id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
1963440
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NGC%202376
|
NGC 2376
|
NGC 2376 is een spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Tweelingen. Het hemelobject werd op 10 november 1864 ontdekt door de Duitse astronoom Albert Marth.
Synoniemen
MCG 4-18-17
ZWG 117.39
IRAS07235+2310
PGC 21015
Zie ook
Lijst van NGC-objecten
Externe links
NASA/IPAC Extragalactic Database
SIMBAD Astronomical Database
SEDS
NGC-object in Tweelingen
Sterrenstelsel in Tweelingen
|
626884
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Montana%20%28oblast%29
|
Montana (oblast)
|
Montana (Bulgaars: Област Монтана) is een oblast in het noordwesten van Bulgarije. De hoofdstad is het gelijknamige Montana en de oblast heeft 129.637 inwoners (2018).
Bevolking
Op 31 december 2018 telde de oblast Montana 129.637 inwoners, waarvan 83.412 in 8 steden en 46.225 in 121 dorpen en gehuchten op het platteland.
In heel 2016 werden er in oblast Montana 1113 kinderen geboren, waarvan 1106 levendgeborenen en 7 doodgeborenen. Van deze 1113 kinderen werden er vervolgens 719 in steden geboren en 394 op het platteland. Het geboortecijfer is extreem laag en bedroeg 8,1‰ in dat jaar: 8,3‰ in steden en 7,9‰ op het platteland. In dezelfde periode stierven er 2896 mensen: 1370 in steden en 1526 op het platteland. Het sterftecijfer is enorm hoog en bedroeg 21,3‰ in 2016: in steden (15,9‰) is het sterftecijfer veel lager dan op het platteland (30,8‰). Het sterftecijfer op het platteland is tegenwoordig zelfs hoger dan in perioden met oorlogen en epidemieën. De natuurlijke bevolkingsgroei is, op oblast Vidin na, het laagst in Bulgarije (namelijk minus 13,2‰). In steden bedroeg de natuurlijke bevolkingsgroei −7,4‰ en op het platteland bedroeg het −22,9‰. De dorpen op het platteland lopen, net als in de rest van Bulgarije, in een rap tempo leeg. Montana heeft echter een hoger vruchtbaarheidscijfer dan de omliggende oblasten, namelijk 1,74 kinderen per vrouw. In steden krijgt een vrouw 1,61 kinderen en op het platteland loopt dit getal zelfs op tot 2,01 kinderen per vrouw. Het hoge vruchtbaarheidscijfer op het platteland is te wijten aan de aanwezigheid van een grote Romagemeenschap.
Het zuigelingensterfte bedroeg in het jaar 2016 zo'n 12,7‰ en is het op twee na hoogste in Bulgarije (alleen de oblasten Jambol en Kjoestendil hebben een hogere zuigelingensterftecijfer).
Etniciteit en religie
In de volkstelling van 2011 vormen etnische Bulgaren zo'n 86,3% van de bevolking van oblast Montana. De oblast heeft verder een grote Romagemeenschap. In de volkstelling van 2011 bedroeg het aandeel Roma al gauw 12,7% van de totale bevolking, waardoor de oblast Montana het hoogste percentage zigeuners in Bulgarije herbergt.
Het grootste deel van de bevolking is lid van de Bulgaars-Orthodoxe Kerk, maar er bestaat ook een grote protestantse gemeenschap (voornamelijk Roma-zigeuners). Verder heeft meer dan één vijfde van de bevolking geen antwoord gegeven op de optionele volkstelling van 2011. .
Leeftijdsstructuur
Montana heeft een oudere bevolking dan de rest van Bulgarije. Op 31 december 2018 was al 26,3% van de bevolking 65 jaar of ouder. Dit is vijf procentpunten hoger dan het Bulgaarse gemiddelde van 21,3% in datzelfde jaar. De levensverwachting is lager dan in de rest van Bulgarije en bedroeg 72,7 jaar in de periode 2016-2018. De levensverwachting van de mannelijke bevolking is zelfs het laagst in heel Bulgarije (69,4 jaar). De vrouwelijke bevolking wordt gemiddeld genomen iets ouder, namelijk zo'n 76,4 jaar oud.
Een groot deel van de kinderen wordt geboren in etnische Roma-gezinnen. In de volkstelling van 2011 was zelfs 29% van de kinderen in de leeftijdscategorie van 0 tot en met 9 jaar van Romani achtergrond, terwijl de Roma geen eens 13% van de totale bevolking vormen. Vooral in de oudere leeftijdscategorieën vindt men weinig etnische Roma, maar wel een steeds hogere aandeel etnische Bulgaren. Dit is het gevolg van een hoge geboortecijfer en een relatief lage levensverwachting onder de etnische Roma/zigeuners. In de gemeente Valtsjedram heeft zelfs meer dan de helft van de kinderen een Roma-achtergrond.
Economie
Montana is een van de armste provincies in Bulgarije. Het gemiddeld jaarsalaris bedraagt 7800 Bulgaarse lev. Dat is een BBP van ongeveer €4000 per hoofd van de bevolking. De BBP per sector ziet er als volgt uit: diensten (52%), industrie (33%) en landbouw (15%). Desalniettemin is het werkloosheidspercentage enorm gedaald in de periode 2012-2017: van 17% naar 10%.
Gemeenten
|
2457151
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pardosa%20valens
|
Pardosa valens
|
Pardosa valens is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de wolfspinnen (Lycosidae).
Het dier behoort tot het geslacht Pardosa. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1959 door R. W. Barnes.
Wolfspinnen
|
1840800
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ismail%20Qemali
|
Ismail Qemali
|
Ismail Kemal Bej Vlora of vaak Ismail Qemali genoemd en in het Turks Ismail Kemal Bey (Vlorë, 16 januari 1844 - Bari, 24 januari 1919), was een vooraanstaand leider van de Albanese nationalistische beweging, stichter van modern Albanië en daarvan ook het eerste staatshoofd en de eerste premier.
Hij werd geboren als telg van een adellijke familie. Na het volgen van basisonderwijs in zijn geboortestad, en daarna het gymnasium in Ioannina, verhuisde hij in 1859 naar Istanboel. Daar begon hij aan een carrière als Ottomaans ambtenaar. In deze periode spande hij zich ook in voor een Albanese culturele vereniging. Daarna waren zijn politieke inspanningen uitsluitend geconcentreerd het op Albanese nationalisme.
Hij was een van de belangrijkste figuren van de Albanese Verklaring van Onafhankelijkheid en de vorming van een onafhankelijke regering van Albanië op 28 november 1912. Dit betekende het einde van het bijna 500 jaar durende Ottomaans bewind in Albanië. Samen met Isa Boletini en Luigj Gurakuqi hees hij de vlag van Albanië op het balkon van het twee verdiepingen tellende gebouw in Vlorë waar de onafhankelijkheidsverklaring net was ondertekend. Hij diende als eerste premier van Albanië in de periode 1912-1914.
Premier van Albanië
Albanees politicus
Albanees minister van Buitenlandse Zaken
Albanees diplomaat
Albanees moslim
|
1328246
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ak%C3%A7akent%20%28district%29
|
Akçakent (district)
|
Akçakent is een Turks district in de provincie Kırşehir en telt 6.261 inwoners (2007). Het district heeft een oppervlakte van 585,3 km². Hoofdplaats is Akçakent.
De bevolkingsontwikkeling van het district is weergegeven in onderstaande tabel.
District van Turkije
Kırşehir
|
2624569
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pygopleurus%20apicalis
|
Pygopleurus apicalis
|
Pygopleurus apicalis is een keversoort uit de familie Glaphyridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1832 door Brulle.
Glaphyridae
|
4789235
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Salvador%20Sobral
|
Salvador Sobral
|
Salvador Vilar Braamcamp Sobral (Lissabon, 28 december 1989) is een Portugees zanger.
Biografie
Sobral werd geboren in de Portugese hoofdstad Lissabon, waar hij psychologie studeerde. Daarna woonde hij onder meer in Barcelona om muziek te volgen aan de muziekacademie Taller de Musics. Hij verbleef ook een tijd in de Verenigde Staten.
Sobral komt uit een familie van hoge Portugese adel. Onofficieel is hij graaf, daar adel in Portugal niet meer in het paspoort wordt vermeld. De politicus Hermano José Braamcamp de Almeida Castelo Branco is Sobrals betovergrootvader.
Sobral had aanvankelijk zware hartproblemen, maar heeft eind 2017 een donorhart gekregen.
In 2009 nam hij deel aan de Portugese versie van Pop Idol, waarin hij als zevende eindigde.
Eurovisiesongfestival
Begin 2017 nam hij deel aan Festival da Canção, de Portugese preselectie voor het Eurovisiesongfestival. Met het sobere nummer Amar pelos dois, dat door zijn zus Luísa Sobral werd geschreven, won hij de finale, waardoor hij zijn vaderland mocht vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival 2017 in Oekraïne. Op dit songfestival kreeg hij de meeste punten van zowel de vak- als de publieksjury en werd zo de winnaar van de 62ste editie. Op het einde van het festival zongen hij en zijn zus het nummer samen. Hij droeg de overwinning op aan mensen die "iets willen vertellen met hun muziek"; wat door sommigen geïnterpreteerd werd als kritiek op veel inzendingen van het festival zelf.
Vanwege zijn hartproblemen zong hij zijn nummer tijdens de eerste repetitie van het festival niet zelf, maar deed zijn zus dit. Na zijn halve finale nam hij het op voor de vluchtelingen door middel van een T-shirt met de boodschap "S.O.S. Refugees". De organisator van het festival, de European Broadcasting Union, vroeg hem het T-shirt met de "politieke" boodschap niet meer te dragen. Door zijn gezondheidsproblemen trad Sobral na het winnen van het songfestival lange tijd niet in het openbaar op.
Discografie
Singles
|-
|align="left"|Amar pelos dois||2017||20-05-2017||tip24||-|| Inzending Eurovisiesongfestival 2017 /Nr. 35 in de Single Top 100
|}
|-
|align="left"|Amar pelos dois||2017||20-05-2017||30||2|| Inzending Eurovisiesongfestival 2017
|}
Portugees zanger
Deelnemer aan het Eurovisiesongfestival 2017
Portugees deelnemer aan het Eurovisiesongfestival
Winnaar van het Eurovisiesongfestival
|
3429803
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leucanopsis%20truncata
|
Leucanopsis truncata
|
Leucanopsis truncata is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1922 door Rothschild.
Leucanopsis
|
1883183
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hans%20Smits
|
Hans Smits
|
Hans Smits (waterpoloër)
Hans Smits, voormalig topambtenaar en topbestuurder bij onder meer Schiphol, Rabobank en Havenbedrijf Rotterdam
|
2595751
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Exysma%20laevigata
|
Exysma laevigata
|
Exysma laevigata is een keversoort uit de familie zwamkevers (Endomychidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1891 gepubliceerd door Henry Stephen Gorham.
Zwamkevers
|
3509162
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carebara%20latro
|
Carebara latro
|
Carebara latro is een mierensoort uit de onderfamilie van de Myrmicinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1937 door Santschi.
Carebara
|
5138419
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bernhard%20A.%20Huber
|
Bernhard A. Huber
|
Bernhard A. Huber (1967) is een Oostenrijks zoöloog die gespecialiseerd is in en veel onderzoek doet naar spinnen. Hij is werkzaam voor het Research Museum Alexander Koenig in Bonn. Eerder werkte Huber voor onder andere Universiteit Wenen, Universiteit van Costa Rica en het American Museum of Natural History. Huber is verantwoordelijk voor de specificatie van honderden spinnensoorten.
Externe links
Persoonlijke webpagina
Oostenrijks zoöloog
Oostenrijks arachnoloog
|
4075646
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Auguste%20Leroy
|
Auguste Leroy
|
Auguste Leroy (1872-) was een Frans cellist.
Hij kreeg zijn muzikale opleiding aan het Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris van Léon Jacquard en Joseph Salom en van Friedrich Grützmacher in Dresden. In 1894 werd aangekondigd dat hij voor een aantal concerten naar Scandinavië vertrok.
Hij gaf rond 1900 een aantal optredens in Oslo en omgeving en gaf daar ook les. Hij was ook te horen in Kopenhagen en Stockholm. Hij was toen verbonden aan de orkesten van het Christiania Theater en haar opvolger Nationaltheatret.
De componist Gaston Borch, eveneens Fransman en cellist, droeg zijn Andante pour violoncello avec accompagnement d’orchestre opus 35 aan hem op. Borch bevond zich rond 1900 ook in Oslo; hij was van Noorse afkomst.
Enkele concerten
6 maart 1894: Hoofdartiest, samen met Lizzie Winge, amateurzangeres Christina Borgh en Gaston Borgh; Leroy speelde werken van Gabriel Pierné (Caprice), David Popper (derde deel van concert in e mineur), Jacquard (Etude de salon) en Popper (Tarantelle)
10 november 1894: concert samen met Martin Knutzen, Ellen Gulbransen en het orkest van het Christiania Theater onder leiding van Per Winge; hij speelde werken van Popper en Georg Golterman (Tarantello uit een Celloconcert)
11 november 1894: samen met Martin Knutzen (piano), Johan Halvorsen, Caroline Schøning (viool) en August Fries (altviool) speelde hij het Pianokwintet van Christian Sinding
21 maart 1896: concert van Martin Knutzen met medewerking van Ragna Goplen; Leroy speelde werken van Johann Sebastian Bach (Aria), Robert Schumann (Romance) en Pierné (Caprice)
23 mei 1900: Liefdadigheidconcert voor vakantiekampen; hij speelde samen met Hildur Andersen en Gustav Lange het pianotrio opus 50 van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski.
december 1900 met Martin Knutzen in Londen
6 februari ??? Een concert met zijn zusters Aline en Jane Leroy (piano) en Julienne Leroy (viool) in Salle Pleyel.
Frans cellist
|
33463
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tegenpaus
|
Tegenpaus
|
Een tegenpaus, of antipaus, is een uit protest verkozen katholieke kerkleider. In bepaalde turbulente periodes van de geschiedenis van de Rooms-Katholieke Kerk werd de gekozen paus door sommige groepen niet erkend. Deze verkozen dan hun eigen paus als zogenaamde tegenpaus. De eerste tegenpaus was Hippolytus (217-235), die werd gekozen uit protest tegen paus Calixtus I.
De meest verscheurende periode van tegenpausen was die van het Westers Schisma: van 1378 tot 1418.
Het was niet altijd duidelijk welke van de twee (of soms zelfs ook drie) rivaliserende pausen de "echte" was en welke de (of een) tegenpaus. De duidelijkheid die hierover tegenwoordig lijkt te bestaan is pas achteraf tot stand gekomen.
Volgens de traditionele geschiedschrijving is er sinds 1449 geen tegenpaus meer geweest. Recent waren er echter drie tegenpausen die enige bekendheid genoten: David Allen Bawden (van 1990 tot 2022), Manuel Alonso Corral (van 2005 tot 2011), en Lucian Pulvermacher (van 1998 tot 2009). Alle drie hadden ze overigens aanzienlijk minder volgelingen dan de vroegere tegenpausen.
Kardinalen die door tegenpausen werden gecreëerd, werden later pseudokardinalen genoemd.
Zie ook
Lijst van pausen
Lijst van tegenpausen
|
2912949
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bassus%20speciosicornis
|
Bassus speciosicornis
|
Bassus speciosicornis is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Granger in 1949.
speciosicornis
|
3608868
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kaleva
|
Kaleva
|
Kaleva (Michigan), een plaats in de Verenigde Staten in de staat Michigan
Kaleva (geslacht), een geslacht van vliesvleugeligen
Kaleva (dagblad), een dagblad uit het Finse Oulu
|
4424454
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Campeonato%20Carioca%201972
|
Campeonato Carioca 1972
|
In 1972 werd het 67ste Campeonato Carioca gespeeld voor voetbalclubs uit de Braziliaanse staat Guanabara. De competitie werd gespeeld van 23 februari tot 7 september. Flamengo werd kampioen.
