Book,Page,LineNumber,Text
45,0029,001,ครอบงำ    เพราะทรงประกอบด้วยเวสารัชชะ   พระองค์จึงทรงครอบงำคนอื่น
45,0029,002,ได้.   ความสำเร็จแห่งสัตถุสัมปทา  (ของพระองค์)     มีได้เพราะพละทั้งหลาย
45,0029,003,ความสำเร็จแห่งศาสนสัมปทามีได้เพราะเวสารัชชะทั้งหลาย.  อนึ่ง  ความสำเร็จ
45,0029,004,แห่งพุทธรัตนะมีได้เพราะพละทั้งหลาย      ความสำเร็จแห่งธรรมรัตนะมีได้
45,0029,005,เพราะเวสารัชชะทั้งหลาย.  นี้เป็นการแสดงเพียงแนวทางการขยายความของ
45,0029,006,บททั้งสองที่ว่า  <B>ภควตา  อรหตา</B>  ในที่นี้.
45,0029,007,<H1>เหตุผลที่กล่าว วุตฺตํ ไว้สองครั้ง</H1>
45,0029,008,ถามว่า  ก็เพราะเหตุไร   ในที่นี้ท่านกล่าวคำว่า <B>วุตฺตํ  เหตํ  ภควตา</B>
45,0029,009,ไว้แล้ว   จึงกล่าวคำว่า  <B>วุตฺตํ</B>  ไว้อีกเล่า ?    ตอบว่า  ท่านกล่าวคำว่า  <B>วุตฺตํ</B>
45,0029,010,ไว้อีก    ก็เพื่อแสดงความแน่นอน    โดยปฏิเสธการได้ฟังตามกันมา.   เหมือน
45,0029,011,อย่างว่า  คนบางคนได้ฟังมาจากคนอื่นแล้วพูด  ถ้าว่าเรื่องนั้นคนอื่นนั้นมิได้พูด
45,0029,012,เอง  คือ  คนอื่นนั้นมิได้พูดเอง  เพราะมีคนอื่นพูดไว้อีกทีหนึ่ง  และเรื่องนั้น
45,0029,013,คนอื่นนั้น   ก็มิได้พูดเองโดยที่แท้   ได้ฟังมาอีกต่อหนึ่งฉันใด    ในที่นี้หาเป็น
45,0029,014,ฉันนั้นไม่.  เป็นความจริง <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>มิได้ทรงสดับมาจากบุคคลอื่น
45,0029,015,ตรัสสิ่งที่พระองค์ทรงบรรลุด้วยพระองค์เอง   ด้วยพระสยัมภูญาณ   เพราะเหตุ
45,0029,016,นั้น     เพื่อแสดงความแปลกกันของ  <B>วุตฺตํ</B>  สองคำนี้   ท่านจึงได้กล่าวคำว่า  <B>วุตฺตํ</B>
45,0029,017,ซ้ำถึงสองครั้ง.     มีคำอธิบายดังนี้ว่า   ก็ข้อนี้  <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ตรัสไว้
45,0029,018,ก็แลข้อนั้น  <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>เองตรัสไว้   หาใช่ผู้อื่นกล่าวไว้ไม่เลย  หา
45,0029,019,ใช่พระองค์ได้ทรงสดับ   ต่อมาจากคนอื่นไม่.     จริงอยู่  การกล่าวซ้ำย่อมช่วย
45,0029,020,ให้เข้าใจความหมายของกันและกันเพราะเหตุนั้น    จึงไม่มีข้อเสียหายในเพราะ
45,0029,021,การกล่าวซ้ำ.  แม้ในที่แห่งอื่นจากที่นี้ก็มีนัย   อย่างเดียวกันนี้.