Book,Page,LineNumber,Text
29,0009,001,<H1>๕.  ทัฏฐัพพสูตร</H1>
29,0009,002,<H1>ว่าด้วยพึงเห็นเวทนา ๓ โดยความเป็นทุกข์เป็นต้น</H1> 
29,0009,003,[๓๖๗ ]   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   เวทนา ๓ เหล่านี้   เวทนา ๓ เป็น
29,0009,004,ไฉนคือ   สุขเวทนา   ทุกขเวทนา   อทุกขมสุขเวทนา   ภิกษุทั้งหลาย  พึง
29,0009,005,เห็นสุขเวทนา  โดยความเป็นทุกข์   พึงเห็นทุกขเวทนาโดยความเป็นลูกศร
29,0009,006,พึงเห็นอทุกขมสุขเวทนาโดยความเป็นของไม่เที่ยง    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
29,0009,007,เพราะ เหตุที่ภิกษุเห็นสุขเวทนาโดยความเป็นทุกข์     เห็นทุกขเวทนาโดย
29,0009,008,ความเป็นลูกศร เห็นอทุกขมสุขเวทนาโดยความเป็นของไม่เที่ยง ภิกษุนี้เรา
29,0009,009,กล่าวว่า    มีความเห็นโดยชอบ   ตัดตัณหาได้เด็ดขาด    เพิกถอนสังโยชน์
29,0009,010,ได้แล้ว   ได้กระทำที่สุดแห่งทุกข์แล้ว   เพราะละมานะได้   โดยชอบ.
29,0009,011,<B>[๓๖๘]  ถ้าภิกษุใดเห็นสุขโดยความเป็นทุกข์   เห็น
29,0009,012,ทุกข์โดยความเป็นลูกศร    เห็นอทุกขมสุขซึ่งมี 
29,0009,013,อยู่นั้นโดยความเป็นของไม่เที่ยง   ภิกษุนั้นเป็นผู้
29,0009,014,เห็นโดยชอบ     ย่อมกำหนดรู้เวทนาทั้งหลายได้
29,0009,015,ครั้นกำหนดรู้เวทนาแล้ว   เป็นผู้หาอาสวะมีได้ใน
29,0009,016,ปัจจุบัน  คงอยู่ในธรรม  ถึงที่สุดเวทนา  เมื่อตาย   
29,0009,017,ไปย่อมไม่นับว่าเป็นผู้กำหนัด   ขัดเคือง    เป็นผู้
29,0009,018,งมงาย.</B>                    
29,0009,019,<I>จบ ทัฏฐัพพสูตรที่  ๕</I>