Book,Page,LineNumber,Text
14,0021,001,อันงามอย่างนี้    ของข้าพระพุทธเจ้าฟุ้งไปว่า   มหาโควินทพราหมณ์   อาจเห็น  
14,0021,002,พรหมก็ได้  อาจจะสากัจฉา  จะสนทนา  จะปรึกษากับพรหมก็ได้  ข้าพระพุทธ-
14,0021,003,เจ้าเอง  เห็นพรหมไม่ได้เลย  จะสากัจฉากับพรหมก็ไม่ได้  จะสนทนากับพรหม
14,0021,004,ก็ไม่ได้    จะปรึกษากับพรหมก็ไม่ได้    แต่ข้าพระพุทธเจ้าได้ฟังคำนี้ของพวก
14,0021,005,พราหมณ์ผู้เฒ่าเป็นผู้หลัก   ผู้ใหญ่  เป็นอาจารย์  ของอาจารย์  พูดกันอยู่ว่า  ผู้
14,0021,006,ใดหลีกเร้นอยู่  ๔  เดือนในฤดูฝน     เพ่งกรุณาอยู่ผู้นั้นจะเห็นพรหมได้    จะ 
14,0021,007,สากัจฉา  จะสนทนา  จะปรึกษากับพรหมก็ได้  เพราะเหตุนั้น  ข้าพระพุทธเจ้า
14,0021,008,อยากจะหลีกเร้นอยู่  ๔ เดือนในฤดูฝน  เพ่งกรุณาฌาน  เป็นผู้อันใคร ๆ ไม่พึง
14,0021,009,เข้าไปหาเลย  ยกเว้นแต่คนที่นำอาหาร  ไปส่งคนเดียว.   กษัตริย์ทั้ง  ๖ พระองค์
14,0021,010,นั้น  ก็ทรงอนุญาตว่า  บัดนี้    ท่านโควินท์ผู้เจริญ   ย่อมสำคัญเวลาอันสมควร.
14,0021,011,ครั้งนั้นแล    มหาโควินทพราหมณ์   เข้าไปหาพราหมณ์มหาศาลทั้ง ๗
14,0021,012,และข้าบริวาร ๗๐๐  คน    แล้วได้กล่าวคำนี้กะพราหมณ์มหาศาล  ๗  คน    และ
14,0021,013,ข้าบริวาร ๗๐๐  คนว่า    เกียรติศัพท์อันงามอย่างนี้      ของข้าพเจ้าฟุ้งขจรไปว่า
14,0021,014,มหาโควินทพราหมณ์  อาจเห็นพรหมก็ได้   มหาโควินทพราหมณ์อาจจะสากัจฉา
14,0021,015,จะสนทนา    จะปรึกษากับพรหมก็ได้    ตัวข้าพเจ้าเองก็ไม่เห็นพรหมเลย    จะ
14,0021,016,สากัจฉากับพรหมก็ไม่ได้  จะสนทนากับพรหมก็ไม่ได้  จะปรึกษากับพรหมก็ไม่
14,0021,017,ได้  แต่ข้าพเจ้าได้ฟังคำนี้ของพวกพราหมณ์ผู้เฒ่าเป็นผู้หลักผู้ใหญ่  เป็นอาจารย์
14,0021,018,ของอาจารย์พูดกันอยู่ว่า   ผู้ใดหลีกเร้นอยู่  ๔  เดือน  ในฤดูฝน  เพ่งกรุณาฌาน
14,0021,019,อยู่    ผู้นั้นจะเห็นพรหมได้  จะสากัจฉา  จะสนทนา    จะปรึกษากับพรหมก็ได้
14,0021,020,ถ้าเช่นนั้น  ขอให้พวกท่านจงทำสาธยายมนต์ทั้งหลายตามที่ได้ฟังมา   ตามที่ได้
14,0021,021,เรียนมาโดยพิสดาร    จงสอนมนต์กันและกันเถิด    ข้าพเจ้าอยากจะหลีกเร้น  ๔
14,0021,022,เดือนในฤดูฝน  เพ่งกรุณาฌาน  เป็นผู้อันใคร ๆ ไม่พึงเข้าไปหาเลย    ยกเว้น
14,0021,023,แต่คนส่งอาหารคนเดียว.  คนเหล่านั้นกล่าวว่า   บัดนี้   ท่านโควินท์ผู้เจริญ  ย่อม