Dataset Viewer
id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 31
606
| title
stringlengths 1
97
| text
stringlengths 2
271k
|
|---|---|---|---|
146284 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CE%99%CE%99%CE%99%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%29 | Κάσος ΙΙΙ (αποβατικό) | Πρώην ‘USS LCU 1382’. Κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία ‘USA – Mare Island Naval Shipyard, Mare Island Cal’. Καθελκύστηκε στις 30 Νοεμβρίου 1944. Παρελήφθη για λογαριασμό του Στόλου στις 17 Οκτωβρίου 1960 στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Ένα από τα οκτώ (8) μικρά αποβατικά που παραχωρήθηκαν από τις ΗΠΑ (στρ. βοήθεια) το 1959 και 1960.
Ιδίου τύπου Κάρπαθος ΙΙ, Κάσος ΙΙΙ, Κέα, Κύθνος ΙΙ, Κίμωλος, Σίφνος, ‘ΣΚΙΑΘΟΣ’ και ‘ΣΚΟΠΕΛΟΣ’.
Εκτόπισμα 143/309 τν. - Διαστάσεις : 119/32,7/5 πόδια. - Πρόωση : ΝΤΗΖΕΛ, 3έλικες 440 HP. – Ταχύτητα : 8 κόμβους, Οπλισμός : 2 πυρ. 20 χιλιοστών - Πλήρωμα : 13 άτομα. Στις 21/12/1960 παρελήφθη, όλα χρησιμοποιήθηκαν σε αποβατικές επιχειρήσεις-μεταφερόμενα με τα LSD, όπως το ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ-καθώς και για τις μεταφορές λιμένων. Παροπλίστηκε στις 5 Ιουνίου 1991.
Πηγές
www.navsource.org
Ελληνικά αποβατικά
Κάσος |
278893 | https://el.wikipedia.org/wiki/2160%20%CE%A3%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B6%CE%B5%CF%81 | 2160 Σπίτζερ | Ο Σπίτζερ (Spitzer) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,1. Ανακαλύφθηκε το 1956 από το προσωπικό του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα (Αστεροσκοπείο "Goethe Link" στο Μπρούκλυν της Ιντιάνα), και πήρε το όνομά του προς τιμή του Αμερικανού αστροφυσικού Λύμαν Σπίτζερ (Lyman Spitzer, 1914-1997).
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα κυρίως φυσικά χαρακτηριστικά του Σπίτζερ είναι άγνωστα. Ο Σπίτζερ περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 5 ως 7 ώρες περίπου.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Σπιτζερ |
605177 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%20%28%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B1%29 | Κάρμεν (νουβέλα) | Κάρμεν (γαλλική γλώσσα: Carmen) είναι νουβέλα του Προσπέρ Μεριμέ, η οποία συγγράφηκε και πρωτο-εκδόθηκε το 1845. Έχει προσαρμοσθεί σε διάφορες δραματικές δημιουργίες, συμπεριλαμβανομένης της δημοφιλής ομότιτλης όπερας του Ζωρζ Μπιζέ.
Πηγές
Σύμφωνα με μια επιστολή που έγραψε ο Μεριμέ στην Κόμισσα του Μοντίχο, η Κάρμεν εμπνεύσθηκε από μια ιστορία που του είπε στο ταξίδι του στην Ισπανία το 1830. Είπε: "Ήταν για έναν κακοποιό από τη Μάλαγα που σκότωσε την ερωμένη του, η οποία αφιέρωνε τον εαυτόν της αποκλειστικά δημοσίως. [...] Ενώ διάβαζα για τους τσιγγάνους για κάποιο διάστημα, έκανα την ηρωίδα μου τσιγγάνα."
Μια σημαντική πηγή για το υλικό σχετικά με τους Ρομά (τσιγγάνους) ήταν το βιβλίο του Τζορτζ Μπόροου The Zincali (1841). Άλλη μια πηγή μπορεί να ήταν το αφηγηματικό ποίημα Τσιγγάνοι (1824) του Αλεξάντρ Πούσκιν, το οποίο ο Μεριμέ θα το μετέφραζε μετέπειτα σε γαλλικό πεζό.
Υπόθεση
Η νουβέλα αποτελείται από τέσσερα μέρη. Μόνο τα πρώτα τρία εμφανίζονται στην αρχική έκδοση της πρώτης Οκτωβρίου, 1845 από Revue des Deux Mondes, το τέταρτο μέρος πρωτο-εμφανίσθηκε στην έκδοση του βιβλίου το 1846. Ο Μεριμέ λέει την ιστορία σα να του συνέβη πραγματικά σε ένα ταξίδι του στην Ισπανία το 1830.
Πρώτο μέρος. Κατά την αναζήτηση του τόπου της Μάχης της Μούντα σε ένα μοναχικό σημείο στην Ανδαλουσία, ο συγγραφέας συναντά έναν άνθρωπο που ο ξεναγός του υπονοεί ότι είναι ένας επικίνδυνος ληστής. Αντί να φύγει, ο συγγραφέας γίνεται φίλος με τον άνδρα με το να μοιραστεί μαζί του πούρα και φαγητό. Μένουν στο ίδιο πρωτόγονο πανδοχείο εκείνο το βράδυ. Ο ξεναγός λέει στον συγγραφέα ότι ο άνθρωπος είναι ο ληστής γνωστός ως Δον Χοσέ Ναβάρρο και αφήνει να τον καταδώσει, αλλά ο συγγραφέας προειδοποιεί τον Δον Χοσέ, ο οποίος δραπετεύει.
Δεύτερο μέρος. Αργότερα, στην Κόρδοβα, ο συγγραφέας συναντά την Κάρμεν, μια όμορφη τσιγγάνα, που γοητεύεται από τον επαναλήπτη ρολογιού του. Πηγαίνει στο σπίτι της, για να του πει τη μοίρα του, και τον εντυπωσιάζει με την απόκρυφη γνώση της. Διακόπτονται από τον Δον Χοσέ και παρόλο που η Κάρμεν κάνει χειρονομίες, ο Χοσέ συνοδεύει τον συγγραφέα έξω. Ο συγγραφέας ανακαλύπτει ότι το ρολόι του λείπει.
Μερικούς μήνες αργότερα, ξανά στην Κόρδοβα, ένας φίλος του συγγραφέα του λέει ότι ο Δον Χοσέ Ναβάρρο θα στραγγαλιστεί την επόμενη μέρα. Ο συγγραφέας επισκέπτεται τον φυλακισμένο και ακούει την ιστορία της ζωής του.
Τρίτο μέρος. Το πραγματικό όνομα του ληστή είναι Χοσέ Λιθαραμπενχόα, και είναι Βάσκος ιδαλγός από τη Ναβάρρα. Σκότωσε έναν άνδρα σε μια μάχη, αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού, και έπρεπε να τραπεί σε φυγή. Στη Σεβίλλη, ενσωματώθηκε σε μία ένωση δραγώνων, στρατιωτών με αστυνομικές λειτουργίες.
Μια μέρα γνώρισε την Κάρμεν, που εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο πούρων, όπου εκείνος φρουρούσε. Εκείνος την αγνόησε κι εκείνη τον προκάλεσε. Μερικές ώρες αργότερα, τη συνέλαβε, διότι έκοψε το πρόσωπο ενός συνεργάτη κατά τη διάρκεια ενός καυγά. Εκείνη τον έπεισε ότι μιλάει βασκικά και ήταν μισή Βάσκα, και την άφησε να φύγει, για το οποίο φυλακίστηκε για ένα μήνα και υποβιβάστηκε.
Μετά την αποφυλάκισή του, την συνάντησε ξανά και του ανταπέδωσε μια ημέρα γεμάτη ευτυχία, ακολουθούμενη από την επόμενη όταν επέτρεψε τους συν-λαθρέμπορούς της να περάσουν στο πόστο του. Την έψαξε στο σπίτι ενός από τους Ρομά φίλους της, αλλά μπήκε με τον υπολοχαγό του. Στην επακόλουθη μάχη, ο Χοσέ σκότωσε τον υπολοχαγό. Δραπέτευσε στην παράνομη σπείρα της Κάρμεν.
Με τους απατεώνες, προχώρησε από το λαθρεμπόριο στη ληστεία, και μερικές φορές ήταν με την Κάρμεν, αλλά υπέφερε από ζήλια καθώς χρησιμοποιούσε την έλξη της, για να προωθήσει τις επιχειρήσεις της σπείρας. Έμαθε επίσης ότι ήταν παντρεμένη. Αφού ο σύζυγός της εντάχθηκε στη σπείρα, ο Χοσέ τον προκάλεσε σε έναν αγώνα με μαχαίρι και τον σκότωσε. Η Κάρμεν έγινε σύζυγος του Χοσέ.
Ωστόσο, του είπε ότι τον αγαπούσε λιγότερο από πριν, και άρχισε να ελκύεται από έναν επιτυχημένο νεαρό πικαδόρο, ονόματι Λούκας. Ο Χοσέ, τυφλωμένος από τη ζήλια, την ικέτευσε να απαρνηθεί τους άλλους άνδρες και να ζήσει μαζί του, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μια έντιμη ζωή στην Αμερική. Εκείνη του είπε ότι ήξερε από τους οιωνούς ότι ήταν μοιραίο να τη σκοτώσει, αλλά "Η Κάρμεν θα είναι για πάντα ελεύθερη," και μιας και μισούσε τον εαυτόν της που τον αγάπησε, δε θα παραδίδονταν ποτέ σε εκείνον. Εκείνος την μαχαίρωσε μέχρι θανάτου και έπειτα παραδόθηκε από μόνος του. Ο Δον Χοσέ τελειώνει την ιστορία του λέγοντας ότι οι Ρομά έχουν την ευθύνη για τον τρόπο που μεγάλωσε η Κάρμεν.
Τέταρτο μέρος. Αυτό το μέρος αποτελείται από επιστημονικές παρατηρήσεις για τους Ρομά: την εμφάνισή τους, τα έθιμά τους, την υποτιθέμενη ιστορία και τη γλώσσα τους. Σύμφωνα με τον Ανρί Μαρτινώ, συντάκτη μιας συλλογής μυθοπλασίας του Μεριμέ, οι ετυμολογίες στο τέλος είναι "εξαιρετικά ύποπτες".
Διαφορές με την όπερα
Όπως αναφέρει η παραπάνω σύνοψη και αυτή της όπερας του Μπιζέ, η όπερα βασίζεται μόνο στο τρίτο μέρος της ιστορίας και παραλείπει πολλά στοιχεία, όπως τον σύζυγο της Κάρμεν. Αυξάνει σημαντικά το ρόλο άλλων χαρακτήρων, όπως τον Ντανκάιρ, ο οποίος είναι ένας μικρός χαρακτήρας στην ιστορία, τον Ρεμεντάδο, που μια σελίδα μετά την εισαγωγή του τραυματίζεται από στρατιώτες και στη συνέχεια πυροβολείται από τον σύζυγο της Κάρμεν, για να τον εμποδίσει να επιβραδύνει τη σπείρα, και ο Λούκας (μετονομάστηκε σε Εσκαμίγιο και προωθήθηκε ως ταυρομάχος), ο οποίος εμφανίζεται μόνο στη σκηνή ταυρομαχίας της ιστορίας. Οι τραγουδίστριες της όπερας, εκτός της Κάρμεν-Μικαέλα, της Φρασκίτα και της Μερθέντες, δεν έχουν ομολόγους στη νουβέλα. Η Κάρμεν δεν γνωρίζει τη μοίρα της από την ανάγνωση καρτών, αλλά από την ερμηνεία των οιωνών, όπως ενός λαγού που τρέχει ανάμεσα στα πόδια του αλόγου του Χοσέ.
Σημειώσεις
Παραπομπές
With an apparatus criticus by Jean Decottignies. This edition's text and notes were used for the first draft of the present article.
The original book publication, also containing the stories "Arsène Guillot" and "L'Abbé Aubain".
Henri Martineau, editor. Cited by Decottignies.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Carmen, audio version
Νουβέλες
Γαλλικά διηγήματα |
803213 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD%20%CE%A3%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CF%82%20%CE%9A%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%84%20%CE%86%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%84 | Τζον Στίβενς Κάμποτ Άμποτ | Ο Τζον Στίβενς Κάμποτ Άμποτ (, 19 Σεπτεμβρίου 1805 - 17 Ιουνίου 1877), Αμερικανός ιστορικός, πάστορας και συγγραφέας παιδαγωγικών βιβλίων, γεννήθηκε στο Μπράνσγουικ του Μέιν από τους Τζέικομπ και Μπέτσι Άμποτ.
Πρώτα χρόνια
Ήταν αδελφός του Τζέικομπ Άμποτ και συνεργάστηκε μαζί του στη διαχείριση του Ινστιτούτου Άμποτ στη Νέα Υόρκη και στην προετοιμασία της σειράς σύντομων ιστορικών βιογραφιών του. Ο Άμποτ αποφοίτησε από το Κολλέγιο Μπόουντοϊν το 1825, προετοιμάστηκε για τη διακονία στο Θεολογικό Σπουδαστήριο του Άντοβερ και μεταξύ του 1830 και του 1844, όταν αποσύρθηκε από τη διακονία του Πουριτανισμού, κήρυξε διαδοχικά στο Γούστερ, στο Ροξμπέρι και στο Ναντάκετ, όλα στη Μασαχουσέτη.
Λογοτεχνική σταδιοδρομία
Λόγω της επιτυχίας του έργου του The Mother at Home (Η μητέρα στο σπίτι), αφιερώθηκε από το 1844 και μετά στη λογοτεχνία. Ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας βιβλίων για τη χριστιανική ηθική και λαϊκών ιστοριών, στις οποίες αποδόθηκε η καλλιέργεια του λαϊκού ενδιαφέροντος για την ιστορία. Είναι περισσότερο γνωστός ως συγγραφέας του History of Napoleon Bonaparte (Ιστορία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, 1855), στο οποίο περιγράφονται τα διάφορα στοιχεία και επεισόδια της σταδιοδρομίας του Ναπολέοντα. Ο Άμποτ έχει ιδιαίτερα ευνοϊκή στάση απέναντι στο θέμα του καθ' όλη τη διάρκεια της συγγραφής του. Μεταξύ των κυριότερων έργων του συγκαταλέγονται επίσης τα εξής: History of the Civil War in America (Ιστορία του Εμφύλιου Πολέμου στην Αμερική, 1863-1866), History of Napoleon III Emperor of the French (Ιστορία του Ναπολέοντα Γ΄ Αυτοκράτορα των Γάλλων, 1868) και The History of Frederick II, Called Frederick the Great (Ιστορία του Φρειδερίκου Β΄, αποκαλούμενου Φρειδερίκος ο Μέγας, Νέα Υόρκη, 1871). Έγραψε επίσης τον πρόλογο σε ένα βιβλίο με τίτλο Life of Boone (Ζωή του Μπουν) του Γ.Μ. Μπόγκαρτ, για τον Ντάνιελ Μπουν το 1876.
Η βιογραφία του στο The Biographical Dictionary of America (1906) αναφέρει ότι το πνεύμα του Άμποτ ήταν εξαιρετικά καθαρό και ενεργό, και μπορούσε να αφήσει το θέμα που είχε στα χέρια του για κάτι εντελώς διαφορετικό, και στη συνέχεια να συνεχίσει την προηγούμενη εργασία του χωρίς την παραμικρή ενόχληση, επίσης ήταν ευλογημένος με μια εξαιρετικά ομοιόμορφη ιδιοσυγκρασία. Με την προσωπική του καλοσύνη, καθώς και με τα βιβλία του, είχε μεγάλη επιρροή στον κόσμο, συνέχισε να εργάζεται ενεργά σχεδόν μέχρι το θάνατό του, τον οποίο περίμενε με χαρά παρά με απελπισία. Ο ανώνυμος συγγραφέας της βιογραφίας του στην Encyclopædia Britannica (11η έκδ.) δήλωσε ότι «ήταν ένας πολυγραφότατος συγγραφέας βιβλίων σχετικά με τη χριστιανική ηθική και ιστοριών, οι οποίες σήμερα φαίνονται ανεπιστημονικές και αναξιόπιστες, αλλά ήταν πολύτιμες στην εποχή τους για την καλλιέργεια του λαϊκού ενδιαφέροντος για την ιστορία». Και ότι σε γενικές γραμμές, εκτός από το ότι δεν έγραψε νεανικά μυθιστορήματα, το έργο του ως προς το θέμα και το ύφος μοιάζει πολύ με εκείνο του αδελφού του, Τζέικομπ Άμποτ.
Ο Άμποτ πέθανε στο Φερ Χέιβεν του Κονέκτικατ στις 17 Ιουνίου 1877. Το 1910 εκδόθηκε μια σειρά είκοσι σύντομων βιογραφιών ιστορικών προσώπων από τον ίδιο και τον αδελφό του, Τζέικομ. Ο αδελφός του, Γκόραμ Ντάμερ Άμποτ, ήταν πρωτοπόρος στην εκπαίδευση των γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και συγγραφέας. Ο εγγονός του Άμποτ, Γουίλις Άμποτ, ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας και διευθυντής του Christian Science Monitor.
Υποσημειώσεις
Βιβλιογραφία
Αμερικανοί βιογράφοι |
830414 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF | Πιάνικο | Το Πιάνικο (ιταλικά: Pianico) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Μπέργκαμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Μπέργκαμο |
816675 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%B1%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA | Γουλιέλμος Ροβέρτος του Λα Μαρκ | Ο Γουλιέλμος-Ροβέρτος, γαλλ.: Guillaume-Robert de la Marck (π.1563 - 11 Ιανουαρίου 1588) από τον Οίκο τού Λα Μαρκ ήταν Γάλλος προτεστάντης πρίγκιπας, δούκας και στρατιωτικός διοικητής. Με το πρόωρο τέλος τού πατέρα του Ερρίκου-Ροβέρτου τού Λα Μαρκ το 1574, ο 11χρονος διέμενε στην οικογένειά του στο πριγκιπάτο τού Σεντάν υπό την επιτροπεία της Φρανσουάζ ντε Μπουρμπόν-Βαντόμ. Όταν έληξε η επιτροπεία το 1584, επέτρεψε στο Σεντάν να γίνει πυρήνας για τις προτεσταντικές δυνάμεις, στη σύγκρουσή τους με την Καθολική Ένωση, οδηγώντας τις επιθέσεις εναντίον τού Γκιζ στο Νταινύ.
Το 1587 ο Γκιζ επιτέθηκε στο πριγκιπάτο, αλλά ο Μπουγιόν αποφάσισε να το αφήσει υπό την επιτροπεία της αδελφής του και πήγε να ηγηθεί των μισθοφορικών δυνάμεων στην Αλσατία για τη Ναβάρρα, χάνοντας τη μάχη τού Βιμόρι από τον Γκιζ στα τέλη του 1587. Έχοντας μικρή στρατιωτική επιτυχία υποχώρησε στην Ελβετία, όπου απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1588. Ελλείψει παιδιών, τους τίτλους και τα εδάφη του τα κληρονόμησε η αδελφή του, η οποία παντρεύτηκε τον Tυρέν, τερματίζοντας έτσι τον έλεγχο τού Λα Μαρκ επί τού Μπουγιόν και τού πριγκιπάτου τού Σεντάν.
Πρώιμη ζωή και οικογένεια
Ο Γουλιέλμος-Ροβέρτος γεννήθηκε το 1563, γιος τού Ερρίκου-Ροβέρτου και της Φρανσουάζ ντε Μπουρμπόν-Βαντόμ, της κόρης τού Mονπανσιέ. Βαπτισμένος ως Προτεστάντης, συνόδευσε τον θείο του Μονπανσιέ σε μία αποστολή στην Αγγλία. Όταν επιτέλους έφτασε στην ενηλικίωσή του το 1584, ανέλαβε την ηγεσία τού πριγκιπάτου από τη μητέρα του, η οποία είχε ενεργήσει ως επίτροπος κατά τα χρόνια της ανηλικιότητάς του.
Η βασιλεία του Ερρίκου Γ΄
Ο Μπουγιόν έκανε τον οικοδεσπότη στον βασιλιά της Ναβάρρας το 1574, ο οποίος είχε καταφύγει στο πριγκιπάτο τού Σεντάν από την αυλή, όπου ήταν κρατούμενος, τον τελευταίο χρόνο της ζωής τού Ερρίκου-Ροβέρτου.
