Book,Page,LineNumber,Text
11,0029,001,<B>คุณ  โทษ   แห่งเวทนาทั้งหลาย  กับอุบายเป็นเครื่องออกไปจากเวทนา
11,0029,002,เหล่านั้น  ตามความเป็นจริง.    เพราะไม่ยึดมั่น  ตถาคตจึงหลุดพ้น.   
11,0029,003,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรมเหล่านี้แล ที่ลึกซึ้ง  เห็นได้ยาก  รู้ตาม
11,0029,004,ได้ยาก  สงบ  ประณีต   จะคาดคะเนเอาไม่ได้  ละเอียด   รู้ได้เฉพาะ
11,0029,005,บัณฑิต  ที่ตถาคตทำให้แจ้งด้วยปัญญารู้ยิ่งเอง  แล้วสอนผู้อันให้รู้แจ้ง
11,0029,006,อันเป็นเหตุให้คนทั้งหลายกล่าวชมตถาคตตามความเป็นจริงโดยชอบ.</B>
11,0029,007,<H1>อันตานันติกทิฏฐิ  ๔</H1>
11,0029,008,(๓๕)  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  มีสมณพราหมณ์พวกหนึ่ง   มีวาทะ
11,0029,009,ว่า    โลกมีที่สุดและไม่มีที่สุด    บัญญัติว่าโลกมีที่สุดและไม่มีที่สุด    ด้วย
11,0029,010,วัตถุ  ๔.
11,0029,011,ก็สมณพราหมณ์ผู้เจริญเหล่านั้น     อาศัยอะไร   ปรารภอะไร    จึงมี
11,0029,012,วาทะว่า  โลกมีที่สุดและไม่มีที่สุด   บัญญัติว่า  โลกมีที่สุดและไม่มีสุด  ด้วย
11,0029,013,วัตถุ  ๔.
11,0029,014,๙.๑    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย       สมณะหรือพราหมณ์บาง
11,0029,015,พวกในโลกนี้    อาศัยความเพียรเครื่องเผากิเลส    อาศัยความเพียรที่ตั้งมั่น
11,0029,016,อาศัยการประกอบเนือง  ๆ  อาศัยความไม่ประมาท  อาศัยมนสิการโดยชอบ
11,0029,017,แล้วสัมผัสเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องให้จิตตั้งมั่น   ย่อมมีความสำคัญในโลก
11,0029,018,ว่ามีที่สุด.    เขากล่าวอย่างนี้ว่า    โลกนี้มีที่สุด   กลมโดยรอบ.     ข้อนั้น
11,0029,019,เพราะเหตุไร.    เพราะข้าพเจ้าอาศัยความเพียรเครื่องเผากิเลส   อาศัยความ
11,0029,020,เพียรที่ตั้งมั่น   อาศัยการประกอบเนือง ๆ  อาศัยความไม่ประมาท    อาศัย
11,0029,021,มนสิการโดยชอบ   แล้วสัมผัสเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องให้จิตตั้งมั่น    จึงมี