File size: 4,736 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 |
Book,Page,LineNumber,Text
15,0042,001,ภาคเจ้าทรงพยากรณ์ไว้. คำว่า <B>มตฺตํ มตฺตํ</B> แปลว่า พอควรแก่ประมาร ๆ.
15,0042,002,บาลีบางแห่งว่า <B>มนฺตา มนฺตา</B> ก็มี อธิบายว่าใช้ปัญญาพิจารณา ๆ. คำว่า
15,0042,003,<B>ยถา สมณสฺส</B> ความว่า สุนักขัตตะ ได้กล่าวว่า ท่านพึงทำให้คำกล่าว
15,0042,004,ของพระสมณโคดมผิดไป. เมื่อสุนักขัตตะกล่าวอย่างนี้แล้ว นักบวชเปลือย
15,0042,005,นอนในบริเวณเตาไฟเหมือนสุนัข ได้ชูศีรษะลืมตามองดู กล่าวว่า พระ-
15,0042,006,สมณโคดม ผู้ผูกเวรเป็นศัตรูกับพวกเรา ได้พูดอะไร นับตั้งแต่พระสมณ-
15,0042,007,โคดมอุบัติขึ้นมา พวกเรากลายสภาพเป็นเหมือนฝูงหิ่งห้อยในยามดวง
15,0042,008,อาทิตย์อุทัย พระสมณโคดมพึงกล่าววาจาอย่างนี้กับพวกเรา หรือกล่าว
15,0042,009,อย่างอื่น แต่ย่อมเป็นธรรมดาว่า ถ้อยคำของผู้ที่เป็นศัตรูกันย่อมไม่เป็น
15,0042,010,จริง ท่านจงไปเสียเถิด เราจักรู้ในเรื่องนี้เอง แล้วนอนต่อไป.
15,0042,011,บทว่า <B>เอกทฺวีหิกาย</B> ได้แก่ กล่าวนับว่า หนึ่ง สอง. บทว่า
15,0042,012,<B>ยถา ตํ</B> อธิบายว่า นับดุจคนบางคนที่ไม่เชื่อพึงนับ และในวันหนึ่งได้
15,0042,013,เข้าไปหาสามครั้งบอกว่า วันหนึ่งล่วงไปแล้ว สองวันล่วงไปแล้ว. คำว่า
15,0042,014,<B>สตฺตมํ ทิวสํ</B> อธิบายว่า ได้ยินว่า นักบวชเปลือยนั้น ได้ฟังคำของสุนัก-
15,0042,015,ขัตตะแล้ว ไม่บริโภคอาหารเลยตลอด ๗ วัน. ครั้นถึงวันที่ ๗ อุปฐาก
15,0042,016,คนหนึ่งของเขาคิดว่า วันนี้เป็นวันที่ ๗ ที่สมณะประจำสกุลของพวกเรา
15,0042,017,ไม่มา ชรอยว่าจะเกิดความไม่สบาย แล้วให้ปิ้งเนื้อหมู นำอาหารไปกอง
15,0042,018,ไว้บนพื้นข้างหน้า. นักบวชเปลือย แลดูแล้วคิดว่า ถ้อยคำของพระสมณ-
15,0042,019,โคดมจะเป็นจริงหรือเท็จก็ตาม แต่เมื่อเราบริโภคอิ่มหนำแล้ว แม้เราจะ
15,0042,020,ตายก็ถือว่าตายดี แล้วก็ลุกขึ้นคลานกินอาหาร จนอิ่มท้อง. ในเวลากลาง
15,0042,021,คืน เขาไม่อาจจะให้อาหารย่อยได้ จึงสิ้นชีวิตด้วยโรคชื่อ <B>อลสกะ.</B> ถึง
15,0042,022,แม้เขายังไม่คิดว่าจะบริโภค แม้กระนั้นเขาจะต้องบริโภคในวันนั้นแล้ว
15,0042,023,สิ้นชีวิตด้วยโรคชื่อ <B>อลสกะ.</B> เพราะพระตถาคตทั้งหลายย่อมไม่มีวาจา
15,0042,024,เป็นสอง.
|