Book,Page,LineNumber,Text
42,0002,001,๔. แม้คนผู้ทำบุญ ย่อมเห็นบาปว่าดี ตลอด
42,0002,002,กาลที่บาปยังไม่เผล็ดผล แต่เมื่อใดบาปเผล็ดผล
42,0002,003,เมื่อนั้นเขาย่อมเห็นบาปว่าชั่ว ฝ่ายคนทำกรรมดี ย่อม
42,0002,004,เห็นกรรมดีว่าชั่ว ตลอดกาลที่กรรมดียังไม่เผล็ดผล
42,0002,005,แต่เมื่อใดกรรมดีเผล็ดผล เมื่อนั้นเขาย่อมเห็นกรรม
42,0002,006,ดีว่าดี.
42,0002,007,๕. บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบาปว่า บาปมีประมาณ
42,0002,008,น้อยจักไม่มาถึง แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตก
42,0002,009,ลง (ทีละหยาดๆ) ได้ฉันใด ชนพาลเมื่อสั่งสมบาป
42,0002,010,แม้ทีละน้อย ๆ ย่อมเต็มด้วยบาปได้ฉันนั้น.
42,0002,011,๖. บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบุญว่า บุญมีประมาณ
42,0002,012,น้อยจักไม่มาถึง แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่
42,0002,013,ตกลงมา (ทีละหยาดๆ) ได้ฉันใด ธีรชน (ชนผู้มี
42,0002,014,ปัญญา) สั่งสมบุญแม้ทีละน้อยๆ ย่อมเต็มด้วยบุญ
42,0002,015,ได้ฉันนั้น.
42,0002,016,๗. บุคคลพึงเว้นกรรมชั่วทั้งหลายเสีย เหมือน
42,0002,017,พ่อค้ามีทรัพย์มาก มีพวกน้อย เว้นทางอันพึงกลัว
42,0002,018,(และ) เหมือนผู้ต้องการจะเป็นอยู่ เว้นยาพิษเสีย
42,0002,019,ฉะนั้น.
42,0002,020,๘. ถ้าแผลไม่พึงมีในฝ่ามือไซร้ บุคคลพึงนำยา
42,0002,021,พิษไปด้วยฝ่ามือได้ เพราะยาพิษย่อมไม่ซึมเข้าไปสู่