Book,Page,LineNumber,Text
42,0016,001,<H1>๔.  เรื่องอนาถบิณฑิกเศรษฐี   [๙๘]</H1>  
42,0016,002,<H2>ข้อความเบื้องต้น</H2>
42,0016,003,พระศาสดา   เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน     ทรงปรารภเศรษฐีชื่อ
42,0016,004,"อนาถบิณฑิกะ     ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า <B>"" ปาโปปิ ปสฺสตี  ภทฺรํ ""</B>"
42,0016,005,เป็นต้น.                                              
42,0016,006,<H2>ท่านเศรษฐีบำรุงภิกษุสามเณรเป็นนิตย์</H2>
42,0016,007,ความพิสดารว่า  อนาถบิณฑิกเศรษฐี  จ่ายทรัพย์ตั้ง ๕๔ โกฎิ ใน
42,0016,008,พระพุทธศาสนาเฉพาะวิหารเท่านั้น.     เมื่อพระศาสดาประทับอยู่ในพระ-
42,0016,009,"เชตวัน    ไปสู่ที่บำรุงใหญ่ ๓ แห่งทุกวัน,   ก็เมื่อจะไป   คิดว่า   "" สามเณร"
42,0016,010,ก็ดี  ภิกษุหนุ่มก็ดี  พึงแลดูแม้มือของเรา  ด้วยการนึกว่า   เศรษฐีนั้นถือ
42,0016,011,"อะไรมาบ้าง     ดังนี้    ไม่เคยเป็นผู้ชื่อว่ามีมือเปล่าไปเลย,   เมื่อไปเวลาเช้า"
42,0016,012,ให้คนถือข้าวต้มไป บริโภคอาหารเช้าแล้วให้คนถือเภสัชทั้งหลาย มีเนยใส
42,0016,013,เนยข้นเป็นต้นไป.  ในเวลาเย็น  ให้ถือวัตถุต่างๆ มีระเบียบดอกไม้  ของ
42,0016,014,หอม  เครื่องลูบไล้และผ้าเป็นต้น   ไปสู่วิหาร.  ถวายทาน รักษาศีล  อย่างนั้น
42,0016,015,ทุก ๆ วัน ตลอดกาลเป็นนิตย์ทีเดียว.
42,0016,016,<H2>การหมดสิ้นแห่งทรัพย์ของเศรษฐี</H2>
42,0016,017,ในกาลต่อมา เศรษฐี ย่อมถึงความสิ้นไปแห่งทรัพย์.  ทั้งพวกพาณิช
42,0016,018,ก็กู้หนี้เป็นทรัพย์ ๑๘ โกฏิจากมือเศรษฐีนั้น.   เงิน ๑๘ โกฏิแม้เป็นสมบัติ
42,0016,019,แห่งตระกูลของเศรษฐี     ที่ฝังตั้งไว้ใกล้ฝั่งแม่น้ำ     เมื่อฝั่งพังลงเพราะน้ำ
42,0016,020,(เซาะ)    ก็จมลงยังมหาสมุทร.    ทรัพย์ของเศรษฐีนั้นได้ถึงความหมดสิ้น
42,0016,021,ไปโดยลำดับ    ด้วยประการอย่างนี้.