_id
stringlengths 4
10
| text
stringlengths 0
8.47k
| title
stringlengths 1
203
|
|---|---|---|
doc200 | In Zimbabwe is tabakreclame nog steeds toegestaan op de nationale televisie. | Tabakreclame |
doc201 | In Zuid-Afrika werd in 1999 de Tobacco Products Control Amendment Act aangenomen. Deze wet verbiedt alle reclame en promotie van tabaksproducten, inclusief sponsoring en gratis distributie van tabaksproducten. | Tabakreclame |
doc202 | Tabakreclame op de Hong Kongse televisie werd op 1 december 1990 verboden, toen het gebied nog een Britse kolonie was. Sommige sportevenementen mochten echter nog steeds gesponsord worden door tabaksbedrijven totdat de overheid dit in juli 1999 stopzette. Het duurde enkele jaren voordat het van bussen en trams werd verwijderd, totdat het in november 2009 volledig werd verboden.[42] | Tabakreclame |
doc203 | In Indonesië is tabakreclame nog steeds toegestaan, maar het tonen van de sigarettenverpakking is verboden. Uitzending van tabakreclame op de Indonesische televisie is alleen toegestaan van 21:30 uur tot 5:00 uur. Aan het einde van de reclame worden ook waarschuwingen voor roken getoond met de tekst "Roken kan kanker, hartaanvallen, impotentie en zwangerschaps- en foetale afwijkingen veroorzaken". Eind december 2013, voor 1 januari 2014, werd een nieuwe waarschuwing getoond met de tekst "Roken doodt je" gevolgd door een "18+"-teken. In 2014 heeft de Indonesische regering de branding van sigaretten als "light" of "mild" op alle sigarettenpakjes stopgezet en besloten om grafische afbeeldingen op de sigarettenpakjes te plaatsen om de nadelige effecten op lange termijn van overmatig roken te tonen. | Tabakreclame |
doc204 | In Maleisië is het tonen van sigarettenpakjes in reclames met een algemene waarschuwing over roken op lange termijn, die in juni 1976 van kracht werd, sinds 1995 verboden. Dit heeft tabaksondernemingen echter niet ervan weerhouden hun producten te adverteren. Er zijn ook beperkingen op tabakreclame na het verbod op het tonen van sigarettenverpakkingen; reclame in gedrukte media is beperkt tot slechts één pagina en reclame op televisie mag niet langer dan 15 seconden duren. Ze hebben manieren gevonden om hun merken te blijven opbouwen door merknamen te gebruiken voor een bistro en internetcafés zoals Benson & Hedges Bistro en Sampoerna A International Cyberworld, voor stationery, accessoires, kleding zoals Dunhill, Marlboro Classics, Davidoff, Perilly's, Pall Mall, John Player Specials, Winfield en Winston. Tabakbedrijven sponsoren ook vakantietochten zoals Mild Seven Seafarers Club, Peter Stuyvesant Travel and Tours, Kent Holidays en Salem Holidays, evenals concerten en entertainment evenementen. Dit zijn allemaal indirecte reclamestrategieën die door tabaksondernemingen worden gebruikt. Tabakreclame ging door zonder de weergave van sigarettenverpakkingen tot januari 2003, toen de Maleisische federale regering zelfs dergelijke indirecte reclame voor tabakmerken verbood, behalve in bepaalde inrichtingen die een vergunning hebben om tabaksproducten te verkopen. Formule 1 Grand Prix en andere sportevenementen mogen nog steeds tabaks sponsoring gebruiken. In 2009 heeft de Maleisische regering een einde gemaakt aan de branding van sigaretten als "light" of "mild" op alle rookpakjes en heeft besloten om grafische afbeeldingen op de sigarettenpakjes te plaatsen om de nadelige effecten op lange termijn van overmatig roken te tonen. | Tabakreclame |
doc205 | Bangladesh werd op 27 februari 2005 partij bij het WHO-kaderverdrag inzake tabakscontrole. | Tabakreclame |
doc206 | In Bangladesh is tabakreclame verboden in alle gedrukte en elektronische media, inclusief op de verkooppunten. Gratis en afgeprijsde tabaksproducten zijn verboden, maar online tabakverkoop en tabaksproducten met niet-tabakmerken zijn toegestaan. Hoewel sponsoring door de tabaksindustrie niet volledig verboden is, is publiciteit van de sponsoring verboden. | Tabakreclame |
doc207 | In 2002 beperkte de Pakistaanse regering tabakreclame in alle media; reclame op de verkooppunten is echter nog steeds legaal, hoewel er wel beperkingen zijn wat betreft de grootte. Sommige sigarettenfabrikanten gaven vroeger gratis sigaretten aan klanten van tabakswinkels; dat werd ook verboden in de regelgeving van 2010. De regering heeft ook de verkoop van tabak aan minderjarigen verboden in een poging om het roken onder minderjarigen aan te pakken. | Tabakreclame |
doc208 | Op de Filipijnen is reclame voor tabak nog steeds toegestaan, maar is nu beperkt tot reclame en promoties op de verkooppunten en in sari-sari winkels en andere gelegenheden zoals restaurants, bars en in bepaalde biljartcafés. Websites met tabaksproducten (zoals Marlboro) zijn alleen toegankelijk voor rokers van 18 jaar en ouder, en minderjarigen mogen de website niet bezoeken. | Tabakreclame |
doc209 | Tot 30 juni 2008 werd tabakreclame vertoond op televisie, radio, in gedrukte media, bioscopen, op billboards en zelfs bij sponsoring van evenementen. Daardoor werden talloze sigarettenmerken gecreëerd en geadverteerd, waarvan sommige nog steeds herinnerd worden vanwege hun jingle's en slogans. De meeste reclames op televisie toonden jonge mannen die bijna rookten, met het filter al in hun lippen en klaar om aan te steken met een aansteker, wat bij ouders zorgen opriep over hun kinderen die de in bovengenoemde reclames getoonde handelingen zouden imiteren. | Tabakreclame |
doc210 | Echter, toen Republic Act 9211, of de "Wet betreffende de verpakking, het gebruik, de verkoop, de distributie en de reclame van tabaksproducten en voor andere doeleinden", op 23 juni 2003 werd aangenomen door president Gloria Macapagal-Arroyo,[43], werd tabaksreclame vanaf 1 januari 2007 beperkt. Van 1 juli 1993 tot 30 juni 2008 moest alle tabaksreclame een door de overheid voorgeschreven gezondheidswaarschuwing tonen met de tekst "Cigaretten roken is gevaarlijk voor uw gezondheid" (dit wordt nog steeds voortgezet voor andere gebieden die niet door het verbod zijn getroffen en op sigarettenverpakkingen vóór 3 maart 2016, die werden vervangen door grafische gezondheidswaarschuwingen). Televisiezenders (inclusief Filipijnse kabelzenders, ongeacht of ze buitenlandse of lokale content uitzenden) en radiostations zouden geen tabaksreclame uitzenden van 7.00 uur tot 19.00 uur lokale tijd (voordat R.A. 9211 werd aangenomen, was dit van 7.00 uur tot 17.00 uur), met soortgelijke beperkingen die ook werden toegepast in bioscopen die films met een G, PG-13 en R-13 rating vertoonden. Reclame voor tabak in gedrukte media is nu alleen gericht op mannen van 18 jaar en ouder, meestal in mannenbladen en kranten. | Tabaksreclame |
