Split (1)

train · 6.5k rows

id stringlengths 2 6	url stringlengths 32 489	title stringlengths 1 87	text stringlengths 18 168k
518304	https://el.wikipedia.org/wiki/FurryMUCK	FurryMUCK	Το FurryMUCK είναι ένα από τα παλαιότερα και μεγαλύτερα βιντεοπαιχνίδια μη πολεμικού στοιχείου με πολλαπλούς χρήστες, που υπάρχει. Ιδρύθηκε το 1990 ως ένας διαδικτυακός τόπος συγκέντρωσης για τους οπαδούς των furries να συναντηθούν και να κοινωνικοποιηθούν σε ένα εικονικό περιβάλλον παιχνιδιού ρόλων. Στο πέρασμα του χρόνου, το FurryMUCK κατάφερε να γίνει ένα από τα κεντρικά σημεία επαφής για το furry fandom, με μια βάση χρηστών που αποτελείται από αρκετές χιλιάδες, και ταυτοχρόνως με πάνω από 150 χρήστες να κάνουν εγγραφή σε τακτικούς ρυθμούς. Πολλοί οπαδοί των furries δηλώνουν ότι η πρώτη τους έκθεση στο furry fandom προήλθε από το FurryMUCK. Περαιτέρω ανάγνωση ''The Players' Realm. σελ. 86. McFarland. Communities in Cyberspace. σελ. 129–. Routledge. Atlas of Cyberspace σελ. 187–188. Addison-Wesley Net Games. σελ. 209, 228. Random House Information Group. Internet Virtual Worlds Quick Tour. σελ. 109–. Ventana Press. The Active Reader: Strategies for Academic Reading and Writing. σελ. 426–427. Oxford University Press. Internet starter kit for Macintosh. σελ. 65, σελ. 115–116. Hayden Books. Internet Starter Kit for Windows. σελ. 63, σελ. 81, σελ. 105 Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημη ιστοσελίδα FurryMUCK στη WikiFur Βιντεοπαιχνίδια ανεπτυγμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες Βιντεοπαιχνίδια για PC Furry fandom
170483	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%82	Δήμος Μίκρας	Ο δήμος Μίκρας ήταν δήμος του Νομού Θεσσαλονίκης. Με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης καταργήθηκε και εντάχθηκε στον δήμο Θέρμης. Βρισκόταν στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού νότια της Θεσσαλονίκης. Ο δήμος αποτελούνταν από τέσσερα δημοτικά διαμερίσματα, καταλάμβανε έκταση 80,827 τ.χλμ., και ο πληθυσμός του ήταν 10.427 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Έδρα του δήμου ήταν ο Τρίλοφος. Αναλυτικά τα δημοτικά διαμερίσματα και οι οικισμοί του δήμου: Δ.δ. Τριλόφου [ 3.581 ] ο Τρίλοφος [ 3.517 ] το Άνω Σχολάρι [ 64 ] Δ.δ. Καρδίας -- η Καρδία [ 1.437 ] Δ.δ. Κάτω Σχολαρίου -- το Κάτω Σχολάριον [ 1.639 ] Δ.δ. Πλαγιαρίου -- το Πλαγιάρι [ 3.770 ] Παραπομπές Μ
316122	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%8D%20%CE%9C%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85	Ραλλού Μάνου	Η Ραλλού Μάνου (1915 - 15 Οκτωβρίου 1988) ήταν Ελληνίδα χορογράφος, που ίδρυσε το Ελληνικό Χορόδραμα Βιογραφία Ήταν σύζυγος του αρχιτέκτονα Παύλου Μυλωνά, με τον οποίο είχε αποκτήσει δύο γιους, τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο Μυλωνά. Ήταν κόρη του Πέτρου Μάνου και της Σοφίας Τομπάζη. Από την πλευρά του πατέρα της καταγόταν από παλιά φαναριώτικη οικογένεια, ενώ από την πλευρά της μητέρας της από παραδοσιακή ναυτική οικογένεια της Ύδρας. Ήταν εγγονή του Θρασύβουλου Μάνου και δισεγγονή του Γεωργίου Τομπάζη, υποναυάρχου και υπουργού του Πέτρου Μαυρομιχάλη, βουλευτού, καθώς και του Δημητρίου Μαυροκορδάτου, νομικού και υπουργού Εξωτερικών. Η ετεροθαλής αδερφή της, Ασπασία Μάνου, είχε παντρευτεί τον βασιλιά Αλέξανδρο. Το 1941 ίδρυσε τη σχολή που φέρει το όνομά της, με σκοπό την εκπαίδευση και την προαγωγή γενικά του χορού στην Ελλάδα. Το 1959 επιμελήθηκε τη χορογραφία στη θρυλική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης "Όρνιθες", σε σκηνοθεσία του Κουν. Κατοικούσε στο κέντρο της Αθήνας. Τηλεοπτικές εκπομπές στις οποίες έλαβε μέρος Η Μάνου συμμετείχε στις εξής εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης: Παρασκήνιο' (1976, ΕΡΤ)Μονόγραμμα (1982, ΥΕΝΕΔ)Ο ελληνικός χορός χθες και σήμερα'' (1983) Εξωτερικοί σύνδεσμοι Στα βήματα της Ραλλούς Μάνου, Ταχυδρόμος, ανάκτηση 9-7-2013. Παραπομπές Έλληνες χορογράφοι Οικογένεια Τομπάζη
213873	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%80%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%BF	Χαπκίντο	Το Χαπκίντο είναι μια πολεμική τέχνη που κατάγεται από την Κορέα. «Hap» σημαίνει αρμονία ή συγχρονισμός, το «ki» περιγράφει την εσωτερική ενέργεια, το πνεύμα και τη δύναμη ενώ το «do» σημαίνει ο δρόμος ή ο τρόπος. Συχνά το hapkido ερμηνεύεται ως ο τρόπος να συγχρονίζεις την εσωτερική σου δύναμη. Ιστορία Η ηλικία του υπολογίζεται στα 2000 χρόνια. Την τέχνη αυτή ασκούσε μια επίλεκτη ομάδα πολεμιστών, η Hwa Rang. Η νέα του μορφή όμως, εμφανίζεται μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια μορφή που έχει τη βάση της στις τέχνες του Daito-Ryo Aiki, Ju-jutsu και Taekwondo - Κορεάτικων τεχνών. Πρόκειται για ένα πάντρεμα όλων αυτών αφού συνδυάζει τα κλειδώματα από το Daito-Ryo Ju-jutsu, τις πτώσεις του Judo, τα χτυπήματα με το χέρι του Κarate και τις κλωτσιές του Taekwondo. Η εξέλιξη του hapkido εντοπίζεται στις προσπάθειες που έκανε μια ομάδα Κορεατών στη μετά Ιαπωνική αποικιακή περίοδο της χερσονήσου, του Choi Yong Sul (1904-1986) και των σπουδαστών του, όπως του Suh Bok Sub και του Ji Han Jae που χωρίς αμφιβολία αποτελεί τον μεγαλύτερο υποστηρικτή της τέχνης αυτής. Επίσης του Kim Moo Hong, που άφησε τη σφραγίδα του με τις καινοτομίες του και του Myung Jae Nam που κατάφερε να συνδέσει τη τέχνη αυτή με το ιαπωνικό aikido, ιδρύοντας έτσι στη συνέχεια το Hankido. Σημαντική όμως ήταν και η συμβολή άλλων σπουδαστών του Choi. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δυναμική Κορεάτικη πολεμική τέχνη. Μια αποτελεσματική μορφή αυτοάμυνας, που χρησιμοποιεί κλειδώματα, σημεία πίεσης, κλωτσιές, ρίψεις, ανατροπές και ακινητοποιήσεις στο έδαφος, χτυπήματα με τα χέρια και τους αγκώνες, που στοχεύουν σε ζωτικά σημεία του αντιπάλου. Κι όλ’ αυτά χωρίς τη χρήση υπερβολικής δύναμης, αφού αυτή είναι η φιλοσοφία της. Ο Hapkidoka πρέπει να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει έναν δυνατό αντίπαλο χρησιμοποιώντας ελάχιστη δύναμη. Όσοι ασκούν το Hapkido όμως εκπαιδεύονται και με μια σειρά παραδοσιακών όπλων, όπως το κοντό ραβδί, το καλάμι, το σχοινί και το ξίφος. Χαρακτηριστικά Το hapkido περιέχει τόσο σκληρές όσο και ήπιες τεχνικές πάλης. Οι κινήσεις είναι κυκλικές ενώ σκοπός των περισσοτέρων είναι να φτάσει ο ασκούμενος κοντά στον αντίπαλο, να τον κλειδώσει και να τον ρίξει κάτω. Η πολεμική αυτή τέχνη δίνει έμφαση στην κυκλική κίνηση, στη μη αντίσταση των κινήσεων και στον έλεγχο του αντιπάλου. Όσο για τους επαγγελματίες του είδους επιδιώκουν να κερδίσουν το πλεονέκτημα μέσω των κινήσεων των ποδιών και της θέσης σώματος για να ασκήσουν επιρροή, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη ενάντια στη δύναμη. Κανόνες Οι κανόνες του hapkido είναι οι εξής: Πίστη στην πατρίδα, στους γονείς και στους δασκάλους. Εμπιστοσύνη μεταξύ φίλων. Θάρρος απέναντι στους εχθρούς. Υπεράσπιση της δικαιοσύνης και χρήση της τέχνης αυτής μόνο για αυτοάμυνα. Χαπκίντοβόν Το Χαπκίντοβόν ιδρύθηκε από τον Grandmaster Hong Sik Myung το 1981 στο Μίσιγκαν τον ΗΠΑ. Το Χαπκίντοβόν είναι επίσης γνωστό ως Παγκόσμιο Αρχηγείο Χαπκίντο και Foundation of the World Hapkido. Είναι κέντρο εκπαίδευσης δασκάλων, έκδοσης επίσημων πιστοποιητικών εκπαιδευτών και πτυχίων μαύρης ζώνης /Dan, επίσης παρέχει σεμινάρια και οδηγίες σε οργανισμούς Hapkido και σχολές. Το Χαπκίντοβόν εκπαιδεύει συνολικά τους πρωτοπόρους της τέχνης, σύμφωνα με τις αρχές του Χαπκίντο. Επικεντρώνεται στην ενοποίηση των ασκούμενων και σε αυτούς που δείχνουν ενδιαφέρον. Όπως επίσης επιβραβεύει αυτούς που συνεισφέρουν στην βελτίωση της τέχνης. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Hapkidowon - World Hapkido Headquarters (Παγκόσμιο Αρχηγείο Χαπκίντο) Martial Arts School of Peace (M.A.S.P.) Korean Sin Moo Hapkido: http://www.hapkidonet.gr Πανελλήνια Ένωση Χαπκιντο: http://www.hapkidogreece.com/ World Police Martial Arts Fedreation Hellas Πολεμικές τέχνες
142096	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%A6%CF%8C%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1%201%20%281957%29	Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (1957)	Το 1957 διεξήχθη το 8ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1. Ξεκίνησε στις 13 Ιανουαρίου (Γκραν Πρι Αργεντινής) και ολοκληρώθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου, (Γκραν Πρι Ιταλίας). Νικητής, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, ήταν ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο, με Μαζεράτι. Σύνοψη Ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και ο Στέρλινγκ Μος συναγωνίστηκαν και αυτή τη χρονιά για τον τίτλο του πρωταθλητή. Και οι δύο βρίσκονταν σε νέες ομάδες σε σχέση με τη προηγούμενη χρονιά. Ο Φάντζιο μετακινήθηκε από την ομάδα της Φερράρι σε αυτή της Μαζεράτι, ενώ ο Μος από την Μαζεράτι στη αγγλική Βάνγουολ. Ο Φάντζιο ξεκίνησε δυνατά, νικώντας στα Γκραν Πρι της Αργεντινής, του Μονακό και της Γαλλίας. Ο Μος κατάφερε να νικήσει στη Βρετανία. Ο πιο συγκλονιστικός αγώνας της χρονιάς έγινε στη Γερμανία, στη πίστα του Νίρμπουργκρινγκ. Ο Φάντζιο, γνωρίζοντας πως οι Φερράρι θα προσπαθούσαν να τρέξουν τον αγώνα χωρίς να κάνουν pit stop, αποφάσισε να ξεκινήσει με μαλακά ελαστικά και με μισογεμάτο ρεζερβουάρ. Η απόφαση αυτή αρχικά αποδείχθηκε σωστή, αφού ο Φάντζιο βρέθηκε πολύ μπροστά από τους αντιπάλους του. Στον 13o γύρο, ενώ βρισκόταν 1ος με 30 δευτερόλεπτα διαφορά από τους Πήτερ Κόλλινς και Μάικ Χόθορν, αποφάσισε να πραγματοποιήσει το pit stop του. Όμως αυτό αποδείχθηκε καταστροφικό, καθώς υπήρχε κάποιο πρόβλημα με την αφαίρεση ενός από τα λάστιχα. Ο Φάντζιο μπήκε ξανά στον αγώνα, στη τρίτη θέση, 48 δευτερόλεπτα πίσω από το δεύτερο Κόλλινς. Στους επόμενους γύρους, ο Φάντζιο, σπάζοντας το ρεκόρ του ταχύτερου γύρου σε κάθε πέρασμα, έφτασε στον 21ο από τους 22 συνολικά γύρους, πίσω ακριβώς από τον Κόλλινς και τον Χόθορν. Σε αυτόν κατάφερε να περάσει και τους δύο αντιπάλους του και να κατακτήσει την πρώτη θέση, που του εξασφάλιζε και το πρωτάθλημα. Ο Μος κατάφερε να νικήσει στα εναπομείναντα δύο Γκραν Πρι σε Ιταλικό έδαφος. Νικητής στο Indianapolis 500 ήταν ο Σαμ Χανκς. Αγώνες Διοργανώθηκαν 8 επίσημα Γκραν Πρι (και κάποια ανεπίσημα, όπως κάθε χρονιά μέχρι τότε). Την χρονιά αυτή, σε σχέση με το προηγούμενο πρωτάθλημα, δεν διοργανώθηκε το Γκραν Πρι του Βελγίου. Νέος αγώνας αυτή τη χρονιά ήταν ένα δεύτερο Γκραν Πρι στην Ιταλία, στη περιοχή της Πεσκάρα. Επίσης, υπήρχαν αλλαγές στις πίστες. Το Γκραν Πρι της Γαλλίας δεν διοργανώθηκε στη Ρενς, αλλά στη Ρουέν, ενώ το Βρετανικό Γκραν Πρι, στο Aintree από το Σίλβερστόουν που γινόταν μέχρι τότε. Οι νικητές του κάθε αγώνα: Βαθμολογία Οι 5 πρώτες θέσεις βαθμολογούνταν με 8, 6, 4, 3 και 2, ενώ 1 επιπλέον βαθμό έπαιρνε ο οδηγός με τον ταχύτερο γύρο. Σε περίπτωση αντικατάστασης του οδηγού με άλλον, ή όταν δύο ή περισσότεροι οδηγοί έκαναν τον ταχύτερο γύρο στον αγώνα, μοιράζονταν τους βαθμούς. Αυτή ήταν και η τελευταία χρονιά που ίσχυε κάτι τέτοιο. Μόνο τα καλύτερα 5 αποτελέσματα μετρούσαν στη τελική βαθμολογία κάθε οδηγού. Από τους 69 οδηγούς που πήραν μέρος, οι παρακάτω 22 κατάφεραν να πάρουν βαθμούς, ενώ συνολικά 47 κατάφεραν να τερματίσουν σε κάποιο από τους αγώνες. Εξωτερικοί σύνδεσμοι 1957 Μηχανοκίνητος αθλητισμός το 1957
34535	https://el.wikipedia.org/wiki/M4%20%28%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%29	M4 (γλώσσα προγραμματισμού)	Η m4 είναι μια γλώσσα και πρόγραμμα επεξεργασίας μακροεντολών (ή ένας μακροεπεξεργαστής) που σχεδιάστηκε από τους Brian Kernighan και Dennis Ritchie. Χρήση Ένας μακροεπεξεργαστής είναι ένα εργαλεία αντικατάστασης κειμένου. Κυρίως χρησιμοποιείται για την επεναχρησιμοποιήση φορμών κειμένου σε γλώσσες σε εφαρμογές προγραμματισμού αλλά και σε εφαρμογές επεξεργασίας κειμένου. Ιστορία Οι μακροεπεξεργαστές ήταν στο προσκήνιο όταν ο προγραμματισμός γινόταν σε συμβολική γλώσσα. Εκείνη την περίοδο οι προγραμματιστές παρατήρησαν ότι τα προγράμματά τους περιείχαν κομμάτια επαναλαμβανόμενου κώδικα. Απλοί τρόποι για να επαναχρησιμοποιείται ένα επαναλαμβανόμενο κομμάτι επινοήθηκαν. Οι προγραμματιστές σύντομα ανακάλυψαν ότι ήταν ευκολότερο όχι μόνο να επαναχρησιμοποιούν ολόκληρα κομμάτια κειμένου, αλλά ανά περίσταση να αντικαθιστούν κάποιες παραμέτρους με διαφορετικές τιμές. Αυτές οι απαιτήσεις καθόρισαν και το εύρος της λειτουργικότητας των μακροεπεξεργαστών. Η m4 αναπτύχθηκε το 1977. Ήταν η αρχική μακρομηχανή που χρησιμοποιήθηκε για να υλοποιηθεί η Rational Fortran, και περιλαμβάνεται στις διάφορες παραλλαγές του Unix. Μια από τις πιο διαδεδομένες του χρήσεις σήμερα είναι σαν μέρος του εγχειρήματος GNU του πακέτου autoconf. Χαρακτηριστικά Η m4 παρέχει τις εξής δυνατότητες: αντικατάσταση κειμένου αντικατάσταση παραμέτρων συμπερίληψη αρχείων χειρισμός αλφαριθμητικών αποτίμηση υπό συνθήκη αριθμητικές εκφράσεις διασύνδεση συστήματος διαγνωστικά προγραμματιστή Σε αντίθεση με άλλους μακροεπεξεργαστές ο Μ4 είναι Turing-πλήρης καθώς και μια πρακτική γλώσσα προγραμματισμού. Υλοποιήσεις ελεύθερου λογισμικού Υπάρχει μια GNU έκδοση του m4. Τα λειτουργικά συστήματα FreeBSD, NetBSD, και OpenBSD παρέχουν επίσης δικές τους υλοποιήσεις του m4. Δείτε επίσης Προεπεξεργαστής Αναφορές Brian W. Kernighan and Dennis M. Ritchie. The M4 macro processor. Technical report, Bell Laboratories, Murray Hill, New Jersey, USA, 1977. pdf Kenneth J. Turner. Exploiting the m4 macro language. Technical Report CSM-126, Department of Computing Science and Mathematics, University of Stirling, Scotland, September 1994. pdf René Seindal. GNU M4 Manual. GNU Press. 2004. Εξωτερικοί σύνδεσμοι GNU M4 - GNU Project m4 Εργαλεία προγραμματισμού Unix
778437	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%20%28%CE%99%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB%29	Αράντ (Ισραήλ)	Το Αράντ (εβραϊκά: עֲרָד) είναι πόλη στο Νότιο Διαμέρισμα του Ισραήλ. Βρίσκεται στα σύνορα του Νεγκέβ και της Ιουδαϊκής Ερήμου, 25 χιλιόμετρα δυτικά της Νεκράς Θάλασσας και 45 χιλιόμετρα ανατολικά της Μπερ Σεβά. Η πόλη φιλοξενεί έναν ποικιλόμορφο πληθυσμό 26.756 κατοίκων, συμπεριλαμβανομένων Εβραίων Ασκεναζιτών και Σεφαρδιτών, κοσμικών και θρησκευόμενων, Βεδουίνων και Μαύρων Ισραηλιτών, καθώς και καινούριων μεταναστών. Μετά από απόπειρες εποικισμού της περιοχής στη δεκαετία του 1920, το Αράντ ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1962 ως ισραηλινή αναπτυξιακή πόλη, η πρώτη σχεδιασμένη πόλη στο Ισραήλ. Ο πληθυσμός του Αράντ αυξήθηκε σημαντικά με την Αλιγιά από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Αξιοθέατα στο Αράντ περιλαμβάνουν τα ερείπια του Τελ Αράντ, το Πάρκο Αράντ, ένα εγχώριο αεροδρόμιο και την πρώτη νόμιμη πίστα αγώνων του Ισραήλ. Η πόλη είναι γνωστή για το ετήσιο καλοκαιρινό φεστιβάλ μουσικής, το Φεστιβάλ Αράντ. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Πόλεις του Ισραήλ
628322	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82	Καισάρεια Κοζάνης	Η Καισάρεια ή Καισαρειά είναι ημιορεινό χωριό της περιφερειακής ενότητας Κοζάνης σε υψόμετρο 330 μέτρα. Γεωγραφία - Ιστορία Η Καισάρεια βρίσκεται δυτικά της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου και νοτιοανατολικά της πόλης της Κοζάνης σε απόσταση 18 χλμ. Το χωριό είναι κτισμένο πάνω σε μικρό επικλινή λόφο και πολιτισμικά ανήκει στα χωριά της περιοχής Τσαρσιαμπά. Νότια και σε απόσταση 3 χλμ. βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος "Παλιόκαστρο" όπου έχουν βρεθεί αρχαιολογικές θέσεις και οικιστικά σύνολα που χρονολογούνται από την Προϊστορική, Αρχαιοελληνική και Ρωμαϊκή περίοδο. Πολλά από τα ευρήματα εκτίθενται στην αρχαιολογική συλλογή Καισάρειας του Αρχαιολογικού Μουσείου Αιανής, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κοζάνης και στο Βυζαντινό Μουσείο Κοζάνης. Στην τοποθεσία "Κάστρο Καισαριάς" ή "Παλιόκαστρο" υπάρχουν "λείψανα ισχυρού πρωτοβυζαντινού τείχους του 6ου αιώνα με πύργους κατά διαστήματα" καθώς και "ψηφιδωτό δάπεδο, τμήμα του οποίου βρίσκεται κάτω από το τείχος". Στην τοποθεσία "Άγιος Κωνσταντίνος", το 1995, ανασκάφηκε νεκροταφείο παλαιοχριστιανικών χρόνων, μεγάλο μέρος του οποίου έχει καταστραφεί από την τεχνητή λίμνη. Σύμφωνα με τους καταλόγους Μητροπόλεων και Επισκοπών που παραθέτει ο Γεράσιμος Κονιδάρης στην «Εκκλησιαστική ιστορία της Ελλάδος» (τομ. Α . σελ. 513 – 515) η επισκοπή Καισαρείας αναφέρεται ως η πρώτη επισκοπή της περιοχής και να υπάγεται στη Μητρόπολη Λαρίσης κατά τον 5ο αιώνα (431 – 551). "Αξιόλογο δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής και ζωγραφικής της περιοχής κατά το 19ο αιώνα" θεωρείται η εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου. Ανατολικά του χωριού και δίπλα στις όχθες της τεχνητής λίμνης βρίσκεται το άλσος της Αγίας Αναλήψεως (Παναγιά). Διοικητικά Η Καισάρεια αναφέρεται ως οικισμός από την περίοδο της τουρκοκρατίας και μετά την απελευθέρωση με το ΦΕΚ 260Α-31/12/1918 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τον Κήπο αποτελούν την τοπική κοινότητα Καισάρειας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ελιμείας του δήμου Κοζάνης και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 744 κατοίκους ενώ ως οικισμός 615. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ο ιστότοπος της Καισάρειας http://kesaria-greece.blogspot.com/ Αρχαιολογική Ημερίδα: Καισάρεια, Το ψηφιδωτό του Κάστρου Αναβιώνει το έθιμο των Λαζαρίνων στην Καισαρειά Κοζάνης από τον ιστότοπο https://www.kozanilife.gr Παραπομπές Χωριά του νομού Κοζάνης Δήμος Κοζάνης
503409	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B4%CE%B1%CF%82	Δημήτριος Μπόσδας	Ο Δημήτριος B. Μπόσδας (26 Νοεμβρίου 1905 – 2 Ιουλίου 1997) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Διετέλεσε νομάρχης στις αρχές του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Βιογραφικά στοιχεία Γεννήθηκε το 1905 στην Αθήνα. Ήταν γιος του συμβολαιογράφου Αθηνών, Βασιλείου Δ. Μπόσδα. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Έπειτα έκανε σπουδές στο εξωτερικό (Γερμανία). Άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα. Νομάρχης Σάμου Διορίστηκε για πρώτη φορά νομάρχης το 1949 και τοποθετήθηκε στη Σάμο. Τον Μάιο του 1950 εισηγήθηκε σε συνέδριο νομαρχών το θέμα του μηχανικού εξοπλισμού των διοικητικών υπηρεσιών με γνώμονα την εύρυθμη λειτουργία των νομαρχιών. Νομάρχης Πιερίας Μετά τη Σάμο διορίστηκε Νομάρχης Πιερίας. Στις 31 Μαρτίου 1953 έφτασε στην Κατερίνη και ανέλαβε τα καθήκοντά του. Αποχώρησε από την Πιερία το 1954 και τον διαδέχθηκε ως νομάρχης ο Θεμιστοκλής Μπάλλας. Ο Δημήτριος Β. Μπόσδας συνταξιοδοτήθηκε ως δικηγόρος. Πέθανε σε ηλικία 92 ετών στις 2 Ιουλίου 1997 και η κηδεία του έγινε από τον ιερό ναό του Αγίου Λαζάρου του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών, στις 4 Ιουλίου. Συγγραφικό έργο "Das Konnossement nach griechischen Recht im Vergleich mit dem deutschem Recht, unter Berücksichtigung der internationalen Bestrebungen einer Vereinheitlichung des Konossemenisrechts" (Leipzig, 1927) "Η καλή τη πίστει κτήσις νομίμων ενεχύρων ή προνομίων, ιδία επί εισκομισθέντων αλλοτρίων (Αθήνα, 1931) "Περί του γάμου: Συμβολή εις την μελέτην του γάμου κατά την Εκλογήν των Ισαύρων" (Αθήνα, 1937) Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ, open archives. "Η νομιμοποίησις του κληρονόμου κατά το σχέδιον του αστικού κώδικος" (Αθήνα, 1939) Παραπομπές Έλληνες δικηγόροι Νομάρχες Πιερίας Νομάρχες Σάμου
471393	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%BF%20%CE%B9%CE%BF%CF%8D%20%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B1	Εμβόλιο ιού ρότα	Το εμβόλιο ιού Ρότα είναι ένα εμβόλιο που χρησιμοποιείται για την προστασία από τις λοιμώξεις από ιό Ρότα. Αυτοί οι ιοί είναι η κύρια αιτία σοβαρής διάρροιας στα μικρά παιδιά. Τα εμβόλια προλαμβάνουν το 15-34% των περιπτώσεων σοβαρής διάρροιας στον αναπτυσσόμενο κόσμο και το 37-96% αυτών στον ανεπτυγμένο κόσμο. Τα εμβόλια φαίνεται ότι μειώνουν τον κίνδυνο θανάτου λόγω διάρροιας στα μικρά παιδιά. Ο εμβολιασμός των νεογνών φαίνεται ότι μειώνει τα επίπεδα της ασθένειας μεταξύ των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας καθώς και εκείνων που δεν έχουν ανοσοποιηθεί. Συστάσεις Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) συστήνει ότι το εμβόλιο του ιού Ρότα θα πρέπει να περιλαμβάνεται στους εμβολιασμούς σε συνήθη βάση ειδικά στις περιοχές όπου η ασθένεια είναι συνήθης. Αυτό θα πρέπει να γίνεται σε συνδυασμό με την προώθηση του θηλασμού, του πλυσίματος των χεριών, του καθαρού νερού και των υποδομών αποχέτευσης. Το εμβόλιο λαμβάνεται από το στόμα και απαιτούνται δύο ή τρεις δόσεις του. Η πρώτη δόση θα πρέπει να χορηγείται περίπου σε ηλικία έξι εβδομάδων. Ασφάλεια και μηχανισμός Τα εμβόλια είναι αρκετά ασφαλή. Μπορούν να χορηγηθούν με ασφάλεια επίσης σε άτομα με HIV/AIDS. Παρότι μια προηγούμενη έκδοση του εμβολίου συνδεόταν με τον εγκολεασμό, οι τρέχουσες εκδόσεις του σαφώς δεν σχετίζονται με τη νόσο. Εξαιτίας του δυνητικού κινδύνου, δεν συστήνονται όμως σε νεογνά που έπασχαν από εγκολεασμό. Τα εμβόλια παρασκευάζονται από εξασθενημένους ζωντανούς ρότα ιούς. Κοινωνία και πολιτισμός Το εμβόλιο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2006. Περιλαμβάνεται στον Πρότυπο Κατάλογο Βασικών Φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, έναν κατάλογο των σημαντικότερων φαρμακευτικών ουσιών που χρειάζονται σε ένα βασικό σύστημα υγείας. Το κόστος χονδρικής του κυμαίνεται από 6,96 έως 20,66 δολάρια ανά δόση από το 2014. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, κοστίζει περισσότερο από 200 δολάρια. Το 2006, τα δύο εμβόλια κατά του ιού Ρότα για μια λοίμωξη έδειξαν ότι είναι ασφαλή και αποτελεσματικά στα παιδιά: Το Rotarix GlaxoSmithKline και το RotaTeq Merck. Και τα δύο λαμβάνονται από το στόμα και περιέχουν εξασθενημένους ζωντανούς ιούς. Τα εμβόλια για τον ιό Ρότα έχουν άδεια σε περισσότερες από 100 χώρες, αλλά μόνο 17 χώρες έχουν καθιερώσει τον εμβολιασμό ρουτίνας. Μετά την εισαγωγή του συνήθη εμβολιασμού για τον ιό Ρότα στις ΗΠΑ το 2006, η επιβάρυνση της υγείας από γαστρεντερίτιδα εμφανίστηκε "ταχύτατα και δραματικά μειωμένη" παρά τα χαμηλότερα επίπεδα κάλυψης σε σύγκριση με άλλα εμβόλια ρουτίνας για βρέφη. Το πρόγραμμα εμβολίου για τον ιό Ρότα είναι μια συνεργασία μεταξύ της PATH, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, και των ΗΠΑ Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, και χρηματοδοτείται από την GAVI Alliance. Το πρόγραμμα αποσκοπεί στη μείωση της νοσηρότητας και της θνητότητας των παιδιών από διαρροϊκές ασθένειες κάνοντας το εμβόλιο κατά του ιού Ρότα διαθέσιμο για χρήση στις αναπτυσσόμενες χώρες. Στις 5 Ιουνίου 2009, ο ΠΟΥ ανακοίνωσε ότι οι κλινικές δοκιμές του εμβολίου Rotarix σε «υψηλή θνησιμότητα , χαμηλή κοινωνικοοικονομική ρύθμιση της Νοτίου Αφρικής και του Μαλαούι, μείωσαν σημαντικά τα επεισόδια σοβαρής διάρροιας που οφείλονταν σε ιό Ρότα». Ο ΠΟΥ συνιστά το εμβόλιο να περιλαμβάνεται σε όλα τα εθνικά προγράμματα ανοσοποίησης. Μια ανασκόπηση το 2010 από την Cochrane σε 34 κλινικές μελέτες που περιλάμβαναν 175,994 συμμετέχοντες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το Rotarix και το RotaTeq είναι αποτελεσματικά εμβόλια, αλλά χρειάζονται ακόμη άμεσες συγκρίσεις μεταξύ των δύο. Νέα εμβόλια κατά του ιού Ρότα είναι υπο ανάπτυξη. Παραπομπές Ροτα Βασικά Φάρμακα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας
491370	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B9%20%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20-%20%CE%A0%CE%91%CE%9F%CE%9A	Ντέρμπι Ολυμπιακού - ΠΑΟΚ	Το ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ , είναι αθλητική αναμέτρηση ανάμεσα στους συλλόγους του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης αντίστοιχα, σε όλα τα ομαδικά σπορ που διατηρούν τμήματα, αλλά κατά κύρια λόγο αφορά στο ποδόσφαιρο (ανδρών). Οι δύο σύλλογοι είναι από τους δημοφιλέστερους στην Ελλάδα με πλήθος φιλάθλων και υποστηρικτών. Διαχρονικά τα ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων αποτελούν σημείο αναφοράς και προσελκύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο φίλαθλο κοινό. Στατιστικά Ρεκόρ Α΄ Εθνική Oλυμπιακός Εντός: Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 6–0, Στάδιο Καραϊσκάκη, 3 Ιουνίου 1962(Ψύχος 40', 47', Σιδέρης 76', 80', 81', 84' πεν.) Εκτός: ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός 0–4, Γήπεδο Τούμπας, 27 Ιανουαρίου 1965(Μποτίνος 20', Γιούτσος 47', Αγανιάν 59', Σιδέρης 74') ΠΑΟΚ Εντός: ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός 6–1, Στάδιο Σερρών, 6 Δεκεμβρίου 1987(Μπάνον 5', Μαυρομμάτης 14', Σίγγας 18', Μπανιώτης 41', Μπορμπόκης 75', 89' – Τσαλουχίδης 50') Εκτός: Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 0–4, Στάδιο Καραϊσκάκη, 4 Ιανουαρίου 1976(Τερζανίδης 24', Κούδας 56', 62', Γκουερίνο 77') Κύπελλο Ολυμπιακός Εντός: Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 4–0, Στάδιο Καραϊσκάκη, 28 Μαϊου 1975(Περσίδης 16', Κρητικόπουλος 70', 90'+1', Λοσάντα 73') Ουδέτερο γήπεδο:Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 4–0, Γήπεδο Παναθηναϊκού, 11 Μάρτιος 1951(Μουράτης 27', Δαρίβας 65', Δρόσος 75', 81') Εκτός: ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός 1–2, Γήπεδο Τούμπας, 27 Νοεμβρίου 1996(Ζουμπούλης 20' – Αλεξανδρής 52', Τζόρτζεβιτς 75' πεν.) ΠAOΚ Εντός: ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός 3–0, Γήπεδο Τούμπας, 9 Ιανουαρίου 1991(Καραγεωργίου 6' πεν., Μπορμπόκης 43', Χασάν 52') Εκτός: Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 1–2, Στάδιο Καραϊσκάκη, 6 Φεβρουαρίου 1980(Γαλάκος 14' – Ορφανός 12', Βασιλάκος 25')και Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 1–2, Γεώργιος Καμάρας, 12 Μαρτίου 2003(Χούτος 76' – Γεωργιάδης 30', Οκκάς 32') Μακρύτερο σερί νικών στην Α' Εθνική Ολυμπιακός: 7, 22 Φεβρουαρίου 1998 – 14 Οκτωβρίου 2001 Εντός: 14, 12 Νοεμβρίου 1989 – 11 Ιανουαρίου 2004 Εκτός: 3, 3 Οκτωβρίου 1998 – 14 Οκτωβρίου 2001 ΠAOK: 3, 4 Ιανουαρίου 1976 – 3 Απριλίου 1977 Εντός: 11, 11 Ιουνίου 1972 – 23 Ιανουαρίου 1983 Εκτός: 1 Ρεκόρ εισιτηρίων Στο γήπεδο του Ολυμπιακού: 74.232 Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 0–1, ΟΑΚΑ, 2 Οκτωβρίου 1988 Στο γήπεδο του ΠΑΟΚ: 45.147 ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός 2–1, Γήπεδο Τούμπας, 5 Δεκεμβρίου 1976 Λίστα με τους αγώνες αναλυτικά Πρωτάθλημα Ελλάδος (1959–60 – σήμερα) 1 Ο αγώνας διακόπηκε στο 27ο λεπτό (σκορ: 1–0). Ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη με 2–0. 2 Ο αγώνας διακόπηκε στο 83ο λεπτό (σκορ: 1–2). Παρέμεινε ως τελικό αποτέλεσμα. 3 Ο αγώνας δε ξεκίνησε ποτέ λόγω του τραυματισμού του προπονητή του Ολυμπιακού Οσκαρ Γκαρθία από τη ρίψη ενός ρολό χαρτιού ταμειακής μηχανής από την κερκίδα κατά την είσοδο των δύο ομάδων στον αγωνιστικό χώρο. Κατοχυρώθηκε υπέρ του Ολυμπιακού με 3-0. Κύπελλο Ελλάδας Πέναλτι και κόκκινες κάρτες Συμπεριλαμβανομένων όλων των αγώνων Α' Εθνικής κατηγορίας και Κυπέλλου Ελλάδος από το 1959-60. Κατάταξη στο Πρωτάθλημα Ελλάδας • Συνολικά: ο Ολυμπιακός 53 φορές ψηλότερα, ο ΠΑΟΚ 8 φορές ψηλότερα. Παρουσίες και στις δύο ομάδες Ποδοσφαιριστές Κώστας Ορφανός Γιάννης Γούναρης Πέτρος Σκούρας Γιώργος Κωστίκος Χάρης Μπανιώτης Σωτήρης Μαυρομμάτης Μάκης Χάβος Γιώργος Μητσιμπόνας Βαγγέλης Καλογερόπουλος Αλέξης Αλεξίου Γιώργος Σκαρτάδος Γιώτης Τσαλουχίδης Μπόζινταρ Μπάντοβιτς Κυριάκος Τοχούρογλου Κόφι Αμπονσά Λουσιάνο ντε Σόουζα Ποδοσφαιριστές Στέλιος Βενετίδης Γιώργος Χ. Γεωργιάδης Παντελής Καφές Γιάννης Οκκάς Λάμπρος Χούτος Λεονάρντο Πάμπλο Κοντρέρας Μπίμπρας Νάτχο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος Γκάρι Ροντρίγκες Προπονητές Λες Σάνον Λάκης Πετρόπουλος Χάιντς Χέερ Νίκος Αλέφαντος Γιάννης Γούναρης Τάις Λίμπρεχτς Λιούπκο Πέτροβιτς Όλεγκ Μπλαχίν Ντούσαν Μπάγεβιτς Παραπομπές Εξωτερικές συνδέσεις Footballderbies.com Η Αναψυχή.Το άθλημα.Soccer Statistics Foundation Ποδοσφαιρικά παιχνίδια ελληνικών ομάδων Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο) ΠΑΟΚ Ποδοσφαιρικά ντέρμπι στην Ελλάδα
601851	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CF%81%20%28%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%82%29	Λογκάρ (ποταμός)	Ο ποταμός Λογκάρ είναι ποταμός του Αφγανιστάν. Δίνει το όνομά του στην κοιλάδα του Λογκάρ και στην περιφέρεια Λογκάρ. Στην περιφέρεια Μαϊντάν Bαρντάκ από όπου ο ποταμός πηγάζει, αυτός ονομάζεται ποταμός Τσακ. Το φράγμα Τσάκι Bαρντάκ βρίσκεται στον ποταμό στην ομώνυμη επαρχία. Ο ποταμός Λογκάρ έχει ευρεία λεκάνη απορροής, από την περιφέρεια Μαϊντάν Βαρντάκ στις νότιες παρυφές της οροσειράς Σανγκλάχ και έχει πολλούς παραποτάμους από λόφους στην επαρχία Χαρουάρ, βορειοανατολικά του Γκαζνί. Συμβάλει με τον ποταμό Καμπούλ λίγα χιλιόμετρα από την πόλη της Καμπούλ. Η εύφορη κοιλάδα του Λογκάρ, έχει μήκος περίπου 64 χιλιόμετρα και πλάτος 19 χιλιόμετρα. Η κοιλάδα, η οποία βρίσκεται κοντά στην πρωτεύουσα, συμβάλει σημαντικά στην προμήθεια τροφίμων της πόλης. Πηγές Ποταμοί του Αφγανιστάν
696347	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%AD%CE%B6%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82%2C%20%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9F%CF%85%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82	Ριτσέζα της Πολωνίας, βασίλισσα της Ουγγαρίας	Η Ρίχετσα/Ρίξα ή Αδελαΐδα, πολων. Richeza Piasta (11ος αι.) από τον Οίκο των Πιαστ ήταν πριγκίπισσα της Πολωνίας και με τον γάμο της έγινε βασίλισσα της Πολωνίας. Βιογραφία Ήταν η πρώτη κόρη του Μιέσκο Β΄ Λάμπερτ βασιλιά της Πολωνίας και της πρώτης συζύγου του Ρίχετσας των Ετσονιδών, κόρης του Έτσο παλατινού κόμη της Λοθαριγγίας. Η σύζυγος του Έτσο, η ΜΑτθίλδη των Οθωνιδών, ήταν κόρη του Όθωνα Β΄ της Γερμανίας και της Θεοφανούς των Σκληρών. ΠΑραδοσιακά αποκαλείται Ρίχετσα, αλλά οι πηγές της εποχής της δεν επιβεβαιώνουν το όνομα αυτό. Στην εποχή μας θεωρούμε ότι την αποκαλούσαν Αδελαΐδα. Το διάστημα 1039-43 παντρεύτηκε τον Μπέλα Α΄ της Ουγγαρίας, που είχε υπηρετήσει τον πατέρα της και είχε λάβει μέρος στην εκστρατεία του Μιέσκο Β΄ εναντίον των παγανιστικών φυλών της Πομερανίας. Το 1048 ο σύζυγός της έλαβε το 1/3 της Ουγγαρίας (Tercia pars Regni) ως πρόσοδο (appanage) από τον αδελφό του Ανδρέα Α΄ και το ζεύγος μετακινήθηκε στην Ουγγαρία. Στις 6 Οκτωβρίου 1060 ο σύζυγός της, αφού νίκησε τον αδελφό του, στέφθηκε βασιλιάς της Ουγγαρίας. Οικογένεια Παντρεύτηκε τον Μπέλα Α΄ της Ουγγαρίας και είχε τέκνα: Γκέζα Α΄ π. 1040-1077, βασιλιάς της Ουγγαρίας. Λαδίσλαος Α΄ π. 1040-1095, βασιλιάς της Ουγγαρίας. Λάμπερτ απεβ. π. 1096, δούκας του 1/3 της Ουγγαρίας. Σοφία π. 1050-1095, παντρεύτηκε πρώτα τον Ούλρικ Α΄ της Βαϊμάρης-Ορλαμύντε, μάργραβο της Καρνιόλης και μετά τον Μάγκνους των Μπίλλουνκ, δούκα της Σαξονίας. Ευφημία, παντρεύτηκε τον Όθωνα Α΄ των Πρεμυσλιδών πρίγκιπα του Ολομόουτς. Ελένη, παντρεύτηκε τον Δημήτριο-Ζβονιμίρ της Κροατίας. (ανώνυμη), παντρεύτηκε τον Λάμπερτ των Χοντ-Παζμάνυ, ευγενή της Ουγγαρίας. Λάνκα, παντρεύτηκε τον Ροστισλάβ των Ρουρικιδών πρίγκιπα τού Τμουταρακάν. Πηγές Kristó, Gyula - Makk, Ferenc: Az Árpád-ház uralkodói (IPC Könyvek, 1996) Korai Magyar Történeti Lexikon (9-14. század), főszerkesztő: Kristó, Gyula, szerkesztők: Engel, Pál és Makk, Ferenc (Akadémiai Kiadó, Budapest, 1994) Magyarország Történeti Kronológiája I. – A kezdetektől 1526-ig, főszerkesztő: Benda, Kálmán (Akadémiai Kiadó, Budapest, 1981) Παραπομπές Οίκος των Πιαστ Πολωνές πριγκίπισσες
