Book,Page,LineNumber,Text
23,0038,001,<h1>๓.  อัจฉริยัพภูตธัมมสูตร</h1>  
23,0038,002,[๓๕๗]  ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้:- 
23,0038,003,สมัยหนึ่ง   พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่พระวิหารเชตวันอารามของ
23,0038,004,อนาถบัณฑิกเศรษฐี     กรุงสาวัตถี    ครั้งนั้นแล    ภิกษุมากด้วยกันกลับจาก
23,0038,005,บิณฑบาตภายหลังเวลาอาหารแล้ว      นั่งประชุมกันในอุปัฏฐานศาลา    เกิดข้อ 
23,0038,006,สนทนากันขึ้นในระหว่างดังนี้ว่า  ดูก่อนท่านผู้มีอายุทั้งหลาย    น่าอัศจรรย์จริง
23,0038,007,ไม่น่าเป็นไปได้เลย.  ข้อที่พระตถาคตมีอิทธานุภาพมาก     ซึ่งเป็นเหตุให้ทรง
23,0038,008,ทราบพระพุทธเจ้าในอดีตผู้ปรินิพพานแล้ว  ทรงตัดปปัญจธรรมแล้ว   ทรงตัด
23,0038,009,ตอวัฏฏะแล้ว   ทรงครอบงำวัฏฏะแล้ว   ทรงล่วงทุกข์ทั้งปวงแล้ว     ว่าพระผู้มี-
23,0038,010,พระภาคเจ้านั้น  ๆ มีพระชาติอย่างนี้บ้าง  มีพระนามอย่างนี้บ้าง  มีโคตรอย่างนี้
23,0038,011,บ้าง  มีศีลอย่างนี้บ้าง  มีธรรมอย่างนี้บ้าง  มีปัญญาอย่างนี้บ้าง   มีวิหารธรรม
23,0038,012,อย่างนี้บ้าง  มีวิมุตติอย่างนี้บ้าง     เมื่อภิกษุเหล่านั้นสนทนากันอย่างนี้     ท่าน
23,0038,013,พระอานนท์ได้กล่าวกะภิกษุเหล่านั้นดังนี้ว่า  ดูก่อนท่านผู้มีอายุทั้งหลาย  พระ-
23,0038,014,ตถาคตทั้งหลาย  ทั้งน่าอัศจรรย์และประกอบด้วยธรรนน่าอัศจรรย์พระตถาคต
23,0038,015,ทั้งหลาย  ทั้งไม่น่าเป็นไปได้และประกอบด้วยธรรมไม่น่าเป็นไปได้   ข้อสนทนา
23,0038,016,กันในระหว่างของภิกษุเหล่านั้น   ค้างอยู่เพียงเท่านี้.
23,0038,017,[๓๕๘]    ฉะนั้นแล      พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จออกจากสถานที่ทรง
23,0038,018,หลีกเร้นอยู่ในเวลาเย็น      เสด็จเข้าไปยังอุปัฏฐานศาลานั่นแล้วจึงประทับนั่ง ณ
23,0038,019,อาสนะที่เขาแต่งตั้งไว้      แล้วตรัสถามภิกษุเหล่านั้นว่า      ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
23,0038,020,บัดนี้   พวกเธอนั่งประชุมสนทนาเรื่องอะไรกัน    และพวกเธอสนทนาเรื่องอะไร
23,0038,021,กันในระหว่างค้างอยู่แล้ว.