Book,Page,LineNumber,Text
49,0039,001,พลัน  สิ้นกาลนาน  ญาติธรรมมหาบพิตรได้แสดง    
49,0039,002,ให้ปรากฏแล้ว  การบูชาอันยิ่งเพื่อเปรตทั้งหลาย
49,0039,003,มหาบพิตรทรงทำแล้ว  และกำลังกายมหาบพิตรได้
49,0039,004,เป็นให้แก่ภิกษุทั้งหลายแล้ว    บุญมีประมาณไม่
49,0039,005,น้อยมหาบพิตรได้ทรงขวนขวายแล้ว.
49,0039,006,<I>จบ   ติโรกุฑฑเปตวัตถุที่  ๕</I>
49,0039,007,<B>อรรถกถาติโรกุฑฑเปตวัตถุที่  ๕</B>
49,0039,008,พระศาสดาเมื่อทรงประทับอยู่ในกรุงราชคฤห์    ทรงปรารภ
49,0039,009,พวกเปรตเป็นอันมาก  จึงตรัสพระคาถานี้  มีคำเริ่มต้นว่า   <B>ติโรกุฑฺเฑสุ
49,0039,010,ติฏฺ€นฺติ</B>    ดังนี้.
49,0039,011,ในข้อนั้น   มีกถาพิศดารดังต่อไปนี้ :- ในกัปที่  ๙๒  แต่ภัททกัป
49,0039,012,นี้   ได้มีนครหนึ่ง   ชื่อว่า   กาสี.   พระราชาทรงประนามว่า    ชัยเสน
49,0039,013,ทรงครองราชสมบัติในพระนครนั้น.     พระองค์ได้มีพระราชเทวี
49,0039,014,ทรงพระนามว่า    สิริมา.   พระโพธิสัตว์นามว่า    ผุสสะ   บังเกิดใน
49,0039,015,พระครรภ์ของพระนางแล้วตรัสรู้   พระสัมมาสัมโพธิญาณโดยลำดับ.
49,0039,016,พระเจ้าชัยเสนเกิดความเห็นแก่ตัวขึ้นว่า     บุตรของเรา     ออกมหา-
49,0039,017,ภิเนกษกรมเป็นพระพุทธเจ้า    พระพุทธเจ้าเป็นของเรา    พระธรรม
49,0039,018,เป็นของเรา    พระสงฆ์ก็เป็นของเรา   ดังนี้แล้ว    ทรงอุปัฏฐากด้วย
49,0039,019,พระองค์เองทุก ๆ  กาล   ไม่ทรงให้โอกาสแก่ชนเหล่าอื่น.