Eerste toernooi
Tweede toernooi
Derde toernooi
Finaleronde
Kampioen
Topschutters
Externe link
RSSSF
Campeonato Carioca
Cario
|
2432146
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cydrela%20schoemanae
|
Cydrela schoemanae
|
Cydrela schoemanae is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de mierenjagers (Zodariidae).
Het dier behoort tot het geslacht Cydrela. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1991 door Rudy Jocqué.
Mierenjagers
|
1953183
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NGC%201206
|
NGC 1206
|
NGC 1206 is een elliptisch sterrenstelsel in het sterrenbeeld Eridanus. Het hemelobject werd in 1886 ontdekt door de Amerikaanse astronoom Francis Preserved Leavenworth.
Synoniemen
PGC 11644
NPM1G -09.0143
Zie ook
Lijst van NGC-objecten
Externe links
NASA/IPAC Extragalactic Database
SIMBAD Astronomical Database
SEDS
NGC-object in Eridanus
Sterrenstelsel in Eridanus
|
3695127
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Robin%20Boissevain
|
Robin Boissevain
|
Robin Boissevain (Amsterdam, 29 december 1996) is een Nederlands acteur. Hij is voornamelijk bekend van zijn hoofdrol als David in de film Spijt! uit 2013. Boissevain is de zoon van de Nederlandse acteur Daniël Boissevain.
Levensloop
Boissevain maakte in 2007 zijn acteerdebuut, toen hij de rol van Tarik Aydin vertolkte in de RTL 4-soap Goede tijden, slechte tijden. Vervolgens vertolkte hij de rol van Guillot in de televisieserie De Troon. In 2013 vertolkte Boissevain de hoofdrol van David in de film Spijt!, een boekverfilming van Carry Slee. Mede doordat de film een groot succes was in Nederland en in Europa verkreeg Boissevain meerdere rollen in andere Nederlandse producties.
In 2015 is Boissevain begonnen aan de jaaropleiding van de European Film College in Denemarken. In datzelfde jaar schreef en regisseerde hij zijn eerste film, genaamd Parnassus. Deze maakte hij voor het platform 3Lab van de NPO.
Sinds 2017 is Boissevain samen met onder andere Joost Koning actief op YouTube met het kanaal Well Trusty, waarop ze korte absurdistische sketches plaatsen. Tevens speelde Boissevain in 2017 mee in de series Moordvrouw en Centraal Medisch Centrum. Daarnaast regisseerde hij datzelfde jaar de korte film The Whooo Experience en enkele televisiereclames.
In 2019 vertolkte Boissevain de rol van Milan in de televisieserie Oogappels en de rol van Tommy Dingemanse in de televisieserie "Grenslanders".
Filmografie
|-
|2007||Goede tijden, slechte tijden||Tarik Aydin||Gastrol, meerdere afleveringen
|-
|2010||De Troon||Guillot (tiener)||
|-
|2013||Spijt!||David|| Hoofdrol
|-
|2014||Escapade||Quinn||Korte film
|-
|2015||Gouden Bergen||Joris||Bijrol
|-
|2015||De Masters||Joris Bremer||
|-
|2015||Parnassus|| Milkshake-klant ||Tevens regisseur van film
|-
|2017||Moordvrouw||Carl Vrijman||
|-
|2017||The Passion||Discipel||
|-
|2017||The Whooo Experience||Robin||Tevens regisseur van film
|-
|2017||Femme||Boris||
|-
|2017||Centraal Medisch Centrum||Patiënt||
|-
|2018||Flikken Maastricht||Jan Akersloot||
|-
|2019||Oogappels||Milan||
|-
|2019||Grenslanders||Tommy Dingemanse||
|-
|2020||Ares||Roderick||
|}
Externe links
Nederlands acteur
|
2781923
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ZOB
|
ZOB
|
Żydowska Organizacja Bojowa, Joodse verzetsgroep.
ZOB (voetbalclub), voetbalclub uit Zuidoostbeemster.
|
1777829
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Krum%C3%AB
|
Krumë
|
Krumë (; bepaalde vorm: Kruma) is na de gemeentelijke herinrichting van 2015 een deelgemeente (njësitë administrative përbërëse) van de Albanese stad (bashkia) Has in de prefectuur Kukës en telt 6000 inwoners (2011). Naar het district waar Krumë de hoofdstad van was, wordt de stad ook vaak Has genoemd.
Krumë ligt op een hoogte van 430 meter boven de zeespiegel, slechts tien kilometer westelijk van de Kosovaarse grens en dertig kilometer ten noorden van prefectuurshoofdstad Kukës. Doordat de naburige deelgemeente Golaj 6187 inwoners telt, is Krumë niet de grootste deelgemeente van Has.
Geografie
Krumë ligt aan de voet van de noordwestelijke flank van de berg Bjeshka e Krumës ('de alpenweide van Krumë'), die aan de rand van de stad steil omhooggaat en enkele kilometers ten zuiden van Krumë een hoogte van 1435 meter bereikt. Op de bergflank bevindt zich dicht bij de stad een waterrijke bron, die Krumë van zoet water voorziet en waaruit de Krumërivier ontspringt, die enkele kilometers ten westen van de stad in het Fierzëmeer (circa 295 m) uitmondt.
Kernen
Naast het centrum omvat de deelgemeente Krumë de volgende zes plaatsen (aantal inwoners in 2001 tussen haakjes):
Cahan (160)
Gajrep (516)
Krumë Fshat ('Krumë-dorp') (1521)
Mujaj-Dajç (252)
Plani Pates (133)
Zahrisht (722)
Sport
De voetbalclub KF Pashtriku Has komt in het seizoen 2012-2013 uit in de Kategoria e Tretë, de vierde en laagste klasse in het Albanese voetbal.
Externe link
Officiële website
Has
Stad in Albanië
Voormalige gemeente in Albanië
|
2334961
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Saridoscelis%20nudata
|
Saridoscelis nudata
|
Saridoscelis nudata is een vlinder uit de familie van de stippelmotten (Yponomeutidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1913 gepubliceerd door Edward Meyrick.
Stippelmotten
|
5385837
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brachychira
|
Brachychira
|
Brachychira is een geslacht van vlinders van de familie tandvlinders (Notodontidae), uit de onderfamilie Notodontinae.
Soorten
B. alternata Kiriakoff, 1966
B. argentina Kiriakoff, 1955
B. argyrosticta Kiriakoff, 1954
B. bernardii Kiriakoff, 1966
B. davus Kiriakoff, 1965
B. destituta Kiriakoff, 1966
B. dives Kiriakoff, 1960
B. dormitans Berio, 1937
B. elegans Aurivillius, 1907
B. excellens (Rothschild, 1917)
B. exusta Kiriakoff, 1966
B. ferruginea Aurivillius, 1905
B. incerta Kiriakoff, 1966
B. ligata Kiriakoff, 1955
B. lunuligera Kiriakoff, 1954
B. lununigera Kiriakoff, 1954
B. murina Kiriakoff, 1966
B. numenius Kiriakoff, 1955
B. pretiosa Kiriakoff, 1962
B. punctulata Kiriakoff, 1966
B. subargentea Kiriakoff, 1955
Tandvlinders
|
3355102
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pyrinia%20concisata
|
Pyrinia concisata
|
Pyrinia concisata is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1862 door Walker.
concisata
|
2207592
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ochrotrichia%20delgada
|
Ochrotrichia delgada
|
Ochrotrichia delgada is een schietmot uit de familie Hydroptilidae. De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Schietmot uit het Neotropisch gebied
|
1013311
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Polymeerzonnecel
|
Polymeerzonnecel
|
Een polymeerzonnecel is een organische zonnecel op basis van polymeren in plaats van de meer gangbare anorganische zonnecel op basis van silicium. Het alternatieve materiaal kan aanzienlijk goedkoper geproduceerd en toegepast worden dan traditionele zonnepanelen, die voor een groot deel uit silicium bestaan, waarvan de winning relatief omslachtig en duur is.
Werking
Het bestaat uit een combinatie van polymeren en koolstof in de vorm van nanobuisjes en fullerenen, die in een golvend patroon naast elkaar liggen. Zonlicht wekt in het polymeer elektronen op, die in de fullerenen worden opgevangen en daarna afgevoerd langs de nanobuisjes, die fungeren als kleine elektriciteitsdraadjes met een groot vermogen tot het transporteren van elektronen. De nanobuisjes zijn vijftigduizendmaal zo klein als een menselijke haar, beter geleidend dan koper en bovendien goedkoper in de aanmaak. Het nieuwe type zonnecel kan eenvoudig op een ondergrond geschilderd worden.
Toepassingen
Het beschilderen van een huis met een laag zonnecellenverf wordt door de auteurs als potentiële toepassing genoemd, waarmee de eigenaar zelf elektriciteit kan opwekken. Ook zou door het afdrukken van vellen vol zonnecellen met straaldrukkers zonne-energie op veel meer plaatsen toepasbaar worden.
Rendement
Het rendement van de polymeerzonnecellen is 5%, wat ongeveer de helft is van de DSC zonnecel (10%) en 1/3 van de CIGS zonnecel (13,7%) en de silicium zonnecel (14-17%). In theoretische modellen is het al mogelijk om een rendement van 15 tot 20% te halen, zo blijkt uit Nederlands onderzoek aan de Universiteit van Groningen.
Onderzoek
Wetenschappers aan het New Jersey Institute of Technology publiceerden op 21 juli 2007 een toepassing van organische zonnecellen op basis van polymeren, omschreven als "fullerene single wall carbon nanotube complex for polymer bulk heterojunction photovoltaic cells".
Externe links
Quantsol 1998
In productie 2008
Zonne-energie
|
2958351
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Polycyrtus%20brunneator
|
Polycyrtus brunneator
|
Polycyrtus brunneator is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Fabricius in 1798.
brunneator
|
1348449
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kazincbarcika
|
Kazincbarcika
|
Kazincbarcika is een stad (város) en gemeente in het Hongaarse comitaat Borsod-Abaúj-Zemplén. Kazincbarcika telt 24.905 inwoners (2021) en is gelegen aan de Sajó.
Kazincbarcika is het resultaat van een fusie in 1947 van drie mijnbouw- en industriegemeenten: Sajókazinc, Barcika en Berente. Het kreeg in 1954 de status van stad. In 1999 werd Berente weer van Kazincbarcika afgesplitst.
Grootste werkgever was jarenlang het staatschemieconcern Borsodi Vegyi Kombinát. Dit bedrijf is na de privatisering voortgezet als BorsodChem, een producent van isocyanaten, die sinds 2011 in handen is van het Chinese Wanhua.
Ontwikkeling inwonertal
De gemeente verliest continu inwoners, ze verlaten de stad vanwege het gebrek aan werkgelegenheid, ook speelt vergrijzing een grote rol in de daling van het inwonertal en de afsplitsing van Berente in 1999.
1990 - 36.855 inwoners
1995 - 34.854 inwoners
2001 - 33.414 inwoners
2005 - 31.575 inwoners
2011 - 28.967 inwoners
2015 - 27.487 inwoners
2020 - 25.286 inwoners
Zustersteden
Knurów (Polen, sinds 1996)
Tjatsjiv (Oekraïne, sinds 1999)
Burgkirchen an der Alz (Duitsland, sinds 1998)
Świdnica (Polen, sinds 1999)
Sânnicolau Mare (Roemenië, sinds 2000)
Revúca (Slowakije, sinds 2000)
Geboren
László Kleinheisler (8 april 1994), voetballer
Stad in Hongarije
|
64179
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kathalijne%20Buitenweg
|
Kathalijne Buitenweg
|
Kathalijne Maria Buitenweg (Rotterdam, 27 maart 1970) is een Nederlandse bestuurder en GroenLinks-politica. Sinds 1 juni 2021 is zij staatsraad in de Afdeling advisering van de Raad van State. Van 23 maart 2017 tot 31 maart 2021 was ze lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal en van 20 juli 1999 tot 14 juli 2009 lid van het Europees Parlement. Van 1 oktober 2012 tot 23 maart 2017 was ze lid van het College voor de Rechten van de Mens.
Loopbaan voor de politiek
Tussen 1982 en 1987 was Buitenweg lid van het bestuur van de jeugdorganisatie van het Nivon. Na het afronden van haar vwo in 1989 studeerde Buitenweg geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam, waar ze zich specialiseerde in Europese Studies en Amerikanistiek. In 1991 werd ze lid van het bestuur van het Europees Coördinatiebureau van Internationale Jongerenorganisaties, vanuit de jongerenorganisatie van het Nivon. In 1993 werd ze vicevoorzitter, wat ze zou blijven tot 1995. Tussen 1993 en 1994 was ze daarnaast medewerker van de Internationale Jonge Natuurvrienden. In 1994 studeerde ze af. Tussen 1994 en 1995 werkte ze als stagiaire bij het Directoraat Generaal 10 van de Europese Commissie en was ze lid van de stuurgroep van de Europese Jeugdcampagne tegen racisme, xenofobie, antisemitisme en intolerantie, een initiatief van de Raad van Europa.
In 1995 ging Buitenweg voor de GroenLinks-delegatie in het Europees Parlement werken als fractiemedewerker. In 1997 deed ze naast haar baan een cursus marketing bij het Nederlands Instituut voor Marketing. In 1998 werd ze fractiemedewerker bij de Tweede Kamerfractie van GroenLinks.
Politieke loopbaan
In 1999 werd ze gekozen als lid van het Europarlement. Van 1999 tot 2004 was ze lid van het budgetcomité, het comité Burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de delegatie naar Zuid-Afrika.
In 2004 werd ze verkozen tot lijsttrekker bij de Europese verkiezingen van 2004 en dus politiek leider van GroenLinks in Europa. Voor het congres was alleen de huidige delegatievoorzitter Joost Lagendijk verkiesbaar. Lagendijk had in 1999 de partij tot een historische verkiezingsoverwinning geleid. Hoewel ze aanvankelijk had gezegd deze positie niet te ambiëren, stelde Buitenweg zich enkele minuten voor de stemming pas verkiesbaar, nadat een motie door het congres was aangenomen die enkelvoudige voordrachten voor het lijsttrekkerschap afwees. Het partijcongres koos voor Buitenweg boven Lagendijk. Buitenweg was zo onvoorbereid op de overwinning dat ze overwinningsspeech van Lagendijk voorlas. Bij de verkiezingen hield GroenLinks slechts twee van de vier zetels over.
Ook in de tweede periode zat ze in het comité Burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken van het Europees Parlement, de budgetcommissie. Daarnaast was zij plaatsvervangend lid van de milieucommissie. Ook was zij lid van het tijdelijk comité Beleidsverandering en budgettaire middelen in de vergrote Unie. Daarnaast is ze lid van de delegatie naar de Verenigde Staten en vervanger van de delegatie naar de Volksrepubliek China. Aan het begin van de periode speelde Buitenweg een belangrijke rol in de oppositie van het Europees Parlement tegen kandidaat-Eurocommissaris Rocco Buttiglione. In 2006 was ze lid van de tijdelijke onderzoekscommissie naar CIA-activiteiten in Europa. In het Europees Parlement richtte Buitenweg zich met name op antidiscriminatiewetgeving, drugsbeleid, homo-emancipatie en burgerlijke vrijheden.