688459	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%20%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82	Κωστής Φραγκούλης	Ο Κωστής Φραγκούλης, γνωστός και ως Ανταίος (Λάστρος, 7 Νοεμβρίου 1905 - Ηράκλειο, 11 Φεβρουαρίου 2005) ήταν Έλληνας μαντιναδολόγος, ποιητής, πεζογράφος, χρονογράφος και τυπογράφος. Πρόκειται για ένα λαϊκό λογοτέχνη που έγραφε στο κρητικό ιδίωμα. Βιογραφία Κωστής Φραγκούλης ήταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί του Στυλιανού και της Ζαμπίας. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο μονοθέσιο σχολείο της Λάστρου. Σε ηλικία 16 χρονών, έφυγε από το χωριό του προς αναζήτηση καλύτερης τύχης και εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο όπου εργάστηκε ως βοηθός στο τυπογραφείο της εφημερίδας Ίδη. Σύντομα, άρχισε να ασχολείται και με τη συγγραφή χρονογραφημάτων. Γύρω στο 1929 μετακόμισε στην Αθήνα όπου το 1937 παντρεύτηκε τη Σοφία Τριανταφύλλου ή Σπετσιώτη από τη Σαντορίνη. Με το ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, ο Φραγκούλης επιστρατεύτηκε στο Αλβανικό μέτωπο. Μετά την έναρξη της Κατοχής επέστρεψε στη γενέτειρά του Λάστρο όπου και παρέμεινε μέχρι την απελευθέρωση. Στη συνέχεια, επανεγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο όπου ξανάρχισε να εργάζεται ως τυπογράφος. Αργότερα, απέκτησε ιδιόκτητο τυπογραφείο με την επωνυμία Ανταίος, εμπνευσμένη από το μυθικό γίγαντα. Το τυπογραφείο αυτό έγινε σημείο συνάντησης των Ηρακλειωτών διανοούμενων της εποχής. Παράλληλα με την επαγγελματική του ενασχόληση, ο Κωστής Φραγκούλης έγραφε με το ψευδώνυμο Ανταίος καθημερινά και για 35 συνεχή έτη τη στήλη του χρονογραφήματος Λόγοι και αντίλογοι στην τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου Πατρίς. Από το 1985 και για περίπου δυο δεκαετίες, επιμελούνταν και παρουσίαζε ραδιοφωνικές εκπομπές με τον τίτλο Κρητικοί Αντίλαλοι που μεταδίδονταν δύο φορές την εβδομάδα αρχικά από την τοπική ΕΡΤ και αργότερα από το Ράδιο Κρήτη. Επιπρόσθετα, δημοσίευε κείμενα στο σύνολο του τοπικού τύπου. Ο Κωστής Φραγκούλης τιμήθηκε από πολλούς τοπικούς φορείς και το 1988 του απονεμήθηκε τιμητική σύνταξη από το Υπουργείο Πολιτισμού. Απεβίωσε σε ηλικία 100 ετών στις 11 Φεβρουαρίου 2005 στο Ηράκλειο. Έργο Παρότι οι εγκύκλιες σπουδές του περιορίζονταν στην φοίτηση στο Δημοτικό, ο Φραγκούλης αναπλήρωσε τα όποια κενά με προσωπική μελέτη. Μέσω του επαγγέλματός του, είχε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με ανθρώπους του πνεύματος κάτι που ήταν καθοριστικό για την λογοτεχνική του εξέλιξη. Κατόρθωσε να μεταφέρει τον γλωσσικό πλούτο που είχε συγκεντρώσει κατά τη διάρκεια της διαμονής του στην κρητική ύπαιθρο σε εξαιρετικούς στίχους που αποτελούν αριστουργήματα αυθεντικού κρητικού λόγου και παρουσιάζουν ιδιαίτερο γλωσσολογικό, λαογραφικό, λογοτεχνικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Εκτός από ποιήματα και χρονογραφήματα, ο Κωστής Φραγκούλης έγραψε επίσης πεζά διηγήματα και ηθογράφηματα. Όλα τα βιβλία του τα στοιχειοθέτησε και τα εκτύπωσε ο ίδιος. Πολλές μαντινάδες και ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά ή μεταδόθηκαν από τις ραδιοφωνικές εκπομπές του. Το έργο του γνώρισε εξαιρετική επιτυχία στο κοινό του Ηρακλείου και γενικότερα της Κρήτης αλλά και την εκτίμηση λογίων όπως ο Μενέλαος Παρλαμάς, ο Στυλιανός Αλεξίου, ο Θεοχάρης Δετοράκης και ο Νίκος Μαμαγκάκης. Κορυφαίο έργο του είναι τα Δίφορα, μια δίτομη συλλογή ποιημάτων σε ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους ανομοιοκατάληκτους στίχους γραμμένους στην κρητική διάλεκτο. Το έργο αυτό θεωρείται από πολλούς εφάμιλλο του Ερωτόκριτου του Κορνάρου. Για τα Δίφορα, ο Φραγκούλης τιμήθηκε το 1990 με το βραβείο Σωτηρίου Ματράγκα από την Ακαδημία Αθηνών. Στίχους από τα Δίφορα μελοποίησε και τραγούδησε ο σπουδαίος καλλιτέχνης της Κρητικής παραδοσιακής μουσικής Κώστας Μουντάκης. Ποιητικές συλλογές και πεζά: Μ' ανοιχτά φτερά (1933) Δίφορα, βιβλίο πρώτο (1961) Στον κύκλο του μαχαιριού (1971) Η κατσιφάρα (1974) Οργισμένα στάχυα (1980) Η Ρούσικη καμπάνα (1982) Δίφορα, βιβλίο δεύτερο (1988) Το προξενιό του Πολύδωρου (2000) Τα Κρητικάνθεμα (200?) Αναφορές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τα Δίφορα Μπάμπης Δερμιτζάκης: Κωστής Φραγκούλης, ο ποιητάρης και εδώ Νεοέλληνες ποιητές Έλληνες στιχουργοί Έλληνες δημοσιογράφοι Έλληνες συγγραφείς
591410	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82	Ταξιάρχης Αιτωλοακαρνανίας	Ο Ταξιάρχης είναι μικρός ορεινός οικισμός του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, αποτελεί τμήμα της Δημοτικής Κοινότητας Θέρμου, και σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» από 1/1/2011 ανήκει στο διευρυμένο Δήμο Θέρμου. Την περίοδο 1997-2010, βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας», αποτελούσε τμήμα του πρώην Δημοτικού Διαμερίσματος Θέρμου του «καποδιστριακού» Δήμου Θέρμου. Τοποθεσία Το χωριό βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τη λίμνη Τριχωνίδα, σε περιοχή ανατολικά-βορειοανατολικά της όντας χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 480 μέτρων, και εγγύς του βρίσκονται, πέρα από το Θέρμο που αποτελεί το διοικητικό κέντρο της περιοχής, τα χωριά Καλλιθέα, Λευκό, Λούστρα, Μέγας Δένδρος, Νερομάννα και Αγία Σοφία. Απέχει από το Αγρίνιο 26 χλμ. ενώ η Ιερά Μονή Προυσού απέχει οδικώς 34 χλμ. Σε κοντινή απόσταση, σε λίγο πιο ψηλά, βρίσκεται το «Μοναστήρι του Καταφυγίου», γνωστό ως «Καταφύγι» ή και Καταφίδι». Ιστορικά στοιχεία Στην περιοχή υπάρχουν ίχνη αρχαίας κατοίκησης και έχουν βρεθεί ερείπια δύο ναών που χρονολογούνται τέλη του 6ου αι. π.Χ. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θέρμου εκτίθενται ακροκέραμο με τη μορφή Σιληνού, μικρό πήλινο ειδώλιο αμνού και πήλινες κεφαλές κορών. Ενδιαφέρουν παρουσιάζουν μια κεφαλή της θεάς Αθηνάς με αττικό τρίλοφο κράνος και μικρό χάλκινο έλασμα με ανάγλυφη παράσταση μικρού σκύλου. Ο Ταξιάρχης αποτελεί ένα από τα χωριά της ιστορικής περιοχής του Απόκουρου. Σύμφωνα με κάποιες απόψεις το χωριό θεωρείται ως τόπος γέννησης του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Δημογραφική εξέλιξη Η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού στον 21ο αιώνα είναι η εξής: Δείτε επίσης Μονή Καταφυγίου Δρυμώνα Παραπομπές Πηγές Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) - Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), Λεξικό Διοικητικών Μεταβολών των Δήμων και Κοινοτήτων (1912-2001), Τόμοι Α΄-Β΄, Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Μπαχάρας, Εκδόσεις ΕΕΤΑΑ, Αθήνα 2002. ISBN 960-7509-47-1. ISBN (SET) 960-7509-46-3. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ο Ταξιάρχης στο χάρτη. topoguide.gr. Ανακτήθηκε: 26/08/2018. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Ταξιάρχη Αιτωλοακαρνανίας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 26/08/2018. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Θέρμου. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 26/08/2018. Χωριά του νομού Αιτωλοακαρνανίας Δήμος Θέρμου
79416	https://el.wikipedia.org/wiki/Uncanny%20X-Men	Uncanny X-Men	Το Uncanny X-Men (αρχική ονομασία The X-Men) είναι σειρά κόμικς της Marvel Comics, δημιουργημένη από τους Σταν Λι και Τζακ Κίρμπι. Σε αυτή πρωταγωνιστούν οι X-Men, μια ομάδα μεταλλαγμένων χαρακτήρων, που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1963 στο The X-Men #1 Οι X-Men είναι μεταλλαγμένοι που, ως αποτέλεσμα εξελικτικής αλλαγής, γεννήθηκαν με υπεράνθρωπες δυνάμεις ή ιδιότητες που συνήθως εκδηλώνονται κατά την εφηβεία. Στις ιστορίες τους, πολλοί κοινοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν με τρόμο και απόρριψη τους μεταλλαγμένους (οι οποίοι συχνά αναφέρονται ως Homo superiors), καθώς θεωρούνται από τους επιστήμονες ως το επόμενο βήμα της ανθρώπινης εξελικτικής αλυσίδας και επομένως συνιστούν απειλή για την ανθρώπινη κοινωνία. Οι φόβοι αυτοί ενισχύονται και λόγω πολλών μεταλλαγμένων που χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για εγκληματικές ενέργειες. Οι X-Men δημιουργήθηκαν από τον καθηγητή Τσαρλς Εξέβιερ, έναν πλούσιο μεταλλαγμένο που ίδρυσε μία ακαδημία με σκοπό να εκπαιδεύσει νεαρούς μεταλλαγμένους και να προστατεύσει αυτούς αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο από απειλές όπως ο Magneto και η Αδελφότητα των Κακών Μεταλλαγμένων. Κυκλοφορία Στην Ελλάδα Τεύχη της σειράς έχουν δημοσιευθεί από την εταιρία Καμπανάς και αργότερα από τη Μαμούθ Comix και τη Modern Times. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Uncanny X-Men στο Marvel.com Uncanny X-Men στο the Marvel Database Uncanny X-Men στο Unofficial Handbook των δημιουργών της Marvel Comics Αμερικανικά κόμικς Κόμικς υπερηρώων Marvel Comics
826927	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%8C%CF%84%CE%BC%CE%B1%CF%81	Άγιος Ότμαρ	Ο Άγιος Ότμαρ (ή αλλιώς Οντομάρ, 689 - 759) ήταν ιερομόναχος , ο οποίος υπηρέτησε ως ο πρώτος ηγούμενος του Αβαείου του Αγίου Γάλλου ,ένα μοναστήρι των Βενεδικτίνων κοντά στο οποίο αναπτύχθηκε η πόλη Σεντ Γκάλλεν, τώρα στην Ελβετία. Βίος Ο Ότμαρ ήταν Αλεμανικής καταγωγής, έλαβε τη μόρφωσή του στη Ραιτία, χειροτονήθηκε ιερέας και για ένα διάστημα προέστη σε εκκλησία του Αγίου Φλωρίνου στη Ραιτία. Αυτή η εκκλησία ήταν πιθανώς πανομοιότυπη με αυτή του Αγίου Πέτρου στον Ρέμο, όπου ο Φλωρίνος είχε εργαστεί ως ιερέας και είχε ταφεί. Το 720 ο Βάλτραμ του Θουργκάου διόρισε τον Ότμαρ υπεύθυνο για την ασφάλεια του κελιού του Αγίου Γάλλου και φύλακα των λειψάνων του Γάλλου. Ένωσε σε μοναστήρι τους μοναχούς που ζούσαν γύρω από το κελί του Αγίου Γάλλου, σύμφωνα με τον Κανόνα του Αγίου Κολουμβάνου, και έγινε ο πρώτος τους ηγούμενος. Έκτισε ένα νοσοκομείο και ένα σχολείο, τα οποία αποτέλεσαν το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίστηκε η περίφημη Stiftsbibliothek (Βιβλιοθήκη της Μονής). Το 747, ως μέρος του μεταρρυθμιστικού κινήματος των εκκλησιαστικών θεσμών στην Αλαμαννία, εισήγαγε τον κανόνα των Βενεδικτίνων, ο οποίος θα παρέμενε σε ισχύ μέχρι την εκκοσμίκευση και το κλείσιμο του μοναστηριού το 1805. Ο Ότμαρ προμήθευσε επίσης τις ανάγκες της γύρω κοινότητας, χτίζοντας ένα αλιευτήριο καθώς και το πρώτο λεπροκομείο στην Ελβετία. Όταν ο Καρλομάν αποκήρυξε τον θρόνο του το 747, επισκέφτηκε τον Ότμαρ στο Σεντ Γκαλλεν και του έδωσε μια επιστολή στον αδελφό του Πεπίνο, συνιστώντας τον Ότμαρ και το μοναστήρι του στην ελευθερία του βασιλιά. Ο Ότμαρ έφερε προσωπικά το γράμμα στον Πεπίνο και έγινε δεκτός με ευγένεια. Το 759, οι κόμητες Warin και Ruodhart προσπάθησαν να αποκτήσουν στην κατοχή τους κάποια περιουσία που ανήκε στο μοναστήρι, ο Ότμαρ αντιστάθηκε άφοβα στις απαιτήσεις τους. Στη συνέχεια τον συνέλαβαν ενώ ήταν σε ένα ταξίδι στην Κωνσταντία και τον κράτησαν αιχμάλωτο, πρώτα στο κάστρο του Bodmann και μετά στο νησί Werd του Ρήνου. Στο τελευταίο μέρος πέθανε, μετά από φυλάκιση έξι μηνών, και ετάφη. Τίμηση Η λατρεία του Ότμαρ άρχισε να διαδίδεται αμέσως μετά το θάνατό του και δίπλα στον Μαυρίκιο και τον Γάλλο είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς αγίους στην Ελβετία. Το 769 η σορός του μεταφέρθηκε στο μοναστήρι του St. Gall. Καθώς ο καιρός ήταν πολύ ζεστός, όταν οι άντρες μετέφεραν το σώμα του πάνω από τη λίμνη, ήταν έτοιμοι να πεθάνουν από αφυδάτωση. Οι θρύλοι λένε ότι το μόνο βαρέλι κρασί που τους είχε απομείνει δεν άδειαζε, ανεξάρτητα από το πόσο έπιναν. Επομένως, το βαρέλι του κρασιού έγινε ένα από τα χαρακτηριστικά του. Η λατρεία του αναγνωρίστηκε επίσημα το 864 από τον Σολομώντα Α' (επίσκοπο Κωνσταντίας). Το 867 ενταφιάστηκε πανηγυρικά στη νέα εκκλησία Αγίου Ότμαρ στο St. Gall. Η εορτή του εορτάζεται στις 16 Νοεμβρίου. Στην τέχνη παριστάνεται ως ηγούμενος των Βενεδικτίνων, κρατώντας γενικά ένα μικρό βαρέλι στο χέρι, μια νύξη στο υποτιθέμενο θαύμα, ότι ένα βαρέλι Ότμαρ δεν ήταν άδειο ποτέ, όσα κι αν έπαιρνε από αυτό για να δώσει στους φτωχούς. Κληρονομιά Ο καθεδρικός ναός St. Gallen είναι αφιερωμένος στον Γάλλο και τον Ότμαρ. Το παρεκκλήσι του St. Othmar στο νησί Werd ανεγέρθηκε στη μνήμη του. Παραπομπές Άγιοι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας
813259	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82%2C%20%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85	Περικλής, ο πρίγκιπας της Τύρου	Περικλής, ο πρίγκιπας της Τύρου (αγγλικός τίτλος: Pericles, Prince of Tyre) είναι θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Λόγω των υφολογικών διαφορών του κειμένου, θεωρείται ότι γράφτηκε σε συνεργασία, πιθανόν με τον Τζωρτζ Γουίλκινς, που έγραψε τις πρώτες 9 σκηνές και ο Σαίξπηρ τις υπόλοιπες 13. Υπάρχουν, ωστόσο, φράσεις διάσπαρτες στις εναρκτήριες σκηνές που από το ύφος φαίνεται να είναι εκ νέου επεξεργασία του ίδιου του Σαίξπηρ. Η πρώτη παράσταση πιστεύεται ότι έγινε το 1608 και η πρώτη έκδοση το 1609. Γραμμένο μεταξύ 1606 και 1608, το έργο είναι ένα μείγμα δράματος και επικής αφήγησης. Είναι ταξινομημένο στην κατηγορία των «ύστερων ρομαντικών κωμωδιών»» μαζί με τα μεταγενέστερα έργα του συγγραφέα. Το έργο αναφέρεται στις συναρπαστικές περιπέτειες του Περικλή, που εγκαταλείπει το βασίλειο του για να αποφύγει την οργή του βασιλιά Αντίοχου επειδή έχει ανακαλύψει ένα τρομερό μυστικό. Στις περιπλανήσεις του χάνει τη γυναίκα και την κόρη του και χρόνια αργότερα ενώνεται και πάλι μαζί τους. Η κύρια πηγή του Σαίξπηρ ήταν το αρχαίο μυθιστόρημα Ιστορία του Απολλώνιου της Τύρου, σε διάφορες μεταγενέστερες μεταφράσεις, όπως την όγδοη ποιητική συλλογή του Τζον Γκάουερ: Confessio Amantis (1380). Ο ίδιος ο μεσαιωνικός ποιητής Τζον Γκάουερ εμφανίζεται στο έργο ως αφηγητής. Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και παρουσιάζεται συχνά στην εποχή μας. Ρόλοι Αντίοχος – βασιλιάς της Αντιόχειας Περικλής – πρίγκιπας-ηγεμόνας της Τύρου Ελίκανος και Έσκανος – δύο άρχοντες της Τύρου Σιμωνίδης – βασιλιάς της Πεντάπολης Κλέων – ηγεμόνας της Ταρσού Λυσίμαχος – ηγεμόνας της Μυτιλήνης Χαιρήμων – άρχοντας της Εφέσου Θαλιάρτης – άρχοντας της Αντιόχειας Φιλήμων – υπηρέτης του Χαιρήμωνα Λεονίνος – υπηρέτης της Διονυσίας Η κόρη του Αντίοχου Διονυσία – σύζυγος του Κλέωνα Θαΐσα – κόρη του Σιμωνίδη, σύζυγος του Περικλή Μαρίνα – κόρη του Περικλή και της Θαΐσας Λυχορίδα – τροφός της Μαρίνας Άνδρας και γυναίκα, ιδιοκτήτες οίκου ανοχής Θεά Άρτεμις Τζον Γκάουερ ως αφηγητής Άρχοντες, Ιππότες, Κύριοι, Ναύτες, Πειρατές, Ψαράδες, Υπηρέτες και Αγγελιοφόροι Υπόθεση Ο Τζον Γκάουερ εισάγει κάθε πράξη με έναν πρόλογο που συνοψίζει τα προηγούμενα και ανακοινώνει τη συνέχεια. Πρώτη πράξη Το έργο ανοίγει στην αυλή του Αντίοχου, βασιλιά της Αντιόχειας, ο οποίος προσφέρει το χέρι της όμορφης κόρης του σε όποιον λύσει ένα αίνιγμα. Όσοι υποψήφιοι μνηστήρες αποτυγχάνουν, θανατώνονται. Ο Περικλής, ο νεαρός πρίγκιπας (ηγεμόνας) της Τύρου, ακούει το αίνιγμα και καταλαβαίνει αμέσως το νόημά του: ο Αντίοχος έχει αιμομικτική σχέση με την κόρη του. Αν απαντήσει λάθος θα σκοτωθεί, αλλά αν αποκαλύψει την αλήθεια, θα σκοτωθεί ούτως ή άλλως. Ο Περικλής υπαινίσσεται ότι ξέρει την απάντηση και ζητά περισσότερο χρόνο για να σκεφτεί. Ο Ο σκληρός κυρίαρχος του παραχωρεί 40 μέρες και μετά στέλνει δολοφόνους να τον σκοτώσουν . Ωστόσο, ο Περικλής ειδοποιείται έγκαιρα, εγκαταλείπει την πόλη και επιστρέφει στην Τύρο, όπου ο έμπιστος φίλος και σύμβουλός του Ελίκανος τον συμβουλεύει να φύγει από την πόλη, γιατί ο Αντίοχος σίγουρα θα τον κυνηγήσει. Ο Περικλής ορίζει τον Ελικάνο ως αντιβασιλέα και πλέει στην Ταρσό, που εκείνη την εποχή μαστιζόταν από πείνα. Ο γενναιόδωρος Περικλής δίνει στον ηγεμόνα της πόλης Κλέωνα και στη σύζυγό του Διονυσία σιτηρά από το πλοίο του για να σώσουν τον λαό. Ο λιμός τελειώνει και αφού τον ευχαριστούν θερμά, ο Περικλής συνεχίζει την περιπλάνησή του για να γλιτώσει από την οργή του Αντίοχου. Δεύτερη πράξη Το πλοίο του ναυαγεί σε μια σφοδρή καταιγίδα και το κύμα τον βγάζει στις ακτές της Πεντάπολης. Σώζεται από μια ομάδα φτωχών ψαράδων που τον ενημερώνουν ότι ο Σιμωνίδης, ο βασιλιάς της Πεντάπολης, διοργανώνει αγώνες την επόμενη μέρα και ότι ο νικητής θα παντρευτεί την κόρη του Θαΐσα. Ευτυχώς, ένας από τους ψαράδες βγάζει την πανοπλία του Περικλή στην ακτή και ο πρίγκιπας αποφασίζει να λάβει μέρος. Αν και ο εξοπλισμός του έχει φθαρεί, ο Περικλής κερδίζει το τουρνουά και το χέρι της Θαΐσας, που την ερωτεύεται. Ο Σιμωνίδης αρχικά εκφράζει αμφιβολίες για τον γάμο, αλλά σύντομα συμπαθεί τον Περικλή και τους επιτρέπει να παντρευτούν. Τρίτη πράξη Ο Ελίκανος ενημερώνει τον Περικλή ότι ο Αντίοχος και η κόρη του κάηκαν από φωτιά του ουρανού ως τιμωρία για την αμαρτία τους και ότι οι κάτοικοι της Τύρου ζητούν τον πρίγκιπά τους να επιστρέψει. Έτσι, αποφασίζει να επιστρέψει στην Τύρο με την έγκυο Θαΐσα. Και πάλι, μια καταιγίδα εμφανίζεται ενώ βρίσκεται στη θάλασσα και η Θαΐσα φαίνεται να πεθαίνει γεννώντας το παιδί της, τη Μαρίνα. Οι ναυτικοί επιμένουν να ρίξουν το πτώμα της στη θάλασσα για να ηρεμήσει η καταιγίδα. Ο συντετριμμένος Περικλής συμφωνεί απρόθυμα και αποφασίζει να σταματήσει στην Ταρσό γιατί φοβάται ότι το μωρό μπορεί να χαθεί στη θαλασσοταραχή. Το φέρετρο της Θαΐσας ξεβράζεται στην Έφεσο και μεταφέρεται στον άρχοντα Χαιρήμωνα, που ανακαλύπτει ότι το άτομο μέσα δεν είναι νεκρό και η γυναίκα ανακτά τις αισθήσεις της. Πιστεύοντας ότι ο Περικλής πέθανε στην καταιγίδα, η Θαΐσα γίνεται ιέρεια στο ναό της Αρτέμιδος. Ο Περικλής αναχωρεί για να κυβερνήσει την Τύρο, αφήνοντας τη Μαρίνα στη φροντίδα του Κλέωνα και της Διονυσίας. Τέταρτη πράξη Τα χρόνια περνούν και η Μαρίνα μεγαλώνοντας γίνεται πιο όμορφη από την κόρη του Κλέωνα και της Διονυσίας, η οποία σχεδιάζει να την δολοφονήσει. Το σχέδιο ματαιώνεται όταν πειρατές απαγάγουν τη Μαρίνα και στη συνέχεια την πουλούν σε έναν οίκο ανοχής στη Μυτιλήνη. Εκεί η Μαρίνα καταφέρνει να κρατήσει την αγνότητά της πείθοντας τους άντρες ότι πρέπει να αναζητήσουν την αρετή και την αγνότητα. Ανησυχώντας για τα έσοδά τους, οι προαγωγοί του οίκου ανοχής τη συστήνουν ως δασκάλα σε αξιοσέβαστες νεαρές κυρίες. Γίνεται διάσημη για τη μουσική τέχνη της. Στο μεταξύ, ο Περικλής επιστρέφει στην Ταρσό για να πάρει την κόρη του. Ο κυβερνήτης και η σύζυγός του ισχυρίζονται ότι πέθανε, θλιμμένος φεύγει. Πέμπτη πράξη Οι περιπλανήσεις του τον οδηγούν στη Μυτιλήνη όπου ο ηγεμόνας Λυσίμαχος, επιδιώκοντας να τον διασκεδάσει, του παρουσιάζει τη Μαρίνα. Διηγούνται τις θλιβερές ιστορίες τους και συνειδητοποιούν με χαρά ότι είναι πατέρας και κόρη. Στη συνέχεια, η θεά Άρτεμις εμφανίζεται σε όνειρο στον Περικλή και του λέει να έρθει στο ναό της, όπου βρίσκει την Θαΐσα. Αποφασίζουν να παραστούν στον γάμο της κόρης τους με τον Λυσίμαχο και μετά σκοπεύουν να περάσουν τις υπόλοιπες μέρες τους στην Πεντάπολη. Οι κακόβουλοι Κλέων και Διονυσία σκοτώνονται όταν ο λαός τους επαναστατεί ενάντια στο έγκλημά τους. Το έργο τελειώνει με τον γάμο του Λυσίμαχου και της Μαρίνας. Αφηγηματικός χρόνος και τόποι δράσης Η δράση εκτείνεται σε περίπου είκοσι χρόνια και διαδραματίζεται στο βασίλειο του Αντίοχου του Μεγάλου, ο οποίος βασίλεψε από το 223–187 π.Χ.. Τουλάχιστον αυτό υποδηλώνουν οι ενδείξεις στις δύο κύριες πηγές του δράματος, το Confessio Amantis του Τζον Γκάουερ και το The Pattern of Painfull Adventures του Λόρενς Τουάιν. Οι τοποθεσίες της πλοκής τοποθετούνται στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και είναι με τη σειρά με την οποία εμφανίζονται στο έργο: Αντιόχεια : εννοείται η Αντιόχεια η Μεγάλη, η σημερινή Αντάκια στη νότια Τουρκία. Τύρος : είναι η αρχαία Τύρος στο σημερινό νότιο Λίβανο. Ταρσός : είναι η αρχαία Ταρσός, η γενέτειρα του Αποστόλου Παύλου. Πεντάπολη : θεωρείται στο έργο ελληνική πόλη, στην πραγματικότητα αναφέρεται στην Πεντάπολη (Κυρηναϊκή) . Έφεσος : Η αρχαία Έφεσος ήταν γνωστή για τον ναό της Αρτέμιδος. Μυτιλήνη : είναι το λιμάνι της Μυτιλήνης στο νησί της Λέσβου. Μεταφράσεις στα ελληνικά Περικλής, ηγεμόνας της Τύρου, ελεύθερη διασκευή και προσαρμογή σε κόμικς: Θανάσης Δήμου, εκδόσεις ΚΨΜ Περικλής, μετάφραση: Βασίλης Ρώτας, εκδόσεις Άλτερ Εγκο Μ.Μ.Ε. Αθήνα, 2009 Περικλής, μετάφραση: Διονύσης Καψάλης, εκδόσεις Gutenberg, 2019 Παραπομπές Κωμωδίες του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
476228	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%20%CE%A1%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%AD%CE%BB%20%CE%B4%CE%B5%CE%BB%20%CE%9D%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%B5	Σαν Ραφαέλ δελ Νόρτε	Το Σαν Ραφαέλ δελ Νόρτε (ισπανικά: San Rafael del Norte) είναι ένας από τους οκτώ δήμους του Διαμερίσματος Χινοτέγα της Νικαράγουας. Πρωτεύουσα είναι το Σαν Ραφαέλ δελ Νόρτε. Η πόλη Η πόλη απέχει 185 χιλιόμετρα από την Μανάγουα. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Σ Σ
454188	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%28%CF%86%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%82%29	Κώστας Παπαϊωάννου (φιλόσοφος)	Ο Κώστας Παπαϊωάννου (16 Ιανουαρίου 1925, Βόλος – 17 Νοεμβρίου 1981, Μπομπινί) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, ακαδημαϊκός και συγγραφέας που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Παρίσι. Βιογραφία Ο Κώστας Παπαϊωάννου γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1925 στο Βόλο. Ο πατέρας του ήταν ένα από τα ηγετικά στελέχη της σοσιαλιστικής ΕΛΔ του Σβώλου, στον τομέα των αγροτικών συνεταιρισμών. Όταν μετακόμισε στην Αθήνα, ο γιος του τον ακολούθησε και συνέχισε το υπόλοιπο Γυμνάσιο στη Βαρβάκειο. Εκεί ανέπτυξε φιλία με έναν μετέπειτα στοχαστή του Παρισιού, τον Κώστα Αξελό. Το 1941 εγγράφονται και οι δύο στη Νομική Σχολή Αθηνών, αλλά ο Αξελός γίνεται μέλος της ΕΠΟΝ, ενώ ο Παπαϊωάννου εντάσσεται στο ΕΑΜ και λίγο αργότερα στο ΚΚΕ, και οι μέχρι τότε σχέσεις τους διακόπτονται. Το 1945 διαγράφεται από το ΚΚΕ, μαζί με τον Άδωνι Κύρου και τη Μιμίκα Κρανάκη. Μετά από παρεμβάσεις του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας, επιλέγεται από το Γαλλικό Κράτος ως ένας από τους 300 στους οποίους δίνεται ευκαιρία εξόδου από τη χώρα, με το πλοίο Mataroa, και εγκατάστασής τους στη Γαλλία. Ο Παπαϊωάννου εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και εγκαθίσταται μόνιμα στο Παρίσι. Το 1948 αποφοιτά από τη φιλοσοφική σχολή της Σορβόννης. Αυτά τα χρόνια γράφει και τα πρώτα του διάσημα βιβλία και άρθρα. Γράφει πολλά φιλοσοφικά και πολιτικά βιβλία, πολλά από τα οποία καταδικάζουν τον σταλινισμό και τη λαθεμένη, κατ' αυτόν, εφαρμογή του σοσιαλισμού στο Ανατολικό Μπλοκ. Με την προσπάθειά του να ασκήσει κριτική στον Μαρξ, από αριστερή όμως σκοπιά, διακρίνεται διεθνώς και κερδίζει παγκόσμια πρωτοπορία στις αρχές της δεκαετίας του '50. Ο λόγος είναι ότι ποτέ μέχρι τότε δεν είχε ασκηθεί κριτική στον μαρξισμό, εκτός από αστική ή ακαδημαϊκή σκοπιά, όπως αυτή του Ραϋμόν Αρόν. Παρά την κριτική του, ο Παπαϊωάννου παρέμενε πιστός στις αξίες του μαρξισμού, αποσκοπώντας στη βελτίωσή του. Υπήρξε επίσης ακαδημαϊκός για πολλά χρόνια, διδάσκοντας φιλοσοφία στο Cencier και στο Παρίσι και κοινωνιολογία στη Σχολή Ανωτέρων Εμπορικών Σπουδών. Επιλεγμένη εργογραφία Η θεωρία της κοινωνικής πάλης (1954) Βιομηχανία και κοινωνία (1956) Η οικονομική ερμηνεία του ταξικού διαφορισμού (Κριτική της μαρξιστικής θεωρίας των κοινωνικών τάξεων) (1959) Οικονομική υπανάπτυξη και κοινωνική επανάσταση (Η γένεση του Ολοκληρωτισμού) (1959) Παραπομπές Έλληνες φιλόσοφοι Έλληνες συγγραφείς Μέλη της ΕΠΟΝ
24024	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%87%CF%84%20%CE%9D%CF%84%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%81	Άλμπρεχτ Ντύρερ	Ο Άλμπρεχτ Ντύρερ (Albrecht Dürer, 21 Μαΐου 1471 - 6 Απριλίου 1528) ήταν Γερμανός ζωγράφος, χαράκτης και θεωρητικός της Γερμανικής Αναγέννησης. Υπήρξε σημαντικός καλλιτέχνης της εποχής του, συμβάλλοντας καθοριστικά στη διάδοση των ιδεωδών της Ιταλικής Αναγέννησης. Έζησε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στη Νυρεμβέργη, που αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά κέντρα της Γερμανίας, αλλά ταξίδεψε αρκετά κι επισκέφτηκε την Ιταλία δυο φορές, γεγονός που επηρέασε βαθιά το έργο του, από το οποίο ξεχωρίζουν οι ξυλογραφίες και τα χαρακτικά. Τα έργα του διαδόθηκαν σε όλη την Ευρώπη κι αργότερα απέκτησαν παγκόσμια φήμη. Ο αστεροειδής 3104 Ντύρερ, που ανακαλύφθηκε το 1982, πήρε το όνομά του από αυτόν. Βιογραφία Ο Ντύρερ γεννήθηκε στις 21 Μαΐου 1471 στη Νυρεμβέργη και ήταν το τρίτο από τα συνολικά δεκαοχτώ παιδιά της οικογένειας του. Ο πατέρας του, Άλμπρεχτ Ντύρερ ο πρεσβύτερος, ήταν ουγγρικής καταγωγής και χρυσοχόος στο επάγγελμα, με αποτέλεσμα να διδαχθεί και ο Ντύρερ σε μικρή ηλικία την τέχνη της χρυσοχοΐας. Μητέρα του ήταν η Μπάρμπαρα Χέλπερ. Αν και, σύμφωνα με την παράδοση της εποχής, έπρεπε να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, η ιδιαίτερη κλίση του στο σχέδιο και τη ζωγραφική του επέτρεψε να μαθητεύσει κοντά στον ζωγράφο Μίχαελ Βόλγκεμουτ, κατόπιν σχετικής άδειας του πατέρα του. Διδάχθηκε για τέσσερα χρόνια την τέχνη της χαρακτικής πάνω σε ξύλο και χαλκό, υδατογραφία και ελαιογραφία. Με το πέρας των σπουδών του, ο Ντύρερ πραγματοποίησε ταξίδια προκειμένου να εμπλουτίσει τις γνώσεις του, αλλά και να έρθει σε επαφή με το έργο άλλων καλλιτεχνών. Επισκέφθηκε την Κολωνία και τη Βασιλεία ενώ το 1494 επέστρεψε στη Νυρεμβέργη όπου παντρεύτηκε την Άγκνες Φράι, κόρη εμπόρου, στις 7 Ιουλίου. Πρώτο ταξίδι στην Ιταλία Το φθινόπωρο του ίδιου έτους, επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ιταλία, για να ξεφύγει από την επιδημία πανώλης αλλά και να σπουδάσει την τέχνη του. Ταξίδεψε στη Βενετία και ήρθε σε επαφή με έργα ζωγράφων της πόλης, όπως του Λορέντσο ντι Κρέντι, του Αντρέα Μαντένια ή του Τζιοβάννι Μπελλίνι. Στην Ιταλία ανέπτυξε παράλληλα ενδιαφέρον για τα μαθηματικά, σε συσχετισμό πάντα με τη ζωγραφική και ειδικότερα σε θέματα που σχετίζονταν με τις μαθηματικές αναλογίες. Εκτιμάται πως ο Ντύρερ επηρεάστηκε από τις έρευνες του Λεονάρντο ντα Βίντσι πάνω στην ανατομία και τις ανθρώπινες αναλογίες, αν και δεν τον συνάντησε ποτέ. Επιστροφή στη Νυρεμβέργη Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην γενέτειρά του, όπου δημιούργησε ένα εργαστήριο ξυλογραφίας, χαλκογραφίας και σχεδίου. Σύντομα απέκτησε φήμη και άρχισε να δέχεται αρκετές παραγγελίες. Το 1498 ολοκλήρωσε την πρώτη σημαντική σειρά ξυλογραφιών με γενικό τίτλο Αποκάλυψη. Η σειρά περιλάμβανε συνολικά δεκαπέντε έργα, μεταξύ αυτών οι Τέσσερις ιππότες της Αποκαλύψεως και το Άνοιγμα της έκτης σφραγίδας. Σε μεταγενέστερα έργα του εστίασε περισσότερο σε προσωπογραφίες, έντονα επηρεασμένος από την ιταλική αναγέννηση. Την ίδια περίοδο συνδέθηκε φιλικά με τον ανθρωπιστή Βίλιμπαλντ Πιρκχάιμερ, που παρέμεινε ο καλύτερος του φίλος, μέχρι το τέλος της ζωής του. Δεύτερο ταξίδι στην Ιταλία Το 1505 πραγματοποίησε ένα δεύτερο ταξίδι στην Ιταλία όπου παρέμεινε για δύο χρόνια. Επισκέφθηκε την Μπολόνια και την Φλωρεντία, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα στη Βενετία, μελετώντας το έργο του Ραφαήλ και του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Με βάση την αλληλογραφία του Ντύρερ, γνωρίζουμε πως στην Ιταλία το έργο του γνώρισε μεγαλύτερη αναγνώριση. Στη Μπολόνια συνάντησε επίσης τον μοναχό και μαθηματικό Λούκα Πατσιόλι, γνωστό για το έργο του πάνω στις αναλογίες και την χρυσή τομή. Νυρεμβέργη Την Άνοιξη του 1507, επέστρεψε στη Νυρεμβέργη και παρέμεινε στη Γερμανία μέχρι το 1520. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής ζωγράφισε μια σειρά ακουαρέλες με θέματα τοπία. Η περίοδος 1507-1511 αποτελεί διάστημα στο οποίο ο Ντύρερ ασχολήθηκε περισσότερο με τη ζωγραφική, ολοκληρώνοντας σημαντικά έργα του όπως ο πίνακας Στέψη της Παρθένου (1509) ή το έργο Αδάμ και Εύα (1507) όπου αποτυπώνεται η επίδραση της αναγεννησιακής τέχνης στις τέλειες αναλογίες του ανθρώπινου σώματος. Από το 1512, ο Ντύρερ εργάστηκε για τον αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό Α' των Αψβούργων, ολοκληρώνοντας προσωπογραφίες και χαρακτικά πάνω σε ξύλο ή χαλκό, από τα οποία ξεχωρίζουν Ο Ιππότης ο Θάνατος και ο Διάβολος, Ο Άγιος Ιερώνυμος στο Σπουδαστήρι του και η Μελαγχολία, έργα που ολοκληρώθηκαν το 1504 και αποτελούσαν πιθανώς μέρη ενός τρίπτυχου. Οι ιστορικοί της τέχνης αναφέρονται συχνά στα έργα αυτά με τον γενικό όρο Meisterstiche (αριστουργήματα) ενώ κατά πολλούς ξεχωρίζουν από το κύριο σώμα του έργου του. Τελευταία χρόνια Το καλοκαίρι του 1520 και μετά το θάνατο του Μαξιμιλιανού Α΄ επισκέφθηκε την Ολλανδία, όπου δημιούργησε αρκετές προσωπογραφίες και σχέδια. Κατά την παραμονή του προσβλήθηκε από κάποια ασθένεια - κατά μία εκδοχή επρόκειτο για ελονοσία - που τον επηρέασε μέχρι το τέλος της ζωής του. Επέστρεψε στην Νυρεμβέργη τον Ιούλιο του 1521 και ξεκίνησε να εργάζεται πάνω σε θρησκευτικά θέματα. Στα τελευταία έργα του ανήκουν και οι Τέσσερις Απόστολοι (1526) που θα αποτελούσαν μέρος ενός τρίπτυχου, το οποίο όμως έμεινε ημιτελές. Το 1525 εξέδωσε ένα βιβλίο με θέμα τη γεωμετρία και την προοπτική. Πέθανε τον Απρίλιο του 1528, σε ηλικία 57 ετών και ενταφιάστηκε στο Ναό του Αγίου Ιωάννου, στη Νυρεμβέργη. Μετά το θάνατό του εκδόθηκε το συνολικό έργο του γύρω από τις ανθρώπινες αναλογίες Τέσσερα Βιβλία Για Τις Ανθρώπινες Αναλογίες (Vier Bücher von menschlicher Proportion). Το έργο του Από πολλές απόψεις, ο Ντύρερ αποτέλεσε πρωτοπόρο καλλιτέχνη της εποχής του. Υπήρξε από τους πρώτους που μέσα από μία σειρά αυτοπροσωπογραφιών, κατέδειξε την αξία του καλλιτέχνη στη κοινωνία και στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής. Παρά το γεγονός πως γαλουχήθηκε στο πλαίσιο της μεσαιωνικής παράδοσης της χειροτεχνίας, εκτός από δεξιοτέχνης δημιουργός, επιδίωξε να διεκδικήσει ρόλο διανοουμένου και να ενταχθεί στους αριστοκρατικούς κύκλους της χώρας του. Πέτυχε το στόχο του και τιμήθηκε ως ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης της Γερμανίας, πρωτεργάτης της γερμανικής Αναγέννησης. Εκτός από το καλλιτεχνικό του έργο, σημαντική συμβολή είχε επίσης στα μαθηματικά και τη γεωμετρία. Επιλογή έργων Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Έργα του Άλμπρεχτ Ντύρερ Βιογραφικό και έργα του (Ανακτήθηκε 30 Απριλίου 2011) Βιογραφία και χαρακτηριστικά έργα του Βιογραφικά στοιχεία και πίνακες Χρονολόγιο και ειδική αναφορά στα Meisterstiche τα έργα του Άλμπρεχτ Ντύρερ Γερμανοί ζωγράφοι Γερμανοί χαράκτες Ζωγράφοι της Αναγέννησης Χαράκτες της Αναγέννησης Εικονογράφοι χειρογράφων Γερμανοί καλλιτέχνες
