Book,Page,LineNumber,Text
15,0008,001,ของตน ข้าพเจ้าไปบังเกิดในเหล่าอสูรชื่อกาลกัญชิกา  ซึ่งเลวกว่า 
15,0008,002,อสูรกายทุกชนิดดังนี้   แล้วล้มลงนอนหงาย อยู่  ณ ที่นั่นเอง.
15,0008,003,ดูก่อนภัคควะ   ครั้งนั้น    โอรสเจ้าลิจฉวีชื่อ  สุนักขัตตะได้เข้า
15,0008,004,มาหาเราถึงที่อยู่ ไหว้แล้วนั่ง ณ  ที่สมควรข้างหนึ่ง.     เราได้กล่าวกะ
15,0008,005,โอรสเจ้าลิวฉวีชื่อสุนักขัตตะผู้นั่งเรียบร้อยว่า       ดูก่อนสุนักขัตตะ
15,0008,006,เธอสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน   วิบากนั้นได้มีขึ้นเช่นดังที่เราพยา-
15,0008,007,กรณ์ปรารภโกรักขัตติยะไว้ต่อเธอมิใช่มีโดยประการอื่น.
15,0008,008,สุนักขัตตะ   ทูลว่า     ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ      วิบากนั้นได้มี
15,0008,009,ขึ้น  ดังที่พระผู้มีพระภาคได้ทรงพยากรณ์  โกรักขัตติยะไว้  แก่ข้าพระ
15,0008,010,องค์มิใช่มี โดยประการอื่น.
15,0008,011,เรากล่าวว่า   เธอสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน     เมื่อเป็นเช่นนี้
15,0008,012,อิทธิปฏิหารย์ที่ยิ่งยวดกว่าธรรมของมนุษย์ชื่อว่าเป็นสิ่งที่เราได้แสดง
15,0008,013,แล้วหรือยัง.
15,0008,014,สุนักขัตตะทูลว่า      ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ     พระองค์แสดงไว้
15,0008,015,แล้วแน่นอน   มิใช่จะไม่ทรงแสดงก็หาไม่.
15,0008,016,เรากล่าวว่า   แม้เมื่อเป็นเช่นนี้  เธอยังจะกว่ากะเราผู้แสดงอิทธิ
15,0008,017,ปาฏิหาริย์ที่ยิ่งยวดกว่าธรรม      ของมนุษย์อย่างนี้ว่าข้าแต่พระองค์ผู้
15,0008,018,เจริญ   พระผู้มีพระภาคมิได้ทรงแสดงอิทธิปฏิหาริย์ที่ยอดเยี่ยมกว่า
15,0008,019,ธรรมของมนุษย์แก่ข้าพระองค์   ดูก่อนโมฆบุรุษ  เธอจงเห็นว่า  การ
15,0008,020,กระทำเช่นนี้เป็นความผิดของเธอเพียงใด.  ดูก่อนภัคคะ  โอรส
15,0008,021,เจ้าลิจฉวีสุนักขัตตะ  เมื่อเรากล่าวอย่างนี้ได้หนีจากพระธรรมวินัย
15,0008,022,นี้  เหมือนสัตว์ผู้เกิดในอบายและนรกฉะนั้น
15,0008,023,<H1>กถาว่าด้วยเรื่องอเจลกกฬารมัชฌกะ</H1>
15,0008,024,[๕]   ดูก่อนภัคควะ   สมัยหนึ่งเราอยู่ที่กูฏาคารศาลาในป่า