| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 15,0042,001,ภาคเจ้าทรงพยากรณ์ไว้. คำว่า <B>มตฺตํ มตฺตํ</B> แปลว่า พอควรแก่ประมาร ๆ. | |
| 15,0042,002,บาลีบางแห่งว่า <B>มนฺตา มนฺตา</B> ก็มี อธิบายว่าใช้ปัญญาพิจารณา ๆ. คำว่า | |
| 15,0042,003,<B>ยถา สมณสฺส</B> ความว่า สุนักขัตตะ ได้กล่าวว่า ท่านพึงทำให้คำกล่าว | |
| 15,0042,004,ของพระสมณโคดมผิดไป. เมื่อสุนักขัตตะกล่าวอย่างนี้แล้ว นักบวชเปลือย | |
| 15,0042,005,นอนในบริเวณเตาไฟเหมือนสุนัข ได้ชูศีรษะลืมตามองดู กล่าวว่า พระ- | |
| 15,0042,006,สมณโคดม ผู้ผูกเวรเป็นศัตรูกับพวกเรา ได้พูดอะไร นับตั้งแต่พระสมณ- | |
| 15,0042,007,โคดมอุบัติขึ้นมา พวกเรากลายสภาพเป็นเหมือนฝูงหิ่งห้อยในยามดวง | |
| 15,0042,008,อาทิตย์อุทัย พระสมณโคดมพึงกล่าววาจาอย่างนี้กับพวกเรา หรือกล่าว | |
| 15,0042,009,อย่างอื่น แต่ย่อมเป็นธรรมดาว่า ถ้อยคำของผู้ที่เป็นศัตรูกันย่อมไม่เป็น | |
| 15,0042,010,จริง ท่านจงไปเสียเถิด เราจักรู้ในเรื่องนี้เอง แล้วนอนต่อไป. | |
| 15,0042,011,บทว่า <B>เอกทฺวีหิกาย</B> ได้แก่ กล่าวนับว่า หนึ่ง สอง. บทว่า | |
| 15,0042,012,<B>ยถา ตํ</B> อธิบายว่า นับดุจคนบางคนที่ไม่เชื่อพึงนับ และในวันหนึ่งได้ | |
| 15,0042,013,เข้าไปหาสามครั้งบอกว่า วันหนึ่งล่วงไปแล้ว สองวันล่วงไปแล้ว. คำว่า | |
| 15,0042,014,<B>สตฺตมํ ทิวสํ</B> อธิบายว่า ได้ยินว่า นักบวชเปลือยนั้น ได้ฟังคำของสุนัก- | |
| 15,0042,015,ขัตตะแล้ว ไม่บริโภคอาหารเลยตลอด ๗ วัน. ครั้นถึงวันที่ ๗ อุปฐาก | |
| 15,0042,016,คนหนึ่งของเขาคิดว่า วันนี้เป็นวันที่ ๗ ที่สมณะประจำสกุลของพวกเรา | |
| 15,0042,017,ไม่มา ชรอยว่าจะเกิดความไม่สบาย แล้วให้ปิ้งเนื้อหมู นำอาหารไปกอง | |
| 15,0042,018,ไว้บนพื้นข้างหน้า. นักบวชเปลือย แลดูแล้วคิดว่า ถ้อยคำของพระสมณ- | |
| 15,0042,019,โคดมจะเป็นจริงหรือเท็จก็ตาม แต่เมื่อเราบริโภคอิ่มหนำแล้ว แม้เราจะ | |
| 15,0042,020,ตายก็ถือว่าตายดี แล้วก็ลุกขึ้นคลานกินอาหาร จนอิ่มท้อง. ในเวลากลาง | |
| 15,0042,021,คืน เขาไม่อาจจะให้อาหารย่อยได้ จึงสิ้นชีวิตด้วยโรคชื่อ <B>อลสกะ.</B> ถึง | |
| 15,0042,022,แม้เขายังไม่คิดว่าจะบริโภค แม้กระนั้นเขาจะต้องบริโภคในวันนั้นแล้ว | |
| 15,0042,023,สิ้นชีวิตด้วยโรคชื่อ <B>อลสกะ.</B> เพราะพระตถาคตทั้งหลายย่อมไม่มีวาจา | |
| 15,0042,024,เป็นสอง. | |