620802	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD	Πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων	Στις 15 Απριλίου του 2019, λίγο πριν τις 18:18 τοπική ώρα Γαλλίας, ξέσπασε πυρκαγιά στη Παναγία των Παρισίων εξαιτίας της οποίας κατέρρευσε σημαντικό μέρος της στέγης του ναού και το γοτθικό βέλος, ενώ σοβαρές ζημιές υπέστη και στο εσωτερικό του ναού με αποτέλεσμα αρκετά κειμήλια να καταστραφούν. Περιστατικό Η φωτιά ξέσπασε στη στέγη του ναού. Λίγο μετά, η οροφή και τo γοτθικό βέλος που βρισκόταν στη στέγη κατέρρευσαν. Η δήμαρχος του Παρισιού Ανν Ινταλγκό αποκάλεσε τη φωτιά «τρομερή». Η νησίδα Ιλ ντε λα Σιτέ, στην οποία βρίσκεται η εκκλησία, εκκενώθηκε κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς. Εκείνη την ώρα είχε προγραμματιστεί λειτουργία μεταξύ της 18:15 και 19:00. Κατά το αποκορύφωμα της πυρκαγιάς, ένας εκπρόσωπος του ναού δήλωσε ότι: «ολόκληρη η κατασκευή θα καεί... και δεν θα απομείνει τίποτα. Μένει να δούμε αν το θησαυροφυλάκιο, το οποίο προστατεύει τον καθεδρικό ναό, θα επηρεαστεί ή όχι», αλλά νωρίς το βράδυ ανακοινώθηκε ότι το κτίριο δεν κινδύνευε με ολική κατάρρευση. Μετά από 15 ώρες συνεχούς φωτιάς, νωρίς την επόμενη μέρα, στις 16 Απριλίου, στις 9:50 π.μ., η Πυροσβεστική του Παρισιού ανακοίνωσε επίσημα ότι η πυρκαγιά είχε σβήσει εντελώς. Αίτια Τα αιτία της πυρκαγιάς δεν έχουν ακόμη επιβεβαιωθεί. Έχει ειπωθεί ότι μπορεί να συνδέεται με τις εργασίες ανακαίνισης που γίνονταν στο κτίριο καθώς μια επείγουσα έκκληση το 2018 ανέφερε ότι το κτίριο χρειαζόταν συντήρηση και εργασίες αποκατάστασης. Τα χάλκινα αγάλματα απομακρύνθηκαν από την περιοχή στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τις ανακαινίσεις. Ο Φιλίπ Βιλνέβ, αρχιτέκτονας ιστορικών μνημείων στη Γαλλία, δήλωσε τον Ιούλιο του 2017 ότι: «η ρύπανση είναι ο μεγαλύτερος ένοχος», όταν οι αρχικές ανησυχίες για την κατάσταση του ναού είχαν αυξηθεί. Αντίδραση Ο γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανέβαλε το τηλεοπτικό διάγγελμα που θα έδινε στις 8 μ.μ. για το περίγραμμα των μέτρων που σκοπεύει να λάβει σε εθνικό επίπεδο μετά τις δημόσιες συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν ως αποτέλεσμα των διαμαρτυριών από το κίνημα των Κίτρινων γιλέκων, όταν η Παναγία των Παρισίων έπιασε φωτιά. Η δήμαρχος Ινταλγκό ζήτησε από τους πολίτες να μείνουν μακριά από την περιοχή της εκκλησίας. Η περιοχή είχε επισημανθεί από τα όρια που έχουν συσταθεί από πυροσβέστες. Διεθνείς αντιδράσεις Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ έγραψε: «Η Παναγία των Παρισίων είναι η Παναγία της Ευρώπης. Είμαστε όλοι με το Παρίσι σήμερα». Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, σε μήνυμα που έστειλε προς τη Γαλλία, δήλωσε: η Παναγία των Παρισίων είναι "σύμβολο του γαλλικού και Ευρωπαϊκού Πολιτισμού" και στη Γερμανία ο υπουργός εξωτερικών, Χάικο Μάας, δήλωσε ότι η φωτιά ήταν «χτύπημα στην καρδιά του γερμανικού λαού». Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, έγραψε «Είναι τόσο τρομερό να βλέπεις την τεράστια πυρκαγιά στη Παναγία των Παρισίων στο Παρίσι. Ίσως ιπτάμενη πυρόσβεση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το σβήσιμο της πυρκαγιάς. Πρέπει να δράσουμε γρήγορα!». Η πυροσβεστική υπηρεσία του Παρισιού τόνισε πως η χρήση εναέριων μέσω για την κατάσβεση της πυρκαγιάς θα προκαλούσε ολική κατάρρευση του κτηρίου. Αντιδράσεις στον πολιτιστικό και θρησκευτικό κόσμο Από τις 10 μ.μ. εκκλησίες στη Γαλλία χτυπούσαν τις καμπάνες τους για να δείξουν τη συμπαράστασή τους για το γεγονός. Επιπλέον, πολλά μνημεία απονέμουν τιμή στην Παναγία των Παρισίων φέροντας τη γαλλική σημαία στην πρόσοψή τους. Η Αγία Έδρα κατέστησε σαφή τη λύπη της και τόνισε ότι το γεγονός είναι απίστευτο. Όσον αφορά τη σημασία του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων, υπενθύμισε την αξία του για τον χριστιανισμό, για τη Γαλλία, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημη ιστοσελίδα της Notre-Dame de Paris Παρίσι Πυρκαγιές
10101	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82	Βουδισμός	Με τον όρο Βουδισμός ή Βουδδισμός εννοείται μία από τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου με κεντρικό πρόσωπο του μυθολογικού υλικού της τη ζωή και τη διδασκαλία του Σιντάτ(χ)α Γκοτάμα (Σιντάρτα Γκαουτάμα σανσκριτικά) Μπούντχα (Buddha) ή Βούδα ή Βούδδα, του Πεφωτισμένου όπως αποκαλείται ενίοτε. Ο Βουδισμός είναι ένα από τα αρχαιότερα θρησκεύματα (6ος-4ος αιώνας π.Χ.). Περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα θρησκευτικών δοξασιών, φιλοσοφικών αρχών, εθίμων, θεσμών και ηθικών κανόνων που αποδίδονται στον Βούδα. Σήμερα υπολογίζεται ότι περίπου μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι ακολουθούν τον Βουδισμό. Αναγνωρίζονται γενικά δύο σχολές Βουδισμού: η Μαχαγιάνα και η Τεραβάντα. Η κάθε σχολή διαφέρει σχετικά με την ακριβή φύση της Νιρβάνα, τη σημαντικότητα και κανονικότητα των διαφόρων διδασκαλιών και κειμένων καθώς και τις μοναστικές και τις λειτουργικές πρακτικές. Σιντάρτα Γκαοτάμα Boudas Ο Βούδας γεννήθηκε ως Σιντάρτα Γκοτάμα, πρίγκιπας της φυλής Σάκυα του Νεπάλ (Σακυαμούνι) το 563 π.Χ. Στην ηλικία των 30 ετών εγκατέλειψε τις ανέσεις του βασιλικού οίκου, για να αναζητήσει το νόημα της οδύνης που αντίκριζε γύρω του. Μετά από 6 χρόνια σκληρού ασκητισμού και έχοντας φθάσει στο χείλος του θανάτου λόγω έλλειψης τροφής εγκατέλειψε την οδό του ακραίου ασκητισμού και μία νύχτα διαλογίστηκε κάτω από ένα δέντρο Μπόντι και έφτασε στη Φώτιση. Κατά το πρώτο μέρος της νύχτας μέσω του διαλογισμού Αναπανασάτι έφτασε στις Εκστάσεις και είδε τις προηγούμενες ζωές του. Κατά το δεύτερο μέρος της νύχτας είδε και κατανόησε πλήρως τον νόμο του Κάρμα και πως αυτός ο νόμος διέπει τις ζωές όλων των όντων. Τέλος στο τρίτο μέρος της νύχτας εφάρμοσε τον Διορατικό διαλογισμό (Βιπάσανα) και έχοντας κατανοήσει και πραγματώσει πλήρως τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες έφτασε στη Φώτιση (Νιρβάνα). Την πανσέληνο του Μαΐου, με την ανατολή του πρωινού άστρου, ο Σιντάρτα Γκοτάμα έγινε Βούδας (Μπούντχα) ο Πεφωτισμένος. Κατόπιν περιπλανήθηκε στις πεδιάδες της βορειοανατολικής Ασίας επί 45 περίπου χρόνια, διδάσκοντας την ατραπό του Ντάρμα. Γύρω του αναπτύχθηκε μια κοινότητα ή Σάγκχα μοναχών -ανεξαρτήτως φύλου από κάθε κάστα και κάθε φυλή- αφοσιωμένων στην άσκηση της ατραπού του Βούδα. Το ιστορικό πρόσωπο που έλαβε τον τίτλο Βούδας πέθανε, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις σύγχρονων ιστορικών, το 486 π.Χ, στην ηλικία των 80 ετών περίπου. Η ιστορία του Βουδισμού Σύντομα μετά από το θάνατο του Βούδα (που σημαίνει «αυτός που αφυπνίστηκε») ή παρινιρβάνα, πεντακόσιοι μοναχοί συναντήθηκαν στο πρώτο συμβούλιο της Ρατζάγκρ(χ)α, υπό την ηγεσία του Κασυάπα, (Kashyapa). Ο Ουπάλι (Upali) απήγγειλε τον YO μοναστικό κώδικα (Βινάγια) όπως τον θυμόταν. Ο Ανάντα (Ananda), εξάδελφος, φίλος και αγαπημένος μαθητής του Σιντάτα -άτομο με καταπληκτική μνήμη- απήγγειλε τα μαθήματα του Βούδα (Σούτρα). Οι μοναχοί συζήτησαν τις λεπτομέρειες και ψήφισαν για την τελική μορφή του κειμένου. Κατόπιν δεσμεύτηκαν να απομνημονεύσουν το κείμενο και να το μεταφέρουν σε άλλους μοναχούς, καθώς επίσης και να το μεταφράσουν σε πολυάριθμες γλώσσες και διαλέκτους των ινδικών πεδιάδων. Ο Βουδισμός παρέμεινε προφορική παράδοση σχεδόν για 200 χρόνια. Στους επόμενους αιώνες, η αρχική ενότητα του Βουδισμού άρχισε να κομματιάζεται. Η σημαντικότερη διάσπαση εμφανίστηκε μετά από το δεύτερο συμβούλιο, που έγινε στο Βαϊσχάλι (Vaishali) 100 χρόνια μετά από το πρώτο (δηλαδή προς τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ). Μετά από αρκετές συζητήσεις μεταξύ μιας ανανεωτικής ομάδας και των παραδοσιακών μοναχών του Βουδισμού οι ανανεωτές έφυγαν διαμορφώνοντας τη Μαχασάνγκ(χ)α[...] Στο πέρασμα του χρόνου από αυτή την ανανεωτική ομάδα διαμορφώθηκε η παράδοση Μαχαγιάνα της βόρειας Ασίας. Η εγκαθίδρυση της Μαχαγιάνα ως διακριτής παράδοσης ή κλάδου τοποθετείται στον 1ο αιώνα μ.Χ.. Μία αρκετά γνωστή (στη Δύση) σχολή Μαχαγιάνα είναι ο ζεν βουδισμός. Οι παραδοσιακοί βουδιστές, που αναφέρονται πλέον ως Στ(χ)αβιραβάντα (Sthaviravada) ή «ατραπός των πρεσβύτερων» (Τ(χ)εραβάντα στη διάλεκτο Πάλι), ανέπτυξαν ένα σύνθετο σύνολο φιλοσοφικών ιδεών πέρα από εκείνες που διευκρίνισε ο ίδιος ο Βούδας. Αυτές οι ιδέες συλλέχθηκαν και καταγράφηκαν με τον γενικό τίτλο Αμπιντάρμα (Abhidharma) ή «ανώτερες διδασκαλίες». Ωστόσο και εδώ προέκυψαν αλλεπάλληλες διαφωνίες, με αποτέλεσμα τη διάσπαση της αρχικής παραδοσιακής ομάδας σε 18 διαφορετικές σχολές που ανέπτυξαν η καθεμία τη δική της ανεξάρτητη ερμηνεία επί διαφόρων θεμάτων. Αυτές οι σχολές με τη σειρά τους εξαπλώθηκαν σε όλη την Ινδία και τη νότιο Ασία. Σήμερα, μόνο η σχολή της Σρι Λάνκα Τεραβάντα επιβιώνει. Οι δύο σχολές, Μαχαγιάνα και Τεραβάντα, περιγράφονται από τους μελετητές του Βουδισμού ως οι δύο ατραποί (οδοί ή μονοπάτια) προς την επίτευξη της Φώτισης. Επίσης, μεταξύ 3ου και 7ου αιώνα μ.Χ. αναπτύχθηκε η τρίτη ατραπός ονομαζόμενη Βατζραγιάνα και η οποία αποτελεί ουσιαστικά τον Βουδισμό Τάντρα. Σύμφωνα με κάποιες κατατάξεις η Βατζραγιάνα ανήκει και εντάσσεται στη σχολή Μαχαγιάνα, ενώ σύμφωνα με άλλες θεωρείται διακριτή σχολή. Η ατραπός του Τάντρα αφορά στην ταχεία επίτευξη της Φώτισης μέσω ειδικών μορφών διαλογισμού που κάνουν ευρεία χρήση νοητών οπτικών σχημάτων και εικόνων. Ο Βουδισμός Βατζραγιάνα απαντάται κυρίως στο Θιβέτ, το Νεπάλ και τη βόρεια Ινδία. Χαρακτηριστικά του Βουδισμού Όπως σε όλες τις θρησκείες, έτσι και στον Βουδισμό υπάρχουν ποικίλα «δόγματα» με διαφορές σε κάποια σημεία της πίστης. Δεδομένου μάλιστα ότι γενικά για τους βουδιστές δεν υφίσταται ένας (ή περισσότεροι) προσωποπαγής(-εις) Θεός(-οι), υπάρχουν διαφορετικά πιστεύω ακόμα και σχετικά με τη θεϊκότητα του προσώπου του Γκαουτάμα Βούδα. Κεντρικό σημείο της πίστης, ανεξαρτήτως δόγματος είναι άλλωστε το μη-Εγώ (anātman), η απόλυτη μη-ύπαρξη του ατομικού προσώπου. Για τους βουδιστές το κεντρικό ζήτημα δεν είναι η Θεότητα ή μη του Βούδα αλλά η Αλήθεια της Οδύνης (dukkha) και η Διδασκαλία για τον τερματισμό της (η οκταπλή ατραπός). Το θεμέλιο της βουδιστικής παράδοσης και πρακτικής είναι οι Τρεις Θησαυροί: ο Βούδας, το Ντάρμα (η Διδασκαλία) και η Σάνγκα (η Μοναστική Κοινότητα). Το να έχεις καταφύγιο στους τρεις θησαυρούς έχει παραδοσιακά αποτελέσει δήλωση και δέσμευση ότι ακολουθείς την ατραπό του Βούδα, και διακρίνει έναν βουδιστή από έναν μη βουδιστή. Δημογραφικά στοιχεία Οι ακόλουθοι του Βουδισμού εκτιμώνταν κατά το 2010 στα περίπου 500 εκατομμύρια, αντιπροσωπεύοντας το 7% με 8% του παγκόσμιου πληθυσμού. Δείτε επίσης Βουδιστική σημαία Παραπομπές Προτεινόμενη Βιβλιογραφία Phra Khantipalo, The Splendour of Enlightenment: A Life of the Buddha, (2 Τόμοι), (Bangkok: Mahamakut Rajavidyalaya Press, (1976) Εκτενής βιβλιογραφία βουδιστικών κειμένων Δακουράς Διονύσιος, Η γλώσσα των συμβόλων εις τα θρησκεύματα, περιοδικό Θεολογία, τόμος Ξ', τεύχος 1, Ιανουάριος-Μάρτιος 1989, σελ. 107-156. Μπενετάτου, Μαριάννα, «Το ασκητικό ιδεώδες κατά τον αρχαίο βουδδισμό και στωικισμό», Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση 3 (1986), 164-174 Παπαλεξανδρόπουλος Στυλιανός, Κείμενα Ιστορίας Θρησκευμάτων τεύχος πρώτο ο Βουδισμός, Αθήνα 2010 Παπαλεξανδρόπουλος Στυλιανός, Ανατολικές Θρησκείες, εκδόσεις: Gutenberg, Αθήνα 2016, ISBN 9789600116960. Rhys Davids, T. W., Πρώιμος Βουδδισμός, μετάφραση-προλογικά-υποσημειώσεις: Θεοδόσης Αγγ. Παπαδημητρόπουλος, 2η έκδοση, Αθήνα 2019, ISBN 978-618-83878-5-0. Εξωτερικοί σύνδεσμοι https://web.archive.org/web/20070527175117/http://artofwise.gr/html/categories_content/filosofia/buddhism.html Σανγκαράκσιτα - Το Ευγενές Οκτάπτυχο Μονοπάτι Καζαντζάκης - Ορισμός του Βουδισμού Κείμενα για τον Βουδισμό στο translatum www.theravada.gr
629263	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%82	Κρέμενατς	Το Κρέμενατς (κυριλλικά: ) είναι χωριό της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Ευρίσκεται εντός του εδάφους της Πόλεως του Μόσταρ, εντός του Καντονιού της Ερζεγοβίνης-Νέρετβα και εντός της Ομοσπονδίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του 2013, αριθμούσε πληθυσμό μικρότερο ή ίσο των κατοίκων. Γεωγραφία Ιστορία Δημογραφία Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού Κατανομή του πληθυσμού ανά εθνότητα (1991) Δείτε επίσης Πόλεις της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης Δήμοι της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης Παραπομπές Εξωτερικοί Σύνδεσμοι Οικισμοί του Μόσταρ Οικισμοί του Μόσταρ με κροατική πληθυσμιακή πλειοψηφία
818183	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%2C%20%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%B9%CF%87-%CE%A7%CF%8C%CE%BB%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD-%CE%A3%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA	Ιωάννης Χριστιανός, δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ	Ο Ιωάννης Χριστιανός, δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ (26 Απριλίου 1607 - 30 Ιουνίου 1653) ήταν Δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ (1627 - 1653). Ο Ιωάννης Χριστιανός ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Αλέξανδρου του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ και της Δωροθέας του Σβάρτσμπουργκ-Σοντερσχάουζεν κόρης του Ιωάννη-Γκύντερ Α΄, κόμη του Σβάρτσμπουργκ-Ζοντερσχάουζεν. Ο πατέρας του πέθανε και τον όρισε διάδοχο αφού άφησε μεγάλα χρέη. Την διοίκηση ανέλαβε ωστόσο η μητέρα του και ο ίδιος ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει ετήσια αποζημίωση στους αδελφούς του, η τακτική αυτή εκτίναξε περισσότερο τα χρέη. Ο Ιωάννης Χριστιανός πέθανε στο Σόντερμπουργκ (1653) και τον διαδέχθηκε ο γιος του Χριστιανός Αδόλφος Α΄. Οικογένεια Με την σύζυγο του Άννα του Όλντενμπουργκ και του Ντέλμενχορστ (4 Νοεμβρίου 1634) απέκτησε : Δωροθέα Αυγούστα (30 Σεπτεμβρίου 1636 - 28 Φεβρουαρίου 1662), παντρεύτηκε τον Γεώργιο Γ΄ της Έσσης-Ίττερ Χριστίνα Ελισάβετ του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ (23 Ιουνίου 1638 – 7 Ιουνίου 1679), παντρεύτηκε τον Ιωάννη Ερνέστο Β΄ της Σαξονίας-Βαϊμάρης, δεν άφησαν απογόνους. Ιωάννης Φρειδερίκος (1639 - 1649) Χριστιανός Αδόλφος Α΄, δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Φραντσχάγκεν (3 Ιουνίου 1641 – 2 Ιανουαρίου 1702) Παραπομπές Πηγές Marek, Miroslav. "Genealogy of the House of Oldenburg". genealogy.euweb.cz. Οίκος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ Γερμανοί ευγενείς
447863	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B9%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82	Τιβέριος Κλαύδιος Πατρόβιος	Ο Τιβέριος Κλαύδιος Πατρόβιος (1ος αιώνας μ.Χ.) ήταν αρχαίος αθλητής από την Αντιόχεια της Συρίας, ο οποίος υπήρξε 3 φορές ολυμπιονίκης στο άθλημα της πάλης, κατά τους 207ους (49 μ.Χ.), 208ους (53 μ.Χ.), και 209ους (57 μ.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας. Υπήρξε επίσης νικητής στην πάλη στα Νέμεα και Ίσθμια, και ήταν επίτιμος πολίτης της πόλης της Αλεξάνδρειας. Παραπομπές Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες Νεμεονίκες Πυθιονίκες Αρχαίοι ολυμπιονίκες της πάλης‎ Αρχαίοι ολυμπιονίκες από την Συρία Αρχαίοι ολυμπιονίκες (1ος αιώνας)
825758	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CF%84%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%BF	Μποργκολαβετσάρο	Το Μποργκολαβετσάρο (ιταλικά: Borgolavezzaro) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Νοβάρας, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου. Παραπομπές Δήμοι της Επαρχίας της Νοβάρας
216921	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CF%8D%CF%82	Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς	Ο Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς (Αλεξάνδρεια, 285 π.Χ. - Αλεξάνδρεια, 222 π.Χ.) ήταν μεγάλος αρχαίος Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης. Γενικά Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από πατέρα κουρέα από την Ασπονδία, προάστειο της Αλεξάνδρειας. Θεωρείται Πατέρας της Πνευματικής, δηλαδή της επιστήμης που ασχολείται με τον αέρα και τις χρήσεις του. Ήταν ιδρυτής της Αλεξανδρινής Σχολής των μηχανικών και μαθηματικών, του λεγομένου "Μουσείου Αλεξανδρείας" (= Πολυτεχνείου Αλεξανδρείας), επί βασιλείας του Πτολεμαίου Β΄ του Φιλαδέλφου. Τα έργα του αφορούσαν τους τομείς των Πνευματικών, των Υδραυλικών και της Στρατιωτικής μηχανικής. Το έργο του δεν διασώθηκε, αλλά αντλούμε τις πληροφορίες για αυτόν από τον Ρωμαίο συγγραφέα, αρχιτέκτονα και μηχανικό Βιτρούβιο, στο έργο του Περί Αρχιτεκτονικής, καθώς και από τους Φίλωνα τον Βυζάντιο και τον Αθήναιο που ομιλούν με θαυμασμό γι΄ αυτόν. Ένα παράδειγμα του έργου διασώζει ο Βιτρούβιος: "Διακρινόμενος από όλους τους υπόλοιπους για την ευφυία και τη μεγάλη φιλεργία του εύρησκε ευχαρίστηση στην κατασκευή τεχνημάτων. Θέλησε λοιπόν κάποτε να κρεμάσει τον καθρέπτη στο κατάστημα του πατέρα του με τέτοιο τρόπο, ώστε όταν κάποιος τον κατέβαζε ή τον ανέβαζε να κατεβαίνει ή να ανεβαίνει αντίστοιχα, με ένα κρυμμένο σχοινί που κατέληγε σε ένα βάρος. Έτσι κατασκεύασε τον εξής μηχανισμό: Κάτω από μια δοκό στερέωσε ένα ξύλινο αγωγό και του προσάρμοσε τροχαλίες. Μέσα από τον αγωγό οδήγησε το σχοινί προς τη γωνία του τοίχου όπου και έφτιαξε ένα κατακόρυφο σωλήνα στον οποίο ολίσθαινε, προσαρμοσμένη στο σχοινί μια σφαίρα από μολύβι. Το βάρος κατεβαίνοντας μέσα στο στενό χώρο του σωλήνα, προκαλούσε τη συμπύκνωση του αέρα. Έτσι, με τη βίαιη κάθοδο του, το βάρος εξωθούσε μεγάλη ποσότητα του αέρα, έτσι ώστε αυτός να βγαίνει συμπιεσμένος μέσα από το στόμιο και να παράγει έναν διακριτικό ήχο." Σύγχρονοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Ύδραυλις, που εφηύρε ο Κτησίβιος και που προσάρμοσε σε μαθηματικές μελέτες του Πυθαγόρα για την αρμονία της μουσικής κλίμακας, ήταν σε χρήση τουλάχιστον μέχρι και τον 9ο αιώνα (μ.Χ) στο Βυζάντιο. Το έργο του Κτησίβιου σχολίασαν οι Βιτρούβιος, Αθήναιος, Φίλων ο Βυζάντιος, Πρόκλος και ο Ήρων ο Βυζάντιος. Έργα - εφευρέσεις Έμεινε περισσότερο γνωστός κυρίως για τα ακόλουθα επιτεύγματά του: Α. Υδραυλικά. το Έμβολο κυλίνδρου το Κυρτό σιφώνι. την Αντλία πίεσης. Η πρώτη πιεστική μηχανή που έφερε δύο έμβολα (πιστόνια) με δυνατότητα παροχής 105 λίτρα/λεπτό. την Καταθλιπτική - αναρροφητική αντλία, χειροκίνητη που χρησιμοποιούν και σήμερα οι πυροσβέστες, θυμίζει τραμπάλα. το Υδραυλικό Ωρολόγιο και το Υδραυλικό Μουσικό Όργανο (Ύδραυλος), το πρώτο πληκτροφόρο και πολυφωνικό όργανο στην ιστορία το οποίο αποτελεί και το πρώτο αρμόνιο. Β. Στρατιωτικά. Τηλεβόλα όπλα. Βλητικές μηχανές που λειτουργούσαν με πεπιεσμένο αέρα. Ανυψωτήρας. Ανυψωτική μηχανή για μεγάλα βάρη που λειτουργούσε με πίεση νερού. Καταπέλτες υδραυλικοί. Καταπέλτες των οποίων το τέντωμα των ιμάντων ή σχοινιών γινόταν υδραυλικά. Κλεψύδρα. Αστρονομικό υδραυλικό όργανο - χρονόμετρο. Η Κλεψύδρα του Κτησιβίου λεγόταν και ύδραυλις, σε αντιδιαστολή με τον ύδραυλο, που λεγόταν το μουσικό όργανο. Συγγράμματα "Υπομνήματα μηχανικά" (δεν σώζεται) "Βελοποιητικά" (δεν σώζεται), αφορούσε εφαρμογή σε πολιορκητικές μηχανές με βάση τη χορδή βέλους, σε συνδυασμό τεινομένων ιμάντων δια τροχών. Παρόμοιο έργο συνέγραψε και ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς τον 1ο αιώνα (μ.Χ.). "Περί Πνευματικής" (δεν σώζεται) "Απομνημονεύματα" (δεν σώζεται), αφορούσε περιγραφή όλων των ερευνών και επιτευμάτων του. Βιβλιογραφία Vitruviuns: De architectura - VII-160,3, IX-273,5, X-259,19, 260,13. Orinsky: Paulys R.E., tom.11-2, σελ.2074-2076. Έκδ.Metzler-Stuttgart 1922. Drachmann, A.G.: Ktesibios, Philon und Heron, - Kopenhagen 1948. Drachmann, A.G.: Centaurus, τομ.2 1951. Krafft F.: Lexicon der alten Welt - 1965. Krafft F.: TechniKgeschichte, 33 - 1966 (τομ.ΙΧ-237 κ.ε.) Ε. Σταμάτης: "Αρχιμήδους Άπαντα", τομ.3ος, σελ.234, Εκδ.ΤΕΕ - Αθήναι 1975. Gille, B.: Engineering in the Anciend World - Chatto and Windus - London 1978. White K.: Greek and Roman Technology - Thanes and Hudson London 1984. Κ. Γεωργακόπουλος: "Αρχαίοι Έλληνες επιστήμονες", σελ.281-282. Αθήναι 1995. Βιτρούβιου, Περί Αρχιτεκτονικής'', Βιβλία VI-X, Μετάφραση-Σχόλια Παύλος Λέφας, Εκδόσεις Πλέθρον 2000. "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου", τομ.11ος, σελ.645. Κ. Γεωργακόπουλος: "Αρχαίοι Έλληνες επιστήμονες", σελ.281-282. Εκδ. Γεωργιάδης Αθήναι 1995. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τα Δέκα Βιβλία Αρχιτεκτονικής σε ψηφιακή μορφή στο ίντερνετ, με λατινικό κείμενο και αγγλική μετάφραση. Άλλη μία έκδοση του λατινικού κειμένου. Αρχαίοι Έλληνες εφευρέτες Αρχαίοι Έλληνες μαθηματικοί Αρχαίοι Έλληνες μηχανικοί
276033	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%81%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%BF-14	Τορπιλοβόλο-14	Το Τορπιλοβόλο-14 ήταν το τέταρτο του ιδίου τύπου ελληνικό πολεμικό πλοίο (τα άλλα ήταν τα: Τορπιλοβόλο-11, Τορπιλοβόλο-12, Τορπιλοβόλο-13, Τορπιλοβόλο-15, και Τορπιλοβόλο-16). Ναυπηγήθηκε το 1884-1885 στα γερμανικά ναυπηγεία Vulkan και ενετάγη στον Στόλο το 1885. Έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897. Μαζί με το «ΠΗΝΕΙΟΣ» αρχές Μαΐου του 1897 συνέλαβε το τουρκικό επίτακτο ΓΕΩΡΓΙΟΣ το οποίο μετέφερε στρατιώτες και πυρομαχικά το οποίο και κατασχέθηκε ως λεία πολέμου. Το 1905 υπέστη μετασκευή στο εργοστάσιο "ΜακΝτούαλ και Βαρβούρ" στον Πειραιά. Προστέθηκε δεύτερος λέβητας και απέκτησε δεύτερη καπνοδόχο, ενώ αυξήθηκε η ταχύτης του και βελτιώθηκε ο οπλισμός του. Στις 8 Νοεμβρίου 1912, με κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Π. Αργυρόπουλο και Ύπαρχο τον Σημαιοφόρο Χρ. Κονιάλη βύθισε με τορπίλη μέσα στον όρμο των Κυδωνιών (Αϊβαλί) την τουρκική κανονιοφόρο ΤΡΑΒΖΟΝ. Παροπλίσθηκε το 1919. Αναφορές Ελληνικά Τορπιλοβόλα
315616	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CF%86%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%BF%CE%BD%20%CE%A3%CE%AF%CF%84%CE%B9%20%28%CE%9C%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9%29	Τζέφερσον Σίτι (Μιζούρι)	Το Τζέφερσον Σίτι (αγγλικά: Jefferson City) είναι η πρωτεύουσα της αμερικανικής πολιτείας Μιζούρι και έδρα της κομητείας Κόουλ. Ένα μικρό τμήμα της πόλης εκτείνεται στην κομητεία Κάλλαγουεϊ. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, το Τζέφερσον Σίτι έχει 43.079 κατοίκους, γεγονός που την κατατάσσει ως την 15η μεγαλύτερη πόλη στη πολιτεία. Είναι η κύρια πόλη στη μητροπολιτική περιοχή του Τζέφερσον, η οποία περιλαμβάνει τις κομητείες Κόολυ, Κάλλαγουεϊ, Μονιτώ και Οσάγκ, και η οποία έχει 149.807 κατοίκους. Η πόλη βρίσκεται στις νότιες όχθες του ποταμού Μιζούρι στην κεντρική περιοχή της πολιτείας Μιζούρι, στο οροπέδιο Όζαρκ. Πήρε το όνομά της από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον. Ιστορία Η περιοχή που βρίσκεται το Τζέφερσον Σίτι επιλέχθηκε ειδικά για να γίνει η πολιτειακή πρωτεύουσα του Μιζούρι το 1821, ενώ νωρίτερα ήταν μια μικρή συνοριακή πόλη με ένα σαλούν, σε ένα μονοπάτι που ένωνε τις δυτικές με τις ανατολικές ΗΠΑ. Τα κριτήρια επιλογής ήταν η πόλη να βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Μιζούρι και να βρίσκεται εντός ακτίνας 40 μιλίων (περίπου 65 χιλιομέτρων) από το στόμιο του ποταμού Οσάγκ, καθώς θεωρήθηκε ότι αυτά τα δύο ποτάμια αποτελούσαν σημαντικές εμπορικές οδούς. Η πόλη σχεδιάστηκε από τους Ντάνιελ Μόργκαν Μπουν και τον Ελίας Μπάνκροφτ. Η πόλη έγινε επίσημα πρωτεύουσα του Μιζούρι το 1826, όταν ολοκληρώθηκε το πρώτο κτίριο του καπιτωλίου. Τότε στη πόλη ζούσαν 31 οικογένειες και είχε ένα ξενοδοχείο, ένα κατάστημα και μερικά άλλα κτίρια. Για να ισχυροποιηθεί η θέση του Τζέφερσον ως πρωτεύουσα το 1836 κατασκευάστηκε στη πόλη μια φυλακή. Το 1963-64, το περιοδικό Times ονόμασε τη φυλακή «τα πιο αιματηρά 47 έικρ στην Αμερική», λόγω του μεγάλου αριθμού επιθέσεων. Το πρώτο καπιτώλιο κάηκε το 1837 και ένα άλλο κατασκευάστηκε το 1842, το οποίο κάηκε από κεραυνό το 1911 και αντικαταστάθηκε το 1917 από το σημερινό καπιτώλιο. Η πόλη ενσωματώθηκε το 1839 και το 1842 είχε 1.174 κατοίκους, συμπεριλαμβανομένων Γερμανών μεταναστών και 262 σκλάβων. Το 1856, η πόλη ενώθηκε σιδηροδρομικώς με το Σαιντ Λούις. Η ένωση είχε προγραμματιστεί για το προηγούμενο έτος, όμως την ημέρα εγκαινίων, μέρος της γέφυρας πάνω από το Μιζούρι κατέρρευσε με αποτέλεσμα 28 άτομα να χάσουν τη ζωή τους. Το 1864, κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου, η πόλη καταλήφθηκε από δυνάμεις της Ένωσης (βόρειοι). Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα η οικονομία της πόλης βασίστηκε στην πολιτειακή κυβέρνηση και γι' αυτό το λόγο δεν επηρεάστηκε σημαντικά από την Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Πόλεις του Μιζούρι
778545	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B7	Πιρακετάμη	Η πιρακετάμη είναι φάρμακο που διατίθεται στο εμπόριο ως θεραπεία για τον μυόκλονο και ως ενισχυτικό της γνωστικής λειτουργίας. Τα στοιχεία που υποστηρίζουν τη χρήση του είναι ασαφή, με ορισμένες μελέτες να δείχνουν μέτρια οφέλη σε συγκεκριμένους πληθυσμούς και άλλες να δείχνουν ελάχιστο ή καθόλου όφελος. Η πιρακετάμη πωλείται ως φάρμακο σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η πώληση της πιρακετάμης δεν είναι παράνομη στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και δεν ρυθμίζεται ούτε έχει εγκριθεί από τον FDA, επομένως πωλείται νόμιμα μόνο για ερευνητική χρήση. Η πιρακετάμη ανήκει στην ομάδα των ρακεταμίδιων, με χημική ονομασία ακεταμίδιο της 2-όξο-1-πυρρολιδίνης. Είναι παράγωγο του νευροδιαβιβαστή GABA και μοιράζεται την ίδια δομή βάσης 2-οξο-πυρρολιδόνης με το πυρογλουταμικό οξύ. Η πιρακετάμη είναι ένα κυκλικό παράγωγο του GABA (γάμα-αμινοβουτυρικό οξύ). Τα σχετικά φάρμακα περιλαμβάνουν τα αντιεπιληπτικά λεβετιρακετάμη και μπριβαρακετάμη και τα θεωρούμενα νοοτρόπα ανιρακετάμη και φαινυλπιρακετάμη. Αποτελεσματικότητα Άνοια Μια ανασκόπηση του Cochrane το 2001 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία που να υποστηρίζουν τη χρήση πιρακετάμης στην άνοια ή γνωστικά προβλήματα. Μια ανασκόπηση του 2005 βρήκε ενδείξεις οφέλους σε ηλικιωμένα άτομα με γνωστική εξασθένηση. Το 2008, μια ομάδα εργασίας της Βρετανικής Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών σημείωσε ότι πολλές από τις δοκιμές της πιρακετάμης για την άνοια ήταν λανθασμένες. Δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ότι η πιρακετάμη παρουσιάζει όφελος στη θεραπεία της αγγειακής άνοιας. Κατάθλιψη και άγχος Ορισμένες πηγές προτείνουν ότι η συνολική επίδραση της πιρακετάμης στη μείωση της κατάθλιψης και του άγχους είναι υψηλότερη από τη βελτίωση της μνήμης. Ωστόσο, η κατάθλιψη αναφέρεται ότι είναι μια περιστασιακή ανεπιθύμητη ενέργεια της πιρακετάμης. Άλλες Η πιρακετάμη μπορεί να διευκολύνει την παραμόρφωση των ερυθροκυττάρων στα τριχοειδή αγγεία που είναι χρήσιμο για καρδιαγγειακές παθήσεις. Λόγω της επίδρασής της στα περιφερικά αγγεία, η πιρακετάμη έχει προταθεί ως φάρμακο για τον ίλιγγο, τη δυσλεξία, το φαινόμενο Ραϊνώ και τη δρεπανοκυτταρική αναιμία. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τη χρήση της πιρακετάμης στην πρόληψη της δρεπανοκυτταρικής κρίσης ή για την εμβρυϊκή δυσφορία κατά τον τοκετό. Δεν υπάρχουν στοιχεία για το όφελος της πιρακετάμης με οξύ ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο αν και υπάρχει συζήτηση ως προς τη χρησιμότητά της κατά την αποκατάσταση μετά το εγκεφαλικό. Κατά του αγγειόσπασμου Η πιρακετάμη έχει βρεθεί ότι μειώνει την προσκόλληση των ερυθροκυττάρων στο ενδοθήλιο του αγγειακού τοιχώματος, καθιστώντας λιγότερο σοβαρό τυχόν αγγειόσπασμο στο τριχοειδές. Αυτό συμβάλλει στην αποτελεσματικότητά του στην προώθηση της μικροκυκλοφορίας, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου και των νεφρών. Παρενέργειες Αναφέρονται περιστασιακά συμπτώματα γενικής διεγερσιμότητας, συμπεριλαμβανομένου του άγχους, της αϋπνίας, της ευερεθιστότητας, του πονοκεφάλου, της διέγερσης, της νευρικότητας, του τρόμου και της υπερκινησίας. Άλλες αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία, αύξηση βάρους, κλινική κατάθλιψη, αδυναμία, αυξημένη λίμπιντο και υπερσεξουαλικότητα. Σύμφωνα με μια ανασκόπηση του 2005, η πιρακετάμη έχει παρατηρηθεί να έχει τις ακόλουθες παρενέργειες: υπερκινησία, αύξηση βάρους, νευρικότητα, υπνηλία, κατάθλιψη και εξασθένιση. Η πιρακετάμη μειώνει τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων καθώς και τη συγκέντρωση ινωδογόνου, και επομένως αντενδείκνυται σε ασθενείς που πάσχουν από εγκεφαλική αιμορραγία. Μηχανισμοί δράσης Ο μηχανισμός δράσης της πιρακετάμης, όπως και με τις ρακεταμές γενικά, δεν είναι πλήρως κατανοητός. Το φάρμακο επηρεάζει τις νευρωνικές και αγγειακές λειτουργίες και επηρεάζει τη γνωστική λειτουργία χωρίς να δρα ως ηρεμιστικό ή διεγερτικό. Η πιρακετάμη είναι ένας θετικός αλλοστερικός ρυθμιστής του υποδοχέα AMPA, αν και αυτή η δράση είναι πολύ αδύναμη και οι κλινικές της επιδράσεις ενδέχεται να μην διαμεσολαβούνται απαραίτητα από αυτή τη δράση. Υποτίθεται ότι δρα σε κανάλια ιόντων ή φορείς ιόντων, οδηγώντας έτσι σε αυξημένη διεγερσιμότητα των νευρώνων. Ο μεταβολισμός του εγκεφάλου GABA και οι υποδοχείς GABA δεν επηρεάζονται από την πιρακετάμη. Η πιρακετάμη βελτιώνει τη λειτουργία του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη μέσω των μουσκαρινικών χολινεργικών (ACh) υποδοχέων, οι οποίοι εμπλέκονται σε διαδικασίες μνήμης. Επιπλέον, η πιρακετάμη μπορεί να έχει επίδραση στους υποδοχείς γλουταμινικού NMDA, οι οποίοι εμπλέκονται στις διαδικασίες μάθησης και μνήμης. Η πιρακετάμη πιστεύεται ότι αυξάνει τη διαπερατότητα της κυτταρικής μεμβράνης. Η πιρακετάμη μπορεί να επηρεάζει συνολικά τη νευροδιαβίβαση του εγκεφάλου μέσω της διαμόρφωσης των διαύλων ιόντων ( δηλ. Na +, K + ). Έχει βρεθεί ότι αυξάνει την κατανάλωση οξυγόνου στον εγκέφαλο, σε σχέση με τον μεταβολισμό του ATP, και αυξάνει τη δραστηριότητα της αδενυλικής κινάσης σε εγκεφάλους αρουραίων. Η πιρακετάμη, ενώ βρίσκεται στον εγκέφαλο, φαίνεται να αυξάνει τη σύνθεση του κυτοχρώματος b5, που αποτελεί μέρος του μηχανισμού μεταφοράς ηλεκτρονίων στα μιτοχόνδρια. Αλλά στον εγκέφαλο, αυξάνει επίσης τη διαπερατότητα ορισμένων ενδιάμεσων ενώσεων του κύκλου του Κρεμπς μέσω της μιτοχονδριακής εξωτερικής μεμβράνης. Η πιρακετάμη αναστέλλει τους διαύλους ασβεστίου τύπου Ν. Η συγκέντρωση της πιρακετάμης στο κεντρικό νευρικό σύστημα μετά από τυπική δόση 1200 mg (περίπου 100 μΜ) είναι πολύ υψηλότερη από τη συγκέντρωση που απαιτείται για την αναστολή των διαύλων ασβεστίου τύπου Ν (το IC50 της πιρακετάμης στους νευρώνες αρουραίου ήταν 3 μΜ). Παραπομπές Ακεταμίδες Λακτάμες Φάρμακα που δρουν στο νευρικό σύστημα
