Book,Page,LineNumber,Text
14,0024,001,โควินท์ ท่านพูดถึงของควรค่าใด เรา
14,0024,002,จะรับเอาของควรค่า (นั้น) ของท่าน เรา
14,0024,003,เปิดโอกาสแล้ว ท่านจงถามอะไร ๆ ที่ท่าน
14,0024,004,ปรารถนาเป็นอย่างยิ่ง เพื่อประโยชน์
14,0024,005,เกื้อกูลในปัจจุบัน และเพื่อความสุขใน
14,0024,006,เบื้องหน้า.
14,0024,007,[๒๒๖] ครั้งนั้นแล ความคิดนี้ได้มีแก่มหาโควินทพราหมณ์ว่า เรา
14,0024,008,เป็นผู้ที่สนังกุมารพรหมเปิดโอกาสให้แล้ว เราพึงถามอะไรหนอแล กับสนัง-
14,0024,009,กุมารพรหม ประโยชน์ปัจจุบันหรือประโยชน์เบื้องหน้า ครั้งนั้นแล ความคิด
14,0024,010,นี้ได้มีแล้วแก่มหาโควินทพราหมณ์ว่า สำหรับประโยชน์ปัจจุบัน เราเป็น
14,0024,011,ผู้ฉลาดแล แม้คนเหล่าอื่นก็ย่อมถามประโยชน์ปัจจุบันกะเรา อย่ากระนั้นเลย
14,0024,012,เราพึงถามประโยชน์ที่เป็นไปในภพเบื้องหน้าเท่านั้นกะสนังกุมารพรหม ครั้ง
14,0024,013,นั้นแล มหาโควินทพราหมณ์ จึงได้กล่าวคาถากับสนังกุมารพรหมว่า
14,0024,014,[๒๒๗] ข้าพเจ้าเป็นผู้มีความสงสัย ขอถาม
14,0024,015,ท่านสนังกุมารพรหมผู้ไม่มีความสงสัยใน
14,0024,016,ปัญหาที่พึงรู้อื่น สัตว์ตั้งอยู่ในอะไร และ
14,0024,017,ศึกษาอยู่ในอะไรจึงจะถึงพรหมโลกที่ไม่
14,0024,018,ตายได้.
14,0024,019,ดูก่อนพราหมณ์ สัตว์ละความยึดถือ
14,0024,020,อัตตาว่าเป็นของเรา ในสัตว์ทั้งหลาย ที่
14,0024,021,เกิดเป็นมนุษย์ เป็นผู้เดียวโดดเด่น น้อม
14,0024,022,ไปในกรุณาปราศจากกลิ่นเหม็น เว้นจาก