Book,Page,LineNumber,Text
14,0014,001,<H1>เรื่องพระเจ้าทิสัมบดี</H1>   
14,0014,002,ท่านผู้เจริญ   เคยมีพระราชาพระนามว่า   ทิสัมบดีมาแล้ว .   พระเจ้า
14,0014,003,ทิสัมบดีได้ทรงมีพราหมณ์ที่ปรึกษาชี่อโควินท์.  พระเจ้าทิสัมบดี  ทรงมีพระราช
14,0014,004,บุตรพระนามว่า  เรณุกุมาร.    สำหรับโควินทพราหมณ์ได้มีบุตรชื่อ  โชติบาล
14,0014,005,มาณพ.   ด้วยประการฉะนี้   จึงได้มีเพื่อน ๘ คน   คือเรณุราชบุตร ๑ โชติบาล
14,0014,006,มาณพ ๑ และกษัตริย์   อื่นอีก ๖ องค์.   ครั้งนั้นแล      โดยกาลล่วงไปแห่งวัน
14,0014,007,และคืน      โควินทพราหมณ์ได้ทำกาละแล้ว.      ครั้นโควินทพราหมณ์ตายแล้ว
14,0014,008,พระเจ้าทิสัมบดี   ก็ทรงคร่ำครวญว่า   โอ้หนอ   ในสมัยใด   เรามอบหมายงาน
14,0014,009,ทุกอย่างในโควินทพราหมณ์อิ่มเอิบสะพรั่งพร้อมไปด้วยกามคุณทั้ง  ๕  ให้เขา
14,0014,010,บำเรออยู่      ก็ในสมัยนั้นแลโควินทพราหมณ์   ตายไปเสียแล้ว.    เมื่อพระเจ้า
14,0014,011,ทิสัมบดีตรัสอย่างนี้แล้ว     เรณุราชบุตรก็กราบทูลคำนี้    กับพระเจ้าทิสัมบดีว่า
14,0014,012,ข้าแต่เทวะ       ขอพระองค์อย่าทรงคร่ำครวญในเพราะโควินทพราหมณ์ตายเลย
14,0014,013,ลูกชายของโควินทพราหมณ์ชื่อโชติบาลยังมีอยู่     ฉลาดกว่าบิดาเสียด้วย     และ
14,0014,014,สามารถมองเห็นอรรถกว่าเสียด้วย.       บิดาของเขาพร่ำสอนข้อความแม้เหล่าใด
14,0014,015,ข้อความแม้เหล่านั้นเขาก็พร่ำสอนแก่โชติบาลมาณพทั้งนั้น .         อย่างนั้นหรือ
14,0014,016,พ่อกุมาร    พระเจ้าทิสัมบดีตรัสถาม.    อย่างนั้น    เทวะ    พระกุมารกราบทูล.
14,0014,017,ครั้งนั้นแล  พระเจ้าทิสัมบดีจึงทรงเรียกบุรุษคนใดคนหนึ่งมาสั่งว่า  นี่บุรุษ  เธอ
14,0014,018,มานี่   เธอจงไปหาโชติบาลมาณพ   แล้วจงกล่าวกะโชติบาลมาณพอย่างนี้ว่า  ขอ
14,0014,019,ความเจริญจงมีแก่โชติบาลมาณพผู้เจริญ      พระเจ้าทิสัมบดีรับสั่งเรียกโชติบาล
14,0014,020,มาณพผู้เจริญ  พระเจ้าทิสัมบดีทรงใคร่จะทอดพระเนตรโชติบาลมาณพผู้เจริญ.
14,0014,021,บุรุษนั้นรับ สนองพระราชโองการของพระเจ้าทิสัมบดีแล้ว ก็เข้าไปหาโชติบาล
14,0014,022,มาณพ    ครั้นเข้าไปแล้วก็ได้กล่าวคำนี้กะโชติบาลมาณพว่า    ขอความเจริญจงมี
14,0014,023,แก่ท่านโชติบาลมาณพ  พระเจ้าทิสัมบดีสั่งให้เรียกท่านโชติบาลมาณพ  พระเจ้า