33652	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%89%CF%87%CE%BF%CF%82	Ήχος	Ο ήχος είναι μία μορφή ενέργειας. Είναι παλμικές δονήσεις που δημιουργούνται από ένα οποιοδήποτε σώμα, όταν τεθεί σε κίνηση, σε κραδασμό. Την κίνηση σε ένα σώμα που βρίσκεται σε αδράνεια, μπορεί να την προκαλέσει μια κρούση, μια νύξη, μια τριβή. Τα ηχητικά κύματα, που ξεκινούν από τους παλμούς του ηχογόνου σώματος και μεταδίδονται σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις, φτάνουν και προσκρούουν στη μεμβράνη του ακουστικού μας τυμπάνου κσι θέτουν σε ενέργεια τον μηχανισμό της ακοής. Φυσική του ήχου Τα ηχητικά κύματα παράγονται από σώματα που εκτελούν μηχανικές ταλαντώσεις (δονήσεις), και επομένως χαρακτηρίζονται ως μηχανικά κύματα (ελαστικότητας) που μεταφέρουν μηχανική ενέργεια. Διάδοση των ηχητικών κυμάτων Για τη μετάδοση των κυμάτων είναι απαραίτητη η ύπαρξη κάποιου υλικού μέσου μεταξύ πομπού και δέκτη. Το μέσο μπορεί να βρίσκεται σε οποιαδήποτε κατάσταση ύλης - στερεό, υγρό, αέριο ή πλάσμα - καθώς ο ήχος δεν διαδίδεται στο απόλυτο κενό. Όταν, εξαιτίας κάποιου ερεθίσματος, δημιουργηθεί μια μορφή διατάραξης στο υλικό μέσο, τότε τα μετατοπισμένα μόρια ύλης ασκούν δυνάμεις στα γειτονικά μόρια, αναγκάζοντάς τα να έλθουν εκτός θέσης ισορροπίας. Με αυτό τον τρόπο η διατάραξη ταξιδεύει στο μέσο - το φαινόμενο ονομάζεται διάδοση. Εγκάρσια και διαμήκη κύματα Ας υποθέσουμε πως το υλικό μέσο είναι μια μονοδιάστατη ελαστική κατασκευή άπειρου μήκους, που απαρτίζεται από μάζες ενωμένες σε σειρά με τη βοήθεια ελατηρίων. Ανάλογα με τον τύπο διατάραξης του υλικού μέσου, τα ηχητικά κύματα που δημιουργούνται μπορεί να είναι εγκάρσια ή διαμήκη. Όταν η πρώτη μάζα υποστεί διατάραξη και μετατοπιστεί κατά το μήκος του μέσου, θα προκαλέσει συμπίεση στο συνδεδεμένο ελατήριο, το οποίο σε σειρά θα ασκήσει δύναμη στην επόμενη μάζα. Καθώς η διάδοση γίνεται με κάποια καθυστέρηση και συγκεκριμένη ταχύτητα, θα παρατηρηθούν στο μέσο διαδοχικά πυκνώματα και αραιώματα. Τα κύματα που προκύπτουν κατά αυτό τον τρόπο ονομάζονται διαμήκη. Όταν η πρώτη μάζα μετατοπιστεί κάθετα ως προς τον άξονα έκτασης του μέσου, θα προκαλέσει πλάγια διαστολή του συνδεόμενου ελατηρίου, το οποίο θα μεταφέρει την κάθετη μετατόπιση στην επόμενη μάζα. Έτσι παρατηρούνται στο μέσο διαδοχικές κορυφές και κοιλώματα. Τα κύματα που προκύπτουν κατά αυτό τον τρόπο ονομάζονται εγκάρσια. Στα ρευστά (υγρά και αέρια), τα ηχητικά κύματα διαδίδονται πάντα ως διαμήκη, ενώ στα στερεά διαδίδονται κύματα και των δύο μορφών. Ταχύτητα του ήχου Η ταχύτητα του ήχου σε ατμοσφαιρικό ξηρό αέρα στους 20°C είναι 343 μέτρα/δευτερόλεπτο ή 1.235 χλμ/ώρα. Γενικά δεν είναι σταθερή, αλλά εξαρτάται από τις καταστατικές μεταβλητές του συστήματος (πίεση, θερμοκρασία). Είναι σημαντική παράμετρος για ρευστομηχανικά συστήματα συμπιεστών ρευστών στα οποία η ταχύτητα της ροής πλησιάζει ή ξεπερνά το 0.8 Μαχ (πρακτικώς αεριοστρόβιλοι και υπερηχητικά αεροσκάφη), οπότε το ρευστό παύει να συμπεριφέρεται ως ασυμπίεστο και είναι πλέον συμπιεστό. Οι πρώτες σημαντικές προσπάθειες για μέτρηση της ταχύτητας του ήχου έγιναν από τον Ισάακ Νεύτωνα ο οποίος θεωρούσε πως η ταχύτητα του ήχου εντός μιας συγκεκριμένης ουσίας είναι ίση με την τετραγωνική ρίζα της πίεσης που ασκείται στην ουσία, διαιρεμένης με την πυκνότητα της ως . Ωστόσο αυτή η θεώρηση ήταν λάθος, και ο Γάλλος μαθηματικός Πιερ-Σιμόν ντε Λαπλάς διόρθωσε τον τύπο συνάγοντας πως το ταξίδι του ήχου δεν είναι ισοθερμικό αλλά αδιαβατικό. Ο τελικός τύπος που προέκυψε είναι γνωστός ως τύπος Νιούτον-Λαπλάς . Ανάλογα με την ύλη και τη θερμοκρασία του υλικού στο οποίο ταξιδεύουν τα κύματα του ήχου, η ταχύτητα του μπορεί να διαφέρει. Φαινόμενα του ήχου Ανάκλαση Όταν ένα ξένο σώμα διαφορετικής ύλης από αυτή του μέσου παρεμβάλλεται στην κατεύθυνση των ηχητικών κυμάτων, τότε αυτά υφίστανται ανάκλαση. Αν για παράδειγμα, σταθούμε μπροστά από έναν τοίχο και κτυπήσουμε παλαμάκια, τα κύματα που θα φτάσουν στον τοίχο θα αναγκαστούν να αλλάξουν κατεύθυνση. Αν το εμπόδιο βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη από 17 μέτρα, τότε παρατηρούμε πως ο κρότος που δημιουργήσαμε επαναλαμβάνεται - αυτό το φαινόμενο ονομάζεται ηχώ. Αν όμως το εμπόδιο βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη από 17 μέτρα, τότε ο ήχος απλώς δυναμώνει. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αντήχηση και στηρίζεται στο ότι τα ηχητικά κύματα ανακλώνται και επιστρέφουν ενισχυμένα όταν συναντήσουν ένα πολύ κοντινό εμπόδιο. Περίθλαση Τα ηχητικά κύματα που ανακλώνται αλλάζουν γωνία κατεύθυνσης. Τα κύματα που περνούν γύρω από ένα εμπόδιο ή που το διαπερνούν (εξαιτίας, λόγου χάριν, κάποιου ανοίγματος στο σώμα) έχουν τη δυνατότητα να κυρτώνονται και γεμίζουν τον χώρο πέρα του εμποδίου. Αυτή η ιδιότητα ονομάζεται περίθλαση. Διάθλαση Όταν η υπόσταση του υλικού μέσου αλλάζει σταδιακά, τότε τα κύματα μπορεί να αλλάξουν κατεύθυνση. Το φαινόμενο αυτό λέγεται διάθλαση και παρατηρείται, για παράδειγμα, όταν ο ήχος ταξιδεύει σε στρώματα αέρα με διαφορετική θερμοκρασία. Συμβολή Όταν ηχητικά κύματα παραγόμενα από δυο διαφορετικές πηγές διαδίδονται στο ίδιο μέσο, τότε η διατάραξη που επιδέχεται κάθε μάζα προκύπτει από το άθροισμα των μετατοπίσεων που θα επιδεχόταν από κάθε κύμα ξεχωριστά. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται συμβολή. Η συμβολή μπορεί να είναι καταστρεπτική όταν τα ηχητικά κύματα ακυρώνουν πλήρως τη μετατόπιση που θα σημειωνόταν σε σημείο του μέσου. Το φαινόμενο Ντόπλερ Είναι η αντίληψη της διαφορετικής συχνότητας που αντιλαμβάνεται ένας παρατηρητής για τον ήχο μιας ηχογόνου πηγής, όταν βρίσκονται σε σχετική κίνηση μεταξύ τους. Όταν ο παρατηρητής και η πηγή είναι ακίνητοι ή κινούνται με ίσες (διανυσματικά) ταχύτητες δεν εμφανίζεται φαινόμενο Ντόπλερ, δηλαδή ο παρατηρητής ακούει τον ήχο της πηγής με τη πραγματική του συχνότητα. Όταν ο παρατηρητής κινείται και η πηγή είναι ακίνητη, η συχνότητα του ήχου που αντιλαμβάνεται είναι fA=(υ±υΑ)•fS/υ Ήχος στο διάστημα Ο ήχος δεν μεταφέρεται στον κενό χώρο, επειδή δεν υπάρχει αέρας. Χαρακτηριστικά του ήχου Ένα ηχητικό κύμα χαρακτηρίζεται από φυσικές ιδιότητες όπως συχνότητα, περίοδος, μήκος κύματος, πλάτος ταλάντωσης, χρόνος και κυματομορφή. Από αυτές τις ιδιότητες πηγάζουν τέσσερα χαρακτηριστικά που αποσκοπούν στην περιγραφή ενός ήχου από μουσικό ακουστικής προσέγγισης και είναι τα εξής: ύψος, ένταση, διάρκεια και χροιά (Seashore, 1967, σ.16). Η συχνότητα εκφράζει την ταχύτητα ταλάντωσης και μετράται σε κύκλους ανά δευτερόλεπτο (Hertz, Hz). Γρηγορότερες ταλαντώσεις επιφέρουν υψηλότερους - οξύτερους - ήχους, ενώ βραδύτερες ταλαντώσεις επιφέρουν χαμηλότερους - βαρύτερους - ήχους. Ο μουσικά εξειδικευμένος όρος 'ύψος' δηλώνει πόσο υψηλός ή χαμηλός είναι ένας ήχος, χαρακτηριστικό που εξαρτάται από την έντονη παρουσία περιοδικών ταλαντώσεων. Ως ένταση αποκαλείται το πόσο ισχυρή ή ασθενής είναι η ταλάντωση ενός σώματος. Πλατύτερες ταλαντώσεις επιφέρουν ηχητικά κύματα με μεγαλύτερη ένταση, σε σύγκριση με ταλαντώσεις μικρότερου πλάτους των οποίων το προϊόν είναι ήχοι ασθενέστεροι. Η διάρκεια ορίζει τον συνολικό χρόνο για τον οποίο ένας ήχος γίνεται αντιληπτός. Ένας ήχος είναι μακρύτερος από έναν άλλο, βραχύτερο, όταν η αντιληπτή διάρκεια είναι συγκριτικά μεγαλύτερη. Με βάση την κυματομορφή, οι ήχοι ταξινομούνται σε απλούς ή σύνθετους, και σε περιοδικούς ή μη περιοδικούς - το ημιτονοειδές κύμα είναι ένα παράδειγμα απλού και περιοδικού ηχητικού κύματος, ενώ ο λευκός θόρυβος είναι ήχος σύνθετος και μη περιοδικός. Από την κυματομορφή ενός ήχου πηγάζει το χαρακτηριστικό της χροιάς, το οποίο και εκφράζει την ποιότητα ενός ηχητικού κύματος - πρόκειται για το χαρακτηριστικό εκείνο που προσδιορίζει την ταυτότητα της ηχητικής πηγής και κάνει εφικτό τον διαχωρισμό μεταξύ δύο διαφορετικών ηχητικών πηγών. Αντίληψη του ήχου Η αντίληψη του ήχου αποτελεί βασική αίσθηση σε πολλούς οργανισμούς και πραγματοποιείται μέσω της ακοής. Χρησιμοποιείται για διάφορους λόγους, όπως επικοινωνία, ψυχαγωγία, μουσική σύνθεση, προειδοποίηση και αποφυγή κινδύνων. Στον άνθρωπο η ακοή εκτείνεται για ήχους με συχνότητα μεταξύ 20 Hz και 20.000 Hz. Το εύρος αυτό διαφέρει και σε μεγαλύτερες ηλικίες, αλλά και σε νεαρά άτομα βαρήκοα με χαμηλή ακοή παρατηρείται μείωση της αντίληψης υψηλών συχνοτήτων. Ήχοι με συχνότητα κάτω ή άνω των ορίων αυτών ονομάζονται υπόηχοι ή υπέρηχοι αντιστοίχως και δεν γίνονται αντιληπτοί από το ανθρώπινο αυτί. Σε άλλους οργανισμούς το φάσμα της ακοής διαφέρει - στον σκύλο το εύρος ακοής εκτείνεται μεταξύ 40 Hz και 60.000 Hz. Τα ηχητικά κύματα δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι - μπορούν να εμφανισθούν στην επιφάνεια ενός υγρού, και να καταγραφούν από ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά μέσα ηχογράφησης. Παραπομπές Βιβλιογραφία Bachus, John (1977). The Acoustical Foundations of Music (Second Edition), W. W. Norton & Company, Inc., New York. ISBN 0-393-09096-5. Seashore, Carl E. (1967). Psychology of Music, Dover Publications, New York. ISBN 0-486-21851-1. Δείτε Επίσης Ακουστική Ηχοληψία Ηχορρύπανση Ακουστική Κυματική
596818	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B9%20%CE%91%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85	Πλατάνι Αμμοχώστου	Το Πλατάνι Αμμοχώστου είναι κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου. Πληθυσμός Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έως το 1973. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν πραγματοποιήθηκε απογραφή στο χωριό από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού το έδαφος του δεν ελέγχεται από αυτήν. Παραπομπές Πηγές Κοινότητες της Επαρχίας Αμμοχώστου
490451	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%B9%CE%BC%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%B9	Λέιμα Γκμπόουι	Η Λέιμα Γκμπόουι (Leymah Roberta Gbowee) (γεν. 1 Φεβρουαρίου, 1972) είναι λιβεριανή ακτιβίστρια για την ειρήνη, υπεύθυνη για την καθοδήγηση του γυναικείου κινήματος Μαζική Δράση των Γυναικών της Λιβερίας για την Ειρήνη, που βοήθησε στον τερματισμό του δεύτερου λιβεριανού εμφύλιου πολέμου το 2003. Οι προσπάθειές της για τον τερματισμό του πολέμου, μαζί με τη συνεργάτη της Έλεν Τζόνσον Σίρλιφ, και ο αγώνας της κατά την περίοδο ειρήνης επέτρεψαν τις ελεύθερες εκλογές του 2005, που κέρδισε η Σίρλιφ. Στην Γκμπόουι, την Σίρλιφ και την Ταουακούλ Κάρμαν απονεμήθηκε το 2011 το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για τον ειρηνικό αγώνα τους για την ασφάλεια των γυναικών και για τα δικαιώματα των γυναικών, καθώς και για την πλήρη συμμετοχή τους στις εργασίες οικοδόμησης της ειρήνης» Εργογραφία Mighty Be Our Powers: How Sisterhood, Prayer and Sex Changed a Nation at War, Beast Books (September 13, 2011), ISBN 978-0-9842951-5-9 Ντοκιμαντέρ Η Λέιμα Γκμπόουι είναι ο αφηγητής και κεντρικός χαρακτήρας του 2008 ντοκιμαντέρ Προσευχήσου να γυρίσει ο διάβολος πίσω στην κόλαση, σύνθεση δεκάδων ταινιών και κλιπ ήχου από την περίοδο του πολέμου. Βραβεύτηκε ως καλύτερο Ντοκιμαντέρ στο Tribeca Film Festival του 2008 στη Νέα Υόρκη. Μεταδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως μέρος της σειράς «Γυναίκες, Πόλεμος & Ειρήνη», η οποία προβλήθηκε τον Οκτώβριο και στις αρχές Νοεμβρίου 2011 σε δημόσιους τηλεοπτικούς σταθμούς. Παραπομπές σημειώσεις Εξωτερικοί σύνδεσμοι . "Unlock the intelligence, passion, greatness of girls" (TED2012) WIPSEN-Africa Masters program alumni profile Ubben Lecture at DePauw University; February 15, 2012 Leymah Gbowee at Women, War & Peace at PBS Leymah Gbowee Discusses Women, War & Peace on Tavis Smiley' , 'WNET'', full video of 5 October 2011 interview Leymah Gbowee to Address International Educators Conference – NAFSA Interview with Leymah Gbowee in SGI Quarterly "Unleashing the Power of Women". Βραβευμένοι με Νόμπελ Ειρήνης Λιβεριανοί ακτιβιστές Λιβεριανοί πολιτικοί
220515	https://el.wikipedia.org/wiki/1249%20%CE%A1%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CF%81%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1	1249 Ραδερφορντία	Η Ραδερφορντία (Rutherfordia) είναι ένας αστεροειδής που περιφέρεται στην εσωτερική περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,259. Ανακαλύφθηκε το 1932 από τον Γερμανό αστρονόμο Καρλ Ράινμουτ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομά της προς τιμή του Νεοζηλανδού φυσικού και χημικού Έρνεστ Ράδερφορντ. Φυσικά χαρακτηριστικά Η μέση διάμετρος της Ραδερφορντίας εκτιμάται σε 12,40 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,2778. Η Ραδερφορντία περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 18 ώρες και 14 λεπτά. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα Ραδερφορντια
692065	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC%CF%82	Στέφανος Δημουλάς	Ο Στέφανος Δημουλάς είναι Έλληνας χορευτής νεοκλασικού μπαλέτου και χορογράφος με έδρα το Λονδίνο του Ηνωμένου Βασιλείου. Είναι γνωστός για το ρόλο του ως Μάνος Χατζηδάκις στο ντοκιμαντέρ ‘’Μάνος Χατζιδάκις: Είδωλο στον Καθρέφτη (2008)’’, το οποίο απέσπασε το βραβείο Καλύτερου Ντοκυμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Είναι, επίσης, γνωστός ως ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Το 2019, εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού Attitude για το τεύχος του Pride μαζί με τον πατέρα του. Πρώτα χρόνια και καριέρα Το 1994, ο Στέφανος Δημουλάς γεννήθηκε με γονείς το Νεοπτόλεμο Δημουλά και τη Λουκία Ντίνου στο Βόλο Μαγνησίας. Μεγάλωσε στο Βόλο και αργότερα μετακόμισε στη Γλασκώβη της Σκωτίας για να συνεχίσει ανώτερες σπουδές στο Μοντέρνο Μπαλέτο στη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας. Το 2015, αποφοίτησε από τη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας με Μπάτσελορ πτυχίο στο Μοντέρνο Μπαλέτο. Σύμφωνα με πηγές, έχει συνεργαστεί με αρκετές διασημότητες όπως η Κέιτ Μος, ο Άρθουρ Πίτα κ.α. Σημαντικές παραστάσεις Λα Τραβιάτα στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου Moremi Ajasoro Αφρικανική Όπερα στη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας Το Νανούρισμα των Πειραμάτων στο Βασιλικό Κολέγιο της Μουσικής Ayanfe, a Yoruba Opera στο Θέατρο Bridewell Theatre Natasha Trigg στο Μουσικό Φεστιβάλ της Neamt Voices of the Amazon - Sisters Grimm Ltd Πηγές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Έλληνες χορευτές Έλληνες χορογράφοι ΛΟΑΤ πρόσωπα από την Ελλάδα Γκέι ηθοποιοί
801490	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%83%CE%B9%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82	Ερμήτσι Καρδίτσας	Το Ερμήτσι είναι οικισμός της Θεσσαλίας στην Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας. Γεωγραφικά - ιστορικά στοιχεία Το Ερμήτσι βρίσκεται στον Θεσσαλικό κάμπο, προς τα βόρεια όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας, δίπλα και δυτικά στον Φαρσαλιώτη ποταμό που βοριότερα καταλήγει στον Σοφαδίτη και έχει υψόμετρο 100 μέτρα. Απέχει περίπου 12 χλμ. Β.-ΒΔ. από τους Σοφάδες (έδρα του δήμου) και 19 χλμ. Α.-ΒΑ. από την Καρδίτσα. Βορειοδυτικά είναι ο Παλαμάς, βορειοανατολικά η Ιτέα και νοτιοδυτικά η Ματαράγκα ενώ δυτικά και βόρεια περνάει η ΕΟ Καρδίτσας - Λάρισας. Το 2004 με 2005, ενώ γίνονταν τα έργα για την χάραξή, εντοπίστηκαν αρχαία λείψανα θεμελίωσης τριών κτιρίων που χρονολογήθηκαν στη Μέση Εποχή του Χαλκού. Από αυτά τα δύο είναι αψιδωτά ενώ υπήρχαν και μικρά τμήματα τοίχων από άλλες κατασκευές. Ανασκάφηκαν πολλά κινητά ευρήματα (κεραμική καλής ποιότητας της Μέσης Εποχής Χαλκού, λίθινα εργαλεία τροφοπαρασκευαστικού χαρακτήρα καθώς και λίγα θραύσματα λειασμένων οστών από εργαλεία), πήλινα ευρήματα αλλά και μεταλλικά αντικείμενα (χάλκινες περόνες, καθώς και χάλκινο κόσμημα). Ο χώρος του Ερμητσίου ταυτίζεται σύμφωνα με επιγραφικά στοιχεία (ενσφράγιστες κεραμίδες) με τις αρχαίες Πειρασίες που μέχρι τώρα τοποθετούνταν στην περιοχή του Βλοχού. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην τοποθεσία "Μουλόσι", στα ανατολικά, έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. "Πρόκειται για τρίκλιτη βασιλική μεγάλων διαστάσεων με ημικυκλική κόγχη στην ανατολική πλευρά και νάρθηκα στη δυτική. Σήμερα διασώσονται οι εξωτερικοί τοίχοι, ο τοίχος που διαχωρίζει τον νάρθηκα από τον κυρίως ναό όπως και τμήματα των εσωτερικών κιονοστοιχιών. Στο εσωτερικό των τοίχων διασώζονται αξιόλογα τμήματα του τοιχογραφικού διακόσμου που χρονολογούνται πιθανότατα στα τέλη του 18ου αιώνα". Διοικητικά στοιχεία Αναφέρεται επίσημα, μετά την ένωση της Θεσσαλίας, γραμμένη ως Ερμίτσι (με "ι") το 1883 στο ΦΕΚ 126Α - 02/04/1883 όταν προσαρτήθηκε στον τότε δήμο Τιτανίου. Το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 1940 το όνομά του διορθώθηκε σε Ερμήτσιον (με "η"). Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι αποτελεί την κοινότητα Ερμητσίου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Άρνης του δήμου Καρδίτσας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 262 κατοίκους ενώ το 1981 και το 1991 είχε 396 και 373 αντίστοιχα. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Αρχαιολογικός Άτλας Θεσσαλίας: Πειρασία από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Θεσσαλικών Σπουδών. Παραπομπές Χωριά του νομού Καρδίτσας Δήμος Σοφάδων
761805	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%89-%CF%83%CF%85%CF%81-%CE%A3%CE%B5%CE%BB	Βω-συρ-Σελ	Το Βω-συρ-Σελ (γαλλικά: Vaux-sur-Seulles) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Καλβαντός, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας. Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Βωσουά (γαλλικά: Vaussois). Παραπομπές Κοινότητες του Καλβαντός
689808	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%20%CE%A3%CE%B5%CF%87%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5	Χούντ Σεχζάντε	Η Χούντ Σεχζάντε (Οθ. Τούρκικα:خوند شاهزادہ‎) (Τούρκικα: Hund Şehzade, γεννημένη ως Φατιμά Σεχζάντε Fatima Şehzade, 1422 - Ιούλιος 1455) ήταν εγγονή του Σουλεϊμάν Τσελεμπή και δισέγγονη του σουλτάνου Βαγιαζήτ Α΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Βιογραφία Γεννήθηκε το 1422, και ήταν κόρη του Ορχάν Τσελεμπή. Το 1433, η Χούντ και ο αδελφός της Σουλεϊμάν κατέφυγαν στο Κάιρο. Ο Μαμελούκος Σουλτάνος Μπαρσμπέη τους αντιμετώπισε γενναιόδωρα και απέρριψε τα αιτήματα του ξαδέλφου Μουράτ Β΄ για παράδοσή τους. Το 1436, ο Ιμπραήμ Β΄ του Καραμάν, επιτέθηκε στους Δουλκαδιρίδες και κατέλαβε την αμφισβητήσιμη πόλη Καϊσερί και άλλα φρούρια στην περιοχή. Ωστόσο, οι Δουλκαδιρίδες πήραν το Καϊσερί και τη γύρω ύπαιθρο από τους Καραμανίδες τον Δεκέμβριο του 1436 με την οθωμανική βοήθεια. Μόλις έλαβε αυτά τα νέα, ο Μπαρσμπέη τον Μάρτιο του 1437, συνέλεξε το συμβουλευτικό του συμβούλιο και αποφάσισε να στείλει τους κυβερνήτες της Συρίας για να βοηθήσει τον Ιμπραήμ Μπέη. Ωστόσο, πριν κλιμακωθεί η κρίση και μετατραπεί σε στρατιωτική σύγκρουση, τόσο οι Οθωμανοί όσο και οι Μαμελούκοι Σουλτάνοι διευθέτησαν τις διαφορές τους δύο μήνες αργότερα τον Μάιο. Μια ειρηνευτική συμφωνία διευθετήθηκε, με το γάμο του Μπαρσμπέη με την Χούντ. Μετά το θάνατο του Μπαρσμπέη το 1438, ο διάδοχός του Σουλτάνος Σεφ-αλ-Ντιν Τζάκμακ παντρεύτηκε την Χούντ , προκειμένου να εδραιώσει τις καλές σχέσεις με τους Οθωμανούς. Στις 5 Ιανουαρίου 1447, έκανε προσκύνημα με την προίκα που έλαβε κατά τον γάμο της με τον Τζάκμακ. Μαζί απέκτησαν τέσσερις γιους. Όλοι τους πέθαναν από πανούκλα στο Κάιρο στις 26 Μαρτίου 1449. Ο μεγαλύτερος που ονομαζόταν Αχμέτ ήταν επτά ετών. Ο Τζάκμακ την χώρισε στις 25 Δεκεμβρίου 1450. Μετά το διαζύγιο με τον Τζάκμακ, εγκαταστάθηκε σε ένα νέο σπίτι στο αλ-Ζουνταρία και παντρεύτηκε τον Σαχίμπ-αλ-Χουτζάμπ Μπαρσμπέη Μπουζασί. Πέθανε τον Ιούλιο του 1455 στο Κάιρο. Παραπομπές Πηγές Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback) Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover) Πριγκίπισσες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Οθωμανοί
660121	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%8C%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%85	Χωριό Καλύμνου	Το Χωριό Καλύμνου είναι χωριό το οποίο βρίσκεται στο νησί της Καλύμνου. Βρίσκεται δίπλα στο χωριό Άργος Καλύμνου και πολύ κοντά στον κρατικό αερολιμένα Καλύμνου. Το Χωριό έχει πληθυσμό 3.311 κατοίκων. Το χωριό βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, σε υψόμετρο 101 μέτρων. Παραπομπές Χωριά της Καλύμνου
631155	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CF%83%CE%AC%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CF%82	Δήμος Τσάλκας	Η Τσάλκα (, Ćalḱis Municiṕaliťeťi) είναι επαρχία της Γεωργίας, στην περιφέρεια Κβέμο Κάρτλι. Η κύρια πόλη είναι η Τσάλκα. Σύμφωνα με τη γεωργιανή απογραφή του 2002, ο δήμος είχε πληθυσμό 20.888 κατοίκων. Ο δήμος έχει έκταση 1.051 τ.χλμ. Δείτε επίσης Δήμοι της Γεωργίας Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επαρχίες της Γεωργίας, Statoids.com Πόλεις της Γεωργίας
30215	https://el.wikipedia.org/wiki/HDI-Arena	HDI-Arena	Η HDI-Arena (μέχρι το 2002 γνωστό και ως Niedersachsenstadion) είναι ένα ποδοσφαιρικό στάδιο στο Αννόβερο της Γερμανίας. Η ομάδα Αννόβερο 96 χρησιμοποιεί το στάδιο για τους εντός έδρας αγώνες της. Το γήπεδο χτίστηκε το 1954 και έχει συνολική χωρητικότητα 48.933, περιλαμβάνοντας 1.241 business seats και 29 σουίτες. Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2006 το στάδιο είχε την ονομασία FIFA WM Stadion Hannover. Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, Γερμανία 2006 Το πρόγραμμα των αγώνων που έγιναν στην AWD-Arena κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006: Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημη ιστοσελίδα της HDI-Arena Στάδια ποδοσφαίρου στη Γερμανία Στάδια Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2006 Αννόβερο 96 Στάδια Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 1974
508506	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B5%CE%BA	Τζος Πεκ	Ο Τζόσουα Μάικλ "Τζος" Πεκ (αγγλικά: Joshua Michael "Josh" Peck, γενν. 10 Νοεμβρίου 1986) είναι Αμερικανός ηθοποιός και κωμικός stand-up. Είναι ευρύτερα γνωστός από το ρόλο του ως Τζος Νίκολς στη σειρά του Nickelodeon, «Drake & Josh». Ξεκίνησε τη καριέρα του ως ηθοποιός στα τέλη της δεκαετίας του '90 με αρχές δεκαετίας του '00, και έγινε αρχικά γνωστός από το ρόλο του στο «The Amanda Show». Έκτοτε, έχει παίξει σε ταινίες μεταξύ των οποίων οι «Mean Creek», «Drillbit Taylor», «The Wackness», «ATM», και «Red Dawn», ενώ επίσης δάνεισε τη φωνή του στο Ice Age. Πρώιμα χρόνια Γεννήθηκε το 1986 στη Νέα Υόρκη και φοίτησε στο Manhattan's Public School 40. Δεν έχει γνωρίσει ποτέ το βιολογικό του πατέρα. Μεγάλωσε με τη μητέρα του, Μπάρμπαρα, η οποία είναι σύμβουλος καριέρας και τη γιαγιά του. Είχε άσθμα κατά τη παιδική του ηλικία, γι' αυτό έμενε συχνά στο σπίτι, παρακολουθώντας παλιά sitcoms. Στην ηλικία των οκτώ χρόνων, θέλησε να ασχοληθεί με το stand-up comedy. Προσωπική ζωή Τον Μάρτιο του 2016, αρραβωνιάστηκε τη μοντέρ Πέιτζ Ο' Μπράιεν. Παντρεύτηκαν τον Ιούνιο του 2017. Τον Δεκέμβριο του 2018 απέκτησαν έναν γιο, τον Μαξ Μάιλο Πεκ. Το 2022, ο Πεκ αποκάλυψε ότι στο παρελθόν είχε παλέψει με εθισμούς στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, δηλώνοντας ότι είναι νηφάλιος από το 2008. Φιλμογραφία Ταινίες Τηλεόραση Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τζος Πεκ στο Twitter Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί φωνής Αμερικανοί κωμικοί
795713	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201976	Βαλκανικοί αγώνες καλαθοσφαίρισης ανδρών 1976	Οι 18οι Βαλκανικοί Αγώνες καλαθοσφαίρισης διεξήχθησαν από τις 19-21 Δεκεμβρίου 1976 στο Μπουργκάς, Βουλγαρίας. Μετείχαν τέσσερις χώρες και νικήτρια αναδείχθηκε η Γιουγκοσλαβία για δέκατη πέμπτη φορά. Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης αναδείχθηκε ο Ντράζεν Νταλιπάγκιτς με 100 πόντους. Μεταλλιούχοι Τα αποτελέσματα 19/12 Ελλάδα-Βουλγαρία 78-94(29-55) 19/12 Γιουγκοσλαβία-Ρουμανία 98-90(51-44) 20/12 Ελλάδα-Γιουγκοσλαβία 60-78(36-38) 20/12 Βουλγαρία-Ρουμανία 105-82(51-38) 21/12 Ελλάδα-Ρουμανία 74-66(37-37) 21/12 Γιουγκοσλαβία-Βουλγαρία 98-76(49-34) Η βαθμολογία Αθλητισμός στα Βαλκάνια Διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις της Ευρώπης Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τι έγινε στις 20 προηγούμενες βαλκανιάδες - Αθλητική Ηχώ 14/9/1979, σελ.5 Όλοι οι αγώνες της Εθνικής Ελλάδος στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Πηγές Milivoje Karalejić, Saša Jakovljević, Žarko Kandić, Vladimir Stanković, Milan Tasić, Ivica Mihajlović. Košarkaška enciklopedija 1946-2000 : muške reprezentacije (2001) 100 χρόνια Μπάσκετ 1891-1991, Περιοδικό Τρίποντο, 1991
224134	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%202010-2011	Α΄ Κατηγορία ποδοσφαίρου γυναικών 2010-2011	Η Α' κατηγορία ποδοσφαίρου γυναικών 2010−2011, ήταν το 19ο πρωτάθλημα στην ιστορία του θεσμού. Αυτή τη σαιζόν άλλαξε ο τρόπος διεξαγωγής του πρωταθλήματος. Έγινε σε μία μόνο φάση, και οι 13 ομάδες που συμμετείχαν αγωνίστηκαν σε έναν ενιαίο όμιλο. Έγιναν δύο γύροι, σύνολο 24 αγώνων για κάθε ομάδα. Πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η ομάδα του ΠΑΟΚ για 6η συνεχή χρονιά, νικώντας μάλιστα και στους 24 αγώνες που έδωσε. Τελική Βαθμολογία Αποτελέσματα Πηγές Αποτελέσματα Ιστότοπος epo.gr Βαθμολογία Ιστότοπος epo.gr Βαθμολογία Ιστότοπος karditsalive.net Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2010-2011 Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου γυναικών
788386	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD	Θεοτόκος Τρικάλων	Το χωριό Θεοτόκος Τρικάλων (δημοτική κοινότητα Αχλαδέας - δημοτική ενότητα Χασίων) ανήκει στον δήμο Μετεώρων του νομού Τρικάλων που βρίσκεται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας. Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο Καποδίστριας, μέχρι το 2010, η Θεοτόκος ανήκε στο τοπικό διαμέρισμα Αχλαδέας, του πρώην δήμου Χασίων του νομού Τρικάλων. Γενικά Το χωριό βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Τρικάλων, ανατολικά του χωριού Αγιόφυλλο και δυτικά του χωριού Αχλαδέα. Το βόρειο τμήμα της εκτάσής του αποτελεί τα φυσικά σύνορα με το νομό Γρεβενών. Απέχει 28 χιλιόμετρα από την Καλαμπάκα και έχει υψόμετρο 600 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Πριν από τις νέες ονομασίες της δεκαετίας του 1950 είχε την ονομασία Φλιάκα Κερασιά. Ιστορικά Στοιχεία Πληθυσμιακή εξέλιξη Από κατάστιχα των Ιερών Μονών των Μετεώρων, προκύπτει ότι στην περιοχή του χωριού κατοικούσαν νομάδες που έβρισκαν ευνοϊκές συνθήκες για την βοσκή των κοπαδιών τους. Το 1754 κατοικούσαν 11 οικογένειες, το 1758 4 οικογένειες, το 1765 8 οικογένειες, το 1767 5 οικογένειες, το 1769 7 οικογένειες, το 1772 6 οικογένειες και το 1820-1821 είχε 3 κτίσματα. Με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881 είχε 109 κατοίκους, το 1896 είχε 144 και το 1907 είχε 200. Με την απογραφή του 1961 στον οικισμό κατοικούσαν 463 κάτοικοι, ενώ το 1977 ο γενικός πληθυσμός ήτανε 550 κάτοικοι από τους οποίους 196 ήτανε μετανάστες στο εξωτερικό. Με την απογραφή του 1981 είχε 394 κάτοικους. Στα τέλη της δεκαετίας του 50, το δημοτικό σχολείο της Θεοτόκου αριθμούσε γύρω στους 100 μαθητές. Το 2009 υπήρχαν στο χωριό 80 κάτοικοι, ενώ το 2021 ο πραγματικός πληθυσμός είναι λιγότερο από 60 άτομα. Μαζί με το άλλο χωριό της δημοτικής κοινότητας, την Αχλαδέα, το 2021, απογράφτηκαν 130 άτομα. Αξιοθέατα Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Είναι κτισμένος στα δυτικά του χωριού, στην περιοχή με την ονομασία Παλιοχώρι. Είναι βυζαντινού ρυθμού με τρούλο και χτίστηκε το 1977 στη θέση παλαιότερης εκκλησίας, η οποία ήταν βασιλικού ρυθμού με νάρθηκα αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχει μικρός ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο, οποίος χτίστηκε στη θέση ομώνυμου ναΰδριου. Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και θεμελιώθηκε το 1967, ενώ εγκαινιάσθηκε το 1974. Τσιουμαντάλα Νοτιοανατολικά του χωριού υπάρχει το ύψωμα Τσιουμαντάλα. Στους πρόποδες υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Αϊ-λιάς Είναι το ψηλότερο σημείο του χωριού. Βρίσκεται βορειοανατολικά του μέσα σε μία κατάμεστη από βελανιδιές περιοχή. Την ονομασία την πήρε από το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία. Παραπομπές Χωριά του νομού Τρικάλων Δήμος Μετεώρων
51185	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B1	Αγκινάρα	Η αγκινάρα (Cynara cardunculus, Κυνάρα η καρδονίσκη ή αλλιώς Κυνάρα η κάκτος) είναι πολυετές λαχανικό της οικογένειας των Αστεροειδών (Asteraceae), Αναπτύσσεται σε σχήμα θάμνου, ύψους περίπου 1,5 μ. Είναι φυτό ιθαγενές της Αφρικής, καλλιεργείται, όμως, σε πολλά μέρη του σύγχρονου κόσμου σε θέσεις προφυλαγμένες από το δυνατό ψύχος και εδάφη χωρίς πολλή υγρασία. Χαρακτηριστικά Η ρίζα της αγκινάρας είναι πασσαλώδης και προχωρεί βαθιά στο έδαφος. Τα φύλλα της είναι μεγάλα με βαθιές σχισμές, χρώμα γκριζωπό στο κάτω μέρος και το στέλεχός της είναι μακρύ με διακλαδώσεις. Πολλαπλασιάζεται με παραφυάδες κατά την άνοιξη ή το φθινόπωρο ενώ ο βλαστός της ξεραίνεται το καλοκαίρι. Κατανάλωση Από το φυτό χρησιμοποιείται στη μαγειρική το άνθος, που έχει σχήμα σφαιρικό, λίγο μακρύ και σαρκώδες. Μαγειρεύεται αφού καθαριστεί από τα πέταλα και το χνούδι, ενώ στην Κρήτη τρώγεται και ωμή με λεμόνι, πολύ νόστιμη και "ειδικός" μεζές για τσικουδιά. Τα εξωτερικά πέταλα του άνθους καταλήγουν σε αγκαθωτή άκρη και είναι σκληρά, μπορούν δε να χρησιμοποιηθούν και για τροφή των ζώων. Η αγκινάρα είναι πλούσια σε βιταμίνες Α, Β1, Β2, νιασίνη και C. Καλλιέργεια Στην Ελλάδα καλλιεργείται στην Αργολίδα,ιδιαίτερα στην περιοχή των Ιρίων και της Κάντιας, στην Κρήτη και στη Μεσσηνία (όπου βρίσκουμε κυρίως την "άγρια" αγκινάρα με μεγάλα αγκάθια στα πέταλα), στη Λακωνία, στην Κέρκυρα, στην Ηλεία και αλλού, ενώ καλλιεργείται σε όλες σχεδόν τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, τη Βρετανία και τη Γαλλία. Γιορτές Στα Ίρια Αργολίδας κάθε Μάιο μήνα διεξάγεται η γιορτή της αγκινάρας. Τον Μάιο επίσης γίνεται η γιορτή αγκινάρας και στην Τήνο, όπου καλλιεργείται τόσο σε ήμερη όσο και σε άγρια ποικιλία με αγκάθια. Πηγές, Σημειώσεις Εξωτερικοί σύνδεσμοι Λαχανικά Αστεροειδή Χλωρίδα της Αφρικής
377918	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%AD%CE%BD%20%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%AC%CF%81	Ζοσλέν Μπλανσάρ	Ο Ζοσλέν Μπλανσάρ, (γεννημένος στις 28 Μαΐου 1972 στην Μπετύν), είναι πρώην Γάλλος ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόμενος στη θέση του αμυντικού μέσου στη διάρκεια των είκοσι ετών επαγγελματικής του παρουσίας, διετέλεσε αθλητικός διευθυντής της ΡΚ Λανς από τον Μάιο του 2011 ως τον Ιούλιο του 2012. Με την επιστροφή του Ζερβαί Μαρτέλ στη διοίκηση του συλλόγου, επέστρεψε στη θέση του αθλητικού διευθυντή στις 18 Ιουλίου 2013. Βιογραφία Καταγόμενος από το Πα-ντε-Καλαί, αγωνίστηκε για την πρώτη του σεζόν ως επαγγελματίας σε ηλικία 18 ετών στην ΟΣΛ Ντανκέρκ, όπου αγωνιζόταν ως βασικός στη μεσαία γραμμή της ομάδας. Το 1995, αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Λιγκ 1 με τα χρώματα της ΦΚ Μετς. Κατάφερε να συστηθεί στο ευρύ κοινό ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της σεζόν 1997-98, η οποία βρήκε την ΦΚ Μετς να τερματίζει στη δεύτερη θέση της Λιγκ 1 (έχοντας, μεταξύ άλλων, στο δυναμικό της παίκτες όπως οι Ρομπέρ Πιρές, Μπρουνό Ροντριγκές και Φρεντερίκ Μεϊριέ). Στη συνέχεια, εκμεταλλευόμενος την πολύ καλή αυτή σεζόν, μεταγράφηκε στη Γιουβέντους. Αγωνιζόμενος με την τελευταία κατέκτησε το Τρόπαιο Λουίτζι Μπερλουσκόνι, έναν φιλικό τουρνουά, τον Αύγουστο του 1998 (2-1 απέναντι στην ΑΚ Μίλαν). Αγωνίστηκε σε 3 αναμετρήσεις για το Τσάμπιονς Λιγκ, με την Juve να αποκλείεται από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Ωστόσο, δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην Ιταλία (12 συμμετοχές σε αναμετρήσεις πρωταθλήματος και 6 για το κύπελλο). Αναφερόμενος, αργότερα, στην εμπειρία του αυτή εμφανίστηκε μετανιωμένος για τη βιασύνη των αποφάσεών του: « Ήμουν υπερβολικά ανυπόμονος. Θα έπρεπε να είχα επιλέξει να παραμείνω στην Juve και να μην αποχωρήσω μετά από μόλις μία σεζόν στην ομάδα. (...) Σήμερα, αναλογιζόμενος ξανά όσα έγιναν, θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχα παραμείνει ήρεμος και μπορεί, τελικά, να ανταμειβόμουν για την επιλογή μου αυτή να παραμείνω στην ομάδα ». Επέστρεψε, στη συνέχεια, στη Γαλλία, όπου αγωνίστηκε στην ΡΚ Λανς από τη σεζόν 1999-2000. Από την πρώτη του, κιόλας, σεζόν στην ΡΚ Λανς, οι εμφανίσεις του ήταν πολύ καλές, με την ομάδα να φτάνει ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Στην πορεία, αναδείχτηκε εκ νέου δευτεραθλητής της Λιγκ 1 το 2002, τερματίζοντας πίσω από την Ολιμπίκ Λυών. Αγωνίστηκε συνολικά για 4 χρόνια στη Λανς με έναν μέσο όρο συμμετοχών ανά σεζόν της τάξεως των τριάντα αναμετρήσεων. Σε ηλικία 31 ετών και αφότου αποφάσισε να ολοκληρώσει την παρουσία του στο γαλλικό ποδόσφαιρο, αποφάσισε να ξενιτευτεί εκ νέου με προορισμό « μία ομάδα που να διεκδικεί κάθε χρόνο το εθνικό πρωτάθλημα και να συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ». Κάτι που συνέβη στην Αούστρια Βιέννης, όπου ανακάλυψε έναν διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού και έναν νέο τρόπο ζωής. Υπέγραψε αρχικά συμβόλαιο διάρκειας ενός έτους, το οποίο ανανέωνε κάθε χρόνο. Κατέστη πρωταθλητής στη διάρκεια της σεζόν 2005-06, ενώ κατέκτησε τέσσερις φορές το κύπελλο Αυστρίας (2005, 2006, 2007 και 2009). Το 2009, κι ενώ ήταν, τότε, ηλικίας 37 ετών, ο σύλλογος της Βιέννης του πρότεινε θέση στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας, κάτι που ο Μπλανσάρ απέρριψε δίχως δεύτερη συζήτηση, καθώς θεωρούσε τον εαυτό του « ακόμη σε πολύ καλή φυσική κατάσταση ». Υπέγραψε τότε συμβόλαιο μονοετούς διάρκειας, με οψιόν ανανέωσης για ακόμη έναν στην Αούστρια Κέρντεν, όπου και έλαβε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Το 2010, ανέλαβε χρέη τεχνικού συμβούλου στην ΦΚ Ιστρ πλησίον του Φρανσίς Κολαντό, τον οποίο είχε γνωρίσει ενώ ήταν, ακόμη, παίκτης της ΡΚ Λανς. Τον Μάιο του 2011, ανέλαβε χρέη αθλητικού διευθυντή στην ΡΚ Λανς, αντικαθιστώντας τον Ντανιέλ Λεκλέρκ. Διετέλεσε σε αυτή τη θέση έως τις 2 Ιουλίου 2012 και την αποχώρηση του Ζερβαί Μαρτέλ από τα διοικητικά του συλλόγου, ωστόσο επέστρεψε με την επαναδραστηριοποίηση του τελευταίου στις 18 Ιουλίου 2013. Σύλλογοι Ως παίκτης 1991-1995 : ΟΣΛ Ντανκέρκ 1995-1998 : ΦΚ Μετς 1998-1999 : Γιουβέντους 1999-2003 : ΡΚ Λανς 2003-2009 : Αούστρια Βιέννης 2009-2011 : Αούστρια Κέρντεν Ως αθλητικός διευθυντής 2011-Ιούλιος 2012 ΡΚ Λανς Ιούλιος 2013 έως σήμερα ΡΚ Λανς Στατιστικά Σύνολο καριέρας (Απρίλιος 2010) 465 συμμετοχές στην Α΄ Κατηγορία, 21 τέρματα 134 συμμετοχές στην Β΄ Κατηγορία, 11 τέρματα Διακρίσεις Τσάμπιονς Λιγκ : Ημιτελικά το 1999 (Γιουβέντους). Κύπελλο ΟΥΕΦΑ : Ημιτελικά: 2000 (ΡΚ Λανς). Πρωτάθλημα Γαλλίας : Δευτεραθλητής : 1998 (ΦΚ Μετς) και 2002 (ΡΚ Λανς). Λιγκ Καπ : Νικητής το 1996 (ΦΚ Μετς) Πρωτάθλημα Αυστρίας : Πρωταθλητής τη σεζόν 2005-06 (Αούστρια Βιέννης). Δευτεραθλητής τη σεζόν 2003-04 (Αούστρια Βιέννης). Κύπελλο Αυστρίας : Νικητής το 2005, το 2006, το 2007 και το 2009 (Αούστρια Βιέννης). Φιναλίστ το 2004 (Αούστρια Βιέννης). Τρόπαιο Λουίτζι Μπερλουσκόνι : Νικητής το 1998 (Γιουβέντους). Παραπομπές Γάλλοι ποδοσφαιριστές Ποδοσφαιριστές ΟΣΛ Ντανκέρκ Ποδοσφαιριστές ΦΚ Μετς Ποδοσφαιριστές Γιουβέντους Ποδοσφαιριστές ΡΚ Λανς Ποδοσφαιριστές Αούστρια Βιέννης Ποδοσφαιριστές Αούστρια Κέρντεν Μέσοι ποδοσφαιριστές
