Book,Page,LineNumber,Text
12,0026,001,บทว่า  <B>ไม่ใคร่อยู่</B>  คือไม่ปรารถนา.  คำนี้เป็นฉัฏฐีวิภัติลงในอรรถ 
12,0026,002,ว่าอนาทร.   น้ำตาที่หน้าของชนเหล่านั้นมีอยู่    เหตุนั้นเขาชื่อว่าหน้านอง
12,0026,003,ด้วยน้ำตา.  ความว่า    เมื่อพระมารดาบิดาเหล่านั้นมีพระพักตร์นองด้วยน้ำ-
12,0026,004,พระเนตร  คือมีพระพักตร์เปียกชุ่มด้วยน้ำพระเนตร.  บทว่า  <B>ทรงกันแสงอยู่</B>
12,0026,005,คือทรงกันแสงคร่ำครวญอยู่.
12,0026,006,ในบทว่า  <B>ช่องทางมิใช่น้อย</B>   นี้   พึงทราบความว่า    ช่องทางที่จะ
12,0026,007,ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าหาประมาณมิได้.  ในที่นี้    มีเรื่องดังต่อไปนี้.
12,0026,008,ได้ยินว่า     ในกรุงราชคฤห์มีพราหมณ์คนหนึ่ง  ทราบว่า  เขาเล่า
12,0026,009,ว่า   ใคร ๆ ย่อมไม่สามารถที่จะถือเอาประมาณของพระสมณโคดมได้  ใน
12,0026,010,เวลาที่พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จเข้าไปบิณฑบาต    ถือเอาไม้ไผ่ยาว ๖๐ ศอก
12,0026,011,ยืนอยู่ข้างนอกประตูเมือง      เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมาถึง     ถือเอา
12,0026,012,ไม้ไผ่  ได้ยืนอยู่ในที่ใกล้.   ไม้ไผ่ยาวถึงแค่พระชานุของพระผู้มีพระภาคเจ้า.
12,0026,013,ในวันรุ่งขึ้นเขาจึงต่อไม้ไผ่สองลำแล้วได้ยืนอยู่ในที่ใกล้.    แม้พระผู้มีพระ-
12,0026,014,ภาคเจ้าก็ทรงปรากฏเพียงแค่พระสะเอวเท่านั้น      เหนือไม้ไผ่สองลำนั้นจึง
12,0026,015,ตรัสว่า  พราหมณ์ท่านทำอะไร.   เขาทูลว่า   ข้าพระองค์จะวัดส่วนพระองค์.
12,0026,016,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า   พราหมณ์    แม้ถ้าท่านจักต่อไม้ไผ่ที่เกิดอยู่เต็ม
12,0026,017,ท้องแห่งจักรวาลทั้งสิ้นเข้าด้วยกันแล้ว     ท่านก็จักไม่สามารถที่จะวัดเราได้
12,0026,018,เพราะว่าบารมีตลอดสี่อสงไขยและแสนกัป      เรามิได้บำเพ็ญโดยประการที่
12,0026,019,คนอื่นพึงวัดเราได้ พราหมณ์   ตถาคตใครๆ  จะชั่งมิได้ ใครๆ จะประมาณ
12,0026,020,มิได้  ดังนี้แลตรัสคาถาในธรรมบทว่า
12,0026,021,<B>เมื่อบุคคลบูชาท่านผู้เยือกเย็นแล้ว  ไม่มีภัยแต่ที่ไหน ๆ
12,0026,022,เช่นนั้นอยู่  ใคร ๆ  ไม่อาจที่จะนับบุญได้ว่า  เพียงเท่านี้ดังนี้
12,0026,023,"ในที่สุดแห่งคาถา  สัตว์  ๘๔,๐๐๐  ได้ดื่มน้ำอมฤตแล้ว.</B>"