Book,Page,LineNumber,Text
12,0040,001,<h1>๕.   กูฏทันตสูตร</h1>
12,0040,002,<H2>เรื่องกูฏทันตพราหมณ์</H2>
12,0040,003,[๑๙๙]  ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ 
12,0040,004,สมัยหนึ่ง  พระผู้มีพระภาคเจ้า  เสด็จจาริกไปในมคธชนบท  พร้อม
12,0040,005,ด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่    ประมาณ  ๕๐๐  รูป    ได้เสด็จถึงพราหมณคามของ
12,0040,006,ชาวมคธชื่อ  ขานุมัตตะ. ได้ยินว่าในสมัยนั้น   พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ
12,0040,007,อยู่ในสวนอัมพลัฏฐิกา    ใกล้บ้านขานุมัตตะ   สมัยนั้นพราหมณ์กูฏทันตะ
12,0040,008,อยู่ครองบ้านขานุมัตตะ  อันคับคั่งด้วยประชาชนและหมู่สัตว์   อุดมด้วยหญ้า
12,0040,009,ด้วยไม้  ด้วยน้ำ   สมบูรณ์ด้วยธัญญาหาร   ซึ่งเป็นราชสมบัติ   อันพระเจ้า-
12,0040,010,แผ่นดินมคธ   จอมเสนา  พระนามว่า   พิมพิสาร  พระราชทานปูนบำเหน็จ
12,0040,011,ให้เป็นส่วนพรหมไทย.
12,0040,012,<H2>มหายัญของกูฏทันตพราหมณ์</H2>
12,0040,013,[๒๐๐]  ก็ในสมัยนั้น   พราหมณ์กูฏทันตะได้เตรียมมหายัญ  โคผู้
12,0040,014,๗๐๐  ตัว  ลูกโคผู้  ๗๐๐ ตัว  ลูกโคเมีย  ๗๐๐  ตัว  แพะ  ๗๐๐ ตัว  และแกะ
12,0040,015,๗๐๐ ตัว  ถูกนำเข้าไปผูกไว้ที่หลัก    เพื่อบูชายัญ.   พราหมณ์และคฤหบดี 
12,0040,016,ชาวบ้านขานุมัตตะ  ได้สดับว่า  พระสมณโคดมศากยบุตร   ทรงผนวชจาก 
12,0040,017,ศากยสกุล  เสด็จจาริกไปในมคธชนบท  พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ประ-
12,0040,018,มาณ  ๕๐๐  รูป เสด็จถึงบ้านขานุมัตตะ  ประทับอยู่ในสวนอัมพลัฏฐิกาใกล้
12,0040,019,บ้านขานุมัตตะ   เกียรติศัพท์อันงามของพระสมณโคดมพระองค์นั้นขจรไป
12,0040,020,แล้วอย่างนี้ว่า