doc211 | Vanwege de aanneming van R.A. 9211 gold er een tijdschema voor het verbod op tabakreclame. | Tabakreclame |
doc212 | De R.A. 9211 beperkt ook reclame op openbare voertuigen zoals taxi's, bussen en zelfs de PNR, MRT en de LRT (bussen, MRT en LRT worden het meest gebruikt voor wrap-reclame) en verbood ook cartoonfiguren in tabakreclame die kinderen zouden kunnen beïnvloeden (zoals Joe Camel, die populair was in de VS en in Europese landen voordat hij werd verboden; het is nog steeds onduidelijk of dit cartoonfiguur in de Filipijnen reclame maakte voordat de R.A. 9211 werd aangenomen). De wet verhindert ook dat beroemdheden tabaksproducten in reclame promoten; vóór de R.A. 9211 promootten acteurs Richard Gomez en de overleden Rudy Fernandez een sigarettenmerk. | Tabakreclame |
doc213 | In Singapore werd tabakreclame op 1 maart 1971 volledig verboden, waarbij alle vormen van reclame in kranten en tijdschriften strikt verboden werden, onder de Prohibition of Advertisements relating to Smoking Act, 1970. Tabakreclame op radio, televisie en op neonreclames eindigde op 31 december 1970, waarna alleen anti-rook slogans mochten worden uitgezonden op televisie en radio. Met het verbod op tabakreclame ten behoeve van anti-roken, riep het Ministerie van Cultuur coffeeshops, hotels, restaurants, kantines, snackbars en bars op om met de overheid samen te werken om alle posters, borden en andere vormen van reclame met betrekking tot roken te verwijderen. Een Eenheid Tabakreclame werd door het ministerie opgericht, en agenten werden gestationeerd in gebieden waar enkele maanden voor het alomvattende verbod op tabakreclame op 1 maart 1971 nog enige vorm van tabakreclame te vinden was.[44] Eenentwintig jaar later, in 1992, werd reclame voor sigaretten in buitenlandse tijdschriften in Singapore verboden. | Tabakreclame |
doc214 | Singapore eist eveneens dat sigarettenfabrikanten afbeeldingen van monden, voeten en bloedvaten die nadelig zijn beïnvloed door roken, afdrukken.[45][46] | Tabakreclame |
doc215 | Artikel 9 van de Taiwanese "Wet ter voorkoming van gevaren van tabak" verbiedt elke vorm van reclame voor elke vorm van tabaksproduct. Taiwan verbiedt ook andere vormen van tabakpromotie, zoals "het gebruik van tabaksproducten als geschenk of prijs bij de verkoop van andere producten of voor de promotie van andere evenementen", of "het samen verpakken van tabaksproducten met andere producten voor de verkoop". Afhankelijk van de specifieke overtreding, bestraft artikel 26 overtreders met boetes van NTD 100.000 tot NTD 2.500.000 per overtreding.[47] | Tabakreclame |
doc216 | In de Verenigde Arabische Emiraten is tabakreclame verboden op grond van federale anti-tabakswet nr. 15 van 2009, van kracht vanaf 21 januari 2014. | Tabakreclame |
doc217 | Alle tabakreclame en sponsoring op televisie is binnen de Europese Unie verboden sinds 1991 onder de Richtlijn Televisie zonder Grenzen (1989).[48] Dit verbod werd uitgebreid door de Tabakreclamerichtlijn, die in juli 2005 van kracht werd om andere vormen van media te dekken, zoals internet, printmedia, radio en sportevenementen zoals de F1. De richtlijn omvat geen reclame in bioscopen en op billboards of het gebruik van merchandising – of tabaks sponsoring van culturele en sportevenementen die puur lokaal zijn, met deelnemers afkomstig uit slechts één lidstaat[49], aangezien deze buiten de jurisdictie van de Europese Commissie vallen. De meeste lidstaten hebben de richtlijn echter omgezet in nationale wetten die een breder bereik hebben dan de richtlijn en lokale reclame omvatten. Een rapport van de Europese Commissie uit 2008 concludeerde dat de richtlijn succesvol in nationaal recht was omgezet in alle EU-lidstaten en dat deze wetten goed werden geïmplementeerd.[50] | Tabakreclame |
doc218 | In 2003 verbood de Europese Unie het brandmerken van sigaretten als "light" of "mild", omdat dit consumenten misleidt over de gevaren van roken. Duidelijke gezondheidswaarschuwingen zoals "Roken doodt" moeten nu minimaal 30% van de voorkant van elk pakje en 40% van de achterkant bedekken, en een nog groter oppervlak wanneer de boodschappen in meer dan één nationale taal worden afgedrukt.[51] | Tabakreclame |
doc219 | Binnen de Europese Unie staan alleen Duitsland en Bulgarije reclameborden voor tabaksgebruik nog toe. Roken wordt nog steeds geadverteerd in speciale tijdschriften, tijdens sportevenementen, in tankstations en winkels, en in zeldzamere gevallen op televisie. Sommige landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk en Australië, zijn anti-rookcampagnes begonnen om de effecten van tabaksreclame tegen te gaan. | Tabakreclame |
doc220 | In Oekraïne is tabakreclame "in alle gedrukte massamedia" illegaal sinds 1 januari 2010.[52] | Tabakreclame |
doc221 | Sommige landen, zoals Finland en Griekenland, hadden tabakreclame op televisie en radio al verboden vóór het verbod in 1991. | Tabakreclame |
doc222 | Na de invoering van de wet op de neutrale verpakkingen van tabaksproducten uit 2016, werd Frankrijk in januari 2017, na Australië, het tweede land ter wereld waar tabaksproducten in neutrale verpakkingen verkocht moeten worden.[53] | Tabakreclame |
doc223 | Tabakreclame op radio, televisie en billboards is illegaal. In juli 2009 werd reclame voor tabak en de presentatie van tabak in winkels illegaal gemaakt – Ierland was het eerste land in de EU (en het derde ter wereld, na Canada en IJsland) dat dit deed.[54] Ierland is van plan het Australische model van neutrale verpakkingen voor sigaretten over te nemen, dat in september 2017 van start moet gaan.[55] | Tabakreclame |
doc224 | De relevante EU-richtlijnen die tabakreclame verbieden, zijn van toepassing in het Verenigd Koninkrijk, naast de Britse wetgeving die tabakreclame beperkt. | Tabakreclame |
