Book,Page,LineNumber,Text
47,0010,001,กล่าวว่า  เด็กทั้งสองเป็นผู้มีบุญมาก   ขอให้พวกท่านจงเลี้ยงให้เจริญ   ด้วยการ
47,0010,002,เอาใจใส่จริง ๆ   ก็ครั้นเลี้ยงให้เจริญแล้ว     จงทำอาวาหะและวิวาหะกะกันและ
47,0010,003,กัน   พวกท่านทำให้พระราชาทรงพอพระทัย   (ด้วยการถวาย)    ปัญจโครส
47,0010,004,แล้วจงถือเอาภูมิภาค    พากันสร้างนคร    จงอภิเษกพระกุมารไว้ในพระนคร
47,0010,005,ดังนี้แล้ว    จึงได้มอบทารกทั้งสอง   (แก่พวกโคบาล)    พวกโคบาลเหล่านั้น
47,0010,006,รับคำว่า  สาธุ   ดังนี้แล้ว    นำทารกทั้งสองไปเลี้ยงไว้  เด็กทั้งสองเจริญวัยขึ้น
47,0010,007,แล้วเล่นอยู่   ได้ใช้มือบ้าง  เท้าบ้าง   ประหารพวกเด็กของนายโคบาลเหล่าอื่น
47,0010,008,ในที่ทะเลาะกันทั้งหลาย  พวกเด็กเหล่านั้นก็ร้องไห้   ครั้นถูกมารดาและบิดาถาม
47,0010,009,ว่าร้องไห้ทำไม   ก็ตอบว่า   เด็กสองคนที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่   ที่ดาบสเลี้ยงไว้   ตี
47,0010,010,พวกข้าพเจ้า.
47,0010,011,ลำดับนั้น    มารดาบิดาของเด็กเหล่านั้นจึงกล่าวว่า  เด็ก ๒ คนนี้  เบียด
47,0010,012,เบียนเด็กเหล่าอื่น ทำให้เด็กเหล่าอื่นได้รับความทุกข์  พวกเราไม่ควรสงเคราะห์
47,0010,013,เด็ก ๒ คนนี้  ๆ พวกเราควรเว้นเสีย  เล่ากันมาว่านับตั้งแต่นั้นมา   ดินแดนแห่ง
47,0010,014,"นี้   จึงเรียกกันว่า  <B>""วัชชี""</B>  ซึ่งมีเนื้อที่ประมาณ   ๑๐๐  โยชน์.  ต่อแต่นั้นนายโคบาล"
47,0010,015,ทั้งหลาย  ทำให้พระราชาทรงโปรดปรานแล้ว  ก็ได้ถือเอาพื้นที่แห่งนั้น    พวก
47,0010,016,นายโคบาลสร้างนครขึ้น  ณ   สถานที่นั้นนั่นเอง      แล้วอภิเษกพระกุมารซึ่งมี
47,0010,017,ชันษา  ๑๖  ยกให้เป็นพระราชา   และพวกนายโคบาล   ได้ทำกติกาข้อห้ามเกี่ยว
47,0010,018,กับทาริกาและพระราชานั้นไว้ว่า    จะไม่พึงนำทาริกามาแต่ภายนอก   ไม่พึงให้
47,0010,019,ทาริกาจากที่นี้แก่ใคร ๆ.   เพราะการอยู่ร่วมกันเป็นครั้งแรกของพระราชาและ
47,0010,020,พระราชินีนั้น   ก็เกิดทารกขึ้น  ๒  คนเป็นหญิง  ๑ ชาย  ๑  ทารกเกิดครั้งละ
47,0010,021,๒  คน  อย่างนี้ถึง ๑๖  ครั้ง.   ต่อจากนั้น   ชนทั้งหลายได้ล้อมพระนครแห่งนั้น