK z 7.11.2007 r., K 18/06, OTK Nr 10/2007, poz. 122). Klauzula sprawiedliwości społecznej nadaje się do stosowania przede wszystkim jako argument dodatkowo uzasadniający fakt naruszenia określonej, bardziej konkretnej, normy czy zasady konstytucyjnej. Tylko w wyjątkowych sytuacjach może ona występować jako samoistna i wyłączna przesłanka dla wydania orzeczenia o niekonstytucyjności, zwłaszcza gdy badane przepisy dotyczą podmiotów pozostających wewnątrz systemu organizacyjnego władzy publicznej (por. wyrok TK z 3.11.1998 r., K 12/98, OTK Nr 6/1998, poz. 98; orzeczenie TK z 23.06.1997 r., K 3/97, OTK Nr 2/1997, poz. 22). Trzeba jednocześnie zaznaczyć, że zasady sprawiedliwości społecznej nie są w pełni usystematyzowane. Nie ulega jednak wątpliwości, że należy do nich ochrona słabszych ekonomicznie jednostek i grup ludności wyrażająca się w istnieniu odpowiednich usług socjalnych świadczonych przez państwo i różne wspólnoty samorządowe. Zasady sprawiedliwości społecznej w powiązaniu z ideą państwa prawnego stanowią wKonstytucjiodpowiednik koncepcji socjalnego państwa prawnego (zob. wyrok TK z 23.10.2007 r., P 28/07; OTK Nr 9/2007, poz. 106). Doktryna zwracała uwagę na różne możliwe sposoby rozumienia zasady sprawiedliwości, podając jako przykłady koncepcje sprawiedliwości kommutatywnej (wyrównawczej), sprawiedliwości proceduralnej, a także sprawiedliwości dystrybutywnej (rozdzielczej) (L. Morawski, Spór o pojęcie państwa prawa, PiP z. 4/1994, s. 7–8; K. Działocha, W. Gromski, Niepozytywistyczna koncepcja państwa prawnego a Trybunał Konstytucyjny, PiP z. 3/1995, s. 11–13). W licznych orzeczeniach TK opowiedział się za dystrybutywnym ujęciem zasady sprawiedliwości społecznej. W orzeczeniu z 9.03.1988 r. (U 7/87, OTK Nr 1/1988, poz. 1) TK stwierdził, że jej założeniem jest idea jednakowego traktowania wszystkich ludzi w obrębie określonej klasy (kategorii). Być sprawiedliwym to jednakowo traktować istoty równe z pewnego punktu widzenia, tj. mające tę samą cechę charakterystyczną, istotną dla danej klasy (kategorii) ludzi (np. potrzeby, wyniki pracy, zdolności, zasługi). Wymieniona zasada zakłada przy tym istnienie proporcji między istotnymi cechami poszczególnych osób (kategorii) a należnym im traktowaniem (zasada relewantności). W późniejszych swoich orzeczeniach TK, optując na rzecz koncepcji sprawiedliwości rozdzielczej oraz łącząc ją ściśle z pojęciem równości, wskazywał jednocześnie, że sprawiedliwość jest przeciwieństwem arbitralności i że wymaga on, aby zróżnicowanie poszczególnych ludzi pozostawało w odpowiedniej relacji do różnic w sytuacji tych ludzi (zob. wyrok TK: z 15.04.2008 r., P 9/06, niepubl.; z 18.01.2000r., K 17/99, OTK Nr 1/2000, poz. 4; z 13.04.1999 r., K. 36/98, OTK Nr 3/1999, poz. 40; z 22.12. 1997 r., K 2/97, OTK Nr 5–6/1997, poz. 72; z 25.11.1997 r., K 26/97, OTK Nr 5–6/1997, poz. 64; z 22.08.1990 r., K 7/90, OTK Nr 1/1990, poz. 5). W ocenie Sądu, mając na uwadze wcześniejsze rozważania, nie powinno kwestionować się tezy, że emeryci z roczników innych niż kobiety z rocznika 1953, którzy prawo do emerytury (lub domagali się takiego uprawnienia) jeszcze przed uchwaleniem przepisów ustawy nowelizacyjnej (dodającej do art. 25 ustawy ustęp 1b), znaleźli się w podobnej sytuacji prawnej – określonej w obu przytoczonych orzeczeniach TK jako swoista pułapka legislacyjna – jak osoby, wobec których w wyroku TK w sprawie 20/16 uznano przepis art. 25 ust. 1b ustawy za niezgodny z normami konstytucyjnymi. Istotną cechą wspólną wszystkich tych grup jest właśnie uzyskanie prawa do wcześniejszej emerytury (czy nawet złożenie wniosku o takie świadczenie) bez świadomości, że na mocy przyszłej regulacji o kwoty pobranych przez te osoby emerytur zostaną następnie pomniejszone podstawy obliczenia emerytury związanych z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego, stanowiących w istocie docelowe świadczenia przyznawane z uwagi na spełnienie się ryzyko socjalne odpowiednio zaawansowanego wieku, towarzyszącej temu pewnej niedołężności i utracie zdolności zarobkowej. Podobnie zatem jak emerytki z rocznika 1953, osoby te nie były w stanie dokonać świadomego wyboru czy zamierzają korzystać z wcześniejszej emerytury (kosztem wysokości przyszłej emerytury nabytej na podstawie art. 24 i n. ustawy), czy też rezygnują z takiego uprawnienia na rzecz niepomniejszonej przyszłej emerytury. Właśnie ze względu na tę cechę wspólną została w wyroku TK z 4.06.2024 r. stwierdzona niekonstytucyjność owego przepisu w stosunku do innych grup ubezpieczonych. Zachowanie zasady równości wymagałoby zatem – skoro stwierdzono niekonstytucyjność omawianej regulacji wobec kobiet z rocznika 1953 – pominięcie tej regulacji również wobec innych grup ubezpieczonych w analogicznej sytuacji, by nie pogłębiać stanu tzw. wtórnej niekonstytucyjności, który niewątpliwie dodatkowo uległ nasileniu z uwagi na treść art. 194i i art. 194j ustawy. Nie zaszły jednocześnie inne okoliczności, które w stosunku do osób z innych roczników znajdujących się w analogicznej sytuacji uzasadniałyby odstąpienie od zasady równego traktowania. Poza konstytucyjnie usankcjonowaną zasadą dbałości o stan finansów publicznych (art. 216 i n. Konstytucji RP), uzasadniającą ochronę m.in. funduszu emerytalnego częściowo finansowanego z wpłat i dotacji budżetowych (art. 52 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, tekst jedn. w Dz. U. z 2024 r. poz. 497), nie ma innych zasad i wartości konstytucyjnych, które można by przeciwstawić naruszonym zasadom równości oraz sprawiedliwości społecznej. Nie można również twierdzić, że ustalenie wobec tych grup ubezpieczonych emerytur z pominięciem art. 25 ust. 1b ustawy zniweczy cel tej regulacji. W dalszym bowiem ciągu przepis ten będzie miał zastosowanie do innych grup ubezpieczonych, którzy po jego opublikowaniu, a następnie wejściu w życie mogli świadomie dokonać wyboru, o których wspomniano we wcześniejszym akapicie. Nawet zatem pominięcie go w stosunku do grupy emerytów, których dotyczył wyrok TK w sprawie SK 140/20, pozwoli na respektowanie tych względów – w tym interesu zarówno ZUS, jak też ogółu ubezpieczonych opłacających składki na fundusz emerytalny – dla poszanowania których zdecydowano się na dodatnie do przepisów ustawy art. 25 ust. 1b ustawy. Wymóg poszanowania wskazanych zasad konstytucyjnych obligowałoby zatem Sąd do uwzględnienia wniosku ubezpieczonej, skoro wobec osób znajdujących się w tożsamej sytuacji jak kobiety z rocznika 1953, obalone zostało domniemanie konstytucyjności art. 25 ust.1b ustawy. W piśmiennictwie i judykaturze niejednokrotnie podkreślono, że skoro związanie sędziegoKonstytucjąobejmuje zakaz wydawania przez Sąd rozstrzygnięć z nią niezgodnych, tym bardziej pozostaje on uprawniony do przeprowadzania kontroli konstytucyjności przepisów ustaw w przypadku dostrzeżenia oczywistej niekonstytucyjności przepisów. Sądy powszechne posiadają więc kompetencję do odmowy zastosowania przepisu ustawy uznawanego przez nie za niekonstytucyjny i mogą wyrokować z pominięciem takiego przepisu, stosując bezpośrednioKonstytucję(zob. P. Jabłońska, Konstytucyjne podstawy rozproszonej kontroli konstytucyjności prawa,PS2020/11-12, s. 21-33; M. Jabłoński, Odmowa zastosowania przepisu w praktyce stosowania prawa administracyjnego przez sądy administracyjne i organy administracji publicznej – wybrane problemy[w:] J. Zimmermann (red.), Aksjologia prawa administracyjnego. Tom I, Warszawa 2017, str. 936-937. Por. także wyroki SN z 7.04.1998 r., I PKN 90/98, OSNP 2000/1/6, z 19.04.2000 r., II CKN 272/00, LEX nr 530757, z 26.09.2000 r., III CKN 1089/00, LEX nr 442/88 oraz z 25.07.2003 r., V CK 47/02, LEX nr 157312; wyroki NSA z 16.10.2009 r., I OSK 52/09, LEX nr 571042 i z 14.02.2002 r., I SA/Po 461/01, OSP 2003/2/17). Tym bardziej dotyczy to sytuacji, w której doszło już do obalenia domniemania konstytucyjności danego przepisu. Rekonstrukcja normy prawnej, uwzględniająca powyższe prokonstytucyjne rozważania, skłaniała by zatem Sąd do zobowiązania organu rentowego do dość prostego zabiegu przeliczenia emerytury, polegającego na ponownym ustaleniu jej wysokości z pominięciem zastosowania kwestionowanego przepisu ustawy. Wymagałoby to od organu rentowego ustalenia – na moment przyznania prawa do emerytury – podstawy jej obliczenia, niepomniejszonej o kwoty wcześniej pobranych emerytur, a następnie poddania tego świadczenia w tak ustalonej wysokości wszystkim dotychczasowym przeliczeniom, m.in. związanym z roczną waloryzacją emerytalną. Skutki takiego przeliczenia winny natomiast wpływać na wysokość pobieranej (lub przyznanej – jeżeli jej wypłata została zawieszona) przez ubezpieczoną emerytury dopiero od miesiąca złożenia wniosku. Zgodnie bowiem z w art. 133 ust. 1 pkt 1 ustawy, w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3. Niezasadne byłoby jednocześnie stosowanie w omawianym przypadku art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy, pozwalającego na retroaktywne przeliczanie emerytury. Stosownie do jego treści, przyznane lub podwyższone świadczenie mogłoby zostać wypłacone za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego. Decyzja organ rentowego przyznająca ubezpieczonej emeryturę na podstawie art. 24 i n. ustawy została wydana na podstawie obowiązującego wówczas (także ubezpieczoną) przepisu art. 25 ust. 1b ustawy. Obalenie domniemania konstytucyjności w stosunku do niej nastąpiło w 2024 r., z uwagi na wyrok TK z 4.06.2024 r. (SK 140/20). Wymaga zarazem podkreślenia, że organ administracji publicznej (także ZUS) dopiero po urzędowym opublikowaniu orzeczenia TK, a więc po derogacji kwestionowanego przepisu (normy prawnej) z systemu prawa, nie powinien przepisu tego (normy) przyjmować za podstawę swojego rozstrzygnięcia. Natomiast przed jego uchyleniem, w następstwie promulgowania orzeczenia albo upływu terminu utraty mocy obowiązującej aktu prawnego (art. 190 ust. 3in fineKonstytucji RP), dany organ nie może odmówić jego zastosowania. Taka możliwość – z uwagi na obalenie domniemania konstytucyjności danej regulacji prawnej – przysługuje wyłącznie sądowi powszechnemu lub administracyjnemu (art. 178 ust. 1 Konstytucji RP), ale nie organowi administracji publicznej (zob. J. Chlebny w:System prawa administracyjnego procesowego. Tom I. Zagadnienia ogólne, pod red. G. Łaszycy i A. Matana, LEX/el. 2017, rozdz. 6.2.3 „Skutki orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego”). Nie można zatem twierdzić, aby decyzja przyznająca prawo do emerytury w określonej wysokości została wydana w następstwie błędu organ rentowy, w rozumieniu art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy. Możliwość ponownego ustalenia emerytury w wyższej niż dotychczasowa wysokości pojawiła się dopiero w ramach niniejszego postępowania, po złożeniu wniosku o przeliczenie przedmiotowego świadczenia, i to wyłącznie z uwagi na szczególne kompetencje sądu powszechnego, o których mowa we wcześniejszych fragmentach uzasadnienia. Z powyższych względów orzeczono jak w pkt. I i II sentencji wyroku. W pkt. III sentencji, nie stwierdzono odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (art. 118 ust. 1a ustawy). Jak wcześniej wskazano, organ rentowy – mimo podważenia domniemania konstytucyjności art. 25 ust. 1b ustawy – pozostaje nadal związany przedmiotowym przepisem. Nie doszło bowiem, z przyczyn wyżej omówionych, do uchylenia mocy obowiązywania tego przepisu w stosunku do emerytów z innej grupy niż kobiety z rocznika 1953, mimo wystąpienia podobnych okoliczności uzasadniających m.in. wydanie korzystnego dla ubezpieczonej wyroku. Przewodniczący Sędzia Jakub Litowski

15/102500/0002021/U

Sąd Okręgowy w Toruniu

IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

Organ administracji publicznej – w tym również ZUS – dopiero po urzędowym opublikowaniu orzeczenia TK, a więc po derogacji kwestionowanego przepisu (normy prawnej) z systemu prawa, nie powinien przepisu tego (normy) przyjmować za podstawę swojego rozstrzygnięcia. Natomiast przed jego uchyleniem, w następstwie promulgowania orzeczenia albo upływu terminu utraty mocy obowiązującej aktu prawnego (art. 190 ust. 3 in fine Konstytucji RP), dany organ nie może odmówić jego zastosowania. Taka możliwość – z uwagi na obalenie domniemania konstytucyjności danej regulacji prawnej – przysługuje wyłącznie sądowi powszechnemu lub administracyjnemu (art. 178 ust. 1 Konstytucji RP), ale nie organowi administracji publicznej.

153005400000503_I_Ns_000667_2022_Uz_2025-01-10_001

I Ns 667/22

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-14 18:00:04.0 CET

2025-01-14 09:35:58.0 CET

15300540

503

REGULATION, DECISION, REASON

Sygnatura akt I Ns 667/22 POSTANOWIENIE KOŃCOWE Dnia, 18 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Puławach I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor Sądowy Kamil Orzechowski Protokolant: p.o. Sekretarza Sądowego Agata Sułek po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2024 roku w Puławach na rozprawie sprawy z wniosku M. T. (1) , S. T. , E. T. z udziałem P. T. o podział majątku wspólnego i dział spadku postanawia: I ustalić, że w skład majątku wspólnego M. T. (2) i M. T. (3) wchodzą: a prawo

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Winsztal" xPublisher="ewinsztal" xEditorFullName="Ewa Winsztal" xEditor="ewinsztal" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="9" xFlag="published" xVolType="15/300540/0000503/Ns" xYear="2022" xVolNmbr="000667" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Postanowienie+Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText><xBx>Sygnatura akt I Ns 667/22</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>POSTANOWIENIE KOŃCOWE</xName> <xText xALIGNx="right"> <xBx> Dnia, 18 grudnia 2024 roku</xBx></xText> <xText><xBx>Sąd Rejonowy w Puławach I Wydział Cywilny w składzie następującym:</xBx></xText> <xText>Przewodniczący: Asesor Sądowy Kamil Orzechowski</xText> <xText>Protokolant: p.o. Sekretarza Sądowego Agata Sułek</xText> <xText>po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2024 roku w Puławach na rozprawie</xText> <xText>sprawy z wniosku <xAnon>M. T. (1)</xAnon>, <xAnon>S. T.</xAnon>, <xAnon>E. T.</xAnon></xText> <xText>z udziałem <xAnon>P. T.</xAnon></xText> <xText>o podział majątku wspólnego i dział spadku</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>postanawia:</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>ustalić, że w skład majątku wspólnego <xAnon>M. T. (2)</xAnon> i <xAnon>M. T. (3)</xAnon> wchodzą:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">a</xName> <xText>prawo własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonych <xAnon>numerami ewidencyjnymi (...)</xAnon>, położonej w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon> o łącznej powierzchni 1,9438 ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi <xAnon>księgę wieczystą numer (...)</xAnon> o łącznej wartości 174130 zł (sto siedemdziesiąt cztery tysiące sto trzydzieści złotych)</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">b</xName> <xText>udział w wysokości 1/2 (jedna druga) części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonej <xAnon>numerem ewidencyjnym (...)</xAnon> o powierzchni 1,82 ha, położonej w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon>, powiat <xAnon> (...)</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, obręb <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>, jednostka ewidencyjna <xAnon> (...)</xAnon>_5 <xAnon>K. D.</xAnon>, jednostka rejestrowa G.244 Starostwa Powiatowego w <xAnon>P.</xAnon> o wartości 18200 zł (osiemnaście tysięcy dwieście złotych);</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">c</xName> <xText>udział w wysokości <xAnon> (...)</xAnon> (sto dwa tysiące trzysta pięćdziesiątych) części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonej <xAnon>numerem ewidencyjnym (...)</xAnon>, o powierzchni 4,6241 ha, położonej w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon>, powiat <xAnon> (...)</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, obręb <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>, jednostka ewidencyjna <xAnon> (...)</xAnon>_5 <xAnon>K. D.</xAnon>, jednostka rejestrowa G.272 Starostwa Powiatowego w <xAnon>P.</xAnon>, o wartości 3914 zł (trzy tysiące dziewięćset czternaście złotych);</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">d</xName> <xText>udział w wysokości 1/12 (jedna dwunasta) części w prawie własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonych <xAnon>numerami ewidencyjnymi (...)</xAnon>, o powierzchni 0,71 ha, położonych w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon>, powiat <xAnon> (...)</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, obręb <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>, jednostka ewidencyjna <xAnon> (...)</xAnon>_5 <xAnon>K. D.</xAnon>, jednostka rejestrowa G.261 Starostwa Powiatowego w <xAnon>P.</xAnon> o wartości 1904 zł (tysiąc dziewięćset cztery złote);</xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>ustalić, że udziały <xAnon>M. T. (2)</xAnon> i <xAnon>M. T. (3)</xAnon> w majątku wspólnym są równe;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>ustalić, że w skład spadku po <xAnon>M. T. (2)</xAnon> zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku w <xAnon>P.</xAnon> wchodzi udział w wysokości 1/2 (jedna druga) części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych w punkcie I niniejszego postanowienia;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">IV</xName> <xText>ustalić, że w skład spadku po <xAnon>M. T. (3)</xAnon> zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku w <xAnon>W.</xAnon> wchodzi udział w wysokości 5/8 (pięć ósmych) części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych w punkcie I niniejszego postanowienia;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">V</xName> <xText>dokonać podziału majątku wspólnego po <xAnon>M. T. (2)</xAnon> i <xAnon>M. T. (3)</xAnon> oraz działku spadku po <xAnon>M. T. (2)</xAnon> oraz <xAnon>M. T. (3)</xAnon>, w ten sposób, że składniki majątkowe szczegółowo opisane w punktach <xBx>Ia), Ib), Ic) i Id)</xBx> niniejszego postanowienia przyznać na własność wnioskodawczyniom <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>S. T.</xAnon> oraz <xAnon>M. T. (1)</xAnon>, po 1/3 (jednej trzeciej) części na rzecz każdej z nich;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">VI</xName> <xText>tytułem spłaty zasądzić od wnioskodawczyń <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>S. T.</xAnon> oraz <xAnon>M. T. (1)</xAnon> na rzecz uczestnika postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> kwoty po 10320,21 zł (dziesięć tysięcy trzysta dwadzieścia złotych dwadzieścia jeden groszy) od każdej z nich, płatne w terminie 6 (sześciu) miesięcy od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">VII</xName> <xText>ustalić, iż wnioskodawczynie <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>S. T.</xAnon> oraz <xAnon>M. T. (1)</xAnon> poczyniły nakłady i wydatki na majątek spadkowy po <xAnon>M. T. (2)</xAnon> zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku w <xAnon>P.</xAnon> oraz po <xAnon>M. T. (3)</xAnon> zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku w <xAnon>W.</xAnon>, w łącznej kwocie 2181,61 zł (dwa tysiące sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt jeden groszy)</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">VIII</xName> <xText>tytułem rozliczenia nakładów i wydatków szczegółowo opisanych w punkcie VII niniejszego postanowienia zasądzić od uczestnika postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> na rzecz wnioskodawczyń <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>S. T.</xAnon> oraz <xAnon>M. T. (1)</xAnon> kwoty po 113,62 zł (sto trzynaście złotych sześćdziesiąt dwa grosze) na rzecz każdej z nich, płatne w terminie 7 (siedmiu) dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">IX</xName> <xText>stwierdzić, że wnioskodawczynie i uczestnik ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.</xText> </xUnit> <xText><xBx>Sygnatura akt I Ns 667/22</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Wnioskodawczynie <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>M. T. (1)</xAnon> i <xAnon>S. T.</xAnon> reprezentowane przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata we wniosku z dnia 28 listopada 2022 roku (data nadania) wniosły o: stwierdzenie, że spadek po zmarłej w dniu 07 marca 1991 r. <xAnon>M. T. (2)</xAnon>, ostatnio stale zamieszkałej w <xAnon>W.</xAnon>, na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli: mąż <xAnon>M. T. (3)</xAnon> w 1/4 części, córka <xAnon>M. T. (1)</xAnon> w 1/4 części, córka <xAnon>E. T.</xAnon> w 1/4 części, córka <xAnon>S. T.</xAnon> w 1/4 części, oraz o stwierdzenie, że gospodarstwo rolne wchodzące w skład spadku na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli: mąż <xAnon>M. T. (3)</xAnon> w 1/4 części, córka <xAnon>M. T. (1)</xAnon> w 1/4 części, córka <xAnon>E. T.</xAnon> w 1/4 części, córka <xAnon>S. T.</xAnon> w 1/4 części a także o ustalenie, że w skład majątku wspólnego <xAnon>M. T. (4)</xAnon> i <xAnon>M. T. (5)</xAnon> wchodziły: zabudowane działki gruntu rolnego, oznaczone nr 520, 582, 644, 661, 662, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi <xAnon>księgę wieczystą nr (...)</xAnon> o łącznej wartości 174130 zł, udział wynoszący <xAnon> (...)</xAnon> części w działce lasu o powierzchni 1 hektara 82 arów, oznaczonej nr 659, udział wynoszący 1/12 części w działkach lasu o powierzchni 71 arów, oznaczonych nr 151 i 238, o wartości 18.200,00 zł, udział wynoszący 1/12 części w działkach lasu o powierzchni 71 arów, oznaczonych nr 151 i 238 o wartości 1904 zł, udział wynoszący <xAnon> (...)</xAnon> części w działce lasu o powierzchni 4 hektarów 55 arów, oznaczonej nr 97 o wartości 3914 zł, ustalenie, że udziały małżonków <xAnon>M. T. (4)</xAnon> i <xAnon>M. T. (5)</xAnon> w majątku wspólnym są równe, ustalenie, że w skład spadku po zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku <xAnon>M. T. (2)</xAnon> wchodzi udział w wysokości 1/2 w składniach majątki wskazanych w pkt 3 wniosku, o ustalenie, że w skład spadku po zmarłym w dniu 10 marca 1991 r. <xAnon>M. T. (3)</xAnon> wchodzi udział w wysokości 5/8 w składniach majątki wskazanych w pkt 3 wniosku, dokonanie działu spadku po <xAnon>M. T. (2)</xAnon> i <xAnon>M. T. (3)</xAnon> poprzez przyznanie: nieruchomości wskazanej w pkt 3 ppkt 1 wniosku wnioskodawczyni <xAnon>E. T.</xAnon> uczestniczce postępowania <xAnon>M. T. (1)</xAnon> i uczestniczce postępowania <xAnon>S. T.</xAnon> na współwłasność w częściach ułamkowych to jest po 1/3 części na rzecz każdej z nich, udziałów w nieruchomościach opisanych w pkt 3 ppkt 2-4 wniosku na własność w częściach ułamkowych to jest po 1/3 wnioskodawczyni <xAnon>E. T.</xAnon>, uczestniczce postępowania <xAnon>M. T. (1)</xAnon> i uczestniczce postępowania <xAnon>S. T.</xAnon>; ustalenie i rozliczenie nakładów i wydatków poczynionych przez wnioskodawczynię <xAnon>E. T.</xAnon>, uczestniczkę postępowania <xAnon>M. T. (1)</xAnon> oraz uczestniczkę postępowania <xAnon>S. T.</xAnon> na nieruchomość wskazaną w pkt 3 ppkt 1 wniosku w wysokości nie mniejszej 931,61 zł, przy czym dokładna ich wysokość zostanie ustalona po uzyskaniu informacji od podmiotu wskazanego w pkt 11 ppkt 11 wniosku, zasądzenie od wnioskodawczyni <xAnon>E. T.</xAnon>, uczestniczki postępowania <xAnon>M. T. (1)</xAnon> i uczestniczki postępowania <xAnon>S. T.</xAnon> na rzecz uczestnika postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> odpowiednich kwot tytułem spłaty jego udziału w majątku spadkowym przy uwzględnieniu i rozliczeniu nakładów i wydatków, płatne w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnia się postanowienia, o zasądzenie od uczestniczka postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> na rzecz wnioskodawczyni <xAnon>E. T.</xAnon>, uczestniczki postępowania <xAnon>M. T. (1)</xAnon> i uczestniczki postępowania <xAnon>S. T.</xAnon> zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłat skarbowych od pełnomocnictwa w kwocie 51 zł wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. We wniosku złożono również wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o dział spadku po <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>K. T.</xAnon> zmarłej w dniu 7 marca 1991 r. oraz <xAnon>M. T. (3)</xAnon> zmarłym w dniu 10 marca 1991 r. poprzez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości objętej <xAnon>księgą wieczystą nr (...)</xAnon> prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych, jako uzasadnienie zgłoszonego wniosku wskazano, że uczestnik postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> w dniu 26 października 2022 r. zawarł umowę wstępna sprzedaży 100% udziałów w nieruchomości objętej <xAnon>księgą wieczystą nr (...)</xAnon> prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych, mimo braku zgody pozostałych spadkobierców zarówno co do sprzedaży jego udziału, jak i sprzedaży całej nieruchomości. Wnioskodawczyni oraz uczestniczki postępowania wnoszą o dział spadku poprzez przyzywanie im udziałów, które przysługują <xAnon>P. T.</xAnon> również w nieruchomości objętej <xAnon>księgą wieczystą nr (...)</xAnon> prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych. Udzielenie zabezpieczenia w sposób, o który wnoszą, umożliwi <xAnon>P. T.</xAnon> sprzedaż udziałów, a tym samym uniemożliwi przeprowadzenie działu spadku w ten sposób. <xIx> (wniosek k. 5-39)</xIx> </xText> <xText>Uczestnik <xAnon>P. T.</xAnon> w toku postępowania uznał żądania wniosku w całości.</xText> <xText>Pełnomocnik wnioskodawczyń w ostatecznie sprecyzowanym stanowisku procesowym podtrzymał twierdzenia wyrażone we wniosku oraz wnosił o zasądzenie od wnioskodawczyni <xAnon>E. T.</xAnon> na rzecz uczestnika postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> z tytułu spłaty kwoty w wysokości 10.320,21 zł płatnej w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia, zasądzenie od wnioskodawczyni <xAnon>M. T. (1)</xAnon> na rzecz uczestnika postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> z tytułu spłaty kwoty w wysokości 10320,21 zł płatnej w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia, zasądzenie od wnioskodawczyni <xAnon>S. T.</xAnon> na rzecz uczestnika postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> z tytułu spłaty kwoty w wysokości 10320,21 zł płatnej w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia a także o ustalenie i rozliczenie nakładów i wydatków poczynionych przez wnioskodawczynie <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>M. T. (1)</xAnon> oraz <xAnon>S. T.</xAnon> na nieruchomość wskazaną w pkt 3 ppkt w wysokości 2181,67 zł oraz o zasądzenie od uczestnika postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> na rzecz wnioskodawczyni <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>M. T. (1)</xAnon> oraz <xAnon>S. T.</xAnon> tytułem rozliczenia nakładów wydatków poniesionych przez nie na nieruchomość wskazaną w pkt 3 ppkt 1 wniosku, kwot po 113,62 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, na wypadek uchybienia terminowi płatności.</xText> <xText>W toku postępowania strony podtrzymały stanowiska procesowe.</xText> <xText><xBx>Sąd Rejonowy w Puławach ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText>Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Puławach I Wydział Cywilny z dnia 25 kwietnia 2006 roku wydanego w sprawie I Ns 189/06 spadek po <xAnon>M. T. (3)</xAnon>, zmarłym 10 marca 1991 roku w <xAnon>W.</xAnon> i tam ostatnio stale zamieszkałym wraz z wchodzącym w skład spadku gospodarstwem rolnym z mocy ustawy nabyły wnioskodawczynie <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>S. T.</xAnon>, <xAnon>M. T. (1)</xAnon> i uczestnik postpępowania <xAnon>P. T.</xAnon> po 1/4 części każde z nich. Spadek po <xAnon>M. T. (2)</xAnon> wraz z wchodzącym w skład spadku gospodarstwem rolnym na podstawie postanowienia częściowego Sądu Rejonowego w Puławach I Wydział Cywilny z dnia 22 lipca 2024 roku wydanego w sprawie sygnatura akt I Ns 667/22 na podstawie ustawy nabyli mąż <xAnon>M. T. (3)</xAnon> (syn <xAnon>A.</xAnon> i <xAnon>A.</xAnon>) <xAnon>urodzony w dniu (...)</xAnon> w <xAnon>K. D.</xAnon>, córka <xAnon>M. T. (1)</xAnon> (córka <xAnon>M.</xAnon> i <xAnon>M. K.</xAnon>), <xAnon>urodzona w dniu (...)</xAnon> w <xAnon>P.</xAnon>, córka <xAnon>E. T.</xAnon> (córka <xAnon>M.</xAnon> i <xAnon>M. K.</xAnon>) <xAnon>urodzona w dniu (...)</xAnon> w <xAnon>P.</xAnon> i córka <xAnon>S. T.</xAnon> (córka <xAnon>M.</xAnon> i <xAnon>M. K.</xAnon>) <xAnon>urodzona w dniu (...)</xAnon> w <xAnon>P.</xAnon>, po 1/4 części każde z nich, wszyscy z dobrodziejstwem inwentarza.</xText> <xText>W skład majątku wspólnego spadkodawców <xAnon>M. T. (2)</xAnon> i <xAnon>M. T. (3)</xAnon> wchodziły prawo własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonych <xAnon>numerami ewidencyjnymi (...)</xAnon>, położonej w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon> o łącznej powierzchni 1,9438 ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi <xAnon>księgę wieczystą numer (...)</xAnon> o łącznej wartości 174130 zł, udział w wysokości 1/2 części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonej <xAnon>numerem ewidencyjnym (...)</xAnon> o powierzchni 1,82 ha, położonej w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon>, powiat <xAnon> (...)</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, obręb <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>, jednostka ewidencyjna <xAnon> (...)</xAnon>_5 <xAnon>K. D.</xAnon>, jednostka rejestrowa G.244 Starostwa Powiatowego w <xAnon>P.</xAnon> o wartości 18200 zł, udział w wysokości <xAnon> (...)</xAnon> części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonej <xAnon>numerem ewidencyjnym (...)</xAnon>, o powierzchni 4,6241 ha, położonej w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon>, powiat <xAnon> (...)</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, obręb <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>, jednostka ewidencyjna <xAnon> (...)</xAnon>_5 <xAnon>K. D.</xAnon>, jednostka rejestrowa G.272 Starostwa Powiatowego w <xAnon>P.</xAnon>, o wartości 3914 zł a także udział w wysokości 1/12 części w prawie własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonych <xAnon>numerami ewidencyjnymi (...)</xAnon>, o powierzchni 0,71 ha, położonych w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon>, powiat <xAnon> (...)</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, obręb <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>, jednostka ewidencyjna <xAnon> (...)</xAnon>_5 <xAnon>K. D.</xAnon>, jednostka rejestrowa G.261 Starostwa Powiatowego w <xAnon>P.</xAnon> o wartości 1904 zł (tysiąc dziewięćset cztery złote). Udziały <xAnon>M. T. (2)</xAnon> i <xAnon>M. T. (3)</xAnon> w majątku wspólnym są równe. W skład spadku po <xAnon>M. T. (2)</xAnon> zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku w <xAnon>P.</xAnon> wchodzi udział w wysokości 1/2 części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych powyżej, w skład spadku po <xAnon>M. T. (3)</xAnon> zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku w <xAnon>W.</xAnon> wchodzi natomiast udział w wysokości 5/8 części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych powyżej.</xText> <xText><xBx>(dowód: okoliczności bezsporne a ponadto: postanowienie sygnatura akt I Ns 189/06, k. 23 postanowienie sygnatura akt I Ns 667/22 k. 138, umowa przekazania gospodarstwa rolnego akt notarialny Repertorium A Nr 7034/86 k. 24-25, operat szacunkowy k. 31-34, kopie potwierdzeń przelewu k. 36, kopia paragonu k. 37, wypisy i wyrysy z rejestru gruntów k. 92-98, zaświadczenie k. 99, potwierdzenia wpłat k. 100-102, zeznania wnioskodawczyni <xAnon>E. T.</xAnon> przesłuchanej w charakterze strony e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137, zeznania uczestnika <xAnon>P. T.</xAnon> przesłuchanego w charakterze strony e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137, zeznania wnioskodawczyni <xAnon>S. T.</xAnon> przesłuchanej w charakterze strony e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137, zeznania wnioskodawczyni <xAnon>M. T. (1)</xAnon> przesłuchanej w charakterze strony e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137)</xBx></xText> <xText>Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy w szczególności na podstawie dowodów z dokumentów, których autentyczność i wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu a także nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania.</xText> <xText>Sąd przy rekonstrukcji stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie uwzględnił zeznania wnioskodawczyń <xBx> <xAnon>S. T.</xAnon> (e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137), wnioskodawczyni <xAnon>M. T. (1)</xAnon> (e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137), <xAnon>E. T.</xAnon> (e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137)</xBx> oraz uczestnika<xBx> <xAnon>P. T.</xAnon> (e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137), </xBx>depozycje procesowe wymienionych osób w zasadniczej części były spójne, logiczne i pokrywały się z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym o charakterze nieosobowym. W toku procesu nie ujawniono okoliczności podważających zeznania stron postępowania co do zasady. Sąd poczynił zatem na ich podstawie zasadnicze ustalenia faktyczne w przedmiotowej sprawie.</xText> <xText><xBx>Sąd Rejonowy w Puławach zważył co następuje:</xBx></xText> <xText>Wniosek okazał się w pełni uzasadniony.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 31;art. 31 § 1" xIsapId="WDU19640090059" xTitle="Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59">art. 31 § 1 k.r.o.</xLexLink> majątkiem wspólnym małżonków są przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Przepis <xLexLink xArt="art. 43;art. 43 § 1" xIsapId="WDU19640090059" xTitle="Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59">art. 43 § 1 k.r.o.</xLexLink> zawiera domniemanie, iż oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 46" xIsapId="WDU19640090059" xTitle="Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59">art. 46 k.r.o.</xLexLink> od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku w sprawach nie unormowanych w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640090059" xTitle="Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59">kodeksie rodzinnym i opiekuńczym</xLexLink> stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i dziale spadku. Podobne odesłanie w kwestiach proceduralnych do przepisów o dziale spadku zawiera przepis <xLexLink xArt="art. 567;art. 567 § 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 567 § 3 k.p.c.</xLexLink></xText> <xText>Skład i wartość majątku wspólnego oraz spadku ulegającego podziałowi ustala sąd (<xLexLink xArt="art. 684" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 684 k.p.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Zasadą jest, iż podział majątku wspólnego i dział spadku obejmuje składniki należące do danego majątku w dacie ustania wspólności/otwarcia spadku oraz istniejące w chwili dokonywania podziału.</xText> <xText>Wartość składników majątku wspólnego/spadku ustala się według cen obowiązujących w chwili orzekania (tak np. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 września 1974 roku, III CZP 58/74, OSN 1975 rok, nr 6, poz.90) i na poziomie cen rynkowych (tak Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 30 grudnia 1975 roku, III CRN 349/75).</xText> <xText>W niniejszej sprawie bezspornie ustalono, że w skład majątku wspólnego spadkodawców wchodziło prawo własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonych <xAnon>numerami ewidencyjnymi (...)</xAnon>, położonej w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon> o łącznej powierzchni 1,9438 ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi <xAnon>księgę wieczystą numer (...)</xAnon> o łącznej wartości 174130 zł, udział w wysokości 1/2 części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonej <xAnon>numerem ewidencyjnym (...)</xAnon> o powierzchni 1,82 ha, położonej w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon>, powiat <xAnon> (...)</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, obręb <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>, jednostka ewidencyjna <xAnon> (...)</xAnon>_5 <xAnon>K. D.</xAnon>, jednostka rejestrowa G.244 Starostwa Powiatowego w <xAnon>P.</xAnon> o wartości 18200 zł, udział w wysokości <xAnon> (...)</xAnon> części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonej <xAnon>numerem ewidencyjnym (...)</xAnon>, o powierzchni 4,6241 ha, położonej w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon>, powiat <xAnon> (...)</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, obręb <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>, jednostka ewidencyjna <xAnon> (...)</xAnon>_5 <xAnon>K. D.</xAnon>, jednostka rejestrowa G.272 Starostwa Powiatowego w <xAnon>P.</xAnon>, o wartości 3914 zł a także udział w wysokości 1/12 części w prawie własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonych <xAnon>numerami ewidencyjnymi (...)</xAnon>, o powierzchni 0,71 ha, położonych w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>K. D.</xAnon>, powiat <xAnon> (...)</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, obręb <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>, jednostka ewidencyjna <xAnon> (...)</xAnon>_5 <xAnon>K. D.</xAnon>, jednostka rejestrowa G.261 Starostwa Powiatowego w <xAnon>P.</xAnon> o wartości 1904 zł (tysiąc dziewięćset cztery złote). Udziały <xAnon>M. T. (2)</xAnon> i <xAnon>M. T. (3)</xAnon> w majątku wspólnym są równe. W skład spadku po <xAnon>M. T. (2)</xAnon> zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku w <xAnon>P.</xAnon> wchodzi udział w wysokości 1/2 części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych powyżej, w skład spadku po <xAnon>M. T. (3)</xAnon> zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku w <xAnon>W.</xAnon> wchodził natomiast udział w wysokości 5/8 części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych powyżej.</xText> <xText>Przepisy regulujące postępowanie o dział spadku (<xLexLink xArt="art. 680;art. 681;art. 682;art. 683;art. 684;art. 685;art. 686;art. 687;art. 688;art. 689" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 680-689 k.p.c.</xLexLink>), jak i przepisy normujące podział majątku wspólnego (<xLexLink xArt="art. 566;art. 567" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 566-567 k.p.c.</xLexLink>), nie określają wprost sposobów podziału. Odsyłają do uregulowań dotyczących zniesienia współwłasności (<xLexLink xArt="art. 688" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 688 k.p.c.</xLexLink>).</xText> <xText>W myśl zaś <xLexLink xArt="art. 622;art. 622 § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 622 § 2 k.p.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 688" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 688 k.p.c.</xLexLink>, gdy wszyscy współwłaściciele złożą zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności, sąd wydaje postanowienie odpowiadające treści wniosku, jeżeli projekt podziału nie sprzeciwia się prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych. W świetle postanowień <xLexLink xArt="art. 211" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 211 k.c.</xLexLink> nie ulega wątpliwości, że podstawowym sposobem zniesienia współwłasności, wyraźnie preferowanym przez ustawodawcę, jest podział fizyczny rzeczy. Dotyczy to także sądowego zniesienia współwłasności (<xLexLink xArt="art. 212;art. 212 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 212 § 1 k.c.</xLexLink>), a zatem przy zniesieniu współwłasności sąd powinien brać pod uwagę przede wszystkim ten sposób wyjścia ze współwłasności, chyba że współwłaściciele zgodnie żądają przyznania rzeczy jednemu z nich bądź sprzedaży rzeczy albo jeżeli podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa albo pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości, co zawsze podlega ustaleniu w konkretnych okolicznościach danej sprawy (porównaj między innymi postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 października 1978 r. III CRN 214/78, z dnia 2 lutego 2001 r. IV CKN 251/00, z dnia 5 lutego 2010 r. III CSK 195/09 i z dnia 9 września 2011 r. I CSK 674/10, niepubl.). Odmowa zniesienia współwłasności przez podział rzeczy, może mieć miejsce jedynie wyjątkowo i tylko w razie wystąpienia okoliczności określonych w <xLexLink xArt="art. 211" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 211 k.c.</xLexLink> Wnioskodawczynie i uczestnik postępowania zgłosili żądanie przyznania nieruchomości na współwłasność wnioskodawczyniom po 1/3 części na rzecz każdej z nich . W pierwszym rzędzie zatem Sąd ustalił, że podział taki jest dopuszczalny zarówno ze względu na właściwości nieruchomości, jak i z uwagi na pozostałe przesłanki wskazane w <xLexLink xArt="art. 211" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 211 k.c.</xLexLink> Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego <xAnon>M.</xAnon> i <xAnon>M. K.</xAnon> małżonków <xAnon>T.</xAnon>, w którym przypadające im udziały były równe, oraz działu spadku po <xAnon>M. T. (3)</xAnon> oraz <xAnon>M. T. (2)</xAnon> w ten sposób, że składniki majątkowe szczegółowo opisane w punktach Ia), Ib), Ic) i Id) postanowienia przyznał na współwłasność wnioskodawczyniom <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>S. T.</xAnon> oraz <xAnon>M. T. (1)</xAnon>, po 1/3 części na rzecz każdej z nich, orzekając w tym względzie zgodnie z wnioskiem. Stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 212;art. 212 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 212 § 2 k.c.</xLexLink> zaszła zatem konieczność zasądzenia od wnioskodawczyń spłat na rzecz uczestnika <xAnon>P. T.</xAnon> kwot po 10320,21 zł od każdej z nich, płatnych w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 618;art. 618 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 618 § 1 k.p.c.</xLexLink> w sprawach o podział majątku wspólnego i dział spadku sąd rozstrzyga także o wzajemnych roszczeniach współwłaścicieli z tytułu posiadania rzeczy. Roszczenia, o których mowa w tym przepisie, to przede wszystkim roszczenia związane z korzystaniem z rzeczy wspólnej, pobieraniem z niej pożytków i przychodów oraz dokonanych nakładów. W myśl <xLexLink xArt="art. 207" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 207 k.c.</xLexLink> pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Pojęcie wydatków użyte w <xLexLink xArt="art. 207" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 207 k.c.</xLexLink> jest w orzecznictwie rozumiane szeroko. Przyjmuje się, że w pojęciu tym mieszczą się także nakłady, nie tylko konieczne, lecz także inwestycyjne, prowadzące do zwiększenia wartości rzeczy wspólnej. Wydatkiem w rozumieniu tego unormowania jest nie tylko wydatek zmierzający do zachowania wspólnego prawa, lecz także wydatek poniesiony na normalną eksploatację rzeczy. Z kolei ciężarami w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 207" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 207 k.c.</xLexLink> są m.in. podatki i inne świadczenia o charakterze publicznoprawnym obciążające współwłaścicieli nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności. Sąd Rejonowy w Puławach ustalił w toku postępowania dowodowego, że wnioskodawczynie <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>S. T.</xAnon> oraz <xAnon>M. T. (1)</xAnon> poczyniły nakłady i wydatki na majątek spadkowy po <xAnon>M. T. (2)</xAnon> zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku w <xAnon>P.</xAnon> oraz po <xAnon>M. T. (3)</xAnon> zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku w <xAnon>W.</xAnon>, w łącznej kwocie 2181,61 zł a następnie tytułem rozliczenia nakładów i wydatków zasądził od uczestnika postępowania <xAnon>P. T.</xAnon> na rzecz wnioskodawczyń <xAnon>E. T.</xAnon>, <xAnon>S. T.</xAnon> oraz <xAnon>M. T. (1)</xAnon> kwoty po 113,62 zł na rzecz każdej z nich, płatne w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności. Stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 212;art. 212 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 212 § 3 k.c.</xLexLink> zasądzając w/w. spłaty Sąd wskazał termin ich uiszczenia i wysokość odsetek należnych w przypadku zwłoki w płatności.</xText> <xText>Przepis <xLexLink xArt="art. 520;art. 520 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 520 § 1 k.p.c.</xLexLink> stanowi, że każdy uczestnik postępowania ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Od tej zasady przepisy <xLexLink xArt="§ 2;§ 3;art. 520" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">§ 2 i 3 art. 520 k.p.c.</xLexLink> przewidują wyjątki. Wedle przepisów pierwszego z tych paragrafów, jeżeli uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości, przy czym to samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników. Z kolei przepisy drugiego z paragrafów stanowią, że jeżeli interesy uczestników są sprzeczne, sąd może włożyć na uczestnika, którego wnioski zostały oddalone lub odrzucone, obowiązek zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez innego uczestnika, przy czym wskazaną regulację stosuje się odpowiednio, jeżeli uczestnik postępował niesumiennie lub oczywiście niewłaściwie. W sprawach o podział majątku wspólnego i dział spadku nie występuje sprzeczność interesów, o której mowa w przepisach <xLexLink xArt="art. 520;art. 520 § 2;art. 520 § 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 520 § 2 i 3 k.p.c.</xLexLink>, niezależnie od stanowiska uczestników postępowania i zgłaszanych przez nich twierdzeń i wniosków w przedmiocie składu, wartości i sposobu podziału majątku wspólnego i działu spadku. W postępowaniu tym uczestnicy postępowania są także w równym stopniu zainteresowani rozstrzygnięciem i ich interesy są wspólne o tyle, że celem postępowania jest wyjście ze wspólności majątkowej i uregulowanie wzajemnych stosunków majątkowych (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 23 października 2013 roku, IV CZ 74/13, LEX nr 1388478; postanowienie Sądu Najwyższego z 6 czerwca 2012 roku, IV CZ 13/12, LEX nr 1232808; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 2012 roku, V CZ 30/12, LEX nr 1231642). W ocenie Sądu wnioskodawczyni i uczestnik postępowania byli w równym stopniu zainteresowani wynikiem postępowania, a ich interesy nie były sprzeczne, albowiem zgodnie dążyli do zniesienia wspólności majątku wspólnego oraz działu spadków. Nie zatem było podstaw prawnych do odstąpienia od zasady wyrażonej w przepisie <xLexLink xArt="art. 520;art. 520 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 520 § 1 k.p.c.</xLexLink></xText> <xText>Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności i powołane przepisy Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xText>1. Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyń;</xText> <xText>2. <xAnon>K.</xAnon>. 21 dni lub z wpływem.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Asesor Sądowy Kamil Orzechowski

Ewa Winsztal

p.o. Sekretarza Sądowego Agata Sułek

Ewa Winsztal

Sygnatura akt I Ns 667/22 POSTANOWIENIE KOŃCOWE Dnia, 18 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Puławach I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor Sądowy Kamil Orzechowski Protokolant: p.o. Sekretarza Sądowego Agata Sułek po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2024 roku w Puławach na rozprawie sprawy z wnioskuM. T. (1),S. T.,E. T. z udziałemP. T. o podział majątku wspólnego i dział spadku postanawia: I ustalić, że w skład majątku wspólnegoM. T. (2)iM. T. (3)wchodzą: a prawo własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonychnumerami ewidencyjnymi (...), położonej w miejscowościW., gminaK. D.o łącznej powierzchni 1,9438 ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadziksięgę wieczystą numer (...)o łącznej wartości 174130 zł (sto siedemdziesiąt cztery tysiące sto trzydzieści złotych) b udział w wysokości 1/2 (jedna druga) części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonejnumerem ewidencyjnym (...)o powierzchni 1,82 ha, położonej w miejscowościW., gminaK. D., powiat(...), województwo(...), obręb(...)W., jednostka ewidencyjna(...)_5K. D., jednostka rejestrowa G.244 Starostwa Powiatowego wP.o wartości 18200 zł (osiemnaście tysięcy dwieście złotych); c udział w wysokości(...)(sto dwa tysiące trzysta pięćdziesiątych) części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonejnumerem ewidencyjnym (...), o powierzchni 4,6241 ha, położonej w miejscowościW., gminaK. D., powiat(...), województwo(...), obręb(...)W., jednostka ewidencyjna(...)_5K. D., jednostka rejestrowa G.272 Starostwa Powiatowego wP., o wartości 3914 zł (trzy tysiące dziewięćset czternaście złotych); d udział w wysokości 1/12 (jedna dwunasta) części w prawie własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonychnumerami ewidencyjnymi (...), o powierzchni 0,71 ha, położonych w miejscowościW., gminaK. D., powiat(...), województwo(...), obręb(...)W., jednostka ewidencyjna(...)_5K. D., jednostka rejestrowa G.261 Starostwa Powiatowego wP.o wartości 1904 zł (tysiąc dziewięćset cztery złote); II ustalić, że udziałyM. T. (2)iM. T. (3)w majątku wspólnym są równe; III ustalić, że w skład spadku poM. T. (2)zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku wP.wchodzi udział w wysokości 1/2 (jedna druga) części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych w punkcie I niniejszego postanowienia; IV ustalić, że w skład spadku poM. T. (3)zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku wW.wchodzi udział w wysokości 5/8 (pięć ósmych) części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych w punkcie I niniejszego postanowienia; V dokonać podziału majątku wspólnego poM. T. (2)iM. T. (3)oraz działku spadku poM. T. (2)orazM. T. (3), w ten sposób, że składniki majątkowe szczegółowo opisane w punktachIa), Ib), Ic) i Id)niniejszego postanowienia przyznać na własność wnioskodawczyniomE. T.,S. T.orazM. T. (1), po 1/3 (jednej trzeciej) części na rzecz każdej z nich; VI tytułem spłaty zasądzić od wnioskodawczyńE. T.,S. T.orazM. T. (1)na rzecz uczestnika postępowaniaP. T.kwoty po 10320,21 zł (dziesięć tysięcy trzysta dwadzieścia złotych dwadzieścia jeden groszy) od każdej z nich, płatne w terminie 6 (sześciu) miesięcy od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia; VII ustalić, iż wnioskodawczynieE. T.,S. T.orazM. T. (1)poczyniły nakłady i wydatki na majątek spadkowy poM. T. (2)zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku wP.oraz poM. T. (3)zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku wW., w łącznej kwocie 2181,61 zł (dwa tysiące sto osiemdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt jeden groszy) VIII tytułem rozliczenia nakładów i wydatków szczegółowo opisanych w punkcie VII niniejszego postanowienia zasądzić od uczestnika postępowaniaP. T.na rzecz wnioskodawczyńE. T.,S. T.orazM. T. (1)kwoty po 113,62 zł (sto trzynaście złotych sześćdziesiąt dwa grosze) na rzecz każdej z nich, płatne w terminie 7 (siedmiu) dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności; IX stwierdzić, że wnioskodawczynie i uczestnik ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie. Sygnatura akt I Ns 667/22 UZASADNIENIE WnioskodawczynieE. T.,M. T. (1)iS. T.reprezentowane przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata we wniosku z dnia 28 listopada 2022 roku (data nadania) wniosły o: stwierdzenie, że spadek po zmarłej w dniu 07 marca 1991 r.M. T. (2), ostatnio stale zamieszkałej wW., na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli: mążM. T. (3)w 1/4 części, córkaM. T. (1)w 1/4 części, córkaE. T.w 1/4 części, córkaS. T.w 1/4 części, oraz o stwierdzenie, że gospodarstwo rolne wchodzące w skład spadku na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli: mążM. T. (3)w 1/4 części, córkaM. T. (1)w 1/4 części, córkaE. T.w 1/4 części, córkaS. T.w 1/4 części a także o ustalenie, że w skład majątku wspólnegoM. T. (4)iM. T. (5)wchodziły: zabudowane działki gruntu rolnego, oznaczone nr 520, 582, 644, 661, 662, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadziksięgę wieczystą nr (...)o łącznej wartości 174130 zł, udział wynoszący(...)części w działce lasu o powierzchni 1 hektara 82 arów, oznaczonej nr 659, udział wynoszący 1/12 części w działkach lasu o powierzchni 71 arów, oznaczonych nr 151 i 238, o wartości 18.200,00 zł, udział wynoszący 1/12 części w działkach lasu o powierzchni 71 arów, oznaczonych nr 151 i 238 o wartości 1904 zł, udział wynoszący(...)części w działce lasu o powierzchni 4 hektarów 55 arów, oznaczonej nr 97 o wartości 3914 zł, ustalenie, że udziały małżonkówM. T. (4)iM. T. (5)w majątku wspólnym są równe, ustalenie, że w skład spadku po zmarłej w dniu 7 marca 1991 rokuM. T. (2)wchodzi udział w wysokości 1/2 w składniach majątki wskazanych w pkt 3 wniosku, o ustalenie, że w skład spadku po zmarłym w dniu 10 marca 1991 r.M. T. (3)wchodzi udział w wysokości 5/8 w składniach majątki wskazanych w pkt 3 wniosku, dokonanie działu spadku poM. T. (2)iM. T. (3)poprzez przyznanie: nieruchomości wskazanej w pkt 3 ppkt 1 wniosku wnioskodawczyniE. T.uczestniczce postępowaniaM. T. (1)i uczestniczce postępowaniaS. T.na współwłasność w częściach ułamkowych to jest po 1/3 części na rzecz każdej z nich, udziałów w nieruchomościach opisanych w pkt 3 ppkt 2-4 wniosku na własność w częściach ułamkowych to jest po 1/3 wnioskodawczyniE. T., uczestniczce postępowaniaM. T. (1)i uczestniczce postępowaniaS. T.; ustalenie i rozliczenie nakładów i wydatków poczynionych przez wnioskodawczynięE. T., uczestniczkę postępowaniaM. T. (1)oraz uczestniczkę postępowaniaS. T.na nieruchomość wskazaną w pkt 3 ppkt 1 wniosku w wysokości nie mniejszej 931,61 zł, przy czym dokładna ich wysokość zostanie ustalona po uzyskaniu informacji od podmiotu wskazanego w pkt 11 ppkt 11 wniosku, zasądzenie od wnioskodawczyniE. T., uczestniczki postępowaniaM. T. (1)i uczestniczki postępowaniaS. T.na rzecz uczestnika postępowaniaP. T.odpowiednich kwot tytułem spłaty jego udziału w majątku spadkowym przy uwzględnieniu i rozliczeniu nakładów i wydatków, płatne w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnia się postanowienia, o zasądzenie od uczestniczka postępowaniaP. T.na rzecz wnioskodawczyniE. T., uczestniczki postępowaniaM. T. (1)i uczestniczki postępowaniaS. T.zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłat skarbowych od pełnomocnictwa w kwocie 51 zł wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. We wniosku złożono również wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o dział spadku poM.K. T.zmarłej w dniu 7 marca 1991 r. orazM. T. (3)zmarłym w dniu 10 marca 1991 r. poprzez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości objętejksięgą wieczystą nr (...)prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych, jako uzasadnienie zgłoszonego wniosku wskazano, że uczestnik postępowaniaP. T.w dniu 26 października 2022 r. zawarł umowę wstępna sprzedaży 100% udziałów w nieruchomości objętejksięgą wieczystą nr (...)prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych, mimo braku zgody pozostałych spadkobierców zarówno co do sprzedaży jego udziału, jak i sprzedaży całej nieruchomości. Wnioskodawczyni oraz uczestniczki postępowania wnoszą o dział spadku poprzez przyzywanie im udziałów, które przysługująP. T.również w nieruchomości objętejksięgą wieczystą nr (...)prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych. Udzielenie zabezpieczenia w sposób, o który wnoszą, umożliwiP. T.sprzedaż udziałów, a tym samym uniemożliwi przeprowadzenie działu spadku w ten sposób. (wniosek k. 5-39) UczestnikP. T.w toku postępowania uznał żądania wniosku w całości. Pełnomocnik wnioskodawczyń w ostatecznie sprecyzowanym stanowisku procesowym podtrzymał twierdzenia wyrażone we wniosku oraz wnosił o zasądzenie od wnioskodawczyniE. T.na rzecz uczestnika postępowaniaP. T.z tytułu spłaty kwoty w wysokości 10.320,21 zł płatnej w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia, zasądzenie od wnioskodawczyniM. T. (1)na rzecz uczestnika postępowaniaP. T.z tytułu spłaty kwoty w wysokości 10320,21 zł płatnej w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia, zasądzenie od wnioskodawczyniS. T.na rzecz uczestnika postępowaniaP. T.z tytułu spłaty kwoty w wysokości 10320,21 zł płatnej w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia a także o ustalenie i rozliczenie nakładów i wydatków poczynionych przez wnioskodawczynieE. T.,M. T. (1)orazS. T.na nieruchomość wskazaną w pkt 3 ppkt w wysokości 2181,67 zł oraz o zasądzenie od uczestnika postępowaniaP. T.na rzecz wnioskodawczyniE. T.,M. T. (1)orazS. T.tytułem rozliczenia nakładów wydatków poniesionych przez nie na nieruchomość wskazaną w pkt 3 ppkt 1 wniosku, kwot po 113,62 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, na wypadek uchybienia terminowi płatności. W toku postępowania strony podtrzymały stanowiska procesowe. Sąd Rejonowy w Puławach ustalił następujący stan faktyczny: Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Puławach I Wydział Cywilny z dnia 25 kwietnia 2006 roku wydanego w sprawie I Ns 189/06 spadek poM. T. (3), zmarłym 10 marca 1991 roku wW.i tam ostatnio stale zamieszkałym wraz z wchodzącym w skład spadku gospodarstwem rolnym z mocy ustawy nabyły wnioskodawczynieE. T.,S. T.,M. T. (1)i uczestnik postpępowaniaP. T.po 1/4 części każde z nich. Spadek poM. T. (2)wraz z wchodzącym w skład spadku gospodarstwem rolnym na podstawie postanowienia częściowego Sądu Rejonowego w Puławach I Wydział Cywilny z dnia 22 lipca 2024 roku wydanego w sprawie sygnatura akt I Ns 667/22 na podstawie ustawy nabyli mążM. T. (3)(synA.iA.)urodzony w dniu (...)wK. D., córkaM. T. (1)(córkaM.iM. K.),urodzona w dniu (...)wP., córkaE. T.(córkaM.iM. K.)urodzona w dniu (...)wP.i córkaS. T.(córkaM.iM. K.)urodzona w dniu (...)wP., po 1/4 części każde z nich, wszyscy z dobrodziejstwem inwentarza. W skład majątku wspólnego spadkodawcówM. T. (2)iM. T. (3)wchodziły prawo własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonychnumerami ewidencyjnymi (...), położonej w miejscowościW., gminaK. D.o łącznej powierzchni 1,9438 ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadziksięgę wieczystą numer (...)o łącznej wartości 174130 zł, udział w wysokości 1/2 części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonejnumerem ewidencyjnym (...)o powierzchni 1,82 ha, położonej w miejscowościW., gminaK. D., powiat(...), województwo(...), obręb(...)W., jednostka ewidencyjna(...)_5K. D., jednostka rejestrowa G.244 Starostwa Powiatowego wP.o wartości 18200 zł, udział w wysokości(...)części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonejnumerem ewidencyjnym (...), o powierzchni 4,6241 ha, położonej w miejscowościW., gminaK. D., powiat(...), województwo(...), obręb(...)W., jednostka ewidencyjna(...)_5K. D., jednostka rejestrowa G.272 Starostwa Powiatowego wP., o wartości 3914 zł a także udział w wysokości 1/12 części w prawie własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonychnumerami ewidencyjnymi (...), o powierzchni 0,71 ha, położonych w miejscowościW., gminaK. D., powiat(...), województwo(...), obręb(...)W., jednostka ewidencyjna(...)_5K. D., jednostka rejestrowa G.261 Starostwa Powiatowego wP.o wartości 1904 zł (tysiąc dziewięćset cztery złote). UdziałyM. T. (2)iM. T. (3)w majątku wspólnym są równe. W skład spadku poM. T. (2)zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku wP.wchodzi udział w wysokości 1/2 części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych powyżej, w skład spadku poM. T. (3)zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku wW.wchodzi natomiast udział w wysokości 5/8 części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych powyżej. (dowód: okoliczności bezsporne a ponadto: postanowienie sygnatura akt I Ns 189/06, k. 23 postanowienie sygnatura akt I Ns 667/22 k. 138, umowa przekazania gospodarstwa rolnego akt notarialny Repertorium A Nr 7034/86 k. 24-25, operat szacunkowy k. 31-34, kopie potwierdzeń przelewu k. 36, kopia paragonu k. 37, wypisy i wyrysy z rejestru gruntów k. 92-98, zaświadczenie k. 99, potwierdzenia wpłat k. 100-102, zeznania wnioskodawczyniE. T.przesłuchanej w charakterze strony e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137, zeznania uczestnikaP. T.przesłuchanego w charakterze strony e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137, zeznania wnioskodawczyniS. T.przesłuchanej w charakterze strony e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137, zeznania wnioskodawczyniM. T. (1)przesłuchanej w charakterze strony e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137) Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy w szczególności na podstawie dowodów z dokumentów, których autentyczność i wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu a także nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania. Sąd przy rekonstrukcji stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie uwzględnił zeznania wnioskodawczyńS. T.(e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137), wnioskodawczyniM. T. (1)(e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137),E. T.(e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137)oraz uczestnikaP. T.(e-protokół rozprawy z dnia 11 kwietnia 2024 roku Płyta DVD k. 132, e-protokół rozprawy z dnia 22 lipca 2024 roku Płyta DVD k. 137),depozycje procesowe wymienionych osób w zasadniczej części były spójne, logiczne i pokrywały się z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym o charakterze nieosobowym. W toku procesu nie ujawniono okoliczności podważających zeznania stron postępowania co do zasady. Sąd poczynił zatem na ich podstawie zasadnicze ustalenia faktyczne w przedmiotowej sprawie. Sąd Rejonowy w Puławach zważył co następuje: Wniosek okazał się w pełni uzasadniony. Zgodnie zart. 31 § 1 k.r.o.majątkiem wspólnym małżonków są przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Przepisart. 43 § 1 k.r.o.zawiera domniemanie, iż oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zgodnie zart. 46 k.r.o.od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku w sprawach nie unormowanych wkodeksie rodzinnym i opiekuńczymstosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i dziale spadku. Podobne odesłanie w kwestiach proceduralnych do przepisów o dziale spadku zawiera przepisart. 567 § 3 k.p.c. Skład i wartość majątku wspólnego oraz spadku ulegającego podziałowi ustala sąd (art. 684 k.p.c.). Zasadą jest, iż podział majątku wspólnego i dział spadku obejmuje składniki należące do danego majątku w dacie ustania wspólności/otwarcia spadku oraz istniejące w chwili dokonywania podziału. Wartość składników majątku wspólnego/spadku ustala się według cen obowiązujących w chwili orzekania (tak np. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 września 1974 roku, III CZP 58/74, OSN 1975 rok, nr 6, poz.90) i na poziomie cen rynkowych (tak Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 30 grudnia 1975 roku, III CRN 349/75). W niniejszej sprawie bezspornie ustalono, że w skład majątku wspólnego spadkodawców wchodziło prawo własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonychnumerami ewidencyjnymi (...), położonej w miejscowościW., gminaK. D.o łącznej powierzchni 1,9438 ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Puławach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadziksięgę wieczystą numer (...)o łącznej wartości 174130 zł, udział w wysokości 1/2 części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonejnumerem ewidencyjnym (...)o powierzchni 1,82 ha, położonej w miejscowościW., gminaK. D., powiat(...), województwo(...), obręb(...)W., jednostka ewidencyjna(...)_5K. D., jednostka rejestrowa G.244 Starostwa Powiatowego wP.o wartości 18200 zł, udział w wysokości(...)części w prawie własności nieruchomości w postaci działki gruntu oznaczonejnumerem ewidencyjnym (...), o powierzchni 4,6241 ha, położonej w miejscowościW., gminaK. D., powiat(...), województwo(...), obręb(...)W., jednostka ewidencyjna(...)_5K. D., jednostka rejestrowa G.272 Starostwa Powiatowego wP., o wartości 3914 zł a także udział w wysokości 1/12 części w prawie własności nieruchomości w postaci działek gruntu oznaczonychnumerami ewidencyjnymi (...), o powierzchni 0,71 ha, położonych w miejscowościW., gminaK. D., powiat(...), województwo(...), obręb(...)W., jednostka ewidencyjna(...)_5K. D., jednostka rejestrowa G.261 Starostwa Powiatowego wP.o wartości 1904 zł (tysiąc dziewięćset cztery złote). UdziałyM. T. (2)iM. T. (3)w majątku wspólnym są równe. W skład spadku poM. T. (2)zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku wP.wchodzi udział w wysokości 1/2 części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych powyżej, w skład spadku poM. T. (3)zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku wW.wchodził natomiast udział w wysokości 5/8 części w składaniach majątkowych szczegółowo opisanych powyżej. Przepisy regulujące postępowanie o dział spadku (art. 680-689 k.p.c.), jak i przepisy normujące podział majątku wspólnego (art. 566-567 k.p.c.), nie określają wprost sposobów podziału. Odsyłają do uregulowań dotyczących zniesienia współwłasności (art. 688 k.p.c.). W myśl zaśart. 622 § 2 k.p.c.w zw. zart. 688 k.p.c., gdy wszyscy współwłaściciele złożą zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności, sąd wydaje postanowienie odpowiadające treści wniosku, jeżeli projekt podziału nie sprzeciwia się prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych. W świetle postanowieńart. 211 k.c.nie ulega wątpliwości, że podstawowym sposobem zniesienia współwłasności, wyraźnie preferowanym przez ustawodawcę, jest podział fizyczny rzeczy. Dotyczy to także sądowego zniesienia współwłasności (art. 212 § 1 k.c.), a zatem przy zniesieniu współwłasności sąd powinien brać pod uwagę przede wszystkim ten sposób wyjścia ze współwłasności, chyba że współwłaściciele zgodnie żądają przyznania rzeczy jednemu z nich bądź sprzedaży rzeczy albo jeżeli podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa albo pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości, co zawsze podlega ustaleniu w konkretnych okolicznościach danej sprawy (porównaj między innymi postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 października 1978 r. III CRN 214/78, z dnia 2 lutego 2001 r. IV CKN 251/00, z dnia 5 lutego 2010 r. III CSK 195/09 i z dnia 9 września 2011 r. I CSK 674/10, niepubl.). Odmowa zniesienia współwłasności przez podział rzeczy, może mieć miejsce jedynie wyjątkowo i tylko w razie wystąpienia okoliczności określonych wart. 211 k.c.Wnioskodawczynie i uczestnik postępowania zgłosili żądanie przyznania nieruchomości na współwłasność wnioskodawczyniom po 1/3 części na rzecz każdej z nich . W pierwszym rzędzie zatem Sąd ustalił, że podział taki jest dopuszczalny zarówno ze względu na właściwości nieruchomości, jak i z uwagi na pozostałe przesłanki wskazane wart. 211 k.c.Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnegoM.iM. K.małżonkówT., w którym przypadające im udziały były równe, oraz działu spadku poM. T. (3)orazM. T. (2)w ten sposób, że składniki majątkowe szczegółowo opisane w punktach Ia), Ib), Ic) i Id) postanowienia przyznał na współwłasność wnioskodawczyniomE. T.,S. T.orazM. T. (1), po 1/3 części na rzecz każdej z nich, orzekając w tym względzie zgodnie z wnioskiem. Stosownie do treściart. 212 § 2 k.c.zaszła zatem konieczność zasądzenia od wnioskodawczyń spłat na rzecz uczestnikaP. T.kwot po 10320,21 zł od każdej z nich, płatnych w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia. Zgodnie zart. 618 § 1 k.p.c.w sprawach o podział majątku wspólnego i dział spadku sąd rozstrzyga także o wzajemnych roszczeniach współwłaścicieli z tytułu posiadania rzeczy. Roszczenia, o których mowa w tym przepisie, to przede wszystkim roszczenia związane z korzystaniem z rzeczy wspólnej, pobieraniem z niej pożytków i przychodów oraz dokonanych nakładów. W myślart. 207 k.c.pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Pojęcie wydatków użyte wart. 207 k.c.jest w orzecznictwie rozumiane szeroko. Przyjmuje się, że w pojęciu tym mieszczą się także nakłady, nie tylko konieczne, lecz także inwestycyjne, prowadzące do zwiększenia wartości rzeczy wspólnej. Wydatkiem w rozumieniu tego unormowania jest nie tylko wydatek zmierzający do zachowania wspólnego prawa, lecz także wydatek poniesiony na normalną eksploatację rzeczy. Z kolei ciężarami w rozumieniuart. 207 k.c.są m.in. podatki i inne świadczenia o charakterze publicznoprawnym obciążające współwłaścicieli nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności. Sąd Rejonowy w Puławach ustalił w toku postępowania dowodowego, że wnioskodawczynieE. T.,S. T.orazM. T. (1)poczyniły nakłady i wydatki na majątek spadkowy poM. T. (2)zmarłej w dniu 7 marca 1991 roku wP.oraz poM. T. (3)zmarłym w dniu 10 marca 1991 roku wW., w łącznej kwocie 2181,61 zł a następnie tytułem rozliczenia nakładów i wydatków zasądził od uczestnika postępowaniaP. T.na rzecz wnioskodawczyńE. T.,S. T.orazM. T. (1)kwoty po 113,62 zł na rzecz każdej z nich, płatne w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności. Stosownie do treściart. 212 § 3 k.c.zasądzając w/w. spłaty Sąd wskazał termin ich uiszczenia i wysokość odsetek należnych w przypadku zwłoki w płatności. Przepisart. 520 § 1 k.p.c.stanowi, że każdy uczestnik postępowania ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Od tej zasady przepisy§ 2 i 3 art. 520 k.p.c.przewidują wyjątki. Wedle przepisów pierwszego z tych paragrafów, jeżeli uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości, przy czym to samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników. Z kolei przepisy drugiego z paragrafów stanowią, że jeżeli interesy uczestników są sprzeczne, sąd może włożyć na uczestnika, którego wnioski zostały oddalone lub odrzucone, obowiązek zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez innego uczestnika, przy czym wskazaną regulację stosuje się odpowiednio, jeżeli uczestnik postępował niesumiennie lub oczywiście niewłaściwie. W sprawach o podział majątku wspólnego i dział spadku nie występuje sprzeczność interesów, o której mowa w przepisachart. 520 § 2 i 3 k.p.c., niezależnie od stanowiska uczestników postępowania i zgłaszanych przez nich twierdzeń i wniosków w przedmiocie składu, wartości i sposobu podziału majątku wspólnego i działu spadku. W postępowaniu tym uczestnicy postępowania są także w równym stopniu zainteresowani rozstrzygnięciem i ich interesy są wspólne o tyle, że celem postępowania jest wyjście ze wspólności majątkowej i uregulowanie wzajemnych stosunków majątkowych (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 23 października 2013 roku, IV CZ 74/13, LEX nr 1388478; postanowienie Sądu Najwyższego z 6 czerwca 2012 roku, IV CZ 13/12, LEX nr 1232808; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 2012 roku, V CZ 30/12, LEX nr 1231642). W ocenie Sądu wnioskodawczyni i uczestnik postępowania byli w równym stopniu zainteresowani wynikiem postępowania, a ich interesy nie były sprzeczne, albowiem zgodnie dążyli do zniesienia wspólności majątku wspólnego oraz działu spadków. Nie zatem było podstaw prawnych do odstąpienia od zasady wyrażonej w przepisieart. 520 § 1 k.p.c. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności i powołane przepisy Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia. ZARZĄDZENIE 1. Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyń; 2.K.. 21 dni lub z wpływem.

15/300540/0000503/Ns

Sąd Rejonowy w Puławach

I Wydział Cywilny

152510000001003_II_C_000772_2020_Uz_2024-12-18_001

II C 772/20

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-24 20:30:04.0 CET

2025-01-24 14:05:17.0 CET

15251000

1003

SENTENCE

Sygn. akt II C 772/20 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Łodzi, II Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodnicząca S.S.O. Ewa Steckiewicz-Ochocka po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 roku w Łodzi na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa M. O. , K. O. przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. o zapłatę i ustalenie 1 zasądza od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz M. O. kwotę 42.508,19 CHF (czterdzieści dwa tysiące pięćset osiem i 19/100 frankó

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Sylwia Nowakowska" xPublisher="sylwia.nowakowska" xEditorFullName="Sylwia Nowakowska" xEditor="sylwia.nowakowska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="1" xFlag="published" xVolType="15/251000/0001003/C" xYear="2020" xVolNmbr="000772" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt II C 772/20</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 18 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Okręgowy w Łodzi, II Wydział Cywilny</xText> <xText>w składzie następującym:</xText> <xText xALIGNx="left">Przewodnicząca S.S.O. Ewa Steckiewicz-Ochocka</xText> <xText>po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 roku w Łodzi</xText> <xText xALIGNx="left">na posiedzeniu niejawnym</xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon>M. O.</xAnon>, <xAnon>K. O.</xAnon></xText> <xText>przeciwko <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon></xText> <xText>o zapłatę i ustalenie</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądza od <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> na rzecz <xAnon>M. O.</xAnon> kwotę 42.508,19 CHF (czterdzieści dwa tysiące pięćset osiem i 19/100 franków szwajcarskich) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 czerwca 2020 roku, kwotę 12.998,09 CHF (dwanaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem i 09/100 franków szwajcarskich) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 marca 2023 roku oraz kwotę 8.295,04 zł (osiem tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 04/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>umarza postępowanie w zakresie żądania zapłaty kwoty 42.508,19 CHF (czterdzieści dwa tysiące pięćset osiem i 19/100 franków szwajcarskich) zgłoszonej przez <xAnon>K. O.</xAnon>;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>oddala powództwo w pozostałej części;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>zasądza od <xAnon>K. O.</xAnon> na rzecz <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 5.417 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi od dnia uprawomocnienia się wyroku;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText>zwraca ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Łodzi na rzecz <xAnon>M. O.</xAnon> kwotę 1121,96 zł (jeden tysiąc sto dwadzieścia jeden i 96/100 złotych) oraz na rzecz <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 3.000 zł (trzy tysiące złotych) tytułem nadpłaconych zaliczek na wydatki.</xText> </xUnit> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Ewa Steckiewicz-Ochocka

Sylwia Nowakowska

Sylwia Nowakowska

Sygn. akt II C 772/20 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Łodzi, II Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodnicząca S.S.O. Ewa Steckiewicz-Ochocka po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 roku w Łodzi na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwaM. O.,K. O. przeciwko(...) S.A.z siedzibą wW. o zapłatę i ustalenie 1 zasądza od(...) S.A.z siedzibą wW.na rzeczM. O.kwotę 42.508,19 CHF (czterdzieści dwa tysiące pięćset osiem i 19/100 franków szwajcarskich) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 czerwca 2020 roku, kwotę 12.998,09 CHF (dwanaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem i 09/100 franków szwajcarskich) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 marca 2023 roku oraz kwotę 8.295,04 zł (osiem tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 04/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku; 2 umarza postępowanie w zakresie żądania zapłaty kwoty 42.508,19 CHF (czterdzieści dwa tysiące pięćset osiem i 19/100 franków szwajcarskich) zgłoszonej przezK. O.; 3 oddala powództwo w pozostałej części; 4 zasądza odK. O.na rzecz(...) S.A.z siedzibą wW.kwotę 5.417 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi od dnia uprawomocnienia się wyroku; 5 zwraca ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Łodzi na rzeczM. O.kwotę 1121,96 zł (jeden tysiąc sto dwadzieścia jeden i 96/100 złotych) oraz na rzecz(...) S.A.z siedzibą wW.kwotę 3.000 zł (trzy tysiące złotych) tytułem nadpłaconych zaliczek na wydatki.

15/251000/0001003/C

Sąd Okręgowy w Łodzi

II Wydział Cywilny

153510007020003_XIV_C_000241_2023_Uz_2025-01-09_001

XIV C 241/23

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-13 18:00:04.0 CET

2025-01-13 11:09:37.0 CET

15351000

7020003

SENTENCE, REASON

XIV C 241/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Marcin Garcia Fernandez Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Krygiołka po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 r. w Pile na rozprawie sprawy z powództwa Banku (...) SA z siedzibą w W. przeciwko S. S. o zapłatę 1 zasądza od pozwanego S. S. na rzecz powoda Banku (...) SA z siedzibą w W. 624 372,51 (sześć

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Agnieszka Oszczypała" xPublisher="agnieszka.oszczypala" xEditorFullName="Kamila Nowak" xEditor="kamila.nowak" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="4" xFlag="published" xVolType="15/351000/7020003/C" xYear="2023" xVolNmbr="000241" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left"> XIV C 241/23</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx> <xIx>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xIx> </xBx></xText> <xText xALIGNx="right">Dnia 18 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xText xALIGNx="left">Przewodniczący: sędzia Marcin Garcia Fernandez</xText> <xText xALIGNx="left">Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Krygiołka</xText> <xText xALIGNx="left">po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 r. w Pile</xText> <xText xALIGNx="left">na rozprawie</xText> <xText>sprawy z powództwa <xBx><xAnon> Banku (...) SA</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon></xBx></xText> <xText>przeciwko<xBx> <xAnon>S. S.</xAnon> </xBx></xText> <xText xALIGNx="left">o zapłatę</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądza od pozwanego <xAnon>S. S.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon> Banku (...) SA</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> 624 372,51 (sześćset dwadzieścia cztery tysiące trzysta siedemdziesiąt dwa i 51/100) zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 20 września 2022 r.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>w pozostałej części powództwo oddala;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>kosztami procesu obciąża pozwanego i tego tytułu zasądza od niego na rzecz powoda 43 342,58 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się tego wyroku.</xText> </xUnit> <xText xALIGNx="center">Marcin Garcia Fernandez</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Powód <xAnon> Bank (...) SA</xAnon> z siedziba w <xAnon>W.</xAnon> w pozwie z 14 października 2022 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego <xAnon>S. S.</xAnon> na jego rzecz 649 988,95 zł z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od 20 września 2022 r. W uzasadnieniu podał, że na wniosek pozwanego 19 lipca 2016 r. zawarł z nim umowę złotowego mieszkaniowego kredytu hipotecznego. Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kredytu w równych ratach miesięcznych. Na wypadek nieterminowej spłaty zostały zastrzeżone odsetki maksymalne. Pozwany nie wywiązywał się z obowiązku terminowej spłaty i powstało zadłużenie przeterminowane. Wobec tego pismem z 12 grudnia 2018 r. wezwał go do zapłaty zaległości w terminie 14 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy. Po bezskutecznym upływie tego terminu, pismem z 8 stycznia 2019 r. wypowiedział umowę, co skutkowało postawieniem całości zadłużenia w stan wymagalności. Na 20 września 2022 r. wymagalne zadłużenie pozwanego wyniosło: 411 890,45 zł z tytułu kapitału i 238 098,50 zł z tytułu odsetek naliczonych za okres od 30 marca 2018 r. do 19 września 2022 r. Pismami z 13 marca i 3 września 2019 r. bezskutecznie wzywał pozwanego do zapłaty.</xText> <xText>Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu poddał w wątpliwość autentyczność swego podpisu pod umową i wskazał, że pozew zawiera braki formalne (k. 145-149).</xText> <xText><xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText>Powód <xAnon> Bank (...) SA</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> (nazywany dalej Bankiem) i pozwany <xAnon>S. S.</xAnon> zawarli 19 lipca 2016 r. umowę złotowego mieszkaniowego kredytu hipotecznego nr <xAnon> (...)</xAnon> (nazywaną dalej umową). Na jej mocy powód udzielił pozwanemu kredytu na zakup domu jednorodzinnego, a pozwany zobowiązał się spłacić kredyt w ratach (§ 1 ust. 1 i 4, § 2 ust. 1 i 2 i § 7 ust. 1 umowy). W umowie przewidziano też, że w razie opóźnienia kredytobiorcy w regulowaniu zobowiązań wynikających z umowy, Bank będzie uprawniony do pobierania od całości niespłaconych w terminie należności odsetek od zadłużenia przeterminowanego w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie (§ 22 ust. 2).</xText> <xText>Pozwany spłacał kredyt do lutego 2017 r. po czym zaprzestał spłat. W związku z tym pismem z 23 maja 2017 r. Bank wezwał go do spłaty zadłużenia a następnie pismem z 15 czerwca 2017 r. wypowiedział mu umowę.</xText> <xText><xIx>(dowód: umowa kredytu, k. 25-31, historia spłat, k. 59, pisma powoda, k. 37, 39 i potwierdzenia odbioru, k. 38, 40, rozliczenie umowy, k. 88)</xIx></xText> <xText>W celu restrukturyzacji zadłużenia pozwanego powstałego na skutek wypowiedzenia umowy kredytu, strony zawarły 6 grudnia 2017 r. kolejną umowę - porozumienie w sprawie spłaty zadłużenia Nr <xAnon> (...)</xAnon> (nazywane dalej porozumieniem). Strony oświadczyły w niej, że uznają rozwiązanie umowy kredytu za skuteczne i że w związku z tym zadłużenia pozwanego na 6 grudnia 2017 r. wynosi 440 814,44 zł z czego 416 000 zł to kapitał, 7673,16 zł odsetki umowne i 17 141,28 zł odsetki karne. Pozwany uznał ten dług oraz zobowiązał się go spłacić w 247 ratach miesięcznych, z których 246 w wysokości 2500 zł i 247 obejmująca pozostałą należność (§ 1). Strony ustaliły, że od przeterminowanego kapitału Bank będzie pobierał odsetki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie określonych w <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 2(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 2<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> (§ 4). Przewidziały także, że Bank może wypowiedzieć porozumienie, jeśli pozwany nie dotrzyma jego warunków, w szczególności nie dokona w terminie pełnej spłaty dwóch rat, po uprzednim wezwaniu go do spłaty zaległych rat. Okres wypowiedzenia został ustalony na 30 dni (§ 7). W porozumieniu uzgodniono, że pisma wysłane na adres pozwanego, dwukrotnie awizowane i nieodebrane z jakiejkolwiek przyczyny, będą traktowane jako doręczone (§ 8). Wskazano też, że postanowienia umowy kredytu, które nie zostały zmienione porozumieniem, pozostają w mocy (§ 9).</xText> <xText>Pozwany nie wywiązywał się ze spłat przewidzianych w porozumieniu. W związku z tym pismem z 12 grudnia 2018 r. powód wezwał go do spłaty 22 607,96 zł zadłużenia. Pozwany odebrał pismo 27 grudnia 2018 r., ale nie zapłacił. W związku z tym, pismem z 8 stycznia 2019 r. powód wypowiedział mu porozumienie. Pismo zostało wysłane na adres pozwanego listem poleconym i nie zostało przez niego odebrane, mimo dwukrotnego awizowania.</xText> <xText><xIx>(dowód: porozumienie, k. 43-46, wezwanie, k. 47, potwierdzenie doręczenia, k. 48, wypowiedzenie, k. 51, koperta, k. 52)</xIx></xText> <xText>Na dzień 20 września 2022 r. wymagalne zadłużenie pozwanego z tytułu umowy wynosiło: 411 890,45 zł kapitału i 238 098,50 zł odsetek za okres od 30 marca 2018 r. do 19 września 2022 r. Obejmuje ono zadłużenie, które stało się wymagalne w 2018 r. w wysokości 25 616,44 zł.</xText> <xText><xIx> (dowód: wyciąg z ksiąg powoda, k. 14, rozliczenie zadłużenia, k. 220)</xIx></xText> <xText>Sąd ustalił powyższe fakty na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy przez powoda w odpisach, których zgodność z oryginałem poświadczył jego pełnomocnik - adwokat. Na podstawie <xLexLink xArt="art. 129;art. 129 § 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 129 § 3 k.p.c.</xLexLink> dokonane przez pełnomocnika powoda poświadczenia wierności oryginałom odpisów dokumentów korzystały z domniemania zgodności treści z prawdą (<xLexLink xArt="art. 244;art. 244 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 244 § 1 k.p.c.</xLexLink>). Domniemanie to nie zostało przez pozwanego obalone. W związku z tym należało przyjąć, że odpisy dokumentów są zgodne z oryginałami.</xText> <xText>Należy podkreślić, że na rozprawie 20 marca 2024 r. powód przedłożył pozwanemu do wglądu oryginały wszystkich dokumentów z wyjątkiem umowy kredytu.</xText> <xText>Dokumenty prywatne, które stały się podstawą ustaleń, nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości i zgodności treści z prawdą. Nie były sprzeczne z żadnymi innymi dowodami, a jednocześnie były ze sobą zgodne, tworząc przekonujący i spójny obraz zdarzeń. Dlatego Sąd uznał je za w pełni godne zaufania. W szczególności Sąd uznał za wiarygodny wyciąg z ksiąg powoda. Podobnie, jak każdy inny dokument prywatny, mógł on być uznany za potwierdzenie tego, co w nim stwierdzono, na podstawie oceny sądu (<xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c.</xLexLink>). Taka ocena prowadziła zaś do wniosku o jego przydatności dla potwierdzenia istnienia i wysokości zadłużenia pozwanego.</xText> <xText>Po pierwsze, za istnieniem długu wskazanego w wyciągu przemawiało domniemanie faktyczne (<xLexLink xArt="art. 231" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 231 k.p.c.</xLexLink>). Doświadczenie życiowe wskazuje, że jest bardzo mało prawdopodobne, aby umowa kredytu nie została przez bank wykonana. Jeszcze mniej prawdopodobną jest, że kwota kredytu nie została wypłacona, a mimo to bank umieścił w swoich księgach takie zapisy, jakby była wypłacona i stanowiła zadłużenie oraz podejmował działania, jak wpis hipoteki, wezwania do zapłaty, wypowiedzenie umowy i nie spotkało się to z żadną reakcją pozwanego. Taka zaś sytuacja musiałaby mieć miejsce w tej sprawie, gdyby przyjąć nieistnienie zobowiązania.</xText> <xText>Po drugie, treść wyciągu była spójna z zapisami umowy kredytu i porozumienia z 6 grudnia 2017 r. a jednocześnie nie była sprzeczna z żadnymi innymi dowodami.</xText> <xText>Po trzecie, podnoszone przez pozwanego zarzuty i sposób ich formułowania wskazywały na to, że nie dysponuje on rzeczywistymi argumentami, pozwalającymi podważyć istnienie i wysokość zadłużenia, a jedynie próbuje różnymi wybiegami uniknąć odpowiedzialności za dług.</xText> <xText><xBx>Sąd zważył, co następuje: </xBx></xText> <xText>Powód dochodził zaspokojenia roszczenia wynikającego z porozumienia (umowy zawartej z pozwanym 6 grudnia 2017 r.) mającego na celu restrukturyzację zadłużenia pozwanego powstałego na skutek wypowiedzenia mu wcześniejszej umowy kredytu. W porozumienia pozwany zobowiązał się do ratalnej spłaty zadłużenia na warunkach w nim ustalonych. Ponieważ z tego obowiązku się nie wywiązywał, po jego stronie powstało wymagalne zadłużenie. W tej sytuacji powód wypowiedział mu tę umowę na mocy jej § 7. To, że zaistniały przesłanki wypowiedzenia i było ono skuteczne, w świetle dokonanych ustaleń nie budziło wątpliwości.</xText> <xText>Co do zasady i co do wysokości dochodzone przez powoda roszczenie miało potwierdzenie w dokonanych ustaleniach. Zaznaczyć należy, że zapisy preambuły porozumienia w zw. z jego § 1 ust. 1, w którym pozwany uznał dług, wprost dowodziły wysokości długu z tytułu kapitału i części odsetek.</xText> <xText>Roszczenie powoda nie mogło być jednak uwzględnione w całości, gdyż było częściowo przedawnione - w zakresie 25.616,44 zł należności za 2018 r. Zatem powództwo było uzasadnione w zakresie nieprzedawnionej kwoty 624 372,51 zł.</xText> <xText>Z tych przyczyn Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.</xText> <xText>Przechodząc do kwestii przedawnienia, wskazać należy, co następuje. Do przedawnienia roszczeń banku o zapłatę należności z umowy restrukturyzacyjnej, jak i każdej innej, ma zastosowanie przewidziany w <xLexLink xArt="art. 118" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 118 k.c.</xLexLink> trzyletni termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.</xText> <xText>Roszczenie banku o zapłatę ustalonych w umowie rat kapitałowych lub kapitałowo- odsetkowych staje się wymagalne w przypadku każdej raty w pierwszym dniu po upływie terminu płatności tej raty. Roszczenie o odsetki za opóźnienie w zapłacie rat staje się zaś wymagalne osobno w każdym dniu opóźnienia i przedawnia się osobno za każdy dzień opóźnienia (por. uchwały SN z 5 kwietnia 1991 r., III CZP 20/91, OSNC 1991/10–12/120 i z 5 kwietnia 1991 r., III CZP 21/91, OSNC 1991/10–12/121). Koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego (<xLexLink xArt="art. 118;art. 118 zd. 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 118 zdanie drugie k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Wniesienie przez powoda pozwu 30 grudnia 2022 r. (k. 60) spowodowało przerwanie biegu terminu przedawnienia jego roszczenia (<xLexLink xArt="art. 123;art. 123 § 1;art. 123 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 123 § 1 pkt 1 k.c.</xLexLink>) w części, w jakiej obejmowało należności, które stały się wymagalne od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r. Natomiast roszczenie o zapłatę należności za wcześniejszy okres było przedawnione.</xText> <xText>Z treści umowy stron wynika, że pozwany zawarł ją jako konsument. Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 117;art. 117 § 2(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 117 § 2<xSUPx>1 </xSUPx>k.c.</xLexLink>, po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Przepis ten znajduje zastosowanie także do roszczeń powstałych przed dniem jego wejścia w życie (art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks Cywilny oraz niektórych innych ustaw). Zatem Sąd zobowiązany był ocenić, czy doszło do przedawnienia roszczenia powoda w jakiejkolwiek części i w razie pozytywnej odpowiedzi, z urzędu uwzględnić upływ terminu przedawnienia. Dlatego roszczenie powoda podlegało oddaleniu w części obejmującej część przedawnioną.</xText> <xText>Z tych przyczyn Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku.</xText> <xText>O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 3 wyroku na podstawie <xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 zdanie drugie k.p.c.</xLexLink> Powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania (ok. 4 %), co uzasadniało obciążenia pozwanego całością poniesionych przez niego kosztów. Składały się na nie opłata od pozwu 32 450 zł, koszty doręczenia przez komornika 75,58 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i wynagrodzenie pełnomocnika 10 800 zł - razem 43 342,58 zł.</xText> <xText xALIGNx="center">SSO Marcin Garcia Fernandez</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Marcin Garcia Fernandez

Agnieszka Oszczypała

st. sekr. sąd. Dorota Krygiołka

Kamila Nowak

XIV C 241/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Marcin Garcia Fernandez Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Krygiołka po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 r. w Pile na rozprawie sprawy z powództwaBanku (...) SAz siedzibą wW. przeciwkoS. S. o zapłatę 1 zasądza od pozwanegoS. S.na rzecz powodaBanku (...) SAz siedzibą wW.624 372,51 (sześćset dwadzieścia cztery tysiące trzysta siedemdziesiąt dwa i 51/100) zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 20 września 2022 r. 2 w pozostałej części powództwo oddala; 3 kosztami procesu obciąża pozwanego i tego tytułu zasądza od niego na rzecz powoda 43 342,58 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się tego wyroku. Marcin Garcia Fernandez UZASADNIENIE PowódBank (...) SAz siedziba wW.w pozwie z 14 października 2022 r. wniósł o zasądzenie od pozwanegoS. S.na jego rzecz 649 988,95 zł z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od 20 września 2022 r. W uzasadnieniu podał, że na wniosek pozwanego 19 lipca 2016 r. zawarł z nim umowę złotowego mieszkaniowego kredytu hipotecznego. Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kredytu w równych ratach miesięcznych. Na wypadek nieterminowej spłaty zostały zastrzeżone odsetki maksymalne. Pozwany nie wywiązywał się z obowiązku terminowej spłaty i powstało zadłużenie przeterminowane. Wobec tego pismem z 12 grudnia 2018 r. wezwał go do zapłaty zaległości w terminie 14 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy. Po bezskutecznym upływie tego terminu, pismem z 8 stycznia 2019 r. wypowiedział umowę, co skutkowało postawieniem całości zadłużenia w stan wymagalności. Na 20 września 2022 r. wymagalne zadłużenie pozwanego wyniosło: 411 890,45 zł z tytułu kapitału i 238 098,50 zł z tytułu odsetek naliczonych za okres od 30 marca 2018 r. do 19 września 2022 r. Pismami z 13 marca i 3 września 2019 r. bezskutecznie wzywał pozwanego do zapłaty. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu poddał w wątpliwość autentyczność swego podpisu pod umową i wskazał, że pozew zawiera braki formalne (k. 145-149). Sąd ustalił następujący stan faktyczny: PowódBank (...) SAz siedzibą wW.(nazywany dalej Bankiem) i pozwanyS. S.zawarli 19 lipca 2016 r. umowę złotowego mieszkaniowego kredytu hipotecznego nr(...)(nazywaną dalej umową). Na jej mocy powód udzielił pozwanemu kredytu na zakup domu jednorodzinnego, a pozwany zobowiązał się spłacić kredyt w ratach (§ 1 ust. 1 i 4, § 2 ust. 1 i 2 i § 7 ust. 1 umowy). W umowie przewidziano też, że w razie opóźnienia kredytobiorcy w regulowaniu zobowiązań wynikających z umowy, Bank będzie uprawniony do pobierania od całości niespłaconych w terminie należności odsetek od zadłużenia przeterminowanego w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie (§ 22 ust. 2). Pozwany spłacał kredyt do lutego 2017 r. po czym zaprzestał spłat. W związku z tym pismem z 23 maja 2017 r. Bank wezwał go do spłaty zadłużenia a następnie pismem z 15 czerwca 2017 r. wypowiedział mu umowę. (dowód: umowa kredytu, k. 25-31, historia spłat, k. 59, pisma powoda, k. 37, 39 i potwierdzenia odbioru, k. 38, 40, rozliczenie umowy, k. 88) W celu restrukturyzacji zadłużenia pozwanego powstałego na skutek wypowiedzenia umowy kredytu, strony zawarły 6 grudnia 2017 r. kolejną umowę - porozumienie w sprawie spłaty zadłużenia Nr(...)(nazywane dalej porozumieniem). Strony oświadczyły w niej, że uznają rozwiązanie umowy kredytu za skuteczne i że w związku z tym zadłużenia pozwanego na 6 grudnia 2017 r. wynosi 440 814,44 zł z czego 416 000 zł to kapitał, 7673,16 zł odsetki umowne i 17 141,28 zł odsetki karne. Pozwany uznał ten dług oraz zobowiązał się go spłacić w 247 ratach miesięcznych, z których 246 w wysokości 2500 zł i 247 obejmująca pozostałą należność (§ 1). Strony ustaliły, że od przeterminowanego kapitału Bank będzie pobierał odsetki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie określonych wart. 481 § 21k.c.(§ 4). Przewidziały także, że Bank może wypowiedzieć porozumienie, jeśli pozwany nie dotrzyma jego warunków, w szczególności nie dokona w terminie pełnej spłaty dwóch rat, po uprzednim wezwaniu go do spłaty zaległych rat. Okres wypowiedzenia został ustalony na 30 dni (§ 7). W porozumieniu uzgodniono, że pisma wysłane na adres pozwanego, dwukrotnie awizowane i nieodebrane z jakiejkolwiek przyczyny, będą traktowane jako doręczone (§ 8). Wskazano też, że postanowienia umowy kredytu, które nie zostały zmienione porozumieniem, pozostają w mocy (§ 9). Pozwany nie wywiązywał się ze spłat przewidzianych w porozumieniu. W związku z tym pismem z 12 grudnia 2018 r. powód wezwał go do spłaty 22 607,96 zł zadłużenia. Pozwany odebrał pismo 27 grudnia 2018 r., ale nie zapłacił. W związku z tym, pismem z 8 stycznia 2019 r. powód wypowiedział mu porozumienie. Pismo zostało wysłane na adres pozwanego listem poleconym i nie zostało przez niego odebrane, mimo dwukrotnego awizowania. (dowód: porozumienie, k. 43-46, wezwanie, k. 47, potwierdzenie doręczenia, k. 48, wypowiedzenie, k. 51, koperta, k. 52) Na dzień 20 września 2022 r. wymagalne zadłużenie pozwanego z tytułu umowy wynosiło: 411 890,45 zł kapitału i 238 098,50 zł odsetek za okres od 30 marca 2018 r. do 19 września 2022 r. Obejmuje ono zadłużenie, które stało się wymagalne w 2018 r. w wysokości 25 616,44 zł. (dowód: wyciąg z ksiąg powoda, k. 14, rozliczenie zadłużenia, k. 220) Sąd ustalił powyższe fakty na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy przez powoda w odpisach, których zgodność z oryginałem poświadczył jego pełnomocnik - adwokat. Na podstawieart. 129 § 3 k.p.c.dokonane przez pełnomocnika powoda poświadczenia wierności oryginałom odpisów dokumentów korzystały z domniemania zgodności treści z prawdą (art. 244 § 1 k.p.c.). Domniemanie to nie zostało przez pozwanego obalone. W związku z tym należało przyjąć, że odpisy dokumentów są zgodne z oryginałami. Należy podkreślić, że na rozprawie 20 marca 2024 r. powód przedłożył pozwanemu do wglądu oryginały wszystkich dokumentów z wyjątkiem umowy kredytu. Dokumenty prywatne, które stały się podstawą ustaleń, nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości i zgodności treści z prawdą. Nie były sprzeczne z żadnymi innymi dowodami, a jednocześnie były ze sobą zgodne, tworząc przekonujący i spójny obraz zdarzeń. Dlatego Sąd uznał je za w pełni godne zaufania. W szczególności Sąd uznał za wiarygodny wyciąg z ksiąg powoda. Podobnie, jak każdy inny dokument prywatny, mógł on być uznany za potwierdzenie tego, co w nim stwierdzono, na podstawie oceny sądu (art. 233 § 1 k.p.c.). Taka ocena prowadziła zaś do wniosku o jego przydatności dla potwierdzenia istnienia i wysokości zadłużenia pozwanego. Po pierwsze, za istnieniem długu wskazanego w wyciągu przemawiało domniemanie faktyczne (art. 231 k.p.c.). Doświadczenie życiowe wskazuje, że jest bardzo mało prawdopodobne, aby umowa kredytu nie została przez bank wykonana. Jeszcze mniej prawdopodobną jest, że kwota kredytu nie została wypłacona, a mimo to bank umieścił w swoich księgach takie zapisy, jakby była wypłacona i stanowiła zadłużenie oraz podejmował działania, jak wpis hipoteki, wezwania do zapłaty, wypowiedzenie umowy i nie spotkało się to z żadną reakcją pozwanego. Taka zaś sytuacja musiałaby mieć miejsce w tej sprawie, gdyby przyjąć nieistnienie zobowiązania. Po drugie, treść wyciągu była spójna z zapisami umowy kredytu i porozumienia z 6 grudnia 2017 r. a jednocześnie nie była sprzeczna z żadnymi innymi dowodami. Po trzecie, podnoszone przez pozwanego zarzuty i sposób ich formułowania wskazywały na to, że nie dysponuje on rzeczywistymi argumentami, pozwalającymi podważyć istnienie i wysokość zadłużenia, a jedynie próbuje różnymi wybiegami uniknąć odpowiedzialności za dług. Sąd zważył, co następuje: Powód dochodził zaspokojenia roszczenia wynikającego z porozumienia (umowy zawartej z pozwanym 6 grudnia 2017 r.) mającego na celu restrukturyzację zadłużenia pozwanego powstałego na skutek wypowiedzenia mu wcześniejszej umowy kredytu. W porozumienia pozwany zobowiązał się do ratalnej spłaty zadłużenia na warunkach w nim ustalonych. Ponieważ z tego obowiązku się nie wywiązywał, po jego stronie powstało wymagalne zadłużenie. W tej sytuacji powód wypowiedział mu tę umowę na mocy jej § 7. To, że zaistniały przesłanki wypowiedzenia i było ono skuteczne, w świetle dokonanych ustaleń nie budziło wątpliwości. Co do zasady i co do wysokości dochodzone przez powoda roszczenie miało potwierdzenie w dokonanych ustaleniach. Zaznaczyć należy, że zapisy preambuły porozumienia w zw. z jego § 1 ust. 1, w którym pozwany uznał dług, wprost dowodziły wysokości długu z tytułu kapitału i części odsetek. Roszczenie powoda nie mogło być jednak uwzględnione w całości, gdyż było częściowo przedawnione - w zakresie 25.616,44 zł należności za 2018 r. Zatem powództwo było uzasadnione w zakresie nieprzedawnionej kwoty 624 372,51 zł. Z tych przyczyn Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku. Przechodząc do kwestii przedawnienia, wskazać należy, co następuje. Do przedawnienia roszczeń banku o zapłatę należności z umowy restrukturyzacyjnej, jak i każdej innej, ma zastosowanie przewidziany wart. 118 k.c.trzyletni termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Roszczenie banku o zapłatę ustalonych w umowie rat kapitałowych lub kapitałowo- odsetkowych staje się wymagalne w przypadku każdej raty w pierwszym dniu po upływie terminu płatności tej raty. Roszczenie o odsetki za opóźnienie w zapłacie rat staje się zaś wymagalne osobno w każdym dniu opóźnienia i przedawnia się osobno za każdy dzień opóźnienia (por. uchwały SN z 5 kwietnia 1991 r., III CZP 20/91, OSNC 1991/10–12/120 i z 5 kwietnia 1991 r., III CZP 21/91, OSNC 1991/10–12/121). Koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego (art. 118 zdanie drugie k.c.). Wniesienie przez powoda pozwu 30 grudnia 2022 r. (k. 60) spowodowało przerwanie biegu terminu przedawnienia jego roszczenia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.) w części, w jakiej obejmowało należności, które stały się wymagalne od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r. Natomiast roszczenie o zapłatę należności za wcześniejszy okres było przedawnione. Z treści umowy stron wynika, że pozwany zawarł ją jako konsument. Zgodnie zart. 117 § 21k.c., po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Przepis ten znajduje zastosowanie także do roszczeń powstałych przed dniem jego wejścia w życie (art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks Cywilny oraz niektórych innych ustaw). Zatem Sąd zobowiązany był ocenić, czy doszło do przedawnienia roszczenia powoda w jakiejkolwiek części i w razie pozytywnej odpowiedzi, z urzędu uwzględnić upływ terminu przedawnienia. Dlatego roszczenie powoda podlegało oddaleniu w części obejmującej część przedawnioną. Z tych przyczyn Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku. O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 3 wyroku na podstawieart. 100 zdanie drugie k.p.c.Powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania (ok. 4 %), co uzasadniało obciążenia pozwanego całością poniesionych przez niego kosztów. Składały się na nie opłata od pozwu 32 450 zł, koszty doręczenia przez komornika 75,58 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i wynagrodzenie pełnomocnika 10 800 zł - razem 43 342,58 zł. SSO Marcin Garcia Fernandez

15/351000/7020003/C

Sąd Okręgowy w Poznaniu

XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny

154505000007503_XXV_C_000384_2023_Uz_2025-01-10_001

XXV C 384/23

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-22 18:00:05.0 CET

2025-01-22 16:24:08.0 CET

15450500

7503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt XXV C 384/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Paweł Duda Protokolant: protokolant sądowy Urszula Flaga po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2024 r. w Warszawie na rozprawie sprawy z powództwa E. O. i T. O. przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. o zadośćuczynienie i odszkodowanie I zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnoś

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anna Leszczyńska" xPublisher="aleszczynska" xEditorFullName="Anna Leszczyńska" xEditor="aleszczynska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="20" xFlag="published" xVolType="15/450500/0007503/C" xYear="2023" xVolNmbr="000384" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt XXV C 384/23</xText> <xText></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dnia 18 grudnia 2024 r.</xText> <xText>Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny</xText> <xText>w składzie następującym:</xText> <xText><xBx>Przewodniczący: sędzia Paweł Duda</xBx></xText> <xText>Protokolant: protokolant sądowy Urszula Flaga</xText> <xText>po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2024 r. w Warszawie</xText> <xText>na rozprawie</xText> <xText>sprawy z powództwa <xBx><xAnon>E. O.</xAnon> i <xAnon>T. O.</xAnon></xBx></xText> <xText>przeciwko <xBx><xAnon> (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon></xBx></xText> <xText>o zadośćuczynienie i odszkodowanie</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>zasądza od <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> na rzecz <xAnon>E. O.</xAnon> kwotę 200.000 zł (dwieście tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 listopada 2016 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>zasądza od <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> na rzecz <xAnon>T. O.</xAnon> kwotę 100.000 zł (sto tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 listopada 2016 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>oddala powództwo w pozostałej części;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">IV</xName> <xText>zasądza od <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> na rzecz <xAnon>E. O.</xAnon> kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz kwotę 13.284 zł (trzynaście tysięcy dwieście osiemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">V</xName> <xText>zasądza od <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> na rzecz <xAnon>T. O.</xAnon> kwotę 6.642 zł (sześć tysięcy sześćset czterdzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">VI</xName> <xText>nakazuje pobrać od <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 22.533,73 zł (dwadzieścia dwa tysiące pięćset trzydzieści trzy złote siedemdziesiąt trzy grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.</xText> </xUnit> <xText>Sygn. akt XXV C 384/23</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>wyroku z dnia 18 grudnia 2024 r.</xBx></xText> <xText>Powodowie <xAnon>E. O.</xAnon> i <xAnon>T. O.</xAnon> w pozwie z dnia 27 listopada <xBRx></xBRx>2018 r., skierowanym przeciwko pozwanemu <xAnon> Centrum (...)</xAnon> <xBRx></xBRx><xAnon> i (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, wnieśli o:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądzenie od pozwanego na rzecz <xAnon>E. O.</xAnon> kwoty 200.000 zł tytułem zadośćuczynienia za śmierć męża <xAnon>R. O. (1)</xAnon> oraz kwoty 100.000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej powódki wskutek śmierci męża, to jest łącznej kwoty 300.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia pozwanemu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej w postępowaniu przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Woli <xBRx></xBRx>w Warszawie sygn. akt II Co 2136/16 do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądzenie od pozwanego na rzecz <xAnon>T. O.</xAnon> kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za śmierć ojca <xAnon>R. O. (1)</xAnon> wraz z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia pozwanemu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej w postępowaniu przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Woli <xBRx></xBRx>w Warszawie sygn. akt II Co 2136/16 do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> <xText>W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że w dniu 24 września 2013 r. <xAnon>R. O. (1)</xAnon> zgłosił się do Izby Przyjęć <xAnon> Szpitala (...)</xAnon>, ponieważ poczuł się źle, miał silne bóle <xBRx></xBRx>w klatce piersiowej, a przyjmujący go lekarz zlecił badania w kierunku zawału serca. <xBRx></xBRx>W Szpitalu wykonano u <xAnon>R. O. (1)</xAnon> badanie EKG oraz pobrano od niego krew do badań, w celu m.in. oznaczenia poziomu troponiny służącego do wykrywania zawału serca. Jednakże wskutek błędnego oznaczenia krwi pobranej od <xAnon>R. O. (1)</xAnon> imieniem <xBRx></xBRx>i nazwiskiem innego pacjenta oraz innych nieprawidłowości i zaniechań, Izba Przyjęć nie otrzymała wyników tego badania, niezbędnych dla prawidłowej diagnostyki i decyzji co do zatrzymania <xAnon>R. O. (1)</xAnon> w Szpitalu i udzielenia mu dalszej pomocy. Mimo braku wyników badań krwi personel medyczny Izby Przyjęć, w szczególności lekarz, nie podjął żadnych działań w celu niedopuszczenia do sytuacji zagrażającej życiu pacjenta, a wyników badań zaczęto szukać u pozwanego dopiero po otrzymaniu informacji o zgonie pacjenta. <xBRx></xBRx>W karcie informacyjnej Izby Przyjęć <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> z dnia 24 września 2013 r. zaznaczono, że pacjent <xAnon>R. O. (1)</xAnon> nie został przyjęty do szpitala z powodu braku wskazań do hospitalizacji w trybie pilnym, a jako rozpoznanie zapisano nerwoból międzyżebrowy, podejrzenie dyskopatii odcinka piersiowego kręgosłupa oraz skierowano pacjenta do dalszego leczenia do poradni i zalecono wykonanie RTG kręgosłupa piersiowego. <xAnon>R. O. (1)</xAnon> został wypisany z Izby Przyjęć bez wyjaśnienia przyczyny braku zleconych badań krwi, mających rozstrzygające znaczenie dla postawienia prawidłowej diagnozy oraz bez uprzedzenia o możliwych zagrożeniach dla jego życia i zdrowia. Jak się okazało, odnalezione później badania krwi <xAnon>R. O. (1)</xAnon> wskazywały na podwyższony poziom troponiny <xBRx></xBRx>i zwiększone ryzyko sercowo-naczyniowe. Niezachowanie przez personel medyczny pozwanego procedur medycznych w stosunku do <xAnon>R. O. (1)</xAnon> i dopuszczenie się nieprawidłowości przy jego diagnozowaniu doprowadziło do śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> <xBRx></xBRx>w dniu 25 września 2013 r. z powodu ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowej <xBRx></xBRx>w przebiegu zawału mięśnia serca. Powodowie dochodzą od pozwanego zadośćuczynienia za krzywdę doznaną wskutek śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Ponadto <xAnon>E. O.</xAnon> dochodzi odszkodowania za znaczne pogorszenie jej sytuacji życiowej na skutek śmierci męża, która wywołała dotkliwe skutki w jej sferze majątkowej. Powódka po śmierci męża, mimo pracy <xBRx></xBRx>w zwiększonym wymiarze, nie jest w stanie spłacać wszystkich zobowiązań finansowych, <xBRx></xBRx>w szczególności kredytu zaciągniętego z mężem na budowę domu, i została zmuszona do wystawienia praktycznie całego swojego majątku na sprzedaż.</xText> <xText>Pozwany <xAnon> Centrum (...)</xAnon> <xBRx></xBRx>z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> w odpowiedzi na pozew wniósł <xBRx></xBRx>o oddalenie powództwa w całości.</xText> <xText>W uzasadnieniu pozwany wskazał, że wobec <xAnon>R. O. (1)</xAnon> wykonano podstawowe badania, w tym badanie EKG, w którym nie było cech niedokrwienia mięśnia lewej komory serca oraz badania laboratoryjne, które wykazały nieznacznie podwyższony poziom enzymów wskaźnikowych uszkodzenia mięśnia serca (troponina) i podwyższoną leukocytozę, lecz ich wyniki nie rozstrzygały jeszcze o zawale serca. Zdaniem pozwanego, <xBRx></xBRx>w przedmiotowym przypadku lekarz wykazał właściwą staranność w postępowaniu i nie zlekceważył pacjenta, gdyż zostały zlecone wszystkie wymagane badania, a stosowane leczenie było adekwatne do stanu pacjenta i aktualnych danych jakimi dysponował lekarz. Obserwacja na Izbie Przyjęć została przerwana na wniosek pacjenta, który wypisał się na własne żądanie. Kontynuowanie diagnostyki wymaga zgody pacjenta, czego w tym przypadku nie uzyskano. Jeśli zaś wystąpiła jakaś nieprawidłowość w postaci omyłki <xBRx></xBRx>w dokumentacji medycznej czy też braku poinformowania pacjenta o konsekwencjach opuszczenia szpitala, to aspekty te nie miały żadnego wpływu na zgon <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. <xBRx></xBRx>Z ostrożności procesowej pozwany zakwestionował zasadność i wysokość dochodzonych przez powodów roszczeń, w tym także żądania odsetkowego.</xText> <xText>W toku procesu, z dniem 1 kwietnia 2022 r. doszło do połączenia w trybie <xLexLink xArt="art. 492;art. 492 § 1;art. 492 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU20000941037" xTitle="Ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych" xAddress="Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037">art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h.</xLexLink> <xAnon> Centrum (...)</xAnon> <xBRx></xBRx>z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> (spółka przejmowana) <xBRx></xBRx>z <xAnon> (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> <xBRx></xBRx>z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> (spółka przejmująca). W związku z tym postanowieniem z dnia <xBRx></xBRx>14 lipca 2023 r. Sąd zawiesił postępowanie na podstawie <xLexLink xArt="art. 174;art. 174 § 1;art. 174 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 174 § 1 pkt. 1 k.p.c.</xLexLink> oraz podjął zawieszone postępowanie z udziałem <xAnon> (...) Sp. z o. o.</xAnon> <xBRx></xBRx>z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> jako następcy prawnego <xAnon> Centrum (...)</xAnon> <xBRx></xBRx><xAnon> i (...) Sp. z o. o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>.</xText> <xText><xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny</xBx>:</xText> <xText> <xAnon>R. O. (1)</xAnon> był pielęgniarzem, pracował w <xAnon> Instytucie (...)</xAnon> <xBRx></xBRx>w <xAnon>W.</xAnon> oraz w <xAnon> Hospicjum (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon>. W dniu 22 września 2013 r. <xAnon>R. O. (1)</xAnon> poczuł się źle, miał silne bóle w klatce piersiowej, które nie ustąpiły pomimo przyjęcia stosowanych już wcześniej leków, skarżył się na duszność wysiłkową. Powiedział <xBRx></xBRx>o tym żonie <xAnon>E. O.</xAnon> i znajomemu lekarzowi – <xAnon>M. K.</xAnon>, specjaliście chorób wewnętrznych, z którą współpracował. Zapytał lekarza czy ma dostępny aparat do badania EKG, ta jednak nie dysponowała takim aparatem i zleciła mu zgłoszenie się do przychodni. W dniu 24 września 2013 r. <xAnon>R. O. (1)</xAnon> został zaprowadzony przez <xAnon>M. K.</xAnon> do Izby Przyjęć <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon>. <xAnon>M. K.</xAnon> nie miała wątpliwości, że <xAnon>R. O. (1)</xAnon> ma problemy z sercem, bo odczuwał bóle w klatce piersiowej i bardzo szybko się męczył. <xAnon>M. K.</xAnon> towarzyszyła <xAnon>R. O. (2)</xAnon> przez pewien czas na Izbie Przyjęć, prosiła lekarza przyjmującego o udostępnienie jej wyników badań <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, ale spotkała się z odmową, następnie opuściła Izbę Przyjęć (<xIx> zeznania świadka <xAnon>M. K.</xAnon> – k. 238-238v</xIx>.<xIx> , przesłuchanie powódki <xAnon>E. O.</xAnon> – k. 243-245 i 406v.-407).</xIx> </xText> <xText><xAnon>R. O. (1)</xAnon> zgłosił się do Izby Przyjęć <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> o godz. 14:20, został przyjęty przez lekarza dyżurnego <xAnon>B. Ś.</xAnon>. W wywiadzie pacjent zgłaszał nawracające dolegliwości bólowe w klatce piersiowej od 6 miesięcy, w okolicy przedsercowej, promieniujące do szyi i barku lewego, dolegliwości okresowo związane <xBRx></xBRx>z wysiłkiem fizycznym, a okresowo z oddechem. W badaniu przedmiotowym <xAnon>R. O. (1)</xAnon> lekarz stwierdziła stan ogólny dobry, łagodnie podwyższone ciśnienie tętnicze (160/80 mmHg) – w kontrolnym pomiarze ciśnienie tętnicze prawidłowe (120/70 mmHg), miarową czynność serca, nad płucami bez patologicznych zjawisk osłuchowych, brzuch miękki, niebolesny, kończyny dolne bez obrzęków. W wykonanym badaniu EKG stwierdzono: rytm miarowy zatokowy 60/min, normogram, bez cech niedokrwienia. Pacjentowi podany został lek przeciwbólowy ketonal domięśniowo. W trakcie pobytu w Izbie Przyjęć ból w klatce piersiowej u <xAnon>R. O. (1)</xAnon> początkowo ustąpił, a następnie powrócił ból w okolicy podłopatkowej po nagłym pochyleniu się, ustępując przy zmianie pozycji ciała.</xText> <xText>W trakcie pobytu na Izbie Przyjęć o godzinie 14:28 pobrano od <xAnon>R. O. (1)</xAnon> krew i zlecono następujące badania laboratoryjne: morfologia, test troponinowy, mocznik/kreatynina, jonogram, glukoza, CRP, CK, CKMB, d-dimery INR. Próbka krwi do badań została jednak błędnie oznaczono imieniem i nazwiskiem innego pacjenta – <xAnon>P. M.</xAnon>.</xText> <xText>Lekarz <xAnon>B. Ś.</xAnon> rozpoznała u <xAnon>R. O. (1)</xAnon> nerwoból międzyżebrowy i podejrzenie dyskopatii odcinka piersiowego kręgosłupa, stwierdziła brak wskazań do hospitalizacji w trybie pilnych oraz skierowała pacjenta do poradni rejonowej <xBRx></xBRx>z zaleceniem wykonania RTG kręgosłupa piersiowego. Przy wypisie lekarz nie informowała <xAnon>R. O. (1)</xAnon> o zagrożeniach dla jego zdrowia lub życia związanych z opuszczeniem Izby Przyjęć. O godzinie 16:30 <xAnon>R. O. (1)</xAnon> opuścił Izbę Przyjęć <xAnon> Szpitala (...)</xAnon>.</xText> <xText>(<xIx>karta informacyjna Izby Przyjęć <xAnon> szpitala (...)</xAnon> – k. 59-62, karta zleceń lekarskich w Izbie Przyjęć – k. 63, wyniki badań laboratoryjnych – k. 64-65, częściowo protokół przesłuchania lekarza <xAnon>B. Ś.</xAnon> w charakterze obwinionego z 27.05.2015 r. w sprawie przed Okręgowym Rzecznikiem Odpowiedzialności Zawodowej <xAnon>(...)</xAnon> – k. 84</xIx>).</xText> <xText>Do czasu opuszczenia przez <xAnon>R. O. (1)</xAnon> Izby Przyjęć <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> wyniki badań krwi oznaczone jego imieniem i nazwiskiem nie dotarły z laboratorium na Izbę Przyjęć, zaś na Izbie Przyjęć nie podjęto działań w celu wyjaśnienia przyczyny braku badań krwi <xAnon>R. O. (1)</xAnon> (<xIx> zeznania świadków: <xAnon>J. K. (1)</xAnon> – k. 239v.-240 i <xAnon>E. B.</xAnon> – k. 240-240v., protokół przesłuchania świadka <xAnon>J. K. (1)</xAnon> z 02.11.2015 r. w sprawie <xAnon>(...)</xAnon> Prokuratury Rejonowej <xAnon>(...)</xAnon>w <xAnon>W.</xAnon> – k. 86-87v.</xIx>).</xText> <xText>Po wyjściu ze <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> rozmawiał na temat pobytu na Izbie Przyjęć z żoną <xAnon>E. O.</xAnon>, pokazał jej kartę wypisową ze Szpitala, powiedział, że dostał lek przeciwbólowy <xAnon>(...)</xAnon> i że został skierowany do poradni ortopedycznej, że wyniki jego badań zaginęły, że czuje się lepiej. Rozmawiał też ze znajomą lekarką <xAnon>M. K.</xAnon>, informując ją, że wyszedł ze szpitala, bo lekarz powiedziała mu, że nic mu nie jest (<xIx>zeznania świadka <xAnon>M. K.</xAnon> – k. 238-238v.; przesłuchanie powódki <xAnon>E. O.</xAnon> – k. 243-245 i 406v.-407</xIx>).</xText> <xText>W dniu 25 września 2013 r. <xAnon>R. O. (1)</xAnon> wykonywał zabieg pielęgniarski w domu pacjenta. Przed przystąpieniem do zabiegu skarżył się, że źle się czuje, miał drgawki. Po skończonym zabiegu usiadł w fotelu, po pewnym czasie stwierdzono u niego brak oznak życia. Wezwano Pogotowie Ratunkowe, które stwierdziło zgon <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Przyczyną śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> była ostra niewydolność krążeniowo-oddechowa <xBRx></xBRx>w przebiegu kolejnego zawału serca. W chwili śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> miał 49 lat. W trakcie sekcji zwłok stwierdzono dodatkowo u <xAnon>R. O. (1)</xAnon> obecność raka płuca prawego (naciek<xAnon>(...)</xAnon>) (<xIx> protokół sądowo-lekarskich oględzin i sekcji zwłok z 02.10.2013 r. <xAnon>(...)</xAnon>Uniwersytetu Medycznego – k. 56-57; wynik badania histopatologicznego z 10.11.2013 r. – k. 58; odpis skrócony aktu zgonu <xAnon>R. O. (1)</xAnon> – k. 48</xIx>).</xText> <xText>Dopiero po uzyskaniu informacji o śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> pracownicy <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> zaczęli wyjaśniać przyczynę braku badań laboratoryjnych <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Ustalono wówczas, że nastąpił błąd przedlaboratoryjny, że dostarczono do laboratorium skierowanie oraz próbkę krwi <xAnon>R. O. (1)</xAnon> do badań oznaczone danymi innego pacjenta <xAnon>P. M.</xAnon>, któremu już wcześniej zlecano badania laboratoryjne. Pracowników laboratorium nie zdziwiło wykonywanie badań dla tego samego pacjenta, gdyż to lekarz zleca badania i zdarzają się przypadki zlecania badań tego samego pacjenta więcej niż jeden raz. Po wykonaniu tych badań krwi diagnosta laboratoryjny zadzwoniła na Izbę Przyjęć, że wyniki są gotowe do obioru. Została jednak poinformowana, że pacjent <xAnon>P. M.</xAnon> został przyjęty na oddział, więc zadzwoniła na oddział, po czym pielęgniarka z oddziału odebrała wyniki badań. Po uzyskaniu informacji o śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> lekarz z Izby Przyjęć <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> przyszła do laboratorium i poprosiła o zmianę danych pacjenta na zleceniu badań i na próbówce, na co pracownicy laboratorium nie wyrazili zgody (<xIx> zeznania świadków: <xAnon>J. K. (1)</xAnon> – k. 239v.-240 i <xAnon>E. B.</xAnon> – <xBRx></xBRx>k. 240-240v.; protokół przesłuchania świadka <xAnon>J. K. (1)</xAnon> z 02.11.2015 r. w sprawie <xAnon>(...)</xAnon> Prokuratury Rejonowej <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> – k. 86-87v.</xIx>).</xText> <xText>Badania laboratoryjne krwi pobranej faktycznie od <xAnon>R. O. (1)</xAnon> o godzinie 14:28 wykonano w zakresie morfologii krwi o godzinie 14:41, zaś pozostałe badania, w tym badanie poziomu troponiny – o godzinie 15:09. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono podwyższone w niewielkim stopniu stężenie troponiny - 0,052 ng/ml, przy normie od 0,00 do 0,03 ng/ml, prawidłowe stężenie d-dimerów, kreatyniny, jonogramu, podwyższoną liczbę leukocytów (13 tys./mcL) (<xIx>wyniki badań laboratoryjnych – k. 64-65</xIx>).</xText> <xText>W dniu 26 września 2013 r. lekarz <xAnon>B. Ś.</xAnon> oraz dwójka pielęgniarzy ze <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> sporządzili notatkę służbową do karty informacyjnej, w której wskazano, że <xAnon>R. O. (1)</xAnon> został wypisany z Izby Przyjęć na własną prośbę przed otrzymaniem wyników badań krwi, nie chciał dłużej czekać na badania, w chwili opuszczenia Izby Przyjęć czuł się dobrze (<xIx>notatka służbowa z dnia 26.09.2013 r. – k. 80</xIx>).</xText> <xText>Przy podejrzeniu zawału serca pacjent jest badany przez pielęgniarza lub ratownika, następnie jest badany przez lekarza, który zleca badania. Najczęściej są to w tym przypadku badanie EKG oraz badania laboratoryjne krwi, tj. stężenie troponiny, morfologia krwi, jonogram, kreatynina. W zależności od potrzeby są zlecane inne badania. Po analizie wyników badań przez lekarza pacjent zostaje w szpitalu albo zostaje wypisany do domu <xBRx></xBRx>z zaleceniami. Jeśli wskazana jest dalsza hospitalizacja, a pacjent nie wyraża na nią zgody, to powinien podpisać oświadczenie na piśmie. Lekarz informuje wówczas pacjenta <xBRx></xBRx>o zagrożeniach życia związanych z odmową hospitalizacji. Jeśli pacjent odmawia złożenia podpisu pod oświadczeniem, to lekarz odnotowuje ten fakt w dokumentacji, najczęściej <xBRx></xBRx>w obecności innego personelu.</xText> <xText>Na podstawie danych dostępnych w dniu 24 września 2013 r., tj. badania podmiotowego, przedmiotowego, EKG i badania laboratoryjnego, nie można było rozpoznać u <xAnon>R. O. (1)</xAnon> choroby wieńcowej czy zawału serca, jednakże nie można było też tego wykluczyć. Podwyższenie troponiny w niewielkim stopniu mogło oznaczać początek zawału serca. Należało zlecić drugie badanie troponiny, od 1 do 6 godzin po pierwszym pobraniu, oraz kolejne badanie EKG. Przyczyną śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> był zawał serca. Nie można jednoznacznie stwierdzić, czy początek tego zawału miał miejsce już w dniu <xBRx></xBRx>24 września 2013 r., gdy <xAnon>R. O. (1)</xAnon> był na Izbie Przyjęć <xAnon> Szpitala (...)</xAnon>, czy później.</xText> <xText>Z karty informacyjnej <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> dotyczącej <xAnon>R. O. (1)</xAnon> wynika jednoznacznie, że został on wypisany ze Szpitala decyzją lekarza. Sformułowania „brak wskazań do hospitalizacji w trybie pilnym” używa się przy wypisywaniu pacjenta decyzją lekarza. Z karty informacyjnej nie wynika, że lekarz poinformował <xAnon>R. O. (1)</xAnon> <xBRx></xBRx>o zagrożeniu życia w razie braku hospitalizacji. W związku z brakiem badań oznaczenia troponiny, lekarz nie mógł stwierdzić, czy wymagana jest hospitalizacja <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, wobec czego należało zlecić drugie badanie oznaczenia troponiny.</xText> <xText>Z dużym prawdopodobieństwem, graniczącym z pewnością, można stwierdzić, że <xAnon>R. O. (1)</xAnon> przeżyłby, gdyby w dniu 24 września 2013 r. pozostał w <xAnon> Szpitalu (...)</xAnon> <xBRx></xBRx>i gdyby wdrożono dalszą diagnostykę i leczenie. Przy założeniu, że <xAnon>R. O. (1)</xAnon> został wypisany ze Szpitala przez lekarza, to miał miejsce błąd po stronie lekarza i istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy postępowaniem personelu <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> a śmiercią <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Związek przyczynowy pomiędzy postępowaniem personelu <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> a śmiercią <xAnon>R. O. (1)</xAnon> występowałby również w sytuacji, gdyby <xAnon>R. O. (1)</xAnon> wypisał się ze Szpitala na własne żądanie, lekarz nie poinformowałby go <xBRx></xBRx>o zagrożeniu życia w razie braku hospitalizacji, a <xAnon>R. O. (1)</xAnon> nie wiedziałby o istnieniu takiego zagrożenia.</xText> <xText>(<xIx>opinia biegłego sądowego lekarza z zakresu kardiologii <xAnon>K. K.</xAnon>: częściowo opinia pisemna – k. 322-329 i k. 361-363 oraz uzupełniająca opinia ustna – k. 391-392v.</xIx>).</xText> <xText>Prokuratura Rejonowa <xAnon>(...)</xAnon>w <xAnon>W.</xAnon> prowadziła śledztwo w sprawie w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 155" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 155 kk</xLexLink> oraz w sprawie narażenia od 24 września 2013 r. do dnia 25 września 2013 r. w <xAnon>W.</xAnon> <xAnon>R. O. (1)</xAnon> na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub nastąpienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu przez osoby, na których ciążył obowiązek opieki nad pokrzywdzonym. Prokurator postanowieniem z dnia 25 marca 2016 r. postanowił umorzyć śledztwo w tej sprawie, wobec braku znamion czynu zabronionego (<xIx> postanowienie <xBRx></xBRx>o umorzeniu śledztwa z 25.03.2016 r. w sprawie Prokuratury Rejonowej <xAnon>(...)</xAnon> <xBRx></xBRx>w <xAnon>W.</xAnon> sygn. <xAnon>(...)</xAnon>– k. 298-307 dołączonych w/w akt śledztwa)</xIx>.</xText> <xText>Okręgowy Sąd Lekarski w <xAnon>W.</xAnon> orzeczeniem z dnia 28 stycznia 2016 r. uznał lekarza <xAnon>B. Ś.</xAnon> winną przewinienia zawodowego, polegającego na tym, że <xBRx></xBRx>w dniu 24 września 2013 r. pełniąc dyżur w Izbie Przyjęć Centrum Lecznico-Rehabilitacyjnego <xAnon> (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> <xAnon>ul. (...)</xAnon> nie dopilnowała przedstawienia <xAnon>R. O. (2)</xAnon> konsekwencji i zagrożeń związanych z opuszczeniem przez niego Izby Przyjęć na własne żądanie, co w konsekwencji mogło doprowadzić do pogorszenia jego stanu zdrowia, tj. popełnienia przewinienia zawodowego z art. 13 KEL w zbiegu z art. 31 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (<xIx> orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego <xBRx></xBRx>w <xAnon>W.</xAnon> z dnia 28.01.2016 r. w sprawie nr <xAnon>(...)</xAnon>wraz z uzasadnieniem – <xBRx></xBRx>k. 81-83).</xIx> </xText> <xText>Śmierć <xAnon>R. O. (1)</xAnon> była szokiem dla rodziny, dla <xAnon>E. O.</xAnon> <xBRx></xBRx>w sposób szczególny, gdyż spowodowała całkowitą odmianę jej życia i funkcjonowania, zniweczyła wiele planów na przyszłość, które wraz z mężem zamierzała zrealizować. <xBRx></xBRx>W chwili śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> powódka miała 55 lat, z <xAnon>R. O. (1)</xAnon> tworzyli bardzo dobre małżeństwo, łączyły ich wspólne wartości, powódka tak jak jej mąż była pielęgniarką. <xAnon>E. O.</xAnon> była mocno związania z mężem emocjonalnie, znajdowała <xBRx></xBRx>w nim ogromne wsparcie, mąż dawał jej poczucie bezpieczeństwa i szczęścia, jego śmierć wywołała u powódki poczucie osamotnienia. W chwili śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> powódka i jej mąż mieli na utrzymaniu troje dorastających dzieci: córki <xAnon>M. O.</xAnon> i <xAnon>A. O.</xAnon>, które studiowały, oraz syna <xAnon>T. O.</xAnon>, który miał 19 lat, był po maturze <xBRx></xBRx>i miał rozpocząć studia. Na skutek śmierci męża sytuacja ekonomiczna powódki uległa znacznemu pogorszeniu, często brakowało jej środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb własnych i potrzeb jej dzieci. Było to dla powódki przyczyną dodatkowego cierpienia, stresu, poczucia bezsilności.</xText> <xText><xAnon>R. O. (1)</xAnon> i <xAnon>E. O.</xAnon> rozpoczęli i kontynuowali budowę domu <xBRx></xBRx>w <xAnon>Z.</xAnon> koło <xAnon>W.</xAnon>. W tym celu zaciągnęli kredyt w wysokości 692.714,23 zł. Celem budowy domu było polepszenie warunków bytowych rodziny, ale także plany przeznaczenia kilku pokoi na stworzenie w przyszłości rodzinnego domu opieki. Powódka <xBRx></xBRx>i jej mąż pracowali po 12 godzin dziennie, aby mieć środki na spłatę kredytu, ich dochody były w zbliżonej wysokości. Dom został wybudowany do stanu umożliwiającego zamieszkanie, jednakże wymagał jeszcze prac wykończeniowych. Po śmierci męża powódka musiała samodzielnie spłacać raty kredytu wynoszące 4.200 zł miesięcznie oraz koszty miesięcznej składki tytułem ubezpieczenia nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie kredytu w kwocie 115,50 zł. Powódka, jako spadkobierczyni <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, zobowiązana była też do spłaty dwóch pożyczek zaciągniętych przez <xAnon>R. O. (1)</xAnon> w <xAnon> Banku (...) S.A.</xAnon> W związku ze znacznym pogorszeniem sytuacji ekonomicznej po śmierci męża, powódka – pomimo nabycia prawa do emerytury – zmuszona była nadal pracować <xBRx></xBRx>w zwiększonym wymiarze czasu (w ilość godzin odpowiadającej 1,5 etatu). Poza pracą <xBRx></xBRx>w Szpitalu przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon>, <xAnon>E. O.</xAnon> zajmowała się także dorywczo sprzątaniem powierzchni biurowej na podstawie umowy zlecenia. Po śmierci męża, aby uzyskać więcej środków na spłatę kredytu powódka zwiększyła częstotliwość tej dodatkowej pracy do 5 razy w tygodniu (<xIx>akt poświadczenia dziedziczenia – k. 55-55v.; wyciąg z umowy kredytu hipotecznego nr <xAnon> (...)</xAnon> wraz z oświadczeniem o ustanowieniu hipoteki na rzecz banku – k. 91-92; zestawienie rat i odsetek – k. 93; deklaracja PIT 37 za 2013 r. wraz <xBRx></xBRx>z załącznikami i korektą – k. 96-103v; Aneks nr 5 do umowy ww. kredytu hipotecznego nr <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 29.01.2018 r. – k. 104-105; zestawienie rat i odsetek – k. 106; pismo <xAnon> (...) Bank SA</xAnon> z dnia 8.05.2018 r. – k. 104-104v; potwierdzenie wykonania przelewu – <xBRx></xBRx>k. 110; aneksy z dnia 04.02.2016 r. do umów z <xAnon> Bankiem (...) S.A.</xAnon> – k. 111-112; polecenia zapłaty – k. 113-114; aneks z dnia 03.04.2018 r. do umowy zlecenia z dnia 01.01.2018 r. – k. 117</xIx>; <xIx>rachunek – k. 118; zeznania świadków: <xAnon>I. S.</xAnon> – k. 218v.-219</xIx> <xBRx></xBRx><xIx>i <xAnon>A. F.</xAnon> – k. 219-220</xIx>; <xIx>przesłuchanie powódki <xAnon>E. O.</xAnon> – k. 243-245 i 406v.-407).</xIx></xText> <xText>W celu podołania zobowiązaniom finansowym po śmierci męża, <xAnon>E. O.</xAnon> sprzedała mieszkanie w <xAnon>W.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>, w którym wcześniej zamieszkiwali małżonkowie, a następnie zajmował je ich syn <xAnon>T. O.</xAnon>. Środki ze sprzedaży tego mieszkania powódka przeznaczyła na częściową przedterminową spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu. W 2022 r. powódka sprzedała także dom <xBRx></xBRx>w <xAnon>Z.</xAnon>, ponieważ miesięczna rata kredytu w <xAnon> (...) Banku S.A.</xAnon> wzrosła do kwoty 7.800 zł miesięcznie i powódki nie było stać na jej regulowanie. Środki ze sprzedaży domu powódka przeznaczyła na spłatę pozostałej części kredytu w wysokości około 640.000 zł. Obecnie powódka mieszka w wynajętym mieszkaniu, płacąc czynsz w wysokości około 3.000 zł miesięcznie. Po sprzedaży domu powódka nie miała środków na nabycie własnego lokalu mieszkalnego, nie może uzyskać kredytu z uwagi na swój wiek. Emerytura powódki wynosi 4.600 zł, dochód z wykonywanej jeszcze pracy wynosi 6.100 zł <xIx>(umowa sprzedaży z dnia 28.12.2017 r. – k. 119-124; wniosek powódki do <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon> z dnia 28.12.2017 r. <xBRx></xBRx>o częściową przedterminową spłatę kredytu – k. 125; przesłuchanie powódki <xAnon>E. O.</xAnon> – k. 243-245 i 406v.-407).</xIx></xText> <xText><xAnon>T. O.</xAnon> jako pierwszy dowiedział się o śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> od funkcjonariuszy Policji, którzy przyszli do jego mieszkania. Miał wówczas 19 lat i zamierzał rozpocząć studia wyższe. Powód bardzo przeżył śmierć ojca, który był dla niego autorytetem. Wraz ze śmiercią ojca powód utracił poczucie bezpieczeństwa, towarzyszyło mu poczucie pustki emocjonalnej. W związku z tym w 2015 r. rozpoczął terapię psychologiczną, trwającą około 3,5 roku. Od października 2016 r. powód rozpoczął naukę na studiach magisterskich. Jako student pobierał rentę z ZUS (po ojcu), stanowiącą jego jedyne źródło utrzymania, od października 2018 r., wobec ukończenia studiów, renta mu już nie przysługiwała. Pod koniec studiów rozpoczął pracę jako przewodnik miejski i świadczy tę pracę do tej pory (<xIx>odpis skrócony aktu urodzenia <xAnon>T. O.</xAnon> – k. 50; decyzja o przyjęciu na studia – k. 136; zeznania świadków: <xAnon>I. S.</xAnon> – k. 218v-219</xIx>; <xIx><xAnon>A. F.</xAnon> – k. 219-220; przesłuchanie powódki <xAnon>E. O.</xAnon> – k. 243-245 i 406v.-407; przesłuchanie powoda <xAnon>T. O.</xAnon> – k. 245-246, 406-406v.).</xIx></xText> <xText><xAnon> Centrum (...)</xAnon> w dniu 24 września 2013 r. objęte było obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą za szkody będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania świadczeń zdrowotnych <xBRx></xBRx>w <xAnon> (...) S.A.</xAnon> W ramach tego ubezpieczenia suma gwarancyjna wynosiła równowartość 100.000 euro na jedno zdarzenie i 500.000 euro na wszystkie zdarzenia w okresie ubezpieczenia (<xIx>polisa OC nr <xAnon> (...)</xAnon> z 14.11.2012 r. – k. 176-178</xIx>).</xText> <xText>Pismem z dnia 19 lipca 2016 r. pełnomocnik powodów wezwał <xAnon> Centrum (...) Sp. z o.o.</xAnon> do zapłaty na rzecz <xAnon>E. O.</xAnon> kwoty 250.000 zł i na rzecz <xAnon>T. O.</xAnon> kwoty 130.000 zł, tytułem ugodowego zaspokojenia przysługujących im roszczeń o zadośćuczynienie i odszkodowanie za pogorszenie sytuacji życiowej na skutek śmierci <xAnon>R. O. (2)</xAnon> oraz jako jednorazowe zaspokojenie roszczeń przysługujących <xAnon>T. O.</xAnon> o zapłatę renty. <xBRx></xBRx>W odpowiedzi na powyższe wezwanie <xAnon> Centrum (...) Sp. z o.o.</xAnon> w piśmie z 1 sierpnia 2016 r. poinformowała pełnomocnika powodów <xBRx></xBRx>o braku podstaw do uwzględnienia roszczeń powodów (<xIx>pismo powodów z 19.07.2016 r. wraz z pocztowym potwierdzeniem nadania – k. 131-134, pismo pozwanego z 01.08.2016 r. – <xBRx></xBRx>k. 135</xIx>).</xText> <xText> <xAnon>E. O.</xAnon> i <xAnon>T. O.</xAnon> w dniu 8 września 2016 r. złożyli do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie przeciwko <xAnon> Centrum (...) Sp. z o.o.</xAnon> wnioski o zawezwanie do próby ugodowej. <xAnon>E. O.</xAnon> we wniosku o zawezwanie do próby ugodowej zażądała od pozwanego zapłaty kwoty 300.000 zł, w tym 200.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i 100.000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej <xBRx></xBRx>w związku ze śmiercią <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. <xAnon>T. O.</xAnon> zażądał we wniosku <xBRx></xBRx>o zawezwanie do próby ugodowej zapłaty kwoty 130.000 zł, w tym 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i 30.000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej w związku ze śmiercią <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Wnioski <xBRx></xBRx>o zawezwanie do próby ugodowej zostały doręczone pozwanemu 19 października 2016 r. Do zawarcia ugód pomiędzy stronami nie doszło (<xIx> dokumenty w dołączonych aktach sygn. I Co 2136/16 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej – k. 1-8, zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 65, protokół z posiedzenia Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z 21.11.2016 r. – k. 76-77; dokumenty <xBRx></xBRx>w dołączonych aktach sygn. I Co 2137/16 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli <xBRx></xBRx>w Warszawie: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej – k. 1-9; postanowienie <xBRx></xBRx>z 23.09.2016 r. o połączeniu sprawy do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia – k. 56</xIx>).</xText> <xText>Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dowodów.</xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodne obiektywne dowody z wymienionych dokumentów, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.</xText> <xText>Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadków <xAnon>I. S.</xAnon>, <xAnon>A. F.</xAnon> i <xAnon>M. K.</xAnon>, a także zeznaniom powodów złożonych w charakterze strony postępowania, <xBRx></xBRx>w których osoby te przekazały informacje dotyczące okoliczności, w jakich <xAnon>R. O. (1)</xAnon> zgłosił się do <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> i dotyczące charakteru relacji, jakie łączyły powodów ze zmarłym <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, stanu psychicznego powodów po śmierci męża i ojca oraz sytuacji życiowej powodów, w jakiej znajdowali się przed i po śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Zeznania tych osób korespondowały wzajemnie ze sobą, tworząc spójną i logiczną całość obrazującą opisany wyżej stan faktyczny, a zatem były wiarygodne.</xText> <xText>Nie budziły też wątpliwości zeznania świadków <xAnon>J. K. (1)</xAnon> <xBRx></xBRx>i <xAnon>E. B.</xAnon> (diagnostów laboratoryjnych zatrudnionych w Szpitalu pozwanego), <xBRx></xBRx>w których osoby te wskazały, na czym polegał błąd w przyporządkowaniu do innego pacjenta próbki krwi pobranej od <xAnon>R. O. (1)</xAnon> do badań laboratoryjnych, kiedy ten błąd został wykryty oraz w jaki sposób zachowała się wówczas lekarz diagnozująca wcześniej powoda na Izbie Przyjęć. Osoby te przedstawiły spójny i logiczny przebieg zdarzeń w tym zakresie, korespondujący zarówno z dokumentacją medyczną, jak i z zeznaniami <xAnon>J. K. (2)</xAnon> złożonych w charakterze świadka w toku postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę (utrwalonego w protokole ze śledztwa).</xText> <xText>Sąd uznał za niewiarygodne zeznania świadka <xAnon>B. Ś.</xAnon>, w których świadek twierdziła, że <xAnon>R. O. (2)</xAnon> wypisał się ze Szpitala na własne żądania oraz że poinformowała wówczas <xAnon>R. O. (1)</xAnon> o ryzykach związanych z opuszczeniem Szpitala bez zakończenia badań. Twierdzenia takie pozostają w ewidentnej sprzeczności <xBRx></xBRx>ze sporządzoną przez <xAnon>B. Ś.</xAnon> kartą informacyjną Izby Przyjęć, z której wynika, że <xAnon>R. O. (1)</xAnon> został wypisany ze Szpitala decyzją lekarza, który stwierdził brak wskazań do hospitalizacji w trybie pilnym, nie postawił diagnozy choroby zagrażającej życiu pacjenta (lecz tylko rozpoznał nerwoból międzyżebrowy oraz dyskopatię odcinka piersiowego kręgosłupa), nie zalecił dalszej diagnostyki w kierunku zawału serca, lecz wystawił pacjentowi skierowanie do poradni rejonowej w celu wykonania RTG kręgosłupa piersiowego. Oczywistym jest przy tym, że uzupełnienie karty informacyjnej pacjenta już po śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, poprzez sporządzenie notatki służbowej mającej potwierdzić, że pacjent opuścił Izbę Przyjęć na własną prośbę (podpisanej przez lekarza <xAnon>B. Ś.</xAnon> wraz z dwójką pielęgniarzy wykonujących czynności w Izbie Przyjęć w czasie zgłoszenia się do Szpitala przez <xAnon>R. O. (1)</xAnon>), podobnie jak i próba wpłynięcia na pracowników laboratorium w celu dokonania post factum zmiany danych na zleceniu badań i próbce krwi pobranej od <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, lecz oznaczonych danymi innego pacjenta, były nakierowane na zdjęcie odpowiedzialności z personelu Izby Przyjęć, wobec tragicznych skutków popełnionych błędów.</xText> <xText>Sąd nie dokonał ustaleń faktycznych na podstawie zeznań świadka <xAnon>M. L.</xAnon>, który nie wykonywał żadnych czynności medycznych wobec <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, lecz tylko pełnił kierownika zakładu opieki zdrowotnej, i nie przekazał żadnych informacji co do faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.</xText> <xText>Nie wniosły również nic istotnego do sprawy zeznania świadka <xAnon>M. W.</xAnon>, który nie pamiętał, czy przeprowadzał jakieś czynności medyczne wobec <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, potwierdził jedynie swój podpis pod notatką służbową z dnia 26 września <xBRx></xBRx>2015 r. do karty informacyjnej, a której treść z opisanych wyżej przyczyn została uznana przez Sąd za niewiarygodną.</xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodny środek dowodowy w niniejszej sprawie opinię biegłego sądowego lekarza z zakresu kardiologii <xAnon>K. K.</xAnon>. Podkreślić przy tym trzeba, że opinia biegłego ostatecznie (po uzupełnieniu opinii pisemnej poprzez wydanie na rozprawie ustnej opinii uzupełniającej) jest opinią wariantową, w której biegły wskazał na brak błędu medycznego po stronie personelu <xAnon> Szpital (...)</xAnon> albo wystąpienie takiego błędu, <xBRx></xBRx>w zależności od tego jaką wersję faktycznego postępowania personelu się przyjmie – tzn. czy wersję wynikającą z twierdzeń lekarza badającego <xAnon>R. O. (1)</xAnon> na Izbie Przyjęć <xBRx></xBRx>i pielęgniarzy – że pacjent wypisał się na własne żądanie lub samowolnie opuścił Izbę Przyjęć przed zakończenie diagnostyki, czy też wersję wynikającą z wpisów w karcie informacyjnej Izby Przyjęć – że pacjent został wypisany ze Szpitala decyzją lekarza ze względu na brak wskazań do hospitalizacji w trybie pilnym oraz że nie został poinformowany o ryzykach związanych z wypisaniem się ze Szpitala na własne żądanie. Można zrozumieć, że biegły nie przesądzał, która z tych wersji jest prawdziwa, pozostawiając tę kwestię do rozstrzygnięcia Sądowi, jedynie uprawnionemu do oceny wiarygodności dowodów. Z przyczyn wcześniej opisanych, Sąd uznał za niewiarygodną pierwszą z opisanych wyżej wersji, a za wiarygodną drugą wersję, na podstawie oceny wszystkich przeprowadzonych w niniejszej sprawie dowodów. Przy takim założeniu, Sąd na podstawie opinii biegłego ustalił istnienie związku przyczyno-skutkowego pomiędzy postępowaniem personelu medycznego <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> <xBRx></xBRx>a śmiercią <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Opinia biegłego – wariantowa, była opinią kompletną, udzielającą jednoznacznych odpowiedzi na pytania postawione biegłemu, a zatem przydatną do rozstrzygnięcia problemu opiniowanego przez biegłego.</xText> <xText>W tej sytuacji Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 1;art. 235(2) § 1 pkt. 2;art. 235(2) § 1 pkt. 5" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>2 </xSUPx>§ 1 pkt 2 i 5 k.p.c.</xLexLink> pominął dowód <xBRx></xBRx>z opinii innego biegłego sądowego z zakresu kardiologii, zgłoszony przez stronę powodową. Zgodnie z ukształtowanym orzecznictwem, Sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy. Wobec należytego wyjaśnienia w opinii biegłego <xAnon>K. K.</xAnon> (po wydaniu opinii uzupełniającej) wszystkich kwestii będących przedmiotem opiniowania i istotnych dla rozstrzygnięcia, nie było potrzeby prowadzenia dowodu z opinii innego biegłego, bo prowadziłoby to tylko do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania.</xText> <xText><xBx>Sąd zważył, co następuje</xBx>:</xText> <xText>W rozpatrywanej sprawie kwestia odpowiedzialności cywilnej pozwanego wobec powodów za skutki nieprawidłowości przy wykonywaniu czynności medycznych (udzielaniu świadczeń medycznych) wobec <xAnon>R. O. (1)</xAnon> podlegała ocenie na gruncie <xLexLink xArt="art. 416" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 416 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 415" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 415 k.c.</xLexLink> Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 416" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 416 k.c.</xLexLink>, osoba prawna jest odpowiedzialna za szkodę wyrządzoną z winy jej organu. Przesłankami odpowiedzialności deliktowej, wynikającymi <xBRx></xBRx>z ogólnego przepisu regulującego tę kwestię, tj. <xLexLink xArt="art. 415" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 415 k.c.</xLexLink>, są: powstanie szkody, zdarzenie, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego podmiotu (czyn niedozwolony) oraz związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Przepis ten statuuje zasadę winy jako naczelną zasadę odpowiedzialności odszkodowawczej. Za czynności zatrudnianego personelu medycznego podmiot leczniczy ponosi przy tym odpowiedzialność na podstawie <xLexLink xArt="art. 430" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 430 k.c.</xLexLink>, w myśl którego, kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności.</xText> <xText>Zawiniony czyn sprawcy, pociągający za sobą odpowiedzialność cywilną, musi wykazywać znamiona niewłaściwości postępowania zarówno od strony przedmiotowej, co określa się mianem bezprawności czynu, jak i od strony podmiotowej, co określa się jako winę w znaczeniu subiektywnym. Bezprawność – jako przedmiotowa cecha sprawcy czynu – jest ujmowana jako sprzeczność z obowiązującym porządkiem prawnym, przez który rozumie się nakazy i zakazy wynikające nie tylko z norm prawnych, lecz także wynikające z norm moralnych i obyczajowych określanych jako „zasady współżycia społecznego” lub „dobre obyczaje”. Bezprawność zaniechania następuje wówczas, gdy istniał nakaz działania, zakaz zaniechania, czy też zakaz sprowadzenia skutku, jaki przez zaniechanie może nastąpić (por. <xIx>Gerard Bieniek, w: Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania, tom 2, Warszawa 2005, s. 235-236; orz. SN z 19.07.2003 r., V CKN 1681/00, LEX</xIx>). Wina <xBRx></xBRx>w znaczeniu subiektywnym odnosi się natomiast do sfery zjawisk psychicznych człowieka <xBRx></xBRx>i rozumie się ją jako naganną decyzję odnoszącą się do podjętego przez niego bezprawnego czynu. Zatem na gruncie prawa cywilnego winę można przypisać podmiotowi prawa, kiedy istnieją podstawy do negatywnej oceny jego zachowania zarówno z punktu widzenia obiektywnego, jak i subiektywnego – tzw. zarzucalność postępowania (<xIx>tak SN w orz. <xBRx></xBRx>z 26.09.2003 r., IV CK 32/02, LEX</xIx>).</xText> <xText>W dziedzinie odpowiedzialności cywilnej za wyrządzoną szkodę szczególnie istotne jest zagadnienie miernika staranności, gdyż zgodnie z <xLexLink xArt="art. 355;art. 355 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 355 § 1 k.c.</xLexLink> dłużnik jest zobowiązany do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność). W myśl <xLexLink xArt="art. 355;art. 355 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 355 § 2 k.c.</xLexLink> należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Model starannego działania kształtowany jest przez przepisy prawa, zasady współżycia społecznego, zwyczaje, zasady wykonywania zawodu, itp. Wzorzec należytej staranności ma przy tym charakter obiektywny oraz abstrakcyjny. <xBRx></xBRx>W praktyce jego zastosowanie polega na wyznaczeniu stosownego modelu, ustalającego optymalny w danych warunkach sposób postępowania, odpowiednio skonkretyzowanego <xBRx></xBRx>i aprobowanego społecznie, a następnie na porównaniu zachowania danego podmiotu z tak określonym wzorcem. O tym, czy na tle konkretnych okoliczności można danej osobie postawić zarzut braku należytej staranności w dopełnieniu obowiązków decyduje jednak nie tylko niezgodność jej postępowania z wyznaczonym modelem, lecz także empirycznie uwarunkowana możliwość oraz powinność przewidywania odpowiednich następstw zachowania. Miernik postępowania, w istocie odnoszący się do miary należytej staranności, nie powinien być formułowany na poziomie obowiązków niedających się wyegzekwować, oderwanych od doświadczeń oraz uwzględniających reguły zawodowe i konkretne okoliczności a także – jak tego wymaga <xLexLink xArt="art. 355;art. 355 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 355 § 2 k.c.</xLexLink> – typ stosunków (<xIx>tak również SN <xBRx></xBRx>w orz. z 08.07.1998r., III CKN 574/97, Legalis</xIx>). W przypadku staranności lekarzy i innego personelu placówek medycznych poziom wymagań w sferze diagnozy i terapii musi wyznaczać stan wiedzy medycznej, który należy pojmować szeroko. Obejmuje on nie tylko metody leczenia, ale również stosowanie leków i wyposażenie medyczne placówek zdrowia (<xIx>tak SN w orz. z dnia 28.10.1983 r., II CR 358/83, LEX</xIx>).</xText> <xText>Wobec tego, gdy przedmiotem oceny jest przeprowadzenie jakiejś procedury medycznej, za bezprawne należy uznać dokonanie jej niezgodnie ze sztuką lekarską, bez zachowania najwyższej staranności wymaganej od profesjonalistów w zakresie medycyny. Do obowiązków lekarzy oraz personelu medycznego należy podjęcie takiego sposobu postępowania (leczenia), które gwarantować powinno, przy zachowaniu aktualnego stanu wiedzy i zasad staranności, przewidywalny efekt w postaci wyleczenia, a przede wszystkim nienarażanie pacjentów na pogorszenie stanu zdrowia (<xIx>por. orz. SN z 10.02.2010 r., V CSK 287/09, LEX</xIx>). Za wadliwe i bezprawne należy uznać także stosowanie metod i środków starych, nie rokujących (czy gorzej rokujących) skuteczności, jeśli są one powszechnie zastępowane innymi metodami leczenia (<xIx>tak SN w orz. z 01.12.1998 r.</xIx>, <xIx>III CKN 741/98, LEX</xIx>). Ponadto zakład leczniczy, mający obowiązek zapewnienia pacjentowi bezpiecznego pobytu <xBRx></xBRx>w placówce medycznej, ponosi odpowiedzialność za wadliwą organizację, związaną <xBRx></xBRx>z niewłaściwym funkcjonowaniem tego zakładu i sposobem świadczenia usług na rzecz pacjentów oraz sprzyjającą powstawaniu po stronie pacjentów szkód na osobie (urazu, infekcji), co w orzecznictwie sądowym określa się jako tzw. winę organizacyjną (<xIx>vide orz. SN z 10.07.1998 r., I CKN 786/97, LEX i orz. Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13.09.2013 r., <xBRx></xBRx>I ACa 194/13, LEX</xIx>). Jeżeli natomiast działanie personelu medycznego w danym przypadku było prawidłowe i zgodne ze sztuką lekarską, to ani ten personel, ani zatrudniająca ich placówka medyczna nie ponoszą odpowiedzialności odszkodowawczej za powikłania wynikłe z zabiegu, choćby istniał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zachowaniem personelu a wystąpieniem powikłań. Szczególnie w dziedzinie medycyny nawet zachowanie najwyższej staranności nie wykluczy nigdy ze stuprocentową pewnością wystąpienia pewnych negatywnych skutków zabiegu, wynikających już z samej ingerencji w organizm człowieka czy też indywidualnych cech organizmu.</xText> <xText>Na gruncie powyższych reguł, w rozpatrywanej sprawie istnieją podstawy do przypisania pozwanemu (jego poprzednikowi prawnemu) bezprawności postępowania oraz zawinienia w opisanym wyżej znaczeniu, w związku z postępowaniem personelu medycznego wobec <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że <xBRx></xBRx>w <xAnon> Szpitalu (...)</xAnon> nastąpiły zaniedbania i błędy po stronie personelu Szpitala w procesie diagnozowania <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, który zgłosił się na Izbę Przyjęć Szpitala z podejrzeniem zawału serca. Po pierwsze, w Izbie Przyjęć nastąpiło zaniedbanie organizacyjne, polegający na tym, że dane <xAnon>R. O. (1)</xAnon> na zleceniu badań krwi i na próbce krwi opisano imieniem i nazwiskiem innego pacjenta, a w konsekwencji lekarz dyżurny diagnozujący <xAnon>R. O. (1)</xAnon> nie dysponował odpowiednimi badaniami krwi celem postawienia właściwej diagnozy i wdrożenia względem pacjenta odpowiedniego leczenia. Po drugie, nastąpił błąd lekarza w zakresie samej diagnostyki <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Pomimo braku wyników badań lekarz wypisał pacjenta do domu, stwierdzając, że brak jest podstaw do hospitalizacji w trybie pilnym. Lekarz nie postawił właściwej diagnozy występującego schorzenia, zagrażającego życiu pacjenta, lecz tylko rozpoznał nerwoból międzyżebrowy oraz dyskopatię odcinka piersiowego kręgosłupa, nie zalecił dalszej diagnostyki w kierunku zawału serca, wystawiając tylko pacjentowi skierowanie do poradni rejonowej w celu wykonania RTG kręgosłupa piersiowego. Lekarz nie poinformował również pacjenta przy wypisie, że brak hospitalizacji skutkować będzie zagrożeniem jego życia. Lekarz prawdopodobnie nie posiadał nawet wiedzy o występowaniu takiego zagrożeniu, skoro nie przeprowadził pełnej diagnostyki <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Przeciwne twierdzenia pozwanego nie znalazły potwierdzenia w materiale dowodowym niniejszej sprawy, wobec czego uznać trzeba je za gołosłowne. Postępowanie personelu Izby Przyjęć <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> cechowało się brakiem należytej staranności, wymaganej od personelu specjalistycznej placówki medycznej, która winna zapewniać wysoki poziom profesjonalizmu w celu zapobiegania zdarzeniom zagrażającym zdrowiu lub życiu pacjentów.</xText> <xText>Wskutek opisanych zaniedbań i nieprawidłowego postępowania personelu medycznego <xAnon> Szpital (...)</xAnon>, <xAnon>R. O. (1)</xAnon> zmarł na zawał serca następnego dnia po opuszczeniu Szpitala. Występuje zatem adekwatny związek przyczynowy, w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 361;art. 361 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 § 1 k.c.</xLexLink>, pomiędzy nieprawidłowym postępowaniem personelu <xAnon> Szpitala (...)</xAnon> a śmiercią <xAnon>R. O. (1)</xAnon>. Z opinii biegłego sądowego wynika bowiem, że z dużym prawdopodobieństwem, graniczącym z pewnością, można stwierdzić, że <xAnon>R. O. (1)</xAnon> przeżyłby, gdyby w dniu 24 września 2013 r. pozostał w <xAnon> Szpitalu (...)</xAnon> i gdyby wdrożono wówczas jego dalszą diagnostykę i leczenie. Istnienia takiego związku przyczynowego nie podważa fakt, że <xAnon>R. O. (1)</xAnon> miał wykształcenie medyczne i wykonywał zawód pielęgniarza. Nie oznacza to bowiem, że powinien przewidywać możliwe skutki opuszczenia szpitala bez otrzymania wyników badań w sposób wyższy niż lekarz. <xAnon>R. O. (1)</xAnon> nie miał przecież większej wiedzy od lekarza specjalisty z dziedziny kardiologii, który wypisał go ze szpitala, stwierdzając brak podstaw do hospitalizacji w trybie pilnym, i który nie zalecił mu żadnej dalszej diagnostyki w kierunku zawału serca. Postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie nie doprowadziło do udowodnienia twierdzenia pozwanego, że <xAnon>R. O. (1)</xAnon> opuścił Szpital samowolnie, wypisując się na własne żądanie. Wręcz przeciwnie, treść karty informacyjnej Izby Przyjęć świadczy jednoznacznie, że pacjent został wypisany ze Szpitala decyzją lekarza i że nie był informowany o żadnych ryzykach opuszczenia Szpitala.</xText> <xText>W tej sytuacji pozwany ponosi odpowiedzialność cywilną względem powodów za doznaną przez nich krzywdę lub szkodę na skutek śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> w następstwie błędów po stronie personelu <xAnon> Szpitala (...)</xAnon>.</xText> <xText>Odnosząc się do dochodzonych przez powodów roszczeń, wskazać trzeba – co do roszczenia o zadośćuczynienie, że stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 4" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 4 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 1 k.c.</xLexLink>, jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Do najbliższych członków rodziny należy zaliczyć osoby pozostające ze zmarłym we wspólnym ognisku rodzinnym, przy czym decydujący jest faktyczny układ stosunków pomiędzy zmarłym a tymi osobami. Aby ustalić, czy występujący o zadośćuczynienie jest najbliższym członkiem rodziny nieżyjącego sąd powinien stwierdzić, czy istniała silna i pozytywna więź emocjonalna pomiędzy dochodzącym tego roszczenia a zmarłym (<xIx>vide orz. SN z 03.06.2011 r., III CSK 279/10, LEX</xIx>). Powódka <xAnon>E. O.</xAnon>, jako żona zmarłego <xAnon>R. O. (1)</xAnon>, oraz powód <xAnon>T. O.</xAnon>, jako syn zmarłego, są niewątpliwie najbliższymi członkami rodziny w rozumieniu wskazanego przepisu. Bliski stopień pokrewieństwa rodzi domniemanie faktyczne istnienia silnej i pozytywnej więzi pomiędzy krewnymi (<xLexLink xArt="art. 231" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 231 k.p.c.</xLexLink>). Powszechnie wiadomo, że pomiędzy mężem i żoną, jak i pomiędzy synem i ojcem istnieje mocna więź, która wyraża się w przywiązaniu emocjonalnym, trosce o los takiej bliskiej osoby, pragnieniu dla niej dobra i szczęścia. Domniemanie to znajdowało potwierdzenie <xBRx></xBRx>w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, z których wynikało, że <xAnon>E. O.</xAnon> <xBRx></xBRx>i <xAnon>R. O. (1)</xAnon> tworzyli bardzo dobre małżeństwo, wyznawali podobne wartości, mieli wspólne dążenia, byli silnie związani emocjonalnie. <xAnon>T. O.</xAnon> również był związany ze zmarłym ojcem silną więzią emocjonalną, co wyrażało się w utrzymywaniu stałego <xBRx></xBRx>i bliskiego kontaktu, liczeniu na pomoc i wsparcie ojca u progu dorosłego życia powoda.</xText> <xText>Jeśli chodzi o wysokość należnego powodom zadośćuczynienia z tytułu śmierci bliskiego członka rodziny, wskazać potrzeba, że celem przyznania takiego świadczenia jest złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy wyrządzonej deliktem. Krzywdą <xBRx></xBRx>w rozumieniu tego przepisu są z cierpienia psychiczne i ich konsekwencje spowodowane stratą osoby najbliższej. Natomiast na rozmiar krzywdy mają wpływ: dramatyzm doznań osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci (np. nerwicy, depresji), roli <xBRx></xBRx>w rodzinie pełnionej przez osobę zmarłą, sposób, w jakim pokrzywdzony odnajdzie się <xBRx></xBRx>w nowej rzeczywistości i zdolność jej zaakceptowania, wiek pokrzywdzonego. Krzywdę jest trudno „wycenić”, każdy przypadek powinien być indywidualizowany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy. Wprowadzenie do przepisu <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 4" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 4 k.c.</xLexLink> klauzuli „odpowiedniej sumy” pozostawia sądowi orzekającemu margines uznaniowości co do wysokości zasądzanej kwoty, który jest dodatkowo wzmocniony fakultatywnym („sąd może”) charakterem tego świadczenia. Rozmiar zadośćuczynienia powinien być odnoszony do stopy życiowej społeczeństwa, która pośrednio może rzutować na jego umiarkowany wymiar i to <xBRx></xBRx>w zasadzie bez względu na status społeczny oraz materialny poszkodowanego (<xIx>tak: SN w orz. z dnia 03.06.2011 r., III CSK 279/10, LEX).</xIx> Wysokość zadośćuczynienia musi jednak przedstawiać dla poszkodowanego ekonomicznie odczuwalną wartość, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej i stopy życiowej społeczeństwa (<xIx>por. orz. SN z dnia 14.01.2011 r., I PK 145/10, M.P.Pr. 2011/9/479-483</xIx>). Ma ono bowiem charakter kompensacyjny.</xText> <xText>Wychodząc z powyższych założeń zważyć potrzeba, że przy określaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego dla <xAnon>E. O.</xAnon> za krzywdę doznaną na skutek śmierci męża należało mieć na uwadze charakter więzi łączącej powódkę ze zmarłym mężem. Ze względu na opisane wyżej relacje między małżonkami, wyrażające się w wyznawaniu podobnych wartości, dążeniu do wspólnych celów, wspieraniu się w codziennym życiu przez trwający dłuższy już okres małżeństwa, więź tę ocenić należało jako szczególnie silną. W tej sytuacji nie budziło wątpliwości bardzo mocne przywiązanie powódki do męża oraz odczuwanie przez nią głębokiego smutku i pustki po jego śmierci. Śmierć małżonka <xBRx></xBRx>w niespodziewanych okolicznościach, jak w tym przypadku, zawsze jest przeżyciem niezwykle bolesnym dla współmałżonka. W przypadku nagłego odejścia osoby bliskiej nie ma możliwości pożegnania się z tą osobą i pogodzenia się z jej odejściem. Jeśli śmierci takiej można było przy tym uniknąć w razie zachowania odpowiedniego poziomu staranności przez personel placówki medycznej, do której mąż powódki zgłosił się po pomoc, to odczucie krzywdy musi być jeszcze większe. Z materiału dowodowego sprawy wynika, że śmierć męża była dla powódki dramatycznym przeżyciem, wywołującym u niej dotkliwe cierpienia psychiczne. Uwzględniając wszystkie te okoliczności, Sąd ocenił rozmiar krzywdy doznanej przez powódkę na skutek śmierci męża jako bardzo duży i uznał, że należna jej z tego tytułu suma zadośćuczynienia powinna być w znacznej wysokości. Wysokość zadośćuczynienia należnego powódce winna być przy tym odniesiona do aktualnych realiów ekonomicznych, po to by mogło ono spełnić należycie funkcję kompensacyjną. W ocenie Sądu, odpowiednim zadośćuczynieniem dla powódki, w kontekście rozmiaru jej krzywdy, jest kwota 150.000 zł. Taka suma zadośćuczynienia spełni właściwie swą funkcję kompensacyjną, stanowiąc realne przysporzenie ekonomiczne dla powódki. Z drugiej strony kwota taka na pewno nie będzie nadmierna w odniesieniu do aktualnej stopy życiowej społeczeństwa i nie będzie prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia się powódki kosztem pozwanego. Odpowiadać będzie przy tym sumom zadośćuczynienia zasądzanym w podobnych przypadkach w orzecznictwie sądowym.</xText> <xText>Relacje <xAnon>T. O.</xAnon> ze zmarłym ojcem również były bardzo bliskie i ważne dla powoda, ojciec był dla niego autorytetem. W chwili śmierci ojca powód dopiero wchodził w dorosłe życie, zdał maturę i miał rozpocząć studia wyższe, nie był osobą niezależną ekonomicznie. Potrzebował zatem wsparcia tak ekonomicznego, jak i mentalnego ze strony ojca. Wraz ze śmiercią ojca powód utracił poczucie bezpieczeństwa, towarzyszyło mu poczucie pustki emocjonalnej. Przedwczesna śmierć ojca wywołała u powoda silną reakcję emocjonalną, oddziałującą tak silnie na jego dalsze życie, że w 2015 r. powód zmuszony był do rozpoczęcia terapii psychologicznej, trwającej około 3,5 roku. Rozmiar krzywdy moralnej doznanej przez <xAnon>T. O.</xAnon> na skutek śmierci ojca był zatem również bardzo duży, wobec tego należna mu z tego tytułu suma zadośćuczynienia powinna być w znacznej wysokości. W ocenie Sądu, odpowiednim zadośćuczynieniem dla <xAnon>T. O.</xAnon> <xBRx></xBRx>w kontekście rozmiaru jego krzywdy jest kwota 100.000 zł. Taka suma zadośćuczynienia spełni właściwie swą funkcję kompensacyjną, stanowić będzie realne przysporzenie ekonomiczne dla powoda, a zarazem nie będzie nadmierna w odniesieniu do aktualnej stopy życiowej społeczeństwa, odpowiadać będzie również sumom zadośćuczynienia przyznawanych w orzecznictwie sądowym w podobnych przypadkach.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 3 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 1 k.c.</xLexLink>, sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej. Po pierwsze, odszkodowanie z <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 3 k.c.</xLexLink> przysługuje jedynie najbliższym członkom rodziny zmarłego, których sytuacja życiowa kształtowała się w pewnej zależności od zmarłego. Po drugie, odszkodowanie z <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 3 k.c.</xLexLink> stanowi środek naprawienia takich szkód majątkowych, które nie ulegają wyrównaniu na innych podstawach, zwłaszcza przez zasądzenie renty. Na podstawie tego przepisu sprawca <xBRx></xBRx>i ubezpieczyciele odpowiadają nie za śmierć i wywołane nią psychiczne cierpienia osoby dochodzącej odszkodowania, lecz za pogorszenie się sytuacji najbliższego członka rodziny zmarłego na skutek tej śmierci, i to tylko wtedy, gdy pogorszenie to jest znaczne (<xIx>tak: SN <xBRx></xBRx>w orz. z 14.03.2007 r., I CSK 465/06, LEX</xIx>). Dlatego też sam ból, poczucie osamotnienia, krzywdy i zawiedzionych nadziei po śmierci osoby najbliższej nie stanowią same w sobie podstawy do żądania odszkodowania. Nastąpić musi jeszcze w ich wyniku realne pogorszenie sytuacji życiowej najbliższych członków rodziny zmarłego, która obejmuje niekorzystne zmiany bezpośrednio w sytuacji materialnej (nie wyczerpujące hipotezy z <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 2 k.c.</xLexLink>), jak też zmiany w sferze dóbr niematerialnych, które rzutują na ich sytuację materialną. Pogorszenie to obejmuje osłabienie aktywności życiowej, powodujące utratę możliwości polepszenia warunków życia w przyszłości, konieczność niekorzystnego ograniczenia planów życiowych, chorobę lub zmiany w stanie zdrowia uprawnionych, ograniczające zdolność do samodzielnego utrzymania się lub powodujące potrzebę korzystania z pomocy innych osób. Zwrócić należy uwagę na orzecznictwo Sądu Najwyższego, w którym wyjaśniono, że odszkodowanie z <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 3 k.c.</xLexLink> „dotyczy szeroko pojętej szkody majątkowej, a więc wynagrodzenia różnych szkód o charakterze materialnym, częstokroć nieuchwytnych bądź trudnych do obliczenia, jakie wywołuje zazwyczaj śmierć najbliższego członka rodziny, <xBRx></xBRx>a których nie można wynagrodzić na podstawie <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 1;art. 446 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 1 i 2 k.c.</xLexLink> (np. świadczenia zmarłego ponad obowiązek alimentacyjny)” (tak: <xIx>SN w orz. z 26.10.1970 r., III PZP 22/70, OSNC 1971/7-8/120</xIx>; <xIx>z 08.07.1974 r., I CR 361/74, OSP 1975/9/204; z 18.02.2004 r., V CK 269/03, LEX; z 14.03.2007 r., I CSK 465/06</xIx>). Po trzecie wreszcie, „stosowne odszkodowanie” przewidziane w wymienionym przepisie oznacza, że powinno ono obejmować „wypośrodkowaną” w stosunku do okoliczności sprawy kwotę, mającą służyć przystosowaniu się uprawnionego do zmienionych warunków życiowych. Odszkodowanie dla najbliższych członków rodziny nie może mieć charakteru symbolicznego, jednakże jego wysokość musi być umiarkowana, utrzymana w rozsądnych granicach i nie powinna być źródłem nieusprawiedliwionego wzbogacenia. Nie obejmuje ono przede wszystkim utraty wszystkich możliwych w przyszłości korzyści od osoby, która utraciła życie, a przy określeniu jego wysokości nie można brać pod uwagę rachunkowego wyliczenia strat poniesionych przez poszkodowanego na skutek nieotrzymania części zarobków zmarłego, która przypadała na poszkodowanego w czasie jego życia<xIx> (tak: SN w orz. z 14.03.2007 r., I CSK 465/06, LEX oraz Sąd Apelacyjny w Poznaniu w orz. z 02.06.2006 r., I ACa 227/06, OSA 2008/3/15</xIx>). <xBRx></xBRx>W orzeczeniu z dnia 30 czerwca 2004 r., IV CK 445/03 (M.Prawn. 2006/6/315) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że „Prawidłowa wykładnia pojęcia stosowne odszkodowanie w <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 3 k.c.</xLexLink> powinna uwzględniać nie tylko okoliczności konkretnej sprawy, ale także wartość ekonomiczną odszkodowania. Musi ono wyrażać taką kwotę, która odczuwalna jest jako realne, adekwatne przysporzenie zarówno przez uprawnionego, jak i z obiektywnego punktu widzenia uwzględniającego ocenę większości myślących ludzi”. Występujące w przepisie sformułowanie „sąd może” oznacza przy tym, że samo przyznanie odszkodowania nie jest obligatoryjne, lecz ma charakter fakultatywny – pozostawiony swobodnemu uznaniu sędziowskiemu, kształtowanemu po rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. Zasadność jego przyznania, tak jak i jego wysokość, zależy od oceny konkretnych okoliczności sprawy.</xText> <xText>Oceniając na tym gruncie roszczenie powódki <xAnon>E. O.</xAnon> o zapłatę odszkodowania na podstawie <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 3 k.c.</xLexLink> należy w wskazać, że nie budzi wątpliwości realne pogorszenie sytuacji życiowej powódki – we wskazanym wyżej znaczeniu – na skutek śmierci męża. Analizując sytuację życiową powódki po śmierci męża – poza niewątpliwymi cierpieniami psychicznymi, które same w sobie nie dają podstaw do żądania odszkodowania <xBRx></xBRx>z <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 3 k.c.</xLexLink> – podkreślić trzeba, że w chwili śmierci <xAnon>R. O. (1)</xAnon> powódka i jej mąż ponosili wspólnie obciążenia finansowe związane z utrzymaniem trójki dzieci, które jeszcze nie były niezależne finansowo i pozostawały na utrzymaniu rodziców, a także spłacali znaczne zobowiązanie z tytułu kredytu zaciągniętego na budowę domu. Dochody z pracy zarobkowej obojga małżonków wystarczały na pokrycie tych zobowiązań. Na skutek śmierci męża sytuacji ekonomiczna i życiowa powódki znacznie się pogorszyła. W celu podołania obowiązkom związanym z utrzymaniem dzieci i domu powódka zaczęła pracować zarobkowo<xBRx></xBRx>w zwiększonym wymiarze czasu i nie zaprzestała następnie pracy pomimo uzyskania prawa do emerytury. W związku z utratą przez rodzinę dochodów <xAnon>R. O. (1)</xAnon> w wyniku jego śmierci, stanowiących istotną część budżetu domowego, powódka, po to by spłacić kredyt zaciągnięty przez małżonków na budowę domu, zmuszona była sprzedać najpierw mieszkanie w <xAnon>W.</xAnon>, a następnie dom w <xAnon>Z.</xAnon>, ponieważ nie była w stanie samodzielnie regulować zwiększonych rat kredytu hipotecznego. W wyniku śmierci męża, nie mogły też zostać zrealizowane wspólne zamierzenia powódki i jej męża, polegające na zorganizowaniu w przyszłości, w nowo wybudowanym domu, rodzinnego domu opieki. Okoliczności powyższe decydują o znacznym pogorszeniu sytuacji życiowej powódki na skutek śmierci męża, co uzasadnia przyznanie jej odszkodowania z <xLexLink xArt="art. 446;art. 446 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 446 § 3 k.c.</xLexLink> Oceny powyższej nie zmienia akcentowany przez stronę pozwaną fakt, że podczas sekcji zwłok stwierdzono u <xAnon>R. O. (1)</xAnon> raka płuca, o czym zmarły nie wiedział. Nie zostało dowiedzione, że choroba ta skutkowałaby pewną śmiercią <xAnon>R. O. (1)</xAnon> w krótkim okresie czasu. Możliwe jest przecież, że zostałby on wyleczony z tejże choroby, gdyby nie zmarł wcześniej na skutek zawału serca, albo by żył jeszcze przez wiele lat. Nawet gdyby leczenie choroby nowotworowej generowało dodatkowe koszty po stronie rodziny powódki, to i tak sytuacja życiowa powódki byłaby lepsza (przynajmniej przez pewien okres czasu, niemożliwy obecnie do zaprognozowania) od tej, w jakiej znalazła się na skutek przedwczesnej śmierci męża.</xText> <xText>Mając na względzie wszystkie opisane wyżej okoliczności, Sąd uznał, że odpowiednim dla niej odszkodowaniem jest kwota 50.000 zł. Kwota ta stanowić będzie <xBRx></xBRx>w okolicznościach rozpatrywanej sprawy odczuwalne przysporzenie majątkowe dla powódki, utrzymane w rozsądnych granicach w odniesieniu do stopnia pogorszenia się jej sytuacji życiowej w wyniku śmierci męża.</xText> <xText>Powodom należą się również odsetki z tytułu opóźnienia w zapłacie wskazanych wyżej sum pieniężnych. Stosownie do <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1;art. 481 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 i 2 k.c.</xLexLink>, za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, a jeżeli strony nie oznaczyły z góry stopy odsetek, należą się odsetki ustawowe. Orzeczenie sądu przyznające zadośćuczynienie ma charakter rozstrzygnięcia deklaratoryjnego, a nie konstytutywnego. Nie miał więc racji pozwany podnosząc, że odsetki od kwoty zadośćuczynienia pieniężnego mogą być przyznane dopiero od daty wyrokowania. Zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia, jak i odszkodowania, ma charakter zobowiązania bezterminowego. Przekształcenie się ich w zobowiązania terminowe może nastąpić w wyniku wezwania wierzyciela (pokrzywdzonego) skierowanego do dłużnika do spełnienia świadczenia, zgodnie z <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink> (<xIx>vide: orz. SN z 22.02.2007 r., I CSK 433/06, LEX</xIx>). <xBRx></xBRx>W ocenie Sądu, takimi odpowiednimi wezwaniami do zapłaty były wnioski powodów <xBRx></xBRx>o zawezwanie do próby ugodowej, w których powodowie sformułowali jednoznacznie swoje roszczenia wobec poprzednika prawnego pozwanego co do rodzaju i co do wysokości oraz podali ich odpowiednie uzasadnienie faktyczne i prawne. We wcześniejszym wezwaniu do zapłaty z 19 lipca 2016 r. brak było natomiast sprecyzowania roszczeń powodów i ich należytego uzasadnienia, a powodowie podali w nim tylko łączne kwoty swoich roszczeń. Wnioski o zawezwanie do próby ugodowej zostały doręczone poprzednikowi pozwanego <xBRx></xBRx>w dniu 19 października 2016 r. W okolicznościach niniejszej sprawy należało przyjąć, że odpowiednim terminem do zapłaty na rzecz powodów kwot zadośćuczynienia lub odszkodowania był termin 14 dni od daty doręczenia powyższych wniosków o zawezwanie do próby ugodowej. Czas taki był wystarczający do dokonania przez poprzednika prawnego pozwanego oceny żądań powodów i do dokonania ich zaspokojenia w uzasadnionej wysokości, skoro wezwania zostały skierowane do podmiotu zajmującego się zawodowo działalnością medyczną. Pozwany (jego poprzednik prawny) znalazł się zatem w opóźnieniu w zapłacie dochodzonych pozwem należności w dniu 3 listopada 2016 r., co uzasadniało przyznanie odsetek za opóźnienie od tej daty.</xText> <xText>Mając to wszystko na uwadze, na podstawie powołanych wyżej przepisów, Sąd w pkt. I sentencji wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powódki <xAnon>E. O.</xAnon> kwotę łączną 200.000 zł (tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej w związku ze śmiercią męża), w pkt. II sentencji wyroku zasądził na rzecz <xAnon>T. O.</xAnon> kwotę 100.000 zł (tytułem zadośćuczynienia w związku ze śmiercią ojca), wraz <xBRx></xBRx>z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w ich zapłacie od 3 listopada 2016 r., zaś w pkt. III sentencji wyroku oddalił powództwo w pozostałej części.</xText> <xText>Orzekając o kosztach postępowania w pkt. IV i V sentencji wyroku, Sąd kierował się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Jako że powodowie ulegli tylko co do niewielkiej części swych żądań, a nadto określenie wysokości zadośćuczynienia zależało od oceny sądu, na podstawie <xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 zd. 2 k.p.c.</xLexLink> Sąd włożył na pozwanego obowiązek zwrotu powodom pełnych kosztów procesu niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na koszty te po stronie powódki <xAnon>E. O.</xAnon> składały się koszty opinii biegłego sądowego <xBRx></xBRx>w wysokości 1.000 zł i koszty zastępstwa procesowego udzielonego powódce przez adwokata z urzędu w wysokości 13.284 zł, ustalonej na podstawie § 8 ust. 7 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jedn.: Dz.U. z 2024 r. poz. 763), tj. w stawce 10.800 zł powiększonej o podatek od towarów i usług w stawce 23%. Natomiast koszty procesu po stronie powoda <xAnon>T. O.</xAnon> wynoszą 6.642 zł, co stanowią koszty zastępstwa procesowego udzielonego powodowi przez adwokata z urzędu, ustalone na podstawie § 8 ust. 6 i § 4 ust. 3 w/w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, tj. w stawce 5.400 zł powiększonej o podatek od towarów i usług w stawce 23%.</xText> <xText>Nieuiszczone przez strony postępowania koszty sądowe wyniosły w niniejszej sprawie łącznie 22.533,73 zł. Na sumę tę składają się: opłata od pozwu, od której powodowie zostali zwolnieni w wysokości 20.000 zł oraz wyłożone tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Okręgowy w Warszawie wydatki z tytułu kosztów wynagrodzenia biegłego w łącznej wysokości 2.451,42 zł i z tytułu stawiennictwa świadka w wysokości 82,31 zł. Ze względu na wynik sprawy, Sąd w pkt. VI sentencji wyroku na podstawie <xLexLink xArt="art. 83;art. 83 ust. 1" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">art. 83 ust. 1</xLexLink> w zw. 113 <xLexLink xArt="ust. 1" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych</xLexLink> nakazał pobrać powyższą sumę na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie od pozwanego.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Paweł Duda

Anna Leszczyńska

protokolant sądowy Urszula Flaga

Anna Leszczyńska

Sygn. akt XXV C 384/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Paweł Duda Protokolant: protokolant sądowy Urszula Flaga po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2024 r. w Warszawie na rozprawie sprawy z powództwaE. O.iT. O. przeciwko(...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW. o zadośćuczynienie i odszkodowanie I zasądza od(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.na rzeczE. O.kwotę 200.000 zł (dwieście tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 listopada 2016 r. do dnia zapłaty; II zasądza od(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.na rzeczT. O.kwotę 100.000 zł (sto tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 listopada 2016 r. do dnia zapłaty; III oddala powództwo w pozostałej części; IV zasądza od(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.na rzeczE. O.kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz kwotę 13.284 zł (trzynaście tysięcy dwieście osiemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu; V zasądza od(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.na rzeczT. O.kwotę 6.642 zł (sześć tysięcy sześćset czterdzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu; VI nakazuje pobrać od(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 22.533,73 zł (dwadzieścia dwa tysiące pięćset trzydzieści trzy złote siedemdziesiąt trzy grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych. Sygn. akt XXV C 384/23 UZASADNIENIE wyroku z dnia 18 grudnia 2024 r. PowodowieE. O.iT. O.w pozwie z dnia 27 listopada2018 r., skierowanym przeciwko pozwanemuCentrum (...)i (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW., wnieśli o: 1 zasądzenie od pozwanego na rzeczE. O.kwoty 200.000 zł tytułem zadośćuczynienia za śmierć mężaR. O. (1)oraz kwoty 100.000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej powódki wskutek śmierci męża, to jest łącznej kwoty 300.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia pozwanemu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej w postępowaniu przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Woliw Warszawie sygn. akt II Co 2136/16 do dnia zapłaty; 2 zasądzenie od pozwanego na rzeczT. O.kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za śmierć ojcaR. O. (1)wraz z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia pozwanemu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej w postępowaniu przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Woliw Warszawie sygn. akt II Co 2136/16 do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że w dniu 24 września 2013 r.R. O. (1)zgłosił się do Izby PrzyjęćSzpitala (...), ponieważ poczuł się źle, miał silne bólew klatce piersiowej, a przyjmujący go lekarz zlecił badania w kierunku zawału serca.W Szpitalu wykonano uR. O. (1)badanie EKG oraz pobrano od niego krew do badań, w celu m.in. oznaczenia poziomu troponiny służącego do wykrywania zawału serca. Jednakże wskutek błędnego oznaczenia krwi pobranej odR. O. (1)imieniemi nazwiskiem innego pacjenta oraz innych nieprawidłowości i zaniechań, Izba Przyjęć nie otrzymała wyników tego badania, niezbędnych dla prawidłowej diagnostyki i decyzji co do zatrzymaniaR. O. (1)w Szpitalu i udzielenia mu dalszej pomocy. Mimo braku wyników badań krwi personel medyczny Izby Przyjęć, w szczególności lekarz, nie podjął żadnych działań w celu niedopuszczenia do sytuacji zagrażającej życiu pacjenta, a wyników badań zaczęto szukać u pozwanego dopiero po otrzymaniu informacji o zgonie pacjenta.W karcie informacyjnej Izby PrzyjęćSzpitala (...)z dnia 24 września 2013 r. zaznaczono, że pacjentR. O. (1)nie został przyjęty do szpitala z powodu braku wskazań do hospitalizacji w trybie pilnym, a jako rozpoznanie zapisano nerwoból międzyżebrowy, podejrzenie dyskopatii odcinka piersiowego kręgosłupa oraz skierowano pacjenta do dalszego leczenia do poradni i zalecono wykonanie RTG kręgosłupa piersiowego.R. O. (1)został wypisany z Izby Przyjęć bez wyjaśnienia przyczyny braku zleconych badań krwi, mających rozstrzygające znaczenie dla postawienia prawidłowej diagnozy oraz bez uprzedzenia o możliwych zagrożeniach dla jego życia i zdrowia. Jak się okazało, odnalezione później badania krwiR. O. (1)wskazywały na podwyższony poziom troponinyi zwiększone ryzyko sercowo-naczyniowe. Niezachowanie przez personel medyczny pozwanego procedur medycznych w stosunku doR. O. (1)i dopuszczenie się nieprawidłowości przy jego diagnozowaniu doprowadziło do śmierciR. O. (1)w dniu 25 września 2013 r. z powodu ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowejw przebiegu zawału mięśnia serca. Powodowie dochodzą od pozwanego zadośćuczynienia za krzywdę doznaną wskutek śmierciR. O. (1). PonadtoE. O.dochodzi odszkodowania za znaczne pogorszenie jej sytuacji życiowej na skutek śmierci męża, która wywołała dotkliwe skutki w jej sferze majątkowej. Powódka po śmierci męża, mimo pracyw zwiększonym wymiarze, nie jest w stanie spłacać wszystkich zobowiązań finansowych,w szczególności kredytu zaciągniętego z mężem na budowę domu, i została zmuszona do wystawienia praktycznie całego swojego majątku na sprzedaż. PozwanyCentrum (...)z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą wW.w odpowiedzi na pozew wniósło oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że wobecR. O. (1)wykonano podstawowe badania, w tym badanie EKG, w którym nie było cech niedokrwienia mięśnia lewej komory serca oraz badania laboratoryjne, które wykazały nieznacznie podwyższony poziom enzymów wskaźnikowych uszkodzenia mięśnia serca (troponina) i podwyższoną leukocytozę, lecz ich wyniki nie rozstrzygały jeszcze o zawale serca. Zdaniem pozwanego,w przedmiotowym przypadku lekarz wykazał właściwą staranność w postępowaniu i nie zlekceważył pacjenta, gdyż zostały zlecone wszystkie wymagane badania, a stosowane leczenie było adekwatne do stanu pacjenta i aktualnych danych jakimi dysponował lekarz. Obserwacja na Izbie Przyjęć została przerwana na wniosek pacjenta, który wypisał się na własne żądanie. Kontynuowanie diagnostyki wymaga zgody pacjenta, czego w tym przypadku nie uzyskano. Jeśli zaś wystąpiła jakaś nieprawidłowość w postaci omyłkiw dokumentacji medycznej czy też braku poinformowania pacjenta o konsekwencjach opuszczenia szpitala, to aspekty te nie miały żadnego wpływu na zgonR. O. (1).Z ostrożności procesowej pozwany zakwestionował zasadność i wysokość dochodzonych przez powodów roszczeń, w tym także żądania odsetkowego. W toku procesu, z dniem 1 kwietnia 2022 r. doszło do połączenia w trybieart. 492 § 1 pkt 1 k.s.h.Centrum (...)z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą wW.(spółka przejmowana)z(...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.(spółka przejmująca). W związku z tym postanowieniem z dnia14 lipca 2023 r. Sąd zawiesił postępowanie na podstawieart. 174 § 1 pkt. 1 k.p.c.oraz podjął zawieszone postępowanie z udziałem(...) Sp. z o. o.z siedzibą wW.jako następcy prawnegoCentrum (...)i (...) Sp. z o. o.z siedzibą wW.. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: R. O. (1)był pielęgniarzem, pracował wInstytucie (...)wW.oraz wHospicjum (...)wW.. W dniu 22 września 2013 r.R. O. (1)poczuł się źle, miał silne bóle w klatce piersiowej, które nie ustąpiły pomimo przyjęcia stosowanych już wcześniej leków, skarżył się na duszność wysiłkową. Powiedziało tym żonieE. O.i znajomemu lekarzowi –M. K., specjaliście chorób wewnętrznych, z którą współpracował. Zapytał lekarza czy ma dostępny aparat do badania EKG, ta jednak nie dysponowała takim aparatem i zleciła mu zgłoszenie się do przychodni. W dniu 24 września 2013 r.R. O. (1)został zaprowadzony przezM. K.do Izby PrzyjęćSzpitala (...)przyul. (...)wW..M. K.nie miała wątpliwości, żeR. O. (1)ma problemy z sercem, bo odczuwał bóle w klatce piersiowej i bardzo szybko się męczył.M. K.towarzyszyłaR. O. (2)przez pewien czas na Izbie Przyjęć, prosiła lekarza przyjmującego o udostępnienie jej wyników badańR. O. (1), ale spotkała się z odmową, następnie opuściła Izbę Przyjęć ( zeznania świadkaM. K.– k. 238-238v. , przesłuchanie powódkiE. O.– k. 243-245 i 406v.-407). R. O. (1)zgłosił się do Izby PrzyjęćSzpitala (...)o godz. 14:20, został przyjęty przez lekarza dyżurnegoB. Ś.. W wywiadzie pacjent zgłaszał nawracające dolegliwości bólowe w klatce piersiowej od 6 miesięcy, w okolicy przedsercowej, promieniujące do szyi i barku lewego, dolegliwości okresowo związanez wysiłkiem fizycznym, a okresowo z oddechem. W badaniu przedmiotowymR. O. (1)lekarz stwierdziła stan ogólny dobry, łagodnie podwyższone ciśnienie tętnicze (160/80 mmHg) – w kontrolnym pomiarze ciśnienie tętnicze prawidłowe (120/70 mmHg), miarową czynność serca, nad płucami bez patologicznych zjawisk osłuchowych, brzuch miękki, niebolesny, kończyny dolne bez obrzęków. W wykonanym badaniu EKG stwierdzono: rytm miarowy zatokowy 60/min, normogram, bez cech niedokrwienia. Pacjentowi podany został lek przeciwbólowy ketonal domięśniowo. W trakcie pobytu w Izbie Przyjęć ból w klatce piersiowej uR. O. (1)początkowo ustąpił, a następnie powrócił ból w okolicy podłopatkowej po nagłym pochyleniu się, ustępując przy zmianie pozycji ciała. W trakcie pobytu na Izbie Przyjęć o godzinie 14:28 pobrano odR. O. (1)krew i zlecono następujące badania laboratoryjne: morfologia, test troponinowy, mocznik/kreatynina, jonogram, glukoza, CRP, CK, CKMB, d-dimery INR. Próbka krwi do badań została jednak błędnie oznaczono imieniem i nazwiskiem innego pacjenta –P. M.. LekarzB. Ś.rozpoznała uR. O. (1)nerwoból międzyżebrowy i podejrzenie dyskopatii odcinka piersiowego kręgosłupa, stwierdziła brak wskazań do hospitalizacji w trybie pilnych oraz skierowała pacjenta do poradni rejonowejz zaleceniem wykonania RTG kręgosłupa piersiowego. Przy wypisie lekarz nie informowałaR. O. (1)o zagrożeniach dla jego zdrowia lub życia związanych z opuszczeniem Izby Przyjęć. O godzinie 16:30R. O. (1)opuścił Izbę PrzyjęćSzpitala (...). (karta informacyjna Izby Przyjęćszpitala (...)– k. 59-62, karta zleceń lekarskich w Izbie Przyjęć – k. 63, wyniki badań laboratoryjnych – k. 64-65, częściowo protokół przesłuchania lekarzaB. Ś.w charakterze obwinionego z 27.05.2015 r. w sprawie przed Okręgowym Rzecznikiem Odpowiedzialności Zawodowej(...)– k. 84). Do czasu opuszczenia przezR. O. (1)Izby PrzyjęćSzpitala (...)wyniki badań krwi oznaczone jego imieniem i nazwiskiem nie dotarły z laboratorium na Izbę Przyjęć, zaś na Izbie Przyjęć nie podjęto działań w celu wyjaśnienia przyczyny braku badań krwiR. O. (1)( zeznania świadków:J. K. (1)– k. 239v.-240 iE. B.– k. 240-240v., protokół przesłuchania świadkaJ. K. (1)z 02.11.2015 r. w sprawie(...)Prokuratury Rejonowej(...)wW.– k. 86-87v.). Po wyjściu zeSzpitala (...)rozmawiał na temat pobytu na Izbie Przyjęć z żonąE. O., pokazał jej kartę wypisową ze Szpitala, powiedział, że dostał lek przeciwbólowy(...)i że został skierowany do poradni ortopedycznej, że wyniki jego badań zaginęły, że czuje się lepiej. Rozmawiał też ze znajomą lekarkąM. K., informując ją, że wyszedł ze szpitala, bo lekarz powiedziała mu, że nic mu nie jest (zeznania świadkaM. K.– k. 238-238v.; przesłuchanie powódkiE. O.– k. 243-245 i 406v.-407). W dniu 25 września 2013 r.R. O. (1)wykonywał zabieg pielęgniarski w domu pacjenta. Przed przystąpieniem do zabiegu skarżył się, że źle się czuje, miał drgawki. Po skończonym zabiegu usiadł w fotelu, po pewnym czasie stwierdzono u niego brak oznak życia. Wezwano Pogotowie Ratunkowe, które stwierdziło zgonR. O. (1). Przyczyną śmierciR. O. (1)była ostra niewydolność krążeniowo-oddechowaw przebiegu kolejnego zawału serca. W chwili śmierciR. O. (1)miał 49 lat. W trakcie sekcji zwłok stwierdzono dodatkowo uR. O. (1)obecność raka płuca prawego (naciek(...)) ( protokół sądowo-lekarskich oględzin i sekcji zwłok z 02.10.2013 r.(...)Uniwersytetu Medycznego – k. 56-57; wynik badania histopatologicznego z 10.11.2013 r. – k. 58; odpis skrócony aktu zgonuR. O. (1)– k. 48). Dopiero po uzyskaniu informacji o śmierciR. O. (1)pracownicySzpitala (...)zaczęli wyjaśniać przyczynę braku badań laboratoryjnychR. O. (1). Ustalono wówczas, że nastąpił błąd przedlaboratoryjny, że dostarczono do laboratorium skierowanie oraz próbkę krwiR. O. (1)do badań oznaczone danymi innego pacjentaP. M., któremu już wcześniej zlecano badania laboratoryjne. Pracowników laboratorium nie zdziwiło wykonywanie badań dla tego samego pacjenta, gdyż to lekarz zleca badania i zdarzają się przypadki zlecania badań tego samego pacjenta więcej niż jeden raz. Po wykonaniu tych badań krwi diagnosta laboratoryjny zadzwoniła na Izbę Przyjęć, że wyniki są gotowe do obioru. Została jednak poinformowana, że pacjentP. M.został przyjęty na oddział, więc zadzwoniła na oddział, po czym pielęgniarka z oddziału odebrała wyniki badań. Po uzyskaniu informacji o śmierciR. O. (1)lekarz z Izby PrzyjęćSzpitala (...)przyszła do laboratorium i poprosiła o zmianę danych pacjenta na zleceniu badań i na próbówce, na co pracownicy laboratorium nie wyrazili zgody ( zeznania świadków:J. K. (1)– k. 239v.-240 iE. B.–k. 240-240v.; protokół przesłuchania świadkaJ. K. (1)z 02.11.2015 r. w sprawie(...)Prokuratury Rejonowej(...)wW.– k. 86-87v.). Badania laboratoryjne krwi pobranej faktycznie odR. O. (1)o godzinie 14:28 wykonano w zakresie morfologii krwi o godzinie 14:41, zaś pozostałe badania, w tym badanie poziomu troponiny – o godzinie 15:09. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono podwyższone w niewielkim stopniu stężenie troponiny - 0,052 ng/ml, przy normie od 0,00 do 0,03 ng/ml, prawidłowe stężenie d-dimerów, kreatyniny, jonogramu, podwyższoną liczbę leukocytów (13 tys./mcL) (wyniki badań laboratoryjnych – k. 64-65). W dniu 26 września 2013 r. lekarzB. Ś.oraz dwójka pielęgniarzy zeSzpitala (...)sporządzili notatkę służbową do karty informacyjnej, w której wskazano, żeR. O. (1)został wypisany z Izby Przyjęć na własną prośbę przed otrzymaniem wyników badań krwi, nie chciał dłużej czekać na badania, w chwili opuszczenia Izby Przyjęć czuł się dobrze (notatka służbowa z dnia 26.09.2013 r. – k. 80). Przy podejrzeniu zawału serca pacjent jest badany przez pielęgniarza lub ratownika, następnie jest badany przez lekarza, który zleca badania. Najczęściej są to w tym przypadku badanie EKG oraz badania laboratoryjne krwi, tj. stężenie troponiny, morfologia krwi, jonogram, kreatynina. W zależności od potrzeby są zlecane inne badania. Po analizie wyników badań przez lekarza pacjent zostaje w szpitalu albo zostaje wypisany do domuz zaleceniami. Jeśli wskazana jest dalsza hospitalizacja, a pacjent nie wyraża na nią zgody, to powinien podpisać oświadczenie na piśmie. Lekarz informuje wówczas pacjentao zagrożeniach życia związanych z odmową hospitalizacji. Jeśli pacjent odmawia złożenia podpisu pod oświadczeniem, to lekarz odnotowuje ten fakt w dokumentacji, najczęściejw obecności innego personelu. Na podstawie danych dostępnych w dniu 24 września 2013 r., tj. badania podmiotowego, przedmiotowego, EKG i badania laboratoryjnego, nie można było rozpoznać uR. O. (1)choroby wieńcowej czy zawału serca, jednakże nie można było też tego wykluczyć. Podwyższenie troponiny w niewielkim stopniu mogło oznaczać początek zawału serca. Należało zlecić drugie badanie troponiny, od 1 do 6 godzin po pierwszym pobraniu, oraz kolejne badanie EKG. Przyczyną śmierciR. O. (1)był zawał serca. Nie można jednoznacznie stwierdzić, czy początek tego zawału miał miejsce już w dniu24 września 2013 r., gdyR. O. (1)był na Izbie PrzyjęćSzpitala (...), czy później. Z karty informacyjnejSzpitala (...)dotyczącejR. O. (1)wynika jednoznacznie, że został on wypisany ze Szpitala decyzją lekarza. Sformułowania „brak wskazań do hospitalizacji w trybie pilnym” używa się przy wypisywaniu pacjenta decyzją lekarza. Z karty informacyjnej nie wynika, że lekarz poinformowałR. O. (1)o zagrożeniu życia w razie braku hospitalizacji. W związku z brakiem badań oznaczenia troponiny, lekarz nie mógł stwierdzić, czy wymagana jest hospitalizacjaR. O. (1), wobec czego należało zlecić drugie badanie oznaczenia troponiny. Z dużym prawdopodobieństwem, graniczącym z pewnością, można stwierdzić, żeR. O. (1)przeżyłby, gdyby w dniu 24 września 2013 r. pozostał wSzpitalu (...)i gdyby wdrożono dalszą diagnostykę i leczenie. Przy założeniu, żeR. O. (1)został wypisany ze Szpitala przez lekarza, to miał miejsce błąd po stronie lekarza i istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy postępowaniem personeluSzpitala (...)a śmierciąR. O. (1). Związek przyczynowy pomiędzy postępowaniem personeluSzpitala (...)a śmierciąR. O. (1)występowałby również w sytuacji, gdybyR. O. (1)wypisał się ze Szpitala na własne żądanie, lekarz nie poinformowałby goo zagrożeniu życia w razie braku hospitalizacji, aR. O. (1)nie wiedziałby o istnieniu takiego zagrożenia. (opinia biegłego sądowego lekarza z zakresu kardiologiiK. K.: częściowo opinia pisemna – k. 322-329 i k. 361-363 oraz uzupełniająca opinia ustna – k. 391-392v.). Prokuratura Rejonowa(...)wW.prowadziła śledztwo w sprawie w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierciR. O. (1), tj. o czyn zart. 155 kkoraz w sprawie narażenia od 24 września 2013 r. do dnia 25 września 2013 r. wW.R. O. (1)na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub nastąpienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu przez osoby, na których ciążył obowiązek opieki nad pokrzywdzonym. Prokurator postanowieniem z dnia 25 marca 2016 r. postanowił umorzyć śledztwo w tej sprawie, wobec braku znamion czynu zabronionego ( postanowienieo umorzeniu śledztwa z 25.03.2016 r. w sprawie Prokuratury Rejonowej(...)wW.sygn.(...)– k. 298-307 dołączonych w/w akt śledztwa). Okręgowy Sąd Lekarski wW.orzeczeniem z dnia 28 stycznia 2016 r. uznał lekarzaB. Ś.winną przewinienia zawodowego, polegającego na tym, żew dniu 24 września 2013 r. pełniąc dyżur w Izbie Przyjęć Centrum Lecznico-Rehabilitacyjnego(...)wW.ul. (...)nie dopilnowała przedstawieniaR. O. (2)konsekwencji i zagrożeń związanych z opuszczeniem przez niego Izby Przyjęć na własne żądanie, co w konsekwencji mogło doprowadzić do pogorszenia jego stanu zdrowia, tj. popełnienia przewinienia zawodowego z art. 13 KEL w zbiegu z art. 31 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty ( orzeczenie Okręgowego Sądu LekarskiegowW.z dnia 28.01.2016 r. w sprawie nr(...)wraz z uzasadnieniem –k. 81-83). ŚmierćR. O. (1)była szokiem dla rodziny, dlaE. O.w sposób szczególny, gdyż spowodowała całkowitą odmianę jej życia i funkcjonowania, zniweczyła wiele planów na przyszłość, które wraz z mężem zamierzała zrealizować.W chwili śmierciR. O. (1)powódka miała 55 lat, zR. O. (1)tworzyli bardzo dobre małżeństwo, łączyły ich wspólne wartości, powódka tak jak jej mąż była pielęgniarką.E. O.była mocno związania z mężem emocjonalnie, znajdowaław nim ogromne wsparcie, mąż dawał jej poczucie bezpieczeństwa i szczęścia, jego śmierć wywołała u powódki poczucie osamotnienia. W chwili śmierciR. O. (1)powódka i jej mąż mieli na utrzymaniu troje dorastających dzieci: córkiM. O.iA. O., które studiowały, oraz synaT. O., który miał 19 lat, był po maturzei miał rozpocząć studia. Na skutek śmierci męża sytuacja ekonomiczna powódki uległa znacznemu pogorszeniu, często brakowało jej środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb własnych i potrzeb jej dzieci. Było to dla powódki przyczyną dodatkowego cierpienia, stresu, poczucia bezsilności. R. O. (1)iE. O.rozpoczęli i kontynuowali budowę domuwZ.kołoW.. W tym celu zaciągnęli kredyt w wysokości 692.714,23 zł. Celem budowy domu było polepszenie warunków bytowych rodziny, ale także plany przeznaczenia kilku pokoi na stworzenie w przyszłości rodzinnego domu opieki. Powódkai jej mąż pracowali po 12 godzin dziennie, aby mieć środki na spłatę kredytu, ich dochody były w zbliżonej wysokości. Dom został wybudowany do stanu umożliwiającego zamieszkanie, jednakże wymagał jeszcze prac wykończeniowych. Po śmierci męża powódka musiała samodzielnie spłacać raty kredytu wynoszące 4.200 zł miesięcznie oraz koszty miesięcznej składki tytułem ubezpieczenia nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie kredytu w kwocie 115,50 zł. Powódka, jako spadkobierczyniR. O. (1), zobowiązana była też do spłaty dwóch pożyczek zaciągniętych przezR. O. (1)wBanku (...) S.A.W związku ze znacznym pogorszeniem sytuacji ekonomicznej po śmierci męża, powódka – pomimo nabycia prawa do emerytury – zmuszona była nadal pracowaćw zwiększonym wymiarze czasu (w ilość godzin odpowiadającej 1,5 etatu). Poza pracąw Szpitalu przyul. (...)wW.,E. O.zajmowała się także dorywczo sprzątaniem powierzchni biurowej na podstawie umowy zlecenia. Po śmierci męża, aby uzyskać więcej środków na spłatę kredytu powódka zwiększyła częstotliwość tej dodatkowej pracy do 5 razy w tygodniu (akt poświadczenia dziedziczenia – k. 55-55v.; wyciąg z umowy kredytu hipotecznego nr(...)wraz z oświadczeniem o ustanowieniu hipoteki na rzecz banku – k. 91-92; zestawienie rat i odsetek – k. 93; deklaracja PIT 37 za 2013 r. wrazz załącznikami i korektą – k. 96-103v; Aneks nr 5 do umowy ww. kredytu hipotecznego nr(...)z dnia 29.01.2018 r. – k. 104-105; zestawienie rat i odsetek – k. 106; pismo(...) Bank SAz dnia 8.05.2018 r. – k. 104-104v; potwierdzenie wykonania przelewu –k. 110; aneksy z dnia 04.02.2016 r. do umów zBankiem (...) S.A.– k. 111-112; polecenia zapłaty – k. 113-114; aneks z dnia 03.04.2018 r. do umowy zlecenia z dnia 01.01.2018 r. – k. 117;rachunek – k. 118; zeznania świadków:I. S.– k. 218v.-219iA. F.– k. 219-220;przesłuchanie powódkiE. O.– k. 243-245 i 406v.-407). W celu podołania zobowiązaniom finansowym po śmierci męża,E. O.sprzedała mieszkanie wW.przyul. (...), w którym wcześniej zamieszkiwali małżonkowie, a następnie zajmował je ich synT. O.. Środki ze sprzedaży tego mieszkania powódka przeznaczyła na częściową przedterminową spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu. W 2022 r. powódka sprzedała także domwZ., ponieważ miesięczna rata kredytu w(...) Banku S.A.wzrosła do kwoty 7.800 zł miesięcznie i powódki nie było stać na jej regulowanie. Środki ze sprzedaży domu powódka przeznaczyła na spłatę pozostałej części kredytu w wysokości około 640.000 zł. Obecnie powódka mieszka w wynajętym mieszkaniu, płacąc czynsz w wysokości około 3.000 zł miesięcznie. Po sprzedaży domu powódka nie miała środków na nabycie własnego lokalu mieszkalnego, nie może uzyskać kredytu z uwagi na swój wiek. Emerytura powódki wynosi 4.600 zł, dochód z wykonywanej jeszcze pracy wynosi 6.100 zł(umowa sprzedaży z dnia 28.12.2017 r. – k. 119-124; wniosek powódki do(...) Bank S.A.z dnia 28.12.2017 r.o częściową przedterminową spłatę kredytu – k. 125; przesłuchanie powódkiE. O.– k. 243-245 i 406v.-407). T. O.jako pierwszy dowiedział się o śmierciR. O. (1)od funkcjonariuszy Policji, którzy przyszli do jego mieszkania. Miał wówczas 19 lat i zamierzał rozpocząć studia wyższe. Powód bardzo przeżył śmierć ojca, który był dla niego autorytetem. Wraz ze śmiercią ojca powód utracił poczucie bezpieczeństwa, towarzyszyło mu poczucie pustki emocjonalnej. W związku z tym w 2015 r. rozpoczął terapię psychologiczną, trwającą około 3,5 roku. Od października 2016 r. powód rozpoczął naukę na studiach magisterskich. Jako student pobierał rentę z ZUS (po ojcu), stanowiącą jego jedyne źródło utrzymania, od października 2018 r., wobec ukończenia studiów, renta mu już nie przysługiwała. Pod koniec studiów rozpoczął pracę jako przewodnik miejski i świadczy tę pracę do tej pory (odpis skrócony aktu urodzeniaT. O.– k. 50; decyzja o przyjęciu na studia – k. 136; zeznania świadków:I. S.– k. 218v-219;A. F.– k. 219-220; przesłuchanie powódkiE. O.– k. 243-245 i 406v.-407; przesłuchanie powodaT. O.– k. 245-246, 406-406v.). Centrum (...)w dniu 24 września 2013 r. objęte było obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą za szkody będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania świadczeń zdrowotnychw(...) S.A.W ramach tego ubezpieczenia suma gwarancyjna wynosiła równowartość 100.000 euro na jedno zdarzenie i 500.000 euro na wszystkie zdarzenia w okresie ubezpieczenia (polisa OC nr(...)z 14.11.2012 r. – k. 176-178). Pismem z dnia 19 lipca 2016 r. pełnomocnik powodów wezwałCentrum (...) Sp. z o.o.do zapłaty na rzeczE. O.kwoty 250.000 zł i na rzeczT. O.kwoty 130.000 zł, tytułem ugodowego zaspokojenia przysługujących im roszczeń o zadośćuczynienie i odszkodowanie za pogorszenie sytuacji życiowej na skutek śmierciR. O. (2)oraz jako jednorazowe zaspokojenie roszczeń przysługującychT. O.o zapłatę renty.W odpowiedzi na powyższe wezwanieCentrum (...) Sp. z o.o.w piśmie z 1 sierpnia 2016 r. poinformowała pełnomocnika powodówo braku podstaw do uwzględnienia roszczeń powodów (pismo powodów z 19.07.2016 r. wraz z pocztowym potwierdzeniem nadania – k. 131-134, pismo pozwanego z 01.08.2016 r. –k. 135). E. O.iT. O.w dniu 8 września 2016 r. złożyli do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie przeciwkoCentrum (...) Sp. z o.o.wnioski o zawezwanie do próby ugodowej.E. O.we wniosku o zawezwanie do próby ugodowej zażądała od pozwanego zapłaty kwoty 300.000 zł, w tym 200.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i 100.000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowejw związku ze śmierciąR. O. (1).T. O.zażądał we wnioskuo zawezwanie do próby ugodowej zapłaty kwoty 130.000 zł, w tym 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i 30.000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej w związku ze śmierciąR. O. (1). Wnioskio zawezwanie do próby ugodowej zostały doręczone pozwanemu 19 października 2016 r. Do zawarcia ugód pomiędzy stronami nie doszło ( dokumenty w dołączonych aktach sygn. I Co 2136/16 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej – k. 1-8, zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 65, protokół z posiedzenia Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z 21.11.2016 r. – k. 76-77; dokumentyw dołączonych aktach sygn. I Co 2137/16 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woliw Warszawie: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej – k. 1-9; postanowieniez 23.09.2016 r. o połączeniu sprawy do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia – k. 56). Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dowodów. Sąd uznał za wiarygodne obiektywne dowody z wymienionych dokumentów, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania. Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadkówI. S.,A. F.iM. K., a także zeznaniom powodów złożonych w charakterze strony postępowania,w których osoby te przekazały informacje dotyczące okoliczności, w jakichR. O. (1)zgłosił się doSzpitala (...)i dotyczące charakteru relacji, jakie łączyły powodów ze zmarłymR. O. (1), stanu psychicznego powodów po śmierci męża i ojca oraz sytuacji życiowej powodów, w jakiej znajdowali się przed i po śmierciR. O. (1). Zeznania tych osób korespondowały wzajemnie ze sobą, tworząc spójną i logiczną całość obrazującą opisany wyżej stan faktyczny, a zatem były wiarygodne. Nie budziły też wątpliwości zeznania świadkówJ. K. (1)iE. B.(diagnostów laboratoryjnych zatrudnionych w Szpitalu pozwanego),w których osoby te wskazały, na czym polegał błąd w przyporządkowaniu do innego pacjenta próbki krwi pobranej odR. O. (1)do badań laboratoryjnych, kiedy ten błąd został wykryty oraz w jaki sposób zachowała się wówczas lekarz diagnozująca wcześniej powoda na Izbie Przyjęć. Osoby te przedstawiły spójny i logiczny przebieg zdarzeń w tym zakresie, korespondujący zarówno z dokumentacją medyczną, jak i z zeznaniamiJ. K. (2)złożonych w charakterze świadka w toku postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę (utrwalonego w protokole ze śledztwa). Sąd uznał za niewiarygodne zeznania świadkaB. Ś., w których świadek twierdziła, żeR. O. (2)wypisał się ze Szpitala na własne żądania oraz że poinformowała wówczasR. O. (1)o ryzykach związanych z opuszczeniem Szpitala bez zakończenia badań. Twierdzenia takie pozostają w ewidentnej sprzecznościze sporządzoną przezB. Ś.kartą informacyjną Izby Przyjęć, z której wynika, żeR. O. (1)został wypisany ze Szpitala decyzją lekarza, który stwierdził brak wskazań do hospitalizacji w trybie pilnym, nie postawił diagnozy choroby zagrażającej życiu pacjenta (lecz tylko rozpoznał nerwoból międzyżebrowy oraz dyskopatię odcinka piersiowego kręgosłupa), nie zalecił dalszej diagnostyki w kierunku zawału serca, lecz wystawił pacjentowi skierowanie do poradni rejonowej w celu wykonania RTG kręgosłupa piersiowego. Oczywistym jest przy tym, że uzupełnienie karty informacyjnej pacjenta już po śmierciR. O. (1), poprzez sporządzenie notatki służbowej mającej potwierdzić, że pacjent opuścił Izbę Przyjęć na własną prośbę (podpisanej przez lekarzaB. Ś.wraz z dwójką pielęgniarzy wykonujących czynności w Izbie Przyjęć w czasie zgłoszenia się do Szpitala przezR. O. (1)), podobnie jak i próba wpłynięcia na pracowników laboratorium w celu dokonania post factum zmiany danych na zleceniu badań i próbce krwi pobranej odR. O. (1), lecz oznaczonych danymi innego pacjenta, były nakierowane na zdjęcie odpowiedzialności z personelu Izby Przyjęć, wobec tragicznych skutków popełnionych błędów. Sąd nie dokonał ustaleń faktycznych na podstawie zeznań świadkaM. L., który nie wykonywał żadnych czynności medycznych wobecR. O. (1), lecz tylko pełnił kierownika zakładu opieki zdrowotnej, i nie przekazał żadnych informacji co do faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie wniosły również nic istotnego do sprawy zeznania świadkaM. W., który nie pamiętał, czy przeprowadzał jakieś czynności medyczne wobecR. O. (1), potwierdził jedynie swój podpis pod notatką służbową z dnia 26 września2015 r. do karty informacyjnej, a której treść z opisanych wyżej przyczyn została uznana przez Sąd za niewiarygodną. Sąd uznał za wiarygodny środek dowodowy w niniejszej sprawie opinię biegłego sądowego lekarza z zakresu kardiologiiK. K.. Podkreślić przy tym trzeba, że opinia biegłego ostatecznie (po uzupełnieniu opinii pisemnej poprzez wydanie na rozprawie ustnej opinii uzupełniającej) jest opinią wariantową, w której biegły wskazał na brak błędu medycznego po stronie personeluSzpital (...)albo wystąpienie takiego błędu,w zależności od tego jaką wersję faktycznego postępowania personelu się przyjmie – tzn. czy wersję wynikającą z twierdzeń lekarza badającegoR. O. (1)na Izbie Przyjęći pielęgniarzy – że pacjent wypisał się na własne żądanie lub samowolnie opuścił Izbę Przyjęć przed zakończenie diagnostyki, czy też wersję wynikającą z wpisów w karcie informacyjnej Izby Przyjęć – że pacjent został wypisany ze Szpitala decyzją lekarza ze względu na brak wskazań do hospitalizacji w trybie pilnym oraz że nie został poinformowany o ryzykach związanych z wypisaniem się ze Szpitala na własne żądanie. Można zrozumieć, że biegły nie przesądzał, która z tych wersji jest prawdziwa, pozostawiając tę kwestię do rozstrzygnięcia Sądowi, jedynie uprawnionemu do oceny wiarygodności dowodów. Z przyczyn wcześniej opisanych, Sąd uznał za niewiarygodną pierwszą z opisanych wyżej wersji, a za wiarygodną drugą wersję, na podstawie oceny wszystkich przeprowadzonych w niniejszej sprawie dowodów. Przy takim założeniu, Sąd na podstawie opinii biegłego ustalił istnienie związku przyczyno-skutkowego pomiędzy postępowaniem personelu medycznegoSzpitala (...)a śmierciąR. O. (1). Opinia biegłego – wariantowa, była opinią kompletną, udzielającą jednoznacznych odpowiedzi na pytania postawione biegłemu, a zatem przydatną do rozstrzygnięcia problemu opiniowanego przez biegłego. W tej sytuacji Sąd na podstawieart. 2352§ 1 pkt 2 i 5 k.p.c.pominął dowódz opinii innego biegłego sądowego z zakresu kardiologii, zgłoszony przez stronę powodową. Zgodnie z ukształtowanym orzecznictwem, Sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy. Wobec należytego wyjaśnienia w opinii biegłegoK. K.(po wydaniu opinii uzupełniającej) wszystkich kwestii będących przedmiotem opiniowania i istotnych dla rozstrzygnięcia, nie było potrzeby prowadzenia dowodu z opinii innego biegłego, bo prowadziłoby to tylko do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania. Sąd zważył, co następuje: W rozpatrywanej sprawie kwestia odpowiedzialności cywilnej pozwanego wobec powodów za skutki nieprawidłowości przy wykonywaniu czynności medycznych (udzielaniu świadczeń medycznych) wobecR. O. (1)podlegała ocenie na gruncieart. 416 k.c.w zw. zart. 415 k.c.Zgodnie zart. 416 k.c., osoba prawna jest odpowiedzialna za szkodę wyrządzoną z winy jej organu. Przesłankami odpowiedzialności deliktowej, wynikającymiz ogólnego przepisu regulującego tę kwestię, tj.art. 415 k.c., są: powstanie szkody, zdarzenie, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego podmiotu (czyn niedozwolony) oraz związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Przepis ten statuuje zasadę winy jako naczelną zasadę odpowiedzialności odszkodowawczej. Za czynności zatrudnianego personelu medycznego podmiot leczniczy ponosi przy tym odpowiedzialność na podstawieart. 430 k.c., w myśl którego, kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności. Zawiniony czyn sprawcy, pociągający za sobą odpowiedzialność cywilną, musi wykazywać znamiona niewłaściwości postępowania zarówno od strony przedmiotowej, co określa się mianem bezprawności czynu, jak i od strony podmiotowej, co określa się jako winę w znaczeniu subiektywnym. Bezprawność – jako przedmiotowa cecha sprawcy czynu – jest ujmowana jako sprzeczność z obowiązującym porządkiem prawnym, przez który rozumie się nakazy i zakazy wynikające nie tylko z norm prawnych, lecz także wynikające z norm moralnych i obyczajowych określanych jako „zasady współżycia społecznego” lub „dobre obyczaje”. Bezprawność zaniechania następuje wówczas, gdy istniał nakaz działania, zakaz zaniechania, czy też zakaz sprowadzenia skutku, jaki przez zaniechanie może nastąpić (por.Gerard Bieniek, w: Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania, tom 2, Warszawa 2005, s. 235-236; orz. SN z 19.07.2003 r., V CKN 1681/00, LEX). Winaw znaczeniu subiektywnym odnosi się natomiast do sfery zjawisk psychicznych człowiekai rozumie się ją jako naganną decyzję odnoszącą się do podjętego przez niego bezprawnego czynu. Zatem na gruncie prawa cywilnego winę można przypisać podmiotowi prawa, kiedy istnieją podstawy do negatywnej oceny jego zachowania zarówno z punktu widzenia obiektywnego, jak i subiektywnego – tzw. zarzucalność postępowania (tak SN w orz.z 26.09.2003 r., IV CK 32/02, LEX). W dziedzinie odpowiedzialności cywilnej za wyrządzoną szkodę szczególnie istotne jest zagadnienie miernika staranności, gdyż zgodnie zart. 355 § 1 k.c.dłużnik jest zobowiązany do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność). W myślart. 355 § 2 k.c.należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Model starannego działania kształtowany jest przez przepisy prawa, zasady współżycia społecznego, zwyczaje, zasady wykonywania zawodu, itp. Wzorzec należytej staranności ma przy tym charakter obiektywny oraz abstrakcyjny.W praktyce jego zastosowanie polega na wyznaczeniu stosownego modelu, ustalającego optymalny w danych warunkach sposób postępowania, odpowiednio skonkretyzowanegoi aprobowanego społecznie, a następnie na porównaniu zachowania danego podmiotu z tak określonym wzorcem. O tym, czy na tle konkretnych okoliczności można danej osobie postawić zarzut braku należytej staranności w dopełnieniu obowiązków decyduje jednak nie tylko niezgodność jej postępowania z wyznaczonym modelem, lecz także empirycznie uwarunkowana możliwość oraz powinność przewidywania odpowiednich następstw zachowania. Miernik postępowania, w istocie odnoszący się do miary należytej staranności, nie powinien być formułowany na poziomie obowiązków niedających się wyegzekwować, oderwanych od doświadczeń oraz uwzględniających reguły zawodowe i konkretne okoliczności a także – jak tego wymagaart. 355 § 2 k.c.– typ stosunków (tak również SNw orz. z 08.07.1998r., III CKN 574/97, Legalis). W przypadku staranności lekarzy i innego personelu placówek medycznych poziom wymagań w sferze diagnozy i terapii musi wyznaczać stan wiedzy medycznej, który należy pojmować szeroko. Obejmuje on nie tylko metody leczenia, ale również stosowanie leków i wyposażenie medyczne placówek zdrowia (tak SN w orz. z dnia 28.10.1983 r., II CR 358/83, LEX). Wobec tego, gdy przedmiotem oceny jest przeprowadzenie jakiejś procedury medycznej, za bezprawne należy uznać dokonanie jej niezgodnie ze sztuką lekarską, bez zachowania najwyższej staranności wymaganej od profesjonalistów w zakresie medycyny. Do obowiązków lekarzy oraz personelu medycznego należy podjęcie takiego sposobu postępowania (leczenia), które gwarantować powinno, przy zachowaniu aktualnego stanu wiedzy i zasad staranności, przewidywalny efekt w postaci wyleczenia, a przede wszystkim nienarażanie pacjentów na pogorszenie stanu zdrowia (por. orz. SN z 10.02.2010 r., V CSK 287/09, LEX). Za wadliwe i bezprawne należy uznać także stosowanie metod i środków starych, nie rokujących (czy gorzej rokujących) skuteczności, jeśli są one powszechnie zastępowane innymi metodami leczenia (tak SN w orz. z 01.12.1998 r.,III CKN 741/98, LEX). Ponadto zakład leczniczy, mający obowiązek zapewnienia pacjentowi bezpiecznego pobytuw placówce medycznej, ponosi odpowiedzialność za wadliwą organizację, związanąz niewłaściwym funkcjonowaniem tego zakładu i sposobem świadczenia usług na rzecz pacjentów oraz sprzyjającą powstawaniu po stronie pacjentów szkód na osobie (urazu, infekcji), co w orzecznictwie sądowym określa się jako tzw. winę organizacyjną (vide orz. SN z 10.07.1998 r., I CKN 786/97, LEX i orz. Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13.09.2013 r.,I ACa 194/13, LEX). Jeżeli natomiast działanie personelu medycznego w danym przypadku było prawidłowe i zgodne ze sztuką lekarską, to ani ten personel, ani zatrudniająca ich placówka medyczna nie ponoszą odpowiedzialności odszkodowawczej za powikłania wynikłe z zabiegu, choćby istniał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zachowaniem personelu a wystąpieniem powikłań. Szczególnie w dziedzinie medycyny nawet zachowanie najwyższej staranności nie wykluczy nigdy ze stuprocentową pewnością wystąpienia pewnych negatywnych skutków zabiegu, wynikających już z samej ingerencji w organizm człowieka czy też indywidualnych cech organizmu. Na gruncie powyższych reguł, w rozpatrywanej sprawie istnieją podstawy do przypisania pozwanemu (jego poprzednikowi prawnemu) bezprawności postępowania oraz zawinienia w opisanym wyżej znaczeniu, w związku z postępowaniem personelu medycznego wobecR. O. (1). Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, żewSzpitalu (...)nastąpiły zaniedbania i błędy po stronie personelu Szpitala w procesie diagnozowaniaR. O. (1), który zgłosił się na Izbę Przyjęć Szpitala z podejrzeniem zawału serca. Po pierwsze, w Izbie Przyjęć nastąpiło zaniedbanie organizacyjne, polegający na tym, że daneR. O. (1)na zleceniu badań krwi i na próbce krwi opisano imieniem i nazwiskiem innego pacjenta, a w konsekwencji lekarz dyżurny diagnozującyR. O. (1)nie dysponował odpowiednimi badaniami krwi celem postawienia właściwej diagnozy i wdrożenia względem pacjenta odpowiedniego leczenia. Po drugie, nastąpił błąd lekarza w zakresie samej diagnostykiR. O. (1). Pomimo braku wyników badań lekarz wypisał pacjenta do domu, stwierdzając, że brak jest podstaw do hospitalizacji w trybie pilnym. Lekarz nie postawił właściwej diagnozy występującego schorzenia, zagrażającego życiu pacjenta, lecz tylko rozpoznał nerwoból międzyżebrowy oraz dyskopatię odcinka piersiowego kręgosłupa, nie zalecił dalszej diagnostyki w kierunku zawału serca, wystawiając tylko pacjentowi skierowanie do poradni rejonowej w celu wykonania RTG kręgosłupa piersiowego. Lekarz nie poinformował również pacjenta przy wypisie, że brak hospitalizacji skutkować będzie zagrożeniem jego życia. Lekarz prawdopodobnie nie posiadał nawet wiedzy o występowaniu takiego zagrożeniu, skoro nie przeprowadził pełnej diagnostykiR. O. (1). Przeciwne twierdzenia pozwanego nie znalazły potwierdzenia w materiale dowodowym niniejszej sprawy, wobec czego uznać trzeba je za gołosłowne. Postępowanie personelu Izby PrzyjęćSzpitala (...)cechowało się brakiem należytej staranności, wymaganej od personelu specjalistycznej placówki medycznej, która winna zapewniać wysoki poziom profesjonalizmu w celu zapobiegania zdarzeniom zagrażającym zdrowiu lub życiu pacjentów. Wskutek opisanych zaniedbań i nieprawidłowego postępowania personelu medycznegoSzpital (...),R. O. (1)zmarł na zawał serca następnego dnia po opuszczeniu Szpitala. Występuje zatem adekwatny związek przyczynowy, w rozumieniuart. 361 § 1 k.c., pomiędzy nieprawidłowym postępowaniem personeluSzpitala (...)a śmierciąR. O. (1). Z opinii biegłego sądowego wynika bowiem, że z dużym prawdopodobieństwem, graniczącym z pewnością, można stwierdzić, żeR. O. (1)przeżyłby, gdyby w dniu 24 września 2013 r. pozostał wSzpitalu (...)i gdyby wdrożono wówczas jego dalszą diagnostykę i leczenie. Istnienia takiego związku przyczynowego nie podważa fakt, żeR. O. (1)miał wykształcenie medyczne i wykonywał zawód pielęgniarza. Nie oznacza to bowiem, że powinien przewidywać możliwe skutki opuszczenia szpitala bez otrzymania wyników badań w sposób wyższy niż lekarz.R. O. (1)nie miał przecież większej wiedzy od lekarza specjalisty z dziedziny kardiologii, który wypisał go ze szpitala, stwierdzając brak podstaw do hospitalizacji w trybie pilnym, i który nie zalecił mu żadnej dalszej diagnostyki w kierunku zawału serca. Postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie nie doprowadziło do udowodnienia twierdzenia pozwanego, żeR. O. (1)opuścił Szpital samowolnie, wypisując się na własne żądanie. Wręcz przeciwnie, treść karty informacyjnej Izby Przyjęć świadczy jednoznacznie, że pacjent został wypisany ze Szpitala decyzją lekarza i że nie był informowany o żadnych ryzykach opuszczenia Szpitala. W tej sytuacji pozwany ponosi odpowiedzialność cywilną względem powodów za doznaną przez nich krzywdę lub szkodę na skutek śmierciR. O. (1)w następstwie błędów po stronie personeluSzpitala (...). Odnosząc się do dochodzonych przez powodów roszczeń, wskazać trzeba – co do roszczenia o zadośćuczynienie, że stosownie do treściart. 446 § 4 k.c.w zw. zart. 446 § 1 k.c., jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Do najbliższych członków rodziny należy zaliczyć osoby pozostające ze zmarłym we wspólnym ognisku rodzinnym, przy czym decydujący jest faktyczny układ stosunków pomiędzy zmarłym a tymi osobami. Aby ustalić, czy występujący o zadośćuczynienie jest najbliższym członkiem rodziny nieżyjącego sąd powinien stwierdzić, czy istniała silna i pozytywna więź emocjonalna pomiędzy dochodzącym tego roszczenia a zmarłym (vide orz. SN z 03.06.2011 r., III CSK 279/10, LEX). PowódkaE. O., jako żona zmarłegoR. O. (1), oraz powódT. O., jako syn zmarłego, są niewątpliwie najbliższymi członkami rodziny w rozumieniu wskazanego przepisu. Bliski stopień pokrewieństwa rodzi domniemanie faktyczne istnienia silnej i pozytywnej więzi pomiędzy krewnymi (art. 231 k.p.c.). Powszechnie wiadomo, że pomiędzy mężem i żoną, jak i pomiędzy synem i ojcem istnieje mocna więź, która wyraża się w przywiązaniu emocjonalnym, trosce o los takiej bliskiej osoby, pragnieniu dla niej dobra i szczęścia. Domniemanie to znajdowało potwierdzeniew okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, z których wynikało, żeE. O.iR. O. (1)tworzyli bardzo dobre małżeństwo, wyznawali podobne wartości, mieli wspólne dążenia, byli silnie związani emocjonalnie.T. O.również był związany ze zmarłym ojcem silną więzią emocjonalną, co wyrażało się w utrzymywaniu stałegoi bliskiego kontaktu, liczeniu na pomoc i wsparcie ojca u progu dorosłego życia powoda. Jeśli chodzi o wysokość należnego powodom zadośćuczynienia z tytułu śmierci bliskiego członka rodziny, wskazać potrzeba, że celem przyznania takiego świadczenia jest złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy wyrządzonej deliktem. Krzywdąw rozumieniu tego przepisu są z cierpienia psychiczne i ich konsekwencje spowodowane stratą osoby najbliższej. Natomiast na rozmiar krzywdy mają wpływ: dramatyzm doznań osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci (np. nerwicy, depresji), roliw rodzinie pełnionej przez osobę zmarłą, sposób, w jakim pokrzywdzony odnajdzie sięw nowej rzeczywistości i zdolność jej zaakceptowania, wiek pokrzywdzonego. Krzywdę jest trudno „wycenić”, każdy przypadek powinien być indywidualizowany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy. Wprowadzenie do przepisuart. 446 § 4 k.c.klauzuli „odpowiedniej sumy” pozostawia sądowi orzekającemu margines uznaniowości co do wysokości zasądzanej kwoty, który jest dodatkowo wzmocniony fakultatywnym („sąd może”) charakterem tego świadczenia. Rozmiar zadośćuczynienia powinien być odnoszony do stopy życiowej społeczeństwa, która pośrednio może rzutować na jego umiarkowany wymiar i tow zasadzie bez względu na status społeczny oraz materialny poszkodowanego (tak: SN w orz. z dnia 03.06.2011 r., III CSK 279/10, LEX).Wysokość zadośćuczynienia musi jednak przedstawiać dla poszkodowanego ekonomicznie odczuwalną wartość, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej i stopy życiowej społeczeństwa (por. orz. SN z dnia 14.01.2011 r., I PK 145/10, M.P.Pr. 2011/9/479-483). Ma ono bowiem charakter kompensacyjny. Wychodząc z powyższych założeń zważyć potrzeba, że przy określaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego dlaE. O.za krzywdę doznaną na skutek śmierci męża należało mieć na uwadze charakter więzi łączącej powódkę ze zmarłym mężem. Ze względu na opisane wyżej relacje między małżonkami, wyrażające się w wyznawaniu podobnych wartości, dążeniu do wspólnych celów, wspieraniu się w codziennym życiu przez trwający dłuższy już okres małżeństwa, więź tę ocenić należało jako szczególnie silną. W tej sytuacji nie budziło wątpliwości bardzo mocne przywiązanie powódki do męża oraz odczuwanie przez nią głębokiego smutku i pustki po jego śmierci. Śmierć małżonkaw niespodziewanych okolicznościach, jak w tym przypadku, zawsze jest przeżyciem niezwykle bolesnym dla współmałżonka. W przypadku nagłego odejścia osoby bliskiej nie ma możliwości pożegnania się z tą osobą i pogodzenia się z jej odejściem. Jeśli śmierci takiej można było przy tym uniknąć w razie zachowania odpowiedniego poziomu staranności przez personel placówki medycznej, do której mąż powódki zgłosił się po pomoc, to odczucie krzywdy musi być jeszcze większe. Z materiału dowodowego sprawy wynika, że śmierć męża była dla powódki dramatycznym przeżyciem, wywołującym u niej dotkliwe cierpienia psychiczne. Uwzględniając wszystkie te okoliczności, Sąd ocenił rozmiar krzywdy doznanej przez powódkę na skutek śmierci męża jako bardzo duży i uznał, że należna jej z tego tytułu suma zadośćuczynienia powinna być w znacznej wysokości. Wysokość zadośćuczynienia należnego powódce winna być przy tym odniesiona do aktualnych realiów ekonomicznych, po to by mogło ono spełnić należycie funkcję kompensacyjną. W ocenie Sądu, odpowiednim zadośćuczynieniem dla powódki, w kontekście rozmiaru jej krzywdy, jest kwota 150.000 zł. Taka suma zadośćuczynienia spełni właściwie swą funkcję kompensacyjną, stanowiąc realne przysporzenie ekonomiczne dla powódki. Z drugiej strony kwota taka na pewno nie będzie nadmierna w odniesieniu do aktualnej stopy życiowej społeczeństwa i nie będzie prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia się powódki kosztem pozwanego. Odpowiadać będzie przy tym sumom zadośćuczynienia zasądzanym w podobnych przypadkach w orzecznictwie sądowym. RelacjeT. O.ze zmarłym ojcem również były bardzo bliskie i ważne dla powoda, ojciec był dla niego autorytetem. W chwili śmierci ojca powód dopiero wchodził w dorosłe życie, zdał maturę i miał rozpocząć studia wyższe, nie był osobą niezależną ekonomicznie. Potrzebował zatem wsparcia tak ekonomicznego, jak i mentalnego ze strony ojca. Wraz ze śmiercią ojca powód utracił poczucie bezpieczeństwa, towarzyszyło mu poczucie pustki emocjonalnej. Przedwczesna śmierć ojca wywołała u powoda silną reakcję emocjonalną, oddziałującą tak silnie na jego dalsze życie, że w 2015 r. powód zmuszony był do rozpoczęcia terapii psychologicznej, trwającej około 3,5 roku. Rozmiar krzywdy moralnej doznanej przezT. O.na skutek śmierci ojca był zatem również bardzo duży, wobec tego należna mu z tego tytułu suma zadośćuczynienia powinna być w znacznej wysokości. W ocenie Sądu, odpowiednim zadośćuczynieniem dlaT. O.w kontekście rozmiaru jego krzywdy jest kwota 100.000 zł. Taka suma zadośćuczynienia spełni właściwie swą funkcję kompensacyjną, stanowić będzie realne przysporzenie ekonomiczne dla powoda, a zarazem nie będzie nadmierna w odniesieniu do aktualnej stopy życiowej społeczeństwa, odpowiadać będzie również sumom zadośćuczynienia przyznawanych w orzecznictwie sądowym w podobnych przypadkach. Zgodnie zart. 446 § 3 k.c.w zw. zart. 446 § 1 k.c., sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej. Po pierwsze, odszkodowanie zart. 446 § 3 k.c.przysługuje jedynie najbliższym członkom rodziny zmarłego, których sytuacja życiowa kształtowała się w pewnej zależności od zmarłego. Po drugie, odszkodowanie zart. 446 § 3 k.c.stanowi środek naprawienia takich szkód majątkowych, które nie ulegają wyrównaniu na innych podstawach, zwłaszcza przez zasądzenie renty. Na podstawie tego przepisu sprawcai ubezpieczyciele odpowiadają nie za śmierć i wywołane nią psychiczne cierpienia osoby dochodzącej odszkodowania, lecz za pogorszenie się sytuacji najbliższego członka rodziny zmarłego na skutek tej śmierci, i to tylko wtedy, gdy pogorszenie to jest znaczne (tak: SNw orz. z 14.03.2007 r., I CSK 465/06, LEX). Dlatego też sam ból, poczucie osamotnienia, krzywdy i zawiedzionych nadziei po śmierci osoby najbliższej nie stanowią same w sobie podstawy do żądania odszkodowania. Nastąpić musi jeszcze w ich wyniku realne pogorszenie sytuacji życiowej najbliższych członków rodziny zmarłego, która obejmuje niekorzystne zmiany bezpośrednio w sytuacji materialnej (nie wyczerpujące hipotezy zart. 446 § 2 k.c.), jak też zmiany w sferze dóbr niematerialnych, które rzutują na ich sytuację materialną. Pogorszenie to obejmuje osłabienie aktywności życiowej, powodujące utratę możliwości polepszenia warunków życia w przyszłości, konieczność niekorzystnego ograniczenia planów życiowych, chorobę lub zmiany w stanie zdrowia uprawnionych, ograniczające zdolność do samodzielnego utrzymania się lub powodujące potrzebę korzystania z pomocy innych osób. Zwrócić należy uwagę na orzecznictwo Sądu Najwyższego, w którym wyjaśniono, że odszkodowanie zart. 446 § 3 k.c.„dotyczy szeroko pojętej szkody majątkowej, a więc wynagrodzenia różnych szkód o charakterze materialnym, częstokroć nieuchwytnych bądź trudnych do obliczenia, jakie wywołuje zazwyczaj śmierć najbliższego członka rodziny,a których nie można wynagrodzić na podstawieart. 446 § 1 i 2 k.c.(np. świadczenia zmarłego ponad obowiązek alimentacyjny)” (tak:SN w orz. z 26.10.1970 r., III PZP 22/70, OSNC 1971/7-8/120;z 08.07.1974 r., I CR 361/74, OSP 1975/9/204; z 18.02.2004 r., V CK 269/03, LEX; z 14.03.2007 r., I CSK 465/06). Po trzecie wreszcie, „stosowne odszkodowanie” przewidziane w wymienionym przepisie oznacza, że powinno ono obejmować „wypośrodkowaną” w stosunku do okoliczności sprawy kwotę, mającą służyć przystosowaniu się uprawnionego do zmienionych warunków życiowych. Odszkodowanie dla najbliższych członków rodziny nie może mieć charakteru symbolicznego, jednakże jego wysokość musi być umiarkowana, utrzymana w rozsądnych granicach i nie powinna być źródłem nieusprawiedliwionego wzbogacenia. Nie obejmuje ono przede wszystkim utraty wszystkich możliwych w przyszłości korzyści od osoby, która utraciła życie, a przy określeniu jego wysokości nie można brać pod uwagę rachunkowego wyliczenia strat poniesionych przez poszkodowanego na skutek nieotrzymania części zarobków zmarłego, która przypadała na poszkodowanego w czasie jego życia(tak: SN w orz. z 14.03.2007 r., I CSK 465/06, LEX oraz Sąd Apelacyjny w Poznaniu w orz. z 02.06.2006 r., I ACa 227/06, OSA 2008/3/15).W orzeczeniu z dnia 30 czerwca 2004 r., IV CK 445/03 (M.Prawn. 2006/6/315) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że „Prawidłowa wykładnia pojęcia stosowne odszkodowanie wart. 446 § 3 k.c.powinna uwzględniać nie tylko okoliczności konkretnej sprawy, ale także wartość ekonomiczną odszkodowania. Musi ono wyrażać taką kwotę, która odczuwalna jest jako realne, adekwatne przysporzenie zarówno przez uprawnionego, jak i z obiektywnego punktu widzenia uwzględniającego ocenę większości myślących ludzi”. Występujące w przepisie sformułowanie „sąd może” oznacza przy tym, że samo przyznanie odszkodowania nie jest obligatoryjne, lecz ma charakter fakultatywny – pozostawiony swobodnemu uznaniu sędziowskiemu, kształtowanemu po rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. Zasadność jego przyznania, tak jak i jego wysokość, zależy od oceny konkretnych okoliczności sprawy. Oceniając na tym gruncie roszczenie powódkiE. O.o zapłatę odszkodowania na podstawieart. 446 § 3 k.c.należy w wskazać, że nie budzi wątpliwości realne pogorszenie sytuacji życiowej powódki – we wskazanym wyżej znaczeniu – na skutek śmierci męża. Analizując sytuację życiową powódki po śmierci męża – poza niewątpliwymi cierpieniami psychicznymi, które same w sobie nie dają podstaw do żądania odszkodowaniazart. 446 § 3 k.c.– podkreślić trzeba, że w chwili śmierciR. O. (1)powódka i jej mąż ponosili wspólnie obciążenia finansowe związane z utrzymaniem trójki dzieci, które jeszcze nie były niezależne finansowo i pozostawały na utrzymaniu rodziców, a także spłacali znaczne zobowiązanie z tytułu kredytu zaciągniętego na budowę domu. Dochody z pracy zarobkowej obojga małżonków wystarczały na pokrycie tych zobowiązań. Na skutek śmierci męża sytuacji ekonomiczna i życiowa powódki znacznie się pogorszyła. W celu podołania obowiązkom związanym z utrzymaniem dzieci i domu powódka zaczęła pracować zarobkowow zwiększonym wymiarze czasu i nie zaprzestała następnie pracy pomimo uzyskania prawa do emerytury. W związku z utratą przez rodzinę dochodówR. O. (1)w wyniku jego śmierci, stanowiących istotną część budżetu domowego, powódka, po to by spłacić kredyt zaciągnięty przez małżonków na budowę domu, zmuszona była sprzedać najpierw mieszkanie wW., a następnie dom wZ., ponieważ nie była w stanie samodzielnie regulować zwiększonych rat kredytu hipotecznego. W wyniku śmierci męża, nie mogły też zostać zrealizowane wspólne zamierzenia powódki i jej męża, polegające na zorganizowaniu w przyszłości, w nowo wybudowanym domu, rodzinnego domu opieki. Okoliczności powyższe decydują o znacznym pogorszeniu sytuacji życiowej powódki na skutek śmierci męża, co uzasadnia przyznanie jej odszkodowania zart. 446 § 3 k.c.Oceny powyższej nie zmienia akcentowany przez stronę pozwaną fakt, że podczas sekcji zwłok stwierdzono uR. O. (1)raka płuca, o czym zmarły nie wiedział. Nie zostało dowiedzione, że choroba ta skutkowałaby pewną śmierciąR. O. (1)w krótkim okresie czasu. Możliwe jest przecież, że zostałby on wyleczony z tejże choroby, gdyby nie zmarł wcześniej na skutek zawału serca, albo by żył jeszcze przez wiele lat. Nawet gdyby leczenie choroby nowotworowej generowało dodatkowe koszty po stronie rodziny powódki, to i tak sytuacja życiowa powódki byłaby lepsza (przynajmniej przez pewien okres czasu, niemożliwy obecnie do zaprognozowania) od tej, w jakiej znalazła się na skutek przedwczesnej śmierci męża. Mając na względzie wszystkie opisane wyżej okoliczności, Sąd uznał, że odpowiednim dla niej odszkodowaniem jest kwota 50.000 zł. Kwota ta stanowić będziew okolicznościach rozpatrywanej sprawy odczuwalne przysporzenie majątkowe dla powódki, utrzymane w rozsądnych granicach w odniesieniu do stopnia pogorszenia się jej sytuacji życiowej w wyniku śmierci męża. Powodom należą się również odsetki z tytułu opóźnienia w zapłacie wskazanych wyżej sum pieniężnych. Stosownie doart. 481 § 1 i 2 k.c., za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, a jeżeli strony nie oznaczyły z góry stopy odsetek, należą się odsetki ustawowe. Orzeczenie sądu przyznające zadośćuczynienie ma charakter rozstrzygnięcia deklaratoryjnego, a nie konstytutywnego. Nie miał więc racji pozwany podnosząc, że odsetki od kwoty zadośćuczynienia pieniężnego mogą być przyznane dopiero od daty wyrokowania. Zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia, jak i odszkodowania, ma charakter zobowiązania bezterminowego. Przekształcenie się ich w zobowiązania terminowe może nastąpić w wyniku wezwania wierzyciela (pokrzywdzonego) skierowanego do dłużnika do spełnienia świadczenia, zgodnie zart. 455 k.c.(vide: orz. SN z 22.02.2007 r., I CSK 433/06, LEX).W ocenie Sądu, takimi odpowiednimi wezwaniami do zapłaty były wnioski powodówo zawezwanie do próby ugodowej, w których powodowie sformułowali jednoznacznie swoje roszczenia wobec poprzednika prawnego pozwanego co do rodzaju i co do wysokości oraz podali ich odpowiednie uzasadnienie faktyczne i prawne. We wcześniejszym wezwaniu do zapłaty z 19 lipca 2016 r. brak było natomiast sprecyzowania roszczeń powodów i ich należytego uzasadnienia, a powodowie podali w nim tylko łączne kwoty swoich roszczeń. Wnioski o zawezwanie do próby ugodowej zostały doręczone poprzednikowi pozwanegow dniu 19 października 2016 r. W okolicznościach niniejszej sprawy należało przyjąć, że odpowiednim terminem do zapłaty na rzecz powodów kwot zadośćuczynienia lub odszkodowania był termin 14 dni od daty doręczenia powyższych wniosków o zawezwanie do próby ugodowej. Czas taki był wystarczający do dokonania przez poprzednika prawnego pozwanego oceny żądań powodów i do dokonania ich zaspokojenia w uzasadnionej wysokości, skoro wezwania zostały skierowane do podmiotu zajmującego się zawodowo działalnością medyczną. Pozwany (jego poprzednik prawny) znalazł się zatem w opóźnieniu w zapłacie dochodzonych pozwem należności w dniu 3 listopada 2016 r., co uzasadniało przyznanie odsetek za opóźnienie od tej daty. Mając to wszystko na uwadze, na podstawie powołanych wyżej przepisów, Sąd w pkt. I sentencji wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powódkiE. O.kwotę łączną 200.000 zł (tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej w związku ze śmiercią męża), w pkt. II sentencji wyroku zasądził na rzeczT. O.kwotę 100.000 zł (tytułem zadośćuczynienia w związku ze śmiercią ojca), wrazz odsetkami ustawowymi za opóźnienie w ich zapłacie od 3 listopada 2016 r., zaś w pkt. III sentencji wyroku oddalił powództwo w pozostałej części. Orzekając o kosztach postępowania w pkt. IV i V sentencji wyroku, Sąd kierował się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Jako że powodowie ulegli tylko co do niewielkiej części swych żądań, a nadto określenie wysokości zadośćuczynienia zależało od oceny sądu, na podstawieart. 100 zd. 2 k.p.c.Sąd włożył na pozwanego obowiązek zwrotu powodom pełnych kosztów procesu niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na koszty te po stronie powódkiE. O.składały się koszty opinii biegłego sądowegow wysokości 1.000 zł i koszty zastępstwa procesowego udzielonego powódce przez adwokata z urzędu w wysokości 13.284 zł, ustalonej na podstawie § 8 ust. 7 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jedn.: Dz.U. z 2024 r. poz. 763), tj. w stawce 10.800 zł powiększonej o podatek od towarów i usług w stawce 23%. Natomiast koszty procesu po stronie powodaT. O.wynoszą 6.642 zł, co stanowią koszty zastępstwa procesowego udzielonego powodowi przez adwokata z urzędu, ustalone na podstawie § 8 ust. 6 i § 4 ust. 3 w/w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, tj. w stawce 5.400 zł powiększonej o podatek od towarów i usług w stawce 23%. Nieuiszczone przez strony postępowania koszty sądowe wyniosły w niniejszej sprawie łącznie 22.533,73 zł. Na sumę tę składają się: opłata od pozwu, od której powodowie zostali zwolnieni w wysokości 20.000 zł oraz wyłożone tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Okręgowy w Warszawie wydatki z tytułu kosztów wynagrodzenia biegłego w łącznej wysokości 2.451,42 zł i z tytułu stawiennictwa świadka w wysokości 82,31 zł. Ze względu na wynik sprawy, Sąd w pkt. VI sentencji wyroku na podstawieart. 83 ust. 1w zw. 113ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnychnakazał pobrać powyższą sumę na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie od pozwanego.

15/450500/0007503/C

Sąd Okręgowy w Warszawie

XXV Wydział Cywilny

155000000001006_II_S_000031_2024_Uz_2024-12-18_001

II S 31/24

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-07 18:00:05.0 CET

2025-01-07 09:28:08.0 CET

15500000

1006

DECISION, REASON

Sygn. akt II S 31/24 POSTANOWIENIE Dnia 18 grudnia 2024 roku Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie: ​ Przewodniczący: Sędzia Maciej Skórniak ​ SSA Edyta Gajgał ​ SSA Robert Zdych po rozpoznaniu w sprawie T. S. skargi na naruszenie prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowaw

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anna Turek" xPublisher="anna.turek" xEditorFullName="Wiktoria Dąbrowicz" xEditor="wiktoria.dabrowicz" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="2" xFlag="published" xVolType="15/500000/0001006/S" xYear="2024" xVolNmbr="000031" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Postanowienie+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sygn. akt II S 31/24</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>POSTANOWIENIE</xName> <xText xALIGNx="right"> <xBx> Dnia 18 grudnia 2024 roku</xBx></xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName>​</xName> <xText xALIGNx="left"> <xBx> Przewodniczący: Sędzia Maciej Skórniak </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName>​</xName> <xText xALIGNx="left"> <xBx> SSA Edyta Gajgał </xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName>​</xName> <xText xALIGNx="left"> <xBx> SSA Robert Zdych </xBx></xText> </xUnit> </xUnit> <xText xALIGNx="left">po rozpoznaniu w sprawie <xBx><xAnon>T. S.</xAnon></xBx></xText> <xText>skargi na naruszenie prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki</xText> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 430;art. 430 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 430 § 1 k.p.k.</xLexLink> w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki</xText> <xText xALIGNx="center">p o s t a n a w i a</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText><xBx>skargę pozostawić bez rozpoznania;</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="left"> <xBx>zwolnić <xAnon>T. S.</xAnon> od opłaty od skargi.</xBx></xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText><xAnon>T. S.</xAnon> złożył 4 listopada 2024 roku (data prezentaty zakładu karnego) skargę domagając się stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie II K 26/24. W uzasadnieniu argumentował, że od złożenia wniosku o wydanie wyroku łącznego przez Sąd Okręgowy w Legnicy upłynęło już ok. 8-10 miesięcy. Jednocześnie domagał się zasądzenia z tego tytułu na swoją rzecz 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia.</xText> <xText><xBx>Sąd Apelacyjny zważył co następuje:</xBx></xText> <xText>Skarga nie podlega rozpoznaniu.</xText> <xText>Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania do sądu, przed którym się ono toczy. Skarga na przewlekłość postępowania nie może być więc wniesiona po zakończeniu postępowania, w którym przewlekłość miała wystąpić, a zatem jej złożenie w tym czasie jest bezskuteczne. Prawomocne zakończenie postępowania, po którym została wniesiona skarga, uniemożliwia realizację celu ww. ustawy, czyniąc ją bezprzedmiotową i skutkować powinno pozostawieniem takiej skargi bez rozpoznania (Postanowienie Sądu Najwyższego z 10.05.2012 r., <xAnon> (...)</xAnon> 3/12, LEX nr 1228682).</xText> <xText>Niniejsza sprawa została prawomocnie zakończona wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Legnicy z 22 maja 2024 r., sygn. akt III K 26/24, którym umorzono postepowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego co do kary 25 lat pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z 15.06.2000 r., sygn. akt III K 170/99 oraz kary 4 lat pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu z 17.10.2013 r., sygn. akt XII K 481/13. W wyroku tym Sąd Okręgowy w Legnicy przesądził o braku warunków do wydania wyroku łącznego.</xText> <xText>W tym stanie rzeczy nie ulega wątpliwości, że złożona 7 listopada 2024 r. (data wpływu) skarga na przewlekłość postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego złożona została po upływie terminu, o którym mowa w przepisie art. 5 ust. 1, skoro orzeczenie to uprawomocniło się 25 lipca 2024 r. (k. 28). Stosownie bowiem do art. 5 ust. 1 ustawy skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Tym samym w myśl art. 8 ust. 2 ustawy w zw. z <xLexLink xArt="art. 430;art. 430 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 430 § 1 k.p.k.</xLexLink> skargę należało pozostawić bez rozpoznania jako niedopuszczalną z mocy ustawy.</xText> <xText>Z tych powodów należało orzec jak na wstępie.</xText> <xText>Edyta Gajgał Maciej Skórniak Robert Zdych </xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Maciej Skórniak

Anna Turek

Wiktoria Dąbrowicz

Sygn. akt II S 31/24 POSTANOWIENIE Dnia 18 grudnia 2024 roku Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie: ​ Przewodniczący: Sędzia Maciej Skórniak ​ SSA Edyta Gajgał ​ SSA Robert Zdych po rozpoznaniu w sprawieT. S. skargi na naruszenie prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki na podstawieart. 430 § 1 k.p.k.w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki p o s t a n a w i a 1 skargę pozostawić bez rozpoznania; 2 zwolnićT. S.od opłaty od skargi. UZASADNIENIE T. S.złożył 4 listopada 2024 roku (data prezentaty zakładu karnego) skargę domagając się stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie II K 26/24. W uzasadnieniu argumentował, że od złożenia wniosku o wydanie wyroku łącznego przez Sąd Okręgowy w Legnicy upłynęło już ok. 8-10 miesięcy. Jednocześnie domagał się zasądzenia z tego tytułu na swoją rzecz 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Sąd Apelacyjny zważył co następuje: Skarga nie podlega rozpoznaniu. Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania do sądu, przed którym się ono toczy. Skarga na przewlekłość postępowania nie może być więc wniesiona po zakończeniu postępowania, w którym przewlekłość miała wystąpić, a zatem jej złożenie w tym czasie jest bezskuteczne. Prawomocne zakończenie postępowania, po którym została wniesiona skarga, uniemożliwia realizację celu ww. ustawy, czyniąc ją bezprzedmiotową i skutkować powinno pozostawieniem takiej skargi bez rozpoznania (Postanowienie Sądu Najwyższego z 10.05.2012 r.,(...)3/12, LEX nr 1228682). Niniejsza sprawa została prawomocnie zakończona wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Legnicy z 22 maja 2024 r., sygn. akt III K 26/24, którym umorzono postepowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego co do kary 25 lat pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z 15.06.2000 r., sygn. akt III K 170/99 oraz kary 4 lat pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu z 17.10.2013 r., sygn. akt XII K 481/13. W wyroku tym Sąd Okręgowy w Legnicy przesądził o braku warunków do wydania wyroku łącznego. W tym stanie rzeczy nie ulega wątpliwości, że złożona 7 listopada 2024 r. (data wpływu) skarga na przewlekłość postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego złożona została po upływie terminu, o którym mowa w przepisie art. 5 ust. 1, skoro orzeczenie to uprawomocniło się 25 lipca 2024 r. (k. 28). Stosownie bowiem do art. 5 ust. 1 ustawy skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Tym samym w myśl art. 8 ust. 2 ustawy w zw. zart. 430 § 1 k.p.k.skargę należało pozostawić bez rozpoznania jako niedopuszczalną z mocy ustawy. Z tych powodów należało orzec jak na wstępie. Edyta Gajgał Maciej Skórniak Robert Zdych

15/500000/0001006/S

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu

II Wydział Karny

152515000002006_IV_Ka_000594_2024_Uz_2024-12-19_001

IV Ka 594/24

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:05.0 CET

2025-01-21 14:29:14.0 CET

15251500

2006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt IV Ka 594/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 1 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 1.1 Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 13 czerwca 2024 roku w sprawie II K 458/24 1.2 Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☒ obrońca ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ inn

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Karol Depczyński" xPublisher="Depczynski.k" xEditorFullName="Karol Depczyński" xEditor="Depczynski.k" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/251500/0002006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000594" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="43"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="17"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="53"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="9"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="125"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="6"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="61"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="42"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="6"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="17"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="28"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="13"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="26"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="62"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="97"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="1"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left">Formularz UK 2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">IV Ka 594/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>CZĘŚĆ WSTĘPNA </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 13 czerwca 2024 roku w sprawie II K 458/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podmiot wnoszący apelację </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel posiłkowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel prywatny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☒ obrońca</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ inny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Granice zaskarżenia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Kierunek i zakres zaskarżenia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒ na korzyść</xText> <xText xALIGNx="left">☐ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left">☒ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podniesione zarzuty </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink><xBx> –</xBx> błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left">brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Wnioski </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="left">zmiana</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ustalenie faktów w związku z dowodami <xBRx></xBRx>przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ustalenie faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">2.1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">2.1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ocena dowodów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zarzut </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="7"> <xText xALIGNx="left">3.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzuty obrazy prawa materialnego i procesowego poprzez brak dopuszczenia dowodu z uzupełniającej opinii biegłych psychiatrów w zakresie poczytalności oskarżonej w dacie czynów, brak ustalenia stanu zdrowia oskarżonej w toku procesu i pominiecie, że nie była ona w stanie brać w nim udziału.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText>Zarzuty nie są zasadne.</xText> <xText>Co do opinii wydanej przez biegłych psychiatrów, to zarzuty są bezzasadne, gdyż to biegli posiadający wiedzę specjalistyczną decydują, jaką metodologię badań wybrać i czy potrzebne są im dodatkowe dane, w tym dokumentacja medyczna. Oskarżona odmawiała w tym zakresie wskazania, gdzie się poprzednio leczyła, w toku procesu w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem Rejonowym ani ona, ani jej obrońca, takich danych nie dostarczyli. Argumenty obrońcy, że oskarżona mogła mieć zniesioną poczytalność <xUx>w datach czynów</xUx>, m. in dlatego, że przebyła załamanie nerwowe po samobójczej śmierci swego męża, są absurdalne, bo czyny te miały miejsce jesienią 2022 roku, a śmierć jej męża nastąpiła w dniu 14 lutego 2023 roku ( vide odpis skrócony aktu zgonu k. 124). Znamienne jest, że biegli psychiatrzy badali oskarżoną około półtora miesiąca po śmierci jej męża, bo w dniu 3 kwietnia 2023 roku, mieli więc wgląd w jej stan psychiczny z tym związany. Czyny oskarżonej były proste, polegały na kradzieżach sklepowych, zostały zarejestrowane na monitoringu, a oskarżona się do nich przyznała. Traumatyczne wydarzenie na które powołuje się obrońca ( w postaci samobójczej śmierci jej męża), a które jego zdaniem miało wpływ na kondycję psychiczną oskarżonej, miało miejsce kilka miesięcy po dokonaniu przypisanych jej przestępstw i przed badaniem jej przez biegłych psychiatrów. Dlatego nie było żadnych sygnałów, aby podważać opinię biegłych psychiatrów w zakresie poczytalności oskarżonej, a także w zakresie możliwości uczestniczenia przez nią w procesie <xUx>pod warunkiem zapewnienia udziału obrońcy </xUx>( opinia k. 88). Dlatego Sąd Rejonowy słusznie oddalił wniosek dowodowy obrońcy o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłych psychiatrów ( k. 184-185), a zarzuty z tym związane są bezzasadne.</xText> <xText>Dopiero na etapie odwoławczym obrońca dostarczył dokumentację medyczną dotyczącą oskarżonej pochodzącą sprzed wielu lat. Wymaga to odniesienia się do niej przez biegłych, przy czym z uwagi na wystąpienie w sprawie bezwzględnej przyczyny odwoławczej ( poniżej zostanie to omówione) będzie to musiało być wykonane przy ponownym rozpoznawaniu sprawy ( <xLexLink xArt="art. 452;art. 452 § 2;art. 452 § 2 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 452 § 2 pkt 1 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2;art. 437 § 2 zd. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 zdanie drugie kpk</xLexLink> ).</xText> <xText>Chybione są również zarzuty związane z ustalaniem stanu zdrowia oskarżonej i możliwości brania przez nią udziału w procesie. Z dokumentacji medycznej nadsyłanej przez obrońcę nie wynika, aby oskarżona była w stanie wykluczającym jej udział w postępowaniu karnym. W szczególności w dniach, w których odbyły się rozprawy ( w dniu 16 stycznia 2024 roku i w dniu 13 czerwca 2024 roku) nie było żadnych udokumentowanych przeszkód uniemożliwiających oskarżonej udział w czynnościach procesowych.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">☒ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ niezasadny</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText>Wniosek okazał się zasadny, ale nie z powodów wskazanych w zarzutach apelacji, tylko z uwagi na wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej wziętej pod uwagę przez Sąd odwoławczy z urzędu, o czym w dalszej części uzasadnienia.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">4.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left">Wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej z <xLexLink xArt="art. 439;art. 439 § 1;art. 439 § 1 pkt. 10" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 § 1 pkt 10 kpk</xLexLink>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText>Sąd Okręgowy z urzędu dostrzegł bezwzględną przyczynę odwoławczą nakazującą mu uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych w apelacji zarzutów. Polega ona na <xUx>prowadzeniu w dniu 13 czerwca 2024 roku rozprawy pod nieobecność obrońcy, choć była ona obowiązkowa</xUx>, a na domiar złego na rozprawie tej przeprowadzono czynności dowodowe ( protokół rozprawy k. 231 – 232).</xText> <xText>Co prawda Sąd Rejonowy w dniu 12 marca 2024 roku wydał postanowienie, w którym w trybie <xLexLink xArt="art. 79;art. 79 § 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 79 § 4 kpk</xLexLink> uznał, że udział obrońcy w przedmiotowej sprawie nie jest obowiązkowy ( k. 204) – ale wydane ono zostało <xBx>z rażącym naruszeniem <xLexLink xArt="art. 79;art. 79 § 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 79 § 4 kpk</xLexLink> oraz w oderwaniu od treści opinii biegłych psychiatrów. </xBx>Zatem nie ma ono skuteczności procesowej – obecność obrońcy na rozprawach była w tej sprawie cały czas obligatoryjna, co wynika z treści opinii biegłych, na której Sąd się opierał.</xText> <xText>Przechodząc do konkretów – zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 79;art. 79 § 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 79 § 4 kpk</xLexLink> „<xBx><xIx>uznając za uzasadnioną opinię biegłych lekarzy psychiatrów</xIx></xBx><xIx>, że czyn oskarżonego nie został popełniony w warunkach wyłączenia lub znacznego ograniczenia zdolności rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania swoim postępowaniem </xIx><xBx><xIx>i <xUx>że stan zdrowia psychicznego oskarżonego pozwala na udział w postępowaniu i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny</xUx></xIx></xBx><xIx>, sąd orzeka, że udział obrońcy nie jest obowiązkowy</xIx>”.</xText> <xText>W tej sprawie Sąd opierał się na opinii biegłych psychiatrów, zgodnie z którą oskarżona co prawda nie jest chora psychicznie ani upośledzona umysłowo i <xIx>tempore criminis</xIx> była poczytalna, a także może brać udział w prowadzonym przeciwko niej postępowaniu karnym, ale wykazuje <xUx>inne zakłócenia czynności psychicznych pod postacią mieszanych zaburzeń osobowości i zaburzeń adaptacyjnych</xUx> i „<xBx><xIx>jej stan psychiczny <xUx>stanowi przeszkodę</xUx>, <xUx>aby mogła ona prowadzić rozsądną obronę bez obrońc</xUx></xIx><xUx>y</xUx></xBx>” ( opinia k. 88).</xText> <xText>Zatem opinia ta ( na której Sąd Rejonowy się opierał, a którą Sąd Okręgowy również uważa za pełną, rzetelną i jasną, o czym była mowa w poprzedniej części uzasadnienia ) w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości stwierdza, że oskarżona <xBx>nie może bronić się samodzielnie – musi mieć obrońcę, </xBx>bo „<xIx>jej stan psychiczny stanowi przeszkodę, aby mogła ona prowadzić rozsądną obronę bez obrońc</xIx>y”. Tymczasem <xLexLink xArt="art. 79;art. 79 § 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 79 § 4 kpk</xLexLink> pozwala orzec, że udział obrońcy nie jest obowiązkowy tylko, gdy Sąd uzna za uzasadnioną opinię biegłych psychiatrów, że stan zdrowia psychicznego oskarżonego pozwala na udział w postępowaniu i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny ( a więc bez obrońcy). Przecież w tej sprawie jest dokładnie na odwrót – Sąd Rejonowy zarówno w postanowieniu z dnia 12 marca 2024 roku, jak i w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, uznaje ( i słusznie) opinię psychiatrów za pełnowartościowy dowód, a z opinii tej wynika, że stan zdrowia psychicznego oskarżonej nie pozwala jej na prowadzenie obrony w sposób samodzielny, bo bez udziału obrońcy nie może prowadzić jej rozsądnie.</xText> <xText>Konkluzja biegłych zawarta w pkt 5 wniosków opinii ( k. 88 v) nie jest omyłką pisarską, bo wówczas zapis brzmiałby „stanowi przeszkody” i wtedy można by się zastanowić, czy nie pominięto partykuły „nie” – tyle że zapis brzmi „<xBx>stanowi przeszkodę</xBx>” i nie budzi wątpliwości. Jest to powiązane ze stwierdzonymi u oskarżonej zaburzeniami osobowości i zaburzeniami adaptacyjnymi – taka osoba zdaniem biegłych ( które Sąd aprobuje) co prawda może brać udział w postępowaniu, ale musi to robić z udziałem obrońcy, aby zachować standard obrony racjonalnej.</xText> <xText>Zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 79;art. 79 § 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 79 § 3 kpk</xLexLink> w takim przypadku udział obrońcy w rozprawie był obowiązkowy. Obrońca nie brał udziału w rozprawie w dniu 13 czerwca 2024 roku, na której prowadzono postępowanie dowodowe ( k. 231-232). Zatem w sprawie zachodzi bezwzględna przyczyna odwoławcza z <xLexLink xArt="art. 439;art. 439 § 1;art. 439 § 1 pkt. 10" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 § 1 pkt 10 kpk</xLexLink> nakazująca uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.</xText> <xText>Na zakończenie - bezwzględne przyczyny odwoławcze są - <xIx>nomen omen</xIx> – „bezwzględne” i Sąd odwoławczy nie może ich pominąć niezależnie od tego, czy miały wpływ na treść rozstrzygnięcia. W tej sprawie, gdyby pominąć brak udziału obrońcy w rozprawie, wyrok nie zostałby uchylony – ale niestety z powodów powyżej omówionych nie jest to możliwe.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">5.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przedmiot utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.8</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">5.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przedmiot i zakres zmiany</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach zmiany</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.9</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">5.3.1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText>Wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej z <xLexLink xArt="art. 439;art. 439 § 1;art. 439 § 1 pkt. 10" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 § 1 pkt 10 kpk</xLexLink>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☒ <xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left">Było to omawiane.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości</xText> <xText xALIGNx="left">Zwięźle o powodach uchylenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">Konieczność umorzenia postępowania</xText> <xText xALIGNx="left">Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">Zwięźle o powodach uchylenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 454;art. 454 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 454 § 1 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.8</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText>Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Sąd Rejonowy powtórzy postępowanie dowodowe zapewniając udział obrońcy w rozprawie, pamiętając, że jest on obligatoryjny ( więc w razie <xUx>ewentualnej</xUx> obstrukcji procesowej ze strony obrońcy z wyboru ustanowi oskarżonej obrońcę z urzędu) . Będzie również związany zakazem <xIx>reformationis in </xIx>peius ( apelację wniesiono jedynie na korzyść oskarżonej). Co do opinii biegłych psychiatrów Sąd Rejonowy dopuści dowód z pisemnej uzupełniającej opinii dotychczasowych biegłych, którym należy przesłać dokumentację medyczną złożoną przez obrońcę na etapie odwoławczym i zadać pytanie, czy w świetle tych materiałów podtrzymują swoją dotychczasową opinię, oraz, czy widzą konieczność ponownego badania oskarżonej. Jeżeli biegli stwierdzą, że ta dokumentacja ( pochodząca sprzed wielu lat) nie zmienia ich opinii i nie ma potrzeby ponownego zbadania oskarżonej, Sąd Rejonowy będzie mógł na tym poprzestać. Co do stanu zdrowia oskarżonej i zagadnienia, czy pozwala on na jej udział w rozprawie, to <xUx>na tym etapie S</xUx>ąd Okręgowy nie uważa, aby były ku temu przeszkody, a już na pewno nie ma podstaw do zawieszania postępowania. Oczywiście w toku dalszego procesu mogą pojawić się nowe fakty i dowody związane ze stanem zdrowia oskarżonej, dopiero wówczas Sąd Rejonowy może rozważyć dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza na okoliczność możliwości brania przez oskarżoną udziału w rozprawie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.10</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Koszty Procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODPIS </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="153"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="7"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="37"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="328"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.11</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Granice zaskarżenia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Kolejny numer załącznika</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Podmiot wnoszący apelację</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">obrońca</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">skazanie</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒ na korzyść</xText> <xText xALIGNx="left">☐ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink> – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.1.1.4. Wnioski</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">zmiana</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Karol Depczyński

Karol Depczyński

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt IV Ka 594/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 1 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 1.1 Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 13 czerwca 2024 roku w sprawie II K 458/24 1.2 Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☒ obrońca ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ inny 1.3 Granice zaskarżenia 1.1.1 Kierunek i zakres zaskarżenia ☒ na korzyść ☐ na niekorzyść ☒ w całości ☐ w części ☐ co do winy ☐ co do kary ☐ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 1.1.2 Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☐ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☒ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☒ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☐ art. 438 pkt 3 k.p.k.–błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☐ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 1.4 Wnioski ☒ uchylenie ☐ zmiana 2 Ustalenie faktów w związku z dowodamiprzeprowadzonymi przez sąd odwoławczy 1.5 Ustalenie faktów 1.1.3 Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 2.1.1.1. 1.1.4 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 2.1.2.1. 1.6 Ocena dowodów 1.1.5 Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 2.1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.6 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 3 STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków Lp. Zarzut 3.1. Zarzuty obrazy prawa materialnego i procesowego poprzez brak dopuszczenia dowodu z uzupełniającej opinii biegłych psychiatrów w zakresie poczytalności oskarżonej w dacie czynów, brak ustalenia stanu zdrowia oskarżonej w toku procesu i pominiecie, że nie była ona w stanie brać w nim udziału. ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny Zarzuty nie są zasadne. Co do opinii wydanej przez biegłych psychiatrów, to zarzuty są bezzasadne, gdyż to biegli posiadający wiedzę specjalistyczną decydują, jaką metodologię badań wybrać i czy potrzebne są im dodatkowe dane, w tym dokumentacja medyczna. Oskarżona odmawiała w tym zakresie wskazania, gdzie się poprzednio leczyła, w toku procesu w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem Rejonowym ani ona, ani jej obrońca, takich danych nie dostarczyli. Argumenty obrońcy, że oskarżona mogła mieć zniesioną poczytalnośćw datach czynów, m. in dlatego, że przebyła załamanie nerwowe po samobójczej śmierci swego męża, są absurdalne, bo czyny te miały miejsce jesienią 2022 roku, a śmierć jej męża nastąpiła w dniu 14 lutego 2023 roku ( vide odpis skrócony aktu zgonu k. 124). Znamienne jest, że biegli psychiatrzy badali oskarżoną około półtora miesiąca po śmierci jej męża, bo w dniu 3 kwietnia 2023 roku, mieli więc wgląd w jej stan psychiczny z tym związany. Czyny oskarżonej były proste, polegały na kradzieżach sklepowych, zostały zarejestrowane na monitoringu, a oskarżona się do nich przyznała. Traumatyczne wydarzenie na które powołuje się obrońca ( w postaci samobójczej śmierci jej męża), a które jego zdaniem miało wpływ na kondycję psychiczną oskarżonej, miało miejsce kilka miesięcy po dokonaniu przypisanych jej przestępstw i przed badaniem jej przez biegłych psychiatrów. Dlatego nie było żadnych sygnałów, aby podważać opinię biegłych psychiatrów w zakresie poczytalności oskarżonej, a także w zakresie możliwości uczestniczenia przez nią w procesiepod warunkiem zapewnienia udziału obrońcy( opinia k. 88). Dlatego Sąd Rejonowy słusznie oddalił wniosek dowodowy obrońcy o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłych psychiatrów ( k. 184-185), a zarzuty z tym związane są bezzasadne. Dopiero na etapie odwoławczym obrońca dostarczył dokumentację medyczną dotyczącą oskarżonej pochodzącą sprzed wielu lat. Wymaga to odniesienia się do niej przez biegłych, przy czym z uwagi na wystąpienie w sprawie bezwzględnej przyczyny odwoławczej ( poniżej zostanie to omówione) będzie to musiało być wykonane przy ponownym rozpoznawaniu sprawy (art. 452 § 2 pkt 1 kpkw zw. zart. 437 § 2 zdanie drugie kpk). Chybione są również zarzuty związane z ustalaniem stanu zdrowia oskarżonej i możliwości brania przez nią udziału w procesie. Z dokumentacji medycznej nadsyłanej przez obrońcę nie wynika, aby oskarżona była w stanie wykluczającym jej udział w postępowaniu karnym. W szczególności w dniach, w których odbyły się rozprawy ( w dniu 16 stycznia 2024 roku i w dniu 13 czerwca 2024 roku) nie było żadnych udokumentowanych przeszkód uniemożliwiających oskarżonej udział w czynnościach procesowych. Wniosek Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. ☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. Wniosek okazał się zasadny, ale nie z powodów wskazanych w zarzutach apelacji, tylko z uwagi na wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej wziętej pod uwagę przez Sąd odwoławczy z urzędu, o czym w dalszej części uzasadnienia. 4 OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU 4.1. Wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej zart. 439 § 1 pkt 10 kpk. Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności Sąd Okręgowy z urzędu dostrzegł bezwzględną przyczynę odwoławczą nakazującą mu uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych w apelacji zarzutów. Polega ona naprowadzeniu w dniu 13 czerwca 2024 roku rozprawy pod nieobecność obrońcy, choć była ona obowiązkowa, a na domiar złego na rozprawie tej przeprowadzono czynności dowodowe ( protokół rozprawy k. 231 – 232). Co prawda Sąd Rejonowy w dniu 12 marca 2024 roku wydał postanowienie, w którym w trybieart. 79 § 4 kpkuznał, że udział obrońcy w przedmiotowej sprawie nie jest obowiązkowy ( k. 204) – ale wydane ono zostałoz rażącym naruszeniemart. 79 § 4 kpkoraz w oderwaniu od treści opinii biegłych psychiatrów.Zatem nie ma ono skuteczności procesowej – obecność obrońcy na rozprawach była w tej sprawie cały czas obligatoryjna, co wynika z treści opinii biegłych, na której Sąd się opierał. Przechodząc do konkretów – zgodnie z treściąart. 79 § 4 kpk„uznając za uzasadnioną opinię biegłych lekarzy psychiatrów, że czyn oskarżonego nie został popełniony w warunkach wyłączenia lub znacznego ograniczenia zdolności rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania swoim postępowaniemiże stan zdrowia psychicznego oskarżonego pozwala na udział w postępowaniu i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny, sąd orzeka, że udział obrońcy nie jest obowiązkowy”. W tej sprawie Sąd opierał się na opinii biegłych psychiatrów, zgodnie z którą oskarżona co prawda nie jest chora psychicznie ani upośledzona umysłowo itempore criminisbyła poczytalna, a także może brać udział w prowadzonym przeciwko niej postępowaniu karnym, ale wykazujeinne zakłócenia czynności psychicznych pod postacią mieszanych zaburzeń osobowości i zaburzeń adaptacyjnychi „jej stan psychicznystanowi przeszkodę,aby mogła ona prowadzić rozsądną obronę bez obrońcy” ( opinia k. 88). Zatem opinia ta ( na której Sąd Rejonowy się opierał, a którą Sąd Okręgowy również uważa za pełną, rzetelną i jasną, o czym była mowa w poprzedniej części uzasadnienia ) w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości stwierdza, że oskarżonanie może bronić się samodzielnie – musi mieć obrońcę,bo „jej stan psychiczny stanowi przeszkodę, aby mogła ona prowadzić rozsądną obronę bez obrońcy”. Tymczasemart. 79 § 4 kpkpozwala orzec, że udział obrońcy nie jest obowiązkowy tylko, gdy Sąd uzna za uzasadnioną opinię biegłych psychiatrów, że stan zdrowia psychicznego oskarżonego pozwala na udział w postępowaniu i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny ( a więc bez obrońcy). Przecież w tej sprawie jest dokładnie na odwrót – Sąd Rejonowy zarówno w postanowieniu z dnia 12 marca 2024 roku, jak i w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, uznaje ( i słusznie) opinię psychiatrów za pełnowartościowy dowód, a z opinii tej wynika, że stan zdrowia psychicznego oskarżonej nie pozwala jej na prowadzenie obrony w sposób samodzielny, bo bez udziału obrońcy nie może prowadzić jej rozsądnie. Konkluzja biegłych zawarta w pkt 5 wniosków opinii ( k. 88 v) nie jest omyłką pisarską, bo wówczas zapis brzmiałby „stanowi przeszkody” i wtedy można by się zastanowić, czy nie pominięto partykuły „nie” – tyle że zapis brzmi „stanowi przeszkodę” i nie budzi wątpliwości. Jest to powiązane ze stwierdzonymi u oskarżonej zaburzeniami osobowości i zaburzeniami adaptacyjnymi – taka osoba zdaniem biegłych ( które Sąd aprobuje) co prawda może brać udział w postępowaniu, ale musi to robić z udziałem obrońcy, aby zachować standard obrony racjonalnej. Zgodnie z treściąart. 79 § 3 kpkw takim przypadku udział obrońcy w rozprawie był obowiązkowy. Obrońca nie brał udziału w rozprawie w dniu 13 czerwca 2024 roku, na której prowadzono postępowanie dowodowe ( k. 231-232). Zatem w sprawie zachodzi bezwzględna przyczyna odwoławcza zart. 439 § 1 pkt 10 kpknakazująca uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Na zakończenie - bezwzględne przyczyny odwoławcze są -nomen omen– „bezwzględne” i Sąd odwoławczy nie może ich pominąć niezależnie od tego, czy miały wpływ na treść rozstrzygnięcia. W tej sprawie, gdyby pominąć brak udziału obrońcy w rozprawie, wyrok nie zostałby uchylony – ale niestety z powodów powyżej omówionych nie jest to możliwe. 5 ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO 1.7 Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji 5.1.1. Przedmiot utrzymania w mocy Zwięźle o powodach utrzymania w mocy 1.8 Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji 5.2.1. Przedmiot i zakres zmiany Zwięźle o powodach zmiany 1.9 Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji 1.1.7 Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia 5.3.1.1.1. Wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej zart. 439 § 1 pkt 10 kpk. ☒art. 439 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia Było to omawiane. Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości Zwięźle o powodach uchylenia ☐art. 437 § 2 k.p.k. Konieczność umorzenia postępowania Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia ☐art. 437 § 2 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia ☐art. 454 § 1 k.p.k. 1.1.8 Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Sąd Rejonowy powtórzy postępowanie dowodowe zapewniając udział obrońcy w rozprawie, pamiętając, że jest on obligatoryjny ( więc w razieewentualnejobstrukcji procesowej ze strony obrońcy z wyboru ustanowi oskarżonej obrońcę z urzędu) . Będzie również związany zakazemreformationis inpeius ( apelację wniesiono jedynie na korzyść oskarżonej). Co do opinii biegłych psychiatrów Sąd Rejonowy dopuści dowód z pisemnej uzupełniającej opinii dotychczasowych biegłych, którym należy przesłać dokumentację medyczną złożoną przez obrońcę na etapie odwoławczym i zadać pytanie, czy w świetle tych materiałów podtrzymują swoją dotychczasową opinię, oraz, czy widzą konieczność ponownego badania oskarżonej. Jeżeli biegli stwierdzą, że ta dokumentacja ( pochodząca sprzed wielu lat) nie zmienia ich opinii i nie ma potrzeby ponownego zbadania oskarżonej, Sąd Rejonowy będzie mógł na tym poprzestać. Co do stanu zdrowia oskarżonej i zagadnienia, czy pozwala on na jej udział w rozprawie, tona tym etapie Sąd Okręgowy nie uważa, aby były ku temu przeszkody, a już na pewno nie ma podstaw do zawieszania postępowania. Oczywiście w toku dalszego procesu mogą pojawić się nowe fakty i dowody związane ze stanem zdrowia oskarżonej, dopiero wówczas Sąd Rejonowy może rozważyć dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza na okoliczność możliwości brania przez oskarżoną udziału w rozprawie. 1.10 Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 6 Koszty Procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 7 PODPIS 1.11 Granice zaskarżenia Kolejny numer załącznika 1 Podmiot wnoszący apelację obrońca Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja skazanie 0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia ☒ na korzyść ☐ na niekorzyść ☒ w całości ☐ w części ☐ co do winy ☐ co do kary ☐ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☐ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☒ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☒ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☐ art. 438 pkt 3 k.p.k.– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☐ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 0.1.1.4. Wnioski ☒ uchylenie ☐ zmiana

15/251500/0002006/Ka

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim

IV Wydział Karny Odwoławczy

152515050001006_II_K_000258_2024_Uz_2024-12-18_001

II K 258/24

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-13 18:00:13.0 CET

2025-01-13 11:10:04.0 CET

15251505

1006

REASON

UZASADNIENIE F o r m u l a r z U K 1 Sygnatura akt II K 258/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Grabarz" xPublisher="ewa.grabarz" xEditorFullName="Ewa Grabarz" xEditor="ewa.grabarz" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="11" xFlag="published" xVolType="15/251505/0001006/K" xYear="2024" xVolNmbr="000258" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="1"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="46"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="20"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="56"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="106"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="35"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="18"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="39"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="71"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="41"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="16"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="12"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="121"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="75"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="106"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>F o r m u l a r z U K 1</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sygnatura akt</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>II K 258/24</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText><xBx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1. USTALENIE FAKTÓW</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.1. Fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Lp.</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">1.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"><xAnon>D. S.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W okresie od 30 października 2015 roku do 26 stycznia 2017 roku w <xAnon>S. (...)</xAnon>, woj. <xAnon> (...)</xAnon>, działając w krótkich odstępach czasu i wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wykonując zawód lekarza o specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii oraz udzielając świadczeń medycznych w ramach <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon> i będąc uprawnionym na podstawie <xLexLink xArt="art. 2;art. 2 pkt. 14" xIsapId="WDU20111220696" xTitle="Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 122, poz. 696">art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych</xLexLink> (t. j. Dz.U z 2015 poz. 345 z późn. zm.) oraz zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia umowy o nr <xAnon>(...)</xAnon>do wystawiania dokumentów w postaci recept uprawniających do zakupu środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego z refundacją, działając wbrew zapisom wydanym na podstawie <xLexLink xArt="art. 37;art. 37 ust. 1;art. 37 ust. 1 pkt. 2" xIsapId="WDU20111220696" xTitle="Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 122, poz. 696">art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych</xLexLink>, wprowadził w błąd pokrzywdzonego wskazując, że spełnione są przez pacjenta <xAnon>M. Ł.</xAnon> Pesel <xAnon>(...)</xAnon> warunki refundacji i wystawił wskazane w tabeli z zarzutu recepty na zakup <xAnon> (...)</xAnon> opakowań środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego <xAnon> (...)</xAnon> 0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt, wskazując każdorazowo, jako pacjenta wyżej wymienioną, mimo że w chwili wystawienia recept ukończyła ona 18 miesięcy, a zatem z racji wieku nie kwalifikowała się do leczenia refundowanym środkiem <xAnon> (...)</xAnon> oraz co do ilości znacznie przekraczających możliwości dziennego spożycia ustalonego na 1800 kcl, podczas gdy wykupione środki specjalnego spożycia w oparciu o wystawione recepty wskazywały, iż małoletnia spożywała dziennie około 12 000 kcl, ułatwiając w ten sposób <xAnon>R. G.</xAnon> (matce ww. pacjentki) i <xAnon>P. G.</xAnon> popełnienie czynu zabronionego polegającego na tym, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zrealizowali oni następnie w całości wskazane recepty w aptekach na terenie kraju, zgodnie z danymi przedstawionymi w powyższej tabeli, doprowadzając przez to Skarb Państwa reprezentowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia, do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 175 365,12 zł, stanowiącej refundację zakupu leku przy przyjęciu, że spowodowana szkoda stanowi różnicę pomiędzy ogólną wartością leku, to jest kwotą 179 128,32 zł, a kwotą 3763,20 zł czyli poniesioną przez pacjenta.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Dowód</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Numer karty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText> <xAnon>D. S.</xAnon> jest lekarzem o specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii. Posiada numer prawa wykonywania zawodu <xAnon> (...)</xAnon>, który uzyskał w 1996 r. Zatrudniony jest w <xAnon> Wojewódzkim Szpitalu im. (...)</xAnon> II w <xAnon>B.</xAnon> na Oddziale <xAnon>(...)</xAnon> oraz w <xAnon>S. (...)</xAnon>w <xAnon>S.</xAnon>, gdzie przyjmuje pacjentów jeden raz w tygodniu. W latach 2015 – 2017 w wymienionej przychodni wykonywał pracę przez trzy dni w tygodniu.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>W <xAnon>S. (...)</xAnon>w <xAnon>S.</xAnon> jedną z pacjentek <xAnon>D. S.</xAnon> była <xAnon>M. Ł.</xAnon> <xAnon>ur. (...)</xAnon> U wymienionej stwierdzono alergię na białka mleka krowiego i stosowano preparaty mleko zastępcze pierwotnie <xAnon> (...)</xAnon>, który wydawany jest na receptę. Do 30 października 2015 r. wystawiane były regularnie recepty na wymieniony preparat, a następnie od dnia 30 października 2015 r. zaczęto wystawiać recepty na produkt mleko zastępczy <xAnon>o nazwie N. (...)</xAnon>-12 w sposób uprawniający do uzyskania refundacji, podczas gdy w chwili wystawienia recept <xAnon>M. Ł.</xAnon> miała ukończony 18 miesiąc życia i tym samym nie kwalifikowała się do leczenia refundowanym środkiem <xAnon> (...)</xAnon>. W historii choroby znajdują się zaświadczenia od lekarza alergologa zawierające zalecenie do wypisywania <xAnon>preparatu N. (...)</xAnon>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>W okresie od 30 października 2015 roku do 26 stycznia 2017 roku oskarżony udzielając świadczeń medycznych w ramach <xAnon>S. (...)</xAnon>w <xAnon>S.</xAnon> i będąc uprawnionym na podstawie <xLexLink xArt="art. 2;art. 2 pkt. 14" xIsapId="WDU20111220696" xTitle="Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 122, poz. 696">art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych</xLexLink> (t. j. Dz.U z 2015 poz. 345 z późn. zm.) oraz zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia <xAnon>umowy o nr (...)</xAnon> do wystawiania dokumentów w postaci recept uprawniających do zakupu środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego z refundacją, wystawił dla pacjenta <xAnon>M. P.</xAnon> <xAnon> (...)</xAnon> niżej wymienione recepty na zakup <xAnon> (...)</xAnon> opakowań środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego <xAnon> (...)</xAnon> 0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt:</xText> </xUnit> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="33"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="66"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="66"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="33"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="55"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="55"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="98"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="65"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">Lp.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">NUMER_RECEPTY</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">DATA_ZLEC.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">DATA_REALIZACJI</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">L_OP.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon>_NAZWA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA_NAZWA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">MIASTO</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-10-30</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-11-05 19:24:31</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">7</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 066,24</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-10-30</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-11-05 19:24:31</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">456,96</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-11-27</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-11-30 13:37:45</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">4</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-11-27</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-11-30 17:26:52</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">18</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2 741,76</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">5</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-11-27</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-11-30 17:26:52</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">304,64</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">6</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-12-28</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-01-12 20:42:52</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">ŁÓDŹ</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">7</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2015-12-28</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-01-21 12:47:33</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">8</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-01-21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-01-26 17:39:04</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">9</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-01-21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-01-26 17:31:14</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-02-26</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-05 12:13:43</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">11</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-02-26</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-05 12:44:04</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">12</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-02-26</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-05 12:44:04</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">13</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-17</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-18 17:26:58</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">152,32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">14</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-17</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-19 15:36:48</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-17</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-19 15:36:48</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">304,64</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">16</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-17</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-03-19 15:36:48</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">8</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 218,56</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">17</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-04-22</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-04-28 15:05:50</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>M. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">18</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-04-22</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-04-28 15:06:35</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>M.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">19</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-04-22</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-04-28 15:06:35</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">8</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 218,56</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>M.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-04-22</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-04-28 15:06:35</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">304,64</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>M.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-25 18:46:32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">19</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2 894,08</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">22</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-25 18:46:32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">152,32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">23</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-25 17:26:37</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA<xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">24</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-25 18:33:10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>A.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">25</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-25 18:33:10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">456,96</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>A.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">26</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-25 18:33:10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">7</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 066,24</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>A.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">27</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-27 09:50:31</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">16</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2 437,12</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">28</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-05-27 09:50:31</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">4</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">609,28</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">29</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-23 16:45:11</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">9</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 370,88</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">30</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-23 16:45:11</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">456,96</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">31</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-23 16:45:11</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">8</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 218,56</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-23 16:45:21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">33</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-23 16:45:21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">456,96</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">34</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-23 16:45:21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">7</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 066,24</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">35</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-22 17:07:07</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">36</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-06-22 17:07:44</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">37</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-21 16:25:39</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...) SP. Z O.O.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">38</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-21 16:03:25</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">14</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2 132,48</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">39</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-21 16:03:25</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">304,64</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-21 16:03:25</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">4</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">609,28</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">41</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-21 16:03:53</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">9</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 370,88</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">42</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-21 16:03:53</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">8</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 218,56</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">43</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-21 16:03:53</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">152,32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">44</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-07-21 16:03:53</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">304,64</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">45</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-08-04</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-08-05 14:26:53</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">46</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-08-04</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-08-06 09:01:50</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">47</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-08-04</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-08-06 09:01:50</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">48</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-08-04</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-08-06 10:44:08</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">49</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-05</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-08 17:40:30</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">50</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-05</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-08 17:48:46</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...) SP. Z O.O.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">51</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-05</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-08 17:48:46</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...) SP. Z O.O.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">52</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-05</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-08 17:35:35</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">53</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-23</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-28 16:41:42</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">54</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-23</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-28 16:41:42</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">55</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-23</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-30 09:00:27</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">56</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-23</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-07 12:47:45</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 523,20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">57</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-23</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-07 12:47:45</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">5</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">761,60</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">58</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-09-23</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-07 12:47:45</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">5</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">761,60</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">APTEKA</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">59</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-06</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-08 10:25:59</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">60</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-06</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-08 10:25:59</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2 284,80</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">61</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-06</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-08 10:25:59</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">4</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">609,28</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">62</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-06</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-08 10:25:59</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">152,32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">63</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-06</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-08 10:46:09</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">64</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-24 18:01:05</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">65</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-24 18:01:32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">66</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-24 17:56:52</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">13</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 980,16</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">67</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-21</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-10-24 17:56:52</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">7</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1 066,24</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">68</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-07</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-09 16:59:07</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">69</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-07</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-09 16:59:38</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">70</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-07</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-09 17:00:04</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2 284,80</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">71</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-07</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-09 17:00:04</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">5</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">761,60</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">72</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-25</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-30 19:07:29</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">73</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-25</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-11-30 19:03:58</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">74</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-20 17:58:32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">75</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-20 17:59:09</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">76</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-15</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-23 12:06:17</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">77</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-22</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-28 14:48:10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">78</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-22</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-28 14:48:51</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">79</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-22</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-28 14:49:23</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">80</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-29</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-04 17:28:13</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">16</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2 437,12</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">81</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-29</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-04 17:28:13</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">304,64</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">82</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-29</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-04 17:28:13</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">304,64</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">83</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-29</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-04 17:28:32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">84</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2016-12-29</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-04 17:51:55</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">85</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-16</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-21 10:08:47</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...) SP. Z O.O.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">86</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-19</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-24 18:20:10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">16</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2 437,12</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">87</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-19</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-24 18:20:10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">456,96</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">88</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-19</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-24 18:20:10</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">152,32</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">89</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-19</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-24 18:20:30</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">90</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-26</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-02-07 12:51:45</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">20</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">3 046,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">91</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-26</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-02-07 12:51:45</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">18</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2 741,76</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">92</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-26</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-02-07 12:51:45</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">304,64</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">93</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-01-26</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2017-02-01 17:17:50</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">45</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="right">6 854,40</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> (...) W (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon> APTEKA (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>Ł. (...)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText><xAnon>R. G.</xAnon> – matka <xAnon>M. Ł.</xAnon> regularnie zgłaszała się do <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon> celem wypisania jej recept na <xAnon>preparat N. (...)</xAnon> dla córki m.in. do oskarżonego. Nie tłumaczyła lekarzom, dlaczego potrzebne jest jej aż tyle recept, a oni nie pytali jej o szczegóły. Uzyskanie recepty przekazywała swojemu bratu <xAnon>P. G.</xAnon>, który realizował je w różnych aptekach na terenie <xAnon>Ł.</xAnon> za odpłatność 3,20 zł za puszkę, a następnie sprzedawał je <xAnon>A. C.</xAnon> (1 opakowanie za kwotę 50zł). <xAnon>R. G.</xAnon> nie płaciła pieniędzy lekarzom za wystawianie recept na <xAnon>preparat N. (...)</xAnon> i nie tłumaczyła, dlaczego tak często zgłasza się do przychodni, by przepisać dla córki kolejne puszki produktu.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText>Recepty na środek spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego <xAnon> (...)</xAnon> 0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt wystawiane były również przez lek. <xAnon>P. W.</xAnon> i lek. <xAnon>P. P.</xAnon>. Oskarżony widział w historii choroby dziecka, że inni lekarze też przepisują ten preparat <xAnon>M. Ł.</xAnon>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText><xAnon>R. G.</xAnon> i <xAnon>P. G.</xAnon> zostali skazani prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 19 września 2022 roku o sygn. III K 66/22 za czyn z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 kk</xLexLink> w zb. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12;art. 12 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 § 1 kk</xLexLink>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText><xAnon>D. S.</xAnon> nie był uprzednio karany.</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center">okoliczności bezsporne</xText> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> <xText xALIGNx="center">zeszyty z <xAnon>S. (...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon> zawierające historię wizyt</xText> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>R. G.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>P. G.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">załącznik do akt nr 4 z kopiami wystawionych recept</xText> <xText xALIGNx="center">częściowo wyjaśnienia oskarżonego</xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>R. G.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>P. G.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>P. W.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>P. P.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">odpis wyroku SO w Piotrkowie Tryb. III K 66/22</xText> <xText xALIGNx="center">karta karna</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center">k. 485-487, k. 283-286, k. 318, k. 538</xText> <xText xALIGNx="center">k. 536-537</xText> <xText xALIGNx="center">k. 485-487, k. 283-286, k. 318</xText> <xText xALIGNx="center">k. 523-526, k. 241-243, k.529</xText> <xText xALIGNx="center">k. 526-529, k. 301-305</xText> <xText xALIGNx="center">k. 523-526, k. 241-243, k.529</xText> <xText xALIGNx="center">k. 526-529, k. 301-305</xText> <xText xALIGNx="center">k. 526-529, k. 301-305</xText> <xText xALIGNx="center">k. 485-487, k. 283-286, k. 318, k. 538</xText> <xText xALIGNx="center">k. 540,</xText> <xText xALIGNx="center">k. 254-255</xText> <xText xALIGNx="center">k. 540, k. 259-262</xText> <xText xALIGNx="center">k.384-438</xText> <xText xALIGNx="center">k. 382</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.2. Fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Lp.</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="left"></xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"><xAnon>D. S.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Jak w pkt 1.1.1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Dowód</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Numer karty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>Twierdzenie oskarżonego, że był uprawniony do wystawienia recept na środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego <xAnon> (...)</xAnon> 0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt dla <xAnon>M. Ł.</xAnon> z uprawnieniem do refundacji pomimo, iż ukończyła ona 18 miesiąc życia, ponieważ <xAnon>R. G.</xAnon> przedstawiła mu zaświadczenie od alergologa, z którego wynikało, że dziecku powinien być wypisywany właśnie ten <xAnon>preparat .. (...)</xAnon> racji natomiast tego, że przyjmował duże ilości pacjentów jednego dnia nie zwracał uwagi na to, kiedy uprzednio wystawił receptę i na jaką ilość produktu. Ponadto <xAnon>R. G.</xAnon> tłumaczyć miała, że nie zrealizowała recepty, ponieważ nie było tego produktu w aptece, bądź miała podawać, że potrzebuje większych ilości z uwagi na wyjazd.</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center">k. 485-487, k. 283-286, k. 318, k. 538</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2. OCENA DOWODÓW</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Lp. faktu z pkt 1.1</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Dowód</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center">1.1.1</xText> <xText xALIGNx="center">1.1.2.</xText> <xText xALIGNx="center">1.1.3.</xText> <xText xALIGNx="left">1.1.4.</xText> <xText xALIGNx="left">1.1.5.</xText> <xText xALIGNx="center">1.1.6.</xText> <xText xALIGNx="center">1.1.7.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> <xText xALIGNx="center">zeszyty z <xAnon>(...)</xAnon>w <xAnon>S.</xAnon> zawierające historię wizyt</xText> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>R. G.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>P. G.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">załącznik nr 4 z kopiami wystawionych recept</xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>R. G.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>P. G.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>P. W.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">zeznania <xAnon>P. P.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center">odpis wyroku SO w Piotrkowie Tryb. III K 66/22</xText> <xText xALIGNx="center">karta karna</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText>Okoliczności podawane przez oskarżonego w zakresie wykonywanego przez niego zawodu oraz miejsca i okresu zatrudnienia nie budzą wątpliwości i nie były kwestionowane przez strony.</xText> <xText>Niekwestionowany dowód wskazujący na to, iż <xAnon>M. Ł.</xAnon> była pacjentką <xAnon>(...)</xAnon>w <xAnon>S.</xAnon>. Treść informacji zawartych w przedstawionej dokumentacji nie była kwestionowana i nie budziła wątpliwości.</xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego co do faktu wystawienia przez niego recept wskazanych w treści tabeli. <xAnon>D. S.</xAnon> nie kwestionował tych okoliczności i od samego początku konsekwentnie je przyznwał. Powyższe zaś korespondowało z pozostałym zgormadzonym materiałem dowodowym w postaci zeznań <xAnon>R. G.</xAnon> oraz kopiami wystawionych recept.</xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodne zeznania <xAnon>R. G.</xAnon> w zakresie wskazanego faktu, gdyż korespondowały one ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Świadek potwierdzała, że oskarżony wystawiał dla niej recepty na <xAnon>preparat N. (...)</xAnon>, kiedy go o to prosiła.</xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka co do faktu pozyskiwania recept przez <xAnon>R. G.</xAnon> na <xAnon>produkt N. (...)</xAnon>. Poza jego zakresem zainteresowania pozostawało w jaki sposób i od kogo siostra uzyskuje te recepty.</xText> <xText>Niekwestionowana dokumentacja w postaci kopii recept wystawionych przez oskarżonego.</xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodne zeznania <xAnon>R. G.</xAnon>, gdyż korespondowały one ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Ponadto <xAnon>R. G.</xAnon> została już prawomocnie skazana za czyn z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 kk</xLexLink> w zb. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12;art. 12 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 § 1 kk</xLexLink></xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka co do faktu odsprzedawania zakupionego <xAnon>preparatu N. (...)</xAnon> i uzyskiwania z tego tytułu kwoty 50 zł za puszkę. Dla Sądu ostatecznie nie miała doniosłego znaczenia okoliczność w jaki sposób świadek dzielił się uzyskiwanymi pieniędzmi z siostrą.</xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego co do faktu, iż widział w historii leczenia <xAnon>M. Ł.</xAnon>, że inni lekarze również przepisywali dla niej recepty na <xAnon>preparat N. (...)</xAnon>.</xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka co do okoliczności, iż sam też wypisywał repety na <xAnon>produkt N. (...)</xAnon> dla pacjentki <xAnon>M. Ł.</xAnon>.</xText> <xText>Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka co do okoliczności, iż sam też wypisywał repety na <xAnon>produkt N. (...)</xAnon> dla pacjentki <xAnon>M. Ł.</xAnon>. Powyższe koresponduje bowiem z zapisami w zeszycie stanowiącym historię choroby dziecka.</xText> <xText>Niekwestionowany dokument urzędowy.</xText> <xText>Niekwestionowany dokument urzędowy.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów</xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia</xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>dla ustalenia faktów)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Dowód</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2.1</xName> <xText xALIGNx="left"></xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText>Wyjaśnienia oskarżonego co do tego, iż <xAnon>M. Ł.</xAnon> kwalifikowała się do <xUx>refundowanego leczenia</xUx> środkiem spożywczym specjalnego przeznaczenia żywieniowego <xAnon> (...)</xAnon> z racji tego, że posiadała zaświadczenie od alergologa są niewiarygodne i stanowią przyjętą przed <xAnon>D. S.</xAnon> strategię obrończą. W chwili przecież, kiedy po raz pierwszy przepisał on wspomniany produkt, <xAnon>M. Ł.</xAnon> miała niemal 4 lata, a wcześniej żywiona była innym preparatem (<xAnon>B. P.</xAnon> 2). Tymczasem produkt, o który chodzi w niniejszej sprawie przeznaczony był dla dzieci w wieku niemowlęcym, a więc co do zasady do 12 miesiąca życia (w ostateczności do 18 miesiąca życia, która to granica została dopuszczana przez NFZ). Ponadto, wbrew temu co utrzymywał oskarżony, <xAnon>R. G.</xAnon> zaprzeczyła jakoby podawała <xAnon>D. S.</xAnon>, że potrzebuje kolejnych recept na <xAnon>produkt N. (...)</xAnon>, ponieważ nie ma go w aptekach i nie zrealizowała recepty w całości, albo potrzebuje większej ilości produktu z uwagi na wyjazd. Podnieść również należy, że przedmiotowy preparat przepisywany był w ogromnych ilościach, które w sposób jaskrawy przekraczały możliwości dziennego jego spożycia przez jedno dziecko. I o ile trudno kwestionować w niniejszej sprawie występowanie wskazań medycznych do przepisywania środka <xAnon> (...)</xAnon>, gdyż oskarżony mógł działać w zaufaniu do zaświadczeń od specjalisty alergologa, to nie sposób jednak nie zauważać, że ordynowanie tego preparatu mleko-zastępczego w ilościach jak dla „słonia” z pewnością kłóciło się ze zdrowym rozsądkiem i nie można tego tłumaczyć „dobrym sercem” lekarza, który chciał pomóc troskliwej matce w karmieniu chorego dziecka. W miarę przecież rozwoju wiekowego człowieka może on być stopniowo żywiony innymi już preparatami niż mleko, którym karmi się jedynie niemowlęta. Poza tym, nawet jeżeli <xAnon> (...)</xAnon> miałoby być jedynym pokarmem dla czteroletniej córki <xAnon>R. G.</xAnon>, to nic nie stało na przeszkodzie wypisywania <xUx>recept bez refundacji</xUx>. Skoro natomiast NFZ przewidział <xBx>jasne kryterium refundacyjne w postaci wieku niemowlęcego</xBx>, to przepisywanie <xAnon>preparatu N. (...)</xAnon> przez oskarżonego na zniżkę pozostawało w sprzeczności z zapisami <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20111220696" xTitle="Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 122, poz. 696">ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych</xLexLink>. Trudno także nie zwrócić uwagi na to, że pomimo tego, iż w chwili czynu nie funkcjonował jeszcze system e-recept i w związku z tym nie można było elektronicznie sprawdzić stopnia realizacji recept przez pacjenta, to jednak sposób prowadzenia dokumentacji medycznej w <xAnon>(...)</xAnon>w <xAnon>S.</xAnon> z łatwością pozwalał oskarżonemu na zorientowanie się w ogromnej skali na jaką przepisywany był <xAnon>preparat N. (...)</xAnon> na tą jedną pacjentkę. W załączonych bowiem do akt zeszytach (por. k. 536 i 537) w kolejnych wpisach widniały ilości przepisywanych <xAnon>M. Ł.</xAnon> puszek, a częstotliwość wystawiania kolejnych recept sprawiała, że każdemu człowiekowi „zapaliłaby się w głowie lampka”, że coś tu jest „nie tak”.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt rozstrzygnięcia</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>z wyroku</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>3.1. Podstawa prawna</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>skazania albo warunkowego</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>umorzenia postępowania</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>zgodna z zarzutem</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>3.2. Podstawa prawna</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>skazania albo warunkowego</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>umorzenia postępowania</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>niezgodna z zarzutem</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx> </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="center"><xAnon>D. S.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Sąd uznał, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12;art. 12 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 § 1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink>.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 2;art. 2 pkt. 14" xIsapId="WDU20111220696" xTitle="Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 122, poz. 696">art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych</xLexLink> (t. j. Dz. U z 2015 poz. 345 z późn. zm.) przez osobę uprawnioną rozumie się osobę posiadającą prawo wykonywania zawodu medycznego, która na podstawie przepisów dotyczących wykonywania danego zawodu medycznego, jest uprawniona do wystawiania recept zgodnie z ustawą oraz <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20011261381" xTitle="Ustawa z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 126, poz. 1381">ustawą z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne</xLexLink> oraz zleceń na zaopatrzenie w wyroby medyczne, o których mowa w <xLexLink xArt="art. 38" xIsapId="WDU20011261381" xTitle="Ustawa z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 126, poz. 1381">art. 38</xLexLink>.</xText> <xText><xAnon>D. S.</xAnon> w świetle wymienionych przepisów oraz posiadanego prawa do wykonywania zawodu, a także zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia <xAnon>umowy o nr (...)</xAnon> był osobą uprawnioną do wystawiania recept zgodnie z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20011261381" xTitle="Ustawa z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 126, poz. 1381">ustawą z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne</xLexLink>.</xText> <xText>Oskarżony wykonując zawód lekarza o specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii oraz udzielając świadczeń medycznych w ramach <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon> wystawił wskazane w tabeli z zarzutu recepty na zakup <xAnon> (...)</xAnon> opakowań środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego <xAnon> (...)</xAnon> 0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt.</xText> <xText>Wystawiając jednak wymienione recepty oskarżony wprowadził w błąd pokrzywdzonego odnośnie spełnienia kryterium refundacyjnego oraz nadmiernych ilości preparatu. Wskazywał bowiem, że spełnione są przez pacjenta <xAnon>M. Ł.</xAnon> Pesel <xAnon> (...)</xAnon> warunki refundacji, pomimo że w chwili wystawienia recept ukończyła już ona 18 miesięcy, a zatem z racji wieku nie kwalifikowała się do leczenia refundowanym środkiem <xAnon> (...)</xAnon>. Ponadto zaś ilości przepisywanego preparatu znacznie przekraczały możliwości dziennego spożycia ustalonego na 1800 kcl, podczas gdy wykupione środki specjalnego spożycia w oparciu o wystawione recepty wskazywały, iż małoletnia spożywała dziennie około 12 000 kcl.</xText> <xText>Zdaniem Sądu w powyższy sposób oskarżony ułatwił <xAnon>R. G.</xAnon> (matce ww. pacjentki) i <xAnon>P. G.</xAnon> popełnienie czynu zabronionego polegającego na tym, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zrealizowali oni następnie w całości wskazane recepty w aptekach na terenie kraju, zgodnie z danymi przedstawionymi w tabeli wskazanej w zarzucie i doprowadzili w ten sposób Skarb Państwa reprezentowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia, do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 175 365,12 zł, stanowiącej refundację zakupu leku przy przyjęciu, że spowodowana szkoda stanowi różnicę pomiędzy ogólną wartością leku, to jest kwotą 179 128,32 zł, a kwotą 3763,20 zł czyli poniesioną przez pacjenta.</xText> <xText>Reasumując, Sąd dokonał zmiany opisu czynu oraz jego kwalifikacji, gdyż w sprawie brak było wystarczających dowodów na to, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>R. G.</xAnon> i <xAnon>P. G.</xAnon>. Z pewnością jednak ułatwił im on popełnienie czynu zabronionego. Dlatego też, przypisać należało <xAnon>D. S.</xAnon> czyn w zjawiskowej postaci pomocnictwa.</xText> <xText>Pomocnictwo polega bowiem na każdej czynności, która faktycznie ułatwia innej osobie popełnienie czynu. Wyliczenie czynności ułatwiających w treści przepisu <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3</xLexLink> jest przykładowe, na co wskazuje wyrażenie „w szczególności” (Marek,<xIx> Komentarz</xIx>, s. 74; Kardas [w:] Wróbel, Zoll I/1, s. 456–457; odmiennie Zoll [w:] Buchała, Zoll, s. 184). Stąd też wystawianie recept ze zniżką refundacyjną pomimo niespełnienia kryterium refundacyjnego w ocenie Sądu uznać należało za zachowanie wpisujące się w dyspozycję <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 kk</xLexLink>.</xText> <xText>Ponadto, spełniona została także strona podmiotowa omawianej postaci zjawiskowej czyny zabronionego. Przy pomocnictwie wchodzą bowiem w grę obie postacie umyślności („kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego”), a więc tak zamiar bezpośredni, jak i ewentualny. Ustawodawca nie uczynił przy tym żadnych zastrzeżeń co do charakteru przestępstwa głównego, do popełnienia, którego udzielana jest pomoc, nie wyłączył więc tym samym możliwości popełnienia w tej formie zjawiskowej, i to z zamiarem ewentualnym, również przestępstw charakteryzowanych jako celowościowa odmiana przestępstw kierunkowych. Stanowi to konsekwencję obowiązującej w polskim porządku prawnym zasady niezależności kwalifikacji prawnej oraz indywidualizacji odpowiedzialności karnej współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego (<xLexLink xArt="art. 20" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 20 KK</xLexLink>) (por. wyr. SA w Warszawie z 24.5.2024 r., VIII AKa 30/24, Legalis).</xText> <xText>Wobec tego, że strona podmiotowa pomocnictwa wyraża się w umyślności zachowania, pomocnik musi mieć co najmniej świadomość, do jakiego czynu zabronionego może udzielić pomocy, godząc się na to (por. wyr. SN z 7.3.2018 r., II KK 354/17, Legalis). Ustawa w żaden sposób nie zawęża go do zamiaru bezpośredniego (wyr. SA w Łodzi z 26.11.2015 r., II AKa 150/15, Legalis; wyr. SA w Lodzi z 24.9.2015 r., II AKa 62/15, Legalis; wyr. SA w Szczecinie z 27.4.2023 r., II AKa 159/22, niepubl.; wyr. SA w Szczecinie z 14.4.2022 r., II AKa 3/21, Legalis). „Zamiar pomocnika powinien być odniesiony do wszystkich znamion strony przedmiotowej pomocnictwa. Udzielający pomocy musi obejmować świadomością to, że podejmując określone czynności lub nie wykonując ciążącego na nim obowiązku niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego, ułatwia w ten sposób innej osobie popełnienie czynu zabronionego. Powinien on też obejmować świadomością, że czyni to w odniesieniu do konkretnego, scharakteryzowanego w odpowiednim przepisie czynu zabronionego oraz w odniesieniu do indywidualnie oznaczonej osoby bezpośredniego wykonawcy” (wyr. SN z 11.7.2023 r., III KK 164/23, Legalis).</xText> <xText>Słusznie zauważa się orzecznictwie, że „ocena, czy sprawca swoim zachowaniem zrealizował – od strony podmiotowej – znamiona przestępstwa pomocnictwa, mającego swój własny byt, powinna być dokonania wyłącznie przez pryzmat wymogów jakie w tym zakresie wynikają z treści <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 9;art. 9 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 9 § 1 kk</xLexLink>, a nie przez odwołanie się do znamion strony podmiotowej przestępstwa sprawcy głównego” (wyr. SA w Katowicach z 29.6.2012 r., II AKa 207/12, Prok. i Pr. – wkł. 2012, Nr 2, <xLexLink xArt="art. 9 poz. 18" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">poz. 18</xLexLink>).</xText> <xText>Mając na uwadze powyższe, uznać należało, że w okolicznościach niniejszej sprawy oskarżony z pewnością przewidywał możliwość popełnienia czynu zabronionego w postaci oszustwa i na to się godził. Jest przecież doświadczonym lekarzem obeznanym w sposobie funkcjonowania systemu refundacyjnego, zaś wysoki stopień refundacji (znaczna różnica pomiędzy odpłatnością w przypadku zakupu na receptę ze zniżką a w pełnej cenie) sprawiał, że zdawać sobie musiał sprawę z konsekwencji tego robił i to akceptować. Tak naprawdę przecież bez recept od oskarżonego Państwo <xAnon>G.</xAnon> nie byliby w stanie prowadzić przypisanego przez Sąd Okręgowy procederu.</xText> <xText>Z dniem 24 czerwca 2020 roku do <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">Kodeksu Karnego</xLexLink> dodany został <xLexLink xArt="art. 57 b" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 57b kk</xLexLink>, który w przypadku czynu ciągłego (<xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 kk</xLexLink>) obowiązkowo nakazuje wymierzenie kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a górną granicę kary podwyższa do podwójnej wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia.</xText> <xText>W związku z tym, przyjąć należy, iż ustawa obowiązująca w chwili czynu była ewidentnie względniejsza dla oskarżonego niż późniejsze oraz obecnie obowiązujące regulacje prawne. Dlatego też, stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 4" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § kk</xLexLink> należało stosować ustawę obowiązująca w chwili czynu i z tego powodu w podstawie prawnej skazania wskazano wymieniony przepis.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>3.3. Warunkowe umorzenie<xBRx></xBRx>postępowania</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>     </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>3.4. Umorzenie postępowania</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>     </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>3.5. Uniewinnienie</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>     </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE<xBRx></xBRx>I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt rozstrzygnięcia<xBRx></xBRx>z wyroku</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt z wyroku odnoszący się<xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przytoczyć okoliczności</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"><xAnon>D. S.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center">1.</xText> <xText xALIGNx="center">2.</xText> <xText xALIGNx="center">3.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center">I.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>- jako okoliczności łagodzącą przy wymiarze kary, Sąd wziął pod uwagę przyznanie się oskarżonego do wystawienia przedmiotowych recept oraz uprzednią niekaralność;</xText> <xText>- jako okoliczności obciążające Sąd uznał znaczną ilość środków, które wyłudzili <xAnon>R. G.</xAnon> i <xAnon>P. G.</xAnon>, dzięki wystawionym przez oskarżonego receptom oraz okoliczność, iż jako lekarz, oskarżony powinien cechować się wysokim stopniem dbałości o przestrzeganie przepisów prawa związanych z wystawianiem recept w szczególności tych związanych z refundacją;</xText> <xText>- wymierzona kara 1 roku pozbawienia wolności oraz w oparciu dyspozycję <xLexLink xArt="art. 33;art. 33 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 33 § 2 kk</xLexLink> w wysokości 250 stawek dziennych odpowiada przede wszystkim społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz pozwala na osiągnięcie celów kary w zakresie społecznego oddziaływania; powinna także zapobiec powrotowi oskarżonego do przestępstwa, a także nie przekracza stopnia winy;</xText> <xText>- w oparciu o warunki osobiste, rodzinne i stosunki majątkowe oskarżonego, a przede wszystkim o jego możliwości zarobkowe jako lekarza z dwoma specjalizacjami Sąd ustalił wysokość stawki dziennej na kwotę 100 zł;</xText> <xText>- na podstawie <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 § 1;art. 69 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 69 § 1 i 2 kk</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 70;art. 70 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 70 § 1 kk</xLexLink> wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 1 roku próby, gdyż zdaniem Sądu będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary;</xText> <xText>- na podstawie <xLexLink xArt="art. 72;art. 72 § 1;art. 72 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 72 § 1 pkt 1 kk</xLexLink> Sąd zobowiązał oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby poprzez składanie co 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku pisemnych sprawozdań odnośnie jego wykonania oraz przestrzegania porządku prawnego, a zwłaszcza o wszelkich ewentualnych naruszeniach prawa lub toczących się przeciwko oskarżonemu postępowaniach karnych, karnoskarbowych lub w sprawach o wykroczenia; powyższe pozwoli na większą kontrolę jego przestrzegania przez oskarżonego porządku prawnego;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt rozstrzygnięcia<xBRx></xBRx>z wyroku</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt z wyroku<xBRx></xBRx>odnoszący się<xBRx></xBRx>do przypisanego<xBRx></xBRx>czynu</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przytoczyć okoliczności</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="center"><xAnon>D. S.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center">4.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center">1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Z racji tego, że oskarżony był zatrzymany jego okres stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 63;art. 63 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 63 § 1 kk</xLexLink> podlegał zaliczeniu na poczet orzeczonej kary grzywny.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>6. INNE ZAGADNIENIA</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText><xBx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>7. KOSZTY PROCESU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt rozstrzygnięcia<xBRx></xBRx>z wyroku</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przytoczyć okoliczności</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W oparciu o <xLexLink xArt="art. 627" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 627 kpk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 616;art. 616 § 1;art. 616 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 616 § 1 i 2 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 2;art. 2 ust. 1;art. 2 ust. 1 pkt. 3;art. 3;art. 3 ust. 1" xIsapId="WDU19730270152" xTitle="Ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych" xAddress="Dz. U. z 1973 r. Nr 27, poz. 152">art. 2 ust. 1 pkt 3 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych</xLexLink> (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 5180 zł tytułem opłaty oraz kwotę 70 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym (30 zł za informację o osobie z KRK i 20 zł ryczałt za doręczenia) oraz ryczałt za doręczenia na etapie sądowym sprawy (20 zł).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>8. PODPIS</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Ewa Grabarz

Ewa Grabarz

UZASADNIENIE F o r m u l a r z U K 1 Sygnatura akt II K 258/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1. USTALENIE FAKTÓW 1.1. Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1. D. S. W okresie od 30 października 2015 roku do 26 stycznia 2017 roku wS. (...), woj.(...), działając w krótkich odstępach czasu i wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wykonując zawód lekarza o specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii oraz udzielając świadczeń medycznych w ramach(...)wS.i będąc uprawnionym na podstawieart. 2 pkt 14 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych(t. j. Dz.U z 2015 poz. 345 z późn. zm.) oraz zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia umowy o nr(...)do wystawiania dokumentów w postaci recept uprawniających do zakupu środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego z refundacją, działając wbrew zapisom wydanym na podstawieart. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, wprowadził w błąd pokrzywdzonego wskazując, że spełnione są przez pacjentaM. Ł.Pesel(...)warunki refundacji i wystawił wskazane w tabeli z zarzutu recepty na zakup(...)opakowań środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego(...)0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt, wskazując każdorazowo, jako pacjenta wyżej wymienioną, mimo że w chwili wystawienia recept ukończyła ona 18 miesięcy, a zatem z racji wieku nie kwalifikowała się do leczenia refundowanym środkiem(...)oraz co do ilości znacznie przekraczających możliwości dziennego spożycia ustalonego na 1800 kcl, podczas gdy wykupione środki specjalnego spożycia w oparciu o wystawione recepty wskazywały, iż małoletnia spożywała dziennie około 12 000 kcl, ułatwiając w ten sposóbR. G.(matce ww. pacjentki) iP. G.popełnienie czynu zabronionego polegającego na tym, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zrealizowali oni następnie w całości wskazane recepty w aptekach na terenie kraju, zgodnie z danymi przedstawionymi w powyższej tabeli, doprowadzając przez to Skarb Państwa reprezentowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia, do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 175 365,12 zł, stanowiącej refundację zakupu leku przy przyjęciu, że spowodowana szkoda stanowi różnicę pomiędzy ogólną wartością leku, to jest kwotą 179 128,32 zł, a kwotą 3763,20 zł czyli poniesioną przez pacjenta. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty 1 D. S.jest lekarzem o specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii. Posiada numer prawa wykonywania zawodu(...), który uzyskał w 1996 r. Zatrudniony jest wWojewódzkim Szpitalu im. (...)II wB.na Oddziale(...)oraz wS. (...)wS., gdzie przyjmuje pacjentów jeden raz w tygodniu. W latach 2015 – 2017 w wymienionej przychodni wykonywał pracę przez trzy dni w tygodniu. 2 WS. (...)wS.jedną z pacjentekD. S.byłaM. Ł.ur. (...)U wymienionej stwierdzono alergię na białka mleka krowiego i stosowano preparaty mleko zastępcze pierwotnie(...), który wydawany jest na receptę. Do 30 października 2015 r. wystawiane były regularnie recepty na wymieniony preparat, a następnie od dnia 30 października 2015 r. zaczęto wystawiać recepty na produkt mleko zastępczyo nazwie N. (...)-12 w sposób uprawniający do uzyskania refundacji, podczas gdy w chwili wystawienia receptM. Ł.miała ukończony 18 miesiąc życia i tym samym nie kwalifikowała się do leczenia refundowanym środkiem(...). W historii choroby znajdują się zaświadczenia od lekarza alergologa zawierające zalecenie do wypisywaniapreparatu N. (...). 3 W okresie od 30 października 2015 roku do 26 stycznia 2017 roku oskarżony udzielając świadczeń medycznych w ramachS. (...)wS.i będąc uprawnionym na podstawieart. 2 pkt 14 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych(t. j. Dz.U z 2015 poz. 345 z późn. zm.) oraz zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowiaumowy o nr (...)do wystawiania dokumentów w postaci recept uprawniających do zakupu środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego z refundacją, wystawił dla pacjentaM. P.(...)niżej wymienione recepty na zakup(...)opakowań środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego(...)0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt: Lp. NUMER_RECEPTY DATA_ZLEC. DATA_REALIZACJI L_OP. (...). (...) (...)_NAZWA APTEKA_NAZWA MIASTO 1 (...) 2015-10-30 2015-11-05 19:24:31 7 1 066,24 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. 2 (...) 2015-10-30 2015-11-05 19:24:31 3 456,96 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 3 (...) 2015-11-27 2015-11-30 13:37:45 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA(...) (...) 4 (...) 2015-11-27 2015-11-30 17:26:52 18 2 741,76 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 5 (...) 2015-11-27 2015-11-30 17:26:52 2 304,64 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 6 (...) 2015-12-28 2016-01-12 20:42:52 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA ŁÓDŹ 7 (...) 2015-12-28 2016-01-21 12:47:33 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 8 (...) 2016-01-21 2016-01-26 17:39:04 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 9 (...) 2016-01-21 2016-01-26 17:31:14 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 10 (...) 2016-02-26 2016-03-05 12:13:43 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 11 (...) 2016-02-26 2016-03-05 12:44:04 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 12 (...) 2016-02-26 2016-03-05 12:44:04 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 13 (...) 2016-03-17 2016-03-18 17:26:58 1 152,32 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 14 (...) 2016-03-17 2016-03-19 15:36:48 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 15 (...) 2016-03-17 2016-03-19 15:36:48 2 304,64 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 16 (...) 2016-03-17 2016-03-19 15:36:48 8 1 218,56 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 17 (...) 2016-04-22 2016-04-28 15:05:50 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA(...) M. (...) 18 (...) 2016-04-22 2016-04-28 15:06:35 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA(...) M. 19 (...) 2016-04-22 2016-04-28 15:06:35 8 1 218,56 (...) (...) W (...) APTEKA(...) M. 20 (...) 2016-04-22 2016-04-28 15:06:35 2 304,64 (...) (...) W (...) APTEKA(...) M. 21 (...) 2016-05-20 2016-05-25 18:46:32 19 2 894,08 (...) (...) W (...) (...) (...) 22 (...) 2016-05-20 2016-05-25 18:46:32 1 152,32 (...) (...) W (...) (...) (...) 23 (...) 2016-05-20 2016-05-25 17:26:37 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA(...) Ł. (...) 24 (...) 2016-05-20 2016-05-25 18:33:10 10 1 523,20 (...) (...) W (...) A. (...) 25 (...) 2016-05-20 2016-05-25 18:33:10 3 456,96 (...) (...) W (...) A. (...) 26 (...) 2016-05-20 2016-05-25 18:33:10 7 1 066,24 (...) (...) W (...) A. (...) 27 (...) 2016-05-20 2016-05-27 09:50:31 16 2 437,12 (...) (...) W (...) (...) Ł. (...) 28 (...) 2016-05-20 2016-05-27 09:50:31 4 609,28 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 29 (...) 2016-06-20 2016-06-23 16:45:11 9 1 370,88 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 30 (...) 2016-06-20 2016-06-23 16:45:11 3 456,96 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 31 (...) 2016-06-20 2016-06-23 16:45:11 8 1 218,56 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 32 (...) 2016-06-20 2016-06-23 16:45:21 10 1 523,20 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 33 (...) 2016-06-20 2016-06-23 16:45:21 3 456,96 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 34 (...) 2016-06-20 2016-06-23 16:45:21 7 1 066,24 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 35 (...) 2016-06-20 2016-06-22 17:07:07 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 36 (...) 2016-06-20 2016-06-22 17:07:44 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 37 (...) 2016-07-15 2016-07-21 16:25:39 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) SP. Z O.O. Ł. (...) 38 (...) 2016-07-15 2016-07-21 16:03:25 14 2 132,48 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 39 (...) 2016-07-15 2016-07-21 16:03:25 2 304,64 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 40 (...) 2016-07-15 2016-07-21 16:03:25 4 609,28 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 41 (...) 2016-07-15 2016-07-21 16:03:53 9 1 370,88 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 42 (...) 2016-07-15 2016-07-21 16:03:53 8 1 218,56 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 43 (...) 2016-07-15 2016-07-21 16:03:53 1 152,32 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 44 (...) 2016-07-15 2016-07-21 16:03:53 2 304,64 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 45 (...) 2016-08-04 2016-08-05 14:26:53 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 46 (...) 2016-08-04 2016-08-06 09:01:50 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 47 (...) 2016-08-04 2016-08-06 09:01:50 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 48 (...) 2016-08-04 2016-08-06 10:44:08 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 49 (...) 2016-09-05 2016-09-08 17:40:30 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 50 (...) 2016-09-05 2016-09-08 17:48:46 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA (...) SP. Z O.O. Ł. (...) 51 (...) 2016-09-05 2016-09-08 17:48:46 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA (...) SP. Z O.O. Ł. (...) 52 (...) 2016-09-05 2016-09-08 17:35:35 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 53 (...) 2016-09-23 2016-09-28 16:41:42 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 54 (...) 2016-09-23 2016-09-28 16:41:42 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 55 (...) 2016-09-23 2016-09-30 09:00:27 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 56 (...) 2016-09-23 2016-10-07 12:47:45 10 1 523,20 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 57 (...) 2016-09-23 2016-10-07 12:47:45 5 761,60 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 58 (...) 2016-09-23 2016-10-07 12:47:45 5 761,60 (...) (...) W (...) APTEKA Ł. (...) 59 (...) 2016-10-06 2016-10-08 10:25:59 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 60 (...) 2016-10-06 2016-10-08 10:25:59 15 2 284,80 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 61 (...) 2016-10-06 2016-10-08 10:25:59 4 609,28 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 62 (...) 2016-10-06 2016-10-08 10:25:59 1 152,32 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 63 (...) 2016-10-06 2016-10-08 10:46:09 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 64 (...) 2016-10-21 2016-10-24 18:01:05 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 65 (...) 2016-10-21 2016-10-24 18:01:32 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 66 (...) 2016-10-21 2016-10-24 17:56:52 13 1 980,16 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 67 (...) 2016-10-21 2016-10-24 17:56:52 7 1 066,24 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 68 (...) 2016-11-07 2016-11-09 16:59:07 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 69 (...) 2016-11-07 2016-11-09 16:59:38 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 70 (...) 2016-11-07 2016-11-09 17:00:04 15 2 284,80 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 71 (...) 2016-11-07 2016-11-09 17:00:04 5 761,60 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 72 (...) 2016-11-25 2016-11-30 19:07:29 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 73 (...) 2016-11-25 2016-11-30 19:03:58 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 74 (...) 2016-12-15 2016-12-20 17:58:32 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 75 (...) 2016-12-15 2016-12-20 17:59:09 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 76 (...) 2016-12-15 2016-12-23 12:06:17 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 77 (...) 2016-12-22 2016-12-28 14:48:10 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 78 (...) 2016-12-22 2016-12-28 14:48:51 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 79 (...) 2016-12-22 2016-12-28 14:49:23 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 80 (...) 2016-12-29 2017-01-04 17:28:13 16 2 437,12 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 81 (...) 2016-12-29 2017-01-04 17:28:13 2 304,64 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 82 (...) 2016-12-29 2017-01-04 17:28:13 2 304,64 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 83 (...) 2016-12-29 2017-01-04 17:28:32 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 84 (...) 2016-12-29 2017-01-04 17:51:55 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 85 (...) 2017-01-16 2017-01-21 10:08:47 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) SP. Z O.O. Ł. (...) 86 (...) 2017-01-19 2017-01-24 18:20:10 16 2 437,12 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 87 (...) 2017-01-19 2017-01-24 18:20:10 3 456,96 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 88 (...) 2017-01-19 2017-01-24 18:20:10 1 152,32 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 89 (...) 2017-01-19 2017-01-24 18:20:30 20 3 046,40 (...) (...) W (...) (...)APTEKA (...) Ł. (...) 90 (...) 2017-01-26 2017-02-07 12:51:45 20 3 046,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 91 (...) 2017-01-26 2017-02-07 12:51:45 18 2 741,76 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 92 (...) 2017-01-26 2017-02-07 12:51:45 2 304,64 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 93 (...) 2017-01-26 2017-02-01 17:17:50 45 6 854,40 (...) (...) W (...) APTEKA (...) Ł. (...) 4 R. G.– matkaM. Ł.regularnie zgłaszała się do(...)wS.celem wypisania jej recept napreparat N. (...)dla córki m.in. do oskarżonego. Nie tłumaczyła lekarzom, dlaczego potrzebne jest jej aż tyle recept, a oni nie pytali jej o szczegóły. Uzyskanie recepty przekazywała swojemu bratuP. G., który realizował je w różnych aptekach na terenieŁ.za odpłatność 3,20 zł za puszkę, a następnie sprzedawał jeA. C.(1 opakowanie za kwotę 50zł).R. G.nie płaciła pieniędzy lekarzom za wystawianie recept napreparat N. (...)i nie tłumaczyła, dlaczego tak często zgłasza się do przychodni, by przepisać dla córki kolejne puszki produktu. 5 Recepty na środek spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego(...)0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt wystawiane były również przez lek.P. W.i lek.P. P.. Oskarżony widział w historii choroby dziecka, że inni lekarze też przepisują ten preparatM. Ł.. 6 R. G.iP. G.zostali skazani prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 19 września 2022 roku o sygn. III K 66/22 za czyn zart. 286 § 1 kkw zb. zart. 294 § 1 kkw zw. zart. 12 § 1 kk. 7 D. S.nie był uprzednio karany. okoliczności bezsporne wyjaśnienia oskarżonego zeszyty zS. (...)wS.zawierające historię wizyt wyjaśnienia oskarżonego zeznaniaR. G. zeznaniaP. G. załącznik do akt nr 4 z kopiami wystawionych recept częściowo wyjaśnienia oskarżonego zeznaniaR. G. zeznaniaP. G. wyjaśnienia oskarżonego zeznaniaP. W. zeznaniaP. P. odpis wyroku SO w Piotrkowie Tryb. III K 66/22 karta karna k. 485-487, k. 283-286, k. 318, k. 538 k. 536-537 k. 485-487, k. 283-286, k. 318 k. 523-526, k. 241-243, k.529 k. 526-529, k. 301-305 k. 523-526, k. 241-243, k.529 k. 526-529, k. 301-305 k. 526-529, k. 301-305 k. 485-487, k. 283-286, k. 318, k. 538 k. 540, k. 254-255 k. 540, k. 259-262 k.384-438 k. 382 1.2. Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1 D. S. Jak w pkt 1.1.1 Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty 1 Twierdzenie oskarżonego, że był uprawniony do wystawienia recept na środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego(...)0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt dlaM. Ł.z uprawnieniem do refundacji pomimo, iż ukończyła ona 18 miesiąc życia, ponieważR. G.przedstawiła mu zaświadczenie od alergologa, z którego wynikało, że dziecku powinien być wypisywany właśnie tenpreparat .. (...)racji natomiast tego, że przyjmował duże ilości pacjentów jednego dnia nie zwracał uwagi na to, kiedy uprzednio wystawił receptę i na jaką ilość produktu. PonadtoR. G.tłumaczyć miała, że nie zrealizowała recepty, ponieważ nie było tego produktu w aptece, bądź miała podawać, że potrzebuje większych ilości z uwagi na wyjazd. wyjaśnienia oskarżonego k. 485-487, k. 283-286, k. 318, k. 538 2. OCENA DOWODÓW 2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.1 1.1.2. 1.1.3. 1.1.4. 1.1.5. 1.1.6. 1.1.7. wyjaśnienia oskarżonego zeszyty z(...)wS.zawierające historię wizyt wyjaśnienia oskarżonego zeznaniaR. G. zeznaniaP. G. załącznik nr 4 z kopiami wystawionych recept zeznaniaR. G. zeznaniaP. G. wyjaśnienia oskarżonego zeznaniaP. W. zeznaniaP. P. odpis wyroku SO w Piotrkowie Tryb. III K 66/22 karta karna Okoliczności podawane przez oskarżonego w zakresie wykonywanego przez niego zawodu oraz miejsca i okresu zatrudnienia nie budzą wątpliwości i nie były kwestionowane przez strony. Niekwestionowany dowód wskazujący na to, iżM. Ł.była pacjentką(...)wS.. Treść informacji zawartych w przedstawionej dokumentacji nie była kwestionowana i nie budziła wątpliwości. Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego co do faktu wystawienia przez niego recept wskazanych w treści tabeli.D. S.nie kwestionował tych okoliczności i od samego początku konsekwentnie je przyznwał. Powyższe zaś korespondowało z pozostałym zgormadzonym materiałem dowodowym w postaci zeznańR. G.oraz kopiami wystawionych recept. Sąd uznał za wiarygodne zeznaniaR. G.w zakresie wskazanego faktu, gdyż korespondowały one ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Świadek potwierdzała, że oskarżony wystawiał dla niej recepty napreparat N. (...), kiedy go o to prosiła. Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka co do faktu pozyskiwania recept przezR. G.naprodukt N. (...). Poza jego zakresem zainteresowania pozostawało w jaki sposób i od kogo siostra uzyskuje te recepty. Niekwestionowana dokumentacja w postaci kopii recept wystawionych przez oskarżonego. Sąd uznał za wiarygodne zeznaniaR. G., gdyż korespondowały one ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. PonadtoR. G.została już prawomocnie skazana za czyn zart. 286 § 1 kkw zb. zart. 294 § 1 kkw zw. zart. 12 § 1 kk Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka co do faktu odsprzedawania zakupionegopreparatu N. (...)i uzyskiwania z tego tytułu kwoty 50 zł za puszkę. Dla Sądu ostatecznie nie miała doniosłego znaczenia okoliczność w jaki sposób świadek dzielił się uzyskiwanymi pieniędzmi z siostrą. Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego co do faktu, iż widział w historii leczeniaM. Ł., że inni lekarze również przepisywali dla niej recepty napreparat N. (...). Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka co do okoliczności, iż sam też wypisywał repety naprodukt N. (...)dla pacjentkiM. Ł.. Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka co do okoliczności, iż sam też wypisywał repety naprodukt N. (...)dla pacjentkiM. Ł.. Powyższe koresponduje bowiem z zapisami w zeszycie stanowiącym historię choroby dziecka. Niekwestionowany dokument urzędowy. Niekwestionowany dokument urzędowy. 2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 1.2.1 wyjaśnienia oskarżonego Wyjaśnienia oskarżonego co do tego, iżM. Ł.kwalifikowała się dorefundowanego leczeniaśrodkiem spożywczym specjalnego przeznaczenia żywieniowego(...)z racji tego, że posiadała zaświadczenie od alergologa są niewiarygodne i stanowią przyjętą przedD. S.strategię obrończą. W chwili przecież, kiedy po raz pierwszy przepisał on wspomniany produkt,M. Ł.miała niemal 4 lata, a wcześniej żywiona była innym preparatem (B. P.2). Tymczasem produkt, o który chodzi w niniejszej sprawie przeznaczony był dla dzieci w wieku niemowlęcym, a więc co do zasady do 12 miesiąca życia (w ostateczności do 18 miesiąca życia, która to granica została dopuszczana przez NFZ). Ponadto, wbrew temu co utrzymywał oskarżony,R. G.zaprzeczyła jakoby podawałaD. S., że potrzebuje kolejnych recept naprodukt N. (...), ponieważ nie ma go w aptekach i nie zrealizowała recepty w całości, albo potrzebuje większej ilości produktu z uwagi na wyjazd. Podnieść również należy, że przedmiotowy preparat przepisywany był w ogromnych ilościach, które w sposób jaskrawy przekraczały możliwości dziennego jego spożycia przez jedno dziecko. I o ile trudno kwestionować w niniejszej sprawie występowanie wskazań medycznych do przepisywania środka(...), gdyż oskarżony mógł działać w zaufaniu do zaświadczeń od specjalisty alergologa, to nie sposób jednak nie zauważać, że ordynowanie tego preparatu mleko-zastępczego w ilościach jak dla „słonia” z pewnością kłóciło się ze zdrowym rozsądkiem i nie można tego tłumaczyć „dobrym sercem” lekarza, który chciał pomóc troskliwej matce w karmieniu chorego dziecka. W miarę przecież rozwoju wiekowego człowieka może on być stopniowo żywiony innymi już preparatami niż mleko, którym karmi się jedynie niemowlęta. Poza tym, nawet jeżeli(...)miałoby być jedynym pokarmem dla czteroletniej córkiR. G., to nic nie stało na przeszkodzie wypisywaniarecept bez refundacji. Skoro natomiast NFZ przewidziałjasne kryterium refundacyjne w postaci wieku niemowlęcego, to przepisywaniepreparatu N. (...)przez oskarżonego na zniżkę pozostawało w sprzeczności z zapisamiustawy z dnia 12 maja 2011 roku o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych. Trudno także nie zwrócić uwagi na to, że pomimo tego, iż w chwili czynu nie funkcjonował jeszcze system e-recept i w związku z tym nie można było elektronicznie sprawdzić stopnia realizacji recept przez pacjenta, to jednak sposób prowadzenia dokumentacji medycznej w(...)wS.z łatwością pozwalał oskarżonemu na zorientowanie się w ogromnej skali na jaką przepisywany byłpreparat N. (...)na tą jedną pacjentkę. W załączonych bowiem do akt zeszytach (por. k. 536 i 537) w kolejnych wpisach widniały ilości przepisywanychM. Ł.puszek, a częstotliwość wystawiania kolejnych recept sprawiała, że każdemu człowiekowi „zapaliłaby się w głowie lampka”, że coś tu jest „nie tak”. 3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem 1 D. S. Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Sąd uznał, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycjęart. 18 § 3 kkw zw. zart. 286 § 1 kkw zw. zart. 12 § 1 kkiart. 4 § 1 kk. Zgodnie zart. 2 pkt 14 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych(t. j. Dz. U z 2015 poz. 345 z późn. zm.) przez osobę uprawnioną rozumie się osobę posiadającą prawo wykonywania zawodu medycznego, która na podstawie przepisów dotyczących wykonywania danego zawodu medycznego, jest uprawniona do wystawiania recept zgodnie z ustawą orazustawą z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczneoraz zleceń na zaopatrzenie w wyroby medyczne, o których mowa wart. 38. D. S.w świetle wymienionych przepisów oraz posiadanego prawa do wykonywania zawodu, a także zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowiaumowy o nr (...)był osobą uprawnioną do wystawiania recept zgodnie zustawą z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne. Oskarżony wykonując zawód lekarza o specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii oraz udzielając świadczeń medycznych w ramach(...)wS.wystawił wskazane w tabeli z zarzutu recepty na zakup(...)opakowań środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego(...)0-12 miesięcy proszek dieta dla niemowląt. Wystawiając jednak wymienione recepty oskarżony wprowadził w błąd pokrzywdzonego odnośnie spełnienia kryterium refundacyjnego oraz nadmiernych ilości preparatu. Wskazywał bowiem, że spełnione są przez pacjentaM. Ł.Pesel(...)warunki refundacji, pomimo że w chwili wystawienia recept ukończyła już ona 18 miesięcy, a zatem z racji wieku nie kwalifikowała się do leczenia refundowanym środkiem(...). Ponadto zaś ilości przepisywanego preparatu znacznie przekraczały możliwości dziennego spożycia ustalonego na 1800 kcl, podczas gdy wykupione środki specjalnego spożycia w oparciu o wystawione recepty wskazywały, iż małoletnia spożywała dziennie około 12 000 kcl. Zdaniem Sądu w powyższy sposób oskarżony ułatwiłR. G.(matce ww. pacjentki) iP. G.popełnienie czynu zabronionego polegającego na tym, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zrealizowali oni następnie w całości wskazane recepty w aptekach na terenie kraju, zgodnie z danymi przedstawionymi w tabeli wskazanej w zarzucie i doprowadzili w ten sposób Skarb Państwa reprezentowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia, do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 175 365,12 zł, stanowiącej refundację zakupu leku przy przyjęciu, że spowodowana szkoda stanowi różnicę pomiędzy ogólną wartością leku, to jest kwotą 179 128,32 zł, a kwotą 3763,20 zł czyli poniesioną przez pacjenta. Reasumując, Sąd dokonał zmiany opisu czynu oraz jego kwalifikacji, gdyż w sprawie brak było wystarczających dowodów na to, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu zR. G.iP. G.. Z pewnością jednak ułatwił im on popełnienie czynu zabronionego. Dlatego też, przypisać należałoD. S.czyn w zjawiskowej postaci pomocnictwa. Pomocnictwo polega bowiem na każdej czynności, która faktycznie ułatwia innej osobie popełnienie czynu. Wyliczenie czynności ułatwiających w treści przepisuart. 18 § 3jest przykładowe, na co wskazuje wyrażenie „w szczególności” (Marek,Komentarz, s. 74; Kardas [w:] Wróbel, Zoll I/1, s. 456–457; odmiennie Zoll [w:] Buchała, Zoll, s. 184). Stąd też wystawianie recept ze zniżką refundacyjną pomimo niespełnienia kryterium refundacyjnego w ocenie Sądu uznać należało za zachowanie wpisujące się w dyspozycjęart. 18 § 3 kk. Ponadto, spełniona została także strona podmiotowa omawianej postaci zjawiskowej czyny zabronionego. Przy pomocnictwie wchodzą bowiem w grę obie postacie umyślności („kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego”), a więc tak zamiar bezpośredni, jak i ewentualny. Ustawodawca nie uczynił przy tym żadnych zastrzeżeń co do charakteru przestępstwa głównego, do popełnienia, którego udzielana jest pomoc, nie wyłączył więc tym samym możliwości popełnienia w tej formie zjawiskowej, i to z zamiarem ewentualnym, również przestępstw charakteryzowanych jako celowościowa odmiana przestępstw kierunkowych. Stanowi to konsekwencję obowiązującej w polskim porządku prawnym zasady niezależności kwalifikacji prawnej oraz indywidualizacji odpowiedzialności karnej współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego (art. 20 KK) (por. wyr. SA w Warszawie z 24.5.2024 r., VIII AKa 30/24, Legalis). Wobec tego, że strona podmiotowa pomocnictwa wyraża się w umyślności zachowania, pomocnik musi mieć co najmniej świadomość, do jakiego czynu zabronionego może udzielić pomocy, godząc się na to (por. wyr. SN z 7.3.2018 r., II KK 354/17, Legalis). Ustawa w żaden sposób nie zawęża go do zamiaru bezpośredniego (wyr. SA w Łodzi z 26.11.2015 r., II AKa 150/15, Legalis; wyr. SA w Lodzi z 24.9.2015 r., II AKa 62/15, Legalis; wyr. SA w Szczecinie z 27.4.2023 r., II AKa 159/22, niepubl.; wyr. SA w Szczecinie z 14.4.2022 r., II AKa 3/21, Legalis). „Zamiar pomocnika powinien być odniesiony do wszystkich znamion strony przedmiotowej pomocnictwa. Udzielający pomocy musi obejmować świadomością to, że podejmując określone czynności lub nie wykonując ciążącego na nim obowiązku niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego, ułatwia w ten sposób innej osobie popełnienie czynu zabronionego. Powinien on też obejmować świadomością, że czyni to w odniesieniu do konkretnego, scharakteryzowanego w odpowiednim przepisie czynu zabronionego oraz w odniesieniu do indywidualnie oznaczonej osoby bezpośredniego wykonawcy” (wyr. SN z 11.7.2023 r., III KK 164/23, Legalis). Słusznie zauważa się orzecznictwie, że „ocena, czy sprawca swoim zachowaniem zrealizował – od strony podmiotowej – znamiona przestępstwa pomocnictwa, mającego swój własny byt, powinna być dokonania wyłącznie przez pryzmat wymogów jakie w tym zakresie wynikają z treściart. 18 § 3w zw. zart. 9 § 1 kk, a nie przez odwołanie się do znamion strony podmiotowej przestępstwa sprawcy głównego” (wyr. SA w Katowicach z 29.6.2012 r., II AKa 207/12, Prok. i Pr. – wkł. 2012, Nr 2,poz. 18). Mając na uwadze powyższe, uznać należało, że w okolicznościach niniejszej sprawy oskarżony z pewnością przewidywał możliwość popełnienia czynu zabronionego w postaci oszustwa i na to się godził. Jest przecież doświadczonym lekarzem obeznanym w sposobie funkcjonowania systemu refundacyjnego, zaś wysoki stopień refundacji (znaczna różnica pomiędzy odpłatnością w przypadku zakupu na receptę ze zniżką a w pełnej cenie) sprawiał, że zdawać sobie musiał sprawę z konsekwencji tego robił i to akceptować. Tak naprawdę przecież bez recept od oskarżonego PaństwoG.nie byliby w stanie prowadzić przypisanego przez Sąd Okręgowy procederu. Z dniem 24 czerwca 2020 roku doKodeksu Karnegododany zostałart. 57b kk, który w przypadku czynu ciągłego (art. 12 kk) obowiązkowo nakazuje wymierzenie kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a górną granicę kary podwyższa do podwójnej wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia. W związku z tym, przyjąć należy, iż ustawa obowiązująca w chwili czynu była ewidentnie względniejsza dla oskarżonego niż późniejsze oraz obecnie obowiązujące regulacje prawne. Dlatego też, stosownie do treściart. 4 § kknależało stosować ustawę obowiązująca w chwili czynu i z tego powodu w podstawie prawnej skazania wskazano wymieniony przepis. 3.3. Warunkowe umorzeniepostępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania 3.4. Umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania 3.5. Uniewinnienie Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia 4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNEI ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności D. S. 1. 2. 3. I. - jako okoliczności łagodzącą przy wymiarze kary, Sąd wziął pod uwagę przyznanie się oskarżonego do wystawienia przedmiotowych recept oraz uprzednią niekaralność; - jako okoliczności obciążające Sąd uznał znaczną ilość środków, które wyłudziliR. G.iP. G., dzięki wystawionym przez oskarżonego receptom oraz okoliczność, iż jako lekarz, oskarżony powinien cechować się wysokim stopniem dbałości o przestrzeganie przepisów prawa związanych z wystawianiem recept w szczególności tych związanych z refundacją; - wymierzona kara 1 roku pozbawienia wolności oraz w oparciu dyspozycjęart. 33 § 2 kkw wysokości 250 stawek dziennych odpowiada przede wszystkim społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz pozwala na osiągnięcie celów kary w zakresie społecznego oddziaływania; powinna także zapobiec powrotowi oskarżonego do przestępstwa, a także nie przekracza stopnia winy; - w oparciu o warunki osobiste, rodzinne i stosunki majątkowe oskarżonego, a przede wszystkim o jego możliwości zarobkowe jako lekarza z dwoma specjalizacjami Sąd ustalił wysokość stawki dziennej na kwotę 100 zł; - na podstawieart. 69 § 1 i 2 kkorazart. 70 § 1 kkwykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 1 roku próby, gdyż zdaniem Sądu będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary; - na podstawieart. 72 § 1 pkt 1 kkSąd zobowiązał oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby poprzez składanie co 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku pisemnych sprawozdań odnośnie jego wykonania oraz przestrzegania porządku prawnego, a zwłaszcza o wszelkich ewentualnych naruszeniach prawa lub toczących się przeciwko oskarżonemu postępowaniach karnych, karnoskarbowych lub w sprawach o wykroczenia; powyższe pozwoli na większą kontrolę jego przestrzegania przez oskarżonego porządku prawnego; 5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyrokuodnoszący siędo przypisanegoczynu Przytoczyć okoliczności D. S. 4. 1. Z racji tego, że oskarżony był zatrzymany jego okres stosownie do treściart. 63 § 1 kkpodlegał zaliczeniu na poczet orzeczonej kary grzywny. 6. INNE ZAGADNIENIA W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7. KOSZTY PROCESU Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Przytoczyć okoliczności W oparciu oart. 627 kpkiart. 616 § 1 i 2 kpkw zw. zart. 2 ust. 1 pkt 3 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych(Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 5180 zł tytułem opłaty oraz kwotę 70 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym (30 zł za informację o osobie z KRK i 20 zł ryczałt za doręczenia) oraz ryczałt za doręczenia na etapie sądowym sprawy (20 zł). 8. PODPIS

15/251505/0001006/K

Sąd Rejonowy w Bełchatowie

II Wydział Karny

152515000002006_IV_Ka_000701_2024_Uz_2024-12-31_001

IV Ka 701/24

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:04.0 CET

2025-01-20 15:52:10.0 CET

15251500

2006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt IV Ka 701/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 1 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 30 lipca 2024r. w sprawie II K 613/24 0.11.2. Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☒ obrońca ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Karol Depczyński" xPublisher="depczynski.k" xEditorFullName="Karol Depczyński" xEditor="depczynski.k" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="7" xFlag="published" xVolType="15/251500/0002006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000701" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="42"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="12"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="55"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="49"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="6"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="99"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="7"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="35"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="12"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="20"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="81"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="35"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="5"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="14"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="23"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="51"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="98"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left">Formularz UK 2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">IV Ka 701/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>CZĘŚĆ WSTĘPNA </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left">wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 30 lipca 2024r. w sprawie II K 613/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.2. Podmiot wnoszący apelację</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel posiłkowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel prywatny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left">☒ obrońca</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left">☐ inny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3. Granice zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒ na korzyść</xText> <xText xALIGNx="left">☐ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left">☐ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3.2. Podniesione zarzuty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText><xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink><xBx> –</xBx> błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText>brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.4. Wnioski</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>zmiana</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.1. Ustalenie faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">2.1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"><xAnon>P. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">Oskarżony <xAnon>P. S. (1)</xAnon> uiścił na rzecz oskarżyciela posiłkowego łącznie kwotę 20.000zł. jako pokrycie wyrządzonej mu szkody, w związku z przedmiotową sprawą karną.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">-kopie potwierdzenia wykonania transakcji, -oświadczenie <xAnon>P. S.</xAnon>;</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">k.473, 399,</xText> <xText xALIGNx="left">k.474v;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">2.1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.2. Ocena dowodów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">2.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">- kopie potwierdzenia wykonania transakcji,</xText> <xText xALIGNx="left"> -oświadczenie <xAnon>P. S.</xAnon>;</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left">- załączone do akt kopie transakcji bankowych, korelują z treścią oświadczenia oskarżonego <xAnon>P. S.</xAnon>, jak również z treścią pisemnej ugody zawartej pomiędzy tym oskarżonym, a oskarżycielem posiłkowym;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx="."></xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zarzut </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>3.1., </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText><xBx>zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść,</xBx> poprzez przyjęcie, iż czyn jakiego dopuścił się oskarżony <xAnon>P. S. (1)</xAnon> posiada znaczą społeczną szkodliwość, podobnie jak znaczna jest wina oskarżonego, co skutkowała jego skazaniem, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego prowadzić powinna do wniosków przeciwnych i uznania, że wina i społeczna szkodliwość oskarżonego nie są znaczne, co uzasadnia zastosowanie w sprawie instytucji warunkowego umorzenia postępowania wobec tego sprawcy;</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>Podniesiony przez obrońcę oskarżonego <xAnon>P. S. (1)</xAnon> zarzut błędu w ustaleniach faktycznych związany miał być, co można wysnuć z uzasadnienia wniesionego środka odwoławczego z obrazą <xLexLink xArt="art. 66" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 66 kk</xLexLink>. Apelant nie łączył go natomiast z uprzednią nieprawidłową oceną zgromadzonych w sprawie dowodów czy błędnym ustaleniem wysokości wyrządzonej przez oskarżonych szkody – którą to sąd rejonowy ustalił jako „nie mniej” niż 35.600 zł.</xText> <xText>Wbrew twierdzeniom obrońcy, nie sposób zgodzić się z zarzutami w kwestii błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mających wpływ na jego treść, albowiem sąd I instancji błędu takiego się nie dopuścił. Należy podkreślić, iż zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do samej polemiki z ustaleniami poczynionymi przez Sąd, a wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych powinien dążyć do wykazania konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, których miał dopuścił się Sąd przy ocenie zebranego materiału dowodowego. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd I instancji, a zwłaszcza tylko na wyjaśnieniach oskarżonego skarżącego wyrok, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (tak np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29.10.2010r., II Aka 162/10). Innymi słowy: sama możliwość przeciwstawienia poczynionym przez Sąd ustaleniom odmiennego punktu widzenia, nie stanowi uzasadnienia stwierdzenia, iż Sąd dopuścił się błędów w ustaleniach faktycznych. Przyjmuje się również, iż błąd w ustaleniach faktycznych nie jest zarzutem samodzielnym. W praktyce każdy taki błąd jest bowiem skutkiem naruszenia przepisów postępowania, lecz nie odwrotnie. Jeśli bowiem Sąd przeprowadzi postępowanie, zachowując wszystkie reguły i zasady rzetelnego procesu, nie ma możliwości postawienia mu skutecznie zarzutu poczynienia wadliwych ustaleń faktycznych. Wskazuje to więc, iż błąd w ustaleniach faktycznych jest zawsze wtórny wobec naruszenia przepisów postępowania i stanowi konsekwencję uchybień w procedowaniu.</xText> <xText>Sąd Okręgowy zważył, że sąd I instancji nie naruszył w przedmiotowej sprawie przepisów, w tym także <xLexLink xArt="art. 66" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 66 kk</xLexLink>, toteż poczynione przez niego ustalenia faktyczne – w oparciu o ujawnione i prawidłowo ocenione dowody – polegają na prawdzie i nie mogą być kwestionowane. Zgromadzone w sprawie dowody, oceniane w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego myślenia (<xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 k.p.k.</xLexLink>), dają bowiem pełne podstawy do jednoznacznego stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamion przypisanego mu czynu, a stopień winy <xAnon>P. S. (1)</xAnon> i stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu zachowania są znaczne.</xText> <xText>Apelant akcentuje to, że oskarżony.</xText> <xText>Sąd odwoławczy zauważa, że to, iż wartość skradzionego mienia okazała się być mniejsza, aniżeli zarzucona w akcie oskarżenia, a nawet ilość skradzionych piast „przypisanych” oskarżonemu była znikoma w porównaniu do ilości tego sprzętu zużywanego w produkcji, jak tak wartość przypisanej szkody do wielkości obrotu przedsiębiorstwa reprezentowanego przez oskarżonego. To właśnie wokół wysokości ustalonej przez sąd rejonowy szkody w wyroku II K 613/23, apelant koncentruje swoje wnioski o zasadności zastosowania wobec <xAnon>P. S.</xAnon> instytucji warunkowego umorzenia postepowania karnego.</xText> <xText>Tymczasem sąd odwoławczy zważył, że wartość ustalonej przez sąd rejonowy „pewnej” szkody to kwota 35.600 zł., co nie jest wcale wielkością małą, nawet przy uwzględnieniu obrotów przedsiębiorstwa <xAnon> firmy (...)</xAnon>. Co więcej, zmieniony przez sąd meriti opis czynu przypisanego obojgu oskarżonym wskazuje, że wartość ta może być wyższa – choć już nie ustalono o ile i jakiego rzędu. Najistotniejsze dla oceny zachowania oskarżonego <xAnon>P. S.</xAnon>, a dokładnie stopnia jego winy, jest jednak to, że chodzi o pracownika pokrzywdzonego. Co więcej, z zeznań oskarżyciela posiłkowego wynika, że akurat <xAnon>P. S.</xAnon> darzył wyjątkowymi względami (zgadzając się niekiedy na używanie pojazdu służbowego, wjazd pojazdem prywatnym na teren zakładu etc.). Tymczasem oskarżony okradał swojego pracodawcę, działając wspólnie i w porozumieniu z zakładowym stróżem – człowiekiem, który sam miał chronić mienie pokrzywdzonego przed kradzieżami, za co pobierał pensje. Oskarżeni działali podstępnie, przemyślnie, według ustalonego pralu, wyjątkowo perfidnie. Pokrzywdzony został oszukiwany podwójnie, w znaczeniu: został okradziony tak z mienia, jak i zaufania, przez osoby, którym ich obdarzył.</xText> <xText>Okoliczności podniesione powyżej, przeciwstawiały się zastosowaniu wobec oskarżonego <xAnon>P. S.</xAnon> (oraz drugiego z oskarżonych) instytucji, o jakiej mowa w <xLexLink xArt="art. 66;art. 66 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 66 § 1 kk</xLexLink>. Decyzja sądu rejonowego o wydaniu wyroku skazującego jest ze wszech miar słuszna.</xText> <xText>Sąd odwoławczy uchyla lub zmienia orzeczenie na korzyść współoskarżonych, choćby nie wnieśli środka odwoławczego, jeżeli je uchylił lub zmienił na rzecz współoskarżonego, którego środek odwoławczy dotyczył, gdy te same względy przemawiają za uchyleniem lub zmianą na rzecz tamtych (<xLexLink xArt="art. 435" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 435 kpk</xLexLink>). Wniesiona przez obrońcę oskarżonego <xAnon>P. S.</xAnon> apelacja skutkować musiała więc z urzędu zmianą wyroku, co do wysokości orzeczonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki także od współoskarżonego <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, o czym w punkcie 4.1. uzasadnienia.</xText> <xText>Obrońca wnioskował o orzeczenie obowiązku naprawienia w trybie <xLexLink xArt="art. 67;art. 67 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 67 §3 kk</xLexLink> w ramach warunkowego umorzenia postępowania karnego. Samej wysokości kwoty zasądzonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego tj. 50.000 zł. w trybie <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 2 kk</xLexLink>, nie kwestionował – wnosił o inną podstawę prawna zasądzenia tej kwoty. Instytucja warunkowego umorzenia postepowania karnego wobec <xAnon>P. S.</xAnon> była niezasadna, o czym mowa powyżej. Z uwagi jednak na ustalenia dokonane przez sąd rejonowy tj. ustalenie, że oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży elementów maszyn rolniczych w ilości ne mniej niż 400 sztuk o łącznej wartości nie mniejszej niż 35.300 zł. - brak jest podstaw do zasądzenia od nich na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki przewyższającej ta kwotę.</xText> <xText>Pamiętać bowiem należy, że przedmiotowy czyn to przestępstwo przeciwko mieniu. Warunkiem orzeczenia naprawienia szkody jest jej powstanie w wyniku popełnienia przestępstwa. Szkodę, która ma podlegać naprawieniu na podstawie <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 1 kk</xLexLink> należy rozumieć tak samo jak na gruncie prawa cywilnego. Rozmiary odszkodowania w znaczeniu cywilnoprawnym wyznaczają więc granice obowiązku naprawienia szkody, gdyż wszystko, co wykracza poza nie, byłoby zyskiem z przestępstwa uzyskanego przez pokrzywdzonego. Jak słusznie podkreśla się w judykaturze, &quot;<xIx> w ramach zasądzonego obowiązku naprawienia szkody w oparciu o <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 1 KK</xLexLink> zwrotowi podlegają, także uzasadnione wydatki, poniesione po dokonaniu przestępstwa, jeżeli nie zostały już zwrócone osobie uprawnionej w innej drodze</xIx>… &quot; (wyr. SA w Łodzi z 30.6.2009 r., II AKa 83/09, Prok. i Pr. – wkł. 2012, Nr 1, <xLexLink xArt="art. 46 poz. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">poz. 12</xLexLink>). Chodzi więc nie tylko o szkodę majątkową, ale i niemajątkową. W przedmiotowej sprawie pewna jest jednak jedynie kwota szkody majątkowej, wynikająca z ustaleń sądu rejonowego, jako kwota nie niej niż 35.600 zł. Oczywiście, że szkoda jako przesłanka karnoprawnego obowiązku jej naprawienia obejmuje zarówno poniesione straty (<xIx> damnum emergens</xIx>), jak i utracone korzyści (<xIx> lucrum cessans</xIx>), jeżeli <xIx> in concreto</xIx> są one normalnym następstwem przestępnego działania lub zaniechania (uchw. SN z 24.8.1972 r., VI KZP 3/72, OSNKW 1972, Nr 11, poz. 169; wyr. SA w Łodzi z 30.6.2009 r., II AKa 83/09, Prok. i Pr. – wkł. 2012, Nr 1, <xLexLink xArt="art. 46 poz. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">poz. 12</xLexLink>; M. Cieślak, A. Murzynowski, Wynagrodzenie, s. 82; P. Bróżek, Utracone, s. 107). Żadnej innej jednak kwoty, poza 35.600 zł. – związanej z przedmiotowym czynem - ani nie ustalił sąd, ani nie wykazały skutecznie inne strony procesu. Z tego powodu to właśnie ta kwota była bazową dla ewentualnego obowiązku naprawienia szkody.</xText> <xText>Zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 2 kk</xLexLink>, zamiast obowiązku naprawienia szkody, sąd może orzec na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę, jeżeli orzeczenie w/w obowiązku jest znacznie utrudnione. Ze względu na to, że nawiązka jest orzekana zamiast obowiązku naprawienia szkody, dla jej orzeczenia konieczne jest spełnienie wszystkich tych samych przesłanek, od których zależnie jest wymierzenie obowiązku naprawienia szkody z punktu widzenia prawa karnego.</xText> <xText>Sąd rejonowy ustalając wartość szkody na „nie mniej niż”, ustalił tylko jedną pewną jej wysokość tj. 35.600 zł. (równie dobrze mogła ona wynosić tylko 35.600 zł.). Skoro tak, to w ocenie sądu odwoławczego, także orzeczone od sprawców nawiązki, związane <xIx>stricte</xIx> z przestępstwem kradzieży przypisanym w wyroku, nie mogły kwoty tej łącznie przekraczać. Jeszcze raz należy bowiem zważyć, że nie ustalono, by na zasądzone w punkcie 4 wyroku (od oskarżonego <xAnon>P. S.</xAnon>) i 9 wyroku (od oskarżonego <xAnon>M. K.</xAnon>) nawiązki składały się inne elementy, aniżeli materialna szkoda wynikająca z przypisanego przestępstwa kradzieży. Pisemne ugody/porozumienia oskarżonych z oskarżycielem posiłkowym nie mogą wyprzedzać dokonanych ustaleń sądu karnego w zakresie wysokości ustalonej szkody. Z oświadczenia <xAnon>P. S.</xAnon> wynika, że w jego ocenie kwota 50.000 zł., jaką na mocy pisemnego porozumienia zobowiązał się zapłacić pokrzywdzonemu, obejmowała także to – by pokrzywdzony zgodził się ewentualnie na złożony w sprawie w wniosek o warunkowe umorzenie postepowania karnego (czyli stanowiła swoiste pieniężne „przekonanie” pokrzywdzonego do takiego właśnie zakończenia procesu karnego wobec jego osoby), czy po prostu dał się przeprosić.</xText> <xText>Orzeczenie obowiązku naprawienia szkody jest dopuszczalne w postaci solidarnego zobowiązania współsprawców przestępstwa do naprawienia wyrządzonej szkody w całości lub w części. Inaczej jest w przypadku nawiązek. Skoro, na podstawie danych wynikających z akt ustalono, że <xAnon>P. S. (1)</xAnon> na poczet materialnej szkody wyrządzonej przedmiotowym czynem, przypisanym w wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku, uiścił już kwotę 20.000 zł., a kwota ustalonej szkody to 35.600 zł. (a więc teoretycznie więcej niż połowę ustalonej wartości szkody), za zasadne uznano uchylenie w całości punktu 4 wyroku.</xText> <xText>Jednocześnie sąd odwoławczy zauważa, że dokonana zmiana wyroku nie niweluje zapisów zawartych w pisemnych ugodach/porozumieniach pomiędzy oskarżonymi (oboma), a pokrzywdzonym; wykonania zawartych w nich zapisów, jako ugód cywilnych, strony mogą co do zasady dochodzić na gruncie prawa cywilnego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText>- o zmianę zaskarżonego wyroku i warunkowe umorzenie wobec <xAnon>P. S.</xAnon> postępowania karnego na roczny okres próby oraz zmianę obowiązku uiszczenia na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki, poprzez jej orzeczenie jako naprawienie szkody, o jakim mowa w <xLexLink xArt="art. 67;art. 67 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 67 § 3 kk</xLexLink>;</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>- zarzut podniesiony powyżej nie okazał się zasadny, brak podstaw do uchylenia wyroku z urzędu, tym samym niezasadny był wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego jej rozpoznania;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">4.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>- wysokość szkody wynikającej z przypisanego oskarżonym przestępstwa, których to ustaleń nie zaskarżyła żadna ze stron procesu i których - wobec kierunku apelacji („na korzyść”), nie wolno pogarszać w toku postępowania odwoławczego;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>- skoro sąd <xIx>meriti</xIx> ustalił, iż wysokość szkody wyrządzonej przypisanym przestępstwem przez obu oskarżonych, to kwota nie mniej niż 35.600 zł. (czyli np. tylko 35.600 zł.), to obowiązek naprawienia szkody - orzekany w sprawie karnej - nie mógł tak ustalonej kwoty przewyższać; w konsekwencji także orzeczone w to miejsce nawiązki od każdego z oskarżonych na rzecz oskarżyciela posiłkowego, przewyższające ewentualnie tak ustaloną kwotę, nie znajdowałoby prawnego uzasadnienia;</xText> <xText>- na gruncie prawa cywilnego okolicznością wpływającą na zakres obowiązku naprawienia szkody jest także sytuacja materialna poszkodowanego oraz osoby odpowiedzialnej za szkodę (<xLexLink xArt="art. 440" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 440 kc</xLexLink>); w odniesieniu do prawnokarnego obowiązku naprawienia szkody należy w literaturze wyrażono stanowisko, że sytuacja majątkowa sprawcy może kształtować zakres prawnokarnego obowiązku naprawienia szkody (wynika to z obowiązku stosowania przez sąd karny przepisów prawa cywilnego, w szczególności <xLexLink xArt="art. 440" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 440 kc</xLexLink>);</xText> <xText>- pisemne porozumienie <xAnon>M. K.</xAnon> z oskarżonym wskazuje, że dotyczyło ono kwoty znacząco niższej, aniżeli w przypadku współokarżonego; skoro nawiązkę orzeka się, gdy dokładne ustalenie wysokości należnej szkody jest znacznie utrudnione, to w ocenie sądu odwoławczego ustalenie takowej, co do osoby <xAnon>M. K.</xAnon> – właśnie takim jest; z tego powodu oraz wobec możliwości miarkowania kwoty od sytuacji materialnej osoby odpowiedzialnej za szkodę, za zasadne uznano zmniejszenie wysokości zasądzonej od <xAnon>M. K.</xAnon> (dorabiającego emeryta) nawiązki do kwoty 2800 zł. (odpowiadającej około jednemu miesięcznemu dochodowi oskarżonego);</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>0.15.1.1.</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przedmiot utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>- ustalenia faktyczne w zakresie winy i sprawstwa oskarżonego, wysokość kary zasadniczej, zaliczenie okresu tymczasowego aresztowania, orzeczenie o kosztach sądowych za pierwszą instancję;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>- apelacja obrońcy <xAnon>P. S.</xAnon> w zakresie rozstrzygnięcia o zastosowanej represji karnej nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wskazanych w punkcie 3.1.;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">0.0.15.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przedmiot i zakres zmiany</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>- uchylenie punktu 4 wyroku,</xText> <xText>- z urzędu, obniżenie wysokości nawiązki orzeczonej od oskarżonego <xAnon>M. K. (1)</xAnon> na rzecz oskarżyciela posiłkowego do kwoty 2.800 zł.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach zmiany</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>- wskazano w punktach 4.3. oraz 4.1.;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">5.3.1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">5.3.1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">5.3.1.3.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">5.3.1.4.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 454;art. 454 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 454 § 1 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Koszty Procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText>Podstawą orzeczenia o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze były przepisy <xLexLink xArt="art. 634" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 634 kpk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 627" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 627 kpk</xLexLink>, albowiem apelacja wywiedziona na korzyść oskarżonego <xAnon>P. S.</xAnon> okazała się, co do istoty, niezasadna, a wyrok uległ jedynie zmianie na jego korzyść oskarżonego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODPIS </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="153"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="7"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="37"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="328"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3. Granice zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Kolejny numer załącznika</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Podmiot wnoszący apelację</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">obrońca oskarżonego <xAnon>P. S.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 30.07.2024r. w sprawie II K 613/23</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒ na korzyść</xText> <xText xALIGNx="left">☐ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☐ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☒ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3.2. Podniesione zarzuty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink> – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.4. Wnioski</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">zmiana</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Karol Depczyński

Karol Depczyński

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt IV Ka 701/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 1 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 30 lipca 2024r. w sprawie II K 613/24 0.11.2. Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☒ obrońca ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ inny 0.11.3. Granice zaskarżenia 0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia ☒ na korzyść ☐ na niekorzyść ☐ w całości ☐ w części ☐ co do winy ☒ co do kary ☐ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 0.11.3.2. Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☐ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☐ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☒ art. 438 pkt 3 k.p.k.–błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☐ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 0.11.4. Wnioski ☐ uchylenie ☒ zmiana 2 Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy 0.12.1. Ustalenie faktów 0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 2.1.1.1. P. S. (1) OskarżonyP. S. (1)uiścił na rzecz oskarżyciela posiłkowego łącznie kwotę 20.000zł. jako pokrycie wyrządzonej mu szkody, w związku z przedmiotową sprawą karną. -kopie potwierdzenia wykonania transakcji, -oświadczenieP. S.; k.473, 399, k.474v; 0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 2.1.2.1. 0.12.2. Ocena dowodów 0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 2.1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 2.1.1. - kopie potwierdzenia wykonania transakcji, -oświadczenieP. S.; - załączone do akt kopie transakcji bankowych, korelują z treścią oświadczenia oskarżonegoP. S., jak również z treścią pisemnej ugody zawartej pomiędzy tym oskarżonym, a oskarżycielem posiłkowym; 0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków Lp. Zarzut 3.1., zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść,poprzez przyjęcie, iż czyn jakiego dopuścił się oskarżonyP. S. (1)posiada znaczą społeczną szkodliwość, podobnie jak znaczna jest wina oskarżonego, co skutkowała jego skazaniem, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego prowadzić powinna do wniosków przeciwnych i uznania, że wina i społeczna szkodliwość oskarżonego nie są znaczne, co uzasadnia zastosowanie w sprawie instytucji warunkowego umorzenia postępowania wobec tego sprawcy; ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny Podniesiony przez obrońcę oskarżonegoP. S. (1)zarzut błędu w ustaleniach faktycznych związany miał być, co można wysnuć z uzasadnienia wniesionego środka odwoławczego z obraząart. 66 kk. Apelant nie łączył go natomiast z uprzednią nieprawidłową oceną zgromadzonych w sprawie dowodów czy błędnym ustaleniem wysokości wyrządzonej przez oskarżonych szkody – którą to sąd rejonowy ustalił jako „nie mniej” niż 35.600 zł. Wbrew twierdzeniom obrońcy, nie sposób zgodzić się z zarzutami w kwestii błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mających wpływ na jego treść, albowiem sąd I instancji błędu takiego się nie dopuścił. Należy podkreślić, iż zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do samej polemiki z ustaleniami poczynionymi przez Sąd, a wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych powinien dążyć do wykazania konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, których miał dopuścił się Sąd przy ocenie zebranego materiału dowodowego. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd I instancji, a zwłaszcza tylko na wyjaśnieniach oskarżonego skarżącego wyrok, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (tak np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29.10.2010r., II Aka 162/10). Innymi słowy: sama możliwość przeciwstawienia poczynionym przez Sąd ustaleniom odmiennego punktu widzenia, nie stanowi uzasadnienia stwierdzenia, iż Sąd dopuścił się błędów w ustaleniach faktycznych. Przyjmuje się również, iż błąd w ustaleniach faktycznych nie jest zarzutem samodzielnym. W praktyce każdy taki błąd jest bowiem skutkiem naruszenia przepisów postępowania, lecz nie odwrotnie. Jeśli bowiem Sąd przeprowadzi postępowanie, zachowując wszystkie reguły i zasady rzetelnego procesu, nie ma możliwości postawienia mu skutecznie zarzutu poczynienia wadliwych ustaleń faktycznych. Wskazuje to więc, iż błąd w ustaleniach faktycznych jest zawsze wtórny wobec naruszenia przepisów postępowania i stanowi konsekwencję uchybień w procedowaniu. Sąd Okręgowy zważył, że sąd I instancji nie naruszył w przedmiotowej sprawie przepisów, w tym takżeart. 66 kk, toteż poczynione przez niego ustalenia faktyczne – w oparciu o ujawnione i prawidłowo ocenione dowody – polegają na prawdzie i nie mogą być kwestionowane. Zgromadzone w sprawie dowody, oceniane w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego myślenia (art. 7 k.p.k.), dają bowiem pełne podstawy do jednoznacznego stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamion przypisanego mu czynu, a stopień winyP. S. (1)i stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu zachowania są znaczne. Apelant akcentuje to, że oskarżony. Sąd odwoławczy zauważa, że to, iż wartość skradzionego mienia okazała się być mniejsza, aniżeli zarzucona w akcie oskarżenia, a nawet ilość skradzionych piast „przypisanych” oskarżonemu była znikoma w porównaniu do ilości tego sprzętu zużywanego w produkcji, jak tak wartość przypisanej szkody do wielkości obrotu przedsiębiorstwa reprezentowanego przez oskarżonego. To właśnie wokół wysokości ustalonej przez sąd rejonowy szkody w wyroku II K 613/23, apelant koncentruje swoje wnioski o zasadności zastosowania wobecP. S.instytucji warunkowego umorzenia postepowania karnego. Tymczasem sąd odwoławczy zważył, że wartość ustalonej przez sąd rejonowy „pewnej” szkody to kwota 35.600 zł., co nie jest wcale wielkością małą, nawet przy uwzględnieniu obrotów przedsiębiorstwafirmy (...). Co więcej, zmieniony przez sąd meriti opis czynu przypisanego obojgu oskarżonym wskazuje, że wartość ta może być wyższa – choć już nie ustalono o ile i jakiego rzędu. Najistotniejsze dla oceny zachowania oskarżonegoP. S., a dokładnie stopnia jego winy, jest jednak to, że chodzi o pracownika pokrzywdzonego. Co więcej, z zeznań oskarżyciela posiłkowego wynika, że akuratP. S.darzył wyjątkowymi względami (zgadzając się niekiedy na używanie pojazdu służbowego, wjazd pojazdem prywatnym na teren zakładu etc.). Tymczasem oskarżony okradał swojego pracodawcę, działając wspólnie i w porozumieniu z zakładowym stróżem – człowiekiem, który sam miał chronić mienie pokrzywdzonego przed kradzieżami, za co pobierał pensje. Oskarżeni działali podstępnie, przemyślnie, według ustalonego pralu, wyjątkowo perfidnie. Pokrzywdzony został oszukiwany podwójnie, w znaczeniu: został okradziony tak z mienia, jak i zaufania, przez osoby, którym ich obdarzył. Okoliczności podniesione powyżej, przeciwstawiały się zastosowaniu wobec oskarżonegoP. S.(oraz drugiego z oskarżonych) instytucji, o jakiej mowa wart. 66 § 1 kk. Decyzja sądu rejonowego o wydaniu wyroku skazującego jest ze wszech miar słuszna. Sąd odwoławczy uchyla lub zmienia orzeczenie na korzyść współoskarżonych, choćby nie wnieśli środka odwoławczego, jeżeli je uchylił lub zmienił na rzecz współoskarżonego, którego środek odwoławczy dotyczył, gdy te same względy przemawiają za uchyleniem lub zmianą na rzecz tamtych (art. 435 kpk). Wniesiona przez obrońcę oskarżonegoP. S.apelacja skutkować musiała więc z urzędu zmianą wyroku, co do wysokości orzeczonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki także od współoskarżonegoM. K. (1), o czym w punkcie 4.1. uzasadnienia. Obrońca wnioskował o orzeczenie obowiązku naprawienia w trybieart. 67 §3 kkw ramach warunkowego umorzenia postępowania karnego. Samej wysokości kwoty zasądzonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego tj. 50.000 zł. w trybieart. 46 § 2 kk, nie kwestionował – wnosił o inną podstawę prawna zasądzenia tej kwoty. Instytucja warunkowego umorzenia postepowania karnego wobecP. S.była niezasadna, o czym mowa powyżej. Z uwagi jednak na ustalenia dokonane przez sąd rejonowy tj. ustalenie, że oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży elementów maszyn rolniczych w ilości ne mniej niż 400 sztuk o łącznej wartości nie mniejszej niż 35.300 zł. - brak jest podstaw do zasądzenia od nich na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki przewyższającej ta kwotę. Pamiętać bowiem należy, że przedmiotowy czyn to przestępstwo przeciwko mieniu. Warunkiem orzeczenia naprawienia szkody jest jej powstanie w wyniku popełnienia przestępstwa. Szkodę, która ma podlegać naprawieniu na podstawieart. 46 § 1 kknależy rozumieć tak samo jak na gruncie prawa cywilnego. Rozmiary odszkodowania w znaczeniu cywilnoprawnym wyznaczają więc granice obowiązku naprawienia szkody, gdyż wszystko, co wykracza poza nie, byłoby zyskiem z przestępstwa uzyskanego przez pokrzywdzonego. Jak słusznie podkreśla się w judykaturze, " w ramach zasądzonego obowiązku naprawienia szkody w oparciu oart. 46 § 1 KKzwrotowi podlegają, także uzasadnione wydatki, poniesione po dokonaniu przestępstwa, jeżeli nie zostały już zwrócone osobie uprawnionej w innej drodze… " (wyr. SA w Łodzi z 30.6.2009 r., II AKa 83/09, Prok. i Pr. – wkł. 2012, Nr 1,poz. 12). Chodzi więc nie tylko o szkodę majątkową, ale i niemajątkową. W przedmiotowej sprawie pewna jest jednak jedynie kwota szkody majątkowej, wynikająca z ustaleń sądu rejonowego, jako kwota nie niej niż 35.600 zł. Oczywiście, że szkoda jako przesłanka karnoprawnego obowiązku jej naprawienia obejmuje zarówno poniesione straty ( damnum emergens), jak i utracone korzyści ( lucrum cessans), jeżeli in concretosą one normalnym następstwem przestępnego działania lub zaniechania (uchw. SN z 24.8.1972 r., VI KZP 3/72, OSNKW 1972, Nr 11, poz. 169; wyr. SA w Łodzi z 30.6.2009 r., II AKa 83/09, Prok. i Pr. – wkł. 2012, Nr 1,poz. 12; M. Cieślak, A. Murzynowski, Wynagrodzenie, s. 82; P. Bróżek, Utracone, s. 107). Żadnej innej jednak kwoty, poza 35.600 zł. – związanej z przedmiotowym czynem - ani nie ustalił sąd, ani nie wykazały skutecznie inne strony procesu. Z tego powodu to właśnie ta kwota była bazową dla ewentualnego obowiązku naprawienia szkody. Zgodnie z treściąart. 46 § 2 kk, zamiast obowiązku naprawienia szkody, sąd może orzec na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę, jeżeli orzeczenie w/w obowiązku jest znacznie utrudnione. Ze względu na to, że nawiązka jest orzekana zamiast obowiązku naprawienia szkody, dla jej orzeczenia konieczne jest spełnienie wszystkich tych samych przesłanek, od których zależnie jest wymierzenie obowiązku naprawienia szkody z punktu widzenia prawa karnego. Sąd rejonowy ustalając wartość szkody na „nie mniej niż”, ustalił tylko jedną pewną jej wysokość tj. 35.600 zł. (równie dobrze mogła ona wynosić tylko 35.600 zł.). Skoro tak, to w ocenie sądu odwoławczego, także orzeczone od sprawców nawiązki, związanestrictez przestępstwem kradzieży przypisanym w wyroku, nie mogły kwoty tej łącznie przekraczać. Jeszcze raz należy bowiem zważyć, że nie ustalono, by na zasądzone w punkcie 4 wyroku (od oskarżonegoP. S.) i 9 wyroku (od oskarżonegoM. K.) nawiązki składały się inne elementy, aniżeli materialna szkoda wynikająca z przypisanego przestępstwa kradzieży. Pisemne ugody/porozumienia oskarżonych z oskarżycielem posiłkowym nie mogą wyprzedzać dokonanych ustaleń sądu karnego w zakresie wysokości ustalonej szkody. Z oświadczeniaP. S.wynika, że w jego ocenie kwota 50.000 zł., jaką na mocy pisemnego porozumienia zobowiązał się zapłacić pokrzywdzonemu, obejmowała także to – by pokrzywdzony zgodził się ewentualnie na złożony w sprawie w wniosek o warunkowe umorzenie postepowania karnego (czyli stanowiła swoiste pieniężne „przekonanie” pokrzywdzonego do takiego właśnie zakończenia procesu karnego wobec jego osoby), czy po prostu dał się przeprosić. Orzeczenie obowiązku naprawienia szkody jest dopuszczalne w postaci solidarnego zobowiązania współsprawców przestępstwa do naprawienia wyrządzonej szkody w całości lub w części. Inaczej jest w przypadku nawiązek. Skoro, na podstawie danych wynikających z akt ustalono, żeP. S. (1)na poczet materialnej szkody wyrządzonej przedmiotowym czynem, przypisanym w wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku, uiścił już kwotę 20.000 zł., a kwota ustalonej szkody to 35.600 zł. (a więc teoretycznie więcej niż połowę ustalonej wartości szkody), za zasadne uznano uchylenie w całości punktu 4 wyroku. Jednocześnie sąd odwoławczy zauważa, że dokonana zmiana wyroku nie niweluje zapisów zawartych w pisemnych ugodach/porozumieniach pomiędzy oskarżonymi (oboma), a pokrzywdzonym; wykonania zawartych w nich zapisów, jako ugód cywilnych, strony mogą co do zasady dochodzić na gruncie prawa cywilnego. Wniosek - o zmianę zaskarżonego wyroku i warunkowe umorzenie wobecP. S.postępowania karnego na roczny okres próby oraz zmianę obowiązku uiszczenia na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązki, poprzez jej orzeczenie jako naprawienie szkody, o jakim mowa wart. 67 § 3 kk; ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. - zarzut podniesiony powyżej nie okazał się zasadny, brak podstaw do uchylenia wyroku z urzędu, tym samym niezasadny był wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego jej rozpoznania; 4 OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU 4.1. - wysokość szkody wynikającej z przypisanego oskarżonym przestępstwa, których to ustaleń nie zaskarżyła żadna ze stron procesu i których - wobec kierunku apelacji („na korzyść”), nie wolno pogarszać w toku postępowania odwoławczego; Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności - skoro sądmeritiustalił, iż wysokość szkody wyrządzonej przypisanym przestępstwem przez obu oskarżonych, to kwota nie mniej niż 35.600 zł. (czyli np. tylko 35.600 zł.), to obowiązek naprawienia szkody - orzekany w sprawie karnej - nie mógł tak ustalonej kwoty przewyższać; w konsekwencji także orzeczone w to miejsce nawiązki od każdego z oskarżonych na rzecz oskarżyciela posiłkowego, przewyższające ewentualnie tak ustaloną kwotę, nie znajdowałoby prawnego uzasadnienia; - na gruncie prawa cywilnego okolicznością wpływającą na zakres obowiązku naprawienia szkody jest także sytuacja materialna poszkodowanego oraz osoby odpowiedzialnej za szkodę (art. 440 kc); w odniesieniu do prawnokarnego obowiązku naprawienia szkody należy w literaturze wyrażono stanowisko, że sytuacja majątkowa sprawcy może kształtować zakres prawnokarnego obowiązku naprawienia szkody (wynika to z obowiązku stosowania przez sąd karny przepisów prawa cywilnego, w szczególnościart. 440 kc); - pisemne porozumienieM. K.z oskarżonym wskazuje, że dotyczyło ono kwoty znacząco niższej, aniżeli w przypadku współokarżonego; skoro nawiązkę orzeka się, gdy dokładne ustalenie wysokości należnej szkody jest znacznie utrudnione, to w ocenie sądu odwoławczego ustalenie takowej, co do osobyM. K.– właśnie takim jest; z tego powodu oraz wobec możliwości miarkowania kwoty od sytuacji materialnej osoby odpowiedzialnej za szkodę, za zasadne uznano zmniejszenie wysokości zasądzonej odM. K.(dorabiającego emeryta) nawiązki do kwoty 2800 zł. (odpowiadającej około jednemu miesięcznemu dochodowi oskarżonego); 5 ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO 0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji 0.15.1.1. Przedmiot utrzymania w mocy - ustalenia faktyczne w zakresie winy i sprawstwa oskarżonego, wysokość kary zasadniczej, zaliczenie okresu tymczasowego aresztowania, orzeczenie o kosztach sądowych za pierwszą instancję; Zwięźle o powodach utrzymania w mocy - apelacja obrońcyP. S.w zakresie rozstrzygnięcia o zastosowanej represji karnej nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wskazanych w punkcie 3.1.; 0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji 0.0.15.2.1. Przedmiot i zakres zmiany - uchylenie punktu 4 wyroku, - z urzędu, obniżenie wysokości nawiązki orzeczonej od oskarżonegoM. K. (1)na rzecz oskarżyciela posiłkowego do kwoty 2.800 zł. Zwięźle o powodach zmiany - wskazano w punktach 4.3. oraz 4.1.; 0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji 0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia 5.3.1.1.1. ☐art. 439 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 5.3.1.2.1. ☐art. 437 § 2 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 5.3.1.3.1. ☐art. 437 § 2 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia 5.3.1.4.1. ☐art. 454 § 1 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania 0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 6 Koszty Procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 3 Podstawą orzeczenia o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze były przepisyart. 634 kpkiart. 627 kpk, albowiem apelacja wywiedziona na korzyść oskarżonegoP. S.okazała się, co do istoty, niezasadna, a wyrok uległ jedynie zmianie na jego korzyść oskarżonego. 7 PODPIS 0.11.3. Granice zaskarżenia Kolejny numer załącznika 1 Podmiot wnoszący apelację obrońca oskarżonegoP. S. Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 30.07.2024r. w sprawie II K 613/23 0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia ☒ na korzyść ☐ na niekorzyść ☐ w całości ☒ w części ☐ co do winy ☒ co do kary ☐ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 0.11.3.2. Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☐ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☐ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☒ art. 438 pkt 3 k.p.k.– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☐ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 0.11.4. Wnioski ☐ uchylenie ☒ zmiana

