Book,Page,LineNumber,Text
11,0039,001,บรรพชิต เมื่อออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต อาศัยความเพียรเป็นเครื่อง
11,0039,002,เผากิเลส   อาศัยความเพียรที่ตั้งมั่น  อาศัยการประกอบเนือง ๆ อาศัยความ  
11,0039,003,ไม่ประมาท   อาศัยมนสิการโดยชอบ   แล้วสัมผัสเจโตสมาธิอันเป็นเครื่อง
11,0039,004,ให้จิตตั้งมั่น ย่อมระลึกถึงความเกิดขึ้นแห่งสัญญาได้  เกินกว่านั้นไประลึก
11,0039,005,ไม่ได้.   เขากล่าวอย่างนี้ว่า   อัตตาและโลกเกิดขึ้นลอย ๆ.     ข้อนั้นเพราะ
11,0039,006,เหตุไร.       เพราะเมื่อก่อนข้าพเจ้าไม่ได้มีแล้ว     เดี๋ยวนี้ข้าพเจ้านั้นก็ไม่มี
11,0039,007,จึงน้อมไปเพื่อความเป็นผู้สงบ.   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   นี้เป็นฐานะที่ ๑ ที่
11,0039,008,สมณพราหมณ์พวกหนึ่ง  อาศัยแล้ว  ปรารภแล้ว  มีความเห็นว่า   อัตตา
11,0039,009,และโลกเกิดขึ้นลอย ๆ ย่อมบัญญัติอัตตาและโลก   ว่าเกิดขึ้นลอย ๆ.
11,0039,010,(๔๔)  ๑๘.๒  อนึ่งในฐานะที่ ๒ สมณพราหมณ์ผู้เจริญ อาศัย
11,0039,011,อะไร  ปรารภอะไร  จึงมีความเห็นว่า  อัตตาและโลกเกิดขึ้นลอย ๆ บัญญัติ
11,0039,012,อัตตาและโลก    ว่าเกิดขึ้นลอย ๆ.     ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย      สมณะหรือ
11,0039,013,พราหมณ์พวกหนึ่งในโลกนี้เป็นนักตรึก  เป็นนักตรอง.    เขากล่าวแสดง
11,0039,014,ปฏิภาณเอาเองตามที่ตรึกได้   ตามที่ตรองได้อย่างนี้ว่า    อัตตาและโลกเกิด
11,0039,015,ขึ้นลอย ๆ.     ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     นี้เป็นฐานะที่  ๒  ที่สมณพราหมณ์
11,0039,016,พวกหนึ่ง   มีความเห็นว่า   อัตตาและโลกเกิดขึ้นลอย ๆ ย่อมบัญญัติอัตตา
11,0039,017,และโลก   ว่าเกิดขึ้นลอย ๆ.
11,0039,018,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  สมณพราหมณ์มีความเห็นว่า   อัตตาและโลก
11,0039,019,เกิดขึ้นลอย ๆ   ย่อมบัญญัติอัตตาและโลก  ว่าเกิดขึ้นลอย ๆ ด้วยวัตถุ  ๒
11,0039,020,นี้แล.    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ก็สมณะหรือพราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง  มี
11,0039,021,ความเห็นว่า  อัตตาและโลกเกิดขึ้นลอย ๆ ย่อมบัญญัติอัตตาและโลก ว่าเกิด
11,0039,022,ขึ้นลอย ๆ  สมณะหรือพราหมณ์เหล่านั้นทั้งหมด  ย่อมบัญญัติด้วยวัตถุ ๒