Book,Page,LineNumber,Text
49,0031,001,<H1>อรรถกถาปิฏฐธีตลิกเปตวัตถุที่  ๔</H1>   
49,0031,002,พระศาสดา     เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวันมหาวิหาร     กรุง-
49,0031,003,สาวัตถี   ทรงปรารภทานของท่านอนาถปิณฑิกคฤหบดี    ได้ตรัสคำนี้
49,0031,004,เริ่มต้นว่า  <B>ยงฺกิญฺจารมฺมณํ  กตฺวา</B>  ดังนี้ :-
49,0031,005,ได้ยินว่า           พี่เลี้ยงของเด็กหญิง     ธิดาของลูกสาวท่าน
49,0031,006,อนาถปิณฑิกคฤหบดี     ได้ให้ตุ๊กตาแป้งด้วยสั่งว่า     นี้ลูกสาวของเจ้า
49,0031,007,เจ้าจงอุ้มมันไปเล่นเถอะ.      เด็กหญิงนั้นเกิดความเข้าใจในตุ๊กตาแป้ง
49,0031,008,นั้นว่า    เป็นลูกสาว.    ครั้นวันหนึ่ง    เมื่อเธออุ้มตุ๊กตานั้นเล่น   ตุ๊กตา
49,0031,009,ตกแตก   เพราะความเลินเล่อ.  แต่นั้นเด็กหญิงจึงร้องร่ำไห้    ลูกสาว
49,0031,010,เราตายแล้ว.   เธอกำลังร้องไห้อยู่    คนในเรือนบางคน    ก็ไม่สามารถ
49,0031,011,จะชี้แจงให้เธอเข้าใจได้.     ก็สมัยนั้น     พระศาสดาประทับนั่งบน
49,0031,012,ปัญญัตาอาสน์    ในเรือนของท่านอนาถปิณฑิกคฤหบดี.    และท่าน
49,0031,013,มหาเศรษฐี   ก็ได้นั่งอยู่   ณ  ที่ใกล้พระผู้มีพระภาคเจ้า.  หญิงพี่เลี้ยง
49,0031,014,ได้พาเด็กหญิงนั้นไปหาท่านเศรษฐี.  ท่านเศรษฐีเห็นเข้า  จึงกล่าวว่า
49,0031,015,เด็กหญิงนี้ร้องไห้     เพื่ออะไรกัน.     พี่เลี้ยงได้แจ้งเรื่องนั้นแก่ท่าน
49,0031,016,เศรษฐีแล้ว.     เศรษฐีได้ให้เด็กหญิงนั้น    นั่งบนตักแล้วให้เข้าใจว่า
49,0031,017,ฉันจะให้ทานอุทิศแก่ลูกของหนู   ดังนี้แล้วจึงกราบทูลแต่พระศาสดา
49,0031,018,ว่า   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   ข้าพระองค์ปรารถนาจะให้ทาน  อุทิศแก่
49,0031,019,"ตุ๊กตาแป้ง     ซึ่งเป็นลูกสาวของหลานของข้าพระองค์,     ขอพระองค์"
49,0031,020,พร้อมด้วยภิกษุ  ๕๐๐  รูป  จงรับทานนั้นของข้าพระองค์ในวันพรุ่งนี้
49,0031,021,เถิด.  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับนิมนต์ด้วยดุษณีภาพ.