Book,Page,LineNumber,Text
29,0003,001,๒. สุขสูตร
29,0003,002,ว่าด้วยผู้รู้ว่าเวทนาเป็นทุกข์ย่อมหมดความยินดีในเวทนา
29,0003,003,[๓๖๑] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เวทนา ๓ เหล่านี้ เวทนา ๓ เป็น
29,0003,004,ไฉน คือ สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
29,0003,005,เวทนา ๓ เหล่านี้แล.
29,0003,006,[๓๖๒] ความเสวยอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง เป็น
29,0003,007,สุขก็ตาม เป็นทุกข์ก็ตาม ไม่ใช่ทุกข์ไม่ใช่สุขก็
29,0003,008,ตาม ทั้งที่เป็นภายในทั้งที่เป็นภายนอกอยู่ ภิกษุ
29,0003,009,รู้ว่า เวทนานี้เป็นทุกข์ มีความพินาศเป็นธรรมดา
29,0003,010,มีความทำลายเป็นธรรมดา ถูกต้องความเสื่อมไป
29,0003,011,อยู่ ย่อมคลายความยินดีในเวทนาเหล่านั้น ด้วย
29,0003,012,ประการอย่างนี้.
29,0003,013,จบ สุขสูตรที่ ๒
29,0003,014,อรรถกถาสุขสูตรที่ ๒
29,0003,015,พึงทราบวินิจฉัยในสุขสูตรที่ ๒ ดังต่อไปนี้.
29,0003,016,บทว่า อทุกฺขมสุขํ สห ได้แก่ มิใช่ทุกข์มิใช่สุข พร้อมด้วยสุข
29,0003,017,และทุกข์ บทว่า อชฺฌตฺตญฺจ พิหิทฺธา จ ความว่า ของตนและของคนอื่น.
29,0003,018,บทว่า โมสธมฺมํ คือมีความพินาศเป็นสภาพ. บทว่า ปโลกินํ คือทำลาย
29,0003,019,มีความแตกเป็นสภาพ. บทว่า ผุสฺส ผุสฺส วยํ ผุสฺสํ ความว่า ถูกต้อง