Έχοντας αναλάβει τον πλήρη έλεγχο τού πριγκιπάτου του το 1584, βελτίωσε την άμυνα της πόλης, κτίζοντας έναν προμαχώνα. Προτεστάντες στρατιώτες χρησιμοποίησαν το Σεντάν ως βάση, συγκρούστηκαν το 1584 με τον Γκιζ, επιτιθέμενοι στο Ροκρουά. Σε απάντηση, οι της Καθολικής Λίγκας επιτέθηκαν στον Ντουζύ, αλλά ο Μπουγιόν οδήγησε σε μία αντεπίθεση εναντίον των δυνάμεων της Λίγκας, κατατροπώνοντάς την στο Νταινύ.
Το 1587 ο Γκιζ εισέβαλε στο πριγκιπάτο τού Σεντάν, ελπίζοντας να εκδιώξει τους Ουγενότους που ο Μπουγιόν είχε δώσει καταφύγιο στην επικράτειά του. Την ίδια χρονιά ο Μπουγιόν αποφάσισε να αφήσει την επικράτειά του υπό την επιτροπεία της αδελφής του και να προχωρήσει στην επίθεση κατά της Λίγκας, εισερχόμενος στην Αλσατία ως επικεφαλής ενός μισθοφορικού στρατού. Αφού ηττήθηκε από τον Γκιζ στη μάχη τού Βιμορύ, παρέδωσε τη διοίκηση στον Κοντί και αποσύρθηκε στην Ελβετία, όπου λίγο αργότερα απεβίωσε.
Στενός σύμμαχος τού Ερρίκου ΣΤ΄, το τέλος του το 1588 ήρθε ως πλήγμα για τον πρίγκιπα. Με το τέλος του η Λωρραίνη εισέβαλε στο πριγκιπάτο του. Καθώς δεν είχε απογόνους, το πριγκιπάτο επρόκειτο να κληρονομηθεί από την αδελφή του Καρλόττα τού Λα Μαρκ Τρία χρόνια αργότερα ο Tυρέν την παντρεύτηκε, με αποτέλεσμα το δουκάτο τού Μπουγιόν και το πριγκιπάτο τού Σεντάν να περιέλθουν σε έναν άλλο Οίκο, αυτόν τού Λα Τουρ ντ'Ωβέρν.
Πηγές
Παραπομπές σε πηγές
Οίκος του Λα Μαρκ |
808090 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%8A%20%CE%9B%CE%B9%CE%B3%CE%BA%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%202022-2023 | Πρωτάθλημα πετοσφαίρισης Βόλεϊ Λιγκ γυναικών 2022-2023 | Το πρωτάθλημα Ελλάδας Βόλεϊ Λιγκ Γυναικών της περιόδου 2022–23 ήταν το 41ο Εθνικό πρωτάθλημα και το 6ο με την ονομασία Βόλεϊ Λιγκ Γυναικών. Διεξάγεται από την ΕΟΠΕ με τη συμμετοχή 12 ομάδων.
Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα για 25η φορά στην ιστορία του.
Ομάδες
Οι 12 ομάδες που συμμετέχουν είναι οι 10 πρώτες της περασμένης σεζόν, και οι Ζ.Α.Ο.Ν. και Αιγάλεω που προβιβάστηκαν. Το πλάνο προέβλεπε αρχικά 13 ομάδες αλλά ο Πανναξιακός δήλωσε αδυναμία συμμετοχής και αποσύρθηκε.
Αποτελέσματα
Βαθμολογία
Πλέι-αουτ, θέσεις 9−12
Στα πλει αουτ σχηματίζονται δυο ζευγάρια (9-12 και 10-11), τα οποία αγωνίζονται μεταξύ τους στις 2 νίκες. Οι 2 ηττημένοι υποβιβάζονται.
(9) Ηλυσιακός – (12) Ζ.Α.Ο.Ν. (2–0)
(10) Λαμία – (11) Αιγάλεω (2–1)
Πλέι-οφ, θέσεις 1−8
Οι ομάδες που κατέλαβαν τις θέσεις 1 έως 8 στην Κανονική περίοδο συμμετέχουν στα Πλέι-οφ για τις θέσεις 1−8 και την ανάδειξη του πρωταθλητή Ελλάδας. Στους προημιτελικούς ο πρώτος αγώνας δίνεται στην έδρα της ομάδας με την χαμηλότερη βαθμολογία. Στους ημιτελικούς ο 1ος και ο 2ος της κανονικής περιόδου αντιμετώπισαν με πλεονέκτημα έδρας τον 4ο και τον 3ο αντίστοιχα. Οι σειρές κρίνονται στις 2 νίκες. Ο πρώτος αγώνας γίνεται στην έδρα της ομάδας με την καλύτερη κατάταξη στην κανονική περίοδο, ο δεύτερος στην έδρα της ομάδας με την χαμηλότερη θέση, και ο τρίτος (όπου χρειάστηκε) διεξάγεται ξανά στην έδρα της ομάδας με την καλύτερη κατάταξη. Οι δύο νικητές προκρίνονται στον τελικό, ο οποίος κρίνεται στις 3 νίκες με τους αγώνες να διεξάγονται εναλλάξ στις έδρες των ομάδων, με τον πρώτο αγώνα να διεξάγεται στην έδρα του βαθμολογικά ανώτερου.
Προημιτελικοί
Στην προημιτελική φάση διεξάγονται διπλές αναμετρήσεις. Σε περίπτωση που και οι δύο διαγωνιζόμενες ομάδες έχουν από μία νίκη, δημιουργείται βαθμολογία (3 βαθμοί για νίκη με 3-0 ή 3-1 σετ, 2 βαθμοί για νίκη με 3-2 σετ, 1 βαθμό για ήττα με 2-3 σετ και Ο βαθμοί για ήττα με 1-3 και 0-3 σετ).
Εάν έχουν τους ίδιους βαθμούς, τότε μετά τη λήξη του 2ου αγώνα θα διεξάγεται Χρυσό Σετ (golden set-σετ ισοπαλίας) στους δεκαπέντε (15) πόντους με ελάχιστο προβάδισμα δύο (2) πόντων, όπως ισχύει σε όλα τα άλλα σετ.
(1) ΠΑΟΚ – (8) Άρης (4–2)
(2) ΑΕΚ – (7) Μαρκόπουλο (6–0)
(3) Παναθηναϊκός – (6) Θέτις (6–0)
(4) Ολυμπιακός – (5) ΑΟ Θήρας (6–0)
Ημιτελικοί
Για την ημιτελική φάση, την πρόκριση στους τελικούς θα πάρουν οι ομάδες που θα συμπληρώσουν πρώτες δύο νίκες.
(1) ΠΑΟΚ – (4) Ολυμπιακός (0–2)
(2) ΑΕΚ – (3) Παναθηναϊκός (1–2)
Τελικοί
Πρωταθλήτρια ανακηρύχτηκε η ομάδα που συμπλήρωσε πρώτη τρεις νίκες.
(3) Παναθηναϊκός – (4) Ολυμπιακός (3–0)
Τελική κατάταξη
Παραπομπές
Α1 εθνική κατηγορία πετοσφαίρισης γυναικών
Πετοσφαίριση το 2022
Πετοσφαίριση το 2023 |
762774 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B6%CE%BF%CE%B2%CE%AD | Μονζοβέ | Το Μονζοβέ (γαλλικά: Montjovet, βαλντοταίν: Mondzouèt) είναι αλπικός ιταλικός δήμος της περιφέρειας της Κοιλάδας της Αόστα.
Παραπομπές
Δήμοι της Κοιλάδας της Αόστα |
43637 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%20%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7 | Μη κερδοσκοπική οργάνωση | Μη κερδοσκοπικό, ονομάζεται ένα νομικό πρόσωπο, όταν σκοπός της λειτουργίας του δεν είναι η επίτευξη κέρδους, αλλά κάποιος κοινωφελής σκοπός, όπως είναι οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ).
Ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας δεν απαγορεύει την ανάληψη από την οργάνωση οικονομικών δραστηριοτήτων. Η ειδοποιός διαφορά από τα κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα είναι ότι το τυχόν κέρδος δε διανέμεται στα μέλη του νομικού προσώπου, αλλά παραμένει στην οργάνωση και έπειτα διανέμεται στους κατάλληλους αποδέκτες (άνθρωποι που το έχουν ανάγκη, φιλανθρωπικές οργανώσεις).
Πολλές μη κερδοσκοπικές οργανώσεις δραστηριοποιούνται οικονομικά, χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους μάρκετινγκ, με σκοπό να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν την ίδια περιουσία τους, ώστε να έχουν τα μέσα για την επίτευξη του κοινωφελούς τους σκοπού. Ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας επίσης δεν αποκλείει την πρόσληψη και μισθοδοσία εργαζομένων. Αποκλειστικά μη κερδοσκοπικές οργανώσεις είναι τα σωματεία (σύλλογοι) και τα ιδρύματα.
Μη κερδοσκοπική, ανάλογα με το καταστατικό της, μπορεί να είναι και η αστική εταιρεία .
Αν διαλυθεί το σωματείο, απαγορεύεται από τον νόμο να διανεμηθεί η υπολειπόμενη περιουσία στα μέλη, ώστε να αποφευχθεί καταστρατήγηση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Το ίδρυμα δεν έχει μέλη, είναι σύνολο περιουσίας ταγμένο σε έναν σκοπό.
Παρά τις προβλέψεις του νόμου, έχει διαπιστωθεί κατά καιρούς, ότι σε κάποιες μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, οι διαχειριστές λειτούργησαν καταστρατηγώντας τον νόμο ή και τον σκοπό, που προέβλεπε το καταστατικό ,. Αυτό κυρίως το επέτυχαν μισθοδοτώντας επιλεκτικά με υψηλούς μισθούς, διεξάγοντας οικονομικές πράξεις (αγορές και πωλήσεις) με δυσμενείς όρους σε βάρος της οργάνωσης ή παρεκκλίνοντας από τους σκοπούς του καταστατικού για λόγους εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων.
Τα ενεργά μέλη και η δικαιοσύνη κατά κανόνα διασφαλίζουν την εφαρμογή των νόμων και του καταστατικού, ο σκοπός του οποίου είναι υπέρ του κοινωνικού συνόλου ή μιας κατηγορίας ατόμων, σε τοπικό, εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό επιτυγχάνεται με αναλυτικές, διάφανες διαδικασίες σαφώς διατυπωμένους σκοπούς και ελέγχους.
Παραπομπές
Grant Thornton Κλάδος Μη Κερδοσκοπικών Οργανισμών (Απεικόνιση 5/3/2021).
PKF Hellas Μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί (Απεικόνιση 5/3/2021).
Shelf Companies και LLCs Πώς να ξεκινήσετε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό / εταιρεία (Απεικόνιση 5/3/2021).
Mia Ora Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις. (Απεικόνιση 5/3/2021).
SE-HUB Youth Κατανόηση του μη κερδοσκοπικού τομέα και του σημερινού περιβάλλοντός του . (Απεικόνιση 11/08/2021).
Taxheaven Εγχειρίδιο απαντήσεων στα συνηθέστερα ερωτήματα που αφορούν στα Νομικά Πρόσωπα μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα (Απεικόνιση 11/08/2021).
Μη κυβερνητικές οργανώσεις
Νομικοί όροι |
597526 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82 | Κάρολος της Πορτογαλίας | Ο Κάρολος, πορτογαλ. Carlos (2 Μαΐου 1716 - 1 Απριλίου 1736) από τον Οίκο της Μπραγκάνσα ήταν πρίγκιπας (infante) της Πορτογαλίας.
Βιογραφία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος τού Ιωάννη Ε΄ της Πορτογαλίας και της Μαρίας-Άννας των Αψβούργων, κόρης τού Λεοπόλδου Α΄ αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας.
Ο Ιωάννης Ε΄ έγινε βασιλιάς το 1706 και νυμφεύτηκε το 1708. Τα παιδιά του γεννήθηκαν: το 1711 η Βαρβάρα, το 1714 ο Ιωσήφ Α΄ της Πορτογαλίας, το 1716 ο Κάρολος και το 1717 ο Πέτρος Γ΄ της Πορτογαλίας. Ο Κάρολος απεβίωσε το 1736 σε ηλικία 20 ετών στη Λισαβόνα. Ο Ιωάννης Ε΄ απεβίωσε το 1750 και η Μαρία-Άννα το 1754.
Πρόγονοι
Παραπομπές
Πηγές
A Música na época de D. João V Music in the Time of D. João V
A sociedade portuguesa no tempo de D. João V Portuguese Society in the Time of D. João V
D. João V: Um Deslumbramento Português D. João V: The Glamourous Portuguese
Οίκος της Μπραγκάνσα |
71953 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%9F.%20%CE%A6%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CE%A0%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%82 | Α.Ο. Φοίνικας Πάτρας | Ο Φοίνικας Πάτρας είναι αθλητικός σύλλογος της Πάτρας που ιδρύθηκε το 1968 με τμήματα ποδοσφαίρου και από το 1982 χειροσφαίρισης.
Ποδόσφαιρο
Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Φοίνικα έχει αγωνιστεί κατά καιρούς σε όλες τις κατηγορίες της Ε.Π.Σ. Αχαΐας σήμερα είναι ανενεργό. Ο Φοίνικας ξεκίνησε από την Γ' κατηγορία την περίοδο 1969-70 και μετά από δύο χρόνια ανέβηκε στην Β΄κατηγορία. Στην Β' κατηγορία έπαιξε για 8 συνεχόμενες αγωνιστικές περιόδους από το 1972 έως το 1979 όπου υποβιβάστηκε. Στην Γ΄κατηγορία έπαιξε κι έως το 1988 που το τμήμα δεν κατέβηκε στο πρωτάθλημα και από τότε παραμένει ανενεργό.
Χειροσφαίριση
Το τμήμα χάντμπολ του Φοίνικα ιδρύθηκε το 1982 από τον Πέτρο Φλαμιάτο, πρώην μπασκετμπολίστα του Απόλλωνα Πατρών και διαιτητή. Ήταν η τρίτη ομάδα στην Πάτρα που ίδρυσε τμήμα χάντμπολ μετά τους Έσπερο και Σπόρτιγκ. Οι πρώτοι παίκτες του Φοίνικα ήταν παίκτες Μπάσκετ και βόλευ.
Το αντρικό τμήμα του Φοίνικα έπαιξε στην Α΄εθνική το 1986-87 και το 1988-89 όπου και τις δύο χρονιές υποβιβάστηκε, Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Β΄ εθνικής το 1983-84 (έχασε την άνοδο σε μπαράζ), 1985-86 και 1987-88. Το τμήμα αυτό παραμένει ανενεργό από το 1996. Έχει κατακτήσει τα τοπικά πρωταθλήματα εφήβων 1984, 1985.
Το τμήμα γυναικών του Φοίνικα το 1997 κατέκτησε το πρωτάθλημα Α2 εθνικής κατηγορίας και έπαιξε στην Α΄εθνική το 1998,1999 ,2000 και 2001. Το 2000 συγχωνεύτηκε με το τμήμα χάντμπολ του Θριάμβου Πάτρας και δημιουργήθηκε ο Α. Ο. Θρίαμβος-Ορμή, με χορηγό το ομώνυμο φροντιστήριο της Πάτρας το οποίο το 2003 ανέλαβε την ομάδα και την μετονόμασε σε Ορμή. Έχει κατακτήσει επίσης τα τοπικά πρωταθλήματα κορασίδων 1994, 1995, Νεανίδων 1994, 1995, 1996, 1997 και προ παγκορασίδων 1995.
Παραπομπές
Πηγές
Εφημερίδα Πελοπόννησος, φύλλο 7 Μαΐου 2007
Τάσσος Σταθόπουλος, Αχαϊκό Ποδόσφαιρο. Εκατόν Είκοσι Χρόνια (1891-2010), Εκδόσεις "Γιάννης Πικραμένος", Πάτρα 2010 ISBN 978-960-6628-27-6
Φοινικας Πατρας
Φοινικας Πατρας
Φοινικας Πατρας
Φοινικας Πατρας |
742292 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%20%CE%A3%CE%B9%CE%BA | Πάτρικ Σικ | Ο Πάτρικ Σικ (24 Ιανουαρίου 1996) είναι Τσέχος ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται ως επιθετικός για λογαριασμό της Μπάγερ Λεβερκούζεν και της εθνικής ομάδας της Τσεχίας.
Ο Σικ ξεκίνησε την καριέρα του από την Σπάρτα Πράγας και δόθηκε δανεικός στην Μποέμιανς 1905 για τη σαιζόν 2015-16. Τον Ιούνιο του 2016 αποκτήθηκε από τη Σαμπντόρια για 4 εκατομμύρια ευρώ, με την οποία σκόραρε την πρώτη του σαιζόν 11 γκολ. Το 2017 αποκτήθηκε από τη Ρόμα, όπου όμως δεν πραγματοποίησε καλές εμφανίσεις. Τη σαιζόν 2019-20 δόθηκε δανεικός στη ΡΜ Λειψίας και έπειτα αποκτήθηκε από την Μπάγερ Λεβερκούζεν για 26,5 εκατομμύρια ευρώ συν τα μπόνους.
Ο Σικ πραγματοποίησε το ντεμπούτο με την εθνική αντρών το 2016. Είναι μέλος της αποστολής της εθνικής Τσεχίας για το Euro 2020 και στον πρώτο αγώνα στη διοργάνωση σκόραρε δύο φορές, το ένα από το κέντρο, το μακρινότερο γκολ σε Euro από το 1980 (45 μέτρα). Σκόραρε συνολικά πέντε γκολ στο τουρνουά, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Μίλαν Μπάρος από το Euro 2004.
Παραπομπές
Τσέχοι ποδοσφαιριστές
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Τσεχίας
Ποδοσφαιριστές Σπάρτα Πράγας
Ποδοσφαιριστές Μποέμιανς 1905
Ποδοσφαιριστές ΟΚ Σαμπντόρια
Ποδοσφαιριστές Ρόμα
Ποδοσφαιριστές ΡΜ Λειψίας
Ποδοσφαιριστές Μπάγερ Λεβερκούζεν
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ιταλία
Ξένοι ποδοσφαιριστές στη Γερμανία
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2020 |
518509 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%A3%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1 | Εκλογές στη Σομαλία | Εκλογές διεξάγονται στη Σομαλία για πρόεδρο και για βουλή.
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Προεδρικές εκλογές
Πρόσφατες (2022)
2009-12
Στις 30 Ιανουαρίου 2009 διεξήχθη η εκλογή προέδρου της Σομαλίας, στο Τζιμπουτί. Η ψηφοφορία διεξήχθη σε τρεις γύρους. Στο δεύτερο γύρο έλαβαν μέρος 6 υποψήφιοι και στον επόμενο γύρο δύο. Πολλοί από τους υποψηφίους αποσύρθηκαν. Ο Αχμέτ στον πρώτο γύρο έλαβε 215 ψήφους, ο Μασλάχ Μοσάμετ Σιάντ 60 και ο Νουρ Χασάν Χουσεΐν 59. Ο τελευταίος αποσύρθηκε από τον τελικό γύρο. Ο Αλί Χαλίφ Γκαλίντ φέρεται επίσης να αποχώρησε. Ο Σαρίφ Αχμέτ κέρδισε τον τελικό γύρο με 293 ψήφους έναντι 126 για το μοναδικό αντίπαλό του, Μασλάχ Μοχάμετ Σιάντ.. O νέος πρόεδρος, που ανήκει στη Συμμαχία για την Επαναπελευθέρωση της Σομαλίας, ανέλαβε καθήκοντα στις 31 Ιανουαρίου του 2009 και κυβέρνησε ως το 2012.
Στις εκλογές του 2012, Πρόεδρος εξελέγη στον τελικό γύρο στις 10 Σεπτεμβρίου ο Χασάν Μοχάμουντ, με 190 ψηφους έναντι 79 για τον πρώην Πρόεδρο Σαρίφ Αχμέτ. Ο Μοχάμουντ ανέλαβε καθήκοντα στις 16 Σεπτεμβρίου 2012.
2017
Στις 8 Φεβρουαρίου 2017. ο Μοχάμεντ Αμπντουλαχί Μοχάμεντ εξελέγη πρόεδρος.
