Book,Page,LineNumber,Text
42,0005,001,ไปทั่วสรีระของพราหมณ์นั้นเกิดขึ้นแล้ว.   เขาเป็นผู้ใคร่จะบูชาพระศาสดา
42,0005,002,"คิดว่า  "" ถ้าเราจักถวายผ้าสาฎกนี้ไซร้,     ผ้าห่มของนางพราหมณีจักไม่มี"
42,0005,003,"ของเราก็จักไม่มี ""    ขณะนั้นจิตประกอบด้วยความตระหนี่พันดวงเกิดขึ้น"
42,0005,004,"แล้วแก่เขา,   จิตประกอบด้วยสัทธาดวงหนึ่งเกิดขึ้นอีก.   จิตประกอบด้วย"
42,0005,005,ความตระหนี่พันดวงเกิดขึ้นครอบงำสัทธาจิต   แม้นั้นอีก.    ความตระหนี่
42,0005,006,อันมีกำลังของเขาคอยกีดกันสัทธาจิตไว้ ดุจจับมัดไว้อยู่เทียว  ด้วยประการ
42,0005,007,ฉะนี้.
42,0005,008,<H2>ชนะมัจเฉรจิตด้วยสัทธาจิต</H2>
42,0005,009,"เมื่อเขากำลังคิดว่า  "" จักถวาย  จักไม่ถวาย "" ดังนี้นั่นแหละ  ปฐม-"
42,0005,010,ยามล่วงไปแล้ว.   แต่นั้น ครั้นถึงมัชฌิมยาม  เขาไม่อาจถวายในมัชฌิมยาม
42,0005,011,"แม้นั้นได้.     เมื่อถึงปัจฉิมยาม     เขาคิดว่า  "" เมื่อเรารบกับสัทธาจิตและ"
42,0005,012,มัจเฉรจิตอยู่นั่นแล  ๒ ยามล่วงไปแล้ว.  มัจเฉรจิตนี้ของเรามีประมาณเท่านี้ 
42,0005,013,"เจริญอยู่     จักไม่ให้ยกศีรษะขึ้นจากอบาย ๔,   เราจักถวายผ้าสาฎกละ. """
42,0005,014,เขาข่มความตระหนี่ตั้งพันดวงได้เเล้วทำสัทธาจิตให้เป็นปุเรจาริก     ถือผ้า
42,0005,015,"สาฎกไปวางแทบบาทมูลพระศาสดา  ได้เปล่งเสียงดังขึ้น ๓ ครั้งว่า   "" ข้าพ-"
42,0005,016,"เจ้าชนะแล้ว   ข้าพเจ้าชนะแล้ว เป็นต้น ."""
42,0005,017,<H2>ทานของพราหมณ์ให้ผลทันตาเห็น</H2>
42,0005,018,พระเจ้าปเสนทิโกศล     กำลังทรงฟังธรรม     ได้สดับเสียงนั้นแล้ว
42,0005,019,"ตรัสว่า  "" พวกท่านจงถามพราหมณ์นั้นดู.  ได้ยินว่า  เขาชนะอะไร ?."" "
42,0005,020,พราหมณ์นั้นถูกพวกราชบุรุษถาม  ได้เเจ้งความนั้น.   พระราชาได้
42,0005,021,"สดับความนั้นแล้ว   ทรงดำริว่า "" พราหมณ์ทำสิ่งที่บุคคลทำได้ยาก  เราจัก"
42,0005,022,"ทำการสงเคราะห์เขา ""   จึงรับสั่งให้พระราชทานผ้าสาฎก ๑ คู่."