Book,Page,LineNumber,Text
38,0013,001,ครั้นแล้วได้กราบทูลถามว่า  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ตนไม่พึงมีความสำคัญ 
38,0013,002,ในปฐวีธาตุว่าเป็นธาตุเป็นอารมณ์  ไม่พึงมีความสำคัญในอาโปธาตุว่า
38,0013,003,เป็นอาโปธาตุเป็นอารมณ์  ไม่พึงมีความสำคัญในเตโชธาตุว่าเป็นเตโชธาตุ
38,0013,004,เป็นอารมณ์  ไม่พึงมีความสำคัญในวาโยธาตุว่าเป็นวาโยธาตุเป็นอารมณ์
38,0013,005,ไม่พึงมีความสำคัญในอากาสานัญจายตนฌานว่าเป็นอากานัญจายตนฌาน
38,0013,006,เป็นอารมณ์  ไม่พึงมีความสำคัญในวิญญาณัญจายตนฌานว่าเป็นวิญญาณัญ-
38,0013,007,จายตนฌานเป็นอารมณ์  ไม่พึงมีความสำคัญในอากิจจัญญายตนฌานว่าเป็น
38,0013,008,อากิญจัญญายตนฌานเป็นอารมณ์  ไม่พึงมีความสำคัญในเนวสัญญานา-
38,0013,009,สัญญายตนฌานว่าเป็นเนวสัญญานาสัญญายตนฌานเป็นอารมณ์  ไม่พึงมี
38,0013,010,ความสำคัญในโลกนี้ว่าเป็นโลกนี้เป็นอารมณ์  ไม่พึงมีความสำคัญในโลก
38,0013,011,หน้าว่าเป็นโลกหน้าเป็นอารมณ์  ก็แต่ว่าพึงเป็นผู้มีสัญญา  การได้สมาธิ
38,0013,012,เห็นปานนั้น  พึงมีแก่ภิกษุหรือหนอแล.
38,0013,013,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า  ดูก่อนอานนท์  ตนไม่พึงมีความสำคัญ
38,0013,014,ในปฐวีธาตุว่าเป็นปฐวีธาตุเป็นอารมณ์  ไม่พึงมีความสำคัญในอาโปธาตุ
38,0013,015,ว่าเป็นอาโปธาตุเป็นอารมณ์...  ไม่พึงมีความสำคัญในโลกหน้าว่าเป็น
38,0013,016,โลกหน้าเป็นอารมณ์  ก็แต่ว่าพึงเป็นผู้มีสัญญา  การได้สมาธิเห็นปานนั้น
38,0013,017,พึงมีแก่ภิกษุ.
38,0013,018,อา.  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ตนไม่พึงมีความสำคัญในปฐวีธาตุว่า
38,0013,019,เป็นปฐวีธาตุเป็นอารมณ์  ไม่พึงมีความสำคัญในอาโปธาตุว่าเป็นอาโป-
38,0013,020,ธาตุเป็นอารมณ์...  ไม่พึงมีความสำคัญในโลกหน้าว่าเป็นโลกหน้าเป็น
38,0013,021,อารมณ์  ก็แต่ว่าพึงเป็นผู้มีสัญญา   ก็การได้สมาธิเห็นปานนั้น  พึงมีแก่
38,0013,022,ภิกษุได้อย่างไร.