645480	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%AE	Μάχη της Νινευή	Η Μάχη της Νινευή ήταν η σημαντικότερη μάχη του Βυζαντινοπερσικού πολέμου του 602-628. Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 627, ο Ηράκλειος εισέβαλε στη Νινευή σε μια εκπληκτική και επικίνδυνη χειμωνιάτικη επιχείρηση. Ο Χοσρόης Β΄ της Περσίας διόρισε τον Ραζάντ ως επικεφαλής του στρατού που θα αντιμετώπισε τους Βυζαντινούς. Οι Ουράνιοι Τούρκοι ή Γκιοκτούρκοι (σύμμαχοι του Βυζαντίου) αποστάτησαν γρήγορα και οι ενισχύσεις των Περσών άργησαν να φτάσουν. Έτσι ο Ραζάντ σκοτώθηκε και τα στρατεύματα των Σασσανιδών υποχώρησαν. Η Βυζαντινή νίκη αργότερα οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο στην Περσία και για ένα μικρό διάστημα επανέφερε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στα παλιά της σύνορα στη Μέση Ανατολή. Παραπομπές Μάχες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
672109	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%A3%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%85%202019%20%E2%80%93%20100%20%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD	Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2019 – 100 μέτρα ανδρών	Τα 100 μέτρα ανδρών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2019 διεξάχθηκαν στο Διεθνές Στάδιο Καλίφα από τις 27 έως και τις 28 Σεπτεμβρίου. Ρεκόρ Τα παρακάτω ρεκόρ καταρρίφθηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα: Πρόγραμμα Αποτελέσματα Προκαταρκτικός Γύρος Ο πρώτος κάθε σειράς ( Q ) και οι επόμενοι πέντε γρηγορότεροι ( q ) προκρίνονται στις σειρές. Άνεμος: Σ1: +0.1, Σ2: +0.4, Σ3: +0.3, Σ4: +0.0 Σειρές Οι 3 πρώτοι κάθε σειράς ( Q ) και οι επόμενοι έξι γρηγορότεροι ( q ) προκρίνονται στους ημιτελικούς. Άνεμος: Σ1: -0.3, Σ2: -0.8, Σ3: -0.8, Σ4: -0.3, Σ5 :-0.3, Σ6: +0.1 Ημιτελικοί Οι δύο πρώτοι κάθε σειράς ( Q ) και οι επόμενοι δύο καλύτεροι ( q ) προκρίνονται στον τελικό. Άνεμος: Η1: -0.3, Η2: -0.3, Η3: +0.8 Τελικός Άνεμος: +0.6 Παραπομπές 000100μ Αν
136030	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%20%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82	Αχαΐα Συρίας	Η Αχαΐα ήταν αρχαία ελληνική πόλη στη σημερινή Συρία , βρισκόταν σε άγνωστη σήμερα τοποθεσία. Για την ελληνιστική πόλη της Αχαΐας, λόγο κάνει ο Αππιανός (Συριακής 57), την οποία προσθέτει στον κατάλογο των πόλεων του Σελεύκου Α΄ Νικάτορος. Μολονότι δεν υπάρχει πουθενά αλλού καμιά επιπλέον πληροφορία για αυτήν την πόλη, δεν αποκλείεται ο γενάρχης των Σελευκιδών να εγκατέστησε εκεί Αχαιούς αποίκους, ή να ιδρύθηκε από τον μικρότερο αδελφό του Αντιόχου Α΄ τον Αχαιό. Υπάρχει η άποψη ότι η πόλη πρέπει να είναι η Αχαϊκάλα στον Ευφράτη που την αναφέρει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος, ως ένα σταθμό της εκστρατείας του Ιουλιανού του Παραβάτη. Πηγές Getzel M. Cohen, The Hellenistic settlements in Syria, the Red Sea Basin, and North Africa. Johann Gustav Droysen, Ιστορία των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκδ. ελεύθερη σκέψις. Αρχαίες πόλεις της Συρίας
725887	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%A7%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B2%CE%B9%CF%87%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%83%CE%B2%CE%B1%CF%8A%CE%B3%CE%BA-%CE%9B%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA	Σοφία Χέντβιχ του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ	Η Σοφία Χεδβίγη (γερμ. Sophia Hedwig von Braunschweig-Wolfenbüttel, 13 Ιουνίου 1592, Βόλφενμπυτελ - 13 Ιανουαρίου 1642, Άρνεμ) από τον Οίκο των Γουέλφων, ήταν κόρη του Δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ και με τον γάμο της έγινε Κόμισσα του Nάσσαου-Ντητς. Έγινε επίτροπος του Ντητς κατά τη διάρκεια των απουσιών των γιων της μεταξύ 1632 και 1642. Βιογραφία Ήταν η 2η κόρη (1η από τον 2ο γάμο) του Ερρίκου Ιουλίου του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ και της δεύτερης συζύγου του Ελισάβετ των Όλντενμπουργκ, κόρης του Φρειδερίκου Β΄ της Δανίας. Στις 8 Ιουνίου 1607 η Σοφία Χεδβίγη παντρεύτηκε τον Ερνέστο Καζιμίρ Α΄ του Nάσσαου-Ντητς. Επίτροπος του Ντητς Όταν χήρευσε, η Σοφία Χεδβίγη εγκαταστάθηκε στο κτήμα για τη χήρα (wittum), το κάστρο των κομήτων του Ντητς. Την κομητεία του Νάσσαου-Ντητς κληρονόμησε ο μεγαλύτερος γιος της, ο οποίος ήταν 20 ετών, ικανός για να κυβερνήσει μόνος του. Ωστόσο αυτός ανέλαβε κυβερνήτης του Φρήσλαντ και διόρισε τη μητέρα του ως επίτροπο για να κυβερνήσει στην απουσία του. Εκείνη κατάφερε να ελαχιστοποιήσει τις ζημιές, που είχαν προκληθεί κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου. Απέτρεψε τη λεηλασία και την βλάβη στην πόλη και την κομητεία κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου, διαπραγματευόμενη επιδέξια με τους διοικητές του στρατού. Το όνομα της Σοφίας Χεδβίγης έγινε διάσημο έξω από την κομητεία, όταν στράφηκε στον Άξελ Ούξενχανα το 1633 και ζήτησε αποζημίωση, για τις ζημιές που είχαν κάνει τα στρατεύματά του στην επικράτειά της. Στο εσωτερικό φρόντισε τον αγροτικό πληθυσμό και διασφάλισε ότι υπήρχε επαρκής παροχή τροφής και νερού. Όταν το Ντητς επλήγη από επιδημία πανώλης το 1635, ήταν έτοιμη να βοηθήσει. Η Σοφία Χεδβίγη ήταν Καλβινίστρια, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να επωφεληθεί από τη συνεργασία με τον γαμπρό της Ιωάννη Λουδοβίκο του Nάσσαου-Χάνταμαρ, ο οποίος είχε επιστρέψει στον Καθολικισμό. Όταν ο μεγαλύτερος γιος της απεβίωσε και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος γιος της το 1640, επιβεβαιώθηκε η θέση της ως επιτρόπου και συνέχισε να κυβερνά. Οικογένεια Παντρεύτηκε το 1607 τον Ερνέστο Καζιμίρ Α΄ του Νάσσαου-Ντητς και είχε τέκνα: Ερρίκος Καζιμίρ Α΄ 1612–1640, κόμης του Νάσσαου-Ντητς. έπεσε στη μάχη κατά την πολιορκία του Χουλστ, 28 ετών. Γουλιέλμος Φρειδερίκος 1613–1664, κόμης του Νάσσαου-Ντητς. Ο Άγγλος εκπρόσωπος στο βάπτισμα του Ερρίκου Καζιμίρ Α΄ τον Μάρτιο του 1612 στο Άρνεμ ήταν ο Σερ Έντουαρντ Σέσιλ. Ο Σέσιλ έφερε δώρα ένα επιχρυσωμένο ερμάριο, ένα διαμαντένιο κολιέ με ένα λουκέτο, δύο άλογα και ένα κεντητό μεσοφόρι για τη Σοφία Χεδβίγη, που ήταν ανιψιά της Άννας της Δανίας, συζύγου του Ιακώβου Α΄ της Αγγλίας. Η Ολλανδική Δημοκρατία της έδωσε ως δώρο μία ετήσια σύνταξη. Υστεροφημία Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 το γυμνάσιο στο Ντητς πήρε το όνομά της: Γυμνάσιο της Σοφίας-Χέντβιχ. Επίσης ένας δρόμος στο Ντητς πήρε το όνομά του. Βιβλιογραφικές αναφορές Δούκισσες του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ
610227	https://el.wikipedia.org/wiki/TeamViewer%20Remote	TeamViewer Remote	TeamViewer Remote είναι λογισμικό για απομακρυσμένη πρόσβαση, απομακρυσμένο έλεγχο και απομακρυσμένη συντήρηση υπολογιστών και άλλων τελικών συσκευών, που κυκλοφόρησε το 2005. Οι λειτουργίες του επεκτάθηκαν σταδιακά, πιο πρόσφατα μέσω της ενσωμάτωσης του TeamViewer Meeting. Το TeamViewer δεν απαιτεί εγγραφή και είναι δωρεάν για χρήση σε μη εμπορικούς χώρους, γεγονός που βοήθησε το λογισμικό να γίνει ευρέως διαδεδομένο. Το TeamViewer είναι το βασικό προϊόν της ομώνυμης εταιρείας από το Göppingen. Ανάπτυξη Η Rossmanith GmbH κυκλοφόρησε την πρώτη έκδοση του λογισμικού TeamViewer το 2005, στο πλάισιο του έργου VNC. Ο πάροχος υπηρεσιών πληροφορικής ήθελε να αποφύγει τις περιττές μετακινήσεις στους πελάτες και να εκτελέσει εργασίες όπως η εγκατάσταση λογισμικού από απόσταση. Η επιτυχία που ακολούθησε ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε στην ίδρυση της εταιρείας που είναι γνωστή σήμερα ως TeamViewer Germany και ανήκει στον Όμιλο TeamViewer. Λειτουργικά συστήματα Το TeamViewer είναι διαθέσιμο για όλους τους επιτραπέζιους υπολογιστές με κοινά λειτουργικά συστήματα, όπως Microsoft Windows και Windows Server αλλά και macOS της Apple. Υπάρχουν επίσης πακέτα για διάφορες διανομές και παράγωγα Linux, όπως το Debian, το Ubuntu, το Red Hat και το Fedora Linux. Επιπλέον υπάρχει το Raspberry Pi OS, μια παραλλαγή Debian για το Raspberry Pi. Το TeamViewer είναι επίσης διαθέσιμο για smartphone και tablet με Android ή λειτουργικό σύστημα iOS/iPadOS από την Apple. Η υποστήριξη για Windows Phone και Windows Mobile διεκόπη αφού η Microsoft διέκοψε την υποστήριξη για τα δύο λειτουργικά συστήματα. Λειτουργικότητα Οι λειτουργίες του TeamViewer διαφέρουν ανάλογα με τη συσκευή και την παραλλαγή ή την έκδοση του λογισμικού. Πυρήνας του TeamViewer είναι η απομακρυσμένη πρόσβαση σε υπολογιστές και άλλες τελικές συσκευές, καθώς και ο έλεγχος και η συντήρησή τους. Αφού πραγματοποιηθεί σύνδεση, η απομακρυσμένη οθόνη είναι ορατή στον χρήστη που βρίσκεται στο άλλο τελικό σημείο. Και τα δύο τελικά σημεία μπορούν να στέλνουν και να λαμβάνουν αρχεία και, για παράδειγμα, να έχουν πρόσβαση σε ένα κοινόχρηστο πρόχειρο. Επιπλέον, υπάρχουν λειτουργίες που διευκολύνουν την ομαδική εργασία, όπως για παράδειγμα μεταδόσεις ήχου και βίντεο μέσω τηλεφωνίας IP. Τα τελευταία χρόνια, οι λειτουργίες του λογισμικού έχουν βελτιστοποιηθεί ειδικά για τη χρήση σε μεγάλες εταιρείες. Για το σκοπό αυτό αναπτύχθηκε η εταιρική παραλλαγή TeamViewer Tensor. Με το TeamViewer Pilot, η TeamViewer διανέμει ένα λογισμικό για απομακρυσμένη υποστήριξη με στοιχεία επαυξημένης πραγματικότητας. Το TeamViewer προσφέρει διεπαφές με άλλες εφαρμογές και υπηρεσίες, για παράδειγμα της Microsoft (Teams), το Salesforce και το ServiceNow. Πολιτική αδειών Οι ιδιωτικοί χρήστες που χρησιμοποιούν το TeamViewer για μη εμπορικούς σκοπούς μπορούν να χρησιμοποιήσουν το λογισμικό δωρεάν. Για την εμπορική χρήση του λογισμικού πρέπει να καταβληθούν τέλη. Οι εταιρείες και άλλοι εμπορικοί πελάτες πρέπει να αγοράσουν συνδρομή, καθώς η αγορά της εφαρμογής δεν είναι πλέον δυνατή μετά την αντικατάσταση του μοντέλου απόκτησης μέσω αγοράς άδειας από το μοντέλο συνδρομής. Οι τιμές για τη χρήση του λογισμικού ποικίλλουν ανάλογα με τον αριθμό των χρηστών και τον αριθμό των ταυτόχρονων συνεδριών. Οι ενημερώσεις εμφανίζονται κάθε μήνα και περιλαμβάνονται για όλους τους χρήστες. Ασφάλεια Οι εισερχόμενες και εξερχόμενες συνδέσεις είναι εξίσου δυνατές μέσω Internet ή μέσω τοπικών δικτύων. Κατά προτίμηση, το TeamViewer μπορεί να εκτελεστεί ως υπηρεσία συστήματος των Windows, η οποία επιτρέπει την πρόσβαση χωρίς παρακολούθηση μέσω του TeamViewer. Υπάρχει επίσης μια φορητή έκδοση του λογισμικού, η οποία λειτουργεί χωρίς να χρειάζεται καμία απολύτως εγκατάσταση, για παράδειγμα μέσω φορέα δεδομένων USB. Η σύνδεση πραγματοποιείται με αυτόματα δημιουργούμενα μοναδικά αναγνωριστικά και κωδικούς πρόσβασης. Πριν από κάθε σύνδεση, οι διακομιστές του δικτύου TeamViewer ελέγχουν την εγκυρότητα των αναγνωριστικών των δύο τελικών σημείων. Το δακτυλικό αποτύπωμα, το οποίο παρέχει στους χρήστες μια πρόσθετη απόδειξη για την ταυτότητα της απομακρυσμένης συσκευής, αυξάνει την ασφάλεια. Οι κωδικοί πρόσβασης προστατεύονται από επιθέσεις ωμής βίας, ειδικά μέσω μιας εκθετικής αύξησης του χρόνου αναμονής μεταξύ των προσπαθειών σύνδεσης. Το TeamViewer προσφέρει πρόσθετες δυνατότητες ασφάλειας, όπως λίστες ελέγχου ταυτότητας και έλεγχος ταυτότητας δύο παραγόντων (λίστα μη επιτρεπομένων και επιτρεπομένων). Πριν από τη δημιουργία σύνδεσης, το TeamViewer ελέγχει πρώτα τη διαμόρφωση της τελικής συσκευής και του δικτύου προκειμένου να εντοπίσει περιορισμούς που προκαλούνται από τείχη προστασίας και άλλα συστήματα ασφαλείας. Κατά κανόνα, μπορεί να δημιουργηθεί μια άμεση σύνδεση TCP/UDP έτσι ώστε να μην χρειάζεται να ανοίξουν επιπλέον θύρες. Διαφορετικά, το TeamViewer χρησιμοποιεί άλλες μεθόδους, όπως το HTTP Tunnel. Ανεξάρτητα από τον τύπο της επιλεγμένης σύνδεσης, η μεταφορά δεδομένων πραγματοποιείται αποκλειστικά μέσω ασφαλών καναλιών δεδομένων. Το TeamViewer περιλαμβάνει κρυπτογράφηση από άκρο σε άκρο βάσει RSA (4096 bit) και AES (256 bit). Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, οι επιθέσεις man-in-the-middle δεν είναι κατά κανόνα δυνατές. Αυτό θα πρέπει να διασφαλίζεται με την υπογεγραμμένη ανταλλαγή κλειδιών δύο ζευγών κλειδιών. Κατάχρηση Το TeamViewer και άλλα παρόμοια προγράμματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν καταχρηστικά για απάτες τεχνικής υποστήριξης. Οι επιτιθέμενοι προσποιούνται ότι είναι υπάλληλοι γνωστών εταιρειών προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο των υπολογιστών των θυμάτων τους. Στη συνέχεια κλέβουν χρήματα από τα θύματά τους με πρόσχημα. Για το λόγο αυτό, ο βρετανικός πάροχος υπηρεσιών διαδικτύου TalkTalk είχε αποκλείσει προσωρινά την κίνηση δεδομένων του λογισμικού. Το TeamViewer αποστασιοποιείται από την ακατάλληλη χρήση του λογισμικού, το βελτιώνει συνεχώς, δίνει συμβουλές για τον ασφαλή χρήση του και διερευνά σχετικά περιστατικά. Εξωτερικοί σύνδεσμοι επίσημη σελίδα του TeamViewer στα αγγλικά Παραπομπές Ελεύθερο λογισμικό Λογισμικό συστήματος Εφαρμογές επαυξημένης πραγματικότητας Λογισμικό Windows Λογισμικό Linux
765365	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BB%CE%BF%CF%8D-%CE%B1%CE%BD-%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B9	Σαντλού-αν-Μπρι	Το Σαντλού-αν-Μπρι (γαλλικά: Chanteloup-en-Brie) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Σεν-ε-Μαρν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς. Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Σαντλουπιέν (γαλλικά: Chanteloupiens). Παραπομπές Κοινότητες της Σεν-ε-Μαρν
550310	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29	Μακρυχώρι (αποσαφήνιση)	Με το όνομα Μακρυχώρι αναφέρονται οι παρακάτω οικισμοί στην Ελλάδα: Μακρυχώρι Ευβοίας Μακρυχώρι Καβάλας Μακρυχώρι Καρδίτσας Μακρυχώρι Λάρισας Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
465537	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BC%CE%B5%20%CE%A4%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B1	Χάτζιμε Ταμπάτα	Ο Χάτζιμε Ταμπάτα (ιαπωνικά: 田畑端, Χέπμπορν: Tabata Hajime) είναι Ιάπωνας σκηνοθέτης βιντεοπαιχνιδιών που εργαζόταν στην Square Enix. Καριέρα Όταν φοιτούσε στο γυμνάσιο, έπαιξε ένα ιστορικό βιντεοπαιχνίδι ρόλων της Koei και τότε φαντάστηκε για πρώτη φορά πόσο διασκεδαστικό θα ήταν να έφτιαχνε το δικό του παιχνίδι. Την τελευταία του χρονιά στο κολέγιο, έκανε αιτήσεις για εργασία όχι μόνο στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών, αλλά και σε άλλα μέσα τέχνης όπως τα ντοκιμαντέρ, την τηλεόραση και τις ταινίες. Εργάστηκε σε αρκετούς εκδότες βιντεοπαιχνιδιών πριν την πρόσληψή του στην Square Enix, η οποία του έδωσε εμπειρία στη δημιουργία παιχνιδιών δράσης, arcades, και ρόλων. Square Enix Στα επακόλουθα του σεισμού και τσουνάμι του Τοχόκου το 2011, η παγκόσμια έκρηξη υποστήριξης για την Ιαπωνία επηρέασε και τη Square Enix, λόγω γραμμάτων από τους φανς για το τότε επερχόμενο Final Fantasy Type-0, όπου ενθάρρυναν τον Ταμπάτα να κάνει κάτι ξεχωριστό για τους ίδιους και αυτούς που ζούσαν δύσκολες στιγμές. Παρόν Ο Ταμπάτα εργάστηκε ως σκηνοθέτης του Final Fantasy XV, παίρνοντας τη θέση του Τετσούγια Νομούρα, μία αλλαγή που ανακοινώθηκε το Σεπτέμβριο του 2014. Προηγουμένως ήταν συν-σκηνοθέτης του παιχνιδιού. Κατά τη διάρκεια της δουλειάς του στο Final Fantasy XV, ο Ταμπάτα αστειεύτηκε για το φορτωμένο του πρόγραμμα, λέγοντας πως συνήθως κοιμάται μόνο τρεις ώρες. Η εμπειρία του προηγουμένως ήταν στις φορητές κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών, ενώ ανέφερε πως είναι ενθουσιασμένος που δουλεύει σε συστήματα κονσολών, και έτσι βοηθά τους παίκτες να μπουν ακόμη πιο βαθιά στις εμπειρίες τους. Ωστόσο, αποσύρθηκε από την Square Enix στις 31 Οκτωβρίου 2018, αφήνοντας ανολοκλήρωτο το Final Fantasy XV και την Luminous Productions. Εργογραφία Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ιάπωνες σκηνοθέτες βιντεοπαιχνιδιών Ιάπωνες σχεδιαστές βιντεοπαιχνιδιών Square Enix
669760	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82	Κωνσταντίνος Δάνδολος	O Κωνσταντίνος Δάνδολος (19 Μαΐου 1973) είναι Έλληνας πρώην διεθνής αθλητής υδατοσφαίρισης και νυν Team manager της ανδρικής ομάδας της ΑΕΚ, η οποία αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Α1 Ανδρών. Βιογραφία Πρώτα χρόνια Γιος του Γεωργίου Δάνδολου και της Ελένης Βλάχου μεγάλωσε στη Γλυφάδα με τον πατέρα του και τη γιαγιά του. Στα 12 του χρόνια άρχισε την ενασχόλησή του με το πόλο, ακολουθώντας τα βήματα του μεγαλύτερου αδερφού του, Στέφανου Δάνδολου, ο οποίος ωστόσο δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά. Καριέρα ως παίκτης Το 1989 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Αθλητικό Ναυτικό Ομιλο Γλυφάδας, όπου αγωνίστηκε για 12 χρόνια και διετέλεσε αρχηγός τα τελευταία τέσσερα έτη της θητείας του στην ομάδα των Νοτίων Προαστίων. Το 2001 μετεγγράφηκε στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο είχε παρουσία στα Κύπελλα Ευρώπης, ενώ κατέκτησε την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα της Α1. Το 2004 υπέγραψε στον Πανιώνιο για τον οποίο αγωνίστηκε τα επόμενα δύο χρόνια. Το 2005 κατέκτησε την τρίτη θέση του πρωταθλήματος της Α1 Ανδρών, ενώ συμμετείχε στην πρόκριση στον ημιτελικό του Euro Cup. Το 2006 φόρεσε ξανά τα χρώματα του ΑΝΟ Γλυφάδας, προτού μετεγγραφεί στον Ναυτικό Όμιλο Καλαμακίου το 2008, με τον οποίο αγωνίστηκε στην Α2 Εθνική κατηγορία. Το 2011 επέστρεψε στην Α1 υπογράφοντας στο Αργοστόλι Κεφαλλονίας. Το 2012 υπέγραψε στον Υδραϊκό Αθλητικό Όμιλο τον οποίο βοήθησε να ανέβει το 2014 για πρώτη φορά στην ιστορία του στα σαλόνια της Α1. Εκεί αποφάσισε και να ολοκληρώσει την καριέρα του και να αποσυρθεί από τη δράση ως πολίστας σε ηλικία 41 ετών. Με την Εθνική Νέων κατέκτησε το 1992 το χάλκινο μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Καπρούν της Ουγγαρίας, αλλά και την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα το 1993 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Με την Εθνική Ανδρών μετρά 104 συμμετοχές, από το 1993 έως το 2001. Το 1995 κατέκτησε την 7η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ανδρών στην Ατλάντα των ΗΠΑ, ενώ το 1999 την 4η θέση στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες της Φλωρεντίας. Την ίδια χρονιά κατέλαβε με την εθνική ομάδα την 7η θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Το 2001 κατέκτησε την 6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Φουκουόκα της Ιαπωνίας, αλλά και την 7η θέση στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας. Προπονητική καριέρα Το ντεμπούτο του το 2013 ως τεχνικός τον βρήκε στο νεοσύστατο τμήμα υδατοσφαίρισης του Απόλλωνα Σμύρνης, τον οποίο και οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής, βοηθώντας έτσι το εγχείρημα του άλλοτε συμπαίκτη του Γιώργου Αφρουδάκη. Οι επιτυχίες συνέχισαν κατακτώντας το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής τη σεζόν 2014-15 παίρνοντας το εισιτήριο για την Α2 Ανδρών. Τη σεζόν 2016-17 από τη θέση του τεχνικού διευθυντή πέτυχε την άνοδο του Απόλλωνα στα στην Α1 Ανδρών. Το 2018 με την ίδρυση του τμήματος υδατοσφαίρισης της ΑΕΚ ανέλαβε τα ηνία, οδηγώντας τη στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής, ενώ το 2019 κέρδισε πρόκριση των «κιτρινόμαυρων» στην Α2 με την κατάκτηση της τρίτης θέσης στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Τη σεζόν 2019-20 βρισκόταν στο τιμόνι του «Δικεφάλου», τον οποίο και οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α2 Ανδρών. , νικώντας σε έναν επεισοδιακό τελικό την ομάδα του ΝΟ Περιστερίου και στην άνοδο της ομάδας στην Α1 Ανδρών για πρώτη φορά στην ιστορία της. Την σεζόν 2020-2021, η ομάδα της ΑΕΚ με προπονητή τον Δάνδολο κατατάχθηκε 8η στο πρωτάθλημα. Παράλληλα, με την είσοδο στην οκτάδα του πρωταθλήματος, η ομάδα του Δάνδολου κέρδισε την συμμετοχή της στο final eight του κυπέλλου Ελλάδας. Η χρονιά τελείωσε κερδίζοντας τον Πανιώνιο στον προημιτελικό και το Περιστέρι στον ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδος, πετυχαίνοντας την πρόκριση για τον τελικό κυπέλλου Ελλάδος. Η ομάδα αγωνίστηκε εναντίον του ολυμπιακού από τον οποίον ηττήθηκε. Στην συνέχεια δήλωσε ότι παραιτείται από την θέση του προπονητή και αναλαμβάνει θέση team μάνατζερ της ομάδας την οποία έφτασε σε αυτό το σημείο Στην Εθνική Ομάδα Ενόπλων Δυνάμεων Έχει αγωνιστεί στην Εθνική ομάδα Ενόπλων Δυνάμεων κατακτώντας την πρώτη θέση στην Ολυμπιάδα CISM της Ρώμης στην Ιταλία το 1998 και τη δεύτερη θέση στην Ολυμπιάδα Ενόπλων Δυνάμεων στην Κροατία. Από το 2015 είναι ο ομοσπονδιακός τεχνικός. Προσωπική ζωή Έχει δύο παιδιά, τον Γιώργο που ακολουθεί τα βήματά του και αγωνίζεται με τις ομάδες των ακαδημιών του ΑΝΟ Γλυφάδας και την Ευγενία που ασχολείται με τον στίβο και την ενόργανη γυμναστική. Πέρα από το πόλο, έχει ασχοληθεί ενεργά και με τις πολεμικές τέχνες κατέχοντας μαύρη ζώνη στην τέχνη του wing chun kung fu και το 2ο νταν στο Aikido. Παραπομπές 6. https://aquafeed24.com/konstantinos-dandolos-gia-aek-i-omada-tis-kardias-moy-charise-entones-stigmes/ 7. https://www.aek365.org/a-787361/team-manager-sto-polo-th-aek-o-kwnstantino-dandolo.htm
291501	https://el.wikipedia.org/wiki/Project%20X	Project X	Project X είναι μία αμερικάνικη κωμωδία, παραγωγής 2012, σε σκηνοθεσία Νίμα Νουριζαντέ, σενάριο των Μάικλ Μπάκαλ και Ματ Ντρέικ και παραγωγή του Τοντ Φίλιπς. Πρωταγωνιστούν οι Τόμας Μαν, Όλιβερ Κούπερ, Τζόναθαν Ντάνιελ Μπράουν, Κέρμπι Μπλις Μπλάντον και Αλέξις Κναπ. Η ταινία παρουσιάζει μία παρέα τελειόφοιτων μαθητών λυκείου, οι οποίοι οργανώνουν ένα μεγάλο πάρτι στην προσπάθεια τους να γίνουν δημοφιλείς στον σχολικό περίγυρό τους. Το Project X έκανε πρεμιέρα στις 2 Μαρτίου 2012 στις ΗΠΑ και στις 5 Απριλίου 2012 στην Ελλάδα. Παρά τις αρνητικές κριτικές, η ταινία έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, αποφέροντας 102,7 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Υπόθεση Ο Τόμας, ο Κόστα και ο Τζέι Μπι είναι μία παρέα τελειόφοιτων μαθητών λυκείου, οι οποίοι περνούν απαρατήρητοι από τους συμμαθητές τους. Όταν όμως φτάνουν τα γενέθλια του Τόμας, αποφασίζουν να διοργανώσουν ένα πάρτι στο άδειο από γονείς σπίτι του πρώτου, προκειμένου να γίνουν πιο δημοφιλείς στον σχολικό περίγυρό τους. Έτσι, χάρη στη βοήθεια του Κόστα, η είδησή για το πάρτι διαδίδεται πολύ γρήγορα, και το πάρτι αποκτά στην πορεία του αναπάντεχη τροπή. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Project X - 2012 Project X-Απλά δεν υπάρχει! Το πάρτυ που κανείς δε θα χάσει! Αμερικανικές ταινίες Ταινίες του 2012 Ταινίες παραγωγής Warner Bros. Αγγλόφωνες ταινίες Αμερικανικές αστυνομικές κωμικές ταινίες Αμερικανικές εφηβικές κωμικές ταινίες
155844	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%83%CE%B9%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%80%CE%AF%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CF%82	Κυπαρίσσι Μεσσαπίων Εύβοιας	Το Κυπαρίσσι είναι χωριό της κεντρικής Εύβοιας το οποίο διοικητικά ανήκει στον δήμο Διρφύων–Μεσσαπίων. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 180 μέτρων και έχει μόνιμο πληθυσμό 140 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Το Κυπαρίσσι απέχει 30 λεπτά από τη Χαλκίδα, ευρισκόμενο περίπου στα 23 χλμ. βόρεια από αυτήν, με πρόσβαση από την Εθνική Οδό Χαλκίδας-Αιδηψού. Ονομασία Το χωριό Κυπαρίσσι σύμφωνα με τους γεροντότερους δεν πήρε το όνομά του από τα πολλά κυπαρίσσια αλλά από ένα θεόρατο φυτεμένο στη σημερινή θέση Άγιος Γεώργιος. Κατά μία εκδοχή εκεί γινόταν οι συγκέντρωση ξυλείας των ξυλοκόπων της περιοχής. Μια δεύτερη εκδοχή όμως εξιστορείται και αναφέρει πως όταν το χωριό ακόμη ήταν στη θέση Παλιοχώρι δηλαδή στις πρόποδες του βράχου και κατά εκείνη την χρονική περίοδο είχε πέσει σε όλη την Ευρώπη η αρρώστια της πανώλης θάβανε τους νεκρούς σε αυτό το σημείο του Αγίου Γεωργίου και κατόπιν θεμελίωσαν τον ιερό ναό ο όποιος από σεισμό γκρεμίστηκε, εκεί φύτεψαν και το Κυπαρίσσι που προαναφέρθηκε. Το 1980 οικοδομήθηκε νέος μεγάλος ναός από τον ιερέα Παπαδημητρίου Βασίλειου και από τους κατοίκους του χωριού. Μάχη των Αντριαλών Στην τοποθεσία "Αντριαλά" ή "Τριαλλά" η οποία βρίσκεται 5 χλμ. βόρεια του χωριού, στα τέλη Ιουλίου του 1823 οι επαναστάτες της περιοχής: Σταύρος Βασιλείου, Θανάσης Χοντροβασίλης, Κώστας Βασιλείου, Ευαγγελινός Αργυροκαστρίτης, ο Κόκκαλης και ο Ολύμπιος Λιάκος αφού οχυρώθηκαν συγκρούστηκαν με τους Τούρκους της Εύβοιας που είχαν αρχηγό τον Ισούφ πασά Περκόφτσιαλη. Μετά από μάχη 6 ημερών επέστρεψαν στο Δερβένι όπου αμύνθηκαν μέχρι ότου να σωθούν τα γυναικόπαιδα στα γύρω χωριά. Σημείωση Υπάρχει και οικισμός Κυπαρίσσι στον δήμο Ιστιαίας–Αιδηψού κοντά στο χωριό Βουτάς. Πηγές Κυπαρίσσι Χαλκίδας Ιστότοποι κοινότητας Κυπαρισσίου Παραπομπές Χωριά του νομού Εύβοιας Δήμος Διρφύων - Μεσσαπίων
110236	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%87%CF%85%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%28%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%29	Ταχυδρόμος (περιοδικό)	Ο Ταχυδρόμος ήταν εβδομαδιαίο ελληνικό περιοδικό ποικίλης ύλης, που εκδιδόταν από τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1954 ως το 1993 ως αυτόνομο περιοδικό και από το 2000 ως ένθετο της εφημερίδας Τα Νέα Σαββατοκύριακο πριν διακόψει ξανά την κυκλοφορία του. Με τον Ταχυδρόμο είχαν κατά καιρούς συνεργαστεί μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας. Ιστορία Το πρώτο τεύχος του περιοδικού κυκλοφόρησε στις 17 Απριλίου 1954. Οπτικά έμοιαζε περισσότερο με μικρού μεγέθους ("ταμπλόιντ") εφημερίδα. Σαν λεζάντα αυτοπροσδιοριζόταν ως Εβδομαδιαία πολιτική, οικονομική, φιλολογική, εγκυκλοπαιδική εφημερίς. Η τιμή του πρώτου τεύχους ήταν 1.500 (πληθωριστικές) δραχμές. Στις 19 Φεβρουαρίου 1966 ο Ταχυδρόμος απόκτησε νέο σχήμα, έχοντας πλέον όψη περιοδικού, σε συνδυασμό με το ιλουστρασιόν εξώφυλλο που είχε ήδη καθιερωθεί από το 1961. Την επομένη του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, το περιοδικό δεν κυκλοφόρησε. Από τον Ιούλιο του 1967 και μετά αρκετά τεύχη του περιοδικού λογοκρίθηκαν από το καθεστώς. Ο Ταχυδρόμος προχώρησε στην καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος στις 23 Οκτωβρίου 1975, 6 χρόνια πριν αυτό καθιερωθεί σαν επίσημη γραφή της ελληνικής γλώσσας. Το περιοδικό άλλαξε λογότυπο στις 25 Νοεμβρίου 1976. τα γράμματα έγιναν πεζά και κυρτά, ενώ καθιερώθηκε σαν έμβλημα το σκίτσο ενός περιστεριού. Μετά από τέσσερις δεκαετίες, ο Ταχυδρόμος ανέστειλε την έκδοσή του στις 29 Δεκεμβρίου 1993. Η απόφαση του τότε εκδότη Γιάννη Καψή να στρέψει τη θεματογραφία στην παραδοσιακή πολιτική δημοσιογραφία σε βάρος του life style, δεν συνέπεσε με τις συνήθειες του αναγνωστικού κοινού. Η τιμή του τελευταίου τεύχους ήταν 400 δραχμές. Μετά από 6 ½ χρόνια, ο Ταχυδρόμος επανήλθε στις 4 Μαρτίου 2000, όχι όμως σαν αυτόνομο περιοδικό, καθώς η κρίση του περιοδικού τύπου τον έκανε ένθετο της εφημερίδας Τα Νέα Σαββατοκύριακο, ακολουθώντας την τακτική πολλών άλλων εφημερίδων. Η κυκλοφορία του συνεπώς σχετίστηκε άμεσα με την κυκλοφορία της εφημερίδας. Το 2013 το περιοδικό έγινε εβδομαδιαία εφημερίδα με την ονομασία Ταχυδρόμος Weekend, ενώ το 2014 συγχώνευτηκε με το ένθετο Ν-Συν (το οποίο συνεχίζει ως στήλη από Δευτέρα έως Παρασκευή) και μετονομάστηκε σε Ταχυδρόμος Weekend Πρόσωπα (ή απλώς Πρόσωπα) και συνεχίζει έτσι μέχρι σήμερα, παραμένοντας ως ένθετο με Τα Νέα κάθε Σάββατο. Ελληνικά περιοδικά
496407	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1%20%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B7	Μαρίνα Χρυσοβελώνη	Η Μαρίνα Χρυσοβελώνη είναι Ελληνίδα δικηγόρος και πολιτικός. Γεννήθηκε στο Βόλο της Μαγνησίας το 1962. Είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1986 είναι δικηγόρος και το γραφείο της στεγάζεται στο Βόλο. Είναι παντρεμένη με δύο παιδιά. Ομιλεί αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Πολιτική σταδιοδρομία Στις εθνικές εκλογές του Μαΐου 2012 όπως και στις εκλογές του Ιουνίου 2012 εκλέχτηκε βουλευτής Μαγνησίας με το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και του Σεπτεμβρίου του 2015 δεν κατάφερε να επανεκλεγεί βουλευτής. Ήταν εκπρόσωπος τύπου των Ανεξαρτήτων Ελλήνων μέχρι τις 18 Ιανουαρίου 2016. Στις 24 Φεβρουαρίου του 2016 ορίστηκε υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων αρμόδια για θέματα Μεταφορών μετά την παραίτηση του Παναγιώτη Σγουρίδη. Στον πρώτο ανασχηματισμό της Κυβέρνησης Τσίπρα Σεπτεμβρίου 2015 στις 5 Νοεμβρίου 2016, υπέβαλε την παραίτησή της και τέθηκε εκτός κυβερνητικού σχήματος. Στον δεύτερο ανασχηματισμό της Κυβέρνησης Τσίπρα Σεπτεμβρίου 2015, ανέλαβε υφυπουργός Εσωτερικών. Είναι αντιπρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου του Βόλου, είχε διατελέσει Νομαρχιακός Σύμβουλος την περίοδο 2002-2005, επίσης έχει διατελέσει Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου του Βόλου. Επίσης έχει διατελέσει Πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας των Ανηλίκων. Κατά τη την πενταετία 2003-2008 έχει διατελέσει Πρόεδρος του Συλλόγου Αντιμετώπισης του Αλτσχάιμερ και άλλων συναφών Νοσημάτων που εδρεύει στο Βόλο. Παραπομπές Έλληνες δικηγόροι Απόφοιτοι Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Βουλευτές Μαγνησίας Βουλευτές εκλεγμένοι με τους Ανεξάρτητους Έλληνες Έλληνες υφυπουργοί Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Έλληνες υφυπουργοί Εσωτερικών Περιφερειακοί Σύμβουλοι ανά την Ελλάδα
