Book,Page,LineNumber,Text
12,0020,001,หลายผู้อยู่ต่างแดนกันเหล่านั้น.   บทว่า   <B>ด้วยกรณียกิจบางอย่าง</B>   ความว่า 
12,0020,002,ได้ยินว่าพวกพราหมณ์ทั้งหลาย  ในนครนั้นประชุมกันด้วยกรณียกิจสองอย่าง
12,0020,003,คือเพื่อจะร่วมทำการบูชายัญ  หรือเพื่อการสาธยายมนต์.  และในคราวนั้นใน
12,0020,004,นครนั้น  ไม่มีการบูชายัญ.   แต่พราหมณ์เหล่านั้น      มาประชุมกันในสำนัก 
12,0020,005,ของโสณทัณฑพราหมณ์     เพื่อสาธยายมนต์  ท่านกล่าวว่า  ด้วยกรณียกิจ
12,0020,006,บางอย่าง   หมายเอาการสาธยายมนต์นั้น.
12,0020,007,พราหมณ์เหล่านั้นได้ทราบว่า  การไปของโสณทัณฑพราหมณ์นั้นแล้ว
12,0020,008,โสณทัณฑพราหมณ์นี้เป็นพราหมณ์ชั้นสูง    และพราหมณ์เหล่าอื่นโดยมาก
12,0020,009,<B>คิดว่าถึงสมณโคดม</B>เป็นสรณะ  โสณทัณฑพราหมณ์นี้เท่านั้นยังไม่ไป  ถ้า
12,0020,010,เขานี้แหละจักไป    เขาก็จักถูกมายาที่นำให้งงงวยของพระสมณโคดมทำให้
12,0020,011,หลงใหลแล้ว  จักถึงพระโคดมเป็นสรณะแน่แท้  แต่นั้นไป   สันนิบาตของ
12,0020,012,พวกพราหมณ์ที่ประตูเรือนของโสณทัณฑพราหมณ์แม้นั้นก็จักไม่มี      เอา
12,0020,013,เถอะ    เราจะขัดขวางไม่ให้เขาไปได้  ดังนี้  ปรึกษากันแล้วจึงไปในที่นั้น.
12,0020,014,ท่านหมายเอาข้อนั้น  จึงได้กล่าวคำเป็นต้นว่า    ครั้งนั้นแล    พราหมณ์ทั้ง
12,0020,015,หลาย  ดังนี้.
12,0020,016,บรรดาบทเหล่านั้น   บทว่า    <B>ด้วยองค์แม้นี้</B>  คือด้วยเหตุนี้.  พวก
12,0020,017,พราหมณ์ครั้นกล่าวเหตุนั้นอย่างนี้แล้ว   คิดอีกว่า    ธรรมดาคนเมื่อเขากล่าว
12,0020,018,สรรเสริญตนที่จะไม่ยินดีหามีไม่    เอาเถอะ   พวกเราจะห้ามการไปของเขา
12,0020,019,ด้วยการกล่าวสรรเสริญเขา จึงกล่าวเหตุหลายอย่างเป็นต้นว่า  ก็โสณทัณฑ-
12,0020,020,พราหมณ์ผู้เจริญเป็นอุภโตสุชาต  เป็นต้น.
12,0020,021,บทว่า  <B>สองฝ่าย</B>   คือ    จากฝ่ายทั้งสอง    คือจากมารดา  และจาก
12,0020,022,บิดา.    โสณทัณฑพราหมณ์ผู้เจริญเป็นอุภโตสุชาต  ทั้งฝ่ายมารดาทั้งฝ่าย
12,0020,023,บิดา   อย่างนี้   คือมารดาของโสณทัณฑพราหมณ์ผู้เจริญเป็นนางพราหมณี