15/251500/0002006/Ka

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim

IV Wydział Karny Odwoławczy

152515000002006_IV_Ka_000701_2024_Uz_2024-12-18_001

IV Ka 701/24

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:04.0 CET

2025-01-20 15:49:22.0 CET

15251500

2006

SENTENCE

Sygn. akt IV Ka 701/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie: PrzewodniczącySędzia Agnieszka Szulc-Wroniszewska (spr.) SędziowieSławomir Gosławski Robert Sobczak Protokolantsekretarz sądowy Jakub Biernat przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Piotrkowie Trybunalskim Piotra Grochulskiego po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2024 r. sprawy: 1 P. S. oskarżonego o czyn z art. 278 § 1

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Karol Depczyński" xPublisher="depczynski.k" xEditorFullName="Karol Depczyński" xEditor="depczynski.k" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="1" xFlag="published" xVolType="15/251500/0002006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000701" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sygn. akt IV Ka 701/24</xBx></xText> <xText></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> <xBx> Dnia 18 grudnia 2024 r.</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:</xBx></xText> <xText>PrzewodniczącySędzia Agnieszka Szulc-Wroniszewska (spr.)</xText> <xText>SędziowieSławomir Gosławski</xText> <xText>Robert Sobczak</xText> <xText>Protokolantsekretarz sądowy Jakub Biernat </xText> <xText><xBx>przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Piotrkowie Trybunalskim Piotra Grochulskiego</xBx></xText> <xText>po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2024 r.</xText> <xText><xBx>sprawy:</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText><xBx> <xAnon>P. S.</xAnon> </xBx></xText> </xUnit> <xText><xBx>oskarżonego o czyn z <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12;art. 12 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12§1 kk</xLexLink>;</xBx></xText> <xText><xBx>na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego <xAnon>P. S.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx>od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku </xBx></xText> <xText><xBx>z dnia 30 lipca 2024 r. sygn. akt II K 613/23</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText><xBx>z urzędu <xAnon>M. K.</xAnon> </xBx></xText> </xUnit> <xText><xBx>oskarżonego o czyn z <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12;art. 12 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12§1 kk</xLexLink></xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText><xBx>zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:</xBx></xText> </xUnit> <xText><xBx>- uchyla rozstrzygnięcie o nawiązce zawarte w punkcie 4 wyroku; </xBx></xText> <xText><xBx>- wysokość nawiązki orzeczonej w punkcie 9 wobec oskarżonego <xAnon>M. K.</xAnon> obniża do kwoty 2.800 (dwa tysiące osiemset) złotych; </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText><xBx>w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>zasądza od oskarżonego <xAnon>P. S.</xAnon> na rzecz Skarbu Państwa kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych opłaty za drugą instancję oraz kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.</xText> </xUnit> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Karol Depczyński

Karol Depczyński

Sygn. akt IV Ka 701/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie: PrzewodniczącySędzia Agnieszka Szulc-Wroniszewska (spr.) SędziowieSławomir Gosławski Robert Sobczak Protokolantsekretarz sądowy Jakub Biernat przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Piotrkowie Trybunalskim Piotra Grochulskiego po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2024 r. sprawy: 1 P. S. oskarżonego o czyn zart. 278 § 1 kkw zw. zart. 12§1 kk; na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonegoP. S. od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 30 lipca 2024 r. sygn. akt II K 613/23 2 z urzęduM. K. oskarżonego o czyn zart. 278 § 1 kkw zw. zart. 12§1 kk 1 zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że: - uchyla rozstrzygnięcie o nawiązce zawarte w punkcie 4 wyroku; - wysokość nawiązki orzeczonej w punkcie 9 wobec oskarżonegoM. K.obniża do kwoty 2.800 (dwa tysiące osiemset) złotych; 2 w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; 3 zasądza od oskarżonegoP. S.na rzecz Skarbu Państwa kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych opłaty za drugą instancję oraz kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

15/251500/0002006/Ka

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim

IV Wydział Karny Odwoławczy

152510000001003_II_C_000772_2020_Uz_2025-01-21_001

II C 772/20

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-27 18:00:04.0 CET

2025-01-27 13:56:50.0 CET

15251000

1003

REASON

Sygn. akt II C 772/20 UZASADNIENIE W pozwie z dnia 10 marca 2020 r., skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. , powodowie M. O. , K. O. wnieśli o stwierdzenie nieważności lub bezskuteczności zawartej umowy oraz zasądzenie na ich rzecz solidarnie w kwoty 42.508,19 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa, tytułem zwrotu nienależnie pobranych kwot, w przypadku uznania, ze umowa z dnia 29 lutego 2007 r. nr (...) o HIPOTECZNY kredyt konsolidacyjny dla

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Sylwia Nowakowska" xPublisher="sylwia.nowakowska" xEditorFullName="Sylwia Nowakowska" xEditor="sylwia.nowakowska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="17" xFlag="published" xVolType="15/251000/0001003/C" xYear="2020" xVolNmbr="000772" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText><xBx>Sygn. akt II C 772/20</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>W pozwie z dnia 10 marca 2020 r., skierowanym przeciwko <xAnon> (...) Spółce Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, powodowie <xAnon>M. O.</xAnon>, <xAnon>K. O.</xAnon> wnieśli o stwierdzenie nieważności lub bezskuteczności zawartej umowy oraz zasądzenie na ich rzecz solidarnie w kwoty 42.508,19 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa, tytułem zwrotu nienależnie pobranych kwot, w przypadku uznania, ze umowa z dnia 29 lutego 2007 r. nr <xAnon> (...)</xAnon> o HIPOTECZNY kredyt konsolidacyjny dla osób fizycznych <xAnon> (...)</xAnon> waloryzowany kursem CHF - jest nieważna;</xText> <xText><xUx>ewentualnie</xUx></xText> <xText>- w przypadku w przypadku uznania, że umowa jest ważna, zasądzenie na rzecz powodów kwoty 42.508,19 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa, tytułem nienależnie pobranych kwot oraz stwierdzenie nieważności lub bezskuteczności postanowień umowy kredytu zawartych w <xBx>§1 ust. 3, §11 ust. 2 zd. 2, §11 ust. 4, § 13 ust.5, § 16 ust.3 umowy, postanowień regulaminu oraz ustalenie że indeksowanie umowy do franka szwajcarskiego jest nieważne. </xBx></xText> <xText>Nadto powodowie wnieśli o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(pozew k. 4-21)</xIx></xText> <xText>Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Podniosła zarzut przedawnienia roszczeń powodów.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(odpowiedź na pozew k.81-113)</xIx></xText> <xText>W piśmie procesowym z dnia 6 marca 2023 r. powodowie ostatecznie sprecyzowali roszczenie, wnosząc o:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">1</xName> <xText>zasądzenie od strony pozwanej na rzecz <xAnon>M. O.</xAnon> kwoty 55.506,28 CHF zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty od kwoty 42.508,19 CHF i od kwoty 12.998,09 CHF od dnia zmiany powództwa, tytułem zwrotu nienależnie pobranych kwot, w przypadku przesłanko</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">2</xName> <xText>cofnęła żądanie zapłaty i domagała się jedynie ustalenia wego uznania, ze umowa jest nieważna</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">3</xName> <xText>ewentualnie stwierdzenie nieważności lub bezskuteczności umowy w całości;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">4</xName> <xText>ewentualnie na wypadek stwierdzenia podstaw do uwzględnienia żądań z punku 1 i 2 orzeczenie zgodnie z zarzutem ewentualnym zawartym w punkcie 3 pozwu oraz zasądzenie kwoty opisanej w punkcie 1.</xText> </xUnit> <xText>W piśmie procesowym z dnia 4 kwietnia 2024 r. powódka <xAnon>K. O.</xAnon> nieważności umowy.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(pismo procesowe powodów k. 385-386, 508-509)</xIx></xText> <xText>Na rozprawie w dniu 11 stycznia 2024 r., powódka cofnęła żądanie zapłaty kwoty 42.508,19 CHF. Pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu w tym zakresie i zażądał zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(protokół rozprawy k.386)</xIx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:</xBx></xText> <xText>W dniu <xBx>19 lutego 2007 r.</xBx> powodowie zawarli z pozwanym, działającym wówczas pod <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon> (zwanym w treści umowy <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>umowę nr (...)</xAnon> o hipoteczny kredyt konsolidacyjny dla osób fizycznych <xAnon> (...)</xAnon> waloryzowany kursem CHF.</xText> <xText>Przeznaczeniem środków z kredytu było refinansowanie kredytu mieszkaniowego przyznanego umową <xAnon> Banku (...) S.A.</xAnon> z 24 lipca 2001 r..</xText> <xText>Kwota udzielonego kredytu wynosiła 175.000 zł (§ 1 ust. 2 umowy).</xText> <xText><xBx>Jako walutę waloryzacji wskazano CHF (§1 ust. 3 umowy). </xBx></xText> <xText>Ustalono, że kwota kredytu wyrażona w walucie waloryzacji na koniec dnia <xBRx></xBRx>9 lutego 2007 r. według kursu kupna waluty z tabeli kursowej <xAnon> (...) Banku S.A.</xAnon> wynosi 74.732,03 CHF, przy czym jest to wartość jedynie informacyjna, nie stanowiąca zobowiązania banku, która może różnić się od wartości kredytu wyrażonej w walucie obcej w dniu jego uruchomienia (§3A umowy).</xText> <xText>Okres kredytowania oznaczono na 180 miesięcy od dnia 19 lutego 2007 r. do dnia <xBRx></xBRx>15 marca 2022 r. (§ 1 ust. 4 umowy), jednocześnie oznaczono termin spłaty rat kredytu na 15 dzień każdego miesiąca (§1 ust. 6 umowy).</xText> <xText>Jako wariant spłaty kredytu ustalono równe raty kapitałowo-odsetkowe (§ 1 ust. 5), które miały być regulowane przez kredytobiorcę w terminach i kwotach, wskazanych w harmonogramie spłat (§ 11 ust. 1 umowy)<xBx>, </xBx>stanowiącym załącznik nr 1 do umowy oraz jej integralną część (§ 11 ust. 2 zd. pierwsze umowy), sporządzonym w CHF (§11 ust.2 zd. drugie umowy).</xText> <xText>Ustalono, że raty kapitałowo-odsetkowe, spłacane będą w złotych po uprzednim ich przeliczeniu według kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej <xAnon> (...) Banku S.A.</xAnon>, obowiązującego na dzień spłaty, z godziny 14:50 (§ 11 ust. 4 umowy).</xText> <xText>Kredytobiorcy upoważnili bank do pobierania środków pieniężnych na spłatę kredytu i odsetek z rachunku MultiKonto, określonego w § 6 umowy ust. 3 umowy i zobowiązali się zapewnić na tym rachunku środki, odpowiadające wysokości wymagalnej raty kapitału i odsetek (§12 umowy).</xText> <xText>Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 3,00 % w stosunku rocznym (§ 1 ust. 8 umowy), z tym, że – zgodnie z §1 ust. 9 umowy - w okresie ubezpieczenia kredytu w <xAnon> (...) S.A.</xAnon> <xAnon> i (...) S.A.</xAnon>, dokonanego zgodnie z § 3 ust.6 pkt. 1, oprocentowanie kredytu ulegało zwiększeniu o 1,50 p.p. i wynosiło 6,20 % (§ 10 umowy).</xText> <xText>Wysokość zmiennej stopy procentowej w dniu wydania decyzji kredytowej ustalona została jako stawka bazowa LIBOR 3M z dnia 29 grudnia 2006 r. wynosząca 2,10%, powiększona o stałą w całym okresie kredytowania marżę <xAnon>(...)</xAnon> w wysokości 0.90% (§ 10 ust. 2 umowy).</xText> <xText>Ustalono, że informacja na temat obowiązującego oprocentowania kredytu podawana będzie do wiadomości na stronach internetowych <xAnon>(...)</xAnon>, zaś informację o wysokości rat kapitałowo – odsetkowych po zmianie oprocentowania, kredytobiorca będzie mógł uzyskać za pośrednictwem sieci placówek <xAnon>(...)</xAnon>, <xAnon>(...)</xAnon> i internetu na stronach informacyjnych <xAnon>(...)</xAnon>oraz pocztą e-mail (§ 10 ust. 6 umowy).</xText> <xText>Zgodnie z § 9 bank pobierał od kredytobiorców prowizję w wysokości określonej w § 1 ust. 7 i 7A płatną jednorazowo w dniu uruchomienia kredytu. Prowizja nie podlegała zwrotowi.</xText> <xText>Ustalono, że kwota kredytu wyrażona w CHF zostanie określona na podstawie kupna waluty CHF z tabeli kursowej <xAnon> (...) Banku S.A.</xAnon> z dnia i godziny uruchomienia kredytu (§ 7 ust. 1 umowy)., zaś uruchomienie kredytu nastąpi m.in. po podpisaniu umowy przez strony, uiszczeniu przez kredytobiorców prowizji określonej w §9 umowy, ustanowieniu prawnych zabezpieczeń kredytu określonych w umowie (§ ust. 1 umowy).</xText> <xText>Ustalono, że prawnym zabezpieczeniem kredytu będzie m.in hipoteka kaucyjna do kwoty 262.500 zł ustanowiona na nieruchomości stanowiącej własność kredytobiorców położonej o wartości 270.000 zł, przelew na rzecz banku praw z umowy ubezpieczenia od ognia i innych zdarzeń losowych nieruchomości obciążonej hipoteką - Bezpieczny Kredyt (§3 ust. 1,2 w zw. z § 2 umowy).</xText> <xText>Ustalono, że wcześniejsza spłata całości kredytu lub raty kapitałowo – odsetkowej, a także spłata przekraczająca wysokość raty, powodowała, że kwota spłaty przeliczana była po kursie sprzedaży CHF z tabeli kursowej <xAnon> (...) Banku S.A.</xAnon>, obowiązującym na dzień i godzinę spłaty (§13 ust. 5 umowy).</xText> <xText>Wskazano, że z chwilą wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego lub wytoczenia powództwa o zapłatę wierzytelności <xAnon>(...)</xAnon> z tytułu umowy kredytowej, <xAnon>(...)</xAnon> dokonuje przeliczenia wierzytelności na złote po kursie sprzedaży CHF z tabeli kursowej <xAnon> (...) Banku S.A</xAnon>, z dnia wystawienia BTE lub wytoczenia powództwa (§16 ust. 3 umowy).</xText> <xText>Kredytobiorcy oświadczyli, że zapoznali się z Regulaminem udzielania kredytu hipotecznego dla osób fizycznych <xAnon> (...)</xAnon>, stanowiącym integralną część umowy i uznają jego wiążący charakter (§26 ust. 1 umowy).</xText> <xText>Kredytobiorcy oświadczyli, że zostali dokładnie zapoznani z warunkami udzielania kredytu złotowego, waloryzowanego kursem waluty obcej, w tym w zakresie zasad dotyczących spłaty kredytu i w pełni je akceptują. Oświadczyli, że są świadomi i rozumieją, iż z kredytem waloryzowanym związane jest ryzyko kursowe, a jego konsekwencje wynikające z niekorzystnych wahań kursu złotowego wobec walut obcych mogą mieć wpływ na wzrost kosztów obsługi kredytu (§30 ust. 1 umowy).</xText> <xText>Aneksem do umowy z dnia 8 grudnia 2011 r. powodowie uzyskali możliwość spłaty rat kredytu w walucie waloryzacji.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(umowa kredytowa – k. 25-31, regulamin udzielania kredytów i pożyczek hipotecznych dla osób fizycznych w ramach MultiPlanów k. 132-136,139-145, 147-154; aneks – k.155-156)</xIx></xText> <xText>Wniosek o udzielenie kredytu hipotecznego został złożony przez powodów w dniu <xBRx></xBRx> 12 lutego 2007 r. We wniosku powodowie wnioskowali o udzielenie kredytu na warunkach opisanych w zawartej umowie.</xText> <xText>Powodowie zawarli umowę w celu uzyskania niżej raty, ponieważ mieli mniej korzystny kredyt w innym banku. Poprzedni kredyt był złotowy. Dotyczył zakupu mieszkania. Kredyt nie był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Powodowie prowadzili w tym czasie restaurację. Powód jest obecnie spłacony.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(wniosek kredytowy – k. 127-129; zeznania powoda e-prot. k. 368v-369; zeznania powódki e-e-prot.k. 369.)</xIx></xText> <xText><xBx>W 2009 r.</xBx> pozwany wprowadził dla kredytobiorców kredytów waloryzowanych kursem waluty obcej możliwość dokonywania spłaty rat kapitałowo-odsetkowych bezpośrednio w walucie waloryzacji kredytu. Spłata w tym wariancie wymagała zawarcia aneksu do umowy kredytowej. Bank poinformował klientów o takiej możliwości na swoich stronach internetowych, ponadto pracownik, który obsługiwał klienta na etapie zawarcia umowy kredytu miał obowiązek powiadomienia kredytobiorcy o takiej możliwości; dodatkowo stosowne informacje zamieszczane były przez biuro prasowe banku na internetowych stronach prasy branżowej. Również po wejściu w życie tzw. ustawy antyspreadowej Bank poinformował klientów o możliwości zawarcia stosownego aneksu do umowy, umożliwiającego spłatę w walucie waloryzacji.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(bezsporne)</xIx></xText> <xText>Powodowie dokonali całkowitej spłaty kwoty kredytu, w tym 55.506,28 CHF i 93.418,06 zł.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(zaświadczenie k.346-354)</xIx></xText> <xText>W dniu 8 listopada 2010 r. powodowie znieśli ustawową wspólność małżeńską.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(umowa majątkowa k.344)</xIx></xText> <xText>Aktualnie<xAnon>(...)</xAnon> Bank S.A. działa pod nazwą <xAnon> (...) Spółka Akcyjna</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>(okoliczność niesporna)</xIx></xText> <xText>Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie sąd oparł się na powołanych dowodach z dokumentów, zeznaniach powodów. Ostatecznie Sąd pominął dowód z opinii biegłej z zakresu bankowości i finansów <xAnon>M. R.</xAnon>, wobec dokonania całkowitej spłaty kredytu i wydania zaświadczenia przez pozwanego o wysokości spłaconych kwot.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd Okręgowy zważył co następuje:</xBx></xText> <xText>W sprawie zaszły warunki rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym na podstawie <xLexLink xArt="art. 148(1);art. 148(1) § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 148<xSUPx>1</xSUPx>§1 k.p.c.</xLexLink></xText> <xText>W zakresie żądania ustalenia nieważności przedmiotowej umowy kredytowej zostało ono oparte na podstawie <xLexLink xArt="art. 189" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 189 k.c.</xLexLink> zgodnie z którym powód może żądać ustalenia przez Sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.</xText> <xText>Wobec tego, że interes prawny będąc materialno-prawną przesłanką powództwa o ustalenie, badany jest przez Sąd z urzędu, gdyż stwierdzenie jego braku skutkuje oddaleniem powództwa wprost, bez analizy żądania powoda pod kątem merytorycznym, konieczne było odniesienie się do tej kwestii w pierwszej kolejności.</xText> <xText>Piśmiennictwo i judykatura łączy interes prawny z istnieniem niepewności stanu prawnego lub prawa, ujmując go najczęściej jako potrzebę prawną wynikającą z określonej sytuacji powoda, która zagraża naruszeniem uprawnień mu przysługujących bądź też stwarza wątpliwość co do ich istnienia czy realnej możliwości ich realizacji <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia: 14 lipca 1972r., III CRN 607/71, OSNCP 1973/4/64; 2 lutego 2006 c., II CK 395/05, Lex 192028).</xIx> Potrzeba ta nie może być pojmowana abstrakcyjnie, z ogólnym odwołaniem np. do konieczności uporządkowania stanu prawnego przez wyeliminowanie wadliwej czynności z obrotu, niemniej formułowane, zwłaszcza w nowszym orzecznictwie, dyrektywy interpretacyjne wskazują na szerokie rozumienie tego pojęcia, w kontekście prawa do sądu, w sposób elastyczny, z uwzględnieniem celowościowej wykładni <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2009 r., OSNC-ZD 2010/2/47).</xIx></xText> <xText>Otwarcie drogi procesu o świadczenie pozwala na przesłankowe rozstrzygnięcie o różnicy zdań co do stosunku prawnego będącego źródłem zapłaty i w tym procesie obie strony mogą bronić swych racji (<xIx> por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 29 lutego 1972r., I CR 388/71, Lex nr 7066, z dnia 5 lutego 2009r„ 1 CSK 332/08, Lcx nr 500176, z dnia 9 grudnia 201'łr., III CSK 138/ 11, Lex nr 1109267).</xIx> Orzecznictwo w tym zakresie jest ugruntowane (<xIx> por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 29 lutego 1972 r., I Cr 388/71, Lex nr 7066, z dnia 5 lutego 2009 r., I CSK 332/08, Lex nr 500176, z dnia 9 grudnia 2011 r., III CSK 138/11, Lex nr 1109267)</xIx>.</xText> <xText>Powodowie utracili interes prawny do ustalenia nieważności stosunku prawnego wykreowanego przedmiotową umową w związku z zakończeniem trwania umowy, która w całości została spłacona.</xText> <xText>Dlatego powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu.</xText> <xText>Przechodząc do materialnoprawnej oceny zasadności pozostałych żądań strony powodowej należy zauważyć, że okolicznością niesporną w niniejszej sprawie było podpisanie przez strony umowy, na podstawie której bank udzielił powodom kredytu z przeznaczeniem na refinansowanie kredytu w innym banku na zakup lokalu mieszkalnego.</xText> <xText>Treść wyżej wymienionej umowy odpowiadała zatem definicji umowy kredytu zawartej w <xLexLink xArt="art. 69" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 69 ustawy prawo bankowe</xLexLink> (w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia przez strony umowy kredytu (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.).</xText> <xText>Kredyt został udzielony powodom w złotych polskich przy jednoczesnym przeliczeniu jego wartości na walutę obcą – franka szwajcarskiego według kursu kupna waluty z tabeli kursowej <xAnon> (...) Banku S.A.</xAnon>, co wskazuje, że był on kredytem indeksowanym. Klauzula waluty była w tym stosunku tylko formą waloryzacji. Zastosowanie w.w. mechanizmu, w związku ze zmianami kursu walut, mogło prowadzić do obciążenia kredytobiorcy obowiązkiem zwrotu sumy kapitału o innej wartości rynkowej od pierwotnie przekazanej do wykorzystania. Tego rodzaju rozwiązanie uznawano jednak za dopuszczalne na gruncie <xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 353<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> (<xIx>por. np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2017 r., IV CSK 285/16 czy z dnia 14 lipca 2017 roku w sprawie II CSK 803/16, Legalis</xIx>). Pozwalał na to, obowiązujący w dacie kontraktowania, <xLexLink xArt="art. 358(1);art. 358(1) § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 358<xSUPx>1</xSUPx> § 2 k.c.</xLexLink>, zgodnie z którym strony mogły zastrzec w umowie, że wysokość świadczenia pieniężnego zostanie ustalona według miernika wartości innego niż pieniądz, a miernikiem tym mogła być także inna waluta. Przepisy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">prawa bankowego</xLexLink> nie ograniczały w tym zakresie swobody kontraktowania. Wprawdzie w 200 r., kiedy zawierana była przedmiotowa umowa nie regulowano w nich w sposób szczególny kredytu indeksowanego czy denominowanego, ale praktyka te warianty umowy ukształtowała, a akceptację dla niej odnaleźć można, w wydanej w późniejszym okresie, ustawie z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r., nr 165, poz. 984). Ustawodawca nie wyeliminował wówczas wzorców obejmujących kredyty waloryzowane, wprowadził natomiast do <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">prawa bankowego</xLexLink> nowe przepisy art. 69 ust. 2 pkt 4a i ust. 75b, mające zastosowanie także do umów zawartych przed wejściem w życie ustawy nowelizacyjnej w odniesieniu do niespłaconej jeszcze części kredytu (art. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2011 r.).</xText> <xText>W orzecznictwie utrwalony jest już pogląd, że poddanie waloryzacji świadczeń z umowy kredytowej trudno potraktować jako sprzeczne z funkcją tej umowy, która sprowadza się do odpłatnego sfinansowania przez bank określanego celu, jaki chce osiągnąć kredytobiorca.</xText> <xText>W ocenie Sądu zatem wprowadzenie do umowy postanowienia przewidującego mechanizm indeksacji nie było sprzeczne z treścią <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 ust. 1;art. 69 ust. 2;art. 69 ust. 2 pkt. 2" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 69 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo Bankowe</xLexLink>.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> postanowienia umowy zawieranej z konsumentem, nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.</xText> <xText>Stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 3 k.c.</xLexLink>, nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 4" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 4 k.c.</xLexLink>, ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje.</xText> <xText>Podkreślić należy, że <xLexLink xArt="art. 3851" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 3851 k.c.</xLexLink> stanowi implementację art. 3 dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. WE L Nr 95, s. 29 z późn. zm.). Stosownie do niego warunki umowy, które nie były indywidualnie negocjowane, mogą być uznane za nieuczciwe, jeśli stoją w sprzeczności z wymogami dobrej wiary, powodują znaczącą nierównowagę, wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta.</xText> <xText>Ugruntowany jest przy tym pogląd, że kwalifikacja według przesłanek z <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> dokonywana powinna być według stanu na dzień kontraktowania, bez względu na późniejszy rzeczywisty sposób wykonywania umowy (por. uchwala z dnia 20 czerwca 2018 r., III CZP 29/17, OSNC 2019/1/2). Również na tle dyrektywy nr 93/13 EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L95, s.29-34, polskie wydanie specjalne: <xLexLink xArt="rozdział 15" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Rozdział 15</xLexLink>, Tom 002, s. 288-293) przyjęto, że celem <xLexLink xArt="rozdział 15 art. 4;rozdział 15 art. 4 ust. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 4 ust.1</xLexLink> tej dyrektywy jest ochrona konsumenta, toteż ocena nieuczciwego charakteru warunków umowy powinna uwzględniać okoliczności, o których konsument wiedział lub które mógł przewidzieć w chwili zawierania umowy. Ocena ta nie powinna zależeć od zdarzeń, które wystąpią po zawarciu umowy i są niezależne od woli stron.</xText> <xText>System ochrony ustanowiony na mocy dyrektywy 93/13 opiera się na założeniu, że konsument jest stroną słabszą niż przedsiębiorca, zarówno co do siły negocjacyjnej (a zatem i jego zdolności negocjacyjnych), jak i ze względu na stopień poinformowania <xIx> (zob. w szczególności wyroki TS: z dnia 27 czerwca 2000 r., <xAnon>O.</xAnon> Grupo <xAnon>E.</xAnon> i <xAnon>S. E.</xAnon>, od C-240/98 do C-244/98, pkt 25; z dnia 26 października 2006 r., <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>C.</xAnon>, C168/05, pkt 25; z dnia 14 marca 2013 r., <xAnon>A.</xAnon>, C-415/11, pkt 44; z dnia 14 czerwca 2012 r., <xAnon>B. E.</xAnon> de <xAnon>C.</xAnon>, C-618/10, pkt 39; z dnia 26 marca 2019 r., <xAnon>A. B.</xAnon>, C-70/17, pkt 49). </xIx> </xText> <xText>Proces kontroli niedozwolonych (abuzywnych) postanowień umownych (w prawie Unii określanych jako nieuczciwe warunki umowne) przez sąd krajowy składa się z dwóch odmiennych, następujących po sobie etapów. Pierwszy etap dotyczy kwalifikacji przez sąd krajowy postanowienia umownego jako niedozwolonej klauzuli, natomiast drugi, odnosi się do określenia przez ten sąd konsekwencji, jakie należy wyciągnąć z uznania jej abuzywności <xIx>(opinia rzecznika generalnego M. Szpunara z 13 września 2018 r., <xAnon>A. B.</xAnon>, C-70/17 i C-179/17, pkt 65). </xIx></xText> <xText>W przedmiotowej sprawie nie może budzić wątpliwości okoliczność, że zawierając z pozwanym umowę kredytową, powodowie posiadali status konsumentów w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 221" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 221 k.c.</xLexLink>, który stanowi, że za konsumenta uważa osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Przedmiotowy kredyt miał służyć powodom do zakupu lokalu mieszkalnego na własne potrzeby.</xText> <xText>Zauważyć należy, że w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">k.c.</xLexLink>, ustawodawca wprowadził domniemanie braku indywidualnych uzgodnień postanowień umowy w przypadku, gdy postanowienie umowy zostało zaczerpnięte z wzorca umowy. Nie ulega wątpliwości, że przedmiotem umowy zawartej z powodami jako konsumentami był oferowany przez pozwanego kredyt, który stanowił gotowy produkt. Pozwany nie wykazał, aby powodowie mieli wpływ na treść zakwestionowanych postanowień umowy, w szczególności zaś tych regulujących kwestię przeliczania samego kredytu, jak i wartości poszczególnych rat kredytowych z franków szwajcarskich na złote według kursów ustalonych w tabeli kursów banku. Z załączonego do akt wniosku kredytowego wynikało, że przedmiotem indywidualnych uzgodnień stron była jedynie prowizja oraz marża.</xText> <xText>Warunkiem koniecznym (choć niewystarczającym) ustalenia, iż postanowienie umowne zostało indywidualnie uzgodnione z konsumentem, jest przedstawienie przez przedsiębiorcę dowodu, iż treść tego postanowienia była przedmiotem negocjacji z konsumentem. Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG fakt, że niektóre postanowienia umowy były negocjowane indywidualnie, nie wyłącza uznania innych jej postanowień za nieuzgodnione indywidualnie, zwłaszcza jeżeli ogólna ocena umowy wskazuje na to, że została ona sporządzona na podstawie uprzednio sformułowanego wzorca. W nauce prawa nie budzi wątpliwości, że za nieuzgodnione indywidualnie trzeba uznać także postanowienie, które konsument wybrał spośród kilku zaproponowanych przez przedsiębiorcę.</xText> <xText>Okoliczność nawet, że pozwany bank oferował również umowy kredytu innego niż indeksowany, bądź waloryzowane do innej waluty obcej nie stanowi zatem podstawy, aby uznać, że treść zamieszczonych w umowie kredytowej zawartej z powodami postanowień dotyczących sposobu przeliczania waluty, czyli w istocie sposobu waloryzacji zadłużenia kredytobiorców została z nimi indywidualnie uzgodniona.</xText> <xText>W świetle <xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> bez znaczenia jest także i to czy powodowie świadomie dokonali wyboru umowy o kredyt indeksowany, jeśli tekst tej umowy został opracowany przez stronę pozwaną (<xIx>por. A. Olejniczak, Komentarz do art. 385, w: Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna, red. A. Kidyba, LEX 2014, i przywołana tam literatura, A. Rzetecka-Gil, Komentarz do art. 385<xSUPx>1</xSUPx>, w: Kodeks cywilny. Komentarz. Zobowiązania - część ogólna, tejże, LEX 2011; por. również: M. Jagielska, Nowelizacja Kodeksu cywilnego: kontrola umów i wzorców umownych, Monitor Prawniczy 11/2000, s. 700; podobnie Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. akt: XVII Amc 426/09).</xIx></xText> <xText>W niniejszej sprawie powodowie zakwestionowali postanowienia, zawarte w §1 ust. 3 i 3A, § 11 ust. 2 zd. 2 i ust. 4, § 13 ust.5, § 16 ust. 3 umowy, a zatem kolejno odwołania do kursów kupna i sprzedaży waluty CHF, obowiązujących u kredytodawcy.</xText> <xText>Odnosząc się w pierwszej kolejności do ustalonego w umowie sposobu waloryzacji jako najistotniejszego z punktu widzenia istnienia przedmiotowej umowy należy wskazać, iż postanowienia w tej części niewątpliwie mają charakter blankietowy, nie spełniają warunku przejrzystości postanowień umowy, odwołują się do miernika wartości nie mającego charakteru obiektywnego i zewnętrznego, gdyż odwołanie następuje do kursów kupna i sprzedaży waluty CHF, obowiązujących u kredytodawcy, a więc ustalanych przez niego jednostronnie i samodzielnie, powodując, że kredytobiorca nie jest w stanie ustalić zasad, wedle których następuje ustalenie kursów walut, a w konsekwencji wysokości rat kapitałowo-odsetkowych. Jednocześnie nawet ewentualne wytłumaczenie mechanizmu należy uznać za niewystarczające, ponieważ zasady nie wynikają z umowy, a zatem są nieweryfikowalne i przeciętny konsument-kredytobiorca nie ma w tym zakresie wiedzy wynikającej z łączącego strony stosunku prawnego. Nadto, postanowienia te umożliwiają pobieranie przez kredytodawcę dodatkowego zysku poprzez stosowanie niejednolitego miernika wartości (odpowiednio kursu kupna CHF i kursu sprzedaży CHF), co powoduje, że kredytobiorca obowiązany jest do zapłaty wyższych rat kapitałowo-odsetkowych, nawet wówczas, gdy kurs waluty, będący przyjętym przez strony miernikiem wartości i podstawą waloryzacji świadczenia, w ogóle nie uległ zmianie na przestrzeni wykonywania umowy i spłaty kredytu. W tym zakresie, nie tylko językowa treść klauzul waloryzacyjnych ma abuzywny charakter, lecz cały mechanizm ich łącznego zastosowania, który należy rozumieć jako nieuczciwą regułę postępowania wynikającą z klauzul waloryzacyjnych.</xText> <xText>Podkreślić trzeba, że sprzeczne z dobrymi obyczajami są przede wszystkim działania niezgodne z zasadą równorzędności stron kontraktujących. Rażącym naruszeniem interesów konsumenta jest z kolei nieusprawiedliwiona dysproporcja praw czy obowiązków na jego niekorzyść w stosunku obligacyjnym. Wspólną cechą wyżej wskazanych przesłanek jest nierównomierne rozłożenie praw, obowiązków czy ryzyka między stronami prowadzące do zachwiania równowagi kontaktowej (<xIx>tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 lipca 2005 r., I CK 832/04, Legalis numer 71468).</xIx> Działanie wbrew dobrym obyczajom, w zakresie kształtowania treści stosunku obligacyjnego, oznacza natomiast tworzenie przez partnera konsumenta takich klauzul umownych, które godzą w równowagę kontraktową stron stosunku umownego. W stosunkach z konsumentami szczególne znaczenie mają te oceny zachowań podmiotów w świetle dobrych obyczajów, które odwołują się do takich wartości jak szacunek wobec partnera, uczciwość, szczerość, zaufanie, lojalność, rzetelność i fachowość. Postanowienia umów, które kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z nimi kwalifikować należy zawsze jako sprzeczne z dobrymi obyczajami, w rozumieniu przepisu <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> Za sprzeczne z dobrymi obyczajami można w tym rozumieniu uznać także działania zmierzające do niedoinformowania, dezorientacji, wywołania błędnego przekonania konsumenta, wykorzystania jego niewiedzy lub naiwności, a więc działanie potocznie określane jako nieuczciwe, nierzetelne, odbiegające od przyjętych standardów postępowania.</xText> <xText>Odnosząc te rozważania do niniejszej sprawy nie może ulegać zatem wątpliwości, że istnieją podstawy do uznania, że postanowienia przedmiotowej umowy kredytowej, w zakresie w jakim przewidują przeliczanie należności kredytowych według kursów ustalonych w tabeli sporządzanej przez pozwany bank, kształtują prawa i obowiązki powodów jako konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając ich interesy.</xText> <xText>Zdaniem Sądu bank, wprowadzając klauzule waloryzacyjne oparte o kursy walut wskazane w sporządzanych przez niego tabelach, przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu i wysokości całej wierzytelności poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego (rozumianego jako różnica pomiędzy kursem sprzedaży a kursem zakupu waluty obcej). Ta nieprecyzyjność, istotna szczególnie przy długotrwałym związaniu stron stosunkiem obligacyjnym, stwarzała stan wykraczający poza zwykłe ramy ryzyka przedsięwzięcia i narażała powodów na oddziaływanie czynników trudnych do obiektywnego zweryfikowania. O poziomie swego zadłużenia kredytobiorcy tak naprawdę dowiadywać się mieli każdorazowo po ściągnięciu wyliczonej przez bank raty z rachunku bankowego. Doszło zatem do nierównomiernego rozkładu praw i obowiązków stron, przy uprzywilejowaniu podmiotu profesjonalnego, mającego pozycję ewidentnie silniejszą w nawiązanym stosunku. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, że tabele kursów walut nie są przez pozwanego sporządzane specjalnie na potrzeby waloryzacji świadczeń określonych kredytobiorców, ale mają generalny charakter i odnoszą się do całej działalności banku. Istotne z punktu widzenia niniejszej sprawy jest bowiem to, że waloryzacja rat kredytów udzielanych na podstawie analizowanej umowy o kredyt hipoteczny odbywa się w oparciu o tabele kursowe sporządzane przez pozwanego. Nie ma zatem znaczenia to, że te same tabele bank wykorzystuje też w innych sferach swojej działalności, a nie tylko do waloryzacji kredytów. O abuzywności analizowanych postanowień umownych przesądza też fakt, że klauzule te nie odwoływały się do obiektywnych wskaźników, na które żadna ze stron nie miała wpływu, lecz pozwalały wyłącznie bankowi na określenie miernika wartości wedle swojej woli i uprawnienie banku do określania wysokości kursu sprzedaży CHF formalnie nie doznawało uregulowanych ograniczeń. Na mocy tych postanowień pozwany mógł jednostronnie i arbitralnie, a przy tym w sposób wiążący, modyfikować wskaźnik, według którego obliczana była wysokość zobowiązania kredytobiorców, a tym samym mógł wpływać na wysokość świadczenia powodów. Umowa o kredyt hipoteczny nie precyzuje bowiem sposobu ustalania kursu wymiany walut wskazanego w tabeli kursów banku. W szczególności postanowienia przedmiotowej umowy nie przewidują wymogu, aby wysokość kursu ustalanego przez bank pozostawała w określonej relacji do aktualnego kursu CHF ukształtowanego przez rynek walutowy lub na przykład kursu średniego publikowanego przez Narodowy Bank Polski. Oznacza to, że bankowi pozostawiona została dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu CHF w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań klientów, których kredyty waloryzowane były kursem CHF.</xText> <xText>Nie mają także znaczenia argumenty wskazujące, że ustalane przez bank kursy kupna i sprzedaży walut oparte były na kursach stosowanych przez NBP oraz miały charakter rynkowy. Bez znaczenia pozostaje wreszcie i to, w jaki sposób Bank wykonywał te postanowienia i w jakim stopniu z nich korzystał, a więc, jak ustalał kursy przyjęte do obliczenia kwoty kredytu oraz wysokości poszczególnych rat kapitałowo – odsetkowych, gdy umowa ich nie przewidywała, jakie czynniki decydowały o wyznaczeniu kursów walut i czy odbiegały one w praktyce od kursów rynkowych, jak również późniejsza możliwość spłat przez powodów bezpośrednio w CHF po wejściu w życie ustawy z dnia 29 lipca 2011 r., skoro powodowie spłat takich nie mogli dokonywać od początku.</xText> <xText>Oceny abuzywności postanowień umowy, jak już wcześniej wskazano dokonuje się z uwzględnieniem stanu rzeczy istniejącego w chwili jej zawarcia ( art. 4 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r.), co oznacza, że okoliczności wykonania umowy nie mają dla tej oceny żadnego znaczenia. Sposób ustalania kursu danej waluty wpływa bezpośrednio na wysokość zobowiązania konsumenta, zaś bank konstruując umowę przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego w CHF. Tym samym ustalony w umowie sposób waloryzacji należało ocenić jako naruszający równowagę i słuszność kontraktową w relacjach przedsiębiorcy z konsumentem.</xText> <xText>Postanowienia określające podobny schemat przeliczenia kredytu były wielokrotnie przedmiotem kontroli indywidualnej, w której uznawano ich niedozwolony charakter <xIx>(por. np. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, z dnia 1 marca 2017 r., IV CSK 285/16, z dnia 19 września 2018 r., I CNP 39/17, z dnia 24 października 2018 r., II CSK 632/17, z dnia 13 grudnia 2018 r., V CSK 559/17, z dnia 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17, z dnia 9 maja 2019 r., 1 CSK 242/18, z dnia 29 października 2019 r., IV CSK 309/18 - dostępne w bazie Legalis.).</xIx> Argumenty tam przytoczone znajdą zastosowanie również w przypadku umowy stron.</xText> <xText>Klauzule określające mechanizm indeksacji kwoty kredytu, tożsame z klauzulami zawartymi w umowie między stronami niniejszego procesu, w sprawie z udziałem strony pozwanej zostały zresztą wpisane do, prowadzonego przez Prezesa UOKiK, rejestru klauzul niedozwolonych pod pozycjami 3172, 3173,3291, na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie XVII AmC 1530/09, 5743 – na mocy wyroku Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 27 grudnia 2010 r., w sprawie XVII AmC 1531/09; 6069, 6070 na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 12 czerwca 2012 r. w sprawie XVII AmC 2600/11. Kwestię ich abuzywności można byłoby zatem uznać i z tej przyczyny za wykazaną bez konieczności wnikliwej analizy poszczególnych przesłanek występujących na gruncie <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink></xText> <xText>Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Sądu Okręgowego postanowienia umowne przedmiotowej umowy kredytowej, w zakresie, w jakim przewidują przeliczanie należności kredytowych według kursów ustalonych w tabeli sporządzanej przez pozwany bank, mają charakter abuzywny.</xText> <xText>W orzecznictwie zwraca się uwagę na konieczność szczególnej staranności banku przy wprowadzeniu do umowy kredytowej zawieranej na wiele lat mechanizmu działania kursowego <xIx>(por. np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2019 r., IV CSK 309/18 czy z dnia 27 listopada 2019 r., II CSK 438/18, Legalis).</xIx> Istotne jest wyraźne wskazanie zagrożeń wiążących się z oferowanym kredytem, tak by konsument miał pełne rozeznanie co do skutków ekonomicznych. Obowiązek informacyjny w zakresie ryzyka kursowego powinien zostać wykonany w sposób uwidaczniający konsumentowi, że zaciągnięcie tego rodzaju kredytu jest bardzo ryzykowne, a jego zaakceptowanie może rodzić powinność zwrotu kwoty wielokrotnie wyższej od pożyczonej mimo dokonywanych regularnych spłat.</xText> <xText>Jak wynikało z poczynionych ustaleń powodowie skorzystali z opcji kredytu z formułą waloryzacyjną, powiązaną z frankiem szwajcarskim. Dokonując wyboru kierowali się zapewnieniami o bezpieczeństwie i korzyściach płynących z takiej formy kredytowania, przy stabilności franka. Charakter informacji udzielanych powodom nie był skonkretyzowany na tyle by można przyjąć, że były pełne i dawały powodom szansę zorientowania się co do możliwego rozwoju sytuacji. Chodziło przy tym nie tylko o proste konsekwencje zmiany oprocentowania czy zmiany kursu franka, ale związane ze stanem obu walut, ich relacjami w przeszłości oraz prognozami ich kursów na przyszłość w szerokiej perspektywie czasowej. Tylko wówczas powodowie mogliby faktycznie ocenić poziom ryzyka towarzyszący kilkudziesięcioletniemu związaniu kontraktowemu. Z naruszeniem przez bank obowiązków informacyjnych wobec klientów powinna wiązać się stosowna sankcja przy rozstrzyganiu sporów między nimi (<xIx>por. np. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 16 marca 2018 r., IV CSK 250/17 czy z dnia 9 stycznia 2019 r., I CSK 736/17, Legalis). </xIx></xText> <xText>Przechodząc dalej wskazać należy, że uznanie niedozwolonego charakteru postanowień umownych jest wyłączone w odniesieniu do postanowień określających główne świadczenia stron, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.</xText> <xText>Ani orzecznictwo, ani doktryna nie są jednolite w ocenie rozważanych klauzul. Zdawał się przeważać pogląd, wedle którego klauzule waloryzacyjne nie decydują o elementach przedmiotowo istotnych umowy kredytowej, czyli oddaniu i zwrocie środków pieniężnych, a jedynie wprowadzają dodatkowy mechanizm przeliczeniowy <xIx> (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, z dnia 14 lipca 2017 r., II CSK 803/16, z dnia 29 października 2018 r., IV CSK 308/18, Legalis).</xIx> Zarówno Sąd Najwyższy, jak sądy powszechne prezentowały jednak także i odmienne poglądy (<xIx> por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2019 r.,V CSK 382/18, dostępny w bazie orzeczeń Sądu Najwyższego).</xIx> W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości za główne świadczenia uznawane są te, które charakteryzują daną umowę, z zaliczeniem do nich m.in. klauzul ryzyka kursowego <xIx> (por. np. wyroki: z dnia 14 marca 2019 r. C —118/17 czy z dnia 3 października 2019 r., C – 260/18 <xAnon>K. D.</xAnon> i <xAnon>J. D.</xAnon> przeciwko <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon> przywoływane w nich orzecznictwo).</xIx> </xText> <xText>W przypadku niniejszej sprawy oznaczony sposób przeliczenia i wkalkulowane w jego ramy ryzyko zmiany kursu walut oddziaływało w oczywisty sposób na koszty obsługi kredytu i zakres świadczeń obciążających powodów. Postanowienia dotyczące indeksacji nie ograniczają się do samego sposobu przeliczenia kwoty i określenia sposobu zmiany wysokości świadczenia kredytobiorców w przyszłości, ale wprost świadczenie to określają. Bez przeprowadzenia przeliczeń wynikających z indeksacji nie doszłoby do ustalenia wysokości kapitału podlegającego spłacie, wyrażonego w walucie obcej, a także nie doszłoby do ustalenia wysokości odsetek, które zobowiązani są zapłacić kredytobiorcy.</xText> <xText>Przytoczony wyżej kierunek wykładni unijnej skłaniał w konsekwencji do wniosku, że sporne postanowienia stanowiły element głównego przedmiotu zawartej umowy kredytowej.</xText> <xText>Stwierdzenie niedozwolonego charakteru postanowień nie prowadzi wprost do nieważności umowy w całości. Przepis <xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> przewiduje w takim wypadku szczególną sankcję - niezwiązania konsumenta wadliwymi postanowieniami, strony pozostają natomiast związane umową w pozostałym zakresie (§ 2). Usunięcie ze stosunku prawnego klauzuli abuzywnej prowadzi jednak do powstania luki, która może mieć wpływ na dalszy byt umowy.</xText> <xText>W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. nakazuje uznać warunek nieuczciwy za nieistniejący, zaś utrzymanie całej umowy powinno być weryfikowane w sposób obiektywny. Trybunał sprzeciwia się przy tym modyfikacji przez sąd treści umowy przez zastąpienie klauzul niedozwolonych innymi przepisami dyspozytywnymi z krajowego porządku prawnego, poza przypadkami gdy brak takiego zastąpienia prowadziłby do skutków niekorzystnych dla konsumenta, czyniąc ze stwierdzenia abuzywności sankcję dla niego dotkliwą <xIx>(por. np. wyroki Trybunału Sprawiedliwości: z 15 marca 2012 r., C — 453/10, z dnia 30 kwietnia 2014 r., C -26/13, z dnia 26 marca 2019 r., C - 70/17 i C 179/17, z 3 marca 2020 r, C 125/18).</xIx> Analizując klauzule waloryzacyjne w umowie kredytowej w wyroku z dnia 3 października 2019 r., C - 260/18, Trybunał Sprawiedliwości zwrócił uwagę, że unieważnienie takich klauzul prowadzi nie tylko do zniesienia mechanizmu waloryzacyjnego oraz różnic kursów walutowych, ale również — pośrednio — do zaniknięcia ryzyka kursowego, które jest bezpośrednio związane z waloryzacją. Wyraził tym samym wątpliwości odnośnie do obiektywnych możliwości utrzymania umowy, a przy tym negatywnie ocenił możliwość zastąpienia niewiążących konsumenta postanowień umownych rozwiązaniami o charakterze ogólnym, w szczególności odwołującymi się do zasad słuszności lub ustalonych zwyczajów. Wysunięto także postulat sięgnięcia po rozwiązanie, polegające na zastąpieniu nieuczciwego warunku przepisem prawa krajowego o dyspozytywnym charakterze, choć tylko w sytuacji, w której brak zastąpienia pociągałby za sobą unieważnienie umowy w całości i narażałby konsumenta na szczególnie niekorzystne skutki, jako że unieważnienie wywiera co do zasady takie same następstwa, jak postawienie pozostałej do spłaty kwoty kredytu w stan natychmiastowej wymagalności, co może przekraczać możliwości finansowe konsumenta <xIx>(wyrok TSUE z 30 kwietnia 2014 r., sygn. akt C-26/13)</xIx>. Oznacza to jednak konieczność występowania w prawie krajowym takich przepisów, które dotyczą kwestii regulowanych odmiennie w postanowieniu uznanym za klauzulę niedozwoloną.</xText> <xText>Ze względu na pozycję ustrojową Trybunału, umocowanego zwłaszcza w świetle art. 19 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864)30 z późn. zm.) do zapewnienia poszanowania prawa unijnego w wykładni i stosowaniu sąd polski jest zobowiązany do uwzględniania przy stosowaniu prawa także wykładni prawa europejskiego przyjętej w tych rozstrzygnięciach. Dotychczas w nauce prawa <xIx> (por. np. N. Baranowska, Stosowanie wykładni zgodnej z prawem unijnym w sporach horyzontalnych w razie nieprawidłowej implementacji dyrektywy. Europejski Przegląd Sądowy, 2018, nr 2. s. 4-14 i tam prezentowane zestawienie poglądów nauki prawa) </xIx>oraz orzecznictwie ETS <xIx> (por. np. wyroki ETS z 13 marca 1997 r., C-197/96, Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej, EU:C:1997:155; z 13 lipca 2000 r., C-160/99, Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej, EU:C:2000:410; z 18 stycznia 2001 r., C-162/99, Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej, EU:C:2001:35 wyrok z 5 października 2004 r. w sprawach połączonych od C-397/01 do C-403/01, <xAnon>P.</xAnon> i inni przeciwko <xAnon>D. K.</xAnon>, <xAnon>K. W.</xAnon> eV, EU:C:2004:584) </xIx>podkreślany był obowiązek dokonywania przez sąd wykładni prawa krajowego w sposób zapewniający spójność (zgodność) z prawem wspólnotowym.</xText> <xText>Okoliczności rozpatrywanej sprawy, zdaniem sądu nie pozwalały stwierdzić możliwości obowiązywania przedmiotowej umowy bez postanowień uznanych za abuzywne. Postanowienia te, określając oparty na ryzyku kursowym mechanizm indeksacji, determinowały charakter umowy oraz fakt jej zawarcia, stanowiły jej <xIx>essentialia negotii</xIx>, bez których umowa nie mogłaby funkcjonować w dotychczasowym kształcie. Wyeliminowanie ryzyka kursowego w takich warunkach byłoby równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy (z kredytu złotowego indeksowanego do waluty obcej w zwykły, nieindeksowany kredyt złotowy, oprocentowany wg stawki powiązanej ze stawką LIBOR), że należałoby ją uznawać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp, czy wariant umowy kredytu <xIx>(wyrok SN z 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, OSNC 2016, Nr 11, poz. 134)</xIx>.</xText> <xText>W szczególności uznanie kredytu za typowo złotowy rodziłoby problem jego oprocentowania, natomiast wyeliminowanie klauzuli odwołującej się do kursu kupna waluty czyniłoby wadliwym pierwsze przeliczenie, co w istocie wykluczałoby możliwość ustalenia kwoty udzielonego kredytu. Brak z kolei oznaczenia właściwego kursu sprzedaży przekreślałby ustalenie rat w złotych polskich. Wykonanie umowy i rozliczenia stron w obu wypadkach wymagałby jej uzupełnienia o dodatkowe rozwiązania. Co więcej, w omawianym przypadku niemożliwe byłoby zastąpienie abuzywnej klauzuli dotyczącej zasad ustalania kursu kupna waluty, na podstawie którego wyliczana jest wysokość kwoty kredytu, dyspozytywnymi przepisami prawa krajowego wobec ich braku na datę zawarcia umowy. To z kolei oznacza, że utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony nie było możliwe.</xText> <xText>Co do zasady niedozwolone postanowienie nie wywołuje skutków prawnych od samego początku i z mocy prawa, a stwierdzenie takiego jego charakteru zmierza do przywrócenia sytuacji prawnej i faktycznej konsumenta w jakiej znajdowałby się w braku owego warunku, w tym uzyskania zwrotu nienależnie pobranych przez przedsiębiorcę korzyści <xIx>(por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 14 marca 2019 r, C — 118/17 czy z dnia 31 maja 2018 r., C - 483/16).</xIx> Konsument może je następczo sanować, udzielając świadomej i wyraźnej woli na jego obowiązywanie <xIx>(por. cytowany wyżej wyrok Trybunału Sprawiedliwości wydany w sprawie C - 260/18 czy wyrok z dnia z dnia 21 lutego 2013 r. C - 472/11).</xIx> Takiego skutku nie sposób jednak wywodzić z faktu wieloletniego dokonywania spłat. Wszelka nadpłata świadczenia wynikająca z klauzul abuzywnych nie może być traktowana jako forma dobrowolnej spłaty (<xIx>por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2019 r., I CSK 242/18, Legalis).</xIx> Uiszczenie świadczenia w wysokości wyliczonej przez pozwanego samo przez się nie stanowiło zatem rezygnacji z ochrony, jaka wiąże się z abuzywnością.</xText> <xText>Znaczenia sanującego nie można nadać również wejściu w życie tzw. ustawy antyspreadowej. Stwarzała one jedynie warunki do określenia na przyszłość sposobów i terminów ustalania kursów wymiany oraz zasad przeliczania, a także zakładała możliwość spłaty bezpośrednio w walucie waloryzacji.</xText> <xText>Wobec powyższego zaktualizował się obowiązek wzajemnego rozliczenia tego, co strony świadczyły sobie nawzajem w wykonaniu nieważnej, nie dającej podstawy prawnej do świadczenia umowy w oparciu o <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 k.c.</xLexLink></xText> <xText>Sytuacja bezpodstawnego wzbogacenia po obu stronach w przypadku obustronnego wykonania nieważnej umowy doprowadziła do wypracowania w nauce prawa dwojakiej koncepcji zwrotu tak poniesionych świadczeń. Stosownie do pierwszej z nich – określanej jako teoria dwóch kondykcji – przyjęto, że każde roszczenie o wydanie korzyści należy traktować niezależnie, a ich kompensacja jest możliwa tylko w ramach instytucji potrącenia. Stosownie zaś do koncepcji zwanej teorią salda uznano, że świadczenie wzajemne stanowi pozycję, którą od razu należy odjąć od wzbogacenia, a w rezultacie obowiązek zwrotu obciąża tylko tę stronę, która uzyskała większą korzyść i ogranicza się do zwrotu nadwyżki wartości.</xText> <xText>W niniejszej sprawie Sąd opowiedział się za rozliczeniem zgodnym <xBRx></xBRx>z teorią dwóch kondykcji, która jest dominującą w judykaturze i doktrynie, stojąc na stanowisku, że jeśli w wyniku zawarcia umowy każda ze stron spełniła świadczenie na rzecz drugiej strony, to w przypadku nieważności umowy bądź też w przypadku przyjęcia jej upadku wobec braku możliwości jej utrzymania po wyeliminowaniu postanowień abuzywnych, każda z nich ma własne roszczenie o zwrot spełnionego świadczenia – bank o zwrot kwoty przekazanego kredytu, a kredytobiorca o zwrot świadczeń spełnionych na rzecz banku w wykonaniu umowy kredytowej ( <xIx>por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2021 r., w sprawie III CZP 11/20</xIx>.</xText> <xText>Wynika to, w ocenie Sądu, z analizy treści <xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405 k.c.</xLexLink>, w świetle którego, gdy dochodzi do bezpodstawnego wzbogacenia powstaje tyle odrębnych stosunków zobowiązujących do jego zwrotu, ile było stron nieważnej czynności prawnej, które w jej wyniku odniosły korzyść. I tak kredytobiorca ma obowiązek zwrotu na rzecz banku kapitału, a bank na rzecz kredytobiorcy uiszczonych przez niego rat. Możliwe jest przy tym wzajemne potrącenie świadczeń. Do tego wymagana jest jednak wola obu lub jednej strony, która musi wyrazić się oświadczeniem o potrąceniu. Zważywszy na kształt instytucji potrącenia (<xLexLink xArt="art. 498" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 i nast. k.c.</xLexLink>), które jest determinowane wolą potrącającego, nie istnieje możliwość niejako „wyręczania” wierzyciela przez sąd rozpoznający sprawę poprzez odwołanie się do teorii salda. Skutek materialnoprawny potrącenia wywołuje bowiem dopiero jego dokonanie, tego zaś brakuje przy przyjęciu teorii salda.</xText> <xText>Nadto, przyjęcie teorii salda narusza chroniony prawem interes konsumenta. Należy bowiem wskazać, że w przypadku zastosowania teorii salda i uznania umowy za nieważną, powództwo konsumenta, który nie spłacił jeszcze na rzecz banku całego udostępnionego mu kapitału, mogłoby z tego powodu podlegać oddaleniu.</xText> <xText>Stosowanie teorii dwóch kondykcji wynika również z orzecznictwa TSUE. Na podstawie art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 Trybunał przyjął, że w przypadku stwierdzenia charakteru nieuczciwego danego warunku umownego należy, co do zasady, uznać go za nigdy nieistniejący, tak aby nie wywoływał on skutków wobec konsumenta. W związku z tym sądowe stwierdzenie nieuczciwego charakteru takiego warunku powinno mieć, co do zasady, skutek w postaci przywrócenia sytuacji prawnej oraz faktycznej konsumenta, w jakiej znajdowałby się on w przypadku braku tego warunku, uzasadniając w szczególności prawo do zwrotu nienależnie nabytych ze szkodą dla konsumenta korzyści przez przedsiębiorcę w oparciu o wspomniany nieuczciwy warunek <xIx>(wyroki TS: z dnia 21 grudnia 2016 r., <xAnon>G. N.</xAnon> i in., C-154/15, C-307/15 i C-308/15, pkt 66; z dnia 31 maja 2018 r., <xAnon>S.</xAnon>, C-483/16, pkt 34). </xIx>Trybunał zwrócił też uwagę, iż obowiązek zwrotu korzyści nabytych na podstawie nieuczciwych postanowień umownych ma powstrzymywać kredytodawcę przed stosowaniem tych nieuczciwych postanowień.</xText> <xText>Powodowie spłacili, obowiązek swój zrealizowali w całości, w związku z tym w tym zgodnie z ostatecznym ukształtowaniem powództwa, powód zasadnie może oczekiwać zapłaty ze strony pozwanego Banku wszystkiego, co na jego rzecz w ramach umowy było świadczone. Wysokość wpłat dokonanych przez powodów na rzecz strony pozwanej wynikała z zaświadczeń banku oraz załączonej przez powodów historii kredytu. Wobec tego wysokość dochodzonego świadczenia nie pozostawiała wątpliwości i to bez konieczności odwoływania się do opinii biegłego.</xText> <xText>Wobec tego, że powódka cofnęła żądanie zapłaty, Sąd umorzył w stosunku do niej w tym zakresie postępowanie.</xText> <xText>Na uwzględnienie nie zasługiwał, zdaniem sądu, podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia. Roszczenie powodów, stanowiące przedmiot niniejszego sporu, jako roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia, nie ma charakteru okresowego.</xText> <xText>Ustawą o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw z dnia 13 kwietnia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 1104), która weszła w życie dnia 9 lipca 2018 r. podstawowy okres przedawnienia został skrócony z 10 do 6 lat. Jednakże na podstawie art. 5 ust. 3 tej ustawy do przysługujących konsumentowi roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych, których terminy przedawnienia są określone w art. 118 i art. 125 § 1 ustawy zmienianej w art. 1, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym. Zatem w celu zapewnienia ochrony konsumentów należy stosować 10 letni termin przedawnienia (por. uzasadnienie do projektu ww. ustawy z dnia 19 grudnia 2017 r., s. 14).</xText> <xText>Nadto, zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury, „dług z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia jest długiem bezterminowym, zatem zwrot korzyści uzyskanej z tego tytułu powinien nastąpić przy uwzględnieniu regulacji przewidzianej w <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink> – niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do zwrotu bezpodstawnego wzbogacenia. Konsekwencją takiego charakteru długu z tego tytułu jest to, że bieg terminu przedawnienia roszczenia o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia liczy się od dnia, w którym korzyść powinna być zwrócona przez dłużnika, gdyby wierzyciel, zgodnie z <xLexLink xArt="art. 120;art. 120 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 120 § 1 k.c.</xLexLink> wezwał go do wykonania zobowiązania w najwcześniej możliwym terminie. Fakt, że spłata została rozłożona na raty nie nadaje świadczeniu charakteru okresowego. Świadczenia okresowe charakteryzują się bowiem dwoma kumulatywnie występującymi cechami – po pierwsze są one spełniane periodycznie, po drugie – nie jest możliwe z góry ustalenie ich wysokości. Druga z przesłanek nie występuje w sytuacji rozłożenia świadczenia na raty (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 lipca 2020 r., sygn. akt VI ACa 501/19, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. akt I ACa 537/18).</xText> <xText>Dodatkowo Sąd podziela również pogląd wyrażony w uchwale z dnia 16 lutego 2021 roku, sygn. akt III CZP 11/20, w której Sąd Najwyższy, odwołując się do wcześniejszego orzecznictwa, w którym już zwrócono uwagę (<xIx>wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18)</xIx>, iż ze względu na zastrzeżoną dla kredytobiorcy – konsumenta możliwość podjęcia ostatecznej decyzji co do sanowania niedozwolonej klauzuli (i uniknięcia w ten sposób skutków nieważności umowy) albo powołania się na całkowitą nieważność umowy, wprost wywiódł, że co do zasady termin przedawnienia roszczeń o zwrot nienależnie spełnionych świadczeń może rozpocząć bieg dopiero po podjęciu przez kredytobiorcę-konsumenta wiążącej (świadomej, wyraźnej i swobodnej) decyzji w tym względzie. „Dopiero bowiem wtedy można przyjąć, że brak podstawy prawnej świadczenia stał się definitywny (na pewne podobieństwo przypadku do condictio causa finita), a strony mogły zażądać skutecznie zwrotu nienależnego świadczenia (por. <xLexLink xArt="art. 120;art. 120 § 1;art. 120 § 1 zd. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 120 § 1 zd. 1 k.c.</xLexLink>).”</xText> <xText>Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda <xAnon>M. O.</xAnon> kwotę dochodzoną pozwem, a odpowiadającą kwocie dokonanej spłaty CHF wynikającej z zaświadczenia pozwanego<xIx>.(k.346-354)</xIx></xText> <xText>O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1;art. 481 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 i 2 k.c.</xLexLink> uznając, przy uwzględnieniu treści <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink> W przypadku świadczenia nienależnego obowiązany do jego zwrotu pozostaje w opóźnieniu dopiero gdy nie spełni świadczenia po wezwaniu <xIx>(wyrok SN z dnia 22 marca 2001 r. sygn. akt V CKN 769/00, z dnia 29 maja 2015 r., VI ACa 1020/14). </xIx></xText> <xText>Terminy odsetek liczone są zatem od dnia następnego po dacie doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu i pisma ostatecznie precyzującego powództwo(doręczenie miało miejsce w dniu 12 grudnia 2019 r.).</xText> <xText>Spowodowało to częściowe oddalenie roszczeń odsetkowych powoda za okresy wcześniejsze.</xText> <xText>O kosztach procesu należnych powodowi, Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 98" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 k.p.c.</xLexLink>, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Powód uległ bowiem jedynie w zakresie żądania odsetkowego. Na koszty powoda składa się opłata od pozwu w kwocie 1000 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, koszty opinii biegłego 1.878,04 zł zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 5.400 zł (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804 z późn. zm.).</xText> <xText>Strona pozwana poniosła koszty wynagrodzenia pełnomocnika. Na koszty te składają się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 5.400 zł (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804 z późn. zm.).</xText> <xText>Koszty te zostały zasądzone od powódki, która w całości przegrała sprawę.</xText> <xText>Na podstawie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd zwrócił stronom niewykorzystane zaliczki na wydatki.</xText> <xText>Z:Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć poprzez (PI).</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sylwia Nowakowska

Sylwia Nowakowska

Sygn. akt II C 772/20 UZASADNIENIE W pozwie z dnia 10 marca 2020 r., skierowanym przeciwko(...) Spółce Akcyjnejz siedzibą wW., powodowieM. O.,K. O.wnieśli o stwierdzenie nieważności lub bezskuteczności zawartej umowy oraz zasądzenie na ich rzecz solidarnie w kwoty 42.508,19 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa, tytułem zwrotu nienależnie pobranych kwot, w przypadku uznania, ze umowa z dnia 29 lutego 2007 r. nr(...)o HIPOTECZNY kredyt konsolidacyjny dla osób fizycznych(...)waloryzowany kursem CHF - jest nieważna; ewentualnie - w przypadku w przypadku uznania, że umowa jest ważna, zasądzenie na rzecz powodów kwoty 42.508,19 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa, tytułem nienależnie pobranych kwot oraz stwierdzenie nieważności lub bezskuteczności postanowień umowy kredytu zawartych w§1 ust. 3, §11 ust. 2 zd. 2, §11 ust. 4, § 13 ust.5, § 16 ust.3 umowy, postanowień regulaminu oraz ustalenie że indeksowanie umowy do franka szwajcarskiego jest nieważne. Nadto powodowie wnieśli o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (pozew k. 4-21) Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Podniosła zarzut przedawnienia roszczeń powodów. (odpowiedź na pozew k.81-113) W piśmie procesowym z dnia 6 marca 2023 r. powodowie ostatecznie sprecyzowali roszczenie, wnosząc o: 1 zasądzenie od strony pozwanej na rzeczM. O.kwoty 55.506,28 CHF zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty od kwoty 42.508,19 CHF i od kwoty 12.998,09 CHF od dnia zmiany powództwa, tytułem zwrotu nienależnie pobranych kwot, w przypadku przesłanko 2 cofnęła żądanie zapłaty i domagała się jedynie ustalenia wego uznania, ze umowa jest nieważna 3 ewentualnie stwierdzenie nieważności lub bezskuteczności umowy w całości; 4 ewentualnie na wypadek stwierdzenia podstaw do uwzględnienia żądań z punku 1 i 2 orzeczenie zgodnie z zarzutem ewentualnym zawartym w punkcie 3 pozwu oraz zasądzenie kwoty opisanej w punkcie 1. W piśmie procesowym z dnia 4 kwietnia 2024 r. powódkaK. O.nieważności umowy. (pismo procesowe powodów k. 385-386, 508-509) Na rozprawie w dniu 11 stycznia 2024 r., powódka cofnęła żądanie zapłaty kwoty 42.508,19 CHF. Pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu w tym zakresie i zażądał zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania. (protokół rozprawy k.386) Sąd Okręgowy ustalił, co następuje: W dniu19 lutego 2007 r.powodowie zawarli z pozwanym, działającym wówczas pod(...) Bank S.A.(zwanym w treści umowy(...)umowę nr (...)o hipoteczny kredyt konsolidacyjny dla osób fizycznych(...)waloryzowany kursem CHF. Przeznaczeniem środków z kredytu było refinansowanie kredytu mieszkaniowego przyznanego umowąBanku (...) S.A.z 24 lipca 2001 r.. Kwota udzielonego kredytu wynosiła 175.000 zł (§ 1 ust. 2 umowy). Jako walutę waloryzacji wskazano CHF (§1 ust. 3 umowy). Ustalono, że kwota kredytu wyrażona w walucie waloryzacji na koniec dnia9 lutego 2007 r. według kursu kupna waluty z tabeli kursowej(...) Banku S.A.wynosi 74.732,03 CHF, przy czym jest to wartość jedynie informacyjna, nie stanowiąca zobowiązania banku, która może różnić się od wartości kredytu wyrażonej w walucie obcej w dniu jego uruchomienia (§3A umowy). Okres kredytowania oznaczono na 180 miesięcy od dnia 19 lutego 2007 r. do dnia15 marca 2022 r. (§ 1 ust. 4 umowy), jednocześnie oznaczono termin spłaty rat kredytu na 15 dzień każdego miesiąca (§1 ust. 6 umowy). Jako wariant spłaty kredytu ustalono równe raty kapitałowo-odsetkowe (§ 1 ust. 5), które miały być regulowane przez kredytobiorcę w terminach i kwotach, wskazanych w harmonogramie spłat (§ 11 ust. 1 umowy),stanowiącym załącznik nr 1 do umowy oraz jej integralną część (§ 11 ust. 2 zd. pierwsze umowy), sporządzonym w CHF (§11 ust.2 zd. drugie umowy). Ustalono, że raty kapitałowo-odsetkowe, spłacane będą w złotych po uprzednim ich przeliczeniu według kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej(...) Banku S.A., obowiązującego na dzień spłaty, z godziny 14:50 (§ 11 ust. 4 umowy). Kredytobiorcy upoważnili bank do pobierania środków pieniężnych na spłatę kredytu i odsetek z rachunku MultiKonto, określonego w § 6 umowy ust. 3 umowy i zobowiązali się zapewnić na tym rachunku środki, odpowiadające wysokości wymagalnej raty kapitału i odsetek (§12 umowy). Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 3,00 % w stosunku rocznym (§ 1 ust. 8 umowy), z tym, że – zgodnie z §1 ust. 9 umowy - w okresie ubezpieczenia kredytu w(...) S.A.i (...) S.A., dokonanego zgodnie z § 3 ust.6 pkt. 1, oprocentowanie kredytu ulegało zwiększeniu o 1,50 p.p. i wynosiło 6,20 % (§ 10 umowy). Wysokość zmiennej stopy procentowej w dniu wydania decyzji kredytowej ustalona została jako stawka bazowa LIBOR 3M z dnia 29 grudnia 2006 r. wynosząca 2,10%, powiększona o stałą w całym okresie kredytowania marżę(...)w wysokości 0.90% (§ 10 ust. 2 umowy). Ustalono, że informacja na temat obowiązującego oprocentowania kredytu podawana będzie do wiadomości na stronach internetowych(...), zaś informację o wysokości rat kapitałowo – odsetkowych po zmianie oprocentowania, kredytobiorca będzie mógł uzyskać za pośrednictwem sieci placówek(...),(...)i internetu na stronach informacyjnych(...)oraz pocztą e-mail (§ 10 ust. 6 umowy). Zgodnie z § 9 bank pobierał od kredytobiorców prowizję w wysokości określonej w § 1 ust. 7 i 7A płatną jednorazowo w dniu uruchomienia kredytu. Prowizja nie podlegała zwrotowi. Ustalono, że kwota kredytu wyrażona w CHF zostanie określona na podstawie kupna waluty CHF z tabeli kursowej(...) Banku S.A.z dnia i godziny uruchomienia kredytu (§ 7 ust. 1 umowy)., zaś uruchomienie kredytu nastąpi m.in. po podpisaniu umowy przez strony, uiszczeniu przez kredytobiorców prowizji określonej w §9 umowy, ustanowieniu prawnych zabezpieczeń kredytu określonych w umowie (§ ust. 1 umowy). Ustalono, że prawnym zabezpieczeniem kredytu będzie m.in hipoteka kaucyjna do kwoty 262.500 zł ustanowiona na nieruchomości stanowiącej własność kredytobiorców położonej o wartości 270.000 zł, przelew na rzecz banku praw z umowy ubezpieczenia od ognia i innych zdarzeń losowych nieruchomości obciążonej hipoteką - Bezpieczny Kredyt (§3 ust. 1,2 w zw. z § 2 umowy). Ustalono, że wcześniejsza spłata całości kredytu lub raty kapitałowo – odsetkowej, a także spłata przekraczająca wysokość raty, powodowała, że kwota spłaty przeliczana była po kursie sprzedaży CHF z tabeli kursowej(...) Banku S.A., obowiązującym na dzień i godzinę spłaty (§13 ust. 5 umowy). Wskazano, że z chwilą wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego lub wytoczenia powództwa o zapłatę wierzytelności(...)z tytułu umowy kredytowej,(...)dokonuje przeliczenia wierzytelności na złote po kursie sprzedaży CHF z tabeli kursowej(...) Banku S.A, z dnia wystawienia BTE lub wytoczenia powództwa (§16 ust. 3 umowy). Kredytobiorcy oświadczyli, że zapoznali się z Regulaminem udzielania kredytu hipotecznego dla osób fizycznych(...), stanowiącym integralną część umowy i uznają jego wiążący charakter (§26 ust. 1 umowy). Kredytobiorcy oświadczyli, że zostali dokładnie zapoznani z warunkami udzielania kredytu złotowego, waloryzowanego kursem waluty obcej, w tym w zakresie zasad dotyczących spłaty kredytu i w pełni je akceptują. Oświadczyli, że są świadomi i rozumieją, iż z kredytem waloryzowanym związane jest ryzyko kursowe, a jego konsekwencje wynikające z niekorzystnych wahań kursu złotowego wobec walut obcych mogą mieć wpływ na wzrost kosztów obsługi kredytu (§30 ust. 1 umowy). Aneksem do umowy z dnia 8 grudnia 2011 r. powodowie uzyskali możliwość spłaty rat kredytu w walucie waloryzacji. (umowa kredytowa – k. 25-31, regulamin udzielania kredytów i pożyczek hipotecznych dla osób fizycznych w ramach MultiPlanów k. 132-136,139-145, 147-154; aneks – k.155-156) Wniosek o udzielenie kredytu hipotecznego został złożony przez powodów w dniu12 lutego 2007 r. We wniosku powodowie wnioskowali o udzielenie kredytu na warunkach opisanych w zawartej umowie. Powodowie zawarli umowę w celu uzyskania niżej raty, ponieważ mieli mniej korzystny kredyt w innym banku. Poprzedni kredyt był złotowy. Dotyczył zakupu mieszkania. Kredyt nie był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Powodowie prowadzili w tym czasie restaurację. Powód jest obecnie spłacony. (wniosek kredytowy – k. 127-129; zeznania powoda e-prot. k. 368v-369; zeznania powódki e-e-prot.k. 369.) W 2009 r.pozwany wprowadził dla kredytobiorców kredytów waloryzowanych kursem waluty obcej możliwość dokonywania spłaty rat kapitałowo-odsetkowych bezpośrednio w walucie waloryzacji kredytu. Spłata w tym wariancie wymagała zawarcia aneksu do umowy kredytowej. Bank poinformował klientów o takiej możliwości na swoich stronach internetowych, ponadto pracownik, który obsługiwał klienta na etapie zawarcia umowy kredytu miał obowiązek powiadomienia kredytobiorcy o takiej możliwości; dodatkowo stosowne informacje zamieszczane były przez biuro prasowe banku na internetowych stronach prasy branżowej. Również po wejściu w życie tzw. ustawy antyspreadowej Bank poinformował klientów o możliwości zawarcia stosownego aneksu do umowy, umożliwiającego spłatę w walucie waloryzacji. (bezsporne) Powodowie dokonali całkowitej spłaty kwoty kredytu, w tym 55.506,28 CHF i 93.418,06 zł. (zaświadczenie k.346-354) W dniu 8 listopada 2010 r. powodowie znieśli ustawową wspólność małżeńską. (umowa majątkowa k.344) Aktualnie(...)Bank S.A. działa pod nazwą(...) Spółka Akcyjnaz siedzibą wW.. (okoliczność niesporna) Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie sąd oparł się na powołanych dowodach z dokumentów, zeznaniach powodów. Ostatecznie Sąd pominął dowód z opinii biegłej z zakresu bankowości i finansówM. R., wobec dokonania całkowitej spłaty kredytu i wydania zaświadczenia przez pozwanego o wysokości spłaconych kwot. Sąd Okręgowy zważył co następuje: W sprawie zaszły warunki rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym na podstawieart. 1481§1 k.p.c. W zakresie żądania ustalenia nieważności przedmiotowej umowy kredytowej zostało ono oparte na podstawieart. 189 k.c.zgodnie z którym powód może żądać ustalenia przez Sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Wobec tego, że interes prawny będąc materialno-prawną przesłanką powództwa o ustalenie, badany jest przez Sąd z urzędu, gdyż stwierdzenie jego braku skutkuje oddaleniem powództwa wprost, bez analizy żądania powoda pod kątem merytorycznym, konieczne było odniesienie się do tej kwestii w pierwszej kolejności. Piśmiennictwo i judykatura łączy interes prawny z istnieniem niepewności stanu prawnego lub prawa, ujmując go najczęściej jako potrzebę prawną wynikającą z określonej sytuacji powoda, która zagraża naruszeniem uprawnień mu przysługujących bądź też stwarza wątpliwość co do ich istnienia czy realnej możliwości ich realizacji(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia: 14 lipca 1972r., III CRN 607/71, OSNCP 1973/4/64; 2 lutego 2006 c., II CK 395/05, Lex 192028).Potrzeba ta nie może być pojmowana abstrakcyjnie, z ogólnym odwołaniem np. do konieczności uporządkowania stanu prawnego przez wyeliminowanie wadliwej czynności z obrotu, niemniej formułowane, zwłaszcza w nowszym orzecznictwie, dyrektywy interpretacyjne wskazują na szerokie rozumienie tego pojęcia, w kontekście prawa do sądu, w sposób elastyczny, z uwzględnieniem celowościowej wykładni(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2009 r., OSNC-ZD 2010/2/47). Otwarcie drogi procesu o świadczenie pozwala na przesłankowe rozstrzygnięcie o różnicy zdań co do stosunku prawnego będącego źródłem zapłaty i w tym procesie obie strony mogą bronić swych racji ( por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 29 lutego 1972r., I CR 388/71, Lex nr 7066, z dnia 5 lutego 2009r„ 1 CSK 332/08, Lcx nr 500176, z dnia 9 grudnia 201'łr., III CSK 138/ 11, Lex nr 1109267).Orzecznictwo w tym zakresie jest ugruntowane ( por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 29 lutego 1972 r., I Cr 388/71, Lex nr 7066, z dnia 5 lutego 2009 r., I CSK 332/08, Lex nr 500176, z dnia 9 grudnia 2011 r., III CSK 138/11, Lex nr 1109267). Powodowie utracili interes prawny do ustalenia nieważności stosunku prawnego wykreowanego przedmiotową umową w związku z zakończeniem trwania umowy, która w całości została spłacona. Dlatego powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu. Przechodząc do materialnoprawnej oceny zasadności pozostałych żądań strony powodowej należy zauważyć, że okolicznością niesporną w niniejszej sprawie było podpisanie przez strony umowy, na podstawie której bank udzielił powodom kredytu z przeznaczeniem na refinansowanie kredytu w innym banku na zakup lokalu mieszkalnego. Treść wyżej wymienionej umowy odpowiadała zatem definicji umowy kredytu zawartej wart. 69 ustawy prawo bankowe(w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia przez strony umowy kredytu (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.). Kredyt został udzielony powodom w złotych polskich przy jednoczesnym przeliczeniu jego wartości na walutę obcą – franka szwajcarskiego według kursu kupna waluty z tabeli kursowej(...) Banku S.A., co wskazuje, że był on kredytem indeksowanym. Klauzula waluty była w tym stosunku tylko formą waloryzacji. Zastosowanie w.w. mechanizmu, w związku ze zmianami kursu walut, mogło prowadzić do obciążenia kredytobiorcy obowiązkiem zwrotu sumy kapitału o innej wartości rynkowej od pierwotnie przekazanej do wykorzystania. Tego rodzaju rozwiązanie uznawano jednak za dopuszczalne na gruncieart. 3531k.c.(por. np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2017 r., IV CSK 285/16 czy z dnia 14 lipca 2017 roku w sprawie II CSK 803/16, Legalis). Pozwalał na to, obowiązujący w dacie kontraktowania,art. 3581§ 2 k.c., zgodnie z którym strony mogły zastrzec w umowie, że wysokość świadczenia pieniężnego zostanie ustalona według miernika wartości innego niż pieniądz, a miernikiem tym mogła być także inna waluta. Przepisyprawa bankowegonie ograniczały w tym zakresie swobody kontraktowania. Wprawdzie w 200 r., kiedy zawierana była przedmiotowa umowa nie regulowano w nich w sposób szczególny kredytu indeksowanego czy denominowanego, ale praktyka te warianty umowy ukształtowała, a akceptację dla niej odnaleźć można, w wydanej w późniejszym okresie, ustawie z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r., nr 165, poz. 984). Ustawodawca nie wyeliminował wówczas wzorców obejmujących kredyty waloryzowane, wprowadził natomiast doprawa bankowegonowe przepisy art. 69 ust. 2 pkt 4a i ust. 75b, mające zastosowanie także do umów zawartych przed wejściem w życie ustawy nowelizacyjnej w odniesieniu do niespłaconej jeszcze części kredytu (art. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2011 r.). W orzecznictwie utrwalony jest już pogląd, że poddanie waloryzacji świadczeń z umowy kredytowej trudno potraktować jako sprzeczne z funkcją tej umowy, która sprowadza się do odpłatnego sfinansowania przez bank określanego celu, jaki chce osiągnąć kredytobiorca. W ocenie Sądu zatem wprowadzenie do umowy postanowienia przewidującego mechanizm indeksacji nie było sprzeczne z treściąart. 69 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo Bankowe. Zgodnie zart. 3851§ 1 k.c.postanowienia umowy zawieranej z konsumentem, nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Stosownie do treściart. 3851§ 3 k.c., nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. Zgodnie zart. 3851§ 4 k.c., ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje. Podkreślić należy, żeart. 3851 k.c.stanowi implementację art. 3 dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. WE L Nr 95, s. 29 z późn. zm.). Stosownie do niego warunki umowy, które nie były indywidualnie negocjowane, mogą być uznane za nieuczciwe, jeśli stoją w sprzeczności z wymogami dobrej wiary, powodują znaczącą nierównowagę, wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta. Ugruntowany jest przy tym pogląd, że kwalifikacja według przesłanek zart. 3851§ 1 k.c.dokonywana powinna być według stanu na dzień kontraktowania, bez względu na późniejszy rzeczywisty sposób wykonywania umowy (por. uchwala z dnia 20 czerwca 2018 r., III CZP 29/17, OSNC 2019/1/2). Również na tle dyrektywy nr 93/13 EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L95, s.29-34, polskie wydanie specjalne:Rozdział 15, Tom 002, s. 288-293) przyjęto, że celemart. 4 ust.1tej dyrektywy jest ochrona konsumenta, toteż ocena nieuczciwego charakteru warunków umowy powinna uwzględniać okoliczności, o których konsument wiedział lub które mógł przewidzieć w chwili zawierania umowy. Ocena ta nie powinna zależeć od zdarzeń, które wystąpią po zawarciu umowy i są niezależne od woli stron. System ochrony ustanowiony na mocy dyrektywy 93/13 opiera się na założeniu, że konsument jest stroną słabszą niż przedsiębiorca, zarówno co do siły negocjacyjnej (a zatem i jego zdolności negocjacyjnych), jak i ze względu na stopień poinformowania (zob. w szczególności wyroki TS: z dnia 27 czerwca 2000 r.,O.GrupoE.iS. E., od C-240/98 do C-244/98, pkt 25; z dnia 26 października 2006 r.,M.C., C168/05, pkt 25; z dnia 14 marca 2013 r.,A., C-415/11, pkt 44; z dnia 14 czerwca 2012 r.,B. E.deC., C-618/10, pkt 39; z dnia 26 marca 2019 r.,A. B., C-70/17, pkt 49). Proces kontroli niedozwolonych (abuzywnych) postanowień umownych (w prawie Unii określanych jako nieuczciwe warunki umowne) przez sąd krajowy składa się z dwóch odmiennych, następujących po sobie etapów. Pierwszy etap dotyczy kwalifikacji przez sąd krajowy postanowienia umownego jako niedozwolonej klauzuli, natomiast drugi, odnosi się do określenia przez ten sąd konsekwencji, jakie należy wyciągnąć z uznania jej abuzywności(opinia rzecznika generalnego M. Szpunara z 13 września 2018 r.,A. B., C-70/17 i C-179/17, pkt 65). W przedmiotowej sprawie nie może budzić wątpliwości okoliczność, że zawierając z pozwanym umowę kredytową, powodowie posiadali status konsumentów w rozumieniuart. 221 k.c., który stanowi, że za konsumenta uważa osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Przedmiotowy kredyt miał służyć powodom do zakupu lokalu mieszkalnego na własne potrzeby. Zauważyć należy, że wk.c., ustawodawca wprowadził domniemanie braku indywidualnych uzgodnień postanowień umowy w przypadku, gdy postanowienie umowy zostało zaczerpnięte z wzorca umowy. Nie ulega wątpliwości, że przedmiotem umowy zawartej z powodami jako konsumentami był oferowany przez pozwanego kredyt, który stanowił gotowy produkt. Pozwany nie wykazał, aby powodowie mieli wpływ na treść zakwestionowanych postanowień umowy, w szczególności zaś tych regulujących kwestię przeliczania samego kredytu, jak i wartości poszczególnych rat kredytowych z franków szwajcarskich na złote według kursów ustalonych w tabeli kursów banku. Z załączonego do akt wniosku kredytowego wynikało, że przedmiotem indywidualnych uzgodnień stron była jedynie prowizja oraz marża. Warunkiem koniecznym (choć niewystarczającym) ustalenia, iż postanowienie umowne zostało indywidualnie uzgodnione z konsumentem, jest przedstawienie przez przedsiębiorcę dowodu, iż treść tego postanowienia była przedmiotem negocjacji z konsumentem. Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG fakt, że niektóre postanowienia umowy były negocjowane indywidualnie, nie wyłącza uznania innych jej postanowień za nieuzgodnione indywidualnie, zwłaszcza jeżeli ogólna ocena umowy wskazuje na to, że została ona sporządzona na podstawie uprzednio sformułowanego wzorca. W nauce prawa nie budzi wątpliwości, że za nieuzgodnione indywidualnie trzeba uznać także postanowienie, które konsument wybrał spośród kilku zaproponowanych przez przedsiębiorcę. Okoliczność nawet, że pozwany bank oferował również umowy kredytu innego niż indeksowany, bądź waloryzowane do innej waluty obcej nie stanowi zatem podstawy, aby uznać, że treść zamieszczonych w umowie kredytowej zawartej z powodami postanowień dotyczących sposobu przeliczania waluty, czyli w istocie sposobu waloryzacji zadłużenia kredytobiorców została z nimi indywidualnie uzgodniona. W świetleart. 3851k.c.bez znaczenia jest także i to czy powodowie świadomie dokonali wyboru umowy o kredyt indeksowany, jeśli tekst tej umowy został opracowany przez stronę pozwaną (por. A. Olejniczak, Komentarz do art. 385, w: Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna, red. A. Kidyba, LEX 2014, i przywołana tam literatura, A. Rzetecka-Gil, Komentarz do art. 3851, w: Kodeks cywilny. Komentarz. Zobowiązania - część ogólna, tejże, LEX 2011; por. również: M. Jagielska, Nowelizacja Kodeksu cywilnego: kontrola umów i wzorców umownych, Monitor Prawniczy 11/2000, s. 700; podobnie Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. akt: XVII Amc 426/09). W niniejszej sprawie powodowie zakwestionowali postanowienia, zawarte w §1 ust. 3 i 3A, § 11 ust. 2 zd. 2 i ust. 4, § 13 ust.5, § 16 ust. 3 umowy, a zatem kolejno odwołania do kursów kupna i sprzedaży waluty CHF, obowiązujących u kredytodawcy. Odnosząc się w pierwszej kolejności do ustalonego w umowie sposobu waloryzacji jako najistotniejszego z punktu widzenia istnienia przedmiotowej umowy należy wskazać, iż postanowienia w tej części niewątpliwie mają charakter blankietowy, nie spełniają warunku przejrzystości postanowień umowy, odwołują się do miernika wartości nie mającego charakteru obiektywnego i zewnętrznego, gdyż odwołanie następuje do kursów kupna i sprzedaży waluty CHF, obowiązujących u kredytodawcy, a więc ustalanych przez niego jednostronnie i samodzielnie, powodując, że kredytobiorca nie jest w stanie ustalić zasad, wedle których następuje ustalenie kursów walut, a w konsekwencji wysokości rat kapitałowo-odsetkowych. Jednocześnie nawet ewentualne wytłumaczenie mechanizmu należy uznać za niewystarczające, ponieważ zasady nie wynikają z umowy, a zatem są nieweryfikowalne i przeciętny konsument-kredytobiorca nie ma w tym zakresie wiedzy wynikającej z łączącego strony stosunku prawnego. Nadto, postanowienia te umożliwiają pobieranie przez kredytodawcę dodatkowego zysku poprzez stosowanie niejednolitego miernika wartości (odpowiednio kursu kupna CHF i kursu sprzedaży CHF), co powoduje, że kredytobiorca obowiązany jest do zapłaty wyższych rat kapitałowo-odsetkowych, nawet wówczas, gdy kurs waluty, będący przyjętym przez strony miernikiem wartości i podstawą waloryzacji świadczenia, w ogóle nie uległ zmianie na przestrzeni wykonywania umowy i spłaty kredytu. W tym zakresie, nie tylko językowa treść klauzul waloryzacyjnych ma abuzywny charakter, lecz cały mechanizm ich łącznego zastosowania, który należy rozumieć jako nieuczciwą regułę postępowania wynikającą z klauzul waloryzacyjnych. Podkreślić trzeba, że sprzeczne z dobrymi obyczajami są przede wszystkim działania niezgodne z zasadą równorzędności stron kontraktujących. Rażącym naruszeniem interesów konsumenta jest z kolei nieusprawiedliwiona dysproporcja praw czy obowiązków na jego niekorzyść w stosunku obligacyjnym. Wspólną cechą wyżej wskazanych przesłanek jest nierównomierne rozłożenie praw, obowiązków czy ryzyka między stronami prowadzące do zachwiania równowagi kontaktowej (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 lipca 2005 r., I CK 832/04, Legalis numer 71468).Działanie wbrew dobrym obyczajom, w zakresie kształtowania treści stosunku obligacyjnego, oznacza natomiast tworzenie przez partnera konsumenta takich klauzul umownych, które godzą w równowagę kontraktową stron stosunku umownego. W stosunkach z konsumentami szczególne znaczenie mają te oceny zachowań podmiotów w świetle dobrych obyczajów, które odwołują się do takich wartości jak szacunek wobec partnera, uczciwość, szczerość, zaufanie, lojalność, rzetelność i fachowość. Postanowienia umów, które kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z nimi kwalifikować należy zawsze jako sprzeczne z dobrymi obyczajami, w rozumieniu przepisuart. 3851§ 1 k.c.Za sprzeczne z dobrymi obyczajami można w tym rozumieniu uznać także działania zmierzające do niedoinformowania, dezorientacji, wywołania błędnego przekonania konsumenta, wykorzystania jego niewiedzy lub naiwności, a więc działanie potocznie określane jako nieuczciwe, nierzetelne, odbiegające od przyjętych standardów postępowania. Odnosząc te rozważania do niniejszej sprawy nie może ulegać zatem wątpliwości, że istnieją podstawy do uznania, że postanowienia przedmiotowej umowy kredytowej, w zakresie w jakim przewidują przeliczanie należności kredytowych według kursów ustalonych w tabeli sporządzanej przez pozwany bank, kształtują prawa i obowiązki powodów jako konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając ich interesy. Zdaniem Sądu bank, wprowadzając klauzule waloryzacyjne oparte o kursy walut wskazane w sporządzanych przez niego tabelach, przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu i wysokości całej wierzytelności poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego (rozumianego jako różnica pomiędzy kursem sprzedaży a kursem zakupu waluty obcej). Ta nieprecyzyjność, istotna szczególnie przy długotrwałym związaniu stron stosunkiem obligacyjnym, stwarzała stan wykraczający poza zwykłe ramy ryzyka przedsięwzięcia i narażała powodów na oddziaływanie czynników trudnych do obiektywnego zweryfikowania. O poziomie swego zadłużenia kredytobiorcy tak naprawdę dowiadywać się mieli każdorazowo po ściągnięciu wyliczonej przez bank raty z rachunku bankowego. Doszło zatem do nierównomiernego rozkładu praw i obowiązków stron, przy uprzywilejowaniu podmiotu profesjonalnego, mającego pozycję ewidentnie silniejszą w nawiązanym stosunku. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, że tabele kursów walut nie są przez pozwanego sporządzane specjalnie na potrzeby waloryzacji świadczeń określonych kredytobiorców, ale mają generalny charakter i odnoszą się do całej działalności banku. Istotne z punktu widzenia niniejszej sprawy jest bowiem to, że waloryzacja rat kredytów udzielanych na podstawie analizowanej umowy o kredyt hipoteczny odbywa się w oparciu o tabele kursowe sporządzane przez pozwanego. Nie ma zatem znaczenia to, że te same tabele bank wykorzystuje też w innych sferach swojej działalności, a nie tylko do waloryzacji kredytów. O abuzywności analizowanych postanowień umownych przesądza też fakt, że klauzule te nie odwoływały się do obiektywnych wskaźników, na które żadna ze stron nie miała wpływu, lecz pozwalały wyłącznie bankowi na określenie miernika wartości wedle swojej woli i uprawnienie banku do określania wysokości kursu sprzedaży CHF formalnie nie doznawało uregulowanych ograniczeń. Na mocy tych postanowień pozwany mógł jednostronnie i arbitralnie, a przy tym w sposób wiążący, modyfikować wskaźnik, według którego obliczana była wysokość zobowiązania kredytobiorców, a tym samym mógł wpływać na wysokość świadczenia powodów. Umowa o kredyt hipoteczny nie precyzuje bowiem sposobu ustalania kursu wymiany walut wskazanego w tabeli kursów banku. W szczególności postanowienia przedmiotowej umowy nie przewidują wymogu, aby wysokość kursu ustalanego przez bank pozostawała w określonej relacji do aktualnego kursu CHF ukształtowanego przez rynek walutowy lub na przykład kursu średniego publikowanego przez Narodowy Bank Polski. Oznacza to, że bankowi pozostawiona została dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu CHF w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań klientów, których kredyty waloryzowane były kursem CHF. Nie mają także znaczenia argumenty wskazujące, że ustalane przez bank kursy kupna i sprzedaży walut oparte były na kursach stosowanych przez NBP oraz miały charakter rynkowy. Bez znaczenia pozostaje wreszcie i to, w jaki sposób Bank wykonywał te postanowienia i w jakim stopniu z nich korzystał, a więc, jak ustalał kursy przyjęte do obliczenia kwoty kredytu oraz wysokości poszczególnych rat kapitałowo – odsetkowych, gdy umowa ich nie przewidywała, jakie czynniki decydowały o wyznaczeniu kursów walut i czy odbiegały one w praktyce od kursów rynkowych, jak również późniejsza możliwość spłat przez powodów bezpośrednio w CHF po wejściu w życie ustawy z dnia 29 lipca 2011 r., skoro powodowie spłat takich nie mogli dokonywać od początku. Oceny abuzywności postanowień umowy, jak już wcześniej wskazano dokonuje się z uwzględnieniem stanu rzeczy istniejącego w chwili jej zawarcia ( art. 4 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r.), co oznacza, że okoliczności wykonania umowy nie mają dla tej oceny żadnego znaczenia. Sposób ustalania kursu danej waluty wpływa bezpośrednio na wysokość zobowiązania konsumenta, zaś bank konstruując umowę przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego w CHF. Tym samym ustalony w umowie sposób waloryzacji należało ocenić jako naruszający równowagę i słuszność kontraktową w relacjach przedsiębiorcy z konsumentem. Postanowienia określające podobny schemat przeliczenia kredytu były wielokrotnie przedmiotem kontroli indywidualnej, w której uznawano ich niedozwolony charakter(por. np. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, z dnia 1 marca 2017 r., IV CSK 285/16, z dnia 19 września 2018 r., I CNP 39/17, z dnia 24 października 2018 r., II CSK 632/17, z dnia 13 grudnia 2018 r., V CSK 559/17, z dnia 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17, z dnia 9 maja 2019 r., 1 CSK 242/18, z dnia 29 października 2019 r., IV CSK 309/18 - dostępne w bazie Legalis.).Argumenty tam przytoczone znajdą zastosowanie również w przypadku umowy stron. Klauzule określające mechanizm indeksacji kwoty kredytu, tożsame z klauzulami zawartymi w umowie między stronami niniejszego procesu, w sprawie z udziałem strony pozwanej zostały zresztą wpisane do, prowadzonego przez Prezesa UOKiK, rejestru klauzul niedozwolonych pod pozycjami 3172, 3173,3291, na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie XVII AmC 1530/09, 5743 – na mocy wyroku Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 27 grudnia 2010 r., w sprawie XVII AmC 1531/09; 6069, 6070 na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 12 czerwca 2012 r. w sprawie XVII AmC 2600/11. Kwestię ich abuzywności można byłoby zatem uznać i z tej przyczyny za wykazaną bez konieczności wnikliwej analizy poszczególnych przesłanek występujących na gruncieart. 3851§ 1 k.c. Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Sądu Okręgowego postanowienia umowne przedmiotowej umowy kredytowej, w zakresie, w jakim przewidują przeliczanie należności kredytowych według kursów ustalonych w tabeli sporządzanej przez pozwany bank, mają charakter abuzywny. W orzecznictwie zwraca się uwagę na konieczność szczególnej staranności banku przy wprowadzeniu do umowy kredytowej zawieranej na wiele lat mechanizmu działania kursowego(por. np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2019 r., IV CSK 309/18 czy z dnia 27 listopada 2019 r., II CSK 438/18, Legalis).Istotne jest wyraźne wskazanie zagrożeń wiążących się z oferowanym kredytem, tak by konsument miał pełne rozeznanie co do skutków ekonomicznych. Obowiązek informacyjny w zakresie ryzyka kursowego powinien zostać wykonany w sposób uwidaczniający konsumentowi, że zaciągnięcie tego rodzaju kredytu jest bardzo ryzykowne, a jego zaakceptowanie może rodzić powinność zwrotu kwoty wielokrotnie wyższej od pożyczonej mimo dokonywanych regularnych spłat. Jak wynikało z poczynionych ustaleń powodowie skorzystali z opcji kredytu z formułą waloryzacyjną, powiązaną z frankiem szwajcarskim. Dokonując wyboru kierowali się zapewnieniami o bezpieczeństwie i korzyściach płynących z takiej formy kredytowania, przy stabilności franka. Charakter informacji udzielanych powodom nie był skonkretyzowany na tyle by można przyjąć, że były pełne i dawały powodom szansę zorientowania się co do możliwego rozwoju sytuacji. Chodziło przy tym nie tylko o proste konsekwencje zmiany oprocentowania czy zmiany kursu franka, ale związane ze stanem obu walut, ich relacjami w przeszłości oraz prognozami ich kursów na przyszłość w szerokiej perspektywie czasowej. Tylko wówczas powodowie mogliby faktycznie ocenić poziom ryzyka towarzyszący kilkudziesięcioletniemu związaniu kontraktowemu. Z naruszeniem przez bank obowiązków informacyjnych wobec klientów powinna wiązać się stosowna sankcja przy rozstrzyganiu sporów między nimi (por. np. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 16 marca 2018 r., IV CSK 250/17 czy z dnia 9 stycznia 2019 r., I CSK 736/17, Legalis). Przechodząc dalej wskazać należy, że uznanie niedozwolonego charakteru postanowień umownych jest wyłączone w odniesieniu do postanowień określających główne świadczenia stron, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Ani orzecznictwo, ani doktryna nie są jednolite w ocenie rozważanych klauzul. Zdawał się przeważać pogląd, wedle którego klauzule waloryzacyjne nie decydują o elementach przedmiotowo istotnych umowy kredytowej, czyli oddaniu i zwrocie środków pieniężnych, a jedynie wprowadzają dodatkowy mechanizm przeliczeniowy (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, z dnia 14 lipca 2017 r., II CSK 803/16, z dnia 29 października 2018 r., IV CSK 308/18, Legalis).Zarówno Sąd Najwyższy, jak sądy powszechne prezentowały jednak także i odmienne poglądy ( por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2019 r.,V CSK 382/18, dostępny w bazie orzeczeń Sądu Najwyższego).W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości za główne świadczenia uznawane są te, które charakteryzują daną umowę, z zaliczeniem do nich m.in. klauzul ryzyka kursowego (por. np. wyroki: z dnia 14 marca 2019 r. C —118/17 czy z dnia 3 października 2019 r., C – 260/18K. D.iJ. D.przeciwko(...)Bank (...)przywoływane w nich orzecznictwo). W przypadku niniejszej sprawy oznaczony sposób przeliczenia i wkalkulowane w jego ramy ryzyko zmiany kursu walut oddziaływało w oczywisty sposób na koszty obsługi kredytu i zakres świadczeń obciążających powodów. Postanowienia dotyczące indeksacji nie ograniczają się do samego sposobu przeliczenia kwoty i określenia sposobu zmiany wysokości świadczenia kredytobiorców w przyszłości, ale wprost świadczenie to określają. Bez przeprowadzenia przeliczeń wynikających z indeksacji nie doszłoby do ustalenia wysokości kapitału podlegającego spłacie, wyrażonego w walucie obcej, a także nie doszłoby do ustalenia wysokości odsetek, które zobowiązani są zapłacić kredytobiorcy. Przytoczony wyżej kierunek wykładni unijnej skłaniał w konsekwencji do wniosku, że sporne postanowienia stanowiły element głównego przedmiotu zawartej umowy kredytowej. Stwierdzenie niedozwolonego charakteru postanowień nie prowadzi wprost do nieważności umowy w całości. Przepisart. 3851k.c.przewiduje w takim wypadku szczególną sankcję - niezwiązania konsumenta wadliwymi postanowieniami, strony pozostają natomiast związane umową w pozostałym zakresie (§ 2). Usunięcie ze stosunku prawnego klauzuli abuzywnej prowadzi jednak do powstania luki, która może mieć wpływ na dalszy byt umowy. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. nakazuje uznać warunek nieuczciwy za nieistniejący, zaś utrzymanie całej umowy powinno być weryfikowane w sposób obiektywny. Trybunał sprzeciwia się przy tym modyfikacji przez sąd treści umowy przez zastąpienie klauzul niedozwolonych innymi przepisami dyspozytywnymi z krajowego porządku prawnego, poza przypadkami gdy brak takiego zastąpienia prowadziłby do skutków niekorzystnych dla konsumenta, czyniąc ze stwierdzenia abuzywności sankcję dla niego dotkliwą(por. np. wyroki Trybunału Sprawiedliwości: z 15 marca 2012 r., C — 453/10, z dnia 30 kwietnia 2014 r., C -26/13, z dnia 26 marca 2019 r., C - 70/17 i C 179/17, z 3 marca 2020 r, C 125/18).Analizując klauzule waloryzacyjne w umowie kredytowej w wyroku z dnia 3 października 2019 r., C - 260/18, Trybunał Sprawiedliwości zwrócił uwagę, że unieważnienie takich klauzul prowadzi nie tylko do zniesienia mechanizmu waloryzacyjnego oraz różnic kursów walutowych, ale również — pośrednio — do zaniknięcia ryzyka kursowego, które jest bezpośrednio związane z waloryzacją. Wyraził tym samym wątpliwości odnośnie do obiektywnych możliwości utrzymania umowy, a przy tym negatywnie ocenił możliwość zastąpienia niewiążących konsumenta postanowień umownych rozwiązaniami o charakterze ogólnym, w szczególności odwołującymi się do zasad słuszności lub ustalonych zwyczajów. Wysunięto także postulat sięgnięcia po rozwiązanie, polegające na zastąpieniu nieuczciwego warunku przepisem prawa krajowego o dyspozytywnym charakterze, choć tylko w sytuacji, w której brak zastąpienia pociągałby za sobą unieważnienie umowy w całości i narażałby konsumenta na szczególnie niekorzystne skutki, jako że unieważnienie wywiera co do zasady takie same następstwa, jak postawienie pozostałej do spłaty kwoty kredytu w stan natychmiastowej wymagalności, co może przekraczać możliwości finansowe konsumenta(wyrok TSUE z 30 kwietnia 2014 r., sygn. akt C-26/13). Oznacza to jednak konieczność występowania w prawie krajowym takich przepisów, które dotyczą kwestii regulowanych odmiennie w postanowieniu uznanym za klauzulę niedozwoloną. Ze względu na pozycję ustrojową Trybunału, umocowanego zwłaszcza w świetle art. 19 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864)30 z późn. zm.) do zapewnienia poszanowania prawa unijnego w wykładni i stosowaniu sąd polski jest zobowiązany do uwzględniania przy stosowaniu prawa także wykładni prawa europejskiego przyjętej w tych rozstrzygnięciach. Dotychczas w nauce prawa (por. np. N. Baranowska, Stosowanie wykładni zgodnej z prawem unijnym w sporach horyzontalnych w razie nieprawidłowej implementacji dyrektywy. Europejski Przegląd Sądowy, 2018, nr 2. s. 4-14 i tam prezentowane zestawienie poglądów nauki prawa)oraz orzecznictwie ETS (por. np. wyroki ETS z 13 marca 1997 r., C-197/96, Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej, EU:C:1997:155; z 13 lipca 2000 r., C-160/99, Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej, EU:C:2000:410; z 18 stycznia 2001 r., C-162/99, Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej, EU:C:2001:35 wyrok z 5 października 2004 r. w sprawach połączonych od C-397/01 do C-403/01,P.i inni przeciwkoD. K.,K. W.eV, EU:C:2004:584)podkreślany był obowiązek dokonywania przez sąd wykładni prawa krajowego w sposób zapewniający spójność (zgodność) z prawem wspólnotowym. Okoliczności rozpatrywanej sprawy, zdaniem sądu nie pozwalały stwierdzić możliwości obowiązywania przedmiotowej umowy bez postanowień uznanych za abuzywne. Postanowienia te, określając oparty na ryzyku kursowym mechanizm indeksacji, determinowały charakter umowy oraz fakt jej zawarcia, stanowiły jejessentialia negotii, bez których umowa nie mogłaby funkcjonować w dotychczasowym kształcie. Wyeliminowanie ryzyka kursowego w takich warunkach byłoby równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy (z kredytu złotowego indeksowanego do waluty obcej w zwykły, nieindeksowany kredyt złotowy, oprocentowany wg stawki powiązanej ze stawką LIBOR), że należałoby ją uznawać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp, czy wariant umowy kredytu(wyrok SN z 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, OSNC 2016, Nr 11, poz. 134). W szczególności uznanie kredytu za typowo złotowy rodziłoby problem jego oprocentowania, natomiast wyeliminowanie klauzuli odwołującej się do kursu kupna waluty czyniłoby wadliwym pierwsze przeliczenie, co w istocie wykluczałoby możliwość ustalenia kwoty udzielonego kredytu. Brak z kolei oznaczenia właściwego kursu sprzedaży przekreślałby ustalenie rat w złotych polskich. Wykonanie umowy i rozliczenia stron w obu wypadkach wymagałby jej uzupełnienia o dodatkowe rozwiązania. Co więcej, w omawianym przypadku niemożliwe byłoby zastąpienie abuzywnej klauzuli dotyczącej zasad ustalania kursu kupna waluty, na podstawie którego wyliczana jest wysokość kwoty kredytu, dyspozytywnymi przepisami prawa krajowego wobec ich braku na datę zawarcia umowy. To z kolei oznacza, że utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony nie było możliwe. Co do zasady niedozwolone postanowienie nie wywołuje skutków prawnych od samego początku i z mocy prawa, a stwierdzenie takiego jego charakteru zmierza do przywrócenia sytuacji prawnej i faktycznej konsumenta w jakiej znajdowałby się w braku owego warunku, w tym uzyskania zwrotu nienależnie pobranych przez przedsiębiorcę korzyści(por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 14 marca 2019 r, C — 118/17 czy z dnia 31 maja 2018 r., C - 483/16).Konsument może je następczo sanować, udzielając świadomej i wyraźnej woli na jego obowiązywanie(por. cytowany wyżej wyrok Trybunału Sprawiedliwości wydany w sprawie C - 260/18 czy wyrok z dnia z dnia 21 lutego 2013 r. C - 472/11).Takiego skutku nie sposób jednak wywodzić z faktu wieloletniego dokonywania spłat. Wszelka nadpłata świadczenia wynikająca z klauzul abuzywnych nie może być traktowana jako forma dobrowolnej spłaty (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2019 r., I CSK 242/18, Legalis).Uiszczenie świadczenia w wysokości wyliczonej przez pozwanego samo przez się nie stanowiło zatem rezygnacji z ochrony, jaka wiąże się z abuzywnością. Znaczenia sanującego nie można nadać również wejściu w życie tzw. ustawy antyspreadowej. Stwarzała one jedynie warunki do określenia na przyszłość sposobów i terminów ustalania kursów wymiany oraz zasad przeliczania, a także zakładała możliwość spłaty bezpośrednio w walucie waloryzacji. Wobec powyższego zaktualizował się obowiązek wzajemnego rozliczenia tego, co strony świadczyły sobie nawzajem w wykonaniu nieważnej, nie dającej podstawy prawnej do świadczenia umowy w oparciu oart. 410 k.c. Sytuacja bezpodstawnego wzbogacenia po obu stronach w przypadku obustronnego wykonania nieważnej umowy doprowadziła do wypracowania w nauce prawa dwojakiej koncepcji zwrotu tak poniesionych świadczeń. Stosownie do pierwszej z nich – określanej jako teoria dwóch kondykcji – przyjęto, że każde roszczenie o wydanie korzyści należy traktować niezależnie, a ich kompensacja jest możliwa tylko w ramach instytucji potrącenia. Stosownie zaś do koncepcji zwanej teorią salda uznano, że świadczenie wzajemne stanowi pozycję, którą od razu należy odjąć od wzbogacenia, a w rezultacie obowiązek zwrotu obciąża tylko tę stronę, która uzyskała większą korzyść i ogranicza się do zwrotu nadwyżki wartości. W niniejszej sprawie Sąd opowiedział się za rozliczeniem zgodnymz teorią dwóch kondykcji, która jest dominującą w judykaturze i doktrynie, stojąc na stanowisku, że jeśli w wyniku zawarcia umowy każda ze stron spełniła świadczenie na rzecz drugiej strony, to w przypadku nieważności umowy bądź też w przypadku przyjęcia jej upadku wobec braku możliwości jej utrzymania po wyeliminowaniu postanowień abuzywnych, każda z nich ma własne roszczenie o zwrot spełnionego świadczenia – bank o zwrot kwoty przekazanego kredytu, a kredytobiorca o zwrot świadczeń spełnionych na rzecz banku w wykonaniu umowy kredytowej (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2021 r., w sprawie III CZP 11/20. Wynika to, w ocenie Sądu, z analizy treściart. 405 k.c., w świetle którego, gdy dochodzi do bezpodstawnego wzbogacenia powstaje tyle odrębnych stosunków zobowiązujących do jego zwrotu, ile było stron nieważnej czynności prawnej, które w jej wyniku odniosły korzyść. I tak kredytobiorca ma obowiązek zwrotu na rzecz banku kapitału, a bank na rzecz kredytobiorcy uiszczonych przez niego rat. Możliwe jest przy tym wzajemne potrącenie świadczeń. Do tego wymagana jest jednak wola obu lub jednej strony, która musi wyrazić się oświadczeniem o potrąceniu. Zważywszy na kształt instytucji potrącenia (art. 498 i nast. k.c.), które jest determinowane wolą potrącającego, nie istnieje możliwość niejako „wyręczania” wierzyciela przez sąd rozpoznający sprawę poprzez odwołanie się do teorii salda. Skutek materialnoprawny potrącenia wywołuje bowiem dopiero jego dokonanie, tego zaś brakuje przy przyjęciu teorii salda. Nadto, przyjęcie teorii salda narusza chroniony prawem interes konsumenta. Należy bowiem wskazać, że w przypadku zastosowania teorii salda i uznania umowy za nieważną, powództwo konsumenta, który nie spłacił jeszcze na rzecz banku całego udostępnionego mu kapitału, mogłoby z tego powodu podlegać oddaleniu. Stosowanie teorii dwóch kondykcji wynika również z orzecznictwa TSUE. Na podstawie art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 Trybunał przyjął, że w przypadku stwierdzenia charakteru nieuczciwego danego warunku umownego należy, co do zasady, uznać go za nigdy nieistniejący, tak aby nie wywoływał on skutków wobec konsumenta. W związku z tym sądowe stwierdzenie nieuczciwego charakteru takiego warunku powinno mieć, co do zasady, skutek w postaci przywrócenia sytuacji prawnej oraz faktycznej konsumenta, w jakiej znajdowałby się on w przypadku braku tego warunku, uzasadniając w szczególności prawo do zwrotu nienależnie nabytych ze szkodą dla konsumenta korzyści przez przedsiębiorcę w oparciu o wspomniany nieuczciwy warunek(wyroki TS: z dnia 21 grudnia 2016 r.,G. N.i in., C-154/15, C-307/15 i C-308/15, pkt 66; z dnia 31 maja 2018 r.,S., C-483/16, pkt 34).Trybunał zwrócił też uwagę, iż obowiązek zwrotu korzyści nabytych na podstawie nieuczciwych postanowień umownych ma powstrzymywać kredytodawcę przed stosowaniem tych nieuczciwych postanowień. Powodowie spłacili, obowiązek swój zrealizowali w całości, w związku z tym w tym zgodnie z ostatecznym ukształtowaniem powództwa, powód zasadnie może oczekiwać zapłaty ze strony pozwanego Banku wszystkiego, co na jego rzecz w ramach umowy było świadczone. Wysokość wpłat dokonanych przez powodów na rzecz strony pozwanej wynikała z zaświadczeń banku oraz załączonej przez powodów historii kredytu. Wobec tego wysokość dochodzonego świadczenia nie pozostawiała wątpliwości i to bez konieczności odwoływania się do opinii biegłego. Wobec tego, że powódka cofnęła żądanie zapłaty, Sąd umorzył w stosunku do niej w tym zakresie postępowanie. Na uwzględnienie nie zasługiwał, zdaniem sądu, podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia. Roszczenie powodów, stanowiące przedmiot niniejszego sporu, jako roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia, nie ma charakteru okresowego. Ustawą o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw z dnia 13 kwietnia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 1104), która weszła w życie dnia 9 lipca 2018 r. podstawowy okres przedawnienia został skrócony z 10 do 6 lat. Jednakże na podstawie art. 5 ust. 3 tej ustawy do przysługujących konsumentowi roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych, których terminy przedawnienia są określone w art. 118 i art. 125 § 1 ustawy zmienianej w art. 1, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym. Zatem w celu zapewnienia ochrony konsumentów należy stosować 10 letni termin przedawnienia (por. uzasadnienie do projektu ww. ustawy z dnia 19 grudnia 2017 r., s. 14). Nadto, zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury, „dług z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia jest długiem bezterminowym, zatem zwrot korzyści uzyskanej z tego tytułu powinien nastąpić przy uwzględnieniu regulacji przewidzianej wart. 455 k.c.– niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do zwrotu bezpodstawnego wzbogacenia. Konsekwencją takiego charakteru długu z tego tytułu jest to, że bieg terminu przedawnienia roszczenia o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia liczy się od dnia, w którym korzyść powinna być zwrócona przez dłużnika, gdyby wierzyciel, zgodnie zart. 120 § 1 k.c.wezwał go do wykonania zobowiązania w najwcześniej możliwym terminie. Fakt, że spłata została rozłożona na raty nie nadaje świadczeniu charakteru okresowego. Świadczenia okresowe charakteryzują się bowiem dwoma kumulatywnie występującymi cechami – po pierwsze są one spełniane periodycznie, po drugie – nie jest możliwe z góry ustalenie ich wysokości. Druga z przesłanek nie występuje w sytuacji rozłożenia świadczenia na raty (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 lipca 2020 r., sygn. akt VI ACa 501/19, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. akt I ACa 537/18). Dodatkowo Sąd podziela również pogląd wyrażony w uchwale z dnia 16 lutego 2021 roku, sygn. akt III CZP 11/20, w której Sąd Najwyższy, odwołując się do wcześniejszego orzecznictwa, w którym już zwrócono uwagę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18), iż ze względu na zastrzeżoną dla kredytobiorcy – konsumenta możliwość podjęcia ostatecznej decyzji co do sanowania niedozwolonej klauzuli (i uniknięcia w ten sposób skutków nieważności umowy) albo powołania się na całkowitą nieważność umowy, wprost wywiódł, że co do zasady termin przedawnienia roszczeń o zwrot nienależnie spełnionych świadczeń może rozpocząć bieg dopiero po podjęciu przez kredytobiorcę-konsumenta wiążącej (świadomej, wyraźnej i swobodnej) decyzji w tym względzie. „Dopiero bowiem wtedy można przyjąć, że brak podstawy prawnej świadczenia stał się definitywny (na pewne podobieństwo przypadku do condictio causa finita), a strony mogły zażądać skutecznie zwrotu nienależnego świadczenia (por.art. 120 § 1 zd. 1 k.c.).” Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodaM. O.kwotę dochodzoną pozwem, a odpowiadającą kwocie dokonanej spłaty CHF wynikającej z zaświadczenia pozwanego.(k.346-354) O odsetkach Sąd orzekł zgodnie zart. 481 § 1 i 2 k.c.uznając, przy uwzględnieniu treściart. 455 k.c.W przypadku świadczenia nienależnego obowiązany do jego zwrotu pozostaje w opóźnieniu dopiero gdy nie spełni świadczenia po wezwaniu(wyrok SN z dnia 22 marca 2001 r. sygn. akt V CKN 769/00, z dnia 29 maja 2015 r., VI ACa 1020/14). Terminy odsetek liczone są zatem od dnia następnego po dacie doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu i pisma ostatecznie precyzującego powództwo(doręczenie miało miejsce w dniu 12 grudnia 2019 r.). Spowodowało to częściowe oddalenie roszczeń odsetkowych powoda za okresy wcześniejsze. O kosztach procesu należnych powodowi, Sąd orzekł na podstawieart. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Powód uległ bowiem jedynie w zakresie żądania odsetkowego. Na koszty powoda składa się opłata od pozwu w kwocie 1000 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, koszty opinii biegłego 1.878,04 zł zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 5.400 zł (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804 z późn. zm.). Strona pozwana poniosła koszty wynagrodzenia pełnomocnika. Na koszty te składają się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 5.400 zł (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804 z późn. zm.). Koszty te zostały zasądzone od powódki, która w całości przegrała sprawę. Na podstawie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd zwrócił stronom niewykorzystane zaliczki na wydatki. Z:Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć poprzez (PI).

15/251000/0001003/C

Sąd Okręgowy w Łodzi

II Wydział Cywilny

153510007020003_XIV_C_000443_2021_Uz_2025-01-07_001

XIV C 443/21

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:05.0 CET

2025-01-20 15:29:19.0 CET

15351000

7020003

SENTENCE, REASON

Sygn. akt XIV C 443/21 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dni 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Przemysław Okowicki Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Perlicjan po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2024 r. w Pile sprawy z powództwa P. D. i M. D. przeciwko Bankowi (...) SA z siedzibą w P. o zapłatę i ustalenie 1 oddala powództwo; 2 nie obciąża powodów kosztami postępowania. Przemysław O

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Kamila Nowak" xPublisher="kamila.nowak" xEditorFullName="Agnieszka Oszczypała" xEditor="agnieszka.oszczypala" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="18" xFlag="published" xVolType="15/351000/7020003/C" xYear="2021" xVolNmbr="000443" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left"> Sygn. akt XIV C 443/21</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dni 18 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xText xALIGNx="left">Przewodniczący: sędzia Przemysław Okowicki</xText> <xText xALIGNx="left">Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Perlicjan</xText> <xText xALIGNx="left">po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2024 r. w Pile</xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon>P. D.</xAnon> i <xAnon>M. D.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="left">przeciwko <xAnon> Bankowi (...) SA</xAnon> z siedzibą w <xAnon>P.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="left"> <xIx>o zapłatę i ustalenie </xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>oddala powództwo;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>nie obciąża powodów kosztami postępowania.</xText> </xUnit> <xText>Przemysław Okowicki</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Pozwem z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu) wniesionym do Sądu Rejonowego w Trzciance skierowanym przeciwko <xAnon> Bankowi (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>G.</xAnon>, powodowie <xAnon>P. D.</xAnon> i <xAnon>M. D.</xAnon> wnieśli o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz łącznie kwoty 49.894,81 zł tytułem nienależnie pobranych przez pozwanego rat kapitało-odsetkowych w wyższej wysokości, niż rzeczywiście powinni oni spłacić w okresie od dnia 6 listopada 2009 r. do dnia 6 listopada 2019 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 46.600 zł od dnia 11 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 3.294,81 zł od dnia 9 lutego 2020 r. do dnia zapłaty. Nadto domagali się zasądzenia od pozwanego na ich rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej stawce wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.</xText> <xText>W uzasadnieniu powodowie podali, że jako konsumenci zawarli z pozwanym umowę o kredyt hipoteczny. Umowa została zawarta przy wykorzystaniu stosowanego przez pozwanego wzorca umownego. Oferta kredytu przedstawiona została jedynie w ogólny sposób, zostały pominięte kluczowe kwestie związane z mechanizmami zmiany kursów, a jedynie zapewnienie o stabilności waluty. Pozwany nie wyjaśnił powodom sposobu ustalania przez Bank kursu, mającego być stosowanym na użytek realizacji umowy. Powodowie nie zostali poinformowani o wysokościach tzw. „spreadu” walutowego. Nie mieli zatem realnej możliwości wpłynięcia na jakiekolwiek postanowienia umowy. Treść umowy nie podlegała indywidualnym negocjacjom. W dalszej części uzasadnienia powodowie przytoczyli szeroką argumentację na poparcie zarzutów abuzywności klauzuli indeksacyjnej. Powołując się na abuzywność postanowień umowy związanych z indeksacją wskazali, że ich konsekwencją jest ich bezskuteczność względem nich. Powodowie dokonali zatem rozliczenia kredytu, przyjmując że nie dochodzi do przeliczenia kapitału kredytu na walutę indeksacji oraz rat kapitałowo-odsetkowych kredytu po ustalanych przez pozwanego przelicznikach waluty CHF obowiązujących w dniu uruchomienia kredytu oraz w dniu spłaty poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych tzn. że kapitał i odsetki rozliczane są w walucie PLN.</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powodów na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W szerokiej argumentacji krytycznie odniósł się do stanowiska powodów co do abuzywności jej postanowień oraz podniósł zarzut przedawnienia.</xText> <xText>W piśmie procesowym z dnia 6 kwietnia 2021 r. powodowie zmienili żądanie pozwu i zgłosili żądanie ewentualne w postaci zasądzenia od pozwanego solidarnie na ich rzecz kwoty 132.052,08 zł tytułem zwrotu nienależnych świadczeń w postaci rat kapitałowo-odsetkowych spełnionych przez powodów na rzecz pozwanego w okresie od 6 listopada 2009 r. do 6 listopada 2019 r. w związku z wykonywaniem umowy kredytu hipotecznego nr <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 9 listopada 2006 r. z uwagi na bezwzględną nieważność ww. umowy w całości wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 130.000 zł od dnia 11 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty a od kwoty 2.052,08 zł od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu niniejszego pisma do dnia zapłaty oraz ustalenie nieistnienia pomiędzy stronami stosunku prawnego ww. umowy kredytu w związku z jej nieważnością.</xText> <xText>Postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2021 r. Sąd Rejonowy w Trzciance stwierdził są niewłaściwość rzeczową i sprawę przekazał do tut. Sądu.</xText> <xText>W odpowiedzi na zmodyfikowane powództwo pozwany wniósł o oddalenie roszczeń ewentualnych powodów. A w piśmie z dnia 27 lutego 2023 r. pozwany wniósł zarzut prawa zatrzymania świadczeń spełnionych przez powodów na rzecz Banku, które miałyby podlegać zwrotowi na wypadek stwierdzenia przez Sąd, że umowa kredytu jest nieważna – do czasu zaofiarowania przez powodów zwrotu świadczenia spełnionego przez Bank na rzecz powodów w postaci zapłaty 195.500,01 zł tj. wartości kapitału udostępnionego powodom na podstawie umowy kredytu.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText>W 2006 r. powodowie <xAnon>M. D.</xAnon> i <xAnon>P. D.</xAnon> tworzyli związek małżeński, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.</xText> <xText>W tym czasie powodowie potrzebowali środków finansowych na pokrycie części kosztów budowy domu mieszkalnego. W tym celu by zapytać o ofertę kredytową powód udał się do placówki <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon> (poprzednika pozwanego). Po analizie sytuacji finansowej powodów, zaproponowano im kredyt związany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego. Pracownik banku poinformował powodów o ryzyku związanym z zaciągnięciem kredytu hipotecznego w walucie obcej.</xText> <xText>Powodowie zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. Podali w nim, że wnioskują o 187.000 zł kredytu, indeksowanego kursem CHF. Okres kredytowania ustalono na 30 lat. Powodowie mieli kupon zniżkowy na oprocentowanie wystawiony w dniu 1 października 2006 r. przez pracownika Banku. We wniosku widniała informacja, że „Oprocentowanie może ulec zmianie przed zawarciem umowy kredytu i jest zmienne w okresie kredytowania”. Powodowie podpisali oświadczenia, że przedstawiono im ofertę kredytu hipotecznego w <xAnon>G. M.</xAnon> Banku w złotych polskich oraz, że wybrali kredyt w walucie obcej, będąc uprzednio poinformowanymi o ryzykach związanych z zaciągnięciem kredytu hipotecznego w walucie obcej. Nadto otrzymali informacje, że w terminie 10 dni od zawarcia umowy mogą od niej odstąpić, bez podawania przyczyn, co pokwitowali własnoręcznymi podpisami.</xText> <xText>Powodowie uzyskali pozytywną decyzję kredytową. W związku z tym, w dniu 9 listopada 2006 r. między stronami doszło do zawarcia umowy kredytu hipotecznego nr <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> <xText>Pod postanowieniami umowy widniała informacja umieszczona wytłuszczonym drukiem <xBx>„Uwaga! Przed podpisaniem umowy kredytu należy dokładnie zapoznać się z jej treścią (…) Pracownicy Banku odpowiedzą na wszystkie Państwa pytania i wątpliwości”. </xBx></xText> <xText>Przed podpisaniem, powodowie mieli czas na zapoznanie się z umową. <xAnon>M. D.</xAnon> czytała jej zapisy, jednak nie interesowała się za bardzo kwestią jej zawarcia, bowiem całą procedurą związaną z kredytem zajmował się jej mąż. Powód przeczytał umowę, jednak najważniejsze były dla niego kwestie związane z okresem kredytowania, kwotą kredytu, terminach zapadalności rat, ubezpieczeniu od utraty pracy. Powodowie nie zadawali pytań przy zawieraniu umowy i nie próbowali negocjować jej zapisów. Byli jednak świadomi, że z zawarciem umowy kredytowej wiąże się spłata nie tylko kapitału ale również odsetek.</xText> <xText><xIx>dowody: umowa kredytu, (k. 28-34), wniosek kredytowy, (k. 164-167), zawiadomienie dotyczące prawa odstąpienia od umowy (k. 171-172), kupon zniżkowy (k. 168), oświadczenia powodów (k. 169-170), przesłuchanie powoda (k. 762), przesłuchanie powódki (k. 763).</xIx></xText> <xText><xUx>Umowa kredytu zawiera, wśród innych, następujące zapisy</xUx>:</xText> <xText>Bank udziela Kredytobiorcy Kredytu w kwocie 192.816,00 złotych polskich indeksowanego kursem CHF, zwanego dalej „Kredytem”, na warunkach określonych w Umowie, a Kredytobiorca zobowiązuje się do wykorzystania Kredytu zgodnie z postanowieniami Umowy, zwrotu kwoty wykorzystanego Kredytu wraz z odsetkami, w terminach oznaczonych w Umowie oraz zapłaty Bankowi prowizji, opłat i innych należności wynikających z Umowy. Na kwotę Kredytu składa się: kwota pozostawiona do dyspozycji Kredytobiorcy w wysokości 187.000,00 złotych polskich, przeznaczona na realizację celu określonego w ust. 2 oraz koszty z tytułu ubezpieczenia od ryzyka utraty pracy, opisanego w § 13, w wysokości 4.118,40 złotych polskich oraz koszty z tytułu opłaty sądowej należnej za wpis hipoteki, opisanej w § 12 ust. 1, w wysokości 200,00 złotych polskich oraz koszty z tytułu ubezpieczenia na życie i ubezpieczenia na wypadek całkowitej niezdolności do pracy spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem, opisanego w § 13 w wysokości 497,60 złotych polskich. W dniu wypłaty saldo jest wyrażone w walucie, do której indeksowany jest Kredyt, według kursu kupna waluty, do której indeksowany jest Kredyt, podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon>, opisanej szczegółowo w § 17, następnie saldo walutowe przeliczane jest dziennie na złote polskie według kursu sprzedaży waluty, do której indeksowany jest Kredyt, podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon>, opisanej szczegółowo w § 17 (§ 1 ust. 1).</xText> <xText>Kredyt przeznaczony jest na pokrycie części kosztów budowy domu mieszkalnego, zwanego dalej „Domem” na działce gruntu opisanej szczegółowo w § 3 ust. 1, zwanej dalej „Nieruchomością” (§ 1 ust. 2).</xText> <xText>Spłata Kredytu wraz z odsetkami nastąpi w 360 równych miesięcznych ratach kapitałowo - odsetkowych na zasadach określonych w § 10 (§ 1 ust. 5).</xText> <xText>Oprocentowanie kredytu na dzień sporządzenia Umowy wynosi 3,900 % w skali roku i stanowi sumę następujących pozycji: marży Banku niezmiennej w okresie trwania Umowy w wysokości 1,340 % oraz aktualnie obowiązującego indeksu L3, opisanego szczegółowo w § 8 oraz 0,95 punktu procentowego do czasu określonego w ust. 2 (§ 2 ust. 1).</xText> <xText><xAnon> (...)</xAnon> w rozumieniu postanowień Umowy jest: dz. ew. nr 121/14 o pow. 1 370,00 m.kw., położenie <xAnon>Ś.</xAnon>, gm. <xAnon>C.</xAnon>, woj. <xAnon> (...)</xAnon> (…), prawo do nieruchomości: własność przysługuje wyłącznie następującym osobom: Pani <xAnon>M. D.</xAnon> i Pan <xAnon>P. D.</xAnon> na zasadach wspólności ustawowej (§ 3 ust. 1). Prawnym zabezpieczeniem spłaty Kredytu z uwzględnieniem postanowień § 12 jest: a) Hipoteka kaucyjna w złotych polskich do kwoty 170 % kwoty kredytu określonej w § 1 ust. 1 (…) b) cesja na rzecz Banku wierzytelności z tytułu ubezpieczenia nieruchomości (…) c) ubezpieczenie, o którym mowa w § 13 ust. 9-16 (§ 3 ust. 2).</xText> <xText>Kredyt podlega następującym programom kredytowym, których warunki zostały zamieszczone w umowie: a) Kredyt Perspektywa BIS (§3 ust. 3).</xText> <xText>Z zastrzeżeniem postanowień § 18 ust. 3, wypłata każdej transzy Kredytu nastąpi w terminie nie dłuższym niż 5 dni roboczych po spełnienie warunków określonych w § 4 Umowy i otrzymaniu przez Bank wniosku o wypłatę (…) (§ 7 ust. 1). Każdorazowo wypłacona kwota złotych polskich zostanie przeliczona na walutę, do której indeksowany jest Kredyt, według kursu kupna waluty Kredytu, podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon>, obowiązującego w dniu dokonania wypłaty przez Bank (§ 7 ust. 2 zdanie trzecie).</xText> <xText>Oprocentowanie kredytu jest zmienne (…). Indeks L3 ulega zmianie zgodnie z następującymi zasadami: a) indeks L3 dla każdego kwartału kalendarzowego oblicza się jako arytmetyczną średnią stawek LIBOR 3M (…) (§ 8 ust. 1 i 2 lit. a).</xText> <xText>Spłata wykorzystanego Kredytu wraz z odsetkami (…) dokonywana będzie w sposób następujący: a) w okresie wypłaty transz (…), b) począwszy od pierwszego Terminu Płatności następującego po wypłacie ostatniej transzy Kredytu (…). Płatności opisane w punkcie „a” i „b” będą realizowane przez Kredytobiorcę w złotych polskich (§ 10 ust. 2 lit. a) i b)). Rozliczenie każdej wpłaty dokonanej przez Kredytobiorcę, będzie następować z datą wpływu środków do Banku, według kursu sprzedaży waluty, do której jest indeksowany Kredyt, podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon> obowiązującego w dniu wpływu środków do Banku (§ 10 ust. 6 zdanie pierwsze).</xText> <xText>Kredytobiorca oświadcza, że postanowienia niniejszej Umowy zostały z nim indywidulanie uzgodnione (§ 11 ust. 3).</xText> <xText>Do rozliczania transakcji wypłat i spłat Kredytów stosowane są odpowiednio kursy kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon> walut zawartych w ofercie Banku obowiązujące w dniu dokonania transakcji (§ 17 ust. 1). Kursy kupna określa się jako średnie kursy złotego do danych walut ogłoszone w tabeli kursów średnich NBP minus marża kupna (§ 17 ust. 2). Kursy sprzedaży określa się jako średnie kursy złotego do danych walut ogłoszone w tabeli kursów średnich NBP plus marża sprzedaży (§ 17 ust. 3). Do wyliczenia kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon> stosuje się kursy złotego do danych walut ogłoszone w tabeli kursów średnich NBP w danym dniu roboczym skorygowane o marże <xAnon> (...) Banku S.A.</xAnon> (§ 17 ust. 4). Obowiązujące w danym dniu roboczym kursy kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon> walut zawartych w ofercie banku określane są przez Bank po godz. 15:00 poprzedniego dnia roboczego i wywieszane są w siedzibie banku oraz publikowane na stronie internetowej <xAnon> (...) Banku SA</xAnon> (…) (§ 17 ust. 5)</xText> <xText><xIx>dowód: umowa kredytu (k. 28-34, 173-186).</xIx></xText> <xText>W banku zasadą było informowanie kredytobiorców o ryzykach związanych z zaciągnięciem kredytu indeksowanego kursem CHF. Doradca kredytowy zobowiązany był do przekazania klientowi zainteresowanemu ww. kredytem informacji wiążących się z ryzykiem walutowym, ryzykiem stóp procentowych oraz ryzykiem makroekonomicznym. W tym celu klientom przestawiono symulacje wysokości rat w różnych walutach, w tym porównanie raty kredytu w złotych polskich do raty kredytu zaciągniętego w walucie, wykresy zmiany kursu złotego w stosunku do walut CHF, EUR, USD w okresie ostatnich trzech lat, ulotki informujące, o tym, że wysokość zadłużenia może ulegać wahaniom na skutek zmiany kursu waluty, do której indeksowany jest kredyt, a także informacje o ryzyku stopy procentowej. Procedura ustalenia kursów walut mogła zostać przekazana klientom.</xText> <xText><xIx>Dowód: informacja dla klientów <xAnon>G. M.</xAnon> Banku (k. 193-194), zarządzenie Prezesa (k. 195-199), ABC Klienta (k. 200-201), przykładowe wydruki kalkulatora kredytowego okazywane kredytobiorcom (k. 206), zeznania świadka <xAnon>E. S.</xAnon> (k. 677-678), zeznania świadka <xAnon>M. C.</xAnon> (k. 749-750), zeznania świadka <xAnon>A. K.</xAnon> (k. 750). </xIx></xText> <xText>Kredyt został powodom udostępniony w ten sposób, że z rachunku kredytowego powodów, prowadzonego we frankach szwajcarskich, na wskazane przez nich w dyspozycji wypłat rachunek bankowy, przelane zostały następujące kwoty:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">a</xName> <xText>w dniu 6 grudnia 2006 r. kwota 21.290,32 CHF, która stanowiła równowartość 49.449,99 zł, ( kurs 2,3250); w tym dniu również z tytułu opłat około kredytowych skapitalizowana została kwota 2.501,50 CHF, która stanowiła równowartość kwoty 5.815,99 zł – składały się na nią koszty uiszczone tytułem opłaty sądowej należnej za wpis do hipoteki, koszty z tytułu ubezpieczenia na życie, na wypadek trwałej i całkowitej niezdolności do pracy spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem, ubezpieczenia od ryzyka utraty pracy;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">b</xName> <xText>w dniu 10 lipca 2007 r. kwota 23.274,92 CHF, która stanowiła równowartość 51.000,00 zł (kurs 2,1912)</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">c</xName> <xText>w dniu 27 listopada 2007 r. kwota 8.076,26 CHF, która stanowiła równowartość 17.750,01 zł (kurs 2,1978)</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">d</xName> <xText>w dniu 4 marca 2008 r. kwota 8.109,47 CHF, która stanowiła równowartość 17.750,01 zł (kurs 2,1888)</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">e</xName> <xText>w dniu 22 kwietnia 2008 r. kwota 5.067,08 CHF, która stanowiła równowartość 10.500,00 zł (kurs 2,0722).</xText> </xUnit> <xText><xIx>Dowód: wnioski o wypłatę kredytu, wtórniki wypłaty (k. 248-265), zestawienie banku (k. 266-267), historia rachunku (k. 268-253).</xIx></xText> <xText>Powodowie w okresie kredytowania zrezygnowali z ochrony ubezpieczeniowej na życie, na wypadek całkowitej niezdolności do pracy spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem i w zakresie utraty stałego źródła dochodu.</xText> <xText><xIx> Dowód: oświadczenia powodów (k. 189-190).</xIx></xText> <xText>W dniu 10 kwietnia 2008 r. powodowie zawarli z pozwanym aneks do powyższej umowy kredytu, w którym zwiększyli kwotę kredytu o 10.500,00 zł z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne.</xText> <xText><xIx>Dowód: Aneks z dnia 10.04.2008 r. (k. 187-188). </xIx></xText> <xText>W dniu 31 stycznia 2020 r. powodowie, za pośrednictwem swojego pełnomocnika, skierowali do pozwanego pismo zatytułowane „Reklamacja”, w którym wezwali pozwanego do niezwłocznego dokonania zapłaty kwoty 49.894,81 zł jako zwrotu nienależnie pobranych od nich świadczeń w okresie od 6.11.2009 r. do 6.11.2019 r. z tytułu umowy o kredyt <xAnon> (...)</xAnon> sporządzonej w dniu 9.11.2006 r. Pozwany otrzymał wezwanie i pismem z dnia 8 lutego 2020 r. odpowiedział odmownie.</xText> <xText><xIx>dowody: reklamacja powodów. (k. 37-39), odpowiedź pozwanego (k. 40-41).</xIx></xText> <xText>W zakresie przedmiotowej umowy kredytu pozwany jest następcą prawnym <xAnon> (...) Banku SA</xAnon>.</xText> <xText><xIx>okoliczność bezsporna</xIx></xText> <xText>Powodowie wykorzystali kredyt w całości na cel przewidziany w umowie. W wybudowanej nieruchomości do dnia dzisiejszego zaspokajają swoje potrzeby mieszkaniowe.</xText> <xText><xIx>Dowody: przesłuchanie powoda (k. 762), przesłuchanie powódki (k. 763).</xIx></xText> <xText><xBx>Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o poniższą ocenę dowodów. </xBx></xText> <xText>Niektóre fakty zgłoszone przez jedną stronę zostały przez drugą przyznane wprost albo pośrednio i te Sąd przyjął bez dowodów (<xLexLink xArt="art. 229" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 229 k.p.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 230" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">230 k.p.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Część ustaleń Sąd poczynił w oparciu o dokumenty prywatne, które zostały złożone przez pozwanego w kserokopiach. Złożenie tych kserokopii stanowiło w istocie zgłoszenie twierdzeń o istnieniu dokumentów o wynikającej z nich formie i treści. Niedoniesienie się do nich przez drugą stronę stanowiło nie wypowiedzenie się co do twierdzeń o istnieniu dokumentów o wynikającej z kopii formie i treści, które pozwalało uznać je za przyznane, gdyż pozostawały w zgodzie z wynikami rozprawy (<xLexLink xArt="art. 230" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 230 k.p.c.</xLexLink>). Dawało to możliwość przeprowadzenia dowodów z dokumentów, których istnienie, treść i forma zostały przyjęte bez dowodów, tak jakby zostały one złożone w oryginale.</xText> <xText>Niektóre dokumenty prywatne strony złożyły w odpisach poświadczonych za zgodność z oryginałem przez swego pełnomocnika profesjonalnego. Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 129;art. 129 § 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 129 § 3 k.p.c.</xLexLink>, zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa ma charakter dokumentu urzędowego. W związku z tym dokonane przez pełnomocnika powodów poświadczenia wierności oryginałom odpisów dokumentów korzystały z domniemania zgodności treści z prawdą (<xLexLink xArt="art. 244;art. 244 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 244 § 1 k.p.c.</xLexLink>). Domniemanie to nie było przez drugą stronę podważane. W związku z tym należało przyjąć, że odpisy dokumentów są zgodne z oryginałami.</xText> <xText>Dokumenty prywatne, na podstawie których Sąd dokonał ustaleń, nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości, jak też nie były przez strony podważane pod jakimkolwiek względem. Dlatego Sąd uznał je za w pełni godne zaufania. Pozostałe dokumenty były pozbawione znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.</xText> <xText>Zeznania świadka <xAnon>E. S.</xAnon> mimo, iż wiarygodne, miały niewielkie znaczenie dla ustalenia stanu faktycznego i rozstrzygnięcia sprawy. Nie pamiętała ona powodów oraz okoliczności podpisania z nimi umowy kredytowej. Świadek, ze względu na upływ czasu, nie była w stanie przedstawić dokładnie stosowanych u pozwanego procedur związanych z udzielaniem kredytów frankowych. Zeznała, że przeznaczał około godziny na procedurę popisania umowy, podczas której informowała klientów o ryzyku zmiennej stopy i kursu walutowego. Wskazała, że pracownicy banku dysponowali kalkulatorami, z którego sporządzany był wydruk przedstawiający wszystkie oferty kredytowe banku. Potwierdziła również, że kredyty powiązane z frankiem szwajcarskim były tańsze, miały niższe raty i niższe oprocentowanie.</xText> <xText><xAnon>A. K.</xAnon> w 2006 roku była zatrudniona w <xAnon> (...) Banku SA</xAnon> na stanowisku doradcy kredytowego i miała kontakt z klientami. Zeznania świadka uznać należało za rzetelne i logiczne, przydatne dla ustalenia, że pracownicy dysponowali kalkulatorem kredytowym, na którego podstawie przedstawiane i porównywane były oferty, w zależności od preferencji klientów. Kalkulatory te zawierały różne waluty (euro, franki, dolary i złotówki) i oprocentowanie, a także obrazowały wysokość raty. Na tej podstawie klient dokonywał wyboru waluty, w której miał zostać udzielony kredyt.</xText> <xText>Zeznania świadka <xAnon>M. C.</xAnon>, pracownika Banku, Sąd również ocenił jako prawdziwe, choć w niewielkim zakresie przydatne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy. Świadek wytłumaczył mechanizm tworzenia tabel kursowych i wskazując na brak dowolności w tym działaniu.</xText> <xText>W niniejszej sprawie, z oczywistych względów, znaczenie dla jej rozstrzygnięcia mogły mieć jedynie zeznania powodów i dlatego Sąd dowód z przesłuchania stron ograniczył tylko do nich. Strony są osobami najbardziej zainteresowanymi wynikiem sprawy, skutkiem czego dowód z ich zeznań jest bardzo niepewnym źródłem poznania prawdy. Przemawiało to za podejściem do tych zeznań z ograniczonym zaufaniem. Sąd miał na względzie, że od czasu zawarcia przez powodów umowy kredytu minęło sporo czasu, wobec czego niektórych rzeczy mogą nie pamiętać, jednak po takiej ich analizie doszedł do przekonania, że były one wiarygodne w części. Szczere były wypowiedzi powodów, w których wskazywali cel zaciągnięcia zobowiązania kredytowego. Niewiarygodne w ocenie Sądu były wypowiedzi powodów, w których wskazywali, że pracownik banku nie informował ich o ryzyku walutowym. Powyższe twierdzenia pozostają w sprzeczności ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym, w szczególności podpisanym przez powodów oświadczeniem, że powyższe informacje zostały im przekazane.</xText> <xText>Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 1;art. 235(2) § 1 pkt. 2;art. 235(2) § 1 pkt. 5" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>2</xSUPx> § 1 pkt. 2 i 5 k.p.c.</xLexLink> pominął dowód z opinii biegłych. W świetle okoliczności sprawy i nieuwzględnienia żądania powodów, dowód ten nie miał żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i przyczyniłby się tylko do przedłużenia postępowania w sprawie.</xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.</xText> <xText><xBx> <xUx>Legitymacja czynna stron.</xUx> </xBx></xText> <xText>Pojęcie legitymacji procesowej oznacza materialne uprawnienie do występowania w konkretnym procesie cywilnym w charakterze strony procesowej (powodowej lub pozwanej). Innymi słowy powód musi być uprawniony do występowania z określonym roszczeniem (legitymacja procesowa czynna), a pozwany zobowiązany do jego zaspokojenia (legitymacja procesowa bierna). Legitymacja procesowa zaliczana jest do merytorycznych przesłanek postępowania cywilnego. Brak legitymacji procesowej po którejkolwiek ze stron procesu powoduje oddalenie powództwa.</xText> <xText>Zarówno legitymacja czynna powodów, jak i pozwanego – jako następcy prawnego <xAnon> (...) Banku SA</xAnon>. - w zakresie odnoszącym się do Umowy nie budziła wątpliwości Sądu i była bezsporna między stronami.</xText> <xText><xBx> <xUx>Status powodów jako konsumentów</xUx> .</xBx></xText> <xText>Poza sporem jest, że powodowie jako strona umowy mieli status konsumenta, a bank przedsiębiorcy.</xText> <xText>W myśl <xLexLink xArt="art. 22(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 22<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> (również w brzmieniu z daty Umowy) za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Jak wynika z ustaleń Sądu, powodowie zawarli przedmiotową umowę wyłącznie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, bez jakiegokolwiek związku z działalnością gospodarczą powoda.</xText> <xText>Wskazać należy, że <xLexLink xArt="art. 22(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 22<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> nie określa cech osobowych podmiotu uważanego za konsumenta, takich jak chociażby wymagany zakres wiedzy i doświadczenia w obrocie, stopień rozsądku i krytycyzmu wobec otrzymywanych informacji handlowych. W orzecznictwie najczęściej przyjmowany jest wzorzec konsumenta rozważnego, świadomego i krytycznego, który jest w stanie prawidłowo rozumieć kierowane do niego informacje. Nie ma podstaw do przyznania konsumentowi tak uprzywilejowanej pozycji, w której byłby zwolniony z obowiązku przejawiania jakiejkolwiek staranności przy dokonywaniu oceny treści umowy, którą zamierza zawrzeć (por. wyrok SN z 13 czerwca 2012 r., II CSK 515/11, i z 17 kwietnia 2015 r., I CSK 216/14). W wyroku z dnia 26 stycznia 2016 r., I ACa 612/15, Sąd Apelacyjny w Warszawie stwierdził, że obecnie przyjmuje się, że konsument to nie jest osoba nieświadoma, którą należy zawsze chronić w kontaktach z profesjonalistą jakim jest bank, lecz uznaje się model konsumenta, jako osoby dobrze poinformowanej, uważnej i działającej racjonalnie, a więc dbającej o własne interesy. Od konsumenta dbającego należycie o własne interesy należy oczekiwać aktywności i dążenia do wyjaśnienia wszystkich wątpliwości czy niezrozumiałych kwestii, szczególnie w kontekście rangi umowy kredytu, która najczęściej stanowi najpoważniejsze zobowiązanie w ciągu życia konsumenta. Klient zawierający umowę o kredyty hipoteczny opiewającą na znaczne sumy, których spłata jest rozłożona w czasie na kilkadziesiąt lat musi być uznawany za osobę, która przed zawarciem umowy rozważa plusy i minusy wzięcia kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej, kształtowania się w różny sposób kursów walutowych w długim okresie czasu, czy zmiany różnych czynników finansowych na rynku pieniężnym i kapitałowym mogących mieć wpływ na wysokość jego świadczenia w przypadku wprowadzenia czynnika zmiennego.</xText> <xText>Fakt, iż powodowie przy zawieraniu przedmiotowej umowy kredytu posiadali status konsumentów, nie zwalniało ich z zachowania ostrożności i rozwagi, w szczególności, że zaciągnęli zobowiązanie na kwotę ponad 200.000 zł i to na okres 30 lat. Niewątpliwie decyzja ta była decyzją ważną, co wymagało od powodów dokładnego jej przemyślenia oraz przygotowania się na ewentualne niekorzystne jej skutki. Niezachowanie przez powodów należytej ostrożności i rozwagi w tej sytuacji, w ocenie Sądu obciąża w całości powodów, którzy zostali poinformowani o ryzyku kursowym i możliwym wzroście raty kapitałowo – odsetkowej co potwierdzili własnoręcznymi podpisami złożonymi pod oświadczeniami złożonymi wraz z wnioskiem kredytowym. I choć powodowie podczas przesłuchania twierdzili, iż pracownik banku zapewniał ich o stabilności waluty frankowej i nie zostały im przedstawione żadne analizy czy symulacje, to analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie pozostawiała wątpliwości, że powodowie potwierdzili własnoręcznie, iż zostali zapoznani z ryzykiem kredytu walutowego.</xText> <xText>Wracając do okoliczności zawarcia umowy kredytowej przez powodów, wskazać należy, że choć w umowach kredytowych mamy do czynienia z żargonem finansowym, typowym dla języka bankowego, to przecież powodowie mieli możliwość zadawania pytań przy zawieraniu umowy, a pracownik banku krok po kroku wytłumaczyłby mu wszelkie niezrozumiałe dla nich treść. Pod postanowieniami Umowy widniała nawet informacja umieszczona wytłuszczonym drukiem <xBx>„Uwaga! Przed podpisaniem umowy kredytu należy dokładnie zapoznać się z jej treścią (…) Pracownicy Banku odpowiedzą na wszystkie Państwa pytania i wątpliwości”. </xBx> Powodowie jednak z powyższej możliwości nie skorzystali. Fakt, iż na niektóre kwestie, nie zwrócili uwagi, stanowi zaniedbanie leżące wyłącznie po ich stronie, za co odpowiedzialności nie może ponosić pozwany bank. Podkreślenia również wymaga, że powodowie czytali umowę, ale jak sami wskazali ważne dla nich były tylko podstawowe kwestie jak okres kredytowania, dane osobowe, kwota udzielonego kredytu, winni zatem więc zainteresować się również mechanizmem obliczania raty. W świetle okoliczności sprawy uznać należy, że decyzja podjęta przez powodów co do nabywanego produktu była świadoma i racjonalna.</xText> <xText><xBx> <xUx>Interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności umowy kredytu (żądanie ewentualne).</xUx> </xBx></xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 189" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 189 k.p.c.</xLexLink>, powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. W literaturze wskazuje się, że interes prawny zachodzi, jeżeli sam skutek, jaki wywoła uprawomocnienie się wyroku ustalającego, zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy spór istniejący lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości (por. P. Telenga w A. Jakubecki (red.), <xIx>Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz aktualizowany</xIx>, Tom I, Lex/el. 2019, uwaga 2 do art. 189). Interes prawny musi istnieć obiektywnie, a ciężar jego wykazania spoczywa na powodzie (<xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>W ocenie Sądu powodowie nie mają interesu prawnego w żądaniu ustalenia nieważności umowy.</xText> <xText>Po pierwsze wskazać należy, że interes prawny jest kategorią obiektywną w tym znaczeniu, iż dla jego istnienia czy nieistnienia nie ma w zasadzie znaczenia to, że strona powodowa odczuwa subiektywną potrzebę ochrony swych praw.</xText> <xText>Po drugie powszechnie się przyjmuje, iż nie istnieje interes prawny powoda w wytoczeniu powództwa na podstawie <xLexLink xArt="art. 189" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 189 k.p.c.</xLexLink> kiedy realnie możliwym jest uzyskanie przez niego ochrony lub usunięcie stanu niepewności w inny sposób. A zatem jeżeli do usunięcia stanu niepewności czy zagrożenia sfery prawnej powoda istnieje możliwość wytoczenia innego powództwa to taka możliwość wyłącza istnienie interesu prawnego (por. w tym zakresie: uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1968 r., III CZP 103/68, OSNCP 1969, Nr 5, poz. 85.</xText> <xText>W niniejszej sprawie powodowie mają możliwość dochodzenia swoich praw na podst. <xLexLink xArt="art. 357(1);art. 357(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 357 <xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink>, wobec czego uznać należy, że brak jest po ich stronie interesu prawnego w wytoczeniu powództwa o ustalenie.</xText> <xText><xBx> <xUx>Charakter prawny umowy kredytu. Brak sprzeczności z <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 ust. 1" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 69 ust. 1. Prawa bankowego</xLexLink>. </xUx> </xBx></xText> <xText>Ostatecznie powodowie domagali się zasądzenia od pozwanego nienależnych świadczeń, które pobrał od nich pozwany tytułem rat kapitało-odsetkowych w wyższej wysokości, niż rzeczywiście powinni oni spłacić w okresie od dnia 6 listopada 2009 r. do dnia 6 listopada 2019 r. w wykonaniu umowy kredytu nr <xAnon> (...)</xAnon>, którą 9 listopada 2006 r. zawarli z poprzednikiem prawnym pozwanego <xAnon> (...) Bankiem SA</xAnon> (dla uproszczenia wywodu zarówno pozwany, jak <xAnon> (...) Bank SA</xAnon> będą dalej nazywani pozwanym albo Bankiem). Żądanie to oparli na twierdzeniu, że klauzula indeksacyjna zawarta w umowie jest abuzywna i w związku z tym bezskuteczna wobec nich. W związku z tym kluczowym zagadnieniem w sprawie była ocena zagadnienia abuzywności postanowień umowy. Żądanie ewentualne powodowie oparli z kolei o twierdzenie nieważności całej umowy z uwagi na istnienie w niej abuzywnych zapisów.</xText> <xText>Przechodząc do oceny tej kwestii, w pierwszej kolejności należy wskazać, że przedmiotowa umowa kredytu miała charakter umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej. Tego rodzaju umowa wykształciła się w obrocie gospodarczym jako podtyp umowy kredytu. Charakteryzuje się ona tym, że kwota kredytu jest wyrażona w złotych, ale w dniu wypłaty zostaje poddana indeksacji, czyli przeliczeniu na określoną w umowie walutę obcą (walutę indeksacji). Przeliczona na walutę obcą kwota kredytu jest poddana oprocentowaniu według stopy procentowej właściwej dla tej waluty i jest dzielona na raty, które są spłacane w złotych, po ich przeliczeniu z waluty obcej na złote w umówionej dacie płatności rat.</xText> <xText>W ocenie sądu samo zastosowanie mechanizmu indeksacyjnego (waloryzacyjnego), zakładającego przeliczenie kwot wypłaconego kredytu i wysokości rat kapitałowo-odsetkowych według kursów różnych walut nie jest co do zasady niezgodne z <xLexLink xArt="art. 69" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 69 prawa bankowego</xLexLink> i to także w brzmieniu obowiązującym w dacie podpisywania przedmiotowej umowy. Umowa kredytu indeksowanego mieści się w ogólnej konstrukcji umowy kredytu bankowego i stanowi jej możliwy wariant. Zastosowanie konstrukcji przeliczeń pomiędzy walutą krajową i obcą w celu ustalenia wysokości świadczeń, co do których obowiązane są strony, nie narusza istoty umowy kredytu i mieści się w granicach swobody umów (<xIx>por. wyrok SN z 11.12.2019r. VCSK 328/18, 22.01.2016r. I CSK 1049/14</xIx>).</xText> <xText>Tym samym zastosowanie w umowie mechanizmu indeksacji i spreadu walutowego należało ocenić jako dopuszczalne.</xText> <xText><xBx> <xUx>Sprzeczność z naturą stosunku prawnego i <xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 353 <xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> </xUx> </xBx></xText> <xText>Stosownie do <xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 353<xSUPx>1 </xSUPx>k.c.</xLexLink>, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jak z tego wynika, <xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">artykuł 353<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink>, wyrażający zasadę wolności (swobody) umów, wyznacza trzy granice tej wolności, którymi są: natura stosunku, ustawa i zasady współżycia społecznego. Natura umowy gospodarczej i generowanego przez nią stosunku sprowadza się generalnie do tego, że wyraża ona i pozwala realizować interes każdej ze stron, ponieważ zaś interesy te bywają przeciwstawne, istotę umowy stanowi uzgodnienie woli stron, wyrażającej ich interesy. Zgoda obydwu stron jest oczywistym wymogiem tak przy zawarciu umowy, jak i przy zmianach jej treści (por. uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 22 maja 1991 r., III CZP 15/91, OSNC 1992/1/1).</xText> <xText>Klauzula indeksacyjna określa główne świadczenia stron przedmiotowej umowy kredytu.</xText> <xText>W swoim orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyjaśnił, że warunkami, które określają główny przedmiot umowy w rozumieniu art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13, są takie, które określają podstawowe świadczenia w ramach danej umowy i które z tego względu charakteryzują tę umowę. Przy czym Trybunał wielokrotnie wskazał, że takie znaczenie mają warunki umowy dotyczące ryzyka kursowego w kredytach indeksowanych i denominowanych do waluty obcej (por. wyroki z 26 lutego 2015 r., C-143/13, <xAnon>B. M.</xAnon> i <xAnon>I.</xAnon> <xAnon>O. M.</xAnon> v. <xAnon>S. V.</xAnon> România SA, <xAnon> (...)</xAnon> 2015, nr 2, poz. I-127, pkt 54, z 20 września 2018 r., C-51/17, <xAnon>O.</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon>. i <xAnon>O.</xAnon> Faktoring <xAnon>K. Z.</xAnon> v. <xAnon>T. I.</xAnon> i <xAnon>E. K.</xAnon>., <xAnon> (...)</xAnon> 2018, nr 9, poz. I-750, pkt 68, z 14 marca 2019 r., C-118/17, <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>D.</xAnon> v. <xAnon>E.</xAnon> Bank <xAnon>H.</xAnon> <xAnon>Z.</xAnon>., pkt 48, 52 i z 3 października 2019 r., C-260/18, <xAnon>K. D.</xAnon> i <xAnon>J. D.</xAnon> v. <xAnon>R.</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon>, pkt 44).</xText> <xText>W umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej postanowienia regulujące indeksację charakteryzują tę umowę jako podtyp umowy kredytu i stanowią o istocie wynikających z niej zobowiązań stron. Pozwalają one osiągnąć podstawowy cel umowy: obniżyć oprocentowanie kredytu (a więc jego główny koszt) i uczynić go bardziej dostępnym i (pozornie) bardziej atrakcyjnym w zamian za przyjęcie przez kredytobiorcę na siebie całego ryzyka walutowego (kursowego). W tym kontekście są to też postanowienia regulujące cenę kredytu, o której mowa w <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 <xIx>in fine</xIx> k.c.</xLexLink> Dlatego zastrzeżone w umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej klauzule, kształtujące mechanizm indeksacji, określają główne świadczenie kredytobiorcy (por. wyroki Sądu Najwyższego z 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17, OSP 2019/12/115, z 9 maja 2019 r., I CSK 242/18 i z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18, nie publ., z 10 maja 2022 r., <xAnon> (...)</xAnon> 285/22, OSNC ZD 2022/4/45).</xText> <xText>Powyższe oznacza, że zapisy klauzuli indeksacyjnej mogły być uznane za niedozwolone postanowienie umowne tylko w razie stwierdzenia, że nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, o czym nie można mówić w okolicznościach niniejszej sprawy.</xText> <xText>Wykładnia <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> w zakresie wymogu jednoznacznego sformułowania postanowień określających główne świadczenia stron umowy, jako wyłączającego możliwość uznania ich za niedozwolone, ponownie wymaga odwołania się do orzecznictwa <xAnon> (...)</xAnon>. Za reprezentatywny w tym zakresie można uznać wyrok z 20 września 2017 r. w sprawie C-186/16.</xText> <xText>Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia), wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. Po pierwsze, kredytobiorca musi zostać jasno poinformowany, że podpisując umowę kredytu, ponosi pewne ryzyko kursowe, które z ekonomicznego punktu widzenia może okazać się dla niego trudne do udźwignięcia w przypadku dewaluacji waluty, w której otrzymuje wynagrodzenie. Po drugie, bank musi przedstawić ewentualne wahania kursów wymiany i ryzyko wiążące się z zaciągnięciem kredytu w walucie obcej, zwłaszcza w przypadku, gdy konsument będący kredytobiorcą nie uzyskuje dochodów w tej walucie.</xText> <xText>Uogólniając <xAnon> (...)</xAnon> podkreślił, że wymóg wyrażenia warunku umownego prostym i zrozumiałym językiem oznacza, że w wypadku umów kredytowych instytucje finansowe muszą zapewnić kredytobiorcom informacje wystarczające do podjęcia przez nich świadomych i rozważnych decyzji. W tym względzie wymóg ów oznacza, że warunek dotyczący spłaty kredytu w tej samej walucie obcej co waluta, w której kredyt został zaciągnięty, musi zostać zrozumiany przez konsumenta zarówno w aspekcie formalnym i gramatycznym, jak i w odniesieniu do jego konkretnego zakresu, tak aby właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny przeciętny konsument mógł nie tylko dowiedzieć się o możliwości wzrostu lub spadku wartości waluty obcej, w której kredyt został zaciągnięty, ale również oszacować - potencjalnie istotne - konsekwencje ekonomiczne takiego warunku dla swoich zobowiązań finansowych (por. wyrok z 20 września 2017 r., C-186/16, <xAnon>R.</xAnon> <xAnon>P. A.</xAnon> i in. v. <xAnon> (...) SA</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon> 2017, nr 9, poz. I-703, pkt 44, 45, 50 i 51 oraz powołane tam wyroki).</xText> <xText>Jest oczywiste, że w świetle <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 k.c.</xLexLink> to na pozwanym spoczywał obowiązek udowodnienia spełnienia wymogów pozwalających uznać, że postanowienia klauzuli indeksacyjnej zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Na potwierdzenie tego pozwany powołał zapisy umowy, fakt podpisania przez powodów stosownych oświadczeń.</xText> <xText>Sąd, biorąc pod uwagę materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy, w tym treść dokumentów, doszedł do przekonania, że klauzula indeksacyjna była jednoznaczna i nie budziła wątpliwości interpretacyjnych. W okresie negocjowania warunków umowy powodowie wiedzieli według jakich kryteriów przeliczany będzie kurs franka szwajcarskiego do złotego polskiego. Wskazać należy, że klauzula ta umieszczona została w treści umowy, a nie poza nią i została jednoznacznie wysłowiona i opisana. Także mechanizm jej działania zdaniem Sądu został opisany w sposób wskazujący na jego istotę i konsekwencje (§ 17 Umowy). Nadmienić też zdaniem Sądu należy i o czym mowa będzie w dalszej części uzasadnienia, iż jakkolwiek to pozwany Bank ustalał kurs franka to jednak ustalenie to pozbawione było dowolności gdyż opierało się na globalnej wycenie waluty franka szwajcarskiego. Zauważyć przy tym należy iż tak ustalony kurs nie dotyczył tylko powodów, ale wszystkich klientów pozwanego. Co więcej w takim samym stopniu dotyczył tak wierzytelności Banku jak i jego zobowiązań. Oświadczenia złożone przez powodów zdaniem Sądu, dowodziły spełnienia przez pozwanego obowiązku informacyjnego.</xText> <xText>Jak już wcześniej wskazano, przepisy prawa dopuszczają możliwość skonstruowania kredytu indeksowanego we frankach, a konsument jest informowany o tym w trakcie procedury udzielania kredytu - że w dniu płatności konkretnych rat, rata taka jest przeliczana zgodnie z umową na złote stosownie do kursu danej waluty. Kredytobiorca jest więc informowany, że wysokość jego raty zależy od kursu waluty obcej do której indeksowany jest kredyt złotówkowy i obowiązany jest do tego przez bank, aby rozważyć, czy korzyści wynikające z korzystniejszego oprocentowania kredytu indeksowanego równoważą ryzyko, jakie niesie za sobą każde przewalutowanie raty kredytu, co następować będzie przez czas trwania umowy. W niniejszej sprawie powodowie składali oświadczenie, że rozumieją ww. ryzyko i je akceptują, trudno więc uciec od wrażenia, że ich pozew ma na celu wyłącznie próbę uniknięcia skutków, które wpisane były w ryzyko ich działania i które winni byli przewidzieć lub choćby założyć.</xText> <xText>W orzecznictwie przyjmuje się, że „samo zawarcie przez kredytobiorcę we wniosku o udzielenie kredytu oświadczenia, że jest świadomy ryzyka związanego z kredytami zaciągniętymi w obcej walucie i poniesie ryzyko zmiany kursów waluty kredytu, bądź też oświadczenia, że został poinformowany o tym, że ponosi ryzyko zmiany kursów waluty nie oznacza, że pozwany spełnił swój obowiązek informacyjny w zakresie ryzyka walutowego.” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 9.02.2021 r., I ACa 416/19, LEX nr 3184373). Sąd nie podziela tegoż poglądu. Rozważając powyższą kwestię należałoby się zastanowić co kryje się pod podjęciem należyte pouczenie i wypełnienie obowiązku informacyjnego. Zdaniem Sądu pozwany nie miał innej możliwości uzewnętrznić, że dokonał wobec powodów stosownych pouczeń, aniżeli poprzez oświadczenia opatrzone własnoręcznymi podpisami przez kredytobiorców, jak to też czynił. Jeśli jednak to wydaje się być niewystarczające i prowadzić może do podważania ważności umów, to zastanowić się należy, czy przypadkiem nie wkraczamy w sferę absurdu, bowiem by dowieść, że kredytobiorca został należycie pouczony trzeba byłoby chyba powołać specjalną komisję egzaminacyjną i dotyczyłoby to właściwie każdej sfery życia codziennego, a nadto wielu czynności, związanych chociażby z zakupem mieszkania, czy samochodu. Kierując się takimi poglądami, można byłoby w zasadzie poddać pod rozwagę ważność większość zawieranych umów.</xText> <xText><xBx> <xUx>Sprzeczność z dobrymi obyczajami i rażące naruszenie interesów konsumenta <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385 <xSUPx>1 </xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink></xUx> </xBx></xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. § 2 powołanego przepisu wskazuje, że jeżeli postanowienie umowy zgodnie z <xLexLink xArt="art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">§ 1</xLexLink> nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. § 3 definiuje nieuzgodnione indywidualnie postanowienia umowy jako te, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. Zgodnie z § 4 powołanego przepisu ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie spoczywa na tym, kto się na to powołuje.</xText> <xText><xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> wprowadza dwuelementowe kryterium oceny, czy postanowienie umowy kształtujące prawa i obowiązki konsumenta ma charakter niedozwolony. Elementami tymi są sprzeczność z dobrymi obyczajami i rażące naruszenie interesów konsumenta.</xText> <xText>„Dobre obyczaje” to klauzula generalna, której zadaniem jest wprowadzenie możliwości dokonania oceny treści umowy w świetle norm pozaprawnych. Chodzi przy tym o normy moralne i obyczajowe, akceptowane powszechnie albo w określonej sferze, na przykład w obrocie profesjonalnym, w określonej branży, w stosunkach z konsumentem itp. Przez dobre obyczaje należy zatem rozumieć pozaprawne reguły postępowania wyznaczane przez etykę, moralność i społecznie aprobowane zwyczaje. W obrocie konsumenckim są to więc takie wymogi jak: szacunek wobec partnera, uczciwość, szczerość, lojalność, rzetelność czy fachowość. Sprzeczne z dobrymi obyczajami będą postanowienia umów, które nie pozwalają na realizację tych wartości. W szczególności dotyczy to takich postanowień, za pomocą których przedsiębiorca nielojalnie kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób nieuwzględniający jego słusznych interesów (por. uchwała SN z dnia 29 czerwca 2007 r., III CZP 62/07, OSNC 2008/7–8/87).</xText> <xText>W niniejszej sprawie, zdaniem Sądu bank nie dopuścił się żadnego z powyższych uchybień. Nie można potwierdzić, iż prawa i obowiązki konsumenta ukształtowane były w sposób nielojalny i bez uwzględnienia jego interesów. Sąd nie zgadza się z <xLexLink xArt="art. 3;art. 3 ust. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 3 ust. 1</xLexLink> dyrektywy 93/13, gdzie ta sama przesłanka określona została jako spowodowanie poważnej i znaczącej nierównowagi wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta. W okolicznościach niniejszej sprawy, zdaniem Sądu żadna dysproporcja na niekorzyść konsumenta nie ma miejsca. Zaufanie kredytobiorców do banku w żaden sposób nie zostało wykorzystane. Podkreślenia wymaga, że nie każde naruszenie interesów konsumenta sprawia, że dana klauzula nabiera charakteru niedozwolonej klauzuli umownej. W <xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> jednoznacznie wskazano, że naruszenie interesów konsumenta, by mogło wywołać skutek musi być rażące, a więc ma miejsce tylko w skrajnych przypadkach.</xText> <xText>By ocenić, czy poprzez wprowadzenie kwestionowanych klauzul do umowy, doszło do rażącego naruszenia interesów powodów, należy odwołać się do treści umowy kredytowej, łączącej strony. Kwota kredytu została powodom udzielona w złotych polskich i została waloryzowana kursem CHF. Kredyt został im wypłacony. W momencie wypłaty, powodowie w żaden sposób nie zakwestionowali dokonanych przez bank przeliczeń. Umowa została przez pozwanego wykonana, gdyż powodowie otrzymali wnioskowaną kwotę kredytu, celem zaspokojenia swojego interesu ekonomicznego w postaci celu kredytowania, który został w pełni zaspokojony. Brak jest zatem podstaw do stwierdzenia, że zastosowanie przez bank własnego kursu do wypłaty kredytu rażąco naruszało interesy powodów jako kredytobiorców.</xText> <xText>Powodowie utożsamiają wzrost wysokości zobowiązania wynikającego z umowy z ustalaniem przez pozwanego kursu CHF w tabeli bankowej, zapominając, że wzrost ten wynikał głównie ze wzrostu kursu rynkowego franka szwajcarskiego, a nie dowolności w jego kształtowaniu przez pozwany bank. Oczywiście, treść kwestionowanych postanowień umownych z istoty swojej powoduje, że kredytobiorca jako strona umowy nie ma wpływu na parametry determinujące wysokość należnej raty, jednak nie oznacza to automatycznie, że bank wpływa na tą wysokość w sposób dowolny. Twierdzenia co do rzekomej jednostronności i dowolności w ustalaniu kursu franka szwajcarskiego przez bank są niezasadne, nieprawdziwe i wynikać mogą w istocie z niezrozumienia, jak funkcjonuje sektor bankowy w Polsce i na świecie. Wskazać należy, że transakcje na rynku walutowym w swej istocie niewiele się różnią od operacji wykonywanych na innych rynkach, gdzie ceny również podlegają licznym wahaniom, a ich rozpiętość często wcale nie jest mniejsza niż w przypadku kursów walut. Podkreślenia wymaga, że bank jest podmiotem gospodarczym, posiadającym dużą liczbę klientów. Kurs danej waluty, nie jest kursem ustalanym indywidualnie dla danego klienta, ale dla wszystkich klientów tego banku. Bank przy ustalaniu kursu waluty, nie może mieć nieograniczonego stopnia dowolności, tylko musi liczyć się z innymi konkurencyjnymi bankami. Jest to taki kurs, z którym bank wychodzi na rynek, a jeśli na rynku konkuruje z innymi podmiotami o klientów, to nie może przecież być niczym nie poparty. Tabela kursów Banku nie jest produktem stworzonym dla potrzeb rozliczania kredytów indeksowanych u poprzednika prawnego pozwanego, ale jest stosowana do wszystkich transakcji walutowych, dokonywanych przez klientów Banku i stąd Bank nie miał możliwości zawyżania, czy zaniżania kursu na potrzeby kredytu powodów, gdyż jednocześnie Bank straciłby na szeregu przeciwstawnych transakcji, dokonywanych na podstawie tej samej tabeli. Zatem &quot;możliwość dowolnego ustalania kursu&quot; nie istnieje i nie istniała w dacie zawierania przedmiotowej umowy kredytowej. Nie można pominąć faktu, że na rynku międzybankowym, walutowym wartości te zmieniają się non stop, co jest m.in. spowodowane tym, że dochodzi do setek tysięcy operacji, w każdej minucie. Czynnikiem kształtującym kursy walut są więc realia rynkowe, a nie kaprysy banku. Bank nie jest bowiem w stanie stosować innego kursu niż rynkowy, gdyż aby udzielić kredytu, bank musi to sfinansować, jak choćby poprzez pożyczenie stosownych środków od innych podmiotów rynku walutowego, które w ostatecznym rozrachunku musi zwrócić. Nie można zapominać, że zmiany kursów walut są naturalne i przewidywalne. Dokładny ich przebieg oraz skala wahań kursów w dłuższym okresie czasu nie są możliwe do przewidzenia, nawet dla podmiotów takich jak banki, które dysponują doświadczeniem w określaniu tego rodzaju prognoz. Brak wiedzy o dokładnej wysokości zobowiązania na tak długiej przestrzeni czasowej (30 lat) jest okolicznością niemożliwą do uniknięcia i wynika z charakteru zawieranej umowy. Powodowie zawierając umowę z pozwanym na tak długi okres czasu, powinni byli rozważyć, czy korzyści wynikające z zawarcia umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej przewyższają ryzyko związane z każdorazowym przewalutowaniem raty kredytu. Powodowie winni mieć świadomość, że sytuacja gospodarcza w Polsce i na świecie jest zmienna. Powodowie więc świadomie zgodzili się na zaciągnięcie kredytu. Dzięki niemu do dnia dzisiejszego w kredytowanej nieruchomości żyją i zaspokajają swoje potrzeby mieszkaniowe. Nie można też tracić z pola widzenia faktu, że wartość nieruchomości niewątpliwie wzrosła.</xText> <xText>Mając powyższe na uwadze uznać należy, że przy zawieraniu przedmiotowej umowy nie doszło do rażącego naruszenia interesów konsumenta.</xText> <xText>Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 20 czerwca 2018 roku oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone (<xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink>), dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy. (uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z 20.06.2018 r., III CZP 29/17, OSNC 2019, nr 1, poz. 2.) W latach 2004 – 2007 kiedy to kredyty frankowe cieszyły się największym zainteresowaniem, nikt nawet nie pomyślał by kwestionować postanowienia umowy, odsyłające do tabel kursowych banku. W owym czasie żaden przepis prawa nie stanowił o tym, by banki informowały klientów o sposobie ustalania kursów walut. Prawdą jest, że obowiązująca od 1 lipca 2006 r. Rekomendacja S Komisji Nadzoru Bankowego bezwzględnie wpłynęła na sposób udzielania kredytów hipotecznych w walucie obcej, bowiem oddziaływała m.in. na formę udzielania informacji związanych z ryzykiem kursowym i ryzykiem zmiennej stopy procentowej, czy sposób wyliczania zdolności kredytowej, jednak nie wymagała od banków, by informowali klientów o sposobie ustalania tabel kursowych. Należy więc uznać, że postanowienia umowne, które odsyłają do tabel kursowych obowiązujących w banku nie pozostawały w sprzeczności z istniejącymi w tym czasie obyczajami.</xText> <xText>W dacie zawierania przez powodów umowy kredytu hipotecznego, odesłanie do tabel kursowych banku nie było sprzeczne z dobrymi obyczajami, co w konsekwencji nie prowadzi do ich abuzywności. Wiadomym jest, że obyczaje ulegają zmianie, co prowadzi do tego, że coś co kilkanaście lat temu uznane byłoby za niedopuszczalne, czy kontrowersyjne, dziś jest normalne i na odwrót. Przechodząc do realiów niniejszej sprawy, wskazać należy, że kredyty hipoteczne z reguły zawierane są na długi okres czasu. Skoro więc obyczaje i realia ulegają zmianom, to w zasadzie niemożliwym byłoby sporządzenie takiej umowy, która przez cały okres jej trwania byłaby z nimi zgodna. Nie da się bowiem przewidzieć, co wydarzy się w przyszłości. Hipotetyczna próba stworzenia takiej umowy spowodowałaby jedynie, że nie byłaby ona czytelna, zrozumiała i stałaby się bardzo obszerna. Zatem kwestionowanie postanowień odsyłających do tabel kursowych w sytuacji realiów, które od daty zawarcia umowy (2008 r.) uległy wielu zmianom, jawi się jako abstrakcyjne, bowiem nikt nie mógł w tym czasie przewidzieć tak dużego wzrostu kursu franka szwajcarskiego i w konsekwencji wysokości rat kredytów waloryzowanych do tej waluty. Wzrost kursu nie był w żaden sposób związany z polityką kursową banku. Przy ocenie okoliczności sprawy nie można pominąć tego, że przedmiotowa umowa kredytu i jej konstrukcja przez wiele lat jej trwania przynosiła powodom korzyści finansowe, polegające na mniejszych ratach, aniżeli gdyby zaciągnęli zobowiązanie w walucie polskiej. W czasie, gdy kurs franka szwajcarskiego był niski małżonkowie <xAnon>D.</xAnon> nie kwestionowali umowy i nie uważali, że zawiera ona klauzule abuzywne.</xText> <xText>W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie zachodzi również nierównowaga wynikających z umowy praw i obowiązków stron. Negatywne konsekwencje przewalutowania wpłat spoczywają zarówno na klientach jak i na banku. Nie można tracić z pola widzenia orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości, który w wyroku z dnia 29 kwietnia 2021 r. wskazywał, że głównym celem dyrektywy 93/13 jest dążenie do przywrócenia równowagi kontraktowej między stronami, która mogła być naruszona poprzez stosowanie przez przedsiębiorcę nieuczciwych warunków w umowach, poprzez wyłączenie zastosowania warunków uznanych za nieuczciwe, przy jednoczesnym zachowaniu, co do zasady, ważności pozostałych warunków danej umowy. Zważywszy na to, zdaniem Sądu, punktem wyjścia i to niezależnie od stanowiska konsumenta, winna być próba „ratowania” wiążącego strony stosunku prawnego.</xText> <xText>Podsumowując, zawarcie umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskim <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">prawem bankowym</xLexLink>, a zmiany które nastąpiły po jej zawarciu na rynku walutowym, a na które pozwany bank nie miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami. W okolicznościach sprawy nie zostało wykazane, by interesy kredytobiorców zostały naruszone w sposób rażący, a ich prawa i obowiązki ukształtowane w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami.</xText> <xText>Powodowie podnosili, że klauzule indeksacyjna i tabel kursowych nie powstały na skutek indywidualnych negocjacji z nimi. Zgodnie z zapisem umieszczonym w § 11 ust. 3 umowy Kredytobiorcy oświadczyli, że postanowienia niniejszej umowy zostały z nimi indywidualnie uzgodnione. Zważyć należy, że może i mało prawdopodobnym jest, by kredytobiorca negocjował wszystkie, co do jednego zapisy umowy, lecz można uznać, że zamysłem banku było wykazanie, ze kredytobiorca miał wpływ na jej treść. Czy z tego prawa skorzystał, czy też nie to już inna kwestia.</xText> <xText>Wskazać należy, że w niniejszym procesie kwestia spreadu walutowego nie podlega rozliczeniu, zważywszy na fakt, iż strony mogą tego dokonać w innym procesie z powołaniem na <xLexLink xArt="art. 357(1);art. 357(1) § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 357<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.p.c</xLexLink>, który mówi o tym, że jeżeli z powodu nadzwyczajnej zmiany stosunków spełnienie świadczenia byłoby połączone z nadmiernymi trudnościami albo groziłoby jednej ze stron rażącą stratą, czego strony nie przewidywały przy zawarciu umowy, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, oznaczyć sposób wykonania zobowiązania, wysokość świadczenia lub nawet orzec o rozwiązaniu umowy. Rozwiązując umowę sąd może w miarę potrzeby orzec o rozliczeniach stron, kierując się zasadami określonymi w zdaniu poprzedzającym.</xText> <xText>Mając powyższe na uwadze, powództwo podlegało oddaleniu w całości, również w stosunku do żądań ewentualnych, o czym orzeczono w punkcie 1 wyroku.</xText> <xText>Zarzut przedawnienia roszczenia powodów, zgłoszony przez pozwanego okazał się nieuzasadniony.</xText> <xText>O kosztach orzeczono w punkcie 2 wyroku, na podstawie <xLexLink xArt="art. 102" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art.102 k.p.c.</xLexLink> Zgodnie z nim w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.</xText> <xText>Jak z powyższego wynika, możliwość obciążenia strony przegrywającej jedynie częścią kosztów albo nieobciążenia jej w ogóle tymi kosztami, uzależniona jest, od wyłonienia się w sprawie wypadków szczególnie uzasadnionych. Należą do nich okoliczności związane z przebiegiem sprawy - charakter zgłoszonego roszczenia, jego znaczenie dla strony, subiektywne przekonanie o zasadności roszczenia, przedawnienie roszczenia oraz leżące poza procesem - sytuacja majątkowa i życiowa strony. Ocena, czy takie wypadki wystąpiły w konkretnej sprawie należy do sądu, który powinien dokonać jej w oparciu o całokształt okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad współżycia społecznego.</xText> <xText>W niniejszej sprawie Sąd uznał za stosowne nieobciążanie powodów kosztami procesowymi przeciwnika, albowiem wobec aktualnego orzecznictwa, powodowie mogli mieć subiektywne poczucie zasadności swych racji, co usprawiedliwiało zainicjowanie niniejszego procesu.</xText> <xText xALIGNx="left">Przemysław Okowicki</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Przemysław Okowicki

Kamila Nowak

st. sekr. sąd. Joanna Perlicjan

Agnieszka Oszczypała

Sygn. akt XIV C 443/21 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dni 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Przemysław Okowicki Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Perlicjan po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2024 r. w Pile sprawy z powództwaP. D.iM. D. przeciwkoBankowi (...) SAz siedzibą wP. o zapłatę i ustalenie 1 oddala powództwo; 2 nie obciąża powodów kosztami postępowania. Przemysław Okowicki UZASADNIENIE Pozwem z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu) wniesionym do Sądu Rejonowego w Trzciance skierowanym przeciwkoBankowi (...) S.A.z siedzibą wG., powodowieP. D.iM. D.wnieśli o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz łącznie kwoty 49.894,81 zł tytułem nienależnie pobranych przez pozwanego rat kapitało-odsetkowych w wyższej wysokości, niż rzeczywiście powinni oni spłacić w okresie od dnia 6 listopada 2009 r. do dnia 6 listopada 2019 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 46.600 zł od dnia 11 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 3.294,81 zł od dnia 9 lutego 2020 r. do dnia zapłaty. Nadto domagali się zasądzenia od pozwanego na ich rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej stawce wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powodowie podali, że jako konsumenci zawarli z pozwanym umowę o kredyt hipoteczny. Umowa została zawarta przy wykorzystaniu stosowanego przez pozwanego wzorca umownego. Oferta kredytu przedstawiona została jedynie w ogólny sposób, zostały pominięte kluczowe kwestie związane z mechanizmami zmiany kursów, a jedynie zapewnienie o stabilności waluty. Pozwany nie wyjaśnił powodom sposobu ustalania przez Bank kursu, mającego być stosowanym na użytek realizacji umowy. Powodowie nie zostali poinformowani o wysokościach tzw. „spreadu” walutowego. Nie mieli zatem realnej możliwości wpłynięcia na jakiekolwiek postanowienia umowy. Treść umowy nie podlegała indywidualnym negocjacjom. W dalszej części uzasadnienia powodowie przytoczyli szeroką argumentację na poparcie zarzutów abuzywności klauzuli indeksacyjnej. Powołując się na abuzywność postanowień umowy związanych z indeksacją wskazali, że ich konsekwencją jest ich bezskuteczność względem nich. Powodowie dokonali zatem rozliczenia kredytu, przyjmując że nie dochodzi do przeliczenia kapitału kredytu na walutę indeksacji oraz rat kapitałowo-odsetkowych kredytu po ustalanych przez pozwanego przelicznikach waluty CHF obowiązujących w dniu uruchomienia kredytu oraz w dniu spłaty poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych tzn. że kapitał i odsetki rozliczane są w walucie PLN. W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powodów na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W szerokiej argumentacji krytycznie odniósł się do stanowiska powodów co do abuzywności jej postanowień oraz podniósł zarzut przedawnienia. W piśmie procesowym z dnia 6 kwietnia 2021 r. powodowie zmienili żądanie pozwu i zgłosili żądanie ewentualne w postaci zasądzenia od pozwanego solidarnie na ich rzecz kwoty 132.052,08 zł tytułem zwrotu nienależnych świadczeń w postaci rat kapitałowo-odsetkowych spełnionych przez powodów na rzecz pozwanego w okresie od 6 listopada 2009 r. do 6 listopada 2019 r. w związku z wykonywaniem umowy kredytu hipotecznego nr(...)z dnia 9 listopada 2006 r. z uwagi na bezwzględną nieważność ww. umowy w całości wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 130.000 zł od dnia 11 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty a od kwoty 2.052,08 zł od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu niniejszego pisma do dnia zapłaty oraz ustalenie nieistnienia pomiędzy stronami stosunku prawnego ww. umowy kredytu w związku z jej nieważnością. Postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2021 r. Sąd Rejonowy w Trzciance stwierdził są niewłaściwość rzeczową i sprawę przekazał do tut. Sądu. W odpowiedzi na zmodyfikowane powództwo pozwany wniósł o oddalenie roszczeń ewentualnych powodów. A w piśmie z dnia 27 lutego 2023 r. pozwany wniósł zarzut prawa zatrzymania świadczeń spełnionych przez powodów na rzecz Banku, które miałyby podlegać zwrotowi na wypadek stwierdzenia przez Sąd, że umowa kredytu jest nieważna – do czasu zaofiarowania przez powodów zwrotu świadczenia spełnionego przez Bank na rzecz powodów w postaci zapłaty 195.500,01 zł tj. wartości kapitału udostępnionego powodom na podstawie umowy kredytu. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W 2006 r. powodowieM. D.iP. D.tworzyli związek małżeński, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. W tym czasie powodowie potrzebowali środków finansowych na pokrycie części kosztów budowy domu mieszkalnego. W tym celu by zapytać o ofertę kredytową powód udał się do placówki(...) Bank S.A.(poprzednika pozwanego). Po analizie sytuacji finansowej powodów, zaproponowano im kredyt związany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego. Pracownik banku poinformował powodów o ryzyku związanym z zaciągnięciem kredytu hipotecznego w walucie obcej. Powodowie zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. Podali w nim, że wnioskują o 187.000 zł kredytu, indeksowanego kursem CHF. Okres kredytowania ustalono na 30 lat. Powodowie mieli kupon zniżkowy na oprocentowanie wystawiony w dniu 1 października 2006 r. przez pracownika Banku. We wniosku widniała informacja, że „Oprocentowanie może ulec zmianie przed zawarciem umowy kredytu i jest zmienne w okresie kredytowania”. Powodowie podpisali oświadczenia, że przedstawiono im ofertę kredytu hipotecznego wG. M.Banku w złotych polskich oraz, że wybrali kredyt w walucie obcej, będąc uprzednio poinformowanymi o ryzykach związanych z zaciągnięciem kredytu hipotecznego w walucie obcej. Nadto otrzymali informacje, że w terminie 10 dni od zawarcia umowy mogą od niej odstąpić, bez podawania przyczyn, co pokwitowali własnoręcznymi podpisami. Powodowie uzyskali pozytywną decyzję kredytową. W związku z tym, w dniu 9 listopada 2006 r. między stronami doszło do zawarcia umowy kredytu hipotecznego nr(...). Pod postanowieniami umowy widniała informacja umieszczona wytłuszczonym drukiem„Uwaga! Przed podpisaniem umowy kredytu należy dokładnie zapoznać się z jej treścią (…) Pracownicy Banku odpowiedzą na wszystkie Państwa pytania i wątpliwości”. Przed podpisaniem, powodowie mieli czas na zapoznanie się z umową.M. D.czytała jej zapisy, jednak nie interesowała się za bardzo kwestią jej zawarcia, bowiem całą procedurą związaną z kredytem zajmował się jej mąż. Powód przeczytał umowę, jednak najważniejsze były dla niego kwestie związane z okresem kredytowania, kwotą kredytu, terminach zapadalności rat, ubezpieczeniu od utraty pracy. Powodowie nie zadawali pytań przy zawieraniu umowy i nie próbowali negocjować jej zapisów. Byli jednak świadomi, że z zawarciem umowy kredytowej wiąże się spłata nie tylko kapitału ale również odsetek. dowody: umowa kredytu, (k. 28-34), wniosek kredytowy, (k. 164-167), zawiadomienie dotyczące prawa odstąpienia od umowy (k. 171-172), kupon zniżkowy (k. 168), oświadczenia powodów (k. 169-170), przesłuchanie powoda (k. 762), przesłuchanie powódki (k. 763). Umowa kredytu zawiera, wśród innych, następujące zapisy: Bank udziela Kredytobiorcy Kredytu w kwocie 192.816,00 złotych polskich indeksowanego kursem CHF, zwanego dalej „Kredytem”, na warunkach określonych w Umowie, a Kredytobiorca zobowiązuje się do wykorzystania Kredytu zgodnie z postanowieniami Umowy, zwrotu kwoty wykorzystanego Kredytu wraz z odsetkami, w terminach oznaczonych w Umowie oraz zapłaty Bankowi prowizji, opłat i innych należności wynikających z Umowy. Na kwotę Kredytu składa się: kwota pozostawiona do dyspozycji Kredytobiorcy w wysokości 187.000,00 złotych polskich, przeznaczona na realizację celu określonego w ust. 2 oraz koszty z tytułu ubezpieczenia od ryzyka utraty pracy, opisanego w § 13, w wysokości 4.118,40 złotych polskich oraz koszty z tytułu opłaty sądowej należnej za wpis hipoteki, opisanej w § 12 ust. 1, w wysokości 200,00 złotych polskich oraz koszty z tytułu ubezpieczenia na życie i ubezpieczenia na wypadek całkowitej niezdolności do pracy spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem, opisanego w § 13 w wysokości 497,60 złotych polskich. W dniu wypłaty saldo jest wyrażone w walucie, do której indeksowany jest Kredyt, według kursu kupna waluty, do której indeksowany jest Kredyt, podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez(...) Bank S.A., opisanej szczegółowo w § 17, następnie saldo walutowe przeliczane jest dziennie na złote polskie według kursu sprzedaży waluty, do której indeksowany jest Kredyt, podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez(...) Bank S.A., opisanej szczegółowo w § 17 (§ 1 ust. 1). Kredyt przeznaczony jest na pokrycie części kosztów budowy domu mieszkalnego, zwanego dalej „Domem” na działce gruntu opisanej szczegółowo w § 3 ust. 1, zwanej dalej „Nieruchomością” (§ 1 ust. 2). Spłata Kredytu wraz z odsetkami nastąpi w 360 równych miesięcznych ratach kapitałowo - odsetkowych na zasadach określonych w § 10 (§ 1 ust. 5). Oprocentowanie kredytu na dzień sporządzenia Umowy wynosi 3,900 % w skali roku i stanowi sumę następujących pozycji: marży Banku niezmiennej w okresie trwania Umowy w wysokości 1,340 % oraz aktualnie obowiązującego indeksu L3, opisanego szczegółowo w § 8 oraz 0,95 punktu procentowego do czasu określonego w ust. 2 (§ 2 ust. 1). (...)w rozumieniu postanowień Umowy jest: dz. ew. nr 121/14 o pow. 1 370,00 m.kw., położenieŚ., gm.C., woj.(...)(…), prawo do nieruchomości: własność przysługuje wyłącznie następującym osobom: PaniM. D.i PanP. D.na zasadach wspólności ustawowej (§ 3 ust. 1). Prawnym zabezpieczeniem spłaty Kredytu z uwzględnieniem postanowień § 12 jest: a) Hipoteka kaucyjna w złotych polskich do kwoty 170 % kwoty kredytu określonej w § 1 ust. 1 (…) b) cesja na rzecz Banku wierzytelności z tytułu ubezpieczenia nieruchomości (…) c) ubezpieczenie, o którym mowa w § 13 ust. 9-16 (§ 3 ust. 2). Kredyt podlega następującym programom kredytowym, których warunki zostały zamieszczone w umowie: a) Kredyt Perspektywa BIS (§3 ust. 3). Z zastrzeżeniem postanowień § 18 ust. 3, wypłata każdej transzy Kredytu nastąpi w terminie nie dłuższym niż 5 dni roboczych po spełnienie warunków określonych w § 4 Umowy i otrzymaniu przez Bank wniosku o wypłatę (…) (§ 7 ust. 1). Każdorazowo wypłacona kwota złotych polskich zostanie przeliczona na walutę, do której indeksowany jest Kredyt, według kursu kupna waluty Kredytu, podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez(...) Bank S.A., obowiązującego w dniu dokonania wypłaty przez Bank (§ 7 ust. 2 zdanie trzecie). Oprocentowanie kredytu jest zmienne (…). Indeks L3 ulega zmianie zgodnie z następującymi zasadami: a) indeks L3 dla każdego kwartału kalendarzowego oblicza się jako arytmetyczną średnią stawek LIBOR 3M (…) (§ 8 ust. 1 i 2 lit. a). Spłata wykorzystanego Kredytu wraz z odsetkami (…) dokonywana będzie w sposób następujący: a) w okresie wypłaty transz (…), b) począwszy od pierwszego Terminu Płatności następującego po wypłacie ostatniej transzy Kredytu (…). Płatności opisane w punkcie „a” i „b” będą realizowane przez Kredytobiorcę w złotych polskich (§ 10 ust. 2 lit. a) i b)). Rozliczenie każdej wpłaty dokonanej przez Kredytobiorcę, będzie następować z datą wpływu środków do Banku, według kursu sprzedaży waluty, do której jest indeksowany Kredyt, podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez(...) Bank S.A.obowiązującego w dniu wpływu środków do Banku (§ 10 ust. 6 zdanie pierwsze). Kredytobiorca oświadcza, że postanowienia niniejszej Umowy zostały z nim indywidulanie uzgodnione (§ 11 ust. 3). Do rozliczania transakcji wypłat i spłat Kredytów stosowane są odpowiednio kursy kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez(...) Bank S.A.walut zawartych w ofercie Banku obowiązujące w dniu dokonania transakcji (§ 17 ust. 1). Kursy kupna określa się jako średnie kursy złotego do danych walut ogłoszone w tabeli kursów średnich NBP minus marża kupna (§ 17 ust. 2). Kursy sprzedaży określa się jako średnie kursy złotego do danych walut ogłoszone w tabeli kursów średnich NBP plus marża sprzedaży (§ 17 ust. 3). Do wyliczenia kursów kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez(...) Bank S.A.stosuje się kursy złotego do danych walut ogłoszone w tabeli kursów średnich NBP w danym dniu roboczym skorygowane o marże(...) Banku S.A.(§ 17 ust. 4). Obowiązujące w danym dniu roboczym kursy kupna/sprzedaży dla kredytów hipotecznych udzielanych przez(...) Bank S.A.walut zawartych w ofercie banku określane są przez Bank po godz. 15:00 poprzedniego dnia roboczego i wywieszane są w siedzibie banku oraz publikowane na stronie internetowej(...) Banku SA(…) (§ 17 ust. 5) dowód: umowa kredytu (k. 28-34, 173-186). W banku zasadą było informowanie kredytobiorców o ryzykach związanych z zaciągnięciem kredytu indeksowanego kursem CHF. Doradca kredytowy zobowiązany był do przekazania klientowi zainteresowanemu ww. kredytem informacji wiążących się z ryzykiem walutowym, ryzykiem stóp procentowych oraz ryzykiem makroekonomicznym. W tym celu klientom przestawiono symulacje wysokości rat w różnych walutach, w tym porównanie raty kredytu w złotych polskich do raty kredytu zaciągniętego w walucie, wykresy zmiany kursu złotego w stosunku do walut CHF, EUR, USD w okresie ostatnich trzech lat, ulotki informujące, o tym, że wysokość zadłużenia może ulegać wahaniom na skutek zmiany kursu waluty, do której indeksowany jest kredyt, a także informacje o ryzyku stopy procentowej. Procedura ustalenia kursów walut mogła zostać przekazana klientom. Dowód: informacja dla klientówG. M.Banku (k. 193-194), zarządzenie Prezesa (k. 195-199), ABC Klienta (k. 200-201), przykładowe wydruki kalkulatora kredytowego okazywane kredytobiorcom (k. 206), zeznania świadkaE. S.(k. 677-678), zeznania świadkaM. C.(k. 749-750), zeznania świadkaA. K.(k. 750). Kredyt został powodom udostępniony w ten sposób, że z rachunku kredytowego powodów, prowadzonego we frankach szwajcarskich, na wskazane przez nich w dyspozycji wypłat rachunek bankowy, przelane zostały następujące kwoty: a w dniu 6 grudnia 2006 r. kwota 21.290,32 CHF, która stanowiła równowartość 49.449,99 zł, ( kurs 2,3250); w tym dniu również z tytułu opłat około kredytowych skapitalizowana została kwota 2.501,50 CHF, która stanowiła równowartość kwoty 5.815,99 zł – składały się na nią koszty uiszczone tytułem opłaty sądowej należnej za wpis do hipoteki, koszty z tytułu ubezpieczenia na życie, na wypadek trwałej i całkowitej niezdolności do pracy spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem, ubezpieczenia od ryzyka utraty pracy; b w dniu 10 lipca 2007 r. kwota 23.274,92 CHF, która stanowiła równowartość 51.000,00 zł (kurs 2,1912) c w dniu 27 listopada 2007 r. kwota 8.076,26 CHF, która stanowiła równowartość 17.750,01 zł (kurs 2,1978) d w dniu 4 marca 2008 r. kwota 8.109,47 CHF, która stanowiła równowartość 17.750,01 zł (kurs 2,1888) e w dniu 22 kwietnia 2008 r. kwota 5.067,08 CHF, która stanowiła równowartość 10.500,00 zł (kurs 2,0722). Dowód: wnioski o wypłatę kredytu, wtórniki wypłaty (k. 248-265), zestawienie banku (k. 266-267), historia rachunku (k. 268-253). Powodowie w okresie kredytowania zrezygnowali z ochrony ubezpieczeniowej na życie, na wypadek całkowitej niezdolności do pracy spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem i w zakresie utraty stałego źródła dochodu. Dowód: oświadczenia powodów (k. 189-190). W dniu 10 kwietnia 2008 r. powodowie zawarli z pozwanym aneks do powyższej umowy kredytu, w którym zwiększyli kwotę kredytu o 10.500,00 zł z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne. Dowód: Aneks z dnia 10.04.2008 r. (k. 187-188). W dniu 31 stycznia 2020 r. powodowie, za pośrednictwem swojego pełnomocnika, skierowali do pozwanego pismo zatytułowane „Reklamacja”, w którym wezwali pozwanego do niezwłocznego dokonania zapłaty kwoty 49.894,81 zł jako zwrotu nienależnie pobranych od nich świadczeń w okresie od 6.11.2009 r. do 6.11.2019 r. z tytułu umowy o kredyt(...)sporządzonej w dniu 9.11.2006 r. Pozwany otrzymał wezwanie i pismem z dnia 8 lutego 2020 r. odpowiedział odmownie. dowody: reklamacja powodów. (k. 37-39), odpowiedź pozwanego (k. 40-41). W zakresie przedmiotowej umowy kredytu pozwany jest następcą prawnym(...) Banku SA. okoliczność bezsporna Powodowie wykorzystali kredyt w całości na cel przewidziany w umowie. W wybudowanej nieruchomości do dnia dzisiejszego zaspokajają swoje potrzeby mieszkaniowe. Dowody: przesłuchanie powoda (k. 762), przesłuchanie powódki (k. 763). Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o poniższą ocenę dowodów. Niektóre fakty zgłoszone przez jedną stronę zostały przez drugą przyznane wprost albo pośrednio i te Sąd przyjął bez dowodów (art. 229 k.p.c.i230 k.p.c.). Część ustaleń Sąd poczynił w oparciu o dokumenty prywatne, które zostały złożone przez pozwanego w kserokopiach. Złożenie tych kserokopii stanowiło w istocie zgłoszenie twierdzeń o istnieniu dokumentów o wynikającej z nich formie i treści. Niedoniesienie się do nich przez drugą stronę stanowiło nie wypowiedzenie się co do twierdzeń o istnieniu dokumentów o wynikającej z kopii formie i treści, które pozwalało uznać je za przyznane, gdyż pozostawały w zgodzie z wynikami rozprawy (art. 230 k.p.c.). Dawało to możliwość przeprowadzenia dowodów z dokumentów, których istnienie, treść i forma zostały przyjęte bez dowodów, tak jakby zostały one złożone w oryginale. Niektóre dokumenty prywatne strony złożyły w odpisach poświadczonych za zgodność z oryginałem przez swego pełnomocnika profesjonalnego. Zgodnie zart. 129 § 3 k.p.c., zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa ma charakter dokumentu urzędowego. W związku z tym dokonane przez pełnomocnika powodów poświadczenia wierności oryginałom odpisów dokumentów korzystały z domniemania zgodności treści z prawdą (art. 244 § 1 k.p.c.). Domniemanie to nie było przez drugą stronę podważane. W związku z tym należało przyjąć, że odpisy dokumentów są zgodne z oryginałami. Dokumenty prywatne, na podstawie których Sąd dokonał ustaleń, nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości, jak też nie były przez strony podważane pod jakimkolwiek względem. Dlatego Sąd uznał je za w pełni godne zaufania. Pozostałe dokumenty były pozbawione znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Zeznania świadkaE. S.mimo, iż wiarygodne, miały niewielkie znaczenie dla ustalenia stanu faktycznego i rozstrzygnięcia sprawy. Nie pamiętała ona powodów oraz okoliczności podpisania z nimi umowy kredytowej. Świadek, ze względu na upływ czasu, nie była w stanie przedstawić dokładnie stosowanych u pozwanego procedur związanych z udzielaniem kredytów frankowych. Zeznała, że przeznaczał około godziny na procedurę popisania umowy, podczas której informowała klientów o ryzyku zmiennej stopy i kursu walutowego. Wskazała, że pracownicy banku dysponowali kalkulatorami, z którego sporządzany był wydruk przedstawiający wszystkie oferty kredytowe banku. Potwierdziła również, że kredyty powiązane z frankiem szwajcarskim były tańsze, miały niższe raty i niższe oprocentowanie. A. K.w 2006 roku była zatrudniona w(...) Banku SAna stanowisku doradcy kredytowego i miała kontakt z klientami. Zeznania świadka uznać należało za rzetelne i logiczne, przydatne dla ustalenia, że pracownicy dysponowali kalkulatorem kredytowym, na którego podstawie przedstawiane i porównywane były oferty, w zależności od preferencji klientów. Kalkulatory te zawierały różne waluty (euro, franki, dolary i złotówki) i oprocentowanie, a także obrazowały wysokość raty. Na tej podstawie klient dokonywał wyboru waluty, w której miał zostać udzielony kredyt. Zeznania świadkaM. C., pracownika Banku, Sąd również ocenił jako prawdziwe, choć w niewielkim zakresie przydatne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy. Świadek wytłumaczył mechanizm tworzenia tabel kursowych i wskazując na brak dowolności w tym działaniu. W niniejszej sprawie, z oczywistych względów, znaczenie dla jej rozstrzygnięcia mogły mieć jedynie zeznania powodów i dlatego Sąd dowód z przesłuchania stron ograniczył tylko do nich. Strony są osobami najbardziej zainteresowanymi wynikiem sprawy, skutkiem czego dowód z ich zeznań jest bardzo niepewnym źródłem poznania prawdy. Przemawiało to za podejściem do tych zeznań z ograniczonym zaufaniem. Sąd miał na względzie, że od czasu zawarcia przez powodów umowy kredytu minęło sporo czasu, wobec czego niektórych rzeczy mogą nie pamiętać, jednak po takiej ich analizie doszedł do przekonania, że były one wiarygodne w części. Szczere były wypowiedzi powodów, w których wskazywali cel zaciągnięcia zobowiązania kredytowego. Niewiarygodne w ocenie Sądu były wypowiedzi powodów, w których wskazywali, że pracownik banku nie informował ich o ryzyku walutowym. Powyższe twierdzenia pozostają w sprzeczności ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym, w szczególności podpisanym przez powodów oświadczeniem, że powyższe informacje zostały im przekazane. Sąd na podstawieart. 2352§ 1 pkt. 2 i 5 k.p.c.pominął dowód z opinii biegłych. W świetle okoliczności sprawy i nieuwzględnienia żądania powodów, dowód ten nie miał żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i przyczyniłby się tylko do przedłużenia postępowania w sprawie. Sąd zważył, co następuje: Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Legitymacja czynna stron. Pojęcie legitymacji procesowej oznacza materialne uprawnienie do występowania w konkretnym procesie cywilnym w charakterze strony procesowej (powodowej lub pozwanej). Innymi słowy powód musi być uprawniony do występowania z określonym roszczeniem (legitymacja procesowa czynna), a pozwany zobowiązany do jego zaspokojenia (legitymacja procesowa bierna). Legitymacja procesowa zaliczana jest do merytorycznych przesłanek postępowania cywilnego. Brak legitymacji procesowej po którejkolwiek ze stron procesu powoduje oddalenie powództwa. Zarówno legitymacja czynna powodów, jak i pozwanego – jako następcy prawnego(...) Banku SA. - w zakresie odnoszącym się do Umowy nie budziła wątpliwości Sądu i była bezsporna między stronami. Status powodów jako konsumentów . Poza sporem jest, że powodowie jako strona umowy mieli status konsumenta, a bank przedsiębiorcy. W myślart. 221k.c.(również w brzmieniu z daty Umowy) za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Jak wynika z ustaleń Sądu, powodowie zawarli przedmiotową umowę wyłącznie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, bez jakiegokolwiek związku z działalnością gospodarczą powoda. Wskazać należy, żeart. 221k.c.nie określa cech osobowych podmiotu uważanego za konsumenta, takich jak chociażby wymagany zakres wiedzy i doświadczenia w obrocie, stopień rozsądku i krytycyzmu wobec otrzymywanych informacji handlowych. W orzecznictwie najczęściej przyjmowany jest wzorzec konsumenta rozważnego, świadomego i krytycznego, który jest w stanie prawidłowo rozumieć kierowane do niego informacje. Nie ma podstaw do przyznania konsumentowi tak uprzywilejowanej pozycji, w której byłby zwolniony z obowiązku przejawiania jakiejkolwiek staranności przy dokonywaniu oceny treści umowy, którą zamierza zawrzeć (por. wyrok SN z 13 czerwca 2012 r., II CSK 515/11, i z 17 kwietnia 2015 r., I CSK 216/14). W wyroku z dnia 26 stycznia 2016 r., I ACa 612/15, Sąd Apelacyjny w Warszawie stwierdził, że obecnie przyjmuje się, że konsument to nie jest osoba nieświadoma, którą należy zawsze chronić w kontaktach z profesjonalistą jakim jest bank, lecz uznaje się model konsumenta, jako osoby dobrze poinformowanej, uważnej i działającej racjonalnie, a więc dbającej o własne interesy. Od konsumenta dbającego należycie o własne interesy należy oczekiwać aktywności i dążenia do wyjaśnienia wszystkich wątpliwości czy niezrozumiałych kwestii, szczególnie w kontekście rangi umowy kredytu, która najczęściej stanowi najpoważniejsze zobowiązanie w ciągu życia konsumenta. Klient zawierający umowę o kredyty hipoteczny opiewającą na znaczne sumy, których spłata jest rozłożona w czasie na kilkadziesiąt lat musi być uznawany za osobę, która przed zawarciem umowy rozważa plusy i minusy wzięcia kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej, kształtowania się w różny sposób kursów walutowych w długim okresie czasu, czy zmiany różnych czynników finansowych na rynku pieniężnym i kapitałowym mogących mieć wpływ na wysokość jego świadczenia w przypadku wprowadzenia czynnika zmiennego. Fakt, iż powodowie przy zawieraniu przedmiotowej umowy kredytu posiadali status konsumentów, nie zwalniało ich z zachowania ostrożności i rozwagi, w szczególności, że zaciągnęli zobowiązanie na kwotę ponad 200.000 zł i to na okres 30 lat. Niewątpliwie decyzja ta była decyzją ważną, co wymagało od powodów dokładnego jej przemyślenia oraz przygotowania się na ewentualne niekorzystne jej skutki. Niezachowanie przez powodów należytej ostrożności i rozwagi w tej sytuacji, w ocenie Sądu obciąża w całości powodów, którzy zostali poinformowani o ryzyku kursowym i możliwym wzroście raty kapitałowo – odsetkowej co potwierdzili własnoręcznymi podpisami złożonymi pod oświadczeniami złożonymi wraz z wnioskiem kredytowym. I choć powodowie podczas przesłuchania twierdzili, iż pracownik banku zapewniał ich o stabilności waluty frankowej i nie zostały im przedstawione żadne analizy czy symulacje, to analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie pozostawiała wątpliwości, że powodowie potwierdzili własnoręcznie, iż zostali zapoznani z ryzykiem kredytu walutowego. Wracając do okoliczności zawarcia umowy kredytowej przez powodów, wskazać należy, że choć w umowach kredytowych mamy do czynienia z żargonem finansowym, typowym dla języka bankowego, to przecież powodowie mieli możliwość zadawania pytań przy zawieraniu umowy, a pracownik banku krok po kroku wytłumaczyłby mu wszelkie niezrozumiałe dla nich treść. Pod postanowieniami Umowy widniała nawet informacja umieszczona wytłuszczonym drukiem„Uwaga! Przed podpisaniem umowy kredytu należy dokładnie zapoznać się z jej treścią (…) Pracownicy Banku odpowiedzą na wszystkie Państwa pytania i wątpliwości”.Powodowie jednak z powyższej możliwości nie skorzystali. Fakt, iż na niektóre kwestie, nie zwrócili uwagi, stanowi zaniedbanie leżące wyłącznie po ich stronie, za co odpowiedzialności nie może ponosić pozwany bank. Podkreślenia również wymaga, że powodowie czytali umowę, ale jak sami wskazali ważne dla nich były tylko podstawowe kwestie jak okres kredytowania, dane osobowe, kwota udzielonego kredytu, winni zatem więc zainteresować się również mechanizmem obliczania raty. W świetle okoliczności sprawy uznać należy, że decyzja podjęta przez powodów co do nabywanego produktu była świadoma i racjonalna. Interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności umowy kredytu (żądanie ewentualne). Zgodnie zart. 189 k.p.c., powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. W literaturze wskazuje się, że interes prawny zachodzi, jeżeli sam skutek, jaki wywoła uprawomocnienie się wyroku ustalającego, zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy spór istniejący lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości (por. P. Telenga w A. Jakubecki (red.),Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz aktualizowany, Tom I, Lex/el. 2019, uwaga 2 do art. 189). Interes prawny musi istnieć obiektywnie, a ciężar jego wykazania spoczywa na powodzie (art. 6 k.c.). W ocenie Sądu powodowie nie mają interesu prawnego w żądaniu ustalenia nieważności umowy. Po pierwsze wskazać należy, że interes prawny jest kategorią obiektywną w tym znaczeniu, iż dla jego istnienia czy nieistnienia nie ma w zasadzie znaczenia to, że strona powodowa odczuwa subiektywną potrzebę ochrony swych praw. Po drugie powszechnie się przyjmuje, iż nie istnieje interes prawny powoda w wytoczeniu powództwa na podstawieart. 189 k.p.c.kiedy realnie możliwym jest uzyskanie przez niego ochrony lub usunięcie stanu niepewności w inny sposób. A zatem jeżeli do usunięcia stanu niepewności czy zagrożenia sfery prawnej powoda istnieje możliwość wytoczenia innego powództwa to taka możliwość wyłącza istnienie interesu prawnego (por. w tym zakresie: uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1968 r., III CZP 103/68, OSNCP 1969, Nr 5, poz. 85. W niniejszej sprawie powodowie mają możliwość dochodzenia swoich praw na podst.art. 3571§ 1 k.c., wobec czego uznać należy, że brak jest po ich stronie interesu prawnego w wytoczeniu powództwa o ustalenie. Charakter prawny umowy kredytu. Brak sprzeczności zart. 69 ust. 1. Prawa bankowego. Ostatecznie powodowie domagali się zasądzenia od pozwanego nienależnych świadczeń, które pobrał od nich pozwany tytułem rat kapitało-odsetkowych w wyższej wysokości, niż rzeczywiście powinni oni spłacić w okresie od dnia 6 listopada 2009 r. do dnia 6 listopada 2019 r. w wykonaniu umowy kredytu nr(...), którą 9 listopada 2006 r. zawarli z poprzednikiem prawnym pozwanego(...) Bankiem SA(dla uproszczenia wywodu zarówno pozwany, jak(...) Bank SAbędą dalej nazywani pozwanym albo Bankiem). Żądanie to oparli na twierdzeniu, że klauzula indeksacyjna zawarta w umowie jest abuzywna i w związku z tym bezskuteczna wobec nich. W związku z tym kluczowym zagadnieniem w sprawie była ocena zagadnienia abuzywności postanowień umowy. Żądanie ewentualne powodowie oparli z kolei o twierdzenie nieważności całej umowy z uwagi na istnienie w niej abuzywnych zapisów. Przechodząc do oceny tej kwestii, w pierwszej kolejności należy wskazać, że przedmiotowa umowa kredytu miała charakter umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej. Tego rodzaju umowa wykształciła się w obrocie gospodarczym jako podtyp umowy kredytu. Charakteryzuje się ona tym, że kwota kredytu jest wyrażona w złotych, ale w dniu wypłaty zostaje poddana indeksacji, czyli przeliczeniu na określoną w umowie walutę obcą (walutę indeksacji). Przeliczona na walutę obcą kwota kredytu jest poddana oprocentowaniu według stopy procentowej właściwej dla tej waluty i jest dzielona na raty, które są spłacane w złotych, po ich przeliczeniu z waluty obcej na złote w umówionej dacie płatności rat. W ocenie sądu samo zastosowanie mechanizmu indeksacyjnego (waloryzacyjnego), zakładającego przeliczenie kwot wypłaconego kredytu i wysokości rat kapitałowo-odsetkowych według kursów różnych walut nie jest co do zasady niezgodne zart. 69 prawa bankowegoi to także w brzmieniu obowiązującym w dacie podpisywania przedmiotowej umowy. Umowa kredytu indeksowanego mieści się w ogólnej konstrukcji umowy kredytu bankowego i stanowi jej możliwy wariant. Zastosowanie konstrukcji przeliczeń pomiędzy walutą krajową i obcą w celu ustalenia wysokości świadczeń, co do których obowiązane są strony, nie narusza istoty umowy kredytu i mieści się w granicach swobody umów (por. wyrok SN z 11.12.2019r. VCSK 328/18, 22.01.2016r. I CSK 1049/14). Tym samym zastosowanie w umowie mechanizmu indeksacji i spreadu walutowego należało ocenić jako dopuszczalne. Sprzeczność z naturą stosunku prawnego iart. 353 1 k.c. Stosownie doart. 3531k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jak z tego wynika,artykuł 3531k.c., wyrażający zasadę wolności (swobody) umów, wyznacza trzy granice tej wolności, którymi są: natura stosunku, ustawa i zasady współżycia społecznego. Natura umowy gospodarczej i generowanego przez nią stosunku sprowadza się generalnie do tego, że wyraża ona i pozwala realizować interes każdej ze stron, ponieważ zaś interesy te bywają przeciwstawne, istotę umowy stanowi uzgodnienie woli stron, wyrażającej ich interesy. Zgoda obydwu stron jest oczywistym wymogiem tak przy zawarciu umowy, jak i przy zmianach jej treści (por. uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 22 maja 1991 r., III CZP 15/91, OSNC 1992/1/1). Klauzula indeksacyjna określa główne świadczenia stron przedmiotowej umowy kredytu. W swoim orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyjaśnił, że warunkami, które określają główny przedmiot umowy w rozumieniu art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13, są takie, które określają podstawowe świadczenia w ramach danej umowy i które z tego względu charakteryzują tę umowę. Przy czym Trybunał wielokrotnie wskazał, że takie znaczenie mają warunki umowy dotyczące ryzyka kursowego w kredytach indeksowanych i denominowanych do waluty obcej (por. wyroki z 26 lutego 2015 r., C-143/13,B. M.iI.O. M.v.S. V.România SA,(...)2015, nr 2, poz. I-127, pkt 54, z 20 września 2018 r., C-51/17,O.Bank (...). iO.FaktoringK. Z.v.T. I.iE. K..,(...)2018, nr 9, poz. I-750, pkt 68, z 14 marca 2019 r., C-118/17,Z.D.v.E.BankH.Z.., pkt 48, 52 i z 3 października 2019 r., C-260/18,K. D.iJ. D.v.R.Bank (...), pkt 44). W umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej postanowienia regulujące indeksację charakteryzują tę umowę jako podtyp umowy kredytu i stanowią o istocie wynikających z niej zobowiązań stron. Pozwalają one osiągnąć podstawowy cel umowy: obniżyć oprocentowanie kredytu (a więc jego główny koszt) i uczynić go bardziej dostępnym i (pozornie) bardziej atrakcyjnym w zamian za przyjęcie przez kredytobiorcę na siebie całego ryzyka walutowego (kursowego). W tym kontekście są to też postanowienia regulujące cenę kredytu, o której mowa wart. 3851§ 1in finek.c.Dlatego zastrzeżone w umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej klauzule, kształtujące mechanizm indeksacji, określają główne świadczenie kredytobiorcy (por. wyroki Sądu Najwyższego z 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17, OSP 2019/12/115, z 9 maja 2019 r., I CSK 242/18 i z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18, nie publ., z 10 maja 2022 r.,(...)285/22, OSNC ZD 2022/4/45). Powyższe oznacza, że zapisy klauzuli indeksacyjnej mogły być uznane za niedozwolone postanowienie umowne tylko w razie stwierdzenia, że nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, o czym nie można mówić w okolicznościach niniejszej sprawy. Wykładniaart. 3851§ 1 k.c.w zakresie wymogu jednoznacznego sformułowania postanowień określających główne świadczenia stron umowy, jako wyłączającego możliwość uznania ich za niedozwolone, ponownie wymaga odwołania się do orzecznictwa(...). Za reprezentatywny w tym zakresie można uznać wyrok z 20 września 2017 r. w sprawie C-186/16. Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia), wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. Po pierwsze, kredytobiorca musi zostać jasno poinformowany, że podpisując umowę kredytu, ponosi pewne ryzyko kursowe, które z ekonomicznego punktu widzenia może okazać się dla niego trudne do udźwignięcia w przypadku dewaluacji waluty, w której otrzymuje wynagrodzenie. Po drugie, bank musi przedstawić ewentualne wahania kursów wymiany i ryzyko wiążące się z zaciągnięciem kredytu w walucie obcej, zwłaszcza w przypadku, gdy konsument będący kredytobiorcą nie uzyskuje dochodów w tej walucie. Uogólniając(...)podkreślił, że wymóg wyrażenia warunku umownego prostym i zrozumiałym językiem oznacza, że w wypadku umów kredytowych instytucje finansowe muszą zapewnić kredytobiorcom informacje wystarczające do podjęcia przez nich świadomych i rozważnych decyzji. W tym względzie wymóg ów oznacza, że warunek dotyczący spłaty kredytu w tej samej walucie obcej co waluta, w której kredyt został zaciągnięty, musi zostać zrozumiany przez konsumenta zarówno w aspekcie formalnym i gramatycznym, jak i w odniesieniu do jego konkretnego zakresu, tak aby właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny przeciętny konsument mógł nie tylko dowiedzieć się o możliwości wzrostu lub spadku wartości waluty obcej, w której kredyt został zaciągnięty, ale również oszacować - potencjalnie istotne - konsekwencje ekonomiczne takiego warunku dla swoich zobowiązań finansowych (por. wyrok z 20 września 2017 r., C-186/16,R.P. A.i in. v.(...) SA,(...)2017, nr 9, poz. I-703, pkt 44, 45, 50 i 51 oraz powołane tam wyroki). Jest oczywiste, że w świetleart. 6 k.c.to na pozwanym spoczywał obowiązek udowodnienia spełnienia wymogów pozwalających uznać, że postanowienia klauzuli indeksacyjnej zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Na potwierdzenie tego pozwany powołał zapisy umowy, fakt podpisania przez powodów stosownych oświadczeń. Sąd, biorąc pod uwagę materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy, w tym treść dokumentów, doszedł do przekonania, że klauzula indeksacyjna była jednoznaczna i nie budziła wątpliwości interpretacyjnych. W okresie negocjowania warunków umowy powodowie wiedzieli według jakich kryteriów przeliczany będzie kurs franka szwajcarskiego do złotego polskiego. Wskazać należy, że klauzula ta umieszczona została w treści umowy, a nie poza nią i została jednoznacznie wysłowiona i opisana. Także mechanizm jej działania zdaniem Sądu został opisany w sposób wskazujący na jego istotę i konsekwencje (§ 17 Umowy). Nadmienić też zdaniem Sądu należy i o czym mowa będzie w dalszej części uzasadnienia, iż jakkolwiek to pozwany Bank ustalał kurs franka to jednak ustalenie to pozbawione było dowolności gdyż opierało się na globalnej wycenie waluty franka szwajcarskiego. Zauważyć przy tym należy iż tak ustalony kurs nie dotyczył tylko powodów, ale wszystkich klientów pozwanego. Co więcej w takim samym stopniu dotyczył tak wierzytelności Banku jak i jego zobowiązań. Oświadczenia złożone przez powodów zdaniem Sądu, dowodziły spełnienia przez pozwanego obowiązku informacyjnego. Jak już wcześniej wskazano, przepisy prawa dopuszczają możliwość skonstruowania kredytu indeksowanego we frankach, a konsument jest informowany o tym w trakcie procedury udzielania kredytu - że w dniu płatności konkretnych rat, rata taka jest przeliczana zgodnie z umową na złote stosownie do kursu danej waluty. Kredytobiorca jest więc informowany, że wysokość jego raty zależy od kursu waluty obcej do której indeksowany jest kredyt złotówkowy i obowiązany jest do tego przez bank, aby rozważyć, czy korzyści wynikające z korzystniejszego oprocentowania kredytu indeksowanego równoważą ryzyko, jakie niesie za sobą każde przewalutowanie raty kredytu, co następować będzie przez czas trwania umowy. W niniejszej sprawie powodowie składali oświadczenie, że rozumieją ww. ryzyko i je akceptują, trudno więc uciec od wrażenia, że ich pozew ma na celu wyłącznie próbę uniknięcia skutków, które wpisane były w ryzyko ich działania i które winni byli przewidzieć lub choćby założyć. W orzecznictwie przyjmuje się, że „samo zawarcie przez kredytobiorcę we wniosku o udzielenie kredytu oświadczenia, że jest świadomy ryzyka związanego z kredytami zaciągniętymi w obcej walucie i poniesie ryzyko zmiany kursów waluty kredytu, bądź też oświadczenia, że został poinformowany o tym, że ponosi ryzyko zmiany kursów waluty nie oznacza, że pozwany spełnił swój obowiązek informacyjny w zakresie ryzyka walutowego.” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 9.02.2021 r., I ACa 416/19, LEX nr 3184373). Sąd nie podziela tegoż poglądu. Rozważając powyższą kwestię należałoby się zastanowić co kryje się pod podjęciem należyte pouczenie i wypełnienie obowiązku informacyjnego. Zdaniem Sądu pozwany nie miał innej możliwości uzewnętrznić, że dokonał wobec powodów stosownych pouczeń, aniżeli poprzez oświadczenia opatrzone własnoręcznymi podpisami przez kredytobiorców, jak to też czynił. Jeśli jednak to wydaje się być niewystarczające i prowadzić może do podważania ważności umów, to zastanowić się należy, czy przypadkiem nie wkraczamy w sferę absurdu, bowiem by dowieść, że kredytobiorca został należycie pouczony trzeba byłoby chyba powołać specjalną komisję egzaminacyjną i dotyczyłoby to właściwie każdej sfery życia codziennego, a nadto wielu czynności, związanych chociażby z zakupem mieszkania, czy samochodu. Kierując się takimi poglądami, można byłoby w zasadzie poddać pod rozwagę ważność większość zawieranych umów. Sprzeczność z dobrymi obyczajami i rażące naruszenie interesów konsumentaart. 385 1 § 1 k.c. Zgodnie zart. 3851§ 1 k.c.postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. § 2 powołanego przepisu wskazuje, że jeżeli postanowienie umowy zgodnie z§ 1nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. § 3 definiuje nieuzgodnione indywidualnie postanowienia umowy jako te, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. Zgodnie z § 4 powołanego przepisu ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie spoczywa na tym, kto się na to powołuje. Art. 3851§ 1 k.c.wprowadza dwuelementowe kryterium oceny, czy postanowienie umowy kształtujące prawa i obowiązki konsumenta ma charakter niedozwolony. Elementami tymi są sprzeczność z dobrymi obyczajami i rażące naruszenie interesów konsumenta. „Dobre obyczaje” to klauzula generalna, której zadaniem jest wprowadzenie możliwości dokonania oceny treści umowy w świetle norm pozaprawnych. Chodzi przy tym o normy moralne i obyczajowe, akceptowane powszechnie albo w określonej sferze, na przykład w obrocie profesjonalnym, w określonej branży, w stosunkach z konsumentem itp. Przez dobre obyczaje należy zatem rozumieć pozaprawne reguły postępowania wyznaczane przez etykę, moralność i społecznie aprobowane zwyczaje. W obrocie konsumenckim są to więc takie wymogi jak: szacunek wobec partnera, uczciwość, szczerość, lojalność, rzetelność czy fachowość. Sprzeczne z dobrymi obyczajami będą postanowienia umów, które nie pozwalają na realizację tych wartości. W szczególności dotyczy to takich postanowień, za pomocą których przedsiębiorca nielojalnie kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób nieuwzględniający jego słusznych interesów (por. uchwała SN z dnia 29 czerwca 2007 r., III CZP 62/07, OSNC 2008/7–8/87). W niniejszej sprawie, zdaniem Sądu bank nie dopuścił się żadnego z powyższych uchybień. Nie można potwierdzić, iż prawa i obowiązki konsumenta ukształtowane były w sposób nielojalny i bez uwzględnienia jego interesów. Sąd nie zgadza się zart. 3 ust. 1dyrektywy 93/13, gdzie ta sama przesłanka określona została jako spowodowanie poważnej i znaczącej nierównowagi wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta. W okolicznościach niniejszej sprawy, zdaniem Sądu żadna dysproporcja na niekorzyść konsumenta nie ma miejsca. Zaufanie kredytobiorców do banku w żaden sposób nie zostało wykorzystane. Podkreślenia wymaga, że nie każde naruszenie interesów konsumenta sprawia, że dana klauzula nabiera charakteru niedozwolonej klauzuli umownej. Wart. 3851k.c.jednoznacznie wskazano, że naruszenie interesów konsumenta, by mogło wywołać skutek musi być rażące, a więc ma miejsce tylko w skrajnych przypadkach. By ocenić, czy poprzez wprowadzenie kwestionowanych klauzul do umowy, doszło do rażącego naruszenia interesów powodów, należy odwołać się do treści umowy kredytowej, łączącej strony. Kwota kredytu została powodom udzielona w złotych polskich i została waloryzowana kursem CHF. Kredyt został im wypłacony. W momencie wypłaty, powodowie w żaden sposób nie zakwestionowali dokonanych przez bank przeliczeń. Umowa została przez pozwanego wykonana, gdyż powodowie otrzymali wnioskowaną kwotę kredytu, celem zaspokojenia swojego interesu ekonomicznego w postaci celu kredytowania, który został w pełni zaspokojony. Brak jest zatem podstaw do stwierdzenia, że zastosowanie przez bank własnego kursu do wypłaty kredytu rażąco naruszało interesy powodów jako kredytobiorców. Powodowie utożsamiają wzrost wysokości zobowiązania wynikającego z umowy z ustalaniem przez pozwanego kursu CHF w tabeli bankowej, zapominając, że wzrost ten wynikał głównie ze wzrostu kursu rynkowego franka szwajcarskiego, a nie dowolności w jego kształtowaniu przez pozwany bank. Oczywiście, treść kwestionowanych postanowień umownych z istoty swojej powoduje, że kredytobiorca jako strona umowy nie ma wpływu na parametry determinujące wysokość należnej raty, jednak nie oznacza to automatycznie, że bank wpływa na tą wysokość w sposób dowolny. Twierdzenia co do rzekomej jednostronności i dowolności w ustalaniu kursu franka szwajcarskiego przez bank są niezasadne, nieprawdziwe i wynikać mogą w istocie z niezrozumienia, jak funkcjonuje sektor bankowy w Polsce i na świecie. Wskazać należy, że transakcje na rynku walutowym w swej istocie niewiele się różnią od operacji wykonywanych na innych rynkach, gdzie ceny również podlegają licznym wahaniom, a ich rozpiętość często wcale nie jest mniejsza niż w przypadku kursów walut. Podkreślenia wymaga, że bank jest podmiotem gospodarczym, posiadającym dużą liczbę klientów. Kurs danej waluty, nie jest kursem ustalanym indywidualnie dla danego klienta, ale dla wszystkich klientów tego banku. Bank przy ustalaniu kursu waluty, nie może mieć nieograniczonego stopnia dowolności, tylko musi liczyć się z innymi konkurencyjnymi bankami. Jest to taki kurs, z którym bank wychodzi na rynek, a jeśli na rynku konkuruje z innymi podmiotami o klientów, to nie może przecież być niczym nie poparty. Tabela kursów Banku nie jest produktem stworzonym dla potrzeb rozliczania kredytów indeksowanych u poprzednika prawnego pozwanego, ale jest stosowana do wszystkich transakcji walutowych, dokonywanych przez klientów Banku i stąd Bank nie miał możliwości zawyżania, czy zaniżania kursu na potrzeby kredytu powodów, gdyż jednocześnie Bank straciłby na szeregu przeciwstawnych transakcji, dokonywanych na podstawie tej samej tabeli. Zatem "możliwość dowolnego ustalania kursu" nie istnieje i nie istniała w dacie zawierania przedmiotowej umowy kredytowej. Nie można pominąć faktu, że na rynku międzybankowym, walutowym wartości te zmieniają się non stop, co jest m.in. spowodowane tym, że dochodzi do setek tysięcy operacji, w każdej minucie. Czynnikiem kształtującym kursy walut są więc realia rynkowe, a nie kaprysy banku. Bank nie jest bowiem w stanie stosować innego kursu niż rynkowy, gdyż aby udzielić kredytu, bank musi to sfinansować, jak choćby poprzez pożyczenie stosownych środków od innych podmiotów rynku walutowego, które w ostatecznym rozrachunku musi zwrócić. Nie można zapominać, że zmiany kursów walut są naturalne i przewidywalne. Dokładny ich przebieg oraz skala wahań kursów w dłuższym okresie czasu nie są możliwe do przewidzenia, nawet dla podmiotów takich jak banki, które dysponują doświadczeniem w określaniu tego rodzaju prognoz. Brak wiedzy o dokładnej wysokości zobowiązania na tak długiej przestrzeni czasowej (30 lat) jest okolicznością niemożliwą do uniknięcia i wynika z charakteru zawieranej umowy. Powodowie zawierając umowę z pozwanym na tak długi okres czasu, powinni byli rozważyć, czy korzyści wynikające z zawarcia umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej przewyższają ryzyko związane z każdorazowym przewalutowaniem raty kredytu. Powodowie winni mieć świadomość, że sytuacja gospodarcza w Polsce i na świecie jest zmienna. Powodowie więc świadomie zgodzili się na zaciągnięcie kredytu. Dzięki niemu do dnia dzisiejszego w kredytowanej nieruchomości żyją i zaspokajają swoje potrzeby mieszkaniowe. Nie można też tracić z pola widzenia faktu, że wartość nieruchomości niewątpliwie wzrosła. Mając powyższe na uwadze uznać należy, że przy zawieraniu przedmiotowej umowy nie doszło do rażącego naruszenia interesów konsumenta. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 20 czerwca 2018 roku oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone (art. 3851§ 1 k.c.), dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy. (uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z 20.06.2018 r., III CZP 29/17, OSNC 2019, nr 1, poz. 2.) W latach 2004 – 2007 kiedy to kredyty frankowe cieszyły się największym zainteresowaniem, nikt nawet nie pomyślał by kwestionować postanowienia umowy, odsyłające do tabel kursowych banku. W owym czasie żaden przepis prawa nie stanowił o tym, by banki informowały klientów o sposobie ustalania kursów walut. Prawdą jest, że obowiązująca od 1 lipca 2006 r. Rekomendacja S Komisji Nadzoru Bankowego bezwzględnie wpłynęła na sposób udzielania kredytów hipotecznych w walucie obcej, bowiem oddziaływała m.in. na formę udzielania informacji związanych z ryzykiem kursowym i ryzykiem zmiennej stopy procentowej, czy sposób wyliczania zdolności kredytowej, jednak nie wymagała od banków, by informowali klientów o sposobie ustalania tabel kursowych. Należy więc uznać, że postanowienia umowne, które odsyłają do tabel kursowych obowiązujących w banku nie pozostawały w sprzeczności z istniejącymi w tym czasie obyczajami. W dacie zawierania przez powodów umowy kredytu hipotecznego, odesłanie do tabel kursowych banku nie było sprzeczne z dobrymi obyczajami, co w konsekwencji nie prowadzi do ich abuzywności. Wiadomym jest, że obyczaje ulegają zmianie, co prowadzi do tego, że coś co kilkanaście lat temu uznane byłoby za niedopuszczalne, czy kontrowersyjne, dziś jest normalne i na odwrót. Przechodząc do realiów niniejszej sprawy, wskazać należy, że kredyty hipoteczne z reguły zawierane są na długi okres czasu. Skoro więc obyczaje i realia ulegają zmianom, to w zasadzie niemożliwym byłoby sporządzenie takiej umowy, która przez cały okres jej trwania byłaby z nimi zgodna. Nie da się bowiem przewidzieć, co wydarzy się w przyszłości. Hipotetyczna próba stworzenia takiej umowy spowodowałaby jedynie, że nie byłaby ona czytelna, zrozumiała i stałaby się bardzo obszerna. Zatem kwestionowanie postanowień odsyłających do tabel kursowych w sytuacji realiów, które od daty zawarcia umowy (2008 r.) uległy wielu zmianom, jawi się jako abstrakcyjne, bowiem nikt nie mógł w tym czasie przewidzieć tak dużego wzrostu kursu franka szwajcarskiego i w konsekwencji wysokości rat kredytów waloryzowanych do tej waluty. Wzrost kursu nie był w żaden sposób związany z polityką kursową banku. Przy ocenie okoliczności sprawy nie można pominąć tego, że przedmiotowa umowa kredytu i jej konstrukcja przez wiele lat jej trwania przynosiła powodom korzyści finansowe, polegające na mniejszych ratach, aniżeli gdyby zaciągnęli zobowiązanie w walucie polskiej. W czasie, gdy kurs franka szwajcarskiego był niski małżonkowieD.nie kwestionowali umowy i nie uważali, że zawiera ona klauzule abuzywne. W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie zachodzi również nierównowaga wynikających z umowy praw i obowiązków stron. Negatywne konsekwencje przewalutowania wpłat spoczywają zarówno na klientach jak i na banku. Nie można tracić z pola widzenia orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości, który w wyroku z dnia 29 kwietnia 2021 r. wskazywał, że głównym celem dyrektywy 93/13 jest dążenie do przywrócenia równowagi kontraktowej między stronami, która mogła być naruszona poprzez stosowanie przez przedsiębiorcę nieuczciwych warunków w umowach, poprzez wyłączenie zastosowania warunków uznanych za nieuczciwe, przy jednoczesnym zachowaniu, co do zasady, ważności pozostałych warunków danej umowy. Zważywszy na to, zdaniem Sądu, punktem wyjścia i to niezależnie od stanowiska konsumenta, winna być próba „ratowania” wiążącego strony stosunku prawnego. Podsumowując, zawarcie umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskimprawem bankowym, a zmiany które nastąpiły po jej zawarciu na rynku walutowym, a na które pozwany bank nie miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami. W okolicznościach sprawy nie zostało wykazane, by interesy kredytobiorców zostały naruszone w sposób rażący, a ich prawa i obowiązki ukształtowane w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami. Powodowie podnosili, że klauzule indeksacyjna i tabel kursowych nie powstały na skutek indywidualnych negocjacji z nimi. Zgodnie z zapisem umieszczonym w § 11 ust. 3 umowy Kredytobiorcy oświadczyli, że postanowienia niniejszej umowy zostały z nimi indywidualnie uzgodnione. Zważyć należy, że może i mało prawdopodobnym jest, by kredytobiorca negocjował wszystkie, co do jednego zapisy umowy, lecz można uznać, że zamysłem banku było wykazanie, ze kredytobiorca miał wpływ na jej treść. Czy z tego prawa skorzystał, czy też nie to już inna kwestia. Wskazać należy, że w niniejszym procesie kwestia spreadu walutowego nie podlega rozliczeniu, zważywszy na fakt, iż strony mogą tego dokonać w innym procesie z powołaniem naart. 3571§ 1 k.p.c, który mówi o tym, że jeżeli z powodu nadzwyczajnej zmiany stosunków spełnienie świadczenia byłoby połączone z nadmiernymi trudnościami albo groziłoby jednej ze stron rażącą stratą, czego strony nie przewidywały przy zawarciu umowy, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, oznaczyć sposób wykonania zobowiązania, wysokość świadczenia lub nawet orzec o rozwiązaniu umowy. Rozwiązując umowę sąd może w miarę potrzeby orzec o rozliczeniach stron, kierując się zasadami określonymi w zdaniu poprzedzającym. Mając powyższe na uwadze, powództwo podlegało oddaleniu w całości, również w stosunku do żądań ewentualnych, o czym orzeczono w punkcie 1 wyroku. Zarzut przedawnienia roszczenia powodów, zgłoszony przez pozwanego okazał się nieuzasadniony. O kosztach orzeczono w punkcie 2 wyroku, na podstawieart.102 k.p.c.Zgodnie z nim w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Jak z powyższego wynika, możliwość obciążenia strony przegrywającej jedynie częścią kosztów albo nieobciążenia jej w ogóle tymi kosztami, uzależniona jest, od wyłonienia się w sprawie wypadków szczególnie uzasadnionych. Należą do nich okoliczności związane z przebiegiem sprawy - charakter zgłoszonego roszczenia, jego znaczenie dla strony, subiektywne przekonanie o zasadności roszczenia, przedawnienie roszczenia oraz leżące poza procesem - sytuacja majątkowa i życiowa strony. Ocena, czy takie wypadki wystąpiły w konkretnej sprawie należy do sądu, który powinien dokonać jej w oparciu o całokształt okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad współżycia społecznego. W niniejszej sprawie Sąd uznał za stosowne nieobciążanie powodów kosztami procesowymi przeciwnika, albowiem wobec aktualnego orzecznictwa, powodowie mogli mieć subiektywne poczucie zasadności swych racji, co usprawiedliwiało zainicjowanie niniejszego procesu. Przemysław Okowicki

15/351000/7020003/C

Sąd Okręgowy w Poznaniu

XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny

155505000003021_VI_U_000363_2024_Uz_2024-12-18_002

VI U 363/24

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-09 18:00:04.0 CET

2025-01-09 15:33:17.0 CET

15550500

3021

SENTENCE

Sygnatura akt VI U 363/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie: Przewodniczący: Sędzia Tomasz Korzeń Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Kopala po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2024 roku sprawy z odwołania M. C. od decyzji z dnia 9 lipca 2024 roku przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G. o ustalenie braku podstaw do zwrotu nienależnie pobran

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Magdalena Derbin" xPublisher="mkrasna" xEditorFullName="Magdalena Derbin" xEditor="mkrasna" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="3" xFlag="published" xVolType="15/550500/0003021/U" xYear="2024" xVolNmbr="000363" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText>Sygnatura akt VI U 363/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText>Dnia 18 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych</xText> <xText>w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący: Sędzia Tomasz Korzeń</xText> <xText>Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Kopala</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2024 roku</xText> <xText>sprawy z odwołania <xBx><xAnon>M. C.</xAnon> </xBx></xText> <xText>od decyzji z dnia 9 lipca 2024 roku</xText> <xText>przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w <xAnon>G.</xAnon></xText> <xText>o ustalenie braku podstaw do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia</xText> <xText><xBx>zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w <xAnon>G.</xAnon> z dnia 9 lipca 2024 roku, znak: <xAnon>(...)</xAnon> w ten sposób, że <xAnon>M. C.</xAnon> nie jest zobowiązana do zwrotu świadczeń wskazanych w zaskarżonej decyzji.</xBx></xText> <xText>Tomasz Korzeń</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx> <xUx>VI U 363/24 UZASADNIENIE </xUx> </xBx></xText> <xText>Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w <xAnon>G.</xAnon> decyzją z dnia 09.07.2024 r. zobowiązał <xAnon>M. C.</xAnon> do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń przez inną osobę niż wskazana w decyzji organu rentowego.</xText> <xText><xAnon>M. C.</xAnon> wniosła o zmianę decyzji poprzez uznane wypłaty świadczenia pieniężnego za okres od dnia 01.09.2023 r. do dnia 30.09.2023 r. jako należnie pobranego i odstąpienie od zobowiązania jego zwrotu.</xText> <xText>Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w <xAnon>G.</xAnon> wniósł o oddalenie odwołania.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx> <xUx> Sąd ustalił następujący stan faktyczny: </xUx> </xBx></xText> <xText><xAnon>W. F.</xAnon> <xAnon>urodziła się (...)</xAnon> Pobierała emeryturę za pośrednictwem przekazu pocztowego na adres <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>W.</xAnon>. Termin płatności przypadał na 20 dzień miesiąca. Zmarła 10.09.2023 r. Mieszkała z mężem <xAnon>M. F.</xAnon>. Zakład Ubezpieczeń Społecznych otrzymał informację o śmierci <xAnon>W. F.</xAnon> w dniu 13.09.2023 r.</xText> <xText><xAnon>M. C.</xAnon>, <xAnon>urodzona w (...)</xAnon> r., jest jej córką. Zamieszkuje w <xAnon>M.</xAnon>.. Poniosła koszty pogrzebu matki.</xText> <xText>W dniu 20.09.2023 r. operator pocztowy doręczył na adres i nazwisko zmarłej <xAnon>W. F.</xAnon> należne świadczenia emerytalne i dodatkowe roczne świadczenie pieniężne w kwocie 2.202,50 zł należne za wrzesień 2023 r. Pieniądze odebrała <xAnon>M. C.</xAnon>.</xText> <xText>Pozwany pismem z dnia 07.06.2024 r. zobowiązał skarżącą do złożenia wniosku o wypłatę niezrealizowanych świadczeń po osobie uprawnionej do świadczeń emerytalno-rentownych, załączając do pisma stosowny formularz, pod rygorem uznania, że wypłacone świadczenie jest świadczeniem nienależnym i wydania decyzji o zwrocie świadczenia.</xText> <xText>Wypełniony i podpisany formularz wniosku wpłynął do pozwanego w dniu 18.06.2024 r. Decyzją z dnia 18.06.2024 r. organ rentowny przyznał skarżącej niezrealizowane świadczenie w kwocie 1.691,83 zł.</xText> <xText><xBx> <xIx>dowód:</xIx> </xBx> <xIx> dokumenty zgromadzone w aktach ZUS,</xIx></xText> <xText><xIx>stanowisko komórki merytorycznej k. 21</xIx></xText> <xText><xIx>decyzja k. 22</xIx></xText> <xText><xBx> <xUx> Sąd zważył co następuje: </xUx> </xBx></xText> <xText>Odwołanie należało uwzględnić.</xText> <xText>Organ rentowy, jako podstawę wydanej decyzji wskazał <xLexLink xArt="art. 138;art. 138 ust. 3" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">art. 138 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych</xLexLink> (Dz.U.2024.1631; dalej jako ustawa). Przepis ten stanowi, iż za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 138 ust. 1" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">ust. 1</xLexLink> uważa się również <xUx>świadczenia wypłacone z przyczyn </xUx>niezależnych od organu rentowego osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu.</xText> <xText>W niniejszej sprawie należało więc ocenić, czy wypłacone skarżącej świadczenie było świadczeniem nienależnym w rozumieniu tego przepisu.</xText> <xText>By uznać, że świadczenie jest pobrane nienależnie w myśl art. 138 ust. 3 ustawy potrzeba kumulatywnego spełnienia dwóch wyrażonych w nim przesłanek: 1. dokonania wypłaty osobie innej niż wskazana w decyzji organu; 2. dokonania wypłaty z przyczyn niezależnych od organu rentowego.</xText> <xText>Nie zachodzi wątpliwość, że skarżąca nie była osobą wskazaną w decyzji organu, stąd pierwsza z przesłanek została spełniona. Sąd zauważa jednak, że nie została spełniona druga przesłanka wskazanego przez organ przepisu, a mianowicie, że świadczenie nie zostało wypłacone z przyczyn niezależnych od tego organu.</xText> <xText>Jak wynika bowiem z karty przebiegu sprawy w przypadku zgonu świadczeniobiorcy (akta ZUS, k. 4) już w dniu 13.09.2023 r. organ otrzymał informację o śmierci <xAnon>W. F.</xAnon>. Oznacza to, że miał on dużo czasu, by do 20.09.2023 r., gdy miała nastąpić wypłata, cofnąć dyspozycję i nie dopuścić do wypłaty nienależnego świadczenia. Nie są wiarygodne dla Sądu wyjaśnienia organu, że dysponując tygodniem czasu do chwili wypłaty świadczenia przez operatora pocztowego, nie miał on możliwości anulowania przekazu. Nie potwierdzają tego żadne dowody, czy to dokumenty, umowa z operatorem, czy regulamin, a pozwany nie przedstawił nawet, w jakiej dacie została wydana dyspozycja przelewu.</xText> <xText>Wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury jeżeli przed terminem wypłaty renty rodzinnej, organ rentowy został powiadomiony o śmierci uprawnionego, to w przypadku wypłaty świadczenia należy uznać, że do wypłaty świadczenia nie doszło z przyczyn niezależnych od organu rentowego przez co pobrana kwota renty nie może podlegać zwrotowi na podstawie art. 138 ust. 3 u.e.r.f.u.s. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 22 października 2015 r. III AUa 2111/14). Procedury finansowo-księgowe organu rentowego oraz proces techniczny wypłaty świadczenia nie mogą stanowić usprawiedliwienia niemożności odpowiednio wczesnej reakcji i anulowania dyspozycji wypłaty świadczenia. To na organie rentowym spoczywa obowiązek takiej organizacji pracy, także w zakresie terminowości wypłaty świadczeń, aby nie dochodziło do ich wypłaty w sytuacji, w której prawo do świadczenia nie przysługuje już ubezpieczonemu, gdyż wygasło wskutek śmierci uprawnionego. (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2022 r. III AUa 465/19) (wyrok SA w Poznaniu z 10.04.2024 r., III AUa 185/23, LEX nr 3762796).</xText> <xText>Nie sposób więc uznać, że wypłata świadczenie skarżącej dokonała się z przyczyn niezależnych od organu rentowego. Skoro bowiem organ miał informację o śmierci osoby wskazanej w decyzji, to jasnym było, że osoba ta nie odbierze wypłaconego świadczenia, a może to uczynić osoba najbliższa, przekonana o swoim prawie do odebrania świadczenia należnego zmarłej. Nie sposób w tym wypadku winić skarżącej, która miała podstawy by sądzić, że może odebrać pieniądze przeznaczone dla jej zmarłej matki, skoro organ wiedząc o jej śmierci, mimo wszystko świadczenie wypłaca.</xText> <xText>Tym samym nie można uznać, by decyzja wydana na podstawie art. 138 ust. 3 ustawy była prawidłowa i mogła zostać przez Sąd utrzymana.</xText> <xText>Okoliczność, czy skarżąca odbierając świadczenie działała w imieniu ojca jest nieistotne dla sprawy, choć Sąd zwraca uwagę, że okoliczność ta nie została wykazana.</xText> <xText>Dokonując ustaleń w sprawie Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy i aktach pozwanego. Również zeznania wnioskodawczyni Sąd uznał za wiarygodne.</xText> <xText>Wobec powyższego, na podstawie <xLexLink xArt="art. 477(14);art. 477(14) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 477<xSUPx>14</xSUPx> § 2KPC</xLexLink>, Sąd orzekł jak w wyroku.</xText> <xText>Tomasz Korzeń</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Tomasz Korzeń

Magdalena Derbin

starszy sekretarz sądowy Anna Kopala

Magdalena Derbin

Sygnatura akt VI U 363/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie: Przewodniczący: Sędzia Tomasz Korzeń Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Kopala po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2024 roku sprawy z odwołaniaM. C. od decyzji z dnia 9 lipca 2024 roku przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi wG. o ustalenie braku podstaw do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału wG.z dnia 9 lipca 2024 roku, znak:(...)w ten sposób, żeM. C.nie jest zobowiązana do zwrotu świadczeń wskazanych w zaskarżonej decyzji. Tomasz Korzeń VI U 363/24 UZASADNIENIE Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wG.decyzją z dnia 09.07.2024 r. zobowiązałM. C.do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń przez inną osobę niż wskazana w decyzji organu rentowego. M. C.wniosła o zmianę decyzji poprzez uznane wypłaty świadczenia pieniężnego za okres od dnia 01.09.2023 r. do dnia 30.09.2023 r. jako należnie pobranego i odstąpienie od zobowiązania jego zwrotu. Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wG.wniósł o oddalenie odwołania. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W. F.urodziła się (...)Pobierała emeryturę za pośrednictwem przekazu pocztowego na adres(...)W.. Termin płatności przypadał na 20 dzień miesiąca. Zmarła 10.09.2023 r. Mieszkała z mężemM. F.. Zakład Ubezpieczeń Społecznych otrzymał informację o śmierciW. F.w dniu 13.09.2023 r. M. C.,urodzona w (...)r., jest jej córką. Zamieszkuje wM... Poniosła koszty pogrzebu matki. W dniu 20.09.2023 r. operator pocztowy doręczył na adres i nazwisko zmarłejW. F.należne świadczenia emerytalne i dodatkowe roczne świadczenie pieniężne w kwocie 2.202,50 zł należne za wrzesień 2023 r. Pieniądze odebrałaM. C.. Pozwany pismem z dnia 07.06.2024 r. zobowiązał skarżącą do złożenia wniosku o wypłatę niezrealizowanych świadczeń po osobie uprawnionej do świadczeń emerytalno-rentownych, załączając do pisma stosowny formularz, pod rygorem uznania, że wypłacone świadczenie jest świadczeniem nienależnym i wydania decyzji o zwrocie świadczenia. Wypełniony i podpisany formularz wniosku wpłynął do pozwanego w dniu 18.06.2024 r. Decyzją z dnia 18.06.2024 r. organ rentowny przyznał skarżącej niezrealizowane świadczenie w kwocie 1.691,83 zł. dowód: dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, stanowisko komórki merytorycznej k. 21 decyzja k. 22 Sąd zważył co następuje: Odwołanie należało uwzględnić. Organ rentowy, jako podstawę wydanej decyzji wskazałart. 138 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych(Dz.U.2024.1631; dalej jako ustawa). Przepis ten stanowi, iż za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniuust. 1uważa się równieżświadczenia wypłacone z przyczynniezależnych od organu rentowego osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu. W niniejszej sprawie należało więc ocenić, czy wypłacone skarżącej świadczenie było świadczeniem nienależnym w rozumieniu tego przepisu. By uznać, że świadczenie jest pobrane nienależnie w myśl art. 138 ust. 3 ustawy potrzeba kumulatywnego spełnienia dwóch wyrażonych w nim przesłanek: 1. dokonania wypłaty osobie innej niż wskazana w decyzji organu; 2. dokonania wypłaty z przyczyn niezależnych od organu rentowego. Nie zachodzi wątpliwość, że skarżąca nie była osobą wskazaną w decyzji organu, stąd pierwsza z przesłanek została spełniona. Sąd zauważa jednak, że nie została spełniona druga przesłanka wskazanego przez organ przepisu, a mianowicie, że świadczenie nie zostało wypłacone z przyczyn niezależnych od tego organu. Jak wynika bowiem z karty przebiegu sprawy w przypadku zgonu świadczeniobiorcy (akta ZUS, k. 4) już w dniu 13.09.2023 r. organ otrzymał informację o śmierciW. F.. Oznacza to, że miał on dużo czasu, by do 20.09.2023 r., gdy miała nastąpić wypłata, cofnąć dyspozycję i nie dopuścić do wypłaty nienależnego świadczenia. Nie są wiarygodne dla Sądu wyjaśnienia organu, że dysponując tygodniem czasu do chwili wypłaty świadczenia przez operatora pocztowego, nie miał on możliwości anulowania przekazu. Nie potwierdzają tego żadne dowody, czy to dokumenty, umowa z operatorem, czy regulamin, a pozwany nie przedstawił nawet, w jakiej dacie została wydana dyspozycja przelewu. Wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury jeżeli przed terminem wypłaty renty rodzinnej, organ rentowy został powiadomiony o śmierci uprawnionego, to w przypadku wypłaty świadczenia należy uznać, że do wypłaty świadczenia nie doszło z przyczyn niezależnych od organu rentowego przez co pobrana kwota renty nie może podlegać zwrotowi na podstawie art. 138 ust. 3 u.e.r.f.u.s. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 22 października 2015 r. III AUa 2111/14). Procedury finansowo-księgowe organu rentowego oraz proces techniczny wypłaty świadczenia nie mogą stanowić usprawiedliwienia niemożności odpowiednio wczesnej reakcji i anulowania dyspozycji wypłaty świadczenia. To na organie rentowym spoczywa obowiązek takiej organizacji pracy, także w zakresie terminowości wypłaty świadczeń, aby nie dochodziło do ich wypłaty w sytuacji, w której prawo do świadczenia nie przysługuje już ubezpieczonemu, gdyż wygasło wskutek śmierci uprawnionego. (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2022 r. III AUa 465/19) (wyrok SA w Poznaniu z 10.04.2024 r., III AUa 185/23, LEX nr 3762796). Nie sposób więc uznać, że wypłata świadczenie skarżącej dokonała się z przyczyn niezależnych od organu rentowego. Skoro bowiem organ miał informację o śmierci osoby wskazanej w decyzji, to jasnym było, że osoba ta nie odbierze wypłaconego świadczenia, a może to uczynić osoba najbliższa, przekonana o swoim prawie do odebrania świadczenia należnego zmarłej. Nie sposób w tym wypadku winić skarżącej, która miała podstawy by sądzić, że może odebrać pieniądze przeznaczone dla jej zmarłej matki, skoro organ wiedząc o jej śmierci, mimo wszystko świadczenie wypłaca. Tym samym nie można uznać, by decyzja wydana na podstawie art. 138 ust. 3 ustawy była prawidłowa i mogła zostać przez Sąd utrzymana. Okoliczność, czy skarżąca odbierając świadczenie działała w imieniu ojca jest nieistotne dla sprawy, choć Sąd zwraca uwagę, że okoliczność ta nie została wykazana. Dokonując ustaleń w sprawie Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy i aktach pozwanego. Również zeznania wnioskodawczyni Sąd uznał za wiarygodne. Wobec powyższego, na podstawieart. 47714§ 2KPC, Sąd orzekł jak w wyroku. Tomasz Korzeń

15/550500/0003021/U

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim

VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

152515050001006_II_K_000685_2024_Uz_2024-12-18_001

II K 685/24

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2024-12-27 20:30:05.0 CET

2025-01-22 01:07:13.0 CET

15251505

1006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IIK685/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formula

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Grabarz" xPublisher="ewa.grabarz" xEditorFullName="Ewa Grabarz" xEditor="ewa.grabarz" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/251505/0001006/K" xYear="2024" xVolNmbr="000685" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="32"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="30"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="35"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="118"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="42"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="15"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="123"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="5"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="2"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="114"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="71"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="99"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>Formularz UK 1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>IIK685/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText><xIx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>USTALENIE FAKTÓW </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>A. M.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>I. W dniu 16 kwietnia 2024 roku około godziny 07.05 na<xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>B.</xAnon>, woj. <xAnon> (...)</xAnon>, spowodował nieumyślnie wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki <xAnon>H.</xAnon> numer rejestracyjny <xAnon>(...)</xAnon>nie zachował szczególnej ostrożności podczas wyjeżdżania z drogi osiedlowej i nie udzielił pierwszeństwa przejazdu kierującej rowerem <xAnon>J. S.</xAnon>, doprowadzając do zderzenia, w wyniku czego kierująca rowerem doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy ze złamaniem kości czaszki z krwotokiem śródczaszkowym, stłuczeniem mózgu, rozmiękaniem czerwonym i białym mózgu z obrzękiem mózgu oraz obrzęku płuc, które to obrażenia wielonarządowe spowodowały jej zgon w dniu 19 kwietnia 2024 roku o godzinie 22.25 w Szpitalu wojewódzkim im. <xAnon>J. P.</xAnon> II w <xAnon>B.</xAnon> </xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="3"> <xText>1.Kierowanie przez <xAnon>A. M.</xAnon> w dniu 16 kwietnia 2024 roku około godziny 07.05 na <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>B.</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, samochodem osobowym marki <xAnon>H.</xAnon> o numerze rejestracyjnym<xAnon>(...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 112 odwrót-113, 16 odwrót</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. B. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 113, 33 odwrót</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 112-112 odwrót, 70-70 odwrót, 86-86 odwrót</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="9"> <xText>2.Niezachowanie przez kierującego <xAnon>(...)</xAnon><xAnon>A. M.</xAnon> szczególnej ostrożności podczas wyjeżdżania z drogi osiedlowej i nieudzielenie pierwszeństwa przejazdu nadjeżdżającej z jego lewej strony kierującej rowerem <xAnon>J. S.</xAnon> (poruszającej się bez kasku na głowie, drogą z pierwszeństwem przejazdu);</xText> <xText>doprowadzenie przez <xAnon>A. M.</xAnon> do zderzenia z rowerzystką, która w wynika tego upadła na jezdnię;</xText> <xText>prawidłowa taktyka i technika jazdy kierującej rowerem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 112 odwrót-113, 16 odwrót</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. B. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 113, 33 odwrót</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>notatki urzędowe</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1, 2</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokoły oględzin pojazdów</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 5-6, 7-8</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokół oględzin miejsca</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 9-10</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>szkic miejsca zdarzenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 28</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 54-64</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>K. U.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 112 odwrót</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 112-112 odwrót, 70-70 odwrót, 86-86 odwrót</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="5"> <xText>3.Doznanie przez <xAnon>J. S.</xAnon> na skutek wskazanego zdarzenia drogowego obrażeń ciała w postaci urazu głowy ze złamaniem kości czaszki z krwotokiem śródczaszkowym, stłuczeniem mózgu, rozmiękaniem czerwonym i białym mózgu z obrzękiem mózgu oraz obrzęku płuc, które to obrażenia wielonarządowe spowodowały jej zgon w dniu 19 kwietnia 2024 roku o godzinie 22.25 w Szpitalu wojewódzkim im. <xAnon>J. P.</xAnon> II w <xAnon>B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>notatka urzędowa</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 17</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zawiadomienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 22</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dokumentacja medyczna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 38</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia sądowo - lekarska</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 39-45</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>K. U.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 112 odwrót</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="2"> <xText>4.<xAnon>A. M.</xAnon> trzeźwy w chwili zdarzenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokół użycia alkosensora</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 3</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>świadectwo wzorcowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 4</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>5.<xAnon>J. S.</xAnon> trzeźwa w chwili zdarzenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>sprawozdanie z badania krwi</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 36</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>6.Poczytalność <xAnon>A. M.</xAnon> w chwili czynu</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia psychiatryczna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 78-79</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="2"> <xText>7.Niekaralność <xAnon>A. M.</xAnon> za popełnienie przestępstw i wykroczeń drogowych</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dane o karalności</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 72</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>informacja o wpisach do ewidencji kierujących pojazdami</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 73</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OCena DOWOdów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="19"> <xText>1.1.1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dane o karalności</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niebudzący wątpliwości, wystawiony przez właściwy organ</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dokumentacja medyczna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokumentacja lekarska niebudząca wątpliwości, nie kwestionowana przez strony</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>informacja o wpisach do ewidencji kierujących pojazdami</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niebudzący wątpliwości, wystawiony przez właściwy organ</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>notatka urzędowa</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niebudzący wątpliwości, wystawiony przez właściwy organ</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>notatki urzędowe</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Niekwestionowane dokumenty, których treść nie budziła wątpliwości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Opinia pełna i jasna, stanowiła postawę do czynienia w oparciu o nią ustaleń faktycznych w sprawie. Koresponduje z osobowymi oraz nieosobowymi źródłami dowodowymi.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia psychiatryczna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Opinia pełna i jasna, stanowiła postawę do czynienia w oparciu o nią ustaleń faktycznych w sprawie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia sądowo - lekarska</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Opinia pełna i jasna, stanowiła postawę do czynienia w oparciu o nią ustaleń faktycznych w sprawie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokoły oględzin pojazdów</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Niekwestionowane dokumenty, których treść nie budziła wątpliwości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokół oględzin miejsca</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokół użycia alkosensora</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>sprawozdanie z badania krwi</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>szkic miejsca zdarzenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>świadectwo wzorcowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego, przyznającego się do sprawstwa, winny być uznane za wiarygodne wobec ich zbieżności z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków oraz obiektywnymi źródłami dowodowymi.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zawiadomienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>K. U.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Spójne i logiczne zeznania świadka uznano za wiarygodne źródło dowodowe, jakkolwiek nie miały one istotnego znaczenia z punktu widzenia meritum rozpoznawanej sprawy (córka rowerzystki nie była świadkiem osądzanego czynu).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. B. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Logiczne i spójne zeznania świadka uznano za odpowiadające prawdzie. Korespondują one w szczególności z wypowiedziami <xAnon>M. B. (2)</xAnon> oraz obiektywnymi dowodami zebranymi w sprawie, w tym protokołami oględzin pojazdów i szkicem miejsca zdarzenia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. B. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Logiczne i spójne zeznania świadka uznano za odpowiadające prawdzie. Korespondują one w szczególności z wypowiedziami <xAnon>M. B. (1)</xAnon> (podobnie jak <xAnon>M. B. (2)</xAnon> naocznego świadka osądzanego wypadku drogowego) oraz obiektywnymi dowodami zebranymi w sprawie, w tym protokołami oględzin pojazdów i szkicem miejsca zdarzenia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODSTAWA PRAWNA WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>A. M.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText>Oskarżony swym czynem wyczerpał dyspozycję <xLexLink xArt="art. 177;art. 177 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 177 § 2 kk</xLexLink> (następstwem wypadku była śmierć <xAnon>J. S.</xAnon>). <xAnon>A. M.</xAnon> doprowadził do wskazanego skutku poprzez nieumyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym w wyniku niezachowania szczególnej ostrożności podczas wyjeżdżania z drogi osiedlowej (w trakcie kierowania samochodem osobowym marki <xAnon>H.</xAnon>) i nieudzielenia pierwszeństwa przejazdu kierującej rowerem <xAnon>J. S.</xAnon>, poprzez co doprowadził do zderzenia, w wyniku którego kierująca rowerem doznała obrażeń ciała, skutkujących jej zgonem.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.3. Warunkowe umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.4. Umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>3.5. Uniewinnienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i <xBRx></xBRx>środki związane z poddaniem sprawcy próbie </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się <xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>A. M.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając karę oskarżonemu wzięto pod uwagę jako okoliczności przemawiające na jego korzyść dotychczasową niekaralność sądową sprawcy (k. 72), niekaralność za wykroczenia drogowe (k. 73) oraz prowadzenie przezeń ustabilizowanego trybu życia. Na niekorzyść <xAnon>A. M.</xAnon> świadczyły zaś spowodowane przez niego skutki osądzanego zdarzenia drogowego (śmierć rowerzystki).</xText> <xText>W ocenie Sądu osądzana postawa sprawcy świadczy o lekceważeniu przezeń zasad ruchu drogowego. Tego rodzaju postępowanie musi spotkać się zatem z jednoznaczną i zdecydowaną reakcją wymiaru sprawiedliwości.</xText> <xText>Całość okoliczności podmiotowo-przedmiotowych czynu pozwala na przyjęcie, iż stopień jego społecznej szkodliwości jest znaczny. Sąd ma w tej mierze przede wszystkim na uwadze tragiczne skutki przestępnego zachowania <xAnon>A. M.</xAnon>, spowodowane na skutek nieumyślnego naruszenia przezeń zasad bezpieczeństwa obowiązujących w ruchu drogowym. Rozmiar szkody wyrządzonej jego zachowaniem wedle kryteriów obiektywnych był ogromny (śmierć człowieka).</xText> <xText>Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, iż kara 1 roku pozbawienia wolności odpowiada stopniowi zawinienia sprawcy oraz społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu zabronionego, spełniając jednocześnie wymagania prewencji szczególnej oraz ogólnej.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>A. M.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>U podstaw warunkowego zawieszenia wobec oskarżonego wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat (w oparciu o <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 § 1;art. 69 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 69 § 1 i 2 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 70;art. 70 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 70 § 1 kk</xLexLink>) legło przekonanie, iż <xAnon>A. M.</xAnon> będzie przestrzegał prawa i nie popełni w przyszłości przestępstwa. Przemawiają bowiem za tym jego właściwości i warunki osobiste. Na podstawie <xLexLink xArt="art. 72;art. 72 § 1;art. 72 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 72 § 1 pkt 1 kk</xLexLink> nałożono na sprawcę obowiązek pisemnego informowania kuratora o przebiegu okresu próby w okresach sześciomiesięcznych. Obowiązek ów ma za zadanie wzmocnienie kontroli nad zachowaniem oskarżonego w okresie próby.</xText> <xText>Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na fakt, iż skutek wypadku drogowego w postaci śmierci człowieka sam przez się nie eliminuje możliwości zastosowania wobec sprawcy wypadku warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej wobec niego kary pozbawienia wolności (wyrok Sądu Najwyższego z 24.04.1982 r., V KRN 104/82, OSNPG 1982, Nr 8, poz. 109).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>A. M.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Celem urealnienia dolegliwości wobec sprawcy (w stosunku do którego zawieszono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności) na podstawie <xLexLink xArt="art. 71;art. 71 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 71 § 1 kk</xLexLink> wymierzono mu karę grzywny w ilości 200 stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 10 złotych. Liczba stawek dziennych odpowiada społecznej szkodliwości czynu, zaś określenie wysokości każdej stawki na poziomie 10 złotych ma swe uzasadnienie głównie w okoliczności, że aktualnie <xAnon>A. M.</xAnon> jest osobą bezrobotną.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>A. M.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>4</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>W oparciu o <xLexLink xArt="art. 42;art. 42 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 42 § 1 kk</xLexLink> orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Biorąc pod uwagę stopień naruszenia (nieumyślnego) przez <xAnon>A. M.</xAnon> zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz tragiczne skutki popełnionego przez niego błędu (w postaci spowodowania śmierci jednej osoby), Sąd doszedł do wniosku, iż celowym jest prewencyjne wyeliminowanie oskarżonego z ruchu drogowego na okres jednego roku, na co zezwalał <xLexLink xArt="art. 42;art. 42 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 42 § 1 kk</xLexLink>. Biorąc pod uwagę okoliczności wskazane powyżej, Sąd uznał, iż właśnie tego rodzaju reakcja karna będzie adekwatna do czynu, jakiego dopuścił się on. Fakt nieumyślnego naruszenia przez oskarżonego jednej z podstawowych zasad obowiązujących w ruchu drogowym (nieuszanowanie zasady pierwszeństwa przejazdu) czyni celowym prewencyjne wyeliminowanie go z tego ruchu w orzeczonej przez sąd formie. Orzeczenie wobec sprawcy zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w określonej w wyroku wysokości i postaci nie powinno stanowić, w ocenie Sądu, nadmiernej uciążliwości dla niego. Sąd nie znalazł w szczególności żadnych okoliczności, które mogłyby przemawiać za jakąkolwiek możliwością ograniczenia przedmiotowego zakazu. Środek ów ma bowiem uzmysłowić <xAnon>A. M.</xAnon> naganność podjętego przezeń działania, zapobiegając jednocześnie temu, by w przyszłości tego rodzaju zachowanie z jego strony nie powtórzyło się.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>A. M.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>5</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Z uwagi na fakt, iż na skutek przestępnego zachowania <xAnon>A. M.</xAnon> doszło do wyrządzenia szkody o charakterze niematerialnym córce zmarłej <xAnon>J. S.</xAnon> (posiadającej w sprawie status pokrzywdzonej), tytułem zadośćuczynienia na podstawie <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 1 kk</xLexLink> zasądzono od sprawy na rzecz pokrzywdzonej kwotę 10.000 złotych.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>inne zagadnienia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText><xIx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, <xBRx></xBRx>a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KOszty procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>6</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu zapadło na podstawie <xLexLink xArt="art. 627" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 627 kpk</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 2;art. 2 ust. 1;art. 2 ust. 1 pkt. 3;art. 3;art. 3 ust. 2" xIsapId="WDU19730270152" xTitle="Ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych" xAddress="Dz. U. z 1973 r. Nr 27, poz. 152">art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych</xLexLink> (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 152 ze zm.).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podpis </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Ewa Grabarz

Ewa Grabarz

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IIK685/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1 USTALENIE FAKTÓW 1.1 Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1. A. M. I. W dniu 16 kwietnia 2024 roku około godziny 07.05 na(...)wB., woj.(...), spowodował nieumyślnie wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem osobowym markiH.numer rejestracyjny(...)nie zachował szczególnej ostrożności podczas wyjeżdżania z drogi osiedlowej i nie udzielił pierwszeństwa przejazdu kierującej roweremJ. S., doprowadzając do zderzenia, w wyniku czego kierująca rowerem doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy ze złamaniem kości czaszki z krwotokiem śródczaszkowym, stłuczeniem mózgu, rozmiękaniem czerwonym i białym mózgu z obrzękiem mózgu oraz obrzęku płuc, które to obrażenia wielonarządowe spowodowały jej zgon w dniu 19 kwietnia 2024 roku o godzinie 22.25 w Szpitalu wojewódzkim im.J. P.II wB. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty 1.Kierowanie przezA. M.w dniu 16 kwietnia 2024 roku około godziny 07.05 na(...)wB., województwo(...), samochodem osobowym markiH.o numerze rejestracyjnym(...) zeznania świadkaM. B. (1) k. 112 odwrót-113, 16 odwrót zeznania świadkaM. B. (2) k. 113, 33 odwrót wyjaśnienia oskarżonego k. 112-112 odwrót, 70-70 odwrót, 86-86 odwrót 2.Niezachowanie przez kierującego(...)A. M.szczególnej ostrożności podczas wyjeżdżania z drogi osiedlowej i nieudzielenie pierwszeństwa przejazdu nadjeżdżającej z jego lewej strony kierującej roweremJ. S.(poruszającej się bez kasku na głowie, drogą z pierwszeństwem przejazdu); doprowadzenie przezA. M.do zderzenia z rowerzystką, która w wynika tego upadła na jezdnię; prawidłowa taktyka i technika jazdy kierującej rowerem zeznania świadkaM. B. (1) k. 112 odwrót-113, 16 odwrót zeznania świadkaM. B. (2) k. 113, 33 odwrót notatki urzędowe k. 1, 2 protokoły oględzin pojazdów k. 5-6, 7-8 protokół oględzin miejsca k. 9-10 szkic miejsca zdarzenia k. 28 opinia biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych k. 54-64 zeznania świadkaK. U. k. 112 odwrót wyjaśnienia oskarżonego k. 112-112 odwrót, 70-70 odwrót, 86-86 odwrót 3.Doznanie przezJ. S.na skutek wskazanego zdarzenia drogowego obrażeń ciała w postaci urazu głowy ze złamaniem kości czaszki z krwotokiem śródczaszkowym, stłuczeniem mózgu, rozmiękaniem czerwonym i białym mózgu z obrzękiem mózgu oraz obrzęku płuc, które to obrażenia wielonarządowe spowodowały jej zgon w dniu 19 kwietnia 2024 roku o godzinie 22.25 w Szpitalu wojewódzkim im.J. P.II wB. notatka urzędowa k. 17 zawiadomienie k. 22 dokumentacja medyczna k. 38 opinia sądowo - lekarska k. 39-45 zeznania świadkaK. U. k. 112 odwrót 4.A. M.trzeźwy w chwili zdarzenia protokół użycia alkosensora k. 3 świadectwo wzorcowania k. 4 5.J. S.trzeźwa w chwili zdarzenia sprawozdanie z badania krwi k. 36 6.PoczytalnośćA. M.w chwili czynu opinia psychiatryczna k. 78-79 7.NiekaralnośćA. M.za popełnienie przestępstw i wykroczeń drogowych dane o karalności k. 72 informacja o wpisach do ewidencji kierujących pojazdami k. 73 1.2 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.2.1. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty 2 OCena DOWOdów 2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.1 dane o karalności Dokument niebudzący wątpliwości, wystawiony przez właściwy organ dokumentacja medyczna Dokumentacja lekarska niebudząca wątpliwości, nie kwestionowana przez strony informacja o wpisach do ewidencji kierujących pojazdami Dokument niebudzący wątpliwości, wystawiony przez właściwy organ notatka urzędowa Dokument niebudzący wątpliwości, wystawiony przez właściwy organ notatki urzędowe Niekwestionowane dokumenty, których treść nie budziła wątpliwości opinia biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych Opinia pełna i jasna, stanowiła postawę do czynienia w oparciu o nią ustaleń faktycznych w sprawie. Koresponduje z osobowymi oraz nieosobowymi źródłami dowodowymi. opinia psychiatryczna Opinia pełna i jasna, stanowiła postawę do czynienia w oparciu o nią ustaleń faktycznych w sprawie. opinia sądowo - lekarska Opinia pełna i jasna, stanowiła postawę do czynienia w oparciu o nią ustaleń faktycznych w sprawie. protokoły oględzin pojazdów Niekwestionowane dokumenty, których treść nie budziła wątpliwości protokół oględzin miejsca Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości protokół użycia alkosensora Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości sprawozdanie z badania krwi Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości szkic miejsca zdarzenia Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości świadectwo wzorcowania Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości wyjaśnienia oskarżonego W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego, przyznającego się do sprawstwa, winny być uznane za wiarygodne wobec ich zbieżności z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków oraz obiektywnymi źródłami dowodowymi. zawiadomienie Niekwestionowany dokument, którego treść nie budziła wątpliwości zeznania świadkaK. U. Spójne i logiczne zeznania świadka uznano za wiarygodne źródło dowodowe, jakkolwiek nie miały one istotnego znaczenia z punktu widzenia meritum rozpoznawanej sprawy (córka rowerzystki nie była świadkiem osądzanego czynu). zeznania świadkaM. B. (1) Logiczne i spójne zeznania świadka uznano za odpowiadające prawdzie. Korespondują one w szczególności z wypowiedziamiM. B. (2)oraz obiektywnymi dowodami zebranymi w sprawie, w tym protokołami oględzin pojazdów i szkicem miejsca zdarzenia. zeznania świadkaM. B. (2) Logiczne i spójne zeznania świadka uznano za odpowiadające prawdzie. Korespondują one w szczególności z wypowiedziamiM. B. (1)(podobnie jakM. B. (2)naocznego świadka osądzanego wypadku drogowego) oraz obiektywnymi dowodami zebranymi w sprawie, w tym protokołami oględzin pojazdów i szkicem miejsca zdarzenia. 2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 3 PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☒ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem 1 A. M. Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swym czynem wyczerpał dyspozycjęart. 177 § 2 kk(następstwem wypadku była śmierćJ. S.).A. M.doprowadził do wskazanego skutku poprzez nieumyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym w wyniku niezachowania szczególnej ostrożności podczas wyjeżdżania z drogi osiedlowej (w trakcie kierowania samochodem osobowym markiH.) i nieudzielenia pierwszeństwa przejazdu kierującej roweremJ. S., poprzez co doprowadził do zderzenia, w wyniku którego kierująca rowerem doznała obrażeń ciała, skutkujących jej zgonem. ☐ 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ☐ 3.3. Warunkowe umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania ☐ 3.4. Umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania ☐ 3.5. Uniewinnienie Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia 4 KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne iśrodki związane z poddaniem sprawcy próbie Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności A. M. 1 I Wymierzając karę oskarżonemu wzięto pod uwagę jako okoliczności przemawiające na jego korzyść dotychczasową niekaralność sądową sprawcy (k. 72), niekaralność za wykroczenia drogowe (k. 73) oraz prowadzenie przezeń ustabilizowanego trybu życia. Na niekorzyśćA. M.świadczyły zaś spowodowane przez niego skutki osądzanego zdarzenia drogowego (śmierć rowerzystki). W ocenie Sądu osądzana postawa sprawcy świadczy o lekceważeniu przezeń zasad ruchu drogowego. Tego rodzaju postępowanie musi spotkać się zatem z jednoznaczną i zdecydowaną reakcją wymiaru sprawiedliwości. Całość okoliczności podmiotowo-przedmiotowych czynu pozwala na przyjęcie, iż stopień jego społecznej szkodliwości jest znaczny. Sąd ma w tej mierze przede wszystkim na uwadze tragiczne skutki przestępnego zachowaniaA. M., spowodowane na skutek nieumyślnego naruszenia przezeń zasad bezpieczeństwa obowiązujących w ruchu drogowym. Rozmiar szkody wyrządzonej jego zachowaniem wedle kryteriów obiektywnych był ogromny (śmierć człowieka). Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, iż kara 1 roku pozbawienia wolności odpowiada stopniowi zawinienia sprawcy oraz społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu zabronionego, spełniając jednocześnie wymagania prewencji szczególnej oraz ogólnej. A. M. 2 I U podstaw warunkowego zawieszenia wobec oskarżonego wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat (w oparciu oart. 69 § 1 i 2 kkiart. 70 § 1 kk) legło przekonanie, iżA. M.będzie przestrzegał prawa i nie popełni w przyszłości przestępstwa. Przemawiają bowiem za tym jego właściwości i warunki osobiste. Na podstawieart. 72 § 1 pkt 1 kknałożono na sprawcę obowiązek pisemnego informowania kuratora o przebiegu okresu próby w okresach sześciomiesięcznych. Obowiązek ów ma za zadanie wzmocnienie kontroli nad zachowaniem oskarżonego w okresie próby. Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na fakt, iż skutek wypadku drogowego w postaci śmierci człowieka sam przez się nie eliminuje możliwości zastosowania wobec sprawcy wypadku warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej wobec niego kary pozbawienia wolności (wyrok Sądu Najwyższego z 24.04.1982 r., V KRN 104/82, OSNPG 1982, Nr 8, poz. 109). A. M. 3 I Celem urealnienia dolegliwości wobec sprawcy (w stosunku do którego zawieszono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności) na podstawieart. 71 § 1 kkwymierzono mu karę grzywny w ilości 200 stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 10 złotych. Liczba stawek dziennych odpowiada społecznej szkodliwości czynu, zaś określenie wysokości każdej stawki na poziomie 10 złotych ma swe uzasadnienie głównie w okoliczności, że aktualnieA. M.jest osobą bezrobotną. A. M. 4 I W oparciu oart. 42 § 1 kkorzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Biorąc pod uwagę stopień naruszenia (nieumyślnego) przezA. M.zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz tragiczne skutki popełnionego przez niego błędu (w postaci spowodowania śmierci jednej osoby), Sąd doszedł do wniosku, iż celowym jest prewencyjne wyeliminowanie oskarżonego z ruchu drogowego na okres jednego roku, na co zezwalałart. 42 § 1 kk. Biorąc pod uwagę okoliczności wskazane powyżej, Sąd uznał, iż właśnie tego rodzaju reakcja karna będzie adekwatna do czynu, jakiego dopuścił się on. Fakt nieumyślnego naruszenia przez oskarżonego jednej z podstawowych zasad obowiązujących w ruchu drogowym (nieuszanowanie zasady pierwszeństwa przejazdu) czyni celowym prewencyjne wyeliminowanie go z tego ruchu w orzeczonej przez sąd formie. Orzeczenie wobec sprawcy zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w określonej w wyroku wysokości i postaci nie powinno stanowić, w ocenie Sądu, nadmiernej uciążliwości dla niego. Sąd nie znalazł w szczególności żadnych okoliczności, które mogłyby przemawiać za jakąkolwiek możliwością ograniczenia przedmiotowego zakazu. Środek ów ma bowiem uzmysłowićA. M.naganność podjętego przezeń działania, zapobiegając jednocześnie temu, by w przyszłości tego rodzaju zachowanie z jego strony nie powtórzyło się. A. M. 5 I Z uwagi na fakt, iż na skutek przestępnego zachowaniaA. M.doszło do wyrządzenia szkody o charakterze niematerialnym córce zmarłejJ. S.(posiadającej w sprawie status pokrzywdzonej), tytułem zadośćuczynienia na podstawieart. 46 § 1 kkzasądzono od sprawy na rzecz pokrzywdzonej kwotę 10.000 złotych. 5 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności 6 inne zagadnienia W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7 KOszty procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 6 Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu zapadło na podstawieart. 627 kpkorazart. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych(tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 152 ze zm.). 7 Podpis

15/251505/0001006/K

Sąd Rejonowy w Bełchatowie

II Wydział Karny

152515000002006_IV_Ka_000594_2024_Uz_2024-12-18_001

IV Ka 594/24

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:05.0 CET

2025-01-21 14:27:28.0 CET

15251500

2006

SENTENCE

Sygn. akt IV Ka 594/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie: PrzewodniczącySędzia Tomasz Ignaczak Protokolantst. sekretarz sądowy Agnieszka Jęcek przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Katarzyny Tomczyk po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 r. sprawy W. G. oskarżonej o czyny z art. 278 § 1 kk na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu R

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Karol Depczyński" xPublisher="Depczynski.k" xEditorFullName="Karol Depczyński" xEditor="Depczynski.k" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="1" xFlag="published" xVolType="15/251500/0002006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000594" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sygn. akt IV Ka 594/24</xBx></xText> <xText></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> <xBx> Dnia 18 grudnia 2024 r.</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:</xBx></xText> <xText>PrzewodniczącySędzia Tomasz Ignaczak</xText> <xText>Protokolantst. sekretarz sądowy Agnieszka Jęcek </xText> <xText><xBx>przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Katarzyny Tomczyk</xBx></xText> <xText>po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 r.</xText> <xText><xBx>sprawy <xAnon>W. G.</xAnon> </xBx></xText> <xText><xBx>oskarżonej o czyny z <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 kk</xLexLink> </xBx></xText> <xText><xBx>na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę </xBx></xText> <xText><xBx>od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku </xBx></xText> <xText><xBx>z dnia 13 czerwca 2024 r. sygn. akt II K 458/23</xBx></xText> <xText><xBx>uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Radomsku.</xBx></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Karol Depczyński

Karol Depczyński

Sygn. akt IV Ka 594/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie: PrzewodniczącySędzia Tomasz Ignaczak Protokolantst. sekretarz sądowy Agnieszka Jęcek przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Katarzyny Tomczyk po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 r. sprawyW. G. oskarżonej o czyny zart. 278 § 1 kk na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 13 czerwca 2024 r. sygn. akt II K 458/23 uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Radomsku.

15/251500/0002006/Ka

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim

IV Wydział Karny Odwoławczy

151025000000503_I_C_003747_2023_Uz_2024-12-18_001

I C 3747/23

2024-12-18 01:00:00.0 CET

2025-01-17 20:30:06.0 CET

2025-01-17 12:39:49.0 CET

15102500

503

REGULATION, REASON

Sygn. akt I C 3747/23 UZASADNIENIE 14 grudnia 2023 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła pozew przeciwko K. B. i M. B. , w którym żądała: I zasądzenia od pozwanych solidarnie (ewentualnie w częściach równych) na rzecz powódki kwoty 26 315,82 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 21 listopada 2023 roku do dnia zapłaty tytułem zwrotu świadczenia w postaci nierozliczonego kapitału kredytu wypłaconego pozwanym; II zasądzenia od pozwanych solidarnie (ewentualnie w czę

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Mariola Kraińska" xPublisher="markrasoto" xEditorFullName="Mariola Kraińska" xEditor="markrasoto" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/102500/0000503/C" xYear="2023" xVolNmbr="003747" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText><xBx>Sygn. akt I C 3747/23</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>14 grudnia 2023 roku <xAnon> (...) Bank (...) Spółka Akcyjna</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> wniosła pozew przeciwko <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon>, w którym żądała:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>zasądzenia od pozwanych solidarnie (ewentualnie w częściach równych) na rzecz powódki kwoty 26 315,82 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 21 listopada 2023 roku do dnia zapłaty tytułem zwrotu świadczenia w postaci nierozliczonego kapitału kredytu wypłaconego pozwanym;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>zasądzenia od pozwanych solidarnie (ewentualnie w częściach równych) na rzecz powódki kwoty 83 628,69 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie do dnia zapłaty tytułem kwoty stanowiącej waloryzację kapitału kredytu wypłaconego pozwanym;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>zasądzenia od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych.</xText> </xUnit> <xText>W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że w wykonaniu umowy kredytu powódka wypłaciła na rzecz pozwanych kwotę 235 862,28 zł. Prawomocnym wyrokiem sąd ustalił nieważność łączącej strony umowy kredytu i zasądził na rzecz kredytobiorców kwotę 158 050,73 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kosztami procesu. Pozwani dokonali na rzecz banku wpłaty kwoty 209 546,46 zł tytułem rozliczenia roszczeń wynikających z nieważności umowy. Do zapłaty na rzecz banku pozostała kwota dochodzona pozwem. Jako podstawę prawną roszczenia z punktu I. żądania pozwu powódka wskazała przepisy o nienależnym świadczeniu (k. 4-15).</xText> <xText>W piśmie procesowym z 6 lutego 2024 roku strona powodowa cofnęła częściowo powództwo w zakresie punktu II. żądania pozwu (k. 61).</xText> <xText>Postanowieniem z 19 lutego 2024 roku sąd umorzył postępowanie w części, tj. w zakresie żądania ukształtowania i zapłaty zawartego w punkcie II. pozwu. (k. 63). Postanowienie uprawomocniło się 27 marca 2024 roku.</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew pozwani <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> wnieśli o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Strona pozwana podniosła zarzut potrącenia dochodzonego przez powódkę roszczenia z przysługującym pozwanym roszczeniem o zwrot wpłaconych na rzecz banku świadczeń w zakresie nieobjętym wyrokiem w sprawie z powództwa kredytobiorców. Roszczenie powódki o zwrot kapitału kredytu wygasło w całości wskutek potrącenia (k. 75-77).</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd ustalił, co następuje:</xBx></xText> <xText>22 października 2007 roku <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> zawarli <xAnon> (...) Bankiem (...) S.A.</xAnon> umowę kredytu mieszkaniowego <xAnon>(...)</xAnon> hipoteczny nr <xAnon>(...)</xAnon> w kwocie 113 926,36 CHF. Bank wypłacił kredytobiorcom z tytułu umowy kwotę 235 862,28 zł.</xText> <xText><xUx>Dowody</xUx>:</xText> <xText>- umowa kredytu z aneksami (k. 24-29),</xText> <xText>- dyspozycje wypłaty kredytu (k. 30-34),</xText> <xText>- historia spłat kredytu (k. 35-36),</xText> <xText>- przesłuchanie pozwanych (nagranie rozprawy z 20.11.2024 r. – protokół pisemny na k. 118v).</xText> <xText><xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> 8 marca 2021 roku wnieśli przeciwko <xAnon> (...) S.A.</xAnon> pozew o ustalenie nieważności umowy kredytu z 22 października 2007 roku i zasądzenie na swoją rzecz kwoty 158 050,73 zł tytułem zwrotu nienależnego świadczenia.</xText> <xText><xUx>Dowód</xUx>:</xText> <xText>- uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z 25.02.2022 r. (k. 47 w aktach sprawy I C 509/21 Sądu Okręgowego w Toruniu).</xText> <xText>Wyrokiem z 25 lutego 2022 roku w sprawie o sygn. akt I C 509/21 Sąd Okręgowy w Toruniu ustalił nieważność umowy kredytu w całości i zasądził na rzecz kredytobiorców kwotę 158 050,73 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 15 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu w kwocie 11 834 zł. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że w umowie kredytu zawarte były klauzule niedozwolone w myśl <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink>, co skutkowało uznaniem umowy za nieważną w całości. W konsekwencji ustalenia nieważności umowy kredytu sąd zasądził na rzecz kredytobiorców świadczenia uiszczone na rzecz banku do grudnia 2020 roku jako świadczenie nienależne. Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z 28 września 2022 roku w sprawie o sygn. akt V ACa 644/22 oddalił apelację banku i zasądził na rzecz kredytobiorców koszty procesu w postępowaniu apelacyjnym w kwocie 4050 zł.</xText> <xText><xUx>Dowody</xUx>:</xText> <xText>- wyrok Sądu Okręgowego w Toruniu z 25.02.2022 r. z uzasadnieniem (k. 46-50, 82 i k. 237 i 241-255 w aktach sprawy I C 509/21 Sądu Okręgowego w Toruniu),</xText> <xText>- wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 28.09.2022 r. z uzasadnieniem (k. 51-59, 83 i k. 327 i 344-359 w aktach sprawy I C 509/21 Sądu Okręgowego w Toruniu).</xText> <xText>5 i 10 października 2022 roku <xAnon> (...) S.A.</xAnon> wykonała w całości prawomocny wyrok, wypłacając na rzecz <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> kwoty: 158 050,73 zł tytułem należności głównej, 17 922,11 zł tytułem odsetek za opóźnienie i 15 926,65 zł tytułem kosztów procesu za obie instancje.</xText> <xText><xUx>Okoliczność bezsporna i dowód</xUx>:</xText> <xText>- pismo <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z 24.10.2022 r. (k. 84-85).</xText> <xText>W toku postępowania w sprawie o sygnaturze akt I C 509/21 <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> zapłacili na rzecz banku raty kredytu, które nie zostały objęte wyrokiem w ww. sprawie, w łącznej wysokości 26 219,95 zł i 19,76 CHF.</xText> <xText><xUx>Dowody</xUx>:</xText> <xText>- pismo <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z 24.10.2022 r. (k. 84-85),</xText> <xText>- pismo <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z 7.12.2022 r. (k. 86),</xText> <xText>- pismo <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z 12.01.2024 r. (k. 87),</xText> <xText>- historie rachunku za okresy od 1.01.2021 r. do 13.12.2021 r. i od 1.01.2022 r. do 12.12.2022 r. (k. 94-99).</xText> <xText>Po uprawomocnieniu się wyroku <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> prowadzili korespondencję z bankiem celem rozliczenia kapitału udostępnionego kredytu. W piśmie z 24 października 2022 roku <xAnon> (...) S.A.</xAnon> potwierdziła, że kredytobiorcom przysługuje roszczenie wobec banku o zwrot świadczeń w wysokości 26 219,95 zł i 19,75 CHF. Jednocześnie bank przedstawił swoje roszczenia wobec kredytobiorców w łącznej wysokości 384 683,68 zł, w tym 235 862,28 zł tytułem kapitału i 148 821,40 zł tytułem „zwrotu kosztu korzystania z kapitału”. Bank zaproponował zawarcie porozumienia kompensacyjnego, w ramach którego <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> albo mieliby zapłacić 358 367,86 zł (384 683,68 zł – 26 315,82 zł), albo objąć porozumieniem tylko roszczenia niesporne.</xText> <xText>W piśmie z 7 grudnia 2022 roku <xAnon> (...) S.A.</xAnon> przedstawiła pozostałe do rozliczenia między stronami kwoty i zwróciła się do <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> o doręczenie potrącenia w zakresie kapitału kredytu.</xText> <xText><xUx>Dowody</xUx>:</xText> <xText>- pismo <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z 24.10.2022 r. (k. 84-85),</xText> <xText>- pismo <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z 7.12.2022 r. (k. 86),</xText> <xText>- przesłuchanie pozwanych (nagranie rozprawy z 20.11.2024 r. – protokół pisemny na k. 118v).</xText> <xText><xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> 23 stycznia 2023 roku zapłacili na rzecz banku 209 546,46 zł tytułem rozliczenia roszczeń wynikających z nieważności umowy. W związku z tym, że bank do tego momentu nie zwrócił im jeszcze świadczeń w wysokości 26 219,95 zł i 19,76 CHF, które płacili w toku wytoczonej przez siebie sprawy, kredytobiorcy uważali, że całkowicie rozliczyli się z bankiem.</xText> <xText><xUx>Dowody</xUx>:</xText> <xText>- potwierdzenia wykonania przelewu (k. 45, 93),</xText> <xText>- przesłuchanie pozwanych (nagranie rozprawy z 20.11.2024 r. – protokół pisemny na k. 118v).</xText> <xText>Pismami z 6 października 2023 roku <xAnon> (...) S.A.</xAnon> wezwała <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> do zapłaty kwoty 235 862,28 zł tytułem zwrotu świadczenia w postaci kapitału kredytu w terminie 1 miesiąca od dnia doręczenia pisma. <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> odebrali wezwania 20 października 2023 roku.</xText> <xText>W odpowiedzi <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> w piśmie z 13 listopada 2023 roku poinformowali bank, że roszczenie banku w związku z prawomocnym wyrokiem zostało w całości rozliczone.</xText> <xText>W piśmie z 12 stycznia 2024 roku <xAnon> (...) S.A.</xAnon> wskazała, że do rozliczenia pozostają roszczenia: banku z tytułu wypłaconego kapitału w kwocie 26 315,82 zł i kredytobiorców z tytułu wpłat nienależnych rat kapitałowo-odsetkowych w kwotach 26 219,95 zł i 19,76 CHF.</xText> <xText><xUx>Dowody</xUx>:</xText> <xText>- wezwania do zapłaty z 6.10.2023 r. z potwierdzeniami doręczenia (k. 37-40),</xText> <xText>- pismo <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> z 13.11.2023 r. z potwierdzeniem odbioru (k. 100-103),</xText> <xText>- pismo <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z 12.01.2024 r. (k. 87).</xText> <xText>W piśmie z 17 stycznia 2024 roku <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> złożyli <xAnon> (...) S.A.</xAnon> oświadczenie o potrąceniu przysługującej im wobec banku wierzytelności w wysokości 26 219,95 zł i 19,76 CHF z tytułu świadczeń objętych prawomocnym wyrokiem z wierzytelnością banku o zwrot pozostałej części kapitału udostępnionego kredytu w wysokości 26 315,82 zł. Bank odebrał oświadczenie 22 stycznia 2024 roku.</xText> <xText><xUx>Dowody</xUx>:</xText> <xText>- oświadczenie o potrąceniu z 17.01.2024 r. z potwierdzeniem odbioru (k. 88-91).</xText> <xText>19 marca 2024 roku <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> odebrali odpisy pozwu w niniejszej sprawie.</xText> <xText><xUx>Dowody</xUx>:</xText> <xText>- elektroniczne poświadczenia odbioru (k. 73-74).</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Przedstawiony powyżej stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów wymienionych w poprzedniej części uzasadnienia oraz na podstawie przesłuchania pozwanych <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon>.</xText> <xText>Dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych nie były kwestionowane przez strony i stanowiły wiarygodne środki dowodowe. Pozostałe dokumenty nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.</xText> <xText>Przesłuchanie pozwanych <xAnon>K. B.</xAnon> i <xAnon>M. B.</xAnon> dotyczyło okoliczności bezspornych między stronami i również zasługiwało na walor wiarygodności.</xText> <xText>Ustalony przez sąd stan faktyczny można było uznać za bezsporny.</xText> <xText>W rozpoznawanej sprawie nie było potrzeby dopuszczenia dowodu z opinii biegłego na fakty wskazane w punkcie IX. podpunkcie 3. pozwu (k. 5-5v). Wobec cofnięcia powództwa w zakresie żądania sądowej waloryzacji świadczenia przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego stało się bezprzedmiotowe. W konsekwencji sąd pominął wniosek strony powodowej na podstawie <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 1;art. 235(2) § 1 pkt. 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>2</xSUPx> § 1 pkt 2 k.p.c.</xLexLink> (k. 118v).</xText> <xText>Dochodzone pozwem roszczenie o zwrot kapitału udostępnionego kredytu, a w zasadzie nierozliczonej części kapitału, stanowiło roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia oparte na przepisach <xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 k.c.</xLexLink> Z przepisu <xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405 k.c.</xLexLink> wynika obowiązek zwrotu w naturze korzyści majątkowej uzyskanej kosztem innej osoby bez podstawy prawnej, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Jedną z postaci bezpodstawnego wzbogacenia stanowi świadczenie nienależne (<xLexLink xArt="art. 410;art. 410 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 § 1 k.c.</xLexLink>), przy czym świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia (<xLexLink xArt="art. 410;art. 410 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 § 2 k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Za bezsporny między stronami uznać należało obowiązek zwrotu przez kredytobiorców kwoty odpowiadającej całemu kapitałowi udzielonego kredytu, co było związane z prawomocnym ustaleniem nieważności umowy kredytu. Strona pozwana nie kwestionowała tego obowiązku co do zasady, lecz podnosiła zarzut wygaśnięcia roszczenia banku wskutek złożenia oświadczenia o potrąceniu wzajemnych wierzytelności.</xText> <xText>Nie ulega wątpliwości, że pozwanym przysługiwało roszczenie o zwrot wszystkich świadczeń uiszczonych na rzecz banku w wykonaniu nieważnej umowy, tzn. również kwot 26 219,95 zł i 19,76 CHF, które nie były objęte prawomocnym wyrokiem z ich powództwa przeciwko bankowi. Tak samo powodowemu bankowi należał się zwrot od pozwanych kwoty 26 315,82 zł, czyli różnicy między wypłaconym kapitałem kredytu (235 862,28 zł) a kwotą zwróconą przez pozwanych przelewem z 23 stycznia 2023 roku (209 546,46 zł).</xText> <xText>W ocenie sądu dochodzona pozwem wierzytelność banku wobec pozwanych o zwrot reszty kapitału kredytu została skutecznie potrącona do wysokości 26 312,65 zł z wierzytelnością pozwanych wobec banku. Stało się to wraz z oświadczeniem z 17 stycznia 2024 roku (k. 88), doręczonym powódce 22 stycznia 2024 roku (k. 89-91), złożonym jeszcze przed doręczeniem pozwanym odpisów pozwu w niniejszej sprawie. Obie wierzytelności były w tej dacie wymagalne (a nawet bezsporne) i mogły być dochodzone przed sądem. Spełnione zostały więc wszystkie ustawowe przesłanki skutecznego potrącenia wierzytelności (<xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 1 k.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 499" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 499 k.c.</xLexLink>). Warto zauważyć, że strona powodowa nigdy nie zakwestionowała skuteczności oświadczenia pozwanych o potrąceniu, a w korespondencji kierowanej do pozwanych przed wniesieniem pozwu wręcz sugerowała, żeby takie oświadczenie złożyli.</xText> <xText>W związku z dokonanym potrąceniem wierzytelność powodowego banku o zwrot kwoty 26 315,82 zł tytułem udostępnionego kapitału kredytu uległa umorzeniu (<xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 2 k.c.</xLexLink>) do wysokości 26 312,65 zł, a do zapłaty przez pozwanych pozostała kwota 3,17 zł. Pozwani przedstawili do potrącenia wierzytelność pieniężną wyrażoną w części w walucie polskiej, a w części w walucie obcej CHF. Zgodnie z utrwalonym w literaturze stanowiskiem do przeliczenia potrącanej wierzytelności w walucie obcej na wierzytelność w polskich złotych należy stosować <xLexLink xArt="art. 358;art. 358 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 358 § 2 k.c.</xLexLink>, a więc uwzględniać kurs średni waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia. W okolicznościach niniejszej sprawy sąd uznał, że dniem wymagalności roszczenia pozwanych była data złożenia oświadczenia o potrąceniu, tj. 17 stycznia 2024 roku, i kurs z tej daty (4,6912 zł) należało przyjąć do przerachowania kwoty 19,76 CHF na polskie złote, co dawało kwotę 92,70 zł. W oświadczeniu o potrąceniu z 17 stycznia 2024 roku pozwani przyjęli, mylnie w ocenie sądu, kurs CHF z 21 października 2022 roku (4,7328 zł), który został wskazany w piśmie banku z 24 października 2022 roku (k. 84v). W ten sposób do zwrotu przez pozwanych na rzecz <xAnon> (...) S.A.</xAnon> pozostało 3,17 zł (26 315,82 zł – 26 219,95 zł – 92,70 zł).</xText> <xText>Mając powyższe na uwadze, na podstawie <xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 k.c.</xLexLink> sąd orzekł, jak w punkcie I. sentencji wyroku.</xText> <xText>O odsetkach za opóźnienie sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1;art. 481 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 i 2 k.c.</xLexLink>, zgodnie z żądaniem pozwu. Roszczenie o zwrot świadczenia nienależnego jest roszczeniem bezterminowym, którego termin zapłaty wyznacza wezwanie dłużnika do spełnienia świadczenia (<xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink>). Wezwanie to nastąpiło wraz z doręczeniem pozwanym pism banku z 6 października 2023 roku (k. 37-38), co miało miejsce 20 października 2023 roku (k. 39-40). Zdaniem sądu wyznaczony miesięczny termin do zapłaty był wystarczający do dobrowolnego zaspokojenia przez pozwanych zgłoszonego roszczenia, tym bardziej, że bank wcześniej wykonał w całości wyrok w sprawie z powództwa kredytobiorców. Po upływie miesięcznego terminu pozwani popadli w opóźnienie skutkujące powstaniem po stronie powodowej roszczeń odsetkowych od 21 listopada 2023 roku.</xText> <xText>Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie jako bezzasadne, a to na podstawie na podstawie <xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 k.c.</xLexLink> rozumianych a contrario, o czym orzekł w punkcie II. sentencji wyroku.</xText> <xText>O kosztach procesu w punkcie III. wyroku sąd orzekł na zasadzie <xLexLink xArt="art. 98" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 k.p.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 99" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 99 k.p.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 100" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 k.p.c.</xLexLink> Pozwani wygrali niniejszą sprawę niemalże w całości, w związku z czym należał się im zwrot całości poniesionych kosztów procesu, na które składały się wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 5400 zł (§ 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych /Dz. U. z 2023 r., poz. 1935 ze zm./) i opłaty skarbowe od pełnomocnictw w kwocie 34 zł.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">1</xName> <xText>odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">2</xName> <xText>akta przedłożyć z wpływem lub za 3 tygodnie wraz z potwierdzeniem odbioru.</xText> </xUnit> <xText><xAnon>T.</xAnon>, 17.12.2024 r.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Mariola Kraińska

Mariola Kraińska

Sygn. akt I C 3747/23 UZASADNIENIE 14 grudnia 2023 roku(...) Bank (...) Spółka Akcyjnaz siedzibą wW.wniosła pozew przeciwkoK. B.iM. B., w którym żądała: I zasądzenia od pozwanych solidarnie (ewentualnie w częściach równych) na rzecz powódki kwoty 26 315,82 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 21 listopada 2023 roku do dnia zapłaty tytułem zwrotu świadczenia w postaci nierozliczonego kapitału kredytu wypłaconego pozwanym; II zasądzenia od pozwanych solidarnie (ewentualnie w częściach równych) na rzecz powódki kwoty 83 628,69 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie do dnia zapłaty tytułem kwoty stanowiącej waloryzację kapitału kredytu wypłaconego pozwanym; III zasądzenia od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że w wykonaniu umowy kredytu powódka wypłaciła na rzecz pozwanych kwotę 235 862,28 zł. Prawomocnym wyrokiem sąd ustalił nieważność łączącej strony umowy kredytu i zasądził na rzecz kredytobiorców kwotę 158 050,73 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kosztami procesu. Pozwani dokonali na rzecz banku wpłaty kwoty 209 546,46 zł tytułem rozliczenia roszczeń wynikających z nieważności umowy. Do zapłaty na rzecz banku pozostała kwota dochodzona pozwem. Jako podstawę prawną roszczenia z punktu I. żądania pozwu powódka wskazała przepisy o nienależnym świadczeniu (k. 4-15). W piśmie procesowym z 6 lutego 2024 roku strona powodowa cofnęła częściowo powództwo w zakresie punktu II. żądania pozwu (k. 61). Postanowieniem z 19 lutego 2024 roku sąd umorzył postępowanie w części, tj. w zakresie żądania ukształtowania i zapłaty zawartego w punkcie II. pozwu. (k. 63). Postanowienie uprawomocniło się 27 marca 2024 roku. W odpowiedzi na pozew pozwaniK. B.iM. B.wnieśli o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Strona pozwana podniosła zarzut potrącenia dochodzonego przez powódkę roszczenia z przysługującym pozwanym roszczeniem o zwrot wpłaconych na rzecz banku świadczeń w zakresie nieobjętym wyrokiem w sprawie z powództwa kredytobiorców. Roszczenie powódki o zwrot kapitału kredytu wygasło w całości wskutek potrącenia (k. 75-77). Sąd ustalił, co następuje: 22 października 2007 rokuK. B.iM. B.zawarli(...) Bankiem (...) S.A.umowę kredytu mieszkaniowego(...)hipoteczny nr(...)w kwocie 113 926,36 CHF. Bank wypłacił kredytobiorcom z tytułu umowy kwotę 235 862,28 zł. Dowody: - umowa kredytu z aneksami (k. 24-29), - dyspozycje wypłaty kredytu (k. 30-34), - historia spłat kredytu (k. 35-36), - przesłuchanie pozwanych (nagranie rozprawy z 20.11.2024 r. – protokół pisemny na k. 118v). K. B.iM. B.8 marca 2021 roku wnieśli przeciwko(...) S.A.pozew o ustalenie nieważności umowy kredytu z 22 października 2007 roku i zasądzenie na swoją rzecz kwoty 158 050,73 zł tytułem zwrotu nienależnego świadczenia. Dowód: - uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z 25.02.2022 r. (k. 47 w aktach sprawy I C 509/21 Sądu Okręgowego w Toruniu). Wyrokiem z 25 lutego 2022 roku w sprawie o sygn. akt I C 509/21 Sąd Okręgowy w Toruniu ustalił nieważność umowy kredytu w całości i zasądził na rzecz kredytobiorców kwotę 158 050,73 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 15 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu w kwocie 11 834 zł. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że w umowie kredytu zawarte były klauzule niedozwolone w myślart. 3851§ 1 k.c., co skutkowało uznaniem umowy za nieważną w całości. W konsekwencji ustalenia nieważności umowy kredytu sąd zasądził na rzecz kredytobiorców świadczenia uiszczone na rzecz banku do grudnia 2020 roku jako świadczenie nienależne. Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z 28 września 2022 roku w sprawie o sygn. akt V ACa 644/22 oddalił apelację banku i zasądził na rzecz kredytobiorców koszty procesu w postępowaniu apelacyjnym w kwocie 4050 zł. Dowody: - wyrok Sądu Okręgowego w Toruniu z 25.02.2022 r. z uzasadnieniem (k. 46-50, 82 i k. 237 i 241-255 w aktach sprawy I C 509/21 Sądu Okręgowego w Toruniu), - wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 28.09.2022 r. z uzasadnieniem (k. 51-59, 83 i k. 327 i 344-359 w aktach sprawy I C 509/21 Sądu Okręgowego w Toruniu). 5 i 10 października 2022 roku(...) S.A.wykonała w całości prawomocny wyrok, wypłacając na rzeczK. B.iM. B.kwoty: 158 050,73 zł tytułem należności głównej, 17 922,11 zł tytułem odsetek za opóźnienie i 15 926,65 zł tytułem kosztów procesu za obie instancje. Okoliczność bezsporna i dowód: - pismo(...) S.A.z 24.10.2022 r. (k. 84-85). W toku postępowania w sprawie o sygnaturze akt I C 509/21K. B.iM. B.zapłacili na rzecz banku raty kredytu, które nie zostały objęte wyrokiem w ww. sprawie, w łącznej wysokości 26 219,95 zł i 19,76 CHF. Dowody: - pismo(...) S.A.z 24.10.2022 r. (k. 84-85), - pismo(...) S.A.z 7.12.2022 r. (k. 86), - pismo(...) S.A.z 12.01.2024 r. (k. 87), - historie rachunku za okresy od 1.01.2021 r. do 13.12.2021 r. i od 1.01.2022 r. do 12.12.2022 r. (k. 94-99). Po uprawomocnieniu się wyrokuK. B.iM. B.prowadzili korespondencję z bankiem celem rozliczenia kapitału udostępnionego kredytu. W piśmie z 24 października 2022 roku(...) S.A.potwierdziła, że kredytobiorcom przysługuje roszczenie wobec banku o zwrot świadczeń w wysokości 26 219,95 zł i 19,75 CHF. Jednocześnie bank przedstawił swoje roszczenia wobec kredytobiorców w łącznej wysokości 384 683,68 zł, w tym 235 862,28 zł tytułem kapitału i 148 821,40 zł tytułem „zwrotu kosztu korzystania z kapitału”. Bank zaproponował zawarcie porozumienia kompensacyjnego, w ramach któregoK. B.iM. B.albo mieliby zapłacić 358 367,86 zł (384 683,68 zł – 26 315,82 zł), albo objąć porozumieniem tylko roszczenia niesporne. W piśmie z 7 grudnia 2022 roku(...) S.A.przedstawiła pozostałe do rozliczenia między stronami kwoty i zwróciła się doK. B.iM. B.o doręczenie potrącenia w zakresie kapitału kredytu. Dowody: - pismo(...) S.A.z 24.10.2022 r. (k. 84-85), - pismo(...) S.A.z 7.12.2022 r. (k. 86), - przesłuchanie pozwanych (nagranie rozprawy z 20.11.2024 r. – protokół pisemny na k. 118v). K. B.iM. B.23 stycznia 2023 roku zapłacili na rzecz banku 209 546,46 zł tytułem rozliczenia roszczeń wynikających z nieważności umowy. W związku z tym, że bank do tego momentu nie zwrócił im jeszcze świadczeń w wysokości 26 219,95 zł i 19,76 CHF, które płacili w toku wytoczonej przez siebie sprawy, kredytobiorcy uważali, że całkowicie rozliczyli się z bankiem. Dowody: - potwierdzenia wykonania przelewu (k. 45, 93), - przesłuchanie pozwanych (nagranie rozprawy z 20.11.2024 r. – protokół pisemny na k. 118v). Pismami z 6 października 2023 roku(...) S.A.wezwałaK. B.iM. B.do zapłaty kwoty 235 862,28 zł tytułem zwrotu świadczenia w postaci kapitału kredytu w terminie 1 miesiąca od dnia doręczenia pisma.K. B.iM. B.odebrali wezwania 20 października 2023 roku. W odpowiedziK. B.iM. B.w piśmie z 13 listopada 2023 roku poinformowali bank, że roszczenie banku w związku z prawomocnym wyrokiem zostało w całości rozliczone. W piśmie z 12 stycznia 2024 roku(...) S.A.wskazała, że do rozliczenia pozostają roszczenia: banku z tytułu wypłaconego kapitału w kwocie 26 315,82 zł i kredytobiorców z tytułu wpłat nienależnych rat kapitałowo-odsetkowych w kwotach 26 219,95 zł i 19,76 CHF. Dowody: - wezwania do zapłaty z 6.10.2023 r. z potwierdzeniami doręczenia (k. 37-40), - pismoK. B.iM. B.z 13.11.2023 r. z potwierdzeniem odbioru (k. 100-103), - pismo(...) S.A.z 12.01.2024 r. (k. 87). W piśmie z 17 stycznia 2024 rokuK. B.iM. B.złożyli(...) S.A.oświadczenie o potrąceniu przysługującej im wobec banku wierzytelności w wysokości 26 219,95 zł i 19,76 CHF z tytułu świadczeń objętych prawomocnym wyrokiem z wierzytelnością banku o zwrot pozostałej części kapitału udostępnionego kredytu w wysokości 26 315,82 zł. Bank odebrał oświadczenie 22 stycznia 2024 roku. Dowody: - oświadczenie o potrąceniu z 17.01.2024 r. z potwierdzeniem odbioru (k. 88-91). 19 marca 2024 rokuK. B.iM. B.odebrali odpisy pozwu w niniejszej sprawie. Dowody: - elektroniczne poświadczenia odbioru (k. 73-74). Sąd zważył, co następuje: Przedstawiony powyżej stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów wymienionych w poprzedniej części uzasadnienia oraz na podstawie przesłuchania pozwanychK. B.iM. B.. Dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych nie były kwestionowane przez strony i stanowiły wiarygodne środki dowodowe. Pozostałe dokumenty nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Przesłuchanie pozwanychK. B.iM. B.dotyczyło okoliczności bezspornych między stronami i również zasługiwało na walor wiarygodności. Ustalony przez sąd stan faktyczny można było uznać za bezsporny. W rozpoznawanej sprawie nie było potrzeby dopuszczenia dowodu z opinii biegłego na fakty wskazane w punkcie IX. podpunkcie 3. pozwu (k. 5-5v). Wobec cofnięcia powództwa w zakresie żądania sądowej waloryzacji świadczenia przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego stało się bezprzedmiotowe. W konsekwencji sąd pominął wniosek strony powodowej na podstawieart. 2352§ 1 pkt 2 k.p.c.(k. 118v). Dochodzone pozwem roszczenie o zwrot kapitału udostępnionego kredytu, a w zasadzie nierozliczonej części kapitału, stanowiło roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia oparte na przepisachart. 405 k.c.w zw. zart. 410 k.c.Z przepisuart. 405 k.c.wynika obowiązek zwrotu w naturze korzyści majątkowej uzyskanej kosztem innej osoby bez podstawy prawnej, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Jedną z postaci bezpodstawnego wzbogacenia stanowi świadczenie nienależne (art. 410 § 1 k.c.), przy czym świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia (art. 410 § 2 k.c.). Za bezsporny między stronami uznać należało obowiązek zwrotu przez kredytobiorców kwoty odpowiadającej całemu kapitałowi udzielonego kredytu, co było związane z prawomocnym ustaleniem nieważności umowy kredytu. Strona pozwana nie kwestionowała tego obowiązku co do zasady, lecz podnosiła zarzut wygaśnięcia roszczenia banku wskutek złożenia oświadczenia o potrąceniu wzajemnych wierzytelności. Nie ulega wątpliwości, że pozwanym przysługiwało roszczenie o zwrot wszystkich świadczeń uiszczonych na rzecz banku w wykonaniu nieważnej umowy, tzn. również kwot 26 219,95 zł i 19,76 CHF, które nie były objęte prawomocnym wyrokiem z ich powództwa przeciwko bankowi. Tak samo powodowemu bankowi należał się zwrot od pozwanych kwoty 26 315,82 zł, czyli różnicy między wypłaconym kapitałem kredytu (235 862,28 zł) a kwotą zwróconą przez pozwanych przelewem z 23 stycznia 2023 roku (209 546,46 zł). W ocenie sądu dochodzona pozwem wierzytelność banku wobec pozwanych o zwrot reszty kapitału kredytu została skutecznie potrącona do wysokości 26 312,65 zł z wierzytelnością pozwanych wobec banku. Stało się to wraz z oświadczeniem z 17 stycznia 2024 roku (k. 88), doręczonym powódce 22 stycznia 2024 roku (k. 89-91), złożonym jeszcze przed doręczeniem pozwanym odpisów pozwu w niniejszej sprawie. Obie wierzytelności były w tej dacie wymagalne (a nawet bezsporne) i mogły być dochodzone przed sądem. Spełnione zostały więc wszystkie ustawowe przesłanki skutecznego potrącenia wierzytelności (art. 498 § 1 k.c.iart. 499 k.c.). Warto zauważyć, że strona powodowa nigdy nie zakwestionowała skuteczności oświadczenia pozwanych o potrąceniu, a w korespondencji kierowanej do pozwanych przed wniesieniem pozwu wręcz sugerowała, żeby takie oświadczenie złożyli. W związku z dokonanym potrąceniem wierzytelność powodowego banku o zwrot kwoty 26 315,82 zł tytułem udostępnionego kapitału kredytu uległa umorzeniu (art. 498 § 2 k.c.) do wysokości 26 312,65 zł, a do zapłaty przez pozwanych pozostała kwota 3,17 zł. Pozwani przedstawili do potrącenia wierzytelność pieniężną wyrażoną w części w walucie polskiej, a w części w walucie obcej CHF. Zgodnie z utrwalonym w literaturze stanowiskiem do przeliczenia potrącanej wierzytelności w walucie obcej na wierzytelność w polskich złotych należy stosowaćart. 358 § 2 k.c., a więc uwzględniać kurs średni waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia. W okolicznościach niniejszej sprawy sąd uznał, że dniem wymagalności roszczenia pozwanych była data złożenia oświadczenia o potrąceniu, tj. 17 stycznia 2024 roku, i kurs z tej daty (4,6912 zł) należało przyjąć do przerachowania kwoty 19,76 CHF na polskie złote, co dawało kwotę 92,70 zł. W oświadczeniu o potrąceniu z 17 stycznia 2024 roku pozwani przyjęli, mylnie w ocenie sądu, kurs CHF z 21 października 2022 roku (4,7328 zł), który został wskazany w piśmie banku z 24 października 2022 roku (k. 84v). W ten sposób do zwrotu przez pozwanych na rzecz(...) S.A.pozostało 3,17 zł (26 315,82 zł – 26 219,95 zł – 92,70 zł). Mając powyższe na uwadze, na podstawieart. 405 k.c.w zw. zart. 410 k.c.sąd orzekł, jak w punkcie I. sentencji wyroku. O odsetkach za opóźnienie sąd orzekł na podstawieart. 481 § 1 i 2 k.c., zgodnie z żądaniem pozwu. Roszczenie o zwrot świadczenia nienależnego jest roszczeniem bezterminowym, którego termin zapłaty wyznacza wezwanie dłużnika do spełnienia świadczenia (art. 455 k.c.). Wezwanie to nastąpiło wraz z doręczeniem pozwanym pism banku z 6 października 2023 roku (k. 37-38), co miało miejsce 20 października 2023 roku (k. 39-40). Zdaniem sądu wyznaczony miesięczny termin do zapłaty był wystarczający do dobrowolnego zaspokojenia przez pozwanych zgłoszonego roszczenia, tym bardziej, że bank wcześniej wykonał w całości wyrok w sprawie z powództwa kredytobiorców. Po upływie miesięcznego terminu pozwani popadli w opóźnienie skutkujące powstaniem po stronie powodowej roszczeń odsetkowych od 21 listopada 2023 roku. Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie jako bezzasadne, a to na podstawie na podstawieart. 405 k.c.w zw. zart. 410 k.c.rozumianych a contrario, o czym orzekł w punkcie II. sentencji wyroku. O kosztach procesu w punkcie III. wyroku sąd orzekł na zasadzieart. 98 k.p.c.w zw. zart. 99 k.p.c.iart. 100 k.p.c.Pozwani wygrali niniejszą sprawę niemalże w całości, w związku z czym należał się im zwrot całości poniesionych kosztów procesu, na które składały się wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 5400 zł (§ 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych /Dz. U. z 2023 r., poz. 1935 ze zm./) i opłaty skarbowe od pełnomocnictw w kwocie 34 zł. ZARZĄDZENIE 1 odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej; 2 akta przedłożyć z wpływem lub za 3 tygodnie wraz z potwierdzeniem odbioru. T., 17.12.2024 r.

15/102500/0000503/C

Sąd Okręgowy w Toruniu

I Wydział Cywilny

153505000001006_II_Ka_000246_2024_Uz_2024-12-19_001

II Ka 246/24

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-22 18:00:04.0 CET

2025-01-22 10:45:45.0 CET

15350500

1006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt II Ka 246/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 1 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Kole z dnia 12 czerwca 2024 r., sygn. akt II K 97/24 0.11.2. Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☒ obrońca oskarżonego ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Szuster" xPublisher="ESzuster" xEditorFullName="Dorota Sobieraj" xEditor="DSobieraj" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="7" xFlag="published" xVolType="15/350500/0001006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000246" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="38"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="6"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="2"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="21"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="66"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="120"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="7"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="36"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="12"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="21"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="96"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="23"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="10"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="61"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="93"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left">Formularz UK 2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">II Ka 246/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>CZĘŚĆ WSTĘPNA </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left">Wyrok Sądu Rejonowego w Kole z dnia 12 czerwca 2024 r., sygn. akt II K 97/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.2. Podmiot wnoszący apelację</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel posiłkowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel prywatny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left">☒ obrońca oskarżonego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left">☐ inny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3. Granice zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒ na korzyść</xText> <xText xALIGNx="left">☐ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left">☒ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3.2. Podniesione zarzuty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText><xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink><xBx> –</xBx> błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText>brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.4. Wnioski</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>zmiana</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.1. Ustalenie faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.2. Ocena dowodów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"></xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="6"></xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx="."></xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zarzut </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>1.</xIx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xIx>2.</xIx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xIx>3.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na uznaniu, że oskarżony <xAnon>M. Z.</xAnon> dopuścił się zarzucanego mu czynu w sytuacji, gdy ze zgromadzonego w sprawie i prawidłowo ocenionego materiału dowodowego okoliczność taka nie wynika;</xText> <xText>Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść zaskarżonego wyroku, tj. <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 k.p.k.</xLexLink> poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, tj. wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w jakim wskazał, że nie uiszczał alimentów z przyczyn od siebie niezależnych</xText> <xText>Rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wobec <xAnon>M. Z.</xAnon> bez należytej analizy jego właściwości i warunków osobistych, jego postawy w trakcie postępowania, bez uwzględniania celów wychowawczych i zapobiegawczych kary.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText>Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się jedynie częściowo zasadna w zakresie korekty okresu popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu i obniżenia orzeczonej kary.</xText> <xText>Przed przystąpieniem do analizy zarzutów zawartych w apelacji podkreślić należy, iż orzeczenie wydane w przedmiotowej sprawie jest oparte na całokształcie materiału dowodowego zebranego w sprawie, który został poddany wnikliwej analizie bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów. Analiza dowodów przeprowadzonych przez Sąd Rejonowy znajduje pełne odzwierciedlenie we wnioskach zawartych w pisemnym uzasadnieniu wyroku, które czyni zadość wymogom <xLexLink xArt="art. 424;art. 424 § 1;art. 424 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 424 § 1 i 2 k.p.k.</xLexLink>, co pozwala w pełni na przeprowadzenie kontroli instancyjnej.</xText> <xText>Ocena materiału dowodowego w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu przez Sąd Rejonowy dokonana została z uwzględnieniem reguł sformułowanych w przepisach <xLexLink xArt="art. 5" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 5 k.p.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 k.p.k.</xLexLink> Co więcej, jest ona oceną wszechstronną i bezstronną i jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd Okręgowy nie stwierdził także błędów logicznych, jak i faktycznych w rozumowaniu Sądu Rejonowego. W związku z powyższym kontrola apelacyjna uzasadnia twierdzenie, że zaskarżony wyrok został, tak jak tego wymaga norma zawarta w <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 k.p.k.</xLexLink>, prawidłowo i w pełni oparty na poprawnie dokonanej ocenie materiału dowodowego, zgromadzonego i ujawnionego w toku postępowania.</xText> <xText>Oceny dowodów dokonanej przez Sąd I instancji nie mogły podważyć typowo polemiczne zarzuty obrońcy. Wbrew odmiennym twierdzeniom zawartym w apelacji, nie ma żadnych podstaw ani do skutecznego kwestionowania dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny zebranego materiału dowodowego, ani też poczynionych na podstawie tego materiału ustaleń faktycznych w sprawie. Sąd I instancji przeprowadził wnikliwe postępowanie dowodowe, a ustalenia swoje oparł na konkretnie wskazanych dowodach, które poddał logicznej i zgodnej z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego ocenie. W tej sytuacji kontrola odwoławcza uzasadnia stwierdzenie, że zaskarżony wyrok znajduje pełne oparcie w prawidłowo dokonanej ocenie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w toku postępowania, tak więc nie ma podstaw do dyskwalifikowania zaskarżonego rozstrzygnięcia.</xText> <xText>Wbrew zatem twierdzeniom apelującego, <xIx>Sąd meriti</xIx> prawidłowo ustalił, że oskarżony <xAnon>M. Z.</xAnon> dopuścił się zarzucanego mu czynu. Przypomnieć w tym miejscu należy, że „Uchylanie się od obowiązku łożenia na utrzymanie osoby uprawnionej do alimentacji zachodzi wtedy, gdy zobowiązany mając obiektywną możliwość wykonania tego obowiązku, nie dopełnia go ze złej woli” (por. również wyrok SN z 5.01.2001 r., V KKN 504/00, Prok. i Pr.-wkł. <xAnon> (...)</xAnon>, poz. 3, oraz wyrok SA we Wrocławiu z 16.03.2016 r., II AKa 7/16, LEX nr 2025526). Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z 17.04.1996 r., II KRN 204/96, Prok. i Pr.-wkł. <xAnon> (...)</xAnon>, poz. 4: „W pojęciu «uchyla się» mieści się negatywny stosunek psychiczny osoby zobowiązanej do wykonania nałożonego na nią obowiązku, który sprawia, że mimo obiektywnej możliwości jego wykonania, sprawca tego obowiązku nie wypełnia, gdyż wypełnić nie chce lub też zlekceważył obowiązek nałożony wyrokiem. Ten negatywny stosunek winien być wykazany stosownymi dowodami”. Por. też postanowienie SN z 7.11.2017 r., II KK 211/17, LEX nr 2417590. Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż w okresie objętym zarzutem (poza sierpniem 2023 r. wobec <xAnon>A. Z.</xAnon> oraz od sierpnia 2023 r. do 29 września 2023 r. wobec <xAnon>N. Z.</xAnon>) oskarżony miał obiektywną możliwość dostarczania środków utrzymania córkom. Z materiału dowodowego wynika niezbicie, że w powyższym okresie oskarżony nie był zarejestrowany w urzędzie pracy oraz nie pracował zawodowo. Odnosząc się do argumentacji podnoszonej zarówno przez oskarżonego w toku postępowania pierwszoinstancyjnego, jak i w wywiedzionej przez obrońcę apelacji, a odnoszącej się do stanu zdrowia <xAnon>M. Z.</xAnon>, należy wskazać, że z przedłożonej dokumentacji nie wynika, aby oskarżony miał w tak dużym stopniu ograniczoną możliwość wykonywania pracy zarobkowej, która uniemożliwiałaby mu jakąkolwiek formę zatrudnienia. W szczególności z przedłożonych dokumentów nie wynika, aby oskarżony posiadał orzeczenie o niezdolności do pracy, czy niepełnosprawności, co mogłoby wówczas uzasadniać brak obiektywnych możliwości podjęcia jakiegokolwiek zatrudnienia. Na uwagę zasługuje również okoliczność – akcentowana przez Sąd I instancji – że wysokość świadczeń alimentacyjnych, do których uiszczania zobowiązał się sam oskarżony na mocy ugody sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym w Kole, była wręcz symboliczna (łącznie 630 zł), co dodatkowo przemawia za uznaniem, iż oskarżony uchylał się od obowiązku alimentacyjnego, nie łożąc na utrzymanie dzieci jakichkolwiek kwot.</xText> <xText>Odnosząc się do argumentacji obrońcy, iż oskarżony nie wiedział o toczącym się wobec niego postępowaniu egzekucyjnym należy wskazać, iż niezależnie od powyższego, oskarżony miał świadomość o swoim obowiązku alimentacyjnym wobec córek, z którego się nie wywiązywał, a zatem winien liczyć się z tym, że uchylanie się od tego obowiązku może zakończyć się przymusowym ściągnięciem należności, do których był zobowiązany. Oskarżony nie podjął żadnych kroków w celu ustalenia aktualnej sytuacji z tytułu swojego zadłużenia alimentacyjnego, a powoływanie się obecnie na brak korespondencji ze strony komornika sądowego, stanowi wyłącznie próbę odsunięcia od siebie odpowiedzialności za brak łożenia renty alimentacyjnej.</xText> <xText>W dalszej kolejności podkreślić w tym miejscu należy, że zakres podstawowych potrzeb życiowych nie jest pojęciem stałym i niezmiennym, lecz zależy od konkretnych warunków, w których żyje osoba uprawniona do alimentów. Zgodzić się należy z twierdzeniem Z. S. (Kodeks karny..., red. M. Filar, 2016, nt 10 do art. 209), że: &quot;kryterium oceny potrzeb jako podstawowych stanowią standardy funkcjonujące w danym społeczeństwie, przy uwzględnieniu indywidualnych właściwości uprawnionego do alimentowania (np. wiek, stan zdrowia, potrzeby kształcenia)&quot;. Tak też wyrok SN z 27 marca 1987 r., V KRN 54/87, OSNPG 1987/8, poz. 103. Jak zauważył Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z 16 marca 2016 r., II AKa 7/16, LEX nr 2025526: &quot;Zakres pojęcia «podstawowe potrzeby życiowe», użytego w <xLexLink xArt="art. 209;art. 209 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 209 § 1 k.k.</xLexLink> (dziś jest to <xLexLink xArt="art. 209;art. 209 § 1 a" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 209 § 1a</xLexLink>), wyznaczają warunki społeczne, poziom rozwoju gospodarczego, technologicznego, stan świadomości społecznej. Im wyższy jest stopień rozwoju społeczeństwa, przeciętny poziom życia, tym większe i bardziej zróżnicowane są potrzeby uznawane powszechnie za podstawowe&quot;. Ponadto w doktrynie podnosi się, że fakt zaspokojenia podstawowych podstaw życiowych uprawnionych kosztem znacznego wysiłku osoby współzobowiązanej do alimentacji albo przez inne osoby, niezobowiązane, nie wyłącza ustawowego znamienia narażenia na niemożność zaspokojenia tych potrzeb&quot; (uchwała SN z 9 czerwca 1976 r., VI KZP 13/75, OSNKW 1976/7-8, poz. 86).</xText> <xText><xAnon>A. Ż.</xAnon> do 2019 roku z tytułu opieki nad swoją babcią pobierała zasiłek opiekuńczy w kwocie 620 zł, a później, do 2022 roku pozostawała osobą bezrobotną, utrzymującą siebie oraz córki z alimentów z Funduszu, zasiłku socjalnego oraz świadczenia 500 plus, jednakże kwoty nie wystarczały na zapewnienie podstawowych potrzeb życiowych. Wprawdzie w 2022 r. wymieniona pracowała jako opiekunka w <xAnon> (...)</xAnon> w <xAnon>K.</xAnon>, otrzymując wynagrodzenie w kwocie 2800 zł miesięcznie, jednakże zatrudnienie to trwało kilka miesięcy, a wydatki rodziny były spore, zwłaszcza w okresie zimowym.</xText> <xText>Nie ulega wątpliwości, że w przypadku pokrzywdzonych poza zapewnieniem minimum egzystencji, niezbędne było zapewnienie im środków na kontynuowanie nauki, leczenie, kształcenie i zaspokojenie innych potrzeb istotnych dla ich rozwoju np. umożliwienie korzystania im z dóbr kultury, wypoczynku itp. To, że potrzeby te w pewnym zakresie zostały zaspokojone staraniami matki pokrzywdzonych, nie wyklucza, że w okresie objętym aktem oskarżenia, <xAnon>M. Z.</xAnon> naraził pokrzywdzonych na niemożność zaspokojenia rozumianych w ten sposób podstawowych potrzeb życiowych. Sytuacja materialna matki pokrzywdzonych powinna tym bardziej wpłynąć na realizację przez oskarżonego obowiązku alimentacyjnego, zwłaszcza, iż w inny sposób (przez osobiste starania) nie zaspokajał jakichkolwiek potrzeb uprawnionych. Nie był on zarejestrowany w tym okresie jako bezrobotny, co świadczy o tym, iż nie poszukiwał stałej pracy. Nie realizował więc w ramach możliwości zarobkowych swojej aktywności do wykonywania stałego zatrudnienia. Oskarżony nie łożył na utrzymanie dzieci i nie miał z nimi kontaktów (poza okresem w czerwcu i częściowo w lipcu 2017 r.) Oczywiście sytuacja osobista oskarżonego była trudna, ale nie zwalniało go to od łożenia na utrzymanie córek oraz wykazywania w tym zakresie aktywności do znalezienia zatrudnienia. Oskarżony zawierając ugodę wyraził zgodę na wysokość świadczeń alimentacyjnych i nie kwestionował w okresie późniejszym ich wysokości. W szczególności nie podjął żadnych kroków, ażeby obniżyć alimenty z uwagi na ewentualną zmianę stosunków w tym zakresie. Możliwości te określa się przy tym nie według faktycznie osiąganych dochodów, ale według tego, jakie dochody może osiągać zobowiązany do alimentowania przy założeniu, że dokłada wszelkich starań i swoje możliwości zarobkowe w pełni wykorzystuje. Daje to podstawę do przyjęcia, że alimenty w tej wysokości zaakceptował i co najmniej w takiej wielkości powinien je również dzieciom dobrowolnie zapewniać. Określa to negatywny stosunek oskarżonego do obowiązku alimentacyjnego; nie wypełniał go, mimo że miał obiektywne możliwości jego wykonania.</xText> <xText>W świetle powyższego sprawstwo oskarżonego należy uznać za bezsprzeczne. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu odwoławczego apelacja obrońcy oskarżonego stanowi jedynie polemikę w zakresie oceny dowodów, która została przeprowadzona przez <xIx>Sąd meriti</xIx> w sposób prawidłowy i w tym zakresie Sąd odwoławczy nie dopatrzył się jakichkolwiek uchybień.</xText> <xText>Sąd odwoławczy dokonał jedynie modyfikacji w zakresie opisu czynu przypisanego oskarżonemu w ten sposób, że wyeliminował okres niealimentacji córki <xAnon>A. Z.</xAnon> w sierpniu 2023 r. oraz okres niealimentacji córki <xAnon>N. Z.</xAnon> od sierpnia 2023 r. do 29 września 2023 r., bowiem z przedłożonych przez obrońcę dowodów wpłat wynika, że oskarżony w tym okresie uiszczał części kwot do komornika sądowego tytułem zobowiązań alimentacyjnych.</xText> <xText>Za zasadny Sąd odwoławczy ocenił z kolei zarzut dotyczący rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary jako zbyt surowej Zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, „gdy kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Niewspółmierność więc zachodzi wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzona za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok SN z dnia 11 kwietnia 1985 roku, V KRN 178/85). Trzeba również pamiętać, że zgodnie z <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> ta niewspółmierność kary musi być „rażąca”, bowiem w ramach tej przyczyny odwoławczej chodzi o różnice ocen o charakterze zasadniczym. Chodzi tu więc przy wykazaniu tego zarzutu nie o każdą różnicę co do wymiaru kary, ale o „różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa – rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować” (wyrok SN z dnia 2 lutego 1995 roku, II KRN 198/94). Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14.03.2018r. sygn. II AKa 460/17, zgodnie z którym „rażąca niewspółmierność kary, o której mowa w przepisie <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> zachodzić może tylko wtedy, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć wpływ na wymiar kary można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej, w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary, przewidzianych w <xLexLink xArt="art. 53" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 53 k.k.</xLexLink> oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego.</xText> <xText>Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy, uznać należy, że wymierzona wobec oskarżonego kara jedengo roku i sześciu miesięcy ograniczenia wolności jest zbyt surowa. Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej doszedł do przekonania, iż kara w tym wymiarze wykraczałaby poza stopień winy oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości czynu i stanowiła zbyt surową represję karną wobec oskarżonego. Mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary, w ocenie Sądu odwoławczego zasadnym było dokonanie zmiany w zakresie kary w ten sposób, że orzeczoną karę ograniczenia wolności obniżyć do jednego roku. Obniżając karę Sąd miał na uwadze okoliczność, że oskarżony począwszy od czerwca 2023 r. częściowo ale regularnie uiszcza kwoty tytułem alimentów do komornika sądowego. Orzeczona w ten sposób kara będzie odpowiednia do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu, a nadto dadzą zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, spełnią swoje cele wychowawcze.</xText> <xText>Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, Sąd odwoławczy nie znajdując przy tym uchybień określonych w <xLexLink xArt="art. 440" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 440 k.p.k.</xLexLink>, podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność dalszej zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia – na podstawie <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 1;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 1 i 2 k.p.k.</xLexLink> orzekł jak w wyroku.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu</xText> <xText><xIx>ewentualnie</xIx></xText> <xText>Orzeczenie kary ograniczenia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText>W świetle prawidłowo ocenionych dowodów i ustalonego na tej podstawie stanu faktycznego, sprawstwo i wina oskarżonego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego. Z uwagi na powyższe, Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do uniewinnienia oskarżonego. Sąd odwoławczy nie znalazł przy tym uchybień określonych w <xLexLink xArt="art. 440" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 440 k.p.k.</xLexLink>, podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="4"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przedmiot utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>0.1Wina oskarżonego, obowiązek systematycznego łożenia bieżących rat alimentacyjnych na rzecz małoletniej córki <xAnon>N. Z.</xAnon> oraz rozstrzygnięcie w zakresie kosztów sądowych i kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu. </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText>Sprawstwo oskarżonego i wina w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i prawidłowo ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego. Zasądzony obowiązek systematycznego łożenia bieżących rat alimentacyjnych na rzecz małoletniej <xAnon>N. Z.</xAnon> znajduje uzasadnienie w <xLexLink xArt="art. 34;art. 34 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 34 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 72;art. 72 § 1;art. 72 § 1 pkt. 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 72 § 1 pkt 3 k.k.</xLexLink> Sąd nie dopatrzył się przy tym uchybień w zakresie kosztów procesu oraz kosztów zastępstwa procesowego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="4"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przedmiot i zakres zmiany</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left">0.0.1Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej za zasadne uznał obniżenie orzeczonej wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności do 1 roku.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach zmiany</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText>Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej, mając na względzie dyrektywy wymiaru kary określone w <xLexLink xArt="art. 53" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 53 k.k.</xLexLink> doszedł do przekonania, iż orzeczona kara 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności, jest karą zbyt surową, bowiem przekracza stopnień winy oskarżonego i stopnień społecznej szkodliwości czynu. Mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary, w ocenie Sądu odwoławczego zasadnym było obniżenie orzeczonej kary do 1 roku.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"></xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left">Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> 0I.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left">Konieczność umorzenia postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">4.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 454;art. 454 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 454 § 1 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"></xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"></xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Koszty Procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">3.</xText> <xText xALIGNx="left">4.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Sąd odwoławczy na podstawie <xLexLink xArt="art. 618;art. 618 § 1;art. 618 § 1 pkt. 11" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 634" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 634 k.p.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 634 § 17;art. 634 § 17 ust. 2;art. 634 § 17 ust. 2 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">§ 17 ust. 2 pkt 4</xLexLink> w zw. z § 4 ust. 1-4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. <xAnon>A. B.</xAnon> kwotę 1033,20 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.</xText> <xText>Sąd odwoławczy na podstawie <xLexLink xArt="art. 624;art. 624 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 624 § 1 k.p.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 634" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 634 k.p.k.</xLexLink> zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, bowiem ich uiszczenie z uwagi na sytuację majątkową byłoby dla niego zbyt uciążliwe.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODPIS </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="center">Karol Skocki</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Ewa Szuster

Dorota Sobieraj

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt II Ka 246/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 1 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Kole z dnia 12 czerwca 2024 r., sygn. akt II K 97/24 0.11.2. Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☒ obrońca oskarżonego ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ inny 0.11.3. Granice zaskarżenia 0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia ☒ na korzyść ☐ na niekorzyść ☒ w całości ☐ w części ☐ co do winy ☐ co do kary ☐ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 0.11.3.2. Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☐ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☒ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☒ art. 438 pkt 3 k.p.k.–błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☒ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 0.11.4. Wnioski ☐ uchylenie ☒ zmiana 2 Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy 0.12.1. Ustalenie faktów 0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 0.12.2. Ocena dowodów 0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 2.1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków Lp. Zarzut 1. 2. 3. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na uznaniu, że oskarżonyM. Z.dopuścił się zarzucanego mu czynu w sytuacji, gdy ze zgromadzonego w sprawie i prawidłowo ocenionego materiału dowodowego okoliczność taka nie wynika; Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść zaskarżonego wyroku, tj.art. 7 k.p.k.poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, tj. wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w jakim wskazał, że nie uiszczał alimentów z przyczyn od siebie niezależnych Rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wobecM. Z.bez należytej analizy jego właściwości i warunków osobistych, jego postawy w trakcie postępowania, bez uwzględniania celów wychowawczych i zapobiegawczych kary. ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się jedynie częściowo zasadna w zakresie korekty okresu popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu i obniżenia orzeczonej kary. Przed przystąpieniem do analizy zarzutów zawartych w apelacji podkreślić należy, iż orzeczenie wydane w przedmiotowej sprawie jest oparte na całokształcie materiału dowodowego zebranego w sprawie, który został poddany wnikliwej analizie bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów. Analiza dowodów przeprowadzonych przez Sąd Rejonowy znajduje pełne odzwierciedlenie we wnioskach zawartych w pisemnym uzasadnieniu wyroku, które czyni zadość wymogomart. 424 § 1 i 2 k.p.k., co pozwala w pełni na przeprowadzenie kontroli instancyjnej. Ocena materiału dowodowego w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu przez Sąd Rejonowy dokonana została z uwzględnieniem reguł sformułowanych w przepisachart. 5 k.p.k.iart. 7 k.p.k.Co więcej, jest ona oceną wszechstronną i bezstronną i jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd Okręgowy nie stwierdził także błędów logicznych, jak i faktycznych w rozumowaniu Sądu Rejonowego. W związku z powyższym kontrola apelacyjna uzasadnia twierdzenie, że zaskarżony wyrok został, tak jak tego wymaga norma zawarta wart. 410 k.p.k., prawidłowo i w pełni oparty na poprawnie dokonanej ocenie materiału dowodowego, zgromadzonego i ujawnionego w toku postępowania. Oceny dowodów dokonanej przez Sąd I instancji nie mogły podważyć typowo polemiczne zarzuty obrońcy. Wbrew odmiennym twierdzeniom zawartym w apelacji, nie ma żadnych podstaw ani do skutecznego kwestionowania dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny zebranego materiału dowodowego, ani też poczynionych na podstawie tego materiału ustaleń faktycznych w sprawie. Sąd I instancji przeprowadził wnikliwe postępowanie dowodowe, a ustalenia swoje oparł na konkretnie wskazanych dowodach, które poddał logicznej i zgodnej z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego ocenie. W tej sytuacji kontrola odwoławcza uzasadnia stwierdzenie, że zaskarżony wyrok znajduje pełne oparcie w prawidłowo dokonanej ocenie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w toku postępowania, tak więc nie ma podstaw do dyskwalifikowania zaskarżonego rozstrzygnięcia. Wbrew zatem twierdzeniom apelującego,Sąd meritiprawidłowo ustalił, że oskarżonyM. Z.dopuścił się zarzucanego mu czynu. Przypomnieć w tym miejscu należy, że „Uchylanie się od obowiązku łożenia na utrzymanie osoby uprawnionej do alimentacji zachodzi wtedy, gdy zobowiązany mając obiektywną możliwość wykonania tego obowiązku, nie dopełnia go ze złej woli” (por. również wyrok SN z 5.01.2001 r., V KKN 504/00, Prok. i Pr.-wkł.(...), poz. 3, oraz wyrok SA we Wrocławiu z 16.03.2016 r., II AKa 7/16, LEX nr 2025526). Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z 17.04.1996 r., II KRN 204/96, Prok. i Pr.-wkł.(...), poz. 4: „W pojęciu «uchyla się» mieści się negatywny stosunek psychiczny osoby zobowiązanej do wykonania nałożonego na nią obowiązku, który sprawia, że mimo obiektywnej możliwości jego wykonania, sprawca tego obowiązku nie wypełnia, gdyż wypełnić nie chce lub też zlekceważył obowiązek nałożony wyrokiem. Ten negatywny stosunek winien być wykazany stosownymi dowodami”. Por. też postanowienie SN z 7.11.2017 r., II KK 211/17, LEX nr 2417590. Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż w okresie objętym zarzutem (poza sierpniem 2023 r. wobecA. Z.oraz od sierpnia 2023 r. do 29 września 2023 r. wobecN. Z.) oskarżony miał obiektywną możliwość dostarczania środków utrzymania córkom. Z materiału dowodowego wynika niezbicie, że w powyższym okresie oskarżony nie był zarejestrowany w urzędzie pracy oraz nie pracował zawodowo. Odnosząc się do argumentacji podnoszonej zarówno przez oskarżonego w toku postępowania pierwszoinstancyjnego, jak i w wywiedzionej przez obrońcę apelacji, a odnoszącej się do stanu zdrowiaM. Z., należy wskazać, że z przedłożonej dokumentacji nie wynika, aby oskarżony miał w tak dużym stopniu ograniczoną możliwość wykonywania pracy zarobkowej, która uniemożliwiałaby mu jakąkolwiek formę zatrudnienia. W szczególności z przedłożonych dokumentów nie wynika, aby oskarżony posiadał orzeczenie o niezdolności do pracy, czy niepełnosprawności, co mogłoby wówczas uzasadniać brak obiektywnych możliwości podjęcia jakiegokolwiek zatrudnienia. Na uwagę zasługuje również okoliczność – akcentowana przez Sąd I instancji – że wysokość świadczeń alimentacyjnych, do których uiszczania zobowiązał się sam oskarżony na mocy ugody sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym w Kole, była wręcz symboliczna (łącznie 630 zł), co dodatkowo przemawia za uznaniem, iż oskarżony uchylał się od obowiązku alimentacyjnego, nie łożąc na utrzymanie dzieci jakichkolwiek kwot. Odnosząc się do argumentacji obrońcy, iż oskarżony nie wiedział o toczącym się wobec niego postępowaniu egzekucyjnym należy wskazać, iż niezależnie od powyższego, oskarżony miał świadomość o swoim obowiązku alimentacyjnym wobec córek, z którego się nie wywiązywał, a zatem winien liczyć się z tym, że uchylanie się od tego obowiązku może zakończyć się przymusowym ściągnięciem należności, do których był zobowiązany. Oskarżony nie podjął żadnych kroków w celu ustalenia aktualnej sytuacji z tytułu swojego zadłużenia alimentacyjnego, a powoływanie się obecnie na brak korespondencji ze strony komornika sądowego, stanowi wyłącznie próbę odsunięcia od siebie odpowiedzialności za brak łożenia renty alimentacyjnej. W dalszej kolejności podkreślić w tym miejscu należy, że zakres podstawowych potrzeb życiowych nie jest pojęciem stałym i niezmiennym, lecz zależy od konkretnych warunków, w których żyje osoba uprawniona do alimentów. Zgodzić się należy z twierdzeniem Z. S. (Kodeks karny..., red. M. Filar, 2016, nt 10 do art. 209), że: "kryterium oceny potrzeb jako podstawowych stanowią standardy funkcjonujące w danym społeczeństwie, przy uwzględnieniu indywidualnych właściwości uprawnionego do alimentowania (np. wiek, stan zdrowia, potrzeby kształcenia)". Tak też wyrok SN z 27 marca 1987 r., V KRN 54/87, OSNPG 1987/8, poz. 103. Jak zauważył Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z 16 marca 2016 r., II AKa 7/16, LEX nr 2025526: "Zakres pojęcia «podstawowe potrzeby życiowe», użytego wart. 209 § 1 k.k.(dziś jest toart. 209 § 1a), wyznaczają warunki społeczne, poziom rozwoju gospodarczego, technologicznego, stan świadomości społecznej. Im wyższy jest stopień rozwoju społeczeństwa, przeciętny poziom życia, tym większe i bardziej zróżnicowane są potrzeby uznawane powszechnie za podstawowe". Ponadto w doktrynie podnosi się, że fakt zaspokojenia podstawowych podstaw życiowych uprawnionych kosztem znacznego wysiłku osoby współzobowiązanej do alimentacji albo przez inne osoby, niezobowiązane, nie wyłącza ustawowego znamienia narażenia na niemożność zaspokojenia tych potrzeb" (uchwała SN z 9 czerwca 1976 r., VI KZP 13/75, OSNKW 1976/7-8, poz. 86). A. Ż.do 2019 roku z tytułu opieki nad swoją babcią pobierała zasiłek opiekuńczy w kwocie 620 zł, a później, do 2022 roku pozostawała osobą bezrobotną, utrzymującą siebie oraz córki z alimentów z Funduszu, zasiłku socjalnego oraz świadczenia 500 plus, jednakże kwoty nie wystarczały na zapewnienie podstawowych potrzeb życiowych. Wprawdzie w 2022 r. wymieniona pracowała jako opiekunka w(...)wK., otrzymując wynagrodzenie w kwocie 2800 zł miesięcznie, jednakże zatrudnienie to trwało kilka miesięcy, a wydatki rodziny były spore, zwłaszcza w okresie zimowym. Nie ulega wątpliwości, że w przypadku pokrzywdzonych poza zapewnieniem minimum egzystencji, niezbędne było zapewnienie im środków na kontynuowanie nauki, leczenie, kształcenie i zaspokojenie innych potrzeb istotnych dla ich rozwoju np. umożliwienie korzystania im z dóbr kultury, wypoczynku itp. To, że potrzeby te w pewnym zakresie zostały zaspokojone staraniami matki pokrzywdzonych, nie wyklucza, że w okresie objętym aktem oskarżenia,M. Z.naraził pokrzywdzonych na niemożność zaspokojenia rozumianych w ten sposób podstawowych potrzeb życiowych. Sytuacja materialna matki pokrzywdzonych powinna tym bardziej wpłynąć na realizację przez oskarżonego obowiązku alimentacyjnego, zwłaszcza, iż w inny sposób (przez osobiste starania) nie zaspokajał jakichkolwiek potrzeb uprawnionych. Nie był on zarejestrowany w tym okresie jako bezrobotny, co świadczy o tym, iż nie poszukiwał stałej pracy. Nie realizował więc w ramach możliwości zarobkowych swojej aktywności do wykonywania stałego zatrudnienia. Oskarżony nie łożył na utrzymanie dzieci i nie miał z nimi kontaktów (poza okresem w czerwcu i częściowo w lipcu 2017 r.) Oczywiście sytuacja osobista oskarżonego była trudna, ale nie zwalniało go to od łożenia na utrzymanie córek oraz wykazywania w tym zakresie aktywności do znalezienia zatrudnienia. Oskarżony zawierając ugodę wyraził zgodę na wysokość świadczeń alimentacyjnych i nie kwestionował w okresie późniejszym ich wysokości. W szczególności nie podjął żadnych kroków, ażeby obniżyć alimenty z uwagi na ewentualną zmianę stosunków w tym zakresie. Możliwości te określa się przy tym nie według faktycznie osiąganych dochodów, ale według tego, jakie dochody może osiągać zobowiązany do alimentowania przy założeniu, że dokłada wszelkich starań i swoje możliwości zarobkowe w pełni wykorzystuje. Daje to podstawę do przyjęcia, że alimenty w tej wysokości zaakceptował i co najmniej w takiej wielkości powinien je również dzieciom dobrowolnie zapewniać. Określa to negatywny stosunek oskarżonego do obowiązku alimentacyjnego; nie wypełniał go, mimo że miał obiektywne możliwości jego wykonania. W świetle powyższego sprawstwo oskarżonego należy uznać za bezsprzeczne. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu odwoławczego apelacja obrońcy oskarżonego stanowi jedynie polemikę w zakresie oceny dowodów, która została przeprowadzona przezSąd meritiw sposób prawidłowy i w tym zakresie Sąd odwoławczy nie dopatrzył się jakichkolwiek uchybień. Sąd odwoławczy dokonał jedynie modyfikacji w zakresie opisu czynu przypisanego oskarżonemu w ten sposób, że wyeliminował okres niealimentacji córkiA. Z.w sierpniu 2023 r. oraz okres niealimentacji córkiN. Z.od sierpnia 2023 r. do 29 września 2023 r., bowiem z przedłożonych przez obrońcę dowodów wpłat wynika, że oskarżony w tym okresie uiszczał części kwot do komornika sądowego tytułem zobowiązań alimentacyjnych. Za zasadny Sąd odwoławczy ocenił z kolei zarzut dotyczący rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary jako zbyt surowej Zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, „gdy kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Niewspółmierność więc zachodzi wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzona za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok SN z dnia 11 kwietnia 1985 roku, V KRN 178/85). Trzeba również pamiętać, że zgodnie zart. 438 pkt 4 k.p.k.ta niewspółmierność kary musi być „rażąca”, bowiem w ramach tej przyczyny odwoławczej chodzi o różnice ocen o charakterze zasadniczym. Chodzi tu więc przy wykazaniu tego zarzutu nie o każdą różnicę co do wymiaru kary, ale o „różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa – rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować” (wyrok SN z dnia 2 lutego 1995 roku, II KRN 198/94). Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14.03.2018r. sygn. II AKa 460/17, zgodnie z którym „rażąca niewspółmierność kary, o której mowa w przepisieart. 438 pkt 4 k.p.k.zachodzić może tylko wtedy, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć wpływ na wymiar kary można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej, w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary, przewidzianych wart. 53 k.k.oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego. Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy, uznać należy, że wymierzona wobec oskarżonego kara jedengo roku i sześciu miesięcy ograniczenia wolności jest zbyt surowa. Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej doszedł do przekonania, iż kara w tym wymiarze wykraczałaby poza stopień winy oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości czynu i stanowiła zbyt surową represję karną wobec oskarżonego. Mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary, w ocenie Sądu odwoławczego zasadnym było dokonanie zmiany w zakresie kary w ten sposób, że orzeczoną karę ograniczenia wolności obniżyć do jednego roku. Obniżając karę Sąd miał na uwadze okoliczność, że oskarżony począwszy od czerwca 2023 r. częściowo ale regularnie uiszcza kwoty tytułem alimentów do komornika sądowego. Orzeczona w ten sposób kara będzie odpowiednia do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu, a nadto dadzą zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, spełnią swoje cele wychowawcze. Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, Sąd odwoławczy nie znajdując przy tym uchybień określonych wart. 440 k.p.k., podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność dalszej zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia – na podstawieart. 437 § 1 i 2 k.p.k.orzekł jak w wyroku. Wniosek Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu ewentualnie Orzeczenie kary ograniczenia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. W świetle prawidłowo ocenionych dowodów i ustalonego na tej podstawie stanu faktycznego, sprawstwo i wina oskarżonego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego. Z uwagi na powyższe, Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do uniewinnienia oskarżonego. Sąd odwoławczy nie znalazł przy tym uchybień określonych wart. 440 k.p.k., podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. 4 OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności . 5 ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO 0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji Przedmiot utrzymania w mocy 0.1Wina oskarżonego, obowiązek systematycznego łożenia bieżących rat alimentacyjnych na rzecz małoletniej córkiN. Z.oraz rozstrzygnięcie w zakresie kosztów sądowych i kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu. Zwięźle o powodach utrzymania w mocy Sprawstwo oskarżonego i wina w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i prawidłowo ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego. Zasądzony obowiązek systematycznego łożenia bieżących rat alimentacyjnych na rzecz małoletniejN. Z.znajduje uzasadnienie wart. 34 § 3 k.k.w zw. zart. 72 § 1 pkt 3 k.k.Sąd nie dopatrzył się przy tym uchybień w zakresie kosztów procesu oraz kosztów zastępstwa procesowego. 0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji Przedmiot i zakres zmiany 0.0.1Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej za zasadne uznał obniżenie orzeczonej wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności do 1 roku. Zwięźle o powodach zmiany Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej, mając na względzie dyrektywy wymiaru kary określone wart. 53 k.k.doszedł do przekonania, iż orzeczona kara 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności, jest karą zbyt surową, bowiem przekracza stopnień winy oskarżonego i stopnień społecznej szkodliwości czynu. Mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary, w ocenie Sądu odwoławczego zasadnym było obniżenie orzeczonej kary do 1 roku. 0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji 0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia ☐art. 439 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 2.1. Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości ☐art. 437 § 2 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 0I. Konieczność umorzenia postępowania ☐art. 437 § 2 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia 4.1. ☐art. 454 § 1 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania 0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 6 Koszty Procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 3. 4. Sąd odwoławczy na podstawieart. 618 § 1 pkt 11 k.p.k.w zw. zart. 634 k.p.k.i§ 17 ust. 2 pkt 4w zw. z § 4 ust. 1-4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw.A. B.kwotę 1033,20 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym. Sąd odwoławczy na podstawieart. 624 § 1 k.p.k.w zw. zart. 634 k.p.k.zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, bowiem ich uiszczenie z uwagi na sytuację majątkową byłoby dla niego zbyt uciążliwe. 7 PODPIS Karol Skocki

