Book,Page,LineNumber,Text 49,0011,001,กำลังทรงแสดงธรรมอยู่ในพระเวฬุวัน ได้ยินไม่ปรากฏตัว. 49,0011,002,ลำดับนั้น มหาชนเห็นนางสุลสา แล้วกล่าวอย่างนี้ว่า แม่สุลสา 49,0011,003,เธอไปไหนมาตลอดวันเท่านี้ มารดาของเธอ เมื่อไม่เห็นเธอ ก็ได้ 49,0011,004,ถึงความร่ำไรโศกเศร้าเหมือนคนบ้า. นางจึงแจ้งเรื่องนั้นแก่มหาชน 49,0011,005,และเมื่อมหาชนถามว่า อย่างไรบุรุษนั้นการทำความขวนขวาย 49,0011,006,แต่บาปเช่นนั้น ไม่ได้ทำกุศลไว้เลย ยังเกิดเป็นเทพได้ นางสุลสา 49,0011,007,กล่าวว่า เขาได้ถวายขนมต้มและน้ำดื่มที่เราให้ แก่ท่านพระมหา- 49,0011,008,โมคคัลลานะ ด้วยบุญนั้น จึงได้เกิดเป็นเทพบุตร มหาชนได้กระทำ 49,0011,009,ดังนั้น จึงได้เกิดอัศจรรย์จิตไม่เคยมี จึงได้คิดว่า เขาได้กระทำ 49,0011,010,บุญกรรมแม้น้อย ในพระอรหันต์ทั้งหลาย ผู้ชื่อว่า เป็นบุญเขต 49,0011,011,อันยอดเยี่ยมของชาวโลก จึงนำสัตว์มาเกิดเป็นเทพบุตร ดังนี้แล้ว 49,0011,012,จึงได้เสวยปีติและโสมนัสอันโอฬาร ภิกษุทั้งหลาย กราบทูล 49,0011,013,เนื้อความนั้น แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า. ลำดับนั้น เพราะอัตถุปปัติเหตุนี้ 49,0011,014,พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงได้ทรงภาษิตคาถาเหล่านี้ว่า :- 49,0011,015,พระอรหันต์ทั้งหลาย เปรียบด้วยนา 49,0011,016,ทายกทายิกาทั้งพลาย เปรียบด้วยชาวนา ไทย 49,0011,017,ธรรมเปรียบด้วยพืช ผลทาน ย่อมเกิด แต่การ 49,0011,018,บริจาคไทยธรรม ของทายกทายิกาผู้ให้แก่ 49,0011,019,ปฏิคาหกผู้รับนั้น พืชนาและการหว่านพืชนี้ 49,0011,020,ย่อมให้เกิดผลแก่พวกเปรต และทายกทายิกา 49,0011,021,ผู้ให้ เปรตทั้งหลาย ย่อมพากันบริโภคผลนั้น