Book,Page,LineNumber,Text
12,0018,001,<h1>อรรถกถาโสณทัณฑสูตร</h1> 
12,0018,002,<B>เอวมฺเม  สุตํ   ฯ เป ฯ องฺเคสูติ  โสณทณฺฑสุติตํ</B>.
12,0018,003,ในโสณทัณฑสูตรนั้น มีการพรรณนาตามลำดับบท   ดังต่อไปนี้
12,0018,004,บทว่า <B>ในอังคชนบท</B>   มีความว่า   ราชกุมารทั้งหลาย นามว่า อังคะ
12,0018,005,เป็นชาวชนบทที่มักเรียกกันอย่างนี้  ก็เพราะเป็นผู้มีรูปร่างน่าเลื่อมใส  ชนบท
12,0018,006,แม้เดียวซึ่งเป็นที่อาศัยอยู่ของราชกุมารเหล่านั้น    ท่านก็เรียกว่า  อังคชนบท
12,0018,007,เพราะศัพท์เพิ่มเข้ามา.   ในชนบทชื่ออังคะนั้น.   บทว่า <B>จาริก</B> แม้ในชนบท
12,0018,008,นี้    ท่านมุ่งหมายเอาการเสด็จจาริกไม่รีบร้อน     และการเสด็จจาริกประจำ
12,0018,009,ได้ยินว่า ในกาลนั้น   เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเล็งดูโลกธาตุทั้งหมื่นหนึ่ง
12,0018,010,อยู่     โสณทัณฑพราหมณ์เข้าไปปรากฏในข่าย  คือ  พระญาณแล้ว.
12,0018,011,ลำดับนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงพิจารณาอยู่ว่า  พราหมณ์นี้ปรากฏในข่าย
12,0018,012,คือญาณของเรา  พราหมณ์นี้มีอุปนิสัยหรือไม่หนอ  ก็ได้ทอดพระเนตรเห็น
12,0018,013,ว่า    เมื่อเราไป   ณ   ที่นั้น    พวกลูกศิษย์ของเขาจะพากันกล่าวสรรเสริญ
12,0018,014,พราหมณ์ด้วยอาการ  ๑๒    แล้วจะไม่ยอมให้เขามายังสำนักของเรา   แต่
12,0018,015,พราหมณ์นั้นจะทำลายวาทะของพวกลูกศิษย์เหล่านั้นเสียแล้ว   กล่าวสรร-
12,0018,016,เสริญเราด้วยอาการ  ๒๙  แล้วเข้ามาหาเราแล้วจักถามปัญหา  ในที่สุดการ
12,0018,017,เฉลยปัญหา  เขาก็จักถึงสรณะ  ดังนี้แล้ว  พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์  ๕๐๐  รูปเป็น
12,0018,018,บริวาร   เสด็จไปสู่ชนบทนั้น.    เพราะเหตุนั้น  ท่านจึงกล่าวว่า    พระผู้มี
12,0018,019,พระภาคเจ้าเสด็จจาริกไปในอังคชนบท  เสด็จถึงเมืองจัมปา  ดังนี้.