15/350500/0001006/Ka

Sąd Okręgowy w Koninie

II Wydział Karny

154505000008403_XXVIII_C_022766_2022_Uz_2024-12-19_002

XXVIII C 22766/22

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-22 18:00:05.0 CET

2025-01-22 15:01:09.0 CET

15450500

8403

DECISION

Sygn. akt XXVIII C 22766/22 POSTANOWIENIE Dnia 19 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia del. Michał Maj Protokolant: protokolant sądowy Emilia Zadrożna po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2024 roku w Warszawie na rozprawie sprawy z powództwa R. M. i E. M. przeciwko (...) Bank (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W. o ustalenie i zapłatę, ewentualnie o ustalenie i zapłatę postanawia: I. na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Iwona Lubańska" xPublisher="ilubanska" xEditorFullName="Iwona Lubańska" xEditor="ilubanska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="18" xFlag="published" xVolType="15/450500/0008403/C" xYear="2022" xVolNmbr="022766" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Postanowienie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left">Sygn. akt <xBx>XXVIII C 22766/22</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>POSTANOWIENIE</xName> <xText xALIGNx="right">Dnia <xBx>19 grudnia 2024 roku</xBx></xText> <xText>Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący: sędzia del. Michał Maj</xText> <xText>Protokolant: protokolant sądowy Emilia Zadrożna</xText> <xText>po rozpoznaniu w dniu <xBx>19 grudnia 2024 roku</xBx> w Warszawie na rozprawie</xText> <xText>sprawy z powództwa <xBx><xAnon>R. M.</xAnon> i <xAnon>E. M.</xAnon></xBx></xText> <xText>przeciwko <xBx><xAnon> (...) Bank (...) spółce akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon></xBx></xText> <xText>o ustalenie i zapłatę, ewentualnie o ustalenie i zapłatę</xText> <xText xALIGNx="left">postanawia:</xText> <xText>I. na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o udzielenie odpowiedzi na pytanie:</xText> <xText><xBx>czy, w kontekście uznania umowy kredytu hipotecznego za nieważną w całości ze względu na to, że nie może ona dalej obowiązywać po usunięciu z niej nieuczciwych warunków, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz zasady skuteczności, równoważności, proporcjonalności i pewności prawa należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej przepisów krajowych, zgodnie z którą:</xBx></xText> <xText><xBx>1. w procesie z powództwa konsumenta przeciwko bankowi o zwrot równowartości rat kredytu bank może podnieść skuteczny zarzut potrącenia swojej wierzytelności o zwrot równowartości kapitału kredytu z wierzytelnością konsumenta,</xBx></xText> <xText><xBx>2. bank może skutecznie podnieść powyższy zarzut potrącenia również jako zarzut ewentualny, podczas gdy co do zasady zarzuca w procesie, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych,</xBx></xText> <xText><xBx>3. bank może skutecznie wezwać konsumenta do zwrotu równowartości kapitału kredytu wypłaconego w wykonaniu nieważnej umowy (w efekcie czego ta wierzytelność banku stanie się wymagalna), podczas gdy co do zasady bank zarzuca w procesie, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych,</xBx></xText> <xText><xBx>4. bank może wyznaczyć konsumentowi termin dwutygodniowy na zwrot równowartości całego kapitału kredytu (w efekcie czego wierzytelność banku o zwrot równowartości całego kapitału kredytu staje się wymagalna),</xBx></xText> <xText><xBx>5. konsument zostanie obciążony częścią kosztów procesu w zakresie, w którym powództwo o zapłatę zostało oddalone w związku z uwzględnieniem zarzutu potrącenia podniesionego przez bank,</xBx></xText> <xText>II. na podstawie <xLexLink xArt="art. 177;art. 177 § 1;art. 177 § 1 pkt. 3(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 177 § 1 pkt 3<xSUPx>1</xSUPx> k.p.c.</xLexLink> zawiesić postępowanie w zakresie powództwa o zapłatę do czasu udzielenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedzi na powyższe pytanie prejudycjalne.</xText> <xText xALIGNx="left">Sygn. akt <xBx>XXVIII C 22766/22</xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>UZASADNIENIE POSTANOWIENIA Z DNIA 19 GRUDNIA 2024 ROKU</xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx> - WNIOSEK O WYDANIE ORZECZENIA W TRYBIE PREJUDYCJALNYM </xBx></xText> <xText xALIGNx="right">Dnia <xBx>19 grudnia 2024 roku</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText><xBx>Sąd odsyłający.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia del. Michał Maj, adres: <xAnon>ulica (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) W.</xAnon>, telefon: <xAnon>(...)</xAnon>, e-mail: <xAnon>(...)</xAnon> </xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText><xBx>Strony w postępowaniu głównym i ich przedstawiciele.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>Powodowie: <xAnon>R. M.</xAnon> i <xAnon>E. M.</xAnon> (adres: <xAnon>ulica (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) W.</xAnon>) reprezentowani przez radczynię prawną <xAnon>B. S.</xAnon> (adres: Kancelaria <xAnon>(...)</xAnon>, <xAnon>ulica (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) W.</xAnon>, e-mail: <xAnon>(...)</xAnon>.pl, telefon: <xAnon>(...)</xAnon>).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText>Pozwany: <xAnon> (...) Bank (...) spółka akcyjna</xAnon> (adres: aleja <xAnon>(...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) W.</xAnon>) reprezentowany przez radcę prawnego <xAnon>P. L.</xAnon> (adres: <xAnon>ulica (...)</xAnon> lok. <xAnon>(...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) W.</xAnon>, e-mail: <xAnon>(...)</xAnon>.pl, telefon: <xAnon>(...)</xAnon>).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText><xBx>Przedmiot sporu w postępowaniu głównym i istotne okoliczności faktyczne.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText>W dniu 28.08.2008 r. została zawarta umowa kredytu, na podstawie której pozwany udzielił powodom kredytu w kwocie 360.000 PLN na okres 360 miesięcy na sfinansowanie zakupu <xAnon>lokalu mieszkalnego nr (...)</xAnon> położonego w <xAnon>W.</xAnon> przy ulicy <xAnon>(...)</xAnon>nr <xAnon>(...)</xAnon>. Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, stanowiącej sumę stawki LIBOR CHF 3M i stałej marży banku. Umowa zawierała następujące postanowienia. Kredyt jest denominowany (waloryzowany) w walucie CHF (§ 2 ust. 1). Kwota kredytu denominowanego (waloryzowanego) w CHF lub transzy kredytu zostanie określona według kursu kupna dewiz dla wyżej wymienionej waluty zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu (§ 2 ust. 2). Kredyt wykorzystywany jest w złotych, przy jednoczesnym przeliczeniu kwoty kredytu według kursu kupna dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu (§ 4 ust. 1a). Spłata rat kapitałowo-odsetkowych dokonywana jest w złotych po uprzednim przeliczeniu rat kapitałowo-odsetkowych według kursu sprzedaży dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu spłaty (§ 9 ust. 2 zd. 3). Spłata należnych odsetek dokonywana jest w złotych po uprzednim przeliczeniu należnych odsetek według kursu sprzedaży dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu spłaty. (§ 9 ust. 6 zd. 3).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">8</xName> <xText>Bank uruchomił kredytu kwotą 360.000 PLN w dniu 5.09.2008 r. W okresie od dnia 5.09.2008 r. do dnia 15.03.2022 r. bank pobrał od powodów łącznie kwotę 327.338 PLN tytułem rat kredytu.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">9</xName> <xText>W pozwie wniesionym w dniu 17.11.2022 r. powodowie zwrócili się o ustalenie nieważności powyższej umowy kredytu i zasądzenie od pozwanego kwoty 327.338 PLN z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7.09.2022 r. do dnia zapłaty. Powodowie uzasadnili powyższe żądanie wskazując, że umowa kredytu zawiera nieuczciwe warunki umowne dotyczące przeliczeń kursu PLN/CHF, bez których wykonywanie umowy nie jest możliwe, a w rezultacie umowa jest nieważna. Jednocześnie powodowie wskazali, że nieważność umowy oznacza, że wszystkie raty, które zapłacili w wykonaniu tej umowy stanowią świadczenia nienależne i wobec tego bank powinien zwrócić powodom ich równowartość. Powodowie wnieśli również o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz kosztów procesu.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">10</xName> <xText>Odpis pozwu został doręczony pozwanemu w dniu 19.07.2023 r. W odpowiedzi na pozew z dnia 13.10.2023 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że umowa jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych. Ponadto pozwany wniósł o zasądzenie od powodów na jego rzecz kosztów procesu.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">11</xName> <xText>W dniu 18.07.2024 r. powodom zostało doręczone pismo, w którym pozwany wezwał ich do zwrotu równowartości kapitału kredytu w kwocie 360.000 PLN wypłaconego w wykonaniu umowy kredytu w terminie do dnia 5.08.2024 r. W dniu 9.08.2024 r. powodom zostało doręczone oświadczenie pozwanego, w którym wskazał on, że potrąca przysługującą mu wierzytelność w kwocie 360.000 PLN z tytułu zwrotu równowartości kapitału kredytu z wierzytelnością dochodzoną przez powodów w niniejszym procesie. W piśmie procesowym z dnia 14.08.2024 r. pozwany powołał się na powyższe wezwanie do zapłaty i oświadczenie o potrąceniu oraz podniósł zarzut potrącenia swojej wierzytelności z wierzytelnością powodów dochodzoną w niniejszym procesie.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">12</xName> <xText>W piśmie procesowym z dnia 10.09.2024 r. powodowie wnieśli o nieuwzględnienie zarzutu potrącenia i wskazali, że zarzut ten nie został złożony skutecznie, ponadto zakreślenie powodom terminu kilkunastu dni na zapłatę kwoty 360.000 PLN było nierealne, a zatem wezwanie do zapłaty ma charakter pozorny. Ponadto powodowie zwrócili uwagę na wewnętrzną sprzeczność argumentacji pozwanego, który z jednej strony twierdzi, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych, a z drugiej strony zgłasza zarzut potrącenia wierzytelności, która może mu przysługiwać tylko w razie gdyby uznać, że umowa kredytu jest nieważna.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">13</xName> <xText>Wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wynosi 687.338 PLN, z czego 360.000 PLN co do żądania ustalenia nieważności umowy i 327.338 PLN co do żądania zapłaty. Powodowie ponieśli dotychczas koszty procesu w łącznej kwocie 17.334 PLN (1.000 PLN tytułem równowartości opłaty od pozwu, 100 PLN tytułem równowartości opłaty od wniosku o zabezpieczenie powództwa, 34 PLN tytułem równowartości opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 10.800 PLN tytułem kosztów zastępstwa prawnego w sprawie w stawce wynikającej z § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, 5.400 PLN tytułem kosztów zastępstwa prawnego w sprawie w stawce wynikającej z § 2 pkt 7 w zw. z 10 ust. 2 pkt 2 tego rozporządzenia). Pozwany poniósł dotychczas koszty procesu w kwocie 10.834 PLN (34 PLN tytułem równowartości opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 10.800 PLN tytułem kosztów zastępstwa prawnego w sprawie w stawce wynikającej z § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">14</xName> <xText>W dniu 19.12.2024 r. sąd odsyłający wydał wyrok częściowy, w którym ustalił, że umowa kredytu zawarta przez strony w dniu 28.08.2008 r. jest nieważna. Przyczyną ustalenia nieważności tej umowy była okoliczność, że zawarte w umowie klauzule przeliczeniowe (§ 2 ust. 2, § 4 ust. 1a, § 9 ust. 2 zd. 3, § 9 ust. 6 zd. 3 umowy) stanowią nieuczciwe warunki umowne (art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13), bez których wykonywanie umowy nie jest możliwe (art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">15</xName> <xText><xBx>Właściwe przepisy prawne.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">16</xName> <xText><xBx>Przepisy polskie.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">17</xName> <xText><xBx><xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny</xLexLink> (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061, ze zm.), dalej: <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">k.c.</xLexLink></xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">18</xName> <xText>Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy (art. 58 § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">19</xName> <xText>Oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej (art. 61 § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">20</xName> <xText>Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność) (art. 355 § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">21</xName> <xText>Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności (art. 355 § 2).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">22</xName> <xText>Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu (art. 363 § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">23</xName> <xText>Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny (art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">24</xName> <xText>Jeżeli postanowienie umowy zgodnie z § 1 nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie (art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 2).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">25</xName> <xText>Kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości (art. 405).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">26</xName> <xText>Przepisy artykułów poprzedzających stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego (art. 410 § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">27</xName> <xText>Świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia (art. 410 § 2).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">28</xName> <xText>Jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (art. 455).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">29</xName> <xText>Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 471).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">30</xName> <xText>Jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności (art. 472).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">31</xName> <xText>Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym (art. 498 § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">32</xName> <xText>Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">33</xName> <xText>Potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe (art. 499).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">34</xName> <xText><xBx><xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego</xLexLink> (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.), dalej: <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">k.p.c.</xLexLink></xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">35</xName> <xText>Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu) (art. 98 § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">36</xName> <xText>Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (art. 98 § 3).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">37</xName> <xText>W razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu (art. 100).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">38</xName> <xText>W wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami (art. 102).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">39</xName> <xText>Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 zdanie pierwsze).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">40</xName> <xText>Pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku (art. 203 § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">41</xName> <xText>Podstawą zarzutu potrącenia może być tylko wierzytelność: 1) pozwanego z tego samego stosunku prawnego co wierzytelność dochodzona przez powoda, chyba że wierzytelność ta jest niesporna, stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu, orzeczeniem sądu polubownego, ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym, zatwierdzoną przez sąd ugodą zawartą przed mediatorem, lub uprawdopodobniona dokumentem potwierdzającym jej uznanie przez powoda; 2) o zwrot spełnionego świadczenia przysługująca jednemu z dłużników solidarnych wobec pozostałych współdłużników (art. 203<xSUPx>1</xSUPx> § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">42</xName> <xText>Pozwany może podnieść zarzut potrącenia nie później niż przy wdaniu się w spór co do istoty sprawy albo w terminie dwóch tygodni od dnia, gdy jego wierzytelność stała się wymagalna (art. 203<xSUPx>1</xSUPx> § 2).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">43</xName> <xText>Zarzut potrącenia może zostać podniesiony tylko w piśmie procesowym. Do pisma tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pozwu, z wyjątkiem przepisów dotyczących opłat (art. 203<xSUPx>1</xSUPx> § 3).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">44</xName> <xText>Po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy; w szczególności zasądzeniu roszczenia nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku sprawy (art. 316 § 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">45</xName> <xText>Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew, strony zawarły ugodę lub została zatwierdzona ugoda zawarta przed mediatorem albo z innych przyczyn wydanie wyroku stało się zbędne lub niedopuszczalne (art. 355).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">46</xName> <xText><xBx>Przepisy Unii Europejskiej.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">47</xName> <xText><xBx>Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29 - wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 15, t. 2, s. 288), dalej: dyrektywa 93/13.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">48</xName> <xText>Państwa Członkowskie stanowią, że na mocy prawa krajowego nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta, a umowa w pozostałej części będzie nadal obowiązywała strony, jeżeli jest to możliwe po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków (art. 6 ust. 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">49</xName> <xText>Zarówno w interesie konsumentów, jak i konkurentów państwa członkowskie zapewnią stosowne i skuteczne środki mające na celu zapobieganie stałemu stosowaniu nieuczciwych warunków w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami (art. 7 ust. 1).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">50</xName> <xText><xBx>Uzasadnienie odesłania.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">51</xName> <xText>Umowa kredytu zawarta przez strony zawiera nieuczciwe warunki umowne (<xLexLink xArt="art. 3;art. 3 ust. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 3 ust. 1</xLexLink> dyrektywy 93/13), po których wyłączeniu umowa nie może dalej obowiązywać (<xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 ust. 1</xLexLink> dyrektywy 93/13). Oznacza to, że umowa kredytu jest nieważna, a zatem strony powinny wzajemnie zwrócić sobie wszystkie świadczenia spełnione na jej podstawie (<xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 410;art. 410 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 § 1 k.c.</xLexLink>). Niniejsza sprawa dotyczy wierzytelności konsumenta wobec banku wynikających z nieważności umowy kredytu. Każdej ze stron przysługuje samodzielne roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia wobec drugiej strony.1 Zgodnie z powszechnie w orzecznictwie krajowym tak zwaną teorią dwóch kondykcji, wierzytelności obu stron wynikające z nieważnej umowy mają samodzielny byt. Oznacza to, że każda ze stron może dochodzić przysługującej jej od strony przeciwnej wierzytelności w procesie, natomiast sąd rozstrzygający powództwo jednej strony o zapłatę nie jest upoważniony do tego, żeby z urzędu dokonać kompensacji wzajemnych wierzytelności stron. Możliwość taka pojawia się jednak, jeżeli pozwany podniesie zarzut potrącenia, co nastąpiło w niniejszej sprawie. W ocenie sądu odsyłającego pozwany co do zasady spełnił wszelkie przewidziane przez prawo krajowe wymogi – zarówno dotyczące zarzutu potrącenia (<xLexLink xArt="art. 203(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203<xSUPx>1</xSUPx> k.p.c.</xLexLink>), jak i oświadczenia o potrąceniu (<xLexLink xArt="art. 498;art. 499" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498-499 k.c.</xLexLink>), będącego podstawą zarzutu potrącenia (z zastrzeżeniem przesłanki wymagalności wierzytelności przedstawionej do potrącenia, której dotyczą punkty 3 i 4 pytania prejudycjalnego). W związku z tym, mając na uwadze brzmienie tych przepisów sąd odsyłający powinien uwzględnić zarzut potrącenia i w rezultacie oddalić częściowo powództwo konsumenta o zapłatę, a także obciążyć konsumenta kosztami procesu w zakresie, w którym powództwo zostało oddalone. Niemniej jednak sąd odsyłający nabrał wątpliwości co do tego, czy wykładnia przepisów prawa krajowego, która prowadziłaby do opisanego rozstrzygnięcia, jest zgodna z przepisami prawa unijnego, a w szczególności z przepisami dyrektywy 93/13 i związanymi z nimi zasadami prawa. Wątpliwości sądu dotyczą następujących okoliczności:</xText> </xUnit> <xText>1. czy zarzut potrącenia zgłoszony przez bank może naruszać prawo konsumenta to dochodzenia roszczeń restytucyjnych wynikających z zawarcia w umowie nieuczciwych warunków umownych,</xText> <xText>2. czy bank może zgłosić zarzut potrącenia jako zarzut ewentualny, to jest kiedy co do zasady twierdzi, że umowa jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych,</xText> <xText>3. czy przesłanka wymagalności wierzytelności przedstawionej do potrącenia zostaje spełniona, jeśli bank wzywa konsumenta do zwrotu równowartości kapitału kredytu, podczas gdy jednocześnie twierdzi, że umowa jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych,</xText> <xText>4. czy termin dwutygodniowy na zwrot równowartości całego kapitału kredytu zakreślony konsumentowi przez bank nie jest rażąco krótki,</xText> <xText>5. czy konsument może zostać obciążony częścią kosztów procesu, jeżeli jego powództwo zostanie częściowo oddalone wobec uwzględnienia przez sąd zarzutu potrącenia.</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">52</xName> <xText>Rozstrzygnięcie powyższych wątpliwości dotyczących wykładni prawa europejskiego ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Mianowicie od odpowiedzi na pytania zawarte w punktach od 1 do 4 zależy, czy zarzut potrącenia zostanie uwzględniony czy nie, natomiast uwzględnienie zarzutu potrącenia oznacza konieczność częściowego oddalenia powództwa o zapłatę. Natomiast w razie uwzględnienia zarzutu potrącenia, od odpowiedzi na pytanie zawarte w punkcie 5 zależy, czy konsument może zostać obciążony częścią kosztów procesu.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">53</xName> <xText><xBx>Uzasadnienie odesłania - co do punktu 1.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">54</xName> <xText>Przepisy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">kodeksu postępowania cywilnego</xLexLink> przewidują, że pozwany może podnieść zarzut potrącenia, jeżeli przysługuje mu wierzytelność z tego samego stosunku prawnego co wierzytelność dochodzona przez powoda (<xLexLink xArt="art. 203(1);art. 203(1) § 1;art. 203(1) § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203<xSUPx>1</xSUPx> § 1 pkt 1 k.p.c.</xLexLink>). Pozwany może podnieść zarzut potrącenia nie później niż przy wdaniu się w spór co do istoty sprawy albo w terminie dwóch tygodni od dnia, gdy jego wierzytelność stała się wymagalna (<xLexLink xArt="art. 203(1);art. 203(1) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203<xSUPx>1</xSUPx> § 2 k.p.c.</xLexLink>). Zarzut potrącenia może zostać podniesiony tylko w piśmie procesowym, do którego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pozwu, z wyjątkiem przepisów dotyczących opłat (<xLexLink xArt="art. 203(1);art. 203(1) § 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203<xSUPx>1</xSUPx> § 3 k.p.c.</xLexLink>).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">55</xName> <xText>Aby zarzut potrącenia był skuteczny, konieczne jest także spełnienie wymogów przewidzianych w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksie cywilnym</xLexLink>. Przepisy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksu cywilnego</xLexLink> przewidują natomiast, że przedmiotem potrącanych wierzytelności muszą być pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, wierzytelności muszą być wymagalne i możliwe do dochodzenia przed sądem lub przed innym organem państwowym (<xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 1 k.c.</xLexLink>). Ponadto wierzyciel powinien złożyć stronie przeciwnej oświadczenie o potrąceniu (<xLexLink xArt="art. 499" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 499 k.c.</xLexLink>), a następnie doręczyć to oświadczenie stronie przeciwnej w taki sposób, żeby mogła zapoznać się z jego treścią (<xLexLink xArt="art. 61;art. 61 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 61 § 1 k.c.</xLexLink>).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">56</xName> <xText>Wszystkie powyższe wymogi dotyczące oświadczenia o potrąceniu i zarzutu potrącenia zostały spełnione przez pozwanego (z zastrzeżeniem jednak tego, czy wierzytelność pozwanego jest wymagalna, czego dotyczą punkty 3 i 4 pytania prejudycjalnego). Natomiast sąd odsyłający zastanawia się, czy skutki potrącenia, polegające na częściowym umorzeniu wierzytelności konsumenta, nie pozostają w sprzeczności z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 oraz z zasadą skuteczności.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">57</xName> <xText>Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (<xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 2 k.c.</xLexLink>). W realiach niniejszej sprawy oznacza to, że wierzytelność pozwanego w kwocie 360.000 PLN wygasa w całości, natomiast wierzytelność powodów wygasa w części – co do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 327.338 PLN za okres od dnia 7.09.2022 r. do dnia 5.08.2024 r. (łącznie 73.857 PLN) i należności głównej do kwoty 286.143 PLN. Tym samym, jeśli sąd uwzględni zarzut potrącenia, to zasądzi od pozwanego na rzecz powodów pozostałą kwotę 41.195 PLN z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6.08.2024 r. do dnia zapłaty, natomiast w pozostałym zakresie oddali powództwo o zapłatę (zarzut potrącenia nie ma żadnego znaczenia dla powództwa o ustalenie nieważności umowy, które zostało już uwzględnione przez sąd w wyroku częściowym).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">58</xName> <xText>Wątpliwości sądu odsyłającego co do powyższego rozstrzygnięcia dotyczą natomiast tego, czy oddalenie powództwa o zapłatę w tak znacznej części nie będzie sprzeczne ze wskazanymi przepisami dyrektywy 93/13. Mianowicie uwzględnienie zarzutu potrącenia powoduje, że roszczenie restytucyjne konsumenta nie jest w pełni uwzględniane. Tymczasem z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wynika, że „obowiązek wyłączenia przez sąd krajowy nieuczciwego warunku umownego nakazującego zapłatę kwot, które okazują się nienależne, wiąże się co do zasady z odpowiednim skutkiem restytucyjnym dotyczącym tych kwot. W istocie bowiem brak takiego skutku restytucyjnego jest w stanie podważyć skutek zniechęcający, jaki art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 w związku z art. 7 ust. 1 tej dyrektywy zamierzał powiązać ze stwierdzeniem nieuczciwego charakteru warunków znajdujących się w umowach zawieranych z konsumentami przez przedsiębiorcę.”2 W związku z tym uwzględnienie powództwa konsumenta o zapłatę jedynie w części może zostać uznane za ograniczenie skutków restytucyjnych, co z kolei może pozostawać w sprzeczności ze wskazanymi przepisami.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">59</xName> <xText>Z drugiej jednak strony należy mieć na uwadze, że skutkiem potrącenia wierzytelności jest umorzenie nie tylko wierzytelności konsumenta, ale także umorzenie wierzytelności banku (<xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 2 k.c.</xLexLink>). Wobec tego konsekwencje potrącenia dokonanego przez bank wiążą się także z pewnymi korzyściami dla konsumenta. Mianowicie wygaśnięcie wierzytelności banku (zwłaszcza kiedy wierzytelność ta wygasa w całości – jak w niniejszej sprawie), oznacza, że po zakończeniu niniejszego postępowania nie będzie zachodziła potrzeba rozliczenia wzajemnych wierzytelności stron. Skoro bowiem wierzytelność banku umorzyła się, to nie może on pozwać konsumenta o zapłatą tej wierzytelności, jak również nie może od żądać od konsumenta odsetek ustawowych za opóźnienie (<xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1;art. 481 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 i 2 k.c.</xLexLink>) ani zapłaty kosztów procesu, gdyby konsument przegrał proces wytoczony przez bank (<xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 k.p.c.</xLexLink>).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">60</xName> <xText>Pomimo jednak powyższych zalet wynikających ze skutków potrącenia, pojawia się pytanie, czy decyzja o tym, czy wierzytelności obu stron powinny zostać wzajemnie umorzone, nie powinna należeć do konsumenta. Mianowicie z przepisów o potrąceniu wynika, że jest to czynność jednostronna, a zatem jeżeli przesłanki potrącenia są spełnione, to wierzytelności stron umarzają się, niezależnie od tego, czy przeciwna strona się na to zgadza.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">61</xName> <xText>Z powyższych względów ograniczenie prawa pełnej restytucji świadczeń spełnionych w wykonaniu umowy zawierającej nieuczciwe warunki umowne może naruszać art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 oraz zasadę skuteczności.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">62</xName> <xText>Z drugiej jednak strony całkowite pozbawienie banku możliwości podnoszenia zarzutu potrącenia może naruszać zasady równoważności, proporcjonalności, pewności prawa i w rezultacie ograniczać prawo banku do sądu, ponieważ wiązałoby się to z istotnym ograniczeniem możliwości obrony przez pozwanego w procesie sądowym, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że przytoczone na wstępie przepisy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksu cywilnego</xLexLink> i <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">kodeksu postępowania cywilnego</xLexLink> pozwalają na podniesienie zarzutu potrącenia.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">63</xName> <xText>Niemniej jednak sąd odsyłający jest świadomy, że w poniekąd analogicznej sytuacji zarzut zatrzymania, który również jest uregulowany w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksie cywilnym</xLexLink> (<xLexLink xArt="art. 496;art. 497" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 496-497 k.c.</xLexLink>), został wyłączony przez Trybunał Sprawiedliwości w procesie z powództwa konsumenta przeciwko przedsiębiorcy.3 W ocenie sądu odsyłającego podobnej oceny nie można wykluczyć co do zarzutu potrącenia, w związku z czym sąd odsyłający zwraca się do Trybunału Sprawiedliwości o rozstrzygnięcie przedstawionych wątpliwości dotyczących prawa unijnego.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">64</xName> <xText><xBx>Uzasadnienie odesłania - co do punktu 2.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">65</xName> <xText>W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że podniesienie przez bank zarzutu potrącenia samo w sobie nie narusza przepisów prawa unijnego, konieczne jest ustalenie, czy przepisy te pozwalają na złożenie przez bank tak zwanego ewentualnego zarzutu potrącenia. Należy tutaj wyjaśnić, że praktyka orzecznicza wyodrębniła dwa sposoby skorzystania przez pozwanego z zarzutu potrącenia.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">66</xName> <xText>Pierwszym sposób obrony przez pozwanego sprowadza się do ograniczenia całej argumentacji do zarzutu potrącenia – pozwany przyznaje fakty podniesione przez powoda, ale jednocześnie stwierdza, że powodowi nie przysługuje wobec pozwanego roszczenie o zapłatę z tego powodu, że doszło do skutecznego potrącenia wzajemnych wierzytelności stron. Poza tym pozwany nie podnosi innych zarzutów i w związku z tym można mówić o bezwarunkowym zarzucie potrącenia. W takim wypadku większość okoliczności sprawy jest bezsporna i w związku z tym rola sądu ogranicza się tylko do oceny, czy zarzut potrącenia pozwanego jest zasadny.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">67</xName> <xText>Drugi sposób obrony pozwanego polega na podniesieniu zarzutu potrącenia wraz z innymi, dalej idącymi zarzutami. Pozwany twierdzi wówczas, że powodowi co do samej zasady nie przysługuje żadne roszczenie, jednak na wypadek odmiennej oceny sądu pozwany z ostrożności procesowej podnosi zarzut potrącenia. W takim wypadku zarzut potrącenia pozwanego jest określany jako „ewentualny zarzut potrącenia” – z tego powodu, że pozwany podnosi zarzut potrącenia jedynie na ewentualność, w której inne jego zarzuty nie zostałyby uwzględnione. W takim wypadku spór pomiędzy stronami obejmuje szeroki zakres okoliczności i w związku z tym sąd w pierwszej kolejności ustala, czy roszczenie powoda jest usprawiedliwione co do zasady i wysokości, a słuszność zarzutu potrącenia ocenia dopiero na koniec, w razie uznania, że wszystkie pozostałe zarzuty pozwanego okazały się niezasadne.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">68</xName> <xText>W orzecznictwie krajowym jednolicie przyjmuje się, że dopuszczalne są oba powyższe sposoby obrony pozwanego z wykorzystaniem zarzutu potrącenia. Sądy polskie przyjmują zatem, że pozwany może podnieść zarzut potrącenia o charakterze ewentualnym.4</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">69</xName> <xText>W niniejszej sprawie pozwany wybrał drugi sposób obrony, to jest podniósł zarzut potrącenia o charakterze ewentualnym. Mianowicie pozwany w odpowiedzi na pozew i wszystkich kolejnych pismach procesowych wskazał, że umowa zawarta przez strony jest ważna i nie zawiera niedozwolonych postanowień umownych, a w związku z tym powodom nie przysługuje wobec niego jakiekolwiek roszczenie, w tym roszczenie o zapłatę. Natomiast na wypadek nieuwzględnienia przez sąd tej argumentacji, pozwany podniósł zarzut potrącenia.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">70</xName> <xText>Jak wynika z wcześniej przedstawionych wyjaśnień, krajowe orzecznictwo akceptuje ewentualny zarzut potrącenia. Tym samym sąd odsyłający, kierując się tym orzecznictwem, powinien uwzględnić ewentualny zarzut potrącenia podniesiony przez pozwanego i w rezultacie oddalić powództwo kredytobiorców o zapłatę w przeważającej części. Niemniej jednak sąd odsyłający ma wątpliwości co do tego, czy uwzględnienie zarzutu potrącenia w przedstawionej sytuacji nie będzie naruszać prawa unijnego, a w szczególności <xLexLink xArt="art. 7;art. 7 ust. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 7 ust. 1</xLexLink> dyrektywy 93/13 i zasady skuteczności. Należy bowiem zauważyć, że podniesienie przez pozwanego ewentualnego zarzutu potrącenia stawia powoda w trudnej pozycji procesowej. Mianowicie co do zasady skuteczne podniesienie zarzutu potrącenia przez pozwanego powinno się spotkać z reakcją powoda polegającą na cofnięciu pozwu w zakresie żądania zapłaty (<xLexLink xArt="art. 203;art. 203 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203 § 1 k.p.c.</xLexLink>) – gdyby bowiem zarzut potrącenia był skuteczny, to oznaczałoby umorzenie wierzytelności dochodzonej powoda i w związku z tym powód nie powinien podtrzymywać żądania zapłaty. W praktyce jednak trudno jest oczekiwać od powoda, aby cofnął swoje żądanie, skoro spór stron nie ogranicza się tylko do oceny skuteczności zarzutu potrącenia, natomiast obejmuje przede wszystkim ocenę zasadności roszczenia powoda co do samej istoty. Co więcej, choć pozwany może podnieść ewentualny zarzut potrącenia, to przepisy polskiego postępowania cywilnego nie przewidują, aby powód mógł zareagować w sposób analogiczny, to jest aby złożyć oświadczenie o cofnięciu pozwu o charakterze ewentualnym (na wypadek uznania przez sąd, że zarzut potrącenia jest zasadny). Tymczasem cofnięcie pozwu czyni koniecznym wydanie przez sąd postanowienia o umorzeniu postępowania (<xLexLink xArt="art. 355" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 355 k.p.c.</xLexLink>), w którym sąd nie dokonuje merytorycznej oceny powództwa, a jedynie stwierdza, że cofnięcie pozwu było skuteczne w świetle <xLexLink xArt="art. 203" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203 k.p.c.</xLexLink> W przedstawionej sytuacji trudno oczekiwać od powoda jakiejkolwiek innej reakcji aniżeli podtrzymania pozwu w całości. W takiej jednak sytuacji powód ryzykuje, że powództwo zostanie oddalone w części i w rezultacie zostanie obciążony częścią kosztów procesu (ten szczególny aspekt zostanie wyjaśniony w końcowej części niniejszego odesłania prejudycjalnego).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">71</xName> <xText>Natomiast sytuacja procesowa powoda byłaby dużo mniej złożona w razie podniesienia przez pozwanego wyłącznie zarzutu potrącenia o charakterze bezwarunkowym. W realiach niniejszej sprawy oznaczałoby to, że bank przyznaje, że umowa kredytu zawarta przez strony zawiera nieuczciwe warunki umowne i w rezultacie jest nieważna, a powodowi co do zasady przysługuje roszczenie o zapłatę obejmujące zwrot równowartości rat kredytu. Wówczas spór stron obejmowałoby wyłącznie ocenę, czy zarzut potrącenia podniesiony przez pozwanego jest skuteczny. Takie ograniczenie ram sporu przyczyniłoby się do sprawności postępowania i szybszego zakończenia sporu sądowego. Co więcej, w takim wypadku powód byłby zdecydowanie bardziej zmotywowany do cofnięcia pozwu w razie uznania, że sam tylko zarzut potrącenia pozwanego był skuteczny.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">72</xName> <xText>Powyższe argumenty wydają się przemawiać za wykluczeniem dopuszczalności podnoszenia przez przedsiębiorcę ewentualnego zarzutu potrącenia w procesie o zapłatę wytoczonym przez konsumenta w związku z zawarciem w umowie niedozwolonych postanowień umownych. Z drugiej jednak strony sąd odsyłający zastanawia się, czy przedstawiony sposób ograniczenia możliwości podnoszenia zarzutu potrącenia przez bank nie narusza zasad równoważności, proporcjonalności i pewności prawa oraz czy w rezultacie nie ogranicza prawa banku do sądu. Jak bowiem wskazano wcześniej, przepisy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksu cywilnego</xLexLink> i <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">kodeksu postępowania cywilnego</xLexLink> nie wykluczają możliwości złożenia przez pozwanego zarzutu potrącenia o charakterze ewentualnym, natomiast orzecznictwo polskich sądów przez wiele lat dopuszczało taki sposób obrony przez pozwanego.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">73</xName> <xText><xBx>Uzasadnienie odesłania - co do punktu 3.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">74</xName> <xText>W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że podniesienie przez bank ewentualnego zarzutu potrącenia co do zasady nie narusza przepisów prawa unijnego, niezbędne jest ustalenie, czy został spełniony jeden z warunków koniecznych skuteczności oświadczenia o potrąceniu, a mianowicie czy wierzytelność pozwanego jest wymagalna. Konieczność, aby wierzytelność przedstawiona do potrącenia była wymagalna, wynika z <xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 1 k.c.</xLexLink> W orzecznictwie wskazuje się, że wierzytelność jest wymagalna w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 1 k.c.</xLexLink> w terminie wynikającym z <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink>5 Wierzytelność pozwanego obejmuje zwrot świadczenia nienależnego spełnionego w wykonaniu nieważnej umowy, a zatem stanowi roszczenie bezterminowe,6 które w świetle <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink> staje się wymagalne po wezwaniu do zapłaty. Przepisy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksu cywilnego</xLexLink> nie formułują żadnych wymogów formalnych co do treści wezwania do zapłaty, a zatem może ono zostać złożone w dowolnej formie.7 Niemniej jednak w orzecznictwie wskazuje się, że dla swojej skuteczności wezwanie takie powinno zostać skonkretyzowane, to jest powinno ono zawierać żądanie zapłacenia określonej kwoty pieniędzy.8 Ponadto wezwanie do zapłaty powinno dojść do dłużnika w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią (<xLexLink xArt="art. 61;art. 61 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 61 § 1 k.c.</xLexLink>), a ciężar dowodu tego faktu spoczywa na wierzycielu9 (tutaj – na pozwanym banku).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">75</xName> <xText>Z przeprowadzonych przez sąd odsyłający dowodów wynika, że pozwany doręczył powodom wezwanie do zapłaty kwoty 360.000 PLN tytułem zwrotu równowartości kapitału kredytu. Tym samym wezwanie do zapłaty zostało skonkretyzowane i w związku z tym wywołało skutki przewidziane przez <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink>, a zatem jest wymagalne. Wobec tego przesłanka wymagalności potrącanej wierzytelności przewidziana przez <xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 1 k.c.</xLexLink> została spełniona.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">76</xName> <xText>Niemniej jednak sąd odsyłający zastanawia się, czy w przedstawionym stanie faktycznym uznaniu wierzytelności pozwanego za wymagalną nie sprzeciwiają się art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 i zasada skuteczności. Należy mieć bowiem na uwadze, że pozwany w dniu 28.07.2024 r. skierował do powodów wezwanie do zapłaty, w którym zażądał od powodów zwrotu kwoty 360.000 PLN tytułem równowartości kapitału kredytu wypłaconego powodom. To roszczenie powodowa mogłoby istnieć tylko w razie uznania umowy kredytu za nieważną z uwagi na zawarte w niej nieuczciwe warunki umowne. Tymczasem pozwany w toku całego procesu twierdził, że umowa jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych. Tym samym pozwany żądając zwrotu świadczenia spełnionego w wykonaniu nieważnej umowy kredytu poniekąd sam zaprzecza swoim własnym twierdzeniom, że umowa nie zawiera nieuczciwych warunków umownych i w związku z tym nie jest nieważna. Wobec tego sąd odsyłający zastanawia się, czy uznanie skierowanego przez pozwanego wezwania do zapłaty w tych okolicznościach nie pozostawałoby w sprzeczności z celami dyrektywy 93/13. Można bowiem uznać, że powodowie po otrzymaniu od pozwanego wezwania byli zdezorientowani, skoro pozwany zażądał od nich zwrotu kapitału kredytu wypłaconego w wykonaniu nieważnej umowy kredytu, podczas gdy jednocześnie twierdził, że umowa nie jest nieważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych. W tych zaś okolicznościach trudno byłoby racjonalnie oczekiwać od powodów, aby spełnili żądanie pozwanego, co mogłoby uzasadniać wniosek, że wierzytelność pozwanego nie była wymagalna.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">77</xName> <xText><xBx>Uzasadnienie odesłania - co do punktu 4.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">78</xName> <xText>W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że przepisy prawa unijnego nie sprzeciwiają się uznaniu za skuteczne skierowanego przez pozwanego wezwania do zapłaty co do samej zasady, konieczne jest ustalenie, czy przepisy te pozwalają na zakreślenie w takim wezwaniu terminu spełnienia świadczenia tak krótkiego jak termin 2 tygodni.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">79</xName> <xText>Przepis <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink> przewiduje, że „świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.” Przepisy prawa polskiego nie precyzują, co należy rozumieć przez termin „niezwłocznie”, natomiast w orzecznictwie wskazuje się, że „Spełnienie świadczenia niezwłocznie w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink> nie oznacza uiszczenia dochodzonej kwoty natychmiast, lecz bez nieuzasadnionego zwlekania. Jest to termin realny i przy jego ustaleniu należy uwzględnić okoliczności miejsca i czasu oraz rodzaj i rozmiar świadczenia.”10 „Czas owej „niezwłoczności” powinien być ustalany każdorazowo w zależności od okoliczności sprawy. Chodzi tu o taki czas, jaki jest niezbędny do spełnienia świadczenia przy założeniu, że dłużnik działałby, uwzględniając całokształt okoliczności rzutujących na wykonanie zobowiązania, bez nieuzasadnionej zwłoki. Dopiero więc upływ okresu „niezwłoczności” powoduje, że roszczenie w zobowiązaniu bezterminowym staje się wymagalne.”11 Jeżeli chodzi o bardziej konkretne wskazówki co do znaczenia terminu „niezwłocznie”, to w orzecznictwie wskazuje się, że „W praktyce najczęściej wynosi on od kilku do kilkunastu dni od wezwania”,12 a ponadto „Dla sytuacji typowych, gdy z okoliczności nie wynika nic innego, należy przyjąć, że spełnienie świadczenia niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania oznacza spełnienie w terminie 14 dni od wezwania”.13</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">80</xName> <xText>Mając powyższe na uwadze powyższe stanowisko orzecznictwa krajowego, termin 2 tygodni zakreślony przez pozwanego w wezwaniu do zapłaty byłby wystarczający, a zatem wierzytelność pozwanego w dacie doręczenia powodom oświadczenia o potrąceniu byłaby wymagalna i tym samym oświadczenie pozwanego o potrąceniu byłoby skuteczne i spowodowałoby wzajemne umorzenie wierzytelności stron, co skutkowałoby oddaleniem powództwa o zapłatę co do kwoty 360.000 PLN. Niemniej jednak sąd odsyłający zastanawia się, czy przyjęciu skuteczności powyższego terminu nie sprzeciwiają się art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 i zasada skuteczności. Należy bowiem zauważyć, że przeciętny konsument co do zasady nie dysponuje kwotą tej wysokości, tym bardziej, że w realiach niniejszej sprawy była to równowartość kwoty kredytu hipotecznego, który powodowie mieli spłacać przez 30 lat. Trudno zatem oczekiwać, aby powodowie mieli możliwość zapłacić pozwanemu w ciągu 2 tygodni kwotę, która zgodnie w umową miała być rozłożona na 360 miesięcznych rat, które dotychczas wynosiły około 2.000 PLN każda. Z drugiej jednak strony, powodowie, którzy złożyli pozew o ustalenie nieważności umowy przy pomocy profesjonalnego pełnomocnika, a w toku procesu zostali poinformowani przez sąd odsyłający o skutkach nieważności umowy kredytu (w tym o obowiązku zwrotu równowartości kapitału kredytu), powinni być przygotowani na to, że na pewnym etapie postępowania zostaną przez bank wezwani do zwrotu kwoty 360.000 PLN.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">81</xName> <xText>Odpowiedź na powyższe pytanie prejudycjalne ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Gdyby bowiem uznać, że zakreślony przez pozwanego termin zapłaty kwoty 360.000 PLN do dnia 5.08.2024 r. był w świetle celów dyrektywy 93/13 zbyt krótki i w związku z tym wierzytelność pozwanego nie była wymagalna w dniu, w którym powodom zostało doręczone oświadczenie o potrąceniu, to oznaczałoby, że potrącenie to nie wywołało skutków prawnych. Jak bowiem wskazuje się w orzecznictwie, zgodnie z <xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 1 k.c.</xLexLink>, do potrącenia może zostać jedynie wierzytelność wymagalna,14 a wobec tego przedwczesne potrącenie nie wywołuje żadnych skutków prawnych, także po nadejściu terminu wymagalności. To zaś oznaczałoby, że zarzut potrącenia podniesiony przez pozwanego jest niezasadny, a zatem Sąd powinien zasądzić na rzecz powodów całą dochodzoną przez nich kwotę 327.338 PLN.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">82</xName> <xText><xBx>Uzasadnienie odesłania - co do punktu 5.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">83</xName> <xText>W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że podniesienie ewentualnego zarzutu potrącenia nie narusza przepisów prawa unijnego, konieczne jest ustalenie, czy przepisy te pozwalają na obciążenie konsumenta kosztami procesu w zakresie, w którym powództwo zostało oddalone wobec uwzględnienia zarzutu potrącenia.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">84</xName> <xText>W orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji sąd zawiera orzeczenie o kosztach procesu (<xLexLink xArt="art. 108;art. 108 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 108 § 1 k.p.c.</xLexLink>). Strona, która przegrała proces, jest zobowiązana zwrócić koszty procesu stronie, która wygrała (<xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 k.p.c.</xLexLink>). Natomiast razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone (<xLexLink xArt="art. 100" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 k.p.c.</xLexLink>).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">85</xName> <xText>Jak wskazano w punkcie 13 niniejszego odesłania prejudycjalnego, wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wynosi 687.338 PLN (z czego 360.000 PLN co do żądania ustalenia nieważności umowy i 327.338 PLN co do żądania zapłaty), powodowie ponieśli dotychczas koszty procesu w łącznej kwocie 17.334 PLN, a pozwany poniósł dotychczas koszty procesu w kwocie 10.834 PLN.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">86</xName> <xText>Powództwo o ustalenie (o wartości przedmiotu sporu wynoszącej 360.000 PLN) zostało już uwzględnione, a zatem powodowie w tym zakresie wygrali sprawę.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">87</xName> <xText>Gdyby sąd odsyłający nie uwzględnił zarzutu potrącenia i zasądził na rzecz powodów całą dochodzoną przez nich kwotę 327.338 PLN z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7.09.2022 r. do dnia zapłaty, to oznaczałoby, że powodowie wygrali sprawę w całości, w związku z czym Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 k.p.c.</xLexLink> zasądziłby od pozwanego na rzecz powodów całe koszty procesu w wysokości 17.334 PLN.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">88</xName> <xText>Jeżeli zarzut potrącenia jest zasadny, natomiast powodowie uznaliby ten zarzut i w związku z tym cofnęliby pozew w zakresie żądania zapłaty kwoty 286.143 PLN (<xLexLink xArt="art. 203;art. 203 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203 § 1 k.p.c.</xLexLink>), wówczas Sąd umorzyłby w tym zakresie postępowanie (355 <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">k.p.c.</xLexLink>) oraz zasądziłby od pozwanego na rzecz powodów pozostałą kwotę 41.195 PLN. W tym wypadku Sąd również na podstawie <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 k.p.c.</xLexLink> zasądziłby od pozwanego na rzecz powodów całe koszty procesu w wysokości 17.334 PLN. Takie rozstrzygnięcie o kosztach procesu wynikałoby z okoliczności, że pozwany złożył oświadczenie o potrąceniu dopiero w toku procesu, natomiast powodowie cofnęliby pozew dopiero w reakcji na oświadczenie o potrąceniu. W orzecznictwie wskazuje się, że jeżeli pozwany spełnia dochodzone pozwem świadczenie dopiero w toku procesu, a w reakcji na to powód cofa pozew, wówczas należy uznać, że powód wygrał proces i w związku z tym sąd umarzając postępowanie powinien mu przyznać całe koszty procesu.15 Natomiast w literaturze wskazuje się, że analogiczne rozstrzygnięcie o kosztach procesu powinno zapaść w sytuacji, w której powód cofa pozew po złożeniu przez pozwanego oświadczenia o potrąceniu.16</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">89</xName> <xText>W niniejszej sprawie powodowie nie uznali zarzutu potrącenia podniesionego przez pozwanego i zarzucili, że zarzut potrącenia jest nieskuteczny. Jeżeli zaś uznać, że zarzut potrącenia był skuteczny, to oznacza, że rozstrzygając w przedmiocie powództwa o zapłatę sąd odsyłający zasądzi od pozwanego na rzecz powodów kwotę 41.195 PLN z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6.08.2024 r. do dnia zapłaty, natomiast oddali powództwo o zapłatę w zakresie żądania zasądzenia pozostałej kwoty 286.143 PLN i odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od dnia 7.09.2022 r. do dnia 5.08.2024 r. Częściowe oddalenie powództwa w przedstawionym wypadku jest konieczne, ponieważ uznanie zarzutu potrącenia za skuteczny niesie za sobą wniosek, że wierzytelność powodów o zapłatę należności głównej 286.143 PLN wygasła.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">90</xName> <xText>W sytuacji, w której powództwo o zapłatę jest częściowo oddalane, krajowe orzecznictwo wypracowało zasadę, zgodnie z którą nie jest możliwe uznanie powoda za stronę, która wygrała proces w części. Mianowicie skoro powód nie cofnął pozwu pomimo spełnienia świadczenia przez pozwanego (tutaj: skutecznego potrącenia wierzytelności) i w konsekwencji podtrzymuje żądanie zapłaty, które co prawda przysługiwało mu w dacie wniesienia pozwu, ale nie przysługuje mu już w dacie zamknięcia rozprawy (<xLexLink xArt="art. 316" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 316 k.p.c.</xLexLink>), to oznacza, że jego roszczenie jest częściowo niezasadne, w związku z czym należy częściowo oddalić powództwo i obciążyć powoda kosztami procesu w tym zakresie.17 Tym samym sąd nie może przyznać powodowi całych kosztów procesu (<xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 k.p.c.</xLexLink>), natomiast powinien te koszty stosunkowo rozdzielić (<xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 zdanie pierwsze k.p.c.</xLexLink>). Gdyby w przedstawionej sytuacji powód przegrał proces w całości lub w znacznej części, istnieje możliwość odstąpienia od obciążenia go kosztami procesu na rzecz pozwanego (<xLexLink xArt="art. 102" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 102 k.p.c.</xLexLink>). Natomiast brak jest podstawy prawnej do przyznania powodowi całych kosztów procesu od pozwanego w sytuacji, w której powód nie wygrał procesu w całości (<xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 k.p.c.</xLexLink>) ani nie uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania (<xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 zdanie drugie k.p.c.</xLexLink>).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">91</xName> <xText>W realiach niniejszej sprawy zastosowanie przedstawionych zasad wypracowanych w krajowym orzecznictwie oznacza konieczność przyjęcia, że powodowie wygrali sprawę w 58% (w związku z uwzględnieniem powództwa o ustalenie o wartości przedmiotu sporu 360.000 PLN oraz uwzględnieniem powództwa o zapłatę co do kwoty 41.195 PLN), natomiast pozwany wygrał sprawę w 42% (w związku z oddaleniem powództwa o zapłatę co do kwoty 286.143 PLN). Zastosowanie <xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 zdania pierwszego k.p.c.</xLexLink> oznacza, że tytułem kosztów procesu powodom należy się kwota 10.054 PLN (58% z poniesionych przez nich kosztów procesu w kwocie 17.334 PLN), a pozwanemu należy się kwota 4.550 PLN (42% z poniesionych przez niego kosztów procesu w kwocie 10.834 PLN). Po skompensowaniu powyższych kwot pozostaje należna powodom kwota 5.504 PLN (jako różnica kosztów należnych powodom w kwocie 10.054 PLN i kosztów należnych pozwanemu w kwocie 4.550 PLN).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">92</xName> <xText>Sąd odsyłający ma jednak wątpliwości co do tego, czy rozstrzygnięcie o kosztach procesu, którego rezultatem byłoby zwrócenie powodom tylko nieznacznej części poniesionych kosztów procesu, byłoby zgodne z art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 i zasadą skuteczności. Należy zwrócić uwagę, że w proponowanym rozstrzygnięciu kosztowym powodowie odzyskaliby od pozwanego jedynie kwotę 5.504 PLN tytułem kosztów procesu, podczas gdy łącznie ponieśli koszty procesu w kwocie 17.334 PLN. Kwota 5.504 PLN stanowi 1/3 całych kosztów procesu, które powodowie ponieśli. W tej sytuacji przyznanie powodom jedynie niewielkiej części kosztów procesu, które faktycznie ponieśli, mogłoby ich zniechęcić do dochodzenia roszczeń przysługujących im na podstawie dyrektywy 93/13.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">93</xName> <xText>W związku z powyższym sąd odsyłający ma na uwadze, że w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości koszty sądowe, których zwrot konsument wygrywający sprawę powinien być w stanie uzyskać od strony przegrywającej, muszą być wystarczająco wysokie w stosunku do całkowitego kosztu postępowania sądowego, aby nie wywierały one skutku zniechęcającego do korzystania przez tego konsumenta z ochrony prawnej przyznanej mu na mocy dyrektywy 93/13.18 Co więcej, z orzecznictwa tego wynika również, że art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 oraz zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniom pozwalającym na obciążenie konsumenta częścią kosztów postępowania, stosownie do wysokości kwot nienależnie zapłaconych, które zostały mu zwrócone w wyniku stwierdzenia nieważności warunku umownego ze względu na jego nieuczciwy charakter, jeśli takie uregulowania stanowią istotną przeszkodę mogącą zniechęcić konsumentów do korzystania z przyznanego przez dyrektywę 93/13 prawa do skutecznej kontroli sądowej potencjalnie nieuczciwego charakteru warunków umownych.19 Sytuacja w niniejszej sprawie wydaje się być podobna, ale nie identyczna. W związku z tym sąd odsyłający zastanawia się nad tym, czy wskazana zasada wynikająca z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości ma zastosowanie również w wypadku, w którym częściowe oddalenie powództwa wynika z uwzględnienia zarzutu potrącenia oraz z braku częściowego cofnięcia pozwu przez powodów.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">94</xName> <xText>Podobieństwo przedstawionych sytuacji może sugerować, że również w przypadku mającym miejsce w niniejszej sprawie <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1;art. 7;art. 7 ust. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1</xLexLink> i zasada skuteczności sprzeciwiają się orzecznictwu krajowemu, które pozwala na przyznanie powodom tylko części kosztów procesu. Niemiej jednak takiemu wnioskowi może się sprzeciwiać okoliczność, że w niniejszej sprawie powodowie mieli możliwość wygrania procesu w całości, gdyby cofnęli pozew w części jako reakcja na oświadczenie pozwanego o potrąceniu. Skoro jednak powodowie zdecydowali się podtrzymywać pozew w całości, to przyznanie im całych kosztów procesu w tej sytuacji mogłoby wywołać negatywne skutki, ponieważ oznaczałoby zaakceptowanie dochodzenia przez powodów roszczenia, które przestało im przysługiwać i brak wyciągnięcia konsekwencji z ich nieprawidłowej decyzji procesowej. Co więcej, powodowie są w niniejszej sprawie reprezentowani przez profesjonalną pełnomocniczkę, która w związku z prowadzoną działalnością zawodową ma obowiązek zachowania należytej staranności (<xLexLink xArt="art. 355" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 355 k.c.</xLexLink>), zgodnie z wiedzą prawniczą (<xLexLink xArt="art. 3;art. 3 ust. 2" xIsapId="WDU19820190145" xTitle="Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 19, poz. 145">art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych</xLexLink>), natomiast niezachowanie należytej staranności (<xLexLink xArt="art. 472" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 472 k.c.</xLexLink>) mogłoby zostać uznane za nienależyte wykonanie zobowiązania i w związku z tym upoważniać powodów do żądania, aby ich pełnomocniczka naprawiła wynikłą stąd szkodę (<xLexLink xArt="art. 471" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 471 k.c.</xLexLink>), w tym aby zapłaciła odpowiednią sumę pieniężną tytułem odszkodowania (<xLexLink xArt="art. 363;art. 363 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 363 § 1 k.c.</xLexLink>). Niemniej jednak potencjalne uzyskanie przez powodów odszkodowania od ich pełnomocniczki można aktualnie uznać tylko za zdarzenie przyszłe i niepewne.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">95</xName> <xText><xBx>Pytanie prejudycjalne.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">96</xName> <xText>Mając powyższe na uwadze, Sąd odsyłający uznał za zasadne na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o udzielenie odpowiedzi na pytanie:</xText> </xUnit> <xText>czy, w kontekście uznania umowy kredytu hipotecznego za nieważną w całości ze względu na to, że nie może ona dalej obowiązywać po usunięciu z niej nieuczciwych warunków, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz zasady skuteczności, równoważności, proporcjonalności i pewności prawa należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej przepisów krajowych, zgodnie z którą:</xText> <xText>1. w procesie z powództwa konsumenta przeciwko bankowi o zwrot równowartości rat kredytu bank może podnieść skuteczny zarzut potrącenia swojej wierzytelności o zwrot równowartości kapitału kredytu z wierzytelnością konsumenta,</xText> <xText>2. bank może skutecznie podnieść powyższy zarzut potrącenia również jako zarzut ewentualny, podczas gdy co do zasady zarzuca w procesie, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych,</xText> <xText>3. bank może skutecznie wezwać konsumenta do zwrotu równowartości kapitału kredytu wypłaconego w wykonaniu nieważnej umowy (w efekcie czego ta wierzytelność banku stanie się wymagalna), podczas gdy co do zasady bank zarzuca w procesie, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych,</xText> <xText>4. bank może wyznaczyć konsumentowi termin dwutygodniowy na zwrot równowartości całego kapitału kredytu (w efekcie czego wierzytelność banku o zwrot równowartości całego kapitału kredytu staje się wymagalna),</xText> <xText>5. konsument zostanie obciążony częścią kosztów procesu w zakresie, w którym powództwo o zapłatę zostało oddalone w związku z uwzględnieniem zarzutu potrącenia podniesionego przez bank.</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">97</xName> <xText><xBx>Zawieszenie postępowania przed Sądem odsyłającym.</xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">98</xName> <xText>W związku ze zwróceniem się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o udzielenie odpowiedzi na niniejsze pytanie prejudycjalne, należało zawiesić postępowanie przez sądem odsyłającym na podstawie <xLexLink xArt="art. 177;art. 177 § 1;art. 177 § 1 pkt. 3(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 177 § 1 pkt 3<xSUPx>1</xSUPx> k.p.c.</xLexLink> Postępowanie zostało zawieszone tylko w zakresie powództwa o zapłatę, ponieważ co do powództwa głównego o ustalenie sąd odsyłający wydał wyrok częściowy, którym powództwo to uwzględnił i ustalił nieważność umowy kredytu. W związku z ustaleniem nieważności umowy kredytu kwestią wymagającą wyjaśnienia dla rozpoznania niniejszej sprawy pozostaje wykładnia prawa europejskiego co do skuteczności złożonego przez pozwanego zarzutu potrącenia oraz w przedmiocie zasad rozstrzygnięcia o kosztach procesu, a zatem zasadne było zawieszenie postępowania w zakresie dotyczącym powództwa o zapłatę.</xText> </xUnit> <xText>1 <xIx>Vide </xIx>uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 25.04.2024 r., III CZP 25/22.</xText> <xText>2 <xIx> Vide</xIx> wyrok Trybunału Sprawiedliwości (wielka izba) z dnia 21.12.2016 r. w sprawach połączonych C‑154/15, C‑307/15 i C‑308/15, <xAnon>G. N.</xAnon>, pkt 62-63.</xText> <xText>3 <xIx>Vide:</xIx></xText> <xText> <xIx> -</xIx> wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14.12.2023 r., C-28/22, <xAnon>(...)</xAnon> Bank, pkt 87,</xText> <xText>- postanowienie Trybunału Sprawiedliwości z dnia 8.05.2024 r., C-424/22, <xAnon>(...)</xAnon> Bank <xAnon>(...)</xAnon>, pkt 38.</xText> <xText>4 Vide:</xText> <xText>- orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 1.12.1961 r., 4 CR 212/61,</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.11.2008 r., V CSK 169/08,</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.11.2011 r., II CSK 70/11,</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.06.2013 r., V CSK 389/12,</xText> <xText>- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9.08.2016 r., II CZ 83/16,</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5.10.2018 r., I CSK 629/17,</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.08.2019 r., II CSK 551/18,</xText> <xText>- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.04.2022 r., I CSK 864/22,</xText> <xText>- wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 29.12.2014 r., I ACa 168/14,</xText> <xText>- wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 9.02.2017 r., I ACa 722/16,</xText> <xText>- wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 20.02.2020 r., I ACa 635/19,</xText> <xText>- wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 20.10.2022 r., I ACa 1117/21,</xText> <xText>- wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22.11.2022 r., I ACa 1001/21,</xText> <xText>- wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 6.07.2023 r., I ACa 445/22,</xText> <xText>- wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 27.10.2023 r., I ACa 414/22.</xText> <xText>5 <xIx>Vide:</xIx></xText> <xText><xIx>-</xIx> uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5.11.2014 r., III CZP 76/14,</xText> <xText>- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.02.2019 r., II CSK 413/18.</xText> <xText>6 <xIx>Vide</xIx>:</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3.04.1998 r., III CKN 436/97,</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.04.2004 r., V CK 461/03.</xText> <xText>7 <xIx> Vide</xIx> W. Borysiak (w:) <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Kodeks cywilny</xLexLink>. Komentarz, red. W. Borysiak, Warszawa 2023, <xLexLink xArt="art. 455;art. 455 pkt. 40" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455, pkt 40</xLexLink>.</xText> <xText>8 <xIx>Vide</xIx> wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.09.2010 r., II CSK 178/10.</xText> <xText>9 <xIx> Vide</xIx> K. Zagrobelny (w:) <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Kodeks cywilny</xLexLink>. Komentarz, red. E. Gniewek, P. Machnikowski, Warszawa 2023, <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455</xLexLink>, nb 5.</xText> <xText>10 <xIx>Vide </xIx>wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15.12.2021 r., IV CSKP 82/21.</xText> <xText>11 <xIx>Vide </xIx>wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.01.2023 r., II CSKP 298/22.</xText> <xText>12 <xIx>Vide</xIx> uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 22.11.2013 r., III CZP 72/13.</xText> <xText>13 <xIx>Vide</xIx>:</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z 28.05.1991 r., II CR 623/90,</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z 6.07.2011 r., I CSK 576/09,</xText> <xText>- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15.12.2021 r., IV CSKP 82/21.</xText> <xText xALIGNx="left">14 <xIx>Vide:</xIx></xText> <xText xALIGNx="left"> - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.11.2008 r., V CSK 169/08,</xText> <xText xALIGNx="left">- postanowienie SN z 12.04.2023 r., ICSK 5279/22, LEX nr 3525879.</xText> <xText>15 <xIx>Vide</xIx>:</xText> <xText>- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6.11.1984 r., IV CZ 196/84,</xText> <xText>- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10.02.2010 r., V CZ 1/10,</xText> <xText>- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24.08.2011 r., IV CZ 34/11,</xText> <xText>- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.01.2012 r., IV CZ 117/11,</xText> <xText>- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.04.2012 r. II CZ 208/11.</xText> <xText>16 <xIx> Vide</xIx> Andrzej Olaś, Zarzut potrącenia w procesie cywilnym, Warszawa 2021, Legalis, rozdział VI, § 5.</xText> <xText>17 <xIx>Ibidem.</xIx></xText> <xText>18 <xIx>Vide:</xIx></xText> <xText>- wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7.04.2022 r., C-385/20, <xAnon>(...)</xAnon>, pkt 55.</xText> <xText>19 <xIx>Vide:</xIx></xText> <xText>- wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16.07.2020 r., C-224/19 i C-259/19, <xAnon>(...)</xAnon>, pkt 98-99,</xText> <xText>- wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22.09.2022 r., C-215/21, <xAnon>(...)</xAnon>., pkt 37-38,</xText> <xText>- wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 13.07.2023 r., C-35/22, <xAnon> (...) SA</xAnon>, pkt 26-27,</xText> <xText>- wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21.03.2024 r., C-714/22, <xAnon>(...)</xAnon>, pkt 83-84, 88.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Michał Maj

Iwona Lubańska

protokolant sądowy Emilia Zadrożna

Iwona Lubańska

Sygn. aktXXVIII C 22766/22 POSTANOWIENIE Dnia19 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia del. Michał Maj Protokolant: protokolant sądowy Emilia Zadrożna po rozpoznaniu w dniu19 grudnia 2024 rokuw Warszawie na rozprawie sprawy z powództwaR. M.iE. M. przeciwko(...) Bank (...) spółce akcyjnejz siedzibą wW. o ustalenie i zapłatę, ewentualnie o ustalenie i zapłatę postanawia: I. na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy, w kontekście uznania umowy kredytu hipotecznego za nieważną w całości ze względu na to, że nie może ona dalej obowiązywać po usunięciu z niej nieuczciwych warunków, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz zasady skuteczności, równoważności, proporcjonalności i pewności prawa należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej przepisów krajowych, zgodnie z którą: 1. w procesie z powództwa konsumenta przeciwko bankowi o zwrot równowartości rat kredytu bank może podnieść skuteczny zarzut potrącenia swojej wierzytelności o zwrot równowartości kapitału kredytu z wierzytelnością konsumenta, 2. bank może skutecznie podnieść powyższy zarzut potrącenia również jako zarzut ewentualny, podczas gdy co do zasady zarzuca w procesie, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych, 3. bank może skutecznie wezwać konsumenta do zwrotu równowartości kapitału kredytu wypłaconego w wykonaniu nieważnej umowy (w efekcie czego ta wierzytelność banku stanie się wymagalna), podczas gdy co do zasady bank zarzuca w procesie, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych, 4. bank może wyznaczyć konsumentowi termin dwutygodniowy na zwrot równowartości całego kapitału kredytu (w efekcie czego wierzytelność banku o zwrot równowartości całego kapitału kredytu staje się wymagalna), 5. konsument zostanie obciążony częścią kosztów procesu w zakresie, w którym powództwo o zapłatę zostało oddalone w związku z uwzględnieniem zarzutu potrącenia podniesionego przez bank, II. na podstawieart. 177 § 1 pkt 31k.p.c.zawiesić postępowanie w zakresie powództwa o zapłatę do czasu udzielenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedzi na powyższe pytanie prejudycjalne. Sygn. aktXXVIII C 22766/22 UZASADNIENIE POSTANOWIENIA Z DNIA 19 GRUDNIA 2024 ROKU - WNIOSEK O WYDANIE ORZECZENIA W TRYBIE PREJUDYCJALNYM Dnia19 grudnia 2024 roku 1 Sąd odsyłający. 2 Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia del. Michał Maj, adres:ulica (...),(...)-(...) W., telefon:(...), e-mail:(...) 3 Strony w postępowaniu głównym i ich przedstawiciele. 4 Powodowie:R. M.iE. M.(adres:ulica (...),(...)-(...) W.) reprezentowani przez radczynię prawnąB. S.(adres: Kancelaria(...),ulica (...),(...)-(...) W., e-mail:(...).pl, telefon:(...)). 5 Pozwany:(...) Bank (...) spółka akcyjna(adres: aleja(...),(...)-(...) W.) reprezentowany przez radcę prawnegoP. L.(adres:ulica (...)lok.(...),(...)-(...) W., e-mail:(...).pl, telefon:(...)). 6 Przedmiot sporu w postępowaniu głównym i istotne okoliczności faktyczne. 7 W dniu 28.08.2008 r. została zawarta umowa kredytu, na podstawie której pozwany udzielił powodom kredytu w kwocie 360.000 PLN na okres 360 miesięcy na sfinansowanie zakupulokalu mieszkalnego nr (...)położonego wW.przy ulicy(...)nr(...). Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, stanowiącej sumę stawki LIBOR CHF 3M i stałej marży banku. Umowa zawierała następujące postanowienia. Kredyt jest denominowany (waloryzowany) w walucie CHF (§ 2 ust. 1). Kwota kredytu denominowanego (waloryzowanego) w CHF lub transzy kredytu zostanie określona według kursu kupna dewiz dla wyżej wymienionej waluty zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu (§ 2 ust. 2). Kredyt wykorzystywany jest w złotych, przy jednoczesnym przeliczeniu kwoty kredytu według kursu kupna dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu (§ 4 ust. 1a). Spłata rat kapitałowo-odsetkowych dokonywana jest w złotych po uprzednim przeliczeniu rat kapitałowo-odsetkowych według kursu sprzedaży dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu spłaty (§ 9 ust. 2 zd. 3). Spłata należnych odsetek dokonywana jest w złotych po uprzednim przeliczeniu należnych odsetek według kursu sprzedaży dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu spłaty. (§ 9 ust. 6 zd. 3). 8 Bank uruchomił kredytu kwotą 360.000 PLN w dniu 5.09.2008 r. W okresie od dnia 5.09.2008 r. do dnia 15.03.2022 r. bank pobrał od powodów łącznie kwotę 327.338 PLN tytułem rat kredytu. 9 W pozwie wniesionym w dniu 17.11.2022 r. powodowie zwrócili się o ustalenie nieważności powyższej umowy kredytu i zasądzenie od pozwanego kwoty 327.338 PLN z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7.09.2022 r. do dnia zapłaty. Powodowie uzasadnili powyższe żądanie wskazując, że umowa kredytu zawiera nieuczciwe warunki umowne dotyczące przeliczeń kursu PLN/CHF, bez których wykonywanie umowy nie jest możliwe, a w rezultacie umowa jest nieważna. Jednocześnie powodowie wskazali, że nieważność umowy oznacza, że wszystkie raty, które zapłacili w wykonaniu tej umowy stanowią świadczenia nienależne i wobec tego bank powinien zwrócić powodom ich równowartość. Powodowie wnieśli również o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz kosztów procesu. 10 Odpis pozwu został doręczony pozwanemu w dniu 19.07.2023 r. W odpowiedzi na pozew z dnia 13.10.2023 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że umowa jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych. Ponadto pozwany wniósł o zasądzenie od powodów na jego rzecz kosztów procesu. 11 W dniu 18.07.2024 r. powodom zostało doręczone pismo, w którym pozwany wezwał ich do zwrotu równowartości kapitału kredytu w kwocie 360.000 PLN wypłaconego w wykonaniu umowy kredytu w terminie do dnia 5.08.2024 r. W dniu 9.08.2024 r. powodom zostało doręczone oświadczenie pozwanego, w którym wskazał on, że potrąca przysługującą mu wierzytelność w kwocie 360.000 PLN z tytułu zwrotu równowartości kapitału kredytu z wierzytelnością dochodzoną przez powodów w niniejszym procesie. W piśmie procesowym z dnia 14.08.2024 r. pozwany powołał się na powyższe wezwanie do zapłaty i oświadczenie o potrąceniu oraz podniósł zarzut potrącenia swojej wierzytelności z wierzytelnością powodów dochodzoną w niniejszym procesie. 12 W piśmie procesowym z dnia 10.09.2024 r. powodowie wnieśli o nieuwzględnienie zarzutu potrącenia i wskazali, że zarzut ten nie został złożony skutecznie, ponadto zakreślenie powodom terminu kilkunastu dni na zapłatę kwoty 360.000 PLN było nierealne, a zatem wezwanie do zapłaty ma charakter pozorny. Ponadto powodowie zwrócili uwagę na wewnętrzną sprzeczność argumentacji pozwanego, który z jednej strony twierdzi, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych, a z drugiej strony zgłasza zarzut potrącenia wierzytelności, która może mu przysługiwać tylko w razie gdyby uznać, że umowa kredytu jest nieważna. 13 Wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wynosi 687.338 PLN, z czego 360.000 PLN co do żądania ustalenia nieważności umowy i 327.338 PLN co do żądania zapłaty. Powodowie ponieśli dotychczas koszty procesu w łącznej kwocie 17.334 PLN (1.000 PLN tytułem równowartości opłaty od pozwu, 100 PLN tytułem równowartości opłaty od wniosku o zabezpieczenie powództwa, 34 PLN tytułem równowartości opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 10.800 PLN tytułem kosztów zastępstwa prawnego w sprawie w stawce wynikającej z § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, 5.400 PLN tytułem kosztów zastępstwa prawnego w sprawie w stawce wynikającej z § 2 pkt 7 w zw. z 10 ust. 2 pkt 2 tego rozporządzenia). Pozwany poniósł dotychczas koszty procesu w kwocie 10.834 PLN (34 PLN tytułem równowartości opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 10.800 PLN tytułem kosztów zastępstwa prawnego w sprawie w stawce wynikającej z § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych). 14 W dniu 19.12.2024 r. sąd odsyłający wydał wyrok częściowy, w którym ustalił, że umowa kredytu zawarta przez strony w dniu 28.08.2008 r. jest nieważna. Przyczyną ustalenia nieważności tej umowy była okoliczność, że zawarte w umowie klauzule przeliczeniowe (§ 2 ust. 2, § 4 ust. 1a, § 9 ust. 2 zd. 3, § 9 ust. 6 zd. 3 umowy) stanowią nieuczciwe warunki umowne (art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13), bez których wykonywanie umowy nie jest możliwe (art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13). 15 Właściwe przepisy prawne. 16 Przepisy polskie. 17 Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny(t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061, ze zm.), dalej:k.c. 18 Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy (art. 58 § 1). 19 Oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej (art. 61 § 1). 20 Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność) (art. 355 § 1). 21 Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności (art. 355 § 2). 22 Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu (art. 363 § 1). 23 Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny (art. 3851§ 1). 24 Jeżeli postanowienie umowy zgodnie z § 1 nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie (art. 3851§ 2). 25 Kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości (art. 405). 26 Przepisy artykułów poprzedzających stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego (art. 410 § 1). 27 Świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia (art. 410 § 2). 28 Jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (art. 455). 29 Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 471). 30 Jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności (art. 472). 31 Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym (art. 498 § 1). 32 Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2). 33 Potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe (art. 499). 34 Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego(t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.), dalej:k.p.c. 35 Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu) (art. 98 § 1). 36 Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (art. 98 § 3). 37 W razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu (art. 100). 38 W wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami (art. 102). 39 Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 zdanie pierwsze). 40 Pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku (art. 203 § 1). 41 Podstawą zarzutu potrącenia może być tylko wierzytelność: 1) pozwanego z tego samego stosunku prawnego co wierzytelność dochodzona przez powoda, chyba że wierzytelność ta jest niesporna, stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu, orzeczeniem sądu polubownego, ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym, zatwierdzoną przez sąd ugodą zawartą przed mediatorem, lub uprawdopodobniona dokumentem potwierdzającym jej uznanie przez powoda; 2) o zwrot spełnionego świadczenia przysługująca jednemu z dłużników solidarnych wobec pozostałych współdłużników (art. 2031§ 1). 42 Pozwany może podnieść zarzut potrącenia nie później niż przy wdaniu się w spór co do istoty sprawy albo w terminie dwóch tygodni od dnia, gdy jego wierzytelność stała się wymagalna (art. 2031§ 2). 43 Zarzut potrącenia może zostać podniesiony tylko w piśmie procesowym. Do pisma tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pozwu, z wyjątkiem przepisów dotyczących opłat (art. 2031§ 3). 44 Po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy; w szczególności zasądzeniu roszczenia nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku sprawy (art. 316 § 1). 45 Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew, strony zawarły ugodę lub została zatwierdzona ugoda zawarta przed mediatorem albo z innych przyczyn wydanie wyroku stało się zbędne lub niedopuszczalne (art. 355). 46 Przepisy Unii Europejskiej. 47 Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29 - wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 15, t. 2, s. 288), dalej: dyrektywa 93/13. 48 Państwa Członkowskie stanowią, że na mocy prawa krajowego nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta, a umowa w pozostałej części będzie nadal obowiązywała strony, jeżeli jest to możliwe po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków (art. 6 ust. 1). 49 Zarówno w interesie konsumentów, jak i konkurentów państwa członkowskie zapewnią stosowne i skuteczne środki mające na celu zapobieganie stałemu stosowaniu nieuczciwych warunków w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami (art. 7 ust. 1). 50 Uzasadnienie odesłania. 51 Umowa kredytu zawarta przez strony zawiera nieuczciwe warunki umowne (art. 3 ust. 1dyrektywy 93/13), po których wyłączeniu umowa nie może dalej obowiązywać (art. 6 ust. 1dyrektywy 93/13). Oznacza to, że umowa kredytu jest nieważna, a zatem strony powinny wzajemnie zwrócić sobie wszystkie świadczenia spełnione na jej podstawie (art. 405 k.c.w zw. zart. 410 § 1 k.c.). Niniejsza sprawa dotyczy wierzytelności konsumenta wobec banku wynikających z nieważności umowy kredytu. Każdej ze stron przysługuje samodzielne roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia wobec drugiej strony.1 Zgodnie z powszechnie w orzecznictwie krajowym tak zwaną teorią dwóch kondykcji, wierzytelności obu stron wynikające z nieważnej umowy mają samodzielny byt. Oznacza to, że każda ze stron może dochodzić przysługującej jej od strony przeciwnej wierzytelności w procesie, natomiast sąd rozstrzygający powództwo jednej strony o zapłatę nie jest upoważniony do tego, żeby z urzędu dokonać kompensacji wzajemnych wierzytelności stron. Możliwość taka pojawia się jednak, jeżeli pozwany podniesie zarzut potrącenia, co nastąpiło w niniejszej sprawie. W ocenie sądu odsyłającego pozwany co do zasady spełnił wszelkie przewidziane przez prawo krajowe wymogi – zarówno dotyczące zarzutu potrącenia (art. 2031k.p.c.), jak i oświadczenia o potrąceniu (art. 498-499 k.c.), będącego podstawą zarzutu potrącenia (z zastrzeżeniem przesłanki wymagalności wierzytelności przedstawionej do potrącenia, której dotyczą punkty 3 i 4 pytania prejudycjalnego). W związku z tym, mając na uwadze brzmienie tych przepisów sąd odsyłający powinien uwzględnić zarzut potrącenia i w rezultacie oddalić częściowo powództwo konsumenta o zapłatę, a także obciążyć konsumenta kosztami procesu w zakresie, w którym powództwo zostało oddalone. Niemniej jednak sąd odsyłający nabrał wątpliwości co do tego, czy wykładnia przepisów prawa krajowego, która prowadziłaby do opisanego rozstrzygnięcia, jest zgodna z przepisami prawa unijnego, a w szczególności z przepisami dyrektywy 93/13 i związanymi z nimi zasadami prawa. Wątpliwości sądu dotyczą następujących okoliczności: 1. czy zarzut potrącenia zgłoszony przez bank może naruszać prawo konsumenta to dochodzenia roszczeń restytucyjnych wynikających z zawarcia w umowie nieuczciwych warunków umownych, 2. czy bank może zgłosić zarzut potrącenia jako zarzut ewentualny, to jest kiedy co do zasady twierdzi, że umowa jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych, 3. czy przesłanka wymagalności wierzytelności przedstawionej do potrącenia zostaje spełniona, jeśli bank wzywa konsumenta do zwrotu równowartości kapitału kredytu, podczas gdy jednocześnie twierdzi, że umowa jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych, 4. czy termin dwutygodniowy na zwrot równowartości całego kapitału kredytu zakreślony konsumentowi przez bank nie jest rażąco krótki, 5. czy konsument może zostać obciążony częścią kosztów procesu, jeżeli jego powództwo zostanie częściowo oddalone wobec uwzględnienia przez sąd zarzutu potrącenia. 52 Rozstrzygnięcie powyższych wątpliwości dotyczących wykładni prawa europejskiego ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Mianowicie od odpowiedzi na pytania zawarte w punktach od 1 do 4 zależy, czy zarzut potrącenia zostanie uwzględniony czy nie, natomiast uwzględnienie zarzutu potrącenia oznacza konieczność częściowego oddalenia powództwa o zapłatę. Natomiast w razie uwzględnienia zarzutu potrącenia, od odpowiedzi na pytanie zawarte w punkcie 5 zależy, czy konsument może zostać obciążony częścią kosztów procesu. 53 Uzasadnienie odesłania - co do punktu 1. 54 Przepisykodeksu postępowania cywilnegoprzewidują, że pozwany może podnieść zarzut potrącenia, jeżeli przysługuje mu wierzytelność z tego samego stosunku prawnego co wierzytelność dochodzona przez powoda (art. 2031§ 1 pkt 1 k.p.c.). Pozwany może podnieść zarzut potrącenia nie później niż przy wdaniu się w spór co do istoty sprawy albo w terminie dwóch tygodni od dnia, gdy jego wierzytelność stała się wymagalna (art. 2031§ 2 k.p.c.). Zarzut potrącenia może zostać podniesiony tylko w piśmie procesowym, do którego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pozwu, z wyjątkiem przepisów dotyczących opłat (art. 2031§ 3 k.p.c.). 55 Aby zarzut potrącenia był skuteczny, konieczne jest także spełnienie wymogów przewidzianych wkodeksie cywilnym. Przepisykodeksu cywilnegoprzewidują natomiast, że przedmiotem potrącanych wierzytelności muszą być pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, wierzytelności muszą być wymagalne i możliwe do dochodzenia przed sądem lub przed innym organem państwowym (art. 498 § 1 k.c.). Ponadto wierzyciel powinien złożyć stronie przeciwnej oświadczenie o potrąceniu (art. 499 k.c.), a następnie doręczyć to oświadczenie stronie przeciwnej w taki sposób, żeby mogła zapoznać się z jego treścią (art. 61 § 1 k.c.). 56 Wszystkie powyższe wymogi dotyczące oświadczenia o potrąceniu i zarzutu potrącenia zostały spełnione przez pozwanego (z zastrzeżeniem jednak tego, czy wierzytelność pozwanego jest wymagalna, czego dotyczą punkty 3 i 4 pytania prejudycjalnego). Natomiast sąd odsyłający zastanawia się, czy skutki potrącenia, polegające na częściowym umorzeniu wierzytelności konsumenta, nie pozostają w sprzeczności z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 oraz z zasadą skuteczności. 57 Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2 k.c.). W realiach niniejszej sprawy oznacza to, że wierzytelność pozwanego w kwocie 360.000 PLN wygasa w całości, natomiast wierzytelność powodów wygasa w części – co do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 327.338 PLN za okres od dnia 7.09.2022 r. do dnia 5.08.2024 r. (łącznie 73.857 PLN) i należności głównej do kwoty 286.143 PLN. Tym samym, jeśli sąd uwzględni zarzut potrącenia, to zasądzi od pozwanego na rzecz powodów pozostałą kwotę 41.195 PLN z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6.08.2024 r. do dnia zapłaty, natomiast w pozostałym zakresie oddali powództwo o zapłatę (zarzut potrącenia nie ma żadnego znaczenia dla powództwa o ustalenie nieważności umowy, które zostało już uwzględnione przez sąd w wyroku częściowym). 58 Wątpliwości sądu odsyłającego co do powyższego rozstrzygnięcia dotyczą natomiast tego, czy oddalenie powództwa o zapłatę w tak znacznej części nie będzie sprzeczne ze wskazanymi przepisami dyrektywy 93/13. Mianowicie uwzględnienie zarzutu potrącenia powoduje, że roszczenie restytucyjne konsumenta nie jest w pełni uwzględniane. Tymczasem z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wynika, że „obowiązek wyłączenia przez sąd krajowy nieuczciwego warunku umownego nakazującego zapłatę kwot, które okazują się nienależne, wiąże się co do zasady z odpowiednim skutkiem restytucyjnym dotyczącym tych kwot. W istocie bowiem brak takiego skutku restytucyjnego jest w stanie podważyć skutek zniechęcający, jaki art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 w związku z art. 7 ust. 1 tej dyrektywy zamierzał powiązać ze stwierdzeniem nieuczciwego charakteru warunków znajdujących się w umowach zawieranych z konsumentami przez przedsiębiorcę.”2 W związku z tym uwzględnienie powództwa konsumenta o zapłatę jedynie w części może zostać uznane za ograniczenie skutków restytucyjnych, co z kolei może pozostawać w sprzeczności ze wskazanymi przepisami. 59 Z drugiej jednak strony należy mieć na uwadze, że skutkiem potrącenia wierzytelności jest umorzenie nie tylko wierzytelności konsumenta, ale także umorzenie wierzytelności banku (art. 498 § 2 k.c.). Wobec tego konsekwencje potrącenia dokonanego przez bank wiążą się także z pewnymi korzyściami dla konsumenta. Mianowicie wygaśnięcie wierzytelności banku (zwłaszcza kiedy wierzytelność ta wygasa w całości – jak w niniejszej sprawie), oznacza, że po zakończeniu niniejszego postępowania nie będzie zachodziła potrzeba rozliczenia wzajemnych wierzytelności stron. Skoro bowiem wierzytelność banku umorzyła się, to nie może on pozwać konsumenta o zapłatą tej wierzytelności, jak również nie może od żądać od konsumenta odsetek ustawowych za opóźnienie (art. 481 § 1 i 2 k.c.) ani zapłaty kosztów procesu, gdyby konsument przegrał proces wytoczony przez bank (art. 98 § 1 k.p.c.). 60 Pomimo jednak powyższych zalet wynikających ze skutków potrącenia, pojawia się pytanie, czy decyzja o tym, czy wierzytelności obu stron powinny zostać wzajemnie umorzone, nie powinna należeć do konsumenta. Mianowicie z przepisów o potrąceniu wynika, że jest to czynność jednostronna, a zatem jeżeli przesłanki potrącenia są spełnione, to wierzytelności stron umarzają się, niezależnie od tego, czy przeciwna strona się na to zgadza. 61 Z powyższych względów ograniczenie prawa pełnej restytucji świadczeń spełnionych w wykonaniu umowy zawierającej nieuczciwe warunki umowne może naruszać art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 oraz zasadę skuteczności. 62 Z drugiej jednak strony całkowite pozbawienie banku możliwości podnoszenia zarzutu potrącenia może naruszać zasady równoważności, proporcjonalności, pewności prawa i w rezultacie ograniczać prawo banku do sądu, ponieważ wiązałoby się to z istotnym ograniczeniem możliwości obrony przez pozwanego w procesie sądowym, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że przytoczone na wstępie przepisykodeksu cywilnegoikodeksu postępowania cywilnegopozwalają na podniesienie zarzutu potrącenia. 63 Niemniej jednak sąd odsyłający jest świadomy, że w poniekąd analogicznej sytuacji zarzut zatrzymania, który również jest uregulowany wkodeksie cywilnym(art. 496-497 k.c.), został wyłączony przez Trybunał Sprawiedliwości w procesie z powództwa konsumenta przeciwko przedsiębiorcy.3 W ocenie sądu odsyłającego podobnej oceny nie można wykluczyć co do zarzutu potrącenia, w związku z czym sąd odsyłający zwraca się do Trybunału Sprawiedliwości o rozstrzygnięcie przedstawionych wątpliwości dotyczących prawa unijnego. 64 Uzasadnienie odesłania - co do punktu 2. 65 W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że podniesienie przez bank zarzutu potrącenia samo w sobie nie narusza przepisów prawa unijnego, konieczne jest ustalenie, czy przepisy te pozwalają na złożenie przez bank tak zwanego ewentualnego zarzutu potrącenia. Należy tutaj wyjaśnić, że praktyka orzecznicza wyodrębniła dwa sposoby skorzystania przez pozwanego z zarzutu potrącenia. 66 Pierwszym sposób obrony przez pozwanego sprowadza się do ograniczenia całej argumentacji do zarzutu potrącenia – pozwany przyznaje fakty podniesione przez powoda, ale jednocześnie stwierdza, że powodowi nie przysługuje wobec pozwanego roszczenie o zapłatę z tego powodu, że doszło do skutecznego potrącenia wzajemnych wierzytelności stron. Poza tym pozwany nie podnosi innych zarzutów i w związku z tym można mówić o bezwarunkowym zarzucie potrącenia. W takim wypadku większość okoliczności sprawy jest bezsporna i w związku z tym rola sądu ogranicza się tylko do oceny, czy zarzut potrącenia pozwanego jest zasadny. 67 Drugi sposób obrony pozwanego polega na podniesieniu zarzutu potrącenia wraz z innymi, dalej idącymi zarzutami. Pozwany twierdzi wówczas, że powodowi co do samej zasady nie przysługuje żadne roszczenie, jednak na wypadek odmiennej oceny sądu pozwany z ostrożności procesowej podnosi zarzut potrącenia. W takim wypadku zarzut potrącenia pozwanego jest określany jako „ewentualny zarzut potrącenia” – z tego powodu, że pozwany podnosi zarzut potrącenia jedynie na ewentualność, w której inne jego zarzuty nie zostałyby uwzględnione. W takim wypadku spór pomiędzy stronami obejmuje szeroki zakres okoliczności i w związku z tym sąd w pierwszej kolejności ustala, czy roszczenie powoda jest usprawiedliwione co do zasady i wysokości, a słuszność zarzutu potrącenia ocenia dopiero na koniec, w razie uznania, że wszystkie pozostałe zarzuty pozwanego okazały się niezasadne. 68 W orzecznictwie krajowym jednolicie przyjmuje się, że dopuszczalne są oba powyższe sposoby obrony pozwanego z wykorzystaniem zarzutu potrącenia. Sądy polskie przyjmują zatem, że pozwany może podnieść zarzut potrącenia o charakterze ewentualnym.4 69 W niniejszej sprawie pozwany wybrał drugi sposób obrony, to jest podniósł zarzut potrącenia o charakterze ewentualnym. Mianowicie pozwany w odpowiedzi na pozew i wszystkich kolejnych pismach procesowych wskazał, że umowa zawarta przez strony jest ważna i nie zawiera niedozwolonych postanowień umownych, a w związku z tym powodom nie przysługuje wobec niego jakiekolwiek roszczenie, w tym roszczenie o zapłatę. Natomiast na wypadek nieuwzględnienia przez sąd tej argumentacji, pozwany podniósł zarzut potrącenia. 70 Jak wynika z wcześniej przedstawionych wyjaśnień, krajowe orzecznictwo akceptuje ewentualny zarzut potrącenia. Tym samym sąd odsyłający, kierując się tym orzecznictwem, powinien uwzględnić ewentualny zarzut potrącenia podniesiony przez pozwanego i w rezultacie oddalić powództwo kredytobiorców o zapłatę w przeważającej części. Niemniej jednak sąd odsyłający ma wątpliwości co do tego, czy uwzględnienie zarzutu potrącenia w przedstawionej sytuacji nie będzie naruszać prawa unijnego, a w szczególnościart. 7 ust. 1dyrektywy 93/13 i zasady skuteczności. Należy bowiem zauważyć, że podniesienie przez pozwanego ewentualnego zarzutu potrącenia stawia powoda w trudnej pozycji procesowej. Mianowicie co do zasady skuteczne podniesienie zarzutu potrącenia przez pozwanego powinno się spotkać z reakcją powoda polegającą na cofnięciu pozwu w zakresie żądania zapłaty (art. 203 § 1 k.p.c.) – gdyby bowiem zarzut potrącenia był skuteczny, to oznaczałoby umorzenie wierzytelności dochodzonej powoda i w związku z tym powód nie powinien podtrzymywać żądania zapłaty. W praktyce jednak trudno jest oczekiwać od powoda, aby cofnął swoje żądanie, skoro spór stron nie ogranicza się tylko do oceny skuteczności zarzutu potrącenia, natomiast obejmuje przede wszystkim ocenę zasadności roszczenia powoda co do samej istoty. Co więcej, choć pozwany może podnieść ewentualny zarzut potrącenia, to przepisy polskiego postępowania cywilnego nie przewidują, aby powód mógł zareagować w sposób analogiczny, to jest aby złożyć oświadczenie o cofnięciu pozwu o charakterze ewentualnym (na wypadek uznania przez sąd, że zarzut potrącenia jest zasadny). Tymczasem cofnięcie pozwu czyni koniecznym wydanie przez sąd postanowienia o umorzeniu postępowania (art. 355 k.p.c.), w którym sąd nie dokonuje merytorycznej oceny powództwa, a jedynie stwierdza, że cofnięcie pozwu było skuteczne w świetleart. 203 k.p.c.W przedstawionej sytuacji trudno oczekiwać od powoda jakiejkolwiek innej reakcji aniżeli podtrzymania pozwu w całości. W takiej jednak sytuacji powód ryzykuje, że powództwo zostanie oddalone w części i w rezultacie zostanie obciążony częścią kosztów procesu (ten szczególny aspekt zostanie wyjaśniony w końcowej części niniejszego odesłania prejudycjalnego). 71 Natomiast sytuacja procesowa powoda byłaby dużo mniej złożona w razie podniesienia przez pozwanego wyłącznie zarzutu potrącenia o charakterze bezwarunkowym. W realiach niniejszej sprawy oznaczałoby to, że bank przyznaje, że umowa kredytu zawarta przez strony zawiera nieuczciwe warunki umowne i w rezultacie jest nieważna, a powodowi co do zasady przysługuje roszczenie o zapłatę obejmujące zwrot równowartości rat kredytu. Wówczas spór stron obejmowałoby wyłącznie ocenę, czy zarzut potrącenia podniesiony przez pozwanego jest skuteczny. Takie ograniczenie ram sporu przyczyniłoby się do sprawności postępowania i szybszego zakończenia sporu sądowego. Co więcej, w takim wypadku powód byłby zdecydowanie bardziej zmotywowany do cofnięcia pozwu w razie uznania, że sam tylko zarzut potrącenia pozwanego był skuteczny. 72 Powyższe argumenty wydają się przemawiać za wykluczeniem dopuszczalności podnoszenia przez przedsiębiorcę ewentualnego zarzutu potrącenia w procesie o zapłatę wytoczonym przez konsumenta w związku z zawarciem w umowie niedozwolonych postanowień umownych. Z drugiej jednak strony sąd odsyłający zastanawia się, czy przedstawiony sposób ograniczenia możliwości podnoszenia zarzutu potrącenia przez bank nie narusza zasad równoważności, proporcjonalności i pewności prawa oraz czy w rezultacie nie ogranicza prawa banku do sądu. Jak bowiem wskazano wcześniej, przepisykodeksu cywilnegoikodeksu postępowania cywilnegonie wykluczają możliwości złożenia przez pozwanego zarzutu potrącenia o charakterze ewentualnym, natomiast orzecznictwo polskich sądów przez wiele lat dopuszczało taki sposób obrony przez pozwanego. 73 Uzasadnienie odesłania - co do punktu 3. 74 W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że podniesienie przez bank ewentualnego zarzutu potrącenia co do zasady nie narusza przepisów prawa unijnego, niezbędne jest ustalenie, czy został spełniony jeden z warunków koniecznych skuteczności oświadczenia o potrąceniu, a mianowicie czy wierzytelność pozwanego jest wymagalna. Konieczność, aby wierzytelność przedstawiona do potrącenia była wymagalna, wynika zart. 498 § 1 k.c.W orzecznictwie wskazuje się, że wierzytelność jest wymagalna w rozumieniuart. 498 § 1 k.c.w terminie wynikającym zart. 455 k.c.5 Wierzytelność pozwanego obejmuje zwrot świadczenia nienależnego spełnionego w wykonaniu nieważnej umowy, a zatem stanowi roszczenie bezterminowe,6 które w świetleart. 455 k.c.staje się wymagalne po wezwaniu do zapłaty. Przepisykodeksu cywilnegonie formułują żadnych wymogów formalnych co do treści wezwania do zapłaty, a zatem może ono zostać złożone w dowolnej formie.7 Niemniej jednak w orzecznictwie wskazuje się, że dla swojej skuteczności wezwanie takie powinno zostać skonkretyzowane, to jest powinno ono zawierać żądanie zapłacenia określonej kwoty pieniędzy.8 Ponadto wezwanie do zapłaty powinno dojść do dłużnika w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią (art. 61 § 1 k.c.), a ciężar dowodu tego faktu spoczywa na wierzycielu9 (tutaj – na pozwanym banku). 75 Z przeprowadzonych przez sąd odsyłający dowodów wynika, że pozwany doręczył powodom wezwanie do zapłaty kwoty 360.000 PLN tytułem zwrotu równowartości kapitału kredytu. Tym samym wezwanie do zapłaty zostało skonkretyzowane i w związku z tym wywołało skutki przewidziane przezart. 455 k.c., a zatem jest wymagalne. Wobec tego przesłanka wymagalności potrącanej wierzytelności przewidziana przezart. 498 § 1 k.c.została spełniona. 76 Niemniej jednak sąd odsyłający zastanawia się, czy w przedstawionym stanie faktycznym uznaniu wierzytelności pozwanego za wymagalną nie sprzeciwiają się art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 i zasada skuteczności. Należy mieć bowiem na uwadze, że pozwany w dniu 28.07.2024 r. skierował do powodów wezwanie do zapłaty, w którym zażądał od powodów zwrotu kwoty 360.000 PLN tytułem równowartości kapitału kredytu wypłaconego powodom. To roszczenie powodowa mogłoby istnieć tylko w razie uznania umowy kredytu za nieważną z uwagi na zawarte w niej nieuczciwe warunki umowne. Tymczasem pozwany w toku całego procesu twierdził, że umowa jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych. Tym samym pozwany żądając zwrotu świadczenia spełnionego w wykonaniu nieważnej umowy kredytu poniekąd sam zaprzecza swoim własnym twierdzeniom, że umowa nie zawiera nieuczciwych warunków umownych i w związku z tym nie jest nieważna. Wobec tego sąd odsyłający zastanawia się, czy uznanie skierowanego przez pozwanego wezwania do zapłaty w tych okolicznościach nie pozostawałoby w sprzeczności z celami dyrektywy 93/13. Można bowiem uznać, że powodowie po otrzymaniu od pozwanego wezwania byli zdezorientowani, skoro pozwany zażądał od nich zwrotu kapitału kredytu wypłaconego w wykonaniu nieważnej umowy kredytu, podczas gdy jednocześnie twierdził, że umowa nie jest nieważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych. W tych zaś okolicznościach trudno byłoby racjonalnie oczekiwać od powodów, aby spełnili żądanie pozwanego, co mogłoby uzasadniać wniosek, że wierzytelność pozwanego nie była wymagalna. 77 Uzasadnienie odesłania - co do punktu 4. 78 W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że przepisy prawa unijnego nie sprzeciwiają się uznaniu za skuteczne skierowanego przez pozwanego wezwania do zapłaty co do samej zasady, konieczne jest ustalenie, czy przepisy te pozwalają na zakreślenie w takim wezwaniu terminu spełnienia świadczenia tak krótkiego jak termin 2 tygodni. 79 Przepisart. 455 k.c.przewiduje, że „świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.” Przepisy prawa polskiego nie precyzują, co należy rozumieć przez termin „niezwłocznie”, natomiast w orzecznictwie wskazuje się, że „Spełnienie świadczenia niezwłocznie w rozumieniuart. 455 k.c.nie oznacza uiszczenia dochodzonej kwoty natychmiast, lecz bez nieuzasadnionego zwlekania. Jest to termin realny i przy jego ustaleniu należy uwzględnić okoliczności miejsca i czasu oraz rodzaj i rozmiar świadczenia.”10 „Czas owej „niezwłoczności” powinien być ustalany każdorazowo w zależności od okoliczności sprawy. Chodzi tu o taki czas, jaki jest niezbędny do spełnienia świadczenia przy założeniu, że dłużnik działałby, uwzględniając całokształt okoliczności rzutujących na wykonanie zobowiązania, bez nieuzasadnionej zwłoki. Dopiero więc upływ okresu „niezwłoczności” powoduje, że roszczenie w zobowiązaniu bezterminowym staje się wymagalne.”11 Jeżeli chodzi o bardziej konkretne wskazówki co do znaczenia terminu „niezwłocznie”, to w orzecznictwie wskazuje się, że „W praktyce najczęściej wynosi on od kilku do kilkunastu dni od wezwania”,12 a ponadto „Dla sytuacji typowych, gdy z okoliczności nie wynika nic innego, należy przyjąć, że spełnienie świadczenia niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania oznacza spełnienie w terminie 14 dni od wezwania”.13 80 Mając powyższe na uwadze powyższe stanowisko orzecznictwa krajowego, termin 2 tygodni zakreślony przez pozwanego w wezwaniu do zapłaty byłby wystarczający, a zatem wierzytelność pozwanego w dacie doręczenia powodom oświadczenia o potrąceniu byłaby wymagalna i tym samym oświadczenie pozwanego o potrąceniu byłoby skuteczne i spowodowałoby wzajemne umorzenie wierzytelności stron, co skutkowałoby oddaleniem powództwa o zapłatę co do kwoty 360.000 PLN. Niemniej jednak sąd odsyłający zastanawia się, czy przyjęciu skuteczności powyższego terminu nie sprzeciwiają się art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 i zasada skuteczności. Należy bowiem zauważyć, że przeciętny konsument co do zasady nie dysponuje kwotą tej wysokości, tym bardziej, że w realiach niniejszej sprawy była to równowartość kwoty kredytu hipotecznego, który powodowie mieli spłacać przez 30 lat. Trudno zatem oczekiwać, aby powodowie mieli możliwość zapłacić pozwanemu w ciągu 2 tygodni kwotę, która zgodnie w umową miała być rozłożona na 360 miesięcznych rat, które dotychczas wynosiły około 2.000 PLN każda. Z drugiej jednak strony, powodowie, którzy złożyli pozew o ustalenie nieważności umowy przy pomocy profesjonalnego pełnomocnika, a w toku procesu zostali poinformowani przez sąd odsyłający o skutkach nieważności umowy kredytu (w tym o obowiązku zwrotu równowartości kapitału kredytu), powinni być przygotowani na to, że na pewnym etapie postępowania zostaną przez bank wezwani do zwrotu kwoty 360.000 PLN. 81 Odpowiedź na powyższe pytanie prejudycjalne ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Gdyby bowiem uznać, że zakreślony przez pozwanego termin zapłaty kwoty 360.000 PLN do dnia 5.08.2024 r. był w świetle celów dyrektywy 93/13 zbyt krótki i w związku z tym wierzytelność pozwanego nie była wymagalna w dniu, w którym powodom zostało doręczone oświadczenie o potrąceniu, to oznaczałoby, że potrącenie to nie wywołało skutków prawnych. Jak bowiem wskazuje się w orzecznictwie, zgodnie zart. 498 § 1 k.c., do potrącenia może zostać jedynie wierzytelność wymagalna,14 a wobec tego przedwczesne potrącenie nie wywołuje żadnych skutków prawnych, także po nadejściu terminu wymagalności. To zaś oznaczałoby, że zarzut potrącenia podniesiony przez pozwanego jest niezasadny, a zatem Sąd powinien zasądzić na rzecz powodów całą dochodzoną przez nich kwotę 327.338 PLN. 82 Uzasadnienie odesłania - co do punktu 5. 83 W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że podniesienie ewentualnego zarzutu potrącenia nie narusza przepisów prawa unijnego, konieczne jest ustalenie, czy przepisy te pozwalają na obciążenie konsumenta kosztami procesu w zakresie, w którym powództwo zostało oddalone wobec uwzględnienia zarzutu potrącenia. 84 W orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji sąd zawiera orzeczenie o kosztach procesu (art. 108 § 1 k.p.c.). Strona, która przegrała proces, jest zobowiązana zwrócić koszty procesu stronie, która wygrała (art. 98 § 1 k.p.c.). Natomiast razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone (art. 100 k.p.c.). 85 Jak wskazano w punkcie 13 niniejszego odesłania prejudycjalnego, wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wynosi 687.338 PLN (z czego 360.000 PLN co do żądania ustalenia nieważności umowy i 327.338 PLN co do żądania zapłaty), powodowie ponieśli dotychczas koszty procesu w łącznej kwocie 17.334 PLN, a pozwany poniósł dotychczas koszty procesu w kwocie 10.834 PLN. 86 Powództwo o ustalenie (o wartości przedmiotu sporu wynoszącej 360.000 PLN) zostało już uwzględnione, a zatem powodowie w tym zakresie wygrali sprawę. 87 Gdyby sąd odsyłający nie uwzględnił zarzutu potrącenia i zasądził na rzecz powodów całą dochodzoną przez nich kwotę 327.338 PLN z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7.09.2022 r. do dnia zapłaty, to oznaczałoby, że powodowie wygrali sprawę w całości, w związku z czym Sąd na podstawieart. 98 § 1 k.p.c.zasądziłby od pozwanego na rzecz powodów całe koszty procesu w wysokości 17.334 PLN. 88 Jeżeli zarzut potrącenia jest zasadny, natomiast powodowie uznaliby ten zarzut i w związku z tym cofnęliby pozew w zakresie żądania zapłaty kwoty 286.143 PLN (art. 203 § 1 k.p.c.), wówczas Sąd umorzyłby w tym zakresie postępowanie (355k.p.c.) oraz zasądziłby od pozwanego na rzecz powodów pozostałą kwotę 41.195 PLN. W tym wypadku Sąd również na podstawieart. 98 § 1 k.p.c.zasądziłby od pozwanego na rzecz powodów całe koszty procesu w wysokości 17.334 PLN. Takie rozstrzygnięcie o kosztach procesu wynikałoby z okoliczności, że pozwany złożył oświadczenie o potrąceniu dopiero w toku procesu, natomiast powodowie cofnęliby pozew dopiero w reakcji na oświadczenie o potrąceniu. W orzecznictwie wskazuje się, że jeżeli pozwany spełnia dochodzone pozwem świadczenie dopiero w toku procesu, a w reakcji na to powód cofa pozew, wówczas należy uznać, że powód wygrał proces i w związku z tym sąd umarzając postępowanie powinien mu przyznać całe koszty procesu.15 Natomiast w literaturze wskazuje się, że analogiczne rozstrzygnięcie o kosztach procesu powinno zapaść w sytuacji, w której powód cofa pozew po złożeniu przez pozwanego oświadczenia o potrąceniu.16 89 W niniejszej sprawie powodowie nie uznali zarzutu potrącenia podniesionego przez pozwanego i zarzucili, że zarzut potrącenia jest nieskuteczny. Jeżeli zaś uznać, że zarzut potrącenia był skuteczny, to oznacza, że rozstrzygając w przedmiocie powództwa o zapłatę sąd odsyłający zasądzi od pozwanego na rzecz powodów kwotę 41.195 PLN z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6.08.2024 r. do dnia zapłaty, natomiast oddali powództwo o zapłatę w zakresie żądania zasądzenia pozostałej kwoty 286.143 PLN i odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od dnia 7.09.2022 r. do dnia 5.08.2024 r. Częściowe oddalenie powództwa w przedstawionym wypadku jest konieczne, ponieważ uznanie zarzutu potrącenia za skuteczny niesie za sobą wniosek, że wierzytelność powodów o zapłatę należności głównej 286.143 PLN wygasła. 90 W sytuacji, w której powództwo o zapłatę jest częściowo oddalane, krajowe orzecznictwo wypracowało zasadę, zgodnie z którą nie jest możliwe uznanie powoda za stronę, która wygrała proces w części. Mianowicie skoro powód nie cofnął pozwu pomimo spełnienia świadczenia przez pozwanego (tutaj: skutecznego potrącenia wierzytelności) i w konsekwencji podtrzymuje żądanie zapłaty, które co prawda przysługiwało mu w dacie wniesienia pozwu, ale nie przysługuje mu już w dacie zamknięcia rozprawy (art. 316 k.p.c.), to oznacza, że jego roszczenie jest częściowo niezasadne, w związku z czym należy częściowo oddalić powództwo i obciążyć powoda kosztami procesu w tym zakresie.17 Tym samym sąd nie może przyznać powodowi całych kosztów procesu (art. 98 § 1 k.p.c.), natomiast powinien te koszty stosunkowo rozdzielić (art. 100 zdanie pierwsze k.p.c.). Gdyby w przedstawionej sytuacji powód przegrał proces w całości lub w znacznej części, istnieje możliwość odstąpienia od obciążenia go kosztami procesu na rzecz pozwanego (art. 102 k.p.c.). Natomiast brak jest podstawy prawnej do przyznania powodowi całych kosztów procesu od pozwanego w sytuacji, w której powód nie wygrał procesu w całości (art. 98 § 1 k.p.c.) ani nie uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania (art. 100 zdanie drugie k.p.c.). 91 W realiach niniejszej sprawy zastosowanie przedstawionych zasad wypracowanych w krajowym orzecznictwie oznacza konieczność przyjęcia, że powodowie wygrali sprawę w 58% (w związku z uwzględnieniem powództwa o ustalenie o wartości przedmiotu sporu 360.000 PLN oraz uwzględnieniem powództwa o zapłatę co do kwoty 41.195 PLN), natomiast pozwany wygrał sprawę w 42% (w związku z oddaleniem powództwa o zapłatę co do kwoty 286.143 PLN). Zastosowanieart. 100 zdania pierwszego k.p.c.oznacza, że tytułem kosztów procesu powodom należy się kwota 10.054 PLN (58% z poniesionych przez nich kosztów procesu w kwocie 17.334 PLN), a pozwanemu należy się kwota 4.550 PLN (42% z poniesionych przez niego kosztów procesu w kwocie 10.834 PLN). Po skompensowaniu powyższych kwot pozostaje należna powodom kwota 5.504 PLN (jako różnica kosztów należnych powodom w kwocie 10.054 PLN i kosztów należnych pozwanemu w kwocie 4.550 PLN). 92 Sąd odsyłający ma jednak wątpliwości co do tego, czy rozstrzygnięcie o kosztach procesu, którego rezultatem byłoby zwrócenie powodom tylko nieznacznej części poniesionych kosztów procesu, byłoby zgodne z art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 i zasadą skuteczności. Należy zwrócić uwagę, że w proponowanym rozstrzygnięciu kosztowym powodowie odzyskaliby od pozwanego jedynie kwotę 5.504 PLN tytułem kosztów procesu, podczas gdy łącznie ponieśli koszty procesu w kwocie 17.334 PLN. Kwota 5.504 PLN stanowi 1/3 całych kosztów procesu, które powodowie ponieśli. W tej sytuacji przyznanie powodom jedynie niewielkiej części kosztów procesu, które faktycznie ponieśli, mogłoby ich zniechęcić do dochodzenia roszczeń przysługujących im na podstawie dyrektywy 93/13. 93 W związku z powyższym sąd odsyłający ma na uwadze, że w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości koszty sądowe, których zwrot konsument wygrywający sprawę powinien być w stanie uzyskać od strony przegrywającej, muszą być wystarczająco wysokie w stosunku do całkowitego kosztu postępowania sądowego, aby nie wywierały one skutku zniechęcającego do korzystania przez tego konsumenta z ochrony prawnej przyznanej mu na mocy dyrektywy 93/13.18 Co więcej, z orzecznictwa tego wynika również, że art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 oraz zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniom pozwalającym na obciążenie konsumenta częścią kosztów postępowania, stosownie do wysokości kwot nienależnie zapłaconych, które zostały mu zwrócone w wyniku stwierdzenia nieważności warunku umownego ze względu na jego nieuczciwy charakter, jeśli takie uregulowania stanowią istotną przeszkodę mogącą zniechęcić konsumentów do korzystania z przyznanego przez dyrektywę 93/13 prawa do skutecznej kontroli sądowej potencjalnie nieuczciwego charakteru warunków umownych.19 Sytuacja w niniejszej sprawie wydaje się być podobna, ale nie identyczna. W związku z tym sąd odsyłający zastanawia się nad tym, czy wskazana zasada wynikająca z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości ma zastosowanie również w wypadku, w którym częściowe oddalenie powództwa wynika z uwzględnienia zarzutu potrącenia oraz z braku częściowego cofnięcia pozwu przez powodów. 94 Podobieństwo przedstawionych sytuacji może sugerować, że również w przypadku mającym miejsce w niniejszej sprawieart. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1i zasada skuteczności sprzeciwiają się orzecznictwu krajowemu, które pozwala na przyznanie powodom tylko części kosztów procesu. Niemiej jednak takiemu wnioskowi może się sprzeciwiać okoliczność, że w niniejszej sprawie powodowie mieli możliwość wygrania procesu w całości, gdyby cofnęli pozew w części jako reakcja na oświadczenie pozwanego o potrąceniu. Skoro jednak powodowie zdecydowali się podtrzymywać pozew w całości, to przyznanie im całych kosztów procesu w tej sytuacji mogłoby wywołać negatywne skutki, ponieważ oznaczałoby zaakceptowanie dochodzenia przez powodów roszczenia, które przestało im przysługiwać i brak wyciągnięcia konsekwencji z ich nieprawidłowej decyzji procesowej. Co więcej, powodowie są w niniejszej sprawie reprezentowani przez profesjonalną pełnomocniczkę, która w związku z prowadzoną działalnością zawodową ma obowiązek zachowania należytej staranności (art. 355 k.c.), zgodnie z wiedzą prawniczą (art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych), natomiast niezachowanie należytej staranności (art. 472 k.c.) mogłoby zostać uznane za nienależyte wykonanie zobowiązania i w związku z tym upoważniać powodów do żądania, aby ich pełnomocniczka naprawiła wynikłą stąd szkodę (art. 471 k.c.), w tym aby zapłaciła odpowiednią sumę pieniężną tytułem odszkodowania (art. 363 § 1 k.c.). Niemniej jednak potencjalne uzyskanie przez powodów odszkodowania od ich pełnomocniczki można aktualnie uznać tylko za zdarzenie przyszłe i niepewne. 95 Pytanie prejudycjalne. 96 Mając powyższe na uwadze, Sąd odsyłający uznał za zasadne na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy, w kontekście uznania umowy kredytu hipotecznego za nieważną w całości ze względu na to, że nie może ona dalej obowiązywać po usunięciu z niej nieuczciwych warunków, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz zasady skuteczności, równoważności, proporcjonalności i pewności prawa należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej przepisów krajowych, zgodnie z którą: 1. w procesie z powództwa konsumenta przeciwko bankowi o zwrot równowartości rat kredytu bank może podnieść skuteczny zarzut potrącenia swojej wierzytelności o zwrot równowartości kapitału kredytu z wierzytelnością konsumenta, 2. bank może skutecznie podnieść powyższy zarzut potrącenia również jako zarzut ewentualny, podczas gdy co do zasady zarzuca w procesie, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych, 3. bank może skutecznie wezwać konsumenta do zwrotu równowartości kapitału kredytu wypłaconego w wykonaniu nieważnej umowy (w efekcie czego ta wierzytelność banku stanie się wymagalna), podczas gdy co do zasady bank zarzuca w procesie, że umowa kredytu jest ważna i nie zawiera nieuczciwych warunków umownych, 4. bank może wyznaczyć konsumentowi termin dwutygodniowy na zwrot równowartości całego kapitału kredytu (w efekcie czego wierzytelność banku o zwrot równowartości całego kapitału kredytu staje się wymagalna), 5. konsument zostanie obciążony częścią kosztów procesu w zakresie, w którym powództwo o zapłatę zostało oddalone w związku z uwzględnieniem zarzutu potrącenia podniesionego przez bank. 97 Zawieszenie postępowania przed Sądem odsyłającym. 98 W związku ze zwróceniem się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o udzielenie odpowiedzi na niniejsze pytanie prejudycjalne, należało zawiesić postępowanie przez sądem odsyłającym na podstawieart. 177 § 1 pkt 31k.p.c.Postępowanie zostało zawieszone tylko w zakresie powództwa o zapłatę, ponieważ co do powództwa głównego o ustalenie sąd odsyłający wydał wyrok częściowy, którym powództwo to uwzględnił i ustalił nieważność umowy kredytu. W związku z ustaleniem nieważności umowy kredytu kwestią wymagającą wyjaśnienia dla rozpoznania niniejszej sprawy pozostaje wykładnia prawa europejskiego co do skuteczności złożonego przez pozwanego zarzutu potrącenia oraz w przedmiocie zasad rozstrzygnięcia o kosztach procesu, a zatem zasadne było zawieszenie postępowania w zakresie dotyczącym powództwa o zapłatę. 1Videuchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 25.04.2024 r., III CZP 25/22. 2 Videwyrok Trybunału Sprawiedliwości (wielka izba) z dnia 21.12.2016 r. w sprawach połączonych C‑154/15, C‑307/15 i C‑308/15,G. N., pkt 62-63. 3Vide: -wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14.12.2023 r., C-28/22,(...)Bank, pkt 87, - postanowienie Trybunału Sprawiedliwości z dnia 8.05.2024 r., C-424/22,(...)Bank(...), pkt 38. 4 Vide: - orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 1.12.1961 r., 4 CR 212/61, - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.11.2008 r., V CSK 169/08, - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.11.2011 r., II CSK 70/11, - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.06.2013 r., V CSK 389/12, - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9.08.2016 r., II CZ 83/16, - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5.10.2018 r., I CSK 629/17, - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.08.2019 r., II CSK 551/18, - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.04.2022 r., I CSK 864/22, - wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 29.12.2014 r., I ACa 168/14, - wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 9.02.2017 r., I ACa 722/16, - wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 20.02.2020 r., I ACa 635/19, - wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 20.10.2022 r., I ACa 1117/21, - wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22.11.2022 r., I ACa 1001/21, - wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 6.07.2023 r., I ACa 445/22, - wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 27.10.2023 r., I ACa 414/22. 5Vide: -uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5.11.2014 r., III CZP 76/14, - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.02.2019 r., II CSK 413/18. 6Vide: - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3.04.1998 r., III CKN 436/97, - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.04.2004 r., V CK 461/03. 7 VideW. Borysiak (w:)Kodeks cywilny. Komentarz, red. W. Borysiak, Warszawa 2023,art. 455, pkt 40. 8Videwyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.09.2010 r., II CSK 178/10. 9 VideK. Zagrobelny (w:)Kodeks cywilny. Komentarz, red. E. Gniewek, P. Machnikowski, Warszawa 2023,art. 455, nb 5. 10Videwyrok Sądu Najwyższego z dnia 15.12.2021 r., IV CSKP 82/21. 11Videwyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.01.2023 r., II CSKP 298/22. 12Videuzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 22.11.2013 r., III CZP 72/13. 13Vide: - wyrok Sądu Najwyższego z 28.05.1991 r., II CR 623/90, - wyrok Sądu Najwyższego z 6.07.2011 r., I CSK 576/09, - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15.12.2021 r., IV CSKP 82/21. 14Vide: - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.11.2008 r., V CSK 169/08, - postanowienie SN z 12.04.2023 r., ICSK 5279/22, LEX nr 3525879. 15Vide: - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6.11.1984 r., IV CZ 196/84, - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10.02.2010 r., V CZ 1/10, - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24.08.2011 r., IV CZ 34/11, - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.01.2012 r., IV CZ 117/11, - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.04.2012 r. II CZ 208/11. 16 VideAndrzej Olaś, Zarzut potrącenia w procesie cywilnym, Warszawa 2021, Legalis, rozdział VI, § 5. 17Ibidem. 18Vide: - wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7.04.2022 r., C-385/20,(...), pkt 55. 19Vide: - wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16.07.2020 r., C-224/19 i C-259/19,(...), pkt 98-99, - wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22.09.2022 r., C-215/21,(...)., pkt 37-38, - wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 13.07.2023 r., C-35/22,(...) SA, pkt 26-27, - wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21.03.2024 r., C-714/22,(...), pkt 83-84, 88.

15/450500/0008403/C

151025200001006_II_K_000580_2024_Uz_2024-12-19_001

II K 580/24

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-09 18:00:07.0 CET

2025-01-09 15:09:05.0 CET

15102520

1006

SENTENCE

Sygn. akt: II K 580/24 (...) WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie: Przewodniczący Sędzia Marek Tyciński Protokolant st. sekretarz sądowy Marcin Szymczak w obecności oskarżyciela skarbowego Jakuba Kurtys po rozpoznaniu dnia 25 lipca, 26 września, 5 listopada i 10 grudnia 2024 r. sprawy K. M. s. H. i I. z domu K. ur. (...) w L. oskarżonego o to, że: I działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Małgorzata Rafalska" xPublisher="mrafalska" xEditorFullName="Kamilla Waszyńska" xEditor="kwaszynska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="11" xFlag="published" xVolType="15/102520/0001006/K" xYear="2024" xVolNmbr="000580" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt: II K 580/24</xText> <xText><xAnon> (...)</xAnon></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"><xName>WYROK</xName><xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle><xText xALIGNx="right">Dnia 19 grudnia 2024 r.</xText><xText>Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:</xText><xText>Przewodniczący Sędzia Marek Tyciński</xText><xText>Protokolant st. sekretarz sądowy Marcin Szymczak</xText><xText>w obecności oskarżyciela skarbowego Jakuba Kurtys</xText><xText>po rozpoznaniu dnia 25 lipca, 26 września, 5 listopada i 10 grudnia 2024 r.</xText><xText>sprawy</xText><xText><xBx><xAnon>K. M.</xAnon> s. <xAnon>H.</xAnon> i <xAnon>I.</xAnon> z domu <xAnon>K.</xAnon> <xAnon>ur. (...)</xAnon> w <xAnon>L.</xAnon></xBx></xText><xText><xUx>oskarżonego o to, że: </xUx></xText><xUnit xIsTitle="false" xType="none"><xName xSffx=".">I</xName><xText>działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru w okresie od 04 stycznia 2021 r. do 22 grudnia 2022 r. w <xAnon>T.</xAnon> oraz w miejscowości<xAnon>(...)</xAnon> jako wiceprezes zarządu, a następnie prezes zarządu <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon> (dawniej <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon>) zajmując się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi spółki posłużył się 218 fakturami VAT nieodzwierciedlającymi rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, na których jako wystawca widnieje:</xText></xUnit><xText><xAnon> Firma (...)</xAnon></xText><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="100"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="100"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-01-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 645,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14145,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-01-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 254,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12054,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-01-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 840,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9840,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xText><xAnon>(...)</xAnon>NIP <xAnon> (...)</xAnon> </xText><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="99"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="100"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp-</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-02-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 300,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-02-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 346,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 546,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-02-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 254,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 054,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-03-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 277,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 177,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-03-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 530,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 530,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-03-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 495,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 995,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-03-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 323,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 423,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-04-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>805,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 305,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-04-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 880,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 502,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 382,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-04-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 760,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14 760,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-05-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 185,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 685,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-05-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 530,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 530,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-05-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 645,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14 145,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-05-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 507,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 407,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xText><xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon></xText><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="100"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-05-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 500,89</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 495,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 996,09</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 315,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 602,66</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 918,56</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>. 11 870,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 730,31</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14 601,21</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 760,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 475,01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 235,91</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 317,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 143,12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 461,02</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 649,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 449,48</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 099,38</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 427,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 398,42</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 826,32</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 650,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 219,71</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 870,61</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 649,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 449,48</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 099,38</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 205,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 347,36</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 553,26</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 871,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 500,54</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 372,44</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 648,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 679,25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14 328,15</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 093,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 551,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 645,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 093,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 551,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 645,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>15.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 077,89</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 397,91</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 475,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>16.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 277,89</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 673,91</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 951,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>17.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 797,89</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 563,51</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 361,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>18.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 809,89</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 566,27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 376,16</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>19.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 875,99</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 351,48</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 227,47</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>20.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 610,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 750,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 360,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>21.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 860,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 578,01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 438,91</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>22.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 609,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 980,16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 589,56</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>23.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 867,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 579,62</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 447,52</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>24.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 633,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 733,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>25.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 815,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 797,45</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 612,45</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>26.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 068,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 085,64</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11153,64</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>27.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 935,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 825,26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 761,16</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>28.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 070,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 070,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>29.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 523,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 270,29</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 793,29</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>30.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-29</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 880,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1122,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 002,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>31.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 040,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 849,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 889,20</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="100"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>32.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 610,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 750,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 360,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>33.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 720,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 545,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 265,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>34.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 725,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 225,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>35.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 660,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 761,80</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 421,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>36.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 840,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 343,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 183,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>37.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 220,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 430,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 650,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>38.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 835,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 342,05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 177,05</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>39.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 325,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 224,75</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 549,75</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>40.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 589,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 285,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 875,09</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>41.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 117,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 406,91</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 523,91</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>42.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 820,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>878,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 698,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>43.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 651,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 069,73</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 720,73</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>44.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 259,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>979,57</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 238,57</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>45.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 469,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 027,87</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 496,87</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>46.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 095,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 171,85</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 266,85</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>47.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 820,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 338,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 158,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>48.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 910,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1129,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 039,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>49.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 105,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 404,15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 509,15</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>50.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 872,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 350,56</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 222,56</xText></xClmn></xRow></xRows><xText><xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon></xText><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="123"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="101"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 626,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 753,98</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 379,98</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 826,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1110,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 936,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 240,99</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 665,43</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 906,42</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 640,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 527,32</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 167,82</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 516,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 728,68</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 244,68</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 587,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 487,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 966,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 832,18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 798,18</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 756,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 553,88</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 309,88</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 081,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 131,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 794,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 594,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 240,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 435,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 675,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 855,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 576,65</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 431,65</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 656,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 856,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 370,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 465,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 835,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>15.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 323,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 684,29</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 007,29</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>16.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 552,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 302,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>17.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 290,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 446,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 736,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>18.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 559,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 508,57</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 067,57</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>19.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 030,99</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 617,13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 648,12</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>20.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 130,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 639,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 769,90</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>21.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 080,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 628,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 708,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>22.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 160,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 876,80</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 036,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>23.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 587,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 487,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>24.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 470,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 718,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 188,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>25.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 467,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 847,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>26.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 630,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 754,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 384,90</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>27.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-29</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 867,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 119,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 986,41</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>28.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 225,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 201,75</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 426,75</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="68"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="153"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="101"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>29.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 015,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 383,45</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 398,45</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>30.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 392,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 240,16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 632,16</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>31.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 430,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 478,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 908,90</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>32.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 480,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 490,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 970,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>33.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 690,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 308,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 998,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>34.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 449,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 749,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>35.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 138,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 088,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>36.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 877,25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 121,77</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 999,02</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>37.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 575,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 052,25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 627,25</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>38.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 970,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 373,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 343,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>39.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 610,99</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 520,53</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 131,52</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>40.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 880,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 352,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 232,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>41.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 334,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 134,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>42.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 276,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 826,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>43.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 495,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 995,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>44.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 380,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>45.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-29</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 125,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>948,75</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 073,75</xText></xClmn></xRow></xRows><xText><xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon></xText><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="159"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="101"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 463,15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 256,52</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 719,67</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 512,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 267,88</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 780,38</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 069,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 719,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 242,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 642,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 380,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 463,15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 256,52</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 719,67</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 880,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 352,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 232,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 069,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 719,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-29</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 265,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 765,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 380,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 966,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 142,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 108,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 880,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 352,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 232,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 045,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 390,35</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 435,35</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 265,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 765,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>15.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 720,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 315,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 035,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>16.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 449,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 749,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>17.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 810,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 336,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 146,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>18.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 368,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 318,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>19.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 288,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 888,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>20.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 640,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 527,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 167,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>21.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 449,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 749,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>22.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 040,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 619,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 659,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>23.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 518,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 118,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>24.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 380,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>25.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 510,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 497,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 007,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>26.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 880,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 352,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 232,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>27.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 456,45</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 484,98</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 941,43</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>28.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 265,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 765,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>29.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 380,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>30.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 518,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 118,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="69"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="161"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="102"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>31.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 357,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 257,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>32.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 290,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>756,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 046,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>33.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 207,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 457,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>34.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 437,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 687,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>35.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 380,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>36.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 980,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 375,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 355,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>37.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 480,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 490,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 970,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>38.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 270,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 442,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 712,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>39.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 426,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 626,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>40.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 279,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 444,17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 723,17</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>41.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 104,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 904,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>42.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 210,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 428,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 638,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>43.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 210,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 428,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 638,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>44.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 520,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 269,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 789,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>45.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 830,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 110,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 940,90</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>46.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 426,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 626,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>47.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 980,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 375,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 355,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>48.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 380,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>49.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 437,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 687,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>50.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 449,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 749,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>51.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 357,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 257,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>52.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 104,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 904,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>53.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 012,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 412,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>54.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 564,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 364,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>55.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 699,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 310,77</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 009,77</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>56.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 552,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 302,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>57.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 782,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 532,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>58.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 480,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 490,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 970,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>59.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 564,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 364,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>60.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 610,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 610,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>61.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 449,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 749,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>62.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 518,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 118,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>63.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 426,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 626,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>64.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 435,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 480,05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 915,05</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>65.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 449,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 749,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>66.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 699,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 310,77</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 009,77</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>67.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 564,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 364,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>68.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 587,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 487,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>69.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 480,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 490,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 970,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>70.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 270,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1442,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 712,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>71.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 426,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 626,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>72.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 980,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 375,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 355,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>73.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 380,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>74.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 437,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 687,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>75.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 610,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 610,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>76.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 518,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 118,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>77.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 357,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 257,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>78.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 518,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 118,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>79.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 782,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 532,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>80.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 794,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 594,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>81.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 552,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 302,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>82.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 699,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 310,77</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 009,77</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="69"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="159"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="103"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>83.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 564,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 364,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>84.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 587,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 487,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>85.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 560,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 738,80</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 298,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>86.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 518,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 118,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>87.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 946,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 827,67</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 774,07</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>88.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 656,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 856,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>89.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 679,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 979,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>90.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 990,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 607,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 597,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>91.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 298,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 448,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 746,79</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>92.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 111,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 405,69</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 517,39</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>93.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 495,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 493,85</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 988,85</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>94.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 168,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 418,76</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 587,26</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>95.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 207,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 427,68</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 634,98</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>96.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 288,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 446,31</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 734,61</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>97.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 996,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 379,08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 375,08</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>98.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 698,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 310,66</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 009,16</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>99.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 994,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 378,62</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 372,62</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>100.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 497,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 494,43</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 991,93</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>101.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 291,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 446,93</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 737,93</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>102.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 992,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 378,16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 370,16</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>103.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 357,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1462,11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 819,11</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>104.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 985,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 376,55</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 361,55</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>105.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 617,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 292,03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 909,53</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>106.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 083,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 399,09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 482,09</xText></xClmn></xRow></xRows><xText>- z których łączna kwota podatku naliczonego wynosi 341 991,35 zł</xText><xText><xBx>tj. o przestępstwo skarbowe z <xLexLink xArt="art. 62;art. 62 § 2 a" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 62 § 2a kks</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 § 2" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 6 § 2 kks</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 9;art. 9 § 3" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 9 § 3 kks</xLexLink></xBx></xText><xUnit xIsTitle="false" xType="none"><xName xSffx=".">II</xName><xText>działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru w okresie od 04 stycznia 2021 r. do 22 grudnia 2022 r. w <xAnon>T.</xAnon> oraz w miejscowości <xAnon>G.</xAnon>, jako wiceprezes zarządu, a następnie prezes zarządu <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon> (dawniej <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon>) zajmując się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi spółki wystawił 437 nierzetelnych faktur VAT nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, na rzecz:</xText></xUnit><xText><xAnon>P. K.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon></xText><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="101"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-01-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 392,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 792,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-01-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 231,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11931,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-01-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 277,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 177,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-02-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 576,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 776,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-02-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 392,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 792,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-02-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 932,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 332,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-03-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 989,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 639,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-03-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 001,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 701,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-03-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 024,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 824,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-03-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 035,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 885,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-04-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 231,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 931,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="69"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="102"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-04-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 369,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 669,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-05-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 070,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 070,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-05-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 840,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 840,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>15.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 001,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 701,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>16.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 219,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 869,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>17.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 322,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 072,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>18.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 288,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 238,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>19.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>966,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 166,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>20.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 000,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 350,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>21.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>954,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 104,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>22.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>989,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 289,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>23.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 242,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 642,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>24.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 288,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 888,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>25.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 380,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 380,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>26.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>724,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 874,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>27.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1127,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 027,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>28.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 288,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 888,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>29.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>30.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>701,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 751,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>31.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>32.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>667,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 567,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>33.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>34.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>862,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 612,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>35.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 446,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>792,58</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 238,58</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>36.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>805,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 305,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>37.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2012-11-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>38.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>39.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 334,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>766,82</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 100,82</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>40.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>41.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 440,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>791,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 231,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>42.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>43.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>44.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 460,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>795,80</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 255,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>45.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 340,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>768,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 108,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>46.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>736,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 936,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>47.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>48.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 345,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>769,35</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 114,35</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>49.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 540,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>584,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 124,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>50.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 445,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>332,35</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 777,35</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>51.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 210,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>738,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 948,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>52.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 220,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>740,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 960,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>53.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>701,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 751,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>54.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 930,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>673,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 603,90</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>55.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 470,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>568,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 038,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>56.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>598,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 198,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>57.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 320,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>763,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 083,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>58.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>59.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 813,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>60.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>552,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 952,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>61.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 270,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>752,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 022,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>62.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 010,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>692,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 702,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>63.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>736,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 936,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="70"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="103"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>64.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>667,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 567,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>65.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>851,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 551,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>66.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>471,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 521,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>67.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>494,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 644,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>68.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>310,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 660,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>69.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>943,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 043,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>70.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 210,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>278,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 488,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>71.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>72.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>379,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 029,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>73.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1155,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>265,65</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 420,65</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>74.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>356,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 906,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>75.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 585,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>594,55</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 179,55</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>76.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 813,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>77.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>690,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 690,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>78.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>621,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 321,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>79.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>80.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>81.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>862,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 612,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>82.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>83.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>943,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 043,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>84.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>885,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 735,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>85.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>86.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>862,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 612,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>87.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>667,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 567,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>88.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>253,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 353,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>89.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>529,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 829,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>90.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>437,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 337,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>91.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>414,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 214,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>92.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>506,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 706,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>93.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>483,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 583,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>94.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>644,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 444,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>95.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>575,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 075,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>96.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>552,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 952,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>97.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>368,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 968,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>98.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>517,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 767,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>99.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>471,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 521,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>100.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>448,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 398,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>101.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>425,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 275,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>102.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>598,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 198,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>103.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>552,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 952,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>104.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>471,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 521,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>105.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>609,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 259,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>106.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>529,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 829,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>107.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>506,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 706,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>108.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>667,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 567,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>109.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>598,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 198,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>110.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>575,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 075,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>111.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>540,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 890,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>112.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>494,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 644,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>113.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>460,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 460,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>114.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>448,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 398,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>115.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 463,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>336,58</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 799,99</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="68"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="101"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>116.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 504,06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>345,93</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 849,99</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>117.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 560,98</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>359,03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 920,01</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>118.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 759,35</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>634,65</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 394,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>119.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>690,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 690,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>120.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 813,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>121.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>122.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>736,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 936,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>123.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 450,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>124.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>125.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>724,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 874,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>126.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>127.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>701,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 751,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>128.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>437,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 337,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>129.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>356,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 906,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>130.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>460,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 460,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>131.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>678,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 628,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>132.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 980,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>685,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 665,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>133.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>701,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 751,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>134.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>724,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 874,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>135.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>136.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 450,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>137.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>138.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>448,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 398,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>139.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>471,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 521,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>140.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>805,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 305,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>141.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>506,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 706,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>142.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>143.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,50</xText></xClmn></xRow></xRows><xText><xAnon>M. P.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon></xText><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="123"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="101"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-04-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 150,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-05-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 150,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 969,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>452,87</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 421,87</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 180,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>731,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 911,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 101,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 814,23</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>839,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 489,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 495,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 995,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 265,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 765,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>851,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 551,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>943,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 043,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>966,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 166,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 242,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 642,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 518,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 118,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>885,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 735,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>15.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 813,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>16.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>874,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 674,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>17.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>977,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 227,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>18.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 885,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>893,55</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 778,55</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>19.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="71"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="153"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="104"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>20.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2012-11-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 790,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>871,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 661,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>21.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 972,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>913,56</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 885,56</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>22.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 890,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>894,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 784,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>23.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 820,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>878,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 698,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>24.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 840,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>883,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 723,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>25.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 790,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>871,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 661,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>26.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 640,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>837,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 477,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>27.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>28.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 210,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>968,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 178,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>29.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 040,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>699,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 739,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>30.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 090,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>710,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 800,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>31.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 813,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>32.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>724,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 874,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>33.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 180,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>731,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 911,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>34.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 990,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>687,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 677,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>35.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 060,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>703,80</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 763,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>36.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 170,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>729,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 899,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>37.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 680,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>616,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 296,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>38.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>621,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 321,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>39.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>552,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 952,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>40.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>41.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>736,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 936,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>42.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 450,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>43.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 960,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>680,80</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 640,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>44.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>45.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 140,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>492,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 632,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>46.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>678,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 628,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>47.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>874,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 674,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>48.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>885,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 735,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>49.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>50.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>736,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 936,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>51.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>862,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 612,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>52.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>53.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>54.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>839,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 489,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>55.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>437,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 337,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>56.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>494,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 644,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>57.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>58.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>908,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 858,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>59.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>60.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>943,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 043,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>61.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>62.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>805,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 305,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>63.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>64.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>598,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 198,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>65.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>552,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 952,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>66.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>736,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 936,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>67.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 450,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>68.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>632,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 382,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>69.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>609,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 259,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>70.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>391,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 091,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>71.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>425,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 275,50</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="101"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>72.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>598,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 198,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>73.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>552,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 952,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>74.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 249,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>75.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>805,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 305,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>76.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>644,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 444,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>77.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>621,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 321,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>78.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 749,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>402,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 152,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>79.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 200,81</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>276,19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 477,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>80.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>81.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>437,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 337,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>82.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>598,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 198,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>83.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>506,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 706,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>84.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>85.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>448,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 398,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>86.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>87.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>609,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 259,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>88.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>89.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>494,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 644,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>90.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>460,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 460,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xText><xAnon>D. S.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon></xText><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="68"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="123"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="102"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 208,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 808,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 955,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 455,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 587,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 487,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 530,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 530,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 277,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12 177,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 978,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 578,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 576,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13 776,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-29</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 909,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 209,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 450,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>724,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 874,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-07-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>15.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>805,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 305,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>16.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>17.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>18.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>19.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>20.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>851,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 551,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>21.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>839,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 489,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>22.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>23.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>862,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 612,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>24.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>724,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 874,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>25.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>26.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>644,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 444,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>27.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon> (...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>448,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 398,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>28.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,50</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="70"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="105"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>29.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>30.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 180,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>731,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 911,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>31.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 510,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>807,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 317,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>32.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>736,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 936,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>33.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>34.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 470,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>798,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 268,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>35.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 580,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>823,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 403,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>36.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-29</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>37.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 230,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>742,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 972,90</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>38.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>39.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 260,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>749,80</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 009,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>40.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>41.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 370,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>775,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 145,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>42.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 870,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>660,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 530,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>43.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 630,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>834,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 464,90</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>44.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 012,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 412,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>45.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>851,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 551,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>46.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>47.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 920,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>671,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 591,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>48.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>943,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 043,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>49.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 420,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>786,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 206,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>50.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 530,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>811,90</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 341,90</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>51.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 610,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>830,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 440,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>52.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 720,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>855,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 575,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>53.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>885,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 735,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>54.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>55.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 320,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 223,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 543,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>56.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>701,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 751,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>57.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>851,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 551,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>58.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>59.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 813,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>60.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>897,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 797,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>61.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>62.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 357,72</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>542,28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 900,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>63.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 682,93</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>617,07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>64.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 845,53</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>654,47</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>65.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 032,52</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>467,48</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 500,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>66.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 926,83</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>673,17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>67.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 170,73</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>729,27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 900,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>68.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 032,52</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>697,48</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 730,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>69.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 959,35</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>680,65</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 640,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>70.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 666,67</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>383,33</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 050,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>71.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 715,45</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 084,55</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 800,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>72.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-02-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 889,43</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>894,57</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 784,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>73.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>202203-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 910,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>669,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 579,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>74.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>75.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>76.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 840,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>653,20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 493,20</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>77.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 510,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>807,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 317,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>78.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 470,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>798,10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 268,10</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>79.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 620,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>832,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 452,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>80.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 813,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="69"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="103"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>81.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>678,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 628,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>82.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-03-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>908,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 858,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>83.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 555,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>817,65</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 372,65</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>84.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>85.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>736,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 936,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>86.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>87.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 813,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>88.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>851,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 551,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>89.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>874,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 674,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>90.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-29</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 155,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>725,65</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 880,65</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>91.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 490,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1032,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 522,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>92.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>93.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>851,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 551,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>94.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>805,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 305,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>95.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 250,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>96.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>839,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 489,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>97.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 450,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>98.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-23</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 069,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 719,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>99.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-05-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>966,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 166,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>100.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>101.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>874,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 674,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>102.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>103.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>104.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-06-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>448,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 398,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>105.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>356,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 906,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>106.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>448,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 398,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>107.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>552,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 952,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>108.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>598,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 198,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>109.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>575,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 075,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>110.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>391,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 091,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>111.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>368,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 968,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>112.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>506,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 706,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>113.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>483,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 583,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>114.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>414,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 214,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>115.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>529,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 829,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>116.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>471,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 521,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>117.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>437,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 337,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>118.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>437,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 337,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>119.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-07-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>379,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 029,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>120.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>506,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 706,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>121.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>448,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 398,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>122.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>391,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 091,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>123.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>552,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 952,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>124.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>483,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 583,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>125.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>402,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 152,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>126.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>356,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 906,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>127.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>402,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 152,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>128.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>471,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 521,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>129.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>483,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 583,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>130.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>506,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 706,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>131.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-22</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>540,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 890,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>132.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>529,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 829,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="70"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="103"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>133</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>552,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 952,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>134</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>356,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 906,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>135</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>136.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>137.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>655,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 505,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>138.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>678,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 628,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>139.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>368,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 968,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>140.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-09-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>253,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 353,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>141.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>368,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 968,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>142.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>437,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 337,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>143.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 249,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>747,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 997,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>144.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 449,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>145.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 049,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>701,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 751,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>146.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 149,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>494,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 644,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>147.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-26</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>839,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 489,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>148.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-27</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 750,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>862,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 612,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>149.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-28</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>874,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 674,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>150.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-31</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>885,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 735,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>151.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>609,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 259,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>152.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 950,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>678,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 628,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>153.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>759,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 059,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>154.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>805,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 305,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>155.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 100,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>713,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 813,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>156.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>494,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 644,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>157.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>158.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 450,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>159.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-15</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>851,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 551,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>160.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>885,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 735,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>161.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-11-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>839,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 489,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>162.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>494,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 644,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>163.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>164.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>391,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 091,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>165.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-09</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 850,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>425,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 275,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>166.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>506,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 706,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>167.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>356,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 906,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>168.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-19</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText xALIGNx="right">169-1</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xText><xAnon>J. K. (2)</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon></xText><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="100"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-17</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7 200,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 656,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 856,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8 300,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 909,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10 209,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 520,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 039,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 559,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-10</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 310,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 221,30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 531,30</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 680,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 076,40</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 756,40</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-01-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 490,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 262,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 752,70</xText></xClmn></xRow></xRows><xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="100"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-06-30</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 050,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>931,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 981,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-08-05</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>575,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 075,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-09-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>690,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 690,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-10-12</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 000,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>690,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 690,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>368,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 968,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-11-25</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>322,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 722,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-02</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>322,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 722,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2021-12-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>391,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 091,00</xText></xClmn></xRow></xRows><xAnon>R. Z.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon> <xRows><xCOLGROUPx><xCOLx xWIDTHx="67"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="122"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="154"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="87"></xCOLx><xCOLx xWIDTHx="101"></xCOLx></xCOLGROUPx><xRow><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Lp.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Nr faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Data wystawienia faktury</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota netto</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"><xText>Kwota VAT</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>Kwota brutto</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 012,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 412,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-07</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 500,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>805,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 305,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 800,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>874,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 674,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-11</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 450,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 860,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 117,80</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>5 977,80</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-04-14</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 990,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>1 147,70</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>6 137,70</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>7.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-03</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 400,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>782,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 182,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>8.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-08</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 600,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>828,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 428,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>9.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-08-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 900,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>667,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 567,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>10.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-04</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 449,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>11.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 700,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>621,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 321,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>12.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 049,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>701,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 751,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>13.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-18</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 349,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>14.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 549,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>15.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-10-24</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 949,59</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>908,41</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 858,00</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>16.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-01</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 820,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>878,60</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 698,60</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>17.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-06</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 550,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>816,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 366,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>18.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-13</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 450,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>793,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 243,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>19.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-16</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 150,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>724,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 874,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>20.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-20</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 350,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>770,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>4 120,50</xText></xClmn></xRow><xRow><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>21.</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText><xAnon>(...)</xAnon></xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2022-12-21</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>2 650,00</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>609,50</xText></xClmn><xClmn xVALIGNx="bottom" xALIGNx="left"><xText>3 259,50</xText></xClmn></xRow></xRows><xText><xAnon>E. K.</xAnon> NIP <xAnon> (...)</xAnon></xText><xText>Z których łączna kwota podatku należnego wynosi 350 798,52 zł</xText><xText><xBx>tj. o przestępstwo skarbowe z <xLexLink xArt="art. 62;art. 62 § 2 a" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 62 § 2a kks</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 § 2" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 6 § 2 kks</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 9;art. 9 § 3" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 9 § 3 kks</xLexLink></xBx></xText><xText xALIGNx="center"><xBx>orzeka:</xBx></xText><xUnit xIsTitle="false" xType="none"><xName xSffx=".">I</xName><xText>uznaje <xBx>oskarżonego <xAnon>K. M.</xAnon> </xBx>za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia z tym ustaleniem, że oba zarzuty stanowią jeden czyn zabroniony 62 <xLexLink xArt="§ 2" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">§ 2 kks</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 § 2" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 6 § 2 kks</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 9;art. 9 § 3" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 9 § 3 kks</xLexLink> . i za to na podstawie <xLexLink xArt="art. 62;art. 62 § 2" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 62§2kks</xLexLink> wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny przyjmując wartość jednej stawki dziennej za równą 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) ;</xText></xUnit><xUnit xIsTitle="false" xType="none"><xName xSffx=".">II</xName><xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 69§1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 70;art. 70 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 70§1kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 20;art. 20 § 1" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 20§1kks</xLexLink> wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesza oskarżonemu warunkowo na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;</xText></xUnit><xUnit xIsTitle="false" xType="none"><xName xSffx=".">III</xName><xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 35" xIsapId="WDU19990830930" xTitle="Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930">art. 35kks</xLexLink> orzeka środek karny poprzez podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie jego treści na stronie Sądu Rejonowego w Toruniu na okres miesiąca;</xText></xUnit><xUnit xIsTitle="false" xType="none"><xName xSffx=".">IV</xName><xText>zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa.</xText></xUnit></xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Marek Tyciński

Małgorzata Rafalska

st. sekretarz sądowy Marcin Szymczak

Kamilla Waszyńska

Sygn. akt: II K 580/24 (...) WYROKW IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJDnia 19 grudnia 2024 r.Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:Przewodniczący Sędzia Marek TycińskiProtokolant st. sekretarz sądowy Marcin Szymczakw obecności oskarżyciela skarbowego Jakuba Kurtyspo rozpoznaniu dnia 25 lipca, 26 września, 5 listopada i 10 grudnia 2024 r.sprawyK. M.s.H.iI.z domuK.ur. (...)wL.oskarżonego o to, że:Idziałając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru w okresie od 04 stycznia 2021 r. do 22 grudnia 2022 r. wT.oraz w miejscowości(...)jako wiceprezes zarządu, a następnie prezes zarządu(...) sp. z o.o.NIP(...)(dawniej(...) sp. z o.o.) zajmując się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi spółki posłużył się 218 fakturami VAT nieodzwierciedlającymi rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, na których jako wystawca widnieje:Firma (...)Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2021-01-0411 500,002 645,0014145,002.(...)2021-01-089 800,002 254,0012054,003.(...)2021-01-128 000,001 840,009840,00(...)NIP(...) Lp-Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2021-02-1910 000,002 300,0012 300,002.(...)2021-02-1610 200,002 346,0012 546,003.(...)2021-02-129 800,002 254,0012 054,004.(...)2021-03-059 900,002 277,0012 177,005.(...)2021-03-0811 000,002 530,0013 530,006.(...)2021-03-096 500,001 495,007 995,007.(...)2021-03-0310 100,002 323,0012 423,008.(...)2021-04-133 500,00805,004 305,009.(...)2021-04-0910 880,002 502,4013 382,4010.(...)2021-04-0212 000,002 760,0014 760,0011.(...)2021-05-059 500,002 185,0011 685,0012.(...)2021-05-0611 000,002 530,0013 530,0013.(...)2021-05-0711 500,002 645,0014 145,0014.(...)2021-05-0410 900,002 507,0013 407,00(...) sp. z o.o.NIP(...)Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2021-05-286 500,891 495,207 996,092.(...)2021-06-0211 315,902 602,6613 918,563.(...)2021-06-11. 11 870,902 730,3114 601,214.(...)2021-06-0410 760,902 475,0113 235,915.(...)2021-06-259 317,902 143,1211 461,026.(...)2021-06-2310 649,902 449,4813 099,387.(...)2021-06-1810 427,902 398,4212 826,328.(...)2021-06-099 650,902 219,7111 870,619.(...)2021-06-1710 649,902 449,4813 099,3810.(...)2021-06-0710 205,902 347,3612 553,2611.(...)2021-06-2210 871,902 500,5413 372,4412.(...)2021-06-1411 648,902 679,2514 328,1513.(...)2021-06-1611 093,902 551,6013 645,5014.(...)2021-06-2111 093,902 551,6013 645,5015.(...)2021-07-206 077,891 397,917 475,8016.(...)2021-07-227 277,891 673,918 951,8017.(...)2021-07-236 797,891 563,518 361,4018.(...)2021-08-126 809,891 566,278 376,1619.(...)2021-08-175 875,991 351,487 227,4720.(...)2021-08-247 610,001 750,309 360,3021.(...)2021-08-206 860,901 578,018 438,9122.(...)2021-09-108 609,401 980,1610 589,5623.(...)2021-09-216 867,901 579,628 447,5224.(...)2021-10-047 100,001 633,008 733,0025.(...)2021-10-117 815,001 797,459 612,4526.(...)2021-10-149 068,002 085,6411153,6427.(...)2021-10-067 935,901 825,269 761,1628.(...)2021-11-099 000,002 070,0011 070,0029.(...)2021-11-185 523,001 270,296 793,2930.(...)2021-11-294 880,001122,406 002,4031.(...)2021-12-148 040,001 849,209 889,2032.(...)2021-12-027 610,001 750,309 360,3033.(...)2021-12-076 720,001 545,608 265,6034.(...)2021-12-287 500,001 725,009 225,0035.(...)2021-12-207 660,001 761,809 421,8036.(...)2021-12-305 840,001 343,207 183,2037.(...)2022-01-046 220,001 430,607 650,6038.(...)2022-01-075 835,001 342,057 177,0539.(...)2022-01-125 325,001 224,756 549,7540.(...)2022-01-185 589,501 285,596 875,0941.(...)2022-01-206 117,001 406,917 523,9142.(...)2022-01-263 820,00878,604 698,6043.(...)2022-02-034 651,001 069,735 720,7344.(...)2022-02-104 259,00979,575 238,5745.(...)2022-02-174 469,001 027,875 496,8746.(...)2022-02-235 095,001 171,856 266,8547.(...)2022-03-045 820,001 338,607 158,6048.(...)2022-03-114 910,001129,306 039,3049.(...)2022-03-176 105,001 404,157 509,1550.(...)2022-03-245 872,001 350,567 222,56(...) sp. z o.o.NIP(...)Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2021-07-097 626,001 753,989 379,982.(...)2021-07-144 826,501110,105 936,603.(...)2021-07-057 240,991 665,438 906,424.(...)2021-08-046 640,501 527,328 167,825.(...)2021-08-117 516,001 728,689 244,686.(...)2021-08-186 900,001 587,008 487,007.(...)2021-08-067 966,001 832,189 798,188.(...)2021-08-256 756,001 553,888 309,889.(...)2021-09-079 050,002 081,5011 131,5010.(...)2021-09-147 800,001 794,009 594,0011.(...)2021-09-216 240,001 435,207 675,2012.(...)2021-10-276 855,001 576,658 431,6513.(...)2021-10-257 200,001 656,008 856,0014.(...)2021-10-216 370,001 465,107 835,1015.(...)2021-10-087 323,001 684,299 007,2916.(...)2021-10-186 750,001 552,508 302,5017.(...)2021-11-036 290,001 446,707 736,7018.(...)2021-11-216 559,001 508,578 067,5719.(...)2021-11-037 030,991 617,138 648,1220.(...)2021-11-187 130,001 639,908 769,9021.(...)2021-11-267 080,001 628,408 708,4022.(...)2021-12-098 160,001 876,8010 036,8023.(...)2021-12-156 900,001 587,008 487,0024.(...)2021-12-037 470,001 718,109 188,1025.(...)2021-12-276 380,001 467,407 847,4026.(...)2021-12-227 630,001 754,909 384,9027.(...)2021-12-294 867,001 119,415 986,4128.(...)2022-01-035 225,001 201,756 426,7529.(...)2022-01-026 015,001 383,457 398,4530.(...)2022-01-135 392,001 240,166 632,1631.(...)2022-01-186 430,001 478,907 908,9032.(...)2022-01-256 480,001 490,407 970,4033.(...)2022-01-275 690,001 308,706 998,7034.(...)2022-02-076 300,001 449,007 749,0035.(...)2022-02-144 950,001 138,506 088,5036.(...)2022-02-214 877,251 121,775 999,0237.(...)2022-02-254 575,001 052,255 627,2538.(...)2022-03-095 970,001 373,107 343,1039.(...)2022-03-256 610,991 520,538 131,5240.(...)2022-04-085 880,001 352,407 232,4041.(...)2022-04-135 800,001 334,007 134,0042.(...)2022-04-205 550,001 276,506 826,5043.(...)2022-04-226 500,001 495,007 995,0044.(...)2022-04-276 000,001 380,007 380,0045.(...)2022-04-294 125,00948,755 073,75(...) sp. z o.o.NIP(...)Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2022-02-045 463,151 256,526 719,672.(...)2022-02-095 512,501 267,886 780,383.(...)2022-02-164 650,001 069,505 719,504.(...)2022-02-285 400,001 242,006 642,005.(...)2022-03-036 000,001 380,007 380,006.(...)2022-03-115 463,151 256,526 719,677.(...)2022-03-165 880,001 352,407 232,408.(...)2022-03-234 650,001 069,505 719,509.(...)2022-03-295 500,001 265,006 765,0010.(...)2022-04-056 000,001 380,007 380,0011.(...)2022-04-074 966,501 142,306 108,8012.(...)2022-04-125 880,001 352,407 232,4013.(...)2022-04-156 045,001 390,357 435,3514.(...)2022-04-195 500,001 265,006 765,0015.(...)2022-04-215 720,001 315,607 035,6016.(...)2022-04-266 300,001 449,007 749,0017.(...)2022-04-285 810,001 336,307 146,3018.(...)2022-04-305 950,001 368,507 318,5019.(...)2022-05-045 600,001 288,006 888,0020.(...)2022-05-056 640,001 527,208 167,2021.(...)2022-05-066 300,001 449,007 749,0022.(...)2022-05-097 040,001 619,208 659,2023.(...)2022-05-116 600,001 518,008 118,0024.(...)2022-05-136 000,001 380,007 380,0025.(...)2022-05-166 510,001 497,308 007,3026.(...)2022-05-185 880,001 352,407 232,4027.(...)2022-05-206 456,451 484,987 941,4328.(...)2022-05-235 500,001 265,006 765,0029.(...)2022-05-256 000,001 380,007 380,0030.(...)2022-05-266 600,001 518,008 118,0031.(...)2022-05-275 900,001 357,007 257,0032.(...)2022-05-303 290,00756,704 046,7033.(...)2022-06-235 250,001 207,506 457,5034.(...)2022-07-066 250,001 437,507 687,5035.(...)2022-07-136 000,001 380,007 380,0036.(...)2022-07-205 980,001 375,407 355,4037.(...)2022-07-226 480,001 490,407 970,4038.(...)2022-07-256 270,001 442,107 712,1039.(...)2022-07-266 200,001 426,007 626,0040.(...)2022-07-276 279,001 444,177 723,1741.(...)2022-07-284 800,001 104,005 904,0042.(...)2022-08-026 210,001 428,307 638,3043.(...)2022-08-046 210,001 428,307 638,3044.(...)2022-08-055 520,001 269,606 789,6045.(...)2022-08-084 830,001 110,905 940,9046.(...)2022-08-106 200,001 426,007 626,0047.(...)2022-08-125 980,001 375,407 355,4048.(...)2022-08-166 000,001 380,007 380,0049.(...)2022-08-186 250,001 437,507 687,5050.(...)2022-08-196 300,001 449,007 749,0051.(...)2022-08-225 900,001 357,007 257,0052.(...)2022-08-244 800,001 104,005 904,0053.(...)2022-08-264 400,001 012,005 412,0054.(...)2022-09-026 800,001 564,008 364,0055.(...)2022-09-075 699,001 310,777 009,7756.(...)2022-09-096 750,001 552,508 302,5057.(...)2022-09-147 750,001 782,509 532,5058.(...)2022-09-166 480,001 490,407 970,4059.(...)2022-09-206 800,001 564,008 364,0060.(...)2022-09-227 000,001 610,008 610,0061.(...)2022-09-266 300,001 449,007 749,0062.(...)2022-09-286 600,001 518,008 118,0063.(...)2022-10-036 200,001 426,007 626,0064.(...)2022-10-046 435,001 480,057 915,0565.(...)2022-10-056 300,001 449,007 749,0066.(...)2022-10-065 699,001 310,777 009,7767.(...)2022-10-076 800,001 564,008 364,0068.(...)2022-10-116 900,001 587,008 487,0069.(...)2022-10-126 480,001 490,407 970,4070.(...)2022-10-136 270,001442,107 712,1071.(...)2022-10-186 200,001 426,007 626,0072.(...)2022-10-195 980,001 375,407 355,4073.(...)2022-10-206 000,001 380,007 380,0074.(...)2022-10-216 250,001 437,507 687,5075.(...)2022-10-247 000,001 610,008 610,0076.(...)2022-10-256 600,001 518,008 118,0077.(...)2022-10-265 900,001 357,007 257,0078.(...)2022-10-276 600,001 518,008 118,0079.(...)2022-11-027 750,001 782,509 532,5080.(...)2022-11-037 800,001 794,009 594,0081.(...)2022-11-046 750,001 552,508 302,5082.(...)2022-11-075 699,001 310,777 009,7783.(...)2022-11-106 800,001 564,008 364,0084.(...)2022-11-146 900,001 587,008 487,0085.(...)2022-11-157 560,001 738,809 298,8086.(...)2022-11-166 600,001 518,008 118,0087.(...)2022-11-177 946,401 827,679 774,0788.(...)2022-11-187 200,001 656,008 856,0089.(...)2022-11-217 300,001 679,008 979,0090.(...)2022-11-226 990,001 607,708 597,7091.(...)2022-12-016 298,201 448,597 746,7992.(...)2022-12-026 111,701 405,697 517,3993.(...)2022-12-056 495,001 493,857 988,8594.(...)2022-12-066 168,501 418,767 587,2695.(...)2022-12-076 207,301 427,687 634,9896.(...)2022-12-086 288,301 446,317 734,6197.(...)2022-12-095 996,001 379,087 375,0898.(...)2022-12-125 698,501 310,667 009,1699.(...)2022-12-135 994,001 378,627 372,62100.(...)2022-12-146 497,501 494,437 991,93101.(...)2022-12-156 291,001 446,937 737,93102.(...)2022-12-165 992,001 378,167 370,16103.(...)2022-12-196 357,001462,117 819,11104.(...)2022-12-205 985,001 376,557 361,55105.(...)2022-12-215 617,501 292,036 909,53106.(...)2022-12-226 083,001 399,097 482,09- z których łączna kwota podatku naliczonego wynosi 341 991,35 złtj. o przestępstwo skarbowe zart. 62 § 2a kksw zw. zart. 6 § 2 kksw zw. zart. 9 § 3 kksIIdziałając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru w okresie od 04 stycznia 2021 r. do 22 grudnia 2022 r. wT.oraz w miejscowościG., jako wiceprezes zarządu, a następnie prezes zarządu(...) sp. z o.o.NIP(...)(dawniej(...) sp. z o.o.) zajmując się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi spółki wystawił 437 nierzetelnych faktur VAT nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, na rzecz:P. K.NIP(...)Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2021-01-0410 400,002 392,0012 792,002.(...)2021-01-119 700,002 231,0011931,003.(...)2021-01-139 900,002 277,0012 177,004.(...)2021-02-0311 200,002 576,0013 776,005.(...)2021-02-0510 400,002 392,0012 792,006.(...)2021-02-098 400,001 932,0010 332,007.(...)2021-03-028 650,001 989,5010 639,508.(...)2021-03-048 700,002 001,0010 701,009.(...)2021-03-098 800,002 024,0010 824,0010.(...)2021-03-118 850,002 035,5010 885,5011.(...)2021-04-129 700,002 231,0011 931,0012.(...)2021-04-1510 300,002 369,0012 669,0013.(...)2021-05-069 000,002 070,0011 070,0014.(...)2021-05-118 000,001 840,009 840,0015.(...)2021-06-108 700,002 001,0010 701,0016.(...)2021-06-249 650,002 219,5011 869,5017.(...)2021-06-285 750,001 322,507 072,5018.(...)2021-06-309 950,002 288,5012 238,5019.(...)2021-07-144 200,00966,005 166,0020.(...)2021-07-164 350,001 000,505 350,5021.(...)2021-07-194 150,00954,505 104,5022.(...)2021-07-214 300,00989,005 289,0023.(...)2021-08-115 400,001 242,006 642,0024.(...)2021-08-195 600,001 288,006 888,0025.(...)2021-08-256 000,001 380,007 380,0026.(...)2021-09-013 150,00724,503 874,5027.(...)2021-09-034 900,001127,006 027,0028.(...)2021-09-105 600,001 288,006 888,0029.(...)2021-09-243 550,00816,504 366,5030.(...)2021-10-013 050,00701,503 751,5031.(...)2021-10-073 900,00897,004 797,0032.(...)2021-10-112 900,00667,003 567,0033.(...)2021-10-133 400,00782,004 182,0034.(...)2021-10-183 750,00862,504 612,5035.(...)2021-11-023 446,00792,584 238,5836.(...)2021-11-043 500,00805,004 305,0037.(...)2012-11-153 400,00782,004 182,0038.(...)2021-11-163 550,00816,504 366,5039.(...)2021-11-193 334,00766,824 100,8240.(...)2021-12-013 550,00816,504 366,5041.(...)2021-12-033 440,00791,204 231,2042.(...)2021-12-083 600,00828,004 428,0043.(...)2021-12-133 300,00759,004 059,0044.(...)2021-12-153 460,00795,804 255,8045.(...)2022-01-033 340,00768,204 108,2046.(...)2022-01-053 200,00736,003 936,0047.(...)2022-01-113 550,00816,504 366,5048.(...)2022-01-143 345,00769,354 114,3549.(...)2022-01-182 540,00584,203 124,2050.(...)2022-01-201 445,00332,351 777,3551.(...)2022-02-013 210,00738,303 948,3052.(...)2022-02-033 220,00740,603 960,6053.(...)2022-02-073 050,00701,503 751,5054.(...)2022-02-082 930,00673,903 603,9055.(...)2022-02-152 470,00568,103 038,1056.(...)2022-02-172 600,00598,003 198,0057.(...)2022-03-013 320,00763,604 083,6058.(...)2022-03-043 900,00897,004 797,0059.(...)2022-03-083 100,00713,003 813,0060.(...)2022-03-102 400,00552,002 952,0061.(...)2022-03-153 270,00752,104 022,1062.(...)2022-03-173 010,00692,303 702,3063.(...)2022-04-013 200,00736,003 936,0064.(...)2022-04-052 900,00667,003 567,0065.(...)2022-04-123 700,00851,004 551,0066.(...)2022-04-152 050,00471,502 521,5067.(...)2022-04-192 150,00494,502 644,5068.(...)2022-05-051 350,00310,501 660,5069.(...)2022-05-064 100,00943,005 043,0070.(...)2022-05-111 210,00278,301 488,3071.(...)2022-05-123 900,00897,004 797,0072.(...)2022-05-131 650,00379,502 029,5073.(...)2022-05-171155,00265,651 420,6574.(...)2022-05-181 550,00356,501 906,5075.(...)2022-05-202 585,00594,553 179,5576.(...)2022-05-233 100,00713,003 813,0077.(...)2022-05-263 000,00690,003 690,0078.(...)2022-06-022 700,00621,003 321,0079.(...)2022-06-213 250,00747,503 997,5080.(...)2022-07-053 900,00897,004 797,0081.(...)2022-07-073 750,00862,504 612,5082.(...)2022-07-113 350,00770,504 120,5083.(...)2022-07-144 100,00943,005 043,0084.(...)2022-08-043 850,00885,504 735,5085.(...)2022-08-093 600,00828,004 428,0086.(...)2022-08-103 750,00862,504 612,5087.(...)2022-08-112 900,00667,003 567,0088.(...)2022-08-171 100,00253,001 353,0089.(...)2022-09-012 300,00529,002 829,0090.(...)2022-09-021 900,00437,002 337,0091.(...)2022-09-051 800,00414,002 214,0092.(...)2022-09-062 200,00506,002 706,0093.(...)2022-09-072 100,00483,002 583,0094.(...)2022-09-082 800,00644,003 444,0095.(...)2022-09-122 500,00575,003 075,0096.(...)2022-09-132 400,00552,002 952,0097.(...)2022-09-141 600,00368,001 968,0098.(...)2022-09-152 250,00517,502 767,5099.(...)2022-09-162 050,00471,502 521,50100.(...)2022-09-191 950,00448,502 398,50101.(...)2022-09-201 850,00425,502 275,50102.(...)2022-09-212 600,00598,003 198,00103.(...)2022-10-032 400,00552,002 952,00104.(...)2022-10-042 050,00471,502 521,50105.(...)2022-10-052 650,00609,503 259,50106.(...)2022-10-062 300,00529,002 829,00107.(...)2022-10-072 200,00506,002 706,00108.(...)2022-10-102 900,00667,003 567,00109.(...)2022-10-112 600,00598,003 198,00110.(...)2022-10-122 500,00575,003 075,00111.(...)2022-10-132 350,00540,502 890,50112.(...)2022-10-142 150,00494,502 644,50113.(...)2022-10-172 000,00460,002 460,00114.(...)2022-10-181 950,00448,502 398,50115.(...)2022-10-191 463,41336,581 799,99116.(...)2022-10-201 504,06345,931 849,99117.(...)2022-10-211 560,98359,031 920,01118.(...)2022-10-242 759,35634,653 394,00119.(...)2022-11-043 000,00690,003 690,00120.(...)2022-11-073 100,00713,003 813,00121.(...)2022-11-083 300,00759,004 059,00122.(...)2022-11-093 200,00736,003 936,00123.(...)2022-11-103 450,00793,504 243,50124.(...)2022-11-143 550,00816,504 366,50125.(...)2022-11-153 150,00724,503 874,50126.(...)2022-11-163 250,00747,503 997,50127.(...)2022-11-173 050,00701,503 751,50128.(...)2022-11-181 900,00437,002 337,00129.(...)2022-11-211 550,00356,501 906,50130.(...)2022-11-222 000,00460,002 460,00131.(...)2022-11-222 950,00678,503 628,50132.(...)2022-12-012 980,00685,403 665,40133.(...)2022-12-053 050,00701,503 751,50134.(...)2022-12-063 150,00724,503 874,50135.(...)2022-12-073 300,00759,004 059,00136.(...)2022-12-083 450,00793,504 243,50137.(...)2022-12-133 250,00747,503 997,50138.(...)2022-12-141 950,00448,502 398,50139.(...)2022-12-152 050,00471,502 521,50140.(...)2022-12-163 500,00805,004 305,00141.(...)2022-12-192 200,00506,002 706,00142.(...)2022-12-213 250,00747,503 997,50143.(...)2022-12-223 350,00770,504 120,50M. P.NIP(...)Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2021-04-085 000,001 150,006 150,002.(...)2021-05-145 000,001 150,006 150,003.(...)2021-06-081 969,00452,872 421,874.(...)2021-06-153 180,00731,403 911,405.(...)2021-06-213 101,00713,233 814,236.(...)2021-06-283 650,00839,504 489,507.(...)2021-07-136 500,001 495,007 995,008.(...)2021-07-155 500,001 265,006 765,009.(...)2021-08-033 700,00851,004 551,0010.(...)2021-08-094 100,00943,005 043,0011.(...)2021-08-164 200,00966,005 166,0012.(...)2021-09-025 400,001 242,006 642,0013.(...)2021-09-066 600,001 518,008 118,0014.(...)2021-10-053 850,00885,504 735,5015.(...)2021-10-083 100,00713,003 813,0016.(...)2021-10-143 800,00874,004 674,0017.(...)2021-10-154 250,00977,505 227,5018.(...)2021-11-053 885,00893,554 778,5519.(...)2021-11-083 900,00897,004 797,0020.(...)2012-11-193 790,00871,704 661,7021.(...)2021-11-223 972,00913,564 885,5622.(...)2021-12-013 890,00894,704 784,7023.(...)2021-12-063 820,00878,604 698,6024.(...)2021-12-103 840,00883,204 723,2025.(...)2022-01-043 790,00871,704 661,7026.(...)2022-01-103 640,00837,204 477,2027.(...)2022-01-123 900,00897,004 797,0028.(...)2022-01-144 210,00968,305 178,3029.(...)2022-02-023 040,00699,203 739,2030.(...)2022-02-033 090,00710,703 800,7031.(...)2022-02-083 100,00713,003 813,0032.(...)2022-02-173 150,00724,503 874,5033.(...)2022-02-183 180,00731,403 911,4034.(...)2022-03-022 990,00687,703 677,7035.(...)2022-03-043 060,00703,803 763,8036.(...)2022-03-083 170,00729,103 899,1037.(...)2022-03-102 680,00616,403 296,4038.(...)2022-03-172 700,00621,003 321,0039.(...)2022-03-182 400,00552,002 952,0040.(...)2022-04-013 400,00782,004 182,0041.(...)2022-04-053 200,00736,003 936,0042.(...)2022-04-063 450,00793,504 243,5043.(...)2022-04-082 960,00680,803 640,8044.(...)2022-04-113 900,00897,004 797,0045.(...)2022-04-132 140,00492,202 632,2046.(...)2022-04-142 950,00678,503 628,5047.(...)2022-05-043 800,00874,004 674,0048.(...)2022-05-063 850,00885,504 735,5049.(...)2022-05-103 600,00828,004 428,0050.(...)2022-05-123 200,00736,003 936,0051.(...)2022-05-183 750,00862,504 612,5052.(...)2022-05-203 900,00897,004 797,0053.(...)2022-06-073 300,00759,004 059,0054.(...)2022-06-093 650,00839,504 489,5055.(...)2022-06-151 900,00437,002 337,0056.(...)2022-06-222 150,00494,502 644,5057.(...)2022-07-053 550,00816,504 366,5058.(...)2022-07-083 950,00908,504 858,5059.(...)2022-07-113 600,00828,004 428,0060.(...)2022-07-154 100,00943,005 043,0061.(...)2022-08-013 600,00828,004 428,0062.(...)2022-08-053 500,00805,004 305,0063.(...)2022-08-123 300,00759,004 059,0064.(...)2022-08-182 600,00598,003 198,0065.(...)2022-08-192 400,00552,002 952,0066.(...)2022-09-023 200,00736,003 936,0067.(...)2022-09-063 450,00793,504 243,5068.(...)2022-09-072 750,00632,503 382,5069.(...)2022-09-082 650,00609,503 259,5070.(...)2022-09-091 700,00391,002 091,0071.(...)2022-09-121 850,00425,502 275,5072.(...)2022-09-232 600,00598,003 198,0073.(...)2022-09-262 400,00552,002 952,0074.(...)2022-10-033 249,59747,413 997,0075.(...)2022-10-073 500,00805,004 305,0076.(...)2022-10-112 800,00644,003 444,0077.(...)2022-10-142 700,00621,003 321,0078.(...)2022-10-171 749,59402,412 152,0079.(...)2022-10-251 200,81276,191 477,0080.(...)2022-11-023 300,00759,004 059,0081.(...)2022-11-031 900,00437,002 337,0082.(...)2022-11-172 600,00598,003 198,0083.(...)2022-11-212 200,00506,002 706,0084.(...)2022-11-233 400,00782,004 182,0085.(...)2022-12-021 950,00448,502 398,5086.(...)2022-12-073 350,00770,504 120,5087.(...)2022-12-092 650,00609,503 259,5088.(...)2022-12-123 400,00782,004 182,0089.(...)2022-12-152 150,00494,502 644,5090.(...)2022-12-222 000,00460,002 460,00D. S.NIP(...)Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2021-06-019 600,002 208,0011 808,002.(...)2021-06-098 500,001 955,0010 455,003.(...)2021-06-116 900,001 587,008 487,004.(...)2021-06-1611 000,002 530,0013 530,005.(...)2021-06-189 900,002 277,0012 177,006.(...)2021-06-228 600,001 978,0010 578,007.(...)2021-06-2311 200,002 576,0013 776,008.(...)2021-06-298 300,001 909,0010 209,009.(...)2021-07-013 250,00747,503 997,5010.(...)2021-07-023 350,00770,504 120,5011.(...)2021-07-053 450,00793,504 243,5012.(...)2021-07-063 550,00816,504 366,5013.(...)2021-07-073 150,00724,503 874,5014.(...)2021-07-083 350,00770,504 120,5015.(...)2021-08-023 500,00805,004 305,0016.(...)2021-08-043 600,00828,004 428,0017.(...)2021-08-103 400,00782,004 182,0018.(...)2021-08-123 300,00759,004 059,0019.(...)2021-08-173 400,00782,004 182,0020.(...)2021-08-183 700,00851,004 551,0021.(...)2021-08-203 650,00839,504 489,5022.(...)2021-08-243 550,00816,504 366,5023.(...)2021-08-263 750,00862,504 612,5024.(...)2021-08-273 150,00724,503 874,5025.(...)2021-09-223 250,00747,503 997,5026.(...)2021-09-272 800,00644,003 444,0027.(...)2021-09-281 950,00448,502 398,5028.(...)2021-10-153 250,00747,503 997,5029.(...)2021-10-203 350,00770,504 120,5030.(...)2021-10-213 180,00731,403 911,4031.(...)2021-10-223 510,00807,304 317,3032.(...)2021-10-253 200,00736,003 936,0033.(...)2021-10-263 350,00770,504 120,5034.(...)2021-10-273 470,00798,104 268,1035.(...)2021-10-283 580,00823,404 403,4036.(...)2021-10-293 600,00828,004 428,0037.(...)2021-11-093 230,00742,903 972,9038.(...)2021-11-103 300,00759,004 059,0039.(...)2021-11-123 260,00749,804 009,8040.(...)2021-11-153 400,00782,004 182,0041.(...)2021-11-173 370,00775,104 145,1042.(...)2021-11-242 870,00660,103 530,1043.(...)2021-12-033 630,00834,904 464,9044.(...)2021-12-064 400,001 012,005 412,0045.(...)2021-12-073 700,00851,004 551,0046.(...)2021-12-093 400,00782,004 182,0047.(...)2021-12-152 920,00671,603 591,6048.(...)2021-12-174 100,00943,005 043,0049.(...)2021-12-203 420,00786,604 206,6050.(...)2021-12-213 530,00811,904 341,9051.(...)2021-12-223 610,00830,304 440,3052.(...)2021-12-233 720,00855,604 575,6053.(...)2021-12-243 850,00885,504 735,5054.(...)2021-12-273 900,00897,004 797,0055.(...)2021-12-285 320,001 223,606 543,6056.(...)2022-01-053 050,00701,503 751,5057.(...)2022-01-073 700,00851,004 551,0058.(...)2022-01-123 400,00782,004 182,0059.(...)2022-01-133 100,00713,003 813,0060.(...)2022-01-173 900,00897,004 797,0061.(...)2022-01-183 300,00759,004 059,0062.(...)2022-02-012 357,72542,282 900,0063.(...)2022-02-022 682,93617,073 300,0064.(...)2022-02-042 845,53654,473 500,0065.(...)2022-02-072 032,52467,482 500,0066.(...)2022-02-102 926,83673,173 600,0067.(...)2022-02-113 170,73729,273 900,0068.(...)2022-02-153 032,52697,483 730,0069.(...)2022-02-162 959,35680,653 640,0070.(...)2022-02-181 666,67383,332 050,0071.(...)2022-02-214 715,451 084,555 800,0072.(...)2022-02-223 889,43894,574 784,0073.(...)202203-012 910,00669,303 579,3074.(...)2022-03-023 350,00770,504 120,5075.(...)2022-03-093 250,00747,503 997,5076.(...)2022-03-112 840,00653,203 493,2077.(...)2022-03-153 510,00807,304 317,3078.(...)2022-03-163 470,00798,104 268,1079.(...)2022-03-183 620,00832,604 452,6080.(...)2022-03-223 100,00713,003 813,0081.(...)2022-03-242 950,00678,503 628,5082.(...)2022-03-283 950,00908,504 858,5083.(...)2022-04-203 555,00817,654 372,6584.(...)2022-04-213 400,00782,004 182,0085.(...)2022-04-223 200,00736,003 936,0086.(...)2022-04-253 600,00828,004 428,0087.(...)2022-04-263 100,00713,003 813,0088.(...)2022-04-273 700,00851,004 551,0089.(...)2022-04-283 800,00874,004 674,0090.(...)2022-04-293 155,00725,653 880,6591.(...)2022-04-304 490,001032,705 522,7092.(...)2022-05-043 600,00828,004 428,0093.(...)2022-05-053 700,00851,004 551,0094.(...)2022-05-103 500,00805,004 305,0095.(...)2022-05-113 250,00747,503 997,5096.(...)2022-05-133 650,00839,504 489,5097.(...)2022-05-173 450,00793,504 243,5098.(...)2022-05-234 650,001 069,505 719,5099.(...)2022-05-254 200,00966,005 166,00100.(...)2022-06-023 600,00828,004 428,00101.(...)2022-06-073 800,00874,004 674,00102.(...)2022-06-103 300,00759,004 059,00103.(...)2022-06-153 400,00782,004 182,00104.(...)2022-06-241 950,00448,502 398,50105.(...)2022-07-151 550,00356,501 906,50106.(...)2022-07-181 950,00448,502 398,50107.(...)2022-07-182 400,00552,002 952,00108.(...)2022-07-192 600,00598,003 198,00109.(...)2022-07-192 500,00575,003 075,00110.(...)2022-07-201 700,00391,002 091,00111.(...)2022-07-201 600,00368,001 968,00112.(...)2022-07-212 200,00506,002 706,00113.(...)2022-07-212 100,00483,002 583,00114.(...)2022-07-221 800,00414,002 214,00115.(...)2022-07-222 300,00529,002 829,00116.(...)2022-07-252 050,00471,502 521,50117.(...)2022-07-261 900,00437,002 337,00118.(...)2022-07-271 900,00437,002 337,00119.(...)2022-07-281 650,00379,502 029,50120.(...)2022-08-012 200,00506,002 706,00121.(...)2022-08-021 950,00448,502 398,50122.(...)2022-08-031 700,00391,002 091,00123.(...)2022-08-082 400,00552,002 952,00124.(...)2022-08-092 100,00483,002 583,00125.(...)2022-08-101 750,00402,502 152,50126.(...)2022-08-111 550,00356,501 906,50127.(...)2022-08-161 750,00402,502 152,50128.(...)2022-08-172 050,00471,502 521,50129.(...)2022-08-182 100,00483,002 583,00130.(...)2022-08-192 200,00506,002 706,00131.(...)2022-08-222 350,00540,502 890,50132.(...)2022-08-242 300,00529,002 829,00133(...)2022-08-252 400,00552,002 952,00134(...)2022-08-261 550,00356,501 906,50135(...)2022-09-013 300,00759,004 059,00136.(...)2022-09-053 550,00816,504 366,50137.(...)2022-09-092 850,00655,503 505,50138.(...)2022-09-132 950,00678,503 628,50139.(...)2022-09-151 600,00368,001 968,00140.(...)2022-09-161 100,00253,001 353,00141.(...)2022-10-051 600,00368,001 968,00142.(...)2022-10-101 900,00437,002 337,00143.(...)2022-10-123 249,59747,413 997,00144.(...)2022-10-193 449,59793,414 243,00145.(...)2022-10-203 049,59701,413 751,00146.(...)2022-10-252 149,59494,412 644,00147.(...)2022-10-263 650,00839,504 489,50148.(...)2022-10-273 750,00862,504 612,50149.(...)2022-10-283 800,00874,004 674,00150.(...)2022-10-313 850,00885,504 735,50151.(...)2022-11-022 650,00609,503 259,50152.(...)2022-11-032 950,00678,503 628,50153.(...)2022-11-043 300,00759,004 059,00154.(...)2022-11-073 500,00805,004 305,00155.(...)2022-11-083 100,00713,003 813,00156.(...)2022-11-092 150,00494,502 644,50157.(...)2022-11-103 600,00828,004 428,00158.(...)2022-11-143 450,00793,504 243,50159.(...)2022-11-153 700,00851,004 551,00160.(...)2022-11-163 850,00885,504 735,50161.(...)2022-11-183 650,00839,504 489,50162.(...)2022-12-022 150,00494,502 644,50163.(...)2022-12-053 550,00816,504 366,50164.(...)2022-12-081 700,00391,002 091,00165.(...)2022-12-091 850,00425,502 275,50166.(...)2022-12-122 200,00506,002 706,00167.(...)2022-12-141 550,00356,501 906,50168.(...)2022-12-193 400,00782,004 182,00169-1(...)2022-12-203 600,00828,004 428,00J. K. (2)NIP(...)Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2021-06-177 200,001 656,008 856,002.(...)2021-06-258 300,001 909,0010 209,003.(...)2022-01-034 520,001 039,605 559,604.(...)2022-01-105 310,001 221,306 531,305.(...)2022-01-134 680,001 076,405 756,406.(...)2022-01-215 490,001 262,706 752,70Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2021-06-304 050,00931,504 981,502.(...)2021-08-052 500,00575,003 075,003.(...)2021-09-073 000,00690,003 690,004.(...)2021-10-123 000,00690,003 690,005.(...)2021-11-021 600,00368,001 968,006.(...)2021-11-251 400,00322,001 722,007.(...)2021-12-021 400,00322,001 722,008.(...)2021-12-141 700,00391,002 091,00R. Z.NIP(...)Lp.Nr fakturyData wystawienia fakturyKwota nettoKwota VATKwota brutto1.(...)2022-04-064 400,001 012,005 412,002.(...)2022-04-073 500,00805,004 305,003.(...)2022-04-083 800,00874,004 674,004.(...)2022-04-113 450,00793,504 243,505.(...)2022-04-134 860,001 117,805 977,806.(...)2022-04-144 990,001 147,706 137,707.(...)2022-08-033 400,00782,004 182,008.(...)2022-08-083 600,00828,004 428,009.(...)2022-08-162 900,00667,003 567,0010.(...)2022-10-043 449,59793,414 243,0011.(...)2022-10-062 700,00621,003 321,0012.(...)2022-10-133 049,59701,413 751,0013.(...)2022-10-183 349,59770,414 120,0014.(...)2022-10-213 549,59816,414 366,0015.(...)2022-10-243 949,59908,414 858,0016.(...)2022-12-013 820,00878,604 698,6017.(...)2022-12-063 550,00816,504 366,5018.(...)2022-12-133 450,00793,504 243,5019.(...)2022-12-163 150,00724,503 874,5020.(...)2022-12-203 350,00770,504 120,5021.(...)2022-12-212 650,00609,503 259,50E. K.NIP(...)Z których łączna kwota podatku należnego wynosi 350 798,52 złtj. o przestępstwo skarbowe zart. 62 § 2a kksw zw. zart. 6 § 2 kksw zw. zart. 9 § 3 kksorzeka:IuznajeoskarżonegoK. M.za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia z tym ustaleniem, że oba zarzuty stanowią jeden czyn zabroniony 62§ 2 kksw zw. zart. 6 § 2 kksw zw. zart. 9 § 3 kks. i za to na podstawieart. 62§2kkswymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny przyjmując wartość jednej stawki dziennej za równą 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) ;IIna podstawieart. 69§1 kkiart. 70§1kkw zw. zart. 20§1kkswykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesza oskarżonemu warunkowo na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;IIIna podstawieart. 35kksorzeka środek karny poprzez podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie jego treści na stronie Sądu Rejonowego w Toruniu na okres miesiąca;IVzwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa.

15/102520/0001006/K

Sąd Rejonowy w Toruniu

II Wydział Karny

154505000003606_XII_Ko_000023_2024_Uz_2025-01-13_001

XII Ko 23/24

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-22 18:00:05.0 CET

2025-01-22 11:49:16.0 CET

15450500

3606

SENTENCE

Sygn. akt XII Ko 23/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Warszawie w XII Wydziale Karnym w składzie: Przewodnicząca: SSO Katarzyna Stasiów Protokolant: Monika Raczyńska w obecności prokurator Joanny Augustyniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2024 r. sprawy z wniosku W. R. i A. S. przeciwko Skarbowi Państwa o zadośćuczynienie za krzywdę doznaną z tytułu skazania Z. R. (1) wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 14 grudn

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anna Leszczyńska" xPublisher="aleszczynska" xEditorFullName="Anna Leszczyńska" xEditor="aleszczynska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="4" xFlag="published" xVolType="15/450500/0003606/Ko" xYear="2024" xVolNmbr="000023" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText><xBx>Sygn. akt XII Ko 23/24 </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dnia 19 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Okręgowy w Warszawie w XII Wydziale Karnym w składzie:</xText> <xText>Przewodnicząca: SSO Katarzyna Stasiów</xText> <xText>Protokolant: Monika Raczyńska</xText> <xText>w obecności prokurator Joanny Augustyniak</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2024 r.</xText> <xText>sprawy z wniosku <xAnon>W. R.</xAnon> i <xAnon>A. S.</xAnon></xText> <xText>przeciwko Skarbowi Państwa</xText> <xText>o zadośćuczynienie za krzywdę doznaną z tytułu skazania <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 14 grudnia 1946 r. w sprawie R 741/46</xText> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 8;art. 8 ust. 1;art. 8 ust. 13" xIsapId="WDU19910340149" xTitle="Ustawa z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego" xAddress="Dz. U. z 1991 r. Nr 34, poz. 149">art. 8 ust. 1 i 13 ustawy z dnia 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego</xLexLink> (Dz. U. z 1991 roku Nr 34, poz. 149 ze zm.)</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>wniosek oddala;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>zasądza od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawców <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> i <xAnon>A. S.</xAnon> solidarnie kwotę 590,4 złotych (pięciuset dziewięćdziesięciu złotych i czterdziestu groszy) - w tym VAT - tytułem zwrotu poniesionych kosztów ustanowienia pełnomocnika dla dwóch osób;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.</xText> </xUnit> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="284"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="33"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="187"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Formularz UWO</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>XII Ko 50/20</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>WNIOSKODAWCA</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText><xAnon>W. R.</xAnon></xText> <xText><xAnon>A. S.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>ZWIĘZŁE PRZEDSTAWIENIE ZGŁOSZONEGO ŻĄDANIA</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="2"> <xText>1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Odszkodowanie (kwota główna)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odsetki</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>po 162 117,74 złotych dla każdego wnioskodawcy</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>tak</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="2"> <xText>2.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Zadośćuczynienie (kwota główna)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odsetki</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>po 650 000 złotych dla każdego wnioskodawcy</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>tak</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>3.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Inne</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="82"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="5"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="438"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="98"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="99"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ustalenie faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Fakt</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z. R. (1)</xAnon> <xAnon>urodził się w (...)</xAnon> r. W 1941 r. wraz z ojcem został wpisany na trzecią listę folksdojczów. W grudniu 1941 r. został powołany do wojska niemieckiego, gdzie służył 6 miesięcy. 21 czerwca 1946 r. postanowieniem Sądu Grodzkiego <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> został zrehabilitowany z jednoczesnym skazaniem na grzywnę.</xText> <xText>Rodzina <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> prowadziła młyn. Miała zawartą umowę z szefem zaopatrzenia Narodowych Sił Zbrojnych na dostarczanie raz w miesiącu około 250 kg mąki. <xAnon>R. K.</xAnon> z NSZ namawiał <xAnon>Z. R. (1)</xAnon>, aby przystąpił do tej organizacji. <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> nie chciał przystąpić do NSZ ani przekazywać haraczu.</xText> <xText>10 lutego 1945 r. <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> odwiedził <xAnon>J. S.</xAnon>. Po usłyszeniu o kłopotach <xAnon>R.</xAnon> zaproponował mu, aby wstąpił do Armii Krajowej, w zamian za co będzie broniony przed namowami i haraczami ze strony przedstawicieli NSZ.</xText> <xText><xAnon>S.</xAnon> ystawiał pokwitowania odbiorów mąki przez oddział Armii Krajowej, aby przedstawiciele NSZ nie mieli podstaw żądania dostaw dla siebie.</xText> <xText><xAnon>Z. R. (1)</xAnon> wskazał <xAnon>S.</xAnon> 9 mężczyzn, którzy mogliby utworzyć drużynę AK. <xAnon>S.</xAnon> w czerwcu 1945 r. utworzył taką drużynę, a w lipcu zorganizował jej 15 minutową zbiórkę.</xText> <xText>Żadnej aktywnej pracy dla Armii Krajowej <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> nie wykonał (k. 28 akt XII Ko 13/20 na górze). <xAnon>J. S.</xAnon> przekazał jego drużynie, że celem istnienia oddziału będą walki z bojówkami Narodowych Sił Zbrojnych (środek k. 28).</xText> <xText>Podczas procesu karnego <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> wydał wszystkich mężczyzn tworzących w/w drużynę.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>protokoły przesłuchania <xAnon>Z. R.</xAnon>, akt oskarżenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 8, 9, 10, z akt XII Ko 13/20 – k. 25-31,60-61</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 14 grudnia 1946 r. w sprawie o sygn. akt R741/46 <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> został uznany za winnego tego, że 10 lutego 1945 r. wstąpił do nielegalnej organizacji mającej na celu obalenie obecnego ustroju Państwa Polskiego i był członkiem organizacji AK do czasu zatrzymania go tj. do dnia 28 stycznia 1946 r.; kontaktował się z dowódcą plutonu organizacji AK <xAnon>J. S.</xAnon> <xAnon>pseudonim (...)</xAnon> w celu otrzymywania instrukcji co do organizacji oraz broszurek; w czerwcu 1945 r. otrzymał broszurkę pt. „Biuletyn informacyjny” oraz „Ogniwo” o treści skierowanej przeciwko demokratycznemu ustrojowi Państwa Polskiego oraz sprzymierzonemu z Państwem Polskim ZSSR i w połowie czerwca 1945 r. zwerbował 9 członków do organizacji z mieszkańców wsi <xAnon>P.</xAnon>powiat <xAnon>O.</xAnon>, został dowódcą drużyny i instruktorem i funkcję tę pełnił do dnia zatrzymania; w końcu czerwca 1945 r. na zbiórce swojej drużyny czytał tajne broszurki otrzymane od <xAnon>Z.</xAnon>, których treść skierowana była przeciwko demokratycznemu ustrojowi Państwa Polskiego oraz sprzymierzonemu ZSSR; w połowie lipca 1945 r. otrzymał od <xAnon>Z.</xAnon> po raz drugi broszurki o treści podobnej jak poprzednio, zaznajomił członków swej drużyny z broszurkami oraz upominał, by członkowie zastosowali się do podanych instrukcji; po raz trzeci otrzymał oskarżony broszurki od <xAnon>Z.</xAnon> w końcu lipca 1945 r. i na zbiórce swej drużyny czytał otrzymane broszurki oraz wykładał naukę o broni, posługując się karabinem, który otrzymał od <xAnon>Z.</xAnon>; w styczniu 1946 r. nawiązał kontakt z członkiem NSZ <xAnon>W. Ś.</xAnon> <xAnon>ps. (...)</xAnon>, wyremontował dla niego motor i przewiózł go z <xAnon>T.</xAnon> powiat <xAnon>O.</xAnon> do <xAnon>K.</xAnon> powiat <xAnon>Ł.</xAnon>, gdzie został zatrzymany, tj. popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 86;art. 86 § 2;art. 102;art. 102 § 2" xIsapId="WDU19440060027" xTitle="Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 23 września 1944 r. - Kodeks Karny Wojska Polskiego" xAddress="Dz. U. z 1944 r. Nr 6, poz. 27">art. 86 § 2 i art. 102 § 2 Kodeksu Karnego Wojska Polskiego</xLexLink> i za to został skazany na karę łączną 8 lat pozbawienia wolności. Wyrok został utrzymany w mocy postanowieniem Najwyższego Sądu Wojskowego z 22 stycznia 1947 r. 16 marca 1949 roku.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>kopie wyroków</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 16-18</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z. R. (1)</xAnon> odbywał karę w okresie od 28 stycznia 1946 r. do 28 sierpnia 1949 r.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>powyższe wyroki oraz zawiado-mienie o zwolnie-niu</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 19</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z. R. (1)</xAnon> zmarł 14 maja 1971 roku. Obecnie żyje dwójka jego dzieci – wnioskodawcy <xAnon>A. S.</xAnon> i <xAnon>W. R.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>akty stanu cywilnego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 26-29</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Postanowieniem z 3 lipca 2020 r. tutejszy sąd stwierdził nieważność wyroku skazującego <xAnon>Z. R. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>POSTANOWIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 80-83 akt XII Ko 13/20</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Fakt</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="33"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="21"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="121"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="88"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="263"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>ocena DOWODów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xIx>Lp. faktu z pkt 3.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dokumenty, które stały się ujawnione bez odczytywania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>Sąd nie neguje prawdziwości dokumentów. Są to dokumenty oficjalne, urzędowe, niekwestionowane przez żadną ze stron.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania <xAnon>W. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>Sąd uznał za wiarygodne w przeważającej mierze zeznania <xAnon>W. R.</xAnon>. Okoliczności budzące wątpliwości sądu okazały się nieistotne wobec niezasądzenia odszkodowania i zadośćuczynienia i braku konieczności rozważania faktów mających wpływ na wysokość zasądzonych kwot.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xIx>Lp. faktu z pkt 3.1 albo 3.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODSTAWA PRAWNA</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText><xIx>Odszkodowanie</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>Kwota główna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odsetki</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach podstawy prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText><xIx>Zadośćuczynienie</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>Kwota główna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odsetki</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach podstawy prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText><xLexLink xArt="art. 8;art. 8 ust. 1" xIsapId="WDU19910340149" xTitle="Ustawa z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego" xAddress="Dz. U. z 1991 r. Nr 34, poz. 149">Art. 8 ust. 1. ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego</xLexLink> stanowi, że osobie, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia albo wydano decyzję o internowaniu w związku z wprowadzeniem w dniu 13 grudnia 1981 r. w Polsce stanu wojennego, przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe z wydania lub wykonania orzeczenia albo decyzji. W razie śmierci tej osoby uprawnienie to przechodzi na małżonka, dzieci, rodziców.</xText> <xText>Sąd rozpoznający wniosek o odszkodowanie i zadośćuczynienie ustalił, że działalność <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> - zgodnie z treścią ust. 5. art. 8. - stanowiła zaprzeczenie działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.</xText> <xText>Ojciec wnioskodawców co prawda wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 14 grudnia 1946 r. w sprawie o sygn. akt R741/46 został skazany i odbył karę pozbawienia wolności – łącznie 3 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności, jednakże faktycznie nie prowadził żadnej działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.</xText> <xText>W czasie wojny <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> został wpisany na trzecią listę folksdojczów, co skutkowało m.in. 6 miesięczną służbę w armii niemieckiej. Pod koniec wojny i po jej zakończeniu nie był on zainteresowany ani uczestnictwem w Narodowych Siłach Zbrojnych, ani w Armii Krajowej. Decyzja o współpracy z Armią Krajową wynikała wyłącznie z chęci uzyskania obrony przed przedstawicielami NSZ żądającymi dostaw mąki z młyna prowadzonego przez rodzinę <xAnon>R.</xAnon>. Fakt ten wynika z wyjaśnień <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> składanych w toku procesu karnego.</xText> <xText>Sąd ma świadomość, że oskarżony w stalinowskim procesie karnym miał interes umniejszania swojej winy i niewyjawiania wszystkich okoliczności swojej nielegalnej działalności, jednakże w wypadku <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> nie miało to miejsca. Jego wyjaśnienia są konsekwentne, spontaniczne, a przede wszystkim korespondują z dowodem w postaci znalezionych w toku procesu pokwitowań odbiorów mąki dla oddziału AK mających usprawiedliwić niewydawanie mąki dla NSZ (str. 61 akt IPN – płyta na k. 24).</xText> <xText>Celem utworzenia drużyny przez <xAnon>J. S.</xAnon> miała być bratobójcza walka z członkami Narodowych Sił Zbrojnych, a nie działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.</xText> <xText>Zaprzeczenie działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego polegała po pierwsze na braku zainteresowania <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> niepodległością Polski, po drugie – na jego wpisaniu na Niemiecką Listę Narodową i służbę w wojsku niemieckim, po trzeci zaś – na wydaniu wszystkich członków drużyny zorganizowanej przez <xAnon>J. S.</xAnon> podczas składania wyjaśnień.</xText> <xText>Powyższe spowodowało ustalenie, że rodzinie <xAnon>Z. R. (1)</xAnon> nie przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe z wydania i wykonania orzeczeń.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText><xIx>Inne</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach podstawy prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU W PRZEDMIOCIE ŻĄDANIA</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach rozstrzygnięcia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText><xIx>Odszkodowanie</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Kwota główna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>Odsetki</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText><xIx>Zadośćuczynienie</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Kwota główna</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>Odsetki</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText><xIx>Inne</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="120"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="602"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KOszty procesu</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>II. i III.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>Koszty sądowe na podstawie art. 13 ustawy lutowej obciążają Skarb Państwa.</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="722"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODPIS</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Katarzyna Stasiów

Anna Leszczyńska

Monika Raczyńska

Anna Leszczyńska

Sygn. akt XII Ko 23/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Warszawie w XII Wydziale Karnym w składzie: Przewodnicząca: SSO Katarzyna Stasiów Protokolant: Monika Raczyńska w obecności prokurator Joanny Augustyniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2024 r. sprawy z wnioskuW. R.iA. S. przeciwko Skarbowi Państwa o zadośćuczynienie za krzywdę doznaną z tytułu skazaniaZ. R. (1)wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 14 grudnia 1946 r. w sprawie R 741/46 na podstawieart. 8 ust. 1 i 13 ustawy z dnia 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego(Dz. U. z 1991 roku Nr 34, poz. 149 ze zm.) I wniosek oddala; II zasądza od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcówZ. R. (1)iA. S.solidarnie kwotę 590,4 złotych (pięciuset dziewięćdziesięciu złotych i czterdziestu groszy) - w tym VAT - tytułem zwrotu poniesionych kosztów ustanowienia pełnomocnika dla dwóch osób; III kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa. UZASADNIENIE Formularz UWO Sygnatura akt XII Ko 50/20 WNIOSKODAWCA W. R. A. S. ZWIĘZŁE PRZEDSTAWIENIE ZGŁOSZONEGO ŻĄDANIA 1. Odszkodowanie (kwota główna) Odsetki po 162 117,74 złotych dla każdego wnioskodawcy tak 2. Zadośćuczynienie (kwota główna) Odsetki po 650 000 złotych dla każdego wnioskodawcy tak 3. Inne Ustalenie faktów Fakty uznane za udowodnione Lp. Fakt Dowód Numer karty Z. R. (1)urodził się w (...)r. W 1941 r. wraz z ojcem został wpisany na trzecią listę folksdojczów. W grudniu 1941 r. został powołany do wojska niemieckiego, gdzie służył 6 miesięcy. 21 czerwca 1946 r. postanowieniem Sądu GrodzkiegoZ. R. (1)został zrehabilitowany z jednoczesnym skazaniem na grzywnę. RodzinaZ. R. (1)prowadziła młyn. Miała zawartą umowę z szefem zaopatrzenia Narodowych Sił Zbrojnych na dostarczanie raz w miesiącu około 250 kg mąki.R. K.z NSZ namawiałZ. R. (1), aby przystąpił do tej organizacji.Z. R. (1)nie chciał przystąpić do NSZ ani przekazywać haraczu. 10 lutego 1945 r.Z. R. (1)odwiedziłJ. S.. Po usłyszeniu o kłopotachR.zaproponował mu, aby wstąpił do Armii Krajowej, w zamian za co będzie broniony przed namowami i haraczami ze strony przedstawicieli NSZ. S.ystawiał pokwitowania odbiorów mąki przez oddział Armii Krajowej, aby przedstawiciele NSZ nie mieli podstaw żądania dostaw dla siebie. Z. R. (1)wskazałS.9 mężczyzn, którzy mogliby utworzyć drużynę AK.S.w czerwcu 1945 r. utworzył taką drużynę, a w lipcu zorganizował jej 15 minutową zbiórkę. Żadnej aktywnej pracy dla Armii KrajowejZ. R. (1)nie wykonał (k. 28 akt XII Ko 13/20 na górze).J. S.przekazał jego drużynie, że celem istnienia oddziału będą walki z bojówkami Narodowych Sił Zbrojnych (środek k. 28). Podczas procesu karnegoZ. R. (1)wydał wszystkich mężczyzn tworzących w/w drużynę. protokoły przesłuchaniaZ. R., akt oskarżenia k. 8, 9, 10, z akt XII Ko 13/20 – k. 25-31,60-61 Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 14 grudnia 1946 r. w sprawie o sygn. akt R741/46Z. R. (1)został uznany za winnego tego, że 10 lutego 1945 r. wstąpił do nielegalnej organizacji mającej na celu obalenie obecnego ustroju Państwa Polskiego i był członkiem organizacji AK do czasu zatrzymania go tj. do dnia 28 stycznia 1946 r.; kontaktował się z dowódcą plutonu organizacji AKJ. S.pseudonim (...)w celu otrzymywania instrukcji co do organizacji oraz broszurek; w czerwcu 1945 r. otrzymał broszurkę pt. „Biuletyn informacyjny” oraz „Ogniwo” o treści skierowanej przeciwko demokratycznemu ustrojowi Państwa Polskiego oraz sprzymierzonemu z Państwem Polskim ZSSR i w połowie czerwca 1945 r. zwerbował 9 członków do organizacji z mieszkańców wsiP.powiatO., został dowódcą drużyny i instruktorem i funkcję tę pełnił do dnia zatrzymania; w końcu czerwca 1945 r. na zbiórce swojej drużyny czytał tajne broszurki otrzymane odZ., których treść skierowana była przeciwko demokratycznemu ustrojowi Państwa Polskiego oraz sprzymierzonemu ZSSR; w połowie lipca 1945 r. otrzymał odZ.po raz drugi broszurki o treści podobnej jak poprzednio, zaznajomił członków swej drużyny z broszurkami oraz upominał, by członkowie zastosowali się do podanych instrukcji; po raz trzeci otrzymał oskarżony broszurki odZ.w końcu lipca 1945 r. i na zbiórce swej drużyny czytał otrzymane broszurki oraz wykładał naukę o broni, posługując się karabinem, który otrzymał odZ.; w styczniu 1946 r. nawiązał kontakt z członkiem NSZW. Ś.ps. (...), wyremontował dla niego motor i przewiózł go zT.powiatO.doK.powiatŁ., gdzie został zatrzymany, tj. popełnienia przestępstwa zart. 86 § 2 i art. 102 § 2 Kodeksu Karnego Wojska Polskiegoi za to został skazany na karę łączną 8 lat pozbawienia wolności. Wyrok został utrzymany w mocy postanowieniem Najwyższego Sądu Wojskowego z 22 stycznia 1947 r. 16 marca 1949 roku. kopie wyroków k. 16-18 Z. R. (1)odbywał karę w okresie od 28 stycznia 1946 r. do 28 sierpnia 1949 r. powyższe wyroki oraz zawiado-mienie o zwolnie-niu k. 19 Z. R. (1)zmarł 14 maja 1971 roku. Obecnie żyje dwójka jego dzieci – wnioskodawcyA. S.iW. R.. akty stanu cywilnego k. 26-29 Postanowieniem z 3 lipca 2020 r. tutejszy sąd stwierdził nieważność wyroku skazującegoZ. R. (1). POSTANOWIENIE k. 80-83 akt XII Ko 13/20 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Fakt Dowód Numer karty ocena DOWODów Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 3.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu dokumenty, które stały się ujawnione bez odczytywania Sąd nie neguje prawdziwości dokumentów. Są to dokumenty oficjalne, urzędowe, niekwestionowane przez żadną ze stron. zeznaniaW. R. Sąd uznał za wiarygodne w przeważającej mierze zeznaniaW. R.. Okoliczności budzące wątpliwości sądu okazały się nieistotne wobec niezasądzenia odszkodowania i zadośćuczynienia i braku konieczności rozważania faktów mających wpływ na wysokość zasądzonych kwot. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 3.1 albo 3.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu PODSTAWA PRAWNA Odszkodowanie Kwota główna Odsetki Zwięźle o powodach podstawy prawnej Zadośćuczynienie Kwota główna Odsetki Zwięźle o powodach podstawy prawnej Art. 8 ust. 1. ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiegostanowi, że osobie, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia albo wydano decyzję o internowaniu w związku z wprowadzeniem w dniu 13 grudnia 1981 r. w Polsce stanu wojennego, przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe z wydania lub wykonania orzeczenia albo decyzji. W razie śmierci tej osoby uprawnienie to przechodzi na małżonka, dzieci, rodziców. Sąd rozpoznający wniosek o odszkodowanie i zadośćuczynienie ustalił, że działalnośćZ. R. (1)- zgodnie z treścią ust. 5. art. 8. - stanowiła zaprzeczenie działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Ojciec wnioskodawców co prawda wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 14 grudnia 1946 r. w sprawie o sygn. akt R741/46 został skazany i odbył karę pozbawienia wolności – łącznie 3 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności, jednakże faktycznie nie prowadził żadnej działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. W czasie wojnyZ. R. (1)został wpisany na trzecią listę folksdojczów, co skutkowało m.in. 6 miesięczną służbę w armii niemieckiej. Pod koniec wojny i po jej zakończeniu nie był on zainteresowany ani uczestnictwem w Narodowych Siłach Zbrojnych, ani w Armii Krajowej. Decyzja o współpracy z Armią Krajową wynikała wyłącznie z chęci uzyskania obrony przed przedstawicielami NSZ żądającymi dostaw mąki z młyna prowadzonego przez rodzinęR.. Fakt ten wynika z wyjaśnieńZ. R. (1)składanych w toku procesu karnego. Sąd ma świadomość, że oskarżony w stalinowskim procesie karnym miał interes umniejszania swojej winy i niewyjawiania wszystkich okoliczności swojej nielegalnej działalności, jednakże w wypadkuZ. R. (1)nie miało to miejsca. Jego wyjaśnienia są konsekwentne, spontaniczne, a przede wszystkim korespondują z dowodem w postaci znalezionych w toku procesu pokwitowań odbiorów mąki dla oddziału AK mających usprawiedliwić niewydawanie mąki dla NSZ (str. 61 akt IPN – płyta na k. 24). Celem utworzenia drużyny przezJ. S.miała być bratobójcza walka z członkami Narodowych Sił Zbrojnych, a nie działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Zaprzeczenie działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego polegała po pierwsze na braku zainteresowaniaZ. R. (1)niepodległością Polski, po drugie – na jego wpisaniu na Niemiecką Listę Narodową i służbę w wojsku niemieckim, po trzeci zaś – na wydaniu wszystkich członków drużyny zorganizowanej przezJ. S.podczas składania wyjaśnień. Powyższe spowodowało ustalenie, że rodzinieZ. R. (1)nie przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe z wydania i wykonania orzeczeń. Inne Zwięźle o powodach podstawy prawnej ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU W PRZEDMIOCIE ŻĄDANIA Zwięźle o powodach rozstrzygnięcia Odszkodowanie Kwota główna Odsetki Zadośćuczynienie Kwota główna Odsetki Inne Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności KOszty procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności II. i III. Koszty sądowe na podstawie art. 13 ustawy lutowej obciążają Skarb Państwa. PODPIS

15/450500/0003606/Ko

Sąd Okręgowy w Warszawie

XII Wydział Karny

152510000001003_II_C_001384_2024_Uz_2025-01-21_001

II C 1384/24

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-24 20:30:04.0 CET

2025-01-24 14:19:17.0 CET

15251000

1003

REGULATION, REASON

Sygn. akt II C 1384/24 UZASADNIENIE W pozwie złożonym w dniu 20 czerwca 2024 roku J. L. i B. L. wystąpili przeciwko pozwanemu (...) Bank SA z siedzibą we W. z roszczeniem o ustalenie, że umowa kredytu hipotecznego nominowanego do CHF nr (...) z 21 stycznia 2008 r. jest nieważna oraz o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz kwoty 143.908,37 zł - odpowiednio w udziałach po ½ - z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty. (pozew k. 4-28

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Sylwia Nowakowska" xPublisher="sylwia.nowakowska" xEditorFullName="Sylwia Nowakowska" xEditor="sylwia.nowakowska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="18" xFlag="published" xVolType="15/251000/0001003/C" xYear="2024" xVolNmbr="001384" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt II C 1384/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>W pozwie złożonym w dniu 20 czerwca 2024 roku <xAnon>J. L.</xAnon> i <xAnon>B. L.</xAnon> wystąpili przeciwko pozwanemu <xAnon> (...) Bank SA</xAnon> z siedzibą we <xAnon>W.</xAnon> z roszczeniem o ustalenie, że umowa kredytu hipotecznego nominowanego do CHF nr <xAnon> (...)</xAnon> z 21 stycznia 2008 r. jest nieważna oraz o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz kwoty 143.908,37 zł - odpowiednio w udziałach po ½ - z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty.</xText> <xText><xIx>(pozew k. 4-28)</xIx></xText> <xText>Odpis pozwu doręczono pozwanemu w dniu 23 sierpnia 2024 roku.</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew pozwany bank wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zakwestionował zasadność roszczeń powodów co do zasady, a w szczególności istnienie bezpodstawne wzbogacenie po jego stronie w zakresie składki ubezpieczeniowej uiszczonej przez powodów i przekazanej przez pozwanego do do ubezpieczyciela. Ponadto pozwany banku podniósł zarzut potrącenia swojej wierzytelności o zapłatę przez powodów kwoty 123.098,24 zł stanowiącej równowartość wypłaconego powodom kapitału kredytu z wierzytelnością pieniężną powodów zgłoszoną w pozwie.</xText> <xText>Odpis odpowiedzi na pozew (zawierającej zarzut potrącenia) doręczono każdemu z powodów 23 września 2024 r.</xText> <xText><xIx>(odpowiedź na pozew, k. 53-75, potwierdzenie nadania i wydruki potwierdzające doręczenie k. 139-142)</xIx></xText> <xText><xBx>Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText>W dniu 21 stycznia 2008 roku powodowie zawarli z pozwanym bankiem umowę kredytu hipotecznego oznaczoną nr <xAnon> (...)</xAnon>. Środki pieniężne pochodzące z kredytu miały być przeznaczone na sfinansowanie kosztów budowy domu jednorodzinnego położonego w <xAnon>B.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> (§ 1 ust. 1 i 2 umowy). Zgodnie z §2 ust. 1 umowy, pozwany bank udzielił powodom kredytu wysokości 123.098,24 zł, „nominowanego do CHF, według kursu kupna CHF obowiązującego w pozwanym banku w dniu uruchomienia całości kredytu lub jego poszczególnych transz” - wypłacanego w walucie polskiej. Okres kredytowania został określony na 360 miesięcy (§ 2 ust. 1 zd. 3 i 4 umowy).</xText> <xText>Stosownie do §3 ust. 2 umowy, <xUx>kredyt wypłacony został w złotych polskich przy jednoczesnym przeliczeniu wysokości wypłacanej kwoty (transzy) na CHF według kursu kupna CHF obowiązującego w banku w dniu wypłaty środków</xUx>.</xText> <xText>Zgodnie z § 2 ust. 4 umowy, oprocentowanie kredytu jest zmienne, nie wyższe jednak niż czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku<xBRx></xBRx>Polskiego obowiązującej w dniu, za który naliczane jest oprocentowanie. Przy tym, oprocentowanie kredytu równa się sumie stopy bazowej, o której mowa w ust. 5, obowiązującej w dniu uruchomienia kredytu lub jego pierwszej transzy oraz stałej marży Banku wynoszącej 1,34 % w stosunku rocznym. Oprocentowanie kredytu na dzień podjęcia decyzji kredytowej wyniosło 4,15 % w stosunku rocznym. Za obowiązującą w dniu uruchomienia kredytu lub jego pierwszej transzy stopę bazowa przyjmuje się wysokość stawki LIBOR 6M dla CHF (§2 ust. 5 umowy).</xText> <xText>Stosownie do treści §3 ust. 1 umowy bank zobowiązał się do uruchomienia kredytu w trzech transzach, przy czym pierwsza transza obejmuje: opłatę za ubezpieczenie kredytu (541,63 zł), składkę ubezpieczenia na życie (800,14 zł), składkę ubezpieczenia na wypadek utraty pracy lub czasowej niezdolności do pracy (1.846,47 zł).</xText> <xText>Kredytobiorcy (powodowie) zobowiązali się do spłaty udzielonego kredytu w 354 równych ratach kapitałowo-odsetkowych w terminie do 15. dnia każdego miesiąca, począwszy od miesiąca, w którym kredyt został wypłacony w całości, pod warunkiem że okres między wypłatą kredytu a deklarowanym dniem spłaty jest dłuższy niż 15 dni. (§ 5 ust. 1 umowy). Wysokość rat kapitałowo-odsetkowych miała zostać ustalona po przeliczeniu kwoty wypłaconego kredytu na CHF, stosownie do postanowień umowy (§ 5 ust. 3 umowy), a raty kredytu wraz z należnymi odsetkami płatne są w złotych w kwocie stanowiącej równowartość CHF (§ 5 ust. 4 umowy). <xUx>Przyjęto, że datą spłaty raty kredytu jest datą wpływu środków na rachunek kredytu, a kwota wpłaty raty w złotych przeliczana jest na CHF według kursu sprzedaży obowiązującego w Banku w dniu wpływu środków do banku (§5 ust. 5 umowy).</xUx></xText> <xText>W treści umowy nie określono tego, w oparciu o jakie przesłanki faktyczne i algorytm pozwany bank będzie ustalał kursy CHF/PLN.</xText> <xText><xIx> (kopia umowy, k. 29-31 )</xIx></xText> <xText>Kwotę kredytu pozwany bank wypłacił powodom transzami: 24 stycznia 2008 r. – 63.188,24 zł, 10 marca 2008 r. – 40.000 zł, 28 maja 2008 r. – 19.910 zł.</xText> <xText><xIx>(kopia zaświadczenia, k. 32-37, 116-117)</xIx></xText> <xText>W okresie od podpisania umowy do maja 2024 r. powodowie uiścili na rzecz banku tytułem realizacji umowy kredytu kwotę 141.132,19 zł tytułem rat kapitałowo-odsetkowych, 2,18 zł tytułem odsetek karnych, 2.774 zł tytułem „kosztów innych”, tj. łącznie 143.908,37 zł.</xText> <xText>W ramach kwoty 2.774 zł powodowie zapłacili pozwanemu łącznie 254 zł opłat i prowizji bankowych za upomnienia i harmonogramy spłaty kredytu, reszta została uiszczona z tytułu składek na ubezpieczenie na życie i ubezpieczenie kredytu (k. 32-37).</xText> <xText><xIx>(kopie zaświadczeń pochodzących od pozwanego - k. 32-37, 173-175)</xIx></xText> <xText>Powodowie zaciągnęli kredyt na wykończenie domu w <xAnon>B.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>, w którym planowali zamieszkać. W dacie ubiegania się o kredyt oboje powodowie uzyskiwali dochody w walucie polskiej. W jednostce pozwanego banku zaproponowano im kredyt indeksowany kursem CHF/PLN. Pracownik banku zapewniał, że to bardzo stabilna waluta i nie widzi dla powodów zagrożeń z tytułu wzięcia tego kredytu. Powodowie nie mieli możliwości negocjowania treści umowy.</xText> <xText>Powodowie pozostają małżeństwem. Umową notarialną z dnia 30 września 2014 r. ustanowili rozdzielność majątkową.</xText> <xText><xIx>(przesłuchanie powodów k. 168-169 nagranie 00:20:05-00:41:39, oświadczenie k. 123, kopia wypisu aktu notarialnego k. 38, wydruk CEiDG k. 124)</xIx></xText> <xText>Pismem z 29 sierpnia 2024 r. bank wezwał powodów do zapłaty - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - kwoty 123.098,24 zł stanowiącej nominalną wartość kapitału udostępnionego na podstawie powyższego kredytu. Powódka odebrała pismo 6 września 2024 r., powód odebrał wezwanie 9 września 2024 r.</xText> <xText><xIx>(kopia pisma k. 125, potwierdzenie nadania k. 126-129)</xIx></xText> <xText>Brak było podstaw do kwestionowania podanych w przesłuchaniu powodów okoliczności faktycznych towarzyszących zawarciu umowy kredytu. Żadna ze stron procesu nie kwestionowała wiarygodności kopii dokumentów złożonych do akt sprawy.</xText> <xText>Zeznania zgłoszonego przez pozwanego świadka <xAnon>A. K.</xAnon> nie zawierały informacji istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy - świadek stwierdziła, iż „nie zna powodów” i nie pamięta okoliczności zawarcia przez nich umowy <xIx>(zeznania świadka na piśmie k. 167v-168).</xIx></xText> <xText><xBx>Sąd Okręgowy zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Strony postępowania zawarły umowy kredytu, do których zastosowanie miał <xLexLink xArt="art. 69" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe</xLexLink> (tekst jedn. Dz.U. z 2018 roku, poz. 2187) – w brzmieniu obowiązującym w dacie ich zawarcia. Powodowie zawarli przedmiotowe umowy jako konsumenci w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 22(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 22<xSUPx>1 </xSUPx>k.c.</xLexLink> – pozwany nie przedstawił żadnych dowodów na to, że umowa pozostawała w związku z działalnością zawodową lub gospodarczą powodów. Umowa zawierała elementy wymagane przez obowiązujące w dacie jej zawarcia przepisy <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 ust. 1;art. 69 ust. 2" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 69 ust. 1 i 2 ustawy Prawo bankowe</xLexLink>, w tym określenie kwoty kredytu, przeznaczenia kredytu oraz okresu i sposobu spłaty rat kredytu, jak również wysokości oprocentowania kredytu. Tego rodzaju uwaga wstępna nie przesądza jeszcze o tym, czy przedmiotowe umowy będą mogły zostać utrzymana w mocy po uznaniu niektórych ich postanowień za niedozwolone (co zostanie omówione poniżej). Wyżej przywołane umowy kredytu zawierają klauzule waloryzacyjne odwołujące się do kursu waluty obcej, jednakże stwierdzić należy, że żaden przepis ustawowy w dacie zawarcia umowy stron co do zasady nie zakazywał wprowadzenia do umowy kredytu tego rodzaju klauzuli. Samo zawarcie w umowach stron tego rodzaju klauzul waloryzacyjnych – jako takie – nie było sprzeczne z żadnym obowiązującym w dacie zawarcia umowy przepisem ustawowym, wobec czego nie skutkuje uznaniem umowy stron za w całości lub częściowo nieważną (<xLexLink xArt="art. 58;art. 58 § 1;art. 58 § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 §1 i 3 k.c.</xLexLink>). Klauzula waloryzacyjna podlega jednakże ocenie w oparciu o kryteria określone w <xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink>, co zostanie omówione poniżej. Z uwagi na treść <xLexLink xArt="art. 358(1);art. 358(1) § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 358<xSUPx>1 </xSUPx>§2 k.c.</xLexLink> strony co do zasady mogły uzależnić – rzecz jasna, jeżeli nie naruszało to w sposób rażący i sprzeczny z dobrymi obyczajami interesów konsumenta - wysokość świadczenia pieniężnego wynikającego z umowy od innego niż waluta polska miernika wartości, w tym przypadku miernikiem takim był kurs waluty szwajcarskiej względem waluty polskiej (por. <xIx>uzasadnienie wyroku SN w sprawie o sygn. II CSK 483/18</xIx>).</xText> <xText>Zaznaczyć należy w tym miejscu, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż umowa kredytu zawarta przez strony miała charakter umowy kredytu walutowego, tj. kredytu, którego przedmiotem byłaby wypłata na rzecz kredytobiorcy określonej sumy w walucie obcej i następnie spłata kredytu w tej walucie. Nie były to także tzw. kredyty denominowane w walucie obcej, skoro kwotę każdego kredytu wyrażono w walucie polskiej. Z uwagi na jednoznaczną w tej kwestii treść umowy stron przyjąć należy, że przedmiotem umowy była wypłata na rzecz powodów przez pozwany bank kwoty kredytu wyrażonej w walucie polskiej i spłata kapitału kredytu z odsetkami w tej samej walucie. Przedmiotem zobowiązań obydwu stron było zatem spełnienie świadczeń pieniężnych w walucie polskiej, a odwołanie się przez strony umowy do kursu waluty szwajcarskiej względem waluty polskiej stanowiło jedynie tzw. <xUx>walutową klauzulę waloryzacyjną</xUx>, dodatkowo określającą sposób ustalenia wysokości podlegających spełnieniu w walucie polskiej świadczeń pieniężnych strony powodowej jako kredytobiorcy.</xText> <xText><xBx>Ocena niedozwolonego charakteru postanowień składających się na klauzulę waloryzacyjną</xBx></xText> <xText>Ocena kwestionowanych przez powodów postanowień umownych przez pryzmat treści <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(2)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> i 385<xSUPx>2</xSUPx> k.c.</xLexLink> powinna jednocześnie uwzględniać treść przepisów dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. UE. L nr 95, str. 29), gdyż wyżej przywołane przepisy kodeksowe stanowią implementację przepisów tej dyrektywy do polskiego porządku prawnego. Zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> §1 k.c.</xLexLink> postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy – co nie dotyczy postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone (<xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink>), dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy (por. uchwała składu 7 sędziów SN z dnia z dnia 20 czerwca 2018 r., III CZP 29/17).</xText> <xText>Z treści przesłuchania powodów wynika, że sporne postanowienia umowne nie były z nimi indywidualnie negocjowane, tj. nie mieli oni rzeczywistego wpływu na ich treść (<xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> §3 k.c.</xLexLink>). Pozwany bank nie przedstawił żadnych dowodów mogących prowadzić do wniosków przeciwnych.</xText> <xText>Omawiana w niniejszej sprawie walutowa klauzula waloryzacyjna odnosiła się do świadczenia głównego, do którego spełnienia zobowiązani zostali powodowie. Spośród występujących w orzecznictwie sądowym rozbieżnych poglądów dotyczących tego, czy tak ukształtowana klauzula umowna określa świadczenie główne jednej ze stron umowy Sąd orzekający w niniejszej sprawie opowiada się za poglądem, zgodnie z którym klauzula waloryzacyjna kształtuje treść świadczenia głównego kredytobiorcy, skoro ma stanowić podstawę ustalenia wysokości zobowiązania pieniężnego, którego przedmiotem jest spłata (zwaloryzowanej) kwoty kapitału kredytu. Zarazem jednak klauzula zastosowana w tej kwestii w wyżej przywołanej umowie stron, z uwagi na blankietowe (tj. nieoparte na odwołaniu się do obiektywnych i niezależnych od decyzji pozwanego banku kryteriów) odniesienie do „kursu kupna/sprzedaży CHF obowiązującego w banku”, który to kurs pozwany bank miał ustalać samodzielnie, z pewnością nie określała wysokości świadczenia pieniężnego obciążającego kredytobiorcę w sposób jednoznaczny i precyzyjny (por. <xIx>wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17 oraz wyrok SN z dnia 9 maja 2019 r.. I CSK 242/18, jak również wyżej przywołany wyrok SN z dnia z dnia 27 listopada 2019 r., II CSK 483/18</xIx>).</xText> <xText>Wymóg jednoznacznego sformułowania postanowienia umownego określającego główne świadczenie umowne nie odnosi się wyłącznie do warstwy semantycznej (czysto językowej) danego postanowienia umownego, lecz oznacza takie sformułowanie tego postanowienia, które z punktu widzenia konsumenta jako strony umowy dopuszcza tylko jedną możliwą interpretację, nie budzi uzasadnionych wątpliwości, dokładnie określa treść świadczenia, tj. czyni to w sposób wyraźny, oczywisty i niedwuznaczny (por. <xIx>uzasadnienie wyroku SN z dnia 4 listopada 2011 r., I CSK 46/11, OSNC - Zbiór dodatkowy z 2013 roku nr A, poz. 4</xIx>). Pogląd ten odpowiada wiążącej dla sądu krajowego wykładni przepisu art. 4 ust. 2 wyżej przywołanej dyrektywy nr 93/13, tj. wykładni, zgodnie z którą należy interpretować w ten sposób, że wymóg wyrażenia warunku umownego prostym i zrozumiałym językiem oznacza, że w wypadku umów kredytowych instytucje finansowe muszą zapewnić kredytobiorcom informacje wystarczające do podjęcia przez nich świadomych i rozważnych decyzji. Wymóg ten oznacza zatem, że warunki umowne dotyczące spłaty kredytu przez konsumenta muszą być zrozumiałe dla konsumenta zarówno w aspekcie formalnym i gramatycznym, jak i w odniesieniu do konkretnego zakresu jego zobowiązania umownego, tak aby właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny przeciętny konsument mógł nie tylko dowiedzieć się o możliwości wzrostu lub spadku wartości waluty obcej, w której kredyt został zaciągnięty, ale również oszacować – potencjalnie istotne – konsekwencje ekonomiczne takiego warunku dla swoich zobowiązań finansowych (patrz: <xIx>wyrok TSUE z dnia 20 września 2017 r., sprawa C-186/16, punkt 2 sentencji</xIx>).</xText> <xText>Wyżej przywołane postanowienia umowy stron dotyczące waloryzacji świadczeń głównych powodów nie określają w sposób jednoznaczny treści i wysokości świadczeń pieniężnych należnych od powodów przede wszystkim dlatego, że odwołują się do kursu waluty szwajcarskiej zawartego w tabeli kursowej ustalanej dowolnie (tj. bez ograniczeń przewidzianych w umowie) przez pozwany bank – w żadnym punkcie umowy nie określono, na jakich zasadach (tj. w jaki dokładnie sposób i w oparciu o jakie konkretne, obiektywne kryteria) pozwany bank będzie ustalał treść swojej tabeli kursowej. Tym samym zakwestionowane postanowienia nie pozwalały powodom w żaden sposób ustalić, jak będzie kształtowała się wysokość ich zobowiązań do spłaty kredytu na skutek zastosowania klauzuli waloryzacyjnej.</xText> <xText><xBx>Niedozwolona treść umownej klauzuli waloryzacyjnej (indeksacyjnej) </xBx></xText> <xText>Brak jednoznaczności wyżej opisanej klauzuli umownej otwiera – wobec treści <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> – drogę do badania, czy klauzula ta nie kształtuje obowiązków konsumentów w stosunku do pozwanego banku w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i nie narusza w sposób rażący ich interesów. Stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 385(2)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>2</xSUPx> k.c.</xLexLink> oceny tej dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy – biorąc pod uwagę w szczególności jej treść i okoliczności jej zawarcia. Podkreślić należy, że wyżej przywołany przepis określa chwilę relewantną dla oceny zarówno zgodności postanowienia z dobrymi obyczajami jak i dla ustalenia, czy postanowienie niezgodnie z dobrymi obyczajami w sposób rażący narusza interes strony będącej konsumentem (<xIx>uchwała składu 7 Sędziów SN z dnia 20 czerwca 2018 roku, III CZP 29/17</xIx>) – z tego względu nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia tej kwestii okoliczności faktyczne dotyczące mającego miejsce już po zawarciu umowy sposobu wykonywania przez pozwany bank uprawnień wynikających z kwestionowanych klauzul umownych (tj. sposób faktycznego kształtowania kursu walutowego przez bank), jak również treść później zawartego przez strony aneksu do umowy. Skoro ocena abuzywności klauzuli umownej ma się dokonywać wedle stanu rzeczy istniejącego w dacie zawarcia umowy, nie mają znaczenia dla wyniku tej oceny okoliczności faktyczne zaistniałe już po zawarciu umowy przez strony, tj. w szczególności to, w jakiej relacji pozostawał ustalany jednostronnie przez bank kurs waluty szwajcarskiej do średniego kursu rynkowego tej waluty lub do kursu ustalonego przez NBP. Istotne jest to, czy sam sposób ustalenia tej kwestii w umowie naruszał rażąco interes konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami.</xText> <xText>Przechodząc do merytorycznej oceny kwestionowanej przez powodów klauzuli umownej stwierdzić należy, co następuje. Przez sprzeczność z dobrymi obyczajami rozumie się takie kształtowanie stosunku umownego, które zmierza do dezinformacji lub wywołania błędnego mniemania konsumenta, wykorzystania jego niewiedzy lub naiwności, ukształtowania stosunku zobowiązaniowego niezgodnie z zasadą równorzędności stron. Sprzeczne z dobrymi obyczajami będzie więc takie rozłożenie praw i obowiązków umownych, które godzi w równowagę pozycji prawnej stron stosunku obligacyjnego. Z kolei pojęcie interesów konsumenta w omawianym kontekście oznacza nie tylko interes czysto ekonomiczny, lecz również interesy związane z tym, aby konsument mógł przewidzieć, jak będzie się kształtować jego sytuacja w ramach danego stosunku prawnego w przyszłości. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że tzw. argument cenowy (tj. szczególnie korzystna cena danego świadczenia oferowana przez kontrahenta konsumentowi albo np. niższe oprocentowanie kredytu lub pożyczki) nie może stanowić usprawiedliwienia dla innych klauzul, które prowadzą do rażącej dysproporcji praw i obowiązków stosunkach umownych z konsumentem (por. <xIx>System Prawa Prywatnego. Tom 5. Prawo zobowiązań - część ogólna</xIx>, s. 651 i następne). Sprzeczność z dobrymi obyczajami polega na tym, że przedsiębiorca wyzyskuje swoją naturalną przewagę rynkową nad konsumentem, aby narzucić konsumentowi niekorzystne dla tego ostatniego rozwiązania w ramach danego stosunku umownego.</xText> <xText>Mechanizm waloryzacji kwoty kredytu określają w pierwszej kolejności wyżej przytoczone postanowienia §5 ust. 3 i 4 umowy (przeliczanie rat spłacanych w walucie polskiej na walutę szwajcarską w oparciu o kurs obowiązujący w pozwanym banku). Postanowienia te nie zawierają przejrzystego, zrozumiałego i jednoznacznego dla konsumenta opisu mechanizmu waloryzacji, dzięki któremu powodowie mogliby w trakcie okresu kredytowania samodzielnie oszacować wielkość własnego zobowiązania, wyliczyć jaka będzie np. wysokość kolejnej miesięcznej raty, czy też dokonywać weryfikacji decyzji banku w tym zakresie. Bank wprowadzając do umowy klauzulę waloryzacyjną odwołującą się wyłącznie do jego własnych tabel kursowych – bez dookreślenia w umowie, w jaki sposób oraz w oparciu o jakie obiektywne kryteria treść tych tabel powinna być kształtowana – przyznał sobie prawo do jednostronnego, niczym nieograniczonego ustalania wysokości zadłużenia kredytobiorcy będącego konsumentem, który z kolei został zobowiązany do bezwarunkowego podporządkowania się takim decyzjom, co oznacza, że ma miejsce rażąca dysproporcja uprawnień kontraktowych stron, na niekorzyść konsumenta, co w sposób oczywisty godzi w dobre obyczaje i rażąco narusza interes konsumenta.</xText> <xText>Klauzula pozwalająca bankowi w istocie w sposób dowolny (gdyż nie odwołujący się do jakichkolwiek obiektywnych i sprecyzowanych w umowie kredytu lub regulaminie kredytowym kryteriów) ustalać kurs waluty obcej stanowiącej podstawę waloryzacji kwoty kredytu pozostałej do spłaty rażąco narusza interes kredytobiorcy będącego konsumentem, gdyż nie pozwala mu nawet w przybliżeniu przewidzieć (w dacie zawierania umowy kredytu oraz w późniejszym okresie spłaty rat kredytu), w jaki sposób, tj. jak często i w jakiej relacji do średniego kursu rynkowego danej waluty będzie zmieniała się podlegająca waloryzacji kwota kredytu (por. m.in. <xIx>uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2017 r., II CSK 803/16</xIx> oraz <xIx>uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14</xIx>). Dodać należy, że w orzecznictwie SN uznaje się za abuzywne nawet klauzule dalece bardziej szczegółowe niż niezwykle ogólna klauzula zawarta w wyżej przywołanych punktach umowy stron (por. <xIx>uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14</xIx>).</xText> <xText>Ponownie zaznaczyć należy, że umowa zawarta przez strony nie precyzuje w żadnym stopniu sposobu ustalania kursu wymiany walut wskazanego w tabeli kursów banku, w szczególności nie przewiduje wymogu, aby wysokość kursu ustalanego przez bank pozostawała w ściśle (jednoznacznie) określonej relacji do średniego kursu CHF ukształtowanego przez rynek walutowy lub kursu średniego publikowanego przez Narodowy Bank Polski. Oznacza to, że bankowi pozostawiona została całkowita dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu CHF w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań konsumenta. W konsekwencji treść wyżej przywołanego postanowienia umownego umożliwia bankowi jednostronne kształtowanie sytuacji konsumenta w zakresie wysokości jego zobowiązań wobec banku, przez co rażąco i w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami zakłócona zostaje równowaga pomiędzy stronami przedmiotowej umowy i naruszone zostają interesy strony powodowej jako konsumenta.</xText> <xText>Podkreślić trzeba, że za niedozwolone (z tych samych względów) musi zostać uznane nie tylko postanowienie umowne dotyczące sposobu przeliczenia rat wpłacanych w walucie polskiej przez powodów na walutę szwajcarską, ale również klauzula przewidująca „wstępne” (tj. dokonywane w dacie uruchomienia kredytu) przeliczenie kwoty kredytu określonej w walucie polskiej (§3 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 1 umowy) na walutę szwajcarską wedle kursu kupna waluty szwajcarskiej z tabeli kursowej pozwanego banku z daty uruchomienia kredytu albo jego transzy (tj. z chwili późniejszej niż zawarcie umowy kredytu). Także i w tym przypadku umowa stron i regulamin nie precyzują w żadnym stopniu sposobu ustalania kursu wymiany walut wskazanego w tabeli kursów banku, w szczególności nie przewidują wymogu, aby wysokość kursu ustalanego przez bank pozostawała w ściśle określonej relacji do średniego kursu rynkowego lub kursu ustalonego przez NBP. Również zatem i w tym przypadku bankowi pozostawiona została całkowita dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu CHF w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań kredytobiorcy - kurs ten nie został określony w umowie ani w sposób liczbowy ani za pomocą jakiegokolwiek algorytmu lub odwołania się do obiektywnie weryfikowalnych danych. Co więcej, ma to być kurs z nieustalonej dokładnie w chwili zawarcia umowy daty w przyszłości (data uruchomienia kredytu), a nie z daty zawarcia umowy.</xText> <xText>Dodać należy, że omawiana klauzula umowna jest klauzulą niedozwoloną (tj. naruszającą w sposób rażący i sprzeczny z dobrymi obyczajami interes konsumenta) z tych samych względów, dla których ustawodawca uznaje za niedozwolone klauzule umowne uzależniające spełnienie świadczenia od okoliczności zależnych tylko od woli kontrahenta konsumenta oraz klauzule przyznające kontrahentowi konsumenta uprawnienie do dokonania wiążącej interpretacji umowy (<xLexLink xArt="art. 385(3);art. 385(3) pkt. 8;art. 385(3) pkt. 9" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>3 </xSUPx>pkt 8 i 9 k.c.</xLexLink>) – w każdym z tych przypadków kontrahent konsumenta będący przedsiębiorcą zastrzega sobie jednostronne uprawnienie do arbitralnego (dowolnego) określenia treści zobowiązania konsumenta, co nie może zostać uznane za zgodne z dobrymi obyczajami oraz co z istoty swojej rażąco narusza interesy konsumenta.</xText> <xText>W dalszej kolejności zauważyć trzeba, że wyżej omawiana klauzula waloryzacyjna musi być uznana za rażąco oraz w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami naruszającą interesy powodów także i dlatego, że w <xUx>ramach stosunku umownego między stronami negatywne konsekwencje związane z ryzykiem wzrostu kursu waluty szwajcarskiej względem polskiej zostało przerzucono w praktyce w całości i bez żadnych umownych ograniczeń na powodów będących konsumentami.</xUx> W rezultacie wysokość zobowiązania pieniężnego powodów wobec pozwanego banku podlegającego wykonaniu w walucie polskiej mogła wzrastać w sposób praktycznie nieograniczony na skutek wzrostu kursu waluty szwajcarskiej względem waluty polskiej (w umowie nie przewidziano żadnego górnego ograniczenia wzrostu wysokości zobowiązania powodów wyrażonego w walucie polskiej), co również świadczy o rażącym zachwianiu równowagi praw i obowiązków stron. Co więcej, w zasadzie niesporne między stronami procesu jest to, że przewidzenie (nawet w przybliżeniu) wysokości i częstotliwości zmian kursu waluty szwajcarskiej względem polskiej w okresie obowiązywania umowy kredytu nie było możliwe przez żadną ze stron (w tym przez pozwany bank) – co oznacza, że w istocie powodowie nie mogli zawierając umowę w sposób racjonalny przewidzieć (choćby w przybliżeniu), jaka będzie wysokość w walucie polskiej rat spłaty kredytu w kolejnych miesiącach całego okresu kredytowania i łącznie dla całego tego okresu. Tym samym powodowie decydując się na zawarcie umowy w żaden sposób nie mogli racjonalnie ocenić, czy zawarcie umowy na warunkach zaproponowanych im przez pozwany bank jest dla nich korzystne.</xText> <xText>Skoro wyżej przywołana tzw. klauzula waloryzacyjna jest – ze względów wyżej omówionych – w całości niedozwolonym postanowieniem umownym, to z mocy prawa od chwili zawarcia umowy nie wiąże ona powodów i nie może stanowić podstawy określenia treści praw i obowiązków stron umowy.</xText> <xText><xBx>Brak konwalidacji niedozwolonych postanowień umownych w zakresie klauzuli waloryzacyjnej</xBx></xText> <xText>Zaznaczyć należy, że wyżej przywołane niedozwolone postanowienia umowne składające się na walutową klauzulę waloryzacyjną nie uległy w późniejszym czasie konwalidacji – powodowie nie złożyli żadnego oświadczenia, w którym w sposób wyraźny zaakceptowaliby wyżej przywołane, wadliwe klauzule walutowe i zgodzili się na ich stosowanie wobec nich począwszy od daty zawarcia umowy (będąc jednocześnie świadomymi niedozwolonego charakteru klauzul). Stwierdzić ponadto należy, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż cokolwiek w treści stosunków prawnych łączących strony mogło zmienić wejście w życie w kilka lat po zawarciu umowy stron przepisów <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20111650984" xTitle="Ustawa z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 165, poz. 984">Ustawy o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 lipca 2011 r.</xLexLink> (Dz.U. nr 165, poz. 984), tj. tzw. ustawy „antyspreadowej”. Przepisy tej ustawy wprowadziły do <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">ustawy Prawo bankowe</xLexLink> m.in. przepis <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 ust. 2;art. 69 ust. 2 pkt. 4 a" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 69 ust.2 pkt 4a</xLexLink>, który określa, że umowa kredytu powinna określać w szczególności - w przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska - szczegółowe zasady określania sposobów i terminów ustalania kursu wymiany walut. Przepisy wyżej przywołanej ustawy nowelizacyjnej nie dotyczyły w żaden sposób ewentualnej abuzywności postanowień umowy kredytowej zawartej przed wejściem w życie tejże ustawy. Wejście w życie już po zawarciu umowy stron nowelizacji <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">Prawa bankowego</xLexLink> podwyższającej standardy informacyjne w przypadku umów kredytowych denominowanych lub indeksowanych do waluty innej niż waluta polska, podobnie jak wejście w życie regulacji umożliwiających spłatę zadłużenia bezpośrednio w walucie waloryzacji, nie mogło pozbawić konsumentów możliwości ustalenia bezskuteczności niedozwolonych postanowień umownych, skoro brak związania konsumentów niedozwolonymi postanowieniami umownymi istnieje <xIx>ex tunc</xIx> (od daty zawarcia umowy) i podlega uwzględnieniu z urzędu przez sąd (por. <xIx>uzasadnienie wyroku SN z dnia 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17 oraz wyroku SN z dnia 27 listopada 2019 r., II CSK 483/18</xIx>).</xText> <xText>Nie ma także jakichkolwiek podstaw prawnych do tego aby uznać, że zapłata przez powodów rat kredytów w wysokości określanej jednostronnie przez pozwany bank oznaczała akceptację przez powodów (ze skutkiem wstecznym) wyżej przywołanych niedozwolonych postanowień umownych. Przyjąć natomiast należy, że powodowie w omawianym okresie błędnie zakładali, że pozostają związani wyżej przywołanym, niedozwolonym postanowieniem umownym – co w świetle obowiązującego prawa nie może rodzić negatywnych dla nich skutków prawnych.</xText> <xText><xBx>Brak możliwości zastąpienia niedozwolonych klauzul umownych inną treścią normatywną</xBx></xText> <xText>Podkreślić należy, że przepisy prawa obowiązującego, w szczególności <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Kodeksu cywilnego</xLexLink> i wyżej przywołanej dyrektywy unijnej, w żaden sposób nie uprawniają sądu, który uznaje daną klauzulę umowną za niedozwoloną, do modyfikacji treści tej klauzuli – wręcz przeciwnie, <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> §2 k.c.</xLexLink> dopuszcza w tej kwestii jeden tylko skutek, tj. brak związania stron wadliwą (niedozwoloną) klauzulą umowną, co odpowiada treści i celowi przepisów wyżej przywołanej dyrektywy UE. Stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 2 k.c.</xLexLink> jeżeli postanowienie umowy jako niedozwolone nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. Klauzule abuzywne są bezskuteczne względem konsumenta z mocy samego prawa oraz już od chwili zawarcia umowy. W ich miejsce prawa i obowiązki konsumenta kształtują ustawowe przepisy dyspozytywne (względnie obowiązujące), o ile obowiązują w dacie zawarcia umowy – takich jednak w polskim porządku prawnym w dacie zawarcia przez strony spornej umowy nie było (ani co do sposobu waloryzacji kwoty zobowiązania odwołującego się do kursu waluty obcej ani co do przesłanek zmiany wysokości oprocentowania kredytu).</xText> <xText>Podkreślić należy, że niedozwolone postanowienie umowne nie wiąże konsumenta w całości, a nie tylko w takim zakresie, w jakim jego treść jest niedopuszczalna – przepis <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> nie przewiduje bowiem tzw. redukcji utrzymującej skuteczność (por. <xIx>System prawa prywatnego. Tom 5, Prawo zobowiązań – część ogólna,</xIx> s. 666). Wynika to w sposób wyraźny z treści <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 ust. 1</xLexLink> wyżej przywołanej dyrektywy UE nr 93/13 („na mocy prawa krajowego nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta”). Sąd stwierdzający niedozwolony charakter postanowienia umownego nie jest uprawniony do modyfikacji treści niedozwolonego postanowienia umownego tj. do zachowania w mocy fragmentu takiego postanowienia lub do dostosowania go do innych postanowień umowy (por. <xIx>uzasadnienia wyroków SN: z dnia 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17 oraz z dnia 9 maja 2019 r.. I CSK 242/18</xIx>).</xText> <xText>W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej za utrwalone uznać należy stanowisko, zgodnie z którym sąd uznający określone postanowienie umowne za niedozwolone nie jest uprawniony do tego, aby następnie modyfikować treść tego postanowienia w ten sposób, aby nie naruszało już ono interesów konsumenta. W szeregu wyroków ETS a następnie TSUE wskazuje się konsekwentnie na to, że gdyby sąd krajowy mógł zmieniać treść nieuczciwych warunków umownych, uprawnienie takie mogłoby zagrażać realizacji długoterminowego celu ustanowionego w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13, tj. przyczyniłoby się do wyeliminowania zniechęcającego następstwa dla przedsiębiorców – tzn. nie zniechęcałoby ich do stałego stosowania umownych klauzul abuzywnych. W ocenie TSUE cel taki można osiągnąć jedynie poprzez zwykły brak stosowania tego rodzaju nieuczciwych postanowień umownych wobec konsumentów. W przeciwnym wypadku, tj. w razie dopuszczenia możliwości zmiany przez sąd krajowy treści kwestionowanego postanowienia umownego, przedsiębiorcy stosujący niedozwolone klauzuli byliby zachęcani do ich stosowania, wiedząc, że w ostateczności umowa zawierająca takie klauzule mogłaby zostać uzupełniona w niezbędnym zakresie przez sąd krajowy, tak aby zagwarantować w ten sposób interes rzeczonych przedsiębiorców (por. <xIx>pkt. 31 uzasadnienia wyroku z dnia 21 stycznia 2015 r., C-482/13; punkty 69-71 wyroku w sprawie C-618/10; punkt 79 wyroku w sprawie C-26/13</xIx>). W wyżej przywołanych wyrokach TSUE stanął na stanowisku, zgodnie z którym art. 6 ust. 1 dyrektywy nr 93/13 stoi na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który zezwala sądowi krajowemu, przy stwierdzeniu nieważności nieuczciwego warunku w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, na uzupełnienie rzeczonej umowy poprzez zmianę treści tego warunku. Sąd krajowy ma możliwość zastąpienia nieuczciwego warunku (klauzuli niedozwolonej) jedynie przepisem prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym - pod warunkiem, że to zastąpienie jest zgodne z celem art.6 ust. 1 dyrektywy 93/13 (tj. celem polegającym na wyeliminowaniu z umów zawieranych z konsumentami klauzul niedozwolonych) oraz tylko w przypadkach, w których stwierdzenie abuzywności danej klauzuli umownej zobowiązywałaby sąd do stwierdzenia upadku umowy w całości, co narażałoby konsumenta na niekorzystne dla niego konsekwencje (por. <xIx>wyrok C-482/13, pkt. 33; wyrok C-485/13, pkt. 32-33, wyrok C-26/13, pkt 82-84</xIx>). Przesłanki te w niniejszej sprawie nie są spełnione.</xText> <xText>Dodatkowo, <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 ust. 1</xLexLink> dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie wypełnieniu luk w umowie, spowodowanych usunięciem z niej nieuczciwych warunków, które się w niej znajdowały, wyłącznie na podstawie przepisów krajowych o charakterze ogólnym, przewidujących, że skutki wyrażone w treści czynności prawnej są uzupełniane w szczególności przez skutki wynikające z zasad słuszności lub ustalonych zwyczajów (por. wyrok TSUE z dnia 3 października 2019 r., C-260/18). Tym samym wyłączone jest zastąpienie wyżej omówionych klauzul niedozwolonych przez odwołanie się do ogólnych kryteriów z <xLexLink xArt="art. 65" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 65 k.c.</xLexLink> (zasady współżycia społecznego, ustalone zwyczaje, zamiar stron i cel umowy) – kryteria te, z uwagi na swoją ogólność, nie pozwalają ustalić dostatecznie konkretnych zasad waloryzacji kwoty kredytu.</xText> <xText>Podkreślić należy, że wyżej sformułowane poglądy prawne wyrażone i utrwalone w orzecznictwie TSUE stanowią - z uwagi na treść art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu UE – prawnie wiążącą dla sądów krajowych interpretację przepisów dyrektywy nr 93/13, co determinuje także interpretację przepisów <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">k.c.</xLexLink> ustanowionych w celu implementacji tej dyrektywy. Dodatkowo wskazać należy na to, że sądy krajowe stosując prawo wewnętrzne zobowiązane są tak dalece, jak jest to możliwe, dokonywać jego wykładni w świetle brzmienia i celu rozpatrywanej dyrektywy (w tym przypadku w świetle wyrażonego wprost w <xLexLink xArt="art. 7;art. 7 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 7 ust. 1</xLexLink> dyrektywy nr 93/13 celu tej regulacji wspólnotowej, którym jest zniechęcenie przedsiębiorców do stosowania niedozwolonych klauzul), tak aby osiągnąć przewidziany w niej rezultat, a zatem zastosować się do art. 288 akapit trzeci Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Ten obowiązek dokonywania wykładni prawa krajowego zgodnej z prawem Unii jest w istocie nierozerwalnie związany z systemem prawnym wynikającym z przepisów Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, gdyż umożliwia sądom krajowym zapewnienie, w ramach ich właściwości, pełnej skuteczności prawa Unii przy rozpoznawaniu zawisłych przed nimi sporów. Brak jest zatem podstaw prawnych do tego, aby sąd w sprawie niniejszej modyfikował treść niedozwolonej klauzuli umownej i przyjmował np. że klauzulę tę stosować należy z odwołaniem się do średniego kursu rynkowego waluty szwajcarskiej lub kursów ustalanych przez NBP. Tym bardziej zaś brak podstaw do tego, aby sąd modyfikował określone w umowie stron zasady oprocentowania kredytu (które w ogóle nie były przez powodów kwestionowane), np. poprzez ustalenie, że podstawą ustalenia wysokości oprocentowania kredytu udzielonego powodom jest wskaźnik WIBOR dla waluty polskiej a nie wskaźnik LIBOR dla waluty szwajcarskiej. Jeszcze raz zaznaczyć należy, że brak jest podstawy prawnej dla tego rodzaju (w istocie zmierzającej do ochrony interesów przedsiębiorcy a nie konsumenta) ingerencji sądu w treść umowy stron. Z uwagi na treść <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 7 Konstytucji RP</xLexLink> nie jest możliwe pozbawione podstawy prawnej działanie sądu jako organu władzy publicznej: sąd ma obowiązek działania wyłącznie na podstawie i w granicach prawa.</xText> <xText>Zaznaczyć dodatkowo należy (w odniesieniu do walutowej klauzuli waloryzacyjnej), że obecna treść normatywna <xLexLink xArt="art. 358;art. 358 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 358 §2 k.c.</xLexLink> (dotycząca ustalania wartości waluty obcej dla zobowiązań, których przedmiotem jest suma pieniężna wyrażona w takiej walucie) nie obowiązywała w dacie zawarcia przez strony wyżej przywołanej umowy kredytu, lecz weszła w życie później (w dniu 24 stycznia 2009 roku) i już tylko z tego względu nie mogła ona w dacie zawarcia przez strony umowy kredytu wpłynąć na określenie treści tej umowy (por. w tej kwestii uzasadnienie wyroku z dnia 14 lipca 2017 r., II CSK 803/16). Dodatkowo, <xLexLink xArt="art. 358" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 358 k.c.</xLexLink> dotyczy świadczeń w walucie obcej, tj. podlegających spełnieniu w tej walucie (a nie jedynie waloryzowanych kursem waluty obcej) – zobowiązanie powodów ma za swój przedmiot kredyt w walucie polskiej, jedynie waloryzowany kursem waluty szwajcarskiej. Ponadto przepisy ustawy nowelizującej <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">k.c.</xLexLink>, która wprowadziła w życie wyżej przywołany przepis ustawowy w jego obowiązującym obecnie brzmieniu, nie przewidywały stosowania tego przepisu do umów zawartych przed jej wejściem w życie.</xText> <xText><xBx>Skutki uznania postanowień walutowej klauzuli waloryzacyjnej za niewiążące – konieczność uwzględnienia roszczeń niepieniężnych powodów (<xLexLink xArt="art. 189" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 189 k.p.c.</xLexLink>)</xBx></xText> <xText>Z treści <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> §2 k.c.</xLexLink> wynika brak związania stron treścią niedozwolonego postanowienia umownego oraz związanie stron treścią umowy „w pozostałym zakresie”. Zarazem jednak nie można pominąć treści <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 ust. 1</xLexLink> wyżej przywołanej dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r., który stanowi o tym, że na mocy prawa krajowego nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta, a umowa w pozostałej części będzie nadal obowiązywała strony, jeżeli jest to możliwe po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków. Uznać należy, że usunięcie z umowy stron (tj. uznanie za niewiążące) niektórych postanowień umownych nie może prowadzić do sytuacji, w której strony pozostawałyby związane umową o zasadniczo (tj. co do istoty) innym charakterze prawnym niż umowa, jaką strony zgodnie chciały zawrzeć. Np., gdyby niedozwolony charakter miały mieć postanowienia określającej cenę sprzedaży nieruchomości, nie sposób wobec tego uznać, iż strony zawarły umowę zobowiązującą sprzedającego do nieodpłatnego przeniesienia własności nieruchomości, gdyż określenie ceny jest koniecznym elementem umowy sprzedaży. W niniejszej sprawie konsensusem stron było objęte zawarcie szczególnego rodzaju umowy kredytu, tj. umowy kredytu indeksowanego kursem waluty szwajcarskiej, co znalazło swój wyraz w szczególności także w tym, że oprocentowanie kredytu powiązano w umowie ze wskaźnikiem LIBOR dotyczącym wartości rynkowej (tj. kosztu wypożyczenia) waluty szwajcarskiej a nie polskiej.</xText> <xText>W szeregu wydanych przez siebie wyroków TSUE dał wyraz temu, że w jego ocenie w razie stwierdzenia niedozwolonego charakteru zawartej w umowie kredytu tzw. klauzuli ryzyka walutowego utrzymanie umowy w pozostałym zakresie „nie wydaje się możliwe z prawnego punktu widzenia” (por. <xIx> wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 14 marca 2019 r., w sprawie C-118/17, <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>D.</xAnon> przeciwko <xAnon> (...)</xAnon> Bank Hungary <xAnon>Z.</xAnon>., pkt 52, wyrok z dnia 5 czerwca 2019 r., w sprawie C-38/17, GT przeciwko HS, pkt 43; wyrok z dnia 3 października 2019 r. w sprawie C-260/18, <xAnon>K. D.</xAnon> i <xAnon>J. D.</xAnon> przeciwko <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon>, pkt 44; wyrok z dnia 29 kwietnia 2021 r., <xAnon> Bank (...)</xAnon>-19/20, pkt 56, 83, 90</xIx>).</xText> <xText>Z kolei w uzasadnieniu wyroku SN z dnia 11 grudnia 2019 r. (V CSK 382/18, sędzia referent <xAnon>R. T.</xAnon>) wyrażono pogląd, zgodnie z którym „(…) wyeliminowanie ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej (…) jest równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy, iż należy ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp czy wariant umowy kredytu (…). Oznacza to z kolei, że po wyeliminowaniu tego rodzaju klauzul utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony nie jest możliwe, co przemawia za jej całkowitą nieważnością (bezskutecznością).”.</xText> <xText>W 2022 i 2023 roku zapadało szereg orzeczeń SN w różnych składach podzielających wyżej przywołane oceny prawne. W uzasadnieniu wyroku z dnia 13 kwietnia 2022 roku (sygn. akt II CSKP 15/22, s. referent <xAnon>G. M.</xAnon>) wskazano na to, że „wyeliminowanie niedozwolonych klauzul kształtujących mechanizm indeksacji, określający główne świadczenie kredytobiorcy, prowadzi do przekształcenia kredytu złotowego indeksowanego do waluty obcej w zwykły kredyt złotowy (nieindeksowany), oprocentowany według stawki powiązanej ze stawką LIBOR. Wyeliminowanie zaś ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie oprocentowania ze stawką LIBOR stanowi ingerencję w treść umowy równoznaczną z przekształcenie jej w umowę o istocie i charakterze, odbiegającym od zgodnego zamiaru stron”. Z kolei w uzasadnieniu wyroku SN z dnia 10 maja 2022 roku (II CSKP 382/22, s. ref. <xAnon>T. S.</xAnon>) przywołano aprobująco wyżej sformułowaną argumentację użytą w uzasadnieniach wyroków w sprawach V CSK 382/18 i II CSKP 15/22 dodatkowo wskazując na to, że „ukształtowanie umowy kredytu złotowego oprocentowanego według stawki LIBOR jest sprzeczne z naturą stosunku prawnego łączącego strony. Po wyeliminowaniu tego rodzaju klauzul utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony nie jest możliwe, co przemawia za jej całkowitą nieważnością (bezskutecznością)”. Dokładnie tę samą argumentację sformułowano w uzasadnieniu wyroku SN wydanego również w dniu 10 maja 2022 roku w sprawie II CSKP 285/22 (s. ref. <xAnon>T. S.</xAnon>) – konkludując pisemne uzasadnienie wyroku stwierdzeniem, zgodnie z którym „wyeliminowanie (...) abuzywnych klauzul przeliczeniowych nie prowadzi do utrzymania w mocy umowy kredytu indeksowanego kursem CHF jako kredytu złotowego oprocentowanego według stawki LIBOR”. Wyżej przywołane poglądy zaakceptowano także w uzasadnieniu wyroku SN z 20 maja 2022 roku (sygn. akt II CSKP 796/22, s. ref. <xAnon>K. S.</xAnon>).</xText> <xText>Akceptując wyżej przywołane oceny prawne uznać należy, że umowa kredytu indeksowanego kursem waluty obcej, z oprocentowaniem opartym na wskaźniku rynkowym właściwym dla tej waluty, w razie usunięcia z tej umowy postanowień waloryzacyjnych z zachowaniem zasad oprocentowania właściwych dla waluty obcej stałaby się umową sprzeczną z właściwością zobowiązania (kredyt „złotowy” z oprocentowaniem uzależnionym od ceny rynkowej waluty zagranicznej wyrażonej we właściwym dla niej indeksie LIBOR), a także z wybranym przez obie strony podtypem stosunku kredytu, przez co tak zredukowana <xUx>umowa nie może się ostać i jest nieważna z mocy <xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 353<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> jako wykraczająca poza granice zasady swobody umów</xUx> (sprzeczność z naturą zobowiązania danego typu).</xText> <xText>Dodać należy, że na rozprawie w dniu 13 grudnia 2024 roku (k. 117) powodowie będący konsumentami, po poinformowaniu ich o skutkach ustalenia nieważności umowy jako rezultatu braku związania klauzulą niedozwoloną przywołaną w pozwie, oświadczyli, że zgadzają się na tego rodzaju rozstrzygnięcie, a tym samym ponownie odmówili bycia związanymi niedozwolonymi postanowieniami – ze świadomością, że rodzi to skutek w postaci nieważności umowy kredytu.</xText> <xText><xBx>Ocena zasadności roszczeń pieniężnych powodów z uwzględnieniem podniesionego przez pozwanego zarzutu potrącenia</xBx></xText> <xText>Z uwagi na uznanie wyżej przywołanej umowy kredytu w kształcie, który zaistniałby po pominięciu wyżej przywołanej (niewiążącej powodów) waloryzacyjnej klauzuli umownej, za nieważną w całości, na podstawie <xLexLink xArt="art. 189" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 189 k.p.c.</xLexLink> <xUx>uwzględnieniu podlegało roszczenie niepieniężne powodów dotyczące ustalenia nieważności umowy</xUx> (co jest równoznaczne z nieistnieniem stosunku prawnego, który miałyby powstać na skutek zawarcia umowy). Niewątpliwie – wobec rozbieżności stanowisk stron dotyczącego treści i istnienia wyżej opisanego stosunku prawnego – po stronie powodów istnieje interes prawny uzasadniający wystąpienie z wyżej przywołanym roszczeniem procesowym, w celu ostatecznego i wiążącego dla obu stron ustalenia stanu prawnego odnośnie obowiązywania wyżej przywołanej umowy kredytu.</xText> <xText>Z uwagi na nieważność wyżej opisanej umowy kredytu po stronie obydwu stron – tj. po stronie powodów i pozwanego banku – powstają roszczenia pieniężne o zwrot nienależnie uiszczonych sum pieniężnych, tj. wszystkich świadczeń pieniężnych spełnionych w celu wykonania nieważnej umowy zawartej przez strony. Podstawę prawną tych roszczeń stanowią przepisy <xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405</xLexLink> w zw. <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 k.c.</xLexLink> Brak jest podstaw do przyjęcia, że roszczenia którejś ze stron (roszczenia powodów zgłoszone w pismach procesowych i roszczenie pozwanego banku zgłoszone do potrącenia) w konkretnych okolicznościach niniejszej sprawy naruszają zasady współżycia społecznego i z tego względu nie podlegają ochronie prawnej (<xLexLink xArt="art. 5" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 5 k.c.</xLexLink>). Brak jest podstaw do przyjęcia, że pozwany bank dokonując wypłat kwot kredytu wiedział o tym, że mający łączyć strony stosunek prawny nie istnieje – co zresztą nie ma znaczenia z uwagi na treść <xLexLink xArt="art. 411;art. 411 pkt. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 411 pkt 1) k.p.c.</xLexLink> i to, że podstawą wzajemnego obowiązku zwrotu świadczeń jest nieważność umowy. Brak jest podstaw do przyjęcia, że powodowie lub pozwany zużyli już nienależne świadczenie w taki sposób, że nie są już wzbogaceni kosztem drugiej strony – w szczególności powodowie pozostają właścicielami wybudowanego domu dzięki środkom z kredytu (<xLexLink xArt="art. 409" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 409 k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Zostało wykazane, że powodowie dokonali w okresie objętym pozwem następujących świadczeń pieniężnych w walucie polskiej na rzecz pozwanego: 141.134, 37 zł tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych i odsetek karnych, a także 2.774 zł tytułem opłat i innych (w tym 254 zł opłat za upomnienia/wezwania do zapłaty i harmonogramy spłaty kredytu). W przeciwieństwie do tzw. ubezpieczenia spłaty kredytu, które z istoty swojej jest powiązane z umową kredytu (co skutkuje tym, że przy nieważności umowy kredytu umowa ubezpieczenia jest nieważna jako bezprzedmiotowa), ubezpieczenie kredytowanej nieruchomości oraz ubezpieczenie na życie kredytobiorców nie są z istoty swojej, tj. w sposób konieczny i immanentny, związane z umową kredytu. Dopiero z treści takich umów ubezpieczenia (względnie ogólnych warunków ubezpieczenia) mogłoby zatem wynikać, czy istnieje tego rodzaju związek między nimi a umową kredytu, który skutkuje tym, iż następstwem nieważności umowy kredytu jest także brak związania powodów postanowieniami umowy ubezpieczenia. W przypadku ubezpieczenia nieruchomości przedmiot tego ubezpieczenia (tj. niepogorszony stan nieruchomości) istnieje niezależnie od obowiązywania umowy kredytu – to samo dotyczy ubezpieczenia na życie powodów. Dopiero zatem konkretna treść tego rodzaju umowy ubezpieczenia mogłaby przesądzać o tym, że nieważność umowy kredytu pociąga za sobą nieważność umowy ubezpieczenia, względnie nieważność lub prawną bezskuteczność oświadczeń powodów o przystąpieniu do ubezpieczenia grupowego. Powodowie nie złożyli jednak do akt sprawy żadnych dokumentów pozwalających na ustalenie treści stosunku ubezpieczenia (polisa, ogólne warunki ubezpieczenia, pisemne oświadczenie o przystąpieniu do ubezpieczenia grupowego), jak również nie sformułowali żadnej argumentacji w pozwie dotyczącej tego zagadnienia. Z drugiej strony powodowie niewątpliwie uzyskiwali konkretną korzyść w postaci ubezpieczenia ryzyk dotyczących stanu ich nieruchomości oraz ryzyk objętych ubezpieczeniem na życie. Tym samym brak było podstaw do przyjęcia, że składki ubezpieczenia nieruchomości stanowiły nienależne świadczenia powodów na rzecz pozwanego banku podlegające zwrotowi.</xText> <xText>Przyjąć zatem należało, że po stronie powodów powstało roszczenie pieniężne o zwrot kwoty <xUx>141.388,37 zł</xUx> (141.134, 37 zł tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych i odsetek karnych + 254 zł spłaty opłat „okołokredytowych” niedotyczących umów ubezpieczenia). Z kolei po stronie pozwanego banku powstało roszczenie o zwrot przez powodów nienależnego świadczenia tytułem udostępnionego kapitału kredytu. Powodom udostępniono faktycznie kwotę 119.910 zł (123.098,24 zł - 541,63 zł - 800,14 zł - 1.846,47 zł), gdyż skredytowane kwoty wymienione w §3 ust. 1 umowy tj. opłata za ubezpieczenie kredytu (541,63 zł), składka ubezpieczenia na życie (800,14 zł), składka ubezpieczenia na wypadek utraty pracy lub czasowej niezdolności do pracy (1.846,47 zł), nie zostały faktycznie wypłacone powodom lecz przekazane innym podmiotom. Strona pozwana musiałaby wobec tego sformułować i udowodnić twierdzenia co do tego, dlaczego wobec tego uznaje wypłacenie i przekazanie wyżej podanych kwot na rzecz podmiotów innych niż powodowie za świadczenie nienależne uzyskane przez powodów od pozwanego – w tym celu pozwany powinien zatem wskazać, jakie było źródło i treść stosunków prawnych, w ramach których dokonano wypłaty wyżej podanych sum pieniężnych, a w szczególności powinien także udowodnić, że w ten sposób pozwany wykonał za powodów ich zobowiązanie wobec osoby trzeciej. W tym celu pozwany musiałby wykazać, że wyżej podane świadczenia dotyczyły stosunków ubezpieczeniowych, w ramach których to powodowie byli stroną ubezpieczającą (a nie jedynie podmiotem ubezpieczonym, jak w przypadku typowych ubezpieczeń grupowych zawieranych przez ubezpieczającego – zazwyczaj bank – na rzecz nieokreślonego z góry kręgu podmiotów ubezpieczonych), gdyż to ubezpieczający jako strona umowy ubezpieczenia jest zobowiązany względem ubezpieczyciela do zapłaty składki ubezpieczeniowej. Żadnych twierdzeń i dowodów w tym zakresie pozwany jednak nie przedstawił. Wobec tego kwota podlegająca potrąceniu przez pozwanego wynosi jedynie <xUx>119.910 zł </xUx>– tylko takie świadczenie nienależne powodowie otrzymali bezpośrednio od pozwanego.</xText> <xText>Spełnione zostały proceduralne przesłanki zasadności podniesienia zarzutu potrącenia z <xLexLink xArt="art. 203(1);art. 203(1) § 1;art. 203(1) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203<xSUPx>1</xSUPx> §1 i 2 k.p.c.</xLexLink> W szczególności, zarzut procesowy potrącenia pozwany może podnieść nie później niż w ciągu 2 tygodni od powstania daty wymagalności roszczenia zgłoszonego do potrącenia, a <xUx>wymagalność roszczenia pieniężnego pozwanego o zwrot przez powodów nienależnego świadczenia powstała z po upływie terminu 7 dni zakreślonego powodom w przedsądowym wezwaniu do zapłaty z 29 sierpnia 2024 roku (k. 125) - powodowie odebrali to pismo odpowiednio w dniach 6 września 2024 r. i 9 września 2024 r</xUx>. Najpóźniej zatem w dniu 17 września 2024 roku roszczenie pozwanego było już wymagalne. Co więcej, wedle sądu rozpoznającego sprawę niniejszą, skoro świadczenia nienależne stron nieważnej umowy wzajemnej (a taką jest umowa kredytu) powinny być zwrócone co do zasady równocześnie (argument z <xLexLink xArt="art. 497" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 497</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 496" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 496 k.c.</xLexLink>), to przyjąć należy, że wymagalność roszczenia jednej ze stron pociąga za sobą jednoczesną wymagalność roszczenia drugiej strony. Wzajemne roszczenia stron stały się zatem wymagalne nie później niż w dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu, tj. pierwszego pisma zawierającego wezwanie ze strony powodów do zapłaty.</xText> <xText>Z kolei oświadczenie (materialno-procesowe) o potrąceniu zawiera odpowiedź pozwanego na pozew datowana na 16 września 2024 roku, doręczona powodom 23 września 2024 roku (wydruki potwierdzeń k. 141-142), kiedy już niewątpliwie roszczenie materialne banku było wymagalne. Zostały zatem – w zakresie wzajemnych roszczeń pieniężnych stron o zapłatę (odpowiednio) kwot 141.388,37 zł i 119.910 zł – spełnione przesłanki skuteczności potrącenia z <xLexLink xArt="art. 498" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 k.c.</xLexLink>, przy czym skutek ten nastąpił z datą, kiedy potrącenie stało się możliwe (<xLexLink xArt="art. 499" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 499 k.c.</xLexLink>), tj. w ocenie sądu już z chwilą doręczenia pozwanemu odpisu pozwu (z uwagi na wyżej przywołaną argumentację co do jednoczesnej wymagalności roszczeń o zwrot świadczeń spełnionych przez strony nieważnej umowy wzajemnej).</xText> <xText>W tym miejscu rozróżnić należy procesowy zarzut potrącenia (podniesienie w toku procesu okoliczności skutkującej koniecznością oddalenia powództwa) od materialnoprawnego oświadczenia o potrąceniu (<xLexLink xArt="art. 499" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 499 k.c.</xLexLink>). Procesowy zarzut potrącenia może być zgłoszony „ewentualnie”, tj. na wypadek przyjęcia przez sąd określonej oceny prawnej relacji między stronami procesu. Materialnoprawne oświadczenie o potrąceniu nie może być natomiast złożone „ewentualnie”, ale w tym zakresie oświadczenie pozwanego zawarte w tej kwestii w odpowiedzi na pozew nie ma takiego „ewentualnego” charakteru. Materialnoprawne oświadczenie pozwanego musi być uznane za skuteczne i skutkujące wygaśnięciem w części wyżej opisanego roszczenia pieniężnego powodów.</xText> <xText>W wyniku skutecznego oświadczenia materialnoprawnego o potrąceniu roszczeń roszczenie pieniężne powodów uległo umorzeniu w części i pozostało w mocy co do żądania zapłaty kwoty łącznej 21.478,37 zł (141.388,37 zł - 119.910 zł), z kolei roszczenie pieniężne pozwanego wygasło w całości. Po stronie powodów nie występuje solidarność wierzycieli, a z mocy <xLexLink xArt="art. 379;art. 379 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 379 §1 k.c.</xLexLink> następuje podział należności pieniężnej będącej przedmiotem wierzytelności na dwie równe części (10.739,18 zł), z których każda przypada jednemu z powodów. Na podstawie <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1;art. 481 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 §1 i 2 k.c.</xLexLink> powodom przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonej na ich rzecz kwoty należności głównej (w zakresie części roszczenia umorzonej przez potrącenie roszczenie odsetkowe nie powstało, gdyż potrącenie z mocy <xLexLink xArt="art. 499" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 499 k.c.</xLexLink> wywołało skutek wsteczny). Co do zasady, zastosowanie w sprawie niniejszej znajduje <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink>, co oznacza, że opóźnienie po stronie pozwanego banku powstaje następnie dnia po otrzymaniu wezwania od powoda do zwrotu na jego rzecz spełnionego nienależnie świadczenia pieniężnego, tj. skonkretyzowanej kwotowo sumy pieniężnej. Odsetki podlegały zasądzeniu od 24 sierpnia 2024 r. tj. od następnego dnia po doręczeniu stronie pozwanej odpisu pozwu, czyli zgodnie z żądaniem powodów.</xText> <xText>W pozostałym zakresie roszczenie pieniężne powodów podlegało oddaleniu.</xText> <xText><xBx>Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu</xBx></xText> <xText>O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 100" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 k.p.c.</xLexLink>, zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Wynikająca z treści pozwu ale również z tego, że po stronie powodów zachodzi współuczestnictwo formalne co do roszczeń pieniężnych (każdy z powodów zgłosił swoje własne roszczenie o zapłatę kwot po 71.954,18 zł) i współuczestnictwo materialne co do roszczenia o ustalenie nieważności umowy kredytu, wartość przedmiotu sporu każdego z powodów z pozwanym wyniosła po 195.054 zł, co obejmuje obok wartości roszczenia pienieżnego danego powoda (71.955 zł) wartość roszczenia niepieniężnego ustaloną w pozwie na 123.099 zł (równowartość kwoty kredytu) – nie sposób uznać, że niepieniężne roszczenie procesowe dotyczące ustalenia nieważności umowy kredytu. Każdy z powodów jest stroną wygrywającą proces w zakresie roszczeń o ustalenie nieważności umowy kredytu oraz w części o zapłatę (skoro powództwo w części podlega oddaleniu, to w tej części powodowie przegrali spór – w szczególności skoro nie cofnęli pozwu w żadnym zakresie), co oznacza wygraną każdego z powodów w 68,6 % wartości przedmiotu sporu (133.839 zł : 195.054 zł). W takiej samej części koszty procesu powinny zatem obciążyć pozwanego. Na koszty procesu związane z udziałem w sprawie każdego z powodów składają się kwoty następujące: połowa opłaty sądowej od pozwu (1.000 zł: 2 = 500 zł), wynagrodzenie pełnomocnika procesowego każdego powodów wynosi po 5.400 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, łącznie zatem koszty procesowe związane z udziałem w sprawie każdego z powodów wynoszą po 5917 zł. Na koszty procesu związane z udziałem w sprawie pozwanego w sporze z każdym z powodów składają się natomiast kwoty następujące: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 5.400 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł. Tym samym, koszty procesu podlegające zwrotowi przez pozwanego na rzecz każdego z powodów po pomnożeniu przez procent wygranej powodów (68,6%) i pomniejszeniu iloczynu o kwotę 5.417 zł (koszty procesu związane z udziałem w sprawie pozwanego) dają kwotę w wysokości 2.358,12 zł, którą należało zasądzić od pozwanego na rzecz każdego z powodów. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu orzeczono na podstawie <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1<xSUPx>1</xSUPx> k.p.c.</xLexLink></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xText>Odpisy wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.</xText> <xText>Dnia 21 I 2025</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sylwia Nowakowska

Sylwia Nowakowska

Sygn. akt II C 1384/24 UZASADNIENIE W pozwie złożonym w dniu 20 czerwca 2024 rokuJ. L.iB. L.wystąpili przeciwko pozwanemu(...) Bank SAz siedzibą weW.z roszczeniem o ustalenie, że umowa kredytu hipotecznego nominowanego do CHF nr(...)z 21 stycznia 2008 r. jest nieważna oraz o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz kwoty 143.908,37 zł - odpowiednio w udziałach po ½ - z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty. (pozew k. 4-28) Odpis pozwu doręczono pozwanemu w dniu 23 sierpnia 2024 roku. W odpowiedzi na pozew pozwany bank wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zakwestionował zasadność roszczeń powodów co do zasady, a w szczególności istnienie bezpodstawne wzbogacenie po jego stronie w zakresie składki ubezpieczeniowej uiszczonej przez powodów i przekazanej przez pozwanego do do ubezpieczyciela. Ponadto pozwany banku podniósł zarzut potrącenia swojej wierzytelności o zapłatę przez powodów kwoty 123.098,24 zł stanowiącej równowartość wypłaconego powodom kapitału kredytu z wierzytelnością pieniężną powodów zgłoszoną w pozwie. Odpis odpowiedzi na pozew (zawierającej zarzut potrącenia) doręczono każdemu z powodów 23 września 2024 r. (odpowiedź na pozew, k. 53-75, potwierdzenie nadania i wydruki potwierdzające doręczenie k. 139-142) Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 21 stycznia 2008 roku powodowie zawarli z pozwanym bankiem umowę kredytu hipotecznego oznaczoną nr(...). Środki pieniężne pochodzące z kredytu miały być przeznaczone na sfinansowanie kosztów budowy domu jednorodzinnego położonego wB.przyul. (...)(§ 1 ust. 1 i 2 umowy). Zgodnie z §2 ust. 1 umowy, pozwany bank udzielił powodom kredytu wysokości 123.098,24 zł, „nominowanego do CHF, według kursu kupna CHF obowiązującego w pozwanym banku w dniu uruchomienia całości kredytu lub jego poszczególnych transz” - wypłacanego w walucie polskiej. Okres kredytowania został określony na 360 miesięcy (§ 2 ust. 1 zd. 3 i 4 umowy). Stosownie do §3 ust. 2 umowy, kredyt wypłacony został w złotych polskich przy jednoczesnym przeliczeniu wysokości wypłacanej kwoty (transzy) na CHF według kursu kupna CHF obowiązującego w banku w dniu wypłaty środków. Zgodnie z § 2 ust. 4 umowy, oprocentowanie kredytu jest zmienne, nie wyższe jednak niż czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego BankuPolskiego obowiązującej w dniu, za który naliczane jest oprocentowanie. Przy tym, oprocentowanie kredytu równa się sumie stopy bazowej, o której mowa w ust. 5, obowiązującej w dniu uruchomienia kredytu lub jego pierwszej transzy oraz stałej marży Banku wynoszącej 1,34 % w stosunku rocznym. Oprocentowanie kredytu na dzień podjęcia decyzji kredytowej wyniosło 4,15 % w stosunku rocznym. Za obowiązującą w dniu uruchomienia kredytu lub jego pierwszej transzy stopę bazowa przyjmuje się wysokość stawki LIBOR 6M dla CHF (§2 ust. 5 umowy). Stosownie do treści §3 ust. 1 umowy bank zobowiązał się do uruchomienia kredytu w trzech transzach, przy czym pierwsza transza obejmuje: opłatę za ubezpieczenie kredytu (541,63 zł), składkę ubezpieczenia na życie (800,14 zł), składkę ubezpieczenia na wypadek utraty pracy lub czasowej niezdolności do pracy (1.846,47 zł). Kredytobiorcy (powodowie) zobowiązali się do spłaty udzielonego kredytu w 354 równych ratach kapitałowo-odsetkowych w terminie do 15. dnia każdego miesiąca, począwszy od miesiąca, w którym kredyt został wypłacony w całości, pod warunkiem że okres między wypłatą kredytu a deklarowanym dniem spłaty jest dłuższy niż 15 dni. (§ 5 ust. 1 umowy). Wysokość rat kapitałowo-odsetkowych miała zostać ustalona po przeliczeniu kwoty wypłaconego kredytu na CHF, stosownie do postanowień umowy (§ 5 ust. 3 umowy), a raty kredytu wraz z należnymi odsetkami płatne są w złotych w kwocie stanowiącej równowartość CHF (§ 5 ust. 4 umowy).Przyjęto, że datą spłaty raty kredytu jest datą wpływu środków na rachunek kredytu, a kwota wpłaty raty w złotych przeliczana jest na CHF według kursu sprzedaży obowiązującego w Banku w dniu wpływu środków do banku (§5 ust. 5 umowy). W treści umowy nie określono tego, w oparciu o jakie przesłanki faktyczne i algorytm pozwany bank będzie ustalał kursy CHF/PLN. (kopia umowy, k. 29-31 ) Kwotę kredytu pozwany bank wypłacił powodom transzami: 24 stycznia 2008 r. – 63.188,24 zł, 10 marca 2008 r. – 40.000 zł, 28 maja 2008 r. – 19.910 zł. (kopia zaświadczenia, k. 32-37, 116-117) W okresie od podpisania umowy do maja 2024 r. powodowie uiścili na rzecz banku tytułem realizacji umowy kredytu kwotę 141.132,19 zł tytułem rat kapitałowo-odsetkowych, 2,18 zł tytułem odsetek karnych, 2.774 zł tytułem „kosztów innych”, tj. łącznie 143.908,37 zł. W ramach kwoty 2.774 zł powodowie zapłacili pozwanemu łącznie 254 zł opłat i prowizji bankowych za upomnienia i harmonogramy spłaty kredytu, reszta została uiszczona z tytułu składek na ubezpieczenie na życie i ubezpieczenie kredytu (k. 32-37). (kopie zaświadczeń pochodzących od pozwanego - k. 32-37, 173-175) Powodowie zaciągnęli kredyt na wykończenie domu wB.przyul. (...), w którym planowali zamieszkać. W dacie ubiegania się o kredyt oboje powodowie uzyskiwali dochody w walucie polskiej. W jednostce pozwanego banku zaproponowano im kredyt indeksowany kursem CHF/PLN. Pracownik banku zapewniał, że to bardzo stabilna waluta i nie widzi dla powodów zagrożeń z tytułu wzięcia tego kredytu. Powodowie nie mieli możliwości negocjowania treści umowy. Powodowie pozostają małżeństwem. Umową notarialną z dnia 30 września 2014 r. ustanowili rozdzielność majątkową. (przesłuchanie powodów k. 168-169 nagranie 00:20:05-00:41:39, oświadczenie k. 123, kopia wypisu aktu notarialnego k. 38, wydruk CEiDG k. 124) Pismem z 29 sierpnia 2024 r. bank wezwał powodów do zapłaty - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - kwoty 123.098,24 zł stanowiącej nominalną wartość kapitału udostępnionego na podstawie powyższego kredytu. Powódka odebrała pismo 6 września 2024 r., powód odebrał wezwanie 9 września 2024 r. (kopia pisma k. 125, potwierdzenie nadania k. 126-129) Brak było podstaw do kwestionowania podanych w przesłuchaniu powodów okoliczności faktycznych towarzyszących zawarciu umowy kredytu. Żadna ze stron procesu nie kwestionowała wiarygodności kopii dokumentów złożonych do akt sprawy. Zeznania zgłoszonego przez pozwanego świadkaA. K.nie zawierały informacji istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy - świadek stwierdziła, iż „nie zna powodów” i nie pamięta okoliczności zawarcia przez nich umowy(zeznania świadka na piśmie k. 167v-168). Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Strony postępowania zawarły umowy kredytu, do których zastosowanie miałart. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe(tekst jedn. Dz.U. z 2018 roku, poz. 2187) – w brzmieniu obowiązującym w dacie ich zawarcia. Powodowie zawarli przedmiotowe umowy jako konsumenci w rozumieniuart. 221k.c.– pozwany nie przedstawił żadnych dowodów na to, że umowa pozostawała w związku z działalnością zawodową lub gospodarczą powodów. Umowa zawierała elementy wymagane przez obowiązujące w dacie jej zawarcia przepisyart. 69 ust. 1 i 2 ustawy Prawo bankowe, w tym określenie kwoty kredytu, przeznaczenia kredytu oraz okresu i sposobu spłaty rat kredytu, jak również wysokości oprocentowania kredytu. Tego rodzaju uwaga wstępna nie przesądza jeszcze o tym, czy przedmiotowe umowy będą mogły zostać utrzymana w mocy po uznaniu niektórych ich postanowień za niedozwolone (co zostanie omówione poniżej). Wyżej przywołane umowy kredytu zawierają klauzule waloryzacyjne odwołujące się do kursu waluty obcej, jednakże stwierdzić należy, że żaden przepis ustawowy w dacie zawarcia umowy stron co do zasady nie zakazywał wprowadzenia do umowy kredytu tego rodzaju klauzuli. Samo zawarcie w umowach stron tego rodzaju klauzul waloryzacyjnych – jako takie – nie było sprzeczne z żadnym obowiązującym w dacie zawarcia umowy przepisem ustawowym, wobec czego nie skutkuje uznaniem umowy stron za w całości lub częściowo nieważną (art. 58 §1 i 3 k.c.). Klauzula waloryzacyjna podlega jednakże ocenie w oparciu o kryteria określone wart. 3851k.c., co zostanie omówione poniżej. Z uwagi na treśćart. 3581§2 k.c.strony co do zasady mogły uzależnić – rzecz jasna, jeżeli nie naruszało to w sposób rażący i sprzeczny z dobrymi obyczajami interesów konsumenta - wysokość świadczenia pieniężnego wynikającego z umowy od innego niż waluta polska miernika wartości, w tym przypadku miernikiem takim był kurs waluty szwajcarskiej względem waluty polskiej (por.uzasadnienie wyroku SN w sprawie o sygn. II CSK 483/18). Zaznaczyć należy w tym miejscu, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż umowa kredytu zawarta przez strony miała charakter umowy kredytu walutowego, tj. kredytu, którego przedmiotem byłaby wypłata na rzecz kredytobiorcy określonej sumy w walucie obcej i następnie spłata kredytu w tej walucie. Nie były to także tzw. kredyty denominowane w walucie obcej, skoro kwotę każdego kredytu wyrażono w walucie polskiej. Z uwagi na jednoznaczną w tej kwestii treść umowy stron przyjąć należy, że przedmiotem umowy była wypłata na rzecz powodów przez pozwany bank kwoty kredytu wyrażonej w walucie polskiej i spłata kapitału kredytu z odsetkami w tej samej walucie. Przedmiotem zobowiązań obydwu stron było zatem spełnienie świadczeń pieniężnych w walucie polskiej, a odwołanie się przez strony umowy do kursu waluty szwajcarskiej względem waluty polskiej stanowiło jedynie tzw.walutową klauzulę waloryzacyjną, dodatkowo określającą sposób ustalenia wysokości podlegających spełnieniu w walucie polskiej świadczeń pieniężnych strony powodowej jako kredytobiorcy. Ocena niedozwolonego charakteru postanowień składających się na klauzulę waloryzacyjną Ocena kwestionowanych przez powodów postanowień umownych przez pryzmat treściart. 3851i 3852k.c.powinna jednocześnie uwzględniać treść przepisów dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. UE. L nr 95, str. 29), gdyż wyżej przywołane przepisy kodeksowe stanowią implementację przepisów tej dyrektywy do polskiego porządku prawnego. Zgodnie z treściąart. 3851§1 k.c.postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy – co nie dotyczy postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone (art. 3851§ 1 k.c.), dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy (por. uchwała składu 7 sędziów SN z dnia z dnia 20 czerwca 2018 r., III CZP 29/17). Z treści przesłuchania powodów wynika, że sporne postanowienia umowne nie były z nimi indywidualnie negocjowane, tj. nie mieli oni rzeczywistego wpływu na ich treść (art. 3851§3 k.c.). Pozwany bank nie przedstawił żadnych dowodów mogących prowadzić do wniosków przeciwnych. Omawiana w niniejszej sprawie walutowa klauzula waloryzacyjna odnosiła się do świadczenia głównego, do którego spełnienia zobowiązani zostali powodowie. Spośród występujących w orzecznictwie sądowym rozbieżnych poglądów dotyczących tego, czy tak ukształtowana klauzula umowna określa świadczenie główne jednej ze stron umowy Sąd orzekający w niniejszej sprawie opowiada się za poglądem, zgodnie z którym klauzula waloryzacyjna kształtuje treść świadczenia głównego kredytobiorcy, skoro ma stanowić podstawę ustalenia wysokości zobowiązania pieniężnego, którego przedmiotem jest spłata (zwaloryzowanej) kwoty kapitału kredytu. Zarazem jednak klauzula zastosowana w tej kwestii w wyżej przywołanej umowie stron, z uwagi na blankietowe (tj. nieoparte na odwołaniu się do obiektywnych i niezależnych od decyzji pozwanego banku kryteriów) odniesienie do „kursu kupna/sprzedaży CHF obowiązującego w banku”, który to kurs pozwany bank miał ustalać samodzielnie, z pewnością nie określała wysokości świadczenia pieniężnego obciążającego kredytobiorcę w sposób jednoznaczny i precyzyjny (por.wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17 oraz wyrok SN z dnia 9 maja 2019 r.. I CSK 242/18, jak również wyżej przywołany wyrok SN z dnia z dnia 27 listopada 2019 r., II CSK 483/18). Wymóg jednoznacznego sformułowania postanowienia umownego określającego główne świadczenie umowne nie odnosi się wyłącznie do warstwy semantycznej (czysto językowej) danego postanowienia umownego, lecz oznacza takie sformułowanie tego postanowienia, które z punktu widzenia konsumenta jako strony umowy dopuszcza tylko jedną możliwą interpretację, nie budzi uzasadnionych wątpliwości, dokładnie określa treść świadczenia, tj. czyni to w sposób wyraźny, oczywisty i niedwuznaczny (por.uzasadnienie wyroku SN z dnia 4 listopada 2011 r., I CSK 46/11, OSNC - Zbiór dodatkowy z 2013 roku nr A, poz. 4). Pogląd ten odpowiada wiążącej dla sądu krajowego wykładni przepisu art. 4 ust. 2 wyżej przywołanej dyrektywy nr 93/13, tj. wykładni, zgodnie z którą należy interpretować w ten sposób, że wymóg wyrażenia warunku umownego prostym i zrozumiałym językiem oznacza, że w wypadku umów kredytowych instytucje finansowe muszą zapewnić kredytobiorcom informacje wystarczające do podjęcia przez nich świadomych i rozważnych decyzji. Wymóg ten oznacza zatem, że warunki umowne dotyczące spłaty kredytu przez konsumenta muszą być zrozumiałe dla konsumenta zarówno w aspekcie formalnym i gramatycznym, jak i w odniesieniu do konkretnego zakresu jego zobowiązania umownego, tak aby właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny przeciętny konsument mógł nie tylko dowiedzieć się o możliwości wzrostu lub spadku wartości waluty obcej, w której kredyt został zaciągnięty, ale również oszacować – potencjalnie istotne – konsekwencje ekonomiczne takiego warunku dla swoich zobowiązań finansowych (patrz:wyrok TSUE z dnia 20 września 2017 r., sprawa C-186/16, punkt 2 sentencji). Wyżej przywołane postanowienia umowy stron dotyczące waloryzacji świadczeń głównych powodów nie określają w sposób jednoznaczny treści i wysokości świadczeń pieniężnych należnych od powodów przede wszystkim dlatego, że odwołują się do kursu waluty szwajcarskiej zawartego w tabeli kursowej ustalanej dowolnie (tj. bez ograniczeń przewidzianych w umowie) przez pozwany bank – w żadnym punkcie umowy nie określono, na jakich zasadach (tj. w jaki dokładnie sposób i w oparciu o jakie konkretne, obiektywne kryteria) pozwany bank będzie ustalał treść swojej tabeli kursowej. Tym samym zakwestionowane postanowienia nie pozwalały powodom w żaden sposób ustalić, jak będzie kształtowała się wysokość ich zobowiązań do spłaty kredytu na skutek zastosowania klauzuli waloryzacyjnej. Niedozwolona treść umownej klauzuli waloryzacyjnej (indeksacyjnej) Brak jednoznaczności wyżej opisanej klauzuli umownej otwiera – wobec treściart. 3851§ 1 k.c.– drogę do badania, czy klauzula ta nie kształtuje obowiązków konsumentów w stosunku do pozwanego banku w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i nie narusza w sposób rażący ich interesów. Stosownie do treściart. 3852k.c.oceny tej dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy – biorąc pod uwagę w szczególności jej treść i okoliczności jej zawarcia. Podkreślić należy, że wyżej przywołany przepis określa chwilę relewantną dla oceny zarówno zgodności postanowienia z dobrymi obyczajami jak i dla ustalenia, czy postanowienie niezgodnie z dobrymi obyczajami w sposób rażący narusza interes strony będącej konsumentem (uchwała składu 7 Sędziów SN z dnia 20 czerwca 2018 roku, III CZP 29/17) – z tego względu nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia tej kwestii okoliczności faktyczne dotyczące mającego miejsce już po zawarciu umowy sposobu wykonywania przez pozwany bank uprawnień wynikających z kwestionowanych klauzul umownych (tj. sposób faktycznego kształtowania kursu walutowego przez bank), jak również treść później zawartego przez strony aneksu do umowy. Skoro ocena abuzywności klauzuli umownej ma się dokonywać wedle stanu rzeczy istniejącego w dacie zawarcia umowy, nie mają znaczenia dla wyniku tej oceny okoliczności faktyczne zaistniałe już po zawarciu umowy przez strony, tj. w szczególności to, w jakiej relacji pozostawał ustalany jednostronnie przez bank kurs waluty szwajcarskiej do średniego kursu rynkowego tej waluty lub do kursu ustalonego przez NBP. Istotne jest to, czy sam sposób ustalenia tej kwestii w umowie naruszał rażąco interes konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami. Przechodząc do merytorycznej oceny kwestionowanej przez powodów klauzuli umownej stwierdzić należy, co następuje. Przez sprzeczność z dobrymi obyczajami rozumie się takie kształtowanie stosunku umownego, które zmierza do dezinformacji lub wywołania błędnego mniemania konsumenta, wykorzystania jego niewiedzy lub naiwności, ukształtowania stosunku zobowiązaniowego niezgodnie z zasadą równorzędności stron. Sprzeczne z dobrymi obyczajami będzie więc takie rozłożenie praw i obowiązków umownych, które godzi w równowagę pozycji prawnej stron stosunku obligacyjnego. Z kolei pojęcie interesów konsumenta w omawianym kontekście oznacza nie tylko interes czysto ekonomiczny, lecz również interesy związane z tym, aby konsument mógł przewidzieć, jak będzie się kształtować jego sytuacja w ramach danego stosunku prawnego w przyszłości. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że tzw. argument cenowy (tj. szczególnie korzystna cena danego świadczenia oferowana przez kontrahenta konsumentowi albo np. niższe oprocentowanie kredytu lub pożyczki) nie może stanowić usprawiedliwienia dla innych klauzul, które prowadzą do rażącej dysproporcji praw i obowiązków stosunkach umownych z konsumentem (por.System Prawa Prywatnego. Tom 5. Prawo zobowiązań - część ogólna, s. 651 i następne). Sprzeczność z dobrymi obyczajami polega na tym, że przedsiębiorca wyzyskuje swoją naturalną przewagę rynkową nad konsumentem, aby narzucić konsumentowi niekorzystne dla tego ostatniego rozwiązania w ramach danego stosunku umownego. Mechanizm waloryzacji kwoty kredytu określają w pierwszej kolejności wyżej przytoczone postanowienia §5 ust. 3 i 4 umowy (przeliczanie rat spłacanych w walucie polskiej na walutę szwajcarską w oparciu o kurs obowiązujący w pozwanym banku). Postanowienia te nie zawierają przejrzystego, zrozumiałego i jednoznacznego dla konsumenta opisu mechanizmu waloryzacji, dzięki któremu powodowie mogliby w trakcie okresu kredytowania samodzielnie oszacować wielkość własnego zobowiązania, wyliczyć jaka będzie np. wysokość kolejnej miesięcznej raty, czy też dokonywać weryfikacji decyzji banku w tym zakresie. Bank wprowadzając do umowy klauzulę waloryzacyjną odwołującą się wyłącznie do jego własnych tabel kursowych – bez dookreślenia w umowie, w jaki sposób oraz w oparciu o jakie obiektywne kryteria treść tych tabel powinna być kształtowana – przyznał sobie prawo do jednostronnego, niczym nieograniczonego ustalania wysokości zadłużenia kredytobiorcy będącego konsumentem, który z kolei został zobowiązany do bezwarunkowego podporządkowania się takim decyzjom, co oznacza, że ma miejsce rażąca dysproporcja uprawnień kontraktowych stron, na niekorzyść konsumenta, co w sposób oczywisty godzi w dobre obyczaje i rażąco narusza interes konsumenta. Klauzula pozwalająca bankowi w istocie w sposób dowolny (gdyż nie odwołujący się do jakichkolwiek obiektywnych i sprecyzowanych w umowie kredytu lub regulaminie kredytowym kryteriów) ustalać kurs waluty obcej stanowiącej podstawę waloryzacji kwoty kredytu pozostałej do spłaty rażąco narusza interes kredytobiorcy będącego konsumentem, gdyż nie pozwala mu nawet w przybliżeniu przewidzieć (w dacie zawierania umowy kredytu oraz w późniejszym okresie spłaty rat kredytu), w jaki sposób, tj. jak często i w jakiej relacji do średniego kursu rynkowego danej waluty będzie zmieniała się podlegająca waloryzacji kwota kredytu (por. m.in.uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2017 r., II CSK 803/16orazuzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14). Dodać należy, że w orzecznictwie SN uznaje się za abuzywne nawet klauzule dalece bardziej szczegółowe niż niezwykle ogólna klauzula zawarta w wyżej przywołanych punktach umowy stron (por.uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14). Ponownie zaznaczyć należy, że umowa zawarta przez strony nie precyzuje w żadnym stopniu sposobu ustalania kursu wymiany walut wskazanego w tabeli kursów banku, w szczególności nie przewiduje wymogu, aby wysokość kursu ustalanego przez bank pozostawała w ściśle (jednoznacznie) określonej relacji do średniego kursu CHF ukształtowanego przez rynek walutowy lub kursu średniego publikowanego przez Narodowy Bank Polski. Oznacza to, że bankowi pozostawiona została całkowita dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu CHF w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań konsumenta. W konsekwencji treść wyżej przywołanego postanowienia umownego umożliwia bankowi jednostronne kształtowanie sytuacji konsumenta w zakresie wysokości jego zobowiązań wobec banku, przez co rażąco i w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami zakłócona zostaje równowaga pomiędzy stronami przedmiotowej umowy i naruszone zostają interesy strony powodowej jako konsumenta. Podkreślić trzeba, że za niedozwolone (z tych samych względów) musi zostać uznane nie tylko postanowienie umowne dotyczące sposobu przeliczenia rat wpłacanych w walucie polskiej przez powodów na walutę szwajcarską, ale również klauzula przewidująca „wstępne” (tj. dokonywane w dacie uruchomienia kredytu) przeliczenie kwoty kredytu określonej w walucie polskiej (§3 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 1 umowy) na walutę szwajcarską wedle kursu kupna waluty szwajcarskiej z tabeli kursowej pozwanego banku z daty uruchomienia kredytu albo jego transzy (tj. z chwili późniejszej niż zawarcie umowy kredytu). Także i w tym przypadku umowa stron i regulamin nie precyzują w żadnym stopniu sposobu ustalania kursu wymiany walut wskazanego w tabeli kursów banku, w szczególności nie przewidują wymogu, aby wysokość kursu ustalanego przez bank pozostawała w ściśle określonej relacji do średniego kursu rynkowego lub kursu ustalonego przez NBP. Również zatem i w tym przypadku bankowi pozostawiona została całkowita dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu CHF w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań kredytobiorcy - kurs ten nie został określony w umowie ani w sposób liczbowy ani za pomocą jakiegokolwiek algorytmu lub odwołania się do obiektywnie weryfikowalnych danych. Co więcej, ma to być kurs z nieustalonej dokładnie w chwili zawarcia umowy daty w przyszłości (data uruchomienia kredytu), a nie z daty zawarcia umowy. Dodać należy, że omawiana klauzula umowna jest klauzulą niedozwoloną (tj. naruszającą w sposób rażący i sprzeczny z dobrymi obyczajami interes konsumenta) z tych samych względów, dla których ustawodawca uznaje za niedozwolone klauzule umowne uzależniające spełnienie świadczenia od okoliczności zależnych tylko od woli kontrahenta konsumenta oraz klauzule przyznające kontrahentowi konsumenta uprawnienie do dokonania wiążącej interpretacji umowy (art. 3853pkt 8 i 9 k.c.) – w każdym z tych przypadków kontrahent konsumenta będący przedsiębiorcą zastrzega sobie jednostronne uprawnienie do arbitralnego (dowolnego) określenia treści zobowiązania konsumenta, co nie może zostać uznane za zgodne z dobrymi obyczajami oraz co z istoty swojej rażąco narusza interesy konsumenta. W dalszej kolejności zauważyć trzeba, że wyżej omawiana klauzula waloryzacyjna musi być uznana za rażąco oraz w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami naruszającą interesy powodów także i dlatego, że wramach stosunku umownego między stronami negatywne konsekwencje związane z ryzykiem wzrostu kursu waluty szwajcarskiej względem polskiej zostało przerzucono w praktyce w całości i bez żadnych umownych ograniczeń na powodów będących konsumentami.W rezultacie wysokość zobowiązania pieniężnego powodów wobec pozwanego banku podlegającego wykonaniu w walucie polskiej mogła wzrastać w sposób praktycznie nieograniczony na skutek wzrostu kursu waluty szwajcarskiej względem waluty polskiej (w umowie nie przewidziano żadnego górnego ograniczenia wzrostu wysokości zobowiązania powodów wyrażonego w walucie polskiej), co również świadczy o rażącym zachwianiu równowagi praw i obowiązków stron. Co więcej, w zasadzie niesporne między stronami procesu jest to, że przewidzenie (nawet w przybliżeniu) wysokości i częstotliwości zmian kursu waluty szwajcarskiej względem polskiej w okresie obowiązywania umowy kredytu nie było możliwe przez żadną ze stron (w tym przez pozwany bank) – co oznacza, że w istocie powodowie nie mogli zawierając umowę w sposób racjonalny przewidzieć (choćby w przybliżeniu), jaka będzie wysokość w walucie polskiej rat spłaty kredytu w kolejnych miesiącach całego okresu kredytowania i łącznie dla całego tego okresu. Tym samym powodowie decydując się na zawarcie umowy w żaden sposób nie mogli racjonalnie ocenić, czy zawarcie umowy na warunkach zaproponowanych im przez pozwany bank jest dla nich korzystne. Skoro wyżej przywołana tzw. klauzula waloryzacyjna jest – ze względów wyżej omówionych – w całości niedozwolonym postanowieniem umownym, to z mocy prawa od chwili zawarcia umowy nie wiąże ona powodów i nie może stanowić podstawy określenia treści praw i obowiązków stron umowy. Brak konwalidacji niedozwolonych postanowień umownych w zakresie klauzuli waloryzacyjnej Zaznaczyć należy, że wyżej przywołane niedozwolone postanowienia umowne składające się na walutową klauzulę waloryzacyjną nie uległy w późniejszym czasie konwalidacji – powodowie nie złożyli żadnego oświadczenia, w którym w sposób wyraźny zaakceptowaliby wyżej przywołane, wadliwe klauzule walutowe i zgodzili się na ich stosowanie wobec nich począwszy od daty zawarcia umowy (będąc jednocześnie świadomymi niedozwolonego charakteru klauzul). Stwierdzić ponadto należy, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż cokolwiek w treści stosunków prawnych łączących strony mogło zmienić wejście w życie w kilka lat po zawarciu umowy stron przepisówUstawy o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 lipca 2011 r.(Dz.U. nr 165, poz. 984), tj. tzw. ustawy „antyspreadowej”. Przepisy tej ustawy wprowadziły doustawy Prawo bankowem.in. przepisart. 69 ust.2 pkt 4a, który określa, że umowa kredytu powinna określać w szczególności - w przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska - szczegółowe zasady określania sposobów i terminów ustalania kursu wymiany walut. Przepisy wyżej przywołanej ustawy nowelizacyjnej nie dotyczyły w żaden sposób ewentualnej abuzywności postanowień umowy kredytowej zawartej przed wejściem w życie tejże ustawy. Wejście w życie już po zawarciu umowy stron nowelizacjiPrawa bankowegopodwyższającej standardy informacyjne w przypadku umów kredytowych denominowanych lub indeksowanych do waluty innej niż waluta polska, podobnie jak wejście w życie regulacji umożliwiających spłatę zadłużenia bezpośrednio w walucie waloryzacji, nie mogło pozbawić konsumentów możliwości ustalenia bezskuteczności niedozwolonych postanowień umownych, skoro brak związania konsumentów niedozwolonymi postanowieniami umownymi istniejeex tunc(od daty zawarcia umowy) i podlega uwzględnieniu z urzędu przez sąd (por.uzasadnienie wyroku SN z dnia 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17 oraz wyroku SN z dnia 27 listopada 2019 r., II CSK 483/18). Nie ma także jakichkolwiek podstaw prawnych do tego aby uznać, że zapłata przez powodów rat kredytów w wysokości określanej jednostronnie przez pozwany bank oznaczała akceptację przez powodów (ze skutkiem wstecznym) wyżej przywołanych niedozwolonych postanowień umownych. Przyjąć natomiast należy, że powodowie w omawianym okresie błędnie zakładali, że pozostają związani wyżej przywołanym, niedozwolonym postanowieniem umownym – co w świetle obowiązującego prawa nie może rodzić negatywnych dla nich skutków prawnych. Brak możliwości zastąpienia niedozwolonych klauzul umownych inną treścią normatywną Podkreślić należy, że przepisy prawa obowiązującego, w szczególnościKodeksu cywilnegoi wyżej przywołanej dyrektywy unijnej, w żaden sposób nie uprawniają sądu, który uznaje daną klauzulę umowną za niedozwoloną, do modyfikacji treści tej klauzuli – wręcz przeciwnie,art. 3851§2 k.c.dopuszcza w tej kwestii jeden tylko skutek, tj. brak związania stron wadliwą (niedozwoloną) klauzulą umowną, co odpowiada treści i celowi przepisów wyżej przywołanej dyrektywy UE. Stosownie do treściart. 3851§ 2 k.c.jeżeli postanowienie umowy jako niedozwolone nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. Klauzule abuzywne są bezskuteczne względem konsumenta z mocy samego prawa oraz już od chwili zawarcia umowy. W ich miejsce prawa i obowiązki konsumenta kształtują ustawowe przepisy dyspozytywne (względnie obowiązujące), o ile obowiązują w dacie zawarcia umowy – takich jednak w polskim porządku prawnym w dacie zawarcia przez strony spornej umowy nie było (ani co do sposobu waloryzacji kwoty zobowiązania odwołującego się do kursu waluty obcej ani co do przesłanek zmiany wysokości oprocentowania kredytu). Podkreślić należy, że niedozwolone postanowienie umowne nie wiąże konsumenta w całości, a nie tylko w takim zakresie, w jakim jego treść jest niedopuszczalna – przepisart. 3851§ 1 k.c.nie przewiduje bowiem tzw. redukcji utrzymującej skuteczność (por.System prawa prywatnego. Tom 5, Prawo zobowiązań – część ogólna,s. 666). Wynika to w sposób wyraźny z treściart. 6 ust. 1wyżej przywołanej dyrektywy UE nr 93/13 („na mocy prawa krajowego nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta”). Sąd stwierdzający niedozwolony charakter postanowienia umownego nie jest uprawniony do modyfikacji treści niedozwolonego postanowienia umownego tj. do zachowania w mocy fragmentu takiego postanowienia lub do dostosowania go do innych postanowień umowy (por.uzasadnienia wyroków SN: z dnia 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17 oraz z dnia 9 maja 2019 r.. I CSK 242/18). W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej za utrwalone uznać należy stanowisko, zgodnie z którym sąd uznający określone postanowienie umowne za niedozwolone nie jest uprawniony do tego, aby następnie modyfikować treść tego postanowienia w ten sposób, aby nie naruszało już ono interesów konsumenta. W szeregu wyroków ETS a następnie TSUE wskazuje się konsekwentnie na to, że gdyby sąd krajowy mógł zmieniać treść nieuczciwych warunków umownych, uprawnienie takie mogłoby zagrażać realizacji długoterminowego celu ustanowionego w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13, tj. przyczyniłoby się do wyeliminowania zniechęcającego następstwa dla przedsiębiorców – tzn. nie zniechęcałoby ich do stałego stosowania umownych klauzul abuzywnych. W ocenie TSUE cel taki można osiągnąć jedynie poprzez zwykły brak stosowania tego rodzaju nieuczciwych postanowień umownych wobec konsumentów. W przeciwnym wypadku, tj. w razie dopuszczenia możliwości zmiany przez sąd krajowy treści kwestionowanego postanowienia umownego, przedsiębiorcy stosujący niedozwolone klauzuli byliby zachęcani do ich stosowania, wiedząc, że w ostateczności umowa zawierająca takie klauzule mogłaby zostać uzupełniona w niezbędnym zakresie przez sąd krajowy, tak aby zagwarantować w ten sposób interes rzeczonych przedsiębiorców (por.pkt. 31 uzasadnienia wyroku z dnia 21 stycznia 2015 r., C-482/13; punkty 69-71 wyroku w sprawie C-618/10; punkt 79 wyroku w sprawie C-26/13). W wyżej przywołanych wyrokach TSUE stanął na stanowisku, zgodnie z którym art. 6 ust. 1 dyrektywy nr 93/13 stoi na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który zezwala sądowi krajowemu, przy stwierdzeniu nieważności nieuczciwego warunku w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, na uzupełnienie rzeczonej umowy poprzez zmianę treści tego warunku. Sąd krajowy ma możliwość zastąpienia nieuczciwego warunku (klauzuli niedozwolonej) jedynie przepisem prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym - pod warunkiem, że to zastąpienie jest zgodne z celem art.6 ust. 1 dyrektywy 93/13 (tj. celem polegającym na wyeliminowaniu z umów zawieranych z konsumentami klauzul niedozwolonych) oraz tylko w przypadkach, w których stwierdzenie abuzywności danej klauzuli umownej zobowiązywałaby sąd do stwierdzenia upadku umowy w całości, co narażałoby konsumenta na niekorzystne dla niego konsekwencje (por.wyrok C-482/13, pkt. 33; wyrok C-485/13, pkt. 32-33, wyrok C-26/13, pkt 82-84). Przesłanki te w niniejszej sprawie nie są spełnione. Dodatkowo,art. 6 ust. 1dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie wypełnieniu luk w umowie, spowodowanych usunięciem z niej nieuczciwych warunków, które się w niej znajdowały, wyłącznie na podstawie przepisów krajowych o charakterze ogólnym, przewidujących, że skutki wyrażone w treści czynności prawnej są uzupełniane w szczególności przez skutki wynikające z zasad słuszności lub ustalonych zwyczajów (por. wyrok TSUE z dnia 3 października 2019 r., C-260/18). Tym samym wyłączone jest zastąpienie wyżej omówionych klauzul niedozwolonych przez odwołanie się do ogólnych kryteriów zart. 65 k.c.(zasady współżycia społecznego, ustalone zwyczaje, zamiar stron i cel umowy) – kryteria te, z uwagi na swoją ogólność, nie pozwalają ustalić dostatecznie konkretnych zasad waloryzacji kwoty kredytu. Podkreślić należy, że wyżej sformułowane poglądy prawne wyrażone i utrwalone w orzecznictwie TSUE stanowią - z uwagi na treść art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu UE – prawnie wiążącą dla sądów krajowych interpretację przepisów dyrektywy nr 93/13, co determinuje także interpretację przepisówk.c.ustanowionych w celu implementacji tej dyrektywy. Dodatkowo wskazać należy na to, że sądy krajowe stosując prawo wewnętrzne zobowiązane są tak dalece, jak jest to możliwe, dokonywać jego wykładni w świetle brzmienia i celu rozpatrywanej dyrektywy (w tym przypadku w świetle wyrażonego wprost wart. 7 ust. 1dyrektywy nr 93/13 celu tej regulacji wspólnotowej, którym jest zniechęcenie przedsiębiorców do stosowania niedozwolonych klauzul), tak aby osiągnąć przewidziany w niej rezultat, a zatem zastosować się do art. 288 akapit trzeci Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Ten obowiązek dokonywania wykładni prawa krajowego zgodnej z prawem Unii jest w istocie nierozerwalnie związany z systemem prawnym wynikającym z przepisów Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, gdyż umożliwia sądom krajowym zapewnienie, w ramach ich właściwości, pełnej skuteczności prawa Unii przy rozpoznawaniu zawisłych przed nimi sporów. Brak jest zatem podstaw prawnych do tego, aby sąd w sprawie niniejszej modyfikował treść niedozwolonej klauzuli umownej i przyjmował np. że klauzulę tę stosować należy z odwołaniem się do średniego kursu rynkowego waluty szwajcarskiej lub kursów ustalanych przez NBP. Tym bardziej zaś brak podstaw do tego, aby sąd modyfikował określone w umowie stron zasady oprocentowania kredytu (które w ogóle nie były przez powodów kwestionowane), np. poprzez ustalenie, że podstawą ustalenia wysokości oprocentowania kredytu udzielonego powodom jest wskaźnik WIBOR dla waluty polskiej a nie wskaźnik LIBOR dla waluty szwajcarskiej. Jeszcze raz zaznaczyć należy, że brak jest podstawy prawnej dla tego rodzaju (w istocie zmierzającej do ochrony interesów przedsiębiorcy a nie konsumenta) ingerencji sądu w treść umowy stron. Z uwagi na treśćart. 7 Konstytucji RPnie jest możliwe pozbawione podstawy prawnej działanie sądu jako organu władzy publicznej: sąd ma obowiązek działania wyłącznie na podstawie i w granicach prawa. Zaznaczyć dodatkowo należy (w odniesieniu do walutowej klauzuli waloryzacyjnej), że obecna treść normatywnaart. 358 §2 k.c.(dotycząca ustalania wartości waluty obcej dla zobowiązań, których przedmiotem jest suma pieniężna wyrażona w takiej walucie) nie obowiązywała w dacie zawarcia przez strony wyżej przywołanej umowy kredytu, lecz weszła w życie później (w dniu 24 stycznia 2009 roku) i już tylko z tego względu nie mogła ona w dacie zawarcia przez strony umowy kredytu wpłynąć na określenie treści tej umowy (por. w tej kwestii uzasadnienie wyroku z dnia 14 lipca 2017 r., II CSK 803/16). Dodatkowo,art. 358 k.c.dotyczy świadczeń w walucie obcej, tj. podlegających spełnieniu w tej walucie (a nie jedynie waloryzowanych kursem waluty obcej) – zobowiązanie powodów ma za swój przedmiot kredyt w walucie polskiej, jedynie waloryzowany kursem waluty szwajcarskiej. Ponadto przepisy ustawy nowelizującejk.c., która wprowadziła w życie wyżej przywołany przepis ustawowy w jego obowiązującym obecnie brzmieniu, nie przewidywały stosowania tego przepisu do umów zawartych przed jej wejściem w życie. Skutki uznania postanowień walutowej klauzuli waloryzacyjnej za niewiążące – konieczność uwzględnienia roszczeń niepieniężnych powodów (art. 189 k.p.c.) Z treściart. 3851§2 k.c.wynika brak związania stron treścią niedozwolonego postanowienia umownego oraz związanie stron treścią umowy „w pozostałym zakresie”. Zarazem jednak nie można pominąć treściart. 6 ust. 1wyżej przywołanej dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r., który stanowi o tym, że na mocy prawa krajowego nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta, a umowa w pozostałej części będzie nadal obowiązywała strony, jeżeli jest to możliwe po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków. Uznać należy, że usunięcie z umowy stron (tj. uznanie za niewiążące) niektórych postanowień umownych nie może prowadzić do sytuacji, w której strony pozostawałyby związane umową o zasadniczo (tj. co do istoty) innym charakterze prawnym niż umowa, jaką strony zgodnie chciały zawrzeć. Np., gdyby niedozwolony charakter miały mieć postanowienia określającej cenę sprzedaży nieruchomości, nie sposób wobec tego uznać, iż strony zawarły umowę zobowiązującą sprzedającego do nieodpłatnego przeniesienia własności nieruchomości, gdyż określenie ceny jest koniecznym elementem umowy sprzedaży. W niniejszej sprawie konsensusem stron było objęte zawarcie szczególnego rodzaju umowy kredytu, tj. umowy kredytu indeksowanego kursem waluty szwajcarskiej, co znalazło swój wyraz w szczególności także w tym, że oprocentowanie kredytu powiązano w umowie ze wskaźnikiem LIBOR dotyczącym wartości rynkowej (tj. kosztu wypożyczenia) waluty szwajcarskiej a nie polskiej. W szeregu wydanych przez siebie wyroków TSUE dał wyraz temu, że w jego ocenie w razie stwierdzenia niedozwolonego charakteru zawartej w umowie kredytu tzw. klauzuli ryzyka walutowego utrzymanie umowy w pozostałym zakresie „nie wydaje się możliwe z prawnego punktu widzenia” (por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 14 marca 2019 r., w sprawie C-118/17,Z.D.przeciwko(...)Bank HungaryZ.., pkt 52, wyrok z dnia 5 czerwca 2019 r., w sprawie C-38/17, GT przeciwko HS, pkt 43; wyrok z dnia 3 października 2019 r. w sprawie C-260/18,K. D.iJ. D.przeciwko(...)Bank (...), pkt 44; wyrok z dnia 29 kwietnia 2021 r.,Bank (...)-19/20, pkt 56, 83, 90). Z kolei w uzasadnieniu wyroku SN z dnia 11 grudnia 2019 r. (V CSK 382/18, sędzia referentR. T.) wyrażono pogląd, zgodnie z którym „(…) wyeliminowanie ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej (…) jest równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy, iż należy ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp czy wariant umowy kredytu (…). Oznacza to z kolei, że po wyeliminowaniu tego rodzaju klauzul utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony nie jest możliwe, co przemawia za jej całkowitą nieważnością (bezskutecznością).”. W 2022 i 2023 roku zapadało szereg orzeczeń SN w różnych składach podzielających wyżej przywołane oceny prawne. W uzasadnieniu wyroku z dnia 13 kwietnia 2022 roku (sygn. akt II CSKP 15/22, s. referentG. M.) wskazano na to, że „wyeliminowanie niedozwolonych klauzul kształtujących mechanizm indeksacji, określający główne świadczenie kredytobiorcy, prowadzi do przekształcenia kredytu złotowego indeksowanego do waluty obcej w zwykły kredyt złotowy (nieindeksowany), oprocentowany według stawki powiązanej ze stawką LIBOR. Wyeliminowanie zaś ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie oprocentowania ze stawką LIBOR stanowi ingerencję w treść umowy równoznaczną z przekształcenie jej w umowę o istocie i charakterze, odbiegającym od zgodnego zamiaru stron”. Z kolei w uzasadnieniu wyroku SN z dnia 10 maja 2022 roku (II CSKP 382/22, s. ref.T. S.) przywołano aprobująco wyżej sformułowaną argumentację użytą w uzasadnieniach wyroków w sprawach V CSK 382/18 i II CSKP 15/22 dodatkowo wskazując na to, że „ukształtowanie umowy kredytu złotowego oprocentowanego według stawki LIBOR jest sprzeczne z naturą stosunku prawnego łączącego strony. Po wyeliminowaniu tego rodzaju klauzul utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony nie jest możliwe, co przemawia za jej całkowitą nieważnością (bezskutecznością)”. Dokładnie tę samą argumentację sformułowano w uzasadnieniu wyroku SN wydanego również w dniu 10 maja 2022 roku w sprawie II CSKP 285/22 (s. ref.T. S.) – konkludując pisemne uzasadnienie wyroku stwierdzeniem, zgodnie z którym „wyeliminowanie (...) abuzywnych klauzul przeliczeniowych nie prowadzi do utrzymania w mocy umowy kredytu indeksowanego kursem CHF jako kredytu złotowego oprocentowanego według stawki LIBOR”. Wyżej przywołane poglądy zaakceptowano także w uzasadnieniu wyroku SN z 20 maja 2022 roku (sygn. akt II CSKP 796/22, s. ref.K. S.). Akceptując wyżej przywołane oceny prawne uznać należy, że umowa kredytu indeksowanego kursem waluty obcej, z oprocentowaniem opartym na wskaźniku rynkowym właściwym dla tej waluty, w razie usunięcia z tej umowy postanowień waloryzacyjnych z zachowaniem zasad oprocentowania właściwych dla waluty obcej stałaby się umową sprzeczną z właściwością zobowiązania (kredyt „złotowy” z oprocentowaniem uzależnionym od ceny rynkowej waluty zagranicznej wyrażonej we właściwym dla niej indeksie LIBOR), a także z wybranym przez obie strony podtypem stosunku kredytu, przez co tak zredukowanaumowa nie może się ostać i jest nieważna z mocyart. 3531k.c.jako wykraczająca poza granice zasady swobody umów(sprzeczność z naturą zobowiązania danego typu). Dodać należy, że na rozprawie w dniu 13 grudnia 2024 roku (k. 117) powodowie będący konsumentami, po poinformowaniu ich o skutkach ustalenia nieważności umowy jako rezultatu braku związania klauzulą niedozwoloną przywołaną w pozwie, oświadczyli, że zgadzają się na tego rodzaju rozstrzygnięcie, a tym samym ponownie odmówili bycia związanymi niedozwolonymi postanowieniami – ze świadomością, że rodzi to skutek w postaci nieważności umowy kredytu. Ocena zasadności roszczeń pieniężnych powodów z uwzględnieniem podniesionego przez pozwanego zarzutu potrącenia Z uwagi na uznanie wyżej przywołanej umowy kredytu w kształcie, który zaistniałby po pominięciu wyżej przywołanej (niewiążącej powodów) waloryzacyjnej klauzuli umownej, za nieważną w całości, na podstawieart. 189 k.p.c.uwzględnieniu podlegało roszczenie niepieniężne powodów dotyczące ustalenia nieważności umowy(co jest równoznaczne z nieistnieniem stosunku prawnego, który miałyby powstać na skutek zawarcia umowy). Niewątpliwie – wobec rozbieżności stanowisk stron dotyczącego treści i istnienia wyżej opisanego stosunku prawnego – po stronie powodów istnieje interes prawny uzasadniający wystąpienie z wyżej przywołanym roszczeniem procesowym, w celu ostatecznego i wiążącego dla obu stron ustalenia stanu prawnego odnośnie obowiązywania wyżej przywołanej umowy kredytu. Z uwagi na nieważność wyżej opisanej umowy kredytu po stronie obydwu stron – tj. po stronie powodów i pozwanego banku – powstają roszczenia pieniężne o zwrot nienależnie uiszczonych sum pieniężnych, tj. wszystkich świadczeń pieniężnych spełnionych w celu wykonania nieważnej umowy zawartej przez strony. Podstawę prawną tych roszczeń stanowią przepisyart. 405w zw.art. 410 k.c.Brak jest podstaw do przyjęcia, że roszczenia którejś ze stron (roszczenia powodów zgłoszone w pismach procesowych i roszczenie pozwanego banku zgłoszone do potrącenia) w konkretnych okolicznościach niniejszej sprawy naruszają zasady współżycia społecznego i z tego względu nie podlegają ochronie prawnej (art. 5 k.c.). Brak jest podstaw do przyjęcia, że pozwany bank dokonując wypłat kwot kredytu wiedział o tym, że mający łączyć strony stosunek prawny nie istnieje – co zresztą nie ma znaczenia z uwagi na treśćart. 411 pkt 1) k.p.c.i to, że podstawą wzajemnego obowiązku zwrotu świadczeń jest nieważność umowy. Brak jest podstaw do przyjęcia, że powodowie lub pozwany zużyli już nienależne świadczenie w taki sposób, że nie są już wzbogaceni kosztem drugiej strony – w szczególności powodowie pozostają właścicielami wybudowanego domu dzięki środkom z kredytu (art. 409 k.c.). Zostało wykazane, że powodowie dokonali w okresie objętym pozwem następujących świadczeń pieniężnych w walucie polskiej na rzecz pozwanego: 141.134, 37 zł tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych i odsetek karnych, a także 2.774 zł tytułem opłat i innych (w tym 254 zł opłat za upomnienia/wezwania do zapłaty i harmonogramy spłaty kredytu). W przeciwieństwie do tzw. ubezpieczenia spłaty kredytu, które z istoty swojej jest powiązane z umową kredytu (co skutkuje tym, że przy nieważności umowy kredytu umowa ubezpieczenia jest nieważna jako bezprzedmiotowa), ubezpieczenie kredytowanej nieruchomości oraz ubezpieczenie na życie kredytobiorców nie są z istoty swojej, tj. w sposób konieczny i immanentny, związane z umową kredytu. Dopiero z treści takich umów ubezpieczenia (względnie ogólnych warunków ubezpieczenia) mogłoby zatem wynikać, czy istnieje tego rodzaju związek między nimi a umową kredytu, który skutkuje tym, iż następstwem nieważności umowy kredytu jest także brak związania powodów postanowieniami umowy ubezpieczenia. W przypadku ubezpieczenia nieruchomości przedmiot tego ubezpieczenia (tj. niepogorszony stan nieruchomości) istnieje niezależnie od obowiązywania umowy kredytu – to samo dotyczy ubezpieczenia na życie powodów. Dopiero zatem konkretna treść tego rodzaju umowy ubezpieczenia mogłaby przesądzać o tym, że nieważność umowy kredytu pociąga za sobą nieważność umowy ubezpieczenia, względnie nieważność lub prawną bezskuteczność oświadczeń powodów o przystąpieniu do ubezpieczenia grupowego. Powodowie nie złożyli jednak do akt sprawy żadnych dokumentów pozwalających na ustalenie treści stosunku ubezpieczenia (polisa, ogólne warunki ubezpieczenia, pisemne oświadczenie o przystąpieniu do ubezpieczenia grupowego), jak również nie sformułowali żadnej argumentacji w pozwie dotyczącej tego zagadnienia. Z drugiej strony powodowie niewątpliwie uzyskiwali konkretną korzyść w postaci ubezpieczenia ryzyk dotyczących stanu ich nieruchomości oraz ryzyk objętych ubezpieczeniem na życie. Tym samym brak było podstaw do przyjęcia, że składki ubezpieczenia nieruchomości stanowiły nienależne świadczenia powodów na rzecz pozwanego banku podlegające zwrotowi. Przyjąć zatem należało, że po stronie powodów powstało roszczenie pieniężne o zwrot kwoty141.388,37 zł(141.134, 37 zł tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych i odsetek karnych + 254 zł spłaty opłat „okołokredytowych” niedotyczących umów ubezpieczenia). Z kolei po stronie pozwanego banku powstało roszczenie o zwrot przez powodów nienależnego świadczenia tytułem udostępnionego kapitału kredytu. Powodom udostępniono faktycznie kwotę 119.910 zł (123.098,24 zł - 541,63 zł - 800,14 zł - 1.846,47 zł), gdyż skredytowane kwoty wymienione w §3 ust. 1 umowy tj. opłata za ubezpieczenie kredytu (541,63 zł), składka ubezpieczenia na życie (800,14 zł), składka ubezpieczenia na wypadek utraty pracy lub czasowej niezdolności do pracy (1.846,47 zł), nie zostały faktycznie wypłacone powodom lecz przekazane innym podmiotom. Strona pozwana musiałaby wobec tego sformułować i udowodnić twierdzenia co do tego, dlaczego wobec tego uznaje wypłacenie i przekazanie wyżej podanych kwot na rzecz podmiotów innych niż powodowie za świadczenie nienależne uzyskane przez powodów od pozwanego – w tym celu pozwany powinien zatem wskazać, jakie było źródło i treść stosunków prawnych, w ramach których dokonano wypłaty wyżej podanych sum pieniężnych, a w szczególności powinien także udowodnić, że w ten sposób pozwany wykonał za powodów ich zobowiązanie wobec osoby trzeciej. W tym celu pozwany musiałby wykazać, że wyżej podane świadczenia dotyczyły stosunków ubezpieczeniowych, w ramach których to powodowie byli stroną ubezpieczającą (a nie jedynie podmiotem ubezpieczonym, jak w przypadku typowych ubezpieczeń grupowych zawieranych przez ubezpieczającego – zazwyczaj bank – na rzecz nieokreślonego z góry kręgu podmiotów ubezpieczonych), gdyż to ubezpieczający jako strona umowy ubezpieczenia jest zobowiązany względem ubezpieczyciela do zapłaty składki ubezpieczeniowej. Żadnych twierdzeń i dowodów w tym zakresie pozwany jednak nie przedstawił. Wobec tego kwota podlegająca potrąceniu przez pozwanego wynosi jedynie119.910 zł– tylko takie świadczenie nienależne powodowie otrzymali bezpośrednio od pozwanego. Spełnione zostały proceduralne przesłanki zasadności podniesienia zarzutu potrącenia zart. 2031§1 i 2 k.p.c.W szczególności, zarzut procesowy potrącenia pozwany może podnieść nie później niż w ciągu 2 tygodni od powstania daty wymagalności roszczenia zgłoszonego do potrącenia, awymagalność roszczenia pieniężnego pozwanego o zwrot przez powodów nienależnego świadczenia powstała z po upływie terminu 7 dni zakreślonego powodom w przedsądowym wezwaniu do zapłaty z 29 sierpnia 2024 roku (k. 125) - powodowie odebrali to pismo odpowiednio w dniach 6 września 2024 r. i 9 września 2024 r. Najpóźniej zatem w dniu 17 września 2024 roku roszczenie pozwanego było już wymagalne. Co więcej, wedle sądu rozpoznającego sprawę niniejszą, skoro świadczenia nienależne stron nieważnej umowy wzajemnej (a taką jest umowa kredytu) powinny być zwrócone co do zasady równocześnie (argument zart. 497w zw. zart. 496 k.c.), to przyjąć należy, że wymagalność roszczenia jednej ze stron pociąga za sobą jednoczesną wymagalność roszczenia drugiej strony. Wzajemne roszczenia stron stały się zatem wymagalne nie później niż w dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu, tj. pierwszego pisma zawierającego wezwanie ze strony powodów do zapłaty. Z kolei oświadczenie (materialno-procesowe) o potrąceniu zawiera odpowiedź pozwanego na pozew datowana na 16 września 2024 roku, doręczona powodom 23 września 2024 roku (wydruki potwierdzeń k. 141-142), kiedy już niewątpliwie roszczenie materialne banku było wymagalne. Zostały zatem – w zakresie wzajemnych roszczeń pieniężnych stron o zapłatę (odpowiednio) kwot 141.388,37 zł i 119.910 zł – spełnione przesłanki skuteczności potrącenia zart. 498 k.c., przy czym skutek ten nastąpił z datą, kiedy potrącenie stało się możliwe (art. 499 k.c.), tj. w ocenie sądu już z chwilą doręczenia pozwanemu odpisu pozwu (z uwagi na wyżej przywołaną argumentację co do jednoczesnej wymagalności roszczeń o zwrot świadczeń spełnionych przez strony nieważnej umowy wzajemnej). W tym miejscu rozróżnić należy procesowy zarzut potrącenia (podniesienie w toku procesu okoliczności skutkującej koniecznością oddalenia powództwa) od materialnoprawnego oświadczenia o potrąceniu (art. 499 k.c.). Procesowy zarzut potrącenia może być zgłoszony „ewentualnie”, tj. na wypadek przyjęcia przez sąd określonej oceny prawnej relacji między stronami procesu. Materialnoprawne oświadczenie o potrąceniu nie może być natomiast złożone „ewentualnie”, ale w tym zakresie oświadczenie pozwanego zawarte w tej kwestii w odpowiedzi na pozew nie ma takiego „ewentualnego” charakteru. Materialnoprawne oświadczenie pozwanego musi być uznane za skuteczne i skutkujące wygaśnięciem w części wyżej opisanego roszczenia pieniężnego powodów. W wyniku skutecznego oświadczenia materialnoprawnego o potrąceniu roszczeń roszczenie pieniężne powodów uległo umorzeniu w części i pozostało w mocy co do żądania zapłaty kwoty łącznej 21.478,37 zł (141.388,37 zł - 119.910 zł), z kolei roszczenie pieniężne pozwanego wygasło w całości. Po stronie powodów nie występuje solidarność wierzycieli, a z mocyart. 379 §1 k.c.następuje podział należności pieniężnej będącej przedmiotem wierzytelności na dwie równe części (10.739,18 zł), z których każda przypada jednemu z powodów. Na podstawieart. 481 §1 i 2 k.c.powodom przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonej na ich rzecz kwoty należności głównej (w zakresie części roszczenia umorzonej przez potrącenie roszczenie odsetkowe nie powstało, gdyż potrącenie z mocyart. 499 k.c.wywołało skutek wsteczny). Co do zasady, zastosowanie w sprawie niniejszej znajdujeart. 455 k.c., co oznacza, że opóźnienie po stronie pozwanego banku powstaje następnie dnia po otrzymaniu wezwania od powoda do zwrotu na jego rzecz spełnionego nienależnie świadczenia pieniężnego, tj. skonkretyzowanej kwotowo sumy pieniężnej. Odsetki podlegały zasądzeniu od 24 sierpnia 2024 r. tj. od następnego dnia po doręczeniu stronie pozwanej odpisu pozwu, czyli zgodnie z żądaniem powodów. W pozostałym zakresie roszczenie pieniężne powodów podlegało oddaleniu. Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawieart. 100 k.p.c., zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Wynikająca z treści pozwu ale również z tego, że po stronie powodów zachodzi współuczestnictwo formalne co do roszczeń pieniężnych (każdy z powodów zgłosił swoje własne roszczenie o zapłatę kwot po 71.954,18 zł) i współuczestnictwo materialne co do roszczenia o ustalenie nieważności umowy kredytu, wartość przedmiotu sporu każdego z powodów z pozwanym wyniosła po 195.054 zł, co obejmuje obok wartości roszczenia pienieżnego danego powoda (71.955 zł) wartość roszczenia niepieniężnego ustaloną w pozwie na 123.099 zł (równowartość kwoty kredytu) – nie sposób uznać, że niepieniężne roszczenie procesowe dotyczące ustalenia nieważności umowy kredytu. Każdy z powodów jest stroną wygrywającą proces w zakresie roszczeń o ustalenie nieważności umowy kredytu oraz w części o zapłatę (skoro powództwo w części podlega oddaleniu, to w tej części powodowie przegrali spór – w szczególności skoro nie cofnęli pozwu w żadnym zakresie), co oznacza wygraną każdego z powodów w 68,6 % wartości przedmiotu sporu (133.839 zł : 195.054 zł). W takiej samej części koszty procesu powinny zatem obciążyć pozwanego. Na koszty procesu związane z udziałem w sprawie każdego z powodów składają się kwoty następujące: połowa opłaty sądowej od pozwu (1.000 zł: 2 = 500 zł), wynagrodzenie pełnomocnika procesowego każdego powodów wynosi po 5.400 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, łącznie zatem koszty procesowe związane z udziałem w sprawie każdego z powodów wynoszą po 5917 zł. Na koszty procesu związane z udziałem w sprawie pozwanego w sporze z każdym z powodów składają się natomiast kwoty następujące: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 5.400 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł. Tym samym, koszty procesu podlegające zwrotowi przez pozwanego na rzecz każdego z powodów po pomnożeniu przez procent wygranej powodów (68,6%) i pomniejszeniu iloczynu o kwotę 5.417 zł (koszty procesu związane z udziałem w sprawie pozwanego) dają kwotę w wysokości 2.358,12 zł, którą należało zasądzić od pozwanego na rzecz każdego z powodów. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu orzeczono na podstawieart. 98 § 11k.p.c. ZARZĄDZENIE Odpisy wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron. Dnia 21 I 2025

15/251000/0001003/C

Sąd Okręgowy w Łodzi

II Wydział Cywilny

152510000001003_II_C_001384_2024_Uz_2024-12-19_001

II C 1384/24

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:05.0 CET

2025-01-22 11:38:46.0 CET

15251000

1003

SENTENCE

Sygn. akt II C 1384/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Łodzi, II Wydział Cywilny, w składzie: Przewodniczący: SSR (del.) Adam Borowicz po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2024 roku w Łodzi na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa J. L. i B. L. przeciwko (...) Bank Spółce Akcyjnej z siedzibą we W. o zapłatę i ustalenie 1 ustala, że zawarta przez powodów z pozwanym bankiem w dniu 21 stycznia 2008 roku umowa kredytu hipotecznego opatrzona numerem (

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Sylwia Nowakowska" xPublisher="sylwia.nowakowska" xEditorFullName="Sylwia Nowakowska" xEditor="sylwia.nowakowska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="1" xFlag="published" xVolType="15/251000/0001003/C" xYear="2024" xVolNmbr="001384" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt II C 1384/24</xText> <xText></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dnia 19 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Okręgowy w Łodzi, II Wydział Cywilny, w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący: SSR (del.) Adam Borowicz</xText> <xText>po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2024 roku w Łodzi</xText> <xText>na posiedzeniu niejawnym</xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon>J. L.</xAnon> i <xAnon>B. L.</xAnon></xText> <xText>przeciwko <xAnon> (...) Bank Spółce Akcyjnej</xAnon> z siedzibą we <xAnon>W.</xAnon></xText> <xText>o zapłatę i ustalenie</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>ustala, że zawarta przez powodów z pozwanym bankiem w dniu 21 stycznia 2008 roku umowa kredytu hipotecznego opatrzona numerem <xAnon> (...)</xAnon> jest nieważna;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądza od pozwanego banku na rzecz każdego z powodów kwoty po 10.739,18 zł (dziesięć tysięcy siedemset trzydzieści dziewięć złotych osiemnaście groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 24 sierpnia 2024 roku do dnia zapłaty ;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>oddala powództwo w pozostałym zakresie;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>zasądza od pozwanego banku na rzecz każdego z powodów kwoty po 2358,12 zł (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt osiem złotych dwanaście groszy) z tytułu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Adam Borowicz

Sylwia Nowakowska

Sylwia Nowakowska

Sygn. akt II C 1384/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Łodzi, II Wydział Cywilny, w składzie: Przewodniczący: SSR (del.) Adam Borowicz po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2024 roku w Łodzi na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwaJ. L.iB. L. przeciwko(...) Bank Spółce Akcyjnejz siedzibą weW. o zapłatę i ustalenie 1 ustala, że zawarta przez powodów z pozwanym bankiem w dniu 21 stycznia 2008 roku umowa kredytu hipotecznego opatrzona numerem(...)jest nieważna; 2 zasądza od pozwanego banku na rzecz każdego z powodów kwoty po 10.739,18 zł (dziesięć tysięcy siedemset trzydzieści dziewięć złotych osiemnaście groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 24 sierpnia 2024 roku do dnia zapłaty ; 3 oddala powództwo w pozostałym zakresie; 4 zasądza od pozwanego banku na rzecz każdego z powodów kwoty po 2358,12 zł (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt osiem złotych dwanaście groszy) z tytułu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

15/251000/0001003/C

Sąd Okręgowy w Łodzi

II Wydział Cywilny

153510007020003_XIV_C_000485_2023_Uz_2025-01-20_001

XIV C 485/23

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-27 18:00:05.0 CET

2025-01-27 09:36:00.0 CET

15351000

7020003

SENTENCE, REASON

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Jolanta Czajka-Bałon Protokolant: st. sekr. sąd. Grażyna Bielicka po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2024 r. w Pile na rozprawie sprawy z powództwa Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. przeciwko Z. E. o zapłatę 1 oddala powództwo. 2 kosztami postępowania obciąża powoda. Jolanta Czajka-Bałon UZASADNIENIE Pow

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Kamila Nowak" xPublisher="kamila.nowak" xEditorFullName="Agnieszka Oszczypała" xEditor="agnieszka.oszczypala" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="11" xFlag="published" xVolType="15/351000/7020003/C" xYear="2023" xVolNmbr="000485" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx> <xIx>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xIx> </xBx></xText> <xText xALIGNx="right">Dnia 19 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xText xALIGNx="left">Przewodniczący: sędzia Jolanta Czajka-Bałon</xText> <xText xALIGNx="left">Protokolant: st. sekr. sąd. Grażyna Bielicka</xText> <xText xALIGNx="left">po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2024 r. w Pile</xText> <xText xALIGNx="left">na rozprawie</xText> <xText>sprawy z powództwa <xBx> <xAnon> Banku (...) Spółki Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>B.</xAnon></xBx></xText> <xText>przeciwko<xBx> <xAnon>Z. E.</xAnon></xBx></xText> <xText xALIGNx="left">o zapłatę</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>oddala powództwo.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>kosztami postępowania obciąża powoda.</xText> </xUnit> <xText xALIGNx="center">Jolanta Czajka-Bałon</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Powód <xAnon> Bank (...) S.A.</xAnon> w <xAnon>B.</xAnon> w pozwie z 3 kwietnia 2023 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego <xAnon>Z. E.</xAnon> w postępowaniu upominawczym kwoty 95.348,12 zł z ustawowymi odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 94.714,88 zł od dnia 3 maja 2022 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 23 lipca 2020 r. zawarł z pozwanym umowę kredytu gotówkowego „Kredyt pocztowy” nr <xAnon>(...)</xAnon>, na podstawie której pozwany zobowiązał się do dokonywania terminowych spłat zobowiązań w każdym miesiącu obowiązywania umowy i w wysokości wskazanej umową tj. w 119 miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych w wysokości 1.174,32 zł, oraz ostatniej 120 racie wyrównawczej w wysokości 1.173,92 zł do 10-go dnia każdego miesiąca. Pozwany zaprzestał regularnych wpłat, w związku z czym powód pismem z dnia 18 października 2021 r. upomniał pozwanego, a następnie pismem z dnia 2 grudnia 2021 r. wezwał do zapłaty należności. W związku z utrzymywaniem się zaległości w spłacie powód pismem z dnia 5 stycznia 2022 r. pod rygorem wypowiedzenia umowy wezwał pozwanego do zapłaty zadłużenia w nieprzekraczalnym terminie 14 dni roboczych, jednocześnie informując o możliwości restrukturyzacji zadłużenia. Z uwagi na brak zwrotu wykorzystanych środków pieniężnych powód pismem z dnia 23 lutego 2022 r. wypowiedział łączącą strony umowę, wzywając do zapłaty całości zadłużenia. Tytułem zawartej umowy do zapłaty pozostaje kwota dochodzona pozwem, na którą składają się należność główna w wysokości 94.714,88 zł, skapitalizowane odsetki w wysokości maksymalnych za opóźnienie od należności głównej od dnia 11 października 2021 r. do dnia 15 kwietnia 2022 r. w kwocie 633,24 zł.</xText> <xText>Zarządzeniem z dnia 28 kwietnia 2023 r. z uwagi na to, że skuteczność wypowiedzenia umowy budzi wątpliwości stwierdzono brak podstaw wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, w związku z czym sprawę przekazano do rozpoznania w postępowaniu zwykłym.</xText> <xText>Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2024 r. Sąd ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego – kuratora celem reprezentowania pozwanego i obrony jego praw w niniejszym procesie.</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew z dnia 26 czerwca 2024 r. kurator nieznanego z miejsca pobytu pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości i przyznanie mu wynagrodzenia według norm przepisanych. Kurator zakwestionował zasadność powództwa co do zasady, jak i co do wysokości, podnosząc zarzuty: bezskuteczności niedozwolonych postanowień Umowy nakładających na pozwanego poniesienie przez niego kosztów prowizji od udzielonego kredytu i składki ubezpieczeniowej; braku podstawy do wyliczenia odsetek kapitałowych i odsetek za opóźnienie od należności głównej, która nie przysługuje powodowi co najmniej w części stanowiącej prowizję i składkę ubezpieczeniową; niewykazania przekazania przez powoda ubezpieczycielowi składki ubezpieczeniowej, której kosztem obciążony został pozwany; niewykazania objęcia pozwanego ochroną ubezpieczeniową; braku wymagalności roszczenia, z uwagi na niewykazanie spóźnienia w spłacie dwóch wymagalnych rat kapitałowo-odsetkowych przez pozwanego, a w konsekwencji brak zasadności wypowiedzenia Umowy; braku wymagalności roszczenia, nas skutek nieskutecznego wypowiedzenia Umowy, z uwagi na brak umocowania pracowników powoda do złożenia w jego imieniu oświadczenia woli w przedmiocie wypowiedzenia umowy kredytu; braku mocy dowodowej wyciągu z ksiąg banku, względem wykazania istnienia i wysokości zadłużenia pozwanego wobec powoda w zakresie kapitału, odsetek kapitałowych i odsetek za opóźnienie; braku wykazania roszczenia dochodzonego pozwem w oparciu o wskazaną podstawę faktyczną tj. wypowiedzenie Umowy.</xText> <xText>Po przedłożeniu do akt sprawy przez stronę powodową dokumentów w postaci pełnomocnictw dla pracowników Banku do składania w jego imieniu oświadczeń woli i wiedzy, kurator w piśmie z dnia 14 sierpnia 2024 r. podtrzymał dotychczas wyrażone stanowisko, za wyjątkiem zarzutu niewykazania przekazania przez powoda ubezpieczycielowi składki ubezpieczeniowej, której kosztem obciążony został pozwany, zarzutu niewykazania objęcia pozwanego ochroną ubezpieczeniową, zarzutu braku umocowania pracowników powoda do złożenia w jego imieniu oświadczenia woli w przedmiocie wypowiedzenia umowy kredytu i braku umocowania osób mających działać za powoda przy sporządzaniu wyciągu z ksiąg banku.</xText> <xText><xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText>W dniu 23 lipca 2020 r. <xAnon> Bank (...) S.A.</xAnon> w <xAnon>B.</xAnon> i pozwany <xAnon>Z. E.</xAnon> zawarli umowę o kredyt gotówkowy <xAnon> (...)</xAnon> nr <xAnon>(...)</xAnon> (nazywaną dalej umową).</xText> <xText>W umowie został wskazany adres zamieszkania pozwanego: <xAnon>ul. (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) K.</xAnon>. Okres kredytowania określono od dnia 23 lipca 2020 r. do dnia 12 sierpnia 2030 r. i wskazano, że umowa obowiązuje od momentu jej zawarcia przez Kredytobiorcę do dnia uregulowania zobowiązań z niej wynikających. (§ 1 umowy).</xText> <xText>Umowa kredytu zawiera, wśród innych, następujące postanowienia:</xText> <xText>W § 2. Parametry Kredytu:</xText> <xText>Rodzaj i cel kredytu: Kredyt gotówkowy na dowolne cele konsumpcyjne.</xText> <xText>Kwota udzielonego kredytu: 99.909,80 zł.</xText> <xText>Całkowita kwota kredytu wynosi 88.600,01 zł, kwota ta nie obejmuje kredytowanych kosztów kredytu.</xText> <xText>Ubezpieczenie kredytu: Kredytobiorca skorzystał z ubezpieczenia od utraty pracy lub nieszczęśliwego wypadku, które stanowi zabezpieczenie spłaty Kredytu.</xText> <xText>W § 3. Termin i sposób wypłaty Kredytu:</xText> <xText>Kredyt zostanie uruchomiony przez Bank w wysokości 99.909,80 zł w dniu zawarcia Umowy i zostanie wypłacony po uprzednim potrąceniu z niej, kosztu prowizji w wysokości 10.990,08 zł i kwoty pierwszej składki ubezpieczeniowej w wysokości 319,71 zł. Kwota kredytu po potrąceniu kosztu prowizji i kwoty pierwszej składki ubezpieczeniowej, o których mowa w zdaniu poprzedzającym zostanie wypłacona w dniu zawarcia Umowy w formie bezgotówkowej na rachunek (…) wskazany przez Kredytobiorcę, w kwocie 88.600,01 zł.</xText> <xText>Potrącenia dokonywane przy wypłacie Kredytu: Kredytobiorca w związku ze skorzystaniem z ubezpieczenia stanowiącego zabezpieczenie kredytu upoważnia Bank do pobrania z kwoty udzielonego Kredytu w dniu uruchomienia Kredytu kosztu pierwszej składki ubezpieczeniowej ubezpieczenia dla <xAnon> (...) Banku (...) S.A.</xAnon> w wysokości 319,71 zł. Kredytobiorca upoważnia Bank do pobrania z kwoty udzielonego Kredytu w dniu uruchomienia Kredytu prowizji w wysokości określonej w części 4 Umowy – „Koszty Kredytu”.</xText> <xText>W § 4. Koszty Kredytu:</xText> <xText>Całkowity Koszt Kredytu na dzień zawarcia niniejszej Umowy wynosi 76.095,38 zł.</xText> <xText>Całkowita kwota do zapłaty przez Kredytobiorcę na dzień zawarcia niniejszej umowy wynosi 164.695,39 zł.</xText> <xText>Rzeczywista roczna stopa oprocentowania (<xAnon> (...)</xAnon>) na dzień zawarcia Umowy wynosi 14,69%.</xText> <xText>Prowizja w wysokości 10.990,08 zł zgodnie z „Tabelą opłat i prowizji bankowych stosowanych przez <xAnon> Bank (...) S.A.</xAnon> dla Klientów detalicznych”, zostanie potrącona z kwoty Kredytu przy wypłacie Kredytu, na co Kredytobiorca wyraża zgodę i co jest zgodne z jego wnioskiem kredytowym.</xText> <xText>Opłata za ubezpieczenie: W dniu uruchomienia <xAnon> (...) Bank</xAnon> potrąca z kwoty Kredytu wysokość pierwszej składki ubezpieczeniowej w kwocie 319,71 zł. Kolejne składki ubezpieczeniowe płacone są wraz z ratą kredytową. Wysokość kolejnych składek naliczana jest w okresach miesięcznych i wyliczana jako 0,20% kwoty udzielonego Kredytu. Suma łączna składek ubezpieczeniowych za cały okres kredytowania wynosi 24.097,10 zł.</xText> <xText>W § 5. Zasady i terminy spłaty Kredytu:</xText> <xText>Zasady ogólne: 1. Spłata Kredytu jest obowiązkiem Kredytobiorcy, powinna być dokonywana w ratach miesięcznych.</xText> <xText>Liczba i rodzaj rat, dzień płatności: Raty kapitałowo-odsetkowe (raty kredytowe) płatne są w 120 ratach, naliczanych w systemie annuitetowym. Pierwsza rata płatna w dniu 10 września 2020. Dzień płatności pozostałych rat przypada na 10 dzień każdego miesiąca.</xText> <xText>Harmonogram spłat: Rata kapitałowo-odsetkowa 1.174,32 zł, Rata składki ubezpieczeniowej 199,81 zł, Suma 1.374,13 zł.</xText> <xText>W § 6. Oprocentowanie kredytu i jego zmiana, termin otrzymania zaktualizowanego harmonogramu:</xText> <xText>Oprocentowanie:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>Wysokość oprocentowania kredytu jest zmienna i na dzień zawarcia umowy wynosi 7,20 % w stosunku rocznym. Oprocentowanie kredytu stanowi sumę stałej w całym okresie kredytowania marży Banku wynoszącej na dzień zawarcia umowy: 6,92 % i stanowi WIBOR 6M z najbliższego dnia roboczego poprzedzającego dzień złożenia wniosku kredytowego (…) wynoszącej 0,28 % w stosunku rocznym.</xText> </xUnit> <xText>W § 7. Skutki braku płatności w terminie:</xText> <xText>Skutki braku płatności:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>W przypadku braku zapłaty w terminie określonym w umowie, Bank od przeterminowanych rat kapitałowych nalicza odsetki karne w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie w stosunku rocznym w rozumieniu <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny</xLexLink> (…).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>Jeśli Kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego Kredytu, Bank wysyłając upomnienie listem poleconym wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych i informuje Kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia (zmianę określonych w Umowie warunków lub terminów spłaty Kredytu jeżeli ta zmiana jest uzasadniona dokonaną przez Bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej Kredytobiorcy) oraz powiadamia o opóźnieniu w spłacie. W przypadku przyjęcia wniosku Kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia przez Bank, odbywa się ona na warunkach uzgodnionych przez <xAnon> Bank (...)</xAnon>. W przypadku odrzucenia wniosku Kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, Bank przekazuje Kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>Brak spłaty zadłużenia przeterminowanego zgodnie z treścią i w terminie wskazanym wyżej lub brak podstaw do przeprowadzenia restrukturyzacji zadłużenia powoduje, że Bank wzywa Kredytobiorcę do zapłaty długu listem poleconym. Jeżeli Kredytobiorca nie uregulował zadłużenia przeterminowanego w terminach wskazanych w wezwaniu do zapłaty Bank wysyła powtórne wezwanie do zapłaty. Spłata wymaganej kwoty zadłużenia wynikającego z upomnienia powoduje zaniechanie wysyłania wezwania. Powtórne wezwanie do zapłaty wysyłane jest do Kredytobiorcy po 64 dniu od wystąpienia zaległości niespłaconej w terminie wskazanym w poprzednim wezwaniu do zapłaty.</xText> </xUnit> <xText xALIGNx="left">Wypowiedzenie umowy przez Bank:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>Bank może rozwiązać Umowę Kredytową z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w przypadku:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">1</xName> <xText>nie dokonania przez Kredytobiorcę w terminach określonych w niniejszej Umowie, spłaty pełnych rat Kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim dwukrotnym wezwaniu Kredytobiorcy do zapłaty zaległych rat lub ich części wynikających z zawartej Umowy, w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania.</xText> </xUnit> </xUnit> <xText><xIx> Dowód: umowa kredytu (k. 14-22).</xIx></xText> <xText>Kwota kredytu została pozwanemu wypłacona, zgodnie z umową. Raty kredytu zostały ustalone na kwotę 1.374,13 zł miesięcznie (obejmującą składkę za ubezpieczenie). Pozwany otrzymał od powoda prognozowany harmonogram spłat. Pierwsza powinna być uiszczona do 10 września 2020 r. Pozwany podjął spłatę kredytu, po czym zaprzestał go regulować terminowo i zaczęło narastać jego zadłużenie.</xText> <xText>Powód objął pozwanego ochroną ubezpieczeniową oraz opłacił składki ubezpieczeniowe.</xText> <xText><xIx>Dowód: umowa kredytu (k. 14-22), karta analityczna rachunku (k. 30-45), ankieta potrzeb klienta (k. 117), ubezpieczenie pocztowe (k. 118-121), pismo ubezpieczyciela (k. 123-124). </xIx></xText> <xText>W piśmie z dnia 19 października 2021 r. skierowanym do pozwanego zatytułowanym „Upomnienie” Bank poinformował pozwanego, iż do dnia 17 października 2021 r. nie zostały uregulowane należności z tytułu zadłużenia przeterminowanego , które na dzień sporządzenia upomnienia wynosiło 1.374,07 zł, na które składały się kapitał w kwocie 620,02 zł, odsetki (w tym karne) naliczone do dnia 17.10.2021 r. w wysokości 554,24 zł, ubezpieczenie od utraty pracy 199,81 zł. Wezwał pozwanego do uregulowania zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania upomnienia, jednocześnie poinformował go o możliwości złożenia w tym samym terminie wniosku o restrukturyzację zadłużenia.” Przesyłka zawierająca upomnienie została wysłana na adres: <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) S.</xAnon>. Nie została przez pozwanego odebrana i została zwrócona przez placówkę w dniu 5 listopada 2021 r. z adnotacją „nie podjęto w terminie”.</xText> <xText>Pozwany wpłacił w dnu 10 listopada 2021 r. tytułem spłaty kredytu kwotę 1.390 zł.</xText> <xText><xIx>Dowód: upomnienie (k. 23-24), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 25-26), karta analityczna rachunku (k. 30-45). </xIx></xText> <xText>Pismem z dnia 2 grudnia 2021 r., zatytułowanym „Wezwanie do zapłaty„ powód wezwał pozwanego do zapłaty zadłużenia przeterminowanego, które na dzień sporządzenia wezwania wynosiło 1.369,38 zł, na które składały się kapitał w kwocie 961,93 zł, odsetki (w tym odsetki karne) naliczone do dnia 1.12.2021 r. w wysokości 7,83 zł oraz ubezpieczenie od utraty pracy 399,62 zł. Powód wezwał pozwanego do zapłaty należności w terminie 7 dni od otrzymania niniejszego wezwania. Wezwanie skierowane na adres: <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) S.</xAnon> nie zostało odebrane przez pozwanego i wróciło do placówki w dniu 21 grudnia 2021 r. z adnotacją „nie podjęto w terminie”.</xText> <xText>W dniu 5 stycznia 2022 r. powód wystosował do pozwanego „Powtórne wezwanie do zapłaty”, wzywając go do spłaty zadłużenia przeterminowanego, które na dzień sporządzenia wezwania wynosiło 2.761,31 zł w tym: kapitał 1.589,38 zł, odsetki naliczone do dnia 4.01.2022 r. w wysokości 572,50 zł, ubezpieczenie od utraty pracy 599,43 zł. Powód wskazał, że na zapłatę należności czeka w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania przez pozwanego, pouczając go, że nieuregulowanie powyższej zaległości w tym terminie może doprowadzić do m.in. wypowiedzenia przez Bank warunków zawartej umowy i postawienia całości zadłużenia wraz z odsetkami i pozostałymi kosztami w stan natychmiastowej wymagalności. Jednocześnie powód poinformował pozwanego o możliwości złożenia w ww. terminie wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Wezwanie skierowane na adres: <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) S.</xAnon> nie zostało odebrane przez pozwanego i wróciło do placówki w dniu 25 stycznia 2022 r. z adnotacją „nie podjęto w terminie”.</xText> <xText>W dniu 20 stycznia 2022 r. pozwany uiścił na rzecz powoda tytułem spłaty kredytu kwotę 1.000 zł.</xText> <xText>Pismem z 23 lutego 2022 r. powód wypowiedział pozwanemu umowę, wskazując 30 dniowy okres wypowiedzenia liczony od daty doręczenia oświadczenia o wypowiedzeniu i wzywając do zapłaty całości zadłużenia z umowy kredytu tj. kwoty 93.282,62 zł do dnia 15 kwietnia 2022 r. Powód wskazał, że przeterminowane raty kredytu wynoszą 2.855,55 zł. Wypowiedzenie zostało wysłane na na adres: <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) S.</xAnon> i nie zostało odebrane przez pozwanego. Wróciło do placówki w dniu 16 marca 2022 r. z adnotacją „nie podjęto w terminie”.</xText> <xText><xIx> Dowód: wezwanie z dnia 02.12.2021 r. (k. 27-28), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 28-29), wezwanie z dnia 05.01.2022 r. (k. 46-47), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 47-48), wypowiedzenie umowy (k. 49), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 50-51), karta analityczna rachunku (k. 30-45), pełnomocnictwa (k. 111-116). </xIx></xText> <xText>W dniu 30 kwietnia 2022 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg, w którym określił, iż zadłużenie pozwanego z tytułu umowy kredytu na dzień 28 kwietnia 2022 r. wyniosło: 92.238,40 zł niespłaconej należności, 2.476,48 zł odsetek skapitalizowanych naliczonych od 15 kwietnia 2022 r., 633,24 zł odsetek karnych naliczonych do 28 kwietnia 2022 r. według stopy procentowej wynoszącej 20,00% w stosunku rocznym. Jednocześnie powód wskazał, że dalsze odsetki karne, które obciążają dłużnika od dnia 29 kwietnia 2022 r. powinny być obliczane od kwoty 94.714,88 zł w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, które na dzień sporządzenia wyciągu wynoszą 20,00% w stosunku rocznym.</xText> <xText><xIx>Dowód: wyciąg z ksiąg banku (k. 52).</xIx></xText> <xText>Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o następującą ocenę zgromadzonego materiału.</xText> <xText>Niektóre podniesione przez jedną ze stron fakty zostały przyznane przez drugą stronę, co do innych zaś druga strona się nie wypowiedziała. Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 229" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 229 k.p.c.</xLexLink>, nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Natomiast stosownie do <xLexLink xArt="art. 230" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 230 k.p.c.</xLexLink>, gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Na podstawie <xLexLink xArt="art. 229" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 229 k.p.c.</xLexLink> Sąd przyjął bez dowodów te powołane przez strony fakty, które druga strona przyznała, mając przy tym na uwadze, że w żadnym przypadku przyznanie nie budziło wątpliwości. Odnośnie twierdzeń, do których druga strona się nie odniosła (<xLexLink xArt="art. 230" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 230 k.p.c.</xLexLink>), wyniki rozprawy wskazywały na to, że dotyczą faktów, o których druga strona musiała mieć wiedzę, więc mogła się o nich wypowiedzieć i zaprzeczyć im, gdyby taka była jej wola. Sąd miał też na uwadze, że część z tych faktów miała potwierdzenie w niebudzących wątpliwości dokumentach prywatnych.</xText> <xText>Pozostałe ustalenia Sąd poczynił w oparciu o dokumenty prywatne.</xText> <xText>Powód złożył do akt kserokopie dokumentów. Złożenie ich stanowiło w istocie zgłoszenie twierdzeń o faktach w postaci istnienia dokumentów o formie i treści wynikającej z kopii. Wiarygodność i wartość dowodowa tych dokumentów nie były kwestionowane i nie wywoływały wątpliwości Sądu.</xText> <xText>Powód przedłożył do akt wyciąg ze swoich ksiąg w oryginale. Wyciąg ten, oceniany jako zwykły dokument prywatny, Sąd uznał za dowód o wysokiej wiarygodności i mocy dowodowej w zakresie istnienia i wysokości zadłużenia pozwanego na dzień jego wystawienia. Banki są szczególnymi podmiotami gospodarczymi, funkcjonującymi w oparciu o bardzo szczegółowe regulacje, także w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych i poddanymi restrykcyjnemu nadzorowi. W związku z tym, jakkolwiek nie można wykluczyć możliwości, że księgi rachunkowe jakiegoś banku są prowadzone nierzetelnie lub nieuczciwie, to jednak prawdopodobieństwo takiego stanu rzeczy jest minimalne. Dlatego z reguły wyciąg z ksiąg banku jest dokumentem prywatnym o dużej sile przekonywania (mocy dowodowej). Tak też było w tym przypadku, zwłaszcza, że pozwany nie przedstawił żadnych zarzutów, które mogłyby podważać zaufanie do tego dokumentu a jednocześnie jego treść była spójna z treścią innych wiarygodnych dokumentów, zwłaszcza umowy kredytu i historii rachunku kredytu.</xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Powód dochodził roszczenia o zaspokojenie swojej wierzytelności z tytułu zawartej z pozwanym umowy kredytu. Dokonane w sprawie ustalenia potwierdziły, że strony łączyła umowa o kredyt gotówkowy z 23 lipca 2020 r. nr <xAnon>(...)</xAnon>, na mocy której pozwany otrzymał określoną ilość środków pieniężnych i był zobowiązany do ich zwrotu w sposób i na warunkach w niej ustalonych. Bezsprzecznie pozwany zaczął mieć problem z terminowym wywiązywaniem się z postanowień umowy, dlatego powód rozpoczął procedurę upominawczą i ostatecznie wypowiedział pozwanemu umowę kredytu.</xText> <xText>Pozwany, reprezentowany w toku procesu przez kuratora swoją obronę oparł miedzy innymi na zarzucie, że dokonane przez powoda wypowiedzenie nie było skuteczne, co powinno skutkować oddaleniem powództwa. Sąd w pierwszej kolejności dokonał oceny ww. zarzutu.</xText> <xText>Wypowiedzenie umowy jest z reguły bardzo dotkliwe dla kredytobiorcy, dlatego skorzystanie z niego może nastąpić tylko po wyczerpaniu przewidzianych w ustawie i umowie środków mniej dolegliwych, np. odpowiednich wezwań (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2015 r., V CSK 698/14, nie publ., dostępny w bazie Legalis). Decyzja banku o wypowiedzeniu umowy, pomimo niewszczęcia działań upominawczych przewidzianych w postanowieniach umowy lub przepisach prawa, stanowi rażące ich naruszenie i godzi w interes konsumenta, co uzasadnia uznanie wypowiedzenia za nieskuteczne (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2016 r., II CSK 750/15, nie publ., dostępny w zbiorze Legalis i z 18 czerwca 2021 r., IV CSKP 92/21, OSNC 2022/1/9).</xText> <xText>Za równoznaczną z niewszczęciem działań upominawczych przewidzianych w umowie lub <xLexLink xArt="art. 75 c" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 75c prawa bankowego</xLexLink> należy uznać sytuację, gdy działania takie wprawdzie wszczęto, ale przeprowadzono je w sposób niezgodny z umową lub ustawą - bez dochowania przewidzianych tam wymogów. Przeciwne stanowisko prowadziłoby do niedających się zaakceptować skutków. Banki mogłyby wówczas, baz żadnych konsekwencji, dowolnie kształtować procedurę upominawczą, ignorując wymogi umowne lub ustawowe.</xText> <xText>Na wstępie Sąd wskazuje, że zgodnie z <xLexLink xArt="art. 75 c;art. 75 c ust. 1;art. 75 c ust. 2;art. 75 c ust. 3;art. 75 c ust. 4;art. 75 c ust. 5;art. 75 c ust. 6" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 75 c ust. 1-6 ustawy Prawo bankowe</xLexLink> (Dz. U. 2018. 2187 t.j.), jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu, o którym mowa w <xLexLink xArt="art. 75 c ust. 1" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">ust. 1</xLexLink>, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty pożyczki, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy. Restrukturyzacja, o której mowa w <xLexLink xArt="art. 75 c ust. 1" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">ust. 1</xLexLink>, dokonywana jest na warunkach uzgodnionych przez bank i kredytobiorcę. Bank, w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, przekazuje kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację.</xText> <xText>Jak wynika z treści cytowanego wyżej przepisu, bank nie może swobodnie wypowiedzieć umowy kredytowej, gdy kredytobiorca popadł w opóźnienie z jego spłatą. W przypadku gdy powyższe przesłanki nie zostały spełnione, czynność prawna banku polegająca na wypowiedzeniu umowy jest nieważna (<xLexLink xArt="art. 58;art. 58 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 § 1 k.c.</xLexLink>). W szczególności nie prowadzi ona do wymagalności wierzytelności banku o spłatę tej części pożyczki (kredytu), co do której kredytobiorca nie pozostawał w opóźnieniu. Biorąc pod uwagę cel <xLexLink xArt="art. 75 c" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 75c Prawo bankowe</xLexLink>, uznać, go należy za przepis semidyspozytywny. Może zostać zmieniony w umowie kredytu albo osobnym porozumieniu jedynie na korzyść kredytobiorcy (np. przez wydłużenie terminu na złożenie wniosku w sprawie restrukturyzacji pożyczki<xIx> ). (T. Czech w publikacji: Obowiązki banku w razie opóźnienia kredytobiorcy ze spłatą pożyczki, opublikowano: M.Pr.Bank. <xAnon> (...)</xAnon>- 78).</xIx></xText> <xText>Odwołując się zatem do treści zawartej pomiędzy stronami umowy kredytu, w jego § 7 określono, że Bank może rozwiązać Umowę Kredytową z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w przypadku nie dokonania przez Kredytobiorcę w terminach określonych w niniejszej Umowie, spłaty pełnych rat Kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim dwukrotnym wezwaniu Kredytobiorcy do zapłaty zaległych rat lub ich części wynikających z zawartej Umowy, w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania.</xText> <xText>W świetle brzmienia przedmiotowego zapisu umowy, nie powinno budzić wątpliwości, że wystosowanie dwukrotnego wezwania do zapłaty pełnych rat za co najmniej dwa okresy płatności było warunkiem, bez dopełnienia którego nie było możliwe dokonanie wypowiedzenia. A zatem przesłanką skutecznego wypowiedzenia było, aby zadłużenie za dwa pełne okresy płatności istniało już przed pierwszym wezwaniem do zapłaty, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Pełna rata kredytu wynosiła, zgodnie z umową 1.374,13 zł. Na dzień wystosowania pierwszego wezwania do zapłaty tj. 2 grudnia 2021 r. zadłużenie pozwanego wynosiło 1.369,38 zł. W związku z tym jest wykluczone, aby zadłużenie pozwanego na dzień pierwszego wezwania do zapłaty było równe pełnym ratom kredytu za co najmniej dwa okresy płatności. Bezsprzecznie powód, wymagający od pozwanego jako konsumenta poszanowania postanowień umowy, sam jako podmiot profesjonalny i zaufania publicznego ma obowiązek dokładnego przestrzegania zapisów umowy, których celem było zapewnienie pozwanemu określonego poziomu ochrony. Warunki określające możliwość wypowiedzenia umowy kredytu pełniły właśnie taką funkcję ochronną pozwanego przed nagłym i zaskakującym rozwiązaniem umowy. Pozwany, pozostając w zaufaniu do zapisów umowy, która została zawarta w oparciu o wzór stworzony przez powoda, miał prawo oczekiwać, że przed wypowiedzeniem umowy otrzyma dwa wezwania, odpowiadające wymogom umowy i wtedy będzie miał jeszcze co najmniej 7 dni na spłatę długu.</xText> <xText>Można się zastanowić także, czy dokonane przez powoda pierwsze wezwanie do zapłaty z dnia 2 grudnia 2021 r. nie naruszyło przepisów prawa tj. przywołanego wcześniej <xLexLink xArt="art. 75 c;art. 75 c ust. 1" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 75c ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe</xLexLink>. Umowa przewidywała bowiem dwukrotne wezwanie do zapłaty w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania. Pomimo tego zapisu umownego powód w powtórnym wezwaniu wyznaczył pozwanemu 14 dniowy termin na uiszczenie zaległości stosownie do ww. przepisy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">ustawy Prawo bankowe</xLexLink>. Tymczasem w pierwszym wezwaniu, które w świetle umowy było konieczne dla skutecznego wypowiedzenia, powód wyznaczył pozwanemu 7 dniowy termin na uregulowanie należności. <xLexLink xArt="art. 75 c;art. 75 c ust. 1" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">Art. 75c ust. 1</xLexLink> wspominanej ustawy jest niedokładny. Odczytywany dosłownie oznaczałby, że po powstaniu każdej, nawet najmniejszej zaległości bank ma obowiązek wdrażać przewidzianą w nim procedurę upominawczą. Wydaje się to absurdalne. Nie przesądzając tej kwestii wobec braku takiej potrzeby, wskazać jednak trzeba, że z uwagi na cel normy wynikającej z tego przepisu i jej charakter, musi ona być stosowana w każdym przypadku powstania takiego opóźnienia w spłacie, które bank uzna za stanowiące podstawę do wypowiedzenia umowy. Innymi słowy w każdym przypadku przewidziana w <xLexLink xArt="art. 75 c" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 75c Prawa bankowego</xLexLink> procedura winna poprzedzać wypowiedzenie umowy kredytu bankowego z powodu zaległości w spłacie.</xText> <xText>Ponadto Sąd zauważa, że w § 7 umowy stron przewidziano, że Bank ma prawo wypowiedzenia umowy, gdy kredytobiorca nie zapłaci w terminach określonych w umowie pełnych rat Kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim dwukrotnym listownym wezwaniu go do zapłaty zaległych rat lub ich części wynikających z umowy. Z tego postanowienia umownego wynika, że wypowiedzenie dokonane z powodu niezapłacenia co najmniej dwóch rat może nastąpić tylko, jeśli w dacie składania oświadczenia o wypowiedzeniu raty te nie są nadal uregulowane. W ocenie Sądu nie można założyć, że dokonanie wypowiedzenia w danym dniu jest możliwe, jeśli raty, które były objęte wezwaniami do zapłaty, zostały już wprawdzie zapłacone, chociażby w części jeśli w tym dniu kredytobiorca jest w opóźnieniu z zapłatą dwóch innych rat, do których zapłaty nie był jednak wzywany. Przedmiotowa wykładnia stoi w sprzeczności z treścią przywołanego zapisu umowy, w którym mowa o możliwości wypowiedzenia po uprzednim dwukrotnym listownym wezwaniu do zapłaty zaległych rat. Gdyby jednak przyjąć odmienne założenie, to należałoby podkreślić, że omawiany zapis jest niejednoznaczny, co nakazywałoby tłumaczenie najkorzystniejsze dla pozwanego (<xLexLink xArt="art. 385;art. 385 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385 § 2 k.c.</xLexLink>), będącego konsumentem (<xLexLink xArt="art. 22(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 22<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink>). Zaprezentowana przez Sąd wykładnia ww. zapisu umowy jest dla pozwanego korzystniejsza, gdyż lepiej zabezpiecza jego interesy. Przed złożeniem przez powoda oświadczenia o wypowiedzeniu pozwany uiścił na jego rzecz 1.000 zł, a zatem nie zalegał już w spłacie pełnych rat za dwa okresy płatności, które były objęte wezwaniami do zapłaty poprzedzającymi wypowiedzenie umowy.</xText> <xText>Na marginesie Sąd zauważa, że powód w uzasadnieniu pozwu wskazał, że pozwany był zobowiązany do uiszczania co miesiąc rat kapitałowo-odsetkowych w wysokości 1.174,32 zł. W wezwaniach do zapłaty składka ubezpieczeniowa płatna ratalnie była natomiast wskazywana odrębnie od raty kapitałowo-odsetkowej. Kierując się założeniem powoda, iż wysokość pełnej raty kapitałowo-odsetkowej wynosiła miesięcznie 1.174,32 zł, okazałoby się, że na dzień pierwszego wezwania pozwany nie zalegał nawet w zapłacie pełnej raty kapitałowo-odsetkowej za jeden okres płatności (kapitał 961,93 zł, odsetki 7,83 zł razem 969,76 zł), a na dzień powtórnego wezwania nie zalegał z zapłatą pełnych rat za dwa okresy płatności (kapitał 1.589,38 zł, odsetki 572,50 zł. łącznie 2.161,80 zł).</xText> <xText>Podsumowując, wypowiedzenie złożone pozwanemu przez powoda było nieskuteczne, jako dokonane z naruszeniem postanowień umowy. W tej sytuacji zbędne było rozważanie pozostałych zarzutów, na które powoływał się pozwany, reprezentowany przez kuratora.</xText> <xText>Warto zwrócić uwagę, że powód w § 7 w podrozdziale „Skutki braku płatności” w ust. 3 i 4 ustanowił dodatkowe zapisy uściślające procedurę upominawczą, w tym w zakresie pierwszego i drugiego wezwania do zapłaty. W sytuacji wystąpienia opóźnienia w spłacie zobowiązań kredytowych Bank najpierw wysłać miał upomnienie wyznaczając 14 dni na jego zapłatę i pouczając o możliwości restrukturyzacji, następnie w przypadku braku spłaty zadłużenia przeterminowanego w tym terminie, powód miał obowiązek wezwać kredytobiorcę do zapłaty długu listem poleconym, jeśli kredytobiorca nadal nie uiściłby należności przeterminowanych Bank miał wysłać powtórne wezwanie do zapłaty, ale dopiero po upływie 64 dni od wystąpienia zaległości niespłaconej w terminie wskazanym w poprzednim wezwaniu do zapłaty. W niniejszej sprawie powód wystosował w dniu 18 października 2021 r. do pozwanego upomnienie wzywając go do zapłaty 1.374,07 zł w terminie 14 dni. Pozwany w dniu 10 listopada 2021 r. zapłacił pozwanemu 1.390 zł. Następnie powód wezwał pozwanego do zapłaty pismem z dnia 2 grudnia 2022 r., wyznaczając pozwanemu 7 dni na uregulowanie zaległości. Awizowane wezwanie nie zostało podjęte w terminie i w dniu 21 grudnia 2021 r. zostało zwrócone do placówki. Po czym powód nie zachowując 64 dni od wystąpienia zaległości niespłaconej w terminie wskazanym w wezwaniu z dnia 2 grudnia 2021 r. (który upływał na początku lutego 2022 r.) wysłał kolejne wezwanie w dniu 5 stycznia 2022 r. Powód nie dochował zatem ustalonej w umowie procedury upominawczej, do której sam się zobowiązał.</xText> <xText>Abstrahując od powyższego, można jeszcze dywagować czy wezwania do zapłaty i wypowiedzenie mogły w ogóle dotrzeć do pozwanego, skoro powód wysyłał je do pozwanego na niedokładny adres jego zamieszkania tj. <xAnon> (...)</xAnon>, podczas gdy w umowie wskazano adres <xAnon> (...)</xAnon>/7.</xText> <xText>W konsekwencji nieskuteczności wypowiedzenia umowy roszczenie powoda było wymagalne tylko w zakresie tych niezapłaconych rat kredytu, których termin płatności minął przed dniem wyrokowania. Powód nie przedłożył zestawienia zadłużenia pozwanego z rozbiciem na należność główną, odsetki przy założeniu, że nie doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy. Nie można było się oprzeć na podstawie karty analitycznej rachunku, albowiem obrazuje on dane rachunku kredytowego za okres do grudnia 2022 r. Z kolei samodzielne dokonanie obliczeń przekraczało możliwości sądu i obarczone było zbyt dużym ryzykiem błędu. W związku z tym także w tym zakresie powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione.</xText> <xText>Mając powyższe na uwadze, sąd orzekł jak w 1.</xText> <xText>O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w pkt 2 wyroku na podstawie <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1;art. 98 § 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 i 3 k.p.c.</xLexLink></xText> <xText xALIGNx="center">sędzia Jolanta Czajka-Bałon</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Jolanta Czajka-Bałon

Kamila Nowak

st. sekr. sąd. Grażyna Bielicka

Agnieszka Oszczypała

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Jolanta Czajka-Bałon Protokolant: st. sekr. sąd. Grażyna Bielicka po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2024 r. w Pile na rozprawie sprawy z powództwaBanku (...) Spółki Akcyjnejz siedzibą wB. przeciwkoZ. E. o zapłatę 1 oddala powództwo. 2 kosztami postępowania obciąża powoda. Jolanta Czajka-Bałon UZASADNIENIE PowódBank (...) S.A.wB.w pozwie z 3 kwietnia 2023 r. wniósł o zasądzenie od pozwanegoZ. E.w postępowaniu upominawczym kwoty 95.348,12 zł z ustawowymi odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 94.714,88 zł od dnia 3 maja 2022 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 23 lipca 2020 r. zawarł z pozwanym umowę kredytu gotówkowego „Kredyt pocztowy” nr(...), na podstawie której pozwany zobowiązał się do dokonywania terminowych spłat zobowiązań w każdym miesiącu obowiązywania umowy i w wysokości wskazanej umową tj. w 119 miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych w wysokości 1.174,32 zł, oraz ostatniej 120 racie wyrównawczej w wysokości 1.173,92 zł do 10-go dnia każdego miesiąca. Pozwany zaprzestał regularnych wpłat, w związku z czym powód pismem z dnia 18 października 2021 r. upomniał pozwanego, a następnie pismem z dnia 2 grudnia 2021 r. wezwał do zapłaty należności. W związku z utrzymywaniem się zaległości w spłacie powód pismem z dnia 5 stycznia 2022 r. pod rygorem wypowiedzenia umowy wezwał pozwanego do zapłaty zadłużenia w nieprzekraczalnym terminie 14 dni roboczych, jednocześnie informując o możliwości restrukturyzacji zadłużenia. Z uwagi na brak zwrotu wykorzystanych środków pieniężnych powód pismem z dnia 23 lutego 2022 r. wypowiedział łączącą strony umowę, wzywając do zapłaty całości zadłużenia. Tytułem zawartej umowy do zapłaty pozostaje kwota dochodzona pozwem, na którą składają się należność główna w wysokości 94.714,88 zł, skapitalizowane odsetki w wysokości maksymalnych za opóźnienie od należności głównej od dnia 11 października 2021 r. do dnia 15 kwietnia 2022 r. w kwocie 633,24 zł. Zarządzeniem z dnia 28 kwietnia 2023 r. z uwagi na to, że skuteczność wypowiedzenia umowy budzi wątpliwości stwierdzono brak podstaw wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, w związku z czym sprawę przekazano do rozpoznania w postępowaniu zwykłym. Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2024 r. Sąd ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego – kuratora celem reprezentowania pozwanego i obrony jego praw w niniejszym procesie. W odpowiedzi na pozew z dnia 26 czerwca 2024 r. kurator nieznanego z miejsca pobytu pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości i przyznanie mu wynagrodzenia według norm przepisanych. Kurator zakwestionował zasadność powództwa co do zasady, jak i co do wysokości, podnosząc zarzuty: bezskuteczności niedozwolonych postanowień Umowy nakładających na pozwanego poniesienie przez niego kosztów prowizji od udzielonego kredytu i składki ubezpieczeniowej; braku podstawy do wyliczenia odsetek kapitałowych i odsetek za opóźnienie od należności głównej, która nie przysługuje powodowi co najmniej w części stanowiącej prowizję i składkę ubezpieczeniową; niewykazania przekazania przez powoda ubezpieczycielowi składki ubezpieczeniowej, której kosztem obciążony został pozwany; niewykazania objęcia pozwanego ochroną ubezpieczeniową; braku wymagalności roszczenia, z uwagi na niewykazanie spóźnienia w spłacie dwóch wymagalnych rat kapitałowo-odsetkowych przez pozwanego, a w konsekwencji brak zasadności wypowiedzenia Umowy; braku wymagalności roszczenia, nas skutek nieskutecznego wypowiedzenia Umowy, z uwagi na brak umocowania pracowników powoda do złożenia w jego imieniu oświadczenia woli w przedmiocie wypowiedzenia umowy kredytu; braku mocy dowodowej wyciągu z ksiąg banku, względem wykazania istnienia i wysokości zadłużenia pozwanego wobec powoda w zakresie kapitału, odsetek kapitałowych i odsetek za opóźnienie; braku wykazania roszczenia dochodzonego pozwem w oparciu o wskazaną podstawę faktyczną tj. wypowiedzenie Umowy. Po przedłożeniu do akt sprawy przez stronę powodową dokumentów w postaci pełnomocnictw dla pracowników Banku do składania w jego imieniu oświadczeń woli i wiedzy, kurator w piśmie z dnia 14 sierpnia 2024 r. podtrzymał dotychczas wyrażone stanowisko, za wyjątkiem zarzutu niewykazania przekazania przez powoda ubezpieczycielowi składki ubezpieczeniowej, której kosztem obciążony został pozwany, zarzutu niewykazania objęcia pozwanego ochroną ubezpieczeniową, zarzutu braku umocowania pracowników powoda do złożenia w jego imieniu oświadczenia woli w przedmiocie wypowiedzenia umowy kredytu i braku umocowania osób mających działać za powoda przy sporządzaniu wyciągu z ksiąg banku. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 23 lipca 2020 r.Bank (...) S.A.wB.i pozwanyZ. E.zawarli umowę o kredyt gotówkowy(...)nr(...)(nazywaną dalej umową). W umowie został wskazany adres zamieszkania pozwanego:ul. (...),(...)-(...) K.. Okres kredytowania określono od dnia 23 lipca 2020 r. do dnia 12 sierpnia 2030 r. i wskazano, że umowa obowiązuje od momentu jej zawarcia przez Kredytobiorcę do dnia uregulowania zobowiązań z niej wynikających. (§ 1 umowy). Umowa kredytu zawiera, wśród innych, następujące postanowienia: W § 2. Parametry Kredytu: Rodzaj i cel kredytu: Kredyt gotówkowy na dowolne cele konsumpcyjne. Kwota udzielonego kredytu: 99.909,80 zł. Całkowita kwota kredytu wynosi 88.600,01 zł, kwota ta nie obejmuje kredytowanych kosztów kredytu. Ubezpieczenie kredytu: Kredytobiorca skorzystał z ubezpieczenia od utraty pracy lub nieszczęśliwego wypadku, które stanowi zabezpieczenie spłaty Kredytu. W § 3. Termin i sposób wypłaty Kredytu: Kredyt zostanie uruchomiony przez Bank w wysokości 99.909,80 zł w dniu zawarcia Umowy i zostanie wypłacony po uprzednim potrąceniu z niej, kosztu prowizji w wysokości 10.990,08 zł i kwoty pierwszej składki ubezpieczeniowej w wysokości 319,71 zł. Kwota kredytu po potrąceniu kosztu prowizji i kwoty pierwszej składki ubezpieczeniowej, o których mowa w zdaniu poprzedzającym zostanie wypłacona w dniu zawarcia Umowy w formie bezgotówkowej na rachunek (…) wskazany przez Kredytobiorcę, w kwocie 88.600,01 zł. Potrącenia dokonywane przy wypłacie Kredytu: Kredytobiorca w związku ze skorzystaniem z ubezpieczenia stanowiącego zabezpieczenie kredytu upoważnia Bank do pobrania z kwoty udzielonego Kredytu w dniu uruchomienia Kredytu kosztu pierwszej składki ubezpieczeniowej ubezpieczenia dla(...) Banku (...) S.A.w wysokości 319,71 zł. Kredytobiorca upoważnia Bank do pobrania z kwoty udzielonego Kredytu w dniu uruchomienia Kredytu prowizji w wysokości określonej w części 4 Umowy – „Koszty Kredytu”. W § 4. Koszty Kredytu: Całkowity Koszt Kredytu na dzień zawarcia niniejszej Umowy wynosi 76.095,38 zł. Całkowita kwota do zapłaty przez Kredytobiorcę na dzień zawarcia niniejszej umowy wynosi 164.695,39 zł. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania ((...)) na dzień zawarcia Umowy wynosi 14,69%. Prowizja w wysokości 10.990,08 zł zgodnie z „Tabelą opłat i prowizji bankowych stosowanych przezBank (...) S.A.dla Klientów detalicznych”, zostanie potrącona z kwoty Kredytu przy wypłacie Kredytu, na co Kredytobiorca wyraża zgodę i co jest zgodne z jego wnioskiem kredytowym. Opłata za ubezpieczenie: W dniu uruchomienia(...) Bankpotrąca z kwoty Kredytu wysokość pierwszej składki ubezpieczeniowej w kwocie 319,71 zł. Kolejne składki ubezpieczeniowe płacone są wraz z ratą kredytową. Wysokość kolejnych składek naliczana jest w okresach miesięcznych i wyliczana jako 0,20% kwoty udzielonego Kredytu. Suma łączna składek ubezpieczeniowych za cały okres kredytowania wynosi 24.097,10 zł. W § 5. Zasady i terminy spłaty Kredytu: Zasady ogólne: 1. Spłata Kredytu jest obowiązkiem Kredytobiorcy, powinna być dokonywana w ratach miesięcznych. Liczba i rodzaj rat, dzień płatności: Raty kapitałowo-odsetkowe (raty kredytowe) płatne są w 120 ratach, naliczanych w systemie annuitetowym. Pierwsza rata płatna w dniu 10 września 2020. Dzień płatności pozostałych rat przypada na 10 dzień każdego miesiąca. Harmonogram spłat: Rata kapitałowo-odsetkowa 1.174,32 zł, Rata składki ubezpieczeniowej 199,81 zł, Suma 1.374,13 zł. W § 6. Oprocentowanie kredytu i jego zmiana, termin otrzymania zaktualizowanego harmonogramu: Oprocentowanie: 1 Wysokość oprocentowania kredytu jest zmienna i na dzień zawarcia umowy wynosi 7,20 % w stosunku rocznym. Oprocentowanie kredytu stanowi sumę stałej w całym okresie kredytowania marży Banku wynoszącej na dzień zawarcia umowy: 6,92 % i stanowi WIBOR 6M z najbliższego dnia roboczego poprzedzającego dzień złożenia wniosku kredytowego (…) wynoszącej 0,28 % w stosunku rocznym. W § 7. Skutki braku płatności w terminie: Skutki braku płatności: 1 W przypadku braku zapłaty w terminie określonym w umowie, Bank od przeterminowanych rat kapitałowych nalicza odsetki karne w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie w stosunku rocznym w rozumieniuUstawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny(…). 3 Jeśli Kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego Kredytu, Bank wysyłając upomnienie listem poleconym wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych i informuje Kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia (zmianę określonych w Umowie warunków lub terminów spłaty Kredytu jeżeli ta zmiana jest uzasadniona dokonaną przez Bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej Kredytobiorcy) oraz powiadamia o opóźnieniu w spłacie. W przypadku przyjęcia wniosku Kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia przez Bank, odbywa się ona na warunkach uzgodnionych przezBank (...). W przypadku odrzucenia wniosku Kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, Bank przekazuje Kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację. 4 Brak spłaty zadłużenia przeterminowanego zgodnie z treścią i w terminie wskazanym wyżej lub brak podstaw do przeprowadzenia restrukturyzacji zadłużenia powoduje, że Bank wzywa Kredytobiorcę do zapłaty długu listem poleconym. Jeżeli Kredytobiorca nie uregulował zadłużenia przeterminowanego w terminach wskazanych w wezwaniu do zapłaty Bank wysyła powtórne wezwanie do zapłaty. Spłata wymaganej kwoty zadłużenia wynikającego z upomnienia powoduje zaniechanie wysyłania wezwania. Powtórne wezwanie do zapłaty wysyłane jest do Kredytobiorcy po 64 dniu od wystąpienia zaległości niespłaconej w terminie wskazanym w poprzednim wezwaniu do zapłaty. Wypowiedzenie umowy przez Bank: 1 Bank może rozwiązać Umowę Kredytową z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w przypadku: 1 nie dokonania przez Kredytobiorcę w terminach określonych w niniejszej Umowie, spłaty pełnych rat Kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim dwukrotnym wezwaniu Kredytobiorcy do zapłaty zaległych rat lub ich części wynikających z zawartej Umowy, w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania. Dowód: umowa kredytu (k. 14-22). Kwota kredytu została pozwanemu wypłacona, zgodnie z umową. Raty kredytu zostały ustalone na kwotę 1.374,13 zł miesięcznie (obejmującą składkę za ubezpieczenie). Pozwany otrzymał od powoda prognozowany harmonogram spłat. Pierwsza powinna być uiszczona do 10 września 2020 r. Pozwany podjął spłatę kredytu, po czym zaprzestał go regulować terminowo i zaczęło narastać jego zadłużenie. Powód objął pozwanego ochroną ubezpieczeniową oraz opłacił składki ubezpieczeniowe. Dowód: umowa kredytu (k. 14-22), karta analityczna rachunku (k. 30-45), ankieta potrzeb klienta (k. 117), ubezpieczenie pocztowe (k. 118-121), pismo ubezpieczyciela (k. 123-124). W piśmie z dnia 19 października 2021 r. skierowanym do pozwanego zatytułowanym „Upomnienie” Bank poinformował pozwanego, iż do dnia 17 października 2021 r. nie zostały uregulowane należności z tytułu zadłużenia przeterminowanego , które na dzień sporządzenia upomnienia wynosiło 1.374,07 zł, na które składały się kapitał w kwocie 620,02 zł, odsetki (w tym karne) naliczone do dnia 17.10.2021 r. w wysokości 554,24 zł, ubezpieczenie od utraty pracy 199,81 zł. Wezwał pozwanego do uregulowania zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania upomnienia, jednocześnie poinformował go o możliwości złożenia w tym samym terminie wniosku o restrukturyzację zadłużenia.” Przesyłka zawierająca upomnienie została wysłana na adres:(...),(...)-(...) S.. Nie została przez pozwanego odebrana i została zwrócona przez placówkę w dniu 5 listopada 2021 r. z adnotacją „nie podjęto w terminie”. Pozwany wpłacił w dnu 10 listopada 2021 r. tytułem spłaty kredytu kwotę 1.390 zł. Dowód: upomnienie (k. 23-24), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 25-26), karta analityczna rachunku (k. 30-45). Pismem z dnia 2 grudnia 2021 r., zatytułowanym „Wezwanie do zapłaty„ powód wezwał pozwanego do zapłaty zadłużenia przeterminowanego, które na dzień sporządzenia wezwania wynosiło 1.369,38 zł, na które składały się kapitał w kwocie 961,93 zł, odsetki (w tym odsetki karne) naliczone do dnia 1.12.2021 r. w wysokości 7,83 zł oraz ubezpieczenie od utraty pracy 399,62 zł. Powód wezwał pozwanego do zapłaty należności w terminie 7 dni od otrzymania niniejszego wezwania. Wezwanie skierowane na adres:(...),(...)-(...) S.nie zostało odebrane przez pozwanego i wróciło do placówki w dniu 21 grudnia 2021 r. z adnotacją „nie podjęto w terminie”. W dniu 5 stycznia 2022 r. powód wystosował do pozwanego „Powtórne wezwanie do zapłaty”, wzywając go do spłaty zadłużenia przeterminowanego, które na dzień sporządzenia wezwania wynosiło 2.761,31 zł w tym: kapitał 1.589,38 zł, odsetki naliczone do dnia 4.01.2022 r. w wysokości 572,50 zł, ubezpieczenie od utraty pracy 599,43 zł. Powód wskazał, że na zapłatę należności czeka w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania przez pozwanego, pouczając go, że nieuregulowanie powyższej zaległości w tym terminie może doprowadzić do m.in. wypowiedzenia przez Bank warunków zawartej umowy i postawienia całości zadłużenia wraz z odsetkami i pozostałymi kosztami w stan natychmiastowej wymagalności. Jednocześnie powód poinformował pozwanego o możliwości złożenia w ww. terminie wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Wezwanie skierowane na adres:(...),(...)-(...) S.nie zostało odebrane przez pozwanego i wróciło do placówki w dniu 25 stycznia 2022 r. z adnotacją „nie podjęto w terminie”. W dniu 20 stycznia 2022 r. pozwany uiścił na rzecz powoda tytułem spłaty kredytu kwotę 1.000 zł. Pismem z 23 lutego 2022 r. powód wypowiedział pozwanemu umowę, wskazując 30 dniowy okres wypowiedzenia liczony od daty doręczenia oświadczenia o wypowiedzeniu i wzywając do zapłaty całości zadłużenia z umowy kredytu tj. kwoty 93.282,62 zł do dnia 15 kwietnia 2022 r. Powód wskazał, że przeterminowane raty kredytu wynoszą 2.855,55 zł. Wypowiedzenie zostało wysłane na na adres:(...),(...)-(...) S.i nie zostało odebrane przez pozwanego. Wróciło do placówki w dniu 16 marca 2022 r. z adnotacją „nie podjęto w terminie”. Dowód: wezwanie z dnia 02.12.2021 r. (k. 27-28), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 28-29), wezwanie z dnia 05.01.2022 r. (k. 46-47), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 47-48), wypowiedzenie umowy (k. 49), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 50-51), karta analityczna rachunku (k. 30-45), pełnomocnictwa (k. 111-116). W dniu 30 kwietnia 2022 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg, w którym określił, iż zadłużenie pozwanego z tytułu umowy kredytu na dzień 28 kwietnia 2022 r. wyniosło: 92.238,40 zł niespłaconej należności, 2.476,48 zł odsetek skapitalizowanych naliczonych od 15 kwietnia 2022 r., 633,24 zł odsetek karnych naliczonych do 28 kwietnia 2022 r. według stopy procentowej wynoszącej 20,00% w stosunku rocznym. Jednocześnie powód wskazał, że dalsze odsetki karne, które obciążają dłużnika od dnia 29 kwietnia 2022 r. powinny być obliczane od kwoty 94.714,88 zł w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, które na dzień sporządzenia wyciągu wynoszą 20,00% w stosunku rocznym. Dowód: wyciąg z ksiąg banku (k. 52). Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o następującą ocenę zgromadzonego materiału. Niektóre podniesione przez jedną ze stron fakty zostały przyznane przez drugą stronę, co do innych zaś druga strona się nie wypowiedziała. Zgodnie zart. 229 k.p.c., nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Natomiast stosownie doart. 230 k.p.c., gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Na podstawieart. 229 k.p.c.Sąd przyjął bez dowodów te powołane przez strony fakty, które druga strona przyznała, mając przy tym na uwadze, że w żadnym przypadku przyznanie nie budziło wątpliwości. Odnośnie twierdzeń, do których druga strona się nie odniosła (art. 230 k.p.c.), wyniki rozprawy wskazywały na to, że dotyczą faktów, o których druga strona musiała mieć wiedzę, więc mogła się o nich wypowiedzieć i zaprzeczyć im, gdyby taka była jej wola. Sąd miał też na uwadze, że część z tych faktów miała potwierdzenie w niebudzących wątpliwości dokumentach prywatnych. Pozostałe ustalenia Sąd poczynił w oparciu o dokumenty prywatne. Powód złożył do akt kserokopie dokumentów. Złożenie ich stanowiło w istocie zgłoszenie twierdzeń o faktach w postaci istnienia dokumentów o formie i treści wynikającej z kopii. Wiarygodność i wartość dowodowa tych dokumentów nie były kwestionowane i nie wywoływały wątpliwości Sądu. Powód przedłożył do akt wyciąg ze swoich ksiąg w oryginale. Wyciąg ten, oceniany jako zwykły dokument prywatny, Sąd uznał za dowód o wysokiej wiarygodności i mocy dowodowej w zakresie istnienia i wysokości zadłużenia pozwanego na dzień jego wystawienia. Banki są szczególnymi podmiotami gospodarczymi, funkcjonującymi w oparciu o bardzo szczegółowe regulacje, także w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych i poddanymi restrykcyjnemu nadzorowi. W związku z tym, jakkolwiek nie można wykluczyć możliwości, że księgi rachunkowe jakiegoś banku są prowadzone nierzetelnie lub nieuczciwie, to jednak prawdopodobieństwo takiego stanu rzeczy jest minimalne. Dlatego z reguły wyciąg z ksiąg banku jest dokumentem prywatnym o dużej sile przekonywania (mocy dowodowej). Tak też było w tym przypadku, zwłaszcza, że pozwany nie przedstawił żadnych zarzutów, które mogłyby podważać zaufanie do tego dokumentu a jednocześnie jego treść była spójna z treścią innych wiarygodnych dokumentów, zwłaszcza umowy kredytu i historii rachunku kredytu. Sąd zważył, co następuje: Powód dochodził roszczenia o zaspokojenie swojej wierzytelności z tytułu zawartej z pozwanym umowy kredytu. Dokonane w sprawie ustalenia potwierdziły, że strony łączyła umowa o kredyt gotówkowy z 23 lipca 2020 r. nr(...), na mocy której pozwany otrzymał określoną ilość środków pieniężnych i był zobowiązany do ich zwrotu w sposób i na warunkach w niej ustalonych. Bezsprzecznie pozwany zaczął mieć problem z terminowym wywiązywaniem się z postanowień umowy, dlatego powód rozpoczął procedurę upominawczą i ostatecznie wypowiedział pozwanemu umowę kredytu. Pozwany, reprezentowany w toku procesu przez kuratora swoją obronę oparł miedzy innymi na zarzucie, że dokonane przez powoda wypowiedzenie nie było skuteczne, co powinno skutkować oddaleniem powództwa. Sąd w pierwszej kolejności dokonał oceny ww. zarzutu. Wypowiedzenie umowy jest z reguły bardzo dotkliwe dla kredytobiorcy, dlatego skorzystanie z niego może nastąpić tylko po wyczerpaniu przewidzianych w ustawie i umowie środków mniej dolegliwych, np. odpowiednich wezwań (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2015 r., V CSK 698/14, nie publ., dostępny w bazie Legalis). Decyzja banku o wypowiedzeniu umowy, pomimo niewszczęcia działań upominawczych przewidzianych w postanowieniach umowy lub przepisach prawa, stanowi rażące ich naruszenie i godzi w interes konsumenta, co uzasadnia uznanie wypowiedzenia za nieskuteczne (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2016 r., II CSK 750/15, nie publ., dostępny w zbiorze Legalis i z 18 czerwca 2021 r., IV CSKP 92/21, OSNC 2022/1/9). Za równoznaczną z niewszczęciem działań upominawczych przewidzianych w umowie lubart. 75c prawa bankowegonależy uznać sytuację, gdy działania takie wprawdzie wszczęto, ale przeprowadzono je w sposób niezgodny z umową lub ustawą - bez dochowania przewidzianych tam wymogów. Przeciwne stanowisko prowadziłoby do niedających się zaakceptować skutków. Banki mogłyby wówczas, baz żadnych konsekwencji, dowolnie kształtować procedurę upominawczą, ignorując wymogi umowne lub ustawowe. Na wstępie Sąd wskazuje, że zgodnie zart. 75 c ust. 1-6 ustawy Prawo bankowe(Dz. U. 2018. 2187 t.j.), jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu, o którym mowa wust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty pożyczki, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy. Restrukturyzacja, o której mowa wust. 1, dokonywana jest na warunkach uzgodnionych przez bank i kredytobiorcę. Bank, w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, przekazuje kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację. Jak wynika z treści cytowanego wyżej przepisu, bank nie może swobodnie wypowiedzieć umowy kredytowej, gdy kredytobiorca popadł w opóźnienie z jego spłatą. W przypadku gdy powyższe przesłanki nie zostały spełnione, czynność prawna banku polegająca na wypowiedzeniu umowy jest nieważna (art. 58 § 1 k.c.). W szczególności nie prowadzi ona do wymagalności wierzytelności banku o spłatę tej części pożyczki (kredytu), co do której kredytobiorca nie pozostawał w opóźnieniu. Biorąc pod uwagę celart. 75c Prawo bankowe, uznać, go należy za przepis semidyspozytywny. Może zostać zmieniony w umowie kredytu albo osobnym porozumieniu jedynie na korzyść kredytobiorcy (np. przez wydłużenie terminu na złożenie wniosku w sprawie restrukturyzacji pożyczki). (T. Czech w publikacji: Obowiązki banku w razie opóźnienia kredytobiorcy ze spłatą pożyczki, opublikowano: M.Pr.Bank.(...)- 78). Odwołując się zatem do treści zawartej pomiędzy stronami umowy kredytu, w jego § 7 określono, że Bank może rozwiązać Umowę Kredytową z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w przypadku nie dokonania przez Kredytobiorcę w terminach określonych w niniejszej Umowie, spłaty pełnych rat Kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim dwukrotnym wezwaniu Kredytobiorcy do zapłaty zaległych rat lub ich części wynikających z zawartej Umowy, w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania. W świetle brzmienia przedmiotowego zapisu umowy, nie powinno budzić wątpliwości, że wystosowanie dwukrotnego wezwania do zapłaty pełnych rat za co najmniej dwa okresy płatności było warunkiem, bez dopełnienia którego nie było możliwe dokonanie wypowiedzenia. A zatem przesłanką skutecznego wypowiedzenia było, aby zadłużenie za dwa pełne okresy płatności istniało już przed pierwszym wezwaniem do zapłaty, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Pełna rata kredytu wynosiła, zgodnie z umową 1.374,13 zł. Na dzień wystosowania pierwszego wezwania do zapłaty tj. 2 grudnia 2021 r. zadłużenie pozwanego wynosiło 1.369,38 zł. W związku z tym jest wykluczone, aby zadłużenie pozwanego na dzień pierwszego wezwania do zapłaty było równe pełnym ratom kredytu za co najmniej dwa okresy płatności. Bezsprzecznie powód, wymagający od pozwanego jako konsumenta poszanowania postanowień umowy, sam jako podmiot profesjonalny i zaufania publicznego ma obowiązek dokładnego przestrzegania zapisów umowy, których celem było zapewnienie pozwanemu określonego poziomu ochrony. Warunki określające możliwość wypowiedzenia umowy kredytu pełniły właśnie taką funkcję ochronną pozwanego przed nagłym i zaskakującym rozwiązaniem umowy. Pozwany, pozostając w zaufaniu do zapisów umowy, która została zawarta w oparciu o wzór stworzony przez powoda, miał prawo oczekiwać, że przed wypowiedzeniem umowy otrzyma dwa wezwania, odpowiadające wymogom umowy i wtedy będzie miał jeszcze co najmniej 7 dni na spłatę długu. Można się zastanowić także, czy dokonane przez powoda pierwsze wezwanie do zapłaty z dnia 2 grudnia 2021 r. nie naruszyło przepisów prawa tj. przywołanego wcześniejart. 75c ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. Umowa przewidywała bowiem dwukrotne wezwanie do zapłaty w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania. Pomimo tego zapisu umownego powód w powtórnym wezwaniu wyznaczył pozwanemu 14 dniowy termin na uiszczenie zaległości stosownie do ww. przepisyustawy Prawo bankowe. Tymczasem w pierwszym wezwaniu, które w świetle umowy było konieczne dla skutecznego wypowiedzenia, powód wyznaczył pozwanemu 7 dniowy termin na uregulowanie należności.Art. 75c ust. 1wspominanej ustawy jest niedokładny. Odczytywany dosłownie oznaczałby, że po powstaniu każdej, nawet najmniejszej zaległości bank ma obowiązek wdrażać przewidzianą w nim procedurę upominawczą. Wydaje się to absurdalne. Nie przesądzając tej kwestii wobec braku takiej potrzeby, wskazać jednak trzeba, że z uwagi na cel normy wynikającej z tego przepisu i jej charakter, musi ona być stosowana w każdym przypadku powstania takiego opóźnienia w spłacie, które bank uzna za stanowiące podstawę do wypowiedzenia umowy. Innymi słowy w każdym przypadku przewidziana wart. 75c Prawa bankowegoprocedura winna poprzedzać wypowiedzenie umowy kredytu bankowego z powodu zaległości w spłacie. Ponadto Sąd zauważa, że w § 7 umowy stron przewidziano, że Bank ma prawo wypowiedzenia umowy, gdy kredytobiorca nie zapłaci w terminach określonych w umowie pełnych rat Kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim dwukrotnym listownym wezwaniu go do zapłaty zaległych rat lub ich części wynikających z umowy. Z tego postanowienia umownego wynika, że wypowiedzenie dokonane z powodu niezapłacenia co najmniej dwóch rat może nastąpić tylko, jeśli w dacie składania oświadczenia o wypowiedzeniu raty te nie są nadal uregulowane. W ocenie Sądu nie można założyć, że dokonanie wypowiedzenia w danym dniu jest możliwe, jeśli raty, które były objęte wezwaniami do zapłaty, zostały już wprawdzie zapłacone, chociażby w części jeśli w tym dniu kredytobiorca jest w opóźnieniu z zapłatą dwóch innych rat, do których zapłaty nie był jednak wzywany. Przedmiotowa wykładnia stoi w sprzeczności z treścią przywołanego zapisu umowy, w którym mowa o możliwości wypowiedzenia po uprzednim dwukrotnym listownym wezwaniu do zapłaty zaległych rat. Gdyby jednak przyjąć odmienne założenie, to należałoby podkreślić, że omawiany zapis jest niejednoznaczny, co nakazywałoby tłumaczenie najkorzystniejsze dla pozwanego (art. 385 § 2 k.c.), będącego konsumentem (art. 221k.c.). Zaprezentowana przez Sąd wykładnia ww. zapisu umowy jest dla pozwanego korzystniejsza, gdyż lepiej zabezpiecza jego interesy. Przed złożeniem przez powoda oświadczenia o wypowiedzeniu pozwany uiścił na jego rzecz 1.000 zł, a zatem nie zalegał już w spłacie pełnych rat za dwa okresy płatności, które były objęte wezwaniami do zapłaty poprzedzającymi wypowiedzenie umowy. Na marginesie Sąd zauważa, że powód w uzasadnieniu pozwu wskazał, że pozwany był zobowiązany do uiszczania co miesiąc rat kapitałowo-odsetkowych w wysokości 1.174,32 zł. W wezwaniach do zapłaty składka ubezpieczeniowa płatna ratalnie była natomiast wskazywana odrębnie od raty kapitałowo-odsetkowej. Kierując się założeniem powoda, iż wysokość pełnej raty kapitałowo-odsetkowej wynosiła miesięcznie 1.174,32 zł, okazałoby się, że na dzień pierwszego wezwania pozwany nie zalegał nawet w zapłacie pełnej raty kapitałowo-odsetkowej za jeden okres płatności (kapitał 961,93 zł, odsetki 7,83 zł razem 969,76 zł), a na dzień powtórnego wezwania nie zalegał z zapłatą pełnych rat za dwa okresy płatności (kapitał 1.589,38 zł, odsetki 572,50 zł. łącznie 2.161,80 zł). Podsumowując, wypowiedzenie złożone pozwanemu przez powoda było nieskuteczne, jako dokonane z naruszeniem postanowień umowy. W tej sytuacji zbędne było rozważanie pozostałych zarzutów, na które powoływał się pozwany, reprezentowany przez kuratora. Warto zwrócić uwagę, że powód w § 7 w podrozdziale „Skutki braku płatności” w ust. 3 i 4 ustanowił dodatkowe zapisy uściślające procedurę upominawczą, w tym w zakresie pierwszego i drugiego wezwania do zapłaty. W sytuacji wystąpienia opóźnienia w spłacie zobowiązań kredytowych Bank najpierw wysłać miał upomnienie wyznaczając 14 dni na jego zapłatę i pouczając o możliwości restrukturyzacji, następnie w przypadku braku spłaty zadłużenia przeterminowanego w tym terminie, powód miał obowiązek wezwać kredytobiorcę do zapłaty długu listem poleconym, jeśli kredytobiorca nadal nie uiściłby należności przeterminowanych Bank miał wysłać powtórne wezwanie do zapłaty, ale dopiero po upływie 64 dni od wystąpienia zaległości niespłaconej w terminie wskazanym w poprzednim wezwaniu do zapłaty. W niniejszej sprawie powód wystosował w dniu 18 października 2021 r. do pozwanego upomnienie wzywając go do zapłaty 1.374,07 zł w terminie 14 dni. Pozwany w dniu 10 listopada 2021 r. zapłacił pozwanemu 1.390 zł. Następnie powód wezwał pozwanego do zapłaty pismem z dnia 2 grudnia 2022 r., wyznaczając pozwanemu 7 dni na uregulowanie zaległości. Awizowane wezwanie nie zostało podjęte w terminie i w dniu 21 grudnia 2021 r. zostało zwrócone do placówki. Po czym powód nie zachowując 64 dni od wystąpienia zaległości niespłaconej w terminie wskazanym w wezwaniu z dnia 2 grudnia 2021 r. (który upływał na początku lutego 2022 r.) wysłał kolejne wezwanie w dniu 5 stycznia 2022 r. Powód nie dochował zatem ustalonej w umowie procedury upominawczej, do której sam się zobowiązał. Abstrahując od powyższego, można jeszcze dywagować czy wezwania do zapłaty i wypowiedzenie mogły w ogóle dotrzeć do pozwanego, skoro powód wysyłał je do pozwanego na niedokładny adres jego zamieszkania tj.(...), podczas gdy w umowie wskazano adres(...)/7. W konsekwencji nieskuteczności wypowiedzenia umowy roszczenie powoda było wymagalne tylko w zakresie tych niezapłaconych rat kredytu, których termin płatności minął przed dniem wyrokowania. Powód nie przedłożył zestawienia zadłużenia pozwanego z rozbiciem na należność główną, odsetki przy założeniu, że nie doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy. Nie można było się oprzeć na podstawie karty analitycznej rachunku, albowiem obrazuje on dane rachunku kredytowego za okres do grudnia 2022 r. Z kolei samodzielne dokonanie obliczeń przekraczało możliwości sądu i obarczone było zbyt dużym ryzykiem błędu. W związku z tym także w tym zakresie powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione. Mając powyższe na uwadze, sąd orzekł jak w 1. O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w pkt 2 wyroku na podstawieart. 98 § 1 i 3 k.p.c. sędzia Jolanta Czajka-Bałon

15/351000/7020003/C

Sąd Okręgowy w Poznaniu

XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny

153505000001006_II_Ka_000218_2024_Uz_2024-12-19_001

II Ka 218/24

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-22 18:00:04.0 CET

2025-01-22 10:53:30.0 CET

15350500

1006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt II Ka 218/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 2 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Słupcy z 25 kwietnia 2024 r., sygn. akt II K 173/23 0.11.2. Podmiot wnoszący apelację ☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☒ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☐ obrońca ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ in

