Book,Page,LineNumber,Text
48,0044,001,อาสนะนี้ ดีฉันบริจาคแก่ท่านแล้ว ขอได้โปรดใช้สอยเพื่ออนุเคราะห์
48,0044,002,ฉันด้วยเถิดเจ้าค่ะ. พระเถระรับตั่งนั้น เพื่ออนุเคราะห์นาง แล้วให้
48,0044,003,ถวายแก่สงฆ์. สมัยต่อมา นางเป็นโรคอย่างหนึ่งตายไปบังเกิดในภพ
48,0044,004,ดาวดึงส์. คำดังกล่าวมาเป็นต้นทั้งหมด พึงทราบตามนัยที่กล่าวมาแล้ว
48,0044,005,ในกถาพรรณนาปฐมวิมานนั้นแล. ด้วยเหตุนั้น ท่านพระโมคคัลลานะ
48,0044,006,จึงถามว่า
48,0044,007,ดูก่อนเทพธิดาผู้ประดับองค์ ทรงมาลัย ทรง
48,0044,008,พัสตราภรณ์อันสวยงาม วิมานตั่งทองของท่านโอฬาร
48,0044,009,เร็วดังใจ ไปได้ตามปรารถนา ท่านส่องแสงประกาย
48,0044,010,คล้ายสายฟ้าแลบลอดหลืบเมฆ เพราะบุญอะไร
48,0044,011,วรรณะของท่านจึงเป็นเช่นนี้ เพราะบุญอะไร ผลนี้จึง
48,0044,012,สำเร็จแก่ท่าน และโภคะทุกอย่างที่น่ารักจึงเกิดแก่ท่าน.
48,0044,013,ดูก่อนเทพี ผู้มีอานุภาพมาก อาตมาขอถามท่าน
48,0044,014,ครั้งเกิดเป็นมนุษย์ ท่านได้ทำบุญอะไร เพราะบุญ
48,0044,015,อะไร ท่านจึงมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้ และวรรณะ
48,0044,016,ของท่านจึงสว่างไสวไปทุกทิศ.
48,0044,017,เทวดาองค์นั้น ถูกท่านพระโมคคัลลานะถาม
48,0044,018,แล้ว ดีใจ ครั้นแล้วก็พยากรณ์ปัญหาของกรรมที่มีผล
48,0044,019,อย่างนี้ว่า
48,0044,020,นี้เป็นผลของกรรมเล็กน้อยของดิฉันอันเป็นเหตุ
48,0044,021,ให้ดีฉันมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้ ครั้งเกิดเป็นมนุษย์
48,0044,022,ในหมู่มนุษย์ในชาติก่อน ในมนุษยโลก ดีฉันได้พบ