doc225 | De eerste oproepen tot beperking van reclame kwamen in 1962 van het Royal College of Physicians, dat de gezondheidsproblemen benadrukte en strengere wetgeving aanbeveelde voor de verkoop en reclame van tabaksproducten. In 1971 leidde een overeenkomst tussen de regering en de tabaksindustrie tot het opnemen van gezondheidswaarschuwingen op alle sigarettenpakjes. Alle televisiereclames voor sigaretten werden op 1 augustus 1965 verboden, hoewel reclames voor losse tabak en sigaren tot 1991 doorgingen.[56][57] | Tabakreclame |
doc226 | Niet-televisiereclamecampagnes waren in het VK nog steeds toegestaan, maar vielen in 1986 onder strengere richtlijnen, die met name voorkwamen dat advertenties een persoon lieten zien die rookte. De tabaksproducenten reageerden met steeds indirectere en abstractere campagnes, waaronder die van Benson & Hedges en Silk Cut bijzonder herkenbaar werden. Tot ongeveer het midden van de jaren negentig hadden veel buurtwinkels, krantenkiosken en slijterijen op hun winkelborden prominente branding van sigarettenmerken zoals Benson & Hedges, Silk Cut, Regal etc., totdat de praktijk werd verboden. | Tabakreclame |
doc227 | Als onderdeel van hun campagne voor de algemene verkiezingen van 1997 beloofde de Labour Party onder leiding van Tony Blair alle reclame voor tabaksproducten te verbieden. Omdat het niet in hun verkiezingsprogramma was opgenomen, werd het door de Liberaal-Democratische peer Tim Clement-Jones ingebracht en aangenomen als de Tobacco Advertising and Promotion Act 2002,[58] die de meeste resterende vormen van reclame verbood volgens de volgende tijdlijn: | Tabakreclame |
doc228 | Het werd in 2001 in Schotland verboden door de Schotse regering.[59] | Tabakreclame |
doc229 | Verschillende uitzonderingen op deze wetgeving blijven bestaan: | Tabakreclame |
doc230 | Hoewel sigarettenautomaten nog steeds toegestaan waren op locaties met een vergunning (tot 1 oktober 2011 in Engeland, 1 februari 2012 in Wales, 1 maart 2012 in Noord-Ierland en 29 april 2013 in Schotland[61], toen een volledig verbod van kracht werd), mochten ze alleen een afbeelding van wat beschikbaar was (één afbeelding per merk) tonen en geen reclame bevatten. | Tabakreclame |
doc231 | Ten slotte werden sigarettenautomaten vervolgens verboden in openbare ruimtes van alle Britse pubs, clubs en restaurants, met een boete van £ 2.500 bij niet-naleving.[62] | Tabakreclame |
doc232 | Bekende Britse tabakreclamecampagnes waren onder andere "You're never alone with a Strand" (een rampzalige campagne die ertoe leidde dat Strand-sigaretten van de markt werden gehaald) en "Happiness is a cigar called Hamlet". | Tabakreclame |
doc233 | In Italië is reclame voor tabaksproducten verboden sinds 1962,[63] hoewel advertenties in tijdschriften legaal bleven vanaf de late jaren 70; met een paar daaropvolgende wijzigingen in de wet in 1983[64] en 2004.[65] | Tabakreclame |
doc234 | Tabakreclame is alleen toegestaan in en rondom speciale tabakswinkels die meer dan 90 soorten tabaksproducten verkopen. Buiten is maximaal twee vierkante meter aan reclame toegestaan. Binnen in de tabakswinkel is een beperkte hoeveelheid reclame toegestaan. Verkopers mogen binnen deze winkels merken promoten, maar hun promotiemateriaal bevat alleen dummy-sigaretten. Elk ander soort reclame is een ernstig vergrijp onder de Nederlandse wet. | Tabakreclame |
doc235 | In Servië is reclame voor tabak op televisie, billboards en in gedrukte media verboden, maar reclame voor sigaretten is te vinden in winkels en kiosken.[66] | Tabakreclame |
doc236 | In de Verenigde Staten, in de jaren 50 en 60, waren sigarettenmerken vaak sponsors van televisieprogramma's. Een van de beroemdste televisiejingles uit die tijd kwam van een reclame voor Winston-sigaretten. De slogan "Winston tastes good like a cigarette should!" bleek erg catchy te zijn. Een andere populaire slogan uit de jaren 60 was "Us Tareyton smokers would rather fight than switch!", die werd gebruikt om Tareyton-sigaretten te adverteren. Amerika's eerste reguliere televisienieuws-programma, Camel News Caravan, werd gesponsord door Camel-sigaretten en toonde een asbak op het bureau voor de nieuwslezer en het Camel-logo achter hem. De show liep van 1949 tot 1956. Ondertussen sponsorde Phillip Morris de hit-tv-show I Love Lucy gedurende de eerste vijf seizoenen. | Tabakreclame |
doc237 | In juni 1967 bepaalde de Federal Communications Commission dat programma's die op een televisiestation werden uitgezonden en rookgedrag en gezondheid bespraken, ontoereikend waren om de effecten van betaalde reclames te compenseren die dagelijks vijf tot tien minuten werden uitgezonden. "Wij stellen vast dat de fairness doctrine van toepassing is op dergelijke advertenties," aldus de Commissie. De FCC-beslissing, die door de rechtbanken werd gehandhaafd, vereiste in wezen dat televisiestations gratis anti-rookreclames uitzonden voor de organisaties die dergelijke reclames leverden. | Tabakreclame |
doc238 | In april 1970 ondertekende president Nixon de Public Health Cigarette Smoking Act, die reclame voor sigaretten op televisie en radio verbood vanaf 2 januari 1971.[67] Het merk Virginia Slims was de laatste commercial die werd uitgezonden, met "een 60-seconden durende revue van flapper tot Female Lib", vertoond om 23:59 uur op 1 januari tijdens een reclameblok van The Tonight Show.[68] Reclames voor rooktabak bleven daarentegen wel op de radio en televisie tot een verbod van kracht werd op 28 augustus 1986.[69] Nog verdergaande beperkingen traden in werking onder de Family Smoking Prevention and Tobacco Control Act. Vanaf 22 juni 2010 verbieden de nieuwe regelgeving tabaksproducenten om sport-, muziek- en andere culturele evenementen te sponsoren. Ook mogen tabaksproducenten hun logo's niet langer weergeven of reclame maken voor hun producten op T-shirts, hoeden of andere kleding. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de wet bijna alle tabaksreclames zal voorschrijven te bestaan uit zwarte tekst op een witte achtergrond, maar de grondwettelijkheid van die eis is onderzocht.[70] | Tabakreclame |
