Book,Page,LineNumber,Text
29,0041,001,อันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่าสุขนั่น  ดูก่อนอานนท์   ชนเหล่าใดแลพึง
29,0041,002,กล่าวอย่างนี้ว่า     ชนทั้งหลายย่อมเสวยสุขโสมนัสนั่นอันเป็นเยี่ยมและ 
29,0041,003,ละเอียด  ดังนี้    เราไม่ยอมตามคำนี้แก่ชนเหล่านั้น  ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร.
29,0041,004,เพราะสุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่าสุขนั้น   มีอยู่.
29,0041,005,[๔๑๖]   ดูก่อนอานนท์  ก็สุขอื่นอันน่าใครยิ่งกว่าและประณีตกว่า
29,0041,006,สุขนั้นเป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้  เข้าทุติยฌานอันมีความผ่องใสแห่งจิต 
29,0041,007,ในภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น  ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร เพราะวิตกวิจารระงับ
29,0041,008,ไป   มีปีติและสุขอันเกิดแก่สมาธิอยู่.   นี้แลเป็น  สุขอื่นอันน่าใคร่ ยิ่งกว่าแล
29,0041,009,ประณีตกว่าสุขนั้น   ดูก่อนอานนท์  ชนเหล่าใดแลพึงกล่าวอย่างนี้ว่า     ชน
29,0041,010,ทั้งหลายย่อมเสวยสุขโสมนัสนั้นอันเป็นเยี่ยมและละเอียด  ดังนี้  เราไม่ยอม
29,0041,011,ตามคำนี้ แก่ชนเหล่านั้น   ข้อนั้นเพราะเหตุไร.    เพราะสุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่ง
29,0041,012,กว่าและประณีตกว่าสุขนั่น   มีอยู่.
29,0041,013,[๔๑๗]   ดูก่อนอานนท์ ก็สุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่า
29,0041,014,สุขนั้นเป็นไฉน.    ภิกษุในธรรมวินัยนี้มีอุเบกขา   มีสติสัมปชัญญะ    และ
29,0041,015,เสวยสุขด้วยนามกาย  เพราะปีติสิ้นไป  เข้าตติยฌานที่พระอริยเจ้าทั้งหลาย
29,0041,016,สรรเสริญว่า    ผู้ได้ฌานนี้เป็นผู้มีอุเบกขามีสติอยู่เป็นสุข   นี้แลเป็นสุขอื่น
29,0041,017,อันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่าสุขนั้น    ดูก่อนอานนท์    ชนเหล่าใดแล
29,0041,018,พึงกล่าวอย่างนี้ว่า     ชนทั้งหลายย่อมเสวยสุขโสมนัสนั้นอันเป็นเยี่ยมและ
29,0041,019,ละเอียดดังนี้    เราไม่ยอมตามคำนี้แก่ชนเหล่านั้น   ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร.
29,0041,020,เพราะสุขอื่นอันน่าใคร่ยิ่งกว่าและประณีตกว่าสุขนั่น   มีอยู่.