Book,Page,LineNumber,Text
12,0002,001,สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์     เทวดาและมนุษย์ให้รู้ตาม    ทรงแสดงธรรม 
12,0002,002,งามในเบื้องต้น    งามในท่ามกลาง   งามในที่สุด   ทรงประกาศพรหมจรรย์ 
12,0002,003,พร้อมทั้งอรรถ    พร้อมทั้งพยัญชนะ    บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง    ก็การเห็น
12,0002,004,พระอรหันต์ทั้งหลายเห็นปานนั้น ย่อมเป็นการดีแล   ดังนี้  ครั้งนั้นพราหมณี
12,0002,005,และคฤหบดีชาวนครจัมปา    ออกจากนครจัมปารวมกันเป็นหมู่ ๆ พากันไป
12,0002,006,ยังสระโบกขรณีคัคครา.
12,0002,007,<H1>โสณทัณฑพราหมณ์เข้าเฝ้า</H1>
12,0002,008,[๑๘๐]  สมัยนั้น  พราหมณ์โสณทัณฑะนอนกลางวันอยู่  ณ ปราสาท
12,0002,009,ชั้นบน     ได้เห็นพราหมณ์และคฤหบดีชาวนครจัมปา    ออกจากนครจัมปา
12,0002,010,รวมกันเป็นหมู่  ๆ พากันไปยังสระโบกขรณีคัคครา   จงเรียกที่ปรึกษามาถาม
12,0002,011,ว่า   พราหมณ์และคฤหบดีชาวนครจัมปาออกจากนครจัมปารวมกันเป็นหมู่ ๆ
12,0002,012,ไปยังสระโบกขรณีคัคครา   ทำไมกัน.    ที่ปรึกษาบอกว่า    เรื่องมีอยู่ขอรับ
12,0002,013,พระสมณโคดมศากยบุตร  ทรงผนวชจากศากยสกุล   เสด็จจาริกไปในอังค-
12,0002,014,ชนบท   พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ประมาณ  ๕๐๐  รูป  เสด็จถึงนครจัมปา
12,0002,015,ประทับอยู่ใกล้ขอบสระโบกขรณีคัคคราในนครจัมปา     เกียรติศัพท์อันงาม
12,0002,016,ของพระองค์ขจรไปแล้วอย่างนี้ว่า     แม้เพราะเหตุนี้     พระผู้มีพระภาคเจ้า
12,0002,017,พระองค์นั้น    เป็นพระอรหันต์ตรัสรู้เองโดยชอบ    ทรงถึงพร้อมด้วยวิชชา
12,0002,018,และจรณะ  เสด็จไปดีแล้ว   ทรงรู้โลก  ทรงเป็นสารถีฝึกคนที่ควรฝึก  ไม่มี  
12,0002,019,ผู้อื่นยิ่งกว่า      เป็นพระศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายเป็นผู้เบิกบาน
12,0002,020,แล้ว   เป็นผู้จำแนกพระธรรม    พราหมณ์และคฤหบดีเหล่านั้นพากันไปเฝ้า
12,0002,021,พระโคดมพระองค์นั้น.  โสณทัณฑะกล่าวว่า  ถ้าเช่นนั้น  ท่านจงไปหาเขา
12,0002,022,แล้วบอกเขาอย่างนี้ว่า ท่านทั้งหลาย  พราหมณ์โสณทัณฑะสั่งว่า ขอให้ท่าน