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Szuster" xPublisher="ESzuster" xEditorFullName="Marta Burek" xEditor="MBurek" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/350500/0001006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000218" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="33"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="5"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="6"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="2"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="20"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="37"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="31"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="120"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="7"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="36"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="12"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="21"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="120"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="10"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="2"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="58"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="93"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left">Formularz UK 2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">II Ka 218/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">2</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>CZĘŚĆ WSTĘPNA </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">Wyrok Sądu Rejonowego w Słupcy z 25 kwietnia 2024 r., sygn. akt II K 173/23</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.2. Podmiot wnoszący apelację</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☒ oskarżyciel posiłkowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel prywatny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ obrońca</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ inny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3. Granice zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☐ na korzyść</xText> <xText xALIGNx="left">☒ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left">☒ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.3.2. Podniesione zarzuty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText><xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink><xBx> –</xBx> błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText>brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.11.4. Wnioski</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>Zmiana</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.1. Ustalenie faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.2. Ocena dowodów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx> Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx="."></xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zarzut </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5" xRowSpan="7"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Zarzuty podniesione w apelacji prokuratora:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść, polegającego na uznaniu przez sąd I instancji, że pieniądze w kwocie 6.694.132,43 zł stanowiły własność <xAnon>W. P.</xAnon>, wchodzącą w skład majątku wspólnego, pomimo wiarygodnych, logicznych i zgodnych w tym zakresie zeznań pokrzywdzonego <xAnon>Z. P.</xAnon> i <xAnon>W. P.</xAnon>, że stanowiły własność <xAnon>Z. P.</xAnon>;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>ewentualnie w przypadku braku uwzględnienia powyższego zarzutu, obrazy przepisów prawa materialnego, poprzez przyjęcie, że zachowanie oskarżonej polegające na przejęciu pieniędzy z torby, przewiezieniu ich do miejsca jej zamieszkania w <xAnon>G.</xAnon> i rozdysponowanie nimi poprzez wpłaty na rachunki bankowe oraz zakup samochodu osobowego objęte jest nieumyślnością, przez co nie wyczerpuje znamion czynu z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284§1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294§1 k.k.</xLexLink>, podczas gdy analiza treści uzasadnienia jednoznacznie wskazuje, że oskarżona umyślnie ze środków stanowiących majątek wspólny zabrała i rozporządziła bez zgody <xAnon>W. P.</xAnon> kwotą 3.347.040,37 zł;</xText> </xUnit> <xText>zarzuty podniesione w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego <xAnon>Z. P.</xAnon>:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>obrazy przepisów prawa procesowego mającej wpływ na treść orzeczenia, tj. <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 k.p.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 4 k.p.k.</xLexLink>, poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego pozostającej w sprzeczności z zasadami logiki, prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, podczas gdy prawidłowa ocena dowodów, uwzględniająca wszelkie okoliczności i ustalony w oparciu o nie stan faktyczny, wraz z wysnutymi na tej podstawie wnioskami, prowadzić powinna do konstatacji, iż oskarżona wypełniła wszelkie znamiona czynu z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284§1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294§1 k.k.</xLexLink>,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, mającego wpływ na treść wyroku, polegającego na błędnym uznaniu, że pieniądze znajdujące się w torbie nie stanowiły własności <xAnon>Z. P.</xAnon>, w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zgodne i konsekwentne zeznania pokrzywdzonego oraz świadka <xAnon>W. P.</xAnon> nie dawały podstaw do takowych założeń,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>obrazy przepisów prawa materialnego mającej wpływ na treść orzeczenia, tj. <xLexLink xArt="art. 9" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 9 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 279;art. 279 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 279§1 k.k.</xLexLink> poprzez uznanie, iż zachowanie oskarżonej objęte było nieumyślnością, podczas gdy prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczania życiowego ocena materiału dowodowego w zestawieniu z treścią wyjaśnień oskarżonej, zeznań pokrzywdzonego, zeznań świadków oraz pozostałymi przeprowadzonymi w sprawie dowodami, nie daje podstaw do przyjęcia, iż oskarżona dopuściła się inkryminowanych jej zachowań nieumyślnie,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">IV</xName> <xText>obrazy przepisów prawa materialnego poprzez uznanie, że zachowania oskarżonej nie wypełniają znamion czynu stypizowanego w <xLexLink xArt="art. 281;art. 281 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 281§1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294§1 k.k.</xLexLink></xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej uznał, iż sąd I instancji prawidłowo dokonał ustaleń faktycznych, w szczególności w zakresie dotyczącym tego, iż przedmiotowe w niniejszej sprawie pieniądze nie stanowiły własności <xAnon>Z. P.</xAnon>, a były objęte ustawową wspólnością małżeńską oskarżonej <xAnon>E. P.</xAnon> i jej męża <xAnon>W. P.</xAnon>.</xText> <xText>Tym samym niezasadne były zarzuty odwoławcze opisane w punkcie I apelacji prokuratora i punkcie II oraz III apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego <xAnon>Z. P.</xAnon>.</xText> <xText>Podkreślić należy, iż ustalenie powyższe znajduje oparcie w szeregu dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie, zarówno pochodzących ze źródeł osobowych, jak i z dokumentów, a dodatkowo znajduje pełne oparcie w zasadach logicznego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego.</xText> <xText>I tak: z niekwestionowanych dokumentów wynika, iż przedmiotowe środki pieniężne zgromadzone były na lokatach założonych i zlikwidowanych przez <xAnon>W. P.</xAnon> (k. 5-20), w tym kontekście oskarżona przekonująco podała, iż lokaty te jej mąż zlikwidował kwietniu 2020 r., to jest w okresie, gdy wyprowadziła się ona do siostry, ponieważ nie chciał, aby pieniądze te stały się przedmiotem podziału majątku wspólnego, chciał je ukryć (VIDE: k. 227v). Ponadto oskarżona wyjaśniła, iż w grudniu 2019 r. widziała potwierdzenie bankowe, z którego wynikało, iż <xAnon>W. P.</xAnon> na rachunkach posiada kwotę około 8 milionów złotych. Jednoznacznie podała też, iż pieniądze, które znajdowały się na lokatach <xAnon>W. P.</xAnon> były już ostatecznie rozliczone z teściem i stanowiły własność jej i męża (k. 293v). Dodatkowo nie można przecież ignorować pierwotnej treści zeznań pokrzywdzonego <xAnon>Z. P.</xAnon>, który stwierdził, iż pieniądze te miały stanowić spłatę za gospodarstwo, ponieważ chciał przekazać gospodarstwo synowi (VIDE: k. 22v). Jeżeli więc <xAnon>W. P.</xAnon> wypłacił przedmiotowe pieniądze z banku, aby dokonać spłaty za gospodarstwo, to jest oczywistym, iż stanowiły one w całości jego (<xAnon>W. P.</xAnon>) własność, skoro do tego przekazania gospodarstwa rolnego jeszcze nie doszło. Przy tym wobec panującego w małżeństwie <xAnon>E.</xAnon> i <xAnon>W. P.</xAnon> ustroju ustawowej wspólności majątkowej wskazane środki pieniężne stanowiły również własność oskarżonej <xAnon>E. P.</xAnon>, nie mogły być wiec przedmiotem przestępstwa kradzieży opisanego w przepisach <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278§1 k.k.</xLexLink> lub <xLexLink xArt="art. 279;art. 279 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 279§1 k.k.</xLexLink> Przy czym obaj skarżący zdają się tę okoliczność dostrzegać skoro podnieśli zarzuty: obrazy prawa materialnego polegającej na nie przypisaniu oskarżonej znamion przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284§1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294§1 k.k.</xLexLink> (apelacja prokuratora) lub obrazy przepisów postępowania polegającej na nie przyjęciu wyczerpania przez oskarżoną znamion przestępstwa z ww. przepisów (apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego <xAnon>Z. P.</xAnon>). Wracając jeszcze do zarzutów obu apelujących dotyczących błędu w ustaleniach faktycznych odnośnie właściciela przedmiotowych środków pieniężnych, podkreślić trzeba, iż zeznania pokrzywdzonego <xAnon>Z. P.</xAnon> we wskazanym zakresie nie były ani konsekwentne, ani przekonujące, skoro twierdził on, że były to jego pieniądze i jednocześnie z tych „jego pieniędzy” syn miał dokonać spłaty za gospodarstwo. Ponadto jest oczywistym i zrozumiały w świetle zasad doświadczania życiowego, iż <xAnon>Z. P.</xAnon> i <xAnon>W. P.</xAnon> próbowali wykazać, iż kwota 6.694.132,43 zł stanowi własność pierwszego z nich, w takiej bowiem sytuacji nie wchodziłaby ona do majątku wspólnego małżonków i nie podlegała podziałowi. Działanie to miało więc na celu przejęcie środków pieniężnych w całości ze szkodą dla oskarżonej. Apelacje obu skarżących w wyżej wskazanym zakresie stanowiły wiec oczywistą i nieudolną polemikę z prawidłowymi ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd I instancji.</xText> <xText>Uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera natomiast rozważań dotyczących tego, czy zachowanie oskarżonej polegające na zaborze z domu zajmowanego wspólnie z mężem pieniędzy wchodzących w skład małżeńskiej wspólności ustawowej i wpłaceniu ich w większości na rachunki bankowe, nie wyczerpywało znamion występku z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284§1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294§1 k.k.</xLexLink> (zarzut II apelacji prokuratora i zarzut I i IV apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego <xAnon>Z. P.</xAnon> – w czwartym zarzucie tej apelacji błędnie podano <xLexLink xArt="art. 281;art. 281 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 281§1 k.k.</xLexLink>). Pomimo tego mankamentu pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia, sąd odwoławczy uznał, iż oskarżona swoim wyżej opisanym zachowaniem nie wyczerpała znamion wskazanego przestępstwa. Podkreślić bowiem należy, iż realizacja, stanowiącego o przywłaszczeniu składnika małżeńskiej wspólnoty majątkowej, zamiaru powiększenia swego majątku kosztem małżonka, może polegać również na &quot;wyjęciu&quot; z majątku wspólnego jednego tylko składnika po to, by składnik ten nie stał się w przyszłości przedmiotem podziału majątku wspólnego - z pokrzywdzeniem małżonka i z jednoczesną korzyścią dla osoby, która samowolnie rzecz sprzedała (wyrok SN z dnia 3 kwietnia 2002 r., sygn.. akt V KKN 275/00). Należy więc podkreślić, iż oskarżona <xAnon>E. P.</xAnon> nie wyzbyła się pieniędzy w kwocie 3.347.040,37 zł, a dokonała ich zdeponowania na lokatach bankowych – w łącznej kwocie 3.000.000 złotych, (VIDE: k. 70-75), za kwotę 150.900 złotych nabyła samochód osobowy dla córki <xAnon>P. P.</xAnon> (k. 56-57), co jednak najistotniejsze zabierając przedmiotową sumę pieniężną ze wspólnego domu oskarżona pozostawiła na jej miejscu własnoręcznie sporządzoną pisemną informację, w której wskazała: „zgodnie z polskim prawem w małżeństwie obowiązuje ustawowa wspólnota majątkowa, ponieważ wypłaciłeś 6.694.132,37 zł bez jakiegokolwiek uzgodnienia, zabieram 3.347.040,37 zł w celu zabezpieczenia przyszłości swojej i naszych dzieci”. List ten był ewidentnie adresowany do męża <xAnon>W. P.</xAnon>, oskarżona poinformowała w nim, iż zabiera połowę znalezionej kwoty, pisemnie to potwierdziła i wskazała precyzyjniej tę kwotę. Z całą pewnością nie działała więc w tym celu, aby przedmiotowa kwota nie stała się w przyszłości przedmiotem podziału majątku wspólnego z pokrzywdzeniem jej męża. Wręcz przeciwnie to <xAnon>W. P.</xAnon> w toku postępowania o podział majątku wspólnego mógł okazać się przedmiotowym listem, pieniądze mogły być z łatwością ujawnione przez sąd w banku, to mąż oskarżonej nie informując jej wypłacił kwotę blisko 7 milionów złotych, nie przekazał na tę okoliczność żadnej informacji ani ustnej, ani pisemnej, a pieniądze znajdujące się w torbie umieścił w szafie w jednym z pomieszczeń domu mieszkalnego. Uwzględniając rozmiar majątku wspólnego stron: 8 ha ziemi i maszyny rolnicze o wartości około 4 mln złotych oraz ww. kwota 6.694.132,37 zł, <xAnon>W. P.</xAnon> mógł z całą pewnością doprowadzić do podziału majątku wspólnego uwzględniającego kwotę wskazaną w akcie oskarżenia, jednakże uznał wraz ze swoim ojcem, iż korzystniejsze będzie zainicjowanie postępowania karnego i oskarżenie współmałżonki o kradzież na szkodę <xAnon>Z. P.</xAnon>. Twierdzenia takie – dotyczące rzekomej kradzieży jest jednak, na co już wyżej wskazano, całkowicie niezasadne. Dodać jeszcze należy, że jeżeli oskarżona działałaby z zamiarem kradzieży na szkodę teścia, to nieracjonalny byłby zabór jedynie połowy pieniędzy z torby, mogła przecież zabrać całą sumę 6.694.132,37 zł, umieścić w torbie 4 ryzy papieru, a nie 2, nie sporządzać cytowanego wyżej listu i następnie zaprzeczyć, aby zabrała jakiekolwiek pieniądze. Zabranie jedynie połowy pieniędzy i pozostawienie listu wyjaśniającego tę sytuację, w ocenie sądu odwoławczego, potwierdza, że oskarżona nie tylko nie wyczerpała znamiona występku z <xLexLink xArt="art. 279;art. 279 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 279§1 k.k.</xLexLink>, ale też nie działała z zamiarem przywłaszczenia przedmiotowych pieniędzy na szkodę męża.</xText> <xText>Dodać wreszcie należy, iż umieszczenie w torbie z pieniędzmi ww. dwóch ryz papieru w żaden sposób nie dowodzi, iż oskarżona dopuściła się jakiegokolwiek czynu zabronionego. Wskazała ona przekonująco, iż mogła mieć trudności przy wynoszeniu pieniędzy z domu, ponieważ była kontrolowana przez męża, umieszczenie wskazanego papieru w torbie miało jedynie na celu opóźnienie wykrycia faktu zabrania połowy środków pieniężnych.</xText> <xText>Z uwagi na powyższe okoliczności sąd okręgowy uznał obie apelacje za bezzasadne.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Słupcy do ponownego rozpoznania.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>☐ zasadny</xText> <xText>☐ częściowo zasadny</xText> <xText>☒ niezasadny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>Sąd odwoławczy z przyczyn wyżej opisanych uznał za niezasadne zarzuty apelacyjne zawarte w środkach odwoławczych prokuratora i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, tym samym niezasadny był też wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania postawiony w obu apelacjach.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"></xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="4"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText><xIx>Przedmiot utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText><xBx>0.1Uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu, to jest przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 279;art. 279 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 279§1 k.k.</xLexLink> </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText><xIx>Oskarżona swoim zachowaniem nie wyczerpała znamiona występku opisanego w <xLexLink xArt="art. 279;art. 279 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 279§1 k.k.</xLexLink> ani żądnego innego przestępstwa unormowanego w polskim ustawodawstwie. </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="4"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przedmiot i zakres zmiany</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left">xxx</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach zmiany.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left">xxx</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"></xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left">Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText xALIGNx="left">xxx</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"> <xText xALIGNx="left">Konieczność umorzenia postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"></xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4" xRowSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="17"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 454;art. 454 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 454 § 1 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> <xText xALIGNx="left"> <xIx> Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="19"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"></xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left">xxx</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Koszty Procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="left">2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText>Orzeczenie o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze zawarte w punkcie 3 wyroku znajduje uzasadnienie w przepisach <xLexLink xArt="art. 636;art. 636 § 1;art. 636 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 636 § 1 i 2 k.p.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 633" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 633 k.p.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 634" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 634 k.p.k.</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 13;art. 13 ust. 2" xIsapId="WDU19730270152" xTitle="Ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych" xAddress="Dz. U. z 1973 r. Nr 27, poz. 152">art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych</xLexLink>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODPIS </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left"> Karol Skocki Robert Rafał Kwieciński Marek Ziółkowski</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Ewa Szuster

Marta Burek

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt II Ka 218/24 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 2 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Słupcy z 25 kwietnia 2024 r., sygn. akt II K 173/23 0.11.2. Podmiot wnoszący apelację ☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☒ oskarżyciel posiłkowy ☐ oskarżyciel prywatny ☐ obrońca ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ inny 0.11.3. Granice zaskarżenia 0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia ☐ na korzyść ☒ na niekorzyść ☒ w całości ☐ w części ☐ co do winy ☐ co do kary ☐ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 0.11.3.2. Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☒ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☒ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☒ art. 438 pkt 3 k.p.k.–błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☐ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 0.11.4. Wnioski ☒ uchylenie ☐ Zmiana 2 Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy 0.12.1. Ustalenie faktów 0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 0.12.2. Ocena dowodów 0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 2.1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków Lp. Zarzut Zarzuty podniesione w apelacji prokuratora: I błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść, polegającego na uznaniu przez sąd I instancji, że pieniądze w kwocie 6.694.132,43 zł stanowiły własnośćW. P., wchodzącą w skład majątku wspólnego, pomimo wiarygodnych, logicznych i zgodnych w tym zakresie zeznań pokrzywdzonegoZ. P.iW. P., że stanowiły własnośćZ. P.; II ewentualnie w przypadku braku uwzględnienia powyższego zarzutu, obrazy przepisów prawa materialnego, poprzez przyjęcie, że zachowanie oskarżonej polegające na przejęciu pieniędzy z torby, przewiezieniu ich do miejsca jej zamieszkania wG.i rozdysponowanie nimi poprzez wpłaty na rachunki bankowe oraz zakup samochodu osobowego objęte jest nieumyślnością, przez co nie wyczerpuje znamion czynu zart. 284§1 k.k.w zw. zart. 294§1 k.k., podczas gdy analiza treści uzasadnienia jednoznacznie wskazuje, że oskarżona umyślnie ze środków stanowiących majątek wspólny zabrała i rozporządziła bez zgodyW. P.kwotą 3.347.040,37 zł; zarzuty podniesione w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowegoZ. P.: I obrazy przepisów prawa procesowego mającej wpływ na treść orzeczenia, tj.art. 7 k.p.k.w zw. zart. 4 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego pozostającej w sprzeczności z zasadami logiki, prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, podczas gdy prawidłowa ocena dowodów, uwzględniająca wszelkie okoliczności i ustalony w oparciu o nie stan faktyczny, wraz z wysnutymi na tej podstawie wnioskami, prowadzić powinna do konstatacji, iż oskarżona wypełniła wszelkie znamiona czynu zart. 284§1 k.k.w zw. zart. 294§1 k.k., II błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, mającego wpływ na treść wyroku, polegającego na błędnym uznaniu, że pieniądze znajdujące się w torbie nie stanowiły własnościZ. P., w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zgodne i konsekwentne zeznania pokrzywdzonego oraz świadkaW. P.nie dawały podstaw do takowych założeń, III obrazy przepisów prawa materialnego mającej wpływ na treść orzeczenia, tj.art. 9 k.k.w zw. zart. 279§1 k.k.poprzez uznanie, iż zachowanie oskarżonej objęte było nieumyślnością, podczas gdy prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczania życiowego ocena materiału dowodowego w zestawieniu z treścią wyjaśnień oskarżonej, zeznań pokrzywdzonego, zeznań świadków oraz pozostałymi przeprowadzonymi w sprawie dowodami, nie daje podstaw do przyjęcia, iż oskarżona dopuściła się inkryminowanych jej zachowań nieumyślnie, IV obrazy przepisów prawa materialnego poprzez uznanie, że zachowania oskarżonej nie wypełniają znamion czynu stypizowanego wart. 281§1 k.k.w zw. zart. 294§1 k.k. ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej uznał, iż sąd I instancji prawidłowo dokonał ustaleń faktycznych, w szczególności w zakresie dotyczącym tego, iż przedmiotowe w niniejszej sprawie pieniądze nie stanowiły własnościZ. P., a były objęte ustawową wspólnością małżeńską oskarżonejE. P.i jej mężaW. P.. Tym samym niezasadne były zarzuty odwoławcze opisane w punkcie I apelacji prokuratora i punkcie II oraz III apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowegoZ. P.. Podkreślić należy, iż ustalenie powyższe znajduje oparcie w szeregu dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie, zarówno pochodzących ze źródeł osobowych, jak i z dokumentów, a dodatkowo znajduje pełne oparcie w zasadach logicznego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego. I tak: z niekwestionowanych dokumentów wynika, iż przedmiotowe środki pieniężne zgromadzone były na lokatach założonych i zlikwidowanych przezW. P.(k. 5-20), w tym kontekście oskarżona przekonująco podała, iż lokaty te jej mąż zlikwidował kwietniu 2020 r., to jest w okresie, gdy wyprowadziła się ona do siostry, ponieważ nie chciał, aby pieniądze te stały się przedmiotem podziału majątku wspólnego, chciał je ukryć (VIDE: k. 227v). Ponadto oskarżona wyjaśniła, iż w grudniu 2019 r. widziała potwierdzenie bankowe, z którego wynikało, iżW. P.na rachunkach posiada kwotę około 8 milionów złotych. Jednoznacznie podała też, iż pieniądze, które znajdowały się na lokatachW. P.były już ostatecznie rozliczone z teściem i stanowiły własność jej i męża (k. 293v). Dodatkowo nie można przecież ignorować pierwotnej treści zeznań pokrzywdzonegoZ. P., który stwierdził, iż pieniądze te miały stanowić spłatę za gospodarstwo, ponieważ chciał przekazać gospodarstwo synowi (VIDE: k. 22v). Jeżeli więcW. P.wypłacił przedmiotowe pieniądze z banku, aby dokonać spłaty za gospodarstwo, to jest oczywistym, iż stanowiły one w całości jego (W. P.) własność, skoro do tego przekazania gospodarstwa rolnego jeszcze nie doszło. Przy tym wobec panującego w małżeństwieE.iW. P.ustroju ustawowej wspólności majątkowej wskazane środki pieniężne stanowiły również własność oskarżonejE. P., nie mogły być wiec przedmiotem przestępstwa kradzieży opisanego w przepisachart. 278§1 k.k.lubart. 279§1 k.k.Przy czym obaj skarżący zdają się tę okoliczność dostrzegać skoro podnieśli zarzuty: obrazy prawa materialnego polegającej na nie przypisaniu oskarżonej znamion przestępstwa zart. 284§1 k.k.w zw. zart. 294§1 k.k.(apelacja prokuratora) lub obrazy przepisów postępowania polegającej na nie przyjęciu wyczerpania przez oskarżoną znamion przestępstwa z ww. przepisów (apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowegoZ. P.). Wracając jeszcze do zarzutów obu apelujących dotyczących błędu w ustaleniach faktycznych odnośnie właściciela przedmiotowych środków pieniężnych, podkreślić trzeba, iż zeznania pokrzywdzonegoZ. P.we wskazanym zakresie nie były ani konsekwentne, ani przekonujące, skoro twierdził on, że były to jego pieniądze i jednocześnie z tych „jego pieniędzy” syn miał dokonać spłaty za gospodarstwo. Ponadto jest oczywistym i zrozumiały w świetle zasad doświadczania życiowego, iżZ. P.iW. P.próbowali wykazać, iż kwota 6.694.132,43 zł stanowi własność pierwszego z nich, w takiej bowiem sytuacji nie wchodziłaby ona do majątku wspólnego małżonków i nie podlegała podziałowi. Działanie to miało więc na celu przejęcie środków pieniężnych w całości ze szkodą dla oskarżonej. Apelacje obu skarżących w wyżej wskazanym zakresie stanowiły wiec oczywistą i nieudolną polemikę z prawidłowymi ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd I instancji. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera natomiast rozważań dotyczących tego, czy zachowanie oskarżonej polegające na zaborze z domu zajmowanego wspólnie z mężem pieniędzy wchodzących w skład małżeńskiej wspólności ustawowej i wpłaceniu ich w większości na rachunki bankowe, nie wyczerpywało znamion występku zart. 284§1 k.k.w zw. zart. 294§1 k.k.(zarzut II apelacji prokuratora i zarzut I i IV apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowegoZ. P.– w czwartym zarzucie tej apelacji błędnie podanoart. 281§1 k.k.). Pomimo tego mankamentu pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia, sąd odwoławczy uznał, iż oskarżona swoim wyżej opisanym zachowaniem nie wyczerpała znamion wskazanego przestępstwa. Podkreślić bowiem należy, iż realizacja, stanowiącego o przywłaszczeniu składnika małżeńskiej wspólnoty majątkowej, zamiaru powiększenia swego majątku kosztem małżonka, może polegać również na "wyjęciu" z majątku wspólnego jednego tylko składnika po to, by składnik ten nie stał się w przyszłości przedmiotem podziału majątku wspólnego - z pokrzywdzeniem małżonka i z jednoczesną korzyścią dla osoby, która samowolnie rzecz sprzedała (wyrok SN z dnia 3 kwietnia 2002 r., sygn.. akt V KKN 275/00). Należy więc podkreślić, iż oskarżonaE. P.nie wyzbyła się pieniędzy w kwocie 3.347.040,37 zł, a dokonała ich zdeponowania na lokatach bankowych – w łącznej kwocie 3.000.000 złotych, (VIDE: k. 70-75), za kwotę 150.900 złotych nabyła samochód osobowy dla córkiP. P.(k. 56-57), co jednak najistotniejsze zabierając przedmiotową sumę pieniężną ze wspólnego domu oskarżona pozostawiła na jej miejscu własnoręcznie sporządzoną pisemną informację, w której wskazała: „zgodnie z polskim prawem w małżeństwie obowiązuje ustawowa wspólnota majątkowa, ponieważ wypłaciłeś 6.694.132,37 zł bez jakiegokolwiek uzgodnienia, zabieram 3.347.040,37 zł w celu zabezpieczenia przyszłości swojej i naszych dzieci”. List ten był ewidentnie adresowany do mężaW. P., oskarżona poinformowała w nim, iż zabiera połowę znalezionej kwoty, pisemnie to potwierdziła i wskazała precyzyjniej tę kwotę. Z całą pewnością nie działała więc w tym celu, aby przedmiotowa kwota nie stała się w przyszłości przedmiotem podziału majątku wspólnego z pokrzywdzeniem jej męża. Wręcz przeciwnie toW. P.w toku postępowania o podział majątku wspólnego mógł okazać się przedmiotowym listem, pieniądze mogły być z łatwością ujawnione przez sąd w banku, to mąż oskarżonej nie informując jej wypłacił kwotę blisko 7 milionów złotych, nie przekazał na tę okoliczność żadnej informacji ani ustnej, ani pisemnej, a pieniądze znajdujące się w torbie umieścił w szafie w jednym z pomieszczeń domu mieszkalnego. Uwzględniając rozmiar majątku wspólnego stron: 8 ha ziemi i maszyny rolnicze o wartości około 4 mln złotych oraz ww. kwota 6.694.132,37 zł,W. P.mógł z całą pewnością doprowadzić do podziału majątku wspólnego uwzględniającego kwotę wskazaną w akcie oskarżenia, jednakże uznał wraz ze swoim ojcem, iż korzystniejsze będzie zainicjowanie postępowania karnego i oskarżenie współmałżonki o kradzież na szkodęZ. P.. Twierdzenia takie – dotyczące rzekomej kradzieży jest jednak, na co już wyżej wskazano, całkowicie niezasadne. Dodać jeszcze należy, że jeżeli oskarżona działałaby z zamiarem kradzieży na szkodę teścia, to nieracjonalny byłby zabór jedynie połowy pieniędzy z torby, mogła przecież zabrać całą sumę 6.694.132,37 zł, umieścić w torbie 4 ryzy papieru, a nie 2, nie sporządzać cytowanego wyżej listu i następnie zaprzeczyć, aby zabrała jakiekolwiek pieniądze. Zabranie jedynie połowy pieniędzy i pozostawienie listu wyjaśniającego tę sytuację, w ocenie sądu odwoławczego, potwierdza, że oskarżona nie tylko nie wyczerpała znamiona występku zart. 279§1 k.k., ale też nie działała z zamiarem przywłaszczenia przedmiotowych pieniędzy na szkodę męża. Dodać wreszcie należy, iż umieszczenie w torbie z pieniędzmi ww. dwóch ryz papieru w żaden sposób nie dowodzi, iż oskarżona dopuściła się jakiegokolwiek czynu zabronionego. Wskazała ona przekonująco, iż mogła mieć trudności przy wynoszeniu pieniędzy z domu, ponieważ była kontrolowana przez męża, umieszczenie wskazanego papieru w torbie miało jedynie na celu opóźnienie wykrycia faktu zabrania połowy środków pieniężnych. Z uwagi na powyższe okoliczności sąd okręgowy uznał obie apelacje za bezzasadne. Wniosek - o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Słupcy do ponownego rozpoznania. ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. Sąd odwoławczy z przyczyn wyżej opisanych uznał za niezasadne zarzuty apelacyjne zawarte w środkach odwoławczych prokuratora i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, tym samym niezasadny był też wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania postawiony w obu apelacjach. 4 OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności 5 ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO 0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji Przedmiot utrzymania w mocy 0.1Uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu, to jest przestępstwa zart. 279§1 k.k. Zwięźle o powodach utrzymania w mocy Oskarżona swoim zachowaniem nie wyczerpała znamiona występku opisanego wart. 279§1 k.k.ani żądnego innego przestępstwa unormowanego w polskim ustawodawstwie. 0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji Przedmiot i zakres zmiany xxx Zwięźle o powodach zmiany. xxx 0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji 0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia ☐art. 439 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości ☐art. 437 § 2 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia xxx Konieczność umorzenia postępowania ☐art. 437 § 2 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia ☐art. 454 § 1 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania 0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności xxx 6 Koszty Procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 2 Orzeczenie o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze zawarte w punkcie 3 wyroku znajduje uzasadnienie w przepisachart. 636 § 1 i 2 k.p.k.w zw. zart. 633 k.p.k.w zw. zart. 634 k.p.k.orazart. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. 7 PODPIS Karol Skocki Robert Rafał Kwieciński Marek Ziółkowski

15/350500/0001006/Ka

Sąd Okręgowy w Koninie

II Wydział Karny

152515000000503_I_C_000997_2023_Uz_2025-01-07_001

I C 997/23

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-23 18:00:05.0 CET

2025-01-23 15:44:11.0 CET

15251500

503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt I C 997/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie: Przewodnicząca Sędzia SO Ewa Tomczyk Protokolant Dorota Piątek po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2024 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie sprawy z powództwa M. S. przeciwko W. K. o zapłatę kwoty 90.000 zł 1 uchyla wyrok zaoczny Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 29 grudnia 2023 r.; 2 zasądza od pozwanego W. K. na rzecz powoda

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Beata Gurdziołek" xPublisher="gurdziolek.b" xEditorFullName="Beata Gurdziołek" xEditor="gurdziolek.b" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="9" xFlag="published" xVolType="15/251500/0000503/C" xYear="2023" xVolNmbr="000997" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt I C 997/23</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dnia 19 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="291"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="338"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText>Przewodnicząca</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText>Sędzia SO Ewa Tomczyk</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> <xText>Protokolant</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText>Dorota Piątek</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2024 roku w Piotrkowie Trybunalskim</xText> <xText>na rozprawie</xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon>M. S.</xAnon></xText> <xText>przeciwko <xAnon>W. K.</xAnon></xText> <xText>o zapłatę kwoty 90.000 zł</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>uchyla wyrok zaoczny Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 29 grudnia 2023 r.;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądza od pozwanego <xAnon>W. K.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon>M. S.</xAnon> kwotę 44.500 (czterdzieści cztery tysiące pięćset) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 października 2023 r. do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>umarza postępowanie co do kwoty 1.000,00 (jeden tysiąc) złotych;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>oddala powództwo w pozostałej części;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText>zasądza od powoda <xAnon>M. S.</xAnon> na rzecz pozwanego <xAnon>W. K.</xAnon> kwotę 619,00 (sześćset dziewiętnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnia się wyroku do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText>nakazuje porać od powoda <xAnon>M. S.</xAnon> z zasądzonego roszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 2.295,00 (dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt pięć) złotych tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText>nakazuje ściągnąć od pozwanego <xAnon>W. K.</xAnon> na rzecz Skarbu Państwa – Sadu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 2.205,00 (dwa tysiące dwieście pięć) złotych tytułem opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa.</xText> </xUnit> <xText>Sygn. akt I C 997/23</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Pozwem z dnia 2 czerwca 2023 r. powód <xAnon>M. S.</xAnon> wniósł o zasądzenie od pozwanego <xAnon>W. K.</xAnon> kwoty 90.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu.</xText> <xText>W uzasadnieniu powód powołał się na to, że pozwany będący jego ojczymem zobowiązał się do przeniesienia na jego rzecz własności lokalu mieszkalnego, z którego to zobowiązania nie wywiązał się, co uzasadnia zwrot podwójnej wartości sumy, którą powód przekazał na poczet przyszłej umowy.</xText> <xText>Wyrokiem zaocznym z dnia 29 grudnia 2023 r. Sąd Okręgowy:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądził od pozwanego na rzecz powoda <xAnon>M. S.</xAnon> kwotę 90.000,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 października 2023 roku do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>oddalił powództwo w pozostałej części;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 4.500,00 złotych tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności (k. 23).</xText> </xUnit> <xText>Pozwany złożył sprzeciw od wyroku zaocznego, wnosząc o uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych, podniósł zarzut potrącenia swej wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za korzystanie z lokalu przez powoda za okres od marca 2019 r. do maja 2023 r. z zapłaconej przez powoda kwoty 43.000 zł (k. 35- 37).</xText> <xText>Powód wniósł o nieuwzględnienie sprzeciwu i utrzymanie w mocy wyroku zaocznego (k. 79-81).</xText> <xText>W piśmie procesowym z dnia 16 sierpnia 2024 r. pełnomocnik pozwanego wskazał, że zgłoszony w sprzeciwie od wyroku zaocznego zarzut potrącenia jest zarzutem ewentualnym – to jest na wypadek, gdyby powództwo zostało uwzględnione ( k. 124).</xText> <xText>Na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 r. pełnomocnik powoda cofnął powództwo w zakresie kwoty 1.000 zł ze zrzeczeniem się roszczenia (k. 140 odwrót).</xText> <xText><xBx>Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText>Pozwany <xAnon>W. K.</xAnon> był właścicielem <xAnon>lokalu mieszkalnego nr (...)</xAnon> położonego w <xAnon>T.</xAnon> <xAnon>M.</xAnon>. przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> o powierzchni 34,75 m <xSUPx>2</xSUPx>. Powód <xAnon>M. S.</xAnon> jest pasierbem pozwanego. Do 2022 r. relacje między stronami układały się bardzo dobrze, pozwany traktował powoda jak syna.</xText> <xText>W przeszłości pozwany wynajmował swój lokal przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> osobom trzecim w zamian za czynsz. Ostatnio mieszkanie wynajmował trzyosobowej rodzinie pobierając czynsz w kwocie 700 zł miesięcznie.</xText> <xText>Pozwany z uwagi na złe warunki lokalowe, w jakich mieszkał powód ze swym partnerem, zaproponował powodowi, aby zamieszał w jego lokalu. Strony uzgodniły wówczas, że pozwany przeniesie na rzecz powoda własność tego lokalu, kiedy powód przekaże mu w ratach miesięcznych równowartość kwoty 100.000 zł. Powód w maju 2019 r. wpłacił pozwanemu na poczet przyszłej ceny kwotę 11.000 zł (pochodzącą z zaciągniętego przez powoda kredytu), a następnie co miesiąc przekazywał pozwanemu po 1.000 zł miesięcznie oraz uiszczał opłaty eksploatacyjne na rzecz wspólnoty mieszkaniowej.</xText> <xText>(dowód: zeznania powoda – k. 139 – 139 odwrót w zw. z k. 116 odwrót - 117 odwrót, częściowo zeznania pozwanego – k. 138 odwrót- 139 w zw. z k. 117 odwrót - 118)</xText> <xText>W lutym 2019 r. pozwany zameldował powoda w swym lokalu na pobyt stały.</xText> <xText>(bezsporne)</xText> <xText>W dniu 17 października 2019 r. pozwany sporządził testament notarialny, w którym uczynił zapis windykacyjny, na podstawie którego powód z chwilą otwarcia spadku miał nabyć własność <xAnon>lokalu mieszkalnego nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ulicy (...)</xAnon> .</xText> <xText>(dowód: wypis testamentu – k. 113-115)</xText> <xText>W styczniu 2023 r. doszło do pogorszenia relacji między stronami, co miało związek z rozpadem związku małżeńskiego pozwanego i matki powoda.</xText> <xText>Pozwany wówczas odwołał testament notarialny z dnia 17 października 2019 r. , o czym powiadomił powoda. Powód zdenerwował się tą wiadomością, podarł wypis testament, który dał mu pozwany.</xText> <xText>(bezsporne - wypis testamentu – k. 58-59)</xText> <xText>Na rynku w <xAnon>T.</xAnon> <xAnon>M.</xAnon>., na którym obie strony zajmowały się handlem, doszło do kłótni między stronami. W kłótni uczestniczył również ojciec powoda.</xText> <xText>(dowód: zeznania świadka <xAnon>J. B.</xAnon> - k. 118)</xText> <xText>Następnie strony spotkały się mieszkaniu, w którym pozwany mieszkał z matką powoda i z inicjatywy powoda doszło do zawarcia pisemnej umowy przedwstępnej, którą pozwany zobowiązał się do sprzedaży powodowi <xAnon>lokalu nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> za cenę 100.000 zł, kwitując jednocześnie otrzymanie od powoda na jej poczet kwoty 42.500 zł w formie dotychczasowych miesięcznych wpłat. W tym dniu powód na poczet przyszłej ceny mieszkania przekazał pozwanemu jeszcze kwotę 500 zł, a jej otrzymanie pozwany potwierdził na umowie przedwstępnej.</xText> <xText>W mieszkaniu w chwili podpisania umowy przedwstępnej byli poza stronami jeszcze matka i ojciec powoda.</xText> <xText>(dowód: umowa przedwstępna - k. 6, dowód wpłaty– k 134, zeznania świadka <xAnon>M. K.</xAnon> – k. 138 – 138 odwrót, zeznania powoda – k. 139 – 139 odwrót w zw. z k. 116 odwrót - 117 odwrót, częściowo zeznania pozwanego – k. 138 odwrót- 139 w zw. z k. 117 odwrót - 118)</xText> <xText>W dniach: 1 marca 2023 r., 24 kwietnia 2023 r. i 31 maja 2023 r. powód zapłacił pozwanemu tytułem „raty za mieszkanie” dalsza kwotę 1.500 zł.</xText> <xText>(dowód: dowody wpłat – k. 134-136)</xText> <xText>Pismem z dnia 31 marca 2023 r. powód wezwał pozwanego do zawarcia aktu notarialnego umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w terminie 7 dnia od dnia otrzymania pisma wskazując, że zawarcie umowy nastąpi w Kancelarii Notarialnej notariusza <xAnon>R. M.</xAnon> w <xAnon>T.</xAnon> <xAnon>M.</xAnon>. Wezwanie to nie zostało odebrane przez pozwanego i po dwukrotnym awizowaniu wróciło do powoda.</xText> <xText>(dowód: wezwanie - k. 7, potwierdzenie odbioru – 9)</xText> <xText>Ponowne wezwanie do zawarcia aktu notarialnego powód wysłał do pozwanego w dniu 9 maja 2023 r. i odebrał je żona pozwanego <xAnon>M. K.</xAnon>.</xText> <xText>(dowód: wezwanie – k. 10, potwierdzenie odbioru – k. 11)</xText> <xText>W dniu 29 maja 2023 r. pozwany darował <xAnon>lokal mieszkalny nr (...)</xAnon> położony przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> swemu bratu <xAnon>B. K. (1)</xAnon>.</xText> <xText>(bezsporne)</xText> <xText>Odpis pozwu z tej sprawy został doręczony pozwanemu w dniu 19.10.2023 r.</xText> <xText>(dowód: elektroniczne potwierdzenie odbioru – k. 23)</xText> <xText>Pismem z dnia 15 stycznia 2024 r. pozwany oświadczył, że uchyla się od skutków oświadczenia woli złożonego pod groźbą w umowie przedwstępnej z dnia 17 stycznia 2023 r.</xText> <xText>(dowód: oświadczenie - k. 52)</xText> <xText>Pismem z dnia 18 stycznia 2024 r. pozwany złożył oświadczenie o potrąceniu swej wierzytelności w kwocie 48.000 zł z tytułu „odpłatności za korzystanie z mieszkania przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> za okres 51 miesięcy od marca 2019 r. do 28 maja 2023 r. z dokonaną zapłatą przez <xAnon>M. S.</xAnon> w kwocie 43.000 zł.</xText> <xText>(dowód: oświadczenie o potrąceniu – k. 53)</xText> <xText>Przed Sądem Rejonowym w Tomaszowie <xAnon>M.</xAnon>. toczył się proces z powództwa <xAnon>B. K. (1)</xAnon> przeciwko <xAnon>M. S.</xAnon> o opróżnienie <xAnon>lokalu mieszkalnego nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>.</xText> <xText>Wyrokiem z dnia 7 października 2024 r. w sprawie sygn. akt I C 1029/23 Sąd Rejonowy w Tomaszowie <xAnon>M.</xAnon>. oddalił powództwo z uwagi na brak skutecznego wypowiedzenia umowy.</xText> <xText>Wyrok został zaskarżony przez <xAnon>B. K. (1)</xAnon>, a apelacja do chwili obecnej nie została rozpoznana.</xText> <xText>(bezsporne)</xText> <xText><xBx>Sąd Okręgowy dokonał oceny materiału dowodowego i zważył, co następuje: </xBx></xText> <xText>Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.</xText> <xText>Powód wywodził swe roszczenie z przepisów art. <xLexLink xArt="art. 390;art. 390 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 390 § 2 k.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 394;art. 394 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">394 § 1 k.c.</xLexLink> Powołał się na łączącą go z pozwanym umowę przedwstępną, na mocy której pozwany zobowiązał się przenieść na jego rzecz własność lokalu mieszkalnego, z którego to zobowiązania pozwany nie wywiązał się przenosząc własność tego lokalu na rzecz swego brata.</xText> <xText>Dla rozstrzygnięcia sprawy w związku z podniesionym przez pozwanego zarzutem zatrzymania miały również znaczenie okoliczności dotyczące tego, jakie były ustalenia stron w 2019 r., kiedy powód zaczął korzystać z mieszkania powoda, w szczególności, czy opłaty wnoszone do pozwanego stanowiły czynsz za zajmowanie mieszkania czy były wpłatą na poczet ceny mieszkania.</xText> <xText>Nie ulega wątpliwości, że pozwany przekazując własność lokalu mieszkalnego innej osobie nie wywiązał się z umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu powodowi. Świadczenia uiszczone przez powoda na poczet tej umowy były dokonywane w celu spełnienia świadczenia z umowy przyrzeczonej i miały być zaliczone na poczet ceny.</xText> <xText>Z uwagi na nie zawarcie umowy przyrzeczonej (do czego został wezwany pozwany przez powoda – <xLexLink xArt="art. 389;art. 389 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 389 § 2 k.c.</xLexLink>) zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, czego konsekwencją jest obowiązek jego zwrotu jako nienależnego świadczenia.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405 k.c.</xLexLink>, osoba, która bez podstawy prawnej uzyskała korzyść majątkową kosztem innej osoby, jest zobowiązana do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 410;art. 410 § 1;art. 410 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 § 1 i 2 k.c.</xLexLink> przepisy te stosuje się także do świadczenia nienależnego, które ma miejsce m.in. w sytuacji, gdy nie zostaje osiągnięty zamierzony cel świadczenia.</xText> <xText>Powód na poczet przyszłej ceny uiścił pozwanemu kwotę 44.500 zł, co było okolicznością między stronami niesporną i wynikało z dokumentów prywatnych złożonych przez powoda. Obowiązek zwrotu przez pozwanego tej kwoty na podstawie wskazanych wyżej przepisów nie budzi żadnej wątpliwości.</xText> <xText>Nie zasługiwało natomiast na uwzględnienie żądanie zwrotu tej kwoty w podwójnej wysokości w oparciu o <xLexLink xArt="art. 394;art. 394 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 394 § 1 k.c.</xLexLink> Pozwany zasadnie zakwestionował, że kwota otrzymana przez niego od stanowiła zadatek.</xText> <xText>Zgodnie ze wskazanym przepisem w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej.</xText> <xText>Z zeznań stron, ani z treści umowy przestępnej, ani z dowodów wpłat dokonywanych przez powoda nie wynika, że świadczenie spełnione przez niego na rzecz pozwanego stanowiło zadatek, a nie budzi wątpliwości, że sformułowanie <xLexLink xArt="art. 394" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 394 k.c.</xLexLink> w tym również „zadatek dany przy zawarciu umowy” ma charakter dyspozycyjny, dlatego nie ma przeszkód by strony umówiły się inaczej. Kwoty uiszczone przez powoda na poczet przyszłej umowy sprzedaży nie mogą być traktować jako zadatek, stąd powód nie może żądać zwrotu kwoty uiszczonej na rzecz pozwanego w podwójnej wysokości, co uzasadniało oddalenie powództwa w omawianym zakresie.</xText> <xText>Pozwany chcąc uchylić się od skutków prawnych umowy przedwstępnej twierdził, że została ona zawarta pod wpływem groźby.</xText> <xText>Przepisy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Kodeksu cywilnego</xLexLink> nie definiują pojęcia groźby bezprawnej, lecz określają przesłanki, które nadają jej charakter normatywny w postaci: bezprawności, powagi groźby i normalnego związku przyczynowego między groźbą a złożeniem oświadczenia woli określonej treści, które winny wystąpić łącznie. W myśli <xLexLink xArt="art. 87" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 87 k.c.</xLexLink> groźba to wada oświadczenia woli powodująca względną nieważność czynności prawnej. Możność uchylenia się od skutków wadliwego oświadczenia woli jest prawem podmiotowym kształtującym, którego realizacja następuje przez złożenie innej osobie (z reguły drugiej stronie czynności prawnej) stosownego oświadczenia woli na piśmie, przy czym uprawnienie to wygasa po upływie roku od chwili gdy stan obawy ustał (<xLexLink xArt="art. 88;art. 88 § 1;art. 88 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 88 § 1 i 2 k.c.</xLexLink>). Prawidłowo wykonane uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli jest dla sądu wiążące. Kontrola sądu nie ogranicza się do zbadania prawidłowości złożenia oświadczenia o uchyleniu się, przedmiotem oceny sądu jest także zasadność i podstawy uchylenia się od skutków oświadczenia woli. Konstrukcja groźby jako wady oświadczenia woli łączy w sobie dwa podstawowe elementy: zewnętrzny – określone zachowanie się grożącego polegające na stworzeniu stanu zagrożenia w celu wymuszenia określonego oświadczenia woli, oraz wewnętrzny – powstała obawa, strach paraliżujący swobodę decyzji zagrożonego. Oba wymienione elementy stanu faktycznego groźby muszą wystąpić łącznie. Groźba oznacza zapowiedź przyszłego zła, które może dotknąć określoną osobę i którego urzeczywistnienie w jakiś sposób uzależnione jest od woli grożącego. Groźba oznacza działanie celowe i musi być skierowana na osiągnięcie zamierzonego przez grożącego celu, a mianowicie na uzyskanie oświadczenia woli określonej treści. Wywołanie stanu obawy staje się środkiem do zrealizowania tego celu. Stan obawy przejawia się w określonym nastawieniu psychicznym zagrożonego. W jego umyśle pojawia się strach przed ujemnymi konsekwencjami niezłożenia oświadczenia woli. Za prawnie doniosłą wadę oświadczenia woli może być uznana tylko groźba spełniająca kumulatywnie dwa warunki, a mianowicie musi być ona bezprawna i poważna. Klasyfikacja groźby jako bezprawnej nie powinna być przeprowadzona w oderwaniu od przyjętej w prawie cywilnym koncepcji bezprawności. Bezprawność oznacza ujemną ocenę porządku prawnego o zachowaniu się sprawcy. Wyraża się w sprzeczności tego zachowania z porządkiem prawnym, a zatem nie tylko w sprzeczności z nakazami lub zakazami ustawowymi, lecz także w nadużyciu własnego lub naruszeniu cudzego prawa podmiotowego, prawnie chronionego interesu lub też zasad współżycia społecznego. Bezprawność groźby polega na sprzecznym z prawem działaniu grożącego lub wykorzystywaniu działania formalnie zgodnego z prawem do osiągnięcia celu, dla którego prawo to nie przysługuje. Przez bezprawność groźby należy rozumieć przede wszystkim zachowanie się sprzeczne z prawem, ale także zachowanie zgodne z prawem, które jednakże zmierza do wymuszenia oświadczenia woli. Ocenie podlega zawsze całokształt zachowania sprawcy, a nie poszczególne jego elementy, środki, do jakich się ucieka, czy też cel, do jakiego dąży, w oderwaniu od pozostałych składników stanu faktycznego. Prawo cywilne operuje szerokim pojęciem bezprawności. Groźba ma charakter bezprawny wówczas, gdy następuje wkroczenie w cudzą sferę prawną w sposób naruszający element wolności składania oświadczeń woli. Przekroczenie dozwolonej granicy zachodzi, jeżeli grożący – stawiając alternatywę oświadczenie woli albo realizacja groźby – wyklucza praktycznie możliwość wzięcia pod uwagę interesów zagrożonego. Groźba bezprawna oznacza zagrożenie podjęcia działania niezgodnego z prawem lub zasadami współżycia społecznego (użycie bezprawnego środka) albo działania zgodnego z prawem, ale zmierzającego do osiągnięcia celu niezgodnego z prawem (bezprawność celu), przy czym uwzględnić należy wszystkie okoliczności sprawy (w szczególności sposób zachowania się stron).</xText> <xText>W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe nie wykazało, aby powód bezprawną groźbą doprowadził pozwanego do sporządzenia umowy przedwstępnej. Niewątpliwie w dniu 17 stycznia 2023 r. doszło między stronami do kłótni w związku z odwołaniem przez pozwanego testamentu, w którym był ustalony zapis windykacyjny na rzecz powoda. Jednak pozwany wbrew spoczywającemu na nim w tym zakresie ciężarowi (<xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 k.c.</xLexLink>) nie udowodnił, że powód czy też inne osoby groziły mu.</xText> <xText>Pozwany w sprzeciwie od wyroku zaocznego twierdził, że groźby pochodziły ze strony powoda oraz matki i brata powoda, którzy „zaczęli awanturę i grozili mu, że go wykończą” (sprzeciw od wyroku zaoczonego – k. 37). W toku informacyjnych wyjaśnień pozwany podał, że po powrocie z pracy zastał w domu powoda, jego ojca i brata powoda „który był bardzo pijany, który wyzwał mnie od najgorszych zostałem zmuszony do podpisania karty (…) wolałem to napisać niż być pobitym i połamanym. Miałem takie przekonanie bo ojciec powoda przypalał swoje dzieci żelazkiem” ( k. 117 odwrót). Zeznając pozwany argumentował, że podpisał umowę przedwstępną, ponieważ „ich było czterech. <xAnon>M.</xAnon> powiedział siadaj i pisz a drugi jego braciszek mówił ty frajerze i bałem się. Było ich więcej a tatuś to bandyta” (k. 139). Okoliczności, które powołuje pozwany nie mogą być uważane za stosowanie wobec niego groźby bezprawnej, pod wpływem której pozwany sporządził umowę przedwstępną. W ocenie sądu sporządzenie umowy przedwstępnej było wyrazem dążeń nie tylko powoda ale i pozwanego do uregulowania kwestii prawa powoda do mieszkania w związku z obwołaniem przez pozwanego testamentu oraz konfliktem małżeńskim pozwanego i matki powoda. Pozwany nie udowodnił, że pozostawał w stanie obawy przed powodem, w szczególności nie zgłosił tego faktu po podpisaniu umowy do organów ściągania, a oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych swego oświadczenia woli złożył dopiero po roku (bez dwóch dni) od daty zawarcia umowy przedwstępnej i to w związku z powzięciem wiadomości o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o zapłatę. Dowodem takim nie są zeznania <xAnon>B. K. (1)</xAnon> - brata pozwanego, który nie był obecny ani podczas spotkania na rynku ani przy podpisywaniu umowy przedwstępnej, a swą wiedzę czerpał jedynie od pozwanego. Przeciwko wiarygodności jego zeznań przemawia to, że podawał on fakty, których nie podał sam pozwany. Mianowicie świadek twierdził, że mężczyźni grozili pozwanemu, że go pobiją i połamią i że pozwany podpisując umowę był przerażonym że może być pobity. Podawał on również chronologię zdarzeń w odwrotnej kolejności niż pozwany. Oczywistym jest że z racji pokrewieństwa z pozwanym świadek ten był zainteresowany zeznawaniem na korzyść pozwanego. Nic nie wniosły w tym zakresie do sprawy zeznania świadka <xAnon>B. K. (2)</xAnon>, który nie był naocznym uczestnikiem zdarzeń między stronami w dniu 17 stycznia 2023 r., a wiedzę w tym zakresie posiadał z przekazu pozwanego i innych osób.</xText> <xText>Konkludując - ustalony w sprawie stan faktyczny przeczy temu, aby pozwany złożył oświadczenia z dnia 17 stycznia 2023 r. pod wpływem gróźb karalnych kierowanych do niego, w sposób, który rzeczywiście rodził po jej stronie – stan obawy, wpływający na sam fakt i treść złożonego wówczas oświadczenia. Niewątpliwe jest to, że doszło między stronami do konfliktu na tle spraw majątkowych, w czasie którego nieuchronnie dochodziło do kłótni. Niemniej jednak nie stanowiło to wystarczającej podstawy do ustalenia, że powód lub inne osoby działające na jego zlecenie lub w jego interesie grozili pozwanemu w taki sposób, który uzasadniałby uchylenie się od skutków prawnych jego oświadczenia woli z dnia 17 stycznia 2023 r. Dlatego twierdzenia pozwanego, że to obawa przed powodem przymusiła go do podpisania umowy nie zasługiwały na uwzględnienie, zatem oświadczenie pozwanego o uchyleniu się od skutków prawnych umowy nie wywołało zamierzonych przez pozwanego skutków w postaci nieważności umowy przedwstępnej.</xText> <xText>Nie ma również racji pozwany, że umowa przedwstępna nie spełnia warunków formalnych umowy z uwagi na to, że nie zawiera terminu w ciągu którego umowa przyrzeczona ma być zawarta. Wbrew stanowisku pozwanego w myśl <xLexLink xArt="art. 389;art. 389 § 1;art. 389 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 389 § 1 i 2 k.c.</xLexLink> umowa przedwstępna dla swej ważności i skuteczności wymaga jedynie określenia istotnych postanowień przyszłej umowy, nie musi zaś zawierać terminu, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona– jeśli termin ten nie jest oznaczony powinna być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do zawarcia umowy przyrzeczonej– <xLexLink xArt="§ 2;art. 389" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">§ 2 art. 389 k.p.c.</xLexLink></xText> <xText>Nie zasługiwał także na uwzględnienie podniesiony przez pozwanego zarzut potrącenia. Pozwany wywoził go z faktu zajmowania przez powoda jego lokalu mieszkalnego i oczekiwał, że pozwany wynagrodzi mu korzystanie przez ten czas z mieszkania. W ocenie Sądu nie ma jednak ku temu podstaw prawnych bowiem udostępnienie powodowi lokalu do korzystania nastąpiło z inicjatywy pozwanego, w związku z złymi warunkami mieszkaniowymi w poprzednim lokalu zajmowanym przez powoda oraz w związku z bardzo dobrymi relacjami rodzinnymi łączącymi strony – pozwany traktował bowiem powoda jak własnego syna. Właśnie te dobre relacje rodzinne zdecydowały o tym, że pozwany miał przekazać lokal powodowi na własność po wpłaceniu przez powoda w ratach kwoty 100.00 zł.</xText> <xText>Biorąc pod uwagę te dobre relacje rodzinne, jak również obiektywne fakty:</xText> <xText>- zameldowaniu powoda w lokalu na pobyt stały (co nie jest praktykowane w przypadku umów najmu),</xText> <xText>- uiszczania przez powoda wyższych opłat niż poprzedni najemcy (poprzednio lokal zajmowała trzy- osobowa rodzina z czynszem 700 zł, powód zamieszkał z partnerem i płacił 1000 zł, a po wyprowadzeniu się partnera nadal przekazywał pozwanemu 1000 zł),</xText> <xText>- uczynienie zapisu windykacyjnego na rzecz powoda stanowiącego swoiste zabezpieczenie wykonania przez pozwanego zobowiązania do przeniesienia własności lokalu,</xText> <xText>- wpłacenie przez powoda jednorazowo kwoty 11.000 zł na poczet przyszłej umowy sprzedaży,</xText> <xText>- zobowiązania się w umowie przedwstępnej do przeniesienia własności lokalu z jednoczesnym zarachowaniem dotychczasowych wpłat na poczet ceny nabycia lokalu, co stanowiło niejako potwierdzenie wcześniejszych ustaleń stron</xText> <xText>należy stwierdzić, że powód w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego nie był zobowiązany do uiszczenia czynszu bo nie łączyła go z pozwanym umowa najmu ani inna umowa o odpłatne zajmowanie mieszkania. W sytuacji gdy pozwany wycofał się ze swego zobowiązania przeniesienia na powoda własności lokalu, żądanie, by powód zapłacił za korzystnie z lokalu jest nie do pogodzenia z powszechnym odczuciem sprawiedliwości. Oceniając to w powyższy sposób Sąd odwołał się do okoliczności obiektywnych, nie skupiając się na interpretacji zasad zajmowania lokalu przez powoda przedstawionych przez świadków <xAnon>M. M. (3)</xAnon>, <xAnon>Ł. S.</xAnon> czy <xAnon>M. K.</xAnon>, którzy nie będąc osobiście zainteresowani zasadami posiadania mieszkania przez powoda przedstawiali jedynie własne, a co za tym idzie, subiektywne odczucia odnośnie treści łączącego stosunku prawnego.</xText> <xText>Z tych wszystkich względów zarzut zatrzymania nie mógł zostać uwzględniony.</xText> <xText>O odsetkach za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1;art. 481 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 i 2 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink></xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink> jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.</xText> <xText>Niezwłoczne spełnienie świadczenia oznacza jego spełnienie bez nieuzasadnionej zwłoki (w normalnym toku rzeczy). O tym, czy świadczenie zostało spełnione niezwłocznie, a zatem należycie, rozstrzygają okoliczności konkretnego przypadku, oceniane zgodnie z ogólną zasadą <xLexLink xArt="art. 354" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 354 k.c.</xLexLink></xText> <xText>Termin spełnienia świadczenia dochodzonego przez powoda nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, w związku z czym świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu pozwanego do wykonania, przy czym w niniejszej sprawie funkcję wezwania do zapłaty pełnił pozew, co uzasadniało zasądzenie odsetek od dnia następnego po jego doręczeniu, to jest od dnia 20 października 2023 r., a dalej idące powództwo w zakresie odsetek jako nie zasadne podlegało oddaleniu.</xText> <xText>Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 347" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 347 k.p.c.</xLexLink> uchylił wyrok zaoczony i zasądził na rzecz powoda kwotę 44.500 zł stanowiącą świadczenie spełnione przez powoda na rzecz pozwanego i oddalił powództwo w pozostałej części.</xText> <xText>Podstawę rozstrzygnięcia o umorzeniu postępowania w zakresie kwoty 1.000 zł stanowiły przepisy <xLexLink xArt="art. 355" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 355 k.p.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 203;art. 203 § 4" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203 § 4 k.p.c.</xLexLink></xText> <xText>Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił przepis <xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">artykułu 100 zd. 1 k.p.c.</xLexLink>, w oparciu o który dokonano ich stosunkowego rozdzielenia.</xText> <xText>Z porównania kwoty dochodzonej pozwem z kwotą uwzględnioną wynika, że powód wygrał sprawę w 49%.</xText> <xText>Koszty procesu po stronie powoda wynosiły łącznie 5.417 zł (koszty zastępstwa procesowego i wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictwa), zaś po stronie pozwanej 6.417 zł (5.417 zł koszty zastępstwa procesowego i wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictwa oraz 1.000 zł – opłata od sprzeciwu). Łącznie w koszty procesu wyniosły 11.834 zł.</xText> <xText>Zatem powoda obciąża na rzecz pozwanego z tytułu zwrotu kosztów procesu kwota 619 zł (11.834 zł x 51 % - 5.417 zł).</xText> <xText>Podstawę rozstrzygnięcia o pobraniu nieuiszczonych kosztów sądowych w postaci opłaty sądowej od pozwu w kwocie 4.500 zł, od uiszczenia której powód został zwolniony, stanowił przepisy art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach w zw. z <xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 zd. 1 k.p.c.</xLexLink></xText> <xText>Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy Sąd nakazał ściągnąć od:</xText> <xText>- powoda, z zasądzonego roszczenia, kwotę 2.295 zł z tytułu opłaty sądowej od oddalonej części powództwa (4.500 x 51 %),</xText> <xText>- pozwanego kwotę 2.205 zł tytułem 49 % opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa.</xText> <xText>Sędzia SO Ewa Tomczyk</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Ewa Tomczyk

Beata Gurdziołek

Dorota Piątek

Beata Gurdziołek

Sygn. akt I C 997/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie: Przewodnicząca Sędzia SO Ewa Tomczyk Protokolant Dorota Piątek po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2024 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie sprawy z powództwaM. S. przeciwkoW. K. o zapłatę kwoty 90.000 zł 1 uchyla wyrok zaoczny Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 29 grudnia 2023 r.; 2 zasądza od pozwanegoW. K.na rzecz powodaM. S.kwotę 44.500 (czterdzieści cztery tysiące pięćset) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 października 2023 r. do dnia zapłaty; 3 umarza postępowanie co do kwoty 1.000,00 (jeden tysiąc) złotych; 4 oddala powództwo w pozostałej części; 5 zasądza od powodaM. S.na rzecz pozwanegoW. K.kwotę 619,00 (sześćset dziewiętnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnia się wyroku do dnia zapłaty; 6 nakazuje porać od powodaM. S.z zasądzonego roszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 2.295,00 (dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt pięć) złotych tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa; 7 nakazuje ściągnąć od pozwanegoW. K.na rzecz Skarbu Państwa – Sadu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 2.205,00 (dwa tysiące dwieście pięć) złotych tytułem opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa. Sygn. akt I C 997/23 UZASADNIENIE Pozwem z dnia 2 czerwca 2023 r. powódM. S.wniósł o zasądzenie od pozwanegoW. K.kwoty 90.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu powód powołał się na to, że pozwany będący jego ojczymem zobowiązał się do przeniesienia na jego rzecz własności lokalu mieszkalnego, z którego to zobowiązania nie wywiązał się, co uzasadnia zwrot podwójnej wartości sumy, którą powód przekazał na poczet przyszłej umowy. Wyrokiem zaocznym z dnia 29 grudnia 2023 r. Sąd Okręgowy: 1 zasądził od pozwanego na rzecz powodaM. S.kwotę 90.000,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 października 2023 roku do dnia zapłaty; 2 oddalił powództwo w pozostałej części; 3 nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 4.500,00 złotych tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu; 4 nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności (k. 23). Pozwany złożył sprzeciw od wyroku zaocznego, wnosząc o uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych, podniósł zarzut potrącenia swej wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za korzystanie z lokalu przez powoda za okres od marca 2019 r. do maja 2023 r. z zapłaconej przez powoda kwoty 43.000 zł (k. 35- 37). Powód wniósł o nieuwzględnienie sprzeciwu i utrzymanie w mocy wyroku zaocznego (k. 79-81). W piśmie procesowym z dnia 16 sierpnia 2024 r. pełnomocnik pozwanego wskazał, że zgłoszony w sprzeciwie od wyroku zaocznego zarzut potrącenia jest zarzutem ewentualnym – to jest na wypadek, gdyby powództwo zostało uwzględnione ( k. 124). Na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 r. pełnomocnik powoda cofnął powództwo w zakresie kwoty 1.000 zł ze zrzeczeniem się roszczenia (k. 140 odwrót). Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny: PozwanyW. K.był właścicielemlokalu mieszkalnego nr (...)położonego wT.M.. przyul. (...)o powierzchni 34,75 m2. PowódM. S.jest pasierbem pozwanego. Do 2022 r. relacje między stronami układały się bardzo dobrze, pozwany traktował powoda jak syna. W przeszłości pozwany wynajmował swój lokal przyul. (...)osobom trzecim w zamian za czynsz. Ostatnio mieszkanie wynajmował trzyosobowej rodzinie pobierając czynsz w kwocie 700 zł miesięcznie. Pozwany z uwagi na złe warunki lokalowe, w jakich mieszkał powód ze swym partnerem, zaproponował powodowi, aby zamieszał w jego lokalu. Strony uzgodniły wówczas, że pozwany przeniesie na rzecz powoda własność tego lokalu, kiedy powód przekaże mu w ratach miesięcznych równowartość kwoty 100.000 zł. Powód w maju 2019 r. wpłacił pozwanemu na poczet przyszłej ceny kwotę 11.000 zł (pochodzącą z zaciągniętego przez powoda kredytu), a następnie co miesiąc przekazywał pozwanemu po 1.000 zł miesięcznie oraz uiszczał opłaty eksploatacyjne na rzecz wspólnoty mieszkaniowej. (dowód: zeznania powoda – k. 139 – 139 odwrót w zw. z k. 116 odwrót - 117 odwrót, częściowo zeznania pozwanego – k. 138 odwrót- 139 w zw. z k. 117 odwrót - 118) W lutym 2019 r. pozwany zameldował powoda w swym lokalu na pobyt stały. (bezsporne) W dniu 17 października 2019 r. pozwany sporządził testament notarialny, w którym uczynił zapis windykacyjny, na podstawie którego powód z chwilą otwarcia spadku miał nabyć własnośćlokalu mieszkalnego nr (...)przyulicy (...). (dowód: wypis testamentu – k. 113-115) W styczniu 2023 r. doszło do pogorszenia relacji między stronami, co miało związek z rozpadem związku małżeńskiego pozwanego i matki powoda. Pozwany wówczas odwołał testament notarialny z dnia 17 października 2019 r. , o czym powiadomił powoda. Powód zdenerwował się tą wiadomością, podarł wypis testament, który dał mu pozwany. (bezsporne - wypis testamentu – k. 58-59) Na rynku wT.M.., na którym obie strony zajmowały się handlem, doszło do kłótni między stronami. W kłótni uczestniczył również ojciec powoda. (dowód: zeznania świadkaJ. B.- k. 118) Następnie strony spotkały się mieszkaniu, w którym pozwany mieszkał z matką powoda i z inicjatywy powoda doszło do zawarcia pisemnej umowy przedwstępnej, którą pozwany zobowiązał się do sprzedaży powodowilokalu nr (...)przyul. (...)za cenę 100.000 zł, kwitując jednocześnie otrzymanie od powoda na jej poczet kwoty 42.500 zł w formie dotychczasowych miesięcznych wpłat. W tym dniu powód na poczet przyszłej ceny mieszkania przekazał pozwanemu jeszcze kwotę 500 zł, a jej otrzymanie pozwany potwierdził na umowie przedwstępnej. W mieszkaniu w chwili podpisania umowy przedwstępnej byli poza stronami jeszcze matka i ojciec powoda. (dowód: umowa przedwstępna - k. 6, dowód wpłaty– k 134, zeznania świadkaM. K.– k. 138 – 138 odwrót, zeznania powoda – k. 139 – 139 odwrót w zw. z k. 116 odwrót - 117 odwrót, częściowo zeznania pozwanego – k. 138 odwrót- 139 w zw. z k. 117 odwrót - 118) W dniach: 1 marca 2023 r., 24 kwietnia 2023 r. i 31 maja 2023 r. powód zapłacił pozwanemu tytułem „raty za mieszkanie” dalsza kwotę 1.500 zł. (dowód: dowody wpłat – k. 134-136) Pismem z dnia 31 marca 2023 r. powód wezwał pozwanego do zawarcia aktu notarialnego umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego przyul. (...)w terminie 7 dnia od dnia otrzymania pisma wskazując, że zawarcie umowy nastąpi w Kancelarii Notarialnej notariuszaR. M.wT.M.. Wezwanie to nie zostało odebrane przez pozwanego i po dwukrotnym awizowaniu wróciło do powoda. (dowód: wezwanie - k. 7, potwierdzenie odbioru – 9) Ponowne wezwanie do zawarcia aktu notarialnego powód wysłał do pozwanego w dniu 9 maja 2023 r. i odebrał je żona pozwanegoM. K.. (dowód: wezwanie – k. 10, potwierdzenie odbioru – k. 11) W dniu 29 maja 2023 r. pozwany darowałlokal mieszkalny nr (...)położony przyul. (...)swemu bratuB. K. (1). (bezsporne) Odpis pozwu z tej sprawy został doręczony pozwanemu w dniu 19.10.2023 r. (dowód: elektroniczne potwierdzenie odbioru – k. 23) Pismem z dnia 15 stycznia 2024 r. pozwany oświadczył, że uchyla się od skutków oświadczenia woli złożonego pod groźbą w umowie przedwstępnej z dnia 17 stycznia 2023 r. (dowód: oświadczenie - k. 52) Pismem z dnia 18 stycznia 2024 r. pozwany złożył oświadczenie o potrąceniu swej wierzytelności w kwocie 48.000 zł z tytułu „odpłatności za korzystanie z mieszkania przyul. (...)za okres 51 miesięcy od marca 2019 r. do 28 maja 2023 r. z dokonaną zapłatą przezM. S.w kwocie 43.000 zł. (dowód: oświadczenie o potrąceniu – k. 53) Przed Sądem Rejonowym w TomaszowieM.. toczył się proces z powództwaB. K. (1)przeciwkoM. S.o opróżnienielokalu mieszkalnego nr (...)przyul. (...). Wyrokiem z dnia 7 października 2024 r. w sprawie sygn. akt I C 1029/23 Sąd Rejonowy w TomaszowieM.. oddalił powództwo z uwagi na brak skutecznego wypowiedzenia umowy. Wyrok został zaskarżony przezB. K. (1), a apelacja do chwili obecnej nie została rozpoznana. (bezsporne) Sąd Okręgowy dokonał oceny materiału dowodowego i zważył, co następuje: Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie. Powód wywodził swe roszczenie z przepisów art.art. 390 § 2 k.c.i394 § 1 k.c.Powołał się na łączącą go z pozwanym umowę przedwstępną, na mocy której pozwany zobowiązał się przenieść na jego rzecz własność lokalu mieszkalnego, z którego to zobowiązania pozwany nie wywiązał się przenosząc własność tego lokalu na rzecz swego brata. Dla rozstrzygnięcia sprawy w związku z podniesionym przez pozwanego zarzutem zatrzymania miały również znaczenie okoliczności dotyczące tego, jakie były ustalenia stron w 2019 r., kiedy powód zaczął korzystać z mieszkania powoda, w szczególności, czy opłaty wnoszone do pozwanego stanowiły czynsz za zajmowanie mieszkania czy były wpłatą na poczet ceny mieszkania. Nie ulega wątpliwości, że pozwany przekazując własność lokalu mieszkalnego innej osobie nie wywiązał się z umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu powodowi. Świadczenia uiszczone przez powoda na poczet tej umowy były dokonywane w celu spełnienia świadczenia z umowy przyrzeczonej i miały być zaliczone na poczet ceny. Z uwagi na nie zawarcie umowy przyrzeczonej (do czego został wezwany pozwany przez powoda –art. 389 § 2 k.c.) zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, czego konsekwencją jest obowiązek jego zwrotu jako nienależnego świadczenia. Zgodnie zart. 405 k.c., osoba, która bez podstawy prawnej uzyskała korzyść majątkową kosztem innej osoby, jest zobowiązana do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Zgodnie zart. 410 § 1 i 2 k.c.przepisy te stosuje się także do świadczenia nienależnego, które ma miejsce m.in. w sytuacji, gdy nie zostaje osiągnięty zamierzony cel świadczenia. Powód na poczet przyszłej ceny uiścił pozwanemu kwotę 44.500 zł, co było okolicznością między stronami niesporną i wynikało z dokumentów prywatnych złożonych przez powoda. Obowiązek zwrotu przez pozwanego tej kwoty na podstawie wskazanych wyżej przepisów nie budzi żadnej wątpliwości. Nie zasługiwało natomiast na uwzględnienie żądanie zwrotu tej kwoty w podwójnej wysokości w oparciu oart. 394 § 1 k.c.Pozwany zasadnie zakwestionował, że kwota otrzymana przez niego od stanowiła zadatek. Zgodnie ze wskazanym przepisem w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej. Z zeznań stron, ani z treści umowy przestępnej, ani z dowodów wpłat dokonywanych przez powoda nie wynika, że świadczenie spełnione przez niego na rzecz pozwanego stanowiło zadatek, a nie budzi wątpliwości, że sformułowanieart. 394 k.c.w tym również „zadatek dany przy zawarciu umowy” ma charakter dyspozycyjny, dlatego nie ma przeszkód by strony umówiły się inaczej. Kwoty uiszczone przez powoda na poczet przyszłej umowy sprzedaży nie mogą być traktować jako zadatek, stąd powód nie może żądać zwrotu kwoty uiszczonej na rzecz pozwanego w podwójnej wysokości, co uzasadniało oddalenie powództwa w omawianym zakresie. Pozwany chcąc uchylić się od skutków prawnych umowy przedwstępnej twierdził, że została ona zawarta pod wpływem groźby. PrzepisyKodeksu cywilnegonie definiują pojęcia groźby bezprawnej, lecz określają przesłanki, które nadają jej charakter normatywny w postaci: bezprawności, powagi groźby i normalnego związku przyczynowego między groźbą a złożeniem oświadczenia woli określonej treści, które winny wystąpić łącznie. W myśliart. 87 k.c.groźba to wada oświadczenia woli powodująca względną nieważność czynności prawnej. Możność uchylenia się od skutków wadliwego oświadczenia woli jest prawem podmiotowym kształtującym, którego realizacja następuje przez złożenie innej osobie (z reguły drugiej stronie czynności prawnej) stosownego oświadczenia woli na piśmie, przy czym uprawnienie to wygasa po upływie roku od chwili gdy stan obawy ustał (art. 88 § 1 i 2 k.c.). Prawidłowo wykonane uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli jest dla sądu wiążące. Kontrola sądu nie ogranicza się do zbadania prawidłowości złożenia oświadczenia o uchyleniu się, przedmiotem oceny sądu jest także zasadność i podstawy uchylenia się od skutków oświadczenia woli. Konstrukcja groźby jako wady oświadczenia woli łączy w sobie dwa podstawowe elementy: zewnętrzny – określone zachowanie się grożącego polegające na stworzeniu stanu zagrożenia w celu wymuszenia określonego oświadczenia woli, oraz wewnętrzny – powstała obawa, strach paraliżujący swobodę decyzji zagrożonego. Oba wymienione elementy stanu faktycznego groźby muszą wystąpić łącznie. Groźba oznacza zapowiedź przyszłego zła, które może dotknąć określoną osobę i którego urzeczywistnienie w jakiś sposób uzależnione jest od woli grożącego. Groźba oznacza działanie celowe i musi być skierowana na osiągnięcie zamierzonego przez grożącego celu, a mianowicie na uzyskanie oświadczenia woli określonej treści. Wywołanie stanu obawy staje się środkiem do zrealizowania tego celu. Stan obawy przejawia się w określonym nastawieniu psychicznym zagrożonego. W jego umyśle pojawia się strach przed ujemnymi konsekwencjami niezłożenia oświadczenia woli. Za prawnie doniosłą wadę oświadczenia woli może być uznana tylko groźba spełniająca kumulatywnie dwa warunki, a mianowicie musi być ona bezprawna i poważna. Klasyfikacja groźby jako bezprawnej nie powinna być przeprowadzona w oderwaniu od przyjętej w prawie cywilnym koncepcji bezprawności. Bezprawność oznacza ujemną ocenę porządku prawnego o zachowaniu się sprawcy. Wyraża się w sprzeczności tego zachowania z porządkiem prawnym, a zatem nie tylko w sprzeczności z nakazami lub zakazami ustawowymi, lecz także w nadużyciu własnego lub naruszeniu cudzego prawa podmiotowego, prawnie chronionego interesu lub też zasad współżycia społecznego. Bezprawność groźby polega na sprzecznym z prawem działaniu grożącego lub wykorzystywaniu działania formalnie zgodnego z prawem do osiągnięcia celu, dla którego prawo to nie przysługuje. Przez bezprawność groźby należy rozumieć przede wszystkim zachowanie się sprzeczne z prawem, ale także zachowanie zgodne z prawem, które jednakże zmierza do wymuszenia oświadczenia woli. Ocenie podlega zawsze całokształt zachowania sprawcy, a nie poszczególne jego elementy, środki, do jakich się ucieka, czy też cel, do jakiego dąży, w oderwaniu od pozostałych składników stanu faktycznego. Prawo cywilne operuje szerokim pojęciem bezprawności. Groźba ma charakter bezprawny wówczas, gdy następuje wkroczenie w cudzą sferę prawną w sposób naruszający element wolności składania oświadczeń woli. Przekroczenie dozwolonej granicy zachodzi, jeżeli grożący – stawiając alternatywę oświadczenie woli albo realizacja groźby – wyklucza praktycznie możliwość wzięcia pod uwagę interesów zagrożonego. Groźba bezprawna oznacza zagrożenie podjęcia działania niezgodnego z prawem lub zasadami współżycia społecznego (użycie bezprawnego środka) albo działania zgodnego z prawem, ale zmierzającego do osiągnięcia celu niezgodnego z prawem (bezprawność celu), przy czym uwzględnić należy wszystkie okoliczności sprawy (w szczególności sposób zachowania się stron). W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe nie wykazało, aby powód bezprawną groźbą doprowadził pozwanego do sporządzenia umowy przedwstępnej. Niewątpliwie w dniu 17 stycznia 2023 r. doszło między stronami do kłótni w związku z odwołaniem przez pozwanego testamentu, w którym był ustalony zapis windykacyjny na rzecz powoda. Jednak pozwany wbrew spoczywającemu na nim w tym zakresie ciężarowi (art. 6 k.c.) nie udowodnił, że powód czy też inne osoby groziły mu. Pozwany w sprzeciwie od wyroku zaocznego twierdził, że groźby pochodziły ze strony powoda oraz matki i brata powoda, którzy „zaczęli awanturę i grozili mu, że go wykończą” (sprzeciw od wyroku zaoczonego – k. 37). W toku informacyjnych wyjaśnień pozwany podał, że po powrocie z pracy zastał w domu powoda, jego ojca i brata powoda „który był bardzo pijany, który wyzwał mnie od najgorszych zostałem zmuszony do podpisania karty (…) wolałem to napisać niż być pobitym i połamanym. Miałem takie przekonanie bo ojciec powoda przypalał swoje dzieci żelazkiem” ( k. 117 odwrót). Zeznając pozwany argumentował, że podpisał umowę przedwstępną, ponieważ „ich było czterech.M.powiedział siadaj i pisz a drugi jego braciszek mówił ty frajerze i bałem się. Było ich więcej a tatuś to bandyta” (k. 139). Okoliczności, które powołuje pozwany nie mogą być uważane za stosowanie wobec niego groźby bezprawnej, pod wpływem której pozwany sporządził umowę przedwstępną. W ocenie sądu sporządzenie umowy przedwstępnej było wyrazem dążeń nie tylko powoda ale i pozwanego do uregulowania kwestii prawa powoda do mieszkania w związku z obwołaniem przez pozwanego testamentu oraz konfliktem małżeńskim pozwanego i matki powoda. Pozwany nie udowodnił, że pozostawał w stanie obawy przed powodem, w szczególności nie zgłosił tego faktu po podpisaniu umowy do organów ściągania, a oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych swego oświadczenia woli złożył dopiero po roku (bez dwóch dni) od daty zawarcia umowy przedwstępnej i to w związku z powzięciem wiadomości o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o zapłatę. Dowodem takim nie są zeznaniaB. K. (1)- brata pozwanego, który nie był obecny ani podczas spotkania na rynku ani przy podpisywaniu umowy przedwstępnej, a swą wiedzę czerpał jedynie od pozwanego. Przeciwko wiarygodności jego zeznań przemawia to, że podawał on fakty, których nie podał sam pozwany. Mianowicie świadek twierdził, że mężczyźni grozili pozwanemu, że go pobiją i połamią i że pozwany podpisując umowę był przerażonym że może być pobity. Podawał on również chronologię zdarzeń w odwrotnej kolejności niż pozwany. Oczywistym jest że z racji pokrewieństwa z pozwanym świadek ten był zainteresowany zeznawaniem na korzyść pozwanego. Nic nie wniosły w tym zakresie do sprawy zeznania świadkaB. K. (2), który nie był naocznym uczestnikiem zdarzeń między stronami w dniu 17 stycznia 2023 r., a wiedzę w tym zakresie posiadał z przekazu pozwanego i innych osób. Konkludując - ustalony w sprawie stan faktyczny przeczy temu, aby pozwany złożył oświadczenia z dnia 17 stycznia 2023 r. pod wpływem gróźb karalnych kierowanych do niego, w sposób, który rzeczywiście rodził po jej stronie – stan obawy, wpływający na sam fakt i treść złożonego wówczas oświadczenia. Niewątpliwe jest to, że doszło między stronami do konfliktu na tle spraw majątkowych, w czasie którego nieuchronnie dochodziło do kłótni. Niemniej jednak nie stanowiło to wystarczającej podstawy do ustalenia, że powód lub inne osoby działające na jego zlecenie lub w jego interesie grozili pozwanemu w taki sposób, który uzasadniałby uchylenie się od skutków prawnych jego oświadczenia woli z dnia 17 stycznia 2023 r. Dlatego twierdzenia pozwanego, że to obawa przed powodem przymusiła go do podpisania umowy nie zasługiwały na uwzględnienie, zatem oświadczenie pozwanego o uchyleniu się od skutków prawnych umowy nie wywołało zamierzonych przez pozwanego skutków w postaci nieważności umowy przedwstępnej. Nie ma również racji pozwany, że umowa przedwstępna nie spełnia warunków formalnych umowy z uwagi na to, że nie zawiera terminu w ciągu którego umowa przyrzeczona ma być zawarta. Wbrew stanowisku pozwanego w myślart. 389 § 1 i 2 k.c.umowa przedwstępna dla swej ważności i skuteczności wymaga jedynie określenia istotnych postanowień przyszłej umowy, nie musi zaś zawierać terminu, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona– jeśli termin ten nie jest oznaczony powinna być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do zawarcia umowy przyrzeczonej–§ 2 art. 389 k.p.c. Nie zasługiwał także na uwzględnienie podniesiony przez pozwanego zarzut potrącenia. Pozwany wywoził go z faktu zajmowania przez powoda jego lokalu mieszkalnego i oczekiwał, że pozwany wynagrodzi mu korzystanie przez ten czas z mieszkania. W ocenie Sądu nie ma jednak ku temu podstaw prawnych bowiem udostępnienie powodowi lokalu do korzystania nastąpiło z inicjatywy pozwanego, w związku z złymi warunkami mieszkaniowymi w poprzednim lokalu zajmowanym przez powoda oraz w związku z bardzo dobrymi relacjami rodzinnymi łączącymi strony – pozwany traktował bowiem powoda jak własnego syna. Właśnie te dobre relacje rodzinne zdecydowały o tym, że pozwany miał przekazać lokal powodowi na własność po wpłaceniu przez powoda w ratach kwoty 100.00 zł. Biorąc pod uwagę te dobre relacje rodzinne, jak również obiektywne fakty: - zameldowaniu powoda w lokalu na pobyt stały (co nie jest praktykowane w przypadku umów najmu), - uiszczania przez powoda wyższych opłat niż poprzedni najemcy (poprzednio lokal zajmowała trzy- osobowa rodzina z czynszem 700 zł, powód zamieszkał z partnerem i płacił 1000 zł, a po wyprowadzeniu się partnera nadal przekazywał pozwanemu 1000 zł), - uczynienie zapisu windykacyjnego na rzecz powoda stanowiącego swoiste zabezpieczenie wykonania przez pozwanego zobowiązania do przeniesienia własności lokalu, - wpłacenie przez powoda jednorazowo kwoty 11.000 zł na poczet przyszłej umowy sprzedaży, - zobowiązania się w umowie przedwstępnej do przeniesienia własności lokalu z jednoczesnym zarachowaniem dotychczasowych wpłat na poczet ceny nabycia lokalu, co stanowiło niejako potwierdzenie wcześniejszych ustaleń stron należy stwierdzić, że powód w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego nie był zobowiązany do uiszczenia czynszu bo nie łączyła go z pozwanym umowa najmu ani inna umowa o odpłatne zajmowanie mieszkania. W sytuacji gdy pozwany wycofał się ze swego zobowiązania przeniesienia na powoda własności lokalu, żądanie, by powód zapłacił za korzystnie z lokalu jest nie do pogodzenia z powszechnym odczuciem sprawiedliwości. Oceniając to w powyższy sposób Sąd odwołał się do okoliczności obiektywnych, nie skupiając się na interpretacji zasad zajmowania lokalu przez powoda przedstawionych przez świadkówM. M. (3),Ł. S.czyM. K., którzy nie będąc osobiście zainteresowani zasadami posiadania mieszkania przez powoda przedstawiali jedynie własne, a co za tym idzie, subiektywne odczucia odnośnie treści łączącego stosunku prawnego. Z tych wszystkich względów zarzut zatrzymania nie mógł zostać uwzględniony. O odsetkach za opóźnienie Sąd orzekł na podstawieart. 481 § 1 i 2 k.c.w zw. zart. 455 k.c. Zgodnie zart. 455 k.c.jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Niezwłoczne spełnienie świadczenia oznacza jego spełnienie bez nieuzasadnionej zwłoki (w normalnym toku rzeczy). O tym, czy świadczenie zostało spełnione niezwłocznie, a zatem należycie, rozstrzygają okoliczności konkretnego przypadku, oceniane zgodnie z ogólną zasadąart. 354 k.c. Termin spełnienia świadczenia dochodzonego przez powoda nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, w związku z czym świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu pozwanego do wykonania, przy czym w niniejszej sprawie funkcję wezwania do zapłaty pełnił pozew, co uzasadniało zasądzenie odsetek od dnia następnego po jego doręczeniu, to jest od dnia 20 października 2023 r., a dalej idące powództwo w zakresie odsetek jako nie zasadne podlegało oddaleniu. Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawieart. 347 k.p.c.uchylił wyrok zaoczony i zasądził na rzecz powoda kwotę 44.500 zł stanowiącą świadczenie spełnione przez powoda na rzecz pozwanego i oddalił powództwo w pozostałej części. Podstawę rozstrzygnięcia o umorzeniu postępowania w zakresie kwoty 1.000 zł stanowiły przepisyart. 355 k.p.c.w zw. zart. 203 § 4 k.p.c. Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił przepisartykułu 100 zd. 1 k.p.c., w oparciu o który dokonano ich stosunkowego rozdzielenia. Z porównania kwoty dochodzonej pozwem z kwotą uwzględnioną wynika, że powód wygrał sprawę w 49%. Koszty procesu po stronie powoda wynosiły łącznie 5.417 zł (koszty zastępstwa procesowego i wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictwa), zaś po stronie pozwanej 6.417 zł (5.417 zł koszty zastępstwa procesowego i wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictwa oraz 1.000 zł – opłata od sprzeciwu). Łącznie w koszty procesu wyniosły 11.834 zł. Zatem powoda obciąża na rzecz pozwanego z tytułu zwrotu kosztów procesu kwota 619 zł (11.834 zł x 51 % - 5.417 zł). Podstawę rozstrzygnięcia o pobraniu nieuiszczonych kosztów sądowych w postaci opłaty sądowej od pozwu w kwocie 4.500 zł, od uiszczenia której powód został zwolniony, stanowił przepisy art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach w zw. zart. 100 zd. 1 k.p.c. Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy Sąd nakazał ściągnąć od: - powoda, z zasądzonego roszczenia, kwotę 2.295 zł z tytułu opłaty sądowej od oddalonej części powództwa (4.500 x 51 %), - pozwanego kwotę 2.205 zł tytułem 49 % opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa. Sędzia SO Ewa Tomczyk

15/251500/0000503/C

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim

I Wydział Cywilny

154505300002506_V_K_000203_2022_Uz_2024-12-19_001

V K 203/22

2024-12-19 01:00:00.0 CET

2025-01-23 18:00:05.0 CET

2025-01-23 12:31:16.0 CET

15450530

2506

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt V K 203/22 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formul

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anna Rasińska" xPublisher="arasinska" xEditorFullName="Anna Rasińska" xEditor="arasinska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="13" xFlag="published" xVolType="15/450530/0002506/K" xYear="2022" xVolNmbr="000203" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="32"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="30"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="24"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="129"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="2"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="40"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="103"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="36"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="6"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="114"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="71"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="99"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Formularz UK 1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>V K 203/22</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText><xIx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>USTALENIE FAKTÓW </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>1. W dniu 10 sierpnia 2021 roku w <xAnon>W.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji st. post. <xAnon>D. K. (1)</xAnon> podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że gryzła zębami mały palec u prawej ręki wymienionego powyżej funkcjonariusza policji,</xText> <xText><xBx>tj. czyn z <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 § 1 k.k.</xLexLink>,</xBx></xText> <xText>2. W miejscu i czasie jak w pkt 1 znieważyła funkcjonariusza policji st. post. <xAnon>D. K. (1)</xAnon> podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że używała wobec niego słów powszechnie uznanych za obelżywe i obraźliwe,</xText> <xText><xBx>tj. czyn z <xLexLink xArt="art. 226;art. 226 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 226 § 1 k.k.</xLexLink></xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11" xRowSpan="7"> <xText>Dnia 10 sierpnia 2021 roku funkcjonariusz Policji - starszy posterunkowy <xAnon>D. K. (1)</xAnon> pełnił służbę, zabezpieczając przebieg marszu aktywistów ze środowiska <xAnon> (...)</xAnon> oraz społeczności <xAnon> (...)</xAnon>. Demonstracja przemieściła się z <xAnon>Placu (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> w okolice <xAnon> Galerii (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>. Część uczestników, przy użyciu drabiny weszła na dach <xAnon> Galerii (...)</xAnon>. Funkcjonariusze Policji podjęli działania mające na celu usunięcie aktywistów z dachu budynku. W związku z tym, że osoby znajdujące się na dachu nie reagowały na wezwania do dobrowolnego zejścia, na miejsce wezwano jednostkę straży pożarnej, która przybyła na miejsce wozem bojowy z wysięgnikiem. Grupa osób, w tym <xAnon>K. A. (1)</xAnon> weszła na pojazd uniemożliwiając uruchomienie wysięgnika. Funkcjonariusze policji kilkukrotnie wzywali blokujące wysięgnik osoby, do zachowania zgodnego z prawem i opuszczenie pojazdu straży pożarnej, uprzedzając jednocześnie o możliwości użycia środków przymusu bezpośredniego, a wobec bezskuteczności wezwań rozpoczęli znoszenie aktywistów z platformy pojazdu.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>D. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>3v-4, 237-238</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. L.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>7v-8v, 299v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>J. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>10v-11v, 283v-285</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (1)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>15, 26</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin nagrań audiowizualnych</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>22-24, 27-30</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. O. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>88v-89, 285v-286v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. M.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>91v-92, 255v-256</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11" xRowSpan="7"> <xText>St. post. <xAnon>D. K. (1)</xAnon> wraz z post. <xAnon>M. G.</xAnon> przy użyciu chwytów transportowych zdjęli <xAnon>K. A. (1)</xAnon> z platformy wozu bojowego i przenieśli na chodnik w pobliżu <xAnon> Galerii (...)</xAnon>. W trakcie transportowania kobieta stawiała bierny i czynny opór. Podczas próby posadzenia kobiety na chodniku i zabezpieczania jej głowy <xAnon>K. A. (1)</xAnon> złapała zębami za mały palec prawej ręki <xAnon>D. K. (1)</xAnon>, mocno zaciskała zęby gryząc mężczyznę. Ponieważ wywołało to ból u <xAnon>D. K.</xAnon> kilkukrotnie wzywał on kobietę do zwolnienia uścisku, a wobec braku reakcji użył wobec <xAnon>K. A. (1)</xAnon> ręcznego miotacza gazu pieprzowego.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>D. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>3v-4, 237-238</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. L.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>7v-8v, 299v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>J. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>10v-11v, 283v-285</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (1)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>15, 26</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin nagrań audiowizualnych</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>22-24, 27-30</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. O. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>88v-89, 285v-286v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>M.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>91v-92, 255v-256</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11" xRowSpan="7"> <xText>Następnie kobietę odtransportowano do radiowozu celem udzielenia w/w pomocy przedmedycznej. Podczas tej czynności <xAnon>K. A. (1)</xAnon> wielokrotnie zwracała się do <xAnon>D. K. (1)</xAnon> słowami wylgarnymi: &quot;skurwysynie&quot;, &quot;sukinsynu&quot;, &quot;cholerne faszystowskie świnie&quot;.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>D. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>3v-4, 237-238</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. L.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>7v-8v, 299v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>J. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>10v-11v, 283v-285</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (1)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>15, 26</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin nagrań audiowizualnych</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>22-24, 27-30</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. O. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>88v-89, 285v-286v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. M.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>91v-92, 255v-256</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.2.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>3. W dniu 10 października 2021 roku w <xAnon>W.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariuszy policji sierż. szt. <xAnon>Ł. K.</xAnon> oraz post. <xAnon>D. S.</xAnon> podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, w ten sposób że szarpała ich za mundur oraz kopała po nogach,</xText> <xText><xBx>tj. czyn z <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 § 1 k.k.</xLexLink>, </xBx></xText> <xText>4. W miejscu i czasie jak w pkt 3 znieważyła funkcjonariuszy policji sierż. szt. <xAnon>Ł. K.</xAnon>, post. <xAnon>D. S.</xAnon> oraz st. sierż. <xAnon>M. R.</xAnon> podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, w ten sposób, że używała wobec nich słów powszechnie uznanych za obelżywe i obraźliwe,</xText> <xText><xBx>tj. czyn z <xLexLink xArt="art. 226;art. 226 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 226 § 1 k.k.</xLexLink>, </xBx></xText> <xText>5. W miejscu i czasie jak w pkt 3 naruszyła nietykalność cielesną <xAnon>U. K. (1)</xAnon> w ten sposób, że uderzyła pokrzywdzoną kilkukrotnie drzewcem z flagą oraz znieważyła publicznie wymienioną pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i obraźliwe,</xText> <xText><xBx>tj. czyn z <xLexLink xArt="art. 217;art. 217 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 217 § 1 k.k.</xLexLink> w zb. z <xLexLink xArt="art. 216;art. 216 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 216 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink></xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11" xRowSpan="4"> <xText>W dniu 10 października 2021 roku, ok. godz. 18.00 <xAnon>U. K. (1)</xAnon> wraz z mężem <xAnon>S. K.</xAnon> brała udział w zgromadzeniu odbywającym się w rejonie <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon>. Znajdowali się w odległości ok. 500 od centrum zgromadzenia. Po pewnym czasie w okolice gdzie przebywali w/w podeszła <xAnon>K. A. (1)</xAnon> trzymając w ręku flagę umieszczoną na drzewcu; kobieta podchodziła do zabezpieczających zgromadzenie funkcjonariuszy Policji, zachowywała się wobec nich w sposób prowokujący, ubliżała; zachowanie to skrytykowała U. <xAnon>K.</xAnon>; pomiędzy kobietami wywiązała się dyskusja w trakcie której <xAnon>K. A.</xAnon> zwróciła się do <xAnon>U. K.</xAnon> słowami: &quot;głupia cipo, wybotoksowana mordo&quot;. Następnie <xAnon>K. A.</xAnon> stanęła tyłem do <xAnon>U. K.</xAnon>, opierając o swoje ramię drzewiec flagi i poruszała nim w ten sposób, że proporzec dotykał twarzy U.<xAnon>K.</xAnon> i omiatał ją. Gdy ta odsunęła energicznie flagę od twarzy, <xAnon>K. A.</xAnon> kilkakrotnie uderzyła U. <xAnon>K.</xAnon> drzewcem flagi po twarzy i w głowę.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>U. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>61v, 239v-240v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>S. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>67v, 254v-255</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (2)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>81</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin z odtworzenia zapisu audio-video</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>72-80, 82-86</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11" xRowSpan="3"> <xText>Widząc agresywne zachowanie <xAnon>K. A.</xAnon> interwencję wobec niej podjęli funkcjonariusze policji sierżant sztabowy <xAnon>Ł. K.</xAnon> oraz posterunkowy <xAnon>D. S.</xAnon>. Przy użyciu chwytów transportowych odseparowali <xAnon>K. A.</xAnon> od <xAnon>U. K.</xAnon> i przetransportowali ją w pobliże radiowozu celem przeprowadzenia czynności legitymowania. W trakcie doprowadzenia do pojazdu <xAnon>K. A.</xAnon> szarpała ww. policjantów za mundur oraz kopała ich po nogach. Po umieszczeniu <xAnon>K. A.</xAnon> w radiowozie była ona nadal agresywna, uderzała rękami w szybę samochodu i kopała w jego drzwi. W trakcie interwencji <xAnon>K. A.</xAnon> zwracała się wielokrotnie do ww. funkcjonariuszy słowami wulgarnymi: &quot;skurwiele, faszyści, zakute łby, skurwysyny, faszystowski idioto&quot;.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>D. S.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>44v-45, 238-239v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>M. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>50v-51, 240v-241v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>Ł. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>54v-55, 241v-242v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.3.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>6. W dniu 10 września 2021 roku w <xAnon>W.</xAnon> w <xAnon>O.</xAnon> <xAnon>S.</xAnon> naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji sierż. sztab. <xAnon>P. O. (2)</xAnon> podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych w ten sposób, że złapała oburącz za prawą rękę w.wym. i ugryzła w przedramię, około 10/15 cm od nadgarstka,</xText> <xText><xBx>tj. czyn z <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 § 1 k.k.</xLexLink>, </xBx></xText> <xText>7. W tym samym miejscu i czasie, jak w pkt 6, znieważyła słowami powszechnie uznanymi za obelżywe funkcjonariusza Policji sierż. sztab. <xAnon>P. O. (2)</xAnon> podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych,</xText> <xText><xBx>tj. czyn z <xLexLink xArt="art. 226;art. 226 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 226 § 1 k.k.</xLexLink></xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11" xRowSpan="5"> <xText>W dniu 10 września 2021 roku w <xAnon>W.</xAnon> na <xAnon>Placu (...)</xAnon> odbywały się obchody tzw. &quot;miesięcznicy smoleńskiej&quot;. Około godziny 9 w <xAnon>O.</xAnon> <xAnon>S.</xAnon> w pobliżu <xAnon>Placu (...)</xAnon> odbywała się kontrmanifestacja, w której brała udział <xAnon>K. A.</xAnon>. Uczestnicy wykrzykiwali przez tuby nagłaśniające różne hasła, mające na celu zakłócenie uroczystości. Podczas przemieszczania się kordonu policjantów oddzielających zwaśnione grupy <xAnon>K. A. (1)</xAnon> próbowała wyrwać jeden z zatrzymanych przez funkcjonariuszy policji sprzętów nagłaśniających. Sierżant sztabowy <xAnon>P. O. (2)</xAnon>, który był jednym z funkcjonariuszy zabezpieczających wydarzenie, wszedł pomiędzy <xAnon>K. A. (1)</xAnon>, a policjantów wychodzących poza kordon. Wtedy <xAnon>K. A. (1)</xAnon> zaczęła szarpać wymienionego funkcjonariusza za umundurowanie, nazywając go &quot;złodziejem i bandytą w niebieskim mundurze&quot;. <xAnon>P. O. (2)</xAnon> próbował przemieścić się poza kordon. W tym momencie <xAnon>K. A. (1)</xAnon> złapała go oburącz za prawą rękę i ugryzła w przedramię. Na pytanie policjanta, dlaczego go ugryzła, odpowiedziała: &quot;że jest zwykłym kutasem i będzie go gryzła, bo tylko na to zasługuje zwykły kutas i złodziej&quot;.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>P. O. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>2v-3 (akt poprz. sygn. V K 207/22), 243v-244</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin osoby</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>7-7v (akt poprz. sygn. V K 207/22)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>D. Z.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>15v (akt poprz. sygn. V K 207/22), 300</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (3)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>21 (akt poprz. sygn. V K 207/22)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin zapisu audio-video</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>22-28 (akt poprz. sygn. V K 207/22)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.4.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>8. W dniu 11 listopada 2021 roku w <xAnon>W.</xAnon> na <xAnon>Rondzie (...)</xAnon> po stronie <xAnon> Hotelu (...)</xAnon>, naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji, st. post. <xAnon>M. W.</xAnon>, podczas i w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych, w ten sposób, że naprzemiennie szarpała wymienioną za umundurowanie służbowe i odpychała ją oraz chwyciła za służbową kamerę Video, którą pokrzywdzona trzymała w rękach, w celu zmuszenia jej do zaniechania prawnej czynności służbowej polegającej na nagrywaniu przebiegu interwencji prowadzonej wobec ww. podejrzanej,</xText> <xText><xBx>tj. czyn z <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 § 1 k.k.</xLexLink> w zb. z <xLexLink xArt="art. 224;art. 224 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 224 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink>,</xBx></xText> <xText>9. W tym samym miejscu i czasie jak w punkcie 8, znieważyła interweniującego umundurowanego funkcjonariusza policji, st. post. <xAnon>M. W.</xAnon>, podczas i w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych, poprzez używanie wobec niej słów wulgarnych, powszechnie uznawanych za obelżywe,</xText> <xText><xBx>tj. czyn z <xLexLink xArt="art. 226;art. 226 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 226 § 1 k.k.</xLexLink></xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11" xRowSpan="8"> <xText>W dniu 11 listopada 2021 roku w <xAnon>W.</xAnon> na <xAnon>Rondzie (...)</xAnon> po stronie <xAnon> hotelu (...)</xAnon> przemieszczała się wzdłuż ulicy odgrodzonej barierkami w związku z organizowanym w tym miejscu marszem z okazji święta niepodległości. Pouczona przez policjantów o braku możliwości przejścia w obranym przez nią kierunku kobieta zaczęła się awanturować. Posterunkowa <xAnon>M. W.</xAnon> nagrywała przy użyciu kamery trzymanej w dłoniach interwencję podejmowaną w stosunku do <xAnon>K. A.</xAnon>. W pewnym momencie <xAnon>K. A.</xAnon> odwróciła się w stronę wymienionej funkcjonariuszki i chwyciła za kamerę chcąc uniemożliwić utrwalanie przebiegu czynności. Następnie <xAnon>K. A.</xAnon> zaczęła szarpać za mundur <xAnon>M. W.</xAnon> i odpychać ją dłonią, a także zwróciła się do niej słowami: &quot;faszystko&quot;, &quot;kurwo&quot;.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>M. W.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>2v-3 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 243-243v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (4)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>14 (akt poprz. sygn. V K 409/22)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin zapisu audio-video</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>10-13 (akt poprz. sygn. V K 409/22)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>D. T.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>21v-22 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 286v-287</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>R. B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>25v-26 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 287v-288v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. D.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>29v (akt poprz. sygn. V K 409/22), 288v-289</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>K. G.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>33v (akt poprz. sygn. V K 409/22), 311v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. Z.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>41v-42 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 289-289v</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Wobec <xAnon>K. A. (1)</xAnon> Sąd kilkukrotnie odstępował od wymierzenia kary w związku z popełnieniem występków z <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222§1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 226;art. 226 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 226§1 kk</xLexLink>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Informacje dot. karalności z kartoteki karnej Krajowego Rejestru Karnego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>219-220</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W zakresie czynów od 1-9</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon> działała publicznie i bez powodu, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OCena DOWOdów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="7"> <xText><xBx>1.1.1</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (1)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Dowód niekwestionowany przez strony postępowania. Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano inkryminowane zachowania oskarżonej <xAnon>K. A. (1)</xAnon>. Widać na nich przebieg zdarzenia oraz zachowanie oskarżonej w żaden sposób niesprowokowane wyzywającym lub prowokującym postępowaniem funkcjonariuszy. Zapis nagrań koreluje z relacjami świadków funkcjonariuszy policji.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin nagrań audiowizualnych</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>D. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9" xRowSpan="5"> <xText>Sąd obdarzył wiarą zeznania świadków zdarzenia z dnia 10 sierpnia 2021 r. Wszyscy świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi świadkami zachowań <xAnon>K. A. (1)</xAnon> w tym dniu. Szczególnie istotne w tym względzie były depozycje <xAnon>D. K. (1)</xAnon>, pokrzywdzonego, który rzeczowo i z zachowaniem chronologii zdarzeń opisał jak wyglądał przebieg interwencji, a zwłaszcza zachowanie oskarżonej, która ugryzła go w mały palec prawej ręki, co wywołało konieczność zastosowania środków przymusu bezpośredniego. Depozycje w/w były stanowcze i konsekwentne w zakresie w jakim świadek przytaczał treść obelg, które oskarżona kierowała bezpośrednio do niego. Zeznania pozostałych funkcjonariuszy policji są wyważone, logiczne i spójne między sobą oraz korespondują z treścią nagrań z przebiegu interwencji. Świadkowie wypowiadali się w sposób konkretny, jasny i rzeczowy, przy czym każdy z nich opisywał przebieg interwencji w sposób spontaniczny z własnej perspektywy, ich relacje nie noszą znamion wzajemnego zasugerowania.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>P. L.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>J. K.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>P. O. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>P. M.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="7"> <xText><xBx>1.1.2</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (2)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron. Sąd także nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano zachowania oskarżonej <xAnon>K. A. (1)</xAnon>. Zapis nagrań koreluje i uzupełnia depozycje świadków tak U. <xAnon>K.</xAnon> i jej męża, jak i funkcjonariuszy policji.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin z odtworzenia zapisu audio-video</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>U. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Sąd dał wiarę zeznaniom <xAnon>U. K. (1)</xAnon>. Pokrzywdzona opisała przebieg zdarzenia w sposób zbieżny z utrwalonymi nagraniami, a także w sposób spójny z relacjami funkcjonariuszy policji. Wskazała, że oskarżona prowokowała ją, celowo wymachując jej flagą przed twarzą. Opisała precyzyjnie przebieg zdarzenia i okoliczności, które je poprzedziły. Jasne, logiczne i konsekwentne są zeznania świadka także co do sposobu naruszenia jej nietykalności przez oskarżoną. Sąd uczynił jej relację podstawą ustaleń faktycznych w sprawie, nie było podstaw do zakwestionowania tego osobowego środka dowodowego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>S. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Sąd za wiarygodne uznał zeznania <xAnon>S. K.</xAnon>, który był bezpośrednim świadkiem zachowania <xAnon>K. A. (1)</xAnon> w stosunku do jego żony. Świadek mimo osobistej relacji z pokrzywdzoną nie próbował wyolbrzymiać zachowań oskarżonej. Jego zeznania były wyważone. A zważywszy na fakt spójności jego zeznań z treścią nagrań oraz zeznań <xAnon>U. K. (1)</xAnon> oraz pozostałych świadków Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich treści.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>Ł. K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9" xRowSpan="3"> <xText>Sąd obdarzył walorem prawdziwości zeznania świadków zdarzenia z dnia 10 października 2021 r. Wszyscy świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi obserwatorami zachowań <xAnon>K. A. (1)</xAnon> w tym dniu. Ich depozycje są szczególnie istotne, gdyż wszyscy zostali pokrzywdzeni przestępstwem znieważenia, a <xAnon>Ł. K.</xAnon> i <xAnon>D. S.</xAnon> także przestępstwem naruszenia nietykalności. Podali oni również treść obelg, które oskarżona kierował bezpośrednio do nich. Zeznania świadków są spójne między sobą oraz z treścią nagrań i depozycji procesowych <xAnon>U. K. (1)</xAnon>, <xAnon>S. K.</xAnon>. Świadkowie wypowiadali się w sposób konkretny, jasny i rzeczowy, przy czym każdy z nich używał do tego własnych słów, także nie sposób przyjąć, by ich zeznania były wspólnie ustalone.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>D. S.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>M. R.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="5"> <xText><xBx>1.1.3</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (3)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron. Sąd także nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano inkryminowane zachowania oskarżonej <xAnon>K. A. (1)</xAnon>. Przebieg nagrań koreluje z relacjami świadków zdarzenia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin zapisu audio-video</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin osoby</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej; dokument ten współgra z treścią zeznań <xAnon>P. O. (2)</xAnon>, na okoliczność ugryzienia go przez oskarżoną;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>P. O. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9" xRowSpan="2"> <xText>Sąd obdarzył walorem prawdziwości zeznania świadków zdarzenia z dnia 10 września 2021 r. Obaj świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi świadkami zachowań <xAnon>K. A. (1)</xAnon> w tym dniu. Rzeczowe, logiczne i jasne zeznania świadka pokrzywdzonego <xAnon>P. O. (2)</xAnon>, który bezpośrednio po zdarzeniu dokładnie opisał przebieg interwencji oraz zachowanie oskarżonej. Wprawdzie na rozprawie świadek nie pamiętał szczegółowo przebiegu interwencji, przy czym potwierdził uprzednio złożone depozycje, zwrócił uwagę na upływ czasu, charakter podejmowanych interwencji i dużą liczbę zgromadzeń i zdarzeń z udziałem oskarżonej, w których uczestniczył na przestrzeni ostatnich lat; w tych okolicznościach niepamięć świadka co do szczegółów zachowania oskarżonej nie dyskwalifikuje jego depozycji, wręcz przeciwnie wskazuje na obiektywizm świadka, który przytaczał tylko te okoliczności co do których był pewien, nie starał się zastępować obrazów pamięciowych dotwarzanymi treściami; relacja w/w uzupełniona została przez jasne i logiczne depozycje drugiego z funkcjonariuszy oraz współgrające z nimi dowody nieosobowe.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>D. Z.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="9"> <xText>1.1.4</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Nagrania video (4)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron. Sąd także nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano zachowania oskarżonej <xAnon>K. A. (1)</xAnon>. Widać na nich przebieg zdarzenia oraz zachowanie oskarżonej w żaden sposób niesprowokowane wyzywającym lub prowokującym postępowaniem funkcjonariuszy. W tym w szczególności uchwycono moment szarpania, znieważania i próby zmuszenia do zaprzestania filmowania <xAnon>M. W.</xAnon>. Przebieg nagrań koreluje w pełni z relacjami świadków zdarzenia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół oględzin z odtworzenia zapisu audio-video</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>M. W.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9" xRowSpan="6"> <xText>Sąd obdarzył walorem prawdziwości zeznania świadków zdarzenia z dnia 11 listopada 2021 r. Wszyscy świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi obserwatorami zachowań <xAnon>K. A. (1)</xAnon> w tym dniu. Opisali oni prowokacyjne i pogardliwe zachowanie oskarżonej względem funkcjonariuszy, wskazywali na fakt niereagowania <xAnon>K. A.</xAnon> na wezwania do stosowania się do przyjętego na ten dzień sposobu organizacji ruchu, dróg wydzielonych barierkami i przyjętego z uwagi na wymogi bezpieczeństwa sposobu wytyczenia szlaków pieszych; zwracali uwagę na agresję oskarżonej w stosunku do <xAnon>M. W.</xAnon>, zarówno słowną, jak i fizyczną, która skierowana była na zmuszenie policjantki do zaprzestania wypełniania swoich obowiązków służbowych w postaci filmowania interwencji. Zeznania świadków są spójne między sobą oraz z treścią nagrań. Świadkowie wypowiadali się w sposób konkretny, jasny i rzeczowy, opisywali przebieg zdarzeń z własnej perspektywy uzupełniając relacje o zapamiętane indywidualnie szczegóły.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>D. T.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>R. B.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>P. D.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>K. G.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadka <xAnon>P. Z.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Informacje dot. karalności z kartoteki karnej Krajowego Rejestru Karnego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Dokument urzędowy, którego prawdziwość i wiarygodność zawartych w nim treści nie budzą wątpliwości.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>1.1.1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wyjaśnienia oskarżonej <xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, która nie przyznała się do zarzucanych jej czynów. W ocenie Sądu depozycje <xAnon>K. A. (1)</xAnon> stanowią jednostronną, nie popartą żadnymi wiarygodnymi dowodami polemikę z jednoznacznym materiałem dowodowym. Wyjaśnieniom oskarżonej przeczą dowody z nagrań, zeznań funkcjonariuszy Policji oraz pokrzywdzonej <xAnon>U. K. (1)</xAnon> i świadka <xAnon>S. K.</xAnon>, które to dowody Sąd szeroko omówił wyżej i wskazał, dlaczego uczynił je podstawą rekonstrukcji stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. Zatem Sąd uznał, że twierdzenia oskarżonej stanowią jedynie realizację przyjętej przez nią linii obrony. Oskarżona opisywała przebieg wydarzeń w taki sposób, aby ukazać siebie jako ofiarę działań Policji, podczas gdy wnikliwa analiza dowodów osobowych jak i nieosobowych w sprawie prowadzi do zgoła innych wniosków. To oskarżona swoim zachowaniem prowokowała funkcjonariuszy Policji, którzy w obliczu obelg oraz naruszania ich nietykalności podczas pełnienia obowiązków służbowych zachowali profesjonalizm, jakiego należy od nich oczekiwać. Zachowania oskarżonej nacechowane były wulgarnością, pogardą i agresją, które skierowała nie tylko wobec funkcjonariuszy policji ale także osób postronnych, jak U. <xAnon>K.</xAnon>..Nie ulega wątpliwości, że w zakresie wszystkich przypisanych oskarżonej czynów, to ona była stroną agresywną, a jej działania nie były w żaden sposób sprowokowane przez pokrzywdzonych.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODSTAWA PRAWNA WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>I, II, III, IV</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText><xBx>W zakresie czynów: 1,3,6</xBx></xText> <xText>Odpowiedzialność karną na podstawie <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 § 1 k.k.</xLexLink> ponosi osoba, która narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Analizując stan faktyczny niewątpliwie doszło do naruszenia nietykalności cielesnej <xAnon>D. K. (1)</xAnon>, który został ugryziony przez oskarżoną w palec, podczas podejmowania interwencji w stosunku do niej. Podobnie w przypadku <xAnon>Ł. K.</xAnon> i <xAnon>D. S.</xAnon>, których oskarżona kopała i szarpała za mundur, zaś pokrzywdzonego <xAnon>P. O. (2)</xAnon> oskarżona ugryzła podczas podejmowania czynności służbowych.</xText> <xText>Nie ulega wątpliwości, że opisane zachowania oskarżonej stanowiły naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza, bowiem były one niezgodne z wolą osób pokrzywdzonych, było to oddziaływanie na ich ciało, kontakt fizyczny, który nie był dla nich akceptowalny. Niewątpliwie oskarżona wyczerpał nadto znamiona strony podmiotowej omawianego występku w postaci umyślności działania w zamiarze bezpośrednim. Niewątpliwie fakt, iż oskarżona w okolicznościach wskazanych w zarzutach zastosowała przemoc wobec funkcjonariuszy w sposób niesprowokowany przez nikogo świadczą, iż miała ona zamiar popełnienia w/w czynów, chciała je popełnić i konsekwentnie zamiar swój zrealizowała.</xText> <xText>Sąd uznając, że oskarżona działała z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok, zakwalifikował na podstawie <xLexLink xArt="art. 91;art. 91 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 91 § 1 k.k.</xLexLink> czyny z pkt 1, 3 i 6 aktu oskarżenia jako ciąg przestępstw z <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText><xBx>W zakresie czynów: 2,4,7,9</xBx></xText> <xText>Odpowiedzialność karną na podstawie <xLexLink xArt="art. 226;art. 226 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 226 § 1 k.k.</xLexLink> ponosi sprawca, który znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Poczynione w oparciu o wiarygodne dowody osobowe i nieosobowe ustalenia faktyczne jednoznacznie wskazują, że oskarżona wielokrotnie wypowiadała szereg obelżywych słów wobec funkcjonariuszy Policji <xAnon>D. K. (1)</xAnon>, <xAnon>Ł. K.</xAnon>, <xAnon>D. S.</xAnon>, <xAnon>M. R.</xAnon>, <xAnon>P. O. (2)</xAnon>, <xAnon>M. W.</xAnon>, w czasie, gdy podejmowali oni czynności służbowe w związku z jej zachowaniem, i obelgi te pozostawały w związku z pełnionymi przez nich obowiązkami. Funkcjonariusz Policji powołany jest m.in. do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych (co należy do podstawowych zadań Policji - <xLexLink xArt="art. 1;art. 1 ust. 2;art. 1 ust. 2 pkt. 2" xIsapId="WDU19900300179" xTitle="Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji" xAddress="Dz. U. z 1990 r. Nr 30, poz. 179">art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy o Policji</xLexLink>) a właśnie z powodu zachowania oskarżonej funkcjonariusze ci zostali zobligowani do podjęcia czynności służbowych. Będące przedmiotem oceny Sądu zachowania oskarżonej polegające na wielokrotnym ubliżaniu w/w osobom wyczerpało zatem znamiona strony przedmiotowej omawianego występku. Sąd zważył, że przedmiotem ochrony wskazanego przepisu jest autorytet osób realizujących pełnieniem swych obowiązków działalność instytucji publicznych, a także ich godność. Jest to przestępstwo bezskutkowe, tj. nie wymaga nawet doznania przez adresata poczucia poniżenia. Chroniona godność pojmowana jest w sposób zobiektywizowany, określony przez powszechnie przyjęte normy kulturowo - obyczajowe. Używane wielokrotnie w dacie zdarzeń objętych aktem oskarżenia przez <xAnon>K. A.</xAnon> wobec w/w osób słowa obelżywe nie tylko niewątpliwie miały znieważający sens i znaczenie. Ale jednocześnie ich charakter, kontekst w jakim zostały wypowiedziane świadczy o tym, że oskarżona chciała obrazić, znieważyć w/w osoby, a jednocześnie miała pełną świadomość, kto jest ich adresatem. Powyższe dobitnie wskazuje na to, że oskarżona działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim wypełniając również znamiona strony podmiotowej omawianego występku.</xText> <xText>Sąd uznając, że oskarżona działała z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok, zakwalifikował na podstawie <xLexLink xArt="art. 91;art. 91 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 91 § 1 k.k.</xLexLink> czyny z pkt 2, 4, 7, 9 aktu oskarżenia jako ciąg przestępstw z <xLexLink xArt="art. 226;art. 226 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 226 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText><xBx>W zakresie czynu 5:</xBx></xText> <xText>Czyn opisany w punkcie 5 aktu oskarżenia wypełnił kumulatywnie znamiona przestępstw z <xLexLink xArt="art. 217;art. 217 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 217 § 1 k.k.</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 216;art. 216 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">216 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Przedmiotem ochrony występku z <xLexLink xArt="art. 217" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 217 k.k.</xLexLink> jest nietykalność cielesna człowieka, która jednocześnie mieści się w szerokim katalogu dóbr osobistych i jest rozumiana jako wolność od fizycznych oddziaływań na ciało ludzkie oraz wolność od niepożądanych doznań (por. wyrok SN z 23 maja 2019 r., III KK 110/18, LEX nr 2683370).</xText> <xText>W literaturze przedmiotu wskazuje się, że naruszeniem nietykalności cielesnej zdaje się każde bezprawne dotknięcie innej osoby czy inny krzywdzący kontakt. Wchodzą tu w grę wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe czy po prostu niepożądane. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 9 sierpnia 2012 r., II AKa 137/12, LEX nr 1217652, słusznie zauważa, że: &quot;Naruszeniem nietykalności cielesnej są wszystkie czynności oddziałujące na ciało innej osoby, które nie są przez nią akceptowane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z powstaniem obrażeń, jednakże musi mieć ono wymiar fizyczny&quot;.</xText> <xText>Przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 216;art. 216 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 216 § 1 k.k.</xLexLink> dopuszcza się ten, kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła. Ze względu na przedmiot ochrony, jakim jest godność człowieka, za zniewagę uważa się zachowanie uwłaczające godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę. O tym czy zachowanie to ma charakter znieważający, decydują dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe. Ustawodawca nie sprecyzował, na czym ma polegać znieważanie, a więc należy przyjąć szerokie rozumienie tego pojęcia. Przez znieważanie należy zatem rozumieć wszelkie zachowania sprawcy, które w sposób demonstracyjny wyrażają pogardę dla innej osoby, w szczególności mają poniżyć jego godność osobistą i sprawić, by poczuł się dotknięty lub obrażony (por. postanowienie SN z 7 maja 2008 r., III KK 234/07, Biul. PK 2008, Nr 10, poz. 33).</xText> <xText>Nie ulega wątpliwości, że <xAnon>K. A. (1)</xAnon> ubliżyła <xAnon>U. K. (1)</xAnon> oraz naruszyła jej nietykalność w ten sposób, że uderzyła ją kilkukrotnie drzewcem flagi w twarz i głowę, co implikowało konieczność przyjęcia kumulatywnej kwalifikacji prawnej.</xText> <xText><xBx>W zakresie czynu 8: </xBx></xText> <xText>Czyn opisany w punkcie 8 aktu oskarżenia wypełnił kumulatywnie znamiona przestępstw z <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 § 1 k.k.</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 224;art. 224 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">224 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Znamiona przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 § 1 k.k.</xLexLink> Sąd omówił wyżej, dlatego w tym miejscu wskazać jedynie należy, że zachowanie oskarżonej z dnia 11 listopada 2021 r. niewątpliwie wypełniło jego znamiona na co wskazuje zgromadzony w sprawie i jednoznaczny materiał dowodowy. Zachowaniem <xAnon>K. A. (1)</xAnon> została pokrzywdzona funkcjonariuszka Policji <xAnon>M. W.</xAnon>, podczas wykonywania swoich obowiązków służbowych.</xText> <xText>Przestępstwo z <xLexLink xArt="art. 224;art. 224 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 224 § 2 k.k.</xLexLink>, od strony przedmiotowej polega na używaniu przemocy lub groźby bezprawnej wobec funkcjonariusza publicznego lub osoby przybranej mu do pomocy w celu zmuszenia do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Dobrem chronionym przez niniejszy przepis, obok wolności wyboru postępowania funkcjonariusza publicznego oraz osoby przybranej mu do pomocy, jest prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowych, samorządowych i międzynarodowych. Jest to przestępstwo umyślne, które można popełnić działając wyłącznie z zamiarem bezpośrednim.</xText> <xText>W ocenie Sądu zachowanie oskarżonej wyczerpywało także znamiona czynu z <xLexLink xArt="art. 224;art. 224 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 224 § 2 k.k.</xLexLink> Oskarżona użyła przemocy w ten sposób, że chwyciła za kamerę służbową trzymaną przez <xAnon>M. W.</xAnon>, chcąc aby funkcjonariuszka Policji odstąpiła od czynności, którą przeprowadzała tj. rejestrowania przebiegu interwencji. Przebieg zdarzenia z 11 listopada 2021 r. wskazuje, że oskarżona konsekwentnie dążyła do utrudniania filmowania interwencji, zasłaniając się kartką, co ostatecznie doprowadziło ją do zastosowania przemocy, by osiągnąć swój cel.</xText> <xText><xBx>W zakresie czynów: 1-5, 8-9</xBx></xText> <xText>Sąd z opisu czynów przypisanych oskarżonej wyeliminował sformułowanie, że oskarżona „działała publicznie i bez powodu, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego”, czyli ustalenie, że działania oskarżonej nosiły znamiona tzw. występku chuligańskiego. W ocenie Sądu oskarżona nie działała w celu okazania pogardy dla porządku prawnego. <xAnon>K. A. (1)</xAnon> działała w subiektywnym przekonaniu (tak też odbierało ją otoczenie jej przychylne), że walczy o wolność słowa i prawo do protestu i prezentowania poglądów politycznych. Chociaż przyjęło to wymiar, który nie może spotkać się ze społeczną akceptacją, z uwagi na fakt, że zachowania oskarżonej wypełniły znamiona przestępstw, to nie sposób przyjąć, że oskarżona swoim zachowaniem okazywała rażące lekceważenie dla porządku prawnego. Podkreślić jeszcze raz wypada, że jedynym poprawnym zachowaniem obywatela w przypadku podejmowania wobec niego czynności służbowych przez funkcjonariusza Policji jest wykonywanie jego poleceń, a zachowania oskarżonej choć karygodne, to nie miały charakteru chuligańskiego.</xText> <xText>Czyny przypisane oskarżonej są zawinione. Można postawić jej zarzut ich popełnienia. Jest ona bowiem zdatna do przypisania jej winy z uwagi na dojrzałość, wiek, rozwój intelektualny, emocjonalny i związaną z nim możliwość przyswojenia sobie reguł moralnych oraz zdolności percepcyjne. Oskarżona miała niewątpliwie możliwość rozpoznania bezprawności swoich czynów i rozpoznania, że nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających bezprawność oraz winę.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">3.3. Warunkowe umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">3.4. Umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>3.5. Uniewinnienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i <xBRx></xBRx>środki związane z poddaniem sprawcy próbie </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się <xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>I</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>I</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 91;art. 91 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 91 § 1 k.k.</xLexLink> za ciąg przestępstw wymierzył oskarżonej karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>II</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>II</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 226;art. 226 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 226 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 91;art. 91 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 91 § 1 k.k.</xLexLink> za ciąg przestępstw wymierzył oskarżonej karę 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>III</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>III</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 217;art. 217 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 217 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 3 k.k.</xLexLink> wymierzył oskarżonej karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>IV</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>IV</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 224;art. 224 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 224 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 3 k.k.</xLexLink> i po zastosowaniu <xLexLink xArt="art. 37 a;art. 37 a § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 37a § 1 k.k.</xLexLink> wymierzył oskarżonej karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>V</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>I - IV</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 91;art. 91 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 91 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 85;art. 85 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 85 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 86;art. 86 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 86 § 1 k.k.</xLexLink> połączył kary grzywny orzeczone w pkt i-IV wyroku i wymierzył jej karę łączną 450 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Wymierzając oskarżonej kary za poszczególne występki Sąd zważy na dyrektywy wymiaru kary wynikające z <xLexLink xArt="art. 53;art. 53 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 53 par. 1 kk</xLexLink> - stopień winy i społecznej szkodliwości czynów. Zadaniem sądu jest takie określenie kary w związku z limitującą funkcją winy, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, który w niniejszej sprawie wyznacza fakt, iż oskarżona jest on osobą dojrzałą, wykształconą, a co za tym idzie ma doświadczenie życiowe i stan wiedzy, który pozwala przyjąć, że wie jak należy zachowywać się w stosunku do funkcjonariuszy publicznych, a także innych osób niezależnie od okoliczności w jakich ma z nimi styczność. Sąd uznał, że w przypadku wszystkich z przypisanych czynów stopień zawinienia był wysoki. Do tego twierdzenia uprawniają nie tylko cechy osobowe oskarżonej, ale także normalność sytuacji w jakiej się znalazła, pozbawionej atypowych okoliczności mogących mieć negatywny wpływ na podejmowane przez nią decyzje. Swoim zachowaniem oskarżona wykazał się wysoce lekceważącym stosunkiem do porządku prawnego, a także wykazała pogardę dla czci i godności drugiego człowieka, które korzystają z ochrony prawnej. Odnośnie drugiej dyrektywny wskazać należy, iż stopień społecznej szkodliwości wyznacza w przypadku czynów przypisanych oskarżonej postać zamiaru - bezpośredni, sposób i okoliczności popełnienia czynów - stosowanie przemocy, publiczne, wielokrotne używanie słów obelżywych, poniżających kierowanych do wykonujących obowiązku służbowe funkcjonariuszy Policji oraz innych osób. Sąd zważył na rodzaj naruszonych wskutek zachowań oskarżonej przedmiotów ochrony tj. prawidłowość i niezakłóconą działalność instytucji publicznych, a także godność i powaga funkcjonariusza publicznego, godność i cześć człowieka. Sąd zważył nadto na motywację oskarżonej, postawę, a nadto właściwości i warunki osobiste oskarżonej, jej dotychczasowy sposób życia i zachowanie po popełnieniu przestępstwa. W przypadku oskarżonej, jak wynika z karty karnej, Sądy dwukrotnie odstąpiły od wymierzenia kary i raz warunkowo umorzyły postępowanie na okres próby, w związku z analogicznymi występkami. Jak widać zastosowane przez Sąd wobec oskarżonej konsekwencje nie przyniosły zamierzonego efektu wychowawczego, jak i odstraszającego. Oskarżona też nie poczyniła żadnych refleksji nad własnym postępowaniem, nie przeprosiła pokrzywdzonych, co także miało wpływ na wymiar kary. Liczba stawek dziennych grzywny została zróżnicowana przez Sąd stosownie do liczby osób pokrzywdzonych przestępstwem, stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz okoliczności popełnienia czynu. W zakresie czynu z puntu 8 aktu oskarżenia Sąd zastosował wobec oskarżonej dobrodziejstwo <xLexLink xArt="art. 37 a;art. 37 a § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 37a § 1 k.k.</xLexLink>, przyjmując, że wymierzona kara pozbawienia wolności nie byłaby dłuższa od roku, Sąd wymierzył w to miejsce karę najniższą z możliwych, to jest 150 stawek dziennych grzywny.</xText> <xText>Kierując się treścią <xLexLink xArt="art. 91;art. 91 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 91§2 kk</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 85;art. 85 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 85§1 kk</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 86;art. 86 § 1;art. 86 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 86§1 i 2 kk</xLexLink> Sąd połączył kary jednostkowe orzeczone za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa i ciągi przestępstw i wymierzył oskarżonej karę łączną grzywny w wymiarze 450 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych; Sąd wziął w tym zakresie pod uwagę rodzaj naruszonych dóbr prawnych, motywację i pobudki jakimi kierowała się oskarżona. Sąd zważył również na stopień demoralizadcji oskarżonej, która już poraz kolejny wchodzi w konflikt z prawem i wskazuje, że zachowania te nie są nie tylko jednorazowe, ale i przypadkowe. Przy wymiarze kary łącznej zastosowano zasadę częściowej absorpcji, obniżając wymiar kary łącznej , w stosunku do wymiaru kary, który zapadłby przy zastosowaniu zasady kumulacji. Sąd miał w tym zakresie na względzie bliskość czasową i przedmiotową popełnionych przestępstw oraz zasadniczo wspólną dla większości przestępstw (<xLexLink xArt="art. 222;art. 226" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 222 i 226 kk</xLexLink>) motywację oskarżonej. Nadto Sąd zważył na wyczerpanie przez w/w występki przypisane oskarżonej dyspozycji przepisów tego samego rozdziału <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">kodeksu karnego</xLexLink>. Powyższe przemawiało za orzeczeniem łagodniejszej kary.</xText> <xText>w ocenie Sądu ukształtowana kara łączna odzwierciedla stopień winy i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonej i jest sprawiedliwa czyniąc nadto zadość wymaganiom prewencji ogólnej i szczególnej.</xText> <xText>Ustalając wysokość jednej stawki Sąd wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Biorąc pod uwagę fakt, że oskarżona jest emerytką, posiada nieruchomość, uzyskuje dochód miesięczny w wysokości 2.300 zł, ma tylko siebie na utrzymaniu, nie leczy się na choroby przewlekłe, Sąd uznał, że wysokość stawki stanowić będzie istotną dolegliwość, która spełni cele kary, a jednocześnie nie wpłynie negatywnie na utrzymanie oskarżonej.</xText> <xText>W ocenie Sądu kara nie przekracza stopnia zawinienia oskarżonej oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Zważywszy na kryminalną przeszłość oskarżonej Sąd żywi przekonanie, że tylko taka kara jest w stanie ukształtować świadomość <xAnon>K. A. (3)</xAnon> co do naganności jej czynów i zapobiec popełnianiu ich w przyszłości. Kara ta pozytywnie wpłynie także na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa w zakresie nieopłacalności wkraczania na drogę bezprawia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>K. A. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>VI</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>V</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 63;art. 63 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 63 § 1 k.k.</xLexLink> na poczet orzeczonej w punkcie V wyroku kary łącznej grzywny zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10 października 2021 r., godz. 18.35 do dnia 10 października, godz. 19.35.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>inne zagadnienia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText><xIx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, <xBRx></xBRx>a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KOszty procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xBx>VII</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W związku z tym, że wymierzona oskarżonej kara ma charakter finansowy oraz biorąc pod uwagę, że utrzymuje się ona z emerytury Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 624;art. 624 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 624 § 1 k.p.k.</xLexLink> zwolnił oskarżoną od ponoszenia kosztów postępowania, wydatkami obciążając Skarb Państwa.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podpis </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Anna Rasińska

Anna Rasińska

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt V K 203/22 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1 USTALENIE FAKTÓW 1.1 Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1. K. A. (1) 1. W dniu 10 sierpnia 2021 roku wW.przyul. (...)naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji st. post.D. K. (1)podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że gryzła zębami mały palec u prawej ręki wymienionego powyżej funkcjonariusza policji, tj. czyn zart. 222 § 1 k.k., 2. W miejscu i czasie jak w pkt 1 znieważyła funkcjonariusza policji st. post.D. K. (1)podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że używała wobec niego słów powszechnie uznanych za obelżywe i obraźliwe, tj. czyn zart. 226 § 1 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty Dnia 10 sierpnia 2021 roku funkcjonariusz Policji - starszy posterunkowyD. K. (1)pełnił służbę, zabezpieczając przebieg marszu aktywistów ze środowiska(...)oraz społeczności(...). Demonstracja przemieściła się zPlacu (...)wW.w okoliceGalerii (...)przyul. (...). Część uczestników, przy użyciu drabiny weszła na dachGalerii (...). Funkcjonariusze Policji podjęli działania mające na celu usunięcie aktywistów z dachu budynku. W związku z tym, że osoby znajdujące się na dachu nie reagowały na wezwania do dobrowolnego zejścia, na miejsce wezwano jednostkę straży pożarnej, która przybyła na miejsce wozem bojowy z wysięgnikiem. Grupa osób, w tymK. A. (1)weszła na pojazd uniemożliwiając uruchomienie wysięgnika. Funkcjonariusze policji kilkukrotnie wzywali blokujące wysięgnik osoby, do zachowania zgodnego z prawem i opuszczenie pojazdu straży pożarnej, uprzedzając jednocześnie o możliwości użycia środków przymusu bezpośredniego, a wobec bezskuteczności wezwań rozpoczęli znoszenie aktywistów z platformy pojazdu. ZeznaniaD. K. (1) 3v-4, 237-238 ZeznaniaP. L. 7v-8v, 299v ZeznaniaJ. K. 10v-11v, 283v-285 Nagrania video (1) 15, 26 Protokół oględzin nagrań audiowizualnych 22-24, 27-30 ZeznaniaP. O. (1) 88v-89, 285v-286v ZeznaniaP. M. 91v-92, 255v-256 St. post.D. K. (1)wraz z post.M. G.przy użyciu chwytów transportowych zdjęliK. A. (1)z platformy wozu bojowego i przenieśli na chodnik w pobliżuGalerii (...). W trakcie transportowania kobieta stawiała bierny i czynny opór. Podczas próby posadzenia kobiety na chodniku i zabezpieczania jej głowyK. A. (1)złapała zębami za mały palec prawej rękiD. K. (1), mocno zaciskała zęby gryząc mężczyznę. Ponieważ wywołało to ból uD. K.kilkukrotnie wzywał on kobietę do zwolnienia uścisku, a wobec braku reakcji użył wobecK. A. (1)ręcznego miotacza gazu pieprzowego. ZeznaniaD. K. (1) 3v-4, 237-238 ZeznaniaP. L. 7v-8v, 299v ZeznaniaJ. K. 10v-11v, 283v-285 Nagrania video (1) 15, 26 Protokół oględzin nagrań audiowizualnych 22-24, 27-30 ZeznaniaP. O. (1) 88v-89, 285v-286v Zeznania świadkaM. 91v-92, 255v-256 Następnie kobietę odtransportowano do radiowozu celem udzielenia w/w pomocy przedmedycznej. Podczas tej czynnościK. A. (1)wielokrotnie zwracała się doD. K. (1)słowami wylgarnymi: "skurwysynie", "sukinsynu", "cholerne faszystowskie świnie". ZeznaniaD. K. (1) 3v-4, 237-238 ZeznaniaP. L. 7v-8v, 299v ZeznaniaJ. K. 10v-11v, 283v-285 Nagrania video (1) 15, 26 Protokół oględzin nagrań audiowizualnych 22-24, 27-30 ZeznaniaP. O. (1) 88v-89, 285v-286v ZeznaniaP. M. 91v-92, 255v-256 1.1.2. K. A. (1) 3. W dniu 10 października 2021 roku wW.przyul. (...)naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariuszy policji sierż. szt.Ł. K.oraz post.D. S.podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, w ten sposób że szarpała ich za mundur oraz kopała po nogach, tj. czyn zart. 222 § 1 k.k., 4. W miejscu i czasie jak w pkt 3 znieważyła funkcjonariuszy policji sierż. szt.Ł. K., post.D. S.oraz st. sierż.M. R.podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, w ten sposób, że używała wobec nich słów powszechnie uznanych za obelżywe i obraźliwe, tj. czyn zart. 226 § 1 k.k., 5. W miejscu i czasie jak w pkt 3 naruszyła nietykalność cielesnąU. K. (1)w ten sposób, że uderzyła pokrzywdzoną kilkukrotnie drzewcem z flagą oraz znieważyła publicznie wymienioną pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i obraźliwe, tj. czyn zart. 217 § 1 k.k.w zb. zart. 216 § 1 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 10 października 2021 roku, ok. godz. 18.00U. K. (1)wraz z mężemS. K.brała udział w zgromadzeniu odbywającym się w rejonieul. (...)wW.. Znajdowali się w odległości ok. 500 od centrum zgromadzenia. Po pewnym czasie w okolice gdzie przebywali w/w podeszłaK. A. (1)trzymając w ręku flagę umieszczoną na drzewcu; kobieta podchodziła do zabezpieczających zgromadzenie funkcjonariuszy Policji, zachowywała się wobec nich w sposób prowokujący, ubliżała; zachowanie to skrytykowała U.K.; pomiędzy kobietami wywiązała się dyskusja w trakcie którejK. A.zwróciła się doU. K.słowami: "głupia cipo, wybotoksowana mordo". NastępnieK. A.stanęła tyłem doU. K., opierając o swoje ramię drzewiec flagi i poruszała nim w ten sposób, że proporzec dotykał twarzy U.K.i omiatał ją. Gdy ta odsunęła energicznie flagę od twarzy,K. A.kilkakrotnie uderzyła U.K.drzewcem flagi po twarzy i w głowę. ZeznaniaU. K. (1) 61v, 239v-240v ZeznaniaS. K. 67v, 254v-255 Nagrania video (2) 81 Protokół oględzin z odtworzenia zapisu audio-video 72-80, 82-86 Widząc agresywne zachowanieK. A.interwencję wobec niej podjęli funkcjonariusze policji sierżant sztabowyŁ. K.oraz posterunkowyD. S.. Przy użyciu chwytów transportowych odseparowaliK. A.odU. K.i przetransportowali ją w pobliże radiowozu celem przeprowadzenia czynności legitymowania. W trakcie doprowadzenia do pojazduK. A.szarpała ww. policjantów za mundur oraz kopała ich po nogach. Po umieszczeniuK. A.w radiowozie była ona nadal agresywna, uderzała rękami w szybę samochodu i kopała w jego drzwi. W trakcie interwencjiK. A.zwracała się wielokrotnie do ww. funkcjonariuszy słowami wulgarnymi: "skurwiele, faszyści, zakute łby, skurwysyny, faszystowski idioto". ZeznaniaD. S. 44v-45, 238-239v ZeznaniaM. R. 50v-51, 240v-241v ZeznaniaŁ. K. 54v-55, 241v-242v 1.1.3. K. A. (1) 6. W dniu 10 września 2021 roku wW.wO.S.naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji sierż. sztab.P. O. (2)podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych w ten sposób, że złapała oburącz za prawą rękę w.wym. i ugryzła w przedramię, około 10/15 cm od nadgarstka, tj. czyn zart. 222 § 1 k.k., 7. W tym samym miejscu i czasie, jak w pkt 6, znieważyła słowami powszechnie uznanymi za obelżywe funkcjonariusza Policji sierż. sztab.P. O. (2)podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, tj. czyn zart. 226 § 1 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 10 września 2021 roku wW.naPlacu (...)odbywały się obchody tzw. "miesięcznicy smoleńskiej". Około godziny 9 wO.S.w pobliżuPlacu (...)odbywała się kontrmanifestacja, w której brała udziałK. A.. Uczestnicy wykrzykiwali przez tuby nagłaśniające różne hasła, mające na celu zakłócenie uroczystości. Podczas przemieszczania się kordonu policjantów oddzielających zwaśnione grupyK. A. (1)próbowała wyrwać jeden z zatrzymanych przez funkcjonariuszy policji sprzętów nagłaśniających. Sierżant sztabowyP. O. (2), który był jednym z funkcjonariuszy zabezpieczających wydarzenie, wszedł pomiędzyK. A. (1), a policjantów wychodzących poza kordon. WtedyK. A. (1)zaczęła szarpać wymienionego funkcjonariusza za umundurowanie, nazywając go "złodziejem i bandytą w niebieskim mundurze".P. O. (2)próbował przemieścić się poza kordon. W tym momencieK. A. (1)złapała go oburącz za prawą rękę i ugryzła w przedramię. Na pytanie policjanta, dlaczego go ugryzła, odpowiedziała: "że jest zwykłym kutasem i będzie go gryzła, bo tylko na to zasługuje zwykły kutas i złodziej". Zeznania świadkaP. O. (2) 2v-3 (akt poprz. sygn. V K 207/22), 243v-244 Protokół oględzin osoby 7-7v (akt poprz. sygn. V K 207/22) ZeznaniaD. Z. 15v (akt poprz. sygn. V K 207/22), 300 Nagrania video (3) 21 (akt poprz. sygn. V K 207/22) Protokół oględzin zapisu audio-video 22-28 (akt poprz. sygn. V K 207/22) 1.1.4. K. A. (1) 8. W dniu 11 listopada 2021 roku wW.naRondzie (...)po stronieHotelu (...), naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji, st. post.M. W., podczas i w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych, w ten sposób, że naprzemiennie szarpała wymienioną za umundurowanie służbowe i odpychała ją oraz chwyciła za służbową kamerę Video, którą pokrzywdzona trzymała w rękach, w celu zmuszenia jej do zaniechania prawnej czynności służbowej polegającej na nagrywaniu przebiegu interwencji prowadzonej wobec ww. podejrzanej, tj. czyn zart. 222 § 1 k.k.w zb. zart. 224 § 2 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k., 9. W tym samym miejscu i czasie jak w punkcie 8, znieważyła interweniującego umundurowanego funkcjonariusza policji, st. post.M. W., podczas i w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych, poprzez używanie wobec niej słów wulgarnych, powszechnie uznawanych za obelżywe, tj. czyn zart. 226 § 1 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 11 listopada 2021 roku wW.naRondzie (...)po stroniehotelu (...)przemieszczała się wzdłuż ulicy odgrodzonej barierkami w związku z organizowanym w tym miejscu marszem z okazji święta niepodległości. Pouczona przez policjantów o braku możliwości przejścia w obranym przez nią kierunku kobieta zaczęła się awanturować. PosterunkowaM. W.nagrywała przy użyciu kamery trzymanej w dłoniach interwencję podejmowaną w stosunku doK. A.. W pewnym momencieK. A.odwróciła się w stronę wymienionej funkcjonariuszki i chwyciła za kamerę chcąc uniemożliwić utrwalanie przebiegu czynności. NastępnieK. A.zaczęła szarpać za mundurM. W.i odpychać ją dłonią, a także zwróciła się do niej słowami: "faszystko", "kurwo". ZeznaniaM. W. 2v-3 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 243-243v Nagrania video (4) 14 (akt poprz. sygn. V K 409/22) Protokół oględzin zapisu audio-video 10-13 (akt poprz. sygn. V K 409/22) ZeznaniaD. T. 21v-22 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 286v-287 ZeznaniaR. B. 25v-26 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 287v-288v ZeznaniaP. D. 29v (akt poprz. sygn. V K 409/22), 288v-289 ZeznaniaK. G. 33v (akt poprz. sygn. V K 409/22), 311v ZeznaniaP. Z. 41v-42 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 289-289v WobecK. A. (1)Sąd kilkukrotnie odstępował od wymierzenia kary w związku z popełnieniem występków zart. 222§1 kkiart. 226§1 kk. Informacje dot. karalności z kartoteki karnej Krajowego Rejestru Karnego 219-220 1.2 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.2.1. K. A. (1) W zakresie czynów od 1-9 Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty K. A. (1)działała publicznie i bez powodu, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego. 2 OCena DOWOdów 2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.1 Nagrania video (1) Dowód niekwestionowany przez strony postępowania. Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano inkryminowane zachowania oskarżonejK. A. (1). Widać na nich przebieg zdarzenia oraz zachowanie oskarżonej w żaden sposób niesprowokowane wyzywającym lub prowokującym postępowaniem funkcjonariuszy. Zapis nagrań koreluje z relacjami świadków funkcjonariuszy policji. Protokół oględzin nagrań audiowizualnych dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej Zeznania świadkaD. K. (1) Sąd obdarzył wiarą zeznania świadków zdarzenia z dnia 10 sierpnia 2021 r. Wszyscy świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi świadkami zachowańK. A. (1)w tym dniu. Szczególnie istotne w tym względzie były depozycjeD. K. (1), pokrzywdzonego, który rzeczowo i z zachowaniem chronologii zdarzeń opisał jak wyglądał przebieg interwencji, a zwłaszcza zachowanie oskarżonej, która ugryzła go w mały palec prawej ręki, co wywołało konieczność zastosowania środków przymusu bezpośredniego. Depozycje w/w były stanowcze i konsekwentne w zakresie w jakim świadek przytaczał treść obelg, które oskarżona kierowała bezpośrednio do niego. Zeznania pozostałych funkcjonariuszy policji są wyważone, logiczne i spójne między sobą oraz korespondują z treścią nagrań z przebiegu interwencji. Świadkowie wypowiadali się w sposób konkretny, jasny i rzeczowy, przy czym każdy z nich opisywał przebieg interwencji w sposób spontaniczny z własnej perspektywy, ich relacje nie noszą znamion wzajemnego zasugerowania. Zeznania świadkaP. L. Zeznania świadkaJ. K. Zeznania świadkaP. O. (1) Zeznania świadkaP. M. 1.1.2 Nagrania video (2) Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron. Sąd także nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano zachowania oskarżonejK. A. (1). Zapis nagrań koreluje i uzupełnia depozycje świadków tak U.K.i jej męża, jak i funkcjonariuszy policji. Protokół oględzin z odtworzenia zapisu audio-video dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej Zeznania świadkaU. K. (1) Sąd dał wiarę zeznaniomU. K. (1). Pokrzywdzona opisała przebieg zdarzenia w sposób zbieżny z utrwalonymi nagraniami, a także w sposób spójny z relacjami funkcjonariuszy policji. Wskazała, że oskarżona prowokowała ją, celowo wymachując jej flagą przed twarzą. Opisała precyzyjnie przebieg zdarzenia i okoliczności, które je poprzedziły. Jasne, logiczne i konsekwentne są zeznania świadka także co do sposobu naruszenia jej nietykalności przez oskarżoną. Sąd uczynił jej relację podstawą ustaleń faktycznych w sprawie, nie było podstaw do zakwestionowania tego osobowego środka dowodowego. Zeznania świadkaS. K. Sąd za wiarygodne uznał zeznaniaS. K., który był bezpośrednim świadkiem zachowaniaK. A. (1)w stosunku do jego żony. Świadek mimo osobistej relacji z pokrzywdzoną nie próbował wyolbrzymiać zachowań oskarżonej. Jego zeznania były wyważone. A zważywszy na fakt spójności jego zeznań z treścią nagrań oraz zeznańU. K. (1)oraz pozostałych świadków Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich treści. Zeznania świadkaŁ. K. Sąd obdarzył walorem prawdziwości zeznania świadków zdarzenia z dnia 10 października 2021 r. Wszyscy świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi obserwatorami zachowańK. A. (1)w tym dniu. Ich depozycje są szczególnie istotne, gdyż wszyscy zostali pokrzywdzeni przestępstwem znieważenia, aŁ. K.iD. S.także przestępstwem naruszenia nietykalności. Podali oni również treść obelg, które oskarżona kierował bezpośrednio do nich. Zeznania świadków są spójne między sobą oraz z treścią nagrań i depozycji procesowychU. K. (1),S. K.. Świadkowie wypowiadali się w sposób konkretny, jasny i rzeczowy, przy czym każdy z nich używał do tego własnych słów, także nie sposób przyjąć, by ich zeznania były wspólnie ustalone. Zeznania świadkaD. S. Zeznania świadkaM. R. 1.1.3 Nagrania video (3) Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron. Sąd także nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano inkryminowane zachowania oskarżonejK. A. (1). Przebieg nagrań koreluje z relacjami świadków zdarzenia. Protokół oględzin zapisu audio-video dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej Protokół oględzin osoby dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej; dokument ten współgra z treścią zeznańP. O. (2), na okoliczność ugryzienia go przez oskarżoną; Zeznania świadkaP. O. (2) Sąd obdarzył walorem prawdziwości zeznania świadków zdarzenia z dnia 10 września 2021 r. Obaj świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi świadkami zachowańK. A. (1)w tym dniu. Rzeczowe, logiczne i jasne zeznania świadka pokrzywdzonegoP. O. (2), który bezpośrednio po zdarzeniu dokładnie opisał przebieg interwencji oraz zachowanie oskarżonej. Wprawdzie na rozprawie świadek nie pamiętał szczegółowo przebiegu interwencji, przy czym potwierdził uprzednio złożone depozycje, zwrócił uwagę na upływ czasu, charakter podejmowanych interwencji i dużą liczbę zgromadzeń i zdarzeń z udziałem oskarżonej, w których uczestniczył na przestrzeni ostatnich lat; w tych okolicznościach niepamięć świadka co do szczegółów zachowania oskarżonej nie dyskwalifikuje jego depozycji, wręcz przeciwnie wskazuje na obiektywizm świadka, który przytaczał tylko te okoliczności co do których był pewien, nie starał się zastępować obrazów pamięciowych dotwarzanymi treściami; relacja w/w uzupełniona została przez jasne i logiczne depozycje drugiego z funkcjonariuszy oraz współgrające z nimi dowody nieosobowe. Zeznania świadkaD. Z. 1.1.4 Nagrania video (4) Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron. Sąd także nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano zachowania oskarżonejK. A. (1). Widać na nich przebieg zdarzenia oraz zachowanie oskarżonej w żaden sposób niesprowokowane wyzywającym lub prowokującym postępowaniem funkcjonariuszy. W tym w szczególności uchwycono moment szarpania, znieważania i próby zmuszenia do zaprzestania filmowaniaM. W.. Przebieg nagrań koreluje w pełni z relacjami świadków zdarzenia. Protokół oględzin z odtworzenia zapisu audio-video dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej Zeznania świadkaM. W. Sąd obdarzył walorem prawdziwości zeznania świadków zdarzenia z dnia 11 listopada 2021 r. Wszyscy świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi obserwatorami zachowańK. A. (1)w tym dniu. Opisali oni prowokacyjne i pogardliwe zachowanie oskarżonej względem funkcjonariuszy, wskazywali na fakt niereagowaniaK. A.na wezwania do stosowania się do przyjętego na ten dzień sposobu organizacji ruchu, dróg wydzielonych barierkami i przyjętego z uwagi na wymogi bezpieczeństwa sposobu wytyczenia szlaków pieszych; zwracali uwagę na agresję oskarżonej w stosunku doM. W., zarówno słowną, jak i fizyczną, która skierowana była na zmuszenie policjantki do zaprzestania wypełniania swoich obowiązków służbowych w postaci filmowania interwencji. Zeznania świadków są spójne między sobą oraz z treścią nagrań. Świadkowie wypowiadali się w sposób konkretny, jasny i rzeczowy, opisywali przebieg zdarzeń z własnej perspektywy uzupełniając relacje o zapamiętane indywidualnie szczegóły. Zeznania świadkaD. T. Zeznania świadkaR. B. Zeznania świadkaP. D. Zeznania świadkaK. G. Zeznania świadkaP. Z. Informacje dot. karalności z kartoteki karnej Krajowego Rejestru Karnego Dokument urzędowy, którego prawdziwość i wiarygodność zawartych w nim treści nie budzą wątpliwości. 2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 1.1.1 Wyjaśnienia oskarżonejK. A. (1) Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, która nie przyznała się do zarzucanych jej czynów. W ocenie Sądu depozycjeK. A. (1)stanowią jednostronną, nie popartą żadnymi wiarygodnymi dowodami polemikę z jednoznacznym materiałem dowodowym. Wyjaśnieniom oskarżonej przeczą dowody z nagrań, zeznań funkcjonariuszy Policji oraz pokrzywdzonejU. K. (1)i świadkaS. K., które to dowody Sąd szeroko omówił wyżej i wskazał, dlaczego uczynił je podstawą rekonstrukcji stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. Zatem Sąd uznał, że twierdzenia oskarżonej stanowią jedynie realizację przyjętej przez nią linii obrony. Oskarżona opisywała przebieg wydarzeń w taki sposób, aby ukazać siebie jako ofiarę działań Policji, podczas gdy wnikliwa analiza dowodów osobowych jak i nieosobowych w sprawie prowadzi do zgoła innych wniosków. To oskarżona swoim zachowaniem prowokowała funkcjonariuszy Policji, którzy w obliczu obelg oraz naruszania ich nietykalności podczas pełnienia obowiązków służbowych zachowali profesjonalizm, jakiego należy od nich oczekiwać. Zachowania oskarżonej nacechowane były wulgarnością, pogardą i agresją, które skierowała nie tylko wobec funkcjonariuszy policji ale także osób postronnych, jak U.K...Nie ulega wątpliwości, że w zakresie wszystkich przypisanych oskarżonej czynów, to ona była stroną agresywną, a jej działania nie były w żaden sposób sprowokowane przez pokrzywdzonych. 3 PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ☒ 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem I, II, III, IV K. A. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej W zakresie czynów: 1,3,6 Odpowiedzialność karną na podstawieart. 222 § 1 k.k.ponosi osoba, która narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Analizując stan faktyczny niewątpliwie doszło do naruszenia nietykalności cielesnejD. K. (1), który został ugryziony przez oskarżoną w palec, podczas podejmowania interwencji w stosunku do niej. Podobnie w przypadkuŁ. K.iD. S., których oskarżona kopała i szarpała za mundur, zaś pokrzywdzonegoP. O. (2)oskarżona ugryzła podczas podejmowania czynności służbowych. Nie ulega wątpliwości, że opisane zachowania oskarżonej stanowiły naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza, bowiem były one niezgodne z wolą osób pokrzywdzonych, było to oddziaływanie na ich ciało, kontakt fizyczny, który nie był dla nich akceptowalny. Niewątpliwie oskarżona wyczerpał nadto znamiona strony podmiotowej omawianego występku w postaci umyślności działania w zamiarze bezpośrednim. Niewątpliwie fakt, iż oskarżona w okolicznościach wskazanych w zarzutach zastosowała przemoc wobec funkcjonariuszy w sposób niesprowokowany przez nikogo świadczą, iż miała ona zamiar popełnienia w/w czynów, chciała je popełnić i konsekwentnie zamiar swój zrealizowała. Sąd uznając, że oskarżona działała z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok, zakwalifikował na podstawieart. 91 § 1 k.k.czyny z pkt 1, 3 i 6 aktu oskarżenia jako ciąg przestępstw zart. 222 § 1 k.k. W zakresie czynów: 2,4,7,9 Odpowiedzialność karną na podstawieart. 226 § 1 k.k.ponosi sprawca, który znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Poczynione w oparciu o wiarygodne dowody osobowe i nieosobowe ustalenia faktyczne jednoznacznie wskazują, że oskarżona wielokrotnie wypowiadała szereg obelżywych słów wobec funkcjonariuszy PolicjiD. K. (1),Ł. K.,D. S.,M. R.,P. O. (2),M. W., w czasie, gdy podejmowali oni czynności służbowe w związku z jej zachowaniem, i obelgi te pozostawały w związku z pełnionymi przez nich obowiązkami. Funkcjonariusz Policji powołany jest m.in. do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych (co należy do podstawowych zadań Policji -art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy o Policji) a właśnie z powodu zachowania oskarżonej funkcjonariusze ci zostali zobligowani do podjęcia czynności służbowych. Będące przedmiotem oceny Sądu zachowania oskarżonej polegające na wielokrotnym ubliżaniu w/w osobom wyczerpało zatem znamiona strony przedmiotowej omawianego występku. Sąd zważył, że przedmiotem ochrony wskazanego przepisu jest autorytet osób realizujących pełnieniem swych obowiązków działalność instytucji publicznych, a także ich godność. Jest to przestępstwo bezskutkowe, tj. nie wymaga nawet doznania przez adresata poczucia poniżenia. Chroniona godność pojmowana jest w sposób zobiektywizowany, określony przez powszechnie przyjęte normy kulturowo - obyczajowe. Używane wielokrotnie w dacie zdarzeń objętych aktem oskarżenia przezK. A.wobec w/w osób słowa obelżywe nie tylko niewątpliwie miały znieważający sens i znaczenie. Ale jednocześnie ich charakter, kontekst w jakim zostały wypowiedziane świadczy o tym, że oskarżona chciała obrazić, znieważyć w/w osoby, a jednocześnie miała pełną świadomość, kto jest ich adresatem. Powyższe dobitnie wskazuje na to, że oskarżona działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim wypełniając również znamiona strony podmiotowej omawianego występku. Sąd uznając, że oskarżona działała z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok, zakwalifikował na podstawieart. 91 § 1 k.k.czyny z pkt 2, 4, 7, 9 aktu oskarżenia jako ciąg przestępstw zart. 226 § 1 k.k. W zakresie czynu 5: Czyn opisany w punkcie 5 aktu oskarżenia wypełnił kumulatywnie znamiona przestępstw zart. 217 § 1 k.k.oraz216 § 1 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k. Przedmiotem ochrony występku zart. 217 k.k.jest nietykalność cielesna człowieka, która jednocześnie mieści się w szerokim katalogu dóbr osobistych i jest rozumiana jako wolność od fizycznych oddziaływań na ciało ludzkie oraz wolność od niepożądanych doznań (por. wyrok SN z 23 maja 2019 r., III KK 110/18, LEX nr 2683370). W literaturze przedmiotu wskazuje się, że naruszeniem nietykalności cielesnej zdaje się każde bezprawne dotknięcie innej osoby czy inny krzywdzący kontakt. Wchodzą tu w grę wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe czy po prostu niepożądane. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 9 sierpnia 2012 r., II AKa 137/12, LEX nr 1217652, słusznie zauważa, że: "Naruszeniem nietykalności cielesnej są wszystkie czynności oddziałujące na ciało innej osoby, które nie są przez nią akceptowane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z powstaniem obrażeń, jednakże musi mieć ono wymiar fizyczny". Przestępstwa zart. 216 § 1 k.k.dopuszcza się ten, kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła. Ze względu na przedmiot ochrony, jakim jest godność człowieka, za zniewagę uważa się zachowanie uwłaczające godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę. O tym czy zachowanie to ma charakter znieważający, decydują dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe. Ustawodawca nie sprecyzował, na czym ma polegać znieważanie, a więc należy przyjąć szerokie rozumienie tego pojęcia. Przez znieważanie należy zatem rozumieć wszelkie zachowania sprawcy, które w sposób demonstracyjny wyrażają pogardę dla innej osoby, w szczególności mają poniżyć jego godność osobistą i sprawić, by poczuł się dotknięty lub obrażony (por. postanowienie SN z 7 maja 2008 r., III KK 234/07, Biul. PK 2008, Nr 10, poz. 33). Nie ulega wątpliwości, żeK. A. (1)ubliżyłaU. K. (1)oraz naruszyła jej nietykalność w ten sposób, że uderzyła ją kilkukrotnie drzewcem flagi w twarz i głowę, co implikowało konieczność przyjęcia kumulatywnej kwalifikacji prawnej. W zakresie czynu 8: Czyn opisany w punkcie 8 aktu oskarżenia wypełnił kumulatywnie znamiona przestępstw zart. 222 § 1 k.k.oraz224 § 2 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k. Znamiona przestępstwa zart. 222 § 1 k.k.Sąd omówił wyżej, dlatego w tym miejscu wskazać jedynie należy, że zachowanie oskarżonej z dnia 11 listopada 2021 r. niewątpliwie wypełniło jego znamiona na co wskazuje zgromadzony w sprawie i jednoznaczny materiał dowodowy. ZachowaniemK. A. (1)została pokrzywdzona funkcjonariuszka PolicjiM. W., podczas wykonywania swoich obowiązków służbowych. Przestępstwo zart. 224 § 2 k.k., od strony przedmiotowej polega na używaniu przemocy lub groźby bezprawnej wobec funkcjonariusza publicznego lub osoby przybranej mu do pomocy w celu zmuszenia do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Dobrem chronionym przez niniejszy przepis, obok wolności wyboru postępowania funkcjonariusza publicznego oraz osoby przybranej mu do pomocy, jest prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowych, samorządowych i międzynarodowych. Jest to przestępstwo umyślne, które można popełnić działając wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. W ocenie Sądu zachowanie oskarżonej wyczerpywało także znamiona czynu zart. 224 § 2 k.k.Oskarżona użyła przemocy w ten sposób, że chwyciła za kamerę służbową trzymaną przezM. W., chcąc aby funkcjonariuszka Policji odstąpiła od czynności, którą przeprowadzała tj. rejestrowania przebiegu interwencji. Przebieg zdarzenia z 11 listopada 2021 r. wskazuje, że oskarżona konsekwentnie dążyła do utrudniania filmowania interwencji, zasłaniając się kartką, co ostatecznie doprowadziło ją do zastosowania przemocy, by osiągnąć swój cel. W zakresie czynów: 1-5, 8-9 Sąd z opisu czynów przypisanych oskarżonej wyeliminował sformułowanie, że oskarżona „działała publicznie i bez powodu, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego”, czyli ustalenie, że działania oskarżonej nosiły znamiona tzw. występku chuligańskiego. W ocenie Sądu oskarżona nie działała w celu okazania pogardy dla porządku prawnego.K. A. (1)działała w subiektywnym przekonaniu (tak też odbierało ją otoczenie jej przychylne), że walczy o wolność słowa i prawo do protestu i prezentowania poglądów politycznych. Chociaż przyjęło to wymiar, który nie może spotkać się ze społeczną akceptacją, z uwagi na fakt, że zachowania oskarżonej wypełniły znamiona przestępstw, to nie sposób przyjąć, że oskarżona swoim zachowaniem okazywała rażące lekceważenie dla porządku prawnego. Podkreślić jeszcze raz wypada, że jedynym poprawnym zachowaniem obywatela w przypadku podejmowania wobec niego czynności służbowych przez funkcjonariusza Policji jest wykonywanie jego poleceń, a zachowania oskarżonej choć karygodne, to nie miały charakteru chuligańskiego. Czyny przypisane oskarżonej są zawinione. Można postawić jej zarzut ich popełnienia. Jest ona bowiem zdatna do przypisania jej winy z uwagi na dojrzałość, wiek, rozwój intelektualny, emocjonalny i związaną z nim możliwość przyswojenia sobie reguł moralnych oraz zdolności percepcyjne. Oskarżona miała niewątpliwie możliwość rozpoznania bezprawności swoich czynów i rozpoznania, że nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających bezprawność oraz winę. ☐ 3.3. Warunkowe umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania ☐ 3.4. Umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania ☐ 3.5. Uniewinnienie Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia 4 KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne iśrodki związane z poddaniem sprawcy próbie Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności K. A. (1) I I Sąd na podstawieart. 222 § 1 k.k.w zw. zart. 91 § 1 k.k.za ciąg przestępstw wymierzył oskarżonej karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych. K. A. (1) II II Sąd na podstawieart. 226 § 1 k.k.w zw. zart. 91 § 1 k.k.za ciąg przestępstw wymierzył oskarżonej karę 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych. K. A. (1) III III Sąd na podstawieart. 217 § 1 k.k.w zw. zart. 11 § 3 k.k.wymierzył oskarżonej karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych. K. A. (1) IV IV Sąd na podstawieart. 224 § 2 k.k.w zw. zart. 11 § 3 k.k.i po zastosowaniuart. 37a § 1 k.k.wymierzył oskarżonej karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych. K. A. (1) V I - IV Sąd na podstawieart. 91 § 2 k.k.w zw. zart. 85 § 1 k.k.iart. 86 § 1 k.k.połączył kary grzywny orzeczone w pkt i-IV wyroku i wymierzył jej karę łączną 450 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł. Wymierzając oskarżonej kary za poszczególne występki Sąd zważy na dyrektywy wymiaru kary wynikające zart. 53 par. 1 kk- stopień winy i społecznej szkodliwości czynów. Zadaniem sądu jest takie określenie kary w związku z limitującą funkcją winy, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, który w niniejszej sprawie wyznacza fakt, iż oskarżona jest on osobą dojrzałą, wykształconą, a co za tym idzie ma doświadczenie życiowe i stan wiedzy, który pozwala przyjąć, że wie jak należy zachowywać się w stosunku do funkcjonariuszy publicznych, a także innych osób niezależnie od okoliczności w jakich ma z nimi styczność. Sąd uznał, że w przypadku wszystkich z przypisanych czynów stopień zawinienia był wysoki. Do tego twierdzenia uprawniają nie tylko cechy osobowe oskarżonej, ale także normalność sytuacji w jakiej się znalazła, pozbawionej atypowych okoliczności mogących mieć negatywny wpływ na podejmowane przez nią decyzje. Swoim zachowaniem oskarżona wykazał się wysoce lekceważącym stosunkiem do porządku prawnego, a także wykazała pogardę dla czci i godności drugiego człowieka, które korzystają z ochrony prawnej. Odnośnie drugiej dyrektywny wskazać należy, iż stopień społecznej szkodliwości wyznacza w przypadku czynów przypisanych oskarżonej postać zamiaru - bezpośredni, sposób i okoliczności popełnienia czynów - stosowanie przemocy, publiczne, wielokrotne używanie słów obelżywych, poniżających kierowanych do wykonujących obowiązku służbowe funkcjonariuszy Policji oraz innych osób. Sąd zważył na rodzaj naruszonych wskutek zachowań oskarżonej przedmiotów ochrony tj. prawidłowość i niezakłóconą działalność instytucji publicznych, a także godność i powaga funkcjonariusza publicznego, godność i cześć człowieka. Sąd zważył nadto na motywację oskarżonej, postawę, a nadto właściwości i warunki osobiste oskarżonej, jej dotychczasowy sposób życia i zachowanie po popełnieniu przestępstwa. W przypadku oskarżonej, jak wynika z karty karnej, Sądy dwukrotnie odstąpiły od wymierzenia kary i raz warunkowo umorzyły postępowanie na okres próby, w związku z analogicznymi występkami. Jak widać zastosowane przez Sąd wobec oskarżonej konsekwencje nie przyniosły zamierzonego efektu wychowawczego, jak i odstraszającego. Oskarżona też nie poczyniła żadnych refleksji nad własnym postępowaniem, nie przeprosiła pokrzywdzonych, co także miało wpływ na wymiar kary. Liczba stawek dziennych grzywny została zróżnicowana przez Sąd stosownie do liczby osób pokrzywdzonych przestępstwem, stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz okoliczności popełnienia czynu. W zakresie czynu z puntu 8 aktu oskarżenia Sąd zastosował wobec oskarżonej dobrodziejstwoart. 37a § 1 k.k., przyjmując, że wymierzona kara pozbawienia wolności nie byłaby dłuższa od roku, Sąd wymierzył w to miejsce karę najniższą z możliwych, to jest 150 stawek dziennych grzywny. Kierując się treściąart. 91§2 kk,art. 85§1 kk,art. 86§1 i 2 kkSąd połączył kary jednostkowe orzeczone za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa i ciągi przestępstw i wymierzył oskarżonej karę łączną grzywny w wymiarze 450 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych; Sąd wziął w tym zakresie pod uwagę rodzaj naruszonych dóbr prawnych, motywację i pobudki jakimi kierowała się oskarżona. Sąd zważył również na stopień demoralizadcji oskarżonej, która już poraz kolejny wchodzi w konflikt z prawem i wskazuje, że zachowania te nie są nie tylko jednorazowe, ale i przypadkowe. Przy wymiarze kary łącznej zastosowano zasadę częściowej absorpcji, obniżając wymiar kary łącznej , w stosunku do wymiaru kary, który zapadłby przy zastosowaniu zasady kumulacji. Sąd miał w tym zakresie na względzie bliskość czasową i przedmiotową popełnionych przestępstw oraz zasadniczo wspólną dla większości przestępstw (art. 222 i 226 kk) motywację oskarżonej. Nadto Sąd zważył na wyczerpanie przez w/w występki przypisane oskarżonej dyspozycji przepisów tego samego rozdziałukodeksu karnego. Powyższe przemawiało za orzeczeniem łagodniejszej kary. w ocenie Sądu ukształtowana kara łączna odzwierciedla stopień winy i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonej i jest sprawiedliwa czyniąc nadto zadość wymaganiom prewencji ogólnej i szczególnej. Ustalając wysokość jednej stawki Sąd wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Biorąc pod uwagę fakt, że oskarżona jest emerytką, posiada nieruchomość, uzyskuje dochód miesięczny w wysokości 2.300 zł, ma tylko siebie na utrzymaniu, nie leczy się na choroby przewlekłe, Sąd uznał, że wysokość stawki stanowić będzie istotną dolegliwość, która spełni cele kary, a jednocześnie nie wpłynie negatywnie na utrzymanie oskarżonej. W ocenie Sądu kara nie przekracza stopnia zawinienia oskarżonej oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Zważywszy na kryminalną przeszłość oskarżonej Sąd żywi przekonanie, że tylko taka kara jest w stanie ukształtować świadomośćK. A. (3)co do naganności jej czynów i zapobiec popełnianiu ich w przyszłości. Kara ta pozytywnie wpłynie także na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa w zakresie nieopłacalności wkraczania na drogę bezprawia. 5 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności K. A. (1) VI V Sąd na podstawieart. 63 § 1 k.k.na poczet orzeczonej w punkcie V wyroku kary łącznej grzywny zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10 października 2021 r., godz. 18.35 do dnia 10 października, godz. 19.35. 6 inne zagadnienia W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7 KOszty procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności VII W związku z tym, że wymierzona oskarżonej kara ma charakter finansowy oraz biorąc pod uwagę, że utrzymuje się ona z emerytury Sąd na podstawieart. 624 § 1 k.p.k.zwolnił oskarżoną od ponoszenia kosztów postępowania, wydatkami obciążając Skarb Państwa. 7 Podpis

15/450530/0002506/K

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

V Wydział Karny

152510000002006_IV_K_000181_2017_Uz_2024-12-20_001

IV K 181/17

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-14 18:00:11.0 CET

2025-01-25 11:55:11.0 CET

15251000

2006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IV K 181/17 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formu

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Beata Suliga" xPublisher="beata.suliga" xEditorFullName="Beata Suliga" xEditor="beata.suliga" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="34" xFlag="published" xVolType="15/251000/0002006/K" xYear="2017" xVolNmbr="000181" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="32"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="140"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="42"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="15"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="123"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="5"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="2"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="114"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="30"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText>Formularz UK 1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>IV K 181/17</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText><xIx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>USTALENIE FAKTÓW </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 1. z wyroku</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W okresie od 2000 roku do 18 listopada 2004 roku w <xAnon>P.</xAnon> i innych miejscach na terenie kraju <xAnon>M. K. (1)</xAnon> brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej. W skład grupy wchodzili <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>J. W. (1)</xAnon>, <xAnon>G. B.</xAnon> i <xAnon>A. Ł.</xAnon>.</xText> <xText>W ramach zorganizowanej grupy przestępczej popełniane były głównie przestępstwa polegające na kradzieży naczep pozostawionych bez opieki przez ich właścicieli i użytkowników na terenie <xAnon>P.</xAnon>. W tego typu sytuacjach <xAnon>P. M. (1)</xAnon> i <xAnon>M. K. (1)</xAnon> kontaktowali się z <xAnon>J. W. (2)</xAnon>, <xAnon>G. B.</xAnon> czy <xAnon>A. Ł.</xAnon>, z którymi wspólnie dokonywali ich kradzieży. Skradzione naczepy najczęściej trafiały na teren <xAnon> firmy (...)</xAnon> należącej do <xAnon>J. W. (1)</xAnon> i <xAnon>G. B.</xAnon>. Członkowie zorganizowanej grupy przestępczej dokonywali także innych przestępstw polegających na chociażby wyłudzaniu odszkodowań z firm ubezpieczeniowych za rzekomo utracone pojazdy.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>G. B.</xAnon></xText> <xText><xAnon>A. Ł.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 59, 103, k. 156 tom 1a</xText> <xText>k. 214-219, k. 220, k. 221, k. 316 tom 1b,</xText> <xText>k. 78-79 tom 2a,</xText> <xText>k. 208-209, k. 210, k. 229, k. 230, k. 231. K. 262, k. 293, k. 712- k. 716, k. 718, k. 721 tom 2b</xText> <xText>k. 127-129 tom 21a,</xText> <xText>k. 38-39, k. 48-49, k. 62, k. 68-69, k. 81-82 tom 22 a, k. 317, k. 323, k. 328, k. 356 tom B-1c</xText> <xText>k. 52-53 tom 11 a, k. 257, k. 264, k. 269-270, 278, k. 288, k. 295, k. 303 tom 11 b,</xText> <xText>k. 413-419 B-1c, k. 915-916 tom B-1e</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.2.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut II. z wyroku</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Latem 1999 roku <xAnon>M. K. (1)</xAnon> powiedział <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, że zamierza zorganizować uprowadzenie <xAnon>F. C.</xAnon> a następnie wyłudzić okup za jego uwolnienie. <xAnon>M. K. (2)</xAnon> nie lubił pokrzywdzonego. Był związany z jego byłą żoną – <xAnon>A. C. (1)</xAnon>. <xAnon>M. K. (1)</xAnon> planował uprowadzenie <xAnon>F. C.</xAnon> na trasie <xAnon>Ł.</xAnon>- <xAnon>K.</xAnon>. Do uprowadzenia nie doszło, gdyż w dniu planowanego porwania <xAnon>F. C.</xAnon> poruszał się samochodem z dużą prędkością a nadto w aucie znajdowała się jego małoletnia córka.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 29-31 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon> poinformował <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, że <xAnon>F. C.</xAnon> w każdą niedzielę wozi córkę do <xAnon>K.</xAnon>. Stwierdził też, że wówczas jest dobra okazja do tego by go uprowadzić.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 29-31 tom 2A</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 3 września 1999 roku (niedziela) <xAnon>F. C.</xAnon> w czasie odwiedzin u rodziców zauważył samochód marki <xAnon>V. (...)</xAnon> koloru czerwonego. Pokrzywdzony założył, że jest obserwowany przez funkcjonariuszy Policji. Jakiś czas wcześniej <xAnon>F. C.</xAnon> miał kłopoty z prawem związane z procederem nielegalnego handlu alkoholem, był też poszukiwany listem gończym. Pokrzywdzony odwiózł córkę do Kościoła pod wezwaniem Św. <xAnon>M.</xAnon> w <xAnon>P.</xAnon>, gdzie odebrał ją od niego <xAnon>R. I.</xAnon> a sam udał się na <xAnon>ulicę (...)</xAnon>. <xAnon>F. C.</xAnon> poruszał się samochodem marki <xAnon>M.</xAnon>. W pewnym momencie pokrzywdzonemu zajechał drogę samochód <xAnon>V. (...)</xAnon>, który wcześniej zwrócił jego uwagę. Z auta wyskoczyło dwóch mężczyzn w kominiarkach. Jeden z nich miał na sobie kamizelkę kuloodporną z napisem Policja. Obaj napastnicy trzymali w dłoniach przedmioty przypominające długą broń. Napastnicy polecili pokrzywdzonemu by wysiadł z samochodu. Gdy pokrzywdzony zastosował się do ich polecenia, przeszukali go, założyli worek na głowę i wrzucili do bagażnika użytkowanego przez niego samochodu marki <xAnon>M.</xAnon>. W samochodzie <xAnon>V. (...)</xAnon> pozostał kierowca - trzeci napastnik. Napastnicy zawieźli <xAnon>F. C.</xAnon> na teren nieustalonej posesji. Na miejscu napastnicy sprowadzili pokrzywdzonego po schodach do piwnicy, tam uderzyli go i zaczęli wypytywać o proceder nielegalnego handlu spirytusem. Po pewnym czasie pokrzywdzony został przewieziony w inne miejsce. Wcześniej napastnicy zatrzymali się i wprowadzili pokrzywdzonego do lasu. W lesie napastnicy straszyli pokrzywdzonego pozbawieniem życia. Twierdzili, że działają na zlecenie innej osoby. Napastnicy przystawili <xAnon>F. C.</xAnon> przedmiot przypominający pistolet do głowy i zaproponowali, że uwolnią go i nie wykonają zlecenia zabójstwa, jeśli zapłaci im 1.000.000,00 marek niemieckich.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>F. C.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.113-117 tom I, k.439-443,</xText> <xText>tom B-1c</xText> <xText>k. 271-274 tom II sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Gdy <xAnon>F. C.</xAnon> oznajmił, że nie dysponuje taką kwotą porywacze stwierdzili, że osoba, która planuje inwestycję polegającą na nabyciu młyna za 2,5 miliona złotych musi mieć pieniądze. <xAnon>F. C.</xAnon> był bity, kopany. Przez pierwsze dni pokrzywdzony miał założony na głowę worek a później oczy zaklejone taśmą klejącą.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>F. C.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.113-117 tom I, k.439-443,</xText> <xText>tom B-1c</xText> <xText>k. 271-274 tom II sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W trakcie negocjacji dotyczących wysokości kwoty okupu ostatecznie ustalono, że <xAnon>F. C.</xAnon> wykupi się kwotą 500.000,00 zł. W celu zgromadzenia pieniędzy pozwolono pokrzywdzonemu na prowadzenie kontrolowanych rozmów telefonicznych z partnerką <xAnon>A. R. (1)</xAnon>. Okup miał przywieźć <xAnon>A. N.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>F. C.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>A. C. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.113-117 tom I, k.439-443,</xText> <xText>tom B-1c</xText> <xText>k. 271-274 tom II sądowy</xText> <xText>k.1350-1352,</xText> <xText>tom VII, k.530-531,</xText> <xText>tom B-1c</xText> <xText>k. 333-334 tom II sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po uprowadzeniu <xAnon>F. C.</xAnon> z <xAnon>M. K. (2)</xAnon> kontaktowali się <xAnon>M. K. (1)</xAnon> jak i znajomi pokrzywdzonego m.in. <xAnon>J. S.</xAnon>. <xAnon>J. S.</xAnon> poprosił <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, aby ten znalazł osobę, która zgodzi się przekazać okup za uwolnienie <xAnon>F. C.</xAnon>. <xAnon>J. S.</xAnon> proponował za tę przysługę 50.000,00 złotych. <xAnon>M. K. (2)</xAnon> skontaktował się telefonicznie z <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i poinformował go o prośbie <xAnon>J. S.</xAnon>. Oskarżony zgodził się przekazać pieniądze uznając, iż będzie bezpieczniej, jeżeli sam sobie przekaże pieniądze. <xAnon>M. K. (2)</xAnon> zaaranżował spotkanie <xAnon>J. S.</xAnon> i <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, ale ostatecznie nie przekazano oskarżonemu pieniędzy.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 29-31 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W trakcie uprowadzenia <xAnon>F. C.</xAnon> musiał spać na gołej ziemi. Dostawał jeść i pić. Porywacze grozili pokrzywdzonemu pozbawieniem życia w sytuacji, gdy nie otrzymają pieniędzy. Pokrzywdzony był pilnowany przez czterech napastników, którzy zmieniali się. Był bity przez nich kijem.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>F. C.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.113-117 tom I, k.439-443,</xText> <xText>tom B-1c</xText> <xText>k. 271-274 tom II sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 11 września 1999 roku po przekazaniu okupu przez <xAnon>A. N.</xAnon>, <xAnon>J. S.</xAnon> i <xAnon>M. M. (2)</xAnon> <xAnon>F. C.</xAnon> został uwolniony w okolicach Motelu w miejscowości <xAnon>P.</xAnon>.</xText> <xText>Po otrzymaniu pieniędzy sprawcy odjechali samochodem marki <xAnon>M.</xAnon>, który był użytkowany przez <xAnon>F. C.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>A. N.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>M. M. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. S.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>F. C.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 97-100 tom I,</xText> <xText>k. 1394-1397 tom VII,</xText> <xText>k. 535-539 tom B-1 c, k. 427-434, k. 439-444, k. 445-451, k. 469-477, k. 484-491, k. 492-500, 507-514,</xText> <xText>k. 535-538 tom B-4c, k. 264-267 tom C/V/2</xText> <xText>k. 703-708 tom IV. sądowy</xText> <xText>k. 1533-1534 tom VII,</xText> <xText>k. 543-544 tom B-1c</xText> <xText>k. 332-333 tom II sądowy</xText> <xText>k. 399-401 tom B-1b,</xText> <xText>k. 38-40,</xText> <xText>k. 42-44 tom 3a</xText> <xText>k.113-117 tom I, k.439-443,</xText> <xText>tom B-1c</xText> <xText>k. 271-274 tom II sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.3.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 3. z wyroku</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 11 września 1999 roku z <xAnon>F. C.</xAnon> skontaktowali się porywacze i zaproponowali mu zwrot samochodu marki <xAnon>M.</xAnon> za kwotę 50.000,00 złotych. <xAnon>F. C.</xAnon> przygotował pieniądze i zgodnie z przekazanymi instrukcjami zrzucił je w dniu 12 września 1999 roku z wiaduktu przy trasie szybkiego ruchu <xAnon>P.</xAnon> - <xAnon>T.</xAnon>. Po zrzuceniu pieniędzy pokrzywdzony został telefonicznie poinformowany, że samochód marki <xAnon>M.</xAnon> znajduje się na parkingu przed Motelem w <xAnon>P.</xAnon>. Pokrzywdzony odzyskał samochód.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>F. C.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.113-117 tom I, k.439-443,</xText> <xText>tom B-1c</xText> <xText>k. 271-274 tom II sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>F. C.</xAnon> nie poinformował Policji o swoim uprowadzeniu, gdyż sprawcy zagrozili mu, że jeżeli to zrobi coś złego może stać się jego rodzinie.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>F. C.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.113-117 tom I, k.439-443,</xText> <xText>tom B-1c</xText> <xText>k. 271-274 tom II sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po zdarzeniu <xAnon>M. K. (1)</xAnon> anulował <xAnon>M. K. (2)</xAnon> dług w kwocie 30.000,00 złotych. Z informacji przekazanych <xAnon>M. K. (2)</xAnon> przez <xAnon>M. K. (1)</xAnon> wynikało, że do przekazania pieniędzy doszło na trasie <xAnon>P.</xAnon> – <xAnon>W.</xAnon>. Pieniądze zostały zrzucone porywaczom z wiaduktu.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 29-31 ton 2A</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon> o porwaniu <xAnon>F. C.</xAnon> i udziale w nim <xAnon>M. K. (1)</xAnon> powiedział <xAnon>P. M. (1)</xAnon>. Oskarżony miał później pretensje do <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, że w sprawę porwania wtajemniczył <xAnon>P. M. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 257-260 tom 2b</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.4.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 4. z wyroku</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 16 czerwca 2000 roku doszło do upozorowanej kradzieży ciągnika siodłowego <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> wraz z cysterną <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>. Oba pojazdy były użytkowane przez <xAnon>S. K.</xAnon>. W cysternie znajdowało się 24 785 litrów spirytusu rektyfikowanego o wartości netto 71 876,50 złotych.</xText> <xText>W zdarzeniu tym brali udział <xAnon>S. K.</xAnon>, <xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>J. D. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>S. K.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 667-670 tom B-1d, k.823-832, 833-836, 843-846, 847-847a tom B-2d, k.1108-1112, tom B-2e k.1680 tom B-2h, k.1867-1868 tom</xText> <xText>B-2i,</xText> <xText>k. 56-60 tom 2a,</xText> <xText>k 113 – 114 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>J. G. (1)</xAnon> kupno spirytusu pochodzącego z upozorowanej kradzieży zaproponował <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. <xAnon>J. G. (2)</xAnon> poinformował <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, że została zgłoszona kradzież ciągnika i cysterny wraz ze spirytusem, który pochodził z gorzelni w <xAnon>L.</xAnon>. O propozycji <xAnon>J. G. (2)</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> powiedział <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. Oskarżony wyraził chęć zakupu spirytusu. <xAnon>M. K. (1)</xAnon> dostarczył <xAnon>M. K. (2)</xAnon> samochód marki <xAnon>V. (...)</xAnon> wraz z beczkami oraz pieniądze na zakup 1000 litrów spirytusu. Za pośrednictwem <xAnon>J. G. (1)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon> nawiązał kontakt z mężczyznami, którzy dysponowali spirytusem. Kilka prób zakupu spirytusu zakończyło się niepowodzeniem. Za każdym razem mężczyźni zwracali <xAnon>M. K. (2)</xAnon> samochód z pustymi beczkami i pieniądze.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. G. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1296-1299 tom VII,</xText> <xText>k. 600-601 tom 5d,</xText> <xText>k. 445-446 tom -1c,</xText> <xText>k. 648-649 tom B-1d,</xText> <xText>k. 979-984 tom B-2e,</xText> <xText>k. 1704, tom B-2h,</xText> <xText>k. 56-60 tom 2a,</xText> <xText>k. 113 – 114 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zirytowany zaistniałą sytuacją <xAnon>M. K. (1)</xAnon> postanowił ustalić, gdzie jest przechowywany spirytus. W tym celu w samochodzie <xAnon>V. (...)</xAnon> została zamontowana kamera. Ostatecznie <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>M. K. (2)</xAnon> udało się zakupić 500 litrów spirytusu, który przewieziony został na posesję <xAnon>W. B.</xAnon>. Po obejrzeniu nagrań z kamery mężczyźni ustali, że spirytus przechowywany jest na terenie byłego PGR-u. Początkowo <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>M. K. (2)</xAnon> zamierzali dokonać kradzieży spirytusu wraz z cysterną, ale po obejrzeniu nagrania okazało się, że znajduje się on w stacjonarnym zbiorniku zamontowanym na stałe w jednym z budynków. <xAnon>M. K. (3)</xAnon> zorganizował środki transportu w postaci dwóch samochodów <xAnon>marki S.</xAnon>, w tym jednego z podnośnikiem <xAnon> (...)</xAnon> i <xAnon>V. (...)</xAnon> a <xAnon>M. K. (2)</xAnon> pompę do przepompowywania substancji palnych.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText>zeznania <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k 56-60, 33-34 tom 2a,</xText> <xText>k 113-114 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Na terenie byłego PGR-u w charakterze stróża pracował <xAnon>J. W. (3)</xAnon>. W nocy w nieustalonym dniu w okresie od 8/9 lipca do 15 /16 lipca 2000 roku na teren gospodarstwa przyjechali <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, <xAnon>S. W.</xAnon>, <xAnon>T. W.</xAnon> i <xAnon>A. K. (1)</xAnon>. Zamaskowani napastnicy uderzyli w głowę <xAnon>J. W. (3)</xAnon> a następnie wepchnęli go do stróżówki i zamknęli. Nad ranem napastnicy przeprowadzili <xAnon>J. W. (3)</xAnon> do innego pomieszczenia. <xAnon>J. W. (3)</xAnon> słyszał jeżdżące po terenie posesji samochody ciężarowe.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>W. M. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. W. (3)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1350-1352 tom VII, k. 531-534 tom B-1c, k. 912-920 tom B-2d, k. 992-995 k. 1079-1083,</xText> <xText>k. 1681-1682 tom B-2h, 1870 tom B-2i</xText> <xText>k. 288-289 tom II sądowy</xText> <xText>k. 56-60 tom 2a</xText> <xText>k. 113- 114 tom 1a</xText> <xText>k.887-889 tom <xAnon> (...)</xAnon>, k. 1702 tom B-2h</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po obezwładnieniu <xAnon>J. W. (3)</xAnon> <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K. (1)</xAnon>, <xAnon>S. W.</xAnon> i <xAnon>T. W.</xAnon> przepompowali do beczek, co najmniej 18 000 litrów spirytus. <xAnon>M. K. (2)</xAnon> w tym czasie przebywał na drodze w okolicach <xAnon>S.</xAnon>. Mężczyźni obserwowali czy na miejsce zdarzenia nie jedzie Policja bądź też osoby, które dokonały przywłaszczenia spirytusu. Po dokonaniu załadunku beczek ze spirytusem, we wczesnych godzinach rannych zostały one zawiezione na posesję <xAnon>W. B.</xAnon>. Następnie wszyscy rozjechali się do swoich domów.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 56-60 tom 2a</xText> <xText>k. 113- 114 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Sąd Rejonowy w Lesznie wyrokiem z dnia 23 grudnia 2002 roku w sprawie II K 680/01 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 23 listopada 2004 roku w sprawie IV Ka 841/03 uznał za winnych:</xText> <xText>- <xAnon>S. K.</xAnon> popełnienia czynu z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 k.k.</xLexLink>;</xText> <xText>- <xAnon>J. F.</xAnon> popełnienia czynu z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 1 k.k.</xLexLink>;</xText> <xText>- <xAnon>J. D. (1)</xAnon> popełnienia czynu z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 64;art. 64 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 64 § 1 k.k.</xLexLink></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odpisy wyroków</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.1889-1894 tom</xText> <xText>B-2i k.2171-2172 tom B-2j</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.5.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 5. z wyroku</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>J. F.</xAnon> i <xAnon>J. D. (1)</xAnon>, gdy zorientowali się, że z terenu gorzelni został skradziony spirytus postanowili go odszukać. <xAnon>W. M. (1)</xAnon> spuścił ze zbiornika pozostały spirytus w ilości około 500 litrów. <xAnon>J. F.</xAnon> i <xAnon>J. D. (1)</xAnon> jeżdżąc wspólnie po okolicznych wsiach dojechali do posesji <xAnon>W. B.</xAnon> w miejscowości <xAnon>L.</xAnon>. Na podwórku i w stodole znajdowały się zbiorniki wypełnione spirytusem w ilości, co najmniej 18 000 litrów. Na podwórku stał <xAnon>P. (...)</xAnon> z pompą mogącą służyć do przepompowywania spirytusu. <xAnon>W. B.</xAnon> był nietrzeźwy. <xAnon>J. D. (1)</xAnon> dowiedział się od niego, że spirytus został przywieziony przez <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. Jeden z mężczyzn zatelefonował do <xAnon>M. K. (2)</xAnon> i poinformował go, że wezwie Policję. <xAnon>M. K. (2)</xAnon> oznajmił, że przyjedzie na miejsce i wszystko wyjaśni. Po pewnym czasie na posesję <xAnon>W. B.</xAnon> przyjechali <xAnon>J. G. (1)</xAnon> i <xAnon>M. M. (3)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J.</xAnon></xText> <xText><xAnon>F.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. G. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. D. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>M.</xAnon></xText> <xText><xAnon>K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.1291-1294, tom VII</xText> <xText>k.1409-1410, 1417-1419,</xText> <xText>tom VIII k.596-597 tom 5c,</xText> <xText>k.443-445 tom B-1c,</xText> <xText>k.640-642 tom B-1d,</xText> <xText>k. 1050-1061 tom B-2e,</xText> <xText>k.1292-1294 tom B-2f,</xText> <xText>k.1680-1681 tom B-2h, k.1868</xText> <xText>tom B-2i,</xText> <xText>k. 334-336 tom II sądowy</xText> <xText>k. 1296-1299 tom VII,</xText> <xText>k. 600-601 tom 5d,</xText> <xText>k. 445-446 tom -1c,</xText> <xText>k. 648-649 tom B-1d,</xText> <xText>k. 979-984 tom B-2e,</xText> <xText>k. 1704, tom B-2h,</xText> <xText>k. 1338-1342 tom VII,</xText> <xText>k. 1426-1428,</xText> <xText>tom VIII,</xText> <xText>k. 598-599 tom 5c,</xText> <xText>k. 454-459 tom B-1c,</xText> <xText>k. 737-738 tom B-1d,</xText> <xText>k. 1178-1183 tom</xText> <xText>B-2e, k. 1681 tom B-2 h,</xText> <xText>k. 1868-1869 tom</xText> <xText>B-2i,</xText> <xText>k. 276-278 tom II sądowy</xText> <xText>k. 56-60 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon> o przeprowadzonej rozmowie telefonicznej poinformował <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>S. W.</xAnon>, <xAnon>T. W.</xAnon> i <xAnon>A. K. (1)</xAnon> udali się na posesję <xAnon>W. B.</xAnon>, gdzie zastali <xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>J. D. (1)</xAnon> i <xAnon>J. G. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 11, k. 56-60</xText> <xText>k. 90</xText> <xText>tom 2a</xText> <xText>k. 113- 114 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. M. (3)</xAnon> odjechał z posesji <xAnon>W. B.</xAnon> na krótko przed przybyciem <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>K.</xAnon> i pozostałych mężczyzn, którzy mu towarzyszyli.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. G. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. F.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1296-1299 tom VII,</xText> <xText>k. 600-601 tom 5d,</xText> <xText>k. 445-446 tom -1c,</xText> <xText>k. 648-649 tom B-1d,</xText> <xText>k. 979-984 tom B-2e,</xText> <xText>k. 1704, tom B-2h,</xText> <xText>k. 276-278 tom II sądowy</xText> <xText>k.1291-1294, tom VII</xText> <xText>k.1409-1410, 1417-1419,</xText> <xText>tom VIII k.596-597 tom 5c,</xText> <xText>k.443-445 tom B-1c,</xText> <xText>k.640-642 tom B-1d,</xText> <xText>k. 1050-1061 tom B-2e,</xText> <xText>k.1292-1294 tom B-2f,</xText> <xText>k.1680-1681 tom B-2h, k.1868</xText> <xText>tom B-2i,</xText> <xText>k. 334-336 tom II sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po dojechaniu na miejsce z samochodu wysiadł <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. Między nim a <xAnon>J. D. (2)</xAnon> doszło do kłótni. W pewnej chwili samochód opuścili także <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K. (1)</xAnon>, <xAnon>S. W.</xAnon>. Mężczyźni trzymali w rękach przedmioty przypominające kije bejsbolowe, jeden z nich kij golfowy. <xAnon>J. F.</xAnon> został uderzony w brzuch kolbą przedmiotu przypominającego długą broń. Kiedy pokrzywdzony przewrócił się na ziemię, był kopany. Przez napastników pobity został także <xAnon>J. G. (2)</xAnon>. Otrzymał on kilka kopnięć i uderzeń kijem lub pałką. <xAnon>J. D. (1)</xAnon> został kopnięty oraz kilkukrotnie uderzony czymś w głowę. <xAnon>T. W.</xAnon> strzelił do <xAnon>J. D. (1)</xAnon> z przedmiotu przypominającego broń palną gładkolufową trafiając go w okolicę lewej pachwiny. <xAnon>J. D. (1)</xAnon> był także kopany i bity jakimiś przedmiotami po całym ciele.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J.</xAnon></xText> <xText><xAnon>F.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. G. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>M.</xAnon></xText> <xText><xAnon>K.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.1291-1294, tom VII</xText> <xText>k.1409-1410, 1417-1419,</xText> <xText>tom VIII k.596-597 tom 5c,</xText> <xText>k.443-445 tom B-1c,</xText> <xText>k.640-642 tom B-1d,</xText> <xText>k. 1050-1061 tom B-2e,</xText> <xText>k.1292-1294 tom B-2f,</xText> <xText>k.1680-1681 tom B-2h, k.1868</xText> <xText>tom B-2i,</xText> <xText>k. 334-336 tom II sądowy</xText> <xText>k. 1296-1299 tom VII,</xText> <xText>k. 600-601 tom 5d,</xText> <xText>k. 445-446 tom -1c,</xText> <xText>k. 648-649 tom B-1d,</xText> <xText>k. 979-984 tom B-2e,</xText> <xText>k. 1704, tom B-2h,</xText> <xText>k. 276-278 tom II sądowy</xText> <xText>k. 1338-1342 tom VII,</xText> <xText>k. 1426-1428,</xText> <xText>tom VIII,</xText> <xText>k. 598-599 tom 5c,</xText> <xText>k. 454-459 tom B-1c,</xText> <xText>k. 737-738 tom B-1d,</xText> <xText>k. 1178-1183 tom</xText> <xText>B-2e, k. 1681 tom B-2 h,</xText> <xText>k. 1868-1869 tom</xText> <xText>B-2i,</xText> <xText>k. 276-278 tom II sądowy</xText> <xText>k. 56-60 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>J. D. (1)</xAnon> i <xAnon>J. G. (2)</xAnon> zostali zamknięci w jednym z pomieszczeń i zmuszeni do rozebrania się. Napastnicy zabrali złoty łańcuszek, portfel z pieniędzmi w kwocie 500 złotych to jest mienie o łącznej wartości 1 020 złotych na szkodę <xAnon>J. F.</xAnon>, trzy złote łańcuszki, telefon komórkowy <xAnon>N.</xAnon> oraz pieniądze w kwocie 5 000 złotych, to jest mienie o łącznej wartości 9 000 złotych na szkodę <xAnon>J. G. (1)</xAnon>, portfel z pieniędzmi o łącznej wartości 3 010 złotych na szkodę <xAnon>J. D. (1)</xAnon> oraz wystawiony na jego nazwisko dowód osobisty, a nadto dokumenty w postaci paszportu i dowodu osobistego wystawione na nazwisko <xAnon>J. F.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J.</xAnon></xText> <xText><xAnon>F.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. G. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. D. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.1291-1294, tom VII</xText> <xText>k.1409-1410, 1417-1419,</xText> <xText>tom VIII k.596-597 tom 5c,</xText> <xText>k.443-445 tom B-1c,</xText> <xText>k.640-642 tom B-1d,</xText> <xText>k. 1050-1061 tom B-2e,</xText> <xText>k.1292-1294 tom B-2f,</xText> <xText>k.1680-1681 tom B-2h, k.1868</xText> <xText>tom B-2i,</xText> <xText>k. 334-336 tom II sądowy</xText> <xText>k. 1296-1299 tom VII,</xText> <xText>k. 600-601 tom 5d,</xText> <xText>k. 445-446 tom -1c,</xText> <xText>k. 648-649 tom B-1d,</xText> <xText>k. 979-984 tom B-2e,</xText> <xText>k. 1704, tom B-2h,</xText> <xText>k. 276-278 tom II sądowy</xText> <xText>k. 1338-1342 tom VII,</xText> <xText>k. 1426-1428,</xText> <xText>tom VIII,</xText> <xText>k. 598-599 tom 5c,</xText> <xText>k. 454-459 tom B-1c,</xText> <xText>k. 737-738 tom B-1d,</xText> <xText>k. 1178-1183 tom</xText> <xText>B-2e, k. 1681 tom B-2 h,</xText> <xText>k. 1868-1869 tom</xText> <xText>B-2i,</xText> <xText>k. 56-60 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Gdy pokrzywdzeni zorientowali się, że napastnicy odjechali, <xAnon>J. F.</xAnon> wspólnie z <xAnon>J. G. (1)</xAnon> wyrwali kratę w oknie. Okazało się, że całość spirytusu została wywieziona z terenu gospodarstwa.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. F.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. D. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.1291-1294, tom VII</xText> <xText>k.1409-1410, 1417-1419,</xText> <xText>tom VIII k.596-597 tom 5c,</xText> <xText>k.443-445 tom B-1c,</xText> <xText>k.640-642 tom B-1d,</xText> <xText>k. 1050-1061 tom B-2e,</xText> <xText>k.1292-1294 tom B-2f,</xText> <xText>k.1680-1681 tom B-2h, k.1868</xText> <xText>tom B-2i,</xText> <xText>k. 334-336 tom II sądowy</xText> <xText>k. 1338-1342 tom VII,</xText> <xText>k. 1426-1428,</xText> <xText>tom VIII,</xText> <xText>k. 598-599 tom 5c,</xText> <xText>k. 454-459 tom B-1c,</xText> <xText>k. 737-738 tom B-1d,</xText> <xText>k. 1178-1183 tom</xText> <xText>B-2e,</xText> <xText>k. 1681 tom B-2 h,</xText> <xText>k. 1868-1869 tom</xText> <xText>B-2i,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Spirytus, który znajdował się na terenie posesji <xAnon>W. B.</xAnon> został przewieziony w okolice miejscowości <xAnon>Z.</xAnon>, koło <xAnon>W.</xAnon>. Spirytus nabył od <xAnon>M. K. (2)</xAnon> <xAnon>J. S.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 11</xText> <xText>k. 90</xText> <xText>tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 19 lipca 2000 roku <xAnon>J. D. (1)</xAnon> zgłosił się do Poradni Ogólnej ZOZ w <xAnon>K.</xAnon>.</xText> <xText>Rozpoznano u niego stłuczenie głowy w okolicy ciemieniowej, drobne skaleczenie długości 1 cm, stłuczenie twarzy w okolicy kości jarzmowej prawej. Pokrzywdzony skierowany został na konsultację ortopedyczną. <xAnon>J. D. (2)</xAnon> skarżył się na ból prawej kończyny dolnej w okolicach podudzia i stopy.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Dokumentacja medyczna</xText> <xText>Opinia biegłego <xAnon>P. B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 416 załącznik III kserokopie</xText> <xText>k. 715-719</xText> <xText>tom B-1d</xText> <xText>k. 977-983 tom B-1e</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Rozpoznanie zawarte w dokumentacji lekarskiej jest rozpoznaniem ogólnym. Nie odnotowano w nim cech ustępowania. Obrażenia stwierdzone u <xAnon>J. D. (1)</xAnon> powstały nie później niż 48-72 godziny przed wizytą w przychodni. Po upływie wskazanego czasu obrażenia wykazują wyraźne cechy gojenia.</xText> <xText>Odnotowane obrażenia powstały od działania narzędzia twardego, tępego lub tępokrawędzistego godzącego z mierną siłą i mogły powstać w wyniku pobicia. Obrażenia te spowodowały naruszenia czynności narządów ciała na czas nie dłuższy niż 7 dni.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia biegłego <xAnon>P. B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 715-719</xText> <xText>tom B-1d</xText> <xText>k. 977-983 tom B-1e</xText> <xText>k. 1110-1111 tom VI. sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W czasie badania lekarskiego przeprowadzonego w dniu 26 sierpnia 2011 roku u <xAnon>J. D. (1)</xAnon> stwierdzono drobną (długości 2,5 cm) słabo widoczną bliznę na przednio- przyśrodkowej powierzchni uda lewego. Blizna jest trwałym śladem po przebytym zranieniu powłok. Blizna nie pozwala najczęściej (także w przypadku pokrzywdzonego) ma wskazanie charakteru rany ani czasu jej powstania.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia biegłego <xAnon>P. B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 715-719</xText> <xText>tom B-1d</xText> <xText>k. 977-983 tom B-1e</xText> <xText>k. 1110-1111 tom VI. sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Gumowy pocisk wystrzelony z prawidłowo użytej broni gładkolufowej nie powinien spowodować zranień, co najwyżej zasinienia, ewentualnie z powierzchownym otarciem naskórka. Przy strzale oddanym z bliskiej odległości nie można wykluczyć obrażeń pod postacią rozległego krwiaka podskórnego i nawet głębokiego otarcia naskórka lub powierzchownej rany. <xAnon>J. D. (2)</xAnon> nie leczył się z powodu doznanego postrzału, dlatego też obrażenia, jakich doznał nie można uznać za ciężkie w rozumieniu <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">kodeksu karnego</xLexLink>. Z uwagi na brak obiektywnych przesłanek umożliwiających ocenę doznanego przez pokrzywdzonego urazu nie można ustalić, na jaki czas spowodował on naruszenie czynności narządu jego ciała. Ewentualne dolegliwości bólowe pokrzywdzonego wiązały się nie z samą raną, a ze stłuczeniem mięśni. Obrażenie to nie powodowało niemożności poruszania się czy prowadzenia samochodu. Pokrzywdzony nie został postrzelony pociskiem ostrym wystrzelonym z broni gładkolufowej, gdyż w takim przypadku doszłoby do głęboko penetrującego obrażenia z uszkodzeniem mięśni i kości.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia biegłego <xAnon>P. B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 715-719</xText> <xText>tom B-1d</xText> <xText>k. 977-983 tom B-1e</xText> <xText>k. 1110-1111 tom VI. sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>A. K. (1)</xAnon> przekroczył granicę w dniu 1 lipca 2000 roku (wyjazd), co zostało zarejestrowane na przejściu granicznym zlokalizowanym na Lotnisku <xAnon>O.</xAnon>.</xText> <xText><xAnon>A. K. (1)</xAnon> w 2000 roku przebywał poza granicami <xAnon>P.</xAnon> także w nieustalonym okresie, przy czym wrócił do kraju 20 października 2000 roku.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Pisma</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.1454, tom VIII k.973, 974 tom</xText> <xText>B-1e</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku sprawie IV K 3/10 uznał <xAnon>S. W.</xAnon>, <xAnon>T. W.</xAnon> i <xAnon>A. K. (1)</xAnon> za winnych popełnienia przestępstw z <xLexLink xArt="art. 280;art. 280 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 280 § 1 k.k.</xLexLink> oraz z <xLexLink xArt="art. 280;art. 280 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 280 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 281;art. 281 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 281 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink> a <xAnon>J. S.</xAnon> i <xAnon>W. B.</xAnon> uznał za winnych popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 291;art. 291 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 291 § 1 k.k.</xLexLink></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odpis wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.984-1090, 1091</xText> <xText>tom B-1f</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.6.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 6. z wyroku</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W 2000 roku <xAnon>J. K. (1)</xAnon> kupił ciągnik siodłowy marki <xAnon>M.</xAnon>. Na zakup ciągnika <xAnon>J. K. (1)</xAnon> zaciągnął kredyt inwestycyjny w <xAnon> (...) SA</xAnon> w kwocie 40 000 złotych. Pojazd został ubezpieczony w <xAnon> Towarzystwie (...) SA Oddział</xAnon> w <xAnon>Ł.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Faktura</xText> <xText>Aneks do umowy kredytu</xText> <xText>Polisa</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 223 tom</xText> <xText>A-1</xText> <xText>k. 213-214</xText> <xText>tom A-1</xText> <xText>k. 23 tom</xText> <xText>A-1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W październiku 2001 roku <xAnon>G. B.</xAnon> i <xAnon>J. W. (1)</xAnon> poinformowali <xAnon>P. M. (1)</xAnon> i <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, że ich znajomy z <xAnon>Ł.</xAnon> – <xAnon>J. K. (1)</xAnon> chce oddać w tzw. układ swój ciągnik siodłowy marki <xAnon>M.</xAnon>. <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon> pojechali do <xAnon>Ł.</xAnon>, gdzie spotkali się z <xAnon>J. K. (1)</xAnon>. <xAnon>J. K. (1)</xAnon> pokazał obu mężczyznom swoją halę i zaproponował sfingowanie kradzieży ciągnika siodłowego poprzez urwanie kłódki od bramy wjazdowej. <xAnon>J. K. (1)</xAnon> osobiście urwał kłódkę do hali, gdzie parkował swój ciągnik siodłowy marki <xAnon>M.</xAnon> i przekazał kluczyk od ciągnika. W dniu 20 października 2001 roku, w godzinach wieczornych do miejsca, gdzie zaparkowany był ciągnik siodłowy <xAnon>J. K. (1)</xAnon> udali się <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>J. W. (1)</xAnon> i <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. <xAnon>J. W. (1)</xAnon> wsiadł do ciągnika siodłowego <xAnon>J. K. (1)</xAnon> i wyjechał z hali. Na miejscu <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>J. W. (1)</xAnon> zobaczyli zaparkowaną na placu naczepę typu firanka. Mężczyźni postanowili skorzystać z okazji i dokonać kradzieży także tego pojazdu. W tym celu podpięli naczepę do ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon>. <xAnon>J. W. (1)</xAnon> zaprowadził oba pojazdy do <xAnon>K.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>J. W. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. L.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>K. S.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>G. B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 87-88, k. 121, k. 166-167</xText> <xText>tom 1a</xText> <xText>k. 301 tom 1b</xText> <xText>k. 430-431</xText> <xText>tom 2c</xText> <xText>k. 151 tom 21a, k. 279 tom 21 b,</xText> <xText>k. 433</xText> <xText>tom 21c</xText> <xText>k. 374-379, k. 389-394 tom II sądowy</xText> <xText>k. 44-46 tom A-1</xText> <xText>k. 472 tom III sądowy</xText> <xText>k. 24-27,</xText> <xText>k. 55-50 tom A-1</xText> <xText>tom III sądowy</xText> <xText>k. 28-30</xText> <xText>tom A-1</xText> <xText>k. 473 tom III sądowy</xText> <xText>k. 39 tom</xText> <xText>22 a</xText> <xText>k. 429-434 tom III sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 21 października 2001 roku <xAnon>J. K. (1)</xAnon> złożył w Komendzie Powiatowej Policji w <xAnon>Ł.</xAnon> zawiadomienie o przestępstwie kradzieży na jego szkodę ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>numer rejestracyjny (...)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokoły przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k 13-4 tom</xText> <xText>A-1,</xText> <xText>k. 2625 -2626</xText> <xText>k. 372-373 tom II sądowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 22 października 2001 roku <xAnon>J. K. (1)</xAnon> zgłosił w <xAnon> Zakładzie (...) SA</xAnon> zaistnienie szkody polegającej na kradzieży ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon>, wnosząc o dokonanie wypłaty odszkodowania z tytułu ubezpieczenia AC.</xText> <xText>Przed wypłatą odszkodowania ciągnik siodłowy marki <xAnon>M.</xAnon> został odnaleziony przez funkcjonariuszy Policji.</xText> <xText><xAnon>J. K. (1)</xAnon> odebrał odnalezione elementy samochodu.</xText> <xText>W dniu 12 grudnia 2002 roku <xAnon> Towarzystwo (...)</xAnon> wypłaciło tytułem likwidacji szkody kradzieżowej na rzecz <xAnon> (...) Oddział</xAnon> w <xAnon>Ł.</xAnon> kwotę 1223 zł. Na kwotę tą składały się koszty naprawy i wartość skradzionych części pojazdu.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Polisa</xText> <xText>Pismo dot. likwidacji szkody</xText> <xText>Kosztorys</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>T. R. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 23 tom A-1</xText> <xText>k. 132 tom A-1</xText> <xText>k. 164 tom A-1</xText> <xText>k. 251-252</xText> <xText>tom A-1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku w sprawie IV K 3/10 uznał <xAnon>J. W. (1)</xAnon> za winnego popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink> a <xAnon>J. K. (1)</xAnon> za winnego popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odpis wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.984-1090, 1091</xText> <xText>tom B-1f</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.7.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 7. z wyroku</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 19 listopada 2001 roku <xAnon>H. U.</xAnon> złożyła w VIII Komisariacie Komendy Miejskiej Policji w <xAnon>Ł.</xAnon> zawiadomienie o przestępstwie kradzieży z włamaniem samochodu marki <xAnon>H. (...)</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>, którego właścicielem był jej mąż, <xAnon>B. U.</xAnon>. Samochód posiadał wykupione ubezpieczenie autocasco w <xAnon> (...) S.A.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zawiadomienie</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>H. U.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 6-7 tom A-11</xText> <xText>k. 53-57, k. 58-61 tom A-11</xText> <xText>k. 653-654</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Postępowanie w sprawie kradzieży z włamaniem samochodu marki <xAnon>H. (...)</xAnon> prowadził VIII Komisariat Komendy Miejskiej Policji w <xAnon>Ł.</xAnon> pod nadzorem Prokuratury Rejonowej <xAnon>Ł.</xAnon> w <xAnon>Ł.</xAnon>. Postanowieniem z dnia 30 listopada 2001 roku dochodzenie zostało umorzone wobec niewykrycia sprawców.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>POSTANOWIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 19-20 tom A-11</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W śledztwie o sygn. akt VI Ds 80/07 <xAnon>B. U.</xAnon> postawiono zarzut popełnienia czynów z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 238" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 238 k.k.</xLexLink> oraz z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> Przesłuchany po ogłoszeniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów <xAnon>B. U.</xAnon> nie przyznał się do ich popełnienia. Wyjaśnił, że posiadał z żoną samochód marki <xAnon>H. (...)</xAnon>, który im zginął, gdy żona pojechała na zakupy. <xAnon>H. U.</xAnon> złożyła zawiadomienie o przestępstwie. Kradzież auta została zgłoszona także w <xAnon> (...) S.A.</xAnon> Kilka dni po kradzieży przeszedł do niego mężczyzna i zaproponował zwrot samochodu w zamian za pewną kwotę. Mężczyzną tym był znajomym <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. Postanowieniem z dni 6 lipca 2017 roku postępowanie w sprawie podejrzenia popełnienia czynu z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 238" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 238 k.k.</xLexLink> zostało umorzone wobec przedawnienia karalności czynu.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>POSTANOWIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 21-22</xText> <xText>k. 47-48 tom A-11</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Także <xAnon>H. U.</xAnon> postawiono zarzut popełnienia czynów związanych z <xAnon>H. (...)</xAnon>, które zakwalifikowano z <xLexLink xArt="art. 238" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 238 k.k.</xLexLink> oraz z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> <xAnon>H. U.</xAnon> nie przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów. Wyjaśniła, że kradzież miała miejsce, gdy wybrała się z córką na zakupy do <xAnon>Ł.</xAnon>. Samochód w <xAnon>Ł.</xAnon> zaparkowała w pobliżu <xAnon> (...) Handlowego (...)</xAnon>. Gdy wróciła z córką z zakupów, samochodu nie było w miejscu jego pozostawienia. Razem z córką poszły na Policję zgłosić kradzież. <xAnon>H. U.</xAnon> nie posiadała wiedzy na temat tego by ktoś żądał okup w zamian za zwrot skradzionego pojazdu.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>POSTANOWIENIE</xName> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>B. U.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>H. U.</xAnon></xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 52-53 tom A-11</xText> <xText>k. 23-28, k. 29-34, k. 37-41 tom A-11</xText> <xText>k. 564-565</xText> <xText>tom III sądowy</xText> <xText>k. 53-57, k. 58-61 tom A-11</xText> <xText>k. 653-654</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.8.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 8. z wyroku</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon> prowadził działalność gospodarczą pod <xAnon> firmą PPHU (...)</xAnon>. Od połowy 2000 roku w firmie tej pracował na stanowisku kierowcy <xAnon>T. F.</xAnon>. <xAnon>T. F.</xAnon> jeździł ciągnikiem siodłowym marki <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> wraz z naczepą <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>.</xText> <xText>Ciągnik siodłowy o wartości 110 000 złotych stanowił własność firmy leasingowej <xAnon> (...) SA</xAnon> z siedzibą w <xAnon>P.</xAnon>, natomiast naczepa należała do <xAnon> przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o.</xAnon> w <xAnon>K.</xAnon> a <xAnon> firma (...)</xAnon> użytkowała ją na podstawie umowy użyczenia.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Umowa leasingu</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. G.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>P. S.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 63 tom TF/1</xText> <xText>k. 181-182 tom TF/1</xText> <xText>k. 215-216 tom TF/1</xText> <xText>k. 607 tom IV. sądowy</xText> <xText>k. 84-86</xText> <xText>tom 2a</xText> <xText>k. 223-224</xText> <xText>tom B-4b</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W związku z problemami finansowymi i niezakończonymi rozliczeniami <xAnon>M. K. (2)</xAnon> zaproponował <xAnon>M. K. (1)</xAnon> upozorowanie kradzieży użytkowanego w jego firmie zestawu pojazdów i zgłoszenie szkody firmie ubezpieczeniowej. <xAnon>M. K. (1)</xAnon> zgodził się na propozycję <xAnon>M. K. (2)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>A. N.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 84-86</xText> <xText>tom 2a</xText> <xText>k. 223-224</xText> <xText>tom B-4b</xText> <xText>k. 101 tom I</xText> <xText>k. 97-102 rom I. k. 537 tom B-1c, k. 443 tom B-4 c</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 21 września 2000 roku <xAnon>T. F.</xAnon> otrzymał polecenie udania się zestawem pojazdów do miejscowości <xAnon>C.</xAnon> koło <xAnon>L.</xAnon> celem przewiezienia do <xAnon>Z.</xAnon> ładunku obuwia.</xText> <xText>Obuwie o łącznej wartości 439 545,71 zł zostało wyprodukowane przez <xAnon> firmę (...) Sp. z o.o.</xAnon></xText> <xText>Zlecenie frachtu <xAnon> firma PPHU (...)</xAnon> otrzymała od dyspozytora <xAnon> przedsiębiorstwa (...)</xAnon> ze <xAnon>Z.</xAnon>, zamawiającym było <xAnon> Przedsiębiorstwo Handlowe (...)</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, które zajmowało się dystrybucją obuwia CCC na terenie województwa <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> <xText>W dniu 22 września 2000 roku w godzinach rannych obuwie zostało załadowane na samochód marki <xAnon>M.</xAnon> i naczepę.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Dowód wydania</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>W. F. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. C.</xAnon></xText> <xText>Zlecenie transportu</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>T. F.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 17, 19 tom TF/1</xText> <xText>k. 78-79 tom TF/1</xText> <xText>k. 606 tom IV sądowy</xText> <xText>k. 134 tom TF/1</xText> <xText>k. 125 tom TF/1</xText> <xText>k. 1586-1588 tom VIII,</xText> <xText>k. 1637-1638 tom IX, k. 460-463</xText> <xText>tom B-1 c</xText> <xText>k. 1586-1588 tom VIII, k. 1637-1638 tom IV, k. 9-12 tom TF/1, k. 46-463 tom B-1c</xText> <xText>k. 291-293 tom II sądowy</xText> <xText>k. 84-86</xText> <xText>tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po dokonaniu załadunku obuwia <xAnon>M. K. (2)</xAnon> polecił <xAnon>T. F.</xAnon> by ten przyjechał z ładunkiem do <xAnon>P.</xAnon>. Na polecenie <xAnon>M. K. (2)</xAnon> <xAnon>T. F.</xAnon> zaprowadził zestaw wraz z ładunkiem do hali <xAnon> firmy (...)</xAnon> w <xAnon>Ł.</xAnon>. Na teren hali przyjechali także <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, <xAnon>P. M. (1)</xAnon> oraz <xAnon>R. I.</xAnon>. W rozładunku obuwia pomagał także <xAnon>T. F.</xAnon> oraz mężczyzna z <xAnon>K.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k 82-86 tom 2a,</xText> <xText>k. 15-16, k. 120, k. 129-131 tom !a</xText> <xText>k. 300 tom 1b</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po dokonaniu rozładunku obuwia <xAnon>T. F.</xAnon> wspólnie z <xAnon>P. M. (1)</xAnon> pojechał zestawem pojazdów do <xAnon>K.</xAnon>, gdzie został on pozostawiony. Po zgłoszeniu kradzieży zestaw pojazdów miał nabyć od <xAnon>M. K. (2)</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon> za kwotę 20.000 złotych.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>T. Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1586-1588 tom VIII, k. 1638 tom IX., k. 104-105 tom 3a</xText> <xText>k. 15-16, k. 120, k. 129-131 tom 1a</xText> <xText>k. 300 tom 1b</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po rozładunku obuwie zostało przewiezione do <xAnon>Z.</xAnon>. Część obuwia została sprzedana <xAnon>J. S.</xAnon> a na pozostałą część nabywcę znalazł <xAnon>P. S.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>A. N.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 84-86 tom 2a</xText> <xText>k. 97-102 tom I. k. 537 tom B-1c, k. 443 tom B-4 c</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 23 września 2000 roku do <xAnon>Z.</xAnon> udali się <xAnon>T. F.</xAnon>, <xAnon>P. M. (1)</xAnon> i <xAnon>R. O.</xAnon> te miały dokonać wyboru miejsca rzekomej kradzieży zestawu pojazdów i ładunku. Ostatecznie zostało wybrane miejsce w okolicy supermarketu na wylocie z <xAnon>L.</xAnon> w kierunku <xAnon>Z.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (4)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>T. F.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 84-86 tom 2a</xText> <xText>k 13-14,</xText> <xText>k 107-109,</xText> <xText>tom 1a,</xText> <xText>k. 1586-1588 tom VIII, k. 1638 tom IX., k. 104-105 tom 3a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 23 września 2000 roku w Komendzie Miejskiej Policji w <xAnon>L.</xAnon> <xAnon>T. F.</xAnon> złożył ustne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa kradzieży składu ciężarowego wraz z ładunkiem butów.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>T. P.</xAnon> ustnego zawiadomienia o przestępstwie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1586-1588 tom VIII, k. 1638 tom IX., k. 104-105 tom 3a</xText> <xText>k. 3-6 tom TF/1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po przewiezieniu butów do innego <xAnon> magazynu (...)</xAnon> dokonał ich sprzedaży.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 84-86</xText> <xText>tom 2a</xText> <xText>k. 15-16, k. 120, k. 129-131 tom !a</xText> <xText>k. 300 tom 1b</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po przeprowadzeniu czynności sprawdzających funkcjonariusze Policji ustalili, że do kradzieży ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon>, naczepy oraz ładunku obuwia nie doszło. <xAnon>T. F.</xAnon> został zatrzymany, a następnie tymczasowo aresztowany.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół zatrzymania</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>T. F.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 64 tom TF/1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Sąd Rejonowy w Lublinie wyrokiem z dnia 28 lutego 2003 roku skazał <xAnon>T. F.</xAnon> za przestępstwo polegające na przywłaszczeniu ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon>, naczepy wraz ładunkiem obuwia na karę 5 lat pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 300 stawek dziennych po 40 złotych każda. <xAnon>T. F.</xAnon> opuścił zakład karny w 2007 roku.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 733</xText> <xText>k. 783</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku w sprawie IV K 3/10 uznał <xAnon>J. S.</xAnon> za winnego popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 291;art. 291 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 291 § 1 k.k.</xLexLink> Orzeczenie w tym zakresie jest prawomocne.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odpis wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 984-1090, k. 1091</xText> <xText>tom B-1f</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.9.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 9. z wyroku (bankowóz)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 9 lutego 2000 roku <xAnon> firma (...) SA</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> nabyła od <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> w <xAnon>K.</xAnon> samochód specjalny – bank ruchomy marki <xAnon>M. (...)</xAnon> za kwotę 225 700 złotych. Samochód ten został następnie przekazany na podstawie umowy leasingu <xAnon> firmie (...)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Faktura</xText> <xText>Kopia dowodu rejestracyjnego</xText> <xText>Polisa</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 31,</xText> <xText>k. 27-28,</xText> <xText>k. 14</xText> <xText>tom A-27</xText> <xText>k. 79-80 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Cena bankowozu w rzeczywistości wynosiła około 20 000 złotych, a cena, jaką zapłacił fundusz leasingowy wynikała z nieprawdziwej opinii rzeczoznawcy. Różnica pomiędzy rzeczywistą ceną, a kwotą przelaną przez fundusz leasingowy trafiła do <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. <xAnon>M. K. (1)</xAnon> planował upozorowanie kradzieży bankowozu.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k 79-80 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Kierowcą bankowozu marki <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> był <xAnon>M. S. (2)</xAnon>. W dniu 27 sierpnia 2000 roku <xAnon>M. S. (2)</xAnon> zaparkował pojazd przy <xAnon>ulicy (...)</xAnon> w <xAnon>Ł.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. S. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 2 tom A27</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon> dysponował drugim kompletem kluczy od bankowozu i w nocy z 27 na 28 sierpnia 2000 roku odjechał z miejsca, gdzie pojazd był zaparkowany. W dniu 28 sierpnia 2000 roku <xAnon>M. S. (2)</xAnon> zorientował się, że samochód został „skradziony” i zgłosił ten fakt na Policji.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. S. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 79-80 tom 2a,</xText> <xText>k. 2 tom A27, k. 4, k. 129.-130 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Z tytułu szkody kradzieżowej na pojeździe marki <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>nr rej. (...) SA</xAnon> wypłaciło kwotę 120 000 złotych.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Pismo</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k 19 tom A27</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 19 października 2000 roku <xAnon> firma (...) SA</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> Oddział w <xAnon>P.</xAnon> złożyła w Urzędzie Miasta <xAnon>P.</xAnon> Wydziale Komunikacji wniosek o wyrejestrowanie pojazdu <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>. Decyzją z dnia 19 października 2000 roku przedmiotowy samochód został wyrejestrowany.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wniosek</xText> <xText>Decyzja Postanowienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 26</xText> <xText>k. 26,</xText> <xText>k. 29</xText> <xText>tom A27</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon> został zobowiązany przez <xAnon>M. K. (1)</xAnon> do rozebrania bankowozu na części. Z uwagi na konstrukcję pojazdu nie zdołał tego zrobić. <xAnon>M. K. (1)</xAnon> zlecił to innej osobie, która pocięła bankowóz na części. Silnik pojazdu trafił do <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, który przekazał go znajomemu mechanikowi z <xAnon>A.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k 79-80 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W sprawie IV K 3/10 <xAnon>R. I.</xAnon> został oskarżony o umyślne paserstwo samochodu marki <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> X, to jest o czyn z <xLexLink xArt="art. 291;art. 291 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 291 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink> Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie IV K 3/10 uniewinnił <xAnon>R. I.</xAnon> od popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 291;art. 291 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 291 § 1 k.k.</xLexLink></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odpis wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.984-1090, 1091</xText> <xText>tom B-1f</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.10.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 10. z wyroku (<xAnon>M.</xAnon> - naczepa chłodnia <xAnon>marki S.</xAnon>)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W nocy z 7 na 8 września 2001 roku w <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, <xAnon>P. M. (1)</xAnon> i <xAnon>J. W. (1)</xAnon> dokonali kradzieży naczepy ciężarowej <xAnon>marki S. (...)</xAnon>/E-K w kolorze białym typu chłodnia o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>. Pojazd został skradziony z terenu zajazdu mieszczącego się przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. W. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 112-113, k. 146, k. 174 tom 21 a,</xText> <xText>k 78-79, k. 120, k. 145 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon> przebywając u swojego znajomego w <xAnon>S.</xAnon> zauważyli zaparkowaną przy trasie <xAnon>B.</xAnon> – <xAnon>S.</xAnon> naczepę chłodnię. Mężczyźni zatelefonowali do <xAnon>J. W. (1)</xAnon>, aby ten przyjechał ciągnikiem siodłowym we wskazane przez nich miejsce do miejscowości <xAnon>M.</xAnon>. Po kradzieży naczepa została zaprowadzona przez <xAnon>J. W. (1)</xAnon> do warsztatu mieszczącego się w <xAnon>W.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. W. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 112-113, k. 146, k. 174 tom 21 a,</xText> <xText>k 78-79, k. 120, k. 145 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Właścicielem naczepy była <xAnon> firma (...) Sp. z o.o.</xAnon>, obecnie prowadząca działalność pod <xAnon> firmą (...) Sp. z o.o.</xAnon> Leasingobiorcą naczepy była B.A.G. <xAnon> s.c. (...)</xAnon>, <xAnon>A. G.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, obecnie prowadząca działalność, jako B.A.<xAnon>G. G.</xAnon> Sp.j. z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>. Leasingodawca upoważnił leasingobiorcę do podnajmu naczepy osobie trzeciej. B.A.G. oddała naczepę w podnajem <xAnon> Firmie (...) s.c.</xAnon> <xAnon>T. C.</xAnon>, <xAnon>W. C.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>M.</xAnon>.</xText> <xText>Naczepa miała wartości 266 000 złotych, była ubezpieczony w zakresie OC i AC w <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> <xText>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>T. U.</xAnon> Umowy</xText> <xText>Aneks,</xText> <xText>Materiał fotograficzny</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1, k. 19 tom A-5,</xText> <xText>k. 552-553 tom B-1c</xText> <xText>k. 5, 6,</xText> <xText>k. 7, 8,</xText> <xText>k. 9-10,</xText> <xText>k 11- 12,</xText> <xText>k. 16 tom A5,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Po trzech miesiącach Policja odnalazła naczepę w <xAnon>W.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>T. C.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1, k. 19 tom A5,</xText> <xText>k. 552-553 tom B-1c,</xText> <xText>k 78-79,</xText> <xText>k. 120, k. 145 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku w sprawie IV K 3/10 uznał <xAnon>J. W. (1)</xAnon> za winnego popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink> Orzeczenie w tym zakresie jest prawomocne.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odpis wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 984-1090, k. 1091</xText> <xText>tom B-1f</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.11.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 11. z wyroku (<xAnon>M. (...)</xAnon>)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 7 listopada 2002 roku <xAnon>M. K. (1)</xAnon> zawarł z <xAnon> firmą (...)</xAnon> umowę dzierżawy zestawu pojazdów tj. ciągnika siodłowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> i naczepy samowyładowczej SAM <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>.</xText> <xText>Zawarcie umowy oskarżony negocjował z <xAnon>A. Ł.</xAnon> i <xAnon>T. K.</xAnon>.</xText> <xText><xAnon> Firma (...)</xAnon> zarejestrowana była na żonę <xAnon>A. Ł.</xAnon> oraz na <xAnon>T. K.</xAnon>.</xText> <xText>Za użytkowanie <xAnon>M. (...)</xAnon> i naczepy <xAnon> firma (...)</xAnon> miała płacić, co miesiąc kwotę 4.500 złotych.</xText> <xText>Była to druga umowa dzierżawy ciągnika siodłowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> i naczepy samowyładowczej SAM <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> zawarta między <xAnon>M. K. (1)</xAnon> a <xAnon> firmą (...)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Umowy dzierżawy</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>A. Ł.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon>,</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 67-70 tom</xText> <xText>A-16/1</xText> <xText>k. 58</xText> <xText>tom 11 A</xText> <xText>k. 262-263</xText> <xText>k. 274-275</xText> <xText>tom 11 B</xText> <xText>k. 401-419 tom B-1b</xText> <xText>k. 413-419 tom B-1c,</xText> <xText>k. 915-916, k. 924</xText> <xText>tom B-1e</xText> <xText>k 6-8, k. 119-120, k. 142-145 tom 1a</xText> <xText>k 82-86,</xText> <xText>k. 92 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon> uzgodnił z <xAnon>A. Ł.</xAnon> i <xAnon>T. K.</xAnon>, że dokona fikcyjnej kradzież ciągnika siodłowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> i naczepy samowyładowczej SAM <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> celem zgłoszenia szkody firmie ubezpieczeniowej i uzyskania odszkodowania. Z poczynionych uzgodnień wynikało, że zestaw pojazdów zostanie zaparkowany przed kopalnią i zabrany stamtąd przez oskarżonego. Kradzież zestawu pojazdów miał zgłosić organom ścigania <xAnon>A. Ł.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>A. Ł.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 58</xText> <xText>tom 11 A</xText> <xText>k. 262-263</xText> <xText>k. 274-275</xText> <xText>tom 11 B</xText> <xText>k. 401-419 tom B-1b</xText> <xText>k. 413-419 tom B-1c,</xText> <xText>k. 915-916, k. 924</xText> <xText>tom B-1e</xText> <xText>k 5-6 k 120.- 122, k 167-168 tom 1a</xText> <xText>k 82-86 ,</xText> <xText>k. 21 tom 2a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 14 grudnia 2002 roku (sobota) <xAnon>J. M. (1)</xAnon> zaparkował ciągnik siodłowy marki <xAnon>M. (...)</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> i naczepę samowyładowczą SAM <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> przed punktem sprzedaży węgla <xAnon> (...)</xAnon>. Obecny był przy tym <xAnon>T. K.</xAnon>. <xAnon>T. K.</xAnon> był zainteresowany zakupem miału „20”. Gdy okazało się, że sprzedaż miału „20” będzie kontynuowana dopiero w poniedziałek tj. w dniu 16 grudnia 2002 roku obaj mężczyźni wrócili do domu na dalszą część weekend.</xText> <xText>W weekend, gdy doszło do upozorowanej kradzieży ciągnika siodłowego i naczepy <xAnon>M. K. (1)</xAnon> zostały przekazane kluczyki i dokumenty obu pojazdów. Oskarżony zwrócił je przed wyjazdem <xAnon>A. Ł.</xAnon> i <xAnon>J. M. (1)</xAnon> do <xAnon>J.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. M. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>A. K. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 3-4</xText> <xText>k. 18-19</xText> <xText>tom A-16/1</xText> <xText>k. 24-25</xText> <xText>tom A-16/1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 16 grudnia 2002 roku, gdy <xAnon>A. Ł.</xAnon> przywiózł <xAnon>J. M. (1)</xAnon> na miejsce pozostawienia ciągnika siodłowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> i naczepy samowyładowczej SAM <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>, zestawu pojazdów nie było.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. M. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k 3-4, 20-21 tom A 16/1,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 16 grudnia 2002 roku <xAnon>J. M. (1)</xAnon> złożył w Komendzie Miejskiej Policji w <xAnon>J.</xAnon> zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa kradzieży ciągnika siodłowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon> o <xAnon>nr. rej. (...)</xAnon> i naczepy SAM o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 3-4</xText> <xText>tom A-16/1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon> w dniu 16 grudnia 2002 roku zgłosił kradzież ciągnika siodłowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon> oraz naczepy marki SAM w Oddziale <xAnon> (...)</xAnon> w <xAnon>Ł.</xAnon>.</xText> <xText>Z tytułu likwidacji szkody wynikającej z kradzieży ciągnika siodłowego marki <xAnon> (...) SA</xAnon> wypłaciło w dniu 21 sierpnia 2003 roku na rzecz <xAnon>M. K. (1)</xAnon> łącznie kwotę 78 700 złotych. Wartość odszkodowania została uzupełniona w dniu 18 listopada 2004 roku na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi o kwotę 11 000 złotych oraz odsetki tj. łącznie o kwotę 13.370,34 złotych. Tytułem odszkodowania za kradzież naczepy <xAnon> (...) SA</xAnon> wypłaciło <xAnon>M. K. (1)</xAnon> w dniu 25 sierpnia 2003 roku kwotę 55.500,00 złotych.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zgłoszenie</xText> <xText>Polisa</xText> <xText>Oświadczenie</xText> <xText>Operat</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xText>Polecenie</xText> <xText>Operat</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>T. R. (2)</xAnon></xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 93-95,</xText> <xText>k. 91-92</xText> <xText>k. 106</xText> <xText>k.44- 46,</xText> <xText>k 47 ,</xText> <xText>k. 63</xText> <xText>tom A 16 /1</xText> <xText>k. 312-313</xText> <xText>tom A-16/2</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 5 marca 2003 roku <xAnon>M. (...)</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> został wyrejestrowany przez <xAnon>M. K. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wniosek,</xText> <xText>Decyzja</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 116</xText> <xText>k 117</xText> <xText>tom A 16/1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon> za pomoc w wyłudzeniu odszkodowania odliczył <xAnon>A. Ł.</xAnon> zaległości finansowe z tytułu dzierżawy.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Protokół eksperymentu procesowego</xText> <xText>Materiał fotograficzny</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>A. Ł.</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k 124 – 125 tom 11a,</xText> <xText>k 130</xText> <xText>tom 11a,</xText> <xText>k 245- 246 tom 11b,</xText> <xText>k 5-6 tom 1a</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku w sprawie IV K 3/10 uznał <xAnon>A. Ł.</xAnon> za winnego popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink>, a <xAnon>T. K.</xAnon> za winnego popełnienia przestępstwa <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> Orzeczenie w tym zakresie jest prawomocne.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Odpis wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 984-1090,</xText> <xText>k. 1091</xText> <xText>tom B-1f</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.12.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zarzut 12. z wyroku</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W okresie od dnia 25 sierpnia 1998 roku do 31 sierpnia 2000 roku <xAnon>M. K. (1)</xAnon> był właścicielem samochodu marki <xAnon>B. (...)</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> (nr nadwozia <xAnon> (...)</xAnon>). W 2000 roku samochód był w złym stanie technicznym, ale miał wykupione ubezpieczenie, które znacznie przewyższało jego wartość. <xAnon>M. K. (1)</xAnon> postanowił podpalić samochód i zgłosić szkodę ubezpieczycielowi. W swoje plany oskarżony wtajemniczył m.in. <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. <xAnon>M. K. (1)</xAnon> podpalił samochód w dniu 30 czerwca 2000 roku na trasie prowadzącej z <xAnon>P.</xAnon> w kierunku <xAnon>S.</xAnon>. W podpaleniu samochodu brał udział także <xAnon>A. K. (1)</xAnon>. Po podpaleniu auta oskarżony miał skontaktować się telefonicznie z <xAnon>M. K. (2)</xAnon> i poprosić go o pomoc w gaszeniu pożaru. Ostatecznie <xAnon>M. K. (1)</xAnon> nie wezwał „na pomoc” <xAnon>M. K. (2)</xAnon> gdyż jego telefon nie miał zasięgu. <xAnon>M. K. (2)</xAnon> przyjechał na miejsce zdarzenia, gdy zobaczył łunę pożaru. Na miejsce zdarzenia została wezwana Straż Pożarna oraz holownik z firmy ze <xAnon>S.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon></xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xText> <xText>Pismo Urzędu Miasta w <xAnon>Ł.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k.174-175, 183-186, 195-196, 198-199,</xText> <xText>199a,</xText> <xText>tom 2a</xText> <xText>k.712</xText> <xText>tom 2d</xText> <xText>k.16-17, 191-193, tom 1a</xText> <xText>k. 316-317</xText> <xText>tom 1b</xText> <xText>k. 24 tom</xText> <xText>A-17</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Zaistniałą szkodę w samochodzie marki <xAnon>B. (...)</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> <xAnon>M. K. (1)</xAnon> zgłosił firmie ubezpieczeniowej. W związku ze szkodą z dnia 30 czerwca 2000 roku w dniu 10 sierpnia 2000 roku <xAnon> (...) SA</xAnon> wypłaciło <xAnon>M. K. (1)</xAnon> odszkodowanie w kwocie 35 950 zł.</xText> <xText>Szkoda polegała na pożarze samochodu marki <xAnon>B. (...)</xAnon> <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>.</xText> <xText>Towarzystwo ubezpieczeniowe zwróciło <xAnon>M. K. (1)</xAnon> także wrak pojazdu wraz z dokumentami.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon> (...) SA</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 210 tom A-17</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 10 sierpnia 2000 roku pomiędzy <xAnon>M. K. (1)</xAnon> a <xAnon>J. K. (2)</xAnon> została zawarta umowa kupna sprzedaży samochodu marki <xAnon>B. (...)</xAnon>. W umowie cena sprzedaży auta została określona na kwotę 14.000 złotych. W umowie zawarta została informacja, że samochód jest uszkodzony w wyniku częściowego spalenia. W dniu 31 sierpnia 2000 roku samochód został zarejestrowany za <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> na dane <xAnon>J. K. (2)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Umowa kupna sprzedaży</xText> <xText>Pismo Urzędu Miasta w <xAnon>Ł.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 27 tom A-17</xText> <xText>k. 24 tom A-17</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OCena DOWOdów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn z punktu 1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>G. B.</xAnon> <xAnon>A. Ł.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Ustalając stan faktyczny w zakresie czynu z punktu 1. Sąd oparł się na zeznaniach <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>G. B.</xAnon> </xBx>i<xBx> <xAnon>A. Ł.</xAnon></xBx>. Nie budzi wątpliwości fakt, iż świadkowie ci wraz z oskarżonym brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika jednak by <xAnon>M. K. (1)</xAnon> pełnił kierowniczą rolę w tej grupie. W takiej roli oskarżonego obsadził <xAnon>P. M. (1)</xAnon>. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w zorganizowanej grupie przestępczej <xAnon>P. M. (1)</xAnon> pełnił równorzędną rolę z oskarżonym. Tak pozycję obu mężczyzn widział <xAnon>G. B.</xAnon>, który zeznał, że organizatorami przestępczego procederu, w którym uczestniczył byli <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon>. Z zeznań <xAnon>A. Ł.</xAnon> wynika, że <xAnon>J. W. (1)</xAnon> i <xAnon>G. B.</xAnon> prowadzili legalną działalność gospodarczą do czasu poznania <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon>. Świadek ten zeznał, iż zaangażował się w przestępczą działalność gdyż <xAnon>P. M. (1)</xAnon> mu groził a nadto przedstawił oskarżonego, jako groźną osobę. Członkowi zorganizowanej grupy przestępczej działali w oparciu o określony podział ról. <xAnon>P. M. (1)</xAnon> i <xAnon>M. K. (1)</xAnon> wyszukiwali naczepy pozostawione bez opieki a następnie kontaktowali się z <xAnon>J. W. (2)</xAnon>, <xAnon>G. B.</xAnon> czy <xAnon>A. Ł.</xAnon>, z którymi wspólnie dokonywali ich kradzieży. Skradzione naczepy najczęściej trafiały do <xAnon> firmy (...)</xAnon> należącej do <xAnon>J. W. (1)</xAnon> i <xAnon>G. B.</xAnon>. Z faktu, iż oskarżony bądź <xAnon>P. M. (1)</xAnon> po znalezieniu naczepy nadającej się do kradzieży kontaktowali się z którymś z pozostałych członków grupy i kazali mu przyjechać w określone miejsce nie świadczy o tym, iż osoba ta wykonywała ich polecenia a tylko o podziale ról w samej grupie. Należy tutaj zauważyć, że <xAnon>J. W. (1)</xAnon> i <xAnon>G. B.</xAnon> prowadzili własną działalność gospodarczą, nie były to osoby zależne od oskarżonego i podporządkowane mu. <xAnon> (...)</xAnon> z <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon> była dla nich opłacalna, dlatego zaangażowali się w przestępczy proceder w ramach zorganizowanej grupy przestępczej.</xText> <xText>Należy tutaj zauważyć, iż oskarżony i <xAnon>P. M. (1)</xAnon> nie brali udziału we wszystkich przestępstwach popełnionych wspólnie przez <xAnon>G. B.</xAnon>, <xAnon>A. Ł.</xAnon> czy <xAnon>J. W. (1)</xAnon> także z udziałem innych jeszcze osób, co także przemawia za tym, iż pozycja wszystkich członków zorganizowanej grupy przestępczej była równorzędna.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn</xText> <xText>z punktu</xText> <xText>2. i 3. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xBx><xAnon>F. C.</xAnon>, <xAnon>A. R. (2)</xAnon>, <xAnon>A. N.</xAnon>, <xAnon>J. S.</xAnon>, <xAnon>M. M. (2)</xAnon>, </xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx></xText> <xText>i <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon> </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokonując ustaleń faktycznych w zakresie czynów z punktu 2. i 3. wyroku Sąd oparł się na zeznaniach <xBx><xAnon>F. C.</xAnon>, <xAnon>A. R. (2)</xAnon>, <xAnon>A. N.</xAnon>, <xAnon>J. S.</xAnon>, <xAnon>M. M. (2)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx></xText> <xText>i <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon>. </xBx>W świetle zeznań <xAnon>F. C.</xAnon> nie budzi wątpliwości fakt, iż został on pozbawiony wolności oraz był przetrzymywany przez napastników przez okres 7 dni w nieustalonym miejscu. <xAnon>Z.</xAnon> pokrzywdzonego dały także podstawę do ustalenia warunków, w jakich był on przetrzymywany, tego jak przebiegały negocjacje w sprawie ustalenia wysokości okupu za jego uwolnienie oraz zwrot samochodu marki <xAnon>M.</xAnon>. <xAnon>Z.</xAnon> pokrzywdzonego w tej ich części korespondują z zeznaniami <xAnon>A. R. (1)</xAnon>, <xAnon>A. N.</xAnon>, <xAnon>J. S.</xAnon> i <xAnon>M. M. (2)</xAnon>, a więc osób zaangażowanych w przekazanie okupu w zamian za uwolnienie pokrzywdzonego i pieniędzy w zamian za zwrot samochodu marki <xAnon>M.</xAnon>. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>F. C.</xAnon> korespondują także z zeznaniami <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, który posiadał wiedzę na temat jego porwania z relacji <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. Świadek był nawet zaangażowany w samo porwanie, gdyż wskazał oskarżanemu dogodne miejsce do uprowadzenia pokrzywdzonego a nadto brał udział przez pewien czas w ustaleniach dotyczących przekazania okupu. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> pozwoliły na ustalenie ponad wszelką wątpliwość, iż jednym ze sprawców uprowadzenia <xAnon>F. C.</xAnon> był <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon> w zakresie przestępstw popełnionych na szkodę <xAnon>F. C.</xAnon> zasługują na wiarygodność tylko częściowo, gdyż wiedzę na ich temat posiadał z relacji <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. Świadek wskazał na udział w tych przestępstwach <xAnon>S. W.</xAnon> i <xAnon>A. W.</xAnon>, ale okoliczności te nie wynikają z zeznań <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. Rozbieżności zachodzące w zeznanych obu świadków stały się podstawą do uniewinnienia <xAnon>S. W.</xAnon> i <xAnon>T. W.</xAnon> od popełnienia przestępstw na szkodę <xAnon>F. C.</xAnon> przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie IV K 3/10. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon> w zakresie sprawstwa <xAnon>M. K. (1)</xAnon> nie podważają zeznania <xAnon>T. F.</xAnon> i oświadczenie <xAnon>P. W.</xAnon>. Według świadka <xAnon>M. K. (1)</xAnon> przyjeżdżał wraz z <xAnon>P. W.</xAnon> do <xAnon>R.</xAnon> w latach 1996 -2001 a według <xAnon>P. W.</xAnon> miało to miejsce w latach 1997-2002. Brak spójności w twierdzeniach świadka i w oświadczeniu <xAnon>P. W.</xAnon> w tym zakresie rodzi wątpliwości, co do wiarygodności.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn</xText> <xText>z punktu</xText> <xText>4. i 5. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xBx><xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>W. M. (1)</xAnon>, <xAnon>J. G. (2)</xAnon>, <xAnon>J. D. (1)</xAnon>, </xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>J. W. (3)</xAnon>, <xAnon>H. W.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>W. B.</xAnon>, </xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>S. W.</xAnon>, <xAnon>T. W.</xAnon>, </xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>A. M. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K. (3)</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących czynów z punktu 4. i 5. wyroku Sąd oparł się na zeznaniach <xBx> <xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>J. G. (1)</xAnon>, <xAnon>W. M. (1)</xAnon>, <xAnon>J. D. (1)</xAnon>, <xAnon>J. W. (3)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>P. M. (1)</xAnon> </xBx> i <xBx> <xAnon>S. K.</xAnon> </xBx>. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego bezspornie wynika, iż doszło do upozowanej kradzieży ciągnika siodłowego, cysterny i znajdującego się w niej ładunku w postaci spirytusu rektyfikowanego. Okoliczności, w jakich doszło do tego zdarzenia wynikają z zeznań <xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>J. D. (1)</xAnon>, <xAnon>S. K.</xAnon> i <xAnon>W. M. (1)</xAnon>, a więc osób bezpośrednio zaangażowanych w ten przestępczy proceder. Okoliczności, w jakich doszło do zaboru spirytusu z terenu byłego PGR-u w miejscowości <xAnon>W.</xAnon> ustalone zostały na podstawie zeznań <xBx> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx>. Świadek ten w złożonych zeznaniach dosyć szczegółowo przedstawił przebieg zdarzeń związanych najpierw z ustaleniem miejsca przechowywania spirytusu a następnie jego zaborem i wywiedzeniem do miejscowości <xAnon>L.</xAnon>. Depozycje <xAnon>M. K. (2)</xAnon> w tym zakresie korespondują z zeznaniami <xBx> <xAnon>J. G. (1)</xAnon> </xBx>. <xAnon>J. G. (2)</xAnon>, co prawda wbrew twierdzeniom <xAnon>M. K. (2)</xAnon> negował to, iż pośredniczył w nawiązaniu przez niego kontaktu z osobami, które dysponowały przywłaszczonym spirytusem niemniej jednak, przyznał, iż otrzymał od <xAnon>J. D. (1)</xAnon> propozycję znalezienia osób, które byłaby zainteresowane zakupem większej ilości spirytusu a także, iż znał pochodzenie spirytusu. <xAnon>J. G. (1)</xAnon> zeznał, że to <xAnon>J. D. (1)</xAnon> był osobą, która kontaktowała się z <xAnon>M. K. (2)</xAnon> w sprawie zakupu spirytusu. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. G. (2)</xAnon> potwierdzają pośrednio twierdzenia <xAnon>M. K. (2)</xAnon> dotyczące kilku nieudanych prób zakupu spirytusu jak i to, że transakcje przebiegały w taki sposób by nabywcy nie poznali miejsca przechowywania spirytusu. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> korespondują także z zeznaniami <xAnon>W. M. (1)</xAnon>, <xAnon>J. D. (1)</xAnon> i <xAnon>J. G. (1)</xAnon> w zakresie okoliczności związanych z ujawnieniem przez niego i <xAnon>M. K. (1)</xAnon> miejsca przechowywania spirytusu jak i tego, co nastąpiło po jego wywiezieniu z miejscowości <xAnon>W.</xAnon>. Na terenie byłego PGR-u, gdy doszło do zaboru spirytusu przebywał <xBx> <xAnon>J. W. (3)</xAnon>. </xBx>Z zeznań tego świadka wynika, że otrzymał wówczas od kogoś cios w głowę, ale nie wie, dlaczego i od kogo. Należy tutaj zauważyć, iż zeznania <xAnon>J. W. (3)</xAnon> różnią się nieco od zeznań złożonych przez <xAnon>W. M. (1)</xAnon>, co do okoliczności, w jakich miało dojść do zaboru spirytusu. Sąd nie miał możliwości zweryfikowania rozbieżności, jakie zachodzą między zeznaniami obu świadków, gdyż <xAnon>J. W. (3)</xAnon> zmarł. Nie mniej przyjął zgodnie z twierdzeniami <xAnon>J. W. (3)</xAnon>, iż napastnicy w celu przełamania jego oporu przynajmniej jeden raz uderzyli go w głowę. <xAnon>J. W. (3)</xAnon> nie był zainteresowany ściganiem sprawców napaści na niego, o czym świadczą wprost zeznania <xAnon>W. M. (1)</xAnon>, ale też postawa pokrzywdzonego w trakcie składania zeznań. Z depozycji <xAnon>W. M. (1)</xAnon> wynika, że o tym, co się wydarzyło na terenie byłego PGR-u dowiedział się m.in. z relacji <xAnon>J. W. (3)</xAnon>. Opisując przebieg tego zdarzenia <xAnon>W. M. (2)</xAnon> podał szereg okoliczności, których zabrało w depozycjach <xAnon>J. W. (3)</xAnon>, które były bardzo lakoniczne i zachowawcze. Na wiarygodność nie zasługują twierdzenia <xBx> <xAnon>H. W.</xAnon> </xBx>jakoby jej nieżyjący mąż w czasie, gdy pracował, jako stróż na terenie byłego PGR-u nie został napadnięty, gdyż pozostają w sprzeczności z zeznaniami <xAnon>W. M. (1)</xAnon>, który właśnie od świadka dowiedział się o tym, co przytrafiło się <xAnon>J. W. (3)</xAnon>. <xAnon>Z.</xAnon> <xBx> <xAnon>W. B.</xAnon> </xBx>, w których zanegował on swoją pomoc w przechowywaniu spirytusu w miejscowości <xAnon>L.</xAnon> nie zasługują na wiarygodność. W świetle depozycji <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>J. G. (3)</xAnon> i <xAnon>W. M. (1)</xAnon> nie budzi wątpliwości fakt, iż spirytus z miejscowości <xAnon>W.</xAnon> został przewieziony na posesję <xAnon>W. B.</xAnon> a nadto, iż to <xAnon>W. B.</xAnon> poinformował mężczyzn szukających spirytusu, że trafił on na jego posesję za sprawą <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. Okoliczności, w jakich doszło do zaboru spirytusu z terenu nieruchomości <xAnon>W. B.</xAnon> ustalone zostały w oparciu o zeznania <xBx> <xAnon>J. D. (1)</xAnon>, <xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>J. G. (1)</xAnon> </xBx> oraz <xBx> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx>. Pomimo drobnych rozbieżności zachodzących pomiędzy zeznaniami pokrzywdzonych, które wynikają zapewne z dynamicznego charakteru zdarzenia, nie budzi wątpliwości fakt, że byli oni kopani, uderzani kijami, a <xAnon>J. D. (1)</xAnon> został nadto postrzelony gumowym nabojem w okolicę lewej pachwiny. Obrażenie to nie zostało opisane w dokumentacji lekarskiej sporządzonej w dniu 19 lipca 2000 roku, co zapewne wynika z faktu, iż pokrzywdzony w czasie badania lekarskiego nie ujawnił wszystkich doznanych przez siebie obrażeń, bowiem do przychodni, jak sam zeznał, udał się z powodu rany na głowie. Z zeznań pokrzywdzonych wynika, że napastnicy w trakcie zdarzenia używali przedmiotów przypominających kije bejsbolowe, ale żaden z nich nie potrafił w sposób jednoznaczny ich opisać. Za wiarygodnością zeznań <xBx> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx> dotyczących zdarzeń, które rozegrały się na terenie byłego PGR-u, jaki i na posesji <xAnon>W. B.</xAnon> w miejscowości <xAnon>L.</xAnon> przemawiają także zeznania <xBx> <xAnon>P. M. (1)</xAnon> </xBx>. <xAnon>P. M. (1)</xAnon> jak sam przyznał nie był uczestnikiem tych zdarzeń, ale poznał je z relacji <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>R. I.</xAnon>. Depozycje <xAnon>P. M. (1)</xAnon> korespondują z zeznaniami <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, co do pory, w jakiej kradzież miała miejsce czy okoliczności, w jakich ustalono, gdzie przechowywany był spirytus. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon> dają także podstawę do przyjęcia, iż w kradzieży spirytusu z terenu byłego PGR-u jak i w zdarzeniach, które rozegrały się na posesji <xAnon>W. B.</xAnon> brali udział oprócz <xAnon>M. K. (2)</xAnon> także <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, jego syn <xAnon>A.</xAnon> oraz <xAnon>S. W.</xAnon> i <xAnon>T. W.</xAnon>. Na wiarygodność zasługują zeznania <xBx> <xAnon>M. M. (3)</xAnon> </xBx>. Depozycje tego świadka niewiele jednak wniosły do sprawy, gdyż potwierdził on jedynie fakty wynikające z zeznań <xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>W. M. (1)</xAnon> i <xAnon>J. D. (1)</xAnon>. W świetle zeznań <xBx> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx> nie budzi wątpliwości także fakt, iż spirytus zabrany z posesji <xAnon>W. B.</xAnon> nabył <xBx> <xAnon>J. S.</xAnon>. </xBx> Tym samym należało odrzucić zeznania <xAnon>J. S.</xAnon>, w których stwierdził on, że został o to pomówiony przez <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w tym zeznania <xAnon>M. K. (2)</xAnon> Sąd przyjął, że z terenu byłego PGR-u zabranych zostało około 18 000 litrów spirytusu i taką też ilość spirytusu <xAnon>M. K. (2)</xAnon> sprzedał następnie <xAnon>J. S.</xAnon>. <xBx> <xAnon>S. K.</xAnon> </xBx>relacjonując przebieg zdarzeń, które rozegrały się na terenie byłego PGR-u jak i w miejscowości <xAnon>L.</xAnon> opierał się na informacjach przekazanych mu przez <xAnon>J. F.</xAnon> i <xAnon>J. D. (1)</xAnon>. Świadek nie uwierzył obu mężczyznom, gdy ci poinformowali go, że zostali pobici a spirytus skradziony. Według <xAnon>S. K.</xAnon> <xAnon>J. F.</xAnon> okłamał go by nie dzielić się z nim zyskiem ze sprzedaży spirytusu. <xAnon>S. K.</xAnon> przeprowadził nawet własne śledztwo mające na celu wykazanie, iż spirytus nie został skradziony zgodnie depozycjami <xAnon>J. F.</xAnon> i <xAnon>J. D. (1)</xAnon>. Abstrahując od przemyśleń <xAnon>S. K.</xAnon> przedstawiony przez niego przebieg zdarzeń poznany z relacji obu pokrzywdzonych współgra z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Na wiarygodność nie zasługują zeznania <xBx> <xAnon>S. W.</xAnon> </xBx>i<xBx> <xAnon>T. W.</xAnon> </xBx>, w których zanegowali oni swój udział w zdarzeniach, które rozegrały się w miejscowości <xAnon>W.</xAnon> a następnie miejscowości <xAnon>L.</xAnon>. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w lipcu 2000 roku <xAnon>T. W.</xAnon> i <xAnon>S. W.</xAnon> wyjeżdżali do <xAnon>N.</xAnon> (stemple w paszportach <xAnon>S. W.</xAnon> i <xAnon>T. W.</xAnon> potwierdzają ich wyjazd z <xAnon>P.</xAnon> do <xAnon>N.</xAnon> w dniu 11 lipca 2000 roku, opinia kryminalistyczna, dokument odprawy celnej basenu na granicy <xAnon>P.</xAnon> w dniu 14 lipca 2000 roku). Udokumentowany przez świadków pobyt poza granicami kraju nie podważa jednak ich udziału w zdarzeniach, które rozegrały się na terenie byłego PGR- u i na terenie posesji <xAnon>W. B.</xAnon>. <xAnon>W. M. (1)</xAnon>, <xAnon>J. G. (1)</xAnon> i <xAnon>J. D. (1)</xAnon> nie byli w stanie wskazać daty zdarzenia w trakcie, którego doszło do ich pobicia. Z zeznań ich wynika, że do zdarzenia tego doszło w lipcową niedzielę, a więc 2, 9 lub 16 lipca 2000 roku. <xAnon>J. D. (1)</xAnon> zeznał, że udał się do lekarza 3 lub 4 dni po pobiciu. Z załączonej do akt sprawy dokumentacji medycznej pokrzywdzonego wynika, że zrobił to w dniu 19 lipca 2000 roku. Tym samym kierując się depozycjami <xAnon>J. D. (1)</xAnon> należałoby przyjąć, iż do zdarzeń doszło w nocy z 15 na 16 lipca i w dniu 16 lipca 2000 roku. Z załączonych do akt sprawy II K 680/01 bilingów wynika, że w dniu 9 lipca 2000 roku o godzinie 09:25 <xAnon>W. M. (1)</xAnon> skontaktował się telefonicznie (<xAnon>tel. nr (...)</xAnon>) z <xAnon>J. F.</xAnon> (<xAnon>tel. nr (...)</xAnon>) a następnie o godzinie 09:46 z <xAnon>J. D. (1)</xAnon> (<xAnon>tel. nr (...)</xAnon>) <xIx> (bilingi k. 606-617 tom IV II K 680/01).</xIx> O godzinie 11:17 i 11:18 <xAnon>J. D. (1)</xAnon> (<xAnon>tel. nr (...)</xAnon>) skontaktował się telefonicznie z <xAnon>J. G. (2)</xAnon> (<xAnon>tel. nr (...)</xAnon>). O godzinie 16:23 i 16:37 wykonane zostało połączenie telefoniczne z telefonu <xAnon>J. G. (2)</xAnon> (<xAnon>tel. nr (...)</xAnon>) na telefon <xAnon>M. K. (2)</xAnon> (<xAnon>tel. nr (...)</xAnon> <xIx> k. 1455 tom VIII sądowy</xIx>). Od godziny 16:38 do godziny 18:21 z telefonu <xAnon>J. G. (4)</xAnon> (<xAnon>tel. nr (...)</xAnon>) wykonano kilka połączeń telefonicznych z <xAnon>M. K. (2)</xAnon> (<xAnon>tel. nr (...)</xAnon> <xIx> k. 1455 tom VIII sądowy</xIx>) (bilingi k. 521 tom III II K 680/01). Wskazane powyżej połączenia telefoniczne mogą wskazywać, iż do zdarzeń doszło w nocy z 8 na 9 lipca i w dniu 9 lipca 2000 roku (koło godziny 9:00 <xAnon>W. M. (1)</xAnon> od żony <xAnon>J. W. (3)</xAnon> dowiedział się o tym co się wydarzyło na terenie byłego PGR-u, po godzinie 9:00 poinformował o tym telefonicznie <xAnon>J. F.</xAnon> i <xAnon>J. D. (1)</xAnon>, następnie po godzinie 11:00 <xAnon>J. D. (1)</xAnon> poinformował telefonicznie o tym co się wydarzyło <xAnon>J. G. (2)</xAnon> a ten skontaktował się z <xAnon>M. K. (2)</xAnon>). Z zeznań <xBx> <xAnon>A. K. (3)</xAnon> </xBx> wynika, że w okresie od 24 czerwca 2000 roku do 8 lipca 2000 roku przebywał wraz z <xAnon>A. K. (1)</xAnon> w <xAnon>T.</xAnon>. Okoliczność tą potwierdzają zeznania <xAnon>A. M. (1)</xAnon>, który przebywał w <xAnon>T.</xAnon> w okresie od 28 czerwca 2000 roku przez okres 7 dni i spotkał wówczas <xAnon>A. K. (1)</xAnon>. Z zeznań <xAnon>J. K. (3)</xAnon> wynika, że <xAnon>A. K. (1)</xAnon> po powrocie z <xAnon>T.</xAnon> udał się z nim nad morze. Świadek nie był jednak w stanie precyzyjnie wskazać, kiedy ten wyjazd miał miejsce. Z zeznań <xAnon>A. K. (3)</xAnon> wynika, że <xAnon>A. K. (1)</xAnon> po powrocie z <xAnon>T.</xAnon> do kraju wrócił z <xAnon>W.</xAnon> do <xAnon>Ł.</xAnon>. W ocenie Sądu depozycje <xAnon>A. K. (3)</xAnon>, <xAnon>A. M. (1)</xAnon> i <xAnon>J. K. (3)</xAnon> nie podważają zeznań <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, co do udziału <xAnon>A. K. (1)</xAnon> w zdarzeniach w miejscowości <xAnon>W.</xAnon> <xAnon>W.</xAnon> oraz w miejscowości <xAnon>L.</xAnon>. Także zeznania <xAnon>S. W.</xAnon> i <xAnon>T. W.</xAnon> sugerujące jakoby nie mogli oni brać udziału w przedmiotowych zdarzeniach z powodu swoich wyjazdów do <xAnon>N.</xAnon> nie podważają zeznań <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. Na wiarygodność nie zasługują sugestie <xAnon>S. W.</xAnon> jakoby <xAnon>M. K. (2)</xAnon> pomówił go o udział w tych zdarzeniach z uwagi na jakieś zdarzenia z ich wspólnej przeszłości. Zauważyć, bowiem należy, iż <xAnon>M. K. (2)</xAnon> w składanych zeznaniach opisał szereg innych przestępstw nie wskazując na udział w nich <xAnon>S. W.</xAnon>. Tym samym należy odrzucić sugestie <xAnon>S. W.</xAnon> jakoby <xAnon>M. K. (2)</xAnon> w odwecie za zdarzenia z przeszłości pomówił go o udział w zdarzeniach, jakie rozegrały w na terenie byłego PGR-u oraz w miejscowości <xAnon>L.</xAnon>.</xText> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> znajdują częściowe potwierdzenie w depozycjach <xBx><xAnon>A. M. (2)</xAnon></xBx>, który dowiedział się o udziale <xAnon>S. W.</xAnon> w przestępstwach związanych ze spirytusem od samego <xAnon>S. W.</xAnon>, gdy ten przebywał na jego posesji w <xAnon>K.</xAnon>.</xText> <xText><xAnon>M. K. (2)</xAnon> opisując zdarzenia, jakie rozegrały się na terenie byłego PGR-u oraz w miejscowości <xAnon>L.</xAnon> wskazał na udział w nich także <xAnon>A. L.</xAnon>. Postępowanie przygotowawcze wobec <xAnon>A. L.</xAnon> zostało prawomocnie umorzone. Decyzja ta nie podważa jednak automatycznie zeznań <xAnon>M. K. (2)</xAnon> zwłaszcza w kontekście innych zebranych w sprawie dowodów.</xText> <xText>Mając na uwadze treść zeznań <xAnon>M. K. (2)</xAnon> przyjąć należało, iż w zdarzeniach, jakie rozegrały się w miejscowości <xAnon>W.</xAnon> oraz w miejscowości <xAnon>L.</xAnon> wzięli udział oprócz świadka także <xAnon>T. W.</xAnon>, <xAnon>S. W.</xAnon>, <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>A. K. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn z punktu</xText> <xText>6.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon>,</xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>M. K. (2)</xAnon>,</xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>G. B.</xAnon>,</xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>J. W. (1)</xAnon>, <xAnon>J. K. (1)</xAnon> </xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>K. S.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>M. L.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>T. R. (1)</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących czynu z punktu VI. wyroku Sąd oparł się na zeznaniach <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx>oraz częściowo na zeznaniach<xBx> <xAnon>G. B.</xAnon> </xBx>i<xBx> <xAnon>J. W. (1)</xAnon></xBx>. <xAnon>P. M. (1)</xAnon> w złożonych zeznaniach szczegółowo opisał nie tylko okoliczności, w jakich on i <xAnon>M. K. (1)</xAnon> powzięli wiedzę o tym, iż <xAnon>J. K. (1)</xAnon> zamierza oddać swój ciągnik siodłowy marki <xAnon>M.</xAnon> w tzw. układ, ale także wskazał, w jaki sposób doszło do upozorowania kradzieży tego pojazdu oraz kradzieży naczepy typu <xAnon>K.</xAnon>. Z depozycjami <xAnon>P. M. (1)</xAnon> korespondują zeznania <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. Świadek ten w złożonych zeznaniach skupił się na kradzieży naczepy na szkodę swojego znajomego <xAnon>M. L.</xAnon> a niejako przy okazji opisał także okoliczności sfingowanej kradzież ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon>. Z zeznań świadka wynika, że naczepa została skradziona z placu firmy zajmującej się naprawami plandek razem z ciągnikiem siodłowym, który został oddany w tzw. „układ” przez jego właściciela. Z wiedzy świadka wynikało, że przestępstw tych dopuścili się wspólnie <xAnon>P. M. (1)</xAnon> i <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. Za wiarygodnością zeznań <xAnon>P. M. (1)</xAnon> przemawiają także zeznania <xBx><xAnon>G. B.</xAnon>,</xBx> który zeznał, że razem z <xAnon>J. W. (2)</xAnon> poznał <xAnon>J. K. (1)</xAnon> z <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, gdy ten powiedział mu, że chciałby oddać w tzw. „układ” swój ciągnik marki <xAnon>M.</xAnon>. Z relacji świadka wynika, że nie brał udziału w dalszych rozmowach między nimi. Na walor wiarygodnego dowodu zasługują zeznania<xBx> <xAnon>K. S.</xAnon> - </xBx>właścicielem zakładu naprawiającego plandeki położonego w <xAnon>Ł.</xAnon> oraz <xBx><xAnon>M. L.</xAnon></xBx> - właścicielem naczepy <xAnon>marki K.</xAnon>. Świadkowie ci nie posiadali żadnej wiedzy na temat sprawców kradzieży naczepy, w złożonych zeznaniach opisali oni okoliczności, w jakich naczepa <xAnon>marki K.</xAnon> trafiła do <xAnon> firmy (...)</xAnon> oraz powzięli wiedzę na temat jej kradzieży. Nie budzą wątpliwości także zeznania <xBx><xAnon>M. S. (1)</xAnon>. </xBx>Świadek ten zatrudniony był w <xAnon> firmie (...)</xAnon> na stanowisku kierowcy. W złożonych zeznaniach <xAnon>M. S. (1)</xAnon> opisał okoliczności, w jakich ujawnił „kradzież” samochodu marki <xAnon>M.</xAnon>. Na walor wiarygodnego dowodu zasługują także zeznania <xAnon>T. R. (1)</xAnon> pracownika <xAnon> Towarzystwa (...)</xAnon>. Świadek ten w złożonych zeznaniach wypowiadał się na temat likwidacji szkody związanej ze zgłoszeniem kradzieży samochodu marki <xAnon>M.</xAnon>. <xAnon>Z.</xAnon> <xBx><xAnon>J. W. (1)</xAnon></xBx> zasługują na wiarygodność częściowo. Składając wyjaśnienia w charakterze podejrzanego i oskarżonego świadek zmieniał swoje depozycje procesowe dotyczące udziału w sfingowanej kradzieży ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon> oraz kradzieży naczepy <xAnon>marki K.</xAnon>. Ostatecznie jednak <xAnon>J. W. (1)</xAnon> przyznał się do obu zarzucanych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach jak i zeznaniach <xAnon>J. W. (1)</xAnon> zanegował udział w obu przestępstwach <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. Twierdzenia świadka w tym ich fragmencie pozostają jednak w sprzeczności z zeznaniami <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon> i <xAnon>G. B.</xAnon>. Należy tutaj zauważyć, iż <xAnon>P. M. (1)</xAnon> nie miał żadnego obiektywnego powodu by swoimi depozycjami obciążać <xAnon>M. K. (1)</xAnon> zwłaszcza, iż opisując przebieg obu przestępstw nie krył swojego w nich udziału. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>J. K. (1)</xAnon> zasługują na wiarygodność tylko częściowo. W świetle zebranych w sprawie dowodów (w tym dokumentów) nie budzą wątpliwości twierdzenia świadka dotyczące okoliczności, w jakich wszedł w posiadanie ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon>. Na wiarygodność nie zasługują natomiast jego twierdzenia jakoby doszło do rzeczywistej kradzieży użytkowanego przez niego pojazdu. Twierdzeniom tym przeczą bowiem depozycje <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon> i <xAnon>J. W. (1)</xAnon> oraz częściowo <xAnon>G. B.</xAnon>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn z punktu 7.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xBx><xAnon>Z.</xAnon> </xBx></xText> <xText><xAnon>B. U.</xAnon> <xAnon>H. U.</xAnon></xText> <xText><xBx>Wyjaśnienia </xBx></xText> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokonując ustaleń w zakresie czynu z punktu VII. wyroku Sąd oparł się na zeznaniach <xBx><xAnon>B. U.</xAnon> </xBx>i<xBx> <xAnon>H. U.</xAnon></xBx> oraz na wyjaśnieniach <xBx><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xBx>. Z zeznań <xAnon>B. U.</xAnon> i <xAnon>H. U.</xAnon> oraz z wyjaśnień oskarżonego wynika, że doszło do rzeczywistej kradzieży samochodu marki <xAnon>H. (...)</xAnon>. Oskarżony wyjaśnił, iż okoliczności tej kradzieży <xAnon>P. M. (1)</xAnon> poznał w trakcie rozmów z <xAnon>B. U.</xAnon> i <xAnon>H. U.</xAnon> a następnie wykorzystał je by domagać się od <xAnon>B. U.</xAnon> pieniędzy w zamian za jego zwrot. Jedynym dowodem mogącym świadczyć o upozorowaniu kradzieży samochodu marki <xAnon>H. (...)</xAnon> są zeznania <xAnon>P. M. (1)</xAnon>. Żaden inny dowód zebrany w toku śledztwa jak i w postępowaniu sądowym nie potwierdza depozycji <xAnon>P. M. (1)</xAnon> o upozorowaniu kradzieży samochodu marki <xAnon>H. (...)</xAnon> jak to ma miejsce w przypadku pozostałych przestępstw przypisanych oskarżanemu. Z uwagi na brak możliwości przesłuchania <xAnon>P. M. (1)</xAnon> na rozprawie Sąd nie miał możliwości zweryfikowania jego zeznań w zakresie tego czynu i choćby skonfrontowania ich z twierdzeniami <xAnon>B. U.</xAnon> dotyczącymi żądania korzyści majątkowej w zamian za zwrot samochodu. Należy tutaj zauważyć, iż pomimo postawienia <xAnon>B. U.</xAnon> jak i <xAnon>H. U.</xAnon> zarzutów z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> do chwili obecnej nie skierowano przeciwko nim aktu oskarżenia do sądu.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn z punktu 8.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>T. F.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>W. F. (2)</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>M. G.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>J. C.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>S. A.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>J. S.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>A. N.</xAnon> </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokonując ustaleń faktycznych w zakresie czynu z punktu 8. wyroku Sąd oparł się na zeznaniach <xBx><xAnon>T. F.</xAnon></xBx> złożonych na potrzeby spraw toczących się przed Sądem Okręgowym w Łodzi, zeznaniach <xBx><xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx>i<xBx> <xAnon>P. M. (1)</xAnon></xBx>. Z zeznań powyższych świadków bezspornie wynika, że doszło do przywłaszczenia samochodu marki <xAnon>M.</xAnon> z naczepą i ładunkiem w postaci obuwia. Na wiarygodność tym samym nie zasługują wyjaśnienia <xAnon>T. F.</xAnon>, które złożył w charakterze podejrzanego i oskarżonego w sprawie, która toczyła się przed Sądem Okręgowym w Lublinie. Wyjaśnienia te były przyjętą przez <xAnon>T. F.</xAnon> linią obrony na potrzeby jego sprawy karnej. W ocenie Sądu nie budzą wątpliwości zeznania świadków: <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon>, <xBx><xAnon>M. G.</xAnon></xBx> - pracownika <xAnon> firmy (...)</xAnon> oraz zeznania <xBx><xAnon>J. C.</xAnon></xBx> - dyrektora handlowego RH Milenium. Świadkowie ci nie posiadali wiedzy na temat okoliczności, w jakich doszło do przywłaszczenia ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon> z naczepą i ładunkiem obuwia. <xAnon>Z.</xAnon> ich pozwoliły jednak na ustalenie tego, w jaki sposób doszło do powierzenia <xAnon> firmie (...)</xAnon> transportu obuwia, wartości przewożonego towaru jak i wartości zestawu pojazdów. Z zeznań <xBx><xAnon>M. K. (2)</xAnon></xBx> i <xBx><xAnon>T. F.</xAnon></xBx> (w zakresie, w jakim dano im wiarę) wynika, iż <xAnon>T. F.</xAnon> po tym jak <xAnon>M. K. (2)</xAnon> wpadł na pomysł przywłaszczenia ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon> z naczepą i ładunkiem obuwia udał się na jego polecenie do <xAnon>P.</xAnon>. Z zeznań <xAnon>M. K. (2)</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon> wynika natomiast gdzie przewiezione zostały buty i gdzie pierwotnie zostały rozładowane a z zeznań <xAnon>T. F.</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, że zestaw pojazdów po jego rozładunku trafił do <xAnon>K.</xAnon>. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> i <xAnon>P. M. (1)</xAnon> pozwoliły bezspornie ustalić, iż w rozładunku obuwia brał udział <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. Okoliczności tej nie zaprzeczył zresztą także <xAnon>T. F.</xAnon>, który zeznał, iż nie pamięta czy w rozładunku obuwia brał udział oskarżony. Należy tutaj zauważyć, iż z zeznań <xAnon>M. K. (2)</xAnon> wynika, że <xAnon>M. K. (1)</xAnon> od samego początku wprowadzony był w jego plany związane ze sfingowaniem kradzieży zestawu pojazdów i ładunku obuwia, gdyż to nierozliczone zobowiązania finansowe między nimi popchnęły go do jej zaaranżowania. Pewne rozbieżności w zeznaniach <xAnon>P. M. (1)</xAnon> i <xAnon>M. K. (2)</xAnon> dotyczą udziału w rozładunku butów <xAnon>A. K. (1)</xAnon> - syn <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. Rozbieżności tych nie pozwoliły rozwiać zeznania <xAnon>T. F.</xAnon>. <xAnon>T. F.</xAnon> potwierdził natomiast twierdzenia <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, z których wynika, że po pozostawieniu zestawu pojazdów w <xAnon>K.</xAnon> przyjechał tam między innymi <xAnon>R. I.</xAnon>, z którym udali się do <xAnon>L.</xAnon> zgłosić fikcyjną kradzież zestawu pojazdów i obuwia. Sąd dał wiarę zgodnym zeznaniom <xAnon>T. F.</xAnon> i <xBx><xAnon>S. A.</xAnon></xBx>, z których wynika, iż to <xAnon>S. A.</xAnon> pojechał po <xAnon>T. F.</xAnon> do <xAnon>L.</xAnon>, gdy ten złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. W świetle powyższych ustaleń za niewiarygodne uznać należało twierdzenia <xAnon>M. K. (2)</xAnon> jakoby do <xAnon>L.</xAnon> w celu zgłoszenia fikcyjnej kradzieży udali się <xAnon>T. F.</xAnon>, <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>S. A.</xAnon>, a ich zadaniem było także wybranie miejsca, które miał wskazać <xAnon>T. F.</xAnon> jako miejsce, gdzie doszło do kradzieży zestawu pojazdów z obuwiem. Na wiarygodność zasługują twierdzenia <xBx><xAnon>M. K. (2)</xAnon></xBx> dotyczące osób, które pośredniczyły w zbyciu lub które nabyły poszczególne partie obuwia. Część tych depozycji świadka potwierdzaj zeznania <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon> </xBx>i <xBx><xAnon>A. N.</xAnon> </xBx>z toku śledztwa. Tym samym na niewiarygodność zasługują zeznania <xBx><xAnon>J. S.</xAnon></xBx>, który nie przyznał się do postawionego mu zarzutu paserstwa obuwia, za które zapłacić miał kwotę od 8-10 tysięcy złotych.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn z punktu</xText> <xText>9. w</xText> <xText>wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xBx><xAnon>M. S. (2)</xAnon></xBx>, <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>R. I.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących kradzieży bankowozu użytkowanego przez <xAnon> firmę (...)</xAnon> należącą do <xAnon>M. K. (1)</xAnon> Sąd oparł się na zeznaniach <xBx><xAnon>M. S. (2)</xAnon></xBx> (kierowca pojazdu), <xBx><xAnon>M. K. (2)</xAnon></xBx> oraz <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xBx>. Fakty wynikające z zeznań tych świadków potwierdzają dokumenty załączone do akt sprawy w postaci kopi faktury, polisy czy dowodów rejestracyjnych. Twierdzenia <xAnon>M. K. (2)</xAnon> dotyczące upozorowania przez <xAnon>M. K. (1)</xAnon> kradzieży bankowozu znajdują potwierdzenie w zeznaniach <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xBx>, który wiedzę na temat tego przestępstwa znał z relacji <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. <xAnon>P. M. (1)</xAnon> zeznał, że po upozorowanej kradzieży bankowozu został on rozebrany na części przez <xAnon>M. K. (2)</xAnon> i <xBx><xAnon>R. I.</xAnon>. </xBx> Z zeznań <xAnon>M. K. (2)</xAnon> wynika, iż początkowo to on miał się zająć rozebraniem bankowozu na części, ale z uwagi na rodzaj pojazdu nie potrafił tego zrobić, więc ostatecznie zajął się tym ktoś inny. <xAnon>M. K. (2)</xAnon> w złożonych zeznaniach nie wspomniał na temat tego by razem z nim rozebraniem na części bankowozu miał zająć się <xAnon>R. I.</xAnon>, dlatego też Sąd uznał zeznania <xBx><xAnon>R. I.</xAnon></xBx> w zakresie tego czynu za wiarygodne.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn z punktu</xText> <xText>10. w</xText> <xText>wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon> <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon>, </xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>T. C.</xAnon>,</xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>J. W. (1)</xAnon> </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Ustalenia faktyczne dotyczące kradzieży naczepy ciężarowej <xAnon>marki S.</xAnon> zostały poczynione w oparciu o zeznania <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>T. C.</xAnon></xBx> i częściowo <xBx><xAnon>J. W. (1)</xAnon></xBx>. <xAnon>P. M. (1)</xAnon> w złożonych zeznaniach opisał okoliczności, w jakich doszło do popełnienia tego przestępstwa nie kryjąc przy tym swojego udziału w nim. Z zeznaniami <xAnon>P. M. (1)</xAnon> korespondują depozycje <xAnon>T. C.</xAnon> oraz częściowo <xAnon>J. W. (1)</xAnon>. <xBx><xAnon>T. C.</xAnon></xBx> złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oraz zeznania, w których opisał znane sobie okoliczności kradzieży użytkowanego przez jego firmę pojazdu. <xBx><xAnon>J. W. (1)</xAnon></xBx> był współsprawcą kradzieży naczepy ciężarowej <xAnon>marki S.</xAnon>. Składając wyjaśnienia w charakterze podejrzanego <xAnon>J. W. (1)</xAnon> zmieniał stanowisko procesowe w zakresie swojego udziału w tym przestępstwie. W wyjaśnieniach złożonych w dniu 11 kwietnia 2007 roku <xAnon>J. W. (1)</xAnon> podał szereg okoliczności dotyczących miejsca zdarzenia (teren górski), typu naczepy (chłodnia) czy jej wyglądu (kolor biały), których nie mógł znać, gdyby nie był zaangażowany w jej kradzież. Z depozycji <xAnon>P. M. (1)</xAnon> wynika, że naczepa ciężarowa <xAnon>marki S.</xAnon> po kradzieży trafiła do <xAnon>W.</xAnon> do <xAnon>D. B.</xAnon>. Okoliczność tą potwierdzają dokumenty w postaci postanowienia z dnia 19 czerwca 2002 roku wydanego w sprawie 1 Ds. 3680/01 prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Wieluniu w przedmiocie wydania naczepy <xAnon>T. C.</xAnon>. Za sygnaturą akt 1 Ds. 3680/01 prowadzone było postępowanie przygotowawcze przeciwko m.in. <xAnon>D. B.</xAnon>, w którym zarzucono mu popełnienie przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 291;art. 291 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 291 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 306" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 306 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink> m.in. naczepy ciężarowej <xAnon>marki S.</xAnon> użytkowanej przez <xAnon> firmę (...)</xAnon> <xIx>(tom VI k. 1244-1135, k. 1145).</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn z punktu</xText> <xText>11. w</xText> <xText>wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xBx><xAnon>A. Ł.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>J. M. (1)</xAnon> <xAnon>P. M. (2)</xAnon> <xAnon>K.</xAnon> </xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>A.</xAnon> </xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>K.</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>T. R. (2)</xAnon>,</xBx></xText> <xText>oraz częściowo<xBx> <xAnon>T. K.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących czynu z punktu 11. wyroku Sąd oparł się na zeznaniach <xBx><xAnon>A. Ł.</xAnon>, <xAnon>J. M. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K. (2)</xAnon>, <xAnon>T. R. (2)</xAnon> <xAnon>P. M. (1)</xAnon> </xBx>i<xBx> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx>oraz częściowo na zeznaniach<xBx> <xAnon>T. K.</xAnon></xBx>. Fakty wynikające z zeznań powyższych świadków potwierdzają dokumenty załączone do akt sprawy w postaci akt szkodowych czy umów dzierżawy. Co prawda <xAnon>A. Ł.</xAnon> początkowo nie przyznawał się do popełnienia przestępstwa związanego z ciągnikiem siodłowym marki <xAnon>M. (...)</xAnon> oraz z naczepą marki SAM później jednak zmienił swoje depozycje w tym zakresie. <xAnon>A. Ł.</xAnon> nie tylko przyznał się do udziału w tym przestępstwie, ale także dosyć szczegółowo opisał okoliczności, w jakich doszło do jego popełniania. Z zeznaniami <xAnon>A. Ł.</xAnon> korespondują zeznania <xAnon>P. M. (1)</xAnon> i <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. Świadkowie ci co prawda nie posiadali szczegółowej wiedzy na temat okoliczności w jakich doszło do popełnienia przez <xAnon>M. K. (1)</xAnon> przestępstwa polegającego na wyłudzeniu odszkodowania w związku ze zgłoszeniem firmie ubezpieczeniowej upozorowanej kradzieży ciągnika siodłowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon> i naczepy marki SAM wiedzieli jednak, iż takie przestępstwo miało miejsce a do upozorowanej „kradzież” doszło przed kopalnią na Śląsku. <xAnon>T. K.</xAnon> nie przyznał się do popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> niemniej przyznał, że <xAnon> firma (...)</xAnon> dzierżawiła od <xAnon>M. K. (1)</xAnon> ciągnik siodłowy marki <xAnon>M. (...)</xAnon> wraz z naczepą a nadto, iż przedmiotowy zestaw został zaparkowany przed kopalnią w <xAnon>J.</xAnon>. Depozycje świadka jakoby nie miał świadomości, iż doszło do fikcyjnej kradzieży ciągnika siodłowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon> wraz z naczepą nie zasługują na wiarygodność, gdyż pozostają w sprzeczności z zeznaniami <xAnon>A. Ł.</xAnon>. Na wiarygodność zasługują zeznania <xBx><xAnon>J. M. (1)</xAnon></xBx>. Świadek ten nie był wtajemniczony w plany związane z upozorowaniem kradzieży zestawu pojazdów zgłaszając, więc ich kradzież i opisując przebieg zdarzeń z tym związanych działał w oparciu o posiadaną przez siebie wiedzę. Fakt, iż zestaw pojazdów został zaparkowany przed kopalnią potwierdzają zeznania <xBx><xAnon>A. K. (2)</xAnon></xBx>. Na wiarygodność zasługują także zeznania <xBx><xAnon>T. R. (2)</xAnon></xBx> pracownika <xAnon> (...) SA</xAnon>. W złożonych zeznaniach świadek ten podał, kiedy i w jakiej wysokości zostało wpłacone oskarżonemu odszkodowanie w związku z upozorowaną kradzieżą ciągnika siodłowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon> i naczepy marki SAM. <xAnon>Z.</xAnon> świadka w tym zakresie korespondują z załączonymi do akt sprawy dokumentami w postaci dokumentacji szkodowej.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Czyn z punktu</xText> <xText>12. w</xText> <xText>wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Z.</xAnon></xText> <xText><xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon></xBx></xText> <xText><xBx><xAnon>B. M.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących czynu z punktu 12. wyroku Sąd oparł się na zeznaniach <xBx><xAnon>M. K. (2)</xAnon> </xBx>i <xBx><xAnon>P. M. (1)</xAnon></xBx>. Fakty wynikające z zeznań obu świadków znajdują potwierdzenie w załączonych do akt sprawy dokumentach w postaci pisma Urzędu Miasta w <xAnon>Ł.</xAnon> czy pisma <xAnon> (...) SA</xAnon>. dotyczącego wypłaty odszkodowania. <xAnon>M. K. (2)</xAnon> w złożonych zeznaniach opisał nie tylko okoliczności, w jakich doszło do podpalenia samochodu marki <xAnon>B.</xAnon> a następnie zgłoszenia szkody firmie ubezpieczeniowej, ale także rolę, jaką sam odegrał w tym zdarzeniu. Świadek wskazał także miejsce podpalenia samochodu w trakcie wizji lokalnej. <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>M. K. (2)</xAnon> znajdują potwierdzenie w depozycjach <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, który wiedzę na temat zdarzeń związanych z samochodem marki <xAnon>B.</xAnon> posiadł z relacji <xAnon>M. K. (1)</xAnon>. Pewne drobne rozbieżności, jakie zachodzą między zeznaniami obu świadków wynikają zapewne z faktu, iż opisywali oni przebieg tego zdarzenia po upływie kilku lat od jego zaistnienia. Świadek <xBx><xAnon>B. M.</xAnon></xBx> w złożonych zeznaniach zaprzeczył temu by na teren jego posesji został przetransportowany samochód marki <xAnon>B.</xAnon> tuż po jego spaleniu. Depozycje tego świadka nie podważają jednak wiarogodnych zeznań <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, bowiem wynika z nich, że <xAnon>B. M.</xAnon> nie widział o tym, iż samochód marki <xAnon>B.</xAnon> trafił na teren jego posesji.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wyjaśnienia <xBx><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Wyjaśnienia <xBx><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xBx> w zasadniczych dla przedmiotowej sprawy kwestiach nie zasługują na wiarygodność. Oskarżony zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i przed Sądem nie przyznał się do stawianych mu zarzutów. Wyjaśnieniom oskarżonego przeczą zebrane w sprawie dowody wskazane w części 2.1 uzasadnienia. W oparciu o dowody te Sąd czynił ustalenia faktyczne w zakresie wszystkich przypisanych oskarżonemu czynów. Należy tutaj zauważyć, iż przypisując sprawstwo oskarżonemu w zakresie każdego z tych czynów Sąd opierał się na kilku źródłach dowodowych tak osobowych jak i dokumentach. Dowody te korespondowały ze sobą i wzajemnie się uzupełniały tworząc razem pełny obraz zdarzeń będących przedmiotem tego postępowania. Sąd dał natomiast wiarę twierdzeniom oskarżonego negującym jego udział w upozorowanej kradzieży samochodu marki <xAnon>H. (...)</xAnon>. Jedynym, bowiem dowodem na sprawstwo oskarżonego w zakresie tego czynu były zeznania <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, których Sąd nie miał możliwości zweryfikować w oparciu o inne dowody czy też chociażby w trakcie bezpośredniego przesłuchania świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania świadków nie wskazanych w części 2.1 uzasadnienia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Zeznania świadków nie wskazanych powyżej nie miały znaczenia w przedmiotowej sprawie, gdyż w oparciu o ich depozycje nie były czynione ustalenia faktyczne.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODSTAWA PRAWNA WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 2. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 227" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 227 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 252;art. 252 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 252 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 280;art. 280 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 280 § 1 k.k.</xLexLink> i z <xLexLink xArt="art. 282" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 282 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Znamiona opisujące zachowanie sprawcze w <xLexLink xArt="art. 252;art. 252 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 252 § 1 k.k.</xLexLink> ujęte zostały alternatywnie jako &quot;branie&quot; lub &quot;przetrzymywanie&quot; zakładnika. Branie zakładnika oznacza pozbawienie wolności człowieka wbrew jego woli <xIx>(zob. wyr. SA w Warszawie z 10.7.2014 r., II AKa 177/14, <xAnon>L.</xAnon>; wyr. SA w Katowicach z 21.3.2016 r., II AKa 403/15, <xAnon>L.</xAnon>; wyr. SA w Warszawie z 22.5.2019 r., II AKa 111/19, <xAnon>L.</xAnon>),</xIx> co może nastąpić z użyciem przemocy, groźby lub podstępu. Przetrzymywanie jest utrzymywaniem bezprawnego pozbawienia wolności już wziętego zakładnika <xIx>(zob. II AKa 177/14, <xAnon>L.</xAnon>; wyr. SA w Katowicach z 21.3.2016 r., II AKa 403/15, <xAnon>L.</xAnon>; wyr. SA w Warszawie z 22.5.2019 r., II AKa 111/19, <xAnon>L.</xAnon>). </xIx></xText> <xText>W myśl <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink>, jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.</xText> <xText>W dacie czynu <xLexLink xArt="art. 252;art. 252 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 252 § 1 k.k.</xLexLink> nie zawierał typu kwalifikowanego przestępstwa porwania w celu wymuszenia okupu polegającego na połączeniu pozbawienia wolności ze szczególnym udręczeniem porwanego. Ówczesne brzmienie <xLexLink xArt="art. 252 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">§ 2</xLexLink> tego artykułu przewidywało surowszą odpowiedzialność karną za popełnienie porwania, w wyniku, którego nastąpiła śmierć człowieka lub jego ciężki uszczerbek na zdrowiu.</xText> <xText>Porównanie sankcji karnej z daty czynu (kara pozbawienia wolności od roku do lat 10) i obowiązującej w dacie orzekania (kara pozbawienia wolności od lat 3 do 20) jednoznacznie wskazuje na to, iż przepisy uprzednio obowiązujące są względniejsze dla oskarżonego.</xText> <xText>Czynność sprawcza przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 227" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 227 k.k.</xLexLink> ma charakter dwuetapowy sprawca najpierw podaje się za funkcjonariusza publicznego, tzn. bezpodstawnie twierdzi, że pełni taką funkcję, albo wyzyskuje błędne przeświadczenie o tym innej osoby, by następnie wykonać czynność związaną z uzurpowaną funkcją. Podanie się za funkcjonariusza publicznego może nastąpić przy tym także „w sposób dorozumiany (stworzenie sytuacji, w której dana osoba będzie przekonana, że ma do czynienia z funkcjonariuszem publicznym; rozpoczęcie wykonywania czynności zastrzeżonej dla tego funkcjonariusza)&quot; <xIx>(A. Barczak-Oplustil, w: A. Zoll, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, 2013, s. 1138; komentarz do art. 227 KK. pod red. Grześkowiak). </xIx></xText> <xText>Oskarżany pozbawił <xAnon>F. C.</xAnon> wolności podstępem podając się za funkcjonariusza Policji i wykonując jego funkcje (pokrzywdzony był przeświadczony, że jest zatrzymywany przez funkcjonariuszy Policji, napastnicy trzymali w dłoniach przedmioty przypominające długą broń, mieli na głowach kominiarki, jeden z nich nosił kamizelkę z napisem Policja). Pokrzywdzony został wywieziony w nieustalone miejsce w bagażniku samochodu marki <xAnon>M.</xAnon> po uprzednim założeniu mu kajdanek na ręce i worka na głowę, gdzie był przetrzymywany jako zakładnik.</xText> <xText>W sytuacji, gdy sprawca uprowadzenia zakładnika żąda zapłaty okupu zarówno od uprowadzonego, jak i innej osoby winien odpowiadać za przestępstwo pozostające w kumulatywnym zbiegu, to jest z <xLexLink xArt="art. 252;art. 252 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 252 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 282" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 282 k.k.</xLexLink> Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyr. z 15.1.2009 r. <xIx>(II AKa 321/08, OSAK 2009, Nr 2, poz. 2)</xIx> wskazał, iż: „brak powołania w podstawie prawnej przepisu <xLexLink xArt="art. 282" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 282 k.k.</xLexLink> powoduje, że nie odzwierciedlałby on całej zawartości kryminalnej zdarzenia, w szczególności faktu, iż działanie sprawcy było ukierunkowane na uzyskanie korzyści majątkowej, a nadto połączone było z groźbami kierowanymi wobec zakładnika oraz (lub) osoby, która okup miała zgromadzić, czy też połączone było z użyciem przemocy. Zastosowanie kumulatywnej kwalifikacji prawnej będzie także umożliwiało odzwierciedlenie tego, czy sprawca osiągnął zamierzoną korzyść majątkową, czy też nie”</xText> <xText>Oskarżony pozbawiając pokrzywdzonego wolności oraz stosując wobec niego przemoc (bicie pięściami, pałką i kopanie) oraz groźby pozbawienia życia poprzez przystawianie do głowy przedmiotu przypominającym broń palną dział w celu zmuszenia go do określonego zachowania to jest do przekazania pieniędzy w kwocie 500 000 zł za uwolnienie.</xText> <xText>Stan bezbronności to stan, w którym ofiara zachowując sprawność fizyczną i psychiczną, zostaje pozbawiona możliwości stawiania oporu lub w której to, zachowując świadomość, zostaje pozbawiona fizycznej możliwości stawiania oporu (<xIx>B. Michalski</xIx>, w: SPK, t. 9, 2015, s. 181). Stan bezbronności może być wynikiem konkretnego układu okoliczności faktycznych w tym wielości napastników, których sama obecność i zachowanie sprawiają, że ofiara pozbawiona jest fizycznych i psychicznych możliwości przeciwdziałania zaborowi rzeczy, lub też że możliwość takiego przeciwdziałania jest znacznie ograniczona a zatem sytuacja, gdy sprawcy samą tylko przewagą liczebną paraliżują wolę oporu pokrzywdzonego <xIx>(tak SA w Warszawie w wyr. z 28.9.2016 r., II AKa 214/16, <xAnon>L.</xAnon>).</xIx></xText> <xText>Oskarżony doprowadzając <xAnon>F. C.</xAnon> do stanu bezbronności dokonał także zaboru w celu przywłaszczenia samochodu osobowego marki <xAnon>M. (...)</xAnon>, czym działał na szkodę <xAnon>F. C.</xAnon> i <xAnon>M. S. (3)</xAnon>.</xText> <xText>Oskarżony przestępstwa tego dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej.</xText> <xText>Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na przyjęcie, iż sprawcy w czasie czynu posługiwali się bronią palną. <xAnon>F. C.</xAnon> zeznał, że fałszywi policjanci dysponowali w czasie porwania długą bronią. Z uwagi jednak na brak bliższych informacji o tych przedmiotach nie można wykluczyć, iż były to jedynie atrapy przypominające prawdziwą broń palną. Z tych względów nie została przyjęta kwalifikacja obejmująca <xLexLink xArt="art. 280;art. 280 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 280 § 2 k.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 3. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k<xBx>.</xBx></xLexLink></xText> <xText><xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">Artykuł 286 § 2 k.k.</xLexLink> obejmuje sytuację, w której sprawca żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot rzeczy, którą wcześniej jej właścicielowi zabrał, a którą to chce i może mu zwrócić, ale także sytuację, w której sprawca wprowadza w błąd np. właściciela utraconej bezprawnie rzeczy, iż daną rzecz może mu zwrócić.</xText> <xText>Oskarżony żądał, a następnie przyjął od <xAnon>F. C.</xAnon> pieniądze w kwocie 50 000 zł w zamian za zwrot bezprawnie zabranego samochodu marki <xAnon>M. (...)</xAnon>.</xText> <xText>Oskarżony działał przy tym krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru (<xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 k.k.</xLexLink>).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 4. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 280;art. 280 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 280 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Znamiona strony przedmiotowej rozboju obejmują cztery różne sposoby dokonania tego przestępstwa: użycie przemocy wobec osoby lub groźby jej natychmiastowego użycia, doprowadzenie innej osoby do stanu nieprzytomności lub stanu bezbronności. Przy przestępstwie rozboju, realizacja przez sprawcę jednej z tych czynności wykonawczych wobec osoby, musi poprzedzać lub nastąpić, co najmniej w chwili dokonania zaboru <xIx>(wyr. SN z 13.5.2008 r., IV KK 489/07, Prok. i Pr. 2008, Nr 12, poz. 10; wyr. SN z 12.1.2011 r., III KK 230/10, OSNwSK 2011, poz. 43; I. Zgoliński, w: V. Konarska-Wrzosek, KK. Komentarz, 2016, s. 1178). </xIx>Przemoc wobec osoby polega zaś na fizycznym oddziaływaniu na ciało człowieka w postaci co najmniej naruszenia nietykalności cielesnej ukierunkowanym na zmuszenie pokrzywdzonego do znoszenia zaboru rzeczy <xIx>(wyr. SA w Katowicach z 23.10.2003 r., II AKa 292/03, Prok. i Pr. – wkł. 2004, Nr 7–8, poz. 31; wyr. SA w Krakowie z 27.4.2009 r., II AKa 38/09, KZS 2009, Nr 10, poz. 42; post. SN z 21.10.2020 r., II KK 274/20, <xAnon>L.</xAnon>).</xIx></xText> <xText>Oskarżony w okresie od 8/9 lipca do 16 lipca 2000 roku zabrał w celu przywłaszczenia 18 000 litrów spirytusu o wartości 52 200 złotych, który pochodził z czynu zabronionego popełnionego na szkodę <xAnon> Przedsiębiorstwa (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>L.</xAnon>. Oskarżony dokonał tego po uprzednim użyciu przemocy polegającej na uderzeniu w głowę <xAnon>J. W. (3)</xAnon>. Przemoc użyta wobec pokrzywdzonego bezpośrednio poprzedzała zabór spirytusu.</xText> <xText>Oskarżony czynu tego dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>T. W.</xAnon>, <xAnon>S. W.</xAnon> i <xAnon>A. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 5. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 275;art. 275 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 275 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 280;art. 280 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 280 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 281" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 281 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Zbrodnia rozboju jest kwalifikowaną postacią kradzieży, którą wyróżniają dodatkowe (ponad zabór mienia w celu przywłaszczenia) działania sprawcy wobec osoby pokrzywdzonej, poprzedzające lub równoległe z zaborem. Podobnie rzecz się ma z kradzieżą rozbójniczą, gdzie z kolei owe dodatkowe działania sprawcy są następcze względem kradzieży. Ten sam sprawca, który dokonał rozboju (w typie podstawowym, uprzywilejowanym lub kwalifikowanym), a który następnie działa w celu utrzymania się w posiadaniu w ten sposób uzyskanego mienia, może ponieść odpowiedzialność zarówno za rozbój, jak i za kradzież rozbójniczą, o ile każdy z tych czynów będzie wymierzony w inne osoby pokrzywdzone. Ilekroć jednak zachodzi tożsamość pokrzywdzonego rozbojem i kradzieżą rozbójniczą, odpowiedzialność za przestępstwo z <xLexLink xArt="art. 281" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 281 KK</xLexLink> zostaje wyeliminowana wskutek przyjęcia pomijalnego zbiegu przepisów <xIx>(Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - II Wydział Karny dnia 17 grudnia 2020 r. II AKa 191/20).</xIx></xText> <xText>W bliżej nieustalonym dniu w okresie od 8/9 lipca do 16 lipca 2000 roku oskarżony, użył przemocy wobec <xAnon>J. F.</xAnon>, <xAnon>J. G. (1)</xAnon> i <xAnon>J. D. (1)</xAnon> w celu utrzymania się w posiadaniu 18 000 litrów spirytusu o wartości 52 200 zabranego w celu przywłaszczenia bezpośrednio po dokonanym zaborze a także dokonał zaboru w celu przywłaszczenia złotego łańcuszka, portfela z pieniędzmi w kwocie 500 złotych to jest mienia o łącznej wartości 1 020 złotych na szkodę <xAnon>J. F.</xAnon>, trzech złotych łańcuszków, telefonu komórkowego <xAnon>N.</xAnon> oraz pieniądzy w kwocie 5 000 złotych, to jest mienia o łącznej wartości 9 000 złotych na szkodę <xAnon>J. G. (1)</xAnon>, portfela z pieniędzmi o łącznej wartości 3 010 złotych na szkodę <xAnon>J. D. (1)</xAnon> oraz wystawiony na jego nazwisko dowód osobisty, a nadto dokumentów w postaci paszportu i dowodu osobistego wystawionych na nazwisko <xAnon>J. F.</xAnon>.</xText> <xText>Przemoc poprzedzająca wyżej opisane zachowania polegała na biciu pokrzywdzonych i kopaniu ich, również przy pomocy bliżej nieustalonych przedmiotów przypominających kije bejsbolowe i kij golfowy. A nadto jeden ze sprawców oddał do <xAnon>J. D. (2)</xAnon> strzał, posługując się przedmiotem przypominającym broń palną pneumatyczną.</xText> <xText>Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na przyjęcie, iż sprawcy posługiwali się bronią pneumatyczną w rozumieniu <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19990530549" xTitle="Ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 53, poz. 549">ustawy o broni i amunicji</xLexLink> oraz kijami bejsbolowymi. Z tych względów nie została przyjęta kwalifikacja obejmująca <xLexLink xArt="art. 280;art. 280 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 280 § 2 k.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 6. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie.</xText> <xText>Oskarżony w zamiarze, aby <xAnon>J. K. (1)</xAnon> popełnił czyn zabroniony polegający na wprowadzeniu w błąd przedstawiciela <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>Ł.</xAnon> (poprzednio działającego pod <xAnon> firmą (...) S.A.</xAnon>), co do faktu zaistnienia kradzieży ciągnika siodłowego marki <xAnon>M.</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> i doprowadzeniu ubezpieczyciela do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.223,00 zł wypłaconego w dniu 2 grudnia 2002 roku z tytułu likwidacji szkody ułatwił jego popełnienie poprzez upozorowanie kradzież przedmiotowego pojazdu.</xText> <xText>Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej a nadto z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu (<xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink>)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 8. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Sprzeniewierzenie (<xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 k.k.</xLexLink>) polega na przywłaszczeniu rzeczy ruchomej, która została wcześniej sprawcy powierzona przez uprawnionego na mocy np. umowy najmu, użyczenia, przechowania. &quot;Powierzenie to przeniesienie władztwa nad rzeczą na inną niż właściciel osobę, powiązane z ustaleniem określonego postępowania z rzeczą przez osobę ją uzyskującą i połączone z zastrzeżeniem konieczności jej zwrotu w przyszłości&quot; (<xIx>wyr. SA w Szczecinie z 27.2.2014 r., II AKa 15/14, Legalis). </xIx>Może to być jakikolwiek stosunek prawny, nie ma też znaczenia forma powierzenia. Istotne jest to, że sprawca wykracza poza zakres praw, na których wykonywanie zgodził się uprawniony do rzeczy. Powierzającym nie musi być właściciel (np. podnajem) (<xIx>Komentarz do art. 284 k.k. pod red. Grześkowiak/Wiak)</xIx></xText> <xText>Oskarżony przywłaszczył mienie znacznej wartości powierzone <xAnon>M. K. (2)</xAnon> w postaci:</xText> <xText>- samochód marki <xAnon>M.</xAnon>, o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> i numerze identyfikacyjnym <xAnon> (...)</xAnon>, o wartości 110 000 zł, czym działał na szkodę <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>P.</xAnon>, obecnie prowadzącej działalność pod <xAnon> firmą (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>T.</xAnon>;</xText> <xText>- przyczepę uniwersalną <xAnon>K.</xAnon>, o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, numerze identyfikacyjnym <xAnon> (...)</xAnon> i o wartości 25 000 zł, czym działał na szkodę <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>K.</xAnon>;</xText> <xText>- obuwie o wartości 439.545,71 zł, czym działał na szkodę <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>K.</xAnon>, obecnie prowadzącą działalność pod <xAnon> firmą (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>P.</xAnon>, przy czym z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu.</xText> <xText>Oskarżony dopuszczając się przedmiotowego czynu działał wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>M. K. (2)</xAnon>. Oskarżony wiedział, że opisane powyżej mienie zostało powierzone <xAnon>M. K. (2)</xAnon>.</xText> <xText>Czynu tego oskarżony dopuścił się w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej a także działając wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>T. F.</xAnon> i nieustaloną dotychczas osobą.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 9. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Oskarżony wprowadził w błąd pracownika <xAnon> (...) S.A.</xAnon> co do zaistnienia kradzieży powierzonego mu do używania na podstawie umowy leasingu samochodu specjalnego – bankowozu marki <xAnon>M. (...)</xAnon>, o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, która to kradzież została upozorowana, podczas gdy wskazany pojazd został ukryty i następnie rozebrany na części, co stanowiło jego przywłaszczenie. Dokonując upozorowanej kradzieży pojazdu oskarżony doprowadził też <xAnon> (...) S.A.</xAnon> do niekorzystnego rozporządzenia mieniem polegającym na wypłacie w dniu 19 lutego 2001 roku nienależnego odszkodowania z tytułu kradzieży wskazanego powyżej pojazdu w kwocie 120 000 zł.</xText> <xText>Oskarżony z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu (<xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink>)</xText> <xText>Oskarżony czynu tego dopuścił się działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru (<xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 k.k.</xLexLink>) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 10. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 278;art. 278 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 278 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Oskarżony dokonał zaboru w celu przywłaszczenia naczepy ciężarowej <xAnon>marki S. (...)</xAnon>/E-K o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> i numerze ramy <xAnon> (...)</xAnon>, o wartości 266 000 zł na szkodę <xAnon> Firmy (...) s.c.</xAnon> <xAnon>T. C.</xAnon>, <xAnon>W. C.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>M.</xAnon>, <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, obecnie prowadzącego działalność pod <xAnon> firmą (...) Sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> i B.A.G. <xAnon> s.c. (...)</xAnon>, <xAnon>A. G.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, obecnie prowadzącą działalność, jako B.A.<xAnon>G. G.</xAnon> Sp.j. z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>.</xText> <xText>Oskarżony dopuścił się tego czynu działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu (<xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink>).</xText> <xText>Oskarżony czynu tego dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>J. W. (2)</xAnon> co, do którego postępowanie zostało już prawomocnie zakończone wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie IV K 3/10 oraz z <xAnon>P. M. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 11. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Oskarżony doprowadził <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w dniach 25 sierpnia 2003 roku i 18 listopada 2004 roku w łącznej kwocie 147.570,34 zł wypłaconego tytułem likwidacji szkody kradzieżowej za rzekomo skradziony ciągnik siodłowy marki <xAnon>M. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> i numerze identyfikacyjnym <xAnon> (...)</xAnon> wraz z naczepą SAM o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> i numerze identyfikacyjnym <xAnon> (...)</xAnon> w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika wyżej wskazanego Ubezpieczyciela, co do faktycznego zaistnienia kradzieży wyżej opisanych pojazdów, która została upozorowana.</xText> <xText>Oskarżony czynu tego dopuścił się działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu.</xText> <xText>Oskarżony działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.</xText> <xText>Oskarżony czynu tego dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>A. Ł.</xAnon> i <xAnon>T. K.</xAnon> co, do których postępowanie zostało już prawomocnie zakończone wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie IV K 3/10.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Punkt 12. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 298;art. 298 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 298 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Istota przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 298;art. 298 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 298 § 1 KK</xLexLink> sprowadza się do (celowego) spowodowania zdarzenia będącego podstawą do wypłaty odszkodowania z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia. Dla właściwego określenia odpowiedzialności karnej za oszustwo ubezpieczeniowe bez znaczenia, zatem jest, w jakich okolicznościach (rzeczywistych, czy deklarowanych) nastąpiły zdarzenia będące podstawą wypłaty odszkodowania. Dla prawidłowości tego określenia istotne jest tylko to, że zdarzenia te zostały celowo spowodowane. Tak, więc całkowicie bezprzedmiotowe jest prowadzenie przez sąd postępowania dowodowego zmierzającego do wyjaśnienia, czy podawane przez sprawcę okoliczności zdarzeń były prawdziwe <xIx>(wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie - II Wydział <xAnon>K.</xAnon> dnia 18 grudnia 2018 r. II AKa 248/18).</xIx></xText> <xText>Dla dokonania przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 298;art. 298 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 298 § 1 k.k.</xLexLink> nie jest konieczne podjęcie dalszych czynności zmierzających do uzyskania odszkodowania, nawet zgłoszenie zdarzenia ubezpieczycielowi <xIx>(wyr. SA we Wrocławiu z 30.1.2018 r., II AKa 392/17, OSAWr 2018, Nr 1, poz. 373).</xIx> Czynności takie wyczerpują już znamiona oszustwa z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> przez wprowadzenie ubezpieczyciela w błąd co do przyczyn wypadku ubezpieczeniowego. Zachodzi wówczas zbieg dwóch przestępstw, jako czyn <xIx>ciągły (wyr. SA we Wrocławiu z 30.1.2018 r., II AKa 392/17, OSAWr 2018, Nr 1, poz. 373; wyr. SA w Lublinie z 18.12.2018 r., II AKa 248/18, Lex Nr 2688831).</xIx></xText> <xText>Oskarżony w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia zawartej z <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> podpalił samochód marki <xAnon>B. (...)</xAnon>, które to zdarzenie stanowiło podstawę wypłaty odszkodowania, a następnie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pracownika <xAnon> (...) S.A.</xAnon> co do przyczyn pożaru wskazanego powyżej samochodu doprowadził Ubezpieczyciela do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 35.950 zł z tytułu wypłaconego w dniu 10 sierpnia 2000 roku nienależnego odszkodowania z ubezpieczenia AC.</xText> <xText>Oskarżony działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru (<xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 k.k.</xLexLink>).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.3. Warunkowe umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.4. Umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>Czyn z punktu 1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Przestępstwo z <xLexLink xArt="art. 258" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 258 kk</xLexLink> penalizuje branie udziału, zakładanie lub kierowanie zorganizowaną grupą albo związkiem mającym na celu popełnienie przestępstwa. Zatem, zgodnie z dominującym poglądem dla realizacji jego znamion wystarczające jest udowodnienie, że grupa istniała i została powołana, w celu popełnienia określonego przestępstwa (lub przestępstw) niezależnie nawet, czy do ich realizacji faktycznie doszło <xIx>(wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 2 października 2017 roku, sygnatura akt II AKa 173/16, LEX numer 2391900). </xIx>Szczególną uwagę na „zorganizowanie” grupy zwrócił Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wskazując, że w pojęciu tym „tkwią warunki podstawowej wewnętrznej struktury organizacyjnej – choćby z niskim stopniem zorganizowania – to także trwałość, istniejące więzy organizacyjne w ramach wspólnego porozumienia, planowanie przestępstw, akceptacja celów, trwałość zaspokojenia potrzeb grupy, skoordynowany sposób działania. Kierowanie grupą, jako funkcja władcza polega zaś na określaniu kierunków działania, wydawaniu poleceń, koordynowaniu działalności uczestników grupy” <xIx>(wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11 grudnia 2019 roku, sygnatura akt II AKa 271/19, LEX numer 2772931).</xIx></xText> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję <xLexLink xArt="art. 258;art. 258 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 258 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Oskarżony w okresie w okresie od 2000 roku do 18 listopada 2004 roku w <xAnon>P.</xAnon> i innych miejscach na terenie kraju brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na kradzieżach pojazdów mechanicznych i oszustwach na szkodę towarzystw ubezpieczeniowych, w skład, której wchodzili <xAnon>P. M. (1)</xAnon>, <xAnon>M. K. (2)</xAnon>, <xAnon>J. W. (1)</xAnon>, <xAnon>G. B.</xAnon> i <xAnon>A. Ł.</xAnon>.</xText> <xText>W myśl <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink>, jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.</xText> <xText>Przestępstwo z <xLexLink xArt="art. 258;art. 258 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 258 § 1 kk</xLexLink> do dnia 1 maja 2004 roku zagrożone było karą pozbawienia wolności do lat 3.</xText> <xText>W przypadku występków zagrożonych karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat 5 (<xLexLink xArt="art. 101;art. 101 § 1;art. 101 § 1 pkt. 5" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 101 § 1 pkt 5 k.k.</xLexLink>).</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 102;art. 102 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 102 § 1 k.k.</xLexLink>, jeżeli w okresie, o którym mowa w <xLexLink xArt="art. 101" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 101</xLexLink>, wszczęto postępowanie, karalność przestępstw określonych w <xLexLink xArt="art. 101;art. 101 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 101 § 1</xLexLink> ustaje z upływem 10 lat, a w pozostałych wypadkach - z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu.</xText> <xText>Wobec tego, iż od daty popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 258;art. 258 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 258 § 1 k.k.</xLexLink> upłynął okres 15 lat postępowanie, w jakim dotyczy oskarżenia o czyn z <xLexLink xArt="art. 258;art. 258 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 258 § 1 k.k.</xLexLink> w oparciu o <xLexLink xArt="art. 17;art. 17 pkt. 6" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 17 pkt 6 k.p.k.</xLexLink> należało umorzyć.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>3.5. Uniewinnienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>Punkt 7. wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText><xAnon>M. K. (1)</xAnon> został oskarżony o to, że: w dniu 19 listopada 2001 roku w <xAnon>Ł.</xAnon>, działając w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w pkt I, wspólnie i w porozumieniu z osobą, co do której prowadzone jest postępowanie przed Sądem Rejonowym w Pabianicach II Wydział Karny o sygn. II K 431/06, udzielił pomocy osobom, co do których prowadzone jest odrębne postępowanie pod nadzorem Prokuratury Okręgowej w Łodzi o sygn. PO V Ds 224.2016 działającym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej we wprowadzeniu w błąd przedstawiciela <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> co do faktu zaistnienia kradzieży samochodu marki <xAnon>H. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> i doprowadzenia ubezpieczyciela do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 27 272 zł wypłaconego w dniu 11 stycznia 2002 roku tytułem likwidacji szkody w ten sposób, iż upozorował kradzież przedmiotowego pojazdu, podczas gdy wyżej wskazany pojazd został przez właścicieli przekazany <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i osobie, co do której prowadzone było odrębne postępowanie, przy czym z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu, to jest o przestępstwo z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> i w zw. z <xLexLink xArt="art. 65;art. 65 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 65 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdził w sposób niebudzący wątpliwości, iż doszło do upozorowanej kradzieży samochodu marki <xAnon>H. (...)</xAnon>. Jedynym dowodem mogącym świadczyć o tym są zeznania <xAnon>P. M. (1)</xAnon>. Świadka tego nie udało się przesłuchać w toku postępowania sądowego, gdyż nie jest znane jego miejsce pobytu i skonfrontować jego twierdzeń z depozycjami <xAnon>M. K. (1)</xAnon>, <xAnon>B. U.</xAnon> i <xAnon>H. U.</xAnon>. Wyjaśnienia <xAnon>M. K. (1)</xAnon> oraz zeznania świadków <xAnon>B. U.</xAnon> i <xAnon>H. U.</xAnon> korespondują ze sobą oraz w jasny i logiczny sposób wyjaśniają przebieg zdarzeń związanych z kradzieżą samochodu marki <xAnon>H. (...)</xAnon>. Nie bez znaczenia jest też fakt, iż pomimo postawienia <xAnon>B. U.</xAnon> i <xAnon>H. U.</xAnon> zarzutów z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> do chwili obecnej nie skierowano wobec nich aktu oskarżenia do sądu.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i <xBRx></xBRx>środki związane z poddaniem sprawcy próbie </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się <xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 2. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu (oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona czynów zabronionych określonych w czterech przepisach ustawy karnej),</xText> <xText>- działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami,</xText> <xText>- zaplanowany i zorganizowany charakter czynu,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 3. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody)</xText> <xText>- działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami,</xText> <xText>- sposób życia przed jak i po popełnieniu przestępstwa,</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 4. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami,</xText> <xText>- zaplanowany i zorganizowany charakter czynu,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody)</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 5. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu (oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona czynów zabronionych określonych w trzech przepisach ustawy karnej),</xText> <xText>- działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami,</xText> <xText>- zaplanowany i zorganizowany charakter czynu,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody)</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu <xAnon>M. K. (1)</xAnon> karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 6. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- formę zjawiskową popełnienia przestępstwa,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- wysokość wyrządzonej szkody,</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 8. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami,</xText> <xText>- zaplanowany i zorganizowany charakter czynu,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody)</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu <xAnon>M. K. (1)</xAnon> karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 9. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu (oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona czynów zabronionych określonych w dwóch przepisach ustawy karnej),</xText> <xText>- działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami,</xText> <xText>- zaplanowany i zorganizowany charakter czynu,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody)</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu <xAnon>M. K. (1)</xAnon> karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 10. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- wysokość wyrządzonej szkody,</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu <xAnon>M. K. (1)</xAnon> karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 11. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami,</xText> <xText>- zaplanowany i zorganizowany charakter czynu,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody)</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Wymierzając oskarżonemu <xAnon>M. K. (1)</xAnon> karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 12. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu (oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona czynów zabronionych określonych w dwóch przepisach ustawy karnej),</xText> <xText>- działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami,</xText> <xText>- zaplanowany i zorganizowany charakter czynu,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody)</xText> <xText>- brak uprzedniej karalności,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności mające znaczenie przy wymiarze kar jednostkowych jak też powiązanie czasowo - przestrzenne czynów zarzucanych oskarżonemu. Znaczna społeczna szkodliwość przedmiotowych czynów przemawiała za przyjęciem przy wymiarze kary łącznej zasady kumulacji. Za zasadą zbliżoną do absorpcji przemawia natomiast daleko posunięta łączność czasowo - przedmiotowa czynów. Mając powyższe na uwadze kara łączna została wymierzona przy zastosowaniu zasady asperacji.</xText> <xText>Wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe jak i kara łączna są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów i współmierne do stopnia jego winy. Kary te uwzględniają cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie mają osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Jednocześnie orzeczone kary stanowią wyraźny sygnał dla społeczeństwa i osób z otoczenia oskarżonego, iż zachowania przestępcze spotykają się ze sprawiedliwą sankcją karną, a osoba za nie odpowiedzialna nie uniknie konsekwencji prawnych. Kary te realizują, więc także cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>inne zagadnienia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText><xIx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, <xBRx></xBRx>a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KOszty procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych mając na względzie jego sytuację majątkową.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podpis </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Beata Suliga

Beata Suliga

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IV K 181/17 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1 USTALENIE FAKTÓW 1.1 Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1. M. K. (1) Zarzut 1. z wyroku Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W okresie od 2000 roku do 18 listopada 2004 roku wP.i innych miejscach na terenie krajuM. K. (1)brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej. W skład grupy wchodziliP. M. (1),J. W. (1),G. B.iA. Ł.. W ramach zorganizowanej grupy przestępczej popełniane były głównie przestępstwa polegające na kradzieży naczep pozostawionych bez opieki przez ich właścicieli i użytkowników na terenieP.. W tego typu sytuacjachP. M. (1)iM. K. (1)kontaktowali się zJ. W. (2),G. B.czyA. Ł., z którymi wspólnie dokonywali ich kradzieży. Skradzione naczepy najczęściej trafiały na terenfirmy (...)należącej doJ. W. (1)iG. B.. Członkowie zorganizowanej grupy przestępczej dokonywali także innych przestępstw polegających na chociażby wyłudzaniu odszkodowań z firm ubezpieczeniowych za rzekomo utracone pojazdy. Z.P. M. (1) Z.M. K. (2) G. B. A. Ł. k. 59, 103, k. 156 tom 1a k. 214-219, k. 220, k. 221, k. 316 tom 1b, k. 78-79 tom 2a, k. 208-209, k. 210, k. 229, k. 230, k. 231. K. 262, k. 293, k. 712- k. 716, k. 718, k. 721 tom 2b k. 127-129 tom 21a, k. 38-39, k. 48-49, k. 62, k. 68-69, k. 81-82 tom 22 a, k. 317, k. 323, k. 328, k. 356 tom B-1c k. 52-53 tom 11 a, k. 257, k. 264, k. 269-270, 278, k. 288, k. 295, k. 303 tom 11 b, k. 413-419 B-1c, k. 915-916 tom B-1e 1.1.2. M. K. (1) Zarzut II. z wyroku Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty Latem 1999 rokuM. K. (1)powiedziałM. K. (2), że zamierza zorganizować uprowadzenieF. C.a następnie wyłudzić okup za jego uwolnienie.M. K. (2)nie lubił pokrzywdzonego. Był związany z jego byłą żoną –A. C. (1).M. K. (1)planował uprowadzenieF. C.na trasieŁ.-K.. Do uprowadzenia nie doszło, gdyż w dniu planowanego porwaniaF. C.poruszał się samochodem z dużą prędkością a nadto w aucie znajdowała się jego małoletnia córka. Z.M. K. (2) k. 29-31 tom 2a M. K. (2)poinformowałM. K. (1), żeF. C.w każdą niedzielę wozi córkę doK.. Stwierdził też, że wówczas jest dobra okazja do tego by go uprowadzić. Z.M. K. (2) k. 29-31 tom 2A W dniu 3 września 1999 roku (niedziela)F. C.w czasie odwiedzin u rodziców zauważył samochód markiV. (...)koloru czerwonego. Pokrzywdzony założył, że jest obserwowany przez funkcjonariuszy Policji. Jakiś czas wcześniejF. C.miał kłopoty z prawem związane z procederem nielegalnego handlu alkoholem, był też poszukiwany listem gończym. Pokrzywdzony odwiózł córkę do Kościoła pod wezwaniem Św.M.wP., gdzie odebrał ją od niegoR. I.a sam udał się naulicę (...).F. C.poruszał się samochodem markiM.. W pewnym momencie pokrzywdzonemu zajechał drogę samochódV. (...), który wcześniej zwrócił jego uwagę. Z auta wyskoczyło dwóch mężczyzn w kominiarkach. Jeden z nich miał na sobie kamizelkę kuloodporną z napisem Policja. Obaj napastnicy trzymali w dłoniach przedmioty przypominające długą broń. Napastnicy polecili pokrzywdzonemu by wysiadł z samochodu. Gdy pokrzywdzony zastosował się do ich polecenia, przeszukali go, założyli worek na głowę i wrzucili do bagażnika użytkowanego przez niego samochodu markiM.. W samochodzieV. (...)pozostał kierowca - trzeci napastnik. Napastnicy zawieźliF. C.na teren nieustalonej posesji. Na miejscu napastnicy sprowadzili pokrzywdzonego po schodach do piwnicy, tam uderzyli go i zaczęli wypytywać o proceder nielegalnego handlu spirytusem. Po pewnym czasie pokrzywdzony został przewieziony w inne miejsce. Wcześniej napastnicy zatrzymali się i wprowadzili pokrzywdzonego do lasu. W lesie napastnicy straszyli pokrzywdzonego pozbawieniem życia. Twierdzili, że działają na zlecenie innej osoby. Napastnicy przystawiliF. C.przedmiot przypominający pistolet do głowy i zaproponowali, że uwolnią go i nie wykonają zlecenia zabójstwa, jeśli zapłaci im 1.000.000,00 marek niemieckich. Z.F. C. k.113-117 tom I, k.439-443, tom B-1c k. 271-274 tom II sądowy GdyF. C.oznajmił, że nie dysponuje taką kwotą porywacze stwierdzili, że osoba, która planuje inwestycję polegającą na nabyciu młyna za 2,5 miliona złotych musi mieć pieniądze.F. C.był bity, kopany. Przez pierwsze dni pokrzywdzony miał założony na głowę worek a później oczy zaklejone taśmą klejącą. Z.F. C. k.113-117 tom I, k.439-443, tom B-1c k. 271-274 tom II sądowy W trakcie negocjacji dotyczących wysokości kwoty okupu ostatecznie ustalono, żeF. C.wykupi się kwotą 500.000,00 zł. W celu zgromadzenia pieniędzy pozwolono pokrzywdzonemu na prowadzenie kontrolowanych rozmów telefonicznych z partnerkąA. R. (1). Okup miał przywieźćA. N.. Z. F. C. Z. A. C. (2) k.113-117 tom I, k.439-443, tom B-1c k. 271-274 tom II sądowy k.1350-1352, tom VII, k.530-531, tom B-1c k. 333-334 tom II sądowy Po uprowadzeniuF. C.zM. K. (2)kontaktowali sięM. K. (1)jak i znajomi pokrzywdzonego m.in.J. S..J. S.poprosiłM. K. (2), aby ten znalazł osobę, która zgodzi się przekazać okup za uwolnienieF. C..J. S.proponował za tę przysługę 50.000,00 złotych.M. K. (2)skontaktował się telefonicznie zM. K. (1)i poinformował go o prośbieJ. S.. Oskarżony zgodził się przekazać pieniądze uznając, iż będzie bezpieczniej, jeżeli sam sobie przekaże pieniądze.M. K. (2)zaaranżował spotkanieJ. S.iM. K. (1), ale ostatecznie nie przekazano oskarżonemu pieniędzy. Z.M. K. (2) k. 29-31 tom 2a W trakcie uprowadzeniaF. C.musiał spać na gołej ziemi. Dostawał jeść i pić. Porywacze grozili pokrzywdzonemu pozbawieniem życia w sytuacji, gdy nie otrzymają pieniędzy. Pokrzywdzony był pilnowany przez czterech napastników, którzy zmieniali się. Był bity przez nich kijem. Z.F. C. k.113-117 tom I, k.439-443, tom B-1c k. 271-274 tom II sądowy W dniu 11 września 1999 roku po przekazaniu okupu przezA. N.,J. S.iM. M. (2)F. C.został uwolniony w okolicach Motelu w miejscowościP.. Po otrzymaniu pieniędzy sprawcy odjechali samochodem markiM., który był użytkowany przezF. C.. Z. A. N. Z. M. M. (2) Z. J. S. Z.F. C. k. 97-100 tom I, k. 1394-1397 tom VII, k. 535-539 tom B-1 c, k. 427-434, k. 439-444, k. 445-451, k. 469-477, k. 484-491, k. 492-500, 507-514, k. 535-538 tom B-4c, k. 264-267 tom C/V/2 k. 703-708 tom IV. sądowy k. 1533-1534 tom VII, k. 543-544 tom B-1c k. 332-333 tom II sądowy k. 399-401 tom B-1b, k. 38-40, k. 42-44 tom 3a k.113-117 tom I, k.439-443, tom B-1c k. 271-274 tom II sądowy 1.1.3. M. K. (1) Zarzut 3. z wyroku Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 11 września 1999 roku zF. C.skontaktowali się porywacze i zaproponowali mu zwrot samochodu markiM.za kwotę 50.000,00 złotych.F. C.przygotował pieniądze i zgodnie z przekazanymi instrukcjami zrzucił je w dniu 12 września 1999 roku z wiaduktu przy trasie szybkiego ruchuP.-T.. Po zrzuceniu pieniędzy pokrzywdzony został telefonicznie poinformowany, że samochód markiM.znajduje się na parkingu przed Motelem wP.. Pokrzywdzony odzyskał samochód. Z.F. C. k.113-117 tom I, k.439-443, tom B-1c k. 271-274 tom II sądowy F. C.nie poinformował Policji o swoim uprowadzeniu, gdyż sprawcy zagrozili mu, że jeżeli to zrobi coś złego może stać się jego rodzinie. Z.F. C. k.113-117 tom I, k.439-443, tom B-1c k. 271-274 tom II sądowy Po zdarzeniuM. K. (1)anulowałM. K. (2)dług w kwocie 30.000,00 złotych. Z informacji przekazanychM. K. (2)przezM. K. (1)wynikało, że do przekazania pieniędzy doszło na trasieP.–W.. Pieniądze zostały zrzucone porywaczom z wiaduktu. Z.M. K. (2) k. 29-31 ton 2A M. K. (2)o porwaniuF. C.i udziale w nimM. K. (1)powiedziałP. M. (1). Oskarżony miał później pretensje doM. K. (2), że w sprawę porwania wtajemniczyłP. M. (1). Z.M. K. (2) k. 257-260 tom 2b 1.1.4. M. K. (1) Zarzut 4. z wyroku Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 16 czerwca 2000 roku doszło do upozorowanej kradzieży ciągnika siodłowegonr rej. (...)wraz z cysternąnr rej. (...). Oba pojazdy były użytkowane przezS. K.. W cysternie znajdowało się 24 785 litrów spirytusu rektyfikowanego o wartości netto 71 876,50 złotych. W zdarzeniu tym brali udziałS. K.,J. F.,J. D. (1). Z.S. K. Z.M. K. (2) Z. P. M. (1) k. 667-670 tom B-1d, k.823-832, 833-836, 843-846, 847-847a tom B-2d, k.1108-1112, tom B-2e k.1680 tom B-2h, k.1867-1868 tom B-2i, k. 56-60 tom 2a, k 113 – 114 tom 1a J. G. (1)kupno spirytusu pochodzącego z upozorowanej kradzieży zaproponowałM. K. (2).J. G. (2)poinformowałM. K. (2), że została zgłoszona kradzież ciągnika i cysterny wraz ze spirytusem, który pochodził z gorzelni wL.. O propozycjiJ. G. (2)M. K. (2)powiedziałM. K. (1). Oskarżony wyraził chęć zakupu spirytusu.M. K. (1)dostarczyłM. K. (2)samochód markiV. (...)wraz z beczkami oraz pieniądze na zakup 1000 litrów spirytusu. Za pośrednictwemJ. G. (1),M. K. (2)nawiązał kontakt z mężczyznami, którzy dysponowali spirytusem. Kilka prób zakupu spirytusu zakończyło się niepowodzeniem. Za każdym razem mężczyźni zwracaliM. K. (2)samochód z pustymi beczkami i pieniądze. Z.J. G. (1) Z.M. K. (2) Z.P. M. (1) k. 1296-1299 tom VII, k. 600-601 tom 5d, k. 445-446 tom -1c, k. 648-649 tom B-1d, k. 979-984 tom B-2e, k. 1704, tom B-2h, k. 56-60 tom 2a, k. 113 – 114 tom 1a Zirytowany zaistniałą sytuacjąM. K. (1)postanowił ustalić, gdzie jest przechowywany spirytus. W tym celu w samochodzieV. (...)została zamontowana kamera. OstatecznieM. K. (1)iM. K. (2)udało się zakupić 500 litrów spirytusu, który przewieziony został na posesjęW. B.. Po obejrzeniu nagrań z kamery mężczyźni ustali, że spirytus przechowywany jest na terenie byłego PGR-u. PoczątkowoM. K. (1)iM. K. (2)zamierzali dokonać kradzieży spirytusu wraz z cysterną, ale po obejrzeniu nagrania okazało się, że znajduje się on w stacjonarnym zbiorniku zamontowanym na stałe w jednym z budynków.M. K. (3)zorganizował środki transportu w postaci dwóch samochodówmarki S., w tym jednego z podnośnikiem(...)iV. (...)aM. K. (2)pompę do przepompowywania substancji palnych. Z.M. K. (2) zeznaniaP. M. (1) k 56-60, 33-34 tom 2a, k 113-114 tom 1a Na terenie byłego PGR-u w charakterze stróża pracowałJ. W. (3). W nocy w nieustalonym dniu w okresie od 8/9 lipca do 15 /16 lipca 2000 roku na teren gospodarstwa przyjechaliM. K. (1),S. W.,T. W.iA. K. (1). Zamaskowani napastnicy uderzyli w głowęJ. W. (3)a następnie wepchnęli go do stróżówki i zamknęli. Nad ranem napastnicy przeprowadziliJ. W. (3)do innego pomieszczenia.J. W. (3)słyszał jeżdżące po terenie posesji samochody ciężarowe. Z.W. M. (1) Z. P. M. (1) Z. M. K. (2) Z. J. W. (3) k. 1350-1352 tom VII, k. 531-534 tom B-1c, k. 912-920 tom B-2d, k. 992-995 k. 1079-1083, k. 1681-1682 tom B-2h, 1870 tom B-2i k. 288-289 tom II sądowy k. 56-60 tom 2a k. 113- 114 tom 1a k.887-889 tom(...), k. 1702 tom B-2h Po obezwładnieniuJ. W. (3)M. K. (1),A. K. (1),S. W.iT. W.przepompowali do beczek, co najmniej 18 000 litrów spirytus.M. K. (2)w tym czasie przebywał na drodze w okolicachS.. Mężczyźni obserwowali czy na miejsce zdarzenia nie jedzie Policja bądź też osoby, które dokonały przywłaszczenia spirytusu. Po dokonaniu załadunku beczek ze spirytusem, we wczesnych godzinach rannych zostały one zawiezione na posesjęW. B.. Następnie wszyscy rozjechali się do swoich domów. Z. M. K. (2) Z. P. M. (1) k. 56-60 tom 2a k. 113- 114 tom 1a Sąd Rejonowy w Lesznie wyrokiem z dnia 23 grudnia 2002 roku w sprawie II K 680/01 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 23 listopada 2004 roku w sprawie IV Ka 841/03 uznał za winnych: -S. K.popełnienia czynu zart. 284 § 2 k.k.; -J. F.popełnienia czynu zart. 284 § 1 k.k.; -J. D. (1)popełnienia czynu zart. 284 § 1 k.k.w zw. zart. 64 § 1 k.k. Odpisy wyroków k.1889-1894 tom B-2i k.2171-2172 tom B-2j 1.1.5. M. K. (1) Zarzut 5. z wyroku Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty J. F.iJ. D. (1), gdy zorientowali się, że z terenu gorzelni został skradziony spirytus postanowili go odszukać.W. M. (1)spuścił ze zbiornika pozostały spirytus w ilości około 500 litrów.J. F.iJ. D. (1)jeżdżąc wspólnie po okolicznych wsiach dojechali do posesjiW. B.w miejscowościL.. Na podwórku i w stodole znajdowały się zbiorniki wypełnione spirytusem w ilości, co najmniej 18 000 litrów. Na podwórku stałP. (...)z pompą mogącą służyć do przepompowywania spirytusu.W. B.był nietrzeźwy.J. D. (1)dowiedział się od niego, że spirytus został przywieziony przezM. K. (2). Jeden z mężczyzn zatelefonował doM. K. (2)i poinformował go, że wezwie Policję.M. K. (2)oznajmił, że przyjedzie na miejsce i wszystko wyjaśni. Po pewnym czasie na posesjęW. B.przyjechaliJ. G. (1)iM. M. (3). Z. J. F. Z. J. G. (1) Z. J. D. (1) Z. M. K. k.1291-1294, tom VII k.1409-1410, 1417-1419, tom VIII k.596-597 tom 5c, k.443-445 tom B-1c, k.640-642 tom B-1d, k. 1050-1061 tom B-2e, k.1292-1294 tom B-2f, k.1680-1681 tom B-2h, k.1868 tom B-2i, k. 334-336 tom II sądowy k. 1296-1299 tom VII, k. 600-601 tom 5d, k. 445-446 tom -1c, k. 648-649 tom B-1d, k. 979-984 tom B-2e, k. 1704, tom B-2h, k. 1338-1342 tom VII, k. 1426-1428, tom VIII, k. 598-599 tom 5c, k. 454-459 tom B-1c, k. 737-738 tom B-1d, k. 1178-1183 tom B-2e, k. 1681 tom B-2 h, k. 1868-1869 tom B-2i, k. 276-278 tom II sądowy k. 56-60 tom 2a M. K. (2)o przeprowadzonej rozmowie telefonicznej poinformowałM. K. (1).M. K. (1),M. K. (2),S. W.,T. W.iA. K. (1)udali się na posesjęW. B., gdzie zastaliJ. F.,J. D. (1)iJ. G. (1). Z.M. K. (2) Z.P. M. (1) k. 11, k. 56-60 k. 90 tom 2a k. 113- 114 tom 1a M. M. (3)odjechał z posesjiW. B.na krótko przed przybyciemM.K.i pozostałych mężczyzn, którzy mu towarzyszyli. Z.J. G. (1) Z.J. F. k. 1296-1299 tom VII, k. 600-601 tom 5d, k. 445-446 tom -1c, k. 648-649 tom B-1d, k. 979-984 tom B-2e, k. 1704, tom B-2h, k. 276-278 tom II sądowy k.1291-1294, tom VII k.1409-1410, 1417-1419, tom VIII k.596-597 tom 5c, k.443-445 tom B-1c, k.640-642 tom B-1d, k. 1050-1061 tom B-2e, k.1292-1294 tom B-2f, k.1680-1681 tom B-2h, k.1868 tom B-2i, k. 334-336 tom II sądowy Po dojechaniu na miejsce z samochodu wysiadłM. K. (2). Między nim aJ. D. (2)doszło do kłótni. W pewnej chwili samochód opuścili takżeM. K. (1),A. K. (1),S. W.. Mężczyźni trzymali w rękach przedmioty przypominające kije bejsbolowe, jeden z nich kij golfowy.J. F.został uderzony w brzuch kolbą przedmiotu przypominającego długą broń. Kiedy pokrzywdzony przewrócił się na ziemię, był kopany. Przez napastników pobity został takżeJ. G. (2). Otrzymał on kilka kopnięć i uderzeń kijem lub pałką.J. D. (1)został kopnięty oraz kilkukrotnie uderzony czymś w głowę.T. W.strzelił doJ. D. (1)z przedmiotu przypominającego broń palną gładkolufową trafiając go w okolicę lewej pachwiny.J. D. (1)był także kopany i bity jakimiś przedmiotami po całym ciele. Z. J. F. Z. J. G. (1) Z. J. Z. M. K. k.1291-1294, tom VII k.1409-1410, 1417-1419, tom VIII k.596-597 tom 5c, k.443-445 tom B-1c, k.640-642 tom B-1d, k. 1050-1061 tom B-2e, k.1292-1294 tom B-2f, k.1680-1681 tom B-2h, k.1868 tom B-2i, k. 334-336 tom II sądowy k. 1296-1299 tom VII, k. 600-601 tom 5d, k. 445-446 tom -1c, k. 648-649 tom B-1d, k. 979-984 tom B-2e, k. 1704, tom B-2h, k. 276-278 tom II sądowy k. 1338-1342 tom VII, k. 1426-1428, tom VIII, k. 598-599 tom 5c, k. 454-459 tom B-1c, k. 737-738 tom B-1d, k. 1178-1183 tom B-2e, k. 1681 tom B-2 h, k. 1868-1869 tom B-2i, k. 276-278 tom II sądowy k. 56-60 tom 2a J. F.,J. D. (1)iJ. G. (2)zostali zamknięci w jednym z pomieszczeń i zmuszeni do rozebrania się. Napastnicy zabrali złoty łańcuszek, portfel z pieniędzmi w kwocie 500 złotych to jest mienie o łącznej wartości 1 020 złotych na szkodęJ. F., trzy złote łańcuszki, telefon komórkowyN.oraz pieniądze w kwocie 5 000 złotych, to jest mienie o łącznej wartości 9 000 złotych na szkodęJ. G. (1), portfel z pieniędzmi o łącznej wartości 3 010 złotych na szkodęJ. D. (1)oraz wystawiony na jego nazwisko dowód osobisty, a nadto dokumenty w postaci paszportu i dowodu osobistego wystawione na nazwiskoJ. F.. Z. J. F. Z. J. G. (1) Z. J. D. (1) k.1291-1294, tom VII k.1409-1410, 1417-1419, tom VIII k.596-597 tom 5c, k.443-445 tom B-1c, k.640-642 tom B-1d, k. 1050-1061 tom B-2e, k.1292-1294 tom B-2f, k.1680-1681 tom B-2h, k.1868 tom B-2i, k. 334-336 tom II sądowy k. 1296-1299 tom VII, k. 600-601 tom 5d, k. 445-446 tom -1c, k. 648-649 tom B-1d, k. 979-984 tom B-2e, k. 1704, tom B-2h, k. 276-278 tom II sądowy k. 1338-1342 tom VII, k. 1426-1428, tom VIII, k. 598-599 tom 5c, k. 454-459 tom B-1c, k. 737-738 tom B-1d, k. 1178-1183 tom B-2e, k. 1681 tom B-2 h, k. 1868-1869 tom B-2i, k. 56-60 tom 2a Gdy pokrzywdzeni zorientowali się, że napastnicy odjechali,J. F.wspólnie zJ. G. (1)wyrwali kratę w oknie. Okazało się, że całość spirytusu została wywieziona z terenu gospodarstwa. Z. J. F. Z. J. D. (1) k.1291-1294, tom VII k.1409-1410, 1417-1419, tom VIII k.596-597 tom 5c, k.443-445 tom B-1c, k.640-642 tom B-1d, k. 1050-1061 tom B-2e, k.1292-1294 tom B-2f, k.1680-1681 tom B-2h, k.1868 tom B-2i, k. 334-336 tom II sądowy k. 1338-1342 tom VII, k. 1426-1428, tom VIII, k. 598-599 tom 5c, k. 454-459 tom B-1c, k. 737-738 tom B-1d, k. 1178-1183 tom B-2e, k. 1681 tom B-2 h, k. 1868-1869 tom B-2i, Spirytus, który znajdował się na terenie posesjiW. B.został przewieziony w okolice miejscowościZ., kołoW.. Spirytus nabył odM. K. (2)J. S.. Z.M. K. (2) k. 11 k. 90 tom 2a W dniu 19 lipca 2000 rokuJ. D. (1)zgłosił się do Poradni Ogólnej ZOZ wK.. Rozpoznano u niego stłuczenie głowy w okolicy ciemieniowej, drobne skaleczenie długości 1 cm, stłuczenie twarzy w okolicy kości jarzmowej prawej. Pokrzywdzony skierowany został na konsultację ortopedyczną.J. D. (2)skarżył się na ból prawej kończyny dolnej w okolicach podudzia i stopy. Dokumentacja medyczna Opinia biegłegoP. B. k. 416 załącznik III kserokopie k. 715-719 tom B-1d k. 977-983 tom B-1e Rozpoznanie zawarte w dokumentacji lekarskiej jest rozpoznaniem ogólnym. Nie odnotowano w nim cech ustępowania. Obrażenia stwierdzone uJ. D. (1)powstały nie później niż 48-72 godziny przed wizytą w przychodni. Po upływie wskazanego czasu obrażenia wykazują wyraźne cechy gojenia. Odnotowane obrażenia powstały od działania narzędzia twardego, tępego lub tępokrawędzistego godzącego z mierną siłą i mogły powstać w wyniku pobicia. Obrażenia te spowodowały naruszenia czynności narządów ciała na czas nie dłuższy niż 7 dni. Opinia biegłegoP. B. k. 715-719 tom B-1d k. 977-983 tom B-1e k. 1110-1111 tom VI. sądowy W czasie badania lekarskiego przeprowadzonego w dniu 26 sierpnia 2011 roku uJ. D. (1)stwierdzono drobną (długości 2,5 cm) słabo widoczną bliznę na przednio- przyśrodkowej powierzchni uda lewego. Blizna jest trwałym śladem po przebytym zranieniu powłok. Blizna nie pozwala najczęściej (także w przypadku pokrzywdzonego) ma wskazanie charakteru rany ani czasu jej powstania. Opinia biegłegoP. B. k. 715-719 tom B-1d k. 977-983 tom B-1e k. 1110-1111 tom VI. sądowy Gumowy pocisk wystrzelony z prawidłowo użytej broni gładkolufowej nie powinien spowodować zranień, co najwyżej zasinienia, ewentualnie z powierzchownym otarciem naskórka. Przy strzale oddanym z bliskiej odległości nie można wykluczyć obrażeń pod postacią rozległego krwiaka podskórnego i nawet głębokiego otarcia naskórka lub powierzchownej rany.J. D. (2)nie leczył się z powodu doznanego postrzału, dlatego też obrażenia, jakich doznał nie można uznać za ciężkie w rozumieniukodeksu karnego. Z uwagi na brak obiektywnych przesłanek umożliwiających ocenę doznanego przez pokrzywdzonego urazu nie można ustalić, na jaki czas spowodował on naruszenie czynności narządu jego ciała. Ewentualne dolegliwości bólowe pokrzywdzonego wiązały się nie z samą raną, a ze stłuczeniem mięśni. Obrażenie to nie powodowało niemożności poruszania się czy prowadzenia samochodu. Pokrzywdzony nie został postrzelony pociskiem ostrym wystrzelonym z broni gładkolufowej, gdyż w takim przypadku doszłoby do głęboko penetrującego obrażenia z uszkodzeniem mięśni i kości. Opinia biegłegoP. B. k. 715-719 tom B-1d k. 977-983 tom B-1e k. 1110-1111 tom VI. sądowy A. K. (1)przekroczył granicę w dniu 1 lipca 2000 roku (wyjazd), co zostało zarejestrowane na przejściu granicznym zlokalizowanym na LotniskuO.. A. K. (1)w 2000 roku przebywał poza granicamiP.także w nieustalonym okresie, przy czym wrócił do kraju 20 października 2000 roku. Pisma k.1454, tom VIII k.973, 974 tom B-1e Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku sprawie IV K 3/10 uznałS. W.,T. W.iA. K. (1)za winnych popełnienia przestępstw zart. 280 § 1 k.k.oraz zart. 280 § 1 k.k.iart. 281 § 1 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k.aJ. S.iW. B.uznał za winnych popełnienia przestępstwa zart. 291 § 1 k.k. Odpis wyroku k.984-1090, 1091 tom B-1f 1.1.6. M. K. (1) Zarzut 6. z wyroku Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W 2000 rokuJ. K. (1)kupił ciągnik siodłowy markiM.. Na zakup ciągnikaJ. K. (1)zaciągnął kredyt inwestycyjny w(...) SAw kwocie 40 000 złotych. Pojazd został ubezpieczony wTowarzystwie (...) SA OddziałwŁ.. Faktura Aneks do umowy kredytu Polisa k. 223 tom A-1 k. 213-214 tom A-1 k. 23 tom A-1 W październiku 2001 rokuG. B.iJ. W. (1)poinformowaliP. M. (1)iM. K. (1), że ich znajomy zŁ.–J. K. (1)chce oddać w tzw. układ swój ciągnik siodłowy markiM..M. K. (1)iP. M. (1)pojechali doŁ., gdzie spotkali się zJ. K. (1).J. K. (1)pokazał obu mężczyznom swoją halę i zaproponował sfingowanie kradzieży ciągnika siodłowego poprzez urwanie kłódki od bramy wjazdowej.J. K. (1)osobiście urwał kłódkę do hali, gdzie parkował swój ciągnik siodłowy markiM.i przekazał kluczyk od ciągnika. W dniu 20 października 2001 roku, w godzinach wieczornych do miejsca, gdzie zaparkowany był ciągnik siodłowyJ. K. (1)udali sięP. M. (1),J. W. (1)iM. K. (1).J. W. (1)wsiadł do ciągnika siodłowegoJ. K. (1)i wyjechał z hali. Na miejscuP. M. (1),M. K. (1)iJ. W. (1)zobaczyli zaparkowaną na placu naczepę typu firanka. Mężczyźni postanowili skorzystać z okazji i dokonać kradzieży także tego pojazdu. W tym celu podpięli naczepę do ciągnika siodłowego markiM..J. W. (1)zaprowadził oba pojazdy doK.. Z. P. M. (1) Z. M. K. (2) Z. J. W. (1) Z.M. L. Z. M. S. (1) Z.K. S. Z. G. B. k. 87-88, k. 121, k. 166-167 tom 1a k. 301 tom 1b k. 430-431 tom 2c k. 151 tom 21a, k. 279 tom 21 b, k. 433 tom 21c k. 374-379, k. 389-394 tom II sądowy k. 44-46 tom A-1 k. 472 tom III sądowy k. 24-27, k. 55-50 tom A-1 tom III sądowy k. 28-30 tom A-1 k. 473 tom III sądowy k. 39 tom 22 a k. 429-434 tom III sądowy W dniu 21 października 2001 rokuJ. K. (1)złożył w Komendzie Powiatowej Policji wŁ.zawiadomienie o przestępstwie kradzieży na jego szkodę ciągnika siodłowego markiM.numer rejestracyjny (...). Protokoły przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie Z.J. K. (1) k 13-4 tom A-1, k. 2625 -2626 k. 372-373 tom II sądowy W dniu 22 października 2001 rokuJ. K. (1)zgłosił wZakładzie (...) SAzaistnienie szkody polegającej na kradzieży ciągnika siodłowego markiM., wnosząc o dokonanie wypłaty odszkodowania z tytułu ubezpieczenia AC. Przed wypłatą odszkodowania ciągnik siodłowy markiM.został odnaleziony przez funkcjonariuszy Policji. J. K. (1)odebrał odnalezione elementy samochodu. W dniu 12 grudnia 2002 rokuTowarzystwo (...)wypłaciło tytułem likwidacji szkody kradzieżowej na rzecz(...) OddziałwŁ.kwotę 1223 zł. Na kwotę tą składały się koszty naprawy i wartość skradzionych części pojazdu. Polisa Pismo dot. likwidacji szkody Kosztorys Z.T. R. (1) k. 23 tom A-1 k. 132 tom A-1 k. 164 tom A-1 k. 251-252 tom A-1 Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku w sprawie IV K 3/10 uznałJ. W. (1)za winnego popełnienia przestępstwa zart. 278 § 1 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k.iart. 18 § 3 k.k.w zw. zart. 286 § 1 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k.aJ. K. (1)za winnego popełnienia przestępstwa zart. 286 § 1 k.k. Odpis wyroku k.984-1090, 1091 tom B-1f 1.1.7. M. K. (1) Zarzut 7. z wyroku Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 19 listopada 2001 rokuH. U.złożyła w VIII Komisariacie Komendy Miejskiej Policji wŁ.zawiadomienie o przestępstwie kradzieży z włamaniem samochodu markiH. (...)onr rej. (...), którego właścicielem był jej mąż,B. U.. Samochód posiadał wykupione ubezpieczenie autocasco w(...) S.A. Zawiadomienie Z.H. U. k. 6-7 tom A-11 k. 53-57, k. 58-61 tom A-11 k. 653-654 Postępowanie w sprawie kradzieży z włamaniem samochodu markiH. (...)prowadził VIII Komisariat Komendy Miejskiej Policji wŁ.pod nadzorem Prokuratury RejonowejŁ.wŁ.. Postanowieniem z dnia 30 listopada 2001 roku dochodzenie zostało umorzone wobec niewykrycia sprawców. POSTANOWIENIE k. 19-20 tom A-11 W śledztwie o sygn. akt VI Ds 80/07B. U.postawiono zarzut popełnienia czynów zart. 18 § 1 k.k.w zw. zart. 238 k.k.oraz zart. 286 § 1 k.k.Przesłuchany po ogłoszeniu postanowienia o przedstawieniu zarzutówB. U.nie przyznał się do ich popełnienia. Wyjaśnił, że posiadał z żoną samochód markiH. (...), który im zginął, gdy żona pojechała na zakupy.H. U.złożyła zawiadomienie o przestępstwie. Kradzież auta została zgłoszona także w(...) S.A.Kilka dni po kradzieży przeszedł do niego mężczyzna i zaproponował zwrot samochodu w zamian za pewną kwotę. Mężczyzną tym był znajomymM. K. (1). Postanowieniem z dni 6 lipca 2017 roku postępowanie w sprawie podejrzenia popełnienia czynu zart. 18 § 1 k.k.w zw. zart. 238 k.k.zostało umorzone wobec przedawnienia karalności czynu. POSTANOWIENIE k. 21-22 k. 47-48 tom A-11 TakżeH. U.postawiono zarzut popełnienia czynów związanych zH. (...), które zakwalifikowano zart. 238 k.k.oraz zart. 286 § 1 k.k.H. U.nie przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów. Wyjaśniła, że kradzież miała miejsce, gdy wybrała się z córką na zakupy doŁ.. Samochód wŁ.zaparkowała w pobliżu(...) Handlowego (...). Gdy wróciła z córką z zakupów, samochodu nie było w miejscu jego pozostawienia. Razem z córką poszły na Policję zgłosić kradzież.H. U.nie posiadała wiedzy na temat tego by ktoś żądał okup w zamian za zwrot skradzionego pojazdu. POSTANOWIENIE Z.B. U. Z.H. U. k. 52-53 tom A-11 k. 23-28, k. 29-34, k. 37-41 tom A-11 k. 564-565 tom III sądowy k. 53-57, k. 58-61 tom A-11 k. 653-654 1.1.8. M. K. (1) Zarzut 8. z wyroku Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty M. K. (2)prowadził działalność gospodarczą podfirmą PPHU (...). Od połowy 2000 roku w firmie tej pracował na stanowisku kierowcyT. F..T. F.jeździł ciągnikiem siodłowym markiM.nr rej. (...)wraz z naczepąnr rej. (...). Ciągnik siodłowy o wartości 110 000 złotych stanowił własność firmy leasingowej(...) SAz siedzibą wP., natomiast naczepa należała doprzedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o.wK.afirma (...)użytkowała ją na podstawie umowy użyczenia. Umowa leasingu Z.M. G. Z. P. S. Z.M. K. (2) k. 63 tom TF/1 k. 181-182 tom TF/1 k. 215-216 tom TF/1 k. 607 tom IV. sądowy k. 84-86 tom 2a k. 223-224 tom B-4b W związku z problemami finansowymi i niezakończonymi rozliczeniamiM. K. (2)zaproponowałM. K. (1)upozorowanie kradzieży użytkowanego w jego firmie zestawu pojazdów i zgłoszenie szkody firmie ubezpieczeniowej.M. K. (1)zgodził się na propozycjęM. K. (2). Z.M. K. (2) Z.A. N. k. 84-86 tom 2a k. 223-224 tom B-4b k. 101 tom I k. 97-102 rom I. k. 537 tom B-1c, k. 443 tom B-4 c W dniu 21 września 2000 rokuT. F.otrzymał polecenie udania się zestawem pojazdów do miejscowościC.kołoL.celem przewiezienia doZ.ładunku obuwia. Obuwie o łącznej wartości 439 545,71 zł zostało wyprodukowane przezfirmę (...) Sp. z o.o. Zlecenie frachtufirma PPHU (...)otrzymała od dyspozytoraprzedsiębiorstwa (...)zeZ., zamawiającym byłoPrzedsiębiorstwo Handlowe (...)z siedzibą wW., które zajmowało się dystrybucją obuwia CCC na terenie województwa(...). W dniu 22 września 2000 roku w godzinach rannych obuwie zostało załadowane na samochód markiM.i naczepę. Dowód wydania Z.W. F. (1) Z.J. C. Zlecenie transportu Z. T. F. Z.M. K. (2) k. 17, 19 tom TF/1 k. 78-79 tom TF/1 k. 606 tom IV sądowy k. 134 tom TF/1 k. 125 tom TF/1 k. 1586-1588 tom VIII, k. 1637-1638 tom IX, k. 460-463 tom B-1 c k. 1586-1588 tom VIII, k. 1637-1638 tom IV, k. 9-12 tom TF/1, k. 46-463 tom B-1c k. 291-293 tom II sądowy k. 84-86 tom 2a Po dokonaniu załadunku obuwiaM. K. (2)poleciłT. F.by ten przyjechał z ładunkiem doP.. Na polecenieM. K. (2)T. F.zaprowadził zestaw wraz z ładunkiem do halifirmy (...)wŁ.. Na teren hali przyjechali takżeM. K. (1),P. M. (1)orazR. I.. W rozładunku obuwia pomagał takżeT. F.oraz mężczyzna zK.. Z.M. K. (2) Z.P. M. (1) k 82-86 tom 2a, k. 15-16, k. 120, k. 129-131 tom !a k. 300 tom 1b Po dokonaniu rozładunku obuwiaT. F.wspólnie zP. M. (1)pojechał zestawem pojazdów doK., gdzie został on pozostawiony. Po zgłoszeniu kradzieży zestaw pojazdów miał nabyć odM. K. (2)P. M. (1)za kwotę 20.000 złotych. Z.T. Z.P. M. (1) Z.M. K. (2) k. 1586-1588 tom VIII, k. 1638 tom IX., k. 104-105 tom 3a k. 15-16, k. 120, k. 129-131 tom 1a k. 300 tom 1b Po rozładunku obuwie zostało przewiezione doZ.. Część obuwia została sprzedanaJ. S.a na pozostałą część nabywcę znalazłP. S.. Z.M. K. (2) Z.A. N. k. 84-86 tom 2a k. 97-102 tom I. k. 537 tom B-1c, k. 443 tom B-4 c W dniu 23 września 2000 roku doZ.udali sięT. F.,P. M. (1)iR. O.te miały dokonać wyboru miejsca rzekomej kradzieży zestawu pojazdów i ładunku. Ostatecznie zostało wybrane miejsce w okolicy supermarketu na wylocie zL.w kierunkuZ.. Z.M. K. (4) Z.P. M. (1) Z.T. F. k. 84-86 tom 2a k 13-14, k 107-109, tom 1a, k. 1586-1588 tom VIII, k. 1638 tom IX., k. 104-105 tom 3a W dniu 23 września 2000 roku w Komendzie Miejskiej Policji wL.T. F.złożył ustne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa kradzieży składu ciężarowego wraz z ładunkiem butów. Z.T. P.ustnego zawiadomienia o przestępstwie k. 1586-1588 tom VIII, k. 1638 tom IX., k. 104-105 tom 3a k. 3-6 tom TF/1 Po przewiezieniu butów do innegomagazynu (...)dokonał ich sprzedaży. Z.M. K. (2) Z.P. M. (1) k. 84-86 tom 2a k. 15-16, k. 120, k. 129-131 tom !a k. 300 tom 1b Po przeprowadzeniu czynności sprawdzających funkcjonariusze Policji ustalili, że do kradzieży ciągnika siodłowego markiM., naczepy oraz ładunku obuwia nie doszło.T. F.został zatrzymany, a następnie tymczasowo aresztowany. Protokół zatrzymania Z.T. F. k. 64 tom TF/1 Sąd Rejonowy w Lublinie wyrokiem z dnia 28 lutego 2003 roku skazałT. F.za przestępstwo polegające na przywłaszczeniu ciągnika siodłowego markiM., naczepy wraz ładunkiem obuwia na karę 5 lat pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 300 stawek dziennych po 40 złotych każda.T. F.opuścił zakład karny w 2007 roku. WYROK k. 733 k. 783 Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku w sprawie IV K 3/10 uznałJ. S.za winnego popełnienia przestępstwa zart. 291 § 1 k.k.Orzeczenie w tym zakresie jest prawomocne. Odpis wyroku k. 984-1090, k. 1091 tom B-1f 1.1.9. M. K. (1) Zarzut 9. z wyroku (bankowóz) Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 9 lutego 2000 rokufirma (...) SAwW.nabyła od(...) Sp. z o.o.wK.samochód specjalny – bank ruchomy markiM. (...)za kwotę 225 700 złotych. Samochód ten został następnie przekazany na podstawie umowy leasingufirmie (...). Faktura Kopia dowodu rejestracyjnego Polisa Z.M. K. (2) k. 31, k. 27-28, k. 14 tom A-27 k. 79-80 tom 2a Cena bankowozu w rzeczywistości wynosiła około 20 000 złotych, a cena, jaką zapłacił fundusz leasingowy wynikała z nieprawdziwej opinii rzeczoznawcy. Różnica pomiędzy rzeczywistą ceną, a kwotą przelaną przez fundusz leasingowy trafiła doM. K. (1).M. K. (1)planował upozorowanie kradzieży bankowozu. Z. M. K. (2) k 79-80 tom 2a Kierowcą bankowozu markiM.nr rej. (...)byłM. S. (2). W dniu 27 sierpnia 2000 rokuM. S. (2)zaparkował pojazd przyulicy (...)wŁ.. Z.M. S. (2) k. 2 tom A27 M. K. (1)dysponował drugim kompletem kluczy od bankowozu i w nocy z 27 na 28 sierpnia 2000 roku odjechał z miejsca, gdzie pojazd był zaparkowany. W dniu 28 sierpnia 2000 rokuM. S. (2)zorientował się, że samochód został „skradziony” i zgłosił ten fakt na Policji. Z.M. K. (2) Z.M. S. (2) Z. P. M. (1) k. 79-80 tom 2a, k. 2 tom A27, k. 4, k. 129.-130 tom 1a Z tytułu szkody kradzieżowej na pojeździe markiM.nr rej. (...) SAwypłaciło kwotę 120 000 złotych. Pismo k 19 tom A27 W dniu 19 października 2000 rokufirma (...) SAwW.Oddział wP.złożyła w Urzędzie MiastaP.Wydziale Komunikacji wniosek o wyrejestrowanie pojazduM.nr rej. (...). Decyzją z dnia 19 października 2000 roku przedmiotowy samochód został wyrejestrowany. Wniosek Decyzja Postanowienie k. 26 k. 26, k. 29 tom A27 M. K. (2)został zobowiązany przezM. K. (1)do rozebrania bankowozu na części. Z uwagi na konstrukcję pojazdu nie zdołał tego zrobić.M. K. (1)zlecił to innej osobie, która pocięła bankowóz na części. Silnik pojazdu trafił doM. K. (2), który przekazał go znajomemu mechanikowi zA.. Z.M. K. (2) k 79-80 tom 2a W sprawie IV K 3/10R. I.został oskarżony o umyślne paserstwo samochodu markiM.nr rej. (...)X, to jest o czyn zart. 291 § 1 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k.Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie IV K 3/10 uniewinniłR. I.od popełnienia przestępstwa zart. 291 § 1 k.k. Odpis wyroku k.984-1090, 1091 tom B-1f 1.1.10. M. K. (1) Zarzut 10. z wyroku (M.- naczepa chłodniamarki S.) Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W nocy z 7 na 8 września 2001 roku wM.M. K. (1),P. M. (1)iJ. W. (1)dokonali kradzieży naczepy ciężarowejmarki S. (...)/E-K w kolorze białym typu chłodnia onr rej. (...). Pojazd został skradziony z terenu zajazdu mieszczącego się przyul. (...). Z.J. W. (1) Z.P. M. (1) k. 112-113, k. 146, k. 174 tom 21 a, k 78-79, k. 120, k. 145 tom 1a M. K. (1)iP. M. (1)przebywając u swojego znajomego wS.zauważyli zaparkowaną przy trasieB.–S.naczepę chłodnię. Mężczyźni zatelefonowali doJ. W. (1), aby ten przyjechał ciągnikiem siodłowym we wskazane przez nich miejsce do miejscowościM.. Po kradzieży naczepa została zaprowadzona przezJ. W. (1)do warsztatu mieszczącego się wW.. Z.J. W. (1) Z.P. M. (1) k. 112-113, k. 146, k. 174 tom 21 a, k 78-79, k. 120, k. 145 tom 1a Właścicielem naczepy byłafirma (...) Sp. z o.o., obecnie prowadząca działalność podfirmą (...) Sp. z o.o.Leasingobiorcą naczepy była B.A.G.s.c. (...),A. G.z siedzibą wW., obecnie prowadząca działalność, jako B.A.G. G.Sp.j. z siedzibą wW.. Leasingodawca upoważnił leasingobiorcę do podnajmu naczepy osobie trzeciej. B.A.G. oddała naczepę w podnajemFirmie (...) s.c.T. C.,W. C.z siedzibą wM.. Naczepa miała wartości 266 000 złotych, była ubezpieczony w zakresie OC i AC w(...). . Z.T. U.Umowy Aneks, Materiał fotograficzny k. 1, k. 19 tom A-5, k. 552-553 tom B-1c k. 5, 6, k. 7, 8, k. 9-10, k 11- 12, k. 16 tom A5, Po trzech miesiącach Policja odnalazła naczepę wW.. Z.T. C. Z.P. M. (1) k. 1, k. 19 tom A5, k. 552-553 tom B-1c, k 78-79, k. 120, k. 145 tom 1a Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku w sprawie IV K 3/10 uznałJ. W. (1)za winnego popełnienia przestępstwa zart. 278 § 1 k.k.w zw. zart. 294 § 1 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k.Orzeczenie w tym zakresie jest prawomocne. Odpis wyroku k. 984-1090, k. 1091 tom B-1f 1.1.11. M. K. (1) Zarzut 11. z wyroku (M. (...)) Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 7 listopada 2002 rokuM. K. (1)zawarł zfirmą (...)umowę dzierżawy zestawu pojazdów tj. ciągnika siodłowego markiM. (...)nr rej. (...)i naczepy samowyładowczej SAMnr rej. (...). Zawarcie umowy oskarżony negocjował zA. Ł.iT. K.. Firma (...)zarejestrowana była na żonęA. Ł.oraz naT. K.. Za użytkowanieM. (...)i naczepyfirma (...)miała płacić, co miesiąc kwotę 4.500 złotych. Była to druga umowa dzierżawy ciągnika siodłowego markiM. (...)nr rej. (...)i naczepy samowyładowczej SAMnr rej. (...)zawarta międzyM. K. (1)afirmą (...). Umowy dzierżawy Z.A. Ł. Z.P. M. (1) Z.M. K. (2), k. 67-70 tom A-16/1 k. 58 tom 11 A k. 262-263 k. 274-275 tom 11 B k. 401-419 tom B-1b k. 413-419 tom B-1c, k. 915-916, k. 924 tom B-1e k 6-8, k. 119-120, k. 142-145 tom 1a k 82-86, k. 92 tom 2a M. K. (1)uzgodnił zA. Ł.iT. K., że dokona fikcyjnej kradzież ciągnika siodłowego markiM. (...)nr rej. (...)i naczepy samowyładowczej SAMnr rej. (...)celem zgłoszenia szkody firmie ubezpieczeniowej i uzyskania odszkodowania. Z poczynionych uzgodnień wynikało, że zestaw pojazdów zostanie zaparkowany przed kopalnią i zabrany stamtąd przez oskarżonego. Kradzież zestawu pojazdów miał zgłosić organom ściganiaA. Ł.. Z.A. Ł. Z.P. M. (1) Z.M. K. (2) k. 58 tom 11 A k. 262-263 k. 274-275 tom 11 B k. 401-419 tom B-1b k. 413-419 tom B-1c, k. 915-916, k. 924 tom B-1e k 5-6 k 120.- 122, k 167-168 tom 1a k 82-86 , k. 21 tom 2a W dniu 14 grudnia 2002 roku (sobota)J. M. (1)zaparkował ciągnik siodłowy markiM. (...)nr rej. (...)i naczepę samowyładowczą SAMnr rej. (...)przed punktem sprzedaży węgla(...). Obecny był przy tymT. K..T. K.był zainteresowany zakupem miału „20”. Gdy okazało się, że sprzedaż miału „20” będzie kontynuowana dopiero w poniedziałek tj. w dniu 16 grudnia 2002 roku obaj mężczyźni wrócili do domu na dalszą część weekend. W weekend, gdy doszło do upozorowanej kradzieży ciągnika siodłowego i naczepyM. K. (1)zostały przekazane kluczyki i dokumenty obu pojazdów. Oskarżony zwrócił je przed wyjazdemA. Ł.iJ. M. (1)doJ.. Z.J. M. (1) Z. A. K. (2) k. 3-4 k. 18-19 tom A-16/1 k. 24-25 tom A-16/1 W dniu 16 grudnia 2002 roku, gdyA. Ł.przywiózłJ. M. (1)na miejsce pozostawienia ciągnika siodłowego markiM. (...)nr rej. (...)i naczepy samowyładowczej SAMnr rej. (...), zestawu pojazdów nie było. Z.J. M. (2) k 3-4, 20-21 tom A 16/1, W dniu 16 grudnia 2002 rokuJ. M. (1)złożył w Komendzie Miejskiej Policji wJ.zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa kradzieży ciągnika siodłowego markiM. (...)onr. rej. (...)i naczepy SAM onr rej. (...). Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa k. 3-4 tom A-16/1 M. K. (1)w dniu 16 grudnia 2002 roku zgłosił kradzież ciągnika siodłowego markiM. (...)oraz naczepy marki SAM w Oddziale(...)wŁ.. Z tytułu likwidacji szkody wynikającej z kradzieży ciągnika siodłowego marki(...) SAwypłaciło w dniu 21 sierpnia 2003 roku na rzeczM. K. (1)łącznie kwotę 78 700 złotych. Wartość odszkodowania została uzupełniona w dniu 18 listopada 2004 roku na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi o kwotę 11 000 złotych oraz odsetki tj. łącznie o kwotę 13.370,34 złotych. Tytułem odszkodowania za kradzież naczepy(...) SAwypłaciłoM. K. (1)w dniu 25 sierpnia 2003 roku kwotę 55.500,00 złotych. Zgłoszenie Polisa Oświadczenie Operat WYROK Polecenie Operat Z.T. R. (2) k. 93-95, k. 91-92 k. 106 k.44- 46, k 47 , k. 63 tom A 16 /1 k. 312-313 tom A-16/2 W dniu 5 marca 2003 rokuM. (...)nr rej. (...)został wyrejestrowany przezM. K. (1). Wniosek, Decyzja k. 116 k 117 tom A 16/1 M. K. (1)za pomoc w wyłudzeniu odszkodowania odliczyłA. Ł.zaległości finansowe z tytułu dzierżawy. Protokół eksperymentu procesowego Materiał fotograficzny Z.A. Ł. Z.P. M. (1) k 124 – 125 tom 11a, k 130 tom 11a, k 245- 246 tom 11b, k 5-6 tom 1a Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 roku w sprawie IV K 3/10 uznałA. Ł.za winnego popełnienia przestępstwa zart. 18 § 3 k.k.w zw. zart. 286 § 1 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k., aT. K.za winnego popełnienia przestępstwaart. 18 § 3 k.k.w zw. zart. 286 § 1 k.k.Orzeczenie w tym zakresie jest prawomocne. Odpis wyroku k. 984-1090, k. 1091 tom B-1f 1.1.12. M. K. (1) Zarzut 12. z wyroku Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W okresie od dnia 25 sierpnia 1998 roku do 31 sierpnia 2000 rokuM. K. (1)był właścicielem samochodu markiB. (...)nr rej. (...)(nr nadwozia(...)). W 2000 roku samochód był w złym stanie technicznym, ale miał wykupione ubezpieczenie, które znacznie przewyższało jego wartość.M. K. (1)postanowił podpalić samochód i zgłosić szkodę ubezpieczycielowi. W swoje plany oskarżony wtajemniczył m.in.M. K. (2).M. K. (1)podpalił samochód w dniu 30 czerwca 2000 roku na trasie prowadzącej zP.w kierunkuS.. W podpaleniu samochodu brał udział takżeA. K. (1). Po podpaleniu auta oskarżony miał skontaktować się telefonicznie zM. K. (2)i poprosić go o pomoc w gaszeniu pożaru. OstatecznieM. K. (1)nie wezwał „na pomoc”M. K. (2)gdyż jego telefon nie miał zasięgu.M. K. (2)przyjechał na miejsce zdarzenia, gdy zobaczył łunę pożaru. Na miejsce zdarzenia została wezwana Straż Pożarna oraz holownik z firmy zeS.. Z. M. K. (2) Z. P. M. (1) Pismo Urzędu Miasta wŁ. k.174-175, 183-186, 195-196, 198-199, 199a, tom 2a k.712 tom 2d k.16-17, 191-193, tom 1a k. 316-317 tom 1b k. 24 tom A-17 Zaistniałą szkodę w samochodzie markiB. (...)nr rej. (...)M. K. (1)zgłosił firmie ubezpieczeniowej. W związku ze szkodą z dnia 30 czerwca 2000 roku w dniu 10 sierpnia 2000 roku(...) SAwypłaciłoM. K. (1)odszkodowanie w kwocie 35 950 zł. Szkoda polegała na pożarze samochodu markiB. (...)nr rej. (...). Towarzystwo ubezpieczeniowe zwróciłoM. K. (1)także wrak pojazdu wraz z dokumentami. (...) SA k. 210 tom A-17 W dniu 10 sierpnia 2000 roku pomiędzyM. K. (1)aJ. K. (2)została zawarta umowa kupna sprzedaży samochodu markiB. (...). W umowie cena sprzedaży auta została określona na kwotę 14.000 złotych. W umowie zawarta została informacja, że samochód jest uszkodzony w wyniku częściowego spalenia. W dniu 31 sierpnia 2000 roku samochód został zarejestrowany zanr rej. (...)na daneJ. K. (2). Umowa kupna sprzedaży Pismo Urzędu Miasta wŁ. k. 27 tom A-17 k. 24 tom A-17 1.2 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.2.1. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty 2 OCena DOWOdów 2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu Czyn z punktu 1. Z. P. M. (1)M. K. (2),G. B.A. Ł. Ustalając stan faktyczny w zakresie czynu z punktu 1. Sąd oparł się na zeznaniachP. M. (1),M. K. (2),G. B.iA. Ł.. Nie budzi wątpliwości fakt, iż świadkowie ci wraz z oskarżonym brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika jednak byM. K. (1)pełnił kierowniczą rolę w tej grupie. W takiej roli oskarżonego obsadziłP. M. (1). Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w zorganizowanej grupie przestępczejP. M. (1)pełnił równorzędną rolę z oskarżonym. Tak pozycję obu mężczyzn widziałG. B., który zeznał, że organizatorami przestępczego procederu, w którym uczestniczył byliM. K. (1)iP. M. (1). Z zeznańA. Ł.wynika, żeJ. W. (1)iG. B.prowadzili legalną działalność gospodarczą do czasu poznaniaM. K. (1)iP. M. (1). Świadek ten zeznał, iż zaangażował się w przestępczą działalność gdyżP. M. (1)mu groził a nadto przedstawił oskarżonego, jako groźną osobę. Członkowi zorganizowanej grupy przestępczej działali w oparciu o określony podział ról.P. M. (1)iM. K. (1)wyszukiwali naczepy pozostawione bez opieki a następnie kontaktowali się zJ. W. (2),G. B.czyA. Ł., z którymi wspólnie dokonywali ich kradzieży. Skradzione naczepy najczęściej trafiały dofirmy (...)należącej doJ. W. (1)iG. B.. Z faktu, iż oskarżony bądźP. M. (1)po znalezieniu naczepy nadającej się do kradzieży kontaktowali się z którymś z pozostałych członków grupy i kazali mu przyjechać w określone miejsce nie świadczy o tym, iż osoba ta wykonywała ich polecenia a tylko o podziale ról w samej grupie. Należy tutaj zauważyć, żeJ. W. (1)iG. B.prowadzili własną działalność gospodarczą, nie były to osoby zależne od oskarżonego i podporządkowane mu.(...)zM. K. (1)iP. M. (1)była dla nich opłacalna, dlatego zaangażowali się w przestępczy proceder w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Należy tutaj zauważyć, iż oskarżony iP. M. (1)nie brali udziału we wszystkich przestępstwach popełnionych wspólnie przezG. B.,A. Ł.czyJ. W. (1)także z udziałem innych jeszcze osób, co także przemawia za tym, iż pozycja wszystkich członków zorganizowanej grupy przestępczej była równorzędna. Czyn z punktu 2. i 3. wyroku Z.F. C.,A. R. (2),A. N.,J. S.,M. M. (2), M. K. (2) iP. M. (1) Dokonując ustaleń faktycznych w zakresie czynów z punktu 2. i 3. wyroku Sąd oparł się na zeznaniachF. C.,A. R. (2),A. N.,J. S.,M. M. (2),M. K. (2) iP. M. (1).W świetle zeznańF. C.nie budzi wątpliwości fakt, iż został on pozbawiony wolności oraz był przetrzymywany przez napastników przez okres 7 dni w nieustalonym miejscu.Z.pokrzywdzonego dały także podstawę do ustalenia warunków, w jakich był on przetrzymywany, tego jak przebiegały negocjacje w sprawie ustalenia wysokości okupu za jego uwolnienie oraz zwrot samochodu markiM..Z.pokrzywdzonego w tej ich części korespondują z zeznaniamiA. R. (1),A. N.,J. S.iM. M. (2), a więc osób zaangażowanych w przekazanie okupu w zamian za uwolnienie pokrzywdzonego i pieniędzy w zamian za zwrot samochodu markiM..Z.F. C.korespondują także z zeznaniamiM. K. (2), który posiadał wiedzę na temat jego porwania z relacjiM. K. (1). Świadek był nawet zaangażowany w samo porwanie, gdyż wskazał oskarżanemu dogodne miejsce do uprowadzenia pokrzywdzonego a nadto brał udział przez pewien czas w ustaleniach dotyczących przekazania okupu.Z.M. K. (2)pozwoliły na ustalenie ponad wszelką wątpliwość, iż jednym ze sprawców uprowadzeniaF. C.byłM. K. (1).Z.P. M. (1)w zakresie przestępstw popełnionych na szkodęF. C.zasługują na wiarygodność tylko częściowo, gdyż wiedzę na ich temat posiadał z relacjiM. K. (2). Świadek wskazał na udział w tych przestępstwachS. W.iA. W., ale okoliczności te nie wynikają z zeznańM. K. (2). Rozbieżności zachodzące w zeznanych obu świadków stały się podstawą do uniewinnieniaS. W.iT. W.od popełnienia przestępstw na szkodęF. C.przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie IV K 3/10.Z.M. K. (2)iP. M. (1)w zakresie sprawstwaM. K. (1)nie podważają zeznaniaT. F.i oświadczenieP. W.. Według świadkaM. K. (1)przyjeżdżał wraz zP. W.doR.w latach 1996 -2001 a wedługP. W.miało to miejsce w latach 1997-2002. Brak spójności w twierdzeniach świadka i w oświadczeniuP. W.w tym zakresie rodzi wątpliwości, co do wiarygodności. Czyn z punktu 4. i 5. wyroku Z.J. F.,W. M. (1),J. G. (2),J. D. (1), J. W. (3),H. W. M. K. (2),P. M. (1),W. B., S. W.,T. W., A. M. (1),A. K. (3) Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących czynów z punktu 4. i 5. wyroku Sąd oparł się na zeznaniach J. F.,J. G. (1),W. M. (1),J. D. (1),J. W. (3),M. K. (2),P. M. (1) i S. K. . Z zebranego w sprawie materiału dowodowego bezspornie wynika, iż doszło do upozowanej kradzieży ciągnika siodłowego, cysterny i znajdującego się w niej ładunku w postaci spirytusu rektyfikowanego. Okoliczności, w jakich doszło do tego zdarzenia wynikają z zeznańJ. F.,J. D. (1),S. K.iW. M. (1), a więc osób bezpośrednio zaangażowanych w ten przestępczy proceder. Okoliczności, w jakich doszło do zaboru spirytusu z terenu byłego PGR-u w miejscowościW.ustalone zostały na podstawie zeznań M. K. (2) . Świadek ten w złożonych zeznaniach dosyć szczegółowo przedstawił przebieg zdarzeń związanych najpierw z ustaleniem miejsca przechowywania spirytusu a następnie jego zaborem i wywiedzeniem do miejscowościL.. DepozycjeM. K. (2)w tym zakresie korespondują z zeznaniami J. G. (1) .J. G. (2), co prawda wbrew twierdzeniomM. K. (2)negował to, iż pośredniczył w nawiązaniu przez niego kontaktu z osobami, które dysponowały przywłaszczonym spirytusem niemniej jednak, przyznał, iż otrzymał odJ. D. (1)propozycję znalezienia osób, które byłaby zainteresowane zakupem większej ilości spirytusu a także, iż znał pochodzenie spirytusu.J. G. (1)zeznał, że toJ. D. (1)był osobą, która kontaktowała się zM. K. (2)w sprawie zakupu spirytusu.Z.J. G. (2)potwierdzają pośrednio twierdzeniaM. K. (2)dotyczące kilku nieudanych prób zakupu spirytusu jak i to, że transakcje przebiegały w taki sposób by nabywcy nie poznali miejsca przechowywania spirytusu.Z.M. K. (2)korespondują także z zeznaniamiW. M. (1),J. D. (1)iJ. G. (1)w zakresie okoliczności związanych z ujawnieniem przez niego iM. K. (1)miejsca przechowywania spirytusu jak i tego, co nastąpiło po jego wywiezieniu z miejscowościW.. Na terenie byłego PGR-u, gdy doszło do zaboru spirytusu przebywał J. W. (3).Z zeznań tego świadka wynika, że otrzymał wówczas od kogoś cios w głowę, ale nie wie, dlaczego i od kogo. Należy tutaj zauważyć, iż zeznaniaJ. W. (3)różnią się nieco od zeznań złożonych przezW. M. (1), co do okoliczności, w jakich miało dojść do zaboru spirytusu. Sąd nie miał możliwości zweryfikowania rozbieżności, jakie zachodzą między zeznaniami obu świadków, gdyżJ. W. (3)zmarł. Nie mniej przyjął zgodnie z twierdzeniamiJ. W. (3), iż napastnicy w celu przełamania jego oporu przynajmniej jeden raz uderzyli go w głowę.J. W. (3)nie był zainteresowany ściganiem sprawców napaści na niego, o czym świadczą wprost zeznaniaW. M. (1), ale też postawa pokrzywdzonego w trakcie składania zeznań. Z depozycjiW. M. (1)wynika, że o tym, co się wydarzyło na terenie byłego PGR-u dowiedział się m.in. z relacjiJ. W. (3). Opisując przebieg tego zdarzeniaW. M. (2)podał szereg okoliczności, których zabrało w depozycjachJ. W. (3), które były bardzo lakoniczne i zachowawcze. Na wiarygodność nie zasługują twierdzenia H. W.jakoby jej nieżyjący mąż w czasie, gdy pracował, jako stróż na terenie byłego PGR-u nie został napadnięty, gdyż pozostają w sprzeczności z zeznaniamiW. M. (1), który właśnie od świadka dowiedział się o tym, co przytrafiło sięJ. W. (3).Z. W. B. , w których zanegował on swoją pomoc w przechowywaniu spirytusu w miejscowościL.nie zasługują na wiarygodność. W świetle depozycjiM. K. (2),J. F.,J. G. (3)iW. M. (1)nie budzi wątpliwości fakt, iż spirytus z miejscowościW.został przewieziony na posesjęW. B.a nadto, iż toW. B.poinformował mężczyzn szukających spirytusu, że trafił on na jego posesję za sprawąM. K. (2). Okoliczności, w jakich doszło do zaboru spirytusu z terenu nieruchomościW. B.ustalone zostały w oparciu o zeznania J. D. (1),J. F.,J. G. (1) oraz M. K. (2) . Pomimo drobnych rozbieżności zachodzących pomiędzy zeznaniami pokrzywdzonych, które wynikają zapewne z dynamicznego charakteru zdarzenia, nie budzi wątpliwości fakt, że byli oni kopani, uderzani kijami, aJ. D. (1)został nadto postrzelony gumowym nabojem w okolicę lewej pachwiny. Obrażenie to nie zostało opisane w dokumentacji lekarskiej sporządzonej w dniu 19 lipca 2000 roku, co zapewne wynika z faktu, iż pokrzywdzony w czasie badania lekarskiego nie ujawnił wszystkich doznanych przez siebie obrażeń, bowiem do przychodni, jak sam zeznał, udał się z powodu rany na głowie. Z zeznań pokrzywdzonych wynika, że napastnicy w trakcie zdarzenia używali przedmiotów przypominających kije bejsbolowe, ale żaden z nich nie potrafił w sposób jednoznaczny ich opisać. Za wiarygodnością zeznań M. K. (2) dotyczących zdarzeń, które rozegrały się na terenie byłego PGR-u, jaki i na posesjiW. B.w miejscowościL.przemawiają także zeznania P. M. (1) .P. M. (1)jak sam przyznał nie był uczestnikiem tych zdarzeń, ale poznał je z relacjiM. K. (2),M. K. (1)iR. I.. DepozycjeP. M. (1)korespondują z zeznaniamiM. K. (2), co do pory, w jakiej kradzież miała miejsce czy okoliczności, w jakich ustalono, gdzie przechowywany był spirytus.Z.P. M. (1)dają także podstawę do przyjęcia, iż w kradzieży spirytusu z terenu byłego PGR-u jak i w zdarzeniach, które rozegrały się na posesjiW. B.brali udział opróczM. K. (2)takżeM. K. (1), jego synA.orazS. W.iT. W.. Na wiarygodność zasługują zeznania M. M. (3) . Depozycje tego świadka niewiele jednak wniosły do sprawy, gdyż potwierdził on jedynie fakty wynikające z zeznańJ. F.,W. M. (1)iJ. D. (1). W świetle zeznań M. K. (2) nie budzi wątpliwości także fakt, iż spirytus zabrany z posesjiW. B.nabył J. S..Tym samym należało odrzucić zeznaniaJ. S., w których stwierdził on, że został o to pomówiony przezM. K. (2). W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w tym zeznaniaM. K. (2)Sąd przyjął, że z terenu byłego PGR-u zabranych zostało około 18 000 litrów spirytusu i taką też ilość spirytusuM. K. (2)sprzedał następnieJ. S.. S. K.relacjonując przebieg zdarzeń, które rozegrały się na terenie byłego PGR-u jak i w miejscowościL.opierał się na informacjach przekazanych mu przezJ. F.iJ. D. (1). Świadek nie uwierzył obu mężczyznom, gdy ci poinformowali go, że zostali pobici a spirytus skradziony. WedługS. K.J. F.okłamał go by nie dzielić się z nim zyskiem ze sprzedaży spirytusu.S. K.przeprowadził nawet własne śledztwo mające na celu wykazanie, iż spirytus nie został skradziony zgodnie depozycjamiJ. F.iJ. D. (1). Abstrahując od przemyśleńS. K.przedstawiony przez niego przebieg zdarzeń poznany z relacji obu pokrzywdzonych współgra z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Na wiarygodność nie zasługują zeznania S. W.i T. W. , w których zanegowali oni swój udział w zdarzeniach, które rozegrały się w miejscowościW.a następnie miejscowościL.. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w lipcu 2000 rokuT. W.iS. W.wyjeżdżali doN.(stemple w paszportachS. W.iT. W.potwierdzają ich wyjazd zP.doN.w dniu 11 lipca 2000 roku, opinia kryminalistyczna, dokument odprawy celnej basenu na granicyP.w dniu 14 lipca 2000 roku). Udokumentowany przez świadków pobyt poza granicami kraju nie podważa jednak ich udziału w zdarzeniach, które rozegrały się na terenie byłego PGR- u i na terenie posesjiW. B..W. M. (1),J. G. (1)iJ. D. (1)nie byli w stanie wskazać daty zdarzenia w trakcie, którego doszło do ich pobicia. Z zeznań ich wynika, że do zdarzenia tego doszło w lipcową niedzielę, a więc 2, 9 lub 16 lipca 2000 roku.J. D. (1)zeznał, że udał się do lekarza 3 lub 4 dni po pobiciu. Z załączonej do akt sprawy dokumentacji medycznej pokrzywdzonego wynika, że zrobił to w dniu 19 lipca 2000 roku. Tym samym kierując się depozycjamiJ. D. (1)należałoby przyjąć, iż do zdarzeń doszło w nocy z 15 na 16 lipca i w dniu 16 lipca 2000 roku. Z załączonych do akt sprawy II K 680/01 bilingów wynika, że w dniu 9 lipca 2000 roku o godzinie 09:25W. M. (1)skontaktował się telefonicznie (tel. nr (...)) zJ. F.(tel. nr (...)) a następnie o godzinie 09:46 zJ. D. (1)(tel. nr (...)) (bilingi k. 606-617 tom IV II K 680/01).O godzinie 11:17 i 11:18J. D. (1)(tel. nr (...)) skontaktował się telefonicznie zJ. G. (2)(tel. nr (...)). O godzinie 16:23 i 16:37 wykonane zostało połączenie telefoniczne z telefonuJ. G. (2)(tel. nr (...)) na telefonM. K. (2)(tel. nr (...) k. 1455 tom VIII sądowy). Od godziny 16:38 do godziny 18:21 z telefonuJ. G. (4)(tel. nr (...)) wykonano kilka połączeń telefonicznych zM. K. (2)(tel. nr (...) k. 1455 tom VIII sądowy) (bilingi k. 521 tom III II K 680/01). Wskazane powyżej połączenia telefoniczne mogą wskazywać, iż do zdarzeń doszło w nocy z 8 na 9 lipca i w dniu 9 lipca 2000 roku (koło godziny 9:00W. M. (1)od żonyJ. W. (3)dowiedział się o tym co się wydarzyło na terenie byłego PGR-u, po godzinie 9:00 poinformował o tym telefonicznieJ. F.iJ. D. (1), następnie po godzinie 11:00J. D. (1)poinformował telefonicznie o tym co się wydarzyłoJ. G. (2)a ten skontaktował się zM. K. (2)). Z zeznań A. K. (3) wynika, że w okresie od 24 czerwca 2000 roku do 8 lipca 2000 roku przebywał wraz zA. K. (1)wT.. Okoliczność tą potwierdzają zeznaniaA. M. (1), który przebywał wT.w okresie od 28 czerwca 2000 roku przez okres 7 dni i spotkał wówczasA. K. (1). Z zeznańJ. K. (3)wynika, żeA. K. (1)po powrocie zT.udał się z nim nad morze. Świadek nie był jednak w stanie precyzyjnie wskazać, kiedy ten wyjazd miał miejsce. Z zeznańA. K. (3)wynika, żeA. K. (1)po powrocie zT.do kraju wrócił zW.doŁ.. W ocenie Sądu depozycjeA. K. (3),A. M. (1)iJ. K. (3)nie podważają zeznańM. K. (2), co do udziałuA. K. (1)w zdarzeniach w miejscowościW.W.oraz w miejscowościL.. Także zeznaniaS. W.iT. W.sugerujące jakoby nie mogli oni brać udziału w przedmiotowych zdarzeniach z powodu swoich wyjazdów doN.nie podważają zeznańM. K. (2). Na wiarygodność nie zasługują sugestieS. W.jakobyM. K. (2)pomówił go o udział w tych zdarzeniach z uwagi na jakieś zdarzenia z ich wspólnej przeszłości. Zauważyć, bowiem należy, iżM. K. (2)w składanych zeznaniach opisał szereg innych przestępstw nie wskazując na udział w nichS. W.. Tym samym należy odrzucić sugestieS. W.jakobyM. K. (2)w odwecie za zdarzenia z przeszłości pomówił go o udział w zdarzeniach, jakie rozegrały w na terenie byłego PGR-u oraz w miejscowościL.. Z.M. K. (2)znajdują częściowe potwierdzenie w depozycjachA. M. (2), który dowiedział się o udzialeS. W.w przestępstwach związanych ze spirytusem od samegoS. W., gdy ten przebywał na jego posesji wK.. M. K. (2)opisując zdarzenia, jakie rozegrały się na terenie byłego PGR-u oraz w miejscowościL.wskazał na udział w nich takżeA. L.. Postępowanie przygotowawcze wobecA. L.zostało prawomocnie umorzone. Decyzja ta nie podważa jednak automatycznie zeznańM. K. (2)zwłaszcza w kontekście innych zebranych w sprawie dowodów. Mając na uwadze treść zeznańM. K. (2)przyjąć należało, iż w zdarzeniach, jakie rozegrały się w miejscowościW.oraz w miejscowościL.wzięli udział oprócz świadka takżeT. W.,S. W.,M. K. (1)iA. K. (1). Czyn z punktu 6. Z. P. M. (1), M. K. (2), G. B., J. W. (1),J. K. (1) K. S. M. L. M. S. (1) T. R. (1) Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących czynu z punktu VI. wyroku Sąd oparł się na zeznaniachP. M. (1),M. K. (2)oraz częściowo na zeznaniachG. B.iJ. W. (1).P. M. (1)w złożonych zeznaniach szczegółowo opisał nie tylko okoliczności, w jakich on iM. K. (1)powzięli wiedzę o tym, iżJ. K. (1)zamierza oddać swój ciągnik siodłowy markiM.w tzw. układ, ale także wskazał, w jaki sposób doszło do upozorowania kradzieży tego pojazdu oraz kradzieży naczepy typuK.. Z depozycjamiP. M. (1)korespondują zeznaniaM. K. (2). Świadek ten w złożonych zeznaniach skupił się na kradzieży naczepy na szkodę swojego znajomegoM. L.a niejako przy okazji opisał także okoliczności sfingowanej kradzież ciągnika siodłowego markiM.. Z zeznań świadka wynika, że naczepa została skradziona z placu firmy zajmującej się naprawami plandek razem z ciągnikiem siodłowym, który został oddany w tzw. „układ” przez jego właściciela. Z wiedzy świadka wynikało, że przestępstw tych dopuścili się wspólnieP. M. (1)iM. K. (1). Za wiarygodnością zeznańP. M. (1)przemawiają także zeznaniaG. B.,który zeznał, że razem zJ. W. (2)poznałJ. K. (1)zM. K. (1)iP. M. (1), gdy ten powiedział mu, że chciałby oddać w tzw. „układ” swój ciągnik markiM.. Z relacji świadka wynika, że nie brał udziału w dalszych rozmowach między nimi. Na walor wiarygodnego dowodu zasługują zeznaniaK. S.-właścicielem zakładu naprawiającego plandeki położonego wŁ.orazM. L.- właścicielem naczepymarki K.. Świadkowie ci nie posiadali żadnej wiedzy na temat sprawców kradzieży naczepy, w złożonych zeznaniach opisali oni okoliczności, w jakich naczepamarki K.trafiła dofirmy (...)oraz powzięli wiedzę na temat jej kradzieży. Nie budzą wątpliwości także zeznaniaM. S. (1).Świadek ten zatrudniony był wfirmie (...)na stanowisku kierowcy. W złożonych zeznaniachM. S. (1)opisał okoliczności, w jakich ujawnił „kradzież” samochodu markiM.. Na walor wiarygodnego dowodu zasługują także zeznaniaT. R. (1)pracownikaTowarzystwa (...). Świadek ten w złożonych zeznaniach wypowiadał się na temat likwidacji szkody związanej ze zgłoszeniem kradzieży samochodu markiM..Z.J. W. (1)zasługują na wiarygodność częściowo. Składając wyjaśnienia w charakterze podejrzanego i oskarżonego świadek zmieniał swoje depozycje procesowe dotyczące udziału w sfingowanej kradzieży ciągnika siodłowego markiM.oraz kradzieży naczepymarki K.. Ostatecznie jednakJ. W. (1)przyznał się do obu zarzucanych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach jak i zeznaniachJ. W. (1)zanegował udział w obu przestępstwachM. K. (1). Twierdzenia świadka w tym ich fragmencie pozostają jednak w sprzeczności z zeznaniamiP. M. (1),M. K. (2)iG. B.. Należy tutaj zauważyć, iżP. M. (1)nie miał żadnego obiektywnego powodu by swoimi depozycjami obciążaćM. K. (1)zwłaszcza, iż opisując przebieg obu przestępstw nie krył swojego w nich udziału.Z.J. K. (1)zasługują na wiarygodność tylko częściowo. W świetle zebranych w sprawie dowodów (w tym dokumentów) nie budzą wątpliwości twierdzenia świadka dotyczące okoliczności, w jakich wszedł w posiadanie ciągnika siodłowego markiM.. Na wiarygodność nie zasługują natomiast jego twierdzenia jakoby doszło do rzeczywistej kradzieży użytkowanego przez niego pojazdu. Twierdzeniom tym przeczą bowiem depozycjeP. M. (1),M. K. (2)iJ. W. (1)oraz częściowoG. B.. Czyn z punktu 7. Z. B. U.H. U. Wyjaśnienia M. K. (1) Dokonując ustaleń w zakresie czynu z punktu VII. wyroku Sąd oparł się na zeznaniachB. U.iH. U.oraz na wyjaśnieniachM. K. (1). Z zeznańB. U.iH. U.oraz z wyjaśnień oskarżonego wynika, że doszło do rzeczywistej kradzieży samochodu markiH. (...). Oskarżony wyjaśnił, iż okoliczności tej kradzieżyP. M. (1)poznał w trakcie rozmów zB. U.iH. U.a następnie wykorzystał je by domagać się odB. U.pieniędzy w zamian za jego zwrot. Jedynym dowodem mogącym świadczyć o upozorowaniu kradzieży samochodu markiH. (...)są zeznaniaP. M. (1). Żaden inny dowód zebrany w toku śledztwa jak i w postępowaniu sądowym nie potwierdza depozycjiP. M. (1)o upozorowaniu kradzieży samochodu markiH. (...)jak to ma miejsce w przypadku pozostałych przestępstw przypisanych oskarżanemu. Z uwagi na brak możliwości przesłuchaniaP. M. (1)na rozprawie Sąd nie miał możliwości zweryfikowania jego zeznań w zakresie tego czynu i choćby skonfrontowania ich z twierdzeniamiB. U.dotyczącymi żądania korzyści majątkowej w zamian za zwrot samochodu. Należy tutaj zauważyć, iż pomimo postawieniaB. U.jak iH. U.zarzutów zart. 286 § 1 k.k.do chwili obecnej nie skierowano przeciwko nim aktu oskarżenia do sądu. Czyn z punktu 8. Z. P. M. (1) M. K. (2) T. F. W. F. (2) M. G. J. C. S. A. J. S. A. N. Dokonując ustaleń faktycznych w zakresie czynu z punktu 8. wyroku Sąd oparł się na zeznaniachT. F.złożonych na potrzeby spraw toczących się przed Sądem Okręgowym w Łodzi, zeznaniachM. K. (2)iP. M. (1). Z zeznań powyższych świadków bezspornie wynika, że doszło do przywłaszczenia samochodu markiM.z naczepą i ładunkiem w postaci obuwia. Na wiarygodność tym samym nie zasługują wyjaśnieniaT. F., które złożył w charakterze podejrzanego i oskarżonego w sprawie, która toczyła się przed Sądem Okręgowym w Lublinie. Wyjaśnienia te były przyjętą przezT. F.linią obrony na potrzeby jego sprawy karnej. W ocenie Sądu nie budzą wątpliwości zeznania świadków:(...) Sp. z o.o.,M. G.- pracownikafirmy (...)oraz zeznaniaJ. C.- dyrektora handlowego RH Milenium. Świadkowie ci nie posiadali wiedzy na temat okoliczności, w jakich doszło do przywłaszczenia ciągnika siodłowego markiM.z naczepą i ładunkiem obuwia.Z.ich pozwoliły jednak na ustalenie tego, w jaki sposób doszło do powierzeniafirmie (...)transportu obuwia, wartości przewożonego towaru jak i wartości zestawu pojazdów. Z zeznańM. K. (2)iT. F.(w zakresie, w jakim dano im wiarę) wynika, iżT. F.po tym jakM. K. (2)wpadł na pomysł przywłaszczenia ciągnika siodłowego markiM.z naczepą i ładunkiem obuwia udał się na jego polecenie doP.. Z zeznańM. K. (2)iP. M. (1)wynika natomiast gdzie przewiezione zostały buty i gdzie pierwotnie zostały rozładowane a z zeznańT. F.iP. M. (1), że zestaw pojazdów po jego rozładunku trafił doK..Z.M. K. (2)iP. M. (1)pozwoliły bezspornie ustalić, iż w rozładunku obuwia brał udziałM. K. (1). Okoliczności tej nie zaprzeczył zresztą takżeT. F., który zeznał, iż nie pamięta czy w rozładunku obuwia brał udział oskarżony. Należy tutaj zauważyć, iż z zeznańM. K. (2)wynika, żeM. K. (1)od samego początku wprowadzony był w jego plany związane ze sfingowaniem kradzieży zestawu pojazdów i ładunku obuwia, gdyż to nierozliczone zobowiązania finansowe między nimi popchnęły go do jej zaaranżowania. Pewne rozbieżności w zeznaniachP. M. (1)iM. K. (2)dotyczą udziału w rozładunku butówA. K. (1)- synM. K. (1). Rozbieżności tych nie pozwoliły rozwiać zeznaniaT. F..T. F.potwierdził natomiast twierdzeniaP. M. (1), z których wynika, że po pozostawieniu zestawu pojazdów wK.przyjechał tam między innymiR. I., z którym udali się doL.zgłosić fikcyjną kradzież zestawu pojazdów i obuwia. Sąd dał wiarę zgodnym zeznaniomT. F.iS. A., z których wynika, iż toS. A.pojechał poT. F.doL., gdy ten złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. W świetle powyższych ustaleń za niewiarygodne uznać należało twierdzeniaM. K. (2)jakoby doL.w celu zgłoszenia fikcyjnej kradzieży udali sięT. F.,M. K. (1)iS. A., a ich zadaniem było także wybranie miejsca, które miał wskazaćT. F.jako miejsce, gdzie doszło do kradzieży zestawu pojazdów z obuwiem. Na wiarygodność zasługują twierdzeniaM. K. (2)dotyczące osób, które pośredniczyły w zbyciu lub które nabyły poszczególne partie obuwia. Część tych depozycji świadka potwierdzaj zeznaniaP. M. (1)iA. N.z toku śledztwa. Tym samym na niewiarygodność zasługują zeznaniaJ. S., który nie przyznał się do postawionego mu zarzutu paserstwa obuwia, za które zapłacić miał kwotę od 8-10 tysięcy złotych. Czyn z punktu 9. w wyroku Z.M. S. (2),P. M. (1),M. K. (2),R. I. Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących kradzieży bankowozu użytkowanego przezfirmę (...)należącą doM. K. (1)Sąd oparł się na zeznaniachM. S. (2)(kierowca pojazdu),M. K. (2)orazP. M. (1). Fakty wynikające z zeznań tych świadków potwierdzają dokumenty załączone do akt sprawy w postaci kopi faktury, polisy czy dowodów rejestracyjnych. TwierdzeniaM. K. (2)dotyczące upozorowania przezM. K. (1)kradzieży bankowozu znajdują potwierdzenie w zeznaniachP. M. (1), który wiedzę na temat tego przestępstwa znał z relacjiM. K. (1).P. M. (1)zeznał, że po upozorowanej kradzieży bankowozu został on rozebrany na części przezM. K. (2)iR. I..Z zeznańM. K. (2)wynika, iż początkowo to on miał się zająć rozebraniem bankowozu na części, ale z uwagi na rodzaj pojazdu nie potrafił tego zrobić, więc ostatecznie zajął się tym ktoś inny.M. K. (2)w złożonych zeznaniach nie wspomniał na temat tego by razem z nim rozebraniem na części bankowozu miał zająć sięR. I., dlatego też Sąd uznał zeznaniaR. I.w zakresie tego czynu za wiarygodne. Czyn z punktu 10. w wyroku Z.P. M. (1), T. C., J. W. (1) Ustalenia faktyczne dotyczące kradzieży naczepy ciężarowejmarki S.zostały poczynione w oparciu o zeznaniaP. M. (1),T. C.i częściowoJ. W. (1).P. M. (1)w złożonych zeznaniach opisał okoliczności, w jakich doszło do popełnienia tego przestępstwa nie kryjąc przy tym swojego udziału w nim. Z zeznaniamiP. M. (1)korespondują depozycjeT. C.oraz częściowoJ. W. (1).T. C.złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oraz zeznania, w których opisał znane sobie okoliczności kradzieży użytkowanego przez jego firmę pojazdu.J. W. (1)był współsprawcą kradzieży naczepy ciężarowejmarki S.. Składając wyjaśnienia w charakterze podejrzanegoJ. W. (1)zmieniał stanowisko procesowe w zakresie swojego udziału w tym przestępstwie. W wyjaśnieniach złożonych w dniu 11 kwietnia 2007 rokuJ. W. (1)podał szereg okoliczności dotyczących miejsca zdarzenia (teren górski), typu naczepy (chłodnia) czy jej wyglądu (kolor biały), których nie mógł znać, gdyby nie był zaangażowany w jej kradzież. Z depozycjiP. M. (1)wynika, że naczepa ciężarowamarki S.po kradzieży trafiła doW.doD. B.. Okoliczność tą potwierdzają dokumenty w postaci postanowienia z dnia 19 czerwca 2002 roku wydanego w sprawie 1 Ds. 3680/01 prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Wieluniu w przedmiocie wydania naczepyT. C.. Za sygnaturą akt 1 Ds. 3680/01 prowadzone było postępowanie przygotowawcze przeciwko m.in.D. B., w którym zarzucono mu popełnienie przestępstwa zart. 291 § 1 k.k.w zw. zart. 294 § 1 k.k.iart. 306 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k.m.in. naczepy ciężarowejmarki S.użytkowanej przezfirmę (...)(tom VI k. 1244-1135, k. 1145). Czyn z punktu 11. w wyroku ZeznaniaA. Ł. J. M. (1)P. M. (2)K. A. K. T. R. (2), oraz częściowoT. K. Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących czynu z punktu 11. wyroku Sąd oparł się na zeznaniachA. Ł.,J. M. (1),A. K. (2),T. R. (2)P. M. (1)iM. K. (2)oraz częściowo na zeznaniachT. K.. Fakty wynikające z zeznań powyższych świadków potwierdzają dokumenty załączone do akt sprawy w postaci akt szkodowych czy umów dzierżawy. Co prawdaA. Ł.początkowo nie przyznawał się do popełnienia przestępstwa związanego z ciągnikiem siodłowym markiM. (...)oraz z naczepą marki SAM później jednak zmienił swoje depozycje w tym zakresie.A. Ł.nie tylko przyznał się do udziału w tym przestępstwie, ale także dosyć szczegółowo opisał okoliczności, w jakich doszło do jego popełniania. Z zeznaniamiA. Ł.korespondują zeznaniaP. M. (1)iM. K. (2). Świadkowie ci co prawda nie posiadali szczegółowej wiedzy na temat okoliczności w jakich doszło do popełnienia przezM. K. (1)przestępstwa polegającego na wyłudzeniu odszkodowania w związku ze zgłoszeniem firmie ubezpieczeniowej upozorowanej kradzieży ciągnika siodłowego markiM. (...)i naczepy marki SAM wiedzieli jednak, iż takie przestępstwo miało miejsce a do upozorowanej „kradzież” doszło przed kopalnią na Śląsku.T. K.nie przyznał się do popełnienia przestępstwa zart. 18 § 3 k.k.w zw. zart. 286 § 1 k.k.niemniej przyznał, żefirma (...)dzierżawiła odM. K. (1)ciągnik siodłowy markiM. (...)wraz z naczepą a nadto, iż przedmiotowy zestaw został zaparkowany przed kopalnią wJ.. Depozycje świadka jakoby nie miał świadomości, iż doszło do fikcyjnej kradzieży ciągnika siodłowego markiM. (...)wraz z naczepą nie zasługują na wiarygodność, gdyż pozostają w sprzeczności z zeznaniamiA. Ł.. Na wiarygodność zasługują zeznaniaJ. M. (1). Świadek ten nie był wtajemniczony w plany związane z upozorowaniem kradzieży zestawu pojazdów zgłaszając, więc ich kradzież i opisując przebieg zdarzeń z tym związanych działał w oparciu o posiadaną przez siebie wiedzę. Fakt, iż zestaw pojazdów został zaparkowany przed kopalnią potwierdzają zeznaniaA. K. (2). Na wiarygodność zasługują także zeznaniaT. R. (2)pracownika(...) SA. W złożonych zeznaniach świadek ten podał, kiedy i w jakiej wysokości zostało wpłacone oskarżonemu odszkodowanie w związku z upozorowaną kradzieżą ciągnika siodłowego markiM. (...)i naczepy marki SAM.Z.świadka w tym zakresie korespondują z załączonymi do akt sprawy dokumentami w postaci dokumentacji szkodowej. Czyn z punktu 12. w wyroku Z. P. M. (1)M. K. (2) B. M. Dokonując ustaleń faktycznych dotyczących czynu z punktu 12. wyroku Sąd oparł się na zeznaniachM. K. (2)iP. M. (1). Fakty wynikające z zeznań obu świadków znajdują potwierdzenie w załączonych do akt sprawy dokumentach w postaci pisma Urzędu Miasta wŁ.czy pisma(...) SA. dotyczącego wypłaty odszkodowania.M. K. (2)w złożonych zeznaniach opisał nie tylko okoliczności, w jakich doszło do podpalenia samochodu markiB.a następnie zgłoszenia szkody firmie ubezpieczeniowej, ale także rolę, jaką sam odegrał w tym zdarzeniu. Świadek wskazał także miejsce podpalenia samochodu w trakcie wizji lokalnej.Z.M. K. (2)znajdują potwierdzenie w depozycjachP. M. (1), który wiedzę na temat zdarzeń związanych z samochodem markiB.posiadł z relacjiM. K. (1). Pewne drobne rozbieżności, jakie zachodzą między zeznaniami obu świadków wynikają zapewne z faktu, iż opisywali oni przebieg tego zdarzenia po upływie kilku lat od jego zaistnienia. ŚwiadekB. M.w złożonych zeznaniach zaprzeczył temu by na teren jego posesji został przetransportowany samochód markiB.tuż po jego spaleniu. Depozycje tego świadka nie podważają jednak wiarogodnych zeznańM. K. (2), bowiem wynika z nich, żeB. M.nie widział o tym, iż samochód markiB.trafił na teren jego posesji. 2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu WyjaśnieniaM. K. (1) WyjaśnieniaM. K. (1)w zasadniczych dla przedmiotowej sprawy kwestiach nie zasługują na wiarygodność. Oskarżony zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i przed Sądem nie przyznał się do stawianych mu zarzutów. Wyjaśnieniom oskarżonego przeczą zebrane w sprawie dowody wskazane w części 2.1 uzasadnienia. W oparciu o dowody te Sąd czynił ustalenia faktyczne w zakresie wszystkich przypisanych oskarżonemu czynów. Należy tutaj zauważyć, iż przypisując sprawstwo oskarżonemu w zakresie każdego z tych czynów Sąd opierał się na kilku źródłach dowodowych tak osobowych jak i dokumentach. Dowody te korespondowały ze sobą i wzajemnie się uzupełniały tworząc razem pełny obraz zdarzeń będących przedmiotem tego postępowania. Sąd dał natomiast wiarę twierdzeniom oskarżonego negującym jego udział w upozorowanej kradzieży samochodu markiH. (...). Jedynym, bowiem dowodem na sprawstwo oskarżonego w zakresie tego czynu były zeznaniaP. M. (1), których Sąd nie miał możliwości zweryfikować w oparciu o inne dowody czy też chociażby w trakcie bezpośredniego przesłuchania świadka. Zeznania świadków nie wskazanych w części 2.1 uzasadnienia Zeznania świadków nie wskazanych powyżej nie miały znaczenia w przedmiotowej sprawie, gdyż w oparciu o ich depozycje nie były czynione ustalenia faktyczne. 3 PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☒ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 2. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 227 k.k.iart. 252 § 1 k.k.iart. 280 § 1 k.k.i zart. 282 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Znamiona opisujące zachowanie sprawcze wart. 252 § 1 k.k.ujęte zostały alternatywnie jako "branie" lub "przetrzymywanie" zakładnika. Branie zakładnika oznacza pozbawienie wolności człowieka wbrew jego woli(zob. wyr. SA w Warszawie z 10.7.2014 r., II AKa 177/14,L.; wyr. SA w Katowicach z 21.3.2016 r., II AKa 403/15,L.; wyr. SA w Warszawie z 22.5.2019 r., II AKa 111/19,L.),co może nastąpić z użyciem przemocy, groźby lub podstępu. Przetrzymywanie jest utrzymywaniem bezprawnego pozbawienia wolności już wziętego zakładnika(zob. II AKa 177/14,L.; wyr. SA w Katowicach z 21.3.2016 r., II AKa 403/15,L.; wyr. SA w Warszawie z 22.5.2019 r., II AKa 111/19,L.). W myślart. 4 § 1 k.k., jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. W dacie czynuart. 252 § 1 k.k.nie zawierał typu kwalifikowanego przestępstwa porwania w celu wymuszenia okupu polegającego na połączeniu pozbawienia wolności ze szczególnym udręczeniem porwanego. Ówczesne brzmienie§ 2tego artykułu przewidywało surowszą odpowiedzialność karną za popełnienie porwania, w wyniku, którego nastąpiła śmierć człowieka lub jego ciężki uszczerbek na zdrowiu. Porównanie sankcji karnej z daty czynu (kara pozbawienia wolności od roku do lat 10) i obowiązującej w dacie orzekania (kara pozbawienia wolności od lat 3 do 20) jednoznacznie wskazuje na to, iż przepisy uprzednio obowiązujące są względniejsze dla oskarżonego. Czynność sprawcza przestępstwa zart. 227 k.k.ma charakter dwuetapowy sprawca najpierw podaje się za funkcjonariusza publicznego, tzn. bezpodstawnie twierdzi, że pełni taką funkcję, albo wyzyskuje błędne przeświadczenie o tym innej osoby, by następnie wykonać czynność związaną z uzurpowaną funkcją. Podanie się za funkcjonariusza publicznego może nastąpić przy tym także „w sposób dorozumiany (stworzenie sytuacji, w której dana osoba będzie przekonana, że ma do czynienia z funkcjonariuszem publicznym; rozpoczęcie wykonywania czynności zastrzeżonej dla tego funkcjonariusza)"(A. Barczak-Oplustil, w: A. Zoll, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, 2013, s. 1138; komentarz do art. 227 KK. pod red. Grześkowiak). Oskarżany pozbawiłF. C.wolności podstępem podając się za funkcjonariusza Policji i wykonując jego funkcje (pokrzywdzony był przeświadczony, że jest zatrzymywany przez funkcjonariuszy Policji, napastnicy trzymali w dłoniach przedmioty przypominające długą broń, mieli na głowach kominiarki, jeden z nich nosił kamizelkę z napisem Policja). Pokrzywdzony został wywieziony w nieustalone miejsce w bagażniku samochodu markiM.po uprzednim założeniu mu kajdanek na ręce i worka na głowę, gdzie był przetrzymywany jako zakładnik. W sytuacji, gdy sprawca uprowadzenia zakładnika żąda zapłaty okupu zarówno od uprowadzonego, jak i innej osoby winien odpowiadać za przestępstwo pozostające w kumulatywnym zbiegu, to jest zart. 252 § 1 k.k.iart. 282 k.k.Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyr. z 15.1.2009 r.(II AKa 321/08, OSAK 2009, Nr 2, poz. 2)wskazał, iż: „brak powołania w podstawie prawnej przepisuart. 282 k.k.powoduje, że nie odzwierciedlałby on całej zawartości kryminalnej zdarzenia, w szczególności faktu, iż działanie sprawcy było ukierunkowane na uzyskanie korzyści majątkowej, a nadto połączone było z groźbami kierowanymi wobec zakładnika oraz (lub) osoby, która okup miała zgromadzić, czy też połączone było z użyciem przemocy. Zastosowanie kumulatywnej kwalifikacji prawnej będzie także umożliwiało odzwierciedlenie tego, czy sprawca osiągnął zamierzoną korzyść majątkową, czy też nie” Oskarżony pozbawiając pokrzywdzonego wolności oraz stosując wobec niego przemoc (bicie pięściami, pałką i kopanie) oraz groźby pozbawienia życia poprzez przystawianie do głowy przedmiotu przypominającym broń palną dział w celu zmuszenia go do określonego zachowania to jest do przekazania pieniędzy w kwocie 500 000 zł za uwolnienie. Stan bezbronności to stan, w którym ofiara zachowując sprawność fizyczną i psychiczną, zostaje pozbawiona możliwości stawiania oporu lub w której to, zachowując świadomość, zostaje pozbawiona fizycznej możliwości stawiania oporu (B. Michalski, w: SPK, t. 9, 2015, s. 181). Stan bezbronności może być wynikiem konkretnego układu okoliczności faktycznych w tym wielości napastników, których sama obecność i zachowanie sprawiają, że ofiara pozbawiona jest fizycznych i psychicznych możliwości przeciwdziałania zaborowi rzeczy, lub też że możliwość takiego przeciwdziałania jest znacznie ograniczona a zatem sytuacja, gdy sprawcy samą tylko przewagą liczebną paraliżują wolę oporu pokrzywdzonego(tak SA w Warszawie w wyr. z 28.9.2016 r., II AKa 214/16,L.). Oskarżony doprowadzającF. C.do stanu bezbronności dokonał także zaboru w celu przywłaszczenia samochodu osobowego markiM. (...), czym działał na szkodęF. C.iM. S. (3). Oskarżony przestępstwa tego dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na przyjęcie, iż sprawcy w czasie czynu posługiwali się bronią palną.F. C.zeznał, że fałszywi policjanci dysponowali w czasie porwania długą bronią. Z uwagi jednak na brak bliższych informacji o tych przedmiotach nie można wykluczyć, iż były to jedynie atrapy przypominające prawdziwą broń palną. Z tych względów nie została przyjęta kwalifikacja obejmującaart. 280 § 2 k.k. ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 3. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 286 § 2 k.k.w zw. zart. 12 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Artykuł 286 § 2 k.k.obejmuje sytuację, w której sprawca żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot rzeczy, którą wcześniej jej właścicielowi zabrał, a którą to chce i może mu zwrócić, ale także sytuację, w której sprawca wprowadza w błąd np. właściciela utraconej bezprawnie rzeczy, iż daną rzecz może mu zwrócić. Oskarżony żądał, a następnie przyjął odF. C.pieniądze w kwocie 50 000 zł w zamian za zwrot bezprawnie zabranego samochodu markiM. (...). Oskarżony działał przy tym krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru (art. 12 k.k.). ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 4. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 280 § 1 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Znamiona strony przedmiotowej rozboju obejmują cztery różne sposoby dokonania tego przestępstwa: użycie przemocy wobec osoby lub groźby jej natychmiastowego użycia, doprowadzenie innej osoby do stanu nieprzytomności lub stanu bezbronności. Przy przestępstwie rozboju, realizacja przez sprawcę jednej z tych czynności wykonawczych wobec osoby, musi poprzedzać lub nastąpić, co najmniej w chwili dokonania zaboru(wyr. SN z 13.5.2008 r., IV KK 489/07, Prok. i Pr. 2008, Nr 12, poz. 10; wyr. SN z 12.1.2011 r., III KK 230/10, OSNwSK 2011, poz. 43; I. Zgoliński, w: V. Konarska-Wrzosek, KK. Komentarz, 2016, s. 1178).Przemoc wobec osoby polega zaś na fizycznym oddziaływaniu na ciało człowieka w postaci co najmniej naruszenia nietykalności cielesnej ukierunkowanym na zmuszenie pokrzywdzonego do znoszenia zaboru rzeczy(wyr. SA w Katowicach z 23.10.2003 r., II AKa 292/03, Prok. i Pr. – wkł. 2004, Nr 7–8, poz. 31; wyr. SA w Krakowie z 27.4.2009 r., II AKa 38/09, KZS 2009, Nr 10, poz. 42; post. SN z 21.10.2020 r., II KK 274/20,L.). Oskarżony w okresie od 8/9 lipca do 16 lipca 2000 roku zabrał w celu przywłaszczenia 18 000 litrów spirytusu o wartości 52 200 złotych, który pochodził z czynu zabronionego popełnionego na szkodęPrzedsiębiorstwa (...) S.A.z siedzibą wL.. Oskarżony dokonał tego po uprzednim użyciu przemocy polegającej na uderzeniu w głowęJ. W. (3). Przemoc użyta wobec pokrzywdzonego bezpośrednio poprzedzała zabór spirytusu. Oskarżony czynu tego dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu zM. K. (2),T. W.,S. W.iA. K. (1) ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 5. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 275 § 1 k.k.iart. 280 § 1 k.k.iart. 281 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Zbrodnia rozboju jest kwalifikowaną postacią kradzieży, którą wyróżniają dodatkowe (ponad zabór mienia w celu przywłaszczenia) działania sprawcy wobec osoby pokrzywdzonej, poprzedzające lub równoległe z zaborem. Podobnie rzecz się ma z kradzieżą rozbójniczą, gdzie z kolei owe dodatkowe działania sprawcy są następcze względem kradzieży. Ten sam sprawca, który dokonał rozboju (w typie podstawowym, uprzywilejowanym lub kwalifikowanym), a który następnie działa w celu utrzymania się w posiadaniu w ten sposób uzyskanego mienia, może ponieść odpowiedzialność zarówno za rozbój, jak i za kradzież rozbójniczą, o ile każdy z tych czynów będzie wymierzony w inne osoby pokrzywdzone. Ilekroć jednak zachodzi tożsamość pokrzywdzonego rozbojem i kradzieżą rozbójniczą, odpowiedzialność za przestępstwo zart. 281 KKzostaje wyeliminowana wskutek przyjęcia pomijalnego zbiegu przepisów(Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - II Wydział Karny dnia 17 grudnia 2020 r. II AKa 191/20). W bliżej nieustalonym dniu w okresie od 8/9 lipca do 16 lipca 2000 roku oskarżony, użył przemocy wobecJ. F.,J. G. (1)iJ. D. (1)w celu utrzymania się w posiadaniu 18 000 litrów spirytusu o wartości 52 200 zabranego w celu przywłaszczenia bezpośrednio po dokonanym zaborze a także dokonał zaboru w celu przywłaszczenia złotego łańcuszka, portfela z pieniędzmi w kwocie 500 złotych to jest mienia o łącznej wartości 1 020 złotych na szkodęJ. F., trzech złotych łańcuszków, telefonu komórkowegoN.oraz pieniądzy w kwocie 5 000 złotych, to jest mienia o łącznej wartości 9 000 złotych na szkodęJ. G. (1), portfela z pieniędzmi o łącznej wartości 3 010 złotych na szkodęJ. D. (1)oraz wystawiony na jego nazwisko dowód osobisty, a nadto dokumentów w postaci paszportu i dowodu osobistego wystawionych na nazwiskoJ. F.. Przemoc poprzedzająca wyżej opisane zachowania polegała na biciu pokrzywdzonych i kopaniu ich, również przy pomocy bliżej nieustalonych przedmiotów przypominających kije bejsbolowe i kij golfowy. A nadto jeden ze sprawców oddał doJ. D. (2)strzał, posługując się przedmiotem przypominającym broń palną pneumatyczną. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na przyjęcie, iż sprawcy posługiwali się bronią pneumatyczną w rozumieniuustawy o broni i amunicjioraz kijami bejsbolowymi. Z tych względów nie została przyjęta kwalifikacja obejmującaart. 280 § 2 k.k. ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 6. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 18 § 3 k.k.w zw. zart. 286 § 1 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Zgodnie zart. 18 § 3 k.k.odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie. Oskarżony w zamiarze, abyJ. K. (1)popełnił czyn zabroniony polegający na wprowadzeniu w błąd przedstawiciela(...) S.A.z siedzibą wŁ.(poprzednio działającego podfirmą (...) S.A.), co do faktu zaistnienia kradzieży ciągnika siodłowego markiM.onumerze rejestracyjnym (...)i doprowadzeniu ubezpieczyciela do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.223,00 zł wypłaconego w dniu 2 grudnia 2002 roku z tytułu likwidacji szkody ułatwił jego popełnienie poprzez upozorowanie kradzież przedmiotowego pojazdu. Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej a nadto z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu (art. 65 § 1 k.k.) ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 8. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 284 § 2 k.k.w zw. zart. 294 § 1 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Sprzeniewierzenie (art. 284 § 2 k.k.) polega na przywłaszczeniu rzeczy ruchomej, która została wcześniej sprawcy powierzona przez uprawnionego na mocy np. umowy najmu, użyczenia, przechowania. "Powierzenie to przeniesienie władztwa nad rzeczą na inną niż właściciel osobę, powiązane z ustaleniem określonego postępowania z rzeczą przez osobę ją uzyskującą i połączone z zastrzeżeniem konieczności jej zwrotu w przyszłości" (wyr. SA w Szczecinie z 27.2.2014 r., II AKa 15/14, Legalis).Może to być jakikolwiek stosunek prawny, nie ma też znaczenia forma powierzenia. Istotne jest to, że sprawca wykracza poza zakres praw, na których wykonywanie zgodził się uprawniony do rzeczy. Powierzającym nie musi być właściciel (np. podnajem) (Komentarz do art. 284 k.k. pod red. Grześkowiak/Wiak) Oskarżony przywłaszczył mienie znacznej wartości powierzoneM. K. (2)w postaci: - samochód markiM., onumerze rejestracyjnym (...)i numerze identyfikacyjnym(...), o wartości 110 000 zł, czym działał na szkodę(...) Sp. z o.o.z siedzibą wP., obecnie prowadzącej działalność podfirmą (...) S.A.z siedzibą wT.; - przyczepę uniwersalnąK., onumerze rejestracyjnym (...), numerze identyfikacyjnym(...)i o wartości 25 000 zł, czym działał na szkodę(...) Sp. z o.o.z siedzibą wK.; - obuwie o wartości 439.545,71 zł, czym działał na szkodę(...) Sp. z o.o.z siedzibą wK., obecnie prowadzącą działalność podfirmą (...) S.A.z siedzibą wP., przy czym z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu. Oskarżony dopuszczając się przedmiotowego czynu działał wspólnie i w porozumieniu zM. K. (2). Oskarżony wiedział, że opisane powyżej mienie zostało powierzoneM. K. (2). Czynu tego oskarżony dopuścił się w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej a także działając wspólnie i w porozumieniu zM. K. (2),T. F.i nieustaloną dotychczas osobą. ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 9. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 284 § 2 k.k.iart. 286 § 1 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k.w zw. zart. 12 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Oskarżony wprowadził w błąd pracownika(...) S.A.co do zaistnienia kradzieży powierzonego mu do używania na podstawie umowy leasingu samochodu specjalnego – bankowozu markiM. (...), onumerze rejestracyjnym (...), która to kradzież została upozorowana, podczas gdy wskazany pojazd został ukryty i następnie rozebrany na części, co stanowiło jego przywłaszczenie. Dokonując upozorowanej kradzieży pojazdu oskarżony doprowadził też(...) S.A.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem polegającym na wypłacie w dniu 19 lutego 2001 roku nienależnego odszkodowania z tytułu kradzieży wskazanego powyżej pojazdu w kwocie 120 000 zł. Oskarżony z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu (art. 65 § 1 k.k.) Oskarżony czynu tego dopuścił się działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru (art. 12 k.k.) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 10. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 278 § 1 k.k.w zw. zart. 294 § 1 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k. Oskarżony dokonał zaboru w celu przywłaszczenia naczepy ciężarowejmarki S. (...)/E-K onumerze rejestracyjnym (...)i numerze ramy(...), o wartości 266 000 zł na szkodęFirmy (...) s.c.T. C.,W. C.z siedzibą wM.,(...) Sp. z o.o.z siedzibą wW., obecnie prowadzącego działalność podfirmą (...) Sp. z o.o.z siedzibą wW.i B.A.G.s.c. (...),A. G.z siedzibą wW., obecnie prowadzącą działalność, jako B.A.G. G.Sp.j. z siedzibą wW.. Oskarżony dopuścił się tego czynu działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu (art. 65 § 1 k.k.). Oskarżony czynu tego dopuścił się wspólnie i w porozumieniu zJ. W. (2)co, do którego postępowanie zostało już prawomocnie zakończone wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie IV K 3/10 oraz zP. M. (1). ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 11. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 286 § 1 k.k.w zw. zart. 12 k.k.w zw. zart. 65 § 1 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Oskarżony doprowadził(...) S.A.z siedzibą wW.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w dniach 25 sierpnia 2003 roku i 18 listopada 2004 roku w łącznej kwocie 147.570,34 zł wypłaconego tytułem likwidacji szkody kradzieżowej za rzekomo skradziony ciągnik siodłowy markiM. (...)onumerze rejestracyjnym (...)i numerze identyfikacyjnym(...)wraz z naczepą SAM onumerze rejestracyjnym (...)i numerze identyfikacyjnym(...)w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika wyżej wskazanego Ubezpieczyciela, co do faktycznego zaistnienia kradzieży wyżej opisanych pojazdów, która została upozorowana. Oskarżony czynu tego dopuścił się działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu. Oskarżony działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Oskarżony czynu tego dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu zA. Ł.iT. K.co, do których postępowanie zostało już prawomocnie zakończone wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie IV K 3/10. ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Punkt 12. wyroku M. K. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przestępstwa zart. 286 § 1 k.k.iart. 298 § 1 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k.w zw. zart. 12 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Istota przestępstwa zart. 298 § 1 KKsprowadza się do (celowego) spowodowania zdarzenia będącego podstawą do wypłaty odszkodowania z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia. Dla właściwego określenia odpowiedzialności karnej za oszustwo ubezpieczeniowe bez znaczenia, zatem jest, w jakich okolicznościach (rzeczywistych, czy deklarowanych) nastąpiły zdarzenia będące podstawą wypłaty odszkodowania. Dla prawidłowości tego określenia istotne jest tylko to, że zdarzenia te zostały celowo spowodowane. Tak, więc całkowicie bezprzedmiotowe jest prowadzenie przez sąd postępowania dowodowego zmierzającego do wyjaśnienia, czy podawane przez sprawcę okoliczności zdarzeń były prawdziwe(wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie - II WydziałK.dnia 18 grudnia 2018 r. II AKa 248/18). Dla dokonania przestępstwa zart. 298 § 1 k.k.nie jest konieczne podjęcie dalszych czynności zmierzających do uzyskania odszkodowania, nawet zgłoszenie zdarzenia ubezpieczycielowi(wyr. SA we Wrocławiu z 30.1.2018 r., II AKa 392/17, OSAWr 2018, Nr 1, poz. 373).Czynności takie wyczerpują już znamiona oszustwa zart. 286 § 1 k.k.przez wprowadzenie ubezpieczyciela w błąd co do przyczyn wypadku ubezpieczeniowego. Zachodzi wówczas zbieg dwóch przestępstw, jako czynciągły (wyr. SA we Wrocławiu z 30.1.2018 r., II AKa 392/17, OSAWr 2018, Nr 1, poz. 373; wyr. SA w Lublinie z 18.12.2018 r., II AKa 248/18, Lex Nr 2688831). Oskarżony w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia zawartej z(...) S.A.z siedzibą wW.podpalił samochód markiB. (...), które to zdarzenie stanowiło podstawę wypłaty odszkodowania, a następnie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pracownika(...) S.A.co do przyczyn pożaru wskazanego powyżej samochodu doprowadził Ubezpieczyciela do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 35.950 zł z tytułu wypłaconego w dniu 10 sierpnia 2000 roku nienależnego odszkodowania z ubezpieczenia AC. Oskarżony działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru (art. 12 k.k.). ☐ 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ☐ 3.3. Warunkowe umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania ☐ 3.4. Umorzenie postępowania Czyn z punktu 1. Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania Przestępstwo zart. 258 kkpenalizuje branie udziału, zakładanie lub kierowanie zorganizowaną grupą albo związkiem mającym na celu popełnienie przestępstwa. Zatem, zgodnie z dominującym poglądem dla realizacji jego znamion wystarczające jest udowodnienie, że grupa istniała i została powołana, w celu popełnienia określonego przestępstwa (lub przestępstw) niezależnie nawet, czy do ich realizacji faktycznie doszło(wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 2 października 2017 roku, sygnatura akt II AKa 173/16, LEX numer 2391900).Szczególną uwagę na „zorganizowanie” grupy zwrócił Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wskazując, że w pojęciu tym „tkwią warunki podstawowej wewnętrznej struktury organizacyjnej – choćby z niskim stopniem zorganizowania – to także trwałość, istniejące więzy organizacyjne w ramach wspólnego porozumienia, planowanie przestępstw, akceptacja celów, trwałość zaspokojenia potrzeb grupy, skoordynowany sposób działania. Kierowanie grupą, jako funkcja władcza polega zaś na określaniu kierunków działania, wydawaniu poleceń, koordynowaniu działalności uczestników grupy”(wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11 grudnia 2019 roku, sygnatura akt II AKa 271/19, LEX numer 2772931). Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycjęart. 258 § 1 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k. Oskarżony w okresie w okresie od 2000 roku do 18 listopada 2004 roku wP.i innych miejscach na terenie kraju brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na kradzieżach pojazdów mechanicznych i oszustwach na szkodę towarzystw ubezpieczeniowych, w skład, której wchodziliP. M. (1),M. K. (2),J. W. (1),G. B.iA. Ł.. W myślart. 4 § 1 k.k., jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Przestępstwo zart. 258 § 1 kkdo dnia 1 maja 2004 roku zagrożone było karą pozbawienia wolności do lat 3. W przypadku występków zagrożonych karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat 5 (art. 101 § 1 pkt 5 k.k.). Zgodnie zart. 102 § 1 k.k., jeżeli w okresie, o którym mowa wart. 101, wszczęto postępowanie, karalność przestępstw określonych wart. 101 § 1ustaje z upływem 10 lat, a w pozostałych wypadkach - z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu. Wobec tego, iż od daty popełnienia przestępstwa zart. 258 § 1 k.k.upłynął okres 15 lat postępowanie, w jakim dotyczy oskarżenia o czyn zart. 258 § 1 k.k.w oparciu oart. 17 pkt 6 k.p.k.należało umorzyć. ☐ 3.5. Uniewinnienie Punkt 7. wyroku M. K. (1) Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia M. K. (1)został oskarżony o to, że: w dniu 19 listopada 2001 roku wŁ., działając w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w pkt I, wspólnie i w porozumieniu z osobą, co do której prowadzone jest postępowanie przed Sądem Rejonowym w Pabianicach II Wydział Karny o sygn. II K 431/06, udzielił pomocy osobom, co do których prowadzone jest odrębne postępowanie pod nadzorem Prokuratury Okręgowej w Łodzi o sygn. PO V Ds 224.2016 działającym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej we wprowadzeniu w błąd przedstawiciela(...) S.A.z siedzibą wW.co do faktu zaistnienia kradzieży samochodu markiH. (...)onumerze rejestracyjnym (...)i doprowadzenia ubezpieczyciela do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 27 272 zł wypłaconego w dniu 11 stycznia 2002 roku tytułem likwidacji szkody w ten sposób, iż upozorował kradzież przedmiotowego pojazdu, podczas gdy wyżej wskazany pojazd został przez właścicieli przekazanyM. K. (1)i osobie, co do której prowadzone było odrębne postępowanie, przy czym z popełnionego przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu, to jest o przestępstwo zart. 18 § 3 k.k.w zw. zart. 286 § 1 k.k.i w zw. zart. 65 § 1 k.k. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdził w sposób niebudzący wątpliwości, iż doszło do upozorowanej kradzieży samochodu markiH. (...). Jedynym dowodem mogącym świadczyć o tym są zeznaniaP. M. (1). Świadka tego nie udało się przesłuchać w toku postępowania sądowego, gdyż nie jest znane jego miejsce pobytu i skonfrontować jego twierdzeń z depozycjamiM. K. (1),B. U.iH. U.. WyjaśnieniaM. K. (1)oraz zeznania świadkówB. U.iH. U.korespondują ze sobą oraz w jasny i logiczny sposób wyjaśniają przebieg zdarzeń związanych z kradzieżą samochodu markiH. (...). Nie bez znaczenia jest też fakt, iż pomimo postawieniaB. U.iH. U.zarzutów zart. 286 § 1 k.k.do chwili obecnej nie skierowano wobec nich aktu oskarżenia do sądu. 4 KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne iśrodki związane z poddaniem sprawcy próbie Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 2. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu (oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona czynów zabronionych określonych w czterech przepisach ustawy karnej), - działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, - zaplanowany i zorganizowany charakter czynu, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - brak uprzedniej karalności, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody) Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 3. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody) - działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, - sposób życia przed jak i po popełnieniu przestępstwa, - brak uprzedniej karalności, Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 4. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, - zaplanowany i zorganizowany charakter czynu, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody) - brak uprzedniej karalności, Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 5. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu (oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona czynów zabronionych określonych w trzech przepisach ustawy karnej), - działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, - zaplanowany i zorganizowany charakter czynu, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody) - brak uprzedniej karalności, Wymierzając oskarżonemuM. K. (1)karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 6. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - formę zjawiskową popełnienia przestępstwa, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - wysokość wyrządzonej szkody, - brak uprzedniej karalności, Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 8. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, - zaplanowany i zorganizowany charakter czynu, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody) - brak uprzedniej karalności, Wymierzając oskarżonemuM. K. (1)karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 9. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu (oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona czynów zabronionych określonych w dwóch przepisach ustawy karnej), - działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, - zaplanowany i zorganizowany charakter czynu, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody) - brak uprzedniej karalności, Wymierzając oskarżonemuM. K. (1)karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 10. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - wysokość wyrządzonej szkody, - brak uprzedniej karalności, Wymierzając oskarżonemuM. K. (1)karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 11. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, - zaplanowany i zorganizowany charakter czynu, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody) - brak uprzedniej karalności, Wymierzając oskarżonemuM. K. (1)karę jednostkową pozbawienia wolności i grzywnę za czyn z punktu 12. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu (oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona czynów zabronionych określonych w dwóch przepisach ustawy karnej), - działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, - zaplanowany i zorganizowany charakter czynu, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa (wysokość wyrządzonej szkody) - brak uprzedniej karalności, Przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności mające znaczenie przy wymiarze kar jednostkowych jak też powiązanie czasowo - przestrzenne czynów zarzucanych oskarżonemu. Znaczna społeczna szkodliwość przedmiotowych czynów przemawiała za przyjęciem przy wymiarze kary łącznej zasady kumulacji. Za zasadą zbliżoną do absorpcji przemawia natomiast daleko posunięta łączność czasowo - przedmiotowa czynów. Mając powyższe na uwadze kara łączna została wymierzona przy zastosowaniu zasady asperacji. Wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe jak i kara łączna są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów i współmierne do stopnia jego winy. Kary te uwzględniają cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie mają osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Jednocześnie orzeczone kary stanowią wyraźny sygnał dla społeczeństwa i osób z otoczenia oskarżonego, iż zachowania przestępcze spotykają się ze sprawiedliwą sankcją karną, a osoba za nie odpowiedzialna nie uniknie konsekwencji prawnych. Kary te realizują, więc także cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. 5 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności 6 inne zagadnienia W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7 KOszty procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych mając na względzie jego sytuację majątkową. 7 Podpis

15/251000/0002006/K

Sąd Okręgowy w Łodzi

IV Wydział Karny

154505000005406_XVIII_K_000265_2024_Uz_2024-12-20_001

XVIII K 265/24

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:08.0 CET

2025-01-21 13:40:40.0 CET

15450500

5406

SENTENCE

XVIII K 265/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XVIII Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: SSO Paweł Dobosz Ławnicy: Barbara Orłowska, Barbara Zawadka Protokolant: Klaudia Obrzydowska w obecności prokuratora Wojciecha Skrzypek po rozpoznaniu w dniu 20.12.2024 r. sprawy L. P. s. K. i A. ; urodzonego dnia (...) w K. , obywatel K. , oskarżonego o to, że w okresie od kwietnia 2024 r. do dnia 23 maja 2024 r. w bliżej nieustalonym miejscu

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Aneta Gąsińska" xPublisher="agasinska" xEditorFullName="Aneta Gąsińska" xEditor="agasinska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="1" xFlag="published" xVolType="15/450500/0005406/K" xYear="2024" xVolNmbr="000265" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText><xBx> XVIII K 265/24</xBx></xText> <xText></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> <xBx>Dnia 20 grudnia 2024 r.</xBx></xText> <xText><xBx>Sąd Okręgowy w Warszawie XVIII Wydział Karny w składzie:</xBx></xText> <xText><xBx>Przewodniczący: SSO Paweł Dobosz</xBx></xText> <xText> <xBx> Ławnicy: Barbara Orłowska, Barbara Zawadka </xBx> </xText> <xText><xBx>Protokolant: Klaudia Obrzydowska</xBx></xText> <xText><xBx>w obecności prokuratora Wojciecha Skrzypek </xBx></xText> <xText><xBx>po rozpoznaniu w dniu 20.12.2024 r. </xBx></xText> <xText> <xBx> sprawy <xAnon>L. P.</xAnon> s. <xAnon>K.</xAnon> i <xAnon>A.</xAnon>; <xAnon>urodzonego dnia (...)</xAnon> w <xAnon>K.</xAnon>, obywatel <xAnon>K.</xAnon>,</xBx> </xText> <xText><xBx>oskarżonego o to, że </xBx></xText> <xText> <xBx> w okresie od kwietnia 2024 r. do dnia 23 maja 2024 r. w bliżej nieustalonym miejscu w <xAnon>D.</xAnon> na terenie <xAnon>U.</xAnon>, a następnie na terenie <xAnon>P.</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> brał udział w działalności <xAnon>(...)</xAnon>wywiadu przeciwko <xAnon>R.</xAnon>, w ten sposób, że po zwerbowaniu w <xAnon>D.</xAnon> i otrzymaniu zadań wywiadowczych, instruktażu co do zakamuflowanych kanałów łączności od oficera <xAnon>(...)</xAnon> (<xAnon> (...)</xAnon>) przyjechał w maju 2024 r. do <xAnon>P.</xAnon>, a następnie utrzymując bieżący kontakt poprzez komunikator <xAnon>(...)</xAnon> z prowadzącym go oficerem <xAnon> (...)</xAnon> na kanale <xAnon> (...)</xAnon> kontakt a także otrzymując na swą działalność środki finansowe w krypto walutach realizował zlecone mu zadania polegające na zagubieniu dotychczasowego paszportu <xAnon>(...)</xAnon> i wymianie na nowy dokument w celu ukrycia faktu pobytu na terenie <xAnon>R.</xAnon> nabyciu nowego telefonu, a także rozpoznaniu baz wojskowych, nawiązywaniu kontaktów z żołnierzami <xAnon>(...)</xAnon>, a także oczekiwaniu zgodnie z poleceniami oficera prowadzącego <xAnon> (...)</xAnon> na kolejne, co stanowiło działanie na szkodę <xAnon>R.</xAnon> poprzez przekazywanie <xAnon>(...)</xAnon> służbom specjalnym informacji o potencjale wojskowym<xAnon>R.</xAnon>, a także osobach pełniących służbę w <xAnon>(...)</xAnon>, co mogło stanowić naprowadzenie do dalszego werbunku </xBx> </xText> <xText><xBx>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 130;art. 130 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 130§1 k.k.</xLexLink> </xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>orzeka</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText> <xBx> oskarżonego <xAnon>L. P.</xAnon> uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie <xLexLink xArt="art. 130;art. 130 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 130§1 k.k.</xLexLink> skazuje oskarżonego i przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie <xLexLink xArt="art. 130;art. 130 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 130§1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 60;art. 60 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 60§1 k.k.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 60;art. 60 § 6;art. 60 § 6 pkt. 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">60§6 pkt 2 k.k.</xLexLink> wymierza mu karę roku i 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności; </xBx> </xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText> <xBx> na podstawie <xLexLink xArt="art. 44;art. 44 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 44§2 k.k.</xLexLink> orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci telefonu komórkowego marki <xAnon>(...)</xAnon> oraz trzech kart SIM zabezpieczonych w sprawie (k. 1200) </xBx> </xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText><xBx>na podstawie <xLexLink xArt="art. 63;art. 63 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 63§1 k.k.</xLexLink> na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 23 maja 2024 r. g. 6.00 do 20 grudnia 2024 r.; </xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText><xBx>na podstawie <xLexLink xArt="art. 627" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 627 k.p.k.</xLexLink> zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w sprawie w kwocie 11715,01 (jedenaście tysięcy siedemset piętnaście 01/100) zł. </xBx></xText> </xUnit> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Paweł Dobosz

Aneta Gąsińska

Klaudia Obrzydowska

Aneta Gąsińska

XVIII K 265/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XVIII Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: SSO Paweł Dobosz Ławnicy: Barbara Orłowska, Barbara Zawadka Protokolant: Klaudia Obrzydowska w obecności prokuratora Wojciecha Skrzypek po rozpoznaniu w dniu 20.12.2024 r. sprawyL. P.s.K.iA.;urodzonego dnia (...)wK., obywatelK., oskarżonego o to, że w okresie od kwietnia 2024 r. do dnia 23 maja 2024 r. w bliżej nieustalonym miejscu wD.na terenieU., a następnie na terenieP.wW.brał udział w działalności(...)wywiadu przeciwkoR., w ten sposób, że po zwerbowaniu wD.i otrzymaniu zadań wywiadowczych, instruktażu co do zakamuflowanych kanałów łączności od oficera(...)((...)) przyjechał w maju 2024 r. doP., a następnie utrzymując bieżący kontakt poprzez komunikator(...)z prowadzącym go oficerem(...)na kanale(...)kontakt a także otrzymując na swą działalność środki finansowe w krypto walutach realizował zlecone mu zadania polegające na zagubieniu dotychczasowego paszportu(...)i wymianie na nowy dokument w celu ukrycia faktu pobytu na terenieR.nabyciu nowego telefonu, a także rozpoznaniu baz wojskowych, nawiązywaniu kontaktów z żołnierzami(...), a także oczekiwaniu zgodnie z poleceniami oficera prowadzącego(...)na kolejne, co stanowiło działanie na szkodęR.poprzez przekazywanie(...)służbom specjalnym informacji o potencjale wojskowymR., a także osobach pełniących służbę w(...), co mogło stanowić naprowadzenie do dalszego werbunku tj. o czyn zart. 130§1 k.k. orzeka 1 oskarżonegoL. P.uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawieart. 130§1 k.k.skazuje oskarżonego i przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawieart. 130§1 k.k.w zw. zart. 60§1 k.k.i60§6 pkt 2 k.k.wymierza mu karę roku i 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności; 2 na podstawieart. 44§2 k.k.orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci telefonu komórkowego marki(...)oraz trzech kart SIM zabezpieczonych w sprawie (k. 1200) 3 na podstawieart. 63§1 k.k.na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 23 maja 2024 r. g. 6.00 do 20 grudnia 2024 r.; 4 na podstawieart. 627 k.p.k.zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w sprawie w kwocie 11715,01 (jedenaście tysięcy siedemset piętnaście 01/100) zł.