Βουλευτικές εκλογές
2021-22
2016
Παραπομπές
* |
272634 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84%20%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82 | Α΄ Συριακός πόλεμος | Ο Α' Συριακός πόλεμος (274-271 π.Χ.) ήταν η πρώτη σύγκρουση μεταξύ των ελληνιστικών δυναστείων των Πτολεμαίων και των Σελευκιδών .
Το ζήτημα της Κοίλης Συρίας
Αιτία του πολέμου αποτέλεσε το ζήτημα της κατοχής της Κοίλης Συρίας. Ο Πτολεμαίος Α' ύστερα από τη Μάχη στην Ιψό και τη διάλυση του κράτους του Αντίγονου είχε καταλάβει την περιοχή αυτή. Οι Σελευκίδες ηγεμόνες δεν ήθελαν να αποδεχτούν αυτήν την κατάσταση.
Ευκαιρία για επέμβαση έδωσε στον Σελευκίδη ηγεμόνα Αντίοχο Α' η εξέγερση του ηγεμόνα της Κυρηναϊκής και ετεροθαλούς αδελφού του βασιλιά Πτολεμαίου Β', Μάγα. Ο Αντίοχος συμμάχησε με τον Μάγα και του έδωσε ως σύζυγο την κόρη του Απάμη.
Το ξέσπασμα του πολέμου και οι επιχειρήσεις
Ο Αντίοχος συγκέντρωσε στρατό για να εισβάλει στην Κοίλη Συρία, ο οποίος όμως χτυπήθηκε από επιδημία. Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύτηκε ο αντίπαλος του. Ο Πτολεμαίος εισέβαλε στο κράτος του Αντίοχου και κατέλαβε τη Δαμασκό (274/3 π.Χ.).
Ο Αντίοχος επιτέθηκε τελικά και πριν τελειώσει ο χειμώνας κατάφερε να ανακαταλάβει την πόλη. Κάθε όμως σχέδιο για εισβολή ματαιώθηκε καθώς εκτός των άλλων αντιμετώπιζε και τις επιδρομές του στόλου του Πτολεμαίου, από τις βάσεις του στα παράλια της Καρίας. Σε μια επίδειξη δύναμης μάλιστα ο Πτολεμαϊκός στόλος έφτασε έως την Ηράκλεια του Εύξεινου Πόντου με την όποια σύναψε συμμαχία.
Η λήξη του πολέμου και οι συνθήκες
Ο πόλεμος τέλειωσε το 271/0 π.Χ. Σύμφωνα με τη συνθήκη ειρήνης ο Πτολεμαίος διατηρούσε όλα τα εδάφη του εκτός από την Κυρηναϊκή της οποίας την ανεξαρτησία υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει.
Παραπομπές
Πηγές
Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Εκδοτική Αθηνών 1979
Στρατιωτική Ιστορία ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΛΑΣΚΑΡΗΣ. Η κατάκτηση της Κοίλης Συρίας από τον Αντίοχο Γ΄ (202-198 π.Χ.) Εκδότης Σ. ΠΑΝΕΛΗΣ. Τεύχος 77. 2003
Συριακοί πόλεμοι |
77445 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%8D%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1 | Βύθισμα | Το βύθισμα ενός πλοίου είναι η απόσταση της εμφόρτου ισάλου γραμμής (η γραμμή όπου το πλοίο αγγίζει το νερό) από τη βασική γραμμή. Λέγεται αλλιώς έμφορτο ή μέσο βύθισμα. Μαζί με το μήκος και το πλάτος αποτελεί ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά ενός πλοίου που χρησιμεύουν για να διαπιστώσει κανείς αν ένα πλοίο μπορεί να προσεγγίσει σε κάποιο λιμάνι ή να διέλθει κάποιο αμφίγειο, (δίαυλο, διώρυγα ή στενά).
Το βύθισμα ενός εμπορικού πλοίου διακρίνεται γενικά σε έμφορτο (πλήρους φόρτου), έρματος ή άφορτο (κενό φορτίου), και ειδικότερα σε πρωραίο, πρυμναίο και μέσο βύθισμα, εκ των οποίων και προσδιορίζεται η συγκεκριμένη διαγωγή πλοίου ή ζυγοστάθμιση πλοίου.
Το βύθισμα πλοίου μετριέται σε πόδια ή μέτρα. Το βύθισμα των πολεμικών πλοίων εκτός των οπλιταγωγών, οχηματαγωγών, αρματαγωγών και δεξαμενοπλοίων είναι πάντα σταθερό σε πλήρες φόρτου (καυσίμων και πυρομαχικών).
Δείτε επίσης
Γραμμή φόρτωσηςhi
Ύψος εξάλων
Βαθυμετρία
Φόρτωση πλοίου
Πλοίο |
400530 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BB%20%CE%9D%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81 | Ντιαμπλ Νουάρ | Η Ντιάμπλ Νουάρ (γαλλικά: Diables noirs de Brazzaville) είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα από την πόλη Μπραζαβίλ, Δημοκρατία του Κονγκό. Ιδρύθηκε το 1950. Έδρα της ομάδας είναι το Stade Alphonse Massemba-Débat, χωρητικότητας 33.037 θεατών. Συμμετέχει στην Congo Premier League, την ανώτατη κατηγορία της χώρας και τα χρώματα της ομάδας είναι το κίτρινο και το μαύρο.
Τίτλοι
Έχει κατακτήσει επτά φορές το Πρωτάθλημα Κονγκό (1961, 1976, 1991, 2004, 2007, 2009, 2011) και εννέα φορές το Κύπελλο Κονγκό (1989, 1990, 2003, 2005, 2012, 2014, 2015, 2018, 2022).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Team profile - footballdatabase
Η επίσημη σελίδα της ομάδας στο facebook
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1950
Ποδοσφαιρικές ομάδες Δημοκρατίας του Κονγκό |
98385 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%86%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%94%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BD%3A%20%CE%97%20%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC | Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά | Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά (αγγλικά: The Lord of the Rings: The Return of the King) είναι αμερικανική, επική, περιπετειώδης ταινία φαντασίας παραγωγής 2003. Βασίζεται στο τρίτο βιβλίο της τριλογίας Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν και αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας μετά από τις ταινίες Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού (The Fellowship of the Ring, 2001) και Οι Δύο Πύργοι (The Two Towers, 2002). Την ταινία σκηνοθέτησε ο Πίτερ Τζάκσον και το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με τις Φραν Γουόλς και Φιλίπα Μπόγιενς. Πρωταγωνιστούν οι Ελάιτζα Γουντ, Ίαν ΜακΚέλεν, Βίγκο Μόρτενσεν, Σον Άστιν, Άντι Σέρκις, Τζον Ρις-Ντέιβις, Λιβ Τάιλερ, Ορλάντο Μπλουμ, Μπίλι Μπόιντ, Ντόμινικ Μόναχαν, Κέιτ Μπλάνσετ, Χιούγκο Γουίβινγκ, Μπέρναρντ Χιλ, Μιράντα Ότο, Ντέιβιντ Γουένχαμ, Καρλ Ούρμπαν, Ίαν Χολμ, Σον Μπιν και Κρίστοφερ Λι.
Καθώς ο Σάουρον κάνει την υπέρτατη προσπάθεια να κατακτήσει τη Μέση Γη, ο Γκάνταλφ με τον Βασιλιά του Ρόχαν, Θέοντεν, επιστρατεύουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν την πρωτεύουσα της Γκόντορ, Μίνας Τίριθ. Ο Άραγκορν διεκδικεί τον θρόνο της Γκόντορ και καλεί έναν στρατό από φαντάσματα να τον βοηθήσουν να νικήσει στη μάχη. Έτσι, μένει ο Φρόντο και ο Σαμ να κουβαλήσουν το βαρύ φορτίο του Δαχτυλιδιού και να αντιμετωπίσουν το Γκόλουμ. Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι φτάνουν στη Μόρντορ και προσπαθούν να καταστρέψουν το Δαχτυλίδι στο μόνο μέρος που μπορεί να καταστραφεί, στο Βουνό του Χαμού.
Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 17 Δεκεμβρίου 2003, κέρδισε εξαιρετικές κριτικές από την πλειοψηφία των κριτικών, και μέχρι σήμερα καταλαμβάνει την 24η θέση στη λίστα με τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες όλων των εποχών. Είναι η δεύτερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου που καταφέρνει να φτάσει το 1 δισεκατομμύριο δολάρια παγκοσμίως.
Σάρωσε και τα 11 βραβεία Όσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφια, συμπεριλαμβανομένων του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ των ταινιών Μπεν Χουρ (Ben-Hur, 1959) και Τιτανικός (Titanic, 1997). Είναι η πρώτη ταινία φαντασίας που κερδίζει Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας καθώς και η πρώτη που το κερδίζει με το τρίτο μέρος. Επίσης, στην αμερικάνικη ιστοσελίδα IMDb (Διαδικτυακή βάση δεδομένων ταινιών) βρίσκεται στην έβδομη (7η) θέση των 250 καλύτερων ταινιών έχοντας βαθμολογία 8,9.
Πλοκή
Ο Γκόλουμ, οδηγεί τους Φρόντο και Σαμ προς τη Μίνας Μόργκουλ (πόλη των Νάζγκουλ), με σκοπό να ακολουθήσουν ένα πέρασμα που περνάει από την άκρη της πόλης και οδηγεί στη χώρα της Μόρντορ. Οι Άραγκορν, Λέγκολας, Γκίμλι, Γκάνταλφ, Θέοντεν και Έομερ ξανασυναντιούνται με τους Μέρι, Πίπιν και Δεντρογένη στο Άιζενγκαρντ. Εκεί, θα βρουν ένα παλαντίρ που χρησιμοποιούσε ο Σάρουμαν για να επικοινωνεί με τον Σάουρον. Η ομάδα επιστρέφει στο Έντορας (πρωτεύουσα του Ρόχαν), όπου ο Θέοντεν γιορτάζει τη νίκη του στο Χελμς Ντιπ (δεύτερη ταινία). Η περιέργεια του Πίπιν για το παλαντίρ θα προκαλέσει προβλήματα. Όταν το αγγίζει, βλέπει ένα όραμα ενός νεκρού λευκού δέντρου και ανακρίνεται από τον Σάουρον, αλλά ο Πίπιν δεν του αποκαλύπτει τίποτα, σχετικά με την αποστολή του Φρόντο. Από το όραμα αυτό, ο Γκάνταλφ αντιλαμβάνεται ότι ο Σάουρον έχει σκοπό να επιτεθεί στη Μίνας Τίριθ και πηγαίνει εκεί μαζί με τον Πίπιν. Εν τω μεταξύ, στο δρόμο της για τους Αθάνατους Τόπους, η Άργουεν έχει ένα όραμα που της δείχνει τον γιο της με τον Άραγκορν. Αποφασισμένη να μην εγκαταλείψει τον Άραγκορν, γυρνάει πίσω στο Σχιστό Λαγκάδι και πείθει τον πατέρα της, τον Έλροντ, να σφυρηλατήσει τα κομμάτια από το ξίφος Νάρσιλ, το ξίφος που κρατούσε ο Ισίλντουρ και με το οποίο έκοψε το Δαχτυλίδι από το δάχτυλο του Σάουρον. Ο Σαμ κρυφακούει τον Γκόλουμ και αντιλαμβάνεται ότι έχει σκοπό να τους δολοφονήσει, αλλά ο Φρόντο αρνείται να τον πιστέψει. Ο Γκόλουμ έπειτα, προσπαθεί να στρέψει τον Φρόντο εναντίον του Σαμ.
Οι Γκάνταλφ και Πίπιν φτάνουν στη Μίνας Τίριθ για να βρουν τον Κυβερνήτη Ντένεθορ καθώς θρηνεί τον γιο του, Μπόρομιρ, ενώ ο Πίπιν του ορκίζεται πίστη, αφού ο Μπόρομιρ του έσωσε τη ζωή. Ο Γκάνταλφ προειδοποιεί τον Ντένεθορ για το σχέδιο του Σάουρον και τον παροτρύνει να ζητήσει βοήθεια από το Ρόχαν. Ο Ντένεθορ αρνείται, αφού γνωρίζει ήδη, ότι μαζί με τον Θέοντεν, βρίσκεται ο Άραγκορν και φοβάται μήπως διεκδικήσει τον θρόνο της Γκόντορ και ο ίδιος εκπέσει από το αξίωμά του. Την ίδια νύχτα, ο Σάουρον δίνει εντολή στον Μάγο-Βασιλιά (αρχηγό των Νάζγκουλ), μαζί με το στρατό του, να εξορμήσουν από τη Μίνας Μόργκουλ, ξεκινώντας έτσι τον πόλεμο. Οι Φρόντο, Σαμ και Γκόλουμ καταφέρνουν μετά βίας να αποφύγουν την εξόρμηση του στρατού και βρίσκουν το πέρασμα, που έχει όνομα Κίριθ Ούνγκολ και αρχίζουν να το ανεβαίνουν. Πρώτος στόχος του στρατού του Μάγου-Βασιλιά είναι η Οσγκίλιαθ, της οποίας το δυτικό τμήμα είναι στην κατοχή της Γκόντορ, που έχει για αρχηγό τον Φάραμιρ. Η μάχη για την κατεστραμμένη πόλη διαρκεί μία ημέρα, μέχρι που ο στρατός της Γκόντορ αναγκάζεται να υποχωρήσει, ενώ οι Νάζγκουλ καταφτάνουν και προκαλούν μεγαλύτερη καταστροφή. Ο Ντένεθορ, θυμωμένος, διατάζει τον γιο του, Φάραμιρ, να ανακαταλάβει την Οσγκίλιαθ. Ο Πίπιν κρυφά, προσπαθεί να ανάψει την φρυκτωρία της Μίνας Τίριθ και να δώσει σήμα στο Έντορας, κάτι που τελικά καταφέρνει. Το Ρόχαν λαμβάνει το μήνυμα και έτσι οι Θέοντεν και Άραγκορν οδηγούν τους Ροχίρριμ στο Ντανχάροου (στρατόπεδο στα βουνά) για να προετοιμαστούν για τη μάχη. Ο Έλροντ συναντά τον Άραγκορν και τον ενημερώνει ότι η Άργουεν αργοπεθαίνει και η μοίρα της είναι τώρα δεμένη με τη μοίρα του Δαχτυλιδιού. Τον προειδοποιεί ότι είναι λιγότεροι σε αριθμό από τον στρατό του Σάουρον και του δίνει το σφυρηλατημένο Αντούριλ, που προήλθε από τα κομμάτια του Νάρσιλ, λέγοντάς του να καλέσει τον καταραμένο Στρατό των Νεκρών, γιατί είναι υποχρεωμένοι να δηλώσουν υποταγή στον Διάδοχο του Ισίλντουρ, διάδοχος που είναι ο Άραγκορν. Μαζί με τον Λέγκολας και τον Γκίμλι θα το επιχειρήσουν και ο Άραγκορν θα κερδίσει την αφοσίωση του Βασιλιά των Νεκρών. Στο Ντανχάροου, ο Θέοντεν μαζί με 6.000 στρατιώτες, που ήρθαν από όλες τις επαρχίες του Ρόχαν, οδεύει προς τη Μίνας Τίριθ, χωρίς να γνωρίζει ότι η Έογουιν και ο Μέρι βρίσκονται κρυφά, ανάμεσα στους στρατιώτες.
Η επίθεση του Φάραμιρ, που είχε σκοπό την ανακατάληψη της Οσγκίλιαθ, αποτυγχάνει και ο ίδιος τραυματίζεται σοβαρά, καταφέρνει όμως να επιστρέψει στη Μίνας Τίριθ. Εκεί, ο Ντένεθορ, φανερά λυπημένος και μετανιωμένος για την απόφασή του να στείλει τον Φάραμιρ σε αυτήν την αποστολή και βλέποντας και τον δεύτερο γιο του στα πρόθυρα του θανάτου, αρχίζει και τρελαίνεται. Στο μεταξύ, ο στρατός της Μόργκουλ ξεκινά την επίθεση στη Μίνας Τίριθ. Τους οδηγεί ο Gothmog, υπαρχηγός του Μάγου-Βασιλιά. Τη νύχτα, καταφέρνουν να διαλύσουν την πύλη και να εισέλθουν μέσα στην πόλη, όπου βρίσκουν αντίσταση από τον Γκάνταλφ και τους στρατιώτες της Γκόντορ. Εν τω μεταξύ, ο Γκόλουμ, αφού έπεισε τον Φρόντο να διώξει τον Σαμ, τον προδίδει και τον στέλνει κυριολεκτικά στα δίχτυα της αράχνης. Καταφτάνει όμως ο Σαμ, που αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον κύριό του και διώχνει τη γιγάντια αράχνη Σέλομπ, η οποία όμως έχει προλάβει να τσιμπήσει τον Φρόντο. Ο Σαμ, πιστεύοντας ότι ο Φρόντο είναι νεκρός, από το δηλητήριο της αράχνης, παίρνει το Δαχτυλίδι με σκοπό να συνεχίσει μόνος του την αποστολή. Όταν όμως έρχονται Ορκ από το κοντινό φυλάκιο και ανακαλύπτουν τον Φρόντο, τους ακούει να λένε ότι είναι ακόμα ζωντανός. Ενώ ο Γκάνταλφ πολεμάει τους Ορκ, μαθαίνει από τον Πίπιν ότι ο Ντένεθορ έχει σκοπό να καεί μαζί με τον ζωντανό, αλλά βαριά τραυματισμένο Φάραμιρ. Σπεύδει γρήγορα προς βοήθεια και καταφέρνει να σώσει τον Φάραμιρ, όχι όμως και τον Ντένεθορ, ο οποίος καίγεται. Όμως, η Μίνας Τίριθ φαίνεται καταδικασμένη, αφού οι Ορκ κατέχουν μεγάλο μέρος της πόλης. Τότε, καταφτάνει ο Θέοντεν με τον στρατό του και το ηθικό αναπτερώνεται. Η επίθεση των Ροχίριμ αιφνιδιάζει τους Ορκ και τους αναγκάζει σε υποχώρηση. Η δύναμη του Σάουρον όμως, είναι μεγάλη και αμέτρητα Μούμακιλ (γιγαντιαίοι ελέφαντες) και Άνθρωποι από τη μακρινή ανατολή, έρχονται να ενδυναμώσουν τους Ορκ. Οι Ροχίρριμ μάχονται γενναία. Ο Μάγος-Βασιλιάς επιτίθεται στον Θέοντεν και τον ρίχνει από το άλογο, τραυματίζοντάς τον σοβαρά. Εν τω μεταξύ, οι Ροχίρριμ αντιμετωπίζουν σοβαρές απώλειες από τα Μούμακιλ όταν οι Άραγκορν, Λέγκολας και Γκίμλι μαζί με τον καταρανένο Στρατό των Νεκρών καταφτάνουν, ισοπεδώνοντας τους Ορκ και τα Μούμακιλ, ενώ η Έογουιν, που αρνείται να εγκαταλείψει τον θείο και Βασιλιά της (Θέοντεν) σκοτώνει, με τη βοήθεια του Μέρι, τον Μάγο-Βασιλιά και ο Άραγκορν με τον Γκίμλι σκοτώνουν τον Gothmog. Ο Θέοντεν πεθαίνει και ο Άραγκορν απελευθερώνει τον Στρατό των Νεκρών από την κατάρα τους, ενώ αργότερα χρησιμοποιεί τη θεραπευτική του ικανότητα για να θεραπεύσει τους τραυματίες, ανάμεσα σε αυτούς και τον Φάραμιρ.
