Book,Page,LineNumber,Text
15,0010,001,เราได้กล่าวกะเธอผู้นั่งเรียบร้อยแล้วว่า   ดูก่อนโมฆบุรุษ      แม้คนเช่น   
15,0010,002,เธอ   ก็ยังปฏิญาณตนเป็นศากยบุตรอยู่หรือ.
15,0010,003,<B>สุนักขัตตะทูลว่า</B>  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ไฉนพระผู้มีพระภาค
15,0010,004,จึงตรัสกะข้าพระองค์อย่างนี้ว่า   โมฆบุรุษ   แม้คนเช่นเธอ    ก็ยังปฏิ-
15,0010,005,ญาณตนเป็นศากบุตรอยู่หรือ.
15,0010,006,<B>เรากล่าวว่า</B>   สุนักขัตตะ    เธอได้เข้าไปหานักบวชเปลือยชื่อ
15,0010,007,กฬารมัชฌกะแล้ว         ถามปัญหากะเขา         เขาถูกถามปัญหากลัวไม่
15,0010,008,สามารถแก้ปัญหาของเธอให้ถูกต้องได้  จึงได้แสดงความโกรธ  โทสะ
15,0010,009,และความไม่แช่มชื่นออกมา        เธอจึงได้คิดว่า        ตนได้รุกรานสมณะผู้
15,0010,010,เป็นพระอรหันต์       การรุกรานนั้นอย่าได้มีแก่เรา    เพื่อไม่เป็นประโยชน์
15,0010,011,เกื้อกูลและเพื่อทุกข์ชั่วกาลนาน  ดังนี้   มิใช่หรือ.
15,0010,012,<B>สุนักขัตตะทูลว่า</B>   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็เมื่อเป็นเช่นนี้  พระ
15,0010,013,ผู้มีพระภาคก็ยังหวงแหนความเป็นพระอรหันต์อยู่หรือ.
15,0010,014,เรากล่าวว่า   ดูก่อนโมฆบุรุษ   เรามิได้หวงแหนความเป็นพระ-
15,0010,015,อรหันต์  แต่ว่าเธอได้เกิดทิฏฐิเลวทราม  เธอจงละมันเสีย  ทิฏฐิเลว
15,0010,016,ทรามนี้    อย่าได้เกิดขึ้น   เพื่อไม่เป็นประโยชน์และความทุกข์แก่เธอ
15,0010,017,ชั่วกาลนาน.
15,0010,018,อนึ่ง  นักบวชเปลือยชื่อว่ากฬารมัชฌกะ    ที่เธอสำคัญว่าเป็น
15,0010,019,สมณะผู้เป็นพระอรหันต์ที่ดีนั้น  ต่อไปไม่นาน  เขาจักกลับนุ่งห่มผ้า
15,0010,020,มัภรรยากินข้าวและขนม    ล่วงเกินเจดีย์ที่มีอยู่ในเมืองเวสาลีทั้งหมด
15,0010,021,กลายเป็นคนเสื่อมยศ   แล้วตายไป.    ดูก่อนภัคควะ    ต่อมาไม่นาน
15,0010,022,<B>อเจลกกฬารมัชฌกะ</B>  ก็กลับนุ่งหุ่มผ้ามีภรรยา   กินข้าวและขนม
15,0010,023,ล่วงเกินเจดีย์ที่มีอยู่ในเมืองเวสาลีทั้งหมด     กลายเป็นคนเสื่อมยศ
15,0010,024,แล้วตายไป.     โอรสเจ้าลิจฉวีสุนักขัตตะได้ทราบข่าวว่า    อเจลกชื่อ