15/450500/0005406/K

Sąd Okręgowy w Warszawie

XVIII Wydział Karny

151020100000503_I_C_000239_2024_Uz_2025-01-13_001

I C 239/24

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-27 18:00:31.0 CET

2025-01-27 11:28:42.0 CET

15102010

503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt: I C 239/24 upr WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sylwia Piasecka Protokolant: sekretarz sądowy Malwina Milkowska po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 roku w Człuchowie na rozprawie sprawy z powództwa M. S. przeciwko (...) z siedzibą w W. o zapłatę 1 oddala powództwo, 2 zasądza od powoda M. S. na rzecz pozwanego (...) z siedzibą w W. kwotę 1.834,00 złotych (tysiąc osiemset

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Malwina Milkowska" xPublisher="milkowskam" xEditorFullName="Malwina Milkowska" xEditor="milkowskam" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="13" xFlag="published" xVolType="15/102010/0000503/C" xYear="2024" xVolNmbr="000239" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt: I C 239/24 upr</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 20 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="139"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="572"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Przewodniczący:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Sędzia Sylwia Piasecka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Protokolant:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>sekretarz sądowy Malwina Milkowska</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 roku w Człuchowie</xText> <xText>na rozprawie</xText> <xText>sprawy</xText> <xText>z powództwa <xIx><xAnon>M. S.</xAnon></xIx></xText> <xText>przeciwko <xIx> <xAnon>(...)</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> </xIx> </xText> <xText><xIx>o zapłatę</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>oddala powództwo,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądza od powoda <xAnon>M. S.</xAnon> na rzecz pozwanego <xAnon>(...)</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 1.834,00 złotych (tysiąc osiemset trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> <xText>Sygn. akt I C 239/24</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Powód – <xAnon>M. S.</xAnon> prowadzący działalność gospodarczą pod <xAnon> firmą (...)</xAnon> z siedzibą w <xAnon>L.</xAnon>, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł pozew przeciwko <xAnon>(...)</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> o zapłatę kwoty 5.436,69 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 5.436,69 złotych od dnia 14 czerwca 2024 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 5 maja 2023 roku pojazd marki <xAnon>F.</xAnon> nr nadwozia <xAnon> (...)</xAnon>, będący w tym czasie własnością <xAnon>K. Ł.</xAnon>, wskutek zdarzenia komunikacyjnego, uległ uszkodzeniu. W dniu 10 maja 2023 roku przedmiotowa szkoda została zgłoszona do pozwanego, gdzie została zarejestrowana pod numerem <xAnon> (...)</xAnon>. W trakcie czynności wyjaśniających ustalono, iż jedynym sprawcą i winnym zaistniałego zdarzenia oraz związanej z nim szkody jest drugi uczestnik ruchu drogowego mający u pozwanego ważne ubezpieczenie OC posiadacza pojazdu mechanicznego, wobec czego to na <xAnon> (...)</xAnon> ciąży obowiązek naprawienia powstałej szkody.</xText> <xText>Powód zaznaczył, że w toku czynności likwidacyjnych, na podstawie kalkulacji naprawy nr <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 15 maja 2023 roku pozwany ustalił, że koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wynosi 21.479,90 złotych, natomiast na podstawie wyceny nr <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 15 maja 2023 roku, że wartość wyżej wymienionego pojazdu sprzed szkody wynosiła 15.200,00 złotych, a zatem w niniejszej sprawie zaistniała szkoda całkowita, gdzie wysokość odszkodowania ustala się jako różnicę wartości pojazdu przed szkodą i po szkodzie. Na tej podstawie, ustalając w wysokość odszkodowania za przedmiotową szkodę, pozwany przyjął wartość sprzed szkody wyżej wymienionego pojazdu na kwotę 15.200,00 złotych, natomiast wartość wyżej wymienionego pojazdu w stanie uszkodzonym pozwany ustalił na podstawie oferty z internetowej platformy aukcyjnej na kwotę 4.400,00 złotych. O wskazanych ustaleniach pozwany poinformował poszkodowanego decyzją z dnia 24 maja 2023 roku i tym samym dokumentem przyznała odszkodowanie w wysokości 10.800,00 złotych (15.200,00 złotych – 4.400,00 złotych).</xText> <xText>Powód podniósł, że na podstawie umowy cesji wierzytelności zawartej dnia 31 sierpnia 2023 roku <xAnon>K. Ł.</xAnon>, działając przez pełnomocnika <xAnon>K. G. (1)</xAnon>, dokonał na rzecz <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> przelewu przysługującej jemu od pozwanego wierzytelności w postaci odszkodowania (prawo do odszkodowania) z tytułu przedmiotowej szkody. Następnie, na mocy umowy cesji wierzytelności zawartej dnia 1 września 2023 roku <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> dokonała na rzecz <xAnon>M. S.</xAnon> przelewu powyższej wierzytelności.</xText> <xText>Powód wskazał, że na żądaną sumę 5.436,69 złotych składa się kwota 4.600,00 złotych z tytułu dalszej części nieuiszczonego jeszcze odszkodowania za uszkodzenie w dniu 5 maja 2023 roku przedmiotowego pojazdu, 536,69 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 4.600,00 złotych od dnia 10 czerwca 2023 roku do dnia 14 czerwca 2023 roku i kwota 300,00 złotych z tytułu poniesionych kosztów sporządzenia <xAnon>opinii nr (...)</xAnon> z dnia 7 maja 2024 roku.</xText> <xText>Powód podkreślił, że zgadza się z pozwanym, iż w przedmiotowej sprawie zaistniała szkoda całkowita, jednakże nie zgodzia się w kwestii wartości uszkodzonego pojazdu sprzed szkody oraz jego wartości po szkodzie i w konsekwencji z wysokością przyznanego odszkodowania w wysokości 10.800,00 złotych, podczas gdy powinna to być kwota 15.400,00 złotych. Wskazał, że pozwany przyjął zaniżoną wartość wyposażenia dodatkowego w postaci zabudowy kempingowej wnętrza w/w pojazdu oraz bezzasadnie nie uwzględnił dodatniej korekty za niższy od standardowego (normatywnego) przebieg pojazdu.</xText> <xText>Powód zauważył, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do faktycznej sprzedaży uszkodzonego pojazdu lecz do jego naprawy, dlatego też przyjęcie wartości uszkodzonego pojazdu na podstawie oferty uzyskanej z platformy aukcyjnej jest całkowicie niedopuszczalne, a wartość tę należało ustalić przy zastosowaniu programu eksperckiego (w niniejszej sprawie <xAnon>(...)</xAnon>). Zgodnie z arkuszem uszkodzonego pojazdu nr <xAnon> (...)</xAnon>, wartość w/w pojazdu w stanie uszkodzonym wynosi 4.000,00 złotych i taką wartość należało przyjąć przy ustalaniu wysokości odszkodowania. Zatem, skoro w procesie ustalania wysokości odszkodowania za przedmiotową szkodę całkowitą należy przyjąć, że wyżej wymieniony pojazd przed szkodą miał wartość 19.400,00 złotych, natomiast po szkodzie (w stanie uszkodzonym) 4.000,00 złotych, toteż wysokość odszkodowania za uszkodzenie w/w pojazdu wynosi 15.400,00 złotych, a wobec dotychczasowego uiszczenia kwoty 10.800,00 złotych, pozostało jeszcze do zapłaty z tego tytułu kwota 4.600,00 złotych powiększona o odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od dnia 10 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty, a które to odsetki powód skapitalizował.</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew pozwany <xAnon> – (...)</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, podniósł zarzut braku wykazania przez powoda legitymacji procesowej czynnej do dochodzenia roszczeń w związku ze szkodą z dnia 5 maja 2023 roku, powstałą w samochodzie marki <xAnon>F.</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>. Zaznaczył, że powód wywodzi swoje roszczenie z umów cesji wierzytelności, z których wynika, że dotyczą one szkody z dnia 11 maja 2023 roku, a nie z dnia 5 maja 2023 roku. Pozwany zakwestionował również załączone do pozwu wyliczenie wysokości szkody, wykonane na zlecenie powoda, albowiem odnosi się ono do szkody z dnia 11 maja 2023 roku, a nie 5 maja 2023 roku.</xText> <xText>Wobec powyższego pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.</xText> <xText>Ponadto w uzasadnieniu przyznał, że sprawca szkody kierujący samochodem <xAnon>V.</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> posiadał ważne ubezpieczenie w zakresie OC u pozwanego, jak również, że po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym przyznał i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie za uszkodzony pojazd w łącznej kwocie 10.800,00 złotych. Zaznaczył, że wysokość szkody została ustalona metodą, tzw. szkody całkowitej jako różnica między wartością pojazdu przed szkodą i wartością pojazdu po stanie uszkodzonym. Wartość pojazdu w stanie uszkodzonym została przyjęta w wysokości 4.000,00 złotych, która to kwota stanowiła najwyższą ofertę zaoferowaną za pojazd marki <xAnon>F.</xAnon> w stanie uszkodzonym. Natomiast wartość pojazdu <xAnon>F.</xAnon> w stanie nieuszkodzonym pozwany ustalił z uwzględnieniem korekt ujemnych i dodatnich, mających wpływ na ustalenie rzeczywistej wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym.</xText> <xText>Ponadto pozwany podtrzymał swoje stanowisko zawarte na etapie likwidacji szkody i nie uznał dalszych roszczeń powoda, również w zakresie kosztów wykonania opinii, albowiem kwota odszkodowania za uszkodzony pojazd, wypłacona na etapie likwidacji szkody, spełniła swoją kompensacyjną funkcję i w pełni wyrównała uszczerbek jaki wystąpił w majątku poszkodowanego.</xText> <xText>Na rozprawie w dniu 2 października 2024 roku powód wskazał, że data szkody podana w umowie stanowi omyłkę. Jednocześnie zaznaczył, że błędna data powstania szkody widnieje również w dokumentach pozwanego.</xText> <xText xALIGNx="center">Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xText> <xText>W dniu 5 maja 2023 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki <xAnon>F. (...)</xAnon>, o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, rok produkcji 2006. W dacie kolizji z samochodem osobowym marki <xAnon>V.</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon> stanowiło własność <xAnon>K. Ł.</xAnon>, który kierował pojazdem.</xText> <xText>Poszkodowany – <xAnon>K. Ł.</xAnon> sprowadził auto z Francji i był w Polsce pierwszym jego właścicielem. W dacie zakupu auta poszkodowany nie posiadał wiedzy czy przed nabyciem pojazd uczestniczył w jakichkolwiek kolizjach drogowych. W dacie zakupu auto nie było jezdne, albowiem miało uszkodzony silnik – kabel zasilania od wtryskiwaczy był niesprawny. Poszkodowany <xAnon>K. Ł.</xAnon> naprawił samochód osobowy marki <xAnon>F. (...)</xAnon>.</xText> <xText>Na skutek kolizji w dniu 5 maja 2023 roku w samochodzie marki <xAnon>F. (...)</xAnon> uszkodzeniu uległo koło, wachacz, błotnik, maska, zderzak i układ kierowniczy.</xText> <xText>W dacie zdarzenia sprawca korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC w pozwanego. Dlatego też poszkodowany – <xAnon>K. Ł.</xAnon> – w dniu 10 maja 2023 roku zgłosił szkodę do pozwanego, który w toku postępowania likwidacyjnego ustalił, że zakres uszkodzeń pojazdu, jak i koszt jego naprawy był technologicznie i ekonomicznie nieuzasadniony. W związku z tym pozwany uznał, że jest to szkoda całkowita i ustalił odszkodowanie jako różnicę między wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym, która wynosiła 15.200,00 złotych brutto, a jego wartością po szkodzie – w stanie uszkodzonym – 4.400,00 złotych. W konsekwencji pozwany wypłacił poszkodowanemu <xAnon>K. Ł.</xAnon> tytułem odszkodowania kwotę 10.800,00 złotych.</xText> <xText><xIx>bezsporne, nadto dowód: zeznania świadka <xAnon>K. Ł.</xAnon> 00:04:56 – 00:07:40 k. 128v, wycena z dnia 15 maja 2023 roku k. 21 – 22v, dowód z innych wniosków dowodowych: decyzja z dnia 24 maja 2023 roku k. 23 – 23v. akta szkody – pisma z dnia 11 maja 2023 roku k. 78. </xIx></xText> <xText>Poszkodowany – <xAnon>K. Ł.</xAnon> całe otrzymane odszkodowanie w wysokości 10.800,00 złotych wykorzystał na naprawę uszkodzonego w dniu 5 maja 2023 roku pojazdu marki <xAnon>F. (...)</xAnon>. Poszkodowany – <xAnon>K. Ł.</xAnon> sam naprawił auto w warsztacie, a następnie je sprzedał za kwotę około 12.000,00 złotrych.</xText> <xText>Uzyskana z odszkodowania kwota wystarczyła na naprawę auta.</xText> <xText><xIx>dowód: zeznania świadka <xAnon>K. Ł.</xAnon> 00:10:43 k. 128v</xIx>.</xText> <xText>W dniu 29 sierpnia 2023 roku <xAnon>K. Ł.</xAnon> udzielił pełnomocnictwa <xAnon>K. G. (1)</xAnon> i <xAnon>A. T.</xAnon> do dokonania sprzedaży, w tym przelewu (cesji) przysługujących mu wierzytelności pieniężnych z tytułu szkody powstałej w samochodzie marki <xAnon>F. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> na rzecz <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon>.</xText> <xText>W dniu 31 sierpnia 2023 roku pełnomocnik <xAnon>K. G. (1)</xAnon> zawarła z <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon> umowę przelewu wierzytelności.</xText> <xText>W treści umowy wskazano, że cedent tytułem sprzedaży przelał na rzecz cesjonariusza wszelkie niezapłacone dotąd wierzytelności, w tym wierzytelności przyszłe (np. z tytułu kosztów ekspertyzy technicznej lub nieujawnionych dotąd uszkodzeń) wynikające ze szkody w pojeździe marki <xAnon>F.</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, powstałej na skutek zdarzenia z dnia 11 maja 2023 roku, likwidowanej pod numerem akt szkody <xAnon> (...)</xAnon>, wobec wszystkich podmiotów zobowiązanych do naprawienia tej szkody, a w tym wobec sprawcy i jego ubezpieczyciela w zakresie OC albo wobec ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia AC oraz ewentualni innych podmiotów odpowiedzialnych za szkodę, a w tym <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon>. Natomiast cesjonariusz przyjął wierzytelność i zobowiązał się do zapłaty na rzecz cedenta ustalonego w umowie wynagrodzenia, które stanowi cenę sprzedaży.</xText> <xText>W treści umowy zawarto również oświadczenie cedenta, z którego wynikało, że łączna suma odszkodowania jaką otrzymał w związku ze szkodą, wyniosła do dnia zawarcia umowy 10.800,00 złotych oraz, że koszty naprawy pojazdu wynikające ze szkody nie zostały pokryte na podstawie przedstawienia dłużnikowi rachunku, faktury VAT lub innego dokumentu potwierdzającego wysokość kosztów naprawy. Przy czym koszty te nie dotyczą holowania, najmu pojazdu zastępczego, parkowania, ani przedmiotów przewożonych w przedmiotowym pojeździe. Z dalszych oświadczeń cedenta wynikało nadto, że wierzytelność będąca przedmiotem umowy została zaspokojona wyłącznie w kwocie określonej w kosztorysie lub oświadczeniu ubezpieczyciela, które przekazał cesjonariuszowi oraz, że cedent ujawnił cesjonariuszowi wszelkie nienaprawione uszkodzenia, jakie pojazd posiadał przed powstaniem szkody komunikacyjnej.</xText> <xText>Poszkodowany – <xAnon>K. Ł.</xAnon> powiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności na rzecz <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon>.</xText> <xText><xIx>dowód z innych wniosków dowodowych: pełnomocnictwo z dnia 29 sierpnia 2023 roku k. 24, wydruk umowy przelewu wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku k. 25 – 26, akta szkody – powiadomienie z dnia 31 sierpnia 2023 roku k. 78. </xIx></xText> <xText>W dniu 1 września 2023 roku powód – <xAnon>M. S.</xAnon> zawarł z <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon> umowę przelewu (cesji) wierzytelności – umowę sprzedaży. Z treści umowy wynikało, że zbywca tytułem sprzedaży przelał nabywcy wszystkie niezapłacone dotychczas wierzytelności, w tym wierzytelności przyszłe, wynikające ze szkody z dnia 11 maja 2023 roku, w pojeździe marki <xAnon>F.</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, likwidowanej pod numerem akt szkody <xAnon> (...)</xAnon>, wobec wszystkich podmiotów zobowiązanych do naprawienia szkody, a w tym sprawcy i jego ubezpieczyciela w zakresie OC albo wobec ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia AC oraz ewentualni innych podmiotów odpowiedzialnych za szkodę, a w tym <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> <xText>W treści umowy wskazano nadto, że przelew obejmuje dostęp do akt szkody oraz wierzytelności przyszłe, na przykład z tytułu kosztów ekspertyzy technicznej lub dodatkowo ujawnionych uszkodzeń, ale nie obejmuje odszkodowania z tytułu holowania, parkingu i najmu pojazdu zastępczego.</xText> <xText>Powód – <xAnon>M. S.</xAnon> ustalił wysokość szkody na podstawie ekspertyzy zleconej osobie trzeciej.</xText> <xText><xIx>dowód: kalkulacja naprawy nr <xAnon> (...)</xAnon> k. 16 – 20, dowód z innych wniosków dowodowych: kserokopia umowy przelewu wierzytelności z dnia 1 wrześni</xIx>a 2023 roku k. 27.</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="719"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center">Sąd zważył co następuje:</xText> <xText>Roszczenie strony powodowej nie zasługiwało na uwzględnienie.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki <xAnon>F. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, stanowiący w dacie zdarzenia własność <xAnon>K. Ł.</xAnon>, jak również, że sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdów mechanicznych u pozwanego. Bezspornym była również okoliczność, że po zgłoszeniu szkody, pozwany prowadził postępowanie likwidacyjne pod numerem akt szkody <xAnon> (...)</xAnon>, w trakcie którego ustalił, że szkoda jest całkowita i w konsekwencji tego wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 10.800,00 złotych, które w całości zostało przeznaczone przez właściciela uszkodzonego pojazdu na jego naprawę a uzyskana od pozwanego kwota wystarczyło na przywrócenie stanu auta sprzed zdarzenia komunikacyjnego, jak również, że <xAnon>K. Ł.</xAnon>, po naprawie auta, sprzedał je osobom trzecim za kwotę około 12.000,00 złotych. Niewątpliwym był również fakt, że właściciel pojazdu marki <xAnon>F. (...)</xAnon> – <xAnon>K. Ł.</xAnon>, przez pełnomocnika <xAnon>K. G. (1)</xAnon>, zawarł umowę cesji wierzytelności z <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon>, z której treści wynikało, że zbył wszelkie niezapłacone dotąd wierzytelności wynikające ze szkody w przedmiotowym pojeździe, a następnie wierzytelności te zostały nabyte przez powoda.</xText> <xText>Zatem, powód wywodził swoje roszczenie z umowy cesji wierzytelności, którą zawarł w dniu 1 września 2023 roku.</xText> <xText>Zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 509" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 509 k.c.</xLexLink> przelew wierzytelności to umowa, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza). Zatem przelew wierzytelności z <xLexLink xArt="art. 509" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 509 k.c.</xLexLink> w relacji dłużnik cedowanej wierzytelności, a jej cesjonariusz, powoduje zmianę podmiotu, któremu dłużnik powinien spełnić świadczenie. Dlatego też z chwilą dokonania cesji nabywca wierzytelności uzyskuje status wierzyciela. Przy czym nie można pomijać, że cesjonariusz nabywa w drodze przelewu tylko tyle praw, ile przysługiwało jego poprzednikowi prawnemu - cedentowi.</xText> <xText>Istotnym jest również, że przedmiotem przelewu co do zasady może być wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać. Przy czym powinna ona być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Konieczne jest również wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, wyraźne oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 1999 roku, III CKN 423/98, Biuletyn Sądu Najwyższego 2000/1 str. 1).</xIx></xText> <xText>W myśl natomiast <xLexLink xArt="art. 510;art. 510 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 510 § 1 kc</xLexLink> umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Stosownie zaś do treści <xLexLink xArt="art. 510;art. 510 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 510 § 2 k.c.</xLexLink> jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania.</xText> <xText>Z treści powyższego przepisu <xLexLink xArt="art. 510;art. 510 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 510 § 2 kc</xLexLink> wynika zasada kauzalności materialnej samoistnej umowy przelewu wierzytelności. Czyli przepis ten przewiduje, że prawną przyczyną przelewu wierzytelności jest wykonanie istniejącego już między stronami zobowiązania (causa solvendi), a ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2006 roku, V CSK 253/06, OSNC 2007, Nr 9, poz. 141).</xIx> Zatem ważność samoistnej umowy przelewu zależy od istnienia ważnego zobowiązania do zawarcia tej umowy i odzwierciedla istotę gospodarczą czynności prawnej stron. Wprawdzie <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeks cywilny</xLexLink> nie wprowadził wymogu wskazywania w umowie przeniesienia wierzytelności zobowiązania, w wykonaniu którego dochodzi do przelewu, co oznacza mimo materialnej kauzalności formalnie oderwany charakter samoistnej umowy przelewu, jednakże cedent i cesjonariusz w ramach łączącego ich stosunku prawnego zobowiązani są uzgodnić kauzę w sposób wyraźny bądź dorozumiany, ale nie muszą jej ujawniać na zewnątrz, zwłaszcza dłużnikowi. Przelew ma bowiem charakter nabycia pochodnego i nie wymaga zgody dłużnika. Ponadto, w sprawie o spełnienie świadczenia z tytułu wierzytelności objętej przelewem, dłużnik może stawiać zarzuty dotyczące stosunku wewnętrznego między cedentem a cesjonariuszem, w tym kwestionować istnienie i prawidłowość kauzy <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 1998 r., II CKN 387/97, OSNC 1998, Nr 10, poz. 162)</xIx>. Brak lub wadliwość causae cessionis powoduje, że cesjonariusz nie nabywa wierzytelności. Z treści <xLexLink xArt="art. 510;art. 510 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 510 § 2 k.c.</xLexLink> wynika także, że umowa rozporządzająca jest kauzalna, gdyż jej ważność zależy od istnienia uprzedniego zobowiązania do przeniesienia wierzytelności <xIx>(por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z kwietnia 2016 roku, sygn. akt IV CSK 403/15 </xIx>LEX nr 2044487).</xText> <xText>Z powyższego wynika zatem, że wykazanie <xIx>kauzy </xIx>ma również wpływ na wykazanie legitymacji procesowej czynnej.</xText> <xText>Legitymacja procesowa jest bowiem jedną z przesłanek materialnych, czyli okoliczności stanowiących w świetle prawa materialnego warunki poszukiwania ochrony prawnej na drodze sądowej. Otóż, aby ochrona ta mogła być przez sąd udzielona, z żądaniem jej udzielenia musi wystąpić osoba uprawniona. Wykazanie legitymacji procesowej czynnej powinno mieć miejsce już w fazie składania pozwu i stanowić wstępny etap, pozwalający sądowi na rozważenie w dalszym zakresie zasadności roszczenia. Ponadto należy zauważyć, że zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie, zgodnie przyjmuje się, że legitymacja procesowa jest zawsze powiązana z normami prawa materialnego. Sąd dokonuje oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy i bierze tę przesłankę pod uwagę z urzędu, ma zatem obowiązek ustalić okoliczności, które stanowią o istnieniu tej legitymacji. Brak legitymacji procesowej zarówno czynnej jak i biernej prowadzić musi do wydania wyroku oddalającego powództwo.</xText> <xText>Istotnym jest również, że stwierdzony brak legitymacji winien być przy tym brany pod uwagę przez Sąd zarówno z urzędu, jak i na zarzut pozwanego.</xText> <xText>Zgodnie zaś z treścią <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 kc</xLexLink>, ciężar wykazania powyższych okoliczności, czyli zarówno zasadności, w tym legitymacji procesowej, jak i wysokości szkody spoczywał na powodzie.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie pozwany <xAnon> – (...)</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> podniósł zarzut braku legitymacji procesowej czynne powoda, wskazując że z załączonych do akt dokumentów w postaci umów cesji wynika, że szkoda miała miejsce w dniu 11 maja 2023 roku, a nie w dniu 5 maja 2023 roku.</xText> <xText>Wobec powyższego Sąd zobowiązany był, w pierwszej kolejności rozważyć, czy podniesiony przez pozwanego zarzut jest zasadny.</xText> <xText>W ocenie Sądu, okoliczność wskazane przez pozwanego, a uzasadniające brak legitymacji procesowej czynnej nie zasługują na uwzględnienie.</xText> <xText>Wprawdzie z przedłożony przez powoda dokumentów wynika, że szkoda miała miejsce w dniu 11 maja 2023 roku, jednakże z niekwestionowanych przez stronę pozwaną wyjaśnień powoda złożonych w toku niniejszego procesu, wynika że błąd w określeniu daty powstania szkody jest omyłką pisarską. Okoliczność ta znajduje również potwierdzenie w aktach szkody, w których także pojawia się ta oczywista omyłka w zakresie określenia daty powstania szkody. Ponadto z akt szkody wynika nie tylko numer szkody, ale również marka pojazdu, dane osobowe właściciela pojazdu i osoby będącej sprawcą. Dlatego też Sąd nie miał wątpliwości, że przedmiotem umowy cesji wierzytelności była szkoda, która miała miejsce w dniu 5 maja 2023 roku, a nie w dniu 11 maja 2023 roku.</xText> <xText>Niemniej jednak, wątpliwości Sądu, co do legitymacji procesowej powoda powstały w związku z brakiem wykazania przez niego, w toku niniejszego procesu, <xIx>kauzy</xIx>.</xText> <xText>Powód celem wykazania zasadności roszczenia, a mianowicie <xIx>kausy</xIx> i legitymacji procesowej czynnej przedłożył umowę cesji wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku zawartą pomiędzy poszkodowanym – <xAnon>K. Ł.</xAnon> a <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon> oraz umowę z dnia 1 września 2023 roku, którą powód zawarł z <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon> oraz prywatną ekspertyzę.</xText> <xText>Jednakże, w ocenie Sądu, z powyższego materiału dowodowego wynika jedynie okoliczność, że takie umowy zostały zawarte, nie wynika natomiast w sposób nie budzący wątpliwości, że na ich podstawie doszło do przelewu jakichkolwiek wierzytelności, które powstały w związku ze szkodą w samochodzie <xAnon>F. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>. Z zeznań świadka – właściciela uszkodzonego pojazdu marki <xAnon>F. (...)</xAnon> – <xAnon>K. Ł.</xAnon> wynika bowiem, że kwota uzyskana od pozwanego tytułem odszkodowania w wysokości 10.800,00 złotych wystarczyła na naprawę auta i poszkodowany nie angażował w naprawę pojazdu żadnych swoich środków.</xText> <xText>Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, albowiem były one spójne i konsekwentne, a nadto nie były kwestionowane przez strony procesu.</xText> <xText>Wprawdzie w treści umowy cesji wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku znajduje się oświadczenie cedenta, z którego wynika, że cedent tytułem sprzedaży przelał na rzecz cesjonariusza wszelkie niezapłacone dotąd wierzytelności, w tym wierzytelności przyszłe (np. z tytułu kosztów ekspertyzy technicznej lub nieujawnionych dotąd uszkodzeń) wynikające ze szkody w pojeździe marki <xAnon>F.</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, powstałej na skutek zdarzenia z dnia 11 maja 2023 roku, likwidowanej pod numerem akt szkody <xAnon> (...)</xAnon>, wobec wszystkich podmiotów zobowiązanych do naprawienia tej szkody, a w tym wobec sprawcy i jego ubezpieczyciela w zakresie OC albo wobec ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia AC oraz ewentualnie innych podmiotów odpowiedzialnych za szkodę, a w tym <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon> oraz, że koszty naprawy pojazdu wynikające ze szkody nie zostały pokryte na podstawie przedstawienia dłużnikowi rachunku, faktury VAT lub innego dokumentu potwierdzającego wysokość kosztów naprawy, a nadto że wierzytelność będąca przedmiotem umowy została zaspokojona wyłącznie w kwocie określonej w kosztorysie lub oświadczeniu ubezpieczyciela, które przekazał cesjonariuszowi oraz, że cedent ujawnił cesjonariuszowi wszelkie nienaprawione uszkodzenia, jakie pojazd posiadał przed powstaniem szkody komunikacyjnej.</xText> <xText>W ocenie Sądu, powyższe oświadczenia absolutnie nie świadczą o tym, że jakieś niezaspokojone z tytułu szkody przyszłe wierzytelność istniały w dacie zawarcia umowy cesji wierzytelności, biorąc pod uwagę przede wszystkim zeznania świadka <xAnon>K. Ł.</xAnon>. Ponadto powód nie wykazał aby w dacie zawarcia umów cesji wierzytelności faktycznie istniały jakieś nienaprawione uszkodzenia, jak również aby samochód nie został przywrócony do stanu sprzed kolizji.</xText> <xText>Analizując natomiast treść umowy cesji wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku, w szczególności pod kątem złożonych przez cedenta oświadczeń, wynika że jest to standardowy formularz, którym posługuje się profesjonalny podmiot <xAnon> - (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon> – zajmujący się nabywaniem wierzytelności, a w którym wypełnione zostały jedynie pola w zakresie danych osobowych cedenta – <xAnon>K. Ł.</xAnon>, uszkodzonego pojazdu i numeru akt szkody oraz wypłaconego odszkodowania. Istotnym jest również, że powód nie wykazał, w toku niniejszego procesu, aby poszkodowany – <xAnon>K. Ł.</xAnon> miał jakikolwiek wpływ na treść tego dokumentu, w świetle złożonych przez niego zeznań w charakterze świadka.</xText> <xText>Zatem, skoro powód nie wykazał aby w dniu 31 sierpnia 2023 roku istniała jeszcze jakakolwiek wierzytelność z tytułu szkody w pojeździe marki <xAnon>F. (...)</xAnon>, to tym samym nie mogła ona istnieć dzień później, a mianowicie w dniu 1 września 2023 roku, kiedy to powód zawarł umowę cesji wierzytelności z <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon>.</xText> <xText>Zgodnie natomiast z przyjętą i ugruntowaną linią orzecznictwa, którą Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela, w świetle <xLexLink xArt="art. 509" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 509 kc</xLexLink> przelew wierzytelności jest umową zawartą między wierzycielem (cedent), a osobą trzecią (cesjonariusz), na mocy której dotychczasowy wierzyciel przenosi na osobę trzecią oznaczoną wierzytelność przysługującą mu dotychczas w stosunku do określonego dłużnika. Razem z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zatem przytoczony przepis opisuje umowę przelewu wierzytelności, ale nie przesądza jej charakteru prawnego, o którym stanowi <xLexLink xArt="art. 510" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 510 kc.</xLexLink> Zgodnie z § 1 tego przepisu, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania (§ 2) <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 10 sierpnia 2022 roku, II CSKP 449/22)</xIx>.</xText> <xText>Zatem, skoro powód w toku niniejszego procesu, nie wykazał istnienia zobowiązania, to tym samym nie można uznać aby umowa cesji wierzytelności, z której wywodzi on swoje roszczenie, była ważna.</xText> <xText>Sąd zwrócił również uwagę na fakt, że w żadnej z przedłożonych przez powoda umów cesji wierzytelności, w ocenie Sądu, nie był dokładnie określony zakres wierzytelności objęty umową, a jedynie to czego umowa cesji wierzytelności nie dotyczy. Miało to o tyle istotne znaczenie, że w świetle zeznań świadka <xAnon>K. Ł.</xAnon>, Sąd powziął wątpliwości co do istnienia i prawidłowości <xIx>kauzy</xIx>, albowiem nie miał możliwości weryfikacji zakresu tych umów, a w szczególności ustaleń dotyczących wysokości ceny nabytej wierzytelności lub wysokości wynagrodzenia.</xText> <xText>Sąd w niniejszym składzie zgadza się bowiem ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w <xIx>uchwale 7 Sędziów z 29 maja 2019 roku, sygn. III CZP 68/18</xIx>, z której wynika, że wprawdzie wierzytelności (roszczenia) bezpośrednio poszkodowanych w stosunku do towarzystw ubezpieczeniowych o naprawienie szkody są w obecnym stanie prawnym co do zasady zbywalne, jednakże nie oznacza to wyłączenia umów przelewu dotyczących tych wierzytelności, a w istocie leżących u ich podstaw umów sprzedaży (w przypadku przelewu związanego ze sprzedażą) lub umów o świadczenie usług związanych z inkasem (w przypadku przelewu w celu inkasa), spod oceny w świetle ogólnych reguł ważności czynności prawnych ( <xLexLink xArt="art. 58" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 kc</xLexLink>) oraz w świetle przepisów o ochronie konsumentów przed skutkami niedozwolonych klauzul umownych ( <xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> kc</xLexLink>). Jak wskazuje Sąd Najwyższy istotna w tym zakresie może być zwłaszcza kontrola wysokości ceny nabytej wierzytelności lub wysokości wynagrodzenia za usługi związane z inkasem wierzytelności oraz warunków płatności ustalonej ceny lub uzgodnionego wynagrodzenia. Są to niewątpliwie kwestie bardzo wrażliwe społecznie.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie niewątpliwym natomiast jest, że z przedłożonych przez powoda umów cesji wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku i z dnia 1 września 2023 roku absolutnie nie wynika cena czy też wynagrodzenie, które zostało ustalone za zawartą umowę, jak również cena czy też wynagrodzenie, które otrzymał od poprzedniego cesjonariusza właściciel pojazdu marki <xAnon>F. (...)</xAnon> – <xAnon>K. Ł.</xAnon>.</xText> <xText>Ponadto powód nie wykazał aby kwota wynikająca z kalkulacji była faktycznie ceną czy też wynagrodzeniem uiszczonym za zawartą umowę przelewu wierzytelności. W konsekwencji Sąd nie miał możliwości jej zweryfikowania w kontekście kwoty czy też wynagrodzenia wynikającego z przedmiotowych umów cesji wierzytelności.</xText> <xText>Powyższa okoliczność, w ocenie Sądu, miała również istotne znaczenie albowiem skoro powód nabył wierzytelność od profesjonalnego podmiotu, który z kolei na podstawie umowy cesji wierzytelności, nabył od bezpośrednio poszkodowanego będącego konsumentem wierzytelność, która przysługuje w stosunku do towarzystwa ubezpieczeniowego, to badaniu przez Sąd podlegać powinna w pierwszej kolejności kwestia, czy konsument zawierający umowę cesji wierzytelności miał świadomość, w jakiej wysokości mógłby dochodzić dalszego odszkodowania od towarzystwa ubezpieczeniowego oraz czy został o tym poinformowany przez profesjonalny podmiot zajmujący się nabywaniem, w drodze cesji, takich roszczeń w celu ich dalszego dochodzenia przed sądem, a ponadto czy zaoferowana cena nabycia takiej wierzytelności stanowiła dla konsumenta odpowiedni ekwiwalent, przy uwzględnieniu wysokości dalszego odszkodowania, którego będzie dochodził nabywca wierzytelności dla siebie (<xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1 </xSUPx>kc</xLexLink>), a w konsekwencji, czy konkretna umowa cesji nie pozostaje w sprzeczności z regulacją prawną pełnego odszkodowania dla bezpośrednio poszkodowanego (<xLexLink xArt="art. 58" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 361;art. 363" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 i art. 363 kc</xLexLink>).</xText> <xText>Są to zatem dwie istotne okoliczności, których zbadanie i ustalenie przez Sąd rozpoznający sprawę o zapłatę na rzecz nabywcy wierzytelności znajduje swoje uzasadnienie prawne w treści <xLexLink xArt="art. 58" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 kc</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> kc</xLexLink>, na które wskazuje powyższa uchwała 7 Sędziów Sądu Najwyższego.</xText> <xText>W przypadku bowiem zbycia wierzytelności przez konsumenta na rzecz profesjonalnego podmiotu, który następnie dochodzi przez Sądem zasądzenia na swoją rzecz na podstawie umowy cesji wierzytelności, której wysokość znacznie przekracza wskazaną w umowie cesji cenę jej zbycia, względnie cena w umowie cesji nie została w ogóle wskazana, bądź nie jest podana z powołaniem na tajemnicę handlową, istnieje podstawa do przyjęcia, że taka cesja pozostaje w sprzeczności z celem pełnego odszkodowania w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 361;art. 361 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 §2</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 363" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 363 kc</xLexLink>, którego zakres został ukształtowany w orzecznictwie sądowym, w szczególności Sądu Najwyższego, na przestrzeni ostatnich lat w odniesieniu do odszkodowania, jakiego dochodzi przez Sądem bezpośrednio poszkodowany.</xText> <xText>Zasada naprawienia szkody w pełnej wysokości ma bowiem na celu przywrócenie stanu sprzed szkody na rzecz poszkodowanego, który często nie będąc świadomy, po dokonaniu naprawy, bądź jej zaniechaniu i zbyciu pojazdu oraz po otrzymaniu, w toku likwidacji szkody od towarzystwa ubezpieczeniowego odpowiedniej kwoty pieniężnej, a następnie w drodze umowy cesji zbywa na rzecz profesjonalnego podmiotu wierzytelność w pozostałym zakresie, której dochodzi nabywca wierzytelności, ale już we własnym imieniu i na swoją rzecz. W konsekwencji uzyskana w wyroku kwota stanowi dochód nabywcy wierzytelności, niejednokrotnie oderwany od realnej sytuacji naprawienia szkody na rzecz bezpośrednio poszkodowanego, który już nie ma o tym świadomości.</xText> <xText>W takiej sytuacji kosztem naruszenia istotnego interesu konsumenta – poszkodowanego, przysługujące mu odszkodowanie w pełnej wysokości (<xLexLink xArt="art. 361;art. 361 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 §2 kc</xLexLink>), w istotnym zakresie jest transferowane do podmiotu, który z zawierania umów cesji z poszkodowanymi uczynił swoje źródło dochodu, co w ocenie Sądu, nie tylko narusza interes konsumenta (<xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> kc</xLexLink>), ale też pozostaje w oczywistej sprzeczności z celem odszkodowania, które powinien otrzymać poszkodowany, ale wskutek niewiedzy wynikającej z braku informacji, zawierając niekorzystną dla siebie umowę cesji, nie naprawia swojej szkody w pełnej wysokości, ale w istotnym zakresie nieświadomie transferuje wierzytelność, a tym samym dochód do osoby trzeciej, która szkody nie poniosła, jej następnie nie naprawia i naprawiać nie będzie. (<xLexLink xArt="art. 58" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 kc</xLexLink> ).</xText> <xText>Wprawdzie powyższa okoliczność nie została podniesiona przez pozwanego, jednakże Sąd mając na uwadze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu, jako Sąd krajowy, jest zobowiązany podjąć z urzędu czynności dochodzeniowe w celu ustalenia, czy postanowienia umowne zawarte w umowie, która jest podstawą i przedmiotem toczącego się przed nim sporu i która została zawarta pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem, są objęte zakresem stosowania <xIx>dyrektywy Rady 93/13 WE z dnia 5 kwietnia 1993 roku</xIx>, dotyczącej nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, a jeżeli tak, to Sąd zobowiązany jest z urzędu zbadać, czy postanowienie to ewentualnie ma nieuczciwy charakter <xIx>(por. wyrok z dnia 9 listopada 2010 roku, V. C.-137/08 EU, wyrok z dnia 14 czerwca 2012 roku B. E. (...), C-618/10 EU, wyrok z dnia 21 lutego 2013 roku, (...) Bank (...)-472 / 11 EU i inne orzeczenia)</xIx>. W każdym wypadku chodzi bowiem o zapewnienie realnego przestrzegania <xIx>dyrektywy Rady 93/13 WE z dnia 5 kwietnia 1993 roku</xIx>, dotyczącej nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, która w razie stwierdzenia naruszenia praw konsumenta nakazuje Sądowi krajowemu pominięcie uznanego za abuzywny postanowienia umowy, bez możliwości zastąpienia go inną treścią.</xText> <xText>Z powyższego wynika zatem, że Sąd mimo iż poszkodowany nie jest stroną obecnego procesu, jest zobowiązany do zbadaniu i oceny pierwotnej umowy cesji wierzytelności, z której powód wywodzi swoje roszczenie w stosunku do towarzystwa ubezpieczeniowego, pod kątem ochrony interesów poszkodowanego, co jest elementem kontroli pośredniej z uwagi na kwestię badania legitymacji czynnej w procesie o zapłatę z powództwa nabywcy wierzytelności.</xText> <xText>Skoro jednak powód nie wskazał ceny czy też wynagrodzenia otrzymanego przez poszkodowanego od <xAnon> – (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> oraz nie określił ceny czy też wynagrodzenia ustalonej pomiędzy nim a <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, to w konsekwencji Sąd nie miał możliwości ustalenia czy umowa przelewu wierzytelności zawarta przez poszkodowanego <xAnon>K. Ł.</xAnon> była skuteczna i ważna, a w konsekwencji czy powodowi przysługiwała legitymacja procesowa czynna z uwagi na istnienie ważnej i prawidłowej <xIx>kauzy</xIx>.</xText> <xText>Należy również zwrócić uwagę na fakt, że skoro poszkodowany <xAnon>K. Ł.</xAnon> otrzymał już odszkodowanie, które w całości przeznaczył na naprawę auta i następnie sprzedał pojazd osobom trzecim, to żądanie zapłaty dochodzone w niniejszej sprawie mogło dotyczyć jedynie - oczekiwanego przez powoda - &quot;uzupełnienia&quot; kwoty odszkodowania do sumy równej kosztom restytucji, obliczonym przez niego metodą kosztorysową.</xText> <xText>Bezspornym jednak jest, że przedmiotowe auto nie znajduje się w majątku powoda, dlatego też w ocenie Sądu, naprawienia pojazdu kompensacją nie może nastąpić przez zapłatę równowartości hipotetycznych kosztów przywrócenia stanu poprzedniego, bowiem uszczerbek w tej postaci (uszkodzenia samochodu) już nie istnieje, a szkoda zmieniła swą postać na ewentualne wydatkowanie własnych aktywów na naprawę pojazdu i ten właśnie uszczerbek podlegałby naprawieniu przez ubezpieczyciela poprzez zapłatę równowartości kwoty wyłożonej na przeprowadzenie naprawy <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 8 grudnia 2022 r., (...) 726/22)</xIx>.</xText> <xText>Dlatego też Sąd powziął wątpliwości, czy wogóle i w jakim zakresie powód wydatkowałby własne aktywa na naprawę pojazdu, skoro nie jest i nie będzie w posiadaniu przedmiotowego auta. Takie postępowanie powoda, zdaniem Sądu, należy traktować w kategoriach nieuzasadnionego przysporzenia.</xText> <xText>Wobec powyższego Sąd pominął dowód z opinii biegłego sądowe, albowiem dowód ten był nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy i zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania. Wyliczenie tych kosztów przez biegłego sądowego nie byłoby bowiem absolutnie dowodem na to, że powód faktycznie takie środki finansowe wykorzystałby na naprawę, skoro nie jest w posiadaniu tego auta, a nadto auto zostało już naprawione.</xText> <xText>Zatem, skoro powód nie wykazał zasadności dochodzonego roszczenia w zakresie istnienia i ważności <xIx>kauzy</xIx>, a w konsekwencji swojej legitymacji procesowej czynnej, to Sąd oddalił powództwo w całości, o czym orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.</xText> <xText>O kosztach procesu Sąd orzekł, na mocy <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1;art. 98 § 1(1);art. 98 § 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1, 1<xSUPx>1</xSUPx> i 3 k.p.c.</xLexLink>, który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie powód jest stroną przegrywająca proces, zatem zasadnym było zasądzić od niego na rzecz pozwanego koszty procesu.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie pozwany reprezentowany był przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego. Zatem koszty procesu obejmują opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych oraz koszty zastępstwa procesowego profesjonalnego pełnomocnika w wysokości 1.800,00 złotych, zgodnie z treścią § 2 pkt 4 <xIx>rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.</xIx></xText> <xText>Dlatego też Sąd orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="735"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Sylwia Piasecka

Malwina Milkowska

sekretarz sądowy Malwina Milkowska

Malwina Milkowska

Sygn. akt: I C 239/24 upr WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sylwia Piasecka Protokolant: sekretarz sądowy Malwina Milkowska po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 roku w Człuchowie na rozprawie sprawy z powództwaM. S. przeciwko (...)z siedzibą wW. o zapłatę 1 oddala powództwo, 2 zasądza od powodaM. S.na rzecz pozwanego(...)z siedzibą wW.kwotę 1.834,00 złotych (tysiąc osiemset trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty. Sygn. akt I C 239/24 UZASADNIENIE Powód –M. S.prowadzący działalność gospodarczą podfirmą (...)z siedzibą wL., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł pozew przeciwko(...)z siedzibą wW.o zapłatę kwoty 5.436,69 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 5.436,69 złotych od dnia 14 czerwca 2024 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 5 maja 2023 roku pojazd markiF.nr nadwozia(...), będący w tym czasie własnościąK. Ł., wskutek zdarzenia komunikacyjnego, uległ uszkodzeniu. W dniu 10 maja 2023 roku przedmiotowa szkoda została zgłoszona do pozwanego, gdzie została zarejestrowana pod numerem(...). W trakcie czynności wyjaśniających ustalono, iż jedynym sprawcą i winnym zaistniałego zdarzenia oraz związanej z nim szkody jest drugi uczestnik ruchu drogowego mający u pozwanego ważne ubezpieczenie OC posiadacza pojazdu mechanicznego, wobec czego to na(...)ciąży obowiązek naprawienia powstałej szkody. Powód zaznaczył, że w toku czynności likwidacyjnych, na podstawie kalkulacji naprawy nr(...)z dnia 15 maja 2023 roku pozwany ustalił, że koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wynosi 21.479,90 złotych, natomiast na podstawie wyceny nr(...)z dnia 15 maja 2023 roku, że wartość wyżej wymienionego pojazdu sprzed szkody wynosiła 15.200,00 złotych, a zatem w niniejszej sprawie zaistniała szkoda całkowita, gdzie wysokość odszkodowania ustala się jako różnicę wartości pojazdu przed szkodą i po szkodzie. Na tej podstawie, ustalając w wysokość odszkodowania za przedmiotową szkodę, pozwany przyjął wartość sprzed szkody wyżej wymienionego pojazdu na kwotę 15.200,00 złotych, natomiast wartość wyżej wymienionego pojazdu w stanie uszkodzonym pozwany ustalił na podstawie oferty z internetowej platformy aukcyjnej na kwotę 4.400,00 złotych. O wskazanych ustaleniach pozwany poinformował poszkodowanego decyzją z dnia 24 maja 2023 roku i tym samym dokumentem przyznała odszkodowanie w wysokości 10.800,00 złotych (15.200,00 złotych – 4.400,00 złotych). Powód podniósł, że na podstawie umowy cesji wierzytelności zawartej dnia 31 sierpnia 2023 rokuK. Ł., działając przez pełnomocnikaK. G. (1), dokonał na rzecz(...) sp. z o.o.przelewu przysługującej jemu od pozwanego wierzytelności w postaci odszkodowania (prawo do odszkodowania) z tytułu przedmiotowej szkody. Następnie, na mocy umowy cesji wierzytelności zawartej dnia 1 września 2023 roku(...) sp. z o.o.dokonała na rzeczM. S.przelewu powyższej wierzytelności. Powód wskazał, że na żądaną sumę 5.436,69 złotych składa się kwota 4.600,00 złotych z tytułu dalszej części nieuiszczonego jeszcze odszkodowania za uszkodzenie w dniu 5 maja 2023 roku przedmiotowego pojazdu, 536,69 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 4.600,00 złotych od dnia 10 czerwca 2023 roku do dnia 14 czerwca 2023 roku i kwota 300,00 złotych z tytułu poniesionych kosztów sporządzeniaopinii nr (...)z dnia 7 maja 2024 roku. Powód podkreślił, że zgadza się z pozwanym, iż w przedmiotowej sprawie zaistniała szkoda całkowita, jednakże nie zgodzia się w kwestii wartości uszkodzonego pojazdu sprzed szkody oraz jego wartości po szkodzie i w konsekwencji z wysokością przyznanego odszkodowania w wysokości 10.800,00 złotych, podczas gdy powinna to być kwota 15.400,00 złotych. Wskazał, że pozwany przyjął zaniżoną wartość wyposażenia dodatkowego w postaci zabudowy kempingowej wnętrza w/w pojazdu oraz bezzasadnie nie uwzględnił dodatniej korekty za niższy od standardowego (normatywnego) przebieg pojazdu. Powód zauważył, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do faktycznej sprzedaży uszkodzonego pojazdu lecz do jego naprawy, dlatego też przyjęcie wartości uszkodzonego pojazdu na podstawie oferty uzyskanej z platformy aukcyjnej jest całkowicie niedopuszczalne, a wartość tę należało ustalić przy zastosowaniu programu eksperckiego (w niniejszej sprawie(...)). Zgodnie z arkuszem uszkodzonego pojazdu nr(...), wartość w/w pojazdu w stanie uszkodzonym wynosi 4.000,00 złotych i taką wartość należało przyjąć przy ustalaniu wysokości odszkodowania. Zatem, skoro w procesie ustalania wysokości odszkodowania za przedmiotową szkodę całkowitą należy przyjąć, że wyżej wymieniony pojazd przed szkodą miał wartość 19.400,00 złotych, natomiast po szkodzie (w stanie uszkodzonym) 4.000,00 złotych, toteż wysokość odszkodowania za uszkodzenie w/w pojazdu wynosi 15.400,00 złotych, a wobec dotychczasowego uiszczenia kwoty 10.800,00 złotych, pozostało jeszcze do zapłaty z tego tytułu kwota 4.600,00 złotych powiększona o odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od dnia 10 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty, a które to odsetki powód skapitalizował. W odpowiedzi na pozew pozwany– (...)z siedzibą wW., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, podniósł zarzut braku wykazania przez powoda legitymacji procesowej czynnej do dochodzenia roszczeń w związku ze szkodą z dnia 5 maja 2023 roku, powstałą w samochodzie markiF.onumerze rejestracyjnym (...). Zaznaczył, że powód wywodzi swoje roszczenie z umów cesji wierzytelności, z których wynika, że dotyczą one szkody z dnia 11 maja 2023 roku, a nie z dnia 5 maja 2023 roku. Pozwany zakwestionował również załączone do pozwu wyliczenie wysokości szkody, wykonane na zlecenie powoda, albowiem odnosi się ono do szkody z dnia 11 maja 2023 roku, a nie 5 maja 2023 roku. Wobec powyższego pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. Ponadto w uzasadnieniu przyznał, że sprawca szkody kierujący samochodemV.onumerze rejestracyjnym (...)posiadał ważne ubezpieczenie w zakresie OC u pozwanego, jak również, że po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym przyznał i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie za uszkodzony pojazd w łącznej kwocie 10.800,00 złotych. Zaznaczył, że wysokość szkody została ustalona metodą, tzw. szkody całkowitej jako różnica między wartością pojazdu przed szkodą i wartością pojazdu po stanie uszkodzonym. Wartość pojazdu w stanie uszkodzonym została przyjęta w wysokości 4.000,00 złotych, która to kwota stanowiła najwyższą ofertę zaoferowaną za pojazd markiF.w stanie uszkodzonym. Natomiast wartość pojazduF.w stanie nieuszkodzonym pozwany ustalił z uwzględnieniem korekt ujemnych i dodatnich, mających wpływ na ustalenie rzeczywistej wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym. Ponadto pozwany podtrzymał swoje stanowisko zawarte na etapie likwidacji szkody i nie uznał dalszych roszczeń powoda, również w zakresie kosztów wykonania opinii, albowiem kwota odszkodowania za uszkodzony pojazd, wypłacona na etapie likwidacji szkody, spełniła swoją kompensacyjną funkcję i w pełni wyrównała uszczerbek jaki wystąpił w majątku poszkodowanego. Na rozprawie w dniu 2 października 2024 roku powód wskazał, że data szkody podana w umowie stanowi omyłkę. Jednocześnie zaznaczył, że błędna data powstania szkody widnieje również w dokumentach pozwanego. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 5 maja 2023 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód markiF. (...), onumerze rejestracyjnym (...), rok produkcji 2006. W dacie kolizji z samochodem osobowym markiV.onumerze rejestracyjnym (...),(...)stanowiło własnośćK. Ł., który kierował pojazdem. Poszkodowany –K. Ł.sprowadził auto z Francji i był w Polsce pierwszym jego właścicielem. W dacie zakupu auta poszkodowany nie posiadał wiedzy czy przed nabyciem pojazd uczestniczył w jakichkolwiek kolizjach drogowych. W dacie zakupu auto nie było jezdne, albowiem miało uszkodzony silnik – kabel zasilania od wtryskiwaczy był niesprawny. PoszkodowanyK. Ł.naprawił samochód osobowy markiF. (...). Na skutek kolizji w dniu 5 maja 2023 roku w samochodzie markiF. (...)uszkodzeniu uległo koło, wachacz, błotnik, maska, zderzak i układ kierowniczy. W dacie zdarzenia sprawca korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC w pozwanego. Dlatego też poszkodowany –K. Ł.– w dniu 10 maja 2023 roku zgłosił szkodę do pozwanego, który w toku postępowania likwidacyjnego ustalił, że zakres uszkodzeń pojazdu, jak i koszt jego naprawy był technologicznie i ekonomicznie nieuzasadniony. W związku z tym pozwany uznał, że jest to szkoda całkowita i ustalił odszkodowanie jako różnicę między wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym, która wynosiła 15.200,00 złotych brutto, a jego wartością po szkodzie – w stanie uszkodzonym – 4.400,00 złotych. W konsekwencji pozwany wypłacił poszkodowanemuK. Ł.tytułem odszkodowania kwotę 10.800,00 złotych. bezsporne, nadto dowód: zeznania świadkaK. Ł.00:04:56 – 00:07:40 k. 128v, wycena z dnia 15 maja 2023 roku k. 21 – 22v, dowód z innych wniosków dowodowych: decyzja z dnia 24 maja 2023 roku k. 23 – 23v. akta szkody – pisma z dnia 11 maja 2023 roku k. 78. Poszkodowany –K. Ł.całe otrzymane odszkodowanie w wysokości 10.800,00 złotych wykorzystał na naprawę uszkodzonego w dniu 5 maja 2023 roku pojazdu markiF. (...). Poszkodowany –K. Ł.sam naprawił auto w warsztacie, a następnie je sprzedał za kwotę około 12.000,00 złotrych. Uzyskana z odszkodowania kwota wystarczyła na naprawę auta. dowód: zeznania świadkaK. Ł.00:10:43 k. 128v. W dniu 29 sierpnia 2023 rokuK. Ł.udzielił pełnomocnictwaK. G. (1)iA. T.do dokonania sprzedaży, w tym przelewu (cesji) przysługujących mu wierzytelności pieniężnych z tytułu szkody powstałej w samochodzie markiF. (...)onumerze rejestracyjnym (...)na rzecz(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.. W dniu 31 sierpnia 2023 roku pełnomocnikK. G. (1)zawarła z(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.umowę przelewu wierzytelności. W treści umowy wskazano, że cedent tytułem sprzedaży przelał na rzecz cesjonariusza wszelkie niezapłacone dotąd wierzytelności, w tym wierzytelności przyszłe (np. z tytułu kosztów ekspertyzy technicznej lub nieujawnionych dotąd uszkodzeń) wynikające ze szkody w pojeździe markiF.onumerze rejestracyjnym (...), powstałej na skutek zdarzenia z dnia 11 maja 2023 roku, likwidowanej pod numerem akt szkody(...), wobec wszystkich podmiotów zobowiązanych do naprawienia tej szkody, a w tym wobec sprawcy i jego ubezpieczyciela w zakresie OC albo wobec ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia AC oraz ewentualni innych podmiotów odpowiedzialnych za szkodę, a w tym(...),(...),(...). Natomiast cesjonariusz przyjął wierzytelność i zobowiązał się do zapłaty na rzecz cedenta ustalonego w umowie wynagrodzenia, które stanowi cenę sprzedaży. W treści umowy zawarto również oświadczenie cedenta, z którego wynikało, że łączna suma odszkodowania jaką otrzymał w związku ze szkodą, wyniosła do dnia zawarcia umowy 10.800,00 złotych oraz, że koszty naprawy pojazdu wynikające ze szkody nie zostały pokryte na podstawie przedstawienia dłużnikowi rachunku, faktury VAT lub innego dokumentu potwierdzającego wysokość kosztów naprawy. Przy czym koszty te nie dotyczą holowania, najmu pojazdu zastępczego, parkowania, ani przedmiotów przewożonych w przedmiotowym pojeździe. Z dalszych oświadczeń cedenta wynikało nadto, że wierzytelność będąca przedmiotem umowy została zaspokojona wyłącznie w kwocie określonej w kosztorysie lub oświadczeniu ubezpieczyciela, które przekazał cesjonariuszowi oraz, że cedent ujawnił cesjonariuszowi wszelkie nienaprawione uszkodzenia, jakie pojazd posiadał przed powstaniem szkody komunikacyjnej. Poszkodowany –K. Ł.powiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności na rzecz(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.. dowód z innych wniosków dowodowych: pełnomocnictwo z dnia 29 sierpnia 2023 roku k. 24, wydruk umowy przelewu wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku k. 25 – 26, akta szkody – powiadomienie z dnia 31 sierpnia 2023 roku k. 78. W dniu 1 września 2023 roku powód –M. S.zawarł z(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.umowę przelewu (cesji) wierzytelności – umowę sprzedaży. Z treści umowy wynikało, że zbywca tytułem sprzedaży przelał nabywcy wszystkie niezapłacone dotychczas wierzytelności, w tym wierzytelności przyszłe, wynikające ze szkody z dnia 11 maja 2023 roku, w pojeździe markiF.onumerze rejestracyjnym (...), likwidowanej pod numerem akt szkody(...), wobec wszystkich podmiotów zobowiązanych do naprawienia szkody, a w tym sprawcy i jego ubezpieczyciela w zakresie OC albo wobec ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia AC oraz ewentualni innych podmiotów odpowiedzialnych za szkodę, a w tym(...),(...). W treści umowy wskazano nadto, że przelew obejmuje dostęp do akt szkody oraz wierzytelności przyszłe, na przykład z tytułu kosztów ekspertyzy technicznej lub dodatkowo ujawnionych uszkodzeń, ale nie obejmuje odszkodowania z tytułu holowania, parkingu i najmu pojazdu zastępczego. Powód –M. S.ustalił wysokość szkody na podstawie ekspertyzy zleconej osobie trzeciej. dowód: kalkulacja naprawy nr(...)k. 16 – 20, dowód z innych wniosków dowodowych: kserokopia umowy przelewu wierzytelności z dnia 1 września 2023 roku k. 27. Sąd zważył co następuje: Roszczenie strony powodowej nie zasługiwało na uwzględnienie. W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód markiF. (...)onumerze rejestracyjnym (...), stanowiący w dacie zdarzenia własnośćK. Ł., jak również, że sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdów mechanicznych u pozwanego. Bezspornym była również okoliczność, że po zgłoszeniu szkody, pozwany prowadził postępowanie likwidacyjne pod numerem akt szkody(...), w trakcie którego ustalił, że szkoda jest całkowita i w konsekwencji tego wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 10.800,00 złotych, które w całości zostało przeznaczone przez właściciela uszkodzonego pojazdu na jego naprawę a uzyskana od pozwanego kwota wystarczyło na przywrócenie stanu auta sprzed zdarzenia komunikacyjnego, jak również, żeK. Ł., po naprawie auta, sprzedał je osobom trzecim za kwotę około 12.000,00 złotych. Niewątpliwym był również fakt, że właściciel pojazdu markiF. (...)–K. Ł., przez pełnomocnikaK. G. (1), zawarł umowę cesji wierzytelności z(...) sp. z o.o.z siedzibą wO., z której treści wynikało, że zbył wszelkie niezapłacone dotąd wierzytelności wynikające ze szkody w przedmiotowym pojeździe, a następnie wierzytelności te zostały nabyte przez powoda. Zatem, powód wywodził swoje roszczenie z umowy cesji wierzytelności, którą zawarł w dniu 1 września 2023 roku. Zgodnie z treściąart. 509 k.c.przelew wierzytelności to umowa, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza). Zatem przelew wierzytelności zart. 509 k.c.w relacji dłużnik cedowanej wierzytelności, a jej cesjonariusz, powoduje zmianę podmiotu, któremu dłużnik powinien spełnić świadczenie. Dlatego też z chwilą dokonania cesji nabywca wierzytelności uzyskuje status wierzyciela. Przy czym nie można pomijać, że cesjonariusz nabywa w drodze przelewu tylko tyle praw, ile przysługiwało jego poprzednikowi prawnemu - cedentowi. Istotnym jest również, że przedmiotem przelewu co do zasady może być wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać. Przy czym powinna ona być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Konieczne jest również wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, wyraźne oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 1999 roku, III CKN 423/98, Biuletyn Sądu Najwyższego 2000/1 str. 1). W myśl natomiastart. 510 § 1 kcumowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Stosownie zaś do treściart. 510 § 2 k.c.jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania. Z treści powyższego przepisuart. 510 § 2 kcwynika zasada kauzalności materialnej samoistnej umowy przelewu wierzytelności. Czyli przepis ten przewiduje, że prawną przyczyną przelewu wierzytelności jest wykonanie istniejącego już między stronami zobowiązania (causa solvendi), a ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2006 roku, V CSK 253/06, OSNC 2007, Nr 9, poz. 141).Zatem ważność samoistnej umowy przelewu zależy od istnienia ważnego zobowiązania do zawarcia tej umowy i odzwierciedla istotę gospodarczą czynności prawnej stron. Wprawdziekodeks cywilnynie wprowadził wymogu wskazywania w umowie przeniesienia wierzytelności zobowiązania, w wykonaniu którego dochodzi do przelewu, co oznacza mimo materialnej kauzalności formalnie oderwany charakter samoistnej umowy przelewu, jednakże cedent i cesjonariusz w ramach łączącego ich stosunku prawnego zobowiązani są uzgodnić kauzę w sposób wyraźny bądź dorozumiany, ale nie muszą jej ujawniać na zewnątrz, zwłaszcza dłużnikowi. Przelew ma bowiem charakter nabycia pochodnego i nie wymaga zgody dłużnika. Ponadto, w sprawie o spełnienie świadczenia z tytułu wierzytelności objętej przelewem, dłużnik może stawiać zarzuty dotyczące stosunku wewnętrznego między cedentem a cesjonariuszem, w tym kwestionować istnienie i prawidłowość kauzy(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 1998 r., II CKN 387/97, OSNC 1998, Nr 10, poz. 162). Brak lub wadliwość causae cessionis powoduje, że cesjonariusz nie nabywa wierzytelności. Z treściart. 510 § 2 k.c.wynika także, że umowa rozporządzająca jest kauzalna, gdyż jej ważność zależy od istnienia uprzedniego zobowiązania do przeniesienia wierzytelności(por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z kwietnia 2016 roku, sygn. akt IV CSK 403/15LEX nr 2044487). Z powyższego wynika zatem, że wykazaniekauzyma również wpływ na wykazanie legitymacji procesowej czynnej. Legitymacja procesowa jest bowiem jedną z przesłanek materialnych, czyli okoliczności stanowiących w świetle prawa materialnego warunki poszukiwania ochrony prawnej na drodze sądowej. Otóż, aby ochrona ta mogła być przez sąd udzielona, z żądaniem jej udzielenia musi wystąpić osoba uprawniona. Wykazanie legitymacji procesowej czynnej powinno mieć miejsce już w fazie składania pozwu i stanowić wstępny etap, pozwalający sądowi na rozważenie w dalszym zakresie zasadności roszczenia. Ponadto należy zauważyć, że zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie, zgodnie przyjmuje się, że legitymacja procesowa jest zawsze powiązana z normami prawa materialnego. Sąd dokonuje oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy i bierze tę przesłankę pod uwagę z urzędu, ma zatem obowiązek ustalić okoliczności, które stanowią o istnieniu tej legitymacji. Brak legitymacji procesowej zarówno czynnej jak i biernej prowadzić musi do wydania wyroku oddalającego powództwo. Istotnym jest również, że stwierdzony brak legitymacji winien być przy tym brany pod uwagę przez Sąd zarówno z urzędu, jak i na zarzut pozwanego. Zgodnie zaś z treściąart. 6 kc, ciężar wykazania powyższych okoliczności, czyli zarówno zasadności, w tym legitymacji procesowej, jak i wysokości szkody spoczywał na powodzie. W przedmiotowej sprawie pozwany– (...)z siedzibą wW.podniósł zarzut braku legitymacji procesowej czynne powoda, wskazując że z załączonych do akt dokumentów w postaci umów cesji wynika, że szkoda miała miejsce w dniu 11 maja 2023 roku, a nie w dniu 5 maja 2023 roku. Wobec powyższego Sąd zobowiązany był, w pierwszej kolejności rozważyć, czy podniesiony przez pozwanego zarzut jest zasadny. W ocenie Sądu, okoliczność wskazane przez pozwanego, a uzasadniające brak legitymacji procesowej czynnej nie zasługują na uwzględnienie. Wprawdzie z przedłożony przez powoda dokumentów wynika, że szkoda miała miejsce w dniu 11 maja 2023 roku, jednakże z niekwestionowanych przez stronę pozwaną wyjaśnień powoda złożonych w toku niniejszego procesu, wynika że błąd w określeniu daty powstania szkody jest omyłką pisarską. Okoliczność ta znajduje również potwierdzenie w aktach szkody, w których także pojawia się ta oczywista omyłka w zakresie określenia daty powstania szkody. Ponadto z akt szkody wynika nie tylko numer szkody, ale również marka pojazdu, dane osobowe właściciela pojazdu i osoby będącej sprawcą. Dlatego też Sąd nie miał wątpliwości, że przedmiotem umowy cesji wierzytelności była szkoda, która miała miejsce w dniu 5 maja 2023 roku, a nie w dniu 11 maja 2023 roku. Niemniej jednak, wątpliwości Sądu, co do legitymacji procesowej powoda powstały w związku z brakiem wykazania przez niego, w toku niniejszego procesu,kauzy. Powód celem wykazania zasadności roszczenia, a mianowiciekausyi legitymacji procesowej czynnej przedłożył umowę cesji wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku zawartą pomiędzy poszkodowanym –K. Ł.a(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.oraz umowę z dnia 1 września 2023 roku, którą powód zawarł z(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.oraz prywatną ekspertyzę. Jednakże, w ocenie Sądu, z powyższego materiału dowodowego wynika jedynie okoliczność, że takie umowy zostały zawarte, nie wynika natomiast w sposób nie budzący wątpliwości, że na ich podstawie doszło do przelewu jakichkolwiek wierzytelności, które powstały w związku ze szkodą w samochodzieF. (...)onumerze rejestracyjnym (...). Z zeznań świadka – właściciela uszkodzonego pojazdu markiF. (...)–K. Ł.wynika bowiem, że kwota uzyskana od pozwanego tytułem odszkodowania w wysokości 10.800,00 złotych wystarczyła na naprawę auta i poszkodowany nie angażował w naprawę pojazdu żadnych swoich środków. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, albowiem były one spójne i konsekwentne, a nadto nie były kwestionowane przez strony procesu. Wprawdzie w treści umowy cesji wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku znajduje się oświadczenie cedenta, z którego wynika, że cedent tytułem sprzedaży przelał na rzecz cesjonariusza wszelkie niezapłacone dotąd wierzytelności, w tym wierzytelności przyszłe (np. z tytułu kosztów ekspertyzy technicznej lub nieujawnionych dotąd uszkodzeń) wynikające ze szkody w pojeździe markiF.onumerze rejestracyjnym (...), powstałej na skutek zdarzenia z dnia 11 maja 2023 roku, likwidowanej pod numerem akt szkody(...), wobec wszystkich podmiotów zobowiązanych do naprawienia tej szkody, a w tym wobec sprawcy i jego ubezpieczyciela w zakresie OC albo wobec ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia AC oraz ewentualnie innych podmiotów odpowiedzialnych za szkodę, a w tym(...),(...),(...)oraz, że koszty naprawy pojazdu wynikające ze szkody nie zostały pokryte na podstawie przedstawienia dłużnikowi rachunku, faktury VAT lub innego dokumentu potwierdzającego wysokość kosztów naprawy, a nadto że wierzytelność będąca przedmiotem umowy została zaspokojona wyłącznie w kwocie określonej w kosztorysie lub oświadczeniu ubezpieczyciela, które przekazał cesjonariuszowi oraz, że cedent ujawnił cesjonariuszowi wszelkie nienaprawione uszkodzenia, jakie pojazd posiadał przed powstaniem szkody komunikacyjnej. W ocenie Sądu, powyższe oświadczenia absolutnie nie świadczą o tym, że jakieś niezaspokojone z tytułu szkody przyszłe wierzytelność istniały w dacie zawarcia umowy cesji wierzytelności, biorąc pod uwagę przede wszystkim zeznania świadkaK. Ł.. Ponadto powód nie wykazał aby w dacie zawarcia umów cesji wierzytelności faktycznie istniały jakieś nienaprawione uszkodzenia, jak również aby samochód nie został przywrócony do stanu sprzed kolizji. Analizując natomiast treść umowy cesji wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku, w szczególności pod kątem złożonych przez cedenta oświadczeń, wynika że jest to standardowy formularz, którym posługuje się profesjonalny podmiot- (...) sp. z o.o.z siedzibą wO.– zajmujący się nabywaniem wierzytelności, a w którym wypełnione zostały jedynie pola w zakresie danych osobowych cedenta –K. Ł., uszkodzonego pojazdu i numeru akt szkody oraz wypłaconego odszkodowania. Istotnym jest również, że powód nie wykazał, w toku niniejszego procesu, aby poszkodowany –K. Ł.miał jakikolwiek wpływ na treść tego dokumentu, w świetle złożonych przez niego zeznań w charakterze świadka. Zatem, skoro powód nie wykazał aby w dniu 31 sierpnia 2023 roku istniała jeszcze jakakolwiek wierzytelność z tytułu szkody w pojeździe markiF. (...), to tym samym nie mogła ona istnieć dzień później, a mianowicie w dniu 1 września 2023 roku, kiedy to powód zawarł umowę cesji wierzytelności z(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.. Zgodnie natomiast z przyjętą i ugruntowaną linią orzecznictwa, którą Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela, w świetleart. 509 kcprzelew wierzytelności jest umową zawartą między wierzycielem (cedent), a osobą trzecią (cesjonariusz), na mocy której dotychczasowy wierzyciel przenosi na osobę trzecią oznaczoną wierzytelność przysługującą mu dotychczas w stosunku do określonego dłużnika. Razem z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zatem przytoczony przepis opisuje umowę przelewu wierzytelności, ale nie przesądza jej charakteru prawnego, o którym stanowiart. 510 kc.Zgodnie z § 1 tego przepisu, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania (§ 2)(por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 10 sierpnia 2022 roku, II CSKP 449/22). Zatem, skoro powód w toku niniejszego procesu, nie wykazał istnienia zobowiązania, to tym samym nie można uznać aby umowa cesji wierzytelności, z której wywodzi on swoje roszczenie, była ważna. Sąd zwrócił również uwagę na fakt, że w żadnej z przedłożonych przez powoda umów cesji wierzytelności, w ocenie Sądu, nie był dokładnie określony zakres wierzytelności objęty umową, a jedynie to czego umowa cesji wierzytelności nie dotyczy. Miało to o tyle istotne znaczenie, że w świetle zeznań świadkaK. Ł., Sąd powziął wątpliwości co do istnienia i prawidłowościkauzy, albowiem nie miał możliwości weryfikacji zakresu tych umów, a w szczególności ustaleń dotyczących wysokości ceny nabytej wierzytelności lub wysokości wynagrodzenia. Sąd w niniejszym składzie zgadza się bowiem ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy wuchwale 7 Sędziów z 29 maja 2019 roku, sygn. III CZP 68/18, z której wynika, że wprawdzie wierzytelności (roszczenia) bezpośrednio poszkodowanych w stosunku do towarzystw ubezpieczeniowych o naprawienie szkody są w obecnym stanie prawnym co do zasady zbywalne, jednakże nie oznacza to wyłączenia umów przelewu dotyczących tych wierzytelności, a w istocie leżących u ich podstaw umów sprzedaży (w przypadku przelewu związanego ze sprzedażą) lub umów o świadczenie usług związanych z inkasem (w przypadku przelewu w celu inkasa), spod oceny w świetle ogólnych reguł ważności czynności prawnych (art. 58 kc) oraz w świetle przepisów o ochronie konsumentów przed skutkami niedozwolonych klauzul umownych (art. 3851kc). Jak wskazuje Sąd Najwyższy istotna w tym zakresie może być zwłaszcza kontrola wysokości ceny nabytej wierzytelności lub wysokości wynagrodzenia za usługi związane z inkasem wierzytelności oraz warunków płatności ustalonej ceny lub uzgodnionego wynagrodzenia. Są to niewątpliwie kwestie bardzo wrażliwe społecznie. W przedmiotowej sprawie niewątpliwym natomiast jest, że z przedłożonych przez powoda umów cesji wierzytelności z dnia 31 sierpnia 2023 roku i z dnia 1 września 2023 roku absolutnie nie wynika cena czy też wynagrodzenie, które zostało ustalone za zawartą umowę, jak również cena czy też wynagrodzenie, które otrzymał od poprzedniego cesjonariusza właściciel pojazdu markiF. (...)–K. Ł.. Ponadto powód nie wykazał aby kwota wynikająca z kalkulacji była faktycznie ceną czy też wynagrodzeniem uiszczonym za zawartą umowę przelewu wierzytelności. W konsekwencji Sąd nie miał możliwości jej zweryfikowania w kontekście kwoty czy też wynagrodzenia wynikającego z przedmiotowych umów cesji wierzytelności. Powyższa okoliczność, w ocenie Sądu, miała również istotne znaczenie albowiem skoro powód nabył wierzytelność od profesjonalnego podmiotu, który z kolei na podstawie umowy cesji wierzytelności, nabył od bezpośrednio poszkodowanego będącego konsumentem wierzytelność, która przysługuje w stosunku do towarzystwa ubezpieczeniowego, to badaniu przez Sąd podlegać powinna w pierwszej kolejności kwestia, czy konsument zawierający umowę cesji wierzytelności miał świadomość, w jakiej wysokości mógłby dochodzić dalszego odszkodowania od towarzystwa ubezpieczeniowego oraz czy został o tym poinformowany przez profesjonalny podmiot zajmujący się nabywaniem, w drodze cesji, takich roszczeń w celu ich dalszego dochodzenia przed sądem, a ponadto czy zaoferowana cena nabycia takiej wierzytelności stanowiła dla konsumenta odpowiedni ekwiwalent, przy uwzględnieniu wysokości dalszego odszkodowania, którego będzie dochodził nabywca wierzytelności dla siebie (art. 3851kc), a w konsekwencji, czy konkretna umowa cesji nie pozostaje w sprzeczności z regulacją prawną pełnego odszkodowania dla bezpośrednio poszkodowanego (art. 58w zw. zart. 361 i art. 363 kc). Są to zatem dwie istotne okoliczności, których zbadanie i ustalenie przez Sąd rozpoznający sprawę o zapłatę na rzecz nabywcy wierzytelności znajduje swoje uzasadnienie prawne w treściart. 58 kciart. 3851kc, na które wskazuje powyższa uchwała 7 Sędziów Sądu Najwyższego. W przypadku bowiem zbycia wierzytelności przez konsumenta na rzecz profesjonalnego podmiotu, który następnie dochodzi przez Sądem zasądzenia na swoją rzecz na podstawie umowy cesji wierzytelności, której wysokość znacznie przekracza wskazaną w umowie cesji cenę jej zbycia, względnie cena w umowie cesji nie została w ogóle wskazana, bądź nie jest podana z powołaniem na tajemnicę handlową, istnieje podstawa do przyjęcia, że taka cesja pozostaje w sprzeczności z celem pełnego odszkodowania w rozumieniuart. 361 §2w zw. zart. 363 kc, którego zakres został ukształtowany w orzecznictwie sądowym, w szczególności Sądu Najwyższego, na przestrzeni ostatnich lat w odniesieniu do odszkodowania, jakiego dochodzi przez Sądem bezpośrednio poszkodowany. Zasada naprawienia szkody w pełnej wysokości ma bowiem na celu przywrócenie stanu sprzed szkody na rzecz poszkodowanego, który często nie będąc świadomy, po dokonaniu naprawy, bądź jej zaniechaniu i zbyciu pojazdu oraz po otrzymaniu, w toku likwidacji szkody od towarzystwa ubezpieczeniowego odpowiedniej kwoty pieniężnej, a następnie w drodze umowy cesji zbywa na rzecz profesjonalnego podmiotu wierzytelność w pozostałym zakresie, której dochodzi nabywca wierzytelności, ale już we własnym imieniu i na swoją rzecz. W konsekwencji uzyskana w wyroku kwota stanowi dochód nabywcy wierzytelności, niejednokrotnie oderwany od realnej sytuacji naprawienia szkody na rzecz bezpośrednio poszkodowanego, który już nie ma o tym świadomości. W takiej sytuacji kosztem naruszenia istotnego interesu konsumenta – poszkodowanego, przysługujące mu odszkodowanie w pełnej wysokości (art. 361 §2 kc), w istotnym zakresie jest transferowane do podmiotu, który z zawierania umów cesji z poszkodowanymi uczynił swoje źródło dochodu, co w ocenie Sądu, nie tylko narusza interes konsumenta (art. 3851kc), ale też pozostaje w oczywistej sprzeczności z celem odszkodowania, które powinien otrzymać poszkodowany, ale wskutek niewiedzy wynikającej z braku informacji, zawierając niekorzystną dla siebie umowę cesji, nie naprawia swojej szkody w pełnej wysokości, ale w istotnym zakresie nieświadomie transferuje wierzytelność, a tym samym dochód do osoby trzeciej, która szkody nie poniosła, jej następnie nie naprawia i naprawiać nie będzie. (art. 58 kc). Wprawdzie powyższa okoliczność nie została podniesiona przez pozwanego, jednakże Sąd mając na uwadze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu, jako Sąd krajowy, jest zobowiązany podjąć z urzędu czynności dochodzeniowe w celu ustalenia, czy postanowienia umowne zawarte w umowie, która jest podstawą i przedmiotem toczącego się przed nim sporu i która została zawarta pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem, są objęte zakresem stosowaniadyrektywy Rady 93/13 WE z dnia 5 kwietnia 1993 roku, dotyczącej nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, a jeżeli tak, to Sąd zobowiązany jest z urzędu zbadać, czy postanowienie to ewentualnie ma nieuczciwy charakter(por. wyrok z dnia 9 listopada 2010 roku, V. C.-137/08 EU, wyrok z dnia 14 czerwca 2012 roku B. E. (...), C-618/10 EU, wyrok z dnia 21 lutego 2013 roku, (...) Bank (...)-472 / 11 EU i inne orzeczenia). W każdym wypadku chodzi bowiem o zapewnienie realnego przestrzeganiadyrektywy Rady 93/13 WE z dnia 5 kwietnia 1993 roku, dotyczącej nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, która w razie stwierdzenia naruszenia praw konsumenta nakazuje Sądowi krajowemu pominięcie uznanego za abuzywny postanowienia umowy, bez możliwości zastąpienia go inną treścią. Z powyższego wynika zatem, że Sąd mimo iż poszkodowany nie jest stroną obecnego procesu, jest zobowiązany do zbadaniu i oceny pierwotnej umowy cesji wierzytelności, z której powód wywodzi swoje roszczenie w stosunku do towarzystwa ubezpieczeniowego, pod kątem ochrony interesów poszkodowanego, co jest elementem kontroli pośredniej z uwagi na kwestię badania legitymacji czynnej w procesie o zapłatę z powództwa nabywcy wierzytelności. Skoro jednak powód nie wskazał ceny czy też wynagrodzenia otrzymanego przez poszkodowanego od– (...) sp. z o.o.z siedzibą wW.oraz nie określił ceny czy też wynagrodzenia ustalonej pomiędzy nim a(...) sp. z o.o.z siedzibą wW., to w konsekwencji Sąd nie miał możliwości ustalenia czy umowa przelewu wierzytelności zawarta przez poszkodowanegoK. Ł.była skuteczna i ważna, a w konsekwencji czy powodowi przysługiwała legitymacja procesowa czynna z uwagi na istnienie ważnej i prawidłowejkauzy. Należy również zwrócić uwagę na fakt, że skoro poszkodowanyK. Ł.otrzymał już odszkodowanie, które w całości przeznaczył na naprawę auta i następnie sprzedał pojazd osobom trzecim, to żądanie zapłaty dochodzone w niniejszej sprawie mogło dotyczyć jedynie - oczekiwanego przez powoda - "uzupełnienia" kwoty odszkodowania do sumy równej kosztom restytucji, obliczonym przez niego metodą kosztorysową. Bezspornym jednak jest, że przedmiotowe auto nie znajduje się w majątku powoda, dlatego też w ocenie Sądu, naprawienia pojazdu kompensacją nie może nastąpić przez zapłatę równowartości hipotetycznych kosztów przywrócenia stanu poprzedniego, bowiem uszczerbek w tej postaci (uszkodzenia samochodu) już nie istnieje, a szkoda zmieniła swą postać na ewentualne wydatkowanie własnych aktywów na naprawę pojazdu i ten właśnie uszczerbek podlegałby naprawieniu przez ubezpieczyciela poprzez zapłatę równowartości kwoty wyłożonej na przeprowadzenie naprawy(por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 8 grudnia 2022 r., (...) 726/22). Dlatego też Sąd powziął wątpliwości, czy wogóle i w jakim zakresie powód wydatkowałby własne aktywa na naprawę pojazdu, skoro nie jest i nie będzie w posiadaniu przedmiotowego auta. Takie postępowanie powoda, zdaniem Sądu, należy traktować w kategoriach nieuzasadnionego przysporzenia. Wobec powyższego Sąd pominął dowód z opinii biegłego sądowe, albowiem dowód ten był nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy i zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania. Wyliczenie tych kosztów przez biegłego sądowego nie byłoby bowiem absolutnie dowodem na to, że powód faktycznie takie środki finansowe wykorzystałby na naprawę, skoro nie jest w posiadaniu tego auta, a nadto auto zostało już naprawione. Zatem, skoro powód nie wykazał zasadności dochodzonego roszczenia w zakresie istnienia i ważnościkauzy, a w konsekwencji swojej legitymacji procesowej czynnej, to Sąd oddalił powództwo w całości, o czym orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku. O kosztach procesu Sąd orzekł, na mocyart. 98 § 1, 11i 3 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W przedmiotowej sprawie powód jest stroną przegrywająca proces, zatem zasadnym było zasądzić od niego na rzecz pozwanego koszty procesu. W przedmiotowej sprawie pozwany reprezentowany był przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego. Zatem koszty procesu obejmują opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych oraz koszty zastępstwa procesowego profesjonalnego pełnomocnika w wysokości 1.800,00 złotych, zgodnie z treścią § 2 pkt 4rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Dlatego też Sąd orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

15/102010/0000503/C

Sąd Rejonowy w Człuchowie

I Wydział Cywilny

154505300002506_V_W_001017_2024_Uz_2024-12-20_003

V W 1017/24

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:08.0 CET

2025-01-21 14:05:09.0 CET

15450530

2506

SENTENCE, REASON

Sygn. akt V W 1017/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 20 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie V Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: asesor sądowy Paweł Godzwon Protokolant: Beniamin Bróździak pod nieobecność oskarżyciela publicznego po rozpoznaniu 11 września 2024 roku i 16 grudnia 2024 roku na rozprawie sprawy 1 Z. W. , córki J. i S. z domu Z. , urodzonej (...) w R. , obwinionej o to, że: w dniu 3 marca 2024 r. o godz. 18.30 w W. w Sali koncertowej

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Karolina Pisarzewska" xPublisher="kpisarzewska" xEditorFullName="Karolina Pisarzewska" xEditor="kpisarzewska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="11" xFlag="published" xVolType="15/450530/0002506/W" xYear="2024" xVolNmbr="001017" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt V W 1017/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> 20 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie V Wydział Karny w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący: asesor sądowy Paweł Godzwon</xText> <xText>Protokolant: Beniamin Bróździak</xText> <xText>pod nieobecność oskarżyciela publicznego</xText> <xText>po rozpoznaniu 11 września 2024 roku i 16 grudnia 2024 roku</xText> <xText>na rozprawie</xText> <xText>sprawy</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText><xAnon>Z. W.</xAnon>,</xText> </xUnit> <xText>córki <xAnon>J.</xAnon> i <xAnon>S.</xAnon> z domu <xAnon>Z.</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>urodzonej (...)</xAnon> w <xAnon>R.</xAnon>,</xText> <xText>obwinionej o to, że:</xText> <xText>w dniu 3 marca 2024 r. o godz. 18.30 w <xAnon>W.</xAnon> w Sali koncertowej <xAnon>F.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> podczas trwania koncertu, poprzez wtargnięcie na estradę, krzyki oraz rozwinięcie banera zakłóciła porządek publiczny,</xText> <xText>tj. o czyn z art. 51 § 1 k.w.,</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText><xAnon>Ł. I.</xAnon>,</xText> </xUnit> <xText>córki <xAnon>P.</xAnon> i <xAnon>A.</xAnon> z domu <xAnon>I.</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>urodzonej (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon>,</xText> <xText>obwinionej o to, że:</xText> <xText>w dniu 3 marca 2024 r. o godz. 18.30 w <xAnon>W.</xAnon> w Sali koncertowej <xAnon>F.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> podczas trwania koncertu, poprzez wtargnięcie na estradę, krzyki oraz rozwinięcie banera zakłóciła porządek publiczny,</xText> <xText>tj. o czyn z art. 51 § 1 k.w.,</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>uznaje obwinioną <xAnon>Z. W.</xAnon> za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 51 § 1 k.w., i za ten czyn na podstawie art. 51 § 1 k.w. w zw. z art. 21 § 1 k.w. wymierza obwinionej karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>uznaje obwinioną <xAnon>Ł. I.</xAnon> za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 51 § 1 k.w., i za ten czyn na podstawie art. 51 § 1 k.w. w zw. z art. 21 § 1 k.w. wymierza obwinionej karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 231;art. 231 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 231 § 1 k.p.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 44;art. 44 § 5 k" xIsapId="WDU19820300210" xTitle="Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 30, poz. 210">art. 44 § 5 k.p.s.</xLexLink>w. składa do depozytu sądowego dowód rzeczowy opisany pod poz. 1 wykazu dowodów rzeczowych o nr Drz – 17/24;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">IV</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 119;art. 119 § 1 k" xIsapId="WDU19820300210" xTitle="Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 30, poz. 210">art. 119 § 1 k.p.s.</xLexLink>w. w zw. z <xLexLink xArt="art. 21;art. 21 pkt. 2 a" xIsapId="WDU19730270152" xTitle="Ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych" xAddress="Dz. U. z 1973 r. Nr 27, poz. 152">art. 21 pkt 2a ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych</xLexLink> zasądza od każdej z obwinionych na rzecz Skarbu Państwa 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty.</xText> </xUnit> <xText>Sygn. akt V W 1017/24</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText> <xAnon>Z. W.</xAnon> została obwiniona o to, że w dniu 3 marca 2024 r. o godz. 18.30 w <xAnon>W.</xAnon> w Sali koncertowej <xAnon>F.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> podczas trwania koncertu, poprzez wtargnięcie na estradę, krzyki oraz rozwinięcie banera zakłóciła porządek publiczny, tj. o czyn z art. 51 § 1 k.w.</xText> <xText> <xAnon>Ł. I.</xAnon> została obwiniona o to, że w dniu 3 marca 2024 r. o godz. 18.30 w <xAnon>W.</xAnon> w Sali koncertowej <xAnon>F.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> podczas trwania koncertu, poprzez wtargnięcie na estradę, krzyki oraz rozwinięcie banera zakłóciła porządek publiczny, tj. o czyn z art. 51 § 1 k.w.</xText> <xText><xBx> Stan faktyczny:</xBx></xText> <xText>3 marca 2024 r. od godz. 18:00 w sali koncertowej <xAnon>F.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> odbywał się koncert symfoniczny pod nazwą „Jubileuszowy koncert z okazji 80 urodzin i 60-lecia pracy artystycznej <xAnon>A. W.</xAnon>”. Był to specjalny, ważny koncert, honorujący działalność istotnego dla filharmonii dyrygenta, który osobiście mu przewodził. Takich koncertów włącznie z powyższym odbyło się dwa, gdyż zainteresowanych widzów było więcej niż mogłoby się zmieścić w sali koncertowej podczas jednego koncertu.</xText> <xText><xIx>/Dowody: zeznania świadka <xAnon>G. P.</xAnon> – k. 9-12; nagrania znajdujące się na płytach DVD – k. 34, 93; protokoły oględzin nagrań – k. 15-32, 35-41/</xIx></xText> <xText>Podczas trwania koncertu, o godz. 18:30, <xAnon>Z. W.</xAnon> i <xAnon>Ł. I.</xAnon> wtargnęły na estradę i stojąc na niej rozwinęły baner z napisem „Ostatnie Pokolenie”, krzycząc, że „to jest alarm. Nasz świat płonie. Jesteśmy ostatnim pokoleniem, które może powstrzymać katastrofę klimatyczną. Żądamy radykalnych inwestycji w transport publiczny. Jesteśmy ostatnim pokoleniem, które może coś z tym zrobić. Nasz świat płonie. Przepraszamy za zakłócenia, ale to przedstawienie nie może dłużej trwać. Tani i dostępny transport publiczny teraz! Jesteśmy Ostatnim Pokoleniem i z tymi postulatami rozpoczynamy naszą kampanię.”. Po kilkudziesięciu sekundach obie zostały usunięte z sali koncertowej przez ochronę filharmonii.</xText> <xText><xIx>/Dowody: wyjaśnienia <xAnon>Ł. I.</xAnon> – k. 42-43, 136; wyjaśnienia <xAnon>Z. W.</xAnon> – k. 45-46, 136; zeznania świadka <xAnon>G. P.</xAnon> – k. 9-12; protokół zatrzymania rzeczy – k. 4-6; nagrania znajdujące się na płytach DVD – k. 34, 93; protokoły oględzin nagrań – k. 15-32, 35-41/</xIx></xText> <xText>Po wtargnięciu <xAnon>Z. W.</xAnon> i <xAnon>Ł. I.</xAnon> na estradę dyrygent <xAnon>A. W.</xAnon> przed usunięciem ich z niej przez ochronę samodzielnie zabrał im baner. Koncert nie został przerwany, lecz powyżej opisane zachowanie <xAnon>Z. W.</xAnon> i <xAnon>Ł. I.</xAnon> wpłynęło negatywnie na jego przebieg, wywołując w tamtym momencie negatywne odczucia i reakcje członków orkiestry oraz publiczności, a także doprowadzając do tego, że odbyły się dyskusje o tym, czy nie odwołać drugiej części koncertu.</xText> <xText><xIx>/Dowody: zeznania świadka <xAnon>G. P.</xAnon> – k. 9-12; nagrania znajdujące się na płytach DVD – k. 34, 93; protokoły oględzin nagrań – k. 15-32, 35-41/</xIx></xText> <xText><xAnon>Z. W.</xAnon> i <xAnon>Ł. I.</xAnon> zachowały się w wyżej opisany sposób w celu sprzeciwienia się polityce klimatycznej polskiego państwa. Chciały wyrazić swoje postulaty i zyskać dla nich rozgłos. Uważały, że tylko taka forma, forma obywatelskiego nieposłuszeństwa, im pozostała po tym, jak inne metody – takie jak udział w zgromadzeniach – były w ich ocenie nieskuteczne. Były świadome, że łamią prawo, były gotowe na poniesienie konsekwencji prawnych swojego zachowania oraz zadeklarowały, że będą nadal wyrażać swój sprzeciw w podobny sposób. Przed wejściem na salę koncertową nie sprawdzały, jaki dokładnie koncert się wówczas w filharmonii odbywał. Zainspirowały się wydarzeniem ze Szwajcarii, gdy podczas koncertu dyrygent przerwał koncert, aby osoby protestujące mogły wygłosić swoje postulaty.</xText> <xText><xIx>/Dowody: wyjaśnienia <xAnon>Ł. I.</xAnon> – k. 42-43, 136; wyjaśnienia <xAnon>Z. W.</xAnon> – k. 45-46, 136; komunikat 03/2024 z 16 kwietnia 2024 roku – k. 142-144; komunikat warszawski w sprawie zmian klimatu w Europie – k. 146-147/</xIx></xText> <xText><xAnon>Z. W.</xAnon> i <xAnon>Ł. I.</xAnon> nie były karane za przestępstwa. <xAnon>Ł. I.</xAnon> była trzykrotnie karana za wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. <xAnon>Z. W.</xAnon> nie była karana za wykroczenia.</xText> <xText><xIx>/Dowody: informacje z rejestru wykroczeń– k. 96-98; informacje z KRK – k. 140-141/</xIx></xText> <xText><xBx>Ocena dowodów:</xBx></xText> <xText>Wyjaśnienia obwinionych są zbieżne ze sobą i wiarygodne w zakresie opisania okoliczności dotyczących samego zdarzenia w sali koncertowej oraz motywacji i powodów, dla których obwinione zdecydowały się na podjęcie takiej formy sprzeciwu, jak opisana w stanie faktycznym.</xText> <xText>Zeznania świadka <xAnon>G. P.</xAnon> są wiarygodne, albowiem świadek wyczerpująco, logicznie i spójnie opisała okoliczności zdarzenia zarówno bezpośrednio po jego nastąpieniu, jak i następnie kilka miesięcy później przed sądem, a jej zeznania są zgodne z nagraniami z płyt DVD, a także, przynajmniej w zakresie faktów, a nie ich interpretacji, z wyjaśnieniami obwinionych.</xText> <xText>Dowody w postaci nagrań znajdujących się na płytach DVD, protokołu zatrzymania rzeczy, protokołów oględzin nagrań, informacji z KRK oraz informacji z rejestru wykroczeń są wiarygodne, albowiem ich forma i treść nie budzi wątpliwości pod względem ich autentyczności, a ponadto protokoły oraz informacje są dokumentami urzędowymi.</xText> <xText>Dowody w postaci komunikatów również są wiarygodne w zakresie ich treści oraz jej powiązania z motywacją obwinionych.</xText> <xText><xBx>Podstawa prawna skazań:</xBx></xText> <xText>Obwinionym zarzucono popełnienie czynów z art. 51 § 1 k.w., zgodnie z którym kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.</xText> <xText>Z opisów ww. czynów wynika, że obu obwinionym zarzucono popełnienie takiego samego czynu, wobec czego sąd co do zasady swoje uzasadnienie w zakresie podstawy prawnej skazań będzie kierował – z uwagi na postulat zwięzłości uzasadnienia – w odniesieniu do obu obwinionych jednocześnie.</xText> <xText>Zachowania obwinionych wypełniły przedmiotowe znamiona ww. przepisu. Obwinione podczas trwania koncertu w filharmonii krzyczały, co jest wprost wymienione w treści art. 51 § 1 k.w., a ponadto wtargnęły na estradę i rozwinęły baner, co w świetle okoliczności, że zrobiły to właśnie podczas trwania koncertu, należy uznać za „inne wybryki” w rozumieniu art. 51 § 1 k.w. Wybrykiem w tym rozumieniu jest „zachowanie się jakiego wśród konkretnych okoliczności czasu, miejsca i otoczenia, ze względu na przyjęte zwyczajowo normy ludzkiego współżycia nie należało się spodziewać, które zatem wywołuje powszechne negatywne oceny społeczne i uczucia odrazy, gniewu, oburzenia. Wybryk charakteryzuje więc ostra sprzeczność z powszechnie akceptowanymi normami zachowania się. A contrario nie może być uznany za &quot;wybryk&quot; czyn, który nie tylko, iż nie koliduje w rażący sposób z obowiązującymi w określonym kontekście sytuacyjnym normami zachowania się, ale wręcz wzbudza - w odbiorze powszechnym - oceny akceptacji, choćby milczącej zgody, aprobaty, podziwu lub uznania” (tak trafnie Sąd Najwyższy w wyroku z 2 grudnia 1992 r., sygn. akt III KRN 189/92). Zachowanie polegające na wtargnięciu w filharmonii podczas koncertu na estradę, rozwinięciu banera i krzyczeniu jest niespodziewanym zachowaniem, sprzecznym z normami ludzkiego współżycia, co nie wymaga szerszego uzasadnienia, zwłaszcza, że wskazuje na to również negatywna reakcja publiczności, członków orkiestry czy też pozostałego personelu filharmonii. Jest tak niezależnie od motywacji obwinionych czy słuszności albo braku słuszności ich postulatów, które nie wpływają na samo wypełnienie znamion przedmiotowych określonych w danym przepisie ustawy, lecz jeśli chodzi o motywację, to ma ona wpływ na stopień społecznej szkodliwości czynów. Również krótkotrwałość zachowań obwinionych nie stoi na przeszkodzie ich uznania za wybryk, albowiem po pierwsze – krótkotrwałość ta wynikała z interwencji personelu filharmonii, a nie inicjatywy obwinionych, a po drugie – mimo niej czyny obwinionych zdołały negatywnie wpłynąć na przebieg koncertu. Zachowanie obwinionych jednocześnie zakłóciło porządek publiczny. Zakłócenie porządku publicznego można zdefiniować jako „wywołanie stanu, który w danym miejscu, czasie i okolicznościach, zgodnie z przyjętymi zwyczajami i obowiązującymi przepisami, uważa się za nienormalny i który, w obiektywnym odbiorze, odczuwany jest jako utrudnienie lub uniemożliwienie powszechnie akceptowanego sposobu zachowania się w miejscach dostępnych dla bliżej nieokreślonej liczby osób” (tak ponownie trafnie Sąd Najwyższy w wyroku z 2 grudnia 1992 r., sygn. akt III KRN 189/92). Czyny obwinionych, popełnione w miejscu, czasie i okolicznościach opisanych powyżej, wywołały stan nienormalny, obiektywnie utrudniający powszechnie akceptowany sposób zachowania (w szczególności niezakłócone uczestnictwo w koncercie z punktu widzenia publiczności oraz niezakłóconą możliwość tego koncertu tworzenia z punktu widzenia członków orkiestry) w miejscu publicznym (filharmonii), a nadto zyskały szerszy – zamierzony przez obwinione – rozgłos, wobec czego ww. przesłanka została spełniona.</xText> <xText>Co do strony podmiotowej czynów obwinionych ponownie nie można uznać, aby sama motywacja obwinionych czy chęć wyrażenia przez nie swoich poglądów lub postulatów mogła stanowić podstawę do przyjęcia, że nie miały zamiaru zakłócić porządku publicznego. Skoro bowiem w sposób świadomy zdecydowały o wtargnięciu na estradę podczas trwania koncertu w celu wyrażenia tych poglądów, skoro celowo wybrały taką formę protestu, to miały jednocześnie zamiar zakłócić, a nawet – jak można wnioskować z ich słów, tj. „to przedstawienie nie może dłużej trwać – przerwać ten koncert. Tym samym obwinione chciały zakłócić wybrykiem porządek publiczny. Swoje czyny popełniły zatem w umyślnie, w zamiarze bezpośrednim.</xText> <xText>Przechodząc natomiast do oceny czynów obwinionych pod kątem regulacji zawartych w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji RP</xLexLink> czy normach prawa międzynarodowego dotyczących wolności zgromadzeń i wolności słowa zacząć należy od analizy tego, czy obwinione, jak same wskazywały, protestowały w formie obywatelskiego nieposłuszeństwa, czy też nie. Relacja pomiędzy pojęciami „protestu” i „obywatelskiego nieposłuszeństwa” jest płynna, albowiem w niektórych źródłach wskazuje się, że protest może być formą wykonywania obywatelskiego nieposłuszeństwa, niemniej te dwa pojęcia różnią się tym, że obywatelskie nieposłuszeństwo w swojej definicji zawiera zawsze celowe i świadome naruszenie prawa, podczas gdy protest jest – zgodnie z definicją zawartą w SJP PWN – „ostrym wystąpieniem przeciwko działaniu uważanemu za niesłuszne”, które nie powinno stanowić naruszenia prawa, nawet jeśli jest ono „ostre” czy budzące oburzenie.</xText> <xText>Obywatelskie nieposłuszeństwo, oprócz ww. kryterium celowego i świadomego naruszenia prawa, charakteryzuje się również tym, że:</xText> <xText>- jest działaniem publicznym, którego celem jest zyskanie uwagi społeczeństwa,</xText> <xText>- nie stanowi podważania całego sensu istnienia państwa, jego władz czy porządku prawnego, lecz konkretnych regulacji czy praktyk stosowania prawa,</xText> <xText>- jest postawą polityczną w tym sensie, że jest podejmowane w celu zmiany niesprawiedliwego w odczuciu osoby go stosującej prawa; osoba ta zatem działa w swoim przekonaniu w interesie całej społeczności, a nie tylko w swoim,</xText> <xText>- powinno być podejmowane bez stosowania przemocy,</xText> <xText>- osoba je stosująca gotowa jest ponieść przewidziane prawem sankcje,</xText> <xText>- jest środkiem ostatecznym, stosowanym po bezskutecznym wykorzystaniu legalnych alternatyw.</xText> <xText>Z ustaleń dokonanych w toku niniejszego postępowania wynika, że czyny obwinionych rzeczywiście stanowiły obywatelskie nieposłuszeństwo w ww. rozumieniu. Obwinione bowiem naruszyły celowo i świadomie prawo (art. 51 § 1 k.w.), swoim czynem chciały zyskać uwagę społeczeństwa i dlatego wybrały formę działania, która tę uwagę im przyniosła, nie podważały całego sensu istnienia państwa, lecz działały przeciwko konkretnemu wycinkowi jego aktywności, tj. polityce klimatycznej, działały w celu zmiany niesprawiedliwego w ich odczuciu prawa, na rzecz całej społeczności, a nie tylko dla własnych korzyści, nie stosowały przemocy, zadeklarowały gotowość poniesienia przewidzianych prawem sankcji za swoje czyny, a ponadto sięgnęły po taką formę działania dopiero po bezskutecznym w swojej ocenie wykorzystaniu legalnych alternatyw. Gdyby obwinione nie naruszyły prawa, to należałoby uznać, że nie działały w ramach obywatelskiego nieposłuszeństwa, albowiem nieposłuszeństwo obywatelskie, które jest zgodne z prawem, traci przymiot nieposłuszeństwa.</xText> <xText>Nie negując prawa obwinionych do wyrażania swoich poglądów czy też gwarantowanej konstytucyjnie wolności słowa należy nacisk położyć zatem na to, że tego typu działania powinny odbywać się właśnie w ramach granic tego prawa czy wolności, w formach legalnych, a z okoliczności niniejszej sprawy wynika jednoznacznie, że obwinione naruszyły przepis <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19710120114" xTitle="Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń" xAddress="Dz. U. z 1971 r. Nr 12, poz. 114">kodeksu wykroczeń</xLexLink> (o czym była mowa powyżej) i przekroczyły granice swoich praw i wolności, (o czym z kolei sąd wypowie się szczegółowo poniżej).</xText> <xText>Zaczynając od regulacji zawartych w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji RP</xLexLink> wskazać należy, że jej <xLexLink xArt="art. 54;art. 54 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 54 ust. 1</xLexLink> gwarantuje wolność słowa („każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji”), a art. 57 wolność zgromadzeń („każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich. Ograniczenie tej wolności może określać ustawa”).</xText> <xText>W zakresie wolności zgromadzeń obowiązuje ustawa z 24 lipca 2015 r. – Prawo o zgromadzeniach, która reguluje korzystanie z tej wolności. Wyróżnia ona dwa typy zgromadzeń – zwykłe i spontaniczne. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 tej ustawy zgromadzeniem jest zgrupowanie osób na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób w określonym miejscu w celu odbycia wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska w sprawach publicznych, zaś zgodnie z treścią jej art. 3 ust. 2 zgromadzeniem spontanicznym jest zgromadzenie, które odbywa się w związku z zaistniałym nagłym i niemożliwym do wcześniejszego przewidzenia wydarzeniem związanym ze sferą publiczną, którego odbycie w innym terminie byłoby niecelowe lub mało istotne z punktu widzenia debaty publicznej. Czyny obwinionych nie kwalifikują się do żadnego z ww. rodzajów zgromadzeń. Nie mogą być zgromadzeniem zwykłym, albowiem nawet jeśli przyjąć stanowisko części doktryny, że w definicji zgromadzenia zawierają się, w określonych warunkach, również te mające miejsce w budynkach, to zgromadzenie takie, aby było legalne, wymaga dochowania warunków określonych w rozdziale 2 Prawa o zgromadzeniach, m. in. jego zgłoszenia, a obwinione żadnych takich czynności nie podjęły. Nie mogą być również zgromadzeniem spontanicznym, albowiem nie zostały dokonane w związku z zaistniałym nagłym i niemożliwym do wcześniejszego przewidzenia wydarzeniem, lecz w związku z polityką i działaniami, które były obwinionym znane już wcześniej.</xText> <xText>Z kolei co do wolności słowa, to nie jest ona, jak żadna z wolności, bezwzględna. <xLexLink xArt="art. 31;art. 31 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Art. 31 ust. 2 Konstytucji RP</xLexLink> stanowi, że „każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje”. W samej <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">konstytucji</xLexLink> zawarta jest też m.in. przysługująca każdemu wolność swobody artystycznej, tj. „wolność twórczości artystycznej, badań naukowych oraz ogłaszania ich wyników, wolność nauczania, a także wolność korzystania z dóbr kultury” (<xLexLink xArt="art. 73" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 73</xLexLink>). Z tej wolności korzystali uczestnicy koncertu i jego twórcy w chwili popełnienia przez obwinione zarzucanych im czynów. I to obwinione naruszyły wolność tych osób, a nie na odwrót, skoro te osoby czyniły w tamtym miejscu to, co jest zgodne z regułami koncertu i zasad współżycia społecznego w filharmonii, a obwinione tymże zasadom się sprzeciwiły. Obwinione wyszły zatem poza granice przysługującej im konstytucyjnie wolności słowa i naruszyły wolność innych osób, nie uszanowały jej. Zrobiły to w celu zmuszenia władz publicznych do prawidłowej w ocenie obwinionych realizacji konstytucyjnego obowiązku tychże władz, tj. obowiązku ochrony środowiska (<xLexLink xArt="art. 74;art. 74 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 74 ust. 2 Konstytucji RP</xLexLink>), niemniej nie uczyniły tego w formie zgodnej z granicami wolności słowa. Ich działanie było egoistyczne i lekkomyślne w tym sensie, że jakkolwiek w swoim przekonaniu działały w interesie całego społeczeństwa – i w tym sensie nie działały egoistycznie – to działanie to podjęły w instytucji, która nie ma nic wspólnego z celem ich protestu (za taki związek można byłoby uznać jedynie sam fakt, że była to instytucja publiczna, ale jest to związek zbyt luźny, aby usprawiedliwiał wybór miejsca działania obwinionych), a ponadto nie zadały sobie nawet trudu, aby przeanalizować podczas jakiego rodzaju koncertu chcą dokonać swoich czynów, co poskutkowało tym, że uczyniły to podczas koncertu bardzo ważnego dla filharmonii jako instytucji, ale też dla jej personelu oraz dla samego dyrygenta, dla którego ten koncert był formą uhonorowania jego długoletniej kariery. Obwinione miały możliwość wyboru innego miejsca – bardziej związanego z przedmiotem ich postulatów – czy też innej formy działania, lecz tego nie uczyniły. Nie jest także usprawiedliwieniem inspirowanie się przypadkiem ze Szwajcarii, albowiem nawet jeśli w tamtym przypadku było tak, jak obwinione wspomniały, że dyrygent przerwał koncert i umożliwił protestującym wyrażenie swoich postulatów, to nie mogły one oczekiwać ani żądać, aby reakcja dyrygenta czy orkiestry w przypadku koncertu, na którym obwinione chciały wyrazić, i wyraziły, swoje postulaty, była taka sama, gdyż osoby te nie były ani do tego zobligowane, ani najwyraźniej nie były też do tego chętne.</xText> <xText>W kontekście regulacji międzynarodowych czyny obwinionych należy analizować w szczególności w świetle przepisów <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19930610284" xTitle="Konwencja z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności" xAddress="Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284">Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 4 listopada 1950 r.</xLexLink> (dalej: EKPCz) oraz Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych z 19 grudnia 1966 r. (dalej: MPPOiP). Również one zawierają przepisy dotyczące wolności słowa i zgromadzeń i również w nich wolności te nie są absolutne.</xText> <xText>Art. 10 EKPCz stanowi, że:</xText> <xText>1. każdy ma prawo do wolności wyrażania opinii. Prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe. Niniejszy przepis nie wyklucza prawa Państw do poddania procedurze zezwoleń przedsiębiorstw radiowych, telewizyjnych lub kinematograficznych;</xText> <xText>2. korzystanie z tych wolności pociągających za sobą obowiązki i odpowiedzialność może podlegać takim wymogom formalnym, warunkom, ograniczeniom i sankcjom, jakie są przewidziane przez ustawę i niezbędne w społeczeństwie demokratycznym w interesie bezpieczeństwa państwowego, integralności terytorialnej lub bezpieczeństwa publicznego ze względu na konieczność zapobieżenia zakłóceniu porządku lub przestępstwu, z uwagi na ochronę zdrowia i moralności, ochronę dobrego imienia i praw innych osób oraz ze względu na zapobieżenie ujawnieniu informacji poufnych lub na zagwarantowanie powagi i bezstronności władzy sądowej.</xText> <xText>Z kolei zgodnie z art. 11 EKPCz:</xText> <xText>1. każdy ma prawo do swobodnego, pokojowego zgromadzania się oraz do swobodnego stowarzyszania się, włącznie z prawem tworzenia związków zawodowych i przystępowania do nich dla ochrony swoich interesów.</xText> <xText>2. wykonywanie tych praw nie może podlegać innym ograniczeniom niż te, które określa ustawa i które są konieczne w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na interesy bezpieczeństwa państwowego lub publicznego, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwu, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób. Niniejszy przepis nie stanowi przeszkody w nakładaniu zgodnych z prawem ograniczeń w korzystaniu z tych praw przez członków sił zbrojnych, policji lub administracji państwowej.</xText> <xText>Podobnej treści uregulowania zawierają art. 19 i 21 MPPOiP.</xText> <xText>We wszystkich normach prawnych ocenianych w ramach niniejszej sprawy, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, wolność słowa czy zgromadzeń podlega ograniczeniom. I ograniczenia takie mogą się przejawiać w przepisach ogólnych dotyczących wolności innych osób (jak w przykładzie wolności swobody artystycznej z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji RP</xLexLink>), ale mogą się przejawiać również w przepisach prawa np. cywilnego czy karnego, ale także w przepisach prawa wykroczeń. Naruszając te przepisy i naruszając wolność innych osób obwinione przekroczyły granice przysługujących im wolności.</xText> <xText>Oceny tej nie zmienia również analiza orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej: ETPCz) i w tym zakresie jako przykład sąd przyjął jeden ze wskazanych w piśmie obrońcy z 11 września 2024 r. wyroków tego trybunału, tj. wyrok wydany 23 września 1998 r. w sprawie Steel i inni przeciwko Wielkiej Brytanii.</xText> <xText>W sprawie tej występowało pięciu skarżących, których można podzielić na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowiły dwie pierwsze skarżące, a drugą pozostała trójka. Wyróżnienie to jest konieczne ze względu na sposób zachowania się danych skarżących, który został różnie oceniony przez ETPCz. Skarżące z pierwszej grupy podjęły zachowania polegające na tym, że protestując przeciwko polowaniom pierwsza skarżąca uniemożliwiała wraz z grupą innych osób fizycznie ich przeprowadzenie, a druga skarżąca protestując przeciwko budowie autostrady wraz z grupą innych osób weszła na teren budowy i wspięła się na drzewa, które miały być ścięte, a ponadto na część maszyn. Osoby z drugiej grupy protestując przeciwko sprzedaży wojskowych helikopterów weszły na konferencję związaną z tym tematem i wręczały ulotki z napisem „pracujmy na rzecz pokoju, a nie wojny” oraz trzymały baner. Cała piątka skarżących została zatrzymana przez Policję, przy czym osoby z pierwszej grupy zostały następnie skazane na kary grzywien, a osoby z drugiej grupy zwolnione bez zarzutów. Rozważania ETPCz w tej sprawie dotyczyły w głównej mierze art. 5 EKPCz, dotyczącego prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego oraz kwestii zatrzymania, niemniej ETPCz oceniał również sprawę pod kątem naruszenia art. 10 EKPCz, który – jak wyżej wspomniano – dotyczy wolności słowa. Jakkolwiek kwestia zatrzymania nie dotyczy niniejszej sprawy, symptomatyczne jest, że w odniesieniu do skarżących z pierwszej grupy ETPCz uznał, że nie doszło do naruszenia art. 5 EKPCz, stwierdzając takie naruszenie jedynie w przypadku skarżących z drugiej grupy. Do takiej samej konkluzji ETPCz doszedł w odniesieniu do postulowanego naruszenia art. 10 EKPCz, również w tym wypadku uznając, że został on naruszony jedynie wobec skarżących z drugiej grupy. ETPCz przy rozważaniu ewentualnych naruszeń tej wolności analizował ją właśnie pod kątem jej ograniczeń, takich jak konieczność w demokratycznym społeczeństwie czy usprawiedliwiony cel, podkreślając jednocześnie wagę takich zasad jak rządy prawa, autorytet władzy sądowniczej, porządek publiczny i ochrona praw osób trzecich, oraz wskazując na to, że to niezgodne z prawem zachowania skarżących z pierwszej grupy mogły sprowokować innych do przemocy, co uzasadniało podjęcie wobec nich czynności takich jak zatrzymanie. Z kolei co do skarżących z drugiej grupy ETPCz uznał, że ich protest był całkowicie pokojowy i nie groził naruszeniem porządku publicznego, co skutkowało tym, że zatrzymanie tych skarżących w tej sytuacji było naruszeniem ich wolności słowa, które nie było konieczne w demokratycznym społeczeństwie.</xText> <xText>Odnosząc powyższe rozważania ETPCz do niniejszej sprawy należy wskazać, że zachowanie obwinionych znajdowało się pomiędzy zachowaniami osób z pierwszej i drugiej grupy z ww. wyroku. Z jednej bowiem strony obwinione działały bez użycia przemocy, tak jak osoby z drugiej grupy, z drugiej jednak strony w odróżnieniu od tych osób naruszyły porządek publiczny i wpłynęły negatywnie na przebieg koncertu, i w tym sensie ich działanie nie było w pełni pokojowe, co umiejscawia ich czyny bliżej osób z grupy pierwszej. Ponadto należy przypomnieć, że w odróżnieniu od całej piątki skarżących z ww. sprawy obwinione działały w miejscu i sytuacji całkowicie oderwanej od przedmiotu swojego protestu. W tym stanie rzeczy nie sposób uznać, aby przyjęcie, że obwinione popełniły wykroczenia w ustalonym w niniejszej sprawie stanie faktycznym i skazanie ich za ich popełnienie naruszało standardy orzecznicze ETPCz.</xText> <xText>Na koniec odnieść się krótko należy również do postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z 25 czerwca 1998 r., na które powoływał się obrońca. Konwencja ta, której stroną jest Polska, ma ściśle określony zakres zastosowania, i dotyczy gwarancji, jakie państwa-strony mają udzielić swoim obywatelom w sprawach dotyczących środowiska, w kwestii uprawnień do dostępu do informacji, udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępu do wymiaru sprawiedliwości zgodnie z postanowieniami tejże konwencji (art. 1). Zawiera ona również przepis o tym, że „każda ze stron zapewni, że osoby realizujące swoje uprawnienia w zgodzie z postanowieniami niniejszej konwencji nie będą w wyniku tego w żaden sposób karane, prześladowane lub szykanowane. Przepis ten nie narusza kompetencji sądów krajowych do orzekania o zwrocie uzasadnionych kosztów w postępowaniu sądowym” (art. 3 ust. 8). Konwencja ta nie ma jednak zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem w jej postanowieniach szczegółowych dot. ww. kwestii nie ma regulacji dotyczących protestów czy obywatelskiego nieposłuszeństwa. Konwencja ta nie reguluje więc prawa do protestu ani nie legalizuje obywatelskiego nieposłuszeństwa, lecz wprowadza jedynie ściśle nią określone formy realizacji gwarancji wymienionych w jej art. 1. Jej postanowień nie można zatem interpretować w sposób rozszerzający i nakładać na państwa-strony zobowiązań, których one podpisując ją nie zaciągnęły. Czyny obwinionych nie stanowiły realizacji postanowień tej konwencji, wobec czego nie mogą one się domagać ochrony na jej podstawie. Oceny tej nie zmienia stanowisko Specjalnego Sprawozdawcy ds. Obrońców Środowiska, które nie jest źródłem prawa, lecz wyłącznie jego opinią w danej kwestii.</xText> <xText>Podsumowując, obwinione swoimi czynami celowo oraz świadomie naruszyły prawo i przekroczyły granice wolności słowa i zgromadzeń, nie szanując wolności innych osób, zarówno w kontekście regulacji krajowych, jak i międzynarodowych, a jednocześnie wypełniły znamiona przedmiotowe i podmiotowe określone w art. 51 § 1 k.w., wobec czego sąd uznał je za winne popełnienia zarzucanych im czynów.</xText> <xText><xBx>Kary:</xBx></xText> <xText>Stopień społecznej szkodliwości czynów obwinionych należy oceniać w świetle kryteriów wskazanych w art. 47 § 6 k.w., który stanowi, że przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu bierze się pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.</xText> <xText>Ponieważ czyny obwinionych były takie same i były popełnione z tych samych pobudek i w tym samym zamiarze, sąd odniesie się poniżej łącznie do stopnia społecznej szkodliwości obu tych czynów.</xText> <xText>Obwinione swoimi czynami naruszyły istotne dobro prawne, jakim jest porządek publiczny, a ich zachowania zakłóciły przebieg ważnego koncertu, tworząc realne ryzyko przerwania tego koncertu czy też odwołania jego drugiej części, mimo że dzięki profesjonalizmowi członków orkiestry finalnie do tego nie doszło. Obwinione działały publicznie i w obecności publiczności, w instytucji kultury niezwiązanej z ich postulatami. Ponadto działały w zamiarze bezpośrednim. Wszystkie te okoliczności wskazując na znaczny stopień społecznej szkodliwości ich czynów, na którego obniżenie wpływa jednak motywacja obwinionych, które działały w celu sprzeciwienia się temu, co w ich ocenie jest niesłuszne, mając na względzie nie tylko swoje partykularne interesy, lecz w ich ocenie dobro całego społeczeństwa.</xText> <xText>Stopień winy obwinionych jest nieco niższy niż znaczny, albowiem z jednej strony obwinione miały świadomość, że zachowując się w sposób, jaki ustalono w przypisanych im czynach, popełniają wykroczenia, i miały możliwość zachowania się w sposób zgodny z prawem, a jednak popełniły wykroczenia, to z drugiej strony działały w szczególnej sytuacji motywacyjnej, opisanej już przy stopniu społecznej szkodliwości ich czynów.</xText> <xText>Ponadto obwiniona <xAnon>Z. W.</xAnon> nie była karana, co jest okolicznością łagodzącą, zaś <xAnon>Ł. I.</xAnon> była karana wyłącznie za wykroczenia, co nie może stanowić dla niej okoliczności łagodzącej, lecz w szczególnych okolicznościach motywacyjnych przy popełnieniu czynu objętego niniejszym postępowaniem nie zostało uznane za okoliczność obciążającą w tak wysokim stopniu, aby miało wpłynąć na podwyższenie kary.</xText> <xText>Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności dotyczące wymiaru kary sąd uznał, że kara aresztu byłaby zbyt dolegliwa dla obwinionych, a karą bardziej odpowiednią z dwóch rodzajów możliwych do wymierzenia kar wolnościowych jest kara ograniczenia wolności, która powinna działać bardziej wychowawczo niż kara grzywny, a jednocześnie daje większe gwarancje pod względem prewencji. Z uwagi na szczególną motywację obwinionych, tj. chęć wyrażenia swoich poglądów oraz zakwestionowania i zmiany niesłusznej zdaniem obwinionych polityki państwa oraz działanie w przekonaniu obwinionych w interesie całego społeczeństwa, sąd wymierzył im tę karę w minimalnej możliwej wysokości.</xText> <xText>Sąd rozważał zastosowanie środków takich jak nadzwyczajne złagodzenie kary czy też odstąpienie od jej wymierzenia, ale nie było to zasadne ze względu na postawę obwinionych, które same deklarowały, że dalej stosowały obywatelskie nieposłuszeństwo w celu realizacji ich postulatów, wobec czego nie sposób uznać, że zastosowanie ww. instytucji byłoby wystarczające do spełnienia celów postępowania wobec obwinionych.</xText> <xText>Jednocześnie kary wymierzone obwinionym nie są karami za posiadanie przez nie poglądów czy też za posiadanie przez nie poglądów o określonej treści, gdyż sąd nie ocenia ani nie wartościuje tych poglądów, a wyżej już wspomniano, że ochrona środowiska jest konstytucyjnym obowiązkiem władz publicznych, lecz za formę, w jakiej poglądy te zostały wyrażone, a ściślej mówiąc – za naruszenie prawa, czyli wypełnienie znamion określonych w art. 51 § 1 k.w.</xText> <xText><xBx>Dowód rzeczowy:</xBx></xText> <xText>Sąd, wobec braku ustalenia, do kogo należy dowód rzeczowy opisany pod poz. 1 wykazu dowodów rzeczowych o nr Drz – 17/24, złożył ten dowód zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 231;art. 231 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 231 § 1 k.p.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 44;art. 44 § 5 k" xIsapId="WDU19820300210" xTitle="Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 30, poz. 210">art. 44 § 5 k.p.s.</xLexLink>w. do depozytu sądowego.</xText> <xText><xBx>Koszty postępowania:</xBx></xText> <xText>Sąd orzekł o kosztach postępowania wobec obu obwinionych na podstawie <xLexLink xArt="art. 119;art. 119 § 1 k" xIsapId="WDU19820300210" xTitle="Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 30, poz. 210">art. 119 § 1 k.p.s.</xLexLink>w. w zw. z <xLexLink xArt="art. 21;art. 21 pkt. 2 a" xIsapId="WDU19730270152" xTitle="Ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych" xAddress="Dz. U. z 1973 r. Nr 27, poz. 152">art. 21 pkt 2a ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych</xLexLink>. Uznając, że nie zachodziły w sprawie przesłanki do zwolnienia obwinionych od uiszczenia kosztów w żadnym zakresie, sąd zasądził od każdej z nich na rzecz Skarbu Państwa po 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz po 30 zł tytułem opłaty.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

asesor sądowy Paweł Godzwon

Karolina Pisarzewska

Beniamin Bróździak

Karolina Pisarzewska

Sygn. akt V W 1017/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 20 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie V Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: asesor sądowy Paweł Godzwon Protokolant: Beniamin Bróździak pod nieobecność oskarżyciela publicznego po rozpoznaniu 11 września 2024 roku i 16 grudnia 2024 roku na rozprawie sprawy 1 Z. W., córkiJ.iS.z domuZ., urodzonej (...)wR., obwinionej o to, że: w dniu 3 marca 2024 r. o godz. 18.30 wW.w Sali koncertowejF.przyul. (...)podczas trwania koncertu, poprzez wtargnięcie na estradę, krzyki oraz rozwinięcie banera zakłóciła porządek publiczny, tj. o czyn z art. 51 § 1 k.w., 2 Ł. I., córkiP.iA.z domuI., urodzonej (...)wW., obwinionej o to, że: w dniu 3 marca 2024 r. o godz. 18.30 wW.w Sali koncertowejF.przyul. (...)podczas trwania koncertu, poprzez wtargnięcie na estradę, krzyki oraz rozwinięcie banera zakłóciła porządek publiczny, tj. o czyn z art. 51 § 1 k.w., I uznaje obwinionąZ. W.za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 51 § 1 k.w., i za ten czyn na podstawie art. 51 § 1 k.w. w zw. z art. 21 § 1 k.w. wymierza obwinionej karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin; II uznaje obwinionąŁ. I.za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 51 § 1 k.w., i za ten czyn na podstawie art. 51 § 1 k.w. w zw. z art. 21 § 1 k.w. wymierza obwinionej karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin; III na podstawieart. 231 § 1 k.p.k.w zw. zart. 44 § 5 k.p.s.w. składa do depozytu sądowego dowód rzeczowy opisany pod poz. 1 wykazu dowodów rzeczowych o nr Drz – 17/24; IV na podstawieart. 119 § 1 k.p.s.w. w zw. zart. 21 pkt 2a ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnychzasądza od każdej z obwinionych na rzecz Skarbu Państwa 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty. Sygn. akt V W 1017/24 UZASADNIENIE Z. W.została obwiniona o to, że w dniu 3 marca 2024 r. o godz. 18.30 wW.w Sali koncertowejF.przyul. (...)podczas trwania koncertu, poprzez wtargnięcie na estradę, krzyki oraz rozwinięcie banera zakłóciła porządek publiczny, tj. o czyn z art. 51 § 1 k.w. Ł. I.została obwiniona o to, że w dniu 3 marca 2024 r. o godz. 18.30 wW.w Sali koncertowejF.przyul. (...)podczas trwania koncertu, poprzez wtargnięcie na estradę, krzyki oraz rozwinięcie banera zakłóciła porządek publiczny, tj. o czyn z art. 51 § 1 k.w. Stan faktyczny: 3 marca 2024 r. od godz. 18:00 w sali koncertowejF.przyul. (...)wW.odbywał się koncert symfoniczny pod nazwą „Jubileuszowy koncert z okazji 80 urodzin i 60-lecia pracy artystycznejA. W.”. Był to specjalny, ważny koncert, honorujący działalność istotnego dla filharmonii dyrygenta, który osobiście mu przewodził. Takich koncertów włącznie z powyższym odbyło się dwa, gdyż zainteresowanych widzów było więcej niż mogłoby się zmieścić w sali koncertowej podczas jednego koncertu. /Dowody: zeznania świadkaG. P.– k. 9-12; nagrania znajdujące się na płytach DVD – k. 34, 93; protokoły oględzin nagrań – k. 15-32, 35-41/ Podczas trwania koncertu, o godz. 18:30,Z. W.iŁ. I.wtargnęły na estradę i stojąc na niej rozwinęły baner z napisem „Ostatnie Pokolenie”, krzycząc, że „to jest alarm. Nasz świat płonie. Jesteśmy ostatnim pokoleniem, które może powstrzymać katastrofę klimatyczną. Żądamy radykalnych inwestycji w transport publiczny. Jesteśmy ostatnim pokoleniem, które może coś z tym zrobić. Nasz świat płonie. Przepraszamy za zakłócenia, ale to przedstawienie nie może dłużej trwać. Tani i dostępny transport publiczny teraz! Jesteśmy Ostatnim Pokoleniem i z tymi postulatami rozpoczynamy naszą kampanię.”. Po kilkudziesięciu sekundach obie zostały usunięte z sali koncertowej przez ochronę filharmonii. /Dowody: wyjaśnieniaŁ. I.– k. 42-43, 136; wyjaśnieniaZ. W.– k. 45-46, 136; zeznania świadkaG. P.– k. 9-12; protokół zatrzymania rzeczy – k. 4-6; nagrania znajdujące się na płytach DVD – k. 34, 93; protokoły oględzin nagrań – k. 15-32, 35-41/ Po wtargnięciuZ. W.iŁ. I.na estradę dyrygentA. W.przed usunięciem ich z niej przez ochronę samodzielnie zabrał im baner. Koncert nie został przerwany, lecz powyżej opisane zachowanieZ. W.iŁ. I.wpłynęło negatywnie na jego przebieg, wywołując w tamtym momencie negatywne odczucia i reakcje członków orkiestry oraz publiczności, a także doprowadzając do tego, że odbyły się dyskusje o tym, czy nie odwołać drugiej części koncertu. /Dowody: zeznania świadkaG. P.– k. 9-12; nagrania znajdujące się na płytach DVD – k. 34, 93; protokoły oględzin nagrań – k. 15-32, 35-41/ Z. W.iŁ. I.zachowały się w wyżej opisany sposób w celu sprzeciwienia się polityce klimatycznej polskiego państwa. Chciały wyrazić swoje postulaty i zyskać dla nich rozgłos. Uważały, że tylko taka forma, forma obywatelskiego nieposłuszeństwa, im pozostała po tym, jak inne metody – takie jak udział w zgromadzeniach – były w ich ocenie nieskuteczne. Były świadome, że łamią prawo, były gotowe na poniesienie konsekwencji prawnych swojego zachowania oraz zadeklarowały, że będą nadal wyrażać swój sprzeciw w podobny sposób. Przed wejściem na salę koncertową nie sprawdzały, jaki dokładnie koncert się wówczas w filharmonii odbywał. Zainspirowały się wydarzeniem ze Szwajcarii, gdy podczas koncertu dyrygent przerwał koncert, aby osoby protestujące mogły wygłosić swoje postulaty. /Dowody: wyjaśnieniaŁ. I.– k. 42-43, 136; wyjaśnieniaZ. W.– k. 45-46, 136; komunikat 03/2024 z 16 kwietnia 2024 roku – k. 142-144; komunikat warszawski w sprawie zmian klimatu w Europie – k. 146-147/ Z. W.iŁ. I.nie były karane za przestępstwa.Ł. I.była trzykrotnie karana za wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.Z. W.nie była karana za wykroczenia. /Dowody: informacje z rejestru wykroczeń– k. 96-98; informacje z KRK – k. 140-141/ Ocena dowodów: Wyjaśnienia obwinionych są zbieżne ze sobą i wiarygodne w zakresie opisania okoliczności dotyczących samego zdarzenia w sali koncertowej oraz motywacji i powodów, dla których obwinione zdecydowały się na podjęcie takiej formy sprzeciwu, jak opisana w stanie faktycznym. Zeznania świadkaG. P.są wiarygodne, albowiem świadek wyczerpująco, logicznie i spójnie opisała okoliczności zdarzenia zarówno bezpośrednio po jego nastąpieniu, jak i następnie kilka miesięcy później przed sądem, a jej zeznania są zgodne z nagraniami z płyt DVD, a także, przynajmniej w zakresie faktów, a nie ich interpretacji, z wyjaśnieniami obwinionych. Dowody w postaci nagrań znajdujących się na płytach DVD, protokołu zatrzymania rzeczy, protokołów oględzin nagrań, informacji z KRK oraz informacji z rejestru wykroczeń są wiarygodne, albowiem ich forma i treść nie budzi wątpliwości pod względem ich autentyczności, a ponadto protokoły oraz informacje są dokumentami urzędowymi. Dowody w postaci komunikatów również są wiarygodne w zakresie ich treści oraz jej powiązania z motywacją obwinionych. Podstawa prawna skazań: Obwinionym zarzucono popełnienie czynów z art. 51 § 1 k.w., zgodnie z którym kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Z opisów ww. czynów wynika, że obu obwinionym zarzucono popełnienie takiego samego czynu, wobec czego sąd co do zasady swoje uzasadnienie w zakresie podstawy prawnej skazań będzie kierował – z uwagi na postulat zwięzłości uzasadnienia – w odniesieniu do obu obwinionych jednocześnie. Zachowania obwinionych wypełniły przedmiotowe znamiona ww. przepisu. Obwinione podczas trwania koncertu w filharmonii krzyczały, co jest wprost wymienione w treści art. 51 § 1 k.w., a ponadto wtargnęły na estradę i rozwinęły baner, co w świetle okoliczności, że zrobiły to właśnie podczas trwania koncertu, należy uznać za „inne wybryki” w rozumieniu art. 51 § 1 k.w. Wybrykiem w tym rozumieniu jest „zachowanie się jakiego wśród konkretnych okoliczności czasu, miejsca i otoczenia, ze względu na przyjęte zwyczajowo normy ludzkiego współżycia nie należało się spodziewać, które zatem wywołuje powszechne negatywne oceny społeczne i uczucia odrazy, gniewu, oburzenia. Wybryk charakteryzuje więc ostra sprzeczność z powszechnie akceptowanymi normami zachowania się. A contrario nie może być uznany za "wybryk" czyn, który nie tylko, iż nie koliduje w rażący sposób z obowiązującymi w określonym kontekście sytuacyjnym normami zachowania się, ale wręcz wzbudza - w odbiorze powszechnym - oceny akceptacji, choćby milczącej zgody, aprobaty, podziwu lub uznania” (tak trafnie Sąd Najwyższy w wyroku z 2 grudnia 1992 r., sygn. akt III KRN 189/92). Zachowanie polegające na wtargnięciu w filharmonii podczas koncertu na estradę, rozwinięciu banera i krzyczeniu jest niespodziewanym zachowaniem, sprzecznym z normami ludzkiego współżycia, co nie wymaga szerszego uzasadnienia, zwłaszcza, że wskazuje na to również negatywna reakcja publiczności, członków orkiestry czy też pozostałego personelu filharmonii. Jest tak niezależnie od motywacji obwinionych czy słuszności albo braku słuszności ich postulatów, które nie wpływają na samo wypełnienie znamion przedmiotowych określonych w danym przepisie ustawy, lecz jeśli chodzi o motywację, to ma ona wpływ na stopień społecznej szkodliwości czynów. Również krótkotrwałość zachowań obwinionych nie stoi na przeszkodzie ich uznania za wybryk, albowiem po pierwsze – krótkotrwałość ta wynikała z interwencji personelu filharmonii, a nie inicjatywy obwinionych, a po drugie – mimo niej czyny obwinionych zdołały negatywnie wpłynąć na przebieg koncertu. Zachowanie obwinionych jednocześnie zakłóciło porządek publiczny. Zakłócenie porządku publicznego można zdefiniować jako „wywołanie stanu, który w danym miejscu, czasie i okolicznościach, zgodnie z przyjętymi zwyczajami i obowiązującymi przepisami, uważa się za nienormalny i który, w obiektywnym odbiorze, odczuwany jest jako utrudnienie lub uniemożliwienie powszechnie akceptowanego sposobu zachowania się w miejscach dostępnych dla bliżej nieokreślonej liczby osób” (tak ponownie trafnie Sąd Najwyższy w wyroku z 2 grudnia 1992 r., sygn. akt III KRN 189/92). Czyny obwinionych, popełnione w miejscu, czasie i okolicznościach opisanych powyżej, wywołały stan nienormalny, obiektywnie utrudniający powszechnie akceptowany sposób zachowania (w szczególności niezakłócone uczestnictwo w koncercie z punktu widzenia publiczności oraz niezakłóconą możliwość tego koncertu tworzenia z punktu widzenia członków orkiestry) w miejscu publicznym (filharmonii), a nadto zyskały szerszy – zamierzony przez obwinione – rozgłos, wobec czego ww. przesłanka została spełniona. Co do strony podmiotowej czynów obwinionych ponownie nie można uznać, aby sama motywacja obwinionych czy chęć wyrażenia przez nie swoich poglądów lub postulatów mogła stanowić podstawę do przyjęcia, że nie miały zamiaru zakłócić porządku publicznego. Skoro bowiem w sposób świadomy zdecydowały o wtargnięciu na estradę podczas trwania koncertu w celu wyrażenia tych poglądów, skoro celowo wybrały taką formę protestu, to miały jednocześnie zamiar zakłócić, a nawet – jak można wnioskować z ich słów, tj. „to przedstawienie nie może dłużej trwać – przerwać ten koncert. Tym samym obwinione chciały zakłócić wybrykiem porządek publiczny. Swoje czyny popełniły zatem w umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Przechodząc natomiast do oceny czynów obwinionych pod kątem regulacji zawartych wKonstytucji RPczy normach prawa międzynarodowego dotyczących wolności zgromadzeń i wolności słowa zacząć należy od analizy tego, czy obwinione, jak same wskazywały, protestowały w formie obywatelskiego nieposłuszeństwa, czy też nie. Relacja pomiędzy pojęciami „protestu” i „obywatelskiego nieposłuszeństwa” jest płynna, albowiem w niektórych źródłach wskazuje się, że protest może być formą wykonywania obywatelskiego nieposłuszeństwa, niemniej te dwa pojęcia różnią się tym, że obywatelskie nieposłuszeństwo w swojej definicji zawiera zawsze celowe i świadome naruszenie prawa, podczas gdy protest jest – zgodnie z definicją zawartą w SJP PWN – „ostrym wystąpieniem przeciwko działaniu uważanemu za niesłuszne”, które nie powinno stanowić naruszenia prawa, nawet jeśli jest ono „ostre” czy budzące oburzenie. Obywatelskie nieposłuszeństwo, oprócz ww. kryterium celowego i świadomego naruszenia prawa, charakteryzuje się również tym, że: - jest działaniem publicznym, którego celem jest zyskanie uwagi społeczeństwa, - nie stanowi podważania całego sensu istnienia państwa, jego władz czy porządku prawnego, lecz konkretnych regulacji czy praktyk stosowania prawa, - jest postawą polityczną w tym sensie, że jest podejmowane w celu zmiany niesprawiedliwego w odczuciu osoby go stosującej prawa; osoba ta zatem działa w swoim przekonaniu w interesie całej społeczności, a nie tylko w swoim, - powinno być podejmowane bez stosowania przemocy, - osoba je stosująca gotowa jest ponieść przewidziane prawem sankcje, - jest środkiem ostatecznym, stosowanym po bezskutecznym wykorzystaniu legalnych alternatyw. Z ustaleń dokonanych w toku niniejszego postępowania wynika, że czyny obwinionych rzeczywiście stanowiły obywatelskie nieposłuszeństwo w ww. rozumieniu. Obwinione bowiem naruszyły celowo i świadomie prawo (art. 51 § 1 k.w.), swoim czynem chciały zyskać uwagę społeczeństwa i dlatego wybrały formę działania, która tę uwagę im przyniosła, nie podważały całego sensu istnienia państwa, lecz działały przeciwko konkretnemu wycinkowi jego aktywności, tj. polityce klimatycznej, działały w celu zmiany niesprawiedliwego w ich odczuciu prawa, na rzecz całej społeczności, a nie tylko dla własnych korzyści, nie stosowały przemocy, zadeklarowały gotowość poniesienia przewidzianych prawem sankcji za swoje czyny, a ponadto sięgnęły po taką formę działania dopiero po bezskutecznym w swojej ocenie wykorzystaniu legalnych alternatyw. Gdyby obwinione nie naruszyły prawa, to należałoby uznać, że nie działały w ramach obywatelskiego nieposłuszeństwa, albowiem nieposłuszeństwo obywatelskie, które jest zgodne z prawem, traci przymiot nieposłuszeństwa. Nie negując prawa obwinionych do wyrażania swoich poglądów czy też gwarantowanej konstytucyjnie wolności słowa należy nacisk położyć zatem na to, że tego typu działania powinny odbywać się właśnie w ramach granic tego prawa czy wolności, w formach legalnych, a z okoliczności niniejszej sprawy wynika jednoznacznie, że obwinione naruszyły przepiskodeksu wykroczeń(o czym była mowa powyżej) i przekroczyły granice swoich praw i wolności, (o czym z kolei sąd wypowie się szczegółowo poniżej). Zaczynając od regulacji zawartych wKonstytucji RPwskazać należy, że jejart. 54 ust. 1gwarantuje wolność słowa („każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji”), a art. 57 wolność zgromadzeń („każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich. Ograniczenie tej wolności może określać ustawa”). W zakresie wolności zgromadzeń obowiązuje ustawa z 24 lipca 2015 r. – Prawo o zgromadzeniach, która reguluje korzystanie z tej wolności. Wyróżnia ona dwa typy zgromadzeń – zwykłe i spontaniczne. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 tej ustawy zgromadzeniem jest zgrupowanie osób na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób w określonym miejscu w celu odbycia wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska w sprawach publicznych, zaś zgodnie z treścią jej art. 3 ust. 2 zgromadzeniem spontanicznym jest zgromadzenie, które odbywa się w związku z zaistniałym nagłym i niemożliwym do wcześniejszego przewidzenia wydarzeniem związanym ze sferą publiczną, którego odbycie w innym terminie byłoby niecelowe lub mało istotne z punktu widzenia debaty publicznej. Czyny obwinionych nie kwalifikują się do żadnego z ww. rodzajów zgromadzeń. Nie mogą być zgromadzeniem zwykłym, albowiem nawet jeśli przyjąć stanowisko części doktryny, że w definicji zgromadzenia zawierają się, w określonych warunkach, również te mające miejsce w budynkach, to zgromadzenie takie, aby było legalne, wymaga dochowania warunków określonych w rozdziale 2 Prawa o zgromadzeniach, m. in. jego zgłoszenia, a obwinione żadnych takich czynności nie podjęły. Nie mogą być również zgromadzeniem spontanicznym, albowiem nie zostały dokonane w związku z zaistniałym nagłym i niemożliwym do wcześniejszego przewidzenia wydarzeniem, lecz w związku z polityką i działaniami, które były obwinionym znane już wcześniej. Z kolei co do wolności słowa, to nie jest ona, jak żadna z wolności, bezwzględna.Art. 31 ust. 2 Konstytucji RPstanowi, że „każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje”. W samejkonstytucjizawarta jest też m.in. przysługująca każdemu wolność swobody artystycznej, tj. „wolność twórczości artystycznej, badań naukowych oraz ogłaszania ich wyników, wolność nauczania, a także wolność korzystania z dóbr kultury” (art. 73). Z tej wolności korzystali uczestnicy koncertu i jego twórcy w chwili popełnienia przez obwinione zarzucanych im czynów. I to obwinione naruszyły wolność tych osób, a nie na odwrót, skoro te osoby czyniły w tamtym miejscu to, co jest zgodne z regułami koncertu i zasad współżycia społecznego w filharmonii, a obwinione tymże zasadom się sprzeciwiły. Obwinione wyszły zatem poza granice przysługującej im konstytucyjnie wolności słowa i naruszyły wolność innych osób, nie uszanowały jej. Zrobiły to w celu zmuszenia władz publicznych do prawidłowej w ocenie obwinionych realizacji konstytucyjnego obowiązku tychże władz, tj. obowiązku ochrony środowiska (art. 74 ust. 2 Konstytucji RP), niemniej nie uczyniły tego w formie zgodnej z granicami wolności słowa. Ich działanie było egoistyczne i lekkomyślne w tym sensie, że jakkolwiek w swoim przekonaniu działały w interesie całego społeczeństwa – i w tym sensie nie działały egoistycznie – to działanie to podjęły w instytucji, która nie ma nic wspólnego z celem ich protestu (za taki związek można byłoby uznać jedynie sam fakt, że była to instytucja publiczna, ale jest to związek zbyt luźny, aby usprawiedliwiał wybór miejsca działania obwinionych), a ponadto nie zadały sobie nawet trudu, aby przeanalizować podczas jakiego rodzaju koncertu chcą dokonać swoich czynów, co poskutkowało tym, że uczyniły to podczas koncertu bardzo ważnego dla filharmonii jako instytucji, ale też dla jej personelu oraz dla samego dyrygenta, dla którego ten koncert był formą uhonorowania jego długoletniej kariery. Obwinione miały możliwość wyboru innego miejsca – bardziej związanego z przedmiotem ich postulatów – czy też innej formy działania, lecz tego nie uczyniły. Nie jest także usprawiedliwieniem inspirowanie się przypadkiem ze Szwajcarii, albowiem nawet jeśli w tamtym przypadku było tak, jak obwinione wspomniały, że dyrygent przerwał koncert i umożliwił protestującym wyrażenie swoich postulatów, to nie mogły one oczekiwać ani żądać, aby reakcja dyrygenta czy orkiestry w przypadku koncertu, na którym obwinione chciały wyrazić, i wyraziły, swoje postulaty, była taka sama, gdyż osoby te nie były ani do tego zobligowane, ani najwyraźniej nie były też do tego chętne. W kontekście regulacji międzynarodowych czyny obwinionych należy analizować w szczególności w świetle przepisówKonwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 4 listopada 1950 r.(dalej: EKPCz) oraz Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych z 19 grudnia 1966 r. (dalej: MPPOiP). Również one zawierają przepisy dotyczące wolności słowa i zgromadzeń i również w nich wolności te nie są absolutne. Art. 10 EKPCz stanowi, że: 1. każdy ma prawo do wolności wyrażania opinii. Prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe. Niniejszy przepis nie wyklucza prawa Państw do poddania procedurze zezwoleń przedsiębiorstw radiowych, telewizyjnych lub kinematograficznych; 2. korzystanie z tych wolności pociągających za sobą obowiązki i odpowiedzialność może podlegać takim wymogom formalnym, warunkom, ograniczeniom i sankcjom, jakie są przewidziane przez ustawę i niezbędne w społeczeństwie demokratycznym w interesie bezpieczeństwa państwowego, integralności terytorialnej lub bezpieczeństwa publicznego ze względu na konieczność zapobieżenia zakłóceniu porządku lub przestępstwu, z uwagi na ochronę zdrowia i moralności, ochronę dobrego imienia i praw innych osób oraz ze względu na zapobieżenie ujawnieniu informacji poufnych lub na zagwarantowanie powagi i bezstronności władzy sądowej. Z kolei zgodnie z art. 11 EKPCz: 1. każdy ma prawo do swobodnego, pokojowego zgromadzania się oraz do swobodnego stowarzyszania się, włącznie z prawem tworzenia związków zawodowych i przystępowania do nich dla ochrony swoich interesów. 2. wykonywanie tych praw nie może podlegać innym ograniczeniom niż te, które określa ustawa i które są konieczne w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na interesy bezpieczeństwa państwowego lub publicznego, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwu, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób. Niniejszy przepis nie stanowi przeszkody w nakładaniu zgodnych z prawem ograniczeń w korzystaniu z tych praw przez członków sił zbrojnych, policji lub administracji państwowej. Podobnej treści uregulowania zawierają art. 19 i 21 MPPOiP. We wszystkich normach prawnych ocenianych w ramach niniejszej sprawy, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, wolność słowa czy zgromadzeń podlega ograniczeniom. I ograniczenia takie mogą się przejawiać w przepisach ogólnych dotyczących wolności innych osób (jak w przykładzie wolności swobody artystycznej zKonstytucji RP), ale mogą się przejawiać również w przepisach prawa np. cywilnego czy karnego, ale także w przepisach prawa wykroczeń. Naruszając te przepisy i naruszając wolność innych osób obwinione przekroczyły granice przysługujących im wolności. Oceny tej nie zmienia również analiza orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej: ETPCz) i w tym zakresie jako przykład sąd przyjął jeden ze wskazanych w piśmie obrońcy z 11 września 2024 r. wyroków tego trybunału, tj. wyrok wydany 23 września 1998 r. w sprawie Steel i inni przeciwko Wielkiej Brytanii. W sprawie tej występowało pięciu skarżących, których można podzielić na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowiły dwie pierwsze skarżące, a drugą pozostała trójka. Wyróżnienie to jest konieczne ze względu na sposób zachowania się danych skarżących, który został różnie oceniony przez ETPCz. Skarżące z pierwszej grupy podjęły zachowania polegające na tym, że protestując przeciwko polowaniom pierwsza skarżąca uniemożliwiała wraz z grupą innych osób fizycznie ich przeprowadzenie, a druga skarżąca protestując przeciwko budowie autostrady wraz z grupą innych osób weszła na teren budowy i wspięła się na drzewa, które miały być ścięte, a ponadto na część maszyn. Osoby z drugiej grupy protestując przeciwko sprzedaży wojskowych helikopterów weszły na konferencję związaną z tym tematem i wręczały ulotki z napisem „pracujmy na rzecz pokoju, a nie wojny” oraz trzymały baner. Cała piątka skarżących została zatrzymana przez Policję, przy czym osoby z pierwszej grupy zostały następnie skazane na kary grzywien, a osoby z drugiej grupy zwolnione bez zarzutów. Rozważania ETPCz w tej sprawie dotyczyły w głównej mierze art. 5 EKPCz, dotyczącego prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego oraz kwestii zatrzymania, niemniej ETPCz oceniał również sprawę pod kątem naruszenia art. 10 EKPCz, który – jak wyżej wspomniano – dotyczy wolności słowa. Jakkolwiek kwestia zatrzymania nie dotyczy niniejszej sprawy, symptomatyczne jest, że w odniesieniu do skarżących z pierwszej grupy ETPCz uznał, że nie doszło do naruszenia art. 5 EKPCz, stwierdzając takie naruszenie jedynie w przypadku skarżących z drugiej grupy. Do takiej samej konkluzji ETPCz doszedł w odniesieniu do postulowanego naruszenia art. 10 EKPCz, również w tym wypadku uznając, że został on naruszony jedynie wobec skarżących z drugiej grupy. ETPCz przy rozważaniu ewentualnych naruszeń tej wolności analizował ją właśnie pod kątem jej ograniczeń, takich jak konieczność w demokratycznym społeczeństwie czy usprawiedliwiony cel, podkreślając jednocześnie wagę takich zasad jak rządy prawa, autorytet władzy sądowniczej, porządek publiczny i ochrona praw osób trzecich, oraz wskazując na to, że to niezgodne z prawem zachowania skarżących z pierwszej grupy mogły sprowokować innych do przemocy, co uzasadniało podjęcie wobec nich czynności takich jak zatrzymanie. Z kolei co do skarżących z drugiej grupy ETPCz uznał, że ich protest był całkowicie pokojowy i nie groził naruszeniem porządku publicznego, co skutkowało tym, że zatrzymanie tych skarżących w tej sytuacji było naruszeniem ich wolności słowa, które nie było konieczne w demokratycznym społeczeństwie. Odnosząc powyższe rozważania ETPCz do niniejszej sprawy należy wskazać, że zachowanie obwinionych znajdowało się pomiędzy zachowaniami osób z pierwszej i drugiej grupy z ww. wyroku. Z jednej bowiem strony obwinione działały bez użycia przemocy, tak jak osoby z drugiej grupy, z drugiej jednak strony w odróżnieniu od tych osób naruszyły porządek publiczny i wpłynęły negatywnie na przebieg koncertu, i w tym sensie ich działanie nie było w pełni pokojowe, co umiejscawia ich czyny bliżej osób z grupy pierwszej. Ponadto należy przypomnieć, że w odróżnieniu od całej piątki skarżących z ww. sprawy obwinione działały w miejscu i sytuacji całkowicie oderwanej od przedmiotu swojego protestu. W tym stanie rzeczy nie sposób uznać, aby przyjęcie, że obwinione popełniły wykroczenia w ustalonym w niniejszej sprawie stanie faktycznym i skazanie ich za ich popełnienie naruszało standardy orzecznicze ETPCz. Na koniec odnieść się krótko należy również do postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z 25 czerwca 1998 r., na które powoływał się obrońca. Konwencja ta, której stroną jest Polska, ma ściśle określony zakres zastosowania, i dotyczy gwarancji, jakie państwa-strony mają udzielić swoim obywatelom w sprawach dotyczących środowiska, w kwestii uprawnień do dostępu do informacji, udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępu do wymiaru sprawiedliwości zgodnie z postanowieniami tejże konwencji (art. 1). Zawiera ona również przepis o tym, że „każda ze stron zapewni, że osoby realizujące swoje uprawnienia w zgodzie z postanowieniami niniejszej konwencji nie będą w wyniku tego w żaden sposób karane, prześladowane lub szykanowane. Przepis ten nie narusza kompetencji sądów krajowych do orzekania o zwrocie uzasadnionych kosztów w postępowaniu sądowym” (art. 3 ust. 8). Konwencja ta nie ma jednak zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem w jej postanowieniach szczegółowych dot. ww. kwestii nie ma regulacji dotyczących protestów czy obywatelskiego nieposłuszeństwa. Konwencja ta nie reguluje więc prawa do protestu ani nie legalizuje obywatelskiego nieposłuszeństwa, lecz wprowadza jedynie ściśle nią określone formy realizacji gwarancji wymienionych w jej art. 1. Jej postanowień nie można zatem interpretować w sposób rozszerzający i nakładać na państwa-strony zobowiązań, których one podpisując ją nie zaciągnęły. Czyny obwinionych nie stanowiły realizacji postanowień tej konwencji, wobec czego nie mogą one się domagać ochrony na jej podstawie. Oceny tej nie zmienia stanowisko Specjalnego Sprawozdawcy ds. Obrońców Środowiska, które nie jest źródłem prawa, lecz wyłącznie jego opinią w danej kwestii. Podsumowując, obwinione swoimi czynami celowo oraz świadomie naruszyły prawo i przekroczyły granice wolności słowa i zgromadzeń, nie szanując wolności innych osób, zarówno w kontekście regulacji krajowych, jak i międzynarodowych, a jednocześnie wypełniły znamiona przedmiotowe i podmiotowe określone w art. 51 § 1 k.w., wobec czego sąd uznał je za winne popełnienia zarzucanych im czynów. Kary: Stopień społecznej szkodliwości czynów obwinionych należy oceniać w świetle kryteriów wskazanych w art. 47 § 6 k.w., który stanowi, że przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu bierze się pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Ponieważ czyny obwinionych były takie same i były popełnione z tych samych pobudek i w tym samym zamiarze, sąd odniesie się poniżej łącznie do stopnia społecznej szkodliwości obu tych czynów. Obwinione swoimi czynami naruszyły istotne dobro prawne, jakim jest porządek publiczny, a ich zachowania zakłóciły przebieg ważnego koncertu, tworząc realne ryzyko przerwania tego koncertu czy też odwołania jego drugiej części, mimo że dzięki profesjonalizmowi członków orkiestry finalnie do tego nie doszło. Obwinione działały publicznie i w obecności publiczności, w instytucji kultury niezwiązanej z ich postulatami. Ponadto działały w zamiarze bezpośrednim. Wszystkie te okoliczności wskazując na znaczny stopień społecznej szkodliwości ich czynów, na którego obniżenie wpływa jednak motywacja obwinionych, które działały w celu sprzeciwienia się temu, co w ich ocenie jest niesłuszne, mając na względzie nie tylko swoje partykularne interesy, lecz w ich ocenie dobro całego społeczeństwa. Stopień winy obwinionych jest nieco niższy niż znaczny, albowiem z jednej strony obwinione miały świadomość, że zachowując się w sposób, jaki ustalono w przypisanych im czynach, popełniają wykroczenia, i miały możliwość zachowania się w sposób zgodny z prawem, a jednak popełniły wykroczenia, to z drugiej strony działały w szczególnej sytuacji motywacyjnej, opisanej już przy stopniu społecznej szkodliwości ich czynów. Ponadto obwinionaZ. W.nie była karana, co jest okolicznością łagodzącą, zaśŁ. I.była karana wyłącznie za wykroczenia, co nie może stanowić dla niej okoliczności łagodzącej, lecz w szczególnych okolicznościach motywacyjnych przy popełnieniu czynu objętego niniejszym postępowaniem nie zostało uznane za okoliczność obciążającą w tak wysokim stopniu, aby miało wpłynąć na podwyższenie kary. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności dotyczące wymiaru kary sąd uznał, że kara aresztu byłaby zbyt dolegliwa dla obwinionych, a karą bardziej odpowiednią z dwóch rodzajów możliwych do wymierzenia kar wolnościowych jest kara ograniczenia wolności, która powinna działać bardziej wychowawczo niż kara grzywny, a jednocześnie daje większe gwarancje pod względem prewencji. Z uwagi na szczególną motywację obwinionych, tj. chęć wyrażenia swoich poglądów oraz zakwestionowania i zmiany niesłusznej zdaniem obwinionych polityki państwa oraz działanie w przekonaniu obwinionych w interesie całego społeczeństwa, sąd wymierzył im tę karę w minimalnej możliwej wysokości. Sąd rozważał zastosowanie środków takich jak nadzwyczajne złagodzenie kary czy też odstąpienie od jej wymierzenia, ale nie było to zasadne ze względu na postawę obwinionych, które same deklarowały, że dalej stosowały obywatelskie nieposłuszeństwo w celu realizacji ich postulatów, wobec czego nie sposób uznać, że zastosowanie ww. instytucji byłoby wystarczające do spełnienia celów postępowania wobec obwinionych. Jednocześnie kary wymierzone obwinionym nie są karami za posiadanie przez nie poglądów czy też za posiadanie przez nie poglądów o określonej treści, gdyż sąd nie ocenia ani nie wartościuje tych poglądów, a wyżej już wspomniano, że ochrona środowiska jest konstytucyjnym obowiązkiem władz publicznych, lecz za formę, w jakiej poglądy te zostały wyrażone, a ściślej mówiąc – za naruszenie prawa, czyli wypełnienie znamion określonych w art. 51 § 1 k.w. Dowód rzeczowy: Sąd, wobec braku ustalenia, do kogo należy dowód rzeczowy opisany pod poz. 1 wykazu dowodów rzeczowych o nr Drz – 17/24, złożył ten dowód zgodnie z treściąart. 231 § 1 k.p.k.w zw. zart. 44 § 5 k.p.s.w. do depozytu sądowego. Koszty postępowania: Sąd orzekł o kosztach postępowania wobec obu obwinionych na podstawieart. 119 § 1 k.p.s.w. w zw. zart. 21 pkt 2a ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Uznając, że nie zachodziły w sprawie przesłanki do zwolnienia obwinionych od uiszczenia kosztów w żadnym zakresie, sąd zasądził od każdej z nich na rzecz Skarbu Państwa po 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz po 30 zł tytułem opłaty.

15/450530/0002506/W

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

V Wydział Karny

152515050001006_II_K_000583_2024_Uz_2024-12-20_001

II K 583/24

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-13 18:00:13.0 CET

2025-01-13 10:34:01.0 CET

15251505

1006

REASON

UZASADNIENIE F o r m u l a r z U K 1 Sygnatura akt II K 583/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Grabarz" xPublisher="ewa.grabarz" xEditorFullName="Ewa Grabarz" xEditor="ewa.grabarz" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="4" xFlag="published" xVolType="15/251505/0001006/K" xYear="2024" xVolNmbr="000583" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="1"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="46"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="20"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="56"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="106"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="35"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="18"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="39"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="71"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="41"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="16"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="12"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="121"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="75"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="106"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>F o r m u l a r z U K 1</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sygnatura akt</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>II K 583/24</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText><xBx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1. USTALENIE FAKTÓW</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.1. Fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Lp.</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">1.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"><xAnon>A. G.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>w dniu 21 maja 2024 roku około godz. 10:00 w <xAnon>K. (...)</xAnon> (gm. <xAnon>S.</xAnon>, woj. <xAnon> (...)</xAnon>) na drodze wojewódzkiej <xAnon>(...)</xAnon> prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy -<xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>M.</xAnon> o nr rej. <xAnon>(...)</xAnon>i w ten sposób nie stosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 14 listopada 2022 roku sygn. akt II K 937/22 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz do Decyzji Starosty <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 7 sierpnia 2015 roku <xAnon>(...)</xAnon> o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii BC prawa jazdy;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Dowód</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Numer karty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>Decyzją Starosty <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 7 sierpnia 2015 roku <xAnon>(...)</xAnon> cofnięte zostały <xAnon>A. G.</xAnon> uprawnienia kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii BC prawa jazdy, gdyż w dniu 20 lipca 2015 roku uzyskał negatywny wynik egzaminu teoretycznego w zakresie kategorii B prawa jazdy oraz nie poddał się egzaminowi sprawdzającemu kwalifikacje w zakresie kategorii C prawa jazdy. W późniejszym okresie oskarżony nie ubiegał się o przywrócenie uprawnień.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 14 listopada 2022 roku sygn. akt II K 937/22 <xAnon>A. G.</xAnon> orzeczony został środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat (wyrok uprawomocnił się 22 listopada 2022 roku).</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>W dniu 21 maja 2024 roku około godz. 10:00 w <xAnon>K.</xAnon> (gm. <xAnon>S.</xAnon>, woj. <xAnon> (...)</xAnon>) na drodze wojewódzkiej<xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>A. G.</xAnon> prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy - holownik <xAnon>M.</xAnon> o nr rej. <xAnon>(...)</xAnon></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText><xAnon>A. G.</xAnon> był uprzednio karany za czyny z <xLexLink xArt="art. 180 a" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 180a kk</xLexLink> i z <xLexLink xArt="art. 244" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 244 kk</xLexLink>.</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center">kserokopia decyzji</xText> <xText xALIGNx="center">pismo <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>Z.</xAnon> z dnia 3.06.2024 roku</xText> <xText xALIGNx="center">odpis wyroku</xText> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> <xText xALIGNx="center">informacja o osobie z KRK</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center">23-24</xText> <xText xALIGNx="center">9</xText> <xText xALIGNx="center">57</xText> <xText xALIGNx="center">71-73</xText> <xText xALIGNx="center">47, 103-104</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.2. Fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Lp.</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center">1.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"><xAnon>A. G.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>w dniu 21 maja 2024 roku około godz. 10:00 w <xAnon>K. (...)</xAnon> (gm. <xAnon>S.</xAnon>, woj. <xAnon> (...)</xAnon>) na <xAnon>drodze wojewódzkiej (...)</xAnon> prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy -<xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>M.</xAnon> o nr rej. <xAnon>(...)</xAnon> i w ten sposób nie stosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 14 listopada 2022 roku sygn. akt II K 937/22 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz do Decyzji Starosty <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 7 sierpnia 2015 roku <xAnon>(...)</xAnon> o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii BC prawa jazdy;</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Dowód</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Numer karty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2. OCENA DOWODÓW</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Lp. faktu z pkt 1.1</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Dowód</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">1.1.1</xText> <xText xALIGNx="left">1.1.2</xText> <xText xALIGNx="left">1.1.3</xText> <xText xALIGNx="left">1.1.4</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="center">kserokopia decyzji</xText> <xText xALIGNx="center">pismo <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>Z.</xAnon> z dnia 3.06.2024 roku</xText> <xText xALIGNx="center">odpis wyroku</xText> <xText xALIGNx="center">wyjaśnienia oskarżonego</xText> <xText xALIGNx="center">informacja o osobie z KRK</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText>niekwestionowane dokumenty urzędowe</xText> <xText>niekwestionowany dokument urzędowy</xText> <xText>spójne, logiczne, zgodne z doświadczeniem życiowym, korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym w postaci notatki urzędowej oraz treścią dokumentów w postaci decyzji o cofnięciu uprawnień i wyroku orzekającego zakaz prowadzenia pojazdów;</xText> <xText>dokument urzędowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów</xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia</xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>dla ustalenia faktów)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Dowód</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt rozstrzygnięcia</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>z wyroku</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xBx> X</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>3.1. Podstawa prawna</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>skazania albo warunkowego</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>umorzenia postępowania</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>zgodna z zarzutem</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="center">1</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="center"><xAnon>A. G.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText>Z uwagi na to, że w wyroku opisanym w punkcie 1.1.2 wobec oskarżonego orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat (licząc od dnia 24 listopada 2022 roku, gdyż wówczas uprawomocniło się wymienione orzeczenie), a w dniu 21 maja 2024 roku około godz. 10:00 w <xAnon>K. (...)</xAnon> (gm. <xAnon>S.</xAnon>, woj. <xAnon> (...)</xAnon>) na drodze wojewódzkiej <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>A. G.</xAnon> prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy -<xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>M.</xAnon> o nr rej. <xAnon>(...)</xAnon>, swoim zachowaniem wyczerpał on znamiona <xLexLink xArt="art. 244" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 244 kk</xLexLink>, gdyż w opisany sposób nie stosował się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów. Ponadto, oskarżony swoim czynem wypełnił również dyspozycję przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 180 a" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 180a kk</xLexLink>, gdyż nie stosował się do opisanej w pkt 1.1.1. decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii BC prawa jazdy. Dlatego też, Sąd dokonał stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 kk</xLexLink> kumulatywnej kwalifikacji prawnej przypisanemu oskarzonemu czynu. W niniejszej sprawie bowiem reguły redukcji ocen prawnokarnych nie mogły mieć zastowania. Decyzja bowiem o cofnięciu uprawnień do kierowania pojdami nie miała charakteru wtórnego, gdyż nie wynikała z orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, a z zupełnie innych przesłanek (utraty kwalifikacji, na podstawie wyniku egzaminu państwowego na kategorię B prawa jazdy oraz niezgłoszenia się we wskazanym terminie na egzamin państwowy na kategorię C prawa jazdy).</xText> <xText>Trafności wniosku o tym, że zachowanie oskarżonego wypełniało znamiona <xLexLink xArt="art. 244" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 244 kk</xLexLink> w najmniejszym stopniu nie podważa okoliczność, iż ewentualnemu zatarciu mogło ulec skazanie wyrokiem wymienionym w punkcie 1.1.2. W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest bowiem pogląd, że w sytuacji gdy prawomocnym wyrokiem orzeczono wobec sprawcy przestępstwa jeden ze środków karnych wymienionych w treści <xLexLink xArt="art. 244" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 244 kk</xLexLink> i w czasie stosowania tego środka sprawca ten do niego się nie stosuje, fakt, że w dacie orzekania za przestępstwo z <xLexLink xArt="art. 244" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 244 kk</xLexLink>. nastąpiło zatarcie skazania, którym środek karny nałożono, nie oznacza, iż zespół znamion przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 244" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 244 kk</xLexLink> został zdekompletowany (por. postanowienie SN z dnia 28 października 2009 r., I KZP 24/09, OSNKW 2009/12/105; wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2010 r., V KK 10/10 LEX nr 583931, a także wyrok SN z dnia 26 czerwca 2024 r., I KK 363/23, Lex nr 3729818).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>3.2. Podstawa prawna</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>skazania albo warunkowego</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>umorzenia postępowania</xBx></xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>niezgodna z zarzutem</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE<xBRx></xBRx>I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt rozstrzygnięcia<xBRx></xBRx>z wyroku</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt z wyroku odnoszący się<xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przytoczyć okoliczności</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center"><xAnon>A. G.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center">1</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="center">1</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>- przy wymiarze kary, Sąd wziął pod uwagę na niekorzyść oskarżonego uprzednią wielokrotną karalność za przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 180 a" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 180a kk</xLexLink> i z <xLexLink xArt="art. 244" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 244 kk</xLexLink>, zaś na korzyść przyznanie się do winy;</xText> <xText>- wymierzona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności odpowiada przede wszystkim społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz pozwala na osiągnięcie celów kary w zakresie społecznego jej oddziaływania; powinna także zapobiec powrotowi oskarżonego do przestępstwa, a także nie przekracza stopnia winy;</xText> <xText>- oskarżony działał umyślnie i z premedytacją oraz bezprecedensowo okazywał brak poszanowania dla powagi orzeczeń sądowych oraz zasad bezpieczeństwu w komunikacji (przyjechał przecież holownikiem na zlecenie organów ścigania, żeby na potrzeby czynności procesowych zabezpieczyć pojazd, a z racji niezdanego egzaminu teoretycznego nie posiadał odpowiedniej wiedzy na temat przepisów obowiązujących w ruchu lądowym); tym samym niestosowanie się do zakazu, a także i decyzji o cofnięciu uprawnień sprawia, że niedochowanie przez oskarżonego wierności prawu było wyjątkowo wyraźne, a stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu był bardzo wysoki;</xText> <xText>- na podstawie <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 § 1;art. 69 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 69 § 1 i 2 kk</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 70;art. 70 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 70 § 1 kk</xLexLink> wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 2 lat próby, gdyż zdaniem Sądu będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary;</xText> <xText>- z uwagi na to, że podstawą wymiaru kary na zasadzie <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 3 kk</xLexLink> był <xLexLink xArt="art. 244" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 244 kk</xLexLink> za który zgodnie z <xLexLink xArt="art. 42;art. 42 § 1 a;art. 42 § 1 a pkt. 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 42 § 1a pkt 2 kk</xLexLink> obligatoryjnie orzeka się zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, Sąd w oparciu o wymieniony przed chwilą przepis orzekł wskazany środek karny na okres 3 lat; wcześniej bowiem orzekane zakazy nie przynosiły spodziewanych rezultatów i jak pokazuje niniejsza sprawa były kompletnie ignorowane przez oskarżonego, który nic sobie z nich nie robił i dalej kierował autem wykazując tym samym całkowity brak poszanowania dla obowiązujących przepisów prawa;</xText> <xText>- kolejną konsekwencją skazania za przestępstwo określone w <xLexLink xArt="art. 244" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 244 kk</xLexLink> musiało być orzeczenie na podstawie <xLexLink xArt="art. 43 a;art. 43 a § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 43a § 2 kk</xLexLink> świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; jego wysokość zgodnie z wymienionym przepisem wynosi co najmniej 5000 zł, a Sąd doszedł do przekonania, że brak jest wystarczających podstaw do orzekania go w wysokości przekraczającej jego minimalną ustawową wartość.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Oskarżony</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt rozstrzygnięcia<xBRx></xBRx>z wyroku</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt z wyroku<xBRx></xBRx>odnoszący się<xBRx></xBRx>do przypisanego<xBRx></xBRx>czynu</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przytoczyć okoliczności</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>6. INNE ZAGADNIENIA</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText><xBx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>7. KOSZTY PROCESU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Punkt rozstrzygnięcia<xBRx></xBRx>z wyroku</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Przytoczyć okoliczności</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="center">3</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W oparciu o <xLexLink xArt="art. 627" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 627 kpk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 616;art. 616 § 1;art. 616 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 616 § 1 i 2 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 2;art. 2 ust. 1;art. 2 ust. 1 pkt. 2" xIsapId="WDU19730270152" xTitle="Ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych" xAddress="Dz. U. z 1973 r. Nr 27, poz. 152">art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych</xLexLink> (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem opłaty oraz kwotę 70 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym (50 zł - k. 77) oraz ryczałt za doręczenia na etapie sądowym sprawy (20 zł).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>8. PODPIS</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Ewa Grabarz

Ewa Grabarz

UZASADNIENIE F o r m u l a r z U K 1 Sygnatura akt II K 583/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1. USTALENIE FAKTÓW 1.1. Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1. A. G. w dniu 21 maja 2024 roku około godz. 10:00 wK. (...)(gm.S., woj.(...)) na drodze wojewódzkiej(...)prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy -(...) M.o nr rej.(...)i w ten sposób nie stosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 14 listopada 2022 roku sygn. akt II K 937/22 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz do Decyzji Starosty(...)z dnia 7 sierpnia 2015 roku(...)o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii BC prawa jazdy; Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty 1 Decyzją Starosty(...)z dnia 7 sierpnia 2015 roku(...)cofnięte zostałyA. G.uprawnienia kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii BC prawa jazdy, gdyż w dniu 20 lipca 2015 roku uzyskał negatywny wynik egzaminu teoretycznego w zakresie kategorii B prawa jazdy oraz nie poddał się egzaminowi sprawdzającemu kwalifikacje w zakresie kategorii C prawa jazdy. W późniejszym okresie oskarżony nie ubiegał się o przywrócenie uprawnień. 2 Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 14 listopada 2022 roku sygn. akt II K 937/22A. G.orzeczony został środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat (wyrok uprawomocnił się 22 listopada 2022 roku). 3 W dniu 21 maja 2024 roku około godz. 10:00 wK.(gm.S., woj.(...)) na drodze wojewódzkiej(...)A. G.prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy - holownikM.o nr rej.(...) 4 A. G.był uprzednio karany za czyny zart. 180a kki zart. 244 kk. kserokopia decyzji pismo(...)wZ.z dnia 3.06.2024 roku odpis wyroku wyjaśnienia oskarżonego informacja o osobie z KRK 23-24 9 57 71-73 47, 103-104 1.2. Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1. A. G. w dniu 21 maja 2024 roku około godz. 10:00 wK. (...)(gm.S., woj.(...)) nadrodze wojewódzkiej (...)prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy -(...) M.o nr rej.(...)i w ten sposób nie stosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 14 listopada 2022 roku sygn. akt II K 937/22 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz do Decyzji Starosty(...)z dnia 7 sierpnia 2015 roku(...)o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii BC prawa jazdy; Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty 2. OCENA DOWODÓW 2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.1 1.1.2 1.1.3 1.1.4 kserokopia decyzji pismo(...)wZ.z dnia 3.06.2024 roku odpis wyroku wyjaśnienia oskarżonego informacja o osobie z KRK niekwestionowane dokumenty urzędowe niekwestionowany dokument urzędowy spójne, logiczne, zgodne z doświadczeniem życiowym, korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym w postaci notatki urzędowej oraz treścią dokumentów w postaci decyzji o cofnięciu uprawnień i wyroku orzekającego zakaz prowadzenia pojazdów; dokument urzędowy 2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony X 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem 1 A. G. Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Z uwagi na to, że w wyroku opisanym w punkcie 1.1.2 wobec oskarżonego orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat (licząc od dnia 24 listopada 2022 roku, gdyż wówczas uprawomocniło się wymienione orzeczenie), a w dniu 21 maja 2024 roku około godz. 10:00 wK. (...)(gm.S., woj.(...)) na drodze wojewódzkiej(...) A. G.prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy -(...) M.o nr rej.(...), swoim zachowaniem wyczerpał on znamionaart. 244 kk, gdyż w opisany sposób nie stosował się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów. Ponadto, oskarżony swoim czynem wypełnił również dyspozycję przestępstwa zart. 180a kk, gdyż nie stosował się do opisanej w pkt 1.1.1. decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii BC prawa jazdy. Dlatego też, Sąd dokonał stosownie do treściart. 11 § 2 kkkumulatywnej kwalifikacji prawnej przypisanemu oskarzonemu czynu. W niniejszej sprawie bowiem reguły redukcji ocen prawnokarnych nie mogły mieć zastowania. Decyzja bowiem o cofnięciu uprawnień do kierowania pojdami nie miała charakteru wtórnego, gdyż nie wynikała z orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, a z zupełnie innych przesłanek (utraty kwalifikacji, na podstawie wyniku egzaminu państwowego na kategorię B prawa jazdy oraz niezgłoszenia się we wskazanym terminie na egzamin państwowy na kategorię C prawa jazdy). Trafności wniosku o tym, że zachowanie oskarżonego wypełniało znamionaart. 244 kkw najmniejszym stopniu nie podważa okoliczność, iż ewentualnemu zatarciu mogło ulec skazanie wyrokiem wymienionym w punkcie 1.1.2. W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest bowiem pogląd, że w sytuacji gdy prawomocnym wyrokiem orzeczono wobec sprawcy przestępstwa jeden ze środków karnych wymienionych w treściart. 244 kki w czasie stosowania tego środka sprawca ten do niego się nie stosuje, fakt, że w dacie orzekania za przestępstwo zart. 244 kk. nastąpiło zatarcie skazania, którym środek karny nałożono, nie oznacza, iż zespół znamion przestępstwa zart. 244 kkzostał zdekompletowany (por. postanowienie SN z dnia 28 października 2009 r., I KZP 24/09, OSNKW 2009/12/105; wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2010 r., V KK 10/10 LEX nr 583931, a także wyrok SN z dnia 26 czerwca 2024 r., I KK 363/23, Lex nr 3729818). 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej 4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNEI ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności A. G. 1 1 - przy wymiarze kary, Sąd wziął pod uwagę na niekorzyść oskarżonego uprzednią wielokrotną karalność za przestępstwa zart. 180a kki zart. 244 kk, zaś na korzyść przyznanie się do winy; - wymierzona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności odpowiada przede wszystkim społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz pozwala na osiągnięcie celów kary w zakresie społecznego jej oddziaływania; powinna także zapobiec powrotowi oskarżonego do przestępstwa, a także nie przekracza stopnia winy; - oskarżony działał umyślnie i z premedytacją oraz bezprecedensowo okazywał brak poszanowania dla powagi orzeczeń sądowych oraz zasad bezpieczeństwu w komunikacji (przyjechał przecież holownikiem na zlecenie organów ścigania, żeby na potrzeby czynności procesowych zabezpieczyć pojazd, a z racji niezdanego egzaminu teoretycznego nie posiadał odpowiedniej wiedzy na temat przepisów obowiązujących w ruchu lądowym); tym samym niestosowanie się do zakazu, a także i decyzji o cofnięciu uprawnień sprawia, że niedochowanie przez oskarżonego wierności prawu było wyjątkowo wyraźne, a stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu był bardzo wysoki; - na podstawieart. 69 § 1 i 2 kkorazart. 70 § 1 kkwykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 2 lat próby, gdyż zdaniem Sądu będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary; - z uwagi na to, że podstawą wymiaru kary na zasadzieart. 11 § 3 kkbyłart. 244 kkza który zgodnie zart. 42 § 1a pkt 2 kkobligatoryjnie orzeka się zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, Sąd w oparciu o wymieniony przed chwilą przepis orzekł wskazany środek karny na okres 3 lat; wcześniej bowiem orzekane zakazy nie przynosiły spodziewanych rezultatów i jak pokazuje niniejsza sprawa były kompletnie ignorowane przez oskarżonego, który nic sobie z nich nie robił i dalej kierował autem wykazując tym samym całkowity brak poszanowania dla obowiązujących przepisów prawa; - kolejną konsekwencją skazania za przestępstwo określone wart. 244 kkmusiało być orzeczenie na podstawieart. 43a § 2 kkświadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; jego wysokość zgodnie z wymienionym przepisem wynosi co najmniej 5000 zł, a Sąd doszedł do przekonania, że brak jest wystarczających podstaw do orzekania go w wysokości przekraczającej jego minimalną ustawową wartość. 5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyrokuodnoszący siędo przypisanegoczynu Przytoczyć okoliczności 6. INNE ZAGADNIENIA W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7. KOSZTY PROCESU Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Przytoczyć okoliczności 3 W oparciu oart. 627 kpkiart. 616 § 1 i 2 kpkw zw. zart. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych(Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem opłaty oraz kwotę 70 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym (50 zł - k. 77) oraz ryczałt za doręczenia na etapie sądowym sprawy (20 zł). 8. PODPIS

15/251505/0001006/K

Sąd Rejonowy w Bełchatowie

II Wydział Karny

152515050001006_II_K_000460_2024_Uz_2024-12-20_001

II K 460/24

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-13 18:00:13.0 CET

2025-01-16 02:22:01.0 CET

15251505

1006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IIK460/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formula

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Grabarz" xPublisher="ewa.grabarz" xEditorFullName="Ewa Grabarz" xEditor="ewa.grabarz" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/251505/0001006/K" xYear="2024" xVolNmbr="000460" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="32"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="30"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="35"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="118"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="42"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="15"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="123"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="5"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="2"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="114"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="71"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="99"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>Formularz UK 1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>IIK460/24</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText><xIx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>USTALENIE FAKTÓW </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>I.W dniu 21 kwietnia 2024 roku około godziny 15.30 w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>D.</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki <xAnon>A. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, znajdując się w stanie nietrzeźwości nie niższym aniżeli 2,6 ‰ stężenia alkoholu we krwi</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>1.Spożywanie przez <xAnon>Ł. R.</xAnon> w dniu 21 kwietnia 2024 roku przed godziną 15.30 alkoholu w postaci piwa i wódki</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 126</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="5"> <xText>2.Kierowanie przez <xAnon>Ł. R.</xAnon> w dniu 21 kwietnia 2024 roku około godziny 15.30 w miejscowości <xAnon>W.</xAnon>, gmina <xAnon>D.</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, samochodem osobowym marki <xAnon>A. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> (stanowiącym wyłączną własność <xAnon>Ł. R.</xAnon>);</xText> <xText>spowodowanie przez <xAnon>Ł. R.</xAnon> kolizji drogowej na rondzie w <xAnon>W.</xAnon> z kierowanym przez <xAnon>M. S. (1)</xAnon> samochodem marki <xAnon>V.</xAnon> o numerze rejestracyjnym <xAnon>(...)</xAnon> i odjechanie przez sprawcę z miejsca zdarzenia</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 126, 25</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>notatka urzędowa</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 127, 14-15</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. S. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 127-128, 18-19</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>G. D.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 127, 42 odwrót</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="5"> <xText>3.Stan nietrzeźwości <xAnon>Ł. R.</xAnon> podczas kierowania samochodem w czasie kolizji w <xAnon>W.</xAnon> -</xText> <xText>- około godziny 15.30 - 16.00 stężenie alkoholu w jego krwi wynosiło około 2,6 - 2,7 ‰,</xText> <xText>- 1,16 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu (o godzinie 16.30),</xText> <xText>- 1,11 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu (o godzinie 16.42)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia z zakresu rachunku retrospektywnego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 55-61</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokół użycia alksensora</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 2</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokół użycia alkometru</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 4</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>świadectwa wzorcowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 33-34</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 126, 25</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12" xRowSpan="6"> <xText>4.Praca zawodowa <xAnon>Ł. R.</xAnon> w <xAnon> firmie (...)</xAnon>; posiadanie pozytywnej opinii pracodawcy; przejazdy oskarżonego do pracy w <xAnon>Ł.</xAnon> z kolegą kierującym samochodem;</xText> <xText>posiadanie przez <xAnon>Ł. R.</xAnon> zadłużenia w <xAnon> banku (...)</xAnon> na kwotę ponad 65.000 złotych;</xText> <xText>pozostawanie przez <xAnon>Ł. R.</xAnon> w konkubinacie z <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>G.</xAnon> i wychowywanie dwojga wspólnych dzieci w wieku 3 i 5 lat - wożenie dzieci przez matkę, należącym do <xAnon>Ł. R.</xAnon> samochodem marki <xAnon>A.</xAnon>, do przedszkola w <xAnon>G.</xAnon> (oddalonego od miejsca zamieszkania o 10 km);</xText> <xText>wożenie niepełnosprawnego w stopniu znacznym brata <xAnon>Ł. R.</xAnon> przez <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>G.</xAnon>, należącym do <xAnon>Ł. R.</xAnon> samochodem marki <xAnon>A.</xAnon>, na terapię do <xAnon>P.</xAnon> (oddalonego od miejsca zamieszkania <xAnon>Ł. R.</xAnon> o około 30 km);</xText> <xText>nieposiadanie przez <xAnon>Ł. R.</xAnon> innego samochodu aniżeli <xAnon>A. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>umowa o pracę</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 110</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia o pracowniku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 111</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>umowa pożyczki gotówkowej</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 112-117</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>umowy o świadczenie usług przedszkolnych</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 118-120, 121-123</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>orzeczenie o stopniu niepełnosprawności</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 124</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 126, 25</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>5.Karalność <xAnon>Ł. R.</xAnon> za wykroczenia drogowe (ostatnie wykroczenia popełnione 12 lutego 2019 roku i 18 czerwca 2021 roku)</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dane o karalności za wykroczenia drogowe</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 39-40</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>6.Niekaralność sądowa <xAnon>Ł. R.</xAnon> za popełnienie przestępstw</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dane o karalności</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 41</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>I</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>1.Spożycie alkoholu przez oskarżonego po spowodowaniu przezeń kolizji w <xAnon>W.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>częściowo wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 25, 68</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OCena DOWOdów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="16"> <xText>1.1.1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dane o karalności</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>dane o karalności za wykroczenia drogowe</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>notatka urzędowa</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia o pracowniku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niekwestionowany, zgodny z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi przed Sądem.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>opinia z zakresu rachunku retrospektywnego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Opinia pełna i jasna, mogąca stanowić podstawę do czynienia w oparciu o nią ustaleń faktycznych w sprawie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>orzeczenie o stopniu niepełnosprawności</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokół użycia alkometru</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>protokół użycia alksensora</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>świadectwa wzorcowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokumenty niekwestionowane, opracowane w sposób zgodny z obowiązującą procedurą.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>umowa o pracę</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niekwestionowany, zgodny z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi przed Sądem.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>umowa pożyczki gotówkowej</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokument niekwestionowany, zgodny z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi przed Sądem.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>umowy o świadczenie usług przedszkolnych</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Dokumenty niekwestionowane, zgodny z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi przed Sądem.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego złożone przed Sądem uznać należy za wiarygodne jako znajdujące odzwierciedlenie w innych zgormadzonych w sprawie dowodach, którym dano wiarę. <xAnon>Ł. R.</xAnon> podczas rozprawy nie potwierdził swych wyjaśnień z dochodzenia w części, w jakiej uprzednio twierdził, że alkohol spożywał dopiero po zaistnieniu kolizji, którą spowodował w dniu zdarzenia w <xAnon>W.</xAnon>. Przed Sądem sprawca przyznał jednocześnie, że alkohol wypił przed ową kolizją. W tym stanie rzeczy uznano wyjaśnienia oskarżonego z rozprawy za w pełni odpowiadające prawdzie, tym bardziej, iż korespondowały one z wnioskami wynikającymi z opinii retrospektywnej (k. 55-61).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>G. D.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W ocenie Sądu jako spójne i logiczne mogły stanowić podstawę do czynienia w oparciu o nie ustaleń faktycznych w sprawie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W ocenie Sądu jako spójne i logiczne mogły stanowić podstawę do czynienia w oparciu o nie ustaleń faktycznych w sprawie. Wynika z nich jednoznacznie (w powiązaniu z wyjaśnieniami oskarżonego), że <xAnon>Ł. R.</xAnon> był sprawcą kolizji na rondzie w <xAnon>W.</xAnon> w dniu osądzanego zdarzenia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>zeznania świadka <xAnon>M. S. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W ocenie Sądu jako spójne i logiczne mogły stanowić podstawę do czynienia w oparciu o nie ustaleń faktycznych w sprawie. Wynika z nich jednoznacznie (w powiązaniu z wyjaśnieniami oskarżonego), że <xAnon>Ł. R.</xAnon> był sprawcą kolizji na rondzie w <xAnon>W.</xAnon> w dniu osądzanego zdarzenia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>1.2.1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>częściowo wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Wyjaśnienia oskarżonego z dochodzenia (w których twierdził on, iż alkohol spożył dopiero po spowodowaniu kolizji w <xAnon>W.</xAnon> i po powrocie do domu) nie znalazły potwierdzenia w innych dowodach, tym bardziej, że <xAnon>Ł. R.</xAnon> nie potwierdził ich przed Sądem we wskazanym zakresie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODSTAWA PRAWNA WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText>Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję <xLexLink xArt="art. 178 a;art. 178 a § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 178a § 1 kk</xLexLink>.</xText> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon> poruszał się jako kierujący samochodem osobowym w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości nie niższym aniżeli 2,6 ‰ stężenia alkoholu we krwi. Określając poziom stanu nietrzeźwości, Sąd oparł się na wnioskach wynikających z opinii z zakresu rachunku retrospektywnego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.3. Warunkowe umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">3.4. Umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>3.5. Uniewinnienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i <xBRx></xBRx>środki związane z poddaniem sprawcy próbie </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się <xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Sąd w oparciu o dyspozycję <xLexLink xArt="art. 178 a;art. 178 a § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 178a § 1 kk</xLexLink> wymierzył oskarżonemu karę 250 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 25 zł, przy czym przy określeniu wartości jednej stawki oparto się o możliwości zarobkowe <xAnon>Ł. R.</xAnon> (osoba młoda, zdrowa, pracująca zawodowo).</xText> <xText>Kara grzywny i jej wymiar są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy, które to elementy należało ocenić jako wysokie.</xText> <xText>Postępowanie dowodowe nie dowiodło istnienia okoliczności, które obniżając z różnych przyczyn zdolność prawidłowego postrzegania rzeczywistości i kontrolowania własnych zachowań, mogłyby znacząco, w sposób usprawiedliwiony determinować istniejącą po stronie oskarżonego wolę popełnienia przestępstwa. Oskarżony bowiem po spożyciu alkoholu usiadł za kierownicą samochodu. Nie przymusiła go do tego żadna nagląca sytuacja. Nie bez znaczenia jest także to, iż zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego była znaczna.</xText> <xText>Na korzyść sprawcy poczytano prowadzenie przezeń ustabilizowanego trybu życia (posiadanie rodziny) oraz jego niekaralność sądową za popełnienie przestępstw. Zauważyć przy tym należy, iż ostatnie wykroczenie drogowe <xAnon>Ł. R.</xAnon> popełnił trzy i pół roku temu.</xText> <xText>Zdaniem Sądu tak wymierzona kara spełni swoje zadania w sferze prewencji indywidualnej, a zatem przyczyni się do tego, by oskarżony nie popełnił przestępstwa w przyszłości, jak też w dziedzinie prewencji ogólnej, w szczególności wpłynie na przeświadczenie o nieuchronnej i sprawiedliwej karze za popełnione przestępstwo.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 42;art. 42 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 42 § 2 kk</xLexLink> Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Zdaniem Sądu okres 4 lat zakazu jest niezbędny do tego, by z jednej strony uchronić innych uczestników ruchu drogowego przed nieodpowiedzialnym kierowcą, a z drugiej strony - uzmysłowić oskarżonemu, że takie zachowanie na drodze publicznej nie będzie premiowane i na dłuższy czas wykluczy go z ruchu drogowego. Powyższe orzeczony środek karny ze społecznego punktu widzenia czyni sprawiedliwym.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>5</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 43 a;art. 43 a § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 43a § 2 kk</xLexLink> Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej obligatoryjne świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 zł., a więc w najniższej wysokości przewidzianej przez ustawę.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>6</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>W oparciu o <xLexLink xArt="art. 178 a;art. 178 a § 5" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 178a § 5 in fine kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 44 b;art. 44 b § 5" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 44b § 5 kk</xLexLink> nie orzeczono wobec oskarżonego przepadku pojazdu mechanicznego marki <xAnon>A. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>. W ocenie Sądu w odniesieniu do osoby <xAnon>Ł. R.</xAnon> zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami (<xLexLink xArt="art. 178 a;art. 178 a § 5" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 178a § 5 in fine kk</xLexLink>).</xText> <xText>Ustalenia w zakresie istnienia lub braku &quot;wyjątkowego wypadku, uzasadnionego szczególnymi okolicznościami&quot; powinny być dokonywane na gruncie konkretnej sprawy karnej, z uwzględnieniem całokształtu jej niepowtarzalnych realiów faktycznych i procesowych, dyrektyw wymiaru kary oraz okoliczności wpływających na ten wymiar, a zatem powinny dotyczyć zarówno charakteru popełnionego przestępstwa, jak i osoby sprawcy (wyrok SN z 17.03.2022 r., III KK 234/21, Legalis).</xText> <xText>Sąd rozpoznający sprawę stoi na stanowisku, iż powyższe stanowisko Sądu Najwyższego uznać należy za złagodzenie rygorystyczności uregulowania zawartego w <xLexLink xArt="art. 178 a;art. 178 a § 5" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 178a § 5 kk</xLexLink>, które to rozwiązanie prawne może być uznane przez sędziów za niesłuszne i niesprawiedliwe (R. A. Stefański (red.): Kodeks karny. Komentarz do art. 44b kk, Wyd. Legalis, 2024 rok, Nb 19).</xText> <xText>W realiach przedmiotowej sprawy Sąd stoi na stanowisku, iż orzeczenie wobec oskarżonego przepadku pojazdu mechanicznego byłoby zbyt represyjne (biorąc pod uwagę w szczególności inne konsekwencje prawno - karne wyroku, w tym orzeczenie: zakazu prowadzenia pojazdów na poziomie 4 lat i realnie wysokiej kary grzywny). Sąd ma oczywiście świadomość tego, że stan nietrzeźwości sprawcy był znaczny, niemniej jednak samochód, którym <xAnon>Ł. R.</xAnon> poruszał się w chwili czynu, jest wyłącznym pojazdem użytkowanym przez jego rodzinę (składającą się z konkubiny i dwojga kilkuletnich dzieci). Pojazdem tym obecnie porusza się konkubina sprawcy, przewożąc dzieci do oddalonego o 10 km przedszkola i transportując na terapię do <xAnon>P.</xAnon> niepełnosprawnego w stopniu znacznym brata oskarżonego. <xAnon>Ł. R.</xAnon> pracuje zawodowo, utrzymując swą rodzinę. Spłaca ponad sześćdziesięciotysięczną pożyczkę bankową. W przypadku konieczności nabycia nowego pojazdu do swego gospodarstwa domowego zmuszony byłby do zaciągnięcia kolejnej pożyczki.</xText> <xText>W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, w realiach przedmiotowej sprawy, w przypadku orzeczenia przepadku pojazdu mechanicznego konsekwencje karygodnego czynu oskarżonego odczuliby w głównej mierze członkowie jego najbliższej rodziny, w tym dwoje kilkuletnich dzieci. Dlatego też w przedmiotowym zakresie Sąd orzekł, jak w punkcie 6 wyroku.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>W oparciu o <xLexLink xArt="art. 63;art. 63 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 63 § 1 kk</xLexLink> na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu okres jego zatrzymania w przedmiotowej sprawie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>Ł. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>4</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 63;art. 63 § 4" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 63 § 4 kk</xLexLink> na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 21 kwietnia 2024 roku.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>inne zagadnienia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText><xIx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, <xBRx></xBRx>a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KOszty procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>7</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 627" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 627 kpk</xLexLink> i zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 625 zł tytułem opłaty (<xLexLink xArt="art. 3;art. 3 ust. 1" xIsapId="WDU19730270152" xTitle="Ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych" xAddress="Dz. U. z 1973 r. Nr 27, poz. 152">art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych</xLexLink> - t.j.: Dz. U. 1983 r. Nr 29 poz. 2272 z późn. zmianami) oraz kwotę 626,37 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podpis </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Ewa Grabarz

Ewa Grabarz

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IIK460/24 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1 USTALENIE FAKTÓW 1.1 Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1. Ł. R. I.W dniu 21 kwietnia 2024 roku około godziny 15.30 w miejscowościW., gminaD., województwo(...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy markiA. (...)onumerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości nie niższym aniżeli 2,6 ‰ stężenia alkoholu we krwi Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty 1.Spożywanie przezŁ. R.w dniu 21 kwietnia 2024 roku przed godziną 15.30 alkoholu w postaci piwa i wódki wyjaśnienia oskarżonego k. 126 2.Kierowanie przezŁ. R.w dniu 21 kwietnia 2024 roku około godziny 15.30 w miejscowościW., gminaD., województwo(...), samochodem osobowym markiA. (...)onumerze rejestracyjnym (...)(stanowiącym wyłączną własnośćŁ. R.); spowodowanie przezŁ. R.kolizji drogowej na rondzie wW.z kierowanym przezM. S. (1)samochodem markiV.o numerze rejestracyjnym(...)i odjechanie przez sprawcę z miejsca zdarzenia wyjaśnienia oskarżonego k. 126, 25 notatka urzędowa k. 1 zeznania świadkaM. S. (1) k. 127, 14-15 zeznania świadkaM. S. (2) k. 127-128, 18-19 zeznania świadkaG. D. k. 127, 42 odwrót 3.Stan nietrzeźwościŁ. R.podczas kierowania samochodem w czasie kolizji wW.- - około godziny 15.30 - 16.00 stężenie alkoholu w jego krwi wynosiło około 2,6 - 2,7 ‰, - 1,16 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu (o godzinie 16.30), - 1,11 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu (o godzinie 16.42) opinia z zakresu rachunku retrospektywnego k. 55-61 protokół użycia alksensora k. 2 protokół użycia alkometru k. 4 świadectwa wzorcowania k. 33-34 wyjaśnienia oskarżonego k. 126, 25 4.Praca zawodowaŁ. R.wfirmie (...); posiadanie pozytywnej opinii pracodawcy; przejazdy oskarżonego do pracy wŁ.z kolegą kierującym samochodem; posiadanie przezŁ. R.zadłużenia wbanku (...)na kwotę ponad 65.000 złotych; pozostawanie przezŁ. R.w konkubinacie zM.G.i wychowywanie dwojga wspólnych dzieci w wieku 3 i 5 lat - wożenie dzieci przez matkę, należącym doŁ. R.samochodem markiA., do przedszkola wG.(oddalonego od miejsca zamieszkania o 10 km); wożenie niepełnosprawnego w stopniu znacznym brataŁ. R.przezM.G., należącym doŁ. R.samochodem markiA., na terapię doP.(oddalonego od miejsca zamieszkaniaŁ. R.o około 30 km); nieposiadanie przezŁ. R.innego samochodu aniżeliA. (...)onumerze rejestracyjnym (...) umowa o pracę k. 110 opinia o pracowniku k. 111 umowa pożyczki gotówkowej k. 112-117 umowy o świadczenie usług przedszkolnych k. 118-120, 121-123 orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 124 wyjaśnienia oskarżonego k. 126, 25 5.KaralnośćŁ. R.za wykroczenia drogowe (ostatnie wykroczenia popełnione 12 lutego 2019 roku i 18 czerwca 2021 roku) dane o karalności za wykroczenia drogowe k. 39-40 6.Niekaralność sądowaŁ. R.za popełnienie przestępstw dane o karalności k. 41 1.2 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.2.1. Ł. R. I Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty 1.Spożycie alkoholu przez oskarżonego po spowodowaniu przezeń kolizji wW. częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 25, 68 2 OCena DOWOdów 2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.1 dane o karalności Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą. dane o karalności za wykroczenia drogowe Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą. notatka urzędowa Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą. opinia o pracowniku Dokument niekwestionowany, zgodny z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi przed Sądem. opinia z zakresu rachunku retrospektywnego Opinia pełna i jasna, mogąca stanowić podstawę do czynienia w oparciu o nią ustaleń faktycznych w sprawie. orzeczenie o stopniu niepełnosprawności Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą. protokół użycia alkometru Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą. protokół użycia alksensora Dokument niekwestionowany, opracowany w sposób zgodny z obowiązującą procedurą. świadectwa wzorcowania Dokumenty niekwestionowane, opracowane w sposób zgodny z obowiązującą procedurą. umowa o pracę Dokument niekwestionowany, zgodny z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi przed Sądem. umowa pożyczki gotówkowej Dokument niekwestionowany, zgodny z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi przed Sądem. umowy o świadczenie usług przedszkolnych Dokumenty niekwestionowane, zgodny z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi przed Sądem. wyjaśnienia oskarżonego W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego złożone przed Sądem uznać należy za wiarygodne jako znajdujące odzwierciedlenie w innych zgormadzonych w sprawie dowodach, którym dano wiarę.Ł. R.podczas rozprawy nie potwierdził swych wyjaśnień z dochodzenia w części, w jakiej uprzednio twierdził, że alkohol spożywał dopiero po zaistnieniu kolizji, którą spowodował w dniu zdarzenia wW.. Przed Sądem sprawca przyznał jednocześnie, że alkohol wypił przed ową kolizją. W tym stanie rzeczy uznano wyjaśnienia oskarżonego z rozprawy za w pełni odpowiadające prawdzie, tym bardziej, iż korespondowały one z wnioskami wynikającymi z opinii retrospektywnej (k. 55-61). zeznania świadkaG. D. W ocenie Sądu jako spójne i logiczne mogły stanowić podstawę do czynienia w oparciu o nie ustaleń faktycznych w sprawie. zeznania świadkaM. S. (1) W ocenie Sądu jako spójne i logiczne mogły stanowić podstawę do czynienia w oparciu o nie ustaleń faktycznych w sprawie. Wynika z nich jednoznacznie (w powiązaniu z wyjaśnieniami oskarżonego), żeŁ. R.był sprawcą kolizji na rondzie wW.w dniu osądzanego zdarzenia. zeznania świadkaM. S. (2) W ocenie Sądu jako spójne i logiczne mogły stanowić podstawę do czynienia w oparciu o nie ustaleń faktycznych w sprawie. Wynika z nich jednoznacznie (w powiązaniu z wyjaśnieniami oskarżonego), żeŁ. R.był sprawcą kolizji na rondzie wW.w dniu osądzanego zdarzenia. 2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 1.2.1 częściowo wyjaśnienia oskarżonego Wyjaśnienia oskarżonego z dochodzenia (w których twierdził on, iż alkohol spożył dopiero po spowodowaniu kolizji wW.i po powrocie do domu) nie znalazły potwierdzenia w innych dowodach, tym bardziej, żeŁ. R.nie potwierdził ich przed Sądem we wskazanym zakresie. 3 PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☒ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem 1 Ł. R. Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycjęart. 178a § 1 kk. Ł. R.poruszał się jako kierujący samochodem osobowym w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości nie niższym aniżeli 2,6 ‰ stężenia alkoholu we krwi. Określając poziom stanu nietrzeźwości, Sąd oparł się na wnioskach wynikających z opinii z zakresu rachunku retrospektywnego. ☐ 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ☐ 3.3. Warunkowe umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania ☐ 3.4. Umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania ☐ 3.5. Uniewinnienie Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia 4 KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne iśrodki związane z poddaniem sprawcy próbie Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności Ł. R. 1 I Sąd w oparciu o dyspozycjęart. 178a § 1 kkwymierzył oskarżonemu karę 250 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 25 zł, przy czym przy określeniu wartości jednej stawki oparto się o możliwości zarobkoweŁ. R.(osoba młoda, zdrowa, pracująca zawodowo). Kara grzywny i jej wymiar są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy, które to elementy należało ocenić jako wysokie. Postępowanie dowodowe nie dowiodło istnienia okoliczności, które obniżając z różnych przyczyn zdolność prawidłowego postrzegania rzeczywistości i kontrolowania własnych zachowań, mogłyby znacząco, w sposób usprawiedliwiony determinować istniejącą po stronie oskarżonego wolę popełnienia przestępstwa. Oskarżony bowiem po spożyciu alkoholu usiadł za kierownicą samochodu. Nie przymusiła go do tego żadna nagląca sytuacja. Nie bez znaczenia jest także to, iż zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego była znaczna. Na korzyść sprawcy poczytano prowadzenie przezeń ustabilizowanego trybu życia (posiadanie rodziny) oraz jego niekaralność sądową za popełnienie przestępstw. Zauważyć przy tym należy, iż ostatnie wykroczenie drogoweŁ. R.popełnił trzy i pół roku temu. Zdaniem Sądu tak wymierzona kara spełni swoje zadania w sferze prewencji indywidualnej, a zatem przyczyni się do tego, by oskarżony nie popełnił przestępstwa w przyszłości, jak też w dziedzinie prewencji ogólnej, w szczególności wpłynie na przeświadczenie o nieuchronnej i sprawiedliwej karze za popełnione przestępstwo. Ł. R. 3 I Na podstawieart. 42 § 2 kkSąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Zdaniem Sądu okres 4 lat zakazu jest niezbędny do tego, by z jednej strony uchronić innych uczestników ruchu drogowego przed nieodpowiedzialnym kierowcą, a z drugiej strony - uzmysłowić oskarżonemu, że takie zachowanie na drodze publicznej nie będzie premiowane i na dłuższy czas wykluczy go z ruchu drogowego. Powyższe orzeczony środek karny ze społecznego punktu widzenia czyni sprawiedliwym. Ł. R. 5 I Na podstawieart. 43a § 2 kkSąd orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej obligatoryjne świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 zł., a więc w najniższej wysokości przewidzianej przez ustawę. Ł. R. 6 I W oparciu oart. 178a § 5 in fine kkw zw. zart. 44b § 5 kknie orzeczono wobec oskarżonego przepadku pojazdu mechanicznego markiA. (...)onumerze rejestracyjnym (...). W ocenie Sądu w odniesieniu do osobyŁ. R.zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami (art. 178a § 5 in fine kk). Ustalenia w zakresie istnienia lub braku "wyjątkowego wypadku, uzasadnionego szczególnymi okolicznościami" powinny być dokonywane na gruncie konkretnej sprawy karnej, z uwzględnieniem całokształtu jej niepowtarzalnych realiów faktycznych i procesowych, dyrektyw wymiaru kary oraz okoliczności wpływających na ten wymiar, a zatem powinny dotyczyć zarówno charakteru popełnionego przestępstwa, jak i osoby sprawcy (wyrok SN z 17.03.2022 r., III KK 234/21, Legalis). Sąd rozpoznający sprawę stoi na stanowisku, iż powyższe stanowisko Sądu Najwyższego uznać należy za złagodzenie rygorystyczności uregulowania zawartego wart. 178a § 5 kk, które to rozwiązanie prawne może być uznane przez sędziów za niesłuszne i niesprawiedliwe (R. A. Stefański (red.): Kodeks karny. Komentarz do art. 44b kk, Wyd. Legalis, 2024 rok, Nb 19). W realiach przedmiotowej sprawy Sąd stoi na stanowisku, iż orzeczenie wobec oskarżonego przepadku pojazdu mechanicznego byłoby zbyt represyjne (biorąc pod uwagę w szczególności inne konsekwencje prawno - karne wyroku, w tym orzeczenie: zakazu prowadzenia pojazdów na poziomie 4 lat i realnie wysokiej kary grzywny). Sąd ma oczywiście świadomość tego, że stan nietrzeźwości sprawcy był znaczny, niemniej jednak samochód, którymŁ. R.poruszał się w chwili czynu, jest wyłącznym pojazdem użytkowanym przez jego rodzinę (składającą się z konkubiny i dwojga kilkuletnich dzieci). Pojazdem tym obecnie porusza się konkubina sprawcy, przewożąc dzieci do oddalonego o 10 km przedszkola i transportując na terapię doP.niepełnosprawnego w stopniu znacznym brata oskarżonego.Ł. R.pracuje zawodowo, utrzymując swą rodzinę. Spłaca ponad sześćdziesięciotysięczną pożyczkę bankową. W przypadku konieczności nabycia nowego pojazdu do swego gospodarstwa domowego zmuszony byłby do zaciągnięcia kolejnej pożyczki. W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, w realiach przedmiotowej sprawy, w przypadku orzeczenia przepadku pojazdu mechanicznego konsekwencje karygodnego czynu oskarżonego odczuliby w głównej mierze członkowie jego najbliższej rodziny, w tym dwoje kilkuletnich dzieci. Dlatego też w przedmiotowym zakresie Sąd orzekł, jak w punkcie 6 wyroku. 5 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności Ł. R. 2 I W oparciu oart. 63 § 1 kkna poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu okres jego zatrzymania w przedmiotowej sprawie. Ł. R. 4 I Na podstawieart. 63 § 4 kkna poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 21 kwietnia 2024 roku. 6 inne zagadnienia W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7 KOszty procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 7 O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawieart. 627 kpki zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 625 zł tytułem opłaty (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych- t.j.: Dz. U. 1983 r. Nr 29 poz. 2272 z późn. zmianami) oraz kwotę 626,37 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków. 7 Podpis

15/251505/0001006/K

Sąd Rejonowy w Bełchatowie

II Wydział Karny

151020100000503_I_C_000449_2023_Uz_2025-01-07_001

I C 449/23

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:30.0 CET

2025-01-20 10:59:12.0 CET

15102010

503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt: I C 449/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sylwia Piasecka Protokolant: Sekretarz sądowy Malwina Milkowska po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 roku w Człuchowie na rozprawie sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. o zapłatę 1 zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w O.

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ilona Szczepańska" xPublisher="ilona.szczepanska" xEditorFullName="Ilona Szczepańska" xEditor="ilona.szczepanska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="18" xFlag="published" xVolType="15/102010/0000503/C" xYear="2023" xVolNmbr="000449" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt: I C 449/23</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 20 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="193"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="518"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Przewodniczący:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Sędzia Sylwia Piasecka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Protokolant:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Sekretarz sądowy Malwina Milkowska</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 roku w Człuchowie</xText> <xText>na rozprawie</xText> <xText>sprawy</xText> <xText>z powództwa <xIx><xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon></xIx></xText> <xText>przeciwko <xIx><xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon></xIx></xText> <xText><xIx>o zapłatę</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądza od pozwanego <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon> kwotę 815,00 złotych (słownie: osiemset piętnaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 października 2022 roku do dnia zapłaty,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>oddala powództwo w pozostałym zakresie,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>zasądza od powoda <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon> na rzecz pozwanego <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 3.634,00 złotych (słownie: trzy tysiące sześćset trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>nakazuje pobrać od powoda <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon> na rzecz Skarbu Państwa Sądu rejonowego w Człuchowie kwotę 239.92 złotych (słownie: dwieście trzydzieści dziewięć złotych i osiemdziesiąt dwa grosze ) tytułem nieopłaconych kosztów sądowych.</xText> </xUnit> <xText>Sygn. akt I C 449/23</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Powód <xAnon> – (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon>, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł pozew przeciwko pozwanemu <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> o zapłatę kwoty 39.396,90 złotych wraz z ustawowymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 października 2022 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 16 kwietnia 2022 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzony został samochód marki <xAnon>B. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>, należący do poszkodowanego <xAnon>W. F.</xAnon>. Sprawca kolizji był ubezpieczony u pozwanego. Podkreślił, że pojazd został pozostawiony na parkingu na czas oczekiwania na części zamienne oraz, że w dniu 19 kwietnia 2022 roku <xAnon>W. F.</xAnon> zawarł z powodem umowę najmu, która trwała do dnia 9 sierpnia 2022 roku.</xText> <xText>Powód zaznaczył, że dochodzi od pozwanego należności za czas trwania najmu pojazdu zastępczego od dnia 19 kwietnia 2022 roku do dnia 9 sierpnia 2022 roku oraz należności za parkowanie pojazdu, albowiem w dniu 21 października 2022 roku zawarł umowę cesji wierzytelności i nabył uprawienia do dochodzenia roszczeń przez powoda w zakresie w/w należności.</xText> <xText>Powód wskazał, że w dniu 12 sierpnia 2022 roku wystawił fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego na kwotę 47.355,00 złotych oraz fakturę VAT za parking pojazdu uszkodzonego na kwotę 3.726,90 złotych brutto. Łączna kwota wynikająca kwota z w/w faktur wyniosła 51.081,90 złotych. Pozwany uznał roszczenie co do zasady i przelał na rachunek powoda kwotę 11.685,00 złotych tytułem zwrotu kosztów za najem pojazdu zastępczego, odmawiając jednocześnie zwrotu kosztów za parkowanie. Tym samym do zapłaty pozostała kwota 39.396,90 złotych.</xText> <xText>Powód zaznaczył, że przy oddawaniu uszkodzonego samochodu do naprawy zachowano należytą staranność w wyborze podmiotu dokonującego naprawy. Co więcej poszkodowany zwrócił się do pracownika zakładu o określenie przewidywanego czasu naprawy uszkodzonego auta, aby móc wynajmować samochód zastępczy jedynie na okres rzeczywistego braku możliwości korzystania z własnego auta.</xText> <xText>Powód zaprzeczył również aby pozwany mógł zorganizować poszkodowanemu pojazd zastępczy. Odnosząc się natomiast do kosztów związanych z parkowaniem auta, podkreślił że stawki mieszczą się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym za tego rodzaju usługi oraz, że poszkodowany zmuszony był zabezpieczyć uszkodzony pojazd na parkingu strzeżonym.</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew pozwany <xAnon> – (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu przyznał, że na podstawie decyzji z dnia 22 września 2022 roku przyznał i wypłacił kwotę w wysokości 11.685,00 zł z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz odmówił wypłaty odszkodowania z tytułu parkowania uszkodzonego pojazdu. Zaznaczył, że dokonał weryfikacji dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego do kwoty 250,00 zł netto zgodnie ze złożoną propozycją najmu pojazdu zastępczego i dodatkowo za zasadny okres najmu uznał 38 dni, to jest od dnia rozpoczęcia usługi do dnia przesłania zweryfikowanego kosztorysu naprawy (18 maja 2022 roku dodatkowo pozwany uznał okres organizacji naprawy - 2 dni, jak i okres technologicznego czasu naprawy ustalony na podstawie w/w kosztorysu - 4 dni). Pozwany podkreślił również, że uwzględnił dni wolne od pracy.</xText> <xText>Powód podniósł nadto, że roszczenie dotyczące zwrotu kosztów parkowania pozwany uznał za nieuzasadnione, albowiem pojazd poszkodowanego powinien być zabezpieczony na terenie warsztatu w ramach wykonywanej usługi, nie zaś przechowywany na płatnym parkingu. Przechowywanie pojazdu na płatnym parkingu w okresie oczekiwania na wizytę rzeczoznawcy bądź ustalania ostatecznych kosztów naprawy jest bowiem niezasadnym zwiększaniem rozmiaru szkody.</xText> <xText>Pozwany zaznaczył, że na podstawie drugiej decyzji, wydanej w dniu 12 października 2022 roku podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, dlatego też roszczenie powoda jest oczywiście bezzasadne z uwagi na okoliczności faktyczne i prawne.</xText> <xText>Pozwany zakwestionował legitymację procesową powoda do wystąpienia z niniejszym powództwem, albowiem umowa przelewu wierzytelności z dnia 21 października 2022 roku jest nieważna, gdyż nie występuje w niej zobowiązanie <xIx>in solidum</xIx>. Natomiast przelew wierzytelności, zgodnie z umową cesji wierzytelności, następuje jedynie wobec ubezpieczyciela (tj. pozwanego), a nie również wobec sprawcy szkody. Dlatego też tego rodzaju czynność jest sprzeczna z właściwością zobowiązania w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 509;art. 509 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 509 § 1 k.c.</xLexLink>, a w konsekwencji nieważna na podstawie <xLexLink xArt="art. 58;art. 58 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 § 1 k.c.</xLexLink></xText> <xText>Pozwany zakwestionował również wysokość roszczenia, wskazując że jest nadmierne i całkowicie nieuzasadnione. Tym bardziej, że żądanie dopłaty do zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego może obejmować jedynie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, a za takie pozwany uznał jedynie wypłaconą dotychczas kwotę odszkodowania w wysokości 11.685,00 złotych. Pozwany zaznaczył, że wskazana przez powoda dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego marki <xAnon>B. (...)</xAnon> w wysokości 350,00 zł netto/dzień jest rażąco zawyżona. Ponadto zauważył, że przedstawił propozycję najmu pojazdu zastępczego po zgłoszeniu szkody (20 kwietnia 2022 roku) na wskazany adres zamieszkania poszkodowanego, jak i w kalkulacji naprawy załączonej do wiadomości e-mail z dnia 25 kwietnia 2022 roku, przesyłając informację o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdu zastępczego wraz z danymi kontaktowymi oraz, że analogicznie do klasy pojazdu uszkodzonego i wynajętego dokonał weryfikacji stawki czynszu do poziomu 250,00 zł netto za dobę, na postawie informacji o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdów zastępczych obowiązujących w <xAnon> (...)</xAnon>. Pozwany poinformował również, że wychodząc naprzeciw oczekiwaniom poszkodowanych oferuje nieodpłatną możliwość organizacji wynajmu pojazdu zastępczego, z możliwością podstawienia pojazdu do wcześniej ustalonego miejsca. Najem pojazdu za pośrednictwem <xAnon> (...)</xAnon> odbywał się w formie bezgotówkowej, bez angażowania własnych środków finansowych.</xText> <xText>Pozwany wskazał również, że powiadomił o tym, iż w przypadku najmu pojazdu zastępczego we własnym zakresie <xAnon> (...)</xAnon> zastrzega sobie prawo do weryfikacji długości okresu wynajmu oraz stawki do poziomu wartości poniższej oferty (stawki podane netto).</xText> <xText>Odnosząc się natomiast do czasu trwania najmu pozwany zauważył, że z treści pozwu i załączonych do niego dokumentów wynika, że poszkodowany korzystał z wynajętego pojazdu zastępczego przez 110 dni, to jest od dnia 19 kwietnia 2022 roku do dnia 9 sierpnia 2022 roku, natomiast pozwany w decyzji z dnia 22 września 2022 roku uznał za uzasadnione 38 dni wynajmu pojazdu zastępczego. Uwzględnił bowiem wynajem od dnia rozpoczęcia usługi do dnia zatwierdzenia kosztorysu naprawy – 18 maja 2022 roku oraz dodatkowo okres organizacji naprawy - 2 dni, jak i okres technologicznego czasu naprawy ustalony na podstawie w/w kosztorysu - 4 dni i również dni wolne od pracy. Pozwany zauważył przy tym, że o ile czas technologicznej naprawy jest zawsze zasadny, o tyle wszelkie pozostałe okresy i ich zasadność zależą od konkretnych okoliczności sprawy i to poszkodowany powinien wykazać, że poza czasem samej naprawy istniały obiektywne przeszkody do dokonania tej naprawy w czasie przewidzianym technologią. Potrzeba najmu musi być bowiem związana z konkretnym przedziałem czasowym, musi odpowiadać uzasadnionemu czasowi faktycznej naprawy pojazdu, a ten uzasadnia technologia napraw ewentualnie inne obiektywne czynniki, które umożliwiają podjęcie czynności naprawczych przez warsztat. Natomiast to na poszkodowanym spoczywa obowiązek wykazania, że ponad czas fizycznej naprawy istniały okoliczności uzasadniające przedłużający się czas najmu oraz czy okoliczności te wiążą się z czynnikami obiektywnymi, które uniemożliwiały poszkodowanemu naprawę.</xText> <xText>W zakresie zwrotu kosztów parkowania, pozwany zakwestionował zarówno zasadność parkowania, okres, jak i stawkę. Podkreślił, że przechowywanie pojazdu na płatnym parkingu w okresie oczekiwania, na przykład na wizytę rzeczoznawcy bądź ustalania ostatecznych kosztów naprawy jest bowiem niezasadnym zwiększaniem rozmiaru szkody. Ponadto nie wiadomo dlaczego poszkodowany przechowywał pojazd na płatnym parkingu u powoda, a nie przechowywał pojazdu w warsztacie lub w dotychczasowym miejscu, na posesji, w garażu. Natomiast z uwagi na fakt naprawy uszkodzonego pojazdu czas parkowania, w tym przypadku, należy traktować za czas oczekiwania na rozpoczęcie naprawy w warsztacie. Warsztaty naprawcze nie pobierają bowiem opłaty za parkowanie pojazdu na terenie warsztatu w sytuacji, gdy poszkodowany korzysta z usług tego warsztatu (naprawia w nim uszkodzony pojazd). Postój pojazdu na parkingu warsztatu, w którym miała być przeprowadzona jego naprawa stanowi integralną część zleconej usługi i jako taka jest uwzględniona w jej cenie. Podkreślił nadto, że z doświadczenia życiowego można wskazać, iż pobieranie opłaty za parkowanie przez warsztat naprawczy nawet z uwagi na fakt, iż wielokrotnie oczekuje się na dostawę części zamiennych do warsztatu prowadzi do absurdu, jest nieracjonalne, nieuzasadnione i z pewnością łamie zasadę, zgodnie z którą poszkodowany powinien współdziałać z ubezpieczycielem i dążyć do minimalizacji szkody. Opłata za parkowanie może być uzasadniona jedynie w przypadku szkody całkowitej, gdy oszacowane koszty naprawy przewyższają wartość samochodu. W takiej sytuacji do czasu zbycia wraku konieczne jest jego zabezpieczenie. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca.</xText> <xText>Pozwany podniósł, że powód w żadnym wypadku nie wykazał, że dochodzona przez niego kwota odszkodowania jest uzasadniona oraz nie udowodnił istnienia obowiązku spełnienia świadczenia pieniężnego przez pozwanego, a tym samym nie ma podstaw do przyjęcia, że pozwany spóźnia się ze spełnieniem tego świadczenia. Dlatego też domaganie się przez powoda odsetek nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia.</xText> <xText xALIGNx="center">Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xText> <xText>W dniu 16 kwietnia 2022 roku doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki <xAnon>B. (...)</xAnon>, o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>. Właścicielem auta był <xAnon>W. F.</xAnon>, która kierował pojazdem w dacie zdarzenia.</xText> <xText>Na skutek uszkodzeń odniesionych w przedmiotowej kolizji samochód osobowy marki <xAnon>B. (...)</xAnon> został odholowany do warsztatu Pana <xAnon>M.</xAnon>. Poszkodowany potrzebował auto zastępcz, jednakże Pan <xAnon>M.</xAnon> nie posiadał odpowiedniego auta, dlatego też poszkodowany skontaktował się z powodem. Powód odholował auto do swojego serwisu i zaproponował poszkodowanemu auto zastępcze tej samej klasy, a mianowicie <xAnon>B.</xAnon> tylko o słabszym silniku. W związku z tym poszkodowany – <xAnon>W. F.</xAnon> zwrócił się do powoda o wymianę auta zastępczego na auto o mocniejszym silniku, jednakże powód nie wymienił samochodu. W konsekwencji poszkodowany – <xAnon>W. F.</xAnon> korzystał z auta zastępczego o słabszym silniku około 2 – 3 miesięcy.</xText> <xText>Poszkodowany – <xAnon>W. F.</xAnon> korzystał z pojazdu zastępczego powoda na podstawie zawartej w dniu 19 kwietnia 2022 roku z powodem umowy najmu samochodu osobowego marki <xAnon> (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon>. Udostępnienie auta nastąpiło odpłatnie według stawki 350,00 złotych netto za każdą rozpoczętą dobę wynajmu.</xText> <xText>W dacie podpisania umowy najmu auta zastępczego poszkodowany – <xAnon>W. F.</xAnon> nie został poinformowany przez powoda o kosztach za parking oraz o czasie naprawy auta, a jedynie, że wszelkie koszty zostaną pokryte z ubezpieczenia.</xText> <xText>W imieniu właściciela uszkodzonego auta, wszelkimi kwestiami związanymi z uzyskaniem odszkodowania, na podstawie udzielonego upoważnienia, zajmował się pracownik powoda, który nie informował <xAnon>W. F.</xAnon> o podejmowanych czynnościach.</xText> <xText><xIx>dowód: umowa najmu z dnia 19 kwietnia 2022 roku k. 17, protokół zdawczo – odbiorczy k. 18, upoważnienie do wypłaty odszkodowania k. 22, pełnomocnictwo k. 23, zeznania świadka <xAnon>W. F.</xAnon> 00:03:31 – 00:10:04 k. 122v, 00:20:48 k. 123. </xIx></xText> <xText>Po zgłoszeniu szkody, pozwany <xAnon> – (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> - pismem z dnia 20 kwietnia 2022 roku adresowanym do poszkodowanego – <xAnon>W. F.</xAnon>, poinformował go o zarejestrowaniu szkody pod numerem <xAnon> (...)</xAnon> oraz zobowiązał adresata do przekazania dokumentów oraz informacji dotyczących zdarzenia. Jednocześnie pozwany przesłał propozycje naprawy pojazdu w sieci serwisów współpracujących z pozwanym wraz z ofertą nieodpłatnego wynajmu pojazdu zastępczego. Dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego w klasie uszkodzonego pojazdu wynosiła 250,00 złotych.</xText> <xText>Propozycję skorzystania z pojazdu zastępczego pozwany ponowił w kalkulacji naprawy załączonej do wiadomości e-mail z dnia 25 kwietnia 2022 roku, przesyłając informację o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdu zastępczego wraz z danymi kontaktowymi oraz, że analogicznie do klasy pojazdu uszkodzonego i wynajętego dokonał weryfikacji stawki czynszu do poziomu 250,00 zł netto za dobę, na postawie informacji o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdów zastępczych obowiązujących w <xAnon> (...)</xAnon>. Jednocześnie pozwany poinformował, że wychodząc naprzeciw oczekiwaniom poszkodowanych oferuje nieodpłatną możliwość organizacji wynajmu pojazdu zastępczego, z możliwością podstawienia pojazdu do wcześniej ustalonego miejsca, a najem pojazdu za pośrednictwem <xAnon> (...)</xAnon> odbywał się w formie bezgotówkowej, bez zaangażowania własnych środków finansowych.</xText> <xText>Pozwany powiadomił również o tym, że w przypadku najmu pojazdu zastępczego we własnym zakresie <xAnon> (...)</xAnon> zastrzega sobie prawo do weryfikacji długości okresu wynajmu oraz stawki do poziomu wartości poniższej oferty (stawki podane netto).</xText> <xText><xIx>przyznane, dowód: akta szkody k. 85, dowód z innych wniosków dowodowych: pismo z dnia 20 kwietnia 2022 roku wraz z informacjami k. 71 – 73v.</xIx></xText> <xText>W dniu 25 kwietnia 2022 roku Departament Likwidacji <xAnon>S.</xAnon> Masowych ustalił koszt naprawy pojazdu marki <xAnon>B.</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> na kwotę 6.318,12 złotych brutto. Powód nie zgodził się z powyższą wyceną i w dniu 19 oraz 20 maja 2022 roku ponownie zwrócił się do pozwanego z prośbą o wycenę wraz z terminami realizacji dla poszczególnych części.</xText> <xText>Pozwany <xAnon> – (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> przyznał i wypłacił kwotę 11.685,00 złotych, która obejmowała odszkodowanie wyłącznie za wynajem pojazdu zastępczego przez okres 38 dni i według stawki dobowej w wysokości 250,00 złotych netto. Pozwany uznał okres najmu od dnia rozpoczęcia usługi do dnia przesłania zweryfikowanego kosztorysu, a mianowicie 18 maja 2022 roku, okres organizacji naprawy w ilości 2 dni, okres technologicznego czasu naprawy ustalony na podstawie kosztorysu w ilości 4 dni oraz dni wolne od pracy.</xText> <xText>Pozwany nie uwzględnił kosztów związanych z opłatami za parkowanie pojazdu oraz odwołania od decyzji z dnia 22 września 2022 roku, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.</xText> <xText><xIx>dowód z innych wniosków dowodowych: określenie zakresu uszkodzeń pojazdu wraz z kalkulacją k. 74 – 84, wydruk e – mail z dnia 19 maja 2022 roku k. 28 – 40v, decyzja z dnia 22 września 2022 roku k. 26, pismo k. 25.</xIx></xText> <xText>Podczas korzystania z auta zastępczego <xAnon>W. F.</xAnon> kilkukrotnie kontaktował się z powodem celem ustalenia daty odbioru auta. Powód informował poszkodowanego, że nie może rozpocząć naprawy auta, ponieważ nie może dogadać się z ubezpieczalnią z uwagi na zbyt niskie wyceny. Ostatecznie poszkodowany odebrał auto po około 2 – 3 miesiącach.</xText> <xText>W późniejszym okresie poszkodowany – <xAnon>W. F.</xAnon> był jeszcze na jednej lub dwóch poprawkach i wówczas również korzystał z auta zastępczego od powoda.</xText> <xText><xIx>dowód: zeznania świadka <xAnon>W. F.</xAnon> 00:10:04 k. 122v, 00:14:14 k. 123.</xIx></xText> <xText>W dniu 18 sierpnia 2022 roku powód wystawił fakturę za wynajem auta zastępczego <xAnon>B. (...)</xAnon>, o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> na kwotę 47.355,00 złotych, płatną do dnia 26 sierpnia 2022 roku. W fakturze powód określił wysokość stawki dobowej za najem auta zastępczego na kwotę 350,00 złotych netto oraz czas trwania najmu – na 110 dni. W tym samym dniu powód wystawił również fakturę za parking pojazdu uszkodzonego <xAnon>B. (...)</xAnon>, o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> na kwotę 3.726,90 złotych, płatną do dnia 26 sierpnia 2022 roku. W fakturze powód określił wysokość stawki dobowej na kwotę 30,00 złotych netto oraz ilość dni parkowania – na 101 dni</xText> <xText><xIx>dowód: <xAnon>faktura VAT nr (...)</xAnon> k. 20, <xAnon>faktura VAT nr (...)</xAnon> k. 21.</xIx></xText> <xText>W dniu 22 października 2022 roku poszkodowany – <xAnon>W. F.</xAnon> zawarł z <xAnon> P.H.U. (...)</xAnon> z siedzibą w <xAnon>O.</xAnon> umowę przelewu wierzytelności. Na podstawie tej umowy cedent przeniósł na cesjonariusza wierzytelność wobec pozwanego z tytułu wynagrodzenia za wynajmem auta zastępczego po weryfikacji w wysokości 35.670,00 złotych, naprawy auta uszkodzonego po weryfikacji w kwocie 24.247,14 złotych oraz wynajmowania miejsca parkingowego dla uszkodzonego auta po weryfikacji w kwocie 3.726,90 złotych.</xText> <xText><xIx>dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 121 października 2022 roku k. 19. </xIx></xText> <xText>Uzasadniony czas naprawy samochodu osobowego marki <xAnon>B. (...)</xAnon> o <xAnon>numerze rejestracyjnym (...)</xAnon> 80 wynosił 50 dni i obejmował technologiczny czas naprawy pojazdu w ilości 9 dni roboczych, szacunkowy czas zamówienia i dostawy części zamiennych – 3 dni, sporządzenie kalkulacji przez pozwanego – 4 dni, weryfikację kosztorysu przez stronę pozwaną 17 dni, czynności organizacyjne 2 dni oraz 15 dni wolnych od pracy – sobota, niedziela, święta.</xText> <xText>Szacunkowy zakres rynkowych stawek za wynajem samochodu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego i wynajętego, na rynku lokalnym poszkodowanego, wynosi od 308,13 złotych netto (379,00 złotych brutto) do 648,78 złotych netto (798,00 złotych brutto).</xText> <xText><xIx>dowód: opinia biegłego sądowego <xAnon>M. P.</xAnon> z zakresu techniki motoryzacyjnej, maszynowej, rolniczej i jachtowej z dnia 17 maja 2024 roku k. 133 – 145 oraz z dnia 11 października 2024 roku k. 259 – 266. </xIx></xText> <xText xALIGNx="center">Sąd zważył co następuje:</xText> <xText>Roszczenie zasługuje na uwzględnienie jedynie w niewielkim zakresie.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie kwestia odpowiedzialności pozwanego <xAnon> – (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> za skutki wypadku z dnia 16 kwietnia 2022 roku oraz zasadność przyznania i wypłaty odszkodowania w wysokości 11.685,00 złotych, uwzględniającego koszty najmu pojazdu zastępczego za okres 38 dni i przy przyjęciu stawki w wysokości 250,00 złotych, nie była sporna.</xText> <xText>Zatem roszczenie strony powodowej obejmujące całkowity koszt najmu pojazdu zastępczego w związku zaistniałą kolizją oraz ponad kwotę uznaną i wypłaconą przez ubezpieczyciela, a także koszty opłaty parkingowej, w ocenie Sądu, należy traktować jako odszkodowanie uzupełniające.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie powód wywodził swoją legitymację z umowy przelewu wierzytelności z dnia 21 października 2022 roku, na podstawie której nabył od poszkodowanego – <xAnon>W. F.</xAnon>, między innymi, wierzytelność wobec pozwanego z tytułu wynagrodzenia za wynajmem auta zastępczego po weryfikacji w wysokości 35.670,00 złotych oraz wynajmowania miejsca parkingowego dla uszkodzonego auta po weryfikacji w kwocie 3.726,90 złotych.</xText> <xText>Pozwany zakwestionował legitymację czynną powoda do dochodzenia przedmiotowego roszczenia, wskazując że umowa przelewu wierzytelności z dnia 21 października 2022 roku jest nieważna, albowiem nie występuje w niej zobowiązanie <xIx>in solidum</xIx>. Natomiast przelew wierzytelności, zgodnie z umową cesji wierzytelności, następuje jedynie wobec ubezpieczyciela (tj. pozwanego), a nie również wobec sprawcy szkody. Dlatego też tego rodzaju czynność jest sprzeczna z właściwością zobowiązania w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 509;art. 509 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 509 § 1 k.c.</xLexLink>, a w konsekwencji nieważna na podstawie <xLexLink xArt="art. 58;art. 58 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 § 1 k.c.</xLexLink></xText> <xText>W związku z zarzutem braku legitymacji procesowej czynnej, Sąd był zobligowany w pierwszej kolejności rozważyć zasadność tego zarzutu. Legitymacja procesowa jest bowiem jedną z przesłanek materialnych, czyli okoliczności stanowiących w świetle prawa materialnego warunki poszukiwania ochrony prawnej na drodze sądowej. Otóż, aby ochrona ta mogła być przez sąd udzielona, z żądaniem jej udzielenia musi wystąpić osoba uprawniona. Wykazanie legitymacji procesowej czynnej powinno mieć miejsce już w fazie składania pozwu i stanowić wstępny etap, pozwalający sądowi na rozważenie w dalszym zakresie zasadności roszczenia. Ponadto należy zauważyć, że zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie, zgodnie przyjmuje się, że legitymacja procesowa jest zawsze powiązana z normami prawa materialnego. Sąd dokonuje oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy i bierze tę przesłankę pod uwagę z urzędu, ma zatem obowiązek ustalić okoliczności, które stanowią o istnieniu tej legitymacji. Brak legitymacji procesowej zarówno czynnej jak i biernej prowadzić musi do wydania wyroku oddalającego powództwo.</xText> <xText>Istotnym jest również, że stwierdzony brak legitymacji winien być przy tym brany pod uwagę przez Sąd zarówno z urzędu, jak i na zarzut pozwanego. Przy czym, zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 kc</xLexLink>, ciężar wykazania powyższych okoliczności, czyli zarówno zasadności, jak i wysokości szkody spoczywał na powodzie.</xText> <xText>W ocenie Sądu zarzut pozwanego w zakresie braku legitymacji procesowej czynnej nie zasługiwał na uwzględnienie, albowiem umowa cesji wierzytelności, na której powód oparł swoje roszczenie, jest ważna i skuteczna. Została ona bowiem podpisana zarówno w imieniu powoda, jak i samego poszkodowanego oraz zawiera wszystkie niezbędne elementy, jakie tego typu umowa zawierać powinna - w tym dostatecznie precyzyjnie określenie przedmiotu cesji.</xText> <xText>Dlatego też Sąd nie uznał za trafną argumentację pozwanego, że przelew wierzytelności zgodnie z umową cesji wierzytelności następuje jedynie wobec ubezpieczyciela, czyli pozwanego, a nie również wobec sprawcy szkody i w związku z tym tego rodzaju czynność jest sprzeczna z właściwością zobowiązania w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 509;art. 509 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 509 § 1 k.c.</xLexLink>, a w konsekwencji nieważna na podstawie <xLexLink xArt="art. 58;art. 58 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 § 1 k.c.</xLexLink></xText> <xText>Z chwilą bowiem zaistnienia zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego w ramach odpowiedzialności deliktowej powstaje stosunek prawny pomiędzy sprawcą szkody i poszkodowanym. Jeżeli posiadacz ponoszący odpowiedzialność odszkodowawczą na podstawie prawa cywilnego jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej, wierzytelność ze stosunku prawnego opartego na tym zdarzeniu może być – jak wynika z <xLexLink xArt="art. 822;art. 822 § 4" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 822 § 4 kc</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 19;art. 19 ust. 1" xIsapId="WDU20031241152" xTitle="Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych" xAddress="Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152">art. 19 ust. 1<xIx> ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych</xIx></xLexLink> – kierowana bezpośrednio do ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej. Powyższe stosunki prawne tworzą, jak zgodnie przyjmuje się w doktrynie i judykaturze, zobowiązanie in solidum, określane też niekiedy solidarnością niewłaściwą.</xText> <xText>Istota tego rodzaju zobowiązania polega na tym, że dłużnicy z różnych tytułów prawnych zobowiązani są do spełnienia na rzecz tego samego wierzyciela identycznego świadczenia, z tym skutkiem, że spełnienie świadczenia przez jednego dłużnika zwalnia drugiego. Ugruntowany jest również pogląd, że do przypadków odpowiedzialności in solidum stosuje się jedynie w drodze analogii przepisy o zobowiązaniach solidarnych. Nie oznacza to więc, że przepisy regulujące zobowiązania solidarne stosuje się do opisywanego przypadku w pełnym zakresie i w niezmienionej postaci. Trzeba wszak pamiętać, że cechą charakterystyczną ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej jest akcesoryjny charakter odpowiedzialności ubezpieczyciela. Powyższe oznacza, że ubezpieczyciel odpowiada tylko wtedy i tylko w takim zakresie, w jakim odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczony sprawca szkody. Dlatego też stosując w drodze analogii do odpowiedzialności in solidum posiadacza pojazdu i ubezpieczyciela przepisy o zobowiązaniach solidarnych należy pamiętać, że przy tego rodzaju zobowiązaniach chodzi o całkowicie odmienne zobowiązania, związane z jednym celem, zwykle w postaci naprawienia jednej szkody <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2014 roku, III CSK 224/13)</xIx>. Powyższe skutkuje tym, że w wyniku zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego powstają samodzielne zobowiązania tak po stronie sprawcy szkody, jak i ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, a odrębność ich tytułów prawnych powoduje, iż losy tych zobowiązań mogą być różne. Konsekwencją tego stanu rzeczy musi być zachowanie niezależności poszczególnych stosunków prawnych w czasie ich trwania.</xText> <xText>W związku z powyższym należało przyjąć, że ze względu na niezależny byt zobowiązania każdego z dłużników (ubezpieczyciela i ubezpieczonego), jak również specyfikę odpowiedzialności in solidum oraz actio directa – w pełni uprawnionym jest zbycie przez poszkodowanego przysługującej mu wierzytelności względem tylko jednego z dłużników. W konsekwencji przyjąć należy, że powód w drodze umowy cesji wierzytelności (509 <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kc</xLexLink>) nabył ważnie i skutecznie od poszkodowanego wierzytelność odszkodowawczą. Ma zatem legitymację czynną do dochodzenia tej wierzytelności w przedmiotowym procesie <xIx>(por. wyrok Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 21 kwietnia 2016 roku, I Ca 42/16)</xIx>.</xText> <xText>Niezależnie od powyższego, na marginesie należy wskazać, że Sąd Najwyższy wyraził pogląd, zgodnie z którym przelew wierzytelności w stosunku do jednego z dłużników solidarnych wywiera skutek w stosunku do pozostałych dłużników. W orzeczeniu tym Sąd Najwyższy podkreślił, że w sytuacji, w której dłużnikami jest kilka osób i ich odpowiedzialność ma charakter solidarny, każda z nich jest zobowiązana do spełnienia całego świadczenia, zaś wierzyciel może żądać według swojego wyboru spełnienia świadczenia w całości lub też w części od wszystkich lub jednej z nich. Ponieważ przelew wierzytelności obejmuje ją w takim zakresie przedmiotowym i podmiotowym, w jakim przysługiwała pierwotnemu wierzycielowi, to w wypadku solidarności dłużników przelew, co do zasady, obejmuje wszystkich dłużników solidarnych, bo w tym zakresie zobowiązanie pozostaje niezmienne. Sąd Najwyższy wskazał, iż ustawowy charakter odpowiedzialności dłużników solidarnych oraz istota umowy przelewu wierzytelności przemawia za przyjęciem stanowiska, że w wypadku dokładnego określenia w umowie cesji wierzytelności od strony przedmiotowej oznaczenie w umowie, jako dłużnika tylko jednego z dłużników solidarnych, równa się w istocie przeniesieniu wierzytelności w stosunku do wszystkich dłużników, a nie tylko w stosunku do dłużnika wymienionego w umowie <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2012 roku, V CSK 219/11)</xIx>. Nawet więc gdyby nie podzielić wcześniej zaprezentowanego poglądu prawnego, to w świetle przytoczonego ostatnio stanowiska Sądu Najwyższego należałoby przyjąć, że mimo iż umowa cesji wskazywała jako dłużnika jedynie ubezpieczyciela, przeniesienie wierzytelności na powoda nastąpiło w stosunku do wszystkich dłużników, a zatem zarówno w odniesieniu do ubezpieczyciela, jak i do sprawcy szkody. W świetle okoliczności niniejszej sprawy nie budzi bowiem wątpliwości, że zamiarem stron umowy cesji było zawarcie umowy przelewu wierzytelności powstałej w następstwie kolizji w odniesieniu do wszystkich dłużników zobowiązanych z tego tytułu.</xText> <xText>Wobec powyższego powodowi przysługiwała legitymacja do wystąpienia z przedmiotowym roszczeniem.</xText> <xText>Zgodnie z zasadą pełnej kompensacji wynikającą z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksu cywilnego</xLexLink>, wysokość odszkodowania odpowiadać powinna wielkości szkody. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Podstawowym celem odszkodowania jest kompensacja, która polega na tym, iż powinno nastąpić przywrócenie majątku poszkodowanego do stanu rzeczy sprzed naruszenia go zdarzeniem wywołującym szkodę. Należy pamiętać przy tym, iż odszkodowanie nie może przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Uznanie, że obciążenie określonymi kosztami mieści się w ramach szkody oraz, iż zachodzi normalny związek przyczynowy należy rozpatrywać w oparciu o konkretną sytuację poszkodowanego oraz konkretne okoliczności danej sprawy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 roku, V CKN 1273/00 niepubl., uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 roku, V CKN 1273/00 niepubl.).</xText> <xText>Odpowiedzialność cywilna posiadacza pojazdu jest objęta systemem obowiązkowego ubezpieczenia w zakresie ubezpieczenia OC, obecnie na podstawie <xIx><xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20031241152" xTitle="Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych" xAddress="Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152">ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych</xLexLink></xIx>. Ubezpieczenie to powstaje na podstawie umowy, którą posiadacz pojazdu ma obowiązek zawrzeć z wybranym przez siebie ubezpieczycielem prowadzącym działalność ubezpieczeniową. (Komentarz do kodeksu cywilnego – dr hab. Konrad Osajda, 2017 roku).</xText> <xText>Zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 822" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 822 k.c.</xLexLink> zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem, które Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela, dla ustalenia pojęcia szkody ubezpieczeniowej należy sięgać do odpowiednich regulacji zawartych w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksie cywilnym</xLexLink>, albowiem nie ma różnicy w pojęciu szkody w rozumieniu przepisów prawa cywilnego i prawa ubezpieczeniowego. W obu przypadkach chodzi bowiem o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej <xIx>(por. uchwała z dnia 18 marca 1994r. w sprawie III CZP 25/94 i z dnia 15 listopada 2001r.w sprawie III CZP 68/01)</xIx>.</xText> <xText>Pojęcie szkody rozumianej jako uszczerbek majątkowy może mieć dwojaką postać – szkody rzeczywistej oraz utraty korzyści. W doktrynie i orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że koszty i wydatki poniesione w związku ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę wchodzą w skład takiej szkody. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż pojęcie szkody ubezpieczeniowej, gdy podstawą odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest umowa odpowiedzialności cywilnej, jest tożsame z pojęciem szkody zawartym w <xLexLink xArt="art. 361" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 k.c.</xLexLink> Przepis ten stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (<xLexLink xArt="art. 363 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">§ 1</xLexLink>). W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§2). Zgodnie zaś z treścią <xLexLink xArt="art. 363;art. 363 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 363 § 1 k.c.</xLexLink> naprawienie szkody winno nastąpić - według wyboru poszkodowanego - bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.</xText> <xText>Istotnym jest, że przepis <xLexLink xArt="art. 822;art. 822 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 822 § 1 k.c.</xLexLink> modyfikuje normę wynikającą z treści <xLexLink xArt="art. 363;art. 363 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 363 § 1 k.c.</xLexLink> jedynie w ten sposób, że roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego przekształca w roszczenie o zapłatę kosztów restytucji. W istocie jednak naprawienie szkody przez ubezpieczyciela polega na zapłaceniu kwoty pieniężnej koniecznej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego. Pod względem ekonomicznym (wartości świadczenia) występuje w takiej sytuacji ekwiwalentność obu postaci świadczeń odszkodowawczych przewidzianych w <xLexLink xArt="art. 363;art. 363 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 363 § 1 k.c.</xLexLink> Można zatem przyjąć, że poszkodowanemu przysługuje roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego także wobec ubezpieczyciela, ale ze względu na charakter świadczenia ubezpieczeniowego roszczenie to przybiera postać żądania restytucji pieniężnej umożliwiającej definitywne przywrócenie stanu poprzedniego.</xText> <xText>Na gruncie prawa cywilnego reprezentatywne jest stanowisko w przedmiocie ustalania szkody zgodnie z zasadą, że szkodę stanowi różnica między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia sprawczego, a stanem, który by istniał bez tego zdarzenia. Zasadę te zastosować należy również na gruncie roszczeń związanych z najmem pojazdu zastępczego. Zagadnienie to było przedmiotem <xIx>uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie III CZP 5/11</xIx>, którą Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela. Sąd Najwyższy wskazał, że dochodzenie odszkodowania w zakresie tej szkody możliwe jest w sytuacji , w której doszło już do poniesienia przez poszkodowanego wydatków na uzyskanie pojazdu zastępczego w okresie remontu uszkodzonego pojazdu albo przez okres niezbędny do nabycia nowego pojazdu. Sąd Najwyższy wskazał nadto, że są to wydatki poniesione w następstwie zdarzenia szkodzącego, które nie powstałyby bez tego zdarzenia, prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty (<xLexLink xArt="art. 361;art. 361 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 § 2 k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Co do zasady nie budzi wątpliwości możliwość refundacji wydatków za najem pojazdu zastępczego poniesionych zarówno przez podmiot prowadzący dzielność gospodarczą, jak i przez osobę fizyczną nieprowadzącą takiej działalności. Zaznaczyć jednak należy – jak wskazał Sąd Najwyższy - w powołanej uchwale z dnia 17 listopada 2011 roku - że zwrotowi mogą podlegać tylko wydatki rzeczywiście poniesione na taki najem - strata majątkowa z tego tytułu powstaje dopiero z chwilą poniesienia kosztów najmu pojazdu zstępczego. Nie oznacza to jednak, że wszystkie tak poniesione koszty podlegają zwrotowi. Jak wskazał bowiem Sąd Najwyższy - nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (<xLexLink xArt="art. 354;art. 354 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 354 § 2 kc</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 362" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 362 kc</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 826;art. 826 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 826 § 1 k.c.</xLexLink>). Zatem na dłużniku ciąży obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Zgodnie bowiem z przyjętą i ugruntowaną linią orzecznictwa za szkodę można uznać tylko koszty niezbędne, rzeczywiście poniesione przez poszkodowanego, którego obciąża ciężar dowodu wysokości szkody <xIx>(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2004 roku w sprawie IV CK 672/03)</xIx>. I chociaż rozstrzygniecie to dotyczy podmiotów prowadzących działalność gospodarcza, niewątpliwie zasada ta odnosi się również do sytuacji, gdy szkoda z tego tytułu dochodzona jest bez związku z prowadzeniem działalności gospodarczej <xIx>(por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku)</xIx>.</xText> <xText>Wobec powyższego odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku, <xIx>III CZP 5/11</xIx>, OSNC 2012, Nr 3, poz. 28).</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie powód domagał się refundacji kosztów najmu pojazdu według stawki w wysokości 350,00 złotych netto, to jest 430,50 złotych brutto za dobę. W tym celu powoływał się na wystawioną <xAnon>fakturę nr (...)</xAnon> w zakresie wysokości szkody wskazując, że należność taką faktycznie poniósł poszkodowany i w związku tym pozwany winien zwrócić ją w całości jako rzeczywiście poniesione koszty.</xText> <xText>W ocenie Sądu, powyższy dowód absolutnie nie świadczy o tym, że powód faktycznie poniósł koszty najmu pojazdu zastępczego w wysokości wskazanej na fakturze. Dlatego też wysokość kosztów najmu należało ustalić na poziomie wskazanym przez stronę pozwaną, a mianowicie – 250,00 złotych netto za dobę, mimo że z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, maszynowej, rolniczej i jachtowej <xAnon>M. P.</xAnon> z dnia 11 października 2024 roku wynika, że kwota wskazana przez powoda odpowiada wysokości stawek za wynajem samochodu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego i wynajętego na rynku lokalnym. Ponadto wysokość tych stawek zaczyna się od kwoty 308,13 złotych netto ( 379,00 złotych brutto), czyli w wysokości niższej niż ustalona przez powoda.</xText> <xText>Sąd dał wiarę opinii biegłego sądowego albowiem jest ona spójna, logiczna i sporządzona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Niemniej jednak, Sąd mając na uwadze konieczność minimalizacji szkody i przede wszystkim propozycję pozwanego o możliwości skorzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego, nieodpłatnie i z samochodu z tej samej klasy, jednakże przy przyjęciu stawki 250,00 złotych za dobę, uznał że powyższe okoliczności nie mogą pozostać bez wpływ na decyzję Sądu. Tym bardziej, że pozwany informował poszkodowanego, że w przypadku skorzystania z najmu pojazdu zastępczego we własnym zakresie, przysługuje mu prawo do dokonania weryfikacji okresu wynajmu i stawi do zaproponowanej oferty. Kluczowe znaczenie miał również fakt wskazany przez samego poszkodowanego – <xAnon>W. F.</xAnon>, który zeznał, że pojazd zastępczy udostępniony przez powoda był z tej samej klasy, ale moc silnika była niższa. Dlatego też poszkodowany zwracał się do powoda o wymianę auta na auto o mocniejszym silniku, jednakże nie doszło do wymiany, ponieważ powód nie dysponował takim pojazdem.</xText> <xText>Zatem, w ocenie Sądu, pojazd zastępczy, z którego korzystał poszkodowany nie był tożsamy z pojazdem uszkodzonym. Ponadto powód nie wykazał, w toku niniejszego procesu, aby pozwany nie dysponował pojazdem o takich samych parametrach, jak pojazd uszkodzony.</xText> <xText>Oczywiście, zgodzić się należy ze stroną powodową, że poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania oferty najtańszej i najkorzystniejszej, jednakże w ocenie Sądu, skoro ubezpieczyciel jest w stanie zorganizować najem pojazdu zastępczego i to w klasie pojazdu uszkodzonego oraz za kwotę niższą, to nie można pomijać tej okoliczności. Tym bardziej, że na poszkodowanym ciąży obowiązek minimalizacji szkody i obowiązek współdziałania wynikający z <xLexLink xArt="art. 354" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 354 k.c.</xLexLink>, natomiast na dłużniku, którym, zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 354;art. 354 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 354 § 1 kc</xLexLink>, jest ubezpieczyciel, obowiązek wykonania zobowiązania zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadami współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób im odpowiadający, to ubezpieczyciel nie może ponosić odpowiedzialności za działanie poszkodowanego.</xText> <xText>Podkreślić przy tym należy, że ciężar dowodu wykazania, że oferta była złożona i do poszkodowanego dotarła, obciąża ubezpieczyciela.</xText> <xText>W ocenie Sądu pozwany wykazał ten fakt, albowiem z przedłożonego przez pozwanego materiału dowodowego w postaci pisma z dnia 20 kwietnia 2022 roku wynika, że przedstawił on poszkodowanemu – <xAnon>W. F.</xAnon> informację o możliwość skorzystania z najmu pojazdu zastępczego w tej samej klasie, w której auto posiadał poszkodowany. Istotnym jest również, że skorzystanie z tego auta było nieodpłatne, zaś stawka za dobę najmu wynosiła kwotę 250,00 złotych.</xText> <xText>Dlatego też, zdaniem Sądu, złożenie oferty zorganizowania najmu i nieskorzystanie z niej przez poszkodowanego bez uzasadnionej podstawy powoduje, że takie postępowanie jest traktowane jako przyczynianie się do powiększania szkody. Oczywiście poszkodowany miał prawo skorzystać z najmu pojazdu zastępczego z wybranej przez siebie wypożyczalni, niemniej jednak okoliczność ta nie powinna obciążać ubezpieczyciela, który proponował poszkodowanemu najem za swoim pośrednictwem. W takiej sytuacji strony umowy najmu, w celu minimalizacji szkody, powinny dostosować stawkę najmu do stawek akceptowalnych przez pozwanego, za które sam taki najem mógłby zorganizować poszkodowanemu.</xText> <xText>Zgodnie bowiem z przyjętą i ugruntowaną linią orzecznictwa, którą Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela, poszkodowany nie jest wprawdzie związany propozycją najmu pojazdu zastępczego złożoną przez ubezpieczyciela, jednakże korzystając z usług podmiotu, którego stawki są wyższe niż uznawane przez ubezpieczyciela naraża się na ryzyko nieodzyskania wszystkich kosztów poniesionych tytułem najmu pojazdu zastępczego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2018 roku, III CZP 20/17).</xText> <xText>W związku powyższym Sąd, dokonując rozstrzygnięcia niniejszej sprawy w tej części ustalił, że stawka za dobę najmu pojazdu zastępczego, której domaga się powód w kwocie 350,00 złotych netto jest stawką niezasadną i dlatego też przyjął stawkę proponowaną przez pozwanego, a mianowicie w wysokości 250,00 złotych netto.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie sporny był również między stronami czas trwania najmu pojazdu zastępczego, albowiem powód podkreślił, że czas konieczny do naprawy przedmiotowego pojazdu wynosił 110 dni, natomiast pozwany w decyzji z dnia 22 września 2022 roku uznał za uzasadnione 38 dni wynajmu pojazdu zastępczego. Pozwany uwzględnił bowiem wynajem od dnia rozpoczęcia usługi do dnia zatwierdzenia kosztorysu naprawy, czyli do dnia 18 maja 2022 roku oraz dodatkowo uznał okres organizacji naprawy 2 dni i okres technologicznego czasu naprawy ustalony na podstawie kosztorysu - 4 dni, jak również dni wolne od pracy.</xText> <xText>Zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 kc</xLexLink>, to na powodzie spoczywał obowiązek wykazania, że ponad czas fizycznej naprawy istniały okoliczności uzasadniające przedłużający się czas najmu oraz czy okoliczności te wiązały się z czynnikami obiektywnymi, które uniemożliwiały poszkodowanemu naprawę.</xText> <xText>W ocenie Sądu, powód nie wykazał zasadności okresu najmu pojazdu zastępczego wynoszącego 110 dni.</xText> <xText>Z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, maszynowej, rolniczej i jachtowej <xAnon>M. P.</xAnon> z dnia 17 maja 2024 roku wynika, że niezbędny i konieczny okres naprawy uszkodzonego pojazdu oraz związany z nim zasadny czas najmu samochodu zastępczego złożony jest z kilku czasów składowych. Głównym elementem jest tzw. technologiczny czas naprawy (<xAnon> (...)</xAnon>), który uwzględnia czas niezbędny do przeprowadzenia czynności naprawczych, czyli między innymi, prac przygotowawczych, blacharskich, mechanicznych oraz lakierniczych. Następnie uwzględnia się tzw. czas organizacyjny, związany z przyjęciem pojazdu do warsztatu, przygotowaniem dokumentacji i wydaniem pojazdu klientowi po wcześniejszym umówieniu. Nie ma przy tym znaczenia czy pojazd po zdarzeniu był jezdny i mógł być bezpiecznie eksploatowany, gdyż poszkodowany nie ma obowiązku odstawienia pojazdu rano, zgodnie z rozpoczęciem pracy przez warsztat naprawczy, a odbioru natychmiast po zakończeniu procesu naprawczego. Ponadto, pojazd przed właściwą naprawą należy przygotować, tj. umyć, sporządzić dokładny opis uszkodzeń, stanu licznika, paliwa itp. Podobnie po zakończeniu prac naprawczych, gdzie pojazd również wymaga dokładnego umycia, odkurzenia, wyprowadzenia z serwisu i przekazania poszkodowanemu.</xText> <xText>Biegły sądowy zaznaczył, że okres uniemożliwiający korzystanie z uszkodzonego pojazdu niejednokrotnie wydłuża się o procesy związane z procedurą likwidacji szkody. Najczęściej jest to oczekiwanie na oględziny uszkodzonego pojazdu oraz przekazanie przez towarzystwo ubezpieczeniowe kalkulacji opisującej uzasadniony zakres szkody i umożliwiającej rozpoczęcie naprawy. Dodatkowo elementem przedłużającym proces naprawczy może być czas dostawy części zamiennych oraz oczekiwanie na przeprowadzenie oględzin dodatkowych i/lub weryfikację kosztorysu sporządzonego przez warsztat naprawczy. Do tak wyliczonego okresu należy uwzględnić dni wolne od pracy serwisu, w którym wykonywana jest naprawa (soboty, niedziele, święta).</xText> <xText>Wobec powyższego, po analizie materiału dowodowego i korespondencji prowadzonej pomiędzy powodem i pozwanym, biegły sądowy uznał, że technologiczny czas naprawy przedmiotowego pojazdu wynosił 9 dni roboczych, a nie jak przyjął pozwany 4 dni. Biegły sądowy szacunkowo założył również czas 3 dni roboczych na dostawę części na podstawie zakresu uszkodzeń rozpatrywanego pojazdu, a nie jak przyjął pozwany – 2 dni. Ponadto do technologicznego czasu naprawy biegły sądowy dodał także okres związany z likwidacją szkody, czyli czas od rozpoczęcia najmu pojazdu zastępczego do sporządzenia kosztorysu przez stronę pozwaną, czyli od dnia 19 kwietnia 2022 roku do dnia 22 kwietnia 2022 roku, czyli 4 dni robocze oraz od przesłania kalkulacji przez warsztat do zweryfikowania jej przez pozwanego, a mianowicie od dnia 25 kwietnia 2022 roku do 18 maja 2022 roku - 17 dni roboczych. Biegły sądowy uwzględnił także 2 dni robocze na czynności organizacyjne zgodnie z wytycznymi Komisji Nadzoru Finansowego. Natomiast z uwagi na okoliczność, że w okresie od dnia rozpoczęcia najmu pojazdu zastępczego, czyli od dnia 19 kwietnia 2022 roku do dnia 18 maja 2022 roku występowało 15 dni wolnych od pracy (sobota, niedziela, święta), to biegły sądowy przyjął, że uzasadniony czas naprawy w oparciu o technologiczny czas naprawy przy zrealizowanej naprawie pojazdu oraz przy uwzględnieniu czynności likwidacyjnych, wynosił łącznie 50 dni (35 + 15).</xText> <xText>Wprawdzie biegły sądowy zauważył, że według załączonego do akt szkody harmonogramu wpływ na wydłużenie naprawy miał czas organizacji części zamiennych, jednakże zgodnie z wytycznymi Komisji Nadzoru Finansowego wydłużony okres dostawy można uznać za uzasadniony jedynie w przypadku przedstawienia zaświadczenia potwierdzającego, iż w sieciach dystrybucyjnych autoryzowanych lub niezależnych dostawców części zamiennych nie można było nabyć elementów niezbędnych do naprawy w krótszym czasie. Natomiast z uwagi na brak takich dokumentów, a tym samym niedostateczne udokumentowanie oczekiwania na części aż do dnia 28 lipca 2022 roku, biegły sądowy nie zaliczył tego okresu do uzasadnionego technologicznego czasu naprawy przedmiotowego pojazdu.</xText> <xText>Sąd dał wiarę opinii biegłego sądowego albowiem została ona sporządzona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, który został przez biegłego sądowego wnikliwie przeanalizowany. W związku z tym sporządzona przez biegłego sądowego opinia jest szczegółowa i logiczna.</xText> <xText>Istotnym jest również, że powód w toku niniejszego procesu nie zaoferował żadnego wiarygodnego dowodu, z którego w sposób nie budzący wątpliwości wynikałaby konieczność zastosowania wydłużonego czasu oczekiwania na części zamienne, natomiast pozwany oprócz decyzji nie wykazał zasadności okresu najmu pojazdu zastępczego na 38 dni.</xText> <xText>W ocenie Sądu, na wydłużony czas najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego, mogła mieć postawa samego powoda, albowiem z zeznań świadka <xAnon>W. F.</xAnon> wynika, że powód nie przystępował do naprawy auta, ponieważ nie satysfakcjonowały go wyceny naprawy uszkodzonego pojazdu, sporządzane przez pozwanego. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka albowiem nie były one kwestionowane przez powoda, a nadto korelowały ze sporządzoną opinią biegłego sądowego <xAnon>M. P.</xAnon>.</xText> <xText>Analizując zaś uzasadnienie decyzji pozwanego z dnia 22 września 2022 roku Sąd zwrócił uwagę, że pozwany wprawdzie uwzględnił dni wolne od pracy, jednakże nie wskazał w jakiej ilości. Okoliczność ta została wskazana dopiero w opinii biegłego sądowego, który wskazał dokładną ilość dni wolnych do pracy oraz okres świąteczny. W konsekwencji tego koniecznym było doliczenie do uzasadnionego technologicznego czasu naprawy auta dodatkowych 15 dni.</xText> <xText>Wobec powyższego, Sąd uznał, że czas najmu powinien być uwzględniony w zakresie 50 dni, albowiem obejmuje on nie tylko technologicznie uzasadniony czas naprawy auta i okres oczekiwania na części zamienne, ale również dni wolne od pracy i wszelkie inne czynności okołonaprawcze.</xText> <xText>Zatem, skoro w toku postępowania likwidacyjnego pozwany na podstawie decyzji z dnia 22 września 2022 roku przyznał i wypłacił kwotę 11.685,00 złotych tytułem naprawienia szkody w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, natomiast Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, uznał za zasadną wysokość stawki dobowej najmu pojazdu zastępczego na kwotę 250,00 złotych i 50 - dniowy okres najmu tego pojazdu, to zasadnym było uwzględnić roszczenie strony powodowej w wysokości kwoty 815,00 złotych. Stanowiła ona bowiem różnicę pomiędzy wypłaconą już przez pozwanego kwotą odszkodowania 11.685,00 złotych a ustalona przez Sąd w wysokości 12.500,00 złotych.</xText> <xText>Sąd nie znalazł natomiast podstaw do uwzględnienia roszczenia powoda w zakresie kosztów związanych z opłatą za parking w wysokości 3.726,90 złotych. Celem wykazania zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia powód przedłożył jedynie <xAnon>fakturę nr (...)</xAnon>, z której wynika ilość dni parkowania – 101 dni oraz wysokości stawki – 30,00 złotych.</xText> <xText>W ocenie Sądu dokument ten absolutnie nie potwierdza, że faktycznie powód poniósł takie koszty w związku z parkowanie uszkodzonego pojazdu. Ponadto powód nie wykazał okoliczności aby poszkodowany, czy też powód zmuszony był korzystać z parkingu strzeżonego. Nie przedłożył on bowiem na tę okoliczność żadnego materiału dowodowego, natomiast z przedłożonej faktury wynika, że została ona wystawiona przez powoda, który zajmował się również naprawa przedmiotowego auta.</xText> <xText>Dlatego też należy zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego, że warsztaty naprawcze nie pobierają opłaty za parkowanie pojazdu na terenie warsztatu w sytuacji, gdy poszkodowany korzysta z usług tego warsztatu (naprawia w nim uszkodzony pojazd). Postój pojazdu na parkingu warsztatu, w którym ma być przeprowadzona jego naprawa stanowi bowiem integralną część zleconej usługi, i jako taka jest uwzględniona w jej cenie. Dlatego też, w ocenie Sądu, należy przyjąć, że w przypadku dokonania naprawy pojazdu uszkodzonego przez ten sam zakład, który zajmował się przechowaniem pojazdu, koszt przechowania jest składową wynagrodzenia za naprawę pojazdu. Zatem koszty te winny zawierać się w stawce za roboczogodzinę prac warsztatu naprawczego i nie powinny być osobno fakturowane. Powinny one być uwzględnione przy ustalaniu wysokości stawki roboczogodziny.</xText> <xText>O odsetkach Sąd orzekł na mocy art. <xLexLink xArt="art. 359;art. 359 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 359 § 1 k.c.</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1;art. 481 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 i 2 k.c.</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 817;art. 817 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 817 § 1 k.c.</xLexLink> w zw. z <xIx><xLexLink xArt="art. 14;art. 14 ust. 1" xIsapId="WDU20031241152" xTitle="Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych" xAddress="Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152">art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych</xLexLink>.</xIx> Zgodnie z treścią przepisu <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 k.c.</xLexLink> jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dłużnik popada w opóźnienie jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia. Ubezpieczyciel, stosownie do treści przepisu <xLexLink xArt="art. 817;art. 817 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 817 § 1 k.c.</xLexLink>, obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, a jeśli tego nie czyni, popada w opóźnienie uzasadniające naliczenie odsetek ustawowych od należnej wierzycielowi sumy. Świadczenie ubezpieczyciela ma zatem charakter terminowy, a spełnienie świadczenia w terminie późniejszym niż wynikający z <xLexLink xArt="art. 817" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 817 k.c.</xLexLink> może być usprawiedliwione jedynie wówczas, gdy ubezpieczyciel wykaże istnienie przeszkód w postaci niemożliwości wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności albo wysokości świadczenia, mimo działań podejmowanych z wymaganą od niego starannością profesjonalisty, według standardu, którego reguły wyznaczanej przez prawo ubezpieczeniowe.</xText> <xText>Zgłoszenie należności nastąpiło na podstawie faktur z dnia 12 sierpnia 2022 roku, z oznaczonym terminem płatności na dzień 26 sierpnia 2022 roku. Zatem wskazana w pozwie data od jakiej naliczane mają być odsetki nie sprzeciwia się wskazaniom zawartym powyżej. Ponadto należy zaznaczyć, że pozwany jest profesjonalnym podmiotem zajmującym się likwidacją szkód, zatem winien on dołożyć należytej staranności aby ustalić technologicznie uzasadniony czas naprawy pojazdu posiadając wszelkie informacje dotyczące zakresu uszkodzeń.</xText> <xText>Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie 1 i 2 sentencji wyroku.</xText> <xText>O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy <xLexLink xArt="art. 100" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 kpc</xLexLink>, który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.</xText> <xText>W ocenie Sądu pozwany uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania, dlatego też Sąd uznał, że zasadnym będzie obciążenie kosztami strony powodowej.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie koszty procesu po stronie pozwanej obejmują wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w wysokości 3.600,00 złotych zgodnie z §2 pkt 5 <xIx>rozporządzenia Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804)</xIx> oraz opłaty skarbowe za pełnomocnictwo w wysokości 34,00 złotych.</xText> <xText>O odsetkach od kosztów procesu Sąd orzekł na mocy <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1<xSUPx>1</xSUPx> kpc</xLexLink>, który stanowi, że od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty.</xText> <xText>Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie 3 sentencji.</xText> <xText>O kosztach sądowych Sąd orzekł na mocy <xLexLink xArt="art. 113;art. 113 ust. 1" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">art. 113 ust. 1 <xIx>ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku</xIx></xLexLink><xIx> (Dz.U. Nr 167, poz. 1398), </xIx>który stanowi, że kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.</xText> <xText>Zatem, skoro Sąd przy zwrocie kosztów procesu zastosował zasadę uregulowaną w <xLexLink xArt="art. 100" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 kpc</xLexLink>, to powód zobowiązany był uiścić nieopłacone koszty sądowe w postaci wynagrodzenia biegłego sądowego <xAnon>M. P.</xAnon>. W toku procesu powód uiścił zaliczkę w wysokości 3.000,00 złotych, która nie wystarczyła na pokrycie wynagrodzenie biegłego sądowego <xAnon>M. P.</xAnon>, albowiem koszty te wyniosły kwotę 3.239,82 złotych. Zatem, skoro kwota 239,82 złotych została tymczasowo uiszczona przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Człuchowie, to zasadnym było obciążyć tymi kosztami sądowymi powoda.</xText> <xText>Dlatego też Sąd orzekł jak w punkcie 4 sentencji wyroku.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Sylwia Piasecka

Ilona Szczepańska

Sekretarz sądowy Malwina Milkowska

Ilona Szczepańska

Sygn. akt: I C 449/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sylwia Piasecka Protokolant: Sekretarz sądowy Malwina Milkowska po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 roku w Człuchowie na rozprawie sprawy z powództwa(...) sp. z o.o.z siedzibą wO. przeciwko(...) S.A.z siedzibą wW. o zapłatę 1 zasądza od pozwanego(...) S.A.z siedzibą wW.na rzecz powoda(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.kwotę 815,00 złotych (słownie: osiemset piętnaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 października 2022 roku do dnia zapłaty, 2 oddala powództwo w pozostałym zakresie, 3 zasądza od powoda(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.na rzecz pozwanego(...) S.A.z siedzibą wW.kwotę 3.634,00 złotych (słownie: trzy tysiące sześćset trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, 4 nakazuje pobrać od powoda(...) sp. z o.o.z siedzibą wO.na rzecz Skarbu Państwa Sądu rejonowego w Człuchowie kwotę 239.92 złotych (słownie: dwieście trzydzieści dziewięć złotych i osiemdziesiąt dwa grosze ) tytułem nieopłaconych kosztów sądowych. Sygn. akt I C 449/23 UZASADNIENIE Powód– (...) sp. z o.o.z siedzibą wO., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł pozew przeciwko pozwanemu(...) S.A.z siedzibą wW.o zapłatę kwoty 39.396,90 złotych wraz z ustawowymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 października 2022 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 16 kwietnia 2022 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzony został samochód markiB. (...)onumerze rejestracyjnym (...), należący do poszkodowanegoW. F.. Sprawca kolizji był ubezpieczony u pozwanego. Podkreślił, że pojazd został pozostawiony na parkingu na czas oczekiwania na części zamienne oraz, że w dniu 19 kwietnia 2022 rokuW. F.zawarł z powodem umowę najmu, która trwała do dnia 9 sierpnia 2022 roku. Powód zaznaczył, że dochodzi od pozwanego należności za czas trwania najmu pojazdu zastępczego od dnia 19 kwietnia 2022 roku do dnia 9 sierpnia 2022 roku oraz należności za parkowanie pojazdu, albowiem w dniu 21 października 2022 roku zawarł umowę cesji wierzytelności i nabył uprawienia do dochodzenia roszczeń przez powoda w zakresie w/w należności. Powód wskazał, że w dniu 12 sierpnia 2022 roku wystawił fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego na kwotę 47.355,00 złotych oraz fakturę VAT za parking pojazdu uszkodzonego na kwotę 3.726,90 złotych brutto. Łączna kwota wynikająca kwota z w/w faktur wyniosła 51.081,90 złotych. Pozwany uznał roszczenie co do zasady i przelał na rachunek powoda kwotę 11.685,00 złotych tytułem zwrotu kosztów za najem pojazdu zastępczego, odmawiając jednocześnie zwrotu kosztów za parkowanie. Tym samym do zapłaty pozostała kwota 39.396,90 złotych. Powód zaznaczył, że przy oddawaniu uszkodzonego samochodu do naprawy zachowano należytą staranność w wyborze podmiotu dokonującego naprawy. Co więcej poszkodowany zwrócił się do pracownika zakładu o określenie przewidywanego czasu naprawy uszkodzonego auta, aby móc wynajmować samochód zastępczy jedynie na okres rzeczywistego braku możliwości korzystania z własnego auta. Powód zaprzeczył również aby pozwany mógł zorganizować poszkodowanemu pojazd zastępczy. Odnosząc się natomiast do kosztów związanych z parkowaniem auta, podkreślił że stawki mieszczą się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym za tego rodzaju usługi oraz, że poszkodowany zmuszony był zabezpieczyć uszkodzony pojazd na parkingu strzeżonym. W odpowiedzi na pozew pozwany– (...) S.A.z siedzibą wW., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu przyznał, że na podstawie decyzji z dnia 22 września 2022 roku przyznał i wypłacił kwotę w wysokości 11.685,00 zł z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz odmówił wypłaty odszkodowania z tytułu parkowania uszkodzonego pojazdu. Zaznaczył, że dokonał weryfikacji dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego do kwoty 250,00 zł netto zgodnie ze złożoną propozycją najmu pojazdu zastępczego i dodatkowo za zasadny okres najmu uznał 38 dni, to jest od dnia rozpoczęcia usługi do dnia przesłania zweryfikowanego kosztorysu naprawy (18 maja 2022 roku dodatkowo pozwany uznał okres organizacji naprawy - 2 dni, jak i okres technologicznego czasu naprawy ustalony na podstawie w/w kosztorysu - 4 dni). Pozwany podkreślił również, że uwzględnił dni wolne od pracy. Powód podniósł nadto, że roszczenie dotyczące zwrotu kosztów parkowania pozwany uznał za nieuzasadnione, albowiem pojazd poszkodowanego powinien być zabezpieczony na terenie warsztatu w ramach wykonywanej usługi, nie zaś przechowywany na płatnym parkingu. Przechowywanie pojazdu na płatnym parkingu w okresie oczekiwania na wizytę rzeczoznawcy bądź ustalania ostatecznych kosztów naprawy jest bowiem niezasadnym zwiększaniem rozmiaru szkody. Pozwany zaznaczył, że na podstawie drugiej decyzji, wydanej w dniu 12 października 2022 roku podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, dlatego też roszczenie powoda jest oczywiście bezzasadne z uwagi na okoliczności faktyczne i prawne. Pozwany zakwestionował legitymację procesową powoda do wystąpienia z niniejszym powództwem, albowiem umowa przelewu wierzytelności z dnia 21 października 2022 roku jest nieważna, gdyż nie występuje w niej zobowiązaniein solidum. Natomiast przelew wierzytelności, zgodnie z umową cesji wierzytelności, następuje jedynie wobec ubezpieczyciela (tj. pozwanego), a nie również wobec sprawcy szkody. Dlatego też tego rodzaju czynność jest sprzeczna z właściwością zobowiązania w rozumieniuart. 509 § 1 k.c., a w konsekwencji nieważna na podstawieart. 58 § 1 k.c. Pozwany zakwestionował również wysokość roszczenia, wskazując że jest nadmierne i całkowicie nieuzasadnione. Tym bardziej, że żądanie dopłaty do zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego może obejmować jedynie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, a za takie pozwany uznał jedynie wypłaconą dotychczas kwotę odszkodowania w wysokości 11.685,00 złotych. Pozwany zaznaczył, że wskazana przez powoda dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego markiB. (...)w wysokości 350,00 zł netto/dzień jest rażąco zawyżona. Ponadto zauważył, że przedstawił propozycję najmu pojazdu zastępczego po zgłoszeniu szkody (20 kwietnia 2022 roku) na wskazany adres zamieszkania poszkodowanego, jak i w kalkulacji naprawy załączonej do wiadomości e-mail z dnia 25 kwietnia 2022 roku, przesyłając informację o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdu zastępczego wraz z danymi kontaktowymi oraz, że analogicznie do klasy pojazdu uszkodzonego i wynajętego dokonał weryfikacji stawki czynszu do poziomu 250,00 zł netto za dobę, na postawie informacji o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdów zastępczych obowiązujących w(...). Pozwany poinformował również, że wychodząc naprzeciw oczekiwaniom poszkodowanych oferuje nieodpłatną możliwość organizacji wynajmu pojazdu zastępczego, z możliwością podstawienia pojazdu do wcześniej ustalonego miejsca. Najem pojazdu za pośrednictwem(...)odbywał się w formie bezgotówkowej, bez angażowania własnych środków finansowych. Pozwany wskazał również, że powiadomił o tym, iż w przypadku najmu pojazdu zastępczego we własnym zakresie(...)zastrzega sobie prawo do weryfikacji długości okresu wynajmu oraz stawki do poziomu wartości poniższej oferty (stawki podane netto). Odnosząc się natomiast do czasu trwania najmu pozwany zauważył, że z treści pozwu i załączonych do niego dokumentów wynika, że poszkodowany korzystał z wynajętego pojazdu zastępczego przez 110 dni, to jest od dnia 19 kwietnia 2022 roku do dnia 9 sierpnia 2022 roku, natomiast pozwany w decyzji z dnia 22 września 2022 roku uznał za uzasadnione 38 dni wynajmu pojazdu zastępczego. Uwzględnił bowiem wynajem od dnia rozpoczęcia usługi do dnia zatwierdzenia kosztorysu naprawy – 18 maja 2022 roku oraz dodatkowo okres organizacji naprawy - 2 dni, jak i okres technologicznego czasu naprawy ustalony na podstawie w/w kosztorysu - 4 dni i również dni wolne od pracy. Pozwany zauważył przy tym, że o ile czas technologicznej naprawy jest zawsze zasadny, o tyle wszelkie pozostałe okresy i ich zasadność zależą od konkretnych okoliczności sprawy i to poszkodowany powinien wykazać, że poza czasem samej naprawy istniały obiektywne przeszkody do dokonania tej naprawy w czasie przewidzianym technologią. Potrzeba najmu musi być bowiem związana z konkretnym przedziałem czasowym, musi odpowiadać uzasadnionemu czasowi faktycznej naprawy pojazdu, a ten uzasadnia technologia napraw ewentualnie inne obiektywne czynniki, które umożliwiają podjęcie czynności naprawczych przez warsztat. Natomiast to na poszkodowanym spoczywa obowiązek wykazania, że ponad czas fizycznej naprawy istniały okoliczności uzasadniające przedłużający się czas najmu oraz czy okoliczności te wiążą się z czynnikami obiektywnymi, które uniemożliwiały poszkodowanemu naprawę. W zakresie zwrotu kosztów parkowania, pozwany zakwestionował zarówno zasadność parkowania, okres, jak i stawkę. Podkreślił, że przechowywanie pojazdu na płatnym parkingu w okresie oczekiwania, na przykład na wizytę rzeczoznawcy bądź ustalania ostatecznych kosztów naprawy jest bowiem niezasadnym zwiększaniem rozmiaru szkody. Ponadto nie wiadomo dlaczego poszkodowany przechowywał pojazd na płatnym parkingu u powoda, a nie przechowywał pojazdu w warsztacie lub w dotychczasowym miejscu, na posesji, w garażu. Natomiast z uwagi na fakt naprawy uszkodzonego pojazdu czas parkowania, w tym przypadku, należy traktować za czas oczekiwania na rozpoczęcie naprawy w warsztacie. Warsztaty naprawcze nie pobierają bowiem opłaty za parkowanie pojazdu na terenie warsztatu w sytuacji, gdy poszkodowany korzysta z usług tego warsztatu (naprawia w nim uszkodzony pojazd). Postój pojazdu na parkingu warsztatu, w którym miała być przeprowadzona jego naprawa stanowi integralną część zleconej usługi i jako taka jest uwzględniona w jej cenie. Podkreślił nadto, że z doświadczenia życiowego można wskazać, iż pobieranie opłaty za parkowanie przez warsztat naprawczy nawet z uwagi na fakt, iż wielokrotnie oczekuje się na dostawę części zamiennych do warsztatu prowadzi do absurdu, jest nieracjonalne, nieuzasadnione i z pewnością łamie zasadę, zgodnie z którą poszkodowany powinien współdziałać z ubezpieczycielem i dążyć do minimalizacji szkody. Opłata za parkowanie może być uzasadniona jedynie w przypadku szkody całkowitej, gdy oszacowane koszty naprawy przewyższają wartość samochodu. W takiej sytuacji do czasu zbycia wraku konieczne jest jego zabezpieczenie. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca. Pozwany podniósł, że powód w żadnym wypadku nie wykazał, że dochodzona przez niego kwota odszkodowania jest uzasadniona oraz nie udowodnił istnienia obowiązku spełnienia świadczenia pieniężnego przez pozwanego, a tym samym nie ma podstaw do przyjęcia, że pozwany spóźnia się ze spełnieniem tego świadczenia. Dlatego też domaganie się przez powoda odsetek nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 16 kwietnia 2022 roku doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy markiB. (...), onumerze rejestracyjnym (...). Właścicielem auta byłW. F., która kierował pojazdem w dacie zdarzenia. Na skutek uszkodzeń odniesionych w przedmiotowej kolizji samochód osobowy markiB. (...)został odholowany do warsztatu PanaM.. Poszkodowany potrzebował auto zastępcz, jednakże PanM.nie posiadał odpowiedniego auta, dlatego też poszkodowany skontaktował się z powodem. Powód odholował auto do swojego serwisu i zaproponował poszkodowanemu auto zastępcze tej samej klasy, a mianowicieB.tylko o słabszym silniku. W związku z tym poszkodowany –W. F.zwrócił się do powoda o wymianę auta zastępczego na auto o mocniejszym silniku, jednakże powód nie wymienił samochodu. W konsekwencji poszkodowany –W. F.korzystał z auta zastępczego o słabszym silniku około 2 – 3 miesięcy. Poszkodowany –W. F.korzystał z pojazdu zastępczego powoda na podstawie zawartej w dniu 19 kwietnia 2022 roku z powodem umowy najmu samochodu osobowego marki(...)onumerze rejestracyjnym (...). Udostępnienie auta nastąpiło odpłatnie według stawki 350,00 złotych netto za każdą rozpoczętą dobę wynajmu. W dacie podpisania umowy najmu auta zastępczego poszkodowany –W. F.nie został poinformowany przez powoda o kosztach za parking oraz o czasie naprawy auta, a jedynie, że wszelkie koszty zostaną pokryte z ubezpieczenia. W imieniu właściciela uszkodzonego auta, wszelkimi kwestiami związanymi z uzyskaniem odszkodowania, na podstawie udzielonego upoważnienia, zajmował się pracownik powoda, który nie informowałW. F.o podejmowanych czynnościach. dowód: umowa najmu z dnia 19 kwietnia 2022 roku k. 17, protokół zdawczo – odbiorczy k. 18, upoważnienie do wypłaty odszkodowania k. 22, pełnomocnictwo k. 23, zeznania świadkaW. F.00:03:31 – 00:10:04 k. 122v, 00:20:48 k. 123. Po zgłoszeniu szkody, pozwany– (...) S.A.z siedzibą wW.- pismem z dnia 20 kwietnia 2022 roku adresowanym do poszkodowanego –W. F., poinformował go o zarejestrowaniu szkody pod numerem(...)oraz zobowiązał adresata do przekazania dokumentów oraz informacji dotyczących zdarzenia. Jednocześnie pozwany przesłał propozycje naprawy pojazdu w sieci serwisów współpracujących z pozwanym wraz z ofertą nieodpłatnego wynajmu pojazdu zastępczego. Dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego w klasie uszkodzonego pojazdu wynosiła 250,00 złotych. Propozycję skorzystania z pojazdu zastępczego pozwany ponowił w kalkulacji naprawy załączonej do wiadomości e-mail z dnia 25 kwietnia 2022 roku, przesyłając informację o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdu zastępczego wraz z danymi kontaktowymi oraz, że analogicznie do klasy pojazdu uszkodzonego i wynajętego dokonał weryfikacji stawki czynszu do poziomu 250,00 zł netto za dobę, na postawie informacji o warunkach i stawkach czynszu najmu pojazdów zastępczych obowiązujących w(...). Jednocześnie pozwany poinformował, że wychodząc naprzeciw oczekiwaniom poszkodowanych oferuje nieodpłatną możliwość organizacji wynajmu pojazdu zastępczego, z możliwością podstawienia pojazdu do wcześniej ustalonego miejsca, a najem pojazdu za pośrednictwem(...)odbywał się w formie bezgotówkowej, bez zaangażowania własnych środków finansowych. Pozwany powiadomił również o tym, że w przypadku najmu pojazdu zastępczego we własnym zakresie(...)zastrzega sobie prawo do weryfikacji długości okresu wynajmu oraz stawki do poziomu wartości poniższej oferty (stawki podane netto). przyznane, dowód: akta szkody k. 85, dowód z innych wniosków dowodowych: pismo z dnia 20 kwietnia 2022 roku wraz z informacjami k. 71 – 73v. W dniu 25 kwietnia 2022 roku Departament LikwidacjiS.Masowych ustalił koszt naprawy pojazdu markiB.onumerze rejestracyjnym (...)na kwotę 6.318,12 złotych brutto. Powód nie zgodził się z powyższą wyceną i w dniu 19 oraz 20 maja 2022 roku ponownie zwrócił się do pozwanego z prośbą o wycenę wraz z terminami realizacji dla poszczególnych części. Pozwany– (...) S.A.z siedzibą wW.przyznał i wypłacił kwotę 11.685,00 złotych, która obejmowała odszkodowanie wyłącznie za wynajem pojazdu zastępczego przez okres 38 dni i według stawki dobowej w wysokości 250,00 złotych netto. Pozwany uznał okres najmu od dnia rozpoczęcia usługi do dnia przesłania zweryfikowanego kosztorysu, a mianowicie 18 maja 2022 roku, okres organizacji naprawy w ilości 2 dni, okres technologicznego czasu naprawy ustalony na podstawie kosztorysu w ilości 4 dni oraz dni wolne od pracy. Pozwany nie uwzględnił kosztów związanych z opłatami za parkowanie pojazdu oraz odwołania od decyzji z dnia 22 września 2022 roku, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. dowód z innych wniosków dowodowych: określenie zakresu uszkodzeń pojazdu wraz z kalkulacją k. 74 – 84, wydruk e – mail z dnia 19 maja 2022 roku k. 28 – 40v, decyzja z dnia 22 września 2022 roku k. 26, pismo k. 25. Podczas korzystania z auta zastępczegoW. F.kilkukrotnie kontaktował się z powodem celem ustalenia daty odbioru auta. Powód informował poszkodowanego, że nie może rozpocząć naprawy auta, ponieważ nie może dogadać się z ubezpieczalnią z uwagi na zbyt niskie wyceny. Ostatecznie poszkodowany odebrał auto po około 2 – 3 miesiącach. W późniejszym okresie poszkodowany –W. F.był jeszcze na jednej lub dwóch poprawkach i wówczas również korzystał z auta zastępczego od powoda. dowód: zeznania świadkaW. F.00:10:04 k. 122v, 00:14:14 k. 123. W dniu 18 sierpnia 2022 roku powód wystawił fakturę za wynajem auta zastępczegoB. (...), onumerze rejestracyjnym (...)na kwotę 47.355,00 złotych, płatną do dnia 26 sierpnia 2022 roku. W fakturze powód określił wysokość stawki dobowej za najem auta zastępczego na kwotę 350,00 złotych netto oraz czas trwania najmu – na 110 dni. W tym samym dniu powód wystawił również fakturę za parking pojazdu uszkodzonegoB. (...), onumerze rejestracyjnym (...)na kwotę 3.726,90 złotych, płatną do dnia 26 sierpnia 2022 roku. W fakturze powód określił wysokość stawki dobowej na kwotę 30,00 złotych netto oraz ilość dni parkowania – na 101 dni dowód:faktura VAT nr (...)k. 20,faktura VAT nr (...)k. 21. W dniu 22 października 2022 roku poszkodowany –W. F.zawarł zP.H.U. (...)z siedzibą wO.umowę przelewu wierzytelności. Na podstawie tej umowy cedent przeniósł na cesjonariusza wierzytelność wobec pozwanego z tytułu wynagrodzenia za wynajmem auta zastępczego po weryfikacji w wysokości 35.670,00 złotych, naprawy auta uszkodzonego po weryfikacji w kwocie 24.247,14 złotych oraz wynajmowania miejsca parkingowego dla uszkodzonego auta po weryfikacji w kwocie 3.726,90 złotych. dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 121 października 2022 roku k. 19. Uzasadniony czas naprawy samochodu osobowego markiB. (...)onumerze rejestracyjnym (...)80 wynosił 50 dni i obejmował technologiczny czas naprawy pojazdu w ilości 9 dni roboczych, szacunkowy czas zamówienia i dostawy części zamiennych – 3 dni, sporządzenie kalkulacji przez pozwanego – 4 dni, weryfikację kosztorysu przez stronę pozwaną 17 dni, czynności organizacyjne 2 dni oraz 15 dni wolnych od pracy – sobota, niedziela, święta. Szacunkowy zakres rynkowych stawek za wynajem samochodu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego i wynajętego, na rynku lokalnym poszkodowanego, wynosi od 308,13 złotych netto (379,00 złotych brutto) do 648,78 złotych netto (798,00 złotych brutto). dowód: opinia biegłego sądowegoM. P.z zakresu techniki motoryzacyjnej, maszynowej, rolniczej i jachtowej z dnia 17 maja 2024 roku k. 133 – 145 oraz z dnia 11 października 2024 roku k. 259 – 266. Sąd zważył co następuje: Roszczenie zasługuje na uwzględnienie jedynie w niewielkim zakresie. W przedmiotowej sprawie kwestia odpowiedzialności pozwanego– (...) S.A.z siedzibą wW.za skutki wypadku z dnia 16 kwietnia 2022 roku oraz zasadność przyznania i wypłaty odszkodowania w wysokości 11.685,00 złotych, uwzględniającego koszty najmu pojazdu zastępczego za okres 38 dni i przy przyjęciu stawki w wysokości 250,00 złotych, nie była sporna. Zatem roszczenie strony powodowej obejmujące całkowity koszt najmu pojazdu zastępczego w związku zaistniałą kolizją oraz ponad kwotę uznaną i wypłaconą przez ubezpieczyciela, a także koszty opłaty parkingowej, w ocenie Sądu, należy traktować jako odszkodowanie uzupełniające. W przedmiotowej sprawie powód wywodził swoją legitymację z umowy przelewu wierzytelności z dnia 21 października 2022 roku, na podstawie której nabył od poszkodowanego –W. F., między innymi, wierzytelność wobec pozwanego z tytułu wynagrodzenia za wynajmem auta zastępczego po weryfikacji w wysokości 35.670,00 złotych oraz wynajmowania miejsca parkingowego dla uszkodzonego auta po weryfikacji w kwocie 3.726,90 złotych. Pozwany zakwestionował legitymację czynną powoda do dochodzenia przedmiotowego roszczenia, wskazując że umowa przelewu wierzytelności z dnia 21 października 2022 roku jest nieważna, albowiem nie występuje w niej zobowiązaniein solidum. Natomiast przelew wierzytelności, zgodnie z umową cesji wierzytelności, następuje jedynie wobec ubezpieczyciela (tj. pozwanego), a nie również wobec sprawcy szkody. Dlatego też tego rodzaju czynność jest sprzeczna z właściwością zobowiązania w rozumieniuart. 509 § 1 k.c., a w konsekwencji nieważna na podstawieart. 58 § 1 k.c. W związku z zarzutem braku legitymacji procesowej czynnej, Sąd był zobligowany w pierwszej kolejności rozważyć zasadność tego zarzutu. Legitymacja procesowa jest bowiem jedną z przesłanek materialnych, czyli okoliczności stanowiących w świetle prawa materialnego warunki poszukiwania ochrony prawnej na drodze sądowej. Otóż, aby ochrona ta mogła być przez sąd udzielona, z żądaniem jej udzielenia musi wystąpić osoba uprawniona. Wykazanie legitymacji procesowej czynnej powinno mieć miejsce już w fazie składania pozwu i stanowić wstępny etap, pozwalający sądowi na rozważenie w dalszym zakresie zasadności roszczenia. Ponadto należy zauważyć, że zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie, zgodnie przyjmuje się, że legitymacja procesowa jest zawsze powiązana z normami prawa materialnego. Sąd dokonuje oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy i bierze tę przesłankę pod uwagę z urzędu, ma zatem obowiązek ustalić okoliczności, które stanowią o istnieniu tej legitymacji. Brak legitymacji procesowej zarówno czynnej jak i biernej prowadzić musi do wydania wyroku oddalającego powództwo. Istotnym jest również, że stwierdzony brak legitymacji winien być przy tym brany pod uwagę przez Sąd zarówno z urzędu, jak i na zarzut pozwanego. Przy czym, zgodnie z treściąart. 6 kc, ciężar wykazania powyższych okoliczności, czyli zarówno zasadności, jak i wysokości szkody spoczywał na powodzie. W ocenie Sądu zarzut pozwanego w zakresie braku legitymacji procesowej czynnej nie zasługiwał na uwzględnienie, albowiem umowa cesji wierzytelności, na której powód oparł swoje roszczenie, jest ważna i skuteczna. Została ona bowiem podpisana zarówno w imieniu powoda, jak i samego poszkodowanego oraz zawiera wszystkie niezbędne elementy, jakie tego typu umowa zawierać powinna - w tym dostatecznie precyzyjnie określenie przedmiotu cesji. Dlatego też Sąd nie uznał za trafną argumentację pozwanego, że przelew wierzytelności zgodnie z umową cesji wierzytelności następuje jedynie wobec ubezpieczyciela, czyli pozwanego, a nie również wobec sprawcy szkody i w związku z tym tego rodzaju czynność jest sprzeczna z właściwością zobowiązania w rozumieniuart. 509 § 1 k.c., a w konsekwencji nieważna na podstawieart. 58 § 1 k.c. Z chwilą bowiem zaistnienia zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego w ramach odpowiedzialności deliktowej powstaje stosunek prawny pomiędzy sprawcą szkody i poszkodowanym. Jeżeli posiadacz ponoszący odpowiedzialność odszkodowawczą na podstawie prawa cywilnego jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej, wierzytelność ze stosunku prawnego opartego na tym zdarzeniu może być – jak wynika zart. 822 § 4 kcw zw. zart. 19 ust. 1ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych– kierowana bezpośrednio do ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej. Powyższe stosunki prawne tworzą, jak zgodnie przyjmuje się w doktrynie i judykaturze, zobowiązanie in solidum, określane też niekiedy solidarnością niewłaściwą. Istota tego rodzaju zobowiązania polega na tym, że dłużnicy z różnych tytułów prawnych zobowiązani są do spełnienia na rzecz tego samego wierzyciela identycznego świadczenia, z tym skutkiem, że spełnienie świadczenia przez jednego dłużnika zwalnia drugiego. Ugruntowany jest również pogląd, że do przypadków odpowiedzialności in solidum stosuje się jedynie w drodze analogii przepisy o zobowiązaniach solidarnych. Nie oznacza to więc, że przepisy regulujące zobowiązania solidarne stosuje się do opisywanego przypadku w pełnym zakresie i w niezmienionej postaci. Trzeba wszak pamiętać, że cechą charakterystyczną ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej jest akcesoryjny charakter odpowiedzialności ubezpieczyciela. Powyższe oznacza, że ubezpieczyciel odpowiada tylko wtedy i tylko w takim zakresie, w jakim odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczony sprawca szkody. Dlatego też stosując w drodze analogii do odpowiedzialności in solidum posiadacza pojazdu i ubezpieczyciela przepisy o zobowiązaniach solidarnych należy pamiętać, że przy tego rodzaju zobowiązaniach chodzi o całkowicie odmienne zobowiązania, związane z jednym celem, zwykle w postaci naprawienia jednej szkody(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2014 roku, III CSK 224/13). Powyższe skutkuje tym, że w wyniku zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego powstają samodzielne zobowiązania tak po stronie sprawcy szkody, jak i ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, a odrębność ich tytułów prawnych powoduje, iż losy tych zobowiązań mogą być różne. Konsekwencją tego stanu rzeczy musi być zachowanie niezależności poszczególnych stosunków prawnych w czasie ich trwania. W związku z powyższym należało przyjąć, że ze względu na niezależny byt zobowiązania każdego z dłużników (ubezpieczyciela i ubezpieczonego), jak również specyfikę odpowiedzialności in solidum oraz actio directa – w pełni uprawnionym jest zbycie przez poszkodowanego przysługującej mu wierzytelności względem tylko jednego z dłużników. W konsekwencji przyjąć należy, że powód w drodze umowy cesji wierzytelności (509kc) nabył ważnie i skutecznie od poszkodowanego wierzytelność odszkodowawczą. Ma zatem legitymację czynną do dochodzenia tej wierzytelności w przedmiotowym procesie(por. wyrok Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 21 kwietnia 2016 roku, I Ca 42/16). Niezależnie od powyższego, na marginesie należy wskazać, że Sąd Najwyższy wyraził pogląd, zgodnie z którym przelew wierzytelności w stosunku do jednego z dłużników solidarnych wywiera skutek w stosunku do pozostałych dłużników. W orzeczeniu tym Sąd Najwyższy podkreślił, że w sytuacji, w której dłużnikami jest kilka osób i ich odpowiedzialność ma charakter solidarny, każda z nich jest zobowiązana do spełnienia całego świadczenia, zaś wierzyciel może żądać według swojego wyboru spełnienia świadczenia w całości lub też w części od wszystkich lub jednej z nich. Ponieważ przelew wierzytelności obejmuje ją w takim zakresie przedmiotowym i podmiotowym, w jakim przysługiwała pierwotnemu wierzycielowi, to w wypadku solidarności dłużników przelew, co do zasady, obejmuje wszystkich dłużników solidarnych, bo w tym zakresie zobowiązanie pozostaje niezmienne. Sąd Najwyższy wskazał, iż ustawowy charakter odpowiedzialności dłużników solidarnych oraz istota umowy przelewu wierzytelności przemawia za przyjęciem stanowiska, że w wypadku dokładnego określenia w umowie cesji wierzytelności od strony przedmiotowej oznaczenie w umowie, jako dłużnika tylko jednego z dłużników solidarnych, równa się w istocie przeniesieniu wierzytelności w stosunku do wszystkich dłużników, a nie tylko w stosunku do dłużnika wymienionego w umowie(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2012 roku, V CSK 219/11). Nawet więc gdyby nie podzielić wcześniej zaprezentowanego poglądu prawnego, to w świetle przytoczonego ostatnio stanowiska Sądu Najwyższego należałoby przyjąć, że mimo iż umowa cesji wskazywała jako dłużnika jedynie ubezpieczyciela, przeniesienie wierzytelności na powoda nastąpiło w stosunku do wszystkich dłużników, a zatem zarówno w odniesieniu do ubezpieczyciela, jak i do sprawcy szkody. W świetle okoliczności niniejszej sprawy nie budzi bowiem wątpliwości, że zamiarem stron umowy cesji było zawarcie umowy przelewu wierzytelności powstałej w następstwie kolizji w odniesieniu do wszystkich dłużników zobowiązanych z tego tytułu. Wobec powyższego powodowi przysługiwała legitymacja do wystąpienia z przedmiotowym roszczeniem. Zgodnie z zasadą pełnej kompensacji wynikającą zkodeksu cywilnego, wysokość odszkodowania odpowiadać powinna wielkości szkody. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Podstawowym celem odszkodowania jest kompensacja, która polega na tym, iż powinno nastąpić przywrócenie majątku poszkodowanego do stanu rzeczy sprzed naruszenia go zdarzeniem wywołującym szkodę. Należy pamiętać przy tym, iż odszkodowanie nie może przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Uznanie, że obciążenie określonymi kosztami mieści się w ramach szkody oraz, iż zachodzi normalny związek przyczynowy należy rozpatrywać w oparciu o konkretną sytuację poszkodowanego oraz konkretne okoliczności danej sprawy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 roku, V CKN 1273/00 niepubl., uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 roku, V CKN 1273/00 niepubl.). Odpowiedzialność cywilna posiadacza pojazdu jest objęta systemem obowiązkowego ubezpieczenia w zakresie ubezpieczenia OC, obecnie na podstawieustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Ubezpieczenie to powstaje na podstawie umowy, którą posiadacz pojazdu ma obowiązek zawrzeć z wybranym przez siebie ubezpieczycielem prowadzącym działalność ubezpieczeniową. (Komentarz do kodeksu cywilnego – dr hab. Konrad Osajda, 2017 roku). Zgodnie z treściąart. 822 k.c.zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem, które Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela, dla ustalenia pojęcia szkody ubezpieczeniowej należy sięgać do odpowiednich regulacji zawartych wkodeksie cywilnym, albowiem nie ma różnicy w pojęciu szkody w rozumieniu przepisów prawa cywilnego i prawa ubezpieczeniowego. W obu przypadkach chodzi bowiem o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej(por. uchwała z dnia 18 marca 1994r. w sprawie III CZP 25/94 i z dnia 15 listopada 2001r.w sprawie III CZP 68/01). Pojęcie szkody rozumianej jako uszczerbek majątkowy może mieć dwojaką postać – szkody rzeczywistej oraz utraty korzyści. W doktrynie i orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że koszty i wydatki poniesione w związku ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę wchodzą w skład takiej szkody. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż pojęcie szkody ubezpieczeniowej, gdy podstawą odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest umowa odpowiedzialności cywilnej, jest tożsame z pojęciem szkody zawartym wart. 361 k.c.Przepis ten stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (§ 1). W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§2). Zgodnie zaś z treściąart. 363 § 1 k.c.naprawienie szkody winno nastąpić - według wyboru poszkodowanego - bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Istotnym jest, że przepisart. 822 § 1 k.c.modyfikuje normę wynikającą z treściart. 363 § 1 k.c.jedynie w ten sposób, że roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego przekształca w roszczenie o zapłatę kosztów restytucji. W istocie jednak naprawienie szkody przez ubezpieczyciela polega na zapłaceniu kwoty pieniężnej koniecznej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego. Pod względem ekonomicznym (wartości świadczenia) występuje w takiej sytuacji ekwiwalentność obu postaci świadczeń odszkodowawczych przewidzianych wart. 363 § 1 k.c.Można zatem przyjąć, że poszkodowanemu przysługuje roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego także wobec ubezpieczyciela, ale ze względu na charakter świadczenia ubezpieczeniowego roszczenie to przybiera postać żądania restytucji pieniężnej umożliwiającej definitywne przywrócenie stanu poprzedniego. Na gruncie prawa cywilnego reprezentatywne jest stanowisko w przedmiocie ustalania szkody zgodnie z zasadą, że szkodę stanowi różnica między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia sprawczego, a stanem, który by istniał bez tego zdarzenia. Zasadę te zastosować należy również na gruncie roszczeń związanych z najmem pojazdu zastępczego. Zagadnienie to było przedmiotemuchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie III CZP 5/11, którą Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela. Sąd Najwyższy wskazał, że dochodzenie odszkodowania w zakresie tej szkody możliwe jest w sytuacji , w której doszło już do poniesienia przez poszkodowanego wydatków na uzyskanie pojazdu zastępczego w okresie remontu uszkodzonego pojazdu albo przez okres niezbędny do nabycia nowego pojazdu. Sąd Najwyższy wskazał nadto, że są to wydatki poniesione w następstwie zdarzenia szkodzącego, które nie powstałyby bez tego zdarzenia, prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty (art. 361 § 2 k.c.). Co do zasady nie budzi wątpliwości możliwość refundacji wydatków za najem pojazdu zastępczego poniesionych zarówno przez podmiot prowadzący dzielność gospodarczą, jak i przez osobę fizyczną nieprowadzącą takiej działalności. Zaznaczyć jednak należy – jak wskazał Sąd Najwyższy - w powołanej uchwale z dnia 17 listopada 2011 roku - że zwrotowi mogą podlegać tylko wydatki rzeczywiście poniesione na taki najem - strata majątkowa z tego tytułu powstaje dopiero z chwilą poniesienia kosztów najmu pojazdu zstępczego. Nie oznacza to jednak, że wszystkie tak poniesione koszty podlegają zwrotowi. Jak wskazał bowiem Sąd Najwyższy - nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2 kc,art. 362 kciart. 826 § 1 k.c.). Zatem na dłużniku ciąży obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Zgodnie bowiem z przyjętą i ugruntowaną linią orzecznictwa za szkodę można uznać tylko koszty niezbędne, rzeczywiście poniesione przez poszkodowanego, którego obciąża ciężar dowodu wysokości szkody(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2004 roku w sprawie IV CK 672/03). I chociaż rozstrzygniecie to dotyczy podmiotów prowadzących działalność gospodarcza, niewątpliwie zasada ta odnosi się również do sytuacji, gdy szkoda z tego tytułu dochodzona jest bez związku z prowadzeniem działalności gospodarczej(por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku). Wobec powyższego odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku,III CZP 5/11, OSNC 2012, Nr 3, poz. 28). W przedmiotowej sprawie powód domagał się refundacji kosztów najmu pojazdu według stawki w wysokości 350,00 złotych netto, to jest 430,50 złotych brutto za dobę. W tym celu powoływał się na wystawionąfakturę nr (...)w zakresie wysokości szkody wskazując, że należność taką faktycznie poniósł poszkodowany i w związku tym pozwany winien zwrócić ją w całości jako rzeczywiście poniesione koszty. W ocenie Sądu, powyższy dowód absolutnie nie świadczy o tym, że powód faktycznie poniósł koszty najmu pojazdu zastępczego w wysokości wskazanej na fakturze. Dlatego też wysokość kosztów najmu należało ustalić na poziomie wskazanym przez stronę pozwaną, a mianowicie – 250,00 złotych netto za dobę, mimo że z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, maszynowej, rolniczej i jachtowejM. P.z dnia 11 października 2024 roku wynika, że kwota wskazana przez powoda odpowiada wysokości stawek za wynajem samochodu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego i wynajętego na rynku lokalnym. Ponadto wysokość tych stawek zaczyna się od kwoty 308,13 złotych netto ( 379,00 złotych brutto), czyli w wysokości niższej niż ustalona przez powoda. Sąd dał wiarę opinii biegłego sądowego albowiem jest ona spójna, logiczna i sporządzona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Niemniej jednak, Sąd mając na uwadze konieczność minimalizacji szkody i przede wszystkim propozycję pozwanego o możliwości skorzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego, nieodpłatnie i z samochodu z tej samej klasy, jednakże przy przyjęciu stawki 250,00 złotych za dobę, uznał że powyższe okoliczności nie mogą pozostać bez wpływ na decyzję Sądu. Tym bardziej, że pozwany informował poszkodowanego, że w przypadku skorzystania z najmu pojazdu zastępczego we własnym zakresie, przysługuje mu prawo do dokonania weryfikacji okresu wynajmu i stawi do zaproponowanej oferty. Kluczowe znaczenie miał również fakt wskazany przez samego poszkodowanego –W. F., który zeznał, że pojazd zastępczy udostępniony przez powoda był z tej samej klasy, ale moc silnika była niższa. Dlatego też poszkodowany zwracał się do powoda o wymianę auta na auto o mocniejszym silniku, jednakże nie doszło do wymiany, ponieważ powód nie dysponował takim pojazdem. Zatem, w ocenie Sądu, pojazd zastępczy, z którego korzystał poszkodowany nie był tożsamy z pojazdem uszkodzonym. Ponadto powód nie wykazał, w toku niniejszego procesu, aby pozwany nie dysponował pojazdem o takich samych parametrach, jak pojazd uszkodzony. Oczywiście, zgodzić się należy ze stroną powodową, że poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania oferty najtańszej i najkorzystniejszej, jednakże w ocenie Sądu, skoro ubezpieczyciel jest w stanie zorganizować najem pojazdu zastępczego i to w klasie pojazdu uszkodzonego oraz za kwotę niższą, to nie można pomijać tej okoliczności. Tym bardziej, że na poszkodowanym ciąży obowiązek minimalizacji szkody i obowiązek współdziałania wynikający zart. 354 k.c., natomiast na dłużniku, którym, zgodnie z treściąart. 354 § 1 kc, jest ubezpieczyciel, obowiązek wykonania zobowiązania zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadami współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób im odpowiadający, to ubezpieczyciel nie może ponosić odpowiedzialności za działanie poszkodowanego. Podkreślić przy tym należy, że ciężar dowodu wykazania, że oferta była złożona i do poszkodowanego dotarła, obciąża ubezpieczyciela. W ocenie Sądu pozwany wykazał ten fakt, albowiem z przedłożonego przez pozwanego materiału dowodowego w postaci pisma z dnia 20 kwietnia 2022 roku wynika, że przedstawił on poszkodowanemu –W. F.informację o możliwość skorzystania z najmu pojazdu zastępczego w tej samej klasie, w której auto posiadał poszkodowany. Istotnym jest również, że skorzystanie z tego auta było nieodpłatne, zaś stawka za dobę najmu wynosiła kwotę 250,00 złotych. Dlatego też, zdaniem Sądu, złożenie oferty zorganizowania najmu i nieskorzystanie z niej przez poszkodowanego bez uzasadnionej podstawy powoduje, że takie postępowanie jest traktowane jako przyczynianie się do powiększania szkody. Oczywiście poszkodowany miał prawo skorzystać z najmu pojazdu zastępczego z wybranej przez siebie wypożyczalni, niemniej jednak okoliczność ta nie powinna obciążać ubezpieczyciela, który proponował poszkodowanemu najem za swoim pośrednictwem. W takiej sytuacji strony umowy najmu, w celu minimalizacji szkody, powinny dostosować stawkę najmu do stawek akceptowalnych przez pozwanego, za które sam taki najem mógłby zorganizować poszkodowanemu. Zgodnie bowiem z przyjętą i ugruntowaną linią orzecznictwa, którą Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela, poszkodowany nie jest wprawdzie związany propozycją najmu pojazdu zastępczego złożoną przez ubezpieczyciela, jednakże korzystając z usług podmiotu, którego stawki są wyższe niż uznawane przez ubezpieczyciela naraża się na ryzyko nieodzyskania wszystkich kosztów poniesionych tytułem najmu pojazdu zastępczego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2018 roku, III CZP 20/17). W związku powyższym Sąd, dokonując rozstrzygnięcia niniejszej sprawy w tej części ustalił, że stawka za dobę najmu pojazdu zastępczego, której domaga się powód w kwocie 350,00 złotych netto jest stawką niezasadną i dlatego też przyjął stawkę proponowaną przez pozwanego, a mianowicie w wysokości 250,00 złotych netto. W przedmiotowej sprawie sporny był również między stronami czas trwania najmu pojazdu zastępczego, albowiem powód podkreślił, że czas konieczny do naprawy przedmiotowego pojazdu wynosił 110 dni, natomiast pozwany w decyzji z dnia 22 września 2022 roku uznał za uzasadnione 38 dni wynajmu pojazdu zastępczego. Pozwany uwzględnił bowiem wynajem od dnia rozpoczęcia usługi do dnia zatwierdzenia kosztorysu naprawy, czyli do dnia 18 maja 2022 roku oraz dodatkowo uznał okres organizacji naprawy 2 dni i okres technologicznego czasu naprawy ustalony na podstawie kosztorysu - 4 dni, jak również dni wolne od pracy. Zgodnie z treściąart. 6 kc, to na powodzie spoczywał obowiązek wykazania, że ponad czas fizycznej naprawy istniały okoliczności uzasadniające przedłużający się czas najmu oraz czy okoliczności te wiązały się z czynnikami obiektywnymi, które uniemożliwiały poszkodowanemu naprawę. W ocenie Sądu, powód nie wykazał zasadności okresu najmu pojazdu zastępczego wynoszącego 110 dni. Z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, maszynowej, rolniczej i jachtowejM. P.z dnia 17 maja 2024 roku wynika, że niezbędny i konieczny okres naprawy uszkodzonego pojazdu oraz związany z nim zasadny czas najmu samochodu zastępczego złożony jest z kilku czasów składowych. Głównym elementem jest tzw. technologiczny czas naprawy ((...)), który uwzględnia czas niezbędny do przeprowadzenia czynności naprawczych, czyli między innymi, prac przygotowawczych, blacharskich, mechanicznych oraz lakierniczych. Następnie uwzględnia się tzw. czas organizacyjny, związany z przyjęciem pojazdu do warsztatu, przygotowaniem dokumentacji i wydaniem pojazdu klientowi po wcześniejszym umówieniu. Nie ma przy tym znaczenia czy pojazd po zdarzeniu był jezdny i mógł być bezpiecznie eksploatowany, gdyż poszkodowany nie ma obowiązku odstawienia pojazdu rano, zgodnie z rozpoczęciem pracy przez warsztat naprawczy, a odbioru natychmiast po zakończeniu procesu naprawczego. Ponadto, pojazd przed właściwą naprawą należy przygotować, tj. umyć, sporządzić dokładny opis uszkodzeń, stanu licznika, paliwa itp. Podobnie po zakończeniu prac naprawczych, gdzie pojazd również wymaga dokładnego umycia, odkurzenia, wyprowadzenia z serwisu i przekazania poszkodowanemu. Biegły sądowy zaznaczył, że okres uniemożliwiający korzystanie z uszkodzonego pojazdu niejednokrotnie wydłuża się o procesy związane z procedurą likwidacji szkody. Najczęściej jest to oczekiwanie na oględziny uszkodzonego pojazdu oraz przekazanie przez towarzystwo ubezpieczeniowe kalkulacji opisującej uzasadniony zakres szkody i umożliwiającej rozpoczęcie naprawy. Dodatkowo elementem przedłużającym proces naprawczy może być czas dostawy części zamiennych oraz oczekiwanie na przeprowadzenie oględzin dodatkowych i/lub weryfikację kosztorysu sporządzonego przez warsztat naprawczy. Do tak wyliczonego okresu należy uwzględnić dni wolne od pracy serwisu, w którym wykonywana jest naprawa (soboty, niedziele, święta). Wobec powyższego, po analizie materiału dowodowego i korespondencji prowadzonej pomiędzy powodem i pozwanym, biegły sądowy uznał, że technologiczny czas naprawy przedmiotowego pojazdu wynosił 9 dni roboczych, a nie jak przyjął pozwany 4 dni. Biegły sądowy szacunkowo założył również czas 3 dni roboczych na dostawę części na podstawie zakresu uszkodzeń rozpatrywanego pojazdu, a nie jak przyjął pozwany – 2 dni. Ponadto do technologicznego czasu naprawy biegły sądowy dodał także okres związany z likwidacją szkody, czyli czas od rozpoczęcia najmu pojazdu zastępczego do sporządzenia kosztorysu przez stronę pozwaną, czyli od dnia 19 kwietnia 2022 roku do dnia 22 kwietnia 2022 roku, czyli 4 dni robocze oraz od przesłania kalkulacji przez warsztat do zweryfikowania jej przez pozwanego, a mianowicie od dnia 25 kwietnia 2022 roku do 18 maja 2022 roku - 17 dni roboczych. Biegły sądowy uwzględnił także 2 dni robocze na czynności organizacyjne zgodnie z wytycznymi Komisji Nadzoru Finansowego. Natomiast z uwagi na okoliczność, że w okresie od dnia rozpoczęcia najmu pojazdu zastępczego, czyli od dnia 19 kwietnia 2022 roku do dnia 18 maja 2022 roku występowało 15 dni wolnych od pracy (sobota, niedziela, święta), to biegły sądowy przyjął, że uzasadniony czas naprawy w oparciu o technologiczny czas naprawy przy zrealizowanej naprawie pojazdu oraz przy uwzględnieniu czynności likwidacyjnych, wynosił łącznie 50 dni (35 + 15). Wprawdzie biegły sądowy zauważył, że według załączonego do akt szkody harmonogramu wpływ na wydłużenie naprawy miał czas organizacji części zamiennych, jednakże zgodnie z wytycznymi Komisji Nadzoru Finansowego wydłużony okres dostawy można uznać za uzasadniony jedynie w przypadku przedstawienia zaświadczenia potwierdzającego, iż w sieciach dystrybucyjnych autoryzowanych lub niezależnych dostawców części zamiennych nie można było nabyć elementów niezbędnych do naprawy w krótszym czasie. Natomiast z uwagi na brak takich dokumentów, a tym samym niedostateczne udokumentowanie oczekiwania na części aż do dnia 28 lipca 2022 roku, biegły sądowy nie zaliczył tego okresu do uzasadnionego technologicznego czasu naprawy przedmiotowego pojazdu. Sąd dał wiarę opinii biegłego sądowego albowiem została ona sporządzona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, który został przez biegłego sądowego wnikliwie przeanalizowany. W związku z tym sporządzona przez biegłego sądowego opinia jest szczegółowa i logiczna. Istotnym jest również, że powód w toku niniejszego procesu nie zaoferował żadnego wiarygodnego dowodu, z którego w sposób nie budzący wątpliwości wynikałaby konieczność zastosowania wydłużonego czasu oczekiwania na części zamienne, natomiast pozwany oprócz decyzji nie wykazał zasadności okresu najmu pojazdu zastępczego na 38 dni. W ocenie Sądu, na wydłużony czas najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego, mogła mieć postawa samego powoda, albowiem z zeznań świadkaW. F.wynika, że powód nie przystępował do naprawy auta, ponieważ nie satysfakcjonowały go wyceny naprawy uszkodzonego pojazdu, sporządzane przez pozwanego. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka albowiem nie były one kwestionowane przez powoda, a nadto korelowały ze sporządzoną opinią biegłego sądowegoM. P.. Analizując zaś uzasadnienie decyzji pozwanego z dnia 22 września 2022 roku Sąd zwrócił uwagę, że pozwany wprawdzie uwzględnił dni wolne od pracy, jednakże nie wskazał w jakiej ilości. Okoliczność ta została wskazana dopiero w opinii biegłego sądowego, który wskazał dokładną ilość dni wolnych do pracy oraz okres świąteczny. W konsekwencji tego koniecznym było doliczenie do uzasadnionego technologicznego czasu naprawy auta dodatkowych 15 dni. Wobec powyższego, Sąd uznał, że czas najmu powinien być uwzględniony w zakresie 50 dni, albowiem obejmuje on nie tylko technologicznie uzasadniony czas naprawy auta i okres oczekiwania na części zamienne, ale również dni wolne od pracy i wszelkie inne czynności okołonaprawcze. Zatem, skoro w toku postępowania likwidacyjnego pozwany na podstawie decyzji z dnia 22 września 2022 roku przyznał i wypłacił kwotę 11.685,00 złotych tytułem naprawienia szkody w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, natomiast Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, uznał za zasadną wysokość stawki dobowej najmu pojazdu zastępczego na kwotę 250,00 złotych i 50 - dniowy okres najmu tego pojazdu, to zasadnym było uwzględnić roszczenie strony powodowej w wysokości kwoty 815,00 złotych. Stanowiła ona bowiem różnicę pomiędzy wypłaconą już przez pozwanego kwotą odszkodowania 11.685,00 złotych a ustalona przez Sąd w wysokości 12.500,00 złotych. Sąd nie znalazł natomiast podstaw do uwzględnienia roszczenia powoda w zakresie kosztów związanych z opłatą za parking w wysokości 3.726,90 złotych. Celem wykazania zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia powód przedłożył jedyniefakturę nr (...), z której wynika ilość dni parkowania – 101 dni oraz wysokości stawki – 30,00 złotych. W ocenie Sądu dokument ten absolutnie nie potwierdza, że faktycznie powód poniósł takie koszty w związku z parkowanie uszkodzonego pojazdu. Ponadto powód nie wykazał okoliczności aby poszkodowany, czy też powód zmuszony był korzystać z parkingu strzeżonego. Nie przedłożył on bowiem na tę okoliczność żadnego materiału dowodowego, natomiast z przedłożonej faktury wynika, że została ona wystawiona przez powoda, który zajmował się również naprawa przedmiotowego auta. Dlatego też należy zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego, że warsztaty naprawcze nie pobierają opłaty za parkowanie pojazdu na terenie warsztatu w sytuacji, gdy poszkodowany korzysta z usług tego warsztatu (naprawia w nim uszkodzony pojazd). Postój pojazdu na parkingu warsztatu, w którym ma być przeprowadzona jego naprawa stanowi bowiem integralną część zleconej usługi, i jako taka jest uwzględniona w jej cenie. Dlatego też, w ocenie Sądu, należy przyjąć, że w przypadku dokonania naprawy pojazdu uszkodzonego przez ten sam zakład, który zajmował się przechowaniem pojazdu, koszt przechowania jest składową wynagrodzenia za naprawę pojazdu. Zatem koszty te winny zawierać się w stawce za roboczogodzinę prac warsztatu naprawczego i nie powinny być osobno fakturowane. Powinny one być uwzględnione przy ustalaniu wysokości stawki roboczogodziny. O odsetkach Sąd orzekł na mocy art.art. 359 § 1 k.c.orazart. 481 § 1 i 2 k.c.orazart. 817 § 1 k.c.w zw. zart. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.Zgodnie z treścią przepisuart. 481 § 1 k.c.jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dłużnik popada w opóźnienie jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia. Ubezpieczyciel, stosownie do treści przepisuart. 817 § 1 k.c., obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, a jeśli tego nie czyni, popada w opóźnienie uzasadniające naliczenie odsetek ustawowych od należnej wierzycielowi sumy. Świadczenie ubezpieczyciela ma zatem charakter terminowy, a spełnienie świadczenia w terminie późniejszym niż wynikający zart. 817 k.c.może być usprawiedliwione jedynie wówczas, gdy ubezpieczyciel wykaże istnienie przeszkód w postaci niemożliwości wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności albo wysokości świadczenia, mimo działań podejmowanych z wymaganą od niego starannością profesjonalisty, według standardu, którego reguły wyznaczanej przez prawo ubezpieczeniowe. Zgłoszenie należności nastąpiło na podstawie faktur z dnia 12 sierpnia 2022 roku, z oznaczonym terminem płatności na dzień 26 sierpnia 2022 roku. Zatem wskazana w pozwie data od jakiej naliczane mają być odsetki nie sprzeciwia się wskazaniom zawartym powyżej. Ponadto należy zaznaczyć, że pozwany jest profesjonalnym podmiotem zajmującym się likwidacją szkód, zatem winien on dołożyć należytej staranności aby ustalić technologicznie uzasadniony czas naprawy pojazdu posiadając wszelkie informacje dotyczące zakresu uszkodzeń. Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie 1 i 2 sentencji wyroku. O kosztach procesu Sąd orzekł na mocyart. 100 kpc, który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W ocenie Sądu pozwany uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania, dlatego też Sąd uznał, że zasadnym będzie obciążenie kosztami strony powodowej. W przedmiotowej sprawie koszty procesu po stronie pozwanej obejmują wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w wysokości 3.600,00 złotych zgodnie z §2 pkt 5rozporządzenia Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804)oraz opłaty skarbowe za pełnomocnictwo w wysokości 34,00 złotych. O odsetkach od kosztów procesu Sąd orzekł na mocyart. 98 § 11kpc, który stanowi, że od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty. Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie 3 sentencji. O kosztach sądowych Sąd orzekł na mocyart. 113 ust. 1ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku(Dz.U. Nr 167, poz. 1398),który stanowi, że kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Zatem, skoro Sąd przy zwrocie kosztów procesu zastosował zasadę uregulowaną wart. 100 kpc, to powód zobowiązany był uiścić nieopłacone koszty sądowe w postaci wynagrodzenia biegłego sądowegoM. P.. W toku procesu powód uiścił zaliczkę w wysokości 3.000,00 złotych, która nie wystarczyła na pokrycie wynagrodzenie biegłego sądowegoM. P., albowiem koszty te wyniosły kwotę 3.239,82 złotych. Zatem, skoro kwota 239,82 złotych została tymczasowo uiszczona przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Człuchowie, to zasadnym było obciążyć tymi kosztami sądowymi powoda. Dlatego też Sąd orzekł jak w punkcie 4 sentencji wyroku.

15/102010/0000503/C

Sąd Rejonowy w Człuchowie

I Wydział Cywilny

151020100002015_IV_P_000471_2024_Uz_2024-12-20_002

IV P 471/24

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-17 20:30:06.0 CET

2025-01-17 12:36:11.0 CET

15102010

2015

SENTENCE, REASON

Sygn. akt IV P 471/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20/12/2024 r. Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy w składzie następującym: Przewodniczący: Ławnicy: Sędzia Marek Osowicki Jan Poczekajło Grzegorz Bytner Protokolant: pracownik biurowy Krzysztof Idziak po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 r. w Człuchowie sprawy z powództwa A. Z. przeciwko R. P. o przywrócenie do pracy 1 przywraca powódkę A. Z. do pracy u pozwanego R. P. na poprzednich warunkach, 2 zasądza od pozwanego R.

