Book,Page,LineNumber,Text
29,0022,001,[๓๘๗]  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  เปรียบเหมือนประทีปน้ำมัน อาศัย 
29,0022,002,น้ำมันและไส้จึงติดอยู่ได้   เพราะสิ้นน้ำมันและไส้   ประทีปนั้นไม่มีเชื้อพึง
29,0022,003,ดับไป    ฉันใด  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ฉันนั้นเหมือนกัน   ภิกษุเมื่อเสวย
29,0022,004,เวทนามีกายเป็นที่สุด  ย่อมรู้ชัดว่าเราเสวยเวทนามีกายเป็นที่สุด  เมื่อเสวย
29,0022,005,เวทนามีชีวิตเป็นที่สุด  ย่อมรู้ชัดว่า  เราเสวยเวทนามีชีวิตเป็นที่สุด  ย่อมรู้
29,0022,006,ชัดว่า  เมื่อตายไป  เวทนาทั้งปวง   อันไม่น่าเพลิดเพลิน  จักเป็นความเย็น
29,0022,007,ในโลกนี้ทีเดียว.
29,0022,008,<I>จบ ทุติยเคลัญญสูตรที่ ๘</I>
29,0022,009,<H1>อรรถกถาทุติยเคลัญญสูตรที่  ๘</H1>
29,0022,010,พึงทราบวินิจฉัยในทุติยเคลัญญสูตรที่  ๘  ดังต่อไปนี้.
29,0022,011,เมื่อพระองค์ตรัสว่า  <B>อิมเมว  ผสฺสํ  ปฏิจฺจ</B>  ดังนี้   พระองค์ตรัส
29,0022,012,โดยอัธยาศัยสำหรับผู้รู้ทั้งหลาย.  แต่ว่าโดยความหมายนั้นไม่มีเหตุอันต่าง ๆ
29,0022,013,กัน.  ที่แท้  กายเท่านั้น  ตรัสว่า  ผัสสะ  ในที่นี้.
29,0022,014,<I>จบ  อรรถกถาทุติยเคลัญญสูตรที่ ๘</I>
29,0022,015,<H1>๙.  อนิจจสูตร</H1><SUP>๑</SUP>
29,0022,016,<H1>ว่าด้วยเวทนา ๓ เป็นของไม่เที่ยง</H1>
29,0022,017,[๓๘๘]   ดูก่อนภิกษุทั้งหลายเวทนา ๓ เหล่านี้ไม่เที่ยง  อันปัจจัย
29,0022,018,ปรุงแต่ง  อาศัยปัจจัยเกิดขึ้น  มีความสิ้นไป  เสื่อมไป  คลายไป  ดับไปเป็น