Book,Page,LineNumber,Text
43,0031,001,<B>หิรีมตา  จ  ทุชฺชีวํ              นิจฺจํ  สุจิคเวสินา  
43,0031,002,อลีเนนาปคพฺเภน               สุทฺธาชีเวน   ปสฺสตา.
43,0031,003,"""อันบุคคลผู้ไม่มีความละอาย    กล้าเพียงดังกา"
43,0031,004,มีปกติกำจัด  (คุณผู้อื่น)  มักแล่นไป  (เอาหน้า)  ผู้
43,0031,005,คะนอง  ผู้เศร้าหมอง   เป็นอยู่ง่าย.   ส่วนบุคคลผู้มี
43,0031,006,ความละอาย  ผู้แสวงหากรรมอันสะอาดเป็นนิตย์  ไม่         
43,0031,007,หดหู่  ไม่คะนอง   มีอาชีวะหมดจดเห็นอยู่   เป็นอยู่
43,0031,008,"ยาก.""</B> "
43,0031,009,<H2>แก้อรรถ</H2>  
43,0031,010,บรรดาบทเหล่านั้น   บทว่า  <B>อหิริเกน</B>   คือผู้ขาดหิริและโอตตัปปะ.
43,0031,011,อธิบายว่า    อันบุคคลผู้เห็นปานนั้น    อาจเรียกหญิงผู้มิใช่มารดานั่นแลว่า
43,0031,012,""" มารดาของเรา""    เรียกชายทั้งหลายผู้มิใช่บิดาเป็นต้นนั่นแล     โดยนัย"
43,0031,013,"เป็นต้นว่า ""บิดาของเรา""   ตั้งอยู่ในอเนสนา  ๒๑  อย่าง  เป็นอยู่โดยง่าย."
43,0031,014,บทว่า  <B>กากสูเรน</B>  ได้แก่  เช่นกาตัวกล้า.   อธิบายว่า  เหมือนอย่าง
43,0031,015,ว่า     กาตัวกล้า     ใคร่จะคาบวัตถุทั้งหลายมียาคูเป็นต้น      ในเรือนแห่ง
43,0031,016,ตระกูลทั้งหลาย   จับ  ณ  ที่ทั้งหลายมีฝาเรือนเป็นต้นแล้ว    รู้ว่าเขาแลดูตน
43,0031,017,จึงทำเป็นเหมือนไม่แลดู   เหมือนส่งใจไปในที่อื่น  และทำเป็นเหมือนหลับ
43,0031,018,"อยู่    กำหนดความเผอเรอของพวกมนุษย์ได้แล้วก็โผลง,    เมื่อพวกมนุษย์"
43,0031,019,"ไล่ว่า  "" สุ  สุ ""   อยู่นั่นแล   ก็คาบเอาอาหารเต็มปากแต่ภาชนะแล้วบินหนี"
43,0031,020,ไปฉันใด;    แม้บุคคลผู้ไม่มีความละอายก็ฉันนั้นเหมือนกัน      เข้าไปบ้าน
43,0031,021,กับภิกษุทั้งหลายแล้ว       ย่อมกำหนดที่ทั้งหลาย       มีที่ตั้งแห่งยาคูแลภัต
43,0031,022,"เป็นต้น,    ภิกษุทั้งหลายเที่ยวไปบิณฑบาตในบ้านนั้น     รับเอาอาหารสักว่า"