Book,Page,LineNumber,Text
49,0018,001,ได้ยินว่า    ในอดีตกาล    ในศาสนาของพระผู้มีพระภาคเจ้า  
49,0018,002,ทรงพระนามว่า    กัสสปะ    ได้มีภิกษุรูปหนึ่งเป็นผู้สำรวมทางกาย
49,0018,003,แต่ไม่สำรวมทางวาจา     ด่าปริภาษภิกษุทั้งหลาย     มรณภาพแล้ว
49,0018,004,ไปบังเกิดในนรก   ไหม้ในนรกนั้น    สิ้นพุทธันดรหนึ่ง    จุติจากนรก
49,0018,005,นั้นแล้ว  ในพุทธุปบาทกาลนี้  บังเกิดเป็นเปรต   ถูกความหิวกระหาย
49,0018,006,ครอบงำ    ด้วยเศษวิบากของกรรมนั้นนั่นแล    ณ    เชิงเขาคิชฌกูฏ  
49,0018,007,ใกล้กรุงราชคฤห์.    ร่างของเปรตนั้นได้มีสีเหมือนทองคำ.    แต่หน้า
49,0018,008,ของเปรตนั้น   เหมือนหน้าสุกร.   ลำดับนั้น   ท่านพระนารทะ   อยู่ที่
49,0018,009,เขาคิชฌกูฏ     ชำระร่างกายแต่เช้าตรู่     ถือบาตรและจีวร    กำลัง
49,0018,010,เที่ยงบิณฑบาต    ยังกรุงราชคฤห์    พบเปรตนั้นในระหว่างทาง
49,0018,011,เมื่อจะถามถึงกรรมที่เปรตนั้นทำ จึงกล่าวคาถาว่า
49,0018,012,<B>กายของท่านล้วนมีสีดุจทองคำ    รัศมีกาย
49,0018,013,ของท่านสว่างไสวไปทุกทิศ     แต่หน้าของท่าน
49,0018,014,เหมือนหน้าสุกร    เมื่อก่อนท่านได้ทำกรรมอะไร
49,0018,015,ไว้.</B>
49,0018,016,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>กาโย  เต สพฺพโส   วณฺโณ</B>  ความว่า
49,0018,017,กายคือร่างของท่าน   ล้วนมีสีดุจทองคำ   คือ   คล้ายทองคำที่สุกปลั่ง.
49,0018,018,บทว่า  <B>สพฺพา  โอภาสเต  ทิสา</B>  ความว่า   รัศมีกายของเขาว่างไสว
49,0018,019,โชติช่วง    ไปโดยรอบทั่วทุกทิศ.    อีกอย่างหนึ่ง    ในคำว่า    บทว่า
49,0018,020,โอภาสเต  นี้   มีเหตุเป็นเครื่องหยั่งลงในภายในเป็นอรรถ      พึงเห็น
49,0018,021,ความว่า   กายของท่านล้วนมีสีดุจทองคำ   สว่างไสว   โชติช่วงไปทั่ว