Book,Page,LineNumber,Text
14,0029,001,หลีกไปในที่ส่วนหนึ่งแล้วปรึกษากันว่า  ขึ้นชื่อว่าพราหมณ์พวกนี้เป็นคนละโมบ  
14,0029,002,ในทรัพย์    อย่ากระนั้นเลย   พวกเราพึงเกลี้ยกล่อมโควินทพราหมณ์ด้วยทรัพย์.
14,0029,003,กษัตริย์เหล่านั้นเข้าไปหามหาโควินทพราหมณ์แล้วตรัสอย่างนี้ว่า    ท่านผู้เจริญ
14,0029,004,สมบัติในราชสมบัติทั้ง ๗ นี้  มีอยู่เพียงพอจริง ๆ    ท่านต้องการด้วยประมาณ
14,0029,005,เท่าไร ๆ จากราชสมบัติทั้ง ๗ นั้น     จงนำมาให้มีประมาณเท่านั้น.     อย่าเลย 
14,0029,006,ใต้ฝ่าพระบาท  สมบัติแม้นี้ของข้าพระองค์ก็มีพอแล้ว  สมบัติของพวกพระองค์
14,0029,007,ก็อย่างนั้นเหมือนกัน       ข้าพระองค์จักสละทุกอย่างแล้วออกจากเรือนบวชเป็น
14,0029,008,บรรพชิต      ตามคำของพรหมผู้กล่าวถึงกลิ่นเหม็นที่ข้าพระองค์ได้ฟังมานั่นแล
14,0029,009,กลิ่นเหม็นทั้งหลายเหล่านั้นอันผู้อยู่ครอบครองเรือนจะพึงย่ำยีอย่างง่าย ๆ ไม่ได้
14,0029,010,ข้าพระพุทธเจ้าจักออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต.    ครั้งนั้นแล    เหล่า ๖
14,0029,011,กษัตริย์นั้นหลีกไปในส่วนข้างหนึ่งแล้วช่วยกันคิดว่า   ขึ้นชื่อว่าพราหมณ์พวกนี้ 
14,0029,012,เป็นคนละโมบในสตรี     อย่ากระนั้นเลย     พวกเราพึงเกลี้ยกล่อมมหาโควินท์
14,0029,013,พราหมณ์ด้วยพวกสตรี   กษัตริย์เหล่านั้นเข้าไปหามหาโควินทพราหมณ์แล้วตรัส
14,0029,014,อย่างนี้ว่า    ท่านผู้เจริญ    พวกสตรีในราชสมบัติทั้ง ๗  นี้มีอยู่อย่างเหลือเฟือ
14,0029,015,จริง ๆ  ท่านต้องการพวกสตรีจำนวนเท่าไร   จากราชสมบัติทั้ง ๗ นั้น  จะนำ
14,0029,016,มาให้จำนวนเท่านั้น.  พอละ  ใต้ฝ่าพระบาท  ภริยาของข้าพระองค์มี ๔๐ นาง
14,0029,017,ผู้เสมอกัน   ข้าพระองค์จักสละนางเหล่านั้นทั้งหมดออกจากเรือนบวชเป็นบรรพ
14,0029,018,ชิตตามคำของพรหมผู้กล่าวถึงกลิ่นเหม็นเน่าที่ข้าพระองค์ได้ฟังมานั่นแหละ กลิ่น
14,0029,019,ที่เหม็นเน่าเหล่านั้น    อันผู้อยู่ครองเรือนจะพึงย่ำยีอย่างง่าย ๆ ไม่ได้  ข้าพระองค์
14,0029,020,จักออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต. ถ้าท่านโควินท์ผู้เจริญจักออกจากเรือนบวช
14,0029,021,เป็นบรรพชิต   พวกเราก็จักออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเหมือนกัน    และอัน
14,0029,022,ใดเป็นคติของท่าน  อันนั้นก็จักเป็นคติของพวกเรา.