doc239 | Na 1971 werd het meeste tabakreclame gedaan in tijdschriften, kranten en op billboards. Sinds de invoering van de Federal Cigarette Labeling and Advertising Act, moet alle verpakkingen en advertenties een gezondheidswaarschuwing van de Surgeon General tonen. In november 2003 kwamen tabaksbedrijven en uitgevers van tijdschriften overeen om het plaatsen van advertenties in schoollbiededities van vier tijdschriften met een grote groep jonge lezers te staken: Time, People, Sports Illustrated en Newsweek.[71] | Tabakreclame |
doc240 | Een rapport uit 1994 van de Surgeon General, "Preventing Tobacco Use Among Young People," stelde: "Wanneer jongeren niet langer willen roken, zal de epidemie zelf sterven." [72] Een kritieke taak van de volksgezondheid was het tegengaan van de "indoctrinatie" van jongeren toen ze het meest vatbaar waren. Daarom verwierp het rapport het debat over de vraag of sigarettenpromotie het roken bij jongeren "veroorzaakte" als "misleidend"; de conclusie was dat "[promotie], ongeacht of het causaal is of niet, het opnemen van roken bevordert, voor velen een sombere en meedogenloze ketting van gebeurtenissen in gang zet"[73] | Tabakreclame |
doc241 | De in 1997 aangenomen Tobacco Master Settlement Agreement verbiedt reclame voor sigaretten in de open lucht, op billboards en in het openbaar vervoer in 46 staten. Het verbiedt ook tabakreclame die zich richt op jongeren, met name het gebruik van cartoons (zoals de Marlboro Man of Joe Camel).[74] In de staten die het akkoord niet hebben ondertekend, zijn billboards een belangrijke locatie voor sigarettenreclame (10% van de billboards in Michigan adverteerde alcohol en tabak, volgens de Detroit Free Press[75]). | Tabakreclame |
doc242 | In 2010 trad de Tabakswet in werking en werden er nieuwe beperkingen opgelegd aan de tabakmarketing, waaronder uitgebreide beperkingen met betrekking tot de verspreiding van sigaretten en rooktabak aan minderjarigen. Nieuw van kracht met deze wet is dat "audioreclames geen muziek of geluidseffecten mogen bevatten, terwijl videoreclames beperkt zijn tot statische zwarte tekst op een witte achtergrond. Elke audiotrack die een videoreclame begeleidt, is beperkt tot alleen woorden, zonder muziek of geluidseffecten."[76] | Tabakreclame |
doc243 | In Canada werd reclame voor tabaksproducten verboden door de Tobacco Products Control Act vanaf 1988 en alle tabaksproducten moeten geattribueerde waarschuwingstekens op alle verpakkingen tonen. Direct na de goedkeuring van de wetgeving door het parlement, spande RJR-MacDonald (RJR-MacDonald Inc. v. Canada (Attorney General)) een rechtszaak aan tegen de Canadese regering bij de Quebec Superior Court. Er werd betoogd dat de wet, die oorspronkelijk om niet-geattribueerde waarschuwingen vroeg, een schending was van het recht op vrije meningsuiting. In 1991 oordeelde de Quebec Superior Court in het voordeel van de tabaksbedrijven, en besliste dat de wet hun recht op vrije meningsuiting onder het Canadian Charter of Rights and Freedoms schond, en bovendien ultra vires was. Het Openbaar Ministerie ging vervolgens in beroep bij het Supreme Court of Canada. | Tabakreclame |
doc244 | Bijna 20 jaar voor de goedkeuring van de wet, in 1969, schafte de Canadian Broadcasting Corporation, de nationale omroep van Canada, alle tabakreclame af op zowel haar radio- als tv-netwerken.[77] | Tabakreclame |
doc245 | Op 21 september 1995 bevestigde het Hooggerechtshof van Canada de Tabakproductenwet als legaal, waardoor tabaksbedrijven in Canada gedwongen werden gezondheidswaarschuwingen op alle sigarettenpakjes te drukken. Het Hof verwierp echter de eis dat de gezondheidswaarschuwingen ongesigneerd moesten zijn, omdat deze eis het recht op vrije meningsuiting schond. Verder oordeelde het Hof dat de federale overheid bevoegd was om dergelijke wetten aan te nemen, omdat deze onder de clausule van vrede, orde en goed bestuur vielen. Recent zijn er zondebelastingen toegevoegd aan tabaksproducten, met als doel het gebruik te verminderen door de producten minder betaalbaar te maken. Momenteel zijn radioreclames, televisiereclames, sponsoring van evenementen, promotionele giveaways en andere vormen van merk-reclame verboden, evenals productpresentaties in winkels. Bepaalde vormen van reclame zijn echter wel toegestaan, zoals printadvertenties in tijdschriften met een minimum aan 85% volwassen lezers. | Tabakreclame |
doc246 | Tot 2003 omzeilden tabaksfabrikanten deze beperking door culturele en sportevenementen te sponsoren, zoals het Benson & Hedges Symphony of Fire (een vuurwerkshow in Toronto en Vancouver), waardoor de namen en logo's van de fabrikanten in advertenties ter sponsoring van de evenementen en op de locaties konden verschijnen. Het verbod op tabaks sponsoring was een belangrijke factor die leidde tot de bijna-afgelasting van de Grand Prix van Canada in Montreal en de du Maurier Ltd Classic, een vrouwengolftoernooi op de LPGA-tour (nu bekend als de Canadian Women's Open). | Tabakreclame |
doc247 | In mei 2008 werden etalages van sigaretten in gemakswinkels in British Columbia, Manitoba, Ontario, Quebec, Newfoundland en Labrador, New Brunswick en Nova Scotia verboden. Ze zijn nu allemaal verborgen.[78] | Tabakreclame |
doc248 | Hoewel Mexico zijn rokende bevolking sinds 1980 met meer dan de helft heeft teruggebracht, werd de Algemene Wet op de Tabakbestrijding pas in 2008 door het Congres aangenomen. Deze wet en het Reglement van de Algemene Wet op de Tabakbestrijding stellen uitdrukkelijk dat publiciteit en promotie van tabaksproducten alleen kunnen plaatsvinden via tijdschriften gericht op volwassenen, persoonlijke communicatie per post of door weergave in uitsluitend voor volwassenen bestemde vestigingen. In deze gevallen is het verboden om de gezondheidsrisico's van tabaksroken op enigerlei wijze te bagatelliseren of roken, expliciet of op een vage manier, te associëren met atletische, sportieve of populaire beelden. Sinds deze wet in 2009 van kracht werd, bevatten alle sigarettenpakjes in Mexico gezondheidswaarschuwingen en grafische afbeeldingen, gemaakt en goedgekeurd door het Ministerie van Volksgezondheid, die 50% van de verpakking moeten bedekken.[79][80] | Tabakreclame |
