Book,Page,LineNumber,Text
48,0020,001,ทั้งสอง. จริงอยู่ คำว่า โอภาสสิ นี้ ท่านเพ่งบทว่า ตฺวํ จึงกล่าวไว้
48,0020,002,เป็นมัธยมบุรุษ ครั้นเพ่งบทว่า ปีํ จึงเปลี่ยนไปเป็นประถมบุรุษ. ส่วน
48,0020,003,จ ศัพท์ในคำนี้ พึงเห็นว่า ท่านลบแล้วแสดงไว้. คำว่า คจฺฉติ เยน
48,0020,004,กามํ โอภาสสิ และ วิชฺชุลโตภาสิตํ อพฺภกูฏํ วิย นี้เป็นทุติยา-
48,0020,005,วิภัตติ เปลี่ยนไปเป็นปฐมาวิภัตติ. คำว่า ปิํ นี้ ก็อย่างนั้น เป็น
48,0020,006,คำกล่าวถึงข้อที่พึงขยายคำว่า เต โสวณฺณมยํ อุฬารํ เป็นต้น เป็น
48,0020,007,วิเสสนะคำขยายของคำว่า ปีํ นั้น.
48,0020,008,ถามว่า ก็ท่านกล่าวว่า โสวณฺณมยํ ไว้แล้ว ไม่น่ากล่าวว่า อุฬารํ
48,0020,009,เพราะทองเป็นของประเสริฐสุดอยู่แล้ว เหตุเป็นโลหะอันเลิศ และเพราะเป็น
48,0020,010,ทิพย์ ท่านก็ประสงค์เอาแล้วในที่นี้ มิใช่หรือ. ตอบว่าไม่ใช่ เพราะสิ่งไร ๆ
48,0020,011,ก็มีสภาพวิเศษ. เหมือนอย่างว่า ทองมีรส [น้ำ] รุ้งร่วงเป็นประเสริฐ
48,0020,012,สุด บริสุทธิ์ดีโดยเป็นทองรูปพรรณหลายชนิด อันเป็นเครื่องใช้สอยของ
48,0020,013,มนุษย์ แต่นั้น ก็เกิดเป็นอากร [บ่อเกิด] จากนั้น ทองทุกชนิดก็เป็นของ
48,0020,014,ทิพย์ของประเสริฐสุดฉันใด ก็ฉันนั้น แม้เพราะเป็นทองทิพย์ ก็เป็นทอง
48,0020,015,จามีกร ทองคำจากทองจามีกรก็เป็นทองสาตกุมภะจากทองสาตกุมภะก็เป็น
48,0020,016,ทองชมพูนท จากทองชมพูนท ก็เป็นทองสิงคี. ทองสิงดีนั้นแลประเสริฐ
48,0020,017,สุดแห่งทองทุกชนิด. ด้วยเหตุนั้น ท้าวสักกะ จอมทวยเทพจึงกล่าวว่า
48,0020,018,มุตฺโต มุตฺเตหิ สห ปุราณชฏิเลหิ
48,0020,019,วิปฺปมุตฺโต วิปฺปมุตฺเตหิ
48,0020,020,สิงฺคีนิกฺขสวณฺโณ
48,0020,021,ราชคหํ ปาวิสิ ภควา