Book,Page,LineNumber,Text
24,0040,001,<H1>๒. นิโมกขสูตร</H1>
24,0040,002,[๔]   ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ :- 
24,0040,003,สมัยหนึ่ง  พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่  ณ พระวิหารเชตวัน    อาราม
24,0040,004,ของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี   กรุงสาวัตถี  ครั้งนั้นแล  เมื่อปฐมยามล่วงไปแล้ว
24,0040,005,เทวดาองค์หนึ่ง     มีวรรณะงาม    ยังพระวิหารเชตวันทั้งสิ้นให้สว่างเข้าไปเฝ้า
24,0040,006,พระผู้มีพระภาคเจ้า    ครั้นแล้วจึงถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้า    แล้วได้ยืน
24,0040,007,อยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง.                                 
24,0040,008,[๕]  เทวดานั้น  ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล  ได้กราบทูล
24,0040,009,คำนี้กะพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า     ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์     พระองค์ย่อมทรง
24,0040,010,ทราบมรรคเป็นทางหลีกพ้น    ผลเป็นความหลุดพ้น  นิพพานเป็นที่สงัด   ของ
24,0040,011,สัตว์ทั้งหลายหรือหนอ.
24,0040,012,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า    ท่านผู้มีอายุ   เรารู้จักมรรคเป็นทาง
24,0040,013,หลีกพ้นผลเป็นความหลุดพ้น นิพพานเป็นที่สงัด  ของสัตว์ทั้งหลายโดยแท้จริง.
24,0040,014,ท.   ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์  ก็พระองค์ย่อมทรงทราบมรรคเป็นทาง
24,0040,015,หลีกพ้นผลเป็นความหลุดพ้น นิพพานเป็นที่สงัด  ของสัตว์ทั้งหลายอย่างไรเล่า.
24,0040,016,[๖]   พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงวิสัชนาโดยคาถานี้  ว่า
24,0040,017,<B>ท่านผู้มีอายุ เพราะความสิ้นภพอันมี
24,0040,018,ความเพลิดเพลินเป็นมูล    เพราะความสิ้น</B>