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anna Górska" xPublisher="gorskaa" xEditorFullName="Anna Górska" xEditor="gorskaa" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="6" xFlag="published" xVolType="15/102010/0002015/P" xYear="2024" xVolNmbr="000471" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt IV P 471/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText>Dnia 20/12/2024 r.</xText> <xText>Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy</xText> <xText>w składzie następującym:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="194"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="414"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Przewodniczący:</xText> <xText>Ławnicy:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Sędzia Marek Osowicki</xText> <xText>Jan Poczekajło</xText> <xText>Grzegorz Bytner</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Protokolant:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>pracownik biurowy Krzysztof Idziak</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 r. w Człuchowie</xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon>A. Z.</xAnon></xText> <xText>przeciwko <xAnon>R. P.</xAnon></xText> <xText>o przywrócenie do pracy</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>przywraca powódkę <xAnon>A. Z.</xAnon> do pracy u pozwanego <xAnon>R. P.</xAnon> na poprzednich warunkach,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądza od pozwanego <xAnon>R. P.</xAnon> na rzecz powódki <xAnon>A. Z.</xAnon> 180 złotych (sto osiemdziesiąt) wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem kosztów procesu,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>nakazuje ściągnąć od pozwanego <xAnon>R. P.</xAnon> na rzecz skarbu państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 2 546 złotych (dwa tysiące pięćset czterdzieści sześć), tytułem kosztów sądowych.</xText> </xUnit> <xText>(-) J. <xAnon>P.</xAnon> (-) <xAnon>M. O.</xAnon> (-) <xAnon>G. B.</xAnon></xText> <xText>Sygn. akt IV P 471/24</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Powódka <xAnon>A. Z.</xAnon> wniosła przeciwko <xAnon>R. P.</xAnon> powództwo o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach, przyjęcie jej wypowiedzenia i rozwiązanie z upływem okresu wypowiedzenia 31.01.2025 r. względnie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki odszkodowania według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że była zatrudniona u pozwanego na stanowisku starszego frezera od 22.10.2019 r. na podstawie umowy na czas nieokreślony. Powódka od 6.12.2023 r. do 17.09.2024 r. przebywała na urlopie wychowawczym. Powódka pismem z 18.08.2024 r. nadanym na adres pracodawcy przesyłką priorytetową z potwierdzeniem doręczenia złożyła rezygnację z dalszego urlopu wychowawczego i zgłosiła chęć podjęcia pracy w dniu 18.09.2024 r. Powódka 8.09.2024 r. złamała palec a od 18.09.2024 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. Pozwany 24.09.2024 r. próbował wręczyć powódce w miejscu jej pobytu pismo z rozwiązaniem umowy o pracę. Powódka 1.10.2024 r. otrzymała świadectwo pracy, z którego wynikało, że pozwany rozwiązał umowę o pracę na podstawie <xLexLink xArt="art. 52;art. 52 § 1;art. 52 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 52 § 1 pkt. 1 k.p.</xLexLink> Ponieważ pozwany niezgodnie z prawem rozwiązał umowę o prace powódka wystąpiła z wnioskiem o sprostowanie i anulowanie świadectwa pracy równocześnie z wypowiedzeniem umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia.</xText> <xText>Pełnomocnik powódki na rozprawie wniósł o przywrócenie powódki do pracy.</xText> <xText>Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podniósł, iż powódka pismem z 18.08.2024 r. poinformowała o rezygnacji z dalszego urlopu wychowawczego udzielonego od 6.02.2023 r. do 5.02.2025 r. Pracodawca przygotował powódce skierowanie na kontrolne badanie lekarskie, ale powódka nie podjęła skierowania, co oznacza, iż jej zamiar podjęcia pracy był pozorny. Pracodawca zaprzecza by powódka z wyprzedzeniem poinformowała, że 18.09.2024 r. nie stawi się do pracy. 18.09.2024 r. w wiadomości e-mail poinformowała pracodawcę o tym, że przebywa na zwolnieniu lekarskim, ale nie przedłożyła żadnego zaświadczenia. Informacja o przebywaniu powódki na zwolnieniu lekarskim dotarła do pracodawcy 23.09.2024 r. Pracodawca 24.09.2024 r. rozwiązał z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. W ocenie pełnomocnika pozwanego powódka wykazała całkowity brak dbałości o dobro zakładu pracy, godząc się na ewentualne negatywne konsekwencje, jakie pracodawca mógł ponieść wierząc, ze powódka zjawi się w zakładzie celem świadczenia pracy. Powódka naraziła pracodawcę na szkodę lub zagroziła jego interesom, bowiem wiedziała z dużym wyprzedzeniem o wizycie lekarskiej w <xAnon>O.</xAnon> i rezygnacja z urlopu wychowawczego była podyktowana uzyskaniem jak największych świadczeń, zarówno z tytułu świadczenia pracy, jak również socjalnych. Powódka z premedytacją szczegółowo zaplanowała datę rezygnacji z ukropu wychowawczego oraz zabiegu w szpitalu w <xAnon>O.</xAnon>. Powódka nie poinformowała pracodawcy o swojej nieobecności ani o złamaniu palca.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Uzasadnienie faktyczne:</xBx></xText> <xText><xAnon>A. Z.</xAnon> była zatrudniona u pozwanego <xAnon>R. P.</xAnon> od 22.10.2019 r. do 24.09.2024 r. na stanowisku frezera.</xText> <xText><xIx>(dowód: akta osobowe powódki cz. C świadectwo pracy).</xIx></xText> <xText>Pracodawca udzielił powódce urlopu wychowawczego na okres od 6.02.2023 r. do 5.02.2025 r.</xText> <xText><xIx>(dowód: akta osobowe powódki cz. B, zaświadczenie k. 17b).</xIx></xText> <xText>Powódka pismem z 18.08.2024 r., zgłosiła pracodawcy rezygnację z urlopu wychowawczego z dniem 18.09.2024 r.</xText> <xText><xIx>(dowód: akta osobowe powódki cz. B, rezygnacja z urlopu wychowawczego k. 18b).</xIx></xText> <xText>Powódka 8.09.2024 r. złamała palec.</xText> <xText><xIx>(niesporne, nadto karta wizyty k.44).</xIx></xText> <xText>Pracodawca 11.09.2024 r. wystawił powódce skierowanie na badania lekarskie.</xText> <xText><xIx>(dowód: skierowanie k. 34).</xIx></xText> <xText>Powódka 18.09.2024 r. za pośrednictwem wiadomości e-mail poinformowała pracodawcę, że jest na zwolnieniu lekarskim.</xText> <xText><xIx>(dowód: wydruk wiadomości e-mail k.42).</xIx></xText> <xText>Powódka od 18.09. do 23.09. 2024 r. przebywała w szpitalu.</xText> <xText><xIx>(dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego k.43).</xIx></xText> <xText>Za pośrednictwem Platformy <xAnon> Usług (...)</xAnon>.09.2024 r. przesłano pracodawcy informację, iż powódka otrzymała zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy na okres od 18.09.2024 r. do 12.11.2024 r.</xText> <xText><xIx>(dowód: k.33).</xIx></xText> <xText>Pozwany 24.09.2024 r. rozwiązał z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawie <xLexLink xArt="art. 52;art. 52 § 1;art. 52 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 52 § 1 pkt 1 k.p.</xLexLink> z powodu naruszenia podstawowych obowiązków przez pracownika w postaci nieodebrania skierowania na badania lekarskie medycyny pracy oraz przez oświadczenie pracownika o wcześniejszym zamiarze podjęcia pracy po złożeniu rezygnacji z urlopu wychowawczego dnia 18.08.2024 r. i nie stawienie się do pracy w miejscu pracy dnia 18.09.2024 r., co stanowi zagrożenie dla interesów pracodawcy. Od tego dnia pracownik otrzymał również zwolnienie lekarskie z datą pobytu w szpitalu od 18.09.2024 r. do 23.09.2024 r. Poprzez działania opisane powyżej pracodawca został narażony na zakłócenie funkcjonowania przedsiębiorstwa. Działania pracownika miały charakter zaplanowany z dużym wyprzedzeniem.</xText> <xText><xIx>(dowód: akta osobowe powódki cz. C, rozwiązanie umowy o pracę k. 1c).</xIx></xText> <xText>Pracodawca 1.10.2024 r. odręczył powódce za pośrednictwem poczty świadectwo pracy.</xText> <xText><xIx>(dowód: akta osobowe powódki cz. C, świadectwo pracy).</xIx></xText> <xText>Powódka 2.10.2024 r. przesłała pozwanemu wniosek o sprostowanie i anulowanie świadectwa pracy oraz wypowiedzenie umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia.</xText> <xText><xIx>(dowód: wniosek k. 10 , wypowiedzeniowe umowy o pracę k.11)</xIx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Uzasadnienie prawne:</xBx></xText> <xText>Powództwo zasługuje na uwzględnienie.</xText> <xText>W niniejszej sprawie stan faktyczny ustalony na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów nie budził wątpliwości.</xText> <xText>Zgodnie z przepisem <xLexLink xArt="art. 52;art. 52 § 1;art. 52 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 52 § 1 pkt 1 k.p.</xLexLink> pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie <xBx>ciężkiego</xBx> naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.</xText> <xText>Rozwiązanie umowy o pracę w trybie <xLexLink xArt="art. 52" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 52 k.p.</xLexLink>, jako nadzwyczajny sposób rozwiązania stosunku pracy, powinno być stosowane przez pracodawcę wyjątkowo i z ostrożnością. Musi ono być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie <xIx>(zobacz: wyrok z 2013-07-16, II PK 337/12). </xIx></xText> <xText>Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego użyte w <xLexLink xArt="art. 52;art. 52 § 1;art. 52 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 52 § 1 pkt 1 k.p.</xLexLink> pojęcie &quot;ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych&quot; mieści w sobie trzy elementy: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego); zawinienie obejmujące winę umyślną albo rażące niedbalstwo; naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy.</xText> <xText>Bezprawność zachowania pracownika przejawia się w nieprzestrzeganiu przezeń porządku prawnego, a ściślej - naruszeniu podstawowego obowiązku pracowniczego. Obiektywnej cenie podlega fakt, czy pracownik naruszył swoje podstawowe obowiązki. Bezprawność stanowi element przedmiotowy kwalifikacji danego zachowania. Dla zastosowania <xLexLink xArt="art. 52;art. 52 § 1;art. 52 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 52 § 1 pkt 1 k.p.</xLexLink> decydujące znaczenie ma ustalenie, czy dany obowiązek jest podstawowy, a w dalszej kolejności - czy jego naruszenie ma charakter ciężki <xIx>(zob.: postanowienie SN z 8.08.2023 r., I PSK 100/22, LEX nr 3592111). </xIx></xText> <xText>O stopniu winy wnioskuje się na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika. Przyjmuje się, że jeżeli pracownik przewiduje wystąpienie szkodliwego skutku swojego zachowania i celowo do niego zmierza lub co najmniej się nań godzi, można mu przypisać winę umyślną. Rażące niedbalstwo jest natomiast wyższym od niedbalstwa stopniem winy nieumyślnej. O ile niedbalstwo określa się jako niedołożenie należytej staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju, to przez rażące niedbalstwo rozumie się niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji. O przypisaniu danej osobie winy w tej postaci decyduje zatem zachowanie się przez nią w określonej sytuacji w sposób odbiegający od miernika staranności minimalnej <xIx>(tak: postan. SN z 4.06.2013 r. , II PK 35/13).</xIx></xText> <xText>W judykaturze jednolicie przyjmuje się, że ciężkie naruszenie obowiązków ma miejsce nawet wówczas, gdy istnieje samo zagrożenie interesów pracodawcy <xIx>(wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 24 lutego 2012 r., II PK 143/11, LEX nr 1217883; z dnia 9 lipca 2009 r., II PK 46/09, LEX nr 533035; z dnia 23 września 1997 r., I PKN 274/97, OSNAPiUS 1998 nr 13, poz. 396; z dnia 19 marca 1998 r., I PKN 570/97, OSNAPiUS 1999 Nr 5, poz. 163; z dnia 16 listopada 2006 r., II PK 76/06, OSNP 2007 nr 21-22, poz. 312; z dnia 22 sierpnia 2003 r., I PK 638/02, LEX nr 84497)</xIx>. Pogląd ten trzeba uzupełnić o stwierdzenie, że interesu pracodawcy nie można sprowadzać do szkody majątkowej oraz interesu materialnego. Pojęcie to obejmuje także elementy niematerialne, jak np. dyscyplina pracy, czy poszanowanie przez pracowników majątku pracodawcy <xIx>(wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2013 r., I PK 275/12, LEX nr 1380854).</xIx></xText> <xText>Jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych należy kwalifikować naruszenie porządku i dyscypliny pracy. Naruszenie dyscypliny pracy ma przymiot ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, jeżeli w poważnym zakresie dysfunkcjonalizuje działalność zakładu pracy. Dotyczy to zwłaszcza zakłócenia porządku i spokoju w miejscu pracy, także poza czasem pracy <xIx>(tak: K. W. Baran [w:] M. Barański, B. M. Ćwiertniak, A. Kosut, D. Książek, M. Kuba, D. E. Lach, M. Lekston, W. Perdeus, J. Piątkowski, P. Prusinowski, I. Sierocka, K. Stefański, M. Tomaszewska, M. Włodarczyk, T. Wyka, K. W. Baran, Kodeks pracy. Komentarz. Tom I. Art. 1-93, wyd. VI, Warszawa 2022, art. 52).</xIx></xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 § 4" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 30 § 4 k.p.</xLexLink> wskazanie w pisemnym oświadczeniu pracodawcy przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę na podstawie <xLexLink xArt="art. 52" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 52 k.p.</xLexLink> przesądza o tym, że spór przed sądem pracy toczy się tylko w granicach zarzutu skonkretyzowanego w pisemnym oświadczeniu, a pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny, które również mogłyby uzasadniać tryb zwolnienia z pracy przewidziany w <xLexLink xArt="art. 52" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 52</xLexLink> <xIx>(wyr. SN z 3.9.1980 r., I PRN 86/80, niepubl.; podobnie wyr. SN z 10.11.1998 r., I PKN 423/98, OSNAPiUS 1999, Nr 24, poz. 789).</xIx></xText> <xText>Ciężar udowodnienia przyczyny zwolnienia dyscyplinarnego spoczywa na pracodawcy (<xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>W sprawie niewątpliwie należało uznać, iż pozwany w dniu 24.09. 2024 r. złożył skutecznie powódce oświadczenie woli o rozwianiu umowy o prace w trybie dyscyplinarnym, mimo, że powódka odmówiła jego przyjęcia.</xText> <xText><xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">Kodeks pracy</xLexLink> nie zawiera materii regulującej zasady składania oświadczeń woli, a do oświadczeń składanych przez strony stosunku pracy zastosowanie znajduje <xLexLink xArt="art. 61" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 61 k.c.</xLexLink> w związku z <xLexLink xArt="art. 300" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 300 k.p.</xLexLink> Oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie jest zatem złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła realnie zapoznać się z jego treścią.</xText> <xText>Z wyjaśnień samej powódki jednoznacznie wynika, że pracodawca wraz z pracownicą biurową i jeszcze jedną osobą próbowali jej wręczyć pismo o rozwiązaniu umowy o pracę i mówili o przyczynach rozwiązania.</xText> <xText>Z wyjaśnień pozwanego wynika też, iż powódka przeczytała pismo o rozwiązaniu umowy o pracę i następnie domówiła jego przyjęcia.</xText> <xText>Zatem powódka miał realną możliwość zapoznania się z jego treścią, a odmowa przyjęcia pisma nie niweczy skutku doręczenia oświadczenia woli o rozwiazywaniu stosunku pracy.</xText> <xText>W rozpoznawanej sprawie pracodawca w rozwiązaniu umowy o pracę zarzucił powódce ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych poprzez nieodebranie skierowania na badania lekarskie medycyny pracy oraz przez oświadczenie pracownika o wcześniejszym zamiarze podjęcia pracy po złożeniu rezygnacji z urlopu wychowawczego dnia 18.08.2024 r. i nie stawienie się do pracy w miejscu pracy dnia 18.09.2024 r., co stanowi zagrożenie dla interesów pracodawcy. Od tego dnia pracownik otrzymał również zwolnienie lekarskie z datą pobytu w szpitalu od 18.09.2024 r. do 23.09.2024 r. Poprzez działania opisane powyżej pracodawca został narażony na zakłócenie funkcjonowania przedsiębiorstwa. Działania pracownika miały charakter zaplanowany z dużym wyprzedzeniem.</xText> <xText>Odnosząc się do pierwszej wskazanej przyczyny nieodebrania skierowania na badania lekarza medycyny pracy należy zauważyć, iż badania okresowe i kontrolne odbywają się w miarę możliwości w godzinach pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, a w razie konieczności przejazdu do innej miejscowości – z prawem do diet, tak jak za podróż służbową (<xLexLink xArt="art. 229;art. 229 § 3" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 229 § 3 k.p.</xLexLink>).</xText> <xText>Pracodawca ma obowiązek wyboru lekarza profilaktyka i zawarcia z nim umowy na zapewnienie profilaktycznej opieki lekarskiej nad pracownikami, wystawienia skierowania na badanie profilaktyczne, zastosowania się do wyniku badania profilaktycznego, ponoszenia kosztów badania, prowadzenia dokumentacji dotyczącej badań profilaktycznych <xIx>(por.: T. Wyka [w:] Kodeks pracy. Komentarz. Tom II. Art. 94-304(5), wyd. VI, red. K. W. Baran, Warszawa 2022, art. 229).</xIx></xText> <xText>Obowiązek pracodawcy skierowania na badania kontrolne po wyczerpaniu okresu zasiłku chorobowego <xUx>dotyczy</xUx> pracownika, który po upływie tego okresu stawił się do pracy i zgłosił gotowość jej wykonywania. Obowiązkiem pracownika, który stawił się do pracy, jest odebrać skierowanie na badanie lekarskie i udać się na badania lekarskie pierwszego dnia w pracy.</xText> <xText>W sprawie niespornie powódka w e-mail z 18.09.2024 r. tj. pierwszego dnia w którym miała stawić się do pracy, po powrocie z urlopu wychowawczego, zawiadomiła pracodawcę, że jest na zwolnieniu lekarskim i że powódka nie stawiła się do pracy a 24.09.2024 r. wpłynęło do pracodawcy zwolnienie lekarskie od 18.09.2024 r., z uwagi na zabieg szpitalny.</xText> <xText>Zatem w powyższym stanie faktycznym powódce nie sposób zarzucić niepoddania się obowiązkowym badaniom lekarskim.</xText> <xText>Samo wcześniejsze, przed dniem stawienia się w pracy, nieodebranie skierowania na badania lekarza medycyny pracy, w trakcie trwania urlopu wychowawczego, w ocenie sądu nie stanowi naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.</xText> <xText>Bowiem dopiero jeżeli pracownik stawi się do pracy i zgłosi gotowość jej wykonywania, obowiązek skierowania go na kontrolne badania lekarskie spoczywa na pracodawcy <xIx>(<xLexLink xArt="§ 4;§ 4 ust. 1" xIsapId="WDU19960690332" xTitle="Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy" xAddress="Dz. U. z 1996 r. Nr 69, poz. 332">§ 4 ust. 1</xLexLink> w związku z <xLexLink xArt="§ 1;§ 1 ust. 1;§ 1 ust. 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19960690332" xTitle="Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy" xAddress="Dz. U. z 1996 r. Nr 69, poz. 332">§ 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy</xLexLink>, Dz. U. Nr 69, poz. 332 ze zm.).</xIx></xText> <xText>Pracownik stawiający się do pracy po długiej nieobecności nie ma obowiązku dostarczenia już pierwszego dnia, w momencie stawienia się do pracy, orzeczenia lekarskiego o zdolności do pracy.</xText> <xText>Profesjonalny pełnomocnik pozwanego w toku procesu, mimo spoczywającego ciężaru dowodu, nie wykazał, żadnymi wnioskami dowodowymi, iż wystąpiło zagrożenie dla interesów pracodawcy, na skutek oświadczenia powódki o wcześniejszym zamiarze podjęcia pracy, po złożeniu rezygnacji z urlopu wychowawczego 18.08.2024 r. i nie stawienia się do pracy w miejscu pracy 18.09.2024 r. oraz otrzymania przez powódkę zwolnienia lekarskiego z datą pobytu w szpitalu od 18.09.2024 r. do 23.09.2024 r.</xText> <xText>Strona pozwana nie uprawdopodobniła, że przez działania opisane powyżej pracodawca został narażony na zakłócenie funkcjonowania przedsiębiorstwa a działania pracownika miały charakter zaplanowany z dużym wyprzedzeniem.</xText> <xText>Pełnomocnik pozwanego nie wskazał nawet jakie konkretnie interesy pozwanego zostały zagrożone i na czym miałoby polegać zakłócenie funkcjonowania przedsiębiorstwa.</xText> <xText>Dodatkowo należy jedynie zauważyć, że powódka od długiego czasu przebywała na urlopie wychowawczym i pracodawca musiał zorganizować właściwe funkcjonowanie zakładu pracy, podczas jej długotrwałej nieobecności.</xText> <xText>Ponadto zgodnie z poglądem sformułowanym przez Sąd Najwyższy w wyroku z 22.09.1999 r., I PKN 270/99, opóźnienie usprawiedliwienia nie powinno być traktowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracownika.</xText> <xText>Sąd pominął wnioski dowodowe pełnomocnika pozwanego zgłoszone do protokołu rozprawy 20.12.2024 r. bowiem zmierzają one jedynie do przedłużenia postępowania, gdyż okoliczności procedury i trybu rozwiązania umowy o pracę z powódką i zapoznania się z treścią oświadczenia są niesporne a okoliczności związane ze skierowaniem i leczeniem powódki, jej dokumentacją lekarską i czy wizyta w szpitalu była pilna i konieczna, są nieistotne dla rozpoznania przedmiotowego powództwa.</xText> <xText>Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu <xLexLink xArt="art. 56;art. 56 § 1" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 56 § 1 k.p.</xLexLink> przywrócił powódkę do pracy u pozwanego na poprzednich warunkach.</xText> <xText>O kosztach procesu sąd orzekł stosownie do treści 98 <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">k.p.c.</xLexLink> i § 9 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z 22 października 2015 r. <xUx>(Dz.U. poz. 1800 ze zm.)</xUx>, zasadzając od powódki na rzecz pozwanego kwotę 180 zł tytułem kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.</xText> <xText>O kosztach sądowych sąd orzekł na zasadzie przepisu <xLexLink xArt="art. 113;art. 113 ust. 1" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">art. 113 ust. 1 ustawy z 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych</xLexLink> (Dz. U. z 2023 r. poz. 1144).</xText> <xText>(-) <xAnon>M. O.</xAnon></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Marek Osowicki

Anna Górska

pracownik biurowy Krzysztof Idziak

Anna Górska

Sygn. akt IV P 471/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20/12/2024 r. Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy w składzie następującym: Przewodniczący: Ławnicy: Sędzia Marek Osowicki Jan Poczekajło Grzegorz Bytner Protokolant: pracownik biurowy Krzysztof Idziak po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 r. w Człuchowie sprawy z powództwaA. Z. przeciwkoR. P. o przywrócenie do pracy 1 przywraca powódkęA. Z.do pracy u pozwanegoR. P.na poprzednich warunkach, 2 zasądza od pozwanegoR. P.na rzecz powódkiA. Z.180 złotych (sto osiemdziesiąt) wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem kosztów procesu, 3 nakazuje ściągnąć od pozwanegoR. P.na rzecz skarbu państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 2 546 złotych (dwa tysiące pięćset czterdzieści sześć), tytułem kosztów sądowych. (-) J.P.(-)M. O.(-)G. B. Sygn. akt IV P 471/24 UZASADNIENIE PowódkaA. Z.wniosła przeciwkoR. P.powództwo o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach, przyjęcie jej wypowiedzenia i rozwiązanie z upływem okresu wypowiedzenia 31.01.2025 r. względnie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki odszkodowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że była zatrudniona u pozwanego na stanowisku starszego frezera od 22.10.2019 r. na podstawie umowy na czas nieokreślony. Powódka od 6.12.2023 r. do 17.09.2024 r. przebywała na urlopie wychowawczym. Powódka pismem z 18.08.2024 r. nadanym na adres pracodawcy przesyłką priorytetową z potwierdzeniem doręczenia złożyła rezygnację z dalszego urlopu wychowawczego i zgłosiła chęć podjęcia pracy w dniu 18.09.2024 r. Powódka 8.09.2024 r. złamała palec a od 18.09.2024 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. Pozwany 24.09.2024 r. próbował wręczyć powódce w miejscu jej pobytu pismo z rozwiązaniem umowy o pracę. Powódka 1.10.2024 r. otrzymała świadectwo pracy, z którego wynikało, że pozwany rozwiązał umowę o pracę na podstawieart. 52 § 1 pkt. 1 k.p.Ponieważ pozwany niezgodnie z prawem rozwiązał umowę o prace powódka wystąpiła z wnioskiem o sprostowanie i anulowanie świadectwa pracy równocześnie z wypowiedzeniem umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Pełnomocnik powódki na rozprawie wniósł o przywrócenie powódki do pracy. Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podniósł, iż powódka pismem z 18.08.2024 r. poinformowała o rezygnacji z dalszego urlopu wychowawczego udzielonego od 6.02.2023 r. do 5.02.2025 r. Pracodawca przygotował powódce skierowanie na kontrolne badanie lekarskie, ale powódka nie podjęła skierowania, co oznacza, iż jej zamiar podjęcia pracy był pozorny. Pracodawca zaprzecza by powódka z wyprzedzeniem poinformowała, że 18.09.2024 r. nie stawi się do pracy. 18.09.2024 r. w wiadomości e-mail poinformowała pracodawcę o tym, że przebywa na zwolnieniu lekarskim, ale nie przedłożyła żadnego zaświadczenia. Informacja o przebywaniu powódki na zwolnieniu lekarskim dotarła do pracodawcy 23.09.2024 r. Pracodawca 24.09.2024 r. rozwiązał z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. W ocenie pełnomocnika pozwanego powódka wykazała całkowity brak dbałości o dobro zakładu pracy, godząc się na ewentualne negatywne konsekwencje, jakie pracodawca mógł ponieść wierząc, ze powódka zjawi się w zakładzie celem świadczenia pracy. Powódka naraziła pracodawcę na szkodę lub zagroziła jego interesom, bowiem wiedziała z dużym wyprzedzeniem o wizycie lekarskiej wO.i rezygnacja z urlopu wychowawczego była podyktowana uzyskaniem jak największych świadczeń, zarówno z tytułu świadczenia pracy, jak również socjalnych. Powódka z premedytacją szczegółowo zaplanowała datę rezygnacji z ukropu wychowawczego oraz zabiegu w szpitalu wO.. Powódka nie poinformowała pracodawcy o swojej nieobecności ani o złamaniu palca. Uzasadnienie faktyczne: A. Z.była zatrudniona u pozwanegoR. P.od 22.10.2019 r. do 24.09.2024 r. na stanowisku frezera. (dowód: akta osobowe powódki cz. C świadectwo pracy). Pracodawca udzielił powódce urlopu wychowawczego na okres od 6.02.2023 r. do 5.02.2025 r. (dowód: akta osobowe powódki cz. B, zaświadczenie k. 17b). Powódka pismem z 18.08.2024 r., zgłosiła pracodawcy rezygnację z urlopu wychowawczego z dniem 18.09.2024 r. (dowód: akta osobowe powódki cz. B, rezygnacja z urlopu wychowawczego k. 18b). Powódka 8.09.2024 r. złamała palec. (niesporne, nadto karta wizyty k.44). Pracodawca 11.09.2024 r. wystawił powódce skierowanie na badania lekarskie. (dowód: skierowanie k. 34). Powódka 18.09.2024 r. za pośrednictwem wiadomości e-mail poinformowała pracodawcę, że jest na zwolnieniu lekarskim. (dowód: wydruk wiadomości e-mail k.42). Powódka od 18.09. do 23.09. 2024 r. przebywała w szpitalu. (dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego k.43). Za pośrednictwem PlatformyUsług (...).09.2024 r. przesłano pracodawcy informację, iż powódka otrzymała zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy na okres od 18.09.2024 r. do 12.11.2024 r. (dowód: k.33). Pozwany 24.09.2024 r. rozwiązał z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawieart. 52 § 1 pkt 1 k.p.z powodu naruszenia podstawowych obowiązków przez pracownika w postaci nieodebrania skierowania na badania lekarskie medycyny pracy oraz przez oświadczenie pracownika o wcześniejszym zamiarze podjęcia pracy po złożeniu rezygnacji z urlopu wychowawczego dnia 18.08.2024 r. i nie stawienie się do pracy w miejscu pracy dnia 18.09.2024 r., co stanowi zagrożenie dla interesów pracodawcy. Od tego dnia pracownik otrzymał również zwolnienie lekarskie z datą pobytu w szpitalu od 18.09.2024 r. do 23.09.2024 r. Poprzez działania opisane powyżej pracodawca został narażony na zakłócenie funkcjonowania przedsiębiorstwa. Działania pracownika miały charakter zaplanowany z dużym wyprzedzeniem. (dowód: akta osobowe powódki cz. C, rozwiązanie umowy o pracę k. 1c). Pracodawca 1.10.2024 r. odręczył powódce za pośrednictwem poczty świadectwo pracy. (dowód: akta osobowe powódki cz. C, świadectwo pracy). Powódka 2.10.2024 r. przesłała pozwanemu wniosek o sprostowanie i anulowanie świadectwa pracy oraz wypowiedzenie umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. (dowód: wniosek k. 10 , wypowiedzeniowe umowy o pracę k.11) Uzasadnienie prawne: Powództwo zasługuje na uwzględnienie. W niniejszej sprawie stan faktyczny ustalony na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów nie budził wątpliwości. Zgodnie z przepisemart. 52 § 1 pkt 1 k.p.pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razieciężkiegonaruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. Rozwiązanie umowy o pracę w trybieart. 52 k.p., jako nadzwyczajny sposób rozwiązania stosunku pracy, powinno być stosowane przez pracodawcę wyjątkowo i z ostrożnością. Musi ono być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie(zobacz: wyrok z 2013-07-16, II PK 337/12). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego użyte wart. 52 § 1 pkt 1 k.p.pojęcie "ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych" mieści w sobie trzy elementy: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego); zawinienie obejmujące winę umyślną albo rażące niedbalstwo; naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy. Bezprawność zachowania pracownika przejawia się w nieprzestrzeganiu przezeń porządku prawnego, a ściślej - naruszeniu podstawowego obowiązku pracowniczego. Obiektywnej cenie podlega fakt, czy pracownik naruszył swoje podstawowe obowiązki. Bezprawność stanowi element przedmiotowy kwalifikacji danego zachowania. Dla zastosowaniaart. 52 § 1 pkt 1 k.p.decydujące znaczenie ma ustalenie, czy dany obowiązek jest podstawowy, a w dalszej kolejności - czy jego naruszenie ma charakter ciężki(zob.: postanowienie SN z 8.08.2023 r., I PSK 100/22, LEX nr 3592111). O stopniu winy wnioskuje się na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika. Przyjmuje się, że jeżeli pracownik przewiduje wystąpienie szkodliwego skutku swojego zachowania i celowo do niego zmierza lub co najmniej się nań godzi, można mu przypisać winę umyślną. Rażące niedbalstwo jest natomiast wyższym od niedbalstwa stopniem winy nieumyślnej. O ile niedbalstwo określa się jako niedołożenie należytej staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju, to przez rażące niedbalstwo rozumie się niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji. O przypisaniu danej osobie winy w tej postaci decyduje zatem zachowanie się przez nią w określonej sytuacji w sposób odbiegający od miernika staranności minimalnej(tak: postan. SN z 4.06.2013 r. , II PK 35/13). W judykaturze jednolicie przyjmuje się, że ciężkie naruszenie obowiązków ma miejsce nawet wówczas, gdy istnieje samo zagrożenie interesów pracodawcy(wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 24 lutego 2012 r., II PK 143/11, LEX nr 1217883; z dnia 9 lipca 2009 r., II PK 46/09, LEX nr 533035; z dnia 23 września 1997 r., I PKN 274/97, OSNAPiUS 1998 nr 13, poz. 396; z dnia 19 marca 1998 r., I PKN 570/97, OSNAPiUS 1999 Nr 5, poz. 163; z dnia 16 listopada 2006 r., II PK 76/06, OSNP 2007 nr 21-22, poz. 312; z dnia 22 sierpnia 2003 r., I PK 638/02, LEX nr 84497). Pogląd ten trzeba uzupełnić o stwierdzenie, że interesu pracodawcy nie można sprowadzać do szkody majątkowej oraz interesu materialnego. Pojęcie to obejmuje także elementy niematerialne, jak np. dyscyplina pracy, czy poszanowanie przez pracowników majątku pracodawcy(wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2013 r., I PK 275/12, LEX nr 1380854). Jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych należy kwalifikować naruszenie porządku i dyscypliny pracy. Naruszenie dyscypliny pracy ma przymiot ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, jeżeli w poważnym zakresie dysfunkcjonalizuje działalność zakładu pracy. Dotyczy to zwłaszcza zakłócenia porządku i spokoju w miejscu pracy, także poza czasem pracy(tak: K. W. Baran [w:] M. Barański, B. M. Ćwiertniak, A. Kosut, D. Książek, M. Kuba, D. E. Lach, M. Lekston, W. Perdeus, J. Piątkowski, P. Prusinowski, I. Sierocka, K. Stefański, M. Tomaszewska, M. Włodarczyk, T. Wyka, K. W. Baran, Kodeks pracy. Komentarz. Tom I. Art. 1-93, wyd. VI, Warszawa 2022, art. 52). Zgodnie zart. 30 § 4 k.p.wskazanie w pisemnym oświadczeniu pracodawcy przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę na podstawieart. 52 k.p.przesądza o tym, że spór przed sądem pracy toczy się tylko w granicach zarzutu skonkretyzowanego w pisemnym oświadczeniu, a pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny, które również mogłyby uzasadniać tryb zwolnienia z pracy przewidziany wart. 52(wyr. SN z 3.9.1980 r., I PRN 86/80, niepubl.; podobnie wyr. SN z 10.11.1998 r., I PKN 423/98, OSNAPiUS 1999, Nr 24, poz. 789). Ciężar udowodnienia przyczyny zwolnienia dyscyplinarnego spoczywa na pracodawcy (art. 6 k.c.). W sprawie niewątpliwie należało uznać, iż pozwany w dniu 24.09. 2024 r. złożył skutecznie powódce oświadczenie woli o rozwianiu umowy o prace w trybie dyscyplinarnym, mimo, że powódka odmówiła jego przyjęcia. Kodeks pracynie zawiera materii regulującej zasady składania oświadczeń woli, a do oświadczeń składanych przez strony stosunku pracy zastosowanie znajdujeart. 61 k.c.w związku zart. 300 k.p.Oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie jest zatem złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła realnie zapoznać się z jego treścią. Z wyjaśnień samej powódki jednoznacznie wynika, że pracodawca wraz z pracownicą biurową i jeszcze jedną osobą próbowali jej wręczyć pismo o rozwiązaniu umowy o pracę i mówili o przyczynach rozwiązania. Z wyjaśnień pozwanego wynika też, iż powódka przeczytała pismo o rozwiązaniu umowy o pracę i następnie domówiła jego przyjęcia. Zatem powódka miał realną możliwość zapoznania się z jego treścią, a odmowa przyjęcia pisma nie niweczy skutku doręczenia oświadczenia woli o rozwiazywaniu stosunku pracy. W rozpoznawanej sprawie pracodawca w rozwiązaniu umowy o pracę zarzucił powódce ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych poprzez nieodebranie skierowania na badania lekarskie medycyny pracy oraz przez oświadczenie pracownika o wcześniejszym zamiarze podjęcia pracy po złożeniu rezygnacji z urlopu wychowawczego dnia 18.08.2024 r. i nie stawienie się do pracy w miejscu pracy dnia 18.09.2024 r., co stanowi zagrożenie dla interesów pracodawcy. Od tego dnia pracownik otrzymał również zwolnienie lekarskie z datą pobytu w szpitalu od 18.09.2024 r. do 23.09.2024 r. Poprzez działania opisane powyżej pracodawca został narażony na zakłócenie funkcjonowania przedsiębiorstwa. Działania pracownika miały charakter zaplanowany z dużym wyprzedzeniem. Odnosząc się do pierwszej wskazanej przyczyny nieodebrania skierowania na badania lekarza medycyny pracy należy zauważyć, iż badania okresowe i kontrolne odbywają się w miarę możliwości w godzinach pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, a w razie konieczności przejazdu do innej miejscowości – z prawem do diet, tak jak za podróż służbową (art. 229 § 3 k.p.). Pracodawca ma obowiązek wyboru lekarza profilaktyka i zawarcia z nim umowy na zapewnienie profilaktycznej opieki lekarskiej nad pracownikami, wystawienia skierowania na badanie profilaktyczne, zastosowania się do wyniku badania profilaktycznego, ponoszenia kosztów badania, prowadzenia dokumentacji dotyczącej badań profilaktycznych(por.: T. Wyka [w:] Kodeks pracy. Komentarz. Tom II. Art. 94-304(5), wyd. VI, red. K. W. Baran, Warszawa 2022, art. 229). Obowiązek pracodawcy skierowania na badania kontrolne po wyczerpaniu okresu zasiłku chorobowegodotyczypracownika, który po upływie tego okresu stawił się do pracy i zgłosił gotowość jej wykonywania. Obowiązkiem pracownika, który stawił się do pracy, jest odebrać skierowanie na badanie lekarskie i udać się na badania lekarskie pierwszego dnia w pracy. W sprawie niespornie powódka w e-mail z 18.09.2024 r. tj. pierwszego dnia w którym miała stawić się do pracy, po powrocie z urlopu wychowawczego, zawiadomiła pracodawcę, że jest na zwolnieniu lekarskim i że powódka nie stawiła się do pracy a 24.09.2024 r. wpłynęło do pracodawcy zwolnienie lekarskie od 18.09.2024 r., z uwagi na zabieg szpitalny. Zatem w powyższym stanie faktycznym powódce nie sposób zarzucić niepoddania się obowiązkowym badaniom lekarskim. Samo wcześniejsze, przed dniem stawienia się w pracy, nieodebranie skierowania na badania lekarza medycyny pracy, w trakcie trwania urlopu wychowawczego, w ocenie sądu nie stanowi naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Bowiem dopiero jeżeli pracownik stawi się do pracy i zgłosi gotowość jej wykonywania, obowiązek skierowania go na kontrolne badania lekarskie spoczywa na pracodawcy(§ 4 ust. 1w związku z§ 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy, Dz. U. Nr 69, poz. 332 ze zm.). Pracownik stawiający się do pracy po długiej nieobecności nie ma obowiązku dostarczenia już pierwszego dnia, w momencie stawienia się do pracy, orzeczenia lekarskiego o zdolności do pracy. Profesjonalny pełnomocnik pozwanego w toku procesu, mimo spoczywającego ciężaru dowodu, nie wykazał, żadnymi wnioskami dowodowymi, iż wystąpiło zagrożenie dla interesów pracodawcy, na skutek oświadczenia powódki o wcześniejszym zamiarze podjęcia pracy, po złożeniu rezygnacji z urlopu wychowawczego 18.08.2024 r. i nie stawienia się do pracy w miejscu pracy 18.09.2024 r. oraz otrzymania przez powódkę zwolnienia lekarskiego z datą pobytu w szpitalu od 18.09.2024 r. do 23.09.2024 r. Strona pozwana nie uprawdopodobniła, że przez działania opisane powyżej pracodawca został narażony na zakłócenie funkcjonowania przedsiębiorstwa a działania pracownika miały charakter zaplanowany z dużym wyprzedzeniem. Pełnomocnik pozwanego nie wskazał nawet jakie konkretnie interesy pozwanego zostały zagrożone i na czym miałoby polegać zakłócenie funkcjonowania przedsiębiorstwa. Dodatkowo należy jedynie zauważyć, że powódka od długiego czasu przebywała na urlopie wychowawczym i pracodawca musiał zorganizować właściwe funkcjonowanie zakładu pracy, podczas jej długotrwałej nieobecności. Ponadto zgodnie z poglądem sformułowanym przez Sąd Najwyższy w wyroku z 22.09.1999 r., I PKN 270/99, opóźnienie usprawiedliwienia nie powinno być traktowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracownika. Sąd pominął wnioski dowodowe pełnomocnika pozwanego zgłoszone do protokołu rozprawy 20.12.2024 r. bowiem zmierzają one jedynie do przedłużenia postępowania, gdyż okoliczności procedury i trybu rozwiązania umowy o pracę z powódką i zapoznania się z treścią oświadczenia są niesporne a okoliczności związane ze skierowaniem i leczeniem powódki, jej dokumentacją lekarską i czy wizyta w szpitalu była pilna i konieczna, są nieistotne dla rozpoznania przedmiotowego powództwa. Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisuart. 56 § 1 k.p.przywrócił powódkę do pracy u pozwanego na poprzednich warunkach. O kosztach procesu sąd orzekł stosownie do treści 98k.p.c.i § 9 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z 22 października 2015 r.(Dz.U. poz. 1800 ze zm.), zasadzając od powódki na rzecz pozwanego kwotę 180 zł tytułem kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. O kosztach sądowych sąd orzekł na zasadzie przepisuart. 113 ust. 1 ustawy z 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych(Dz. U. z 2023 r. poz. 1144). (-)M. O.

15/102010/0002015/P

Sąd Rejonowy w Człuchowie

IV Wydział Pracy

152520000000503_I_C_000268_2023_Uz_2024-12-20_002

I C 268/23

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-17 20:30:05.0 CET

2025-01-17 15:08:58.0 CET

15252000

503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt I C 268/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj Protokolant: Dominika Górecka po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2024 roku w Sieradzu na rozprawie sprawy z powództwa B. S. przeciwko P. B. o zachowek 1 zasądza od pozwanego P. B. na rzecz powódki B. S. kwotę: a 101 000,00 zł (sto jeden tysięcy złotych) tytułem zachowku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźni

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Iwona Bartel" xPublisher="Iwobar_so_sieradz" xEditorFullName="Iwona Bartel" xEditor="Iwobar_so_sieradz" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="7" xFlag="published" xVolType="15/252000/0000503/C" xYear="2023" xVolNmbr="000268" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left">Sygn. akt I C 268/23</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dnia 20 grudnia 2024 roku</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xText xALIGNx="left"> Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj</xText> <xText xALIGNx="left"> Protokolant: Dominika Górecka</xText> <xText xALIGNx="left">po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2024 roku w Sieradzu</xText> <xText xALIGNx="left">na rozprawie</xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon>B. S.</xAnon></xText> <xText>przeciwko <xAnon>P. B.</xAnon></xText> <xText>o zachowek</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądza od pozwanego <xAnon>P. B.</xAnon> na rzecz powódki <xAnon>B. S.</xAnon> kwotę:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">a</xName> <xText>101 000,00 zł (sto jeden tysięcy złotych) tytułem zachowku wraz <xBRx></xBRx>z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 lutego 2023 roku <xBRx></xBRx>do dnia zapłaty,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">b</xName> <xText>11 212,11 zł (jedenaście tysięcy dwieście dwanaście złotych 11/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami <xBRx></xBRx>za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty;</xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>umarza postępowanie w pozostałej części wobec cofnięcia pozwu.</xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText><xIx> <xAnon>B. S.</xAnon> wniosła o zasądzenie od <xAnon>P. B.</xAnon> kwoty 111 000,00 zł tytułem zachowku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie <xBRx></xBRx>od 15 lutego 2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. </xIx></xText> <xText><xIx> Pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki <xBRx></xBRx>na jego rzecz kosztów procesu. </xIx></xText> <xText><xIx> Na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 r. pełnomocnik powódki cofnął pozew w zakresie kwoty przekraczającej 101 000,00 zł wraz z zrzeczeniem się roszczenia. </xIx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx> <xBx>Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:</xBx> </xIx></xText> <xText><xIx> Strony są dziećmi zmarłej <xAnon>T. B.</xAnon>. Mają jeszcze dwie siostry: <xAnon>E. K.</xAnon> oraz <xAnon>B. K.</xAnon>, <xBx>(bezsporne)</xBx>.</xIx></xText> <xText><xIx> Postanowieniem z 6 grudnia 2022 r. Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli stwierdził, że spadek po <xAnon>T. B.</xAnon>, zmarłej 1 sierpnia 2022 r. <xBRx></xBRx>w <xAnon>S.</xAnon>, nabyli na podstawie testamentu i z dobrodziejstwem inwentarza: <xAnon>E. K.</xAnon> w ¼ części i <xAnon>P. B.</xAnon> w ¾ częściach, <xBx>(dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli - k. 7; testament <xBRx></xBRx>- k. 6-6 verte i k. 32-32 verte)</xBx>.</xIx></xText> <xText><xIx> W skład spadku po zmarłej <xAnon>T. B.</xAnon> wchodzi nieruchomość położona w <xAnon>Z.</xAnon>, o powierzchni 0,1061 ha, dla której w Sądzie Rejonowym w Zduńskiej Woli prowadzona jest <xAnon>księga wieczysta (...)</xAnon>, której wartość w chwili obecnej, ale według stanu <xBRx></xBRx>na 1 sierpnia 2022 r. wynosi 810 000,00 zł, <xBx>(dowód: zeznania powódki - k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:07:52 do 00:18:38 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:09:56 do 00:25:40 oraz od 00:30:08 do 00:41:08; zeznania pozwanego - k. 250 - 250 verte i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta <xBRx></xBRx>- koperta - k. 251, minuta od 00:18:38 do 00:28:53 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. <xBRx></xBRx>- płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08 <xBRx></xBRx>do 00:43:50; odpis z księgi wieczystej - k. 8 - 8 verte; opinia biegłej <xAnon>K. P.</xAnon> - k. 201 - 230 verte)</xBx>. </xIx></xText> <xText><xIx> <xAnon>T. B.</xAnon> chorowała na nowotwór pęcherza moczowego, nadciśnienie tętnicze nerkopochodne, zwężenie prawej tętnicy nerkowej, kardiomiopatię w stadium przewlekłej niewydolności serca, przewlekłą chorobą nerek w stadium 5. Ponadto miała cewnik permanentny implantowany do żyły szyjnej wewnętrznej prawej, nefrostomię prawostronną, wodonercze lewostronne, przepuklinę w bliźnie pooperacyjnej, przewleką obturacyjną chorobę płuc, nerwicę, nikotynizm, przewlekłe bóle głowy, cukrzycę, była po udarze, przechodziła hemodializoterapię, była po cystectomii radykalnej <xBRx></xBRx>i uretercutaneostomii prawostronnej oraz po usunięciu zaćmy. Miała orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, <xBx>(dowód: zeznania powódki <xBRx></xBRx>- k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta <xBRx></xBRx>- k. 251, minuta od 00:07:52 do 00:18:38 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta <xBRx></xBRx>- k. 251, minuta od 00:09:56 do 00:25:40 oraz od 00:30:08 do 00:41:08; zeznania pozwanego - k. 250 - 250 verte i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:18:38 do 00:28:53 <xBRx></xBRx>w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08 do 00:43:50; zeznania świadka <xAnon>M. B.</xAnon> - k. 189 verte i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2013 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta <xBRx></xBRx>od 00:46:44 do 01:00:41; zeznania świadka <xAnon>T. M.</xAnon> - k. 189 verte<xBRx></xBRx>- 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 01:00:41 do 01:12:37; zeznania świadka <xAnon>T. P.</xAnon> - k. 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 01:12:37 <xBRx></xBRx>do 01:20:43; zeznania świadka <xAnon>M. W.</xAnon> - k. 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 01:20:43 do 01:26:25; dokumentacja medyczna - k. 33 - 160 verte)</xBx>. </xIx></xText> <xText><xIx>Spadkodawczyni wymagała opieki i pomocy z uwagi na zły stan zdrowia. Zajmowali się nią pozwany i córka <xAnon>E. K.</xAnon>, którzy razem z nią zamieszkiwali. Pomagali jej w codziennych czynnościach, opiekowali się <xBRx></xBRx>w chorobie, <xBx>(dowód: zeznania powódki - k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:07:52 do 00:18:38 <xBRx></xBRx>w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawy <xBRx></xBRx>z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:09:56 do 00:25:40 oraz od 00:30:08 do 00:41:08; zeznania pozwanego - k. 250 - 250 verte <xBRx></xBRx>i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta <xBRx></xBRx>od 00:18:38 do 00:28:53 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte<xBRx></xBRx>- 189 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08 do 00:43:50; zeznania świadka <xAnon>M. B.</xAnon> - k. 189 verte i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2013 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:46:44 do 01:00:41; zeznania świadka <xAnon>T. M.</xAnon> - k. 189 verte- 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta <xBRx></xBRx>- koperta - k. 251, minuta od 01:00:41 do 01:12:37; zeznania świadka <xAnon>T. P.</xAnon> - k. 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta <xBRx></xBRx>- k. 251, minuta od 01:12:37 do 01:20:43; zeznania świadka <xAnon>M. W.</xAnon> - k. 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 01:20:43 do 01:26:25)</xBx>.</xIx></xText> <xText><xIx>Powódka nie miała dobrych relacji z matką z uwagi na nadużywanie alkoholu przez ojca i liczne kłótnie. Wcześnie wyprowadziła się z domu, w wieku 18 lat wyszła za mąż. Jej mąż zmarł dwa tygodnie po ślubie na raka płuc. Powódka została sama z małym dzieckiem. Przeszła załamanie nerwowe. Miała problem <xBRx></xBRx>z mieszkaniem, schronienie znalazła u teściów. Nie miała łatwego życia. Sama chorowała na stwardnienie rozsiane i biodro. Jej stan był ciężki, lekarze nie dawali jej dużych szans. Gdy przebywała w szpitalu, brat przyjechał ze swoją nowonarodzoną córką, by ją zobaczyła. Ich relacje były wówczas dobre. Stosunki powódki z matką poprawiły się w 2010 r., po śmierci ojca. Utrzymywała kontakt z matką, odwiedzała ją w szpitalu. Nigdy nie odmówiła jej pomocy. Nie bywała <xBRx></xBRx>u matki jedynie w czasie rekonwalescencji po operacji prawego biodra, ale miała z nią kontakt telefoniczny. W 2017 r. powódka odwiedziła matkę kilka razy, jednocześnie odwiedzała siostrę <xAnon>E.</xAnon>. W 2018 r. relacje powódki ponownie się pogorszyły, gdy powódka podczas odwiedzin matki powiedziała, że w domu jest bałagan i czuć jest moczem. Matka dowiedziała się o tym, osunęła się <xBRx></xBRx>od córki, nie chciała jeździć do niej na święta, nie chciała jej wpuścić do domu. Mimo to, powódka odwiedzała matkę podczas jej hospitalizacji i w domu.. Pozwany w tym czasie również nie utrzymywał relacji z powódką. Dotychczas się odwiedzali. W 2019 r. zmieniła się sytuacja rodzinna powódki. Jej drugi mąż zachorował, konieczna była operacja. Nie było ich stać na mieszkanie. Prosiła matkę, by ta wynajęła jej mieszkanie na <xAnon>ul. (...)</xAnon>. Spadkodawczyni odmówiła. Siostra <xAnon>E.</xAnon> zapewniała, że zajmie się matką. Pozwany woził ją na dializy, czasem robiła to też powódka. Jej pomoc była jednak odrzucana, matka zapewniała, że da sobie radę sama. W opiece nad spadkodawczynią pomagała również córka pozwanego. W 2021 r. pozwany wraz z matką zaczęli odwiedzać powódkę. Był w tym czasie w konflikcie ze swoją żoną. Powódka wspierała <xBRx></xBRx>go w tej sytuacji. Relacje rodzeństwa uległy poprawie. W 2022 r. powódka przez dwa tygodnie zajmowała się matką, czasami nocowała u niej. Przed śmiercią spadkodawczyni powódka spędziła u niej noc. Pozwany przebywał w tym czasie w pracy za granicą, <xBx>(dowód: zeznania powódki - k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:07:52 <xBRx></xBRx>do 00:18:38 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:09:56 <xBRx></xBRx>do 00:25:40 oraz od 00:30:08 do 00:41:08; częściowo zeznania pozwanego <xBRx></xBRx>- k. 250 - 250 verte i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta <xBRx></xBRx>- k. 251, minuta od 00:18:38 do 00:28:53 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte- 189 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta <xBRx></xBRx>- k. 251, minuta od 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08 do 00:43:50; częściowo zeznania świadka <xAnon>M. B.</xAnon> - k. 189 verte i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2013 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:46:44 <xBRx></xBRx>do 01:00:41)</xBx>.</xIx></xText> <xText><xIx>Powódka jest osobą niezdolna do pracy, ma orzeczenie o znacznym, trwałym stopniu niepełnosprawności. Od 1993 r. otrzymuje rentę. Przeszła operację biodra, ma stwardnienie rozsiane. Jest mężatką, <xBx>(dowód: zeznania powódki - k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta <xBRx></xBRx>- koperta - k. 251, minuta od 00:07:52 do 00:18:38 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:09:56 do 00:25:40 oraz od 00:30:08 <xBRx></xBRx>do 00:41:08; częściowo zeznania pozwanego - k. 250 - 250 verte i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:18:38 <xBRx></xBRx>do 00:28:53 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte - 189 <xBRx></xBRx>i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta <xBRx></xBRx>od 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08 do 00:43:50; dokumentacja medyczna - k. 182 - 184)</xBx>. </xIx></xText> <xText><xIx>Pozwany jest osobą samodzielną, prowadzi działalność gospodarczą. <xBRx></xBRx>Od śmierci matki nie chce utrzymywać relacji z powódką, <xBx>(bezsporne)</xBx>.</xIx></xText> <xText><xIx>Pozwany czynił remonty i nakłady za życia matki na nieruchomość wchodzącą w skład spadku,<xBx> (bezsporne)</xBx>. </xIx></xText> <xText><xIx>Pozwany otrzymał od matki dwie darowizny na łączną kwotę 7 400,00 zł, <xBx>(bezsporne)</xBx>. </xIx></xText> <xText><xIx>Pismem z 30 stycznia 2023 r. powódka wezwała pozwanego oraz <xAnon>E. K.</xAnon> do zapłaty na jej rzecz kwoty 150 000,00 zł w terminie 14 dni tytułem zachowku. Pozwany otrzymał to pismo 31 stycznia 2023 r., <xBx>(dowód: wezwanie wraz potwierdzeniem nadania - k. 11-11 verte)</xBx>. </xIx></xText> <xText><xIx>Powyższy stan faktyczny częściowo jest bezsporny, gdyż Sąd oparł <xBRx></xBRx>go o zgodne twierdzenia stron i o dokumenty, których prawdziwość i rzetelność nie była przez nie negowana. Sąd ustalił stan faktyczny również w oparciu <xBRx></xBRx>o opinię biegłej ds. wyceny nieruchomości, którą uznał za jasną i wnikliwą. Ponadto opinia ta nie była negowana przez strony.</xIx></xText> <xText><xIx>Sąd nie dał wiary twierdzeniom powódki w części, w której wskazywała, <xBRx></xBRx>że pozwany otrzymał od spadkodawczyni szereg darowizn, gdyż są one gołosłowne. Pozwany przyznał jedynie, że otrzymał kwotę 7 400,00 zł.</xIx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx> <xBx>Sąd Okręgowy zważył, co następuje:</xBx> </xIx></xText> <xText><xIx>Roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie w części.</xIx></xText> <xText><xIx>Podstawę prawną jej żądania stanowi <xLexLink xArt="art. 991" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 991 k.c.</xLexLink>, w myśl którego zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani <xBRx></xBRx>do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni - dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach - połowa wartości tego udziału (<xLexLink xArt="art. 991 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">§ 1</xLexLink>). Jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia (<xLexLink xArt="art. 991 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">§ 2</xLexLink>).</xIx></xText> <xText><xIx>Jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń zmarła pozostawiła po sobie spadek w postaci prawa własności do nieruchomości położonej w <xAnon>Z.</xAnon> o wartości według stanu na dzień 1 sierpnia 2022 r. wynoszącej 810 000,00 zł.</xIx></xText> <xText><xIx>Pozwany nie udowodnił, aby stan nieruchomości był inny, niż ten, który ustaliła biegła, nie udowodnił, jakie nakłady poczynił na tę nieruchomość i ile one wynoszą.</xIx></xText> <xText><xIx>Osobą uprawnioną po myśli <xLexLink xArt="art. 991;art. 991 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 991 § 1 k.c.</xLexLink> do otrzymania zachowku <xBRx></xBRx>po <xAnon>T. B.</xAnon> jest powódka, jako spadkobierczyni ustawowa. Roszczenie powódki o pokrycie zachowku wynosi 2/3 wartości jej udziału spadkowego, czyli 2/12 spadku (2/3 x 1/4), co w wymiarze kwotowym wyraża się sumą 135 000,00 zł (810 000,00 zł x 2/12). Powódka żądała ¾ części tego zachowku, gdyż pozwany odziedziczył w tej właśnie części spadek. Zatem kwota należnego zachowku wynosić będzie 101 250,00 zł.</xIx></xText> <xText><xIx>Powódka nie otrzymała należnego jej zachowku w postaci darowizny, powołania do spadku, bądź zapisu.</xIx></xText> <xText><xIx>Jednakże w testamencie znalazł się zapis o wydziedziczeniu powódki <xBRx></xBRx>z uwagi na uporczywe niedopełnianie przez nią względem matki obowiązków rodzinnych. </xIx></xText> <xText><xIx>Zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 1008" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1008 k.c.</xLexLink> <xLexLink xArt="art. 1008 pkt. 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">pkt 3</xLexLink> spadkodawca może w testamencie pozbawić zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (wydziedziczenie), jeżeli uprawniony do zachowku uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych.</xIx></xText> <xText><xIx>Sąd Okręgowy - mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy - uznał, że okoliczności wskazane w testamencie, będące podstawą wydziedziczenia nie były rzeczywiste, a co za tym idzie wydziedziczenie powódki nie było skuteczne.</xIx></xText> <xText><xIx> Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i orzecznictwa, skuteczność wydziedziczenia wymaga, zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 1008;art. 1009" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1008 i 1009 k.c.</xLexLink>, zarówno wskazania przez spadkodawcę w testamencie przyczyny wydziedziczenia, należącej do jednej z przyczyn zawartych w zamkniętym katalogu z <xLexLink xArt="art. 1008" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1008 k.c.</xLexLink>, jak i rzeczywistego istnienia wskazanych przez spadkodawcę okoliczności. Należy przy tym podkreślić, że podstawą do ustalenia przyczyny wydziedziczenia może być tylko treść testamentu, w którym spadkodawca ma obowiązek określić powody swojego rozporządzenia pozbawiającego wydziedziczonego zarówno prawa do spadku, jak i prawa <xBRx></xBRx>do zachowku. Dlatego też wydziedziczenie pozostaje nieskuteczne, jeżeli jego przyczyna nie wynika z treści testamentu - nawet gdyby w rzeczywistości przyczyna wydziedziczenia zachodziła, w związku z czym przyjmuje się, <xBRx></xBRx>że spadkodawca winien opisać w testamencie przykłady konkretnych zachowań uprawnionego do zachowku, które wypełniałyby ustawowe przesłanki, nie jest zaś wystarczające posłużenie się ogólnymi sformułowaniami, bez wskazania konkretnych zachowań lub rodzaju obowiązków. Przyczyna wydziedziczenia powinna więc zostać w testamencie skonkretyzowana, sprecyzowana, jednoznacznie sformułowana i opisana. Nie może być przyjmowana w sposób dorozumiany, wbrew treści testamentu, z pominięciem tej treści, a także nie może zostać ustalona jako realnie istniejąca w razie braku odpowiedniej dyspozycji testamentu (patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2017 r., VI ACa 1018/16; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia <xBRx></xBRx>13 listopada 2013 r., VI ACa 578/13).</xIx></xText> <xText><xIx>Tak więc w rozpoznawanej sprawie już sama treść testamentu pozwala stwierdzić nieskuteczność wydziedziczenia, skoro brak w nim zapisu <xBRx></xBRx>co do konkretnych zachowań powódki stanowiących, zdaniem testatorki, przyczynę wydziedziczenia. </xIx></xText> <xText><xIx>Niezależnie od tego należy uznać, że materiał dowodowy zgromadzony <xBRx></xBRx>w sprawie nie wskazuje na to, aby powódka jako legitymowana do otrzymania zachowku po zmarłej matce dopuściła się względem niej rażących aktów, traktowała ją w sposób nieprzyjazny, godzących w życie i zdrowie, aby uporczywie niedopełniała względem niej obowiązków rodzinnych. Trudne relacje spadkodawczyni z córką faktycznie wynikały z jej postawy. Powódka czyniła starania, aby mieć kontakt z matką. Jako osoba schorowana, nie miała możliwości opiekowania się matką w takim wymiarze, w jakim czynił to pozwany i siostra <xAnon>E.</xAnon> lub w jakim oczekiwałaby tego spadkodawczyni. Trudno mówić <xBRx></xBRx>o uporczywym niewywiązywaniu się z obowiązków rodzinnych, kiedy sama spadkodawczyni utrzymywała chłodne relacje z córką. Nawet, jeżeli powódka odwiedzała siostrę, widziała się również z matką. W miarę możliwości i mimo oporów spadkodawczyni, próbowała odbudować z nią relację, pomagać w opiece, odwiedzać ją w szpitalu. Ponadto nie mieszkała z matką, zatem oczywistym jest, że w takim przypadku najczęściej schorowanymi rodzicami na co dzień opiekują się dzieci z nimi mieszkające. W toku postępowania nie zostały wykazane żadne okoliczności faktyczne, które uzasadniałyby decyzję spadkodawczyni <xBRx></xBRx>o wydziedziczeniu.</xIx></xText> <xText><xIx>Na koniec Sąd rozważył możliwość zastosowania w niniejszej sprawie <xLexLink xArt="art. 5" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 5 k.c.</xLexLink> Sąd stosuje prawo materialne z urzędu, dlatego nawet bez zarzutu pozwanego odnoszącego się do realizacji przez powoda jego uprawnienia <xBRx></xBRx>w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego sąd powinien rozważyć, czy ze strony uprawnionego nie zachodzi nadużycie prawa podmiotowego. Jednakże okoliczności, które miałyby stanowić podstawę do uznania, <xBRx></xBRx>że uprawnionemu nie przysługuje ta ochrona, powinny być udowodnione, a ciężar udowodnienia tych okoliczności spoczywa w tym wypadku na pozwanym (<xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 k.c.</xLexLink>). </xIx></xText> <xText><xIx>W doktrynie i orzecznictwie konsekwentnie wskazuje się, iż zakres zastosowania powyższego przepisu powinien być jednak stosunkowo wąski, bowiem ocena sądu, czy żądanie zapłaty sumy odpowiadającej wysokości zachowku stanowi nadużycie prawa podmiotowego, nie powinna pomijać, <xBRx></xBRx>że prawa osoby uprawnionej do zachowku wynikają z ustawy i służą urzeczywistnieniu obowiązków moralnych, jakie spadkodawca ma wobec swoich najbliższych (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2004 r., PiP 2006, z.6, s.111). Względy te nakazują szczególną ostrożność przy podejmowaniu oceny o nadużyciu prawa żądania zapłaty sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości zachowku, która nie może opierać się jedynie na ogólnym odwołaniu się <xBRx></xBRx>do klauzuli generalnej zasad współżycia (patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego <xBRx></xBRx>w <xAnon>P.</xAnon> z dnia 9 maja 2013 r., I ACa 334/13; wyrok Sądu Apelacyjnego <xBRx></xBRx>w <xAnon>W.</xAnon> z dnia 24 lutego 2014 r., I ACa 1204/13; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 31 marca 2011 r., OSAB 2011, z.1, poz.21; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2014 r., I ACa 1527/13). Zatem obniżenie wysokości zachowku może mieć miejsce w przypadkach zupełnie wyjątkowych. W doktrynie wskazuje się, że już samo pozbawienie uprawnionego do zachowku korzyści ze spadku w drodze dziedziczenia jest dla niego okolicznością krzywdzącą i dolegliwą, a stanu tego nie powinno jeszcze pogłębiać ograniczenie możliwości realizacji roszczeń z tytułu zachowku. W świetle zgodnego stanowiska orzecznictwa i doktryny prawa cywilnego przy ocenie istnienia podstaw do zastosowania <xLexLink xArt="art. 5" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 5 k.c.</xLexLink> należy brać wszystkie okoliczności konkretnego przypadku, zachodzące tak po stronie zobowiązanego do zapłaty zachowku, jak i po stronie uprawnionego do zachowku (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2009 r., IV CSK 163/09, LEX nr 527197).</xIx></xText> <xText><xIx>Zdaniem Sądu podane przez pozwanego okoliczności, że powódka rzadko odwiedzała matkę, nie pomagała w sposób wystarczający w opiece nad nią, zwracała uwagę na bałagan, nie uzasadniają pozbawienia powódki prawa <xBRx></xBRx>do zachowku. Jest bezsporne, że głównie pozwany wraz z siostrą <xAnon>E.</xAnon> opiekowali się matką i dobrze wywiązywali się z tego obowiązku. Pozwany podejmując taką decyzję zdawał sobie sprawę z dolegliwości z tym związanych - w zamian za to otrzymał większość majątku matki. Ponadto nie ma w niniejszej sprawie żadnych dowodów na to, że powódka zachowywała się niewłaściwie wobec matki. </xIx></xText> <xText><xIx>Sąd Najwyższy dopuścił także możliwość obniżenia wysokości zachowku <xBRx></xBRx>na podstawie <xLexLink xArt="art. 5" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 5 k.c.</xLexLink> ze względu na szczególne okoliczności występujące <xBRx></xBRx>w relacjach między uprawnionym do zachowku a zobowiązanym do jego zapłaty, a więc gdy z wyjątkowych przyczyn dotyczących okoliczności leżących po stronie tych osób, przyznanie zachowku w pełnej wysokości naruszałoby zasady współżycia społecznego. Zdaniem Sądu pozwany takich faktów nie udowodnił. <xBRx></xBRx>To on zrezygnował z relacji z siostrą bez jakiegokolwiek uzasadnionego powodu.</xIx></xText> <xText><xIx> Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł, jak w pkt 1 a wyroku, na podstawie <xLexLink xArt="art. 991" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 991 k.c.</xLexLink></xIx></xText> <xText><xIx>O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie <xLexLink xArt="art. 481" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 k.c.</xLexLink>, gdyż przed wytoczeniem powództwa powódka wezwała pozwanego do zapłaty 150 000,00 zł tytułem zachowku w terminie <xBRx></xBRx>14 dni. Pozwany otrzymał to wezwanie 31 stycznia 2023 r., zatem 14 lutego 2023 r. roszczenie stało się wymagalne, a od dnia następnego pozwany pozostawał <xBRx></xBRx>w zwłoce.</xIx></xText> <xText><xIx>O kosztach procesu Sąd orzekł, jak w pkt 1 b wyroku, na podstawie <xLexLink xArt="art. 100" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 k.p.c.</xLexLink>, ponieważ powódka wygrała sprawę 91 %, a przegrała w 9 %. </xIx></xText> <xText><xIx>Powódka poniosła koszty procesu w wysokości 12 321,01 zł, w tym koszty zastępstwa prawnego w wysokości 5 400,00 zł, które zostały ustalone <xBRx></xBRx>na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia <xBRx></xBRx>22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn., Dz. U. z 2023 r., poz. 1935 ze zm.), powiększone o kwotę 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, koszty opłaty stosunkowej od pozwu <xBRx></xBRx>w wysokości 2 000,00 zł oraz koszty zaliczki na opinię biegłej w wysokości 4 904,01 zł. W związku z tym, że powódka wygrała sprawę w 91 %, to należy uznać, iż wygrała koszty procesu w wysokości 11 212,11 zł (91 % z 12 321,01 zł). </xIx></xText> <xText><xIx>W pozostałej części Sąd postępowanie umorzył, o czym orzekł, jak w pkt 2 wyroku, na podstawie <xLexLink xArt="art. 355" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 355 k.p.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 203" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 203 k.p.c.</xLexLink>, gdyż cofnięcie pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia było skuteczne, nie było sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego i nie prowadziło do obejścia prawa.</xIx></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Tomasz Choczaj

Iwona Bartel

Dominika Górecka

Iwona Bartel

Sygn. akt I C 268/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj Protokolant: Dominika Górecka po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2024 roku w Sieradzu na rozprawie sprawy z powództwaB. S. przeciwkoP. B. o zachowek 1 zasądza od pozwanegoP. B.na rzecz powódkiB. S.kwotę: a 101 000,00 zł (sto jeden tysięcy złotych) tytułem zachowku wrazz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 lutego 2023 rokudo dnia zapłaty, b 11 212,11 zł (jedenaście tysięcy dwieście dwanaście złotych 11/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkamiza opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty; 2 umarza postępowanie w pozostałej części wobec cofnięcia pozwu. UZASADNIENIE B. S.wniosła o zasądzenie odP. B.kwoty 111 000,00 zł tytułem zachowku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienieod 15 lutego 2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódkina jego rzecz kosztów procesu. Na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 r. pełnomocnik powódki cofnął pozew w zakresie kwoty przekraczającej 101 000,00 zł wraz z zrzeczeniem się roszczenia. Sąd Okręgowy ustalił, co następuje: Strony są dziećmi zmarłejT. B.. Mają jeszcze dwie siostry:E. K.orazB. K.,(bezsporne). Postanowieniem z 6 grudnia 2022 r. Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli stwierdził, że spadek poT. B., zmarłej 1 sierpnia 2022 r.wS., nabyli na podstawie testamentu i z dobrodziejstwem inwentarza:E. K.w ¼ części iP. B.w ¾ częściach,(dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli - k. 7; testament- k. 6-6 verte i k. 32-32 verte). W skład spadku po zmarłejT. B.wchodzi nieruchomość położona wZ., o powierzchni 0,1061 ha, dla której w Sądzie Rejonowym w Zduńskiej Woli prowadzona jestksięga wieczysta (...), której wartość w chwili obecnej, ale według stanuna 1 sierpnia 2022 r. wynosi 810 000,00 zł,(dowód: zeznania powódki - k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:07:52 do 00:18:38 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:09:56 do 00:25:40 oraz od 00:30:08 do 00:41:08; zeznania pozwanego - k. 250 - 250 verte i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta- koperta - k. 251, minuta od 00:18:38 do 00:28:53 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r.- płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08do 00:43:50; odpis z księgi wieczystej - k. 8 - 8 verte; opinia biegłejK. P.- k. 201 - 230 verte). T. B.chorowała na nowotwór pęcherza moczowego, nadciśnienie tętnicze nerkopochodne, zwężenie prawej tętnicy nerkowej, kardiomiopatię w stadium przewlekłej niewydolności serca, przewlekłą chorobą nerek w stadium 5. Ponadto miała cewnik permanentny implantowany do żyły szyjnej wewnętrznej prawej, nefrostomię prawostronną, wodonercze lewostronne, przepuklinę w bliźnie pooperacyjnej, przewleką obturacyjną chorobę płuc, nerwicę, nikotynizm, przewlekłe bóle głowy, cukrzycę, była po udarze, przechodziła hemodializoterapię, była po cystectomii radykalneji uretercutaneostomii prawostronnej oraz po usunięciu zaćmy. Miała orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,(dowód: zeznania powódki- k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta- k. 251, minuta od 00:07:52 do 00:18:38 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta- k. 251, minuta od 00:09:56 do 00:25:40 oraz od 00:30:08 do 00:41:08; zeznania pozwanego - k. 250 - 250 verte i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:18:38 do 00:28:53w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08 do 00:43:50; zeznania świadkaM. B.- k. 189 verte i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2013 r. - płyta - koperta - k. 251, minutaod 00:46:44 do 01:00:41; zeznania świadkaT. M.- k. 189 verte- 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 01:00:41 do 01:12:37; zeznania świadkaT. P.- k. 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 01:12:37do 01:20:43; zeznania świadkaM. W.- k. 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 01:20:43 do 01:26:25; dokumentacja medyczna - k. 33 - 160 verte). Spadkodawczyni wymagała opieki i pomocy z uwagi na zły stan zdrowia. Zajmowali się nią pozwany i córkaE. K., którzy razem z nią zamieszkiwali. Pomagali jej w codziennych czynnościach, opiekowali sięw chorobie,(dowód: zeznania powódki - k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:07:52 do 00:18:38w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawyz 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:09:56 do 00:25:40 oraz od 00:30:08 do 00:41:08; zeznania pozwanego - k. 250 - 250 vertei nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minutaod 00:18:38 do 00:28:53 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte- 189 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08 do 00:43:50; zeznania świadkaM. B.- k. 189 verte i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2013 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:46:44 do 01:00:41; zeznania świadkaT. M.- k. 189 verte- 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta- koperta - k. 251, minuta od 01:00:41 do 01:12:37; zeznania świadkaT. P.- k. 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta- k. 251, minuta od 01:12:37 do 01:20:43; zeznania świadkaM. W.- k. 190 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 01:20:43 do 01:26:25). Powódka nie miała dobrych relacji z matką z uwagi na nadużywanie alkoholu przez ojca i liczne kłótnie. Wcześnie wyprowadziła się z domu, w wieku 18 lat wyszła za mąż. Jej mąż zmarł dwa tygodnie po ślubie na raka płuc. Powódka została sama z małym dzieckiem. Przeszła załamanie nerwowe. Miała problemz mieszkaniem, schronienie znalazła u teściów. Nie miała łatwego życia. Sama chorowała na stwardnienie rozsiane i biodro. Jej stan był ciężki, lekarze nie dawali jej dużych szans. Gdy przebywała w szpitalu, brat przyjechał ze swoją nowonarodzoną córką, by ją zobaczyła. Ich relacje były wówczas dobre. Stosunki powódki z matką poprawiły się w 2010 r., po śmierci ojca. Utrzymywała kontakt z matką, odwiedzała ją w szpitalu. Nigdy nie odmówiła jej pomocy. Nie bywałau matki jedynie w czasie rekonwalescencji po operacji prawego biodra, ale miała z nią kontakt telefoniczny. W 2017 r. powódka odwiedziła matkę kilka razy, jednocześnie odwiedzała siostręE.. W 2018 r. relacje powódki ponownie się pogorszyły, gdy powódka podczas odwiedzin matki powiedziała, że w domu jest bałagan i czuć jest moczem. Matka dowiedziała się o tym, osunęła sięod córki, nie chciała jeździć do niej na święta, nie chciała jej wpuścić do domu. Mimo to, powódka odwiedzała matkę podczas jej hospitalizacji i w domu.. Pozwany w tym czasie również nie utrzymywał relacji z powódką. Dotychczas się odwiedzali. W 2019 r. zmieniła się sytuacja rodzinna powódki. Jej drugi mąż zachorował, konieczna była operacja. Nie było ich stać na mieszkanie. Prosiła matkę, by ta wynajęła jej mieszkanie naul. (...). Spadkodawczyni odmówiła. SiostraE.zapewniała, że zajmie się matką. Pozwany woził ją na dializy, czasem robiła to też powódka. Jej pomoc była jednak odrzucana, matka zapewniała, że da sobie radę sama. W opiece nad spadkodawczynią pomagała również córka pozwanego. W 2021 r. pozwany wraz z matką zaczęli odwiedzać powódkę. Był w tym czasie w konflikcie ze swoją żoną. Powódka wspierałago w tej sytuacji. Relacje rodzeństwa uległy poprawie. W 2022 r. powódka przez dwa tygodnie zajmowała się matką, czasami nocowała u niej. Przed śmiercią spadkodawczyni powódka spędziła u niej noc. Pozwany przebywał w tym czasie w pracy za granicą,(dowód: zeznania powódki - k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:07:52do 00:18:38 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:09:56do 00:25:40 oraz od 00:30:08 do 00:41:08; częściowo zeznania pozwanego- k. 250 - 250 verte i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta- k. 251, minuta od 00:18:38 do 00:28:53 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte- 189 i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta- k. 251, minuta od 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08 do 00:43:50; częściowo zeznania świadkaM. B.- k. 189 verte i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2013 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:46:44do 01:00:41). Powódka jest osobą niezdolna do pracy, ma orzeczenie o znacznym, trwałym stopniu niepełnosprawności. Od 1993 r. otrzymuje rentę. Przeszła operację biodra, ma stwardnienie rozsiane. Jest mężatką,(dowód: zeznania powódki - k. 249 verte - 250 i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta- koperta - k. 251, minuta od 00:07:52 do 00:18:38 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 - 189 i nagraniem rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:09:56 do 00:25:40 oraz od 00:30:08do 00:41:08; częściowo zeznania pozwanego - k. 250 - 250 verte i nagranie rozprawy z 12 rudnia 2024 r. - płyta - koperta - k. 251, minuta od 00:18:38do 00:28:53 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 188 verte - 189i nagranie rozprawy z 14 grudnia 2023 r. - płyta - koperta - k. 251, minutaod 00:25:40 do 00:30:08 oraz od 00:41:08 do 00:43:50; dokumentacja medyczna - k. 182 - 184). Pozwany jest osobą samodzielną, prowadzi działalność gospodarczą.Od śmierci matki nie chce utrzymywać relacji z powódką,(bezsporne). Pozwany czynił remonty i nakłady za życia matki na nieruchomość wchodzącą w skład spadku,(bezsporne). Pozwany otrzymał od matki dwie darowizny na łączną kwotę 7 400,00 zł,(bezsporne). Pismem z 30 stycznia 2023 r. powódka wezwała pozwanego orazE. K.do zapłaty na jej rzecz kwoty 150 000,00 zł w terminie 14 dni tytułem zachowku. Pozwany otrzymał to pismo 31 stycznia 2023 r.,(dowód: wezwanie wraz potwierdzeniem nadania - k. 11-11 verte). Powyższy stan faktyczny częściowo jest bezsporny, gdyż Sąd oparłgo o zgodne twierdzenia stron i o dokumenty, których prawdziwość i rzetelność nie była przez nie negowana. Sąd ustalił stan faktyczny również w oparciuo opinię biegłej ds. wyceny nieruchomości, którą uznał za jasną i wnikliwą. Ponadto opinia ta nie była negowana przez strony. Sąd nie dał wiary twierdzeniom powódki w części, w której wskazywała,że pozwany otrzymał od spadkodawczyni szereg darowizn, gdyż są one gołosłowne. Pozwany przyznał jedynie, że otrzymał kwotę 7 400,00 zł. Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie w części. Podstawę prawną jej żądania stanowiart. 991 k.c., w myśl którego zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołanido spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni - dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach - połowa wartości tego udziału (§ 1). Jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia (§ 2). Jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń zmarła pozostawiła po sobie spadek w postaci prawa własności do nieruchomości położonej wZ.o wartości według stanu na dzień 1 sierpnia 2022 r. wynoszącej 810 000,00 zł. Pozwany nie udowodnił, aby stan nieruchomości był inny, niż ten, który ustaliła biegła, nie udowodnił, jakie nakłady poczynił na tę nieruchomość i ile one wynoszą. Osobą uprawnioną po myśliart. 991 § 1 k.c.do otrzymania zachowkupoT. B.jest powódka, jako spadkobierczyni ustawowa. Roszczenie powódki o pokrycie zachowku wynosi 2/3 wartości jej udziału spadkowego, czyli 2/12 spadku (2/3 x 1/4), co w wymiarze kwotowym wyraża się sumą 135 000,00 zł (810 000,00 zł x 2/12). Powódka żądała ¾ części tego zachowku, gdyż pozwany odziedziczył w tej właśnie części spadek. Zatem kwota należnego zachowku wynosić będzie 101 250,00 zł. Powódka nie otrzymała należnego jej zachowku w postaci darowizny, powołania do spadku, bądź zapisu. Jednakże w testamencie znalazł się zapis o wydziedziczeniu powódkiz uwagi na uporczywe niedopełnianie przez nią względem matki obowiązków rodzinnych. Zgodnie z treściąart. 1008 k.c.pkt 3spadkodawca może w testamencie pozbawić zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (wydziedziczenie), jeżeli uprawniony do zachowku uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych. Sąd Okręgowy - mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy - uznał, że okoliczności wskazane w testamencie, będące podstawą wydziedziczenia nie były rzeczywiste, a co za tym idzie wydziedziczenie powódki nie było skuteczne. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i orzecznictwa, skuteczność wydziedziczenia wymaga, zgodnie z treściąart. 1008 i 1009 k.c., zarówno wskazania przez spadkodawcę w testamencie przyczyny wydziedziczenia, należącej do jednej z przyczyn zawartych w zamkniętym katalogu zart. 1008 k.c., jak i rzeczywistego istnienia wskazanych przez spadkodawcę okoliczności. Należy przy tym podkreślić, że podstawą do ustalenia przyczyny wydziedziczenia może być tylko treść testamentu, w którym spadkodawca ma obowiązek określić powody swojego rozporządzenia pozbawiającego wydziedziczonego zarówno prawa do spadku, jak i prawado zachowku. Dlatego też wydziedziczenie pozostaje nieskuteczne, jeżeli jego przyczyna nie wynika z treści testamentu - nawet gdyby w rzeczywistości przyczyna wydziedziczenia zachodziła, w związku z czym przyjmuje się,że spadkodawca winien opisać w testamencie przykłady konkretnych zachowań uprawnionego do zachowku, które wypełniałyby ustawowe przesłanki, nie jest zaś wystarczające posłużenie się ogólnymi sformułowaniami, bez wskazania konkretnych zachowań lub rodzaju obowiązków. Przyczyna wydziedziczenia powinna więc zostać w testamencie skonkretyzowana, sprecyzowana, jednoznacznie sformułowana i opisana. Nie może być przyjmowana w sposób dorozumiany, wbrew treści testamentu, z pominięciem tej treści, a także nie może zostać ustalona jako realnie istniejąca w razie braku odpowiedniej dyspozycji testamentu (patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2017 r., VI ACa 1018/16; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia13 listopada 2013 r., VI ACa 578/13). Tak więc w rozpoznawanej sprawie już sama treść testamentu pozwala stwierdzić nieskuteczność wydziedziczenia, skoro brak w nim zapisuco do konkretnych zachowań powódki stanowiących, zdaniem testatorki, przyczynę wydziedziczenia. Niezależnie od tego należy uznać, że materiał dowodowy zgromadzonyw sprawie nie wskazuje na to, aby powódka jako legitymowana do otrzymania zachowku po zmarłej matce dopuściła się względem niej rażących aktów, traktowała ją w sposób nieprzyjazny, godzących w życie i zdrowie, aby uporczywie niedopełniała względem niej obowiązków rodzinnych. Trudne relacje spadkodawczyni z córką faktycznie wynikały z jej postawy. Powódka czyniła starania, aby mieć kontakt z matką. Jako osoba schorowana, nie miała możliwości opiekowania się matką w takim wymiarze, w jakim czynił to pozwany i siostraE.lub w jakim oczekiwałaby tego spadkodawczyni. Trudno mówićo uporczywym niewywiązywaniu się z obowiązków rodzinnych, kiedy sama spadkodawczyni utrzymywała chłodne relacje z córką. Nawet, jeżeli powódka odwiedzała siostrę, widziała się również z matką. W miarę możliwości i mimo oporów spadkodawczyni, próbowała odbudować z nią relację, pomagać w opiece, odwiedzać ją w szpitalu. Ponadto nie mieszkała z matką, zatem oczywistym jest, że w takim przypadku najczęściej schorowanymi rodzicami na co dzień opiekują się dzieci z nimi mieszkające. W toku postępowania nie zostały wykazane żadne okoliczności faktyczne, które uzasadniałyby decyzję spadkodawczynio wydziedziczeniu. Na koniec Sąd rozważył możliwość zastosowania w niniejszej sprawieart. 5 k.c.Sąd stosuje prawo materialne z urzędu, dlatego nawet bez zarzutu pozwanego odnoszącego się do realizacji przez powoda jego uprawnieniaw sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego sąd powinien rozważyć, czy ze strony uprawnionego nie zachodzi nadużycie prawa podmiotowego. Jednakże okoliczności, które miałyby stanowić podstawę do uznania,że uprawnionemu nie przysługuje ta ochrona, powinny być udowodnione, a ciężar udowodnienia tych okoliczności spoczywa w tym wypadku na pozwanym (art. 6 k.c.). W doktrynie i orzecznictwie konsekwentnie wskazuje się, iż zakres zastosowania powyższego przepisu powinien być jednak stosunkowo wąski, bowiem ocena sądu, czy żądanie zapłaty sumy odpowiadającej wysokości zachowku stanowi nadużycie prawa podmiotowego, nie powinna pomijać,że prawa osoby uprawnionej do zachowku wynikają z ustawy i służą urzeczywistnieniu obowiązków moralnych, jakie spadkodawca ma wobec swoich najbliższych (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2004 r., PiP 2006, z.6, s.111). Względy te nakazują szczególną ostrożność przy podejmowaniu oceny o nadużyciu prawa żądania zapłaty sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości zachowku, która nie może opierać się jedynie na ogólnym odwołaniu siędo klauzuli generalnej zasad współżycia (patrz: wyrok Sądu ApelacyjnegowP.z dnia 9 maja 2013 r., I ACa 334/13; wyrok Sądu ApelacyjnegowW.z dnia 24 lutego 2014 r., I ACa 1204/13; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 31 marca 2011 r., OSAB 2011, z.1, poz.21; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2014 r., I ACa 1527/13). Zatem obniżenie wysokości zachowku może mieć miejsce w przypadkach zupełnie wyjątkowych. W doktrynie wskazuje się, że już samo pozbawienie uprawnionego do zachowku korzyści ze spadku w drodze dziedziczenia jest dla niego okolicznością krzywdzącą i dolegliwą, a stanu tego nie powinno jeszcze pogłębiać ograniczenie możliwości realizacji roszczeń z tytułu zachowku. W świetle zgodnego stanowiska orzecznictwa i doktryny prawa cywilnego przy ocenie istnienia podstaw do zastosowaniaart. 5 k.c.należy brać wszystkie okoliczności konkretnego przypadku, zachodzące tak po stronie zobowiązanego do zapłaty zachowku, jak i po stronie uprawnionego do zachowku (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2009 r., IV CSK 163/09, LEX nr 527197). Zdaniem Sądu podane przez pozwanego okoliczności, że powódka rzadko odwiedzała matkę, nie pomagała w sposób wystarczający w opiece nad nią, zwracała uwagę na bałagan, nie uzasadniają pozbawienia powódki prawado zachowku. Jest bezsporne, że głównie pozwany wraz z siostrąE.opiekowali się matką i dobrze wywiązywali się z tego obowiązku. Pozwany podejmując taką decyzję zdawał sobie sprawę z dolegliwości z tym związanych - w zamian za to otrzymał większość majątku matki. Ponadto nie ma w niniejszej sprawie żadnych dowodów na to, że powódka zachowywała się niewłaściwie wobec matki. Sąd Najwyższy dopuścił także możliwość obniżenia wysokości zachowkuna podstawieart. 5 k.c.ze względu na szczególne okoliczności występującew relacjach między uprawnionym do zachowku a zobowiązanym do jego zapłaty, a więc gdy z wyjątkowych przyczyn dotyczących okoliczności leżących po stronie tych osób, przyznanie zachowku w pełnej wysokości naruszałoby zasady współżycia społecznego. Zdaniem Sądu pozwany takich faktów nie udowodnił.To on zrezygnował z relacji z siostrą bez jakiegokolwiek uzasadnionego powodu. Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł, jak w pkt 1 a wyroku, na podstawieart. 991 k.c. O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawieart. 481 k.c., gdyż przed wytoczeniem powództwa powódka wezwała pozwanego do zapłaty 150 000,00 zł tytułem zachowku w terminie14 dni. Pozwany otrzymał to wezwanie 31 stycznia 2023 r., zatem 14 lutego 2023 r. roszczenie stało się wymagalne, a od dnia następnego pozwany pozostawałw zwłoce. O kosztach procesu Sąd orzekł, jak w pkt 1 b wyroku, na podstawieart. 100 k.p.c., ponieważ powódka wygrała sprawę 91 %, a przegrała w 9 %. Powódka poniosła koszty procesu w wysokości 12 321,01 zł, w tym koszty zastępstwa prawnego w wysokości 5 400,00 zł, które zostały ustalonena podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn., Dz. U. z 2023 r., poz. 1935 ze zm.), powiększone o kwotę 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, koszty opłaty stosunkowej od pozwuw wysokości 2 000,00 zł oraz koszty zaliczki na opinię biegłej w wysokości 4 904,01 zł. W związku z tym, że powódka wygrała sprawę w 91 %, to należy uznać, iż wygrała koszty procesu w wysokości 11 212,11 zł (91 % z 12 321,01 zł). W pozostałej części Sąd postępowanie umorzył, o czym orzekł, jak w pkt 2 wyroku, na podstawieart. 355 k.p.c.w zw. zart. 203 k.p.c., gdyż cofnięcie pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia było skuteczne, nie było sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego i nie prowadziło do obejścia prawa.

15/252000/0000503/C

Sąd Okręgowy w Sieradzu

I Wydział Cywilny

150520000001006_II_Ka_000319_2024_Uz_2024-12-20_002

II Ka 319/24

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:04.0 CET

2025-01-20 09:28:54.0 CET

15052000

1006

SENTENCE

Sygn. akt II Ka 319/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Suwałkach w II Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: Sędzia Jacek Przygucki Protokolant: Klaudia Krakowska przy udziale oskarżyciela publicznego - Inspektora Pracy Luizy Chojnowskiej po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 r. sprawy J. K. obwinionej z art. 10 ust. 1 Ustawy z dn. 10.01.2018 r. o ograniczeniu handlu w niedzielę i święta oraz niektóre dni na skutek apelacji wnies

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Agnieszka Zatorska" xPublisher="agnieszka.zatorska" xEditorFullName="Edyta Basaj" xEditor="edyta.basaj" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="1" xFlag="published" xVolType="15/052000/0001006/Ka" xYear="2024" xVolNmbr="000319" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt II Ka 319/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xBx></xText> <xText xALIGNx="right"> Dnia 20 grudnia 2024 r.</xText> <xText>Sąd Okręgowy w Suwałkach w II Wydziale Karnym w składzie:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="153"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="492"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Przewodniczący:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Sędzia Jacek Przygucki</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Protokolant:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Klaudia Krakowska</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>przy udziale oskarżyciela publicznego - Inspektora Pracy Luizy Chojnowskiej</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 r.</xText> <xText>sprawy <xAnon>J. K.</xAnon> obwinionej z art. 10 ust. 1 Ustawy z dn. 10.01.2018 r. o ograniczeniu handlu w niedzielę i święta oraz niektóre dni</xText> <xText>na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionej</xText> <xText>od wyroku Sądu Rejonowego w Olecku z dnia 27.09.2024 r.</xText> <xText>w sprawie o sygn. akt II W 156/24</xText> <xText>I. Zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>w punkcie I uniewinnia obwinioną <xAnon>J. K.</xAnon> od popełnienia zarzucanego jej czynu.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>uchyla punkt II.</xText> </xUnit> <xText>II. Kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>SSO Jacek Przygucki</xIx></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Jacek Przygucki

Agnieszka Zatorska

Klaudia Krakowska

Edyta Basaj

Sygn. akt II Ka 319/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Suwałkach w II Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: Sędzia Jacek Przygucki Protokolant: Klaudia Krakowska przy udziale oskarżyciela publicznego - Inspektora Pracy Luizy Chojnowskiej po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 r. sprawyJ. K.obwinionej z art. 10 ust. 1 Ustawy z dn. 10.01.2018 r. o ograniczeniu handlu w niedzielę i święta oraz niektóre dni na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionej od wyroku Sądu Rejonowego w Olecku z dnia 27.09.2024 r. w sprawie o sygn. akt II W 156/24 I. Zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że: 1 w punkcie I uniewinnia obwinionąJ. K.od popełnienia zarzucanego jej czynu. 2 uchyla punkt II. II. Kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa. SSO Jacek Przygucki

15/052000/0001006/Ka

Sąd Okręgowy w Suwałkach

II Wydział Karny

152510000002006_IV_K_000089_2023_Uz_2024-12-20_001

IV K 89/23

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-14 18:00:11.0 CET

2025-01-25 12:21:47.0 CET

15251000

2006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IV K 89/23 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formul

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Beata Suliga" xPublisher="beata.suliga" xEditorFullName="Beata Suliga" xEditor="beata.suliga" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="9" xFlag="published" xVolType="15/251000/0002006/K" xYear="2023" xVolNmbr="000089" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="32"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="33"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="151"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="42"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="15"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="109"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="14"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="5"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="114"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="71"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="99"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>Formularz UK 1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>IV K 89/23</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText><xIx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>USTALENIE FAKTÓW </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>A. W. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Czyn I. z aktu oskarżenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W dniu 24 marca 2021 roku z <xAnon>J. S.</xAnon> – główną księgową <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> w <xAnon>R.</xAnon> skontaktował się telefonicznie mężczyzna podający się za funkcjonariusza <xAnon> (...) Biura (...)</xAnon>. Mężczyzna przedstawił się oraz podał numer swojej legitymacji służbowej.</xText> <xText>Mężczyzna poinformował <xAnon>J. S.</xAnon>, że <xAnon> (...) Biuro (...)</xAnon> prowadzi akcję skierowaną przeciwko pracownikom banku spółdzielczego, którzy usiłują włamać się na konto bankowe <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> i dokonać kradzieży środków pieniężnych firmy. Mężczyzna kazał <xAnon>J. S.</xAnon> wykonać kilka przelewów z konta Spółki na podane przez niego rachunki bankowe w celu zapobieżenia kradzieży pieniędzy.</xText> <xText><xAnon>J. S.</xAnon> uznała twierdzenia mężczyzny za wiarygodne i zaczęła stosować się do jego poleceń.</xText> <xText><xAnon>J. S.</xAnon> podała mężczyźnie login i hasło do bankowości elektronicznej <xAnon> Banku (...)</xAnon> oraz hasło weryfikujące nadesłane na jej telefon komórkowy w formie wiadomości sms.</xText> <xText>Mężczyzna polecił <xAnon>J. S.</xAnon> opuszczenie siedziby spółki co też ta uczyniła.</xText> <xText>W godzinach 13:08 - 19:05 na numer telefonu <xAnon>J. S.</xAnon> zaczęły przychodzić kody autoryzacyjne do przelewów z rachunku <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> na kwoty od 20.000 złotych do 98.000 złotych, które <xAnon>J. S.</xAnon> przekazywała sprawcy. Na rachunku bankowym o numerze <xAnon> (...)</xAnon> prowadzonym w <xAnon> Banku (...) Oddział</xAnon> w <xAnon>K.</xAnon>, wykonano 20 operacji, w wyniku których przelano łącznie kwotę 1.534.000,00 złotych oraz usiłowano wykonać 5 kolejnych przelewów na łączną kwotę 412.000,00 złotych.</xText> <xText>Powyższe środki pieniężne zostały przelane na rachunki bankowe należące m.in. do <xAnon>A. W. (1)</xAnon> i <xAnon>M. S. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>J. S.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1051-1052, k. 21-23, k. 84-88</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Na konto o numerze <xAnon> (...)</xAnon> założone na dane <xAnon>A. W. (1)</xAnon> nieustalone dotychczas osoby dokonały czterech przelewów, w tym trzech w kwotach po 98.000,00 złotych i jednego w kwocie 90.000,00 złotych.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Operacje na rachunku bankowym o numerze <xAnon> (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 14</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W dniu 23 lutego 2021 roku <xAnon>A. W. (1)</xAnon> założył w placówce <xBx><xAnon> Banku (...) SA</xAnon></xBx> w <xAnon>Z.</xAnon> konto bankowe o numerze <xBx><xAnon> (...)</xAnon></xBx>. Do założenia rachunku bankowego oskarżonego namówił nieustalony dotychczas mężczyzna. Umowę w imieniu Banku podpisała <xAnon>I. B.</xAnon>.</xText> <xText>W dokumencie „Informacja o kliencie”, na którym <xAnon>A. W. (1)</xAnon> złożył swój podpis wpisane zostały jego dane personalne, dane kontaktowe, seria i numer <xAnon>dowodu osobistego (...)</xAnon> oraz jego data ważności 11 kwietnia 2026 roku.</xText> <xText>Do rachunku bankowego wydano dwie karty:</xText> <xText>- w dniu 23 lutego 2021 roku kartę 48 <xAnon> (...)</xAnon>; karta ta w dniu 24 lutego 2021 roku została wysłana pocztą, przesyłką zwykłą, na adres <xAnon>ulica (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) Z.</xAnon>.</xText> <xText>- w dniu 3 marca 2021 roku kartę 48 <xAnon> (...)</xAnon>; karta ta w dniu 5 marca 2021 roku została wysłana pocztą, przesyłką zwykłą, na adres <xAnon>ulica (...)</xAnon>, <xAnon>(...)-(...) Z.</xAnon>.</xText> <xText>Oskarżony spotkał mężczyznę, który nakłonił go do założenia rachunku bankowego w <xAnon> Banku (...) SA</xAnon> w <xAnon>Z.</xAnon> kilka dni wcześniej w parku.</xText> <xText>Całą dokumentację dotyczącą rachunku bankowego, w tym kartę bankomatową oraz dane dostępowe do bankowości elektronicznej oskarżony przekazał nieustalonemu dotychczas mężczyźnie. Mężczyźnie oskarżony przekazał także swój dowód osobisty.</xText> <xText>Mimo wcześniejszych ustaleń <xAnon>A. W. (1)</xAnon> nie otrzymał od mężczyzny pieniędzy za założenie rachunku bankowego oraz przekazanie dowodu osobistego.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>I. B.</xAnon></xText> <xText>Umowa rachunku bankowego</xText> <xText>Umowa Karty <xAnon>M.</xAnon> <xAnon>V.</xAnon> Konto 360</xText> <xText>Informacja o kliencie</xText> <xText><xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon></xText> <xText>Wyjaśnienia <xAnon>A. W. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 742-744</xText> <xText>k. 576</xText> <xText>k. 763</xText> <xText>k. 1106 (oryginał)</xText> <xText>k. 763 A</xText> <xText>k. 1106 (oryginał)</xText> <xText>k. 578-579</xText> <xText>k. 1048—<xAnon> (...)</xAnon></xText> <xText>k. 706-708, k. 727-728, k. 870-872</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Czytelny podpis <xAnon> (...)</xAnon> na Umowie Karty Millennium <xAnon>V.</xAnon> z dnia 23 lutego 2021 roku i na dokumencie „Informacja o kliencie – Dane ogólne <xAnon>C.</xAnon>” z dnia 23 lutego 2021 roku zostały nakreślone przez <xAnon>A. W. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia z zakresu badań dokumentów</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1106</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W toku postępowania przygotowawczego dokonano blokady środków pieniężnych znajdujących się na rachunku bankowym <xAnon>A. W. (1)</xAnon> w kwocie 372.802,12 złotych.</xText> <xText>Pieniądze zostały w dniu 14 września 2021 roku przekazane na rachunek bankowy <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon></xText> <xText>Pieniądze w kwocie 11.197,88 złotych zostały wypłacone z rachunku bankowego przed jego blokadą.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon></xText> <xText>wraz z zestawieniem transakcji</xText> <xText><xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 125-126</xText> <xText>k. 439</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.2.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. S. (2)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Czyn III. z aktu oskarżenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W dniu 24 marca 2021 roku z rachunku bankowego <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> o numerze <xAnon> (...)</xAnon> na rachunek bankowy o numerze <xBx><xAnon> (...)</xAnon></xBx> prowadzony w <xBx><xAnon>S.</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon></xBx> na dane <xAnon>M. S. (1)</xAnon> dokonano jednego przelewu w wysokości 50.000,00 złotych.</xText> <xText>Z przedmiotowego konta następnie przelano na rachunek bankowy o numerze <xBx><xAnon> (...)</xAnon></xBx> prowadzony w tym samym banku na dane <xAnon>M. S. (1)</xAnon> kwotę 5.000 Euro (23.196,00 złotych).</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon> wraz z historią rachunku</xText> <xText>Pismo <xAnon>S.</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 285-286</xText> <xText>k. 1089-1093</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Umowa rachunku bankowego o numerze <xAnon> (...)</xAnon> prowadzonego w PLN oraz umowa rachunku bankowego o numerze <xAnon> (...)</xAnon> prowadzonego w EURO zostały zawarte w dniu 3 marca 2021 roku w kanałach zdalnego kontaktu klienta z bankiem na postawie eWniosku.</xText> <xText>Przelew autoryzacyjny został wykonany z rachunku bankowego o numerze <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> <xText>Do eWniosku została dołączona kserokopia dowodu osobistego <xAnon>M. S. (1)</xAnon> o serii i numerze DAJ <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> <xText>Rachunek bankowy o numerze <xAnon> (...)</xAnon> prowadzony był <xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon>. Umowę rachunku, umowę o kartę z <xAnon> (...) Bankiem (...) SA Oddziałem</xAnon> w <xAnon>Z.</xAnon> przy <xAnon>ulicy (...)</xAnon> <xAnon>M. S. (1)</xAnon> zawarł w dniu 1 marca 2021 roku. Na umowie widnieje podpis <xAnon>M. S. (1)</xAnon>.</xText> <xText>W dokumencie Dane Klienta indywidualnego, na którym <xAnon>M. S. (1)</xAnon> złożył swój podpis wpisane zostały jego dane personalne, dane kontaktowe, seria i numer <xAnon>dowodu osobistego (...)</xAnon> oraz jego data ważności 11 czerwca 2029 roku.</xText> <xText>Dokumenty związane z tymi rachunkiem bankowym oraz karty bankomatowe <xAnon>M. S. (1)</xAnon> przekazał nieustalonemu mężczyźnie w zamian za co otrzymał gratyfikację finansową w kwocie 50,00 złotych. Mężczyzna ten namówił oskarżonego do założenia rachunku bankowego. Nieznanemu mężczyźnie oskarżony przekazał także swój dowód osobisty, który posłużył do założenia przedmiotowych rachunków bankowych oraz telefon.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon></xText> <xText>Umowa</xText> <xText>Dane klienta Indywidualnego</xText> <xText>Opinia biegłego grafologa</xText> <xText>Wyjaśnienia</xText> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 1089</xText> <xText>k. 1285 a</xText> <xText>k. 1294-1302</xText> <xText>k. 1309-1311</xText> <xText>k. 1049-1050, k. 865-867, k. 665-667, k. 687-689, k. 790-792, k. 793-795</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W toku postępowania przygotowawczego dokonano blokady środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych <xAnon>M. S. (1)</xAnon> w kwotach 11.295,82 złotych i 2.949,04 Euro. Pieniądze zostały zwrócone <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Potwierdzenia zlecenia płatniczego</xText> <xText><xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 422-423, k. 425</xText> <xText>k. 429</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.3.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>A. W. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Czyn II. z aktu oskarżenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W dniu 16 lutego 2021 roku o godzinie 09:43 <xAnon>A. W. (1)</xAnon> zgłosił w Urzędzie Miasta <xAnon>Z.</xAnon> utratę dowodu osobistego o serii i numerze <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> <xText>Zgłoszenie od oskarżonego przyjmowała <xAnon>I.</xAnon> <xAnon>B.</xAnon>. Świadek pouczyła oskarżonego, że oświadczenie składa pod rygorem odpowiedzialności karnej, gdyż taki obowiązek nakłada na nią <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20101671131" xTitle="Ustawa z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych" xAddress="Dz. U. z 2010 r. Nr 167, poz. 1131">ustawa z dnia 6 sierpnia 2010 roku o dowodach osobistych</xLexLink>.</xText> <xText>Oskarżony w tym dniu nadal był w posiadaniu dowodu osobistego, gdyż w dniu 23 lutego 2021 roku na jego podstawie zawarł umowę o prowadzenie rachunku bankowego o numerze <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Formularz zgłoszenia utraty lub uszkodzenia dowodu osobistego</xText> <xText>Zeznania <xAnon>I.</xAnon></xText> <xText><xAnon>B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 825</xText> <xText>k. 935 (oryginał)</xText> <xText>k. 839-843</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W dniu 3 marca 2022 roku, przebywając w Zakładzie Karnym w <xAnon>K.</xAnon>, za pośrednictwem administracji tego <xAnon> Zakładu (...)</xAnon> złożył wniosek o wydanie nowego dowodu osobistego. Wniosek wpłynął do Urzędu Miasta <xAnon>B.</xAnon>.</xText> <xText>Wniosek został częściowo wypełniony przez oskarżonego.</xText> <xText>Wniosek zawierał pouczenie o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia, pod którym <xAnon>A. W. (1)</xAnon> wpisał datę i złożył swój podpis. Oskarżony tym samym potwierdził prawdziwość wskazanych we wniosku danych, w tym utratę dowodu osobistego, mimo, iż faktycznie przekazał go nieznanemu mężczyźnie przy zakładaniu rachunku bankowego, który posłużył do popełnienia przestępstwa na szkodę <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wniosek o wydanie dowodu osobistego</xText> <xText>Wyjaśnienia <xAnon>A. W. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 894-895</xText> <xText>k. 872</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.1.4.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Czyn IV. z aktu oskarżenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W dniu 1 czerwca 2021 roku o godzinie 10:56 <xAnon>M. S. (1)</xAnon> zgłosił w Urzędzie Miasta <xAnon>Z.</xAnon> utratę dowodu osobistego. Oskarżony wypełnił formularz zgłoszenia utraty dowodu osobistego o serii i numerze DAJ <xAnon> (...)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Formularz zgłoszenia utraty lub uszkodzenia dowodu osobistego</xText> <xText>Zeznania <xAnon>I.</xAnon></xText> <xText><xAnon>B.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 831</xText> <xText>k. 839-843</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W dniu 9 czerwca 2021 roku <xAnon>M. S. (1)</xAnon> złożył w Urzędzie Miasta <xAnon>Z.</xAnon> wniosek o wydanie nowego dowodu osobistego. We wniosku jako powód ubiegania się o wydanie nowego dowodu osobistego oskarżony wskazał utratę poprzedniego dowodu.</xText> <xText>W treści wniosku zawarte było pouczenie o odpowiedzialności karnej za zatajenie prawdy lub podanie nieprawdziwych danych zgodnie z <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 233 § 1</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="§ 6" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">§ 6 k.k.</xLexLink></xText> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon> złożył podpis pod wskazanym pouczeniem, mimo, że podał nieprawdziwe dane o okolicznościach utraty dowodu osobistego.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wniosek o wydanie dowodu osobistego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>k. 830</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OCena DOWOdów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xBx><xAnon>J. S.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Zeznania <xBx><xAnon>J. S.</xAnon></xBx> zasługują na wiarygodność. W złożonych zeznaniach świadek szczegółowo opisała okoliczności w jakich doszło do popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> Zeznania świadka są jasne, logiczne i spójne na nadto korespondują z załączonymi dokumentami.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xBx><xAnon>W. K.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Zeznania <xBx><xAnon>W. K.</xAnon> </xBx>zasługują na wiarygodność. Świadek pełnił funkcję prezesa <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> W złożonych zeznaniach świadek opisał okoliczności w jakich doszło do popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> oraz wskazał wysokość szkody. Zeznania świadka są jasne, logiczne i spójne na nadto korespondują z załączonymi dokumentami.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania</xText> <xText><xBx><xAnon>K. G.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Zeznania <xBx><xAnon>K. G.</xAnon></xBx> zasługują na wiarygodność. Świadek pracuje w <xAnon> Banku (...) SA</xAnon>. W złożonych zeznaniach świadek zrelacjonowała przebieg rozmowy <xAnon>J. S.</xAnon> z infolinią Banku po tym jak ta zorientowała się, iż została oszukana tzw. metodą „na policjanta”.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xBx><xAnon>I. B.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Zeznania <xAnon>I. B.</xAnon> zasługują na wiarygodność. Świadek w imieniu <xAnon> Banku (...) SA</xAnon> zawarła z <xAnon>A. W. (1)</xAnon> umowę rachunku bankowego o numerze <xAnon> (...)</xAnon>. W złożonych zeznaniach świadek opisała procedurę obowiązującą pracowników Banku przy zawieraniu umów o prowadzenie rachunku bankowego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xBx><xAnon>I.</xAnon> <xAnon>B.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Zeznania <xBx><xAnon>I.</xAnon> <xAnon>B.</xAnon></xBx> zasługują na wiarygodność. Świadek pracuje w Urzędzie Miasta <xAnon>Z.</xAnon> na stanowisku podinspektora. W złożach zeznaniach świadek opisała procedurę zgłaszania utraty dowodu osobistego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wyjaśnienia <xBx><xAnon>A. W. (1)</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Wyjaśnienia <xBx><xAnon>A. W. (1)</xAnon></xBx> zasługują na wiarygodność częściowo. Oskarżony składał wyjaśnienia zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak i w toku postępowania sądowego. Na początkowym etapie śledztwa oskarżony zaprzeczył jakoby założył na swoje dane rachunek bankowy w <xAnon> Banku (...)</xAnon> a nawet złożył wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego do spraw badania pisma ręcznego by ten zbadał podpis na umowie o prowadzenie rachunku bankowego. Ostatecznie oskarżony przyznał się do założenia rachunku bankowego w <xAnon> Banku (...)</xAnon>, na który została przelana część pieniędzy <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> a także do tego, że wiedział, iż posłuży on do popełnienia przestępstwa. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że po założeniu rachunku bankowego przykazał mężczyźnie, który namówił go do jego założenia dokumenty otrzymane w banku oraz swój dowód osobisty. W złożonych wyjaśnieniach oskarżony wyjaśnił również motywy swojego działania. Oskarżony podał, że po założeniu rachunku bankowego zgłosił kradzież dowodu osobistego. Powyższe twierdzenie nie zasługuje jednak na wiarygodność, gdyż z załączonych do akt sprawy dokumentów wynika, że oskarżony zgłosił utratę dowodu osobistego w dniu 16 lutego 2021 roku a rachunek bankowy w <xAnon> Banku (...)</xAnon> założył w dniu 23 lutego 2021 roku. W złożonych wyjaśnieniach oskarżony przyznał, że we wniosku o wydanie dowodu osobistego znajdowało się pouczenie o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Wyjaśnienia <xBx><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Wyjaśnienia <xBx><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xBx> zasługują na wiarygodność częściowo. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że za namową nieznanego mężczyzny założył rachunki bankowe w trzech bankach: <xAnon> (...) SA</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon> Agricole i <xAnon> Banku (...)</xAnon>. Dokumenty związane z założeniem przedmiotowych rachunków bankowych przekazał nieznanemu mężczyźnie, w tym kody <xAnon> (...)</xAnon>, które w późniejszym czasie przyszył na wskazany przez niego w umowach adres. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że nieznany mężczyzna powiedział mu, że nie może założyć rachunków bankowych na swoje dane z uwagi na zajęcia komornicze. W złożonych wyjaśnieniach oskarżony przyznał, iż słyszał, że przestępcy nakłaniają inne osoby do zakładania rachunków bankowych, które później wykorzystują do oszustw. Z załączonych do akt sprawy dokumentów wynika, że oskarżony założył rachunek bankowy także <xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon>., z którego później wykonano przelew autoryzacyjny przy zakładaniu na jego dane rachunku bankowego <xAnon>S.</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon>. To na ten rachunek bankowy wykonano przelew w kwocie 50.000 złotych z rachunku bankowego <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> W złożonych wyjaśnieniach oskarżony przyznał, iż nieznanemu mężczyźnie przekazał także swój dowód osobisty. Oskarżony przyznał również, że złożył wniosek o wydanie nowego dowodu osobistego, który zawierał pouczenie o odpowiedzialności karnej za zatajenie prawdy lub podanie nieprawdziwych danych zgodnie z <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 233 § 1</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="§ 6" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">§ 6 k.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODSTAWA PRAWNA WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xAnon>A. W. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText>Oskarżony <xAnon>A. W. (1)</xAnon> swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 64;art. 64 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 64 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Pomocnictwo do czynu stanowi odrębny typ czynu zabronionego, skoro pomocnicy sprawców przestępstw naruszają odmienną normę sankcjonowaną od tej charakterystycznej dla zrealizowania sprawstwa, wynikający z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> Jest to samodzielna forma sprawcza innego przestępstwa uzupełnionego opisem udzielenia pomocy, co pozwala przyjąć, że pomocnik może działać z zamiarem ewentualnym nawet wówczas, gdy w przypadku sprawcy bezpośredniego, któremu pomocnik ułatwia realizację znamion przestępstwa, niezbędne jest wykazanie działania z zamiarem bezpośrednim, a nawet kierunkowym. Zamiar udzielającego pomocy ma więc charakter autonomiczny i odnosi się nie do czynu bezpośredniego sprawcy, lecz do znamion strony przedmiotowej pomocnictwa, co oznacza, że pomocnik co najmniej godzi się na to, że swoim zachowaniem ułatwia popełnienie tego czynu bezpośrednim sprawcy. Odnosząc powyższe rozważania do pomocnictwa do występku oszustwa stwierdzić należy, że nawet jeśli przestępstwo charakteryzujące się celem w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej należy do tzw. przestępstw kierunkowych i może być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, to w przypadku formy zjawiskowej pomocnictwa do tego przestępstwa, sprawca może działać również z zamiarem ewentualnym <xIx>(wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - II Wydział Karny z dnia 12 sierpnia 2020 r., II AKa 249/19). </xIx></xText> <xText>Oskarżony założył rachunek bankowy, który został wykorzystany do popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> Oskarżony przekazał nieustalonemu dotychczas sprawcy dokumenty, które otrzymał w banku oraz swój dowód osobisty. Oskarżony nigdy nie był zainteresowany prowadzeniem tego rachunku bankowego i założył go dla innej osoby, która chciała się nim posłużyć nie ujawniając swojej tożsamości. Powyższe działania oskarżonego ułatwiły nieustalonym dotychczas sprawcom popełnienie przestępstwa oszustwa <xIx>(zob. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 6 grudnia 2022 r. IV KK 98/22).</xIx></xText> <xText>Popełnienie przestępstwa oszustwa nie byłoby możliwe w takim zakresie w jakim zostało popełnione, gdyby zawczasu nieustaleni dotychczas sprawcy nie zapewnili sobie dostępu do rachunku bankowego, na który zostaną przelane pieniądze i z którego będą mogli bezpiecznie i bez ujawniania swojej tożsamości je podjąć.</xText> <xText>Oskarżony co najmniej godził się na ułatwienie popełnienia przestępstwa oszustwa. Oskarżony zresztą sam przyznał, że wiedział, iż założony przez niego rachunek bankowy posłuży do popełnienia przestępstwa oszustwa.</xText> <xText>Na rachunku bankowym <xAnon>A. W. (1)</xAnon> wpłynęła w kwocie 372.802,12 złotych dlatego do kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> należało dodać <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach <xLexLink xArt="art. 64;art. 64 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 64 § 1 k.k.</xLexLink> Sąd Rejonowy w Zgierzu wyrokiem łącznym z dnia 24 listopada 2016 roku w sprawie II K 645/16 wymierzył <xAnon>A. W. (1)</xAnon> karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Skazany karę tą odbywał w okresie od 28 września 2016 roku, godzina 00:25 do dnia 27 marca 2019 roku, godzina 00:25.</xText> <xText>Wyrokiem łącznym została objęta m.in. kara 1 roku pozbawienia wolności orzeczona wobec <xAnon>A. W. (1)</xAnon> wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 20 maja 2015 roku w sprawie II K 298/15 za przestępstwo z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink> ( odpisy wyroków k. 661-662, k. 663-664)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon> swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 18;art. 18 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 18 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Oskarżony założył rachunek bankowy w <xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon>. a następnie przekazał nieustalonemu dotychczas sprawcy dokumenty, które otrzymał w banku oraz swój dowód osobisty. Z rachunku tego wyszedł przelew autoryzacyjny przy zakładaniu rachunków bankowych na dane personalne oskarżonego w <xAnon>S.</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon>. Oskarżony nie był zainteresowany prowadzeniem rachunku bankowego <xAnon> (...) Bank (...) SA</xAnon>. i założył go dla innej osoby, która chciała się nim posłużyć nie ujawniając swojej tożsamości. Powyższe działania oskarżonego ułatwiły nieustalonym dotychczas sprawcom popełnienie przestępstwa oszustwa na szkodę <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> <xIx>(zob. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 6 grudnia 2022 r. IV KK 98/22).</xIx></xText> <xText>Popełnienie przestępstwa oszustwa nie byłoby możliwe w takim zakresie w jakim zostało popełnione, gdyby zawczasu nieustaleni dotychczas sprawcy nie zapewnili sobie dostępu do rachunku bankowego, na który zostaną przelane pieniądze i z którego będą mogli bezpiecznie i bez ujawniania swojej tożsamości je podjąć.</xText> <xText>Oskarżony co najmniej godził się na ułatwienie popełnienia przestępstwa oszustwa. Oskarżony zresztą sam przyznał, iż słyszał, że przestępcy nakłaniają inne osoby do zakładania rachunków bankowych, które później wykorzystują do oszustw</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xAnon>A. W. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText>Każdy z oskarżonych wypełnił także znamiona przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 6" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 233 § 6 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 233 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>Przepis <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 233 § 1</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="§ 6" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">§ 6 k.k.</xLexLink> wymaga, aby złożenie oświadczenia miało oparcie w przepisie ustawy; ustawa musi wprost przewidywać odebranie takiego oświadczenia pod groźbą odpowiedzialności karnej. Tylko zatem w sytuacji, gdy istnieje podstawa ustawowa do odebrania takiego oświadczenia i odbierający takie oświadczenie uprzedził składającego oświadczenie o odpowiedzialności karnej za złożenie nieprawdziwego oświadczenia (<xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 233 § 3</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="§ 6" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">§ 6 k.k.</xLexLink>) spełnione są wskazane w <xLexLink xArt="art. 1;art. 1 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 1 § 1 k.k.</xLexLink> warunki do pociągnięcia danej osoby do odpowiedzialności karnej <xIx>(wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 12 kwietnia 2022 r. I KK 76/22).</xIx></xText> <xText>Na dzień składania wniosku o wydanie dowodu osobistego przez <xAnon>A. W. (1)</xAnon> w myśl <xLexLink xArt="art. 28" xIsapId="WDU20101671131" xTitle="Ustawa z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych" xAddress="Dz. U. z 2010 r. Nr 167, poz. 1131">art. 28 ustawy z dnia 6 sierpnia 2010 roku o dowodach osobistych</xLexLink> wniosek o wydanie dowodu osobistego zawierał m.in. oświadczenie o prawdziwości danych, o których mowa w pkt 1-9, oraz klauzulę o treści: ,,Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.''.</xText> <xText>Na dzień składania wniosku o wydanie dowodu osobistego przez <xAnon>M. S. (1)</xAnon> w myśl <xLexLink xArt="art. 28" xIsapId="WDU20101671131" xTitle="Ustawa z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych" xAddress="Dz. U. z 2010 r. Nr 167, poz. 1131">art. 28 ustawy z dnia 6 sierpnia 2010 roku o dowodach osobistych</xLexLink> wniosek o wydanie dowodu osobistego zawierał m.in. pouczenie o odpowiedzialności karnej za podanie nieprawdziwych danych lub zatajenie danych.</xText> <xText>Obaj oskarżeni w składanych wnioskach o wydanie dowodów osobistych zawarli nieprawdziwe informacje tj. dotyczące utraty dowodu osobistego. Oskarżeni nie utracili dowodów osobistych tylko przekazali je nieustalonym osobom po zawarciu umów o prowadzenie rachunków bankowych. Obaj oskarżeni byli też świadomi tego, że wypełniając wnioski niezgodnie z prawdą narażają się na odpowiedzialność karną za złożenie fałszywych oświadczeń.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.3. Warunkowe umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">3.4. Umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>3.5. Uniewinnienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i <xBRx></xBRx>środki związane z poddaniem sprawcy próbie </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się <xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xAnon>A. W. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Wymierzając oskarżonemu <xAnon>A. W. (1)</xAnon> karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 1. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- zjawiskową postać przestępstwa,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- uprzednią karalność,</xText> <xText>- działanie w warunkach <xLexLink xArt="art. 64;art. 64 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 64 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- wysokość wyrządzonej szkody,</xText> <xText>- częściowe przyznanie się do zarzucanego czynu,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xAnon>A. W. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Wymierzając oskarżonemu <xAnon>A. W. (1)</xAnon> karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 2. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- sposób życia przed jak i po popełnieniu przestępstwa,</xText> <xText>- uprzednią karalność,</xText> <xText>- częściowe przyznaje się do zarzucanego czynu,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Wymierzając oskarżonemu <xAnon>M. S. (1)</xAnon> karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 3. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- zjawiskową postać przestępstwa,</xText> <xText>- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej,</xText> <xText>- uprzednią karalność,</xText> <xText>- sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu,</xText> <xText>- wysokość wyrządzonej szkody,</xText> <xText>- częściowe przyznanie się do zarzucanego czynu,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Wymierzając oskarżonemu <xAnon>M. S. (1)</xAnon> karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 4. wyroku Sąd miał na względnie:</xText> <xText>- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu,</xText> <xText>- sposób życia przed jak i po popełnieniu przestępstwa,</xText> <xText>- uprzednią karalność,</xText> <xText>- częściowe przyznaje się do zarzucanego czynu,</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xAnon>A. W. (1)</xAnon></xText> <xText><xAnon>M. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Przy wymiarze kar łącznych pozbawienia wolności <xAnon>A. W. (1)</xAnon> i <xAnon>M. S. (1)</xAnon> Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności mające znaczenie przy wymiarze kar jednostkowych jak też powiązanie czasowo - przestrzenne czynów zarzucanych oskarżonym. Znaczna społeczna szkodliwość przedmiotowych czynów przemawiała za przyjęciem przy wymiarze kary łącznej zasady kumulacji. Za zasadą zbliżoną do absorpcji przemawia natomiast daleko posunięta łączność czasowo - przedmiotowa czynów. Mając powyższe na uwadze kara łączna została wymierzona przy zastosowaniu zasady asperacji zbliżonej do absorpcji.</xText> <xText>Wymierzone oskarżonym kary jednostkowe jak i kary łączne są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych im czynów i współmierne do stopnia ich winy. Kary te uwzględniają cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie mają osiągnąć w stosunku do oskarżonych. Jednocześnie orzeczone kary stanowią wyraźny sygnał dla społeczeństwa i osób z otoczenia oskarżonych, iż zachowania przestępcze spotykają się ze sprawiedliwą sankcją karną, a osoba za nie odpowiedzialna nie uniknie konsekwencji prawnych. Kary te realizują, więc także cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xBx>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 1 k.k.</xLexLink> Sąd zobowiązał oskarżonego <xAnon>A. W. (1)</xAnon> do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego <xAnon> - (...) Sp. z o.o.</xAnon> w <xAnon>R.</xAnon> kwoty 11.197,88 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty w związku z czynem z punktu 1. wyroku.</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xBx>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 1 k.k.</xLexLink> Sąd zobowiązał oskarżonego <xAnon>M. S. (1)</xAnon> do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego <xAnon> - (...) Sp. z o.o.</xAnon> w <xAnon>R.</xAnon> kwoty 25.268,65 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty w związku z czynem z punktu 3. wyroku.</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 45;art. 45 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 45 § 1 k.k.</xLexLink> Sąd orzekł wobec oskarżonego <xAnon>M. S. (1)</xAnon> przepadek równowartości korzyści majątkowej w kwocie 50 osiągniętej z przestępstwa z punktu III. wyroku.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>inne zagadnienia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText><xIx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, <xBRx></xBRx>a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KOszty procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Sąd zwolnił oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych mając na względzie ich sytuację majątkową jak i wysokość orzeczonego wobec nich obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podpis </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Beata Suliga

Beata Suliga

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt IV K 89/23 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1 USTALENIE FAKTÓW 1.1 Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1. A. W. (1) Czyn I. z aktu oskarżenia Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 24 marca 2021 roku zJ. S.– główną księgową(...) Sp. z o.o.wR.skontaktował się telefonicznie mężczyzna podający się za funkcjonariusza(...) Biura (...). Mężczyzna przedstawił się oraz podał numer swojej legitymacji służbowej. Mężczyzna poinformowałJ. S., że(...) Biuro (...)prowadzi akcję skierowaną przeciwko pracownikom banku spółdzielczego, którzy usiłują włamać się na konto bankowe(...) Sp. z o.o.i dokonać kradzieży środków pieniężnych firmy. Mężczyzna kazałJ. S.wykonać kilka przelewów z konta Spółki na podane przez niego rachunki bankowe w celu zapobieżenia kradzieży pieniędzy. J. S.uznała twierdzenia mężczyzny za wiarygodne i zaczęła stosować się do jego poleceń. J. S.podała mężczyźnie login i hasło do bankowości elektronicznejBanku (...)oraz hasło weryfikujące nadesłane na jej telefon komórkowy w formie wiadomości sms. Mężczyzna poleciłJ. S.opuszczenie siedziby spółki co też ta uczyniła. W godzinach 13:08 - 19:05 na numer telefonuJ. S.zaczęły przychodzić kody autoryzacyjne do przelewów z rachunku(...) Sp. z o.o.na kwoty od 20.000 złotych do 98.000 złotych, któreJ. S.przekazywała sprawcy. Na rachunku bankowym o numerze(...)prowadzonym wBanku (...) OddziałwK., wykonano 20 operacji, w wyniku których przelano łącznie kwotę 1.534.000,00 złotych oraz usiłowano wykonać 5 kolejnych przelewów na łączną kwotę 412.000,00 złotych. Powyższe środki pieniężne zostały przelane na rachunki bankowe należące m.in. doA. W. (1)iM. S. (1). ZeznaniaJ. S. k. 1051-1052, k. 21-23, k. 84-88 Na konto o numerze(...)założone na daneA. W. (1)nieustalone dotychczas osoby dokonały czterech przelewów, w tym trzech w kwotach po 98.000,00 złotych i jednego w kwocie 90.000,00 złotych. Operacje na rachunku bankowym o numerze(...) k. 14 W dniu 23 lutego 2021 rokuA. W. (1)założył w placówceBanku (...) SAwZ.konto bankowe o numerze(...). Do założenia rachunku bankowego oskarżonego namówił nieustalony dotychczas mężczyzna. Umowę w imieniu Banku podpisałaI. B.. W dokumencie „Informacja o kliencie”, na którymA. W. (1)złożył swój podpis wpisane zostały jego dane personalne, dane kontaktowe, seria i numerdowodu osobistego (...)oraz jego data ważności 11 kwietnia 2026 roku. Do rachunku bankowego wydano dwie karty: - w dniu 23 lutego 2021 roku kartę 48(...); karta ta w dniu 24 lutego 2021 roku została wysłana pocztą, przesyłką zwykłą, na adresulica (...),(...)-(...) Z.. - w dniu 3 marca 2021 roku kartę 48(...); karta ta w dniu 5 marca 2021 roku została wysłana pocztą, przesyłką zwykłą, na adresulica (...),(...)-(...) Z.. Oskarżony spotkał mężczyznę, który nakłonił go do założenia rachunku bankowego wBanku (...) SAwZ.kilka dni wcześniej w parku. Całą dokumentację dotyczącą rachunku bankowego, w tym kartę bankomatową oraz dane dostępowe do bankowości elektronicznej oskarżony przekazał nieustalonemu dotychczas mężczyźnie. Mężczyźnie oskarżony przekazał także swój dowód osobisty. Mimo wcześniejszych ustaleńA. W. (1)nie otrzymał od mężczyzny pieniędzy za założenie rachunku bankowego oraz przekazanie dowodu osobistego. ZeznaniaI. B. Umowa rachunku bankowego Umowa KartyM.V.Konto 360 Informacja o kliencie (...) Bank (...) SA WyjaśnieniaA. W. (2) k. 742-744 k. 576 k. 763 k. 1106 (oryginał) k. 763 A k. 1106 (oryginał) k. 578-579 k. 1048—(...) k. 706-708, k. 727-728, k. 870-872 Czytelny podpis(...)na Umowie Karty MillenniumV.z dnia 23 lutego 2021 roku i na dokumencie „Informacja o kliencie – Dane ogólneC.” z dnia 23 lutego 2021 roku zostały nakreślone przezA. W. (1). Opinia z zakresu badań dokumentów k. 1106 W toku postępowania przygotowawczego dokonano blokady środków pieniężnych znajdujących się na rachunku bankowymA. W. (1)w kwocie 372.802,12 złotych. Pieniądze zostały w dniu 14 września 2021 roku przekazane na rachunek bankowy(...) Sp. z o.o. Pieniądze w kwocie 11.197,88 złotych zostały wypłacone z rachunku bankowego przed jego blokadą. (...) Bank (...) SA wraz z zestawieniem transakcji (...) Bank (...) SA k. 125-126 k. 439 1.1.2. M. S. (2) Czyn III. z aktu oskarżenia Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 24 marca 2021 roku z rachunku bankowego(...) Sp. z o.o.o numerze(...)na rachunek bankowy o numerze(...)prowadzony wS.Bank (...)na daneM. S. (1)dokonano jednego przelewu w wysokości 50.000,00 złotych. Z przedmiotowego konta następnie przelano na rachunek bankowy o numerze(...)prowadzony w tym samym banku na daneM. S. (1)kwotę 5.000 Euro (23.196,00 złotych). (...) Bank (...) SAwraz z historią rachunku PismoS.Bank (...) k. 285-286 k. 1089-1093 Umowa rachunku bankowego o numerze(...)prowadzonego w PLN oraz umowa rachunku bankowego o numerze(...)prowadzonego w EURO zostały zawarte w dniu 3 marca 2021 roku w kanałach zdalnego kontaktu klienta z bankiem na postawie eWniosku. Przelew autoryzacyjny został wykonany z rachunku bankowego o numerze(...). Do eWniosku została dołączona kserokopia dowodu osobistegoM. S. (1)o serii i numerze DAJ(...). Rachunek bankowy o numerze(...)prowadzony był(...) Bank (...) SA. Umowę rachunku, umowę o kartę z(...) Bankiem (...) SA OddziałemwZ.przyulicy (...)M. S. (1)zawarł w dniu 1 marca 2021 roku. Na umowie widnieje podpisM. S. (1). W dokumencie Dane Klienta indywidualnego, na którymM. S. (1)złożył swój podpis wpisane zostały jego dane personalne, dane kontaktowe, seria i numerdowodu osobistego (...)oraz jego data ważności 11 czerwca 2029 roku. Dokumenty związane z tymi rachunkiem bankowym oraz karty bankomatoweM. S. (1)przekazał nieustalonemu mężczyźnie w zamian za co otrzymał gratyfikację finansową w kwocie 50,00 złotych. Mężczyzna ten namówił oskarżonego do założenia rachunku bankowego. Nieznanemu mężczyźnie oskarżony przekazał także swój dowód osobisty, który posłużył do założenia przedmiotowych rachunków bankowych oraz telefon. (...) Bank (...) SA Umowa Dane klienta Indywidualnego Opinia biegłego grafologa Wyjaśnienia M. S. (1) k. 1089 k. 1285 a k. 1294-1302 k. 1309-1311 k. 1049-1050, k. 865-867, k. 665-667, k. 687-689, k. 790-792, k. 793-795 W toku postępowania przygotowawczego dokonano blokady środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowychM. S. (1)w kwotach 11.295,82 złotych i 2.949,04 Euro. Pieniądze zostały zwrócone(...) Sp. z o.o. Potwierdzenia zlecenia płatniczego (...) Bank (...) SA k. 422-423, k. 425 k. 429 1.1.3. A. W. (1) Czyn II. z aktu oskarżenia Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 16 lutego 2021 roku o godzinie 09:43A. W. (1)zgłosił w Urzędzie MiastaZ.utratę dowodu osobistego o serii i numerze(...). Zgłoszenie od oskarżonego przyjmowałaI.B.. Świadek pouczyła oskarżonego, że oświadczenie składa pod rygorem odpowiedzialności karnej, gdyż taki obowiązek nakłada na niąustawa z dnia 6 sierpnia 2010 roku o dowodach osobistych. Oskarżony w tym dniu nadal był w posiadaniu dowodu osobistego, gdyż w dniu 23 lutego 2021 roku na jego podstawie zawarł umowę o prowadzenie rachunku bankowego o numerze(...). Formularz zgłoszenia utraty lub uszkodzenia dowodu osobistego ZeznaniaI. B. k. 825 k. 935 (oryginał) k. 839-843 W dniu 3 marca 2022 roku, przebywając w Zakładzie Karnym wK., za pośrednictwem administracji tegoZakładu (...)złożył wniosek o wydanie nowego dowodu osobistego. Wniosek wpłynął do Urzędu MiastaB.. Wniosek został częściowo wypełniony przez oskarżonego. Wniosek zawierał pouczenie o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia, pod którymA. W. (1)wpisał datę i złożył swój podpis. Oskarżony tym samym potwierdził prawdziwość wskazanych we wniosku danych, w tym utratę dowodu osobistego, mimo, iż faktycznie przekazał go nieznanemu mężczyźnie przy zakładaniu rachunku bankowego, który posłużył do popełnienia przestępstwa na szkodę(...) Sp. z o.o. Wniosek o wydanie dowodu osobistego WyjaśnieniaA. W. (1) k. 894-895 k. 872 1.1.4. M. S. (1) Czyn IV. z aktu oskarżenia Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty W dniu 1 czerwca 2021 roku o godzinie 10:56M. S. (1)zgłosił w Urzędzie MiastaZ.utratę dowodu osobistego. Oskarżony wypełnił formularz zgłoszenia utraty dowodu osobistego o serii i numerze DAJ(...). Formularz zgłoszenia utraty lub uszkodzenia dowodu osobistego ZeznaniaI. B. k. 831 k. 839-843 W dniu 9 czerwca 2021 rokuM. S. (1)złożył w Urzędzie MiastaZ.wniosek o wydanie nowego dowodu osobistego. We wniosku jako powód ubiegania się o wydanie nowego dowodu osobistego oskarżony wskazał utratę poprzedniego dowodu. W treści wniosku zawarte było pouczenie o odpowiedzialności karnej za zatajenie prawdy lub podanie nieprawdziwych danych zgodnie zart. 233 § 1w zw. z§ 6 k.k. M. S. (1)złożył podpis pod wskazanym pouczeniem, mimo, że podał nieprawdziwe dane o okolicznościach utraty dowodu osobistego. Wniosek o wydanie dowodu osobistego k. 830 1.2 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.2.1. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty 2 OCena DOWOdów 2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu ZeznaniaJ. S. ZeznaniaJ. S.zasługują na wiarygodność. W złożonych zeznaniach świadek szczegółowo opisała okoliczności w jakich doszło do popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę(...) Sp. z o.o.Zeznania świadka są jasne, logiczne i spójne na nadto korespondują z załączonymi dokumentami. ZeznaniaW. K. ZeznaniaW. K.zasługują na wiarygodność. Świadek pełnił funkcję prezesa(...) Sp. z o.o.W złożonych zeznaniach świadek opisał okoliczności w jakich doszło do popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę(...) Sp. z o.o.oraz wskazał wysokość szkody. Zeznania świadka są jasne, logiczne i spójne na nadto korespondują z załączonymi dokumentami. Zeznania K. G. ZeznaniaK. G.zasługują na wiarygodność. Świadek pracuje wBanku (...) SA. W złożonych zeznaniach świadek zrelacjonowała przebieg rozmowyJ. S.z infolinią Banku po tym jak ta zorientowała się, iż została oszukana tzw. metodą „na policjanta”. ZeznaniaI. B. ZeznaniaI. B.zasługują na wiarygodność. Świadek w imieniuBanku (...) SAzawarła zA. W. (1)umowę rachunku bankowego o numerze(...). W złożonych zeznaniach świadek opisała procedurę obowiązującą pracowników Banku przy zawieraniu umów o prowadzenie rachunku bankowego. ZeznaniaI.B. ZeznaniaI.B.zasługują na wiarygodność. Świadek pracuje w Urzędzie MiastaZ.na stanowisku podinspektora. W złożach zeznaniach świadek opisała procedurę zgłaszania utraty dowodu osobistego. WyjaśnieniaA. W. (1) WyjaśnieniaA. W. (1)zasługują na wiarygodność częściowo. Oskarżony składał wyjaśnienia zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak i w toku postępowania sądowego. Na początkowym etapie śledztwa oskarżony zaprzeczył jakoby założył na swoje dane rachunek bankowy wBanku (...)a nawet złożył wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego do spraw badania pisma ręcznego by ten zbadał podpis na umowie o prowadzenie rachunku bankowego. Ostatecznie oskarżony przyznał się do założenia rachunku bankowego wBanku (...), na który została przelana część pieniędzy(...) Sp. z o.o.a także do tego, że wiedział, iż posłuży on do popełnienia przestępstwa. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że po założeniu rachunku bankowego przykazał mężczyźnie, który namówił go do jego założenia dokumenty otrzymane w banku oraz swój dowód osobisty. W złożonych wyjaśnieniach oskarżony wyjaśnił również motywy swojego działania. Oskarżony podał, że po założeniu rachunku bankowego zgłosił kradzież dowodu osobistego. Powyższe twierdzenie nie zasługuje jednak na wiarygodność, gdyż z załączonych do akt sprawy dokumentów wynika, że oskarżony zgłosił utratę dowodu osobistego w dniu 16 lutego 2021 roku a rachunek bankowy wBanku (...)założył w dniu 23 lutego 2021 roku. W złożonych wyjaśnieniach oskarżony przyznał, że we wniosku o wydanie dowodu osobistego znajdowało się pouczenie o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. WyjaśnieniaM. S. (1) WyjaśnieniaM. S. (1)zasługują na wiarygodność częściowo. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że za namową nieznanego mężczyzny założył rachunki bankowe w trzech bankach:(...) SA,(...)Agricole iBanku (...). Dokumenty związane z założeniem przedmiotowych rachunków bankowych przekazał nieznanemu mężczyźnie, w tym kody(...), które w późniejszym czasie przyszył na wskazany przez niego w umowach adres. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że nieznany mężczyzna powiedział mu, że nie może założyć rachunków bankowych na swoje dane z uwagi na zajęcia komornicze. W złożonych wyjaśnieniach oskarżony przyznał, iż słyszał, że przestępcy nakłaniają inne osoby do zakładania rachunków bankowych, które później wykorzystują do oszustw. Z załączonych do akt sprawy dokumentów wynika, że oskarżony założył rachunek bankowy także(...) Bank (...) SA., z którego później wykonano przelew autoryzacyjny przy zakładaniu na jego dane rachunku bankowegoS.Bank (...). To na ten rachunek bankowy wykonano przelew w kwocie 50.000 złotych z rachunku bankowego(...) Sp. z o.o.W złożonych wyjaśnieniach oskarżony przyznał, iż nieznanemu mężczyźnie przekazał także swój dowód osobisty. Oskarżony przyznał również, że złożył wniosek o wydanie nowego dowodu osobistego, który zawierał pouczenie o odpowiedzialności karnej za zatajenie prawdy lub podanie nieprawdziwych danych zgodnie zart. 233 § 1w zw. z§ 6 k.k. 2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 3 PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem A. W. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej OskarżonyA. W. (1)swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa zart. 18 § 3 k.k.w zw. zart. 286 § 1 k.k.w zw. zart. 294 § 1 k.k.w zw. zart. 64 § 1 k.k. Pomocnictwo do czynu stanowi odrębny typ czynu zabronionego, skoro pomocnicy sprawców przestępstw naruszają odmienną normę sankcjonowaną od tej charakterystycznej dla zrealizowania sprawstwa, wynikający zart. 18 § 3 k.k.Jest to samodzielna forma sprawcza innego przestępstwa uzupełnionego opisem udzielenia pomocy, co pozwala przyjąć, że pomocnik może działać z zamiarem ewentualnym nawet wówczas, gdy w przypadku sprawcy bezpośredniego, któremu pomocnik ułatwia realizację znamion przestępstwa, niezbędne jest wykazanie działania z zamiarem bezpośrednim, a nawet kierunkowym. Zamiar udzielającego pomocy ma więc charakter autonomiczny i odnosi się nie do czynu bezpośredniego sprawcy, lecz do znamion strony przedmiotowej pomocnictwa, co oznacza, że pomocnik co najmniej godzi się na to, że swoim zachowaniem ułatwia popełnienie tego czynu bezpośrednim sprawcy. Odnosząc powyższe rozważania do pomocnictwa do występku oszustwa stwierdzić należy, że nawet jeśli przestępstwo charakteryzujące się celem w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej należy do tzw. przestępstw kierunkowych i może być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, to w przypadku formy zjawiskowej pomocnictwa do tego przestępstwa, sprawca może działać również z zamiarem ewentualnym(wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - II Wydział Karny z dnia 12 sierpnia 2020 r., II AKa 249/19). Oskarżony założył rachunek bankowy, który został wykorzystany do popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę(...) Sp. z o.o.Oskarżony przekazał nieustalonemu dotychczas sprawcy dokumenty, które otrzymał w banku oraz swój dowód osobisty. Oskarżony nigdy nie był zainteresowany prowadzeniem tego rachunku bankowego i założył go dla innej osoby, która chciała się nim posłużyć nie ujawniając swojej tożsamości. Powyższe działania oskarżonego ułatwiły nieustalonym dotychczas sprawcom popełnienie przestępstwa oszustwa(zob. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 6 grudnia 2022 r. IV KK 98/22). Popełnienie przestępstwa oszustwa nie byłoby możliwe w takim zakresie w jakim zostało popełnione, gdyby zawczasu nieustaleni dotychczas sprawcy nie zapewnili sobie dostępu do rachunku bankowego, na który zostaną przelane pieniądze i z którego będą mogli bezpiecznie i bez ujawniania swojej tożsamości je podjąć. Oskarżony co najmniej godził się na ułatwienie popełnienia przestępstwa oszustwa. Oskarżony zresztą sam przyznał, że wiedział, iż założony przez niego rachunek bankowy posłuży do popełnienia przestępstwa oszustwa. Na rachunku bankowymA. W. (1)wpłynęła w kwocie 372.802,12 złotych dlatego do kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu zart. 18 § 3 k.k.w zw. zart. 286 § 1 k.k.należało dodaćart. 294 § 1 k.k. Oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkachart. 64 § 1 k.k.Sąd Rejonowy w Zgierzu wyrokiem łącznym z dnia 24 listopada 2016 roku w sprawie II K 645/16 wymierzyłA. W. (1)karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Skazany karę tą odbywał w okresie od 28 września 2016 roku, godzina 00:25 do dnia 27 marca 2019 roku, godzina 00:25. Wyrokiem łącznym została objęta m.in. kara 1 roku pozbawienia wolności orzeczona wobecA. W. (1)wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 20 maja 2015 roku w sprawie II K 298/15 za przestępstwo zart. 286 § 1 k.k.( odpisy wyroków k. 661-662, k. 663-664) ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem M. S. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej M. S. (1)swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa zart. 18 § 3 k.k.w zw. zart. 286 § 1 k.k. Oskarżony założył rachunek bankowy w(...) Bank (...) SA. a następnie przekazał nieustalonemu dotychczas sprawcy dokumenty, które otrzymał w banku oraz swój dowód osobisty. Z rachunku tego wyszedł przelew autoryzacyjny przy zakładaniu rachunków bankowych na dane personalne oskarżonego wS.Bank (...). Oskarżony nie był zainteresowany prowadzeniem rachunku bankowego(...) Bank (...) SA. i założył go dla innej osoby, która chciała się nim posłużyć nie ujawniając swojej tożsamości. Powyższe działania oskarżonego ułatwiły nieustalonym dotychczas sprawcom popełnienie przestępstwa oszustwa na szkodę(...) Sp. z o.o.(zob. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 6 grudnia 2022 r. IV KK 98/22). Popełnienie przestępstwa oszustwa nie byłoby możliwe w takim zakresie w jakim zostało popełnione, gdyby zawczasu nieustaleni dotychczas sprawcy nie zapewnili sobie dostępu do rachunku bankowego, na który zostaną przelane pieniądze i z którego będą mogli bezpiecznie i bez ujawniania swojej tożsamości je podjąć. Oskarżony co najmniej godził się na ułatwienie popełnienia przestępstwa oszustwa. Oskarżony zresztą sam przyznał, iż słyszał, że przestępcy nakłaniają inne osoby do zakładania rachunków bankowych, które później wykorzystują do oszustw ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem A. W. (1) M. S. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Każdy z oskarżonych wypełnił także znamiona przestępstwa zart. 233 § 6 k.k.w zw. zart. 233 § 1 k.k. Przepisart. 233 § 1w zw. z§ 6 k.k.wymaga, aby złożenie oświadczenia miało oparcie w przepisie ustawy; ustawa musi wprost przewidywać odebranie takiego oświadczenia pod groźbą odpowiedzialności karnej. Tylko zatem w sytuacji, gdy istnieje podstawa ustawowa do odebrania takiego oświadczenia i odbierający takie oświadczenie uprzedził składającego oświadczenie o odpowiedzialności karnej za złożenie nieprawdziwego oświadczenia (art. 233 § 3w zw. z§ 6 k.k.) spełnione są wskazane wart. 1 § 1 k.k.warunki do pociągnięcia danej osoby do odpowiedzialności karnej(wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 12 kwietnia 2022 r. I KK 76/22). Na dzień składania wniosku o wydanie dowodu osobistego przezA. W. (1)w myślart. 28 ustawy z dnia 6 sierpnia 2010 roku o dowodach osobistychwniosek o wydanie dowodu osobistego zawierał m.in. oświadczenie o prawdziwości danych, o których mowa w pkt 1-9, oraz klauzulę o treści: ,,Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.''. Na dzień składania wniosku o wydanie dowodu osobistego przezM. S. (1)w myślart. 28 ustawy z dnia 6 sierpnia 2010 roku o dowodach osobistychwniosek o wydanie dowodu osobistego zawierał m.in. pouczenie o odpowiedzialności karnej za podanie nieprawdziwych danych lub zatajenie danych. Obaj oskarżeni w składanych wnioskach o wydanie dowodów osobistych zawarli nieprawdziwe informacje tj. dotyczące utraty dowodu osobistego. Oskarżeni nie utracili dowodów osobistych tylko przekazali je nieustalonym osobom po zawarciu umów o prowadzenie rachunków bankowych. Obaj oskarżeni byli też świadomi tego, że wypełniając wnioski niezgodnie z prawdą narażają się na odpowiedzialność karną za złożenie fałszywych oświadczeń. ☐ 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ☐ 3.3. Warunkowe umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania ☐ 3.4. Umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania ☐ 3.5. Uniewinnienie Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia 4 KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne iśrodki związane z poddaniem sprawcy próbie Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności A. W. (1) Wymierzając oskarżonemuA. W. (1)karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 1. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - zjawiskową postać przestępstwa, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - uprzednią karalność, - działanie w warunkachart. 64 § 1 k.k. - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - wysokość wyrządzonej szkody, - częściowe przyznanie się do zarzucanego czynu, A. W. (1) Wymierzając oskarżonemuA. W. (1)karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 2. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - sposób życia przed jak i po popełnieniu przestępstwa, - uprzednią karalność, - częściowe przyznaje się do zarzucanego czynu, M. S. (1) Wymierzając oskarżonemuM. S. (1)karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 3. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - zjawiskową postać przestępstwa, - działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, - uprzednią karalność, - sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak i po jego popełnieniu, - wysokość wyrządzonej szkody, - częściowe przyznanie się do zarzucanego czynu, M. S. (1) Wymierzając oskarżonemuM. S. (1)karę jednostkową pozbawienia wolności za czyn z punktu 4. wyroku Sąd miał na względnie: - wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, - sposób życia przed jak i po popełnieniu przestępstwa, - uprzednią karalność, - częściowe przyznaje się do zarzucanego czynu, A. W. (1) M. S. (1) Przy wymiarze kar łącznych pozbawienia wolnościA. W. (1)iM. S. (1)Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności mające znaczenie przy wymiarze kar jednostkowych jak też powiązanie czasowo - przestrzenne czynów zarzucanych oskarżonym. Znaczna społeczna szkodliwość przedmiotowych czynów przemawiała za przyjęciem przy wymiarze kary łącznej zasady kumulacji. Za zasadą zbliżoną do absorpcji przemawia natomiast daleko posunięta łączność czasowo - przedmiotowa czynów. Mając powyższe na uwadze kara łączna została wymierzona przy zastosowaniu zasady asperacji zbliżonej do absorpcji. Wymierzone oskarżonym kary jednostkowe jak i kary łączne są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych im czynów i współmierne do stopnia ich winy. Kary te uwzględniają cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie mają osiągnąć w stosunku do oskarżonych. Jednocześnie orzeczone kary stanowią wyraźny sygnał dla społeczeństwa i osób z otoczenia oskarżonych, iż zachowania przestępcze spotykają się ze sprawiedliwą sankcją karną, a osoba za nie odpowiedzialna nie uniknie konsekwencji prawnych. Kary te realizują, więc także cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Na podstawieart. 46 § 1 k.k.Sąd zobowiązał oskarżonegoA. W. (1)do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego- (...) Sp. z o.o.wR.kwoty 11.197,88 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty w związku z czynem z punktu 1. wyroku. Na podstawieart. 46 § 1 k.k.Sąd zobowiązał oskarżonegoM. S. (1)do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego- (...) Sp. z o.o.wR.kwoty 25.268,65 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty w związku z czynem z punktu 3. wyroku. Na podstawieart. 45 § 1 k.k.Sąd orzekł wobec oskarżonegoM. S. (1)przepadek równowartości korzyści majątkowej w kwocie 50 osiągniętej z przestępstwa z punktu III. wyroku. 5 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności 6 inne zagadnienia W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7 KOszty procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności Sąd zwolnił oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych mając na względzie ich sytuację majątkową jak i wysokość orzeczonego wobec nich obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody. 7 Podpis

15/251000/0002006/K

Sąd Okręgowy w Łodzi

IV Wydział Karny

152510000002006_IV_K_000033_2019_Uz_2024-12-20_001

IV K 33/19

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-16 18:00:06.0 CET

2025-01-24 12:35:11.0 CET

15251000

2006

SENTENCE

Sygn. akt IV K 33/19 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024r. Sąd Okręgowy w Łodzi w IV Wydziale Karnym w składzie : Przewodniczący Sędzia SO Monika Gradowska Protokolant Agnieszka Nowicka, Michał Karasiński, Agnieszka Wlazło, Bogusława Michalak, Joanna Wojtalik w obecności Prokuratora Aleksandry Dąbrowskiej - Śnieg po rozpoznaniu w dniach 21.10.2019, 22.11.2019, 17.12.2019, 22.01.2020, 3.03.2020, 8.06.2020, 30.07.2020, 29.09.2020, 29.10.2020, 3.12.2020, 18.01.2021, 19.02

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Beata Suliga" xPublisher="beata.suliga" xEditorFullName="Beata Suliga" xEditor="beata.suliga" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/251000/0002006/K" xYear="2019" xVolNmbr="000033" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt IV K 33/19</xText> <xText></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dnia 20 grudnia 2024r.</xText> <xText xALIGNx="center">Sąd Okręgowy w Łodzi w IV Wydziale Karnym w składzie :</xText> <xText xALIGNx="center"><xBx><xIx> Przewodniczący </xIx></xBx>Sędzia SO Monika Gradowska</xText> <xText xALIGNx="center"><xBx><xIx> Protokolant </xIx></xBx> Agnieszka Nowicka, Michał Karasiński,</xText> <xText xALIGNx="left"> Agnieszka Wlazło, Bogusława Michalak,</xText> <xText xALIGNx="left"> Joanna Wojtalik</xText> <xText>w obecności Prokuratora Aleksandry Dąbrowskiej - Śnieg</xText> <xText>po rozpoznaniu w dniach 21.10.2019, 22.11.2019, 17.12.2019, 22.01.2020, 3.03.2020, 8.06.2020, 30.07.2020, 29.09.2020, 29.10.2020, 3.12.2020, 18.01.2021, 19.02.2021, 23.03.2021, 28.04.2021, 8.06.2021, 19.07.2021, 28.09.2021, 5.11.2021, 31.01.2022, 10.03.2022, 20.04.2022, 24.05.2022, 19.07.2022, 27.07.2022, 27.09.2022, 8.11.2022, 20.12.2022, 31.01.2023, 13.03.2023, 5.04.2023, 9.05.2023, 13.06.2023, 25.07.2023, 12.09.2023, 23.10.2023, 4.12.2023, 12.01.2024, 9.05.2024, 18.06.2024, 22.07.2024, 16.10.2024, 30.10.2024, 27.11.2024, 20.12.2024r.</xText> <xText xALIGNx="left">sprawy:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">1</xName> <xText><xBx><xAnon>W. M.</xAnon> </xBx>z d. <xAnon>A.</xAnon> <xAnon>urodz. (...)</xAnon> w <xAnon>P.</xAnon>, córki <xAnon>R.</xAnon> i <xAnon>E.</xAnon> z domu <xAnon>Ż.</xAnon>;</xText> </xUnit> <xText>oskarżonej o to, że:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>w okresie od 19 października 2016 roku do czerwca 2018 roku w <xAnon>P.</xAnon>, woj <xAnon> (...)</xAnon> działając wspólnie i w porozumieniu z osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania i <xAnon>K. M.</xAnon> dokonała przywłaszczenia mienia powierzonego na podstawie zawartej umowy o współpracy z dnia 17 czerwca 2016 roku pomiędzy <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon> a <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon> w postaci dzianin przeznaczonych do zadruku : dzianiny single jersey 6.684,40 kg o wartości 327 968,09 zł, dzianiny dresowej 546 kg o wartości 28 971 zł, dzianiny frotty 412,40 kg o wartości 19 782,83 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 295 446,98 zł, przędzy o łącznej wadze 21 437,55 kg o wartości 487 019,97 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł, którego to mienia po zaprzestaniu współpracy nie zwróciła na rzecz <xAnon> spółki (...) sp. z o.o.</xAnon> do czego była zobowiązana na podstawie pisemnych oraz elektronicznych wezwań do wydania przedmiotowego towaru oraz rozporządziła tym mieniem jak własnym przeznaczając przedmiotowy towar do sprzedaży, czym spowodowała straty o łącznej wartości 1 202 854, 83 zł na szkodę <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon>, co stanowi mienie wielkiej wartości</xText> </xUnit> <xText>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 kk</xLexLink></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>w okresie od 17 listopada 2016 roku do czerwca 2018 roku w <xAnon>P.</xAnon> woj. <xAnon> (...)</xAnon> jako wiceprezes zarządu <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> działając wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>K. M.</xAnon> — pełniącym funkcję prezesa zarządu spółki <xAnon> (...)</xAnon> Sp z o.o. nadużyła udzielonych jej na podstawie <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20000941037" xTitle="Ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych" xAddress="Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037">ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeksu spółek handlowych</xLexLink> uprawnień wiceprezesa zarządu uprawnionego do zajmowania się sprawami majątkowymi <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> w zakresie prawidłowego gospodarowania majątkiem spółki w ten sposób, że w dniu 17 listopada 2016 roku zawarła umowę dzierżawy ze <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon> na podstawie której wydzierżawiono należące do <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> nieruchomości gruntowe położone w <xAnon>P.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> ze wszystkimi znajdującymi się zabudowaniami wraz z maszynami i urządzeniami z kwotą miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT, a następnie w dniu 21 listopada 2016 roku zawarła aneks do w/wym umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23% podatku VAT, który to czynsz był znacznie zaniżony w stosunku do obowiązujących cen rynkowych, co spowodowało wyrządzenie pokrzywdzonej spółce szkody w wielkich rozmiarach o wartości co najmniej 1.592.291,58 zł brutto</xText> </xUnit> <xText>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 296;art. 296 § 1;art. 296 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 296 § 1 i § 3 kk</xLexLink></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">2</xName> <xText><xBx><xAnon>K. M.</xAnon></xBx> <xAnon>urodz. (...)</xAnon> w <xAnon>Ł.</xAnon>, syna <xAnon>A.</xAnon> i <xAnon>A.</xAnon> z domu <xAnon>M.</xAnon>;</xText> </xUnit> <xText xALIGNx="left">oskarżonego o to, że:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>w okresie od 19 października 2016 roku do czerwca 2018 roku w <xAnon>P.</xAnon>, woj <xAnon> (...)</xAnon> działając wspólnie i w porozumieniu z osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania i <xAnon>W. M.</xAnon> dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego na podstawie zawartej umowy o współpracy z dnia 17 czerwca 2016 roku pomiędzy <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon> a <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon> w postaci dzianin przeznaczonych do zadruku : dzianiny single jersey 6.684,40 kg o wartości 327 968,09 zł, dzianiny dresowej 546 kg o wartości 28 971 zł, dzianiny frotty 412,40 kg o wartości 19 782,83 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 295 446,98 zł, przędzy o łącznej wadze 21 437,55 kg o wartości 487 <xAnon>O.</xAnon> 9,97 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł, którego to mienia po zaprzestaniu współpracy nie zwrócił na rzecz <xAnon> spółki (...) sp. z o.o.</xAnon> do czego był zobowiązań na podstawie pisemnych oraz elektronicznych wezwań do wydania przedmiotowego towaru oraz rozporządził tym mieniem jak własnym przeznaczając przedmiotowy towar do sprzedaży, czym spowodował straty o łącznej wartości 1 202 854, 83 zł na szkodę <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon>, co stanowi mienie wielkiej wartości</xText> </xUnit> <xText>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 kk</xLexLink></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">IV</xName> <xText>w okresie od 17 listopada 2016 roku do czerwca 2018 roku w <xAnon>P.</xAnon> woj. <xAnon> (...)</xAnon> jako prezes zarządu spółki <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> działając wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>W. M.</xAnon> — pełniącym funkcję prezesa zarządu spółki <xAnon> (...)</xAnon> Sp z o.o. nadużyła udzielonych jej na podstawie <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20000941037" xTitle="Ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych" xAddress="Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037">ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeksu spółek handlowych</xLexLink> uprawnień wiceprezesa zarządu uprawnionego do zajmowania się sprawami majątkowymi <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> w zakresie prawidłowego gospodarowania majątkiem spółki w ten sposób, że w dniu 17 listopada 2016 roku zawarła umowę dzierżawy ze <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon> na podstawie której wydzierżawiono należące do <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> nieruchomości gruntowe położone w <xAnon>P.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> ze wszystkimi znajdującymi się zabudowaniami wraz z maszynami i urządzeniami z kwotą miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT, a następnie w dniu 21 listopada 2016 roku zawarła aneks do w/wym umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23% podatku VAT, który to czynsz był znacznie zaniżony w stosunku do obowiązujących cen rynkowych, co spowodowało wyrządzenie pokrzywdzonej spółce szkody w wielkich rozmiarach o wartości co najmniej 1.592.291,58 zł brutto</xText> </xUnit> <xText>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 296;art. 296 § 1;art. 296 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 296 § 1 i § 3 kk</xLexLink></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>oskarżoną <xAnon>W. M.</xAnon> uznaje za winną zarzucanego jej w pkt I czynu z tą zmianą, że przyjmuje, iż w dniu 19 października 2016 roku w <xAnon>P.</xAnon>, woj <xAnon> (...)</xAnon>, pełniąc funkcję wiceprezesa zarządu <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon>, działając wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>K. M.</xAnon> oraz z osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania dokonała przywłaszczenia mienia powierzonego <xAnon> spółce (...) Sp. z o.o.</xAnon> na podstawie umowy o współpracy z dnia 17 czerwca 2016 roku zawartej pomiędzy <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon>, a <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon> w postaci dzianin przeznaczonych do zadruku : dzianiny single jersey 6.597,10 kg o wartości 283 675,30 zł, dzianiny dresowej 625,06 kg o wartości 26 877,58 zł, dzianiny frotty 412,10 kg o wartości 19 780,80 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 305 097,60 zł, przędzy o łącznej wadze 22 651,16 kg o wartości 282 728,58 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł, którego to mienia po zaprzestaniu współpracy nie zwróciła na rzecz <xAnon> spółki (...) sp. z o.o.</xAnon> mimo wezwania do wydania przedmiotowego towaru, czym spowodowała straty o łącznej wartości 961824,86 zł na szkodę <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon>, co stanowi mienie znacznej wartości, czym oskarżona wyczerpała dyspozycję <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink> i na podstawie <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 33;art. 33 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 33 § 2 kk</xLexLink> wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 200 (dwieście) złotych;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>oskarżoną <xAnon>W. M.</xAnon> uznaje za winną zarzucanego jej w pkt II czynu z tą zmianą, że przyjmuje, iż w okresie od dnia 17 listopada 2016 roku do dnia 21 czerwca 2018 r. w <xAnon>P.</xAnon> woj. <xAnon> (...)</xAnon> jako wiceprezes zarządu <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> działając wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>K. M.</xAnon> — pełniącym funkcję prezesa zarządu spółki <xAnon> (...)</xAnon> Sp z o.o. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, nadużyła udzielonych jej na podstawie <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20000941037" xTitle="Ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych" xAddress="Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037">ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeksu spółek handlowych</xLexLink> uprawnień wiceprezesa zarządu uprawnionego do zajmowania się sprawami majątkowymi <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> w zakresie prawidłowego gospodarowania majątkiem spółki, w ten sposób, że w dniu 17 listopada 2016 roku zawarła umowę dzierżawy ze <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon>, na podstawie której wydzierżawiono należące do <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> nieruchomości gruntowe położone w <xAnon>P.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> ze wszystkimi znajdującymi się zabudowaniami wraz z maszynami i urządzeniami z kwotą miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT na okres 10 lat, a następnie, w dniu 21 listopada 2016 roku zawarła aneks do w/w umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23% podatku VAT, który to czynsz był znacznie zaniżony w stosunku do obowiązujących cen rynkowych, następnie także do dnia 21 czerwca 2018r. nie wykonała zobowiązań § 3 pkt 3 tegoż aneksu zobowiązującego do zawarcia kolejnego aneksu do niniejszej umowy, na podstawie którego czynsz dzierżawy miał zostać podwyższony do kwoty 50.000 zł netto miesięcznie plus 23 % podatku VAT, co spowodowało wyrządzenie pokrzywdzonej spółce szkody w wielkich rozmiarach o wartości nie mniejszej niż 1.098.390 zł brutto, czym oskarżona wyczerpała dyspozycję <xLexLink xArt="art. 296;art. 296 § 1;art. 296 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 296 § 1 i § 3 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink> i na podstawie <xLexLink xArt="art. 296;art. 296 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 296 § 3 kk</xLexLink> wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 85;art. 85 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 85 § 1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 86;art. 86 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 86 § 1 kk</xLexLink> w brzmieniu do dnia 24 czerwca 2020r. w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink> w miejsce orzeczonych powyżej kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonej <xAnon>W. M.</xAnon> karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 69 § 1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 70;art. 70 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 70 § 1 kk</xLexLink> wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonej <xAnon>W. M.</xAnon> warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 72;art. 72 § 1;art. 72 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 72 § 1 pkt 1 kk</xLexLink> zobowiązuje oskarżoną do informowania sądu co 6 (sześć) miesięcy o przebiegu okresu próby;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText>oskarżonego <xAnon>K. M.</xAnon> uznaje za winnego zarzucanego mu w pkt III czynu z tą zmianą, że przyjmuje, iż w dniu 19 października 2016 roku w <xAnon>P.</xAnon>, woj <xAnon> (...)</xAnon>, pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon>, działając wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>W. M.</xAnon> oraz z osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania, dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego <xAnon> spółce (...) Sp. z o.o.</xAnon> na podstawie umowy o współpracy z dnia 17 czerwca 2016 roku zawartej pomiędzy <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon>, a <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon> w postaci dzianin przeznaczonych do zadruku : dzianiny single jersey 6.597,10 kg o wartości 283 675,30 zł, dzianiny dresowej 625,06 kg o wartości 26 877,58 zł, dzianiny frotty 412,10 kg o wartości 19 780,80 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 305 097,60 zł, przędzy o łącznej wadze 22 651,16 kg o wartości 282 728,58 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł, którego to mienia po zaprzestaniu współpracy nie zwrócił na rzecz <xAnon> spółki (...) sp. z o.o.</xAnon> mimo wezwania do wydania przedmiotowego towaru, czym spowodował straty o łącznej wartości 961824,86 zł na szkodę <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon>, co stanowi mienie znacznej wartości, czym oskarżony wyczerpał dyspozycję <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink> i na podstawie <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 33;art. 33 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 33 § 2 kk</xLexLink> wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 200 (dwieście) złotych;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText>oskarżonego <xAnon>K. M.</xAnon> uznaje za winnego zarzucanego mu w pkt IV czynu z tą zmianą, że przyjmuje, iż w okresie od dnia 17 listopada 2016 roku do dnia 21 czerwca 2018 r. w <xAnon>P.</xAnon> woj. <xAnon> (...)</xAnon>, jako prezes zarządu spółki <xAnon> (...) Sp. z o.o.</xAnon> działając wspólnie i w porozumieniu z <xAnon>W. M.</xAnon> — pełniącą funkcję wiceprezesa zarządu <xAnon> spółki (...)</xAnon> z o.o., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, nadużył udzielonych mu na podstawie <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20000941037" xTitle="Ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych" xAddress="Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037">ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeksu spółek handlowych</xLexLink> uprawnień prezesa zarządu uprawnionego do zajmowania się sprawami majątkowymi <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> w zakresie prawidłowego gospodarowania majątkiem spółki, w ten sposób, że w dniu 17 listopada 2016 roku zawarł umowę dzierżawy ze <xAnon> spółką (...) Sp. z o.o.</xAnon>, na podstawie której wydzierżawiono należące do <xAnon> spółki (...) Sp. z o.o.</xAnon> nieruchomości gruntowe położone w <xAnon>P.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> ze wszystkimi znajdującymi się zabudowaniami wraz z maszynami i urządzeniami z kwotą miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT na okres 10 lat, a następnie, w dniu 21 listopada 2016 roku zawarł aneks do w/w umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23% podatku VAT, który to czynsz był znacznie zaniżony w stosunku do obowiązujących cen rynkowych, następnie także do dnia 21 czerwca 2018r. nie wykonał zobowiązań § 3 pkt 3 tegoż aneksu zobowiązującego do zawarcia kolejnego aneksu do niniejszej umowy, na podstawie którego czynsz dzierżawy miał zostać podwyższony do kwoty 50.000 zł netto miesięcznie plus 23 % podatku VAT, co spowodowało wyrządzenie pokrzywdzonej spółce szkody w wielkich rozmiarach o wartości nie mniejszej niż 1.098.390 zł brutto, czym oskarżony wyczerpał dyspozycję <xLexLink xArt="art. 296;art. 296 § 1;art. 296 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 296 § 1 i § 3 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink> i na podstawie <xLexLink xArt="art. 296;art. 296 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 296 § 3 kk</xLexLink> wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">8</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 85;art. 85 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 85 § 1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 86;art. 86 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 86 § 1 kk</xLexLink> w brzmieniu do dnia 24 czerwca 2020r. w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 kk</xLexLink> w miejsce orzeczonych powyżej kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu <xAnon>K. M.</xAnon> karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">9</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 69 § 1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 70;art. 70 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 70 § 1 kk</xLexLink> wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonemu <xAnon>K. M.</xAnon> warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">10</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 72;art. 72 § 1;art. 72 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 72 § 1 pkt 1 kk</xLexLink> zobowiązuje oskarżonego do informowania sądu co 6 (sześć) miesięcy o przebiegu okresu próby;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">11</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 46" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 kk</xLexLink> zasądza solidarnie od oskarżonych <xAnon>W. M.</xAnon> i <xAnon>K. M.</xAnon> na rzecz <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>P.</xAnon> kwotę 961.824,86 (dziewięćset sześćdziesiąt jeden złotych osiemset dwadzieścia cztery złote i osiemdziesiąt sześć groszy) zł tytułem naprawienia szkody w związku ze skazaniem z pkt 1 i 6;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">12</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 46" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 kk</xLexLink> zasądza solidarnie od oskarżonych <xAnon>W. M.</xAnon> i <xAnon>K. M.</xAnon> na rzecz <xAnon> (...) sp. z o.o.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>P.</xAnon> kwotę 1.098.390 (jeden milion dziewięćdziesiąt osiem tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt złotych) zł tytułem naprawienia szkody w związku ze skazaniem z pkt 2 i 7,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">13</xName> <xText>zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 10000 zł (dziesięć tysięcy) tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych, zwalnia oskarżonych od kosztów w pozostałej części.</xText> </xUnit> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Monika Gradowska

Beata Suliga

Agnieszka Nowicka, Michał Karasiński

Beata Suliga

Sygn. akt IV K 33/19 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024r. Sąd Okręgowy w Łodzi w IV Wydziale Karnym w składzie : PrzewodniczącySędzia SO Monika Gradowska ProtokolantAgnieszka Nowicka, Michał Karasiński, Agnieszka Wlazło, Bogusława Michalak, Joanna Wojtalik w obecności Prokuratora Aleksandry Dąbrowskiej - Śnieg po rozpoznaniu w dniach 21.10.2019, 22.11.2019, 17.12.2019, 22.01.2020, 3.03.2020, 8.06.2020, 30.07.2020, 29.09.2020, 29.10.2020, 3.12.2020, 18.01.2021, 19.02.2021, 23.03.2021, 28.04.2021, 8.06.2021, 19.07.2021, 28.09.2021, 5.11.2021, 31.01.2022, 10.03.2022, 20.04.2022, 24.05.2022, 19.07.2022, 27.07.2022, 27.09.2022, 8.11.2022, 20.12.2022, 31.01.2023, 13.03.2023, 5.04.2023, 9.05.2023, 13.06.2023, 25.07.2023, 12.09.2023, 23.10.2023, 4.12.2023, 12.01.2024, 9.05.2024, 18.06.2024, 22.07.2024, 16.10.2024, 30.10.2024, 27.11.2024, 20.12.2024r. sprawy: 1 W. M.z d.A.urodz. (...)wP., córkiR.iE.z domuŻ.; oskarżonej o to, że: I w okresie od 19 października 2016 roku do czerwca 2018 roku wP., woj(...)działając wspólnie i w porozumieniu z osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania iK. M.dokonała przywłaszczenia mienia powierzonego na podstawie zawartej umowy o współpracy z dnia 17 czerwca 2016 roku pomiędzyspółką (...) Sp. z o.o.aspółką (...) Sp. z o.o.w postaci dzianin przeznaczonych do zadruku : dzianiny single jersey 6.684,40 kg o wartości 327 968,09 zł, dzianiny dresowej 546 kg o wartości 28 971 zł, dzianiny frotty 412,40 kg o wartości 19 782,83 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 295 446,98 zł, przędzy o łącznej wadze 21 437,55 kg o wartości 487 019,97 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł, którego to mienia po zaprzestaniu współpracy nie zwróciła na rzeczspółki (...) sp. z o.o.do czego była zobowiązana na podstawie pisemnych oraz elektronicznych wezwań do wydania przedmiotowego towaru oraz rozporządziła tym mieniem jak własnym przeznaczając przedmiotowy towar do sprzedaży, czym spowodowała straty o łącznej wartości 1 202 854, 83 zł na szkodęspółki (...) Sp. z o.o., co stanowi mienie wielkiej wartości tj. o czyn zart. 284 § 2 kkw zw. zart. 294 § 1 kk II w okresie od 17 listopada 2016 roku do czerwca 2018 roku wP.woj.(...)jako wiceprezes zarząduspółki (...) Sp. z o.o.działając wspólnie i w porozumieniu zK. M.— pełniącym funkcję prezesa zarządu spółki(...)Sp z o.o. nadużyła udzielonych jej na podstawieustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeksu spółek handlowychuprawnień wiceprezesa zarządu uprawnionego do zajmowania się sprawami majątkowymispółki (...) Sp. z o.o.w zakresie prawidłowego gospodarowania majątkiem spółki w ten sposób, że w dniu 17 listopada 2016 roku zawarła umowę dzierżawy zespółką (...) Sp. z o.o.na podstawie której wydzierżawiono należące dospółki (...) Sp. z o.o.nieruchomości gruntowe położone wP.przyul. (...)ze wszystkimi znajdującymi się zabudowaniami wraz z maszynami i urządzeniami z kwotą miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT, a następnie w dniu 21 listopada 2016 roku zawarła aneks do w/wym umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23% podatku VAT, który to czynsz był znacznie zaniżony w stosunku do obowiązujących cen rynkowych, co spowodowało wyrządzenie pokrzywdzonej spółce szkody w wielkich rozmiarach o wartości co najmniej 1.592.291,58 zł brutto tj. o czyn zart. 296 § 1 i § 3 kk 2 K. M.urodz. (...)wŁ., synaA.iA.z domuM.; oskarżonego o to, że: III w okresie od 19 października 2016 roku do czerwca 2018 roku wP., woj(...)działając wspólnie i w porozumieniu z osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania iW. M.dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego na podstawie zawartej umowy o współpracy z dnia 17 czerwca 2016 roku pomiędzyspółką (...) Sp. z o.o.aspółką (...) Sp. z o.o.w postaci dzianin przeznaczonych do zadruku : dzianiny single jersey 6.684,40 kg o wartości 327 968,09 zł, dzianiny dresowej 546 kg o wartości 28 971 zł, dzianiny frotty 412,40 kg o wartości 19 782,83 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 295 446,98 zł, przędzy o łącznej wadze 21 437,55 kg o wartości 487O.9,97 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł, którego to mienia po zaprzestaniu współpracy nie zwrócił na rzeczspółki (...) sp. z o.o.do czego był zobowiązań na podstawie pisemnych oraz elektronicznych wezwań do wydania przedmiotowego towaru oraz rozporządził tym mieniem jak własnym przeznaczając przedmiotowy towar do sprzedaży, czym spowodował straty o łącznej wartości 1 202 854, 83 zł na szkodęspółki (...) Sp. z o.o., co stanowi mienie wielkiej wartości tj. o czyn zart. 284 § 2 kkw zw. zart. 294 § 1 kk IV w okresie od 17 listopada 2016 roku do czerwca 2018 roku wP.woj.(...)jako prezes zarządu spółki(...) Sp. z o.o.działając wspólnie i w porozumieniu zW. M.— pełniącym funkcję prezesa zarządu spółki(...)Sp z o.o. nadużyła udzielonych jej na podstawieustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeksu spółek handlowychuprawnień wiceprezesa zarządu uprawnionego do zajmowania się sprawami majątkowymispółki (...) Sp. z o.o.w zakresie prawidłowego gospodarowania majątkiem spółki w ten sposób, że w dniu 17 listopada 2016 roku zawarła umowę dzierżawy zespółką (...) Sp. z o.o.na podstawie której wydzierżawiono należące dospółki (...) Sp. z o.o.nieruchomości gruntowe położone wP.przyul. (...)ze wszystkimi znajdującymi się zabudowaniami wraz z maszynami i urządzeniami z kwotą miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT, a następnie w dniu 21 listopada 2016 roku zawarła aneks do w/wym umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23% podatku VAT, który to czynsz był znacznie zaniżony w stosunku do obowiązujących cen rynkowych, co spowodowało wyrządzenie pokrzywdzonej spółce szkody w wielkich rozmiarach o wartości co najmniej 1.592.291,58 zł brutto tj. o czyn zart. 296 § 1 i § 3 kk 1 oskarżonąW. M.uznaje za winną zarzucanego jej w pkt I czynu z tą zmianą, że przyjmuje, iż w dniu 19 października 2016 roku wP., woj(...), pełniąc funkcję wiceprezesa zarząduspółki (...) Sp. z o.o., działając wspólnie i w porozumieniu zK. M.oraz z osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania dokonała przywłaszczenia mienia powierzonegospółce (...) Sp. z o.o.na podstawie umowy o współpracy z dnia 17 czerwca 2016 roku zawartej pomiędzyspółką (...) Sp. z o.o., aspółką (...) Sp. z o.o.w postaci dzianin przeznaczonych do zadruku : dzianiny single jersey 6.597,10 kg o wartości 283 675,30 zł, dzianiny dresowej 625,06 kg o wartości 26 877,58 zł, dzianiny frotty 412,10 kg o wartości 19 780,80 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 305 097,60 zł, przędzy o łącznej wadze 22 651,16 kg o wartości 282 728,58 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł, którego to mienia po zaprzestaniu współpracy nie zwróciła na rzeczspółki (...) sp. z o.o.mimo wezwania do wydania przedmiotowego towaru, czym spowodowała straty o łącznej wartości 961824,86 zł na szkodęspółki (...) Sp. z o.o., co stanowi mienie znacznej wartości, czym oskarżona wyczerpała dyspozycjęart. 284 § 2 kkw zw. zart. 294 § 1 kkw zw. zart. 4 § 1 kki na podstawieart. 294 § 1 kkiart. 33 § 2 kkwymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 200 (dwieście) złotych; 2 oskarżonąW. M.uznaje za winną zarzucanego jej w pkt II czynu z tą zmianą, że przyjmuje, iż w okresie od dnia 17 listopada 2016 roku do dnia 21 czerwca 2018 r. wP.woj.(...)jako wiceprezes zarząduspółki (...) Sp. z o.o.działając wspólnie i w porozumieniu zK. M.— pełniącym funkcję prezesa zarządu spółki(...)Sp z o.o. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, nadużyła udzielonych jej na podstawieustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeksu spółek handlowychuprawnień wiceprezesa zarządu uprawnionego do zajmowania się sprawami majątkowymispółki (...) Sp. z o.o.w zakresie prawidłowego gospodarowania majątkiem spółki, w ten sposób, że w dniu 17 listopada 2016 roku zawarła umowę dzierżawy zespółką (...) Sp. z o.o., na podstawie której wydzierżawiono należące dospółki (...) Sp. z o.o.nieruchomości gruntowe położone wP.przyul. (...)ze wszystkimi znajdującymi się zabudowaniami wraz z maszynami i urządzeniami z kwotą miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT na okres 10 lat, a następnie, w dniu 21 listopada 2016 roku zawarła aneks do w/w umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23% podatku VAT, który to czynsz był znacznie zaniżony w stosunku do obowiązujących cen rynkowych, następnie także do dnia 21 czerwca 2018r. nie wykonała zobowiązań § 3 pkt 3 tegoż aneksu zobowiązującego do zawarcia kolejnego aneksu do niniejszej umowy, na podstawie którego czynsz dzierżawy miał zostać podwyższony do kwoty 50.000 zł netto miesięcznie plus 23 % podatku VAT, co spowodowało wyrządzenie pokrzywdzonej spółce szkody w wielkich rozmiarach o wartości nie mniejszej niż 1.098.390 zł brutto, czym oskarżona wyczerpała dyspozycjęart. 296 § 1 i § 3 kkw zw. zart. 12 kkw zw. zart. 4 § 1 kki na podstawieart. 296 § 3 kkwymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; 3 na podstawieart. 85 § 1 kkiart. 86 § 1 kkw brzmieniu do dnia 24 czerwca 2020r. w zw. zart. 4 § 1 kkw miejsce orzeczonych powyżej kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonejW. M.karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; 4 na podstawieart. 69 § 1 kkiart. 70 § 1 kkwykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonejW. M.warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby, 5 na podstawieart. 72 § 1 pkt 1 kkzobowiązuje oskarżoną do informowania sądu co 6 (sześć) miesięcy o przebiegu okresu próby; 6 oskarżonegoK. M.uznaje za winnego zarzucanego mu w pkt III czynu z tą zmianą, że przyjmuje, iż w dniu 19 października 2016 roku wP., woj(...), pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki(...) Sp. z o.o., działając wspólnie i w porozumieniu zW. M.oraz z osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania, dokonał przywłaszczenia mienia powierzonegospółce (...) Sp. z o.o.na podstawie umowy o współpracy z dnia 17 czerwca 2016 roku zawartej pomiędzyspółką (...) Sp. z o.o., aspółką (...) Sp. z o.o.w postaci dzianin przeznaczonych do zadruku : dzianiny single jersey 6.597,10 kg o wartości 283 675,30 zł, dzianiny dresowej 625,06 kg o wartości 26 877,58 zł, dzianiny frotty 412,10 kg o wartości 19 780,80 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 305 097,60 zł, przędzy o łącznej wadze 22 651,16 kg o wartości 282 728,58 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł, którego to mienia po zaprzestaniu współpracy nie zwrócił na rzeczspółki (...) sp. z o.o.mimo wezwania do wydania przedmiotowego towaru, czym spowodował straty o łącznej wartości 961824,86 zł na szkodęspółki (...) Sp. z o.o., co stanowi mienie znacznej wartości, czym oskarżony wyczerpał dyspozycjęart. 284 § 2 kkw zw. zart. 294 § 1 kkw zw. zart. 4 § 1 kki na podstawieart. 294 § 1 kkiart. 33 § 2 kkwymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 200 (dwieście) złotych; 7 oskarżonegoK. M.uznaje za winnego zarzucanego mu w pkt IV czynu z tą zmianą, że przyjmuje, iż w okresie od dnia 17 listopada 2016 roku do dnia 21 czerwca 2018 r. wP.woj.(...), jako prezes zarządu spółki(...) Sp. z o.o.działając wspólnie i w porozumieniu zW. M.— pełniącą funkcję wiceprezesa zarząduspółki (...)z o.o., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, nadużył udzielonych mu na podstawieustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeksu spółek handlowychuprawnień prezesa zarządu uprawnionego do zajmowania się sprawami majątkowymispółki (...) Sp. z o.o.w zakresie prawidłowego gospodarowania majątkiem spółki, w ten sposób, że w dniu 17 listopada 2016 roku zawarł umowę dzierżawy zespółką (...) Sp. z o.o., na podstawie której wydzierżawiono należące dospółki (...) Sp. z o.o.nieruchomości gruntowe położone wP.przyul. (...)ze wszystkimi znajdującymi się zabudowaniami wraz z maszynami i urządzeniami z kwotą miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT na okres 10 lat, a następnie, w dniu 21 listopada 2016 roku zawarł aneks do w/w umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23% podatku VAT, który to czynsz był znacznie zaniżony w stosunku do obowiązujących cen rynkowych, następnie także do dnia 21 czerwca 2018r. nie wykonał zobowiązań § 3 pkt 3 tegoż aneksu zobowiązującego do zawarcia kolejnego aneksu do niniejszej umowy, na podstawie którego czynsz dzierżawy miał zostać podwyższony do kwoty 50.000 zł netto miesięcznie plus 23 % podatku VAT, co spowodowało wyrządzenie pokrzywdzonej spółce szkody w wielkich rozmiarach o wartości nie mniejszej niż 1.098.390 zł brutto, czym oskarżony wyczerpał dyspozycjęart. 296 § 1 i § 3 kkw zw. zart. 12 kkw zw. zart. 4 § 1 kki na podstawieart. 296 § 3 kkwymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; 8 na podstawieart. 85 § 1 kkiart. 86 § 1 kkw brzmieniu do dnia 24 czerwca 2020r. w zw. zart. 4 § 1 kkw miejsce orzeczonych powyżej kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemuK. M.karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; 9 na podstawieart. 69 § 1 kkiart. 70 § 1 kkwykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonemuK. M.warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby; 10 na podstawieart. 72 § 1 pkt 1 kkzobowiązuje oskarżonego do informowania sądu co 6 (sześć) miesięcy o przebiegu okresu próby; 11 na podstawieart. 46 kkzasądza solidarnie od oskarżonychW. M.iK. M.na rzecz(...) sp. z o.o.z siedzibą wP.kwotę 961.824,86 (dziewięćset sześćdziesiąt jeden złotych osiemset dwadzieścia cztery złote i osiemdziesiąt sześć groszy) zł tytułem naprawienia szkody w związku ze skazaniem z pkt 1 i 6; 12 na podstawieart. 46 kkzasądza solidarnie od oskarżonychW. M.iK. M.na rzecz(...) sp. z o.o.z siedzibą wP.kwotę 1.098.390 (jeden milion dziewięćdziesiąt osiem tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt złotych) zł tytułem naprawienia szkody w związku ze skazaniem z pkt 2 i 7, 13 zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 10000 zł (dziesięć tysięcy) tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych, zwalnia oskarżonych od kosztów w pozostałej części.

15/251000/0002006/K

Sąd Okręgowy w Łodzi

IV Wydział Karny

153510007020003_XIV_C_001137_2023_Uz_2025-01-16_001

XIV C 1137/23

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:04.0 CET

2025-01-21 10:56:38.0 CET

15351000

7020003

SENTENCE, REASON

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Jolanta Czajka-Bałon Protokolant: st. sekr. sąd. Grażyna Bielicka po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2024 r. w Pile na rozprawie sprawy z powództwa D. O. i L. O. przeciwko Bankowi (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę 1 zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 182 362,90 (sto osiemdziesiąt

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Kamila Nowak" xPublisher="kamila.nowak" xEditorFullName="Agnieszka Oszczypała" xEditor="agnieszka.oszczypala" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="18" xFlag="published" xVolType="15/351000/7020003/C" xYear="2023" xVolNmbr="001137" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx> <xIx>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xIx> </xBx></xText> <xText xALIGNx="right">Dnia 20 grudnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xText xALIGNx="left">Przewodniczący: sędzia Jolanta Czajka-Bałon</xText> <xText xALIGNx="left">Protokolant: st. sekr. sąd. Grażyna Bielicka</xText> <xText xALIGNx="left">po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2024 r. w Pile</xText> <xText xALIGNx="left">na rozprawie</xText> <xText>sprawy z powództwa <xBx> <xAnon>D. O.</xAnon> i <xAnon>L. O.</xAnon></xBx> </xText> <xText>przeciwko<xBx> <xAnon> Bankowi (...) Spółce Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> </xBx></xText> <xText xALIGNx="left">o zapłatę</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 182 362,90 (sto osiemdziesiąt dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt dwa i 90/100) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 29 grudnia 2023 r.;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie, jako zwrot kosztów procesu, kwotę 6434 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> <xText xALIGNx="left"> Jolanta Czajka-Bałon</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Powodowie <xAnon>D. O.</xAnon>i <xAnon>L. O.</xAnon> w pozwie z 2 października 2023 r. (data wpływu) wnieśli o zasądzenie na ich rzecz łącznie (ewentualnie solidarnie bądź in solidum) od pozwanego <xAnon> Banku (...) S.A.</xAnon> w <xAnon>W.</xAnon> kwoty 182.362,90 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 15-go dnia następującego po dacie doręczenia odpisu pozwu do dnia zapłaty tytułem zwrotu świadczenia nienależnego spełnionego w wykonaniu nieważnej <xAnon>umowy nr (...)</xAnon> o pożyczkę hipoteczną z dnia 23 marca 2005 r.</xText> <xText>Jednocześnie powodowie domagali się zasądzenia od pozwanego na ich rzecz łącznie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.</xText> <xText>W uzasadnieniu powodowie podali, że jako konsumenci zawarli z pozwanym umowę o kredyt hipoteczny. Umowa została zawarta przy wykorzystaniu stosowanego przez pozwanego wzorca umownego i zawierała niedozwolone klauzule indeksacyjne tj. § 2 ust. 2 umowy oraz § 7 ust. 1 umowy. Nigdzie w umowie nie zdefiniowano sposobu ani kryteriów na podstawie, których Bank określał kurs waluty obcej na potrzeby wykonywania umowy. W dalszej części uzasadnienia powodowie przytoczyli szeroką argumentację na poparcie zarzutów nieważności umowy kredytu z powodu naruszenia granic swobody umów, sprzeczności z prawem i zasadami współżycia społecznego oraz abuzywności jej postanowień. Podnieśli, że nieważnością dotknięta jest cała umowa kredytu. Powołując się na abuzywność postanowień umowy wskazali, że jej konsekwencją jest ich bezskuteczność względem nich.</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powodów na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Bank podniósł przy tym zarzut przedawnienia roszczeń dochodzonych przez powodów. W szerokiej argumentacji krytycznie odniósł się do stanowiska powodów co do nieważności umowy i abuzywności jej postanowień.</xText> <xText>Na rozprawie w dniu 28 listopada 2024 r. powodowie zostali poinformowani, że umowa kredytu może zawierać postanowienia niedozwolone, których konsekwencją może być jej nieważność, a następnie zostali pouczeni, jakie to może nieść dla nich negatywne konsekwencje. Powodowie sprzeciwili się utrzymaniu klauzul abuzywnych i zaakceptowali konsekwencje nieważności umowy.</xText> <xText>Do końca postępowania strony wnosiły i wywodziły jak dotychczas.</xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText>Powodowie <xAnon>D. O.</xAnon> i <xAnon>L. O.</xAnon> w 2005 r. tworzyli związek małżeński, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.</xText> <xText>W 2005 r. powodowie potrzebowali środków finansowych na remont i adaptację zakupionego domu na cele mieszkaniowe, a także w celu konsolidacji posiadanych zobowiązań kredytowych w instytucjach bankowych. Powód prowadził wówczas własną działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych, powódka natomiast zatrudniona była w oparciu o umowę o pracę jako kierownik filii w <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> Towarzystwie (...)</xAnon>. Powodowie korzystając z pomocy pośrednika kredytowego, udali się do pozwanego banku. Po analizie ich sytuacji finansowej pracownica banku poinformowała ich, że posiadają zdolność kredytową i zaproponowała im pożyczkę hipoteczną związaną z frankiem szwajcarskim, która miała niższe oprocentowanie, niż w przypadku pożyczki złotowej. Wskazywała, że kredyty te cieszą się dużą popularnością wśród klientów banku. Kredyt związany z powyższą walutą został im przedstawiony jako bezpieczny, a kurs franka jako stabilny.</xText> <xText>W konsekwencji powodowie zdecydowali się na kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego i który charakteryzował się niższą ratą. Powodowie mieli świadomość, że kurs franka może wzrosnąć, jednak nie zdawali sobie sprawy, że wahania mogą być tak duże.</xText> <xText>Powodowie złożyli zatem wniosek kredytowy. Podali w nim, że wnioskują o 120.000 zł kredytu, w tym 76.950 zł pożyczki hipotecznej i 43.050 zł na konsolidację posiadanych zobowiązań. Okres kredytowania wskazano na 120 miesięcy, a walutę pożyczki CHF.</xText> <xText>Powodowie uzyskali pozytywną decyzję kredytową, w związku z czym w dniu 23 marca 2005 r. doszło do podpisania przez nich i przedstawicieli pozwanego umowy o <xAnon>M.</xAnon> hipoteczną nr <xAnon> (...)</xAnon>/<xAnon> (...)</xAnon>.</xText> <xText>Przed podpisaniem umowy powodowie ją przeczytali. Umowa została sporządzona przy wykorzystaniu stosowanego przez Bank wzoru. Jej zapisy nie były przez powodów negocjowane, umowa wydawała się powodom korzystna. Powodowie działali w zaufaniu do Banku.</xText> <xText><xIx>Dowody: umowa kredytu (k. 25-27, 131-132), wniosek kredytowy (k. 106-107), odpowiedzi BIK (k. 109-120), zaświadczenie o zatrudnieniu (k. 122-123), wstępna ocena zdolności kredytowej (k. 125, 127), decyzja kredytowa (k. 129), cennik (k. 146, 148-150), przesłuchanie powódki (k. 177-178, 202-203), przesłuchanie powoda (176-177, 202).</xIx></xText> <xText><xUx>Umowa kredytu zawiera, wśród innych, następujące zapisy:</xUx></xText> <xText>Określenia użyte w Umowie mają znaczenie nadane im w „Regulaminie kredytowania osób fizycznych w ramach usług bankowości hipotecznej w <xAnon> Banku (...) S.A.</xAnon>, zwanym dalej „Regulaminem” (§ 1 ust. 1). Pożyczkobiorca oświadcza, że zapoznanie się i zaakceptował warunki zwarte w Regulaminie. (§ 1 ust. 2).</xText> <xText>Kwota pożyczki: 121 200,00 PLN (§ 2 ust. 1). Pożyczka indeksowana jest do CHF, po przeliczeniu wypłaconej kwoty, zgodnie z kursem kupna CHF, według Tabel Kursów Walut Obcych obowiązującej w <xAnon> Banku (...)</xAnon> w dniu uruchomienia kredytu. (§ 2 ust. 2). <xAnon> (...)</xAnon>, na których zostaną ustanowione hipoteki na rzecz Banku, w rozumieniu postanowień Umowy są: Dom, KW:<xAnon> (...)</xAnon> prowadzona przez Sąd Rejonowy w Pile VI Wydział Ksiąg Wieczystych, (…) <xAnon>ul. (...)</xAnon>, Miejscowość <xAnon>P.</xAnon>; Mieszkanie, KW: <xAnon> (...)</xAnon> prowadzona przez Sąd Rejonowy w Szczecinie XII Wydział Ksiąg Wieczystych, (…) <xAnon>ul. (...)</xAnon>, Miejscowość: <xAnon>S.</xAnon>. (§ 2 ust. 3). Okres spłaty pożyczki wynosi 108 miesięcy, licząc od dnia wypłaty pożyczki lub jej pierwszej transzy (§ 2 ust. 4). Okres karencji w spłacie pożyczki wynosi 2 miesiące, licząc od dnia wypłaty pożyczki lub jej pierwszej transzy (§ 2 ust. 5).</xText> <xText>Wypłata pożyczki nastąpi zgodnie z zasadami określonymi w Regulaminie z uwzględnieniem poniższych zasad: sposób wypłaty: transze (§ 3 ust. 1). Wypłata pożyczki nastąpi: na rachunek bankowy wskazany przez Kredytobiorcę w Dyspozycji Wypłaty Kredytu/transzy Kredytu; bezpośrednio na spłatę zobowiązań stanowiących cel kredytu; na rachunek bankowy Kredytobiorcy (§ 3 ust. 2). Warunkami wypłaty pożyczki / pierwszej transzy pożyczki są: (…) przedstawienie w Banku wniosku o wpis hipotek stanowiących zabezpieczenie spłaty Kredytu(…) założenie wspólnego rachunku w <xAnon> Banku (...) S.A.</xAnon> (…) (§ 3 ust. 3).</xText> <xText>Od kwoty udzielonej pożyczki Bank pobiera jednorazową bezzwrotną prowizję w wysokości 1.200,00 zł, płatną przed uruchomieniem pożyczki lub jej pierwszej transzy (§ 4 ust. 1). Prowizja, o której mowa w ust. 1, zostanie potrącona przez Bank z kwoty pożyczki (§ 4 ust. 2).</xText> <xText>Miesięczna rata z tytułu refinansowania składki ubezpieczeniowej wynosi 1/12 z 0,81 % kwoty przyznanej pożyczki (co stanowi kwotę: 85.00 PLN), z uwzględniającego kursy waluty obcej, do jakiej kredyt jest indeksowany na pierwszy dzień miesiąca, w którym została sporządzona umowa kredytowa wg Tabeli Kursów Banku. Pożyczkobiorca zobowiązany jest do zwrotu Bankowi kosztów składki ubezpieczeniowej wnoszonej przez Bank w związku z niniejszym ubezpieczeniem (§ 8 ust. 2).</xText> <xText>Ponadto Pożyczkobiorca zobowiązuje się w całym okresie spłaty pożyczki do posiadania rachunku <xAnon> (...)</xAnon> w <xAnon> Banku (...) S.A.</xAnon> oraz zapewnienia na nim środków w kwocie umożliwiającej realizację postanowień Umowy (§ 5 ust. 2).</xText> <xText>Pożyczka oprocentowana jest według zmiennej stopy procentowej (§ 6 ust. 1). Oprocentowanie pożyczki wynosi 5,07 % w stosunku rocznym, co stanowi sumę stopy referencyjnej LIBOR 3M (CHF) obowiązującej w dniu sporządzenia Umowy powiększonej o stałą w całym okresie spłaty pożyczki marżę w wysokości 4.35 p.p. (§ 6 ust. 2). Stopa referencyjna zmienia się w cyklu kwartalnym i przyjmuje wartość z ostatniego roboczego miesiąca ostatniego poprzedzającego kolejny kwartał kalendarzowy (§ 6 ust. 3).</xText> <xText>Pożyczkobiorca zobowiązuje się spłacić kwotę kredytu w CHF ustaloną zgodnie z § 2 w złotych polskich, z zastosowaniem kursu sprzedaży CHF obowiązującego w dniu płatności raty pożyczki, zgodnie z Tabelą Kursów Walut Obcych <xAnon> Banku (...)</xAnon> (§ 7 ust. 1). Pożyczka spłacana będzie w 108 równych ratach miesięcznych, które zawierają malejącą część odsetek oraz rosnącą część raty kapitałowej (§ 7 ust. 2). Spłata pożyczki następować będzie poprzez bezpośrednie potrącanie przez Bank należnych mu kwot z rachunku <xAnon> (...)</xAnon> Pożyczkobiorcy w Banku nr (…) (§ 7 ust. 3).</xText> <xText>Na zabezpieczenie spłaty pożyczki wraz z odsetkami, Pożyczkobiorca ustawania: a) hipotekę kaucyjną do kwoty 84 476,40 PLN na rzecz Banku ustanowiona/ustanowione na nieruchomości położonej (…) <xAnon>ul (...)</xAnon> , <xAnon>P.</xAnon>; b) hipotekę kaucyjną do kwoty 121 563,60 PLN na rzecz Banku ustanowiona/ustanowione na nieruchomości położonej (…) <xAnon>ul. (...)</xAnon>, <xAnon>S.</xAnon> (§ 9 ust. 1 lit. a i b).</xText> <xText>Integralną część umowy stanowią: 1) Regulamin (…) (§ 10 ust. 2 pkt. 1).</xText> <xText>Załącznikiem do umowy pożyczki jest pełnomocnictwo powodów dla pozwanego m. in. do pobierania z ich rachunku u pozwanego należności z tytułu rat pożyczki, jak też opłat z tytułu refinansowania kosztów ubezpieczenia przez Bank kredytu oraz ubezpieczenia niskiego wkładu własnego.</xText> <xText><xIx> Dowód: umowa kredytu (k. 25-27, 131-132), pełnomocnictwo (k. 150). </xIx></xText> <xText>Obowiązujący w dacie podpisania umowy Regulamin kredytowania osób fizycznych w ramach usług bankowości hipotecznej w <xAnon> Banku (...) S.A.</xAnon> zawiera następujące zapisy:</xText> <xText>Użyte określenia w Regulaminie oznaczają: kredyt w walucie obcej - kredyt udzielony w PLN, indeksowany kursem waluty obcej wg Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (§ 2 pkt 19).</xText> <xText>Kredyt udzielany jest w PLN (§ 3 ust. 1). Kredyt może być indeksowany kursem waluty obcej na podstawie obowiązującej w <xAnon> Banku (...)</xAnon> (§ 3 ust. 2).</xText> <xText>W przypadku kredytu w walucie obcej: 1) Wnioskodawca we wniosku o udzielenie kredytu określa kwotę kredytu w PLN z zaznaczeniem waluty wnioskowanego kredytu, 2) Kredyt jest kredytem indeksowanym do walut wymienialnych i jest udzielany w złotych polskich. W umowie kredytowej kwota kredytu jest określana w PLN, 3) uruchomienie środków z kredytu następuje w sposób określony w dyspozycji uruchomienia kredytu, po jej akceptacji przez Bank (§ 5 ust. 16).</xText> <xText>W przypadku kredytu w walucie obcej kwota raty spłaty obliczana jest według kursu sprzedaży dewiz, obowiązującego w Banku na podstawie obowiązującej w <xAnon> Banku (...)</xAnon> z dnia spłaty (§ 8 ust. 3). W przypadku kredytu w walucie obcej Kredytobiorca może zastrzec w umowie kredytu, iż Bank będzie pobierał ratę spłaty z rachunku w walucie, do jakiej kredyt jest indeksowany, o ile ten rachunek jest dostępny w aktualnej ofercie Banku (§ 8 ust. 4).</xText> <xText><xIx>Dowód: regulamin (k. 134-138).</xIx></xText> <xText>W okresie od uruchomienia pożyczki do 27 maja 2014 r. tj. daty całkowitej spłaty pożyczki powodowie zapłacili pozwanemu 182.362,90 zł, w tym: 173.456,74 zł z tytułu spłaty rat kapitałowo-odsetkowych, 3.015,55 zł z tytułu składek na ubezpieczenie na życie, 3.145,00 zł z tytułu refinansowania kosztów ubezpieczenia pomostowego, 1.545,61 zł z tytułu składek za ubezpieczenie nieruchomości, 1.200,00 zł tytułem prowizji za udzielenie pożyczki.</xText> <xText><xIx>Dowód: zaświadczenie pozwanego (k. 28-31), zestawienie transakcji (płyta - k. 151), </xIx></xText> <xText>Powodowie nadal pozostają w związku małżeńskim, a od chwili jego zawarcia pozostają w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Pożyczkę zaciągnęli do majątku wspólnego i spłacali ją z tego majątku. W wyremontowanym ze środków uzyskanych z pożyczki u pozwanego domu powodowie zaspokajają potrzeby mieszkaniowe do dziś.</xText> <xText><xIx>Dowód: przesłuchanie powódki (k. 177-178, 202-203), przesłuchanie powoda (176-177, 202).</xIx></xText> <xText><xBx>Podstawą dla powyższych ustaleń była następująca ocena zgromadzonego materiału: </xBx></xText> <xText>Niektóre fakty zostały przez strony przyznane wprost albo pośrednio i te Sąd przyjął bez dowodów (<xLexLink xArt="art. 229" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 229 k.p.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 230" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">230 k.p.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Część ustaleń Sąd poczynił w oparciu o dokumenty prywatne, które zostały złożone przez strony w kserokopiach. Złożenie tych kserokopii stanowiło w istocie zgłoszenie twierdzeń o istnieniu dokumentów o wynikającej z kopii formie i treści. Brak odniesienia się strony powodowej do kserokopii złożonej przez pozwanego oraz strony pozwanej części kserokopii przedłożonych przez powodów stanowiło brak wypowiedzenia się co do jego twierdzeń o istnieniu dokumentów o wynikającej z kopii formie i treści, które pozwalało uznać je za przyznane, gdyż pozostawały w zgodzie z wynikami rozprawy (<xLexLink xArt="art. 230" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 230 k.p.c.</xLexLink>). Dawało to możliwość przeprowadzenia dowodów z dokumentów, których istnienie, treść i forma zostały przyjęte bez dowodów, tak jakby zostały one złożone w oryginałach.</xText> <xText>Dokumenty prywatne, na podstawie których Sąd dokonał ustaleń, nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości, jak też nie były przez strony podważane pod jakimkolwiek względem. Dlatego Sąd uznał je za w pełni godne zaufania. Pozostałe dokumenty nie miały zaś znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.</xText> <xText>Zeznania świadków <xAnon>A. S.</xAnon> okazały się być nieprzydatne do ustalenia istotnych w sprawie faktów. Świadek nie miała żadnego udziału w zawarciu przedmiotowej umowy kredytu i nie miała wiedzy o przebiegu rozmów poprzedzających jej zawarcie.</xText> <xText>W niniejszej sprawie, z oczywistych względów, znaczenie dla jej rozstrzygnięcia mogły mieć jedynie zeznania powodów i dlatego Sąd dowód z przesłuchania stron ograniczył tylko do nich. Strony są osobami najbardziej zainteresowanymi wynikiem sprawy, skutkiem czego dowód z ich zeznań jest bardzo niepewnym źródłem poznania prawdy. Ponadto w chwili składania przez powodów zeznań minęło ponad kilkanaście lat od zawarcia umowy kredytu, co nie mogło nie mieć negatywnego wpływu na ich pamięć i to niezależnie od tego, że okoliczności zawarcia umów, jako dotyczące bardzo istotnej dla nich kwestii życiowej, mogły zostać częściowo przez nich zapamiętane. Przemawiało to za podejściem do tych zeznań z ograniczonym zaufaniem. Taka ich ostrożna ocena prowadziła do wniosku, że są wiarygodne. W sposobie składania sprawiały wrażenie spontanicznych i szczerych. Powodowie szczerze przyznawali, że wielu okoliczności nie pamiętają. Niska szczegółowość ich zeznań była adekwatna do czasu, jaki upłynął od opisywanych wydarzeń. Jednocześnie w swojej treści zeznania te nie zawierały nielogiczności, a także pozostawały w zgodzie z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego a przede wszystkim nie były sprzeczne z żadnymi wiarygodnymi dowodami.</xText> <xText>Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 1;art. 235(2) § 1 pkt. 2;art. 235(2) § 1 pkt. 5" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>2</xSUPx> § 1 pkt. 2 i 5 k.p.c.</xLexLink> oddalił wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. W świetle okoliczności sprawy i przy uwzględnieniu żądania powodów dowody te nie miały żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i przyczyniłby się tylko do przedłużenia postępowania w sprawie. Pozwany nie kwestionował wystawionych przez siebie zaświadczeń, na podstawie których można było określić wysokość roszczeń powodów.</xText> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Żądanie okazało się zasadne.</xText> <xText>Powodowie domagali się zasądzenia od pozwanego na ich rzecz świadczeń, które spełnili w wykonaniu umowy pożyczki, jako nienależnych z powodu nieważności umowy zawierającej niedozwolone klauzule.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 720;art. 720 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 720 § 1 k.c.</xLexLink>, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.</xText> <xText>Umowa, którą powodowie zawarli z bankiem jest umową pożyczki indeksowanej do waluty obcej, w której kwota kredytu została wyrażona w złotych, ale w dniu wypłaty poddano ją indeksacji, czyli przeliczeniu na określoną w umowie walutę obcą (walutę indeksacji). Przeliczona na walutę obcą kwota kredytu poddana została oprocentowaniu według stopy procentowej właściwej dla tej waluty obcej i podzielona na raty, które miały być spłacane w złotych po ich przeliczeniu z waluty obcej na złote w umówionej dacie płatności rat.</xText> <xText>Cel udzielenia tej pożyczki nie został w umowie określony wobec tego nie można tej umowy potraktować jako umowy kredytu bankowego. Umowa pożyczki indeksowanej nie została uregulowana w żadnej z ustaw, zatem brak jest definicji legalnej tego pojęcia. Przy analizie tego rodzaju pożyczki odwołać się można na zasadzie analogii do konstrukcji kredytu indeksowanego, będącej przedmiotem wielokrotnych wypowiedzi orzecznictwa sądowego.</xText> <xText>Zgodnie z nimi zastosowanie konstrukcji indeksacji, w celu ustalenia salda kredytu i wysokości świadczeń, do których zobowiązany jest kredytobiorca, nie narusza istoty umowy kredytu wyrażonej w <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 ust. 1" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 69 ust. 1 prawa bankowego</xLexLink>, która polega na tym, że bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę środków pieniężnych a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie oraz zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty (por. wyroki Sądu Najwyższego z 19 marca 2015 r., IV CSK 362/14, OSNC - <xLexLink xArt="art. 69 zd. 2016/3" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">ZD 2016/3</xLexLink>/49, z 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, OSNC 2016/11/134, z 8 września 2016 r., II CSK 750/15, z 14 lipca 2017 r., z 27 lutego 2019 r., II CSK 19/18, z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18). Mimo że wprowadzenie do umowy pożyczki hipotecznej klauzul przeliczeniowych należy uznać za dopuszczalne co do zasady, to jednak w okolicznościach sprawy nie przesądzało to o ważności przedmiotowej umowy pożyczki.</xText> <xText>Stosownie do <xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 353<xSUPx>1 </xSUPx>k.c.</xLexLink>, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jak z tego wynika, <xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">artykuł 353<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink>, wyrażający zasadę wolności (swobody) umów, wyznacza trzy granice tej wolności, którymi są: natura stosunku, ustawa i zasady współżycia społecznego. Natura umowy gospodarczej i generowanego przez nią stosunku sprowadza się generalnie do tego, że wyraża ona i pozwala realizować interes każdej ze stron, ponieważ zaś interesy te bywają przeciwstawne, istotę umowy stanowi uzgodnienie woli stron, wyrażającej ich interesy. Zgoda obydwu stron jest oczywistym wymogiem tak przy zawarciu umowy, jak i przy zmianach jej treści (por. uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 22 maja 1991 r., III CZP 15/91, OSNC 1992/1/1). Osiągnięcie przez strony porozumienia co do wszystkich ważnych dla nich kwestii decydujących o kształcie ich zobowiązań jest więc istotą umowy, a nieuzasadniona możliwość jednostronnego i swobodnego kształtowania przez jedną stronę zobowiązania drugiej strony, tej istoty podważeniem.</xText> <xText>W obrocie gospodarczym sprzeczne z naturą umowy dwustronnie zobowiązującej jest takie jej ukształtowanie, że jedna strona ma nieuzasadnioną swobodę w określeniu zobowiązania drugiej strony. Dlatego, przyznanie w umowie jednej z jej stron prawa do kształtowania zobowiązania drugiej strony musi być uzasadnione i mieć jasne granice, wynikające z tego uzasadnienia. W przypadku zawieranej z konsumentem umowy długoterminowej pożyczki hipotecznej, sprzeczne z jej naturą są takie postanowienia, które pozwalają bankowi na jednostronne i dowolne określanie rozmiaru zobowiązania pożyczkobiorcy do spłaty pożyczki.</xText> <xText>W przypadku umowy pożyczki indeksowanej do waluty obcej, jako równoznaczne z postanowieniami wprost pozwalającymi bankowi na samodzielne określenie rozmiaru zobowiązania pożyczkobiorcy do spłaty pożyczki, należy ocenić takie, które dają mu prawo do jednostronnego i swobodnego określenia kursu waluty dla celów indeksacji kwoty pożyczki i spłaty rat. Rozmiar zobowiązania pożyczkobiorcy do zwrotu sumy pożyczki indeksowanej do waluty obcej wyznacza bowiem nie tylko wysokość pożyczki w złotych, ale przede wszystkim jej równowartość wyrażona w walucie indeksacji. To ona bowiem podlega oprocentowaniu i podziałowi na raty. Jednocześnie, rzeczywisty rozmiar zobowiązania pożyczkobiorcy do spłaty rat pożyczki w złotych wyznacza nie tyle wysokość rat w walucie indeksacji, co kwota wynikająca z przeliczenia rat na złote. Zatem, przyznanie bankowi w umowie prawa do jednostronnego i swobodnego określenia kursu waluty w dniu indeksacji i w dniu płatności rat, w konsekwencji prowadzi do jednostronnego i swobodnego ustalenia przez ten bank, zarówno kwoty kapitału podlegającej zwrotowi i stanowiącej podstawę naliczania oprocentowania, jak i wysokości świadczeń stanowiących realizację zobowiązania pożyczkobiorcy do spłaty w ratach kapitału z oprocentowaniem, czyli głównych elementów wyznaczających rozmiar jego zobowiązania. Co do zasady takie postanowienia stanowią przekroczenie granic swobody stron w kształtowaniu umowy pożyczki indeksowanej.</xText> <xText>Powyższe uwagi prowadzą do wniosku, że jeśli w świetle treści umowy długoterminowej pożyczki hipotecznej indeksowanej do waluty obcej żadne szczególne okoliczności nie uzasadniają prawa banku do swobodnego określenia kursu waluty dla celów indeksacji i spłaty rat, aby umowa taka została ukształtowana w zgodzie z naturą stosunku prawnego, jaki kreuje, musi przewidywać taki sposób ustalenia kursu waluty dla celów indeksacji kwoty pożyczki i określenia wysokości rat, który nie będzie miał cech jednostronności i dowolności, a więc będzie niezależny od decyzji banku i obiektywnie weryfikowalny. Przedmiotowa umowa pożyczki nie spełnia tych warunków.</xText> <xText>W § 2 ust. 2 umowy stron przewidziano, że kwota pożyczki zostanie przeliczona na franki szwajcarskie po kursie kupna z tabeli kursowej pozwanego. Z kolei w § 7 ust. 1 umowy (oraz w § 8 ust. 3 Regulaminu) wskazano, że raty pożyczki spłacane będą w złotych z zastosowaniem kursu sprzedaży CHF obowiązującego w dniu płatności raty kredytu zgodnie z Tabelą Kursów Walut pozwanego. Umowa ani Regulamin nie definiowały bliżej tabeli kursowej, ani sposobu określania w niej kursów walut, jak też w żaden inny sposób nie ograniczały swobody Banku w ustaleniu kursów franka szwajcarskiego w tabeli kursowej. Oznacza to, że w świetle umowy Bank miał całkowitą swobodę w ustalaniu kursu, po którym nastąpi przeliczenie kwoty pożyczki na walutę indeksacji oraz przeliczenie raty pożyczki na złote. Jednocześnie z treści umowy nie wynikało żadne uzasadnienie dla takiego rozwiązania. Również w toku procesu pozwany nie przedstawił żadnego przekonującego uzasadnienia w tym przedmiocie.</xText> <xText>Podsumowując, postanowienia przedmiotowej umowy pozostawiały Bankowi pełną i niczym nieuzasadnioną swobodę w jednostronnym w określeniu kursu, po którym nastąpi przeliczenie kwoty pożyczki na walutę indeksacji, jak również kursów, po których ma następować przeliczenie rat z waluty indeksacji na złote. Tym samym postanowienia te dały Bankowi nieuzasadnioną swobodę w jednostronnym określaniu rozmiaru zobowiązania pożyczkobiorców do spłaty kredytu. To zaś sprawia, że treść ukształtowanego w ten sposób stosunku prawnego pożyczki jest sprzeczna z właściwością (naturą) tego stosunku, co powoduje, że umowa jest sprzeczna z prawem w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 58;art. 58 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 § 1 k.c.</xLexLink> i jako taka jest nieważna (co do takiego skutku, por. uchwałę Sądu Najwyższego z 13 stycznia 2011 r., III CZP 119/10, OSNC 2011/9/95).</xText> <xText>Stwierdzenie bezwzględnej nieważności przedmiotowej umowy na wyżej wskazanej podstawie prawnej czyniło zbędnym rozważanie innych powołanych przez powodów podstaw takiej nieważności. Sąd jednak uznał za celowe dokonanie także oceny przedmiotowej umowy pod kątem zarzutu powodów, że jest ona nieważna również z uwagi na zawarte w niej niedozwolone postanowienia umowne. W konsekwencji Sąd doszedł do przekonania, że zarzut ten jest uzasadniony.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. § 2 powołanego przepisu wskazuje, że jeżeli postanowienie umowy zgodnie z <xLexLink xArt="art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">§ 1</xLexLink> nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. § 3 definiuje nieuzgodnione indywidualnie postanowienia umowy jako te, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. Zgodnie z § 4 powołanego przepisu ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie spoczywa na tym, kto się na to powołuje.</xText> <xText>Powyższy przepis stanowi implementację do polskiego prawa dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (dalej powoływanej jako dyrektywa 93/13). Rodzi to obowiązek dokonywania jego wykładni w taki sposób, który pozwala urzeczywistnić cele tej dyrektywy. Dlatego w ramach tej wykładni należy uwzględniać treść tej dyrektywy i dotyczące jej orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (<xAnon> (...)</xAnon>) (por. uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2021 r., III CZP 6/21, OSNC 2021/9/56).</xText> <xText>Z <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> wynika, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są klauzule umowne, które: 1) zawarte zostały w umowach z konsumentami, 2) nie zostały uzgodnione indywidualnie, 3) kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami rażąco naruszając jego interesy, 4) nie określają sformułowanych w sposób jednoznaczny głównych świadczeń stron, w tym ceny lub wynagrodzenia.</xText> <xText>Poza sporem jest, że powodowie jako strona umowy mieli status konsumenta, a bank status przedsiębiorcy. Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 22(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 22<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink>, za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Powodowie zawarli przedmiotową umowę bez jakiegokolwiek związku z działalnością gospodarczą lub zawodową, zgodnie z ich zeznaniami na remont domu, w którym nadal zamieszkują.</xText> <xText>Postanowienia umowy pożyczki, regulujące klauzulę indeksacyjną (§ 2 ust. 2 i § 7 ust. 1 i umowy oraz § 8 ust. 3 Regulaminu w części dotyczącej przeliczania kwoty kredytu na walutę i rat kredytu na złote) i ściśle z nią powiązaną klauzulę tabel kursowych (§ 2 ust. 2 umowy i § 7 ust. 1 umowy oraz § 8 ust. 3 Regulaminu w części dotyczącej stosowania do przeliczeń kursów z tabel kursowych pozwanego), nie zostały z powodami indywidualnie uzgodnione. Podkreślenia przy tym wymaga, że postanowieniem indywidualnie uzgodnionym w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> nie jest takie, którego treść konsument potencjalnie mógł negocjować, lecz tylko takie, które rzeczywiście powstało na skutek indywidualnych negocjacji. Z ustaleń wynika, że takich negocjacji nie było.</xText> <xText>Przesądzenia wymagało, czy wskazane postanowienia umowne określają główne świadczenia stron. Sąd doszedł do przekonania, że klauzula indeksacyjna określa główne świadczenia stron przedmiotowej umowy pożyczki.</xText> <xText>Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyjaśnił, że za warunki umowne, które objęte są zakresem pojęcia „określenia głównego przedmiotu umowy” w rozumieniu art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13, należy uważać te, które określają podstawowe świadczenia w ramach danej umowy i które z tego względu charakteryzują tę umowę. W szczególności takie znaczenie mają warunki umowy dotyczące ryzyka kursowego w kredytach indeksowanych i denominowanych do waluty obcej (por. wyroki z 26 lutego 2015 r., C-143/13, <xAnon>B. M.</xAnon> i <xAnon>I.</xAnon> <xAnon>O. M.</xAnon> v. <xAnon>S. V.</xAnon> România SA, <xAnon> (...)</xAnon> 2015, nr 2, poz. I-127, pkt 54, z 20 września 2018 r., C-51/17, <xAnon>O.</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon>. i <xAnon>O.</xAnon> Faktoring <xAnon>K. Z.</xAnon> v. <xAnon>T. I.</xAnon> i <xAnon>E. K.</xAnon>., <xAnon> (...)</xAnon> 2018, nr 9, poz. I-750., pkt 68, z 14 marca 2019 r., C-118/17, <xAnon>Z.</xAnon> <xAnon>D.</xAnon> v. <xAnon>E.</xAnon> Bank <xAnon>H.</xAnon> <xAnon>Z.</xAnon>., pkt 48, 52 i z 3 października 2019 r., C-260/18, <xAnon>K. D.</xAnon> i <xAnon>J. D.</xAnon> v. <xAnon>R.</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon>, pkt 44).</xText> <xText>W umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej postanowienia regulujące indeksację charakteryzują tę umowę jako podtyp umowy kredytu i stanowią o istocie wynikających z niej zobowiązań stron. Ponadto postanowienia te pozwalają osiągnąć podstawowy cel umowy: obniżyć oprocentowanie kredytu (a więc jego główny koszt) i uczynić go bardziej dostępnym i (pozornie) bardziej atrakcyjnym w zamian za przyjęcie przez kredytobiorcę na siebie całego ryzyka walutowego (kursowego). W tym kontekście są to też postanowienia regulujące cenę kredytu, o której mowa w <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 <xIx>in fine</xIx> k.c.</xLexLink> Takie same założenia i konsekwencje miały postanowienia indeksacji zawarte w spornej umowie pożyczki indeksowanej do CHF.</xText> <xText>Powyższe oznacza, że zapisy klauzuli indeksacyjnej mogły być uznane za niedozwolone postanowienie umowne tylko w razie stwierdzenia, że nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.</xText> <xText>Wykładnia <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> w zakresie wymogu jednoznacznego sformułowania postanowień określających główne świadczenia stron umowy, jako wyłączającego możliwość uznania ich za niedozwolone, ponownie wymaga odwołania się do orzecznictwa <xAnon> (...)</xAnon>. Za reprezentatywny w tym zakresie można uznać wyrok z 20 września 2017 r. w sprawie C-186/16.</xText> <xText>Trybunał podkreślił w nim, że wymogu przejrzystości warunków umownych nie można zawężać do ich zrozumiałości pod względem formalnym i gramatycznym, lecz przeciwnie, z uwagi na to, że ustanowiony przez dyrektywę 93/13 system ochrony opiera się na założeniu, iż konsument jest stroną słabszą niż przedsiębiorca, między innymi ze względu na stopień poinformowania, ów wymóg wyrażenia warunków umownych prostym i zrozumiałym językiem i w konsekwencji przejrzystości musi podlegać wykładni rozszerzającej. Dlatego, powinien on być rozumiany jako nakazujący także, by umowa przedstawiała w sposób przejrzysty konkretne działanie mechanizmu, do którego odnosi się ów warunek, a także związek między tym mechanizmem a mechanizmem przewidzianym w innych warunkach, tak by konsument był w stanie oszacować, w oparciu o jednoznaczne i zrozumiałe kryteria, płynące dla niego z tej umowy konsekwencje ekonomiczne.</xText> <xText>Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. Po pierwsze, kredytobiorca musi zostać jasno poinformowany, że podpisując umowę kredytu, ponosi pewne ryzyko kursowe, które z ekonomicznego punktu widzenia może okazać się dla niego trudne do udźwignięcia w przypadku dewaluacji waluty, w której otrzymuje wynagrodzenie. Po drugie, bank musi przedstawić ewentualne wahania kursów wymiany i ryzyko wiążące się z zaciągnięciem kredytu w walucie obcej, zwłaszcza w przypadku, gdy konsument będący kredytobiorcą nie uzyskuje dochodów w tej walucie.</xText> <xText>Uogólniając te wymagania <xAnon> (...)</xAnon> podkreślił, że wymóg wyrażenia warunku umownego prostym i zrozumiałym językiem oznacza, że w wypadku umów kredytowych instytucje finansowe muszą zapewnić kredytobiorcom informacje wystarczające do podjęcia przez nich świadomych i rozważnych decyzji. W tym względzie wymóg ów oznacza, że warunek dotyczący spłaty kredytu w tej samej walucie obcej co waluta, w której kredyt został zaciągnięty, musi zostać zrozumiany przez konsumenta zarówno w aspekcie formalnym i gramatycznym, jak i w odniesieniu do jego konkretnego zakresu, tak aby właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny przeciętny konsument mógł nie tylko dowiedzieć się o możliwości wzrostu lub spadku wartości waluty obcej, w której kredyt został zaciągnięty, ale również oszacować - potencjalnie istotne - konsekwencje ekonomiczne takiego warunku dla swoich zobowiązań finansowych (por. wyrok z 20 września 2017 r., C-186/16, <xAnon>R.</xAnon> <xAnon>P. A.</xAnon> i in. v. <xAnon> (...) SA</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon> 2017, nr 9, poz. I-703, pkt 44, 45, 50 i 51 oraz powołane tam wyroki).</xText> <xText>W świetle <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 k.c.</xLexLink> to na pozwanym spoczywał obowiązek udowodnienia spełnienia wymogów pozwalających uznać, że postanowienia klauzuli indeksacyjnej zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.</xText> <xText>Klauzula indeksacyjna stanowiła główny wyróżnik i oś umowy, dlatego mechanizm jej działania powinien być w niej opisany w taki sposób, aby jasne było jego fundamentalne znaczenie i aby przejrzyście została ujawniona jego istota i wszystkie konsekwencje. Tymczasem w przedmiotowej umowie klauzula ta została poszatkowana a jej elementy zostały poprzeplatane postanowieniami regulującymi klauzulę tabel kursowych i umieszczone w różnych miejscach umowy i regulaminu. Wymóg jednoznaczności nie został dochowany także z uwagi na niską komunikatywność użytych przy formułowaniu klauzuli zdań. Przy jednokrotnym przeczytaniu są one niezrozumiałe dla przeciętego konsumenta. Taki sposób zapisania klauzuli powodował, że konieczne było szczególnie jasne i dokładne objaśnienie powodom jej postanowień - na co pozwany nie przedstawił żadnych dowodów.</xText> <xText>Podkreślenia wymaga, że w tym zakresie nie była wystarczająca informacja, że kurs franka może wzrosnąć, czy nawet wyjaśnienie, że spowoduje to nie tylko wzrost raty kredytu w złotych, ale też wyrażonego w złotych salda zadłużenia. Wymóg rzetelności nakazywał zobrazowanie konsekwencji, jakie dla powodów będzie nieść prawdopodobny wzrost kursu w okresie, na który umowa miała być zawarta. Wymagało to pokazania dotychczasowego kształtowania się kursu franka szwajcarskiego w długim okresie (co najmniej takim samym, jak ten, na jaki miała zostać zawarta umowa) w stosunku do złotego i zbudowanie symulacji opartej na analogicznym wzroście kursu w okresie, na który umowa została zawarta.</xText> <xText>Przede wszystkim jednak w ramach obowiązku informacyjnego konieczne było uprzedzenie powodów o znacznym ryzyku skokowego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. Gospodarkę światową cyklicznie dotykają różnej natury kryzysy. W takich okresach, w krajach o słabszej niż szwajcarska gospodarce, takich jak Polska, waluty miejscowe osłabiają się względem franka szwajcarskiego i to niekiedy bardzo gwałtownie. Przy czym z reguły później nie odrabiają całości strat. Podobnie dzieje się w przypadku lokalnych kryzysów gospodarczych obejmujących tylko dany kraj lub region. Dlatego, wyjaśniając powodom ryzyko walutowe, należało przywołać znane z historii kryzysy, które wywołały szybki wzrost kursu franka szwajcarskiego w stosunku do walut innych krajów i uświadomić im, że prawdopodobieństwo zmaterializowania się w Polsce takiego niekorzystnego dla nich scenariusza jest tym wyższe, im dłuższy jest okres kredytowania. W dacie zawarcia przedmiotowej umowy, pojawienie się w perspektywie kolejnych 29 lat dwóch, trzech kryzysów gospodarczych powodujących gwałtowny wzrost kursu franka szwajcarskiego, było praktycznie pewne. Dlatego konieczne było przedstawienie powodom (np. na historycznych przykładach z innych krajów, jak Australia czy Włochy), w jaki sposób wywołany takim kryzysem wzrost kursu może wpłynąć na ich obciążenia finansowe na różnych etapach wykonywania umowy. Powyższe wymogi nie zostały przez Bank wypełnione.</xText> <xText>Żaden zapis umowy nie uprzedzał powodów, że nie przewiduje ona żadnej górnej granicy wzrostu raty w złotych i wyrażonego w złotych zadłużenia z tytułu niespłaconego kapitału spowodowanych wzrostem kursu franka. Jednocześnie zapisy umowy dotyczące wysokości sumy hipoteki sugerowały powodom, że górną granicą ich ryzyka majątkowego jest kwota 84.476,40 zł i 121.565,60 zł. Był to kolejny element wprowadzający w błąd.</xText> <xText>Pracownik banku nie tylko nie wypełnił w stosunku do powodów obowiązku informacyjnego w zakresie ryzyka walutowego, ale jeszcze wprowadził ich w błąd, pomniejszając to ryzyko przez zapewnienia o stabilności kursu franka.</xText> <xText>W wyniku powyższych rozważań Sąd przyjął, że postanowienia umowne, regulujące klauzulę indeksacyjną, nie są sformułowane w sposób jednoznaczny, a to, mimo że określają główne świadczenie stron, otwierało drogę do ich oceny pod kątem abuzywności.</xText> <xText>W odróżnieniu od klauzuli indeksacyjnej, klauzula tabel kursowych nie określa głównych świadczeń stron umowy. Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie pożyczki i spłacie rat. Nie decydowała więc w żadnym zakresie o charakterze tej umowy, a jedynie o sposobie jej wykonywania i to od strony czysto technicznej. Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty. W związku z tym klauzula ta podlegała kontroli pod kątem abuzywności, niezależnie od tego, czy była jednoznacznie określona.</xText> <xText><xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> wprowadza dwuelementowe kryterium oceny, czy postanowienie umowy kształtujące prawa i obowiązki konsumenta ma charakter niedozwolony. Elementami tymi są sprzeczność z dobrymi obyczajami i rażące naruszenie interesów konsumenta.</xText> <xText>„Dobre obyczaje” to klauzula generalna, której zadaniem jest wprowadzenie możliwości dokonania oceny treści umowy w świetle norm pozaprawnych. Chodzi przy tym o normy moralne i obyczajowe, akceptowane powszechnie albo w określonej sferze, na przykład w obrocie profesjonalnym, w określonej branży, w stosunkach z konsumentem itp. Przez dobre obyczaje należy zatem rozumieć pozaprawne reguły postępowania wyznaczane przez etykę, moralność i społecznie aprobowane zwyczaje. W obrocie konsumenckim są to więc takie wymogi jak: szacunek wobec partnera, uczciwość, szczerość, lojalność, rzetelność czy fachowość. Sprzeczne z dobrymi obyczajami będą postanowienia umów, które nie pozwalają na realizację tych wartości. W szczególności dotyczy to takich postanowień, za pomocą których przedsiębiorca nielojalnie kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób nieuwzględniający jego słusznych interesów (por. uchwała SN z dnia 29 czerwca 2007 r., III CZP 62/07, OSNC 2008/7–8/87).</xText> <xText>Rażące naruszenie interesów konsumenta jest elementem oceny, które wprowadza wymóg prawnie istotnego stopnia sprzeczności postanowienia umowy z dobrymi obyczajami. Ustawodawca posłużył się w <xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> pojęciem rażącego naruszenia interesów konsumenta, co mogłoby sugerować ograniczenie stosowania tego przepisu tylko do przypadków bardzo poważnych, skrajnych. Jednak w <xLexLink xArt="art. 3;art. 3 ust. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 3 ust. 1</xLexLink> dyrektywy 93/13 ta sama przesłanka została określona jako spowodowanie poważnej i znaczącej nierównowagi wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta. W tej sytuacji wymóg dokonywania wykładni <xLexLink xArt="art. 385(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> w zgodzie z postanowieniami i celem dyrektywy 93/13 powoduje konieczność rozszerzającej wykładni pojęcia rażącego naruszenia interesów konsumenta, celem objęcia nim również przypadków naruszeń poważnych, choć nie rażących w tradycyjnym rozumieniu tego słowa w polskim prawie cywilnym. Rażące naruszenie interesów konsumenta ma więc miejsce, gdy postanowienia umowy poważnie odbiegają od sprawiedliwego wyważenia praw i obowiązków stron, skutkując nieusprawiedliwioną dysproporcją na niekorzyść konsumenta.</xText> <xText>Podsumowując powyższe uwagi dla potrzeb oceny klauzul indeksacyjnej i tabel kursowych zapisanych w przedmiotowej umowie pożyczki, wskazać można, że w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami rażąco naruszają interesy konsumenta takie postanowienia umowne, które, przez nielojalne, nierzetelne, czy nieuczciwe wykorzystanie zaufania konsumenta i braku po jego stronie odpowiedniej wiedzy, powodują poważną, nieusprawiedliwioną nierównowagę kontraktową na korzyść przedsiębiorcy.</xText> <xText>Przed przystąpieniem do oceny klauzul indeksacyjnej i tabel kursowych zawartych w przedmiotowej umowie pod katem zgodności z dobrymi obyczajami, należy jeszcze podkreślić, że zgodnie z <xLexLink xArt="art. 385(2)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>2</xSUPx> k.c.</xLexLink>, oceny tej dokonuje się według stanu z chwili podpisania umowy, biorąc pod uwagę jej treść, okoliczności zawarcia oraz uwzględniając umowy pozostające w związku z umową obejmującą postanowienie będące przedmiotem oceny. Zatem, przy dokonywaniu oceny niedozwolonego charakteru postanowienia umownego nie ma żadnego znaczenia, w jaki sposób umowa była przez strony wykonywana (por. uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z 20 czerwca 2018 r., III CZP 29/17, OSNC 2019/1/2 i powołane tam orzeczenia). W szczególności nie jest ważne, czy przedsiębiorca rzeczywiście korzystał z możliwości, jakie wynikały z korzystnego dla niego brzmienia postanowień umownych. Innymi słowy, jeśli zapisy umowy dawała przedsiębiorcy możliwość naruszenia interesów konsumenta, dla przyjęcia ich niedozwolonego charakteru nie jest istotne, czy przedsiębiorca z tych zapisów skorzystał lub chciał skorzystać. Dlatego w sprawie nie miało znaczenia, w jaki sposób pozwany ustalał i ustala kurs waluty indeksacji, w szczególności czy robi to rzetelnie i uczciwie.</xText> <xText>Oceniając klauzulę indeksacyjną, w pierwszej kolejności podkreślić trzeba, że za jej pomocą powodowie zostali obciążeni całością ryzyka wzrostu franka szwajcarskiego w okresie umowy.</xText> <xText>Do umowy klauzula indeksacyjna została wprowadzona obok klauzuli zmiennego oprocentowania i bardzo znacznie podniosła ryzyko powodów. W przypadku klauzuli zmiennego oprocentowania wzrost oprocentowania pożyczki prowadzi do wzrostu wysokości raty, jednak nie rośnie saldo zadłużenia pożyczkobiorcy. Tymczasem w przypadku klauzuli indeksacyjnej, wzrost kursu waluty oznacza jednoczesny wzrost wysokości raty w złotych i pozostałego do spłaty zadłużenia wyrażonego w złotych. Przy czym w umowie stron obciążające powodów ryzyko tego wzrostu nie jest w żaden sposób ograniczone. Takie ukształtowanie klauzuli indeksacyjnej było nieakceptowalne z punktu widzenia zasad uczciwości i rzetelności, gdyż ryzyko znacznego wzrostu franka szwajcarskiego w okresie, na jaki umowa została zawarta, było bardzo wysokie.</xText> <xText>Skutkiem nałożenia na powodów całości ryzyka wzrostu franka szwajcarskiego było bardzo nierównomierne i niesprawiedliwe rozłożenie ogólnego ryzyka ponoszonego przez obie strony w związku z zawarciem umowy. W świetle jej postanowień Bank ryzykował stratę znacznej części kapitału kredytu w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego. Biorąc pod uwagę realia ekonomiczne, było to ryzyko znikome. Bank ryzykował też tym, że powodowie staną się niewypłacalni. Jednak ryzyko to w znacznym stopniu ograniczył przez uzyskanie hipoteki na ich nieruchomości. Tymczasem sytuacja powodów przedstawiała się zupełnie inaczej. Umowa nie dawała im żadnych skutecznych narzędzi zapobieżenia negatywnym skutkom gwałtownej aprecjacji franka szwajcarskiego. W wyniku wzrostu jego kursu wysokość ich zobowiązania w przeliczeniu na złote mogła przewyższyć nie tylko wartość nieruchomości, ale też całego ich majątku. Ponadto wzrost kursu mógł spowodować po ich stronie brak możliwości finansowych obsługi rat, nawet przy niezmienionym poziomie realnych dochodów. Wprowadzenie do umowy stron klauzuli indeksacyjnej nastąpiło z wykorzystaniem przewagi kontraktowej Banku i zaufania, jakim się u powodów cieszył. Bank, dysponując nieporównywalnie większymi niż oni możliwościami oceny ryzyka wiążącego się z indeksacją oraz mogąc, w przeciwieństwie do nich, efektywnie zabezpieczać się przed nim, wprowadził do umowy klauzulę indeksacyjną w kształcie, w którym chroniła jedynie jego własny interes ekonomiczny, kosztem wystawienia powodów na bardzo znaczne ryzyko kursowe. Powyższe uwagi prowadzą do wniosku, że klauzula indeksacyjna w sposób niesprawiedliwy, nielojalny i nieuczciwy prowadziła do poważnego i nieusprawiedliwionego uprzywilejowania pozycji Banku w przedmiotowej umowie pożyczki. Stanowiła więc niedozwolone postanowienie umowne.</xText> <xText>Odnośnie do klauzuli tabel kursowych trzeba wskazać, że postanowienia umowne, uzależniające wysokość kredytu/pożyczki w walucie indeksacji i wysokość rat w złotych od woli banku, bez wskazania ograniczeń umownych w postaci skonkretyzowanych, obiektywnych kryteriów zmian stosowanych kursów walutowych, kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (por. wyroki Sądu Najwyższego z 8 września 2016 r., II CSK 750/15, z 27 lutego 2019 r., II CSK 19/18, z 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17, OSP z 2019/12/115, z 29 października 2019 r., IV CSK 309/18, OSNC 2020/7-8/64, z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18, z 10 maja 2022 r., <xAnon> (...)</xAnon> 285/22, OSNC ZD 2022/4/45).</xText> <xText>Podkreślenia także wymaga, że te same argumenty, które zostały wyżej przytoczone, jako decydujące o nieważności umowy z powodu sprzeczności z prawem, przemawiają także za niedozwolonym charakterem klauzul tabel kursowych i indeksacyjnej jako instrumentu wprowadzającego do umowy kursowy mechanizm przeliczeniowy.</xText> <xText>Z tych przyczyn klauzule indeksacyjną i tabel kursowych Sąd uznał za niedozwolone postanowienia umowne, o których mowa w <xLexLink xArt="art. 385(1);art. 385(1) § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 385<xSUPx>1</xSUPx> § 1 k.c.</xLexLink> Przepis ten wprowadza sankcję niezwiązania konsumenta niedozwolonymi postanowieniami umownymi. W okolicznościach sprawy prowadziło to do nieważności przedmiotowej umowy kredytu.</xText> <xText>Brak związania konsumenta niedozwolonym postanowieniem umownym oznacza, że nie wywołuje ono żadnych skutków prawnych od samego początku i z mocy samego prawa, co sąd ma obowiązek wziąć pod uwagę z urzędu. Konsument może następczo udzielić świadomej i wolnej zgody na to postanowienie i w ten sposób przywrócić mu skuteczność z mocą wsteczną albo podjąć decyzję przeciwną (odmówić zgody), co spowoduje trwałą bezskuteczność (nieważność) niedozwolonego postanowienia. Jeżeli umowa bez klauzuli abuzywnej nie może wiązać stron, dzieli los klauzuli. W sytuacji, w której klauzula abuzywna stała się definitywnie bezskuteczna (nieważna) wskutek odmowy jej potwierdzenia przez konsumenta, o obowiązywaniu umowy decyduje to, czy weszła w jej miejsce jakaś regulacja zastępcza. To zaś zależy od tego, czy całkowita i trwała bezskuteczność (nieważność) umowy naraża konsumenta na szczególnie niekorzystne konsekwencje, czemu może on wiążąco zaprzeczyć, sprzeciwiając się utrzymaniu umowy (por. uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2021 r., III CZP 6/21, OSNC 2021/9/56 i powołane tam orzecznictwo <xAnon> (...)</xAnon>).</xText> <xText>Powodowie świadomie i swobodnie odmówili wyrażenia zgody na wyżej wskazane klauzule abuzywne, czego wyrazem był już pozew i co potwierdzili w toku rozprawy. Spowodowało to trwałą bezskuteczność (nieważność) tych klauzul. Funkcjonowanie przedmiotowej umowy pożyczki bez ich postanowień nie było możliwe.</xText> <xText>Klauzula indeksacyjna decyduje o istocie przedmiotowej umowy. Usunięcie jej doprowadziłoby do zaniknięcia ryzyka kursowego, które jest bezpośrednio związane z indeksacją kredytu/pożyczki do waluty (por. wyrok <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 3 października 2019 r., C-260/18, <xAnon>K. D.</xAnon> i <xAnon>J. D.</xAnon> v. <xAnon>R.</xAnon> <xAnon> Bank (...)</xAnon>, pkt 44). Wyeliminowanie ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu/pożyczki indeksowanych do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie stawki oprocentowania ze stawką LIBOR, jest równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy, iż należy ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp czy wariant umowy kredytu/pożyczki (por. wyroki Sądu Najwyższego z 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, OSNC 2016/11/134 i z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18, nie publ., z 10 maja 2022 r., <xAnon> (...)</xAnon> 285/22, OSNC ZD 2022/4/45).</xText> <xText>Wyłączenie z przedmiotowej umowy klauzuli indeksacyjnej powodowałoby również niemożność określenia oprocentowania pożyczki. W konsekwencji wyeliminowania indeksacji kwota zobowiązania obu stron wyrażona byłaby w złotych, przy braku adekwatnych do tego mechanizmów wyznaczania stopy procentowej. W tym celu nie można byłoby wykorzystać postanowień umowy dotyczących oprocentowania opartego o stawkę LIBOR 3M CHF, gdyż ze swej istoty jest ona właściwa tylko dla franka szwajcarskiego.</xText> <xText>W konsekwencji powyższych uwag należało uznać, że wyeliminowanie z przedmiotowej umowy pożyczki niedozwolonych postanowień umownych prowadzi do jej nieważności.</xText> <xText>Powodowie, uprzedzeni o możliwych, negatywnych skutkach nieważności umowy, sprzeciwili się jej utrzymaniu. Ich oświadczenia zostały złożone w oparciu o pełną, dostępną wiedzę i świadomość konsekwencji nieważności umów. Powodowało to definitywną nieważność umowy.</xText> <xText>Podsumowując całość dotychczasowych rozważań, Sąd uznał, że przedmiotowa umowa pożyczki jest nieważna na podstawie <xLexLink xArt="art. 58;art. 58 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 58 § 1 k.c.</xLexLink> z powodu sprzeczności z <xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 353<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> Sąd doszedł też do wniosku, że nawet gdyby umowę uznać za ważną w świetle <xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 353<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink>, to i tak do jej nieważności prowadzi wyeliminowanie z niej niedozwolonych postanowień umownych, gdyż w ten sposób zostaje pozbawiona elementów przedmiotowo istotnych umowy pożyczki indeksowanej, a więc umowy, której zawarcie było wolą stron.</xText> <xText>Z tych względów Sąd orzeł jak w punkcie 1 wyroku.</xText> <xText>W związku z nieważnością umowy należało rozważyć jej konsekwencje.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405 k.c.</xLexLink>, kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Z kolei <xLexLink xArt="art. 410;art. 410 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 § 1 k.c.</xLexLink> stanowi, że powyższy przepis stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Stosownie zaś do <xLexLink xArt="art. 410;art. 410 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 § 2 k.c.</xLexLink>, świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.</xText> <xText>Świadczenie spełnione w wykonaniu nieważnej czynności prawnej jest objęte ostatnią z wymienionych w <xLexLink xArt="art. 410;art. 410 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 § 2 k.c.</xLexLink> kondykcji - czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. W przypadku nieważności umowy kredytu kredytobiorcy i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w jej wykonaniu (por. wyżej już powoływana uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2021 r., III CZP 6/21).</xText> <xText>W okresie objętym żądaniem pozwu w wykonaniu nieważnej umowy pożyczki powodowie zapłacili pozwanemu łącznie 182.362,90 zł. Powyższa kwota wynikła wprost z zaświadczenia pozwanego, którego to zaświadczenia nie kwestionował. Roszczenie o zapłatę było więc zasadne.</xText> <xText>Przeciwko roszczeniu powodów pozwany zgłosił zarzut przedawnienia.</xText> <xText>Roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, w tym o zwrot nienależnego świadczenia, o ile nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, przedawniają się w ogólnym terminie z <xLexLink xArt="art. 118" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 118 k.c.</xLexLink> <xIx>in principio</xIx> (por. uchwała Sądu Najwyższego z 25 listopada 2011 r., III CZP 67/11, OSNC 2012/6/69 oraz wyroki Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1976 r., III CRN 289/76 i z 25 lutego 2005 r., II CK 439/04, nie publ.). Roszczenie o zwrot nienależnych świadczeń w postaci rat uiszczonych w wykonaniu nieważnej umowy pożyczki, nie jest roszczeniem o świadczenie okresowe, tylko spełniane w częściach. Nie ma więc do niego zastosowania trzyletni okres przedawnienia.</xText> <xText>Bieg terminu przedawnienia roszczeń restytucyjnych konsumenta nie może się rozpocząć zanim dowiedział się on lub, rozsądnie rzecz ujmując, powinien dowiedzieć się o niedozwolonym charakterze postanowienia. Dopiero bowiem wówczas mógł wezwać przedsiębiorcę do zwrotu świadczenia (por. wyżej powoływaną uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z 7 maja 2021 r., III CZP 6/21, uchwałę Sądu Najwyższego z 16 lutego 2021 r., III CZP 11/20, OSNC 2021/6/40, wyrok Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18, nie publ.). Pozwany nie wykazał, aby powodowie dowiedzieli się o niedozwolonym charakterze klauzul przed rokiem 2023 r., w którym skierowali pozew o zapłatę. Tym samym nie wykazał przedawnienia roszczenia.</xText> <xText>Nieskuteczne było powołanie się przez pozwanego na <xLexLink xArt="art. 411;art. 411 pkt. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 411 pkt 1 k.c.</xLexLink>, bowiem z jego brzmienia wprost wynika, że przewidziany w nim brak możliwości żądania zwrotu świadczenia nienależnego nie obejmuje sytuacji, gdy jego spełnienie nastąpiło w wykonaniu nieważnej umowy.</xText> <xText>Powodowie żądali zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie i żądanie to było uzasadnione. Stosownie do <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 k.c.</xLexLink>, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast w myśl <xLexLink xArt="zd. 1;§ 2;art. 481" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">zdania pierwszego § 2 art. 481 k.c.</xLexLink>, jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Opóźnienie ma miejsce wówczas, gdy dłużnik nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie. Roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia ma charakter bezterminowy. Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink>, jeśli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.</xText> <xText>Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie 2 wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 182.362,90 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty.</xText> <xText>Przy czym odsetki ustawowe za opóźnienie w płatności zostały uznane od dnia 29 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty, a zatem od 15-go dnia następującego po dacie doręczenia odpisu pozwu pozwanemu.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 k.p.c.</xLexLink> strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty. O obowiązku zapłaty odsetek sąd orzeka z urzędu. (§ 1<xSUPx>1</xSUPx>)</xText> <xText>Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. (<xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 3 k.p.c.</xLexLink>).</xText> <xText>W niniejszej sprawie powodowie reprezentowani byli przez radcę prawnego.</xText> <xText>W myśl <xLexLink xArt="art. 99" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 99 k.p.c.</xLexLink> stronom reprezentowanym przez radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata</xText> <xText>W niniejszym postępowaniu powodowie ponieśli następujące koszty: opłatę od pozwu 1.000 zł, koszty zastępstwa procesowego w łącznej kwocie 5.434 zł. Łącznie: 6.434 zł. Na kwotę kosztów zastępstwa procesowego składa się kwota 5.400 zł stanowiąca wynagrodzenie radcy prawnego należne za reprezentację w sprawie zgodnie z § 2 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. oraz 34 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictw.</xText> <xText>Mając powyższe na uwadze, na podstawie wyżej powołanych przepisów prawa, orzeczono jak w sentencji wyroku.</xText> <xText xALIGNx="center">Jolanta Czajka – Bałon</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Jolanta Czajka-Bałon

Kamila Nowak

st. sekr. sąd. Grażyna Bielicka

Agnieszka Oszczypała

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Jolanta Czajka-Bałon Protokolant: st. sekr. sąd. Grażyna Bielicka po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2024 r. w Pile na rozprawie sprawy z powództwa D. O.iL. O. przeciwkoBankowi (...) Spółce Akcyjnejz siedzibą wW. o zapłatę 1 zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 182 362,90 (sto osiemdziesiąt dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt dwa i 90/100) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 29 grudnia 2023 r.; 2 zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie, jako zwrot kosztów procesu, kwotę 6434 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty. Jolanta Czajka-Bałon UZASADNIENIE PowodowieD. O.iL. O.w pozwie z 2 października 2023 r. (data wpływu) wnieśli o zasądzenie na ich rzecz łącznie (ewentualnie solidarnie bądź in solidum) od pozwanegoBanku (...) S.A.wW.kwoty 182.362,90 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 15-go dnia następującego po dacie doręczenia odpisu pozwu do dnia zapłaty tytułem zwrotu świadczenia nienależnego spełnionego w wykonaniu nieważnejumowy nr (...)o pożyczkę hipoteczną z dnia 23 marca 2005 r. Jednocześnie powodowie domagali się zasądzenia od pozwanego na ich rzecz łącznie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powodowie podali, że jako konsumenci zawarli z pozwanym umowę o kredyt hipoteczny. Umowa została zawarta przy wykorzystaniu stosowanego przez pozwanego wzorca umownego i zawierała niedozwolone klauzule indeksacyjne tj. § 2 ust. 2 umowy oraz § 7 ust. 1 umowy. Nigdzie w umowie nie zdefiniowano sposobu ani kryteriów na podstawie, których Bank określał kurs waluty obcej na potrzeby wykonywania umowy. W dalszej części uzasadnienia powodowie przytoczyli szeroką argumentację na poparcie zarzutów nieważności umowy kredytu z powodu naruszenia granic swobody umów, sprzeczności z prawem i zasadami współżycia społecznego oraz abuzywności jej postanowień. Podnieśli, że nieważnością dotknięta jest cała umowa kredytu. Powołując się na abuzywność postanowień umowy wskazali, że jej konsekwencją jest ich bezskuteczność względem nich. W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powodów na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Bank podniósł przy tym zarzut przedawnienia roszczeń dochodzonych przez powodów. W szerokiej argumentacji krytycznie odniósł się do stanowiska powodów co do nieważności umowy i abuzywności jej postanowień. Na rozprawie w dniu 28 listopada 2024 r. powodowie zostali poinformowani, że umowa kredytu może zawierać postanowienia niedozwolone, których konsekwencją może być jej nieważność, a następnie zostali pouczeni, jakie to może nieść dla nich negatywne konsekwencje. Powodowie sprzeciwili się utrzymaniu klauzul abuzywnych i zaakceptowali konsekwencje nieważności umowy. Do końca postępowania strony wnosiły i wywodziły jak dotychczas. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: PowodowieD. O.iL. O.w 2005 r. tworzyli związek małżeński, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. W 2005 r. powodowie potrzebowali środków finansowych na remont i adaptację zakupionego domu na cele mieszkaniowe, a także w celu konsolidacji posiadanych zobowiązań kredytowych w instytucjach bankowych. Powód prowadził wówczas własną działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych, powódka natomiast zatrudniona była w oparciu o umowę o pracę jako kierownik filii w(...)Towarzystwie (...). Powodowie korzystając z pomocy pośrednika kredytowego, udali się do pozwanego banku. Po analizie ich sytuacji finansowej pracownica banku poinformowała ich, że posiadają zdolność kredytową i zaproponowała im pożyczkę hipoteczną związaną z frankiem szwajcarskim, która miała niższe oprocentowanie, niż w przypadku pożyczki złotowej. Wskazywała, że kredyty te cieszą się dużą popularnością wśród klientów banku. Kredyt związany z powyższą walutą został im przedstawiony jako bezpieczny, a kurs franka jako stabilny. W konsekwencji powodowie zdecydowali się na kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego i który charakteryzował się niższą ratą. Powodowie mieli świadomość, że kurs franka może wzrosnąć, jednak nie zdawali sobie sprawy, że wahania mogą być tak duże. Powodowie złożyli zatem wniosek kredytowy. Podali w nim, że wnioskują o 120.000 zł kredytu, w tym 76.950 zł pożyczki hipotecznej i 43.050 zł na konsolidację posiadanych zobowiązań. Okres kredytowania wskazano na 120 miesięcy, a walutę pożyczki CHF. Powodowie uzyskali pozytywną decyzję kredytową, w związku z czym w dniu 23 marca 2005 r. doszło do podpisania przez nich i przedstawicieli pozwanego umowy oM.hipoteczną nr(...)/(...). Przed podpisaniem umowy powodowie ją przeczytali. Umowa została sporządzona przy wykorzystaniu stosowanego przez Bank wzoru. Jej zapisy nie były przez powodów negocjowane, umowa wydawała się powodom korzystna. Powodowie działali w zaufaniu do Banku. Dowody: umowa kredytu (k. 25-27, 131-132), wniosek kredytowy (k. 106-107), odpowiedzi BIK (k. 109-120), zaświadczenie o zatrudnieniu (k. 122-123), wstępna ocena zdolności kredytowej (k. 125, 127), decyzja kredytowa (k. 129), cennik (k. 146, 148-150), przesłuchanie powódki (k. 177-178, 202-203), przesłuchanie powoda (176-177, 202). Umowa kredytu zawiera, wśród innych, następujące zapisy: Określenia użyte w Umowie mają znaczenie nadane im w „Regulaminie kredytowania osób fizycznych w ramach usług bankowości hipotecznej wBanku (...) S.A., zwanym dalej „Regulaminem” (§ 1 ust. 1). Pożyczkobiorca oświadcza, że zapoznanie się i zaakceptował warunki zwarte w Regulaminie. (§ 1 ust. 2). Kwota pożyczki: 121 200,00 PLN (§ 2 ust. 1). Pożyczka indeksowana jest do CHF, po przeliczeniu wypłaconej kwoty, zgodnie z kursem kupna CHF, według Tabel Kursów Walut Obcych obowiązującej wBanku (...)w dniu uruchomienia kredytu. (§ 2 ust. 2).(...), na których zostaną ustanowione hipoteki na rzecz Banku, w rozumieniu postanowień Umowy są: Dom, KW:(...)prowadzona przez Sąd Rejonowy w Pile VI Wydział Ksiąg Wieczystych, (…)ul. (...), MiejscowośćP.; Mieszkanie, KW:(...)prowadzona przez Sąd Rejonowy w Szczecinie XII Wydział Ksiąg Wieczystych, (…)ul. (...), Miejscowość:S.. (§ 2 ust. 3). Okres spłaty pożyczki wynosi 108 miesięcy, licząc od dnia wypłaty pożyczki lub jej pierwszej transzy (§ 2 ust. 4). Okres karencji w spłacie pożyczki wynosi 2 miesiące, licząc od dnia wypłaty pożyczki lub jej pierwszej transzy (§ 2 ust. 5). Wypłata pożyczki nastąpi zgodnie z zasadami określonymi w Regulaminie z uwzględnieniem poniższych zasad: sposób wypłaty: transze (§ 3 ust. 1). Wypłata pożyczki nastąpi: na rachunek bankowy wskazany przez Kredytobiorcę w Dyspozycji Wypłaty Kredytu/transzy Kredytu; bezpośrednio na spłatę zobowiązań stanowiących cel kredytu; na rachunek bankowy Kredytobiorcy (§ 3 ust. 2). Warunkami wypłaty pożyczki / pierwszej transzy pożyczki są: (…) przedstawienie w Banku wniosku o wpis hipotek stanowiących zabezpieczenie spłaty Kredytu(…) założenie wspólnego rachunku wBanku (...) S.A.(…) (§ 3 ust. 3). Od kwoty udzielonej pożyczki Bank pobiera jednorazową bezzwrotną prowizję w wysokości 1.200,00 zł, płatną przed uruchomieniem pożyczki lub jej pierwszej transzy (§ 4 ust. 1). Prowizja, o której mowa w ust. 1, zostanie potrącona przez Bank z kwoty pożyczki (§ 4 ust. 2). Miesięczna rata z tytułu refinansowania składki ubezpieczeniowej wynosi 1/12 z 0,81 % kwoty przyznanej pożyczki (co stanowi kwotę: 85.00 PLN), z uwzględniającego kursy waluty obcej, do jakiej kredyt jest indeksowany na pierwszy dzień miesiąca, w którym została sporządzona umowa kredytowa wg Tabeli Kursów Banku. Pożyczkobiorca zobowiązany jest do zwrotu Bankowi kosztów składki ubezpieczeniowej wnoszonej przez Bank w związku z niniejszym ubezpieczeniem (§ 8 ust. 2). Ponadto Pożyczkobiorca zobowiązuje się w całym okresie spłaty pożyczki do posiadania rachunku(...)wBanku (...) S.A.oraz zapewnienia na nim środków w kwocie umożliwiającej realizację postanowień Umowy (§ 5 ust. 2). Pożyczka oprocentowana jest według zmiennej stopy procentowej (§ 6 ust. 1). Oprocentowanie pożyczki wynosi 5,07 % w stosunku rocznym, co stanowi sumę stopy referencyjnej LIBOR 3M (CHF) obowiązującej w dniu sporządzenia Umowy powiększonej o stałą w całym okresie spłaty pożyczki marżę w wysokości 4.35 p.p. (§ 6 ust. 2). Stopa referencyjna zmienia się w cyklu kwartalnym i przyjmuje wartość z ostatniego roboczego miesiąca ostatniego poprzedzającego kolejny kwartał kalendarzowy (§ 6 ust. 3). Pożyczkobiorca zobowiązuje się spłacić kwotę kredytu w CHF ustaloną zgodnie z § 2 w złotych polskich, z zastosowaniem kursu sprzedaży CHF obowiązującego w dniu płatności raty pożyczki, zgodnie z Tabelą Kursów Walut ObcychBanku (...)(§ 7 ust. 1). Pożyczka spłacana będzie w 108 równych ratach miesięcznych, które zawierają malejącą część odsetek oraz rosnącą część raty kapitałowej (§ 7 ust. 2). Spłata pożyczki następować będzie poprzez bezpośrednie potrącanie przez Bank należnych mu kwot z rachunku(...)Pożyczkobiorcy w Banku nr (…) (§ 7 ust. 3). Na zabezpieczenie spłaty pożyczki wraz z odsetkami, Pożyczkobiorca ustawania: a) hipotekę kaucyjną do kwoty 84 476,40 PLN na rzecz Banku ustanowiona/ustanowione na nieruchomości położonej (…)ul (...),P.; b) hipotekę kaucyjną do kwoty 121 563,60 PLN na rzecz Banku ustanowiona/ustanowione na nieruchomości położonej (…)ul. (...),S.(§ 9 ust. 1 lit. a i b). Integralną część umowy stanowią: 1) Regulamin (…) (§ 10 ust. 2 pkt. 1). Załącznikiem do umowy pożyczki jest pełnomocnictwo powodów dla pozwanego m. in. do pobierania z ich rachunku u pozwanego należności z tytułu rat pożyczki, jak też opłat z tytułu refinansowania kosztów ubezpieczenia przez Bank kredytu oraz ubezpieczenia niskiego wkładu własnego. Dowód: umowa kredytu (k. 25-27, 131-132), pełnomocnictwo (k. 150). Obowiązujący w dacie podpisania umowy Regulamin kredytowania osób fizycznych w ramach usług bankowości hipotecznej wBanku (...) S.A.zawiera następujące zapisy: Użyte określenia w Regulaminie oznaczają: kredyt w walucie obcej - kredyt udzielony w PLN, indeksowany kursem waluty obcej wg Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (§ 2 pkt 19). Kredyt udzielany jest w PLN (§ 3 ust. 1). Kredyt może być indeksowany kursem waluty obcej na podstawie obowiązującej wBanku (...)(§ 3 ust. 2). W przypadku kredytu w walucie obcej: 1) Wnioskodawca we wniosku o udzielenie kredytu określa kwotę kredytu w PLN z zaznaczeniem waluty wnioskowanego kredytu, 2) Kredyt jest kredytem indeksowanym do walut wymienialnych i jest udzielany w złotych polskich. W umowie kredytowej kwota kredytu jest określana w PLN, 3) uruchomienie środków z kredytu następuje w sposób określony w dyspozycji uruchomienia kredytu, po jej akceptacji przez Bank (§ 5 ust. 16). W przypadku kredytu w walucie obcej kwota raty spłaty obliczana jest według kursu sprzedaży dewiz, obowiązującego w Banku na podstawie obowiązującej wBanku (...)z dnia spłaty (§ 8 ust. 3). W przypadku kredytu w walucie obcej Kredytobiorca może zastrzec w umowie kredytu, iż Bank będzie pobierał ratę spłaty z rachunku w walucie, do jakiej kredyt jest indeksowany, o ile ten rachunek jest dostępny w aktualnej ofercie Banku (§ 8 ust. 4). Dowód: regulamin (k. 134-138). W okresie od uruchomienia pożyczki do 27 maja 2014 r. tj. daty całkowitej spłaty pożyczki powodowie zapłacili pozwanemu 182.362,90 zł, w tym: 173.456,74 zł z tytułu spłaty rat kapitałowo-odsetkowych, 3.015,55 zł z tytułu składek na ubezpieczenie na życie, 3.145,00 zł z tytułu refinansowania kosztów ubezpieczenia pomostowego, 1.545,61 zł z tytułu składek za ubezpieczenie nieruchomości, 1.200,00 zł tytułem prowizji za udzielenie pożyczki. Dowód: zaświadczenie pozwanego (k. 28-31), zestawienie transakcji (płyta - k. 151), Powodowie nadal pozostają w związku małżeńskim, a od chwili jego zawarcia pozostają w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Pożyczkę zaciągnęli do majątku wspólnego i spłacali ją z tego majątku. W wyremontowanym ze środków uzyskanych z pożyczki u pozwanego domu powodowie zaspokajają potrzeby mieszkaniowe do dziś. Dowód: przesłuchanie powódki (k. 177-178, 202-203), przesłuchanie powoda (176-177, 202). Podstawą dla powyższych ustaleń była następująca ocena zgromadzonego materiału: Niektóre fakty zostały przez strony przyznane wprost albo pośrednio i te Sąd przyjął bez dowodów (art. 229 k.p.c.i230 k.p.c.). Część ustaleń Sąd poczynił w oparciu o dokumenty prywatne, które zostały złożone przez strony w kserokopiach. Złożenie tych kserokopii stanowiło w istocie zgłoszenie twierdzeń o istnieniu dokumentów o wynikającej z kopii formie i treści. Brak odniesienia się strony powodowej do kserokopii złożonej przez pozwanego oraz strony pozwanej części kserokopii przedłożonych przez powodów stanowiło brak wypowiedzenia się co do jego twierdzeń o istnieniu dokumentów o wynikającej z kopii formie i treści, które pozwalało uznać je za przyznane, gdyż pozostawały w zgodzie z wynikami rozprawy (art. 230 k.p.c.). Dawało to możliwość przeprowadzenia dowodów z dokumentów, których istnienie, treść i forma zostały przyjęte bez dowodów, tak jakby zostały one złożone w oryginałach. Dokumenty prywatne, na podstawie których Sąd dokonał ustaleń, nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości, jak też nie były przez strony podważane pod jakimkolwiek względem. Dlatego Sąd uznał je za w pełni godne zaufania. Pozostałe dokumenty nie miały zaś znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Zeznania świadkówA. S.okazały się być nieprzydatne do ustalenia istotnych w sprawie faktów. Świadek nie miała żadnego udziału w zawarciu przedmiotowej umowy kredytu i nie miała wiedzy o przebiegu rozmów poprzedzających jej zawarcie. W niniejszej sprawie, z oczywistych względów, znaczenie dla jej rozstrzygnięcia mogły mieć jedynie zeznania powodów i dlatego Sąd dowód z przesłuchania stron ograniczył tylko do nich. Strony są osobami najbardziej zainteresowanymi wynikiem sprawy, skutkiem czego dowód z ich zeznań jest bardzo niepewnym źródłem poznania prawdy. Ponadto w chwili składania przez powodów zeznań minęło ponad kilkanaście lat od zawarcia umowy kredytu, co nie mogło nie mieć negatywnego wpływu na ich pamięć i to niezależnie od tego, że okoliczności zawarcia umów, jako dotyczące bardzo istotnej dla nich kwestii życiowej, mogły zostać częściowo przez nich zapamiętane. Przemawiało to za podejściem do tych zeznań z ograniczonym zaufaniem. Taka ich ostrożna ocena prowadziła do wniosku, że są wiarygodne. W sposobie składania sprawiały wrażenie spontanicznych i szczerych. Powodowie szczerze przyznawali, że wielu okoliczności nie pamiętają. Niska szczegółowość ich zeznań była adekwatna do czasu, jaki upłynął od opisywanych wydarzeń. Jednocześnie w swojej treści zeznania te nie zawierały nielogiczności, a także pozostawały w zgodzie z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego a przede wszystkim nie były sprzeczne z żadnymi wiarygodnymi dowodami. Sąd na podstawieart. 2352§ 1 pkt. 2 i 5 k.p.c.oddalił wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. W świetle okoliczności sprawy i przy uwzględnieniu żądania powodów dowody te nie miały żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i przyczyniłby się tylko do przedłużenia postępowania w sprawie. Pozwany nie kwestionował wystawionych przez siebie zaświadczeń, na podstawie których można było określić wysokość roszczeń powodów. Sąd zważył, co następuje: Żądanie okazało się zasadne. Powodowie domagali się zasądzenia od pozwanego na ich rzecz świadczeń, które spełnili w wykonaniu umowy pożyczki, jako nienależnych z powodu nieważności umowy zawierającej niedozwolone klauzule. Zgodnie zart. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa, którą powodowie zawarli z bankiem jest umową pożyczki indeksowanej do waluty obcej, w której kwota kredytu została wyrażona w złotych, ale w dniu wypłaty poddano ją indeksacji, czyli przeliczeniu na określoną w umowie walutę obcą (walutę indeksacji). Przeliczona na walutę obcą kwota kredytu poddana została oprocentowaniu według stopy procentowej właściwej dla tej waluty obcej i podzielona na raty, które miały być spłacane w złotych po ich przeliczeniu z waluty obcej na złote w umówionej dacie płatności rat. Cel udzielenia tej pożyczki nie został w umowie określony wobec tego nie można tej umowy potraktować jako umowy kredytu bankowego. Umowa pożyczki indeksowanej nie została uregulowana w żadnej z ustaw, zatem brak jest definicji legalnej tego pojęcia. Przy analizie tego rodzaju pożyczki odwołać się można na zasadzie analogii do konstrukcji kredytu indeksowanego, będącej przedmiotem wielokrotnych wypowiedzi orzecznictwa sądowego. Zgodnie z nimi zastosowanie konstrukcji indeksacji, w celu ustalenia salda kredytu i wysokości świadczeń, do których zobowiązany jest kredytobiorca, nie narusza istoty umowy kredytu wyrażonej wart. 69 ust. 1 prawa bankowego, która polega na tym, że bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę środków pieniężnych a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie oraz zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty (por. wyroki Sądu Najwyższego z 19 marca 2015 r., IV CSK 362/14, OSNC -ZD 2016/3/49, z 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, OSNC 2016/11/134, z 8 września 2016 r., II CSK 750/15, z 14 lipca 2017 r., z 27 lutego 2019 r., II CSK 19/18, z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18). Mimo że wprowadzenie do umowy pożyczki hipotecznej klauzul przeliczeniowych należy uznać za dopuszczalne co do zasady, to jednak w okolicznościach sprawy nie przesądzało to o ważności przedmiotowej umowy pożyczki. Stosownie doart. 3531k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jak z tego wynika,artykuł 3531k.c., wyrażający zasadę wolności (swobody) umów, wyznacza trzy granice tej wolności, którymi są: natura stosunku, ustawa i zasady współżycia społecznego. Natura umowy gospodarczej i generowanego przez nią stosunku sprowadza się generalnie do tego, że wyraża ona i pozwala realizować interes każdej ze stron, ponieważ zaś interesy te bywają przeciwstawne, istotę umowy stanowi uzgodnienie woli stron, wyrażającej ich interesy. Zgoda obydwu stron jest oczywistym wymogiem tak przy zawarciu umowy, jak i przy zmianach jej treści (por. uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 22 maja 1991 r., III CZP 15/91, OSNC 1992/1/1). Osiągnięcie przez strony porozumienia co do wszystkich ważnych dla nich kwestii decydujących o kształcie ich zobowiązań jest więc istotą umowy, a nieuzasadniona możliwość jednostronnego i swobodnego kształtowania przez jedną stronę zobowiązania drugiej strony, tej istoty podważeniem. W obrocie gospodarczym sprzeczne z naturą umowy dwustronnie zobowiązującej jest takie jej ukształtowanie, że jedna strona ma nieuzasadnioną swobodę w określeniu zobowiązania drugiej strony. Dlatego, przyznanie w umowie jednej z jej stron prawa do kształtowania zobowiązania drugiej strony musi być uzasadnione i mieć jasne granice, wynikające z tego uzasadnienia. W przypadku zawieranej z konsumentem umowy długoterminowej pożyczki hipotecznej, sprzeczne z jej naturą są takie postanowienia, które pozwalają bankowi na jednostronne i dowolne określanie rozmiaru zobowiązania pożyczkobiorcy do spłaty pożyczki. W przypadku umowy pożyczki indeksowanej do waluty obcej, jako równoznaczne z postanowieniami wprost pozwalającymi bankowi na samodzielne określenie rozmiaru zobowiązania pożyczkobiorcy do spłaty pożyczki, należy ocenić takie, które dają mu prawo do jednostronnego i swobodnego określenia kursu waluty dla celów indeksacji kwoty pożyczki i spłaty rat. Rozmiar zobowiązania pożyczkobiorcy do zwrotu sumy pożyczki indeksowanej do waluty obcej wyznacza bowiem nie tylko wysokość pożyczki w złotych, ale przede wszystkim jej równowartość wyrażona w walucie indeksacji. To ona bowiem podlega oprocentowaniu i podziałowi na raty. Jednocześnie, rzeczywisty rozmiar zobowiązania pożyczkobiorcy do spłaty rat pożyczki w złotych wyznacza nie tyle wysokość rat w walucie indeksacji, co kwota wynikająca z przeliczenia rat na złote. Zatem, przyznanie bankowi w umowie prawa do jednostronnego i swobodnego określenia kursu waluty w dniu indeksacji i w dniu płatności rat, w konsekwencji prowadzi do jednostronnego i swobodnego ustalenia przez ten bank, zarówno kwoty kapitału podlegającej zwrotowi i stanowiącej podstawę naliczania oprocentowania, jak i wysokości świadczeń stanowiących realizację zobowiązania pożyczkobiorcy do spłaty w ratach kapitału z oprocentowaniem, czyli głównych elementów wyznaczających rozmiar jego zobowiązania. Co do zasady takie postanowienia stanowią przekroczenie granic swobody stron w kształtowaniu umowy pożyczki indeksowanej. Powyższe uwagi prowadzą do wniosku, że jeśli w świetle treści umowy długoterminowej pożyczki hipotecznej indeksowanej do waluty obcej żadne szczególne okoliczności nie uzasadniają prawa banku do swobodnego określenia kursu waluty dla celów indeksacji i spłaty rat, aby umowa taka została ukształtowana w zgodzie z naturą stosunku prawnego, jaki kreuje, musi przewidywać taki sposób ustalenia kursu waluty dla celów indeksacji kwoty pożyczki i określenia wysokości rat, który nie będzie miał cech jednostronności i dowolności, a więc będzie niezależny od decyzji banku i obiektywnie weryfikowalny. Przedmiotowa umowa pożyczki nie spełnia tych warunków. W § 2 ust. 2 umowy stron przewidziano, że kwota pożyczki zostanie przeliczona na franki szwajcarskie po kursie kupna z tabeli kursowej pozwanego. Z kolei w § 7 ust. 1 umowy (oraz w § 8 ust. 3 Regulaminu) wskazano, że raty pożyczki spłacane będą w złotych z zastosowaniem kursu sprzedaży CHF obowiązującego w dniu płatności raty kredytu zgodnie z Tabelą Kursów Walut pozwanego. Umowa ani Regulamin nie definiowały bliżej tabeli kursowej, ani sposobu określania w niej kursów walut, jak też w żaden inny sposób nie ograniczały swobody Banku w ustaleniu kursów franka szwajcarskiego w tabeli kursowej. Oznacza to, że w świetle umowy Bank miał całkowitą swobodę w ustalaniu kursu, po którym nastąpi przeliczenie kwoty pożyczki na walutę indeksacji oraz przeliczenie raty pożyczki na złote. Jednocześnie z treści umowy nie wynikało żadne uzasadnienie dla takiego rozwiązania. Również w toku procesu pozwany nie przedstawił żadnego przekonującego uzasadnienia w tym przedmiocie. Podsumowując, postanowienia przedmiotowej umowy pozostawiały Bankowi pełną i niczym nieuzasadnioną swobodę w jednostronnym w określeniu kursu, po którym nastąpi przeliczenie kwoty pożyczki na walutę indeksacji, jak również kursów, po których ma następować przeliczenie rat z waluty indeksacji na złote. Tym samym postanowienia te dały Bankowi nieuzasadnioną swobodę w jednostronnym określaniu rozmiaru zobowiązania pożyczkobiorców do spłaty kredytu. To zaś sprawia, że treść ukształtowanego w ten sposób stosunku prawnego pożyczki jest sprzeczna z właściwością (naturą) tego stosunku, co powoduje, że umowa jest sprzeczna z prawem w rozumieniuart. 58 § 1 k.c.i jako taka jest nieważna (co do takiego skutku, por. uchwałę Sądu Najwyższego z 13 stycznia 2011 r., III CZP 119/10, OSNC 2011/9/95). Stwierdzenie bezwzględnej nieważności przedmiotowej umowy na wyżej wskazanej podstawie prawnej czyniło zbędnym rozważanie innych powołanych przez powodów podstaw takiej nieważności. Sąd jednak uznał za celowe dokonanie także oceny przedmiotowej umowy pod kątem zarzutu powodów, że jest ona nieważna również z uwagi na zawarte w niej niedozwolone postanowienia umowne. W konsekwencji Sąd doszedł do przekonania, że zarzut ten jest uzasadniony. Zgodnie zart. 3851§ 1 k.c.postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. § 2 powołanego przepisu wskazuje, że jeżeli postanowienie umowy zgodnie z§ 1nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. § 3 definiuje nieuzgodnione indywidualnie postanowienia umowy jako te, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. Zgodnie z § 4 powołanego przepisu ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie spoczywa na tym, kto się na to powołuje. Powyższy przepis stanowi implementację do polskiego prawa dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (dalej powoływanej jako dyrektywa 93/13). Rodzi to obowiązek dokonywania jego wykładni w taki sposób, który pozwala urzeczywistnić cele tej dyrektywy. Dlatego w ramach tej wykładni należy uwzględniać treść tej dyrektywy i dotyczące jej orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ((...)) (por. uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2021 r., III CZP 6/21, OSNC 2021/9/56). Zart. 3851§ 1 k.c.wynika, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są klauzule umowne, które: 1) zawarte zostały w umowach z konsumentami, 2) nie zostały uzgodnione indywidualnie, 3) kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami rażąco naruszając jego interesy, 4) nie określają sformułowanych w sposób jednoznaczny głównych świadczeń stron, w tym ceny lub wynagrodzenia. Poza sporem jest, że powodowie jako strona umowy mieli status konsumenta, a bank status przedsiębiorcy. Zgodnie zart. 221k.c., za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Powodowie zawarli przedmiotową umowę bez jakiegokolwiek związku z działalnością gospodarczą lub zawodową, zgodnie z ich zeznaniami na remont domu, w którym nadal zamieszkują. Postanowienia umowy pożyczki, regulujące klauzulę indeksacyjną (§ 2 ust. 2 i § 7 ust. 1 i umowy oraz § 8 ust. 3 Regulaminu w części dotyczącej przeliczania kwoty kredytu na walutę i rat kredytu na złote) i ściśle z nią powiązaną klauzulę tabel kursowych (§ 2 ust. 2 umowy i § 7 ust. 1 umowy oraz § 8 ust. 3 Regulaminu w części dotyczącej stosowania do przeliczeń kursów z tabel kursowych pozwanego), nie zostały z powodami indywidualnie uzgodnione. Podkreślenia przy tym wymaga, że postanowieniem indywidualnie uzgodnionym w rozumieniuart. 3851§ 1 k.c.nie jest takie, którego treść konsument potencjalnie mógł negocjować, lecz tylko takie, które rzeczywiście powstało na skutek indywidualnych negocjacji. Z ustaleń wynika, że takich negocjacji nie było. Przesądzenia wymagało, czy wskazane postanowienia umowne określają główne świadczenia stron. Sąd doszedł do przekonania, że klauzula indeksacyjna określa główne świadczenia stron przedmiotowej umowy pożyczki. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyjaśnił, że za warunki umowne, które objęte są zakresem pojęcia „określenia głównego przedmiotu umowy” w rozumieniu art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13, należy uważać te, które określają podstawowe świadczenia w ramach danej umowy i które z tego względu charakteryzują tę umowę. W szczególności takie znaczenie mają warunki umowy dotyczące ryzyka kursowego w kredytach indeksowanych i denominowanych do waluty obcej (por. wyroki z 26 lutego 2015 r., C-143/13,B. M.iI.O. M.v.S. V.România SA,(...)2015, nr 2, poz. I-127, pkt 54, z 20 września 2018 r., C-51/17,O.Bank (...). iO.FaktoringK. Z.v.T. I.iE. K..,(...)2018, nr 9, poz. I-750., pkt 68, z 14 marca 2019 r., C-118/17,Z.D.v.E.BankH.Z.., pkt 48, 52 i z 3 października 2019 r., C-260/18,K. D.iJ. D.v.R.Bank (...), pkt 44). W umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej postanowienia regulujące indeksację charakteryzują tę umowę jako podtyp umowy kredytu i stanowią o istocie wynikających z niej zobowiązań stron. Ponadto postanowienia te pozwalają osiągnąć podstawowy cel umowy: obniżyć oprocentowanie kredytu (a więc jego główny koszt) i uczynić go bardziej dostępnym i (pozornie) bardziej atrakcyjnym w zamian za przyjęcie przez kredytobiorcę na siebie całego ryzyka walutowego (kursowego). W tym kontekście są to też postanowienia regulujące cenę kredytu, o której mowa wart. 3851§ 1in finek.c.Takie same założenia i konsekwencje miały postanowienia indeksacji zawarte w spornej umowie pożyczki indeksowanej do CHF. Powyższe oznacza, że zapisy klauzuli indeksacyjnej mogły być uznane za niedozwolone postanowienie umowne tylko w razie stwierdzenia, że nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Wykładniaart. 3851§ 1 k.c.w zakresie wymogu jednoznacznego sformułowania postanowień określających główne świadczenia stron umowy, jako wyłączającego możliwość uznania ich za niedozwolone, ponownie wymaga odwołania się do orzecznictwa(...). Za reprezentatywny w tym zakresie można uznać wyrok z 20 września 2017 r. w sprawie C-186/16. Trybunał podkreślił w nim, że wymogu przejrzystości warunków umownych nie można zawężać do ich zrozumiałości pod względem formalnym i gramatycznym, lecz przeciwnie, z uwagi na to, że ustanowiony przez dyrektywę 93/13 system ochrony opiera się na założeniu, iż konsument jest stroną słabszą niż przedsiębiorca, między innymi ze względu na stopień poinformowania, ów wymóg wyrażenia warunków umownych prostym i zrozumiałym językiem i w konsekwencji przejrzystości musi podlegać wykładni rozszerzającej. Dlatego, powinien on być rozumiany jako nakazujący także, by umowa przedstawiała w sposób przejrzysty konkretne działanie mechanizmu, do którego odnosi się ów warunek, a także związek między tym mechanizmem a mechanizmem przewidzianym w innych warunkach, tak by konsument był w stanie oszacować, w oparciu o jednoznaczne i zrozumiałe kryteria, płynące dla niego z tej umowy konsekwencje ekonomiczne. Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. Po pierwsze, kredytobiorca musi zostać jasno poinformowany, że podpisując umowę kredytu, ponosi pewne ryzyko kursowe, które z ekonomicznego punktu widzenia może okazać się dla niego trudne do udźwignięcia w przypadku dewaluacji waluty, w której otrzymuje wynagrodzenie. Po drugie, bank musi przedstawić ewentualne wahania kursów wymiany i ryzyko wiążące się z zaciągnięciem kredytu w walucie obcej, zwłaszcza w przypadku, gdy konsument będący kredytobiorcą nie uzyskuje dochodów w tej walucie. Uogólniając te wymagania(...)podkreślił, że wymóg wyrażenia warunku umownego prostym i zrozumiałym językiem oznacza, że w wypadku umów kredytowych instytucje finansowe muszą zapewnić kredytobiorcom informacje wystarczające do podjęcia przez nich świadomych i rozważnych decyzji. W tym względzie wymóg ów oznacza, że warunek dotyczący spłaty kredytu w tej samej walucie obcej co waluta, w której kredyt został zaciągnięty, musi zostać zrozumiany przez konsumenta zarówno w aspekcie formalnym i gramatycznym, jak i w odniesieniu do jego konkretnego zakresu, tak aby właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny przeciętny konsument mógł nie tylko dowiedzieć się o możliwości wzrostu lub spadku wartości waluty obcej, w której kredyt został zaciągnięty, ale również oszacować - potencjalnie istotne - konsekwencje ekonomiczne takiego warunku dla swoich zobowiązań finansowych (por. wyrok z 20 września 2017 r., C-186/16,R.P. A.i in. v.(...) SA,(...)2017, nr 9, poz. I-703, pkt 44, 45, 50 i 51 oraz powołane tam wyroki). W świetleart. 6 k.c.to na pozwanym spoczywał obowiązek udowodnienia spełnienia wymogów pozwalających uznać, że postanowienia klauzuli indeksacyjnej zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Klauzula indeksacyjna stanowiła główny wyróżnik i oś umowy, dlatego mechanizm jej działania powinien być w niej opisany w taki sposób, aby jasne było jego fundamentalne znaczenie i aby przejrzyście została ujawniona jego istota i wszystkie konsekwencje. Tymczasem w przedmiotowej umowie klauzula ta została poszatkowana a jej elementy zostały poprzeplatane postanowieniami regulującymi klauzulę tabel kursowych i umieszczone w różnych miejscach umowy i regulaminu. Wymóg jednoznaczności nie został dochowany także z uwagi na niską komunikatywność użytych przy formułowaniu klauzuli zdań. Przy jednokrotnym przeczytaniu są one niezrozumiałe dla przeciętego konsumenta. Taki sposób zapisania klauzuli powodował, że konieczne było szczególnie jasne i dokładne objaśnienie powodom jej postanowień - na co pozwany nie przedstawił żadnych dowodów. Podkreślenia wymaga, że w tym zakresie nie była wystarczająca informacja, że kurs franka może wzrosnąć, czy nawet wyjaśnienie, że spowoduje to nie tylko wzrost raty kredytu w złotych, ale też wyrażonego w złotych salda zadłużenia. Wymóg rzetelności nakazywał zobrazowanie konsekwencji, jakie dla powodów będzie nieść prawdopodobny wzrost kursu w okresie, na który umowa miała być zawarta. Wymagało to pokazania dotychczasowego kształtowania się kursu franka szwajcarskiego w długim okresie (co najmniej takim samym, jak ten, na jaki miała zostać zawarta umowa) w stosunku do złotego i zbudowanie symulacji opartej na analogicznym wzroście kursu w okresie, na który umowa została zawarta. Przede wszystkim jednak w ramach obowiązku informacyjnego konieczne było uprzedzenie powodów o znacznym ryzyku skokowego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. Gospodarkę światową cyklicznie dotykają różnej natury kryzysy. W takich okresach, w krajach o słabszej niż szwajcarska gospodarce, takich jak Polska, waluty miejscowe osłabiają się względem franka szwajcarskiego i to niekiedy bardzo gwałtownie. Przy czym z reguły później nie odrabiają całości strat. Podobnie dzieje się w przypadku lokalnych kryzysów gospodarczych obejmujących tylko dany kraj lub region. Dlatego, wyjaśniając powodom ryzyko walutowe, należało przywołać znane z historii kryzysy, które wywołały szybki wzrost kursu franka szwajcarskiego w stosunku do walut innych krajów i uświadomić im, że prawdopodobieństwo zmaterializowania się w Polsce takiego niekorzystnego dla nich scenariusza jest tym wyższe, im dłuższy jest okres kredytowania. W dacie zawarcia przedmiotowej umowy, pojawienie się w perspektywie kolejnych 29 lat dwóch, trzech kryzysów gospodarczych powodujących gwałtowny wzrost kursu franka szwajcarskiego, było praktycznie pewne. Dlatego konieczne było przedstawienie powodom (np. na historycznych przykładach z innych krajów, jak Australia czy Włochy), w jaki sposób wywołany takim kryzysem wzrost kursu może wpłynąć na ich obciążenia finansowe na różnych etapach wykonywania umowy. Powyższe wymogi nie zostały przez Bank wypełnione. Żaden zapis umowy nie uprzedzał powodów, że nie przewiduje ona żadnej górnej granicy wzrostu raty w złotych i wyrażonego w złotych zadłużenia z tytułu niespłaconego kapitału spowodowanych wzrostem kursu franka. Jednocześnie zapisy umowy dotyczące wysokości sumy hipoteki sugerowały powodom, że górną granicą ich ryzyka majątkowego jest kwota 84.476,40 zł i 121.565,60 zł. Był to kolejny element wprowadzający w błąd. Pracownik banku nie tylko nie wypełnił w stosunku do powodów obowiązku informacyjnego w zakresie ryzyka walutowego, ale jeszcze wprowadził ich w błąd, pomniejszając to ryzyko przez zapewnienia o stabilności kursu franka. W wyniku powyższych rozważań Sąd przyjął, że postanowienia umowne, regulujące klauzulę indeksacyjną, nie są sformułowane w sposób jednoznaczny, a to, mimo że określają główne świadczenie stron, otwierało drogę do ich oceny pod kątem abuzywności. W odróżnieniu od klauzuli indeksacyjnej, klauzula tabel kursowych nie określa głównych świadczeń stron umowy. Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie pożyczki i spłacie rat. Nie decydowała więc w żadnym zakresie o charakterze tej umowy, a jedynie o sposobie jej wykonywania i to od strony czysto technicznej. Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty. W związku z tym klauzula ta podlegała kontroli pod kątem abuzywności, niezależnie od tego, czy była jednoznacznie określona. Art. 3851§ 1 k.c.wprowadza dwuelementowe kryterium oceny, czy postanowienie umowy kształtujące prawa i obowiązki konsumenta ma charakter niedozwolony. Elementami tymi są sprzeczność z dobrymi obyczajami i rażące naruszenie interesów konsumenta. „Dobre obyczaje” to klauzula generalna, której zadaniem jest wprowadzenie możliwości dokonania oceny treści umowy w świetle norm pozaprawnych. Chodzi przy tym o normy moralne i obyczajowe, akceptowane powszechnie albo w określonej sferze, na przykład w obrocie profesjonalnym, w określonej branży, w stosunkach z konsumentem itp. Przez dobre obyczaje należy zatem rozumieć pozaprawne reguły postępowania wyznaczane przez etykę, moralność i społecznie aprobowane zwyczaje. W obrocie konsumenckim są to więc takie wymogi jak: szacunek wobec partnera, uczciwość, szczerość, lojalność, rzetelność czy fachowość. Sprzeczne z dobrymi obyczajami będą postanowienia umów, które nie pozwalają na realizację tych wartości. W szczególności dotyczy to takich postanowień, za pomocą których przedsiębiorca nielojalnie kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób nieuwzględniający jego słusznych interesów (por. uchwała SN z dnia 29 czerwca 2007 r., III CZP 62/07, OSNC 2008/7–8/87). Rażące naruszenie interesów konsumenta jest elementem oceny, które wprowadza wymóg prawnie istotnego stopnia sprzeczności postanowienia umowy z dobrymi obyczajami. Ustawodawca posłużył się wart. 3851k.c.pojęciem rażącego naruszenia interesów konsumenta, co mogłoby sugerować ograniczenie stosowania tego przepisu tylko do przypadków bardzo poważnych, skrajnych. Jednak wart. 3 ust. 1dyrektywy 93/13 ta sama przesłanka została określona jako spowodowanie poważnej i znaczącej nierównowagi wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta. W tej sytuacji wymóg dokonywania wykładniart. 3851k.c.w zgodzie z postanowieniami i celem dyrektywy 93/13 powoduje konieczność rozszerzającej wykładni pojęcia rażącego naruszenia interesów konsumenta, celem objęcia nim również przypadków naruszeń poważnych, choć nie rażących w tradycyjnym rozumieniu tego słowa w polskim prawie cywilnym. Rażące naruszenie interesów konsumenta ma więc miejsce, gdy postanowienia umowy poważnie odbiegają od sprawiedliwego wyważenia praw i obowiązków stron, skutkując nieusprawiedliwioną dysproporcją na niekorzyść konsumenta. Podsumowując powyższe uwagi dla potrzeb oceny klauzul indeksacyjnej i tabel kursowych zapisanych w przedmiotowej umowie pożyczki, wskazać można, że w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami rażąco naruszają interesy konsumenta takie postanowienia umowne, które, przez nielojalne, nierzetelne, czy nieuczciwe wykorzystanie zaufania konsumenta i braku po jego stronie odpowiedniej wiedzy, powodują poważną, nieusprawiedliwioną nierównowagę kontraktową na korzyść przedsiębiorcy. Przed przystąpieniem do oceny klauzul indeksacyjnej i tabel kursowych zawartych w przedmiotowej umowie pod katem zgodności z dobrymi obyczajami, należy jeszcze podkreślić, że zgodnie zart. 3852k.c., oceny tej dokonuje się według stanu z chwili podpisania umowy, biorąc pod uwagę jej treść, okoliczności zawarcia oraz uwzględniając umowy pozostające w związku z umową obejmującą postanowienie będące przedmiotem oceny. Zatem, przy dokonywaniu oceny niedozwolonego charakteru postanowienia umownego nie ma żadnego znaczenia, w jaki sposób umowa była przez strony wykonywana (por. uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z 20 czerwca 2018 r., III CZP 29/17, OSNC 2019/1/2 i powołane tam orzeczenia). W szczególności nie jest ważne, czy przedsiębiorca rzeczywiście korzystał z możliwości, jakie wynikały z korzystnego dla niego brzmienia postanowień umownych. Innymi słowy, jeśli zapisy umowy dawała przedsiębiorcy możliwość naruszenia interesów konsumenta, dla przyjęcia ich niedozwolonego charakteru nie jest istotne, czy przedsiębiorca z tych zapisów skorzystał lub chciał skorzystać. Dlatego w sprawie nie miało znaczenia, w jaki sposób pozwany ustalał i ustala kurs waluty indeksacji, w szczególności czy robi to rzetelnie i uczciwie. Oceniając klauzulę indeksacyjną, w pierwszej kolejności podkreślić trzeba, że za jej pomocą powodowie zostali obciążeni całością ryzyka wzrostu franka szwajcarskiego w okresie umowy. Do umowy klauzula indeksacyjna została wprowadzona obok klauzuli zmiennego oprocentowania i bardzo znacznie podniosła ryzyko powodów. W przypadku klauzuli zmiennego oprocentowania wzrost oprocentowania pożyczki prowadzi do wzrostu wysokości raty, jednak nie rośnie saldo zadłużenia pożyczkobiorcy. Tymczasem w przypadku klauzuli indeksacyjnej, wzrost kursu waluty oznacza jednoczesny wzrost wysokości raty w złotych i pozostałego do spłaty zadłużenia wyrażonego w złotych. Przy czym w umowie stron obciążające powodów ryzyko tego wzrostu nie jest w żaden sposób ograniczone. Takie ukształtowanie klauzuli indeksacyjnej było nieakceptowalne z punktu widzenia zasad uczciwości i rzetelności, gdyż ryzyko znacznego wzrostu franka szwajcarskiego w okresie, na jaki umowa została zawarta, było bardzo wysokie. Skutkiem nałożenia na powodów całości ryzyka wzrostu franka szwajcarskiego było bardzo nierównomierne i niesprawiedliwe rozłożenie ogólnego ryzyka ponoszonego przez obie strony w związku z zawarciem umowy. W świetle jej postanowień Bank ryzykował stratę znacznej części kapitału kredytu w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego. Biorąc pod uwagę realia ekonomiczne, było to ryzyko znikome. Bank ryzykował też tym, że powodowie staną się niewypłacalni. Jednak ryzyko to w znacznym stopniu ograniczył przez uzyskanie hipoteki na ich nieruchomości. Tymczasem sytuacja powodów przedstawiała się zupełnie inaczej. Umowa nie dawała im żadnych skutecznych narzędzi zapobieżenia negatywnym skutkom gwałtownej aprecjacji franka szwajcarskiego. W wyniku wzrostu jego kursu wysokość ich zobowiązania w przeliczeniu na złote mogła przewyższyć nie tylko wartość nieruchomości, ale też całego ich majątku. Ponadto wzrost kursu mógł spowodować po ich stronie brak możliwości finansowych obsługi rat, nawet przy niezmienionym poziomie realnych dochodów. Wprowadzenie do umowy stron klauzuli indeksacyjnej nastąpiło z wykorzystaniem przewagi kontraktowej Banku i zaufania, jakim się u powodów cieszył. Bank, dysponując nieporównywalnie większymi niż oni możliwościami oceny ryzyka wiążącego się z indeksacją oraz mogąc, w przeciwieństwie do nich, efektywnie zabezpieczać się przed nim, wprowadził do umowy klauzulę indeksacyjną w kształcie, w którym chroniła jedynie jego własny interes ekonomiczny, kosztem wystawienia powodów na bardzo znaczne ryzyko kursowe. Powyższe uwagi prowadzą do wniosku, że klauzula indeksacyjna w sposób niesprawiedliwy, nielojalny i nieuczciwy prowadziła do poważnego i nieusprawiedliwionego uprzywilejowania pozycji Banku w przedmiotowej umowie pożyczki. Stanowiła więc niedozwolone postanowienie umowne. Odnośnie do klauzuli tabel kursowych trzeba wskazać, że postanowienia umowne, uzależniające wysokość kredytu/pożyczki w walucie indeksacji i wysokość rat w złotych od woli banku, bez wskazania ograniczeń umownych w postaci skonkretyzowanych, obiektywnych kryteriów zmian stosowanych kursów walutowych, kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (por. wyroki Sądu Najwyższego z 8 września 2016 r., II CSK 750/15, z 27 lutego 2019 r., II CSK 19/18, z 4 kwietnia 2019 r., III CSK 159/17, OSP z 2019/12/115, z 29 października 2019 r., IV CSK 309/18, OSNC 2020/7-8/64, z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18, z 10 maja 2022 r.,(...)285/22, OSNC ZD 2022/4/45). Podkreślenia także wymaga, że te same argumenty, które zostały wyżej przytoczone, jako decydujące o nieważności umowy z powodu sprzeczności z prawem, przemawiają także za niedozwolonym charakterem klauzul tabel kursowych i indeksacyjnej jako instrumentu wprowadzającego do umowy kursowy mechanizm przeliczeniowy. Z tych przyczyn klauzule indeksacyjną i tabel kursowych Sąd uznał za niedozwolone postanowienia umowne, o których mowa wart. 3851§ 1 k.c.Przepis ten wprowadza sankcję niezwiązania konsumenta niedozwolonymi postanowieniami umownymi. W okolicznościach sprawy prowadziło to do nieważności przedmiotowej umowy kredytu. Brak związania konsumenta niedozwolonym postanowieniem umownym oznacza, że nie wywołuje ono żadnych skutków prawnych od samego początku i z mocy samego prawa, co sąd ma obowiązek wziąć pod uwagę z urzędu. Konsument może następczo udzielić świadomej i wolnej zgody na to postanowienie i w ten sposób przywrócić mu skuteczność z mocą wsteczną albo podjąć decyzję przeciwną (odmówić zgody), co spowoduje trwałą bezskuteczność (nieważność) niedozwolonego postanowienia. Jeżeli umowa bez klauzuli abuzywnej nie może wiązać stron, dzieli los klauzuli. W sytuacji, w której klauzula abuzywna stała się definitywnie bezskuteczna (nieważna) wskutek odmowy jej potwierdzenia przez konsumenta, o obowiązywaniu umowy decyduje to, czy weszła w jej miejsce jakaś regulacja zastępcza. To zaś zależy od tego, czy całkowita i trwała bezskuteczność (nieważność) umowy naraża konsumenta na szczególnie niekorzystne konsekwencje, czemu może on wiążąco zaprzeczyć, sprzeciwiając się utrzymaniu umowy (por. uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2021 r., III CZP 6/21, OSNC 2021/9/56 i powołane tam orzecznictwo(...)). Powodowie świadomie i swobodnie odmówili wyrażenia zgody na wyżej wskazane klauzule abuzywne, czego wyrazem był już pozew i co potwierdzili w toku rozprawy. Spowodowało to trwałą bezskuteczność (nieważność) tych klauzul. Funkcjonowanie przedmiotowej umowy pożyczki bez ich postanowień nie było możliwe. Klauzula indeksacyjna decyduje o istocie przedmiotowej umowy. Usunięcie jej doprowadziłoby do zaniknięcia ryzyka kursowego, które jest bezpośrednio związane z indeksacją kredytu/pożyczki do waluty (por. wyrok(...)z dnia 3 października 2019 r., C-260/18,K. D.iJ. D.v.R.Bank (...), pkt 44). Wyeliminowanie ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu/pożyczki indeksowanych do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie stawki oprocentowania ze stawką LIBOR, jest równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy, iż należy ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp czy wariant umowy kredytu/pożyczki (por. wyroki Sądu Najwyższego z 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14, OSNC 2016/11/134 i z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18, nie publ., z 10 maja 2022 r.,(...)285/22, OSNC ZD 2022/4/45). Wyłączenie z przedmiotowej umowy klauzuli indeksacyjnej powodowałoby również niemożność określenia oprocentowania pożyczki. W konsekwencji wyeliminowania indeksacji kwota zobowiązania obu stron wyrażona byłaby w złotych, przy braku adekwatnych do tego mechanizmów wyznaczania stopy procentowej. W tym celu nie można byłoby wykorzystać postanowień umowy dotyczących oprocentowania opartego o stawkę LIBOR 3M CHF, gdyż ze swej istoty jest ona właściwa tylko dla franka szwajcarskiego. W konsekwencji powyższych uwag należało uznać, że wyeliminowanie z przedmiotowej umowy pożyczki niedozwolonych postanowień umownych prowadzi do jej nieważności. Powodowie, uprzedzeni o możliwych, negatywnych skutkach nieważności umowy, sprzeciwili się jej utrzymaniu. Ich oświadczenia zostały złożone w oparciu o pełną, dostępną wiedzę i świadomość konsekwencji nieważności umów. Powodowało to definitywną nieważność umowy. Podsumowując całość dotychczasowych rozważań, Sąd uznał, że przedmiotowa umowa pożyczki jest nieważna na podstawieart. 58 § 1 k.c.z powodu sprzeczności zart. 3531k.c.Sąd doszedł też do wniosku, że nawet gdyby umowę uznać za ważną w świetleart. 3531k.c., to i tak do jej nieważności prowadzi wyeliminowanie z niej niedozwolonych postanowień umownych, gdyż w ten sposób zostaje pozbawiona elementów przedmiotowo istotnych umowy pożyczki indeksowanej, a więc umowy, której zawarcie było wolą stron. Z tych względów Sąd orzeł jak w punkcie 1 wyroku. W związku z nieważnością umowy należało rozważyć jej konsekwencje. Zgodnie zart. 405 k.c., kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Z koleiart. 410 § 1 k.c.stanowi, że powyższy przepis stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Stosownie zaś doart. 410 § 2 k.c., świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. Świadczenie spełnione w wykonaniu nieważnej czynności prawnej jest objęte ostatnią z wymienionych wart. 410 § 2 k.c.kondykcji - czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. W przypadku nieważności umowy kredytu kredytobiorcy i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w jej wykonaniu (por. wyżej już powoływana uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2021 r., III CZP 6/21). W okresie objętym żądaniem pozwu w wykonaniu nieważnej umowy pożyczki powodowie zapłacili pozwanemu łącznie 182.362,90 zł. Powyższa kwota wynikła wprost z zaświadczenia pozwanego, którego to zaświadczenia nie kwestionował. Roszczenie o zapłatę było więc zasadne. Przeciwko roszczeniu powodów pozwany zgłosił zarzut przedawnienia. Roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, w tym o zwrot nienależnego świadczenia, o ile nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, przedawniają się w ogólnym terminie zart. 118 k.c.in principio(por. uchwała Sądu Najwyższego z 25 listopada 2011 r., III CZP 67/11, OSNC 2012/6/69 oraz wyroki Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1976 r., III CRN 289/76 i z 25 lutego 2005 r., II CK 439/04, nie publ.). Roszczenie o zwrot nienależnych świadczeń w postaci rat uiszczonych w wykonaniu nieważnej umowy pożyczki, nie jest roszczeniem o świadczenie okresowe, tylko spełniane w częściach. Nie ma więc do niego zastosowania trzyletni okres przedawnienia. Bieg terminu przedawnienia roszczeń restytucyjnych konsumenta nie może się rozpocząć zanim dowiedział się on lub, rozsądnie rzecz ujmując, powinien dowiedzieć się o niedozwolonym charakterze postanowienia. Dopiero bowiem wówczas mógł wezwać przedsiębiorcę do zwrotu świadczenia (por. wyżej powoływaną uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z 7 maja 2021 r., III CZP 6/21, uchwałę Sądu Najwyższego z 16 lutego 2021 r., III CZP 11/20, OSNC 2021/6/40, wyrok Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18, nie publ.). Pozwany nie wykazał, aby powodowie dowiedzieli się o niedozwolonym charakterze klauzul przed rokiem 2023 r., w którym skierowali pozew o zapłatę. Tym samym nie wykazał przedawnienia roszczenia. Nieskuteczne było powołanie się przez pozwanego naart. 411 pkt 1 k.c., bowiem z jego brzmienia wprost wynika, że przewidziany w nim brak możliwości żądania zwrotu świadczenia nienależnego nie obejmuje sytuacji, gdy jego spełnienie nastąpiło w wykonaniu nieważnej umowy. Powodowie żądali zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie i żądanie to było uzasadnione. Stosownie doart. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast w myślzdania pierwszego § 2 art. 481 k.c., jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Opóźnienie ma miejsce wówczas, gdy dłużnik nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie. Roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia ma charakter bezterminowy. Zgodnie zart. 455 k.c., jeśli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie 2 wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 182.362,90 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty. Przy czym odsetki ustawowe za opóźnienie w płatności zostały uznane od dnia 29 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty, a zatem od 15-go dnia następującego po dacie doręczenia odpisu pozwu pozwanemu. Zgodnie zart. 98 § 1 k.p.c.strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty. O obowiązku zapłaty odsetek sąd orzeka z urzędu. (§ 11) Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. (art. 98 § 3 k.p.c.). W niniejszej sprawie powodowie reprezentowani byli przez radcę prawnego. W myślart. 99 k.p.c.stronom reprezentowanym przez radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata W niniejszym postępowaniu powodowie ponieśli następujące koszty: opłatę od pozwu 1.000 zł, koszty zastępstwa procesowego w łącznej kwocie 5.434 zł. Łącznie: 6.434 zł. Na kwotę kosztów zastępstwa procesowego składa się kwota 5.400 zł stanowiąca wynagrodzenie radcy prawnego należne za reprezentację w sprawie zgodnie z § 2 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. oraz 34 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictw. Mając powyższe na uwadze, na podstawie wyżej powołanych przepisów prawa, orzeczono jak w sentencji wyroku. Jolanta Czajka – Bałon

15/351000/7020003/C

Sąd Okręgowy w Poznaniu

XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny

152515050001006_II_W_000348_2024_Uz_2024-12-20_001

II W 348/24

2024-12-20 01:00:00.0 CET

2024-12-27 20:30:05.0 CET

2024-12-27 12:04:25.0 CET

15251505

1006

REASON

Sygn. akt II W 348/24 UZASADNIENIE A. S. jechał jako kierujący samochodem osobowym marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 3 października 2023 r. około godziny 19.00 ulicą (...) w S. (od strony miejscowości W. ) wraz ze swoją matką M. S. , która siedziała na przednim fotelu pasażera. /częściowo zeznania świadka M. S. k. 180-180 odwrót, 23-24; zeznania świadka S. P. k. 179 odwrót-180, 15/ W tym samym czasie i miejscu S. P. kierował ciągnikiem siodłowym marki (...) o numerze rejestrac

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Grabarz" xPublisher="ewa.grabarz" xEditorFullName="Ewa Grabarz" xEditor="ewa.grabarz" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/251505/0001006/W" xYear="2024" xVolNmbr="000348" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left"> <xBx>Sygn. akt II W 348/24</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText> <xAnon>A. S.</xAnon> jechał jako kierujący samochodem osobowym marki <xAnon>F. (...)</xAnon> o numerze rejestracyjnym <xAnon>(...)</xAnon> w dniu 3 października 2023 r. około godziny 19.00 <xAnon>ulicą (...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon> (od strony miejscowości <xAnon>W.</xAnon>) wraz ze swoją matką <xAnon>M. S.</xAnon>, która siedziała na przednim fotelu pasażera.</xText> <xText><xIx>/częściowo zeznania świadka <xAnon>M. S.</xAnon> k. 180-180 odwrót, 23-24; zeznania świadka <xAnon>S. P.</xAnon> k. 179 odwrót-180, 15/</xIx></xText> <xText>W tym samym czasie i miejscu <xAnon>S. P.</xAnon> kierował ciągnikiem siodłowym marki <xAnon>(...)</xAnon> o numerze rejestracyjnym <xAnon>(...)</xAnon> z naczepą <xAnon>marki K.</xAnon> o numerze rejestracyjnym<xAnon>(...)</xAnon> W wyniku wcześniejszego zdarzenia, które miało miejsce tego samego dnia, w pojeździe doszło do uszkodzenia min. prawego narożnika kabiny. Oświetlenie w ciągniku siodłowym i naczepie działało. <xAnon>S. P.</xAnon> chciał zaparkować pojazdem na <xAnon>posesji nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ulicy (...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon>. Aby wykonać ten manewr musiał cofnąć całym zestawem na posesję.</xText> <xText><xIx>/zeznania świadka <xAnon>S. P.</xAnon> k. 179 odwrót-180, 15/</xIx></xText> <xText><xAnon>S. P.</xAnon> w celu wykonania manewru poprosił o pomoc swoich znajomych. <xAnon>L. Z.</xAnon> zabezpieczał tył naczepy stojąc swoim pojazdem marki <xAnon>M.</xAnon> z włączonymi światłami, aby ostrzegać pojazdy poruszające się z tyłu. <xAnon>M. K.</xAnon> zaś w celu zabezpieczenia tyłu pojazdu stał z tyłu naczepy na mostku. Kiedy <xAnon>S. P.</xAnon> przepuścił wszystkie poruszające się drogą pojazdy, podjechał do przodu zajmując dwa pasy ruchu, a <xAnon>L. Z.</xAnon> wjechał swoim samochodem na posesję. <xAnon>S. P.</xAnon> z włączonymi światłami mijania, awaryjnymi oraz obrysowymi na naczepie zaczął cofać i po przejechaniu nie więcej niż 10 metrów zauważył nadjeżdżający z przodu pojazd marki <xAnon>F. (...)</xAnon>. Zaczął trąbić i migać światłami drogowymi, żeby ostrzec kierującego, ale ten nie podejmując manewru hamowania, zjechał do prawej strony i uderzył w lewy bok naczepy znajdującej się na jego pasie ruchu, a następnie <xAnon>f.</xAnon> wpadł do przydrożnego rowu. Po tym <xAnon>S. P.</xAnon> wraz z <xAnon>M. K.</xAnon> i <xAnon>L. Z.</xAnon> zaczęli udzielać pomocy pokrzywdzonym.</xText> <xText>Przybyły na miejsce patrol policji dokonał zabezpieczenia miejsca zdarzenia.</xText> <xText><xIx>/zeznania świadka <xAnon>S. P.</xAnon> k. 179 odwrót-180, 15, zeznania świadka <xAnon>L. Z.</xAnon> k. 180 odwrót-181, 16 odwrót-17, zeznania świadka <xAnon>M. K.</xAnon> k. 187 odwrót, 18 odwrót-19, notatki urzędowe k. 6, 7, 20, 22, płyta DVD z zapisem z monitoringu k. 21, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz ze szkicem k. 11-13, zeznania świadków: <xAnon>J. D.</xAnon> k. 180 odwrót, 31-32; <xAnon>B. J.</xAnon> k. 180 odwrót, 27-28; <xAnon>E. T.</xAnon> k. 187 odwrót, 29-30 /</xIx></xText> <xText>W trakcie zdarzenia nie było jeszcze całkowicie ciemno, lecz widoczność była ograniczona zapadającym zmrokiem. Do wypadku doszło do prostym i płaskim odcinku <xAnon>ulicy (...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon>, w obszarze zabudowanym. W miejscu zdarzenia brak było oświetlenia ulicznego. W ciągniku siodłowym marki <xAnon>(...)</xAnon>były włączone światła mijania oraz światła awaryjne. Również w naczepie włączone były światła pozycyjne, obrysowe i awaryjne.</xText> <xText>W polu widzenia kierującego samochodem marki <xAnon>F. (...)</xAnon> znajdowały się co najmniej światła mijania oraz światła awaryjne ciągnika siodłowego marki <xAnon>(...)</xAnon>. Przy włączonych światłach mijania, w pojeździe nadjeżdżającym z naprzeciwka lub stojącym przodem w kierunku nadjeżdżającego innego pojazdu, podczas manewru wymijania lub omijania tego pojazdu, w warunkach ograniczonej widoczności zawsze występuje zjawisko olśniewania wzroku kierującego pojazdem. Kierujący samochodem marki <xAnon>F. (...)</xAnon> na podstawie obserwacji świateł mijania ciągnika siodłowego marki <xAnon>(...)</xAnon> miał możliwość dostrzeżenia położenia pojazdu znajdującego się na jezdni oraz miał możliwość dostrzeżenia świateł awaryjnych w tym pojeździe, lecz mógł nie mieć możliwości dostrzeżenia naczepy stojącej za ciągnikiem siodłowym, skośnie do osi jezdni i zajmującej pas ruchu, po którym poruszał się samochód <xAnon>F. (...)</xAnon> </xText> <xText>Taktyka i technika jazdy kierującego ciągnikiem siodłowym marki <xAnon>(...)</xAnon>o numerze rejestracyjnym <xAnon>(...)</xAnon> z naczepą marki<xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>S. P.</xAnon> była nieprawidłowa, ponieważ wykonując manewr cofania, w warunkach ograniczonej widoczności, nie zachował szczególnej ostrożności oraz nie zapewnił sobie pomocy innej osoby, która zabezpieczałaby drogę w miejscu wykonywanego przez niego manewru, co stworzyło zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym i co pozostawało w związku przyczynowym z zaistniałym wypadkiem drogowym</xText> <xText>Technika i taktyka jazdy kierującego samochodem marki <xAnon>F. (...)</xAnon> o numerze rejestracyjnym <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>A. S.</xAnon> była nieprawidłowa, ponieważ bezpośrednio przed wypadkiem jechał z prędkością niedozwoloną wynoszącą około 64 km/h oraz nieprawidłowo ocenił zaistniałą sytuację drogową i podjął decyzję o przejechaniu obok ciągnika siodłowego marki <xAnon>(...)</xAnon>, znajdującego się na środku drogi z włączonymi światłami awaryjnymi, bez zmniejszenia prędkości do prędkości dostosowanej do rzeczywistej widoczności sytuacji na drodze, co pozostawało w związku przyczynowym z zaistniałym wypadkiem drogowym.</xText> <xText><xIx>/opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, rekonstrukcji wypadków drogowych i ruchu drogowego k. 35-53, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz ze szkicem k. 11-13/</xIx></xText> <xText><xAnon>S. P.</xAnon> oraz <xAnon>A. S.</xAnon> w trakcie zdarzenia byli trzeźwi.</xText> <xText><xIx>/protokoły badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania k. 8-10/ </xIx></xText> <xText>W wyniku zdarzenia <xAnon>M. S.</xAnon> doznała obrażeń ciała w postaci urazu wielomiejscowego, złamania dalszej nasady kości promieniowej i łokciowej lewej z przemieszczeniem, złamania talerza kości biodrowej lewej z przemieszczeniem oraz złamania żeber IV – IX w linii pachowej tylnej lewej, a obrażenia te naruszyły czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni.</xText> <xText><xIx>/opinia sądowo-lekarska k. 144/</xIx></xText> <xText><xAnon>S. P.</xAnon> w związku z przedmiotowym zdarzeniem został uznany za winnego popełnienia czynu z <xLexLink xArt="art. 177;art. 177 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 177 § 1 kk</xLexLink> na szkodę <xAnon>M. S.</xAnon> i postępowanie wobec niego warunkowo umorzono na okres próby 2 lat.</xText> <xText><xAnon>S. P.</xAnon> został prawomocnie uznany winnym popełnienia czynu z art. 86 § 1 kw na szkodę <xAnon>A. S.</xAnon>.</xText> <xText><xIx>/odpis nieprawomocnego wyroku SR Bełchatów sygn. akt II K 190/24 wraz z uzasadnieniem k. 136-143; odpis wyroku SR Bełchatów sygn. akt II W 226/24 k. 135/</xIx></xText> <xText><xAnon>A. S.</xAnon> ma<xAnon>(...)</xAnon>lat. Posiada wykształcenie wyższe. Pracuje jako sprzedawca z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 3.700 zł netto. <xAnon>J.</xAnon> kawalerem. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Jest współwłaścicielem działki budowlanej. Nie był uprzednio karany, w tym za wykroczenia drogowe.</xText> <xText>/oświadczenie obwinionego k. 179, informacja o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących k. 58/</xText> <xText>Obwiniony nie przyznał się do dokonania zarzucanego czynu.</xText> <xText>Wyjaśnił, że kwestionuje opinię biegłego.</xText> <xText>Odmówił odpowiedzi na pytania Sądu</xText> <xText>/wyjaśnienia obwinionego k. 179 odwrót, 71/</xText> <xText xALIGNx="center">Sąd zważył, co następuje:</xText> <xText>Ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się w głównej mierze na zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków, w tym przede wszystkim pokrzywdzonego <xAnon>S. P.</xAnon> i naocznych świadków zdarzenia – <xAnon>L. Z.</xAnon> i <xAnon>M. K.</xAnon>, posiłkując się przy tym dowodami noszącymi przymiot obiektywności, w tym opinią biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych – <xAnon>K. K.</xAnon>.</xText> <xText>Odnosząc się do oceny zeznań <xAnon>S. P.</xAnon> – uczestnika zdarzenia drogowego z dnia 3 października 2023 roku - należy zwrócić uwagę, iż przedstawił on przebieg zdarzenia w sposób precyzyjny, spójny i logiczny oraz (co jest niezwykle istotne) konsekwentny. Ważne jest także to, iż jego zeznania w pełni korespondują z twierdzeniami <xAnon>L. Z.</xAnon> i <xAnon>M. K.</xAnon>, jak również – co do zasady - z wnioskami wynikającymi z opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych – <xAnon>K. K.</xAnon> (k. 35-53). Z zeznań tych wyłania się jednoznaczny obraz zdarzenia, w którym uczestniczył kierujący ciągnikiem siodłowym z naczepą.</xText> <xText>Odnosząc się do oceny całokształtu zeznań <xAnon>S. P.</xAnon>, stwierdzić należy, że są one wewnętrznie spójne. W ocenie Sądu świadek dysponuje prawidłowymi zdolnościami w zakresie spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania faktów. Jego wypowiedzi posiadają właściwą strukturę logiczną i dostateczną funkcję opisową.</xText> <xText>Niemniej jednak analiza zeznań <xAnon>S. P.</xAnon> dokonana została przez Sąd ze szczególną ostrożnością i wnikliwością z uwzględnieniem jego roli procesowej w przedmiotowej sprawie. Przy ocenie wiarygodności wypowiedzi pokrzywdzonego Sąd miał w szczególności na uwadze okoliczność, iż pokrzywdzony nie ukrywał okoliczności poprzedzających osądzane zdarzenie drogowe.</xText> <xText>O tym, że w dniu 3 października 2023 roku <xAnon>A. S.</xAnon>, poruszając się jako kierujący samochodem marki <xAnon>F. (...)</xAnon>, przyczynił się do przedmiotowego zdarzenia drogowego, świadczą również jednoznaczne w swej wymowie zeznania świadków – <xAnon>L. Z.</xAnon> i <xAnon>M. K.</xAnon>, których wypowiedzi są spójne i logiczne, a nadto korespondują w szczególności z nagraniem z monitoringu (k. 21, 22).</xText> <xText>W kontekście powyższych rozważań stanąć trzeba na stanowisku, iż twierdzenia wszystkich trzech wskazanych powyżej świadków jako spójne, logiczne i konsekwentne posiadają zatem ze wskazanych przyczyn przymiot wiarygodności. Sąd był więc w pełni uprawniony do czynienia w oparciu o nie ustaleń faktycznych w sprawie. Wypowiedzi świadków korespondują nadto z załączonymi do akt sprawy dowodami nieosobowymi, w tym szkicem miejsca zdarzenia, notatkami urzędowymi i protokołem oględzin miejsca.</xText> <xText>Zdaniem Sądu przymiot wiarygodności posiadają również logiczne i konsekwentne zeznania przesłuchanych w sprawie funkcjonariuszy policji: <xAnon>B. J.</xAnon>, <xAnon>E. T.</xAnon> i <xAnon>J. D.</xAnon>, jakkolwiek miały one jedynie akcesoryjny charakter z punktu widzenia meritum rozpoznawanej sprawy.</xText> <xText>Zeznania świadka <xAnon>M. S.</xAnon> uznano za wiarygodne jedynie w tej części, w której matka obwinionego mówiła, iż w dniu osądzanego zdarzenia w miejscu jego zaistnienia podróżowała z synem, kierującym <xAnon>f.</xAnon>. W pozostałej części (sprzecznej z materiałem dowodowym, który uznano za wiarygodny, w szczególności w zakresie okoliczności, czy ciągnik siodłowy w chwili zdarzenia miał włączone światła awaryjne) wypowiedzi <xAnon>M. S.</xAnon> uznano za nieodpowiadające prawdzie, traktując je jako próbę pomocy osobie najbliższej.</xText> <xText>W ocenie Sądu, jako pełną i jasną należy potraktować opinię pisemną biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych – <xAnon>K. K.</xAnon>. Daje ona kompleksową ocenę (przy posłużeniu się dostępnym materiałem dowodowym) zdarzenia będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie.</xText> <xText>Zdaniem Sądu, zebrane w sprawie dowody, w powiązaniu z powyższymi rozważaniami, stwarzają mocne podstawy do przyjęcia, iż wersja przebiegu osądzanego zdarzenia drogowego, zaprezentowana przez oskarżyciela publicznego, odpowiada prawdzie. Dlatego też wnioski (które Sąd w pełni akceptuje) wypływające z opinii pisemnej biegłego <xAnon>K. K.</xAnon> należy odnieść do realiów rozpoznawanej sprawy. Stwierdzić należy, iż przedmiotowa opinia specjalistyczna jest bardzo istotnym dowodem w sprawie i w powiązaniu z powyższymi osobowymi źródłami dowodowymi (które uznano za wiarygodne) stwarza podstawę do przyjęcia, iż obwiniony jest sprawcą zarzucanego mu czynu.</xText> <xText>Na wiarę zasługują nieosobowe źródła dowodowe, do których Sąd odwołał się przy czynieniu w sprawie ustaleń faktycznych.</xText> <xText>Brak jest natomiast przesłanek mogących stanowić podstawę do uznania za wiarygodne wyjaśnień obwinionego, którego wypowiedzi nie były miarodajnym źródłem ustaleń faktycznych czynionych w sprawie, gdyż nie znalazły potwierdzenia w zebranych dowodach, które w ocenie Sądu ze wskazanych powyżej przyczyn posiadają przymiot wiarygodności. Przeczą im nadto zasady logiki i doświadczenia życiowego. Stanowisko takie Sąd wywiódł w oparciu o wszechstronną analizę całego dostępnego materiału dowodowego.</xText> <xText>Ze wskazanych względów wyjaśnienia obwinionego ocenione zostały w określony powyżej sposób.</xText> <xText>Mając na względzie powyższe ustalenia, Sąd doszedł do przekonania, że <xAnon>A. S.</xAnon> dopuścił się czynu wypełniającego znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 i 1a kw. W dniu 3 października 2023 roku około godz. 19.00 na ulicy <xAnon>(...)</xAnon> w <xAnon>S.</xAnon>, województwo <xAnon> (...)</xAnon>, kierując samochodem marki <xAnon>F. (...)</xAnon> o numerze rejestracyjnym <xAnon>(...)</xAnon>jadąc z prędkością niedozwoloną, nieprawidłowo ocenił on zaistniałą sytuację drogową, zjechał do prawej strony i uderzył w lewy bok naczepy <xAnon>(...)</xAnon> Kogel o numerze rejestracyjnym <xAnon>(...)</xAnon>połączonej z ciągnikiem siodłowym marki <xAnon>(...)</xAnon>o numerze rejestracyjnym WGM 61839 (znajdującym się na środku drogi z włączonymi światłami awaryjnymi), którego kierujący wykonywał manewr cofania, w wyniku czego spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego pojazdem marki <xAnon>(...)</xAnon> <xAnon>S. P.</xAnon> oraz dla pasażerki pojazdu marki <xAnon>F. (...)</xAnon> <xAnon>M. S.</xAnon>, która doznała obrażeń ciała w postaci urazu wielomiejscowego, złamania dalszej nasady kości promieniowej i łokciowej lewej z przemieszczeniem, złamania talerza kości biodrowej lewej z przemieszczeniem oraz złamania żeber IV-IX w linii pachowej tylnej lewej.</xText> <xText>Stosownie do poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych dokonano zmiany opisu czynu w stosunku do wersji zaproponowanej przez oskarżyciela publicznego.</xText> <xText>Działaniem swym obwiniony naruszył skodyfikowaną w <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970980602" xTitle="Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 98, poz. 602">ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym</xLexLink> zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a mianowicie wynikającą z art. 3 ust. 1 ustawy zasadę obowiązku zachowania ostrożności polegającą na unikaniu wszelkiego rodzaju działań, które mogłyby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku drogowego. Nieprawidłowe postępowanie sprawcy we wskazanym zakresie stanowiło o przyczynie powstania osądzanej kolizji drogowej.</xText> <xText>Poczynione powyżej ustalenia wskazują, iż przedmiotowego czynu <xAnon>A. S.</xAnon> dopuścił się nieumyślnie (art. 6 § 2 k.w.).</xText> <xText>Zachowanie sprawcy nosiło cechy zawinienia. Nic nie ograniczało bowiem jego swobody w zakresie dania posłuchu normie prawnej. W niniejszej sprawie nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające jego winę.</xText> <xText>Istotną okolicznością obciążającą obwinionego było to, iż naruszył on na drodze publicznej skodyfikowaną zasadę bezpieczeństwa obowiązującą w ruchu drogowym. Niekorzystnie o sprawcy świadczyła również okoliczność, iż jego zachowanie doprowadziło do zaistnienia realnego skutku w postaci naruszenia czynności ciała <xAnon>M. S.</xAnon> (brak wniosku o ściganie o przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego – <xLexLink xArt="art. 177;art. 177 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 177 § 3 kk</xLexLink>).</xText> <xText>Na korzyść obwinionego poczytano prowadzenie przezeń ustabilizowanego trybu życia, jak również to, iż kierujący ciągnikiem siodłowym z naczepą przyczynił się do przedmiotowego zdarzenia drogowego.</xText> <xText>W ocenie Sądu, czyn, jakiego dopuścił się <xAnon>A. S.</xAnon>, cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Popełniając go sprawca naruszył skodyfikowaną zasadę bezpieczeństwa obowiązującą w ruchu drogowym, powodując przy tym zagrożenie bezpieczeństwa w tymże ruchu.</xText> <xText>Przy uwzględnieniu wskazanych faktów (biorąc pod uwagę przede wszystkim przyczynienie się <xAnon>S. P.</xAnon> do osądzanego czynu), Sąd wyraża przekonanie, iż wymierzona sprawcy kara grzywny w minimalnej wysokości 1.500 złotych spełni swe zadania w zakresie oddziaływania zapobiegawczego i wychowawczego względem niego oraz uczyni zadość potrzebom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu, będzie on w stanie uiścić orzeczoną grzywnę, zwłaszcza wobec możliwości rozłożenia jej na raty.</xText> <xText>Mając na uwadze poczynione w sprawie ustalenia, Sąd doszedł do wniosku (analiza art. 86 § 3 kw), iż niecelowym jest orzekanie wobec <xAnon>A. S.</xAnon> środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Nie był on wcześniej karany za wykroczenia drogowe, a zatem przedmiotowy czyn nosi wszelkie znamiona incydentalności.</xText> <xText>Podstawą obciążenia obwinionego kosztami sądowymi był <xLexLink xArt="art. 118;art. 118 § 1" xIsapId="WDU20011181269" xTitle="Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 118, poz. 1269">art. 118 § 1</xLexLink> kpsw w zw. z <xLexLink xArt="§ 1;§ 1 pkt. 1" xIsapId="WDU20011181269" xTitle="Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 118, poz. 1269">§ 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia</xLexLink>. Wysokość opłaty określono w oparciu o <xLexLink xArt="art. 21;art. 21 pkt. 2" xIsapId="WDU20011181269" xTitle="Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 118, poz. 1269">art. 21 pkt 2</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 3;art. 3 ust. 1" xIsapId="WDU19730270152" xTitle="Ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych" xAddress="Dz. U. z 1973 r. Nr 27, poz. 152">art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych</xLexLink> (t.j.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.).</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Ewa Grabarz

Ewa Grabarz

Sygn. akt II W 348/24 UZASADNIENIE A. S.jechał jako kierujący samochodem osobowym markiF. (...)o numerze rejestracyjnym(...)w dniu 3 października 2023 r. około godziny 19.00ulicą (...)wS.(od strony miejscowościW.) wraz ze swoją matkąM. S., która siedziała na przednim fotelu pasażera. /częściowo zeznania świadkaM. S.k. 180-180 odwrót, 23-24; zeznania świadkaS. P.k. 179 odwrót-180, 15/ W tym samym czasie i miejscuS. P.kierował ciągnikiem siodłowym marki(...)o numerze rejestracyjnym(...)z naczepąmarki K.o numerze rejestracyjnym(...)W wyniku wcześniejszego zdarzenia, które miało miejsce tego samego dnia, w pojeździe doszło do uszkodzenia min. prawego narożnika kabiny. Oświetlenie w ciągniku siodłowym i naczepie działało.S. P.chciał zaparkować pojazdem naposesji nr (...)przyulicy (...)wS.. Aby wykonać ten manewr musiał cofnąć całym zestawem na posesję. /zeznania świadkaS. P.k. 179 odwrót-180, 15/ S. P.w celu wykonania manewru poprosił o pomoc swoich znajomych.L. Z.zabezpieczał tył naczepy stojąc swoim pojazdem markiM.z włączonymi światłami, aby ostrzegać pojazdy poruszające się z tyłu.M. K.zaś w celu zabezpieczenia tyłu pojazdu stał z tyłu naczepy na mostku. KiedyS. P.przepuścił wszystkie poruszające się drogą pojazdy, podjechał do przodu zajmując dwa pasy ruchu, aL. Z.wjechał swoim samochodem na posesję.S. P.z włączonymi światłami mijania, awaryjnymi oraz obrysowymi na naczepie zaczął cofać i po przejechaniu nie więcej niż 10 metrów zauważył nadjeżdżający z przodu pojazd markiF. (...). Zaczął trąbić i migać światłami drogowymi, żeby ostrzec kierującego, ale ten nie podejmując manewru hamowania, zjechał do prawej strony i uderzył w lewy bok naczepy znajdującej się na jego pasie ruchu, a następnief.wpadł do przydrożnego rowu. Po tymS. P.wraz zM. K.iL. Z.zaczęli udzielać pomocy pokrzywdzonym. Przybyły na miejsce patrol policji dokonał zabezpieczenia miejsca zdarzenia. /zeznania świadkaS. P.k. 179 odwrót-180, 15, zeznania świadkaL. Z.k. 180 odwrót-181, 16 odwrót-17, zeznania świadkaM. K.k. 187 odwrót, 18 odwrót-19, notatki urzędowe k. 6, 7, 20, 22, płyta DVD z zapisem z monitoringu k. 21, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz ze szkicem k. 11-13, zeznania świadków:J. D.k. 180 odwrót, 31-32;B. J.k. 180 odwrót, 27-28;E. T.k. 187 odwrót, 29-30 / W trakcie zdarzenia nie było jeszcze całkowicie ciemno, lecz widoczność była ograniczona zapadającym zmrokiem. Do wypadku doszło do prostym i płaskim odcinkuulicy (...)wS., w obszarze zabudowanym. W miejscu zdarzenia brak było oświetlenia ulicznego. W ciągniku siodłowym marki(...)były włączone światła mijania oraz światła awaryjne. Również w naczepie włączone były światła pozycyjne, obrysowe i awaryjne. W polu widzenia kierującego samochodem markiF. (...)znajdowały się co najmniej światła mijania oraz światła awaryjne ciągnika siodłowego marki(...). Przy włączonych światłach mijania, w pojeździe nadjeżdżającym z naprzeciwka lub stojącym przodem w kierunku nadjeżdżającego innego pojazdu, podczas manewru wymijania lub omijania tego pojazdu, w warunkach ograniczonej widoczności zawsze występuje zjawisko olśniewania wzroku kierującego pojazdem. Kierujący samochodem markiF. (...)na podstawie obserwacji świateł mijania ciągnika siodłowego marki(...)miał możliwość dostrzeżenia położenia pojazdu znajdującego się na jezdni oraz miał możliwość dostrzeżenia świateł awaryjnych w tym pojeździe, lecz mógł nie mieć możliwości dostrzeżenia naczepy stojącej za ciągnikiem siodłowym, skośnie do osi jezdni i zajmującej pas ruchu, po którym poruszał się samochódF. (...) Taktyka i technika jazdy kierującego ciągnikiem siodłowym marki(...)o numerze rejestracyjnym(...)z naczepą marki(...)S. P.była nieprawidłowa, ponieważ wykonując manewr cofania, w warunkach ograniczonej widoczności, nie zachował szczególnej ostrożności oraz nie zapewnił sobie pomocy innej osoby, która zabezpieczałaby drogę w miejscu wykonywanego przez niego manewru, co stworzyło zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym i co pozostawało w związku przyczynowym z zaistniałym wypadkiem drogowym Technika i taktyka jazdy kierującego samochodem markiF. (...)o numerze rejestracyjnym(...) A. S.była nieprawidłowa, ponieważ bezpośrednio przed wypadkiem jechał z prędkością niedozwoloną wynoszącą około 64 km/h oraz nieprawidłowo ocenił zaistniałą sytuację drogową i podjął decyzję o przejechaniu obok ciągnika siodłowego marki(...), znajdującego się na środku drogi z włączonymi światłami awaryjnymi, bez zmniejszenia prędkości do prędkości dostosowanej do rzeczywistej widoczności sytuacji na drodze, co pozostawało w związku przyczynowym z zaistniałym wypadkiem drogowym. /opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, rekonstrukcji wypadków drogowych i ruchu drogowego k. 35-53, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz ze szkicem k. 11-13/ S. P.orazA. S.w trakcie zdarzenia byli trzeźwi. /protokoły badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania k. 8-10/ W wyniku zdarzeniaM. S.doznała obrażeń ciała w postaci urazu wielomiejscowego, złamania dalszej nasady kości promieniowej i łokciowej lewej z przemieszczeniem, złamania talerza kości biodrowej lewej z przemieszczeniem oraz złamania żeber IV – IX w linii pachowej tylnej lewej, a obrażenia te naruszyły czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni. /opinia sądowo-lekarska k. 144/ S. P.w związku z przedmiotowym zdarzeniem został uznany za winnego popełnienia czynu zart. 177 § 1 kkna szkodęM. S.i postępowanie wobec niego warunkowo umorzono na okres próby 2 lat. S. P.został prawomocnie uznany winnym popełnienia czynu z art. 86 § 1 kw na szkodęA. S.. /odpis nieprawomocnego wyroku SR Bełchatów sygn. akt II K 190/24 wraz z uzasadnieniem k. 136-143; odpis wyroku SR Bełchatów sygn. akt II W 226/24 k. 135/ A. S.ma(...)lat. Posiada wykształcenie wyższe. Pracuje jako sprzedawca z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 3.700 zł netto.J.kawalerem. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Jest współwłaścicielem działki budowlanej. Nie był uprzednio karany, w tym za wykroczenia drogowe. /oświadczenie obwinionego k. 179, informacja o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących k. 58/ Obwiniony nie przyznał się do dokonania zarzucanego czynu. Wyjaśnił, że kwestionuje opinię biegłego. Odmówił odpowiedzi na pytania Sądu /wyjaśnienia obwinionego k. 179 odwrót, 71/ Sąd zważył, co następuje: Ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się w głównej mierze na zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków, w tym przede wszystkim pokrzywdzonegoS. P.i naocznych świadków zdarzenia –L. Z.iM. K., posiłkując się przy tym dowodami noszącymi przymiot obiektywności, w tym opinią biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych –K. K.. Odnosząc się do oceny zeznańS. P.– uczestnika zdarzenia drogowego z dnia 3 października 2023 roku - należy zwrócić uwagę, iż przedstawił on przebieg zdarzenia w sposób precyzyjny, spójny i logiczny oraz (co jest niezwykle istotne) konsekwentny. Ważne jest także to, iż jego zeznania w pełni korespondują z twierdzeniamiL. Z.iM. K., jak również – co do zasady - z wnioskami wynikającymi z opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych –K. K.(k. 35-53). Z zeznań tych wyłania się jednoznaczny obraz zdarzenia, w którym uczestniczył kierujący ciągnikiem siodłowym z naczepą. Odnosząc się do oceny całokształtu zeznańS. P., stwierdzić należy, że są one wewnętrznie spójne. W ocenie Sądu świadek dysponuje prawidłowymi zdolnościami w zakresie spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania faktów. Jego wypowiedzi posiadają właściwą strukturę logiczną i dostateczną funkcję opisową. Niemniej jednak analiza zeznańS. P.dokonana została przez Sąd ze szczególną ostrożnością i wnikliwością z uwzględnieniem jego roli procesowej w przedmiotowej sprawie. Przy ocenie wiarygodności wypowiedzi pokrzywdzonego Sąd miał w szczególności na uwadze okoliczność, iż pokrzywdzony nie ukrywał okoliczności poprzedzających osądzane zdarzenie drogowe. O tym, że w dniu 3 października 2023 rokuA. S., poruszając się jako kierujący samochodem markiF. (...), przyczynił się do przedmiotowego zdarzenia drogowego, świadczą również jednoznaczne w swej wymowie zeznania świadków –L. Z.iM. K., których wypowiedzi są spójne i logiczne, a nadto korespondują w szczególności z nagraniem z monitoringu (k. 21, 22). W kontekście powyższych rozważań stanąć trzeba na stanowisku, iż twierdzenia wszystkich trzech wskazanych powyżej świadków jako spójne, logiczne i konsekwentne posiadają zatem ze wskazanych przyczyn przymiot wiarygodności. Sąd był więc w pełni uprawniony do czynienia w oparciu o nie ustaleń faktycznych w sprawie. Wypowiedzi świadków korespondują nadto z załączonymi do akt sprawy dowodami nieosobowymi, w tym szkicem miejsca zdarzenia, notatkami urzędowymi i protokołem oględzin miejsca. Zdaniem Sądu przymiot wiarygodności posiadają również logiczne i konsekwentne zeznania przesłuchanych w sprawie funkcjonariuszy policji:B. J.,E. T.iJ. D., jakkolwiek miały one jedynie akcesoryjny charakter z punktu widzenia meritum rozpoznawanej sprawy. Zeznania świadkaM. S.uznano za wiarygodne jedynie w tej części, w której matka obwinionego mówiła, iż w dniu osądzanego zdarzenia w miejscu jego zaistnienia podróżowała z synem, kierującymf.. W pozostałej części (sprzecznej z materiałem dowodowym, który uznano za wiarygodny, w szczególności w zakresie okoliczności, czy ciągnik siodłowy w chwili zdarzenia miał włączone światła awaryjne) wypowiedziM. S.uznano za nieodpowiadające prawdzie, traktując je jako próbę pomocy osobie najbliższej. W ocenie Sądu, jako pełną i jasną należy potraktować opinię pisemną biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych –K. K.. Daje ona kompleksową ocenę (przy posłużeniu się dostępnym materiałem dowodowym) zdarzenia będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie. Zdaniem Sądu, zebrane w sprawie dowody, w powiązaniu z powyższymi rozważaniami, stwarzają mocne podstawy do przyjęcia, iż wersja przebiegu osądzanego zdarzenia drogowego, zaprezentowana przez oskarżyciela publicznego, odpowiada prawdzie. Dlatego też wnioski (które Sąd w pełni akceptuje) wypływające z opinii pisemnej biegłegoK. K.należy odnieść do realiów rozpoznawanej sprawy. Stwierdzić należy, iż przedmiotowa opinia specjalistyczna jest bardzo istotnym dowodem w sprawie i w powiązaniu z powyższymi osobowymi źródłami dowodowymi (które uznano za wiarygodne) stwarza podstawę do przyjęcia, iż obwiniony jest sprawcą zarzucanego mu czynu. Na wiarę zasługują nieosobowe źródła dowodowe, do których Sąd odwołał się przy czynieniu w sprawie ustaleń faktycznych. Brak jest natomiast przesłanek mogących stanowić podstawę do uznania za wiarygodne wyjaśnień obwinionego, którego wypowiedzi nie były miarodajnym źródłem ustaleń faktycznych czynionych w sprawie, gdyż nie znalazły potwierdzenia w zebranych dowodach, które w ocenie Sądu ze wskazanych powyżej przyczyn posiadają przymiot wiarygodności. Przeczą im nadto zasady logiki i doświadczenia życiowego. Stanowisko takie Sąd wywiódł w oparciu o wszechstronną analizę całego dostępnego materiału dowodowego. Ze wskazanych względów wyjaśnienia obwinionego ocenione zostały w określony powyżej sposób. Mając na względzie powyższe ustalenia, Sąd doszedł do przekonania, żeA. S.dopuścił się czynu wypełniającego znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 i 1a kw. W dniu 3 października 2023 roku około godz. 19.00 na ulicy(...)wS., województwo(...), kierując samochodem markiF. (...)o numerze rejestracyjnym(...)jadąc z prędkością niedozwoloną, nieprawidłowo ocenił on zaistniałą sytuację drogową, zjechał do prawej strony i uderzył w lewy bok naczepy(...)Kogel o numerze rejestracyjnym(...)połączonej z ciągnikiem siodłowym marki(...)o numerze rejestracyjnym WGM 61839 (znajdującym się na środku drogi z włączonymi światłami awaryjnymi), którego kierujący wykonywał manewr cofania, w wyniku czego spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego pojazdem marki(...)S. P.oraz dla pasażerki pojazdu markiF. (...)M. S., która doznała obrażeń ciała w postaci urazu wielomiejscowego, złamania dalszej nasady kości promieniowej i łokciowej lewej z przemieszczeniem, złamania talerza kości biodrowej lewej z przemieszczeniem oraz złamania żeber IV-IX w linii pachowej tylnej lewej. Stosownie do poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych dokonano zmiany opisu czynu w stosunku do wersji zaproponowanej przez oskarżyciela publicznego. Działaniem swym obwiniony naruszył skodyfikowaną wustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowymzasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a mianowicie wynikającą z art. 3 ust. 1 ustawy zasadę obowiązku zachowania ostrożności polegającą na unikaniu wszelkiego rodzaju działań, które mogłyby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku drogowego. Nieprawidłowe postępowanie sprawcy we wskazanym zakresie stanowiło o przyczynie powstania osądzanej kolizji drogowej. Poczynione powyżej ustalenia wskazują, iż przedmiotowego czynuA. S.dopuścił się nieumyślnie (art. 6 § 2 k.w.). Zachowanie sprawcy nosiło cechy zawinienia. Nic nie ograniczało bowiem jego swobody w zakresie dania posłuchu normie prawnej. W niniejszej sprawie nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające jego winę. Istotną okolicznością obciążającą obwinionego było to, iż naruszył on na drodze publicznej skodyfikowaną zasadę bezpieczeństwa obowiązującą w ruchu drogowym. Niekorzystnie o sprawcy świadczyła również okoliczność, iż jego zachowanie doprowadziło do zaistnienia realnego skutku w postaci naruszenia czynności ciałaM. S.(brak wniosku o ściganie o przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego –art. 177 § 3 kk). Na korzyść obwinionego poczytano prowadzenie przezeń ustabilizowanego trybu życia, jak również to, iż kierujący ciągnikiem siodłowym z naczepą przyczynił się do przedmiotowego zdarzenia drogowego. W ocenie Sądu, czyn, jakiego dopuścił sięA. S., cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Popełniając go sprawca naruszył skodyfikowaną zasadę bezpieczeństwa obowiązującą w ruchu drogowym, powodując przy tym zagrożenie bezpieczeństwa w tymże ruchu. Przy uwzględnieniu wskazanych faktów (biorąc pod uwagę przede wszystkim przyczynienie sięS. P.do osądzanego czynu), Sąd wyraża przekonanie, iż wymierzona sprawcy kara grzywny w minimalnej wysokości 1.500 złotych spełni swe zadania w zakresie oddziaływania zapobiegawczego i wychowawczego względem niego oraz uczyni zadość potrzebom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu, będzie on w stanie uiścić orzeczoną grzywnę, zwłaszcza wobec możliwości rozłożenia jej na raty. Mając na uwadze poczynione w sprawie ustalenia, Sąd doszedł do wniosku (analiza art. 86 § 3 kw), iż niecelowym jest orzekanie wobecA. S.środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Nie był on wcześniej karany za wykroczenia drogowe, a zatem przedmiotowy czyn nosi wszelkie znamiona incydentalności. Podstawą obciążenia obwinionego kosztami sądowymi byłart. 118 § 1kpsw w zw. z§ 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia. Wysokość opłaty określono w oparciu oart. 21 pkt 2w zw. zart. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych(t.j.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.).

15/251505/0001006/W

Sąd Rejonowy w Bełchatowie

II Wydział Karny

150515000001006_II_K_000093_2022_Uz_2025-01-09_001

II K 93/22

2024-12-23 01:00:00.0 CET

2025-01-13 18:00:05.0 CET

2025-01-13 14:11:22.0 CET

15051500

1006

SENTENCE

Sygn. akt II K 93/22 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 23 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący - Sędzia Olgierd Dąbrowski-Żegalski Protokolant: sek. sąd. Izabeli Ważyńskiej w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Olsztynie Anny Szelugi-Skłodowskiej po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 1 grudnia 2022 r., 11,12,13 stycznia 2023 r., 22 marca 2023 r., 24 września 2024 r., 14 listopada 2024 r., 10, 13 i 23 grudnia 2024 r. spra

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Iwona Urban" xPublisher="[email protected]" xEditorFullName="Joanna Kulesza" xEditor="[email protected]" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="13" xFlag="published" xVolType="15/051500/0001006/K" xYear="2022" xVolNmbr="000093" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok</xName> <xBlock> <xText><xBx>Sygn. akt II K 93/22</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">Dnia 23 grudnia 2024 roku</xText> <xText><xBx>Sąd Okręgowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym w składzie:</xBx></xText> <xText>Przewodniczący - Sędzia Olgierd Dąbrowski-Żegalski</xText> <xText>Protokolant: sek. sąd. Izabeli Ważyńskiej</xText> <xText>w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Olsztynie Anny Szelugi-Skłodowskiej</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 1 grudnia 2022 r., 11,12,13 stycznia 2023 r., 22 marca 2023 r., 24 września 2024 r., 14 listopada 2024 r., 10, 13 i 23 grudnia 2024 r.</xText> <xText>sprawy:</xText> <xText><xBx><xAnon>M. R.</xAnon> (<xAnon> (...)</xAnon>), </xBx>syna <xAnon>F.</xAnon> i <xAnon>B.</xAnon> z d. <xAnon>B.</xAnon>, <xAnon>urodzonego (...)</xAnon> w <xAnon>G.</xAnon>,</xText> <xText><xUx>oskarżonego o to, że: </xUx></xText> <xText>w okresie czasu nie później niż od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 15 października 2019 r. w <xAnon>O.</xAnon>, w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, jako <xAnon>(...)</xAnon>, oraz <xAnon>(...)</xAnon> będąc zobowiązanym na podstawie umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi i działalnością gospodarczą <xAnon> Grupa (...) Sp. z o. o.</xAnon> z/s w <xAnon>O.</xAnon>, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyrządził <xAnon> Spółce Grupa (...)</xAnon> znaczną szkodę majątkową w łącznej kwocie nie mniejszej niż 690.422 zł poprzez :</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">a</xName> <xText>brak kontroli nad przyjmowaniem i wydawaniem papieru, nie podejmowanie czynności zmierzających do uregulowania zasad przyjmowania i wydawania papieru, rezygnację z zatrudnienia magazyniera odpowiadającego za przyjmowanie i wydawanie papieru, oraz ważenia go, w wyniku czego stwierdzono za okres od 01.01.2019 r. do 15.10.2019 r. braki papieru w ilości 114,998 kg o wartości 272.322 zł,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">b</xName> <xText>przywłaszczenie w okresie od 01.01.2016 r. do 15.10.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci zużytych w toku produkcji płyt offsetowych o łącznej wartości około 400.000 zł,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">c</xName> <xText>przywłaszczenie w okresie od 01.05.2019 r. do 31.05.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 2.000 zł należnej spółce z tytułu wykonania usługi druku gazetki wyborczej „<xAnon>(...)</xAnon>,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">d</xName> <xText>polecenie w dniu 23.09.2019 r. podległym mu pracownikom: <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon> wystawienia faktury za wykonaną w dniu 22.09.2019 r. usługę druku materiałów wyborczych w ilości 30.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 80.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 13.400 złotych,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">e</xName> <xText>polecenie w dniu 03.10.2019 r. podległym mu pracownikom : <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon> &quot;stawienia faktury za wykonaną w dniu 03.10.2019 r. usługę druku „gazetki wyborczej” w ilości 1.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 10.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 2.700 złotych,</xText> </xUnit> <xText>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 k.k.</xLexLink> w zb. z <xLexLink xArt="art. 296;art. 296 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.296 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.11 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12;art. 12 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.12 § 1 k.k.</xLexLink></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>orzeka:</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>oskarżonego <xAnon>M. R.</xAnon> w ramach stawianego mu zarzutu uznaje za winnego tego, że:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">a</xName> <xText>w okresie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 15 października 2019 r. w <xAnon>O.</xAnon>, w krótkich odstępach czasu, ze góry powziętym zamiarem, jako <xAnon>(...)</xAnon>, oraz <xAnon>(...)</xAnon>, będąc zobowiązanym na podstawie umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi i działalnością gospodarczą <xAnon> Grupa (...) Sp. z o. o.</xAnon> z/s w <xAnon>O.</xAnon>, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień i nie dopełnienie ciążącego na nim obowiązku nadzoru nad stanami magazynowymi drukarni, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyrządził <xAnon> Spółce Grupa (...)</xAnon> znaczną szkodę majątkową w łącznej kwocie nie mniejszej niż 674.322 zł poprzez :</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">b</xName> <xText>brak kontroli nad przyjmowaniem i wydawaniem papieru, nie podejmowanie czynności zmierzających do uregulowania zasad przyjmowania i wydawania papieru, rezygnację z zatrudnienia magazyniera odpowiadającego za przyjmowanie i wydawanie papieru, oraz ważenia papieru, w wyniku czego stwierdzono za okres od 01.01.2019 r. do 15.10.2019 r. braki papieru w ilości 114,998 kg o wartości 272.322 zł,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">c</xName> <xText>przywłaszczenie w okresie od 01.01.2016 r. do 15.10.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci zużytych w toku produkcji płyt offsetowych o łącznej wartości około 400.000 zł,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">d</xName> <xText>przywłaszczenie w okresie od 01.05.2019 r. do 31.05.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 2.000 zł należnej Spółce z tytułu wykonania usługi druku gazetki wyborczej „<xAnon>(...)</xAnon>”,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">e</xName> <xText>polecenie w dniu 23.09.2019 r. podległym mu pracownikom: <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon> wystawienia faktury za wykonaną w dniu 22.09.2019 r. usługę druku materiałów wyborczych w ilości 30.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 80.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 13.400 złotych,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">f</xName> <xText>polecenie w dniu 03.10.2019 r. podległym mu pracownikom : <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon> wystawienia faktury za wykonaną w dniu 03.10.2019 r. usługę druku „gazetki wyborczej” w ilości 1.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 10.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 2.700 złotych,</xText> </xUnit> </xUnit> <xText>przy czym pieniądze w kwotach 13.400 złotych i 2.700 zł przekazał do Spółki w gotówce w późniejszym czasie,</xText> <xText>tj. popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 296;art. 296 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 296 § 2 k.k.</xLexLink> w zb. z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 284 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 12;art. 12 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 12 § 1 k.k</xLexLink> i za to na tej podstawie skazuje go, a na podstawie <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 294 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 § 3 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4 § 1 k.k.</xLexLink> wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie <xLexLink xArt="art. 33;art. 33 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 33 § 2 k.k.</xLexLink> karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując że jedna stawka wynosi 50 (pięćdziesiąt) złotych;</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 1 k.k.</xLexLink> orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej <xAnon> spółki Grupa (...) Sp. z o.o.</xAnon> w <xAnon>O.</xAnon> kwoty 674.322 złotych;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 § 1;art. 69 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 69 § 1 i 2 k.k.</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 70;art. 70 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 70 § 1 k.k.</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 72;art. 72 § 1;art. 72 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 72 § 1 pkt 1 k.k.</xLexLink> wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza wobec oskarżonego na okres 4 (czterech) lat próby i w tym okresie zobowiązuje oskarżonego do pisemnego informowania sądu o przebiegu próby w terminach co 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, w szczególności wykazywanie, w jaki sposób jest realizowany przez niego obowiązek naprawienia szkody;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>na podstawie <xLexLink xArt="art. 624;art. 624 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 624 § 1 k.p.k.</xLexLink> nie obciąża oskarżonego opłatą, ale zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa pozostałe koszty sądowe oraz zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego <xAnon> spółki Grupa (...) Sp. z o.o.</xAnon> w <xAnon>O.</xAnon> kwotę 16.678,80 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika.</xText> </xUnit> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="46"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="20"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="59"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="2"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="90"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="25"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="9"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="18"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="109"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="41"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="16"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="13"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="121"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="75"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="106"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>Formularz UK 1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>II K 93/22</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1. USTALENIE FAKTÓW</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.1. Fakty uznane za udowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText><xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xBx>     </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xBx><xAnon>M. R.</xAnon></xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>W okresie czasu nie później niż od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 15 października 2019 r. w <xAnon>O.</xAnon>, w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, jako <xAnon>(...)</xAnon>, oraz <xAnon>(...)</xAnon>, będąc zobowiązanym na podstawie umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi i działalnością gospodarczą <xAnon> Grupa (...) Sp. z o.o.</xAnon> z/s w <xAnon>O.</xAnon>, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyrządził <xAnon> Spółce Grupa (...)</xAnon> znaczną szkodę majątkową w łącznej kwocie nie mniejszej niż 690.422 zł poprzez :</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">a</xName> <xText>brak kontroli nad przyjmowaniem i wydawaniem papieru, nie podejmowanie czynności zmierzających do uregulowania zasad przyjmowania i wydawania papieru, rezygnację z zatrudnienia magazyniera odpowiadającego za przyjmowanie i wydawanie papieru, oraz ważenia go, w wyniku czego stwierdzono za okres od 01.01.2019 r. do 15.10.2019 r. braki papieru w ilości 114,998 kg o wartości 272.322 zł,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">b</xName> <xText>przywłaszczenie w okresie od 01.01.2016 r. do 15.10.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci zużytych w toku produkcji płyt offsetowych o łącznej wartości około 400.000 zł,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">c</xName> <xText>przywłaszczenie w okresie od 01.05.2019 r. do 31.05.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 2.000 zł należnej spółce z tytułu wykonania usługi druku gazetki wyborczej „<xAnon>(...)</xAnon>”,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">d</xName> <xText>polecenie w dniu 23.09.2019 r. podległym mu pracownikom: <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon> wystawienia faktury za wykonaną w dniu 22.09.2019 r. usługę druku materiałów wyborczych w ilości 30.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 80.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 13.400 złotych,</xText> </xUnit> <xText>polecenie w dniu 03.10.2019 r. podległym mu pracownikom : <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon> &quot;stawienia faktury za wykonaną w dniu 03.10.2019 r. usługę druku „gazetki wyborczej” w ilości 1.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 10.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 2.700 złotych</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText><xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText> <xAnon>M. R.</xAnon> był pracownikiem <xAnon> (...) spółki z o.o.</xAnon> z/s w <xAnon>O.</xAnon>/ <xAnon> Grupy (...) Sp. z o.o.</xAnon> z/s w <xAnon>O.</xAnon> (dalej jako Spółka) od marca 2000 r. Początkowo pracował na stanowisku <xAnon>(...)</xAnon> w drukarni, a od marca 2017 r. na stanowisku <xAnon>(...)</xAnon>. W ramach wykonywanych obowiązków służbowych oskarżony był zobowiązany m.in. do koordynacji i nadzoru nad pracą drukarni, opracowywaniem grafików pracy podległych pracowników, koordynacji prac i nadzoru nad terminowością i jakością realizacji zadań, opracowywaniem zamówień na materiały do druku, dokonywaniem bieżącej analizy kosztów, przychodów, płatności, kontrolą rozliczania należności i nadzorem nad terminowym ich ściąganiem, tworzeniem i nadzorem nad realizacją budżetu drukarni. Zakres obowiązków oskarżonego obejmował nadzór nad drukarnią, procesem produkcji, zamawianiem, pozyskiwaniem klientów. Oskarżony był w zasadzie jedyną osobą, która miała bezpośredni kontakt z klientami, dokonywał samodzielnie zamówień papieru oraz innych wykorzystywanych w działalności drukarni materiałów (np. farby itp.). Oskarżony był nadto odpowiedzialny za współtworzenie budżetu drukarni współpracując w tym zakresie z <xAnon>(...)</xAnon> tej spółki (<xAnon>A. T. (1)</xAnon>). oraz odpowiadał za jego realizację – nadzorował przychody i koszty. Był on odpowiedzialny także za mienie, nad którym sprawował nadzór, tj. nad maszynami, papierem, płytami offsetowymi – zgodnie z §8 umowy o pracę ponosił on materialną odpowiedzialność za mienie spółki powierzone mu w ramach wykonywania określonych obowiązków (opinia k.752).</xText> <xText>Oskarżony w praktyce posiadał dużą autonomię w prowadzeniu drukarni i praktycznie samodzielnie nią kierował. Miał istotny wpływ na kwestię zatrudnienia pracowników w drukarni. To z jego polecenia podlegli mu pracownicy zaniechali sprawdzania ilości dostarczonego papieru do drukarni, ograniczając się jedynie do podpisywania dokumentów dostawy. Oskarżony od podległych mu pracowników nie wymagał ewidencji pobrań papieru do druku. To również na skutek podjętych przez oskarżonego decyzji i działań, drukarnia nie zatrudniała magazyniera, a pracownicy działu magazynowego zostali przesunięci do prac drukarskich. Zatem papier na dział produkcyjny był wydawany na polecenie oskarżonego najczęściej przez zaufanego pracownika oskarżonego, tj. <xAnon>P. J.</xAnon>, który od transportujących papier na produkcję pracowników miał odbierać pisemne potwierdzenia ilości wydanego papieru.</xText> <xText>Papier do produkcji w drukarni był przywożony od dostawców wraz z listem przewozowym i specyfikacją. Po sprawdzeniu ilości dowiezionego papieru pracownicy księgowości przyjmowali ten materiał na stan magazynowy. Potem na podstawie tych dokumentów i dokumentów wystawianych przez oskarżonego księgowość (<xAnon>G. S.</xAnon>) rozliczała stany papieru – ustalając stan początkowy, zużycie, stan końcowy i wystawiała dokumenty RW, który podpisywała księgowa <xAnon>G. M.</xAnon>.</xText> <xText>Do końca 2018 r. w spółce nie stwierdzono braków magazynowych w zakupionym papierze do drukarni.</xText> <xText>W maju 2019 r. oskarżony przyjął zlecenie druku gazetki wyborczej „<xAnon>(...)</xAnon>”. Na jego polecenie w drukarni wykonano ten wydruk i przekazano zleceniodawcy za pośrednictwem <xAnon>J. G.</xAnon>. Ten ostatni odebrał pieniądze w kwocie 2000 zł od zleceniodawcy i bezpośrednio przekazał je oskarżonemu. Oskarżony nigdy nie rozliczył się z przyjętych za tę usługę pieniędzy.</xText> <xText>W drugiej połowie września 2019 r. do oskarżonego wpłynęło zlecenie wydrukowania gazetki wyborczej startującego w wyborach parlamentarnych <xAnon>M. M.</xAnon>. W dniu 20 września 2019 r. zlecający dwukrotnie przesłał materiał do wydrukowania – z powodu błędów za drugim razem wysłał poprawioną wersję. W tym czasie jednak, na polecenie oskarżonego wydrukowano już 80.000 szt. gazetki wyborczej zawierającej pierwotną wersję.</xText> <xText>W tych okolicznościach oskarżony polecił wydrukować 80.000 szt. gazetek w poprawionej wersji, a uprzednio wydrukowane przekazać na makulaturę.</xText> <xText>Zleceniodawca nie chciał się zgodzić na zapłacenie za podwójną ilość wydrukowanych gazetek.</xText> <xText>Oskarżony ….. zrzucał winę na pracowników, zleceniodawcę, wydawcę…</xText> <xText>W dniu 23 września 2019 r. oskarżony polecił <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon> wystawienie faktury za wykonaną usługę druku materiałów wyborczych, w ilości jedynie 30.000 szt. za kwotę 9.450 zł. Wówczas okazało się, że zleceniodawca umówił się z oskarżonym, że za pozostałą część usługi druku zapłaci gotówką kwotę 13.400 zł.</xText> <xText>Od lipca 2017 r., o czym oskarżony zdawała sobie sprawę, w spółce nie było „kasy” i za zlecenia rozliczano się wyłącznie bezgotówkowo przelewami bankowymi.</xText> <xText>Oskarżony zorientował się, że jego działanie wyjdą na jaw i w dniu 25 września 2019 r. otrzymaną od zleceniodawcy gotówkę w kwocie 13.400 zł przekazał głównej księgowej <xAnon>A. G. (1)</xAnon>, a dwa dni później tłumaczył się ze swojego zachowania prezesowi zarządu spółki <xAnon>J. T. (1)</xAnon>.</xText> <xText>Takie ujawnione zachowania oskarżonego oraz informacje z księgowości o kolejnych zamówieniach papieru do drukarni w sytuacji wykazywanych wg dokumentacji nadwyżek papieru w magazynie drukarni skłoniło dyrekcję spółki do przeprowadzenia kontroli stanów magazynowych (audytu) w drukarni. Została ona przeprowadzona 2-4? października 2019 r. i wykazała niedobory papieru w ilości blisko 115 ton, o łącznej wartości ok.272.000 zł (do wyliczenia szkody przyjęto uśrednioną wartość papieru tj. ok.2,36 zł/kg – k.761).</xText> <xText>Zanim doszło do tych wyliczeń oskarżony przyznał się <xAnon>A. G. (1)</xAnon>, że w magazynie brakuje 115 ton papieru, ale był przekonany, że nie jest osobą odpowiedzialną materialnie za powierzone mu mienie i nie bał się, że poniesie taką odpowiedzialność.</xText> <xText>Podobnie wyglądała sytuacja w przypadku kolejnej usługi druku gazetki wyborczej „<xAnon>(...)</xAnon>” w początkach października 2019 r. Oskarżony w uzgodnieniu ze zleceniodawcą zlecił wydrukowanie 10.000 szt. gazetki, a w dniu 3 października 2019 r. polecił <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon> wystawienie faktury za wykonaną usługę druku materiałów wyborczych, w ilości jedynie 1.000 szt., a za pozostałe 9.000 szt. przyjął od zleceniodawcy gotówkę w kwocie 2.700 zł, którą następnie, po ujawnieniu jego działań na szkodę spółki (zbiegło się to z inwentaryzacją - kontrolą stanów magazynowych w dniu 2-4?.10.2019 r.) przekazał głównej księgowej <xAnon>A. G. (1)</xAnon>.</xText> <xText><xAnon>A. G. (1)</xAnon> wobec braku dokumentów źródłowych nie mogła otrzymanych w gotówce pieniędzy zaksięgować na poczet przychodów spółki.</xText> <xText>W czasie audytu wykazano również różnicę w ilości zakupionych i używanych w usługach drukarskich płyt offsetowych, a ilości oficjalnie przekazywanych do utylizacji/na złom.</xText> <xText>Sprzedaż zużytych płyt offsetowych stanowiła dochód drukarni i rocznie wynosił on ok.150.000 zł. To oskarżony był odpowiedzialny za zakup, wykorzystanie i sprzedaż zużytych płyt offsetowych. W okresie od stycznia 2016 r. do połowy 2019 r. mimo wykorzystywaniu płyt w usługach drukarskich (w ilości średnio rocznie ok.26 ton), ilość płyt przekazywanych do utylizacji systematycznie spadała niemal do zera (opinia k.758). Na polecenie oskarżonego, pod pozorem zapobieganiu kradzieży takich płyt przez pracowników, <xAnon>P. J.</xAnon> przewoził zużyte płyty do wskazanego mu magazynu. Stamtąd za wiedzą oskarżonego płyty były załadowywane (<xAnon>P. F.</xAnon> pracownik, czasem wspólnie z oskarżonym) i wywożone samochodami przez osoby trzecie, a nawet oskarżonego (zeznania <xAnon>A. G. (2)</xAnon>). Oskarżony polecił <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon> aby nie ewidencjonować zużytych płyt i zaprzestanie prowadzenia raportów z tych sprzedaży.</xText> <xText><xAnon>M. R.</xAnon> nie był chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, nie cierpi też na inne zakłócenia czynności psychicznych. W chwili opisanych w zarzucie zdarzeń posiadał pełną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Częściowo wyjaśnienia oskarżonego <xAnon>M. R.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>J. T. (2)</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>P. F.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>P. J.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>A. G. (1)</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>T. Z.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>K. P.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>G. S.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>M. K.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>A. T. (2)</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>A. G. (2)</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>G. M.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>Z. S.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>M. G.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>M. P.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>Z. S.</xAnon>.</xText> <xText>Zeznania <xAnon>J. G.</xAnon>.</xText> <xText>Kopie dokumentów przesłane przez strony.</xText> <xText>Opinie pisemne i ustna biegłej <xAnon>A. R.</xAnon>.</xText> <xText>Opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>604v-605 (transkrypcja k.919-925v).</xText> <xText>605v-606 (transkrypcja k.926-936v), 46v-48.</xText> <xText>606-607 (transkrypcja k.936v-943v), 71v-72.</xText> <xText>613v-614v (transkrypcja k.944v-955v), 74v-75, 269v.</xText> <xText>614v-616 (transkrypcja k.956-971), 79v-80.</xText> <xText>616-616v (transkrypcja k.972-979), 110v-111.</xText> <xText>616v-617 (transkrypcja k.979-987v), 113v-114.</xText> <xText>617-618 (transkrypcja k.986-997v), 116v-117.</xText> <xText>622v-623 (transkrypcja k.998v-1004), 136v-137.</xText> <xText>623-624 (transkrypcja k.1004v-1016), 141v-142, 478v.</xText> <xText>624v (transkrypcja k.1017v-1020v), 157v.</xText> <xText>624v (transkrypcja k.1020v-1027), 161v-162.</xText> <xText>641v (transkrypcja k.1028v-1034).</xText> <xText>642-642v (transkrypcja k.1034v-1041v).</xText> <xText>732v-733v (transkrypcja k.1042v-1049).</xText> <xText>.</xText> <xText>1090v-1091.</xText> <xText>139v</xText> <xText>33-40, 53-56, 82-109, 129-135, 176-250, 271-327, 430-464, 620-621, 634-640, 654-668, 670-685, 692-718, 817-912.</xText> <xText>751-808, 1052-1059, 1069v-1072v.</xText> <xText>526-530</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1.2. Fakty uznane za nieudowodnione</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText><xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText><xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText><xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2. OCENA DOWODÓW</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xIx>Lp. faktu z pkt 1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>J. T. (2)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Świadek w okresie objętym aktem oskarżenia był prezesem pokrzywdzonej Spółki i służbowo najwyższym przełożony oskarżonego. Potwierdził okoliczności, że w tym okresie oskarżony jako dyrektor drukarni cieszył się zaufaniem władz Spółki, a w związku z tym miał dużą autonomię i samodzielnie w zasadzie zarządzał drukarnią. Dopiero na przełomie września i października 2019 r. zaczęły dochodzić do świadka sygnały ze strony jego współpracowników o możliwych nadużyciach po stronie oskarżonego jako <xAnon>(...)</xAnon> w sprawach dotyczących wykonywania zleceń druku na rzecz klientów (druk materiałów wyborczych). Zmienne i sprzeczne ze sobą wyjaśnienia oskarżonego w tej sprawie wzbudziły wątpliwości świadka i dlatego podjął decyzję o audycie, który wykazał skalę nadużyć. W tym czasie oskarżony nagle udał się na zwolnienie lekarskie. Świadek wskazywał, że oskarżony nie był zdziwiony skalą niedoboru, nie kwestionował wówczas wyników audytu. Mimo takiej możliwości nie podjąć nawet próby wyjaśnienia tej sytuacji. Z zeznań świadka wynika nadto, że te okoliczności skłoniły go do podjęcia decyzji o zwolnieniu dyscyplinarnym oskarżonego. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. Jego zeznania są zbieżne z zeznaniami świadków <xAnon>G. S.</xAnon>, <xAnon>G. M.</xAnon>, <xAnon>J. G.</xAnon>, <xAnon>P. J.</xAnon>, <xAnon>T. Z.</xAnon>, <xAnon>P. F.</xAnon>, <xAnon>A. G. (1)</xAnon>, <xAnon>A. T. (2)</xAnon>.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. F.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutem pracownik drukarni i podwładny oskarżonego, wykonywał m.in. zlecone mu zadania przyjmowania na magazyn zamówionego i przywiezionego papieru. Świadek wskazywał, że to na skutek zarządzeń oskarżonego jako dyrektora zlikwidowano stanowisko magazyniera, a pracowników z magazynu przeniesiono na produkcję. Z jego zeznań wynika, że to wskutek decyzji oskarżonego przywożony papier do drukarni nie był sprawdzany pod kątem zgodności z listem przewozowym. Opisał sposób postępowania z makulaturą oraz ze zużytymi płytami offsetowymi – oskarżony wydawał polecenie wywożenia płyt do magazynu tzw. zewnętrznego, skąd płyty były wywożone przez osoby trzecie. Świadek kilka razy, na polecenie oskarżonego, wziął udział w załadunku tych płyt na taki samochód, był też świadkiem jak przynajmniej raz sam oskarżony pomagał w załadunku. Nie wymagano od pracowników aby makulatura i zużyte płyty były ewidencjonowane. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>P. J.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Podobnie jak <xAnon>P. F.</xAnon>, w okresie objętym zarzutem pracownik drukarni i podwładny oskarżonego, wykonywał m.in. zlecone mu zadania przyjmowania na magazyn zamówionego i przywiezionego papieru. Nadto na polecenie oskarżonego wywoził do zewnętrznego magazyny zużyte płyty offsetowe i pomagał ładować płyty do samochodu osób trzecich, które je wywoziły poza zakład – za to otrzymywał od oskarżonego nieewidencjonowaną gratyfikację w formie wypłat gotówkowych. Zeznania zbieżne z zeznaniami <xAnon>P. F.</xAnon>. Nadto świadek wskazywał, że mimo braku formalnego ewidencjonowania wywożonych zużytych płyt offsetowych oskarżony ustanie wymagał podawania mu ilości takich płyt. Dodatkowo świadek opisał sytuacje, podczas których na polecenie oskarżonego wywoził do firmy zewnętrznej makulaturę, za co od tej firmy otrzymywał gotówkę w kwotach każdorazowo po kilka tysięcy złotych. Pieniądze oddawał oskarżonemu, a ten wypłacał mu z tego każdorazowo kilkaset złotych. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka, w szczególności brak jest podstaw do uznania, co zdaje się sugerować oskarżony, że działania związane ze sprzedażą poza ewidencją makulatury i zużytych płyt offsetowych były własną inicjatywą tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>A. G. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutem pracowała jako główna księgowa w Spółce, odpowiadała za swoją pracę przed jej zarządem. Opisuje okoliczności w jakich zarządzono audyt w drukarni na początku października 2019 r. - świadek wzięła w tej czynności udział. Potwierdza, że oskarżony miał dużą autonomię w zarządzaniu drukarnią. Potwierdza, że oskarżony nie był zainteresowany udziałem w inwentaryzacji, ale jeszcze przed poznaniem wyników audytu osobiście stwierdził, że brakuje około 115 ton papieru. Nie był tym zdziwiony ani zaniepokojony, nie wyjaśniał również okoliczności z tym związanych. Z jej zeznań wynika wręcz, że oskarżony był pewny siebie i ostentacyjnie twierdził, że nie poniesie odpowiedzialności materialnej powyżej trzymiesięcznego wynagrodzenia. Świadek potwierdza, że w tym samym czasie ujawniono niedobór zużytych płyt offsetowych oraz makulatury – nie zaewidencjonowano też wpływów z ich sprzedaży. Brała udział w spotkaniach z zarządem i oskarżonym w celu wyjaśnienia przyczyn niedoborów, lecz oskarżony w żaden sposób tego wyjaśnił, a finalnie wkrótce udał się na zwolnienie lekarskie. Potwierdza okoliczności, w jakich oskarżony w okresie między końcem września a końcem października 2019 r. przekazał jej w gotówce 13.400 zł oraz 2.700 zł pochodzące z wydruku ulotek wyborczych wiedząc, że rozliczenia za tego typu usługi są od lat robione bezgotówkowo. Z jej zeznań wynika, że pieniądze te zostały jej przekazane przez oskarżonego dopiero wtedy, kiedy ujawniono rozbieżności między formalnymi zamówieniami przyjętymi przez oskarżonego a faktyczną usługą wykonaną przez drukarnię. Z zeznań świadka wynika, że pieniądze te zostały co prawda przyjęte przez świadka na rzecz Spółki, ale nie mogła ich zaewidencjonować bez dokumentu źródłowego.</xText> <xText>Świadek opisała w jaki sposób zostały ustalone niedobory, zwłaszcza dotyczący papieru – wskazała, że ilość papieru pochodziła z danych wpisanych w arkuszach inwentaryzacyjnych, a wartość została ustalona na podstawie cen uśrednionych papieru w oparciu o program komputerowy (k.962-964).</xText> <xText>Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>T. Z.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Pracownik Spółki zajmujący się w okresie objętym zarzutami sprawami kadrowymi i płacowymi. Potwierdza okoliczności, że oskarżony miał dużą autonomię jako dyrektor drukarni. Złożyła tożsame zeznania jak <xAnon>A. G. (1)</xAnon>, <xAnon>G. S.</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon>, <xAnon>J.</xAnon> <xAnon>T.</xAnon>, <xAnon>P. J.</xAnon> i <xAnon>P. F.</xAnon>. Potwierdza, że oskarżony wobec swoich przełożonych i księgowości kilkakrotnie zmieniał swoje wyjaśnienia dotyczące jednego ze zleceń – powodu dwukrotnego wydruku ulotek wyborczych, co stało się powodem zarządzenia inwentaryzacji drukarni w październiku 2019 r. Z jej zeznań wynika, że oskarżony znakomicie zdawał sobie sprawę, że zużyte płyty offsetowe i makulatura „znikają” z zakładu poza ewidencją i konsekwentnie nie robił nic w tym zakresie aby ten proceder zatrzymać. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>K. P.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Pracownik techniczny w drukarni. Złożył tożsame w treści zeznania jak <xAnon>P. J.</xAnon> i <xAnon>P. F.</xAnon>. Potwierdził, że oskarżony jako dyrektor drukarni nie dopuszczał swoich podwładnych do decyzji kosztowych, zleceń, zamówień, rozliczeń – określił wręcz, że w drukarni był „osobą niezastąpioną” (k.981). Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>G. S.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutem zajmowała się w Spółce m.in. rozliczeniami materiałowymi i usług wykonywanymi w drukarni. Złożyła tożsame w treści zeznania jak <xAnon>A. G. (1)</xAnon> i <xAnon>G. M.</xAnon>. Potwierdza, że oskarżony miał dużą autonomię w zarządzaniu drukarnią i nie dopuszczał innych osób do decyzji związanych z zamówieniami, ewidencją usług i materiałów, w tym makulatury i zużytych płyt offsetowych. Opisała okoliczności związane z opisanymi w zarzucie usługami wydruku materiałów wyborczych, w szczególności wydawane polecenia wystawiania zaniżonych faktur, mimo że usługi faktycznie obejmowały większą ilość druku. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>M. K.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Podobnie jak <xAnon>P. F.</xAnon> i <xAnon>P. J.</xAnon>, w okresie objętym zarzutem pracownik drukarni i podwładny oskarżonego, wykonywał głównie zadania związane z drukiem i magazynowaniem papieru oraz makulatury. Potwierdza okoliczności podawane przez <xAnon>P. F.</xAnon> i <xAnon>P. J.</xAnon>. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować wiarygodność jego zeznań.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>A. T. (2)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutem zajmował się sprawami ekonomicznymi w Spółce na stanowisku pełnomocnika Zarządu ds. <xAnon> (...)</xAnon>. Potwierdził okoliczności podawane przez <xAnon>J. T. (2)</xAnon> i <xAnon>A. G. (3)</xAnon>. Wskazuje, że jakie znaczenie dla budżetu Spółki miały wpływy z tytułu sprzedaży makulatury i zużytych płyt offsetowych. Wskazuje, że w tamtym okresie odnotowano nieliczne kradzieże na mała skalę materiałów, w tym makulatury czy złomu z terenu firmy. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować wiarygodność jego zeznań.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>A. G. (2)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutem współpracował ze Spółką wykonując m.in. usługi przewozowe samochodem dostawczym. Potwierdził, że co najmniej dwukrotnie oskarżony osobiście zlecił mu przewiezienie z terenu zakładu do wskazanego punktu zużytych płyt offsetowych. Kilka razy użyczał też oskarżonemu swój samochód. Oskarżony rozliczał się z nim gotówką. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>G. M.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutem zajmowała się w Spółce, podobnie jak <xAnon>G. S.</xAnon> m.in. rozliczeniami materiałowymi i usług wykonywanymi w drukarni. Złożyła tożsame w treści zeznania jak <xAnon>A. G. (1)</xAnon> i <xAnon>G. S.</xAnon>. Potwierdza, że oskarżony miał dużą autonomię w zarządzaniu drukarnią i nie dopuszczał innych osób do decyzji związanych z zamówieniami, ewidencją usług i materiałów, w tym makulatury i zużytych płyt offsetowych. Opisała okoliczności związane z opisanymi w zarzucie usługami wydruku materiałów wyborczych, w szczególności wydawane polecenia wystawiania zaniżonych faktur, mimo że usługi faktycznie obejmowały większą ilość druku. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>Z. S.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutem był pracownikiem Spółki jako konserwator, nie był podwładnym oskarżonego. Brał udział w inwentaryzacji i opisał jej przebieg. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>M. G.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutem był zatrudniony w Spółce i zajmował się sprawami marketingu. Jego zeznania dotyczą usług związanych z drukiem materiałów wyborczych. Potwierdza, że co prawda w tym okresie rozliczenia za usługi odbywały się bezgotówkowo, ale zdarzały się przypadki, zwłaszcza w okresie kampanii wyborczych, że zlecenia były częściowo rozliczane w formie gotówki. Z jego zeznań wynika, że słyszał o przypadkach wywożenia zużytych płyt offsetowych na złom i sugerował, że w ten sposób pracownicy drukarni mogli sobie „dorabiać na boku”. w takim procederze jednak bezpośrednio i osobiście nie uczestniczył. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować zeznania tego świadka, chociaż jak przyznawał podawane przez niego okoliczności pochodzą głównie ze słyszenia, czyli plotek.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>M. P.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutem była zatrudniona w Spółce i zajmowała się sprawami związanymi z księgowością, rozliczeniami z kontrahentami. Świadek potwierdza okoliczności podawane przez <xAnon>A. G. (1)</xAnon>, która była jej przełożoną. Wzięła udział w inwentaryzacji drukarni w październiku 2019 r. i potwierdza okoliczności podawane przez <xAnon>Z. S.</xAnon>. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania <xAnon>J. G.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>W okresie objętym zarzutami wykonywał usługi na rzecz Spółki w zakresie dowożenia gazet do punktów dystrybucji. Opisał okoliczności, w jakich na polecenie oskarżonego zawiózł we wskazane miejsce gazetki „<xAnon>(...)</xAnon>”. Potwierdził, że bez dokumentacji odebrał gotówkę od odbiorcy, którą po powrocie przekazał bezpośrednio oskarżonemu. Wspomniał, że taka sytuacja powtórzyła się trzykrotnie. Nie wpływało to na rozliczenia ze Spółką, ale nie otrzymywał też od nikogo żadnych dodatkowych gratyfikacji. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Dokumenty i kopie dokumentów przesłane przez strony.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować wiarygodność treści ani sposobu powstania tych dokumentów.</xText> <xText>Obrona kwestionowała m.in. sposób przeprowadzenia i rzetelność inwentaryzacji stanów magazynowych papieru w drukarni przeprowadzonej na początku października 2019 r. (w konsekwencji przeprowadzonego przez biegłego rewidenta badania sprawozdania Spółki za lata 2017-2019). Jakkolwiek istotnie w części formularzy pojawiły się zapisy z błędami (na co wskazuje chociażby biegła <xAnon>A. R.</xAnon>) lub skreślenia, lecz te błędy oraz inne stwierdzone nieprawidłowości nie dyskwalifikowały tych dokumentów jako dokumentów źródłowych z punktu widzenia księgowości, w szczególności pozwalały na wyliczenie średniej ilość papieru w magazynach, a w konsekwencji i średniej wartości braków magazynowych papieru w drukarni wyliczonej w oparciu o średnią cenę papieru za kilogram.</xText> <xText>Na marginesie warto przypomnieć, że zanim doszło do sporządzenia dokumentów inwentaryzacyjnych, sam oskarżony w rozmowie z <xAnon>A. G. (1)</xAnon> mimowolnie stwierdził, że brakuje właśnie 115 ton papieru, co niemal pokrywało się z późniejszymi ustaleniami.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinie pisemne i ustna biegłej <xAnon>A. R.</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować rzetelność przeprowadzenia opinii i wiarygodność wyników. Z opinii wynika, że mimo pewnych nieprawidłowości (wskazane w opinii) z formalnego punktu widzenia inwentaryzacja drukarni przeprowadzona w październiku 2019 r. była prawidłowa i dawała podstawy do wyliczeń stanów magazynowych i wartości ewentualnych strat. Biegła wskazywała, że przy sporządzeniu opinii opierała się na sprawozdaniu finansowym za rok 2019 r., które było uprzednio poddane badaniu przez biegłego rewidenta, a ten nie znalazł podstaw do kwestionowania rzetelności ujęcia ujawnionych niedoborów w księgach rachunkowych Spółki.</xText> <xText>Na marginesie należy wskazać, że Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności i rzetelności przeprowadzonego przez biegłego rewidenta badania sprawozdania finansowego Spółki za lata 2017-2019, co znalazło swój wyraz w decyzji o oddaleniu wniosku dowodowego obrońcy z dnia 1.10.2024 r. (k.1074, 1091v).</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>     </xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Opinia jest w pełni wiarygodna, nie budzi wątpliwości Sądu ani stron.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Częściowe wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie częściowo, mianowicie w części dotyczącej ścieżki zawodowej i okresu zatrudnienia w pokrzywdzonej Spółce.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów</xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia</xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>dla ustalenia faktów)</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xIx>Lp. faktu z pkt</xIx></xText> <xText><xIx>1.1 albo 1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>     </xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Częściowe wyjaśnienia oskarżonego</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w pozostałej części, w szczególności dotyczącej tego, że nie dopuścił się dokonania zarzucanych mu zachowań - dokonania zarzucanego mu czynu. Oskarżony podważał prawidłowość i wiarygodność przeprowadzonego audytu, w szczególności jego wyniki. Nadto próbował przerzucić odpowiedzialność za ujawnioną szkodę na swoich przełożonych - osoby odpowiedzialne za organizację funkcjonowania Spółki oraz pracowników (jego podwładnych), którym zarzucał dokonywanie kradzieży z terenu firmy.</xText> <xText>W ocenie Sądu, wyjaśnienia oskarżonego w tej części nie są wiarygodne i stanowią jedynie przyjętą przez oskarżonego linią obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej i odpowiedzialności odszkodowawczej.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia</xIx></xText> <xText><xIx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>X</xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>3.1. Podstawa prawna</xText> <xText>skazania albo warunkowego</xText> <xText>umorzenia postępowania</xText> <xText>zgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xAnon>M. R.</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xBx><xLexLink xArt="art. 296;art. 296 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">Art.296 § 2 k.k.</xLexLink> w zb. z <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.284 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.294 § 1 k.k.</xLexLink></xBx> Oskarżony jako dyrektor drukarni należącej do pokrzywdzonej Spółki był na podstawie umowy z pracodawcą zobowiązany do zajmowania się sprawami majątkowymi i działalnością gospodarczą tej Spółki.</xText> <xText>Nadużył udzielonych mu uprawnień i wyrządził Spółce znaczną szkodę majątkową, w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 115;art. 115 § 5" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.115 § 5 k.k.</xLexLink> (ponad 200.000 zł). Powyższe nadużycia w części przypadków polegały na tym, że oskarżony przywłaszczył sobie opisane w zarzucie płyty offsetowe przeznaczone na złom (nie udało się ustalić jaką korzyść z tego tytułu uzyskał) i należność za druk gazetki wyborczej w maju 2019 r. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, głównie dla siebie (nie udało się ustalić osób trzecich, które uzyskałyby z tego tytułu korzyści).</xText> <xText>Przy czym w tych ostatnich przypadkach zostały mu te rzeczy powierzone w ramach wykonywanych obowiązków służbowych, a on tymi przedmiotami umyślnie rozporządził jak z własnym mieniem, co dodatkowo wyczerpuje ustawowe znamiona <xLexLink xArt="art. 284;art. 284 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.284 § 2 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.294 § 1 k.k.</xLexLink>, bowiem z tego tytułu Spółka poniosła straty ok.400.000 zł (płyty), 2000 zł (gazetki) – łącznie jest to mienie znacznej wartości, w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 115;art. 115 § 5" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.115 § 5 k.k.</xLexLink></xText> <xText>W dwóch opisanych powyżej przypadkach - pod koniec września i na początku października 2019 r. – oskarżony, w ocenie Sądu również zamierzał przywłaszczyć sobie gotówkę przekazaną mu przez zleceniodawców za usługi druku gazetek wyborczych. Jednak wobec ujawnienia jego zachowań (umawiania się ze zleceniodawcami na druk poza ewidencją) i zleconego audytu, w ocenie Sądu przestraszył się konsekwencji i przekazał gotówkę głównej księgowej. Oskarżony nie może przy tym tłumaczyć się nieświadomością, że w spółce od dawna 2 lat nie dochodziło już do rozliczeń gotówkowych za wykonywane usługi. W tych przypadkach, w ocenie Sądu Spółka nie straciła pieniędzy, chociaż nie mogła ich zaksięgować jako przychód Spółki bez dokumentów źródłowych.</xText> <xText>Oskarżony działał w krótkich odstępach czasu i ze z góry powziętym zamiarem, o czym w ocenie Sądu, świadczą jego decyzje nadzorcze dotyczące organizacji (a faktycznie dezorganizacji) magazynów, arbitralne podejmowanie decyzji w zakresie zamawiania, przyjmowania, ważenia i wydawania papieru, nadto na nie dopuszczaniu osób trzecich do kontroli jego poczynań z płytami offsetowymi. W okresie objętym zarzutem poczynania oskarżonego w drukarni były niemal autokratyczne i pozostawały w zasadzie poza rzeczywistą kontrolą władz Spółki. Na takiej sytuacji de facto w największym stopniu korzystał przede wszystkim oskarżony, który (gdyby nie opisane powyżej zdarzenie z końca września 2019 r.) zapewne liczył, że przez kolejne lata jego bezprawne działania pozostaną niezauważone i będzie się bezprawnie nadal wzbogacał kosztem pokrzywdzonej Spółki.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>3.2. Podstawa prawna</xText> <xText>skazania albo warunkowego</xText> <xText>umorzenia postępowania</xText> <xText>niezgodna z zarzutem</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xBx>     </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>3.3. Warunkowe umorzenie<xBRx></xBRx>postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xBx>     </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>3.4. Umorzenie postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xBx>     </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"></xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText>3.5. Uniewinnienie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xBx>     </xBx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xBx>     </xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE<xBRx></xBRx>I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia<xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Punkt z wyroku odnoszący się<xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xAnon>M. R.</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Za dokonany występek wymierzono oskarżonemu, w oparciu o <xLexLink xArt="art. 294;art. 294 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.294 § 1 k.k.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.11 § 3 k.k.</xLexLink> karę 1 roku pozbawienia wolności.</xText> <xText>W tym przypadku należało wobec oskarżonego zastosować przepisy względniejsze obowiązujące w chwili czynu (<xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.4 § 1 k.k.</xLexLink>), a dotyczące <xLexLink xArt="art. 12;art. 12 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.12 § 1 k.k.</xLexLink> - obowiązujący od 24.06.2020 r. przepis <xLexLink xArt="art. 57 b" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.57b k.k.</xLexLink> obliguje sąd w przypadku skazania za przestępstwo określone w <xLexLink xArt="art. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.12 § k.k.</xLexLink> do wymierzania kary przewidzianej za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia.</xText> <xText>Sąd przy wymiarze kary wziął pod uwagę stosunkowo wysoki stopień społecznej szkodliwości jego czynu, wzięto pod uwagę sposób działania sprawcy i wysokość wyrządzonej szkody.</xText> <xText>Z uwagi na to, że oskarżony dopuścił się czynu działając w znacznej części w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zgodnie z <xLexLink xArt="art. 33;art. 33 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art.33 § 2 k.k.</xLexLink> zasadne jest orzec wobec niego dodatkowo grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych, przyjmując ze jedna stawka wynosi 50 złotych.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>3</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Sąd warunkowo zawiesił wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności na okres 4 lat próby. W tym okresie zobowiązano oskarżonego do pisemnego informowania sądu o przebiegu próby w terminach co 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, w szczególności wykazywanie, w jaki sposób jest realizowany obowiązek naprawienia szkody, o którym mowa w pkt 2 wyroku.</xText> <xText>Sąd zdecydował się na środek probacyjny z uwagi na fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany, cieszył się w swoim środowisku dobrą opinią. W ocenie Sądu, pomimo zawieszenia wykonania kary oskarżony w przyszłości nie będzie dopuszczał się czynów zabronionych i ma szansę w okresie próby realnie naprawić wyrządzoną szkodę.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText>Wobec złożonego wniosku przez oskarżyciela posiłkowego, na podstawie <xLexLink xArt="art. 46;art. 46 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 46 § 1 k.k.</xLexLink> orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej <xAnon> spółki Grupa (...) Sp. z o.o.</xAnon> w <xAnon>O.</xAnon> kwoty 674.322 złotych.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia<xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>Punkt z wyroku<xBRx></xBRx>odnoszący się<xBRx></xBRx>do przypisanego<xBRx></xBRx>czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>6. INNE ZAGADNIENIA</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>7. KOSZTY PROCESU</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia<xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText><xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>4</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText>Oskarżony posiada majątek i ma stałe źródło utrzymania wobec czego, na zasadzie <xLexLink xArt="art. 624;art. 624 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 624 § 1 k.p.k.</xLexLink>, co prawda nie obciążono oskarżonego opłatą, ale zasądzono od niego na rzecz Skarbu Państwa pozostałe koszty sądowe oraz na rzecz oskarżyciela posiłkowego <xAnon> spółki Grupa (...) Sp. z o.o.</xAnon> w <xAnon>O.</xAnon> kwotę 16.678,80 złotych (zgodnie ze złożonym spisem k.1099) tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xBx> 8. PODPIS</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> </xRows> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Olgierd Dąbrowski-Żegalski

Iwona Urban

sek. sąd. Izabeli Ważyńskiej

Joanna Kulesza

Sygn. akt II K 93/22 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 23 grudnia 2024 roku Sąd Okręgowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący - Sędzia Olgierd Dąbrowski-Żegalski Protokolant: sek. sąd. Izabeli Ważyńskiej w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Olsztynie Anny Szelugi-Skłodowskiej po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 1 grudnia 2022 r., 11,12,13 stycznia 2023 r., 22 marca 2023 r., 24 września 2024 r., 14 listopada 2024 r., 10, 13 i 23 grudnia 2024 r. sprawy: M. R.((...)),synaF.iB.z d.B.,urodzonego (...)wG., oskarżonego o to, że: w okresie czasu nie później niż od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 15 października 2019 r. wO., w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, jako(...), oraz(...)będąc zobowiązanym na podstawie umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi i działalnością gospodarcząGrupa (...) Sp. z o. o.z/s wO., przez nadużycie udzielonych mu uprawnień, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyrządziłSpółce Grupa (...)znaczną szkodę majątkową w łącznej kwocie nie mniejszej niż 690.422 zł poprzez : a brak kontroli nad przyjmowaniem i wydawaniem papieru, nie podejmowanie czynności zmierzających do uregulowania zasad przyjmowania i wydawania papieru, rezygnację z zatrudnienia magazyniera odpowiadającego za przyjmowanie i wydawanie papieru, oraz ważenia go, w wyniku czego stwierdzono za okres od 01.01.2019 r. do 15.10.2019 r. braki papieru w ilości 114,998 kg o wartości 272.322 zł, b przywłaszczenie w okresie od 01.01.2016 r. do 15.10.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci zużytych w toku produkcji płyt offsetowych o łącznej wartości około 400.000 zł, c przywłaszczenie w okresie od 01.05.2019 r. do 31.05.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 2.000 zł należnej spółce z tytułu wykonania usługi druku gazetki wyborczej „(...), d polecenie w dniu 23.09.2019 r. podległym mu pracownikom:G. S.iG. M.wystawienia faktury za wykonaną w dniu 22.09.2019 r. usługę druku materiałów wyborczych w ilości 30.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 80.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 13.400 złotych, e polecenie w dniu 03.10.2019 r. podległym mu pracownikom :G. S.iG. M."stawienia faktury za wykonaną w dniu 03.10.2019 r. usługę druku „gazetki wyborczej” w ilości 1.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 10.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 2.700 złotych, tj. o czyn zart. 284 § 2 k.k.w zw. zart. 294 § 1 k.k.w zb. zart.296 § 1 k.k.w zw. zart.11 § 2 k.k.w zw. zart.12 § 1 k.k. orzeka: 1 oskarżonegoM. R.w ramach stawianego mu zarzutu uznaje za winnego tego, że: a w okresie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 15 października 2019 r. wO., w krótkich odstępach czasu, ze góry powziętym zamiarem, jako(...), oraz(...), będąc zobowiązanym na podstawie umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi i działalnością gospodarcząGrupa (...) Sp. z o. o.z/s wO., przez nadużycie udzielonych mu uprawnień i nie dopełnienie ciążącego na nim obowiązku nadzoru nad stanami magazynowymi drukarni, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyrządziłSpółce Grupa (...)znaczną szkodę majątkową w łącznej kwocie nie mniejszej niż 674.322 zł poprzez : b brak kontroli nad przyjmowaniem i wydawaniem papieru, nie podejmowanie czynności zmierzających do uregulowania zasad przyjmowania i wydawania papieru, rezygnację z zatrudnienia magazyniera odpowiadającego za przyjmowanie i wydawanie papieru, oraz ważenia papieru, w wyniku czego stwierdzono za okres od 01.01.2019 r. do 15.10.2019 r. braki papieru w ilości 114,998 kg o wartości 272.322 zł, c przywłaszczenie w okresie od 01.01.2016 r. do 15.10.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci zużytych w toku produkcji płyt offsetowych o łącznej wartości około 400.000 zł, d przywłaszczenie w okresie od 01.05.2019 r. do 31.05.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 2.000 zł należnej Spółce z tytułu wykonania usługi druku gazetki wyborczej „(...)”, e polecenie w dniu 23.09.2019 r. podległym mu pracownikom:G. S.iG. M.wystawienia faktury za wykonaną w dniu 22.09.2019 r. usługę druku materiałów wyborczych w ilości 30.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 80.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 13.400 złotych, f polecenie w dniu 03.10.2019 r. podległym mu pracownikom :G. S.iG. M.wystawienia faktury za wykonaną w dniu 03.10.2019 r. usługę druku „gazetki wyborczej” w ilości 1.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 10.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 2.700 złotych, przy czym pieniądze w kwotach 13.400 złotych i 2.700 zł przekazał do Spółki w gotówce w późniejszym czasie, tj. popełnienia przestępstwa zart. 296 § 2 k.k.w zb. zart. 284 § 2 k.k.w zw. zart. 294 § 1 k.k.w zw. zart. 11 § 2 k.k.w zw. zart. 12 § 1 k.ki za to na tej podstawie skazuje go, a na podstawieart. 294 § 1 k.k.w zw. zart. 11 § 3 k.k.w zw. zart. 4 § 1 k.k.wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawieart. 33 § 2 k.k.karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując że jedna stawka wynosi 50 (pięćdziesiąt) złotych; 2 na podstawieart. 46 § 1 k.k.orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonejspółki Grupa (...) Sp. z o.o.wO.kwoty 674.322 złotych; 3 na podstawieart. 69 § 1 i 2 k.k.,art. 70 § 1 k.k.,art. 72 § 1 pkt 1 k.k.wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza wobec oskarżonego na okres 4 (czterech) lat próby i w tym okresie zobowiązuje oskarżonego do pisemnego informowania sądu o przebiegu próby w terminach co 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, w szczególności wykazywanie, w jaki sposób jest realizowany przez niego obowiązek naprawienia szkody; 4 na podstawieart. 624 § 1 k.p.k.nie obciąża oskarżonego opłatą, ale zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa pozostałe koszty sądowe oraz zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowegospółki Grupa (...) Sp. z o.o.wO.kwotę 16.678,80 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika. UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt II K 93/22 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1. USTALENIE FAKTÓW 1.1. Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) M. R. W okresie czasu nie później niż od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 15 października 2019 r. wO., w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, jako(...), oraz(...), będąc zobowiązanym na podstawie umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi i działalnością gospodarcząGrupa (...) Sp. z o.o.z/s wO., przez nadużycie udzielonych mu uprawnień, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyrządziłSpółce Grupa (...)znaczną szkodę majątkową w łącznej kwocie nie mniejszej niż 690.422 zł poprzez : a brak kontroli nad przyjmowaniem i wydawaniem papieru, nie podejmowanie czynności zmierzających do uregulowania zasad przyjmowania i wydawania papieru, rezygnację z zatrudnienia magazyniera odpowiadającego za przyjmowanie i wydawanie papieru, oraz ważenia go, w wyniku czego stwierdzono za okres od 01.01.2019 r. do 15.10.2019 r. braki papieru w ilości 114,998 kg o wartości 272.322 zł, b przywłaszczenie w okresie od 01.01.2016 r. do 15.10.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci zużytych w toku produkcji płyt offsetowych o łącznej wartości około 400.000 zł, c przywłaszczenie w okresie od 01.05.2019 r. do 31.05.2019 r. powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 2.000 zł należnej spółce z tytułu wykonania usługi druku gazetki wyborczej „(...)”, d polecenie w dniu 23.09.2019 r. podległym mu pracownikom:G. S.iG. M.wystawienia faktury za wykonaną w dniu 22.09.2019 r. usługę druku materiałów wyborczych w ilości 30.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 80.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 13.400 złotych, polecenie w dniu 03.10.2019 r. podległym mu pracownikom :G. S.iG. M."stawienia faktury za wykonaną w dniu 03.10.2019 r. usługę druku „gazetki wyborczej” w ilości 1.000 sztuk, podczas gdy wydrukowano 10.000 sztuk, czym wyrządził w/w Spółce szkodę majątkową w kwocie 2.700 złotych Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty M. R.był pracownikiem(...) spółki z o.o.z/s wO./Grupy (...) Sp. z o.o.z/s wO.(dalej jako Spółka) od marca 2000 r. Początkowo pracował na stanowisku(...)w drukarni, a od marca 2017 r. na stanowisku(...). W ramach wykonywanych obowiązków służbowych oskarżony był zobowiązany m.in. do koordynacji i nadzoru nad pracą drukarni, opracowywaniem grafików pracy podległych pracowników, koordynacji prac i nadzoru nad terminowością i jakością realizacji zadań, opracowywaniem zamówień na materiały do druku, dokonywaniem bieżącej analizy kosztów, przychodów, płatności, kontrolą rozliczania należności i nadzorem nad terminowym ich ściąganiem, tworzeniem i nadzorem nad realizacją budżetu drukarni. Zakres obowiązków oskarżonego obejmował nadzór nad drukarnią, procesem produkcji, zamawianiem, pozyskiwaniem klientów. Oskarżony był w zasadzie jedyną osobą, która miała bezpośredni kontakt z klientami, dokonywał samodzielnie zamówień papieru oraz innych wykorzystywanych w działalności drukarni materiałów (np. farby itp.). Oskarżony był nadto odpowiedzialny za współtworzenie budżetu drukarni współpracując w tym zakresie z(...)tej spółki (A. T. (1)). oraz odpowiadał za jego realizację – nadzorował przychody i koszty. Był on odpowiedzialny także za mienie, nad którym sprawował nadzór, tj. nad maszynami, papierem, płytami offsetowymi – zgodnie z §8 umowy o pracę ponosił on materialną odpowiedzialność za mienie spółki powierzone mu w ramach wykonywania określonych obowiązków (opinia k.752). Oskarżony w praktyce posiadał dużą autonomię w prowadzeniu drukarni i praktycznie samodzielnie nią kierował. Miał istotny wpływ na kwestię zatrudnienia pracowników w drukarni. To z jego polecenia podlegli mu pracownicy zaniechali sprawdzania ilości dostarczonego papieru do drukarni, ograniczając się jedynie do podpisywania dokumentów dostawy. Oskarżony od podległych mu pracowników nie wymagał ewidencji pobrań papieru do druku. To również na skutek podjętych przez oskarżonego decyzji i działań, drukarnia nie zatrudniała magazyniera, a pracownicy działu magazynowego zostali przesunięci do prac drukarskich. Zatem papier na dział produkcyjny był wydawany na polecenie oskarżonego najczęściej przez zaufanego pracownika oskarżonego, tj.P. J., który od transportujących papier na produkcję pracowników miał odbierać pisemne potwierdzenia ilości wydanego papieru. Papier do produkcji w drukarni był przywożony od dostawców wraz z listem przewozowym i specyfikacją. Po sprawdzeniu ilości dowiezionego papieru pracownicy księgowości przyjmowali ten materiał na stan magazynowy. Potem na podstawie tych dokumentów i dokumentów wystawianych przez oskarżonego księgowość (G. S.) rozliczała stany papieru – ustalając stan początkowy, zużycie, stan końcowy i wystawiała dokumenty RW, który podpisywała księgowaG. M.. Do końca 2018 r. w spółce nie stwierdzono braków magazynowych w zakupionym papierze do drukarni. W maju 2019 r. oskarżony przyjął zlecenie druku gazetki wyborczej „(...)”. Na jego polecenie w drukarni wykonano ten wydruk i przekazano zleceniodawcy za pośrednictwemJ. G.. Ten ostatni odebrał pieniądze w kwocie 2000 zł od zleceniodawcy i bezpośrednio przekazał je oskarżonemu. Oskarżony nigdy nie rozliczył się z przyjętych za tę usługę pieniędzy. W drugiej połowie września 2019 r. do oskarżonego wpłynęło zlecenie wydrukowania gazetki wyborczej startującego w wyborach parlamentarnychM. M.. W dniu 20 września 2019 r. zlecający dwukrotnie przesłał materiał do wydrukowania – z powodu błędów za drugim razem wysłał poprawioną wersję. W tym czasie jednak, na polecenie oskarżonego wydrukowano już 80.000 szt. gazetki wyborczej zawierającej pierwotną wersję. W tych okolicznościach oskarżony polecił wydrukować 80.000 szt. gazetek w poprawionej wersji, a uprzednio wydrukowane przekazać na makulaturę. Zleceniodawca nie chciał się zgodzić na zapłacenie za podwójną ilość wydrukowanych gazetek. Oskarżony ….. zrzucał winę na pracowników, zleceniodawcę, wydawcę… W dniu 23 września 2019 r. oskarżony poleciłG. S.iG. M.wystawienie faktury za wykonaną usługę druku materiałów wyborczych, w ilości jedynie 30.000 szt. za kwotę 9.450 zł. Wówczas okazało się, że zleceniodawca umówił się z oskarżonym, że za pozostałą część usługi druku zapłaci gotówką kwotę 13.400 zł. Od lipca 2017 r., o czym oskarżony zdawała sobie sprawę, w spółce nie było „kasy” i za zlecenia rozliczano się wyłącznie bezgotówkowo przelewami bankowymi. Oskarżony zorientował się, że jego działanie wyjdą na jaw i w dniu 25 września 2019 r. otrzymaną od zleceniodawcy gotówkę w kwocie 13.400 zł przekazał głównej księgowejA. G. (1), a dwa dni później tłumaczył się ze swojego zachowania prezesowi zarządu spółkiJ. T. (1). Takie ujawnione zachowania oskarżonego oraz informacje z księgowości o kolejnych zamówieniach papieru do drukarni w sytuacji wykazywanych wg dokumentacji nadwyżek papieru w magazynie drukarni skłoniło dyrekcję spółki do przeprowadzenia kontroli stanów magazynowych (audytu) w drukarni. Została ona przeprowadzona 2-4? października 2019 r. i wykazała niedobory papieru w ilości blisko 115 ton, o łącznej wartości ok.272.000 zł (do wyliczenia szkody przyjęto uśrednioną wartość papieru tj. ok.2,36 zł/kg – k.761). Zanim doszło do tych wyliczeń oskarżony przyznał sięA. G. (1), że w magazynie brakuje 115 ton papieru, ale był przekonany, że nie jest osobą odpowiedzialną materialnie za powierzone mu mienie i nie bał się, że poniesie taką odpowiedzialność. Podobnie wyglądała sytuacja w przypadku kolejnej usługi druku gazetki wyborczej „(...)” w początkach października 2019 r. Oskarżony w uzgodnieniu ze zleceniodawcą zlecił wydrukowanie 10.000 szt. gazetki, a w dniu 3 października 2019 r. poleciłG. S.iG. M.wystawienie faktury za wykonaną usługę druku materiałów wyborczych, w ilości jedynie 1.000 szt., a za pozostałe 9.000 szt. przyjął od zleceniodawcy gotówkę w kwocie 2.700 zł, którą następnie, po ujawnieniu jego działań na szkodę spółki (zbiegło się to z inwentaryzacją - kontrolą stanów magazynowych w dniu 2-4?.10.2019 r.) przekazał głównej księgowejA. G. (1). A. G. (1)wobec braku dokumentów źródłowych nie mogła otrzymanych w gotówce pieniędzy zaksięgować na poczet przychodów spółki. W czasie audytu wykazano również różnicę w ilości zakupionych i używanych w usługach drukarskich płyt offsetowych, a ilości oficjalnie przekazywanych do utylizacji/na złom. Sprzedaż zużytych płyt offsetowych stanowiła dochód drukarni i rocznie wynosił on ok.150.000 zł. To oskarżony był odpowiedzialny za zakup, wykorzystanie i sprzedaż zużytych płyt offsetowych. W okresie od stycznia 2016 r. do połowy 2019 r. mimo wykorzystywaniu płyt w usługach drukarskich (w ilości średnio rocznie ok.26 ton), ilość płyt przekazywanych do utylizacji systematycznie spadała niemal do zera (opinia k.758). Na polecenie oskarżonego, pod pozorem zapobieganiu kradzieży takich płyt przez pracowników,P. J.przewoził zużyte płyty do wskazanego mu magazynu. Stamtąd za wiedzą oskarżonego płyty były załadowywane (P. F.pracownik, czasem wspólnie z oskarżonym) i wywożone samochodami przez osoby trzecie, a nawet oskarżonego (zeznaniaA. G. (2)). Oskarżony poleciłG. S.iG. M.aby nie ewidencjonować zużytych płyt i zaprzestanie prowadzenia raportów z tych sprzedaży. M. R.nie był chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, nie cierpi też na inne zakłócenia czynności psychicznych. W chwili opisanych w zarzucie zdarzeń posiadał pełną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Częściowo wyjaśnienia oskarżonegoM. R.. ZeznaniaJ. T. (2). ZeznaniaP. F.. ZeznaniaP. J.. ZeznaniaA. G. (1). ZeznaniaT. Z.. ZeznaniaK. P.. ZeznaniaG. S.. ZeznaniaM. K.. ZeznaniaA. T. (2). ZeznaniaA. G. (2). ZeznaniaG. M.. ZeznaniaZ. S.. ZeznaniaM. G.. ZeznaniaM. P.. ZeznaniaZ. S.. ZeznaniaJ. G.. Kopie dokumentów przesłane przez strony. Opinie pisemne i ustna biegłejA. R.. Opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego 604v-605 (transkrypcja k.919-925v). 605v-606 (transkrypcja k.926-936v), 46v-48. 606-607 (transkrypcja k.936v-943v), 71v-72. 613v-614v (transkrypcja k.944v-955v), 74v-75, 269v. 614v-616 (transkrypcja k.956-971), 79v-80. 616-616v (transkrypcja k.972-979), 110v-111. 616v-617 (transkrypcja k.979-987v), 113v-114. 617-618 (transkrypcja k.986-997v), 116v-117. 622v-623 (transkrypcja k.998v-1004), 136v-137. 623-624 (transkrypcja k.1004v-1016), 141v-142, 478v. 624v (transkrypcja k.1017v-1020v), 157v. 624v (transkrypcja k.1020v-1027), 161v-162. 641v (transkrypcja k.1028v-1034). 642-642v (transkrypcja k.1034v-1041v). 732v-733v (transkrypcja k.1042v-1049). . 1090v-1091. 139v 33-40, 53-56, 82-109, 129-135, 176-250, 271-327, 430-464, 620-621, 634-640, 654-668, 670-685, 692-718, 817-912. 751-808, 1052-1059, 1069v-1072v. 526-530 1.2. Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty 2. OCENA DOWODÓW 2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu ZeznaniaJ. T. (2). Świadek w okresie objętym aktem oskarżenia był prezesem pokrzywdzonej Spółki i służbowo najwyższym przełożony oskarżonego. Potwierdził okoliczności, że w tym okresie oskarżony jako dyrektor drukarni cieszył się zaufaniem władz Spółki, a w związku z tym miał dużą autonomię i samodzielnie w zasadzie zarządzał drukarnią. Dopiero na przełomie września i października 2019 r. zaczęły dochodzić do świadka sygnały ze strony jego współpracowników o możliwych nadużyciach po stronie oskarżonego jako(...)w sprawach dotyczących wykonywania zleceń druku na rzecz klientów (druk materiałów wyborczych). Zmienne i sprzeczne ze sobą wyjaśnienia oskarżonego w tej sprawie wzbudziły wątpliwości świadka i dlatego podjął decyzję o audycie, który wykazał skalę nadużyć. W tym czasie oskarżony nagle udał się na zwolnienie lekarskie. Świadek wskazywał, że oskarżony nie był zdziwiony skalą niedoboru, nie kwestionował wówczas wyników audytu. Mimo takiej możliwości nie podjąć nawet próby wyjaśnienia tej sytuacji. Z zeznań świadka wynika nadto, że te okoliczności skłoniły go do podjęcia decyzji o zwolnieniu dyscyplinarnym oskarżonego. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. Jego zeznania są zbieżne z zeznaniami świadkówG. S.,G. M.,J. G.,P. J.,T. Z.,P. F.,A. G. (1),A. T. (2). ZeznaniaP. F.. W okresie objętym zarzutem pracownik drukarni i podwładny oskarżonego, wykonywał m.in. zlecone mu zadania przyjmowania na magazyn zamówionego i przywiezionego papieru. Świadek wskazywał, że to na skutek zarządzeń oskarżonego jako dyrektora zlikwidowano stanowisko magazyniera, a pracowników z magazynu przeniesiono na produkcję. Z jego zeznań wynika, że to wskutek decyzji oskarżonego przywożony papier do drukarni nie był sprawdzany pod kątem zgodności z listem przewozowym. Opisał sposób postępowania z makulaturą oraz ze zużytymi płytami offsetowymi – oskarżony wydawał polecenie wywożenia płyt do magazynu tzw. zewnętrznego, skąd płyty były wywożone przez osoby trzecie. Świadek kilka razy, na polecenie oskarżonego, wziął udział w załadunku tych płyt na taki samochód, był też świadkiem jak przynajmniej raz sam oskarżony pomagał w załadunku. Nie wymagano od pracowników aby makulatura i zużyte płyty były ewidencjonowane. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. ZeznaniaP. J.. Podobnie jakP. F., w okresie objętym zarzutem pracownik drukarni i podwładny oskarżonego, wykonywał m.in. zlecone mu zadania przyjmowania na magazyn zamówionego i przywiezionego papieru. Nadto na polecenie oskarżonego wywoził do zewnętrznego magazyny zużyte płyty offsetowe i pomagał ładować płyty do samochodu osób trzecich, które je wywoziły poza zakład – za to otrzymywał od oskarżonego nieewidencjonowaną gratyfikację w formie wypłat gotówkowych. Zeznania zbieżne z zeznaniamiP. F.. Nadto świadek wskazywał, że mimo braku formalnego ewidencjonowania wywożonych zużytych płyt offsetowych oskarżony ustanie wymagał podawania mu ilości takich płyt. Dodatkowo świadek opisał sytuacje, podczas których na polecenie oskarżonego wywoził do firmy zewnętrznej makulaturę, za co od tej firmy otrzymywał gotówkę w kwotach każdorazowo po kilka tysięcy złotych. Pieniądze oddawał oskarżonemu, a ten wypłacał mu z tego każdorazowo kilkaset złotych. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka, w szczególności brak jest podstaw do uznania, co zdaje się sugerować oskarżony, że działania związane ze sprzedażą poza ewidencją makulatury i zużytych płyt offsetowych były własną inicjatywą tego świadka. ZeznaniaA. G. (1). W okresie objętym zarzutem pracowała jako główna księgowa w Spółce, odpowiadała za swoją pracę przed jej zarządem. Opisuje okoliczności w jakich zarządzono audyt w drukarni na początku października 2019 r. - świadek wzięła w tej czynności udział. Potwierdza, że oskarżony miał dużą autonomię w zarządzaniu drukarnią. Potwierdza, że oskarżony nie był zainteresowany udziałem w inwentaryzacji, ale jeszcze przed poznaniem wyników audytu osobiście stwierdził, że brakuje około 115 ton papieru. Nie był tym zdziwiony ani zaniepokojony, nie wyjaśniał również okoliczności z tym związanych. Z jej zeznań wynika wręcz, że oskarżony był pewny siebie i ostentacyjnie twierdził, że nie poniesie odpowiedzialności materialnej powyżej trzymiesięcznego wynagrodzenia. Świadek potwierdza, że w tym samym czasie ujawniono niedobór zużytych płyt offsetowych oraz makulatury – nie zaewidencjonowano też wpływów z ich sprzedaży. Brała udział w spotkaniach z zarządem i oskarżonym w celu wyjaśnienia przyczyn niedoborów, lecz oskarżony w żaden sposób tego wyjaśnił, a finalnie wkrótce udał się na zwolnienie lekarskie. Potwierdza okoliczności, w jakich oskarżony w okresie między końcem września a końcem października 2019 r. przekazał jej w gotówce 13.400 zł oraz 2.700 zł pochodzące z wydruku ulotek wyborczych wiedząc, że rozliczenia za tego typu usługi są od lat robione bezgotówkowo. Z jej zeznań wynika, że pieniądze te zostały jej przekazane przez oskarżonego dopiero wtedy, kiedy ujawniono rozbieżności między formalnymi zamówieniami przyjętymi przez oskarżonego a faktyczną usługą wykonaną przez drukarnię. Z zeznań świadka wynika, że pieniądze te zostały co prawda przyjęte przez świadka na rzecz Spółki, ale nie mogła ich zaewidencjonować bez dokumentu źródłowego. Świadek opisała w jaki sposób zostały ustalone niedobory, zwłaszcza dotyczący papieru – wskazała, że ilość papieru pochodziła z danych wpisanych w arkuszach inwentaryzacyjnych, a wartość została ustalona na podstawie cen uśrednionych papieru w oparciu o program komputerowy (k.962-964). Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. ZeznaniaT. Z.. Pracownik Spółki zajmujący się w okresie objętym zarzutami sprawami kadrowymi i płacowymi. Potwierdza okoliczności, że oskarżony miał dużą autonomię jako dyrektor drukarni. Złożyła tożsame zeznania jakA. G. (1),G. S.iG. M.,J.T.,P. J.iP. F.. Potwierdza, że oskarżony wobec swoich przełożonych i księgowości kilkakrotnie zmieniał swoje wyjaśnienia dotyczące jednego ze zleceń – powodu dwukrotnego wydruku ulotek wyborczych, co stało się powodem zarządzenia inwentaryzacji drukarni w październiku 2019 r. Z jej zeznań wynika, że oskarżony znakomicie zdawał sobie sprawę, że zużyte płyty offsetowe i makulatura „znikają” z zakładu poza ewidencją i konsekwentnie nie robił nic w tym zakresie aby ten proceder zatrzymać. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. ZeznaniaK. P.. Pracownik techniczny w drukarni. Złożył tożsame w treści zeznania jakP. J.iP. F.. Potwierdził, że oskarżony jako dyrektor drukarni nie dopuszczał swoich podwładnych do decyzji kosztowych, zleceń, zamówień, rozliczeń – określił wręcz, że w drukarni był „osobą niezastąpioną” (k.981). Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. ZeznaniaG. S.. W okresie objętym zarzutem zajmowała się w Spółce m.in. rozliczeniami materiałowymi i usług wykonywanymi w drukarni. Złożyła tożsame w treści zeznania jakA. G. (1)iG. M.. Potwierdza, że oskarżony miał dużą autonomię w zarządzaniu drukarnią i nie dopuszczał innych osób do decyzji związanych z zamówieniami, ewidencją usług i materiałów, w tym makulatury i zużytych płyt offsetowych. Opisała okoliczności związane z opisanymi w zarzucie usługami wydruku materiałów wyborczych, w szczególności wydawane polecenia wystawiania zaniżonych faktur, mimo że usługi faktycznie obejmowały większą ilość druku. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. ZeznaniaM. K.. Podobnie jakP. F.iP. J., w okresie objętym zarzutem pracownik drukarni i podwładny oskarżonego, wykonywał głównie zadania związane z drukiem i magazynowaniem papieru oraz makulatury. Potwierdza okoliczności podawane przezP. F.iP. J.. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować wiarygodność jego zeznań. ZeznaniaA. T. (2). W okresie objętym zarzutem zajmował się sprawami ekonomicznymi w Spółce na stanowisku pełnomocnika Zarządu ds.(...). Potwierdził okoliczności podawane przezJ. T. (2)iA. G. (3). Wskazuje, że jakie znaczenie dla budżetu Spółki miały wpływy z tytułu sprzedaży makulatury i zużytych płyt offsetowych. Wskazuje, że w tamtym okresie odnotowano nieliczne kradzieże na mała skalę materiałów, w tym makulatury czy złomu z terenu firmy. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować wiarygodność jego zeznań. ZeznaniaA. G. (2). W okresie objętym zarzutem współpracował ze Spółką wykonując m.in. usługi przewozowe samochodem dostawczym. Potwierdził, że co najmniej dwukrotnie oskarżony osobiście zlecił mu przewiezienie z terenu zakładu do wskazanego punktu zużytych płyt offsetowych. Kilka razy użyczał też oskarżonemu swój samochód. Oskarżony rozliczał się z nim gotówką. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań świadka. ZeznaniaG. M.. W okresie objętym zarzutem zajmowała się w Spółce, podobnie jakG. S.m.in. rozliczeniami materiałowymi i usług wykonywanymi w drukarni. Złożyła tożsame w treści zeznania jakA. G. (1)iG. S.. Potwierdza, że oskarżony miał dużą autonomię w zarządzaniu drukarnią i nie dopuszczał innych osób do decyzji związanych z zamówieniami, ewidencją usług i materiałów, w tym makulatury i zużytych płyt offsetowych. Opisała okoliczności związane z opisanymi w zarzucie usługami wydruku materiałów wyborczych, w szczególności wydawane polecenia wystawiania zaniżonych faktur, mimo że usługi faktycznie obejmowały większą ilość druku. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. ZeznaniaZ. S.. W okresie objętym zarzutem był pracownikiem Spółki jako konserwator, nie był podwładnym oskarżonego. Brał udział w inwentaryzacji i opisał jej przebieg. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. ZeznaniaM. G.. W okresie objętym zarzutem był zatrudniony w Spółce i zajmował się sprawami marketingu. Jego zeznania dotyczą usług związanych z drukiem materiałów wyborczych. Potwierdza, że co prawda w tym okresie rozliczenia za usługi odbywały się bezgotówkowo, ale zdarzały się przypadki, zwłaszcza w okresie kampanii wyborczych, że zlecenia były częściowo rozliczane w formie gotówki. Z jego zeznań wynika, że słyszał o przypadkach wywożenia zużytych płyt offsetowych na złom i sugerował, że w ten sposób pracownicy drukarni mogli sobie „dorabiać na boku”. w takim procederze jednak bezpośrednio i osobiście nie uczestniczył. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować zeznania tego świadka, chociaż jak przyznawał podawane przez niego okoliczności pochodzą głównie ze słyszenia, czyli plotek. ZeznaniaM. P.. W okresie objętym zarzutem była zatrudniona w Spółce i zajmowała się sprawami związanymi z księgowością, rozliczeniami z kontrahentami. Świadek potwierdza okoliczności podawane przezA. G. (1), która była jej przełożoną. Wzięła udział w inwentaryzacji drukarni w październiku 2019 r. i potwierdza okoliczności podawane przezZ. S.. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. ZeznaniaJ. G.. W okresie objętym zarzutami wykonywał usługi na rzecz Spółki w zakresie dowożenia gazet do punktów dystrybucji. Opisał okoliczności, w jakich na polecenie oskarżonego zawiózł we wskazane miejsce gazetki „(...)”. Potwierdził, że bez dokumentacji odebrał gotówkę od odbiorcy, którą po powrocie przekazał bezpośrednio oskarżonemu. Wspomniał, że taka sytuacja powtórzyła się trzykrotnie. Nie wpływało to na rozliczenia ze Spółką, ale nie otrzymywał też od nikogo żadnych dodatkowych gratyfikacji. Sąd nie znalazł powodów aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka. Dokumenty i kopie dokumentów przesłane przez strony. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować wiarygodność treści ani sposobu powstania tych dokumentów. Obrona kwestionowała m.in. sposób przeprowadzenia i rzetelność inwentaryzacji stanów magazynowych papieru w drukarni przeprowadzonej na początku października 2019 r. (w konsekwencji przeprowadzonego przez biegłego rewidenta badania sprawozdania Spółki za lata 2017-2019). Jakkolwiek istotnie w części formularzy pojawiły się zapisy z błędami (na co wskazuje chociażby biegłaA. R.) lub skreślenia, lecz te błędy oraz inne stwierdzone nieprawidłowości nie dyskwalifikowały tych dokumentów jako dokumentów źródłowych z punktu widzenia księgowości, w szczególności pozwalały na wyliczenie średniej ilość papieru w magazynach, a w konsekwencji i średniej wartości braków magazynowych papieru w drukarni wyliczonej w oparciu o średnią cenę papieru za kilogram. Na marginesie warto przypomnieć, że zanim doszło do sporządzenia dokumentów inwentaryzacyjnych, sam oskarżony w rozmowie zA. G. (1)mimowolnie stwierdził, że brakuje właśnie 115 ton papieru, co niemal pokrywało się z późniejszymi ustaleniami. Opinie pisemne i ustna biegłejA. R.. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować rzetelność przeprowadzenia opinii i wiarygodność wyników. Z opinii wynika, że mimo pewnych nieprawidłowości (wskazane w opinii) z formalnego punktu widzenia inwentaryzacja drukarni przeprowadzona w październiku 2019 r. była prawidłowa i dawała podstawy do wyliczeń stanów magazynowych i wartości ewentualnych strat. Biegła wskazywała, że przy sporządzeniu opinii opierała się na sprawozdaniu finansowym za rok 2019 r., które było uprzednio poddane badaniu przez biegłego rewidenta, a ten nie znalazł podstaw do kwestionowania rzetelności ujęcia ujawnionych niedoborów w księgach rachunkowych Spółki. Na marginesie należy wskazać, że Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności i rzetelności przeprowadzonego przez biegłego rewidenta badania sprawozdania finansowego Spółki za lata 2017-2019, co znalazło swój wyraz w decyzji o oddaleniu wniosku dowodowego obrońcy z dnia 1.10.2024 r. (k.1074, 1091v). Opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego Opinia jest w pełni wiarygodna, nie budzi wątpliwości Sądu ani stron. Częściowe wyjaśnienia oskarżonego Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie częściowo, mianowicie w części dotyczącej ścieżki zawodowej i okresu zatrudnienia w pokrzywdzonej Spółce. 2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu Częściowe wyjaśnienia oskarżonego Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w pozostałej części, w szczególności dotyczącej tego, że nie dopuścił się dokonania zarzucanych mu zachowań - dokonania zarzucanego mu czynu. Oskarżony podważał prawidłowość i wiarygodność przeprowadzonego audytu, w szczególności jego wyniki. Nadto próbował przerzucić odpowiedzialność za ujawnioną szkodę na swoich przełożonych - osoby odpowiedzialne za organizację funkcjonowania Spółki oraz pracowników (jego podwładnych), którym zarzucał dokonywanie kradzieży z terenu firmy. W ocenie Sądu, wyjaśnienia oskarżonego w tej części nie są wiarygodne i stanowią jedynie przyjętą przez oskarżonego linią obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej i odpowiedzialności odszkodowawczej. 3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony X 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem 1 M. R. Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Art.296 § 2 k.k.w zb. zart.284 § 2 k.k.w zw. zart.294 § 1 k.k.Oskarżony jako dyrektor drukarni należącej do pokrzywdzonej Spółki był na podstawie umowy z pracodawcą zobowiązany do zajmowania się sprawami majątkowymi i działalnością gospodarczą tej Spółki. Nadużył udzielonych mu uprawnień i wyrządził Spółce znaczną szkodę majątkową, w rozumieniuart.115 § 5 k.k.(ponad 200.000 zł). Powyższe nadużycia w części przypadków polegały na tym, że oskarżony przywłaszczył sobie opisane w zarzucie płyty offsetowe przeznaczone na złom (nie udało się ustalić jaką korzyść z tego tytułu uzyskał) i należność za druk gazetki wyborczej w maju 2019 r. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, głównie dla siebie (nie udało się ustalić osób trzecich, które uzyskałyby z tego tytułu korzyści). Przy czym w tych ostatnich przypadkach zostały mu te rzeczy powierzone w ramach wykonywanych obowiązków służbowych, a on tymi przedmiotami umyślnie rozporządził jak z własnym mieniem, co dodatkowo wyczerpuje ustawowe znamionaart.284 § 2 k.k.w zw. zart.294 § 1 k.k., bowiem z tego tytułu Spółka poniosła straty ok.400.000 zł (płyty), 2000 zł (gazetki) – łącznie jest to mienie znacznej wartości, w rozumieniuart.115 § 5 k.k. W dwóch opisanych powyżej przypadkach - pod koniec września i na początku października 2019 r. – oskarżony, w ocenie Sądu również zamierzał przywłaszczyć sobie gotówkę przekazaną mu przez zleceniodawców za usługi druku gazetek wyborczych. Jednak wobec ujawnienia jego zachowań (umawiania się ze zleceniodawcami na druk poza ewidencją) i zleconego audytu, w ocenie Sądu przestraszył się konsekwencji i przekazał gotówkę głównej księgowej. Oskarżony nie może przy tym tłumaczyć się nieświadomością, że w spółce od dawna 2 lat nie dochodziło już do rozliczeń gotówkowych za wykonywane usługi. W tych przypadkach, w ocenie Sądu Spółka nie straciła pieniędzy, chociaż nie mogła ich zaksięgować jako przychód Spółki bez dokumentów źródłowych. Oskarżony działał w krótkich odstępach czasu i ze z góry powziętym zamiarem, o czym w ocenie Sądu, świadczą jego decyzje nadzorcze dotyczące organizacji (a faktycznie dezorganizacji) magazynów, arbitralne podejmowanie decyzji w zakresie zamawiania, przyjmowania, ważenia i wydawania papieru, nadto na nie dopuszczaniu osób trzecich do kontroli jego poczynań z płytami offsetowymi. W okresie objętym zarzutem poczynania oskarżonego w drukarni były niemal autokratyczne i pozostawały w zasadzie poza rzeczywistą kontrolą władz Spółki. Na takiej sytuacji de facto w największym stopniu korzystał przede wszystkim oskarżony, który (gdyby nie opisane powyżej zdarzenie z końca września 2019 r.) zapewne liczył, że przez kolejne lata jego bezprawne działania pozostaną niezauważone i będzie się bezprawnie nadal wzbogacał kosztem pokrzywdzonej Spółki. 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej 3.3. Warunkowe umorzeniepostępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania 3.4. Umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania 3.5. Uniewinnienie Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia 4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNEI ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności M. R. 1 1 Za dokonany występek wymierzono oskarżonemu, w oparciu oart.294 § 1 k.k.w zw. zart.11 § 3 k.k.karę 1 roku pozbawienia wolności. W tym przypadku należało wobec oskarżonego zastosować przepisy względniejsze obowiązujące w chwili czynu (art.4 § 1 k.k.), a dotycząceart.12 § 1 k.k.- obowiązujący od 24.06.2020 r. przepisart.57b k.k.obliguje sąd w przypadku skazania za przestępstwo określone wart.12 § k.k.do wymierzania kary przewidzianej za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Sąd przy wymiarze kary wziął pod uwagę stosunkowo wysoki stopień społecznej szkodliwości jego czynu, wzięto pod uwagę sposób działania sprawcy i wysokość wyrządzonej szkody. Z uwagi na to, że oskarżony dopuścił się czynu działając w znacznej części w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zgodnie zart.33 § 2 k.k.zasadne jest orzec wobec niego dodatkowo grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych, przyjmując ze jedna stawka wynosi 50 złotych. 3 1 Sąd warunkowo zawiesił wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności na okres 4 lat próby. W tym okresie zobowiązano oskarżonego do pisemnego informowania sądu o przebiegu próby w terminach co 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, w szczególności wykazywanie, w jaki sposób jest realizowany obowiązek naprawienia szkody, o którym mowa w pkt 2 wyroku. Sąd zdecydował się na środek probacyjny z uwagi na fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany, cieszył się w swoim środowisku dobrą opinią. W ocenie Sądu, pomimo zawieszenia wykonania kary oskarżony w przyszłości nie będzie dopuszczał się czynów zabronionych i ma szansę w okresie próby realnie naprawić wyrządzoną szkodę. 2 1 Wobec złożonego wniosku przez oskarżyciela posiłkowego, na podstawieart. 46 § 1 k.k.orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonejspółki Grupa (...) Sp. z o.o.wO.kwoty 674.322 złotych. 5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyrokuodnoszący siędo przypisanegoczynu Przytoczyć okoliczności 6. INNE ZAGADNIENIA W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7. KOSZTY PROCESU Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Przytoczyć okoliczności 4 Oskarżony posiada majątek i ma stałe źródło utrzymania wobec czego, na zasadzieart. 624 § 1 k.p.k., co prawda nie obciążono oskarżonego opłatą, ale zasądzono od niego na rzecz Skarbu Państwa pozostałe koszty sądowe oraz na rzecz oskarżyciela posiłkowegospółki Grupa (...) Sp. z o.o.wO.kwotę 16.678,80 złotych (zgodnie ze złożonym spisem k.1099) tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika. 8. PODPIS

15/051500/0001006/K

Sąd Okręgowy w Olsztynie

II Wydział Karny

Wyrządzenie spółce znacznej szkody majątkowej przez nadużycie udzielonych uprawnień, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz przywłaszczenia mienia.