In 2008 maakte ze bekend geen derde termijn in het Europees Parlement te ambiëren. Op 7 maart 2009 werd ze wel weer op de lijst van GroenLinks gezet voor de Europees Parlementsverkiezingen, deze keer als lijstduwer. Ze werd opgevolgd als lijsttrekker door Judith Sargentini.
Naast haar werk in het Europees Parlement was Buitenweg een belangrijke figuur binnen GroenLinks. Bij de Tweede Kamerverkiezingen 2006 was Buitenweg lijstduwer op de kandidatenlijst van GroenLinks. In 2010 en 2012 werd zij wederom benoemd in deze positie. In 2007 was Buitenweg lid van de commissie Van Ojik die de campagne, de koers en het imago van GroenLinks bij de laatste drie verkiezingen evalueerde. En in 2010 en 2012 was zij voorzitter van de programmacommissie van GroenLinks.
Naast haar politieke werk was Buitenweg betrokken bij het stadsdeel Zeeburg, Amsterdam, de adoptiewijk van de GroenLinksfractie. Ze is voorzitter van het bestuur van Vrijwilligerscentrale Amsterdam, ambassadeur van MYBODY en vicevoorzitter van Stichting Zwerfjongeren Nederland.
In 2017 werd Buitenweg verkozen als lid van de Tweede Kamer. Zij stond als tweede op de kandidatenlijst van GroenLinks. Zij heeft in de Tweede Kamer de portefeuilles justitie, asiel en migratie. Zij is binnen de GroenLinks-fractie vice-fractievoorzitter. Van 29 mei tot en met 2 juni 2019 nam zij deel aan de Bilderbergconferentie 2019 in het Fairmont Le Montreux Palace in het Zwitserse Montreux. In augustus 2020 maakte zij bekend na de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 te stoppen als Kamerlid. Op 30 maart 2021 nam zij afscheid van de Tweede Kamer.
Loopbaan buiten de politiek
In 2009 werd Buitenweg promovenda Europees recht en docent aan de Universiteit van Amsterdam. Op 23 september 2016 verdedigde Buitenweg haar proefschrift "The European Parliament's Quest for Representative Autonomy - an internal perspective" in de aula van de Universiteit van Amsterdam.
Van 1 oktober 2012 tot en met maart 2017 was ze lid van het College voor de Rechten van de Mens en sinds 20 april 2016 is zij voorzitter van de Branchevereniging Maatschappelijke Kinderopvang (BMK).
Daarnaast vervult ze een aantal bestuursfuncties. Tot eind 2016 was zij lid van de Raad van Toezicht van ProDemos. Ze is lid van de Raad van Toezicht van de Montessori Scholengemeenschap Amsterdam en lid van het bestuur van VoteWatch Europe. Ook is ze lid van de Commissie Mensenrechten van de Adviesraad Internationale Vraagstukken. Eerder was Buitenweg voorzitter van het Clara Wichmannproefprocessenfonds, toen dit fonds de rechtszaak won tegen de Nederlandse staat inzake de SGP. Ook was zij voorzitter van het bestuur van de Toneelmakerij.
Op 29 januari 2021 werd door de ministerraad ingestemd, op voorstel van de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, om Buitenweg voor te dragen voor benoeming tot staatsraad in de Afdeling advisering van de Raad van State. De benoeming ging in op 1 juni 2021. Daarnaast is zij sinds 30 maart 2021 plaatsvervangend lid van het management board van het Europees Bureau voor de grondrechten en lid van het bestuur van Stichting Parlementaire Geschiedenis.
Privéleven
Kathalijne Buitenweg is gehuwd met de voormalig GroenLinks-politicus Maarten van Poelgeest. Het echtpaar heeft een dochter en een zoon. Ze is vegetariër. Ze is de zus van acteur Joost Buitenweg.
Externe links
Buitenweg op TweedeKamer.nl
Buitenweg op Twitter
Buitenweg op GroenLinks.nl
Buitenweg op RaadvanState.nl
GroenLinks-politicus
Nederlands Europarlementariër
Tweede Kamerlid
Nederlands staatsraad
|
3529063
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chloracris%20brunneri
|
Chloracris brunneri
|
Chloracris brunneri is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Beier.
Sabelsprinkhanen
|
2243140
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Indotipula%20pugionis
|
Indotipula pugionis
|
Indotipula pugionis is een tweevleugelige uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De soort komt voor in het Oriëntaals gebied.
Langpootmuggen
Langpootmug uit het Oriëntaals gebied
|
4262569
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Etia
|
Etia
|
Etia is een monotypisch geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van de cichliden (Cichlidae).
Soort
Etia nguti Schliewen & Stiassny, 2003
Cichliden
|
447856
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pennedepie
|
Pennedepie
|
Pennedepie is een gemeente in het Franse departement Calvados (regio Normandië) en telt 317 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Lisieux.
Geografie
De oppervlakte van Pennedepie bedraagt 5,7 km², de bevolkingsdichtheid is 55,6 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Calvados
|
3421909
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bonchis%20munitalis
|
Bonchis munitalis
|
Bonchis munitalis is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1863 door Lederer.
Snuitmotten
|
158639
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pimph
|
Pimph
|
Pimph is een historisch merk van motorfietsen.
De bedrijfsnaam was: Pimph motorrad GmbH, Düsseldorf.
Pimph was een kleine Duitse producent van 498cc-eencilinder zij- en kopkleppers met inbouwmotoren van JAP en MAG.
De productie begon in 1924, juist toen in Duitsland honderden kleine motorfietsmerken ontstonden. De overlevingskans voor een dergelijk merk was dan ook klein, niet alleen door de concurrentie van de kleinere merken, maar in het duurdere segment waarin Pimph zich begaf ook van grote merken zoals BMW, dat juist in 1923 haar R 32 had uitgebracht. In 1925 verdwenen al ruim 150 kleine merken van de Duitse markt, maar Pimph hield het vol tot 1926.
Duits historisch motorfietsmerk
|
3317177
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Agra%20ictina
|
Agra ictina
|
Agra ictina is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1883 door Bates.
ictina
|
2661563
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eunice%20afra
|
Eunice afra
|
Eunice afra is een borstelworm uit de familie Eunicidae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Eunice afra werd in 1855 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Peters.
Eunicidae
|
3429924
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lophocampa%20subfasciata
|
Lophocampa subfasciata
|
Lophocampa subfasciata is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1910 door Rothschild.
Lophocampa
|
2163680
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mario%20Soto
|
Mario Soto
|
Mario Soto Benavides (Santiago de Chile, 10 juli 1950) is een voormalig profvoetballer uit Chili, die speelde als verdediger. Na zijn actieve loopbaan stapte hij het trainersvak in. Hij was tweemaal Chileens voetballer van het jaar.
Clubcarrière
Soto won vier landstitels gedurende zijn carrière. Hij speelde in Chili en één seizoen in Brazilië.
Interlandcarrière
Soto speelde 48 officiële interlands voor Chili in de periode 1975-1985, en scoorde één keer voor de nationale ploeg. Hij maakte zijn debuut in de Copa América-wedstrijd tegen Peru (1-1) op 16 juli 1975 in Santiago de Chile. Soto nam met Chili onder meer deel aan twee edities van de Copa América (1975 en 1979), en het WK voetbal 1982.
Erelijst
Unión Española
Primera División de Chile
1975
Chileens voetballer van het jaar
1976
Cobreloa
Primera División de Chile
1980, 1982, 1985
Chileens voetballer van het jaar
1982
Zie ook
Lijst van spelers van Club Deportivo Universidad Católica
Lijst van spelers van Unión Española
Lijst van spelers van Club de Deportes Cobreloa
Chileense selecties op internationale voetbaltoernooien
Chileens voetballer
Chileens voetbalcoach
|
2843235
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Meren%20van%20Ounianga
|
Meren van Ounianga
|
De meren van Ounianga zijn een tiental meren in het noordwesten van Tsjaad. De meren liggen in de Sahara, en zijn gelegen op en bewaard omwille van het niveau van het freatisch vlak op 377 m boven zeespiegel. Het grondwater uit de Nubische zandsteen-aquifer is veelal verzilt. De meren liggen in de noordelijke regio Borkou-Ennedi-Tibesti, bij de stad Ounianga Kébir.
De meren zijn de restanten van een groot meer met een dwarsdoorsnede van tientallen kilometers dat het volledige gebied omvatte 14.800 tot 5.500 jaar geleden tijdens de vochtige Afrikaanse periode. In totaal gaat het nu nog om zo'n 20 km² wateroppervlakte. Ze zijn verdeeld in twee groepen, de meren van Ounianga Kébir, wat staat voor de grote Ouniangameren, en de kleine Ouniangameren, Ounianga Sérir, die 40 tot 50 km zuidoostelijker gelegen zijn. De grootste meren bij de grote Ouniangameren zijn het Yoameer en het Katammeer, het grootste meer van alle, onderdeel van de kleine Ouniangameren is het Telimeer.
Kenmerkend aan de vorm van de meren zijn dat ze veelal gevormd zijn met lange landtongen, die ontstaan zijn door de zandverplaatsing van de passaatwinden.
Het gebied van de meren werd op de 36e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed in Sint-Petersburg in 2012 toegevoegd aan de werelderfgoedlijst en zo door de UNESCO erkend als natuurlijk werelderfgoed.
Enkele meren van Ounianga Kébir
O
Werelderfgoed in Tsjaad
|
1331860
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Het%20blauwe%20prieeltje
|
Het blauwe prieeltje
|
Het blauwe prieeltje is het 218de stripverhaal van Jommeke. De reeks wordt getekend door striptekenaar Jef Nys.
Verhaal
De kinderen van Baron Jérôme de la Crotterie zijn nogal lastig. Geld is het probleem in het leven van de baron en zijn familie. Ze zijn op zoek naar een nieuw kasteel. Uiteindelijk komen ze bij het kasteel van Gravin van Stiepelteen terecht. Hij ontdekt later dat er ergens een fortuin in het kasteel zou verborgen zijn. De vrouw van de baron is immers de achternicht van de vorige eigenaar van dit kasteel. De baron en zijn familie besluiten om op bezoek te gaan bij Gravin van Stiepelteen. Ook Jommeke, Filiberke en Flip brengen een bezoekje maar ze ruiken direct onraad. Ze gaan op onderzoek. Ze komen erachter dat de baron en zijn familie op zoek zijn naar een fortuin. Na een tijd kent de jacht op het fortuin vervolgens zijn ontknoping maar dit blijkt dan voor de baron een grote ontgoocheling te zijn. Want de vorige eigenaar had zijn fortuin reeds weggeschonken. Tot slot stelt de baron een edelmoedig gebaar en er komt een verzoening. Alles loopt goed af..
Achtergronden bij het verhaal
In album 17 wordt er vermeld dat de gravin het kasteel geërfd heeft terwijl in dit album er gezegd wordt dat de gravin het kasteel gekocht heeft.
Uitgaven
Achtergronden bij de uitgaven
Dit album verscheen samen met album 11 De grote luchtreis uit de Langteen en Schommelbuik-reeks.
Stripverhaal van Jommeke
|
319496
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kamp%20Drancy
|
Kamp Drancy
|
Kamp Drancy (Duits: Durchgangslager Drancy) was tijdens de Tweede Wereldoorlog een internerings- en doorgangskamp in de Franse stad Drancy, ten noorden van Parijs. Vanuit Kamp Drancy werden circa 70.000 Joden gedeporteerd.
Het gebouwencomplex, Cité de la Muette geheten, was oorspronkelijk ontworpen als een sociaal woningbouwproject voor zevenhonderd mensen. Na de capitulatie van Frankrijk werd het onvoltooide complex in 1941 door de Vichy-regering omgebouwd tot interneringskamp. Het was voornamelijk bestemd voor Joden, maar ook homoseksuelen en anderen die als ongewenst werden beschouwd, werden er opgesloten. Aanvankelijk maakte de Franse politie van het Vichy-bewind er de dienst uit, maar per 1 juli 1943 nam de SS de macht over. Alois Brunner werd kampcommandant en het complex ging functioneren als doorgangskamp. In 67 transporten werden bijna 65.000 Joden gedeporteerd, voornamelijk naar Auschwitz-Birkenau. Sommige transporten, de Coseltransporten, maakten een tussenstop 80 km voor Auschwitz. Toen het kamp op 17 augustus 1944 door de geallieerden werd bevrijd, waren er nog zo'n tweeduizend overlevenden.
Naast het hoofdkamp in Drancy waren in Parijs nog drie nevenkampen gevestigd: Austerlitz in een pakhuis bij het Gare d'Austerlitz, Lévitan in een meubelzaak in het 10e arrondissement en Bassano in een herenhuis in het 16e arrondissement.
Na de oorlog zijn de gebouwen blijven staan. Eromheen ontstond een woonwijk. Op veel muren zijn nog inscripties van de vroegere gevangenen te vinden. In 1976 werd een gedenkteken opgericht, ontworpen door de beeldhouwer Shlomo Selinger. De Franse staat ontkende tot 1995 iedere verantwoordelijkheid voor wat er in Drancy heeft plaatsgevonden, maar in een speech op 16 juli van dat jaar erkende de Franse president Jacques Chirac de medeverantwoordelijkheid van de Franse staat voor deelname aan wat hij omschreef als "misdadige waanzin". In 2012 opende president François Hollande een nieuw museum, het Mémorial de la Shoah, ontworpen door het Zwitserse bureau Diener & Diener Architekten.
Drancy
Geschiedenis van Île-de-France
Drancy
|
4369447
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldkampioenschappen%20openwaterzwemmen%202015%20-%2010%20kilometer%20mannen
|
Wereldkampioenschappen openwaterzwemmen 2015 - 10 kilometer mannen
|
De 10 kilometer openwaterzwemmen voor mannen tijdens de wereldkampioenschappen openwaterzwemmen 2015 vond plaats op 27 juli 2015 in de Kazanka in Kazan.
Uitslag
DNF = Niet gefinisht
DNS = Did not start
Bronvermelding
Uitslag
Mannen 10
|
4079391
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20voetbalinterlands%20Palestina%20-%20Saoedi-Arabi%C3%AB
|
Lijst van voetbalinterlands Palestina - Saoedi-Arabië
|
Deze lijst van voetbalinterlands is een overzicht van alle officiële voetbalwedstrijden tussen de nationale teams van Palestina en Saoedi-Arabië. De landen speelden tot op heden acht keer tegen elkaar. De eerste ontmoeting, een wedstrijd tijdens de West-Aziatische Spelen 2005, werd gespeeld in Ar Rayyan (Qatar) op 3 december 2005. Het laatste duel, een groepswedstrijd tijdens de FIFA Arab Cup 2021, vond plaats op 4 december 2021 in Ar Rayyan.
Wedstrijden
Samenvatting
Details
Vierde ontmoeting
Saoedi-Arabië
Palestina
|
1056444
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bundesautobahn%2026
|
Bundesautobahn 26
|
|}
|}
De Bundesautobahn 26 (kort BAB 26, A26 of 26) is een Duitse autosnelweg in Drochtersen, Stade en Hamburg met elkaar zal verbinden. De A26 is een vervanging van de B73, die door de Duitse boulevardpers ook wel Todesstrecke (dodenweg) genoemd werd.
Met de bouw van de eerste 12 kilometer autosnelweg tussen Stade en Horneburg werd in 2002 begonnen en dit wegvak werd in 2008 opengesteld voor verkeer. Het tracébesluit van de 10 daaropvolgende kilometers autosnelweg tussen Horneburg en Buxtehude werd in 2004 vastgesteld.
In 2004 werd op landelijk niveau besloten dat de A26 vanaf Stade verlengd zou worden tot Drochtersen, waar de A26 aansluit op de A20.