doc249 | In 1972 voerde de federale overheid verplichte gezondheidswaarschuwingen in voor radio- en televisiereclame voor sigaretten. In september 1976 trad een totaalverbod op tabak- en sigarettenreclame op tv en radio in werking. In december 1989 werd tabakreclame verboden in alle lokaal geproduceerde gedrukte media — dit liet alleen bioscoop-, billboard- en sponsorreclame over als de enige vormen van directe tabakreclame. | Tabakreclame |
doc250 | In 1992 verbood de Tobacco Advertising Prohibition Act 1992 vrijwel alle vormen van tabakreclame in Australië, inclusief sponsoring van sport- of andere culturele evenementen door sigarettenmerken. Contracten moesten worden nagekomen, dus binnenlandse sport- en culturele evenementen mochten hun bestaande sponsoring laten aflopen, maar ze mochten geen nieuwe sponsorschappen aangaan of bestaande verlengen. Tegen 1998 waren alle binnenlandse sponsorschappen dus vanzelf verlopen. De wet gaf de federale minister van Volksgezondheid en Veroudering echter het recht om vrijstellingen te verlenen aan evenementen "van internationale betekenis" die "waarschijnlijk niet in Australië zouden worden gehouden" als tabakreclame verboden zou zijn. Een clausule in de wet verbood evenementen om na 1 oktober 2000 een vrijstelling aan te vragen, tenzij ze er eerder een hadden gekregen. Tegen 2006 had dit geleid tot slechts twee evenementen die in aanmerking kwamen – de Australian Motorcycle Grand Prix en de Australian Formula One Grand Prix. Een verdere clausule ontnom de minister het recht om vrijstellingen te verlenen voor evenementen die na 1 oktober 2006 werden gehouden: de Australian Grand Prix van 2007 bevatte daarom geen tabakreclame van welke aard dan ook. | Tabakreclame |
doc251 | Met ingang van december 2013[update] toonden de meeste sigarettenpakjes in Australië grafische afbeeldingen van de gevolgen van roken, evenals informatie over de namen en aantallen chemicaliën en de jaarlijkse sterftecijfers. Televisiereclames toonden videobeelden van rokers die in het ziekenhuis moeite hadden met ademhalen. Sindsdien is het aantal rokers met een kwart afgenomen.[bron nodig] | Tabakreclame |
doc252 | In april 2010 kondigde de Australische regering plannen aan om het gebruik van logo's, kleuren, merkimago's of promotionele tekst van de tabaksindustrie op verpakkingen van tabaksproducten vanaf 2012 te verbieden, waarbij merknamen en productnamen in een standaard saaie bruine kleur, lettertype en positie moeten worden weergegeven in een beleid dat bekend staat als "eenvoudige verpakkingen".[81] Deze wetgeving, de Tobacco Plain Packaging Act 2011, werd door meerdere tabaksfabrikanten aangevochten bij het Hooggerechtshof op grond dat deze de wetgevende capaciteit van het Parlement te boven ging krachtens artikel 51 van de Australische Grondwet.[82] Deze aanvechting werd door het Hooggerechtshof afgewezen.[83] | Tabakreclame |
doc253 | Tabakreclame in Nieuw-Zeeland werd verboden met de goedkeuring van de Smokefree Amendment Act 1990. | Tabakreclame |
doc254 | Daarvoor, in 1963, werden reclames voor tabaksproducten van radio en televisie gehaald. Tien jaar later, in 1973, werd sigarettenreclame verboden op billboards en in bioscopen, en werd reclame in gedrukte media beperkt tot een halve pagina in een krant. | Tabakreclame |
doc255 | In 1995 werd alle overige reclame voor en sponsoring van tabak verboden, behalve reclame op de verkooppunten en enkele uitzonderingen op het gebied van tabaks sponsoring. Reclame op de verkooppunten hield op op 11 december 1998. | Tabakreclame |
doc256 | Nadat reclame op de verkooppunten in Nieuw-Zeeland eindelijk is verboden, blijven er nog andere voorbeelden van tabakreclame over. Dit omvat het gebruik van tabakspakjes als reclame, vrijgestelde tabaks sponsoring, tabakreclame en sponsoring in geïmporteerde tijdschriften en op kabeltelevisie, evenals de gebruikelijke tabaksbeelden in films en televisie. | Tabakreclame |
doc257 | Gezondheidswaarschuwingen – meestal grafische afbeeldingen van de schadelijke effecten van roken – worden ook op alle tabaksproducten geplaatst. | Tabakreclame |
doc258 | Anti-rookgroepen, met name kankerorganisaties, en vele overheidsgezondheidsdiensten hebben geprobeerd de reclame voor tabak tegen te gaan door hun eigen reclames te maken om de negatieve effecten van roken te benadrukken. De vroegste commercials richtten zich vooral op het helpen stoppen met roken, het verhoogde risico op longkanker en de problemen in verband met passief roken. Ze zijn echter in de loop der jaren steeds harder geworden, waarbij sommige campagnes nu gericht zijn op verminderde fysieke aantrekkelijkheid[84] en het risico op erectiestoornissen.[85] Deze zijn meer gericht op jongere rokers dan eerdere campagnes. De Britse regering besteedde in 2003 £31 miljoen aan haar anti-rookcampagne.[86] | Tabakreclame |
doc259 | In 2005 lanceerde de Europese Unie in al haar lidstaten de campagne "Voor een leven zonder tabak" om mensen te helpen met stoppen met roken.[87] | Tabakreclame |
doc260 | In 2007 en 2008 lanceerde het New York City Department of Health een reeks anti-tabak reclamecampagnes om de Quitline van de stad en een gratis nicotinepleister en kauwgomprogramma te promoten. De eerste tv-spots, "Roken vreet je van binnenuit" en "Roken vreet jou en je kinderen van binnenuit", tonen de schade aan die roken aan het lichaam kan toebrengen. De advertenties werden opgemerkt vanwege hun grafische aard[88] en hun effectiviteit. De tweede reeks advertenties werd gelanceerd op 16 april 2008.[89] Hierin beschrijft een 58-jarige vrouw en langdurige roker, "Marie" genaamd, de amputaties en pijn die ze heeft ondergaan sinds ze de ziekte van Buerger ontwikkelde, een aandoening die de bloedstroom door de slagaders beperkt en die werd gekoppeld aan haar rookgewoonte.[90] | Tabakreclame |
doc261 | De Marlboro Man was een van de meest succesvolle reclamecampagnes voor sigaretten, die duurde van de jaren 60 tot de jaren 90. Het merk Marlboro werd gepromoot door verschillende cowboys, waarbij Wayne McLaren in 1976 poseerde voor enkele promotionele foto's. Hij stierf in 1992 aan longkanker, nadat hij in een televisiereclame te zien was op een ziekenhuisbed. Dat beeld werd afgezet tegen hem tijdens de promotionele fotoshoot, met een voice-over die waarschuwde voor de gevaren van roken.[91] | Tabakreclame |