150515350000503_I_C_000380_2024_Uz_2024-12-23_002

I C 380/24

2024-12-23 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:04.0 CET

2025-01-20 15:49:33.0 CET

15051535

503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt I C 380/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 23 grudnia 2024r. Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 roku sprawy z powództwa (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przeciwko Gminie O. o zapłatę o r z e k a: I Zasądza od pozwanej Gminy O. na rzecz powoda (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwot

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anita Topa" xPublisher="atopa" xEditorFullName="Anita Topa" xEditor="atopa" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/051535/0000503/C" xYear="2024" xVolNmbr="000380" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt I C 380/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 23 grudnia 2024r.</xText> <xText>Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz</xText> <xText>Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 roku</xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon> (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon></xText> <xText>przeciwko Gminie <xAnon>O.</xAnon></xText> <xText>o zapłatę</xText> <xText xALIGNx="center">o r z e k a:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>Zasądza od pozwanej Gminy <xAnon>O.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon> (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 32015,13zł (trzydzieści dwa tysiące piętnaście złotych 13/100 groszy) z maksymalnymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 16 662,09 zł od dnia 21.08.2024r. do dnia zapłaty - zastrzegając pozwanej Gminie <xAnon>O.</xAnon> prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku po <xAnon>H. K.</xAnon> zmarłym 11.12.2018r. w <xAnon>P.</xAnon>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>Zasądza od pozwanej Gminy <xAnon>O.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon> (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 1022,54 zł (jeden tysiąc dwadzieścia dwa złote 54/100 groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText><xAnon> (...) Bank (...) Spółka Akcyjna</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> wystąpił z powództwem przeciwko Gminie <xAnon>P.</xAnon> o zapłatę kwoty 32 015,13 złotych wraz z odsetkami maksymalnymi liczonymi od kwoty 16 662,09 złotych od dnia 21 sierpnia 2024 roku.</xText> <xText>W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 12 kwietnia 2017 roku zawarł z <xAnon>H. K.</xAnon> <xAnon>umowę nr (...)</xAnon>. Kredyt został wypłacony na rachunki wskazane w umowie. <xAnon>H. K.</xAnon> zmarł w dniu 11 grudnia 2018 roku. W związku ze śmiercią kredytobiorcy na spadkobierców przeszły obowiązki zmarłego z tytułu niespłacenia kwoty wynikającej z umowy.</xText> <xText>Zgodnie z postanowieniem o stwierdzenie nabycia spadku z 18 maja 2023 roku spadek po zmarłym <xAnon>H. K.</xAnon> na podstawie ustawy nabyła Gmina <xAnon>O.</xAnon>.</xText> <xText>Przedmiotowa umowa pożyczki została zawarta na okres kredytowania 54 miesięcy. Termin ostatniej raty przypadł na dzień 12 października 2021 roku. Pozwana nie dokonała spłaty zadłużenia, co spowodowało, że całe zadłużenie z tytułu zawartej umowy wraz z odsetkami i należnymi opłatami stało się zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym, od którego naliczane były odsetki za opóźnienie w wysokości wskazanej powyżej.</xText> <xText>Przed wytoczeniem powództwa powód wezwał pozwanego do zapłaty pismem z 29 maja 2024 roku. Pozwany nie dokonał jednak spłaty zadłużenia. Między stronami nie doszło do zawarcia ugody lub porozumienia.</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew pozwana Gmina <xAnon>O.</xAnon> wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana podniosła również zarzut przedawnienia roszczenia o zasądzenie odsetek.</xText> <xText>W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana podała, że na mocy postanowienia z 18 maja 2023 roku nabyła spadek po zmarłym <xAnon>H. K.</xAnon> z dobrodziejstwem inwentarza. Gmina <xAnon>O.</xAnon> przystąpiła do sporządzenia spisu inwentarza po zmarłym kierując wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Piszu <xAnon>W. S.</xAnon>, sprawa prowadzona jest pod sygn. akt Km 47/24. Pozwana podkreśliła, że wskazanie w spisie inwentarza aktywów pozostawionych przez zmarłego determinuje zakres odpowiedzialności majątkowej pozwanej. Nie jest możliwe, aby pozwana odpowiadała z mocy prawa ponad wartość aktywów.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd ustalił, co następuje:</xBx></xText> <xText>W dniu 12 kwietnia 2017 roku pomiędzy <xAnon> (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjną</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, a <xAnon>H. K.</xAnon> została zawarta <xAnon>umowa pożyczki nr (...)</xAnon> w kwocie 24 478,24 złotych. Oprocentowanie pożyczki ustalone było według zmiennej stopy procentowej – w dniu zawarcia umowy oprocentowanie wynosiło 9,99%. W przypadku niespłacenia przez kredytobiorcę części lub całości raty, należność z tego tytułu stawała się zadłużeniem przeterminowanym, od którego powodowi należne są odsetki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie.</xText> <xText>Spłata pożyczki wraz z należnymi odsetkami miała nastąpić w miesięcznych ratach płatnych bez wzywania w terminach i kwotach wskazanych w harmonogramie spłaty pożyczki. Ostatnia rata pożyczki przypadała na dzień 12 października 2021 roku.</xText> <xText><xIx>(dowód: umowa pożyczki k. 9-11v, potwierdzenie uruchomienia kredytu k. 12, harmonogram spłat pożyczki k. 15-15v)</xIx></xText> <xText>Pożyczkobiorca <xAnon>H. K.</xAnon> zmarł 11 grudnia 2018 roku. Spadek po nim z dobrodziejstwem inwentarza nabyła Gmina <xAnon>O.</xAnon> w całości.</xText> <xText><xIx>(fakt bezsporny, dowód: postanowienie z 18 maja 2023 roku w sprawie sygn. akt I Ns 156/22 k. 19v)</xIx></xText> <xText><xAnon> (...) Bank (...) Spółka Akcyjna</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> pismem z 29 maja 2024 roku wezwała Gminę <xAnon>O.</xAnon> do zapłaty kwoty 31 162,62 złotych z tytułu nieuregulowania zobowiązania. Pismo zostało doręczone Gminie <xAnon>O.</xAnon> 3 czerwca 2024 roku.</xText> <xText><xIx>(dowód: wezwanie do zapłaty z 29.05.2024r. k. 17, potwierdzenie odbioru k. 18)</xIx></xText> <xText>Gmina <xAnon>O.</xAnon> wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Piszu <xAnon>W. S.</xAnon> o sporządzenie spisu inwentarza.</xText> <xText><xIx>(fakt bezsporny, dowód: wydruk wiadomość elektronicznej k. 34)</xIx></xText> <xText>Na dzień 20 sierpnia 2024 roku, do spłaty z tytułu umowy pożyczki zawartej 12 kwietnia 2017 roku pozostawała łącznie kwota 32 015,13 złotych, na którą składają się:</xText> <xText>- kwota 16 662,09 zł – niespłacony kapitał,</xText> <xText>- kwota 15 353,04 zł – odsetki od udzielonej pożyczki liczone do dnia 20 sierpnia 2024 roku.</xText> <xText><xIx>(dowód: szczegółowe rozliczenie pożyczki k. 13-14v)</xIx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>W niniejszej sprawie powód oparł swoje roszczenie na <xLexLink xArt="art. 720" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 720 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 922;art. 922 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 922 § 1 k.c.</xLexLink>, <xLexLink xArt="art. 1030" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1030 k.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 1023;art. 1023 § 1;art. 1023 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1023 § 1 i § 2 k.c.</xLexLink> wskazując, iż pozwana jako spadkobierczyni po zmarłym <xAnon>H. K.</xAnon> odpowiada za długi spadkowe, w tym za niespłaconą pożyczkę.</xText> <xText>W myśl <xLexLink xArt="art. 720;art. 720 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 720 § 1 k.c.</xLexLink> przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 922;art. 922 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 922 § 1 k.c.</xLexLink> prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów <xLexLink xArt="księga 4" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">księgi czwartej kodeksu cywilnego</xLexLink>. Nie ulega więc wątpliwości, że w skład spadku wchodzą długi spadkowe powstałe za życia spadkodawcy w kategorii których mieszczą się także długi spadkodawcy ze stosunków zobowiązaniowych. Należy też podkreślić, że z zasady spadkobierca wstępuje w sytuację prawną zmarłego, staje się on więc dłużnikiem osobistym lub rzeczowym z tytułu danego długu i jego też obciąża obowiązek uregulowania niezaspokojonych przez spadkobiercę wierzytelności.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 925" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 925 k.c.</xLexLink> spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. W myśl natomiast <xLexLink xArt="art. 1023" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1023 k.c.</xLexLink> Skarb Państwa ani gmina nie mogą odrzucić spadku, który im przypadł z mocy ustawy. Skarb Państwa ani gmina nie składają oświadczenia o przyjęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza.</xText> <xText>W myśl <xLexLink xArt="art. 1030" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1030 k.c.</xLexLink> do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku. Od chwili przyjęcia spadku ponosi odpowiedzialność za te długi z całego swego majątku. Na podstawie <xLexLink xArt="art. 1031;art. 1031 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1031 § 2 k.c.</xLexLink> w razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku. Powyższe ograniczenie odpowiedzialności odpada, jeżeli spadkobierca podstępnie nie podał do inwentarza przedmiotów należących do spadku albo podał do inwentarza nieistniejące długi.</xText> <xText>W sprawie udowodnione zostało, iż <xAnon>H. K.</xAnon> zawarł umowę z powodem, jak również, iż otrzymał kwotę 24 478,24 złotych tytułem kredytu. Ponadto Sąd zważył, iż powód wykazał również przedkładając postanowienie Sądu Rejonowego w Piszu, iż pozwana jest spadkobierczynią pożyczkobiorcy. Na mocy przepisu <xLexLink xArt="art. 1023;art. 1023 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1023 § 2 k.c.</xLexLink> uważa się, że gmina przyjęła spadek z dobrodziejstwem inwentarza.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 1031;art. 1031 § 2;art. 1031 § 2 zd. 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1031 § 2 zdanie pierwsze k.c.</xLexLink> w takim przypadku pozwana ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie stanu czynnego spadku, jednak stosownie do <xLexLink xArt="art. 1030" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1030 k.c.</xLexLink> z całego swojego majątku.</xText> <xText>Należy bowiem zaznaczyć, że strona ponosi wprawdzie odpowiedzialność ze swojego majątku osobistego za przedmiotowy dług, odpowiedzialność ta ma jednak charakter ograniczony do wartości inwentarza spadkowego. Ostatecznie więc konieczność spełnienia dochodzonych przez powoda wierzytelności nie powinna powodować uszczerbku w majątku strony.</xText> <xText>W związku z powyższym powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady. Sąd zważył również, iż wysokość żądania ostatecznie nie była sporna pomiędzy stronami. Co prawda pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia o zasądzenie odsetek, jednak reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie przedstawiła w tym zakresie żadnych szczegółowych twierdzeń i wyliczeń. Sąd analizując zgromadzane dokumenty uznał, iż powód w sposób prawidłowy i nie budzący wątpliwości wykazał zasadność i wysokość należnego świadczenia. Sąd nie dopatrzył się, aby roszczenie o zasądzenie odsetek uległo przedawnieniu. Z tych też względów sąd uznał, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie.</xText> <xText>Zgodnie z treścią przepis <xLexLink xArt="art. 319" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 319 k.p.c.</xLexLink> jeżeli pozwany ponosi odpowiedzialność z określonych przedmiotów majątkowych albo do wysokości ich wartości, sąd może, nie wymieniając tych przedmiotów ani ich wartości, uwzględnić powództwo zastrzegając pozwanemu prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności.</xText> <xText>Przedmiotowy przepis ustanawia szczególną zasadę wyrokowania przewidzianą dla przypadków, w których pozwany ponosi odpowiedzialność z określonych przedmiotów majątkowych albo odpowiedzialność ograniczoną do wartości określonych przedmiotów majątkowych. Z odpowiedzialnością z określonych przedmiotów majątkowych mamy do czynienia w przypadku odpowiedzialności spadkobiercy za długi spadkowe do chwili przyjęcia spadku (<xLexLink xArt="art. 1030" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1030 k.c.</xLexLink>). Odpowiedzialność do wysokości wartości określonych przedmiotów majątkowych występuje np. w przypadku odpowiedzialności spadkobiercy w razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza (<xLexLink xArt="art. 1031;art. 1031 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1031 § 2 k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Wynikająca z <xLexLink xArt="art. 319" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 319 k.p.c.</xLexLink> obligatoryjność zamieszczenia z urzędu w wyroku uwzględniającym powództwo zastrzeżenia, że pozwanemu przysługuje prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności, jest uzasadnioną zasadą, według której dłużnik może powoływać się na ograniczenie odpowiedzialności tylko wówczas, gdy ograniczenie to zostało zastrzeżone w tytule wykonawczym (<xLexLink xArt="art. 837" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 837 k.p.c.</xLexLink>).</xText> <xText><xLexLink xArt="art. 319" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">Art. 319 k.p.c.</xLexLink> zwalnia sąd orzekający od badania i oznaczania w wyroku szczególnej masy majątkowej, z której odpowiada zasądzony pozwany (por. wyrok SN z dnia 9 września 1976 r., IV PR 135/76, OSNC 1977, nr 4, poz. 80).</xText> <xText>W realiach niniejszej sprawy Sąd, uwzględniając wniosek strony pozwanej, zastrzegł jej prawo powoływania się w toku egzekucji na ograniczenie jej odpowiedzialności, a mianowicie do wysokości spadku nabytego po <xAnon>H. K.</xAnon>. Zastrzeżenie dokonane na podstawie <xLexLink xArt="art. 319" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 319 k.p.c.</xLexLink> nie oznacza wiążąco zakresu odpowiedzialności, lecz stanowi klauzulę umożliwiającą na etapie postępowania wykonawczego zweryfikowanie rzeczywistego zakresu, w jakim dłużnik jest zobowiązany spełnić świadczenie wynikające z prawomocnego orzeczenia. Ocena, jak daleko sięga odpowiedzialność dłużnika, następuje na podstawie przepisów materialnoprawnych.</xText> <xText>Zatem uwzględnienie wniosku pozwanej, zawartego w odpowiedzi na pozew, o zawieszenie postępowania do czasu sporządzenia spisu inwentarza przez Komornika Sądowego <xAnon>W. S.</xAnon> zmierzałoby jedynie do przedłużenia postępowania.</xText> <xText>Sąd pominął dowód z zeznań świadka <xAnon>Ż. M.</xAnon> na podstawie <xLexLink xArt="art. 235(1);art. 235(1) § 1;art. 235(1) § 1 pkt. 2;art. 235(1) § 1 pkt. 5" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>1</xSUPx> § 1 pkt 2 i 5 k.p.c.</xLexLink> <xAnon>Ż. M.</xAnon> miała zeznawać na fakt czynności podjętych celem ustalenia majątku spadkowego pozostawionego przez <xAnon>H. K.</xAnon>, informowania powoda o toczącym się postępowaniu o dokonanie spisu inwentarza. Należy podkreślić, że fakt ten nie był sporny. Jednocześnie nie był istotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka <xAnon>Ż. M.</xAnon> prowadziłoby również do przedłużenia postępowania.</xText> <xText>W związku z powyższym, Sąd nie miał wątpliwości aby uznać zasadność roszczenia pozwu. Wysokość zobowiązania pozwanej została należycie przez powódkę udokumentowana, a strona przeciwna nie przedstawiła dowodów kwestionujących wyliczenia powódki.</xText> <xText>W konsekwencji Sąd na podstawie przepisów <xLexLink xArt="art. 720;art. 720 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 720 § 1 k.c.</xLexLink> i umowy pożyczki z dnia 12 kwietnia 2017 roku zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem, tj. 32 015,13 złotych wraz z maksymalnymi za opóźnienie od kwoty 16 662,09 złotych od dnia 21 sierpnia 2024 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie Sąd zastrzegł pozwanej Gminie <xAnon>O.</xAnon> prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na organicznie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku po <xAnon>H. K.</xAnon> zmarłym 11 grudnia 2018 roku w <xAnon>P.</xAnon>.</xText> <xText>Mając na uwadze wynik procesu, Sąd rozstrzygnął o kosztach procesu w oparciu o przepis <xLexLink xArt="art. 98" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 k.p.c.</xLexLink>, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 1000 złotych tytułem zwrotu uiszczonej przez powoda opłaty sądowej od pozwu, kwota, kwota 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz kwota 5,54zł tytułem innych kosztów poniesionych przez powoda – koszty odpisu poświadczonego notarialnie pełnomocnictwa.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Magdalena Łukaszewicz

Anita Topa

starszy sekretarz sądowy Anita Topa

Anita Topa

Sygn. akt I C 380/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 23 grudnia 2024r. Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024 roku sprawy z powództwa(...) Banku (...) Spółki Akcyjnejz siedzibą wW. przeciwko GminieO. o zapłatę o r z e k a: I Zasądza od pozwanej GminyO.na rzecz powoda(...) Banku (...) Spółki Akcyjnejz siedzibą wW.kwotę 32015,13zł (trzydzieści dwa tysiące piętnaście złotych 13/100 groszy) z maksymalnymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 16 662,09 zł od dnia 21.08.2024r. do dnia zapłaty - zastrzegając pozwanej GminieO.prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku poH. K.zmarłym 11.12.2018r. wP.. II Zasądza od pozwanej GminyO.na rzecz powoda(...) Banku (...) Spółki Akcyjnejz siedzibą wW.kwotę 1022,54 zł (jeden tysiąc dwadzieścia dwa złote 54/100 groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. UZASADNIENIE (...) Bank (...) Spółka Akcyjnaz siedzibą wW.wystąpił z powództwem przeciwko GminieP.o zapłatę kwoty 32 015,13 złotych wraz z odsetkami maksymalnymi liczonymi od kwoty 16 662,09 złotych od dnia 21 sierpnia 2024 roku. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 12 kwietnia 2017 roku zawarł zH. K.umowę nr (...). Kredyt został wypłacony na rachunki wskazane w umowie.H. K.zmarł w dniu 11 grudnia 2018 roku. W związku ze śmiercią kredytobiorcy na spadkobierców przeszły obowiązki zmarłego z tytułu niespłacenia kwoty wynikającej z umowy. Zgodnie z postanowieniem o stwierdzenie nabycia spadku z 18 maja 2023 roku spadek po zmarłymH. K.na podstawie ustawy nabyła GminaO.. Przedmiotowa umowa pożyczki została zawarta na okres kredytowania 54 miesięcy. Termin ostatniej raty przypadł na dzień 12 października 2021 roku. Pozwana nie dokonała spłaty zadłużenia, co spowodowało, że całe zadłużenie z tytułu zawartej umowy wraz z odsetkami i należnymi opłatami stało się zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym, od którego naliczane były odsetki za opóźnienie w wysokości wskazanej powyżej. Przed wytoczeniem powództwa powód wezwał pozwanego do zapłaty pismem z 29 maja 2024 roku. Pozwany nie dokonał jednak spłaty zadłużenia. Między stronami nie doszło do zawarcia ugody lub porozumienia. W odpowiedzi na pozew pozwana GminaO.wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana podniosła również zarzut przedawnienia roszczenia o zasądzenie odsetek. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana podała, że na mocy postanowienia z 18 maja 2023 roku nabyła spadek po zmarłymH. K.z dobrodziejstwem inwentarza. GminaO.przystąpiła do sporządzenia spisu inwentarza po zmarłym kierując wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w PiszuW. S., sprawa prowadzona jest pod sygn. akt Km 47/24. Pozwana podkreśliła, że wskazanie w spisie inwentarza aktywów pozostawionych przez zmarłego determinuje zakres odpowiedzialności majątkowej pozwanej. Nie jest możliwe, aby pozwana odpowiadała z mocy prawa ponad wartość aktywów. Sąd ustalił, co następuje: W dniu 12 kwietnia 2017 roku pomiędzy(...) Bankiem (...) Spółką Akcyjnąz siedzibą wW., aH. K.została zawartaumowa pożyczki nr (...)w kwocie 24 478,24 złotych. Oprocentowanie pożyczki ustalone było według zmiennej stopy procentowej – w dniu zawarcia umowy oprocentowanie wynosiło 9,99%. W przypadku niespłacenia przez kredytobiorcę części lub całości raty, należność z tego tytułu stawała się zadłużeniem przeterminowanym, od którego powodowi należne są odsetki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie. Spłata pożyczki wraz z należnymi odsetkami miała nastąpić w miesięcznych ratach płatnych bez wzywania w terminach i kwotach wskazanych w harmonogramie spłaty pożyczki. Ostatnia rata pożyczki przypadała na dzień 12 października 2021 roku. (dowód: umowa pożyczki k. 9-11v, potwierdzenie uruchomienia kredytu k. 12, harmonogram spłat pożyczki k. 15-15v) PożyczkobiorcaH. K.zmarł 11 grudnia 2018 roku. Spadek po nim z dobrodziejstwem inwentarza nabyła GminaO.w całości. (fakt bezsporny, dowód: postanowienie z 18 maja 2023 roku w sprawie sygn. akt I Ns 156/22 k. 19v) (...) Bank (...) Spółka Akcyjnaz siedzibą wW.pismem z 29 maja 2024 roku wezwała GminęO.do zapłaty kwoty 31 162,62 złotych z tytułu nieuregulowania zobowiązania. Pismo zostało doręczone GminieO.3 czerwca 2024 roku. (dowód: wezwanie do zapłaty z 29.05.2024r. k. 17, potwierdzenie odbioru k. 18) GminaO.wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w PiszuW. S.o sporządzenie spisu inwentarza. (fakt bezsporny, dowód: wydruk wiadomość elektronicznej k. 34) Na dzień 20 sierpnia 2024 roku, do spłaty z tytułu umowy pożyczki zawartej 12 kwietnia 2017 roku pozostawała łącznie kwota 32 015,13 złotych, na którą składają się: - kwota 16 662,09 zł – niespłacony kapitał, - kwota 15 353,04 zł – odsetki od udzielonej pożyczki liczone do dnia 20 sierpnia 2024 roku. (dowód: szczegółowe rozliczenie pożyczki k. 13-14v) Sąd zważył, co następuje: W niniejszej sprawie powód oparł swoje roszczenie naart. 720 k.c.w zw. zart. 922 § 1 k.c.,art. 1030 k.c.iart. 1023 § 1 i § 2 k.c.wskazując, iż pozwana jako spadkobierczyni po zmarłymH. K.odpowiada za długi spadkowe, w tym za niespłaconą pożyczkę. W myślart. 720 § 1 k.c.przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zgodnie zart. 922 § 1 k.c.prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisówksięgi czwartej kodeksu cywilnego. Nie ulega więc wątpliwości, że w skład spadku wchodzą długi spadkowe powstałe za życia spadkodawcy w kategorii których mieszczą się także długi spadkodawcy ze stosunków zobowiązaniowych. Należy też podkreślić, że z zasady spadkobierca wstępuje w sytuację prawną zmarłego, staje się on więc dłużnikiem osobistym lub rzeczowym z tytułu danego długu i jego też obciąża obowiązek uregulowania niezaspokojonych przez spadkobiercę wierzytelności. Zgodnie zart. 925 k.c.spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. W myśl natomiastart. 1023 k.c.Skarb Państwa ani gmina nie mogą odrzucić spadku, który im przypadł z mocy ustawy. Skarb Państwa ani gmina nie składają oświadczenia o przyjęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza. W myślart. 1030 k.c.do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku. Od chwili przyjęcia spadku ponosi odpowiedzialność za te długi z całego swego majątku. Na podstawieart. 1031 § 2 k.c.w razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku. Powyższe ograniczenie odpowiedzialności odpada, jeżeli spadkobierca podstępnie nie podał do inwentarza przedmiotów należących do spadku albo podał do inwentarza nieistniejące długi. W sprawie udowodnione zostało, iżH. K.zawarł umowę z powodem, jak również, iż otrzymał kwotę 24 478,24 złotych tytułem kredytu. Ponadto Sąd zważył, iż powód wykazał również przedkładając postanowienie Sądu Rejonowego w Piszu, iż pozwana jest spadkobierczynią pożyczkobiorcy. Na mocy przepisuart. 1023 § 2 k.c.uważa się, że gmina przyjęła spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Zgodnie zart. 1031 § 2 zdanie pierwsze k.c.w takim przypadku pozwana ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie stanu czynnego spadku, jednak stosownie doart. 1030 k.c.z całego swojego majątku. Należy bowiem zaznaczyć, że strona ponosi wprawdzie odpowiedzialność ze swojego majątku osobistego za przedmiotowy dług, odpowiedzialność ta ma jednak charakter ograniczony do wartości inwentarza spadkowego. Ostatecznie więc konieczność spełnienia dochodzonych przez powoda wierzytelności nie powinna powodować uszczerbku w majątku strony. W związku z powyższym powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady. Sąd zważył również, iż wysokość żądania ostatecznie nie była sporna pomiędzy stronami. Co prawda pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia o zasądzenie odsetek, jednak reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie przedstawiła w tym zakresie żadnych szczegółowych twierdzeń i wyliczeń. Sąd analizując zgromadzane dokumenty uznał, iż powód w sposób prawidłowy i nie budzący wątpliwości wykazał zasadność i wysokość należnego świadczenia. Sąd nie dopatrzył się, aby roszczenie o zasądzenie odsetek uległo przedawnieniu. Z tych też względów sąd uznał, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z treścią przepisart. 319 k.p.c.jeżeli pozwany ponosi odpowiedzialność z określonych przedmiotów majątkowych albo do wysokości ich wartości, sąd może, nie wymieniając tych przedmiotów ani ich wartości, uwzględnić powództwo zastrzegając pozwanemu prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności. Przedmiotowy przepis ustanawia szczególną zasadę wyrokowania przewidzianą dla przypadków, w których pozwany ponosi odpowiedzialność z określonych przedmiotów majątkowych albo odpowiedzialność ograniczoną do wartości określonych przedmiotów majątkowych. Z odpowiedzialnością z określonych przedmiotów majątkowych mamy do czynienia w przypadku odpowiedzialności spadkobiercy za długi spadkowe do chwili przyjęcia spadku (art. 1030 k.c.). Odpowiedzialność do wysokości wartości określonych przedmiotów majątkowych występuje np. w przypadku odpowiedzialności spadkobiercy w razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza (art. 1031 § 2 k.c.). Wynikająca zart. 319 k.p.c.obligatoryjność zamieszczenia z urzędu w wyroku uwzględniającym powództwo zastrzeżenia, że pozwanemu przysługuje prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności, jest uzasadnioną zasadą, według której dłużnik może powoływać się na ograniczenie odpowiedzialności tylko wówczas, gdy ograniczenie to zostało zastrzeżone w tytule wykonawczym (art. 837 k.p.c.). Art. 319 k.p.c.zwalnia sąd orzekający od badania i oznaczania w wyroku szczególnej masy majątkowej, z której odpowiada zasądzony pozwany (por. wyrok SN z dnia 9 września 1976 r., IV PR 135/76, OSNC 1977, nr 4, poz. 80). W realiach niniejszej sprawy Sąd, uwzględniając wniosek strony pozwanej, zastrzegł jej prawo powoływania się w toku egzekucji na ograniczenie jej odpowiedzialności, a mianowicie do wysokości spadku nabytego poH. K.. Zastrzeżenie dokonane na podstawieart. 319 k.p.c.nie oznacza wiążąco zakresu odpowiedzialności, lecz stanowi klauzulę umożliwiającą na etapie postępowania wykonawczego zweryfikowanie rzeczywistego zakresu, w jakim dłużnik jest zobowiązany spełnić świadczenie wynikające z prawomocnego orzeczenia. Ocena, jak daleko sięga odpowiedzialność dłużnika, następuje na podstawie przepisów materialnoprawnych. Zatem uwzględnienie wniosku pozwanej, zawartego w odpowiedzi na pozew, o zawieszenie postępowania do czasu sporządzenia spisu inwentarza przez Komornika SądowegoW. S.zmierzałoby jedynie do przedłużenia postępowania. Sąd pominął dowód z zeznań świadkaŻ. M.na podstawieart. 2351§ 1 pkt 2 i 5 k.p.c.Ż. M.miała zeznawać na fakt czynności podjętych celem ustalenia majątku spadkowego pozostawionego przezH. K., informowania powoda o toczącym się postępowaniu o dokonanie spisu inwentarza. Należy podkreślić, że fakt ten nie był sporny. Jednocześnie nie był istotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Przeprowadzenie dowodu z zeznań świadkaŻ. M.prowadziłoby również do przedłużenia postępowania. W związku z powyższym, Sąd nie miał wątpliwości aby uznać zasadność roszczenia pozwu. Wysokość zobowiązania pozwanej została należycie przez powódkę udokumentowana, a strona przeciwna nie przedstawiła dowodów kwestionujących wyliczenia powódki. W konsekwencji Sąd na podstawie przepisówart. 720 § 1 k.c.i umowy pożyczki z dnia 12 kwietnia 2017 roku zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem, tj. 32 015,13 złotych wraz z maksymalnymi za opóźnienie od kwoty 16 662,09 złotych od dnia 21 sierpnia 2024 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie Sąd zastrzegł pozwanej GminieO.prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na organicznie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku poH. K.zmarłym 11 grudnia 2018 roku wP.. Mając na uwadze wynik procesu, Sąd rozstrzygnął o kosztach procesu w oparciu o przepisart. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 1000 złotych tytułem zwrotu uiszczonej przez powoda opłaty sądowej od pozwu, kwota, kwota 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz kwota 5,54zł tytułem innych kosztów poniesionych przez powoda – koszty odpisu poświadczonego notarialnie pełnomocnictwa.

15/051535/0000503/C

Sąd Rejonowy w Piszu

I Wydział Cywilny

151020100000503_I_C_000235_2024_Uz_2024-12-23_001

I C 235/24

2024-12-23 01:00:00.0 CET

2025-01-07 18:00:35.0 CET

2025-01-07 16:02:29.0 CET

15102010

503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt: I C 235/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia, 4 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sylwia Piasecka Protokolant: Sekretarz sądowy Malwina Milkowska po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2024 roku w Człuchowie na rozprawie sprawy z powództwa M. K. przeciwko J. C. o zapłatę 1 zasądza od pozwanego J. C. na rzecz powoda M. K. kwotę 18.164,00 złotych (słownie: osiemnaście tysięcy sto sześćdziesiąt cztery złotych) wraz z

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ilona Szczepańska" xPublisher="ilona.szczepanska" xEditorFullName="Ilona Szczepańska" xEditor="ilona.szczepanska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="6" xFlag="published" xVolType="15/102010/0000503/C" xYear="2024" xVolNmbr="000235" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt: I C 235/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia, 4 grudnia 2024 roku</xText> <xText>Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:</xText> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="139"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="572"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Przewodniczący:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Sędzia Sylwia Piasecka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Protokolant:</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="top" xALIGNx="left"> <xText>Sekretarz sądowy Malwina Milkowska</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xText>po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2024 roku w Człuchowie</xText> <xText>na rozprawie</xText> <xText>sprawy</xText> <xText>z powództwa <xIx><xAnon>M. K.</xAnon></xIx></xText> <xText>przeciwko <xIx><xAnon>J. C.</xAnon></xIx></xText> <xText><xIx>o zapłatę</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądza od pozwanego <xAnon>J. C.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon>M. K.</xAnon> kwotę 18.164,00 złotych (słownie: osiemnaście tysięcy sto sześćdziesiąt cztery złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 marca 2024 roku do dnia zapłaty,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>oddala powództwo w pozostałym zakresie,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>zasądza od pozwanego <xAnon>J. C.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon>M. K.</xAnon> kwotę 2.864,00 złotych (słownie: dwa tysiące osiemset sześćdziesiąt cztery złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> <xText>Sygn. akt I C 235/24</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Powód – <xAnon>M. K.</xAnon>, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł pozew przeciwko <xAnon>J. C.</xAnon> o zasądzenie kwoty 28.164,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 marca 2024 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 5200 euro wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 marca 2024 roku do dnia zapłaty i o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu wskazał, że pozwany <xAnon>J. C.</xAnon> jest właścicielem nieruchomości stanowiącej <xAnon>działkę gruntu numer (...)</xAnon>, położonej w <xAnon>G.</xAnon>, dla której Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim prowadzi <xAnon>księgę wieczystą Kw nr (...)</xAnon>. Zaznaczył, że w dniu 11 maja 2019 roku strony zwarły przed notariuszem przedwstępną umowę sprzedaży wyżej wymienione nieruchomości. Zgodnie z umową nieruchomość pozostawała nieobciążona, a zawarcie umowy przyrzeczonej nastąpić miało niezwłocznie po zapłacie ceny, najpóźniej do dnia 31 lipca 2020 roku. Strony określiły cenę sprzedaży na kwotę 50.000,00 złotych.</xText> <xText>Powód podkreślił, że uiścił całą ustaloną pomiędzy stronami cenę sprzedaży płacąc na rzecz pozwanego przed zawarciem umowy przedwstępnej, kwotę 10.000,00 złotych, co wprost zostało potwierdzone przez pozwanego w treści aktu notarialnego oraz resztę ceny w 13 ratach opłacanych w złotówkach lub euro. Powód wskazał, że w dniu 13 czerwca 2019 roku uiścił pierwszą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 16 lipca 2019 roku – II ratę w wysokości 750 euro, w dniu 7 sierpnia 2019 roku trzecia ratę w wysokości 750 euro, w dniu 12 września 2019 roku czwartą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 10 października 2019 roku piątą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 15 listopada 2019 roku szóstą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 10 grudnia 2019 roku siódmą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 21 stycznia 2020 roku ósmą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 14 lutego 2020 roku dziewiątą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 10 marca 2020 roku dziesiątą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 8 kwietnia 2020 roku jedenastą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 11 maja 2020 roku dwunasta ratę w wysokości 700 euro oraz w dniu 8 czerwca 2020 roku trzynastą ratę w wysokości 3.164,00 złotych.</xText> <xText>Powód podkreślił, że termin zawarcia umowy przyrzeczonej miał zostać uzgodniony z notariuszem przez pozwanego, jednakże z uwagi na panujący stan epidemii pozwany nie dokonał tej czynności. Wobec trudności w kontakcie powoda z pozwanym i przekazywaniu przez pozwanego informacji wskazujących na konieczność długiego czasu oczekiwania u notariusza na dokonanie czynności, powód nawiązał kontakt bezpośrednio z notariuszem przesyłając mu dokumenty celem sporządzenia umowy sprzedaży. Po przekazaniu dokumentów notariuszowi, powód uzyskał informację o obciążeniu nieruchomości hipoteką przymusową na rzecz ZUS. Wówczas powód skontaktował się z pozwanym celem podjęcia przez niego działań mających na celu wykreślenie hipoteki. Pozwany składał deklarację o podjęciu działań mających na celu wykreślenie hipoteki, a następnie zaprzestał odbierania telefonów. Dlatego też w dniu 22 sierpnia 2023 roku podjęta została próba polubownego rozwiązania sprawy, która jednak okazała się bezskuteczna. W związku z tym, mimo zawarcia umowy przedwstępnej i wywiązania się przez powoda z obowiązku zapłaty całości kwoty sprzedaży oraz deklaracji pozwanego o podjęciu działań mających na celu wykreślenie hipoteki przymusowej, ustanowionej na nieruchomości po zawarciu umowy przedwstępnej, hipoteka nie została wykreślona, a umowa sprzedaży nie została zawarta. Natomiast brak kontaktu z pozwanym potwierdza, że do umowy sprzedaży nie dojdzie. W związku z tym powód wezwał pozwanego pismem z dnia 23 lutego 2024 roku do zwrotu środków zapłaconych na rzecz pozwanego, zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży, wyznaczając pozwanemu 7 – dniowy termin na dokonanie zwrotu kwoty. Termin upłynął bezskutecznie.</xText> <xText>Powód wskazał, że dochodzi zwrotu wpłaconych kwot w łącznej wysokości 28.164,00 złotych i 5200 euro, wobec dokonywania części wpłat w złotówkach, a części w euro. Jednocześnie powód żąda odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 29 marca 2024 roku jako dnia następnego po dniu, w którym w sposób bezskuteczny upłynął wyznaczony przez pełnomocnika powoda w wezwaniu z dnia 23 lutego 2024 roku siedmiodniowego terminu zapłaty należności.</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew pozwany – <xAnon>J. C.</xAnon> wskazał, że pozew nie jest zasadny i nosi znamiona wyłudzenia nienależytych pieniędzy.</xText> <xText>W uzasadnieniu wskazał, że w chwili podpisania umowy powód przejął pełną kontrolę nad nieruchomością, a po spłacie rat był zobowiązany do przepisania nieruchomości. Pozwany podkreślił, że powód wywiązywał się ze spłatą rat z dużym opóźnieniem, niemniej jednak jest on właścicielem nieruchomości. Zaznaczył, że w chwili podpisania umowy przedwstępnej nieruchomość nie była obciążona hipoteką, jak również po spłaceniu wszystkich rat oraz, że parokrotnie wzywał powoda do przepisania nieruchomości, ale za każdym razem był przez niego zbywany. Pozwany zauważył nadto, że około półtora roku od spłaty ostatniej raty ZUS wpisał hipotekę i to było główną przyczyną wycofania się z transakcji.</xText> <xText xALIGNx="center">Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xText> <xText>W dniu 11 maja 2019 roku powód – <xAnon>M. K.</xAnon> zawarł w pozwanym <xAnon>J. C.</xAnon>, w formie aktu notarialnego, przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości stanowiącej <xAnon>działkę gruntu numer (...)</xAnon>, zabudowaną budynkiem mieszkalnym i garażem, o powierzchni 0,110 ha, położonej w <xAnon>G.</xAnon>, gmina <xAnon>M.</xAnon>, dla której Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim prowadzi <xAnon>księgę wieczystą Kw nr (...)</xAnon>.</xText> <xText>Właścicielem nieruchomości był pozwany – <xAnon>J. C.</xAnon>, który zobowiązał się sprzedać działkę na rzecz powoda <xAnon>M. K.</xAnon> za kwotę 50.000,00 złotych. Cena przedmiotu umowy miała zostać zapłacona przez powoda ze środków finansowych pochodzących z majątku osobistego.</xText> <xText>W treści umowy strony ustaliły, że kwota 10.000,00 złotych stanowiła zadatek w rozumieniu przepisów <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksu cywilnego</xLexLink> i została już zapłacona pozwanemu – <xAnon>J. C.</xAnon>, natomiast resztę ceny w wysokości 40.000,00 złotych powód <xAnon>M. K.</xAnon> zobowiązał się zapłacić na rzecz pozwanego – <xAnon>J. C.</xAnon> w 13 miesięcznych ratach płatnych do dnia 15 każdego miesiąca, począwszy od czerwca 2019 roku, przy czym dwanaście pierwszych rat będzie płatnych po 3.000,00 złotych, zaś ostatnia rata będzie płatna w wysokości 4.000,00 złotych.</xText> <xText>Powód i pozwany ustalili w umowie, że w przypadku braku płatności którejkolwiek z rat, w terminie 30 dni od dnia wyznaczonego terminu, pozwanemu <xAnon>J. C.</xAnon> będzie przysługiwało prawo odstąpienia od niniejszej umowy, z winy <xAnon>M. K.</xAnon>.</xText> <xText>Powód – <xAnon>M. K.</xAnon> zobowiązał się od dnia wydania przedmiotu umowy do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z jego utrzymaniem w szczególności opłat za energię elektryczną oraz wodę, wywóz nieczystości oraz zwracać koszt podatku od nieruchomości. w przypadku nieuregulowania tychże opłat i pokrycia ich przez stronę zobowiązaną do zbycia, strona zobowiązana do nabycia zobowiązuje się zwrócić stornie zobowiązanej do zbycia stosowna kwotę wraz z należnymi odsetkami ustawowymi. Powód – <xAnon>M. K.</xAnon> zobowiązał się również do zawarcia na swoją rzecz osobnej umowy na dostawę mediów do przedmiotowej nieruchomości.</xText> <xText>W umowie przedwstępnej strony ustaliły także, że w przypadku nie zawarcia umowy z winy strony zobowiązanej do nabycia zadatek ulega przepadkowi, zaś w przypadku gdy do zawarcia umowy nie dojdzie z przyczyny leżącej po stronie zobowiązanej do zbycia, strona zobowiązana do nabycia ma prawo żądać zwrotu zadatku w kwocie dwukrotnie wyższej. Natomiast w przypadku zawarcia umowy sprzedaży kwoty zadatku i zaliczki zostaną zaliczone na poczet ceny.</xText> <xText>W umowie przedwstępnej strony umowy ustaliły, że w dziale III <xAnon>księgi wieczystej Kw nr (...)</xAnon>, zostanie wpisane roszczenie powoda – <xAnon>M. K.</xAnon> o zawarcie umowy przyrzeczonej umowy sprzedaży najpóźniej do dnia 31 lipca 2020 roku.</xText> <xText>W dacie zawarcia umowy przedmiotowa nieruchomość nie była obciążona prawami na rzecz osób trzecich.</xText> <xText><xIx>dowód: akt notarialny – przedwstępna umowa sprzedaży z dnia 11 maja 2019 roku k. 10 – 14. </xIx></xText> <xText>Na poczet ceny przedmiotu umowy powód – <xAnon>M. K.</xAnon> uiścił pozwanemu – <xAnon>J. C.</xAnon> w dniu 13 czerwca 2019 roku – I pierwszą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 16 lipca 2019 roku – II ratę w wysokości 750 euro, w dniu 7 sierpnia 2019 roku – III ratę w wysokości 750 euro, w dniu 12 września 2019 roku – IV ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 10 października 2019 roku – V ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 15 listopada 2019 roku – VI ratę w wysokości 750 euro, w dniu 10 grudnia 2019 roku – VII ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 21 stycznia 2020 roku – VIII ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 14 lutego 2020 roku – IX ratę w wysokości 750 euro, w dniu 10 marca 2020 roku - X ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 8 kwietnia 2020 roku – XI ratę w wysokości 750 euro, w dniu 11 maja 2020 roku – XII ratę w wysokości 700 euro i w dniu 8 czerwca 2020 roku – XIII ratę w wysokości 3.164,00 złotych.</xText> <xText><xIx>przyznane, nadto dowód: przelewy k. 15 – 22</xIx>.</xText> <xText>Po zawarciu przedwstępnej umowy sprzedaży pomiędzy powodem a pozwanym, na podstawie decyzji z dnia 19 marca 2019 roku, 14 sierpnia 2019 roku i 21 kwietnia 2020 roku Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektoratu w <xAnon>C.</xAnon>, zostały wpisane hipoteki przymusowe na rzecz wierzyciela.</xText> <xText><xIx>przyznane, nadto dowód: wydruk z <xAnon>księgi wieczystej Kw nr (...)</xAnon> k. 26 – 26v. </xIx></xText> <xText>Po uiszczeniu ostatniej raty powód – <xAnon>M. K.</xAnon> wielokrotnie wzywał pozwanego – <xAnon>J. C.</xAnon> do podjęcia działań mających na celu zawarcie umowy przyrzeczonej. W związku z brakiem reakcji powód skontaktował się z notariuszem celem przygotowania umowy przyrzeczonej i ustalenia terminu jej zawarcia. Jednocześnie powód przesłał notariuszowi całą niezbędną dokumentacje i wówczas dowiedział się, że w księdze wieczystej ujawnione zostały hipoteki przymusowe na rzecz <xAnon>Z.</xAnon> w <xAnon>C.</xAnon>. Powód poinformował o tym pozwanego, który początkowo zapewniał powoda, że jest to nieprawda i nie wie o czym powód mówi, a następnie, że wszystko załatwił w ZUS i będzie spłacał zobowiązanie.</xText> <xText>Ostatecznie pozwany – <xAnon>J. C.</xAnon> przestał odbierać telefony od powoda i reagować na jego wezwania.</xText> <xText><xIx>przyznane, nadto dowód: korespondencja sms k. 27, pismo z dnia 21 sierpnia 2023 roku k. 22, wezwanie do zapłaty z dnia 23 lutego 2024 roku k. 32 – 32v. </xIx></xText> <xText xALIGNx="center">Sąd zważył co następuje:</xText> <xText>Roszczenie strony powodowej zasługuje na uwzględnienie w części.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie pozwany – <xAnon>J. C.</xAnon> nie kwestionował faktu zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży, uiszczenia przez powoda ceny nabycia oraz, że w ustalonym w umowie terminie nie doszło do zawarcia umowy przyrzeczonej.</xText> <xText>Zgodnie z dyspozycją <xLexLink xArt="art. 390;art. 390 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 390 § 1 k.c.</xLexLink> jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej. Strony mogą w umowie przedwstępnej odmiennie określić zakres odszkodowania. Jednakże gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy, strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej (<xLexLink xArt="art. 390;art. 390 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 390 § 2 k.c.</xLexLink>). Zatem jeśli uprawniony nie może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej chociażby z powodu niezachowania formy czynności prawnej umowy przedwstępnej wymaganej dla umowy przyrzeczonej, ma prawo dochodzić odszkodowania, czyli naprawienia szkody, jaką poniósł wskutek tego, że do zawarcia takiej czynności prawnej nie doszło.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie, strony zawarły umowę przedwstępną w formie aktu notarialnego, dlatego też przysługiwało im roszczenie z treści <xLexLink xArt="art. 389;art. 389 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 389 § 2 k.c.</xLexLink> o zawarcie umowy przyrzeczonej. Jednakże powód – <xAnon>M. K.</xAnon> wniósł o zwrot kwoty zapłaconej na poczet świadczenia z umowy przyrzeczonej, która nie została zawarta.</xText> <xText>W ocenie Sądu, nieistotne jest z czyjej przyczyny nie doszło do zawarcia umowy przyrzeczonej. Skoro jednak nie doszło do jej zawarcia, to tym samym podstawa świadczenia ceny odpadła (<xLexLink xArt="art. 410;art. 410 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 § 2 k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Wątpliwości Sadu powstały jednak z uwagi na okoliczność, że powód – <xAnon>M. K.</xAnon> część rat uiszczał w walucie obcej – euro, mimo że z treści umowy przyrzeczonej wynikało, że raty miały być uiszczane w złotówkach. Powód nie wykazał natomiast, w toku niniejszego procesu, aby strony umówiły się na sposób spłaty zobowiązania w innej walucie niż zloty polski.</xText> <xText>Zgodnie zaś z treścią <xLexLink xArt="art. 358;art. 358 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 358 § 1 kc</xLexLink> jeżeli przedmiotem zobowiązania podlegającego wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia wyłącznie w walucie obcej. Przy czym wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna zastrzega inaczej (<xLexLink xArt="art. 358 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">§ 2</xLexLink>).</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie powód, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wskazał również w uzasadnieniu pozwu, według jakiego kursu należało określić wartość waluty obcej – euro. W ocenie Sądu, miało to o tyle istotne znaczenie, że pomiędzy uiszczaniem rat w walucie obcej przez powoda a wytoczeniem niniejszego powództwa, upłynął znaczny okres czasu, który miał również wpływ na wysokość średniego kurs waluty euro. W konsekwencji Sąd nie miał możliwości zweryfikowania roszczenia w tym zakresie.</xText> <xText>Wobec powyższego, skoro w przedmiotowej sprawie ani z ustawy, orzeczenia sądu, czy też czynności prawnej nie wynika aby strony zastrzegły możliwość spełnienia świadczenia wynikającego z umowy przedwstępnej również w walucie obcej, a nadto powód nie wykazał, w toku niniejszego procesu według jakiego kursu należy określić wartość waluty obcej – euro, to Sąd uwzględnił roszczenie strony powodowej jedynie w części, a mianowicie w zakresie uiszczonych rat wyrażonych w złotych polskich.</xText> <xText>W umowie przedwstępnej z dnia 11 maja 2019 roku, w §5 umowy, wskazano że kwota 10.000,00 złotych, która została zapłacona, stanowi zadatek w rozumieniu przepisów <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">kodeksu cywilnego</xLexLink>. Natomiast z §8 umowy wynika, że w przypadku gdy do zawarcia umowy nie dojdzie z przyczyny leżącej po stornie zobowiązanej do zbycia, to storna zobowiązana do nabycia ma prawo żądać zwrotu zadatku w wysokości dwukrotnie wyższej.</xText> <xText>Zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 394;art. 394 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 394 § 1 k.c.</xLexLink> w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej. Chodzi więc o sankcję, która polega na tym, że druga strona uzyskuje specjalne uprawnienia, gdy umowa nie zostanie wykonana, jednakże realizacja przez drugą stronę uprawnień finansowych z zastrzeżonego zadatku jest uzależniona od uprzedniego złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy <xIx>(por. np. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2009 roku, III CZP 39/09)</xIx>. Warunkiem uruchomienia regulacji odnośnie do zatrzymania (zwrotu) zadatku jest bowiem zakończenie stosunku prawnego, w ramach którego zadatek był przekazany. Dlatego też zarówno w sytuacji uregulowanej treścią <xLexLink xArt="art. 394 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">§ 1</xLexLink>, jak i <xLexLink xArt="§ 3;art. 394" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">§ 3, artykułu 394 k.c.</xLexLink> warunkiem dochodzenia zadatku jest rozwiązanie węzła umownego (tu: umowy przedwstępnej).</xText> <xText>Podkreślić przy tym należy, że przepis nadal mówi o zadatku, co prowadzi do stwierdzenia, że mimo rozwiązania umowy zadatek nie traci swojego charakteru prawnego. Jeżeli strony przewidziały zadatek, to oczekują, że umowa zostanie wykonana, wysokość zadatku ma więc skłaniać je do podjęcia dodatkowego wysiłku, który ma doprowadzić do wykonania umowy.</xText> <xText>Zatem, skoro powód nie złożył oświadczenia o odstąpieniu od umowy, to tym samym nie ziścił się konieczny warunek do zwrotu kwoty uiszczonej tytułem zadatku.</xText> <xText>Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie 1, oddalając powództwo w pozostałym zakresie, o czym orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.</xText> <xText>O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na mocy art. <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1;art. 481 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 i 2 k.c.</xLexLink> za okres od dnia 29 marca 2024 roku do dnia zapłaty, stosownie do terminu zapłaty wyznaczonego pozwanemu przed procesem. Ponadto roszczenie w tym zakresie nie było kwestionowane przez pozwanego, zatem Sad uznał je za przyznane w trybie <xLexLink xArt="art. 230" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 230 kpc</xLexLink>, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy.</xText> <xText>O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy <xLexLink xArt="art. 100" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 kpc</xLexLink>, który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie roszczenie strony powodowej zostało uwzględnione w części, a mianowicie w 36%, natomiast koszty celowe do dochodzenia roszczenia po stronie powodowej stanowiła opłata stosunkowa od pozwu w wysokości 2.539,00 złotych, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych oraz wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata w wysokości 5.400,00 złotych zgodnie z §2 pkt 6 <xIx>Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800), tj. z dnia 24 sierpnia 2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1964). </xIx></xText> <xText>Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanego <xAnon>J. C.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon>M. K.</xAnon> kwotę 2.864,00 złotych (36%x7.956,00 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.</xText> <xText>O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kosztów procesu Sąd orzekł na mocy <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § § 1<xSUPx>1</xSUPx> kpc</xLexLink>, który stanowi, że od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.</xText> <xText>O powyższym Sąd orzekł jak w punkcie 3 sentencji wyroku.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Sylwia Piasecka

Ilona Szczepańska

Sekretarz sądowy Malwina Milkowska

Ilona Szczepańska

Sygn. akt: I C 235/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia, 4 grudnia 2024 roku Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sylwia Piasecka Protokolant: Sekretarz sądowy Malwina Milkowska po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2024 roku w Człuchowie na rozprawie sprawy z powództwaM. K. przeciwkoJ. C. o zapłatę 1 zasądza od pozwanegoJ. C.na rzecz powodaM. K.kwotę 18.164,00 złotych (słownie: osiemnaście tysięcy sto sześćdziesiąt cztery złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 marca 2024 roku do dnia zapłaty, 2 oddala powództwo w pozostałym zakresie, 3 zasądza od pozwanegoJ. C.na rzecz powodaM. K.kwotę 2.864,00 złotych (słownie: dwa tysiące osiemset sześćdziesiąt cztery złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty. Sygn. akt I C 235/24 UZASADNIENIE Powód –M. K., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł pozew przeciwkoJ. C.o zasądzenie kwoty 28.164,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 marca 2024 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 5200 euro wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 marca 2024 roku do dnia zapłaty i o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że pozwanyJ. C.jest właścicielem nieruchomości stanowiącejdziałkę gruntu numer (...), położonej wG., dla której Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim prowadziksięgę wieczystą Kw nr (...). Zaznaczył, że w dniu 11 maja 2019 roku strony zwarły przed notariuszem przedwstępną umowę sprzedaży wyżej wymienione nieruchomości. Zgodnie z umową nieruchomość pozostawała nieobciążona, a zawarcie umowy przyrzeczonej nastąpić miało niezwłocznie po zapłacie ceny, najpóźniej do dnia 31 lipca 2020 roku. Strony określiły cenę sprzedaży na kwotę 50.000,00 złotych. Powód podkreślił, że uiścił całą ustaloną pomiędzy stronami cenę sprzedaży płacąc na rzecz pozwanego przed zawarciem umowy przedwstępnej, kwotę 10.000,00 złotych, co wprost zostało potwierdzone przez pozwanego w treści aktu notarialnego oraz resztę ceny w 13 ratach opłacanych w złotówkach lub euro. Powód wskazał, że w dniu 13 czerwca 2019 roku uiścił pierwszą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 16 lipca 2019 roku – II ratę w wysokości 750 euro, w dniu 7 sierpnia 2019 roku trzecia ratę w wysokości 750 euro, w dniu 12 września 2019 roku czwartą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 10 października 2019 roku piątą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 15 listopada 2019 roku szóstą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 10 grudnia 2019 roku siódmą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 21 stycznia 2020 roku ósmą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 14 lutego 2020 roku dziewiątą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 10 marca 2020 roku dziesiątą ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 8 kwietnia 2020 roku jedenastą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 11 maja 2020 roku dwunasta ratę w wysokości 700 euro oraz w dniu 8 czerwca 2020 roku trzynastą ratę w wysokości 3.164,00 złotych. Powód podkreślił, że termin zawarcia umowy przyrzeczonej miał zostać uzgodniony z notariuszem przez pozwanego, jednakże z uwagi na panujący stan epidemii pozwany nie dokonał tej czynności. Wobec trudności w kontakcie powoda z pozwanym i przekazywaniu przez pozwanego informacji wskazujących na konieczność długiego czasu oczekiwania u notariusza na dokonanie czynności, powód nawiązał kontakt bezpośrednio z notariuszem przesyłając mu dokumenty celem sporządzenia umowy sprzedaży. Po przekazaniu dokumentów notariuszowi, powód uzyskał informację o obciążeniu nieruchomości hipoteką przymusową na rzecz ZUS. Wówczas powód skontaktował się z pozwanym celem podjęcia przez niego działań mających na celu wykreślenie hipoteki. Pozwany składał deklarację o podjęciu działań mających na celu wykreślenie hipoteki, a następnie zaprzestał odbierania telefonów. Dlatego też w dniu 22 sierpnia 2023 roku podjęta została próba polubownego rozwiązania sprawy, która jednak okazała się bezskuteczna. W związku z tym, mimo zawarcia umowy przedwstępnej i wywiązania się przez powoda z obowiązku zapłaty całości kwoty sprzedaży oraz deklaracji pozwanego o podjęciu działań mających na celu wykreślenie hipoteki przymusowej, ustanowionej na nieruchomości po zawarciu umowy przedwstępnej, hipoteka nie została wykreślona, a umowa sprzedaży nie została zawarta. Natomiast brak kontaktu z pozwanym potwierdza, że do umowy sprzedaży nie dojdzie. W związku z tym powód wezwał pozwanego pismem z dnia 23 lutego 2024 roku do zwrotu środków zapłaconych na rzecz pozwanego, zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży, wyznaczając pozwanemu 7 – dniowy termin na dokonanie zwrotu kwoty. Termin upłynął bezskutecznie. Powód wskazał, że dochodzi zwrotu wpłaconych kwot w łącznej wysokości 28.164,00 złotych i 5200 euro, wobec dokonywania części wpłat w złotówkach, a części w euro. Jednocześnie powód żąda odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 29 marca 2024 roku jako dnia następnego po dniu, w którym w sposób bezskuteczny upłynął wyznaczony przez pełnomocnika powoda w wezwaniu z dnia 23 lutego 2024 roku siedmiodniowego terminu zapłaty należności. W odpowiedzi na pozew pozwany –J. C.wskazał, że pozew nie jest zasadny i nosi znamiona wyłudzenia nienależytych pieniędzy. W uzasadnieniu wskazał, że w chwili podpisania umowy powód przejął pełną kontrolę nad nieruchomością, a po spłacie rat był zobowiązany do przepisania nieruchomości. Pozwany podkreślił, że powód wywiązywał się ze spłatą rat z dużym opóźnieniem, niemniej jednak jest on właścicielem nieruchomości. Zaznaczył, że w chwili podpisania umowy przedwstępnej nieruchomość nie była obciążona hipoteką, jak również po spłaceniu wszystkich rat oraz, że parokrotnie wzywał powoda do przepisania nieruchomości, ale za każdym razem był przez niego zbywany. Pozwany zauważył nadto, że około półtora roku od spłaty ostatniej raty ZUS wpisał hipotekę i to było główną przyczyną wycofania się z transakcji. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 11 maja 2019 roku powód –M. K.zawarł w pozwanymJ. C., w formie aktu notarialnego, przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości stanowiącejdziałkę gruntu numer (...), zabudowaną budynkiem mieszkalnym i garażem, o powierzchni 0,110 ha, położonej wG., gminaM., dla której Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim prowadziksięgę wieczystą Kw nr (...). Właścicielem nieruchomości był pozwany –J. C., który zobowiązał się sprzedać działkę na rzecz powodaM. K.za kwotę 50.000,00 złotych. Cena przedmiotu umowy miała zostać zapłacona przez powoda ze środków finansowych pochodzących z majątku osobistego. W treści umowy strony ustaliły, że kwota 10.000,00 złotych stanowiła zadatek w rozumieniu przepisówkodeksu cywilnegoi została już zapłacona pozwanemu –J. C., natomiast resztę ceny w wysokości 40.000,00 złotych powódM. K.zobowiązał się zapłacić na rzecz pozwanego –J. C.w 13 miesięcznych ratach płatnych do dnia 15 każdego miesiąca, począwszy od czerwca 2019 roku, przy czym dwanaście pierwszych rat będzie płatnych po 3.000,00 złotych, zaś ostatnia rata będzie płatna w wysokości 4.000,00 złotych. Powód i pozwany ustalili w umowie, że w przypadku braku płatności którejkolwiek z rat, w terminie 30 dni od dnia wyznaczonego terminu, pozwanemuJ. C.będzie przysługiwało prawo odstąpienia od niniejszej umowy, z winyM. K.. Powód –M. K.zobowiązał się od dnia wydania przedmiotu umowy do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z jego utrzymaniem w szczególności opłat za energię elektryczną oraz wodę, wywóz nieczystości oraz zwracać koszt podatku od nieruchomości. w przypadku nieuregulowania tychże opłat i pokrycia ich przez stronę zobowiązaną do zbycia, strona zobowiązana do nabycia zobowiązuje się zwrócić stornie zobowiązanej do zbycia stosowna kwotę wraz z należnymi odsetkami ustawowymi. Powód –M. K.zobowiązał się również do zawarcia na swoją rzecz osobnej umowy na dostawę mediów do przedmiotowej nieruchomości. W umowie przedwstępnej strony ustaliły także, że w przypadku nie zawarcia umowy z winy strony zobowiązanej do nabycia zadatek ulega przepadkowi, zaś w przypadku gdy do zawarcia umowy nie dojdzie z przyczyny leżącej po stronie zobowiązanej do zbycia, strona zobowiązana do nabycia ma prawo żądać zwrotu zadatku w kwocie dwukrotnie wyższej. Natomiast w przypadku zawarcia umowy sprzedaży kwoty zadatku i zaliczki zostaną zaliczone na poczet ceny. W umowie przedwstępnej strony umowy ustaliły, że w dziale IIIksięgi wieczystej Kw nr (...), zostanie wpisane roszczenie powoda –M. K.o zawarcie umowy przyrzeczonej umowy sprzedaży najpóźniej do dnia 31 lipca 2020 roku. W dacie zawarcia umowy przedmiotowa nieruchomość nie była obciążona prawami na rzecz osób trzecich. dowód: akt notarialny – przedwstępna umowa sprzedaży z dnia 11 maja 2019 roku k. 10 – 14. Na poczet ceny przedmiotu umowy powód –M. K.uiścił pozwanemu –J. C.w dniu 13 czerwca 2019 roku – I pierwszą ratę w wysokości 750 euro, w dniu 16 lipca 2019 roku – II ratę w wysokości 750 euro, w dniu 7 sierpnia 2019 roku – III ratę w wysokości 750 euro, w dniu 12 września 2019 roku – IV ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 10 października 2019 roku – V ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 15 listopada 2019 roku – VI ratę w wysokości 750 euro, w dniu 10 grudnia 2019 roku – VII ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 21 stycznia 2020 roku – VIII ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 14 lutego 2020 roku – IX ratę w wysokości 750 euro, w dniu 10 marca 2020 roku - X ratę w wysokości 3.000,00 złotych, w dniu 8 kwietnia 2020 roku – XI ratę w wysokości 750 euro, w dniu 11 maja 2020 roku – XII ratę w wysokości 700 euro i w dniu 8 czerwca 2020 roku – XIII ratę w wysokości 3.164,00 złotych. przyznane, nadto dowód: przelewy k. 15 – 22. Po zawarciu przedwstępnej umowy sprzedaży pomiędzy powodem a pozwanym, na podstawie decyzji z dnia 19 marca 2019 roku, 14 sierpnia 2019 roku i 21 kwietnia 2020 roku Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektoratu wC., zostały wpisane hipoteki przymusowe na rzecz wierzyciela. przyznane, nadto dowód: wydruk zksięgi wieczystej Kw nr (...)k. 26 – 26v. Po uiszczeniu ostatniej raty powód –M. K.wielokrotnie wzywał pozwanego –J. C.do podjęcia działań mających na celu zawarcie umowy przyrzeczonej. W związku z brakiem reakcji powód skontaktował się z notariuszem celem przygotowania umowy przyrzeczonej i ustalenia terminu jej zawarcia. Jednocześnie powód przesłał notariuszowi całą niezbędną dokumentacje i wówczas dowiedział się, że w księdze wieczystej ujawnione zostały hipoteki przymusowe na rzeczZ.wC.. Powód poinformował o tym pozwanego, który początkowo zapewniał powoda, że jest to nieprawda i nie wie o czym powód mówi, a następnie, że wszystko załatwił w ZUS i będzie spłacał zobowiązanie. Ostatecznie pozwany –J. C.przestał odbierać telefony od powoda i reagować na jego wezwania. przyznane, nadto dowód: korespondencja sms k. 27, pismo z dnia 21 sierpnia 2023 roku k. 22, wezwanie do zapłaty z dnia 23 lutego 2024 roku k. 32 – 32v. Sąd zważył co następuje: Roszczenie strony powodowej zasługuje na uwzględnienie w części. W przedmiotowej sprawie pozwany –J. C.nie kwestionował faktu zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży, uiszczenia przez powoda ceny nabycia oraz, że w ustalonym w umowie terminie nie doszło do zawarcia umowy przyrzeczonej. Zgodnie z dyspozycjąart. 390 § 1 k.c.jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej. Strony mogą w umowie przedwstępnej odmiennie określić zakres odszkodowania. Jednakże gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy, strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej (art. 390 § 2 k.c.). Zatem jeśli uprawniony nie może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej chociażby z powodu niezachowania formy czynności prawnej umowy przedwstępnej wymaganej dla umowy przyrzeczonej, ma prawo dochodzić odszkodowania, czyli naprawienia szkody, jaką poniósł wskutek tego, że do zawarcia takiej czynności prawnej nie doszło. W przedmiotowej sprawie, strony zawarły umowę przedwstępną w formie aktu notarialnego, dlatego też przysługiwało im roszczenie z treściart. 389 § 2 k.c.o zawarcie umowy przyrzeczonej. Jednakże powód –M. K.wniósł o zwrot kwoty zapłaconej na poczet świadczenia z umowy przyrzeczonej, która nie została zawarta. W ocenie Sądu, nieistotne jest z czyjej przyczyny nie doszło do zawarcia umowy przyrzeczonej. Skoro jednak nie doszło do jej zawarcia, to tym samym podstawa świadczenia ceny odpadła (art. 410 § 2 k.c.). Wątpliwości Sadu powstały jednak z uwagi na okoliczność, że powód –M. K.część rat uiszczał w walucie obcej – euro, mimo że z treści umowy przyrzeczonej wynikało, że raty miały być uiszczane w złotówkach. Powód nie wykazał natomiast, w toku niniejszego procesu, aby strony umówiły się na sposób spłaty zobowiązania w innej walucie niż zloty polski. Zgodnie zaś z treściąart. 358 § 1 kcjeżeli przedmiotem zobowiązania podlegającego wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia wyłącznie w walucie obcej. Przy czym wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna zastrzega inaczej (§ 2). W przedmiotowej sprawie powód, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wskazał również w uzasadnieniu pozwu, według jakiego kursu należało określić wartość waluty obcej – euro. W ocenie Sądu, miało to o tyle istotne znaczenie, że pomiędzy uiszczaniem rat w walucie obcej przez powoda a wytoczeniem niniejszego powództwa, upłynął znaczny okres czasu, który miał również wpływ na wysokość średniego kurs waluty euro. W konsekwencji Sąd nie miał możliwości zweryfikowania roszczenia w tym zakresie. Wobec powyższego, skoro w przedmiotowej sprawie ani z ustawy, orzeczenia sądu, czy też czynności prawnej nie wynika aby strony zastrzegły możliwość spełnienia świadczenia wynikającego z umowy przedwstępnej również w walucie obcej, a nadto powód nie wykazał, w toku niniejszego procesu według jakiego kursu należy określić wartość waluty obcej – euro, to Sąd uwzględnił roszczenie strony powodowej jedynie w części, a mianowicie w zakresie uiszczonych rat wyrażonych w złotych polskich. W umowie przedwstępnej z dnia 11 maja 2019 roku, w §5 umowy, wskazano że kwota 10.000,00 złotych, która została zapłacona, stanowi zadatek w rozumieniu przepisówkodeksu cywilnego. Natomiast z §8 umowy wynika, że w przypadku gdy do zawarcia umowy nie dojdzie z przyczyny leżącej po stornie zobowiązanej do zbycia, to storna zobowiązana do nabycia ma prawo żądać zwrotu zadatku w wysokości dwukrotnie wyższej. Zgodnie z treściąart. 394 § 1 k.c.w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej. Chodzi więc o sankcję, która polega na tym, że druga strona uzyskuje specjalne uprawnienia, gdy umowa nie zostanie wykonana, jednakże realizacja przez drugą stronę uprawnień finansowych z zastrzeżonego zadatku jest uzależniona od uprzedniego złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy(por. np. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2009 roku, III CZP 39/09). Warunkiem uruchomienia regulacji odnośnie do zatrzymania (zwrotu) zadatku jest bowiem zakończenie stosunku prawnego, w ramach którego zadatek był przekazany. Dlatego też zarówno w sytuacji uregulowanej treścią§ 1, jak i§ 3, artykułu 394 k.c.warunkiem dochodzenia zadatku jest rozwiązanie węzła umownego (tu: umowy przedwstępnej). Podkreślić przy tym należy, że przepis nadal mówi o zadatku, co prowadzi do stwierdzenia, że mimo rozwiązania umowy zadatek nie traci swojego charakteru prawnego. Jeżeli strony przewidziały zadatek, to oczekują, że umowa zostanie wykonana, wysokość zadatku ma więc skłaniać je do podjęcia dodatkowego wysiłku, który ma doprowadzić do wykonania umowy. Zatem, skoro powód nie złożył oświadczenia o odstąpieniu od umowy, to tym samym nie ziścił się konieczny warunek do zwrotu kwoty uiszczonej tytułem zadatku. Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie 1, oddalając powództwo w pozostałym zakresie, o czym orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku. O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na mocy art.art. 481 § 1 i 2 k.c.za okres od dnia 29 marca 2024 roku do dnia zapłaty, stosownie do terminu zapłaty wyznaczonego pozwanemu przed procesem. Ponadto roszczenie w tym zakresie nie było kwestionowane przez pozwanego, zatem Sad uznał je za przyznane w trybieart. 230 kpc, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy. O kosztach procesu Sąd orzekł na mocyart. 100 kpc, który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W przedmiotowej sprawie roszczenie strony powodowej zostało uwzględnione w części, a mianowicie w 36%, natomiast koszty celowe do dochodzenia roszczenia po stronie powodowej stanowiła opłata stosunkowa od pozwu w wysokości 2.539,00 złotych, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych oraz wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata w wysokości 5.400,00 złotych zgodnie z §2 pkt 6Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800), tj. z dnia 24 sierpnia 2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1964). Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanegoJ. C.na rzecz powodaM. K.kwotę 2.864,00 złotych (36%x7.956,00 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kosztów procesu Sąd orzekł na mocyart. 98 § § 11kpc, który stanowi, że od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. O powyższym Sąd orzekł jak w punkcie 3 sentencji wyroku.

15/102010/0000503/C

Sąd Rejonowy w Człuchowie

I Wydział Cywilny

151025000000503_I_C_003873_2023_Uz_2024-12-23_001

I C 3873/23

2024-12-23 01:00:00.0 CET

2025-01-17 20:30:06.0 CET

2025-01-17 10:30:25.0 CET

15102500

503

REGULATION, REASON

Sygn. akt I C 3873/23 UZASADNIENIE 21 grudnia 2023 roku Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko M. K. (1) i J. K. (1) , w którym żądał: 1 zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty 149.344,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 grudnia 223 r. do dnia zapłaty, tytułem zwrotu świadczenia w postaci kapitału kredytu wypłaconego stronie pozwanej (jako świadczenia nienależnego); 2 zmiany wysokości (ukształtowanie) dochodzonego przez powoda w p

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Mariola Kraińska" xPublisher="markrasoto" xEditorFullName="Mariola Kraińska" xEditor="markrasoto" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="4" xFlag="published" xVolType="15/102500/0000503/C" xYear="2023" xVolNmbr="003873" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText><xBx>Sygn. akt I C 3873/23</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>21 grudnia 2023 roku <xAnon> Bank (...) Spółka Akcyjna</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> wniósł pozew przeciwko <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>J. K. (1)</xAnon>, w którym żądał:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty 149.344,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 grudnia 223 r. do dnia zapłaty, tytułem zwrotu świadczenia w postaci kapitału kredytu wypłaconego stronie pozwanej (jako świadczenia nienależnego);</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zmiany wysokości (ukształtowanie) dochodzonego przez powoda w pkt 1 świadczenia w walucie polskiej w kwocie 149.344,04 zł poprzez poddanie należności banku od strony pozwanej z tytułu rozliczenia nieważności bądź bezskuteczności <xAnon>umowy nr (...)</xAnon> z dnia 31 marca 2005 r. waloryzacji sądowej w ten sposób, że poza roszczeniem o zwrot środków wypłaconych przy uruchomieniu kredytu w ich nominalnej wysokości powodowi przysługuje dodatkowe świadczenie w postaci kwoty 32.317,69 zł wynikające z istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>zasądzenia od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwoty 32.317,69 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie do dnia zapłaty stanowiącej dodatkową kwotę (ponad wskazaną w pkt 1 powyżej), o którą należy zwaloryzować roszczenie o zwrot świadczenia w postaci kapitału kredytu wypłaconego stronie pozwanej,</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText>zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego.</xText> </xUnit> <xText>W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że strony zawarły umowę kredytu. Pozwani wystąpili przeciwko bankowi z pozwem o uznanie za bezskuteczną umowy kredytu. Jako podstawę prawną roszczenia głównego powód wskazał przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu oraz <xLexLink xArt="art. 358(1);art. 358(1) § 3" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 358<xSUPx>1</xSUPx> § 3 k.c.</xLexLink> w zakresie roszczeń waloryzacyjnych (k. 4-16).</xText> <xText>Pismem z dnia 1 lutego 2024 r. powód cofnął powództwo w niniejszej sprawie w zakresie całości żądania z pkt 2 petitum pozwu z dnia 15.12.2024 r., tj. w zakresie roszczenia waloryzacyjnego i wniósł w tym zakresie o umorzenie postępowania i zwrot opłaty od pozwu w wysokości 1.616 zł (k. 45). Pismem z dnia 17 kwietnia 2024 r. powód doprecyzował pismo z dnia 1 lutego 2024 r. wskazując, iż cofa powództwo w zakresie żądania pozwu z pkt 2 i 3 petitum pozwu (k. 56).</xText> <xText>W odpowiedzi na pozew pozwani <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>J. K. (1)</xAnon> wnieśli o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przepisanych. Zdaniem pozwanych powództwo jest bezpodstawne. Co do roszczenia o zwrot kapitału kredytu pozwani podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia, którego bieg rozpoczął się z datą wypłaty kredytu. Ponadto pozwani podnieśli zarzut potrącenia dochodzonego pozwem zwrotu kapitału kredytu z wierzytelnością pozwanych. Z kolei roszczenie powoda o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału nie ma podstaw prawnych i jest nieudowodnione, a ponadto jego dochodzenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Nie zachodzą również ustawowe przesłanki do sądowej waloryzacji roszczenia o zwrot kapitału kredytu (k. 58 – 68v).</xText> <xText>Powód w piśmie z dnia 17 maja 2024 r. wskazał, że w zakresie podniesionego przez pozwanych zarzutu potrącenia, powód nie uznaje skuteczności oświadczenia o potrąceniu (k. 110 – 111).</xText> <xText>Postanowieniem z dnia 8 lipca 2024 r. sąd umorzył postępowanie w części tj. w zakresie żądań ukształtowania i zapłaty zawartych w punktach II i III pozwu (k. 113).</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd ustalił, co następuje:</xBx></xText> <xText>31 marca 2005 roku <xAnon>J.</xAnon> i <xAnon>M. K. (2)</xAnon> zawarli z <xAnon> (...) Bankiem (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> umowę kredytu <xAnon>(...)</xAnon> hipoteczny nr <xAnon>(...)</xAnon>w wysokości 58.440,00 CHF. Bank wypłacił kredytobiorcom kredyt w wysokości 149.344,04 zł.</xText> <xText><xBx> <xUx>Dowody</xUx> :</xBx></xText> <xText>- umowa kredytu z 31.03.2005 r. (k. 25 – 27v),</xText> <xText>- zaświadczenie banku (k. 28 – 29v).</xText> <xText><xAnon>M.</xAnon> i <xAnon>J. K. (2)</xAnon> wnieśli przeciwko <xAnon> (...) Bank (...) S.A.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> pozew z dnia 16 września 2021 r. o zapłatę kwoty 139.781,21 zł, powołując się na bezskuteczność części postanowień umownych dotyczących indeksacji kredytu do CHF oraz o ustalenie nieistnienia zawartej umowy kredytu. Sprawa toczyła się pod sygn. akt I C 2029/21 Sądu Okręgowego w Toruniu, który w wyroku uwzględnił żądanie główne w całości i zasądził na rzecz <xAnon>J.</xAnon> i <xAnon>M. K. (1)</xAnon> kwotę 139.781,21 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot: 117.064,88 zł od 17 czerwca 2020 roku do dnia zapłaty i 22.716,33 zł od 27 października 2021 r. do dnia zapłaty. Powyższy wyrok uprawomocnił się 14 listopada 2023 roku. Sąd Apelacyjny w Gdańsku w sprawie o sygn. akt I ACa 223/23 oddalił apelację banku.</xText> <xText><xBx> <xUx>Okoliczności bezsporne i dowody</xUx> :</xBx></xText> <xText>- pozew w sprawie o sygn. akt I C 2029/21 Sądu Okręgowego w Toruniu, (k. 80 - 94), wydruk wyroku z dnia 9 listopada 2022 r/ w sprawie I C 2029/21 Sądu Okręgowego w Toruniu (k. 38), wydruk wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14 listopada 2023 r. I ACa 223/23 wraz z uzasadnieniem (k. 39 – 43).</xText> <xText>W okresie od dnia 16 maja 2005 r. do dnia 15 listopada 2023 r. <xAnon>M.</xAnon> i <xAnon>J. K. (2)</xAnon> zapłacili na rzecz banku tytułem nieważnej umowy kwotę 206.807,47 zł. Wezwaniem do zapłaty z dnia 24 listopada 2023 r. powód wezwał pozwanych do zapłaty kwoty 149.344,04 zł w terminie 1 miesiąca od doręczenia. Pozwani odebrali wezwanie w dniu 11 grudnia 2023 r. Pismem z 1 grudnia 2023 roku pozwani wezwali bank do zapłaty kwoty 32.382,91 zł tytułem nienależnie pobranych świadczeń za okres od 16 maja 2005 r. do dnia 15 września 2009 r. oraz kwoty 35.946,10 zł w okresie od dnia 15 lipca 2021 r. do dnia 15 listopada 2023 r. w terminie 7 dni od odbioru wezwania. Bank odebrał wezwanie powodów w dniu 6 grudnia 2023 r.</xText> <xText><xBx> <xUx>Dowody</xUx> :</xBx></xText> <xText>- zaświadczenia o poniesionych kosztach kredytu (k. 28 – 29v, 74 – 78v),</xText> <xText>- wezwanie do zapłaty z dnia 24 listopada 2023 r. (k. 30 - 31), śledzenie przesyłki (k. 32 – 33),</xText> <xText>- wezwanie do zapłaty z dnia 1 grudnia 2023 r. (k. 96 – 96v), śledzenie przesyłki (k. 100 – 101).</xText> <xText>Pismem z 21 grudnia 2023 roku <xAnon>M. K. (1)</xAnon> i <xAnon>J. K. (1)</xAnon> złożyli <xAnon> (...) Bankowi (...) S.A.</xAnon> oświadczenie o potrąceniu wierzytelności banku z tytułu wypłaconego kapitału kredytu w kwocie 149.344,09 zł z przysługującą im wierzytelnością wobec banku w łącznej wysokości 68.329,01 zł, na którą składały się kwoty:</xText> <xText>- świadczenia na podstawie nieważnej umowy kredytu w okresie od 16.05.2006 r. do 15.09.2009 r. (kwota 32.382,91 zł),</xText> <xText>- świadczenia na podstawie nieważnej umowy kredytu w okresie od 15 lipca 2021 r. do 15 listopada 2023 r. (kwota 35.946,10 zł).</xText> <xText>Powód odebrał powyższe oświadczenie 28 grudnia 2023 roku.</xText> <xText><xBx> <xUx>Dowody</xUx> :</xBx></xText> <xText>- oświadczenie o potrąceniu z 21.12.2023 r. z potwierdzeniem nadania oraz potwierdzeniem odbioru (k. 103 - 106).</xText> <xText>W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty z dnia 1 grudnia 2023 r. powód wskazał, że kwota w wysokości 68.329,01 zł została wypłacona w dniu 22 grudnia 2023 r. na rachunek wskazany w wezwaniu. W dniu 21 grudnia 2023 r. powód odnotował wpłatę pozwanych w wysokości 81.015,08 zł.</xText> <xText><xBx> <xUx>Dowód</xUx> :</xBx></xText> <xText>- pismo powoda z dnia 22 grudnia 2023 r. (k. 102)</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>W pierwszej kolejności odnieść należało się do wniosku powoda o zawieszenie niniejszego postępowania. Sąd oddalił wniosek pozwanego o zawieszenie postępowania na podstawie <xLexLink xArt="art. 177;art. 177 § 1;art. 177 § 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c.</xLexLink> ze względu na rozważanie przez powodowy bank wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w sprawie o sygn. akt I ACa 223/23. Wyrok w sprawie z powództwa <xAnon>M.</xAnon> i <xAnon>J. K. (1)</xAnon> jest prawomocny. Bez względu na to, jaki wyrok Sądu Najwyższego zapadnie, nie będzie miał on wpływu na niniejszą sprawę. Uwzględnienie skargi kasacyjnej banku skutkowałoby tym, że umowa kredytu byłaby ważna, a pozwanym nie należałby się zwrot jakichkolwiek świadczeń od banku. Natomiast roszczenia banku dochodzone w niniejszym procesie wynikają z nieważności umowy i nie przysługiwałyby bankowi w przypadku uznania umowy za ważną.</xText> <xText>Przedstawiony powyżej stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów wymienionych w poprzedniej części uzasadnienia oraz na podstawie przesłuchania pozwanych <xAnon>M.</xAnon> i <xAnon>J. K. (1)</xAnon>.</xText> <xText>Dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych nie były kwestionowane przez strony i stanowiły wiarygodne środki dowodowe. Pozostałe dokumenty nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.</xText> <xText>Przesłuchanie pozwanych dotyczyło okoliczności bezspornych między stronami i zasługiwało na walor wiarygodności.</xText> <xText>Ustalony przez sąd stan faktyczny można było uznać za bezsporny.</xText> <xText>Przechodząc do roszczeń zgłoszonych przez stronę powodową, w przypadku ustalenia nieważności umowy kredytu za bezsporny uznać należy obowiązek zwrotu przez kredytobiorców kapitału udzielonego przez bank kredytu.</xText> <xText>Sąd nie podzielił podniesionego przez pozwanych zarzutu przedawnienia roszczenia o zwrot kapitału kredytu. W przypadku nieważnych umów kredytowych z udziałem konsumentów to od kredytobiorców zależy, czy będą domagać się ustalenia nieważności całej umowy, czy też utrzymania jej i dalszego obowiązywania z zachowaniem klauzul abuzywnych (tak wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 października 2019 roku w sprawie C-260/18, <xAnon>K. D.</xAnon> i <xAnon>J. D.</xAnon> przeciwko Raiffeisen <xAnon> Bank (...)</xAnon>, pkt 62 i 68, SIP Legalis). Wobec powyższego roszczenie banku o zwrot kapitału kredytu nie może stać się wymagalne, dopóki kredytobiorca nie oświadczy wyraźnie, że jego wolą jest ustalenie nieważności umowy. Do tego czasu bank nie może domagać się od kredytobiorcy zwrotu jakichkolwiek świadczeń uiszczonych w wykonaniu umowy. Z tego powodu roszczenie banku o zwrot kapitału kredytu nie mogło stać się wymagalne z dniem wypłaty kapitału kredytu przez bank. W przypadku zawartej między powodem a pozwanymi umowy kredytu 31 marca 2005 roku kredytobiorcy po raz pierwszy wyrazili swoją wolę ustalenia nieważności całej umowy kredytu w piśmie procesowym z 16 września 2021 roku w sprawie toczącej się z ich powództwa (k. 80 – 93v). Dopiero wraz z doręczeniem odpisu pozwu bank mógł domagać się od pozwanych zwrotu kwoty udzielonego kredytu (<xLexLink xArt="art. 455" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 455 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 120;art. 120 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 120 § 1 k.c.</xLexLink>). Skoro pozew został wniesiony do sądu w 2021 roku, nie upłynął trzyletni termin przedawnienia roszczenia banku.</xText> <xText>Pomimo to roszczenie powoda o zwrot kapitału kredytu było bezzasadne. Nie ulega wątpliwości, że pozwanym przysługiwało roszczenie o zwrot wszystkich świadczeń uiszczonych na rzecz banku w wykonaniu nieważnej umowy. W ocenie sądu wierzytelność banku wobec pozwanych o zwrot kapitału kredytu została skutecznie potrącona z wierzytelnością pozwanych wobec banku oświadczeniem z dnia 21 grudnia 2023 roku (k. 103 - 104). Obie wierzytelności były w tej dacie wymagalne i mogły być dochodzone przed sądem. Zarówno powód, jak i pozwani wcześniej wezwali się wzajemnie do zwrotu świadczeń dokonanych na podstawie nieważnej umowy. Spełnione zostały więc wszystkie ustawowe przesłanki skutecznego potrącenia wierzytelności (<xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 1 k.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 499" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 499 k.c.</xLexLink>). W związku z dokonanym potrąceniem wierzytelność powodowego banku o zwrot kwoty 149.344,09 zł tytułem udostępnionego kapitału kredytu uległa umorzeniu do wysokości 81.015,08 zł (<xLexLink xArt="art. 498;art. 498 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 498 § 2 k.c.</xLexLink>). Pozwani ww. kwotę uiścili na rzecz powoda, a ich wpłata została zaksięgowana w dniu 21 grudnia 2023 r. (k. 102). Mając na uwadze powyższe, wierzytelność powoda o zwrot wypłaconego kapitału została umorzona w całości.</xText> <xText>Wobec powyższych uwag, na podstawie <xLexLink xArt="art. 405" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 405 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 410;art. 410 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 410 § 1 k.c.</xLexLink> rozumianych a contrario, sąd oddalił powództwo w całości, o czym orzekł w punkcie I. sentencji wyroku.</xText> <xText>O kosztach procesu w punkcie II. wyroku sąd orzekł na zasadzie <xLexLink xArt="art. 98" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 k.p.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 99" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 99 k.p.c.</xLexLink> Pozwani wygrali niniejszą sprawę w całości, w związku z czym należał się im zwrot wszystkich poniesionych kosztów procesu, na które składały się wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem w 5400 zł i opłaty skarbowe od pełnomocnictw w kwocie 34 zł.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">1</xName> <xText>odnotować sporządzenie projektu uzasadnienia przez asystentkę sędziego Darię Niewiadomską i akceptację przez sędziego;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">2</xName> <xText>odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=")">3</xName> <xText>przedłożyć z wpływem lub za 3 tygodnie wraz z potwierdzeniami odbioru.</xText> </xUnit> <xText><xAnon>T.</xAnon>, 23.12.2024 r.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Mariola Kraińska

Mariola Kraińska

Sygn. akt I C 3873/23 UZASADNIENIE 21 grudnia 2023 rokuBank (...) Spółka Akcyjnaz siedzibą wW.wniósł pozew przeciwkoM. K. (1)iJ. K. (1), w którym żądał: 1 zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty 149.344,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 grudnia 223 r. do dnia zapłaty, tytułem zwrotu świadczenia w postaci kapitału kredytu wypłaconego stronie pozwanej (jako świadczenia nienależnego); 2 zmiany wysokości (ukształtowanie) dochodzonego przez powoda w pkt 1 świadczenia w walucie polskiej w kwocie 149.344,04 zł poprzez poddanie należności banku od strony pozwanej z tytułu rozliczenia nieważności bądź bezskutecznościumowy nr (...)z dnia 31 marca 2005 r. waloryzacji sądowej w ten sposób, że poza roszczeniem o zwrot środków wypłaconych przy uruchomieniu kredytu w ich nominalnej wysokości powodowi przysługuje dodatkowe świadczenie w postaci kwoty 32.317,69 zł wynikające z istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza, 3 zasądzenia od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwoty 32.317,69 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie do dnia zapłaty stanowiącej dodatkową kwotę (ponad wskazaną w pkt 1 powyżej), o którą należy zwaloryzować roszczenie o zwrot świadczenia w postaci kapitału kredytu wypłaconego stronie pozwanej, 4 zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że strony zawarły umowę kredytu. Pozwani wystąpili przeciwko bankowi z pozwem o uznanie za bezskuteczną umowy kredytu. Jako podstawę prawną roszczenia głównego powód wskazał przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu orazart. 3581§ 3 k.c.w zakresie roszczeń waloryzacyjnych (k. 4-16). Pismem z dnia 1 lutego 2024 r. powód cofnął powództwo w niniejszej sprawie w zakresie całości żądania z pkt 2 petitum pozwu z dnia 15.12.2024 r., tj. w zakresie roszczenia waloryzacyjnego i wniósł w tym zakresie o umorzenie postępowania i zwrot opłaty od pozwu w wysokości 1.616 zł (k. 45). Pismem z dnia 17 kwietnia 2024 r. powód doprecyzował pismo z dnia 1 lutego 2024 r. wskazując, iż cofa powództwo w zakresie żądania pozwu z pkt 2 i 3 petitum pozwu (k. 56). W odpowiedzi na pozew pozwaniM. K. (1)iJ. K. (1)wnieśli o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przepisanych. Zdaniem pozwanych powództwo jest bezpodstawne. Co do roszczenia o zwrot kapitału kredytu pozwani podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia, którego bieg rozpoczął się z datą wypłaty kredytu. Ponadto pozwani podnieśli zarzut potrącenia dochodzonego pozwem zwrotu kapitału kredytu z wierzytelnością pozwanych. Z kolei roszczenie powoda o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału nie ma podstaw prawnych i jest nieudowodnione, a ponadto jego dochodzenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Nie zachodzą również ustawowe przesłanki do sądowej waloryzacji roszczenia o zwrot kapitału kredytu (k. 58 – 68v). Powód w piśmie z dnia 17 maja 2024 r. wskazał, że w zakresie podniesionego przez pozwanych zarzutu potrącenia, powód nie uznaje skuteczności oświadczenia o potrąceniu (k. 110 – 111). Postanowieniem z dnia 8 lipca 2024 r. sąd umorzył postępowanie w części tj. w zakresie żądań ukształtowania i zapłaty zawartych w punktach II i III pozwu (k. 113). Sąd ustalił, co następuje: 31 marca 2005 rokuJ.iM. K. (2)zawarli z(...) Bankiem (...) S.A.z siedzibą wW.umowę kredytu(...)hipoteczny nr(...)w wysokości 58.440,00 CHF. Bank wypłacił kredytobiorcom kredyt w wysokości 149.344,04 zł. Dowody : - umowa kredytu z 31.03.2005 r. (k. 25 – 27v), - zaświadczenie banku (k. 28 – 29v). M.iJ. K. (2)wnieśli przeciwko(...) Bank (...) S.A.z siedzibą wW.pozew z dnia 16 września 2021 r. o zapłatę kwoty 139.781,21 zł, powołując się na bezskuteczność części postanowień umownych dotyczących indeksacji kredytu do CHF oraz o ustalenie nieistnienia zawartej umowy kredytu. Sprawa toczyła się pod sygn. akt I C 2029/21 Sądu Okręgowego w Toruniu, który w wyroku uwzględnił żądanie główne w całości i zasądził na rzeczJ.iM. K. (1)kwotę 139.781,21 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot: 117.064,88 zł od 17 czerwca 2020 roku do dnia zapłaty i 22.716,33 zł od 27 października 2021 r. do dnia zapłaty. Powyższy wyrok uprawomocnił się 14 listopada 2023 roku. Sąd Apelacyjny w Gdańsku w sprawie o sygn. akt I ACa 223/23 oddalił apelację banku. Okoliczności bezsporne i dowody : - pozew w sprawie o sygn. akt I C 2029/21 Sądu Okręgowego w Toruniu, (k. 80 - 94), wydruk wyroku z dnia 9 listopada 2022 r/ w sprawie I C 2029/21 Sądu Okręgowego w Toruniu (k. 38), wydruk wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14 listopada 2023 r. I ACa 223/23 wraz z uzasadnieniem (k. 39 – 43). W okresie od dnia 16 maja 2005 r. do dnia 15 listopada 2023 r.M.iJ. K. (2)zapłacili na rzecz banku tytułem nieważnej umowy kwotę 206.807,47 zł. Wezwaniem do zapłaty z dnia 24 listopada 2023 r. powód wezwał pozwanych do zapłaty kwoty 149.344,04 zł w terminie 1 miesiąca od doręczenia. Pozwani odebrali wezwanie w dniu 11 grudnia 2023 r. Pismem z 1 grudnia 2023 roku pozwani wezwali bank do zapłaty kwoty 32.382,91 zł tytułem nienależnie pobranych świadczeń za okres od 16 maja 2005 r. do dnia 15 września 2009 r. oraz kwoty 35.946,10 zł w okresie od dnia 15 lipca 2021 r. do dnia 15 listopada 2023 r. w terminie 7 dni od odbioru wezwania. Bank odebrał wezwanie powodów w dniu 6 grudnia 2023 r. Dowody : - zaświadczenia o poniesionych kosztach kredytu (k. 28 – 29v, 74 – 78v), - wezwanie do zapłaty z dnia 24 listopada 2023 r. (k. 30 - 31), śledzenie przesyłki (k. 32 – 33), - wezwanie do zapłaty z dnia 1 grudnia 2023 r. (k. 96 – 96v), śledzenie przesyłki (k. 100 – 101). Pismem z 21 grudnia 2023 rokuM. K. (1)iJ. K. (1)złożyli(...) Bankowi (...) S.A.oświadczenie o potrąceniu wierzytelności banku z tytułu wypłaconego kapitału kredytu w kwocie 149.344,09 zł z przysługującą im wierzytelnością wobec banku w łącznej wysokości 68.329,01 zł, na którą składały się kwoty: - świadczenia na podstawie nieważnej umowy kredytu w okresie od 16.05.2006 r. do 15.09.2009 r. (kwota 32.382,91 zł), - świadczenia na podstawie nieważnej umowy kredytu w okresie od 15 lipca 2021 r. do 15 listopada 2023 r. (kwota 35.946,10 zł). Powód odebrał powyższe oświadczenie 28 grudnia 2023 roku. Dowody : - oświadczenie o potrąceniu z 21.12.2023 r. z potwierdzeniem nadania oraz potwierdzeniem odbioru (k. 103 - 106). W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty z dnia 1 grudnia 2023 r. powód wskazał, że kwota w wysokości 68.329,01 zł została wypłacona w dniu 22 grudnia 2023 r. na rachunek wskazany w wezwaniu. W dniu 21 grudnia 2023 r. powód odnotował wpłatę pozwanych w wysokości 81.015,08 zł. Dowód : - pismo powoda z dnia 22 grudnia 2023 r. (k. 102) Sąd zważył, co następuje: W pierwszej kolejności odnieść należało się do wniosku powoda o zawieszenie niniejszego postępowania. Sąd oddalił wniosek pozwanego o zawieszenie postępowania na podstawieart. 177 § 1 pkt 1 k.p.c.ze względu na rozważanie przez powodowy bank wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w sprawie o sygn. akt I ACa 223/23. Wyrok w sprawie z powództwaM.iJ. K. (1)jest prawomocny. Bez względu na to, jaki wyrok Sądu Najwyższego zapadnie, nie będzie miał on wpływu na niniejszą sprawę. Uwzględnienie skargi kasacyjnej banku skutkowałoby tym, że umowa kredytu byłaby ważna, a pozwanym nie należałby się zwrot jakichkolwiek świadczeń od banku. Natomiast roszczenia banku dochodzone w niniejszym procesie wynikają z nieważności umowy i nie przysługiwałyby bankowi w przypadku uznania umowy za ważną. Przedstawiony powyżej stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów wymienionych w poprzedniej części uzasadnienia oraz na podstawie przesłuchania pozwanychM.iJ. K. (1). Dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych nie były kwestionowane przez strony i stanowiły wiarygodne środki dowodowe. Pozostałe dokumenty nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Przesłuchanie pozwanych dotyczyło okoliczności bezspornych między stronami i zasługiwało na walor wiarygodności. Ustalony przez sąd stan faktyczny można było uznać za bezsporny. Przechodząc do roszczeń zgłoszonych przez stronę powodową, w przypadku ustalenia nieważności umowy kredytu za bezsporny uznać należy obowiązek zwrotu przez kredytobiorców kapitału udzielonego przez bank kredytu. Sąd nie podzielił podniesionego przez pozwanych zarzutu przedawnienia roszczenia o zwrot kapitału kredytu. W przypadku nieważnych umów kredytowych z udziałem konsumentów to od kredytobiorców zależy, czy będą domagać się ustalenia nieważności całej umowy, czy też utrzymania jej i dalszego obowiązywania z zachowaniem klauzul abuzywnych (tak wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 października 2019 roku w sprawie C-260/18,K. D.iJ. D.przeciwko RaiffeisenBank (...), pkt 62 i 68, SIP Legalis). Wobec powyższego roszczenie banku o zwrot kapitału kredytu nie może stać się wymagalne, dopóki kredytobiorca nie oświadczy wyraźnie, że jego wolą jest ustalenie nieważności umowy. Do tego czasu bank nie może domagać się od kredytobiorcy zwrotu jakichkolwiek świadczeń uiszczonych w wykonaniu umowy. Z tego powodu roszczenie banku o zwrot kapitału kredytu nie mogło stać się wymagalne z dniem wypłaty kapitału kredytu przez bank. W przypadku zawartej między powodem a pozwanymi umowy kredytu 31 marca 2005 roku kredytobiorcy po raz pierwszy wyrazili swoją wolę ustalenia nieważności całej umowy kredytu w piśmie procesowym z 16 września 2021 roku w sprawie toczącej się z ich powództwa (k. 80 – 93v). Dopiero wraz z doręczeniem odpisu pozwu bank mógł domagać się od pozwanych zwrotu kwoty udzielonego kredytu (art. 455 k.c.w zw. zart. 120 § 1 k.c.). Skoro pozew został wniesiony do sądu w 2021 roku, nie upłynął trzyletni termin przedawnienia roszczenia banku. Pomimo to roszczenie powoda o zwrot kapitału kredytu było bezzasadne. Nie ulega wątpliwości, że pozwanym przysługiwało roszczenie o zwrot wszystkich świadczeń uiszczonych na rzecz banku w wykonaniu nieważnej umowy. W ocenie sądu wierzytelność banku wobec pozwanych o zwrot kapitału kredytu została skutecznie potrącona z wierzytelnością pozwanych wobec banku oświadczeniem z dnia 21 grudnia 2023 roku (k. 103 - 104). Obie wierzytelności były w tej dacie wymagalne i mogły być dochodzone przed sądem. Zarówno powód, jak i pozwani wcześniej wezwali się wzajemnie do zwrotu świadczeń dokonanych na podstawie nieważnej umowy. Spełnione zostały więc wszystkie ustawowe przesłanki skutecznego potrącenia wierzytelności (art. 498 § 1 k.c.iart. 499 k.c.). W związku z dokonanym potrąceniem wierzytelność powodowego banku o zwrot kwoty 149.344,09 zł tytułem udostępnionego kapitału kredytu uległa umorzeniu do wysokości 81.015,08 zł (art. 498 § 2 k.c.). Pozwani ww. kwotę uiścili na rzecz powoda, a ich wpłata została zaksięgowana w dniu 21 grudnia 2023 r. (k. 102). Mając na uwadze powyższe, wierzytelność powoda o zwrot wypłaconego kapitału została umorzona w całości. Wobec powyższych uwag, na podstawieart. 405 k.c.w zw. zart. 410 § 1 k.c.rozumianych a contrario, sąd oddalił powództwo w całości, o czym orzekł w punkcie I. sentencji wyroku. O kosztach procesu w punkcie II. wyroku sąd orzekł na zasadzieart. 98 k.p.c.w zw. zart. 99 k.p.c.Pozwani wygrali niniejszą sprawę w całości, w związku z czym należał się im zwrot wszystkich poniesionych kosztów procesu, na które składały się wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem w 5400 zł i opłaty skarbowe od pełnomocnictw w kwocie 34 zł. ZARZĄDZENIE 1 odnotować sporządzenie projektu uzasadnienia przez asystentkę sędziego Darię Niewiadomską i akceptację przez sędziego; 2 odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron; 3 przedłożyć z wpływem lub za 3 tygodnie wraz z potwierdzeniami odbioru. T., 23.12.2024 r.

15/102500/0000503/C

Sąd Okręgowy w Toruniu

I Wydział Cywilny

152525000002003_IV_Ca_000659_2024_Uz_2024-12-24_001

IV Ca 659/24

2024-12-24 01:00:00.0 CET

2025-01-03 20:30:05.0 CET

2025-01-16 23:56:20.0 CET

15252500

2003

SENTENCE, REASON

Sygn. akt IV Ca 659/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 4 grudnia .2024 r. Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia Renata Wanecka Protokolant Anna Wróblewska po rozpoznaniu na rozprawie 4 grudnia 2024 r. w P. sprawy z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ż. przeciwko M. B. o zapłatę na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Żyrardowie z 9 kwietnia 2024 r. sygn. akt I C 845/21 1 oddala apelację; 2 zasądza od

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Katarzyna Gątarek" xPublisher="gatarek.k" xEditorFullName="Katarzyna Gątarek" xEditor="gatarek.k" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="14" xFlag="published" xVolType="15/252500/0002003/Ca" xYear="2024" xVolNmbr="000659" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left">Sygn. akt IV Ca 659/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right">4 grudnia .2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny Odwoławczy</xText> <xText xALIGNx="left">w składzie następującym:</xText> <xText xALIGNx="left">Przewodnicząca Sędzia Renata Wanecka</xText> <xText xALIGNx="left">Protokolant Anna Wróblewska</xText> <xText xALIGNx="left">po rozpoznaniu na rozprawie 4 grudnia 2024 r. w <xAnon>P.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="left">sprawy z powództwa <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon> w <xAnon>Ż.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="left">przeciwko <xAnon>M. B.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="left">o zapłatę</xText> <xText xALIGNx="left">na skutek apelacji pozwanego</xText> <xText xALIGNx="left">od wyroku Sądu Rejonowego w Żyrardowie z 9 kwietnia 2024 r.</xText> <xText xALIGNx="left">sygn. akt I C 845/21</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>oddala apelację;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądza od <xAnon>M. B.</xAnon> na rzecz <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon> w <xAnon>Ż.</xAnon> kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za II instancję.</xText> </xUnit> <xText>Sygn. akt IV Ca 659/24</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Wyrokiem z 9 kwietnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Żyrardowie zasądził od <xAnon>M. B.</xAnon> na rzecz <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon> kwotę 2.261,07 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 7 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty (punkt I); oddalił powództwo w pozostałym zakresie (punkt II); zasądził od <xAnon>M. B.</xAnon> na rzecz <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon> tytułem zwrotu kosztów procesu 2.617 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (punkt III) oraz nakazał pobrać od <xAnon>M. B.</xAnon> na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Żyrardowie kwotę 1.408,29 zł tytułem tymczasowo pokrytych wydatków (punkt IV).</xText> <xText><xUx>Powyższe rozstrzygnięcie zostało oparte na następujących ustaleniach faktycznych:</xUx></xText> <xText><xAnon>M. B.</xAnon> przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do <xAnon>lokalu mieszkalnego numer (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>Ż.</xAnon> o powierzchni 47,20 m<xSUPx>2</xSUPx>, w związku z nabyciem przez niego spadku po <xAnon>K. B.</xAnon>, której przysługiwało prawo do tego lokalu.</xText> <xText>Funkcjonowanie <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon> reguluje statut <xAnon> (...)</xAnon>. Zgodnie z § 16, członek spółdzielni zobowiązany jest przestrzegać postanowień statutu, regulaminów oraz uchwał organów, uiszczać terminowo z góry do 10. dnia miesiąca opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokal, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, prowadzeniem działalności społeczno - wychowawczej i kulturalnej przez spółdzielnię, uczestniczyć w pokrywaniu strat spółdzielni do wysokości udziałów, zawiadamiać spółdzielnię o zmianie danych zawartych w deklaracji członkowskiej oraz zmianie danych adresowych.</xText> <xText>Zgodnie z § 41 do zadań rady nadzorczej należy uchwalanie regulaminu rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalanie opłat za używanie lokali, ustalanie opłat obowiązujących członków, uchwalanie regulaminu rozliczania centralnego ogrzewania, uchwalanie regulaminu rozliczania wody ciepłej i zimnej oraz odprowadzania ścieków.</xText> <xText>Zgodnie z § 141, członkowie spółdzielni, którym przysługują prawa do lokali, wnoszą opłaty na pokrycie kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości w częściach przypadających na lokale, eksploatacji i utrzymania nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, a także na pokrywanie kosztów działalności społecznej i kulturalnej spółdzielni. Od niewpłaconych w terminie należności, spółdzielnia pobiera odsetki ustawowe za opóźnienie.</xText> <xText>Zgodnie z § 142 statutu, wysokość opłat ustala się na podstawie planu kosztów zarządzania nieruchomościami, regulaminu rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali w <xAnon> (...)</xAnon>, innych regulaminów.</xText> <xText>Zgodnie z § 144, opłaty wnosi się do 10. dnia miesiąca.</xText> <xText>W statucie wskazano, że metodologię rozliczeń określa Regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi.</xText> <xText>W <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon> obowiązuje regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali w <xAnon> (...)</xAnon>. Rozliczenie kosztów dokonuje się w okresach rocznych. W przypadku wystąpienia w ciągu roku istotnej zmiany wysokości kosztów, możliwie jest dokonanie korekty. Podstawą ustalania ilości osób w lokalu jest deklaracja.</xText> <xText>Poniesione koszty z tytułu podatku od nieruchomości ponoszone są do każdego lokalu proporcjonalnie do jego powierzchni użytkowej.</xText> <xText>Koszty ubezpieczenia ustala się na podstawie zawartych polis ubezpieczeniowych.</xText> <xText>Koszty energii elektrycznej ustala się na podstawie zużycia proporcjonalnie do powierzchni lokalu lub poprzez podział na ilość lokali w nieruchomości.</xText> <xText>Koszty nierozliczonej wody ustala się na podstawie różnicy między wskazaniami wodomierza głównego, a sumą zużycia w lokalach wynikających ze wskazań indywidualnych wodomierzy.</xText> <xText>Koszty utrzymania czystości, terenów zielonych, usług kominiarskich, dezynfekcji i dezynsekcji, badania ochrony przeciwpożarowej, usług transportowych, małej architektury, infrastruktury towarzyszącej, konserwacji, zarządzania i administrowania nieruchomościami rozlicza się proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokali.</xText> <xText>Koszty konserwacji instalacji gazowej naliczane są dla każdego lokalu wyposażonego w instalację gazową.</xText> <xText>Koszty eksploatacji i konserwacji dźwigów ustala się proporcjonalnie do ilości osób zamieszkujących w lokalu.</xText> <xText>Ustalanie i rozliczanie kosztów wywozu nieczystości odbywa się zgodnie z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19961320622" xTitle="Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach" xAddress="Dz. U. z 1996 r. Nr 132, poz. 622">ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach</xLexLink>, regulaminem utrzymania czystości i porządku na terminie miasta <xAnon>Ż.</xAnon>, uchwałą rady miasta, zatwierdzającą opłaty za wywóz nieczystości stałych, deklaracjami składanymi przez mieszkańców.</xText> <xText>Spłaty kredytów rozlicza się proporcjonalnie do powierzchni lokali.</xText> <xText>Koszty dostawy zimnej wody i odbioru ścieków określa odrębny regulamin.</xText> <xText>Dostawy energii cieplnej dla CO i podgrzania wody określają odrębne regulaminy.</xText> <xText>Odpisy na fundusz remontowy określa odrębny regulamin.</xText> <xText>Określone na podstawie regulaminu koszty stanowią podstawę wymiaru opłat lokalowych, ponoszonych przez użytkowników. Wysokość opłat ustala rada nadzorcza na podstawie planu kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi.</xText> <xText>Zgodnie z § 20 regulaminu, rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali, wysokość opłat lokalowych ustala uchwałą rada nadzorcza na podstawie planu kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi, przewidzianymi do postawienia w danym roku dla każdej nieruchomości.</xText> <xText>Opłata za lokal z tytułu przeglądu i konserwacji instalacji gazowej wynosi 2,50 złotych za lokal oraz 4,50 złotych za lokal z tytułu remontu instalacji gazowej.</xText> <xText>Od 1 września 2015 roku opłata miesięczna z tytułu selektywnej zbiórki odpadów wynosiła 11 złotych za osobę oraz 21 złotych za osobę w przypadku nieselektywnej zbiórki odpadów.</xText> <xText>Opłata na działalność społeczno - wychowawczą i kulturalną wynosiła 0,25 złotych za m<xSUPx>2</xSUPx>.</xText> <xText>Od 1 lipca 2017 roku wysokość opłaty na fundusz remontowy wynosiła 0,79 złotych/m<xSUPx>2</xSUPx> dla budynków z kredytem na termomodernizację i 1.01 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> dla budynków bez kredytu dla <xAnon>A.</xAnon> Wschód oraz odpowiednio 1,08 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> i 1,30 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> dla <xAnon>A.</xAnon> Zachód. Opłata z tytułu konserwacji wynosiła 0,32 zł/m<xSUPx>2</xSUPx>.</xText> <xText>Od 1 lipca 2017 roku pozycja podatek od nieruchomości wynosiła 0,73 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> od budynków mieszkalnych i ich części, zaś od 1 stycznia 2020 roku 0,79 zł/m<xSUPx>2</xSUPx>.</xText> <xText>W 2019 roku podatek od lokalu wynosił 34,36 złotych, zaś od gruntu 21,69 złotych rocznie. Miesięcznie suma podatków wynosiła 4,68 złotych. Opłata przekształceniowa wynosiła 6,48 złotych miesięcznie.</xText> <xText>Stawka z tytułu wieczystego użytkowania wieczystego gruntu wynosiła 5.494,09 złotych.</xText> <xText>Opłata za wymianę wodomierzy wynosiła 2 złote za sztukę.</xText> <xText>Od 26 stycznia 2018 roku opłaty na fundusz nieruchomości budynkowych + fundusz gazowy wynosiła 1,20 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> + 4,50 zł/lokal, a dla budynków docieplonych odpowiednio 0,98 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> + 4,50 złotych/lokal na <xAnon>A.</xAnon> Wschód oraz Zachód, zaś opłata na fundusz nieruchomości wspólnych, stanowiących mienie spółdzielni 0,23 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> na <xAnon>A.</xAnon> Wschód oraz <xAnon>A.</xAnon> Zachód.</xText> <xText>Zaliczka na poczet centralnego ogrzewania wynosiła od 2,10 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> do 7,35 zł/m<xSUPx>2</xSUPx>.</xText> <xText>Od 1 stycznia 2019 roku stawka opłat kosztów stałych CO oraz <xAnon> (...)</xAnon> wynosiła 1,19 złotych za m<xSUPx>2</xSUPx>.</xText> <xText>Uchwałą z 28 lutego 2019 roku uchwalono plan gospodarczy na 2019 rok.</xText> <xText>Stawki eksploatacyjne od 1 lipca 2018 roku dla członków wynosiła 1,89 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> powierzchni i 2,27 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> dla osób, nie będących członkami spółdzielni, zaś od 1 lipca 2019 roku odpowiednio 2,00 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> i 2,40 zł/m<xSUPx>2</xSUPx>.</xText> <xText>Od 1 lipca 2019 roku stawka za energię elektryczną wynosiła 0,06 zł/m<xSUPx>2</xSUPx>.</xText> <xText>Od 1 maja 2019 roku stawka za selektywną zbiórkę odpadów wynosiła 25 zł za osobę, zaś za nieselektywną 50 złotych za osobę. Od 1 lipca 2019 roku opłaty wynosiły odpowiednio 22 zł i 44 zł za osobę.</xText> <xText>W sezonie grzewczym 2019/2020 zaliczka indywidualna na poczet CO wynosiła pomiędzy 2,10 a 7,35 zł/m<xSUPx>3</xSUPx>.</xText> <xText>Od 1 września 2019 roku stawka za CO wynosiła 1,29 zł/m<xSUPx>2</xSUPx> (wcześniej 1,19 zł/m<xSUPx>2</xSUPx>).</xText> <xText>W skład opłat za korzystanie z lokalu wchodziły opłaty: eksploatacja, koszty mienia, konserwacja, fundusz remontowy nieruchomości, podatek od nieruchomości, opłata przekształceniowa, konserwacja gazowa, remont instalacji gazowej, koszty stałe CO, CO - zaliczka indywidualna, śmieci, wodomierze, fundusz wychowawczy, energia części administracyjnych.</xText> <xText>Opłaty od kwietnia do listopada 2019 roku wynosiła kolejno w poszczególnych miesiącach:</xText> <xEnum> <xBullet>–</xBullet> <xEnumElem> <xText>z tytułu eksploatacji: 89,21 zł; 89,21 zł; 89,21 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; 94,40 zł;</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>koszty mienia – w każdym miesiącu 10,86 złotych,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>konserwacja – 15,10 złotych w każdym miesiącu,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>fundusz remontowy nieruchomości – 56,64 złotych w każdym miesiącu,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>koszty stałe po 56,17 złotych miesięcznie w miesiącach od kwietnia do sierpnia oraz po 60,89 złotych miesięcznie od września do listopada,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>podatek od nieruchomości – w każdym miesiącu po 4,48 złotych,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>opłata przekształceniowa – w każdym miesiącu po 6,48 złotych,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>opłata na remont instancji gazowej – w każdym miesiącu po 4,50 złotych,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>opłata za wywóz śmieci – w kwietniu 11 złotych, w maju i czerwcu po 25 złotych miesięcznie, po 22 złotych od lipca do listopada,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>zaliczka indywidualna za CO po 99,12 złotych miesięcznie w kwietniu, październiku i listopadzie,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>opłata na fundusz wychowawczy po 11,80 złotych miesięcznie w każdym miesiącu,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>opłata za energię administracyjną po 2,83 złotych miesięcznie w każdym miesiącu,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>opłata za wodomierze po 2 złote miesięcznie w każdym miesiącu,</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>opłata za konserwację gazową po 2,50 złotych miesięcznie w każdym miesiącu.</xText> </xEnumElem> </xEnum> <xText>Łączna wysokość należnych opłat wynosiła: w kwietniu 372,89 zł, w maju 287,77 zł, w czerwcu 262,77 zł, w lipcu i sierpniu po 267,96 zł, we wrześniu 272,68 zł, w październiku i listopadzie po 371,80 zł.</xText> <xText>Łączna wysokość opłat należnych na rzez <xAnon> (...)</xAnon> za okres kwiecień – listopad 2019, związanych z <xAnon>lokalem numer (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> wynosiła 2.475,63 złotych.</xText> <xText><xUx>Dokonując oceny prawnej, Sąd I instancji</xUx> uznał, że powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.</xText> <xText>Powód domagał się od <xAnon>M. B.</xAnon> zapłaty z tytułu opłat eksploatacyjnych za okres od kwietnia do listopada 2019 r. w związku z przysługującym mu spółdzielczym własnościowym prawem do <xAnon>lokalu numer (...)</xAnon> w budynku przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>Ż.</xAnon>.</xText> <xText>W pierwszej kolejności Sąd powołał treść art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zgodnie z którym członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Następnie Sąd wskazał, że stosownie do ust. 1<xSUPx>1</xSUPx> tego przepisu, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5. Członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali, niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią (ust. 5).</xText> <xText>Następnie Sąd Rejonowy wyjaśnił, że kategoria opłat eksploatacyjnych, definiowana w art. 4 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, oznacza całokształt płatności związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokali członkowskich, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni. Wskazał, że w powyższym zbiorze mieszczą się więc nie tylko opłaty <xIx>stricte</xIx> mieszkaniowe, ale również wszelkie należności wynikające z prawnego lub pozaprawnego posiadania nieruchomości wspólnej, w tym gruntu, na którym posadowiono budynek z lokalami spółdzielczymi. Na poparcie swej argumentacji Sąd Rejonowy powołał wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 21 stycznia2016 r., wydany w sprawie I ACa 828/15, LEX nr 1979386.</xText> <xText>Sąd Rejonowy podkreślił również, że wyżej omawiane opłaty wnosi się bez uprzedniego wezwania co miesiąc z góry do 10. dnia miesiąca. Statut spółdzielni może określić inny termin wnoszenia opłat, nie wcześniejszy jednak niż ustawowy (art. 4 ust. 6<xSUPx>2</xSUPx> ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych). Wskazał, że o zmianie wysokości opłat, spółdzielnia jest obowiązana zawiadomić osoby, o których mowa w ust. 1-2 i 4, co najmniej na 3 miesiące naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego. Zmiana wysokości opłat wymaga uzasadnienia na piśmie. W przypadku zmiany wysokości opłat na pokrycie kosztów niezależnych od spółdzielni, w szczególności energii, gazu, wody oraz odbioru ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych, spółdzielnia jest obowiązana zawiadomić osoby, o których mowa w ust. 1-2 i 4, co najmniej na 14 dni przed upływem terminu do wnoszenia opłat, ale nie później niż ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego ten termin. Członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właściciele niebędący członkami spółdzielni mogą kwestionować zasadność zmiany wysokości opłat bezpośrednio na drodze sądowej (ust. 7 - 8 przywołanego przepisu).</xText> <xText>Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, Sąd Rejonowy wskazał, że pozwanemu przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w zasobach <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon> w związku z nabyciem spadku po <xAnon>K. B.</xAnon>. W treści statutu spółdzielni określone zostały opłaty, do których uiszczania zobowiązane są podmioty, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali. Zgodnie z § 141 statutu, członkowie spółdzielni, którym przysługują prawa do lokali, wnoszą opłaty na pokrycie kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości w częściach przypadających na lokale, eksploatacji i utrzymania nieruchomości, stanowiących mienie spółdzielni, a także na pokrywanie kosztów działalności społecznej i kulturalnej spółdzielni.</xText> <xText>W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wskazywał, że nie jest zobowiązany do ponoszenia jakichkolwiek opłat na rzecz powódki, zważywszy na okoliczność, że nie zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu w okresie objętym żądaniem pozwu. Wskazany zarzut nie zasługiwał zdaniem Sądu Rejonowego na uwzględnienie. Sąd podniósł, że obowiązek uiszczania opłat na rzecz spółdzielni jest niezależny od tego, czy podmiot uprawniony ze spółdzielczego prawa do lokalu korzysta z niego i w nim zamieszkuje, albowiem obowiązek wnoszenia opłat powstaje z faktu przysługiwania prawa do lokalu.</xText> <xText>Sąd Rejonowy zważył nadto, że bezzasadne były zarzuty pozwanego w zakresie kwestionowania wysokości opłat, określonych przez organy spółdzielni. Wskazał, że możliwe jest formułowanie żądania przez osobę mającą interes prawny ustalenia nieważności uchwały rady nadzorczej spółdzielni. Wyjaśnił, że ustawodawca przewidział dla ochrony członków spółdzielni (jak i osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właścicieli niebędących członkami spółdzielni), roszczenie o uznanie, że zmiana wysokości opłat eksploatacyjnych jest niezasadna (art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych), które dostatecznie zabezpiecza ich usprawiedliwiony interes prawny. W ramach takiego procesu sąd może uznać za nieważne lub nieistniejące (jako przesłankę swego orzeczenia w sprawie) uchwały sprzeczne z ustawą lub statutem, także rady nadzorczej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 23 października 2015 r. w sprawie I ACa 481/15, LEX nr 2568451).</xText> <xText>Sąd Rejonowy powołał treść art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zgodnie z którym członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właściciele niebędący członkami spółdzielni, mogą kwestionować zasadność zmiany wysokości opłat bezpośrednio na drodze sądowej. Powództwo właściwe do sądu, o którym mowa w art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, przybierze postać żądania ustalenia, że wypowiedzenie dotychczasowej wysokości opłat w całości lub w części, jest niezasadne. Żądanie to może opierać się na zarzucie niezgodności z prawem, postanowieniami statutu, dobrymi obyczajami (por. <xLexLink xArt="art. 42" xIsapId="WDU19820300210" xTitle="Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze" xAddress="Dz. U. z 1982 r. Nr 30, poz. 210">art. 42 prawa spółdzielczego</xLexLink>) lub braku faktycznych podstaw uzasadniających zmianę opłat (por. R. Dziczek [w:] Spółdzielnie mieszkaniowe. Komentarz. Wzory pozwów i wniosków sądowych, wyd. VIII, Warszawa 2018, art. 4, art. 5.).</xText> <xText>W ocenie Sądu Rejonowego, z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy nie wynika, aby pozwany skutecznie zakwestionował uchwały organów spółdzielni w odrębnych postepowaniach sądowych. Wobec powyższego, Sąd uznał, że w niniejszym postępowaniu nie był uprawniony do uchylenia bądź stwierdzenia nieważności uchwał organów spółdzielni określających wskazane opłaty.</xText> <xText>Zdaniem Sądu pozwany bezzasadnie wskazywał, że powódka nie udowodniła zasadności powództwa co do wysokości. W piśmie procesowym wniesionym w reakcji na sprzeciw od nakazu zapłaty, strona powodowa wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłej ds. księgowości celem zweryfikowania prawidłowości wyliczenia należności dochodzonej pozwem. Sąd wskazał, że z poczynionych ustaleń, w oparciu o opinię biegłej wynika, że wysokość należnych opłat wynosiła: w kwietniu 372,89 zł, w maju 287,77 zł, w czerwcu 262,77 zł, w lipcu i sierpniu po 267,96 zł, w 272,68 zł, w październiku i listopadzie po 371,80 zł.</xText> <xText>Łączna wysokość opłat należnych na rzez <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon> za okres kwiecień – listopad 2019 roku, związanych z <xAnon>lokalem nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>, wynosiła 2.475,63 zł. Powódka domagała się od pozwanego opłat za wskazany okres w kwocie 2.414,14 zł, a zatem w kwocie niższej od ustalonej przez biegłą.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20010040027" xTitle="Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27">ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych</xLexLink>, statut spółdzielni stanowi podstawę rozliczeń kwot należnych od osób, którym przysługują prawa do lokali. W statucie wskazano, że metodologię rozliczeń określa Regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Zgodnie z § 20 regulaminu, rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali, wysokość opłat lokalowych ustala uchwałą rada nadzorcza na podstawie planu kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi przewidzianymi do postawienia w danym roku dla każdej nieruchomości. Przywołana regulacja przewiduje ustalanie wysokości opłat za okres bieżący w charakterze zaliczkowym.</xText> <xText>Pozwany wskazywał również, że nie otrzymał od powoda zawiadomień o wysokości opłat za poszczególne okresy dochodzone pozwem. Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20010040027" xTitle="Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27">ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych</xLexLink> oraz statutem, pozwany zobowiązany był do uiszczania opłat na rzecz spółdzielni do 10. dnia każdego miesiąca. Sąd, mając na względzie <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 kc</xLexLink>, stosownie do którego ciężar wykazania zawiadomienia pozwanego o wysokości opłat obciążał powoda, przyjął, że nie sprostał on obowiązkowi w powyższym zakresie. Sąd uznał zatem, że pozwany uzyskał informację o wysokości opłat z chwilą otrzymania odpisu pozwu z załącznikami, co nastąpiło 6 grudnia 2021 r. W zestawieniu (k. 8) wskazane zostały wysokości opłat za poszczególne miesiące. Od dnia następnego pozwany opóźniał się ze spełnieniem świadczenia, skutkiem czego powódka uprawniona była do dochodzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od nieuiszczonych opłat.</xText> <xText>Sąd Rejonowy wskazał dodatkowo, że <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20010040027" xTitle="Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27">ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych</xLexLink> wymaga uzasadnienia zmiany wysokości opłat, jednak ustawodawca nie określił sankcji za naruszenie obowiązku uzasadnienia zmiany wysokości opłat. W ocenie Sądu brak jest podstaw do uznania, aby naruszenie obowiązku uzasadnienia zmiany wysokości opłat skutkowało nieważnością, bądź bezskutecznością dokonanej zmiany.</xText> <xText>Powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 153,07 zł tytułem skapitalizowanych odsetek. W tym zakresie powództwo nie zasługiwało zdaniem Sądu Rejonowego na uwzględnienie, z uwagi na wskazaną wyżej okoliczność braku wykazania wcześniejszego zawiadomienia pozwanego o wysokości opłat.</xText> <xText>O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 zd. 2 kpc</xLexLink>, biorąc pod uwagę, że powództwo okazało się zasadne w zakresie 94% i obciążył kosztami w całości pozwanego.</xText> <xText>Mając na względzie, że w toku postępowania Sąd wypłacił wynagrodzenie na rzecz biegłej do kwoty 1.408,29 zł tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa, Sąd nakazał pobrać tę kwotę od pozwanego.</xText> <xText>Apelację od wyroku złożył pozwany, zaskarżając go w części, tj. w zakresie punktu I, III i IV oraz zarzucił:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy:</xText> </xUnit> <xText>- <xLexLink xArt="art. 205(3);art. 205(3) § 1;art. 205(3) § 2;art. 205(3) § 5" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 205<xSUPx>3</xSUPx> § 1, 2 i 5 kpc</xLexLink> poprzez przyjęcie pisma powoda datowanego na 31 stycznia 2023 r (data prezentaty 31 marca 2023 r.), które winno zostać zwrócone, jako złożone bez zarządzenia, a wszelkie twierdzenia i dowody zgłoszone w nim zawarte, winny podlegać pominięciu, gdyż powód złożył wniosek dowodowy, wskazując, że było to konieczne ze względu na sugestie biegłej w opinii, jednakże, powód nie może w dowolnym czasie przedkładać nowych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, skoro był już do tego zobowiązany i na nim spoczywa ciężar dowodu już od chwili wniesienia pozwu (a nadto na karcie 27 znajdowało się zobowiązanie do złożenia wszelkich twierdzeń i dowodów pod rygorem ich pominięcia), co więcej powód przedkłada dokument z okresu, który nie jest objęty pozwem (powód dochodzi zapłaty za okres od kwietnia do listopada 2019r., a przedkłada np. uchwalę nr XIX/ 158/ 19, która miała wejść w życie od 1 stycznia 2020 r.), i tak, wobec złożenia pisma bez zarządzenia, po zakreślonym przez Sąd terminie, dowody są spóźnione i nie mogą stanowić dowodu w sprawie i dokumenty winny zostać pominięte,</xText> <xText>- <xLexLink xArt="art. 505(7);art. 505(7) § 1;art. 505(7) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 505<xSUPx>7</xSUPx> § l i 2 kpc</xLexLink> poprzez dopuszczenie opinii biegłego bez rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, gdyż opinii biegłego nie zasięga się w postępowaniu uproszczonym, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, a Sąd dopuścił dowód z opinii w sytuacji, kiedy przewidywany koszt opinii mógł przekroczyć wartość przedmiotu sporu, a nadto poprzez dopuszczenie uzupełniającej opinii postanowieniem z 20 kwietnia 2023 r. (k. 215) z zastrzeżeniem, by biegła uwzględniła dokumenty złożone przez powoda wraz z pismem z 31 stycznia 2023 r. (data prezentaty 31 marca 2023r.), które winny być pominięte wobec uchybienia <xLexLink xArt="art. 205(3);art. 205(3) § 1;art. 205(3) § 2;art. 205(3) § 5" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 205<xSUPx>3</xSUPx> § 1 i 2 i 5 kpc</xLexLink>.;</xText> <xText>- <xLexLink xArt="art. 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 3 kpc</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 232" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 kpc</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 kc</xLexLink> poprzez nieustalenie, istotnego dla rozstrzygnięcia faktu, że powód nie przedstawił dokumentów źródłowych, pozwalających na kontrolę prawidłowości oszacowania wielkości kosztów eksploatacji tj. takich, które w sposób obiektywny pozwalałyby na stwierdzenie wysokości kosztów poniesionych na utrzymanie nieruchomości, np. rachunków, faktur, pokwitowań wypłat, lecz przedstawił wyłącznie własne wytworzone dokumenty, a następnie treści uchwał spółdzielni, bez wykazania faktycznych kosztów, za które pozwany winien być rozliczany, a także poprzez przejęcie przez Sąd orzekający inicjatywy dowodowej, która winna zostać podjęta przez powoda oraz poprzez nieuprawnione zastępowanie powoda w wykazaniu ciężaru dowodu, w sytuacji gdy to powód winien przedłożyć, jakie są podstawy naliczeń, uzasadniających żądanie pozwu (i to już w pozwie), a to Sąd zobowiązuje powoda do składania dokumentów bez zakreślenia terminu (k. 271), zarządza wpłaty zaliczek na poczet opinii biegłego w postępowaniu uproszczonym, dopuszcza w takim postępowaniu dowód z opinii biegłego bez uzasadnienia, dopuszcza dowody z dokumentów, złożone bez zarządzenia i bez przedstawienia przez powoda, że nie mógł ich złożyć uprzednio;</xText> <xText>- <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 kpc</xLexLink>, co doprowadziło do dokonania błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przekroczenie przez Sąd Rejonowy swobodnej oceny dowodów, brak wszechstronnej i dokładnej oceny zebranych w sprawie dowodów oraz wyprowadzenie niepoprawnych logicznie i sprzecznych z zasadami doświadczenia życiowego wniosków ze zgromadzonych w sprawie dowodów skutkujących błędem w ustaleniach faktycznych co do tego, że pozwany był wzywany do zapłaty i był informowany o zmianach wysokości opłat, podczas gdy pozwany, jako właściciel lokalu, niebędący członkiem spółdzielni, winien otrzymywać zawiadomienia z wyliczeniami i uzasadnieniem ich zmiany, by móc skorzystać z procedury przewidzianej w art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, czego powód nie czynił, a nadto, powód, znający aktualny adres zamieszkania pozwanego, nie wzywał go do zapłaty, a w pozwie jest wymieniony jako dowód z dokumentu „wezwanie do zapłaty”, którego faktycznie brak;</xText> <xText>- <xLexLink xArt="art. 205(3);art. 205(3) § 1;art. 205(3) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 205<xSUPx>3 </xSUPx>§ 1 i 2 kpc</xLexLink> poprzez zobowiązanie powoda do złożenia pisma zawierającego ogół twierdzeń, zarzutów i dowodów pod rygorem pominięcia, bez oznaczenia terminu do jego złożenia (k.27);</xText> <xText>- <xLexLink xArt="art. 232" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 kpc</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 245" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 245 kpc</xLexLink> poprzez ustalenie stanu faktycznego (jak również oparcie się na ich bazie przy sporządzaniu opinii biegłej) w zakresie ustalenia wysokości roszczenia powoda na podstawie przedłożonych dokumentów w postaci wydruków komputerowych powoda, uznając iż są one w pełni wiarygodne i stanowią podstawę ustalenia wysokości roszczenia powoda, podczas gdy materiały te były dokumentami prywatnymi, a brak jest jakichkolwiek innych dowodów potwierdzających i ustalających właściwą kwotę roszczenia, co bezzasadnie doprowadziło do błędnego przyjęcia, iż strona powodowa udowodniła swoje roszczenie co do wysokości, podczas gdy nie wykazała za pomocą dowodów precyzyjnie należnej kwoty;</xText> <xText>- <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 2;art. 235(2) § 2 pkt. 2;art. 235(2) § 2 pkt. 5" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>2</xSUPx> § 2 pkt 2 i 5 kpc</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286;art. 299" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 286 i 299 kpc</xLexLink> poprzez pominięcie dowodu z przesłuchania biegłej oraz z przesłuchania stron, w sytuacji gdy pozostały niewyjaśnione fakty, mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym m.in. konieczność wyjaśnienia przez biegłą niejasności w treści opinii, którą kwestionował pozwany, a biegła nie odniosła się do nich w całości nawet w opinii uzupełniającej oraz konieczność przesłuchania przedstawiciela powoda celem wykazania, że powód dla nie będącego członkiem Spółdzielni pozwanego, nie udostępnia danych faktycznego zużycia, podstaw rozliczeń, oczekując nieuzasadnionej zapłaty, nie wykazując rzeczywistych kosztów związanych z jego lokalem, traktując go na równi z członkami spółdzielni mieszkaniowej;</xText> <xText>2. naruszenie przepisów prawa materialnego, mianowicie <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 kc</xLexLink> w zw. z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych poprzez nieuwzględnienie faktu, że pozwany nie jest członkiem powodowej spółdzielni, a przysługuje mu spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, zatem w stosunku do niego nie obowiązują wszelkie przepisy dotyczące członków, a powołane przez Sąd w uzasadnieniu, a przyjmuje się zasadę wiązania wysokości opłat z rzeczywistą wysokością wydatków, ponoszonych przez spółdzielnię na poszczególny lokal (uchwała Sądu Najwyższego z 5 grudnia 1991 r., III CZP 127/91), zatem powód winien przedstawić dokumenty źródłowe, pozwalające na kontrolę prawidłowości oszacowania wielkości kosztów eksploatacji tj. takich, które w sposób obiektywny pozwalałyby na stwierdzenie wysokości kosztów poniesionych na utrzymanie nieruchomości np. rachunków, faktur, pokwitowań wypłat, lecz przedstawił wyłącznie własne wytworzone dokumenty, a następnie treści uchwał spółdzielni, bez wykazania faktycznych kosztów, za które pozwany winien być rozliczany.</xText> <xText>W konkluzji pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie I poprzez oddalenie powództwa w całości oraz w punkcie III i IV poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych oraz obciążenie powoda kosztami za I i II instancję. Nadto pozwany wniósł o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.</xText> <xText>W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie od pozwanego jego na rzecz kosztów procesu za II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd Okręgowy zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.</xText> <xText>Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ocenę materiału dowodowego, dokonaną przez Sąd Rejonowy i wywiedzione na jej podstawie wnioski, przyjmując je za podstawę niniejszego rozstrzygnięcia. Sąd I instancji przedstawił również prawidłową ocenę materialnoprawną powództwa, którą Sąd Okręgowy podziela, rezygnując jednocześnie z ponownego przytaczania szeregu trafnych argumentów, uzasadniających słuszność rozstrzygnięcia.</xText> <xText>Na wstępie należy wyjaśnić, że w celu skutecznego podniesienia zarzutu naruszenia <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 kpc</xLexLink>, skarżący winien wykazać, że poczyniona ocena materiału dowodowego w sprawie jest niepełna, nielogiczna, bądź też sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego. Nie jest w tym zakresie wystarczające oparcie podnoszonego uchybienia na odmiennej, subiektywnej ocenie dowodów. Ocena dokonana przez Sąd jest bowiem słuszna, choćby na jej podstawie możliwym było wyprowadzenie wniosków zgodnych z intencją apelującego, jeżeli nie narusza ona tylko wyżej wymienionych reguł. Wyżej wskazany przepis normuje bowiem zasadę swobodnego uznania sędziowskiego w toku dokonywania oceny materiały dowodowego.</xText> <xText>Skarżący nie czyni zadość wyżej wymienionym powinnościom, wobec czego zarzut w powyższym zakresie należy uznać za całkowicie chybiony. W kontrolowanej sprawie brak jest podstaw do stwierdzenia jakichkolwiek sprzeczności z zasadami wynikającymi z <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 kpc</xLexLink> w toku rozumowania Sądu I instancji, a w konsekwencji nie można uznać, że doszło do dokonania błędów w ustaleniach faktycznych.</xText> <xText>Wskazać w tym miejscu należy, że Sąd Rejonowy, wbrew twierdzeniom skarżącego, nie objął ustaleniami faktycznymi okoliczności związanej z wezwaniem pozwanego przez powoda do zapłaty i informowaniem pozwanego o zmianach wysokości opłat z uzasadnieniem. Sąd Rejonowy przyjął, że powód nie zdołał udowodnić skutecznego wezwania pozwanego do zapłaty przed wytoczeniem powództwa żądanych opłat za poszczególne okresy, dochodzone pozwem. Dlatego też uznał, że zasadnym było żądanie odsetek ustawowych za opóźnienie dopiero od dnia doręczenia odpisu pozwu.</xText> <xText>Zarzut naruszenia <xLexLink xArt="art. 505(7);art. 505(7) § 1;art. 505(7) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 505<xSUPx>7</xSUPx> § 1 i 2 kpc</xLexLink> również jest nietrafny. Wskazać należy, że ewentualne odstąpienie od przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego w oparciu o <xLexLink xArt="art. 505(7);art. 505(7) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 505<xSUPx>7</xSUPx> § 2 kpc</xLexLink> jest wyrazem dyskrecjonalnej władzy sędziowskiej. Co do zasady, przeprowadzenie tego rodzaju dowodu w postępowaniu uproszczonym jest dopuszczalne, ilekroć ustalenie zasadności lub wysokości świadczenia powinno nastąpić przy zastosowaniu wiadomości specjalnych. Od uznania sądu zależy powzięcie samodzielnej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy albo zasięgnięcie opinii biegłego. Stosownie do wspomnianego <xLexLink xArt="art. 505(7) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">§ 2</xLexLink> omawianego przepisu, opinii biegłego nie zasięga się, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, chyba że uzasadniają to wyjątkowe okoliczności. Okolicznością taką może być właśnie bezwzględna konieczność zasięgnięcia wiadomości specjalisty na wniosek strony postępowania, w celu dokonania analizy złożonych danych i przedstawienia odpowiedzi na zakreśloną tezę dowodową, wobec braku możliwości poczynienia w konkretnym zakresie samodzielnych ustaleń Sądu. Co jednak równie istotne, Sąd, dokonując próby oszacowania kosztów związanych z wynagrodzeniem biegłego, wezwał do uiszczenia zaliczki w kwocie 1.500 zł. Natomiast wyższe koszty spowodowane były wyłącznie działaniem pozwanego, którego zastrzeżenia skutkowały koniecznością uzupełnienia opinii.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 205(12);art. 205(12) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 205<xSUPx>12</xSUPx> § 2 kpc</xLexLink>, jeżeli nie zarządzono przeprowadzenia posiedzenia przygotowawczego, strona może przytaczać twierdzenia i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej <xUx>aż do zamknięcia rozprawy</xUx>, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, które według przepisów kodeksu, mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę lub niezastosowania się do zarządzeń przewodniczącego i postanowień sądu. Jednocześnie, stosownie do <xLexLink xArt="art. 205(3);art. 205(3) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 205<xSUPx>3</xSUPx> § 2 kpc</xLexLink>, Przewodniczący <xUx>może</xUx> zobowiązać stronę, by w piśmie przygotowawczym podała wszystkie twierdzenia i dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pod rygorem utraty prawa do ich powoływania w toku dalszego postępowania. W takim przypadku, twierdzenia i dowody zgłoszone z naruszeniem tego obowiązku, podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, iż ich powołanie w piśmie przygotowawczym nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. Wskazać przy tym należy, że pismem przygotowawczym jest takie pismo procesowe, którego celem jest przygotowanie rozprawy (np. odpowiedź na pozew, odpowiedź na apelację).</xText> <xText>W przedmiotowej sprawie Sąd nie przeprowadził posiedzenia przygotowawczego, wobec czego, co do zasady powód był uprawniony do powoływania twierdzeń i dowodów na ich poparcie do momentu zamknięcia rozprawy. W dniu 30 grudnia 2021 r. Sąd zarządził doręczenie odpisu sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym powodowi, zobowiązując jednak na tym etapie, do przytoczenia ogółu twierdzeń, zarzutów i dowodów pod rygorem pominięcia, zaś powód zadośćuczynił powyższemu obowiązkowi. Przedłożenie dodatkowych dokumentów, poza załączonym do pozwu wyciągiem z konta rozliczeniowego lokalu, wynikało z podnoszonych przez skarżącego zarzutów, które implikowały konieczność dodatkowego potwierdzenia zasadności dochodzonego roszczenia. Wymaga przy tym wyjaśnienia, że zakreślenie terminu na przedstawienie twierdzeń i dowodów w piśmie przygotowawczym, jakim jest również odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty, zostało pozostawione dyskrecjonalnej władzy sędziego. Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia przepisów prawa procesowego poprzez brak wyznaczenia terminu w zobowiązaniu powoda, po upływie którego ziściłby się skutek w postaci pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów.</xText> <xText>Co się zaś tyczy zezwolenia na złożenie przez powoda pisma złożonego 31 marca 2023 r., po złożeniu przez biegłą pisemnej opinii (<xUx>zarządzenie w przedmiocie zezwolenia na złożenie pisma – k. 198</xUx>), należy podkreślić, że w istocie biegła sporządziła w niniejszej sprawie opinię, której rzetelności, wiarygodności nie zdołano podważyć, wobec czego wnioski w niej zawarte, a opierające się na dowodach zgromadzonych do momentu powierzenia akt sprawy biegłej sądowej, w sposób prawidłowy przyjęto za podstawę rozstrzygnięcia. Złożone dokumenty jedynie potwierdziły dodatkowo słuszność wniosków wynikających z opinii. Ponadto, co do zasady, powód uprawniony był, w świetle omawianego <xLexLink xArt="art. 205(12);art. 205(12) § 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 205<xSUPx>12</xSUPx> § 2 kpc</xLexLink>, do złożenia kolejnych dowodów w sprawie, mając na względzie, że przedmiotem postępowania była sprawa zawiła pod kątem obrachunkowym. Biegła <xAnon>H. Z.</xAnon> - specjalistka z zakresu księgowości i rachunkowości, wskazała na poszczególne braki przedłożonej (dość obszernej) dokumentacji, której dane podlegają kalkulacji w celu ustalenia prawidłowości wysokości należności obciążających pozwanego, jednak ostatecznie ustaliła wszelkie dane w oparciu o inne dostępne materiały, co do których brak było jakichkolwiek podstaw do ich kwestionowania. Z powyższych przyczyn niezasadny okazał się zarzut naruszenia <xLexLink xArt="art. 205(3);art. 205(3) § 1;art. 205(3) § 2;art. 205(3) § 5" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 205<xSUPx>3</xSUPx> § 1,2 i 5 kpc</xLexLink>.</xText> <xText>Za chybiony Sąd Okręgowy uznał również zarzut naruszenia <xLexLink xArt="art. 232" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 kpc</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 245" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 245 kpc</xLexLink>.</xText> <xText><xLexLink xArt="art. 232" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">Art. 232 kpc</xLexLink> zawiera dwa zdania, zaś apelujący nie zaznaczył, które zdanie tego przepisu objęte jest omawianym w tym miejscu zarzutem. Zakładając, że apelującemu chodziło o naruszenie <xLexLink xArt="art. 232;art. 232 zd. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 zdanie 1 kpc</xLexLink>, wskazać należy, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, sąd nie może dopuścić się obrazy <xLexLink xArt="art. 232;art. 232 zd. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 zdanie 1 kpc</xLexLink>, ponieważ przepis ten odnosi się do obowiązków stron, a nie do czynności sądu. Wskazuje on jedynie na ciężar dowodu w znaczeniu procesowym, czyli obowiązek przedstawienia faktów i dowodów przez strony. Przepis ten nie stanowi natomiast podstawy wyrokowania sądu i nie może mieć wpływu na poprawność wydanego przez sąd rozstrzygnięcia (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 lutego 2008 r., I CSK 426/07, wyrok Sądu Najwyższego z 7 listopada 2007 r., II CSK 293/07, wyrok Sądu Najwyższego z 22 maja 2003 r., II CK 367/02). Zakładając zaś, że apelującemu chodziło o naruszenie <xLexLink xArt="art. 232;art. 232 zd. 2" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 zdanie 2 kpc</xLexLink>, podnieść należy, że w oparciu o ten przepis można zarzucać sądowi jedynie, że nie dopuścił jakiegoś dowodu z urzędu mimo, że zachodziły ku temu powody (por. wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 2007 r., I CSK 465/06).</xText> <xText>Uzasadnienie zarzutu w powyższym zakresie sprowadza się jednak do tego, że biegła opracowała opinię na podstawie dokumentów w postaci uchwał Rady Nadzorczej <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon>, a nie dokumentów księgowych w postaci faktur kosztowych i wyciągów bankowych z okresu objętego pozwem. Poza sporem jest, że żadna z tych uchwał nie została zaskarżona w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym i sądowym. Dlatego oczekiwanie, że do akt powinny być przedłożone wszystkie dokumenty świadczące o faktycznym ponoszeniu kosztów przez spółdzielnię, w tym postępowaniu, które - jak podkreśla apelujący – jest postępowaniem uproszczonym, było niecelowe. Nie ma natomiast przeszkód, aby pozwany zapoznał się z takimi dokumentami w siedzibie Spółdzielni i w razie stwierdzenia nieprawidłowości, ewentualnie skorzystał z uprawnienia, jakie daje mu art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.</xText> <xText>Odnosząc się do podnoszonego uchybienia <xLexLink xArt="art. 235(2);art. 235(2) § 1;art. 235(2) § 1 pkt. 2;art. 235(2) § 1 pkt. 5" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 235<xSUPx>2</xSUPx> § 1 pkt 2 i 5</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 286" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 286 kpc</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 299" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">299 kpc</xLexLink>, w zakresie pominięcia dowodu z przesłuchania biegłej i przesłuchania stron, należy podkreślić, że zgromadzony materiał dowodowy był kompletny i pozwalał wyprowadzić jednoznaczne wnioski. Szczególną moc dowodową w niniejszej sprawie należało przypisać opinii sporządzonej przez osobę doświadczoną w materii z zakresu księgowości i rachunkowości. Biegła <xAnon>H. Z.</xAnon> sporządziła pisemną opinię, a ponadto, w związku z zastrzeżeniami pozwanego, pisemną opinię uzupełniającą, w której podtrzymała swe wnioski. Skarżący ostatecznie nie przedstawił żadnej argumentacji, która podważałaby fachowość i rzeczowość złożonych opinii. Sąd zaś, zobligowany każdorazowo do przeanalizowania twierdzeń biegłego przez pryzmat zgodności z zasadami logiki, poziomu wiedzy, sposobu motywowania stanowiska, podstaw teoretycznych opinii, a także stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, nie stwierdził żadnych nieprawidłowości. Brak jest podstaw, by w ślad za twierdzeniami skarżącego, uznać opinię za bezużyteczną, bądź aby biegła wykraczała poza zakres swych kompetencji. Na uwagę zasługiwała również okoliczność, że skarżący z jednej strony postulował za przeprowadzeniem dowodu z opinii uzupełniającej, a jednocześnie na rozprawie 5 kwietnia 2022 r. negował konieczność skorzystania z tego środka dowodowego.</xText> <xText>Sąd Rejonowy słusznie ocenił, że nie zachodziła konieczność przeprowadzenia dowodu z ustnej opinii biegłej. Również wniosek o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron Sąd pominął, prawidłowo uznając, iż zmierzał on jedynie do przedłużenia postępowania. Pozwany nie wskazał tezy dowodowej, na okoliczność której miałby być przeprowadzony dowód z przesłuchania stron. Kwestie związane z ustaleniem prawidłowości wysokości należności z tytułu opłat eksploatacyjnych, pod względem ich zgodności z regulacjami obowiązującymi w Spółdzielni, nie wymagały przesłuchania stron, bowiem powyższe wymagało wiedzy specjalisty i przeprowadzenia stosownych kalkulacji.</xText> <xText>W dalszej kolejności skarżący zarzuca, iż Sąd Rejonowy naruszył przepisy prawa procesowego, tj. <xLexLink xArt="art. 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 3 kpc</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 232" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 kpc</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 6 kpc</xLexLink> poprzez nieustalenie istotnego dla rozstrzygnięcia faktu, że powód nie przedstawił dokumentów źródłowych pozwalających na kontrolę prawidłowości oszacowania kosztów eksploatacji.</xText> <xText><xLexLink xArt="art. 3" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">Art. 3 kpc</xLexLink> stanowi, że strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Przepis ten formułuje obowiązek składania wszelkich oświadczeń procesowych zgodnie z prawdą. Nie jest to jednak „obowiązek procesowy” w znaczeniu formalnym, obwarowany bezpośrednimi sankcjami, ale obowiązek o charakterze moralnym i etycznym. Odnosi się on do stron, uczestników postępowania i ich pełnomocników. Nie może zatem być mowy o naruszeniu tego przepisu przez Sąd, podobnie jak <xLexLink xArt="art. 232;art. 232 zd. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 zdanie 1 kpc</xLexLink>, o czym mowa była wyżej. Natomiast jeśli idzie o ciężar dowodu (<xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 kc</xLexLink>), to w tym wypadku spoczywał on na Spółdzielni, która wykazała co do zasady dochodzone roszczenie, zaś w zakresie jego wysokości przedstawiła wymienione wyżej uchwały oraz wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości. Sąd I instancji słusznie ocenił, że zaoferowany przez stronę powodową materiał dowodowy, jest wystarczający dla uznania roszczenia o zapłatę opłat eksploatacyjnych za zasadne.</xText> <xText>Wbrew twierdzeniom skarżącego, w zakresie podnoszonego uchybienia <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 kc</xLexLink> w zw. z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, pozwany jest członkiem powodowej Spółdzielni. Zgodnie bowiem z treścią art. 17<xSUPx>1</xSUPx> ust. 6 w/w ustawy, nabywca spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu staje się członkiem spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 3. Dotyczy to również spadkobiercy, zapisobiorcy i licytanta. <xAnon>M. B.</xAnon> nabył spółdzielcze własnościowe prawo do <xAnon>lokalu mieszkalnego nr (...)</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>Ż.</xAnon> w drodze dziedziczenia i w związku z tym, w świetle obowiązującego od 9 września 2017r. stanu prawnego, nie ma potrzeby, by składał on deklarację członkowską, wnosił wpisowe i udział do spółdzielni, aby być członkiem <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon>.</xText> <xText>W związku z tym, skarżący, jako członek spółdzielni mieszkaniowej, na podstawie art. 8 ust. 1<xSUPx>1</xSUPx> ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ma prawo otrzymania odpisu statutu i regulaminów oraz kopii uchwał organów spółdzielni i protokołów obrad organów spółdzielni, protokołów lustracji, rocznych sprawozdań finansowych oraz faktur i umów zawieranych przez spółdzielnię z osobami trzecimi. Koszty sporządzania odpisów i kopii tych dokumentów, z wyjątkiem statutu i regulaminów uchwalonych na podstawie statutu, pokrywa członek spółdzielni wnioskujący o ich otrzymanie. (art. 8 ust. 2). Ponadto, statut spółdzielni mieszkaniowej, regulaminy, uchwały i protokoły obrad organów spółdzielni, a także protokoły lustracji i roczne sprawozdanie finansowe powinny być udostępnione na stronie internetowej spółdzielni (art. 8 ust. 3). O ile pozwany, po zapoznaniu się z dokumentacją, dojdzie do przekonania, że podjęte przez Radę Nadzorczą <xAnon> (...) Spółdzielni Mieszkaniowej</xAnon> uchwały, odnoszące się do kosztów korzystania z lokalu, są nieprawidłowe, powinien podjąć działania zmierzające do ich zaskarżenia w trybie art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.</xText> <xText>Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację, stosując <xLexLink xArt="art. 385" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 385 kpc</xLexLink>.</xText> <xText>O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 98" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 kpc</xLexLink>.</xText> <xText>Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda Sąd ustalił zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Renata Wanecka

Katarzyna Gątarek

Anna Wróblewska

Katarzyna Gątarek

Sygn. akt IV Ca 659/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 4 grudnia .2024 r. Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia Renata Wanecka Protokolant Anna Wróblewska po rozpoznaniu na rozprawie 4 grudnia 2024 r. wP. sprawy z powództwa(...) Spółdzielni MieszkaniowejwŻ. przeciwkoM. B. o zapłatę na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Żyrardowie z 9 kwietnia 2024 r. sygn. akt I C 845/21 1 oddala apelację; 2 zasądza odM. B.na rzecz(...) Spółdzielni MieszkaniowejwŻ.kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za II instancję. Sygn. akt IV Ca 659/24 UZASADNIENIE Wyrokiem z 9 kwietnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Żyrardowie zasądził odM. B.na rzecz(...) Spółdzielni Mieszkaniowejkwotę 2.261,07 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 7 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty (punkt I); oddalił powództwo w pozostałym zakresie (punkt II); zasądził odM. B.na rzecz(...) Spółdzielni Mieszkaniowejtytułem zwrotu kosztów procesu 2.617 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (punkt III) oraz nakazał pobrać odM. B.na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Żyrardowie kwotę 1.408,29 zł tytułem tymczasowo pokrytych wydatków (punkt IV). Powyższe rozstrzygnięcie zostało oparte na następujących ustaleniach faktycznych: M. B.przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo dolokalu mieszkalnego numer (...)przyul. (...)wŻ.o powierzchni 47,20 m2, w związku z nabyciem przez niego spadku poK. B., której przysługiwało prawo do tego lokalu. Funkcjonowanie(...) Spółdzielni Mieszkaniowejreguluje statut(...). Zgodnie z § 16, członek spółdzielni zobowiązany jest przestrzegać postanowień statutu, regulaminów oraz uchwał organów, uiszczać terminowo z góry do 10. dnia miesiąca opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokal, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, prowadzeniem działalności społeczno - wychowawczej i kulturalnej przez spółdzielnię, uczestniczyć w pokrywaniu strat spółdzielni do wysokości udziałów, zawiadamiać spółdzielnię o zmianie danych zawartych w deklaracji członkowskiej oraz zmianie danych adresowych. Zgodnie z § 41 do zadań rady nadzorczej należy uchwalanie regulaminu rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalanie opłat za używanie lokali, ustalanie opłat obowiązujących członków, uchwalanie regulaminu rozliczania centralnego ogrzewania, uchwalanie regulaminu rozliczania wody ciepłej i zimnej oraz odprowadzania ścieków. Zgodnie z § 141, członkowie spółdzielni, którym przysługują prawa do lokali, wnoszą opłaty na pokrycie kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości w częściach przypadających na lokale, eksploatacji i utrzymania nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, a także na pokrywanie kosztów działalności społecznej i kulturalnej spółdzielni. Od niewpłaconych w terminie należności, spółdzielnia pobiera odsetki ustawowe za opóźnienie. Zgodnie z § 142 statutu, wysokość opłat ustala się na podstawie planu kosztów zarządzania nieruchomościami, regulaminu rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali w(...), innych regulaminów. Zgodnie z § 144, opłaty wnosi się do 10. dnia miesiąca. W statucie wskazano, że metodologię rozliczeń określa Regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi. W(...) Spółdzielni Mieszkaniowejobowiązuje regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali w(...). Rozliczenie kosztów dokonuje się w okresach rocznych. W przypadku wystąpienia w ciągu roku istotnej zmiany wysokości kosztów, możliwie jest dokonanie korekty. Podstawą ustalania ilości osób w lokalu jest deklaracja. Poniesione koszty z tytułu podatku od nieruchomości ponoszone są do każdego lokalu proporcjonalnie do jego powierzchni użytkowej. Koszty ubezpieczenia ustala się na podstawie zawartych polis ubezpieczeniowych. Koszty energii elektrycznej ustala się na podstawie zużycia proporcjonalnie do powierzchni lokalu lub poprzez podział na ilość lokali w nieruchomości. Koszty nierozliczonej wody ustala się na podstawie różnicy między wskazaniami wodomierza głównego, a sumą zużycia w lokalach wynikających ze wskazań indywidualnych wodomierzy. Koszty utrzymania czystości, terenów zielonych, usług kominiarskich, dezynfekcji i dezynsekcji, badania ochrony przeciwpożarowej, usług transportowych, małej architektury, infrastruktury towarzyszącej, konserwacji, zarządzania i administrowania nieruchomościami rozlicza się proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokali. Koszty konserwacji instalacji gazowej naliczane są dla każdego lokalu wyposażonego w instalację gazową. Koszty eksploatacji i konserwacji dźwigów ustala się proporcjonalnie do ilości osób zamieszkujących w lokalu. Ustalanie i rozliczanie kosztów wywozu nieczystości odbywa się zgodnie zustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, regulaminem utrzymania czystości i porządku na terminie miastaŻ., uchwałą rady miasta, zatwierdzającą opłaty za wywóz nieczystości stałych, deklaracjami składanymi przez mieszkańców. Spłaty kredytów rozlicza się proporcjonalnie do powierzchni lokali. Koszty dostawy zimnej wody i odbioru ścieków określa odrębny regulamin. Dostawy energii cieplnej dla CO i podgrzania wody określają odrębne regulaminy. Odpisy na fundusz remontowy określa odrębny regulamin. Określone na podstawie regulaminu koszty stanowią podstawę wymiaru opłat lokalowych, ponoszonych przez użytkowników. Wysokość opłat ustala rada nadzorcza na podstawie planu kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Zgodnie z § 20 regulaminu, rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali, wysokość opłat lokalowych ustala uchwałą rada nadzorcza na podstawie planu kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi, przewidzianymi do postawienia w danym roku dla każdej nieruchomości. Opłata za lokal z tytułu przeglądu i konserwacji instalacji gazowej wynosi 2,50 złotych za lokal oraz 4,50 złotych za lokal z tytułu remontu instalacji gazowej. Od 1 września 2015 roku opłata miesięczna z tytułu selektywnej zbiórki odpadów wynosiła 11 złotych za osobę oraz 21 złotych za osobę w przypadku nieselektywnej zbiórki odpadów. Opłata na działalność społeczno - wychowawczą i kulturalną wynosiła 0,25 złotych za m2. Od 1 lipca 2017 roku wysokość opłaty na fundusz remontowy wynosiła 0,79 złotych/m2dla budynków z kredytem na termomodernizację i 1.01 zł/m2dla budynków bez kredytu dlaA.Wschód oraz odpowiednio 1,08 zł/m2i 1,30 zł/m2dlaA.Zachód. Opłata z tytułu konserwacji wynosiła 0,32 zł/m2. Od 1 lipca 2017 roku pozycja podatek od nieruchomości wynosiła 0,73 zł/m2od budynków mieszkalnych i ich części, zaś od 1 stycznia 2020 roku 0,79 zł/m2. W 2019 roku podatek od lokalu wynosił 34,36 złotych, zaś od gruntu 21,69 złotych rocznie. Miesięcznie suma podatków wynosiła 4,68 złotych. Opłata przekształceniowa wynosiła 6,48 złotych miesięcznie. Stawka z tytułu wieczystego użytkowania wieczystego gruntu wynosiła 5.494,09 złotych. Opłata za wymianę wodomierzy wynosiła 2 złote za sztukę. Od 26 stycznia 2018 roku opłaty na fundusz nieruchomości budynkowych + fundusz gazowy wynosiła 1,20 zł/m2+ 4,50 zł/lokal, a dla budynków docieplonych odpowiednio 0,98 zł/m2+ 4,50 złotych/lokal naA.Wschód oraz Zachód, zaś opłata na fundusz nieruchomości wspólnych, stanowiących mienie spółdzielni 0,23 zł/m2naA.Wschód orazA.Zachód. Zaliczka na poczet centralnego ogrzewania wynosiła od 2,10 zł/m2do 7,35 zł/m2. Od 1 stycznia 2019 roku stawka opłat kosztów stałych CO oraz(...)wynosiła 1,19 złotych za m2. Uchwałą z 28 lutego 2019 roku uchwalono plan gospodarczy na 2019 rok. Stawki eksploatacyjne od 1 lipca 2018 roku dla członków wynosiła 1,89 zł/m2powierzchni i 2,27 zł/m2dla osób, nie będących członkami spółdzielni, zaś od 1 lipca 2019 roku odpowiednio 2,00 zł/m2i 2,40 zł/m2. Od 1 lipca 2019 roku stawka za energię elektryczną wynosiła 0,06 zł/m2. Od 1 maja 2019 roku stawka za selektywną zbiórkę odpadów wynosiła 25 zł za osobę, zaś za nieselektywną 50 złotych za osobę. Od 1 lipca 2019 roku opłaty wynosiły odpowiednio 22 zł i 44 zł za osobę. W sezonie grzewczym 2019/2020 zaliczka indywidualna na poczet CO wynosiła pomiędzy 2,10 a 7,35 zł/m3. Od 1 września 2019 roku stawka za CO wynosiła 1,29 zł/m2(wcześniej 1,19 zł/m2). W skład opłat za korzystanie z lokalu wchodziły opłaty: eksploatacja, koszty mienia, konserwacja, fundusz remontowy nieruchomości, podatek od nieruchomości, opłata przekształceniowa, konserwacja gazowa, remont instalacji gazowej, koszty stałe CO, CO - zaliczka indywidualna, śmieci, wodomierze, fundusz wychowawczy, energia części administracyjnych. Opłaty od kwietnia do listopada 2019 roku wynosiła kolejno w poszczególnych miesiącach: – z tytułu eksploatacji: 89,21 zł; 89,21 zł; 89,21 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; koszty mienia – w każdym miesiącu 10,86 złotych, konserwacja – 15,10 złotych w każdym miesiącu, fundusz remontowy nieruchomości – 56,64 złotych w każdym miesiącu, koszty stałe po 56,17 złotych miesięcznie w miesiącach od kwietnia do sierpnia oraz po 60,89 złotych miesięcznie od września do listopada, podatek od nieruchomości – w każdym miesiącu po 4,48 złotych, opłata przekształceniowa – w każdym miesiącu po 6,48 złotych, opłata na remont instancji gazowej – w każdym miesiącu po 4,50 złotych, opłata za wywóz śmieci – w kwietniu 11 złotych, w maju i czerwcu po 25 złotych miesięcznie, po 22 złotych od lipca do listopada, zaliczka indywidualna za CO po 99,12 złotych miesięcznie w kwietniu, październiku i listopadzie, opłata na fundusz wychowawczy po 11,80 złotych miesięcznie w każdym miesiącu, opłata za energię administracyjną po 2,83 złotych miesięcznie w każdym miesiącu, opłata za wodomierze po 2 złote miesięcznie w każdym miesiącu, opłata za konserwację gazową po 2,50 złotych miesięcznie w każdym miesiącu. Łączna wysokość należnych opłat wynosiła: w kwietniu 372,89 zł, w maju 287,77 zł, w czerwcu 262,77 zł, w lipcu i sierpniu po 267,96 zł, we wrześniu 272,68 zł, w październiku i listopadzie po 371,80 zł. Łączna wysokość opłat należnych na rzez(...)za okres kwiecień – listopad 2019, związanych zlokalem numer (...)przyul. (...)wynosiła 2.475,63 złotych. Dokonując oceny prawnej, Sąd I instancjiuznał, że powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie. Powód domagał się odM. B.zapłaty z tytułu opłat eksploatacyjnych za okres od kwietnia do listopada 2019 r. w związku z przysługującym mu spółdzielczym własnościowym prawem dolokalu numer (...)w budynku przyul. (...)wŻ.. W pierwszej kolejności Sąd powołał treść art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zgodnie z którym członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Następnie Sąd wskazał, że stosownie do ust. 11tego przepisu, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5. Członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali, niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią (ust. 5). Następnie Sąd Rejonowy wyjaśnił, że kategoria opłat eksploatacyjnych, definiowana w art. 4 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, oznacza całokształt płatności związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokali członkowskich, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni. Wskazał, że w powyższym zbiorze mieszczą się więc nie tylko opłatystrictemieszkaniowe, ale również wszelkie należności wynikające z prawnego lub pozaprawnego posiadania nieruchomości wspólnej, w tym gruntu, na którym posadowiono budynek z lokalami spółdzielczymi. Na poparcie swej argumentacji Sąd Rejonowy powołał wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 21 stycznia2016 r., wydany w sprawie I ACa 828/15, LEX nr 1979386. Sąd Rejonowy podkreślił również, że wyżej omawiane opłaty wnosi się bez uprzedniego wezwania co miesiąc z góry do 10. dnia miesiąca. Statut spółdzielni może określić inny termin wnoszenia opłat, nie wcześniejszy jednak niż ustawowy (art. 4 ust. 62ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych). Wskazał, że o zmianie wysokości opłat, spółdzielnia jest obowiązana zawiadomić osoby, o których mowa w ust. 1-2 i 4, co najmniej na 3 miesiące naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego. Zmiana wysokości opłat wymaga uzasadnienia na piśmie. W przypadku zmiany wysokości opłat na pokrycie kosztów niezależnych od spółdzielni, w szczególności energii, gazu, wody oraz odbioru ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych, spółdzielnia jest obowiązana zawiadomić osoby, o których mowa w ust. 1-2 i 4, co najmniej na 14 dni przed upływem terminu do wnoszenia opłat, ale nie później niż ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego ten termin. Członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właściciele niebędący członkami spółdzielni mogą kwestionować zasadność zmiany wysokości opłat bezpośrednio na drodze sądowej (ust. 7 - 8 przywołanego przepisu). Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, Sąd Rejonowy wskazał, że pozwanemu przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w zasobach(...) Spółdzielni Mieszkaniowejw związku z nabyciem spadku poK. B.. W treści statutu spółdzielni określone zostały opłaty, do których uiszczania zobowiązane są podmioty, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali. Zgodnie z § 141 statutu, członkowie spółdzielni, którym przysługują prawa do lokali, wnoszą opłaty na pokrycie kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości w częściach przypadających na lokale, eksploatacji i utrzymania nieruchomości, stanowiących mienie spółdzielni, a także na pokrywanie kosztów działalności społecznej i kulturalnej spółdzielni. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wskazywał, że nie jest zobowiązany do ponoszenia jakichkolwiek opłat na rzecz powódki, zważywszy na okoliczność, że nie zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu w okresie objętym żądaniem pozwu. Wskazany zarzut nie zasługiwał zdaniem Sądu Rejonowego na uwzględnienie. Sąd podniósł, że obowiązek uiszczania opłat na rzecz spółdzielni jest niezależny od tego, czy podmiot uprawniony ze spółdzielczego prawa do lokalu korzysta z niego i w nim zamieszkuje, albowiem obowiązek wnoszenia opłat powstaje z faktu przysługiwania prawa do lokalu. Sąd Rejonowy zważył nadto, że bezzasadne były zarzuty pozwanego w zakresie kwestionowania wysokości opłat, określonych przez organy spółdzielni. Wskazał, że możliwe jest formułowanie żądania przez osobę mającą interes prawny ustalenia nieważności uchwały rady nadzorczej spółdzielni. Wyjaśnił, że ustawodawca przewidział dla ochrony członków spółdzielni (jak i osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właścicieli niebędących członkami spółdzielni), roszczenie o uznanie, że zmiana wysokości opłat eksploatacyjnych jest niezasadna (art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych), które dostatecznie zabezpiecza ich usprawiedliwiony interes prawny. W ramach takiego procesu sąd może uznać za nieważne lub nieistniejące (jako przesłankę swego orzeczenia w sprawie) uchwały sprzeczne z ustawą lub statutem, także rady nadzorczej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 23 października 2015 r. w sprawie I ACa 481/15, LEX nr 2568451). Sąd Rejonowy powołał treść art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zgodnie z którym członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właściciele niebędący członkami spółdzielni, mogą kwestionować zasadność zmiany wysokości opłat bezpośrednio na drodze sądowej. Powództwo właściwe do sądu, o którym mowa w art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, przybierze postać żądania ustalenia, że wypowiedzenie dotychczasowej wysokości opłat w całości lub w części, jest niezasadne. Żądanie to może opierać się na zarzucie niezgodności z prawem, postanowieniami statutu, dobrymi obyczajami (por.art. 42 prawa spółdzielczego) lub braku faktycznych podstaw uzasadniających zmianę opłat (por. R. Dziczek [w:] Spółdzielnie mieszkaniowe. Komentarz. Wzory pozwów i wniosków sądowych, wyd. VIII, Warszawa 2018, art. 4, art. 5.). W ocenie Sądu Rejonowego, z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy nie wynika, aby pozwany skutecznie zakwestionował uchwały organów spółdzielni w odrębnych postepowaniach sądowych. Wobec powyższego, Sąd uznał, że w niniejszym postępowaniu nie był uprawniony do uchylenia bądź stwierdzenia nieważności uchwał organów spółdzielni określających wskazane opłaty. Zdaniem Sądu pozwany bezzasadnie wskazywał, że powódka nie udowodniła zasadności powództwa co do wysokości. W piśmie procesowym wniesionym w reakcji na sprzeciw od nakazu zapłaty, strona powodowa wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłej ds. księgowości celem zweryfikowania prawidłowości wyliczenia należności dochodzonej pozwem. Sąd wskazał, że z poczynionych ustaleń, w oparciu o opinię biegłej wynika, że wysokość należnych opłat wynosiła: w kwietniu 372,89 zł, w maju 287,77 zł, w czerwcu 262,77 zł, w lipcu i sierpniu po 267,96 zł, w 272,68 zł, w październiku i listopadzie po 371,80 zł. Łączna wysokość opłat należnych na rzez(...) Spółdzielni Mieszkaniowejza okres kwiecień – listopad 2019 roku, związanych zlokalem nr (...)przyul. (...), wynosiła 2.475,63 zł. Powódka domagała się od pozwanego opłat za wskazany okres w kwocie 2.414,14 zł, a zatem w kwocie niższej od ustalonej przez biegłą. Zgodnie zustawą o spółdzielniach mieszkaniowych, statut spółdzielni stanowi podstawę rozliczeń kwot należnych od osób, którym przysługują prawa do lokali. W statucie wskazano, że metodologię rozliczeń określa Regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Zgodnie z § 20 regulaminu, rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali, wysokość opłat lokalowych ustala uchwałą rada nadzorcza na podstawie planu kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi przewidzianymi do postawienia w danym roku dla każdej nieruchomości. Przywołana regulacja przewiduje ustalanie wysokości opłat za okres bieżący w charakterze zaliczkowym. Pozwany wskazywał również, że nie otrzymał od powoda zawiadomień o wysokości opłat za poszczególne okresy dochodzone pozwem. Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie zustawą o spółdzielniach mieszkaniowychoraz statutem, pozwany zobowiązany był do uiszczania opłat na rzecz spółdzielni do 10. dnia każdego miesiąca. Sąd, mając na względzieart. 6 kc, stosownie do którego ciężar wykazania zawiadomienia pozwanego o wysokości opłat obciążał powoda, przyjął, że nie sprostał on obowiązkowi w powyższym zakresie. Sąd uznał zatem, że pozwany uzyskał informację o wysokości opłat z chwilą otrzymania odpisu pozwu z załącznikami, co nastąpiło 6 grudnia 2021 r. W zestawieniu (k. 8) wskazane zostały wysokości opłat za poszczególne miesiące. Od dnia następnego pozwany opóźniał się ze spełnieniem świadczenia, skutkiem czego powódka uprawniona była do dochodzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od nieuiszczonych opłat. Sąd Rejonowy wskazał dodatkowo, żeustawa o spółdzielniach mieszkaniowychwymaga uzasadnienia zmiany wysokości opłat, jednak ustawodawca nie określił sankcji za naruszenie obowiązku uzasadnienia zmiany wysokości opłat. W ocenie Sądu brak jest podstaw do uznania, aby naruszenie obowiązku uzasadnienia zmiany wysokości opłat skutkowało nieważnością, bądź bezskutecznością dokonanej zmiany. Powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 153,07 zł tytułem skapitalizowanych odsetek. W tym zakresie powództwo nie zasługiwało zdaniem Sądu Rejonowego na uwzględnienie, z uwagi na wskazaną wyżej okoliczność braku wykazania wcześniejszego zawiadomienia pozwanego o wysokości opłat. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawieart. 100 zd. 2 kpc, biorąc pod uwagę, że powództwo okazało się zasadne w zakresie 94% i obciążył kosztami w całości pozwanego. Mając na względzie, że w toku postępowania Sąd wypłacił wynagrodzenie na rzecz biegłej do kwoty 1.408,29 zł tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa, Sąd nakazał pobrać tę kwotę od pozwanego. Apelację od wyroku złożył pozwany, zaskarżając go w części, tj. w zakresie punktu I, III i IV oraz zarzucił: 1 naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy: -art. 2053§ 1, 2 i 5 kpcpoprzez przyjęcie pisma powoda datowanego na 31 stycznia 2023 r (data prezentaty 31 marca 2023 r.), które winno zostać zwrócone, jako złożone bez zarządzenia, a wszelkie twierdzenia i dowody zgłoszone w nim zawarte, winny podlegać pominięciu, gdyż powód złożył wniosek dowodowy, wskazując, że było to konieczne ze względu na sugestie biegłej w opinii, jednakże, powód nie może w dowolnym czasie przedkładać nowych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, skoro był już do tego zobowiązany i na nim spoczywa ciężar dowodu już od chwili wniesienia pozwu (a nadto na karcie 27 znajdowało się zobowiązanie do złożenia wszelkich twierdzeń i dowodów pod rygorem ich pominięcia), co więcej powód przedkłada dokument z okresu, który nie jest objęty pozwem (powód dochodzi zapłaty za okres od kwietnia do listopada 2019r., a przedkłada np. uchwalę nr XIX/ 158/ 19, która miała wejść w życie od 1 stycznia 2020 r.), i tak, wobec złożenia pisma bez zarządzenia, po zakreślonym przez Sąd terminie, dowody są spóźnione i nie mogą stanowić dowodu w sprawie i dokumenty winny zostać pominięte, -art. 5057§ l i 2 kpcpoprzez dopuszczenie opinii biegłego bez rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, gdyż opinii biegłego nie zasięga się w postępowaniu uproszczonym, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, a Sąd dopuścił dowód z opinii w sytuacji, kiedy przewidywany koszt opinii mógł przekroczyć wartość przedmiotu sporu, a nadto poprzez dopuszczenie uzupełniającej opinii postanowieniem z 20 kwietnia 2023 r. (k. 215) z zastrzeżeniem, by biegła uwzględniła dokumenty złożone przez powoda wraz z pismem z 31 stycznia 2023 r. (data prezentaty 31 marca 2023r.), które winny być pominięte wobec uchybieniaart. 2053§ 1 i 2 i 5 kpc.; -art. 3 kpcw zw. zart. 232 kpciart. 6 kcpoprzez nieustalenie, istotnego dla rozstrzygnięcia faktu, że powód nie przedstawił dokumentów źródłowych, pozwalających na kontrolę prawidłowości oszacowania wielkości kosztów eksploatacji tj. takich, które w sposób obiektywny pozwalałyby na stwierdzenie wysokości kosztów poniesionych na utrzymanie nieruchomości, np. rachunków, faktur, pokwitowań wypłat, lecz przedstawił wyłącznie własne wytworzone dokumenty, a następnie treści uchwał spółdzielni, bez wykazania faktycznych kosztów, za które pozwany winien być rozliczany, a także poprzez przejęcie przez Sąd orzekający inicjatywy dowodowej, która winna zostać podjęta przez powoda oraz poprzez nieuprawnione zastępowanie powoda w wykazaniu ciężaru dowodu, w sytuacji gdy to powód winien przedłożyć, jakie są podstawy naliczeń, uzasadniających żądanie pozwu (i to już w pozwie), a to Sąd zobowiązuje powoda do składania dokumentów bez zakreślenia terminu (k. 271), zarządza wpłaty zaliczek na poczet opinii biegłego w postępowaniu uproszczonym, dopuszcza w takim postępowaniu dowód z opinii biegłego bez uzasadnienia, dopuszcza dowody z dokumentów, złożone bez zarządzenia i bez przedstawienia przez powoda, że nie mógł ich złożyć uprzednio; -art. 233 § 1 kpc, co doprowadziło do dokonania błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przekroczenie przez Sąd Rejonowy swobodnej oceny dowodów, brak wszechstronnej i dokładnej oceny zebranych w sprawie dowodów oraz wyprowadzenie niepoprawnych logicznie i sprzecznych z zasadami doświadczenia życiowego wniosków ze zgromadzonych w sprawie dowodów skutkujących błędem w ustaleniach faktycznych co do tego, że pozwany był wzywany do zapłaty i był informowany o zmianach wysokości opłat, podczas gdy pozwany, jako właściciel lokalu, niebędący członkiem spółdzielni, winien otrzymywać zawiadomienia z wyliczeniami i uzasadnieniem ich zmiany, by móc skorzystać z procedury przewidzianej w art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, czego powód nie czynił, a nadto, powód, znający aktualny adres zamieszkania pozwanego, nie wzywał go do zapłaty, a w pozwie jest wymieniony jako dowód z dokumentu „wezwanie do zapłaty”, którego faktycznie brak; -art. 2053§ 1 i 2 kpcpoprzez zobowiązanie powoda do złożenia pisma zawierającego ogół twierdzeń, zarzutów i dowodów pod rygorem pominięcia, bez oznaczenia terminu do jego złożenia (k.27); -art. 232 kpcw zw. zart. 245 kpcpoprzez ustalenie stanu faktycznego (jak również oparcie się na ich bazie przy sporządzaniu opinii biegłej) w zakresie ustalenia wysokości roszczenia powoda na podstawie przedłożonych dokumentów w postaci wydruków komputerowych powoda, uznając iż są one w pełni wiarygodne i stanowią podstawę ustalenia wysokości roszczenia powoda, podczas gdy materiały te były dokumentami prywatnymi, a brak jest jakichkolwiek innych dowodów potwierdzających i ustalających właściwą kwotę roszczenia, co bezzasadnie doprowadziło do błędnego przyjęcia, iż strona powodowa udowodniła swoje roszczenie co do wysokości, podczas gdy nie wykazała za pomocą dowodów precyzyjnie należnej kwoty; -art. 2352§ 2 pkt 2 i 5 kpcw zw. zart. 286 i 299 kpcpoprzez pominięcie dowodu z przesłuchania biegłej oraz z przesłuchania stron, w sytuacji gdy pozostały niewyjaśnione fakty, mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym m.in. konieczność wyjaśnienia przez biegłą niejasności w treści opinii, którą kwestionował pozwany, a biegła nie odniosła się do nich w całości nawet w opinii uzupełniającej oraz konieczność przesłuchania przedstawiciela powoda celem wykazania, że powód dla nie będącego członkiem Spółdzielni pozwanego, nie udostępnia danych faktycznego zużycia, podstaw rozliczeń, oczekując nieuzasadnionej zapłaty, nie wykazując rzeczywistych kosztów związanych z jego lokalem, traktując go na równi z członkami spółdzielni mieszkaniowej; 2. naruszenie przepisów prawa materialnego, mianowicieart. 6 kcw zw. z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych poprzez nieuwzględnienie faktu, że pozwany nie jest członkiem powodowej spółdzielni, a przysługuje mu spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, zatem w stosunku do niego nie obowiązują wszelkie przepisy dotyczące członków, a powołane przez Sąd w uzasadnieniu, a przyjmuje się zasadę wiązania wysokości opłat z rzeczywistą wysokością wydatków, ponoszonych przez spółdzielnię na poszczególny lokal (uchwała Sądu Najwyższego z 5 grudnia 1991 r., III CZP 127/91), zatem powód winien przedstawić dokumenty źródłowe, pozwalające na kontrolę prawidłowości oszacowania wielkości kosztów eksploatacji tj. takich, które w sposób obiektywny pozwalałyby na stwierdzenie wysokości kosztów poniesionych na utrzymanie nieruchomości np. rachunków, faktur, pokwitowań wypłat, lecz przedstawił wyłącznie własne wytworzone dokumenty, a następnie treści uchwał spółdzielni, bez wykazania faktycznych kosztów, za które pozwany winien być rozliczany. W konkluzji pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie I poprzez oddalenie powództwa w całości oraz w punkcie III i IV poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych oraz obciążenie powoda kosztami za I i II instancję. Nadto pozwany wniósł o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie od pozwanego jego na rzecz kosztów procesu za II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ocenę materiału dowodowego, dokonaną przez Sąd Rejonowy i wywiedzione na jej podstawie wnioski, przyjmując je za podstawę niniejszego rozstrzygnięcia. Sąd I instancji przedstawił również prawidłową ocenę materialnoprawną powództwa, którą Sąd Okręgowy podziela, rezygnując jednocześnie z ponownego przytaczania szeregu trafnych argumentów, uzasadniających słuszność rozstrzygnięcia. Na wstępie należy wyjaśnić, że w celu skutecznego podniesienia zarzutu naruszeniaart. 233 § 1 kpc, skarżący winien wykazać, że poczyniona ocena materiału dowodowego w sprawie jest niepełna, nielogiczna, bądź też sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego. Nie jest w tym zakresie wystarczające oparcie podnoszonego uchybienia na odmiennej, subiektywnej ocenie dowodów. Ocena dokonana przez Sąd jest bowiem słuszna, choćby na jej podstawie możliwym było wyprowadzenie wniosków zgodnych z intencją apelującego, jeżeli nie narusza ona tylko wyżej wymienionych reguł. Wyżej wskazany przepis normuje bowiem zasadę swobodnego uznania sędziowskiego w toku dokonywania oceny materiały dowodowego. Skarżący nie czyni zadość wyżej wymienionym powinnościom, wobec czego zarzut w powyższym zakresie należy uznać za całkowicie chybiony. W kontrolowanej sprawie brak jest podstaw do stwierdzenia jakichkolwiek sprzeczności z zasadami wynikającymi zart. 233 § 1 kpcw toku rozumowania Sądu I instancji, a w konsekwencji nie można uznać, że doszło do dokonania błędów w ustaleniach faktycznych. Wskazać w tym miejscu należy, że Sąd Rejonowy, wbrew twierdzeniom skarżącego, nie objął ustaleniami faktycznymi okoliczności związanej z wezwaniem pozwanego przez powoda do zapłaty i informowaniem pozwanego o zmianach wysokości opłat z uzasadnieniem. Sąd Rejonowy przyjął, że powód nie zdołał udowodnić skutecznego wezwania pozwanego do zapłaty przed wytoczeniem powództwa żądanych opłat za poszczególne okresy, dochodzone pozwem. Dlatego też uznał, że zasadnym było żądanie odsetek ustawowych za opóźnienie dopiero od dnia doręczenia odpisu pozwu. Zarzut naruszeniaart. 5057§ 1 i 2 kpcrównież jest nietrafny. Wskazać należy, że ewentualne odstąpienie od przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego w oparciu oart. 5057§ 2 kpcjest wyrazem dyskrecjonalnej władzy sędziowskiej. Co do zasady, przeprowadzenie tego rodzaju dowodu w postępowaniu uproszczonym jest dopuszczalne, ilekroć ustalenie zasadności lub wysokości świadczenia powinno nastąpić przy zastosowaniu wiadomości specjalnych. Od uznania sądu zależy powzięcie samodzielnej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy albo zasięgnięcie opinii biegłego. Stosownie do wspomnianego§ 2omawianego przepisu, opinii biegłego nie zasięga się, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, chyba że uzasadniają to wyjątkowe okoliczności. Okolicznością taką może być właśnie bezwzględna konieczność zasięgnięcia wiadomości specjalisty na wniosek strony postępowania, w celu dokonania analizy złożonych danych i przedstawienia odpowiedzi na zakreśloną tezę dowodową, wobec braku możliwości poczynienia w konkretnym zakresie samodzielnych ustaleń Sądu. Co jednak równie istotne, Sąd, dokonując próby oszacowania kosztów związanych z wynagrodzeniem biegłego, wezwał do uiszczenia zaliczki w kwocie 1.500 zł. Natomiast wyższe koszty spowodowane były wyłącznie działaniem pozwanego, którego zastrzeżenia skutkowały koniecznością uzupełnienia opinii. Zgodnie zart. 20512§ 2 kpc, jeżeli nie zarządzono przeprowadzenia posiedzenia przygotowawczego, strona może przytaczać twierdzenia i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnejaż do zamknięcia rozprawy, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, które według przepisów kodeksu, mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę lub niezastosowania się do zarządzeń przewodniczącego i postanowień sądu. Jednocześnie, stosownie doart. 2053§ 2 kpc, Przewodniczącymożezobowiązać stronę, by w piśmie przygotowawczym podała wszystkie twierdzenia i dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pod rygorem utraty prawa do ich powoływania w toku dalszego postępowania. W takim przypadku, twierdzenia i dowody zgłoszone z naruszeniem tego obowiązku, podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, iż ich powołanie w piśmie przygotowawczym nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. Wskazać przy tym należy, że pismem przygotowawczym jest takie pismo procesowe, którego celem jest przygotowanie rozprawy (np. odpowiedź na pozew, odpowiedź na apelację). W przedmiotowej sprawie Sąd nie przeprowadził posiedzenia przygotowawczego, wobec czego, co do zasady powód był uprawniony do powoływania twierdzeń i dowodów na ich poparcie do momentu zamknięcia rozprawy. W dniu 30 grudnia 2021 r. Sąd zarządził doręczenie odpisu sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym powodowi, zobowiązując jednak na tym etapie, do przytoczenia ogółu twierdzeń, zarzutów i dowodów pod rygorem pominięcia, zaś powód zadośćuczynił powyższemu obowiązkowi. Przedłożenie dodatkowych dokumentów, poza załączonym do pozwu wyciągiem z konta rozliczeniowego lokalu, wynikało z podnoszonych przez skarżącego zarzutów, które implikowały konieczność dodatkowego potwierdzenia zasadności dochodzonego roszczenia. Wymaga przy tym wyjaśnienia, że zakreślenie terminu na przedstawienie twierdzeń i dowodów w piśmie przygotowawczym, jakim jest również odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty, zostało pozostawione dyskrecjonalnej władzy sędziego. Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia przepisów prawa procesowego poprzez brak wyznaczenia terminu w zobowiązaniu powoda, po upływie którego ziściłby się skutek w postaci pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów. Co się zaś tyczy zezwolenia na złożenie przez powoda pisma złożonego 31 marca 2023 r., po złożeniu przez biegłą pisemnej opinii (zarządzenie w przedmiocie zezwolenia na złożenie pisma – k. 198), należy podkreślić, że w istocie biegła sporządziła w niniejszej sprawie opinię, której rzetelności, wiarygodności nie zdołano podważyć, wobec czego wnioski w niej zawarte, a opierające się na dowodach zgromadzonych do momentu powierzenia akt sprawy biegłej sądowej, w sposób prawidłowy przyjęto za podstawę rozstrzygnięcia. Złożone dokumenty jedynie potwierdziły dodatkowo słuszność wniosków wynikających z opinii. Ponadto, co do zasady, powód uprawniony był, w świetle omawianegoart. 20512§ 2 kpc, do złożenia kolejnych dowodów w sprawie, mając na względzie, że przedmiotem postępowania była sprawa zawiła pod kątem obrachunkowym. BiegłaH. Z.- specjalistka z zakresu księgowości i rachunkowości, wskazała na poszczególne braki przedłożonej (dość obszernej) dokumentacji, której dane podlegają kalkulacji w celu ustalenia prawidłowości wysokości należności obciążających pozwanego, jednak ostatecznie ustaliła wszelkie dane w oparciu o inne dostępne materiały, co do których brak było jakichkolwiek podstaw do ich kwestionowania. Z powyższych przyczyn niezasadny okazał się zarzut naruszeniaart. 2053§ 1,2 i 5 kpc. Za chybiony Sąd Okręgowy uznał również zarzut naruszeniaart. 232 kpcw zw. zart. 245 kpc. Art. 232 kpczawiera dwa zdania, zaś apelujący nie zaznaczył, które zdanie tego przepisu objęte jest omawianym w tym miejscu zarzutem. Zakładając, że apelującemu chodziło o naruszenieart. 232 zdanie 1 kpc, wskazać należy, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, sąd nie może dopuścić się obrazyart. 232 zdanie 1 kpc, ponieważ przepis ten odnosi się do obowiązków stron, a nie do czynności sądu. Wskazuje on jedynie na ciężar dowodu w znaczeniu procesowym, czyli obowiązek przedstawienia faktów i dowodów przez strony. Przepis ten nie stanowi natomiast podstawy wyrokowania sądu i nie może mieć wpływu na poprawność wydanego przez sąd rozstrzygnięcia (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 lutego 2008 r., I CSK 426/07, wyrok Sądu Najwyższego z 7 listopada 2007 r., II CSK 293/07, wyrok Sądu Najwyższego z 22 maja 2003 r., II CK 367/02). Zakładając zaś, że apelującemu chodziło o naruszenieart. 232 zdanie 2 kpc, podnieść należy, że w oparciu o ten przepis można zarzucać sądowi jedynie, że nie dopuścił jakiegoś dowodu z urzędu mimo, że zachodziły ku temu powody (por. wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 2007 r., I CSK 465/06). Uzasadnienie zarzutu w powyższym zakresie sprowadza się jednak do tego, że biegła opracowała opinię na podstawie dokumentów w postaci uchwał Rady Nadzorczej(...) Spółdzielni Mieszkaniowej, a nie dokumentów księgowych w postaci faktur kosztowych i wyciągów bankowych z okresu objętego pozwem. Poza sporem jest, że żadna z tych uchwał nie została zaskarżona w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym i sądowym. Dlatego oczekiwanie, że do akt powinny być przedłożone wszystkie dokumenty świadczące o faktycznym ponoszeniu kosztów przez spółdzielnię, w tym postępowaniu, które - jak podkreśla apelujący – jest postępowaniem uproszczonym, było niecelowe. Nie ma natomiast przeszkód, aby pozwany zapoznał się z takimi dokumentami w siedzibie Spółdzielni i w razie stwierdzenia nieprawidłowości, ewentualnie skorzystał z uprawnienia, jakie daje mu art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Odnosząc się do podnoszonego uchybieniaart. 2352§ 1 pkt 2 i 5w zw. zart. 286 kpci299 kpc, w zakresie pominięcia dowodu z przesłuchania biegłej i przesłuchania stron, należy podkreślić, że zgromadzony materiał dowodowy był kompletny i pozwalał wyprowadzić jednoznaczne wnioski. Szczególną moc dowodową w niniejszej sprawie należało przypisać opinii sporządzonej przez osobę doświadczoną w materii z zakresu księgowości i rachunkowości. BiegłaH. Z.sporządziła pisemną opinię, a ponadto, w związku z zastrzeżeniami pozwanego, pisemną opinię uzupełniającą, w której podtrzymała swe wnioski. Skarżący ostatecznie nie przedstawił żadnej argumentacji, która podważałaby fachowość i rzeczowość złożonych opinii. Sąd zaś, zobligowany każdorazowo do przeanalizowania twierdzeń biegłego przez pryzmat zgodności z zasadami logiki, poziomu wiedzy, sposobu motywowania stanowiska, podstaw teoretycznych opinii, a także stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, nie stwierdził żadnych nieprawidłowości. Brak jest podstaw, by w ślad za twierdzeniami skarżącego, uznać opinię za bezużyteczną, bądź aby biegła wykraczała poza zakres swych kompetencji. Na uwagę zasługiwała również okoliczność, że skarżący z jednej strony postulował za przeprowadzeniem dowodu z opinii uzupełniającej, a jednocześnie na rozprawie 5 kwietnia 2022 r. negował konieczność skorzystania z tego środka dowodowego. Sąd Rejonowy słusznie ocenił, że nie zachodziła konieczność przeprowadzenia dowodu z ustnej opinii biegłej. Również wniosek o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron Sąd pominął, prawidłowo uznając, iż zmierzał on jedynie do przedłużenia postępowania. Pozwany nie wskazał tezy dowodowej, na okoliczność której miałby być przeprowadzony dowód z przesłuchania stron. Kwestie związane z ustaleniem prawidłowości wysokości należności z tytułu opłat eksploatacyjnych, pod względem ich zgodności z regulacjami obowiązującymi w Spółdzielni, nie wymagały przesłuchania stron, bowiem powyższe wymagało wiedzy specjalisty i przeprowadzenia stosownych kalkulacji. W dalszej kolejności skarżący zarzuca, iż Sąd Rejonowy naruszył przepisy prawa procesowego, tj.art. 3 kpcw zw. zart. 232 kpciart. 6 kpcpoprzez nieustalenie istotnego dla rozstrzygnięcia faktu, że powód nie przedstawił dokumentów źródłowych pozwalających na kontrolę prawidłowości oszacowania kosztów eksploatacji. Art. 3 kpcstanowi, że strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Przepis ten formułuje obowiązek składania wszelkich oświadczeń procesowych zgodnie z prawdą. Nie jest to jednak „obowiązek procesowy” w znaczeniu formalnym, obwarowany bezpośrednimi sankcjami, ale obowiązek o charakterze moralnym i etycznym. Odnosi się on do stron, uczestników postępowania i ich pełnomocników. Nie może zatem być mowy o naruszeniu tego przepisu przez Sąd, podobnie jakart. 232 zdanie 1 kpc, o czym mowa była wyżej. Natomiast jeśli idzie o ciężar dowodu (art. 6 kc), to w tym wypadku spoczywał on na Spółdzielni, która wykazała co do zasady dochodzone roszczenie, zaś w zakresie jego wysokości przedstawiła wymienione wyżej uchwały oraz wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości. Sąd I instancji słusznie ocenił, że zaoferowany przez stronę powodową materiał dowodowy, jest wystarczający dla uznania roszczenia o zapłatę opłat eksploatacyjnych za zasadne. Wbrew twierdzeniom skarżącego, w zakresie podnoszonego uchybieniaart. 6 kcw zw. z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, pozwany jest członkiem powodowej Spółdzielni. Zgodnie bowiem z treścią art. 171ust. 6 w/w ustawy, nabywca spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu staje się członkiem spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 3. Dotyczy to również spadkobiercy, zapisobiorcy i licytanta.M. B.nabył spółdzielcze własnościowe prawo dolokalu mieszkalnego nr (...)przyul. (...)wŻ.w drodze dziedziczenia i w związku z tym, w świetle obowiązującego od 9 września 2017r. stanu prawnego, nie ma potrzeby, by składał on deklarację członkowską, wnosił wpisowe i udział do spółdzielni, aby być członkiem(...) Spółdzielni Mieszkaniowej. W związku z tym, skarżący, jako członek spółdzielni mieszkaniowej, na podstawie art. 8 ust. 11ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ma prawo otrzymania odpisu statutu i regulaminów oraz kopii uchwał organów spółdzielni i protokołów obrad organów spółdzielni, protokołów lustracji, rocznych sprawozdań finansowych oraz faktur i umów zawieranych przez spółdzielnię z osobami trzecimi. Koszty sporządzania odpisów i kopii tych dokumentów, z wyjątkiem statutu i regulaminów uchwalonych na podstawie statutu, pokrywa członek spółdzielni wnioskujący o ich otrzymanie. (art. 8 ust. 2). Ponadto, statut spółdzielni mieszkaniowej, regulaminy, uchwały i protokoły obrad organów spółdzielni, a także protokoły lustracji i roczne sprawozdanie finansowe powinny być udostępnione na stronie internetowej spółdzielni (art. 8 ust. 3). O ile pozwany, po zapoznaniu się z dokumentacją, dojdzie do przekonania, że podjęte przez Radę Nadzorczą(...) Spółdzielni Mieszkaniowejuchwały, odnoszące się do kosztów korzystania z lokalu, są nieprawidłowe, powinien podjąć działania zmierzające do ich zaskarżenia w trybie art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację, stosującart. 385 kpc. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawieart. 98 kpc. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda Sąd ustalił zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

15/252500/0002003/Ca

Sąd Okręgowy w Płocku

IV Wydział Cywilny Odwoławczy

151515450000503_I_C_000282_2024_Uz_2024-12-27_001

I C 282/24

2024-12-27 01:00:00.0 CET

2025-01-03 20:30:24.0 CET

2025-01-03 16:22:07.0 CET

15151545

503

REGULATION, REASON

Sygn. akt I C 282/24 UZASADNIENIE wyroku z dnia 13 listopada 2024 roku Powódka D. M. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. kwoty 4.504,84 złote z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 marca 2024 roku tytułem zwrotu nienależnego świadczenia powstałego w wyniku skorzystania przez powódkę z sankcji kredytu darmowego w związku z udzielonym jej przez pozwaną kredytem konsumenckim. W uzasadnieniu powódka wskazała, że dniu 08 grudnia 2022 roku zawa

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Ewa Szczepańska" xPublisher="ewa.szczepanska" xEditorFullName="Ewa Szczepańska" xEditor="ewa.szczepanska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="9" xFlag="published" xVolType="15/151545/0000503/C" xYear="2024" xVolNmbr="000282" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt I C 282/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText xALIGNx="center">wyroku z dnia 13 listopada 2024 roku</xText> <xText>Powódka <xAnon>D. M.</xAnon> wniosła o zasądzenie od pozwanej <xAnon>(...)</xAnon> Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we <xAnon>W.</xAnon> kwoty 4.504,84 złote z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 marca 2024 roku tytułem zwrotu nienależnego świadczenia powstałego w wyniku skorzystania przez powódkę z sankcji kredytu darmowego w związku z udzielonym jej przez pozwaną kredytem konsumenckim.</xText> <xText>W uzasadnieniu powódka wskazała, że dniu 08 grudnia 2022 roku zawarła z <xAnon> (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> we <xAnon>W.</xAnon>, za pośrednictwem <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> w <xAnon>R.</xAnon>, <xAnon>umowę pożyczki nr (...)</xAnon> w wysokości 13.000,00 złotych na okres do dnia 15 kwietnia 2026 r., której całkowity koszt miał wynieść 11.563,69 złotych, w tym opłata prowizyjna – 4.875,00 złotych, opłata za udzielenie pożyczki – 1.625,00 złotych i odsetki – 5.063,69 złotych. Powódka na dzień 13 marca 2024 roku spłaciła 14 rat pożyczki, tj. kwotę 6.293,71 złote, w tym 2.715,97 złotych odsetek oraz 3.577,74 złotych kapitału. Powódka wskazała, że wypłacona kwota pożyczki wyniosła 6.500,00 złotych, natomiast odsetki kredytowe pozwana naliczała od kwoty 13.000,00 złotych, co stanowi naruszenie ustawy o kredycie konsumenckim (dalej u.<xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">k.k.</xLexLink>).</xText> <xText>W ocenie powódki dokonano błędnego wyliczenia odsetek oraz całkowitego kosztu kredytu, poprzez zastosowanie niezgodnej z <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 pkt. 10 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 5 pkt 10 u.k.k.</xLexLink> wykładni pojęcia &quot;stopa oprocentowania kredytu”, która oznacza oprocentowanie wypłaconej kwoty, natomiast wliczenie opłaty za udzielenie pożyczki oraz opłaty prowizyjnej do kwoty udzielonej (wypłaconej) pożyczki doprowadziło do zawyżenia wysokości zobowiązania odsetkowego, co narusza również <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 ust. 1;art. 30 ust. 1 pkt. 4" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 30 ust. 1 pkt 4</xLexLink> w zw. a <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 pkt. 7 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art 5 pkt 7 u.k.k.</xLexLink> oraz zasady współżycia społecznego przez wyzyskanie słabszej pozycji kredytobiorcy pod względem możliwości analizy zastosowanych mechanizmów naliczania opłat. W ocenie powódki zawieranie w umowach kredytu konsumenckiego postanowień przewidujących obowiązek zapłaty odsetek kapitałowych obliczonych również od kredytowanych przez przedsiębiorcę pozaodsetkowych kosztów kredytu, stanowi naruszenie celów Dyrektywy 2008/48/WE wyrażonych w <xLexLink xArt="art. 10;art. 10 ust. 2;art. 10 ust. 2 lit. f" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 10 ust. 2 lit. f</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 3;art. 3 lit. j" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 3 lit. j</xLexLink>. Powódka wskazała ponadto, że również na gruncie <xLexLink xArt="art. 359;art. 359 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 359 § 1 k.c.</xLexLink> odsetki kapitałowe mają wynagrodzić kredytodawcy jedynie udostępnienie kredytobiorcy kapitału kredytu z wyłączeniem prowizji stanowiącej dodatkowe wynagrodzenie kredytodawcy. W wyniku powyższych naruszeń ustawy błędnie określono rzeczywistą roczną stopę oprocentowania, co wprowadziło konsumenta przy zawieraniu umowy w błąd co do całkowitego kosztu kredytu określonego w <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 pkt. 12 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 5 pkt 12 u.k.k.</xLexLink>. Niezależnie od powyższych zarzutów powódka wskazała dodatkowo na nieprawidłowość polegającą na braku szczegółowego wskazania, jaka część raty kapitałowo-odsetkowej stanowi spłatę prowizji i należnych od niej odsetek, co narusza <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 ust. 1;art. 30 ust. 1 pkt. 8 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 30 ust. 1 pkt 8 u.k.k.</xLexLink>, w związku z czym harmonogram spłat kredytu nie spełnia wymogów z <xLexLink xArt="art. 37;art. 37 ust. 2 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 37 ust. 2 u.k.k.</xLexLink> Ponadto powódka zarzuciła dalszych przepisów ustawy, tj. <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 ust. 1;art. 30 ust. 1 pkt. 6 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 30 ust. 1 pkt 6 u.k.k.</xLexLink> przez brak wskazania konkretnych parametrów zmiany oprocentowania kredytu i zasad jego ustalania, nieprawidłowe wskazanie wysokości odsetek dziennych w przypadku odstąpienia, tj. <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 ust. 1;art. 30 ust. 1 pkt. 15 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 30 ust. 1 pkt 15 u.k.k.</xLexLink>, brak w treści umowy warunków zwrotu części poniesionych kosztów przez konsumenta w wyniku częściowej lub całkowitej przedterminowej spłaty kredytu, tj. naruszenie <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 ust. 1;art. 30 ust. 1 pkt. 16 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 30 ust. 1 pkt 16 u.k.k.</xLexLink>, brak prawidłowo dokonanej oceny zdolności kredytowej kredytobiorcy, tj. naruszenie <xLexLink xArt="art. 9 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 9 u.k.k.</xLexLink>, brak informacji odnośnie osoby reprezentującej kredytodawcę, tj. naruszenie <xLexLink xArt="art. 29;art. 29 ust. 1 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 29 ust. 1 u.k.k.</xLexLink>, co powódka uznała za równoznaczne z brakiem zachowania formy pisemnej umowy oraz pobranie przez nadmiernej prowizji za udzielenie pożyczki.</xText> <xText>W wyniku powyższych naruszeń praw konsumenta w dniu 07 lutego 2024 roku powódka na podstawie art. 45 ustawy o kredycie konsumenckim, złożyła pożyczkodawcy oświadczenie o skorzystaniu z sankcji kredytu darmowego, co rodzi po stronie pozwanej obowiązek zwrotu dochodzonej kwoty, na którą składa się 2.715,97 złotych z tytułu nadpłaconych rat odsetkowych, 1.341,65 złotych z tytułu nadpłaconej opłaty prowizyjnej oraz 447,22 złotych z tytułu nadpłaconej opłaty za udzielenie pożyczki.</xText> <xText>Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 29 maja 2024 roku Sąd Rejonowy w Żorach w sprawie o sygnaturze akt I Nc 532/24 uwzględnił powództwo.</xText> <xText>Pozwana wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości. W pierwszej kolejności zarzuciła brak legitymacji biernej w związku z przelewem wierzytelności wynikających z umowy pożyczki na rzecz <xAnon>(...)</xAnon>, o czym powódka była poinformowana już w treści umowy pożyczki i na rzecz którego dokonuje spłat rat. Niezależnie od powyższego zarzutu zarzuciła nieskuteczność oświadczenia o kredycie darmowym, uznając brak naruszenia ustawy o kredycie konsumenckim w związku z doliczeniem do podstawy oprocentowania pożyczki jej kredytowanych kosztów, co uznała za prawidłowe i dopuszczalne, natomiast wszystkie składniki pożyczki, a tym samym rzeczywista roczna stopa oprocentowania, zostały ustalone zgodnie z powołaną ustawą. Za nieuzasadnione uznała również pozostałe przytoczone w pozwie zarzuty przytaczając obszerną argumentację na poparcie swojego stanowiska.</xText> <xText><xBx>Sąd ustalił co następuje:</xBx></xText> <xText>W dniu 8 grudnia 2022 roku pozwana <xAnon>D. M.</xAnon> zawarła z Takto <xAnon>(...)</xAnon>Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością we <xAnon>W.</xAnon> w formie pisemnej <xAnon>umowę pożyczki numer (...)</xAnon> w wysokości 13.000,00 złotych na okres do 15 kwietnia 2026 roku. Całkowitą kwotę pożyczki ustalono na 6.500,00 złotych, a całkowity koszt pożyczki na 11.563,69 złote, na który składały się: odsetki naliczone za cały okres kredytowania – 5.063,69 złote, opłata prowizyjna – 4.875,00 złotych i opłata za udzielenie pożyczki – 1.625,00 złotych. Wskazano, że pożyczkobiorca nie ponosi innych kosztów niż wyżej wymienione, za wyjątkiem kosztów będących wynikiem nieterminowej spłaty pożyczki lub jej części, tj. odsetek za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie. Rzeczywistą roczną stopę oprocentowania ustalono na 106,46% (§ 1 i 4).</xText> <xText>Kwotę pożyczki oddano powódce do dyspozycji w 2 transzach po 6.500,00 złotych, z czego pierwszą transzę wypłacono powóde, a z drugiej pokryto opłatę prowizyjną i opłatę za udzielenie pożyczki (§ 2).</xText> <xText>Oprocentowanie pożyczki ustalono na w wysokości dwukrotności sumy stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego oraz 3,5 % w skali roku, co na dzień zawarcia umowy stanowiło 20,50 %. Zastrzeżono, że zmiana oprocentowania nie wymaga zmiany umowy, a w przypadku tej zmiany oprocentowanie zostanie naliczone w zmieninej wysokości od pierwszego dnia obowiązywania zmienionej wysokości oprocentowania, o czym pożyczkobiorca będzie informowany SMS-em lub listownie (§ 3).</xText> <xText>Spłatę pożyczki rozłożono na 40 miesięcznych rat po 451,25 złotych, a w harmonogramie spłat dla każdej raty wyodrębniono kapitał i odsetki.</xText> <xText>W umowie postanowiono, że dokonane przez pożyczkobiorcę spłaty zostaną zaliczone w pierwszej kolejności na pokrycie wymagalnych rat w kolejności: pozostałe należności, odsetki karne, odsetki umowne, kapitał (§ 6).</xText> <xText>Pożyczkodawcę przy zawieraniu umowy reprezentował pośrednik – pracownik <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> w <xAnon>R.</xAnon>.</xText> <xText><xBx> <xIx>Umowa pożyczki z załącznikami k. 12-16, formularz informacyjny k 21-22 potwierdzenia przelewu i wypłaty k. 12-13</xIx> </xBx></xText> <xText>Pismem z dnia 7 lutego 2024 roku powódka złożyła pozwanej oświadczenie o skorzystaniu z sankcji kredytu darmowego na podstawie <xLexLink xArt="art. 45 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 45 u.k.k.</xLexLink>, a następnie pismem z dnia 13 marca 2024 roku wezwała pozwaną do zapłaty 4.504,84 złotych tytułem nadpłaconych rat, w związku ze złożonym oświadczeniem.</xText> <xText><xBx> <xIx>Oświadczenie i wezwanie do zapłaty k. 24-28</xIx> </xBx></xText> <xText>W dniu 11 września 2015 roku między <xAnon>(...)</xAnon> Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością we <xAnon>W.</xAnon> oraz <xAnon>(...)</xAnon> we <xAnon>W.</xAnon> zawarta została umowa przelewu wierzytelności, obejmująca wierzytelności przyszłe wynikające z umów pożyczek zawartych po dniu 14 września 2015 roku. Oświadczeniem z dnia 12 grudnia 2022 roku na podstawie powyższej umowy cesji stwierdzono dokonanie na rzecz wskazanego wyżej Funduszu przelewu wierzytelności wynikającej z <xAnon>umowy pożyczki numer (...)</xAnon> zawartej między powódką i pozwaną.</xText> <xText><xBx> <xIx>Umowa przelewu wierzytelności k. 48-49, zestawienie k. 66-67, oświadczenie o cesji k. 18</xIx> </xBx></xText> <xText><xBx>Sąd zważył co następuje:</xBx></xText> <xText>Powództwo podlegało oddaleniu.</xText> <xText>Na wstępie wskazać należy, że pozwana jest legitymowana biernie w niniejszym postępowaniu. Podnoszony zarzut związany jest z cesją wierzytelności, która jednakże nie prowadzi do modyfikacji umowy pod względem podmiotowym. Pozwana nadal zachowuje status kredytodawcy.</xText> <xText>Co do spornej umowy pożyczki wskazać należy, że podlega ona <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20111260715" xTitle="Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 126, poz. 715">ustawie o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 roku</xLexLink> (tj. Dz.U. z 2024 r. poz. 1497).</xText> <xText>Przewidziana w art. 45 ust. 1 powołanej ustawy sankcja kredytu darmowego ma zastosowanie w przypadku naruszenia wskazanych w nim przepisów i uprawnia konsumenta, po złożeniu kredytodawcy pisemnego oświadczenia, do zwrotu kredytu bez odsetek i innych kosztów kredytu należnych kredytodawcy w terminie i w sposób ustalony w umowie.</xText> <xText>Powódka uprawnienie to wywodzi z faktu naruszenia <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 ust. 1;art. 30 ust. 1 pkt. 4;art. 30 ust. 1 pkt. 6;art. 30 ust. 1 pkt. 8;art. 30 ust. 1 pkt. 15;art. 30 ust. 1 pkt. 16 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 30 ust. 1 pkt 4, 6, 8, 15 i 16 u.k.k.</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 29;art. 29 ust. 1 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 29 ust. 1 u.k.k.</xLexLink> Zarzuty te dotyczą naruszeń w zakresie elementów, jakie powinna zawierać umowa kredytu, które obejmują:</xText> <xText>- całkowitą kwotę kredytu (pkt 4),</xText> <xText>- stopę oprocentowania kredytu, warunki stosowania tej stopy, a także okresy, warunki i procedury zmiany stopy oprocentowania wraz z podaniem indeksu lub stopy referencyjnej, o ile ma zastosowanie do pierwotnej stopy oprocentowania kredytu (pkt 6),</xText> <xText>- rzeczywistą roczną stopę oprocentowania oraz całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta ustaloną w dniu zawarcia umowy o kredyt konsumencki wraz z podaniem wszystkich założeń przyjętych do jej obliczenia (pkt 7),</xText> <xText>- zasady i terminy spłaty kredytu, w szczególności kolejność zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet należności kredytodawcy, w tym informację o prawie, o którym mowa w art. 37 ust. 1; jeżeli w ramach kredytu stosuje się różne stopy oprocentowania dla różnych należności kredytodawcy, należy także podać kolejność zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet różnych należnych sald, dla których stosuje się różne stopy oprocentowania (pkt 8),</xText> <xText>- informację o innych kosztach, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt konsumencki, w szczególności o opłatach, w tym opłatach za prowadzenie jednego lub kilku rachunków, na których są zapisywane zarówno transakcje płatności, jak i wypłaty, łącznie z opłatami za korzystanie ze środków płatniczych zarówno dla transakcji płatności, jak i dla wypłat, prowizjach, marżach oraz kosztach usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, jeżeli są znane kredytodawcy, oraz warunki, na jakich koszty te mogą ulec zmianie (pkt 10),</xText> <xText>- termin, sposób i skutki odstąpienia konsumenta od umowy, obowiązek zwrotu przez konsumenta udostępnionego przez kredytodawcę kredytu oraz odsetek zgodnie z rozdziałem 5, a także kwotę odsetek należnych w stosunku dziennym (pkt 15),</xText> <xText>- prawo konsumenta do spłaty kredytu przed terminem oraz procedurę spłaty kredytu przed terminem (pkt 16),</xText> <xText>Dodatkowo zarzucono naruszenie <xLexLink xArt="art. 29;art. 29 ust. 1 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 29 ust. 1 u.k.k.</xLexLink> przez niezachowanie formy pisemnej.</xText> <xText>Dokonując ustaleń niezbędnych do rozstrzygnięcia Sąd oparł się o powołane wyżej dokumenty. Wiarygodność zgromadzonych jako dowody dokumentów nie budziła wątpliwości, a ponadto żadna ze stron nie kwestionowała ich treści, bowiem spór sprowadzał się do kwestii prawnych.</xText> <xText>Argumenty powódki przemawiające za skorzystaniem z sankcji kredytu darmowego nie są uzasadnione.</xText> <xText>W ocenie Sądu stanowisko, zgodnie z którym kredytodawca nie może naliczać oprocentowania od kredytowanych kosztów jest pozbawione podstaw na gruncie ustawy o kredycie konsumenckim.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 pkt. 6" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 5 pkt 6)</xLexLink> u.<xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">k.k.</xLexLink> całkowity koszt kredytu obejmuje wszelkie koszty, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt, w szczególności: a) odsetki, opłaty, prowizje, podatki i marże jeżeli są znane kredytodawcy oraz b) koszty usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, w przypadku gdy ich poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu lub do uzyskania go na oferowanych warunkach.</xText> <xText>Całkowita kwota kredytu zgodnie z <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 pkt. 7" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 5 pkt 7)</xLexLink> u.<xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">k.k.</xLexLink> to maksymalna kwota wszystkich środków pieniężnych nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu, które kredytodawca udostępnia konsumentowi na podstawie umowy o kredyt, a w przypadku umów, dla których nie przewidziano tej maksymalnej kwoty, suma wszystkich środków pieniężnych nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu, które kredytodawca udostępnia konsumentowi na podstawie umowy o kredyt. Wielkość ta stanowi podstawę wyliczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania oznaczającej zgodnie z <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 pkt. 12" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 5 pkt 12)</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 25;art. 25 ust. 1;art. 25 ust. 1 pkt. 1 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 25 ust. 1 pkt 1 u.k.k.</xLexLink> całkowity koszt kredytu ponoszony przez konsumenta, wyrażony jako wartość procentowa całkowitej kwoty kredytu w stosunku rocznym.</xText> <xText>Definicja stopy oprocentowania kredytu zawarta jest w art. 5 pkt 10) ustawy i oznacza stopę oprocentowania wyrażoną jako stałe lub zmienne oprocentowanie stosowane do wypłaconej kwoty na podstawie umowy o kredyt w stosunku rocznym.</xText> <xText>Ustawodawca odnosi oprocentowanie kredytu do wypłaconej kwoty, natomiast całkowitą kwotę kredytu podlegającą ograniczeniu o jego kredytowane koszty do środków pieniężnych udostępnionych konsumentowi. To rozróżnienie terminologiczne nie pozwala na utożsamianie kwoty wypłaconej i udostępnionej. Gdyby wola ustawodawcy była odmienna posłużyłby się konsekwentnie w obu wypadkach tym samym pojęciem, tak jak ma to miejsce w przypadku regulacji maksymalnych pozaodsetkowych kosztów kredytu w <xLexLink xArt="art. 36 a;art. u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 36a u.k.k.</xLexLink> Już z tego powodu nie można przyjąć, że wypłacona konsumentowi kwota nie może obejmować kredytowanych kosztów kredytu. Pojęcie wypłata środków obejmuje również pokrycie zobowiązań konsumenta związanych z udzielonym kredytem.</xText> <xText>Ustawa wyłącza kredytowane koszty kredytu z zakresu pojęcia całkowitej kwoty kredytu ze względu na cel wprowadzenia takiej kategorii, tj. na potrzeby obliczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania, która ma charakter informacyjny pozwalający konsumentowi, poprzez narzucenie zobiektywizowanych kryteriów, na ocenę porównawczą ofert rynkowych pod względem ponoszonych kosztów. Jest to zabieg techniczny i konieczny ze względu na sposób wyliczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania, do czego służy matematyczny wzór wskazany w załączniku nr 4 do ustawy i jedynie po to aby wzór ten spełniał swój cel, jego zmienne składowe zostały precyzyjnie określone przepisami definicyjnymi.</xText> <xText>Odsetki kapitałowe są należne za czas od powstania zobowiązania do dnia jego wymagalności jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzej sumy pieniężnej. Prawo do ich pobierania wynika z <xLexLink xArt="art. 359;art. 359 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 359 § 1 k.c.</xLexLink> Zgodnie z tym przepisem odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu.</xText> <xText>Pobieranie odsetek jako wynagrodzenia za korzystanie z kapitału na podstawie czynności prawnej (dwustronnej umowy) jest prawem, które może być ograniczone jedynie na skutek wyraźnego i nie pozostawiającego wątpliwości przepisu ustawowego. Takiego ograniczenia nie można wywodzić jedynie z przepisów definicyjnych zawartych w ustawie o kredycie konsumenckim, a co więcej służących jedynie skonkretyzowaniu obowiązków informacyjnych wobec konsumenta. Sensu norm prawnych nie można bowiem rozpatrywać w oderwaniu od celu ich wprowadzenia do porządku prawnego.</xText> <xText>Pożyczkodawca przekazując pożyczkobiorcy środki na sfinansowanie kosztów pożyczki tym samym udostępnia swój kapitał ponosząc ryzyko jego utraty wskutek niewypłacalności lub nierzetelności biorącego pożyczkę, a ponadto ponosząc konsekwencje dewaluacji pieniądza, zwłaszcza w dłuższym okresie kredytowania. W rozpoznawanej sprawie jest to okres 40 miesięcy przypadający w czasie wysokiej inflacji. Z drugiej strony pozbawienie pożyczkodawcy możliwości uzyskania wynagrodzenia za udostępnienie kapitału w omawianym celu powodowałoby po stronie konsumenta nieuzasadnioną korzyść wyrażającą się zwrotem kwoty o obniżonej realnie wartości. Brak jest logicznych, czy nawet słusznościowych argumentów za tak daleko idącym ograniczeniem zasady swobody umów i podważaniem ekonomicznego sensu prowadzenia działalności przez podmioty udzielające kredytów i pożyczek. Sprzeciwiałoby się to właściwości stosunków prawnych kreowanych w ramach tej działalności (<xLexLink xArt="art. 353(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 353<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Co więcej wyłączenie kredytowanych kosztów pożyczki z możliwości naliczania oprocentowania prowadziłoby do konieczności obciążenia kosumenta obowiązkiem ich sfinansowania, bądź zaciągnięcia odrębnego zobowiązania kredytowego w tym celu.</xText> <xText>Reasumując brak jest argumentów przemawiających za wyłączeniem kredytowanych kosztów kredytu konsumenckiego z możliwości objęcia ich oprocentowaniem kredytu.</xText> <xText>Pozwana nie wykazała tym samym aby rzeczywista roczna stopa oprocentowania została podana nieprawidło. Ponadto pozwana nie podniosła jakichkolwiek argumentów podważających matematyczne wyliczenie tej stopy w umowie na 106,46%. Ze względu na dostępność narzędzi służących wyliczeniu wysokości tej stopy na podstawie parametrów konkretnej pożyczki (np. kalkulatorów internetowych) sformułowanie ewentualnych zarzutów nie nastręcza trudności. Wskazać należy również, że w postanowieniach umownych dotyczących rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania za podstawę jej wyliczenia przyjęto założenia zgodne z ustawą o kredycie konsumenckim kopiując wprost definicje ustawowe.</xText> <xText>Pozwana, wbrew kolejnym zarzutom, prawidłowo określiła stopę oprocentowania kredytu oraz warunki jej zmiany.</xText> <xText>Przede wszystkim zastosowane oprocentowanie odpowiada odsetkom maksymalnym określonym w <xLexLink xArt="art. 359;art. 359 § 2;art. 359 § 2(1)" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 359 § 2 i 2<xSUPx>1</xSUPx> k.c.</xLexLink> Postanowienie umowne przewidujące oprocentowanie jest przepisaniem przepisu ustawy, który sam ma charakter blankietowy, bowiem jako element zmienny stopy odsetek wprowadza stopę referencyjną NBP, której wysokość podlega zmianom dyktowanym decyzjami Rady Polityki Pieniężnej. Co więcej <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 ust. 1;art. 30 ust. 1 pkt. 6 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 30 ust. 1 pkt 6 u.k.k.</xLexLink> wymaga jedynie wskazania stopy referencyjnej, o ile ma zastosowanie do pierwotnej stopy oprocentowania kredytu i przedmiotowa umowa warunek ten spełnia. Umowa nie przewiduje natomiast innych zmian oprocentowania.</xText> <xText>Brak jest podstaw do uwzględnienia dalszych zarzutów związanych z brakiem szczegółowego wskazania jaka część raty kapitałowo-odsetkowej stanowi spłatę prowizji i należnych od niej odsetek. Formułowanie tak daleko idącego wymogu jest pozbawione podstaw wobec treści <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 ust. 1;art. 30 ust. 1 pkt. 8 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 30 ust. 1 pkt 8 u.k.k.</xLexLink>, który wymaga wskazania zasad i terminów spłaty kredytu, w tym kolejności zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet należności kredytodawcy, a co więcej zawiera odwołanie do <xLexLink xArt="art. 37" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 37</xLexLink> określającego wymogi harmonogramu spłaty, w tym określenie terminu, wysokości raty kredytu z wyodrębnieniem jej poszczególnych składników, w szczególności kapitału, odsetek oraz wszelkich innych kosztów kredytu, które konsument jest zobowiązany ponieść. Dołączony do pozwu harmonogram spłaty spełnia te wymogi. Skoro opłaty prowizyjne zasadnie wliczono do kapitału kredytu podlegającemu jednolitemu oprocentowaniu, to brak jest podstaw do odrębnego wyszczególniania ich w harmonogramie. Tym samym nie można mówić także o naruszeniu praw konsumenta na wypadek częściowej lub całkowitej przedterminowej spłaty kredytu, czy ewentualnego odstąpienia od umowy.</xText> <xText>Zarzut nieprecyzyjnego określenia innych kosztów, które konsument jest zobowiązany ponieść nie jest słuszny, bowiem koszty te obejmują jedynie odsetki za opóźnienie, których stopa jest w umowie precyzyjnie określona. W związku z brakiem możliwości określenia na dzień zawarcia umowy ewentualnych przyszłych zaległości, od których odsetki te byłyby naliczane, brak jest również podstaw do dokładniejszego określania tych kosztów. To samo dotyczy kosztów dochodzenia roszczeń.</xText> <xText>Niezasadne są również zarzuty zawarcia w umowie postanowień prowadzących do ustalenia nadmiernej prowizji.</xText> <xText>Przede wszystkim kwestia nadmierności opłat jest ocenna, jednakże nie może być podstawą do zastosowania sankcji kredytu darmowego. <xLexLink xArt="art. 45 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">Art. 45 u.k.k.</xLexLink> przewiduje taką sankcję w odniesieniu do naruszeń wskazanych w nim przepisów, w tym <xLexLink xArt="art. 36 a" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 36a</xLexLink>.</xText> <xText>Pozaodsetkowe koszty pożyczki, z uwagi na czas na jaki została zawarta umowa, nie przekraczają maksymalnych limitów zgodnie ze wzorem zawartym w art. 36a ustawy. Na koszty te składają się dwa elementy – stały obejmujący część kosztów związanych z udzieleniem pożyczki, niezależny od okresu kredytowania, którego celem jest umożliwienie przedsiębiorcom pokrycia kosztów stałych związanych z udzieleniem pożyczki oraz element zmienny, uzależniony od czasu trwania umowy, mający z założenia odpowiadać realnym kosztom ponoszonym przez pożyczkodawców w czasie trwania umowy. Ustawodawca powiązał maksymalną wysokość omawianych kosztów z czasem trwania umowy wyznaczając w ten sposób kryterium oceny ekwiwalentności tego świadczenia, rozumianego jako nakład pracy związany z obsługą pożyczki w całym okresie trwania umowy. Ustawodawca tym samym nie wymaga od kredytodawców wykazywania faktycznych kosztów związanych z udzieleniem i obsługą pożyczki, a sposób ustalenia limitów tych kosztów wynika z przyjęcia uśrednionych kosztów na podstawie analizy rynku pożyczek. Taki cel wprowadzenia swoistego ryczałtowego podejścia do tych kosztów wynika wprost z uzasadnienia projektu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 roku poz. 1357), którą dodano art. 36a do ustawy o kredycie konsumenckim.</xText> <xText>Skoro ustawodawca określa limity ustawowe dla powyższych kosztów i uzależnia zastosowanie sankcji kredytu darmowego od naruszenia tych przepisów, to art. 45 ustawy nie może mieć zastosowania jeżeli koszty te mieszczą się w limitach ustawowych. Nie jest wykluczona sądowa kontrola wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu w konkretnym przypadku, zwłaszcza wobec ich powszechnego stosowania w maksymalnej dopuszczalnej wysokości. Jednakże miarkowanie tych kosztów w wyniku sądowej kontroli nie jest jednoznaczne z naruszeniem art. 36a ustawy jeżeli koszty te zostały obliczone zgodnie z zawartym w tym przepisie wzorem. Orzeczenie wydane na tej podstawie może zmodyfikować zakres zobowiązania konsumenta w części obejmującej te koszty, a nie zwolnić od nich w całości doprowadzając do sytuacji gdzie kredyt jest darmowy. Należy również podkreślić, że wobec wprowadzenia redukcji maksymalnej wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. przestrzeń do tego rodzaju sądowej kontroli uległa istotnemu zawężeniu, bowiem celem tej ustawy jest właśnie zapobieżenie obciążaniu konsumentów nadmiernymi kosztami.</xText> <xText>Odnosząc powyższe uwagi do rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że opłaty odniesione do całkowitej kwoty pożyczki nie przekraczają kwoty udostępnionego powódce kapitału, a dodatkowo biorąc pod uwagę fakt, że pozwana ponosi koszty obsługi pożyczki w okresie ponad 3 lat, wysokość związanych z tym kosztów nie narusza zasady ekwiwalentności świadczeń.</xText> <xText>Za niezasadny należy uznać zarzut niezachowania formy pisemnej umowy.</xText> <xText>Umowa została zawarta w tradycyjnej formie pisemnej i opatrzona podpisami – powódki i przedstawiciela pośrednika kredytowego. Kwestionowanie umocowania pośrednika do działania w imieniu pożyczkodawcy nie może prowadzić do wniosku o niedochowaniu formy pisemnej. Czym innym jest bowiem skuteczność, czy ważność oświadczenia woli, a czym innym sposób jego uzewnętrznienia, który przybiera określoną formę przewidzianą dla czynności prawnych. Ponadto <xLexLink xArt="art. 29;art. 29 ust. 1 u" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 29 ust. 1 u.k.k.</xLexLink> nie zawiera tego rodzaju wymogu jako kwalifikującego formę (pisemną lub inną jej równoważną) umowy. Z kolei <xLexLink xArt="art. 30;art. 30 ust. 1;art. 30 ust. 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 30 ust. 1 pkt 1)</xLexLink> u.<xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">k.k.</xLexLink> wymaga jedynie wskazania nazwy i siedziby kredytodawcy i pośrednika kredytowego, a te wymogi umowa spełnia.</xText> <xText>Dodatkowo wskazać należy na domniemanie zawarte w <xLexLink xArt="art. 97" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 97 k.c.</xLexLink>, zgodnie z którym osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytuje się w razie wątpliwości za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa. Z zebranego materiału dowodowego nie wynika aby do zawarcia umowy doszło w innych okolicznościach niż wskazane w tym przepisie. Ponadto powódka przystąpiła do wykonywania umowy poprzez spłatę pożyczki, przez co zaakceptowała jej ważność, jak również nie skorzystała z możliwości przewidzianej w <xLexLink xArt="art. 103;art. 103 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 103 § 2 k.c.</xLexLink>, tj. wyznaczenia pozwanej odpowiedniego terminu do potwierdzenia umowy, którego bezskuteczny upływ potwierdziłby zgłoszony zarzut.</xText> <xText>W konsekwencji powództwo podlegało oddaleniu.</xText> <xText>Stosownie do wyniku postępowania stosunkowo na podstawie <xLexLink xArt="art. 98" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 k.p.c.</xLexLink> zasądzono od powódki na rzecz pozwanej kwotę 917,00 złotych, na co składa się wynagrodzenie pełnomocnika - 900,00 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17,00 złotych.</xText> <xText xALIGNx="center">Żory, dnia 27 grudnia 2024 roku</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>Sędzia Miłosz Dubiel</xIx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>odnotować w rep. C i kontrolce środków odwoławczych;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText>kal. 14 dni.</xText> </xUnit> <xText xALIGNx="center">Żory, dnia 27 grudnia 2024 roku</xText> <xText xALIGNx="center"> <xIx>Sędzia Miłosz Dubiel</xIx></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Ewa Szczepańska

Ewa Szczepańska

Sygn. akt I C 282/24 UZASADNIENIE wyroku z dnia 13 listopada 2024 roku PowódkaD. M.wniosła o zasądzenie od pozwanej(...)Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością weW.kwoty 4.504,84 złote z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 marca 2024 roku tytułem zwrotu nienależnego świadczenia powstałego w wyniku skorzystania przez powódkę z sankcji kredytu darmowego w związku z udzielonym jej przez pozwaną kredytem konsumenckim. W uzasadnieniu powódka wskazała, że dniu 08 grudnia 2022 roku zawarła z(...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnościąweW., za pośrednictwem(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąwR.,umowę pożyczki nr (...)w wysokości 13.000,00 złotych na okres do dnia 15 kwietnia 2026 r., której całkowity koszt miał wynieść 11.563,69 złotych, w tym opłata prowizyjna – 4.875,00 złotych, opłata za udzielenie pożyczki – 1.625,00 złotych i odsetki – 5.063,69 złotych. Powódka na dzień 13 marca 2024 roku spłaciła 14 rat pożyczki, tj. kwotę 6.293,71 złote, w tym 2.715,97 złotych odsetek oraz 3.577,74 złotych kapitału. Powódka wskazała, że wypłacona kwota pożyczki wyniosła 6.500,00 złotych, natomiast odsetki kredytowe pozwana naliczała od kwoty 13.000,00 złotych, co stanowi naruszenie ustawy o kredycie konsumenckim (dalej u.k.k.). W ocenie powódki dokonano błędnego wyliczenia odsetek oraz całkowitego kosztu kredytu, poprzez zastosowanie niezgodnej zart. 5 pkt 10 u.k.k.wykładni pojęcia "stopa oprocentowania kredytu”, która oznacza oprocentowanie wypłaconej kwoty, natomiast wliczenie opłaty za udzielenie pożyczki oraz opłaty prowizyjnej do kwoty udzielonej (wypłaconej) pożyczki doprowadziło do zawyżenia wysokości zobowiązania odsetkowego, co narusza równieżart. 30 ust. 1 pkt 4w zw. aart 5 pkt 7 u.k.k.oraz zasady współżycia społecznego przez wyzyskanie słabszej pozycji kredytobiorcy pod względem możliwości analizy zastosowanych mechanizmów naliczania opłat. W ocenie powódki zawieranie w umowach kredytu konsumenckiego postanowień przewidujących obowiązek zapłaty odsetek kapitałowych obliczonych również od kredytowanych przez przedsiębiorcę pozaodsetkowych kosztów kredytu, stanowi naruszenie celów Dyrektywy 2008/48/WE wyrażonych wart. 10 ust. 2 lit. fw zw. zart. 3 lit. j. Powódka wskazała ponadto, że również na gruncieart. 359 § 1 k.c.odsetki kapitałowe mają wynagrodzić kredytodawcy jedynie udostępnienie kredytobiorcy kapitału kredytu z wyłączeniem prowizji stanowiącej dodatkowe wynagrodzenie kredytodawcy. W wyniku powyższych naruszeń ustawy błędnie określono rzeczywistą roczną stopę oprocentowania, co wprowadziło konsumenta przy zawieraniu umowy w błąd co do całkowitego kosztu kredytu określonego wart. 5 pkt 12 u.k.k.. Niezależnie od powyższych zarzutów powódka wskazała dodatkowo na nieprawidłowość polegającą na braku szczegółowego wskazania, jaka część raty kapitałowo-odsetkowej stanowi spłatę prowizji i należnych od niej odsetek, co naruszaart. 30 ust. 1 pkt 8 u.k.k., w związku z czym harmonogram spłat kredytu nie spełnia wymogów zart. 37 ust. 2 u.k.k.Ponadto powódka zarzuciła dalszych przepisów ustawy, tj.art. 30 ust. 1 pkt 6 u.k.k.przez brak wskazania konkretnych parametrów zmiany oprocentowania kredytu i zasad jego ustalania, nieprawidłowe wskazanie wysokości odsetek dziennych w przypadku odstąpienia, tj.art. 30 ust. 1 pkt 15 u.k.k., brak w treści umowy warunków zwrotu części poniesionych kosztów przez konsumenta w wyniku częściowej lub całkowitej przedterminowej spłaty kredytu, tj. naruszenieart. 30 ust. 1 pkt 16 u.k.k., brak prawidłowo dokonanej oceny zdolności kredytowej kredytobiorcy, tj. naruszenieart. 9 u.k.k., brak informacji odnośnie osoby reprezentującej kredytodawcę, tj. naruszenieart. 29 ust. 1 u.k.k., co powódka uznała za równoznaczne z brakiem zachowania formy pisemnej umowy oraz pobranie przez nadmiernej prowizji za udzielenie pożyczki. W wyniku powyższych naruszeń praw konsumenta w dniu 07 lutego 2024 roku powódka na podstawie art. 45 ustawy o kredycie konsumenckim, złożyła pożyczkodawcy oświadczenie o skorzystaniu z sankcji kredytu darmowego, co rodzi po stronie pozwanej obowiązek zwrotu dochodzonej kwoty, na którą składa się 2.715,97 złotych z tytułu nadpłaconych rat odsetkowych, 1.341,65 złotych z tytułu nadpłaconej opłaty prowizyjnej oraz 447,22 złotych z tytułu nadpłaconej opłaty za udzielenie pożyczki. Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 29 maja 2024 roku Sąd Rejonowy w Żorach w sprawie o sygnaturze akt I Nc 532/24 uwzględnił powództwo. Pozwana wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości. W pierwszej kolejności zarzuciła brak legitymacji biernej w związku z przelewem wierzytelności wynikających z umowy pożyczki na rzecz(...), o czym powódka była poinformowana już w treści umowy pożyczki i na rzecz którego dokonuje spłat rat. Niezależnie od powyższego zarzutu zarzuciła nieskuteczność oświadczenia o kredycie darmowym, uznając brak naruszenia ustawy o kredycie konsumenckim w związku z doliczeniem do podstawy oprocentowania pożyczki jej kredytowanych kosztów, co uznała za prawidłowe i dopuszczalne, natomiast wszystkie składniki pożyczki, a tym samym rzeczywista roczna stopa oprocentowania, zostały ustalone zgodnie z powołaną ustawą. Za nieuzasadnione uznała również pozostałe przytoczone w pozwie zarzuty przytaczając obszerną argumentację na poparcie swojego stanowiska. Sąd ustalił co następuje: W dniu 8 grudnia 2022 roku pozwanaD. M.zawarła z Takto(...)Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością weW.w formie pisemnejumowę pożyczki numer (...)w wysokości 13.000,00 złotych na okres do 15 kwietnia 2026 roku. Całkowitą kwotę pożyczki ustalono na 6.500,00 złotych, a całkowity koszt pożyczki na 11.563,69 złote, na który składały się: odsetki naliczone za cały okres kredytowania – 5.063,69 złote, opłata prowizyjna – 4.875,00 złotych i opłata za udzielenie pożyczki – 1.625,00 złotych. Wskazano, że pożyczkobiorca nie ponosi innych kosztów niż wyżej wymienione, za wyjątkiem kosztów będących wynikiem nieterminowej spłaty pożyczki lub jej części, tj. odsetek za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie. Rzeczywistą roczną stopę oprocentowania ustalono na 106,46% (§ 1 i 4). Kwotę pożyczki oddano powódce do dyspozycji w 2 transzach po 6.500,00 złotych, z czego pierwszą transzę wypłacono powóde, a z drugiej pokryto opłatę prowizyjną i opłatę za udzielenie pożyczki (§ 2). Oprocentowanie pożyczki ustalono na w wysokości dwukrotności sumy stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego oraz 3,5 % w skali roku, co na dzień zawarcia umowy stanowiło 20,50 %. Zastrzeżono, że zmiana oprocentowania nie wymaga zmiany umowy, a w przypadku tej zmiany oprocentowanie zostanie naliczone w zmieninej wysokości od pierwszego dnia obowiązywania zmienionej wysokości oprocentowania, o czym pożyczkobiorca będzie informowany SMS-em lub listownie (§ 3). Spłatę pożyczki rozłożono na 40 miesięcznych rat po 451,25 złotych, a w harmonogramie spłat dla każdej raty wyodrębniono kapitał i odsetki. W umowie postanowiono, że dokonane przez pożyczkobiorcę spłaty zostaną zaliczone w pierwszej kolejności na pokrycie wymagalnych rat w kolejności: pozostałe należności, odsetki karne, odsetki umowne, kapitał (§ 6). Pożyczkodawcę przy zawieraniu umowy reprezentował pośrednik – pracownik(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąwR.. Umowa pożyczki z załącznikami k. 12-16, formularz informacyjny k 21-22 potwierdzenia przelewu i wypłaty k. 12-13 Pismem z dnia 7 lutego 2024 roku powódka złożyła pozwanej oświadczenie o skorzystaniu z sankcji kredytu darmowego na podstawieart. 45 u.k.k., a następnie pismem z dnia 13 marca 2024 roku wezwała pozwaną do zapłaty 4.504,84 złotych tytułem nadpłaconych rat, w związku ze złożonym oświadczeniem. Oświadczenie i wezwanie do zapłaty k. 24-28 W dniu 11 września 2015 roku między(...)Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością weW.oraz(...)weW.zawarta została umowa przelewu wierzytelności, obejmująca wierzytelności przyszłe wynikające z umów pożyczek zawartych po dniu 14 września 2015 roku. Oświadczeniem z dnia 12 grudnia 2022 roku na podstawie powyższej umowy cesji stwierdzono dokonanie na rzecz wskazanego wyżej Funduszu przelewu wierzytelności wynikającej zumowy pożyczki numer (...)zawartej między powódką i pozwaną. Umowa przelewu wierzytelności k. 48-49, zestawienie k. 66-67, oświadczenie o cesji k. 18 Sąd zważył co następuje: Powództwo podlegało oddaleniu. Na wstępie wskazać należy, że pozwana jest legitymowana biernie w niniejszym postępowaniu. Podnoszony zarzut związany jest z cesją wierzytelności, która jednakże nie prowadzi do modyfikacji umowy pod względem podmiotowym. Pozwana nadal zachowuje status kredytodawcy. Co do spornej umowy pożyczki wskazać należy, że podlega onaustawie o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 roku(tj. Dz.U. z 2024 r. poz. 1497). Przewidziana w art. 45 ust. 1 powołanej ustawy sankcja kredytu darmowego ma zastosowanie w przypadku naruszenia wskazanych w nim przepisów i uprawnia konsumenta, po złożeniu kredytodawcy pisemnego oświadczenia, do zwrotu kredytu bez odsetek i innych kosztów kredytu należnych kredytodawcy w terminie i w sposób ustalony w umowie. Powódka uprawnienie to wywodzi z faktu naruszeniaart. 30 ust. 1 pkt 4, 6, 8, 15 i 16 u.k.k.orazart. 29 ust. 1 u.k.k.Zarzuty te dotyczą naruszeń w zakresie elementów, jakie powinna zawierać umowa kredytu, które obejmują: - całkowitą kwotę kredytu (pkt 4), - stopę oprocentowania kredytu, warunki stosowania tej stopy, a także okresy, warunki i procedury zmiany stopy oprocentowania wraz z podaniem indeksu lub stopy referencyjnej, o ile ma zastosowanie do pierwotnej stopy oprocentowania kredytu (pkt 6), - rzeczywistą roczną stopę oprocentowania oraz całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta ustaloną w dniu zawarcia umowy o kredyt konsumencki wraz z podaniem wszystkich założeń przyjętych do jej obliczenia (pkt 7), - zasady i terminy spłaty kredytu, w szczególności kolejność zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet należności kredytodawcy, w tym informację o prawie, o którym mowa w art. 37 ust. 1; jeżeli w ramach kredytu stosuje się różne stopy oprocentowania dla różnych należności kredytodawcy, należy także podać kolejność zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet różnych należnych sald, dla których stosuje się różne stopy oprocentowania (pkt 8), - informację o innych kosztach, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt konsumencki, w szczególności o opłatach, w tym opłatach za prowadzenie jednego lub kilku rachunków, na których są zapisywane zarówno transakcje płatności, jak i wypłaty, łącznie z opłatami za korzystanie ze środków płatniczych zarówno dla transakcji płatności, jak i dla wypłat, prowizjach, marżach oraz kosztach usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, jeżeli są znane kredytodawcy, oraz warunki, na jakich koszty te mogą ulec zmianie (pkt 10), - termin, sposób i skutki odstąpienia konsumenta od umowy, obowiązek zwrotu przez konsumenta udostępnionego przez kredytodawcę kredytu oraz odsetek zgodnie z rozdziałem 5, a także kwotę odsetek należnych w stosunku dziennym (pkt 15), - prawo konsumenta do spłaty kredytu przed terminem oraz procedurę spłaty kredytu przed terminem (pkt 16), Dodatkowo zarzucono naruszenieart. 29 ust. 1 u.k.k.przez niezachowanie formy pisemnej. Dokonując ustaleń niezbędnych do rozstrzygnięcia Sąd oparł się o powołane wyżej dokumenty. Wiarygodność zgromadzonych jako dowody dokumentów nie budziła wątpliwości, a ponadto żadna ze stron nie kwestionowała ich treści, bowiem spór sprowadzał się do kwestii prawnych. Argumenty powódki przemawiające za skorzystaniem z sankcji kredytu darmowego nie są uzasadnione. W ocenie Sądu stanowisko, zgodnie z którym kredytodawca nie może naliczać oprocentowania od kredytowanych kosztów jest pozbawione podstaw na gruncie ustawy o kredycie konsumenckim. Zgodnie zart. 5 pkt 6)u.k.k.całkowity koszt kredytu obejmuje wszelkie koszty, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt, w szczególności: a) odsetki, opłaty, prowizje, podatki i marże jeżeli są znane kredytodawcy oraz b) koszty usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, w przypadku gdy ich poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu lub do uzyskania go na oferowanych warunkach. Całkowita kwota kredytu zgodnie zart. 5 pkt 7)u.k.k.to maksymalna kwota wszystkich środków pieniężnych nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu, które kredytodawca udostępnia konsumentowi na podstawie umowy o kredyt, a w przypadku umów, dla których nie przewidziano tej maksymalnej kwoty, suma wszystkich środków pieniężnych nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu, które kredytodawca udostępnia konsumentowi na podstawie umowy o kredyt. Wielkość ta stanowi podstawę wyliczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania oznaczającej zgodnie zart. 5 pkt 12)w zw. zart. 25 ust. 1 pkt 1 u.k.k.całkowity koszt kredytu ponoszony przez konsumenta, wyrażony jako wartość procentowa całkowitej kwoty kredytu w stosunku rocznym. Definicja stopy oprocentowania kredytu zawarta jest w art. 5 pkt 10) ustawy i oznacza stopę oprocentowania wyrażoną jako stałe lub zmienne oprocentowanie stosowane do wypłaconej kwoty na podstawie umowy o kredyt w stosunku rocznym. Ustawodawca odnosi oprocentowanie kredytu do wypłaconej kwoty, natomiast całkowitą kwotę kredytu podlegającą ograniczeniu o jego kredytowane koszty do środków pieniężnych udostępnionych konsumentowi. To rozróżnienie terminologiczne nie pozwala na utożsamianie kwoty wypłaconej i udostępnionej. Gdyby wola ustawodawcy była odmienna posłużyłby się konsekwentnie w obu wypadkach tym samym pojęciem, tak jak ma to miejsce w przypadku regulacji maksymalnych pozaodsetkowych kosztów kredytu wart. 36a u.k.k.Już z tego powodu nie można przyjąć, że wypłacona konsumentowi kwota nie może obejmować kredytowanych kosztów kredytu. Pojęcie wypłata środków obejmuje również pokrycie zobowiązań konsumenta związanych z udzielonym kredytem. Ustawa wyłącza kredytowane koszty kredytu z zakresu pojęcia całkowitej kwoty kredytu ze względu na cel wprowadzenia takiej kategorii, tj. na potrzeby obliczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania, która ma charakter informacyjny pozwalający konsumentowi, poprzez narzucenie zobiektywizowanych kryteriów, na ocenę porównawczą ofert rynkowych pod względem ponoszonych kosztów. Jest to zabieg techniczny i konieczny ze względu na sposób wyliczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania, do czego służy matematyczny wzór wskazany w załączniku nr 4 do ustawy i jedynie po to aby wzór ten spełniał swój cel, jego zmienne składowe zostały precyzyjnie określone przepisami definicyjnymi. Odsetki kapitałowe są należne za czas od powstania zobowiązania do dnia jego wymagalności jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzej sumy pieniężnej. Prawo do ich pobierania wynika zart. 359 § 1 k.c.Zgodnie z tym przepisem odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu. Pobieranie odsetek jako wynagrodzenia za korzystanie z kapitału na podstawie czynności prawnej (dwustronnej umowy) jest prawem, które może być ograniczone jedynie na skutek wyraźnego i nie pozostawiającego wątpliwości przepisu ustawowego. Takiego ograniczenia nie można wywodzić jedynie z przepisów definicyjnych zawartych w ustawie o kredycie konsumenckim, a co więcej służących jedynie skonkretyzowaniu obowiązków informacyjnych wobec konsumenta. Sensu norm prawnych nie można bowiem rozpatrywać w oderwaniu od celu ich wprowadzenia do porządku prawnego. Pożyczkodawca przekazując pożyczkobiorcy środki na sfinansowanie kosztów pożyczki tym samym udostępnia swój kapitał ponosząc ryzyko jego utraty wskutek niewypłacalności lub nierzetelności biorącego pożyczkę, a ponadto ponosząc konsekwencje dewaluacji pieniądza, zwłaszcza w dłuższym okresie kredytowania. W rozpoznawanej sprawie jest to okres 40 miesięcy przypadający w czasie wysokiej inflacji. Z drugiej strony pozbawienie pożyczkodawcy możliwości uzyskania wynagrodzenia za udostępnienie kapitału w omawianym celu powodowałoby po stronie konsumenta nieuzasadnioną korzyść wyrażającą się zwrotem kwoty o obniżonej realnie wartości. Brak jest logicznych, czy nawet słusznościowych argumentów za tak daleko idącym ograniczeniem zasady swobody umów i podważaniem ekonomicznego sensu prowadzenia działalności przez podmioty udzielające kredytów i pożyczek. Sprzeciwiałoby się to właściwości stosunków prawnych kreowanych w ramach tej działalności (art. 3531k.c.). Co więcej wyłączenie kredytowanych kosztów pożyczki z możliwości naliczania oprocentowania prowadziłoby do konieczności obciążenia kosumenta obowiązkiem ich sfinansowania, bądź zaciągnięcia odrębnego zobowiązania kredytowego w tym celu. Reasumując brak jest argumentów przemawiających za wyłączeniem kredytowanych kosztów kredytu konsumenckiego z możliwości objęcia ich oprocentowaniem kredytu. Pozwana nie wykazała tym samym aby rzeczywista roczna stopa oprocentowania została podana nieprawidło. Ponadto pozwana nie podniosła jakichkolwiek argumentów podważających matematyczne wyliczenie tej stopy w umowie na 106,46%. Ze względu na dostępność narzędzi służących wyliczeniu wysokości tej stopy na podstawie parametrów konkretnej pożyczki (np. kalkulatorów internetowych) sformułowanie ewentualnych zarzutów nie nastręcza trudności. Wskazać należy również, że w postanowieniach umownych dotyczących rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania za podstawę jej wyliczenia przyjęto założenia zgodne z ustawą o kredycie konsumenckim kopiując wprost definicje ustawowe. Pozwana, wbrew kolejnym zarzutom, prawidłowo określiła stopę oprocentowania kredytu oraz warunki jej zmiany. Przede wszystkim zastosowane oprocentowanie odpowiada odsetkom maksymalnym określonym wart. 359 § 2 i 21k.c.Postanowienie umowne przewidujące oprocentowanie jest przepisaniem przepisu ustawy, który sam ma charakter blankietowy, bowiem jako element zmienny stopy odsetek wprowadza stopę referencyjną NBP, której wysokość podlega zmianom dyktowanym decyzjami Rady Polityki Pieniężnej. Co więcejart. 30 ust. 1 pkt 6 u.k.k.wymaga jedynie wskazania stopy referencyjnej, o ile ma zastosowanie do pierwotnej stopy oprocentowania kredytu i przedmiotowa umowa warunek ten spełnia. Umowa nie przewiduje natomiast innych zmian oprocentowania. Brak jest podstaw do uwzględnienia dalszych zarzutów związanych z brakiem szczegółowego wskazania jaka część raty kapitałowo-odsetkowej stanowi spłatę prowizji i należnych od niej odsetek. Formułowanie tak daleko idącego wymogu jest pozbawione podstaw wobec treściart. 30 ust. 1 pkt 8 u.k.k., który wymaga wskazania zasad i terminów spłaty kredytu, w tym kolejności zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet należności kredytodawcy, a co więcej zawiera odwołanie doart. 37określającego wymogi harmonogramu spłaty, w tym określenie terminu, wysokości raty kredytu z wyodrębnieniem jej poszczególnych składników, w szczególności kapitału, odsetek oraz wszelkich innych kosztów kredytu, które konsument jest zobowiązany ponieść. Dołączony do pozwu harmonogram spłaty spełnia te wymogi. Skoro opłaty prowizyjne zasadnie wliczono do kapitału kredytu podlegającemu jednolitemu oprocentowaniu, to brak jest podstaw do odrębnego wyszczególniania ich w harmonogramie. Tym samym nie można mówić także o naruszeniu praw konsumenta na wypadek częściowej lub całkowitej przedterminowej spłaty kredytu, czy ewentualnego odstąpienia od umowy. Zarzut nieprecyzyjnego określenia innych kosztów, które konsument jest zobowiązany ponieść nie jest słuszny, bowiem koszty te obejmują jedynie odsetki za opóźnienie, których stopa jest w umowie precyzyjnie określona. W związku z brakiem możliwości określenia na dzień zawarcia umowy ewentualnych przyszłych zaległości, od których odsetki te byłyby naliczane, brak jest również podstaw do dokładniejszego określania tych kosztów. To samo dotyczy kosztów dochodzenia roszczeń. Niezasadne są również zarzuty zawarcia w umowie postanowień prowadzących do ustalenia nadmiernej prowizji. Przede wszystkim kwestia nadmierności opłat jest ocenna, jednakże nie może być podstawą do zastosowania sankcji kredytu darmowego.Art. 45 u.k.k.przewiduje taką sankcję w odniesieniu do naruszeń wskazanych w nim przepisów, w tymart. 36a. Pozaodsetkowe koszty pożyczki, z uwagi na czas na jaki została zawarta umowa, nie przekraczają maksymalnych limitów zgodnie ze wzorem zawartym w art. 36a ustawy. Na koszty te składają się dwa elementy – stały obejmujący część kosztów związanych z udzieleniem pożyczki, niezależny od okresu kredytowania, którego celem jest umożliwienie przedsiębiorcom pokrycia kosztów stałych związanych z udzieleniem pożyczki oraz element zmienny, uzależniony od czasu trwania umowy, mający z założenia odpowiadać realnym kosztom ponoszonym przez pożyczkodawców w czasie trwania umowy. Ustawodawca powiązał maksymalną wysokość omawianych kosztów z czasem trwania umowy wyznaczając w ten sposób kryterium oceny ekwiwalentności tego świadczenia, rozumianego jako nakład pracy związany z obsługą pożyczki w całym okresie trwania umowy. Ustawodawca tym samym nie wymaga od kredytodawców wykazywania faktycznych kosztów związanych z udzieleniem i obsługą pożyczki, a sposób ustalenia limitów tych kosztów wynika z przyjęcia uśrednionych kosztów na podstawie analizy rynku pożyczek. Taki cel wprowadzenia swoistego ryczałtowego podejścia do tych kosztów wynika wprost z uzasadnienia projektu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 roku poz. 1357), którą dodano art. 36a do ustawy o kredycie konsumenckim. Skoro ustawodawca określa limity ustawowe dla powyższych kosztów i uzależnia zastosowanie sankcji kredytu darmowego od naruszenia tych przepisów, to art. 45 ustawy nie może mieć zastosowania jeżeli koszty te mieszczą się w limitach ustawowych. Nie jest wykluczona sądowa kontrola wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu w konkretnym przypadku, zwłaszcza wobec ich powszechnego stosowania w maksymalnej dopuszczalnej wysokości. Jednakże miarkowanie tych kosztów w wyniku sądowej kontroli nie jest jednoznaczne z naruszeniem art. 36a ustawy jeżeli koszty te zostały obliczone zgodnie z zawartym w tym przepisie wzorem. Orzeczenie wydane na tej podstawie może zmodyfikować zakres zobowiązania konsumenta w części obejmującej te koszty, a nie zwolnić od nich w całości doprowadzając do sytuacji gdzie kredyt jest darmowy. Należy również podkreślić, że wobec wprowadzenia redukcji maksymalnej wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. przestrzeń do tego rodzaju sądowej kontroli uległa istotnemu zawężeniu, bowiem celem tej ustawy jest właśnie zapobieżenie obciążaniu konsumentów nadmiernymi kosztami. Odnosząc powyższe uwagi do rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że opłaty odniesione do całkowitej kwoty pożyczki nie przekraczają kwoty udostępnionego powódce kapitału, a dodatkowo biorąc pod uwagę fakt, że pozwana ponosi koszty obsługi pożyczki w okresie ponad 3 lat, wysokość związanych z tym kosztów nie narusza zasady ekwiwalentności świadczeń. Za niezasadny należy uznać zarzut niezachowania formy pisemnej umowy. Umowa została zawarta w tradycyjnej formie pisemnej i opatrzona podpisami – powódki i przedstawiciela pośrednika kredytowego. Kwestionowanie umocowania pośrednika do działania w imieniu pożyczkodawcy nie może prowadzić do wniosku o niedochowaniu formy pisemnej. Czym innym jest bowiem skuteczność, czy ważność oświadczenia woli, a czym innym sposób jego uzewnętrznienia, który przybiera określoną formę przewidzianą dla czynności prawnych. Ponadtoart. 29 ust. 1 u.k.k.nie zawiera tego rodzaju wymogu jako kwalifikującego formę (pisemną lub inną jej równoważną) umowy. Z koleiart. 30 ust. 1 pkt 1)u.k.k.wymaga jedynie wskazania nazwy i siedziby kredytodawcy i pośrednika kredytowego, a te wymogi umowa spełnia. Dodatkowo wskazać należy na domniemanie zawarte wart. 97 k.c., zgodnie z którym osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytuje się w razie wątpliwości za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa. Z zebranego materiału dowodowego nie wynika aby do zawarcia umowy doszło w innych okolicznościach niż wskazane w tym przepisie. Ponadto powódka przystąpiła do wykonywania umowy poprzez spłatę pożyczki, przez co zaakceptowała jej ważność, jak również nie skorzystała z możliwości przewidzianej wart. 103 § 2 k.c., tj. wyznaczenia pozwanej odpowiedniego terminu do potwierdzenia umowy, którego bezskuteczny upływ potwierdziłby zgłoszony zarzut. W konsekwencji powództwo podlegało oddaleniu. Stosownie do wyniku postępowania stosunkowo na podstawieart. 98 k.p.c.zasądzono od powódki na rzecz pozwanej kwotę 917,00 złotych, na co składa się wynagrodzenie pełnomocnika - 900,00 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17,00 złotych. Żory, dnia 27 grudnia 2024 roku Sędzia Miłosz Dubiel ZARZĄDZENIE 1 odnotować w rep. C i kontrolce środków odwoławczych; 2 odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki; 3 kal. 14 dni. Żory, dnia 27 grudnia 2024 roku Sędzia Miłosz Dubiel

15/151545/0000503/C

Sąd Rejonowy w Żorach

I Wydział Cywilny

155000000001006_II_S_000035_2024_Uz_2024-12-27_001

II S 35/24

2024-12-27 01:00:00.0 CET

2025-01-07 18:00:05.0 CET

2025-01-09 00:46:27.0 CET

15500000

1006

DECISION, REASON

Sygnatura akt II S 35/24 Sprostowano postanowieniem z 30.12.2024r. POSTANOWIENIE W. , dnia 27 grudnia 2024 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie: Przewodniczący Sędzia SA Andrzej Szliwa (spr.) Sędziowie Sędzia SA Agata Regulska Sędzia SA Bogusław Tocicki po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2024 r. na posiedzeniu bez udziału stron skargi D. R. na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Prokuraturę (...) we W. pod sygn. akt (...) na podstawie art. 12 ust. 2 i 4 oraz art. 17

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anna Turek" xPublisher="anna.turek" xEditorFullName="Wiktoria Dąbrowicz" xEditor="wiktoria.dabrowicz" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/500000/0001006/S" xYear="2024" xVolNmbr="000035" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Postanowienie+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygnatura akt II S 35/24 <xIx>Sprostowano postanowieniem z 30.12.2024r.</xIx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>POSTANOWIENIE</xName> <xText xALIGNx="right"><xAnon>W.</xAnon>, dnia 27 grudnia 2024 r.</xText> <xText><xBx>Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny </xBx>w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący Sędzia SA Andrzej Szliwa (spr.)</xText> <xText>Sędziowie Sędzia SA Agata Regulska</xText> <xText>Sędzia SA Bogusław Tocicki</xText> <xText>po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2024 r. na posiedzeniu bez udziału stron</xText> <xText>skargi <xBx><xAnon>D. R.</xAnon></xBx></xText> <xText>na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Prokuraturę <xAnon>(...)</xAnon> <xBRx></xBRx>we <xAnon>W.</xAnon> pod sygn. akt <xAnon>(...)</xAnon></xText> <xText>na podstawie art. 12 ust. 2 i 4 oraz art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. <xBRx></xBRx>o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora <xBRx></xBRx>i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. <xBRx></xBRx>poz. 1725):</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>p o s t a n o w i ł :</xBx></xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText> <xBx> stwierdzić, że w postępowaniu przygotowawczym o sygn. <xBRx></xBRx> <xAnon>(...)</xAnon>, prowadzonym przez Prokuraturę <xAnon>(...)</xAnon> <xBRx></xBRx>we <xAnon>W.</xAnon> przeciwko <xAnon>D. R.</xAnon> wystąpiła przewlekłość, przez co naruszone zostało jego prawo do rozpoznania sprawy <xBRx></xBRx>bez nieuzasadnionej zwłoki;</xBx> </xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText> <xBx> przyznać <xAnon>D. R.</xAnon> od Skarbu Państwa (środki własne Prokuratury <xAnon>(...)</xAnon>we <xAnon>W.</xAnon>) kwotę 7.500 zł <xIx> (siedem tysięcy pięćset złotych</xIx> );</xBx> </xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText><xBx>zwrócić <xAnon>D. R.</xAnon> opłatę od skargi.</xBx></xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Pismem z dnia 2 grudnia 2024 r. skazany <xAnon>D. K.</xAnon> wniósł o:</xText> <xEnum> <xBullet>˗</xBullet> <xEnumElem> <xText>stwierdzenie, że w postępowaniu prowadzonym przed Prokuraturą <xAnon>(...)</xAnon> <xBRx></xBRx>we <xAnon>W.</xAnon> w sprawie o sygn. akt <xAnon>(...)</xAnon> nastąpiła przewlekłość postępowania;</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>zlecenie Prokuraturze <xAnon>(...)</xAnon> we <xAnon>W.</xAnon>podjęcia, w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt, czynności zmierzających do zakończenia postępowania przygotowawczego;</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>przyznanie od Skarbu Państwa - Prokuratury <xAnon>(...)</xAnon> we <xAnon>W.</xAnon>na rzecz skarżącego kwoty 10.000 zł;</xText> </xEnumElem> <xEnumElem> <xText>zasądzenie od Skarbu Państwa - Prokuratury <xAnon>(...)</xAnon> we <xAnon>W.</xAnon>kosztów postępowania według norm przepisanych.</xText> </xEnumElem> </xEnum> <xText>W uzasadnieniu wnioskodawca argumentował, że w toku postępowania zostały naruszone zostały jego prawa, albowiem przedmiotowe postępowanie trwa już od dnia 7 listopada 2023 r. i znacznie przekracza standardowe terminy dla tego typu spraw. <xAnon>D. K.</xAnon> zauważył przy tym, ze ostatnie procesowe działanie z jego udziałem miało miejsce na początku kwietnia 2024 r., po czym nie podjęto żadnych dalszych działań w sprawie.</xText> <xText>W odpowiedzi na skargę, prokurator Prokuratury <xAnon>(...)</xAnon> we <xAnon>W.</xAnon>wniósł o jej oddalenie podnosząc, że w dniu 6 listopada 2023 r. <xAnon> (...)</xAnon> zarząd Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości został zawiadomiony <xBRx></xBRx>o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez zorganizowaną grupę przestępczą <xBRx></xBRx>w skład której miała wchodzić m.in. <xAnon>D. K.</xAnon>, zaś w dniu 7 listopada 2023 r., na podstawie <xLexLink xArt="art. 308" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 308 k.p.k</xLexLink> funkcjonariusze policji przeprowadzili przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i zatrzymali cztery osoby, w tym <xAnon>D. K.</xAnon>, który został przesłuchany w charakterze podejrzanego, nie przyznając się do zarzucanych mu czynów i składając wyjaśnienia w sprawie. Jednocześnie prokurator wyraził stanowisko, że przedmiotowe postępowanie ma skomplikowany przedmiot <xBRx></xBRx>i wielowątkowy charakter, wymaga przeprowadzenia wielu czynności z zakresu cyberprzestępczości, uzyskania danych teleinformatycznych, a następnie ich weryfikacji, także z obszaru Litwy, co wymagało sporządzenia odpowiednich wniosków i przetłumaczenia otrzymanych dokumentów na język polski, a następnie całościowej analizy.</xText> <xText><xBx>Przystępując do rozpoznania skargi, Sąd Apelacyjny ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:</xBx></xText> <xText>Śledztwo pod sygn. akt <xAnon>(...)</xAnon> zostało wszczęte przez prokuratora Prokuratury <xAnon>(...)</xAnon> we <xAnon>W.</xAnon>postanowieniem z dnia 8 listopada 2023 r. <xBRx></xBRx>m.in. przeciwko <xAnon>D. K.</xAnon> (k. 518-519, t. I.3). Zawiadomienie w tej sprawie zostało skierowane do tego podejrzanego z dniem 20 listopada 2023 r. (k. 520, t. I.3). Sam <xAnon>D. K.</xAnon> został zatrzymany w dniu 7 listopada 2023 r. (k. 2, t. II.1). Zarzut popełnienia przestępstwa został mu przedstawiony na mocy postanowienia z dnia <xBRx></xBRx>8 listopada 2023 r. (k. 82-99, t. II.1).</xText> <xText>Postanowieniami z dnia 8 listopada 2023 r. (k. 526, 536-541, t. I.3) i 23 listopada <xBRx></xBRx>2023 r. (k. 534, t. I.3) prokurator orzekł o dokonaniu blokady środków zgromadzonych <xBRx></xBRx>na rachunkach bankowych prowadzonych m.in. na rzecz <xAnon>D. K.</xAnon>, w tym także rachunkami prowadzonymi przez instytucje działające na terytorium Litwy.</xText> <xText>Innym postanowieniem z dnia 8 listopada 2023 r. (k. 10a-10d, t. II.1) prokurator zabezpieczył na mieniu tego podejrzanego wykonanie grożącego mu środka karnego i środków kompensacyjnych w wysokości nie mniejszej 651.585,76 zł oraz wykonanie orzeczenia o kosztach postępowania sądowego poprzez zajęcie ruchomości w postaci środków pieniężnych będących we władaniu wskazanego podejrzanego. Odpis postanowienia wysłano podejrzanemu w dniu 2 stycznia 2024 r. Zostało one zaskarżone zażaleniem (k. 189-210, t. II.1 i II.2), które nie zostało uwzględnione postanowieniem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 8 marca 2024 r. w sprawie o sygn. akt III Kp 541/24 (k. 270-273, t. II.2).</xText> <xText>Również postanowieniem z dnia 8 listopada 2023 r. (k. 108-110, t. II.1) prokurator zastosował wobec podejrzanego <xAnon>D. K.</xAnon> środki zapobiegawcze w postaci dozoru Policji, poręczenia majątkowego w kwocie 100.000 zł oraz zakazu opuszczenia kraju połączonego z zatrzymaniem paszportu. Pismem z dnia <xBRx></xBRx>22 listopada 2023 r. (k. 141-143, t. II.1) obrońca tego podejrzanego wniósł <xBRx></xBRx>o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na to postanowienie, równolegle wnosząc zażalenie na powyższe postanowienie (k. 147-159, t. II.1). Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2024 r. (k. 160-162, t. II.1) prokurator odmówił uwzględnienia powyższego wniosku o przywrócenie terminu, równolegle zmieniając postanowienie <xBRx></xBRx>z dnia 8 listopada 2023 r. w przedmiocie stosowania środków zapobiegawczych <xBRx></xBRx>w zakresie określenia terminu wpłaty poręczenia majątkowego. Obrońca podejrzanego wniósł zażalenie na to postanowienie (k. 163-171, t. II.1), które to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 29 marca 2024 r. w sprawie o sygn. akt V Kp 230/24 (k. 629-630, t. I.4). Jednocześnie postanowieniem z dnia 25 marca 2024 r. prokurator uwzględnił wniosek obrońcy podejrzanego z dnia 21 marca 2024 r. i zmienił postanowienie z dnia <xBRx></xBRx>8 listopada 2023 r. poprzez obniżenie kwoty poręczenia majątkowego do 50.000 zł <xBRx></xBRx>(k. 233-234, t. II.2).</xText> <xText>Zarządzeniem z dnia 29 grudnia 2023 r. prokurator odmówił wyrażenia zgody na udostępnienie obrońcy podejrzanych <xAnon>D. K.</xAnon> i <xAnon>R.</xAnon> <xAnon>K.</xAnon> akt postępowania (k. 180-181, t. II.1). Sąd Okręgowy we Wrocławiu postanowieniem <xBRx></xBRx>z dnia 8 marca 2024 r. (k. 275-276, t. II.2) nie uwzględnił zażalenia na to zarządzenie <xBRx></xBRx>i utrzymał je w mocy. Z kolei postanowieniem z dnia 5 stycznia 2024 r. (k. 564, t. I.3) prokurator wydał zaświadczenie dotyczące zabezpieczenia w zakresie dokonania blokady wszelkich środków na rachunkach we wskazanych w zawiadomieniu <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon>C.</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, równolegle sporządzając europejski nakaz dochodzeniowe (k. 567-589, t. I.3).</xText> <xText>Postanowieniami z dnia 25 kwietnia 2024 r. i 7 maja 2024 r. prokurator przedłużył blokadę środków zgromadzonych na rachunkach bankowych na okres kolejnych 6 miesięcy, tj. do dnia 8 listopada 2024 r. W dniu 27 maja 2024 r. <xBRx></xBRx>do tut. prokuratury wpłynęło, datowane 23 maja 2024 r, zażalenie obrońcy podejrzanego na powyższe orzeczenie. Niniejszy środek zaskarżenia został przesłany do Sądu celem jego rozpoznania, tj. w dniu 11 września 2024 r.</xText> <xText>W 11 lipca 2024 r. do tut. prokuratury wpłynął wniosek obrońcy podejrzanych <xAnon>D. K.</xAnon> i o zmianę środka zapobiegawczego i uchylenia zabezpieczenia majątkowego. Postanowieniem z dnia 9 września 2024 r., prokurator odmówił uwzględnienia wniosku obrońcy w przedmiocie uchylenia środków zapobiegawczych stosownych wobec podejrzanych <xAnon>D. K.</xAnon> i <xAnon>R.</xAnon> <xAnon>K.</xAnon>.</xText> <xText><xBx>Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Skarga na przewlekłość postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę <xAnon>(...)</xAnon>we <xAnon>W.</xAnon>pod sygn. akt <xAnon>(...)</xAnon> była uzasadniona.</xText> <xText>Podstawy dotyczące uznania prawa strony do rozpoznania sprawy <xBRx></xBRx>bez nieuzasadnionej zwłoki zawarte zostały w aktach prawa międzynarodowego, <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji RP</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">Kodeksie postępowania karnego</xLexLink>. Przepis art. 47 Karty Praw Podstawowych UE oraz <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19930610284" xTitle="Konwencja z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności" xAddress="Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284">Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności</xLexLink> w <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1" xIsapId="WDU19930610284" xTitle="Konwencja z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności" xAddress="Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284">art. 6 ust. 1</xLexLink> stanowią, że każdy ma prawo do rzetelnego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy przez sąd w rozsądnym terminie. Konstytucyjny nakaz rozpoznawania spraw bez nieuzasadnionej zwłoki wyrażony w 45 <xLexLink xArt="art. 6 ust. 1" xIsapId="WDU19930610284" xTitle="Konwencja z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności" xAddress="Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284">ust. 1</xLexLink> zobowiązuje państwo do zapewnienia rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie (bez nieuzasadnionej zwłoki), gdyż wymaga tego standard rzetelnego postępowania, stosownie do <xLexLink xArt="art. 6;art. 6 ust. 1" xIsapId="WDU19930610284" xTitle="Konwencja z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności" xAddress="Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284">art. 6 ust. 1</xLexLink> EKPCz.</xText> <xText>Jednocześnie, stosownie do art. 1 ust. 1 i art. 2 ust. 1 i 1a ustawy z dnia <xBRx></xBRx>17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy <xBRx></xBRx>w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, ma miejsce wówczas gdy wskutek działań lub zaniechań sądu lub prokuratora postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności prawnych i faktycznych. W szczególności ocenie podlega terminowość <xBRx></xBRx>i prawidłowość czynności podjętych przez organ postępowania w celu zakończenia postępowania przy uwzględnieniu charakteru sprawy, stopnia jej faktycznej i prawnej zawartości, znaczenia dla skarżącego rozstrzyganych w niej zagadnień oraz zachowania stron, w szczególności tej zarzucającej przewlekłość (art. 2 ust. 2 ustawy).</xText> <xText>Przewlekłość postępowania jest kategorią obiektywną, a obowiązkiem państwa jest zapewnienie by sprawy osób podległych jego jurysdykcji toczyły się bez zbędnej zwłoki (por postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2006 r., sygn. akt <xBRx></xBRx>III SPP 154/05, OSNP 2006 nr 21-22, poz. 342, str. 952). Ocena, czy w konkretnej sprawie doszło do przewlekłości postępowania, nie powinna ograniczać się wyłącznie do upływu czasu i subiektywnych odczuć skarżącego, lecz jest wypadkową czynników obiektywnych oraz czasu koniecznego do podejmowania bez zwłoki działań zgodnych z obowiązującymi przepisami, przewidującymi zachowanie określonych procedur <xBRx></xBRx>i niezbędnych by wyjaśnić wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności w sposób gwarantujący stronom korzystanie z ich praw (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 11 maja 2005 r., sygn. akt II S 26/05, KZS 2005 nr 8, poz. 158).</xText> <xText>Podkreślenia wymaga też, iż ocena przewlekłości postępowania musi być dokonywana w relacji do czasu trwania całego postępowania, nie mniej jednak sama długość postępowania nie przesądza jeszcze o tym, iż jest ono przewlekłe. Konieczne jest bowiem wskazanie na konkretne długotrwałe i nieuzasadnione zaniechania sądu, względnie na dokonywanie przezeń czynności w sposób nieefektywny <xBRx></xBRx>albo na działania, które jedynie pozorują podejmowanie czynności w sprawie <xBRx></xBRx>(por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 4 września 2012 r., sygn. akt I S 83/12, Legalis nr 754274). Konkluzję tą odnieść należy także do oceny terminowości czynności podejmowanych w toku postępowania przygotowawczego.</xText> <xText>Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że postępowanie przygotowawcze przeciwko <xAnon>D. K.</xAnon> trwa ponad rok. W czasie tym stosowane są wobec tego podejrzanego środki zapobiegawcze <xBRx></xBRx>i zabezpieczenie majątkowe, obejmujące blokadę środków na rachunku bankowym. Co ważne, nie sposób w świetle okoliczności sprawy uzasadnić tezy, jakoby skarżący przyczynił się jakkolwiek przedłużenia postępowania przygotowawczego, tym bardziej, że na istnienie takich okoliczności nie próbował nawet powoływać się prokurator.</xText> <xText>Zgodzić należy się z prokuratorem, że sprawa ma skomplikowany charakter <xBRx></xBRx>z powodu zawiłości rozważanych kwestii prawnych. Okoliczności te nie zwalniają jednak prokuratora od prawidłowego zarządzania śledztwem i sprawnego przeprowadzenia postępowania. Tymczasem ilość podjętych dotychczas czynności procesowych wskazuje na jego nieprawidłowy tok. Dotychczas przesłuchano jedynie kilku świadków, a postępowanie koncentruje się na zbieraniu i analizie danych dotyczących operacji finansowych przeprowadzonych przez współpodejrzanych <xBRx></xBRx>w sprawie (w tym <xAnon>D. K.</xAnon>). Postępowanie prowadzone jest zatem według zasady „najpierw zarzuty, a później dowody”, której nie sposób akceptować <xBRx></xBRx>w demokratycznym państwie prawnym, gdyż stanowi wyraz lekceważenia dla wolności jednostki. Świadczy to o istnieniu stanu przewlekłości postępowania wobec <xAnon>D. K.</xAnon>. Sam skomplikowany i złożony charakter sprawy nie może uzasadniać ponad rocznego prowadzenia śledztwa. Terminowość i sprawność postępowania <xBRx></xBRx>nie mieści się w powszechnie przyjętych oraz ustawowo określonych wymogach w tym zakresie. Sposób prowadzenia i zarządzania śledztwem powoduje, że nie można wskazać terminu jego zakończenia, a tym samym rozstrzygnięcia o odpowiedzialności <xAnon>D. K.</xAnon>.</xText> <xText>Ustalenie przewlekłości postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę <xAnon>(...)</xAnon>we <xAnon>W.</xAnon>pod sygn. <xAnon>(...)</xAnon> stanowi uzasadnioną podstawę do stwierdzenia, że zostało naruszone prawo <xAnon>D. K.</xAnon> do rozpoznania jego sprawy w rozsądnym terminie. Uzasadnia to przyznanie skarżącemu kwoty 7.500 zł, na podstawie art. 12 ust. 4 cytowanej ustawy. <xBRx></xBRx>W ocenie Sądu Apelacyjnego stanowi ona wystarczającą rekompensatę za krzywdę wynikającą z naruszenia prawa skarżącego do rozpoznania sprawy <xBRx></xBRx>bez nieuzasadnionej zwłoki. Pamiętać należy, że celem tego typu sumy pieniężnej jest zrekompensowanie negatywnych przeżyć związanych z długotrwałością postępowania sądowego (postępowania przygotowawczego), a w swoim charakterze jest ona zbliżona do roszczenie o zadośćuczynienia z <xLexLink xArt="art. 445;art. 445 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 445 § 1 k.c.</xLexLink> Co ważne, jej przyznanie nie zamyka drogi do dochodzenia przez wnioskodawcę roszczeń <xBRx></xBRx>o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie krzywdzie przed sądami cywilnymi, co wynika wyraźnie z przepisu art. 15 cytowanej ustawy.</xText> <xText>Jednocześnie, mając na względzie uregulowanie zawarte w art. 17 ust. 3 cytowanej ustawy, <xAnon>D. K.</xAnon> należało zwrócić wniesioną przez niego opłatę od skargi w wysokości 200 zł. Zarazem Sąd Apelacyjny nie stwierdził podstaw do zastosowania art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, mając na uwadze, że określonego we wniosku <xAnon>D. K.</xAnon> sformułowanie „zlecenie Prokuraturze <xAnon>(...)</xAnon> <xBRx></xBRx>we <xAnon>W.</xAnon> podjęcia, w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt, czynności zmierzających do zakończenia postępowania przygotowawczego” jawi się jako niedostatecznie precyzyjne w świetle treści przywołanego przepisu, w którym mowa jest o tym, że <xBRx></xBRx>na żądanie skarżącego lub z urzędu sąd zaleca podjęcie przez sąd rozpoznający sprawę co do istoty albo przez prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie (bez narzucania określonej oceny faktycznej i prawnej sprawy), chyba że wydanie zaleceń jest oczywiście zbędne. Niemniej organy ścigania powinny zintensyfikować prowadzenie czynności mających na celu jak najszybsze zakończenie przedmiotowego postępowania przygotowawczego.</xText> <xText>W tym stanie rzeczy, Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji orzeczenia.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx> Agata Regulska Andrzej Szliwa Bogusław Tocicki </xBx> </xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Andrzej Szliwa

Anna Turek

Wiktoria Dąbrowicz

Sygnatura akt II S 35/24Sprostowano postanowieniem z 30.12.2024r. POSTANOWIENIE W., dnia 27 grudnia 2024 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karnyw składzie: Przewodniczący Sędzia SA Andrzej Szliwa (spr.) Sędziowie Sędzia SA Agata Regulska Sędzia SA Bogusław Tocicki po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2024 r. na posiedzeniu bez udziału stron skargiD. R. na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Prokuraturę(...)weW.pod sygn. akt(...) na podstawie art. 12 ust. 2 i 4 oraz art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratorai postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r.poz. 1725): p o s t a n o w i ł : 1 stwierdzić, że w postępowaniu przygotowawczym o sygn. (...), prowadzonym przez Prokuraturę(...)weW.przeciwkoD. R.wystąpiła przewlekłość, przez co naruszone zostało jego prawo do rozpoznania sprawybez nieuzasadnionej zwłoki; 2 przyznaćD. R.od Skarbu Państwa (środki własne Prokuratury(...)weW.) kwotę 7.500 zł (siedem tysięcy pięćset złotych ); 3 zwrócićD. R.opłatę od skargi. UZASADNIENIE Pismem z dnia 2 grudnia 2024 r. skazanyD. K.wniósł o: ˗ stwierdzenie, że w postępowaniu prowadzonym przed Prokuraturą(...)weW.w sprawie o sygn. akt(...)nastąpiła przewlekłość postępowania; zlecenie Prokuraturze(...)weW.podjęcia, w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt, czynności zmierzających do zakończenia postępowania przygotowawczego; przyznanie od Skarbu Państwa - Prokuratury(...)weW.na rzecz skarżącego kwoty 10.000 zł; zasądzenie od Skarbu Państwa - Prokuratury(...)weW.kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu wnioskodawca argumentował, że w toku postępowania zostały naruszone zostały jego prawa, albowiem przedmiotowe postępowanie trwa już od dnia 7 listopada 2023 r. i znacznie przekracza standardowe terminy dla tego typu spraw.D. K.zauważył przy tym, ze ostatnie procesowe działanie z jego udziałem miało miejsce na początku kwietnia 2024 r., po czym nie podjęto żadnych dalszych działań w sprawie. W odpowiedzi na skargę, prokurator Prokuratury(...)weW.wniósł o jej oddalenie podnosząc, że w dniu 6 listopada 2023 r.(...)zarząd Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości został zawiadomionyo podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez zorganizowaną grupę przestępcząw skład której miała wchodzić m.in.D. K., zaś w dniu 7 listopada 2023 r., na podstawieart. 308 k.p.kfunkcjonariusze policji przeprowadzili przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i zatrzymali cztery osoby, w tymD. K., który został przesłuchany w charakterze podejrzanego, nie przyznając się do zarzucanych mu czynów i składając wyjaśnienia w sprawie. Jednocześnie prokurator wyraził stanowisko, że przedmiotowe postępowanie ma skomplikowany przedmioti wielowątkowy charakter, wymaga przeprowadzenia wielu czynności z zakresu cyberprzestępczości, uzyskania danych teleinformatycznych, a następnie ich weryfikacji, także z obszaru Litwy, co wymagało sporządzenia odpowiednich wniosków i przetłumaczenia otrzymanych dokumentów na język polski, a następnie całościowej analizy. Przystępując do rozpoznania skargi, Sąd Apelacyjny ustalił następujący stan faktyczny w sprawie: Śledztwo pod sygn. akt(...)zostało wszczęte przez prokuratora Prokuratury(...)weW.postanowieniem z dnia 8 listopada 2023 r.m.in. przeciwkoD. K.(k. 518-519, t. I.3). Zawiadomienie w tej sprawie zostało skierowane do tego podejrzanego z dniem 20 listopada 2023 r. (k. 520, t. I.3). SamD. K.został zatrzymany w dniu 7 listopada 2023 r. (k. 2, t. II.1). Zarzut popełnienia przestępstwa został mu przedstawiony na mocy postanowienia z dnia8 listopada 2023 r. (k. 82-99, t. II.1). Postanowieniami z dnia 8 listopada 2023 r. (k. 526, 536-541, t. I.3) i 23 listopada2023 r. (k. 534, t. I.3) prokurator orzekł o dokonaniu blokady środków zgromadzonychna rachunkach bankowych prowadzonych m.in. na rzeczD. K., w tym także rachunkami prowadzonymi przez instytucje działające na terytorium Litwy. Innym postanowieniem z dnia 8 listopada 2023 r. (k. 10a-10d, t. II.1) prokurator zabezpieczył na mieniu tego podejrzanego wykonanie grożącego mu środka karnego i środków kompensacyjnych w wysokości nie mniejszej 651.585,76 zł oraz wykonanie orzeczenia o kosztach postępowania sądowego poprzez zajęcie ruchomości w postaci środków pieniężnych będących we władaniu wskazanego podejrzanego. Odpis postanowienia wysłano podejrzanemu w dniu 2 stycznia 2024 r. Zostało one zaskarżone zażaleniem (k. 189-210, t. II.1 i II.2), które nie zostało uwzględnione postanowieniem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 8 marca 2024 r. w sprawie o sygn. akt III Kp 541/24 (k. 270-273, t. II.2). Również postanowieniem z dnia 8 listopada 2023 r. (k. 108-110, t. II.1) prokurator zastosował wobec podejrzanegoD. K.środki zapobiegawcze w postaci dozoru Policji, poręczenia majątkowego w kwocie 100.000 zł oraz zakazu opuszczenia kraju połączonego z zatrzymaniem paszportu. Pismem z dnia22 listopada 2023 r. (k. 141-143, t. II.1) obrońca tego podejrzanego wniósło przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na to postanowienie, równolegle wnosząc zażalenie na powyższe postanowienie (k. 147-159, t. II.1). Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2024 r. (k. 160-162, t. II.1) prokurator odmówił uwzględnienia powyższego wniosku o przywrócenie terminu, równolegle zmieniając postanowieniez dnia 8 listopada 2023 r. w przedmiocie stosowania środków zapobiegawczychw zakresie określenia terminu wpłaty poręczenia majątkowego. Obrońca podejrzanego wniósł zażalenie na to postanowienie (k. 163-171, t. II.1), które to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 29 marca 2024 r. w sprawie o sygn. akt V Kp 230/24 (k. 629-630, t. I.4). Jednocześnie postanowieniem z dnia 25 marca 2024 r. prokurator uwzględnił wniosek obrońcy podejrzanego z dnia 21 marca 2024 r. i zmienił postanowienie z dnia8 listopada 2023 r. poprzez obniżenie kwoty poręczenia majątkowego do 50.000 zł(k. 233-234, t. II.2). Zarządzeniem z dnia 29 grudnia 2023 r. prokurator odmówił wyrażenia zgody na udostępnienie obrońcy podejrzanychD. K.iR.K.akt postępowania (k. 180-181, t. II.1). Sąd Okręgowy we Wrocławiu postanowieniemz dnia 8 marca 2024 r. (k. 275-276, t. II.2) nie uwzględnił zażalenia na to zarządzeniei utrzymał je w mocy. Z kolei postanowieniem z dnia 5 stycznia 2024 r. (k. 564, t. I.3) prokurator wydał zaświadczenie dotyczące zabezpieczenia w zakresie dokonania blokady wszelkich środków na rachunkach we wskazanych w zawiadomieniu(...)C.z siedzibą wW., równolegle sporządzając europejski nakaz dochodzeniowe (k. 567-589, t. I.3). Postanowieniami z dnia 25 kwietnia 2024 r. i 7 maja 2024 r. prokurator przedłużył blokadę środków zgromadzonych na rachunkach bankowych na okres kolejnych 6 miesięcy, tj. do dnia 8 listopada 2024 r. W dniu 27 maja 2024 r.do tut. prokuratury wpłynęło, datowane 23 maja 2024 r, zażalenie obrońcy podejrzanego na powyższe orzeczenie. Niniejszy środek zaskarżenia został przesłany do Sądu celem jego rozpoznania, tj. w dniu 11 września 2024 r. W 11 lipca 2024 r. do tut. prokuratury wpłynął wniosek obrońcy podejrzanychD. K.i o zmianę środka zapobiegawczego i uchylenia zabezpieczenia majątkowego. Postanowieniem z dnia 9 września 2024 r., prokurator odmówił uwzględnienia wniosku obrońcy w przedmiocie uchylenia środków zapobiegawczych stosownych wobec podejrzanychD. K.iR.K.. Sąd Apelacyjny zważył, co następuje: Skarga na przewlekłość postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę(...)weW.pod sygn. akt(...)była uzasadniona. Podstawy dotyczące uznania prawa strony do rozpoznania sprawybez nieuzasadnionej zwłoki zawarte zostały w aktach prawa międzynarodowego,Konstytucji RPorazKodeksie postępowania karnego. Przepis art. 47 Karty Praw Podstawowych UE orazKonwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolnościwart. 6 ust. 1stanowią, że każdy ma prawo do rzetelnego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy przez sąd w rozsądnym terminie. Konstytucyjny nakaz rozpoznawania spraw bez nieuzasadnionej zwłoki wyrażony w 45ust. 1zobowiązuje państwo do zapewnienia rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie (bez nieuzasadnionej zwłoki), gdyż wymaga tego standard rzetelnego postępowania, stosownie doart. 6 ust. 1EKPCz. Jednocześnie, stosownie do art. 1 ust. 1 i art. 2 ust. 1 i 1a ustawy z dnia17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawyw postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, ma miejsce wówczas gdy wskutek działań lub zaniechań sądu lub prokuratora postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności prawnych i faktycznych. W szczególności ocenie podlega terminowośći prawidłowość czynności podjętych przez organ postępowania w celu zakończenia postępowania przy uwzględnieniu charakteru sprawy, stopnia jej faktycznej i prawnej zawartości, znaczenia dla skarżącego rozstrzyganych w niej zagadnień oraz zachowania stron, w szczególności tej zarzucającej przewlekłość (art. 2 ust. 2 ustawy). Przewlekłość postępowania jest kategorią obiektywną, a obowiązkiem państwa jest zapewnienie by sprawy osób podległych jego jurysdykcji toczyły się bez zbędnej zwłoki (por postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2006 r., sygn. aktIII SPP 154/05, OSNP 2006 nr 21-22, poz. 342, str. 952). Ocena, czy w konkretnej sprawie doszło do przewlekłości postępowania, nie powinna ograniczać się wyłącznie do upływu czasu i subiektywnych odczuć skarżącego, lecz jest wypadkową czynników obiektywnych oraz czasu koniecznego do podejmowania bez zwłoki działań zgodnych z obowiązującymi przepisami, przewidującymi zachowanie określonych proceduri niezbędnych by wyjaśnić wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności w sposób gwarantujący stronom korzystanie z ich praw (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 11 maja 2005 r., sygn. akt II S 26/05, KZS 2005 nr 8, poz. 158). Podkreślenia wymaga też, iż ocena przewlekłości postępowania musi być dokonywana w relacji do czasu trwania całego postępowania, nie mniej jednak sama długość postępowania nie przesądza jeszcze o tym, iż jest ono przewlekłe. Konieczne jest bowiem wskazanie na konkretne długotrwałe i nieuzasadnione zaniechania sądu, względnie na dokonywanie przezeń czynności w sposób nieefektywnyalbo na działania, które jedynie pozorują podejmowanie czynności w sprawie(por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 4 września 2012 r., sygn. akt I S 83/12, Legalis nr 754274). Konkluzję tą odnieść należy także do oceny terminowości czynności podejmowanych w toku postępowania przygotowawczego. Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że postępowanie przygotowawcze przeciwkoD. K.trwa ponad rok. W czasie tym stosowane są wobec tego podejrzanego środki zapobiegawczei zabezpieczenie majątkowe, obejmujące blokadę środków na rachunku bankowym. Co ważne, nie sposób w świetle okoliczności sprawy uzasadnić tezy, jakoby skarżący przyczynił się jakkolwiek przedłużenia postępowania przygotowawczego, tym bardziej, że na istnienie takich okoliczności nie próbował nawet powoływać się prokurator. Zgodzić należy się z prokuratorem, że sprawa ma skomplikowany charakterz powodu zawiłości rozważanych kwestii prawnych. Okoliczności te nie zwalniają jednak prokuratora od prawidłowego zarządzania śledztwem i sprawnego przeprowadzenia postępowania. Tymczasem ilość podjętych dotychczas czynności procesowych wskazuje na jego nieprawidłowy tok. Dotychczas przesłuchano jedynie kilku świadków, a postępowanie koncentruje się na zbieraniu i analizie danych dotyczących operacji finansowych przeprowadzonych przez współpodejrzanychw sprawie (w tymD. K.). Postępowanie prowadzone jest zatem według zasady „najpierw zarzuty, a później dowody”, której nie sposób akceptowaćw demokratycznym państwie prawnym, gdyż stanowi wyraz lekceważenia dla wolności jednostki. Świadczy to o istnieniu stanu przewlekłości postępowania wobecD. K.. Sam skomplikowany i złożony charakter sprawy nie może uzasadniać ponad rocznego prowadzenia śledztwa. Terminowość i sprawność postępowanianie mieści się w powszechnie przyjętych oraz ustawowo określonych wymogach w tym zakresie. Sposób prowadzenia i zarządzania śledztwem powoduje, że nie można wskazać terminu jego zakończenia, a tym samym rozstrzygnięcia o odpowiedzialnościD. K.. Ustalenie przewlekłości postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę(...)weW.pod sygn.(...)stanowi uzasadnioną podstawę do stwierdzenia, że zostało naruszone prawoD. K.do rozpoznania jego sprawy w rozsądnym terminie. Uzasadnia to przyznanie skarżącemu kwoty 7.500 zł, na podstawie art. 12 ust. 4 cytowanej ustawy.W ocenie Sądu Apelacyjnego stanowi ona wystarczającą rekompensatę za krzywdę wynikającą z naruszenia prawa skarżącego do rozpoznania sprawybez nieuzasadnionej zwłoki. Pamiętać należy, że celem tego typu sumy pieniężnej jest zrekompensowanie negatywnych przeżyć związanych z długotrwałością postępowania sądowego (postępowania przygotowawczego), a w swoim charakterze jest ona zbliżona do roszczenie o zadośćuczynienia zart. 445 § 1 k.c.Co ważne, jej przyznanie nie zamyka drogi do dochodzenia przez wnioskodawcę roszczeńo naprawienie szkody lub zadośćuczynienie krzywdzie przed sądami cywilnymi, co wynika wyraźnie z przepisu art. 15 cytowanej ustawy. Jednocześnie, mając na względzie uregulowanie zawarte w art. 17 ust. 3 cytowanej ustawy,D. K.należało zwrócić wniesioną przez niego opłatę od skargi w wysokości 200 zł. Zarazem Sąd Apelacyjny nie stwierdził podstaw do zastosowania art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, mając na uwadze, że określonego we wnioskuD. K.sformułowanie „zlecenie Prokuraturze(...)weW.podjęcia, w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt, czynności zmierzających do zakończenia postępowania przygotowawczego” jawi się jako niedostatecznie precyzyjne w świetle treści przywołanego przepisu, w którym mowa jest o tym, żena żądanie skarżącego lub z urzędu sąd zaleca podjęcie przez sąd rozpoznający sprawę co do istoty albo przez prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie (bez narzucania określonej oceny faktycznej i prawnej sprawy), chyba że wydanie zaleceń jest oczywiście zbędne. Niemniej organy ścigania powinny zintensyfikować prowadzenie czynności mających na celu jak najszybsze zakończenie przedmiotowego postępowania przygotowawczego. W tym stanie rzeczy, Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji orzeczenia. Agata Regulska Andrzej Szliwa Bogusław Tocicki

15/500000/0001006/S

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu

II Wydział Karny

155010200001006_II_K_000353_2023_Uz_2024-12-27_001

II K 353/23

2024-12-27 01:00:00.0 CET

2025-01-17 20:30:06.0 CET

2025-01-17 15:08:44.0 CET

15501020

1006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt II K 353/23 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formu

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Magdalena Weryńska" xPublisher="werynskam" xEditorFullName="Magdalena Weryńska" xEditor="werynskam" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="13" xFlag="published" xVolType="15/501020/0001006/K" xYear="2023" xVolNmbr="000353" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="32"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="30"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="3"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="53"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="97"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="20"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="100"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="38"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="5"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="114"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="107"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="63"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Formularz UK 1</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xBx>II K 353/23</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie <xLexLink xArt="art. 343;art. 343 a;art. 387" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.</xLexLink> albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>USTALENIE FAKTÓW </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText><xIx>1.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>W dniu 13 lutego 2023 r. około godz. 20:00 w <xAnon>L.</xAnon>, przy ul. <xAnon>(...)</xAnon>, działając z użyciem przemocy usiłował doprowadzić do obcowania płciowego <xAnon>E. L.</xAnon> w ten sposób, że złapał ją za rękę i popchnął na łóżko, a następnie przycisnął ją swoim ciałem i zaczął rozbierać do naga, zatykał przy tym ręką jej usta, przyciskał jej klatkę piersiową, włożył rękę w jej krocze i dotykał w miejsca intymne bez penetracji, ocierał się o nią genitaliami i dotykał po piersiach, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej, która się broniła, w następstwie czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni, czym spowodował naruszenie czynności narządów jej ciała na okres do dni 7,</xText> <xText><xBx>tj. o czyn z <xLexLink xArt="art. 13;art. 13 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 13 §1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 197;art. 197 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 197 §1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 157;art. 157 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 157 §2 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 §2 kk</xLexLink></xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty </xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText> <xAnon>D. S. (1)</xAnon> w dniu 13 lutego 2023 r. około godz. 20:00 w <xAnon>L.</xAnon>, przy ul. <xAnon>(...)</xAnon>, działając z użyciem przemocy, usiłował doprowadzić do obcowania płciowego <xAnon>E. L.</xAnon> w ten sposób, że złapał ją za rękę i popchnął na łóżko, a następnie przycisnął ją swoim ciałem i zaczął rozbierać do naga, zatykał przy tym ręką jej usta, przyciskał jej klatkę piersiową, włożył rękę w jej krocze i dotykał w miejsca intymne bez penetracji, ocierał się o nią genitaliami i dotykał po piersiach, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej, która się broniła. Swoim czynem w/wymieniony spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni– obrażenia ciała skutkujące naruszeniem czynności narządów jej ciała na okres poniżej dni 7.</xText> <xText><xAnon>D. S. (1)</xAnon> wraz z rodziną jest sąsiadem <xAnon>P. B.</xAnon>, byłego partnera <xAnon>E. L.</xAnon>. <xAnon>D. S. (1)</xAnon> zamieszkuje przy <xAnon>ul. (...)</xAnon> w <xAnon>L.</xAnon>, zaś <xAnon>P. B.</xAnon> przy <xAnon>ul. (...)</xAnon>.</xText> <xText><xAnon>E. L.</xAnon> i <xAnon>P. B.</xAnon> pozostawali w związku konkubenckim. Rozstali się, a <xAnon>E. L.</xAnon> wyjechała do <xAnon>(...)</xAnon>. Wróciła na kilka dni przed zdarzeniem. <xAnon>P. B.</xAnon> pozwolił jej zamieszkać u siebie, gdyż mają wspólne dziecko – również <xAnon>P. B.</xAnon>. Oprócz niego z <xAnon>P. B.</xAnon> zamieszkuje także córka – <xAnon>O.</xAnon>.</xText> <xText>W dniu 12.02.2023r. <xAnon>D. S. (1)</xAnon> przyszedł do <xAnon>P. B.</xAnon> i <xAnon>E. L.</xAnon> i spożywał z nimi alkohol. Kolejnego dnia <xAnon>P. B.</xAnon> wyjechał do Sądu w <xAnon>(...)</xAnon>. Gdy był w <xAnon>L.</xAnon> zadzwonił do niego <xAnon>D. S. (1)</xAnon> zapraszając go na wspólne spożywanie alkoholu. Mówił, że jest już u niego kolejny wspólny sąsiad <xAnon>W. B. (1)</xAnon>. Żona <xAnon>D. D.</xAnon> <xAnon>S.</xAnon> była nieobecna, gdyż wyjechała z dziećmi na ferie. <xAnon>D. S. (1)</xAnon> i <xAnon>W. B. (1)</xAnon> wiedzieli o rozstaniu <xAnon>E. L.</xAnon> z <xAnon>P. B.</xAnon>, gdyż <xAnon>E. L.</xAnon> wyjechała do <xAnon>(...)</xAnon> z synem kolejnej sąsiadki – <xAnon>T. J.</xAnon>.</xText> <xText>Po <xAnon>D. S. (1)</xAnon> do <xAnon>P. B.</xAnon> zadzwoniła <xAnon>E. L.</xAnon>, która powiedziała, że była w <xAnon> sklepie (...)</xAnon> i wracając z tego sklepu została zawołana przez <xAnon>D. S. (1)</xAnon> do niego do domu. <xAnon>D. S. (1)</xAnon> przekazał jej, że przyjdzie do niego także <xAnon>P. B.</xAnon>. <xAnon>E. L.</xAnon> poszła do <xAnon>D. S. (1)</xAnon> i zaczęła z nim i <xAnon>W. B. (1)</xAnon> spożywać alkohol. <xAnon>P. B.</xAnon> przyjechał do <xAnon>L.</xAnon> i od razu poszedł do <xAnon>D. S. (1)</xAnon>. Zobaczył tam <xAnon>D. S. (1)</xAnon>, <xAnon>W. B. (1)</xAnon> i <xAnon>E. L.</xAnon>. <xAnon>P. B.</xAnon> zwrócił uwagę <xAnon>E. L.</xAnon>, że jest sama z dwoma mężczyznami i udał się do swojego mieszkania, w którym zostały dzieci <xAnon>P.</xAnon> i <xAnon>O.</xAnon>. <xAnon>E. L.</xAnon> przyszła po chwili do mieszkania <xAnon>P. B.</xAnon> zabierała syna <xAnon>P.</xAnon> i <xAnon>O.</xAnon> i wróciła do <xAnon>D. S. (1)</xAnon>. <xAnon>P. B.</xAnon> poszedł ponownie do <xAnon>D. S. (1)</xAnon>. Widział, że trwa tam libacja alkoholowa i uznał, że nie jest to miejsce dla dzieci. W międzyczasie do mieszkania doszedł jeszcze <xAnon>P. R. (1)</xAnon>. <xAnon>P. B.</xAnon> nie odpowiadała to sytuacja, dlatego zabrał dzieci i postanowił wrócić do swojego mieszkania. <xAnon>E. L.</xAnon> protestowała przeciwko temu, poszła za <xAnon>P. B.</xAnon> do jego mieszkania, atakowała go słownie, krzyczała odpychała. Wówczas <xAnon>P. B.</xAnon> wezwał policję. Policjanci, którzy przyjechali na miejsce stwierdzili, że <xAnon>E. L.</xAnon> jest pod wpływem alkoholu i uznali, że należy ją zatrzymać do wytrzeźwienia. Wówczas jednak <xAnon>E. L.</xAnon>, <xAnon>W. B. (1)</xAnon> i <xAnon>D. S. (1)</xAnon> zaczęła prosić ich by zostawili <xAnon>E. L.</xAnon> u sąsiadki <xAnon>T. J.</xAnon>, która zgodziła się nią zaopiekować. <xAnon>P. B.</xAnon> zabrał dzieci do <xAnon> (...)</xAnon> do <xAnon>P.</xAnon>, zaś <xAnon>E. L.</xAnon> miała przebywać u <xAnon>T. J.</xAnon>. Do <xAnon>T. J.</xAnon> wkrótce przyszedł <xAnon>D. S. (1)</xAnon> i <xAnon>E. L.</xAnon> ponownie poszła do jego mieszkania. Gdy <xAnon>E. L.</xAnon> poszła do tego mieszkania nie było w nim go już <xAnon>P. R. (2)</xAnon>, którego zabrała żona <xAnon>K.</xAnon>. <xAnon>E. L.</xAnon> wraz z <xAnon>D. S. (1)</xAnon> i <xAnon>W. B. (1)</xAnon> spożywała alkohol, tańczyli. <xAnon>E. L.</xAnon> ubrana była w czarne legginsy i koronkowe body, zapiane w kroku na zatrzaski. W pewnym momencie <xAnon>D. S. (1)</xAnon> poprosił <xAnon>W. B. (1)</xAnon>, by ten udał się do <xAnon>Ż.</xAnon> po popitkę. Zamknął za nim drzwi, które wcześniej przez cały czas były otwarte. <xAnon>E. L.</xAnon> i <xAnon>D. S. (1)</xAnon> zostali sami. <xAnon>E. L.</xAnon> wyszła na balkon, zapalić, a następnie ponownie, żeby zobaczyć czy <xAnon>W. B. (1)</xAnon> już wraca. Wówczas <xAnon>D. S. (1)</xAnon> chwycił ją za rękę i popchnął na łóżko przycisnął swoim ciałem i zaczął się rozbierać do naga <xAnon>E. L.</xAnon> zaczęła się bronić, krzyczeć. Wówczas <xAnon>D. S. (1)</xAnon> zasłonił jej usta ręką, przycisnął jej piersi ramieniem włożył jej rękę w legginsy, odsunął body, gdyż nie mógł sobie poradzić z zatrzaskami i dotykał ją po miejscach intymnych <xAnon>E. L.</xAnon> się broniła, kopała <xAnon>D. S. (1)</xAnon>, krzyczała i wzywała pomocy. <xAnon>D. S. (1)</xAnon> mówił że ją wybzyka, że <xAnon>P.</xAnon> się o niczym nie dowie. Ocierał się o nią genitaliami. W trakcie szamotaniny <xAnon>E. L.</xAnon> wraz z <xAnon>D. S. (1)</xAnon> spadła na podłogę, nadal się broniła. W tym czasie wrócił <xAnon>W. B. (1)</xAnon>, który nie mógł otworzyć drzwi. Przez drzwi słyszał krzyki, zaczął w nie walić, żeby mu otworzyć. Wówczas <xAnon>D. S. (1)</xAnon> puścił <xAnon>E. L.</xAnon>, zaczął się ubierać, założył jeansy zamiast dresów, nie założył koszulki. <xAnon>E. L.</xAnon> zapłakana wybiegła na balkon. Gdy <xAnon>D. S. (1)</xAnon> otworzył drzwi <xAnon>W. B. (1)</xAnon> zapłakana, roztrzęsiona wybiegła z klatki schodowej i zaczęła dzwonić. Widział to <xAnon>Z. C.</xAnon>. <xAnon>E. L.</xAnon> zadzwoniła do swojego partnera <xAnon>P. B.</xAnon>, któremu nieskładnie tłumaczyła, że <xAnon>D. S. (1)</xAnon> ją zgwałcił lub usiłował zgwałcić. <xAnon>P. B.</xAnon> nie był w stanie zorientować się co się stało, i zadzwonił na policję, mówiąc, że prawdopodobnie doszło do gwałtu. <xAnon>P. B.</xAnon> wraz z dziećmi wrócił do <xAnon>L.</xAnon>, zostawił je w domu i poszedł do <xAnon>E. L.</xAnon> zaczął z nią rozmawiać. Pytał również co się stało <xAnon>W. B. (1)</xAnon>. <xAnon>W. B. (1)</xAnon> zaczął mówić <xAnon>P. B.</xAnon>, że został wypchnięty z mieszkania, a <xAnon>D. S. (1)</xAnon> zgwałcił lub chciał zgwałcić <xAnon>E. L.</xAnon>. Relacje tę potwierdzała <xAnon>E. L.</xAnon>, która zapłakana wtrącała się i opowiadała że <xAnon>D. S. (1)</xAnon> ją przycisnął że chciał ją zgwałcić, że przeglądał jej majtki. Rozmowę tę częściowo słyszała też funkcjonariuszka policji która przyjechała wraz z patrolem już na miejsce zdarzenia. Rozmowa ta została przez <xAnon>P. B.</xAnon> nagrana i znajduje się w aktach sprawy. W międzyczasie do mieszkania <xAnon>D. S. (1)</xAnon> przyszła też jego matka <xAnon>J. S.</xAnon>, którą przysłała żona <xAnon>D. S. (2)</xAnon>, która dowiedziała się od <xAnon>P. B.</xAnon>, że jej mąż zgwałcił <xAnon>E. L.</xAnon>. . Przybyli na miejsce policjanci rozpytali strony sporządzili dokumentację fotograficzną i zatrzymali <xAnon>D. S. (1)</xAnon>.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>Zeznania pokrzywdzonej <xAnon>E. L.</xAnon>, k. 6-7, 142-144,</xText> <xText>Częściowo zeznania świadków:</xText> <xText><xAnon>P. B.</xAnon>, k. 27-28, 145-146,</xText> <xText><xAnon>W. B. (1)</xAnon>, k. 31-32, 144-145, 262,</xText> <xText><xAnon>T. J.</xAnon>, k. 58-59, 146-147, 213,</xText> <xText><xAnon>K. R.</xAnon>, k. 213-214,</xText> <xText><xAnon>P. R. (1)</xAnon>, k. 214,</xText> <xText><xAnon>D. S. (2)</xAnon>, k. 214-215,</xText> <xText><xAnon>Z. C.</xAnon>, k. 232-233,</xText> <xText><xAnon>J. S.</xAnon>, k. 233-234,</xText> <xText><xAnon>M. C.</xAnon>, k. 251-252,</xText> <xText><xAnon>W. K.</xAnon>, k. 260-261,</xText> <xText><xAnon>P. C.</xAnon>, k. 283-283,</xText> <xText><xAnon>R. M.</xAnon>, k. 284,</xText> <xText>Częściowo wyjaśnienia oskarżonego <xAnon>D. S. (1)</xAnon>, k. 35-36, 41-42, 47, 140-141,</xText> <xText>Protokół zatrzymania oskarżonego, k. 3,</xText> <xText>Protokół badania stanu trzeźwości oskarżonego wraz z wynikiem, k. 5,</xText> <xText>Protokół oględzin ciała pokrzywdzonej, k. 8,</xText> <xText>Protokół zatrzymanie rzeczy, k. 11-13,</xText> <xText>Protokół oględzin miejsca zdarzenia, k. 14-15,</xText> <xText>Dokumentacja fotograficzna, k. 17-24, 63-64, 70-71</xText> <xText>Protokół oględzin body, które miała na sobie pokrzywdzona, k. 72 wraz z dokumentacją fotograficzną k. 72-75,</xText> <xText>Opinia psychologiczna dot. <xAnon>E. L.</xAnon>, k. 217-220,</xText> <xText>Opinia Przewodniczącego <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> (...)</xAnon>, k. 224,</xText> <xText>Pismo KPP w <xAnon>L.</xAnon>, k. 229 i k. 270,</xText> <xText>Kopia notatników służbowych, k. 230-231, 271-282,</xText> <xText>Ustana opinia uzupełniająca psychologa, k. 234-235,</xText> <xText>Płyta CD, k. 244,</xText> <xText>Protokół oględzin płyty, k. 245.</xText> <xText>Karta informacyjna leczenia szpitalnego pokrzywdzonej, k. 55,</xText> <xText>Opinia sądowo-lekarska, k. 57,</xText> <xText>Opinia sądowo-lekarska z dn. 05.07.2024 r., k. 256-257</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="center"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="11"> <xText>-------------------------------------------------------------------------------------------</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="13"> <xText>--------------------------------------------------------------------------</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>-----------------------------</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>---------</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OCena DOWOdów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>1.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>Zeznania pokrzywdzonej <xAnon>E. L.</xAnon>,</xText> <xText>Częściowo zeznania świadków:</xText> <xText><xAnon>P. B.</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>W. B. (1)</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>T. J.</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>K. R.</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>P. R. (1)</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>D. S. (2)</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>Z. C.</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>J. S.</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>M. C.</xAnon>,</xText> <xText><xAnon>W. K.</xAnon>,</xText> <xText>Częściowo wyjaśnienia oskarżonego <xAnon>D. S. (1)</xAnon>,</xText> <xText>Protokół zatrzymania oskarżonego,</xText> <xText>Protokół badania stanu trzeźwości oskarżonego wraz z wynikiem,</xText> <xText>Protokół oględzin ciała pokrzywdzonej,</xText> <xText>Protokół zatrzymania rzeczy,</xText> <xText>Protokół oględzin miejsca zdarzenia,</xText> <xText>Dokumentacja fotograficzna,</xText> <xText>Protokół oględzin body wraz z dokumentacją fotograficzną</xText> <xText>Pisemne opinia psychologiczna dot. <xAnon>E. L.</xAnon>,</xText> <xText>Opinia Przewodniczącego <xAnon> (...)</xAnon> <xAnon> (...)</xAnon>,</xText> <xText>Pisma KPP w <xAnon>L.</xAnon>,</xText> <xText>Kopia notatników służbowych,</xText> <xText>Ustana opinia uzupełniająca psychologa,</xText> <xText>Płyta CD,</xText> <xText>Protokół oględzin płyty</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd uznał zeznania pokrzywdzonej <xAnon>E. L.</xAnon> za wiarygodne co do okoliczności podawanych przez nią co do czynu, którego oskarżony dopuścił się na jej szkodę. Pokrzywdzona dwukrotnie opisywała przebieg zdarzenia i mimo przerwy pomiędzy jej zeznaniami, opisy przebiegu samego zdarzenia są spójne. Pokrzywdzona konsekwentnie podawała, że oskarżony, wykorzystując nieobecność <xAnon>W. B. (1)</xAnon>, którego pozbył się z mieszkania, chciał ją doprowadzić do obcowania płciowego (zgwałcić), używając przemocy. Wskazała, że oskarżony chwycił ją za rękę, szarpnął, popchnął)na łóżko, położył się na niej i rozebrał się do naga. Na łóżku przycisnął jedną ręką jej pierś, a drugą włożył jej rękę w krocze, odsunął body, lecz nie mógł go rozpiąć i ściągnąć, bo było na zatrzaski, dotykał miejsc intymnych oraz piersi, mówiąc, że ją ,,wybzyka”, że <xAnon>P.</xAnon> się o niczym nie dowie. Mówiła, aby przestał, ale nie reagował, wiec zaczęła się bronić, kopiąc i odpychając oskarżonego, krzyczała. W trakcie stawianego mu oporu spadli z łóżka na podłogę, oskarżony zatkał jej ręką usta. Nagle usłyszała walenie i kopanie do drzwi, które oskarżony po wyjściu <xAnon>W. B. (1)</xAnon> zamknął, choć wcześniej przez cały czas były otwarte. Za drzwiami znajdował się właśnie <xAnon>W. B. (1)</xAnon>, który próbował dostać się do mieszkania. Słysząc to oskarżony zaczął się ubierać i po kilku - kilkunastu minutach otworzył drzwi. Wtedy pokrzywdzona wybiegła na zewnątrz. W relacji <xAnon>E. L.</xAnon> pojawiły się rozbieżności, takie jak np. informacje dotyczące ilości i rodzaju spożytego przez nią alkoholu w mieszkaniu oskarżonego, przyczyn podjętej wobec niej wcześniej interwencji Policji, ale w ocenie Sądu dotyczyły one szczegółów nieistotnych z punktu widzenia odpowiedzialności karanej sprawcy. Wynikały one ze stanu upojenia alkoholem pokrzywdzonej oraz jej świadomości, iż udała się spożywać alkohol sama, z 2 mężczyznami, w wyzywającym stroju i to mimo prób powstrzymania jej przed tym przez byłego konkubenta. Jednocześnie jednak, jak już wskazano, pokrzywdzona stanowczo i konsekwentnie podawała, że oskarżony próbował ją zgwałcić, użył przemocy, wskazała też na powstałe w wyniku przemocy obrażenia, podawała też nie doszło do penetracji jej narządów płciowych, zaś okoliczności podawane przez nią znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w toku postępowania.</xText> <xText>Z pisemnej opinii biegłej psycholog wynika, że sposób relacjonowania zdarzeń przez <xAnon>E. L.</xAnon> może wynikać z niskiego poziomu stabilności emocjonalnej pokrzywdzonej, przejmowania się jak zostanie oceniona przez środowisko i chęcią ukrycia własnych zachowań niepożądanych społecznie jak np. spożywanie alkoholu z mężczyznami, założenie wyzywającego stroju (prześwitujące body), wcześniejsza interwencja policji wobec niej. Ukrywanie bądź modyfikowanie informacji niekorzystnych dla pokrzywdzonej jest oznaką odczuwanego przez nią wstydu, bo pokrzywdzona jest świadoma, że zachowała się w sposób nieaprobowany społecznie i zostanie to dostrzeżone, co powoduje, że wartość poznawacza zeznań pokrzywdzonej jest ograniczona i należy je potraktować z pewną ostrożnością.</xText> <xText>Biegła opiniując ustnie uzupełniająco doprecyzowała, że pokrzywdzona wstydząc się swojego zachowania, manipulowała swoimi odpowiedziami podając nieprawdę na konkretne odpowiedzi w teście i zmieniając odpowiedzi w wywiadzie. Powyższe elementy nie zmieniają jednak zasadniczej oceny szczerości psychologicznej zeznań <xAnon>E. L.</xAnon>, które co usiłowania zgwałcenia jej przez oskarżonego i użycia przez niego przemocy, w ocenie biegłej psycholog, polegają na prawdzie. Wnioski zawarte w biegłej są w ocenie Sądu logiczne i przekonujące i korespondują z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.</xText> <xText>O prawdziwości zeznań <xAnon>E. L.</xAnon> świadczą także dowody dokumentujące jej obrażenia, a to: protokół oględzin ciała pokrzywdzonej z dnia 14.02.2023 r. i dokumentacja fotograficzna, które potwierdzają liczne zaczerwienienia i zasinienia w górnej części ciała. Obrażenia w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni, jak wynika to z opinii sądowo-lekarskich zostały stwierdzone przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii na podstawie badania fizykalnego pokrzywdzonej oraz dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy, w tym dokumentacji medycznej z <xAnon> (...)</xAnon> w <xAnon>L.</xAnon>, gdzie zgłosiła się pokrzywdzona nazajutrz po zajściu, a potwierdza je również dokumentacja poglądowa oraz zeznania pokrzywdzonej. Biegły w swoich opiniach jednoznacznie wskazał, że obrażenia te mogły powstać w okolicznościach wskazanych przez pokrzywdzoną. Dodatkowo biegły przypisał w opinii uzupełniającej z dnia 5.07.2024r. obrażenia do konkretnych okoliczności podawanych przez pokrzywdzoną co do przebiegu zdarzenia i uznał, że z bardzo dużym prawdopodobieństwem mogły powstać 13.02.2023r., a ich wygląd w kolejnych dniach jest adekwatny do ich ewolucji w czasie.</xText> <xText>Pokrzywdzona <xAnon>E. L.</xAnon> wcześniej obrażeń tych nie miała, o czym świadczą zeznania przesłuchanych także na tę okoliczność policjantów w osobach <xAnon>W. K.</xAnon> i <xAnon>M. C.</xAnon> oraz zapisy w ich notatnikach służbowych. Nadto zwrócić należy uwagę na zeznania <xAnon>P. B.</xAnon>, że pokrzywdzona miała okładać go rękami przed pierwszą interwencją policji, którą on wezwał do niej, a zatem ewentualne obrażenia powinien mieć on, zaś <xAnon>E. L.</xAnon> mogłaby mieć ewentualnie obrażenia odpowiadające zaciśniętym pięściom, a nie zaś taki jak wskazane w opiniach biegłego i pozostałym materiale dowodowym - na plecach, piersiach. Nadto obrażenia ujawnione w protokołach oględzin, dokumentacji fotograficznej i opiniach biegłego dokładnie odpowiadają temu, jak relacjonowała <xAnon>E. L.</xAnon> przebieg zdarzenia, a to – szarpaniu jej za rękę, przyciśnięcie piersi, upadek na ziemię na plecy. Z kolei podawanie przez oskarżonego, że obrażenia te pokrzywdzona miała wcześniej, bo widział je na jej rękach, wskazuje tylko, że jego linia obrony jest nieprawdziwa. Pokrzywdzona nie ma bowiem na lewej ręce żadnych obrażeń, a na obu rękach żadnych obrażeń, które mógłby widzieć oskarżony przez długi rękaw body a taki miało to body, co uwidocznione jest na fotografii.</xText> <xText>Zdaniem Sądu nie ma zatem żadnych wątpliwości, że obrażenia <xAnon>E. L.</xAnon> powstały w wyniku szarpnięcia jej przez oskarżonego za rękę, , przyciskania jej przez oskarżonego spadnięcia na ziemię, czyli walki pokrzywdzonej z oskarżonym, co jednoznacznie świadczy o tym, że pokrzywdzona broniła się przez usiłującym ją zgwałcić oskarżonym.</xText> <xText>Dowodem, który także koresponduje z zeznaniami pokrzywdzonej jest nagranie, które powstało bezpośrednio po zdarzeniu i zawiera „na gorąco” relacje <xAnon>E. L.</xAnon> i <xAnon>W. B. (1)</xAnon>, i zdaniem Sądu z tego powodu cechuje się dużym walorem wiarygodności.</xText> <xText>Na samym początku rozmowy świadek <xAnon>W. B. (1)</xAnon> zwraca się do autora nagrania <xAnon>P. B.</xAnon> słowami: ,,On się nawalił, jest jeb…ty… . On mnie wypchnął z domu, rozumiesz? Niech go hu… zamkną i wypier…. Co nie stać go żeby iść na ,,kur…y?. Ja przychodzę patrzę a on <xUx>zaczął</xUx>, a on ją gwałci”. Następnie do rozmowy przyłącza się pokrzywdzona <xAnon>E. L.</xAnon>, która zwraca się do swojego partnera i mówi podniesionym głosem: ,,On się na mnie położył …. To nie jest powód żeby mi majtki przeglądać!. On mi włożył k… rękę w majtki! <xAnon>P. B.</xAnon> odpowiedział: ,,Po co mi się tu drzesz, wszyscy muszą wiedzieć?!”. Kobieta dalej relacjonuje: On mnie uderzył 2 razy w buzie, 2 razy mnie przycisnął żebym nic nie mogła powiedzieć, nie mogłam nawet słowa powiedzieć. On się na mnie położył i nie chciał ze mnie zejść. To nie jest na 5 minut. Jeszcze pukał w drzwi. On nie chciał otworzyć.”</xText> <xText>Z nagrania wynika, że rozmowa była prowadzona w sposób spontaniczny i nieukierunkowany. W zawartości nagrania mieszczą się informacje przydatne dla ustalenia stanu faktycznego oraz oceny prawdomówności pokrzywdzonej, na którą wskazuje stan emocjonalny pokrzywdzonej podczas tej rozmowy (płaczliwy i wysoki ton głosu, zdenerwowanie, krzyk, wielokrotne powtarzanie newralgicznych momentów – przełamywanie jej oporu, włożenie ręki w majtki, stosowanie siły, przemocy) oraz oburzenie świadka <xAnon>W. B. (1)</xAnon>.</xText> <xText>Zdaniem Sądu dowód w postaci nagrania jest także wiarygodnym i koresponduje z treścią zeznań pokrzywdzonej <xAnon>E. L.</xAnon>.</xText> <xText>Okolicznością świadcząca o wiarygodności zeznań <xAnon>E. L.</xAnon> jest także fakt, że wbrew formułowanym przez oskarżonego sugestiom, że pokrzywdzona chcę od niego pieniędzy (k.142), bo przyjechała z <xAnon>(...)</xAnon> bez niczego, zauważyć należy, że to nie pokrzywdzona zadzwoniła po zdarzeniu na policję. <xAnon>E. L.</xAnon> roztrzęsiona zadzwoniła do <xAnon>P. B.</xAnon> i to on wezwał policję, ale także jemu, jak wynika to z treści nagrania nie zależało by ktokolwiek dowiedział się co się wydarzyło. Zdaniem Sądu wysoce prawdopodobne jest, że <xAnon>E. L.</xAnon> nie zdawała sobie sprawy jakie będą skutki zawiadomienia policji.</xText> <xText>Zeznania pokrzywdzonej potwierdzają także zeznania <xAnon>Z. C.</xAnon> w takim zakresie, w jakim potwierdził on, że widział jak pokrzywdzona wybiegła z klatki i że była ,,zapłakana, leciała biegiem, szlochała” i mówiła, że ma siniaki spowodowane przez oskarżonego, a później <xAnon>P. B.</xAnon> powiedział mu, że była ofiarą próby gwałtu.</xText> <xText>Sąd uwzględnił również zeznania świadków:</xText> <xText>-<xAnon>W. B. (1)</xAnon>, w których potwierdził, że pod jego nieobecność oskarżony i pokrzywdzona zostali sami w mieszkaniu, a gdy wrócił drzwi były zamknięte oraz że po otwarciu drzwi <xAnon>E. L.</xAnon> powiedziała mu płaczliwym tonem, że oskarżony próbował ją zgwałcić. Pozostała część zeznań ma charakter wymijający – stwierdzenie, że słyszał jak pokrzywdzona 2 razy krzyknęła, ale dźwięk był niewyraźny i nie odebrał go jako wołanie o pomoc, choć w trakcie czynności policyjnych oraz rozmowy z <xAnon>P. B.</xAnon> nie miał co do tego wątpliwości oraz nieszczere – zeznania, że pokrzywdzona stwierdziła, że podarł jej spodnie i to jednak był gwałt a nie jego próba i stronnicze – sugerowanie prowokacji ze strony pokrzywdzonej i próba zrobienia na złość partnerowi. Przy ocenie zeznań w/w świadka Sąd wziął pod uwagę, że miał on bliskie relacje z oskarżonym, więc po przemyśleniu sprawy postanowił zmienić obciążającą go wersję wydarzeń.</xText> <xText>- <xAnon>P. B.</xAnon>, które w zasadniczej części wskazują, że pokrzywdzona przekazała mu przez telefon, że pod nieobecność <xAnon>W. B. (1)</xAnon> oskarżony kładł się na nią i się do niej dobierał, a <xAnon>W.</xAnon> nie mógł się dostać do mieszkania, gdyż oskarżony zamknął drzwi oraz że spodnie, które oskarżony miał na imprezie (jeansy) leżały skłębione na łóżku a potem nosił spodnie dresowe– na co wskazywała także <xAnon>E. L.</xAnon>. Sąd uznał za wiarygodne również zeznanie na temat rozmowy z <xAnon>W. B. (2)</xAnon>, podczas której miał powiedzieć, że oskarżony specjalnie go wysłał do sklepu po wódkę i zamknął drzwi by nie mógł wejść do domu oraz powinien za to odpowiedzieć – treść rozmowy została nagrana i odpowiada ona tym zeznaniom. Ponadto z zeznań <xAnon>P. B.</xAnon> wynika, że w tym mieszkaniu libacja trwała od wczesnych godzin i drzwi były otwarte – po południu był zabrać stamtąd pokrzywdzona, która jednak ponownie wróciła.</xText> <xText>- <xAnon>Z. C.</xAnon> w zakresie w jakim potwierdził, że widział jak pokrzywdzona wybiegła z klatki i że była ,,zapłakana, leciała biegiem, szlochała”, a później <xAnon>P. B.</xAnon> powiedział mu, że była ofiarą próby gwałtu.</xText> <xText>- <xAnon>T. J.</xAnon>, w których podnosiła, że była obecna podczas obu interwencji policyjnych z dnia 13.02.2023 r., gdzie za pierwszym razem interwencja dotyczyła pokrzywdzonej <xAnon>E. L.</xAnon>, która miała zostać zabrana na izbę wytrzeźwień, lecz dzięki jej zapewnieniu, że zaopiekuje się pokrzywdzoną udało się jej wycofać działania funkcjonariuszy, a za drugim razem interwencja dotyczyła przebiegu libacji w domu oskarżonego, na której była pokrzywdzona, którą oskarżony chciał zgwałcić. Zasadniczo Sąd nie miał zastrzeżeń do tych zeznań, świadek potwierdziła, że pokrzywdzona podczas drugiej interwencji płakała i inne dowody też tak wskazują, jednak subiektywne przekonanie, że oskarżony tego nie zrobił jest bezpodstawne. Świadek nie uczestniczyła w tej imprezie i nie było jej w domu oskarżonego, jedyne co wiedziała, to to, że pokrzywdzona po chwili przebywania w jej mieszkaniu według wskazań Policji ponownie udała się na tę libację i już nie wróciła.</xText> <xText>- małżonków <xAnon>K. R.</xAnon> i <xAnon>P. R. (1)</xAnon> w zakresie czynnego udziału pokrzywdzonej w wielogodzinnej libacji alkoholowej, kłótni pokrzywdzonej z partnerem oraz interwencji policji. Pozostałe twierdzenia to ich domysły i subiektywne odczucia. Świadkowie ci byli w mieszkaniu na długo przed zajściem, a to, że pokrzywdzona miała na sobie wyzywający strój, piła z mężczyznami, tańczyła z nimi, a nawet flirtowała nie oznacza, że sama dała oskarżonemu przyzwolenie na kontakt seksualny. Świadkowie kierowali się głównie przypuszczeniami i wyrobioną opinią o pokrzywdzonej oraz o oskarżonym.</xText> <xText>- <xAnon>D. S. (2)</xAnon> (żona oskarżonego) – podobnie jak w przypadku małżonków <xAnon>R.</xAnon> nie było jej wtedy w mieszkaniu i nawet nie wiedziała o tej libacji, nie rozmawiała na ten temat z pokrzywdzoną, a wiara w męża jest jej jedynym argumentem stojącym na stanowisku o jego niewinności.</xText> <xText>- <xAnon>J. S.</xAnon> (matka oskarżonego), która potwierdziła, że w dacie zdarzenia u oskarżonego miała miejsca libacja alkoholowa, którą próbowała zakończyć, a następnie na wezwanie synowej poszła do mieszkania syna, który zapewniał ją, że nic nie zrobił.</xText> <xText>- policjantów <xAnon>M. C.</xAnon> i <xAnon>W. K.</xAnon> odnośnie przebiegu pierwszej interwencji z dnia 13.02.2023 r. – potwierdzili brak obrażeń na ciele pokrzywdzonej, podając jedynie, że pokrzywdzona była agresywna słownie, nie było szarpaniny.</xText> <xText>Z zeznań świadków, zapisu nagrania oraz z kopii notatników służbowych st. pos. <xAnon>W. K.</xAnon> i <xAnon>M. C.</xAnon> (wcześniejsza interwencja z godz. 17.00) wynika, że wypiła tego dnia dużo alkoholu i się awanturowała w domu partnera przy dzieciach, po tym jak <xAnon>P. B.</xAnon> wyprowadził ją z libacji. Ponadto jak wynika z notatników policyjnych przed analizowanym zajściem – podczas interwencji o 17.00. Pokrzywdzona nie miała jeszcze żadnych obrażeń na ciele. Okoliczności te nie budzą wątpliwości Sądu, korespondują one z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w toku postępowania.</xText> <xText>- policjantów <xAnon>P. C.</xAnon> i <xAnon>R. M.</xAnon> odnośnie przebiegu drugiej interwencji z dnia 13.02.2023 r. i zapisów w notatkach urzędowych oraz notatnikach służbowych.</xText> <xText>Z kopii załączonych do akt notatników służbowych policjantów z grupy dochodzeniowo-śledczej <xAnon>P. C.</xAnon> i <xAnon>E. C.</xAnon> (<xAnon>R. M.</xAnon> nie prowadzi notatnika) k. 274-280 wynika, że po przybyciu policjantów zgłaszający oraz pokrzywdzona <xAnon>E. L.</xAnon> oświadczyli, że w/wymieniona spożywała alkohol z dwoma mężczyznami – <xAnon>D. S. (1)</xAnon> i <xAnon>W. B. (1)</xAnon> i po wyjściu <xAnon>W. B. (1)</xAnon> do sklepu, <xAnon>D. S. (1)</xAnon> <xUx>złapał ją za krocze, dopuszczając się ,,jawnej” (zapis niewyraźny) czynności seksualnej”, </xUx>przy czym kobieta co chwile zmieniała wersje wydarzeń. W notatniku na k. 275 zapisano również pod oświadczeniem <xAnon>W. B. (1)</xAnon>: ,,gdy wróciłem ze sklepu drzwi od mieszkania były zamknięte, a z jego wnętrza było słychać krzyki kobiety. Próbowałem dostać się do mieszkania, po kilku minutach zostały otwarte przez kobietę, która oświadczyła, że została zgwałcona.” Adresat interwencji <xAnon>D. S. (1)</xAnon> wszystkiemu zaprzeczył. Został jednak zatrzymany pod zarzutem popełnienia dopuszczenia się innej czynności seksualnej z <xLexLink xArt="art. 197;art. 197 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 197 §2 kk</xLexLink>.</xText> <xText>Sąd nie znalazł podstaw by dowody te kwestionować, zaś w/w zapisy funkcjonariusze policji potwierdzili w toku przesłuchania.</xText> <xText>Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie świadczy zatem, iż oskarżony <xAnon>D. S. (1)</xAnon> dopuścił się zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego stanowią tylko linię obrony oskarżonego, zmierzająca do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Nie sposób przy tym pominąć, że oskarżony prezentował wiele wersji. Najpierw utrzymywał, że w ogóle nie zbliżał się do pokrzywdzonej, potem przyznał, że w tańcu trzymał ją za ręce, a wreszcie ostatecznie potwierdził że miał kontakt cielesny z pokrzywdzoną – pocałowali się w usta a potem całował ją po piersi. Zmienność relacji i próba ukrycia tych faktów także świadczy o braku jego wiarygodności oskarżonego.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>2.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>Karta informacyjna leczenia szpitalnego pokrzywdzonej,</xText> <xText>Opinia sądowo-lekarska z dn. 15.02.2022 r.,</xText> <xText>Opinia sądowo-lekarska z dn. 05.07.2024 r.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText>Sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż w dniu 13.02.2023 r. <xAnon>D. S. (1)</xAnon> spowodował u pokrzywdzonej <xAnon>E. L.</xAnon> obrażenia ciała w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni. Takie obrażenia zostały stwierdzone przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii na podstawie badania fizykalnego pokrzywdzonej oraz dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy, w tym dokumentacji medycznej z <xAnon> (...)</xAnon> w <xAnon>L.</xAnon>, gdzie zgłosiła się pokrzywdzona nazajutrz po zajściu, a potwierdza je również dokumentacja poglądowa oraz zeznania pokrzywdzonej i świadków, zaś zapisy z notatników służbowych wykluczają ich powstanie przed próbą gwałtu ze strony oskarżonego. Biegły wyraził się jasno, jego wnioski są spójne i jednoznaczne. Ponadto biegły określił, że w/w obrażenia ciała skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres poniżej dni 7.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODSTAWA PRAWNA WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3.1</xName> <xText xALIGNx="left">Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xAnon>D. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText>Z opisu czynu oraz wiarygodnego materiału dowodowego wynika, że <xAnon>D. S. (1)</xAnon> w dniu 13 lutego 2023 r. około godz. 20:00 w <xAnon>L.</xAnon>, przy ul. <xAnon>(...)</xAnon>, działając z użyciem przemocy usiłował doprowadzić do obcowania płciowego <xAnon>E. L.</xAnon>.</xText> <xText>Przestępstwo zgwałcenia z <xLexLink xArt="art. 197;art. 197 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 197 §1 kk</xLexLink> ma miejsce, gdy sprawca przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego. Znamię „obcowania płciowego” obejmuje swym zakresem przede wszystkim klasyczne akty spółkowania heteroseksualnego (wprowadzenie członka do pochwy) jak i inne akty seksualne stanowiące surogaty spółkowania, traktowane przez sprawcę jako ekwiwalentne i równoważne spółkowaniu, a więc takie akty, które polegają na bezpośrednim kontakcie płciowych części ciała jednego z uczestników aktu z płciowymi częściami drugiego uczestnika lub części płciowych jednego z uczestników aktu z częściami ciała drugiego, które »biologicznie« płciowe co prawda nie są, lecz sprawca traktuje je jako takie, wyładowując na nich lub za ich pośrednictwem swe libido (np. stosunek <xIx>in ore</xIx> lub <xIx>per anum</xIx>), tj. mówiąc inaczej; gdy płciowe części ciała jednego z uczestników wprowadzane są do ciała drugiego drogą »normalną« lub »nienormalną«” (M. Filar, <xIx>Glosa do wyroku SN z 26.10.2001 r., WA 25/01</xIx>, s. 87). W szczególności w grę wchodzą stosunki oralne i analne.</xText> <xText>W wyroku z dnia 24 sierpnia 2011 r., sygn. akt II AKa 154/11, Sąd Apelacyjny w Lublinie wskazał, że: &quot;dla przyjęcia dokonania przestępstwa zgwałcenia nieodzowne jest rozpoczęcie (podjęcie) przez sprawcę czynności obcowania płciowego, co przecież nastąpiło z chwilą, gdy oskarżony po ściągnięciu z pokrzywdzonej spodni i bielizny i po obnażeniu się dotykał jej piersi i narządów rodnych, całował je wkładając palce do pochwy, a to że nie mógł w pełni swojego zamiaru zrealizować z powodu braku wzwodu, nie ma dla przyjęcia kwalifikacji z <xLexLink xArt="art. 197;art. 197 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 197 §1 kk</xLexLink> żadnego znaczenia.</xText> <xText>,,To bowiem sam zamach na wolność seksualną ofiary, realizowany przy użyciu takiego środka jak przemoc, jest znamieniem przestępstwa zgwałcenia, a nie dążenia sprawcy do zaspokojenia własnego popędu seksualnego” (wyrok SA w Katowicach z 16.05.2002 r., II AKa 61/02, OSA 2003/2, poz. 8).</xText> <xText><xBx>Z kolei ,,inna czynność seksualna” w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 197;art. 197 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 197 §2 kk</xLexLink>, to takie zachowanie, nie mieszczące się w pojęciu &quot;obcowania płciowego&quot;, które związane jest z szeroko rozumianym życiem płciowym człowieka, polegające na kontakcie cielesnym sprawcy z pokrzywdzonym lub przynajmniej na cielesnym i mającym charakter seksualny zaangażowaniu ofiary <xIx>(uchwała Sądu Najwyższego z dn. 19.05.1999 r., sygn. akt I KZP 17/99, OSNKW 1999/7-8/3).</xIx> Znamię &quot;innej czynności seksualnej&quot; należy interpretować wąsko, tzn. tak by rozgraniczyć karalne formy kontaktów seksualnych od tych ich form, które z punktu widzenia odbioru społecznego wiążą się co prawda z zachowaniami o jednoznacznie seksualnym charakterze, ale które jednocześnie nie stanowią takiego przykładu naruszenia wolności seksualnej, aby uznać je - w potocznym tego słowa znaczeniu - za zgwałcenie. W zakresie znaczeniowym pojęcia ,,inna czynność seksualna” mieści się obmacywanie narządów płciowych ofiary, dotykanie piersi, ud, pośladków ofiary, łapanie jej za krocze i uciskanie pochwy, całowanie po ciele. </xBx></xText> <xText>W realiach niniejszej sprawy Sąd nie miał wątpliwości, że doszło do próby zgwałcenia pokrzywdzonej <xAnon>E. L.</xAnon>. Oskarżony dotykał i całował pokrzywdzoną po piersiach, włożył jej rękę w krocze i dotykał miejsc intymnych bez penetracji, ale nie poprzestał tylko na tych czynnościach seksualnych, gdyż jednocześnie ocierał się o nią genitaliami i próbował ją rozebrać do naga - dążył do bezpośredniego kontaktu płciowego z organami płciowymi ofiary, a wszystkie te czynności wykonał bez uzyskania skutecznego zezwolenia pokrzywdzonej, wykorzystując przemoc fizyczną (popchnięcie na łóżko, przyciskanie ciałem, zatykanie ust, przyciskanie klatki piersiowej) do przełamania jej oporu. Dzięki skutecznej obronie w postaci odpychania i kopania oskarżony nie osiągnął zamierzonego celu. Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, niewątpliwym jest, że <xAnon>D. S. (1)</xAnon> swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 13;art. 13 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 13 §1<xUx> kk</xUx></xLexLink><xUx> w zw. z </xUx><xLexLink xArt="art. 197;art. 197 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 197 §1<xUx> kk</xUx></xLexLink>.</xText> <xText>Jednocześnie w następstwie użytej siły oskarżony spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni, czym spowodował naruszenie czynności narządów jej ciała na okres do dni 7, czym wypełnił również znamiona czynu karalnego z <xUx><xLexLink xArt="art. 157;art. 157 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 157 §2 kk</xLexLink></xUx>.</xText> <xText>Przy czym jego postępowanie było jednym czynem z uwagi na zwartość czasową i miejscową tych zdarzeń - <xUx><xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 §2 kk</xLexLink>.</xUx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3.2</xName> <xText xALIGNx="left">Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3.3</xName> <xText xALIGNx="left">Warunkowe umorzenie postępowania</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3.4</xName> <xText xALIGNx="left">Umorzenie postępowania</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText>☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3.5</xName> <xText xALIGNx="left">Uniewinnienie</xText> </xUnit> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się <xBRx></xBRx>do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText><xAnon>D. S. (1)</xAnon></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>I-V</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText>I</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText>Uznając oskarżonego za winnego zarzuconego mu czynu, Sąd na podstawie <xLexLink xArt="art. 14;art. 14 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 14§1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 197;art. 197 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 197 §1 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 11;art. 11 § 3" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 11 §3 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 37 b" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 37b kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 34;art. 34 § 1;art. 34 § 1 a;art. 34 § 1 a pkt. 4" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 34 §1 i §1a pkt 4 kk</xLexLink> oraz <xLexLink xArt="art. 35;art. 35 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 35§2 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 4§1 kk</xLexLink> wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem potrącania na rzecz <xAnon> Stowarzyszenia (...)</xAnon> w <xAnon>L.</xAnon> w stosunku miesięcznym 15% wynagrodzenia za pracę pobieranego przez oskarżonego w <xAnon> Spółce (...)</xAnon>. Kara oraz niżej opisany środek karny zostały wymierzone na podstawie przepisów obowiązujących w dacie popełnienia czynu, jako względniejszych dla oskarżonego.</xText> <xText>Ustalając wysokość wymierzonej oskarżonemu <xAnon>D. S. (1)</xAnon> kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i oraz 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem potrącania na rzecz <xAnon> Stowarzyszenia (...)</xAnon> w <xAnon>L.</xAnon> w stosunku miesięcznym 15% wynagrodzenia za pracę pobieranego przez oskarżonego, Sąd kierował się ogólnymi zasadami określonymi w <xLexLink xArt="art. 53;art. 53 § 1;art. 53 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 53 § 1 i § 2 k.k.</xLexLink>, biorąc pod uwagę przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony dopuścił się na szkodę <xBRx></xBRx><xAnon>E. L.</xAnon>. Zdaniem Sądu kara bezwzględnego pozbawienia wolności spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego. Stanowić ona będzie pewien szok dla oskarżonego i pozwoli mu przemyśleć swoje postępowanie. Uświadomi mu, jak ważne jest dobro prawne poszanowania szeroko rozumianej wolności drugiego człowieka. Trzeba też zauważyć, że toku postępowania oskarżony nie wykazał żadnej skruchy, czy też żalu z powodu swojego zachowania, a wręcz odwrotnie - usiłował wykazywać swoją postawą i twierdzeniami opisywane przez pokrzywdzoną zdarzenie za niebyłe, a stawiane mu zarzuty za pomówienie. Jednakże jego zamiary były ukierunkowane tylko na to, by uwolnić się od odpowiedzialności karnej. Zdaniem Sądu kara pozbawienia wolności może stanowić bodziec, pod wpływem którego oskarżony zmieni swój system wartości i sposób życia oraz nauczy się szanować prawo drugiego człowieka do swobody i wolności seksualnej bez względu na ubiór czy zachowanie. Jednocześnie jednak Sąd jednak miał na uwadze, że do zdarzenia doszło, gdy oskarżony spożył dużą ilość alkoholu i aranżując opuszczenie mieszkania przez świadka zapewne liczył na przychylność pokrzywdzonej, mając na względzie jej wcześniejsze zachowanie. Jednocześnie jednak napotkawszy opór pokrzywdzonej, użył wobec niej przemocy, próbując do przełamać. Oskarżony był dotychczas osobą niekaraną. Nigdy, w żaden sposób nie naruszył porządku prawnego, co świadczy o tym, że nie jest on sprawcą całkowicie zdemoralizowanym i istnieje wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna.Mając na względzie wszystkie te okoliczności, Sąd uznał jednak, że zasadne będzie zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa <xLexLink xArt="art. 37 b" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 37b kk</xLexLink>, poprzez wymierzenia kary mieszanej, tj. pozbawienia wolności poniżej dolnego ustawowego zagrożenia połączonej z karą ograniczenia wolności. W ocenie Sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i nie przekracza stopnia społecznej szkodliwości czynu ani zawinienia sprawcy. Osiągnie wobec oskarżonego zarówno cele wychowawcze, jak i zapobiegawcze, odstraszy też inne osoby przed popełnieniem tego rodzaju przestępstw.</xText> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 63;art. 63 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 63§1 kk</xLexLink> Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania w niniejszej sprawie od dnia 13.02.2023 r. godz. 23:40 do dnia 08.05.2023 r. godz. 16:30albowiem był w tym czasie rzeczywiście pozbawiony wolności w przedmiotowej sprawie.</xText> <xText>Jednocześnie Sąd orzekł na podstawie 39 <xLexLink xArt="pkt. 2 b" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">pkt. 2b kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 41 a;art. 41 a § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 41a§1 kk</xLexLink> i <xLexLink xArt="§ 4" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">§4 kk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 43;art. 43 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 43§1 kk</xLexLink> zakaz kontaktowania się oskarżonego <xAnon>D. S. (1)</xAnon> z pokrzywdzoną <xAnon>E. L.</xAnon> w jakikolwiek sposób i zakaz zbliżania się do tej pokrzywdzonej określając odległość, którą oskarżony obowiązany jest zachować na minimum 10 metrów, na okres 3 lat od uprawomocnienia się wyroku, zaliczając na poczet tego środka karnego odpowiadający mu rodzajowo środek zapobiegawczy.</xText> <xText>Ponadto Sąd orzekł wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej obowiązek zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 10.000 zł. W ocenie Sądu taka kwota nawiązki jest adekwatna dla pokrzywdzonej do doznanej krzywdy w związku z popełnionym na jej szkodę przestępstwem. Zasądzona kwota zdaniem Sądu rekompensuje <xAnon>E. L.</xAnon> doznaną przez pokrzywdzoną krzywdę, którą był nie tylko zamach na jej wolność seksualną, ale także przemoc, której doznała i odniesione przez nią obrażenia.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia <xBRx></xBRx>z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>7.6. inne zagadnienia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, <xBRx></xBRx>a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>KOszty procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText><xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText><xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText>VI</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe i opłatę - zgodnie z powołanymi przepisami. Z przepisu <xLexLink xArt="art. 627" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 627 kpk</xLexLink> wynika zasada obciążenia osób skazanych kosztami sądowymi, zaś odstępstwo od niej winno mieć wyjątkowy charakter, uwarunkowany istnieniem przesłanek z <xLexLink xArt="art. 624;art. 624 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 624 §1 kpk</xLexLink>. Oskarżony jest zdrowy, pracuje i nie powinien mieć z tym większych problemów.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>1Podpis </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText><xIx>Sędzia Agnieszka Bem-Iwańska</xIx></xText> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Magdalena Weryńska