Bestaand traject
Met de bouw van de eerste twaalf kilometer tussen Stade en Horneburg werd in 2002 begonnen. Tussen 5 augustus en 5 september 2008 werd de rijbaan van Horneburg naar Stade als omleiding voor de B73 provisorisch voor het verkeer vrijgegeven. De snelweg was toen nog maar met één rijstrook opengesteld en de maximumsnelheid bedroeg maar 50 km/h. De feestelijke opening van dit trajectdeel vond op 4 oktober 2008 plaats. Na een kleine vertraging bij het verwijderen van de laatste afzettingen werd op 23 oktober 2008 het trajectdeel eindelijk voor het verkeer vrijgegeven. De aansluiting met de Hanzestad Stade werd via een grote zwevende rotonde gebouwd. De A26 gaat daarbij onder de rotonde door en over in de B73, de toe- en afritten verlopen via de rotonde. De rijbaanbreedte bedraagt tien meter, wat overeenkomt met de standaarddoorsnede "RQ 26".
Tweede trajectdeel (Horneburg - Buxtehude)
Voor het tweede 9,15 kilometer lange trajectdeel tussen Horneburg en Buxtehude is sinds 2004 het tracébesluit van kracht.
Het eerste deel van het tweede trajectdeel Horneburg - Jork is sinds medio 2014 geasfalteerd. Het is voor auto's en motoren sinds 28 november 2014 richting het westen en sinds 17 juli 2015 voor beide rijrichtingen geopend.
In bouw
Tweede trajectdeel (Horneburg - Buxtehude)
Na een gedeeltelijk succesvol beroep tegen het geplande tracé moest het oostelijke deel van het traject ter bescherming van het natuur- en vogelgebied "Moore bei Buxtehude" verlegd worden. Een ander beroep van de stad Buxtehude met betrekking tot de geplande brug over de Este werd teruggetrokken. Door de in bouw zijnde brug wordt de haven van Buxtehude niet meer voor zeilschepen bereikbaar. Gepland is om het traject gelijktijdig met het derde deel in juli 2021 op te leveren.
Derde trajectdeel (Buxtehude - Neu Wulmstorf)
Voor het derde ongeveer 4,1 kilometer lange trajectdeel van aansluiting Buxtehude oostelijk van de Este tot Neu Wulmstorf/Rübke, kort voor de deelstaatgrens Nedersaksen/Hamburg, ligt sinds 29 juni 2012 het tracébesluit vast. De start van de bouw was op 5 september 2013. Gepland staat het traject in juli 2021 op te leveren. Voor ontlasting van het nabijgelegen verkeersnet werd de B3n als eerste stap als westelijke randweg om Neu Wulmstorf gebouwd. Het zal in verder verloop zuidelijk van de B73 aan de bestaande B3 aangesloten worden en zo een betere verbinding naar de A1 bij aansluiting Rade vormen. In het Bundesverkehrswegeplan 2030 werd dit project als lopend traject opgenomen.
In planning
Vierde trajectdeel: "A26-West" (Neu Wulmstorf - A7)
Het vierde 8,7 kilometer lange deel van de deelstaatgrens Nedersaksen/Hamburg tot het knooppunt Kreuz Hamburg-Süderelbe, met aansluiting op de A7, werd hoofdzakelijk door de Vrije en Hanzestad Hamburg gepland (bouwdeel 4b). Sinds 8 oktober 2012 lopen hier de tracéprocedures, wat ongeveer 200 bezwaarschriften opleverde. Voor het vierde trajectdeel kon tot maart 2018 bezwaar tegen het tracébesluit worden gemaakt.
In het ontwerp en kabinetsbesluit van het Bundesverkehrswegeplan 2030 werd dit trajectdeel als bijna gepland project met een totale investering van €238,5 miljoen opgenomen.
Voor het Nedersaksische 800 meter lange deel van bouwdeel 4 (4a) liepen sinds 6 september 2012 de tracéprocedures. Hoewel het tracébesluit van bouwdeel 3 geen verlegging van aansluiting Rübke naar het oosten voorzag, blijft Neu Wulmstorf voor een oostelijke randweg om Rübke over het gebied van Hamburg inzetten om zwaar verkeer op de noordelijke L235 te vermijden.
Vijfde trajectdeel (Drochtersen - Stade)
In mei 2004 besloot de verkeerscommissie van de Bondsdag de snelweg van Stade noordwestelijk naar Drochtersen met 15,6 kilometer te verlengen en op de geplande A20 aan te sluiten. Op dit trajectdeel liepen sinds 20 september 2010 de tracéprocedures. Het omvat naast de bouw van de snelweg een parkeerplaats, de aansluiting noordelijk van Stade en de aansluiting aan het bestaande traject voor de omgevormde aansluiting Stade-Ost.
Planning A20/A26
Het knooppunt Kreuz Kehdingen evenals de aansluiting Drochtersen werden apart gepland, zodat aangesloten werd op de procedures van de Elbekruising en de A20.
Zesde trajectdeel: "A26-Ost" of "Hafenpassage" (A7 - A253 - A1)
Plannen van het Bondsverkeersministerie voorzien een 9,7 kilometer lange verlenging van het vierde bouwdeel vanaf het knooppunt Kreuz Hamburg-Süderelbe, over de A7 zuidelijk van Wilhelmsburg langs, als de zogenaamde Hafenpassage naar de A1 met het knooppunt Dreieck Hamburg-Stillhorn. Daarvoor was ook een nieuwe brug over de Süderelbe nodig. Dit trajectdeel vervangt het niet gerealiseerd plan van de Hafenquerspange en wordt zelf eigenlijk onjuist ook wel Hafenquerspange genoemd.
De bouw zal in drie delen van west naar oost doorgevoerd worden. Het bouwdeel 6a (West) zal vanaf het toekomstige knooppunt Süderelbe naar de toekomstige aansluiting Hafen-Süd lopen, bouwdeel 6b (Mitte) tot de aansluiting Hohe Schaar en bouwdeel 6c (Ost) aansluitend tot de A1. Het hoogtepunt van bouwdeel 6b is de nieuwe Süderelbebrücke, waarvan het ontwerp na een architectenwedstrijd op 16 mei 2013 voorgesteld werd. Het zal een tuibrug met twee pylonen worden. De doorvaarthoogte voor schepen zal 53 meter bedragen. In bouwdeel 6c zal de spoorlijn Hamburg - Harburg met een tunnel gekruist worden.
In februari 2017 werden de tracéprocedures voor het bouwdeel 6a gestart. De documenten werden van 3 maart tot 3 april ter inzage gelegd, de inspraakperiode eindigde op 18 april 2017.
In januari 2015 verwachtte de Senaat van Hamburg dat de tracéprocedures van 2015 tot 2019 zouden lopen en een mogelijke bouwstart vanaf 2018. Een volledige vrijgave werd bij het gunstigste verloop midden jaren 2020 verwacht. Bij een informatieavond op 30 juni 2015 werd een kostenraming van €900 miljoen bekend gemaakt. In het Bundesverkehrswegeplan 2030 heeft dit trajectdeel een hoge prioriteit (vordringlicher Bedarf) met een totale verwachte investering van €895,5 miljoen.
Y-tracé
Het zogenaamde Breimeier-Trasse, als alternatief voor de Y-Trasse, zorgt ervoor dat het goederenspoorverkeer voor de haven van Hamburg langs de geplande A26 tot Rübke en de toekomstige B3n tot Bachheide/Elstorf verder naar Buchholz en Wittenberge wordt geleid.
Externe links
autobahn-online.de - Site met informatie over de A26 en over andere Duitse autosnelwegen
Gedetailleerde beschrijving van het routeverloop van de A26
026
Weg in Hamburg
Weg in Nedersaksen
|
5691651
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rejasa
|
Rejasa
|
Plaats in Indonesië
Rejasa (Madukara), een plaats en bestuurslaag in het regentschap Banjarnegara van de provincie Midden-Java
Rejasa (Penebel), een plaats en bestuurslaag in het regentschap Tabanan van de provincie Bali
|
5396693
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Subfossiel
|
Subfossiel
|
Een subfossiel is een onderdeel van een dood organisme dat slechts gedeeltelijk gefossiliseerd is. Gedeeltelijke fossilisatie kan aanwezig zijn omdat er niet genoeg tijd is verstreken sinds het dier stierf om volledig gefossiliseerd te worden, of omdat de omstandigheden waarin het dier stierf niet optimaal waren voor volledige fossilisatie.
Niet-fossiele of gedeeltelijk gefossiliseerde overblijfselen kunnen botten, exoskeletten, nesten, poot- of huidafdrukken, of coproliet omvatten. Subfossielen van gewervelde dieren worden vaak gevonden in grotten of andere schuilplaatsen, waar de overblijfselen duizenden jaren bewaard zijn gebleven. Het belangrijkste belang van deze overblijfselen van gewervelde subfossielen (versus volledig gefossiliseerde overblijfselen) is dat ze organisch materiaal bevatten dat kan worden gebruikt voor koolstofdatering of voor de extractie en sequentiebepaling van DNA, eiwitten, of andere biomoleculen. Bovendien kunnen isotopenverhoudingen informatie geven over de ecologische omstandigheden waaronder uitgestorven dieren leefden. Subfossielen zijn nuttig voor het bestuderen van de evolutionaire geschiedenis van een omgeving en kunnen belangrijk zijn voor studies in paleoklimatologie.
Subfossielen worden ook vaak aangetroffen in afzettingsmilieus, zoals sedimenten in meren, oceanen, en bodems. Eenmaal afgezet kan fysieke en chemische verwering de staat van bewaring veranderen, en kleine subfossielen kunnen ook door levende organismen worden ingenomen of beschadigd. Subfossiele overblijfselen die dateren uit het Mesozoïcum zijn uitzonderlijk zeldzaam, bevinden zich meestal in een vergevorderde staat van verval en worden daarom veel betwist. Het overgrote deel van het subfossiele materiaal is afkomstig uit Kwartaire sedimenten.
Voor overblijfselen zoals schelpen wordt het label "subfossiel" toegepast als er wordt aangenomen dat ze duizenden jaren oud zijn, maar niet oud genoeg zijn om uit het Pleistoceen te komen.
Fossiel
|
613211
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kruisridderorden
|
Kruisridderorden
|
Europese ridders verenigden zich ten tijde van de christelijke kruistochten in meerdere kruisridderorden. Deze orden hadden vaak een internationale rol. Zij waren samengesteld uit ridders uit verschillende landen en een aantal opereerde ook internationaal met commanderijen in geheel Europa.
Behalve in het Heilige Land en omgeving werden ook elders veldtochten tegen de ongelovigen gehouden; In Spanje en Portugal, in Pruisen en het Oostzeegebied en op de Middellandse Zee bevochten zij de islam en het heidendom.
Kruisridderorden die in het Midden-Oosten actief waren
De Orde van de Tempeliers
De Souvereine Militaire Orde van Sint Jan van Jeruzalem en Malta
De Duitse Orde
Kruisridderorden die in Noord-Europa actief waren
De Duitse Orde
De Zwaardbroeders
Kruisridderorden op het Iberisch schiereiland
De Orde van Sint Iago
De Orde van Onze Lieve Vrouwe van Montesa
De Orde van Alcantara
De Orde van Calatrava
Kruisridder
|
3743356
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nematus%20togatus
|
Nematus togatus
|
Nematus togatus is een vliesvleugelig insect uit de familie van de bladwespen (Tenthredinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1876 door Zaddach.
Bladwespen
|
5631775
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jordan%20Pierre-Gilles
|
Jordan Pierre-Gilles
|
Jordan Pierre-Gilles (Sherbrooke, 24 mei 1998) is een Canadees shorttracker en olympisch kampioen in die discipline.
Biografie
Pierre-Gilles werd geboren Sherbrooke in Franstalig Canada, waar shorttrack populairder is dan in andere delen van Canada, en begon in 2005 met de sport. Hij studeerde humane wetenschappen en spreekt Frans en Engels.
In het seizoen 2019/20 maakte hij zijn debuut in de wereldbeker. Hij won zijn eerste eremetaal in de wereldbeker met de gemengde aflossingsploeg. Dit was een bronzen plak in Shanghai. Later dat seizoen haalde de mannenaflossingsploeg met Pierre-Gilles goud in Dordrecht, maar eindigden de Canadezen niet op het podium in de eindstand. Door de coronapandemie werden er in 2020 en 2021 minder wedstrijden gereden. Zo kon hij pas in 2021 zijn WK-debuut maken.
Tijdens het wereldbekerseizoen 2021/22 won Canada het eindklassement op de aflossing met Pierre-Gilles in de ploeg.
Tijdens de Olympische Winterspelen 2022 in Peking kwam Pierre-Gilles voor Canada als eerst in actie op de gemengde aflossing. Hij reed de halve finale en de finale, maar het Canadese team kreeg in die finale een penalty en won dus geen medaille. Individueel deed hij daarna mee aan de 500 meter, maar kwam in de kwartfinale ten val en was uitgeschakeld. Op de 1000 meter werd hij in de kwartfinale gediskwalificeerd. Wel reed Pierre-Gilles in de series van beide afstanden een persoonlijk record. Op de laatste shorttrackdag stond de finale van de mannenaflossing op het programma, waarin de Canadezen (Pierre-Gilles, Pascal Dion, Charles Hamelin, Steven Dubois en Maxime Laoun) als eerste over de streep kwamen en het goud pakte. Tijdens het WK 2022 twee maanden later greep de aflossingsploeg brons.
Canadees shorttracker
Canadees olympisch kampioen
|
1969338
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Farnham%20%28Essex%29
|
Farnham (Essex)
|
Farnham is een civil parish in het bestuurlijke gebied Uttlesford, in het Engelse graafschap Essex.
Civil parish in Essex
|
1815085
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alex%20Emenike
|
Alex Emenike
|
Alexander Emenike Nkume (Enugu, 22 januari 1989) is een Nigeriaans voetballer die als verdediger speelt.
Nkume begon zijn loopbaan bij Enugu Rangers waar hij sinds 2007 in het eerste elftal speelde (70 wedstrijden, 2 doelpunten). In de zomer van 2009 werd hij samen met zijn teamgenoot Michael Okechukwu gecontracteerd door VVV-Venlo maar door administratieve problemen in Nigeria kwam hij pas in november in Nederland. Hij speelde ook voor het Nigeriaanse team onder 20 jaar.
Op 14 april 2010 scoort hij zijn eerste doelpunt in de Nederlandse eredivisie. Hij maakte de 2-1 in de met 4-2 verloren wedstrijd tegen Roda JC. In januari 2011 weigerde hij een verhuurperiode bij Telstar. Hierna speelde hij nog maar weinig voor VVV en zijn contract liep in 2012 af. In januari 2013 kwam hij kortstondig uit voor het Finse Inter Turku. Hij kwam in één league cupduel in actie.
Hij keerde terug naar Nigeria en zou gaan spelen voor de amateurclub van zijn schoonfamilie, First Best Farmers FC. Echter kwam hij, wederom spelend als Alex Nkume, vanaf mei 2015 uit voor zijn oude club Enugu Rangers.
Nkume, Alex
|
2467208
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diplacina%20ismene
|
Diplacina ismene
|
Diplacina ismene is een libellensoort uit de familie van de korenbouten (Libellulidae), onderorde echte libellen (Anisoptera).
De wetenschappelijke naam Diplacina ismene is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1933 door Lieftinck.
Korenbouten
IUCN-status niet bedreigd
|
3484715
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sympiesis%20boasi
|
Sympiesis boasi
|
Sympiesis boasi is een vliesvleugelig insect uit de familie Eulophidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Girault.
boasi
|
2580052
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Polymastia%20isidis
|
Polymastia isidis
|
Polymastia isidis is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Polymastia en behoort tot de familie Polymastiidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Thiele.
isidis
|
3610695
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gauromydas%20autuorii
|
Gauromydas autuorii
|
Gauromydas autuorii is een vliegensoort uit de familie Mydidae. De wetenschappelijke naam van de soort is, geplaatst in het geslacht Mydas, voor het eerst geldig gepubliceerd in 1951 door Andretta.