doc262 | Tabakreclame is internationaal gezien vaak nauw verbonden geweest met vele sporten. Hieronder volgen enkele voorbeelden van sporten. | Tabakreclame |
doc263 | Sinds het eerste verschijnen van de rode, gouden en witte kleuren van het sponsorschap van Imperial Tobacco's Gold Leaf merk op de Grand Prix van Monaco in 1968,[92] waren teams, coureurs en circuits van de Formule 1 (F1) jarenlang sterk afhankelijk van de financiële steun van sponsors en vanaf de komst van Gold Leaf speelde de tabaksindustrie vele decennia lang een belangrijke rol in het sponsoren van de sport.[93] In 1976 begon West-Duitsland een trend door tabaks sponsoring in autorace te verbieden, gevolgd door het Verenigd Koninkrijk in 1984, te beginnen met grote races en het verbieden van de rest van de sponsorschappen in latere jaren. In 1992 deed Frankrijk hetzelfde.[94] Naarmate de antirookwetgeving in veel delen van de wereld strenger werd, werd F1 een nog belangrijkere mogelijkheid voor de promotie van sigarettenmerken. De onderhandelingsvaardigheden van het F1-leiderschap (vooral Bernie Ecclestone) waren zodanig dat F1 in veel rechtsgebieden enkele vrijstellingen van de regels verkreeg.[94] Er is echter nu een algemeen verbod op reclame in Europa, en de auto's mogen geen enkele link met de tabaksbedrijven tonen. Daardoor begon tabaksreclame uit de F1 te verdwijnen. In 2000 was WilliamsF1 het eerste grote team dat zonder tabaks sponsoring reed,[95] en McLaren verving later het West-merk en heeft geen tabaks sponsors meer. Renault beëindigde de deal met Mild Seven na het seizoen 2006, en in hetzelfde jaar trok British American Tobacco, eigenaar van het British American Racing team,[96] zich terug uit de F1 en verkocht het team aan Honda. Ferrari daarentegen vernieuwde hun overeenkomsten met Philip Morris in 2005 en later in 2011.[97][98] | Tabaksreclame |
doc264 | Door de overeenkomst was het Marlboro-merk in 2007 legaal prominent zichtbaar op de auto's, racepakken en pitcrew bij drie races: in Bahrein,[99] Monaco en de Grand Prix van China. Ferrari was het enige team dat in het Formule 1-seizoen 2007 werd gesteund door een sigarettenmerk. Sinds het begin van het seizoen 2008 heeft Ferrari geen Marlboro-logo's meer op welke race dan ook gedragen, zelfs niet op die waar tabaksreclame is toegestaan. Het is daarom onwaarschijnlijk dat een F1-auto ooit nog direct reclame zal maken voor tabak. Het barcode-symbool dat enige tijd werd gebruikt, was echter "subliminaal" suggestief voor het Marlboro-branding en duidde op hun sponsoring. Gedurende een deel van 2010 en daarna had Ferrari het barcode-symbool niet meer; de enige aanduiding van sponsoring was de teamnaam, Scuderia Ferrari Marlboro, hoewel het logo van het team de linkerkant van de Marlboro-chevron liet zien.[100] Echter, vanaf de Britse Grand Prix van 2011 liet Ferrari de Marlboro-sponsor vallen uit hun officiële naam en keerde terug naar de naam Scuderia Ferrari als hun officiële naam, vanwege aanhoudende druk van mensen tegen tabaks sponsoring.[101] | Tabaksreclame |
doc265 | Na een korte periode als titelsponsor van het USAC Championship Trail in 1971, sloot Marlboro zich in 1986 aan bij de IndyCarsport. | Tabakreclame |
doc266 | De "Marlboro chevron" livery verscheen voor het eerst op de auto van Emerson Fittipaldi tijdens het CART-seizoen 1986 en de Indianapolis 500 van 1986. Patrick Racing breidde het sponsoringsprogramma in 1987 uit tot twee auto's, en in 1990 verhuisde het naar het Penske Team. De wit-rode Marlboro-livery werd een van de meest herkenbare in de sport, en Marlboro vergrootte haar participatie door titels sponsoring te verlenen voor individuele races (Marlboro 500, Marlboro Grand Prix en Marlboro Challenge), sponsoring van nevenactiviteiten en bijkomende sponsoring, en bonusprogramma's (Marlboro Million). Het bedrijf verzorgde ook uitgebreide ticketpromoties en organiseerde grote hospitality-evenementen tijdens races. | Tabakreclame |
doc267 | De auto's van Penske waren tot en met 2009 volledig in Marlboro-kleuren geschilderd, en het team nam de bijnaam "Marlboro Team Penske" aan. De kleurstellingen bleven grotendeels consistent, met slechts kleine variaties door de jaren heen, namelijk een verkleining van de grootte van de merkletters in de laatste paar jaar. Penske zette het sponsoring voort in de Indy Racing League vanaf 2002. Bij internationale CART- en IRL-evenementen waar tabakreclame verboden was, evenals bij IRL-races in 2001, 2008 en 2009 (vanwege MSA-beperkingen), behielden de auto's de Marlboro-kleuren, maar droegen ze ofwel de "barcode"-kleurstelling, generieke "Team Penske"-logo's of gewoon lege zijpanelen. | Tabakreclame |
doc268 | Andere belangrijke tabaksporensoren in de sport gedurende de jaren 80 tot en met de jaren 2000 waren onder andere Players Ltd., KOOL en Hollywood. Ook fabrikanten van rookloze tabak sponsorden verschillende deelnemers, met Foyt in een langdurige samenwerking met Copenhagen, en Skoal dat ook in de jaren 80 op auto's verscheen. | Tabakreclame |
doc269 | De belangrijkste serie van NASCAR, de NASCAR Grand National Series, vond in het begin van de jaren 70 sponsoring van R.J. Reynolds Tobacco Company (RJR) na het verbod op televisiereclame voor sigaretten in de Verenigde Staten. De "Winston Cup" werd de naam van de serie, en later werden ook enkele andere regionale series onder NASCAR gesponsord door het tabaksbedrijf (bijvoorbeeld de "Winston West" serie). In het midden van de jaren 70 begonnen sommige races gedeeltelijke televisiedekking te krijgen, vaak op de ABC sportvariété show, Wide World of Sports. Hoewel Winston geen commerciële reclames kon maken, stond hun naam overal op televisie tijdens de races. | Tabaksreclame |
