Book,Page,LineNumber,Text
12,0042,001,เองโดยชอบ       ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะเสด็จไปดีแล้ว       ทรงรู้แจ้ง 
12,0042,002,โลก     เป็นสารถีฝึกคนที่ควรฝึก    ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า    เป็นพระศาสดาของ
12,0042,003,เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย     เป็นผู้เบิกบานแล้ว     เป็นผู้จำแนกพระธรรม
12,0042,004,พราหมณ์และคฤหบดีเหล่านั้นพากันเข้าไปเฝ้าพระสมณโคดมพระองค์นั้น.
12,0042,005,ลำดับนั้น   พราหมณ์กูฏทันตะได้เกิดความคิดเช่นนี้ว่า    ก็เราได้สดับข่าวนี้
12,0042,006,มาว่า  พระสมณโคดมทรงทราบยัญสมบัติ ๓ ประการ  ซึ่งมีบริวาร ๑๖   แต่
12,0042,007,เราไม่ทราบ   และเราก็ปรารถนาจะบูชามหายัญ    ถ้ากระไร     เราควรเข้าไป
12,0042,008,เฝ้าพระสมณโคดม  ทูลถามยัญ ๓ ประการ    ซึ่งมีบริวาร ๑๖.    ลำดับนั้น
12,0042,009,พราหมณ์กูฎทันตะได้เรียกที่ปรึกษามาสั่งว่า ท่านที่ปรึกษา  ถ้าเช่นนั้น ท่าน
12,0042,010,จงไปหาพราหมณ์และคฤหบดีชาวบ้านขานุมัตตะ      แล้วบอกเขาอย่างนี้ว่า
12,0042,011,ท่านทั้งหลาย    พราหมณ์กูฏทันตะสั่งมาว่า    ขอให้ท่านทั้งหลายจงรอก่อน
12,0042,012,แม้พราหมณ์กูฏทันตะก็จักไปเฝ้าพระสมณโคดมด้วย.     ที่ปรึกษารับคำแล้ว
12,0042,013,ไปหาพราหมณ์และคฤหบดีชาวบ้านขานุมัตตะ  แล้วบอกว่า   ท่านทั้งหลาย
12,0042,014,พราหมณ์กูฏทันตะสั่งมาว่าขอให้ท่านทั้งหลายจงรอก่อน    แม้พราหมณ์กูฏ-
12,0042,015,ทันตะก็จักไปเฝ้าพระสมณโคดมด้วย.
12,0042,016,[๒๐๒]  สมัยนั้น    พราหมณ์หลายร้อยคนพักอยู่ในบ้านขานุมัตตะ
12,0042,017,ด้วยหวังว่า    พวกเราจักบริโภคมหายัญของพราหมณ์กูฏทันตะ.   พราหมณ์ 
12,0042,018,เหล่านั้นได้ทราบว่า  พราหมณ์กูฏทันตะจักไปเฝ้าพระสมณโคดม  จึงพากัน
12,0042,019,ไปหาพราหมณ์กูฏทันตะแล้วถามว่า  ได้ทราบว่า   ท่านจักไปเฝ้าพระสมณ-
12,0042,020,โคดม    จริงหรือ.   กูฏทันตะ    เราคิดว่าจักไปเฝ้าพระสมณโคดม    จริง.
12,0042,021,พราหมณ์   อย่าเลยท่านกูฏทันตะ   ท่านไม่ควรไปเฝ้าพระสมณโคดม    ถ้า
12,0042,022,ท่านไปเฝ้า  ท่านจะเสียเกียรติยศ  เกียรติยศของพระสมณโคดมจักรุ่งเรือง
12,0042,023,ด้วยเหตุนี้แหละ  ท่านจึงไม่ควรไปเฝ้าพระสมณโคดม   พระสมณโคดมต่าง