De soort komt voor in Brazilië en Uruguay.
Mydidae
Dier uit het Neotropisch gebied
|
5727315
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aspilia%20africana
|
Aspilia africana
|
Aspilia africana is een plantensoort uit de composietenfamilie (Asteraceae). Het is een zeer snelgroeiende, semi-houtachtige plant dat meestal eenjarige stengels produceert van ongeveer 2 meter hoog uit een overblijvende houtachtige wortelstok. De plant heeft een enigszins aromatische geur die aan wortels doet denken.
De soort komt voor in tropisch Afrika. Hij groeit daar in woeste delen van savanna's en beboste gebieden. Word ook vaak als onkruid aangetroffen op gecultiveerd land en braakland.
De plant wordt op grote schaal in het wild verzameld en lokaal gebruikt in de traditionele geneeskunde. De vers gekneusde bladeren en bloemen hebben een bloedstelpende werking. Daarnaast worden de bladeren ook voor behandeling tegen andere aandoeningen gebruikt zoals hoesten, gonorroe en koortsachtige hoofdpijn. Een mengsel van water met daarin geperste bladeren met een beetje zout en limoensap, wordt veel gebruikt als oogmedicijn.
Synoniemen
Polymnia africana (Pers.) Poir.
Seruneum africanum (Pers.) Kuntze
Wedelia africana Pers.
Heliantheae
|
2334856
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kessleria%20saxifragae
|
Kessleria saxifragae
|
Kessleria saxifragae is een vlinder uit de familie van de stippelmotten (Yponomeutidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1868 gepubliceerd door Henry Tibbats Stainton.
Stippelmotten
|
5586914
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Belleman%20van%20Baasrode
|
Belleman van Baasrode
|
De Belleman van Baasrode, een deelgemeente van Dendermonde, deed vroeger de officiële publieke aankondigingen en opende allerlei evenementen. De belleman wandelde zo met zijn bel door de straten om het nieuws aan te kondigen, maar in Baasrode had hij vooral zijn vaste plaats aan de kerk. Vanaf de Sint-Ursmarusstraat is nog steeds tegen de kerkmuur het opstapje zichtbaar van waarop de Baasroodse Belleman zijn aankondigingen deed.
In 2021, het jaar dat Baasrode zijn 1.200ste verjaardag vierde, werd besloten om deze functie nieuw leven in te blazen. Op 27 maart werd Jordy Van Praet officieel aangesteld als Belleman van Baasrode door burgemeester Piet Buyse en op 7 augustus volgde de officiële opname in de Gilde van de Bellemannen. Datzelfde jaar behaalde de Baasroodse Belleman de vierde plaats op het Belgisch kampioenschap Bellemannen in Veurne.
Baasrode
Folklore
|
2949640
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Venturia%20minuta%20%28sluipwesp%29
|
Venturia minuta (sluipwesp)
|
Venturia minuta is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Maheshwary in 1977.
minuta
|
330650
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jacques%20Grippa
|
Jacques Grippa
|
Jacques Charles Louis Dominique Clément Grippa (Grivegnée, 30 maart 1913 - Vorst, 30 augustus 1991) was een Belgisch verzetsman en na de oorlog functionaris van de Kommunistische Partij (KPB).
Levensloop
Hij was een zoon van de Italiaanse immigrant Jean Grippa (1886-1945) en van de Belgische Stéphanie Becco (1888-1935). In 1930 vatte hij ingenieursstudies aan, aan de universiteit van Luik en sloot hij zich aan bij de Kommunistische Partij van België.
Hij speelde een belangrijke rol in respectievelijk: het gewapend verzet tegen het naziregime, de eerste naoorlogse Belgische regering en de belangrijkste afsplitsing van de KPB in 1963. Tijdens de Tweede Wereldoorlog trad Grippa toe tot het verzet, eerst als verantwoordelijke van de MOI (Main d'oeuvre immigré), een verzetsgroep van immigranten en daarna als stafchef bij het Belgisch leger der partizanen, (de gewapende afdeling van het onafhankelijkheidsfront).
In 1943 werd hij opgepakt door de Gestapo en opgesloten in het Fort van Breendonk. Hij onderging er talrijke martelingen, maar gaf geen van zijn geheimen prijs. Op dat moment was hij nochtans de spilfiguur van het gewapend verzet. Hij werd er geconfronteerd met vier leden van het politiek bureau van de KPB, onder meer met Xavier Relecom, die akkoord gingen om hem onder druk te zetten ten einde informatie te leveren. Na enige tijd werd hij getransporteerd naar het concentratiekamp van Buchenwald. Daar kwam hij in de leiding terecht van het clandestien verzet. Buchenwald, een van de oudste concentratiekampen, was het enige dat door de gevangenen zelf bevrijd werd nog voor de Amerikaanse troepen ze bevrijdden.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Grippa kabinetschef van de partijloze minister van oorlogsslachtoffers Adrien van den Branden de Reeth. In die functie speelde hij een belangrijke rol bij de opvang en begeleiding van politieke gevangenen. In de daaropvolgende regering was hij opnieuw kabinetschef bij de communistische minister van Openbare Werken Jean Borremans.
In november 1962 werd Grippa uit de KPB gezet. Met hem vertrokken tientallen andere militanten. Dit was het resultaat van het ideologisch conflict tussen de Sovjet-Unie en het China van Mao Zedong. Grippa koos de zijde van Mao. Een nieuwe marxistisch-leninistische partij, de KP, werd gesticht. Het was de eerste maoïstische partij in Europa, die bijna een verkozene haalde in Brussel. Na aanvankelijk succes verdween de partij in de marge. De partij nam in 1968 voor het laatst deel aan wetgevende verkiezingen, in zes arrondissementen.
Grippa was getrouwd met de communistische militante Magdeleine Chapellier (1914 - 21 augustus 2009) en ze hadden drie kinderen. Ze volgde hem in zijn dissidentie en reisde met hem mee naar Peking waar ze hartelijk begroet werden door Mao Zedong. Ze bleef trouw aan de opeenvolgende maoïstische partijen of splintergroepen in België.
Publicatie
Chronique vécue d'une époque, 1930-1947, Editions EPO, 1988
Révolution et contre-révolution en Chine, onuitgegeven, 1977 (neergelegd bij CarCob)
Literatuur
J.-M. CHAUVIER, 'Gauchisme' et nouvelle gauche en Belgique, in: Courrier hebomadaire du CRISP, 1973.
José GOTOVITCH, Du rouge au tricolore. Les Communistes belges de 1939 à 1944. Un aspect de l'histoire de la Résistance en Belgique, Brussel, Labor, 1992.
José GOTOVITCH, Histoire du Parti communiste de Belgique, Brussel, CRISP, 1997.
Alain COLIGNON, Jacques Grippa, in: Nouvelle Biographie Nationale, T. 7, Brussel, 2003.
Emile RIKIR, archivaris van CarCob, Le P.C.B et la scission "Grippiste" de 1963, Brussel, 2002.
KPB-politicus
Belgisch partijvoorzitter
Belgisch verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog
Belgisch krijgsgevangene
Kampgevangene in Breendonk
|
5761162
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Butterfly%20%28Speelpark%20Hoge%20Boekel%29
|
Butterfly (Speelpark Hoge Boekel)
|
Butterfly is een attractie in Speelpark Hoge Boekel in Enschede en is gemaakt door Sunkid Heege. De attractie is een pendelschommel en wordt ook aangeduid als een kleine shuttle-achtbaan.
Geschiedenis
De attractie werd in 1993 geopend in het park.
Beschrijving attractie
Butterfly is een kleine achtbaan van het model Butterfly Standaard (Original), geschikt voor kinderen en volwassenen. De baan heeft een hoogte van 6,1 meter en een lengte van 21 meter. Er nemen twee bezoekers plaats in het karretje dat heen en weer schommelt over de U-vormige rails en bereikt een maximum snelheid van 40 km/u.
Het karretje is versierd met vlindermotieven en bieden plaats aan maximaal twee personen.
Achtbaan in Nederland
|
383278
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rosids
|
Rosids
|
Rosids is de naam die in het APG IV-systeem van classificatie van planten die behoren tot de bedektzadigen, en in de voorgangers daarvan: het APG II-systeem, het APG III-systeem, gebruikt wordt voor een clade.
De clade 'rosids' vormt het grootste deel van de bovenliggende clade 'superrosids', naast enkele basale ordes. Het is een van de twee hoofdgroepen in de 'eudicots': de andere hoofdgroep heet 'superasterids' met als belangrijkste clade de 'asterids'. De naam 'rosids' (meervoud, zonder hoofdletter) is niet bedoeld als formele wetenschappelijke naam, in de zin van de ICBN. De 23ste editie van de Heukels vertaalt deze naam als "Rosiden".
In zijn totale omgrenzing omvat deze groep zo ongeveer alle planten die in het Cronquist systeem (1981) deel uitmaakten van de Dilleniidae, Hamamelididae en Rosidae. Binnen de 'rosids' zijn, naast enkele basale groepen de twee hoofdgroepen de clades van de 'fabids' en 'malvids', ook wel: 'eurosids I', resp. 'eurosids II'.
Heukels (2005)
In de 23e druk uit 2005 van de Nederlandstalige flora Heukels wordt de term Rosiden (met een hoofdletter) gebruikt voor deze groep planten. De bedoelde groep is een clade, Aangezien de Heukels uit 2005 is gebaseerd op de nog te verschijnen 3e druk van The Plant-book was niet helemaal zeker hoe de groep eruit ging zien, maar op dat moment werd het volgende aangenomen:
clade Rosiden
basale familie van de Rosiden:
familie Picramniaceae
orde Crossosomatales
orde Geraniales
orde Myrtales
orde Vitales
clade Fabiden
clade Malviden
Dit zou dan een verdere ontwikkeling zijn op de samenstelling in APG II (2003), die als volgt is (zes families, drie ordes en twee clades):
clade rosids
basale familie van de 'rosids':
familie Aphloiaceae
familie Geissolomataceae
familie Ixerbaceae
familie Picramniaceae
familie Strasburgeriaceae
familie Vitaceae
orde Crossosomatales
orde Geraniales
orde Myrtales
clade eurosids I [= Fabiden]
clade eurosids II [= Malviden]
De APWebsite plaatst de eerstgenoemde vijf families in de orde Crossosomatales, terwijl de familie Vitaceae een eigen orde Vitales gaat vormen, zodat de groep er uit zou komen te zien als boven aangegeven.
Externe links
zie ook
zie ook
*
APG 31
|
1800327
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Security%20of%20Illusion
|
The Security of Illusion
|
The Security of Illusion is het negende studioalbum van de Canadese band Saga.
Musici
Michael Sadler – zang
Ian Crichton – gitaar
Jim Crichton – basgitaar
Jim Gilmour – toetsen
Steve Negus – slagwerk
Composities
"Entracte (instrumental)" – 0:58
"Mind Over Matter" – 4:35
"Once Is Never Enough" – 6:04
"Alone Again Tonight" – 4:14
"I'll Leave It in Your Hands" – 4:38
"The Security of Illusion" – 5:40
"Stand Up" – 4:12
"Days Like These" – 4:48
"Voila! (instrumental)" – 1:42
"No Man's Land" – 5:20
"Without You" – 6:10
Muziekalbum uit 1993
Muziekalbum van Saga
|
674010
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wapenboek%20Gelre
|
Wapenboek Gelre
|
Het Wapenboek Gelre (1395-1402) is een heraldisch ambtsboek met een verzameling van ruim 1700 getekende Europese heraldische wapens van de hand van Claes Heynensoon, bekend als heraut Gelre. Het handschrift heeft een belangrijke cultuurhistorische en heraldische waarde en is internationaal bekend. Het is bekend als Codex Gelre, in het Frans als L'Armorial du héraut Gelre, en in het Duits als Wappenbuch Gelre.
De Codex Gelre bestaat zowel inhoudelijk als codicologisch, uit twee delen: het eigenlijke wapenboekgedeelte van ca. 2000 wapens en de achteraf door de heraut Gelre, later voor het wapenboekgedeelte toegevoegde tekstverzameling van 16 gedichten (Van de ever, De slag bij Stavoren, Kroniek van de hertogen van Brabant, Kroniek van de graven van Holland en lofdichten op 12 ridders). Het wordt getypeerd als een universeel wapenboek met hiërarchische opzet. In autograaf wordt het bewaard te Brussel in de Koninklijke Bibliotheek van België (KBR) als hs. (handschrift) 15652-56.
Geschiedenis
Wapenboek Gelre geeft de heraldische en literaire activiteiten van heraut Gelre weer over de periode 1395-1402, de periode dat hij als heraut in dienst was van hertog Willem I van Gelre. Het was een ambtsboek dat hij steeds onder zich hield voor de uitoefening van zijn ambt. Het is gefaseerd tot stand gekomen. Het literaire voorwerk is door de heraut Gelre achteraf toegevoegd. Schmidt noemde het 'einen gewachsenen Bestand von Texten und heraldischen Zeichnungen'.
Het behoort tot een groep Noord-Nederlandse handschriften van rond 1400 van historische en/of heraldische waarde. Andere tot de groep behorende handschriften zijn het Wapenboek Bellenville, Wapenboek van den Ersten, het Haagsche handschrift, Wapenboek Beyeren, het Kladblok, de Hollandsche cronicke en het Gotha-fragment. Vijf van deze handschriften zijn net als het Wapenboek Gelre van de hand van Heraut Gelre, later Heraut Beyeren.
Codicologische omschrijving
Bij overlijden van Heraut Gelre bestond het handschrift uit 115 perkamenten folia van goede kwaliteit. De folia meten 22 bij 14 cm maar zijn alle bijgesneden en vormen tezamen 18 katernen. Het oorspronkelijke handschrift bevatte 14 katernen (de nrs. 5 t/m 18) zijnde de oude kern van het handschrift het *wapenboek, waaraan achteraf door Heraut Gelre katern 1 t/m 4 zijn toegevoegd zijnde het literaire voorwerk. De verzen zijn aan de voorzijde geplaatst omdat de achterzijde nog niet af was.
De interne kernstructuur bestaat uit het basisprincipe van drie ineengeschoven dubbelbladen. De katernen 4, 8 (IV), 13 (IX) en 14 (X) zijn vermeerderd met een enkelblad. Handschriften met dit soort basisprincipe zijn zeldzaam.
In het voorwerk worden twee schrifttypen gebruikt, het Littera textualis voor fol.1ra-6vb en fol. `8vb-21ra, Littera cursiva formata voor fol. 6vb-18vb. Beide zijn van het gotische type.
Wapenboek Gelre bevat ruim 1700 getekende wapens. Het voorwerk bestaat uit ereredes, rijmkronieken en wapendichten. Het bevat een hiërarchisch overzicht van het merendeel van de Europese ridderschap. Deze unieke verzameling wordt bewaard te Brussel, KBR, 15652-56, en werd verworven uit de nalatenschap van de bibliofiel Karel van Hulthem.
De codex werd voor het laatst herbonden in 1975. Hij is uit elkaar gehaald, er is voor en achter een extra perkamenten schutblad toegevoegd en het geheel werd met nieuw bindgaren opnieuw gebonden. Op de recto-zijde van het laatste vrije schutblad staat de naam van de restaurateur, M. Marchoul en het jaartal '1975'. Op het voorafgaande schutblad staat op de verso-zijde een schema van de katernopbouw van het handschrift. Dit schema wordt beoordeeld als zeer betrouwbaar.