Στο φυλάκιο των Ορκ όπου βρίσκεται ο Φρόντο, οι Ορκ βρίσκουν τον αλυσιδωτό θώρακα από Μίθριλ που φορούσε ο Φρόντο (πρώτη ταινία). Επειδή ο καθένας τον ήθελε για τον εαυτό του, ξεκινάει μία εμφύλια σύγκρουση με αποτέλεσμα όλοι οι Ορκ να κείτονται νεκροί. Έτσι, ο Σαμ σώζει τον Φρόντο και μαζί οδεύουν για το Βουνό του Χαμού. Ο Γκάνταλφ συνειδητοποιεί ότι ανάμεσα στο πέρασμα της Κίριθ Ούνγκολ και το Βουνό του Χαμού βρίσκονται 10.000 Ορκ, κάνοντας το ταξίδι του Φρόντο αδύνατο. Ο Άραγκορν τότε, μαζί με τους εναπομείναντες στρατιώτες επιτίθενται στη Μαύρη Πύλη, για να τραβήξουν την προσοχή του Σάουρον και να καλέσει τους Ορκ να πολεμήσουν, αδειάζοντας κυριολεκτικά τη Μόρντορ. Οι Σαμ και Φρόντο, βρίσκουν τώρα ελεύθερο έδαφος και κινούνται γρήγορα προς το Βουνό του Χαμού. Ο στρατός του Άραγκορν, φτάνει στη Μαύρη Πύλη και έρχεται αντιμέτωπος με τα Ορκ. Την ίδια στιγμή, ο Σαμ κουβαλά τον εξαντλημένο Φρόντο μέχρι το Βουνό, αλλά εκεί, δέχονται επίθεση από τον Γκόλουμ. Ο Φρόντο υποκύπτει στη δύναμη του Δαχτυλιδιού και το φοράει, ενώ ο Γκόλουμ του δαγκώνει και του κόβει το δάχτυλο, για να αποκτήσει το "πολύτιμό του". Ο Φρόντο αντεπιτίθεται και οι δυο μαζί πέφτουν μέσα στη λάβα μαζί με το Δαχτυλίδι, αλλά ο Φρόντο καταφέρνει τελευταία στιγμή να κρατηθεί και στη συνέχεια σώζεται από τον Σαμ. Με την καταστροφή του Δαχτυλιδιού ο πύργος του Μπάραντ-Ντουρ γκρεμίζεται και ο Σάουρον εξαφανίζεται. Η καταστροφή του δημιουργεί ένα τεράστιο κύμα που σκοτώνει πολλούς από τους Ορκ, ενώ και οι Νάζγκουλ χάνονται.
Ο Φρόντο και ο Σαμ προσπαθούν να γλιτώσουν από τη λάβα του ηφαιστείου, όταν ο Γκάνταλφ με τους γιγάντιους Αετούς, που ήρθαν για να βοηθήσουν στη μάχη της Μαύρης Πύλης, καταφθάνουν και τους σώζουν. Ο Άραγκορν γίνεται Βασιλιάς, διακηρύσσοντας τη Νέα Εποχή Ειρήνης και παντρεύεται την Άργουεν. Όταν ο Άραγκορν συναντά τα Χόμπιτ (Φρόντο, Σαμ, Μέρι, Πίπιν), αυτά ετοιμάζονται να υποκλιθούν στον Βασιλιά, αλλά ο Άραγκορν τους σταματά. Αυτός και όλη η Μίνας Τίριθ υποκλίνονται μπροστά στα Χόμπιτ, προς τιμήν του ηρωισμού τους. Τα τέσσερα Χόμπιτ επιστρέφουν στο Σάιρ και λίγο καιρό αργότερα, ο Σαμ παντρεύεται την αγαπημένη του Ρόζι. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Φρόντο αποφασίζει να ακολουθήσει τους Γκάνταλφ, Μπίλμπο, Έλροντ, Κέλεμπορν και Γκαλάντριελ που αναχωρούν από τα Γκρίζα Λιμάνια για τους Αθάνατους Τόπους. Ο Φρόντο αποχαιρετά τους φίλους του, Σαμ, Μέρι, Πίπιν και σαλπάρει μακριά.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Παραγωγή
Ανάπτυξη
Πάνω από δύο εκατομμύρια μέτρα φιλμ χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. 48.000 σπαθιά, τσεκούρια, ασπίδες και προσθετικά μακιγιάζ δημιουργήθηκαν. Τους πρωταγωνιστές πλαισίωναν 20.602 κομπάρσοι. Σχεδιάστηκαν και φτιάχτηκαν 19.000 κοστούμια. Δημιουργήθηκαν 1.600 κομμάτια από προσθετικά πόδια Χόμπιτ, και 250 άλογα χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες της ταινίας. Στα οπτικά εφέ εργάστηκαν 180 ειδικοί. Τα γυρίσματα έγιναν σε 100 διαφορετικές τοποθεσίες στη Νέα Ζηλανδία και συνολικά χρειάστηκαν επτά χρόνια για τον σχεδιασμό και την παραγωγή και των τριών ταινιών.
Γυρίσματα
Οι σκηνές με τον Μάγο-Βασιλιά (αρχηγό των Νάζγκουλ) ξαναγυρίστηκαν, επειδή το κράνος του ήταν παρόμοιο με αυτό του Σάουρον και ο Τζάκσον φοβόταν ότι το κοινό θα τους μπερδέψει. Για τις σκηνές μάχης της ταινίας, η Weta Digital αναγκάστηκε να χτίσει ένα ακόμη χώρο στα γραφεία της, στον οποίο θα έμπαιναν όλοι οι υπολογιστές που ήταν απαραίτητοι για τον σχεδιασμό των εν λόγω σκηνών. Η σκηνή όπου οι Ροχίρριμ εφορμούν στο Πέλενορ γυρίστηκε 52 φορές. Η σκηνή όπου ο Ορλάντο Μπλουμ (Λέγκολας) παλεύει με το Μούμακιλ γυρίστηκε μέσα σε μία μόνο ημέρα. Ο Μπλουμ γύρισε τη σκηνή πάνω σε ένα σωρό από σάκους γεμάτους άμμο. Το ουρλιαχτό της αράχνης Σέλομπ είναι ο ήχος του Διαβόλου της Τασμανίας. Ο Πίτερ Τζάκσον έχει αραχνοφοβία και βάσισε τον σχεδιασμό της Σέλομπ στις αράχνες που φοβάται περισσότερο.
Σενάριο
Η εναρκτήρια σκηνή, στην οποία ο Σμίγκολ ανακαλύπτει το Δαχτυλίδι και ξεκινά η αλλαγή του σε Γκόλουμ, σκηνοθετήθηκε από τη Φραν Γουόλς και ήταν αρχικά μέρος της δεύτερης ταινίας της τριλογίας. Ενώ και η σκηνή με την αράχνη Σέλομπ, που κανονικά περιέχεται στο δεύτερο βιβλίο, ο Τζάκσον θεώρησε ότι θα είναι καλύτερο να την προσθέσουν στην τρίτη ταινία και να αφήσουν για κρεσέντο τη μάχη στο Φαράγγι του Χελμ στο δεύτερο μέρος. Το αρχικό φινάλε που είχε σχεδιαστεί για την ταινία περιελάμβανε έναν επίλογο με αφήγηση του χαρακτήρα της Κέιτ Μπλάνσετ (Γκαλάντριελ) στον οποίο θα μιλούσε για τη μοίρα της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού μετά τα γεγονότα της ταινίας. Η τελευταία ατάκα της ταινίας ("Well, I'm back") είναι επίσης και η τελευταία ατάκα του βιβλίου.
Οπτικά Εφέ
Η Επιστροφή του Βασιλιά περιέχει 1.488 σκηνές με οπτικά εφέ, σχεδόν τρεις φορές περισσότερες από την πρώτη ταινία και σχεδόν δύο φορές περισσότερες από τη δεύτερη. Η δουλειά με τα οπτικά εφέ ξεκίνησε από τους Άλαν Λι και Μαρκ Λιούις, οι οποίοι βγάζοντας κάποιες φωτογραφίες από τοπία της Νέας Ζηλανδίας προσπάθησαν να δημιουργήσουν ψηφιακά τα χωράφια του Πέλενορ (Pelennor Fields) τον Νοέμβριο του 2002. Ο Γκάρι Χόρσφιλντ δημιούργησε επίσης μία ψηφιακή εκδοχή του Μπάραντ-Ντουρ (Barad-dûr) στη διάρκεια των Χριστουγεννιάτικων διακοπών μόνος του, για την αποκορύφωση της ταινίας. Εν τω μεταξύ, ο Πίτερ Τζάκσον και ο Κρίστιαν Ρίβερς χρησιμοποίησαν υπολογιστές για να σχεδιάσουν την τεράστια μάχη του Πέλενορ, τον Φεβρουάριο του 2003 και οι σκηνές δόθηκαν στην Weta Digital. Προς μεγάλη τους έκπληξη, τα 60 προγραμματισμένα πλάνα ξεπέρασαν τα 250 και οι 50.000 χαρακτήρες έγιναν 200.000 τελικώς.
Για τη σκηνή της μάχης στη Μίνας Τίριθ, κατέγραψαν 450 κινήσεις για τα ψηφιακά άλογα και έπρεπε επίσης να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις που προστέθηκαν στην ταινία, όπως τα τρολ που κάνουν επίθεση στη Μίνας Τίριθ και να ξαναφτιάξουν ένα πλάνο με τα δύο Μούμακιλ που σκότωσε ο Έομερ. Σχετικά με τα ψηφιακά πλάσματα, το κεφάλι της αράχνης Σέλομπ τροποποιήθηκε από μία καναδέζικη εταιρία για δέκα φορές περισσότερες λεπτομέρειες από αυτές της Weta.
Όπως και στις προηγούμενες ταινίες, υπήρχαν ψηφιακά εφέ που πλαισίωναν ή και αντικαθιστούσαν τους ηθοποιούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι σκηνές όπου ο Σαμ πέφτει από την πλάτη της Σέλομπ και η σκηνή όπου ο Λέγκολας παλεύει με το Μούμακιλ. Επιπλέον, η σκηνή με τον Γκόλουμ να παίρνει στα χέρια του το Δαχτυλίδι και να πέφτει στο Βουνό του Χαμού ήταν 100% ψηφιακή. Ο Βασιλιάς των Νεκρών παίζεται από τον Πωλ Νόρελ με προσθετικό μακιγιάζ και το κεφάλι του αλλάζει μορφή σε πιο "σκελετώδεις" ψηφιακές εκδοχές, ανάλογα με τη διάθεση του χαρακτήρα.
Λόγω της επιμονής του Πίτερ Τζάκσον στον ρεαλισμό του φανταστικού κόσμου, δημιουργήθηκαν πολλές μινιατούρες, όπως η σε κλίμακα 1:72, μινιατούρα της Μίνας Τίριθ, η οποία έφτανε τα επτά μέτρα σε ύψος και τα 6,5 μέτρα σε διάμετρο. Η ομάδα που ήταν υπεύθυνη για τις μινιατούρες ολοκλήρωσε το έργο της τον Νοέμβριο με τη μινιατούρα της Μαύρης Πύλης, έπειτα από εκατό ημέρες δουλειάς, ενώ τα τελευταία οπτικά εφέ που προστέθηκαν στην ταινία ήταν αυτά της καταστροφής του Δαχτυλιδιού, στις 25 Νοεμβρίου.
Box Office
Με προϋπολογισμό 94.000.000 δολάρια, η ταινία έκανε άνοιγμα στην 1η θέση με 72,6 εκατομμύρια δολάρια στο πρώτο τριήμερο. Στην Αμερική οι συνολικές εισπράξεις έφτασαν τα 378,2 εκατομμύρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 768,2 εκατομμύρια δολάρια. Παγκοσμίως απέφερε πάνω από 1,1 δισεκατομμύριο δολάρια. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά έγινε η δεύτερη κατά σειρά ταινία στην ιστορία που έσπασε το φράγμα του 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων μετά τον Τιτανικό. Ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία τόσο στην Αμερική όσο και παγκοσμίως το 2003. Μέχρι σήμερα παραμένει η 24η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών.
Βραβεία/Υποψηφιότητες
Η τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών είναι η τριλογία με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ. Με το σύνολο των 30 υποψηφιοτήτων, ξεπέρασε την τριλογία του Νονού με 28 υποψηφιότητες και του Πολέμου των Άστρων με 21 υποψηφιότητες. Μαζί με τις ταινίες Ζιζί (Gigi, 1958) και Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας (The Last Emperor, 1987) είναι οι μόνες ταινίες που έχουν κερδίσει όλα τα βραβεία Όσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφιες. Επίσης, στην αμερικάνικη ιστοσελίδα IMDb (Διαδικτυακή βάση δεδομένων ταινιών) βρίσκεται στην έβδομη (7η) θέση των 250 καλύτερων ταινιών έχοντας βαθμολογία 8,9.
Δείτε επίσης
Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν
Μέση Γη
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα της τριλογίας
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά στο IMDb
Αμερικανικές ταινίες
Επικές ταινίες
Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας
Ταινίες του 2003
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (σειρά ταινιών)
Ταινίες των οποίων ο σκηνοθέτης κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας
Ταινίες των οποίων ο σεναριογράφος κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου
Ταινίες των οποίων ο μοντέρ κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Μοντάζ
Ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής
Ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ Καλύτερου Επεξεργασμένου Ήχου
Ταινίες των οποίων ο καλλιτεχνικός διευθυντής κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης
Ταινίες που κέρδισαν το Όσκαρ καλύτερων οπτικών εφέ
Νεοζηλανδικές ταινίες
Νεοζηλανδικές ταινίες φαντασίας
Ταινίες σε σκηνοθεσία Πίτερ Τζάκσον
Αμερικανικές περιπετειώδεις ταινίες φαντασίας
Ταινίες γυρισμένες στη Νέα Ζηλανδία
Ταινίες με μουσική σύνθεση Χάουαρντ Σορ
Ταινίες παραγωγής New Line Cinema
Ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ Καλύτερης Ενδυματολογίας
Ταινίες των οποίων ο σκηνοθέτης κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας |
337884 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%AC%CF%82%20%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82 | Αφροδισιάς Λακωνίας | Η Αφροδισιάς ή Αφροδισιάδα ήταν αρχαία πόλη της Λακωνίας. Η πόλη πιστεύεται σήμερα ότι βρισκόταν στην περιοχή της σημερινής Νεάπολης Λακωνίας.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι όταν μετά τον Τρωικό πόλεμο ο Αινείας με Τρώες κατευθυνόταν στη Σικελία τα πλοία του προσάραξαν σε μικρό όρμο της Πελοποννήσου. Εκεί ο Αινείας ίδρυσε δύο πόλεις, την Αφροδισιάδα και την Ήτιδα.
Αργότερα η Αφροδισιάδα με την Ήτιδα και τη Σίδη ενώθηκαν σε μία πόλη, τη Βοιαί από τον Ηρακλείδη Βοιό.
Παραπομπές
Πηγές
[...] [12.8] λείπεται δὲ ἔτι τῶν ὁδῶν ἡ ἐς Ὀρχομενόν, καθ' ἥντινα Ἀγχισία τε ὄρος καὶ Ἀγχίσου μνῆμά ἐστιν ὑπὸ τοῦ ὄρους τοῖς ποσίν. ὡς γὰρ δὴ ἐκομίζετο ἐς Σικελίαν ὁ Αἰνείας, ἔσχε ταῖς ναυσὶν ἐς τὴν Λακωνικήν, καὶ πόλεών τε Ἀφροδισιάδος καὶ Ἤτιδος ἐγένετο οἰκιστὴς [...] Παυσανίου, Αρκαδικά
[...] [22.11] ἐσέχει δὲ μετὰ τὴν ἄκραν Βοιατικὸς καλούμενος κόλπος, καὶ Βοιαὶ πόλις πρὸς τῷ πέρατί ἐστι τοῦ κόλπου. ταύτην ᾤκισε μὲν Βοιὸς τῶν Ἡρακλειδῶν, συναγαγεῖν δὲ ἄνδρας ἀπὸ τριῶν ἐς αὐτὴν λέγεται πόλεων, Ἤτιδος καὶ Ἀφροδισιάδος καὶ Σίδης. τῶν δὲ πόλεων τῶν ἀρχαίων τὰς μὲν δύο ἐς Ἰταλίαν φεύγοντα Αἰνείαν καὶ ὑπὸ πνευμάτων ἀπενεχθέντα ἐς τοῦτον τὸν κόλπον οἰκίσαι φασί, [...] Παυσανίου, Λακωνικά
Πόλεις της αρχαίας Λακωνίας |
257648 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CE%B1%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CF%83%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%B9%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82 | Ελληνικοί αθλητικοί σύλλογοι Αυστραλίας | Στην Αυστραλία υπάρχουν δεκάδες ελληνικοί (σε αυτούς περιλαμβάνονται και οι ελληνοκυπριακοί) αθλητικοί σύλλογοι, κυρίως στο ποδόσφαιρο, κάποιοι από τους οποίους έχουν ιδρυθεί από τη δεκαετία του '50. Οι ομογενειακοί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι, κυρίως της Μελβούρνης διεκδικούν κάθε χρόνο το Χελλένικ Καπ. Στον κατάλογο παρατίθενται οι γνωστότερες ελληνοαυστραλιανές αθλητικές ομάδες, με το ελληνικό και τοπικό τους όνομα και το έτος ίδρυσής τους.
Βικτόρια
Αθηνά Μπρούνσγουικ (Brunswick Athena) - 1962.
Αργοναύτες Μπέισαϊντ (Bayside Argonauts) - 1984.
Άρης Σάουθ Σπρινγκβέιλ (South Spirngvale SC Aris)
Ατρόμητος Άπφιλντ (Upfield Atromitos).
Γουέβερλι Γουόντερερς (Waverley Wanderers SC) - 1986 ως "Waverley AEK".
Γουέστ Πρέστον "Ανταγόρας" (West Preston)
Γουοντίρνα Σάουθ (Wantirna South SC)
Γουεστβέιλ Ολύμπικ (Westvale Olympic).
Δόξα Γιάραβιλ (Yarraville Glory) - 1997.
Ελλάς Μελβούρνης (South Melbourne FC) - 1956 ως "Hellenic" και 1959 ως "South Melbourne Hellas" έπειτα από συγχώνευση με τις: "South Melbourne Utd" (από 1930) και "Yarra Park Aias".
Ερμής Μορντιαλόκ (Hermes Mordialloc).
Έσεντον Γιουνάιτεντ Κως (Essendon United) - 2007.
Ιστ Ρίτσμοντ Τζάγκουαρς (East Richmond Jaguars).
Κάνονς Μελβούρνης (Oakleigh Cannons FC) - 1972 ως "South Oakleigh SC".
Κίνγκστον Σίτι (Kingston City FC) - 1974 ως "Liverpool SC", 1975 ως "Clarinda SC".
Κιόουν Παρκ (Keown Park).
Κόλινγκγουντ Σίτι (Collingwood City).
Κλέιτον (Clayton FC).
Κλίφτον Χιλ Γιουνάιτεντ (Clifton Hill United) - 1975.
Κόουφιλντ Γιουνάιτεντ "Λήμνος" (Caufield Utd Cobras Lemnos).
Κόουφιλντ Σίτι "Εθνικός" (Caufield City).
Λέιλορ Μελβούρνης "Φλώρινα" (Lalor SC).
Λέρος Γιουνάιτεντ (Leros United).
Λεωνίδας Μπρούνσγουικ Σίτι (Brunswick City SC) - 1970 ως "Brunswick City Sports Club Leonidas"
Λήμνος Μπρέισαϊντ (Braeside United Lemnos SC).
Μάλβερν Σίτι (Malvern City).
Μέγας Αλέξανδρος Μελβούρνης (Heidelberg Utd Alexander FC) - 1955 ως "Alexander The Great".
Μιλ Παρκ (Mill Park).
Ηρακλής Μπέλμορ (Belmore Hercules).
Νόρθκοουτ Σίτι Ηρακλής (Northcote City SC) - 1960 ως "Princes Park Hercules".
Ντέρμπιν Γιουνάιτεντ (Darebin United).
Ολύμπιανς Τράραλγκον (Traralgon Olympians).
Πανελλήνιος Μελβούρνης (Western Suburbs SC) - 1965.
Πήγασος Μόργουελ (Morwell Pegasus).
Πορτ Μέλμπουρν Σαρκς "Νέα Ελλάς" (Port Melbourne Sharks) - 1968.
Πράσινοι Μπέντλι Μελβούρνης (Bentleigh Greens) - 1986.
Πυθαγόρας Μελβούρνης (Southern Suburbs από 2004) - 1979 ως "Murrumbeena Pythagoras SC", 1980 "Οakleigh Suburbs", 1992 "South Caufield".
Σέρρες Σάουθ Σπρινγκβέιλ (South Springvale Serres)
Στόνινγκτον Σίτι (Stonington City από 1995) - 1976 ως "Malvern City".
Φοίνιξ Ιστ Αλτόνα (Altona East Phoenix) - 1979 ως "PAOK East Altona".
Χελένικ Μουράμπιν (Hellenic Moorabbin).
