| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 12,0028,001,เพราะเหตุนั้น ท่านจึงกล่าวว่ามีศีลเป็นกุศล. คำว่า <B>ด้วยศีลอันเป็นกุศลนี้</B> | |
| 12,0028,002,เป็นไวพจน์ของคำว่า มีศีลเป็นกุศลนั้น. | |
| 12,0028,003,บทว่า <B>เป็นอาจารย์ และปาจารย์</B> ของคนเป็นอันมาก ความว่า | |
| 12,0028,004,ในการแสดงธรรมครั้งหนึ่ง ๆ ของพระผู้มีพระภาคเจ้า สัตว์มีประมาณ | |
| 12,0028,005,"๘๔,๐๐๐ และเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายหาประมาณมิได้ ย่อมได้ดื่มน้ำอมฤต " | |
| 12,0028,006,คือ มรรคและผล เพราะฉะนั้น พระองค์จึงจัดว่าเป็นอาจารย์ของคนเป็นอัน | |
| 12,0028,007,มาก และเป็นปาจารย์ของสาวกผู้เป็นเวไนย. | |
| 12,0028,008,ในบทว่า <B>มีกามราคะสิ้นแล้วนี้</B> ความว่า กิเลสแม้ทั้งปวงของ | |
| 12,0028,009,พระผู้มีพระภาคเจ้าสิ้นไปแล้วโดยแท้. แต่พราหมณ์ไม่รู้กิเลสเหล่านั้น จึง | |
| 12,0028,010,กล่าวคุณไปในฐานะแห่งความรู้ของตนนั่นแหละ. บทว่า <B>เลิกประดับตก- | |
| 12,0028,011,แต่งแล้ว</B> คือเว้นจากการประดับตกแต่งที่ท่านกล่าวไว้อย่างนี้ว่า การตก- | |
| 12,0028,012,แต่งบาตร การตกแต่งจีวร การตกแต่งเสนาสนะ การเล่นสนุกสนานแห่ง | |
| 12,0028,013,ร่างกายอันเน่านี้. | |
| 12,0028,014,บทว่า <B>ไม่ทรงมุ่งร้าย</B> คือ แสดงความเคารพธรรมที่ไม่เป็นบาปคือ | |
| 12,0028,015,โลกุตรธรรม ๙ ประการ เที่ยวไป. บทว่า <B>ต่อประชาชนที่เป็นพราหมณ์</B> คือ | |
| 12,0028,016,ต่อคนที่เป็นพราหมณ์ต่าง ๆ กันเป็นต้นว่า พระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ | |
| 12,0028,017,และพระมหากัสสปะ และพระองค์เป็นผู้แสดงความนับถือประชาชนนั้น. | |
| 12,0028,018,อธิบายว่า ก็ประชาชนนี้กระทำพระสมณโคดมไว้เบื้องหน้าเที่ยวไป. อีก | |
| 12,0028,019,ประการหนึ่ง บทว่า <B>ไม่ทรงมุ่งร้าย</B> ความว่า ไม่ทรงกระทำบาปไว้เบื้องหน้า | |
| 12,0028,020,เที่ยวไป คือ ไม่ปรารถนาลามก. อธิบายว่า ไม่ทรงมุ่งร้ายต่อประชาชนที่ | |
| 12,0028,021,เป็นพราหมณ์นั้น คือต่อประชาชนที่เป็นพราหมณ์ แม้จะเป็นปฎิปักษ์กับตน | |
| 12,0028,022,คือเป็นผู้หวังประโยชน์สุขแต่อย่างเดียว. | |