Later werk van Heraut Gelre, in zijn ambt als Heraut Beieren, maakt een meer verzorgde indruk en is als geheel regelmatiger.
Kunsthistorisch onderzoek
Uit kunsthistorisch onderzoek is gebleken dat het foliogrote herautenportret (f.122r) en de foliogrote keizer-keurvorsten-miniatuur (f.26r) van dezelfde hand zijn. Deze kunstenaarshand wijkt af van de hand van het handschrift in geheel door de uitzonderlijke stilistische kwaliteit. Hetzelfde geldt voor het helmteken in het wapen van ridder graaf Rudolf III van Nidau (f.15vb), in de erecyclus van het literaire voorwerk. Voor de drie genoemde afbeeldingen moet heraut Gelre de hulp gehad hebben van een begaafd kunstenaar.
Het herautenportret, de keizer-en-keurvorsten-miniatuur en het wapen van Nidau worden gerekend tot de internationale gotiek, een vernieuwende schilder- en miniatuurkunst van het einde van de veertiende eeuw, en worden verondersteld in het Nijmeegse schildersatelier van de gebroeders Maelwael tot stand te zijn gekomen. Herman Maelwael wordt genoemd als uitvoerend kunstenaar.
Toelichting
Claes Heinenzoon stond als Wapenkoning der Ruwieren, dat is wapenkoning in het rivierengebied Maas-Rijn-Moezel, boven de persevanten en herauten in dit gebied. Een heraut hield zich ambtshalve bezig met de registratie en verificatie van de wapens. Koningen, bisschoppen en hun vazallen waren kenbaar aan hun wapens. Een heraut kon, op basis van de gevoerde wapens en helmtekens, zijn heer vertellen welke ridders aan een toernooi of veldslag deelnamen. Claes Heinen verzamelde de heraldische kennis die hij nodig had in het Wapenboek Gelre. Het handschrift bestaat uit 161perkamenten folio's, gebundeld in 6 delen met afmeting 22 bij 14 cm en bevat meer dan 1 800 wapens. Telkens staat het wapen van de belangrijkste vorst, te beginnen met de paus en de keizer, voorop met een grotere afbeelding en deze wordt gevolgd door zijn ridders in volgorde van belang. Aan het eind komt het portret van de heraut zelf voor met de Gelderse leeuw op het wapenrok.
Kopiewapenboeken Gelre
Een kopie van het Wapenboek Gelre, gemaakt omstreeks 1500 en toegeschreven aan een Leids kunstenaar, Cornelis Enghebrechtsz, is, als oudste wapenboek, in het bezit van de Hoge Raad van Adel. Deze kopie bevat zo'n 1400 wapens, minder dan in het origineel.
Een belangrijke kopie werd gemaakt door Victor Bouton. Van 1881 tot 1905 gaf hij 6 delen uit met bijna het gehele wapenboek. Deze uitgaven zijn vooral bekend om de nauwkeurige weergave van de wapenafbeeldingen, die geheel met de hand waren ingekleurd. Er zijn per deel ca. 60 exemplaren gedrukt, maar niet meer dan 45 verkocht.
Wetenswaardig
Het Wapenboek Gelre is de oudste onbetwiste bron waarin een rode vlag met een wit kruis aan de Deense koning wordt gekoppeld. Op pagina 55 staat het Deense wapenschild met een helm met horens erboven. Rechts van het schild staat een rode banier met een wit kruis erop afgebeeld; links ervan staat "die coninc van denmarke".
Het Wapenboek Gelre bevat een, aan Herman Maelwael toegeschreven geschilderde afbeelding van Claes Heynen. Na het Wapenboek Gelre schreef Heynen het Wapenboek Beyeren.
De Gentse bibliofiel Karel van Hulthem verwierf het wapenboek Gelre in 1820 op een publieke veiling van de bibliotheek van Anne-Thérèse-Philippine gravin d'Yve voor 19 gulden. Na de dood van de eigenaar ging het bij legaat over naar de Verzameling Handschriften van de KBR te Brussel. In deel zes van de Bibliotheca Hulthemiana wordt de codex in 1837 voor het eerst op wetenschappelijk verantwoorde wijze beschreven (nr 195, blz 51-53).
Edities
Victor Bouton (red.), Wapenboeck, ou Armorial de 1334 à 1372 : contenant les noms et armes des princes chrétiens ecclésiastiques et séculiers, suivis de leurs feudataires selon la constitution de l'Europe et particulièrement de l'empire d'Allemagne… / par Gelre, héraut d'armes, Paris 1897.
Christiane Van den Bergen-Pantens, Paul Adam-Even (red.): Gelre : B.R. Ms. 15652–56. Van Helmont, Leuven 1992. Dit boek is afgedrukt in zwart-wit. Een voorwoord van C. van den Bergen Pantens, een bewerking door F. Lyna (1936), en een beschrijving van P. Adam-Even, 1961-1968.
Michel Popoff, Michel Pastoureau (red.): Armorial de Gelre (Bibliothèque Royale de Belgique, Ms 15652–15656). Léopard d'Or, Paris 2012, . Dit boek bevat een deel van de gekleurde platen van Victor Bouton, helaas niet alle.
Schema van de ontstaansperiodes
Externe links
Online editie van de Brusselse autograaf (KBR)
Wapenboek Gelre (nagetekend) (gearchiveerd)
Dbnl.org Tekst over het wapenboek Gelre (J. Deschamps, 1972)
Heraldiek
Wapenboek
14e-eeuws boek
|
217947
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Numitor
|
Numitor
|
Numitor Silvius was in de Romeinse mythologie de oudste zoon van Proca Silvius, de koning van Alba Longa; een afstammeling van Ascanius en Aeneas en zelfs van de godin Venus. Zijn broer heette Amulius. Numitor had 3 kinderen, 2 zonen en een dochter, Rhea Silvia.
Toen hun vader Proca Silvius stierf, liet die zijn koninkrijk aan Numitor na en de rijkdom aan Amulius. Amulius wilde echter ook het koninkrijk hebben. Daarom vermoordde Amulius de twee zonen van Numitor en zorgde hij ervoor dat Rhea Silvia een Vestaalse maagd werd. Zo kon Numitor geen nakomelingen meer krijgen. Amulius kwam op deze manier aan de macht.
Legende
Volgens de legende werd Rhea Silvia zwanger door de oorlogsgod Mars en kreeg ze twee kinderen, Romulus en Remus. Omdat zij met deze zwangerschap de wetten van de godin Vesta had verbroken en zij kinderen had gekregen, die later het erfrecht konden opeisen) sloot Amulius haar woedend op. Volgens sommigen werd ze levend begraven, volgens anderen gevangengezet maar na de dood van Amulius bevrijd, of ze werd in de Tiber geworpen en door de stroomgod tot echtgenote genomen.
Amulius gaf een slaaf de opdracht de kinderen te doden. De slaaf liet de kinderen echter achter in een mandje op de Tiber. De Tiber trad toen buiten zijn oevers en het mandje met de kinderen werd daarna gevonden en opgevoed door een wolvin, de Lupa Capitolina en daarna gevonden door een herder Faustulus die hen vervolgens opvoedde tot herders. Jaren later kwamen Romulus en Remus, die herders geworden waren, alles te weten en trokken met een aantal boeren naar Alba Longa en stichtten uiteindelijk Rome.
Gerelateerde onderwerpen
Rome
Romulus en Remus
Amulius
Romeinse mythologie
|
3669678
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cricotopus%20festivellus
|
Cricotopus festivellus
|
Cricotopus festivellus is een muggensoort uit de familie van de dansmuggen (Chironomidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1906 door Kieffer.
Dansmuggen
|
3233010
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Acanthocyclops%20elegans
|
Acanthocyclops elegans
|
Acanthocyclops elegans is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Cyclopidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1962 door Mazepova.
Cyclopidae
|
3428526
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Euchaetes%20albicosta
|
Euchaetes albicosta
|
Euchaetes albicosta is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1855 door Walker.
Euchaetes
|
3043546
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/You%27re%20the%20One%20That%20I%20Want
|
You're the One That I Want
|
You're the One That I Want is een lied dat door John Farrar gecomponeerd werd voor de film Grease.
Geschiedenis
Het werd in de film gezongen door John Travolta en Olivia Newton-John. De single was in 1978 een wereldwijde hit, dat in een flink aantal landen de eerste plaats van de hitparade haalde. Het stond 8 weken op nummer 1 in de Nationale Hitparade en 9 weken in de Nederlandse Top 40. Het nummer was de op twee na best verkochte single van Nederland in 1978. In Amerika stond het één week op de eerste plaats in de Billboard-lijst. In het Verenigd Koninkrijk stond het negen weken op die positie in de lijst en een heruitgave in 1998 bereikte er de vierde plaats.
Het is met in totaal 2 miljoen verkochte exemplaren de op vier na meest verkochte single aller tijden. Ook wereldwijd is het een van de meest verkochte platen.
Hitnoteringen 1978
Nederlandse Top 40
Nederlandse Nationale Hitparade
Vlaamse Radio 2 Top 30
Hitnoteringen 1998
Nederlandse Mega Top 100
Vlaamse Ultratop 50
NPO Radio 2 Top 2000
Coverversies
Er zijn verschillende coverversies van het nummer gemaakt. Zo namen in Engeland de bejaarde komieken Arthur Millard en Hylda Baker een rammelende versie op, die de 22ste plaats in de Britse hitlijst haalde. Het tweetal zong het lied ook 'live' op de televisie, in Top of the Pops en zong het toen vals. In hetzelfde jaar kwamen de Duitse komieken Dieter Hallervorden en Helga Feddersen met een parodie, "Du, die Wanna ist Voll" ("Jij, de badkuip is vol"), en bereikten daarmee de vierde plek in Duitsland. In 1982 coverden Alvin and the Chipmunks en Charlene the Chipette het nummer voor hun album The Chipmunks Go Hollywood. In 1993 bracht Epic Records de original London Cast Recording uit, gezongen door Craig McLachlan en Debbie Gibson: dit nummer bereikte in het Verenigd Koninkrijk als hoogste notering de dertiende plek. Ook Glee heeft het nummer gezongen, onder meer in de aflevering 'Glease' (vierde seizoen). In Nederland was er een cover door Vader Abraham en de Ruimtesmurfen met : Daar trappen we niet in.
Single uit 1978
Single uit 1993
Single uit 1998
Nummer van Olivia Newton-John
Nummer van John Travolta
Nummer van Craig McLachlan
|
4376034
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Show%20Me%20a%20Hero
|
Show Me a Hero
|
Show Me a Hero (boek), een non-fictieboek uit 1999 van schrijfster Lisa Belkin
Show Me a Hero (miniserie), een Amerikaanse miniserie uit 2015
|
1850967
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dagboek%20van%20een%20onbenul
|
Dagboek van een onbenul
|
Dagboek van een onbenul (originele titel The Diary of a Nobody), is een Engelstalig humoristisch dagboek geschreven door George Grossmith en zijn broer Weedon Grossmith met tekeningen van Weedon Grossmith, verscheen in het tijdschrift Punch in 1888-'89, en in 1892 in boekvorm. Het wordt beschouwd als een klassieker onder de humoristische romans.
Het dagboek is dat van Charles Pooter, een gewone bediende in de City van Londen die graag belangrijker zou zijn dan hij in werkelijkheid is. De andere personages zijn Carrie (zijn echtgenote), zijn zoon Lupin, zijn vrienden Mr Cummings and Mr Gowing, en de ongeschikt bevonden verloofde van Lupin, Daisy Mutlar. De humor komt vooral voort uit de eigendunk van Pooter, de onbewuste stommiteiten welke hij begaat en de minachting waarmee hij behandeld wordt door mensen die hij als zijn sociale minderen ziet. Uit het boek is zelfs een nieuw Engels woord ontstaan, "Pooterish", dat gebruikt wordt wanneer iemand zichzelf erg serieus neemt.
Pooter wordt vermeld in John Betjemans gedicht over Wembley.
Bewerkingen
In 1964 werd voor BBC 2 een zwart-witfilm geproduceerd door Ken Russell met Bryan Pringle in de hoofdrol en Jonathan Cecil als Cummings.
In 1979 verscheen er een tv-versie van de roman, gevolgd door een nieuwere versie in 2007 met Hugh Bonneville als Charles Pooter.
Externe links
Dagboek van een Onbenul (Geïllustreerd, Nederlandstalig, 2004, PDF)
Diary of a Nobody op de Internet Movie Database
Diary of a Nobody op Project Gutenberg
librivox audio recording
Engelse literatuur (Verenigd Koninkrijk)
19e-eeuwse roman
Humoristisch boek
|
1067505
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tzotzil
|
Tzotzil
|
Tzotzil (volk), een Mayavolk in Chiapas.
Tzotzil (taal), de taal van dat volk.
|
2455613
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phoroncidia%20rotunda
|
Phoroncidia rotunda
|
Phoroncidia rotunda is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de kogelspinnen (Theridiidae).
Het dier behoort tot het geslacht Phoroncidia. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1890 door Eugen von Keyserling.
Kogelspinnen
|
2089853
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kreis%20Neubrandenburg-Land
|
Kreis Neubrandenburg-Land
|
De Kreis Neubrandenburg was een district in het Bezirk Neubrandenburg in de Duitse Democratische Republiek van 1952 tot en met 1990.
N
Bezirk Neubrandenburg
|
950475
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Albertus%20Hahn
|
Albertus Hahn
|
Albertus Hahn (Groningen, 12 mei 1885 - Neuengamme, 17 februari 1945) was een Nederlandse verzetsman en pianofabrikant en pianohandelaar in de stad Groningen. Voor zijn verzetswerk werd hij werd gedecoreerd met het Verzetskruis, de op een na hoogste Nederlandse onderscheiding.
Albertus Hahn werd op 12 mei 1885 geboren in Groningen. Hij is op 17 februari 1945, tijdens de Tweede Wereldoorlog, omgekomen in het concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg, waar ook zijn zoon Sep (Gepko Hahn) (1919-1945) om het leven kwam.
Tijdens de oorlog ging hij eerst meewerken met de LO om onderduikers te helpen. Daarna werd hij betrokken bij een knokploeg, KP 3, en vervolgens bij een knokploeg van de Dienst-Wim. In zijn fabriek werd regelmatig vergaderd door een verzetsgroep uit Hahns woonplaats Vries. Hahn werd gearresteerd vanwege verzetsdaden van zijn zoon Sep.
Op 16 december 1952 werd Albertus Hahn bij Koninklijk Besluit postuum gedecoreerd met het Verzetskruis 1940-1945, een onderscheiding die werd toegekend ter erkenning van bijzondere moed en beleid aan den dag gelegd bij het Verzet tegen de Vijanden van de Nederlandse zaak en voor behoud van de geestelijke vrijheid. In het Drentse dorp Vries, waar Hahn woonde, wordt zijn naam vermeld op een oorlogsmonument, dat daar op 4 mei 1951 werd onthuld. Ook zijn zoon Gepko wordt op dit gedenkteken genoemd.
Kampgevangene in Neuengamme
Nederlands ondernemer
Nederlands verzetsstrijder omgekomen tijdens de Tweede Wereldoorlog
|
2458007
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clubiona%20kurosawai
|
Clubiona kurosawai
|
Clubiona kurosawai is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de struikzakspinnen (Clubionidae).
Het dier behoort tot het geslacht Clubiona. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Hirotsugu Ono.
Struikzakspinnen
|
457430
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thury
|
Thury
|
Thury (Côte-d'Or)
Thury (Yonne)
ook:
Thury-en-Valois, Oise
Thury-Harcourt, Calvados
Thury-sous-Clermont, Oise
|
5073731
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Beverley%20Sisters
|
The Beverley Sisters
|
The Beverley Sisters was een Brits close harmony meidentrio uit de jaren 1950 en 1960.
