Book,Page,LineNumber,Text
29,0007,001,ย่อมเศร้าโศก ลำบาก  ร่ำไร  ทุบอกคร่ำครวญย่อมถึงความงมงาย   ปุถุชนผู้
29,0007,002,ไม่ได้สดับนี้  เรากล่าวว่า  ไม่ปรากฏในบาดาล   ทั้งหยั่งไม่ถึงอีกด้วย   ส่วน 
29,0007,003,อริยสาวกผู้สดับแล้ว    ถูกทุกขเวทนาอันเป็นไปในสรีระถูกต้อง     ย่อมไม่
29,0007,004,เศร้าโศก  ไม่ลำบาก  ไม่ร่ำไร   ไม่ทุบอกคร่ำครวญ   ย่อมไม่ถึงความงมงาย
29,0007,005,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   อริยสาวกผู้สดับแล้วนี้    เรากล่าวว่า   ย่อมปรากฏใน
29,0007,006,บาดาล    ทั้งหยั่งถึงอีกด้วย.
29,0007,007,<B>[๓๖๖]   นรชนใดถูกทุกขเวทนาเหล่านี้   อันเป็นไป
29,0007,008,ในสรีระเครื่องนำชีวิตเสีย    บังเกิดขึ้น   ถูกต้อง
29,0007,009,แล้ว  อดกลั้นไม่ได้  ย่อมหวั่นไหว  เป็นผู้ทุรพล
29,0007,010,กำลังน้อย  ย่อมคร่ำครวญ  ร่ำไร  นรชนนั้นย่อม
29,0007,011,ไม่ปรากฏในบาดาล  ทั้งหยั่งไม่ถึงอีกด้วย   ส่วน
29,0007,012,นรชนใดถูกทุกขเวทนาเหล่านี้  อันเป็นไปในสรี-
29,0007,013,ระ   เครื่องนำชีวิต  บังเกิดขึ้น  ถูกต้อง  อดกลั้น
29,0007,014,ไว้ได้    ย่อมไม่หวั่นไหว    นรชนนั้นแล    ย่อม
29,0007,015,ปรากฏในบาดาล  ทั้งหยั่งถึงอีกด้วย.</B>
29,0007,016,<I>จบ ปาตาลสูตรที่ ๔</I>
29,0007,017,<H1>อรรถกถาปาตาลสุตรที่ ๔</H1>
29,0007,018,พึงทราบวินิจฉัยในปาตาลสูตรที่   ๔   ดังต่อไปนี้.
29,0007,019,บทว่า    <B>ปาตาโล</B>    ชื่อว่าบาดาล   เพราะอรรถว่า    อย่าปรารถนา
29,0007,020,เพื่อตกไป   ในที่นี้   ย่อมไม่มีที่อาศัย.  บทว่า   <B>อสนฺตํ  อสํวิชชมานํ</B> ได้แก่