752599	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%20%CE%A3%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9	Κάρολ Σιμανόφσκι	Ο Κάρολ Μάτσεϊ Σιμανόφσκι (πολωνικά: Karol Maciej Szymanowski) (3 Οκτωβρίου 1882 – 29 Μαρτίου 1937) ήταν Πολωνός συνθέτης και πιανίστας, ο πιο διάσημος Πολωνός συνθέτης των αρχών του 20ού αιώνα. Θεωρείται μέλος του νεωτεριστικού κινήματος της Νέας Πολωνίας στα τέλη του 19ου/20ού αιώνα και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους Πολωνούς συνθέτες. Τα πρώτα έργα δείχνουν την επιρροή της ύστερης ρομαντικής γερμανικής σχολής, καθώς και τα πρώτα έργα του Αλεξάντρ Σκριάμπιν, όπως παραδείγματα του Étude Op. 4 Νο. 3 και οι δύο πρώτες συμφωνίες του. Αργότερα, ανέπτυξε ένα ιμπρεσιονιστικό και μερικώς ατονικό ύφος, που αντιπροσωπεύεται από έργα όπως η Συμφωνία Νο. 3 και το Κοντσέρτο Βιολιού Νο. 1. Η τρίτη περίοδός του επηρεάστηκε από τη παραδοσιακή μουσική των Πολωνών Γκουράλων, συμπεριλαμβανομένου του μπαλέτου Harnasie, της Τέταρτης Συμφωνίας και των έργων του μαζούρκας για πιάνο. Συνέθεσε το Król Roger (Βασιλιάς Ρότζερ) μεταξύ 1918 και 1924, όπου παραμένει η πιο δημοφιλής όπερα του Σιμανόφσκι. Άλλα σημαντικά έργα του περιλαμβάνουν τις όπερες Hagith, Συμφωνία Νο. 2, Ερωτικά Τραγούδια του Χαφίζ και Stabat Mater. Του απονεμήθηκαν οι υψηλότερες εθνικές διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένου του Σταυρού του Αξιωματικού του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας, του Τάγματος της Αξίας της Δημοκρατίας της Πολωνίας και άλλων διακρίσεων, πολωνικών και ξένων. Ζωή και καριέρα Έργα Παραπομπές Πηγές Στα αγγλικά Τζιμ Σάμσον, Music in Transition: A Study of Tonal Expansion and Atonality, 1900–1920, Νέα Υόρκη: WW Norton & Company, 1977, Τζιμ Σάμσον, The Music of Szymanowski, Λονδίνο: Kahn & Averill, 1980, Άλιστερ Γουίτμαν, Karol Szymanowski. Η ζωή και το έργο του, Alderhost, Εκδοτική Εταιρεία Ashgate, 1999 Κρίστοφερ Πάλμερ, Σιμανόφσκι. BBC Music Guides, 1983 (Εισαγωγή στη μουσική του Σιμανόφσκι στα αγγλικά) Στα γαλλικά Patrick Szersnovicz, Olivier Bellamy, Piotr Anderszewski, "Karol Szymanowski: le génie méconnu" (Karol Szymanowski: άγνωστη ιδιοφυία) στη Le Monde de la musique, No 299, Ιούνιος 2005, Didier Van Moere, Karol Szymanowski, Fayard, Παρίσι 2008. Anetta Floirat, Karol Szymanowski ren la rencontre des arts, Sampzon, Delatour France, 2019, σελ. 338 Στα γερμανικά Ρότζερ Σκρούτον και Πέτρα Βέμπερ-Μπόρχολτ, eds., Szymanowski in seiner Zeit, Μόναχο, Wilhelm Fink Verlag, 1984 Ντανούτα Γκβιζνταλάνκα: Der Verführer. Karol Szymanowski und seine Musik, Harrassowitz Verlag, Βίζμπαντεν 2017, Στα ιταλικά Αλεσάντρο Μαρτινίζι, Il sogno sognato di Karol Szymanowski. Re Ruggero tra luce ed ombra ., Quintessenza Editrice, Gallarate 2009, Άλντο Ντότο, Le Maschere di Karol Szymanowski, (prefazione di Joanna Domanska) Edizioni ETS, 2014, Στα πολωνικά Stefania Łobaczewska, Karol Szymanowski. Zycie i twórczość (Karol Szymanowski. Ζωή και εργασία) Κρακοβία, PWM, 1950 Zygmunt Sierpiński, O Karolu Szymanowskim (About Karol Szymanowski), Βαρσοβία, Interpress, 1983 Tadeusz Zieliński, Szymanowski : Liryka i ekstaza (Szymanowski: Lyric and ecstasy), Κρακοβία, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997 Teresa Chylińska, Karol Szymanowski i jego epoka, Κρακοβία, Musica Iagellonica, 2006, 3 τόμοι Mortkowicz-Olczakowa, Hanna (1961). Bunt wspomnień. Państwowy Instytut Wydawniczy Jerzy Maria Smoter (συλλογική) Karol Szymanowski we wspomnieniach (Karol Szymanowski στη μνήμη μας), Κρακοβία, PWM, 1974, 394 p. Łozińska Hempel, Μαρία (1986). Z łańcucha wspomnień. Wydawnictwo Literackie. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Σελίδα του Σιμανόφσκι στο Πολωνικό Μουσικό Κέντρο Κάρολ Σιμανόφσκι στο Culture.pl Karol Szymanowski's "Stabat Mater". Spanish Radio and Television Symphony Orchestra. Thomas Dausgaard, conductor. Live concert. Πολωνοί κλασικοί συνθέτες Πολωνοί Ρομαντικοί συνθέτες Πολωνοί συνθέτες όπερας Πολωνοί κλασσικοί πιανίστες Κλασικοί συνθέτες του 20ού αιώνα ΛΟΑΤ πρόσωπα από την Πολωνία Αποδέκτες του Χρυσού Σταυρού της Αξίας (Πολωνία) Μεγαλόσταυροι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας Διοικητές του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας Αξιωματικοί του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας Χρυσή Δάφνη της Πολωνικής Ακαδημίας Λογοτεχνίας
43242	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82%20%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82	Σελλάδες Άρτας	Οι Σελλάδες είναι χωριό της Άρτας, κτισμένο σε ένα λοφίσκο. Βρίσκεται 12 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Άρτας, κοντά στο όριο με τον νομό Αιτωλοακαρνανίας και συνορεύει με το Κομπότι. Το χωριό βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα νοτιότερα των «Παλιοσελλάδων» δηλαδή του παλιού χωριού. Οι ελαιώνες στεφανώνουν το χωριό από βόρεια και στη νότια πλευρά του απλώνεται μια καταπράσινη πεδιάδα γεμάτη πορτοκαλιές, που τη διασχίζουν ποτάμια, τα οποία εκβάλλουν στον Αμβρακικό Κόλπο. Πληροφορίες για τη χρονολογία που χτίστηκε ο οικισμός δεν υπάρχουν και το μόνο στοιχείο που δηλώνει για πρώτη φορά την ύπαρξη του στην ιστορία είναι η μαρτυρία του καθηγητή Κ. Μέρτζου, ο οποίος ερευνώντας τα αρχεία της Βενετίας, μας πληροφορεί ότι το 1696 οι Σελλάδες με το γειτονικό χωριό Μεγάρχη, πλήρωναν φόρο υποτέλειας στους Ενετούς. Μεταγενέστερα και μέχρι τους χρόνους του μεγάλου ξεσηκωμού της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου 1821 δεν έχουμε καμία γραπτή αναφορά για την ύπαρξη των Σελλάδων, εκτός από τα ονόματα κάποιων Σελλαδιτών που έλαβαν μέρος στην Επανάσταση. Ονομασία Για την προέλευση της ονομασίας έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις αλλά καμία δεν έχει ως τώρα επιβεβαιωθεί ως πραγματική. Πρώτα απ’ όλα, πιστεύεται ότι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν οι Σελλοί ένας λαός προερχόμενος από την Δωδώνη των Ιωαννίνων. Μια άλλη άποψη αναφέρει ότι οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν με την κατασκευή σελών αλόγου και μια τρίτη θέλει το χωριό να ονομάστηκε έτσι επειδή είναι κτισμένο σαν σέλα αλόγου. Ακόμη, ο Στράβωνας ονομάζει την περιοχή από το χωριό ως το Μακρύν όρος Σελαΐδα. Τέλος μια άλλη μαρτυρία αναφέρει ότι ο πρώτος κάτοικος του χωριού είχε το επώνυμο Σελλαδίτης. Καμιά ωστόσο μαρτυρία δεν είναι ικανή να αναιρέσει την άλλη γιατί όλες αποτελούν πραγματική εκδοχή για την ονομασία του χωριού. Κάτοικοι Η κύρια ενασχόληση των κατοίκων στις Σελλάδες ήταν η γεωργία. Οι άνθρωποι καλλιεργούσαν ότι χρειάζονταν για τροφή. Το χειμώνα έσπερναν σιτηρά που τα θέριζαν το καλοκαίρι κάνοντας προμήθειες για όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Μετά τον θερισμό τα προϊόντα έμεναν στο αλώνι. Την άνοιξη γινόταν η καλλιέργεια όσπριων και λαχανικών στα χωράφια. Όμως το μεγαλύτερο και σημαντικότερο τμήμα αποτελούσαν τα εσπεριδοειδή και τα ελαιόδεντρα. Το φθινόπωρο και τον χειμώνα γινόταν η συγκομιδή των καρπών. Από αυτούς οι μεγαλύτεροι κρατούνταν για κατανάλωση δική τους ή πωλούνταν. Οι μικρότεροι πήγαιναν σε ελαιοτριβεία και γίνονταν λάδι. Οι κάτοικοι επένδυαν και στην κτηνοτροφία. Εκτρέφανε ζώα τα οποία χρειάζονταν για την ζωή τους. Η κτηνοτροφία περιλάμβανε πρόβατα και κατσίκες από τα οποία έπαιρναν μαλλί, κρέας και γάλα. Το γάλα μετατρεπόταν σε τυρί, γιαούρτι και βούτυρο που χρησιμοποιούνταν για οικιακή χρήση. Τα ζώα φυλάσσονταν σε στάβλους και την ημέρα έβοσκαν στα χωράφια. Οι Σελλαδίτες έκοβαν ξύλα από τις γύρω περιοχές για να τα χρησιμοποιήσουν το χειμώνα, αλλά και το καλοκαίρι για το μαγείρεμα. Επειδή λοιπόν ο χειμώνας δεν μπορούσε να περάσει χωρίς την θέρμανση της φωτιάς, οι κάτοικοι φροντίζουν από το καλοκαίρι να συλλέγουν τις απαραίτητες προμήθειες όσον αφορά τα ξύλα. Υπήρχε περίπτωση πολλοί από αυτούς να επεξεργάζονταν το ξύλο και να έφτιαχναν αντικείμενα που τους εξυπηρετούσαν. Έτσι μπορούσαν να φτιάξουν σκαμνάκια, καρέκλες, ντιβάνια, μικρά τραπεζάκια κ.α., καθώς και «σαμαράκια». Ακόμα έφτιαχναν πόρτες και παράθυρα για τα σπίτια τα δικά τους ή για αυτά που έφτιαχναν άλλοι ως χτίστες. Έτσι τα πουλούσαν και έπαιρναν τα χρήματα για να ζήσουν. Μια άλλη δραστηριότητα ήταν η μελισσοκομία. Όσοι ασχολούνταν με αυτό έπαιρναν μέλι και κερί. Το μέλι το κρατούσαν για δική τους κατανάλωση και πώληση ίσως. Το κερί το χρησιμοποιούσαν για τη δημιουργία κεριών κυρίως για φωτισμό. Η οικοτεχνία αποτελούσε σημαντικό τομέα με τον οποίο ασχολούνται κυρίως οι γυναίκες. Χρησιμοποιώντας αγνά υλικά έφτιαχναν ότι χρειάζονταν. Μάλιστα η οικογένεια ντύνονταν συνήθως με δικά της προϊόντα. Βασική ύλη για την δημιουργία ρούχων ήταν το μαλλί που έπαιρναν από τα πρόβατα. Η μεταποίηση γινόταν με τη ρόκα και το αδράχτι, όπου οι γυναίκες έγνεθαν τις «βελόνες» και έπλεκαν ρούχα με τα οποία η οικογένεια θα πέρναγε αρκετό χρονικό διάστημα. Σημαντικό ρόλο στην οικοτεχνία κατείχε και ο αργαλειός. Σε αυτόν οι γυναίκες έφτιαχναν «κιλίμια» για να στρώνουν στο σπίτι. Ακόμη μερικοί από τους κατοίκους εργάζονταν ως χτίστες. Δούλευαν όσο περισσότερο μπορούσαν. Επεξεργάζονταν την πέτρα και έφτιαχναν σπίτια σε ανθρώπους που ζητούσαν τις υπηρεσίες τους. Με αυτό τον τρόπο κατάφερναν να παίρνουν κάποια χρήματα, τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για την αγορά προϊόντων που δεν παρήγαγαν οι ίδιοι. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Sellades.com Χωριά του νομού Άρτας Δήμος Νικολάου Σκουφά Δήμος Κομποτίου
195326	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CE%9F%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82%201988-89	Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης 1988-89	Το κύπελλο πρωταθλητριών της περιόδου 1988-89 ήταν το τριακοστό τέταρτο από την καθιέρωση του θεσμού. Το κατέκτησε η ΑΚ Μίλαν για τρίτη φορά στην ιστορία της κερδίζοντας στον τελικό τη Στεάουα Βουκουρεστίου με σκορ 4-0. Ο τελικός πραγματοποιήθηκε στις 24 Μαΐου, στη Βαρκελώνη και τον παρακολούθησαν 97.000 θεατές. Αναλυτικά τα αποτελέσματα της διοργάνωσης: Πρώτος γύρος \|} Δεύτερος γύρος \|} Προημιτελική φάση \|} Ημιτελική φάση \|} Τελικός Εξωτερικοί σύνδεσμοι UEFA, κύπελλο πρωταθλητριών RSSSF κύπελλο πρωταθλητριών 1988-89 Sports History: "1988/89: H Μίλαν επιστρέφει στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 20 χρόνια!" Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης Ποδόσφαιρο το 1988 Ποδόσφαιρο το 1989
412919	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B4%CE%B9	Ποταμός Μαδίδι	Ο Μαδίδι (Madidi) ισπανική προφορά ΔΦΑ: [maˈðiði], είναι ένας ποταμός που βρίσκεται στο διαμέρισμα Λα Πας της Βολιβίας. Είναι παραπόταμος του ποταμού Μπένι και ένα μέρος της λεκάνης του Αμαζονίου. Τρέχει μέσω του Εθνικού Πάρκου Μαδίδι. Πηγές Definitely Bolivia: Galeria Madidi Μαδιδι
1494	https://el.wikipedia.org/wiki/23%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85	23 Μαρτίου	22 Μαρτίου \| 23 Μαρτίου \| 24 Μαρτίου Η 23η Μαρτίου είναι η 82η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο (83η σε δίσεκτα έτη). Υπολείπονται 283 ημέρες. Γεγονότα 1568 - Υπογράφεται η Ειρήνη του Λονζιμό, τερματίζοντας τη δεύτερη φάση των Γαλλικών Θρησκευτικών Πολέμων. 1821 - Ελληνική Επανάσταση του 1821: Απελευθέρωση της Καλαμάτας. 1888 - Συνέρχεται για πρώτη φορά η αγγλική Φούτμπολ Λιγκ, η παλαιότερη ποδοσφαιρική ένωση του κόσμου. 1909 - Μετά την προεδρία του ο Θεόδωρος Ρούζβελτ φεύγει από τη Νέα Υόρκη για ένα σαφάρι στην Αφρική. Το ταξίδι χρηματοδοτείται από το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν και τη National Geographic Society. 1919 - Ο Μπενίτο Μουσολίνι ιδρύει το φασιστικό πολιτικό του κίνημα στο Μιλάνο της Ιταλίας. 1956 - Το Πακιστάν γίνεται η πρώτη ισλαμική δημοκρατία του κόσμου. 1964 - Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας δίνει και επισήμως στη Βουλή τον νενομισμένο όρκο. 1965 - Η NASA εκτοξεύει το Gemini 3, την πρώτη διαστημική πτήση των Ηνωμένων Πολιτειών με δύο άνδρες (πλήρωμα: Γκας Γκρίσομ και Τζον Γιανγκ). 1982 - Ο δεξιός στρατηγός Εφρέν Ρίος Μοντ ανατρέπει με στρατιωτικό πραξικόπημα την κυβέρνηση της Γουατεμάλας. 1983 - Ο Αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν προτείνει για πρώτη φορά την ανάπτυξη τεχνολογίας για την ανάσχεση των πυραύλων του εχθρού. 1991 - Το Επαναστατικό Ενωμένο Μέτωπο, με την υποστήριξη των ειδικών δυνάμεων του Εθνικού Πατριωτικού Μετώπου της Λιβερίας του Τσαρλς Τέιλορ, εισβάλλει στη Σιέρα Λεόνε σε μια προσπάθεια να ανατρέψει τον Ζοζέφ Μομό, πυροδοτώντας έναν φρικτό 11ετή εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε. Γεννήσεις 1643 - Μαρία του Λεόν Μπέγιο και Ντελγάδο, Ισπανή μοναχή 1749 - Πιέρ Σιμόν Λαπλάς, Γάλλος μαθηματικός και αστρονόμος 1868 - Ντίτριχ Έκαρτ, Γερμανός δημοσιογράφος και πολιτικός 1869 - Καλούστ Γκιουλμπενκιάν, Αρμένιος επιχειρηματίας 1878 - Στυλιανός Λυκούδης, Έλληνας αντιναύαρχος 1881 - Χέρμαν Στάουντινγκερ, Γερμανός χημικός 1882 - Έμμυ Ναίτερ, Γερμανίδα μαθηματικός 1887 - Χουάν Γκρις, Ισπανός καλλιτέχνης 1900 - Έριχ Φρομ, Γερμανός ψυχολόγος και φιλόσοφος 1901 - Παύλος Λιασίδης, Κύπριος ποιητής 1904 - Τζόαν Κρόφορντ, Αμερικανίδα ηθοποιός 1907 - Ντανιέλ Μποβέ, Ελβετός επιστήμονας 1910 - Ακίρα Κουροσάβα, Ιάπωνας σκηνοθέτης 1912 - Βέρνερ φον Μπράουν, Γερμανός φυσικός και μηχανικός 1918 - Εμίλ Ντερλέν Ανρί Ζινσού, πρόεδρος του Μπενίν 1921 - Ντόναλντ Κάμπελ, Άγγλος οδηγός 1921 - Γιάννης Λάμπρου, Έλληνας αθλητής 1922 - Ούγκο Τονιάτσι, Ιταλός ηθοποιός 1931 - Βίκτορ Κορτσνόι, Ρώσος σκακιστής 1933 - Στέφανος Ιωαννίδης, Έλληνας παλαιστής 1934 - Κάκια Αναλυτή, Ελληνίδα ηθοποιός 1935 - Σοφία Ολυμπίου, Ελληνίδα ηθοποιός 1936 - Γιάννης Κουνέλλης, Έλληνας καλλιτέχνης 1937 - Άκος Δασκαλόπουλος, Έλληνας ποιητής και στιχουργός 1937 - Σταμάτης Κόκοτας, Έλληνας τραγουδιστής 1938 - Τσανγκ Τσουν-χσιουνγκ, πρωθυπουργός της Ταϊβάν 1942 - Μίχαελ Χάνεκε, Αυστριακός σκηνοθέτης 1945 - Φράνκο Μπατιάτο, Ιταλός τραγουδιστής 1952 - Κιμ Στάνλεϊ Ρόμπινσον, Αμερικανός συγγραφέας 1956 - Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, Πορτογάλος πολιτικός 1960 - Χάρης Ρώμας, Έλληνας ηθοποιός 1963 - Μίτσελ Γκονθάλεθ, Ισπανός ποδοσφαιριστής και προπονητής 1972 - Πίτερ Μέλερ, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής 1973 - Τζέισον Κιντ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής 1973 - Γέρζι Ντούντεκ, Πολωνός ποδοσφαιριστής 1976 - Ρικάρντο Ζόντα, Βραζιλιάνος οδηγός αγώνων 1983 - Μοχάμεντ Μο Φάρα, Βρετανός αθλητής 1990 - Χάιμε Αλγκερσουάρι, Ισπανός οδηγός αγώνων 1990 - Ευγενία της Υόρκης, Βρετανή πριγκίπισσα 1992 - Κάιρι Ίρβινγκ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής 1996 - Αλεξάντερ Άλμπον, Ταϊλανδός οδηγός αγώνων Βρετανικής καταγωγής Θάνατοι 59 - Ιουλία Αγριππίνα, Ρωμαία αυτοκράτειρα 1103 - Εύδης Α΄, δούκας της Βουργουνδίας 1283 - Ιωσήφ Α΄, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 1361 - Ερρίκος, δούκας του Λάνκαστερ 1369 - Πέτρος, βασιλιάς της Καστίλης 1450 - Ελένη Δραγάση, Βυζαντινή αυτοκράτειρα 1483 - Γιολάνδη του Ανζού 1555 - Ιούλιος Γ΄, Πάπας της Ρώμης 1661 - Πίτερ ντε Μολάιν, Ολλανδός ζωγράφος 1730 - Κάρολος, λάντγκραβος της Έσσης-Κάσσελ 1809 - Αντουάν Μορλό, Γάλλος στρατηγός 1842 - Σταντάλ, Γάλλος συγγραφέας 1866 - Ζαχάρ Αρκάς, Ρώσος αξιωματικός του Ναυτικού 1913 - Γεώργιος Γρηγόριος Καντακουζηνός, Ρουμάνος πολιτικός 1946 - Γκίλμπερτ Λιούις, Αμερικανός χημικός 1964 - Πίτερ Λόρε, Ούγγρος ηθοποιός 1965 - Παρθένιος Πολάκης, Έλληνας κληρικός και καθηγητής πανεπιστημίου 1970 - Δημήτριος Δημάδης, Έλληνας γιατρός και πολιτικός 1972 - Κριστόμπαλ Μπαλενθιάγα, Ισπανός σχεδιαστής μόδας 1973 - Ελευθέριος Γονής, Έλληνας πολιτικός 1980 - Αλέκος Λειβαδίτης, Έλληνας ηθοποιός 1985 - Παναγιώτης Χαρανής, Έλληνας βυζαντινολόγος και συγγραφέας 1986 - Αχιλλέας Απέργης, Έλληνας γλύπτης 1992 - Φρίντριχ Χάγιεκ, Αυστριακός οικονομολόγος 1994 - Χριστίνα Σύλβα, Ελληνίδα ηθοποιός 2007 - Γρηγόρης Φαράκος, Έλληνας πολιτικός 2011 - Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Αμερικανίδα ηθοποιός 2012 - Αμπντουλάχι Γιουσούφ Αχμέντ, Σομαλός πολιτικός 2015 - Γκύντερ Άσσερ, Γερμανός μαθηματικός Αργίες και εορτές Κόσμος Εθνική Γιορτή του Πακιστάν Παγκόσμια Ημέρα Μετεωρολογίας Ορθόδοξη Εκκλησία Ημέρες του έτους
720135	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%89%CE%BB%CE%AF%CF%82	Τωλίς	Το Τωλίς (γαλλικά: Taulis, καταλανικά: Teulís) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ανατολικών Πυρηναίων, στη διοικητική περιοχή της Οξιτανίας. Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Τωλιζιέν (γαλλικά: Taulisiens). Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Κοινότητες των Ανατολικών Πυρηναίων
176831	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7%20%CE%9D%CE%B5%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%BB	Λίμνη Νεσατέλ	Η Λίμνη Νεσατέλ (γαλλικά: Lac de Neuchâtel, γερμανικά: Neuenburgersee) είναι μια από τις μεγαλύτερες λίμνες της Ελβετίας, η μεγαλύτερη από αυτές που βρίσκονται ολόκληρες μέσα στη χώρα. Βρίσκεται στο καντόνι του Νασατέλ, από το οποίο έχει πάρει και το όνομά της, αλλά τα νερά της βρέχουν επίσης τα καντόνια του Βω, της Βέρνης και του Φράιμπουργκ. Η λίμνη βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς του Ιούρα. Φυσικά χαρακτηριστικά Η συνολική έκτασή της καλύπτει 218,3 χλμ2 (59η στην Ευρώπη). Το μήκος της είναι περίπου 38,3 χλμ. και το πλάτος της κάτι λιγότερο από 8,2 χλμ.. Το μέγιστο βάθος της είναι 152 μέτρα, και βρίσκεται σε ύψος 429 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας. Ο όγκος νερού της υπολογίζεται σε 14 κυβικά χλμ. Η λίμνη σχηματίζεται από ένα πλήθος μικρών ποταμών και καναλιών με κυριότερο αυτό του Thièle, παραπόταμου του ποταμού Άαρ, που αποτελεί κομμάτι του ποταμού Ορμπ. Από τη λίμνη ξεκινά το κανάλι του Thièle, που καταλήγει στη διπλανή λίμνη Μπιέλ. Παραλίμνιες πόλεις Οι μεγαλύτερες παραλίμνιες πόλεις γύρω από τη Νεσατέλ, είναι η ομώνυμη πρωτεύουσα του Καντονιού και της λίμνης, Νεσατέλ και το Ιβερντόν-λε-Μπεν. Επίσης υπάρχει ένας αριθμός από μικρότερες κωμοπόλεις και χωριά, από τα οποία το πιο γνωστό είναι η Λα Τεν, στη βορειοδυτική γωνία της λίμνης. Το 1857, ο ντόπιος συλλέκτης Hansli Kopp, κατά τη διάρκεια έρευνας στην περιοχή αυτή της λίμνης ανακάλυψε μια σειρά ξύλινων πασσάλων και 40 περίπου σιδερένια όπλα. Στις αρχαιολογικές ανασκαφές που ακολούθησαν στην περιοχή, ήρθε στο φως ένας μεγάλος αριθμός από τεχνουργήματα του κελτικού πολιτισμού, τα οποία, καθώς παρουσίαζαν μεγάλες διαφορές από αυτά των ευρημάτων του Χάλστατ αλλά ομοιότητες με άλλα ευρήματα στη Γαλλία, οδήγησαν στη δημιουργία του όρου «πολιτισμός Λα Τεν». Οικονομία Στη βόρεια πλευρά της λίμνης γίνεται καλλιέργεια αμπελιών. Ο τουρισμός συγκεντρώνεται κυρίως στα αστικά κέντρα γύρω από τη λίμνη, ενώ η περιοχή χρησιμοποιείται για παρατήρηση υδρόβιων πουλιών. Η πλεύση στη λίμνη γίνεται κυρίως για τουριστικούς λόγους, αλλά στην οικονομία της περιοχής συνεισφέρει και η αλιεία σε αυτή. Νεσατέλ
310863	https://el.wikipedia.org/wiki/2817%20%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%BA	2817 Περέκ	Ο Περέκ (Perec) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 13,9. Ανακαλύφθηκε το 1982 από τον Αμερικανό αστρονόμο Έντουαρντ Μπόουελ, που παρατηρούσε από την `Αντερσον Μέσα (σταθμός του Αστεροσκοπείου Λόουελ), και πήρε το όνομά του προς τιμή του Γάλλου συγγραφέα Ζωρζ Περέκ. Φυσικά χαρακτηριστικά Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Περέκ είναι άγνωστα. Εξωτερικοί σύνδεσμοι-πηγές Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα Περεκ
112982	https://el.wikipedia.org/wiki/PL	PL	Η συντομογραφία λατινικών χαρακτήρων PL ή pL ή pl ή .pl (στην αγγλική γλώσσα προφέρεται πι-ελ) μπορεί να αναφέρεται: Ως PL στη σειρά βιβλίων Patrologia Latina (Λατινική Πατρολογία) με έργα χριστιανών πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων που έγραψαν στα Λατινικά στο Πανεπιστημιακό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης ΗΠΑ. στην κωδική ονομασία της Πολωνίας κατά ISO 3166-1 Ως pl στην Πολωνική γλώσσα κατά ISO 639-1 Ως .pl στον top-level domain κωδικό για την Πολωνία στο διαδίκτυο. κατάληξη αρχείων της γλώσσας Perl κατάληξη αρχείων της γλώσσας Prolog Ως pL στην υποδιαίρεση της μονάδας μέτρησης όγκου (picoLitre), δες Λίτρο
356015	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%87%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%95%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BD	Αχαϊκή Εταιρεία Μελετών	Η Αχαϊκή Εταιρεία Μελετών είναι ένα μορφωτικό σωματείο με έδρα την Πάτρα. Ιστορία Ιδρύθηκε το 1945 στην Πάτρα από τον ιατρό Ανδρέα Σαμούρη ως Αχαϊκή Εταιρεία· Τα χρονικά διαστήματα 1947-1949 και 1963 εξέδωσε το Δελτίον· Διοργάνωσε τις πρώτες δεκαετίες ύπαρξής της σειρά διαλέξεων ιστορικού περιεχομένου· Το 1960, και υπό προεδρία του Κ. Παπασπυρόπουλου, μετονομάστηκε σε Αχαϊκή Εταιρεία Μελετών· Το 1973 διοργάνωσε το «Α' εν Πάτραις Συνέδριον Αχαϊκών Σπουδών». Σκοπός Σκοπός της εταιρείας είναι η ανάδειξη της τοπικής ιστορίας της Αχαΐας. Διεξάγει ετήσιους επιστημονικούς διαγωνισμούς συνοδευόμενους από χρηματικά έπαθλα. Πολλά βιβλία τοπικής αχαϊκής ιστορίας των τελευταίων δεκαετιών συνοδεύτηκαν από επαίνους της εταιρείας. Παραπομπές Πηγές Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν λεξικόν των Πατρών, Τόμος Α', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Αχαϊκή Εταιρεία. Επιστημονικές εταιρείες Μορφωτικά Σωματεία Σύλλογοι και σωματεία της Πάτρας Ιστορία της Πάτρας
742233	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%BC%CE%BC%CE%B1	Στέμμα	Το στέμμα είναι μια παραδοσιακή μορφή στολισμού του κεφαλιού, ένας τύπος καπέλου που φορούν οι μονάρχες ως σύμβολο της δύναμης και του αξιώματός τους. Το στέμμα είναι συχνά, κατ'επέκταση, σύμβολο της κυβέρνησης του μονάρχη. Η ίδια η λέξη χρησιμοποιείται, ιδιαίτερα στις χώρες της Κοινοπολιτείας, ως αφηρημένο όνομα για την ίδια τη μοναρχία, ως ξεχωριστή από το άτομο που την φέρει. Ένας ειδικός τύπος στέμματος χρησιμοποιείται στην εραλδική υπό αυστηρούς κανόνες. Πράγματι, ορισμένες μοναρχίες δεν είχαν ποτέ φυσικό στέμμα, απλώς μια εραλδική αναπαράσταση, όπως στο συνταγματικό βασίλειο του Βελγίου, όπου δεν υπήρξε ποτέ στέψη. Η ενθρόνιση των βασιλέων γίνεται με επίσημο όρκο στο κοινοβούλιο, φορώντας στρατιωτική στολή: ο βασιλιάς δεν αναγνωρίζεται ως θεϊκό δικαίωμα, αλλά αναλαμβάνει το μόνο κληρονομικό δημόσιο αξίωμα να υπηρετεί τον νόμο· έτσι με τη σειρά του ορκίζει όλα τα μέλη της ομοσπονδιακής κυβέρνησής του. Παραλλαγές Γαμήλιο στέμμα συνηθιζόταν να φοριέται από τη νύφη ή και μερικές φορές και από τον γαμπρό, στην τελετή του γάμοy σε πολλούς ευρωπαϊκούς πολιτισμούς από την αρχαιότητα. Σήμερα, είναι πιο κοινό σε Ορθόδοξoυς πολιτισμούς. Η Ανατολική Ορθόδοξη τελετή του γάμου έχει ένα τμήμα που ονομάζεται στέψη, κατά το οποίο η νύφη και ο γαμπρός στέφονται ως «βασιλιάς» και «βασίλισσα» του μελλοντικού τους νοικοκυριού. Στους ελληνικούς γάμους, τα «στέφανα» είναι διαδήματα συνήθως κατασκευασμένα από λευκά άνθη, συνθετικά ή αληθινά, συχνά διακοσμημένα με ασήμι ή μαργαριτάρι . Τοποθετούνται στα κεφάλια των νεόνυμφων και συγκρατούνται από μια κορδέλα από λευκό μετάξι. Στη συνέχεια, διατηρούνται από το ζευγάρι ως υπενθύμιση της ημέρας του γάμου τους. Σε σλαβικούς γάμους, οι κορώνες είναι συνήθως κατασκευασμένες από περίτεχνα μέταλλα, σχεδιασμένα να μοιάζουν με αυτοκρατορικό στέμμα και κρατούνται πάνω από τα κεφάλια των νεόνυμφων από τους καλύτερους κουμπάρους τους. Μια ενορία διαθέτει συνήθως ένα σετ για όλα τα ζευγάρια που παντρεύονται εκεί, καθώς αυτά είναι πολύ πιο ακριβά από τα ελληνικά. Αυτό ήταν έθιμο και στις καθολικές χώρες στο παρελθόν. Τα στέμματα χρησιμοποιούνται επίσης συχνά ως σύμβολα θρησκευτικού αξιώματος ή λατρείας, από θεότητες (ή απεικονίσεις τους, όπως αγάλματα) ή από τους εκπροσώπους τους, π.χ. το Μαύρο Στέμμα του Καρμάπα Λάμα. Στέμμα από αγκάθια τοποθετήθηκε, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, στο κεφάλι του Ιησού πριν από τη σταύρωσή του, το οποίο έκτοτε έχει γίνει ένα κοινό σύμβολο μαρτυρίου. Σύμφωνα με την ρωμαιοκαθολική παράδοση, η Παναγία στέφθηκε ως Βασίλισσα των Ουρανών μετά την υποδοχή της στον παράδεισο. Συχνά απεικονίζεται φορώντας στέμμα και τα αγάλματά της σε εκκλησίες και ιερά στέφονται τελετουργικά τον Μάιο. Το στέμμα της αθανασίας είναι επίσης κοινό στον ιστορικό συμβολισμό. Το εραλδικό σύμβολο των τριών στεμμάτων, που αναφέρεται στους Τρεις Μάγους (σοφούς), πιστεύεται ότι έχει γίνει το σύμβολο του σουηδικού βασιλείου, αλλά ταιριάζει επίσης με την ιστορική (προσωπική, δυναστική) Ένωση του Κάλμαρ (1397 –1520) μεταξύ των τριών βασιλείων της Δανίας, της Σουηδίας και της Νορβηγίας. Στην Ινδία, τα στέμματα είναι γνωστά ως makuta (σανσκριτική λέξη για το «λειρί»), χρησιμοποιούνται στην Ινδία από την αρχαιότητα και περιγράφονται ως στολίδια ινδουιστικών θεών ή βασιλιάδων. Αυτό αντιγράφηκε από τα βασίλεια που επηρεάστηκαν από την ινδουιστική-βουδιστική έννοια της βασιλείας στη Νοτιοανατολική Ασία, όπως στην Ιάβα και το Μπαλί στην Ινδονησία, την Καμπότζη, τη Βιρμανία και την Ταϊλάνδη. Οι χορευτές ορισμένων παραδοσιακών ταϊλανδέζικων χορών συχνά φορούν στέμμα (mongkut) στο κεφάλι τους. Αυτά είναι εμπνευσμένα από τις κορώνες που φορούν οι θεότητες και οι βασιλιάδες. Στις προ-ισπανικές Φιλιππίνες, διαδήματα παρεμφερή με στέμματα (Putong), φοριούνταν από την ελίτ ανθρώπων και θεοτήτων, μαζί με μια σειρά από χρυσά κοσμήματα . Ιστορία Στέμματα που ανάγονται σε προϊστορικούς χρόνους έχουν ανακαλυφθεί στη Χαρυάνα της Ινδίας. Πρόδρομος του στέμματος ήταν το διάδημα, το οποίο φορούσαν οι Αχαιμενίδες Πέρσες Αυτοκράτορες. Υιοθετήθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο και καθιερώθηκε να φοριέται από όλους τους επόμενους Αυτοκράτορες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκαν στέμματα διαφόρων μορφών, όπως οι Hedjet, Deshret, Ψχεντ (διπλή κορώνα) και Khepresh της Φαραονικής Αιγύπτου. Οι Φαραώ της Αιγύπτου φορούσαν επίσης το διάδημα, το οποίο συσχετίστηκε με τη λατρεία του ήλιου, μια σύνδεση που δεν χάθηκε εντελώς, καθώς αργότερα αναβίωσε υπό τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αύγουστο. Μέχρι την εποχή του Φαραώ Αμένοφι Γ΄ (περίπου 1390-1352), το διάδημα ήταν σύμβολο βασιλικών δικαιωμάτων. Το «ακτινοβόλο στέμμα» (corona radiata), περισσότερο γνωστό από το Άγαλμα της Ελευθερίας, και ίσως από τον Ήλιο που απεικονιζόταν στον Κολοσσό της Ρόδου, συνηθιζόταν να φοριέται από Ρωμαίους αυτοκράτορες ως μέρος της λατρείας του Sol Invictus πριν από την προσχώρηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στον Χριστιανισμό. Αναφέρεται στον Λουκιανό, περί το 180 μ.Χ., ως «στεφάνι με ηλιαχτίδες». Το Σιδηρούν Στέμμα της Λομβαρδίας είναι ίσως το παλαιότερο σωζόμενο χριστιανικό στέμμα στην Ευρώπη. Ανάγεται στην ρωμαϊκή και Λομβαρδική αρχαιότητα και χρησιμοποιήθηκε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στο Βασίλειο της Ιταλίας. Αργότερα συνηθιζόταν να στέφονται με αυτό σύγχρονοι Βασιλείς της Ναπολεόνειας και Αυστριακής Ιταλίας, όπως και να συμβολίζει την ενωμένη Ιταλία μετά το 1860. Σήμερα το στέμμα φυλάσσεται στον καθεδρικό ναό της Μόντσα. Στην χριστιανική παράδοση των ευρωπαϊκών πολιτισμών, όπου η εκκλησιαστικη εξουσία επικυρώνει τη μοναρχική δύναμη όταν ένας νέος μονάρχης ανεβαίνει στο θρόνο, το στέμμα τοποθετείται στο κεφάλι του νέου μονάρχη από έναν θρησκευτικό αξιωματούχο σε τελετή στέψης. Μερικοί, αν και όχι όλοι, από τους πρώτους Αυτοκράτορες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ταξίδεψαν στη Ρώμη κάποια στιγμή στην θητεία τους για να στεφθούν από τον Πάπα. Ο Ναπολέων, σύμφωνα με τον μύθο, εξέπληξε τον Πάπα Πίο Ζ΄ όταν έστεψε τον εαυτό του. Σήμερα, μόνο η βρετανική μοναρχία και η μοναρχία των Τόνγκα, με τους χρισμένους και στεμμένους μονάρχες τους, συνεχίζουν αυτήν την παράδοση, αν και πολλές μοναρχίες διατηρούν το στέμμα ως εθνικό σύμβολο. Τα Γαλλικά Κοσμήματα του Στέμματος πωλήθηκαν το 1885 με εντολή της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας, οι πολύτιμοι λίθοι τους αντικαταστάθηκαν από γυαλί, διατηρήθηκαν για ιστορικούς λόγους και εκτίθενται στο Λούβρο. Τα Ισπανικά Κοσμήματα του Στέμματος καταστράφηκαν σε μια μεγάλη πυρκαγιά τον 18ο αιώνα, ενώ τα λεγόμενα «Ιρλανδικά Κοσμήματα του Στέμματος » (στην πραγματικότητα απλώς τα διακριτικά του Βρετανού Βασιλιά από το Τάγμα του Αγίου Πατρικίου) εκλάπησαν από το Κάστρο του Δουβλίνου το 1907, λίγο πριν τη στέψη του Bernard Edward Barnaby FitzPatrick. Το στέμμα του βασιλιά Γεωργίου ΙΒ΄ της Γεωργίας ήταν χρυσό και διακοσμημένο με 145 διαμάντια, 58 ρουμπίνια, 24 σμαράγδια και 16 αμέθυστους. Είχε τη μορφή κύκλου με στολίδια και οκτώ καμάρες. Στο επάνω μέρος έφερε μια σφαίρα, με έναν σταυρό στηριγμένο στην κορυφή της. Τα ειδικά καλύμματα κεφαλής των ηγεμόνων ανάγονται στην προϊστορία και βρίσκονται σε πολλούς ξεχωριστούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Συνήθως, σπάνια και πολύτιμα υλικά ενσωματώνονται στο στέμμα. Χρυσός και πολύτιμα κοσμήματα είναι κοινά σε δυτικά και ανατολικά στέμματα. Στους ιθαγενείς αμερικάνικους πολιτισμούς του Προκολομβιανού Νέου Κόσμου χρησιμοποιούνταν σπάνια φτερά, όπως αυτά του κετζάλ, συχνά διακοσμημένα κορώνες. Το ίδιο και στην Πολυνησία (π.χ. Χαβάη). Οι τελετές στέψης συνδυάζονται συχνά με άλλες τελετές, όπως η ενθρόνιση (ο θρόνος είναι το σύμβολο της μοναρχίας, όπως και το στέμμα) και ο χρισμός (και πάλι, μια θρησκευτική κύρωση, η μόνη στην Βιβλική παράδοση του Ισραήλ). Σε άλλους πολιτισμούς που δεν χρησιμοποιείται στέμμα ως ισοδύναμο της στέψης, το κεφάλι μπορεί να διακοσμείται διαφορετικά, όπως για παράδειγμα με βασιλικό τίκκα στην ινδουιστική παράδοση της Ινδίας. Εικόνες Παραπομπές Μοναρχία Τύποι κοσμημάτων Ενδύματα κεφαλής
440398	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AD%CE%BC%CE%B1%20%CE%95%CE%BE%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82	Θέμα Εξακωμίας	Το Θέμα Εξακωμίας ήταν διοικητική διαίρεση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, από τα μικρά συνοριακά Θέματα που λέγονταν και στρατηγίδες ή στρατηγάτα τον 10ο αιώνα, δημιουργήθηκε περίπου το 975. Η Εξακωμία ήταν έξι μικρές πόλεις-φρούρια δίπλα στην περιοχή της Σελευκείας. Ο στρατός του Θέματος, τάγμα που ήταν γνωστός ως Εξακωμίτες. Παραπομπές Πηγές Γεώργιος Α. Λεβενιώτης, Η πολιτική κατάρρευση του Βυζαντίου στην ανατολή, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 244 Βυζαντινά θέματα
374351	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AD%CE%B2%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B1	Μαρία Κοζέβνικοβα	Η Μαρία Αλεξάντροβνα Κοζέβνικοβα (Ρωσικά: Мари́я Алекса́ндровна Коже́вникова, γεννημένη 14 Νοεμβρίου του 1984), είναι Ρωσίδα ηθοποιός. Προσωπικη ζωή Είναι παντρεμένη και το 2014 γέννησε ένα αγόρι τον Ιβάν. Δημιουργικότητα Φιλμογραφία Τρεις και μία νιφάδα χιονιού (ταινία) Γαμήλια Ανταλλαγή (ταινία) Σκοτεινός Κόσμος (ταινία) Θησαυροί Ο.Κ. (ταινία) Άκαρδος (ταινία) Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ρωσίδες ηθοποιοί
