Book,Page,LineNumber,Text
12,0004,001,หาโทษมิได้    ให้ผู้ฟังเข้าใจเนื้อความได้ชัด      อนึ่ง  ท่านเป็นอาจารย์และ 
12,0004,002,ปาจารย์ของชนหมู่มาก  สอนมนต์แก่มาณพถึง  ๓๐๐ คน  มาณพเป็นอันมาก 
12,0004,003,ต่างทิศต่างชนบทผู้ต้องการมนต์   ใคร่จะเรียนมนต์ในสำนักของท่านพากัน
12,0004,004,มา  อนึ่ง  ท่านเป็นคนแก่เฒ่า  เป็นผู้ใหญ่ล่วงกาลผ่านวัยมาโดยลำดับ ส่วน
12,0004,005,พระสมณโคดมเป็นคนหนุ่ม  และบวชแต่ยังหนุ่ม อนึ่ง  ท่านเป็นผู้อันพระ
12,0004,006,เจ้าแผ่นดินมคธ   จอมเสนา   พระนามว่า    พิมพิสาร   ทรงสักการะเคารพ
12,0004,007,นับถือ  บูชา  นอบน้อม    อนึ่ง ท่านเป็นผู้อันพราหมณ์โปกขรสาติสีกการะ
12,0004,008,เคารพ  นับถือ  บูชา  นอบน้อม   อนึ่ง  ท่านครองนครจัมปาซึ่งคับคั่งด้วย
12,0004,009,ประชาชนและหมู่สัตว์   อุดมด้วยหญ้า    ด้วยไม้    ด้วยน้ำ    สมบูรณ์ด้วย
12,0004,010,ธัญญาหาร  ซึ่งเป็นราชสมบัติอันพระเจ้าแผ่นดินมคธ  จอมเสนา  พระนามว่า
12,0004,011,พิมพิสาร  พระราชทานปูนบำเหน็จให้เป็นส่วนพรหมไทย     เพราะเหตุนี้
12,0004,012,แหละท่านจึงไม่ควรไปเฝ้าพระสมณโคดม  พระสมณโคดมต่างหาก  ควรจะ
12,0004,013,เสด็จมาหาท่าน   ดังนี้.                         
12,0004,014,<H1>พระพุทธคุณ</H1>
12,0004,015,[๑๘๒]  เมื่อพวกพราหมณ์กล่าวอย่างนี้แล้ว    พราหมณ์โสณทัณฑะ
12,0004,016,ได้กล่าวว่า  ท่านทั้งหลาย   ถ้าอย่างนั้น    ขอพวกท่านจงฟังข้าพเจ้าบ้าง  เรา
12,0004,017,นี้แหละควรไปเฝ้าพระโคดมพระองค์นั้น       พระโคดมไม่ควรเสด็จมาหาเรา
12,0004,018,ได้ทราบว่า    พระสมณโคดม    เป็นอุภโตสุชาต     ทั้งฝ่ายพระมารดาและ
12,0004,019,พระบิดา มีพระครรภ์ที่ทรงถือปฏิสนธิหมดจดดีตลอด ๗  ชั่วคน    ไม่มีใคร
12,0004,020,จะคัดค้านติเตียนได้ด้วยการกล่าวอ้างถึงพระชาติ   เพราะเหตุนี้แหละ   พระ
12,0004,021,โคดมจึงไม่ควรเสด็จมาหาเรา    ที่ถูกเรานี้แหละควรจะไปเฝ้าพระองค์    ได้
12,0004,022,ทราบว่า  พระสมณโคดม  ทรงสละพระญาติหมู่ใหญ่ออกทรงผนวช    ทรง