doc270 | Gedurende hun jarenlange relatie met NASCAR sponsorde Winston verschillende races en prijscompetities, waaronder de Winston 500, de Winston All-Star Race, de Winston Western 500 en de Winston Million (1985-1997), die een miljoen dollar toekende aan een coureur die een "small slam" van de vier Grand Slam-evenementen van de sport in hetzelfde jaar kon winnen. Van 1998 tot 2002 werd het complexere Winston No Bull 5-systeem gebruikt. Elk jaar werden vijf races (aanvankelijk de vier belangrijkste en Indianapolis) geselecteerd om deel uit te maken van deze promotie. Elke coureur die in de top 5 van de vorige No Bull 5-race eindigde, kwam in aanmerking om de volgende geselecteerde race te winnen, samen met een fan. Als een van de in aanmerking komende coureurs die race won, ontving hij een bonus van een miljoen dollar. | Tabakreclame |
doc271 | Daarnaast sponsorde R.J. Reynolds drie jaar lang een eigen auto met Camel-kleuren. Deze werd bestuurd door Jimmy Spencer. | Tabakreclame |
doc272 | Op 5 februari 2003 deelde R. J. Reynolds NASCAR mee dat hun vijfjarig contractverlenging voor sponsoring van NASCAR's belangrijkste divisie, getekend in juli 2002, zou kunnen worden ontbonden vanwege economische zorgen binnen het bedrijf. | Tabakreclame |
doc273 | Op 19 juni 2003 kondigde NASCAR aan op de NASDAQ MarketSite een nieuwe overeenkomst met Nextel Communications aan, te beginnen in het seizoen 2004. Het bekende rood werd vervangen door Nextel geel (de nieuwe kleuren van Nextel werden aangekondigd nadat de overeenkomst was getekend) en aan het einde van het eerste seizoen werd het overgenomen door Sprint. Vanaf september 2005 begon NASCAR met het vervangen van Nextel-logo's door Sprint-logo's die in verwijzing naar de nieuwe sponsor verschenen. | Tabakreclame |
doc274 | Toen de reclame werd omgedoopt met de Sprint-banner, werd de Turn 11-brug bij Watkins Glen International omgedoopt, met nieuwe Sprint-reclame met de slogan "Sprint ahead".[102] | Tabakreclame |
doc275 | Kleinere tabaksbedrijven die niet onder de Master Settlement Agreement vallen, hebben sponsoring geprobeerd voor delen van het seizoen of circuits. Bailey's, een klein tabaksbedrijf gevestigd in Virginia, was in 2005 sponsor van geselecteerde races voor het Bobby Hamilton Racing team uit Tennessee, en is al lange tijd sponsor van de Bailey's 300 op de Martinsville Speedway voor late model raceauto's in de regio die op NASCAR-goedgekeurde circuits racen. | Tabakreclame |
doc276 | Op grond van de Master Settlement Agreement moest NASCAR in 2002 een minimumleeftijd van 18 jaar invoeren voor de drie nationale series, aangezien deze vaak samen werden georganiseerd of samenvielen met andere nationale autosport series tijdens racemeetings. Opmerkelijk is dat Kyle Busch in 2001 werd uitgesloten van een Truck Series race in Fontana omdat hij minderjarig was, aangezien de CART race dat weekend sponsoring had van Marlboro, Kool en Player's. | Tabakreclame |
doc277 | In 2008, tijdens een niet door NASCAR gesanctioneerde serie, die sommige NASCAR-teams gebruiken voor de ontwikkeling van coureurs, moesten vijf coureurs onder de 18 jaar, met name Trevor Bayne en Joey Coulter, die beiden later wonnen in de nationale NASCAR-serie, een USAR ProCup-race op The Milwaukee Mile missen, vanwege tabakregels die coureurs onder de 18 jaar verboden om deel te nemen aan de INDYCAR-race, waar auto's met ongebrande Marlboro-sponsoring van Team Penske reden. USAR vroeg de verboden coureurs om deel te nemen aan de test op donderdag voordat INDYCAR arriveerde, en stond een coureur van legale leeftijd toe om de auto te kwalificeren en te racen, op voorwaarde dat ze achteraan het veld zouden starten. De verboden coureurs zouden punten scoren voor het weekend.[103] | Tabakreclame |
doc278 | In 2013, toen tabak vrijwel volledig uit de Noord-Amerikaanse autosport was verdwenen, veranderde NASCAR de minimumleeftijd voor de Truck Series tot 16 jaar voor elk circuit van 1,25 mijl of korter, samen met het Canadian Tire Motorsports Park, vergelijkbaar met de regels in regionale series. Twee coureurs, Chase Elliott en Erik Jones, wonnen in 2013 op 17-jarige leeftijd. Cole Custer, 16, won in 2014.[104] | Tabakreclame |
doc279 | In 2005 breidde GlaxoSmithKline, producent van Goody's Headache Powder, een NASCAR-sponsor sinds 1977, hun langlopende sponsoring uit door hun Nicorette merk van rookstop producten toe te voegen als officiële NASCAR sponsor, en tekenden ze met Chip Ganassi Racing en tevens langjarige Goody's Headache Powder (een ander GSK merk) woordvoerder en ex-roker, Richard Petty zou hun "Commit to Quit" programma leiden. | Tabakreclame |
doc280 | GSK veranderde in 2006 zijn marketingprogramma en stapte over op andere merken met Ganassi Racing, terwijl Jeff Gordon de Nicorette-leider van GSK werd, met een Nicorette-auto voor twee races. | Tabakreclame |
doc281 | Snooker werd hard getroffen door het Britse verbod op tabaks sponsoring, waarbij verschillende toernooien hun financiële backers verloren. Hieronder een aantal voorbeelden: | Tabakreclame |
doc282 | Het Wereldkampioenschap Snooker kreeg tot 2005 een speciale ontheffing van de Europese Unie-richtlijn. De Masters verliep in 2004 zonder sponsoring, voordat het het jaar daarop de steun van Rileys Club ontving. Sommige spelers spraken zich uit tegen het verbod, uit angst dat de sport niet zou kunnen overleven zonder de financiële steun van de tabaksbedrijven.[105][106] | Tabakreclame |
doc283 | Verschillende sporten waren afhankelijk van sponsorbijdragen van tabaksbedrijven, zowel voor de deelnemers als voor wedstrijden. In het Verenigd Koninkrijk betraden tabaksbedrijven na het verbod op televisiereclame voor sigaretten in 1965 op grote schaal de groeiende wereld van sponsoring in de sport, met de bedoeling het verbod te omzeilen en een feitelijke gratis reclame te krijgen voor een massaal tv-publiek. | Tabakreclame |
doc284 | Met de beperkingen die zijn opgelegd aan algemene reclame, zijn tabaksbedrijven overgestapt op nieuwe promoties om nieuwe klanten te werven en bestaande klanten te behouden. Altria heeft bijvoorbeeld een groeistrategie via promoties die merkwaarde opbouwen door middel van ervaringen voor volwassen consumenten.[109] De bedoeling is om de merkloyaliteit te versterken door consumentencommunities op te bouwen. | Tabakreclame |
doc285 | Een voorbeeld is Marlboro's "Outwit the West", een 'op uitnodiging als je rookt' teamcompetitie voor 4 personen met een reeks cryptische raadsels. De beste 20 teams worden uitgenodigd voor de Marlboro ranch, een locatie waar 'roken toegestaan is' en eten, drinken en activiteiten door het bedrijf worden betaald. Het team met de meeste juiste antwoorden deelt een prijs van een miljoen dollar. Duizenden teams doen mee. | Tabakreclame |