Magdalena Weryńska

UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt II K 353/23 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybieart. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k.albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. 1 USTALENIE FAKTÓW 1.1 Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1. D. S. (1) W dniu 13 lutego 2023 r. około godz. 20:00 wL., przy ul.(...), działając z użyciem przemocy usiłował doprowadzić do obcowania płciowegoE. L.w ten sposób, że złapał ją za rękę i popchnął na łóżko, a następnie przycisnął ją swoim ciałem i zaczął rozbierać do naga, zatykał przy tym ręką jej usta, przyciskał jej klatkę piersiową, włożył rękę w jej krocze i dotykał w miejsca intymne bez penetracji, ocierał się o nią genitaliami i dotykał po piersiach, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej, która się broniła, w następstwie czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni, czym spowodował naruszenie czynności narządów jej ciała na okres do dni 7, tj. o czyn zart. 13 §1 kkw zw. zart. 197 §1 kkiart. 157 §2 kkw zw. zart. 11 §2 kk Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty D. S. (1)w dniu 13 lutego 2023 r. około godz. 20:00 wL., przy ul.(...), działając z użyciem przemocy, usiłował doprowadzić do obcowania płciowegoE. L.w ten sposób, że złapał ją za rękę i popchnął na łóżko, a następnie przycisnął ją swoim ciałem i zaczął rozbierać do naga, zatykał przy tym ręką jej usta, przyciskał jej klatkę piersiową, włożył rękę w jej krocze i dotykał w miejsca intymne bez penetracji, ocierał się o nią genitaliami i dotykał po piersiach, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej, która się broniła. Swoim czynem w/wymieniony spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni– obrażenia ciała skutkujące naruszeniem czynności narządów jej ciała na okres poniżej dni 7. D. S. (1)wraz z rodziną jest sąsiademP. B., byłego partneraE. L..D. S. (1)zamieszkuje przyul. (...)wL., zaśP. B.przyul. (...). E. L.iP. B.pozostawali w związku konkubenckim. Rozstali się, aE. L.wyjechała do(...). Wróciła na kilka dni przed zdarzeniem.P. B.pozwolił jej zamieszkać u siebie, gdyż mają wspólne dziecko – równieżP. B.. Oprócz niego zP. B.zamieszkuje także córka –O.. W dniu 12.02.2023r.D. S. (1)przyszedł doP. B.iE. L.i spożywał z nimi alkohol. Kolejnego dniaP. B.wyjechał do Sądu w(...). Gdy był wL.zadzwonił do niegoD. S. (1)zapraszając go na wspólne spożywanie alkoholu. Mówił, że jest już u niego kolejny wspólny sąsiadW. B. (1). ŻonaD. D.S.była nieobecna, gdyż wyjechała z dziećmi na ferie.D. S. (1)iW. B. (1)wiedzieli o rozstaniuE. L.zP. B., gdyżE. L.wyjechała do(...)z synem kolejnej sąsiadki –T. J.. PoD. S. (1)doP. B.zadzwoniłaE. L., która powiedziała, że była wsklepie (...)i wracając z tego sklepu została zawołana przezD. S. (1)do niego do domu.D. S. (1)przekazał jej, że przyjdzie do niego takżeP. B..E. L.poszła doD. S. (1)i zaczęła z nim iW. B. (1)spożywać alkohol.P. B.przyjechał doL.i od razu poszedł doD. S. (1). Zobaczył tamD. S. (1),W. B. (1)iE. L..P. B.zwrócił uwagęE. L., że jest sama z dwoma mężczyznami i udał się do swojego mieszkania, w którym zostały dzieciP.iO..E. L.przyszła po chwili do mieszkaniaP. B.zabierała synaP.iO.i wróciła doD. S. (1).P. B.poszedł ponownie doD. S. (1). Widział, że trwa tam libacja alkoholowa i uznał, że nie jest to miejsce dla dzieci. W międzyczasie do mieszkania doszedł jeszczeP. R. (1).P. B.nie odpowiadała to sytuacja, dlatego zabrał dzieci i postanowił wrócić do swojego mieszkania.E. L.protestowała przeciwko temu, poszła zaP. B.do jego mieszkania, atakowała go słownie, krzyczała odpychała. WówczasP. B.wezwał policję. Policjanci, którzy przyjechali na miejsce stwierdzili, żeE. L.jest pod wpływem alkoholu i uznali, że należy ją zatrzymać do wytrzeźwienia. Wówczas jednakE. L.,W. B. (1)iD. S. (1)zaczęła prosić ich by zostawiliE. L.u sąsiadkiT. J., która zgodziła się nią zaopiekować.P. B.zabrał dzieci do(...)doP., zaśE. L.miała przebywać uT. J.. DoT. J.wkrótce przyszedłD. S. (1)iE. L.ponownie poszła do jego mieszkania. GdyE. L.poszła do tego mieszkania nie było w nim go jużP. R. (2), którego zabrała żonaK..E. L.wraz zD. S. (1)iW. B. (1)spożywała alkohol, tańczyli.E. L.ubrana była w czarne legginsy i koronkowe body, zapiane w kroku na zatrzaski. W pewnym momencieD. S. (1)poprosiłW. B. (1), by ten udał się doŻ.po popitkę. Zamknął za nim drzwi, które wcześniej przez cały czas były otwarte.E. L.iD. S. (1)zostali sami.E. L.wyszła na balkon, zapalić, a następnie ponownie, żeby zobaczyć czyW. B. (1)już wraca. WówczasD. S. (1)chwycił ją za rękę i popchnął na łóżko przycisnął swoim ciałem i zaczął się rozbierać do nagaE. L.zaczęła się bronić, krzyczeć. WówczasD. S. (1)zasłonił jej usta ręką, przycisnął jej piersi ramieniem włożył jej rękę w legginsy, odsunął body, gdyż nie mógł sobie poradzić z zatrzaskami i dotykał ją po miejscach intymnychE. L.się broniła, kopałaD. S. (1), krzyczała i wzywała pomocy.D. S. (1)mówił że ją wybzyka, żeP.się o niczym nie dowie. Ocierał się o nią genitaliami. W trakcie szamotaninyE. L.wraz zD. S. (1)spadła na podłogę, nadal się broniła. W tym czasie wróciłW. B. (1), który nie mógł otworzyć drzwi. Przez drzwi słyszał krzyki, zaczął w nie walić, żeby mu otworzyć. WówczasD. S. (1)puściłE. L., zaczął się ubierać, założył jeansy zamiast dresów, nie założył koszulki.E. L.zapłakana wybiegła na balkon. GdyD. S. (1)otworzył drzwiW. B. (1)zapłakana, roztrzęsiona wybiegła z klatki schodowej i zaczęła dzwonić. Widział toZ. C..E. L.zadzwoniła do swojego partneraP. B., któremu nieskładnie tłumaczyła, żeD. S. (1)ją zgwałcił lub usiłował zgwałcić.P. B.nie był w stanie zorientować się co się stało, i zadzwonił na policję, mówiąc, że prawdopodobnie doszło do gwałtu.P. B.wraz z dziećmi wrócił doL., zostawił je w domu i poszedł doE. L.zaczął z nią rozmawiać. Pytał również co się stałoW. B. (1).W. B. (1)zaczął mówićP. B., że został wypchnięty z mieszkania, aD. S. (1)zgwałcił lub chciał zgwałcićE. L.. Relacje tę potwierdzałaE. L., która zapłakana wtrącała się i opowiadała żeD. S. (1)ją przycisnął że chciał ją zgwałcić, że przeglądał jej majtki. Rozmowę tę częściowo słyszała też funkcjonariuszka policji która przyjechała wraz z patrolem już na miejsce zdarzenia. Rozmowa ta została przezP. B.nagrana i znajduje się w aktach sprawy. W międzyczasie do mieszkaniaD. S. (1)przyszła też jego matkaJ. S., którą przysłała żonaD. S. (2), która dowiedziała się odP. B., że jej mąż zgwałciłE. L.. . Przybyli na miejsce policjanci rozpytali strony sporządzili dokumentację fotograficzną i zatrzymaliD. S. (1). Zeznania pokrzywdzonejE. L., k. 6-7, 142-144, Częściowo zeznania świadków: P. B., k. 27-28, 145-146, W. B. (1), k. 31-32, 144-145, 262, T. J., k. 58-59, 146-147, 213, K. R., k. 213-214, P. R. (1), k. 214, D. S. (2), k. 214-215, Z. C., k. 232-233, J. S., k. 233-234, M. C., k. 251-252, W. K., k. 260-261, P. C., k. 283-283, R. M., k. 284, Częściowo wyjaśnienia oskarżonegoD. S. (1), k. 35-36, 41-42, 47, 140-141, Protokół zatrzymania oskarżonego, k. 3, Protokół badania stanu trzeźwości oskarżonego wraz z wynikiem, k. 5, Protokół oględzin ciała pokrzywdzonej, k. 8, Protokół zatrzymanie rzeczy, k. 11-13, Protokół oględzin miejsca zdarzenia, k. 14-15, Dokumentacja fotograficzna, k. 17-24, 63-64, 70-71 Protokół oględzin body, które miała na sobie pokrzywdzona, k. 72 wraz z dokumentacją fotograficzną k. 72-75, Opinia psychologiczna dot.E. L., k. 217-220, Opinia Przewodniczącego(...)(...), k. 224, Pismo KPP wL., k. 229 i k. 270, Kopia notatników służbowych, k. 230-231, 271-282, Ustana opinia uzupełniająca psychologa, k. 234-235, Płyta CD, k. 244, Protokół oględzin płyty, k. 245. Karta informacyjna leczenia szpitalnego pokrzywdzonej, k. 55, Opinia sądowo-lekarska, k. 57, Opinia sądowo-lekarska z dn. 05.07.2024 r., k. 256-257 1.2 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) D. S. (1) ------------------------------------------------------------------------------------------- Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty -------------------------------------------------------------------------- ----------------------------- --------- 2 OCena DOWOdów 2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1. Zeznania pokrzywdzonejE. L., Częściowo zeznania świadków: P. B., W. B. (1), T. J., K. R., P. R. (1), D. S. (2), Z. C., J. S., M. C., W. K., Częściowo wyjaśnienia oskarżonegoD. S. (1), Protokół zatrzymania oskarżonego, Protokół badania stanu trzeźwości oskarżonego wraz z wynikiem, Protokół oględzin ciała pokrzywdzonej, Protokół zatrzymania rzeczy, Protokół oględzin miejsca zdarzenia, Dokumentacja fotograficzna, Protokół oględzin body wraz z dokumentacją fotograficzną Pisemne opinia psychologiczna dot.E. L., Opinia Przewodniczącego(...)(...), Pisma KPP wL., Kopia notatników służbowych, Ustana opinia uzupełniająca psychologa, Płyta CD, Protokół oględzin płyty Sąd uznał zeznania pokrzywdzonejE. L.za wiarygodne co do okoliczności podawanych przez nią co do czynu, którego oskarżony dopuścił się na jej szkodę. Pokrzywdzona dwukrotnie opisywała przebieg zdarzenia i mimo przerwy pomiędzy jej zeznaniami, opisy przebiegu samego zdarzenia są spójne. Pokrzywdzona konsekwentnie podawała, że oskarżony, wykorzystując nieobecnośćW. B. (1), którego pozbył się z mieszkania, chciał ją doprowadzić do obcowania płciowego (zgwałcić), używając przemocy. Wskazała, że oskarżony chwycił ją za rękę, szarpnął, popchnął)na łóżko, położył się na niej i rozebrał się do naga. Na łóżku przycisnął jedną ręką jej pierś, a drugą włożył jej rękę w krocze, odsunął body, lecz nie mógł go rozpiąć i ściągnąć, bo było na zatrzaski, dotykał miejsc intymnych oraz piersi, mówiąc, że ją ,,wybzyka”, żeP.się o niczym nie dowie. Mówiła, aby przestał, ale nie reagował, wiec zaczęła się bronić, kopiąc i odpychając oskarżonego, krzyczała. W trakcie stawianego mu oporu spadli z łóżka na podłogę, oskarżony zatkał jej ręką usta. Nagle usłyszała walenie i kopanie do drzwi, które oskarżony po wyjściuW. B. (1)zamknął, choć wcześniej przez cały czas były otwarte. Za drzwiami znajdował się właśnieW. B. (1), który próbował dostać się do mieszkania. Słysząc to oskarżony zaczął się ubierać i po kilku - kilkunastu minutach otworzył drzwi. Wtedy pokrzywdzona wybiegła na zewnątrz. W relacjiE. L.pojawiły się rozbieżności, takie jak np. informacje dotyczące ilości i rodzaju spożytego przez nią alkoholu w mieszkaniu oskarżonego, przyczyn podjętej wobec niej wcześniej interwencji Policji, ale w ocenie Sądu dotyczyły one szczegółów nieistotnych z punktu widzenia odpowiedzialności karanej sprawcy. Wynikały one ze stanu upojenia alkoholem pokrzywdzonej oraz jej świadomości, iż udała się spożywać alkohol sama, z 2 mężczyznami, w wyzywającym stroju i to mimo prób powstrzymania jej przed tym przez byłego konkubenta. Jednocześnie jednak, jak już wskazano, pokrzywdzona stanowczo i konsekwentnie podawała, że oskarżony próbował ją zgwałcić, użył przemocy, wskazała też na powstałe w wyniku przemocy obrażenia, podawała też nie doszło do penetracji jej narządów płciowych, zaś okoliczności podawane przez nią znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w toku postępowania. Z pisemnej opinii biegłej psycholog wynika, że sposób relacjonowania zdarzeń przezE. L.może wynikać z niskiego poziomu stabilności emocjonalnej pokrzywdzonej, przejmowania się jak zostanie oceniona przez środowisko i chęcią ukrycia własnych zachowań niepożądanych społecznie jak np. spożywanie alkoholu z mężczyznami, założenie wyzywającego stroju (prześwitujące body), wcześniejsza interwencja policji wobec niej. Ukrywanie bądź modyfikowanie informacji niekorzystnych dla pokrzywdzonej jest oznaką odczuwanego przez nią wstydu, bo pokrzywdzona jest świadoma, że zachowała się w sposób nieaprobowany społecznie i zostanie to dostrzeżone, co powoduje, że wartość poznawacza zeznań pokrzywdzonej jest ograniczona i należy je potraktować z pewną ostrożnością. Biegła opiniując ustnie uzupełniająco doprecyzowała, że pokrzywdzona wstydząc się swojego zachowania, manipulowała swoimi odpowiedziami podając nieprawdę na konkretne odpowiedzi w teście i zmieniając odpowiedzi w wywiadzie. Powyższe elementy nie zmieniają jednak zasadniczej oceny szczerości psychologicznej zeznańE. L., które co usiłowania zgwałcenia jej przez oskarżonego i użycia przez niego przemocy, w ocenie biegłej psycholog, polegają na prawdzie. Wnioski zawarte w biegłej są w ocenie Sądu logiczne i przekonujące i korespondują z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. O prawdziwości zeznańE. L.świadczą także dowody dokumentujące jej obrażenia, a to: protokół oględzin ciała pokrzywdzonej z dnia 14.02.2023 r. i dokumentacja fotograficzna, które potwierdzają liczne zaczerwienienia i zasinienia w górnej części ciała. Obrażenia w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni, jak wynika to z opinii sądowo-lekarskich zostały stwierdzone przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii na podstawie badania fizykalnego pokrzywdzonej oraz dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy, w tym dokumentacji medycznej z(...)wL., gdzie zgłosiła się pokrzywdzona nazajutrz po zajściu, a potwierdza je również dokumentacja poglądowa oraz zeznania pokrzywdzonej. Biegły w swoich opiniach jednoznacznie wskazał, że obrażenia te mogły powstać w okolicznościach wskazanych przez pokrzywdzoną. Dodatkowo biegły przypisał w opinii uzupełniającej z dnia 5.07.2024r. obrażenia do konkretnych okoliczności podawanych przez pokrzywdzoną co do przebiegu zdarzenia i uznał, że z bardzo dużym prawdopodobieństwem mogły powstać 13.02.2023r., a ich wygląd w kolejnych dniach jest adekwatny do ich ewolucji w czasie. PokrzywdzonaE. L.wcześniej obrażeń tych nie miała, o czym świadczą zeznania przesłuchanych także na tę okoliczność policjantów w osobachW. K.iM. C.oraz zapisy w ich notatnikach służbowych. Nadto zwrócić należy uwagę na zeznaniaP. B., że pokrzywdzona miała okładać go rękami przed pierwszą interwencją policji, którą on wezwał do niej, a zatem ewentualne obrażenia powinien mieć on, zaśE. L.mogłaby mieć ewentualnie obrażenia odpowiadające zaciśniętym pięściom, a nie zaś taki jak wskazane w opiniach biegłego i pozostałym materiale dowodowym - na plecach, piersiach. Nadto obrażenia ujawnione w protokołach oględzin, dokumentacji fotograficznej i opiniach biegłego dokładnie odpowiadają temu, jak relacjonowałaE. L.przebieg zdarzenia, a to – szarpaniu jej za rękę, przyciśnięcie piersi, upadek na ziemię na plecy. Z kolei podawanie przez oskarżonego, że obrażenia te pokrzywdzona miała wcześniej, bo widział je na jej rękach, wskazuje tylko, że jego linia obrony jest nieprawdziwa. Pokrzywdzona nie ma bowiem na lewej ręce żadnych obrażeń, a na obu rękach żadnych obrażeń, które mógłby widzieć oskarżony przez długi rękaw body a taki miało to body, co uwidocznione jest na fotografii. Zdaniem Sądu nie ma zatem żadnych wątpliwości, że obrażeniaE. L.powstały w wyniku szarpnięcia jej przez oskarżonego za rękę, , przyciskania jej przez oskarżonego spadnięcia na ziemię, czyli walki pokrzywdzonej z oskarżonym, co jednoznacznie świadczy o tym, że pokrzywdzona broniła się przez usiłującym ją zgwałcić oskarżonym. Dowodem, który także koresponduje z zeznaniami pokrzywdzonej jest nagranie, które powstało bezpośrednio po zdarzeniu i zawiera „na gorąco” relacjeE. L.iW. B. (1), i zdaniem Sądu z tego powodu cechuje się dużym walorem wiarygodności. Na samym początku rozmowy świadekW. B. (1)zwraca się do autora nagraniaP. B.słowami: ,,On się nawalił, jest jeb…ty… . On mnie wypchnął z domu, rozumiesz? Niech go hu… zamkną i wypier…. Co nie stać go żeby iść na ,,kur…y?. Ja przychodzę patrzę a onzaczął, a on ją gwałci”. Następnie do rozmowy przyłącza się pokrzywdzonaE. L., która zwraca się do swojego partnera i mówi podniesionym głosem: ,,On się na mnie położył …. To nie jest powód żeby mi majtki przeglądać!. On mi włożył k… rękę w majtki!P. B.odpowiedział: ,,Po co mi się tu drzesz, wszyscy muszą wiedzieć?!”. Kobieta dalej relacjonuje: On mnie uderzył 2 razy w buzie, 2 razy mnie przycisnął żebym nic nie mogła powiedzieć, nie mogłam nawet słowa powiedzieć. On się na mnie położył i nie chciał ze mnie zejść. To nie jest na 5 minut. Jeszcze pukał w drzwi. On nie chciał otworzyć.” Z nagrania wynika, że rozmowa była prowadzona w sposób spontaniczny i nieukierunkowany. W zawartości nagrania mieszczą się informacje przydatne dla ustalenia stanu faktycznego oraz oceny prawdomówności pokrzywdzonej, na którą wskazuje stan emocjonalny pokrzywdzonej podczas tej rozmowy (płaczliwy i wysoki ton głosu, zdenerwowanie, krzyk, wielokrotne powtarzanie newralgicznych momentów – przełamywanie jej oporu, włożenie ręki w majtki, stosowanie siły, przemocy) oraz oburzenie świadkaW. B. (1). Zdaniem Sądu dowód w postaci nagrania jest także wiarygodnym i koresponduje z treścią zeznań pokrzywdzonejE. L.. Okolicznością świadcząca o wiarygodności zeznańE. L.jest także fakt, że wbrew formułowanym przez oskarżonego sugestiom, że pokrzywdzona chcę od niego pieniędzy (k.142), bo przyjechała z(...)bez niczego, zauważyć należy, że to nie pokrzywdzona zadzwoniła po zdarzeniu na policję.E. L.roztrzęsiona zadzwoniła doP. B.i to on wezwał policję, ale także jemu, jak wynika to z treści nagrania nie zależało by ktokolwiek dowiedział się co się wydarzyło. Zdaniem Sądu wysoce prawdopodobne jest, żeE. L.nie zdawała sobie sprawy jakie będą skutki zawiadomienia policji. Zeznania pokrzywdzonej potwierdzają także zeznaniaZ. C.w takim zakresie, w jakim potwierdził on, że widział jak pokrzywdzona wybiegła z klatki i że była ,,zapłakana, leciała biegiem, szlochała” i mówiła, że ma siniaki spowodowane przez oskarżonego, a późniejP. B.powiedział mu, że była ofiarą próby gwałtu. Sąd uwzględnił również zeznania świadków: -W. B. (1), w których potwierdził, że pod jego nieobecność oskarżony i pokrzywdzona zostali sami w mieszkaniu, a gdy wrócił drzwi były zamknięte oraz że po otwarciu drzwiE. L.powiedziała mu płaczliwym tonem, że oskarżony próbował ją zgwałcić. Pozostała część zeznań ma charakter wymijający – stwierdzenie, że słyszał jak pokrzywdzona 2 razy krzyknęła, ale dźwięk był niewyraźny i nie odebrał go jako wołanie o pomoc, choć w trakcie czynności policyjnych oraz rozmowy zP. B.nie miał co do tego wątpliwości oraz nieszczere – zeznania, że pokrzywdzona stwierdziła, że podarł jej spodnie i to jednak był gwałt a nie jego próba i stronnicze – sugerowanie prowokacji ze strony pokrzywdzonej i próba zrobienia na złość partnerowi. Przy ocenie zeznań w/w świadka Sąd wziął pod uwagę, że miał on bliskie relacje z oskarżonym, więc po przemyśleniu sprawy postanowił zmienić obciążającą go wersję wydarzeń. -P. B., które w zasadniczej części wskazują, że pokrzywdzona przekazała mu przez telefon, że pod nieobecnośćW. B. (1)oskarżony kładł się na nią i się do niej dobierał, aW.nie mógł się dostać do mieszkania, gdyż oskarżony zamknął drzwi oraz że spodnie, które oskarżony miał na imprezie (jeansy) leżały skłębione na łóżku a potem nosił spodnie dresowe– na co wskazywała takżeE. L.. Sąd uznał za wiarygodne również zeznanie na temat rozmowy zW. B. (2), podczas której miał powiedzieć, że oskarżony specjalnie go wysłał do sklepu po wódkę i zamknął drzwi by nie mógł wejść do domu oraz powinien za to odpowiedzieć – treść rozmowy została nagrana i odpowiada ona tym zeznaniom. Ponadto z zeznańP. B.wynika, że w tym mieszkaniu libacja trwała od wczesnych godzin i drzwi były otwarte – po południu był zabrać stamtąd pokrzywdzona, która jednak ponownie wróciła. -Z. C.w zakresie w jakim potwierdził, że widział jak pokrzywdzona wybiegła z klatki i że była ,,zapłakana, leciała biegiem, szlochała”, a późniejP. B.powiedział mu, że była ofiarą próby gwałtu. -T. J., w których podnosiła, że była obecna podczas obu interwencji policyjnych z dnia 13.02.2023 r., gdzie za pierwszym razem interwencja dotyczyła pokrzywdzonejE. L., która miała zostać zabrana na izbę wytrzeźwień, lecz dzięki jej zapewnieniu, że zaopiekuje się pokrzywdzoną udało się jej wycofać działania funkcjonariuszy, a za drugim razem interwencja dotyczyła przebiegu libacji w domu oskarżonego, na której była pokrzywdzona, którą oskarżony chciał zgwałcić. Zasadniczo Sąd nie miał zastrzeżeń do tych zeznań, świadek potwierdziła, że pokrzywdzona podczas drugiej interwencji płakała i inne dowody też tak wskazują, jednak subiektywne przekonanie, że oskarżony tego nie zrobił jest bezpodstawne. Świadek nie uczestniczyła w tej imprezie i nie było jej w domu oskarżonego, jedyne co wiedziała, to to, że pokrzywdzona po chwili przebywania w jej mieszkaniu według wskazań Policji ponownie udała się na tę libację i już nie wróciła. - małżonkówK. R.iP. R. (1)w zakresie czynnego udziału pokrzywdzonej w wielogodzinnej libacji alkoholowej, kłótni pokrzywdzonej z partnerem oraz interwencji policji. Pozostałe twierdzenia to ich domysły i subiektywne odczucia. Świadkowie ci byli w mieszkaniu na długo przed zajściem, a to, że pokrzywdzona miała na sobie wyzywający strój, piła z mężczyznami, tańczyła z nimi, a nawet flirtowała nie oznacza, że sama dała oskarżonemu przyzwolenie na kontakt seksualny. Świadkowie kierowali się głównie przypuszczeniami i wyrobioną opinią o pokrzywdzonej oraz o oskarżonym. -D. S. (2)(żona oskarżonego) – podobnie jak w przypadku małżonkówR.nie było jej wtedy w mieszkaniu i nawet nie wiedziała o tej libacji, nie rozmawiała na ten temat z pokrzywdzoną, a wiara w męża jest jej jedynym argumentem stojącym na stanowisku o jego niewinności. -J. S.(matka oskarżonego), która potwierdziła, że w dacie zdarzenia u oskarżonego miała miejsca libacja alkoholowa, którą próbowała zakończyć, a następnie na wezwanie synowej poszła do mieszkania syna, który zapewniał ją, że nic nie zrobił. - policjantówM. C.iW. K.odnośnie przebiegu pierwszej interwencji z dnia 13.02.2023 r. – potwierdzili brak obrażeń na ciele pokrzywdzonej, podając jedynie, że pokrzywdzona była agresywna słownie, nie było szarpaniny. Z zeznań świadków, zapisu nagrania oraz z kopii notatników służbowych st. pos.W. K.iM. C.(wcześniejsza interwencja z godz. 17.00) wynika, że wypiła tego dnia dużo alkoholu i się awanturowała w domu partnera przy dzieciach, po tym jakP. B.wyprowadził ją z libacji. Ponadto jak wynika z notatników policyjnych przed analizowanym zajściem – podczas interwencji o 17.00. Pokrzywdzona nie miała jeszcze żadnych obrażeń na ciele. Okoliczności te nie budzą wątpliwości Sądu, korespondują one z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w toku postępowania. - policjantówP. C.iR. M.odnośnie przebiegu drugiej interwencji z dnia 13.02.2023 r. i zapisów w notatkach urzędowych oraz notatnikach służbowych. Z kopii załączonych do akt notatników służbowych policjantów z grupy dochodzeniowo-śledczejP. C.iE. C.(R. M.nie prowadzi notatnika) k. 274-280 wynika, że po przybyciu policjantów zgłaszający oraz pokrzywdzonaE. L.oświadczyli, że w/wymieniona spożywała alkohol z dwoma mężczyznami –D. S. (1)iW. B. (1)i po wyjściuW. B. (1)do sklepu,D. S. (1)złapał ją za krocze, dopuszczając się ,,jawnej” (zapis niewyraźny) czynności seksualnej”,przy czym kobieta co chwile zmieniała wersje wydarzeń. W notatniku na k. 275 zapisano również pod oświadczeniemW. B. (1): ,,gdy wróciłem ze sklepu drzwi od mieszkania były zamknięte, a z jego wnętrza było słychać krzyki kobiety. Próbowałem dostać się do mieszkania, po kilku minutach zostały otwarte przez kobietę, która oświadczyła, że została zgwałcona.” Adresat interwencjiD. S. (1)wszystkiemu zaprzeczył. Został jednak zatrzymany pod zarzutem popełnienia dopuszczenia się innej czynności seksualnej zart. 197 §2 kk. Sąd nie znalazł podstaw by dowody te kwestionować, zaś w/w zapisy funkcjonariusze policji potwierdzili w toku przesłuchania. Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie świadczy zatem, iż oskarżonyD. S. (1)dopuścił się zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego stanowią tylko linię obrony oskarżonego, zmierzająca do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Nie sposób przy tym pominąć, że oskarżony prezentował wiele wersji. Najpierw utrzymywał, że w ogóle nie zbliżał się do pokrzywdzonej, potem przyznał, że w tańcu trzymał ją za ręce, a wreszcie ostatecznie potwierdził że miał kontakt cielesny z pokrzywdzoną – pocałowali się w usta a potem całował ją po piersi. Zmienność relacji i próba ukrycia tych faktów także świadczy o braku jego wiarygodności oskarżonego. 2. Karta informacyjna leczenia szpitalnego pokrzywdzonej, Opinia sądowo-lekarska z dn. 15.02.2022 r., Opinia sądowo-lekarska z dn. 05.07.2024 r. Sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż w dniu 13.02.2023 r.D. S. (1)spowodował u pokrzywdzonejE. L.obrażenia ciała w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni. Takie obrażenia zostały stwierdzone przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii na podstawie badania fizykalnego pokrzywdzonej oraz dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy, w tym dokumentacji medycznej z(...)wL., gdzie zgłosiła się pokrzywdzona nazajutrz po zajściu, a potwierdza je również dokumentacja poglądowa oraz zeznania pokrzywdzonej i świadków, zaś zapisy z notatników służbowych wykluczają ich powstanie przed próbą gwałtu ze strony oskarżonego. Biegły wyraził się jasno, jego wnioski są spójne i jednoznaczne. Ponadto biegły określił, że w/w obrażenia ciała skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres poniżej dni 7. 2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 3 PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☒ 3.1 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem I D. S. (1) Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Z opisu czynu oraz wiarygodnego materiału dowodowego wynika, żeD. S. (1)w dniu 13 lutego 2023 r. około godz. 20:00 wL., przy ul.(...), działając z użyciem przemocy usiłował doprowadzić do obcowania płciowegoE. L.. Przestępstwo zgwałcenia zart. 197 §1 kkma miejsce, gdy sprawca przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego. Znamię „obcowania płciowego” obejmuje swym zakresem przede wszystkim klasyczne akty spółkowania heteroseksualnego (wprowadzenie członka do pochwy) jak i inne akty seksualne stanowiące surogaty spółkowania, traktowane przez sprawcę jako ekwiwalentne i równoważne spółkowaniu, a więc takie akty, które polegają na bezpośrednim kontakcie płciowych części ciała jednego z uczestników aktu z płciowymi częściami drugiego uczestnika lub części płciowych jednego z uczestników aktu z częściami ciała drugiego, które »biologicznie« płciowe co prawda nie są, lecz sprawca traktuje je jako takie, wyładowując na nich lub za ich pośrednictwem swe libido (np. stosunekin orelubper anum), tj. mówiąc inaczej; gdy płciowe części ciała jednego z uczestników wprowadzane są do ciała drugiego drogą »normalną« lub »nienormalną«” (M. Filar,Glosa do wyroku SN z 26.10.2001 r., WA 25/01, s. 87). W szczególności w grę wchodzą stosunki oralne i analne. W wyroku z dnia 24 sierpnia 2011 r., sygn. akt II AKa 154/11, Sąd Apelacyjny w Lublinie wskazał, że: "dla przyjęcia dokonania przestępstwa zgwałcenia nieodzowne jest rozpoczęcie (podjęcie) przez sprawcę czynności obcowania płciowego, co przecież nastąpiło z chwilą, gdy oskarżony po ściągnięciu z pokrzywdzonej spodni i bielizny i po obnażeniu się dotykał jej piersi i narządów rodnych, całował je wkładając palce do pochwy, a to że nie mógł w pełni swojego zamiaru zrealizować z powodu braku wzwodu, nie ma dla przyjęcia kwalifikacji zart. 197 §1 kkżadnego znaczenia. ,,To bowiem sam zamach na wolność seksualną ofiary, realizowany przy użyciu takiego środka jak przemoc, jest znamieniem przestępstwa zgwałcenia, a nie dążenia sprawcy do zaspokojenia własnego popędu seksualnego” (wyrok SA w Katowicach z 16.05.2002 r., II AKa 61/02, OSA 2003/2, poz. 8). Z kolei ,,inna czynność seksualna” w rozumieniuart. 197 §2 kk, to takie zachowanie, nie mieszczące się w pojęciu "obcowania płciowego", które związane jest z szeroko rozumianym życiem płciowym człowieka, polegające na kontakcie cielesnym sprawcy z pokrzywdzonym lub przynajmniej na cielesnym i mającym charakter seksualny zaangażowaniu ofiary(uchwała Sądu Najwyższego z dn. 19.05.1999 r., sygn. akt I KZP 17/99, OSNKW 1999/7-8/3).Znamię "innej czynności seksualnej" należy interpretować wąsko, tzn. tak by rozgraniczyć karalne formy kontaktów seksualnych od tych ich form, które z punktu widzenia odbioru społecznego wiążą się co prawda z zachowaniami o jednoznacznie seksualnym charakterze, ale które jednocześnie nie stanowią takiego przykładu naruszenia wolności seksualnej, aby uznać je - w potocznym tego słowa znaczeniu - za zgwałcenie. W zakresie znaczeniowym pojęcia ,,inna czynność seksualna” mieści się obmacywanie narządów płciowych ofiary, dotykanie piersi, ud, pośladków ofiary, łapanie jej za krocze i uciskanie pochwy, całowanie po ciele. W realiach niniejszej sprawy Sąd nie miał wątpliwości, że doszło do próby zgwałcenia pokrzywdzonejE. L.. Oskarżony dotykał i całował pokrzywdzoną po piersiach, włożył jej rękę w krocze i dotykał miejsc intymnych bez penetracji, ale nie poprzestał tylko na tych czynnościach seksualnych, gdyż jednocześnie ocierał się o nią genitaliami i próbował ją rozebrać do naga - dążył do bezpośredniego kontaktu płciowego z organami płciowymi ofiary, a wszystkie te czynności wykonał bez uzyskania skutecznego zezwolenia pokrzywdzonej, wykorzystując przemoc fizyczną (popchnięcie na łóżko, przyciskanie ciałem, zatykanie ust, przyciskanie klatki piersiowej) do przełamania jej oporu. Dzięki skutecznej obronie w postaci odpychania i kopania oskarżony nie osiągnął zamierzonego celu. Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, niewątpliwym jest, żeD. S. (1)swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa zart. 13 §1kkw zw. zart. 197 §1kk. Jednocześnie w następstwie użytej siły oskarżony spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci trzech podbiegnięć krwawych w okolicy lędźwiowo biodrowej, dwóch linijnych otarć naskórka w okolicy krzyżowej, pobiegnięcia krwawego na lewej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawej piersi, dwóch podbiegnięć krwawych na prawym przedramieniu i dłoni, czym spowodował naruszenie czynności narządów jej ciała na okres do dni 7, czym wypełnił również znamiona czynu karalnego zart. 157 §2 kk. Przy czym jego postępowanie było jednym czynem z uwagi na zwartość czasową i miejscową tych zdarzeń -art. 11 §2 kk. ☐ 3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ☐ 3.3 Warunkowe umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania ☐ 3.4 Umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania ☐ 3.5 Uniewinnienie Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia 4 KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący siędo przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności D. S. (1) I-V I Uznając oskarżonego za winnego zarzuconego mu czynu, Sąd na podstawieart. 14§1 kkw zw. zart. 197 §1 kkw zw. zart. 11 §3 kkw zw. zart. 37b kkw zw. zart. 34 §1 i §1a pkt 4 kkorazart. 35§2 kkw zw. zart. 4§1 kkwymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem potrącania na rzeczStowarzyszenia (...)wL.w stosunku miesięcznym 15% wynagrodzenia za pracę pobieranego przez oskarżonego wSpółce (...). Kara oraz niżej opisany środek karny zostały wymierzone na podstawie przepisów obowiązujących w dacie popełnienia czynu, jako względniejszych dla oskarżonego. Ustalając wysokość wymierzonej oskarżonemuD. S. (1)kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i oraz 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem potrącania na rzeczStowarzyszenia (...)wL.w stosunku miesięcznym 15% wynagrodzenia za pracę pobieranego przez oskarżonego, Sąd kierował się ogólnymi zasadami określonymi wart. 53 § 1 i § 2 k.k., biorąc pod uwagę przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony dopuścił się na szkodęE. L.. Zdaniem Sądu kara bezwzględnego pozbawienia wolności spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego. Stanowić ona będzie pewien szok dla oskarżonego i pozwoli mu przemyśleć swoje postępowanie. Uświadomi mu, jak ważne jest dobro prawne poszanowania szeroko rozumianej wolności drugiego człowieka. Trzeba też zauważyć, że toku postępowania oskarżony nie wykazał żadnej skruchy, czy też żalu z powodu swojego zachowania, a wręcz odwrotnie - usiłował wykazywać swoją postawą i twierdzeniami opisywane przez pokrzywdzoną zdarzenie za niebyłe, a stawiane mu zarzuty za pomówienie. Jednakże jego zamiary były ukierunkowane tylko na to, by uwolnić się od odpowiedzialności karnej. Zdaniem Sądu kara pozbawienia wolności może stanowić bodziec, pod wpływem którego oskarżony zmieni swój system wartości i sposób życia oraz nauczy się szanować prawo drugiego człowieka do swobody i wolności seksualnej bez względu na ubiór czy zachowanie. Jednocześnie jednak Sąd jednak miał na uwadze, że do zdarzenia doszło, gdy oskarżony spożył dużą ilość alkoholu i aranżując opuszczenie mieszkania przez świadka zapewne liczył na przychylność pokrzywdzonej, mając na względzie jej wcześniejsze zachowanie. Jednocześnie jednak napotkawszy opór pokrzywdzonej, użył wobec niej przemocy, próbując do przełamać. Oskarżony był dotychczas osobą niekaraną. Nigdy, w żaden sposób nie naruszył porządku prawnego, co świadczy o tym, że nie jest on sprawcą całkowicie zdemoralizowanym i istnieje wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna.Mając na względzie wszystkie te okoliczności, Sąd uznał jednak, że zasadne będzie zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwaart. 37b kk, poprzez wymierzenia kary mieszanej, tj. pozbawienia wolności poniżej dolnego ustawowego zagrożenia połączonej z karą ograniczenia wolności. W ocenie Sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i nie przekracza stopnia społecznej szkodliwości czynu ani zawinienia sprawcy. Osiągnie wobec oskarżonego zarówno cele wychowawcze, jak i zapobiegawcze, odstraszy też inne osoby przed popełnieniem tego rodzaju przestępstw. Na podstawieart. 63§1 kkSąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania w niniejszej sprawie od dnia 13.02.2023 r. godz. 23:40 do dnia 08.05.2023 r. godz. 16:30albowiem był w tym czasie rzeczywiście pozbawiony wolności w przedmiotowej sprawie. Jednocześnie Sąd orzekł na podstawie 39pkt. 2b kkw zw. zart. 41a§1 kki§4 kkw zw. zart. 43§1 kkzakaz kontaktowania się oskarżonegoD. S. (1)z pokrzywdzonąE. L.w jakikolwiek sposób i zakaz zbliżania się do tej pokrzywdzonej określając odległość, którą oskarżony obowiązany jest zachować na minimum 10 metrów, na okres 3 lat od uprawomocnienia się wyroku, zaliczając na poczet tego środka karnego odpowiadający mu rodzajowo środek zapobiegawczy. Ponadto Sąd orzekł wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej obowiązek zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 10.000 zł. W ocenie Sądu taka kwota nawiązki jest adekwatna dla pokrzywdzonej do doznanej krzywdy w związku z popełnionym na jej szkodę przestępstwem. Zasądzona kwota zdaniem Sądu rekompensujeE. L.doznaną przez pokrzywdzoną krzywdę, którą był nie tylko zamach na jej wolność seksualną, ale także przemoc, której doznała i odniesione przez nią obrażenia. 5 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięciaz wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności 7.6. inne zagadnienia W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7 KOszty procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności VI Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe i opłatę - zgodnie z powołanymi przepisami. Z przepisuart. 627 kpkwynika zasada obciążenia osób skazanych kosztami sądowymi, zaś odstępstwo od niej winno mieć wyjątkowy charakter, uwarunkowany istnieniem przesłanek zart. 624 §1 kpk. Oskarżony jest zdrowy, pracuje i nie powinien mieć z tym większych problemów. 6 1Podpis Sędzia Agnieszka Bem-Iwańska

15/501020/0001006/K

Sąd Rejonowy w Lubinie

II Wydział Karny

152525000002003_IV_Ca_000716_2024_Uz_2024-12-27_001

IV Ca 716/24

2024-12-27 01:00:00.0 CET

2024-12-31 18:00:04.0 CET

2025-01-16 23:59:55.0 CET

15252500

2003

SENTENCE, REASON

Sygn. akt IV Ca 716/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 11 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia Renata Wanecka Protokolant Anna Wróblewska po rozpoznaniu na rozprawie 11 grudnia 2024r. w P. sprawy z powództwa B. K. przeciwko S. T. o przywrócenie stanu zgodnego z prawem na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Ciechanowie z 26 kwietnia 2024 r. sygn. akt I C 108/21 1 oddala apelację; 2 zasądza od

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Katarzyna Gątarek" xPublisher="gatarek.k" xEditorFullName="Katarzyna Gątarek" xEditor="gatarek.k" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="9" xFlag="published" xVolType="15/252500/0002003/Ca" xYear="2024" xVolNmbr="000716" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt IV Ca 716/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> 11 grudnia 2024 r.</xText> <xText>Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny Odwoławczy</xText> <xText>w składzie następującym:</xText> <xText>Przewodnicząca Sędzia Renata Wanecka</xText> <xText>Protokolant Anna Wróblewska</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie 11 grudnia 2024r. w <xAnon>P.</xAnon></xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon>B. K.</xAnon></xText> <xText>przeciwko <xAnon>S. T.</xAnon></xText> <xText>o przywrócenie stanu zgodnego z prawem</xText> <xText>na skutek apelacji pozwanego</xText> <xText>od wyroku Sądu Rejonowego w Ciechanowie z 26 kwietnia 2024 r.</xText> <xText>sygn. akt I C 108/21</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText>oddala apelację;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText>zasądza od <xAnon>S. T.</xAnon> na rzecz <xAnon>B. K.</xAnon> kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za II instancję.</xText> </xUnit> <xText>Sygn. akt IV Ca 716/24</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>Wyrokiem z 26 kwietnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie z powództwa <xAnon>B. K.</xAnon> przeciwko <xAnon>S. T.</xAnon> o przywrócenie stanu zgodnego z prawem nakazał pozwanemu, aby w terminie dwóch miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku wyciął i usunął z nieruchomości położonej w <xAnon>R.</xAnon> (numer <xAnon>posesji (...)</xAnon>), stanowiącej <xAnon>działkę nr (...)</xAnon>, pięć jesionów wyniosłych, rosnących w szpalerze, wzdłuż granicy z nieruchomością powoda, jako 10, 11, 12, 13 i 14 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych) (punkt 1); w pozostałym zakresie oddalił powództwo o usunięcie drzew (punkt 2); nakazał <xAnon>S. T.</xAnon>, aby w terminie dwóch miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku przyciął i obniżył o 4 metry wysokość siedmiu jesionów wyniosłych, rosnących w szpalerze jako 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 9 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych) na nieruchomości położonej w <xAnon>R.</xAnon> (numer <xAnon>posesji (...)</xAnon>), stanowiącej <xAnon>działkę nr (...)</xAnon>, wzdłuż granicy z nieruchomością <xAnon>B. K.</xAnon> oraz, aby przyciął i skrócił w tym samym terminie konary boczne tych drzew o 3 metry (punkt 3); oddalił powództwo w pozostałej części (punkt 4); zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 720,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty (punkt 5); nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ciechanowie od <xAnon>B. K.</xAnon> kwotę 1.918,99 zł tytułem pokrycia wydatków (punkt 6); nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ciechanowie od <xAnon>S. T.</xAnon> kwotę 7.675,96 zł tytułem pokrycia wydatków (punkt 7); nakazał Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie zwrócić powodowi kwotę 700 zł stanowiącą niewykorzystaną zaliczkę, uiszczoną 14 października 2021 r. (punkt 8).</xText> <xText><xUx>Powyższe rozstrzygnięcie zostało oparte na następujących ustaleniach faktycznych:</xUx></xText> <xText><xAnon>B. K.</xAnon> jest właścicielem nieruchomości położonej w <xAnon>R.</xAnon>, stanowiącej <xAnon>działkę nr (...)</xAnon> (<xAnon>posesja nr (...)</xAnon>), na której usytuowany jest budynek mieszkalny i budynki gospodarcze.</xText> <xText><xAnon>S. T.</xAnon> jest natomiast właścicielem nieruchomości sąsiedniej, również położonej w <xAnon>R.</xAnon>, stanowiącej <xAnon>działkę nr (...)</xAnon> (<xAnon>posesja nr (...)</xAnon>).</xText> <xText>W obrębie nieruchomości pozwanego, wzdłuż granicy z nieruchomością powoda, rosną drzewa tworzące szpaler. Drzewa te rosną w odległości około 1 metra od granicy, natomiast średnia odległość pomiędzy nimi wynosi 3 metry. Szpaler drzew ma przybliżony przebieg wschód – zachód i jest zasadniczo jednorodny. Składa się z czternastu jesionów wyniosłych i jednego graba pospolitego. Jesiony rosnące w kolejności jako 1, 2 3 i 4 drzewo (od strony zachodniej) znajdują się na wysokości budynku gospodarczego <xAnon>B. K.</xAnon>, 5, 6, 7, 8 i 9 jesion (od strony zachodniej) rośnie na wysokości betonowego muru, natomiast jesiony od 10 do 14 rosną na wysokości jego budynku mieszkalnego. Z kolei 15 drzewo tego szpaleru to grab pospolity, rośnie jako skrajne od strony wschodniej, przy drodze publicznej.</xText> <xText>Jesiony rosnące w tym szpalerze w większości są już drzewami starymi, ponad 100-letnimi. Są w zróżnicowanym stanie zdrowotnym i noszą ślady różnego rodzaju cięć o charakterze amputacji dużych konarów, jak również podkrzesujących i ogławiających. Wysokość i stan tych drzew, w kolejności od strony zachodniej (od strony pól uprawnych), jest następujący:</xText> <xText>– 1 jesion wyniosły o wysokości 24 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3),</xText> <xText>– 2 jesion wyniosły o wysokości 24 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3),</xText> <xText>– 3 jesion wyniosły o wysokości 25,5 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3),</xText> <xText>– 4 jesion wyniosły o wysokości 25 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3),</xText> <xText>– 5 jesion wyniosły o wysokości 24 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3),</xText> <xText>– 6 jesion wyniosły o wysokości 22 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3),</xText> <xText>– 7 jesion wyniosły, rozwidlony od podstawy o wysokości 12,5 m i 7,5 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się w fazie osłabionego rozwoju (1),</xText> <xText>– 8 jesion wyniosły o wysokości 6,5 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się w fazie osłabionego rozwoju (1),</xText> <xText>– 9 jesion wyniosły o wysokości 25 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3),</xText> <xText>– 10 jesion wyniosły o wysokości 15,5 m, rozlegle wypróchniały, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się w fazie rezygnacji (3),</xText> <xText>– 11 jesion wyniosły o wysokości 29,5 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się w fazie stagnacji (2),</xText> <xText>– 12 jesion wyniosły o wysokości 26 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się w fazie stagnacji (2),</xText> <xText>– 13 jesion wyniosły o wysokości 26 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się w fazie stagnacji (2),</xText> <xText>– 14 jesion wyniosły o wysokości 22 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się w fazie stagnacji (2).</xText> <xText>Natomiast 15 drzewo w tym szpalerze, tj. grab pospolity o wysokości 12,5 m, według skali <xAnon>R.</xAnon> znajduje się w fazie osłabionego rozwoju (1).</xText> <xText>Ze względu na ich usytuowanie i stan, jesiony tam rosnące, stanowią zagrożenie dla mienia powoda oraz życia i zdrowia osób przebywających na jego nieruchomości. Wynika to z przyczyn naturalnych oraz wtórnych. Stopień zagrożenia jest średni na pograniczu z wysokim. Jesiony mają płaski system korzeniowy, dlatego przy silnych wiatrach występuje duże prawdopodobieństwo przewrócenia się tych drzew.</xText> <xText>Szpaler tych drzew jest odsłonięty od strony północno - wschodniej, czyli kierunku przeważających wiatrów w Polsce. W przypadku wystąpienia silnych wiatrów, budynki powoda będą w zasięgu upadku tych drzew.</xText> <xText>Grab jest najmłodszym drzewem i nie stanowi zagrożenia.</xText> <xText>Drzewa rosnące na działce <xAnon>S. T.</xAnon>, wzdłuż granicy z działką <xAnon>B. K.</xAnon>, z uwagi na ich wielkość i stan zdrowotny, wzbudzają u powoda i jego rodziny obawy o bezpieczeństwo osób przebywających na jego działce i mienie. Z drzew tych na nieruchomość powoda spadają gałęzie i liście.</xText> <xText><xUx>Dokonując oceny prawnej, Sąd I instancji</xUx> wskazał, że powód żądał ostatecznie zobowiązania pozwanego do usunięcia w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku 15 drzew rosnących na nieruchomości pozwanego, na granicy działek <xAnon> (...)</xAnon> i <xAnon> (...)</xAnon>, względnie o zobowiązanie go do przycięcia korony drzew wymienionych w pozwie o 3 - 4 metry, zgodnie z opinią biegłego <xAnon>S. S. (1)</xAnon>. Wyjaśnił, że powód sformułował żądanie ewentualne, które choć nie jest uregulowane wprost w przepisach prawa, to jednak w świetle utrwalonego już w orzecznictwie poglądu, uznaje się za prawnie dopuszczalne. Sąd podniósł, że powód ma prawo zgłosić w pozwie, obok żądania głównego, żądanie ewentualne na wypadek nieuwzględnienia żądania sformułowanego, jako podstawowe i usytuowane na pierwszym miejscu. Podkreślił również, że do rozpoznania żądania ewentualnego dochodzi wtedy, gdy zostaje oddalone żądanie główne.</xText> <xText>Dokonując oceny materialnoprawnej powództwa, Sąd I instancji powołał <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 222 § 2 kc</xLexLink>, zgodnie z którym, przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń. Wskazał jednocześnie, że owo naruszenie może przybrać postać immisji, a więc zakłóceń w korzystaniu z nieruchomości, wywołanych przez właściciela nieruchomości sąsiedniej, stosownie do <xLexLink xArt="art. 144" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 144 kc.</xLexLink> Sąd podkreślił, że w takim wypadku, roszczenie negatoryjne zmierza do bezpośredniej ingerencji w sposób korzystania z prawa własności przez właściciela nieruchomości sąsiedniej, będącej źródłem immisji.</xText> <xText>Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że w świetle powyższych norm, właściciel nieruchomości ma również prawo żądać od swego sąsiada usunięcia lub przycięcia drzew, które negatywnie oddziałują na jego nieruchomość oraz stwarzają zagrożenie dla tej nieruchomości, w tym dla mienia i osób tam się znajdujących.</xText> <xText>Przechodząc do oceny roszczeń, zgłoszonych w niniejszej sprawie przez <xAnon>B. K.</xAnon>, Sąd wskazał, że w zasadniczej części były one usprawiedliwione. W ocenie Sądu I instancji, <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 222 § 2 kc</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 144" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 144 kc</xLexLink>, stanowi podstawę do zobowiązania pozwanego do określonych działań, które mają zmierzać do takiego uformowania szpaleru drzew przy granicy z nieruchomością powoda, by wyeliminować ich negatywne oddziaływanie na jego nieruchomość oraz zapewnić poczucie bezpieczeństwa i komfortu w korzystaniu z jego nieruchomości. Sąd podniósł, że bezsprzecznie tak wysokie drzewa, jak większość jesionów tam rosnących, stanowią zagrożenie dla nieruchomości powoda, a obawy jego samego i osób z nim zamieszkujących – są w pełni uzasadnione. Drzewa te zakłócają, zdaniem Sądu Rejonowego, korzystanie z nieruchomości sąsiedniej ponad przeciętną miarę i stanowią obiektywnie realne zagrożenie. W związku z powyższym, konieczne jest wycięcie i usunięcie kilku drzew rosnących przy tej granicy, a w odniesieniu do kilku innych drzew – ich skrócenie i przycięcie konarów bocznych.</xText> <xText>Analizując dostępny materiał dowodowy w sprawie, Sąd Rejonowy miał na względzie, że wszyscy biegli, sporządzający opinie sprawie zalecali albo wycięcie wszystkich tych drzew, albo ich przycięcie. Z opinii biegłego <xAnon>S. S. (1)</xAnon>, która dla Sądu była opinią wiodącą, wynika, że bezwzględnie należy usunąć jesion wyniosły, rosnący jako 10-ty w szpalerze. W przypadku pozostałych drzew (za wyjątkiem grabu) – w jego ocenie – należałoby skrócić ich wysokość o 4 metry, a konary boczne należałoby skrócić o 3 metry, przy czym drzewa rosnące jako 8, 9, 13 i 14, powinny zostać jeszcze wzmocnione mechanicznie, poprzez założenie specjalistycznych wiązań linowych. Biegły podkreślał jednocześnie, że wszystkie drzewa rosnące w tym szpalerze zagrażają nieruchomości powoda, albowiem są odsłonięte od strony północno - wschodniej, czyli kierunku przeważających wiatrów w Polsce. W przypadku wystąpienia silnych wiatrów, budynki <xAnon>B. K.</xAnon> będą w zasięgu upadku tych drzew.</xText> <xText>Sąd przyznał, że drzewa rosnące na nieruchomości pozwanego mają swój walor krajobrazowy i przyrodniczy, a jako elementy przyrody – również wymagają ochrony. Poza tym posiadają dla pozwanego walor sentymentalny. Sąd wziął pod uwagę te aspekty sprawy.</xText> <xText>Ważąc więc te sprzeczne interesy i różne wartości chronione prawem, sąd uwzględnił roszczenie najdalej idące (roszczenie główne) – w ograniczonym zakresie.</xText> <xText>Sąd I instancji uznał, że w tym przypadku należy bezwzględnie chronić budynek mieszkalny i przebywających tam ludzi i ta wartość ma priorytetowe znaczenie. Dlatego uznał za zasadne wycięcie pięciu jesionów, które rosną w pobliżu domu. W przypadku przewrócenia się któregokolwiek z tych drzew, nie dość, że budynek mieszkalny uległby poważnemu uszkodzeniu, to jednocześnie stanowiłoby to poważne zagrożenie dla zdrowia i życia osób tam przebywających. Właśnie w rejonie domu mieszkalnego koncentruje się życie rodzinne jego mieszańców i tam najczęściej przebywają (w samym domu, ale i w jego najbliższym otoczeniu). W ocenie Sądu, ich skrócenie o 3 – 4 metry, co zawiera roszczenie ewentualne, jest niewystarczające i nie zapewni pełnego bezpieczeństwa. Zwłaszcza, że 13 i 14 drzewo tego szpaleru wymaga dodatkowego zabezpieczenia (założenia specjalistycznych wiązań linowych), a Sąd takiego zobowiązania na pozwanego nie mógł nałożyć, gdyż roszczenie ewentualne takiego żądania nie zawiera.</xText> <xText>Poza tym wszystkie te drzewa – według czterostopniowej skali <xAnon>R.</xAnon> – znajdują się w schyłkowej fazie rozwoju, na granicy fazy stagnacji (2), a więc drzew uszkodzonych i fazy rezygnacji (3), a więc drzew obumierających, przy czym w skali tej, drzewa najzdrowsze (znajdujące się w fazie witalności) to stopień 0, drzewa osłabione to stopień 1, a drzewa uszkodzone i obumierające to odpowiednio stopień 2 i 3 skali.</xText> <xText>Mając na uwadze powyższe, Sąd uwzględnił w części roszczenie główne i nakazał <xAnon>S. T.</xAnon>, aby w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku wyciął i usunął z nieruchomości położonej w <xAnon>R.</xAnon> (numer <xAnon>posesji (...)</xAnon>), stanowiącej <xAnon>działkę nr (...)</xAnon>, pięć jesionów wyniosłych, rosnących w szpalerze, wzdłuż granicy z nieruchomością powoda <xAnon>B. K.</xAnon>, jako 10, 11, 12, 13 i 14 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych).</xText> <xText>Uwzględniając to, że najistotniejsze wartości i dobra będą chronione wycięciem pięciu wskazanych powyżej drzew, Sąd Rejonowy roszczenie główne w pozostałym zakresie oddalił.</xText> <xText>W dalszej kolejności Sąd zbadał, czy w tym pozostałym zakresie zasadne jest roszczenie ewentualne. Sąd uznał, że w odniesieniu do kolejnych siedmiu jesionów, rosnących przy budynku gospodarczym i przy betonowym murze (w przestrzeni między budynkiem gospodarczym a budynkiem mieszkalnym), wystarczające jest jedynie obniżenie tych drzew i skrócenie konarów bocznych. W ocenie Sądu Rejonowego, pozwoli to ograniczyć ryzyko przewrócenia (wywrócenia) się drzew na nieruchomość powoda. Sąd wskazał, że w tym przypadku niebezpieczeństwo dla osób przebywających na nieruchomości powoda jest mniejsze, a zatem zasadnym było ocalić te drzewa i podjąć takie działania, które pozwolą im dalej rosnąć w tym miejscu.</xText> <xText>Ze wskazanych przyczyn Sąd Rejonowy nakazał <xAnon>S. T.</xAnon>, aby w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku przyciął i obniżył o 4 metry wysokość siedmiu jesionów wyniosłych, rosnących w szpalerze, jako 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 9 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych) na nieruchomości położonej w <xAnon>R.</xAnon> (numer <xAnon>posesji (...)</xAnon>), stanowiącej <xAnon>działkę nr (...)</xAnon>, wzdłuż granicy z nieruchomością <xAnon>B. K.</xAnon> oraz, aby przyciął i skrócił w tym samym terminie konary boczne tych drzew o 3 metry.</xText> <xText>Sąd nie uwzględnił ani żądania głównego, ani żądania ewentualnego odnoszącego się do dwóch jesionów rosnących w szpalerze jako 7 i 8 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych) oraz co do drzewa rosnącego jako ostatnie, 15-te w szpalerze, tj. w odniesieniu do rosnącego tam graba. Wskazał, że nie zagrażają one w istotny sposób nieruchomości powoda. Wymienione wyżej jesiony są młodsze od pozostałych i według skali <xAnon>R.</xAnon> są w najlepszej kondycji. Są też stosunkowo niskie, albowiem jesion rosnący jako siódmy (rozwidlony od podstawy) osiągnął wysokość 12,5 m i 7,5 m, a rosnący jako ósmy – ma wysokość 6,5 m. Podobnie grab zwyczajny jest drzewem stosunkowo młodym, niezbyt wysokim.</xText> <xText>W powyższym zakresie powództwo zostało oddalone.</xText> <xText>Sąd Rejonowy wyjaśnił również, że zbędnym jest – o co postulował powód – zastrzeżenie w wyroku nakazującym wycięcie drzew, zwrócenia się do gminy o jej zgodę. Wskazał, że żaden przepis <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">kodeksu postępowania cywilnego</xLexLink> nie przewiduje konieczności zawarcia w wyroku takiego zastrzeżenia. Poza tym, zgodnie z <xLexLink xArt="art. 365" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 365 kpc</xLexLink>, orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz organy państwowe i organy administracji publicznej.</xText> <xText>O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 100;art. 100 zd. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 zd. 1 kpc</xLexLink>.</xText> <xText>Sąd rozstrzygnął nadto o wydatkach poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, działając w tym zakresie na podstawie <xLexLink xArt="art. 83;art. 83 ust. 2" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">art. 83 ust. 2 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych</xLexLink>.</xText> <xText>Apelację od wyroku złożył pozwany, zaskarżając go w części, tj. w zakresie punktów 1, 3, 5 i 7 oraz zarzucił naruszenie:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText><xLexLink xArt="art. 321;art. 321 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 321 § 1 kpc</xLexLink>, polegające na wyrokowaniu co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem i zasądzeniu ponad żądanie zgłoszone przez powoda;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText><xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 kpc</xLexLink>, polegające na dokonaniu oceny materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, a także w sposób naruszający zasadę równego traktowania stron procesu i wykraczające poza swobodną ocenę dowodów poprzez uznanie za wiarygodnych opinii biegłej <xAnon>A. P.</xAnon> oraz biegłego <xAnon>S. S. (1)</xAnon>, a pominięcie opinii biegłego <xAnon>S. L.</xAnon>, co skutkowało błędnym ustaleniem, że drzewa rosnące na nieruchomości pozwanego zakłócają powodowi korzystanie z jego nieruchomości ponad przeciętną miarę poprzez stwarzanie realnego zagrożenia życia i mienia, w sytuacji gdy w rzeczywistości nie ma obawy złamania tych drzew, zaś spadające liście nie mogą zostać uznane za zaśmiecanie ponad przeciętną miarę, a poza tym błędne ustalenie, że jedyną możliwością ochrony praw powoda jest wycięcie drzew lub radykalne przycięcie, skutkujące ich zniszczeniem;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText><xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 kpc</xLexLink>, polegające na dokonaniu oceny dowodów w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, a także w sposób naruszający zasadę równego traktowania stron procesu i wykraczające poza swobodną ocenę dowodów poprzez uznanie, iż samo wewnętrze przekonanie powoda, czy jego rodziny o rzekomym zagrożeniu ze strony drzew uzasadnia ingerencję w prawo własności pozwanego;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText><xLexLink xArt="art. 232" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 kpc</xLexLink> poprzez błędne uznanie, iż przedmiotowe drzewa stanowią zagrożenie dla nieruchomości powoda, podczas gdy nie wykazał on żadnymi środkami dowodowymi realności zagrożenia;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText><xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 222 § 2 kc</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 144" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 144 kc</xLexLink> poprzez błędną wykładnię i uznanie, iż korzystanie przez pozwanego ze swojej nieruchomości zakłócało korzystanie z nieruchomości sąsiedniej ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno - gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych, podczas gdy prawidłowe zastosowanie tych przepisów w kontekście przeprowadzonego postępowania dowodowego winno prowadzić do wniosku, iż drzewa rosnące na granicy nieruchomości nie zakłócały korzystania z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę;</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText><xLexLink xArt="art. 4;art. 4 ust. 1;art. 2;art. 2 ust. 1" xIsapId="WDU20040920880" xTitle="Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody" xAddress="Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz. 880">art. 4 ust. 1 oraz art. 2 ust. 1 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody</xLexLink> poprzez brak analizy zasadności wycięcia tych drzew z punktu widzenia obowiązku dbałości o przyrodę i ochronę zadrzewień oraz poprzez automatyczne przyjęcie, że interes powoda, jako właściciela, jest nadrzędny nad interesem społecznym w zakresie ochrony zadrzewień.</xText> </xUnit> <xText>W konkluzji pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punktach 1, 3, 5 oraz 7 i oddalenie powództwa w całości, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie. Ponadto pozwany wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego za I i II instancję.</xText> <xText>W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd Okręgowy zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.</xText> <xText>Najdalej idący zarzut apelacji, tj. naruszenia <xLexLink xArt="art. 321;art. 321 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 321 § 1 kpc</xLexLink>, jest nieuzasadniony. Zgodnie z treścią tego przepisu, Sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie.</xText> <xText>Powód domagał się przede wszystkim usunięcia wszystkich piętnastu drzew rosnących na nieruchomości pozwanego, wzdłuż granicy, zaś jako żądanie ewentualne wniósł o zobowiązane pozwanego do przycięcia gałęzi piętnastu drzew. Sąd Rejonowy uwzględnił w części powództwo główne, a w dalszym zakresie powództwo ewentualne. W odniesieniu do żądania wycięcia drzew, Sąd nakazał usunięcie pięciu z nich. Natomiast co do żądania przycięcia gałęzi, to w stosunku do siedmiu z nich nakazał skrócić je na wysokości oraz przyciąć konary boczne. Przycięcie gałęzi nie oznacza wyłącznie skrócenia wysokości drzewa, ale obejmuje również możliwość zobowiązania pozwanego do przycięcia konarów bocznych. Sąd I instancji nie orzekł ponad żądanie pozwu, ponieważ co do zasady obejmowało ono usunięcie wszystkich jesionów, a zatem jest to powództwo dalej idące niż przycięcie gałęzi, więc także bocznych konarów i w tym kontekście Sąd nie przekroczył granic żądania.</xText> <xText>Sąd Okręgowy akceptuje ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjmuje je za własne.</xText> <xText>Sąd I instancji nie dopuścił się naruszenia powołanego w apelacji <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 kpc</xLexLink> i poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, na podstawie których wyciągnął właściwe wnioski, dające podstawę do wydania zaskarżonego wyroku. Sąd orzekający ma prawo do oceny przeprowadzonych dowodów według własnego uznania, co nie oznacza dowolności i arbitralności, natomiast wymaga bezstronności, konieczności przestrzegania zarówno zasad logicznego rozumowania, jak i doświadczenia życiowego.</xText> <xText>Dla skuteczności zarzutu naruszenia <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 kpc</xLexLink> nie wystarcza samo stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Naruszenie tego przepisu ma miejsce wtedy, gdy wykazano, iż sąd przekroczył granicę swobodnej oceny dowodów, którą wyznaczają czynniki logiczny i ustawowy, zasady doświadczenia życiowego, aktualny stan wiedzy, stan świadomości prawnej i dominujących poglądów na sądowe stosowanie prawa. Jeżeli zatem z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, i oczywiście zgodne ze zgromadzonym materiałem dowodowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów, może być skutecznie podważona. Stąd, dopóki apelujący nie wykaże istotnych błędów logicznego rozumowania, sprzeczności oceny z doświadczeniem życiowym, braku wszechstronności czy też bezzasadnego pominięcia dowodów, które prowadzą do wniosków odmiennych, dopóty nie można uznać, że doszło do naruszenia <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 kpc</xLexLink>.</xText> <xText>Sąd Rejonowy dysponował w sprawie dowodami z opinii sporządzonych przez trzech biegłych, a zawarte w nich wnioski nie w każdym aspekcie były zbieżne. Ostatecznie Sąd oparł się przede wszystkim na opinii biegłego z zakresu dendrologii i <xAnon> ochrony (...)</xAnon>, uznając ją za najbardziej przekonującą. Opinia została sporządzona po uprzednim przeprowadzeniu wizji lokalnej, czego nie zrobiła biegła <xAnon>A. P.</xAnon>, choć jej wnioski są podobne. Sąd przeanalizował argumentację zawartą w opinii biegłego <xAnon>S. S. (2)</xAnon>, szeroko omówił powody, dla których uznał je za słuszne i to do nich przede wszystkim odnosił się, uzasadniając swoje rozstrzygnięcie. Sąd Rejonowy jedynie ubocznie zaznaczył, że opinia biegłej <xAnon>A. P.</xAnon> zawiera zbliżone spostrzeżenia do tych, jakie poczynił biegły <xAnon>S. S. (1)</xAnon>, ale przyznał, że brak oględzin nieruchomości dyskredytuje jej opracowanie.</xText> <xText>Należy podkreślić, że biegli są jedynie swego rodzaju pomocnikami sędziego w ustaleniu lub ocenie okoliczności sprawy. Sąd nie jest związany opinią biegłego i powinien ją ocenić na równi z innymi środkami dowodowymi, w ramach swobodnej oceny dowodów. Bezkrytyczne przyjęcie opinii biegłego prowadziłoby bowiem do możliwości rozstrzygnięcia sprawy przez biegłego, a nie przez sąd orzekający.</xText> <xText>Dlatego też nie można oczekiwać, że spośród trzech opinii złożonych w sprawie, Sąd wybierze jedną z nich i bezrefleksyjnie powieli wnioski biegłego w orzeczeniu. Sąd I instancji przeanalizował nie tylko argumenty na poparcie twierdzeń biegłego <xAnon>S. S. (1)</xAnon>, ale wziął też pod uwagę dowody z zeznań świadka <xAnon>A. K.</xAnon> i dowód z przesłuchania stron – zeznania powoda <xAnon>B. K.</xAnon>. Na tej podstawie Sąd uznał, że w pierwszej kolejności należy uwzględnić obawy powoda i jego rodziny o bezpieczeństwo ludzi i budynków.</xText> <xText>Oceniając, czy obawy o przewrócenie się drzew na nieruchomość należącą do powoda, są uzasadnione, Sąd oparł się nie tylko na zeznaniach samych zainteresowanych, ale również na stwierdzeniu biegłego <xAnon>S. S. (1)</xAnon>, że „nie istnieją drzewa absolutnie bezpieczne i niezagrażające bezpieczeństwu ludzi i mienia. Każde drzewo, w określonych warunkach np. pogodowych (burze, silne wiatry) i inne zjawiska o charakterze klęsk żywiołowych, stanowić może zagrożenie dla otoczenia.” Wbrew przekonaniu apelującego, Sąd nie naruszył przy tym <xLexLink xArt="art. 232" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 232 kpc</xLexLink>, ponieważ strona powodowa udowodniła stan zagrożenia przewrócenia się jesionów, skoro tylko dwa z nich są na tyle silne, że zdaniem biegłego nie wymagają żadnej interwencji.</xText> <xText>Orzeczenie Sądu, w którym najdalej idące zobowiązanie, polegające na ich wycięciu i usunięciu, obejmuje pięć spośród piętnastu drzew, uwzględnia nie tylko zapewnienie poczucia bezpieczeństwa <xAnon>B. K.</xAnon> i jego rodziny, ale uwzględnia również walory krajobrazowe oraz uczucia <xAnon>S. T.</xAnon>. Zdaniem Sądu Okręgowego, rozstrzygnięcie Sądu jest bardzo wyważone i racjonalne. Sąd Rejonowy w przekonujący sposób wyjaśnił, dlaczego uważa za konieczne usunięcie starych drzew, rosnących wzdłuż budynku mieszkalnego, choć biegły <xAnon>S. S. (1)</xAnon> wskazywał, że na tym odcinku bezwzględnie należy wyciąć tylko jedno z nich (oznaczone numerem 10). Istotnie Sąd dał priorytet interesom powoda, który ma prawo obawiać się o bezpieczeństwo swoje i swoich bliskich, zamieszkujących należącą do niego nieruchomość. Wieloletnie zaniedbania lub nieprawidłowa pielęgnacja drzew rosnących wzdłuż granicy, przyczyniła się do stanu, w którym aktualnie niezbędna jest ingerencja mająca na celu nie tylko wycięcie pięciu drzew rosnących wzdłuż ściany domu, ale również obniżenie wysokości oraz przycięcie konarów kolejnych siedmiu.</xText> <xText>Sąd I instancji prawidłowo zastosował prawo materialne, w tym <xLexLink xArt="art. 144" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 144 kc</xLexLink> i słusznie ocenił, że pozostawienie starych i słabych drzew wzdłuż granicy działek w dotychczasowym stanie, należy traktować, jako korzystanie przez pozwanego ze swojej nieruchomości w sposób zakłócający ponad przeciętną miarę. Uznając słuszność argumentów strony powodowej, Sąd udzielił jej ochrony, o której mowa w <xLexLink xArt="art. 222;art. 222 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 222 § 2 kc</xLexLink> i nałożył na <xAnon>S. T.</xAnon>, opisane szczegółowo w sentencji wyroku, obowiązki.</xText> <xText>Uwzględniając w przeważającej części żądanie powoda, Sąd Rejonowy nie naruszył <xLexLink xArt="art. 4;art. 4 ust. 1;art. 4 ust. 2" xIsapId="WDU20040920880" xTitle="Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody" xAddress="Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz. 880">art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody</xLexLink> (Dz.U.2024.1478 t.j.), ponieważ jest on adresowany do organów administracji publicznej, osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych. Niemniej jednak, Sąd oddalając w znacznej części powództwo o wycięcie drzew, miał na uwadze właśnie ochronę przyrody i krajobrazu, czemu dał wyraz w swoim uzasadnieniu.</xText> <xText>Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację, stosując <xLexLink xArt="art. 385" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 385 kpc</xLexLink>.</xText> <xText>O kosztach procesu za II instancję Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 98" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 kpc</xLexLink>. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda Sąd ustalił zgodnie z <xLexLink xArt="art. 98 § 10;art. 98 § 10 ust. 1;art. 98 § 10 ust. 1 pkt. 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">§ 10 ust. 1 pkt. 1</xLexLink> w zw. z § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie. Odsetki ustawowe za opóźnienie Sąd zasądził stosownie do treści <xLexLink xArt="art. 98(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98<xSUPx>1</xSUPx> kpc</xLexLink>.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Sędzia Renata Wanecka

Katarzyna Gątarek

Anna Wróblewska

Katarzyna Gątarek

Sygn. akt IV Ca 716/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 11 grudnia 2024 r. Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia Renata Wanecka Protokolant Anna Wróblewska po rozpoznaniu na rozprawie 11 grudnia 2024r. wP. sprawy z powództwaB. K. przeciwkoS. T. o przywrócenie stanu zgodnego z prawem na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Ciechanowie z 26 kwietnia 2024 r. sygn. akt I C 108/21 1 oddala apelację; 2 zasądza odS. T.na rzeczB. K.kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za II instancję. Sygn. akt IV Ca 716/24 UZASADNIENIE Wyrokiem z 26 kwietnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie z powództwaB. K.przeciwkoS. T.o przywrócenie stanu zgodnego z prawem nakazał pozwanemu, aby w terminie dwóch miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku wyciął i usunął z nieruchomości położonej wR.(numerposesji (...)), stanowiącejdziałkę nr (...), pięć jesionów wyniosłych, rosnących w szpalerze, wzdłuż granicy z nieruchomością powoda, jako 10, 11, 12, 13 i 14 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych) (punkt 1); w pozostałym zakresie oddalił powództwo o usunięcie drzew (punkt 2); nakazałS. T., aby w terminie dwóch miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku przyciął i obniżył o 4 metry wysokość siedmiu jesionów wyniosłych, rosnących w szpalerze jako 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 9 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych) na nieruchomości położonej wR.(numerposesji (...)), stanowiącejdziałkę nr (...), wzdłuż granicy z nieruchomościąB. K.oraz, aby przyciął i skrócił w tym samym terminie konary boczne tych drzew o 3 metry (punkt 3); oddalił powództwo w pozostałej części (punkt 4); zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 720,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty (punkt 5); nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ciechanowie odB. K.kwotę 1.918,99 zł tytułem pokrycia wydatków (punkt 6); nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ciechanowie odS. T.kwotę 7.675,96 zł tytułem pokrycia wydatków (punkt 7); nakazał Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie zwrócić powodowi kwotę 700 zł stanowiącą niewykorzystaną zaliczkę, uiszczoną 14 października 2021 r. (punkt 8). Powyższe rozstrzygnięcie zostało oparte na następujących ustaleniach faktycznych: B. K.jest właścicielem nieruchomości położonej wR., stanowiącejdziałkę nr (...)(posesja nr (...)), na której usytuowany jest budynek mieszkalny i budynki gospodarcze. S. T.jest natomiast właścicielem nieruchomości sąsiedniej, również położonej wR., stanowiącejdziałkę nr (...)(posesja nr (...)). W obrębie nieruchomości pozwanego, wzdłuż granicy z nieruchomością powoda, rosną drzewa tworzące szpaler. Drzewa te rosną w odległości około 1 metra od granicy, natomiast średnia odległość pomiędzy nimi wynosi 3 metry. Szpaler drzew ma przybliżony przebieg wschód – zachód i jest zasadniczo jednorodny. Składa się z czternastu jesionów wyniosłych i jednego graba pospolitego. Jesiony rosnące w kolejności jako 1, 2 3 i 4 drzewo (od strony zachodniej) znajdują się na wysokości budynku gospodarczegoB. K., 5, 6, 7, 8 i 9 jesion (od strony zachodniej) rośnie na wysokości betonowego muru, natomiast jesiony od 10 do 14 rosną na wysokości jego budynku mieszkalnego. Z kolei 15 drzewo tego szpaleru to grab pospolity, rośnie jako skrajne od strony wschodniej, przy drodze publicznej. Jesiony rosnące w tym szpalerze w większości są już drzewami starymi, ponad 100-letnimi. Są w zróżnicowanym stanie zdrowotnym i noszą ślady różnego rodzaju cięć o charakterze amputacji dużych konarów, jak również podkrzesujących i ogławiających. Wysokość i stan tych drzew, w kolejności od strony zachodniej (od strony pól uprawnych), jest następujący: – 1 jesion wyniosły o wysokości 24 m, według skaliR.znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3), – 2 jesion wyniosły o wysokości 24 m, według skaliR.znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3), – 3 jesion wyniosły o wysokości 25,5 m, według skaliR.znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3), – 4 jesion wyniosły o wysokości 25 m, według skaliR.znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3), – 5 jesion wyniosły o wysokości 24 m, według skaliR.znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3), – 6 jesion wyniosły o wysokości 22 m, według skaliR.znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3), – 7 jesion wyniosły, rozwidlony od podstawy o wysokości 12,5 m i 7,5 m, według skaliR.znajduje się w fazie osłabionego rozwoju (1), – 8 jesion wyniosły o wysokości 6,5 m, według skaliR.znajduje się w fazie osłabionego rozwoju (1), – 9 jesion wyniosły o wysokości 25 m, według skaliR.znajduje się pomiędzy fazą stagnacji (2) a fazą rezygnacji (3), – 10 jesion wyniosły o wysokości 15,5 m, rozlegle wypróchniały, według skaliR.znajduje się w fazie rezygnacji (3), – 11 jesion wyniosły o wysokości 29,5 m, według skaliR.znajduje się w fazie stagnacji (2), – 12 jesion wyniosły o wysokości 26 m, według skaliR.znajduje się w fazie stagnacji (2), – 13 jesion wyniosły o wysokości 26 m, według skaliR.znajduje się w fazie stagnacji (2), – 14 jesion wyniosły o wysokości 22 m, według skaliR.znajduje się w fazie stagnacji (2). Natomiast 15 drzewo w tym szpalerze, tj. grab pospolity o wysokości 12,5 m, według skaliR.znajduje się w fazie osłabionego rozwoju (1). Ze względu na ich usytuowanie i stan, jesiony tam rosnące, stanowią zagrożenie dla mienia powoda oraz życia i zdrowia osób przebywających na jego nieruchomości. Wynika to z przyczyn naturalnych oraz wtórnych. Stopień zagrożenia jest średni na pograniczu z wysokim. Jesiony mają płaski system korzeniowy, dlatego przy silnych wiatrach występuje duże prawdopodobieństwo przewrócenia się tych drzew. Szpaler tych drzew jest odsłonięty od strony północno - wschodniej, czyli kierunku przeważających wiatrów w Polsce. W przypadku wystąpienia silnych wiatrów, budynki powoda będą w zasięgu upadku tych drzew. Grab jest najmłodszym drzewem i nie stanowi zagrożenia. Drzewa rosnące na działceS. T., wzdłuż granicy z działkąB. K., z uwagi na ich wielkość i stan zdrowotny, wzbudzają u powoda i jego rodziny obawy o bezpieczeństwo osób przebywających na jego działce i mienie. Z drzew tych na nieruchomość powoda spadają gałęzie i liście. Dokonując oceny prawnej, Sąd I instancjiwskazał, że powód żądał ostatecznie zobowiązania pozwanego do usunięcia w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku 15 drzew rosnących na nieruchomości pozwanego, na granicy działek(...)i(...), względnie o zobowiązanie go do przycięcia korony drzew wymienionych w pozwie o 3 - 4 metry, zgodnie z opinią biegłegoS. S. (1). Wyjaśnił, że powód sformułował żądanie ewentualne, które choć nie jest uregulowane wprost w przepisach prawa, to jednak w świetle utrwalonego już w orzecznictwie poglądu, uznaje się za prawnie dopuszczalne. Sąd podniósł, że powód ma prawo zgłosić w pozwie, obok żądania głównego, żądanie ewentualne na wypadek nieuwzględnienia żądania sformułowanego, jako podstawowe i usytuowane na pierwszym miejscu. Podkreślił również, że do rozpoznania żądania ewentualnego dochodzi wtedy, gdy zostaje oddalone żądanie główne. Dokonując oceny materialnoprawnej powództwa, Sąd I instancji powołałart. 222 § 2 kc, zgodnie z którym, przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń. Wskazał jednocześnie, że owo naruszenie może przybrać postać immisji, a więc zakłóceń w korzystaniu z nieruchomości, wywołanych przez właściciela nieruchomości sąsiedniej, stosownie doart. 144 kc.Sąd podkreślił, że w takim wypadku, roszczenie negatoryjne zmierza do bezpośredniej ingerencji w sposób korzystania z prawa własności przez właściciela nieruchomości sąsiedniej, będącej źródłem immisji. Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że w świetle powyższych norm, właściciel nieruchomości ma również prawo żądać od swego sąsiada usunięcia lub przycięcia drzew, które negatywnie oddziałują na jego nieruchomość oraz stwarzają zagrożenie dla tej nieruchomości, w tym dla mienia i osób tam się znajdujących. Przechodząc do oceny roszczeń, zgłoszonych w niniejszej sprawie przezB. K., Sąd wskazał, że w zasadniczej części były one usprawiedliwione. W ocenie Sądu I instancji,art. 222 § 2 kcw zw. zart. 144 kc, stanowi podstawę do zobowiązania pozwanego do określonych działań, które mają zmierzać do takiego uformowania szpaleru drzew przy granicy z nieruchomością powoda, by wyeliminować ich negatywne oddziaływanie na jego nieruchomość oraz zapewnić poczucie bezpieczeństwa i komfortu w korzystaniu z jego nieruchomości. Sąd podniósł, że bezsprzecznie tak wysokie drzewa, jak większość jesionów tam rosnących, stanowią zagrożenie dla nieruchomości powoda, a obawy jego samego i osób z nim zamieszkujących – są w pełni uzasadnione. Drzewa te zakłócają, zdaniem Sądu Rejonowego, korzystanie z nieruchomości sąsiedniej ponad przeciętną miarę i stanowią obiektywnie realne zagrożenie. W związku z powyższym, konieczne jest wycięcie i usunięcie kilku drzew rosnących przy tej granicy, a w odniesieniu do kilku innych drzew – ich skrócenie i przycięcie konarów bocznych. Analizując dostępny materiał dowodowy w sprawie, Sąd Rejonowy miał na względzie, że wszyscy biegli, sporządzający opinie sprawie zalecali albo wycięcie wszystkich tych drzew, albo ich przycięcie. Z opinii biegłegoS. S. (1), która dla Sądu była opinią wiodącą, wynika, że bezwzględnie należy usunąć jesion wyniosły, rosnący jako 10-ty w szpalerze. W przypadku pozostałych drzew (za wyjątkiem grabu) – w jego ocenie – należałoby skrócić ich wysokość o 4 metry, a konary boczne należałoby skrócić o 3 metry, przy czym drzewa rosnące jako 8, 9, 13 i 14, powinny zostać jeszcze wzmocnione mechanicznie, poprzez założenie specjalistycznych wiązań linowych. Biegły podkreślał jednocześnie, że wszystkie drzewa rosnące w tym szpalerze zagrażają nieruchomości powoda, albowiem są odsłonięte od strony północno - wschodniej, czyli kierunku przeważających wiatrów w Polsce. W przypadku wystąpienia silnych wiatrów, budynkiB. K.będą w zasięgu upadku tych drzew. Sąd przyznał, że drzewa rosnące na nieruchomości pozwanego mają swój walor krajobrazowy i przyrodniczy, a jako elementy przyrody – również wymagają ochrony. Poza tym posiadają dla pozwanego walor sentymentalny. Sąd wziął pod uwagę te aspekty sprawy. Ważąc więc te sprzeczne interesy i różne wartości chronione prawem, sąd uwzględnił roszczenie najdalej idące (roszczenie główne) – w ograniczonym zakresie. Sąd I instancji uznał, że w tym przypadku należy bezwzględnie chronić budynek mieszkalny i przebywających tam ludzi i ta wartość ma priorytetowe znaczenie. Dlatego uznał za zasadne wycięcie pięciu jesionów, które rosną w pobliżu domu. W przypadku przewrócenia się któregokolwiek z tych drzew, nie dość, że budynek mieszkalny uległby poważnemu uszkodzeniu, to jednocześnie stanowiłoby to poważne zagrożenie dla zdrowia i życia osób tam przebywających. Właśnie w rejonie domu mieszkalnego koncentruje się życie rodzinne jego mieszańców i tam najczęściej przebywają (w samym domu, ale i w jego najbliższym otoczeniu). W ocenie Sądu, ich skrócenie o 3 – 4 metry, co zawiera roszczenie ewentualne, jest niewystarczające i nie zapewni pełnego bezpieczeństwa. Zwłaszcza, że 13 i 14 drzewo tego szpaleru wymaga dodatkowego zabezpieczenia (założenia specjalistycznych wiązań linowych), a Sąd takiego zobowiązania na pozwanego nie mógł nałożyć, gdyż roszczenie ewentualne takiego żądania nie zawiera. Poza tym wszystkie te drzewa – według czterostopniowej skaliR.– znajdują się w schyłkowej fazie rozwoju, na granicy fazy stagnacji (2), a więc drzew uszkodzonych i fazy rezygnacji (3), a więc drzew obumierających, przy czym w skali tej, drzewa najzdrowsze (znajdujące się w fazie witalności) to stopień 0, drzewa osłabione to stopień 1, a drzewa uszkodzone i obumierające to odpowiednio stopień 2 i 3 skali. Mając na uwadze powyższe, Sąd uwzględnił w części roszczenie główne i nakazałS. T., aby w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku wyciął i usunął z nieruchomości położonej wR.(numerposesji (...)), stanowiącejdziałkę nr (...), pięć jesionów wyniosłych, rosnących w szpalerze, wzdłuż granicy z nieruchomością powodaB. K., jako 10, 11, 12, 13 i 14 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych). Uwzględniając to, że najistotniejsze wartości i dobra będą chronione wycięciem pięciu wskazanych powyżej drzew, Sąd Rejonowy roszczenie główne w pozostałym zakresie oddalił. W dalszej kolejności Sąd zbadał, czy w tym pozostałym zakresie zasadne jest roszczenie ewentualne. Sąd uznał, że w odniesieniu do kolejnych siedmiu jesionów, rosnących przy budynku gospodarczym i przy betonowym murze (w przestrzeni między budynkiem gospodarczym a budynkiem mieszkalnym), wystarczające jest jedynie obniżenie tych drzew i skrócenie konarów bocznych. W ocenie Sądu Rejonowego, pozwoli to ograniczyć ryzyko przewrócenia (wywrócenia) się drzew na nieruchomość powoda. Sąd wskazał, że w tym przypadku niebezpieczeństwo dla osób przebywających na nieruchomości powoda jest mniejsze, a zatem zasadnym było ocalić te drzewa i podjąć takie działania, które pozwolą im dalej rosnąć w tym miejscu. Ze wskazanych przyczyn Sąd Rejonowy nakazałS. T., aby w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku przyciął i obniżył o 4 metry wysokość siedmiu jesionów wyniosłych, rosnących w szpalerze, jako 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 9 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych) na nieruchomości położonej wR.(numerposesji (...)), stanowiącejdziałkę nr (...), wzdłuż granicy z nieruchomościąB. K.oraz, aby przyciął i skrócił w tym samym terminie konary boczne tych drzew o 3 metry. Sąd nie uwzględnił ani żądania głównego, ani żądania ewentualnego odnoszącego się do dwóch jesionów rosnących w szpalerze jako 7 i 8 drzewo od strony zachodniej (od strony pól uprawnych) oraz co do drzewa rosnącego jako ostatnie, 15-te w szpalerze, tj. w odniesieniu do rosnącego tam graba. Wskazał, że nie zagrażają one w istotny sposób nieruchomości powoda. Wymienione wyżej jesiony są młodsze od pozostałych i według skaliR.są w najlepszej kondycji. Są też stosunkowo niskie, albowiem jesion rosnący jako siódmy (rozwidlony od podstawy) osiągnął wysokość 12,5 m i 7,5 m, a rosnący jako ósmy – ma wysokość 6,5 m. Podobnie grab zwyczajny jest drzewem stosunkowo młodym, niezbyt wysokim. W powyższym zakresie powództwo zostało oddalone. Sąd Rejonowy wyjaśnił również, że zbędnym jest – o co postulował powód – zastrzeżenie w wyroku nakazującym wycięcie drzew, zwrócenia się do gminy o jej zgodę. Wskazał, że żaden przepiskodeksu postępowania cywilnegonie przewiduje konieczności zawarcia w wyroku takiego zastrzeżenia. Poza tym, zgodnie zart. 365 kpc, orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz organy państwowe i organy administracji publicznej. O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawieart. 100 zd. 1 kpc. Sąd rozstrzygnął nadto o wydatkach poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, działając w tym zakresie na podstawieart. 83 ust. 2 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Apelację od wyroku złożył pozwany, zaskarżając go w części, tj. w zakresie punktów 1, 3, 5 i 7 oraz zarzucił naruszenie: 1 art. 321 § 1 kpc, polegające na wyrokowaniu co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem i zasądzeniu ponad żądanie zgłoszone przez powoda; 2 art. 233 § 1 kpc, polegające na dokonaniu oceny materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, a także w sposób naruszający zasadę równego traktowania stron procesu i wykraczające poza swobodną ocenę dowodów poprzez uznanie za wiarygodnych opinii biegłejA. P.oraz biegłegoS. S. (1), a pominięcie opinii biegłegoS. L., co skutkowało błędnym ustaleniem, że drzewa rosnące na nieruchomości pozwanego zakłócają powodowi korzystanie z jego nieruchomości ponad przeciętną miarę poprzez stwarzanie realnego zagrożenia życia i mienia, w sytuacji gdy w rzeczywistości nie ma obawy złamania tych drzew, zaś spadające liście nie mogą zostać uznane za zaśmiecanie ponad przeciętną miarę, a poza tym błędne ustalenie, że jedyną możliwością ochrony praw powoda jest wycięcie drzew lub radykalne przycięcie, skutkujące ich zniszczeniem; 3 art. 233 § 1 kpc, polegające na dokonaniu oceny dowodów w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, a także w sposób naruszający zasadę równego traktowania stron procesu i wykraczające poza swobodną ocenę dowodów poprzez uznanie, iż samo wewnętrze przekonanie powoda, czy jego rodziny o rzekomym zagrożeniu ze strony drzew uzasadnia ingerencję w prawo własności pozwanego; 4 art. 232 kpcpoprzez błędne uznanie, iż przedmiotowe drzewa stanowią zagrożenie dla nieruchomości powoda, podczas gdy nie wykazał on żadnymi środkami dowodowymi realności zagrożenia; 5 art. 222 § 2 kcw zw. zart. 144 kcpoprzez błędną wykładnię i uznanie, iż korzystanie przez pozwanego ze swojej nieruchomości zakłócało korzystanie z nieruchomości sąsiedniej ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno - gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych, podczas gdy prawidłowe zastosowanie tych przepisów w kontekście przeprowadzonego postępowania dowodowego winno prowadzić do wniosku, iż drzewa rosnące na granicy nieruchomości nie zakłócały korzystania z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę; 6 art. 4 ust. 1 oraz art. 2 ust. 1 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrodypoprzez brak analizy zasadności wycięcia tych drzew z punktu widzenia obowiązku dbałości o przyrodę i ochronę zadrzewień oraz poprzez automatyczne przyjęcie, że interes powoda, jako właściciela, jest nadrzędny nad interesem społecznym w zakresie ochrony zadrzewień. W konkluzji pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punktach 1, 3, 5 oraz 7 i oddalenie powództwa w całości, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie. Ponadto pozwany wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego za I i II instancję. W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. Najdalej idący zarzut apelacji, tj. naruszeniaart. 321 § 1 kpc, jest nieuzasadniony. Zgodnie z treścią tego przepisu, Sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie. Powód domagał się przede wszystkim usunięcia wszystkich piętnastu drzew rosnących na nieruchomości pozwanego, wzdłuż granicy, zaś jako żądanie ewentualne wniósł o zobowiązane pozwanego do przycięcia gałęzi piętnastu drzew. Sąd Rejonowy uwzględnił w części powództwo główne, a w dalszym zakresie powództwo ewentualne. W odniesieniu do żądania wycięcia drzew, Sąd nakazał usunięcie pięciu z nich. Natomiast co do żądania przycięcia gałęzi, to w stosunku do siedmiu z nich nakazał skrócić je na wysokości oraz przyciąć konary boczne. Przycięcie gałęzi nie oznacza wyłącznie skrócenia wysokości drzewa, ale obejmuje również możliwość zobowiązania pozwanego do przycięcia konarów bocznych. Sąd I instancji nie orzekł ponad żądanie pozwu, ponieważ co do zasady obejmowało ono usunięcie wszystkich jesionów, a zatem jest to powództwo dalej idące niż przycięcie gałęzi, więc także bocznych konarów i w tym kontekście Sąd nie przekroczył granic żądania. Sąd Okręgowy akceptuje ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjmuje je za własne. Sąd I instancji nie dopuścił się naruszenia powołanego w apelacjiart. 233 § 1 kpci poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, na podstawie których wyciągnął właściwe wnioski, dające podstawę do wydania zaskarżonego wyroku. Sąd orzekający ma prawo do oceny przeprowadzonych dowodów według własnego uznania, co nie oznacza dowolności i arbitralności, natomiast wymaga bezstronności, konieczności przestrzegania zarówno zasad logicznego rozumowania, jak i doświadczenia życiowego. Dla skuteczności zarzutu naruszeniaart. 233 § 1 kpcnie wystarcza samo stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Naruszenie tego przepisu ma miejsce wtedy, gdy wykazano, iż sąd przekroczył granicę swobodnej oceny dowodów, którą wyznaczają czynniki logiczny i ustawowy, zasady doświadczenia życiowego, aktualny stan wiedzy, stan świadomości prawnej i dominujących poglądów na sądowe stosowanie prawa. Jeżeli zatem z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, i oczywiście zgodne ze zgromadzonym materiałem dowodowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów, może być skutecznie podważona. Stąd, dopóki apelujący nie wykaże istotnych błędów logicznego rozumowania, sprzeczności oceny z doświadczeniem życiowym, braku wszechstronności czy też bezzasadnego pominięcia dowodów, które prowadzą do wniosków odmiennych, dopóty nie można uznać, że doszło do naruszeniaart. 233 § 1 kpc. Sąd Rejonowy dysponował w sprawie dowodami z opinii sporządzonych przez trzech biegłych, a zawarte w nich wnioski nie w każdym aspekcie były zbieżne. Ostatecznie Sąd oparł się przede wszystkim na opinii biegłego z zakresu dendrologii iochrony (...), uznając ją za najbardziej przekonującą. Opinia została sporządzona po uprzednim przeprowadzeniu wizji lokalnej, czego nie zrobiła biegłaA. P., choć jej wnioski są podobne. Sąd przeanalizował argumentację zawartą w opinii biegłegoS. S. (2), szeroko omówił powody, dla których uznał je za słuszne i to do nich przede wszystkim odnosił się, uzasadniając swoje rozstrzygnięcie. Sąd Rejonowy jedynie ubocznie zaznaczył, że opinia biegłejA. P.zawiera zbliżone spostrzeżenia do tych, jakie poczynił biegłyS. S. (1), ale przyznał, że brak oględzin nieruchomości dyskredytuje jej opracowanie. Należy podkreślić, że biegli są jedynie swego rodzaju pomocnikami sędziego w ustaleniu lub ocenie okoliczności sprawy. Sąd nie jest związany opinią biegłego i powinien ją ocenić na równi z innymi środkami dowodowymi, w ramach swobodnej oceny dowodów. Bezkrytyczne przyjęcie opinii biegłego prowadziłoby bowiem do możliwości rozstrzygnięcia sprawy przez biegłego, a nie przez sąd orzekający. Dlatego też nie można oczekiwać, że spośród trzech opinii złożonych w sprawie, Sąd wybierze jedną z nich i bezrefleksyjnie powieli wnioski biegłego w orzeczeniu. Sąd I instancji przeanalizował nie tylko argumenty na poparcie twierdzeń biegłegoS. S. (1), ale wziął też pod uwagę dowody z zeznań świadkaA. K.i dowód z przesłuchania stron – zeznania powodaB. K.. Na tej podstawie Sąd uznał, że w pierwszej kolejności należy uwzględnić obawy powoda i jego rodziny o bezpieczeństwo ludzi i budynków. Oceniając, czy obawy o przewrócenie się drzew na nieruchomość należącą do powoda, są uzasadnione, Sąd oparł się nie tylko na zeznaniach samych zainteresowanych, ale również na stwierdzeniu biegłegoS. S. (1), że „nie istnieją drzewa absolutnie bezpieczne i niezagrażające bezpieczeństwu ludzi i mienia. Każde drzewo, w określonych warunkach np. pogodowych (burze, silne wiatry) i inne zjawiska o charakterze klęsk żywiołowych, stanowić może zagrożenie dla otoczenia.” Wbrew przekonaniu apelującego, Sąd nie naruszył przy tymart. 232 kpc, ponieważ strona powodowa udowodniła stan zagrożenia przewrócenia się jesionów, skoro tylko dwa z nich są na tyle silne, że zdaniem biegłego nie wymagają żadnej interwencji. Orzeczenie Sądu, w którym najdalej idące zobowiązanie, polegające na ich wycięciu i usunięciu, obejmuje pięć spośród piętnastu drzew, uwzględnia nie tylko zapewnienie poczucia bezpieczeństwaB. K.i jego rodziny, ale uwzględnia również walory krajobrazowe oraz uczuciaS. T.. Zdaniem Sądu Okręgowego, rozstrzygnięcie Sądu jest bardzo wyważone i racjonalne. Sąd Rejonowy w przekonujący sposób wyjaśnił, dlaczego uważa za konieczne usunięcie starych drzew, rosnących wzdłuż budynku mieszkalnego, choć biegłyS. S. (1)wskazywał, że na tym odcinku bezwzględnie należy wyciąć tylko jedno z nich (oznaczone numerem 10). Istotnie Sąd dał priorytet interesom powoda, który ma prawo obawiać się o bezpieczeństwo swoje i swoich bliskich, zamieszkujących należącą do niego nieruchomość. Wieloletnie zaniedbania lub nieprawidłowa pielęgnacja drzew rosnących wzdłuż granicy, przyczyniła się do stanu, w którym aktualnie niezbędna jest ingerencja mająca na celu nie tylko wycięcie pięciu drzew rosnących wzdłuż ściany domu, ale również obniżenie wysokości oraz przycięcie konarów kolejnych siedmiu. Sąd I instancji prawidłowo zastosował prawo materialne, w tymart. 144 kci słusznie ocenił, że pozostawienie starych i słabych drzew wzdłuż granicy działek w dotychczasowym stanie, należy traktować, jako korzystanie przez pozwanego ze swojej nieruchomości w sposób zakłócający ponad przeciętną miarę. Uznając słuszność argumentów strony powodowej, Sąd udzielił jej ochrony, o której mowa wart. 222 § 2 kci nałożył naS. T., opisane szczegółowo w sentencji wyroku, obowiązki. Uwzględniając w przeważającej części żądanie powoda, Sąd Rejonowy nie naruszyłart. 4 ust. 1 i 2 ustawy z 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody(Dz.U.2024.1478 t.j.), ponieważ jest on adresowany do organów administracji publicznej, osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych. Niemniej jednak, Sąd oddalając w znacznej części powództwo o wycięcie drzew, miał na uwadze właśnie ochronę przyrody i krajobrazu, czemu dał wyraz w swoim uzasadnieniu. Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację, stosującart. 385 kpc. O kosztach procesu za II instancję Sąd orzekł na podstawieart. 98 kpc. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda Sąd ustalił zgodnie z§ 10 ust. 1 pkt. 1w zw. z § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie. Odsetki ustawowe za opóźnienie Sąd zasądził stosownie do treściart. 981kpc.

15/252500/0002003/Ca

Sąd Okręgowy w Płocku

IV Wydział Cywilny Odwoławczy

152515000002006_IV_Ka_000770_2023_Uz_2024-01-17_001

IV Ka 770/23

2024-12-29 01:00:00.0 CET

2024-03-22 20:30:04.0 CET

2024-03-22 11:13:26.0 CET

15251500

2006

REASON

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt IV Ka 770/23 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 2 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 1.1 Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 21 sierpnia 2023r. w sprawie II K 849/22 1.2 Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☒ oskarżyciel prywatny ☐ obrońca ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☒ in

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Karol Depczyński" xPublisher="Depczynski.k" xEditorFullName="Karol Depczyński" xEditor="Depczynski.k" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="12" xFlag="published" xVolType="15/251500/0002006/Ka" xYear="2023" xVolNmbr="000770" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="54"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="22"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="17"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="53"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="9"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="125"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="6"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="61"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="8"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="42"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="6"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="11"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="18"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="28"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="13"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="26"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="62"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="97"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="1"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left">Formularz UK 2</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">Sygnatura akt</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">IV Ka 770/23</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText xALIGNx="left">2</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>CZĘŚĆ WSTĘPNA </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 21 sierpnia 2023r. w sprawie II K 849/22</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podmiot wnoszący apelację </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżyciel posiłkowy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☒ oskarżyciel prywatny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ obrońca</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left">☒ inny</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Granice zaskarżenia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.1</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Kierunek i zakres zaskarżenia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒ na korzyść</xText> <xText xALIGNx="left">☒ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="15"> <xText xALIGNx="left">☒ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Podniesione zarzuty </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink><xBx> –</xBx> błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left"><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="16"> <xText xALIGNx="left">brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Wnioski </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="8"> <xText xALIGNx="left">zmiana</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ustalenie faktów w związku z dowodami <xBRx></xBRx>przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ustalenie faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za udowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">2.1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Fakty uznane za nieudowodnione </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Oskarżony</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Numer karty</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="2"> <xText xALIGNx="left">2.1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="7" xRowSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10" xRowSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Ocena dowodów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody będące podstawą ustalenia faktów </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów<xBRx></xBRx>(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Dowód</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="10"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Lp.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zarzut </xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="7"> <xText xALIGNx="left">3.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText><xBx>wynikający z apelacji pełnomocnika oskarżycielki prywatnej</xBx></xText> <xText>- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść, poprzez nadanie przez Sąd I instancji zbyt dużej rangi uzasadnionemu zachowaniu oskarżonego, podjętemu wskutek oporu pokrzywdzonej celem wyegzekwowania prawa dostępu do mieszkania współwłasnościowego, jak również uwzględnieniu rozmiaru doznanych przez pokrzywdzoną niewielkich obrażeń ciała, które wzięte zostały pod uwagę przy określaniu kwalifikacji prawnej czynu zabronionego i błędne przyjęcie na podstawie w/w okoliczności, iż stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu <xAnon>R. M.</xAnon> jest znikomy, podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, prowadzi nieodparcie do odmiennego wniosku, przemawiającego za uznaniem <xAnon>R. M.</xAnon> winnym przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 157;art. 157 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 157 § 2 kk</xLexLink>;</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText>Przypomnieć należy, iż katalog okoliczności wyznaczających stopień społecznej szkodliwości czynu określony przez ustawodawcę w treści przepisu <xLexLink xArt="art. 115;art. 115 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 115 § 2 k.k.</xLexLink> ma charakter zamknięty. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu należy brać pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Normatywne wyliczenie okoliczności ujętych w tym przepisie jest wyczerpujące. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu należy brać pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra oraz rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody. Pierwsza okoliczność wiąże się bezpośrednio z przedmiotem ochrony danego typu czynu zabronionego, wyrażonym w sposób rodzajowy w typologii <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">kodeksu karnego</xLexLink>. Wysoka – <xIx>in abstracto</xIx> – wartość dobra chronionego nie przesądza jednak samoistnie o wysokim stopniu społecznej szkodliwości czynu, a naruszenie dobra o najwyższej wartości w prosty sposób nie wyznacza najwyższego stopnia społecznej szkodliwości czynu ( zob. R. Zawłocki, Pojęcie i funkcje..., s. 198; E. Plebanek, Materialne określenie przestępstwa, Warszawa 2009, s. 264). Decyduje o tym kompleksowa ocena wszystkich elementów składających się na ocenę karygodności czynu. Z drugiej strony – ustalenie, że konkretny czyn jest społecznie szkodliwy w znikomym stopniu, nie pomniejsza wartości dobra chronionego, lecz jest wyrazem oceny, iż dobro to naruszone zostało w niewielkim stopniu ( wyrok SN z 4.10.2002 r., V KKN 199/01 , LEX nr 56829). Społeczną szkodliwość czynu wyznaczają także sposób i okoliczności popełnienia czynu. Okoliczności popełnienia czynu odnoszą się nie tylko do tych, które wynikają ze znamion czyn zabronionego. Należy uwzględnić całą sytuację faktyczną, w jakiej te znamiona zostały zrealizowane ( K. Buchała, Prawo karne materialne, Warszawa 1980, s. 201 za: Stefański Ryszard A. (red.), Zabłocki Stanisław (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom I. Komentarz do art. 1 – 166, WKP 2017).</xText> <xText>W orzecznictwie zasadnie podkreśla się, iż ocena stopnia społecznej szkodliwości konkretnego zachowania powinna być oceną całościową, uwzględniającą okoliczności wymienione w <xLexLink xArt="art. 115;art. 115 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 115 § 2 k.k.</xLexLink>, nie zaś sumą, czy pochodną ocen cząstkowych takiej czy innej &quot;ujemności&quot; tkwiącej w poszczególnych okolicznościach i dlatego też, jeżeli w <xLexLink xArt="art. 1;art. 1 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 1 § 2 k.k.</xLexLink> mówi się o znikomej społecznej szkodliwości czynu, to wymóg znikomości dotyczy społecznej szkodliwości ocenianej kompleksowo, nie zaś jej poszczególnych faktorów (por. wyrok SN z dnia 10 lutego 2009 r., WA 1/09, OSNwSK 2009 r., poz. 343). Innymi słowy dla uznania, że stopień szkodliwości społecznej czynu jest znikomy nie jest konieczne, aby ta znikomość była obustronna, tzn. aby dotyczyła ona zarówno strony przedmiotowej, jak i podmiotowej. Chodzi bowiem o pewną wypadkową elementów składających się na społeczną szkodliwość konkretnego czynu zabronionego (wyrok SN z dnia 28 sierpnia 2003 r., III KK 45/03, OSNwSK 2003 r., poz. 1857).</xText> <xText>Uwzględniając specyfikę przedmiotowej sprawy, właśnie sposób i okoliczności popełnienia czynu, wbrew twierdzeniom skarżącego pełnomocnika, powinny być eksponowane przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości, co oczywiście nie umniejsza rangi dóbr prawnie chronionych naruszonych przez oskarżonego. Sąd <xIx>meriti</xIx> był w pełni uprawniony przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu do wzięcia pod uwagę charakteru i rozmiarów doznanych przez pokrzywdzona urazów.</xText> <xText>Odnosząc się do kwantyfikatorów wskazanych w przepisie <xLexLink xArt="art. 115;art. 115 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 115 § 2 kpk</xLexLink> stwierdzić należy, że do zdarzenia doszło w ramach wzajemnego permanentnego konfliktu oskarżonego i pokrzywdzonej. Jego powodem są przede wszystkim kwestia podziału majątku dorobkowego stron w skład którego wchodzi wspólne mieszkanie, jak też kwestia pieczy nad synem i jego alimentacji.</xText> <xText>Odnosząc się do pobudek i motywacji oskarżonego, to nie stanowiły one okoliczności w sposób znacznie go obciążających, jak i nie sprzeciwiały się przyjęciu przez Sąd Rejonowy znikomego stopnia społecznej szkodliwości przypisanego czynu. Motywacją oskarżonego była chęć dostania się do mieszkania w sytuacji, w której dostępu do mieszkania broniła pokrzywdzona, a oskarżony miał niekwestionowane prawo do przebywania w tym mieszkaniu. Oskarżony nie działał z zamiarem pokrzywdzenia <xAnon>A. B.</xAnon>, a do wyrządzenia szkody nie doszło z premedytacją. Ponadto nie odnotowano wcześniej jakichkolwiek aktów przemocowych pomiędzy w/w, jak też oskarżony od momentu wyprowadzenia się bezzasadnie nie nachodził pokrzywdzonej.</xText> <xText>Skarżący pełnomocnik staje na stanowisku, że oskarżony winien odstąpić od swoich agresywnych działań lub posłużyć się innymi metodami. Jakkolwiek Sąd nie pochwala postawy zarówno oskarżonego, jak i pokrzywdzonej, to zważyć należy, że uwaga skarżącego jest o tyle chybiona, o ile może także dotyczyć zachowania <xAnon>A. B.</xAnon>. Strony bowiem wzajemnie prezentowały wysoki stopień zapalczywości, natężenia agresywnych działań i nieustępliwości.</xText> <xText>Prawdą jest, że czyn oskarżonego godził w dobro niezwykle cenne – zdrowie człowieka, jednakże nie sposób tracić z pola widzenia (jak czyni to skarżący) okoliczności wskazanych w uzasadnieniu przez sąd orzekający, które doprowadziły do skutków o których mowa w przepisie <xLexLink xArt="art. 157;art. 157 § 2" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 157 § 2 kk</xLexLink>. Wszak ma rację Sąd Rejonowy, że to pokrzywdzona swą postawą w znacznym stopniu przyczyniła się do omawianego zajścia - niestety.</xText> <xText>Uwzględniając natomiast niewielką przestrzeń, w jakiej doszło do zadania „razów” pokrzywdzonej i z uwagi na treść opinii biegłego <xAnon>R.</xAnon> <xAnon>E.</xAnon> istotnie rozmiar i charakter doznanych urazów nie stały na przeszkodzie zastosowaniu instytucji umorzenia postępowania z uwagi na znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu.</xText> <xText>W ocenie Sądu odwoławczego, uwzględniając powyższe okoliczności, w tym i nieznaczną szkodę, stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu słusznie uznano za znikomy. Tym samym zaistniała negatywna przesłanka procesowa skutkować musiała umorzeniem wszczętego postępowania i nie stanowiło to naruszenia prawa procesowego, a co niesłusznie zarzucił sądowi orzekającemu skarżący.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText><xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji;</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText>kompletny, prawidłowo zgromadzony i oceniony materiał dowodowy pozwalał na poczynienie właściwych ustaleń w sprawie w zakresie społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu;</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="7"> <xText xALIGNx="left">3.2.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left"> <xBx>wynikające z apelacji obrońcy oskarżonego zarzuty:</xBx></xText> <xText>1. obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ na treść orzeczenia, co doprowadziło do błędnego ustalenia stanu faktycznego sprawy tj.:</xText> <xText>- <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 kpk</xLexLink> polegające na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez dowolne uznanie, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu opisanego w zaskarżonym orzeczeniu, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, w szczególności prawidłowa ocena wyjaśnień oskarżonego, prawidłowa ocena zeznań <xAnon>A. B.</xAnon> i uznanie ich za niewiarygodne w całości, a nie części oraz prawidłowa ocena zeznań <xAnon>I. R.</xAnon> dowodzi, iż oskarżony w żadnym zakresie nie spowodował żadnych obrażeń u <xAnon>A. B.</xAnon>, nie uderzał po rękach, czy w inne miejsce <xAnon>A. B.</xAnon>, a to on został siłą wypchnięty z mieszkania uniemożliwiając mu udział w czynnościach oględzin z udziałem biegłej;</xText> <xText>- <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 kpk</xLexLink> polegającą na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez błędne uznanie, iż zeznania świadka <xAnon>I. R.</xAnon> potwierdzają, że oskarżony uderzył pokrzywdzoną <xAnon>A. B.</xAnon> po rękach (strona 2 uzasadnienia k.58) w sytuacji, gdy prawidłowo ocenione zeznania świadka wprost takiej okoliczności przeczą, a mianowicie świadek wskazuje, że nie widziała, aby oskarżony uderzył pokrzywdzoną; świadek zeznała wprost &quot;<xIx>Ja nie zauważyłam, aby któraś z rak uderzyła panią <xAnon>B.</xAnon> - &quot;Nie widziałam, aby Pani <xAnon>B.</xAnon> łapała się za przedramię prawe czy lewe</xIx>&quot; (rozprawa w dniu 26.04.2023 roku),</xText> <xText>- <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 410" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 410 kpk</xLexLink> polegającą na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez błędne uznanie wyjaśnień oskarżonego <xAnon>R. M.</xAnon> za wiarygodne w części, w sytuacji, gdy, w całości zeznania te są spójne, logiczne i w pełni wiarygodne w świetle prawidłowo ustalonego stanu faktycznego tj. fizycznej niemożliwości zadania obrażeń, które przypisuje się oskarżonemu przez szparę w drzwiach szerokości buta (ok 6 cm), jak i korespondują one z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, w tym prawidłowo ocenionymi zeznaniami <xAnon>I. R.</xAnon>, która nie potwierdza, aby doszło do jakiś uderzeń ze strony oskarżonego, wskazuje, iż stroną agresywną i emocjonalną, negatywnie nastawioną, była <xAnon>A. B.</xAnon> oraz w świetle zeznań świadków funkcjonariuszy Policji <xAnon>M. K.</xAnon>, <xAnon>R. P.</xAnon>, <xAnon>K. J.</xAnon> i J; <xAnon>G.</xAnon> oraz notatek z interwencji z dnia 10.11.2023 roku, a które to dowody i zeznania bezzasadnie pominął Sąd, gdzie wskazują one, iż nie było żadnego zgłoszenia dotyczącego rzekomego &quot;pobicia&quot;, tak bezpośrednio w dniu oględzin mieszkania (10.11.2022oku), jak i później, brak było jakikolwiek obrażeń czy innych okoliczności potwierdzających twierdzenia <xAnon>A. B.</xAnon>, co dowodzi, iż zeznania <xAnon>A. B.</xAnon> są niewiarygodne.</xText> <xText>2. <xBx>błędu w ustaleniach stanu faktycznego</xBx> poprzez uznanie, iż:</xText> <xText>- oskarżony w dniu oględzin 10.11.202 roku uderzał <xAnon>A. B.</xAnon> po rękach i doprowadził do postania urazów, w tym urazów ręki i ramienia, w sytuacji, gdy, okoliczności faktyczne niniejsze sprawy wskazują, iż brak było takiego zdarzenia (uderzania), jak i fizycznej możliwości zadania rzekomych obrażeń <xAnon>A. B.</xAnon> przez szparę w drzwiach w ustalonych okolicznościach stanu faktycznego;</xText> <xText>- mechanizm powstania obrażeni, ich niewielki zakres (siniak) nie wyklucza, iż powstały on w zupełnie innych okolicznościach i innym czasie, zwłaszcza biorąc pod uwagę czas sporządzenia obdukcji tj. 4 dni po rzekomym zdarzeniu; gdzie opinia jest teoretyczna i nie odzwierciedla stan faktyczny, którego świadkiem nie był biegły;</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText>W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji w prawidłowy sposób zebrał i ocenił dowody oraz okoliczności ujawnione w toku tego postępowania, a na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Nie budzi także wątpliwości, że postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało przeprowadzone starannie, a podstawę ustaleń faktycznych stanowił całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej. Analiza zgromadzonego materiału dowodowego oraz przedstawionych w uzasadnieniu wyroku motywów, jakimi kierował się Sąd Rejonowy oceniając tenże materiał dowodowy, wskazuje na to, iż Sąd ten nie popełnił błędów, jakie zarzuca mu skarżący. W ocenie Sądu Okręgowego, twierdzenia podnoszone przez obrońcę oskarżonego w apelacji, nie znajdują potwierdzenia w aktach sprawy i stanowią jedynie subiektywną polemikę z prawidłową oceną dowodów poczynioną przez Sąd Rejonowy.</xText> <xText>Także uzasadnienie wyroku Sądu I instancji spełnia wszystkie wymogi <xLexLink xArt="art. 424;art. 424 § 1;art. 424 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 424 § 1 i 2 kpk</xLexLink>, bowiem wskazuje tok rozumowania Sądu, w zakresie tychże ustaleń faktycznych i oceny zebranych dowodów oraz przekonywująco uzasadnia przyjęte przez Sąd stanowisko zarówno w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, jak też oceny stopnia jego społecznej szkodliwości. Jednocześnie z uwagi na fakt, iż w uzasadnieniu tym zawarta jest szczegółowa argumentacja podjętej przez Sąd I instancji decyzji, zdaniem Sądu Okręgowego, nie zachodzi potrzeba ponownego przytaczania tych samych argumentów.</xText> <xText>Wobec jednakże podniesionych w sposób wyraźny w apelacji zarzutów dotyczących niewłaściwej oceny przez Sąd Rejonowy osobowego materiału dowodowego, a tym samym poczynienia błędnych ustaleń faktycznych w sprawie, w ocenie Sądu Okręgowego należy zaznaczyć, iż w okolicznościach zaistniałych w przedmiotowej sprawie zarzut ten pozbawiony jest zupełnie jakichkolwiek merytorycznych podstaw.</xText> <xText>W pierwszej kolejności, w ocenie Sądu Okręgowego, nie sposób jest nie zauważyć, że strony niniejszego postępowania z racji zaistniałego rozpadu związku małżeńskiego, konfliktu sądowego tak w przedmiocie podziału majątku dorobkowego, jak też sprawowania pieczy nad małoletnim synem i jego alimentacji są ze sobą bardzo skonfliktowane, o czym zresztą wprost świadczy lektura akt niniejszej sprawy. Fakt ten zatem nie może pozostać niezauważony przy okazji oceny wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań oskarżycielki prywatnej. Zasadnie Sąd Rejonowy dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego negującego swoje sprawstwo nie dał tym depozycją wiary. Przy ustaleniu w sprawie stanu faktycznego oparto się w głównej mierze na zeznaniach pokrzywdzonej, odnosząc je następnie do innych dowodów potwierdzających zaistnienie wskazanych w nich okoliczności. Nie ulega wątpliwości, że w zajście aktywnie zaangażowane były obie strony. W tym zakresie, jak też - co do przedmiotu sporu i początkowej fazy zajścia (próba siłowego zamknięcia drzwi i sposób ułożenia ciał oponentów) wyjaśnienia oskarżonego, zeznania pokrzywdzonej, wsparte zeznaniami świadka <xAnon>I. R.</xAnon>, są w istocie spójne.</xText> <xText>Obrońca oskarżonego stara się deprecjonować wartość dowodową zeznań świadka <xAnon>I. R.</xAnon> przytaczając wybiórczo fragmenty jej zeznań, które w jego ocenie świadczyć mają, że oskarżony nie dopuścił się czynu zabronionego. Jednak uszła uwadze skarżącego istotna okoliczność, że w/w świadek zeznała, iż widziała w szparze pomiędzy futryną a drzwiami ręce, określając to mianem „przepychania się dłoni”, „ręce się machały”. Wskazać w tym miejscu należy, że świadek posiadała ograniczoną możliwość obserwacji zajścia. Znajdowała się bardzo blisko w przedpokoju, ale pole jej obserwacji obejmowało zaledwie niewielką szparę w drzwiach, jak też ułożenie uczestników zajścia powodowało ograniczenie widoczności. W takich warunkach usprawiedliwionym jest, że biegła ma wątpliwości, czy doszło do jakiegokolwiek kontaktu fizycznego rąk, do szarpnięcia, uderzenia czy skręcenia. To, że świadek relacjonuje jedynie te momenty zajścia, do których ma pewność, rozgraniczając je od tych, których nie jest pewna, tylko wzmacnia wiarygodność jej zeznań. Świadek zeznała również, że widziała jak pokrzywdzona po w/w przepychance siedziała i „rozcierała nadgarstek”, co świadczy, że oskarżona doznała urazu odczuwalnego przez nią fizycznie.</xText> <xText>Skarżący wskazuje na okoliczność, że fizyczną niemożliwością było zadanie przez oskarżonego obrażeń objętych aktem oskarżenia z uwagi na szparę w drzwiach szerokości buta ( 6 cm - tak wyjaśnił oskarżony). Jednak z depozycji oskarżonego nie wynika, w jaki sposób ułożył stopę w szparze drzwi, toteż wskazanie skarżącego (co do realnej wielkości uchylenia drzwi) może być obarczone błędem. Zważyć nadto należy, że zdarzenie miało bardzo dynamiczny charakter, polegało na siłowym przepychaniu się drzwiami z różną intensywnością użytej siły, toteż należy przyjąć, że w pewnych momentach mogło dochodzić do powiększenia się tej przestrzeni, zwłaszcza, że jak wynika z zeznań pokrzywdzonej oskarżony zaparł się także kolanem o drzwi i napierał na nie lewą stroną swojego ciała. W tym miejscu należy wskazać, że świadek <xAnon>I. R.</xAnon> spójnie z zeznaniami pokrzywdzonej wskazała, że szpara była na szerokość nogi oskarżonego.</xText> <xText>Wbrew także twierdzeniom skarżącego świadek ta nie zeznała, że to pokrzywdzona byłą stroną bardziej agresywną w konflikcie, wręcz przeciwnie zeznała, że „poziom agresji z każdej strony był taki sam”. Zasadnie zeznania tego świadka sąd <xIx>meriti</xIx> uznał za wiarygodne. Świadek bowiem jest osobą postronną, nie zaangażowaną w konflikt, jest profesjonalistą, toteż nie ma jakiegokolwiek interesu w popieraniu wersji któregokolwiek z oponentów.</xText> <xText>Nie może też umniejszać odpowiedzialności oskarżonego podnoszony w apelacji zarzut, że przedmiotem zgłoszenia interwencji Policji nie był fakt „rzekomego pobicia”. Nie można tracić z pola widzenia faktu, że źródłem konfliktu i zaistniałego następczo inkryminowanego oskarżonemu czynu był konflikt majątkowy. Z jednej strony pokrzywdzona uzurpowała sobie wyłączne prawo do korzystania z rzeczy wspólnej, nie uznając praw oskarżonego jako współwłaściciela nieruchomości, z drugiej strony oskarżony usiłował wyegzekwować swoje prawo uczestnictwa w oględzinach mienia, co znalazło finał w przedmiocie rozpoznawanej sprawy. Wobec tego, że motywacja w/w skupiała się na kwestiach majątkowych, zarówno w świadomości oskarżonego, jak też pokrzywdzonej kwestia przedmiotowego zdarzenia podlegającego osądowi jako czynu karalnego mogła nie być w toku interwencji tak istotna. Nie jest wykluczone, że to właśnie dlatego „po macoszemu” potraktowano problem „szarpaniny” stron.</xText> <xText>Naturalnym wydaje się przy tym, że wobec eskalacji konfliktu po orzeczeniu rozwodu o różne dobra chronione prawem, w świadomości pokrzywdzonej zaczął pojawiać się zamiar ujawnienia czynów oskarżonego. Ma to logiczne wytłumaczenie w zeznaniach pokrzywdzonej, która przyznała, że dopiero jak zaczęły opadać emocje, pojawiać się ból, a przede wszystkim kiedy zaczęły pojawiać się widoczne zasinienia - zdecydowała się na udokumentowanie tego faktu (także obdukcję ). Z wiedzy i doświadczenia życiowego wynika, że po takich zdarzeniach jak ściśnięcia, uderzenia, wykręcania części ciała w tym rąk, widoczne skutki na ciele potęgują się w miarę upływu czasu. Dochodzi do wysycenia obrażeń, zmiany ich koloru, przez co dopiero w czasem stają się bardziej widoczne. Nie wykluczone więc, że pokrzywdzona w miarę jak jej obrażenia stawały się bardziej dolegliwe, a przede wszystkim bardziej widoczne zdecydowała się na wykonanie obdukcji. Bardzo też prawdopodobne, co wynika z jej zeznań, że uczyniła to za namową funkcjonariuszy Policji. Innymi słowy: narastająca w pokrzywdzonej chęć wykazania zawinienia oskarżonego, czasokres, kiedy obrażenia stały się bardziej widoczne i stosowne pouczenia funkcjonariuszy mogły uzasadniać, że pokrzywdzona dopiero w odstępie 4 dni od zdarzenia zdecydowała się na wykonanie obdukcji.</xText> <xText>Nie można więc podzielić twierdzeń skarżącego, że te obrażenia mogły powstać w tak zwanym między czasie, czy też przed zdarzeniem, zwłaszcza w świetle wymowy zeznań <xAnon>I. R.</xAnon> i treści opinii biegłego <xAnon>R.</xAnon> <xAnon>E.</xAnon>, którym Sąd Rejonowy zasadnie dał wiarę.</xText> <xText>Bez znaczenia natomiast dla rozpoznania tej sprawy jest, że przesłuchiwani w sprawie funkcjonariusze Policji nie potwierdzili wersji pokrzywdzonej. Upływ czasu od zdarzenia, ilość obowiązków służbowych, w tym interwencji, a przede wszystkim stwierdzony na miejscu możliwy brak widocznych obrażeń ciała kobiety, naturalnie powoduje zatarcie się w pamięci pewnych zdarzeń. Interwencję w dniu 10 listopada 2022 roku przeprowadzono na prośbę oskarżonego i to on przecież zakreślił przedmiot zgłoszenia, a przypomnieć należy, że pierwotną intencją wizyty u pokrzywdzonej była chęć zobaczenia mieszkania i domniemywać można, zwłaszcza, że pomiędzy stronami istnieje ostry konflikt majątkowy, że to dlatego oskarżony informował interweniujących funkcjonariuszy jedynie o tym problemie, nie zaś o „szarpaninie”. Nie dziwi też, że powstrzymał się od przekazania funkcjonariuszom informacji, które stawiałyby go w niekorzystnym świetle.</xText> <xText>Zwrócić w tym miejscu należy także uwagę na sposób rozmieszczenie osób podczas zajścia i mechanizm funkcjonowania drzwi. Analiza depozycji pokrzywdzonej i oskarżonego wskazuje, że drzwi otwierają się na prawą stronę w stronę klatki schodowej. Pokrzywdzona cały czas trzymała klamkę prawą ręką, zaś lewą rękę opierała na drzwiach w miejscu możliwego kontaktu z osobą wdzierającą się do środka. Przekonanie o wiarygodności jej zeznań opiera się także na fakcie, że w takiej pozycji istotnie najskuteczniej jest odpierać atak agresora, który szturmem usiłuje dostać się do mieszkania. Takie ułożenie ciał agresorów ( niewielka odległość klamki, za którą cały czas trzymała pokrzywdzona, od granicy drzwi, powstała szpara, fakt, że oskarżony częścią ciała znajdował się w środku – zaparcie drzwi) umożliwia dostęp, zarówno do dłoni pokrzywdzonej, jak też jej przedramion. Sposób ułożenia ciała pokrzywdzonej, model otwierania drzwi, wynikający z jej zeznań, które w tym zakresie co do zasady pokrywają się z depozycjami oskarżonego, koresponduje z treścią opinii biegłego w zakresie umiejscowienia i charakteru doznanych obrażeń (gdzie jego opinia jest jednymi z wielu dowodów będących podstawą dokonanych ustaleń). Biegły bowiem stwierdził stłuczenie ramienia lewego z okrągłym pojedynczym zasinieniem o średnicy ok. 2 cm, skręcenie nadgarstka lewego i stłuczenia obu przedramion z zasinieniem okolicy odłokciowej w 1/3 środkowej i potwierdził możliwość powstania takowych w warunkach opisanych przez oskarżycielkę prywatną.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText><xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText>☐ zasadny</xText> <xText>☐ częściowo zasadny</xText> <xText>☒ niezasadny</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText><xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText>wyrok w zakresie uznania sprawstwa oskarżonego zarzuconego mu czynu jest słuszny i odpowiada prawu. Apelacja okazała się niezasadna w stopniu oczywistym.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="7"> <xText xALIGNx="left">3.3.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText>wynikający z apelacji obrońcy oskarżonego zarzut obrazy <xLexLink xArt="art. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 4 kpk</xLexLink>, i 7 <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">kpk</xLexLink> i 410 <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">kpk</xLexLink> w zw. <xLexLink xArt="art. z;art. 193" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">z. 193 kpk</xLexLink> poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów i przypasania waloru pełnej wiarygodności obdukcji i opinii, jako dowodów potwierdzających, iż obrażenia rąk, w tym nadgarstka ewidentnie powstały w przedmiotowym zdarzeniu z dnia 10.11.2022 roku, w sytuacji, gdy, obdukcja, jak i opinia jedynie wskazują, iż obrażenia te mogły powstać w okolicznościach wskazanych przez <xAnon>A. B.</xAnon> a nie, że w tych okolicznościach powstały; opinia w żadnym zakresie nie przesądza tego faktu, bowiem opiera się ona wyłącznie na tym, co wskazała <xAnon>A. B.</xAnon>, zaś mechanizm powstania obrażeni, ich niewielki zakres (sinika) nie wyklucza, iż powstały on w zupełnie innych okolicznościach i innym czasie, zwłaszcza biorąc pod uwagę czas sporządzenia obdukcji tj. 4 dni po rzekomym zdarzeniu. Opinia jest teoretyczna a nie odzwierciedla stan faktyczny, którego świadkiem nie był biegły;</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText>Odnosząc się do zarzutów dotyczących opinii biegłego i faktu, że sąd oparł się na niej ustalając stan faktyczny, wskazać należy na brak racji skarżącego, że aby móc czynić poprawne ustalenia w sprawie można do tego celu wykorzystać jedynie opinię biegłego, która z całą stanowczością stwierdza, że obrażenia powstały, a nie, że „mogły” powstać w okolicznościach wskazywanych przez osobę pokrzywdzoną.</xText> <xText><xLexLink xArt="art. 193" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">Artykuł 193 kpk</xLexLink> określa przesłanki decyzji o powołaniu biegłego, jak również wskazuje zasadnicze kategorie podmiotów, do których organ może zwrócić się o opinię. Sama definicja terminu &quot;biegły&quot; pozostawiana jest jednak doktrynie, która wskazuje na konieczność wystąpienia dwóch elementów: materialnego – odnoszącego się do wymogu posiadania wiadomości specjalnych, oraz formalnego – związanego z trybem powołania w charakterze biegłego w procesie w danym celu. Termin &quot;biegły&quot; obejmuje zatem osobę, która posiada wiadomości specjalne, powołaną postanowieniem organu procesowego w celu stwierdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy (tak <xAnon>T. T.</xAnon>, Dowód z opinii, s. 179 i literatura tam podana; zob. też post. SN z 30.1.2014 r., II KK 1/14, Legalis). Biegły występuje jako osobowe źródło dowodowe, natomiast jego opinia stanowi środek dowodowy.</xText> <xText>Należy pamiętać, że pojęcie wiadomości specjalnych oznacza nie tylko podstawę skorzystania z opinii biegłego, ale i nieprzekraczalny zakres merytoryczny tej opinii. Dlatego &quot;nie jest zadaniem biegłych odtworzenie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązek ten spoczywa na sądzie orzekającym, przy czym opinie biegłych mogą okazać się in concreto dowodami wydatnie ułatwiającymi jego wypełnienie&quot; (post. SN z 7.11.2005 r., V KK 91/05, OSNwSK 2005, Nr 1, poz. 2005). Opinia biegłego nie powinna także zawierać ocen dowodów czy też wypowiedzi co do winy sprawcy. &quot;Biegły nie powinien formułować w swojej opinii tez odnoszących się do winy oskarżonego (w tym, formy winy), czy też oceny prawnej czynu, albowiem formułowanie takich ocen jest li tylko domeną sądu&quot; (post. SN z 10.10.2018 r., V KK 472/17, Legalis). Biegły narusza reguły obiektywizmu, gdy wskazuje oskarżonego jako sprawcę i winnego, określając sposób jego działania (wyr. SA we Wrocławiu z 9.11.2022, II AKa 49/22, Legalis).</xText> <xText>W powyższym judykacie zresztą Sądu Najwyższego postuluje, by &quot;biegły rozgraniczył treść swojej opinii na część badawczo-techniczną i dopiero na podstawie wniosków wysnutych z tej części – zestawiając następnie materiał osobowy zawarty w aktach sprawy – przedstawił końcowe wnioski w zakresie sformułowanych pytań przez organ procesowy, pozostawiając przy tym ocenę wiarygodności osobowych źródeł dowodowych uprawnionemu organowi procesowemu, zaś, jeżeli dowody osobowe w swojej wymowie, co do pewnych okoliczności, są sprzeczne, to biegły winien przedstawić wersje alternatywne, zakładając wiarygodność określonych, istotnych dla ustaleń, dowodów&quot; (zob. też wyr. SN z 17.1.1987 r., V KRN 474/86, OSNPG 1988, Nr 3, poz. 29). &quot;Opinia biegłego nie powinna zawierać sformułowań dotyczących winy oskarżonego lub oceny prawnej jego czynu, ponieważ uprawnienia w tym zakresie są wyłączną domeną sądu&quot; (wyr. SN z 3.7.1987 r., III KR 235/87, OSNKW 1988, Nr 1–2, poz. 12; zob. też uw. do art. 200, Nb 4). Należy z całą stanowczością podkreślać, że &quot;pogląd, że opinia jest częściowym wyrokiem, należy poddać (…) ostrej krytyce. Rolą biegłego nie jest rozstrzyganie sprawy, a jedynie dostarczenie fachowych, specjalistycznych wiadomości, wyrażonych w postaci przypisanego wymogami prawa środka dowodowego, poddawanego zbadaniu i ocenie przez niezawisły sąd&quot; (E. Gruza, O błędach, s. 179; S. Kalinowski, Biegły, s. 71–72). Dlatego należy podkreślić, że: &quot;Opinia biegłego jest podstawą do wyciągnięcia pewnych wniosków w sprawie przez organ orzekający, nie jest jednak decydująca. Podlega też, tak jak każdy inny dowód, swobodnej ocenie sądu&quot; (wyr. SA we Wrocławiu z 21.11.2018 r., II AKa 332/18, Legalis).</xText> <xText>Jak przyjmuje się w orzecznictwie: &quot;Dowód z opinii biegłego oceniany być musi zwłaszcza z zachowaniem następujących wskazań, tj. czy: 1) biegły dysponuje wiadomościami specjalnymi, niezbędnymi do stwierdzenia okoliczności mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy; 2) opinia biegłego jest logiczna, zgodna z doświadczeniem życiowym i wskazaniami wiedzy; 3) opinia ta jest pełna i jasna oraz 4) nie zachodzi niewyjaśniona sprzeczność pomiędzy nią a inną opinią ujawnioną w toku przewodu sądowego&quot; (wyr. SN z 6.5.1983 r., IV KR 74/83, OSNKW 1983, Nr 12, poz. 102, z glosą M. Cieślaka, NP 1985, Nr 4, s. 104 oraz aprobującymi uwagami F. Prusaka, Przegląd orzecznictwa, NP 1984, Nr 5, s. 75 oraz M. Cieślaka i Z. Dody, Kierunki orzecznictwa, s. 84; podobnie wyr. SN z 18.5.1987 r., V KRN 125/87, OSNPG 1987, Nr 12, poz. 148).</xText> <xText>Innymi słowy dokonanie oceny opinii jest nie tylko uprawnieniem, lecz obowiązkiem sądu, który powinien przeprowadzić analizę i dokonać oceny takiego dowodu z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania oraz sprawdzić zupełność opinii, kompletność materiałów będących jej podstawą, poprawność zastosowanych metod badawczych i przyjętych sposobów wnioskowania. Tym wymogom sprostał Sąd Rejonowy i prawidłowo przydał walor wiarygodności opinii biegłego <xAnon>R.</xAnon> <xAnon>E.</xAnon> procedując zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w treści <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink>. Biegły w opinii uzupełniającej potrzymał wnioski sporządzonej w dniu 14 listopada 2022 roku obdukcji. Reda <xAnon>E.</xAnon> jest specjalistą z wieloletnim stażem pracy. Dysponuje adekwatną do swej specjalizacji wiedzą. Sporządzona przez niego opinia jest jasna, pełna, logiczna, zrozumiała, podbudowana fachową wiedzą i ustosunkowuje się do wszystkich zagadnień, pytań objętych tezą dowodową. Biegły w sposób klarowny przedstawił mechanizm powstania u pokrzywdzonej obrażeń i w należyty sposób wyjaśnił dlaczego, w jego ocenie, mogły one powstać na skutek inkryminowanego oskarżonemu zdarzenia.</xText> <xText>Nie jest warunkiem <xIx>sine qua non</xIx> wiarygodności opinii, aby biegły w kategoryczny sposób wypowiedział się, że stwierdzone urazy powstały, a nie tylko mogły powstać, w okolicznościach wskazywanych przez osobę pokrzywdzoną. To właśnie rolą Sądu jest ustalenie stanu faktycznego sprawy, ocena dowodów we wzajemnym ich powiązaniu przez pryzmat zasad wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania oraz reguł procedowania wyrażonych w treści <xLexLink xArt="art. 7" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 7 kpk</xLexLink>.</xText> <xText>Pretensje natomiast skarżącego, że źródłem wiedzy biegłego były jedynie informacje pochodzące od pokrzywdzonej, zaś sam biegły nie był świadkiem zdarzenia, są jak najbardziej chybione. Biegły wydając w przedmiotowej sprawie opinię pisemną na zlecenie Sądu miał do dyspozycji materiał dowodowy w postaci protokołu rozprawy z dnia 26 kwietnia 2023 roku, w której uczestniczyli oskarżony, pokrzywdzona oraz świadek <xAnon>I. R.</xAnon>, składając obszerne depozycje, jak również dysponował dokumentacją fotograficzną złożoną przez pełnomocnika oskarżycielki prywatnej, obrazującą obrażenia powstałe u pokrzywdzonej – do całości tych dowodów odniósł się właściwie. Nieuprawnionym są więc zarzuty skarżącego, bowiem w ocenie sądu odwoławczego, był to wystarczający materiał, aby na jego podstawie biegły mógł wydać obiektywną i kompleksową opinię.</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Wniosek</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="12"> <xText xALIGNx="left">odmówienie wiarygodności treści opinii;</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="9"> <xText xALIGNx="left">☐ zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☐ częściowo zasadny</xText> <xText xALIGNx="left">☒ niezasadny</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="21"> <xText xALIGNx="left">wskazano w rubryce 3.3</xText> </xClmn> <xClmn xALIGNx="left"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">4</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">4.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">5</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">5.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przedmiot utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left">wyrok i wszystkie rozstrzygnięcia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach utrzymania w mocy</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left">wskazano w rubryce stanowisko sądu wobec zgłoszonych zarzutów (...)</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.8</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">5.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przedmiot i zakres zmiany</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach zmiany</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="22"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.9</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">5.3.1.1.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">5.3.1.2.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left">Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">5.3.1.3.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> <xText xALIGNx="left">Konieczność umorzenia postępowania</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 437;art. 437 § 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 437 § 2 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">5.3.1.4.1.</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="14"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="left">☐ <xLexLink xArt="art. 454;art. 454 § 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 454 § 1 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Zwięźle o powodach uchylenia</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="20"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.1.8</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.10</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">6</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Koszty Procesu </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Punkt rozstrzygnięcia z wyroku</xIx></xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText xALIGNx="left"> <xIx>Przytoczyć okoliczności</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">pkt 2 i 3 sentencji wyroku</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="18"> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 636;art. 636 § 1;art. 636 § 2;art. 636 § 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 636 § 1,2 i 3 kpk</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 633" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 633 kpk</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 8" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 8</xLexLink> w zw. z. <xLexLink xArt="art. 13;art. 13 ust. 2" xIsapId="WDU19730270152" xTitle="Ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych" xAddress="Dz. U. z 1973 r. Nr 27, poz. 152">art 13 ust. 2 ustawy z 23 06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych</xLexLink> Sąd zasądził od oskarżycielki prywatnej na rzecz Skarbu Państwa kwotę opłaty za drugą instancję w minimalnej wysokości 60 zł. Przepisy nie przewidują opłaty należnej od oskarżonego od orzeczenia umarzającego postępowanie. W sprawie sąd odwoławczy, wobec nieuwzględnienia dwóch środków odwoławczych, stosując zasadny słuszności oraz mając na uwadze wysokość tych kosztów procesu związanych z ustanowieniem obrońcy oraz pełnomocnika postanowił, że każda ze stron procesu (oskarżony, oskarżycielka prywatna) winna je ponieść we własnym zakresie.</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">7</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>PODPIS </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="23"> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="153"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="7"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="37"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="328"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.11</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Granice zaskarżenia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Kolejny numer załącznika</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">1</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Podmiot wnoszący apelację</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">pełnomocnik oskarżycielki prywatnej</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">ocena społecznej szkodliwości czynu, umorzenie postępowania</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☐ na korzyść</xText> <xText xALIGNx="left">☒ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☐ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☒ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink> – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.1.1.4. Wnioski</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">zmiana</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> <xRows> <xCOLGROUPx> <xCOLx xWIDTHx="44"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="153"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="131"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="7"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="37"></xCOLx> <xCOLx xWIDTHx="328"></xCOLx> </xCOLGROUPx> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1.12</xName> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Granice zaskarżenia </xBx></xText> </xUnit> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Kolejny numer załącznika</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">2</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Podmiot wnoszący apelację</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">obrońca oskarżonego</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText xALIGNx="left">Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">wyrok i wszystkie rozstrzygnięcia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2" xRowSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒ na korzyść</xText> <xText xALIGNx="left">☐ na niekorzyść</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="4"> <xText xALIGNx="left">☒ w całości</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xRowSpan="3"> <xText xALIGNx="left">☐ w części</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do winy</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do kary</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="2"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText><xIx>Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji</xIx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1 a" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1a k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany <xBRx></xBRx>w <xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 1" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 1 k.p.k.</xLexLink>, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 2" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 2 k.p.k.</xLexLink> – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 3" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 3 k.p.k.</xLexLink> – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, <xBRx></xBRx>jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 438;art. 438 pkt. 4" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 438 pkt 4 k.p.k.</xLexLink> – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText><xLexLink xArt="art. 439" xIsapId="WDU19970890555" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555">art. 439 k.p.k.</xLexLink></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="5"> <xText>brak zarzutów</xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="6"> <xText xALIGNx="center"> <xBx>0.1.1.4. Wnioski</xBx></xText> </xClmn> </xRow> <xRow> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☐</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left" xClmnSpan="3"> <xText>uchylenie</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">☒</xText> </xClmn> <xClmn xVALIGNx="middle" xALIGNx="left"> <xText xALIGNx="left">zmiana</xText> </xClmn> </xRow> </xRows> </xBlock> </xPart>

Karol Depczyński

Karol Depczyński

UZASADNIENIE Formularz UK 2 Sygnatura akt IV Ka 770/23 Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: 2 1 CZĘŚĆ WSTĘPNA 1.1 Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 21 sierpnia 2023r. w sprawie II K 849/22 1.2 Podmiot wnoszący apelację ☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☐ oskarżyciel posiłkowy ☒ oskarżyciel prywatny ☐ obrońca ☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego ☒ inny 1.3 Granice zaskarżenia 1.1.1 Kierunek i zakres zaskarżenia ☒ na korzyść ☒ na niekorzyść ☒ w całości ☐ w części ☒ co do winy ☒ co do kary ☒ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 1.1.2 Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☐ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☒ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☒ art. 438 pkt 3 k.p.k.–błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☒ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 1.4 Wnioski ☒ uchylenie ☒ zmiana 2 Ustalenie faktów w związku z dowodamiprzeprowadzonymi przez sąd odwoławczy 1.5 Ustalenie faktów 1.1.3 Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 2.1.1.1. 1.1.4 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi Dowód Numer karty 2.1.2.1. 1.6 Ocena dowodów 1.1.5 Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 2.1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.6 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 3 STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków Lp. Zarzut 3.1. wynikający z apelacji pełnomocnika oskarżycielki prywatnej - zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść, poprzez nadanie przez Sąd I instancji zbyt dużej rangi uzasadnionemu zachowaniu oskarżonego, podjętemu wskutek oporu pokrzywdzonej celem wyegzekwowania prawa dostępu do mieszkania współwłasnościowego, jak również uwzględnieniu rozmiaru doznanych przez pokrzywdzoną niewielkich obrażeń ciała, które wzięte zostały pod uwagę przy określaniu kwalifikacji prawnej czynu zabronionego i błędne przyjęcie na podstawie w/w okoliczności, iż stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemuR. M.jest znikomy, podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, prowadzi nieodparcie do odmiennego wniosku, przemawiającego za uznaniemR. M.winnym przestępstwa zart. 157 § 2 kk; ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny Przypomnieć należy, iż katalog okoliczności wyznaczających stopień społecznej szkodliwości czynu określony przez ustawodawcę w treści przepisuart. 115 § 2 k.k.ma charakter zamknięty. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu należy brać pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Normatywne wyliczenie okoliczności ujętych w tym przepisie jest wyczerpujące. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu należy brać pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra oraz rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody. Pierwsza okoliczność wiąże się bezpośrednio z przedmiotem ochrony danego typu czynu zabronionego, wyrażonym w sposób rodzajowy w typologiikodeksu karnego. Wysoka –in abstracto– wartość dobra chronionego nie przesądza jednak samoistnie o wysokim stopniu społecznej szkodliwości czynu, a naruszenie dobra o najwyższej wartości w prosty sposób nie wyznacza najwyższego stopnia społecznej szkodliwości czynu ( zob. R. Zawłocki, Pojęcie i funkcje..., s. 198; E. Plebanek, Materialne określenie przestępstwa, Warszawa 2009, s. 264). Decyduje o tym kompleksowa ocena wszystkich elementów składających się na ocenę karygodności czynu. Z drugiej strony – ustalenie, że konkretny czyn jest społecznie szkodliwy w znikomym stopniu, nie pomniejsza wartości dobra chronionego, lecz jest wyrazem oceny, iż dobro to naruszone zostało w niewielkim stopniu ( wyrok SN z 4.10.2002 r., V KKN 199/01 , LEX nr 56829). Społeczną szkodliwość czynu wyznaczają także sposób i okoliczności popełnienia czynu. Okoliczności popełnienia czynu odnoszą się nie tylko do tych, które wynikają ze znamion czyn zabronionego. Należy uwzględnić całą sytuację faktyczną, w jakiej te znamiona zostały zrealizowane ( K. Buchała, Prawo karne materialne, Warszawa 1980, s. 201 za: Stefański Ryszard A. (red.), Zabłocki Stanisław (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom I. Komentarz do art. 1 – 166, WKP 2017). W orzecznictwie zasadnie podkreśla się, iż ocena stopnia społecznej szkodliwości konkretnego zachowania powinna być oceną całościową, uwzględniającą okoliczności wymienione wart. 115 § 2 k.k., nie zaś sumą, czy pochodną ocen cząstkowych takiej czy innej "ujemności" tkwiącej w poszczególnych okolicznościach i dlatego też, jeżeli wart. 1 § 2 k.k.mówi się o znikomej społecznej szkodliwości czynu, to wymóg znikomości dotyczy społecznej szkodliwości ocenianej kompleksowo, nie zaś jej poszczególnych faktorów (por. wyrok SN z dnia 10 lutego 2009 r., WA 1/09, OSNwSK 2009 r., poz. 343). Innymi słowy dla uznania, że stopień szkodliwości społecznej czynu jest znikomy nie jest konieczne, aby ta znikomość była obustronna, tzn. aby dotyczyła ona zarówno strony przedmiotowej, jak i podmiotowej. Chodzi bowiem o pewną wypadkową elementów składających się na społeczną szkodliwość konkretnego czynu zabronionego (wyrok SN z dnia 28 sierpnia 2003 r., III KK 45/03, OSNwSK 2003 r., poz. 1857). Uwzględniając specyfikę przedmiotowej sprawy, właśnie sposób i okoliczności popełnienia czynu, wbrew twierdzeniom skarżącego pełnomocnika, powinny być eksponowane przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości, co oczywiście nie umniejsza rangi dóbr prawnie chronionych naruszonych przez oskarżonego. Sądmeritibył w pełni uprawniony przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu do wzięcia pod uwagę charakteru i rozmiarów doznanych przez pokrzywdzona urazów. Odnosząc się do kwantyfikatorów wskazanych w przepisieart. 115 § 2 kpkstwierdzić należy, że do zdarzenia doszło w ramach wzajemnego permanentnego konfliktu oskarżonego i pokrzywdzonej. Jego powodem są przede wszystkim kwestia podziału majątku dorobkowego stron w skład którego wchodzi wspólne mieszkanie, jak też kwestia pieczy nad synem i jego alimentacji. Odnosząc się do pobudek i motywacji oskarżonego, to nie stanowiły one okoliczności w sposób znacznie go obciążających, jak i nie sprzeciwiały się przyjęciu przez Sąd Rejonowy znikomego stopnia społecznej szkodliwości przypisanego czynu. Motywacją oskarżonego była chęć dostania się do mieszkania w sytuacji, w której dostępu do mieszkania broniła pokrzywdzona, a oskarżony miał niekwestionowane prawo do przebywania w tym mieszkaniu. Oskarżony nie działał z zamiarem pokrzywdzeniaA. B., a do wyrządzenia szkody nie doszło z premedytacją. Ponadto nie odnotowano wcześniej jakichkolwiek aktów przemocowych pomiędzy w/w, jak też oskarżony od momentu wyprowadzenia się bezzasadnie nie nachodził pokrzywdzonej. Skarżący pełnomocnik staje na stanowisku, że oskarżony winien odstąpić od swoich agresywnych działań lub posłużyć się innymi metodami. Jakkolwiek Sąd nie pochwala postawy zarówno oskarżonego, jak i pokrzywdzonej, to zważyć należy, że uwaga skarżącego jest o tyle chybiona, o ile może także dotyczyć zachowaniaA. B.. Strony bowiem wzajemnie prezentowały wysoki stopień zapalczywości, natężenia agresywnych działań i nieustępliwości. Prawdą jest, że czyn oskarżonego godził w dobro niezwykle cenne – zdrowie człowieka, jednakże nie sposób tracić z pola widzenia (jak czyni to skarżący) okoliczności wskazanych w uzasadnieniu przez sąd orzekający, które doprowadziły do skutków o których mowa w przepisieart. 157 § 2 kk. Wszak ma rację Sąd Rejonowy, że to pokrzywdzona swą postawą w znacznym stopniu przyczyniła się do omawianego zajścia - niestety. Uwzględniając natomiast niewielką przestrzeń, w jakiej doszło do zadania „razów” pokrzywdzonej i z uwagi na treść opinii biegłegoR.E.istotnie rozmiar i charakter doznanych urazów nie stały na przeszkodzie zastosowaniu instytucji umorzenia postępowania z uwagi na znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu odwoławczego, uwzględniając powyższe okoliczności, w tym i nieznaczną szkodę, stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu słusznie uznano za znikomy. Tym samym zaistniała negatywna przesłanka procesowa skutkować musiała umorzeniem wszczętego postępowania i nie stanowiło to naruszenia prawa procesowego, a co niesłusznie zarzucił sądowi orzekającemu skarżący. Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji; ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. kompletny, prawidłowo zgromadzony i oceniony materiał dowodowy pozwalał na poczynienie właściwych ustaleń w sprawie w zakresie społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu; 3.2. wynikające z apelacji obrońcy oskarżonego zarzuty: 1. obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ na treść orzeczenia, co doprowadziło do błędnego ustalenia stanu faktycznego sprawy tj.: -art. 7 kpkw zw. zart. 410 kpkpolegające na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez dowolne uznanie, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu opisanego w zaskarżonym orzeczeniu, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, w szczególności prawidłowa ocena wyjaśnień oskarżonego, prawidłowa ocena zeznańA. B.i uznanie ich za niewiarygodne w całości, a nie części oraz prawidłowa ocena zeznańI. R.dowodzi, iż oskarżony w żadnym zakresie nie spowodował żadnych obrażeń uA. B., nie uderzał po rękach, czy w inne miejsceA. B., a to on został siłą wypchnięty z mieszkania uniemożliwiając mu udział w czynnościach oględzin z udziałem biegłej; -art. 7 kpkw zw. zart. 410 kpkpolegającą na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez błędne uznanie, iż zeznania świadkaI. R.potwierdzają, że oskarżony uderzył pokrzywdzonąA. B.po rękach (strona 2 uzasadnienia k.58) w sytuacji, gdy prawidłowo ocenione zeznania świadka wprost takiej okoliczności przeczą, a mianowicie świadek wskazuje, że nie widziała, aby oskarżony uderzył pokrzywdzoną; świadek zeznała wprost "Ja nie zauważyłam, aby któraś z rak uderzyła paniąB.- "Nie widziałam, aby PaniB.łapała się za przedramię prawe czy lewe" (rozprawa w dniu 26.04.2023 roku), -art. 7 kpkw zw. zart. 410 kpkpolegającą na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez błędne uznanie wyjaśnień oskarżonegoR. M.za wiarygodne w części, w sytuacji, gdy, w całości zeznania te są spójne, logiczne i w pełni wiarygodne w świetle prawidłowo ustalonego stanu faktycznego tj. fizycznej niemożliwości zadania obrażeń, które przypisuje się oskarżonemu przez szparę w drzwiach szerokości buta (ok 6 cm), jak i korespondują one z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, w tym prawidłowo ocenionymi zeznaniamiI. R., która nie potwierdza, aby doszło do jakiś uderzeń ze strony oskarżonego, wskazuje, iż stroną agresywną i emocjonalną, negatywnie nastawioną, byłaA. B.oraz w świetle zeznań świadków funkcjonariuszy PolicjiM. K.,R. P.,K. J.i J;G.oraz notatek z interwencji z dnia 10.11.2023 roku, a które to dowody i zeznania bezzasadnie pominął Sąd, gdzie wskazują one, iż nie było żadnego zgłoszenia dotyczącego rzekomego "pobicia", tak bezpośrednio w dniu oględzin mieszkania (10.11.2022oku), jak i później, brak było jakikolwiek obrażeń czy innych okoliczności potwierdzających twierdzeniaA. B., co dowodzi, iż zeznaniaA. B.są niewiarygodne. 2.błędu w ustaleniach stanu faktycznegopoprzez uznanie, iż: - oskarżony w dniu oględzin 10.11.202 roku uderzałA. B.po rękach i doprowadził do postania urazów, w tym urazów ręki i ramienia, w sytuacji, gdy, okoliczności faktyczne niniejsze sprawy wskazują, iż brak było takiego zdarzenia (uderzania), jak i fizycznej możliwości zadania rzekomych obrażeńA. B.przez szparę w drzwiach w ustalonych okolicznościach stanu faktycznego; - mechanizm powstania obrażeni, ich niewielki zakres (siniak) nie wyklucza, iż powstały on w zupełnie innych okolicznościach i innym czasie, zwłaszcza biorąc pod uwagę czas sporządzenia obdukcji tj. 4 dni po rzekomym zdarzeniu; gdzie opinia jest teoretyczna i nie odzwierciedla stan faktyczny, którego świadkiem nie był biegły; ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji w prawidłowy sposób zebrał i ocenił dowody oraz okoliczności ujawnione w toku tego postępowania, a na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Nie budzi także wątpliwości, że postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało przeprowadzone starannie, a podstawę ustaleń faktycznych stanowił całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej. Analiza zgromadzonego materiału dowodowego oraz przedstawionych w uzasadnieniu wyroku motywów, jakimi kierował się Sąd Rejonowy oceniając tenże materiał dowodowy, wskazuje na to, iż Sąd ten nie popełnił błędów, jakie zarzuca mu skarżący. W ocenie Sądu Okręgowego, twierdzenia podnoszone przez obrońcę oskarżonego w apelacji, nie znajdują potwierdzenia w aktach sprawy i stanowią jedynie subiektywną polemikę z prawidłową oceną dowodów poczynioną przez Sąd Rejonowy. Także uzasadnienie wyroku Sądu I instancji spełnia wszystkie wymogiart. 424 § 1 i 2 kpk, bowiem wskazuje tok rozumowania Sądu, w zakresie tychże ustaleń faktycznych i oceny zebranych dowodów oraz przekonywująco uzasadnia przyjęte przez Sąd stanowisko zarówno w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, jak też oceny stopnia jego społecznej szkodliwości. Jednocześnie z uwagi na fakt, iż w uzasadnieniu tym zawarta jest szczegółowa argumentacja podjętej przez Sąd I instancji decyzji, zdaniem Sądu Okręgowego, nie zachodzi potrzeba ponownego przytaczania tych samych argumentów. Wobec jednakże podniesionych w sposób wyraźny w apelacji zarzutów dotyczących niewłaściwej oceny przez Sąd Rejonowy osobowego materiału dowodowego, a tym samym poczynienia błędnych ustaleń faktycznych w sprawie, w ocenie Sądu Okręgowego należy zaznaczyć, iż w okolicznościach zaistniałych w przedmiotowej sprawie zarzut ten pozbawiony jest zupełnie jakichkolwiek merytorycznych podstaw. W pierwszej kolejności, w ocenie Sądu Okręgowego, nie sposób jest nie zauważyć, że strony niniejszego postępowania z racji zaistniałego rozpadu związku małżeńskiego, konfliktu sądowego tak w przedmiocie podziału majątku dorobkowego, jak też sprawowania pieczy nad małoletnim synem i jego alimentacji są ze sobą bardzo skonfliktowane, o czym zresztą wprost świadczy lektura akt niniejszej sprawy. Fakt ten zatem nie może pozostać niezauważony przy okazji oceny wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań oskarżycielki prywatnej. Zasadnie Sąd Rejonowy dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego negującego swoje sprawstwo nie dał tym depozycją wiary. Przy ustaleniu w sprawie stanu faktycznego oparto się w głównej mierze na zeznaniach pokrzywdzonej, odnosząc je następnie do innych dowodów potwierdzających zaistnienie wskazanych w nich okoliczności. Nie ulega wątpliwości, że w zajście aktywnie zaangażowane były obie strony. W tym zakresie, jak też - co do przedmiotu sporu i początkowej fazy zajścia (próba siłowego zamknięcia drzwi i sposób ułożenia ciał oponentów) wyjaśnienia oskarżonego, zeznania pokrzywdzonej, wsparte zeznaniami świadkaI. R., są w istocie spójne. Obrońca oskarżonego stara się deprecjonować wartość dowodową zeznań świadkaI. R.przytaczając wybiórczo fragmenty jej zeznań, które w jego ocenie świadczyć mają, że oskarżony nie dopuścił się czynu zabronionego. Jednak uszła uwadze skarżącego istotna okoliczność, że w/w świadek zeznała, iż widziała w szparze pomiędzy futryną a drzwiami ręce, określając to mianem „przepychania się dłoni”, „ręce się machały”. Wskazać w tym miejscu należy, że świadek posiadała ograniczoną możliwość obserwacji zajścia. Znajdowała się bardzo blisko w przedpokoju, ale pole jej obserwacji obejmowało zaledwie niewielką szparę w drzwiach, jak też ułożenie uczestników zajścia powodowało ograniczenie widoczności. W takich warunkach usprawiedliwionym jest, że biegła ma wątpliwości, czy doszło do jakiegokolwiek kontaktu fizycznego rąk, do szarpnięcia, uderzenia czy skręcenia. To, że świadek relacjonuje jedynie te momenty zajścia, do których ma pewność, rozgraniczając je od tych, których nie jest pewna, tylko wzmacnia wiarygodność jej zeznań. Świadek zeznała również, że widziała jak pokrzywdzona po w/w przepychance siedziała i „rozcierała nadgarstek”, co świadczy, że oskarżona doznała urazu odczuwalnego przez nią fizycznie. Skarżący wskazuje na okoliczność, że fizyczną niemożliwością było zadanie przez oskarżonego obrażeń objętych aktem oskarżenia z uwagi na szparę w drzwiach szerokości buta ( 6 cm - tak wyjaśnił oskarżony). Jednak z depozycji oskarżonego nie wynika, w jaki sposób ułożył stopę w szparze drzwi, toteż wskazanie skarżącego (co do realnej wielkości uchylenia drzwi) może być obarczone błędem. Zważyć nadto należy, że zdarzenie miało bardzo dynamiczny charakter, polegało na siłowym przepychaniu się drzwiami z różną intensywnością użytej siły, toteż należy przyjąć, że w pewnych momentach mogło dochodzić do powiększenia się tej przestrzeni, zwłaszcza, że jak wynika z zeznań pokrzywdzonej oskarżony zaparł się także kolanem o drzwi i napierał na nie lewą stroną swojego ciała. W tym miejscu należy wskazać, że świadekI. R.spójnie z zeznaniami pokrzywdzonej wskazała, że szpara była na szerokość nogi oskarżonego. Wbrew także twierdzeniom skarżącego świadek ta nie zeznała, że to pokrzywdzona byłą stroną bardziej agresywną w konflikcie, wręcz przeciwnie zeznała, że „poziom agresji z każdej strony był taki sam”. Zasadnie zeznania tego świadka sądmeritiuznał za wiarygodne. Świadek bowiem jest osobą postronną, nie zaangażowaną w konflikt, jest profesjonalistą, toteż nie ma jakiegokolwiek interesu w popieraniu wersji któregokolwiek z oponentów. Nie może też umniejszać odpowiedzialności oskarżonego podnoszony w apelacji zarzut, że przedmiotem zgłoszenia interwencji Policji nie był fakt „rzekomego pobicia”. Nie można tracić z pola widzenia faktu, że źródłem konfliktu i zaistniałego następczo inkryminowanego oskarżonemu czynu był konflikt majątkowy. Z jednej strony pokrzywdzona uzurpowała sobie wyłączne prawo do korzystania z rzeczy wspólnej, nie uznając praw oskarżonego jako współwłaściciela nieruchomości, z drugiej strony oskarżony usiłował wyegzekwować swoje prawo uczestnictwa w oględzinach mienia, co znalazło finał w przedmiocie rozpoznawanej sprawy. Wobec tego, że motywacja w/w skupiała się na kwestiach majątkowych, zarówno w świadomości oskarżonego, jak też pokrzywdzonej kwestia przedmiotowego zdarzenia podlegającego osądowi jako czynu karalnego mogła nie być w toku interwencji tak istotna. Nie jest wykluczone, że to właśnie dlatego „po macoszemu” potraktowano problem „szarpaniny” stron. Naturalnym wydaje się przy tym, że wobec eskalacji konfliktu po orzeczeniu rozwodu o różne dobra chronione prawem, w świadomości pokrzywdzonej zaczął pojawiać się zamiar ujawnienia czynów oskarżonego. Ma to logiczne wytłumaczenie w zeznaniach pokrzywdzonej, która przyznała, że dopiero jak zaczęły opadać emocje, pojawiać się ból, a przede wszystkim kiedy zaczęły pojawiać się widoczne zasinienia - zdecydowała się na udokumentowanie tego faktu (także obdukcję ). Z wiedzy i doświadczenia życiowego wynika, że po takich zdarzeniach jak ściśnięcia, uderzenia, wykręcania części ciała w tym rąk, widoczne skutki na ciele potęgują się w miarę upływu czasu. Dochodzi do wysycenia obrażeń, zmiany ich koloru, przez co dopiero w czasem stają się bardziej widoczne. Nie wykluczone więc, że pokrzywdzona w miarę jak jej obrażenia stawały się bardziej dolegliwe, a przede wszystkim bardziej widoczne zdecydowała się na wykonanie obdukcji. Bardzo też prawdopodobne, co wynika z jej zeznań, że uczyniła to za namową funkcjonariuszy Policji. Innymi słowy: narastająca w pokrzywdzonej chęć wykazania zawinienia oskarżonego, czasokres, kiedy obrażenia stały się bardziej widoczne i stosowne pouczenia funkcjonariuszy mogły uzasadniać, że pokrzywdzona dopiero w odstępie 4 dni od zdarzenia zdecydowała się na wykonanie obdukcji. Nie można więc podzielić twierdzeń skarżącego, że te obrażenia mogły powstać w tak zwanym między czasie, czy też przed zdarzeniem, zwłaszcza w świetle wymowy zeznańI. R.i treści opinii biegłegoR.E., którym Sąd Rejonowy zasadnie dał wiarę. Bez znaczenia natomiast dla rozpoznania tej sprawy jest, że przesłuchiwani w sprawie funkcjonariusze Policji nie potwierdzili wersji pokrzywdzonej. Upływ czasu od zdarzenia, ilość obowiązków służbowych, w tym interwencji, a przede wszystkim stwierdzony na miejscu możliwy brak widocznych obrażeń ciała kobiety, naturalnie powoduje zatarcie się w pamięci pewnych zdarzeń. Interwencję w dniu 10 listopada 2022 roku przeprowadzono na prośbę oskarżonego i to on przecież zakreślił przedmiot zgłoszenia, a przypomnieć należy, że pierwotną intencją wizyty u pokrzywdzonej była chęć zobaczenia mieszkania i domniemywać można, zwłaszcza, że pomiędzy stronami istnieje ostry konflikt majątkowy, że to dlatego oskarżony informował interweniujących funkcjonariuszy jedynie o tym problemie, nie zaś o „szarpaninie”. Nie dziwi też, że powstrzymał się od przekazania funkcjonariuszom informacji, które stawiałyby go w niekorzystnym świetle. Zwrócić w tym miejscu należy także uwagę na sposób rozmieszczenie osób podczas zajścia i mechanizm funkcjonowania drzwi. Analiza depozycji pokrzywdzonej i oskarżonego wskazuje, że drzwi otwierają się na prawą stronę w stronę klatki schodowej. Pokrzywdzona cały czas trzymała klamkę prawą ręką, zaś lewą rękę opierała na drzwiach w miejscu możliwego kontaktu z osobą wdzierającą się do środka. Przekonanie o wiarygodności jej zeznań opiera się także na fakcie, że w takiej pozycji istotnie najskuteczniej jest odpierać atak agresora, który szturmem usiłuje dostać się do mieszkania. Takie ułożenie ciał agresorów ( niewielka odległość klamki, za którą cały czas trzymała pokrzywdzona, od granicy drzwi, powstała szpara, fakt, że oskarżony częścią ciała znajdował się w środku – zaparcie drzwi) umożliwia dostęp, zarówno do dłoni pokrzywdzonej, jak też jej przedramion. Sposób ułożenia ciała pokrzywdzonej, model otwierania drzwi, wynikający z jej zeznań, które w tym zakresie co do zasady pokrywają się z depozycjami oskarżonego, koresponduje z treścią opinii biegłego w zakresie umiejscowienia i charakteru doznanych obrażeń (gdzie jego opinia jest jednymi z wielu dowodów będących podstawą dokonanych ustaleń). Biegły bowiem stwierdził stłuczenie ramienia lewego z okrągłym pojedynczym zasinieniem o średnicy ok. 2 cm, skręcenie nadgarstka lewego i stłuczenia obu przedramion z zasinieniem okolicy odłokciowej w 1/3 środkowej i potwierdził możliwość powstania takowych w warunkach opisanych przez oskarżycielkę prywatną. Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. wyrok w zakresie uznania sprawstwa oskarżonego zarzuconego mu czynu jest słuszny i odpowiada prawu. Apelacja okazała się niezasadna w stopniu oczywistym. 3.3. wynikający z apelacji obrońcy oskarżonego zarzut obrazyart. 4 kpk, i 7kpki 410kpkw zw.z. 193 kpkpoprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów i przypasania waloru pełnej wiarygodności obdukcji i opinii, jako dowodów potwierdzających, iż obrażenia rąk, w tym nadgarstka ewidentnie powstały w przedmiotowym zdarzeniu z dnia 10.11.2022 roku, w sytuacji, gdy, obdukcja, jak i opinia jedynie wskazują, iż obrażenia te mogły powstać w okolicznościach wskazanych przezA. B.a nie, że w tych okolicznościach powstały; opinia w żadnym zakresie nie przesądza tego faktu, bowiem opiera się ona wyłącznie na tym, co wskazałaA. B., zaś mechanizm powstania obrażeni, ich niewielki zakres (sinika) nie wyklucza, iż powstały on w zupełnie innych okolicznościach i innym czasie, zwłaszcza biorąc pod uwagę czas sporządzenia obdukcji tj. 4 dni po rzekomym zdarzeniu. Opinia jest teoretyczna a nie odzwierciedla stan faktyczny, którego świadkiem nie był biegły; ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny Odnosząc się do zarzutów dotyczących opinii biegłego i faktu, że sąd oparł się na niej ustalając stan faktyczny, wskazać należy na brak racji skarżącego, że aby móc czynić poprawne ustalenia w sprawie można do tego celu wykorzystać jedynie opinię biegłego, która z całą stanowczością stwierdza, że obrażenia powstały, a nie, że „mogły” powstać w okolicznościach wskazywanych przez osobę pokrzywdzoną. Artykuł 193 kpkokreśla przesłanki decyzji o powołaniu biegłego, jak również wskazuje zasadnicze kategorie podmiotów, do których organ może zwrócić się o opinię. Sama definicja terminu "biegły" pozostawiana jest jednak doktrynie, która wskazuje na konieczność wystąpienia dwóch elementów: materialnego – odnoszącego się do wymogu posiadania wiadomości specjalnych, oraz formalnego – związanego z trybem powołania w charakterze biegłego w procesie w danym celu. Termin "biegły" obejmuje zatem osobę, która posiada wiadomości specjalne, powołaną postanowieniem organu procesowego w celu stwierdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy (takT. T., Dowód z opinii, s. 179 i literatura tam podana; zob. też post. SN z 30.1.2014 r., II KK 1/14, Legalis). Biegły występuje jako osobowe źródło dowodowe, natomiast jego opinia stanowi środek dowodowy. Należy pamiętać, że pojęcie wiadomości specjalnych oznacza nie tylko podstawę skorzystania z opinii biegłego, ale i nieprzekraczalny zakres merytoryczny tej opinii. Dlatego "nie jest zadaniem biegłych odtworzenie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązek ten spoczywa na sądzie orzekającym, przy czym opinie biegłych mogą okazać się in concreto dowodami wydatnie ułatwiającymi jego wypełnienie" (post. SN z 7.11.2005 r., V KK 91/05, OSNwSK 2005, Nr 1, poz. 2005). Opinia biegłego nie powinna także zawierać ocen dowodów czy też wypowiedzi co do winy sprawcy. "Biegły nie powinien formułować w swojej opinii tez odnoszących się do winy oskarżonego (w tym, formy winy), czy też oceny prawnej czynu, albowiem formułowanie takich ocen jest li tylko domeną sądu" (post. SN z 10.10.2018 r., V KK 472/17, Legalis). Biegły narusza reguły obiektywizmu, gdy wskazuje oskarżonego jako sprawcę i winnego, określając sposób jego działania (wyr. SA we Wrocławiu z 9.11.2022, II AKa 49/22, Legalis). W powyższym judykacie zresztą Sądu Najwyższego postuluje, by "biegły rozgraniczył treść swojej opinii na część badawczo-techniczną i dopiero na podstawie wniosków wysnutych z tej części – zestawiając następnie materiał osobowy zawarty w aktach sprawy – przedstawił końcowe wnioski w zakresie sformułowanych pytań przez organ procesowy, pozostawiając przy tym ocenę wiarygodności osobowych źródeł dowodowych uprawnionemu organowi procesowemu, zaś, jeżeli dowody osobowe w swojej wymowie, co do pewnych okoliczności, są sprzeczne, to biegły winien przedstawić wersje alternatywne, zakładając wiarygodność określonych, istotnych dla ustaleń, dowodów" (zob. też wyr. SN z 17.1.1987 r., V KRN 474/86, OSNPG 1988, Nr 3, poz. 29). "Opinia biegłego nie powinna zawierać sformułowań dotyczących winy oskarżonego lub oceny prawnej jego czynu, ponieważ uprawnienia w tym zakresie są wyłączną domeną sądu" (wyr. SN z 3.7.1987 r., III KR 235/87, OSNKW 1988, Nr 1–2, poz. 12; zob. też uw. do art. 200, Nb 4). Należy z całą stanowczością podkreślać, że "pogląd, że opinia jest częściowym wyrokiem, należy poddać (…) ostrej krytyce. Rolą biegłego nie jest rozstrzyganie sprawy, a jedynie dostarczenie fachowych, specjalistycznych wiadomości, wyrażonych w postaci przypisanego wymogami prawa środka dowodowego, poddawanego zbadaniu i ocenie przez niezawisły sąd" (E. Gruza, O błędach, s. 179; S. Kalinowski, Biegły, s. 71–72). Dlatego należy podkreślić, że: "Opinia biegłego jest podstawą do wyciągnięcia pewnych wniosków w sprawie przez organ orzekający, nie jest jednak decydująca. Podlega też, tak jak każdy inny dowód, swobodnej ocenie sądu" (wyr. SA we Wrocławiu z 21.11.2018 r., II AKa 332/18, Legalis). Jak przyjmuje się w orzecznictwie: "Dowód z opinii biegłego oceniany być musi zwłaszcza z zachowaniem następujących wskazań, tj. czy: 1) biegły dysponuje wiadomościami specjalnymi, niezbędnymi do stwierdzenia okoliczności mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy; 2) opinia biegłego jest logiczna, zgodna z doświadczeniem życiowym i wskazaniami wiedzy; 3) opinia ta jest pełna i jasna oraz 4) nie zachodzi niewyjaśniona sprzeczność pomiędzy nią a inną opinią ujawnioną w toku przewodu sądowego" (wyr. SN z 6.5.1983 r., IV KR 74/83, OSNKW 1983, Nr 12, poz. 102, z glosą M. Cieślaka, NP 1985, Nr 4, s. 104 oraz aprobującymi uwagami F. Prusaka, Przegląd orzecznictwa, NP 1984, Nr 5, s. 75 oraz M. Cieślaka i Z. Dody, Kierunki orzecznictwa, s. 84; podobnie wyr. SN z 18.5.1987 r., V KRN 125/87, OSNPG 1987, Nr 12, poz. 148). Innymi słowy dokonanie oceny opinii jest nie tylko uprawnieniem, lecz obowiązkiem sądu, który powinien przeprowadzić analizę i dokonać oceny takiego dowodu z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania oraz sprawdzić zupełność opinii, kompletność materiałów będących jej podstawą, poprawność zastosowanych metod badawczych i przyjętych sposobów wnioskowania. Tym wymogom sprostał Sąd Rejonowy i prawidłowo przydał walor wiarygodności opinii biegłegoR.E.procedując zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w treściart. 7 kpk. Biegły w opinii uzupełniającej potrzymał wnioski sporządzonej w dniu 14 listopada 2022 roku obdukcji. RedaE.jest specjalistą z wieloletnim stażem pracy. Dysponuje adekwatną do swej specjalizacji wiedzą. Sporządzona przez niego opinia jest jasna, pełna, logiczna, zrozumiała, podbudowana fachową wiedzą i ustosunkowuje się do wszystkich zagadnień, pytań objętych tezą dowodową. Biegły w sposób klarowny przedstawił mechanizm powstania u pokrzywdzonej obrażeń i w należyty sposób wyjaśnił dlaczego, w jego ocenie, mogły one powstać na skutek inkryminowanego oskarżonemu zdarzenia. Nie jest warunkiemsine qua nonwiarygodności opinii, aby biegły w kategoryczny sposób wypowiedział się, że stwierdzone urazy powstały, a nie tylko mogły powstać, w okolicznościach wskazywanych przez osobę pokrzywdzoną. To właśnie rolą Sądu jest ustalenie stanu faktycznego sprawy, ocena dowodów we wzajemnym ich powiązaniu przez pryzmat zasad wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania oraz reguł procedowania wyrażonych w treściart. 7 kpk. Pretensje natomiast skarżącego, że źródłem wiedzy biegłego były jedynie informacje pochodzące od pokrzywdzonej, zaś sam biegły nie był świadkiem zdarzenia, są jak najbardziej chybione. Biegły wydając w przedmiotowej sprawie opinię pisemną na zlecenie Sądu miał do dyspozycji materiał dowodowy w postaci protokołu rozprawy z dnia 26 kwietnia 2023 roku, w której uczestniczyli oskarżony, pokrzywdzona oraz świadekI. R., składając obszerne depozycje, jak również dysponował dokumentacją fotograficzną złożoną przez pełnomocnika oskarżycielki prywatnej, obrazującą obrażenia powstałe u pokrzywdzonej – do całości tych dowodów odniósł się właściwie. Nieuprawnionym są więc zarzuty skarżącego, bowiem w ocenie sądu odwoławczego, był to wystarczający materiał, aby na jego podstawie biegły mógł wydać obiektywną i kompleksową opinię. Wniosek odmówienie wiarygodności treści opinii; ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. wskazano w rubryce 3.3 4 OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU 4.1. Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności 5 ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO 1.7 Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji 5.1.1. Przedmiot utrzymania w mocy wyrok i wszystkie rozstrzygnięcia Zwięźle o powodach utrzymania w mocy wskazano w rubryce stanowisko sądu wobec zgłoszonych zarzutów (...) 1.8 Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji 5.2.1. Przedmiot i zakres zmiany Zwięźle o powodach zmiany 1.9 Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji 1.1.7 Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia 5.3.1.1.1. ☐art. 439 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 5.3.1.2.1. Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości ☐art. 437 § 2 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 5.3.1.3.1. Konieczność umorzenia postępowania ☐art. 437 § 2 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia 5.3.1.4.1. ☐art. 454 § 1 k.p.k. Zwięźle o powodach uchylenia 1.1.8 Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania 1.10 Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności 6 Koszty Procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności pkt 2 i 3 sentencji wyroku Na podstawieart. 636 § 1,2 i 3 kpkw zw. zart. 633 kpkiart. 8w zw. z.art 13 ust. 2 ustawy z 23 06.1973 r. o opłatach w sprawach karnychSąd zasądził od oskarżycielki prywatnej na rzecz Skarbu Państwa kwotę opłaty za drugą instancję w minimalnej wysokości 60 zł. Przepisy nie przewidują opłaty należnej od oskarżonego od orzeczenia umarzającego postępowanie. W sprawie sąd odwoławczy, wobec nieuwzględnienia dwóch środków odwoławczych, stosując zasadny słuszności oraz mając na uwadze wysokość tych kosztów procesu związanych z ustanowieniem obrońcy oraz pełnomocnika postanowił, że każda ze stron procesu (oskarżony, oskarżycielka prywatna) winna je ponieść we własnym zakresie. 7 PODPIS 1.11 Granice zaskarżenia Kolejny numer załącznika 1 Podmiot wnoszący apelację pełnomocnik oskarżycielki prywatnej Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja ocena społecznej szkodliwości czynu, umorzenie postępowania 0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia ☐ na korzyść ☒ na niekorzyść ☐ w całości ☒ w części ☒ co do winy ☒ co do kary ☐ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☐ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☐ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☒ art. 438 pkt 3 k.p.k.– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☐ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 0.1.1.4. Wnioski ☒ uchylenie ☐ zmiana 1.12 Granice zaskarżenia Kolejny numer załącznika 2 Podmiot wnoszący apelację obrońca oskarżonego Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja wyrok i wszystkie rozstrzygnięcia 0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia ☒ na korzyść ☐ na niekorzyść ☒ w całości ☐ w części ☒ co do winy ☐ co do kary ☒ co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia 0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji ☐ art. 438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazanywart. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☒ art. 438 pkt 2 k.p.k.– obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia ☒ art. 438 pkt 3 k.p.k.– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia ☐ art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka ☐ art. 439 k.p.k. ☐ brak zarzutów 0.1.1.4. Wnioski ☐ uchylenie ☒ zmiana

15/251500/0002006/Ka

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim

IV Wydział Karny Odwoławczy

150515350000503_I_C_000267_2024_Uz_2024-12-30_002

I C 267/24

2024-12-30 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:05.0 CET

2025-01-21 15:42:31.0 CET

15051535

503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt I C 267/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 30 grudnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku sprawy z powództwa (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przeciwko R. T. o zapłatę o r z e k a: I Zasądza od pozwanego R. T. na rzecz powoda (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 62 763,30zł (sz

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anita Topa" xPublisher="atopa" xEditorFullName="Anita Topa" xEditor="atopa" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="5" xFlag="published" xVolType="15/051535/0000503/C" xYear="2024" xVolNmbr="000267" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt I C 267/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 30 grudnia 2024 r.</xText> <xText>Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz</xText> <xText>Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku</xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon> (...) Banku Spółki Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon></xText> <xText>przeciwko <xAnon>R. T.</xAnon></xText> <xText>o zapłatę</xText> <xText xALIGNx="center">o r z e k a:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>Zasądza od pozwanego <xAnon>R. T.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon> (...) Banku Spółki Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 62 763,30zł (sześćdziesiąt dwa tysiące siedemset sześćdziesiąt trzy złote 30/100 groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 62 759,57 zł od dnia 16.03.2024r. oraz od kwoty 3,73 zł od dnia 28.06.2024r. do dnia zapłaty - zastrzegając pozwanemu <xAnon>R. T.</xAnon> prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku po <xAnon>P. M.</xAnon>, której zwłoki znaleziono 18.01.2022r. w <xAnon>Ł.</xAnon>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>Odstępuje od obciążania pozwanego <xAnon>R. T.</xAnon> kosztami procesu.</xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>W dniu 28 czerwca 2024 roku <xAnon> (...) Bank Spółka Akcyjna</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> wytoczyła powództwo przeciwko <xAnon>R. T.</xAnon> o zapłatę kwoty 62 763,30 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 62 759,57 złotych od dnia 16.03.2024 r. do dnia zapłaty i od kwoty 3,73 złote od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem ograniczenia odpowiedzialności pozwanego do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku po <xAnon>P. M.</xAnon>. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 16.03.2021 r. pomiędzy powodem, a <xAnon>P. M.</xAnon> zawarta została umowa o kredyt konsolidacyjny nr <xAnon> (...)</xAnon>, na podstawie której powód udzielił <xAnon>P. M.</xAnon> kredytu w kwocie 69 966,61 złotych na okres 84 miesięcy. Całkowita kwota do zapłaty przez ww. kredytobiorczynię wyniosła 89 017,99 złotych. <xAnon>P. M.</xAnon> zmarła 18.01.2022 r. i do dnia swojej śmierci nie dokonała spłaty całej kwoty kredytu. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 7 grudnia 2022 roku wydanym w sprawie I Ns 402/22, spadek po <xAnon>P. M.</xAnon> nabył mąż <xAnon>R. T.</xAnon>, syn <xAnon>T. T.</xAnon> i córka <xAnon>N. T.</xAnon>. Zadłużenie z tytułu ww. umowy kredytu wynosi 62 759,57 złotych z tytułu niespłaconej należności głównej i 3,73 złote z tytułu odsetek umownych za okres od 16.03.2021r. do 15.03.2024r. (dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych). Powód wskazał, iż domaga się również odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od ww. kwoty należności głównej 62 759,57 złotych od dnia 16.03.2024 r. tj. od dnia następnego po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych. Strona powodowa podjęła próbę polubownego zakończenia sporu, polegającą na wysłaniu do pozwanego wezwania do dobrowolnej zapłaty długu. Wezwanie te pozostało bezskuteczne.</xText> <xText>Pozwany <xAnon>R. T.</xAnon> w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. Ostatecznie nie kwestionował, że przedmiotowa umowa kredytu została zawarta i podpisana przez zmarłą <xAnon>P. M.</xAnon>. Podniósł natomiast, że wszystkie dokumenty, którymi w dacie zawarcia umowy posługiwała się kredytobiorczyni, w tym zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości dochodu, były fałszywe. <xAnon>P. M.</xAnon> była w tym czasie bezrobotna i posiadała szereg nieuregulowanych zobowiązań finansowych. Dlatego w ocenie pozwanego, pracownicy Banku zachowali się niekompetentnie, bowiem nie zweryfikowali zdolności kredytowej kredytobiorczyni i przedłożonych przez nią dokumentów. Skutkiem powyższych okoliczności jest, zdaniem pozwanego, bezwzględna nieważność przedmiotowej umowy kredytu, do zawarcia której doszło w wyniku popełnienia przestępstwa z <xLexLink xArt="art. 286;art. 286 § 1" xIsapId="WDU19970880553" xTitle="Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553">art. 286 § 1 kk</xLexLink> przez <xAnon>P. M.</xAnon> we współpracy z pracownikiem powodowego Banku.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd ustalił, co następuje:</xBx></xText> <xText><xAnon>P. M.</xAnon> wystąpiła do <xAnon> (...) Bank Spółki Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> z wnioskiem o zawarcie umowy kredytu konsolidacyjnego i umowy ubezpieczenia na życie. Wskazała, że zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę i osiąga dochód w kwocie 5 863,30 złotych netto. Bank dokonał analizy zdolności kredytowej wnioskodawczyni i zweryfikował ją pozytywnie.</xText> <xText>W dniu 16 marca 2021 roku pomiędzy <xAnon> (...) Bank Spółką Akcyjną</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, a <xAnon>P. M.</xAnon> zawarta została umowa o kredyt konsolidacyjny nr <xAnon> (...)</xAnon>, na podstawie której ww. Bank udzielił <xAnon>P. M.</xAnon> kredytu w wysokości 69 966,61 złotych z przeznaczeniem na:</xText> <xText>- potrzeby konsumpcyjne kredytobiorczyni (20 000 zł),</xText> <xText>- spłatę zobowiązania kredytowego kredytobiorczyni względem <xAnon> (...) Bank S.A.</xAnon> (40 843 zł),</xText> <xText>- zapłatę kosztów kredytu: prowizji (1 819,21 zł) i jednorazowej składki ubezpieczeniowej na rzecz <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z tytułu zawarcia umowy indywidualnego ubezpieczenia na życie dla kredytobiorców kredytów gotówkowych (7 304,40 zł).</xText> <xText>Kwotę powyższą kredytobiorczyni zobowiązała się spłacić wraz z należnymi odsetkami umownymi.</xText> <xText>Na dzień zawarcia ww. umowy, całkowita kwota do zapłaty wyniosła 89 017,99 złotych.</xText> <xText><xAnon>P. M.</xAnon> zobowiązała się do spłaty kredytu w 84 miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych w kwocie po 1 059,74 złotych, płatnych do 1-ego dnia każdego kolejnego miesiąca, począwszy od kwietnia 2021 roku.</xText> <xText><xIx>(dowód: umowa o kredyt konsolidacyjny 143-152; załączniki do umowy k. 95-98 i 142; regulamin promocji k. 99-100; harmonogram spłaty 107-109; formularz informacyjny k. 101-106; dyspozycja uruchomienia kredytu k. 95; wniosek-polisa wraz z załącznikami k. 153-55; oświadczenie o stanie zdrowia k. 113; OWU k. 118-124; karta indywidualnego produktu k. 125-130; zgoda na weryfikację k. 134) </xIx></xText> <xText>Zwłoki <xAnon>P. M.</xAnon> znaleziono w dniu 18 stycznia 2022 roku.</xText> <xText>Zgodnie z prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 7 grudnia 2022 roku wydanym w sprawie I Ns 402/22, spadek po <xAnon>P. M.</xAnon> nabyli: mąż <xAnon>R. T.</xAnon>, syn <xAnon>T. T.</xAnon> i córka <xAnon>N. T.</xAnon> – w udziale po 1/3 części każdy z nich.</xText> <xText><xIx>(bezsporne, dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Piszu o stwierdzeniu nabycia spadku po <xAnon>P. M.</xAnon> k. 28)</xIx></xText> <xText>Zadłużenie z tytułu ww. umowy kredytu wynosi 62 763,30 złotych, w tym:</xText> <xText>- 62 759,57 złotych z tytułu niespłaconej należności głównej,</xText> <xText>- 3,73 złote z tytułu odsetek umownych za okres od 16.03.2021r. do 15.03.2024r. (dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych).</xText> <xText><xIx>(dowód: historia rachunku kredytowego k. 21-27; wyciąg z ksiąg bankowych k. 30)</xIx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Powód wykazał istnienie zobowiązania oraz zasadność roszczenia.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 3;art. 3 ust. 1" xIsapId="WDU20111260715" xTitle="Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 126, poz. 715">art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim</xLexLink> (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1083), przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Ponadto zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 78 a" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 78a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe</xLexLink>, przepisy ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisami <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20111260715" xTitle="Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 126, poz. 715">ustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim</xLexLink>, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie.</xText> <xText>Zgodnie zaś z treścią <xLexLink xArt="art. 69;art. 69 ust. 1" xIsapId="WDU19971400939" xTitle="Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939">art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe</xLexLink> (t.j. Dz.U. z 2020r., poz. 1996), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.</xText> <xText>Z definicji kredytu można wysnuć wniosek, iż umowa ma charakter dwustronnie zobowiązujący, gdyż kredytodawca zobowiązany jest do udzielenia kredytu, a później uprawniony jest do otrzymania spłaty, natomiast kredytobiorca ma uprawnienie do otrzymania przedmiotu kredytu i obowiązany jest do późniejszej spłaty.</xText> <xText>Zdaniem Sądu, z przedłożonych przez powoda dokumentów: umowy o kredyt konsolidacyjny wraz z załącznikami (k. 143-152, 95-98 i 142), regulaminu promocji (k. 99-100), harmonogramu spłaty kredytu (k. 107-109), formularza informacyjnego (k. 101-106), dyspozycji uruchomienia kredytu (k. 95), wniosko-polisy wraz z załącznikami (k. 153-55), oświadczenia o stanie zdrowia (k. 113), OWU (k. 118-124), karty indywidualnej produktu (k. 125-130), zgody na weryfikację (k. 134) oraz historii rachunku kredytowego (k. 27), wynika jednoznacznie, że powodowy <xAnon> bank (...)</xAnon> łączyła umowa o kredyt konsolidacyjny nr <xAnon> (...)</xAnon> z pakietem ubezpieczeniowym, zawarta 16 marca 2021 roku. <xAnon>P. M.</xAnon> otrzymała przewidziane tą umową środki finansowe i zobowiązała się do spłaty kredytu wraz z odsetkami umownymi w 84 miesięcznych ratach. Do dnia swojej śmierci <xAnon>P. M.</xAnon> nie wywiązała się w całości z warunków umowy, nie spłaciła w całości przedmiotowego zobowiązania kredytowego, co potwierdza zarówno załączona do akt sprawy historia rachunku kredytowego (k. 21-27), jak i wystawiony przez powoda wyciąg z ksiąg bankowych (k. 30).</xText> <xText>Sąd w pełni dał wiarę wymienionym wyżej dokumentom, albowiem nie budziły one żadnych wątpliwości co do ich wiarygodności i autentyczności, zostały sporządzone przez uprawnione osoby i w zakresie ich kompetencji. Nadto, treść tych dokumentów ostatecznie nie była kwestionowana przez pozwanego.</xText> <xText>W ocenie pozwanego, przy zawieraniu przedmiotowej umowy doszło do popełnienia przestępstwa, powodowy bank nie powinien był udzielić przedmiotowego kredytu, ponieważ <xAnon>P. M.</xAnon> posługiwała się podrobionym zaświadczeniem o zatrudnieniu i wysokości osiąganego dochodu, co z kolei świadczy o tym, że zdolność kredytowa <xAnon>P. M.</xAnon> nie została przez Bank zweryfikowana. W ocenie Sądu, pozwany nie udowodnił powyższych okoliczności, a zgodnie z treścią <xLexLink xArt="art. 6" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 6 k.c.</xLexLink> ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ponadto, w ocenie Sądu, udzielenie przez bank kredytu osobie niemającej zdolności kredytowej nie wywołuje żadnych skutków dla zawartej umowy w aspekcie prywatnoprawnym i w konsekwencji nie ma też wpływu na to czy umowa kredytu jest ważna. Udzielenie kredytu nawet przy znacznym ryzyku, nie zwalnia zobowiązanego z obowiązku spłaty zadłużenia.</xText> <xText>Zdaniem Sądu, wysokość roszczenia została należycie przez powoda udokumentowana wyciągiem z ksiąg bankowych oraz historią rachunku kredytowego. Pozwany nie kwestionował wyliczeń strony powodowej i nie podważał treści dokumentów będących podstawą tych wyliczeń.</xText> <xText>W świetle odpisu prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Piszu wydanego w sprawie I Ns 402/22 o stwierdzeniu nabycia spadku po <xAnon>P. M.</xAnon> oraz w świetle <xLexLink xArt="art. 366" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 366 k.c.</xLexLink>, oczywistym jest, że powód mógł żądanie spełnienia przedmiotowego świadczenia skierować do wybranych przez siebie dłużników, tj. wszystkich łącznie, kilku z nich lub każdego z osobna. Wybór dokonywany przez wierzyciela nie podlega właściwie żadnym ograniczeniom, oczywiście poza generalną klauzulą nadużycia prawa podmiotowego z <xLexLink xArt="art. 5" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 5 k.c.</xLexLink>, czego jednak Sąd nie dopatrzył się w niniejszej sprawie.</xText> <xText>Należy zauważyć, że pozwany <xAnon>R. T.</xAnon> nabył spadek po żonie z dobrodziejstwem inwentarza (<xLexLink xArt="art. 1015;art. 1015 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1015 § 2 k.c.</xLexLink>). Nabycie przez spadkobiercę spadku z dobrodziejstwem inwentarza wywołuje skutek prawny w postaci faktycznego ograniczenia jego odpowiedzialności za długi spadkowe spadkodawcy, ale w stosunku do tych wierzycieli, wobec których spadkobierca skutecznie procesowo powołał się na to ograniczenie na etapie postępowania rozpoznawczego lub klauzulowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie I ACa 219/13). Kwestia, czy długi spadkowe przekraczają stan czynny spadku, nie podlega badaniu w ramach postępowania rozpoznawczego ani klauzulowego. Ograniczenie odpowiedzialności dłużnika - spadkobiercy może być zastrzeżone w wyroku (<xLexLink xArt="art. 319" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 319 k.p.c.</xLexLink>) bądź w klauzuli wykonalności nadanej przeciwko spadkobiercy (<xLexLink xArt="art. 792" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 792 k.p.c.</xLexLink>). Przepis <xLexLink xArt="art. 319" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 319 k.p.c.</xLexLink>, uprawniający sąd do ograniczenia w sentencji wyroku zakresu odpowiedzialności dłużnika za dług spadkowy do wartości stanu czynnego spadku, nie daje podstawy do oddalenia powództwa wytoczonego przez wierzyciela spadkodawcy na tej podstawie, że zmarły nie pozostawił spadku. Ustalenie, czy istnieje spadek (majątek) pozwalający na zaspokojenie przypadającej od dłużnika należności, należy do postępowania egzekucyjnego (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku wydany w sprawie V ACa 1007/12).</xText> <xText>W związku z powyższym, Sąd nie miał wątpliwości co do zasadności roszczenia pozwu i na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz zapisów umowy o kredyt konsolidacyjny nr <xAnon> (...)</xAnon> z dnia 16 marca 2021 roku oraz <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 k.c.</xLexLink> zasądził od pozwanego <xAnon>R. T.</xAnon> na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 62 759,57 złotych od dnia 16.03.2024 r. do dnia zapłaty i od kwoty 3,73 złote od dnia 28.06.2024 r. (od dnia wniesienia pozwu) do dnia zapłaty - z zastrzeżeniem prawa pozwanego do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie jego odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku po <xAnon>P. M.</xAnon>.</xText> <xText>O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 102" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 102 k.p.c.</xLexLink>, zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.</xText> <xText>Przepis powyższy ma wprawdzie charakter wyjątkowy, stanowi bowiem odstępstwo od zasady odpowiedzialności za wynik sprawy, będącej osnową systemu orzekania o kosztach procesu. W ten sposób ustawodawca - w określonych okolicznościach - przyznał prymat zasadzie słuszności, nie określił jednak &quot;wypadku szczególnie uzasadnionego&quot; ani nie podał jego przykładów, podobnie jak nie uczynił tego w innych przepisach <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">kodeksu postępowania cywilnego</xLexLink>, w których odwołał się do takich lub podobnych przypadków.</xText> <xText>Dynamika postępowania cywilnego, różnorodność występujących w nim stanów faktycznych, a także rozmaitość stron i nieprzewidywalność ich zachowań nie pozwalają na sformułowanie uniwersalnej definicji normatywnej &quot;wypadku szczególnie uzasadnionego&quot;. Prawodawca pozostawia ocenę w tym zakresie sądowi, odwołując się do jego kompetencji, bezstronności, doświadczenia oraz poczucia sprawiedliwości. Ocena sądu w tym zakresie ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu, kształtowanym własnym przekonaniem oraz oceną okoliczności rozpoznawanej sprawy.</xText> <xText>W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie zachodził szczególnie uzasadniony wypadek, o którym mowa w <xLexLink xArt="art. 102" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 102 k.p.c.</xLexLink>, usprawiedliwiający odstąpienie od obciążenia pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu stronie powodowej.</xText> <xText>Odpowiedzialność pozwanego dotyczy długu nabytego w drodze spadkobrania. Ponadto, pozwany znajduje się w trudnej sytuacji rodzinnej i dochodowej. Aktualnie jest osobą bezrobotną, posiadającą na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci w wieku 4 i 6 lat. Pozwany utrzymuje siebie i dzieci z zasiłku rodzinnego, świadczenia 800+ i korzysta z pomocy finansowej swoich rodziców.</xText> <xText>Mając na uwadze powyższe, uznając, iż po stronie pozwanego zachodzą przesłanki z <xLexLink xArt="art. 102" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 102 k.p.c.</xLexLink>, Sąd postanowił jak w punkcie II. wyroku.</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Magdalena Łukaszewicz

Anita Topa

starszy sekretarz sądowy Anita Topa

Anita Topa

Sygn. akt I C 267/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 30 grudnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku sprawy z powództwa(...) Banku Spółki Akcyjnejz siedzibą wW. przeciwkoR. T. o zapłatę o r z e k a: I Zasądza od pozwanegoR. T.na rzecz powoda(...) Banku Spółki Akcyjnejz siedzibą wW.kwotę 62 763,30zł (sześćdziesiąt dwa tysiące siedemset sześćdziesiąt trzy złote 30/100 groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 62 759,57 zł od dnia 16.03.2024r. oraz od kwoty 3,73 zł od dnia 28.06.2024r. do dnia zapłaty - zastrzegając pozwanemuR. T.prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku poP. M., której zwłoki znaleziono 18.01.2022r. wŁ.. II Odstępuje od obciążania pozwanegoR. T.kosztami procesu. UZASADNIENIE W dniu 28 czerwca 2024 roku(...) Bank Spółka Akcyjnaz siedzibą wW.wytoczyła powództwo przeciwkoR. T.o zapłatę kwoty 62 763,30 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 62 759,57 złotych od dnia 16.03.2024 r. do dnia zapłaty i od kwoty 3,73 złote od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem ograniczenia odpowiedzialności pozwanego do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku poP. M.. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 16.03.2021 r. pomiędzy powodem, aP. M.zawarta została umowa o kredyt konsolidacyjny nr(...), na podstawie której powód udzieliłP. M.kredytu w kwocie 69 966,61 złotych na okres 84 miesięcy. Całkowita kwota do zapłaty przez ww. kredytobiorczynię wyniosła 89 017,99 złotych.P. M.zmarła 18.01.2022 r. i do dnia swojej śmierci nie dokonała spłaty całej kwoty kredytu. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 7 grudnia 2022 roku wydanym w sprawie I Ns 402/22, spadek poP. M.nabył mążR. T., synT. T.i córkaN. T.. Zadłużenie z tytułu ww. umowy kredytu wynosi 62 759,57 złotych z tytułu niespłaconej należności głównej i 3,73 złote z tytułu odsetek umownych za okres od 16.03.2021r. do 15.03.2024r. (dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych). Powód wskazał, iż domaga się również odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od ww. kwoty należności głównej 62 759,57 złotych od dnia 16.03.2024 r. tj. od dnia następnego po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych. Strona powodowa podjęła próbę polubownego zakończenia sporu, polegającą na wysłaniu do pozwanego wezwania do dobrowolnej zapłaty długu. Wezwanie te pozostało bezskuteczne. PozwanyR. T.w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. Ostatecznie nie kwestionował, że przedmiotowa umowa kredytu została zawarta i podpisana przez zmarłąP. M.. Podniósł natomiast, że wszystkie dokumenty, którymi w dacie zawarcia umowy posługiwała się kredytobiorczyni, w tym zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości dochodu, były fałszywe.P. M.była w tym czasie bezrobotna i posiadała szereg nieuregulowanych zobowiązań finansowych. Dlatego w ocenie pozwanego, pracownicy Banku zachowali się niekompetentnie, bowiem nie zweryfikowali zdolności kredytowej kredytobiorczyni i przedłożonych przez nią dokumentów. Skutkiem powyższych okoliczności jest, zdaniem pozwanego, bezwzględna nieważność przedmiotowej umowy kredytu, do zawarcia której doszło w wyniku popełnienia przestępstwa zart. 286 § 1 kkprzezP. M.we współpracy z pracownikiem powodowego Banku. Sąd ustalił, co następuje: P. M.wystąpiła do(...) Bank Spółki Akcyjnejz siedzibą wW.z wnioskiem o zawarcie umowy kredytu konsolidacyjnego i umowy ubezpieczenia na życie. Wskazała, że zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę i osiąga dochód w kwocie 5 863,30 złotych netto. Bank dokonał analizy zdolności kredytowej wnioskodawczyni i zweryfikował ją pozytywnie. W dniu 16 marca 2021 roku pomiędzy(...) Bank Spółką Akcyjnąz siedzibą wW., aP. M.zawarta została umowa o kredyt konsolidacyjny nr(...), na podstawie której ww. Bank udzieliłP. M.kredytu w wysokości 69 966,61 złotych z przeznaczeniem na: - potrzeby konsumpcyjne kredytobiorczyni (20 000 zł), - spłatę zobowiązania kredytowego kredytobiorczyni względem(...) Bank S.A.(40 843 zł), - zapłatę kosztów kredytu: prowizji (1 819,21 zł) i jednorazowej składki ubezpieczeniowej na rzecz(...) S.A.z tytułu zawarcia umowy indywidualnego ubezpieczenia na życie dla kredytobiorców kredytów gotówkowych (7 304,40 zł). Kwotę powyższą kredytobiorczyni zobowiązała się spłacić wraz z należnymi odsetkami umownymi. Na dzień zawarcia ww. umowy, całkowita kwota do zapłaty wyniosła 89 017,99 złotych. P. M.zobowiązała się do spłaty kredytu w 84 miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych w kwocie po 1 059,74 złotych, płatnych do 1-ego dnia każdego kolejnego miesiąca, począwszy od kwietnia 2021 roku. (dowód: umowa o kredyt konsolidacyjny 143-152; załączniki do umowy k. 95-98 i 142; regulamin promocji k. 99-100; harmonogram spłaty 107-109; formularz informacyjny k. 101-106; dyspozycja uruchomienia kredytu k. 95; wniosek-polisa wraz z załącznikami k. 153-55; oświadczenie o stanie zdrowia k. 113; OWU k. 118-124; karta indywidualnego produktu k. 125-130; zgoda na weryfikację k. 134) ZwłokiP. M.znaleziono w dniu 18 stycznia 2022 roku. Zgodnie z prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 7 grudnia 2022 roku wydanym w sprawie I Ns 402/22, spadek poP. M.nabyli: mążR. T., synT. T.i córkaN. T.– w udziale po 1/3 części każdy z nich. (bezsporne, dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Piszu o stwierdzeniu nabycia spadku poP. M.k. 28) Zadłużenie z tytułu ww. umowy kredytu wynosi 62 763,30 złotych, w tym: - 62 759,57 złotych z tytułu niespłaconej należności głównej, - 3,73 złote z tytułu odsetek umownych za okres od 16.03.2021r. do 15.03.2024r. (dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych). (dowód: historia rachunku kredytowego k. 21-27; wyciąg z ksiąg bankowych k. 30) Sąd zważył, co następuje: Powód wykazał istnienie zobowiązania oraz zasadność roszczenia. Zgodnie zart. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim(t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1083), przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Ponadto zgodnie z treściąart. 78a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, przepisy ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisamiustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie. Zgodnie zaś z treściąart. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe(t.j. Dz.U. z 2020r., poz. 1996), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Z definicji kredytu można wysnuć wniosek, iż umowa ma charakter dwustronnie zobowiązujący, gdyż kredytodawca zobowiązany jest do udzielenia kredytu, a później uprawniony jest do otrzymania spłaty, natomiast kredytobiorca ma uprawnienie do otrzymania przedmiotu kredytu i obowiązany jest do późniejszej spłaty. Zdaniem Sądu, z przedłożonych przez powoda dokumentów: umowy o kredyt konsolidacyjny wraz z załącznikami (k. 143-152, 95-98 i 142), regulaminu promocji (k. 99-100), harmonogramu spłaty kredytu (k. 107-109), formularza informacyjnego (k. 101-106), dyspozycji uruchomienia kredytu (k. 95), wniosko-polisy wraz z załącznikami (k. 153-55), oświadczenia o stanie zdrowia (k. 113), OWU (k. 118-124), karty indywidualnej produktu (k. 125-130), zgody na weryfikację (k. 134) oraz historii rachunku kredytowego (k. 27), wynika jednoznacznie, że powodowybank (...)łączyła umowa o kredyt konsolidacyjny nr(...)z pakietem ubezpieczeniowym, zawarta 16 marca 2021 roku.P. M.otrzymała przewidziane tą umową środki finansowe i zobowiązała się do spłaty kredytu wraz z odsetkami umownymi w 84 miesięcznych ratach. Do dnia swojej śmierciP. M.nie wywiązała się w całości z warunków umowy, nie spłaciła w całości przedmiotowego zobowiązania kredytowego, co potwierdza zarówno załączona do akt sprawy historia rachunku kredytowego (k. 21-27), jak i wystawiony przez powoda wyciąg z ksiąg bankowych (k. 30). Sąd w pełni dał wiarę wymienionym wyżej dokumentom, albowiem nie budziły one żadnych wątpliwości co do ich wiarygodności i autentyczności, zostały sporządzone przez uprawnione osoby i w zakresie ich kompetencji. Nadto, treść tych dokumentów ostatecznie nie była kwestionowana przez pozwanego. W ocenie pozwanego, przy zawieraniu przedmiotowej umowy doszło do popełnienia przestępstwa, powodowy bank nie powinien był udzielić przedmiotowego kredytu, ponieważP. M.posługiwała się podrobionym zaświadczeniem o zatrudnieniu i wysokości osiąganego dochodu, co z kolei świadczy o tym, że zdolność kredytowaP. M.nie została przez Bank zweryfikowana. W ocenie Sądu, pozwany nie udowodnił powyższych okoliczności, a zgodnie z treściąart. 6 k.c.ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ponadto, w ocenie Sądu, udzielenie przez bank kredytu osobie niemającej zdolności kredytowej nie wywołuje żadnych skutków dla zawartej umowy w aspekcie prywatnoprawnym i w konsekwencji nie ma też wpływu na to czy umowa kredytu jest ważna. Udzielenie kredytu nawet przy znacznym ryzyku, nie zwalnia zobowiązanego z obowiązku spłaty zadłużenia. Zdaniem Sądu, wysokość roszczenia została należycie przez powoda udokumentowana wyciągiem z ksiąg bankowych oraz historią rachunku kredytowego. Pozwany nie kwestionował wyliczeń strony powodowej i nie podważał treści dokumentów będących podstawą tych wyliczeń. W świetle odpisu prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Piszu wydanego w sprawie I Ns 402/22 o stwierdzeniu nabycia spadku poP. M.oraz w świetleart. 366 k.c., oczywistym jest, że powód mógł żądanie spełnienia przedmiotowego świadczenia skierować do wybranych przez siebie dłużników, tj. wszystkich łącznie, kilku z nich lub każdego z osobna. Wybór dokonywany przez wierzyciela nie podlega właściwie żadnym ograniczeniom, oczywiście poza generalną klauzulą nadużycia prawa podmiotowego zart. 5 k.c., czego jednak Sąd nie dopatrzył się w niniejszej sprawie. Należy zauważyć, że pozwanyR. T.nabył spadek po żonie z dobrodziejstwem inwentarza (art. 1015 § 2 k.c.). Nabycie przez spadkobiercę spadku z dobrodziejstwem inwentarza wywołuje skutek prawny w postaci faktycznego ograniczenia jego odpowiedzialności za długi spadkowe spadkodawcy, ale w stosunku do tych wierzycieli, wobec których spadkobierca skutecznie procesowo powołał się na to ograniczenie na etapie postępowania rozpoznawczego lub klauzulowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie I ACa 219/13). Kwestia, czy długi spadkowe przekraczają stan czynny spadku, nie podlega badaniu w ramach postępowania rozpoznawczego ani klauzulowego. Ograniczenie odpowiedzialności dłużnika - spadkobiercy może być zastrzeżone w wyroku (art. 319 k.p.c.) bądź w klauzuli wykonalności nadanej przeciwko spadkobiercy (art. 792 k.p.c.). Przepisart. 319 k.p.c., uprawniający sąd do ograniczenia w sentencji wyroku zakresu odpowiedzialności dłużnika za dług spadkowy do wartości stanu czynnego spadku, nie daje podstawy do oddalenia powództwa wytoczonego przez wierzyciela spadkodawcy na tej podstawie, że zmarły nie pozostawił spadku. Ustalenie, czy istnieje spadek (majątek) pozwalający na zaspokojenie przypadającej od dłużnika należności, należy do postępowania egzekucyjnego (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku wydany w sprawie V ACa 1007/12). W związku z powyższym, Sąd nie miał wątpliwości co do zasadności roszczenia pozwu i na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz zapisów umowy o kredyt konsolidacyjny nr(...)z dnia 16 marca 2021 roku orazart. 481 § 1 k.c.zasądził od pozwanegoR. T.na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 62 759,57 złotych od dnia 16.03.2024 r. do dnia zapłaty i od kwoty 3,73 złote od dnia 28.06.2024 r. (od dnia wniesienia pozwu) do dnia zapłaty - z zastrzeżeniem prawa pozwanego do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie jego odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku poP. M.. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawieart. 102 k.p.c., zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis powyższy ma wprawdzie charakter wyjątkowy, stanowi bowiem odstępstwo od zasady odpowiedzialności za wynik sprawy, będącej osnową systemu orzekania o kosztach procesu. W ten sposób ustawodawca - w określonych okolicznościach - przyznał prymat zasadzie słuszności, nie określił jednak "wypadku szczególnie uzasadnionego" ani nie podał jego przykładów, podobnie jak nie uczynił tego w innych przepisachkodeksu postępowania cywilnego, w których odwołał się do takich lub podobnych przypadków. Dynamika postępowania cywilnego, różnorodność występujących w nim stanów faktycznych, a także rozmaitość stron i nieprzewidywalność ich zachowań nie pozwalają na sformułowanie uniwersalnej definicji normatywnej "wypadku szczególnie uzasadnionego". Prawodawca pozostawia ocenę w tym zakresie sądowi, odwołując się do jego kompetencji, bezstronności, doświadczenia oraz poczucia sprawiedliwości. Ocena sądu w tym zakresie ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu, kształtowanym własnym przekonaniem oraz oceną okoliczności rozpoznawanej sprawy. W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie zachodził szczególnie uzasadniony wypadek, o którym mowa wart. 102 k.p.c., usprawiedliwiający odstąpienie od obciążenia pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu stronie powodowej. Odpowiedzialność pozwanego dotyczy długu nabytego w drodze spadkobrania. Ponadto, pozwany znajduje się w trudnej sytuacji rodzinnej i dochodowej. Aktualnie jest osobą bezrobotną, posiadającą na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci w wieku 4 i 6 lat. Pozwany utrzymuje siebie i dzieci z zasiłku rodzinnego, świadczenia 800+ i korzysta z pomocy finansowej swoich rodziców. Mając na uwadze powyższe, uznając, iż po stronie pozwanego zachodzą przesłanki zart. 102 k.p.c., Sąd postanowił jak w punkcie II. wyroku.

15/051535/0000503/C

Sąd Rejonowy w Piszu

I Wydział Cywilny

150515350000503_I_C_000275_2024_Uz_2024-12-30_002

I C 275/24

2024-12-30 01:00:00.0 CET

2025-01-20 18:00:04.0 CET

2025-01-20 15:45:50.0 CET

15051535

503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt I C 275/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 30 grudnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku sprawy z powództwa Funduszu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę o r z e k a: I Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z sied

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anita Topa" xPublisher="atopa" xEditorFullName="Anita Topa" xEditor="atopa" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="8" xFlag="published" xVolType="15/051535/0000503/C" xYear="2024" xVolNmbr="000275" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt I C 275/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 30 grudnia 2024 r.</xText> <xText>Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz</xText> <xText>Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku</xText> <xText>sprawy z powództwa <xAnon> Funduszu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon></xText> <xText>przeciwko <xAnon> (...) Spółce Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon></xText> <xText>o zapłatę</xText> <xText xALIGNx="center">o r z e k a:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>Zasądza od pozwanego <xAnon> (...) Spółki Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon> Funduszu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 3793,41 zł (trzy tysiące siedemset dziewięćdziesiąt trzy złote 41/100 groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21.06.2024r. do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>Zasądza od pozwanego <xAnon> (...) Spółki Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> na rzecz powoda <xAnon> Funduszu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 1957 zł (jeden tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>Zwrócić powodowi <xAnon> Funduszowi (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> kwotę 660 zł (sześćset sześćdziesiąt złotych) tytułem niewykorzystanej w sprawie zaliczki zapisanej pod pozycją <xAnon>(...)</xAnon>.</xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText><xAnon> Fundusz (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> wytoczyła powództwo przeciwko <xAnon> (...) Spółce Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> o zapłatę kwoty 3 793,41 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21 czerwca 2024 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 21 maja 2024 roku w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ samochód marki <xAnon>A.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>, stanowiący własność <xAnon>N. N.</xAnon>. Sprawca szkody posiadał polisę OC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, któremu poszkodowana zgłosiła szkodę. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, sporządził kosztorys naprawy i w oparciu o ten kosztorys, decyzją z dnia 22 maja 2024 roku wypłacił na rzecz poszkodowanej tytułem odszkodowania bezsporną kwotę 1 294,10 złote. Kwota odszkodowania została rażąco zaniżona i nie wystarczyła na naprawę pojazdu. Umową przelewu wierzytelności zawartą w dniu 7 czerwca 2024 roku, powódka nabyła od poszkodowanej wierzytelność przysługującą jej względem pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody w pojeździe. Powódka zleciła osobie trzeciej wykonanie prywatnej ekspertyzy celem ustalenia rzeczywistej wysokości kosztów naprawy uszkodzeń powstałych w ww. pojeździe wskutek zdarzenia z 21 maja 2024 roku. Z kalkulacji naprawy i kosztorysu sporządzonego na zlecenie powódki wynika, że koszt naprawy pojazdu winien się zamknąć w kwocie 5 087,51 złotych. W związku z powyższym, pismem z dnia 20 czerwca 2024 roku powódka wezwała pozwanego do zapłaty brakującej części odszkodowania w kwocie 3 793,41 złote. Pozwany nie znalazł podstaw do zmiany swojej decyzji i odmówił uregulowania ww. należności.</xText> <xText>Pozwany <xAnon> (...) Spółka Akcyjna</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon> w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.</xText> <xText>Pozwany przyznał, że był odpowiedzialny za naprawienie szkody powstałej 21 maja 2024 roku w stanowiącym własność poszkodowanej <xAnon>N. N.</xAnon> pojeździe marki <xAnon>A.</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> oraz, że wypłacił poszkodowanej kwotę 1 294,10 złote tytułem kosztów naprawy, wynikającą ze sporządzonej przez pozwanego kalkulacji naprawy. Pozwany nie kwestionował zakresu uszkodzeń powstałych w ww. pojeździe ani legitymacji czynnej powódki. Podniósł natomiast, że poszkodowana nie udokumentowała poniesienia kosztów naprawy, a w szczególności tego, że koszty te przewyższyły wypłaconą przez pozwanego kwotę odszkodowania. Nadto, poszkodowana nie zgłosiła względem pozwanego żadnych pretensji odnośnie wysokości wypłaconego jej odszkodowania.</xText> <xText>Pozwany podniósł, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 roku, jeżeli poszkodowany nie poniósł jeszcze kosztów naprawy pojazdu ani nie zobowiązał się do ich poniesienia, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać przeciętnym kosztom naprawy na lokalnym rynku, z uwzględnieniem możliwych do uzyskania przez poszkodowanego ulg i rabatów, chyba że skorzystaniu z tych ulg i rabatów sprzeciwia się jego uzasadniony interes</xText> <xText>Pozwany podniósł ponadto, że poszkodowaną informowano o możliwości naprawienia pojazdu w jednym z warsztatów zrzeszonych w sieci naprawczej <xAnon> (...) S.A.</xAnon> z rozliczeniem jej kosztów w formie bezgotówkowej i z udzieleniem gwarancji jakości wykonanej naprawy. Informowano ją również, że jeśli nie zdecyduje się na naprawę w jednym z ww. warsztatów, a kosztorys naprawy w warsztacie do którego się uda będzie opiewał na wyższą kwotę, niż ustalona przez ubezpieczyciela, to nadal będzie mogła skorzystać z oferty pozwanego, a koszty transportu do wskazanego warsztatu pokryje <xAnon> (...) S.A.</xAnon> Zastrzeżono też, że w przypadku podjęcia naprawy w innym warsztacie, wysokość kosztów naprawy będzie zaakceptowana tylko do kwoty kosztów naprawy w warsztacie zrzeszonym w sieci naprawczej <xAnon> (...) S.A.</xAnon></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd ustalił, co następuje:</xBx></xText> <xText>W dniu 21 maja 2024 roku w miejscowości <xAnon>B.</xAnon> w gminie <xAnon>P.</xAnon> doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki <xAnon>A. (...)</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>, stanowiący własność <xAnon>N. N.</xAnon>. Uszkodzeniu uległ pas tylny i zderzak tylny pojazdu.</xText> <xText>W dacie powyższego zdarzenia sprawca szkody objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w <xAnon> (...) Spółce Akcyjnej</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>.</xText> <xText><xIx>(okoliczności bezsporne)</xIx></xText> <xText>W dniu 21 maja 2024 roku poszkodowana <xAnon>N. N.</xAnon> zawiadomiła o szkodzie <xAnon> (...) Spółkę Akcyjną</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>. Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność i w oparciu o sporządzony kosztorys naprawy, decyzją z dnia 22 maja 2024 roku przyznał oraz wypłacił poszkodowanej tytułem odszkodowania kwotę 1 294,10 złotych, przyjmując stawkę za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych wynoszącą 49 złotych i zakładając użycie do naprawy pojazdu części oryginalnych i nieoryginalnych.</xText> <xText>W decyzji o przyznaniu wysokości odszkodowania, ubezpieczyciel zaproponował poszkodowanej pomoc w wyborze warsztatu. W załączniku do decyzji zatytułowanym „Ustalenie wysokości szkody”, ubezpieczyciel poinformował poszkodowaną, że:</xText> <xText>- jeżeli chce naprawić pojazd i zdecyduje się na naprawę w warsztacie z Sieci Naprawczej <xAnon> (...)</xAnon>, powinna skontaktować się ze swoim Opiekunem Klienta, który wskaże warsztat Sieci Naprawczej <xAnon> (...)</xAnon> dedykowany do naprawy jej pojazdu,</xText> <xText>- jeśli nie zdecyduje się na naprawę w warsztacie z Sieci Naprawczej <xAnon> (...)</xAnon>, to przed rozpoczęciem naprawy, powinna uzgodnić z ubezpieczycielem wszystkie jej koszty, bowiem zwrócone zostaną jedynie celowe i ekonomiczne uzasadnione koszty naprawy, co oznacza, że ubezpieczyciel powinien otrzymać kosztorys oraz fakturę za naprawę,</xText> <xText>- jeżeli kwota w kosztorysie wybranego przez nią warsztatu będzie wyższa od wyliczonych przez ubezpieczyciela kosztów naprawy, to wysokość odszkodowania może zostać zweryfikowana i obniżona do uzasadnionych i celowych kosztów naprawy,</xText> <xText>- przy wyliczeniu wysokości odszkodowania uwzględniona zostanie wartość uszkodzonych części, które pozostały po naprawie (w przypadku, w którym będą one posiadały wartość).</xText> <xText><xIx>(dowód: protokół zgłoszenia szkody znajdujący się w aktach szkody, kalkulacja naprawy sporządzona przez ubezpieczyciela, decyzja o wysokości przyznanego odszkodowania wraz z załącznikiem – znajdujące się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 42 akt sprawy)</xIx></xText> <xText>Poszkodowana <xAnon>N. N.</xAnon> nie poddała dotąd naprawie uszkodzeń powstałych w pojeździe w skutek zdarzenia z 21 maja 2024 roku. W warsztacie naprawczym w <xAnon>P.</xAnon>, do którego się udała, poinformowano ją bowiem, że kwota 1 294,10 złotych nie wystarczy na pokrycie kosztów naprawy.</xText> <xText><xIx>(dowód: zeznania świadka <xAnon>N. N.</xAnon> k. 53)</xIx></xText> <xText>W dacie powstania ww. szkody, w województwie <xAnon> (...)</xAnon> stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych w nieautoryzowanych zakładach naprawczych wynosiły od 120 do 180 złotych netto.</xText> <xText>Koszt naprawy uszkodzeń powstałych wskutek zdarzenia z dnia 21 maja 2024 roku w samochodzie osobowym marki <xAnon>A. (...)</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon> – przy zastosowaniu stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych w kwocie 120 złotych netto oraz przy użyciu części nowych, oryginalnych, desygnowanych logiem producenta pojazdu – wynosi 5 087,51 złotych brutto.</xText> <xText><xIx>(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu rzeczoznawstwa samochodowego i techniki motoryzacyjnej k. 76-84)</xIx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 822;art. 822 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 822 § 1 k.c.</xLexLink> przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.</xText> <xText>Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (<xLexLink xArt="art. 805;art. 805 § 1;art. 805 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 805 § 1 i 2 k.c.</xLexLink>).</xText> <xText>Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zdarzenie, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą (<xLexLink xArt="art. 361" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 k.c.</xLexLink>). W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody, przez podmiot do tego zobowiązany, powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody.</xText> <xText>Przywrócenie stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu wiąże się z reguły z koniecznością wymiany niektórych jego elementów, które uległy zniszczeniu. Ze względu na okoliczność, że niejednokrotnie części pojazdu, uszkodzonego w trakcie zdarzenia wyrządzającego szkodę, były eksploatowane już przez określony czas, dłuższy lub krótszy, powstaje kwestia, na czym ma polegać przywrócenie do stanu sprzed wyrządzenia szkody. W szczególności, czy przywrócenie do stanu poprzedniego uzasadnia użycie nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu.</xText> <xText>Zagadnienie to było przedmiotem rozpoznania, na wniosek Rzecznika Ubezpieczonych, przez skład powiększony Sądu Najwyższego, który uchwałą z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie III CZP 80/11 rozstrzygnął, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.</xText> <xText>Sąd Najwyższy uznał w wyniku wykładni <xLexLink xArt="art. 361;art. 361 § 2;art. 363;art. 363 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 § 2 i art. 363 § 2 k.c.</xLexLink>, że ubezpieczyciel, w ramach umowy o odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, powinien ustalić odszkodowanie w kwocie, która zapewnia przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę jako całości. Przywrócenie do takiego stanu oznacza, że pojazd ma być sprawny technicznie i zapewnić poszkodowanemu komfort jazdy w takim stopniu jak przed zdarzeniem. Jeżeli w tym celu należy wymienić uszkodzoną część, to niewątpliwie jest to normalne następstwo działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, w rozumieniu <xLexLink xArt="art. 361;art. 361 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 § 1 k.c.</xLexLink> Zakładając, że nie da się jej naprawić w taki sposób, aby przywrócić ją do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę, część ta musi zostać zastąpiona inną nową częścią. W takiej sytuacji zakład ubezpieczeń powinien ustalić wysokość odszkodowania z uwzględnieniem cen części nowych, skoro bowiem chodzi o przywrócenie do stanu poprzedniego pojazdu jako całości, to nie ma, co do zasady znaczenia, że w miejsce części starych wmontowano części nowe. W szczególności nie ma żadnych podstaw prawnych, aby zawsze odrębnie oceniać wartość części i jeżeli części stare były już w chwili wypadku częściowo zużyte, z tego powodu obniżać należne odszkodowanie za przywrócenie do stanu poprzedniego całego pojazdu.</xText> <xText>Kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkodę powstałą wskutek zdarzenia z dnia 21 maja 2024 roku w pojeździe marki <xAnon>A. (...)</xAnon> o <xAnon>nr rej. (...)</xAnon>, była bezsporna. Spór koncentrował się na ustaleniu kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu, rynkowej stawki za roboczogodzinę prac naprawczych, zasadności użycia do naprawy pojazdu wyłącznie oryginalnych części zamiennych i w konsekwencji na ustaleniu wysokości należnego powódce odszkodowania przy uwzględnieniu kwoty dotychczas wypłaconej przez pozwanego.</xText> <xText>W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, dla odpowiedzialności ubezpieczyciela nie ma znaczenia, jakim kosztem i czy w ogóle poszkodowany dokonał naprawy pojazdu. Roszczenie o świadczenia należne w ramach ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej (OC) z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego, jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana. Wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia <xIx>(vide wyrok Sądu Najwyższego z 27.06.1988r., I CR 151/88, Legalis; uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 15.11.2001r., III CZP 68/01, OSNC 2002, nr 6, poz. 74 i powoływane tam orzeczenia)</xIx>. Niezależnie zatem od tego, czy poszkodowany naprawił uszkodzony pojazd, należy mu się od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie ustalone według zasad <xLexLink xArt="art. 363;art. 363 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 363 § 2 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 361;art. 361 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 361 § 2 k.c.</xLexLink>, co oznacza, że jego wysokość ma odpowiadać kosztom usunięcia różnicy w wartości majątku poszkodowanego.</xText> <xText>W najnowszym orzecznictwie Sąd Najwyższy w sposób wyraźny stwierdził, że ustalając wysokość należnego poszkodowanemu odszkodowania, należy jednak odróżnić sytuację, w której poszkodowany poniósł już koszty naprawy pojazdu lub zobowiązał się do ich poniesienia, od sytuacji, w której poszkodowany nie poniósł jeszcze kosztów naprawy pojazdu ani nie zobowiązał się do ich poniesienia lub naprawa pojazdu stała się niemożliwa (np. w razie zbycia pojazdu w stanie uszkodzonym). W pierwszej sytuacji, zdaniem Sądu Najwyższego, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać kosztom poniesionym przez poszkodowanego, chyba że w danych okolicznościach są one oczywiście nieuzasadnione; w tym przypadku wysokość odszkodowania nie zależy od ulg i rabatów możliwych do uzyskania przez poszkodowanego od podmiotów współpracujących z ubezpieczycielem. Natomiast w drugiej sytuacji, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać przeciętnym kosztom naprawy na lokalnym rynku, z uwzględnieniem możliwych do uzyskania przez poszkodowanego ulg i rabatów, chyba że skorzystaniu z tych ulg i rabatów sprzeciwia się jego uzasadniony interes. Jeżeli zaś dojdzie do zbycia pojazdu w stanie uszkodzonym, to szkoda poszkodowanego przybiera postać różnicy ceny uzyskanej ze sprzedaży nienaprawionego pojazdu, a wartością samochodu sprzed wypadku <xIx>(vide uchwała Sądu Najwyższego z dnia 08.05.2024 r. w sprawie III CZP 142/22 i z dnia 11.09.2024 r. w sprawie III CZP 65/23, a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 08.12.2022 r. w sprawie II CSKP 726/22)</xIx>.</xText> <xText>Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, iż przesłuchana w sprawie w charakterze świadka <xAnon>N. N.</xAnon> zeznała, że przedmiotowy samochód nie został dotąd poddany naprawie, ponieważ w <xAnon> (...)</xAnon> warsztacie naprawczym, do którego się udała, poinformowano ją, że kwota 1 294,10 złotych nie wystarczy na pokrycie kosztów naprawy.</xText> <xText>Sąd uznał zeznania ww. świadka za w pełni wiarygodne, albowiem były jasne, logiczne i rzeczowe, a ich treść nie była przez pozwanego kwestionowana.</xText> <xText>W niniejszej sprawie kompensacja przedmiotowej szkody w pojeździe powinna zatem nastąpić poprzez zapłatę przez pozwanego na rzecz poszkodowanej równowartości hipotetycznych kosztów przywrócenia stanu poprzedniego przedmiotowego pojazdu (rynkowych kosztów naprawy) - z uwzględnieniem możliwych do uzyskania przez poszkodowaną ulg i dostępnych na rynku rabatów - albowiem uszczerbek ten nadal istnieje w majątku poszkodowanego.</xText> <xText>Powołany na wniosek strony powodowej biegły sądowy z zakresu wyceny pojazdów i kalkulacji napraw, <xAnon>M. Z.</xAnon>, w opinii sporządzonej na piśmie po zapoznaniu się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, stwierdził, że aby przywrócić przedmiotowy pojazd do stanu sprzed zdarzenia, należy zamontować części oryginalne posiadające homologację producenta pojazdu danej marki. Biegły zaznaczył, że z akt sprawy ani z akt szkody nie wynika pełna historia pojazdu, nie zostały udokumentowane ślady wcześniejszych napraw wykonanych nieprofesjonalnie lub przy użyciu niewłaściwych części (zamienników).</xText> <xText>Zdaniem biegłego, części alternatywne nie gwarantują w pełni przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody. Parametry techniczne i konstrukcja tego typu zamienników części, a w szczególności ich jakości i trwałości, odbiega od parametrów części oryginalnych. Oryginalna część zamienna to produkt o tej samej jakości jak komponenty pojazdu, o takich samych parametrach techniczno-użytkowych, w tym pod względem przeznaczenia, wartości użytkowej, składu surowcowego, poziomu technicznego. Naprawa pojazdu przy użyciu części nowych oryginalnych daje gwarancję odpowiedniej jakości, trwałości oraz przywrócenia właściwości użytkowych i bezpieczeństwa pojazdu.</xText> <xText>W oparciu o poczynione ustalenia, biegły wskazał, że w dacie zdarzenia powodującego przedmiotową szkodę, w województwie <xAnon> (...)</xAnon> nieautoryzowane serwisy blacharsko-lakiernicze stosowały stawki roboczogodziny na poziomie od 120 do 180 złotych netto, w związku z czym przy wycenie biegły zastosował średnią stawkę wynoszącą 120 złotych netto.</xText> <xText>Mając powyższe na uwadze, biegły stwierdził, iż koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 5 087,51 złotych brutto. Biegły sporządził kalkulację zgodnie z technologią producenta, przy wykorzystaniu oryginalnych części podlegających wymianie i po cenach katalogowych tych części.</xText> <xText>W tym miejscu należy zauważyć, iż pozwany nie wykazał, aby na rynku lokalnym możliwe było do uzyskania przez poszkodowaną ulg i rabatów na przedmiotowe części podlegające wymianie, ani też ich wysokości. Dowodu takowego z pewnością nie stanowi informacja zawarta w decyzji pozwanego z dnia 22 maja 2024 roku o przyznaniu odszkodowania i w załączniku do tej decyzji zatytułowanym „Ustalenie wysokości szkody”.</xText> <xText>Zauważyć również należy, że naprawa szkody komunikacyjnej z tytułu OC realizowana za pomocą wypłaty odszkodowania, a nie fizycznej naprawy wykonanej przez zobowiązanego, nie powinna mieć na celu jedynie uzyskania jakiejkolwiek sprawności technicznej i możliwości dalszego użytkowania pojazdu. Istotnym celem powinno być przywrócenie takiego stanu pojazdu, który w możliwie najbardziej porównywalny sposób będzie zbieżny ze stanem sprzed powstania szkody, zapewniającym bezpieczeństwo, niezawodność, sprawność, trwałość, wygląd. Oryginalne nowe części posiadają gwarancję, zapewniają wysoką jakość, a także idealne dopasowanie do modelu, rocznika i wariantu pojazdu. Użycie nowych oryginalnych części nie ma przy tym wpływu na podwyższenie wartości rynkowej pojazdu.</xText> <xText>Z uwagi na powyższe, Sąd w pełni podzielił opinię biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób zrozumiały na postawione pytanie, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według <xLexLink xArt="art. 233;art. 233 § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 233 § 1 k.p.c</xLexLink>, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Opinia sporządzona została przez biegłego <xAnon>M. Z.</xAnon> zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Biegły przy wydawaniu opinii dysponował całokształtem materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Ponadto należy podkreślić, iż opinia ta nie była kwestionowana przez strony sporu.</xText> <xText>W ocenie Sądu stwierdzić należy, że przyjęta w kalkulacji naprawy sporządzonej przez pozwanego stawka 49 złotych netto za roboczogodzinę jest niespotykana i całkowicie odbiegająca od realiów rynkowych, a jej uwzględnienie nie odzwierciedla realnych kosztów przeprowadzenia naprawy przedmiotowego pojazdu zgodnie z zaleceniami technologicznymi, a jedynie gwarantuje niepełnowartościowe usprawnienie pojazdu.</xText> <xText>Wobec powyższego, mając na uwadze treść opinii biegłego i kwotę odszkodowania wypłaconą dotychczas poszkodowanej przez pozwanego, na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 k.c.</xLexLink>, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3 793,41 złotych (5 087,51 zł – 1 294,10 zł) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21 czerwca 2024 roku do dnia zapłaty.</xText> <xText>Zgodnie z <xLexLink xArt="art. 817;art. 817 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 817 § 1 k.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 14;art. 14 ust. 1" xIsapId="WDU20031241152" xTitle="Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych" xAddress="Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152">art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych</xLexLink> (tj. Dz.U. z 2022r., poz. 621), ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie. Z akt szkody wynika, że pozwany został zawiadomiony o przedmiotowej szkodzie w dniu 21 maja 2024 roku. Termin 30-dniowy, o którym mowa wyżej, upłynął zatem w dniu 20 czerwca 2024 roku.</xText> <xText>O kosztach procesu, mając na uwadze jego wynik, orzeczono na <xLexLink xArt="art. 98;art. 98 § 1;art. 98 § 1(1)" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 § 1 i 1<xSUPx>1</xSUPx> k.p.c.</xLexLink>, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. W tym przypadku jest to kwota 200 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 900 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i kwota 840 złotych tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia powołanego w sprawie biegłego sądowego. Łącznie 1 957 złotych.</xText> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 80;art. 80 ust. 1" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">art. 80 ust. 1</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 84;art. 84 ust. 2" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych</xLexLink> (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd zwrócił powódce kwotę 660 złotych tytułem niewykorzystanej w sprawie zaliczki zapisanej pod pozycją <xAnon>(...)</xAnon> sum na zlecenie Sądu Rejonowego w Piszu (1 500 zł – 840 zł = 660 zł).</xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Magdalena Łukaszewicz

Anita Topa

starszy sekretarz sądowy Anita Topa

Anita Topa

Sygn. akt I C 275/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 30 grudnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku sprawy z powództwaFunduszu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW. przeciwko(...) Spółce Akcyjnejz siedzibą wW. o zapłatę o r z e k a: I Zasądza od pozwanego(...) Spółki Akcyjnejz siedzibą wW.na rzecz powodaFunduszu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.kwotę 3793,41 zł (trzy tysiące siedemset dziewięćdziesiąt trzy złote 41/100 groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21.06.2024r. do dnia zapłaty. II Zasądza od pozwanego(...) Spółki Akcyjnejz siedzibą wW.na rzecz powodaFunduszu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.kwotę 1957 zł (jeden tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. III Zwrócić powodowiFunduszowi (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.kwotę 660 zł (sześćset sześćdziesiąt złotych) tytułem niewykorzystanej w sprawie zaliczki zapisanej pod pozycją(...). UZASADNIENIE Fundusz (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.wytoczyła powództwo przeciwko(...) Spółce Akcyjnejz siedzibą wW.o zapłatę kwoty 3 793,41 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21 czerwca 2024 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 21 maja 2024 roku w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ samochód markiA.onr rej. (...), stanowiący własnośćN. N.. Sprawca szkody posiadał polisę OC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, któremu poszkodowana zgłosiła szkodę. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, sporządził kosztorys naprawy i w oparciu o ten kosztorys, decyzją z dnia 22 maja 2024 roku wypłacił na rzecz poszkodowanej tytułem odszkodowania bezsporną kwotę 1 294,10 złote. Kwota odszkodowania została rażąco zaniżona i nie wystarczyła na naprawę pojazdu. Umową przelewu wierzytelności zawartą w dniu 7 czerwca 2024 roku, powódka nabyła od poszkodowanej wierzytelność przysługującą jej względem pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody w pojeździe. Powódka zleciła osobie trzeciej wykonanie prywatnej ekspertyzy celem ustalenia rzeczywistej wysokości kosztów naprawy uszkodzeń powstałych w ww. pojeździe wskutek zdarzenia z 21 maja 2024 roku. Z kalkulacji naprawy i kosztorysu sporządzonego na zlecenie powódki wynika, że koszt naprawy pojazdu winien się zamknąć w kwocie 5 087,51 złotych. W związku z powyższym, pismem z dnia 20 czerwca 2024 roku powódka wezwała pozwanego do zapłaty brakującej części odszkodowania w kwocie 3 793,41 złote. Pozwany nie znalazł podstaw do zmiany swojej decyzji i odmówił uregulowania ww. należności. Pozwany(...) Spółka Akcyjnaz siedzibą wW.w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Pozwany przyznał, że był odpowiedzialny za naprawienie szkody powstałej 21 maja 2024 roku w stanowiącym własność poszkodowanejN. N.pojeździe markiA.onr rej. (...)oraz, że wypłacił poszkodowanej kwotę 1 294,10 złote tytułem kosztów naprawy, wynikającą ze sporządzonej przez pozwanego kalkulacji naprawy. Pozwany nie kwestionował zakresu uszkodzeń powstałych w ww. pojeździe ani legitymacji czynnej powódki. Podniósł natomiast, że poszkodowana nie udokumentowała poniesienia kosztów naprawy, a w szczególności tego, że koszty te przewyższyły wypłaconą przez pozwanego kwotę odszkodowania. Nadto, poszkodowana nie zgłosiła względem pozwanego żadnych pretensji odnośnie wysokości wypłaconego jej odszkodowania. Pozwany podniósł, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 roku, jeżeli poszkodowany nie poniósł jeszcze kosztów naprawy pojazdu ani nie zobowiązał się do ich poniesienia, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać przeciętnym kosztom naprawy na lokalnym rynku, z uwzględnieniem możliwych do uzyskania przez poszkodowanego ulg i rabatów, chyba że skorzystaniu z tych ulg i rabatów sprzeciwia się jego uzasadniony interes Pozwany podniósł ponadto, że poszkodowaną informowano o możliwości naprawienia pojazdu w jednym z warsztatów zrzeszonych w sieci naprawczej(...) S.A.z rozliczeniem jej kosztów w formie bezgotówkowej i z udzieleniem gwarancji jakości wykonanej naprawy. Informowano ją również, że jeśli nie zdecyduje się na naprawę w jednym z ww. warsztatów, a kosztorys naprawy w warsztacie do którego się uda będzie opiewał na wyższą kwotę, niż ustalona przez ubezpieczyciela, to nadal będzie mogła skorzystać z oferty pozwanego, a koszty transportu do wskazanego warsztatu pokryje(...) S.A.Zastrzeżono też, że w przypadku podjęcia naprawy w innym warsztacie, wysokość kosztów naprawy będzie zaakceptowana tylko do kwoty kosztów naprawy w warsztacie zrzeszonym w sieci naprawczej(...) S.A. Sąd ustalił, co następuje: W dniu 21 maja 2024 roku w miejscowościB.w gminieP.doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód markiA. (...)onr rej. (...), stanowiący własnośćN. N.. Uszkodzeniu uległ pas tylny i zderzak tylny pojazdu. W dacie powyższego zdarzenia sprawca szkody objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w(...) Spółce Akcyjnejz siedzibą wW.. (okoliczności bezsporne) W dniu 21 maja 2024 roku poszkodowanaN. N.zawiadomiła o szkodzie(...) Spółkę Akcyjnąz siedzibą wW.. Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność i w oparciu o sporządzony kosztorys naprawy, decyzją z dnia 22 maja 2024 roku przyznał oraz wypłacił poszkodowanej tytułem odszkodowania kwotę 1 294,10 złotych, przyjmując stawkę za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych wynoszącą 49 złotych i zakładając użycie do naprawy pojazdu części oryginalnych i nieoryginalnych. W decyzji o przyznaniu wysokości odszkodowania, ubezpieczyciel zaproponował poszkodowanej pomoc w wyborze warsztatu. W załączniku do decyzji zatytułowanym „Ustalenie wysokości szkody”, ubezpieczyciel poinformował poszkodowaną, że: - jeżeli chce naprawić pojazd i zdecyduje się na naprawę w warsztacie z Sieci Naprawczej(...), powinna skontaktować się ze swoim Opiekunem Klienta, który wskaże warsztat Sieci Naprawczej(...)dedykowany do naprawy jej pojazdu, - jeśli nie zdecyduje się na naprawę w warsztacie z Sieci Naprawczej(...), to przed rozpoczęciem naprawy, powinna uzgodnić z ubezpieczycielem wszystkie jej koszty, bowiem zwrócone zostaną jedynie celowe i ekonomiczne uzasadnione koszty naprawy, co oznacza, że ubezpieczyciel powinien otrzymać kosztorys oraz fakturę za naprawę, - jeżeli kwota w kosztorysie wybranego przez nią warsztatu będzie wyższa od wyliczonych przez ubezpieczyciela kosztów naprawy, to wysokość odszkodowania może zostać zweryfikowana i obniżona do uzasadnionych i celowych kosztów naprawy, - przy wyliczeniu wysokości odszkodowania uwzględniona zostanie wartość uszkodzonych części, które pozostały po naprawie (w przypadku, w którym będą one posiadały wartość). (dowód: protokół zgłoszenia szkody znajdujący się w aktach szkody, kalkulacja naprawy sporządzona przez ubezpieczyciela, decyzja o wysokości przyznanego odszkodowania wraz z załącznikiem – znajdujące się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 42 akt sprawy) PoszkodowanaN. N.nie poddała dotąd naprawie uszkodzeń powstałych w pojeździe w skutek zdarzenia z 21 maja 2024 roku. W warsztacie naprawczym wP., do którego się udała, poinformowano ją bowiem, że kwota 1 294,10 złotych nie wystarczy na pokrycie kosztów naprawy. (dowód: zeznania świadkaN. N.k. 53) W dacie powstania ww. szkody, w województwie(...)stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych w nieautoryzowanych zakładach naprawczych wynosiły od 120 do 180 złotych netto. Koszt naprawy uszkodzeń powstałych wskutek zdarzenia z dnia 21 maja 2024 roku w samochodzie osobowym markiA. (...)onr rej. (...)– przy zastosowaniu stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych w kwocie 120 złotych netto oraz przy użyciu części nowych, oryginalnych, desygnowanych logiem producenta pojazdu – wynosi 5 087,51 złotych brutto. (dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu rzeczoznawstwa samochodowego i techniki motoryzacyjnej k. 76-84) Sąd zważył, co następuje: Zgodnie zart. 822 § 1 k.c.przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 § 1 i 2 k.c.). Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zdarzenie, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą (art. 361 k.c.). W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody, przez podmiot do tego zobowiązany, powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody. Przywrócenie stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu wiąże się z reguły z koniecznością wymiany niektórych jego elementów, które uległy zniszczeniu. Ze względu na okoliczność, że niejednokrotnie części pojazdu, uszkodzonego w trakcie zdarzenia wyrządzającego szkodę, były eksploatowane już przez określony czas, dłuższy lub krótszy, powstaje kwestia, na czym ma polegać przywrócenie do stanu sprzed wyrządzenia szkody. W szczególności, czy przywrócenie do stanu poprzedniego uzasadnia użycie nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Zagadnienie to było przedmiotem rozpoznania, na wniosek Rzecznika Ubezpieczonych, przez skład powiększony Sądu Najwyższego, który uchwałą z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie III CZP 80/11 rozstrzygnął, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi. Sąd Najwyższy uznał w wyniku wykładniart. 361 § 2 i art. 363 § 2 k.c., że ubezpieczyciel, w ramach umowy o odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, powinien ustalić odszkodowanie w kwocie, która zapewnia przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę jako całości. Przywrócenie do takiego stanu oznacza, że pojazd ma być sprawny technicznie i zapewnić poszkodowanemu komfort jazdy w takim stopniu jak przed zdarzeniem. Jeżeli w tym celu należy wymienić uszkodzoną część, to niewątpliwie jest to normalne następstwo działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, w rozumieniuart. 361 § 1 k.c.Zakładając, że nie da się jej naprawić w taki sposób, aby przywrócić ją do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę, część ta musi zostać zastąpiona inną nową częścią. W takiej sytuacji zakład ubezpieczeń powinien ustalić wysokość odszkodowania z uwzględnieniem cen części nowych, skoro bowiem chodzi o przywrócenie do stanu poprzedniego pojazdu jako całości, to nie ma, co do zasady znaczenia, że w miejsce części starych wmontowano części nowe. W szczególności nie ma żadnych podstaw prawnych, aby zawsze odrębnie oceniać wartość części i jeżeli części stare były już w chwili wypadku częściowo zużyte, z tego powodu obniżać należne odszkodowanie za przywrócenie do stanu poprzedniego całego pojazdu. Kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkodę powstałą wskutek zdarzenia z dnia 21 maja 2024 roku w pojeździe markiA. (...)onr rej. (...), była bezsporna. Spór koncentrował się na ustaleniu kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu, rynkowej stawki za roboczogodzinę prac naprawczych, zasadności użycia do naprawy pojazdu wyłącznie oryginalnych części zamiennych i w konsekwencji na ustaleniu wysokości należnego powódce odszkodowania przy uwzględnieniu kwoty dotychczas wypłaconej przez pozwanego. W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, dla odpowiedzialności ubezpieczyciela nie ma znaczenia, jakim kosztem i czy w ogóle poszkodowany dokonał naprawy pojazdu. Roszczenie o świadczenia należne w ramach ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej (OC) z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego, jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana. Wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia(vide wyrok Sądu Najwyższego z 27.06.1988r., I CR 151/88, Legalis; uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 15.11.2001r., III CZP 68/01, OSNC 2002, nr 6, poz. 74 i powoływane tam orzeczenia). Niezależnie zatem od tego, czy poszkodowany naprawił uszkodzony pojazd, należy mu się od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie ustalone według zasadart. 363 § 2 k.c.w zw. zart. 361 § 2 k.c., co oznacza, że jego wysokość ma odpowiadać kosztom usunięcia różnicy w wartości majątku poszkodowanego. W najnowszym orzecznictwie Sąd Najwyższy w sposób wyraźny stwierdził, że ustalając wysokość należnego poszkodowanemu odszkodowania, należy jednak odróżnić sytuację, w której poszkodowany poniósł już koszty naprawy pojazdu lub zobowiązał się do ich poniesienia, od sytuacji, w której poszkodowany nie poniósł jeszcze kosztów naprawy pojazdu ani nie zobowiązał się do ich poniesienia lub naprawa pojazdu stała się niemożliwa (np. w razie zbycia pojazdu w stanie uszkodzonym). W pierwszej sytuacji, zdaniem Sądu Najwyższego, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać kosztom poniesionym przez poszkodowanego, chyba że w danych okolicznościach są one oczywiście nieuzasadnione; w tym przypadku wysokość odszkodowania nie zależy od ulg i rabatów możliwych do uzyskania przez poszkodowanego od podmiotów współpracujących z ubezpieczycielem. Natomiast w drugiej sytuacji, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać przeciętnym kosztom naprawy na lokalnym rynku, z uwzględnieniem możliwych do uzyskania przez poszkodowanego ulg i rabatów, chyba że skorzystaniu z tych ulg i rabatów sprzeciwia się jego uzasadniony interes. Jeżeli zaś dojdzie do zbycia pojazdu w stanie uszkodzonym, to szkoda poszkodowanego przybiera postać różnicy ceny uzyskanej ze sprzedaży nienaprawionego pojazdu, a wartością samochodu sprzed wypadku(vide uchwała Sądu Najwyższego z dnia 08.05.2024 r. w sprawie III CZP 142/22 i z dnia 11.09.2024 r. w sprawie III CZP 65/23, a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 08.12.2022 r. w sprawie II CSKP 726/22). Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, iż przesłuchana w sprawie w charakterze świadkaN. N.zeznała, że przedmiotowy samochód nie został dotąd poddany naprawie, ponieważ w(...)warsztacie naprawczym, do którego się udała, poinformowano ją, że kwota 1 294,10 złotych nie wystarczy na pokrycie kosztów naprawy. Sąd uznał zeznania ww. świadka za w pełni wiarygodne, albowiem były jasne, logiczne i rzeczowe, a ich treść nie była przez pozwanego kwestionowana. W niniejszej sprawie kompensacja przedmiotowej szkody w pojeździe powinna zatem nastąpić poprzez zapłatę przez pozwanego na rzecz poszkodowanej równowartości hipotetycznych kosztów przywrócenia stanu poprzedniego przedmiotowego pojazdu (rynkowych kosztów naprawy) - z uwzględnieniem możliwych do uzyskania przez poszkodowaną ulg i dostępnych na rynku rabatów - albowiem uszczerbek ten nadal istnieje w majątku poszkodowanego. Powołany na wniosek strony powodowej biegły sądowy z zakresu wyceny pojazdów i kalkulacji napraw,M. Z., w opinii sporządzonej na piśmie po zapoznaniu się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, stwierdził, że aby przywrócić przedmiotowy pojazd do stanu sprzed zdarzenia, należy zamontować części oryginalne posiadające homologację producenta pojazdu danej marki. Biegły zaznaczył, że z akt sprawy ani z akt szkody nie wynika pełna historia pojazdu, nie zostały udokumentowane ślady wcześniejszych napraw wykonanych nieprofesjonalnie lub przy użyciu niewłaściwych części (zamienników). Zdaniem biegłego, części alternatywne nie gwarantują w pełni przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody. Parametry techniczne i konstrukcja tego typu zamienników części, a w szczególności ich jakości i trwałości, odbiega od parametrów części oryginalnych. Oryginalna część zamienna to produkt o tej samej jakości jak komponenty pojazdu, o takich samych parametrach techniczno-użytkowych, w tym pod względem przeznaczenia, wartości użytkowej, składu surowcowego, poziomu technicznego. Naprawa pojazdu przy użyciu części nowych oryginalnych daje gwarancję odpowiedniej jakości, trwałości oraz przywrócenia właściwości użytkowych i bezpieczeństwa pojazdu. W oparciu o poczynione ustalenia, biegły wskazał, że w dacie zdarzenia powodującego przedmiotową szkodę, w województwie(...)nieautoryzowane serwisy blacharsko-lakiernicze stosowały stawki roboczogodziny na poziomie od 120 do 180 złotych netto, w związku z czym przy wycenie biegły zastosował średnią stawkę wynoszącą 120 złotych netto. Mając powyższe na uwadze, biegły stwierdził, iż koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 5 087,51 złotych brutto. Biegły sporządził kalkulację zgodnie z technologią producenta, przy wykorzystaniu oryginalnych części podlegających wymianie i po cenach katalogowych tych części. W tym miejscu należy zauważyć, iż pozwany nie wykazał, aby na rynku lokalnym możliwe było do uzyskania przez poszkodowaną ulg i rabatów na przedmiotowe części podlegające wymianie, ani też ich wysokości. Dowodu takowego z pewnością nie stanowi informacja zawarta w decyzji pozwanego z dnia 22 maja 2024 roku o przyznaniu odszkodowania i w załączniku do tej decyzji zatytułowanym „Ustalenie wysokości szkody”. Zauważyć również należy, że naprawa szkody komunikacyjnej z tytułu OC realizowana za pomocą wypłaty odszkodowania, a nie fizycznej naprawy wykonanej przez zobowiązanego, nie powinna mieć na celu jedynie uzyskania jakiejkolwiek sprawności technicznej i możliwości dalszego użytkowania pojazdu. Istotnym celem powinno być przywrócenie takiego stanu pojazdu, który w możliwie najbardziej porównywalny sposób będzie zbieżny ze stanem sprzed powstania szkody, zapewniającym bezpieczeństwo, niezawodność, sprawność, trwałość, wygląd. Oryginalne nowe części posiadają gwarancję, zapewniają wysoką jakość, a także idealne dopasowanie do modelu, rocznika i wariantu pojazdu. Użycie nowych oryginalnych części nie ma przy tym wpływu na podwyższenie wartości rynkowej pojazdu. Z uwagi na powyższe, Sąd w pełni podzielił opinię biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób zrozumiały na postawione pytanie, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie wedługart. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Opinia sporządzona została przez biegłegoM. Z.zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Biegły przy wydawaniu opinii dysponował całokształtem materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Ponadto należy podkreślić, iż opinia ta nie była kwestionowana przez strony sporu. W ocenie Sądu stwierdzić należy, że przyjęta w kalkulacji naprawy sporządzonej przez pozwanego stawka 49 złotych netto za roboczogodzinę jest niespotykana i całkowicie odbiegająca od realiów rynkowych, a jej uwzględnienie nie odzwierciedla realnych kosztów przeprowadzenia naprawy przedmiotowego pojazdu zgodnie z zaleceniami technologicznymi, a jedynie gwarantuje niepełnowartościowe usprawnienie pojazdu. Wobec powyższego, mając na uwadze treść opinii biegłego i kwotę odszkodowania wypłaconą dotychczas poszkodowanej przez pozwanego, na podstawie powołanych wyżej przepisów orazart. 481 § 1 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3 793,41 złotych (5 087,51 zł – 1 294,10 zł) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21 czerwca 2024 roku do dnia zapłaty. Zgodnie zart. 817 § 1 k.c.iart. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych(tj. Dz.U. z 2022r., poz. 621), ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie. Z akt szkody wynika, że pozwany został zawiadomiony o przedmiotowej szkodzie w dniu 21 maja 2024 roku. Termin 30-dniowy, o którym mowa wyżej, upłynął zatem w dniu 20 czerwca 2024 roku. O kosztach procesu, mając na uwadze jego wynik, orzeczono naart. 98 § 1 i 11k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. W tym przypadku jest to kwota 200 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 900 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i kwota 840 złotych tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia powołanego w sprawie biegłego sądowego. Łącznie 1 957 złotych. Na podstawieart. 80 ust. 1w zw. zart. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych(tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd zwrócił powódce kwotę 660 złotych tytułem niewykorzystanej w sprawie zaliczki zapisanej pod pozycją(...)sum na zlecenie Sądu Rejonowego w Piszu (1 500 zł – 840 zł = 660 zł).

15/051535/0000503/C

Sąd Rejonowy w Piszu

I Wydział Cywilny

150515350000503_I_C_000064_2024_Uz_2024-12-30_002

I C 64/24

2024-12-30 01:00:00.0 CET

2025-01-21 18:00:05.0 CET

2025-01-21 15:52:26.0 CET

15051535

503

SENTENCE, REASON

Sygn. akt I C 64/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 30 grudnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku sprawy z powództwa Skarbu Państwa - Starosty P. przeciwko B. K. , E. K. , U. K. (1) , A. K. o zapłatę o r z e k a: I Zasądza od pozwanego B. K. , E. K. , U. K. (1) , A. K. solidarnie na rzecz powoda Skarbu Państwa

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Anita Topa" xPublisher="atopa" xEditorFullName="Anita Topa" xEditor="atopa" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="6" xFlag="published" xVolType="15/051535/0000503/C" xYear="2024" xVolNmbr="000064" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Wyrok+Uzasadnienie</xName> <xBlock> <xText>Sygn. akt I C 64/24</xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>WYROK</xName> <xTitle>W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ</xTitle> <xText xALIGNx="right"> Dnia 30 grudnia 2024 r.</xText> <xText>Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:</xText> <xText>Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz</xText> <xText>Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa</xText> <xText>po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku</xText> <xText>sprawy z powództwa Skarbu Państwa - Starosty <xAnon>P.</xAnon></xText> <xText>przeciwko <xAnon>B. K.</xAnon>, <xAnon>E. K.</xAnon>, <xAnon>U. K. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K.</xAnon></xText> <xText>o zapłatę</xText> <xText xALIGNx="center">o r z e k a:</xText> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">I</xName> <xText>Zasądza od pozwanego <xAnon>B. K.</xAnon>, <xAnon>E. K.</xAnon>, <xAnon>U. K. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K.</xAnon> solidarnie na rzecz powoda Skarbu Państwa - Starosty <xAnon>P.</xAnon> kwotę 14957,70 zł (czternaście tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt siedem złotych 70/100 groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty <xAnon> (...)</xAnon>,53 od dnia 06.02.2021r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 9,20 zł od dnia 07.02.2024r. do dnia zapłaty - zastrzegając pozwanym <xAnon>B. K.</xAnon>, <xAnon>E. K.</xAnon>, <xAnon>U. K. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K.</xAnon> prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku po <xAnon>S. K.</xAnon> zmarłym 11.10.2021r. w miejscowości <xAnon>K.</xAnon>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">II</xName> <xText>Przyznaje kuratorowi <xAnon>A. Z.</xAnon> wynagrodzenie w kwocie 2656,80 zł (dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt sześć złotych 80/100 groszy), w tym kwotę 496,80 zł tytułem podatku VAT, które należy wypłacić z zaliczki uiszczonej przez powoda zapisanej pod pozycją <xAnon>(...)</xAnon>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">III</xName> <xText>Nakazuje zwrócić powodowi Skarbowi Państwa – Staroście <xAnon>P.</xAnon> kwotę 43,20 zł (czterdzieści trzy złote 20/100 groszy) tytułem niewykorzystanej w sprawie zaliczki zapisanej pod pozycją <xAnon>(...)</xAnon>.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">IV</xName> <xText>Przyznaje reprezentantowi <xAnon>T. K.</xAnon> wynagrodzenie w kwocie 4428zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych), w tym kwotę 828 zł tytułem podatku VAT, które należy wypłacić z sum budżetowych Sądu Rejonowego w Piszu.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">V</xName> <xText>Zasądza od pozwanych <xAnon>B. K.</xAnon>, <xAnon>E. K.</xAnon>, <xAnon>U. K. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K.</xAnon> solidarnie na rzecz powoda Skarbu Państwa - Starosty <xAnon>P.</xAnon> kwotę 6506,29 zł (sześć tysięcy pięćset sześć złotych 29/100 groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">VI</xName> <xText>Odstępuje od obciążania pozwanych pozostałymi kosztami procesu.</xText> </xUnit> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText>W dniu 7 lutego 2024 roku Skarb Państwa - Starosta <xAnon>P.</xAnon> wytoczył powództwo przeciwko <xAnon>E. K.</xAnon>, <xAnon>U. K. (1)</xAnon> oraz małoletnim <xAnon>A. K.</xAnon> i <xAnon>B. K.</xAnon> o zapłatę kwoty 14 957,70 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 14 948,53 złotych od dnia 6 lutego 2021 roku do dnia zapłaty i od kwoty 9,20 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanych solidarnie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.</xText> <xText>W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzona wierzytelność stanowi opłatę za 2020 rok za oddanie w użytkowanie wieczyste zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu o nr geod. <xAnon>(...)</xAnon>, położonej w miejscowości <xAnon>K.</xAnon> w gminie <xAnon>R.</xAnon>, dla której w Sądzie Rejonowym w Piszu prowadzona jest <xAnon>księga wieczysta (...)</xAnon>. Powód wskazał, że na podstawie umowy sprzedaży z dnia 31 marca 2016 roku, prawo użytkowania wieczystego ww. nieruchomości nabył <xAnon>S. K.</xAnon>. W dniu 22 lipca 2020 roku <xAnon>S. K.</xAnon> sprzedał przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego na rzecz <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>. Zdaniem powoda, zawarcie ww. umowy sprzedaży nie zwolniło <xAnon>S. K.</xAnon> z obowiązku uiszczenia na rzecz powoda opłaty za użytkowanie wieczyste, co wprost wynika z <xLexLink xArt="art. 71;art. 71 ust. 7" xIsapId="WDU19971150741" xTitle="Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 115, poz. 741">art. 71 ust. 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami</xLexLink>. Opłata za rok 2020 wynosiła 14 948,53 złotych i powinna była być uiszczona do dnia 31 stycznia 2021 roku. <xAnon>S. K.</xAnon> nie uiścił ww. opłaty. W dniu 11 października 2021 roku <xAnon>S. K.</xAnon> zmarł, a spadek po nim, zgodnie z notarialnym poświadczeniem dziedziczenia, nabyli: żona <xAnon>E. K.</xAnon>, córka <xAnon>U. K. (1)</xAnon>, córka <xAnon>A. K.</xAnon> i syn <xAnon>B. K.</xAnon> – w udziale po ¼ części każdy z nich. Powód wskazał, że niniejszym pozwem domaga się również skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie w kwocie 9,20 złotych, naliczonych od kwoty 14 948,53 złotych za okres od 1 lutego 2021 roku do 5 lutego 2021 roku oraz dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód podniósł, że skierowane do <xAnon>S. K.</xAnon> wezwanie do dobrowolnej zapłaty pozostało bezskuteczne.</xText> <xText>Postanowieniem z dnia 11 września 2024 roku Sąd Rejonowy w Piszu na wniosek powoda ustanowił dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej <xAnon>U. K. (1)</xAnon> kuratora w osobie adwokata, na którego Okręgowa Rada Adwokacka w <xAnon>B.</xAnon> wskazała adw. <xAnon>A. Z.</xAnon>.</xText> <xText>Kurator w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. Zakwestionował roszczenie co do zasady i co do wysokości. Podniósł, że w związku ze sprzedażą przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego na rzecz <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>, opłata za użytkowanie wieczyste za 2020 rok powinna obciążać nowego użytkownika wieczystego, a nie <xAnon>S. K.</xAnon>. Z ostrożności procesowej, powołując się na treść <xLexLink xArt="art. 319" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 319 k.p.c.</xLexLink> kurator wniósł o zastrzeżenie w treści wyroku, że pozwanym przysługuje do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku po <xAnon>S. K.</xAnon>.</xText> <xText>Ustanowiony przez sąd opiekuńczy reprezentant małoletnich pozwanych – r.pr. <xAnon>T. K.</xAnon> (postanowienie k. 36) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podniósł zarzut nieudowodnienia istnienia i wymagalności roszczenia oraz zarzut nieudowodnienia legitymacji biernej małoletnich pozwanych. Nadto, na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku podniósł także zarzut przedawnienia roszczenia.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd ustalił, co następuje:</xBx></xText> <xText>Skarb Państwa – reprezentowany przez Starostę <xAnon>P.</xAnon>, jest właścicielem zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu o nr geod. <xAnon>(...)</xAnon>, położonej w miejscowości <xAnon>K.</xAnon> w gminie <xAnon>R.</xAnon>, dla której w Sądzie Rejonowym w Piszu prowadzona jest <xAnon>księga wieczysta (...)</xAnon>.</xText> <xText><xIx>(okoliczności bezsporne)</xIx></xText> <xText>Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 31 marca 2016 roku, prawo użytkowania wieczystego opisanej wyżej nieruchomości nabył <xAnon>S. K.</xAnon>.</xText> <xText>W dniu 22 lipca 2020 roku, w drodze umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, <xAnon>S. K.</xAnon> sprzedał ww. prawo użytkowania wieczystego na rzecz <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>.</xText> <xText><xIx>(dowód: umowa sprzedaży z 31.03.2016 r. k. 74-78v; umowa sprzedaży z 22.07.2020 r. k. 80-87v)</xIx></xText> <xText>Opłata za oddanie opisanej wyżej nieruchomości w użytkowanie wieczyste wynosiła za 2020 rok 14 948,53 złotych.</xText> <xText>O obowiązku uiszczenia ww. opłaty, jej wysokości i przedłużonym terminie do jej wniesienia, Starosta <xAnon>P.</xAnon> poinformował <xAnon>S. K.</xAnon> pismem z dnia 18 września 2020 roku.</xText> <xText>Termin do wniesienia ww. opłaty za 2020 rok upłynął bezskutecznie.</xText> <xText><xIx>(dowód: pismo z dnia 28.09.2016 r. - zawiadomienie o wysokości opłaty k. 79; pismo z dnia 18.09.2020 r. – zawiadomienie o wysokości opłaty i o przedłużeniu terminu do uiszczenia opłaty za 2020 rok k. 88-89v; wykaz opłat za 2020 rok k. 8-9v; wezwanie do zapłaty k. 10-11)</xIx></xText> <xText><xAnon>S. K.</xAnon> zmarł 11 października 2021 roku, a spadek po nim – zgodnie z notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia – nabyli: żona <xAnon>E. K.</xAnon>, córka <xAnon>U. K. (1)</xAnon>, córka <xAnon>A. K.</xAnon> i syn <xAnon>B. K.</xAnon> – w udziale po ¼ części każdy z nich.</xText> <xText><xIx>(dowód: akt poświadczenia dziedziczenia z 24.11.2021 r. Repertorium A nr 5508/2021)</xIx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd zważył, co następuje:</xBx></xText> <xText>Na wstępie, odnosząc się do podniesionego przez reprezentanta małoletnich pozwanych zarzutu przedawnienia roszczenia, wskazać należy, iż zobowiązanie do uiszczania opłat rocznych za użytkowanie wieczyste ma charakter zobowiązań okresowych, o czym przesądza fakt, iż mimo że prawo to jest ustalane na określony w umowie okres czasu, od 40 do 99 lat, to wnoszone opłaty roczne, dotyczą poszczególnych lat korzystania z nieruchomości. Pogląd taki dominuje także w orzecznictwie (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1999 r., II CKN 639/98, OSN 2000, Nr 6 poz. 121).</xText> <xText>Obowiązek zapłaty opłaty rocznej powstaje co do zasady z każdym rozpoczętym rokiem kalendarzowym trwania umowy, a termin wymagalności upływa z dniem 31 marca każdego roku (<xLexLink xArt="art. 71;art. 71 ust. 4" xIsapId="WDU19971150741" xTitle="Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 115, poz. 741">art. 71 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami</xLexLink>). Z tych względów roszczenie o zapłatę opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego, jako roszczenia okresowe ulegają przedawnieniu z upływem lat 3 (<xLexLink xArt="art. 118" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 118 k.c.</xLexLink>). Termin przedawnienia rozpoczyna swój bieg od dnia, w którym właściciel mógł skutecznie domagać się zaspokojenia swojego roszczenia, a skoro taka opłata powinna być uiszczana z góry za dany rok w terminie do 31 marca, zatem bieg terminu przedawnienia opłaty rocznej rozpoczyna się z dniem 1 kwietnia (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11.04.2013r., I ACa 1337/12).</xText> <xText>Podkreślenia wymaga, iż w dniu 8 marca 2020 roku weszła w życie ustawa z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374), która w art. 15j ust. 1 przedłużyła termin do wniesienia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za 2020 rok do 31 stycznia 2021 roku.</xText> <xText>Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należało stwierdzić, że termin płatności opłaty za użytkowanie wieczyste za 2020 rok upłynął 31 stycznia 2021 roku. Z upływem dnia określonego jako termin płatności, rozpoczął bieg trzyletni termin przedawnienia roszczenia, którego koniec przypadał – zgodnie z regulacją zawartą w <xLexLink xArt="art. 118;art. 118 zd. 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 118 zd. 2 k.c.</xLexLink> – na ostatni dzień roku kalendarzowego, a więc na dzień 31 grudnia 2024 roku. Pozew w niniejszej sprawie wniesiony został 7 lutego 2024 roku i czynność ta doprowadziła do przerwania biegu przedawnienia (<xLexLink xArt="art. 123;art. 123 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 123 § 1 k.c.</xLexLink>). Stwierdzić zatem należało, iż przedmiotowe roszczenie nie uległo przedawnieniu.</xText> <xText>Również zarzut nieudowodnienia istnienia i wysokości roszczenia w świetle przedłożonych przez powoda dokumentów uznać należało za chybiony, podobnie jak zarzut braku legitymacji biernej po stronie pozwanych, który podniesiony został także przez kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej <xAnon>U. K. (1)</xAnon>.</xText> <xText>Z załączonych do akt sprawy notarialnych umów sprzedaży, jak również z akt księgi wieczystej <xAnon>(...)</xAnon> prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Piszu, bezsprzecznie wynika, że w okresie od 31 marca 2016 roku do 21 lipca 2020 roku użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości był <xAnon>S. K.</xAnon>, który w dniu 22 lipca 2020 roku sprzedał prawo użytkowania wieczystego na rzecz <xAnon> (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością</xAnon> z siedzibą w <xAnon>W.</xAnon>.</xText> <xText>W świetle <xLexLink xArt="art. 71;art. 71 ust. 7" xIsapId="WDU19971150741" xTitle="Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 115, poz. 741">art. 71 ust. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami</xLexLink> tj. (Dz.U. z 2018 r., poz. 2204), w przypadku gdy nastąpiła zmiana użytkownika wieczystego w wyniku przeniesienia prawa użytkowania wieczystego, opłatę roczną pobiera się w całości od osoby będącej użytkownikiem wieczystym nieruchomości w dniu 1 stycznia roku, za który obowiązuje opłata.</xText> <xText>Przepis powyższy dodany został ustawą z dnia 20.07.2017 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 1509) i znajduje zastosowanie do opłat rocznych za użytkowanie wieczyste, które powstały po jego wejściu w życie, tj. po 23 sierpnia 2017 roku.</xText> <xText>Wprowadzenie ww. normy <xLexLink xArt="art. 71;art. 71 ust. 7" xIsapId="WDU19971150741" xTitle="Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 115, poz. 741">art. 71 ust. 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami</xLexLink> (dalej: GospNierU), wskazującej, że opłatę roczną pobiera się w całości od osoby będącej użytkownikiem wieczystym nieruchomości w dniu 1 stycznia roku, za który obowiązuje opłata także w sytuacji, gdy nastąpiła zmiana użytkownika wieczystego w wyniku przeniesienia prawa użytkowania wieczystego, wprost potwierdza odmienność dotychczasowych zasad podzielności opłaty rocznej i proporcjonalności jej uiszczenia. Ustawodawca nie uznał, że regulacja ma jedynie charakter porządkowy, lecz przyjął, że dochodzi do zmiany regulacji i jest to rozwiązanie na przyszłość.</xText> <xText>Wobec powyższego, mając na uwadze treść <xLexLink xArt="art. 238" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 238 k.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 71;art. 71 ust. 7" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 71 ust. 7</xLexLink> GospNierU, stwierdzić należało, że obowiązek uiszczenia całej opłaty za 2020 rok z tytułu użytkowania wieczystego opisanej wyżej nieruchomości, ciąży na pozwanych <xAnon>E. K.</xAnon>, <xAnon>U. K. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K.</xAnon> i <xAnon>B. K.</xAnon>, jako zstępnych zmarłego <xAnon>S. K.</xAnon>, który w dniu 1 stycznia 2020 roku był użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości.</xText> <xText>Następstwo prawne pozwanych wynika wprost z notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia, znajdującego się na karcie 7 akt niniejszej sprawy.</xText> <xText>Wysokość opłaty z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości za 2020 rok została należycie – zdaniem Sądu – wykazana przez stronę powodową załączonymi do akt sprawy dokumentami: pismem z dnia 28.09.2016 r. (k. 79), pismem z dnia 18.09.2020 r. (k. 88-89v) oraz wykazem opłat za 2020 rok (k. 8-9v).</xText> <xText>Sąd w pełni dał wiarę załączonym do akt sprawy i wymienionym wyżej dokumentom, albowiem nie budziły one żadnych wątpliwości co do ich wiarygodności i autentyczności, zostały sporządzone przez uprawnione osoby i w zakresie ich kompetencji. Nadto, treść tych dokumentów nie była kwestionowana przez pozwanych.</xText> <xText>W świetle notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia po <xAnon>S. K.</xAnon> oraz w świetle <xLexLink xArt="art. 366" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 366 k.c.</xLexLink>, oczywistym jest, że powód mógł żądanie spełnienia przedmiotowego świadczenia skierować do wybranych przez siebie dłużników, tj. wszystkich łącznie, kilku z nich lub każdego z osobna. Wybór dokonywany przez wierzyciela nie podlega właściwie żadnym ograniczeniom, oczywiście poza generalną klauzulą nadużycia prawa podmiotowego z <xLexLink xArt="art. 5" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 5 k.c.</xLexLink>, czego jednak Sąd nie dopatrzył się w niniejszej sprawie.</xText> <xText>Należy zauważyć, że pozwani nabyli spadek po <xAnon>S. K.</xAnon> z dobrodziejstwem inwentarza (<xLexLink xArt="art. 1015;art. 1015 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 1015 § 2 k.c.</xLexLink>). Nabycie przez spadkobiercę spadku z dobrodziejstwem inwentarza wywołuje skutek prawny w postaci faktycznego ograniczenia jego odpowiedzialności za długi spadkowe spadkodawcy, ale w stosunku do tych wierzycieli, wobec których spadkobierca skutecznie procesowo powołał się na to ograniczenie na etapie postępowania rozpoznawczego lub klauzulowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie I ACa 219/13). Kwestia, czy długi spadkowe przekraczają stan czynny spadku, nie podlega badaniu w ramach postępowania rozpoznawczego ani klauzulowego. Ograniczenie odpowiedzialności dłużnika - spadkobiercy może być zastrzeżone w wyroku (<xLexLink xArt="art. 319" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 319 k.p.c.</xLexLink>) bądź w klauzuli wykonalności nadanej przeciwko spadkobiercy (<xLexLink xArt="art. 792" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 792 k.p.c.</xLexLink>). Przepis <xLexLink xArt="art. 319" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 319 k.p.c.</xLexLink>, uprawniający sąd do ograniczenia w sentencji wyroku zakresu odpowiedzialności dłużnika za dług spadkowy do wartości stanu czynnego spadku, nie daje podstawy do oddalenia powództwa wytoczonego przez wierzyciela spadkodawcy na tej podstawie, że zmarły nie pozostawił spadku. Ustalenie, czy istnieje spadek (majątek) pozwalający na zaspokojenie przypadającej od dłużnika należności, należy do postępowania egzekucyjnego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku wydany w sprawie V ACa 1007/12, portal orzeczeń).</xText> <xText>W związku z powyższym, Sąd nie miał wątpliwości co do zasadności roszczenia pozwu i na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz <xLexLink xArt="art. 481;art. 481 § 1;art. 481 § 2" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 § 1 i 2 k.c.</xLexLink> i <xLexLink xArt="art. 482;art. 482 § 1" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 482 § 1 k.c.</xLexLink>, Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę 14 957,70 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 14 948,53 złotych od dnia 06.02.2021r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 9,20 złotych od dnia 07.02.2024r. do dnia zapłaty - zastrzegając pozwanym <xAnon>B. K.</xAnon>, <xAnon>E. K.</xAnon>, <xAnon>U. K. (1)</xAnon>, <xAnon>A. K.</xAnon> prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku po <xAnon>S. K.</xAnon> zmarłym 11.10.2021r. w miejscowości <xAnon>K.</xAnon>.</xText> <xText>Na podstawie § 1 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 09.03.2018r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. z 2018r. poz. 536) w zw. z <xLexLink xArt="art. 9;art. 9 pkt. 3" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">art. 9 pkt 3) ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych</xLexLink> (Dz.U. z 2014r., poz. 1025 j.t. ze zm.) w zw. z § 2 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r., poz. 1800 ze zm.), Sąd przyznał kuratorowi dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej – adw. <xAnon>A. Z.</xAnon> – mając na względzie rodzaj sprawy, stopień jej zawiłości i nakład pracy kuratora, wynagrodzenie w kwocie 2 656,80 złotych, w tym kwotę 496,80 złotych tytułem podatku VAT, które nakazał wypłacić z wpłaconej przez powoda zaliczki.</xText> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 99(3);art. 99(3) § 3" xIsapId="WDU19640090059" xTitle="Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59">art. 99<xSUPx>3</xSUPx> § 3 k.r.o.</xLexLink> w zw. z § 2 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r., poz. 1800 ze zm.), Sąd przyznał reprezentantowi małoletnich pozwanych – adw. <xAnon>T. K.</xAnon> – wynagrodzenie w kwocie 4 428 złotych, w tym kwotę 828 złotych tytułem podatku VAT, które nakazał wypłacić z sum budżetowych Sądu Rejonowego w Piszu.</xText> <xText>Na podstawie <xLexLink xArt="art. 80;art. 80 ust. 1" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">art. 80 ust. 1</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 84;art. 84 ust. 2" xIsapId="WDU20051671398" xTitle="Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych" xAddress="Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398">art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych</xLexLink> (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd zwrócił powodowi Skarbowi Państwa – Staroście <xAnon>P.</xAnon> kwotę 43,20 złotych tytułem niewykorzystanej w sprawie zaliczki zapisanej pod pozycją <xAnon>(...)</xAnon> (2 700 zł - 2 656,80 zł).</xText> <xText>Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie V. wyroku Sąd oparł na przepisach § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) oraz <xLexLink xArt="art. 98" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 98 k.p.c.</xLexLink>, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. W tym przypadku jest to kwota 3 600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 2 656,80 złotych tytułem zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej <xAnon>U. K. (1)</xAnon> i kwota 232,49 złotych tytułem kosztów doręczenia korespondencji pozwanej <xAnon>U. K. (1)</xAnon> za pośrednictwem komornika.</xText> <xText>O pozostałych kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie <xLexLink xArt="art. 102" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 102 k.p.c.</xLexLink></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

sędzia Magdalena Łukaszewicz

Anita Topa

starszy sekretarz sądowy Anita Topa

Anita Topa

Sygn. akt I C 64/24 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 30 grudnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku sprawy z powództwa Skarbu Państwa - StarostyP. przeciwkoB. K.,E. K.,U. K. (1),A. K. o zapłatę o r z e k a: I Zasądza od pozwanegoB. K.,E. K.,U. K. (1),A. K.solidarnie na rzecz powoda Skarbu Państwa - StarostyP.kwotę 14957,70 zł (czternaście tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt siedem złotych 70/100 groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty(...),53 od dnia 06.02.2021r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 9,20 zł od dnia 07.02.2024r. do dnia zapłaty - zastrzegając pozwanymB. K.,E. K.,U. K. (1),A. K.prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku poS. K.zmarłym 11.10.2021r. w miejscowościK.. II Przyznaje kuratorowiA. Z.wynagrodzenie w kwocie 2656,80 zł (dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt sześć złotych 80/100 groszy), w tym kwotę 496,80 zł tytułem podatku VAT, które należy wypłacić z zaliczki uiszczonej przez powoda zapisanej pod pozycją(...). III Nakazuje zwrócić powodowi Skarbowi Państwa – StarościeP.kwotę 43,20 zł (czterdzieści trzy złote 20/100 groszy) tytułem niewykorzystanej w sprawie zaliczki zapisanej pod pozycją(...). IV Przyznaje reprezentantowiT. K.wynagrodzenie w kwocie 4428zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych), w tym kwotę 828 zł tytułem podatku VAT, które należy wypłacić z sum budżetowych Sądu Rejonowego w Piszu. V Zasądza od pozwanychB. K.,E. K.,U. K. (1),A. K.solidarnie na rzecz powoda Skarbu Państwa - StarostyP.kwotę 6506,29 zł (sześć tysięcy pięćset sześć złotych 29/100 groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. VI Odstępuje od obciążania pozwanych pozostałymi kosztami procesu. UZASADNIENIE W dniu 7 lutego 2024 roku Skarb Państwa - StarostaP.wytoczył powództwo przeciwkoE. K.,U. K. (1)oraz małoletnimA. K.iB. K.o zapłatę kwoty 14 957,70 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 14 948,53 złotych od dnia 6 lutego 2021 roku do dnia zapłaty i od kwoty 9,20 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanych solidarnie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzona wierzytelność stanowi opłatę za 2020 rok za oddanie w użytkowanie wieczyste zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu o nr geod.(...), położonej w miejscowościK.w gminieR., dla której w Sądzie Rejonowym w Piszu prowadzona jestksięga wieczysta (...). Powód wskazał, że na podstawie umowy sprzedaży z dnia 31 marca 2016 roku, prawo użytkowania wieczystego ww. nieruchomości nabyłS. K.. W dniu 22 lipca 2020 rokuS. K.sprzedał przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego na rzecz(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.. Zdaniem powoda, zawarcie ww. umowy sprzedaży nie zwolniłoS. K.z obowiązku uiszczenia na rzecz powoda opłaty za użytkowanie wieczyste, co wprost wynika zart. 71 ust. 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Opłata za rok 2020 wynosiła 14 948,53 złotych i powinna była być uiszczona do dnia 31 stycznia 2021 roku.S. K.nie uiścił ww. opłaty. W dniu 11 października 2021 rokuS. K.zmarł, a spadek po nim, zgodnie z notarialnym poświadczeniem dziedziczenia, nabyli: żonaE. K., córkaU. K. (1), córkaA. K.i synB. K.– w udziale po ¼ części każdy z nich. Powód wskazał, że niniejszym pozwem domaga się również skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie w kwocie 9,20 złotych, naliczonych od kwoty 14 948,53 złotych za okres od 1 lutego 2021 roku do 5 lutego 2021 roku oraz dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód podniósł, że skierowane doS. K.wezwanie do dobrowolnej zapłaty pozostało bezskuteczne. Postanowieniem z dnia 11 września 2024 roku Sąd Rejonowy w Piszu na wniosek powoda ustanowił dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanejU. K. (1)kuratora w osobie adwokata, na którego Okręgowa Rada Adwokacka wB.wskazała adw.A. Z.. Kurator w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. Zakwestionował roszczenie co do zasady i co do wysokości. Podniósł, że w związku ze sprzedażą przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego na rzecz(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW., opłata za użytkowanie wieczyste za 2020 rok powinna obciążać nowego użytkownika wieczystego, a nieS. K.. Z ostrożności procesowej, powołując się na treśćart. 319 k.p.c.kurator wniósł o zastrzeżenie w treści wyroku, że pozwanym przysługuje do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku poS. K.. Ustanowiony przez sąd opiekuńczy reprezentant małoletnich pozwanych – r.pr.T. K.(postanowienie k. 36) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podniósł zarzut nieudowodnienia istnienia i wymagalności roszczenia oraz zarzut nieudowodnienia legitymacji biernej małoletnich pozwanych. Nadto, na rozprawie w dniu 19 grudnia 2024 roku podniósł także zarzut przedawnienia roszczenia. Sąd ustalił, co następuje: Skarb Państwa – reprezentowany przez StarostęP., jest właścicielem zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu o nr geod.(...), położonej w miejscowościK.w gminieR., dla której w Sądzie Rejonowym w Piszu prowadzona jestksięga wieczysta (...). (okoliczności bezsporne) Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 31 marca 2016 roku, prawo użytkowania wieczystego opisanej wyżej nieruchomości nabyłS. K.. W dniu 22 lipca 2020 roku, w drodze umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego,S. K.sprzedał ww. prawo użytkowania wieczystego na rzecz(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.. (dowód: umowa sprzedaży z 31.03.2016 r. k. 74-78v; umowa sprzedaży z 22.07.2020 r. k. 80-87v) Opłata za oddanie opisanej wyżej nieruchomości w użytkowanie wieczyste wynosiła za 2020 rok 14 948,53 złotych. O obowiązku uiszczenia ww. opłaty, jej wysokości i przedłużonym terminie do jej wniesienia, StarostaP.poinformowałS. K.pismem z dnia 18 września 2020 roku. Termin do wniesienia ww. opłaty za 2020 rok upłynął bezskutecznie. (dowód: pismo z dnia 28.09.2016 r. - zawiadomienie o wysokości opłaty k. 79; pismo z dnia 18.09.2020 r. – zawiadomienie o wysokości opłaty i o przedłużeniu terminu do uiszczenia opłaty za 2020 rok k. 88-89v; wykaz opłat za 2020 rok k. 8-9v; wezwanie do zapłaty k. 10-11) S. K.zmarł 11 października 2021 roku, a spadek po nim – zgodnie z notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia – nabyli: żonaE. K., córkaU. K. (1), córkaA. K.i synB. K.– w udziale po ¼ części każdy z nich. (dowód: akt poświadczenia dziedziczenia z 24.11.2021 r. Repertorium A nr 5508/2021) Sąd zważył, co następuje: Na wstępie, odnosząc się do podniesionego przez reprezentanta małoletnich pozwanych zarzutu przedawnienia roszczenia, wskazać należy, iż zobowiązanie do uiszczania opłat rocznych za użytkowanie wieczyste ma charakter zobowiązań okresowych, o czym przesądza fakt, iż mimo że prawo to jest ustalane na określony w umowie okres czasu, od 40 do 99 lat, to wnoszone opłaty roczne, dotyczą poszczególnych lat korzystania z nieruchomości. Pogląd taki dominuje także w orzecznictwie (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1999 r., II CKN 639/98, OSN 2000, Nr 6 poz. 121). Obowiązek zapłaty opłaty rocznej powstaje co do zasady z każdym rozpoczętym rokiem kalendarzowym trwania umowy, a termin wymagalności upływa z dniem 31 marca każdego roku (art. 71 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Z tych względów roszczenie o zapłatę opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego, jako roszczenia okresowe ulegają przedawnieniu z upływem lat 3 (art. 118 k.c.). Termin przedawnienia rozpoczyna swój bieg od dnia, w którym właściciel mógł skutecznie domagać się zaspokojenia swojego roszczenia, a skoro taka opłata powinna być uiszczana z góry za dany rok w terminie do 31 marca, zatem bieg terminu przedawnienia opłaty rocznej rozpoczyna się z dniem 1 kwietnia (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11.04.2013r., I ACa 1337/12). Podkreślenia wymaga, iż w dniu 8 marca 2020 roku weszła w życie ustawa z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374), która w art. 15j ust. 1 przedłużyła termin do wniesienia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za 2020 rok do 31 stycznia 2021 roku. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należało stwierdzić, że termin płatności opłaty za użytkowanie wieczyste za 2020 rok upłynął 31 stycznia 2021 roku. Z upływem dnia określonego jako termin płatności, rozpoczął bieg trzyletni termin przedawnienia roszczenia, którego koniec przypadał – zgodnie z regulacją zawartą wart. 118 zd. 2 k.c.– na ostatni dzień roku kalendarzowego, a więc na dzień 31 grudnia 2024 roku. Pozew w niniejszej sprawie wniesiony został 7 lutego 2024 roku i czynność ta doprowadziła do przerwania biegu przedawnienia (art. 123 § 1 k.c.). Stwierdzić zatem należało, iż przedmiotowe roszczenie nie uległo przedawnieniu. Również zarzut nieudowodnienia istnienia i wysokości roszczenia w świetle przedłożonych przez powoda dokumentów uznać należało za chybiony, podobnie jak zarzut braku legitymacji biernej po stronie pozwanych, który podniesiony został także przez kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanejU. K. (1). Z załączonych do akt sprawy notarialnych umów sprzedaży, jak również z akt księgi wieczystej(...)prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Piszu, bezsprzecznie wynika, że w okresie od 31 marca 2016 roku do 21 lipca 2020 roku użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości byłS. K., który w dniu 22 lipca 2020 roku sprzedał prawo użytkowania wieczystego na rzecz(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą wW.. W świetleart. 71 ust. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościamitj. (Dz.U. z 2018 r., poz. 2204), w przypadku gdy nastąpiła zmiana użytkownika wieczystego w wyniku przeniesienia prawa użytkowania wieczystego, opłatę roczną pobiera się w całości od osoby będącej użytkownikiem wieczystym nieruchomości w dniu 1 stycznia roku, za który obowiązuje opłata. Przepis powyższy dodany został ustawą z dnia 20.07.2017 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 1509) i znajduje zastosowanie do opłat rocznych za użytkowanie wieczyste, które powstały po jego wejściu w życie, tj. po 23 sierpnia 2017 roku. Wprowadzenie ww. normyart. 71 ust. 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami(dalej: GospNierU), wskazującej, że opłatę roczną pobiera się w całości od osoby będącej użytkownikiem wieczystym nieruchomości w dniu 1 stycznia roku, za który obowiązuje opłata także w sytuacji, gdy nastąpiła zmiana użytkownika wieczystego w wyniku przeniesienia prawa użytkowania wieczystego, wprost potwierdza odmienność dotychczasowych zasad podzielności opłaty rocznej i proporcjonalności jej uiszczenia. Ustawodawca nie uznał, że regulacja ma jedynie charakter porządkowy, lecz przyjął, że dochodzi do zmiany regulacji i jest to rozwiązanie na przyszłość. Wobec powyższego, mając na uwadze treśćart. 238 k.c.iart. 71 ust. 7GospNierU, stwierdzić należało, że obowiązek uiszczenia całej opłaty za 2020 rok z tytułu użytkowania wieczystego opisanej wyżej nieruchomości, ciąży na pozwanychE. K.,U. K. (1),A. K.iB. K., jako zstępnych zmarłegoS. K., który w dniu 1 stycznia 2020 roku był użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości. Następstwo prawne pozwanych wynika wprost z notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia, znajdującego się na karcie 7 akt niniejszej sprawy. Wysokość opłaty z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości za 2020 rok została należycie – zdaniem Sądu – wykazana przez stronę powodową załączonymi do akt sprawy dokumentami: pismem z dnia 28.09.2016 r. (k. 79), pismem z dnia 18.09.2020 r. (k. 88-89v) oraz wykazem opłat za 2020 rok (k. 8-9v). Sąd w pełni dał wiarę załączonym do akt sprawy i wymienionym wyżej dokumentom, albowiem nie budziły one żadnych wątpliwości co do ich wiarygodności i autentyczności, zostały sporządzone przez uprawnione osoby i w zakresie ich kompetencji. Nadto, treść tych dokumentów nie była kwestionowana przez pozwanych. W świetle notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia poS. K.oraz w świetleart. 366 k.c., oczywistym jest, że powód mógł żądanie spełnienia przedmiotowego świadczenia skierować do wybranych przez siebie dłużników, tj. wszystkich łącznie, kilku z nich lub każdego z osobna. Wybór dokonywany przez wierzyciela nie podlega właściwie żadnym ograniczeniom, oczywiście poza generalną klauzulą nadużycia prawa podmiotowego zart. 5 k.c., czego jednak Sąd nie dopatrzył się w niniejszej sprawie. Należy zauważyć, że pozwani nabyli spadek poS. K.z dobrodziejstwem inwentarza (art. 1015 § 2 k.c.). Nabycie przez spadkobiercę spadku z dobrodziejstwem inwentarza wywołuje skutek prawny w postaci faktycznego ograniczenia jego odpowiedzialności za długi spadkowe spadkodawcy, ale w stosunku do tych wierzycieli, wobec których spadkobierca skutecznie procesowo powołał się na to ograniczenie na etapie postępowania rozpoznawczego lub klauzulowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie I ACa 219/13). Kwestia, czy długi spadkowe przekraczają stan czynny spadku, nie podlega badaniu w ramach postępowania rozpoznawczego ani klauzulowego. Ograniczenie odpowiedzialności dłużnika - spadkobiercy może być zastrzeżone w wyroku (art. 319 k.p.c.) bądź w klauzuli wykonalności nadanej przeciwko spadkobiercy (art. 792 k.p.c.). Przepisart. 319 k.p.c., uprawniający sąd do ograniczenia w sentencji wyroku zakresu odpowiedzialności dłużnika za dług spadkowy do wartości stanu czynnego spadku, nie daje podstawy do oddalenia powództwa wytoczonego przez wierzyciela spadkodawcy na tej podstawie, że zmarły nie pozostawił spadku. Ustalenie, czy istnieje spadek (majątek) pozwalający na zaspokojenie przypadającej od dłużnika należności, należy do postępowania egzekucyjnego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku wydany w sprawie V ACa 1007/12, portal orzeczeń). W związku z powyższym, Sąd nie miał wątpliwości co do zasadności roszczenia pozwu i na podstawie powołanych wyżej przepisów orazart. 481 § 1 i 2 k.c.iart. 482 § 1 k.c., Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę 14 957,70 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 14 948,53 złotych od dnia 06.02.2021r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 9,20 złotych od dnia 07.02.2024r. do dnia zapłaty - zastrzegając pozwanymB. K.,E. K.,U. K. (1),A. K.prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do wartości ustalonego w spisie inwentarza lub wykazie inwentarza stanu czynnego spadku poS. K.zmarłym 11.10.2021r. w miejscowościK.. Na podstawie § 1 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 09.03.2018r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. z 2018r. poz. 536) w zw. zart. 9 pkt 3) ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych(Dz.U. z 2014r., poz. 1025 j.t. ze zm.) w zw. z § 2 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r., poz. 1800 ze zm.), Sąd przyznał kuratorowi dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej – adw.A. Z.– mając na względzie rodzaj sprawy, stopień jej zawiłości i nakład pracy kuratora, wynagrodzenie w kwocie 2 656,80 złotych, w tym kwotę 496,80 złotych tytułem podatku VAT, które nakazał wypłacić z wpłaconej przez powoda zaliczki. Na podstawieart. 993§ 3 k.r.o.w zw. z § 2 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r., poz. 1800 ze zm.), Sąd przyznał reprezentantowi małoletnich pozwanych – adw.T. K.– wynagrodzenie w kwocie 4 428 złotych, w tym kwotę 828 złotych tytułem podatku VAT, które nakazał wypłacić z sum budżetowych Sądu Rejonowego w Piszu. Na podstawieart. 80 ust. 1w zw. zart. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych(tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd zwrócił powodowi Skarbowi Państwa – StarościeP.kwotę 43,20 złotych tytułem niewykorzystanej w sprawie zaliczki zapisanej pod pozycją(...)(2 700 zł - 2 656,80 zł). Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie V. wyroku Sąd oparł na przepisach § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) orazart. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. W tym przypadku jest to kwota 3 600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 2 656,80 złotych tytułem zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanejU. K. (1)i kwota 232,49 złotych tytułem kosztów doręczenia korespondencji pozwanejU. K. (1)za pośrednictwem komornika. O pozostałych kosztach procesu Sąd orzekł na podstawieart. 102 k.p.c.

15/051535/0000503/C

Sąd Rejonowy w Piszu

I Wydział Cywilny

155515300004521_IX_P_000499_2023_Uz_2024-12-30_001

IX P 499/23

2024-12-30 01:00:00.0 CET

2025-01-27 18:00:04.0 CET

2025-01-27 15:10:23.0 CET

15551530

4521

REGULATION, REASON

Sygnatura akt IX P 499/23 UZASADNIENIE I. L. pozwem z dnia 20 grudnia 2023 r. wniosła o zasądzenie od pozwanej Prokuratury Rejonowej w (...) (po sprecyzowaniu oznaczenia strony pozwanej k. 29) w sumie kwoty 49 102,12 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od poszczególnych kwot miesięcznych - tytułem wyrównania wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2023 r. oraz tytułem wyrównania dodatkowego wynagrodzenia rocznego za rok 2021 i 2022. W pozwie powódka mylnie określiła wartoś

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?> <xPart xPublisherFullName="Katarzyna Motylińska" xPublisher="kmotylinska" xEditorFullName="Katarzyna Motylińska" xEditor="kmotylinska" xVersion="1.0" xLang="PL" xFromPg="1" xToPage="16" xFlag="published" xVolType="15/551530/0004521/P" xYear="2023" xVolNmbr="000499" xDocType="Uz" xml:space="preserve"> <xName>Uzasadnienie+Zarządzenie</xName> <xBlock> <xText xALIGNx="left">Sygnatura akt <xBx>IX P 499/23 </xBx></xText> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>UZASADNIENIE</xName> <xText><xAnon>I. L.</xAnon> pozwem z dnia 20 grudnia 2023 r. wniosła o zasądzenie od pozwanej Prokuratury Rejonowej w <xAnon>(...)</xAnon> (po sprecyzowaniu oznaczenia strony pozwanej k. 29) w sumie kwoty 49 102,12 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od poszczególnych kwot miesięcznych - tytułem wyrównania wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2023 r. oraz tytułem wyrównania dodatkowego wynagrodzenia rocznego za rok 2021 i 2022. W pozwie powódka mylnie określiła wartość przedmiotu sporu na kwotę 46 969,85 zł, ponieważ suma dochodzonych przez nią kwot stanowiła 49 102,12 zł. Ponadto, powódka wniosła również o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.</xText> <xText>W uzasadnieniu powódka wskazała, że jest prokuratorem Prokuratury Rejonowej w <xAnon>G.</xAnon>. Jej wynagrodzenie do 20 września 2022 r. było wyliczane w stawce II według mnożnika 2,17, a od 20 września 2022 r. było wyliczane w III stawce awansowej według mnożnika 2,28 podstawy ustalania wynagrodzenia. Ponadto przysługiwał jej dodatek za wieloletnią pracę w okresie styczeń-sierpień 2021 r. w wysokości 15%, za okres od września 2021r. do sierpnia 2022 r. w wysokości 16%, w okresie wrzesień 2022 r.-sierpień 2023 r. w wysokości 17%, a od września 2023 r. do grudnia 2023 r. w wysokości 18%. Od 16 października 2017 r. została powołana do pełnienia funkcji Zastępcy Prokuratora Rejonowego w <xAnon>G.</xAnon> i ma z tego tytułu przyznany dodatek funkcyjny w wysokości 0,28 podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora.</xText> <xText>Za podstawę prawną roszczenia powódka podała art. 123 § 1 ustawy Prawo o prokuraturze, kształtujący zasady wynagradzania prokuratorów. Podkreśliła przy tym ustrojowy charakter ustawy. Stwierdziła, że ustawodawca, wbrew treści tego przepisu, w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2021, a następnie w analogicznym przepisie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 odniósł podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora do przeciętnego wynagrodzenia z drugiego kwartału 2019 i 2020 r., co doprowadziło do zaniżenia jej uposażenia. Wskazała również, że ustalona kwota za 2023 rok w ogóle nie odnosiła się do średniego wynagrodzenia i wprost określając ją na poziomie 5 444,42 zł, a zatem mniej o 711,83 zł niż przewidziana ustawą Prawo o Prokuraturze, tj. 6 156,25 zł. Obszerną część argumentacji pozwu powódka skierowała na niezgodność z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją RP</xLexLink> oraz ustawą ustrojową rozwiązania zawartego przez ustawodawcę w przepisach ustaw okołobudżetowych.</xText> <xText>W pismach z dnia 23 lutego 2024 r., z dnia 14 maja 2024 r. oraz z dnia 4 czerwca 2024 r., powódka zmodyfikowała powództwo, cofając pozew o kwotę dochodzoną przez nią tytułem wyrównania wynagrodzenia za 2023 r. (25 267,64 zł), które to wyrównanie wynagrodzenia zostało jej wypłacone przez pracodawcę w dniu 29 grudnia 2023 r. Podtrzymała jednak żądanie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od poszczególnych kwot za okres od stycznia 2023 r. do listopada 2023 r. od dnia ich wymagalności wskazanego w pozwie i ww. pismach do dnia zapłaty tj. 29 grudnia 2023 r. Cofnęła pozew jedynie w zakresie żądania odsetek ustawowych od wynagrodzenia za sierpień 2023 r. ponad kwotę 2 098,87 zł, wyliczoną przez pozwaną, którego powódka nie zakwestionowała.</xText> <xText>Na skutek powyższego, postanowieniem z dnia 26 lipca 2024 r., Sąd umorzył postępowanie co do kwoty 25 267,64 zł i części odsetek ustawowych od wyrównania wynagrodzenia za sierpień 2023 r. ponad kwotę 2 098,87 zł.</xText> <xText>Pozwana Rejonowa w <xAnon>G.</xAnon> w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazała, że naliczała wynagrodzenie powódki w jedyny dozwolony sposób, to jest zgodnie z obowiązującymi przepisami i ciążącą na niej dyscypliną finansów publicznych. Podkreśliła, że konstytucyjność regulacji dotyczącej sposobu naliczania wynagrodzenia jest rozstrzygana przez TK. Pozwana wskazała również, że odejście od zastosowania art. 123 Prawa o prokuraturze wynikało, z trudnej sytuacji gospodarczej w jakiej znalazła się Polska w wyniku pandemii <xAnon>C.</xAnon>-19.</xText> <xText>W piśmie z dnia 23 października 202 r. powódka, nie kwestionując wyliczenia pozwanej przedstawionego wraz z odpowiedzią na pozew, cofnęła powództwo o kwotę 334,71 zł w zakresie żądania wyrównania wynagrodzenia za 2022 r. i dodatkowego rocznego wynagrodzenia za 2022 r. W pozostałym zakresie wniosła jak w pozwie.</xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd ustalił następujący stan faktyczny:</xBx></xText> <xText> <xAnon>I. L.</xAnon> jest prokuratorem Prokuratury Rejonowej w <xAnon>G.</xAnon>. Jej wynagrodzenie do 20 września 2022 r. było wyliczane w stawce II według mnożnika 2,17, a od 20 września 2022 r. było wyliczane w III stawce awansowej według mnożnika 2,28 podstawy ustalania wynagrodzenia. Ponadto przysługiwał jej dodatek za wieloletnią pracę w okresie styczeń-sierpień 2021 r. w wysokości 15%, za okres od września 2021r. do sierpnia 2022 r. w wysokości 16%, w okresie wrzesień 2022 r.-sierpień 2023 r. w wysokości 17%, a od września 2023 r. do grudnia 2023 r. w wysokości 18%. Od 16 października 2017 r. została powołana do pełnienia funkcji Zastępcy Prokuratora Rejonowego w <xAnon>G.</xAnon> i ma z tego tytułu przyznany dodatek funkcyjny w wysokości 0,28 podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora.</xText> <xText><xBx> <xIx>Niesporne, a nadto dowód: </xIx> </xBx> <xIx>akt powołania do pełnienia funkcji Z-cy Prokuratora Rejonowego w <xAnon>G.</xAnon> – k. 14, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 15-17, akt powołania i kolejne angaże – k. 18-22, 50-51.</xIx></xText> <xText>Podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia <xAnon>I. L.</xAnon> od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie w drugim kwartale 2019 r. ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Wynosiło ono 4 839,24 złotych.</xText> <xText>Podstawę ustalenia wynagrodzenia powoda według zasad określonych w art. 123 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze wynosiła 5.024,48 zł. Różnica wynagrodzenia powoda wynikająca z niezastosowania tej podstawy przy obliczaniu jej wynagrodzenia wynosiła 514,27 zł w miesiącach styczeń-sierpień 2021 r., 528,29 zł w miesiącach wrzesień-grudzień 2021 r. Różnica w wysokości dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2021 r. wynosiła zaś 525,92 zł.</xText> <xText><xBx> <xIx>Niesporne, a nadto dowód:</xIx> </xBx> <xIx> zaświadczenie o wynagrodzeniu i kolejne angaże – k. 15- 22, k. 50-51, wyliczenia pozwanego – k. 58 </xIx></xText> <xText>Z kolei podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia <xAnon>I. L.</xAnon> od 1 stycznia 2022 r. stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie w drugim kwartale 2020 r. ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego powiększone o kwotę 26 zł co dawało kwotę bazową w wysokości 5 050,48 złotych.</xText> <xText>Podstawę ustalenia wynagrodzenia powoda według zasad określonych w art. 123 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze wynosiła 5.504,52 zł. Różnica wynagrodzenia powoda wynikająca z niezastosowania tej podstawy przy obliczaniu jej wynagrodzenia (przy uwzględnieniu absencji chorobowych) wynosiła 1 269,91 zł w miesiącach styczeń – sierpień 2022 r., 1 303,65 zł we wrześniu 2022 r. i 1 338,20 zł w miesiącach październik – grudzień 2022 r. Różnica w wysokości dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2022 r. wynosiła zaś 1 315,59 zł.</xText> <xText><xBx> <xIx>Niesporne, a nadto dowód:</xIx> </xBx> <xIx> zaświadczenie o wynagrodzeniu i kolejne angaże – k. 15-22, k. 50-51, wyliczenia pozwanego – k. 59</xIx></xText> <xText>Z kolei podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia <xAnon>I. L.</xAnon> od 1 stycznia 2023 r. stanowiła kwota bazowa w wysokości 5 444,42 zł.</xText> <xText>Podstawę ustalenia wynagrodzenia powoda według zasad określonych w art. 123 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze wynosiła 6 156,25 zł. Różnica wynagrodzenia powódki wynikająca z niezastosowania tej podstawy przy obliczaniu jej wynagrodzenia (przy uwzględnieniu absencji chorobowych) wynosiła 2 098,87 zł w miesiącach styczeń – sierpień 2023 r. i 2 115,11 zł w miesiącach wrzesień-listopad 2023 r. Prokuratura Okręgowa w Szczecinie wypłaciła powódce wyrównanie za styczeń - listopad 2023 r. w dniu 29 grudnia 2023 r.</xText> <xText><xBx> <xIx>Niesporne, a nadto dowód: </xIx> </xBx> <xIx>zaświadczenie o wynagrodzeniu i kolejne angaże – k. 15-22, k. 50-51</xIx></xText> <xText>Wynagrodzenie za pracę w Prokuraturze Rejonowej w <xAnon>G.</xAnon> wypłacane jest pracownikom co miesiąc, z dołu, w terminie do ostatniego dnia każdego miesiąca.</xText> <xText><xBx> <xIx>Niesporne</xIx> </xBx></xText> <xText xALIGNx="center"> <xBx>Sąd Rejonowy zważył co następuje:</xBx></xText> <xText>Stan faktyczny sprawy należy uznać w istocie za niesporny. Nie były bowiem kwestionowane zasadnicze dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności dotyczące zasad obliczania wysokości wynagrodzenia przysługującego powódce. Pozwana zakwestionowała wyliczenie powódki i przedłożyła własne wyliczenie, z którym zgodziła się powódka. W efekcie powódka ograniczyła swoje powództwo, cofając je o kwotę 334,71 zł.</xText> <xText>Rozstrzygnięcie zasadzało się głównie na zagadnieniach prawnych, a te należy rozpocząć od przedstawienia unormowań określających zasady kształtowania uposażenia prokuratorów.</xText> <xText>Na samym początku rozważań warto podkreślić, że powódka od samego początku błędnie obliczyła wartość przedmiotu sporu. Powódka wskazała, że jest to 46 969,85 zł, podczas gdy prawidłowo obliczona (po zliczeniu poszczególnych kwot dochodzonych w pozwie) wartość przedmiotu sporu zgodnie z <xLexLink xArt="art. 19" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 19 k.p.c.</xLexLink> wynosiła 49 102,12 zł. Powódka w dalszych pismach powielała błędną kwotę wartości przedmiotu sporu, odliczając kwoty w zakresie dokonała cofnięcia pozwu (25 267,64 zł w zakresie wyrównania wynagrodzenia za 2023 r. i 334,71 zł w zakresie wyrównania wynagrodzenia i dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2022 r.). W wyniku cofnięcia pozwu, mając na uwadze pierwotną prawidłowo obliczoną wartość przedmiotu sporu w sprawie ostatecznie dochodzona kwota przez powódkę wynosiła 23 500,36 zł. Powódka popełniła błąd rachunkowy przy obliczeniach na samym początku formułowania pozwu. Wobec czego Sąd przyjął za wyznacznik roszczenia jako kwoty rozpisane z osobna w pozwie. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 28 czerwca 2007 roku (w sprawie o sygn. akt IV CSK 115/07) słusznie stwierdził, że „<xIx>Jeżeli treść żądania sformułowana jest niewłaściwie, niewyraźnie lub nieprecyzyjnie sąd może, a nawet ma obowiązek odpowiednio je zmodyfikować, jednakże zgodnie z wolą powoda i w ramach podstawy faktycznej powództwa. Oczywiście ingerencja sądu w tym zakresie nie może być zbyt daleko idąca. W tym przypadku chodzi wyłącznie o nadanie objawionej w treści pozwu woli powoda poprawnej jurydycznie formy”</xIx>.</xText> <xText>Zgodnie z treścią przepisu art. 123 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze (tekst jedn.: Dz.U. z 2023 r. poz. 1360) podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie <xLexLink xArt="art. 20;art. 20 pkt. 2" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">art. 20 pkt 2 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych</xLexLink> (Dz. U. z 2022 r. poz. 504, 1504 i 2461). Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w <xLexLink xArt="art. 20 § 1" xIsapId="WDU19981621118" xTitle="Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" xAddress="Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118">§1</xLexLink>, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego - przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w dotychczasowej wysokości (art. 123 § 2 Prawa o prokuraturze).</xText> <xText>W myśl przepisu art. 124 § 11 Prawa o prokuraturze, prokurator nabywa prawo do dodatku za długoletnią pracę wynoszącego, począwszy od 6. roku pracy, 5% aktualnie pobieranego przez prokuratora wynagrodzenia zasadniczego. Wzrasta on po każdym kolejnym roku pracy o 1% tego wynagrodzenia, aż do osiągnięcia 20 % wynagrodzenia zasadniczego.</xText> <xText>Obecny model urealnienia uposażenia sędziów i prokuratorów można sprowadzić do iloczynu przeciętnego wynagrodzenia w II kwartale roku poprzedzającego i stosownego mnożnika. Wcześniej był to podlegający waloryzacji iloczyn kwoty bazowej i owego mnożnika. W nowej koncepcji ustawodawca przyjął więc nie waloryzację, lecz koncepcję progresywnego wynagrodzenia. Oczywistym pozostaje, że celem tych przepisów było uniezależnienie wysokości świadczeń od wahań koniunktury gospodarczej, w tym przejściowych trudności finansowych kraju.</xText> <xText>Począwszy od początku 2021 r. ustawodawca pozostaje w sprzeczności z tak ustalonymi zasadami. Pierwszy wyłom stanowiło unormowanie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2021 (Dz. U. z 2020 r. poz. 2400). Wtedy to określono, że podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w 2021 r. stanowić będzie przeciętne miesięczne wynagrodzenie w II kwartale 2019 r., ogłaszane w trybie i na podstawie wcześniej przedstawionej. Podobne rozwiązanie przyjęto w art. 12 ust. 1 ww. ustawy w stosunku do sędziów.</xText> <xText>W kolejnych latach ustawodawca ten zabieg powielał. W art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 (Dz. U. z 2022 r. poz. 2445) jako podstawa kształtowania wynagrodzeń prokuratorów w roku 2022 przyjęte zostało przeciętne wynagrodzenie, co prawda z II kwartału, ale roku 2020. Podobne rozwiązanie przyjęto w art. 8 ust. 1 ww. ustawy w stosunku do sędziów.</xText> <xText>Odnośnie natomiast 2023 r. (choć nie był on objęty przedmiotem sporu) - w ustawie z 1 grudnia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023 (Dz. U. z 2022, poz. 2666), ustawodawca wskazał w art. 8 ust. 1, że w roku 2023 podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora, o której mowa w art.123 § 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o Prokuraturze, stanowi kwota w wysokości 5.444,42 zł. Stało się tak w sytuacji kiedy wartość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale 2022 r. i podstawa do wyliczenia wynagrodzenia sędziego zgodnie z <xAnon> (...)</xAnon> wynosiła 6.156,25 złotych (komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 9 sierpnia 2022 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2022 r.).</xText> <xText>Istnieje zatem oczywista sprzeczność ustawowej regulacji zawartych z jednej strony w unormowaniu <xLexLink xArt="art. 123" xIsapId="WDU20010981070" xTitle="Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070">art. 123</xLexLink> Prawa o prokuraturze (podobnie jak w unormowaniu <xLexLink xArt="art. 91" xIsapId="WDU20010981070" xTitle="Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070">art. 91 Prawa o ustroju sądów powszechnych</xLexLink>), z drugiej strony statuowanych w kolejnych ustawach okołobudżetowych, dotyczących realizacji ustawy budżetowej na rok 2021, 2022 oraz 2023. W pierwszej kolejności należało więc rozstrzygnąć tę kolizję.</xText> <xText>Wprowadzając odstępstwa od systematycznego, corocznego kształtowania wynagrodzeń sędziów i prokuratorów w oparciu o przeciętne wynagrodzenie z II kwartału roku poprzedzającego, ustawodawca nie dokonał przy tym żadnej zmiany unormowania <xLexLink xArt="art. 123" xIsapId="WDU20010981070" xTitle="Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070">art. 123</xLexLink> Prawa o prokuraturze i <xLexLink xArt="art. 91" xIsapId="WDU20010981070" xTitle="Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070">art. 91 Prawa o ustroju sądów powszechnych</xLexLink>, ani też nie zawiesił formalnie jego mocy obowiązującej. W sytuacji wątpliwości dotyczącej mocy obowiązującej przepisów o sprzecznej treści, zawartych w aktach prawnych wydanych w różnym czasie i w wypadku, gdy przepisy późniejsze nie uchylają wcześniejszych, należy przyznać prymat przepisowi późniejszemu, zgodnie z zasadą <xIx>lex posterior derogat legi priori</xIx> (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 1993 r., I PZP 12/03, wyrok z dnia 12 kwietnia 1994 r., I PRN 12/94, czy wyrok z dnia 21 czerwca 1994 r., I PRN 38/94). Warto również wskazać, że technika legislacyjna polegająca na uchyleniu mocy obowiązującej przepisu ustawy Prawo o prokuraturze, czy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20010981070" xTitle="Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070">Prawo o ustroju sądów powszechnych</xLexLink> przez późniejszy przepis tej samej rangi i przy braku wyraźnej klauzuli derogacyjnej, co do zasady może być uznana za dopuszczalną i zgodną z normami rangi konstytucyjnej. Warunkiem zastosowania tej techniki jest jedynie to, aby normy prawne nie były stanowione jednocześnie i aby norma późniejsza nie była hierarchicznie niższa od normy wcześniejszej (por. orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 listopada 1994 r., I P 1/94, z dnia 12 stycznia 1995 r., K 12/94).</xText> <xText>Podkreślić również należy, że ustawy okołobudżetowe są w systemie źródeł prawa aktami posiadającymi tożsamą moc, jak zwykłe ustawy. Odmienne ich usytuowane lub przypisanie im innego znaczenia, wymagałoby wyraźnej podstawy konstytucyjnej. Tym samym każda ustawa późniejsza może uchylić wcześniejszą, jak i ustanowić czasowe wyjątki od jej postanowień (por. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 listopada 1994 r., K 4/94, OTK 1994 cz. II poz. 39).</xText> <xText>Nie ma w tym wypadku możliwości zastosowania reguł kolizyjnych wynikających z nadrzędności jednej ustawy nad drugą. Prawo o prokuraturze reguluje ustrój i organizację prokuratury (podobnie jak <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU20010981070" xTitle="Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070">Prawo o ustroju sądów powszechnych</xLexLink> w stosunku do sądów), a wymienione wcześniej ustawy okołobudżetowe dotyczące lat 2021-2023 mają charakter epizodyczny. Nie zmienia to jednak faktu, że polskie prawo konstytucyjne nie zna kategorii ustaw organicznych – aktów o mocy prawnej sytuującej się pomiędzy <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">konstytucją</xLexLink> a zwykłą ustawą. Brak jest podstaw do różnicowania mocy prawnej nawet tak doniosłej ustawy, jaką jest Prawo o prokuraturze i twierdzenia, że jej moc jest wyższa niż moc ustaw okołobudżetowych (podobnie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 8 listopada 1994 r., P 1/94). Zatem przypadki materialnej sprzeczności pomiędzy ustawami muszą być tym samym rozpatrywane na tle ogólnych zasad określających wzajemne stosunki norm o tej samej mocy prawnej. Jedną z tych zasad jest przyznanie ustawie późniejszej nieograniczonej w zasadzie możliwości ingerowania w treść ustaw wcześniejszych i modyfikowania, uchylania czy zawieszania ich postanowień. W braku wyraźnie odmiennych stwierdzeń konstytucyjnych nie ma podstaw by uznać, że zasada <xIx>lex posterior derogat priori</xIx> nie może odnosić się do relacji pomiędzy ustawą „stałą” a epizodyczną. Trybunał Konstytucyjny zwracał już wielokrotnie uwagę, iż relacje pomiędzy normami zawartymi w ustawach zwykłych nie mogą być rozpatrywane w kategoriach niezgodności hierarchicznej norm (tak m.in. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 października 1994 r., K 2/94, a także K 14/91; K 13/92; K 10/92).</xText> <xText>Z tych względów za nieprzydatną należy uznać propozycję <xAnon>J. G.</xAnon> przedstawioną w publikacji „Konstytucyjność wstrzymania waloryzacji wynagrodzeń sędziowskich” (Praca i Zabezpieczenie <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon> (...)</xAnon>, <xAnon> (...) Wydawnictwo (...)</xAnon>), aby kolizję przepisów rozstrzygać właśnie poprzez wskazanie ustawy nadrzędnej (<xIx>lex superior derogat legi inferiori)</xIx>.</xText> <xText>Sąd rozważył także, czy normę kolizyjną dla stwierdzonej sprzeczności ustaw stanowi przepis art. <xLexLink xArt="art. 109;art. 109 ust. 5" xIsapId="WDU20091571240" xTitle="Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych" xAddress="Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240">art. 109 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych</xLexLink> (tekst jedn.: Dz.U. z 2023 r. poz. 1270), zgodnie z którym ustawa budżetowa nie może zawierać przepisów zmieniających inne ustawy. Przepisy dotyczące wstrzymania waloryzacji wynagrodzenia prokuratorów (a także sędziów) zamieszczono jednak w ustawach okołobudżetowych. Tymczasem <xLexLink xArt="art. 109;art. 109 ust. 5" xIsapId="WDU20091571240" xTitle="Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych" xAddress="Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240">art. 109 ust. 5</xLexLink> dotyczy samej ustawy budżetowej. Przy czym brak jest definicji legalnej pojęcia „ustawy budżetowej”. Ustawodawca posłużył się jednak „pojęciem zastanym” (S. Rozmaryn, <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucja</xLexLink>, s. 114–115; <xAnon>M. Z.</xAnon>, <xAnon>W.</xAnon>, s. 54). Uznaje się, że ustawa budżetowa to „akt prawny, uchwalany corocznie przez parlament w celu określenia budżetu państwa oraz jego powiązań z innymi planami finansowymi państwa” (C. Kosikowski, w: System PrFin, t. II, 2010, s. 201), „forma, w jakiej uchwalany jest budżet państwa” (<xAnon>D.</xAnon>-<xAnon>R.</xAnon>, Prawo finansowe, s. 185). Ustawa budżetowa określana jest także jako „podstawa prowadzenia gospodarki finansowej państwa (publiczny akt zarządzania finansowego państwem)” (<xAnon>D.</xAnon>-<xAnon>R.</xAnon>, Prawo finansowe, s. 185). Przepis art. 109 ust. 5 ustawy o finansach publicznych w istocie wprowadza zakaz obładowania ustawy budżetowej. Zakaz ten omijany jest z pomocą tzw. ustaw okołobudżetowych, których pojawienie się związane było z wyrażeniem przez Trybunał Konstytucyjny tejże zasady obładowania ustawy budżetowej (por. M. <xAnon>Z.</xAnon>, <xIx> Budżet</xIx>, s. 111–118; C. <xAnon>K.</xAnon>, <xIx> Odmienności</xIx>, s. 13, <xIx> Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, </xIx>red. dr Agnieszka <xAnon>M. S.</xAnon>, 2023). Ustawy dotyczące wykonania budżetu na lata 2021-2023 należą do takich właśnie ustaw okołobudżetowych i ich zakaz wyrażony w art. 109 ust. 5 ustawy o finansach publicznych nie dotyczy. Zatem przepis ten nie rozstrzyga kolizji ustaw ocenianej w tej sprawie.</xText> <xText>Pozostała więc kontrola zgodności poczynań ustawodawczych i wykreowanego na nowo modelu kształtowania wynagrodzeń prokuratorów z normami rangi konstytucyjnej.</xText> <xText>W polskim porządku prawno - konstytucyjnym Trybunał Konstytucyjny jest jedynym organem dysponującym kompetencją do eliminacji przepisu z obrotu prawnego. Sposobem rozstrzygnięcia wątpliwości dotyczących zgodności przepisu ustawy z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">postanowieniami Konstytucji</xLexLink> jest skierowanie pytania prawnego przez sąd do Trybunału, o czym stanowi <xLexLink xArt="art. 193" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 193 Konstytucji RP</xLexLink>, zgodnie z którym każdy sąd może przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink>, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem. Tylko ten organ może w sposób władczy orzec, iż zaskarżony przepis ustawy jest zgodny z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink>, względnie pozbawić go mocy obowiązującej w razie jego niekonstytucyjności (<xLexLink xArt="art. 190" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 190 Konstytucji RP</xLexLink>). Sąd natomiast jest obowiązany stosować ustawę, bowiem według <xLexLink xArt="art. 178;art. 178 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 178 ust. 1 Konstytucji RP</xLexLink> sędziowie podlegają tylko <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji</xLexLink> i ustawom.</xText> <xText>Sąd nie znalazł jednak podstaw do skierowania w tej sprawie pytania do Trybunału Konstytucyjnego. Nie oznacza to, że sąd ma zamiar przybrać sobie kompetencje Trybunału. Jako odrębne traktuje się bowiem orzekanie o zgodności ustaw z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink> (<xLexLink xArt="art. 188;art. 188 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 188 ust. 1 Konstytucji RP</xLexLink>) z oceną konstytucyjności przepisu mającego zastosowanie w konkretnej sprawie przez sąd orzekający. Już przecież w uchwale z 4 lipca 2001 r., w sprawie III ZP 12/01, a więc podjętej na długo przed aktualnymi sporami dotyczącymi praworządności i roli Trybunału, Sąd Najwyższy podkreślił, że odmowa zastosowania przepisu ustawy uznanego przez sąd za sprzeczny z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink> nie narusza kompetencji Trybunału Konstytucyjnego. Istota tego stanowiska bazowała na wskazaniu, że przedmiot orzekania sądu dotyczy indywidualnego stosunku społecznego, a Trybunał Konstytucyjny orzeka o prawie. Wykonując władzę sądowniczą (<xLexLink xArt="art. 10;art. 10 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 10 ust. 2 Konstytucji</xLexLink>) sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości (<xLexLink xArt="art. 175;art. 175 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 175 ust. 1 Konstytucji</xLexLink>). Z kolei rola Trybunału przypomina bardziej władzę ustawodawczą tzw. ustawodawcy negatywnego (mimo że <xLexLink xArt="art. 10;art. 10 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 10 ust. 2 Konstytucji</xLexLink> zalicza go do władzy sądowniczej).</xText> <xText>Poza tym należy wskazać na <xLexLink xArt="art. 8;art. 8 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 8 ust. 2 Konstytucji RP</xLexLink>, dający podstawę do bezpośredniego stosowania <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji</xLexLink>. Dojdzie do tego wtedy, kiedy sąd stwierdzi konflikt między normami (zasadami, wartościami) konstytucyjnymi, a przepisem ustawy, który ma zastosować. Poprzez taki zabieg sąd nie wyeliminuje kwestionowanego przepisu z obrotu prawnego, lecz odmówi jego zastosowania w indywidualnej sprawie. Staje się to niekiedy aktualne w stosunkach prawnopracowniczych. Do bezpośredniego zastosowania <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji</xLexLink> sensu stricto doszło np. w wyroku Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 1999 r., I PKN 438/99, w którym odmówiono zastosowania w sprawie regulacji ustawowej zawartej w <xLexLink xArt="art. 240;art. 240 § 3;art. 240 § 3 pkt. 1" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 240 § 3 pkt 1 k.p.</xLexLink> (por. również wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1998 r., I PKN 90/98).</xText> <xText>W tej sprawie szczególne znaczenie ma pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 lipca 2021 r. (<xAnon> (...)</xAnon>, LEX nr 3232398), zgodnie z którym dopuszczalność stosowania tzw. „rozproszonej kontroli konstytucyjnej” przez sądy ma miejsce w sytuacjach oczywistych, tj. wówczas, gdy w przeszłości Trybunał Konstytucyjny orzekał już o normie analogicznej do normy, która ma być zastosowana w danej sprawie, albo w przypadku powtórzenia niekonstytucyjnej normy przez ustawodawcę. W ten nurt wpisuje się wyrok z dnia 17 marca 2016 r., V CSK 377/15, w którym Sąd Najwyższy co prawda potwierdził zasadę, że do orzekania o niekonstytucyjności ustaw i ich poszczególnych przepisów jest powołany wyłącznie Trybunał Konstytucyjny, ale przyjął, iż rozpoznawana przez niego sprawa jest wyjątkowa, gdyż niezgodność przepisu z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink> jest oczywista, a ocena taka ma dodatkowe wsparcie w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który stwierdził uprzednio niezgodność z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink> przepisu o takim samym brzmieniu co w obowiązującej obecnie ustawie. Pogląd ten podtrzymano w późniejszych orzeczeniach, jak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2018 r., V CSK 230/17 i z dnia 27 listopada 2019 r., II CSK 493/18).</xText> <xText>Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r., K 1/12, zajmował się bowiem konstytucyjnością czasowego wstrzymania waloryzacji wynagrodzenia sędziów. Kontrola została zainicjowana wnioskiem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o zbadanie zgodności: <xLexLink xArt="art. 22;art. 23" xIsapId="WDU20112911707" xTitle="Ustawa z dnia 22 grudnia 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 291, poz. 1707">art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 22 grudnia 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej</xLexLink> (Dz. U. Nr 291, poz. 1707) ze wskazanymi we wniosku przepisami konstytucyjnymi (głównie <xLexLink xArt="art. 2;art. 178;art. 178 ust. 2;art. 216;art. 216 ust. 5;art. 220" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2, art. 178 ust. 2 i art. 216 ust. 5 oraz art. 220 Konstytucji RP</xLexLink>), a więc sytuacją analogiczną do badanej w tej sprawie. Kwestionowaną tam ustawą okołobudżetową ustawodawca unormował bowiem podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego (<xLexLink xArt="art. 22;art. 22 ust. 1;art. 23;art. 23 ust. 1" xIsapId="WDU20112911707" xTitle="Ustawa z dnia 22 grudnia 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej" xAddress="Dz. U. z 2011 r. Nr 291, poz. 1707">art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1</xLexLink>) w roku 2012, w postaci przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2010 r. Odstąpił więc od ogólnej zasady ustalenia go w oparciu o przeciętne wynagrodzenie z II kwartału roku poprzedniego. W sferze faktycznej wynagrodzenia tej grupy pozostały w 2012 r. na tym samym poziomie, co w 2011 r.</xText> <xText>Należy mieć na uwadze, że w przypadku prokuratorów niemożliwe staje się jedynie odwołanie do unormowania <xLexLink xArt="art. 178;art. 178 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 178 ust. 2 Konstytucji</xLexLink>, co nie pozbawia możliwości oceny względem nich kwestionowanego unormowania z punktu widzenia wskazanych kryteriów. Przepis <xLexLink xArt="art. 123" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 123</xLexLink> Prawa o prokuraturze zawiera bowiem analogiczny mechanizm urealnienia płacy prokuratorów, co art. 91 c ustawy o ustroju sądów powszechnych. W przypadku sędziów przepis ma pełnić rolę jednej z gwarancji ich niezawisłości. Z kolei <xLexLink xArt="art. 123" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 123</xLexLink> Prawa o prokuraturze odgrywa taką samą funkcję w odniesieniu do zasady niezależności prokuratorów wynikającej z art. 7 § 1 Prawa o prokuraturze. Zatem rozważania Trybunału Konstytucyjnego pozostają adekwatne także do prokuratorów.</xText> <xText>Kwestionowaną w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 grudnia 2012 r. ustawą okołobudżetową ustawodawca unormował bowiem podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego (<xLexLink xArt="art. 22;art. 22 ust. 1;art. 23;art. 23 ust. 1" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1</xLexLink>) w roku 2012, w postaci przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2010 r. Odstąpił więc od ogólnej zasady ustalenia go w oparciu o przeciętne wynagrodzenie z II kwartału roku poprzedniego. W sferze faktycznej wynagrodzenia tej grupy pozostały w 2012 r. na tym samym poziomie, co w roku 2011. Z tego orzeczenia, a także z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 listopada 1994 r., I P 1/94, zapadłego jeszcze na gruncie tzw. Małej <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucji</xLexLink>, wynika, że uznano za zgodną z zapisami konstytucyjnymi wskazaną technikę legislacyjną. W ocenie Trybunału nie naruszała ona zasady niedziałania prawa wstecz, ochrony praw nabytych, czy niewłaściwego vacatio legis. W wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r. wskazano, że w ustawie okołobudżetowej jej projektodawcy uzasadnili zamrożenie wynagrodzeń koniecznością zachowania równowagi budżetowej jako wartości konstytucyjnie chronionej. Ustalenie wynagrodzenia sędziów na poziomie roku 2011 uznano za rozwiązanie epizodyczne, uzasadnione wyjątkową sytuacją finansów publicznych i nie powodującą zmiany samych zasad ustalania tych wynagrodzeń. Za sprawiedliwy uznano podział kosztów działań zmierzających do zwalczenia skutków kryzysu pomiędzy wszystkie grupy społeczne. W stanowisku prezentowanym podczas postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym podkreślano inne, realne działania oszczędnościowe, zmierzające do ograniczenia nierównowagi finansów publicznych. Jako wymienione działania wskazano między innymi: wprowadzenie wydatkowej reguły dyscyplinującej (czyli ograniczenie wzrostu wydatków dyskrecjonalnych i nowych wydatków prawnie zdeterminowanych do poziomu inflacji powiększonej o 1%), ustalenie docelowej reguły wydatkowej (zasady, że wzrost wydatków budżetu państwa na zadania publiczne nie może przekroczyć średniookresowego tempa wzrostu, wspierającej stabilność finansów publicznych), wprowadzenie planowania wieloletniego (również w jednostkach samorządu terytorialnego), opracowanie dodatkowej reguły stabilizującej wynik finansowy samorządów, „zamrożenie” skali podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych, przeprowadzenie zmian w systemie emerytalnym (zmniejszenie składki przekazywanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do otwartych funduszy emerytalnych), czy też dążenie do stopniowego zrównania i podwyższania wieku emerytalnego oraz ograniczenie wcześniejszego przechodzenia na emeryturę. Poza tym ze względu na przekroczenie wartości referencyjnej deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych Rada Unii Europejskiej, zgodnie z art. 104 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zaleciła ograniczenie deficytu do wartości poniżej 3%, najpóźniej w 2012 r. Polska została w tym czasie objęta tzw. procedurą nadmiernego deficytu. Jej sytuacja była więc monitorowana przez instytucje Unii Europejskiej, a w razie stwierdzenia braku działań naprawczych, mogły zostać nałożone sankcje finansowe (uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 1/12 w zakresie zawierającym prezentację stanowisk stron).</xText> <xText>Trybunał Konstytucyjny uznał więc zakwestionowaną regulację, polegającą w istocie na jednorocznym zamrożeniu wynagrodzeń, za zgodną z <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucją</xLexLink>. W dużej mierze, jak uzasadniał, stanowisko to wynikało z incydentalnego charakteru rozwiązania oraz z uwzględnienia trudnej sytuacji finansowej państwa, zagrażającej równowadze budżetowej, którą uznano za wartość konstytucyjną samą w sobie, konkurencyjną wobec wartości określonych w <xLexLink xArt="art. 178" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 178 Konstytucji</xLexLink>. Istotne w orzeczeniu Trybunału było jednak to, że określono pewne warunki, którymi winien kierować się ustawodawca w takim przypadku, tak aby zamrożenie wynagrodzenia nie naruszało zasady niezawisłości sędziowskiej: (1) wynagrodzenia powinny być kształtowane w sposób wykluczający jakąkolwiek uznaniowość ze strony władzy wykonawczej, (2) wynagrodzenia powinny w dłuższym okresie czasu wykazywać tendencję wzrostową, nie mniejszą, niż przeciętne wynagrodzenie w sferze budżetowej, (3) w trudnej sytuacji budżetu państwa wynagrodzenia powinny być bardziej, niż wynagrodzenia wszystkich innych funkcjonariuszy i pracowników sfery budżetowej - chronione przed nadmiernie niekorzystnymi zmianami, (4) niedopuszczalne jest obniżenie w drodze normatywnej nominalnej wysokości wynagrodzenia, z wyjątkiem sytuacji, o której stanowi <xLexLink xArt="art. 216;art. 216 ust. 5" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 216 ust. 5 Konstytucji</xLexLink> (przekroczenia konstytucyjnego limitu zadłużenia). Trybunał podkreślił, że w demokratycznym państwie prawa, opartym na trójpodziale władz, nie jest dopuszczalne, aby jedna z nich była przez pozostałe władze osłabiana, co mogłoby w konsekwencji prowadzić do uzależnienia od pozostałych władz i obniżać jej autorytet. Podkreślono, że zamrożenie wynagrodzeń może być tolerowane tylko wyjątkowo, ze względu na inne wartości konstytucyjne, w szczególności ze względu na trudności budżetowe państwa, jeżeli występuje w kontekście szerszego programu oszczędnościowego. Nie może w żadnym wypadku stać się ono systematyczną praktyką. Z uwagi na brak możliwości wykreowania sztywnych reguł, ocena ewentualnych kolejnych regulacji musi uwzględniać uwarunkowania społeczno-gospodarcze i cały kontekst normatywny.</xText> <xText>W oparciu o prezentowane rozważania i wskazywane kryteria oceny regulacji wynagrodzeń, poddać należy w niniejszej sprawie ocenie realia i uzasadnienie rozwiązań normatywnych, jakie legły u podstaw odstąpienia w latach 2021-2023 od wyznaczonych pragmatyką służbową zasad ustalania wynagrodzeń prokuratorów.</xText> <xText>W założeniach do budżetu państwa na rok 2021 przewidziano zamrożenie funduszu wynagrodzeń w jednostkach państwowej sfery budżetowej oraz pozostałych jednostkach sektora finansów publicznych. Jak uzasadniano, w związku z ówczesną sytuacją gospodarczą kraju, spowodowaną epidemią <xAnon>C.</xAnon>-19, nastąpiła konieczność zamrożenia wynagrodzeń osób (w tym sędziów i prokuratorów), dla których podstawę obliczenia wynagrodzenia stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Znamienne jest, że projektodawca wyraźnie wskazał, że przepisy niniejszej ustawy spowodują zamrożenie systemowej waloryzacji wynagrodzeń sędziów i prokuratorów tylko w roku 2021. Powyższa propozycja miała mieścić się w ramach całości zmian związanych z zamrożeniem wielkości wynagrodzeń w sektorze finansów publicznych w celu zapewnienia równowagi budżetowej stanowiącej wartość konstytucyjną, od której zależy zdolność państwa do działania i wypełniania jego zadań.</xText> <xText>Powstaje więc pytanie, dlaczego, pomimo jasnej deklaracji z 2021 r., ustawodawca zdecydował się na kontynuację zaproponowanego rozwiązania zamrożenia wynagrodzeń sędziów i prokuratorów w latach 2022 i 2023. Odpowiedzi poszukiwać należy w uzasadnieniu projektu ustawy budżetowej na rok 2022. Jak dowodzono, przygotowany został z uwzględnieniem aktualnej sytuacji makroekonomicznej. Wskazano, że gospodarka ciągle odczuwa skutki wywołane wybuchem pandemii <xAnon>C.</xAnon>-19 w 2020 r. Jednakże, wraz z łagodzeniem ograniczeń, powraca już na ścieżkę wzrostu. Najnowsze szacunki GUS dotyczące <xAnon>Produktu K.</xAnon> za II kwartał 2021 r. wskazują na wzrost w ujęciu realnym o 10,9% rok do roku, wobec spadku o 8,3% w analogicznym okresie 2020 r. Według prognoz służących do opracowania projektu ustawy budżetowej na rok 2022 (...) w 2021 r. zwiększy się o 4,9% (po spadku o 2,7% rok wcześniej), a w przyszłym roku tempo jego wzrostu wyniesie 4,6%. Przewidziany ustawą deficyt wynosił ok. 30 miliardów złotych. Na marginesie wskazane ostatnio dane z jego wykonania są bardziej korzystne. I wskazują na deficyt rzędu 12.430,8 mln. złotych (...).</xText> <xText>Same założenia budżetowe i ich uzasadnienie, zwłaszcza dotyczące wartości deficytu, w żaden sposób nie zbliżają się nawet do zagrożeń wskazanych w <xLexLink xArt="art. 216;art. 216 ust. 5" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 216 ust. 5 Konstytucji RP</xLexLink>. Trudno więc uznać, że w 2022 r. wystąpiła sytuacja absolutnej wyjątkowości odejścia do zasad. Argumentacja związana z kryzysem musiałaby być dobrze zdefiniowana i uzasadniona, co jednak już nie miało miejsca.</xText> <xText>Wiele działań władzy ustawodawczej i wykonawczej w 2021, 2022 i 2023 roku pozostaje w sprzeczności z przyjętym wobec sędziów i prokuratorów uzasadnieniem rozwiązania płacowego za te lata. W roku 2022 kontynuowano płatność tzw. 13 - tych emerytur, w oparciu o rozwiązanie przyjęte ustawą z dnia 9 stycznia 2020 r. o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów. Co więcej kontynuowano rozwiązanie dotyczące tzw. 14 emerytury w oparciu o ustawę z dnia 26 maja 2022 r. o kolejnym w 2022 r. dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytur i rencistów. Jak wynika z oficjalnych danych rządowych koszt 13 i 14 - tych emerytur w 2022 roku wyniósł 25 mld złotych, niezależnie od kosztów wynikających z ustawowej waloryzacji rent i emerytur.</xText> <xText>Wskazywanie na ograniczenia budżetowe nie przeszkodziło w przyjęciu blisko trzy miesiące przed ustawą okołobudżetową rozwiązań zawartych w ustawie z dnia 17 września 2021 r. o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1834), która zmieniła ustawę z dnia 21 listopada 2021 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1282, ost.zm. Dz. U. z 2021 r. poz. 1834). Ustawa nowelizująca i nowe rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 października 2021 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. poz. 1960) weszły już w życie w dniu 1 listopada 2021 r. Z datą tą weszły w życie istotne zmiany dotyczące wynagrodzeń osób wchodzących w skład organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego oraz diet radnych, które w sposób istotny zwiększyły wartość ich uposażeń. Minimalne wynagrodzenie ww. osób nie może być niższe niż 80% maksymalnego wynagrodzenia określonego dla poszczególnych stanowisk w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 1 tejże ustawy. Ustalono przy tym, że maksymalne wynagrodzenie na danym stanowisku stanowi suma maksymalnego poziomu wynagrodzenia zasadniczego oraz maksymalnego poziomu dodatku funkcyjnego, a w przypadku wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), starostów oraz marszałków województwa także kwoty dodatku. Po drugie podniesiono poziom maksymalnego wynagrodzenia ww. osób decydując, że nie może ono przekroczyć w okresie miesiąca 11,2-krotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19991101255" xTitle="Ustawa z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw" xAddress="Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255">ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw</xLexLink>. Przed nowelizacją maksymalny poziom nie mógł przekroczyć 7 - krotności kwoty bazowej. W ustawie budżetowej na rok 2021 kwota ta została określona na poziomie 1.789,42 zł. Oznacza to wzrost maksymalnego wynagrodzenia o 60% z 12.525,94 zł na 20.041,50 zł. Konsekwencją powyższych zmian ustawowych jest wydanie przez Radę Ministrów rozporządzenia z dnia 25 października 2021 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych. <xAnon>W.</xAnon> ono w życie, podobnie jak ustawa nowelizująca, z dniem 1 listopada 2021 r. Określa ono maksymalny poziom wynagrodzenia zasadniczego (kwota w złotych) wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), starostów i marszałków województw oraz maksymalny poziom dodatku funkcyjnego (kwota w złotych). Przykładowo dla wójta czy burmistrza w gminie do 15.000 mieszkańców określono maksymalny poziom wynagrodzenia zasadniczego na poziomie 10.250 zł, zaś maksymalny poziom dodatku funkcyjnego na poziomie 3.150 zł.</xText> <xText>Na mocy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1394) z dniem 1 sierpnia 2021 r. zmienione zostało rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. Jego zapisy w sposób istotny zwiększały mnożniki kwoty bazowej, stanowiącej podstawę ustalenia wartości uposażenia osób nim objętych. Wreszcie z mocy ustawy z dnia 17 września 2021 r. o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1834) ze skutkiem od 1 listopada 2021 r. zwiększono wartość uposażenia Prezydenta RP.</xText> <xText>Przedstawienie kilku jedynie wybranych przypadków rozwiązań ustawodawczych dotyczących wynagrodzeń nie stanowi wyrazu negacji dla ich zasadności. Jego celem jest zilustrowanie niekonsekwencji ustawodawcy i braku korelacji między rozwiązaniem wprowadzonym ustawą okołobudżetową z dnia 17 grudnia 2021 r. a następnie ustawą z dnia 1 grudnia 2022 r. , a uzasadnieniem takiego rozwiązania.</xText> <xText>Oceniając zatem kwestionowane przez stronę powodową rozwiązania prawne z punktu widzenia norm konstytucyjnych, należy podnieść, że zgodnie z <xLexLink xArt="art. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 2 Konstytucji RP</xLexLink> Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Już usytuowanie tej klauzuli w normach konstytucyjnych nakazuje jej przyznać wysoki prymat i miejsce. Dostrzegając jej ogólnikowość i konieczność wykładni przez organy stosujące <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">Konstytucję</xLexLink>, zanegować jednak należy, aby była ona dowolna. Zakłada ona swoiste minimum i wyrażające ją formuły prawne. Istotne jest, że z zasady państwa prawnego wyprowadzono zasady pochodne. Jedną z nich stanowi zasada ochrony zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa. Nieodmiennie związana jest z bezpieczeństwem prawnym. W świetle tej zasady adresaci norm prawnych mają prawo oczekiwać, że regulacja prawna nie zostanie zmieniona na ich niekorzyść w sposób arbitralny i zaskakujący (podkreślał to Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 listopada 2015 r., K 1/14, czy wyroku z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie K 2/08). Nie oznacza to oczywiście, że określone unormowanie, regulujące uprawnienia płacowe, czy inne prawa lub obowiązki obywateli nie mogą zostać nigdy zmienione. Istotny warunek brzegowy zakłada, aby kreowane zmiany nie były dla jednostki zaskakujące i nie miały charakteru arbitralnego (zob. m.in. wyrok w sprawie K 2/08, cz. III, pkt 5.2 oraz wyroki z dnia 8 grudnia 2011 r., P 31/10, cz. III, pkt 5.3; z dnia 28 lutego 2012 r., K 5/11, cz. III, pkt 4.1; z dnia 13 czerwca 2013 r., K 17/11, cz. III, pkt 7.1).</xText> <xText>Co więcej, ingerencja ustawodawcy może jednak nastąpić tylko wówczas, gdy przemawiają za tym szczególnie istotne wartości konstytucyjne. Do takich Trybunał Konstytucyjny zalicza m.in. konieczność ochrony równowagi budżetowej (zob. wyroki TK z dnia 20 stycznia 2010 r., K 6/09; z dnia 12 grudnia 2012 r., K 1/12), której jednak zabrakło dla lat 2022 i 2023.</xText> <xText>Z prezentowaną zasadą konstytucyjną związana jest zasada pewności prawa (bezpieczeństwa prawnego). Gwarantuje ona ochronę praw słusznie nabytych, interesów w toku oraz ekspektatywę maksymalnie ukształtowanych (por. wyrok TK z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie P 25/02). Obywatel ma prawo oczekiwać od państwa, że może poruszać się i kształtować swoje uprawnienia i zobowiązania w oparciu o stabilne normy prawne, podlegające zmianom jedynie w przypadkach wyjątkowych i uzasadnionych.</xText> <xText>Zestawiając zatem z przedstawioną zasadą konstrukcję wynagrodzeń sędziów i prokuratorów, z przyjętą ustawą z dnia 17 grudnia 2021 r. oraz z dnia 2 grudnia 2022 r. i ich uzasadnieniem, w relacji do innych poczynań ustawodawczych, zasadna staje się odmowa zastosowania unormowania 8 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022.</xText> <xText>Wskazywane w uzasadnieniu intencje ustawodawcy odstają bowiem od stanu rzeczywistego. Posługuje się on nimi nierzetelnie, niekonsekwentnie i wybiórczo. Z jednej bowiem strony prawodawca odchodzi od ukształtowanych zasad ustalania płac tej grupy, by podnosić uposażenia innym grupom lub przyznawać dodatkowe świadczenia innym osobom.</xText> <xText>Dowolność i uznaniowość poczynań zauważalna jest z pewnością w kontekście zapowiedzi czynionych w uzasadnieniu ustawy budżetowej na rok 2021 o wyjątkowości przyjętego odstępstwa, której jednak próżno poszukiwać w kolejnych latach. Owa wskazywana incydentalność stała się w istocie motywacją i rutynowym postępowaniem, przy braku kryteriów co do warunków ewentualnych zmian przepisów. O ile zmiana zasad kształtowania wynagrodzeń sędziów i prokuratorów w roku 2021 uzasadniana była trudną sytuacją finansów publicznych i konsekwentnymi poczynaniami kreującymi oszczędności, nie tylko płacowe, to w 2022 r. analogiczna decyzja nie została należycie uzasadniona, ukonkretniona i odniesiona do warunków budżetowych. Można zasadnie dowodzić, że ustawodawca nie dokonał dogłębnej analizy i refleksji kwestionowanego rozwiązania.</xText> <xText>Na marginesie jedynie można zauważyć, że ustawodawca naruszył przy tym zasadę proporcjonalności, zwaną także zakazem nadmiernej ingerencji, którą należy rozumieć jako konieczność zachowania odpowiedniej proporcji pomiędzy środkiem, jakim jest ograniczenie danego prawa lub wolności, a celem, rozumianym jako szeroko pojęty interes publiczny (<xAnon>J. Z.</xAnon>, <xIx>Zasada proporcjonalności w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, </xIx>2008). Zawieszenie wzrostu wynagrodzeń okazało się być nieincydentalne, skoro trwało trzy lata, jednocześnie przy wysokiej inflacji i relatywnie wysokim wzroście przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce. Tym samym ograniczono uprawnienie prokuratorów wynikające z <xLexLink xArt="art. 124" xIsapId="WDU20010981070" xTitle="Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070">art. 124</xLexLink> Prawa o prokuraturze (a sędziów z <xLexLink xArt="art. 91" xIsapId="WDU20010981070" xTitle="Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych" xAddress="Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070">art. 91 Prawo o ustroju sądów powszechnych</xLexLink>), realnie pomniejszając w warunkach inflacji ich płace, nie mając ku temu odpowiednio uzasadnionego interesu publicznego.</xText> <xText>Sąd nie pozbawia ustawodawcy prawa do kształtowania wynagrodzenia osób zatrudnionych w szeroko rozumianej sferze publicznej, a więc również prokuratorów. Tyle tylko, że wprowadzanie ewentualnych zmian winno przede wszystkim nastąpić w drodze odpowiednio uzasadnionej nowelizacji wskazywanych przepisów regulujących ustrój prokuratury i sądów.</xText> <xText>Potwierdził to również Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 listopada 2023 r., wydanym w sprawie K 1/23, stwierdzając, że art. 8 i art. 9 ustawy z dnia 1 grudnia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023 (Dz.U. poz. 2666, ze zm.) są niezgodne z <xLexLink xArt="art. 178;art. 178 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 178 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej</xLexLink>, a art. 7 ustawy jest niezgodny z <xLexLink xArt="art. 195;art. 195 ust. 2" xIsapId="WDU19970780483" xTitle="Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r." xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483">art. 195 ust. 2 Konstytucji</xLexLink>. Trybunał argumentował, że władza wykonawcza, ani ustawodawcza nie jest uprawniona do tego, by w uznaniowy sposób rok do roku odchodzić od ustalonego wcześniej i obowiązującego mechanizmu urealniania płac sędziów. Wyrok co prawda dotyczył roku 2023, ale jego uzasadnienie można z powodzeniem odnieść także do lat 2021 - 2022 i płacy prokuratorów.</xText> <xText>Uznając więc za zasadny postulat ochrony prawa prokuratora do wynagrodzenia w corocznie ustalanej obiektywnej wysokości, pozostającej w ścisłej relacji do przeciętnego wynagrodzenia, sąd uwzględnił żądanie pozwu.</xText> <xText>Jak wspomniano na wstępie, wysokość kwot należnych powódce (przy założeniu słuszności jej twierdzeń co do zasady), wynikająca z wyliczenia strony pozwanej była niesporna. Powódka za niektóre miesiące domagała się jednak zasądzenia nieco mniejszych kwot niż wynikało z wyliczenia pozwanej. Na jej rzecz zasądzono zatem kwoty dochodzone pozwem, bacząc, by nie wyjść ponad żądanie pozwu. Finalnie na rzecz powódki w pkt I wyroku, zasądzono kwotę 23 500,36 zł, którą to składały się kwoty stanowiące różnicę w wynagrodzeniu w 2021 r. i 2022 r. i wynagrodzeniu dodatkowym należnym i otrzymanym za rok 2021 i 2022.</xText> <xText>Ustawowe odsetki zostały zasądzone każdorazowo od 1 dnia następnego miesiąca na żądanie. Termin wypłaty wynagrodzenia u pozwanej przypadał bowiem niespornie na ostatni dzień danego miesiąca. Rozstrzygnięcie o odsetkach wydano na mocy <xLexLink xArt="art. 481" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">art. 481 k.c.</xLexLink> w zw. z <xLexLink xArt="art. 300" xIsapId="WDU19740240141" xTitle="Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy" xAddress="Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141">art. 300 k.p.</xLexLink></xText> <xText>Jeżeli chodzi o odsetki ustawowe od kwot stanowiących wyrównanie dodatkowego rocznego wynagrodzenia, to należne są one dopiero od dnia 1 kwietnia 2022 r. za rok 2021 r. i od dnia 1 kwietnia 2023 r. za rok 2022 r. Zgodnie bowiem z <xLexLink xArt="art. 5;art. 5 ust. 2" xIsapId="WDU19971601080" xTitle="Ustawa z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej" xAddress="Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1080">art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej</xLexLink> - wynagrodzenie roczne wypłaca się, z zastrzeżeniem ust. 3, nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje to wynagrodzenie. Żądanie zasądzenia odsetek od ww. należności od daty wcześniej niż 1 kwietnia danego roku jest niezasadne i podlegało oddaleniu w pkt IV wyroku.</xText> <xText>Na marginesie nadmienić należy, że brak winy pozwanej, która miała obowiązek naliczać wynagrodzenie zgodnie z treścią obowiązujących przepisów, nie wyłącza uprawnienia powódki do ustawowych odsetek. Odsetki należą się za sam fakt opóźnienia w spełnieniu świadczenia pieniężnego. Obojętne są więc rodzaj tego opóźnienia (zwykłe czy kwalifikowane) oraz przyczyny tego opóźnienia. Obojętne jest zwłaszcza to, czy jest ono spowodowane faktem, za który dłużnik ponosi odpowiedzialność. Powstanie roszczenia o odsetki jest niezależne od szkody powstałej po stronie wierzyciela (tak m.in. wyr. SA w <xAnon>S.</xAnon> z 4.12.2014 r., I ACa 615/14, <xAnon>L.</xAnon>; <xAnon>C.</xAnon>, <xIx> Zobowiązania</xIx>, 2009, s. 83 oraz <xAnon>K. Z.</xAnon>, <xIx> Kilka uwag</xIx>, s. 585). Dłużnik nie może zwolnić się z odpowiedzialności, wskazując, że nie ponosi odpowiedzialności za okoliczności, które spowodowały opóźnienie. Nie występują więc w tym zakresie ani okoliczności ekskulpacyjne, ani egzoneracyjne. Dłużnik nie może zwolnić się z odpowiedzialności także przez fakt wykazania braku szkody po stronie wierzyciela. Stąd też odpowiedzialność taką określa się jako odpowiedzialność absolutną (tak z kolei K. <xAnon>O.</xAnon> (red. serii), W. <xAnon>B.</xAnon> (red. tomu), <xLexLink xArt="" xIsapId="WDU19640160093" xTitle="Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93">Kodeks cywilny</xLexLink>. Komentarz. Wyd. 32, Warszawa 2024).</xText> <xText>Biorąc powyższe rozważania, Sąd w punkcie II orzekł również o odsetkach od poszczególnych kwot stanowiących różnicę w wynagrodzeniu należnym i otrzymanym przez powódkę w 2023 r. Data spełnienia świadczenia przez pozwaną oznaczona jako dzień 29 grudnia 2023 r., była niesporna między stronami.</xText> <xText>W pkt V wyroku zawarto rozstrzygnięcie o nieobciążeniu powódki kosztami procesu. Powódka przegrała postepowanie w tak marginalnym zakresie, że należało przyjąć regulację przewidzianą w przepisie <xLexLink xArt="art. 100" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 100 k.p.c.</xLexLink>, stanowiącym, iż w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. <xIx>Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania</xIx> albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.</xText> <xText>W pkt III wyroku na podstawie <xLexLink xArt="art. 355" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 355 k.p.c.</xLexLink> umorzono postępowanie co do kwoty 334,71 zł – w zakresie, w którym powódka cofnęła powództwo po przedstawieniu wyliczenia strony pozwanej.</xText> <xText>Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi z urzędu na mocy <xLexLink xArt="art. 477(2);art. 477(2) § 1" xIsapId="WDU19640430296" xTitle="Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego" xAddress="Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296">art. 477<xSUPx>2</xSUPx> § 1 k.p.c.</xLexLink>, do wysokości ostatniego w okresie spornym miesięcznego wynagrodzenia powódki w prawidłowej wysokości.</xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="true" xType="part" xBold="true"> <xName>ZARZĄDZENIE</xName> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">1</xName> <xText><xBx><xAnon>(...)</xAnon> </xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">2</xName> <xText><xBx><xAnon>(...)</xAnon> </xBx></xText> </xUnit> <xUnit xIsTitle="false" xType="none"> <xName xSffx=".">3</xName> <xText><xBx><xAnon>(...)</xAnon> </xBx></xText> </xUnit> <xText><xBx>30.12.2024 r.</xBx></xText> </xUnit> </xBlock> </xPart>

Katarzyna Motylińska

Katarzyna Motylińska

Sygnatura aktIX P 499/23 UZASADNIENIE I. L.pozwem z dnia 20 grudnia 2023 r. wniosła o zasądzenie od pozwanej Prokuratury Rejonowej w(...)(po sprecyzowaniu oznaczenia strony pozwanej k. 29) w sumie kwoty 49 102,12 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od poszczególnych kwot miesięcznych - tytułem wyrównania wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2023 r. oraz tytułem wyrównania dodatkowego wynagrodzenia rocznego za rok 2021 i 2022. W pozwie powódka mylnie określiła wartość przedmiotu sporu na kwotę 46 969,85 zł, ponieważ suma dochodzonych przez nią kwot stanowiła 49 102,12 zł. Ponadto, powódka wniosła również o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. W uzasadnieniu powódka wskazała, że jest prokuratorem Prokuratury Rejonowej wG.. Jej wynagrodzenie do 20 września 2022 r. było wyliczane w stawce II według mnożnika 2,17, a od 20 września 2022 r. było wyliczane w III stawce awansowej według mnożnika 2,28 podstawy ustalania wynagrodzenia. Ponadto przysługiwał jej dodatek za wieloletnią pracę w okresie styczeń-sierpień 2021 r. w wysokości 15%, za okres od września 2021r. do sierpnia 2022 r. w wysokości 16%, w okresie wrzesień 2022 r.-sierpień 2023 r. w wysokości 17%, a od września 2023 r. do grudnia 2023 r. w wysokości 18%. Od 16 października 2017 r. została powołana do pełnienia funkcji Zastępcy Prokuratora Rejonowego wG.i ma z tego tytułu przyznany dodatek funkcyjny w wysokości 0,28 podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora. Za podstawę prawną roszczenia powódka podała art. 123 § 1 ustawy Prawo o prokuraturze, kształtujący zasady wynagradzania prokuratorów. Podkreśliła przy tym ustrojowy charakter ustawy. Stwierdziła, że ustawodawca, wbrew treści tego przepisu, w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2021, a następnie w analogicznym przepisie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 odniósł podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora do przeciętnego wynagrodzenia z drugiego kwartału 2019 i 2020 r., co doprowadziło do zaniżenia jej uposażenia. Wskazała również, że ustalona kwota za 2023 rok w ogóle nie odnosiła się do średniego wynagrodzenia i wprost określając ją na poziomie 5 444,42 zł, a zatem mniej o 711,83 zł niż przewidziana ustawą Prawo o Prokuraturze, tj. 6 156,25 zł. Obszerną część argumentacji pozwu powódka skierowała na niezgodność zKonstytucją RPoraz ustawą ustrojową rozwiązania zawartego przez ustawodawcę w przepisach ustaw okołobudżetowych. W pismach z dnia 23 lutego 2024 r., z dnia 14 maja 2024 r. oraz z dnia 4 czerwca 2024 r., powódka zmodyfikowała powództwo, cofając pozew o kwotę dochodzoną przez nią tytułem wyrównania wynagrodzenia za 2023 r. (25 267,64 zł), które to wyrównanie wynagrodzenia zostało jej wypłacone przez pracodawcę w dniu 29 grudnia 2023 r. Podtrzymała jednak żądanie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od poszczególnych kwot za okres od stycznia 2023 r. do listopada 2023 r. od dnia ich wymagalności wskazanego w pozwie i ww. pismach do dnia zapłaty tj. 29 grudnia 2023 r. Cofnęła pozew jedynie w zakresie żądania odsetek ustawowych od wynagrodzenia za sierpień 2023 r. ponad kwotę 2 098,87 zł, wyliczoną przez pozwaną, którego powódka nie zakwestionowała. Na skutek powyższego, postanowieniem z dnia 26 lipca 2024 r., Sąd umorzył postępowanie co do kwoty 25 267,64 zł i części odsetek ustawowych od wyrównania wynagrodzenia za sierpień 2023 r. ponad kwotę 2 098,87 zł. Pozwana Rejonowa wG.w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazała, że naliczała wynagrodzenie powódki w jedyny dozwolony sposób, to jest zgodnie z obowiązującymi przepisami i ciążącą na niej dyscypliną finansów publicznych. Podkreśliła, że konstytucyjność regulacji dotyczącej sposobu naliczania wynagrodzenia jest rozstrzygana przez TK. Pozwana wskazała również, że odejście od zastosowania art. 123 Prawa o prokuraturze wynikało, z trudnej sytuacji gospodarczej w jakiej znalazła się Polska w wyniku pandemiiC.-19. W piśmie z dnia 23 października 202 r. powódka, nie kwestionując wyliczenia pozwanej przedstawionego wraz z odpowiedzią na pozew, cofnęła powództwo o kwotę 334,71 zł w zakresie żądania wyrównania wynagrodzenia za 2022 r. i dodatkowego rocznego wynagrodzenia za 2022 r. W pozostałym zakresie wniosła jak w pozwie. Sąd ustalił następujący stan faktyczny: I. L.jest prokuratorem Prokuratury Rejonowej wG.. Jej wynagrodzenie do 20 września 2022 r. było wyliczane w stawce II według mnożnika 2,17, a od 20 września 2022 r. było wyliczane w III stawce awansowej według mnożnika 2,28 podstawy ustalania wynagrodzenia. Ponadto przysługiwał jej dodatek za wieloletnią pracę w okresie styczeń-sierpień 2021 r. w wysokości 15%, za okres od września 2021r. do sierpnia 2022 r. w wysokości 16%, w okresie wrzesień 2022 r.-sierpień 2023 r. w wysokości 17%, a od września 2023 r. do grudnia 2023 r. w wysokości 18%. Od 16 października 2017 r. została powołana do pełnienia funkcji Zastępcy Prokuratora Rejonowego wG.i ma z tego tytułu przyznany dodatek funkcyjny w wysokości 0,28 podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora. Niesporne, a nadto dowód: akt powołania do pełnienia funkcji Z-cy Prokuratora Rejonowego wG.– k. 14, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 15-17, akt powołania i kolejne angaże – k. 18-22, 50-51. Podstawę ustalenia wysokości wynagrodzeniaI. L.od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie w drugim kwartale 2019 r. ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Wynosiło ono 4 839,24 złotych. Podstawę ustalenia wynagrodzenia powoda według zasad określonych w art. 123 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze wynosiła 5.024,48 zł. Różnica wynagrodzenia powoda wynikająca z niezastosowania tej podstawy przy obliczaniu jej wynagrodzenia wynosiła 514,27 zł w miesiącach styczeń-sierpień 2021 r., 528,29 zł w miesiącach wrzesień-grudzień 2021 r. Różnica w wysokości dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2021 r. wynosiła zaś 525,92 zł. Niesporne, a nadto dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu i kolejne angaże – k. 15- 22, k. 50-51, wyliczenia pozwanego – k. 58 Z kolei podstawę ustalenia wysokości wynagrodzeniaI. L.od 1 stycznia 2022 r. stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie w drugim kwartale 2020 r. ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego powiększone o kwotę 26 zł co dawało kwotę bazową w wysokości 5 050,48 złotych. Podstawę ustalenia wynagrodzenia powoda według zasad określonych w art. 123 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze wynosiła 5.504,52 zł. Różnica wynagrodzenia powoda wynikająca z niezastosowania tej podstawy przy obliczaniu jej wynagrodzenia (przy uwzględnieniu absencji chorobowych) wynosiła 1 269,91 zł w miesiącach styczeń – sierpień 2022 r., 1 303,65 zł we wrześniu 2022 r. i 1 338,20 zł w miesiącach październik – grudzień 2022 r. Różnica w wysokości dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2022 r. wynosiła zaś 1 315,59 zł. Niesporne, a nadto dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu i kolejne angaże – k. 15-22, k. 50-51, wyliczenia pozwanego – k. 59 Z kolei podstawę ustalenia wysokości wynagrodzeniaI. L.od 1 stycznia 2023 r. stanowiła kwota bazowa w wysokości 5 444,42 zł. Podstawę ustalenia wynagrodzenia powoda według zasad określonych w art. 123 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze wynosiła 6 156,25 zł. Różnica wynagrodzenia powódki wynikająca z niezastosowania tej podstawy przy obliczaniu jej wynagrodzenia (przy uwzględnieniu absencji chorobowych) wynosiła 2 098,87 zł w miesiącach styczeń – sierpień 2023 r. i 2 115,11 zł w miesiącach wrzesień-listopad 2023 r. Prokuratura Okręgowa w Szczecinie wypłaciła powódce wyrównanie za styczeń - listopad 2023 r. w dniu 29 grudnia 2023 r. Niesporne, a nadto dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu i kolejne angaże – k. 15-22, k. 50-51 Wynagrodzenie za pracę w Prokuraturze Rejonowej wG.wypłacane jest pracownikom co miesiąc, z dołu, w terminie do ostatniego dnia każdego miesiąca. Niesporne Sąd Rejonowy zważył co następuje: Stan faktyczny sprawy należy uznać w istocie za niesporny. Nie były bowiem kwestionowane zasadnicze dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności dotyczące zasad obliczania wysokości wynagrodzenia przysługującego powódce. Pozwana zakwestionowała wyliczenie powódki i przedłożyła własne wyliczenie, z którym zgodziła się powódka. W efekcie powódka ograniczyła swoje powództwo, cofając je o kwotę 334,71 zł. Rozstrzygnięcie zasadzało się głównie na zagadnieniach prawnych, a te należy rozpocząć od przedstawienia unormowań określających zasady kształtowania uposażenia prokuratorów. Na samym początku rozważań warto podkreślić, że powódka od samego początku błędnie obliczyła wartość przedmiotu sporu. Powódka wskazała, że jest to 46 969,85 zł, podczas gdy prawidłowo obliczona (po zliczeniu poszczególnych kwot dochodzonych w pozwie) wartość przedmiotu sporu zgodnie zart. 19 k.p.c.wynosiła 49 102,12 zł. Powódka w dalszych pismach powielała błędną kwotę wartości przedmiotu sporu, odliczając kwoty w zakresie dokonała cofnięcia pozwu (25 267,64 zł w zakresie wyrównania wynagrodzenia za 2023 r. i 334,71 zł w zakresie wyrównania wynagrodzenia i dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2022 r.). W wyniku cofnięcia pozwu, mając na uwadze pierwotną prawidłowo obliczoną wartość przedmiotu sporu w sprawie ostatecznie dochodzona kwota przez powódkę wynosiła 23 500,36 zł. Powódka popełniła błąd rachunkowy przy obliczeniach na samym początku formułowania pozwu. Wobec czego Sąd przyjął za wyznacznik roszczenia jako kwoty rozpisane z osobna w pozwie. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 28 czerwca 2007 roku (w sprawie o sygn. akt IV CSK 115/07) słusznie stwierdził, że „Jeżeli treść żądania sformułowana jest niewłaściwie, niewyraźnie lub nieprecyzyjnie sąd może, a nawet ma obowiązek odpowiednio je zmodyfikować, jednakże zgodnie z wolą powoda i w ramach podstawy faktycznej powództwa. Oczywiście ingerencja sądu w tym zakresie nie może być zbyt daleko idąca. W tym przypadku chodzi wyłącznie o nadanie objawionej w treści pozwu woli powoda poprawnej jurydycznie formy”. Zgodnie z treścią przepisu art. 123 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze (tekst jedn.: Dz.U. z 2023 r. poz. 1360) podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawieart. 20 pkt 2 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych(Dz. U. z 2022 r. poz. 504, 1504 i 2461). Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w§1, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego - przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w dotychczasowej wysokości (art. 123 § 2 Prawa o prokuraturze). W myśl przepisu art. 124 § 11 Prawa o prokuraturze, prokurator nabywa prawo do dodatku za długoletnią pracę wynoszącego, począwszy od 6. roku pracy, 5% aktualnie pobieranego przez prokuratora wynagrodzenia zasadniczego. Wzrasta on po każdym kolejnym roku pracy o 1% tego wynagrodzenia, aż do osiągnięcia 20 % wynagrodzenia zasadniczego. Obecny model urealnienia uposażenia sędziów i prokuratorów można sprowadzić do iloczynu przeciętnego wynagrodzenia w II kwartale roku poprzedzającego i stosownego mnożnika. Wcześniej był to podlegający waloryzacji iloczyn kwoty bazowej i owego mnożnika. W nowej koncepcji ustawodawca przyjął więc nie waloryzację, lecz koncepcję progresywnego wynagrodzenia. Oczywistym pozostaje, że celem tych przepisów było uniezależnienie wysokości świadczeń od wahań koniunktury gospodarczej, w tym przejściowych trudności finansowych kraju. Począwszy od początku 2021 r. ustawodawca pozostaje w sprzeczności z tak ustalonymi zasadami. Pierwszy wyłom stanowiło unormowanie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2021 (Dz. U. z 2020 r. poz. 2400). Wtedy to określono, że podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w 2021 r. stanowić będzie przeciętne miesięczne wynagrodzenie w II kwartale 2019 r., ogłaszane w trybie i na podstawie wcześniej przedstawionej. Podobne rozwiązanie przyjęto w art. 12 ust. 1 ww. ustawy w stosunku do sędziów. W kolejnych latach ustawodawca ten zabieg powielał. W art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 (Dz. U. z 2022 r. poz. 2445) jako podstawa kształtowania wynagrodzeń prokuratorów w roku 2022 przyjęte zostało przeciętne wynagrodzenie, co prawda z II kwartału, ale roku 2020. Podobne rozwiązanie przyjęto w art. 8 ust. 1 ww. ustawy w stosunku do sędziów. Odnośnie natomiast 2023 r. (choć nie był on objęty przedmiotem sporu) - w ustawie z 1 grudnia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023 (Dz. U. z 2022, poz. 2666), ustawodawca wskazał w art. 8 ust. 1, że w roku 2023 podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora, o której mowa w art.123 § 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o Prokuraturze, stanowi kwota w wysokości 5.444,42 zł. Stało się tak w sytuacji kiedy wartość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale 2022 r. i podstawa do wyliczenia wynagrodzenia sędziego zgodnie z(...)wynosiła 6.156,25 złotych (komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 9 sierpnia 2022 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2022 r.). Istnieje zatem oczywista sprzeczność ustawowej regulacji zawartych z jednej strony w unormowaniuart. 123Prawa o prokuraturze (podobnie jak w unormowaniuart. 91 Prawa o ustroju sądów powszechnych), z drugiej strony statuowanych w kolejnych ustawach okołobudżetowych, dotyczących realizacji ustawy budżetowej na rok 2021, 2022 oraz 2023. W pierwszej kolejności należało więc rozstrzygnąć tę kolizję. Wprowadzając odstępstwa od systematycznego, corocznego kształtowania wynagrodzeń sędziów i prokuratorów w oparciu o przeciętne wynagrodzenie z II kwartału roku poprzedzającego, ustawodawca nie dokonał przy tym żadnej zmiany unormowaniaart. 123Prawa o prokuraturze iart. 91 Prawa o ustroju sądów powszechnych, ani też nie zawiesił formalnie jego mocy obowiązującej. W sytuacji wątpliwości dotyczącej mocy obowiązującej przepisów o sprzecznej treści, zawartych w aktach prawnych wydanych w różnym czasie i w wypadku, gdy przepisy późniejsze nie uchylają wcześniejszych, należy przyznać prymat przepisowi późniejszemu, zgodnie z zasadąlex posterior derogat legi priori(por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 1993 r., I PZP 12/03, wyrok z dnia 12 kwietnia 1994 r., I PRN 12/94, czy wyrok z dnia 21 czerwca 1994 r., I PRN 38/94). Warto również wskazać, że technika legislacyjna polegająca na uchyleniu mocy obowiązującej przepisu ustawy Prawo o prokuraturze, czyPrawo o ustroju sądów powszechnychprzez późniejszy przepis tej samej rangi i przy braku wyraźnej klauzuli derogacyjnej, co do zasady może być uznana za dopuszczalną i zgodną z normami rangi konstytucyjnej. Warunkiem zastosowania tej techniki jest jedynie to, aby normy prawne nie były stanowione jednocześnie i aby norma późniejsza nie była hierarchicznie niższa od normy wcześniejszej (por. orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 listopada 1994 r., I P 1/94, z dnia 12 stycznia 1995 r., K 12/94). Podkreślić również należy, że ustawy okołobudżetowe są w systemie źródeł prawa aktami posiadającymi tożsamą moc, jak zwykłe ustawy. Odmienne ich usytuowane lub przypisanie im innego znaczenia, wymagałoby wyraźnej podstawy konstytucyjnej. Tym samym każda ustawa późniejsza może uchylić wcześniejszą, jak i ustanowić czasowe wyjątki od jej postanowień (por. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 listopada 1994 r., K 4/94, OTK 1994 cz. II poz. 39). Nie ma w tym wypadku możliwości zastosowania reguł kolizyjnych wynikających z nadrzędności jednej ustawy nad drugą. Prawo o prokuraturze reguluje ustrój i organizację prokuratury (podobnie jakPrawo o ustroju sądów powszechnychw stosunku do sądów), a wymienione wcześniej ustawy okołobudżetowe dotyczące lat 2021-2023 mają charakter epizodyczny. Nie zmienia to jednak faktu, że polskie prawo konstytucyjne nie zna kategorii ustaw organicznych – aktów o mocy prawnej sytuującej się pomiędzykonstytucjąa zwykłą ustawą. Brak jest podstaw do różnicowania mocy prawnej nawet tak doniosłej ustawy, jaką jest Prawo o prokuraturze i twierdzenia, że jej moc jest wyższa niż moc ustaw okołobudżetowych (podobnie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 8 listopada 1994 r., P 1/94). Zatem przypadki materialnej sprzeczności pomiędzy ustawami muszą być tym samym rozpatrywane na tle ogólnych zasad określających wzajemne stosunki norm o tej samej mocy prawnej. Jedną z tych zasad jest przyznanie ustawie późniejszej nieograniczonej w zasadzie możliwości ingerowania w treść ustaw wcześniejszych i modyfikowania, uchylania czy zawieszania ich postanowień. W braku wyraźnie odmiennych stwierdzeń konstytucyjnych nie ma podstaw by uznać, że zasadalex posterior derogat priorinie może odnosić się do relacji pomiędzy ustawą „stałą” a epizodyczną. Trybunał Konstytucyjny zwracał już wielokrotnie uwagę, iż relacje pomiędzy normami zawartymi w ustawach zwykłych nie mogą być rozpatrywane w kategoriach niezgodności hierarchicznej norm (tak m.in. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 października 1994 r., K 2/94, a także K 14/91; K 13/92; K 10/92). Z tych względów za nieprzydatną należy uznać propozycjęJ. G.przedstawioną w publikacji „Konstytucyjność wstrzymania waloryzacji wynagrodzeń sędziowskich” (Praca i Zabezpieczenie(...),(...),(...) Wydawnictwo (...)), aby kolizję przepisów rozstrzygać właśnie poprzez wskazanie ustawy nadrzędnej (lex superior derogat legi inferiori). Sąd rozważył także, czy normę kolizyjną dla stwierdzonej sprzeczności ustaw stanowi przepis art.art. 109 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych(tekst jedn.: Dz.U. z 2023 r. poz. 1270), zgodnie z którym ustawa budżetowa nie może zawierać przepisów zmieniających inne ustawy. Przepisy dotyczące wstrzymania waloryzacji wynagrodzenia prokuratorów (a także sędziów) zamieszczono jednak w ustawach okołobudżetowych. Tymczasemart. 109 ust. 5dotyczy samej ustawy budżetowej. Przy czym brak jest definicji legalnej pojęcia „ustawy budżetowej”. Ustawodawca posłużył się jednak „pojęciem zastanym” (S. Rozmaryn,Konstytucja, s. 114–115;M. Z.,W., s. 54). Uznaje się, że ustawa budżetowa to „akt prawny, uchwalany corocznie przez parlament w celu określenia budżetu państwa oraz jego powiązań z innymi planami finansowymi państwa” (C. Kosikowski, w: System PrFin, t. II, 2010, s. 201), „forma, w jakiej uchwalany jest budżet państwa” (D.-R., Prawo finansowe, s. 185). Ustawa budżetowa określana jest także jako „podstawa prowadzenia gospodarki finansowej państwa (publiczny akt zarządzania finansowego państwem)” (D.-R., Prawo finansowe, s. 185). Przepis art. 109 ust. 5 ustawy o finansach publicznych w istocie wprowadza zakaz obładowania ustawy budżetowej. Zakaz ten omijany jest z pomocą tzw. ustaw okołobudżetowych, których pojawienie się związane było z wyrażeniem przez Trybunał Konstytucyjny tejże zasady obładowania ustawy budżetowej (por. M.Z., Budżet, s. 111–118; C.K., Odmienności, s. 13, Ustawa o finansach publicznych. Komentarz,red. dr AgnieszkaM. S., 2023). Ustawy dotyczące wykonania budżetu na lata 2021-2023 należą do takich właśnie ustaw okołobudżetowych i ich zakaz wyrażony w art. 109 ust. 5 ustawy o finansach publicznych nie dotyczy. Zatem przepis ten nie rozstrzyga kolizji ustaw ocenianej w tej sprawie. Pozostała więc kontrola zgodności poczynań ustawodawczych i wykreowanego na nowo modelu kształtowania wynagrodzeń prokuratorów z normami rangi konstytucyjnej. W polskim porządku prawno - konstytucyjnym Trybunał Konstytucyjny jest jedynym organem dysponującym kompetencją do eliminacji przepisu z obrotu prawnego. Sposobem rozstrzygnięcia wątpliwości dotyczących zgodności przepisu ustawy zpostanowieniami Konstytucjijest skierowanie pytania prawnego przez sąd do Trybunału, o czym stanowiart. 193 Konstytucji RP, zgodnie z którym każdy sąd może przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego zKonstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem. Tylko ten organ może w sposób władczy orzec, iż zaskarżony przepis ustawy jest zgodny zKonstytucją, względnie pozbawić go mocy obowiązującej w razie jego niekonstytucyjności (art. 190 Konstytucji RP). Sąd natomiast jest obowiązany stosować ustawę, bowiem wedługart. 178 ust. 1 Konstytucji RPsędziowie podlegają tylkoKonstytucjii ustawom. Sąd nie znalazł jednak podstaw do skierowania w tej sprawie pytania do Trybunału Konstytucyjnego. Nie oznacza to, że sąd ma zamiar przybrać sobie kompetencje Trybunału. Jako odrębne traktuje się bowiem orzekanie o zgodności ustaw zKonstytucją(art. 188 ust. 1 Konstytucji RP) z oceną konstytucyjności przepisu mającego zastosowanie w konkretnej sprawie przez sąd orzekający. Już przecież w uchwale z 4 lipca 2001 r., w sprawie III ZP 12/01, a więc podjętej na długo przed aktualnymi sporami dotyczącymi praworządności i roli Trybunału, Sąd Najwyższy podkreślił, że odmowa zastosowania przepisu ustawy uznanego przez sąd za sprzeczny zKonstytucjąnie narusza kompetencji Trybunału Konstytucyjnego. Istota tego stanowiska bazowała na wskazaniu, że przedmiot orzekania sądu dotyczy indywidualnego stosunku społecznego, a Trybunał Konstytucyjny orzeka o prawie. Wykonując władzę sądowniczą (art. 10 ust. 2 Konstytucji) sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości (art. 175 ust. 1 Konstytucji). Z kolei rola Trybunału przypomina bardziej władzę ustawodawczą tzw. ustawodawcy negatywnego (mimo żeart. 10 ust. 2 Konstytucjizalicza go do władzy sądowniczej). Poza tym należy wskazać naart. 8 ust. 2 Konstytucji RP, dający podstawę do bezpośredniego stosowaniaKonstytucji. Dojdzie do tego wtedy, kiedy sąd stwierdzi konflikt między normami (zasadami, wartościami) konstytucyjnymi, a przepisem ustawy, który ma zastosować. Poprzez taki zabieg sąd nie wyeliminuje kwestionowanego przepisu z obrotu prawnego, lecz odmówi jego zastosowania w indywidualnej sprawie. Staje się to niekiedy aktualne w stosunkach prawnopracowniczych. Do bezpośredniego zastosowaniaKonstytucjisensu stricto doszło np. w wyroku Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 1999 r., I PKN 438/99, w którym odmówiono zastosowania w sprawie regulacji ustawowej zawartej wart. 240 § 3 pkt 1 k.p.(por. również wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1998 r., I PKN 90/98). W tej sprawie szczególne znaczenie ma pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 lipca 2021 r. ((...), LEX nr 3232398), zgodnie z którym dopuszczalność stosowania tzw. „rozproszonej kontroli konstytucyjnej” przez sądy ma miejsce w sytuacjach oczywistych, tj. wówczas, gdy w przeszłości Trybunał Konstytucyjny orzekał już o normie analogicznej do normy, która ma być zastosowana w danej sprawie, albo w przypadku powtórzenia niekonstytucyjnej normy przez ustawodawcę. W ten nurt wpisuje się wyrok z dnia 17 marca 2016 r., V CSK 377/15, w którym Sąd Najwyższy co prawda potwierdził zasadę, że do orzekania o niekonstytucyjności ustaw i ich poszczególnych przepisów jest powołany wyłącznie Trybunał Konstytucyjny, ale przyjął, iż rozpoznawana przez niego sprawa jest wyjątkowa, gdyż niezgodność przepisu zKonstytucjąjest oczywista, a ocena taka ma dodatkowe wsparcie w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który stwierdził uprzednio niezgodność zKonstytucjąprzepisu o takim samym brzmieniu co w obowiązującej obecnie ustawie. Pogląd ten podtrzymano w późniejszych orzeczeniach, jak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2018 r., V CSK 230/17 i z dnia 27 listopada 2019 r., II CSK 493/18). Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r., K 1/12, zajmował się bowiem konstytucyjnością czasowego wstrzymania waloryzacji wynagrodzenia sędziów. Kontrola została zainicjowana wnioskiem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o zbadanie zgodności:art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 22 grudnia 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej(Dz. U. Nr 291, poz. 1707) ze wskazanymi we wniosku przepisami konstytucyjnymi (głównieart. 2, art. 178 ust. 2 i art. 216 ust. 5 oraz art. 220 Konstytucji RP), a więc sytuacją analogiczną do badanej w tej sprawie. Kwestionowaną tam ustawą okołobudżetową ustawodawca unormował bowiem podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego (art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1) w roku 2012, w postaci przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2010 r. Odstąpił więc od ogólnej zasady ustalenia go w oparciu o przeciętne wynagrodzenie z II kwartału roku poprzedniego. W sferze faktycznej wynagrodzenia tej grupy pozostały w 2012 r. na tym samym poziomie, co w 2011 r. Należy mieć na uwadze, że w przypadku prokuratorów niemożliwe staje się jedynie odwołanie do unormowaniaart. 178 ust. 2 Konstytucji, co nie pozbawia możliwości oceny względem nich kwestionowanego unormowania z punktu widzenia wskazanych kryteriów. Przepisart. 123Prawa o prokuraturze zawiera bowiem analogiczny mechanizm urealnienia płacy prokuratorów, co art. 91 c ustawy o ustroju sądów powszechnych. W przypadku sędziów przepis ma pełnić rolę jednej z gwarancji ich niezawisłości. Z koleiart. 123Prawa o prokuraturze odgrywa taką samą funkcję w odniesieniu do zasady niezależności prokuratorów wynikającej z art. 7 § 1 Prawa o prokuraturze. Zatem rozważania Trybunału Konstytucyjnego pozostają adekwatne także do prokuratorów. Kwestionowaną w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 grudnia 2012 r. ustawą okołobudżetową ustawodawca unormował bowiem podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego (art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1) w roku 2012, w postaci przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2010 r. Odstąpił więc od ogólnej zasady ustalenia go w oparciu o przeciętne wynagrodzenie z II kwartału roku poprzedniego. W sferze faktycznej wynagrodzenia tej grupy pozostały w 2012 r. na tym samym poziomie, co w roku 2011. Z tego orzeczenia, a także z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 listopada 1994 r., I P 1/94, zapadłego jeszcze na gruncie tzw. MałejKonstytucji, wynika, że uznano za zgodną z zapisami konstytucyjnymi wskazaną technikę legislacyjną. W ocenie Trybunału nie naruszała ona zasady niedziałania prawa wstecz, ochrony praw nabytych, czy niewłaściwego vacatio legis. W wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r. wskazano, że w ustawie okołobudżetowej jej projektodawcy uzasadnili zamrożenie wynagrodzeń koniecznością zachowania równowagi budżetowej jako wartości konstytucyjnie chronionej. Ustalenie wynagrodzenia sędziów na poziomie roku 2011 uznano za rozwiązanie epizodyczne, uzasadnione wyjątkową sytuacją finansów publicznych i nie powodującą zmiany samych zasad ustalania tych wynagrodzeń. Za sprawiedliwy uznano podział kosztów działań zmierzających do zwalczenia skutków kryzysu pomiędzy wszystkie grupy społeczne. W stanowisku prezentowanym podczas postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym podkreślano inne, realne działania oszczędnościowe, zmierzające do ograniczenia nierównowagi finansów publicznych. Jako wymienione działania wskazano między innymi: wprowadzenie wydatkowej reguły dyscyplinującej (czyli ograniczenie wzrostu wydatków dyskrecjonalnych i nowych wydatków prawnie zdeterminowanych do poziomu inflacji powiększonej o 1%), ustalenie docelowej reguły wydatkowej (zasady, że wzrost wydatków budżetu państwa na zadania publiczne nie może przekroczyć średniookresowego tempa wzrostu, wspierającej stabilność finansów publicznych), wprowadzenie planowania wieloletniego (również w jednostkach samorządu terytorialnego), opracowanie dodatkowej reguły stabilizującej wynik finansowy samorządów, „zamrożenie” skali podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych, przeprowadzenie zmian w systemie emerytalnym (zmniejszenie składki przekazywanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do otwartych funduszy emerytalnych), czy też dążenie do stopniowego zrównania i podwyższania wieku emerytalnego oraz ograniczenie wcześniejszego przechodzenia na emeryturę. Poza tym ze względu na przekroczenie wartości referencyjnej deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych Rada Unii Europejskiej, zgodnie z art. 104 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zaleciła ograniczenie deficytu do wartości poniżej 3%, najpóźniej w 2012 r. Polska została w tym czasie objęta tzw. procedurą nadmiernego deficytu. Jej sytuacja była więc monitorowana przez instytucje Unii Europejskiej, a w razie stwierdzenia braku działań naprawczych, mogły zostać nałożone sankcje finansowe (uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 1/12 w zakresie zawierającym prezentację stanowisk stron). Trybunał Konstytucyjny uznał więc zakwestionowaną regulację, polegającą w istocie na jednorocznym zamrożeniu wynagrodzeń, za zgodną zKonstytucją. W dużej mierze, jak uzasadniał, stanowisko to wynikało z incydentalnego charakteru rozwiązania oraz z uwzględnienia trudnej sytuacji finansowej państwa, zagrażającej równowadze budżetowej, którą uznano za wartość konstytucyjną samą w sobie, konkurencyjną wobec wartości określonych wart. 178 Konstytucji. Istotne w orzeczeniu Trybunału było jednak to, że określono pewne warunki, którymi winien kierować się ustawodawca w takim przypadku, tak aby zamrożenie wynagrodzenia nie naruszało zasady niezawisłości sędziowskiej: (1) wynagrodzenia powinny być kształtowane w sposób wykluczający jakąkolwiek uznaniowość ze strony władzy wykonawczej, (2) wynagrodzenia powinny w dłuższym okresie czasu wykazywać tendencję wzrostową, nie mniejszą, niż przeciętne wynagrodzenie w sferze budżetowej, (3) w trudnej sytuacji budżetu państwa wynagrodzenia powinny być bardziej, niż wynagrodzenia wszystkich innych funkcjonariuszy i pracowników sfery budżetowej - chronione przed nadmiernie niekorzystnymi zmianami, (4) niedopuszczalne jest obniżenie w drodze normatywnej nominalnej wysokości wynagrodzenia, z wyjątkiem sytuacji, o której stanowiart. 216 ust. 5 Konstytucji(przekroczenia konstytucyjnego limitu zadłużenia). Trybunał podkreślił, że w demokratycznym państwie prawa, opartym na trójpodziale władz, nie jest dopuszczalne, aby jedna z nich była przez pozostałe władze osłabiana, co mogłoby w konsekwencji prowadzić do uzależnienia od pozostałych władz i obniżać jej autorytet. Podkreślono, że zamrożenie wynagrodzeń może być tolerowane tylko wyjątkowo, ze względu na inne wartości konstytucyjne, w szczególności ze względu na trudności budżetowe państwa, jeżeli występuje w kontekście szerszego programu oszczędnościowego. Nie może w żadnym wypadku stać się ono systematyczną praktyką. Z uwagi na brak możliwości wykreowania sztywnych reguł, ocena ewentualnych kolejnych regulacji musi uwzględniać uwarunkowania społeczno-gospodarcze i cały kontekst normatywny. W oparciu o prezentowane rozważania i wskazywane kryteria oceny regulacji wynagrodzeń, poddać należy w niniejszej sprawie ocenie realia i uzasadnienie rozwiązań normatywnych, jakie legły u podstaw odstąpienia w latach 2021-2023 od wyznaczonych pragmatyką służbową zasad ustalania wynagrodzeń prokuratorów. W założeniach do budżetu państwa na rok 2021 przewidziano zamrożenie funduszu wynagrodzeń w jednostkach państwowej sfery budżetowej oraz pozostałych jednostkach sektora finansów publicznych. Jak uzasadniano, w związku z ówczesną sytuacją gospodarczą kraju, spowodowaną epidemiąC.-19, nastąpiła konieczność zamrożenia wynagrodzeń osób (w tym sędziów i prokuratorów), dla których podstawę obliczenia wynagrodzenia stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Znamienne jest, że projektodawca wyraźnie wskazał, że przepisy niniejszej ustawy spowodują zamrożenie systemowej waloryzacji wynagrodzeń sędziów i prokuratorów tylko w roku 2021. Powyższa propozycja miała mieścić się w ramach całości zmian związanych z zamrożeniem wielkości wynagrodzeń w sektorze finansów publicznych w celu zapewnienia równowagi budżetowej stanowiącej wartość konstytucyjną, od której zależy zdolność państwa do działania i wypełniania jego zadań. Powstaje więc pytanie, dlaczego, pomimo jasnej deklaracji z 2021 r., ustawodawca zdecydował się na kontynuację zaproponowanego rozwiązania zamrożenia wynagrodzeń sędziów i prokuratorów w latach 2022 i 2023. Odpowiedzi poszukiwać należy w uzasadnieniu projektu ustawy budżetowej na rok 2022. Jak dowodzono, przygotowany został z uwzględnieniem aktualnej sytuacji makroekonomicznej. Wskazano, że gospodarka ciągle odczuwa skutki wywołane wybuchem pandemiiC.-19 w 2020 r. Jednakże, wraz z łagodzeniem ograniczeń, powraca już na ścieżkę wzrostu. Najnowsze szacunki GUS dotycząceProduktu K.za II kwartał 2021 r. wskazują na wzrost w ujęciu realnym o 10,9% rok do roku, wobec spadku o 8,3% w analogicznym okresie 2020 r. Według prognoz służących do opracowania projektu ustawy budżetowej na rok 2022 (...) w 2021 r. zwiększy się o 4,9% (po spadku o 2,7% rok wcześniej), a w przyszłym roku tempo jego wzrostu wyniesie 4,6%. Przewidziany ustawą deficyt wynosił ok. 30 miliardów złotych. Na marginesie wskazane ostatnio dane z jego wykonania są bardziej korzystne. I wskazują na deficyt rzędu 12.430,8 mln. złotych (...). Same założenia budżetowe i ich uzasadnienie, zwłaszcza dotyczące wartości deficytu, w żaden sposób nie zbliżają się nawet do zagrożeń wskazanych wart. 216 ust. 5 Konstytucji RP. Trudno więc uznać, że w 2022 r. wystąpiła sytuacja absolutnej wyjątkowości odejścia do zasad. Argumentacja związana z kryzysem musiałaby być dobrze zdefiniowana i uzasadniona, co jednak już nie miało miejsca. Wiele działań władzy ustawodawczej i wykonawczej w 2021, 2022 i 2023 roku pozostaje w sprzeczności z przyjętym wobec sędziów i prokuratorów uzasadnieniem rozwiązania płacowego za te lata. W roku 2022 kontynuowano płatność tzw. 13 - tych emerytur, w oparciu o rozwiązanie przyjęte ustawą z dnia 9 stycznia 2020 r. o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów. Co więcej kontynuowano rozwiązanie dotyczące tzw. 14 emerytury w oparciu o ustawę z dnia 26 maja 2022 r. o kolejnym w 2022 r. dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytur i rencistów. Jak wynika z oficjalnych danych rządowych koszt 13 i 14 - tych emerytur w 2022 roku wyniósł 25 mld złotych, niezależnie od kosztów wynikających z ustawowej waloryzacji rent i emerytur. Wskazywanie na ograniczenia budżetowe nie przeszkodziło w przyjęciu blisko trzy miesiące przed ustawą okołobudżetową rozwiązań zawartych w ustawie z dnia 17 września 2021 r. o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1834), która zmieniła ustawę z dnia 21 listopada 2021 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1282, ost.zm. Dz. U. z 2021 r. poz. 1834). Ustawa nowelizująca i nowe rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 października 2021 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. poz. 1960) weszły już w życie w dniu 1 listopada 2021 r. Z datą tą weszły w życie istotne zmiany dotyczące wynagrodzeń osób wchodzących w skład organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego oraz diet radnych, które w sposób istotny zwiększyły wartość ich uposażeń. Minimalne wynagrodzenie ww. osób nie może być niższe niż 80% maksymalnego wynagrodzenia określonego dla poszczególnych stanowisk w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 1 tejże ustawy. Ustalono przy tym, że maksymalne wynagrodzenie na danym stanowisku stanowi suma maksymalnego poziomu wynagrodzenia zasadniczego oraz maksymalnego poziomu dodatku funkcyjnego, a w przypadku wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), starostów oraz marszałków województwa także kwoty dodatku. Po drugie podniesiono poziom maksymalnego wynagrodzenia ww. osób decydując, że nie może ono przekroczyć w okresie miesiąca 11,2-krotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisówustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw. Przed nowelizacją maksymalny poziom nie mógł przekroczyć 7 - krotności kwoty bazowej. W ustawie budżetowej na rok 2021 kwota ta została określona na poziomie 1.789,42 zł. Oznacza to wzrost maksymalnego wynagrodzenia o 60% z 12.525,94 zł na 20.041,50 zł. Konsekwencją powyższych zmian ustawowych jest wydanie przez Radę Ministrów rozporządzenia z dnia 25 października 2021 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych.W.ono w życie, podobnie jak ustawa nowelizująca, z dniem 1 listopada 2021 r. Określa ono maksymalny poziom wynagrodzenia zasadniczego (kwota w złotych) wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), starostów i marszałków województw oraz maksymalny poziom dodatku funkcyjnego (kwota w złotych). Przykładowo dla wójta czy burmistrza w gminie do 15.000 mieszkańców określono maksymalny poziom wynagrodzenia zasadniczego na poziomie 10.250 zł, zaś maksymalny poziom dodatku funkcyjnego na poziomie 3.150 zł. Na mocy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1394) z dniem 1 sierpnia 2021 r. zmienione zostało rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. Jego zapisy w sposób istotny zwiększały mnożniki kwoty bazowej, stanowiącej podstawę ustalenia wartości uposażenia osób nim objętych. Wreszcie z mocy ustawy z dnia 17 września 2021 r. o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1834) ze skutkiem od 1 listopada 2021 r. zwiększono wartość uposażenia Prezydenta RP. Przedstawienie kilku jedynie wybranych przypadków rozwiązań ustawodawczych dotyczących wynagrodzeń nie stanowi wyrazu negacji dla ich zasadności. Jego celem jest zilustrowanie niekonsekwencji ustawodawcy i braku korelacji między rozwiązaniem wprowadzonym ustawą okołobudżetową z dnia 17 grudnia 2021 r. a następnie ustawą z dnia 1 grudnia 2022 r. , a uzasadnieniem takiego rozwiązania. Oceniając zatem kwestionowane przez stronę powodową rozwiązania prawne z punktu widzenia norm konstytucyjnych, należy podnieść, że zgodnie zart. 2 Konstytucji RPRzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Już usytuowanie tej klauzuli w normach konstytucyjnych nakazuje jej przyznać wysoki prymat i miejsce. Dostrzegając jej ogólnikowość i konieczność wykładni przez organy stosująceKonstytucję, zanegować jednak należy, aby była ona dowolna. Zakłada ona swoiste minimum i wyrażające ją formuły prawne. Istotne jest, że z zasady państwa prawnego wyprowadzono zasady pochodne. Jedną z nich stanowi zasada ochrony zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa. Nieodmiennie związana jest z bezpieczeństwem prawnym. W świetle tej zasady adresaci norm prawnych mają prawo oczekiwać, że regulacja prawna nie zostanie zmieniona na ich niekorzyść w sposób arbitralny i zaskakujący (podkreślał to Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 listopada 2015 r., K 1/14, czy wyroku z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie K 2/08). Nie oznacza to oczywiście, że określone unormowanie, regulujące uprawnienia płacowe, czy inne prawa lub obowiązki obywateli nie mogą zostać nigdy zmienione. Istotny warunek brzegowy zakłada, aby kreowane zmiany nie były dla jednostki zaskakujące i nie miały charakteru arbitralnego (zob. m.in. wyrok w sprawie K 2/08, cz. III, pkt 5.2 oraz wyroki z dnia 8 grudnia 2011 r., P 31/10, cz. III, pkt 5.3; z dnia 28 lutego 2012 r., K 5/11, cz. III, pkt 4.1; z dnia 13 czerwca 2013 r., K 17/11, cz. III, pkt 7.1). Co więcej, ingerencja ustawodawcy może jednak nastąpić tylko wówczas, gdy przemawiają za tym szczególnie istotne wartości konstytucyjne. Do takich Trybunał Konstytucyjny zalicza m.in. konieczność ochrony równowagi budżetowej (zob. wyroki TK z dnia 20 stycznia 2010 r., K 6/09; z dnia 12 grudnia 2012 r., K 1/12), której jednak zabrakło dla lat 2022 i 2023. Z prezentowaną zasadą konstytucyjną związana jest zasada pewności prawa (bezpieczeństwa prawnego). Gwarantuje ona ochronę praw słusznie nabytych, interesów w toku oraz ekspektatywę maksymalnie ukształtowanych (por. wyrok TK z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie P 25/02). Obywatel ma prawo oczekiwać od państwa, że może poruszać się i kształtować swoje uprawnienia i zobowiązania w oparciu o stabilne normy prawne, podlegające zmianom jedynie w przypadkach wyjątkowych i uzasadnionych. Zestawiając zatem z przedstawioną zasadą konstrukcję wynagrodzeń sędziów i prokuratorów, z przyjętą ustawą z dnia 17 grudnia 2021 r. oraz z dnia 2 grudnia 2022 r. i ich uzasadnieniem, w relacji do innych poczynań ustawodawczych, zasadna staje się odmowa zastosowania unormowania 8 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022. Wskazywane w uzasadnieniu intencje ustawodawcy odstają bowiem od stanu rzeczywistego. Posługuje się on nimi nierzetelnie, niekonsekwentnie i wybiórczo. Z jednej bowiem strony prawodawca odchodzi od ukształtowanych zasad ustalania płac tej grupy, by podnosić uposażenia innym grupom lub przyznawać dodatkowe świadczenia innym osobom. Dowolność i uznaniowość poczynań zauważalna jest z pewnością w kontekście zapowiedzi czynionych w uzasadnieniu ustawy budżetowej na rok 2021 o wyjątkowości przyjętego odstępstwa, której jednak próżno poszukiwać w kolejnych latach. Owa wskazywana incydentalność stała się w istocie motywacją i rutynowym postępowaniem, przy braku kryteriów co do warunków ewentualnych zmian przepisów. O ile zmiana zasad kształtowania wynagrodzeń sędziów i prokuratorów w roku 2021 uzasadniana była trudną sytuacją finansów publicznych i konsekwentnymi poczynaniami kreującymi oszczędności, nie tylko płacowe, to w 2022 r. analogiczna decyzja nie została należycie uzasadniona, ukonkretniona i odniesiona do warunków budżetowych. Można zasadnie dowodzić, że ustawodawca nie dokonał dogłębnej analizy i refleksji kwestionowanego rozwiązania. Na marginesie jedynie można zauważyć, że ustawodawca naruszył przy tym zasadę proporcjonalności, zwaną także zakazem nadmiernej ingerencji, którą należy rozumieć jako konieczność zachowania odpowiedniej proporcji pomiędzy środkiem, jakim jest ograniczenie danego prawa lub wolności, a celem, rozumianym jako szeroko pojęty interes publiczny (J. Z.,Zasada proporcjonalności w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego,2008). Zawieszenie wzrostu wynagrodzeń okazało się być nieincydentalne, skoro trwało trzy lata, jednocześnie przy wysokiej inflacji i relatywnie wysokim wzroście przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce. Tym samym ograniczono uprawnienie prokuratorów wynikające zart. 124Prawa o prokuraturze (a sędziów zart. 91 Prawo o ustroju sądów powszechnych), realnie pomniejszając w warunkach inflacji ich płace, nie mając ku temu odpowiednio uzasadnionego interesu publicznego. Sąd nie pozbawia ustawodawcy prawa do kształtowania wynagrodzenia osób zatrudnionych w szeroko rozumianej sferze publicznej, a więc również prokuratorów. Tyle tylko, że wprowadzanie ewentualnych zmian winno przede wszystkim nastąpić w drodze odpowiednio uzasadnionej nowelizacji wskazywanych przepisów regulujących ustrój prokuratury i sądów. Potwierdził to również Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 listopada 2023 r., wydanym w sprawie K 1/23, stwierdzając, że art. 8 i art. 9 ustawy z dnia 1 grudnia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023 (Dz.U. poz. 2666, ze zm.) są niezgodne zart. 178 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a art. 7 ustawy jest niezgodny zart. 195 ust. 2 Konstytucji. Trybunał argumentował, że władza wykonawcza, ani ustawodawcza nie jest uprawniona do tego, by w uznaniowy sposób rok do roku odchodzić od ustalonego wcześniej i obowiązującego mechanizmu urealniania płac sędziów. Wyrok co prawda dotyczył roku 2023, ale jego uzasadnienie można z powodzeniem odnieść także do lat 2021 - 2022 i płacy prokuratorów. Uznając więc za zasadny postulat ochrony prawa prokuratora do wynagrodzenia w corocznie ustalanej obiektywnej wysokości, pozostającej w ścisłej relacji do przeciętnego wynagrodzenia, sąd uwzględnił żądanie pozwu. Jak wspomniano na wstępie, wysokość kwot należnych powódce (przy założeniu słuszności jej twierdzeń co do zasady), wynikająca z wyliczenia strony pozwanej była niesporna. Powódka za niektóre miesiące domagała się jednak zasądzenia nieco mniejszych kwot niż wynikało z wyliczenia pozwanej. Na jej rzecz zasądzono zatem kwoty dochodzone pozwem, bacząc, by nie wyjść ponad żądanie pozwu. Finalnie na rzecz powódki w pkt I wyroku, zasądzono kwotę 23 500,36 zł, którą to składały się kwoty stanowiące różnicę w wynagrodzeniu w 2021 r. i 2022 r. i wynagrodzeniu dodatkowym należnym i otrzymanym za rok 2021 i 2022. Ustawowe odsetki zostały zasądzone każdorazowo od 1 dnia następnego miesiąca na żądanie. Termin wypłaty wynagrodzenia u pozwanej przypadał bowiem niespornie na ostatni dzień danego miesiąca. Rozstrzygnięcie o odsetkach wydano na mocyart. 481 k.c.w zw. zart. 300 k.p. Jeżeli chodzi o odsetki ustawowe od kwot stanowiących wyrównanie dodatkowego rocznego wynagrodzenia, to należne są one dopiero od dnia 1 kwietnia 2022 r. za rok 2021 r. i od dnia 1 kwietnia 2023 r. za rok 2022 r. Zgodnie bowiem zart. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej- wynagrodzenie roczne wypłaca się, z zastrzeżeniem ust. 3, nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje to wynagrodzenie. Żądanie zasądzenia odsetek od ww. należności od daty wcześniej niż 1 kwietnia danego roku jest niezasadne i podlegało oddaleniu w pkt IV wyroku. Na marginesie nadmienić należy, że brak winy pozwanej, która miała obowiązek naliczać wynagrodzenie zgodnie z treścią obowiązujących przepisów, nie wyłącza uprawnienia powódki do ustawowych odsetek. Odsetki należą się za sam fakt opóźnienia w spełnieniu świadczenia pieniężnego. Obojętne są więc rodzaj tego opóźnienia (zwykłe czy kwalifikowane) oraz przyczyny tego opóźnienia. Obojętne jest zwłaszcza to, czy jest ono spowodowane faktem, za który dłużnik ponosi odpowiedzialność. Powstanie roszczenia o odsetki jest niezależne od szkody powstałej po stronie wierzyciela (tak m.in. wyr. SA wS.z 4.12.2014 r., I ACa 615/14,L.;C., Zobowiązania, 2009, s. 83 orazK. Z., Kilka uwag, s. 585). Dłużnik nie może zwolnić się z odpowiedzialności, wskazując, że nie ponosi odpowiedzialności za okoliczności, które spowodowały opóźnienie. Nie występują więc w tym zakresie ani okoliczności ekskulpacyjne, ani egzoneracyjne. Dłużnik nie może zwolnić się z odpowiedzialności także przez fakt wykazania braku szkody po stronie wierzyciela. Stąd też odpowiedzialność taką określa się jako odpowiedzialność absolutną (tak z kolei K.O.(red. serii), W.B.(red. tomu),Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 32, Warszawa 2024). Biorąc powyższe rozważania, Sąd w punkcie II orzekł również o odsetkach od poszczególnych kwot stanowiących różnicę w wynagrodzeniu należnym i otrzymanym przez powódkę w 2023 r. Data spełnienia świadczenia przez pozwaną oznaczona jako dzień 29 grudnia 2023 r., była niesporna między stronami. W pkt V wyroku zawarto rozstrzygnięcie o nieobciążeniu powódki kosztami procesu. Powódka przegrała postepowanie w tak marginalnym zakresie, że należało przyjąć regulację przewidzianą w przepisieart. 100 k.p.c., stanowiącym, iż w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądaniaalbo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W pkt III wyroku na podstawieart. 355 k.p.c.umorzono postępowanie co do kwoty 334,71 zł – w zakresie, w którym powódka cofnęła powództwo po przedstawieniu wyliczenia strony pozwanej. Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi z urzędu na mocyart. 4772§ 1 k.p.c., do wysokości ostatniego w okresie spornym miesięcznego wynagrodzenia powódki w prawidłowej wysokości. ZARZĄDZENIE 1 (...) 2 (...) 3 (...) 30.12.2024 r.

15/551530/0004521/P

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie

IX Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

151025000004003_VIII_Cz_000541_2024_Uz_2024-12-30_001