Book,Page,LineNumber,Text
14,0039,001,ไปทางทิศตะวันออก     เอาพวกเทวดาในเทวโลกทั้งสองไว้ข้างหน้าแล้วประทับ  
14,0039,002,นั่งทางทิศตะวันตก.
14,0039,003,ท้าวเวสวัณเป็นราชาแห่งยักษ์      มีพวกยักษ์แสนโกฏิแวดล้อมให้ถือ
14,0039,004,เอากระดานแผ่นใหญ่ที่ทำด้วยแก้วประพาฬแสนโกฏิ    และหอกทองคำหันพระ
14,0039,005,พักตร์ไปทางทิศใต้   เอาพวกเทวดาในเทวโลกทั้งสองไว้ข้างหน้าแล้วประทับนั่ง
14,0039,006,ทางทิศเหนือ. 
14,0039,007,บทว่า     <B>และข้างหลังเป็นอาสนะของพวกเรา</B>    คือ    โอกาส
14,0039,008,สำหรับนั่งของพวกเรา    ย่อมถึงทางด้านหลังของท่านทั้ง ๔ องค์นั้น   ต่อจาก
14,0039,009,นั้น  พวกเราจะเข้าก็ไม่ได้  หรือจะดูก็ไม่ได้ 
14,0039,010,สำหรับในกรณีนี้        ท่านกล่าวเหตุการประชุมกัน  ๔  อย่างไว้ก่อน
14,0039,011,ทีเดียว.  ในเหตุทั้ง  ๔   อย่างนั้น    การประมวลลงในวันเข้าพรรษาท่านขยายไว้
14,0039,012,ให้กว้างขวางแล้ว.    จริงอยู่    เหตุในวันเข้าพรรษาเป็นฉันใด    ภิกษุทั้งหลาย
14,0039,013,ประชุมกันในวันเพ็ญในวันมหาปวารณาปรึกษากันว่า   วันนี้พวกเราจักไปไหน
14,0039,014,แล้วปวารณาในสำนักใคร  ก็ฉะนั้น  ในที่ประชุมนั้นท้าวสักกะ  จอมทวยเทพ
14,0039,015,โดยมากจะทรงปวารณาในปิยังคุทีปพระมหาวิหารนั่นเอง.       พวกเทพที่เหลือ
14,0039,016,ก็ถือเอาดอกไม้ทิพย์เช่นดอกปาริฉัตรเป็นต้น  และผงจันทน์ทิพย์แล้วไปสู่ที่เป็น
14,0039,017,ที่ชอบใจของตน ๆ แล้ว    ปวารณากัน.     แบบนี้ชื่อว่า    ย่อมประชุมกันเพื่อ
14,0039,018,ประโยชน์แก่การสงเคราะห์ปวารณา.
14,0039,019,ก็ในเทวโลกมีเถาชื่ออาสาวดี      พวกเทวดาคิดว่าเถานั้นจักออกดอก
14,0039,020,จึงไปสู่ที่บำรุงตลอดพันปี      เมื่อต้นปาริฉัตรกำลังออกดอกพวกเทวดาไปสู่ที่
14,0039,021,บำรุงตลอดหนึ่งปี.  เทวดาเหล่านั้นพากันดีใจ   ตั้งแต่ต้นไม้นั้นมีใบเหลืองเป็น
14,0039,022,ต้นไป.   เหมือนอย่างที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า    ภิกษุทั้งหลาย   ในสมัยใด
14,0039,023,ไม้ปาริฉัตร   คือไม้ทองหลาง   ของพวกเทพชาวดาวดึงส์  มีใบเหลือง  ภิกษุ