Νέα Νότια Ουαλία
Σίντνεϊ Ολίμπικ (Sydney Olympic FC από 1997) - 1958 ως Πανελλήνιος Σίδνεϊ.
Κεμπς Κρηκ Κινγκς (Kemps Creek Kings) - 1993.
Δυτική Αυστραλία
Αθηνά Περθ (FC Floreat Athena Perth) - 1952.
Νότια Αυστραλία
Ελλάς Αδελαΐδας (West Adelaide SC) - 1962.
Κόμετς Αδελαΐδας (Adelaide Comets) - 1994.
Κόμπρας Αδελαΐδας (Adelaide Cobras) - 1972 ως Adelaide Omonia SC.
Ολύμπικ Αδελαΐδας (Adelaide Olympic) - 1978 ως Adelaide Asteras, 1982 Thebarton Asteras, 1989 Olympians, 2000 Olympic F.C.
Τασμανία
Χόμπαρτ Ολίμπια Ουόριορς (Hobart Olympia Warriors) - 1957 ως "The Grecians", 1958 Olympia.
Βόρεια Επικράτεια
Ντάργουιν Ολίμπικ (Darwin Olympic SC) - 1967.
Χελλένικ (Hellenic Athletic Club) - 1958. |
360028 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1 | Λύμπια | Τα Λύμπια είναι κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο.
Πληθυσμός
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού όπως καταγράφηκε στις απογραφές πληθυσμού που έγιναν στην Κύπρο.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κοινότητες της Επαρχίας Λευκωσίας |
74273 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%BA%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%82 | Τάκης Γκώνιας | Ο Τάκης (Παναγιώτης) Γκώνιας (Λιβαδειά, 6 Οκτωβρίου 1971) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός μέσος, και νυν προπονητής ποδοσφαίρου, ο οποίος εργάζεται ως προπονητής του αιγυπτιακού συλλόγου Πίραμιντς.
Το άρθρο αυτό είναι ανεπαρκώς ανεπτυγμένο ή ανολοκλήρωτο. Η [ βοήθειά σας] είναι καλοδεχούμενη!
Ποδοσφαιρική πορεία
Σύλλογοι
Ξεκίνησε το άθλημα από τον Π.Σ. Παναθηναϊκό στο Κυριάκι Βοιωτίας και στη συνέχεια φόρεσε τις φανέλες ορισμένων από τις σπουδαιότερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, της ισπανικής Σπόρτινγκ Χιχόν και της ιταλικής Μεσίνα.
Εθνική Ελλάδας
Στις 19 Αυγούστου 1997 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Ελλάδας, σημειώνοντας με εκτέλεση πέναλτι το τελικό 2–1 επί της Κύπρου. Έξι μήνες αργότερα χρίστηκε για δεύτερη και τελευταία φορά διεθνής, επίσης κατά την πρώτη θητεία του στον Ηρακλή και πάλι αντικαθιστώντας στο 46' της φιλικής αναμέτρησης τον Κώστα Φραντζέσκο.
Μετά την καριέρα του ποδοσφαιριστή
Μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας εργάστηκε ως τηλεοπτικός σχολιαστής ποδοσφαίρου. Επίσης, ασχολήθηκε με το γκολφ, φτάνοντας στο επαγγελματικό επίπεδο με τον Όμιλο Γκολφ της Γλυφάδας.
Στη συνέχεια, ωστόσο, αποφάσισε να επιστρέψει στον χώρο του ποδοσφαίρου, και έτσι εκπαιδεύτηκε στην Προπονητική και ξεκίνησε τη νέα του καριέρα το 2013 από τη Γλυφάδα, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε την ομάδα της Επισκοπής (Οκτώβριος 2015 - Δεκέμβριος 2015).
Από 28 Ιουλίου έως 17 Δεκεμβρίου του 2016 ήταν προπονητής στην Καλλιθέα, την οποία καθοδήγησε σε 8 επίσημους αγώνες με απολογισμό 2 νίκες και 6 ήττες. Μεγαλύτερη προπονητική του επιτυχία το διάστημα αυτό ήταν η νίκη της Καλλιθέας επί του Ατρόμητου με σκορ 1–0 για τη δεύτερη αγωνιστική των ομίλων του Κυπέλλου Ελλάδας (1 Δεκεμβρίου 2016).
Εργοτέλης
Τον Αύγουστο του 2017 ανέλαβε προπονητής του Εργοτέλη, ο οποίος βρισκόταν στο πρωτάθλημα της Football League.
Πίραμιντς
Στις 29 Ιουνίου 2021 προσελήφθη από την αιγυπτιακή Πίραμιντς που αγωνίζεται στην Α' Κατηγορία της Αιγύπτου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η καριέρα του Τάκη Γκώνια ως ποδοσφαιριστής, στον ιστότοπο National-Football-Teams.com
Παναγιώτης "Τάκης" Γκώνιας, στη βάση δεδομένων Ευρωπαίων διεθνών ποδοσφαιριστών eu-football.info
«Ντρεπόμουν να βγω από το σπίτι μου», άρθρο στον ιστότοπο Sport24.gr, 26 Ιανουαρίου 2016.
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Έλληνες ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό
Ποδοσφαιριστές Α.Ο. Πανηλειακού
Ποδοσφαιριστές ΑΚΡ Μεσσίνα
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος
Ποδοσφαιριστές Ηρακλή Θεσσαλονίκης
Ποδοσφαιριστές Λεβαδειακού
Ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού Πειραιώς
Ποδοσφαιριστές Πανιωνίου
Ποδοσφαιριστές Σέριε Α
Ποδοσφαιριστές Σπόρτινγκ Χιχόν
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Κροτόνε
Προπονητές ποδοσφαίρου Α.Ο. Γλυφάδας
Προπονητές ποδοσφαίρου Επισκοπής Ρεθύμνου
Προπονητές ποδοσφαίρου Γ.Σ. Καλλιθέας
Προπονητές ποδοσφαίρου Εργοτέλη
Έλληνες προπονητές ποδοσφαίρου
Έλληνες προπονητές ποδοσφαίρου στο εξωτερικό
Προπονητές ποδοσφαίρου Γουάντι Ντέγκλα ΣΚ |
533447 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CF%86%CF%8C%CE%BD%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B1%20%28%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85%29 | Αλφόνσος της Γκαλιέρα (γιος του Αντωνίου) | O Αλφόνσος, ισπ. Alfonso (12 Νοεμβρίου 1886 - 6 Αυγούστου 1975) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ορλεάνης ήταν δούκας της Γκαλιέρα (Galliera).
Βιογραφία
Ήταν γιος του Αντωνίου δούκα της Γκαλιέρα και της Ευλαλίας των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρης του Φραγκίσκου δούκα του Κάδιθ. Από τη μητέρα του ήταν εξάδελφος του Αλφόνσου ΙΓ΄ της Ισπανίας και εγγονός της Ισαβέλλας Β΄ της Ισπανίας.
Ο Αλφόνσος-Μάριος-Φραγκίσκος-Αντώνιος-Ντιέγκο γεννήθηκε στη Μαδρίτη και μαζί με τον νεότερο αδελφό του Λουδοβίκο-Φερδινάνδο εστάλησαν στην Αγγλία για εκπαίδευση στο Κολλέγιο Μπωμόν των Ιησουιτών. Έμειναν εκεί ως το 1904.
Οικογένεια
Το 1909 νυμφεύτηκε τη Βεατρίκη των Βέττιν, κόρη του Αλφρέδου δούκα της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα και είχε τέκνα:
Αλβάρο 1910-1997, δούκας της Γκαλιέρα.
Αλφόνσος 1941-1975, διάδοχος της Γκαλιέρα.
Αλφόνσος γενν. 1968, δούκας της Γκαλιέρα.
Αλφόνσος 1912-1936, απεβίωσε 24 ετών.
Αταούλφος 1913-1974.
Βιβλιογραφία
Viaje a los Estados Unidos de S.S.A.A.R.R. los infantes don Alfonso y doña Beatriz de Orleáns y su hijo el príncipe don Álvaro = Trip to the United States of Their R.H. the Infantes Don Alfonso y Doña Beatriz de Orleans and their son the Prince Don Alvaro. Paris, 1929.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Yusta Viñas, Cecilio. El Infante. From the website of the Fundación Infante de Orleans.
Fundación Infante de Orleans.
Αναφορές σε πηγές
Οίκος της Ορλεάνης |
623881 | https://el.wikipedia.org/wiki/Condor%20%28%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%29 | Condor (αεροπορική εταιρεία) | Η Condor, νομίμως συσταθείσα ως Condor Flugdienst GmbH, είναι μια γερμανική αεροπορική εταιρεία αναψυχής που εδρεύει στη Φρανκφούρτη. Λειτουργεί τακτικές πτήσεις προς προορισμούς αναψυχής στη Μεσόγειο, την Ασία, την Αφρική, τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική και την Καραϊβική. Η βασική του βάση βρίσκεται στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης από το οποίο αναχωρούν οι περισσότερες από τις μακρινές πτήσεις του. Οι δευτερεύουσες βάσεις για μεσογειακές πτήσεις είναι το αεροδρόμιο του Μονάχου, το οποίο διαθέτει επίσης μακρινές πτήσεις, το αεροδρόμιο του Αμβούργου, το αεροδρόμιο του Ανόβερο, το αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ, το αεροδρόμιο της Στουτγάρδης και το αεροδρόμιο Leipzig / Halle.
Η Condor είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εμπορική αεροπορική εταιρεία της Γερμανίας με βάση το μέγεθος του στόλου. Έχει την έδρα της στο Gateway Gardens κοντά στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Είναι θυγατρική της Thomas Cook Group, αλλά εξακολουθεί να συνεργάζεται με την πρώην μητρική της Lufthansa μέσω της χρήσης του προγράμματος Miles & More της Lufthansa Group, των επιχειρηματικών του χώρων στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης και ως συνεργάτες μεταξύ τους.
Ιστορία
1955-1959: Οι αρχές
Η εταιρεία ιδρύθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1955 ως Deutsche Flugdienst GmbH, η ιδιοκτησία της οποίας διαιρείται μεταξύ Norddeutscher Lloyd (27,75%), Hamburg America Line (27,75%), Deutsche Lufthansa (26%) και Deutsche Bundesbahn (18,5%). Ο αρχικός στόλος ήταν τρία Vickers VC.16 Viking Viking και βασίστηκε στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Οι προγραμματισμένες πτήσεις ξεκίνησαν στις 29 Μαρτίου 1956 με πτήσεις προσκυνήματος στο Ισραήλ . Άλλοι προορισμοί που πραγματοποιήθηκαν κατά το πρώτο έτος ήταν η Μαγιόρκα και η Τενερίφη . Το 1959, η Lufthansa έλαβε το 95,5% της συμμετοχής, δημιουργώντας έτσι την πρώτη της μεταπολεμική θυγατρική.
1970-1979
Το 1971, η Condor έγινε η πρώτη αεροπορική εταιρεία αναψυχής παγκοσμίως και πρόσθεσε στο στόλο της το Boeing 747 (τότε το μεγαλύτερο επιβατικό αεροσκάφος). Το 1973, η αεροπορική εταιρεία δημιούργησε έσοδα 291 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων (που ισοδυναμούσε με 90,8 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) ξεπερνώντας όλες τις άλλες αεροπορικές εταιρείες αναψυχής παγκοσμίως. Εκείνη την εποχή, ο στόλος της Condor αποτελούνταν από δύο Boeing 747-200, δύο 707 και δέκα 727 .
2010-σήμερα
Τον Δεκέμβριο του 2010, ο Thomas Cook Group επέλεξε την οικογένεια Airbus A320 ως προτιμώμενο τύπο αεροσκάφους μικρού και μεσαίου μεγέθους για τις αεροπορικές εταιρείες, με ανασκόπηση σχετικά με το αεροσκάφος longhaul που έχει προγραμματιστεί για το 2011.
Στις 4 Φεβρουαρίου 2013, ο όμιλος Thomas Cook ανακοίνωσε ότι η Thomas Cook Airlines, η Thomas Cook Airlines Belgium και η Condor θα συγχωνευθούν σε ένα μόνο λειτουργικό τμήμα του Thomas Cook Group. Την 1η Οκτωβρίου 2013 ο όμιλος Thomas Cook άρχισε να παρουσιάζεται κάτω από ένα ενιαίο σύμβολο μάρκας. Τα αεροσκάφη της Thomas Cook Group Airlines είχαν επίσης την προσθήκη της Sunny Heart στις ουρές τους και αναθεωρήθηκαν στο νέο εταιρικό χρωματικό σχήμα γκρι, λευκό και κίτρινο. Στο αεροσκάφος, το Sunny Heart στην ουρά προορίζεται να συμβολίζει την ενοποίηση των εμπορικών αερομεταφορών σε ολόκληρο τον όμιλο Thomas Cook.
Στις αρχές του 2017, ο διευθύνων σύμβουλος της Condor Ralf Teckentrup εισήγαγε σχέδιο μείωσης των λειτουργικών εξόδων κατά 40 εκατ. Ευρώ λόγω της απώλειας λειτουργικού κόστους των 14 εκατ. Ευρώ και της πτώσης των εσόδων κατά 1,4 δισ. Ευρώ. Ο αριθμός των επιβατών μειώθηκε επίσης κατά 6%. Η Condor είχε επίσης προγραμματίσει νέες πτήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες ήταν: Σαν Ντιέγκο, Νέα Ορλεάνη και Πίτσμπουργκ - όλες οι πτήσεις που θα έπρεπε να εκτελούνται από το 767-300ER.
Προορισμοί
Συμφωνίες κοινού κωδικού
Air Namibia
Thomas Cook Airlines
Διαπραγματευτικές συμφωνίες
Στόλος
Σημερινός στόλος
Από τον Μάιο του 2019, ο στόλος της Condor αποτελείται από τα ακόλουθα αεροσκάφη:
Καμπίνα
Business Class
Με την ανακαίνιση του στόλου Boeing 767, η Condor άλλαξε το όνομα της καμπίνας ανώτερης κατηγορίας από την κατηγορία "Comfort Class" σε Business Class το 2014. Η Business Class της Condor προσφέρεται σε όλα τα αεροσκάφη Boeing 767. Τα καθίσματα (Zodiac Aerospace) μετατρέπονται σε 170 μοίρες κρεβάτια και το κανονικό ύψος του καθίσματος (σε λειτουργία απογείωσης) . Τα καθίσματα περιλαμβάνουν έξοδο τροφοδοσίας και USB, καθώς και μια οθόνη για την ψυχαγωγία κατά την πτήση. Το Condor προσφέρει ξεχωριστούς σταθμούς ελέγχου εισιτηρίων Business Class σε όλα τα αεροδρόμια που χρησιμοποιεί η Condor για μακρινά δρομολόγια. Η Condor λειτουργεί ψυχαγωγία RAVE σε όλη την καμπίνα.
Premium Economy
Η Condor διαθέτει δύο διαφορετικές κλάσεις Premium Economy. Η έκδοση μεγάλων διαδρομών (που προσφέρεται σε όλα τα Boeing 767) προσφέρει τακτικές θέσεις οικονομικής θέσης από τον Γερμανό κατασκευαστή ZIM με περισσότερο χώρο για τα πόδια ( ύψος καθίσματος), περισσότερη κλίση, ελεύθερη πρόσβαση στην ψυχαγωγία κατά την πτήση και επιπλέον εξυπηρέτηση. Η Premium Economy Class της Condor σε πτήσεις μικρής και μεσαίας διαδρομής διαθέτει δωρεάν μεσαίο κάθισμα, προστιθέμενες υπηρεσίες και δωρεάν γεύματα.
Economy Class
Η Economy Class προσφέρεται σε όλα τα αεροσκάφη Boeing 767. Όλα τα καθίσματα έχουν ύψος του καθίσματος με πλάτος. Τα μεσαία καθίσματα είναι ελαφρώς πλατύτερα ( από τα μη μεσαία καθίσματα.
Διασκέδαση κατά την πτήση
Μια προσωπική οθόνη είναι διαθέσιμη σε κάθε θέση σε όλες τις κατηγορίες δίνοντας στους επιβάτες πρόσβαση σε περίπου 30 ταινίες, περισσότερες από 50 τηλεοπτικές σειρές, 24 ραδιοφωνικά κανάλια και εκατοντάδες μουσικές όλων των ειδών. Όλα τα περιεχόμενα ψυχαγωγίας είναι διαθέσιμα στους επιβάτες στην κατηγορία Business και Premium Economy. Ωστόσο, οι επιβάτες Economy Class έχουν περιορισμένη πρόσβαση. Έχουν πρόσβαση σε μια ταινία, ένα τηλεοπτικό επεισόδιο και τη μουσική βιβλιοθήκη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Η 55η επέτειος του Condor
Condor Flugdienst GmbH στο YouTube
Γερμανικές αεροπορικές εταιρείες
Αναφορές |
68382 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%84%20%CE%A3%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8C%CF%81%CE%B1 | Φουάτ Σινιόρα | Ο Φουάτ Σινιόρα (14 Απριλίου 1943 - ...) είναι Λιβανέζος πολιτικός, που χρίστηκε πρωθυπουργός του Λιβάνου, από τις 19 Ιουλίου 2005, οπότε και διαδέχθηκε τον Νατζίμπ Μικάτι, ως το 2009.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1943 στη Σιδώνα, από οικογένεια Σουνιτών Μουσουλμάνων, και εργάστηκε επί 45 χρόνια για τον αποβιώσαντα Πρωθυπουργό Ραφίκ αλ Χαρίρι. Υπήρξε Υπουργός Οικονομικών από το 1992 μέχρι το 1998 και ξανά από το 2000 ως το 2004. Μετά την πτώση του Χαρίρι το 1998, ο Σινιόρα κατηγορήθηκε για διαφθορά, απαλλάχθηκε όμως από το Κοινοβούλιο το 2003. Το 2002 κατάργησε τους περισσότερους δασμούς και εισήγαγε τον ΦΠΑ στη χώρα του.
Πρωθυπουργός
Λίγο μετά την εκλογική νίκη της Αντιπολίτευσης, το 2005, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο Εμίλ Λαχούντ. Υπήρξε η πρώτη κυβέρνηση στην οποία συμπεριλήφθησαν και μέλη της Χεζμπολάχ, μέλη της οποίας έφυγαν τελικά από το κυβερνητικό σχήμα. Στις 27 Ιουλίου 2006, ο Σινιόρα παρουσίασε σχέδιο επτά σημείων για την επίλυση της κρίσης στο Λίβανο (πόλεμος με το Ισραήλ), στη διάρκεια διάσκεψης στη Ρώμη. Δέχθηκε με επιφύλαξη τη συμφωνία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για τον τερματισμό της κρίσης.
Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2006, η Αντιπολίτευση ξεκίνησε εκστρατεία με σκοπό την παραίτηση της κυβέρνησής του. Στις 25 Μαΐου του 2008 η θητεία του έληξε, καθώς την ημέρα αυτή εξελέγη πρόεδρος και ο Σινιόρα ανέλαβε υπηρεσιακά καθήκοντα. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Μισέλ Σουλεϊμάν τον επαναδιόρισε στην πρωθυπουργία στις 28 Μαΐου του 2008. Έπειτα από τις εκλογές του 2009 τον διαδέχθηκε ως πρωθυπουργός ο Σαάντ Χαρίρι.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προφίλ του πολιτικού στο BBC
Σινιορα |
131144 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82 | Υπερβολικές συναρτήσεις | Στα μαθηματικά, οι υπερβολικές συναρτήσεις είναι ανάλογες των συμβατικών τριγωνομετρικών ή κυκλικών συναρτήσεων. Οι βασικές υπερβολικές συναρτήσεις είναι το υπερβολικό ημίτονο (συμβολίζεται sinh) και το υπερβολικό συνημίτονο (cosh), από τις οποίες προκύπτουν η υπερβολική εφαπτομένη (tanh) και οι υπόλοιπες υπερβολικές, κατ' αναλογία των παράγωγων τριγωνομετρικών συναρτήσεων. Οι συναρτήσεις αυτές ονομάστηκαν έτσι επειδή η γεωμετρική σχέση τους με μία υπερβολή είναι σχεδόν ίδια με την σχέση των τριγωνομετρικών συναρτήσεων με την περιφέρεια.