Bezetting
Joy (geb. in Bethnal Green als Joycelyn Victoria Chinery, 5 mei 1924 – 31 augustus 2015)
Teddie (geb. in Bethnal Green als Hazel P. Chinery, 5 mei 1927)
Babs (geb. in Bethnal Green als Babette P. Chinery, 5 mei 1927 - - 28 oktober 2018)
Geschiedenis
De zusters werden geëvacueerd naar Northampton tijdens de Tweede Wereldoorlog en na een carrière als typistes, deden ze succesvol auditie om deel te nemen aan een reclamecampagne voor de drank Ovomaltine.
Fotograaf Jock Ware stimuleerde hen om auditie te doen voor de BBC-radio, hetgeen ze deden in november 1944. Ze wijzigden hun naam in The Beverley Sisters op aanraden van BBC-producent Cecil Madden, die hun manager werd. Ze ontmoetten Glenn Miller, die hen kort voor zijn verdwijning, de gelegenheid bood om op te nemen met leden van zijn orkest. Ze verschenen vooreerst in programma's voor de Allied Expeditionary Forces en maakten opnamen in Bedford.
Direct na de oorlog gingen ze op tournee met Eric Winstone en zijn orkest en verschenen ze regelmatig bij de vroege BBC-tv-programma's. Ze traden ook op voor de Amerikaanse NBC met de overgebleven leden van het Glenn Miller-orkest. Na hun terugkeer naar het Verenigd Koninkrijk, boekte promotor Val Parnell hen om op te treden in het London Palladium met Gracie Fields, alhoewel Fields weigerde, zonder verklaring, met hen op te treden. Het daaropvolgende jaar traden ze op met Danny Kaye. Ze kregen hun eigen tv-series van de BBC, eerst genaamd Three Little Girls on View en later hernoemd naar Those Beverley Sisters, dat zeven jaar lang te zien was met liveoptredens van populaire songs.
In 1951 tekenden ze een platencontract met Columbia Records, daarna met Philips Records en Decca Records, waarna ze weer terugkeerden naar Columbia Records in 1960. Hun grootste hits in de Britse singlehitlijst waren versies van de kerstsongs I Saw Mommy Kissing Santa Claus (#6, 1953) en Little Drummer Boy (#6, 1959).
Hun versie van de traditionele song Greensleeves (#41, 1956) werd hun enige hit in de Verenigde Staten in de Billboard-pophitlijst, met medewerking van het orkest van Roland Shaw. Ze gaven over het algemeen de voorkeur aan livecabaret en tv-optredens boven opname-bezigheden en de song Sisters, geschreven door Irving Berlin en als origineel opgenomen door Rosemary Clooney en haar zus in 1954, werd hun herkenningsmelodie. Er werd beweerd dat Berlin de song had geschreven voor The Beverley Sisters.
De zussen werden wijd erkend als de best betaalde vrouwelijke entertainers in het Verenigd Koninkrijk voor meer dan 20 jaar. In 1952, 1958 en 1978 traden ze op in de Royal Variety Performance. In januari 1961 traden ze op tijdens de radioshow Desert Island Discs. Ook traden ze op in de tv-show Stars on Sunday.
Ze werden het onderwerp van This Is Your Life in 1969, toen ze werden verrast door Eamonn Andrews. Hun carrière kreeg een opleving tijdens de jaren 1980, nadat hun kinderen, die waren begonnen met optreden als The Foxes, hen uitnodigden in het London Hippodrome, aangemoedigd door clubeigenaar Peter Stringfellow. De drie zussen begonnen weer op te treden voor de Britse troepen, maar ook in homoclubs in het Verenigd Koninkrijk. Ze produceerden het nieuwe album Sparkle.
Ze traden op als onderdeel van de feestelijkheden van het gouden jubileum van de koningin in 2002. In hetzelfde jaar toerden ze met Max Bygraves en vierden ze de 50e verjaardag van hun verschijnen in de Royal Variety Performance. Ze namen ook deel aan de 60e verjaardag van de D-Day-herdenkingsconcerten in 2004.
De zussen werden geregistreerd in het Guinness Book of Records in 2002 als 's werelds langst levende groep zonder een wijziging in de originele bezetting. Aan het eind van 2009 verschenen de zussen bij concerten en matineeshows in het Verenigd Koninkrijk. Ze legden verbanden met de Burma Star Association, net als met McCarthy & Stone, waar de zussen werden uitgenodigd om elk nieuw huisvestingsproject te openen, speciaal ontworpen voor gepensioneerden.
Privéleven en overlijden
Na een kort, vroeg huwelijk met de Amerikaanse muzikant Roger Carocari, dat later werd ontbonden, trouwde Joy met de voetballer en aanvoerder Billy Wright van Wolverhampton Wanderers FC op 28 juli 1958 in Poole, een jaar voor afsluiting van zijn voetballoopbaan. Ze waren 36 jaar getrouwd, totdat Billy overleed aan de gevolgen van kanker in september 1994. Joy overleed in augustus 2015 op 91-jarige leeftijd.
In 2006 werden de zussen elk onderscheiden met de Orde van het Britse Rijk.
Discografie
Singles
1953: I Saw Mommy Kissing Santa Claus (Philips Records)
1956: Willie Can (Decca Records)
1956: Greensleeves (London Records)
1957: I Dreamed (Decca Records)
1959: Little Drummer Boy (Decca Records)
1959: Little Donkey (Decca Records)
1960: Green Fields (Columbia Records)
Albums
1955: A Date with the Bevs (Philips Records)
1960: The Enchanting Beverley Sisters (Columbia Records)
1960: Those Beverley Sisters (Decca Records)
1961: The World of the Beverley Sisters (Decca Records)
1985: Together (EMI Music)
1985: Sparkle (K-Tel)
1993: Sisters, Sisters: An Evening with the Beverley Sisters (Pickwick Records)
1995: Bless 'Em All (Pickwick Records)
Britse band
|
5675144
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Landeskirche
|
Landeskirche
|
Een Landeskirche (meervoud: Landeskirchen) is in Duitsland en Zwitserland de kerk van een regio. De term verwijst meestal naar protestantse kerken, maar - in het geval van Zwitserland - ook naar Rooms-katholieke bisdommen. Ze zijn ontstaan als de nationale kerken van de onafhankelijke staten, de huidige deelstaten van Duitsland (Länder) of de kantons van Zwitserland, die zich later verenigden tot respectievelijk het Duitse Rijk (in 1871) of de Zwitserse Bondsstaat (in 1848).
Oorsprong in het Heilige Roomse Rijk
Voor de Reformatie werd de organisatie van de kerk in een land opgevat als een landeskirche, zeker onder een hogere macht (de paus of een patriarch), maar ook met een verhoogde mate van onafhankelijkheid, vooral wat betreft de interne structuur en de relaties met zijn koning, prins of heerser. In de betrokken landen, met uitzondering van Scandinavië en Engeland, overleefden de bisschoppen in de nationale kerken de Reformatie niet. Maarten Luther voorzag dat elke seculiere landsheer bisschoppelijke functies in de respectieve gebieden zou uitoefenen. Het principe cuius regio, eius religio, vastgelegd in de Godsdienstvrede van Augsburg, legde vast dat een Landesheer bepaalt tot welke denominatie zijn onderdanen moesten behoren. Dit leidde tot gesloten, insulair landeskirchen. Het principe was een bijproduct van religieuze politiek in het Heilige Roomse Rijk en verzachtte al snel na de Dertigjarige Oorlog.
Ten tijde van de afschaffing van de monarchieën in Duitsland in 1918 waren de Landesheren summus episcopus (Landesbischöfe, vergelijkbaar met de Supreme Governor van de Kerk van Engeland) in de staten of hun administratieve gebieden, en de banden tussen kerken en naties werden bijzonder nauw, zelfs met Landesherren buiten de Lutherse kerk. Zo was Lodewijk III van Beieren, de (rooms-katholieke) koning van Beieren tegelijkertijd oppergouverneur (summus episcopus) van de Evangelisch-Lutherse Kerk in Beieren rechts van de Rijn. In de praktijk oefenden de Landesherren bisschoppelijke functies slechts indirect uit via consistories.
Zwitserland
In Zwitserland bleven de Landeskirche zowel voor protestantse als rooms-katholieke gemeenschap actief, in de Zwitserse Gereformeerde Kerken voor de protestanten. In de rooms-katholieke kerk ontstond een duale situatie waar een wereldwijd unieke coëxistentie van een hiërarchisch georganiseerde episcopale kerk met zes bisdommen (Bazel, Chur, Lausanne-Genève-Fribourg, Lugano, Sankt Gallen en Sion) en een democratisch georganiseerde landskerk met vierentwintig eenheden zoals onder meer de Katholische Kirche im Kanton Zürich, de Römisch-katholische Landeskirche des Kantons Bern, het Diocesi di Lugano en de Fédération ecclésiastique catholique romaine du Canton de Vaud, die sinds 1971 zich collectief verenigen in de Römisch-Katholische Zentralkonferenz der Schweiz (RKZ). Uniek daarbij is dat dezelfde lokale geloofsgemeenschappen parallel deel uitmaken van beide structuren.
Christendom in Duitsland
Christendom in Zwitserland
|
970145
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Van%20Hansis
|
Van Hansis
|
Evan Vanfossen Hansis (North Adams (Massachusetts), 25 september 1981) is een Amerikaanse acteur uit de soap As the World Turns. Professioneel gebruikt hij de naam "Van". Hij speelt in As the World Turns de rol van de rijke Luke Snyder, de zoon van superkoppel Holden en Lily Snyder (gespeeld door Jon Hensley en Noelle Beck). Hij nam op 14 december 2005 de rol over van Jake Weary. In de lente van 2006 kwam zijn karakter uit de kast.
Biografie
Hansis is geboren in North Adams, maar verhuisde al snel naar Greenfield toen zijn moeder directrice werd van het Gill-Montague Regional School District. Hij ging naar de Four Corners School en later naar de Greenfield Center School. Hansis begon met acteren in een theaterkamp toen hij een kind was. Na de lagere school ging hij naar de kostschool Walnut Hill in Natick. Dit omdat hij toen al wist dat hij een acteur wilde worden "en dit een goede school daarvoor was". Hij kon zijn acteertalent al vroeg ontwikkelen in het Shea Theater.
Hansis studeerde af aan de Carnegie Mellon University in 2004. Voor hij bij ATWT begon, acteerde hij onder andere in het toneelstuk "The Laramie Project" in Pittsburg. In 2006 speelde hij ook in de korte film "The Time Machine". Hij heeft gewerkt bij het Williamstown Theatre Festival in Massachusetts in de producties "On the Razzle", "Twelfth Night" en "The Indian Wants the Bronx". Van oktober 2007 tot en met januari 2008 speelde Hansis in het off-Broadway toneelstuk "Die, Mommie, Die" van Charles Busch. In 2007 werd hij voor het eerst genomineerd voor een Daytime Emmy Award.
Hansis heeft veel gereisd. Zo heeft hij een tijdje gestudeerd in Moskou tijdens zijn studie aan de Carnegie Mellon University. Hij heeft als kind ook verschillende landen in Zuid-Amerika bezocht. Als bewoner van New York houdt hij ervan om zijn stad te verkennen op zijn fiets. Ook houdt hij van koken.
In een interview met Out Magazine noemde hij een paar van zijn favoriete "homodingen": Hij bewondert Ian McKellen, denkt dat Rufus Wainwright de beste songteksten schrijft, ziet Magnetic Fields' Stephin Merrit als zijn favoriete muzikant, en denkt dat Velvet Goldmine een geweldige film is.
Hij is bevriend met Elena Goode, die Jade Taylor speelt in As the World Turns.
Externe links
Van Hansis Fan Page
Amerikaans acteur
|
3318051
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Calleida%20viridicincta
|
Calleida viridicincta
|
Calleida viridicincta is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1864 door Motschulsky.
viridicincta
|
2141869
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ferrari%20375%20MM
|
Ferrari 375 MM
|
De Ferrari 375 MM is een sportwagen van het Italiaanse automerk Ferrari.
De letters MM verwijst naar het succes van Ferrari op de Mille Miglia.
375 MM
Sportwagen
|
1412634
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Avramovo%20%28Kardzjali%29
|
Avramovo (Kardzjali)
|
Avramov (Bulgaars: Аврамово) is een dorp Bulgarije. Het is gelegen in de gemeente Ardino, oblast Kardzjali en telt 6 inwoners (2008). Het dorp is gelegen in een bergachtig gebied. Tot 1934 had het dorp de naam Ibrahimler.
Plaats in Kardzjali
|
3517298
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Turneria%20pacifica
|
Turneria pacifica
|
Turneria pacifica is een mierensoort uit de onderfamilie van de Dolichoderinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1919 door Mann.
Turneria
|
781319
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vladimir%20Sjilikovski
|
Vladimir Sjilikovski
|
Vladimir Sergejevitsj Sjilikovski (Russisch: Владимир Сергеевич Шилыковский) (Vladimir 3 april 1933 - Moskou 7 april 1987) was een schaatser uit de Sovjet-Unie. Door een ziekte op jonge leeftijd had Sjilikovski maar één arm.
Vladimir Sjilikovski was actief in de periode dat er internationaal drie kampioenschappen werden verreden. Hij nam tweemaal deel aan de Olympische Winterspelen (in 1956 en 1960). Zijn deelname aan de Winterspelen van 1956 in Cortina d'Ampezzo was zijn internationaal schaatsdebuut. Op de enige afstand die hij schaatste, de 10.000 meter, werd hij zestiende. Bij zijn tweede deelname op de Winterspelen van 1960 in Squaw Valley nam hij weer alleen deel op de 10.000 meter, nu eindigde hij als twintigste.
Tussendoor beleefde hij zijn sportieve hoogtepunt door zowel bij de Europese- als de Wereldkampioenschappen de zilveren medaille te winnen. Op het EK van 1958 in het Zweedse Eskilstuna eindigde hij met slechts 0,1 punt achter landgenoot Oleg Gontsjarenko en op het WK van 1958 in Helsinki eindigde hij weer achter Gontsjarenko, nu met 0,2 punt achterstand.
Resultaten
Medaillespiegel
Russisch langebaanschaatser
Olympisch deelnemer uit de Sovjet-Unie
Master of Sports
Langebaanschaatser uit de Sovjet-Unie
|
2241081
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dicranota%20%28Paradicranota%29%20brevitarsis
|
Dicranota (Paradicranota) brevitarsis
|
Dicranota (Paradicranota) brevitarsis is een tweevleugelige uit de familie Pediciidae. De soort komt voor in het Palearctisch gebied.
Pediciidae
Dier uit het Palearctisch gebied
|
1961003
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Full%20Sutton
|
Full Sutton
|
Full Sutton is een civil parish in het bestuurlijke gebied East Riding of Yorkshire, in het Engelse graafschap East Riding of Yorkshire met 1072 inwoners.
Civil parish in East Riding of Yorkshire
|
2430848
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Enacrosoma%20anomalum
|
Enacrosoma anomalum
|
Enacrosoma anomalum is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de wielwebspinnen (Araneidae).
Het dier behoort tot het geslacht Enacrosoma. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1873 door Władysław Taczanowski.
Wielwebspinnen
|
1363562
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/San%20Quaranta
|
San Quaranta
|
San Quaranta is een plaats (frazione) in de Italiaanse gemeente Tortora .
Plaats in Cosenza
|
3156273
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Turbonilla%20susomendezi
|
Turbonilla susomendezi
|
Turbonilla susomendezi is een slakkensoort uit de familie van de Pyramidellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1997 door Peñas & Rolán.
