Book,Page,LineNumber,Text
29,0042,001,[๔๑๘]  ดูก่อนอานนท์ ก็สุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่า 
29,0042,002,สุขนั้นเป็นไฉน.  ภิกษุในธรรมวินัยนี้   เข้าจตุตถฌานอันไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข
29,0042,003,เพราะละสุขละทุกข์  และดับโสมนัสโทมนัสก่อน ๆ ได้   มีอุเบกขาเป็นเหตุ
29,0042,004,ให้สติบริสุทธิ์อยู่   นี้แลเป็นสุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่าสุขนั้น.
29,0042,005,[๔๑๙]   ดูก่อนอานนท์   ชนเหล่าใดแลพึงกล่าวอย่างนี้ว่า  ชนทั้ง
29,0042,006,หลายย่อมเสวยสุขโสมนัสนั้น    อันเป็นเยี่ยมและละเอียด    ดังนี้     เราไม่
29,0042,007,ยอมตามคำนี้ แก่ชนเหล่านั้น    ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร.     เพราะสุขอื่นอัน
29,0042,008,น่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่าสุขนั้น   มีอยู่.
29,0042,009,[๔๒๐]   ดูก่อนอานนท์  สุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่า
29,0042,010,สุขนั้นเป็นไฉน.     ภิกษุในธรรมวินัยนี้    เข้าอากาสานัญจายตนฌานโดย
29,0042,011,บริกรรมว่า   อากาศไม่มีที่สุด   เพราะก้าวล่วงรูปสัญญาทั้งหลาย  เพราะความ
29,0042,012,ดับสูญแห่งปฏิฆสัญญาทั้งหลาย เพราะไม่มนสิการถึงนานัตตสัญญาทั้งหลาย
29,0042,013,โดยประการทั้งปวงอยู่      นี้แลเป็นสุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่า
29,0042,014,สุขนั้น       ชนเหล่าใดแลพึงกล่าวอย่างนี้ว่า       ชนทั้งหลายย่อมเสวยสุข
29,0042,015,โสมนัสนั้นอันเป็นเยี่ยมและละเอียด  ดังนี้   เราไม่ยอมตามคำนี้ แก่ชนเหล่า
29,0042,016,นั้น    ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร.     เพราะสุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีต
29,0042,017,กว่าสุขนั่น มีอยู่.
29,0042,018,[๔๒๑]    ดูก่อนอานนท์   สุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่า
29,0042,019,สุขนั่นเป็นไฉน.  ภิกษุในธรรมวินัยนี้   ก้าวล่วงอากาสานัญจายตนฌานโดย
29,0042,020,ประการทั้งปวงแล้ว  เข้าวิญญาณัญจายตนฌานโดยบริกรรมว่า  วิญญาณไม่