Αλγεβρικές εκφράσεις
Υπερβολικό ημίτονο
Υπερβολικό συνημίτονο
Υπερβολική εφαπτομένη
Υπερβολική συνεφαπτομένη
Υπερβολική τέμνουσα
υπερβολική συντέμνουσα
Όπου είναι η φανταστική μονάδα που ορίζεται ως .
Χρήσιμες σχέσεις
Οπότε:
Προκύπτει δηλαδή ότι οι cosh x και sech x είναι άρτιες συναρτήσεις, ενώ οι υπόλοιπες είναι περιττές συναρτήσεις.
Τα υπερβολικά ημίτονα και συνημίτονα ικανοποιούν τη σχέση:
η οποία είναι αντίστοιχη της συμβατικής τριγωνομετρικής σχέσης:
Η υπερβολική εφαπτομένη είναι λύση του μη γραμμικού προβλήματος οριακών τιμών.:
Αντίστροφες υπερβολικές εκφρασμένες με λογάριθμους
Παράγωγοι
Συνήθη ολοκληρώματα
Στις πιο πάνω σχέσεις, C καλούμε την σταθερά ολοκλήρωσης.
Σχέσεις με σειρά Τέιλορ
Είναι δυνατόν να εκφράσουμε τις υπερβολικές συναρτήσεις με χρήση σειράς Taylor:
(Σειρά Laurent)
(Σειρά Laurent)
όπου
είναι ο νιοστός αριθμός Μπερνούλι
είναι ο νιοστός αριθμός Όιλερ
Αναφορές
Δείτε επίσης
Τριγωνομετρικές συναρτήσεις
Υπερβολή (γεωμετρία)
Τριγωνομετρία
Μαθηματικές συναρτήσεις |
139310 | https://el.wikipedia.org/wiki/Feldgendarmerie | Feldgendarmerie | Η Φέλντζανταρμερί (γερμανικά:Feldgendarmerie, από το Γαλλικό gens d' armée, άνδρες του στρατού -> gendarmerie, χωροφυλακή και το Γερμανικό Feld, πεδίο), ήταν η στρατονομία του γερμανικού στρατού από το τέλος των Ναπολεόντειων πολέμων έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ιστορία
Η Feldgendarmerie σχηματίστηκε από τη συνένωση γερμανικών στρατιωτικών μονάδων, κυρίως κατά την πολεμική περίοδο από το 1866 έως το 1870. Στην αρχή των εχθροπραξιών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914, αποτελούταν από 33 μονάδες, που έφτασαν τις 150 κατά το τέλος του πολέμου.
B΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Η Feldgendarmerie (γνωστή πλέον και με το ψευδώνυμο Kettenhunde, δηλαδή "δεμένα σκυλιά", λόγω του κολάρου που φορούσαν οι στρατονόμοι) έπαιξε σημαντικό ρόλο μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όντας υπεύθυνη για τη σύλληψη δεκάδων χιλιάδων λιποτακτών και την εκτέλεση πολλών απ' αυτούς, σύμφωνα με τη "φόρμουλα" του Χίτλερ που όριζε πως "οι στρατιώτες μπορούν να πεθάνουν, αλλά οι λιποτάκτες πρέπει να πεθάνουν".
Προς το τέλος του πολέμου, καθώς η υποστήριξη του λαού σε αμυντικές ενέργειες άρχισε να μειώνεται, ανατέθηκαν στη Feldgendarmerie αποστολές που αμαύρωσαν την εικόνα των στρατονόμων. Αυτές οι αποστολές περιελάμβαναν κυρίως την έρευνα για λιποτάκτες μεταξύ των προσφύγων και την αποστολή προσφύγων στο μέτωπο.
Σε άλλες περιοχές, μονάδες της Feldgendarmerie στάλθηκαν ως δυνάμεις κατοχής, κυρίως σε διοικητικά κέντρα της Βέρμαχτ. Ασχολούνταν επίσης με τη διευθέτηση της κυκλοφορίας, περιπολίες, εκτελέσεις αντιστασιακών και στρατιωτών του εχθρού, έλεγχο του κυνηγιού, της αλιείας και της αγροτικής παραγωγής, καθώς και παρεμπόδιση λήψης από τους τοπικούς πληθυσμούς φυλλαδίων που ρίπτονταν με εχθρικά αλεξίπτωτα.
Η συμμετοχή της Feldgendarmerie στα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι άνδρες των SS δεν έχει αποδειχθεί επίσημα, αν και αυτή η ενότητα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έχει γίνει αντικείμενο πολλών δημοσιεύσεων και ερευνών.
Μεταπολεμική οργάνωση
Μετά την επανίδρυση του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Στρατού (Bundeswehr), το 1955, πολλές μονάδες άλλαξαν τα ονόματά τους για να αποφεύγεται οποιαδήποτε ταύτιση με τις αντίστοιχες της Βέρμαχτ. Έτσι, η νέα στρατονομία του γερμανικού στρατού ονομάστηκε Φέλντγιέγκερ (Feldjäger), το οποίο ήταν επίσης το όνομα της παλαιάς πρωσικής στρατονομίας).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστορία της Feldgendarmerie (Αγγλικά)
Γερμανικές ένοπλες δυνάμεις
Γερμανικοί στρατιωτικοί σχηματισμοί του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Βέρμαχτ |
53867 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%82 | Λεόντεγκρανς | Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Βασιλιάς Λεόντεγκρανς (αγγλ. King Leodegrance) είναι ο πατέρας της Γκουίνεβιρ και άρχοντας του Κάμελιαρντ, ενός βασιλείου στη νότια Αγγλία.
Κατά κάποιους μύθους, είναι ο κάτοχος της Στρογγυλής Τραπέζης, την οποία και παραδίδει στο Αρθούρο ως μέρος της προίκας της Γκουίνεβιρ, μαζί με εκατό ιππότες.
Παραπομπές
Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης
Φανταστικοί βασιλιάδες |
762844 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%8A%CE%AC%CE%BD%CE%BF%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%20%CE%9A%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1 | Φοϊάνο ντελλα Κιάνα | Το Φοϊάνο ντελλα Κιάνα (ιταλικά: Foiano della Chiana) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Αρέτσο, στην περιφέρεια της Τοσκάνης.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Αρέτσο |
636495 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1%20%CE%9F%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85 | Ευγενία Ουζουνίδου | Η Ευγενία Ουζουνίδου (γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1962 στην Κρύα Βρύση) είναι Ελληνίδα πολιτικός.
Βιογραφία
Στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2012, εξελέγη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπώντας την εκλογική περιφέρεια Κοζάνης. Επανεξελέγη στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.
Στις 21 Αυγούστου 2015, έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με 24 άλλους αντιφρονούντες βουλευτές, ιδρύοντας τη Λαϊκή Ενότητα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ευγενία Χρήστου Ουζουνίδου, σελίδα στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Προσωπική ιστοσελίδα
Βουλευτές εκλεγμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ
Βουλευτές Κοζάνης |
237343 | https://el.wikipedia.org/wiki/1453%20%CE%A6%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%B1 | 1453 Φένια | Η Φένια (Fennia) είναι ένας μικρός αστεροειδής, που περιφέρεται στην εσώτατη περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,331. Ανακαλύφθηκε το 1938 από τον Φινλανδό αστρονόμο Ούργιο Βάισαλα, που παρατηρούσε από το Τούρκου της Φινλανδίας (και, ανεξάρτητα, από τον Ρώσο αστρονόμο Γκριγκόρι Νεουιμίν, που παρατηρούσε από το Σιμέις της Κριμαίας). Η Φένια πήρε το όνομά της από τη λατινική ονομασία για τη χώρα αυτή. Είναι ένας από τους ελάχιστους αστεροειδείς της Κύριας Ζώνης που συμπληρώνει μία περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε λιγότερο από χίλιες γήινες ημέρες.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Φένιας εκτιμάται σε 7,23 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι S (λιθώδης), ενώ το άλβεδό της είναι 0,2494. Η Φένια περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 4 ώρες 24 λεπτά και 44 δευτερόλεπτα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Φενια |
606356 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CF%84%CF%89%CF%81 | Αναστάσιος Πρεδικάτωρ | Ο Αναστάσιος Πρεδικάτωρ ήταν ιατροφιλόσοφος καταγόμενος από την Κέρκυρα που έζησε στη Βενετία στις αρχές του 18ου αιώνα. Ο Ζαβίρας τον αναφέρει ως Αναστάσιο Κερκυραίο.
Βιογραφία
Ο Αναστάσιος, ο οποίος στη Βενετία ήταν και ιεροκήρυκας (predicatore), ονομάσθηκε Πρεδικάτωρ για την ευφράδεια του λόγου του. Ως εκ τούτου και όλοι οι απόγονοί του πήραν αυτό το επίθετο και αποκαλούνταν Πρεδικάροι. Ο Αναστάσιος απέκτησε δύο γιούς, τον Μιχαήλ και τον Λεονάρδο, και μία κόρη, τη Χρυσούλα. Και οι δύο γιοί του Πρεδικάτωρος σπούδασαν στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα και αφού έλαβαν τον τίτλο του ιατροφιλοσόφου μετέβησαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου βρισκόταν ο θείος τους, αδελφός του Αναστάσιου, ο επίσης ιατροφιλόσοφος Λικίνιος Κερκυραίος . Αργότερα ο Λικίνιος με τον Μιχαήλ εγκαταστάθηκαν στη Μονεμβασία, όπου ο Λικίνιος έλαβε από τους Βενετούς τον τίτλο του Κόμητος.
Παραπομπές
Περδικατωρ |
213627 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82 | Μαγνέντιος | Ο Μαγνέντιος (Flavius Magnus Magnentius, 303 – 10 Αυγούστου 353) ήταν σφετεριστής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 350 έως το 353.
Τα πρώτα χρόνια και σταδιοδρομία
Γεννημένος στη Σαμαρόμπριβα (Αμιένη) της Γαλατίας, ο Μαγνέντιος ήταν διοικητής των μονάδων της αυτοκρατορικής φρουράς. Όταν αυξήθηκε η δυσαρέσκεια του στρατού με τη συμπεριφορά του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κώνστα Α΄, ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Μαγνέντιο στις 18 Ιανουαρίου του 350. Ο Κώνστας Α΄ εγκαταλείφθηκε απ' όλους, εκτός από έναν μικρό αριθμό ακολούθων, και δολοφονήθηκε λίγο αργότερα από στρατιώτες του ιππικού κοντά στα Πυρηναία.
Σφετεριστής
Ο Μαγνέντιος πέτυχε γρήγορα την αφοσίωση των επαρχιών Βρετανίας, Γαλατίας και Ισπανίας στο πρόσωπό του. Ένας λόγος γι’ αυτό ήταν το γεγονός ότι υπήρξε πολύ πιο ανεκτικός έναντι τόσο των Χριστιανών όσο και των Παγανιστών. Έλεγξε επίσης τις επαρχίες της Ιταλίας και της Αφρικής μέσω της εκλογής ανθρώπων της εμπιστοσύνης του στα κορυφαία αξιώματα. Όμως, η σύντομη ανταρσία του Νεποτιανού που ήταν μέλος της Δυναστείας του Κωνσταντίνου, απέδειξε στο Μαγνέντιο ότι η νομιμότητά του ήταν αμφιλεγόμενη στα μάτια των μελών της δυναστείας. Ο αυτοαποκαλούμενος ηγέτης προσπάθησε να ενισχύσει τον έλεγχο των πρώην επαρχιών του Κώνστα κινούμενος προς το Δούναβη. Εν τω μεταξύ, ο Βετράνιος που ήταν διοικητής της στρατιάς Παννονίας είχε επίσης ανακηρυχθεί από το στρατό «Αύγουστος» στη Μούρσα, την 1η Μαρτίου. Η στάση αυτή είχε τη στήριξη της δυναστείας καθώς η Κωνσταντίνα (κόρη του Μεγάλου Κωνσταντίνου) και ο Κωνστάντιος Β΄ τον αναγνώρισαν στέλνοντάς του το αυτοκρατορικό στέμμα.
Η πτώση
Ο Κωνστάντιος Β΄ άφησε τα μέτωπα κατά των Συρίων και των Περσών και στράφηκε δυτικά. Παρά τις προσπάθειες του Μαγνέντιου να προσεταιριστεί τον Βετράνιο, ο έμπειρος στρατηγός πλησίασε τη στρατιά του Κωνστάντιου και απεμπόλησε το στέμμα. Ο Μαγνέντιος διόρισε Καίσαρα τον Μάγνο Δεκέντιο (πιθανώς αδερφό ή γιό του) και συγκέντρωσε όσες περισσότερες δυνάμεις μπορούσε. Συνάντησε τον Κωνστάντιο στη Μάχη της Μούρσας το 351. Την ημέρα των εχθροπραξιών, ο Μαγνέντιος ηγήθηκε των στρατιωτών του, ενώ ο Κωνστάντιος προτίμησε να προσευχηθεί για την έκβαση της σύρραξης σε κοντινή εκκλησία. Παρά τον ηρωισμό του Μαγνέντιου, ο ίδιος ηττήθηκε και αναγκάστηκε να επιστρέψει πίσω στη Γαλατία.
Ως αποτέλεσμα της έκβασης της μάχης, η Ιταλία αποτίναξε τη φρουρά του και επανενώθηκε με τον νόμιμο Κωνστάντιο. Ο Μαγνέντιος έκανε την τελευταία του επίθεση το 353 στη Μάχη του Όρους Σέλευκος και, όταν έχασε, αυτοκτόνησε με το σπαθί του. Ο Κωνστάντιος διέταξε αμέσως έρευνα για να αποκαλύψει τους υποστηρικτές του νεκρού πλέον Μαγνέντιου. Ένας εκ των πριμμικήριων που ανέλαβαν την υπόθεση αυτή ήταν ο διάσημος για τη σκληρότητά του Παύλος Κατένα.
Παραπομπές και σημειώσεις
Πηγές
Cameron, Averil, and Peter Garnsey ed., The Cambridge Ancient History, Vol XIII, Cambridge University Press, 1988. (αγγλικά)
(αγγλικά)
Εκ των Εκκλησιαστικών Ιστοριών Φιλοστοργίου Επιτομή from The Tertullian Project (αγγλικά)
Ρωμαίοι Αυτοκράτορες |
200076 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%81 | Κότορ | Το Κότορ (μαυροβουνιακή: Котор / Kotor, Λατινικά: Acruvium; Ελληνικά: Ασκρήβιον, Ιταλικά: Càttaro) είναι μια παραθαλάσσια πόλη του Μαυροβουνίου. Η πόλη (μαζί με την πόλη Ντομπρότα/Dobrota βορείως ουσιαστικά δημιουργούν μια πόλη) έχει πληθυσμό 13.176 <ref name="monstats_2003">{{cite web | url=http://www.monstat.org/userfiles/file/popis03/Popis01a.zip | title=Έγγραφο Nacionalna ili etnicka pripadnost – Podaci po naseljima i opstinama (Απογραφή πληθυσμού 2003, έγγραφο "'Εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής - Στοιχεία για τις γειτονιές και τις κοινότητες) | accessdate=2010-12-10 | date=2003 | publisher=Στατιστική Υπηρεσία Μαυροβουνίου | pages=48-49}}</ref> και είναι το διοικητικό κέντρο του Δήμου Κότορ. Ο Δήμος Κότορ έχει πληθυσμό 22.947 και συμπεριλαμβάνει τις γειτονικές πόλεις και μικρά χωρία γύρω από το κόλπο του Κότορ .
Το παλαιό Μεσογειακό λιμάνι του Κότορ είναι περικυκλωμένο από ένα τείχος το οποίο ανοικοδομήθηκε από τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας. Οι ενετικές επιρροές φαίνονται στην αρχιτεκτονική της πόλης. Ο κόλπος του Κότορ (Boka Kotorska) ορισμένες φορές καλείται το νοτιότερο φιόρδ της Ευρώπης'' (καλείτε έτσι λόγω του φυσικού τοπίο, γιατί στην πράξη δεν είναι φιόρδ).
Πόλος έλξης των τουριστών είναι το τοπίο του Κόλπου του Κότορ αλλά και η αρχιτεκτονική της παλιάς πόλης. Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί αύξηση των τουριστών.
Η φυσική πολιτιστική-περιοχή του Κότορ είναι μέρος των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Πληθυσμός
Σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2003 στο Κότορ (το Κότορ και η Ντόμπροτα βορείως-δίπλα από το Κότορ θεωρούνται ως μία πόλη) υπάρχουν:
Ιστορία
Το Κότορ έχει για πρώτη φορά αναφερθεί το 168 π.Χ. και είχε κατοικηθεί κατά την διάρκεια των Αρχαίων Ρωμαϊκών χρόνων. Την εποχή εκείνη ήταν γνωστή ως Acruvium, Ascrivium ή Ascruvium και ήταν μέρος της Ρωμαϊκής επαρχίας της Δαλματίας.
Στον μεσαίωνα το φυσικό λιμάνι του Κότορ στην Αδριατική θάλασσα αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό και καλλιτεχνικό κέντρο.
Αξιοθέατα
Η φυσική πολιτιστική-περιοχή του Κότορ είναι χαρακτηρισμένη από το 1979 ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Εξωτερικοί σύνδεμοι
Εκπομπή της ΕΤ3 - balkan express Επεισόδιο Νο.41 (41 λεπτών): "Μαυροβούνιο – Κότορ – Budva."
Παραπομπές
Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς |
593800 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B1%20%28%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%29 | Τάνγκα (νόμισμα) | Το Τάνγκα ήταν νόμιμο νόμισμα σε Τατζικιστάν μεταξύ της 10ης Μαΐου 1995 και της 29ης Οκτωβρίου 2000, και ήταν άξιζε ένα εκατοστό του Τατζικιστανικού ρουβλιού. Δεν εκδόθηκαν ποτέ κέρματα ή χαρτονομίσματα εκφρασμένα σε Τάνγκα.
Τον Ιανουάριο του 1997, η συναλλαγματική ισοτιμία ήταν 350 ρούβλια Τατζικιστάν ανά δολάριο ΗΠΑ, με αποτέλεσμα 1 τάνγκα να αντιστοιχεί σε 0.003 αμερικάνικα σεντς.
Παραπομπές
Οικονομία του Τατζικιστάν
Ιστορία του Τατζικιστάν
Ιστορικά νομίσματα |
713174 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%BB%20%282020%29 | Εκλογές Εθνοσυνέλευσης του Νεπάλ (2020) | Οι εκλογές της Εθνικής Συνέλευσης πραγματοποιήθηκαν στο Νεπάλ στις 23 Ιανουαρίου 2020 και στις επτά επαρχίες για να εκλεγούν τα 18 από τα 19 αποχωρώντα μέλη της Εθνοσυνέλευσης. Σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος του Νεπάλ του 2015, το ένα τρίτο των μελών της Εθνοσυνέλευσης εκλέγονται κάθε έξι χρόνια μέσω ενός εκλεκτορικού κολεγίου. Μετά την πλήρη εφαρμογή της συνέλευσης το 2018, το ένα τρίτο των μελών που επιλέχθηκαν με κλήρωση αποχώρησαν έπειτα από δύο μόνο χρόνια.
Εκλεκτορικό κολέγιο
Το εκλογικό σώμα αποτελείται από μέλη της επαρχιακής συνέλευσης και τον πρόεδρο / δήμαρχο και αντιπρόεδρο / αναπληρωτή δήμαρχο των τοπικών σωμάτων του Νεπάλ. Κάθε ψήφος των μελών της επαρχιακής συνέλευσης έχει βάρος σαράντα οκτώ ενώ κάθε πρόεδρος / δήμαρχος / αντιπρόεδρος / αναπληρωτής δήμαρχος έχει βάρος δεκαοκτώ. Το εκλογικό κολέγιο εκλέγει 56 μέλη στην Εθνοσυνέλευση και τρία μέλη, συμπεριλαμβανομένης μιας γυναίκας, διορίζονται από τον πρόεδρο έπειτα από πρόταση της κυβέρνησης του Νεπάλ.
Αποτελέσματα
Εθνικά
Παραπομπές
2020
Νεπαλ |
387149 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%BC%20%CE%A3%CE%B1%CF%83%CE%AF | Χακίμ Σασί | Ο Χακίμ Σασί είναι πρώην Γαλλοαλγερινός ποδοσφαιριστής γεννημένος στις 3 Μαΐου 1977 στο Σαιν-Ντενί. Αγωνιζόταν στην θέση του επιθετικού.