doc286 | Meer algemeen heeft Marlboro zijn mailingbestand (geschat op 26 miljoen in 2005[110]) gebruikt voor directe promotie met weggeefacties en algemene uitnodigingen voor de Marlboro Ranch. Versterking wordt geboden door merkproducten en door peers. | Tabakreclame |
doc287 | Sociale netwerken en internet. EPC CIGAR COMPANY lanceerde een campagne op sociale netwerken en internet om sigaren te verkopen.[111] | Tabakreclame |
doc288 | De daadwerkelijke effectiviteit van tabakreclame is uitgebreid gedocumenteerd. Volgens Henry Saffer zeggen experts op het gebied van de volksgezondheid dat tabakreclame het sigarettengebruik verhoogt en er is veel empirische literatuur die een significant effect van tabakreclame op roken aantoont, vooral bij kinderen.[112][113][114][115][116][117][118][119] De empirische resultaten van Saffer en Chaloupka zijn echter grotendeels te wijten aan "datamining" en houden geen rekening met de endogeniteit van verboden.[120] Een meta-analyse van de econometrische literatuur is te vinden in J.P. Nelson, "Cigarette Advertising Regulation: A Meta-Analysis," International Review of Law and Economics, 26(2), juni 2006, pp. 195–226. Een kritische bespreking van longitudinale studies is te vinden in J. P. Nelson, "What is Learned from Longitudinal Studies of Advertising and Youth Drinking and Smoking? A Critical Assessment," International Journal of Environmental Research & Public Health, 7(3), maart 2010, pp. 870–926.[121] | Tabakreclame |
doc289 | Beti Bachao, Beti Padhao (vertaling: Red een meisje, onderwijs een meisje) is een sociale campagne van de Indiase regering die tot doel heeft bewustzijn te creëren en de efficiëntie van welzijnsdiensten voor meisjes te verbeteren. Het schema werd gelanceerd met een initiële financiering van ₹100 crore (US$16 miljoen).[1] Het is het doelwit geweest van oplichters in Uttar Pradesh, Haryana, Uttarakhand, Punjab, Bihar en Delhi.[2][3] | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc290 | Volgens censusgegevens bedroeg de kindersekseverhouding (0-6 jaar) in India in 2001 927 meisjes per 1000 jongens, wat daalde tot 918[1] meisjes per 1000 jongens in 2011. Een UNICEF-rapport uit 2012 rangschikte India op de 41e plaats van 195 landen.[bron?] | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc291 | Tijdens de Internationale Dag van het Meisje in 2014 riep premier Narendra Modi op tot de uitroeiing van vrouwelijke foetusmoord en nodigde hij de burgers van India uit om suggesties in te dienen via het MyGov.in-portaal.[4] | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc292 | Het Beti Bachao, Beti Padhao (BBBP)-programma werd op 22 januari 2015 gelanceerd door Modi..[5][6] Het beoogt het probleem van de dalende kindersekseverhouding (CSR) aan te pakken en is een nationaal initiatief dat gezamenlijk wordt uitgevoerd door het Ministerie van Vrouwen en Kinderontwikkeling, het Ministerie van Volksgezondheid en Welzijn en het Ministerie van Human Resource Development. Aanvankelijk richtte het zich op multisectorale actie in 100 districten in het hele land waar een lage CSR was. | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc293 | Op 26 augustus 2016 werd olympisch bronswinnares van 2016, Sakshi Malik, benoemd tot merkambassadeur voor BBBP.[7] | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc294 | De hashtag #SelfieWithDaughter werd in juni 2015 gepromoot op sociale media, wat begon toen Sunil Jaglan, de sarpanch van het dorp Bibipur in Haryana, een selfie nam met zijn dochter Nandini en deze op 9 juni 2015 op Facebook plaatste.[8] De hashtag verwierf wereldwijde bekendheid.[9] | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc295 | Geslachtsselectieve abortus of vrouwelijke foeticide heeft geleid tot een sterke daling van de verhouding van geboren meisjes ten opzichte van jongens in sommige staten in India. Echografietechnologie heeft het mogelijk gemaakt voor zwangere vrouwen en hun families om vroeg in de zwangerschap het geslacht van een foetus te achterhalen. Discriminatie tegen meisjesbaby's, om verschillende redenen, is gecombineerd met de technologie, wat heeft geresulteerd in een toename van abortussen van foetussen die tijdens echografisch onderzoek als vrouwelijk zijn geïdentificeerd. | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc296 | De trend werd voor het eerst opgemerkt toen de resultaten van de nationale volkstelling van 1991 werden vrijgegeven, en werd bevestigd als een verslechterend probleem toen de resultaten van de nationale volkstelling van 2001 werden vrijgegeven. De afname van de vrouwelijke bevolking in bepaalde Indiase staten blijft verslechteren, zoals de resultaten van de nationale volkstelling van 2011 hebben aangetoond. Er is geobserveerd dat de trend het meest uitgesproken is in relatief welvarende regio's van India.[10] Het bruidschat systeem in India wordt vaak de schuld gegeven; de verwachting dat een grote bruidschat moet worden verstrekt voor dochters om te kunnen trouwen wordt vaak genoemd als een belangrijke oorzaak van het probleem.[11] De druk op ouders om grote bruidschatten voor hun dochters te verstrekken is het meest intens in welvarende staten waar een hoge levensstandaard en modern consumptivisme meer prevalent zijn in de Indiase samenleving. | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc297 | De percentages vrouwelijke foeticide in Madhya Pradesh nemen toe; het aantal levendgeborenen bedroeg in 2001 932 meisjes per 1000 jongens, wat daalde tot 918 in 2011. Verwacht wordt dat als deze trend zich voortzet, het aantal meisjes tegen 2021 onder de 900 per 1000 jongens zal dalen.[12] | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc298 | Toegepaste strategieën voor de succesvolle uitvoering van het plan zijn:[13] | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
doc299 | De Beti Bachao-campagne wordt gesteund door de Indian Medical Association.[14] | Beti Bachao, Beti Padhao Yojana |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.