Pyramidellidae
|
1281287
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kaardertjes
|
Kaardertjes
|
Kaardertjes (Dictynidae) zijn een familie van spinnen met een cribellum of zeefplaatje waarmee zeer fijne spindraden gemaakt kunnen worden. Spindraden worden ook met behulp van de spintepels gemaakt.
Een door een cribellum geproduceerd web (een cribellaat) bevat geen kleefstof zoals dat wel het geval is bij de meeste ecribellate webbouwers.
Om een prooi te vangen maken de spinnen in de familie gebruik van 1 of 2 evenwijdige draden waaromheen een draaiende draad en heel veel woldraadjes zijn aangebracht. De prooi raakt in deze woldraadjes verstrikt waarna de spin in een van de poten bijt. Door de beet in de poot zal het gif trager werken dan bij een beet in het lichaam. Door de werking van de woldraadjes is het echter vrijwel onmogelijk voor de prooi om te ontsnappen.
De familie van de kaardertjes telt 563 soorten verdeeld over 48 geslachten.
Zie ook
Lijst van kaardertjes.
Lijst genera familie Dictynidae
Adenodictyna Ono, 2008
Aebutina Simon, 1892
Ajmonia Caporiacco, 1934
Altella Simon, 1884
Anaxibia Thorell, 1898
Arangina Lehtinen, 1967
Archaeodictyna Caporiacco, 1928
Arctella Holm, 1945
Argenna Thorell, 1870
Argennina Gertsch & Mulaik, 1936
Atelolathys Simon, 1892
Banaidja Lehtinen, 1967
Blabomma Chamberlin & Ivie, 1937
Brommella Tullgren, 1948
Callevophthalmus Simon, 1906
Chaerea Simon, 1884
Chorizomma Simon, 1872
Cicurina Menge, 1871
Devade Simon, 1884
Dictyna Sundevall, 1833
Dictynomorpha Spassky, 1939
Emblyna Chamberlin, 1948
Hackmania Lehtinen, 1967
Helenactyna Benoit, 1977
Hoplolathys Caporiacco, 1947
Iviella Lehtinen, 1967
Lathys Simon, 1884
Mallos O. P.-Cambridge, 1902
Marilynia Lehtinen, 1967
Mashimo Lehtinen, 1967
Mastigusa Menge, 1854
Mexitlia Lehtinen, 1967
Mizaga Simon, 1898
Nigma Lehtinen, 1967
Paradictyna Forster, 1970
Penangodyna Wunderlich, 1995
Phantyna Chamberlin, 1948
Qiyunia Song & Xu, 1989
Rhion O. P.-Cambridge, 1870
Saltonia Chamberlin & Ivie, 1942
Scotolathys Simon, 1884
Shango Lehtinen, 1967
Sudesna Lehtinen, 1967
Tahuantina Lehtinen, 1967
Tandil Mello-Leitão, 1940
Thallumetus Simon, 1893
Tivyna Chamberlin, 1948
Tricholathys Chamberlin & Ivie, 1935
Viridictyna Forster, 1970
Yorima Chamberlin & Ivie, 1942
In Nederland waargenomen soorten
Genus: Argenna
Argenna patula - (Kwelderkaardertje)
Argenna subnigra - (Bodemkaardertje)
Genus: Brigittea
Brigittea civica - (Wandkaardertje)
Brigittea latens - (Zwart Kaardertje)
Genus: Cicurina
Cicurina cicur - (Herfststrooiselspin)
Genus: Dictyna
Dictyna arundinacea - (Heidekaardertje)
Dictyna major - (Noords Kaardertje)
Dictyna pusilla - (Bruin Kaardertje)
Dictyna uncinata - (Struikkaardertje)
Genus: Lathys
Lathys humilis - (Dennenkaardertje)
Genus: Mastigusa
Mastigusa arietina - (Kleinoogzweeppalpspin)
Mastigusa macrophthalma - (Grootoogzweeppalpspin)
Genus: Nigma
Nigma flavescens - (Geel Kaardertje)
Nigma walckenaeri - (Groen Kaardertje)
Zie ook
Lijst van Dictynidae
Externe links
Overzicht Dictynidae op waarneming.nl
(2008): The world spider catalog, version 8.5. American Museum of Natural History.
|
5204612
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/S%C3%A1rika%20G%C3%B3th
|
Sárika Góth
|
Sárika Góth (geboortenaam Charlotte Góth, ook wel Sari Goth, Wenen, 29 maart 1900 - Veere, 1 april 1992) was een Hongaars kunstschilder, tekenaar, illustrator en ontwerper van postzegels. Ook gebruikte zij de collagetechniek in haar werk.
Biografie
Góth was een dochter van Maurice Moritz Góth en Ada Lowith, die beiden ook kunstschilder waren. Góth bracht haar jeugd door in Boedapest en Parijs. Het gezin was voor een vakantie aan de Belgische kust toen in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Het gezin vluchtte naar Zeeland en woonde eerst in Domburg en daarna in Veere. Met haar moeder Ada Góth-Lowith en Claire Bonebakker, Mies Callenfels-Carsten, Lucie van Dam van Isselt, Anneke van der Feer, Jemmy van Hoboken, Ina Rahusen en Bas van der Veer wordt zij gerekend tot de Veerse Joffers.
Góth schilderde al rond 1915 en had onder andere een zelfportret geschilderd als meisje dat haar haar kamt. Góth kreeg lessen van Jo Koster en had ook contact met Jan Toorop, die haar aanraadde naar Domburg te gaan, waar in die tijd meer kunstenaars werkten zoals Mondriaan en Jan Sluyters. Tussen 1918 en 1920 volgde zij een opleiding aan de kunstacademie in Den Haag, maar ze kreeg ook les van van Hans Hofmann (in 1922 in München). In 1923 had zij les aan de School of Arts and Crafts in Londen en in 1924 bij André Lhote (Parijs). Góth gaf op haar beurt lessen aan Roeloffina van Heteren-Vink.
Tussen 1927 en 1950 woonde ze in Amsterdam, daarna afwisselend in Amsterdam en Veere. In Veere woonde zij aan de Markt, in het huis ‘de Goutsbloeme’. Naast haar werk als kunstschilder handelde zij in antiek. Na haar overlijden werd haar collectie geveild. De opbrengst ging naar het Koningin Wilhelmina Fonds.
Werk
Góth schilderde portretten, vooral kinderkopjes, stillevens in pasteltinten en vrij werk met vogels of paarden. Ook maakte zij collages, illustraties en monotypen.
Zij illustreerde verschillende boeken van Anke Servaes, namelijk Kinderen, die over zijn (1937), Moeder Liesbeth (1938), Kinderzaal (1947). Ook illustreerde zij een geschenkboek van uitgeverij Bosch & Keuning, Kleuters die langs ons gaan, een bundel novellen, ca. 1940 en zij ontwierp de kinderpostzegels 1946.
Góth was lid van De Zeester, mede-oprichter en lid van de Zeeuwse Kunstkring (vanaf 1955) en vanaf 1934 van Arti et Amicitiae in Amsterdam, waar zij in 1941 opzei.
Exposities en onderscheidingen
Góth had haar eerste expositie in 1925, in het Stedelijk Museum Amsterdam.
In 1992 wijdde het Zeeuws museum in Middelburg een expositie aan het werk van Góth en dat van haar ouders.
Góth werd in 1980 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Bibliografie
. Een beeld van haar werk in 15 reproducties, met een voorwoord door Maria Viola. Libellen-serie no. 49
Hongaars kunstschilder
Nederlands kunstschilder
|
3380705
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vareuptychia%20usitata
|
Vareuptychia usitata
|
Vareuptychia usitata is een vlinder uit de onderfamilie Satyrinae van de familie Nymphalidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1866 door Arthur Gardiner Butler.
Satyrinae
|
416656
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Antwerpse%20Zes
|
Antwerpse Zes
|
De Antwerpse Zes, ook bekend als de zes van Antwerpen, is een groep bekende Belgische modeontwerpers die in de jaren tachtig afstudeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. De groep is midden jaren 1980 internationaal doorgebroken. Hierdoor ontstond grotere aandacht voor Vlaamse mode.
De volgende ontwerpers worden tot de Antwerpse Zes gerekend:
Dirk Bikkembergs
Ann Demeulemeester
Walter Van Beirendonck
Dries Van Noten
Dirk Van Saene
Marina Yee
Studiejaren
In 1976 begon Walter Van Beirendonck aan de opleiding mode aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. Een jaar later volgden Marina Yee, Dirk Bikkembergs, Dries Van Noten, Dirk Van Saene en Ann Demeulemeester. De studenten kregen les van Mary Prijot die aan het hoofd stond van de afdeling sinds de oprichting in 1963. Vrij snel zou deze groep studenten elkaar vinden. Hun interesse voor internationale ontwerpers zoals Thierry Mugler en Claude Montana was een gemeenschappelijk iets. In 1980 studeerde Walter Van Beirendonck af, waarna in 1981 Dirk Van Saene, Dries Van Noten, Marina Yee en Ann Demeulemeester. Een jaar later Dirk Bikkembergs, in 1982.
Vroege carrière en Gouden Spoel-wedstrijd
Begin de jaren 1980 richtte de Belgische overheid in het kader van het Textielplan het Instituut voor Textiel en Confectie België (ITCB) op dat belast was met de promotie van de Belgische textielsector. Het ITCB wou de link leggen tussen de verouderde textielindustrie en het creatieve talent dat in het land aanwezig was. Daarom richtte het ITCB in 1982 de eerste Gouden Spoel-wedstrijd in. De groep afgestudeerden van de Antwerpse Modeacademie schopte het tot de finale en de wedstrijd werd gewonnen door Ann Demeulemeester. Ook in de volgende edities van de wedstrijd zouden leden van de Antwerpse vriendengroep tot de laureaten behoren. Tegelijkertijd begon het ITCB ook de campagne Mode, dit is Belgisch waarin Belgische merken werden gepromoot. De styling in het magazine werd door deze afgestudeerden van de Antwerpse modeopleiding verzorgd en vormde samen met de Gouden Spoel-wedstrijden voor een nationaal platform voor de jonge ontwerpers. In het kader van de Gouden Spoel-wedstrijden maakten de laureaten twee opeenvolgende reizen naar Japan, waar ze geïnspireerd werden door de nieuwe Japanse mode van het moment (Comme des Garçons, Yohji Yamamoto).
Londen en de internationale doorbraak
In maart 1986, op aansporen van Geert Bruloot, besloten de zes om met hun eerste eigen collecties naar de British Designer Show in de Londense Olympiahall te trekken. Vrij snel trokken ze hiermee internationale aandacht. De Britse modeagente Marysia Woronieczka wilde de groep meteen vertegenwoordigen en doopte ze om tot de "Zes" (Antwerp Six) omwille van de voor Engelstaligen moeilijk uitspreekbare namen van de ontwerpers. In oktober 1987 organiseerden de zes, samen met Geert Bruloot en Linda Loppa, de 'modekoopdagen' in Antwerpen zelf. Tijdens deze dagen nodigden ze internationale kopers uit naar hun showrooms in Antwerpen om hun zomercollecties van 1988 te tonen. Op die manier zetten de stad op de kaart op gebied van internationale mode. In het voorjaar van 1988 (6-11 maart) defileerden de zes hun wintercollecties voor 1988-1989 in de Londense Westway Filmstudios.
Parijs: hotel Saint James and Albany
In het najaar van 1988 besloten de Zes hun kans te wagen in Parijs. Ze showden gezamenlijk hun collecties in het hotel Saint James & Albany. Van daaruit gingen de Zes een voor een hun eigen weg.
Zie ook
Modemuseum Antwerpen
Bibliografie
Baelden, P.: De impact van de Zes wordt nog onderschat”. Weekend Knack, 20 april 2005.
Bogart, A.: The Antwerp Six”, Elle USA, 3 mei 1988.
Debo K. en Bruloot G.: 6+ Antwerpse Mode, Gent, Ludion, 2007. ISBN 978-90-5544-659-9
Diverse auteurs: Mode Antwerpen Academie 50, Tielt, Lannoo, 2013, 280p. ISBN 978-94-014-0939-1
Goyvaerts, Agnes: De wereld ontdekt ‘Antwerpse Zes’, De Morgen (1 oktober 1987): 25.
Martínez, Javier Gimeno: Selling Avant-garde: How Antwerp Became a Fashion Capital (1990—2002), Urban Studies 44, nr. 12 (11 januari 2007): 2449–2464. doi:10.1080/00420980701540879.
Renson, I.: De debuterende zes”, Weekend Knack, 11 september 2002.
Van Godtsenhoven, K.: De wonderjaren van de Antwerpse 6+1'', in: Mode Antwerpen Academie 50, Tielt, Lannoo, pp. 65–124.
Belgisch modeontwerper
Cultuur in Antwerpen (stad)
|
2597063
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lethrus%20marakandicus
|
Lethrus marakandicus
|
Lethrus marakandicus is een keversoort uit de familie mesttorren (Geotrupidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 2003 gepubliceerd door Nikolajev.
Mesttorren
|
3482684
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ooencyrtus%20acestes
|
Ooencyrtus acestes
|
Ooencyrtus acestes is een vliesvleugelig insect uit de familie Encyrtidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1967 door Trjapitzin.
acestes
|
22074
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wrattenslangen
|
Wrattenslangen
|
Wrattenslangen of slurfslangen (Acrochordidae) zijn een familie van slangen.
Naam en indeling
De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Karel Lucien Bonaparte in 1831. Alle wrattenslangen behoren tot een enkel (monotypisch) geslacht. Het geslacht Acrochordus werd in 1787 beschreven door Hornstedt. De Indische wrattenslang (Acrochordus granulatus) werd eerder tot de geslachten Hydrus, Pelamis en Chersydrus gerekend.
Soorten
De familie omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Uiterlijke kenmerken
Wrattenslangen danken hun naan aan de kleine bobbeltjes op de schubben, die ze een wrattig uiterlijk geven. De schubben overlappen elkaar niet. De slangen kunnen vrij groot worden en een totale lichaamslengte van meer dan twee meter bereiken. De staart is relatief kort. De neusgaten zijn aan de bovenzijde van de kop gepositioneerd.
Verspreiding en habitat
Alle soorten komen voor in het zuidoosten van Azië en leven in de landen Australië, Bangladesh, Cambodja, China, Filipijnen, India, Indonesië, Maleisië, Myanmar, Oost-Timor, Papoea-Nieuw-Guinea, Salomonseilanden, Singapore, Sri Lanka, Thailand, Vietnam en mogelijk in Maleisië. De habitat bestaat uit allerlei wateren, zoals meren, rivieren en estuaria langs de kust.
Levenswijze
De wrattenslangen wijken sterk af van alle andere soorten slangen. Het zijn gespecialiseerde waterbewoners die zowel in zoet rivierwater als in het brakke water van de mangrovewouden voorkomen. Wrattenslangen zijn levendige jagers die voornamelijk van vis leven. De vrouwtjes zetten geen eieren af maar baren levende jongen. Het aantal jongen varieert, de Javaanse wrattenslang produceert twintig tot dertig jongen en de Indische wrattenslang slechts vier tot acht.
Beschermingsstatus
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan alle soorten een beschermingsstatus toegewezen. De drie wrattenslangen worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC).
De slangen worden bejaagd om hun huid, hier wordt slangenleer van gemaakt voor bijvoorbeeld handtassen en schoenen.
Bronvermelding
|
2232326
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Molophilus%20%28Molophilus%29%20concussus
|
Molophilus (Molophilus) concussus
|
Molophilus (Molophilus) concussus is een tweevleugelige uit de familie steltmuggen (Limoniidae). De soort komt voor in het Australaziatisch gebied.
Molophilus
Steltmug uit het Australaziatisch gebied
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.