Book,Page,LineNumber,Text
42,0034,001,"แหละ ""  ดังนี้แล้ว  ไปสู่สำนักของภิกษุทั้งหลาย   เรียนว่า  "" ท่านผู้เจริญ"
42,0034,002,"ได้ยินว่า   พวกโจรประสงค์จะปล้นผม   ซุ่มอยู่ริมหนทาง,   ครั้นได้ยินว่า"
42,0034,003,"บัดนี้ พ่อค้าจักกลับมาอีก.' (จึงไป) ซุ่มอยู่ริมหนทางนอกนี้, ผมจักไม่ไป"
42,0034,004,ทั้งข้างโน้นทั้งข้างนี้     จักพักอยู่ที่นี่แหละชั่วคราว;    ท่านผู้เจริญทั้งหลาย
42,0034,005,"ประสงค์จะอยู่ที่นี่ก็จงอยู่.  ประสงค์จะไปก็จงไปตามความพอใจของตน. """
42,0034,006,<H2>ภิกษุลาพ่อค้ากลับไปเมืองสาวัตถี</H2>
42,0034,007,"พวกภิกษุกล่าวว่า   "" เมื่อเป็นเช่นนั้น   พวกฉันจักกลับ. ""   อำลา"
42,0034,008,พ่อค้าแล้ว  ในวันรุ่งขึ้น   ไปสู่เมืองสาวัตถี   ถวายบังคมพระศาสดานั่งอยู่
42,0034,009,แล้ว.
42,0034,010,<H2>สิ่งที่ควรเว้น</H2>
42,0034,011,"พระศาสดา  ตรัสถามว่า "" ภิกษุทั้งหลาย  พวกเธอไม่ไปกับพ่อค้า"
42,0034,012,"มีทรัพย์มากหรือ ? ""  เมื่อพวกภิกษุนั้นกราบทูลว่า  "" อย่างนั้น พระเจ้าข้า"
42,0034,013,พวกโจรซุ่มอยู่ริมทางทั้งสองข้าง       เพื่อต้องการปล้นพ่อค้าผู้มีทรัพย์มาก.
42,0034,014,"เพราะเหตุนั้น เขาจึงพักอยู่ในที่นั้นแล,  ส่วนพวกข้าพระองค์  ลาเขากลับ"
42,0034,015,"มา "" ตรัสว่า  "" ภิกษุทั้งหลาย พ่อค้าผู้มีทรัพย์มาก ย่อมเว้นทาง (ที่มีภัย)"
42,0034,016,"เพราะความที่พวกโจรมีอยู่,   บุรุษแม้ใคร่จะเป็นอยู่   ย่อมเว้น ยาพิษอันร้าย"
42,0034,017,แรง.    แม้ภิกษุทราบว่า    'ภพ ๓ เป็นเช่นกับหนทางที่พวกโจรซุ่มอยู่.่
42,0034,018,แล้วเว้นกรรมชั่วเสียควร.'  ดังนี้แล้ว     เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดงธรรม
42,0034,019,จึงตรัสพระคาถานี้ว่า
42,0034,020,๗.  <B>วาณิโชว   ภยํ  มคฺคํ         อปฺปสตฺโถ  มหทฺธโน
42,0034,021,วิสํ  ชีวิตุกาโมว                ปาปานิ  ปริวชฺชเย.</B>