Υπήρξε Αλγερινός διεθνής το διάστημα μεταξύ 2000 και 2002 (2 διεθνείς συμμετοχές).
Καριέρα
Προερχόμενος από τα τμήματα υποδομής της Ρεντ Σταρ, πέρασε στον σύλλογο συνολικά διάστημα έξι ετών εκ των οποίων τα δύο με την πρώτη ομάδα το διάστημα μεταξύ 1999 και 2001 - στην Ντιβιζιόν 2 και το Νασιονάλ. Παρακολουθούμενος από τον Γκι Λακόμπ, ο τελευταίος τον ακολούθησε στην Γκανγκάμπ τον Ιούνιο του 2001. Ο νεαρός δεξιός χαφ πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Ντιβιζιόν 1 στις 18 Αυγούστου 2001 και κατάφερε σε σύντομο διάστημα να καθιερωθεί στο αρχικό σχήμα της ομάδας όπου και παρέμεινε για διάστημα δύο ετών, δίπλα στους Ντιντιέ Ντρογκμπά και Φλοράν Μαλουντά.
Έχοντας μείνει ελεύθερος την επόμενη σεζόν από τον Μπερτράν Μαρσάν, ο οποίος δεν τον υπολόγιζε πλέον, ο Χακίμ Σασί υπέγραψε συμβόλαιο μονοετούς διάρκειας με την ΦΚ Μετς του Ζαν Φερναντέζ τον Ιούνιο του 2003. Ωστόσο, έπειτα από μία καλή εκκίνηση στη σεζόν για τον ίδιο, υπέστη τραυματισμό που τον κράτησε εκτός αγωνιστικής δράσης για διάστημα αρκετών μηνών στην διάρκεια μιας προπόνησης και, χωρίς να καταφέρει πραγματικά ποτέ να βρει θέση βασικού στην ομάδα της Ανατολικής Γαλλίας, ο Χακίμ Σασί βρέθηκε χωρίς ομάδα τον Ιούνιο του 2004.
Έπειτα από σειρά δοκιμαστικών που δεν ευόδωσαν με την Ιστρ η οποία αγωνιζόταν στην Λιγκ 1, την Σεντάν και την Ρενς από την Λιγκ 2, τελικά υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Γκρενόμπλ Φουτ 38 η οποία αγωνιζόταν στην Λιγκ 2, τον Ιανουάριο του 2005, έχοντας ως ελπίδα να επανέλθει σε πλήρη αγωνιστικό ρυθμό, με ένα συμβόλαιο μονοετούς διάρκειας μαζί με οψιόν επέκτασής του για έναν ακόμη χρόνο, η οποία ωστόσο δεν ενεργοποιήθηκε.
Έπειτα από διάστημα έξι μηνών παραμονή στην Ιζέρ, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ΑΣ Κάννες, όπου αγωνίστηκε σε περίπου τριάντα αναμετρήσεις στην διάρκεια της 1,5 χρόνου παρουσίας του με την ομάδα στο Νασιονάλ.
Στις αρχές του 2007, πήρε μεταγραφή για την ομάδα της Ουμ Σαλάλ Κλαμπ από το Κατάρ, όπου και παρέμεινε για διάστημα ενός έτους.
Στην διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου του 2008, μετακόμισε στην ΟΣ Μπουλόν, η οποία αγωνιζόταν στην Λιγκ 2, όπου και έφερε τον αριθμό 9 στην φανέλα του. Δεν αγωνίστηκε παρά μόνο σε 4 αναμετρήσεις, τραυματιζόμενος σε σύντομο διάστημα (βουβωνική χώρα). Αποχώρησε, τότε, από τον σύλλογο τον Ιούνιο του 2008.
Τον Ιανουάριο του 2009, έφτασε σε συμφωνία με το ερασιτεχνικό σωματείο της ΟΖΑ Αλφορβίλ αφότου είχε σκεφτεί να εγκαταλείψει την ενεργό δράση, ενώ ήταν χάρη στον φίλο του, Μισέλ Μουλέν, αντιπρόεδρο της ΟΖΑ, που είχε την ευκαιρία να αναγεννήσει την καριέρα του μέσω του CFA. Στη διάρκεια της σεζόν 2009-2010, αγωνίστηκε σε συνολικά 16 αναμετρήσεις, σημειώνοντας 3 τέρματα και βοηθώντας τους νεαρούς συμπαίκτες του στα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα, κάτι που οδήγησε την ομάδα του να ολοκληρώσει την σεζόν στην δεύτερη θέση της τελικής κατάταξης του πρωταθλήματος του CFA.
Εντάχθηκε στην Ρασίνγκ ΚΦ-Λεβαλουά 92 τον Οκτώβριο του 2010, ωστόσο δεν παρέμεινε στην ομάδα παρά μονάχα για διάστημα τριών μηνών. Στην διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου του 2011, επέστρεψε στην ΟΖΑ Αλφορβίλ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Προφίλ του Χακίμ Σασί στο footballdatabase.eu
Προφίλ του Χακίμ Σασί στο national-football-teams.com
Γάλλοι ποδοσφαιριστές
Αλγερινοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Αλγερίας
Ποδοσφαιριστές Ρεντ Σταρ ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Αν Αβάν ντε Γκανγκάμπ
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Μετς
Ποδοσφαιριστές Γκρενόμπλ Φουτ 38
Ποδοσφαιριστές ΑΣ Κάννες
Ποδοσφαιριστές Ουμ Σαλάλ Σπορτ Κλαμπ
Ποδοσφαιριστές ΟΣ Μπουλόν
Ποδοσφαιριστές ΟΖΑ Αλφορβίλ
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές |
616919 | https://el.wikipedia.org/wiki/Truth%20%28%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CE%B6%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CF%86%29 | Truth (τραγούδι του Τσινγκίζ Μουσταφάγιεφ) | Το Truth είναι ένα τραγούδι ερμηνευμένο από τον Αζέρο τραγουδιστή Τσινγκίζ Μουσταφάγιεφ. Εκπροσώπησε το στον και προκρίθηκε στον τελικό, όπου στο Τελ Αβίβ ήρθε στην 8η θέση με 302 βαθμούς.
Παραπομπές
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2019
Τραγούδια στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision |
758254 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82 | Σύνδεσμος Σύγχρονης Μουσικής | Ο Σύνδεσμος Σύγχρονης Μουσικής ( , ASM - Assotsiatsiya Sovremennoy Muzyki) ήταν εναλλακτική οργάνωση Ρώσων συνθετών με ενδιαφέρον για την αβάν-γκαρντ μουσική. Ιδρύθηκε από τον Νικολάι Ροσλάβετς το 1923. Ο σύνδεσμο διεξήγαγε σειρά συναυλιών και δημοσίευσε περιοδικά που προωθούσαμ τη μοντερνιστική μουσική των Μάλερ, Σένμπεργκ, Μπεργκ, Βέμπερν, Κρένεκ και Χίντεμιτ, καθώς και το έργο των μελών του. Τα ηγετικά μέλη του ήταν ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ο Νικολάι Μιασκόφσκι, ο Βησσαρίων Σεμπάλιν, ο Αλεξάντερ Μοσόλοφ, ο Γαβριήλ Ποπόφ και ο Βλαντιμίρ Στσερμπατσόφ . Ο ενθουσιασμός της οργάνωσης για την αβάν-γκαρντ δυτική μουσική και τον πειραματισμό συνάντησε την αντίθεση από της Ρωσικής Ένωσης Προλεταρίων Μουσικών (Российская Ассоциация Пролетарских Музыкантов, РАПМ), η οποία στα τέλη της δεκαετίας του 1920 είχε επισκιάσει τον ΣΣΜ ως προς την πολιτιστική επιρροή. Ο Σύλογος διαλύθηκε επίσημα το 1931, ενώ η ΡΕΠΜ συνέχισε την λειτουργία της μέχρι τις 23 Απριλίου 1932, όταν καταργήθηκε με το Διάταγμα για τη Μεταρρύθμιση των Λογοτεχνικών και Καλλιτεχνικών Οργανώσεων.
Παραπομπές
Πηγές
Nelson, Amy (2004). Music for the Revolution: Musicians and Power in Early Soviet Russia. Pennsylvania State University Press.
Faiclough, Pauline (2006). A Soviet Credo: Shostakovich's Fourth Symphony. Ashgate.
Μοντερνισμός |
694994 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82 | Καβούρι Ηλείας | Το Καβούρι είναι παραθαλάσσιος οικισμός της Ηλείας στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας με υψόμετρο 5 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Το Καβούρι βρίσκεται στον όρμο του Κατακόλου, σε απόσταση 10 χλμ. Δ.του Πύργου και 6,5 χλμ. Α.-ΒΑ. του Κατάκολου, ανάμεσα στο Κάτω Καβούρι (Δ.) και την Κυανή Ακτή (Α.). Η παραλία της και ο πυθμένας της θάλασσας είναι αμμώδεις και τα νερά αβαθή, ενώ στην ακτή παρατηρούνται κρίνοι της θάλασσας και χαμηλή βλάστηση. Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1971 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Γρανιτσαίικων. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τα Γρανισταίικα αποτελούν την τοπική κοινότητα Γρανιτσαίικων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Πύργου του Δήμου Πύργου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 66 κατοίκους.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ηλείας
Δήμος Πύργου |
145721 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82 | Παγώνης Βακαλόπουλος | Ο Παγώνης Βακαλόπουλος (γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1965 στο Πολύκαστρο) είναι παλαίμαχος Έλληνας διεθνής αμυντικός ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε κατά τις δεκαετίες του ’80 και ’90 κυρίως στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και στο τέλος της καριέρας του στον Πανιώνιο.
Καριέρα
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα Α.Ε. Πολύκαστρο στη Γ΄ Εθνική. Τον Δεκέμβριο του 1984 πήγε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, με τον οποίο έκανε ντεμπούτο στην Α΄ Εθνική στις 20 Ιανουαρίου 1985. Στον Ηρακλή αγωνίστηκε έντεκα περιόδους, ως το 1995, τις περισσότερες ως βασικός. Με τον "γηραιό" σύλλογο της Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο το 1985, έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος 1987 και συμμετείχε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1989.
Από το 1991 άρχισε να χάνει τη θέση του στη βασική ενδεκάδα και τελικά το 1995 αποφάσισε να πάρει μεταγραφή στον Πανιώνιο, όπου έκλεισε την καριέρα του.
Στις εθνικές ομάδες
Ο Παγώνης Βακαλόπουλος μετείχε με την Εθνική Νέων στην τελική φάση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ Νέων 1984.
Ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελπίδων, η οποία το 1988 έφτασε ως τον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ελπίδων, όπου έχασε τον τίτλο από τη Γαλλία στον διπλό τελικό (0-0, 0-3).
Το 1987 συμμετείχε σε τρεις αγώνες της ολυμπιακής ομάδας, στις 28 Οκτωβρίου σε φιλικό με την Ιταλία στο Αρέτσο (σκορ: 0-2) και σε δυο αγώνες για το προολυμπιακό τουρνουά για την Ολυμπιάδα της Σεούλ: στις 2/12/1987 με την Πολωνία στα Γιάννενα (σκορ: 0-1) και στις 12/12/1987 με τη Δυτική Γερμανία στη Λάρισα (σκορ: 0-2).
Ο Βακαλόπουλος αγωνίστηκε 10 φορές με την Εθνική Ανδρών από το 1987 ως το 1991. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1987, ενώ ακόμα ήταν ενεργό μέλος της Εθνικής Ελπίδων, στον τελευταίο αγώνα για τα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1988 με την Ολλανδία που έγινε στη Ρόδο (0-3).
Εν συνεχεία αγωνίστηκε στις: 15/11/1988 με Ουγγαρία εντός έδρας (3-0), 25/1/1989 με Πορτογαλία εντός έδρας (1-2), 22/2/1989 με Νορβηγία εντός έδρας (4-2), αγώνα στον οποίο σκόραρε το μοναδικό του γκολ με την εθνική ανδρών στο 55΄, στις 8/3/1989 με Ανατολική Γερμανία εντός έδρας (3-2), στις 5/4/1989 με Γιουγκοσλαβία εντός έδρας (1-4), στις 20/9/1989 με Γιουγκοσλαβία εκτός έδρας (0-3), στις 11/10/1989 με Βουλγαρία εκτός έδρας (0-4), στις 5/9/1990 με Αλβανία εντός έδρας (1-0) και στις 17/4/1991 με Σουηδία εντός έδρας (2-2) που ήταν ο τελευταίος του διεθνής αγώνας.
Στατιστικά στοιχεία
Τίτλοι - Διακρίσεις
Βαλκανικό Κύπελλο: 1985.
Κύπελλο Ελλάδος (φιναλίστ): 1987.
Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ελπίδων (φιναλίστ): 1988.
Παραπομπές
Πηγές - Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Όλα για το ποδόσφαιρο ’91», περιοδικό Εικόνες.
http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=21849
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Πανιωνίου
Ποδοσφαιριστές Ηρακλή Θεσσαλονίκης
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδας Κ21
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδας Κ19
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές ολυμπιακής ομάδας Ελλάδας |
534924 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85 | Αλληγορία του Σπηλαίου | Η Αλληγορία του Σπηλαίου είναι μια αλληγορία που παρουσιάστηκε από τον Πλάτωνα στο έργο του Πολιτεία, με σκοπό να συγκριθούν «οι επιπτώσεις της παιδείας και της έλλειψής της στη φύση του ανθρώπου». Γράφτηκε σε μορφή διαλόγου μεταξύ του Γλαύκωνα, αδελφού του Πλάτωνα, και του μέντορά του Σωκράτη, τον οποίο αφηγείται ο δεύτερος. Η αλληγορία βρίσκεται στην αρχή του έβδομου βιβλίου της Πολιτείας.
Ο Πλάτων βάζει τον Σωκράτη να περιγράψει ένα σύνολο ατόμων που ζουν όλη τους τη ζωή αλυσοδεμένοι στον τοίχο μιας σπηλιάς, αντικρίζοντας έναν κενό τοίχο. Οι άνθρωποι αυτοί κοιτούν τις σκιές που σχηματίζονται στον τοίχο από αντικείμενα που περνούν μπροστά από μία φωτιά πίσω τους και δίνουν ονόματα σε αυτές τις σκιές. Οι σκιές είναι η πραγματικότητα των φυλακισμένων. Ο Σωκράτης εξηγεί πως ο φιλόσοφος είναι σαν φυλακισμένος που απελευθερώθηκε από τη σπηλιά και βρίσκεται στο επίπεδο όπου καταλαβαίνει ότι οι σκιές δεν είναι η πραγματικότητα, καθώς μπορεί να καταλάβει την αληθινή μορφή της πραγματικότητας και όχι την κατασκευασμένη πραγματικότητα, που είναι οι σκιές για τους φυλακισμένους. Οι κρατούμενοι αυτής της περιοχής δεν επιθυμούν καν να φύγουν από τη φυλακή τους, διότι δεν γνωρίζουν καλύτερη ζωή.
Οι κρατούμενοι κάποια μέρα καταφέρνουν να σπάσουν τα δεσμά τους και ανακαλύπτουν ότι η πραγματικότητά τους δεν είναι αυτή που νόμιζαν. Ανακάλυψαν τον ήλιο, τον οποίο ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί ως αντιστοιχία για τη φωτιά, πίσω από την οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει. Όπως η φωτιά ρίχνει φως στους τοίχους της σπηλιάς, η ανθρώπινη κατάσταση είναι για πάντα δέσμια των εντυπώσεων που δημιουργούνται μέσω των αισθήσεων. Ακόμη και αν αυτές οι ερμηνείες είναι μια περίεργη λανθασμένη ερμηνεία της πραγματικότητας, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελευθερωθεί από τα δεσμά της κατάστασής του. Δεν μπορεί να ελευθερωθεί από μια φαινομενική κατάσταση, όπως οι φυλακισμένοι δεν μπορούσαν να ελευθερωθούν από τις αλυσίδες τους. Ωστόσο, αν ο άνθρωπος μπορέσει ως εκ θαύματος να δραπετεύσει από τη σκλαβιά του, θα έβρισκε ένα κόσμο που δεν μπορεί να καταλάβει - ο ήλιος είναι ακατανόητος για κάποιον που δεν τον έχει δει ποτέ. Με άλλα λόγια, θα ανακάλυπτε ένα άλλο "βασίλειο" , ένα ακατανόητο μέρος, διότι, θεωρητικά, είναι η πηγή μιας ανώτερης πραγματικότητας από αυτή που ήξερε πάντα.
Ο Σωκράτης σχολιάζει ότι αυτή η αλληγορία μπορεί να συνδεθεί με προηγούμενα γραπτά του, δηλαδή η αντιστοιχία του ήλιου και της τετμημένης γραμμής.
Δείτε επίσης
Λαϊκισμός
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ανάγνωση του αποσπάσματος της Αλληγορίας του Σπηλαίου
Αναπαράσταση της Αλληγορίας του Σπηλαίου σε μορφή βίντεο
Αλληγορία
Έννοιες στην επιστημολογία
Πλατωνισμός
Φιλοσοφία της εκπαίδευσης |
398315 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%9A%CE%9C%20%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9 | ΦΚΜ Ντουνάρεα Γκαλάτσι | Η ΦΚΜ Ντουναρέα Γκαλάτσι ήταν μια ρουμανική ποδοσφαιρική ομάδα από το Γκαλάτσι, Ρουμανία. Ιδρύθηκε το 1970 και διαλύθηκε το 2014. Έδρα της ομάδας ήταν το Stadionul Nicolae Rainea χωρητικότητας 23000 θεατών. Είχε 5 συμμετοχές στο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ρουμανίας.
Ευρωπαϊκές συμμετοχές
Κύπελλο Κυπελλούχων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Dunarea's page at liga2.ro
Dunarea's page at campionate.ro
Dunarea's page at frf.ro
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1970
Ποδοσφαιρικές ομάδες Ρουμανίας |
170902 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201934-35 | Πανελλήνιο πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης ανδρών 1934-35 | Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το 2ο πρωτάθλημα μπάσκετ την περίοδο 1934-35 και έγινε ο πρώτος σύλλογος που στέφθηκε για δεύτερη φορά πρωταθλητής.
Η διοργάνωση
Το πρωτάθλημα διεξήχθη στην Αθήνα, στο γυμναστήριο του Εθνικού Γ.Σ. Οι αγώνες έγιναν από τις 28 ως 31 Ιουνίου 1935. Ο Ηρακλής κατάφερε να σημειώσει νίκες με μεγάλη διαφορά σημειώνοντας και 100 πόντους.
Πρωταθλήτρια ομάδα Ηρακλή: Νανές, Καπίλιου, Αδαμίχου, Παπαγιάννης, Πολυμέρης
Τα αποτελέσματα
Είναι γνωστά τα εξής αποτελέσματα:
Ηρακλής - Πανιώνιος: 110-40
Ηρακλής - Πανελλήνιος: 30-28
Ηρακλής - Πειραϊκός: 2-0 (στον αγώνα επικράτησε ο Πειραϊκός με 28-23 αλλά η νίκη του ακυρώθηκε)
Πειραϊκός - Πανιώνιος: 35-25
Πειραϊκός - Πανελλήνιος: ;
Πανελλήνιος - Πανιώνιος: 37-23
Βαθμολογία
Βαθμολογία
Πηγές
100 χρόνια Μπάσκετ 1891-1991, Περιοδικό Τρίποντο, 1991
εφ. "Αθλητική Ημέρα", 29/6/1935 κ.επ., ψηφ. σελ. 236 κ.επ.
Πανελλήνιο πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης ανδρών
Καλαθοσφαίριση το 1934
Καλαθοσφαίριση το 1935 |
646595 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9 | Σανλούρι | Το Σανλούρι (, , σαρδηνιακά: Seddori) είναι Δήμος και μία από τις δυο πρωτεύουσες της Ιταλικής Επαρχίας του Μέντιο Καμπιντάνο, στην Ιταλική Περιφέρεια Σαρδηνία στην Ιταλία. Η δεύτερη πρωτεύουσα της επαρχίας όπως ορίστηκε με κυβερνητικό διάταγμα (2005) ήταν η Βιλατσίντρο. Με νέο κυβερνητικό διάταγμα η Επαρχία του Μέντιο Καμπιντάνο ενώθηκε με την Επαρχία του Καρμπόνια-Ιγκλέσιας και δημιούργησαν την Επαρχία της Νότιας Σαρδηνίας (2016).