250349	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1	Μεροπίδα	Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Μεροπίδα ήταν κόρη του Ευμήλου του Κώου, αδελφή του Άγρωνος και της Βύσσας, και εγγονή του Μέροπα, μυθικού Βασιλέα της Κω. Η Μεροπίδα ζούσε με τα αδέλφια της στη νήσο Κω. Σύμφωνα με την αφήγηση του Αντωνίνου Λιβεράλις κατά την «Ορνιθογονία» του Βοίου, (ή της Βοιούς) και τα τρία αδέλφια λάτρευαν από όλες τις θεότητες μόνο τη Γαία (Γη), προς την οποία «επιμελώς αυτήν ειργάζοντο», περιφρονώντας έτσι τις άλλες θεότητες, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να χλευάζουν τους άλλους θεούς όπως τον Ερμή ως κλέφτη, την Αθηνά ως κουκουβάγια, και την Άρτεμη ως υπνοβάτη. Για την ασέβειά τους αυτή οι Ολύμπιοι θεοί μεταμόρφωσαν και τα τρία αδέλφια μαζί με τον πατέρα τους σε πουλιά. Ειδικότερα, η Άρτεμις και η Αθηνά μεταμόρφωσαν τη μεν Μεροπίδα σε κουκουβάγια, τον δε Άγρωνα σε χαραδριό, τη Βύσσα σε «λευκοθέα όρνιθα» (κοινώς κουρούνα), και τον Εύμηλο σε «νικτικόρακα κακάγγελον», δηλαδή σε νυχτοκόρακα κακών ειδήσεων. Πηγές Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica, τόμ.2ος, σελ.201. Αντωνίνος Λιβεράλις, Μεταμορφώσεων συναγωγή, 15 (Μεροπίς), εκδ. Κάκτος. Μεροπίδα
566508	https://el.wikipedia.org/wiki/Viasat%20Explore	Viasat Explore	Το Viasat Explore είναι ένα τηλεοπτικό κανάλι που παρέχεται από τη διεθνή εταιρεία μέσων ενημέρωσης, Viasat World LTD. Το κανάλι επικεντρώνεται στην αλιεία, περιπέτεια, ανδρών κατά την εργασία και τη μηχανική. To Viasat Explore εκπέμπει 24 ώρες στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και την Αφρική. Με έδρα το Λονδίνο, και το Ηνωμένο Βασίλειο, το κανάλι ξεκίνησε την εκπομπή στις Σκανδιναβικές χώρες και μετά από λίγα χρόνια επεκτάθηκε σε πολλές χώρες της Ανατολικής ευρώπης και στις χώρες της Βαλτικής με υπότιτλους. Η υπηρεσία ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2002 ως Viasat Explorer στη Σουηδία, τη Δανία, τη Νορβηγία και τη Φινλανδία. Στις 1 Νοεμβρίου 2003 επεκτάθηκε στην Ουκρανία, Ρωσία, Καζακστάν, Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Μολδαβία, τη Λευκορωσία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Το 2006 στη Σερβία ξεκίνησε την καλωδιακή και δορυφορική πλατφόρμα Total TV Το Viasat Explore παράγει και αποκτά περιεχόμενο από διεθνείς διανομείς και παραγωγής. Από το 2012, το Viasat Explorer, μαζί με τα αδελφικά του κανάλια Viasat History και Viasat Nature μεταδίδονται σε HD μαζί με το SD feed για λογαριασμό της δορυφορικής πλατφόρμας Viasat. Το κανάλι μετονομάστηκε σε Viasat Explore στις 29 Απριλίου 2014, κερδίζοντας μια νέα ident συσκευασία με το λογότυπο και ρίχνοντας το "X" γράμμα από το λογότυπό της στη γεύση της "Ε". Αναφορές Τηλεοπτικά κανάλια και σταθμοί οι οποίοι ιδρύθηκαν το 2002
104876	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81	Ίλματαρ	Στο φινλανδικό έπος Κάλεβαλα, η Ίλματαρ είναι η κόρη του ανέμου (φινλ. ilma = αέρας), μητέρα του κεντρικού ήρωα Βάιναμουϊνεν. Επίσης αναφέρεται ως Λουόννοταρ, που σημαίνει δημιουργός της φύσης. Στα παλαιότερα παραδοσιακά ποιήματα, ως δημιουργός του κόσμου εμφανιζόταν ο Βάιναμουϊνεν, οπότε ο Elias Lönnrot, που τα συγκέντρωσε και εξέδοσε την Καλέβαλα, επινόησε σαν χαρακτήρα και μητέρα του κεντρικού ήρωα την Ίλματαρ, προκειμένου να αφαιρέσει τα θεϊκά χαρακτηριστικά που του είχαν αποδοθεί και να τον παρουσιάσει περισσότερο ως μάγο-πολεμιστή. Ο αστεροειδής 385 Ίλματαρ (385 Ilmatar), που ανακαλύφθηκε το 1894, πήρε το όνομά του από τη μυθική αυτή οντότητα. Επίσης, Luonnotar είναι ο τίτλος ενός συμφωνικού ποιήματος για σοπράνο και ορχήστρα που εμπνεύστηκε από το μύθο και συνέθεσε ο Γιαν Σιμπέλιους το 1913. Φινλανδική μυθολογία
16243	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8D%CE%BC%CE%B9%CE%BF	Νεοδύμιο	{{Πληροφορίες χημικού στοιχείου \|χρώμα =#ff99cc \|αριστερά =Πρασινοδύμιο \|δεξιά =Προμήθειο \|πάνω = - \|κάτω =Ουράνιο \|όνομα =Νεοδύμιο \|σύμβολο =Nd \|εικόνα =Neodym 1.jpg \|λεζάντα =Νεοδύμιο μέσα σε φιάλη με αδρανές αέριο, για να μην οξειδώνεται \|εικόνα2 = \|λεζάντα2 = \|ατομικός αριθμός =60 \|κατηγορία =Λανθανίδες \|ομάδα =- \|περίοδος =6 \|τομέας =f \|σχετική ατομική μάζα =144,242 g/mol \|φυσική κατάσταση =στερεό \|ηλεκτρονική διαμόρφωση =[ Xe ]4f4 6s2 \|EINECS = \|CAS numb =7440-00-8 \|ατομική ακτίνα =181 pm \|ομοιοπολική ακτίνα =201±6 pm \|ακτίνα van der Waals = \|ηλεκτραρνητικότητα = 1,14 (κλίμακα Pauling) \|αριθμοί οξείδωσης =3, 2 \|ενέργειες ιονισμού = 1η: 533,1 kJ / mol 2η: 1040 kJ/mol 3η: 2130 kJ/mol \|κρυσταλλικό σύστημα =εξαγωνικό \|κρυσταλλικό πλέγμα = \|σημείο τήξης =1024 ° C \|σημείο βρασμού =3074 ° C \|τριπλό σημείο = \|κρίσιμο σημείο = \|πυκνότητα =7,01 g/cm3 \|ενθαλπία τήξης = \|ενθαλπία εξάτμισης = \|ειδική θερμοχωρητικότητα = \|μαγνητική συμπεριφορά =παραμαγνητικό, αντισιδηρομαγνητικό \|ειδική ηλεκτρική αντίσταση =643 nΩ / m \|ειδική ηλεκτρική αγωγιμότητα = \|ειδική θερμική αγωγιμότητα = (300 K), 16,5 W / m-1 ° K-1 \|σκληρότητα Mohs = \|σκληρότητα Vickers =343MPa \|σκληρότητα Brinell =265MPa \|μέτρο ελαστικότητας = \|μέτρο ολίσθησης = \|μέτρο ελαστικότητας όγκου =31,8 GPa \|λόγος Poison =0.281 \|ταχύτητα του ήχου =(λεπτή βέργα)(στους 20 ° C) 2330 m / s }} Το Χημικό στοιχείο Νεοδύμιο είναι μέταλλο με ατομικό αριθμό 60 και ατομικό βάρος 144,24 . Έχει θερμοκρασία τήξης 1010 C° και θερμοκρασία βρασμού 3127 C°. Χημικό σύμβολο: NdΣχηματίζει άλατα χρώματος αμέθυστου, των οποίων τα διαλύματα δίνουν χαρακτηριστικό και έντονο φάσμα απορρόφησης. Το Νεοδύμιο''' ανήκει στις σπάνιες γαίες ή «λανθανίδες» στον περιοδικό πίνακα. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Λανθανίδες
682285	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%82	Μπαλάς	Ο μπαλάς (επιστημονική ονομασία: Dentex macrophthalmus) είναι ψάρι της οικογένειας των Σπαρίδων που απαντά στην Μεσόγειο και στις ακτές του ανατολικού Ατλαντικού. Βιολογία Ο μπαλάς είναι ψάρι του ανατολικού Ατλαντικού Ωκεανού, από την Πορτογαλία στο βορρά μέχρι τη Ναμίμπια στο νότο, συμπεριλαμβανομένων των Καναρίων Νήσου, του Πράσινου Ακρωτηρίου και τη Μεσόγειο, ιδίως στο ανατολικό τμήμα, αλλά απουσιάζει από τη Μαύρη Θάλασσα. Ο μπαλάς ζει τόσο σε βραχώδεις όσο και αμμώδεις βυθούς. Ανάλογα από τις τοπικές συνθήκες και τη φάση του κύκλου ζωής, τα ψάρια μετακινούνται ανάμεσα στα παραλιακά ύδατα και τον κύκλο ζωής, με τα μεγαλύτερα ψάρια να ζουν σε μεγαλύτερο βάθος. Στον Ατλαντικού φτάνουν σε βάθος μέχρι 500 μέτρα ενώ στη Μεσόγειο σε μικρότερο βάθος, ενώ στην περιοχή του Αιγαίου φτάνουν μέχρι τα 400 μέτρα βάθος. Η δίαιτα του μπαλά αποτελείται από ψάρια και καρκινοειδή. Μια έρευνα για τη διατροφή των μπαλάδων στην Αγκόλα βρήκε ότι είναι οπορτουνιστική, αποτελούμενη κατά 80% από ψάρια, 12% από κριλ και σε μικρότερο βαθμό από πολύχαιτους, καρκινοειδή και κεφαλόποδα. Τα ψάρια φτάνουν σε ηλικία αναπαραγωγής στα δύο χρόνια, όταν έχουν μήκος 24 εκατοστά. Η περίοδος αναπαραγωγής είναι από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο. Είναι γονοχωρικά. Περιγραφή Ο μπαλάς φτάνει συνήθως σε μήκος τα 30 εκατοστά, με μέγιστο μήκος τα 65 εκατοστά. Έχει οβάλ και πιεσμένο σώμα. Χαρακτηριστικό είναι τα μεγάλα μάτια του, τα οποία έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από το μήκος του ρύγχους. Το στόμα είναι χαμηλά και έχει πολλές σειρές από δόντια, με μεγαλύτερα αυτά στην εξωτερική σειρά, με τέσσερα μεγάλα μπροστινά δόντια στην άνω γνάθο και δέκα μικρότερα στην κάτω γνάθο. Το ραχιαίο πτερύγιο έχει 11 ή 12 άκανθες, αυξάνοντας σε μέγεθος από την πρώτη μέχρι την τέταρτη με πέμπτη, ενώ οι υπόλοιπες έχουν ίδιο μέγεθος και έχει και 10 με 11 μαλακές ακτίνες. Το πρωκτικό πτερύγιο αποτελείται από 3 άκανθες και 8 ή 9 μαλακές άκανθες. Το χρώμα του μπαλά είναι κοκκινωπό στο σώμα και στα πτερύγια, και γίνεται εντονότερο κατά την περίοδο της αναπαραγωγής, ενώ και η πλευρική γραμμή είναι εντονότερα κόκκινη. Αλιεία Ο μπαλάς αλιεύεται συνήθως με τράτες, με παραγάδι και με αγγίστρι. Η μέγιστη αλιεία από πλευρά βάρους ήταν το 1977. Το κρέας του εκτιμάται πολύ, ιδιαίτερα φρέσκο, και μοιάζει με συναγρίδα, ενώ εξάγεται επίσης και λάδι. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Σπαρίδες Ψάρια ελληνικών θαλασσών Αλιεύματα
521757	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82	Νικόλαος Πετσάλης	Ο Νικόλαος Πετσάλης (1872 – 1940) ήταν Έλληνας πολιτικός και καθηγητής Μαιευτικής. Βιογραφικά στοιχεία Ήταν γιος του Αλέξανδρου Πετσάλη και γόνος της οικογένειας Πετσάλη. Σπούδασε ιατρική και ακολούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Την περίοδο 1902 - 1911 διετέλεσε υφηγητής Μαιευτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ενώ την περίοδο 1919 - 1938 τακτικός καθηγητής μαιευτικής. Το 1920 απολύθηκε για πολιτικούς λόγους από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να επανέλθει τελικώς το 1923. Το 1938 αποχώρησε λόγω συνταξιοδότησης με τον τίτλο του Ομότιμου Καθηγητή. Υπήρξε επίσης πρώτος Πρόεδρος της Εταιρίας Ευβοϊκών Σπουδών. Εξελέγη βουλευτής Ευβοίας στις εκλογές του Αυγούστου και Νοεμβρίου 1910 καθώς και στις εκλογές του 1912. Στις γερουσιαστικές εκλογές του 1929 εξελέγη γερουσιαστής Ευβοίας με εννιαετή θητεία. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1940. Ήταν παντρεμένος με την Θεοδώρα Νικολάου Διομήδη και γιος τους ήταν ο πεζογράφος Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης. Παραπομπές Έλληνες Γερουσιαστές Βουλευτές Ευβοίας Καθηγητές Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών
702994	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%8C%CF%84%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CE%AD%CF%80%CE%B9	Τότο του Νέπι	Ο Τότο του Νέπι, (πέθανε στις 29 Ιουλίου 768), ήταν σφετεριστής του Δουκάτου της Ρώμης που κατέλαβε την Ρώμη και αυτοανακηρύχθηκε δουξ κατά τον 8ο αιώνα. Ήταν πλούσιος από το Νέπι που διοικητικά ανήκε στο Δουκάτο της Ρώμης, υπό Βυζαντινή κυριαρχία τότε. Ο Τότο πρωτύτερα είχε αυτοανακηρυχθεί σε Δούκα του Νέπι . Που πραγματοποίησε πραξικόπημα στη Ρώμη το 767, κι έγινε Δούκας της Ρώμης για ένα χρόνο μέχρι το θάνατό του. Οι κύριες πηγές που τεκμηριώνουν την ζωή του είναι το βιογραφικό του Πάπα Στεφάνου Γ΄ , το Liber Pontificalis και μια αναφορά του πριμικήριου Χριστόφορου από το 769, που διατηρήθηκε σε ένα χειρόγραφο του 9ου αιώνα της Βερόνας, το Depositio Christophori . Η καταγωγή του Τότο είναι ασαφείς. Το όνομά του είναι γερμανικό, πιθανώς Λομπάρντ, αλλά η Νέπι βρισκόταν μέσα στο Δουκάτο της Ρώμης στα σύνορα με το Δουκάτο της Τοσκίας. Το Liber Pontificalis τον αποκαλεί "Toto quidam dux, Nepesinae civitatis dudum habitator", δηλαδή έναν συγκεκριμένο δούκα που κατοικεί στο Νέπ. Το Depositio Christophoriτον αναφέρει ως "quidam Nempesini oppidi ortus, Toto nomine", ένας άντρας που γεννήθηκε στο φρούριο Νέπι, με το όνομα Τότο. Ο Τόμας Χόντγκιν τον αναφέρει ως "πολίτης αμφίβολης εθνικότητας ο οποίος με άγνωστα μέσα απέκτησε την αξιοπρέπεια ενός δούκα", που σημαίνει Ρωμαίος πολίτης, αλλά ένας ντόπιος και κάτοικος της Νέπι, ο οποίος χρησιμοποίησε τον τίτλο dux, αλλά με ή χωρίς νομική αιτιολόγηση. Το 767 ο Πάπας Παύλος Α΄ αρρώστησε. Ο Τότο, με τους αδελφούς του Κωνσταντίνο, Πασίβιους και Πασχάλη, συγκέντρωσε ένα μεγάλο στρατό από το Νεπί, τις άλλες πόλεις της Ετρουρίας, και τους κονταντίνι (στρατόπεδα αγροτών), και μπήκαν στη Ρώμη από την πύλη του Αγίου Παγκράτιου (San Pancrazio). Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο αρχοντικό του για να περιμένει τις εξελίξεις, σκοπεύοντας πιθανότατα να επηρεάσει την εκλογή ενός παπικού διαδόχου. Ο πριμικήριος Χριστόφορος πήρε όρκο από τον Τότο ότι δεν θα παρέμβει στις προσεχείς εκλογές, αλλά όταν ο Παύλος πέθανε στις 28 Ιουνίου, κατέλαβε το Ανάκτορο του Λατερανού, κατοικία τότε του Πάπα, και δήλωσε τον αδελφό του Κωνσταντίνο Πάπα] Την επόμενη μέρα, ο Γεώργιος της Παλαιστίνας, ο vicedominus, ο οποίος βρισκόταν στο παλάτι κατά τη στιγμή του πραξικοπήματος, αναγκάστηκε να χειροτονήσει τον Κωνσταντίνο διάκονο στο παρεκκλήσι του Αγίου Λόρενς. Ο πληθυσμός της Ρώμης διέταξε να ορκιστεί πίστη στον Κωνσταντίνο και, έξι ημέρες αργότερα, έγινε επίσκοπος από τον Γεώργιο, τον Ευστράτιο του Αλμπάνο και τον Τσιτόνατο του Πόρτο. Ο Χριστόφορος και ο γιος του Σέργιος, ο σακελάριος, απέφυγαν να ορκιστούν πίστη στον νέο Πάπα. Απειλημένοι στο σπίτι τους από έναν νοτάριο με το όνομα Κωνσταντίνος, κατέφυγαν στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Ένας συγγενής (ή πιθανώς φίλος) του, ο παλιός δούκας της Ρώμης, ο Γρηγόριος, ο οποίος τότε ζούσε στην Καμπανία, δολοφονήθηκε. αλλά παρά τις απειλές, οι δύο τους παρέμειναν ασφαλείς στον Άγιο Πέτρο. Τελικά προσφέρθηκαν να γίνουν μοναχοί στην μονή του Σαν Σαλβατόρε στο Ριέτι , όχι μακριά από τη Ρώμη. Ο Πάπας Κωνσταντίνος τους συνάντησε στη Βασιλική και συμφώνησε για την ασφαλή μεταφορά τους από την πόλη μετά το Πάσχα (το οποίο θα τους επιτρεπόταν να γιορτάσουν στην πόλη υπό κατ 'οίκον περιορισμό). Μόλις οι δύο μπήκαν στο Βασίλειο της Λομβαρδίας, πήγαν στον Θεόδικο, Δούκα του Σπολέτο, και ζήτησαν τη βοήθειά του. Τους συνόδευσε στον Βασιλιά Δεστέρειο στην Παβία. Ο Δεδερίτιος διόρισε ως εκπρόσωπός του έναν ιερέα με την ονομασία Βάλντιπερτ (Waldipert). Τον Ιούλιο του 768 ο Σέργιος άρχισε να στρατολογεί στρατεύματα στην περιοχή της Σαβινίας, ενώ ο Βάλντιπερτ στρατολόγησε στην περιοχή Φουρκόνε και Ριέτι και στο Δουκάτο του Σπολέτο. Στις 29 Ιουλίου κατέλαβε τη γέφυρα πάνω από το Άνιεν, μετά το Πόντε Μίλβιο, και τελικά έφτασαν στην πύλη του Αγίου Πανγκράτιου της Ρώμης, την οποία τους άνοιξαν οι σύμμαχοί τους στην πόλη. Στρατοπέδευσαν στο Τζιανίκουλο, αβέβαιοι για το λαϊκό συναίσθημα. Ο Τότο και ο αδελφός του Πασίβιος, με τον παπικό δευτερεύοντα Δημήτριο και τον χαρτουλάριο Γράτιοσος, βάδισαν προς την πύλη για να τους διώξουν. Μια μικρή μάχη πραγματοποιήθηκε στους πρόποδες του Τιζανίκουλο. ο Λομβαρδός Ράσιπερτ σκοτώθηκε σε μονομαχία με τον Τότο,και τα στρατεύματα της Λομβαρδίας υποχώρησαν. Τότε οι Ρωμαίοι και παπικοί αξιωματικοί Δημήτριος και Γρατιόσος, που είχαν έρθει σε επαφή με τους συμμάχους των Λομβαρδών και του Σέργιου στην πόλη, μαχαίρωσαν τον Τότο από πίσω με τις λόγχες τους και τον σκότωσαν. Ο Πασίβιος δραπέτευσε στο Λατερανό και αυτός και ο Κωνσταντίνος κατέφυγαν στην ασφάλεια του Σαν Καισάριο με τον επίσκοπο Θεόδωρο της Παλαιστίνης. Συλλήφθηκαν λίγο μετά από την αστική πολιτοφυλακή. Ο Τότο δεν είχε κάνει καμία προσπάθεια να ανατρέψει την παπική γραφειοκρατία ή να αντικαταστήσει τους ηγέτες της αστικής πολιτοφυλακής, αλλά εκτός από το όνομα του δούκα, είχε ορίσει έναν συνκυβερνήτη, τον Γκράσιλη. Αφού η Ρώμη ανακτήθηκε από τον Χριστόφορο και τον Σέργιο με βοήθεια από τη Λομβαρδία, τα στρατεύματα στάλθηκαν στην ύπαιθρο και στην Καμπανία για να καταστρέψουν τα υπολείμματα του στρατού του Τότο, ενώ ο Γκράσιλης φυλακίστηκε.. Η επανάκτηση της Ρώμης από του Τότο σηματοδοτεί την πρώτη ένδειξη ότι η στρατιωτική αριστοκρατία πίστευε ότι η υπέρτατη εξουσία στη Ρώμη ανήκε στο παπικό αξίωμα. Αμέσως μετά την εξασφάλιση του παπισμού, ο Κωνσταντίνος και ο Τότο έστειλαν μια επιστολή στον Πιπίνο τον Βραχύ, βασιλιά των Φράγκων, ζητώντας τη συνέχιση της φιλίας τους, αλλά δεν έλαβε καμία απάντηση.. Επιτρέποντας στον Χριστόφορο και τον Σέργιο να εγκαταλείψουν τη Ρώμη ελεύθερα, ο Κωνσταντίνος και ο Τότο ίσως βασίστηκαν σε Φραγκική υποστήριξη ή στην παρελθόν αντιπάθεια μεταξύ των Ρωμαίων και των Λομβαρδών για να αποτρέψει μια συμμαχία της Λομβαρδίας εναντίον τους. Τα γεγονότα του 767-768 οδήγησαν σε σύνοδο σαράντα εννέα επισκόπων, συμπεριλαμβανομένων δώδεκα από τη Φραγκία, να συναντηθούν στις 12 Αυγούστου 769. Προβλέψιμα, η σύνοδος καταδίκασε τον Κωνσταντίνο και την εκλογή του, περιόρισε το εκλογικό σώμα για τον νέο Πάπα στους κληρικούς, αποκλείοντας ακόμη τους ρωμαϊκούς λαϊκούς. Παραπομπές Δούκες της Ρώμης Βυζαντινοί σφετεριστές Βυζαντινοί κυβερνήτες της Ρώμης Βυζαντινοί του 8ου αιώνα
724421	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9%20%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B1	Γιούκι Τσουνόντα	Ο Γιούκι Τσουνόντα είναι Ιάπωνας οδηγός αγώνων που αγωνίζεται στη Φόρμουλα 1 για τον λογαριασμό της Scuderia AlphaTauri. Είναι ο πρωταθλητής της Ιαπωνικής F4 για το 2018 και είναι μέλος του Honda Formula Dream Project και του Red Bull Junior Team. Τερμάτισε τρίτος στο Πρωτάθλημα της Φόρμουλα 2 το 2020 και έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 στο 2021 για την AlphaTauri, μια ομάδα που ανήκει στην Red Bull και χρησιμοποιεί κινητήρες Honda. Καριέρα Καρτ Ο Τσουνόντα ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στα καρτ το 2010, συμμετέχοντας στο Πρωτάθλημα Junior Karting JAF, και ύστερα ανεβαίνοντας στην περιφερειακή τάξη το 2013 και στην εθνική τάξη το 2014. 2016-2018: Ιαπωνική F4 Το 2016, o Τσουνόντα αποφοίτησε από το Suzuka Circuit Racing School της Honda και έγινε μέλος του Honda Formula Dream Project. Την ίδια χρονιά έκανε το ντεμπούτο στα μονοθέσια παίρνοντας μέρος στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα F4 με την Sutekina Racing Team για ένα μοναδικό αγώνα στη πίστα της Suzuka. Εκεί πήρε το πρώτο του βάθρο με μια 2η θέση στον πρώτο αγώνα και τερματίζοντας 4ος στον δεύτερο αγώνα. Το 2017, ο Τσουνόντα ξεκίνησε την πρώτη του ολόκληρη σεζόν στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα F4 ενώ επίσης αγωνιζόταν στην Ανατολική σειρά του Πρωταθλήματος JAF F4. Ο Τσουνόντα κέρδισε τον τίτλο του περιφερειακού πρωταθλήματος ενώ τερμάτισε τρίτος στο εθνικό πρωτάθλημα. Αγωνίστηκε και τα δύο πρωταθλήματα με τη Honda. Ο Τσουνόντα συνέχισε να αγωνίζεται στο Ιαπωνική F4 το 2018 με την ομάδα της Honda Formula Dream Project. Εκεί ο Τσουνόντα κέρδισε τον τίτλο συγκεντρώνοντας επτά νίκες. 2019: Formula 3 και Euroformula Open Με τη Honda να συνεργάζεται με τη Red Bull στη Formula 1, ο Τσουνόντα εντάχτηκε στην ακαδημία της παράλληλα με το πρόγραμμα της Honda. Στο τέλος του 2018, Ανακοίνωσε ότι θα συμμετάσχει με την Jenzer Motorsport στο πρόσφατα ανακοινωθέν πρωτάθλημα της Formula 3. Τερμάτισε 9ος στο πρωτάθλημα με τρία βάθρα και μια νίκη, σημειώνοντας όλους τους πόντους για την ομάδα του κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ο Tsunoda επίσης διαγωνίσθηκε για τη Motopark στο Πρωτάθλημα Open Euroformula, μετά την ακύρωση των Formula European Masters. Μετά από μια δεύτερη θέση στον πρώτο αγώνα στο Paul Ricard πέτυχε μια τρίτη στο Γκραν Πρι του Πω, Ύστερα ο Τσουνόντα διεκδίκησε τη πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα στον δεύτερο αγώνα στο Hockenheim. 2020: Φόρμουλα 2 Στις αρχές του 2020, η Honda ανακοίνωσε ότι ο Τσουνόντα θα ενταχθεί στην Carlin για να αγωνιστεί στο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 2. Κατά τη σεζόν του 2020 πήρε τρεις νίκες, τέσσερις pole, επτά βάθρα και τερμάτισε 3ος στο πρωτάθλημα με 200 πόντους. Φόρμουλα 1 Τον Αύγουστο του 2020, ο επικεφαλής της ομάδας της Scuderia AlphaTauri, Φράνς Τόστ, ανακοίνωσε ότι ο Τσουνόντα θα οδηγούσε για την ομάδα στο τεστ νέων οδηγών στο Αμπού Ντάμπι τον Δεκέμβριο. Οδήγησε επίσης σε ένα αυτοκίνητο με προδιαγραφές 2018 στο Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari στη Ίμολα της Ιταλίας. Δοκίμασε και πάλι μονοθέσιο Φόρμουλα 1 στην Imola τον Ιανουάριο του 2021, αλλά αυτή τη φορά, οδήγησε το STR14 με χρώματα της Scuderia AlphaTauri, το αυτοκίνητο που αγωνίστηκε η Τόρο Ρόσο στην σεζόν του 2019. AlphaTauri (2021) Για της σεζόν του 2021 ο Γιούκι θα είναι ο επίσημος οδηγός της ομάδος αντικαθιστώντας τον Ντανιίλ Κβίατ και θα χρησιμοποιήσει τον αριθμό 22. Παραπομπές Ιάπωνες οδηγοί Φόρμουλα 1
632296	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BA%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%BA%CE%AD%CF%81%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82	Άκης Σκέρτσος	Ο Χρήστος-Γεώργιος (Άκης) Σκέρτσος (γενν. 1976) είναι Έλληνας πολιτικός και δημοσιογράφος. Έχει διατελέσει υπουργός Επικρατείας, υφυπουργός στον Πρωθυπουργό και κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Βιογραφικά στοιχεία Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1976. Σπούδασε Δημοσιογραφία και ΜΜΕ, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτική διαχείριση και το Lobbying (M.A. in Political Management and Lobbying) στο Πανεπιστήμιο George Washington των Ηνωμένων Πολιτειών. Διετέλεσε διευθυντής του γραφείου υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα (Ιούνιος 2012 - 2014), διευθυντής του γραφείου του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμμένου, καθώς και γενικός διευθυντής του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων την περίοδο 2014-2019. Διετέλεσε, επίσης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΒ-ΙΒΕΠΕ, Γενικός Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Επιχειρηματικότητας Νέων (ΣΕΝ-Junior Achievement) και Ταμίας του Συμβουλίου ΣΕΒ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (ΒΙΑΝ). Ανήκει στον στενό κύκλο συνεργατών του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στις 9 Ιουλίου 2019, διορίστηκε υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, αρμόδιος για τον συντονισμό του Κυβερνητικού Έργου. Τις 13 Αυγούστου 2021 ορίστηκε υπουργός Επικρατείας με τα ίδια καθήκοντα. Από τις 20 Απριλίου έως τις 26 Μαΐου 2023 ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Παραπομπές Απόφοιτοι Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Έλληνες υφυπουργοί παρά τω Πρωθυπουργώ Έλληνες δημοσιογράφοι Έλληνες υπουργοί Επικρατείας Κυβερνητικοί Εκπρόσωποι (Ελλάδα)
165710	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CF%86%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82	Κλαύδιος Ρούφος Απολλώνιος	Ο Κλαύδιος Ρούφος, ο επονομαζόμενος Απολλώνιος, από τη Σμύρνη υπήρξε αρχαίος Έλληνας ολυμπιονίκης σε ένα βαρύ άθλημα: πάλη, πυγμαχία ή παγκράτιο σε δύο διαδοχικές Ολυμπιάδες: τη 252η, το 229 μ.Χ. και τη 253η, το 233 μ.Χ. Βιογραφικά στοιχεία Ο Κλαύδιος Ρούφος (Απολλώνιος) κατέκτησε τον κότινο τον 3ο αιώνα μ.Χ., σε μια εποχή που συμμετείχαν και εξελληνισμένοι Ρωμαίοι πολίτες στους αγώνες. Ήταν γιος του επίσης ολυμπιονίκη Κλαύδιου Απολλώνιου, που είχε νικήσει στη 242η Ολυμπιάδα σαράντα χρόνια νωρίτερα, το 189 μ.Χ. Εκτός από διπλός ολυμπιονίκης, υπήρξε και διπλός «περιοδονίκης», δηλαδή αναδείχθηκε δυο φορές νικητής και στους τέσσερις μεγάλους πανελλήνιους αγώνες της αρχαιότητας: Ολύμπια, Ίσθμια, Νέμεα και Πύθια, σύμφωνα με ευρεθείσα επιγραφή. Εξωτερικοί σύνδεσμοι https://web.archive.org/web/20060621033138/http://www.cslab.ntua.gr/~phib/hellas/olymp1.htm https://web.archive.org/web/20160310084057/http://horse.gr/pgedynamic.asp?articleid=1335&selectmenu=print Παραπομπές Αρχαίοι Σμυρναίοι ολυμπιονίκες Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες Πυθιονίκες Ισθμιονίκες Νεμεονίκες Αρχαίοι ολυμπιονίκες αγωνισμάτων συμπλοκής Περιοδονίκες Αρχαίοι ολυμπιονίκες (3ος αιώνας)
15408	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%AD%CE%B8%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1%20%28%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%29	Αρέθουσα (μυθολογία)	Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Αρέθουσα είναι νύμφη των πηγών και των δασών, συνοδός της Θεάς Αρτέμιδος, καθώς και θυγατέρα του Νηρέα (εξ ου Νηρηίδα νύμφη) και της Ωκεανίδας Δωρίδος. Αυτήν αγάπησε ο ποτάμιος θεός Αλφειός, τον οποίο, για να αποφύγει η Αρέθουσα, διαπέρασε τη μεταξύ Πελοποννήσου και Σικελίας θάλασσα και, φθάνοντας στην παρά τις Συρακούσες νήσο Ορτυγία, μεταμορφώθηκε από την Άρτεμη σε "πηγή" πλούσια σε γάργαρο νερό. Τότε, ο Αλφειός μεταμορφώθηκε σε ισχυρό υποθαλάσσιο ποταμό (θαλάσσιο ρεύμα), την ορμητικότητα του οποίου δεν μπόρεσε να εμποδίσει ούτε ο Αδρίας (Αδριατικό πέλαγος), ώστε να ενώσει τα ύδατά του με εκείνα της πηγής της Αρέθουσας. Αποτελεί αρχαιοελληνική συνειρμική ιδεατή ανθρωπόμορφη παράδοση της «ένωσης» των γλυκέων υδάτων ποταμών και πηγών που ρέουν στη θάλασσα (δια της Μεσογείου). Αρέθουσα και θεά Δήμητρα Την εποχή που ο θεός Πλούτωνας είχε αρπάξει τη θεά Περσεφόνη, η μητέρα της, η θεά Δήμητρα, κατά την περιπλάνησή της για να βρει την κόρη της, συνάντησε την Αρέθουσα. Η Αρέθουσα παρακάλεσε τη Δήμητρα να σταματήσει να τιμωρεί τη Σικελία για την εξαφάνιση της κόρης της. Είπε στη Δήμητρα ότι ενώ ταξίδευε το ποτάμι της κάτω από τη γη, είδε την Περσεφόνη να φαίνεται θλιμμένη ως βασίλισσα του Κάτω Κόσμου. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Λήμμα για τη νύμφη Αρέθουσα στη Livepedia Μύθοι για τον ποταμό Αλφειό - Agrotravel Νηρηίδες
626000	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CF%86%CF%81%CE%B9%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CE%BD	Τζόφρι Μπαράθιον	Ο Τζόφρι Μπαράθιον είναι φανταστικός χαρακτήρας στην σειρά των επικών μυθιστορημάτων φαντασίας, Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου του Αμερικανού συγγραφέα Τζωρτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν και της τηλεοπτικής σειράς Game of Thrones. O Τζόφρι, που παρουσιάστηκε στο βιβλίο Παιχνίδι του Στέμματος το 1996, είναι ο μεγαλύτερος γιος της Σέρσεϊ Λάννιστερ από το βασίλειο του Γουέστερος. Στη συνέχεια εμφανίστηκε στα βιβλία Σύγκρουση Βασιλέων (1998) και Θύελλα από Ατσάλι (2000) του Μάρτιν. Στην τηλεοπτική προσαρμογή του HBO, τον Τζόφρι υποδύεται ο Ιρλανδός ηθοποιός Τζακ Γκλίσον. Γενική Εικόνα Ο Τζόφρι Μπαράθιον δεν είναι κεντρικός χαρακτήρας στα μυθιστορήματα, έτσι οι δράσεις του μαρτυρούνται και ερμηνεύονται μέσα από τα μάτια των άλλων ανθρώπων, όπως του θείου του Τύριον Λάννιστερ και της εφάπαξ αρραβωνιαστικιάς του Σάνσα Σταρκ. Κληρονομεί την παραδοσιακή ομορφιά των Λάννιστερ από την πλευρά της μητέρας του, έχει ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια και θεωρείται από πολλούς ότι είναι όμορφος. Περιγραφή χαρακτήρα Δημόσια, ο Τζόφρι φέρεται να είναι ο μεγαλύτερος γιος και κληρονόμος του βασιλιά Ρόμπερτ Μπαράθιον και της βασίλισσας Σέρσεϊ Λάννιστερ, οι οποίοι εισήλθαν σε πολιτική συμμαχία γάμου αφότου ο Ρόμπερτ πήρε το θρόνο με τη βία από τον «Τρελό Βασιλιά» Αέρις II Ταργκάρυεν. Στην πραγματικότητα, ο βιολογικός του πατέρας είναι ο δίδυμος αδερφός της μητέρας του, ο Τζέιμι Λάννιστερ. Έχει μια μικρότερη αδελφή, τη Μυρσέλα, και έναν μικρότερο αδελφό, τον Τόμμεν, και οι δύο από τους οποίους είναι επίσης προϊόντα της αιμομικτικής σχέσης του Τζέιμι και της Σέρσεϊ. Οι μοναδικοί βιολογικοί παππούδες τους, ο Τάιγουιν και η Τζοάννα Λάννιστερ, ήταν επίσης πρώτα ξαδέλφια. Ο Τζόφρι είναι ένας σαδιστής χωρίς συνείδηση ηθικής που συγκαλύπτει τη σκληρότητα του με ένα λεπτό στρώμα γοητείας. Αυτό ανταποκρίνεται καλύτερα στην απάντηση του όταν η (τότε) οργισμένη μνηστή του τον προσβάλλει: ο Τζόφρι δηλώνει ότι η μητέρα του τον είχε διδάξει ποτέ να μην χτυπήσει μια γυναίκα και έτσι διατάζει έναν ιππότη της Βασιλικής Φρουράς να την χτυπήσει αντ 'αυτού. Απολαμβάνει να αναγκάζει τους ανθρώπους να πολεμήσουν μέχρι θανάτου και επιβάλλει σκληρές τιμωρίες για μικρότερα εγκλήματα. Δεν έχει αίσθηση προσωπικής ευθύνης, κατηγορώντας τις αποτυχίες σε άλλους. Δεν διαθέτει αυτοέλεγχο και συχνά προσβάλλει τους συμμάχους και τα μέλη της οικογένειάς του. Ο Τζόφρι είναι 12 ετών στην αρχή του Game of Thrones (1996). Ιστορίες Παιχνίδι του Στέμματος Ο πρίγκηπας Τζόφρι μεταφέρεται από τους γονείς του στο Γουίντερφελ και τον προξενεύουν με τη Σάνσα Σταρκ για να δημιουργήσουν μια συμμαχία μεταξύ του οίκου των Μπαράθιον και του οίκου των Σταρκ. Αρχικά, ο Τζόφρι είναι καλός και ευγενικός με τη Σάνσα. Ωστόσο, αρνείται να δείξει συμπάθεια προς την οικογένειά της όταν ο Μπραν Σταρκ πέφτει από έναν πύργο, μέχρι να αναγκαστεί να το κάνει από τον θείο του, Τύριον. Στο Kingsroad, οι Τζόφρι και Σάνσα συναντούν την Άρυα Σταρκ την ώρα που εξασκείται στο σπαθί με ένα κοινό Μίσα. Ο Τζόφρι κατηγορεί τον Μίσα πως επιτίθεται σε ένα ευγενές κορίτσι και κόβει το πρόσωπό του με ένα σπαθί. Αυτό προκαλεί την Άρυα να χτυπήσει τον Τζόφρι, επιτρέποντας στον Μίσα να ξεφύγει. Όταν ο Τζόφρι προσπαθεί να επιτεθεί στην Άρυα, ο Ανταρόλυκος της, η Νιμέρια, του επιτίθεται, τραυματίζοντάς τον. Αργότερα, ο Τζόφρι λέει ψέματα για το πώς έγιναν τα γεγονότα και απαιτεί να σκοτωθεί η Νιμέρια, αλλά αντί αυτής, σκοτώνεται ο ανταρόλυκος της Σάνσα, Λαίδη. Αργότερα, διατάζει τον σωματοφύλακά του, Σάντορ «Ο Σκύλος» Κλεγκέιν, να κυνηγήσει και να σκοτώσει το αγόρι Μίσα. Αργότερα, ο Ένταρντ Σταρκ ανακαλύπτει ότι ο Τζόφρι δεν είναι βιολογικός γιος του βασιλιά Ρόμπερτ και, όταν ο βασιλιάς πεθαίνει, αρνείται να αναγνωρίσει την αξίωση του Τζόφρι στον θρόνο και τίθεται υπό κράτηση. Έπειτα από τις εκκλήσεις της Σάνσα, ο Ένταρντ εκδίδει μια ψεύτικη ομολογία της προδοσίας του και η Σάνσα τη χρησιμοποιεί ως μετάνοια, ζητώντας να αποδοθεί χάρη στον πατέρα της. Ο Τζόφρι της υπόσχεται πως θα δείξει ευσπλαχνία αλλά δεν κρατάει την υπόσχεσή του και αποκεφαλίζει τον Ένταρντ, αναγκάζοντας αργότερα τη Σάνσα να κοιτάξει το αποκομμένο κεφάλι του. Σύγκρουση Βασιλέων Ο Τζόφρι παρουσιάζεται ελάχιστα στο βιβλίο Σύγκρουση Βασιλέων (1998). Κυβερνάει με ιδιοσυγκρασία και καπρίτσια, αποδεικνύοντας ότι είναι δύσκολο ακόμη και για την μητέρα του να τον ελέγξει. Η Σάνσα εγκλωβίζεται στη θέλησή του και, όταν εκείνη δεν τον ευχαριστεί, διατάζει συχνά τους φύλακες να τη χτυπούν. Όταν ο Στάννις Μπαράθιον επιτίθεται στο Κινγκς Λάντινγκ, ο Τζόφρι αναχωρεί από το πεδίο της μάχης, καταστρέφοντας το ηθικό του στρατού του. Η μάχη κερδίζεται μόνο από τον θείο του Τύριον, ο οποίος χρησιμοποίησε Υγρή Φωτιά, και από την τελευταίας στιγμής αντεπίθεση του παππού του Τάιγουιν, με τη βοήθεια των δυνάμεων του οίκου των Ταϊρέλ. Θύελλα από ατσάλι Ο Τζόφρι βάζει στην άκρη τον προηγούμενο αρραβώνα του με τη Σάνσα Σταρκ για χάρη της Μάρτζερι Ταϊρελ, ενισχύοντας μια συμμαχία μεταξύ των Λάννιστερ και του οίκου των Ταϊρέλ. Στο γάμο του Τύριον και της Σάνσα, εξευτελίζει τον θείο του και εξοργίζεται όταν ο Τύριον τον απειλεί έπειτα από τη διαταγή του να ολοκληρώσει τον γάμο του. Ο Τύριον αποφεύγει την τιμωρία μόνο όταν ο Τάιγουιν διαβεβαιώνει τον Τζόφρι πως ο θείος του ήταν μεθυσμένος και δεν είχε καμία πρόθεση να απειλήσει τον βασιλιά. Αργότερα, μετά τα γεγονότα του «Κόκκινου Γάμου», ο Τζόφρι σχεδιάζει με χαρά να σερβίρει στη Σάνσα το κεφάλι του τελευταίου της νεκρού αδελφού. Ο Τύριον και ο Τάιγουιν είναι εξοργισμένοι και ο πρώτος απειλεί τον Τζόφρι για ακόμα μια φορά. Έπειτα από μια άλλη διαφωνία, ο Τάιγουιν στέλνει τον Τζόφρι στο δωμάτιό του, παρά την απογοήτευση του Τζόφρι. Κατά τη διάρκεια της γαμήλιας γιορτής του, προσβάλλει συνεχώς τον Τύριον και τη Σάνσα, παρουσιάζοντας ένα έργο για τον «Πόλεμο των Πέντε Βασιλέων», με κάθε έναν από τους βασιλιάδες να παίζονται από νάνους προκειμένου να ταπεινώσει τον θείο του, τον οποίο επίσης αναγκάζει να ενεργεί ως οινοχόος του. Στο τέλος του δείπνου, όμως, ο Τζόφρι πεθαίνει από δηλητηριασμένο κρασί. Ο Τύριον, αν και δεν είναι αυτός που δηλητηρίασε τον Τζόφρι, κατηγορείται από τη Σέρσεϊ και συλλαμβάνεται σε μια θύελλα από ατσάλι (2000). Αργότερα, αποκαλύπτεται πως οι πραγματικοί δράστες της δολοφονίας του Τζόφρι, ήταν η κυρία Ολένα Ταϊρέλ και ο Λόρδος Πίτερ Μπαίλις. Μετέπειτα μυθιστορήματα Στα μετέπειτα μυθιστορήματα, γίνονται μερικές αναφορές στο πρόσωπο του Τζόφρι. Οικογενειακό δέντρο Σημείωση: Ο Τόμμεν παντρεύτηκε τη χήρα του αδελφού του, Μάρτζερι, μετά τον θάνατο του