Book,Page,LineNumber,Text
29,0010,001,<H1>อรรถกถาทัฏฐัพพสูตรที่ ๕</H1>
29,0010,002,พึงทราบวินิจฉัยในทัฏฐัพพสูตรที่  ๕ ดังต่อไปนี้. 
29,0010,003,บทว่า  <B>ทุกฺขโค  ทฏฺ€พฺพา</B>  ความว่า   พึงเห็นโดยความเป็นทุกข์
29,0010,004,ด้วยอำนาจความเปลี่ยนแปลง.   บทว่า  <B>สลฺลโต</B>  ความว่า  ส่วนทุกข์พึง
29,0010,005,เห็นว่าเป็นลูกศรด้วยอรรถว่าเป็นเครื่องแทง.   บทว่า  <B>อนิจฺจโต</B>   ความว่า
29,0010,006,พึงเห็นอทุกขมสุขโดยความเป็นของไม่เที่ยง โดยอาการมีแล้วก็ไม่มี.  บทว่า
29,0010,007,<B>อทฺท</B>  คือ   ได้เห็นแล้ว.  บทว่า  <B>สนฺตํ</B>  คือ  มีอยู่เป็นภาพ.
29,0010,008,<I>จบ อรรถกถาทัฏฐัพพสูตรที่ ๕</I>
29,0010,009,<H1>๖.  สัลลัตถสูตร</H1>
29,0010,010,<H1>ว่าด้วยเวทนาเปรียบด้วยลูกศร</H1>
29,0010,011,[๓๖๙]   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับแล้ว  ย่อมเสวย
29,0010,012,สุขเวทนาบ้าง   ทุกขเวทนาบ้าง  อทุกขมสุขเวทนาบ้าง  อริยสาวกผู้ได้สดับ
29,0010,013,แล้ว    ก็ย่อมเสวยสุขเวทนาบ้าง    ทุกขเวทนาบ้าง    อทุกขมสุขเวทนาบ้าง
29,0010,014,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ในชน  ๒  จำพวกนั้น  อะไรเป็นความพิเศษ   เป็น
29,0010,015,ความแปลก  เป็นเครื่องทำให้ต่างกัน  ระหว่างอริยสาวกผู้ได้สดับกับปุถุชน
29,0010,016,ผู้ไม่ได้สดับ    ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า     ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ     ธรรม
29,0010,017,ทั้งหลายของพวกข้าพระองค์มีพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นรากฐาน  ฯลฯ พระ-
29,0010,018,ผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ    อัน
29,0010,019,ทุกขเวทนาถูกต้องแล้ว   ย่อมเศร้าโศก   ร่ำไร   รำพัน    ทุบอกคร่ำครวญ 
29,0010,020,ย่อมถึงความงมงาย   เขาย่อมเสวยเวทนา  ๒  อย่าง   คือเวทนาทางกายและ
29,0010,021,เวทนาทางใจ.