Book,Page,LineNumber,Text
13,0042,001,บัณฑิต   ส่วนหมู่สัตว์นี้   มีอาลัยเป็นที่ยินดี   ยินดีแล้วในอาลัยเบิกบานแล้วใน 
13,0042,002,อาลัย  ก็อันหมู่สัตว์ผู้มีอาลัยเป็นที่ยินดี  ยินดีแล้วในอาลัย  เบิกบานแล้วในอาลัย
13,0042,003,ยากที่จะเห็นได้ซึ่งฐานะนี้   คือ  ปัจจัยแห่งสภาวธรรมอันเป็นที่อาศัยกันเกิดขึ้น
13,0042,004,(ปฏิจจสมุบาท)  ยากที่จะเห็นได้ซึ่งฐานะแม้นี้คือ  พระนิพพาน  ซึ่งเป็นที่ระงับ
13,0042,005,แห่งสังขารทั้งปวง  เป็นที่สลัดอุปธิทั้งปวง   เป็นที่สิ้นไปแห่งตัณหา คลายความ
13,0042,006,กำหนัด  ดับทุกข์   ก็และเราพึงแสดงธรรม  แต่สัตว์เหล่าอื่นไม่พึงรู้ทั่วถึงธรรมของ
13,0042,007,เรานั้น   พึงเป็นความลำบากแก่เรา  นั้นพึงเป็นความเดือนร้อนแก่เรา  ดูกรพรหม
13,0042,008,คาถาที่ไม่น่าอัศจรรย์    ซึ่งเรามิได้สดับมาแล้วแต่ก่อนหรือได้แจ่มแจ้งแล้วดังนี้ 
13,0042,009,บัดนี้ไม่ควรเลยที่จะประกาศธรรมที่เราได้บรรลุแล้ว โดยแสนยาก ฯลฯ
13,0042,010,ดูกรพรหม เมื่อเราพิจารณาเห็นดังนี้   จิตก็น้อมไปเพื่อความขวนขวาย
13,0042,011,น้อย  มิได้น้อมไปเพื่อจะแสดงธรรม.
13,0042,012,ดูกรภิกษุทั้งหลาย  แม้ครั้งที่สองแล   ท้าวมหาพรหมนั้น  ฯลฯ
13,0042,013,ดูกรภิกษุทั้งหลาย  แม้ครั้งที่สามแล   ท้าวมหาพรหมนั้นก็ได้กราบทูล
13,0042,014,พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสีว่า    ข้าแต่พระองค์ผู้
13,0042,015,เจริญ  ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงแสดงธรรม  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ขอพระสุคต
13,0042,016,จงทรงแสดงธรรม    ในโลกนี้     สัตว์ที่มีกิเลสเพียงดังธุลีในจักษุเบาบางยังมีอยู่
13,0042,017,เพราะมิได้ฟังธรรม   สัตว์เหล่านั้นจึงเสื่อมเสียไป   ผู้รู้ทั่วถึงธรรมได้   ยังจักมี
13,0042,018,อยู่ดังนี้ 
13,0042,019,<H1>พระสัมมาสัมพุทธเจ้าวิปัสสีทรงตรวจโลก</H1>
13,0042,020,ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ครั้งนั้นแล  พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธ-
13,0042,021,เจ้าพระนามว่าวิปัสสี  ทรงทราบการทูลเชิญของพรหมแล้ว ทรงอาศัยพระกรุณา
13,0042,022,ในหมู่สัตว์   จึงได้ตรวจดูโลกด้วยพุทธจักษุ  ภิกษุทั้งหลาย  พระผู้มีพระภาค
13,0042,023,อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าปัสสี  เมื่อทรงตรวจดูโลกด้วยพุทธจักษุ ก็