Τζόφρι. Προσαρμογή στην τηλεόραση Τον Ιανουάριο του 2007, η HBO εξασφάλισε τα δικαιώματα προσαρμογής της σειράς βιβλίων του Μάρτιν για την τηλεόραση. Χρόνια αργότερα, ο νεαρός ηθοποιός Τζακ Γκλίσον υποβλήθηκε σε καστ για το ρόλο του Τζόφρι Μπαράθιον. Ιστορίες Ο Τζόφρι Μπαράθιον είναι ο Πρίγκιπας των Επτά Βασιλείων. Είναι ο μεγαλύτερος από τα παιδιά της Σέρσεϊ Λάννιστερ και κληρονόμος του Σιδηρού Θρόνου. Δαιμόνιος, αλαζονικός, κακός και σκληρός, χάνει εύκολα την ψυχραιμία και πιστεύει πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Παρά τη σκληρότητά του, όταν αντιμετωπίζει άτομα που δεν τον φοβούνται, είναι δειλός. Ο Τζόφρι δεν γνωρίζει πως ο βασιλιάς Ρόμπερτ δεν είναι ο βιολογικός του πατέρας - στην πραγματικότητα, είναι ο γιος του θείου του και δίδυμου αδελφού της μητέρας του, Τζέιμι Λάννιστερ. Σεζόν 1 Μετά το θάνατο του Ρόμπερτ, ο Τζόφρι χρίζεται βασιλιάς και η μητέρα του τον χρησιμοποιεί ως μαριονέτα. Είναι ένας σκληρός κυβερνήτης, αλλά κάνει λάθος όταν, ενάντια στις επιθυμίες της Σέρσεϊ και της Σάνσα, αρνείται να τιμήσει την υπόσχεσή του να δείξει ευσπλαχνία στον Νεντ Σταρκ και τον εκτελεί. Σεζόν 2 Η πράξη του Τζόφρι επιδεινώνει την κατάσταση με την πολεμική προσπάθεια των Λάννιστερ, καθώς ο Τζέιμι πιάνεται αιχμάλωτος από τους Σταρκ και οι θείοι του Τζόφρι, Ρένλι και Στάννις, αμφισβητούν τη θέση του στον Σιδηρό Θρόνο. Ο Τζόφρι διατάζει συχνά τον Βασιλικό Φρουρό να χτυπάει τη Σάνσα. Η σκληρότητα και η άγνοια του για τα δεινά των υπηκόων του, τον καθιστούν μη δημοφιλή, ενώ διατάζει να σκοτωθούν όλα τα εκτός γάμου παιδιά που απέκτησε ο πατέρα του στο Κινγκς Λάντινγκ. Ως συνέπεια των πράξεών του, δέχεται επίθεση κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Όταν ο Στάννις επιτίθεται στο Κινγκς Λάντινγκ, ο Τζόφρι αποφεύγει τις βαριές μάχες και χρησιμοποιείται μόνο ως ο φαινομενικός αρχηγός του στρατού. Όταν η μάχη γέρνει υπέρ του Στάννις, η Σέρσεϊ καλεί τον γιο της στην ασφάλεια του κάστρου καταστρέφοντας το ηθικό του στρατού του. Ωστόσο, η μάχη κερδίζεται από τον θείο του, Τύριον, και τον παππού του, Τάιγουιν, με τη βοήθεια των δυνάμεων του οίκου Ταϊρέλ. Για να εδραιωθεί η συμμαχία μεταξύ των δύο οίκων, η δέσμευση του Τζόφρι προς την Σάνσα ακυρώνεται, έτσι ώστε να μπορέσει να παντρευτεί τη Μάρτζερυ Ταϊρέλ. Σεζόν 3 Ο γάμος δεν έχει ακόμη λάβει χώρα και οι διαφορές μεταξύ του Τζόφρι, του θείου του Τύριον και του παππού του Τάιγουιν αυξάνονται, αφού οι δυο τους (με αντίστοιχους τρόπους) ανατρέπουν τη σκληρότητα του. Επίσης, ο Τζόφρι φαίνεται να μην ενδιαφέρεται πολύ για τη μνηστή του, αλλά εκπλήσσεται από τον τρόπο της να κερδίζει την εύνοια των ανθρώπων. Στο γάμο του Τύριον και της Σάνσα, ταπεινώνει τον θείο του και εξοργίζεται όταν ο θείος του απειλεί, έπειτα από τη διαταγή του να ολοκληρώσει τον γάμο του με τη Σάνσα. Ο Τύριον αποφεύγει την τιμωρία όταν ο πατέρας του, Τάιγουιν, διαβεβαιώνει τον Τζόφρι πως ο Τύριον ήταν μεθυσμένος και δεν είχε καμία πρόθεση να απειλήσει τον βασιλιά. Αργότερα, μετά τα γεγονότα του «Κόκκινου Γάμου», ο Τζόφρι σχεδιάζει να σερβίρει στη Σάνσα το κεφάλι του τελευταίου νεκρού της αδελφού, Ρομπ. Ο Τύριον και ο Τάιγουιν είναι εξοργισμένοι με αυτό, και ο πρώτος απειλεί τον Τζόφρι για ακόμα μια φορά. Έπειτα από μια ακόμα διαφωνία, ο Τάιγουιν στέλνει τον Τζόφρι στο δωμάτιό του. Σεζόν 4 Ο Τζόφρι παντρεύεται την Μάρτζερυ. Κατά τη διάρκεια της γαμήλιας δεξίωσης, προσβάλλει επανειλημμένα τον Τυριόν και τη Σάνσα, παρουσιάζοντας ένα έργο για τον «Πόλεμο των Πέντε Βασιλέων», με κάθε έναν από τους βασιλιάδες να παίζονται από νάνους έχοντας ως σκοπό να ταπεινώσει τον θείο του, τον οποίο αναγκάζει επίσης να ενεργεί ως οινοχόος του. Στην κορύφωση των εορτασμών, ο Τζόφρι ξαφνικά καταρρέει και πεθαίνει από δηλητήριο. Ο Τύριον, αν και δεν ευθύνεται για τον δηλητηριασμό, κατηγορείται από τη Σέρσεϊ η οποία και διατάζει τη σύλληψή του. Αργότερα αποκαλύπτεται πως οι πραγματικοί δράστες της δολοφονίας του Τζόφρι ήταν η Ολένα Ταϊρέλ και ο Λόρδος Πίτερ Μπαίλις. Η Ολένα, η γιαγιά της Μάρτζερυ, της εμπιστεύεται αργότερα πως δεν θα την άφηνε να παντρευτεί ποτέ «αυτό το τέρας». Μετά την κηδεία του Τζόφρι, τον θρόνο αναλαμβάνει ο μικρότερος αδελφός του, Τόμμεν, ο οποίος γίνεται ο νέος βασιλιάς και παντρεύεται επίσης τη χήρα του Τζόφρι, Μάρτζερυ. Αποδοχή Ο Τζακ Γκλίσον έλαβε θετικές κριτικές για τον ρόλο του ως Τζόφρι Μπαράθιον στην τηλεοπτική σειρά. Το 2016, το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε τον χαρακτήρα στην 4η θέση της λίστας του με τους «40 καλύτερους τηλεοπτικούς κακούς όλων των εποχών». Ο συγγραφέας των βιβλίων Μάρτιν, περιέγραψε τον Τζόφρι ως παρόμοιο με «πέντε ή έξι άτομα που πήγα μαζί σχολείο ... ένας κλασικός νταής ... απίστευτα κακομαθημένος». Ο συγγραφέας Martin περιέγραψε τον Joffrey ως παρόμοιο με "πέντε ή έξι άτομα που πήγα στο σχολείο με ... έναν νταή ... απίστευτα κακομαθημένο". Βιβλιογραφικές αναφορές Χαρακτήρες του Game of Thrones Φανταστικοί βασιλιάδες
145844	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CF%8C%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B1%20%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%BA%CE%AF%CF%82	Χρυσόπετρα Κιλκίς	Η Χρυσόπετρα Κιλκίς είναι ένα χωριό, νότια της πόλης του Κιλκίς. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Γαλλικού και έχει 140 κατοίκους (2001). Η ίδρυση της κοινότητας της Χρυσόπετρας έγινε το 1954. Η ονομασία της κοινότητας προήλθε από τις πέτρες που έβγαιναν στην περιοχή, σε λατομεία, και που έμοιαζαν πολύ με χρυσές. Οι κάτοικοι της κοινότητας είναι ντόπιοι Μακεδόνες, Σαρακατσάνοι, Πόντιοι, Θρακιώτες και Μικρασιάτες. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία, την γεωργία και ένα μέρος του πληθυσμού εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Ο βαθμός μετανάστευσης στην περιοχή ήταν μεγάλος σε παλαιότερα χρόνια. Οι κάτοικοι μετακινήθηκαν στο εξωτερικό αλλά και σε μεγάλα αστικά κέντρα στο εσωτερικό της Ελλάδας. Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 270 μέτρων. Ο οικισμός στο παρελθόν ονομαζόταν Σαρτζαλί Παραπομπές Δήμος Γαλλικού Χωριά του νομού Κιλκίς Δήμος Κιλκίς
651708	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82	Λύκισσα Μεσσηνίας	Η Λύκισσα είναι χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και έχει 27 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Τοποθεσία Η Λύκισσα ανήκει στην Κοινότητα Λύκισσας, υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Πεταλιδίου, του Δήμου Μεσσήνης και βρίσκεται σε υψόμετρο 562 μέτρων. Διοικητικές μεταβολές 21-04-1835, ο οικισμός Λύκισα προσαρτάται στο Δήμο Αιπείας, με έδρα τη Λογγά. 18-12-1840, ο οικισμός Λύκισα αποσπάται από το Δήμο Αιπείας και προσαρτάται στο Δήμο Κορώνης, με έδρα το Πεταλίδι. 07-06-1890, ο οικισμός Λύκισα αποσπάται από το Δήμο Κορώνης και προσαρτάται στο Δήμο Αιπείας. 31-08-1912, ο οικισμός Λύκισα αποσπάται από το Δήμο Αιπείας και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Λυκίσης. 16-05-1928, το όνομα του οικισμού Λύκισα, διορθώνεται σε Λύκισσα. 04-12-1997, ο οικισμός Λύκισσα αποσπάται από την κοινότητα Λυκίσσης και προσαρτάται στο Δήμο Πεταλιδίου. 07-06-2010, ο οικισμός Λύκισσα αποσπάται από το Δήμο Πεταλιδίου και προσαρτάται στο Δήμο Μεσσήνης. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Δήμος Μεσσήνης - Δ.Ε. Μεσσήνης - Λύκισσα Παραπομπές Χωριά του νομού Μεσσηνίας Επαρχία Πυλίας Δήμος Μεσσήνης
728767	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CF%8C%CE%B9%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%B1%CF%81	Αμαλία του Νόιενααρ	Η Αμαλία, γερμ.: Amalia του Neuenahr, ολλανδ.: van Nieuwenaar (6 Απριλίου 1539 - 10 Απριλίου 1602) από τον Οίκο του Νόιενααρ ήταν η κόρη του Γκούμπρεχτ του Νόιενααρ και της Κόρντουλα του Χόλσταϊν Σάουενμπουργκ. Βιογραφία Ο πρώτος σύζυγός της ήταν ο Χέντρικ φαν Μπρέντεροντε, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στα γεγονότα που οδήγησαν στον Ογδοηκονταετή Πόλεμο. Αφού έγινε ένας από τους ηγέτες στην αντίσταση ενάντια στην Ισπανική Ιερά Εξέταση και την Ισπανική κυριαρχία στις Κάτω Χώρες, η Αμαλία τον βοήθησε να συλλέξει χρήματα. Μετά το τέλος του το 1568, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Γ΄ εκλέκτορα του Παλατινάτου του Ρήνου το 1569. Την ίδια χρονιά βάπτισε και έδωσε το όνομά της στην Αμαλία του Νάσσαου, κόρη του Γουλιέλμου Α΄ πρίγκιπα της Οράγγης και της Άννας της Σαξονίας. Αυτό συνέβη, επειδή ήταν υπεύθυνη για το νοικοκυριό της Άννας την εποχή αυτή. Ο Φρειδερίκος Γ΄ απεβίωσε το 1576. Από το 1579 έως το 1587 ήταν υπεύθυνη για το Βιάνεν, το οποίο είχε κληρονομήσει από τον πρώτο της σύζυγο. Το 1589 κληρονόμησε το Λίμπουργκ από τον αδελφό της Aδόλφο. Το 1590 της δόθηκε το δικαίωμα χρήσης των Άλπεν, Χέλπενσταϊν, Λέννεπ και Έρμπβογκταϊ στο Kελν από την ετεροθαλή αδελφή της Μαγδαληνή. Το Άλπεν καταλήφθηκε από την Ολλανδική Δημοκρατία το 1597 και τον επόμενο χρόνο από τις Ισπανικές δυνάμεις. Οικογένεια Παντρεύτηκε πρώτα τον Χέντρικ φαν Μπρέντεροντε, ο οποίος απεβίωσε το 1568. Δεν απέκτησε απογόνους από τους γάμους της. Το 1569 η Αμαλία έκανε δεύτερο γάμο με τον Φρειδερίκο Γ΄ των Βίττελσμπαχ εκλέκτορα του Παλατινάτου (της παλατινής κομητείας του Ρήνου). Παραπομπές Βιβλιογραφικές αναφορές Η πρόσβαση στο "Women in Power" έγινε τελευταία φορά την 1η Αυγούστου 2007 Εκλέκτειρες του Παλατινάτου
530565	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%A3%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A7%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82	Λαϊκή Σοβιετική Δημοκρατία της Χορασμίας	Η Λαϊκή Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Χορασμίας (, ) ήταν το διάδοχο κράτος του Χανάτου της Χίβα που δημιουργήθηκε τον Φεβορυάριο του 1920, όταν ο Χάνος παραιτήθηκε σε απάντηση στη λαϊκή πίεση. Ανακηρύχθηκε επίσημα από το Πρώτο Κουρουλτάι του Χορέζμ (Συνέλευση), στις 26 Απριλίου 1920. Στις 20 Οκτωβρίου 1923, μετατράπηκε στην Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Χορασμίας (). Στις 27 Οκτωβρίου 1924 η ΣΣΔ της Χορασμίας διασπάστηκε στην Ουζμπεκική και την Τουρκμενική ΣΣΔ, καθώς και στην Αυτόνομη Περιφέρεια Καρακαλπάκ ως μέρος της οριοθέτησης της Κεντρικής Ασίας, σύμφωνα με τις εθνικότητες. Πολιτική Πρόεδρος της Επαναστατικής Επιτροπής Χότζι Παχλαβόν Νιγιόζ Γιουσούφ (2 Φεβρουαρίου 1920 – Μάρτιος 1920) Πρόεδρος της Προσωρινής Κυβέρνησης Τζουμανιγιόζ Σουλτόν Μουραντόγκλι (Μάρτιος 1920 – 30 Απριλίου 1920) Πρόεδροι του Προεδρείου της Συνέλευσης των Αντιπροσώπων του Λαού Χότζι Παχλαβόν Νιγιόζ Γιουσούφ (30 Απριλίου 1920 – 6 Μαρτίου 1921) Κοτς Κορογκλί (6 Μαρτίου 1921 – 15 Μαΐου 1921) (Πρόεδρος της Προσωρινής Επαναστατικής Επιτροπής) Χουντοϋμπεργκάν Ντιβανόγκλι (15 Μαΐου 1921 – 23 Μαΐου 1921) Πρόεδροι του Προεδρείου της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής Μουλά Νοζίρ (23 Μαΐου 1921 – Ιούνιος 1921) Αλλαμπεργκάν (Ιούνιος 1921 – Σεπτέμβριος 1921) Ατά Μακσούμ Μαντραχιμογκλί (Σεπτέμβριος 1921 – 27 Νοεμβρίου 1921) Τζανγκιμπάι Μουροντογκλί (27 Νοεμβρίου 1921 – 23 Ιουνίου 1922) Αμπντούλλα Αμπντουραχμόν Χοτζαογκλί (23 Ιουνίου 1922 – 20 Οκτωβρίου 1923) Κ. Σαφαρογκλί (20 Οκτωβρίου 1923 – 1924) Σουλτονκάρι Τζουμανιγιόζ (1924) Τεμουρχότζα Γιαμινογκλί (1924 – 17 Φεβρουαρίου 1925) Γεωγραφία Η Λαϊκή Σοβιετική Δημοκρατία του Χορέζμ συνόρευε με την Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Τουρκεστάν στα βόρεια και νότια και με την Λαϊκή Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μπουχάρα στα ανατολικά. Τα δυτικά σύνορα ήταν μια προσεγγιστική συνέχεια της δυτικής ακτής της λίμνης Αράλης, και συνόρευε με την Κιργιζική ΑΣΣΔ (το σημερινό δυτικό Καζακστάν). Η περιοχή είχε έκταση 62,200 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πληθυσμό πάνω από 600,000 άτομα. Το 62.5% του πληθυσμού ήταν Ουζμπέκοι, το 28.6% Τουρκμένοι, το 3.5% Καζάκοι και το 3.0% ήταν Καρακαλπάκ. Η πρωτεύουσα ήταν η Χίβα. Δείτε επίσης Χορασμία Χανάτο της Χίβα Λαϊκή Σοβιετική Δημοκρατία της Μπουχάρα Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ιστορία της Λαϊκής Σοβιετικής Δημοκρατίας της Χορασμίας: Το Πρώτο Χορασμιακό Κουρουλτάι Ιστορία της Λαϊκής Σοβιετικής Δημοκρατίας της Χορασμίας: Εξέγερση του Ντζούναϊντ Χαν Πρώην κράτη της Κεντρικής Ασίας Ιστορία του Τουρκμενιστάν Ιστορία του Ουζμπεκιστάν Λαϊκές Δημοκρατίες Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες
693528	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B6%20%28%CE%9C%CE%BF%CE%B6%CE%AD%CE%BB%29	Μπερτράνζ (Μοζέλ)	Το Μπερτράνζ (Φραγκονικά της Λωρραίνης: Μπερτρένγκεν/ Μπερτρένγκ, ) είναι κοινότητα στο νομό Μοζέλ στο Γκραντ Εστ στη βορειοανατολική Γαλλία. Πληθυσμός Παραπομπές Δείτε επίσης Κατάλογος κοινοτήτων της Μοζέλ Βιβλιογραφικές αναφορές Στατιστικά στοιχεία του INSEE Κοινότητες της Μοζέλ
249301	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%91%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD	Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών	Η Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών ή Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα ή Οργάνωση Προστασίας Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ) ήταν ένοπλη οργάνωση που έδρασε στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1940. Αν και ομάδες περιφρούρησης δρούσαν νωρίτερα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 1943 μέσα από μία αντικατοχική ανακοίνωση. Ελεγχόμενη αποκλειστικά από το πολιτικό γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, εκτελούσε καθήκοντα ασφαλείας, συλλογής πληροφοριών και ειδικών αποστολών κατά την Κατοχή, αλλά κυρίως αναλάμβανε δολοφονίες ατόμων που κρίνονταν από το ΚΚΕ ως δωσίλογοι. Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, τα μέλη της προέβησαν σε πολλαπλές εκτελέσεις δωσίλογων αλλά και αντιφρονούντων, τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς. Η ΟΠΛΑ κατηγορήθηκε για τη δράση της περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εαμική οργάνωση, ενώ οι εκτελέσεις που διέπραξε στα Δεκεμβριανά αμαύρωσαν τη φήμη του ΕΑΜ, με τον Νίκο Ζαχαριάδη να τις καταδικάζει ως «υπερβάσεις» και «αυθαιρεσίες». Τα ίδια τα μέλη της αποσιωπούσαν την ύπαρξη της οργάνωσης μετεμφυλιακά, ενώ το ΚΚΕ δεν επιδίωξε να αναγνωριστεί ως αντιστασιακή οργάνωση κατά το ψήφισμα του 1982. Ίδρυση και δομή Κατά τη διάρκεια της Β' Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, τον Δεκέμβριο του 1942, αποφασίστηκε η «ανάγκη προστασίας των «λαϊκών αγωνιστών»». Ως «πολιτικός υπεύθυνος» του σχήματος που οδήγησε μετέπειτα στην ΟΠΛΑ, ορίστηκε ο Νίκος Πλουμπίδης, ενώ ως αρχηγός ο Στέργιος Αναστασιάδης. Η οργάνωση δημιουργήθηκε, ως συγκροτημένο σχήμα, το φθινόπωρο του 1943 και αυτοπαρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους μέσω μίας προκήρυξης στην οποία ανέφερε τους στόχους της και καλούσε τα μέλη των σωμάτων ασφαλείας να πυκνώσουν τις τάξεις των εαμικών οργανώσεων. Τα περισσότερα μέλη της ΟΠΛΑ προέρχονταν από λοιπές εαμικές οργανώσεις όπως η ΕΠΟΝ· διαλέγονταν με κριτήρια τον δυναμισμό, την αφοσίωση και τη γενναιότητα τους και ήταν ιδιαίτερα νέα ηλικιακά. Ο αριθμός των μελών στην Αθήνα διέφερε από συνοικία σε συνοικία και ήταν οργανωμένα σε ομάδες που υπάγονταν στις αχτίδες του ΚΚΕ. Κατά κανόνα, εκτελούσαν χρέη πληροφοριοδοτών τα οποία ενημέρωναν τους εκτελεστές. Οι εκτελεστές της ΟΠΛΑ αποτελούσαν επίλεκτα μέλη της οργάνωσης τα οποία έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης στο εσωτερικό της. Στόχοι και δράση Στόχοι Η ΟΠΛΑ αναφέρεται από τον Μαρκ Μαζάουερ ως πολιτική αστυνομία με τομέα δράσης κατά κύριο λόγο την Αθήνα. Οι στόχοι της ήταν κυρίως άτομα που κρίνονταν από την οργάνωση ως δωσίλογοι. Κύριοι αντίπαλοι της ΟΠΛΑ κατά την περίοδο της κατοχής ήταν η οργάνωση Χ και ο ΕΔΕΣ Αθηνών, οι οποίοι κρίνονταν ως «συνεργάτες των συνεργατών». Ταυτόχρονα στοχοποιούνταν και ιερόδουλες οι οποίες βρίσκονταν σε επαφή με Γερμανούς ως «ερωτικοί δωσίλογοι». Άτομα όπως ο Κίτσος Μαλτέζος και ο Νικόλαος Βαλσάμης στοχοποιούνταν για παραδειγματισμό των οργανώσεων στις οποίες συμμετείχαν· ΕΣΑΣ και Ιερή Ταξιαρχία αντίστοιχα. Από την άλλη, πρώην στελέχη του ΚΚΕ που μεταπήδησαν στην Ειδική Ασφάλεια, όπως ο Μιχάλης Τυρίμος και ο Μανώλης Μανωλέας, στοχοποιήθηκαν ως εξωμότες, ενώ η κατοχική ΟΠΛΑ στόχευε τροτσκιστές και αρχειομαρξιστές αποκαλούμενοι από το ΚΚΕ ως «γκεσταμπίτες με μαρξιστική μάσκα», καθώς αμφότεροι απέρριπταν τη δράση του ΕΑΜ ως «εθνικιστικό μέτωπο σταλινικών». Δράση Υστεροφημία Η κατοχική ΟΠΛΑ περιγράφεται από τον Μαζάουερ ως οργάνωση που «...εκφυλίστηκε σε ένα δίκτυο ομάδων δολοφονίας που δρούσε κυρίως στην Αθήνα», και σε ορισμένες περιοχές, όπως η Αργολίδα, προκάλεσε «κλίμα τρομοκρατίας». Από την μεταβαρκιζιανή κυβέρνηση, δαιμονοποιήθηκε ως σταλινική οργάνωση στην οποία χρεώθηκαν όλες οι συλλήψεις και εκτελέσεις αντιφρονούντων κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, ενώ ο όρος «Οπλατζής» αποτελούσε καταδικαστικό στίγμα. Ο χώρος της Αριστεράς δεν έκανε αναφορές στην οργάνωση ενώ το ΚΚΕ δεν επιδίωξε να αναγνωριστεί ως αντιστασιακή οργάνωση κατά το ψήφισμα του 1982, καθώς η αναγνώριση της ύπαρξης της όχι μόνο θα μετέβαλλε την Αριστερά από θύμα σε θύτη αλλά έθετε και ζητήματα μνήμης στο ίδιο το κομμουνιστικό κόμμα. Μόλις το 2007 η ΚΝΕ χρησιμοποίησε το σύνθημα «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-ΔΣΕ/Αυτό είναι το ΚΚΕ» γεγονός που, σύμφωνα με τον Ιάσονα Χανδρινό, αποκατέστησε την ΟΠΛΑ ως εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση στην κομματική μνήμη. Δείτε επίσης Ερυθρά τρομοκρατία Ερυθρά τρομοκρατία (Ελλάδα) Απόσπασμα Βαλμύ Γιώργος Κολλημένος Σημειώσεις Παραπομπές Βιβλιογραφία Ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Πολιτική καταστολή στην Ελλάδα Τροτσκισμός στην Ελλάδα Αρχειομαρξισμός Ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις
3010	https://el.wikipedia.org/wiki/12%20%CE%91%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85	12 Αυγούστου	11 Αυγούστου \| 12 Αυγούστου \| 13 Αυγούστου Η 12η Αυγούστου είναι η 224η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο (225η σε δίσεκτα έτη). Υπολείπονται 141 ημέρες. Γεγονότα 1099 - Α΄ Σταυροφορία: Οι Σταυροφόροι με επικεφαλής τον Γοδεφρείδο του Μπουιγιόν νικούν στην Ασκαλώνα τις δυνάμεις των Φατιμιδών του Μαλίκ αλ-Αφντάλ. Αυτή θεωρείται η τελευταία σύγκρουση της Α΄ Σταυροφορίας. 1323 - Υπογράφεται η συνθήκη του Νέτεμποργκ μεταξύ της Σουηδίας και της Δημοκρατίας του Νόβγκοροντ, η οποία ρυθμίζει για πρώτη φορά τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών. 1831 - Η γαλλική παρέμβαση αναγκάζει τον Γουλιέλμο Α΄ Κάτω Χωρών να εγκαταλείψει την προσπάθειά του να καταστείλει τη Βελγική Επανάσταση. 1883 - Πεθαίνει στο ζωολογικό κήπο του Άμστερνταμ το τελευταίο κουάγκα. 1952 - Η νύχτα των δολοφονημένων ποιητών: Δεκατρείς εξέχοντες Εβραίοι διανοούμενοι δολοφονούνται στη Μόσχα. 1953 - Η Σοβιετική Ένωση πραγματοποιεί την πρώτη της δοκιμή πραγματικής βόμβας υδρογόνου. 1953 - Σεισμός 7,2 Ρίχτερ κλονίζει τα νότια νησιά του Ιονίου, με απολογισμό 476 νεκρούς. 1960 - Η NASA εκτοξεύει επιτυχώς τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Έκο 1Α. 1963 - Το βραβείο Ειρήνης Λένιν απονέμεται στον Μανώλη Γλέζο, σε ειδική τελετή στη Μόσχα. 1964 - Η Νότια Αφρική αποκλείεται από τους Ολυμπιακούς Αγώνες λόγω του απαρτχάιντ. 1969 - Βίαια επεισόδια ξεσπούν μετά την πορεία των Μαθητευόμενων του Ντέρι στο Ντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας. 1976 - Περίπου 1.500-3.000 Παλαιστίνιοι σκοτώνονται στη Βηρυτό, σε ένα από τα πιο αιματηρά γεγονότα του Εμφυλίου Πολέμου του Λιβάνου. 1981 - Κυκλοφορεί ο προσωπικός υπολογιστής της IBM. 1985 - Η πτήση 123 της Japan Airlines συντρίβεται στην Ιαπωνία σκοτώνοντας 520 άτομα, στο χειρότερο αεροπορικό δυστύχημα με ένα αεροσκάφος. 1990 - Η Σου Χέντρικσον ανακαλύπτει στη Νότια Ντακότα τον μεγαλύτερο και πληρέστερο σκελετό τυραννόσαυρου που βρέθηκε ποτέ. 2000 - Βύθιση του Κουρσκ: Το ρωσικό υποβρύχιο Κουρσκ εκρήγνυται κατά τη διάρκεια στρατιωτικής άσκησης και βυθίζεται στη Θάλασσα Μπάρεντς, σκοτώνοντας ολόκληρο το πλήρωμα 118 ανδρών. 2004 - Παραδίδεται στην κυκλοφορία η γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου «Χαρίλαος Τρικούπης», η μεγαλύτερη καλωδιωτή γέφυρα έως τότε στον κόσμο. Γεννήσεις 1503 - Χριστιανός Γ΄, βασιλιάς της Δανίας 1566 - Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία, ινφάντα της Ισπανίας 1644 (βάπτιση) - Χάινριχ Ίγκνατς Μπίμπερ, Βοημός συνθέτης 1681 - Βίτους Μπέρινγκ, Δανός εξερευνητής 1762 - Γεώργιος Δ΄, βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου 1801 - Ούγκο Μπάσι, Ιταλός ιερέας 1860 - Κλάρα Χίτλερ, Αυστριακή μητέρα του Αδόλφου Χίτλερ 1866 - Χαθίντο Μπεναβέντε, Ισπανός συγγραφέας 1867 - Έντιθ Χάμιλτον, Γερμανίδα συγγραφέας και εκπαιδευτικός 1881 - Σέσιλ Ντε Μιλ, Αμερικανός σκηνοθέτης 1887 - Έρβιν Σρέντινγκερ, Αυστριακός φυσικός 1897 - Όττο Στρούβε, Ουκρανός φυσικός 1904 - Αλεξέι Νικολάγιεβιτς, Τσεσαρέβιτς της Ρωσίας 1910 - Τζέιν Γουάιατ, Αμερικανίδα ηθοποιός 1924 - Μουχάμαντ Ζία-Ουλ-Χακ, Πακιστανός στρατιωτικός και πολιτικός 1930 - Τζωρτζ Σόρος, Ούγγρος επιχειρηματίας 1935 - Τζον Καζάλ, Αμερικανός ηθοποιός 1936 - Αντρέ Κολινγκμπά, Κεντροαφρικανός πολιτικός 1939- Κατερίνα Χέλμη, Ελληνιδα ηθοποιος 1949 - Παναγιώτης Χηνοφώτης, Έλληνας στρατιωτικός 1949 - Μαρκ Νόπφλερ, Βρετανός τραγουδιστής-τραγουδοποιός, κιθαρίστας 1954 - Φρανσουά Ολλάντ, Γάλλος πολιτικός 1970 - Χουσεΐν Τσάλαγιαν, Τούρκος σχεδιαστής μόδας 1971 - Πιτ Σάμπρας, Αμερικανός αντισφαιριστής 1981 - Ναμπίλ Μπαχά, Μαροκινός ποδοσφαιριστής 1981 - Τζιμπρίλ Σισέ, Γάλλος ποδοσφαιριστής 1982 - Αλέξανδρος Τζόρβας, Έλληνας ποδοσφαιριστής 1983 - Κλας-Γιαν Χούντελααρ, Ολλανδός ποδοσφαιριστής 1990 - Μάριο Μπαλοτέλλι, Ιταλός ποδοσφαιριστής 1992 - Κάρα Ντελεβίν, Αγγλίδα ηθοποιός και μοντέλο 1998 - Στέφανος Τσιτσιπάς, Έλληνας τενίστας 2000 - Αχιλλέας - Ανδρέας, πρίγκιπας της Ελλάδας και της Δανίας Θάνατοι 30 π.Χ. - Κλεοπάτρα Ζ΄, βασίλισσα της Αιγύπτου 875 - Λουδοβίκος Β΄, βασιλιάς της Ιταλίας 1295 - Κάρολος Μαρτέλος, βασιλιάς της Ουγγαρίας 1319 - Ροδόλφος Α΄, δούκας της Βαυαρίας 1342 - Γκυ Α΄, κόμης του Μπλουά 1484 - Πάπας Σίξτος Δ΄ 1612 - Τζοβάννι Γκαμπριέλι, Ιταλός συνθέτης 1633 - Τζάκοπο Πέρι, Ιταλός συνθέτης 1674 - Φιλίπ ντε Σαμπέν, Γάλλος ζωγράφος 1689 - Πάπας Ιννοκέντιος ΙΑ΄ 1822 - Αναγνώστης Πετιμεζάς, Έλληνας αγωνιστής 1827 - Ουίλλιαμ Μπλέηκ, Άγγλος ποιητής και ζωγράφος 1900 - Βίλελμ Στάινιτς, Αυστριακός σκακιστής 1946 - Ιναγιατουλάχ Χαν, Βασιλιάς του Αφγανιστάν 1955 - Τόμας Μαν, Γερμανός συγγραφέας 1955 - Τζέιμς Σάμνερ, Αμερικανός χημικός 1957 - Δημήτριος Λαμπράκης, Έλληνας δημοσιογράφος και εκδότης 1961 - Θεοφύλακτος Θεοφύλακτος, Έλληνας πολιτικός 1962 - Κωνσταντίνος Βουδούρης, Έλληνας πολιτικός 1964 - Ίαν Φλέμινγκ, Άγγλος δημοσιογράφος και συγγραφέας 1968 - Στέφανος Παπουτσάνης, Έλληνας πολιτικός 1980 - Ιωάννης Μελετόπουλος, Έλληνας ιστοριοδίφης 1982 - Χένρι Φόντα, Αμερικανός ηθοποιός 1985 - Μάνφρεντ Βίνκελχοκ, Γερμανός οδηγός αγώνων 1988 - Ζαν Μισέλ Μπασκιά, Αμερικανός καλλιτέχνης 1989 - Γουίλλιαμ Μπράντφορντ Σόκλεϋ, Αμερικανός φυσικός 1992 - Τζων Κέιτζ, Αμερικανός συνθέτης 1992 - Τάσος Χαλκιάς, Έλληνας μουσικός 1995 - Φελίπε Τρομπ, κυβερνήτης της Αρούμπα 1996 - Μπία Ντάβου, Ελληνίδα ζωγράφος 1999 - Τζαν Γιουτζέλ, Τούρκος ποιητής 2000 - Λορέτα Γιανγκ, Αμερικανίδα ηθοποιός 2005 - Γιώργος Ζωγράφος, Έλληνας τραγουδιστής 2012 - Αθανάσιος Καραμάνης, Έλληνας πρωτοψάλτης 2014 - Λορίν Μπακόλ, Αμερικανίδα ηθοποιός Αργίες και εορτές Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας. Ορθόδοξη Εκκλησία Ημέρες του έτους
618201	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82	Μελισσουργός Θεσσαλονίκης	Ο Μελισσουργός είναι οικισμός και τοπική κοινότητα του δήμου Βόλβης στο νομό Θεσσαλονίκης στη Μακεδονία. Βρίσκεται στο νοτιονατολικό τμήμα του νομού Θεσσαλονίκης στα όρια με την Χαλκιδική. Έχει έκταση 22.908 τ.χλμ. και στην απογραφή του 2011 είχε 417 κατοίκους. Παραπομπές Χωριά του νομού Θεσσαλονίκης Δήμος Βόλβης
637209	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82%20%28%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%29	Κωνσταντίνος Πετρίδης (Κύπριος πολιτικός)	Ο Κωνσταντίνος Πετρίδης είναι Ελληνοκύπριος πολιτικός. Ήταν Υπουργός Οικονομικών. Διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών και Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω της Κύπρου. Βιογραφικά στοιχεία Ο Κωνσταντίνος Πετρίδης γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1974 στη Λευκωσία. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και υπηρέτησε στην Εθνική Φρουρά ως έφεδρος αξιωματικός πεζικού. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Nottingham και ακολούθως απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο - Μάστερ στην Πολιτική Οικονομία (MSc Political Economy of Transition in Europe) από τη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Λονδίνου (London School of Economics). Το 2000 εργάστηκε στη Διεύθυνση Σχέσεων Κύπρου – Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Γραφείο Προγραμματισμού, στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την περίοδο 2000-2006 διετέλεσε Ανώτερος Λειτουργός στον Σύνδεσμο Τραπεζών Κύπρου και εκπρόσωπος του Συνδέσμου στην Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ομοσπονδία και στην Εθνική Επιτροπή Προετοιμασίας για την υιοθέτηση του ευρώ. Την περίοδο 2006-2011 εργοδοτήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες ως οικονομολόγος στη Γενική Διεύθυνση Γεωργίας και στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή διετέλεσε διαπραγματευτής σε συμφωνίες απελευθέρωσης του εμπορίου μεταξύ ΕΕ και τρίτων χωρών ενώ εργάστηκε και σε θέματα δημόσιων ενισχύσεων στον τομέα των μεταφορών. Το 2011 ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντή του Γραφείου του Προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού, Νίκου Αναστασιάδη. Πολιτική διαδρομή Την 1η Μαρτίου 2013 διορίστηκε Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω στην κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη 2013. Στις 11 Μαΐου 2017 διορίστηκε Υπουργός Εσωτερικών στην Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη 2013. Στις 3 Δεκεμβρίου 2019 αποχώρησε από τη θέση του Υπουργού Εσωτερικών για να αναλάβει Υπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη 2018. Παραπομπές Πηγές \|- \|- \|- Υπουργοί Εσωτερικών (Κύπρος) Κύπριοι οικονομολόγοι Υπουργοί Οικονομικών (Κύπρος) Υφυπουργοί Παρά τω Προέδρω (Κύπρος) Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη 2013 Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη 2018
579882	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A.%20%CE%9C%CE%B1%CF%87%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BD	Κ. Μαχέντραν	Ο Κ. Μαχέντραν είναι Ινδός πολιτικός και εν ενεργεία Μέλος της Νομοθετικής Συνέλευσης του Ταμίλ Ναντού. Εξελέγη στη νομοθετική συνέλευση του Ταμίλ Ναντού από την εκλογική περιφέρεια Περαμπούρ ως υποψήφιος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικό) στις εκλογές του 2001 και του 2006. Παραπομπές Μαχεντρα, Κ
53896	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%84	Μάλαγκαντ	Στον Αρθουριανό Κύκλο ο Σερ Μάλαγκαντ (αγγλ. Sir Meleagant, Maleagant, Malagant) ήταν αρχικά ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, γιος του Βασιλιά Bagdemagus. Ο Μάλαγκαντ ήταν κρυφά ερωτευμένος με τη Βασίλισσα Γκουίνεβιρ. Τα αισθήματά του αποκαλύφθηκαν κάπως όταν αναμείχθηκε σε διαμάχη με τον Λάμορακ για τη σύγκριση σε ομορφιά μεταξύ της Γκουίνεβιρ και της Μοργκάουζ του Όρκνεϊ. Ο Μάλαγκαντ αποφάσισε να αποκτήσει αυτό που ήθελε με δραστικά και βίαια μέσα. Έστησε ενέδρα στη βασίλισσα και τη συνοδεία της σε έναν από τους περιπάτους της, την απήγαγε και τη μετέφερε στο βασίλειό του. Τα νέα, έφτασαν στον αγαπημένο της, Λάνσελοτ, ο οποίος αποφάσισε να τη σώσει. Έφτασε στο κάστρο και απέτρεψε βιαιοπραγία του Μάλαγκαντ απέναντί της. Ο Λάνσελοτ προκάλεσε σε μονομαχία τον Μάλαγκαντ, αλλά εκείνος του έστησε παγίδα και τον φυλάκισε σε ένα υπόγειο κελί. Ο Λάνσελοτ κατάφερε να ελευθερωθεί και στη μονομαχία που ακολούθησε, σκότωσε τελικά τον Μάλαγκαντ. Η ιστορία του Μάλαγκαντ φαίνεται να έχει προγενέστερες ρίζες σε ουαλικές ιστορίες σχετικά με τον Αρθούρο, όπου εμφανίζεται με το συγγενές ετυμολογικά όνομα Melwas. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης
320961	https://el.wikipedia.org/wiki/EADS%203%20Sigma	EADS 3 Sigma	Η EADS 3 Sigma είναι το όνομα της εταιρίας από το 2002 όταν η Ευρωπαϊκή εταιρία EADS Group αγόρασε το πλειοψηφικό κομμάτι της 3 Σίγμα. Ιδρύθηκε το 1987 με έδρα την στην Αθήνα και εργοστάσιο στα Χανία. Σχεδίασε, κατασκεύασε και εξήγαγε μεγάλο αριθμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών μεταξύ των οποίων το EADS 3 Σίγμα Ίρις, το EADS 3 Σίγμα Αλκυών, το αεριωθούμενο EADS 3 Σίγμα Περσέας (το οποίο είχε μόνοκινητήρια και δικινητήρια έκδοση και το EADS 3 Σίγμα Νέαρχος, και ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Επίσης σε θέματα έρευνας σε συνεργασία με Ελληνικά πανεπιστήμια, δραστηριοποιήθικε στα πεδία των κινητήρων και της ασύρματης τεχνολογίας καθοδήγηση. Η εταιρία EADS 3 Sigma ανακοίνωσε τον Νοέμβριο του 2012 ότι η εταιρία μπηκε σε εκκαθαριση και δεν μπορεί να συνεχίσει την λειτουργεία της. Εταιρείες κατασκευής αεροσκαφών Εταιρείες άμυνας στην Ελλάδα
382935	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%20%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82	Ελισαμπέτ Σερβάντες	Η Ελισαμπέτ Σερβάντες (Elizabeth Cervantes) ισπανική προφορά ΔΦΑ: [elisaˈβet serˈβantes], γεννημένη στις 1 Αυγούστου 1975, στην πόλη του Μεξικού, είναι μεξικανή ηθοποιός της σαπουνόπερας και ταινίες. Σπούδασε ηθοποιία στη Κάσα δελ Τεάτρο και στο Centro de Formacion Actoral (Κέντρο της Δραματικής Εκπαίδευσης) της TV Azteca. Φιλμογραφία Σινεμά El Infierno - ως La Lupe (2010) Oscura Seduccion ωε Laura De la infancia - ως Xaviera (2009) Borderland - ως Anna (2007) Mas que a nada en el mundo (More Than Anything in the World) - ως Emilia (2006) Fuera del cielo (Πέρα από τον Παράδεισο) - ως Rebeca (2006) Febrer - ως Cristina (2004) Volverás - ως Martha (2003) Τηλεόραση Los Rey - Paola Garces Garza de Rey (2012) Drenaje Profundo - Rita (2010) Vivir por ti - Natalia (2008) Decisiones (2007) Marina - Sara (2006) Gitanas - Érendira (2004) El alma herida - Bertha (2003) La Duda - Valentina (2002) Amores... Querer con Alevosía - Matilde Morales (2001) Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Η Ελισαμπέτ Σερβάντες στο IMDb Ντοσιέ της Ελισαμπέτ Σερβάντες στο tvnotas Βιογραφία της Ελισαμπέτ Σερβάντες στο spoilercat Φωτογραφίες της Ελισαμπέτ Σερβάντες Βίντεο της Ελισαμπέτ Σερβάντες Ταινία Oscura Seducción με τη Ελισαμπέτ Σερβάντες στο sensacine Μεξικανές ηθοποιοί κινηματογράφου
199011	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%8D%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF%CF%82	Εύδοξος	Με το όνομά Εύδοξος αναφέρονται: Εύδοξος ο Κνίδιος, Αρχαίος Έλληνας αστρονόμος και μαθηματικός του 4ου αιώνα π.Χ. Εύδοξος ο Κυζικηνός, Αρχαίος Έλληνας θαλασσοπόρος και εξερευνητής Επίσης Εύδοξος (κρατήρας), Κρατήρας στη Σελήνη που φέρει το όνομα του αρχαίου Έλληνα αστρονόμου Αποσαφηνίσεις ονομάτων

Subsets and Splits

No community queries yet

The top public SQL queries from the community will appear here once available.