Το όνομα της πόλης προέρχεται από μερικές παραλλαγές του ονόματος του νησιού της Σικελίας στην τοπική διάλεκτο, το «Σελλόρι» σχετίζεται με τη Σικελία σαν τόπος παραγωγής σιτηρών. Η πεδιάδα της επαρχίας Μέντιο Καμπιντάνο είναι γεμάτη με σιτοβολώνες. Μια άλλη υπόθεση αναφέρει ότι το όνομα «Σανλούρι» σχετίζεται με τον προστάτη της πόλης Σαν Λορέντζο.
Παραπομπές
Πόλεις της Σαρδηνίας
Δήμοι της Επαρχίας της Νότιας Σαρδηνίας |
832166 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B6-FG | Σογιούζ-FG | Το όχημα εκτόξευσης Soyuz-FG ήταν μια βελτιωμένη έκδοση του Soyuz-U από την οικογένεια πυραύλων R-7, που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την TsSKB-Progress στη Σαμάρα της Ρωσίας. Το σύστημα καθοδήγησης, πλοήγησης και ελέγχου αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε από το «Polisvit» Special Design Bureau[6] (Kharkov, Ουκρανία).
Το Soyuz-FG πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 20 Μαΐου 2001, μεταφέροντας ένα διαστημόπλοιο φορτίου Progress στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Αποσύρθηκε μετά την εκτόξευση του Soyuz MS-15 στις 25 Σεπτεμβρίου 2019 στον ISS. το αναλογικό σύστημα ελέγχου περιόρισε σημαντικά τις δυνατότητές του και προκάλεσε την αντικατάστασή του από το Soyuz-2.[7] Από τις 30 Οκτωβρίου 2002 έως τις 25 Σεπτεμβρίου 2019, το Soyuz-FG ήταν το μόνο όχημα που χρησιμοποιήθηκε από τη Ρωσική Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία για την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Soyuz-TMA και Soyuz-MS στον ISS.
Για πτήσεις χωρίς πλήρωμα, το Soyuz-FG πέταξε προαιρετικά με ανώτερη βαθμίδα Fregat, που αναπτύχθηκε και παρήχθη από την ένωση Lavochkin στο Khimki. Η παρθενική πτήση αυτής της διαμόρφωσης έγινε στις 2 Ιουνίου 2003, η πρώτη από τις δέκα τέτοιες εκτοξεύσεις.[3] Οι εκτοξεύσεις της διαμόρφωσης Soyuz-FG/Fregat διατέθηκαν στο εμπόριο από μια ευρωπαϊκή-ρωσική εταιρεία που ονομάζεται Starsem.
Το Soyuz-FG εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο Baikonur στο Καζακστάν, από το Gagarin's Start (pad LC-1/5) για αποστολές με πλήρωμα και από το LC-31/6 για εκτοξεύσεις δορυφόρων με την παραλλαγή Fregat.
Το Soyuz-FG πραγματοποίησε 64 επιτυχημένες εκτοξεύσεις μέχρι την πρώτη του αποτυχία στις 11 Οκτωβρίου 2018 με την αποστολή Soyuz MS-10. Μια εγγραφή βίντεο της διαστημικής πτήσης που κυκλοφόρησε αρκετές εβδομάδες αργότερα υποδηλώνει έναν ελαττωματικό αισθητήρα, που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του πυραύλου. Το πλήρωμα, ο αστροναύτης της NASA Nick Hague και ο Ρώσος κοσμοναύτης Aleksey Ovchinin, διέφυγαν με ασφάλεια.[8]
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πρόγραμμα Σογιούζ
Σελίδες με πηγές CS1 στα Ρωσικά (ru) |
507968 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%87%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD | Ερρίκος Δ΄ του Γκρουμπενχάγκεν | Ο Ερρίκος Δ΄ (1460 - 6 Δεκεμβρίου 1526) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν πρίγκιπας του Γκρουμπενχάγκεν (1464-1526), περιοχής του δουκάτου του Μπράουνσβαϊχ.
Βιογραφία
Ήταν ο γιος του Ερρίκου Γ΄, πρίγκιπα του Γκρουμπενχάγκεν μαζί με τους αδελφούς του Ερνέστο Β΄ και Αλβέρτο Β΄. Μητέρα του ήταν η Μαργαρίτα των Πιάστ, κόρη του Ιωάννη Α΄ δούκα του Ζάγκαν. Όταν απεβίωσε ο πατέρας του το 1464, τον διαδέχθηκε σε ηλικία 4 ετών με επίτροπο τον θείο του Αλβέρτο Β΄· ο Ερνέστος Β΄ παραιτήθηκε και έγινε αρχιμανδρίτης (canon) στο Χάλμπερστατ.
Το 1479 ενηλικιώθηκε και με τον θείο του έκαναν διανομή του πριγκιπάτου: ο Ερρίκος Δ΄ έλαβε το κάστρο Χέλντενμπουργκ και ο Αλβέρτος Β΄ τα κάστρα Οστερόντε και Χέρτσμπεργκ, ενώ είχαν από κοινού το κάστρο Γκρουμπενχάγκεν. Το 1485 απεβίωσε ο θείος του αφήνοντας έναν γιο 9 ετών, έτσι ο Ερρίκος Δ΄ έγινε επίτροπος του εξαδέλφου του Φιλίππου Α΄.
Απεβίωσε το 1526 άτεκνος και τον διαδέχθηκε ο Φίλιππος Α΄, επανενώνοντας το πριγκιπάτο.
Οικογένεια
Το 1494 νυμφεύτηκε στο Άινμπεκ την Ελισάβετ των Άνχαλτ, κόρη του Ιωάννη Ε΄ δούκα της Σαξονίας-Λάουενμπουρκ, αλλά δεν απέκτησε τέκνα.
Πηγές
Ludwig Ferdinand Spehr (1880), "Heinrich III., Herzog von Braunschweig-Grubenhagen", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 11, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 488–489
Δούκες του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ
Οίκος των Γουέλφων |
528696 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82 | Ερρίκος Α΄ της Βουργουνδίας | Ο Ερρίκος Α΄, δούκας της Βουργουνδίας ή Ερρίκος ο Μέγας (γαλ.: Henri Ier de Bourgogne, 948 - 15 Οκτωβρίου 1002), κόμης του Νεβέρ και δούκας της Βουργουνδίας (965 - 1002) από τον Οίκο των Ροβερτιδών ήταν ο μικρότερος γιος του Ούγου του Μέγα, κόμη του Παρισιού και της Χέντβιχ των Οθωνιδών, κόρης του Ερρίκου Α΄ του Ορνιθοθήρα δούκα της Σαξονίας & βασιλιά της Ανατ. Φραγκίας. Νεότερος αδελφός του ήταν ο Ούγος Καπέτος.
Βιογραφία
Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Όθων/Εύδης. Σαν μικρότερος γιος ακολούθησε τον εκκλησιαστικό κλάδο. Την εποχή που ο δεύτερος αδελφός του Όθων της Βουργουνδίας πέθανε πρόωρα, στις 22 Φεβρουαρίου 965, ήταν κληρικός. Στην συνέχεια εξελέγη ο ίδιος νέος δούκας της Βουργουνδίας και τότε άλλαξε το βαπτιστικό του όνομα Εύδης σε Ερρίκος. Ο Όθων-Ερρίκος κυβέρνησε ο ίδιος ωστόσο μόνο τρεις κομητείες, οι υπόλοιπες έξι που αποτελούσαν την καρδιά του δουκάτου του Ριχάρδου της Βουργουνδίας κυβερνήθηκαν από τους υποτελείς του.
Παντρεύτηκε στον πρώτο γάμο του την Γερβέργκα του Μακόν, χήρα του Άνταλμπερτ της Ιταλίας που είχε καταφύγει στο Οτάν, και υιοθέτησε τον θετό γιο της Όθωνα-Γουλιέλμο. Σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε την Γκερσένδα, κόρη του Γουλιέλμου Β της Γασκώνης. Ωστόσο δεν απέκτησε κανέναν γιο από τους δυο γάμους του και τον διαδέχθηκε ο θετός του γιος Όθων-Γουλιέλμος. Αυτό επέφερε σκληρό πόλεμο διαδοχής ανάμεσα στον Οίκο της Ιβρέας στον οποίο ανήκε ο Όθων-Γουλιέλμος και στην βασιλική δυναστεία των Καπετιδών υπό τον Ροβέρτο τον Ευλαβή γιο του Ούγου Καπέτου. Ο πόλεμος επέφερε τον τεμαχισμό της Βουργουνδίας ανάμεσα στην κομητεία της Βουργουνδίας και το δουκάτο της Βουργουνδίας (1004).
Παραπομπές
Πηγές
Constance Brittain Bouchard, Sword, Miter, and Cloister: Nobility and the Church in Burgundy, 980-1198 (New York: Cornell University Press, 1987)
Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984)
Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987-1328 (London, New York: Hambledon Continuum, 2007)
Δούκες της Βουργουνδίας
Οίκος των Ροβερτιδών |
690519 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BB%20%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9 | Ναλανιντίλ Χανιμεφέντι | Η Ναλανιντίλ Χανιμεφέντι (Οθ. Τούρκικα:نالان دل خانم) (Τούρκικα: Nalandil Hanımefendi, 1829 - 1865) ήταν η δέκατη τέταρτη σύζυγος του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1829 στην Ανάπα, και ήταν κόρη του Νατίκχου Τσιπακουέ Μπέη. Είχε μια αδελφή την Τερμπιγιέ Χανιμεφέντι.
Μεταφέρθηκε σε νεαρή ηλικία στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο πατέρας της την εμπιστεύτηκε στο αυτοκρατορικό χαρέμι. Σύμφωνα με το έθιμο της οθωμανικής αυλής το όνομά της, άλλαξε σε Ναλανιντίλ.
Το 1851 παντρεύτηκε τον Αμπντούλ Μετζίτ Α΄. Της δόθηκε ο τίτλος "Τέταρτη Τυχερή", στις 7 Δεκεμβρίου 1851, αφού γέννησε το πρώτο της παιδί, μια κόρη, τη Σενιχά Σουλτάν στο Παλιό Παλάτι Τσιραγάν. Προς το τέλος του 1852 ονομάστηκε "Τρίτη Τυχερή" και το 1853 σε "Δεύτερη Τυχερή". Στις 20 Μαρτίου 1853, γέννησε το δεύτερο παιδί της, έναν γιο, τον Ηγεμόνας Μεχμέτ Αμπντουσαμέντ. Το 1854, της δόθηκε ο τίτλος "Πρώτη Τυχερή". Στις 2 Μαρτίου 1855, γέννησε το τρίτο της παιδί, μια κόρη, την Σεχιμέ Σουλτάν στο Παλιό Παλάτι Μπεηλέρμπεη.
Μετά το θάνατο του Αμπντούλ Μετζίτ το 1861, η Ναλανιντίλ εγκαταστάθηκε στο Παλάτι Φεριγιέ. Πέθανε το 1865, και είναι θαμμένη στο Νέο Μαυσωλείο Κυριών, Γενί Τζαμί της Κωνσταντινούπολης.
Παραπομπές
Πηγές
Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
Σουλτάνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Οθωμανοί |
109211 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%84%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B7 | Ατμοσφαιρική διατάραξη | Με τον όρο ατμοσφαιρική διατάραξη ή ατμοσφαιρική διαταραχή ονομάζεται οποιαδήποτε ανατροπή της ισορροπίας της ατμόσφαιρας καθώς επίσης και κάθε "πεδίο χαμηλού βαρομετρικού" στο οποίο και παρουσιάζονται έκδηλα σημεία δημιουργίας κυκλωνικής κυκλοφορίας του αέρα.
Κυριότερες αιτίες δημιουργίας ατμοσφαιρικών διαταράξεων είναι οι αέριες μάζες και τα δημιουργούμενα όρια αυτών που ονομάζονται μέτωπα.
Δείτε επίσης
Κυκλοφορία ατμόσφαιρας
Κινητική ενέργεια ανέμων
Μετεωρολογία |
782938 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BA%CE%B1%20%CE%A1%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD | Γιέλκα Ρόουζεν | Η Γιέλκα Ρόουζεν (30 Δεκεμβρίου 186828 Μαΐου 1935) ήταν Γερμανίδα ζωγράφος, περισσότερο γνωστή ως σύζυγος του Άγγλου συνθέτη Φρέντερικ Ντέλιους.
Η Ελέν Σοφί Γιέλκα Ρόουζεν, γνωστή ως Jelka, γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1868. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά που γεννήθηκαν από τον Γκέοργκ Ρόουζεν (1820−1891) και τη σύζυγό του Σερένα Άννα (1830−1902), η οποία ήταν επίσης ζωγράφος.
Η Γιέλκα Ρόουζεν σπούδασε καλές τέχνες από το 1892 στην ιδιωτική Académie Colarossi στο Παρίσι, όπου είχε μεταβεί συνοδευόμενη από τη πρόσφατα χήρα μητέρα της. Ζώντας στο Μονπαρνάς γνωρίστηκε με τους συνθέτες Γκαμπριέλ Φορέ, Μορίς Ραβέλ και Φλοράν Σμιτ και τους καλλιτέχνες Ογκίστ Ροντέν, Καμίλ Κλοντέλ, Πολ Γκογκέν, Ανρί Ρουσό, Έντβαρτ Μουνκ και Ίντα Γκεράρντι.
Εξέθεσε έργα της στο Salon des Indépendants. Γνώρισε τον Φρέντερικ Ντέλιους σε ένα δείπνο στις 16 Ιανουαρίου 1896, και διαπίστωσε ότι είχαν κοινό ενδιαφέρον για τα κείμενα του Φρίντριχ Νίτσε και τη μουσική του Έντβαρντ Γκριγκ. Το 1897 ο Ντέλιους επέστρεψε από ένα επαγγελματικό ταξίσι στη Φλόριντα, όπου είχε διαχειριζόταν μια φυτεία πορτοκαλιών πριν από δώδεκα χρόνια. Ο Ντέλιους μετακόμισε στο πρόσφατα αγορασμένο σπίτι της Ρόουζεν στο Γκρεζ-σιρ-Λουέν, ένα κτίριο το οποίο ανήκε σε αυτήν και τη μητέρα της, και το ζευγάρι παντρεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 1903. Η Ρόουζεν ήταν κληρονόμος μιας μετρίου μεγέθους περιουσίας από τη διακεκριμένη οικογένειά της Σλέσβιχ-Χόλσταϊν και η περιουσία της έδωσε στον Ντέλιους οικονομική ασφάλεια.
Μέσω της γονικής της κληρονομιάς, η Ρόουζεν είχε αποκτήσει καλή μόρφωση και μιλούσε πολλές γλώσσες, και ήταν αυτή που συχνά πρότεινε κείμενα που θα μπορούσε να μελοποιήσει ο σύζυγός της. Εκείνη εντόπισε τα έργα του Έρνεστ Ντάουσον για το έργο του Songs of Sunset καθώς και τα έργα του Ουόλτ Ουίτμαν για το Songs of Farewell. Οι γερμανικές μεταφράσεις αυτών των κειμένων από την ίδια δημοσιεύονταν συχνά μαζί με τη μουσική. Οι καλλιτεχνικές της δεξιότητες ήταν επίσης ανεκτίμητες στα σκίτσα των σκηνικών στην αναβίωση του A Village Romeo and Juliet του Μπίτσαμ το 1920.
Η Ρόουζεν παρέμεινε αφοσιωμένη στον Ντέλιους παρά τις σχέσεις που είχε ο ίδιος με άλλες γυναίκες. Τα τελευταία δώδεκα χρόνια της ζωής του Ντέλιους, τα οποία τα πέρασε τυφλός και παράλυτος από σύφιλη τρίτου βαθμού, η Ρόουζεν παράτησε τη δουλειά της για να τον φροντίζει. Η ίδια αρρώστησε με καρκίνο του εντέρου και έκανε γνωστό ότι η εξωτερική βοήθεια θα ήταν ευπρόσδεκτη. Αυτό οδήγησε τον Έρικ Φένμπι να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον συνθέτη, ακόμα ως προσωπικός νοσοκόμος του. Ο Φένμπι εργάστηκε με τον Ντέλιους για έξι χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων η Γιέλκα είχε απουσίαζε κατά περιόδους για λόγους ιατρικής περίθαλψης. Επέστρεψε από ένα γηροκομείο για να είναι στο πλευρό του Ντέλιους, όταν εκείνος πέθανε τον Ιούνιο του 1934. Ο Ντέλιους ήθελε να τον θάψουν στον κήπο του σπιτιού τους στο Γκρεζ-σιρ-Λουέν, ή αν δεν γινόταν αυτό, στην Αγγλία. Οι τοπικές αρχές δεν επέτρεψαν την ταφή στον κήπο, αλλά παράλληλα η Γιέλκα ήταν πολύ άρρωστη για να ταξιδέψει, κι έτσι ο Ντέλιους θάφτηκε στο τοπικό νεκροταφείο στο Γκρεζ.
Τον Μάιο του 1935, αν και δεν είχε αναρρώσει πλήρως, η Γιέλκα ένιωθε ότι είχε αρκετή δύναμη για να διασχίσει τη Μάγχη για να παρευρεθεί στον εκ νέου ενταφιασμό του συζύγου της στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, στο Σάρεϊ. Ωστόσο, καθ' οδόν προσβλήθηκε από πνευμονία και νοσηλεύτηκε στο Ντόβερ κατά την άφιξή της στην Αγγλία. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στο Κένσινγκτον του Λονδίνου, όπου πέθανε στις 28 Μαΐου 1935, δύο ημέρες μετά την εκ νέου ταφή του συζύγου της. Τάφηκε μαζί του: μοιράζονται τον ίδιο τάφο. Η περιουσία της χρηματοδότησε ένα καταπίστευμα, το οποίο διαχειριζόταν ο σερ Τόμας Μπίτσαμ, για την προώθηση των έργων του Ντέλιους. Ο Μπίτσαμ είναι σήμερα θαμμένος σε μικρή απόσταση από το ζευγάρι.
Τη Γιέλκα Ρόουζες υποδύθηκε η Βρετανίδα ηθοποιός Μορίν Πράιορ στην ταινία του Κεν Ράσελ Song of Summer το 1968.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολιτιστικός σύλλογος "artistes du bout du monde"
Γερμανοί εβραϊκής καταγωγής
Βελιγράδι
Γερμανοί ζωγράφοι |
100878 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82%20%28%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%29 | Γιώργος Σαββίδης (ποδοσφαιριστής) | Ο Γιώργος Σαββίδης είναι Κύπριος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός.
Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1961 και πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον Ολυμπιακό Λευκωσίας για να μεταπηδήσει στη συνέχεια στην Ομόνοια Λευκωσίας, όπου έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα στην σταδιοδρομία του ως ποδοσφαιριστής. Στην ομάδα αυτή πραγματοποίησε μεγάλες εμφανίσεις, όπως και στην Εθνική Ομάδα της Κύπρου.
Έπειτα, αρκετές ομάδες εκδήλωσαν ενδιαφέρον για να τον συμπεριλάβουν στο δυναμικό τους, ανάμεσα στις οποίες και η ΑΕΚ. Ο Σαββίδης δέχτηκε την πρόταση, καθώς υπήρξε και μεγάλη του επιθυμία μια τέτοια συμμετοχή. Επέστρεψε στην Κύπρο και στην Ομόνοια, όπου έκλεισε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής και ξεκίνησε σταδιοδρομία ως προπονητής.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η καριέρα του Σαββίδη
Κύπριοι προπονητές ποδοσφαίρου
Κύπριοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Κύπρου
Ποδοσφαιριστές Ομόνοιας Λευκωσίας
Ποδοσφαιριστές Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως
Προπονητές ποδοσφαίρου Διγενή Ακρίτα Μόρφου
Προπονητές ποδοσφαίρου Ομόνοιας Λευκωσίας
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού Λευκωσίας
Ποδοσφαιριστές Α΄ κατηγορίας Κύπρου
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
Κύπριοι ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό |
End of preview. Expand
in Data Studio
README.md exists but content is empty.
- Downloads last month
- 93